PL224786B1 - Wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, komórki gospodarza, fuzja polipeptydowa i sposób jej wytwarzania, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórki gospodarza - Google Patents

Wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, komórki gospodarza, fuzja polipeptydowa i sposób jej wytwarzania, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórki gospodarza

Info

Publication number
PL224786B1
PL224786B1 PL377967A PL37796704A PL224786B1 PL 224786 B1 PL224786 B1 PL 224786B1 PL 377967 A PL377967 A PL 377967A PL 37796704 A PL37796704 A PL 37796704A PL 224786 B1 PL224786 B1 PL 224786B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
antibody
cells
polypeptide
nucleic acid
amino acid
Prior art date
Application number
PL377967A
Other languages
English (en)
Other versions
PL377967A1 (pl
Inventor
Pablo Umana
Peter Bruenker
Claudia Ferrara
Tobias Suter
Original Assignee
Glycart Biotechnology Ag
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Glycart Biotechnology Ag filed Critical Glycart Biotechnology Ag
Publication of PL377967A1 publication Critical patent/PL377967A1/pl
Publication of PL224786B1 publication Critical patent/PL224786B1/pl

Links

Classifications

    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K19/00—Hybrid peptides, i.e. peptides covalently bound to nucleic acids, or non-covalently bound protein-protein complexes
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A61P1/04—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system for ulcers, gastritis or reflux esophagitis, e.g. antacids, inhibitors of acid secretion, mucosal protectants
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00—Medicinal preparations containing peptides
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A61P1/16—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system for liver or gallbladder disorders, e.g. hepatoprotective agents, cholagogues, litholytics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00—Drugs for disorders of the respiratory system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00—Drugs for disorders of the respiratory system
    • A61P11/06—Antiasthmatics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P13/00—Drugs for disorders of the urinary system
    • A61P13/12—Drugs for disorders of the urinary system of the kidneys
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P17/00—Drugs for dermatological disorders
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P19/00—Drugs for skeletal disorders
    • A61P19/02—Drugs for skeletal disorders for joint disorders, e.g. arthritis, arthrosis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P19/00—Drugs for skeletal disorders
    • A61P19/08—Drugs for skeletal disorders for bone diseases, e.g. rachitism, Paget's disease
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P21/00—Drugs for disorders of the muscular or neuromuscular system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P21/00—Drugs for disorders of the muscular or neuromuscular system
    • A61P21/04—Drugs for disorders of the muscular or neuromuscular system for myasthenia gravis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/14—Drugs for disorders of the nervous system for treating abnormal movements, e.g. chorea, dyskinesia
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P29/00—Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID]
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P3/00—Drugs for disorders of the metabolism
    • A61P3/08—Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis
    • A61P3/10—Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis for hyperglycaemia, e.g. antidiabetics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00—Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/04—Antibacterial agents
    • A61P31/06—Antibacterial agents for tuberculosis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00—Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02—Immunomodulators
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00—Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/08—Antiallergic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00—Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00—Drugs for disorders of the endocrine system
    • A61P5/14—Drugs for disorders of the endocrine system of the thyroid hormones, e.g. T3, T4
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00—Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00—Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/04—Antihaemorrhagics; Procoagulants; Haemostatic agents; Antifibrinolytic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00—Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/06—Antianaemics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A61P9/10—Drugs for disorders of the cardiovascular system for treating ischaemic or atherosclerotic diseases, e.g. antianginal drugs, coronary vasodilators, drugs for myocardial infarction, retinopathy, cerebrovascula insufficiency, renal arteriosclerosis
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C07K16/2863—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants against receptors for growth factors, growth regulators
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C07K16/2887—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants against CD20
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C07K16/2896—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants against molecules with a "CD"-designation, not provided for elsewhere
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C07K16/30—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants from tumour cells
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K16/00—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/32—Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against translation products of oncogenes
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N15/00—Mutation or genetic engineering; DNA or RNA concerning genetic engineering, vectors, e.g. plasmids, or their isolation, preparation or purification; Use of hosts therefor
    • C12N15/09—Recombinant DNA-technology
    • C12N15/11—DNA or RNA fragments; Modified forms thereof; Non-coding nucleic acids having a biological activity
    • C12N15/52—Genes encoding for enzymes or proenzymes
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N15/00—Mutation or genetic engineering; DNA or RNA concerning genetic engineering, vectors, e.g. plasmids, or their isolation, preparation or purification; Use of hosts therefor
    • C12N15/09—Recombinant DNA-technology
    • C12N15/11—DNA or RNA fragments; Modified forms thereof; Non-coding nucleic acids having a biological activity
    • C12N15/62—DNA sequences coding for fusion proteins
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N9/00—Enzymes; Proenzymes; Compositions thereof; Processes for preparing, activating, inhibiting, separating or purifying enzymes
    • C12N9/10—Transferases (2.)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N9/00—Enzymes; Proenzymes; Compositions thereof; Processes for preparing, activating, inhibiting, separating or purifying enzymes
    • C12N9/10—Transferases (2.)
    • C12N9/1048—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12N9/1051—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12N—MICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N9/00—Enzymes; Proenzymes; Compositions thereof; Processes for preparing, activating, inhibiting, separating or purifying enzymes
    • C12N9/14—Hydrolases (3)
    • C12N9/24—Hydrolases (3) acting on glycosyl compounds (3.2)
    • C12N9/2402—Hydrolases (3) acting on glycosyl compounds (3.2) hydrolysing O- and S- glycosyl compounds (3.2.1)
    • C12N9/2477—Hemicellulases not provided in a preceding group
    • C12N9/2488—Mannanases
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12P—FERMENTATION OR ENZYME-USING PROCESSES TO SYNTHESISE A DESIRED CHEMICAL COMPOUND OR COMPOSITION OR TO SEPARATE OPTICAL ISOMERS FROM A RACEMIC MIXTURE
    • C12P21/00—Preparation of peptides or proteins
    • C12P21/005—Glycopeptides, glycoproteins
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y204/00—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12Y204/01—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C12Y204/01038—Beta-N-acetylglucosaminylglycopeptide beta-1,4-galactosyltransferase (2.4.1.38)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y204/00—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12Y204/01—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C12Y204/01094—Protein N-acetylglucosaminyltransferase (2.4.1.94)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y204/00—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12Y204/01—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C12Y204/01114—2-Coumarate O-beta-glucosyltransferase (2.4.1.114)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y204/00—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12Y204/01—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C12Y204/01144—Beta-1,4-mannosyl-glycoprotein 4-beta-N-acetylglucosaminyltransferase (2.4.1.144)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y302/00—Hydrolases acting on glycosyl compounds, i.e. glycosylases (3.2)
    • C12Y302/01—Glycosidases, i.e. enzymes hydrolysing O- and S-glycosyl compounds (3.2.1)
    • C12Y302/01024—Alpha-mannosidase (3.2.1.24)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y302/00—Hydrolases acting on glycosyl compounds, i.e. glycosylases (3.2)
    • C12Y302/01—Glycosidases, i.e. enzymes hydrolysing O- and S-glycosyl compounds (3.2.1)
    • C12Y302/01096—Mannosyl-glycoprotein endo-beta-N-acetylglucosaminidase (3.2.1.96)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y302/00—Hydrolases acting on glycosyl compounds, i.e. glycosylases (3.2)
    • C12Y302/01—Glycosidases, i.e. enzymes hydrolysing O- and S-glycosyl compounds (3.2.1)
    • C12Y302/01114—Mannosyl-oligosaccharide 1,3-1,6-alpha-mannosidase (3.2.1.114)
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00—Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/505—Medicinal preparations containing antigens or antibodies comprising antibodies
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A61P35/04—Antineoplastic agents specific for metastasis
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/20—Immunoglobulins specific features characterized by taxonomic origin
    • C07K2317/24—Immunoglobulins specific features characterized by taxonomic origin containing regions, domains or residues from different species, e.g. chimeric, humanized or veneered
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/40—Immunoglobulins specific features characterized by post-translational modification
    • C07K2317/41—Glycosylation, sialylation, or fucosylation
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2317/00—Immunoglobulins specific features
    • C07K2317/70—Immunoglobulins specific features characterized by effect upon binding to a cell or to an antigen
    • C07K2317/73—Inducing cell death, e.g. apoptosis, necrosis or inhibition of cell proliferation
    • C07K2317/732—Antibody-dependent cellular cytotoxicity [ADCC]
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07K—PEPTIDES
    • C07K2319/00—Fusion polypeptide
    • C07K2319/01—Fusion polypeptide containing a localisation/targetting motif
    • C07K2319/05—Fusion polypeptide containing a localisation/targetting motif containing a GOLGI retention signal
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y204/00—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12Y204/01—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C12Y204/01024—1,4-Alpha-glucan 6-alpha-glucosyltransferase (2.4.1.24)
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C12—BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12Y—ENZYMES
    • C12Y204/00—Glycosyltransferases (2.4)
    • C12Y204/01—Hexosyltransferases (2.4.1)
    • C12Y204/01096—Hexosyltransferases (2.4.1) sn-Glycerol-3-phosphate 1-galactosyltransferase (2.4.1.96)

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • Biophysics (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Physics & Mathematics (AREA)
  • Plant Pathology (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Pulmonology (AREA)
  • Physical Education & Sports Medicine (AREA)
  • Cell Biology (AREA)
  • Orthopedic Medicine & Surgery (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Endocrinology (AREA)

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, komórki gospodarza, fuzja polipeptydowa i sposób jej wytwarzania, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórki gospodarza.
Niniejszy wynalazek dotyczy dziedziny manipulacji glikozylacją białek, a bardziej konkretnie cząsteczek kwasu nukleinowego, w tym, konstruktów fuzyjnych mających aktywność katalityczną i ich zastosowania w manipulacji glikozylacją w komórkach gospodarzy w celu wytworzenia polipeptydów o zwiększonych właściwościach terapeutycznych, w tym przeciwciał o zwiększonym powinowactwie wiązania się z receptorem Fc i zwiększonej funkcji efektorowej.
Glikoproteiny pośredniczą w wielu istotnych funkcjach u ludzi, w innych organizmach eukariotycznych i niektórych prokariotycznych, włączając w to katalizę, przekazywanie sygnałów, komunik ację międzykomórkową oraz rozpoznawanie i asocjację cząsteczek. Stanowią one większość niecytosolowych białek w organizmach eukariotycznych. (Lis i wsp., Eur. J Biochem. 218: 1-27 (1993)). Wiele glikoprotein jest wykorzystywanych do celów terapeutycznych i w czasie ostatnich dwóch dziesięcioleci zrekombinowane wersje występujących naturalnie, wydzielanych glikoprotein były głównym produktem przemysłu biotechnologicznego. Przykłady obejmują erytropoetynę (EPO), terapeutyczne przeciwciała monoklonalne (terapeutyczne mAb), aktywator tkankowy plazminogenu (tPA), interferon-β (IFN-β), czynnik stymulujący kolonie granulocytów-makrofagów (GM-CSF) i ludzką gonadotropinę kosmówkową (hCG). (Cumming i wsp., Glycobiology 1: 115-130 (1991)).
Składnik oligosacharydowy może znacząco wpływać na właściwości związane ze skutecznością terapeutycznej glikoproteiny, w tym, stabilność fizyczną, odporność na atak proteaz, oddziaływania z układem odpornościowym, farmakokinetykę i specyficzną aktywność biologiczną. Takie właściwości mogą zależeć nie tylko od obecności albo nieobecności, ale również od sp ecyficznych struktur oligosacharydów. Można dokonać pewnych uogólnień pomiędzy strukturą oligosacharydu i funkcją glik oproteiny. Na przykład, pewne struktury oligosacharydowe pośredniczą w szybkim usuwaniu glikoproteiny z krwiobiegu przez oddziaływania ze specyficznymi białkami wiążącymi węglowodany, podczas gdy inne struktury mogą być wiązane przez przeciwciała i wzbudzać niepożądane reakcje odpornościowe. (Jenkins i wsp., Nature Biotechnol. 14: 975-81 (1996)).
Komórki ssaków są korzystnymi gospodarzami do wytwarzania terapeutycznych glikoprotein dzięki ich zdolności do glikozylacji białek w postaci najbardziej odpowiedniej do zastosowań u ludzi. (Cumming i wsp., Glycobiology 1: 115-30 (1991); Jenkins i wsp., Nature Biotechnol. 14: 975-81 (1996)). Bakterie bardzo rzadko glikozylują białka i podobnie jak inne typy powszechnie stosowanych gospodarzy, takie jak drożdże, grzyby nitkowate, komórki owadzie i roślinne, dają wzory glikozylacji związane z szybkim usuwaniem z krwiobiegu, niepożądanymi reakcjami odpornościowymi i w niektórych konkretnych przypadkach, zmniejszoną aktywnością biologiczną. Wśród komórek ssaczych, w ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci najczęściej były używane komórki jajnika chomika chińskiego (CHO). Poza dawaniem odpowiednich wzorów glikozylacji komórki te umożliwiają powtarzalne wytwarzanie stabilnych genetycznie, wysoce produktywnych klonów linii komórkowych. Można je hodować do wysokich gęstości w prostych bioreaktorach przy zastosowaniu wolnej od surowicy pożywki, co umożliwia opracowywanie bezpiecznych i powtarzalnych bioprocesów. Inne powszechnie stosowane komórki zwierzęce obejmują komórki nerki oseska chomika (BHK), komórki mysiego szpiczaka NSO i SP2/0. Ostatnio testowano również wytwarzanie transgenicznych zwierząt (Jenkins i wsp., Nature Biotechnol. 14: 975-81 (1996)).
Wszystkie przeciwciała zawierają struktury węglowodanów z konserwowanymi pozycjami w regionach stałych łańcucha ciężkiego, przy czym każdy izotyp posiada odrębny układ N-związanych struktur węglowodanowych, które w różny sposób wpływają na składanie, sekrecję lub aktywność funkcjonalną (Wright, A., i Morrison, S. L., Trends Biotech. 15: 26-32 (1997)). Te struktury N-związanych węglowodanów różnią się znacząco w zależności od stopnia obróbki i mogą obejmować bogate w mannozę, wielokrotnie rozgałęzione jak również dwuantenowe złożone oligosacharydy. (Wright, A. i Morrison, S. L., Trends Biotech. 15: 26-32 (1997)). Typowo, ma miejsce heterogenna obróbka struktur rdzenia oligosacharydowego przyłączonego w konkretnym miejscu glikozylacji, tak, że istnieją nawet przeciwciała monoklonalne jako liczne glikoformy. Podobnie, wykazano, że główne różnice w gl ikozylacji przeciwciał występują pomiędzy liniami komórkowymi, a nawet mniejsze różnice są widoczne dla danej linii komórkowej hodowanej w różnych warunkach hodowli. (Lifely, M. R. i wsp., Glycobiology 5 (8): 813-22 (1995)).
PL 224 786 B1
Nieskoniugowane przeciwciała monoklonalne (mAb) mogą być przydatnymi lekami do leczenia raka, co zostało pokazane przez zatwierdzenie przez U. S. Food and Drug Administration Rituximabu (Rituxan™; IDEC Pharmaceuticals, San Diego, CA oraz GenentechInc., San Francisco, CA) do leczenia chłoniaka nieziarniczego komórek B CD20-dodatnich o niskim stopniu złośliwości lub grudkowego, Trastuzumabu (Herceptin™; GenentechInc) do leczenia zaawansowanego raka sutka (Grillo-Lopez, A.-J., i wsp., Semis. Oncol. 26: 66-73 (1999); Goldenberg, M. M., Clin. Ther. 21: 309-18 (1999)), Gemtuzumabu (Mylotarg™, Celltech/Wyeth-Ayerst) do leczenia nawracającej ostrej białaczki szpikowej i Alemtuzumabu (CAMPATH™, Millenium Pharmaceuticals/Schering AG) do leczenia przewlekłej białaczki limfocytowej z komórek B. Sukces tych produktów wynika nie tylko z ich skuteczności, ale również ich wyróżniających się profili bezpieczeństwa (Grillo-Lopez, A.-J., i wsp., Semin. Oncol. 26: 66-73 (1999); Goldenberg, M. M., Cliva. Ther. 21: 309-18 (1999)). Pomimo sukcesu tych leków, istnieje obecnie ogromne zainteresowanie otrzymaniem wyższej aktywności swoistych przeciwciał niż osiąga się zazwyczaj poprzez terapię z nieskoniugowanymi mAb.
Jedną z dróg uzyskania znacznego zwiększenia mocy przy utrzymaniu prostego procesu w ytwarzania i potencjalnym uniknięciu znacznych, niepożądanych efektów ubocznych jest wzmocni enie naturalnych funkcji efektorowych mAb, w których pośredniczą komórki przez manipulację ich składnikiem oligosacharydowym (Umana, P. i wsp., Nature Biotechnol. 17: 176-180 (1999)). Przeciwciała typu IgG1, czyli przeciwciała najczęściej stosowane w immunoterapii raka, są glikoprot einami, które mają konserwowane N-związane miejsce glikozylacji w pozycji Asn297 w każdej dom enie CH2. Dwa złożone dwuantenowe oligosacharydy przyłączone do Asn297 są zagłębione pomiędzy domenami CH2, tworząc silne miejsce styku ze szkieletem polipeptydowym i ich obecność jest niezbędna, aby przeciwciało pośredniczyło w funkcjach efektorowych, takich jak cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciała (ADCC) (Lifely, M. R., i wsp., Glycobiology 5: 813-822 (1995); Jefferis, R., i wsp., Immunol Rev. 163: 59-76 (1998); Wright, A. i Morrison, S. L., Trends Biotechnol. 15: 26-32 (1997)).
Niniejsi twórcy wykazali uprzednio, że nadekspresja w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO) 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnT III), glikozylotransferazy katalizującej tworzenie się przeciętych oligosacharydów, znacznie zwiększa aktywność ADCC in vitro chimerowych przeciwciał monoklonalnych wobec nerwiaka niedojrzałego (chCE7) wytwarzanych przez poddane zabiegom inżynierii genetycznej komórki CHO. (Patrz Umana, P. i wsp., Nature Biotechnol. 17: 176180 (1999), międzynarodowa publikacja nr WO 99/54342). Przeciwciało chCE7 należy do dużej klasy nieskoniugowanych przeciwciał, które mają wysokie powinowactwo i swoistość wobec nowotworu, ale zbyt małą moc, aby być klinicznie przydatne, gdy są wytwarzane w standardowych przemysłowych liniach komórkowych z brakiem enzymu GnT III (Umana, P., i wsp., Nature Biotechnol. 17: 176-180 (1999)). Były to pierwsze badania, które wykazały, że można uzyskać ogromne zwiększenie aktywn ości ADCC przez poddanie zabiegom inżynierii genetycznej komórek wytwarzających przeciwciała, tak aby wyrażały GnT III, co prowadzi również do zwiększenia proporcji związanych z regionem stałym (Fc) przeciętych oligosacharydów, w tym przeciętych niefukozylowanych oligosacharydów, powyżej poziomów znalezionych w przeciwciałach występujących naturalnie.
Wyniki wielu badań sugerują, że mechanizmy zależne od receptora Fc mają istotny udział w działaniu cytotoksycznych przeciwciał przeciw nowotworom i wskazują, że optymalne przeciwciało przeciw nowotworom będzie wiązać się preferencyjnie z aktywacyjnymi receptorami Fc, a minimalnie z partnerem inhibitorowym FcyRIIB. (Clynes, R. A., i wsp., Nature Medicine 6 (4): 443-446 (2000); Kalergis, A. M. oraz Ravetch, J. V., J. Exp. Med. 195 (12): 1653-1659 (czerwiec 2002). Na przykład, wyniki z co najmniej jednego badania sugerują, że zwłaszcza receptor FcyRIIB jest silnie związany ze skutecznością terapii przeciwciałem. (Cartron, G., i wsp., Blood 99 (3): 754-757 (luty 2002)). Badania te wykazały, że pacjenci homozygotyczni pod względem FcyRIIIa mieli lepszą odpowiedź na Rituximab niż pacjenci heterozygotyczni. Autorzy wyciągnęli wniosek, że lepsza odpowiedź była dzięki le pszemu wiązaniu się przeciwciała z FcyRIIIa in vivo, czego wynikiem była lepsza aktywność ADCC przeciw komórkom chłoniaka. (Cartron, G., i wsp., Blood 99(3): 754-757 (luty 2002)).
Poza ADCC, przeciwciała monoklonalne o działaniu przeciwnowotworowym często indukują niezależne od Fc mechanizmy bezpośredniego przekazywania sygnałów, które regulują przeżywanie, proliferację lub śmierć komórek docelowych przez aktywację kaskad przekazywania sygnałów w k omórkach albo blokowanie dostępu dla czynników wzrostu. (Selenko, N., i wsp., J Clin. Immunol. 22 (3): 124-130 (2002)). Na przykład, wykazano, że traktowanie Rituximabem komórek B CD20+ indukuje lizę za pośrednictwem dopełniacza i indukowaną przez Mab indukcję apoptozy, jak również ADCC.
PL 224 786 B1 (Selenko, N., i wsp., J. Clin. Immunol. 22 (3): 124-130 (2002)). Ponadto, apoptoza komórek chłoniaka indukowana przez Rituximab nie tylko zabija komórki, ale również promuje pobieranie i prezentację krzyżową peptydów pochodzących z komórek chłoniaka przez prezentujące antygen komórki dendrytyczne (DC), indukuje dojrzewanie DC i umożliwia wytwarzane swoistych cytotoksycznych limfocytów T (CTL).
Znając ogromny potencjał terapeutyczny przeciwciał o zwiększonym powinowactwie wiązania się z receptorem Fc i zwiększonej funkcji efektorowej, niniejsi twórcy opracowali sposób wytwarzania takich przeciwciał, który obejmuje manipulacje profilem glikozylacji regionu Fc przeciwciała.
Twórcy niniejszego wynalazku badali ogólnie sposoby manipulacji systemem glikozylacji komórki gospodarza w celu dokonania zmian wzoru glikozylacji jednego albo większej liczby polipeptydów wytwarzanych przez tę komórkę gospodarza. Sposób według wynalazku można zastosować do wytwarzania terapeutycznych przeciwciał o zmodyfikowanej glikozylacji w regionie Fc, w tym zmniejszonej fukozylacji, przy czym przeciwciała mają zwiększoną funkcję efektorową i/lub zwiększone wiązanie się z receptorem Fc w wyniku zmodyfikowanej glikozylacji. Poddane zmianom glikozylacji przeciwciała są szczególnie przydatne w traktowaniu terapeutycznym nowotworów u pacjentów.
Niniejszy wynalazek dotyczy wyizolowanego kwasu nukleinowego obejmującego sekwencję kodującą polipeptyd fuzyjny mający aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnTIII), przy czym fuzja polipeptydowa obejmuje domenę katalityczną GnTIII i domenę lokalizacji w aparacie Golgiego 3(1,2)-N-acetyloglukozaminylotransferazy I (GnTI) lub mannozydazy II (ManII), przy czym domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 90% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 21 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, przy czym domena lokalizacji w aparacie Golgiego Man II obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 90% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 23, i natomiast domena lokalizacji w aparacie Golgiego GnTI obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 90% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 24 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi.
Korzystnie domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena Man II, korzystniej obejmuje sekwencję nukleotydową przedstawioną na Figurze 24 i SEK. ID. NR: 12 lub ma sekwencję nukleot ydową przedstawioną na Figurze 24 i SEK. ID. NR: 12.
Korzystnie domena katalityczna GnTIII w fuzji polipeptydowej obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 21 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, i przy czym domena lokalizacji w aparacie Golgiego Man II obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 23, z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, lub obejmuje sekwencję aminokwasową SEK. ID. NR: 21, i przy czym domena lokalizacji Man II w aparacie Golgiego obejmuje sekwencję aminokwasową SEK. ID. NR: 23.
Korzystnie w fuzji polipeptydowej domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji GnTI, korzystniej obejmuje sekwencję co najmniej w 90% identyczną z sekwencją nukleinową przedstawioną na Figurze 25 i SEK. ID. NR: 14 lub ma sekwencję nukleotydową przedstawioną na Figurze 25 i w SEK. ID. NR: 14.
Korzystnie w fuzji polipeptydowej domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. Nr: 21, z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, a domena lokalizacji w aparacie Golgiego GnTI obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 24 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, lub domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową o SEK. ID. NR: 21, a domena lokalizacji GnTI w aparacie Golgiego obejmuje sekwencję aminokwasową o SEK. ID. NR: 24.
Ponadto niniejszy wynalazek dotyczy również komórki gospodarza zawierającej wektor ekspresyjny, który obejmuje cząsteczkę wyizolowanego kwasu nukleinowego określoną powyżej i cząsteczkę wyizolowanego kwasu nukleinowego kodującą polipeptyd mający aktywność mannozydazy II (Man II), przy czym polipeptyd mający aktywność Man II obejmuje sekwencję z SEK. ID. NR: 18.
Niniejszy wynalazek dotyczy komórki gospodarza, która obejmuje (a) pierwszy wektor ekspresyjny obejmujący cząsteczkę wyizolowanego kwasu nukleinowego określoną powyżej; i
PL 224 786 B1 (b) drugi wektor ekspresyjny obejmujący cząsteczkę kwasu nukleinowego kodującą polipeptyd mający aktywność mannozydazy II (Man II), przy czym polipeptyd mający aktywność Man II obejmuje SEK. ID. NR: 18.
Korzystnie komórka gospodarza jest wybrana z grupy składającej się z komórki ssaczej, komórki drożdży i komórki owadziej, lub jest wybrana z grupy składającej się z komórki CHO, komórki BHK, komórki NSO, komórki SP2/0, komórki szpiczaka YO, mysiej komórki szpiczaka P3X63, komórki PER, komórki PER.C6 i komórki hybrydoma.
W zakres wynalazku wchodzi również sposób in vitro lub ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórkę gospodarza, który obejmuje wprowadzenie do komórki gospodarza kwasu nukleinowego określonego powyżej.
Korzystnie polipeptydem jest IgG albo jej fragment, bardziej korzystnie IgG1 albo jej fragment.
Korzystnie polipeptydem jest fuzja białkowa, która zawiera region równoważny regionowi Fc ludzkiej IgG.
Niniejszy wynalazek dotyczy również ssaczego wektora ekspresyjnego, który zawiera wyizolowany kwas nukleinowy określony powyżej.
Ponadto niniejszy wynalazek dotyczy sposobu in vitro lub ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórkę gospodarza, znamienny tym, że obejmuje wprowadzenie do komórki gospodarza wektora ekspresyjnego określonego powyżej.
Korzystnie polipeptydem jest IgG albo jej fragment, bardziej korzystnie IgG1 albo jej fragment.
Korzystnie polipeptydem jest fuzja białkowa, która zawiera region równoważny regionowi Fc ludzkiej IgG.
W zakres wynalazku wchodzi również fuzja polipeptydowa mająca aktywność p(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnTIII), która obejmuje domenę katalityczną GnTIII i domenę lokalizacji w aparacie Golgiego ssaczej 3(1,2)-N-acetyloglukozaminylotransferazy I (GnTI) lub ssaczej mannozydazy II (Man II).
Korzystnie domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji ssaczej Man II, bardziej korzystnie obejmuje sekwencję SEK. ID. NR: 13.
Korzystnie domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji ssaczej GnTI, bardziej korzystnie obejmuje sekwencję SEK. ID. NR: 15.
Wynalazek dotyczy ponadto komórki gospodarza, która zawiera wektor ekspresyjny określony powyżej.
Niniejszy wynalazek dotyczy również sposobu wytwarzania fuzji polipeptydowej mającej aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnTIII), który obejmuje hodowanie komórki gospodarza określonej powyżej w pożywce w warunkach umożliwiających ekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową i odzyskanie fuzji polipeptydowej z otrzymanej hodowli.
W zakres wynalazku wchodzi również sposób in vitro lub ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórkę gospodarza, znamienny tym, że obejmuje wprowadzenie do komórki gospodarza kwasu nukleinowego określonego powyżej.
Niniejszy wynalazek dotyczy ogólnie sposobów manipulacji systemem glikozylacji komórki gospodarza w celu dokonania zmian wzoru glikozylacji jednego albo większej liczby polipeptydów w ytwarzanych przez tę komórkę gospodarza. Sposoby według wynalazku można zastosować do wytwarzania terapeutycznych przeciwciał o zmodyfikowanej glikozylacji w regionie Fc, włączając w to zmniejszoną fukozylację, przy czym przeciwciała mają zwiększoną funkcję efektorową i/lub zwiększone wiązanie się z receptorem Fc w wyniku zmodyfikowanej glikozylacji. Poddane zmianom glikozylacji przeciwciała są szczególnie przydatne w terapeutycznym traktowaniu nowotworów u pacjentów. W jednym z wykonań komórki gospodarzy według wynalazku są poddane manipulacjom systemem glikozylacji, tak aby uzyskać ekspresję cząsteczki kwasu nukleinowego kodującej fuzję polipeptydową o aktywności katalitycznej GnT III.
Krótki opis figur
Fig. 1. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego, niezmodyfikowanego (bez zmienionej glikozylacji) przeciwciała IgG1 anty-CD20, wytworzonego w komórkach BHK. Komórki transfekowano wektorem pETR1502 do ekspresji przeciwciała. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w dziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 2. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego przeciwciała ze zmienioną glikozylacją IgG1 anty-CD20, wytworzonego w BHK, zmanipu6
PL 224 786 B1 lowanych genetycznie kwasem nukleinowym kodującym dzikiego typu („wt”) GnT III. Komórki kotransfekowano wektorem pETR1502 do ekspresji przeciwciała i wektorem pETR1166 do ekspresji GnT III. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 3. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego przeciwciała ze zmienioną glikozylacją IgG1 anty-CD20, wytworzonego w BHK, zmanipulowanych genetycznie kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową („G1 -GnTIII”) o aktywności GnT III i zlokalizowaną dzięki domenie lokalizacji GnT I w aparacie Golgiego. Komórki kotransfekowano wektorem pETR1502 do ekspresji przeciwciała i wektorem pETR1425 do ekspresji GnT III. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 4. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zr ekombinowanego przeciwciała ze zmienioną glikozylacją IgG1 anty-CD20, wytworzonego w BHK, zmanipulowanych genetycznie kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową („M2-GnTIII”) o aktywności GnT III i zlokalizowaną w aparacie Golgiego dzięki domenie lokalizacji alfa mannozydazy II (Man II) w aparacie Golgiego. Komórki kotransfekowano wektorem pETR1502 do ekspresji przeciwciała i wektorem pETR1506 do ekspresji GnT III. Przeciwciało oczyszczono z p ożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 5. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego, niezmodyfikowanego (bez manipulacji glikozylacją) przeciwciała IgG1 anty-CD20, wytworzonego w komórkach HEK293-EBNA. Komórki transferowano wektorem pETR1520 do ekspresji przeciwciała. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w dziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 6. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego przeciwciała ze zmienioną glikozylacją IgG1 anty-CD20, wytworzonego w HEK293EBNA, zmanipulowanych genetycznie kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową („M2-GnTIII”) o aktywności GnT III i zlokalizowaną w aparacie Golgiego dzięki domenie lokalizacji alfamannozydazy II (Man II) w aparacie Golgiego. Komórki kotransekowano wektorem pETR1520 do ekspresji przeciwciała i wektorem pETR1519 do ekspresji GnT III. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 7. Widma MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego przeciwciała ze zmienioną glikozylacją IgG1 anty-CD20, wytworzonego w HEK293EBNA, zmanipulowanych genetycznie kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową („M2GnTIII”) o aktywności GnT III i zlokalizowaną w aparacie Golgiego dzięki domenie lokalizacji alfamannozydazy II (Man II) w aparacie Golgiego. Komórki kotransfekowano wektorem pETR1520 do ekspresji przeciwciała i wektorem pETR1519 do ekspresji GnT III. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Met ody” w Przykładzie 1. (a) Profil oligosacharydowy oligosacharydów uwalnianych przez PNGazę F, bez dodatkowej obróbki enzymatycznej. (b) Profil oligosacharydowy oligosacharydów uwalnianych przez PNGazę F, trawionych następnie EndoH.
Fig. 8. (a) Schematyczny opis trawienia oligosacharydów katalizowanego przez EndoH. EndoH może ciąć hybrydy (i hybrydy przecięte, ale nie może ciąć złożonych lub złożonych przeciętych olig osacharydów. (b) Przez rozróżnianie pomiędzy oligosacharydami złożonymi i typu hybrydowego, obróbka EndoH umożliwia przypisanie cech strukturalnych pikom oligosacharydów o takich samych stosunkach m/z w widmach MALDI/TOF-MS, otrzymanych po początkowej obróbce PNGazą F.
Fig. 9. Zależna od przeciwciała cytotoksyczność komórkowa (ADCC) warunkowana przez przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez „G1-GnTIII” w porównaniu z warunkowaną przez niezmodyfikowane, zrekombinowane chimerowe przeciwciała IgG1 anty-CD20. Oba przeciwciała wytworzono w komórkach BHK. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedst awiono na Fig. 3, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 1. Komórkami docelowymi (T) były ludzkie komórki chłoniaka SKW6.4. Komórkami efektorowymi (E) były świeżo wyizolowane ludzkie komórki PBMC. W trakcie 4 godzinnej inkubacji w teście ADCC stosunek E:T wynosił 25:1, cytotoksyczność mierzono ilością uwolnionej dehydrogenazy mleczanowej (LDH) w stosunku do kontro lnych poziomów maksymalnego uwalniania (z zastosowaniem detergentu zamiast przeciwciała)
PL 224 786 B1 i uwalniania spontanicznego (pożywka hodowlana zamiast przeciwciała). Test opisano szczegółowo w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 10. Zależna od przeciwciała cytotoksyczność komórkowa (ADCC) warunkowana przez przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnTIII” w porównaniu z warunkowaną przez niezmodyfikowane, zrekombinowane anty-CD20 chimerowe przeciwciała IgG1. Oba przeciwciała otrzymano w komórkach HEK293-EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 6, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 5. Komórkami docelowymi (T) były ludzkie komórki chłoniaka SKW6.4. Komórkami efektorowymi (E) były świeżo wyizolowane ludzkie komórki PBMC. W trakcie 4-godzinnej inkubacji w teście ADCC stosunek E:T wynosił 25:1, cytotoksyczność mierzono ilością uwolnionej dehydrogenazy mleczanowej (LDH) w stosunku do kontrolnych poziomów maksymalnego uwalniania (z zastosowaniem detergentu zamiast przeciwciała) i uwalniania spontanicznego (pożywka hodowlana zamiast przeciwciała). Test opisano szczegółowo w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 11. Zależna od przeciwciała cytotoksyczność komórkowa (ADCC) przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnTIII” w porównaniu ze zrekombinowanym anty-CD20, chimerowym przeciwciałem IgG1 o glikozylacji zmienionej przez „wt-GnTIII”. Oba przeciwciała otrzymano w komórkach BHK. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez M2-GnT III przedstawiono na Fig. 4, a profil dla przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez wt-GnT III na Fig. 2. Komórkami docelowymi (T) były ludzkie komórki chłoniaka SKW6.4. Komórkami efektorowymi (E) były świeżo wyizolowane ludzkie komórki PBMC. W trakcie 4-godzinnej inkubacji w teście ADCC stosunek E:T wynosił 25:1, cytotoksyczność mierzono ilością uwolnionej dehydrogenazy mleczanowej (LDH) w stosunku do kontrolnych poziomów maksymalnego uwalniania (z zastosowaniem detergentu zamiast przeciwciała) i uwalniania spontanicznego (pożywka hodowlana zamiast przeciwciała). Test opisano szczegółowo w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 12. Wiązanie przeciwciał o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnTIII” w porównaniu z wiązaniem niezmodyfikowanych, zrekombinowanych anty-CD20 chimerowych przeciwciał IgG1, z receptorem FcgammaRIIIa na komórkach NK. Oba przeciwciała otrzymano w komórkach HEK293-EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedst awiono na Fig. 6, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 5. Test wiązania wykonano tak, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1. Ludzkie komórki NK wyrażające na powierzchni receptor FcgammaRIIIa wyizolowano od dawcy o genotypie, o którym wiadomo, że nie warunkuje wytwarzania receptora FcgammaRIIc (tj. homozygotycznym pod względem wariantu genu zawierającego kodon stop w ramce odczytu sekwencji kodującej FcgammaRIIc). Średnia geometryczna intensywności fluorescencji, mierzona metodą FACS z wykorzystaniem znakowanego FITC fragmentu przeciwciała anty-ludzkie IgG, wzrasta wraz z ilością zrekombin owanego przeciwciała związanego na komórkach NK. Wiązanie wykryte w tym teście jest specyficzne dla FcgammaRIIIa, co wykazano wykorzystując konkurujący fragment przeciwciała spec yficznego dla FcgammaRIIIa (patrz Fig. 13).
Fig. 13. Wiązanie przeciwciał o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnTIII” w porównaniu z wiązaniem niezmodyfikowanych, zrekombinowanych anty-CD20 chimerowych przeciwciał IgG1 z receptorem FcgammaRIIIa na komórkach NK w obecności rosnących stężeń konkurującego fragmentu przeciwciała anty-FcgammaRIII. Oba zrekombinowane przeciwciała otrzymano w komórkach HEK293EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 6, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 5. Test wiązania wykonano tak, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1, przy czym oczyszczone komórki NK inkubowano razem z rekombinowanym przeciwciałem (zawsze w końcowym stężeniu 3 gg/ml) i z różnymi, rosnącymi stężeniami (patrz wykres) konkurującego fragmentu 3G8-Fab2 przeciwciała anty-FcgammmalII. Ludzkie komórki NK wyrażające na powierzchni receptor FcgammaRIIIa wyizolowano od dawcy o genotypie, o którym wiadomo, że nie warunkuje wytwarzania receptora FcgammaRIIc (tj. homozygotycznym pod względem wariantu genu zawierającego kodon stop w ramce odczytu sekwencji kodującej FcgammaRIIc). Średnia geometryczna intensywności fluorescencji, mierzona metodą FACS z wykorzystaniem znakowanego FITC fragmentu przeciwciała anty-ludzkie IgG, wzrasta wraz z ilością zrekombinowanego przeciwciała związanego na komórkach NK.
Fig. 14. Widma MALDI/TOF-MS obojętnych mieszanin oligosacharydów pochodzących od zrekombinowanych przeciwciał IgGl „L19” rozpoznających formę izomeryczną ED-B+ fibronektyny i wytworzonych w komórkach HEK293-EBNA. a) Niezmodyfikowane przeciwciało wytworzone w komór8
PL 224 786 B1 kach HEK293-EBNA transfekowanych wektorem pETR1546 do ekspresji przeciwciała. (b) Przeciwciało o glikozylacji zmienionej przez M2-GnT III wytworzone w komórkach HEK293-EBNA kotransfekowanych wektorem pETR1546 do ekspresji przeciwciała i wektorem pETR1519 do ekspresji GnT III. Oba przeciwciała oczyszczono z pożywki hodowlanej chromatografią powinowactwa do białka A, a następnie chromatografią wykluczania według wielkości w złożu Superdex 200 (Amersham) wymieniając bufor na sól fizjologiczną buforowaną fosforanem (PBS). Oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 15. Wiązanie przeciwciał o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnTIII” w porównaniu z wiązaniem niezmodyfikowanych, zrekombinowanych anty-ED-B+fibronektyna chimerowych przeciwciał IgG1 z receptorem FcgammaRIIb na ludzkich komórkach chłoniaka Raji. Oba przeciwciała wytworzono w komórkach HEK293-EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 14b, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 14a. Test wiązania wykonano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1. Średnia geometryczna intensywności fluorescencji, mierzona metodą FACS z wykorzystaniem znakowanego FITC fragmentu przeciwciała anty-ludzkie IgG, wzrasta wraz z ilością zrekombinowanego przeciwciała związanego na komórkach chłoniaka Raji pochodzącego z komórek B.
Fig. 16. Wiązanie przeciwciał o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnTIII” w porównaniu z wiązaniem niezmodyfikowanych, zrekombinowanych anty-CD20 chimerowych przeciwciał IgG1 z receptorem FcgammaRIIIa na komórkach NK pochodzących od różnych dawców. Oba przeciwciała otrzymano w komórkach HEK293-EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 6, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 5. Test wiązania wykonano tak, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1. Ludzkie komórki NK wyrażające na powierzchni receptor FcgammaRIIIa wyizolowano od dawców o genotypie, o którym wiadomo, że nie warunkuje wytwarzania receptora FcgammaRIIc (tj. homozygotycznym pod względem wariantu genu zawierającego kodon stop w ramce odczytu sekwencji kodującej FcgammaRIIc). Dwóch dawców genotypowano jako homozygoty pod względem wariantu 158V- „o wyższym powinowactwie” receptora FcgammaRIIIa. Dwóch innych dawców genotypowano jako heterozygoty 158V/F pod względem wariantów 158V- „o wyższym powinowactwie” i 158F- „o niższym powinowactwie” receptora FcgammaRIIIa. Średnia geometryczna intensywności fluorescencji, mierzona metodą FACS z wykorzystaniem znakowanego FITC fragmentu przeciwciała anty-ludzkie IgG, wzrasta wraz z ilością zrekombinowanego przeciwciała związanego na komórkach NK. Wiązanie wykryte w tym teście jest specyficzne dla Fcgamma-RIIIa, co wykazano przez zastosowanie konkurencyjnego fragmentu przeciwciała specyficznego dla FcgammaRIIIa (patrz Fig. 13).
Fig. 17. Analiza FACS ekspresji skróconego CD4 (tCD4) w liniach komórkowych stabilnie wytwarzających chimerowe przeciwciała anty-CD20 IgG1 (a) BHK-1502-28 (dzikiego typu) i w (b) klonie BHK-1502-28-11 (o glikozylacji zmienionej przez M2-GnTIII). Ekspresja tCD4 jest funkcjonalnie sprzężona z ekspresją M2-GnT III przez element IRES na wektorze ekspresyjnym pETR1537 GnT III, w związku z tym jest stosowana jako pośredni marker dla ekspresji GnT III. Średnie i średnie geometryczne intensywności fluorescencji wynosiły odpowiednio 27,6 i 19,9 dla linii komórkowych poddanych manipulacji glikozylacją oraz 4,7 i 4,1 dla linii komórkowych typu dzikiego.
Fig. 18. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego, o glikozylacji zmienionej przez M2-GnT III, przeciwciała chimerowego IgG1 antyCD20, wytworzonego w linii komórkowej BHK-1502-28-11. Linię komórkową, oczyszczanie przeciwciała i otrzymywanie oraz analizę oligosacharydów opisano w rozdziale „ Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 19. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od oligosacharydów uwolnionych przez PNGazę F, trawionych następnie EndoH, pochodzących ze zr ekombinowanego, o glikozylacji zmienionej przez M2-GnT III, przeciwciała chimerowego IgG1 antyCD20, wytworzonego w linii komórkowej BHK-1502-28-11. Linię komórkową, oczyszczanie przeci wciała i otrzymywanie oraz analizę oligosacharydów opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Prz ykładzie 1.
Fig. 20. Wiązanie przeciwciał o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnT III” w porównaniu z wiązaniem niezmodyfikowanych, zrekombinowanych anty-CD20 chimerowych przeciwciał IgG1, wytworzonych w stabilnych liniach komórkowych, z receptorem FcgammaRIIIa na komórkach NK. Profil glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 18 i na Fig. 19. Test wiązania wykonano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1. Ludzkie komórki NK wyPL 224 786 B1 rażające na powierzchni receptor FcgammaRIIIa wyizolowano od dawcy o genotypie, o którym wiadomo, że nie warunkuje wytwarzania receptora FcgammaRIIc (tj. homozygotycznym pod względem wariantu genu zawierającego kodon stop w ramce odczytu sekwencji kodującej FcgammaRIIc). Średnia geometryczna intensywności fluorescencji, mierzona metodą FACS z wykorzystaniem znakowanego FITC fragmentu przeciwciała anty-ludzkie IgG, wzrasta wraz z ilością zrekombinowanego przeciwciała związanego na komórkach NK. Wiązanie wykryte w tym teście jest specyficzne dla FcgammaRIIIa, co wykazano przez zastosowanie konkurencyjnego fragmentu przeciwciała specyficznego dla FcgammaRIIIa (patrz Fig. 13).
Fig. 21. Liza za pośrednictwem dopełniacza (CML) zależna od przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnT III” w porównaniu do zależnej od niezmodyfikowanego, zrekombinowanego anty-CD20 chimerowego przeciwciała IgG1. Oba przeciwciała otrzymano w komórkach HEK293EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 6, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 5. Komórkami docelowymi (T) były ludzkie komórki chłoniaka SKW6.4. W teście zastosowano ludzki układ dopełniacza. Lizę mierzono ilością uwolnionej dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Test opisano szczegółowo w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 22. Widma MALDI/TOF-MS obojętnych mieszanin oligosacharydów pochodzących od zrekombinowanych, chimerowych przeciwciał IgG1 „C225” rozpoznających ludzki receptor czynnika wzrostu naskórka (EGFR) i wytworzonych w komórkach HEK293-EBNA. (a) Niezmodyfikowane przeciwciało wytworzone w komórkach HEK293-EBNA transfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciała pURSl28. (b) Przeciwciało o glikozylacji zmienionej przez M2-GnT III wytworzone w komórkach HEK293-EBNA kotransfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciała pETRUR-SI28 i wektorem pETR1519 do ekspresji GnT III. Oba przeciwciała oczyszczono z pożywki hodowlanej chromatografią powinowactwa do białka A, a następnie chromatografią wykluczania według wielkości w złożu Superdex200 (Amersham) wymieniając bufor na sól fizjologiczną buforowaną fosforanem (PBS). Oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 23. Zależna od przeciwciała cytotoksyczność komórkowa (ADCC) przeciwciała o glikozylacji zmienionej przez „M2-GnT III” w porównaniu do niezmodyfikowanego, zrekombinowanego antyEGFR chimerowego przeciwciała IgG1 „C225”. Oba przeciwciała otrzymano w komórkach HEK293EBNA. Profil wytwarzania i glikozylacji przeciwciała ze zmienioną glikozylacją przedstawiono na Fig. 22b, a profil dla niezmodyfikowanego przeciwciała na Fig. 22a. Komórkami docelowymi (T) były ludzkie komórki raka płaskokomórkowego (nr ECACC 85090402). Komórkami efektorowymi (E) były świeżo wyizolowane ludzkie komórki PBMC. W trakcie 4-godzinnej inkubacji w teście ADCC stosunek E:T wynosił 25:1, cytotoksyczność mierzono ilością uwolnionej dehydrogenazy mleczanowej (LDH) w stosunku do kontrolnych poziomów maksymalnego uwalniania (z zastosowaniem detergentu zamiast przeciwciała) i uwalniania spontanicznego (pożywka hodowlana zamiast przeciwciała). Test opisano szczegółowo w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 24. Sekwencja kwasu nukleinowego i odpowiadająca jej sekwencja aminokwasowa fuzji polipeptydowej Mannozydaza II-GnT III.
Fig. 25. Sekwencja kwasu nukleinowego i odpowiadająca jej sekwencja aminokwasowa fuzji polipeptydowej GnTI-GnTIII.
Fig. 26. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od niezmodyfikowanego, chimerowego przeciwciała IgG1 C2B8 anty-CD20 („Cwt”), wytworzonego w komórkach HEK293-EBNA kotransfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciał pETR1520. Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w dziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 5.
Fig. 27. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego, chimerowego przeciwciała IgG1 ze zmienioną glikozylacją C2B8 anty-CD20 („Cbrt”), wytworzonego w komórkach HEK293-EBNA kotransfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciał pETR1520 i wektorem do ekspresji fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519). Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej, a oligosacharydy otrzymano i analizowano, jak opisano w rozdziale „Mat eriały i Metody” w Przykładzie 5. (A) Profil oligosacharydowy uwalnianych przez PNGazę F oligosacharydów, bez dodatkowej obróbki enzymatycznej. (B) Profil oligosacharydowy oligosacharydów uwalnianych przez PNGazę F, trawionych następnie EndoH.
Fig. 28. Widmo MALDI/TOF-MS obojętnej mieszaniny oligosacharydów pochodzącej od zrekombinowanego, chimerowego przeciwciała IgG1 ze zmienioną glikozylacją C2B8 anty-CD20 („Cm”),
PL 224 786 B1 wytworzonego w komórkach HEK293-EBNA kotransfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciał pETR1520, wektorem do ekspresji fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519) i wektorem do ekspresji polipeptydu mannozydazy II (pCLF9). Przeciwciało oczyszczono z pożywki hodowlanej oligosacharydy otrzymano i analizowano oligosacharydy tak, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 5. (A) Profil oligosacharydowy uwalnianych PNGazą F oligosacharydów, bez dodatkowej obróbki enzymatycznej. (B) Profil oligosacharydowy uwalnianych PNGazą F oligosacharydów, trawionych następnie EndoH.
Fig. 29. Cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał (ADCC), w której pośredniczą przeciwciała chimerowe anty-CD20 o glikozylacji zmienionej przez ekspresję w komórkach HEK293EBNA kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, gdzie domena katalityczna GnT III jest lokalizowana przez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego Man II, gdzie zachodzi ekspresja samego kwasu nukleinowego kodującego Man II-GnT III (przeciwciało Cbrt), jak i koekspresja razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II (Cm) w komórkach wytwarzających przeciwciała. Cwt jest to niezmodyfikowane, zrekombinowane przeciwciało chimerowe IgG1 C2B8 anty-CD20 („Cwt”) wytworzone w komórkach HEK293-EBNA transfekowanych wektorem pETR1520 do ekspresji przeciwciała. Test opisano szczegółowo w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1.
Fig. 30. Wiązanie się z receptorem FcgammaRIIIa przeciwciał chimerowych anty-CD20 o zmienionej glikozylacji przez ekspresję w komórkach HEK293-EBNA kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, gdzie domena katalityczna GnT III jest lokalizowana przez domenę lokalizacji Man II Golgi, gdzie zachodzi ekspresja samego kwasu nukleinowego kodującego Man II-GnT III (przeciwciało Cbrt) jak i koekspresja razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II (Cm) w komórkach wytwarzających przeciwciała. Cwt jest to niezmodyfikowane, zrekombinowane przeciwciało chimerowe IgG1 C2B8 anty-CD20 („Cwt”) wytworzone w komórkach HEK293-EBNA transfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciał pETR1520. Test wiązania przeprowadzono, jak opisano w rozdziale „Materiały i Metody” w Przykładzie 1. Ludzkie komórki NK wyrażające na powierzchni receptor FcgammaRIIIa wyizolowano od dawcy o genotypie, o którym wiadomo, że nie warunkuje wytwarzania receptora FcgammaRIIc (tj. homozygotycznym pod względem wariantu genu zawierającego kodon stop w ramce odczytu sekwencji kodującej FcgammaRIIc). Średnia geometryczna intensywności fluorescencji mierzona metodą FACS z wykorzystaniem znakowanego FITC fragmentu przeciwciała anty-ludzkie IgG, wzrasta wraz z ilością zrekombinowanego przeciwciała związanego na komórkach NK. Wiązanie wykryte w tym teście jest specyficzne dla FcgammaRIIIa, co wykazano wykorzystując konkurujący fragment przeciwciała specyficznego dla FcgammaRIIIa (patrz Fig. 13).
Fig. 31. Cytotoksyczność, w której pośredniczy dopełniacz, przeciwciał chimerowych anty-CD20 o glikozylacji poddanej manipulacji przez ekspresję w komórkach HEK293-EBNA kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, gdzie domena katalityczna GnT III jest zlokalizowana przez domenę lokalizacji Man II w aparacie Golgiego, gdzie zachodzi ekspresja kwasu nukleinowego kodującego Man II-GnT III (przeciwciało Cbrt) jak i koekspresja razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II (Cm) w komórkach wytwarzających przeciwciała. Cwt jest to niezmodyfikowane, zrekombinowane przeciwciało chimerowe IgG1 C2B8 anty-CD20 („Cwt”) wytworzone w komórkach HEK293EBNA transfekowanych wektorem do ekspresji przeciwciał pETR1520.
Fig. 32(A-C). Wektory ekspresyjne pCLF9 (A) pETR1842 (B) i pETR1843 (C).
Fig. 33(A i B). Wektory ekspresyjne dla fuzji białkowej Man II-GalT (A) i GalT (B).
Fig. 34. Profil oligosacharydowy monoklonalnego przeciwciała anty-CD20 wytworzonego w obecności α-mannozydazy II i względny procent struktur, dla których wykazano, że są związane z fragmentem Fc przeciwciała.
Fig. 35 (A i B). Profil oligosacharydowy monoklonalnego przeciwciała anty-CD20 wytworzonego w obecności fuzji białkowej Man II-GalT i względny procent struktur, dla których stwierdzono, że są związane z fragmentem Fc przeciwciała. Profil oligosacharydowy po trawieniu PNGazą F (A) i po trawieniu EndoH (B).
Fig. 36. Przeciwciało wytworzone w obecności α-mannozydazy II (Man II) wiąże się z receptorem FcyRIIIA Z większym powinowactwem niż przeciwciała typu dzikiego.
Fig. 37. Cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał, w której pośredniczy przeciwciało chimerowe anty-CD20 ze zmienioną glikozylacją.
Stosowane tu terminy są takie, jak są powszechnie stosowane w dziedzinie, chyba, że określono je inaczej w następujący sposób.
PL 224 786 B1
Stosowany tutaj termin „przeciwciało’’ ma obejmować cząsteczki całych przeciwciał, w tym przeciwciał monoklonalnych, poliklonalnych i wielowartościowych (np. dwuwartościowych), a także fragmenty przeciwciał mające region Fc i fuzje białkowe zawierające region odpowiadający regionowi Fc immunoglobuliny. Termin ten obejmuje także przeciwciała humanizowane i chimerowe.
Stosowany tutaj termin „region Fc ma odnosić się do C-końcowego regionu łańcucha ciężkiego IgG. Ponieważ granice regionu Fc łańcucha ciężkiego IgG mogą się nieznacznie różnić, zwykle określa się, że region Fc łańcucha ciężkiego ludzkiej IgG rozciąga się od reszty aminokwasowej w pozycji Cys226 do końca karboksylowego.
Stosowany tutaj termin „region odpowiadający regionowi Fc immunoglobuliny ma obejmować naturalnie występujące alleliczne warianty regionu Fc immunoglobulin, a także warianty mające zmiany, które wytwarzają podstawienia, wstawienia lub delecje, ale które nie zmniejszają istotnie zdolności immunoglobuliny do pośredniczenia w funkcjach efektorowych (takich jak cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał). Na przykład, można usunąć jeden lub więcej aminokwasów z N-końca lub C-końca regionu Fc immunoglobuliny bez istotnej utraty funkcji biologicznej. Takie warianty można wybierać według ogólnych zasad znanych w dziedzinie, tak, aby miały minimalny wpływ na aktywność (patrz, np. Bowie, J. U. i wsp., Science 247: 1306-10 (1990)).
Stosowany tutaj termin fuzja polipeptydowa „mająca aktywność j3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III odnosi się do fuzji polipeptydowych, które mają zdolność do katalizowania dodawania reszty N-acetyloglukozaminowej (GlcNAc) w wiązaniu β-1-4 do β-związanego mannozydu rdzenia trimannozylowego N-związanych oligosacharydów. Termin ten obejmuje fuzje polipeptydowe wykazujące aktywność enzymatyczną podobną, ale nie koniecznie identyczną, do aktywności β(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III, znanej także jako 4-beta-N-acetyloglukozaminylotransferaza 3-1,4-mannozyloglikoproteinowa (EC 2.4.1.144), według nomenklatury Komitetu Nazewnictwa Międzynarodowej Unii Biochemii i Biologii Molekularnej („Nomenclature Committee of the International Union of Biochemistry and Molecular Biology”; NC-IUBMB), jak zmierzona w konkretnym teście biologicznym, zależną lub niezależną od dawki. W przypadku istnienia zależności od dawki, nie musi ona być identyczna z zależnością dla 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III, ale raczej znacząco podobna do zależności od dawki dla danej aktywności w porównaniu z 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazą III (tj. polipeptyd - kandydat będzie wykazywał większą aktywność lub nie więcej niż około 25-krotnie mniejszą i korzystnie nie więcej niż około 10-krotnie mniejszą, a najkorzystniej nie więcej niż trzykrotnie mniejsza aktywność w stosunku do 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III).
Stosowany tutaj termin fuzja polipeptydowa „mająca aktywność fi(1,4)-galaktozylotransferazy” lub „mająca aktywność GalT’ odnosi się do fuzji polipeptydowych, które mają zdolność do katalizowania dodawania reszty galaktozy z UDP galaktozy do nieredukującego końca GlcNAc znajdującego się w N-połączonych oligosacharydach. Termin ten obejmuje fuzje polipeptydowe wykazujące aktywność enzymatyczną podobną, ale nie koniecznie identyczną, do aktywności 3(1,4)-galaktozylotransferazy, znanej także jako UDP-Gal:GlcNAc 3-1,4-galaktozylotransferaza (EC 2.4.1.38), według nomenklatury Komitetu Nazewnictwa Międzynarodowej Unii Biochemii i Biologii Molekularnej („Nomenclature Committee of the International Union of Biochemistry and Molecular Biology”; NC-IUBMB), jak zmierzona w konkretnym teście biologicznym, zależną lub niezależną od dawki. W przypadku istnienia zależności od dawki, nie musi ona być identyczna z zależnością dla 3(1,4)-galaktozylotransferazy, ale raczej znacząco podobna do zależności od dawki dla danej aktywności w porównaniu do p(1,4)-galaktozylotransferazy (tj. polipeptyd kandydat będzie wykazywał wyższą aktywność lub nie więcej niż około 25-krotnie mniejszą i korzystnie nie więcej niż około 10-krotnie mniejszą, a najkorzystniej nie więcej niż około trzykrotnie mniejszą aktywność w stosunku do 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III).
Przez kwas nukleinowy lub polinukleotyd mający sekwencję nukleotydową co najmniej, na przykład, w 95% „identyczną’ z referencyjną sekwencją nukleotydową, rozumie się, że sekwencja nukleotydowa polinukleotydu jest identyczna z referencyjną sekwencją z takim wyjątkiem, że sekwencja polinukleotydowa może zawierać do pięciu mutacji punktowych na każde 100 nukleotydów referencyjnej sekwencji nukleotydowej. Innymi słowy, w celu otrzymania polinukleotydu mającego sekwencję nukleotydową identyczną co najmniej w 95% z referencyjną sekwencją nukleotydową, w referencyjnej sekwencji można usunąć lub podstawić innymi nukleotydami do 5% nukleotydów, lub ilość nukleotydów stanowiąca do 5% wszystkich nukleotydów w sekwencji referencyjnej może być wst a12
PL 224 786 B1 wiona do sekwencji referencyjnej. Sekwencją zapytania może być cała sekwencja przedstawiona na Fig. 24 lub Fig. 25.
Z praktycznej strony, można określić w standardowy sposób, czy konkretna cząsteczka kwasu nukleinowego lub polipeptydu jest co najmniej w 80%, 85%, 90%, 95%, 96%, 97%, 98% lub 99% identyczna z sekwencją nukleotydową lub sekwencją polipeptydową ujawnioną w niniejszym wynalazku, stosując znane programy komputerowe. Korzystnym sposobem wyznaczania najlepszego, ogólnego dopasowania pomiędzy sekwencją zapytania (sekwencją ujawnioną w niniejszym wynalazku) i sekwencją docelową, także określanego jako globalne przyrównanie sekwencji, może być wyznaczanie za pomocą programu komputerowego FASTDB wykorzystującego algorytm Brutlaga i wsp., Comp. App. Biosci. 6: 237-245 (1990). W dopasowywaniu sekwencji, obie sekwencje, zapytania i docelowa, są sekwencjami DNA. Sekwencję RNA można porównać zamieniając U na T. Wynik powyższego globalnego dopasowywania sekwencji jest podany w postaci procentu identyczności. Korzystnymi parametrami stosowanymi w budowaniu dopasowania sekwencji DNA w FASTDB w celu wyliczenia procentu podobieństwa są: Macierz=jednostkowa (ang. Matrix=Unitary), k-tuple=4, kara za niedopasowanie (ang. Mismatch Penalty)=1, kara za połączenie (ang. Joining Penalty=30), długość grupy randomizowanej=0, wynik odcięcia=1, kara za przerwę=5, kara za wielkość przerwy 0,05, wielkość okna=500 lub długość nukleotydowej sekwencji docelowej, jeżeli jest krótsza.
Jeżeli sekwencja docelowa jest krótsza niż sekwencja zapytania z uwagi na delecje 5' lub 3', a nie z uwagi na wewnętrzne delecje, należy wprowadzić ręczne korekty do wyników. Jest to spowodowane tym, że program FASTDB nie liczy skróconych końców 5' i 3' sekwencji docelowej podczas wyliczania procentu identyczności. Dla sekwencji docelowych skróconych na końcach 5' i 3' w stosunku do sekwencji zapytania, procent identyczności jest korygowany przez wyliczenie ilości zasad s ekwencji zapytania, które są końcami 5' i 3' sekwencji docelowej, które nie są sparowane/dopasowane, jako procent całkowitej ilości zasad sekwencji zapytania. To czy nukleotyd jest sparowany/dopasowany, określa się w wyniku dopasowywania sekwencji w FASTDB. Następnie odejmuje się tę wartość procentową od procentu identyczności, wyliczonego w powyższym programie FASTDB, wykorzystując ustalone parametry, aby osiągnąć ostateczną wartość procentu identyczności. Ta poprawiona wartość jest wykorzystywana na potrzeby obecnego wynalazku. Jedynie zasady poza zasadami 5' i 3' sekwencji docelowej, jak jest pokazywane w dopasowywaniu FASTDB, które nie są sparowane/dopasowane do sekwencji zapytania, są brane pod uwagę w ręcznym wyliczaniu wartości procentu identyczności.
Na przykład, aby określić procent identyczności dopasowania, sekwencję docelową złożoną z 90 zasad przyrównano z sekwencją zapytania o 100 zasadach. Delecje znajdują się na końcu 5' sekwencji docelowej i stąd dopasowanie FASTDB nie pokazuje sparowania/dopasowania pierwszych 10 zasad z końca 5'. 10 niesparowanych zasad odpowiada 10% sekwencji (ilość niesparowanych zasad na końcach 5' lub 3'/całkowita ilość zasad w sekwencji zapytania), tak więc 10% odejmuje się od wartości procentu identyczności wyliczonego w programie FASTDB. Jeżeli pozostałe 90 zasad było doskonale dopasowanych, końcowy procent identyczności wynosiłby 90%. W innym przykładzie porównano sekwencję docelową złożoną z 90 zasad z sekwencją zapytania o 100 zasadach. W tym przypadku delecje znajdują się wewnątrz, tak że nie ma niesparowanych/niedopasowanych zasad na końcach 5' lub 3' sekwencji docelowej w stosunku do sekwencji zapytania. W tym przypadku, procent identyczności wyliczany w FASTDB nie podlega ręcznemu poprawieniu. I znów, jedynie zasady z końców 5' i 3' sekwencji docelowej, które nie są sparowane/dopasowane do sekwencji zapytania, są korygowane ręcznie. Dla celów niniejszego wynalazku nie ma potrzeby wykonywania żadnych innych ręcznych poprawek.
Przez polipeptyd mający sekwencję aminokwasową co najmniej, na przykład, w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową zapytania, rozumie się, że sekwencja aminokwasowa docelowego polipeptydu jest identyczna z sekwencją zapytania z wyjątkiem takim, że sekwencja polipeptydu doc elowego może zawierać do pięciu zmian aminokwasów na każde 100 aminokwasów sekwencji aminokwasowej zapytania. Innymi słowy, aby otrzymać polipeptyd mający sekwencję co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową zapytania, można wstawić, usunąć lub podstawić innymi am inokwasami do 5% reszt aminokwasowych w sekwencji docelowej. Te zmiany w sekwencji referencyjnej mogą wystąpić w pozycjach na końcu karboksylowym lub aminowym referencyjnej sekwencji am inokwasowej lub gdziekolwiek między tymi końcowymi pozycjami, mogą być rozrzucone albo pojedynczo między resztami sekwencji referencyjnej albo w jednej lub więcej sąsiednich grupach w sekwencji referencyjnej.
PL 224 786 B1
Z praktycznej strony, można określić w standardowy sposób, czy konkretny polipeptyd jest co najmniej w 80%, 85%, 90%, 95%, 96%, 97%, 98% lub 99% identyczny z polipeptydem referencyjnym, stosując znane programy komputerowe. Korzystnym sposobem określania najlepszego, ogólnego dopasowania między sekwencją zapytania (sekwencją ujawnioną w niniejszym wynalazku) i sekwencją docelową, określanego również jako globalne dopasowanie sekwencji, można określić za pomocą programu komputerowego FASTDB bazującego na algorytmie Brutlaga i wsp., Comp. App. Biosci. 6: 237-245 (1990). Przy dopasowaniu obie sekwencje, sekwencja zapytania i sekwencja docelowa, są sekwencjami nukleotydowymi lub obie są sekwencjami aminokwasowymi. Wynik powyższego globalnego dopasowania sekwencji jest podany w postaci procentu identyczności. Korzystnymi parametrami stosowanymi w dopasowywaniu sekwencji aminokwasowych w FASTDB są: Macierz=PAM 0, k-tuple=2, kara za niedopasowanie=1, kara za połączenie=20, długość grupy randomizowanej=0, wynik odcięcia=1, wielkość okna=długość sekwencji, kara za przerwę=5, kara za wielkość przerwy=0,05, wielkość okna=500 lub długość sekwencji docelowej, jeżeli jest krótsza.
Jeżeli sekwencja docelowa jest krótsza niż sekwencja zapytania z powodu delecji na końcu N lub C, a nie z powodu wewnętrznych delecji, należy dokonać ręcznej korekty wyników. Jest to spowodowane tym, że program FASTDB nie liczy skróconych końców N lub C sekwencji docelowej podczas wyliczania globalnego procentu identyczności. Dla sekwencji docelowych skróconych na końcach N lub C w stosunku do sekwencji zapytania, procent identyczności jest poprawiany przez wyliczenie ilości reszt sekwencji zapytania, które są końcem N lub C sekwencji docelowej, które nie są sparowane/dopasowane do odpowiadającej im reszty docelowej, jako procent całkowitej ilości zasad sekwencji zapytania. To czy reszta jest sparowana/dopasowana, określa się wynikami dopasowania sekwencji w FASTDB. Następnie odejmuje się tę wartość procentową od procentu identyczności wyliczonego w powyższym programie FASTDB, z zastosowaniem ustalonych parametrów, w celu osiągnięcia ostatecznej wartości procentu identyczności. Tę końcową, poprawioną wartość procentu identyczności wykorzystuje się na potrzeby niniejszego wynalazku. Jedynie reszty końców N lub C sekwencji docelowej, które nie są sparowane/dopasowane do sekwencji zapytania, są brane pod uwagę w ręcznym wyliczaniu wartości procentu istotności, to jest, jedynie pozycje reszt zapytania poza najdalszymi resztami końców N lub C sekwencji docelowej.
Na przykład, aby określić procent identyczności przyrównano docelową sekwencję aminokwasową złożoną z 90 reszt z sekwencją zapytania o 100 resztach. Delecje występują na końcu N sekwencji docelowej i dlatego dopasowanie FASTDB nie pokazuje sparowania/dopasowania pierwszych 10 reszt z końca N. 10 niesparowanych reszt reprezentuje 10% sekwencji (ilość niesparowanych reszt na końcach N i C/całkowita ilość reszt w sekwencji zapytania), tak więc 10% odejmuje się od wartości procentu identyczności wyliczonego w programie FASTDB. Jeżeli pozostałe 90 reszt było doskonale dopasowanych, końcowy procent identyczności wynosiłby 90%. W innym przykładzie, porównano sekwencję docelową złożoną z 90 reszt z sekwencją zapytania o 100 resztach. W tym przypadku delecje są delecjami wewnętrznymi tak, że nie ma niesparowanych/niedopasowanych reszt na końcach N lub C sekwencji docelowej w stosunku do sekwencji zapytania. W tym przypadku, procent identyczności wyliczany w FASTDB nie podlega ręcznemu poprawianiu. Ponownie, jedynie pozycje reszt poza końcami N lub C sekwencji docelowej, jak przedstawiono w dopasowaniu FASTDB, które nie są sparowane/dopasowane do sekwencji zapytania, są korygowane ręcznie. Nie ma potrzeby wykonywania żadnych innych ręcznych poprawek dla celów niniejszego wynalazku.
Jak tu stosowano termin kwas nukleinowy, który „hybrydyzuje w ostrych warunkach z sekwencją kwasu nukleinowego odnosi się do polinukleotydu, który hybrydyzuje podczas całonocnej inkubacji w 42°C w roztworze obejmującym 50% formamid, 5x SSC (750 m NaCl, 75 mM cytrynian sodu), 50 mM fosforanu sodu (pH 7,6), 5x odczynnik Denhardta, 10% siarczan dekstranu i 20 gg/ml zdenaturowanego DNA ze spermy łososia, z późniejszym płukaniem filtrów w 0,1x SSC w około 65°C.
Stosowany tutaj termin „domena lokalizacji w aparacie Golgiego” odnosi się do sekwencji aminokwasowej polipeptydu znajdującego się w aparacie Golgiego, która jest odpowiedzialna za jego zakotwiczenie w miejscu znajdującym się w aparacie Golgiego. Na ogół, domeny lokalizacji obejmują aminokońcowe „ogony” enzymu.
Stosowany tutaj termin „funkcja efektorowa” odnosi się do tych biologicznych aktywności, którymi cechuje się region Fc (natywna sekwencja regionu Fc lub wariant sekwencji aminokwasowej regionu Fc) przeciwciała. Przykłady funkcji efektorowych przeciwciał obejmują, ale nie wyłącznie, powinowactwo wiązania się z receptorem Fc, cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał
PL 224 786 B1 (ADCC), fagocytozę komórkową zależną od przeciwciał (ADCP), wydzielanie cytokin, pobieranie antygenu zależne od kompleksów immunologicznych przez komórki prezentujące antygen, negatywną regulację powierzchniowych receptorów komórek, itd.
Stosowany tutaj termin „manipulować, poddane manipulacji, manipulowanie i manipulacja glikozylacją, ma obejmować dowolną manipulację wzorem glikozylacji naturalnie występującego polipeptydu lub jego fragmentu. Manipulowanie glikozylacją obejmuje manipulowanie metaboliczne systemem glikozylacji komórki, w tym, manipulacje genetyczne szlakami syntezy oligosacharydów, w celu osiągnięcia zmiany glikozylacji glikoprotein wyrażanych w komórkach. Dalej, manipulowanie glikozylacją obejmuje wpływy mutacji i środowiska komórki na glikozylację.
Stosowany tutaj termin „komórka gospodarza obejmuje dowolny rodzaj układu komórkowego, który można poddać manipulacji w celu wytwarzania postaci o zmodyfikowanej glikozylacji białek, fragmentów białek lub peptydów będących przedmiotem zainteresowania, w tym, przeciwciał, fragmentów przeciwciał i fuzji białkowych. Zwykle, komórki gospodarza zmieniono tak, aby wyrażały GnT III na optymalnym poziomie. Komórki gospodarza obejmują komórki z hodowli, np. ssacze komórki z hodowli, takie jak komórki CHO, komórki BHK, komórki NSO, komórki SP2/0, komórki szpiczaka YO, mysie komórki szpiczaka P3X63, komórki PER, komórki PER.C6 lub komórki hybrydoma, komórki drożdży, komórki owadzie i komórki roślinne, aby wymienić tylko kilka, ale także komórki ze zwierząt transgenicznych, roślin transgenicznych lub roślin hodowlanych lub z tkanek zwierzęcych.
Stosowany tutaj termin „cytotoksyczność komórkowa, w której pośredniczy Fc obejmuje cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał (ADCC) i cytotoksyczność komórkową, w której pośredniczy rozpuszczalna fuzja białkowa Fc zawierająca ludzki region Fc. Jest to mechanizm odpornościowy prowadzący do Iizy „komórek docelowych opłaszczonych przez przeciwciała, powodowanej przez ludzkie, efektorowe komórki układu odpornościowego, w którym:
„Ludzkimi’, efektorowymi komórkami układu odpornościowego” są populacje leukocytów, które eksponują na swojej powierzchni receptory Fc, przez które wiążą się z regionem Fc przeciwciał lub fuzji białkowych Fc i wykazują funkcje efektorowe. Taka populacja może obejmować, ale nie wyłącznie, jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) i/lub komórki NK (NK).
„Komórki docelowe opłaszczone przez przeciwciała są to komórki związane przez przeciwciała lub fuzje białkowe Fc. Przeciwciała lub fuzje białkowe Fc wiążą się do docelowych komórek przez część białkową N-końcową w stosunku do regionu Fc.
Stosowany tutaj termin „zwiększona cytotoksyczność komórkowa, w której pośredniczy Fc określa wzrost ilości „opłaszczonych przez przeciwciała komórek poddanych lizie w danym czasie, przy danym stężeniu przeciwciał lub fuzji białkowej Fc, w pożywce otaczającej komórki docelowe, przez zdefiniowany powyżej mechanizm cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy Fc, i/lub zmniejszenie stężenia przeciwciał lub fuzji białkowej Fc w pożywce otaczającej komórki docelowe, wymaganego do osiągnięcia Iizy danej liczby „opłaszczonych przeciwciałami komórek w danym czasie, przez mechanizm cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy Fc. Wzrost cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy Fc jest zależny od cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy to samo przeciwciało lub fuzji białkowej Fc, wytworzonej w tym samym rodzaju komórek gospodarza, z zastosowaniem tych samych standardów wytwarzania, oczyszczania, formułowania i metod przechowywania, znanych specjalistom w dziedzinie, ale takich, które nie zostały wytworzone w komórkach gospodarza zmanipulowanych sposobami tutaj opisanymi tak, aby wyrażały glukozylotransferazę GnT III.
Przez przeciwciało mające zwiększoną cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał (ADCC) rozumie się przeciwciało mające zwiększoną ADCC, określoną dowolnym, odpowiednim sposobem znanym specjalistom w dziedzinie. Jeden z przyjętych in vitro testów ADCC jest opisany poniżej:
1) w teście stosuje się komórki docelowe, o których wiadomo, że wyrażają antygen docelowy, rozpoznawany przez wiążący antygen region przeciwciała;
2) w teście, jako komórki efektorowe stosuje się ludzkie jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC), wyizolowane z krwi od losowo wybranych, zdrowych dawców;
3) test przeprowadza się zgodnie z poniższym protokołem:
i) PBMC izoluje się stosując standardowe procedury wirowania w gradiencie gęstości i zawiesza się w pożywce RPMI do hodowli komórek w ilości 5 x 106 komórek/ml;
ii) komórki docelowe hoduje się standardowymi metodami hodowli tkankowych, zbiera się w fazie wzrostu wykładniczego przy żywotności wyższej
PL 224 786 B1 niż 90%, przemywa się hodowlaną pożywką RPMI, znakuje się dodając
100 MiKcurie 51Cr, przemywa dwukrotnie pożywką do hodowli komórkowej 5 i zawiesza w pożywce do hodowli komórkowej przy gęstości 10 komórek/ml;
iii) 100 mikrolitrów powyższej, końcowej zawiesiny komórek docelowych przenosi się do każdej ze studzienek 96-studzienkowej płytki do mikromiareczkowania;
iv) przeciwciało rozcieńcza się seryjnie od 4000 ng/ml do 0,04 ng/ml w pożywce do hodowli komórkowej i dodaje się po 50 mikrolitrów otrzymanych roztworów przeciwciała do komórek docelowych na 96-studzienkowej płytce do mikromiareczkowania, testując w trzech powtórzeniach różne stężenia przeciwciała pokrywające cały, powyższy zakres stężeń;
v) dla kontroli maksymalnego uwalniania (MR), do 3 dodatkowych studzienek na płytce zawierającej wyznakowane komórki docelowe dodaje się 50 mikrolitrów 2% (obj./obj.) wodnego roztworu niejonowego detergentu (Nonidet, Sigma, St. Louis) zamiast roztworu przeciwciała (punkt iv powyżej);
vi) dla kontroli spontanicznego uwalniania (SR), do 3 dodatkowych studzienek na płytce zawierającej wyznakowane komórki docelowe dodaje się 50 mikrolitrów pożywki do hodowli komórkowej RPMI zamiast roztworu przeciwciała (punkt iv powyżej);
vii) następnie 96-studzienkową płytkę do mikromiareczkowania wiruje się przy 50 x g przez 1 minutę i inkubuje się przez 1 godzinę w 4°C;
viii) do każdej ze studzienek dodaje się po 50 mikrolitrów zawiesiny PBMC (punkt i powyżej), aby osiągnąć stosunek komórek efektorowych: docelowych 25:1 i płytki umieszcza się w inkubatorze w atmosferze 5% CO2 w 37°C na 4 godziny;
ix) z każdej ze studzienek zbiera się nadsącz wolny od komórek, a uwolnioną eksperymentalnie radioaktywność (ER) mierzy się stosując licznik gamma;
x) procent specyficznej Iizy wylicza się dla każdego stężenia przeciwciała na podstawie wzoru (ER-MR)/(MR-SR) x 100, w którym ER jest średnią radioaktywnością zliczoną (patrz punkt ix powyżej) dla tego stężenia przeciwciała, MR jest średnią radioaktywnością zliczoną (patrz punkt ix pow yżej) dla kontroli MR (patrz punkt v powyżej) i SR jest średnią radioaktywnością zliczoną (patrz punkt ix powyżej) dla kontroli SR (patrz punkt vi powyżej);
4) „zwiększona ADCC jest określona jako wzrost maksymalnego procentu specyficznej Iizy obserwowanej dla danego, testowanego powyżej przedziału stężeń przeciwciała i/lub zmniejszenie stężenia przeciwciała wymaganego do osiągnięcia połowy maksymalnego procentu specyficznej Iizy obserwowanej dla danego, testowanego powyżej przedziału stężeń przeciwciała. Wzrost ADCC jest względny w stosunku do ADCC mierzonej w powyższym teście, zależnej od tego samego przeciwciała wytworzonego w tym samym rodzaju komórek gospodarza, z zastosowaniem tych samych standardów wytwarzania, oczyszczania, formułowania i metod przechowywania, znanych specjalistom w tej dziedzinie, ale takiego, które nie zostało wytworzone w komórkach gospodarza poddanych manipulacji sposobami tutaj opisanymi tak, aby uzyskać nadekspresję glukozylotransferazy GnT III.
Stosowany tutaj termin „przeciwciało anty-CD20, oznacza przeciwciało, które specyficznie rozpoznaje na powierzchni komórki nieglikozylowaną fosfoproteinę o masie 35000 Daltonów, zwykle określaną jako antygen różnicowania Bp35 specyficzny dla ludzkich limfocytów B, potocznie określaną jako CD20.
Podstawą jest założenie, że manipulowanie komórkami wytwarzającymi przeciwciała tak, aby wyrażały nową fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) lub alternatywnie mającą aktywność 3(1,4)-galaktozylotransferazy („GalT”), i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, pozwala na otrzymanie przeciwciał o zwiększonym powinowactwie wiązania się z receptorem Fc i ze wzmocnionymi funkcjami efektorowymi. Alternatywnie, przeciwciała ze wzmocnionymi funkcjami efektorowy16
PL 224 786 B1 mi i/lub zwiększonym wiązaniem się z receptorem Fc można otrzymać manipulując komórkami wytwarzającymi przeciwciała tak, aby miały zwiększoną ekspresję cząsteczek kwasów nukleinowych kodujących polipeptydy posiadające katalityczną aktywność α-mannozydazy II. Konstrukty fuzji mających aktywności GnT III lub GalT ulegają koekspresji z cząsteczkami kwasów nukleinowych kodujących Man II lub GalTII.
Zgodnie z tym, niniejszy wynalazek dotyczy wyizolowanego kwasu nukleinowego zawierającego sekwencję kodującą fuzję polipeptydową, która ma aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawiera domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego. W korzystnym wykonaniu, fuzja polipeptydowa zawiera domenę katalityczną 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III, a domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji mannozydazy II. W jeszcze innym wykonaniu, domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji GnTI.
Wyizolowany kwas nukleinowy ma sekwencję nukleotydową pokazaną na Fig. 24 i SEK. NR ID: 12. W innym, wykonaniu, fuzja polipeptydowa zawiera domenę katalityczną 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III, a domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji 3(1,2)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy I (GnT I). Wyizolowany kwas nukleinowy ma sekwencję nukleotydową pokazaną na Fig. 25 i SEK. NR ID: 14. Alternatywnie, można zastosować domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla innego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego.
W innym wykonaniu ujawniono wyizolowany kwas nukleinowego zawierający sekwencję kodującą polipeptyd mający sekwencję aminokwasową pokazaną na Fig. 24 i SEK. NR ID: 13 lub Fig. 25 i SEK. NR ID: 15. Wyizolowany kwas nukleinowy może zawierać sekwencję, która hybrydyzuje w ostrych warunkach do sondy hybrydyzacyjnej o sekwencji nukleotydowej, która jest składnikiem sekwencji nukleotydowej pokazanej na Fig. 24 i SEK. NR ID: 12 lub Fig. 25 i SEK. NR ID: 14. Wyizolowany kwas nukleinowy może zawierać sekwencję identyczną co najmniej w 80%, 85%, 90%, 95%, 96%, 97%, 98% lub 99% z sekwencją nukleotydową pokazaną na Fig. 24 i SEK. NR ID: 12 lub Fig. 25 i SEK. NR ID: 14. W innym wykonaniu wyizolowany kwas nukleinowy może zawierać sekwencję kodującą polipeptyd mający sekwencję aminokwasową identyczną co najmniej w 80%, 85%, 90%, 95%, 96%, 97%, 98% lub 99% z sekwencją aminokwasową z Fig. 24 i SEK. NR ID: 13 lub Fig. 25 i SEK. NR ID: 15. Wyizolowany kwas nukleinowy może zawierać sekwencję kodującą polipeptyd mający sekwencję aminokwasową z Fig. 24 i SEK. NR ID: 13 lub Fig. 25 i SEK. NR ID: 15, z substytucjami konserwowanych aminokwasów.
W innym wykonaniu wektor ekspresyjny może zawierać wyizolowany kwas nukleinowy, taki jak te opisane powyżej.
Niniejszy wynalazek dotyczy ponadto sposobów modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego w komórce gospodarza, co obejmuje wprowadzanie do takiej komórki gospodarza kwasu nukleinowego lub wektora według wynalazku. Korzystnie, modyfikowanym polipeptydem jest IgG lub jej fragment zawierający region Fc. Najbardziej korzystnie, polipeptydem jest IgG1 lub jej fragment zawierający region Fc. W innym, korzystnym wykonaniu, modyfikowanym polipeptydem jest fuzja białkowa zawierająca region odpowiadający regionowi Fc ludzkiej IgG.
Niniejszy wynalazek dotyczy ponadto komórek gospodarza zawierających kwasy nukleinowe lub wektory według wynalazku. W jednym z wykonań, niniejszy wynalazek dotyczy komórek gospodarza poddanych manipulacji tak, aby uzyskać ekspresję co najmniej jednego kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III w ilości wystarczającej do zmodyfikowania oligosacharydów w regionie Fc polipeptydu wytwarzanego przez taką komórkę gospodarza, przy czym taki polipeptyd jest wybierany z grupy obejmującej cząsteczkę całego przeciwciała, fragment przeciwciała i fuzję białkową obejmującą region odpowi adający regionowi Fc immunoglobuliny. W korzystnym wykonaniu, polipeptyd wytwarzany przez taką komórkę gospodarza jest to IgG lub jej fragment. Najbardziej korzystnie, jeżeli polipeptydem wytw arzanym przez taką komórkę gospodarza jest IgG1 lub jej fragment. Alternatywnie, polipeptydem wytwarzanym przez taką komórkę gospodarza jest fuzja białkowa zawierająca region odpowiadający regionowi Fc ludzkiej IgG, np. IgG1.
Modyfikowane polipeptydy wytwarzane przez komórki gospodarza jako wynik modyfikacji wyk azują zwiększone powinowactwo wiązania się z receptorem Fc i/lub wzmocnioną funkcję efektorową. Korzystnie, zwiększone powinowactwo wiązania się z receptorem Fc zwiększa wiązanie się z recept ora aktywującego Fcy, takiego jak receptor FcyRIIIa. Wzmocnioną funkcją efektorową jest korzystnie zwiększenie jednego z następujących: zwiększenie cytotoksyczności komórkowej zależnej od przePL 224 786 B1 ciwciał, zwiększenie fagocytozy komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCP), zwiększenie wydzielania cytokin, zwiększenie pobierania antygenów zależnego od kompleksów immunologicznych przez komórki prezentujące antygen, zwiększona cytotoksyczność komórkowa, w której pośredniczy Fc, zwiększone wiązanie się z komórkami NK, zwiększone wiązanie się z makrofagami, zwiększone wiązanie się z komórkami wielojądrzastymi (PMN), zwiększone wiązanie się z monocytami, zwiększone krzyżowe sieciowanie związanych docelowo przeciwciał, zwiększone bezpośrednie przekazywanie sygnałów indukujące apoptozę, zwiększone dojrzewanie komórek dendrytycznych i zwiększone uczulanie komórek T.
W szczególnie korzystnym wykonaniu komórką gospodarza według wynalazku jest komórka CHO, komórka BHK, komórka NSO, komórka SP2/0, komórka szpiczaka YO, mysia komórka szpiczaka P3X63, komórka PER, komórka PER.C6 lub komórka hybrydoma, a polipeptydem wytwarzanym przez taką komórkę gospodarza jest przeciwciało anty-CD20, takie jak IDEC-C2B8. W innym wykonaniu komórką gospodarza jest chimerowe monoklonalne przeciwciało C225 anty-ludzki EGFR.
Ponadto, poza kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową komórki gospodarza mogą zawierać jeszcze co najmniej jeden transfekowany kwas nukleinowy kodujący cząsteczkę przeciwciała, fragment przeciwciała, zachowujący funkcjonalny region Fc lub fuzję białkową, która zawiera region odpowiadający regionowi Fc immunoglobuliny. Co najmniej jeden transfekowany kwas nukleinowy może kodować przeciwciało anty-CD20, chimerowe przeciwciało monoklonalne chCE7 przeciw ludzkiemu nerwiakowi, chimerowe przeciwciało monoklonalne chG250 przeciw rakowi komórek nerki, chimerowe przeciwciało monoklonalne ING-1 przeciw ludzkim rakom okrężnicy, płuc i piersi, humanizowane monoklonalne przeciwciało 3622W94 anty-ludzki antygen 17-1A, humanizowane monoklonalne przeciwciało A33 przeciw rakowi okrężnicy i odbytu człowieka, przeciwciało R24 przeciw czerniakowi człowieka skierowane przeciwko gangliozydowi GD3, chimerowe przeciwciało monoklonalne SF-25 przeciw rakowi płaskokomórkowemu, przeciwciało anty-ludzki EGFR, przeciwciało anty-ludzki EGFRvIII, przeciwciało anty-ludzki PSMA, przeciwciało anty-ludzki PSCA, przeciwciało anty-ludzki CD22, przeciwciało anty-ludzki CD30, przeciwciało anty-ludzki TAG72, przeciwciało antywysokocząsteczkowy antygen związany z czerniakiem (HMWMAA), przeciwciało anty-gangliozyd GD3, przeciwciało anty-gangliozyd GD2, przeciwciało anty-gangliozyd GM2, przeciwciało anty-ludzki gangliozyd, przeciwciało anty-EGFRvIII, przeciwciało anty-integryna, przeciwciało anty-CD80, przeciwciało anty-LeY, przeciwciało anty-mucyna, przeciwciało anty-MUC18, przeciwciało anty-ludzki CD33, przeciwciało anty-ludzki CD38 człowieka, przeciwciało anty-ludzki CD40, przeciwciało antyludzki CD45, przeciwciało anty-ludzki CD52, przeciwciało anty-ludzki CD138, przeciwciało anty-ludzki wariant HLA-DR, przeciwciało anty-ludzki EpCAM, przeciwciało anty-ludzki CEA, przeciwciało antyludzki MUC1, przeciwciało anty-ludzki białko rdzenia MUC1, przeciwciało przeciw nieprawidłowo glikozylowanemu ludzkiemu MUC1, przeciwciało przeciw wariantom ludzkiej fibronektyny zawierających domenę EB-D lub przeciwciało anty-ludzki HER2/neu.
Sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza obejmuje (a) hodowanie komórki gospodarza poddanej manipulacji tak, aby uzyskać ekspresję co najmniej jednego kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III w warunkach pozwalających na produkcję polipeptydu, który jest wybierany z grupy obejmującej cząsteczkę całego przeciwciała, fragment przeciwciała z zachowaniem funkcjonalnego regionu Fc i fuzję białkową obejmującą region odpowiadający regionowi Fc immunoglobuliny, gdzie taka fuzja polipeptydową mająca aktywność GnT III jest wyrażana na poziomie wystarczającym do modyfikowania oligosacharydów w regionie Fc takiego polipeptydu wytwarzanego przez taką komórkę gospodarza; i (b) izolowanie takiego polipeptydu. Fuzja polipeptydowa zawiera domenę katalityczną 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III i domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla polipeptydu zlokalizowanego w aparacie Golgiego. Domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji mannozydazy II lub 3(1,2)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy I (GnT I).
Niniejszym ujawniono kompozycje farmaceutyczne zawierające przeciwciała, fragmenty przeciwciał zachowujących region Fc i fuzje białkowe zawierające region równoważny regionowi Fc immunoglobuliny oraz dopuszczalny farmaceutycznie nośnik.
Takie kompozycje farmaceutyczne mogą być stosowane w sposobach leczenia obejmujących podawanie skutecznej leczniczo ilości kompozycji farmaceutycznej zawierającej przeciwciała, fragmenty przeciwciał zachowujących region Fc i fuzje białkowe zawierające region równoważny regionowi Fc immunoglobuliny wytworzone w komórkach według wynalazku.
PL 224 786 B1
Niniejszy wynalazek dotyczy także komórki gospodarza zawierającej wektor ekspresyjny zawierający cząsteczkę kwasu nukleinowego kodującą fuzję polipeptydową, przy czym fuzja polipeptydowa ma aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawiera domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego; i wektor ekspresyjny zawierający cząsteczkę kwasu nukleinowego kodującą polipeptyd, przy czym polipeptyd ma aktywność mannozydazy II (Man II). W korzystnych wykonaniach, cząsteczka kwasu nukleinowego kodująca fuzję polipeptydową według wynalazku i cząsteczka kwasu nukleinowego kodująca polipeptyd mający aktywność mannozydazy II są na tym samym lub oddzielnych wektorach ekspresyjnych. W dalszym wykonaniu komórka gospodarza jest wybierana z grupy obejmującej komórkę ssaka, komórkę drożdży, komórkę owada i roślinną komórkę. Korzystnie, komórką gospodarza jest komórka CHO, komórka BHK, komórka NSO, komórka SP2/0, komórka szpiczaka YO, mysia komórka szpiczaka P3X63, komórka PER, komórka PER.C6 lub komórka hybrydoma.
Polipeptyd wytworzony w komórce gospodarza może mieć zwiększony udział przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów w regionie Fc polipeptydu. Korzystnie przecięte niefukozylowane oligonukleotydy są hybrydowe, korzystnie złożone.
W niniejszym wynalazku ujawniono również polipeptydy, w szczególności przeciwciała, mające wzmocnioną funkcję efektorową i/lub zwiększone wiązanie się z receptorem Fc dzięki tym zmodyfikowanym oligosacharydom, a także ich zastosowanie w kompozycjach terapeutycznych do leczenia zaburzeń, w szczególności nowotworów.
Identyfikacja i wytwarzanie kwasów nukleinowych kodujących białko, którego wzór glikozylacji chce się poddać modyfikacji.
Ujawniono sposoby wytwarzania i stosowania systemów komórek gospodarza do wytwarzania glikoform przeciwciał, fragmentów przeciwciał zawierających region Fc, fuzji białkowych z regionem równoważnym regionowi Fc, mających zwiększone powinowactwo wiązania się z receptorem Fc, korzystnie aktywującymi receptorami Fc, i/lub wzmocnione funkcje efektorowe, w tym cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciała. Ujawniono identyfikację docelowych epitopów i wytwarzanie przeciwciał mających potencjalną wartość leczniczą, dla których pożądana jest modyfikacja wzoru glikozylacji i izolacja odpowiednich kodujących je sekwencji kwasów nukleinowych.
MDo wytwarzania przeciwciał wobec docelowych epitopów będących przedmiotem zainteresowania można zastosować różne procedury znane w tej dziedzinie. Takie przeciwciała obejmują, między innymi, przeciwciała poliklonalne, monoklonalne, chimerowe, humanizowane, w pełni ludzkie, jednołańcuchowe, fragmenty Fab i fragmenty wytworzone dzięki bibliotece ekspresyjnej ScFv, Fab, VH, IgG. Takie przeciwciała mogą być użyteczne np. jako czynniki diagnostyczne lub lecznicze. Jako czynniki lecznicze, szczególnym przedmiotem zainteresowania są przeciwciała neutralizujące, tj. te, które konkurują z o wiązanie z ligandem, substratem lub cząsteczką adaptorową.
W celu wytworzenia przeciwciał, immunizuje się różne zwierzęta gospodarza przez wstrzyknięcie docelowego białka będącego przedmiotem zainteresowania w tym, między innymi, króliki, myszy, szczury itd. Przeciwciała poliklonalne można otrzymać w zwierzętach poprzez wielokrotne podskórne (sc) lub dootrzewnowe (ip) wstrzyknięcie odpowiedniego antygenu i adiuwanta. Można zastosować różne adiuwanty, aby wzmocnić odpowiedź immunologiczną, w zależności od gatunków gospodarza w tym, ale bez ograniczania do, adiuwant Freunda (pełny lub niepełny), żele mineralne takie jak wodorotlenek glinu, substancje czynne powierzchniowo takie jak lizolecytyna, poliole pluronowe, polianiony, peptydy, saponina, emulsje olejowe, hemocjanina ze skałoczepa, dinitrofenol i potencjalnie użyteczne adiuwanty ludzkie, takie jak BCG (Bacille Calmette-Guerin) i Corynebacterlum parvum. Zwierzęta immunizuje się przeciw antygenowi, immunogennym koniugatom lub pochodnym łącząc np. 100 g lub 5 g białka lub koniugatu (odpowiednio dla królików lub myszy) z 3 objętościami pełnego adiuwanta Freunda i wstrzykując roztwór śródskórnie w wielu miejscach. Miesiąc później, zwierzętom podaje się zastrzyk wzmacniający w ilości 1/5 do 1/10 wyjściowej ilości peptydu lub koniugatu w pełnym adiuwancie Freunda podając śródskórnie w wielu miejscach. Si edem do 14 dni później skrwawia się zwierzęta i oznacza się w surowicy miano przeciwciała. Zwierzętom podaje się zastrzyk wzmacniający aż do osiągnięcia plateau mian. Korzystnie, zwierzętom podaje się zastrzyk wzmacniający z koniugatem tego samego antygenu, ale skoniugowanym z i nnym białkiem i/lub poprzez inny odczynnik sieciujący. Koniugaty można otrzymać także w hodowlach zrekombinowanych komórek jako fuzje białkowe.
Przeciwciała monoklonalne dla celu będącego przedmiotem zainteresowania można otrzymać z wykorzystaniem dowolnej techniki pozwalającej na wytwarzanie cząsteczek p rzeciwciała przez
PL 224 786 B1 ciągłe linie komórkowe w hodowli. Obejmuje to, między innymi, techniki hybrydoma najpierw opis ane przez Kohlera i Milsteina, Nature 256: 495-97 (1975), techniki hybrydoma limfocytów B człowieka (Kosbor i wsp., Immunology Today 4: 72 (1983); Cote i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 80: 2026-30 (1983) i techniki hybrydoma EBV (Cole i wsp., Monoclonal Antibodies and Cancer Therapy 77-96 (Alan R. Liss, Inc., 1985)). Dodatkowo, można zastosować techniki opracowane do wytwarzania „przeciwciał chimerowych (Morrison i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 81: 6851-55 (1984); Neuberger i wsp., Nature 312: 604-08 (1984); Takeda i wsp., Nature 314: 452-54 (1985)) wykorzystujące składanie genów dla cząsteczki mysiego przeciwciała o specyficzności wobec odpowiedniego antygenu z genami dla cząsteczki ludzkiego przeciwciała o odpowiedniej aktywności biologicznej. Techniki te również mogą być wykorzystane do wytwarzania przeciwciał chimerowych zawierających cząsteczkę przeciwciała pochodzącą od innych ssaków. Alternatywnie, można zaadoptować techniki opisane dla wytwarzania przeciwciał jednołańcuchowych (zgłoszenie patentowe USA nr 4,946,778) do otrzymywania przeciwciał jednołańcuchowych posiadających pożądaną sp ecyficzność. Wynalazek dotyczy dalej humanizowanych przeciwciał, które poddano zmianom glikozylacji według sposobów obecnego wynalazku. Techniki otrzymywania humanizowanych przeciwciał opisano, np. w zgłoszeniu patentowym USA nr należącym do Queen i wsp., którego całą zawartość włączono tutaj w całości.
Stosując znane techniki można otrzymać fragmenty przeciwciał zawierające miejsca specyficznego wiązania się z białkami będącymi przedmiotem zainteresowania. Na przykład, takie fragmenty obejmują, między innymi, fragmenty F(ab')2, które można otrzymać po trawieniu pepsyną cząsteczki przeciwciała i fragmenty Fab, które można otrzymać redukując mostki dwusiarczkowe fragmentów F(ab')2. Alternatywnie, można skonstruować biblioteki ekspresyjne Fab (Huse i wsp., Science 246: 1275-81 (1989)), aby pozwolić na szybką i łatwą identyfikację monoklonalnych fragmentów Fab o pożądanej specyficzności wobec białka będącego przedmiotem zainteresowania.
Po zidentyfikowaniu przeciwciała lub fragmentu przeciwciała, których wzór glikozylacji chce się poddać modyfikacji, izoluje się kodujące je sekwencje kwasów nukleinowych przy pomocy znanych technik.
a. Generowanie linii komórkowych do wytwarzania białek ze zmienionym wzorem glikozylacji
Niniejszym dostarczono systemów ekspresji w komórkach gospodarza do otrzymywania białek ze zmienionym wzorem glikozylacji. W szczególności, dostarczono systemów ekspresji w komórkach gospodarza do otrzymywania glikoform białek, mających podniesioną wartość leczniczą. Zatem w jednym z aspektów, dostarczono systemów ekspresji w komórkach gospodarza wybranych lub poddanych manipulacjom tak, aby wyrażały np. fuzję polipeptydową mającą aktywność p(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu zlokalizowanego w aparacie Golgiego. Szczególnie, takie systemy ekspresji w komórkach gospodarza można poddać manipulacjom tak, aby zawierały rekombinowaną cząsteczkę kwasu nukleinowego kodującą taką fuzję polipeptydową, połączoną funkcjonalnie z konstytutywnym lub regulowanym systemem promotorowym.
W jednym konkretnym wykonaniu, dostarczono komórkę gospodarza poddaną manipulacjom, tak, aby uzyskać ekspresję, co najmniej jednego kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego. W jednym z aspektów, komórka gospodarza jest poddana manipulacji przez zastosowanie co najmniej jednej cząsteczki kwasu nukleinowego zawierającej gen kodujący fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu zlokalizowanego w aparacie Golgiego.
Na ogół, może być zastosowana dowolna, hodowlana linia komórkowa w celu opracowania linii komórkowej gospodarza według niniejszego wynalazku. W korzystnym wykonaniu, w celu otrzymania linii komórkowej gospodarza według niniejszego wynalazku stosuje się jako wyjściową linię komórkową komórki CHO, komórki BHK, komórki NSO, komórki SP2/0, komórki szpiczaka YO, mysie komórki szpiczaka P3X63, komórki PER, komórki PER.C6 lub komórki hybrydoma lub inne komórki ssacze, komórki drożdży, komórki owadów lub komórki roślinne. (Patrz Ma, J.K.C. i wsp., Nature Genetics 4: 794-805 (October 2003) (której cała zawartość i odniesienia tam cytowane włączone są tu w całości jako odniesienie).
Wynalazek obejmuje dowolną poddaną manipulacjom linię komórek gospodarza wyrażającą fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawiera20
PL 224 786 B1 jącą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, tak jak tutaj zdefiniowano.
Jeden lub kilka kwasów nukleinowych kodujących fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, może być poddawanych ekspresji pod kontrolą konstytutywnego promotora lub alternatywnie, regulowanego sytemu ekspresji. Odpowiednie regulowane systemy ekspresji obejmują, między innymi, system ekspresji regulowany tetracykliną, system ekspresji indukowany ekdyzonem, system ekspresji uruchamiany lac, system ekspresji indukowany glukokortykoidami, system promotorowy indukowany temperaturą lub system ekspresji metalotioneiny indukowany metalem. Jeżeli układ komórek gospodarza zawiera szereg różnych kwasów nukleinowych kodujących fuzję polipeptydową mającą aktywność p(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, część z nich można poddać ekspresji pod kontrolą konstytutywnego promotora, podczas gdy inne są poddawanych ekspresji pod kontrolą regulowanego promotora. Maksymalny poziom ekspresji to najwyższy, możliwy poziom stabilnej ekspresji fuzji polipeptydowej, który nie wywiera znaczącego, negatywnego wpływu na tempo wzrostu komórki, i możliwy jest do wyznaczenia standardowymi metodami eksperymentalnymi. Poziomy ekspresji wyznacza się metodami ogólnie znanymi w tej dziedzinie, w tym analizą immunologiczną na filtrach z wykorzystaniem przeciwciał specyficznych wobec polipeptydu mającego aktywność GnT III lub przeciwciał specyficznych wobec znacznika peptydowego połączonego z polipeptydem mającym aktywność GnT III, hybrydyzacją Northern z wykorzystaniem sondy w postaci kwasu nukleinowego specyficznego do genu kodującego polipeptyd mający aktywność GnT III lub mierząc aktywność GnT III. Alternatywnie, można zastosować lektynę, która wiąże się do produktów biosyntetycznych GnT III, na przykład, E4-PHA lektynę. Alternatywnie, można zastosować test funkcjonalny, w którym mierzy się zwiększone wiązanie do receptora Fc lub zwiększone funkcje efektorowe przeciwciał, otrzymanych w komórkach poddanych manipulacji przy użyciu kwasu nukleinowego kodującego polipeptyd mający aktywność GnT III. W innym alternatywnym wyjściu, kwas nukleinowy może być połączony funkcjonalnie z genem reporterowym; poziomy ekspresji fuzji polipeptydowej mającej aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającej domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego wyznacza się mierząc sygnał związany z poziomem ekspresji genu reporterowego. Gen reporterowy może ulegać transkrypcji jednocześnie z kwasem(ami) nukleinowym(ymi) kodującym fuzję polipeptydową jako pojedyncza cząsteczka RNA; ich odpowiednie sekwencje kodujące mogą być połączone zarówno przez wewnętrzne miejsce przyłączania rybosomów (IRES) lub przez wzmacniacz translacji niezależny od czapeczki (CITE). Gen reporterowy może ulegać translacji razem z co najmniej jednym kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, tak, że powstaje pojedynczy łańcuch polipeptydowy. Kwasy nukleinowe kodujące fuzje polipeptydowe według niniejszego wynalazku mogą być połączone funkcjonalnie z genem reporterowym pod kontrolą pojedynczego promotora tak, że kwas nukleinowy kodujący fuzję polipeptydową i gen reporterowy są transkrybowane do jednej cząsteczki RNA, która jest alternatywnie składana na dwie oddzielne cząsteczki RNA informacyjnego (mRNA); jeden z otrzymanych mRNA podlega translacji do białka reporterowego, a inny jest podlega translacji do fuzji polipeptydowej.
Jeżeli ekspresji podlega kilka różnych kwasów nukleinowych kodujących fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, mogą być one ułożone w taki sposób, że są transkrybowane jako jedna lub szereg cząsteczek mRNA. Jeżeli są transkrybowane jako jedna cząsteczka mRNA ich odpowiednie sekwencje kodujące mogą być połączone zarówno przez wewnętrzne miejsce przyłączania rybosomów (IRES) lub przez wzmacniacz translacji niezależny od czapeczki (CITE). Mogą być transkrybowane z jednego promotora do cząsteczki RNA, która jest alternatywnie składana do szeregu oddzielnych cząsteczek RNA informacyjnego (mRNA), które, wtedy są poddawane translacji do odpowiednich, kodowanych przez nie fuzji polipeptydowych.
W innych wykonaniach dostarczono systemów ekspresji w komórkach gospodarza do wytwarzania przeciwciał leczniczych, mających zwiększone powinowactwo wiązania się z receptorem Fc,
PL 224 786 B1 w szczególności wiązanie do aktywacyjnych receptorów Fc i wzmocnione funkcje efektorowe, w tym cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał. Ogólnie, ekspresyjne systemy komórek gospodarza poddano manipulacji i/lub wybrano tak, aby uzyskać ekspresję kwasu nukleinowego kodującego przeciwciało, dla którego pożądane jest wytwarzanie zmienionej glikoformy, razem, z co najmniej jednym kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego. W jednym z wykonań, system komórek gospodarza transfekowano co najmniej jednym kwasem nukleinowym kodującym taką fuzję pol ipeptydową. Zwykle, stransfekowane komórki są selekcjonowane w celu identyfikacji i izolacji klonów, które stabilnie wyrażają fuzję polipeptydową według niniejszego wynalazku.
Wyjściowo może być zastosowana dowolna, hodowlana linia komórkowa w celu opracowania linii komórkowej gospodarza według niniejszego wynalazku. W korzystnym wykonaniu, można zastosować komórki CHO, komórki BHK, komórki NSO, komórki SP2/0, komórki szpiczaka YO, mysie komórki szpiczaka P3X63, komórki PER, komórki PER.C6 lub komórki hybrydoma, inne komórki ssacze, komórki drożdży, komórki owadów lub komórki roślinne. Zwykle, takie komórki poddaje się manipulacji tak, aby zawierały, co najmniej jeden transfekowany kwas nukleinowy kodujący cząsteczkę całego przeciwciała, fragment przeciwciała zawierający region Fc immunoglobuliny lub fuzję białkową, która zawiera region równoważny regionowi Fc immunoglobuliny. Zwykle, takie linie komórkowe wytwarzające przeciwciała pochodzą z klonów wytwarzających i wydzielających przeciwciała z wysoką spec yficznością wytwarzania w zakresie od 20 do 120 pg/(komórkę dziennie). W alternatywnym wykonaniu, jako wyjściowa linia komórkowa w celu opracowania poddanych manipulacji komórek gospodarza według wynalazku, można zastosować linię komórek hybrydoma, wyrażającą konkretne przeciwciało będące przedmiotem zainteresowania.
W jednym z wykonań, kwasy nukleinowe kodujące przeciwciało, fragment przeciwciała lub fuzję polipeptydową Fc, klonuje się na wektorach do ekspresji przeciwciał, a następnie transfekuje do komórek gospodarza i klony komórek selekcjonuje i przeszukuje się pod kątem wysokiej i st abilnej produkcji specyficznych przeciwciał. Takie wyselekcjonowane klony są następnie transfekowane wektorami ekspresyjnymi dla glikotransferaz modyfikujących glikoproteiny, zawierającymi kwasy nukleinowe kodujące, na przykład, (a) fuzję polipeptydową mającą aktywność beta (1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) lub (b) fuzję polipeptydową mającą aktywność beta 1,4-galaktozylotransferazy (GalT) lub (c) polipeptyd mający aktywność alfa-mannozydazy II (Man II) aparatu Golgiego (d) fuzję polipeptydową mającą aktywność GnT III lub (e) fuzję polipeptydową mającą aktywność GalT i kolejny polipeptyd mający aktywność Man II. Klony są następnie selekcjonowane i przeszukiwane pod kątem stabilnej ekspresji genów kodujących przeciwciała na p oziomach pozwalających na wysoką specyficzność wytwarzania przeciwciał przy stabilnej ekspresji genów glikotransferaz modyfikujących glikoproteiny na poziomach pozwalających na modyfikację wzoru glikozylacji regionu Fc, w tym na zwiększenie udziału frakcji niefukozylowanych oligosach arydów, które mogą być zarówno dwuczęściowe lub nie dwuczęściowe, i które dalej mogą być typu złożonego lub hybrydowego, który jest związany ze zwiększeniem wiązania się z receptorem Fc, w szczególności ze wzrostem powinowactwa wiązania Fc-FcyRIII i ze wzmocnieniem funkcji efektorowych zależnych od Fc, w tym, między innymi, cytotoksyczności komórkowej, w której pośre dniczy Fc. Metody selekcji i przeszukiwania opisano poniżej.
W innym wykonaniu, odwrócona jest kolejność dwóch transfekcji opisanych powyżej, a mianowicie transfekcji wektorami do ekspresji przeciwciał i transfekcji wektorami do ekspresji glikotransferaz modyfikujących glikoproteiny, tj. komórki gospodarza są najpierw transfekowane wektorami do ek spresji glikotransferaz modyfikujących glikoproteiny a następnie wektorami do ekspresji przeciwciał. W takim podejściu, klony z pierwszej transfekcji mogą być przeszukane pod kątem odpowiednich poziomów stabilnej ekspresji genów glikotransferaz dowolną metodą opisaną dalej poniżej lub alternatywnie można poddać przejściowej transfekcji repliki takich klonów z wektorami do ekspresji przeciwciał i wtedy można zastosować metody przeszukiwania opisane dalej poniżej, w celu identyfikacji klonów o stabilnej ekspresji genów glikotransferaz na poziomach pozwalających na modyfikację wzoru glikozylacji regionu Fc prowadzącego do zwiększenia powinowactwa wiązania się z receptorami Fc, w tym receptorów Fc-FcyRIII i do wzmocnienia funkcji efektorowych, w których pośredniczy Fc, w tym cytotoksyczności komórkowej zależnej od Fc.
PL 224 786 B1
W dalszym wykonaniu, transfekuje się jednocześnie genami kodującymi przeciwciała i genami glikotransferaz w pojedynczej transfekcji, zarówno jednym wektorem ekspresyjnym lub oddzielnymi wektorami.
Zwykle, co najmniej jeden kwas nukleinowy w systemie komórki gospodarza koduje fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) lub alternatywnie 3(1,4)-galaktozylotransferazy i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego lub alternatywnie koduje polipeptyd o aktywności α-mannozydazy II (Man II) z aparatu Golgiego.
Jeden lub kilka kwasów nukleinowych kodujących fuzję polipeptydową może być poddawanych ekspresji pod kontrolą konstytutywnego promotora lub alternatywnie, regulowanego sytemu ekspresji. Odpowiednie regulowane systemy ekspresji obejmują, między innymi, system ekspresji regulowany tetracykliną, system ekspresji indukowany ekdyzonem, system ekspresji uruchamiany lac, system ekspresji indukowany glukokortykoidami, system promotorowy indukowany temperaturą lub system ekspresji metalotioneiny indukowany metalem. Jeżeli układ komórek gospodarza zawiera szereg różnych kwasów nukleinowych kodujących fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, część z nich może podlegać ekspresji pod kontrolą konstytutywnego promotora, podczas gdy inne są wyrażane pod kontrolą regulowanego promotora. Maksymalny poziom ekspresji to najwyższy, możliwy poziom stabilnej ekspresji fuzji pol ipeptydowej, który nie wywiera znaczącego, negatywnego wpływu na tempo wzrostu komórki, i możliwy jest do wyznaczenia standardowymi metodami eksperymentalnymi. Poziomy ekspresji wyznacza się metodami ogólnie znanymi w tej dziedzinie, w tym analizą immunologiczną na filtrach z wykorzystaniem np. przeciwciał specyficznych wobec polipeptydu mającego aktywność GnT III lub przeciwciał specyficznych wobec znacznika peptydowego połączonego z polipeptydem mającym aktywność GnT III, hybrydyzacją Northern z wykorzystaniem sondy w postaci kwasu nukleinowego specyfic znego np. do genu kodującego polipeptyd mający aktywność GnT III lub mierząc aktywność enzym atyczną GnT III. Alternatywnie, można zastosować lektynę, która wiąże się do produktów biosynt etycznych GnT III, na przykład, E4-PHA lektynę. Alternatywnie, można zastosować test funkcjonalny, w którym mierzy się zwiększone wiązanie do receptora Fc lub zwiększone funkcje efektorowe przeciwciał, otrzymanych w komórkach zmanipulowanych kwasem nukleinowym kodującym polipeptyd mający aktywność GnT III. W innym alternatywnym wyjściu, kwas nukleinowy może być funkcjonalnie połączony z genem reporterowym; poziomy ekspresji fuzji polipeptydowej wyznacza się mierząc sygnał związany z poziomem ekspresji genu reporterowego. Gen reporterowy może ulegać tra nskrypcji jednocześnie z kwasem(ami) nukleinowym(ymi) kodującym glikotransferazy modyfikujące glikoproteiny jako pojedyncza cząsteczka RNA; ich odpowiednie sekwencje kodujące mogą być połączone zarówno przez wewnętrzne miejsce przyłączania rybosomów (IRES) lub przez wzmacniacz translacji niezależny od czapeczki (CITE). Gen reporterowy może ulegać translacji razem, z co najmniej jednym kwasem nukleinowym kodującym fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, tak, że powstaje pojedynczy łańcuch polipeptydowy. Kwas nukleinowy kodujący fuzję polipeptydową może być połączony funkcjonalnie z genem reporterowym pod kontrolą pojedynczego promotora, tak, że kwas nukleinowy kodujący fuzję polipeptydową i gen reporterowy są transkrybowane do cząsteczki RNA, która jest alternatywnie składana do dwóch oddzielnych cząsteczek RNA informacyjnego (mRNA); jeden z otrzymanych mRNA ulega translacji do takiego białka reporterowego, a inny ulega translacji do fuzji polipeptydowej.
Jeżeli ekspresji podlega kilka różnych kwasów nukleinowych kodujących fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, mogą być one ułożone w taki sposób, że są transkrybowane jako jedna lub szereg cząsteczek mRNA. Jeżeli są transkrybowane jako jedna cząsteczka mRNA, ich odpowiednie sekwencje kodujące mogą być połączone zarówno poprzez wewnętrzne miejsce przyłączania rybosomów (IRES) lub przez wzmacniacz translacji niezależny od czapeczki (CITE). Mogą być transkrybowane z jednego promotora do cząsteczki RNA, która jest alternatywnie składana do szeregu oddzielnych cząsteczek RNA informacyjnego (mRNA); które, ulegają wtedy translacji do odpowiednich, kodowanych przez nie fuzji polipeptydowych.
PL 224 786 B1
i. Systemy ekspresji
Można zastosować metody znane specjalistom w tej dziedzinie, aby skonstruować wektory ekspresyjne zawierające sekwencję kodującą białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencję kodującą fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, razem z odpowiednimi sygnałami kontroli transkrypcji/translacji. Metody te obejmują techniki rekombinacji DNA in vitro, techniki syntezy i rekombinacji in vivo/rekombinacji genetycznej. Dla przykładu patrz na techniki opisane przez Maniatis i wsp., Molecular Cloning A Laboratory Manual, Cold Spring Harbor Laboratory, N.Y. (1989) i przez Ausubel i wsp., Current Protocols in Molecular Biology, Greene Publishing Associates and Wiley Interscience, N.Y. (1989).
Do ekspresji sekwencji kodującej białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencji kodującej fuzję polipeptydową według niniejszego wynalazku można zastosować szereg systemów gospodarz-wektor ekspresyjny. Korzystnie, stosowane są komórki ssacze jako system komórek gospodarza transfekowany wektorami ekspresyjnymi będącymi DNA rekombinowanego plazmidu lub DNA rekombinowanego kosmidu, zawierającymi sekwencję kodującą białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencję kodującą fuzję polipeptydową. Najkorzystniej, jako system komórek gospodarza można zastosować komórki CHO, komórki BHK, komórki NSO, komórki SP2/0, komórki szpiczaka YO, mysie komórki szpiczaka P3X63, komórki PER, komórki PER.C6 lub komórki hybrydoma, inne komórki ssacze, komórki drożdży, komórki owadów lub komórki roślinne. Pewne przykłady systemów ekspresji i metod selekcji opisano w następujących odnośnikach, i w odnośnikach w nich zawartych: Borth i wsp., Biotechnol. Bioen. 71 (4): 266-73 (2000-2001), w Werner i wsp., Arzneimittelforschung/Drug Res. 48(8): 870-80 (1998), w Andersen and Krummen, Curr. Op. Biotechnol. 13: 117123 (2002), w Chadd and Chamow, Curr. Op. Biotechnol. 12: 188-194 (2001) i w Giddings, Curr. Op. Biotechnol. 12: 450-454 (2001). W alternatywnych wykonaniach można rozważać stosowanie innych systemów eukariotycznych komórek gospodarza, w tym, komórek drożdży transformowanych zrekombinowanymi drożdżowymi wektorami ekspresyjnymi zawierającymi sekwencję kodującą białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencję kodującą fuzję polipeptydową według niniejszego wynalazku; systemu komórek owadów infekowanych zrekombinowanymi wirusowymi wektorami ekspresyjnymi (np. pochodzącymi od bakulowirusów) zawierającymi sekwencję kodującą białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencję kodującą fuzję polipeptydową według niniejszego wynalazku; systemu komórek roślinnych infekowanych zrekombinowanymi wirusowymi wektorami ekspresyjnymi (np. pochodzącymi od wirusa mozaiki kalafiora, CaMV; od wirusa mozaiki tytoniu, TMV) lub transformowanych rekombinowanymi wektorami ekspresyjnymi pochodzącymi od plazmidów (np. plazmidu Ti) zawierającymi sekwencję kodującą białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencję kodującą fuzję polipeptydową według niniejszego wynalazku lub systemy komórek zwierzęcych infekowanych rekombinowanymi wirusowymi wektorami ekspresyjnymi (np. pochodzącymi od adenowirusów, wirusa ospy krowiej), w tym linie komórkowe poddane manipulacjom tak, aby zawierały wiele kopii DNA kodujących białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencję kodującą fuzję polipeptydową według wynalazku, zarówno amplifikowane stabilnie (CHO/dhfr) lub nie stabilnie amplifikowane w chromosomach typu „duble-minute” (np. mysie linie komórkowe).
W sposobach według tego wynalazku, ogólnie, stabilna ekspresja jest korzystniejsza od przejściowej, ponieważ zwykle pozwala osiągnąć bardziej powtarzalne wyniki i jest także bardziej odp owiednia dla wytwarzania na dużą skalę, tj. wytwarzania przeciwciał o zmienionej glikozylacją według niniejszego wynalazku w liniach komórkowych dla skali produkcyjnej. Zamiast wykorzystywać wektory ekspresyjne zawierające wirusowe ośrodki replikacji, komórki gospodarza można transformować odpowiednimi, kodującymi kwasami nukleinowymi, kontrolowanymi przez odpowiednie elementy kontrolujące ekspresję (np. promotor, wzmacniacz, sekwencje, terminatory transkrypcji, miejsca poliadenyl acji itp.) i marker selekcyjny. Po wprowadzeniu obcego DNA, umożliwia się, skonstruowanym komórkom wzrost przez 1 -2 dni we wzbogaconych pożywkach, a następnie przenosi się je do pożywek selekcyjnych. Marker selekcyjny na z zrekombinowanych plazmidach nadaje oporność na selekcję i pozwala na selekcję komórek, w których plazmidy są włączone stabilnie do ich chromosomów i na wzrost powodujący powstawanie foci, które dzięki temu można klonować i namnażać otrzymując linie komórkowe.
Można zastosować szereg systemów selekcji, w tym, między innymi geny kinazy tymidynowej wirusa opryszczki (Wigler i wsp., Cell 11: 223 (1977)), fosforybozylotransferazy hypoksantyna24
PL 224 786 B1 gunina (Szybalska i Szybalski, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 48: 2026 (1962)), fosforybozylotransferazy adeninowej (Lowy i wsp., Cell 22: 817 (1980)), które można zastosować odpowiednio w komórkach tk-, hgprt- lub aprt-. Można zastosować także oporność na antymetabolity jako podstawę do selekcji na dhfr, który nadaje oporność na metotreksat (Wigler i wsp., Natl. Acad. Sci. USA 77: 3567 (1989); O'Hare i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. USA 78: 1527 (1981)); gpt, który nadaje oporność na kwas mikofenolowy (Mulligan i Berg, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 78: 2072 (1981)); neo, który nadaje oporność na aminoglikozyd G-418 (Colberre-Garapin i wsp., J. Mol. Biol. 150: 1(1981)); i hygro, który nadaje oporność na higromycynę (Santerre i wsp., Gene 30: 147 (1984). Ostatnio opisano dodatkowe geny selekcyjne, mianowicie trpB, który pozwala komórkom na rozkład indolu zamiast tryptofanu; hisD, który pozwala komórkom na rozkład histynolu zamiast histydyny (Hartman i Mulligan, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 85: 8047 (1988)); system syntazy glutaminy i ODC (dekarboksylazy ornitynowej), który nadaje oporność na inhibitor dekarboksylazy ornitynowej, 2-(difluorometylo)-DLornitynę, DFMO (McConlogue, w: Current Communications in Molecular Biology, Cold Spring Harbor Laboratory ed. (1987)).
ii. Identyfikacja transfektantów lub transformantów, które wyrażają białko o zmienionym wzorze glikozylacji
Komórki gospodarza, które zawierają sekwencję kodującą i które wyrażają biologicznie aktywne produkty genów można identyfikować co najmniej czterema ogólnymi podejściami: (a) hybrydyzacją DNA-DNA lub DNA-RNA; (b) obecnością lub brakiem funkcji genu „markerowego”; (c) oceną poziomu transkrypcji określanego poprzez pomiar ekspresji odpowiednich trans kryptów mRNA w komórce gospodarza; (d) wykrywaniem produktów genów przez pomiar testem immunologicznym lub jego aktywnością biologiczną.
W pierwszym podejściu, obecność sekwencji kodującej białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencji kodującej fuzję polipeptydową według wynalazku, wstawionych do wektora ekspresyjnego, można wykrywać przez hybrydyzację DNA-DNA lub DNA-RNA z zastosowaniem sond zawierających sekwencje nukleotydowe, które są homologiczne odpowiednio do odpowiednich s ekwencji kodujących, ich części lub pochodnych.
W drugim podejściu, system zrekombinowany wektor ekspresyjny/gospodarz może być identyfikowany i selekcjonowany na podstawie obecności lub braku funkcji konkretnego genu „markerowego” (np. aktywności kinazy tymidynowej, oporności na antybiotyki, oporności na metotreksat, fenotypu po transformacji, tworzenia ciał okluzyjnych w bakulowirusach, itd.). Na przykład, jeżeli sekwencja kodująca białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencja kodującą fuzję polipeptydową według wynalazku została wstawiona do sekwencji genu markerowego na wektorze, rekombinanty zawierające odpowiednie sekwencje kodujące można identyfikować przez brak funkcji genu markerowego. Alternatywnie, gen markerowy może być umieszczony tandemowo z sekwencjami kodującymi pod kontrolą tego samego lub innego promotora, wykorzystywanego do kontrolowania ekspresji sekwencji kodujących. Ekspresja markera w odpowiedzi na indukcję lub selekcję wskazuje na ekspresję sekwencji kodującej białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencji kodującej fuzję polipeptydową.
W trzecim podejściu, w testach hybrydyzacyjnych można określać aktywność transkrypcyjną regionu kodującego białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencji kodującej fuzję polipeptydową według wynalazku. Na przykład, można wyizolować RNA i poddać analizie Northern z wykorzystaniem sondy homologicznej do sekwencji kodującej białko będące przedmiotem zainteresowania i sekwencji kodującej fuzję polipeptydową według wynalazku lub do ich konkretnego fragmentu. Alternatywnie, można wyizolować całkowite kwasy nukleinowe komórki gospodarza i poddać analizie h ybrydyzacyjnej z takimi sondami.
W czwartym podejściu, ekspresję produktów białkowych białka będącego przedmiotem zainteresowania i sekwencji kodującej fuzję polipeptydową mającą aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazy III (GnT III) i zawierającą domenę lokalizacji w aparacie Golgiego dla heterologicznego polipeptydu lokalizowanego w aparacie Golgiego, można określać immunologicznie, np. w testach immunologicznych na filtrach, testach immunologicznych takich jak radioimmunologiczne testy precypitacji, testy immunoenzymatyczne i tym podobnych. Jednakże, ostateczny test działania systemu ekspresyjnego, obejmuje wykrywanie aktywnych biologicznie produktów genów.
b. Wytwarzanie i stosowanie białek i fragmentów białek o zmienionych wzorach glikozylacji i. Wytwarzanie i stosowanie przeciwciał o zwiększonych funkcjach efektorowych, w tym cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał
PL 224 786 B1
Dostarczono glikoform przeciwciał i fragmentów przeciwciał mających zwiększone wiązanie się z receptorem Fc i/lub wzmocnione funkcje efektorowe, w tym cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał.
Testy kliniczne niekoniugowanych przeciwciał monoklonal nych (mAB) w leczeniu pewnych typów raka dostarczyły ostatnio zachęcających wyników. Dillman, Cancer Biother. & Radiopharm. 12: 223-25 (1997); Deo i wsp., Immunology Today 18: 127 (1997). Chimerowe, niekoniugowane IgG1 zostały zaaprobowane w leczeniu nieziarniczego chłoniaka z limfocytów B o niskim stopniu zróżnicowania, Dillman, Cancer Biother. & Radiopharm. 12: 223-25 (1997), podczas, gdy inne, niekoniugowane mAb, humanizowane IgG1 przeciw litym guzom sutka, także wykazywało obiecujące wyniki w fazie III testów klinicznych. Deo i wsp., ImmunoIogy Today 18: 127 (1997). Antygeny dla tych dwóch mAb są wyrażane na wysokich poziomach w odpowiadającym im komórkach nowotwor owych i przeciwciała pośredniczą w silnym niszczeniu przez komórki efektorowe in vitro i in vivo. Dla odmiany, wiele innych niekoniugowanych mAb o wysokich specyficznościach wobec nowotworu nie może uruchamiać wystarczająco silnych funkcji efektorowych dla stosowania klinicznego. Frost i wsp., Cancer 80: 317-33 (1997); Surfus i wsp., J. Immunother. 19: 184-91 (1996). Dla tych słabszych mAb, bada się obecnie leczenie z wykorzystaniem dodatkowych cytokin. Dodanie cytokin może stymulować cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał (ADCC) poprzez wzrost aktywności i ilości krążących limfocytów. Frost i wsp., Cancer 80: 317-33 (1997); Surfus i wsp., J. Immunother. 19: 184-91 (1996). ADCC, atak lityczny na komórki opłaszczone przeciwciałami, jest uruchamiany przez związanie receptorów leukocytów do regionu stałego (Fc) przeciwciał. Deo i wsp., Immunology Today 18: 127 (1997).
Innym, ale uzupełniającym podejściem do wzmocnienia aktywności ADCC niekoniugowanych przeciwciał IgG1 jest manipulowanie regionem Fc przeciwciała. Badania z manipulowaniem białk ami wykazały, że FcyR oddziałują z niższym regionem zawiasowym domeny CH2 IgG. Lund i wsp., J. Immunol. 157: 4963-69 (1996). Jednakże, wiązanie FcyR wymaga także obecności oligosacharydów związanych kowalencyjnie do konserwowanego Asn297 w regionie CH2 Lund i wsp., J. Immunol. 157: 4963-69 (1996); Wright i Morrison, Trends Biotech. 15: 26-31 (1997), co sugeruje, że oba zarówno oligosacharyd jak i polipeptyd bezpośrednio przyczyniają się do miejsca oddział ywania lub, że oligosacharyd jest wymagany do zachowania konformacji aktywnego polipeptydu CH2. Zatem, modyfikacje struktury oligosacharydu mogą być badane jako środki zwiększające p owinowactwo w oddziaływaniu.
Cząsteczka IgG niesie dwa N-połączone oligosacharydy w regionie Fc, po jednym na każdym ciężkim łańcuchu. Jak każda glikoproteina, przeciwciało jest wytwarzane jako populacja glikoform, które mają taki sam szkielet polipetydowy ale mają różne oligosacharydy przyłączone do miejsc glik ozylacji. Oligosacharydy znajdujące się zwykle w regionie Fc surowiczych IgG są typu złożonego lub dwuramiennego (Wormald i wsp., Biochemistry 36: 130-38 (1997)), o niskim poziomie końcowych podstawników kwasu sjalowego i rozdzielających na dwie części N-acetyloglukozoamin (GlcNAc) i o różnym stopniu końcowej glikozylacji i fukozylacji rdzenia. Pewne badania sugerują, że minimalna struktura węglowodanowa wymagana do wiązania FcyR zawarta jest w rdzeniu oligosacharydowym. Lund i wsp., J. Immunol. 157: 4963-69 (1996).
Linie komórkowe pochodzące od myszy lub chomika używane w przemyśle lub w badaniach akademickich do wytwarzania niekoniugowanych, leczniczych mAb zwykle przyłączają wymagane detrminanty oligosacharydowe do miejsc Fc. IgG wyrażane w tych liniach komórkowych nie mają jednak przecinającej N-acetyloglukozoaminy (GlcNAc) znalezionej w małej ilości w surowiczych IgG. Lifely i wsp., Glycobiology 318: 813-22 (1995). Dla odmiany, ostatnio obserwowano, że pewne postacie glikozylacji szczurzego, wytworzonego przeciw czerniakowi, humanizowanego IgG1 (CAMPATH-1H) niosą przecinającej GlcNAc. Lifely i wsp., Glycobiology 318: 813-22 (1995). Przeciwciało pochodzące z komórki szczurzej, osiąga podobny, maksymalny poziom aktywności ADCC in vitro jak przeciwciało CAMPATH-1H wytworzone w standardowych liniach komórkowych, ale przy znacząco niższych stężeniach przeciwciała.
Antygen CAMPATH jest zwykle obecny na wysokim poziomie na komórkach chłoniaka i jego chimerowe mAb mają wysoką aktywność ADCC pod nieobecność przecinającej GlcNAc. Lifely i wsp., Glycobiology 318: 813-22 (1995). W szlaku N-połączonej glikozylacji, przecinająca GlcNAc jest dodawana przez enzym 3(1,4)-N-acetyloglukozoaminylotransferazę III (GnT III). Schachter, Biochem. Cell Biol. 64: 163-81 (1986).
PL 224 786 B1
W poprzednich badaniach stosowano linię komórkową CHO wytwarzającą pojedyncze przeciwciało, którą wcześniej skonstruowano tak, aby wyrażała w sposób regulowany zewnętrznie, różne poziomy sklonowanego genu enzymu GnT III (Umana, P. i wsp., Nature Biotechnol. 17: 176-180 (1999)). Podejście to, po raz pierwszy wykazało silny związek pomiędzy ekspresją GnT III i aktywnością ADCC modyfikowanego przeciwciała.
Dalsze przeciwciała mające zwiększone powinowactwo wiązania się z receptorem Fc i wzmocnioną funkcję efektorową obejmują, ale nie wyłącznie, przeciwciało monoklonalne (chCE7) przeciw ludzkiemu nerwiakowi wytworzone sposobami według wynalazku, chimerowe przeciwciało monoklonalne (chG250) przeciw rakowi komórek nerki wytworzone sposobami według wynalazku, humanizowane przeciwciało monoklonalne anty-HER2 (np. Trastuzumab (HERCEPTIN)), chimerowe przeciwciało monoklonalne (ING-1 ) przeciw ludzkim rakom okrężnicy, płuc i sutków, humanizowane monoklonalne przeciwciało anty-ludzki antygen 17-1A (3622W94), humanizowane monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi okrężnicy i odbytu człowieka (A33), przeciwciało przeciw czerni akowi człowieka skierowane przeciwko gangliozydom GD3 (R24), chimerowe przeciwciało monokl onalne przeciw rakowi płaskokomórkowemu (SF-25), monoklonalne przeciwciało przeciw drobnokomórkowemu rakowi płuc człowieka (BEC2, ImClone Systems, Merck KgaA, monoklonalne przeciwciało przeciw chłoniakowi nieziarniczemu człowieka (Bexxar (tositumomab, Coulter Pharmaceuticals), Oncolym (Techniclone, Alpha Therapeutic)), przeciwciało monoklonalne przeciw rakowi płaskokomórkowemu głowy i szyi człowieka (C225, ImClone Systems), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi okrężnicy i odbytu człowieka (Panorex (edrecolomab), Centocor, Glaxo Wellcome), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi jajników człowieka (Theragyn, Antisoma), monoklonalne przeciwciało przeciw ostrej białaczce szpikowej człowieka (SmartM195, Protein Design Labs, Kan ebo), monoklonalne przeciwciało przeciw złośliwemu glejakowi człowieka (Cotara, Techniclone, Cambridge Antibody Technology), monoklonalne przeciwciało przeciw chłoniakowi człowieka wyw odzącemu się z limfocytów B (IDEC-Y2B8, IDEC Pharmaceuticals), monoklonalne przeciwciało przeciw litym guzom człowieka (CEA-Cide, Immunomedics), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi okrężnicy i odbytu człowieka (Iodine 131 -MN-14, Immunomedics), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi jajników, nerki, sutka i prostaty człowieka (MDX-210, Medarex, Novartis), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi okrężnicy i odbytu oraz trzustki człowieka (TTMA, Pharmacie & Upjohn), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi człowieka wyrażającemu TAG-72 (MDX-220, Medarex, Novartis), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi człowieka wyrażającemu EGFr (MDX-447), monoklonalne przeciwciało Anty-VEGF (Genentech), monoklonalne przeciwciało przeciw rakowi piersi, płuc, prostaty i trzustki człowieka (BrevaRex, AltaRex), monoklonalne przeciwciało przeciw ostrej białaczce szpikowej człowieka (Monoclonal Antibody Conjugate, Immunex). Dodatkowo, wynalazek obejmuje fragmenty przeciwciał i fuzje białkowe zawierające region równoważny regionowi Fc immunoglobulin.
ii. Wytwarzanie i stosowanie fuzji białkowych zawierających region równoważny regionowi Fc immunoglobuliny, który promuje cytotoksyczność, w której pośredniczy Fc
Powyżej omówiono sposób zwiększania powinowactwa wiązania się z receptorem Fc i/lub funkcji efektorowej leczniczych przeciwciał. Zwiększenie to osiągane jest to przez zmianę wzoru glikozylacji regionu Fc takich przeciwciał, w szczególności manipulując komórkami wytwarzającymi przeciwciała tak, aby wytwarzały polipeptydy o aktywności np. GnT III lub o aktywności GalT lub o aktywności Man II, które modyfikują oligosacharydy przyłączone do regionu Fc takich przeciwciał. Strategia ta może być zastosowana do wzmocnienia cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy Fc, przeciwko niepożądanym komórkom, w której pośredniczy dowolna cząsteczka niosąca region, który jest równoważny regionowi Fc immunoglobuliny, a nie tylko lecznicze przeciwciała, gdyż zmiany wprowadzone poprzez manipulację glikozylacją dotyczą jedynie regionu Fc i dla tego dotyczą jego oddziaływania z receptorami Fc na powierzchni komórek efektorowych, biorących udział w mechanizmie ADCC. Cząsteczki zawierające Fc, do których można zastosować obecnie opisywane sposoby, obejmują, między innymi, (a) rozpuszczalne fuzje białkowe otrzymane z białkowej domeny kierującej połączonej z końcem N regionu Fc (Chamov and Ashkenazi, Trends Biotech. 14: 52 (1996)) i (b) fuzji białkowych zakotwiczonych w błonie plazmatycznej otrzymanych z domeny transbłonowej typu II, która lokalizuje w błonie plazmatycznej, połączonej z końcem N regionu Fc (Stabila, P.F., Nature Biotech. 16: 1357 (1998)).
W przypadku rozpuszczalnych fuzji białkowych (a) domena kierująca kieruje wiązaniem się fuzji białkowej z niepożądanymi komórkami, takimi jak komórki rakowe, tj. w analogiczny sposób
PL 224 786 B1 do przeciwciał terapeutycznych. Zastosowanie obecnie opisanego sposobu do wzmacniania funkcji efektorowej, w tym aktywności cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy Fc, w której pośredniczą te cząsteczki, będzie identyczne ze sposobem stosowanym dla przeciwciał terape utycznych.
W przypadku fuzji białkowych zakotwiczonych w błonie plazmatycznej (b) komórki niepożądane w organizmie muszą mieć ekspresję genu kodującego fuzję białkową. Można to osiągnąć stosując podejścia terapii genowej, tj. transfekując komórki in vivo plazmidem lub wektorem wirusowym, który kieruje ekspresję genów kodujących fuzję białkową do niepożądanych komórek lub przez implantację w ciele komórek poddanych manipulacjom genetycznym tak, aby wyrażały fuzję białkową na swojej powierzchni. Te komórki zwykle będą implantowane do organizmu wewnątrz kapsułki polimerowej (terapia komórkami zawartymi w kapsułkach), przy czym nie mogą być zniszczone przez dowolny mechanizm cytotoksyczności komórkowej, w której pośredniczy Fc. Jednak, gdy kapsułka ulegnie uszkodzeniu, komórki mogą się wydostać i staną się niepożądanymi i mogą być zniszczone przez cytotoksyczność komórkową, w której pośredniczy Fc. Stabila, P.F., Nature Biotech. 16: 1357 (1998). W tym przypadku, obecnie opisany sposób będzie stosowany zarówno przez włączenie do wektora terapii genowej dodatkowej kasety do ekspresji genu, zapewniającego odpowiednie lub maksymalne poziomy ekspresji fuzji polipeptydowej według wynalazku lub przez manipulację komórkami, które mają być implantowane tak, aby wyrażały fuzję polipeptydową według wynalazku na odpowiednich lub maksymalnych poziomach.
Terapeutyczne zastosowanie przeciwciał, fragmentów przeciwciał i fuzji polipetydowych wytworzonych zgodnie ze sposobami według wynalazku
Przeciwciała (tj. przeciwciała, fragmenty przeciwciał i fuzje białkowe zawierające region ró wnoważny regionowi Fc immunoglobuliny) można stosować samodzielnie do namierzania i zabijania k omórek nowotworowych in vivo. Przeciwciała można również stosować w połączeniu z odpowiednim czynnikiem terapeutycznym do leczenia ludzkiego raka. Na przykład, przeciwciała można również stosować w połączeniu ze standardowymi lub konwencjonalnymi metodami, takimi jak chemioterapia, radioterapia lub mogą być koniugowane lub łączone z lekiem lub terapeutyczną toksyną, jak również z limfokiną lub czynnikiem hamującym wzrost guza, w celu dostarczania czynników terapeutycznych do miejsca raka.
Techniki koniugacji takich czynników terapeutycznych z przeciwciałami są dobrze znane [patrz, np., Amon i wsp., „Monoclonal Antibodies for Immunotargeting of Drugs in Cancer Therapy”, w Monoclonal Antibodies and Cancer Therapy, Reisfeld i wsp. (wyd.), str. 243-56 (Alan R. Liss, Inc. 1985); Hellstrom i wsp., „Antibodies For Drug Delivery”, w Controlled Drug Delivery (Wyd. 2), Robinson i wsp. (wyd.), str. 623-53 (Marcel Dekker, Inc. 1987); Thorpe, „Antibody Carriers Of Cytotoxic Agents In Cancer Therapy: A Review”, w Monoclonal Antibodies'84: Biological And Clinical Applications, Pinchera i wsp. (wyd.), str. 475-506 (1985); i Thorpe i wsp., „The Preparation And Cytotoxie Properties Of Antibody-Toxin Conjugates”, Immunol. Rev., 62: 119-58 (1982)].
Alternatywnie, przeciwciało ze zmienioną glikozylacją może być połączone z promieniowaniem o dużej energii, np. z radioizotopem, takim jak <131>I, który po umiejscowieniu w miejscu guza powoduje zabicie kilku średnic komórek [patrz, np. Order, „Analysis, Results, and Future Prospective of The Therapeutic Use of Radiolabeled Antibody in Cancer Therapy”, w Monoclonal Antibodies For Caneer Detection And Therapy, Baldwin i wsp., (wyd.), str. 303-16 (Academic Press 1985)]. Zgodnie z jeszcze innym wykonaniem przeciwciała tu ujawnione można koniugować z innym przeciwciałem, aby utworzyć heterokoniugat przeciwciał w celu leczenia komórek nowotworowych, jak opisano przez Segal w opisie patentowym USA nr 4,676,980.
Jeszcze inne zastosowania terapeutyczne dla ujawnionych tu przeciwciał obejmują koniugowanie lub łączenie, np. technikami rekombinowania DNA, z enzymem zdolnym do przemiany proleku w lek cytotoksyczny i zastosowanie takich koniugatów przeciwciało-enzym w kombinacji z prolekiem do przekształcania proleku w czynnik cytotoksyczny w miejscu raka [patrz, np., Senter i wsp., „AntiTumor Effects of Antibody-alkaline Phosphatase”, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 85: 4842-46 (1988); „Enhancement of the in vitro and in vivo Antitumor Activites of Phosphorylated Mitocycin C and Etoposide Derivatives by Monoclonal Antibody-Alkaline Phosphatase Conjugates”, Cancer Research 49: 5789-5792 (1989); i Senter, „Activation of Prodrugs by Antibody-Enzyme Conjugates: A New Approach to Cancer Therapy”, FASEB J. 4: 188-193 (1990)].
Jeszcze inne zastosowania terapeutyczne tu ujawnionych przeciwciał obejmują zastosowanie, albo w obecności dopełniacza albo jako część koniugatu przeciwciało-lek lub przeciwciało-toksyna, do
PL 224 786 B1 usuwania komórek nowotworowych ze szpiku kostnego pacjentów z rakiem. Według tego podejścia, autologiczny szpik kostny może być usunięty ex vivo przez traktowanie przeciwciałem i szpik kostny może być wprowadzony z powrotem pacjentowi [patrz, np. Ramsay i wsp., „Bone Marrow Purging Using Monoclonal Antibodies”, J. Clin. Immunol., 8(2) : 81-88 (1988)].
Ponadto, w leczeniu można zastosować przeciwciała chimerowe, rekombinowane immunotoksyny i inne rekombinowane konstrukty tu ujawnione zawierające specyficzność regionu wiążącego antygen żądanego przeciwciała monoklonalnego. Na przykład, do leczenia ludzkiego raka in vivo można zastosować jednołańcuchowe immunotoksyny.
Podobnie, do leczenia ludzkiego raka in vitro można zastosować fuzję polipeptydową zawierającą, co najmniej region wiązania antygenu tu ujawnionego przeciwciała połączony co najmniej z funkcjonalnie aktywną częścią innego białka mającego aktywność przeciwnowotworową, np. Iimfokiny lub onkostatyny. Ponadto, znane w tej dziedzinie techniki rekom binacji można zastosować do konstrukcji przeciwciał dwuwartościowych, w których jedna ze specyficzności wiązania przeciwciała jest skierowana przeciw antygenowi związanemu z nowotworem, podczas gdy druga specyficzność wiązania przeciwciała jest skierowana przeciw cząsteczce innej niż ten antygen związany z nowotworem.
Niniejszym ujawniono sposób selektywnego zabijania komórek nowotworowych wyrażających antygen, który wiąże się specyficznie z przeciwciałem monoklonalnym ujawnionym w niniejszym w ynalazku lub z funkcjonalnym ekwiwalentem. Sposób ten obejmuje reagowanie przeciwciał ze zmienioną glikozylacją lub zawierających je immunokoniugatów (np. immunotoksyn) z takimi komórkami nowotworowymi. Te komórki nowotworowe mogą pochodzić z ludzkiego raka.
Ponadto ujawniono sposób leczenia raków (na przykład ludzkich raków) in vivo. Sposób ten obejmuje podawanie osobnikowi skutecznej leczniczo ilości kompozycji zawierającej co najmniej jedno ujawnione tu przeciwciało ze zmienioną glikozylacją lub zawierające je immunokoniugaty (np. immunotoksyny).
W dalszym aspekcie ujawniono ulepszony sposób leczenia choroby autoimmunologicznej wywoływanej w całości albo w części przez patogenne przeciwciała opartej na zmniejszeniu komórek B, obejmujący podawanie skutecznej leczniczo ilości immunologicznie czynnych przeciwciał potrzebującemu tego osobnikowi ludzkiemu, przy czym ulepszenie obejmuje podawanie skutecznej leczniczo ilości przeciwciał mających zwiększoną ADCC przygotowanych zgodnie z ujawnionymi tu sposobami. W korzystnym wykonaniu, przeciwciałem jest przeciwciało anty-CD20. Przykłady chorób lub zaburzeń autoimmunologicznych obejmują, ale nie wyłącznie, trombocytopenie związane z zaburzeniami układu odpornościowego, takie jak ostra idiopatyczna plamica małopłytkowa, przewlekła idiopatyczna plamica mało-płytkowa, zapalenie skórno-mięśniowe, pląsawica Sydenhama, nerkową postać tocznia, gorączkę reumatyczną, zespoły wielo-gruczołowe, plamicę Henocha-Schonleina, zapalenie nerek po infekcji paciorkowcami, rumień guzowaty, chorobę Takayasu, chorobę Addisona, rumień wielopostaciowy, wieloguzkowe zapalenie naczyń, zesztywniające zapalenia stawów kręgosłupa, zespół Goodpasturea, zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczyń, pierwotna żółciowa marskość wątroby, zapalenie tarczycy typu Hashimoto, tyrotoksykoza, przewlekłe czynne zapalenie wątroby, wielomięśniowe/zapalenie skórnomięśniowe, zapalenie wielo-chrząstkowe, pęcherzyca zwykła, ziarniniak Wegenera, zapalenie błony filtracyjnej w kłębuszkach nerkowych, stwardnienie zanikowe boczne, wiąd rdzenia, ból wielomięśniowy, anemię złośliwą, piorunujące kłębuszkowe zapalenie nerek i zwłóknienie pęcherzyków płucnych, odpowiedzi zapalne, takie jak choroby zapalne skóry, w tym, łuszczycę i zapalenie skóry (np. atopowe zapalenie skóry); twardzinę układową i stwardnienie; odpowiedzi związane z chorobami zapalnymi jelit (takie jak choroba Crohna i wrzodziejące zapalenie jelit); zespół ostrego wyczerpania oddechowego (w tym zespół ostrego wyczerpania oddechowego dorosłych; ARDS); zapalenie skóry; zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; zapalenie mózgu; zapalenie błony naczyniowej oka; zapalenie jelit; kłębuszkowe zapalenie nerek; stany alergiczne, takie jak egzema i astma i inne stany, w których dochodzi do naciekania komórkami T i przewlekłe odpowiedzi zapalne; miażdżycę tętnic; zaburzenia adhezji leukocytów; reumatoidalne zapalenie stawów; toczeń układowy (SLE); c ukrzycę (np. cukrzycę typu I lub cukrzycę insulinozależną); stwardnienie rozsiane; zespół Reynauda, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy; alergiczne zapalenie mózgu i rdzenia; zespół Sjorgena; cukrzycę młodzieńczą; i odpowiedzi odpornościowe związane z ostrą i opóźnioną nadwrażliwością za pośrednictwem cytokin i limfocytów T zwykle występującą w gruźlicy, sarkoidozę, zapalenie wielomięśniowe, ziarniniakowatość i zapalenie naczyń; anemię złośliwą (chorobę Addisona); choroby z udziałem diapedezy leukocytów; zapalenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN); zespół obrażeń wieloPL 224 786 B1 narządowych; anemię hemolityczną (obejmującą, ale nie wyłącznie, krioglobulinemię lub anemię immunohemolityczną z dodatnim odczynem Coombsa); miastenia rzekomoporaźna; choroby za pośrednictwem kompleksu antygen-przeciwciało; chorobę związaną z przeciwciałami przeciw błonie podstawnej kłębuszka nerkowego; zespół antyfosfolipidowy; alergiczne zapalenie nerwu; chorobę Gravesa; zespół miasteniczny Lamberta-Eatona; pemfigoid pęcherzowy; pęcherzycę; choroby endokrynologiczne na podłożu autoimmunologicznym; chorobę Reitera; zespół sztywności ogólnej; chorobę B ehceta; olbrzymiokomórkowe zapalenie naczyń; zapalenie nerek wywoływane kompleksami immunologicznymi; nefropatię IgA; zapalenia wielonerwowe wywoływane IgM; plamicę małopłytkową na podłożu immunologicznym (ITP) lub małopłytkowość autoimmunologiczną, itd. W tym aspekcie ujawnione tu przeciwciała są stosowane do ograniczenia we krwi prawidłowych komórek B w dłuższym przedziale czasu.
Zgodnie z niniejszym ujawnieniem osobnikiem może być człowiek, koń, świnia, wół, mysz, pies, kot lub ptak, a także inne zwierzęta stałocieplne.
Niniejszym ujawniono również sposób leczenia osobnika chorego na raka. Osobnikiem m oże być człowiek, pies, kot, mysz, szczur, królik, koń, koza, owca, krowa, kura. Rak może być ro zpoznany jako rak sutka, pęcherza, siatkówczak, brodawkowaty torbielakogruczolakowłókniak ja jnika, guz Wilma lub drobnokomórkowy rak płuc i jest ogólnie charakteryzowany jako grupa komórek majacych antygeny związane z nowotworem. Sposób ten obejmuje podawanie osobnikowi ilości przeciwciała nakierowanego na nowotwór połączonego z czynnikiem cytotoks ycznym zabijającej raka. Na ogół, połączenie przeciwciała nakierowanego na nowotwór z czynnikiem cytoto ksycznym wykonuje się w warunkach umożliwiających tak połączonemu przeciwciału wiązanie się z jego celem na powierzchni komórki. Wiążąc się ze swoim celem, przeciwciało nakierowane na nowotwór działa bezpośrednio lub pośrednio powodując lub przyczyniając się do zabijania komórek tak związanych, tym samym lecząc osobnika.
Ujawniony jest również sposób hamowania proliferacji ssaczych komórek nowotworowych obejmujący doprowadzenie do kontaktu ssaczych komórek nowotworowych z wystarczającymi stężeniami przeciwciał ze zmienioną glikozylacją lub zawierających je immunokoniugatów tak, aby ham ować proliferację ssaczych komórek nowotworowych.
Ujawniono również kompozycje farmaceutyczne, kombinacje i sposoby leczenia ludzkich raków, na przykład, kompozycje farmaceutyczne do stosowania w leczeniu ludzkich raków zawierające farmaceutycznie skuteczną ilość przeciwciała wytworzonego w komórce gospodarza według niniejszego wynalazku i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik.
Kompozycje mogą zawierać przeciwciało lub fragmenty przeciwciała, albo niezmodyfikowane, skoniugowane z czynnikiem terapeutycznym (np. lekiem, toksyną, enzymem lub drugim przeciwciałem) albo w postaci rekombinowanej (np. przeciwciała chimerowe, fragmenty przeciwciał chimerowych, przeciwciała dwuwartościowe). Kompozycje mogą zawierać dodatkowo przeciwciała lub koniugaty do leczenia raków (np. koktajl z przeciwciał).
Kompozycje przeciwciał, koniugatów przeciwciał lub immunotoksyn mogą być podawane z wykorzystaniem konwencjonalnych sposobów podawania w tym, między innymi, dożylnie, dootrzewnowo, doustnie, poprzez układ limfatyczny lub bezpośrednio do guza. Korzystne jest podawanie dożylne.
Kompozycje mogą być podawane w szeregu różnych postaciach dawkowania, które obejmują, między innymi, płynne roztwory lub zawiesiny, tabletki, pigułki, proszki, czopki, poIimeryczne mikrokapsułki lub mikropęcherzyki, liposomy lub roztwory do iniekcji lub wlewów. Korzystna postać zależy od sposobu podawania i zastosowania terapeutycznego.
Kompozycje korzystnie zawierają również konwencjonalne, dopuszczalne farmaceutycznie nośniki i adiuwanty znane w tej dziedzinie, takie jak albumina osocza człowieka, wymieniacze jonowe, tlenek glinu, lecytyna, substancje buforujące takie jak fosforany, glicyna, kwas sorbinowy, sorbinian potasu oraz sole i elektrolity, takie jak siarczan protaminy.
Najbardziej skuteczny sposób podawania i warunki dawkowania kompozycji zależą od ciężkości i przebiegu choroby, stanu zdrowia pacjenta i odpowiedzi na leczenie i oceny leczącego lekarza. Zatem, dawkowanie kompozycji powinno być dostosowane indywidualnie do pacjenta. Niemniej, skuteczna dawka kompozycji może zawierać się w przedziale od około 1 do 2000 mg/kg.
Cząsteczki tutaj opisane mogą być w szeregu różnych postaciach dawkowania, które obejmują, między innymi, płynne roztwory lub zawiesiny, tabletki, pigułki, proszki, czopki, polimeryczne mikro30
PL 224 786 B1 kapsułki lub mikropęcherzyki, liposomy lub roztwory do zastrzyków lub wlewów. Korzystna postać zależy od sposobu podawania i zastosowania terapeutycznego.
Najbardziej skuteczny sposób podawania i warunki dawkowania cząsteczek według niniejszego wynalazku zależą od umiejscowienia leczonego nowotworu, od ciężkości i przebiegu raka, stanu zdrowia pacjenta i odpowiedzi na leczenie i oceny leczącego lekarza. Zatem, dawkowanie cząsteczek powinno być dostosowane indywidualnie do pacjenta.
Wzajemne zależności dawkowania dla zwierząt różnej wielkości i gatunków i człowieka, na podstawie mg/kg w stosunku do obszaru powierzchni opisano w Freireich, E.J. i wsp., Cancer Chemother., Rep. 50 (4) : 219-244 (1966). Można dokonać zmian w warunkach dawkowania, aby zoptymalizować hamowanie wzrostu komórek nowotworowych i zabijającą odpowiedź, np. dawkę można podzielić i podawać na podstawie codziennych obserwacji lub można zmniejszyć proporcjonalnie, w zależności od sytuacji (np. można podawać kilka podzielonych dawek dziennie lub zmniejszonych proporcjonalnie w zależności od specyficznej sytuacji leczniczej).
Jest oczywiste, że dawkę kompozycji wymaganą do osiągnięcia leczenia, można dalej zmniejszać przy optymalizacji harmonogramu.
Nośnikiem farmaceutycznym może być nośnik lipidowy. Nośnikiem lipidowym może być fosfolipid. Ponadto, nośnikiem lipidowym może być kwas tłuszczowy. Także, nośnikiem lipidowym może być detergent. Detergentem jest dowolna substancja, która zmienia napięcie powierzchniowe cieczy, zwykle je obniżając.
Detergent może być detergentem niejonowym. Przykłady niejonowych detergentów obejmują, między innymi, polisorbat 80 (znany także jako Tween 80 lub monooleinian polioksyetylenosorbitanu), Brij i Triton (na przykład Triton WR-1339 i Triton A-20).
Alternatywnie, detergentem może być detergent jonowy. Przykład jonowego detergentu obejmuje, między innymi, bromek alkilotrimetyloamoniowy.
Nośnikiem lipidowym może być liposom. „Liposom” jest to dowolny pęcherzyk związany z błoną zawierający cząsteczki ujawnione w wynalazku lub ich kombinacje.
Przykłady poniżej wyjaśniają wynalazek bardziej szczegółowo. Poniższe sposoby otrzymywania i przykłady zostały podane, aby umożliwić specjalistom w tej dziedzinie lepsze zrozumienie i wykonywanie wynalazku. Jednak, niniejszy wynalazek nie jest ograniczony zakresem przykładowych wykonań, którymi zamierzono jedynie zilustrować pojedyncze aspekty wynalazku i funkcjonalnie równorzędne sposoby mieszczą się w zakresie wynalazku. Szereg modyfikacji wynalazku dodatkowych w stosunku do tutaj opisanych będzie oczywistych dla specjalistów w tej dziedzinie na podstawie poniższego opisu i towarzyszących im rysunków. Takie modyfikacje mają być objęte zakresem dołączonych zastrzeżeń.
P r z y k ł a d 1
Materiały i Metody
1. Konstruowanie wektorów ekspresyjnych dla przeciwciał
Wektor ekspresyjny pETR1502 dla przeciwciała anty-CD20
Wektor ekspresyjny pETR1502 dla przeciwciała anty-CD20 C2B8 składa się z czterech niezależnych, oddzielnych kaset ekspresyjnych (jedna dla łańcucha lekkiego przeciwciała C2B8, jedna dla łańcucha ciężkiego przeciwciała C2B8, jedna dla genu oporności na neomycynę oraz jedna dla mysiego genu dhfr). Wszystkie geny znajdują się pod kontrolą promotora wirusa mięsaka mieloproliferacyjnego (MPSV) i zawierają syntetyczny sygnał zgodności dla poliadenylacji pochodzący z sygnału poliadenylacji króliczego genu β-globiny.
Cząsteczki cDNA kodujące rejony zmienne ciężkiego (VH) oraz lekkiego (VL) łańcucha przeciwciała C2B8 anty-CD20 zostały złożone z zestawu zachodzących na siebie jednoniciowych oligon ukleotydów w jednoetapowym procesie z zastosowaniem PCR (Kobayashi, N., i wsp., Biotechniques 23:500-503 (1997)). Oryginalne sekwencje kodujące regiony VL i VH C2B8 uzyskano z opublikowanego międzynarodowego zgłoszenia patentowego (międzynarodowa publikacja numer: WO 94/11026). Złożone fragmenty cDNA VL i VH zostały poddane subklonowaniu do pBluescriptllKS(+) w celu uzyskania plazmidów pBlue-C2B8VH i pBlue-C2B8VL oraz sekwencjonowaniu.
Zmienne łańcuchy C2B8 amplifikowano z odpowiedniego plazmidu pBlue-C2B8VH i pBlueC2B8VL z zastosowaniem starterów wprowadzających miejsca restrykcyjne AscI na końcu 5' oraz odpowiednie miejsca restrykcyjne na połączeniu regionu zmiennego ze stałym (BsiWI dla łańcucha lekkiego i NheI dla łańcucha ciężkiego). Regiony stałe IgG1 zostały amplifikowane z biblioteki cDNA ludzkich leukocytów (Quickclone, Clontech) z zastosowaniem starterów wprowadzających dogodne
PL 224 786 B1 miejsca restrykcyjne na końcach 5' i 3' (BsiWI i BamHI dla regionu stałego łańcucha lekkiego oraz NheI i BamHI dla regionu stałego łańcucha ciężkiego).
Po potwierdzeniu poprawności sekwencji DNA, każdy z łańcuchów lekkich i ciężkich przeciwciała C2B8 został połączony z promotorem MPSV i sygnałami poliadenylacji. W pierwszym etapie, skonstruowano dwa różne wektory ekspresyjne: jeden dla łańcucha lekkiego C2B8 (pETR1315), a drugi dla łańcucha ciężkiego C2B8 (pETR1316). W drugim etapie do wektora pETR1315 wprowadzono kasetę ekspresyjną oporności na neomycynę (gen oporności na neomycynę pochodzący z transpozonu Tn5 i umieszczony pod kontrolą minimalnego promotora MPSV), w wyniku, czego powstał plazmid pETR1481. Kaseta ekspresyjna genu dhfr pod kontrolą promotora MPSV została wstawiona do wektora pETR1316, w wyniku, czego powstał plazmid pETR1328. W końcowym etapie, oba moduły ekspresyjne (łańcuch lekki C2B8 + neo i łańcuch ciężki C2B8 + dhfr) zostały połączone w jeden wektor, co dało plazmid pETR1502.
Wektor ekspresyjny pETR1520 dla przeciwciała anty-CD20 pETR1520 stanowi połączenie wektora ekspresyjnego dla przeciwciała C2B8 z miejscem inicjacji replikacji z wirusa Epstein-Barra (oriP) dla replikacji i utrzymania wektora episomalnego w komórkach wytwarzających jądrowy antygen wirusa Epstein-Barra (EBNA). W celu skonstruowania wektora ekspresyjnego C2B8, pETR1520, moduł ekspresyjny C2B8 z pETR1416 został wstawiony jako fragment HinDIII do wektora pETR1507 zawierającego ori-P. Wektor pETR1416 jest podobny do pETR1502 z wyjątkiem tego, że w plazmidzie tym gen oporności na neomycynę znajduje się pod kontrolą całkowitego, zamiast minimalnego, promotora MPSV.
Wektor ekspresyjny pETR1546 przeciwciała przeciw fibronektynie
Wektor ten jest identyczny z wektorem pETR1520, z wyjątkiem tego, że regiony kodujące zmienny łańcuch ciężki i lekki przeciwciała C2B8 anty-CD20 zostały zastąpione przez odpowiednie regiony kodujące przeciwciała L19, ludzkiego przeciwciała rozpoznającego domenę ED-B fibronektyny. Fragmenty DNA kodujące regiony zmienne zostały zsyntetyzowane za pomocą metody wydłużania w reakcji PCR zachodzących na siebie regionów z zastosowaniem syntetycznych oligonukleotydów opartych na sekwencji regionów zmiennych przeciwciała L19 (Pini, A. i wsp. J. Biol. Chem. 273 (34) : 21769-76 (1998)).
Wektor ekspresyjny pURSI28 przeciwciała (C225) przeciw EGFR
Wektor ten jest identyczny z wektorem pETR1520, z wyjątkiem tego, że regiony kodujące zmienny łańcuch ciężki i lekki przeciwciała C2B8 anty-CD20 zostały zastąpione przez odpowiednie regiony kodujące przeciwciało C225, chimerowego przeciwciała rozpoznającego receptor ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu. Fragmenty DNA kodujące regiony zmienne zostały zsyntetyzowane za pomocą metody zachodzącego wydłużania PCR (ang. overlap extension PCR) z zastosowaniem syntetycznych oligonukleotydów opartych na sekwencji regionów zmiennych przeciwciała C225 (sekwencje można znaleźć w opublikowanym zgłoszeniu patentowym o międzynarodowym numerze publikacji WO 96/40210, Fig. 16 i 17 tego zgłoszenia patentowego odpowiednio dla łańcuchów ciężkich i lekkich).
2. Konstruowanie wektorów ekspresyjnych fuzji-GnT III pETR1166
Wektor do konstytutywnej ekspresji GnT III
W celu skonstruowania wektora ekspresyjnego GnT III pETR166 amplifikowano szczurzy GnT III z biblioteki cDNA nerki szczurzej (Clontech) za pomocą PCR. C-końcowy znacznik c-myc-epitop dodano powyżej kodonu stop genu (sekwencja aminokwasowa: PEQKLISEEDL) w celu późniejszego, dogodnego wykrywania GnT III przez Western blot. Po potwierdzeniu poprawnej sekwencji GnT III, gen wstawiano pod kontrolę promotora MPSV i dodawano syntetyczny sygnał poliadenylacji króliczej beta globiny. Końcowy wektor ekspresyjny GnT III zawierał także oddzielną kasetę oporności na puromycynę w celu selekcji, z genem oporności na puromycynę pod kontrolą promotora MPSV i syntetycznego sygnału poliadenylacji króliczej beta-globiny.
pETR1425: Zastąpienie pierwszych 76 aminokwasów GnT III przez pierwsze 102 aminokwasy ludzkiej
GnT I
Konstruowanie tego hybrydowego genu glikozylotransferazy przeprowadzono za pomocą reakcji zachodzącego wydłużania PCR. W jednej reakcji strukturalny region ludzkiej GnT I amplifikowano z zastosowaniem starterów GAB-179 i GAB-180. Podczas tej reakcji PCR na końcu 5' wstawiono także sekwencja największej zgodności Kozaka oraz miejsce restrykcyjne AscI. Uzyskany fragment PCR
PL 224 786 B1 miał 23 pz zachodzące na początek GnT III zaczynając od pozycji 229. W drugiej reakcji PCR region GnT III od pozycji 229 do 380 był amplifikowany ze starterami GAB-177 i GAB-178 wytwarzając fragment PCR z pojedynczym miejscem dla BstXI na 3' końcu i 22 pz pokrywającymi się ze strukturalnym regionem GnT I na 5' końcu. Oba fragmenty PCR oczyszczono i zastosowano jako matryce w trzeciej reakcji PCR (startery GAB-179 i GAB-178). Uzyskany fragment oczyszczano i strawiono AscI i zligowano z wektorem pETR1001 (ciętym AscI i Smal) uzyskując plazmid pETR1404. Po potwierdzeniu sekwencji wstawki do pETR1404 dodawano element promotorowy MPSV jako fragment AscI (trawienie częściowe)/PmeI uzyskując plazmid pETR1423. Fragment SphI/BstXI z pETR1166, wektora ekspresyjnego niosącego oryginalny szczurzy gen GnT III, zastąpiono następnie odpowiadającym fragmentem pETR1423 otrzymując plazmid pETR1425 zawierający fuzję GnT I-GnT III pod kontrolą promotora MPSV i kasetę oporności na puromycynę dla selekcji.
Sekwencje starterów:
GAB-177: GCGTGTGCCTGTGACCCCCGCGCCCCTGCTCCAGCCACTGTCCCC
GAB-178: GAAGGTTTCTCCAGCATCCTGGTACC
GAB-179: CTGAGGCGCGCCGCCACCATGCTGAAGAAGCAGTCTGCAGGGC
GAB-180: GGGGACAGTGGCTGGAGCAGGGGCGCGGGGGTCACAGGCACACGCGGC pETR1506: Zastąpienie 76 N-końcowych aminokwasów GnT III przez pierwsze 100 aminokwasów ludzkiej mannozydazy II
Konstruowanie pETR1506 przeprowadzono analogicznie do konstruowania pETR1425. Region strukturalny ludzkiego genu mannozydazy II amplifikowano z zastosowaniem starterów GAB-252 i GAB-253 stosując jako matrycę wektor pBlue-man. Podczas tej reakcji PCR na 5' końcu wstawiano miejsce FseI i sekwencję największej zgodności Kozaka. Uzyskany fragment PCR zachodzi na gen GnT III zaczynający się w pozycji 229 przez 23 pz. W drugiej reakcji PCR część genu GnT III (pozycja 229-460) amplifikowano ze starterami GAB-254 i GAB-255. Ta reakcja PCR wytworzyła fragment zawierający zakładkę o 43 pz z genem mannozydazy II na 5' końcu i pojedyncze miejsce Stul na 3' końcu. Oba fragmenty oczyszczono i zastosowano jako matryce w trzeciej reakcji PCR ze starterami GAB-252 i GAB-255. Uzyskany fragment wstawiono do pIC19H otrzymując wektor pETR1484. Po potwierdzeniu prawidłowej sekwencji wstawki skonstruowano całkowity gen fuzyjny przez zligowanie fragmentu Fsel/Stul pETR1484 z fragmentem StuI/BamHI z pETR1166 w wektorze pETR12177 (Fsel/BamHI). Otrzymany plazmid (pETR1500) zawierał hybrydowy gen Man II-GnT III (SEK. NR ID: 14) pod kontrolą promotora MPSV. W celu selekcji plazmidu w komórkach ssaczych wstawiano kasetę oporności na puromycynę jako fragment SpeI z pETR1166 uzyskując plazmid pETR1506. Sekwencje starterów:
GAB-252: GCTAGGCCGGCCGCCACCATGAAGTTAAGCCGCCAGTTCACCGTGTTCGG GAB-253: GGGACAGTGGCTGGAGCAGGGGTGAGCCAGCACCTTGGCTGAAATTGCTTTGTGAACTTTTCGG
GAB-254: TCCGAAAAGTTCACAAAGCAATTTCAGCCAAGGTGCTGGCTCACCCCTGCTCCAGCCACTGTCCCC
GAB-255: ATGCCGCATAGGCCTCCGAGCAGGACC pETR1519: Połączenie hybrydowego genu fuzyjnego Man II-GnT III z miejscem inicjacji replikacji oriP z wirusa Epstein'a Barr'a
Stosując startery GAB-261 i GAB-262 amplifikowano 2 kz fragment zawierający oriP z plazmidu pCEP4 (Invitrogen). Podczas tej reakcji PCR na obu końcach fragmentu wstawiono miejsca SspI i EcoRI. W celu szekwencjonowania fragment oriP wstawiano do wektora pIC19H. Po potwierdzeniu poprawnej sekwencji, oriP wstawiano jako fragment SspI do wektora pERT1001 (trawionego BsmBI i z lepkimi zachodzącymi 5'-końcami wypełnionymi za pomocą polimerazy Klenowa). Otrzymany plazmid oznaczono jako pETR1507. Kasetę ekspresyjną SphI/NruI Man II-GnT III z pETR1510 wstawiono do pETR1507 trawionego takimi samymi endonukleazami restrykcyjnymi otrzymując plazmid pETR1519.
Sekwencje starterów:
GAB-261: GCTAAAATATTGAATTCCCTTTATGTGTAACTCTTGGCTGAAGC
PL 224 786 B1
GAB-262: TAGCAATATTGAATTCGCAGGAAAAGGACAAGCAGCGAAAATTCACGC pETR1537: Połączenie hybrydowego genu fuzyjnego Man II-GnT III i skróconego genu markerowego powierzchni komórkowej CD4
Wektor ekspresyjny pETR1506 modyfikowano w celu dodatkowej ekspresji skróconego genu markerowego powierzchni komórkowej CD4. W skrócie, kasetę ekspresyjną fuzyjnego genu hybrydowego Man II-GnT III przekształcono z monocistronowej na bicistronową kasetę ekspresyjną przez wstawienie, poniżej kodonu stop fuzji Man II-GnT III, elementu IRES wirusa polio, za którym znajdował się cDNA kodujący skrócone ludzkie białko CD4 (obejmujący sekwencję liderową ludzkiego CD4 do wydzielania, za którą znajdują się domeny przezbłonowe i zewnątrzkomórkowe).
3. Transfekcja ssaczych komórek fuzją GnT III i wektorami ekspresyjnymi dla przeciwciał
Transfekowanie komórek BHK
Wykładniczo rosnące komórki (żywotność 90-95%) wysiano w odpowiedniej liczbie butelek T75 w stężeniu 0,9 x 106 komórek/ml 24 godziny przed elektroporacją. Jako pożywkę hodowlaną stosowano Invitrus (Cell Culture Technologies, Switzerland) uzupełnianą 10% płodową surowicą bydlęcą (FCS). Komórki zliczono przed elektroporacją. Zebrano 8 x 106 komórek przez odwirowanie (5 minut, 200 x g), a supernatant usunięto. Komórki zawieszono w 800 μl pożywki Invitrus i przeniesiono do sterylnej kuwety elektroporacyjnej (szczelina 0,4 cm) zawierającej już 8 μg DNA kolistego plazmidu i inkubowano przez 5 minut w temperaturze pokojowej. Komórki elektroporowano stosując Gene Pulser II (BioRad) w następujących warunkach: 400 V, 960 μF dwoma pulsami w 30 sekundowym odstępie. Po elektroporacji komórki natychmiast przeniesiono do butelki T25 zawierającej 5 ml pożywki wzrostowej (Invitrus/20% (obj./obj.) FCS/1,25% (obj./obj.) DMSO) i inkubowano w 37°C w inkubatorze z 5% zawartością CO2. W celu wytwarzania niezmodyfikowanych (bez manipulacji glikozylacją) przeciwciał, komórki stransfekowano jedynie wektorami ekspresyjnymi dla przeciwciał. W celu wytworzenia przeciwciał z manipulacją glikozylacją, komórki kotransfekowano dwoma plazmidami, jednym do ek spresji przeciwciała i drugim do ekspresji fuzji polipeptydowej GnT (SEK. NR ID: 15), w stosunku odpowiednio 3:1.
Transfekcja komórek HEK293-EBNA
Wykładniczo rosnące komórki HEK293-EBNA stransfekowano metodą z fosforanem wapnia. Komórki hodowano w postaci przylegających jednowarstwowych hodowli w butelkach T stosując pożywkę hodowlaną DMEM uzupełnianą 10% FCS i transfekowano, gdy osiągnęły one 50-80% konfluencji. W celu transfekcji butelki T75, 8 milionów komórek umieszczono 24 godziny przed transfekcją w 14 ml pożywki hodowlanej DMEM z FCS (w końcowym stężeniu 10% obj./obj.), 250 μg/ml neomycyny i komórki umieszczono w 37°C w inkubatorze z 5% stężeniem CO2 przez noc. Dla każdej butelki T75 przeznaczonej do transfekcji, przygotowano roztwór DNA, CaCl2 i wody przez zmieszanie 47 μg DNA całkowitego wektora plazmidowego, 235 μl 1M roztworu CaCl2 i dodanie wody do końcowej objętości 469 μΚ Do tego roztworu dodano 469 μl roztworu 50 mM HEPES, 280 mM NaCl, 1,5 mM Na2HPO4 o pH 7,05, mieszano natychmiast przez 10 sekund i zostawiano do odstania w temperaturze pokojowej przez 20 sekund. Zawiesinę rozcieńczono 12 ml DMEM uzupełnioną 2% FCS i dodano do T75 w miejsce istniejącej pożywki. Komórki inkubowano w 37°C z 5% CO2 przez około 17 do 20 godzin, następnie pożywkę zastąpiono 12 ml DMEM, 10% FCS. W celu wytworzenia niezmodyfikowanych (bez manipulacji glikozylacją) przeciwciał, komórki transfekowano jedynie wektorami ekspresyjnymi dla przeciwciał. W celu wytworzenia przeciwciał ze zmienioną glikozylacją, komórki kotransfekowano dwoma plazmidami, jednym do ekspresji przeciwciała i drugim do ekspresji fuzji polipeptydowej GnT III, w stosunku odpowiednio 4:1. Piątego dnia po transfekcji, zbierano supernatant, odwirowyw ano przez 5 minut przy 1200 obr./min., a następnie ponownie odwirowywano przez 10 minut przy 4000 obr./min. i trzymano w 4°C.
Wytwarzanie stabilnej ssaczej linii komórkowej wyrażającej zrekombinowane przeciwciało anty-CD20
Komórki BHK (BHK21-13c) transfekowano przezelektroporację wektorem ekspresyjnym pETR1502 przeciwciała C2B8, który zawiera kasetę ekspresyjną genu oporności na neomycynę. Klony oporne na neomycynę najpierw selekcjonowano w celu uzyskania zbioru klonów, które miały zintegrowany chromosomalnie DNA wektora pETR1502. Następnie klony przeszukano pod kątem wytwarzania zrekombinowanego przeciwciała stosując oznaczenie ELISA. W skrócie, 24 godziny po elektroporacji, żywotne komórki zliczono i określono wydajność transfekcji przez zliczanie komórek fluorescencyjnych równoległej, kontrolnej elektroporacji wykonanej z wektorem ekspresyjnym pEYFP.
PL 224 786 B1
Komórki rozcieńczono w pożywce selekcyjnej Invitrus zawierającej 10% FCS i 1 mg/ml neomycyny. Zazwyczaj na 8 96-studzienkowych płytek nakładano różne stężenia żywotnych, stransfekowanych komórek (1 x 10 , 5 x 10 oraz 1 x 10 komórek na studzienkę) i inkubowano w 37°C do czasu, gdy można było zidentyfikować klony. Gdy klony wyrosły do stadium niemal całkowitej konfluencji, supernatanty przeanalizowano za pomocą ELISA pod kątem wytwarzania przeciwciała. Klony pozytywne w teście ELISA wysiano początkowo do 24-studzienkowych, a następnie 6-studzienkowych płytek, a następnie do butelek T25. Po pięciu dniach wzrostu w butelkach T25 określono końcowe miano przeciwciała stosując oznaczenie ELISA. Stosując tę elektroporację i procedurę selekcji wyizolowano klon komórek BHK wyrażających przeciwciało C2B8 anty-CD20 (BHK-1502-28), który wytwarzał 13 gg/ml przeciwciała w powyższych warunkach hodowli.
Wytwarzanie stabilnej ssaczej linii komórkowej wyrażającej zrekombinowane przeciwciało anty-CD20 i fuzję GnT III
Klon BHK-1502-28, wyrażający konstytutywnie geny monoklonalnego przeciwciała anty CD20 i gen oporności na neomycynę, stransfekowano wektorem ekspresyjnym pETR1537za p omocą elektroporacji. pETR1537 jest wektorem do konstytutywnej ekspresji genu Man II-GnT III i skróconej postaci ludzkiego CD4 wyrażanej zależnie od IRES. Wektor ten zawiera także kasetę ekspresyjną genu oporności na puromycynę. Klony oporne na puromycynę najpierw zselekcjon owano w celu uzyskania zbioru klonów, które miały zintegrowany chromosomalnie DNA wektora pETR1537. Następnie klony przeszukano pod kątem powierzchniowego wyrażania skróconego CD4 (tCD4), który służy jako znacznik poziomu ekspresji bicistronowej jednostki ekspresyjnej genu Man II-GnT III+tCD4. Wytworzenie zrekombinowanego przeciwciała z wybranych klonów potwierdzono stosując oznaczenie ELISA.
W skrócie, DNA wektora pETR1537 linearyzowano z użyciem XmnI. Równolegle przeprowadzono kontrolną transfekcję z wektorem ekspresyjnym EYFP. Wydajność transfekcji ustalono po 24 godzinach przez zliczanie komórek wyrażających EYFP w stosunku do wszystkich komórek. Spośród wszystkich komórek 58% wyrażało EYFP. Żywotność komórek wynosiła 91%. Jeden dzień po transfekcji, komórki stransfekowane pETR1537 lub pEYFP rozcieńczono seryjnie w stosunku 1:100, 1:500, 1:1000 i 1:5000 i umieszczono na 96-studzienkowych płytkach, w końcowej objętości 0,2 ml pożywki selekcyjnej (Invitrus, 10% FCS, 20 gg/ml puromycyny, 1 mg/ml neomycyny). Klony były widoczne po dwóch tygodniach. Klony wysiano i przeszukano pod kątem ekspresji skróconego CD4 (tCD4) i ekspresji przeciwciała.
W celu przeszukiwania poziomu ekspresji tCD4, w przybliżeniu 500 000 komórek przemyto buforem FACS i inkubowano z 5 gl anty-ludzkich CD4 FITC (Becton Dickinson, Switzerland) przez 20 minut w lodzie. Po dwóch płukaniach komórki zawieszono w 0,5 ml buforu FACS i analizowano z FACS (Fig. 17A-B). Wyizolowano klon (BHK-1502-28-11) z dobrym poziomem ekspresji tCD4. Po pięciu dniach wzrostu w butelce T25 wytwarza on przeciwciało anty-CD20 o końcowym mianie około 17 gg/ml, jak ustalono przez ELISA.
4. Wytwarzanie i oczyszczanie przeciwciał niezmodyfikowanych i z modyfikacją glikozylacji Zbieranie pożywki hodowlanej
W przypadku komórek BHK stransfekowanych wektorem ekspresyjnym dla przeciwciała lub kotransfekowanych wektorem ekspresyjnym dla przeciwciała plus wektorem ekspresyjnym dla fuzji-GnT III, supernatant hodowlany zebrano po hodowaniu stransfekowanych komórek przez 96 godzin po transfekcji. W zależności od oczekiwanej wydajności, przeprowadzono kilka elektroporacji (10-15) dla tego samego wektora.
W przypadku komórek HEK293-EBNA stransfekowanych wektorem ekspresyjnym dla przeciwciała lub kotransfekowanych wektorem ekspresyjnym dla przeciwciała plus wektorem ekspresyjnym dla fuzji-GnT III, pożywkę hodowlaną zastąpiono świeżą pożywką hodowlaną w przybliżeniu 16 godzin po transfekcji, a następnie pożywkę zebrano po hodowaniu stransfekowanych komórek przez kolejne 120 godzin.
Dla stabilnej linii komórkowej BHK-1502-28-11, hodowlę wysiano w stężeniu 500 000 komórek/ml, a supernatant zebrano po 4 dniach hodowli, gdy gęstość komórek wynosiła 1,7 x 106 żywotnych komórek/ml, a żywotność komórek wynosiła 69%.
PL 224 786 B1
Oczyszczanie przeciwciała
Przeciwciało monoklonalne oczyszczono z supernatantu hodowlanego stosując dwa kolejne etapy chromatograficzne. Pierwszy etap składał się z chromatografii Białka A z zastosowaniem elucji w gradiencie pH, która wydajnie oddziela bydlęce i ludzkie IgG. Po tym następował etap chromatografii kationowo-wymiennej w celu wymiany próbki buforu na roztwór soli fizjologicznej zbuforowanej fosforanem (PBS).
5. Analiza oligosacharydów
Oligosacharydy uwalniono enzymatycznie z przeciwciał przez trawienie PNGazą F, z przeciwciałami albo unieruchomionymi na membranie PVDF albo w roztworze.
Otrzymany roztwór trawienny zawierający uwolnione oligosacharydy albo bezpośrednio gotowe do analizy MALDI/TOF-MS albo dalej trawione za pomocą glikozydazy EndoH w celu przygotowania próbki do analizy MALDI/TOF-MS.
Sposób uwalniania oligosacharydów dla przeciwciał unieruchomionych na membranie PVDF
Studzienki 96-studzienkowej płytki wytworzonej z membraną PVDF (Immobilon P, Millipore, Bedford, Massachusetts) nawilżono 100 μl metanolu, a płyn przepuszczono przez membranę PVDF z użyciem próżni stosowanej w próżniowym kolektorze Multiscreen (Millipore, Bedford, Massachusetts). Membrany PVDF przemyto trzykrotnie 300 μl wody. Następnie studzienki przemyto 50 μl buforu RCM (8M mocznik, 360 mM Tris, 3,2 mM EDTA, pH 8,6). Na studzienkę zawierającą 10 μl buforu RCM naniesiono między 30-40 μg przeciwciała. Płyn w studzience przepusz czono przez membranę stosując próżnię, a następnie dwukrotnie przemyto membranę 50 μl buforu RCM. Przeprowadzono redukcję mostków disulfidowych przez dodanie 50 μl 0,1 M ditiotretiolu w RCM i inkubację w 37°C przez 1 godzinę.
Po redukcji, zastosowano próżnię w celu usunięcia ze studzienki roztworu ditiotretiolu. St udzienki przemyto trzykrotnie 300 μl wody przed przeprowadzeniem karboksymetylacji reszt cysteinowych przez dodanie 50 μl 0,1 M kwasu jodooctowego w buforze RCM i inkubację w temperaturze pokojowej w ciemności przez 30 minut.
Po karboksymetylacji, studzienki osuszano przy pomocy próżni, a później przemyto trzykrotnie 300 μl wody. Następnie membranę PVDF blokowano, w celu zapobieżenia adsorpcji endoglikozydazy, przez inkubowanie 100 μl 1% wodnego roztworu poliwinylu 360 w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Następnie reagent blokujący usunięto delikatną próżnią z późniejszym trzykrotnym przemyciem 300 μl wody.
W celu usunięcia wszystkich potencjalnych naładowanych reszt monosacharydowych, w końcowej objętości 25 μl w 20 mM NaHCO3, pH 7,0) N-związane oligosacharydy uwalniono przez dodanie 2,5 mU peptydo-N-glikozydazy F (rekombinowana N-glikanaza, GLYKO, Novato, CA) i 0,1 mU sialidazy (GLYKO, Novato, CA). Trawienie prowadzono przez 3 godziny w 37°C.
Sposób uwalniania oligosacharydów dla przeciwciał w roztworze
Między 40 a 50 μg przeciwciała zmieszano z 2,5 mU PNGazy F (Gyko, U.S.A.) w 2 mM Tris, pH 7,0 w końcowej objętości 25 mikrolitrów i mieszaninę inkubowano przez 3 godziny w 37°C. Stosowanie trawienia oligosacharydów uwolnionych PNGaząF endoglikozydazą H w celu przypisania struktur hybrydowych przeciętych na oligosacharydów do pików MALDI/TOF-MS neutralnych oligosacharydów
Oligosacharydy uwolnione PNGaząF strawiono następnie endoglikozydazą H (EC 3.2.1.96). W celu trawienia EndoH, do trawienia PNGaząF dodano 15 mU EndoH (Roche, Szwajcaria) (sposób dla przeciwciał w roztworze, patrz powyżej), w celu uzyskania końcowej objętości 30 mikrolitrów, mieszaninę inkubowano przez 3 godziny w 37°C. EndoH tnie pomiędzy resztami N-acetyloglukozaminy rdzenia chitobiozy N-związanych oligosacharydów. Enzym może trawić jedynie oligomannozę i wiele glikanów typu hybrydowego, podczas gdy złożone typy oligosacharydów nie podlegają hydrolizie. Przygotowanie próbki dla MALDI/TOF-MS
Trawienia enzymatyczne zawierające uwolnione oligosacharydy inkubowano przez kolejne 3 godziny w warunkach pokojowych po dodaniu kwasu octowego w końcowym stężeniu 150 mM, a następnie przepuszczono przez 0,6 ml żywicy kationo-wymiennej (żywica AG50W-X8, postać wodorowa, ziarna 100-200, BioRad, Szwajcaria) nałożone na kolumnę chromatograficzną mikro bio-spin (BioRad, Szwajcaria) w celu usunięcia kationów i białek. Jeden mikrolitr otrzymanej próbki nałożono na płytkę docelową ze stali nierdzewnej i zmieszano na płytce z 1 μl macierzy sDHB.
PL 224 786 B1
Macierz sDHB przygotowano przez rozpuszczenie 2 mg kwasu 2,5-dihydrobenzoesowego plus 0,1 mg kwasu 5-metoksysalicylowego w 1 ml etanolu/10 mM wodnego chlorku sodu 1:1 (obj./obj.). Próbki wysuszono na powietrzu, nałożono 0,2 μl etanolu i umożliwiano rekrystalizację próbki w powietrzu atmosferycznym.
MALDI/TOF-MS
Spektrometrem masowym MALDI-TOF stosowanym do uzyskania widm masowych był Voyager Elite (Perspective Biosystems). Przyrząd działał w układzie liniowym, z przyspieszeniem 20 kV opóźnieniem 80 nsek. Do oznaczania masy jonów stosowano zewnętrzną kalibrację z zastosowaniem standardów oligoscharydowych. Widma z 200 zdjęć laserowych zsumowano w celu uzyskania końcowego widma.
6. Przygotowanie PBMC
Jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) przygotowywano stosując Histopaque-1077 (Sigma Diagnostics Inc., St. Louis, MO63178 USA) i stosując zasadniczo instrukcje producentów. W skrócie, heparynowanymi strzykawkami pobrano krew żylną od ochotników, których poproszono o bieganie z maksymalną szybkością przez 1 minutę w celu zwiększenia procentowego udziału limfocytów NK we krwi. Krew rozcieńczono 1:0,75-1,3 PBS niezwierającym Ca lub Mg i umieszczono warstwowo na Histopaque-1077. Gradient odwirowano przy 400 x g przez 30 minut w temperaturze pokojowej (RT) bez przerw. Zebrano interfazę zawierającą PBMC i przemyto ją PBS (50 ml na komórki z dwóch gradientów) i zebrano przez odwirowanie przy 300 x g przez 10 minut, RT. Po ponownym zawieszeniu osadu w PBS, zliczono PBMC i przemyto drugi raz przez odwirowanie przy 200 x g przez 10 minut w RT. Komórki następnie ponownie zawieszono w odpowiedniej pożywce do kolejnych procedur.
7. Izolacja limfocytów NK
Ludzkie limfocyty NK wyizolowano z PBMC stosując procedurę negatywnej selekcji przy użyciu magnetycznych kulek niewiążących komórek CD16- i CD56-dodatnich (układ MACS z Miltenyi Biotec GmbH, 51429 Bergisch Gladbach, GER). PBMC raz przemyto schłodzonym buforem MACS (PBS zawierający 2% FCS i 2 mM EDTA), ponownie zawieszono w stężeniu 20 komórek Mio na ml mieszaniny 1:1 FCS i buforu MACS i inkubowano przez 10 minut w 4°C. Komórki następnie osadzono i ponownie zawieszono w 80 μl buforu MACS zawierającego 10% FCS, na 10 milionów komórek. Następnie na 10 milionów komórek dodano 20 μl roztworu przeciwciała-Hapten. Komórki inkubowano przez 10 minut w 4°C z powtarzalnym zamieszaniem probówką. Po dwóch przemyciach buforem MACS, w co najmniej 10 x objętości buforu do znakowania, komórki ponownie zawieszono w buforze MACS zawierającym 10% FCS przy 10 milionach komórek na 80 μl i dodano 20 μl mikrokulek-antyhapten na 10 milionów komórek. Probówkę inkubowano przez 15 minut w 4°C z mieszaniem. Po jednym przemyciu buforem MACS komórki ponownie zawieszono w stężeniu do 10 milionów komórek w 500 μl buforu MACS i umieszczono na kolumnie LS MACS, którą umieszczono w magnesie MINIMACS i zrównoważono 3 ml buforu MACS. Kolumnę przemyto 3x3 ml buforu MACS. Komórki w przemytej frakcji zebrano, a następnie stosowano jako limfocyty NK. Czystość oznaczona za pom ocą ekspresji CD56 wynosiła między 88-98%.
8. Oznaczenie ADCC
PBMC lub NK jako komórki efektorowe przygotowano jak to opisano powyżej. Stosunek efektora do celu wynosił 25:1 i 10:1 odpowiednio dla komórek PBMC i NK. Komórki efektorowe przygotowano w pożywce AIM-V w odpowiednim stężeniu w celu dodania 50 μl na studzienkę na 96studzienkowych płytek o okrągłym dnie. Komórki docelowe dla przeciwciał C2B8 stanowiły komórki SKW6,4 lub komórki chłoniaka z limfocytów B Namalwa hodowane w DMEM zawierającym 10% FCS. Komórki docelowe przemyto PBS, zliczono i ponownie zawieszono w AIM-V w stężeniu 0,3 miliona na ml w celu dodania 30 000 komórek w 100 μl na mikrostudzienkę. Przeciwciała rozcieńczono w AIM-V, dodano w objętości 50 μl do uprzednio nałożonych komórek docelowych i umożliwiono związanie się z komórkami docelowymi przez 10 minut w RT. Następnie dodano komórki efektorowe i płytkę ink ubowano przez 4 godziny w 37°C w wilgotnej atmosferze zawierającej 5% CO2. Zabijanie komórek docelowych oszacowano przez pomiar uwalniania dehydrogenazy mleczanowej (LDH) ze zniszczonych komórek, stosując zestaw do wykrywania cytotoksyczności (Roche Diagnostics, Rotkreuz, Szwajcaria). Po 4-godzinnej inkubacji płytki odwirowano przy 800 x g. 100 μl supernatantu z każdej studzienki przeniesiono do nowej przezroczystej 96-studzienkowej płytki z płaskim dnem. Dodano
PL 224 786 B1
100 gl kolorowego buforu substratowego z zestawu na studzienkę. Ustalono wartości Vmax reakcji kolorowej w czytniku ELISA przy 490 nm przez co najmniej 10 minut, stosując oprogramowanie SOFTmaxPRO (Molecular Devices, Sunnyvale, CA94089, USA). Spontaniczne uwalnianie LDH zmierzono w studzienkach zawierających jedynie docelowe i efektorowe komórki, ale nie przeciwciała. Maksymalne uwalniane ustalano ze studzienek zawierających jedynie komórki docelowe i 1% Triton X-100. Procent specyficznego zabijania z udziałem przeciwciał obliczano w następujący sposób: ((x-SR)/(MR-SR)*100, przy czym x jest średnią Vmax przy specyficznym stężeniu przeciwciała, SR jest średnią Vmax spontanicznego uwalniania, a MR jest średnią Vmax maksymalnego uwalniania.
9. Wiązanie FcyRIIIA na limfocytach NK
Świeżo wyizolowane limfocyty NK odwirowano przez 5 minut przy 200 x g i potraktowano 0,09% (wag./obj.) roztworem kwasu mlekowego (140 mM NaCl, 5 mM KCl, pH 3,9) przez inkubowanie 3 x10 komórek/ml w temperaturze pokojowej przez 5 minut, w celu usunięcia związanych z limfocytami NK IgG (De Haas M., J. Immunol., 156: 2948 (1996)).
Komórki przemyto dwukrotnie PBS, 0,1% BSA, 0,01% azydkiem sodu i doprowadzano do stężenia 2 x 106 komórek/ml w PBS, 0,15% BSA, 0,01% azydku sodu. 5 x 105 komórek inkubowano z 0, 0,1,0,3, 1,3, 10 gg/ml wariantów przeciwciała przez 30 minut w 4°C. Komórki następnie przemyto dwukrotnie i wiązanie przeciwciała wykryto przez inkubowanie z 1:200 skoniugowanym z fluorescencyjnym izotjocjanianem kozim F (ab')2 anty-ludzka IgG (Jackson ImmunoResearch, West Grove, 5
PA) i anty-ludzkimi CD56-PE w stężeniu 5 gl/5 x 105 komórek (BD Pharmingen, San Diego, CA) przez 30 minut w 4°C (Shields R., i wsp., J. Biol. Chem. 277(30): 26733-26740 (2002)).
Natężenie fluorescencji odnoszące się do związanych wariantów przeciwciał określono dla komórek CD56+ na FACSalibur (BD Bioscience, San Jose, CA).
10. Wiązanie FCgammaRIIb na komórkach chłoniaka Raji
Komórki limfocytów B ludzkiego chłoniaka Raji przemywano 20 minut w 37°C w PBS (stężenie 0,3 komórek Mio/ml). Komórki następnie zawieszono przy 2,22 milionów komórek/ml w PBS, 0,1% BSA, 0,01% NaN3 i dodano 180 gl na probówkę FACS. Dziesięciokrotne rozcieńczenia przeciwciała (0, 0,1, 0,3, 1, 3, 10, 30 gg/ml) monoklonalnych przeciwciał niezmodyfikowanych w pozycji L19 i z modyfikacją glikozylacji w pozycji L19 dodano 100 do komórek Raji i inkubowano w 4°C przez 30 minut (końcowe stężenie komórek 2 miliony komórek/ml). Po dwóch przemyciach, 1:200 skoniugowanego z fluorescencyjnym izotiocjanianem koziego F(ab')2 anty-ludzka IgG (Jackson ImmunoResearch, West Grove, PA) dodano do komórek i inkubowano w 4°C przez 30 minut. Po jednym przemyciu, komórki zawieszono w 0,5 ml PBS, 1% BSA, 0,01% NaN3, a natężenie fluorescencji odnoszące się do związanych odmian przeciwciała określono na FACSalibur (BD Bioscience, San Jose, CA) dla żyjących komórek.
11. Oznaczenie cytotoksyczności zależnej od dopełniacza
Komórki docelowe zliczono, przemyto PBS, zawieszono w AIM-V (Invitrogen) przy 1 milionie komórek na ml. W 96-studzienkowej płaskodennej płytce umieszczono po 50 gl komórek na studzienkę. Rozcieńczenia przeciwciał przygotowano w AIM-V i dodano w objętości 50 gl do komórek. Przeciwciałom umożliwiono wiązanie się do komórek przez 10 minut w temperaturze pokojowej. Dopełniacz ludzkiej surowicy (Quidel) rozmrażono na świeżo, rozcieńczono 3-krotnie AIM-V i dodano w 50 gl do studzienek. Dopełniacz króliczy (Cedarlane Laboratories) przygotowano w sposób opisany przez producenta, rozcieńczono 3-krotnie w AIM-V i dodano do studzienek po 50 gl. Jako kontrolę, przed dodaniem do oznaczenia surowice z komplementem podgrzano przez 30 minut w 56°C.
Płytki do oznaczeń inkubowano przez 2 godziny w 37°C. Zabijanie komórek określono pomiarem uwalniania LDH. W skrócie, płytki odwirowano przy 300 x g przez 3 minuty. 50 gl supernatantu na studzienkę przeniesiono na nową 96-studzienkową płytkę i dodano 50 gl reagenta do oznaczenia z zestawu Cytotoxicity (Roche). Przez kinetyczny pomiar z użyciem czytnika ELISA określono Vmax odpowiadającą stężeniu LDH w supernatancie. Maksymalne uwalnianie określono przez inkubację komórek w obecności 1% Triton X-100.
Wyniki i dyskusja
Glikomodyfikowane wariantyy chimerowych przeciwciał IgG1 anty-CD20 (przeciwciało chimerowe C2B8, znane również jako rituximab) wytwarzano przez kotransfekowanie hodowli ssaczych komórek wektorami do ekspresji genów przeciwciała oraz wektorami do ekspresji genów kodujących różne polipeptydy o aktywności GnT III. Odmiana niezmodyfikowana (bez glikomodyfikacji) tego s a38
PL 224 786 B1 mego przeciwciała była wytwarzana przez transfekowanie ssaczych komórek jedynie wektorem do ekspresji genu przeciwciała. Transfekowane komórki trzymano w hodowli przez co najmniej trzy dni, a wydzielone, zrekombinowane przeciwciała oczyszczono z pożywki hodowlanej za pomocą chromatografii powinowactwa Białka A. Ekspresja genów kodujących polipeptydy o aktywności GnT III nie miała znaczącego wpływu na żywotność komórek, wzrost komórek lub wytwarzanie przeciwciała, w odniesieniu do komórek niewytwarzających takich polipeptydów.
Oczyszczone przeciwciała były następnie analizowane pod kątem ich wzorów glikozylacji. Przeciwciała te niosą N-związanych oligosacharydy dołączone jedynie do reszty Asn297 regionu Fc lud zkiego IgG1. Oligosacharydy były enzymatycznie usuwane z przeciwciał przez trawienie PNGaząF, a następnie analizowane za pomocą MALDI/TOF-MS. Stosując tę technikę, możliwe jest określenie frakcji różnych rodzajów oligosacharydów w całkowitej, pierwotnej populacji oligosacharydów Fc i możliwe jest także przypisanie danych struktur do różnych pików widma (Umana, P., i wsp., Nature Biotechnol. 17: 176-180 (1999)).
Na Fig. 1 przedstawiono neutralne profile oligosacharydowe MALDI/TOF-MS ze zrekombinowanego, chimerowego przeciwciała IgG1 C2B8 anty-CD20 wytworzonego w komórkach BHK. Komórki te transfekowano wektorem ekspresyjnym dla przeciwciała pETR1502. Na Fig. 2 do 4 przedstawiono odpowiednie profile dla tego samego przeciwciała wytworzonego przez komórki BHK poddane manipulacji kwasami nukleinowymi kodującymi polipeptydy o aktywności GnT III. Profil na Fig. 2 pochodzi z zastosowania kwasu nukleinowego kodującego GnT III typu dzikiego podlegającego ekspresji z wektora pETR 1166. Profil na Fig. 3 wynika z zastosowania kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową zawierającą na końcu N domenę lokalizacji GnT I połączoną z końcem C domeny katalitycznej GnT III. Ten gen fuzyjny podlegał ekspresji z wektora pETR1425. Profil na Fig. 4 wynika z zastosowania kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową zawierającą na końcu N domenę lokalizacji α-mannozydazy II (Man II) aparatu Golgiego połączoną z domeną katalityczną GnT III. Ta fuzja genowa była poddawana ekspresji z wektora pETR1506.
Niezmodyfikowane przeciwciało ma typowy profil oligosacharydowy (Fig. 1), z pikami o stosunkach m/z 1485, 1648 i 1810 zgodnymi dwuantenowymi, dla złożonych oligosacharydów o fukozylowanym rdzeniu, z odpowiednio 0, 1- i 2- resztami galaktozowymi. Podobne profile stwierdzono dla oligosacharydów regionów Fc niezmodyfikowanych przeciwciał IgG1 wytwarzonych przez inne standardowe ssacze, przemysłowe linie komórkowe takie, jak CHO i komórki mysiego szpiczaka (Lifely, M.R. i wsp., Glycobiology 5:813-822 (1995)). Manipulowanie komórkami wytwarzającymi przeciwciało przez ekspresję GnT III typu dzikiego prowadzi głównie do przeciętych, z fukozylowanym rdzeniem, złożonych, z dwuantenowych oligosacharydów (Fig. 2) z pikami o stosunkach m/z 1689, 1851 i 2014, stanowiącymi przecięte odpowiedniki dla pików nie-przeciętych fukozylowanych oligosacharydów charakterystycznych dla przeciwciała niezmodyfikowanego. Manipulowanie komórkami wytwarzającymi przeciwciało za pomocą ekspresji kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową GnT I-GnT III, przy czym domena katalityczna GnT III zlokalizowana jest przez domenę lokalizacji GnT I Golgi, prowadzi także do powstania głównie przeciętych, złożonych oligosacharydów dwuantenowych (zauważ piki przy m/z 1689 i 1851 na Fig. 3). Jednakże w porównaniu z GnT III typu dzikiego, zastosowanie fuzji GnT I-GnT III prowadzi do zwiększenia ilości przeciętych, niefukozylowanych i przeciętych, hybrydowych struktur (porównaj stosunki pików z m/z 1664, 1810, 1826 i 1973 w odniesieniu do całkowitego, między Fig. 2 i 3). Synteza przeciętych niefukozylowanych i przeciętych, hybrydowych struktur pochodzi ze współzawodnictwa, dla oligosacharydowych substratów modyfikowanych GnT I, pomiędzy zrekombinowaną domeną katalityczną GnT III oraz (i) rdzeniem endogennym, a1,6-fukozylotransferazą, (ii) α-mannozydazą II aparatu Golgiego (Man II) i (iii) GnT II, ponieważ po zmodyfikowaniu oligosacharydu tnącą na dwie części GlcNAc dodana na drodze reakcji katalizowanej przez GnT III, te trzy pozostałe enzymy nie mogą więcej modyfikować przeciętych oligosacharydów. Zatem blokowanie działania Man II przez dodanie tnącej GlcNAc skutecznie blokuje także GnT II, ponieważ GnT II działa poniżej Man II w szlaku biosyntezy N-związanych oligosacharydów. Piki przy m/z 1664 i 1826 są niefukozylowane, podczas gdy piki przy m/z 1810 i 1973 są fukozylowa ne. Trawienie glikozydazą EndoH, dzięki któremu można rozróżnić oligosacharydy hybrydowe i złożone (Fig. 8A), zastosowano w celu potwierdzenia, że wzrost tych pików spowodowany jest wzrostem udziału przeciętych połączonych z Fc, niefukozylowanych i przeciętych, hybrydowych oligosacharydów (patrz poniżej).
W przeciwieństwie do innych zastosowanych tutaj kwasów nukleinowych kodujących aktywność GnT III, manipulowanie komórkami wytwarzającymi przeciwciała przez ekspresję kwasu nukleinowego
PL 224 786 B1 kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III (SEK. NR ID: 12), gdzie domena katalityczna GnT III umieszczana jest przez domenę lokalizacji Man II aparatu Golgiego, prowadzi głównie do powstania przeciętych, niefukozylowanych i przeciętych, hybrydowych struktur (zauważ piki przy m/z 1664, 1810, 1826 i 1973 na Fig. 4). Zatem, w porównaniu z typem dzikim GnT III i fuzją GnT I-GnT III (SEK. NR ID: 14 i 15) fuzja Man II-GnT III była wydajniejsza w syntetyzowaniu przyłączonych do Fc przeciętych, niefukozylowanych i przeciętych, hybrydowych oligosacharydów (porównaj stosunki pików z m/z 1664 i 1810 w odniesieniu do całości pomiędzy Fig. 2, 3 i 4). Proporcje przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów-Fc powstałych z ekspresji kwasów nukleinowych kodujących dziki typ GnT III, fuzji GnT I-GnT III oraz fuzji Man II-GnT II wynosiły w przybliżeniu odpowiednio 4, 13 i 33%. Nie wykrywano przeciętych oligosacharydów w niezmodyfikowanym (niemanipulowanym) przeciwciele.
Zwiększanie ekspresji konstruktu fuzyjnego Man II-GnT III w komórkach wytwarzających przeciwciało prowadziło do dalszego wzrostu w udziale przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów. Zostało to wykazane przez ekspresję konstruktu Man II-GnT III z wektora (pETR1519) z OriP dla episomalnej replikacji w stransfekowanych komórkach HEK293-EBNA. Ten układ ekspresyjny znany jest z prowadzenia do wysokich poziomów ekspresji i był także stosowany do ekspresji genów przeciwciała z wektora pETR1520. Profil oligosacharydowy z oczyszczonego, niezmodyfikowanego (bez manipulacji glikozylacją) przeciwciała wyrażanego na wysokich poziomach w tym układzie przedstawiono na Fig. 5, która ponownie ukazuje typowy profil oligosacharydowy z pikami nieprzeciętych, fukozylowanych oligosacharydów mających 0, 1 i 2 reszty galaktozowe (np., porównaj Fig. 1 i 5 ukazujące podobne profile oligosacharydowe niezmodyfikowanego przeciwciała wyrażanego w komórkach BHK lub na wyższych poziomach w komórkach HEK293-EBNA). Manipulacja komórkami wytwarzającymi przeciwciało z kwasem nukleinowym kodującym fuzję Man II-GnT III podlegającym ekspresji na wyższych poziomach w tym układzie prowadziła do wytwarzania przeciwciał, w których większość oligosacharydów-Fc było przeciętych, niefukozylowanych (patrz Fig. 6, gdzie piki hybrydowych, niefukoz ylowanych, przeciętych oligosacharydów przy m/z 1664 i 1826 stanowią razem ponad 90% wszystkich oligosacharydów).
Jak wspomniano powyżej, w celu potwierdzenia przypisania przeciętych niefukozylowanych i przeciętych hybrydowych struktur z różnymi pikami oligosacharydów obserwowanymi w profilach MALDI stosowano endoglikozydazę H (EndoH). Profile oligosacharydów neutralnych MALDI/TOF-MS glikanów trawionych PNGaząF i PNGaząF+EndoH, uzyskanych z chimerowego przeciwciała IgG1 anty-CD20, wytworzonych przez komórki HEK293 z manipulacją glikozylacji przez nadekspresję GnT III(M2), przedstawiono na Fig. 7. Pik przy m/z 1664 może być przypisany dwóm różnym glikanom, mianowicie niefukozylowanemu hybrydoprzeciętemu lub niefukozylowanemu złożonemu, nieprzeciętemu. Różne struktury ukazują taki sam stosunek m/z z powodu takiej samej mieszaniny monosacharydowej (Fig. 8B).
Trawienie glikanów uwolnionych PNGaząF za pomocą endoglikozydazy H wytwarza nowe struktury, z głównym pikiem przesuniętym z m/z 1664 do 1460 (Fig. 7B). Różnica odnosi się do masy reszty GlcNAc. Jak wspomniano powyżej EndoH nie może trawić oligosacharydów złożonego. Zatem, główny pik przy m/z 1664 może być określony jako typ niefukozylowany hybrydowy przecięty po trawieniu endoglikozydazą H.
Inne piki, mogą być przypisane do złożonych lub hybrydowych przeciętych glikanów. Przy m/z 1810; po trawieniu EndoH pik znika, zatem struktury mogą być przypisane do fukozylowanego hybrydowego przeciętego typu. Odjęcie jednej reszty GlcNAc i jednej reszty fukozy (z rdzenia a-1,6-fukozylowanego, reszta GlcNAc końca redukującego) z piku m/z 1810 wytwarza strukturę o m/z 1460. Przy m/z 1502 zniknięcie tego piku przez trawienie EndoH (wyeliminowana reszta GlcNAc) i pojawienie się piku przy m/z 1298, ukazuje, że pik 1502 może być przypisany do niefukozylowanego hybrydowego przeciętego typu. Przy m/z 1647 zniknięcie piku po trawieniu EndoH ukazuje, że pik ten jest fukozylowaną hybrydową przeciętą strukturą. Usunięcie jednej reszty GlcNAc i jednej reszty fuk ozy wytwarza strukturę o m/z 1298. Pik przy m/z 1826, niefukozylowany hybrydowy przecięty typ był trawiony przez EndoH. Wytworzyło to strukturę z m/z 1622. Pik przy m/z 1053 po trawieniu EndoH może być przypisany do typu wielomannozowego (1257 m/z), strawionego przez EndoH. Pik przy m/z 1689 (złożony przecięty) nie był naruszony przez trawienie EndoH, jak się spodziewano. W syntezie, z danych uzyskanych w Tab. 1, stwierdzono, że 88% struktur oligosacharydowych niesie przeciętą GlcNAc, z których 60% to struktury oligosacharydów niefukozylowanych hybrydowych przeciętych, 22% fukozylowanych hybrydowych przeciętych, a 6% fukozylowanych złożonych przeciętych.
PL 224 786 B1
T a b e l a 1. Przypisanie oligosacharydów
m/z Możliwe struktury Względny % przed EndoH Oczekiwany m/z po EndoH Obserwowany m/z po EndoH Względny % po EndoH Przypisanie
1256 Wielomannozowa 9 1053 1053 11 Wielomannozowa (9%)
1502 Niefukoz. hybrydowa przecięta lub niefukoz. złożona 7 1298 lub 1502 1298 13 Niefukoz. hybrydowa przecięta (7%)
1647 Fukoz. hybrydowa przecięta lub fukoz. złożona 7 1298 lub 1647 1298 13 Fukoz. hybrydowa przecięta (7%)
1664 Niefukoz. hybrydowa przecięta lub niefukoz. złożona 49 1460 lub 1664 1460 60 Niefukoz. hubrydowa przecięta (49%)
1689 Fukoz. złożona przecięta 3 1689 1689 5 Fukoz. złożona przecięta (3%)
1810 Fukoz. hybrydowa przecięta lub fukoz. złożona 15 1460 lub 1810 1460 1810 60 2 Fukoz. hybrydowa przecieta (13%) i fukoz. złożona (2%)
1826 Niefukoz. hybrydowa przecięta 4 1622 1622 7 Niefukoz. hybrydowa przecięta (4%)
1851 Fukoz. złożona przecięta 3 1851 1851 2 Fukoz. złożona przecięta (3%)
1972 Fukoz. hybrydowa przecięta 3 1622 1622 7 Fukoz. hybrydowa przecięta (3%)
Równowagi mas (w molach frakcji w %):
a) Piki przy m/z 1502 oraz 1647: 7 + 7% = 14% (oczekiwana). Trawienie EndoH dla obu pików daje m/z 1298 (otrzymane 13% po EndoH)
b) Piki przy m/z 1664 i 1810:49 + 13% = 62%. EndoH daje m/z 1460 (otrzymane 60%)
c) Piki przy m/z 1826 i 1972: 4 + 3% = 7%. EndoH daje m/z 1622 (7%)
Podsumowanie:
Całkowity względny procent struktur niosących przeciętą GlcNAc: 88% niefukozylowany hybrydowy przeciety: 60% fukozylowany hybrydowy dwuczęściowy: 22% fukozylowany złożony przecięty: 6%
Powyższe dane (Fig. od 1 do 6) wskazują, że zarówno poziom ekspresji GnT III jak i szczególnej domeny lokalizacji stosowanej do umieszczenia domeny katalitycznej GnT III w aparacie Golgiego, wpływają na współzawodnictwo o oligosacharydowe substraty modyfikowane GnT I między zrekombinowaną domeną katalityczną GnT III a endogenną rdzenną a-1,6-fukozylotransferazą, enzymami (Man II) i GnT II. Wyższa ekspresja GnT III daje jej przewagę w tym współzawodnictwie, prowadząc do wyższych poziomów przeciętych, hybrydowych i przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów oraz do towarzyszącej redukcji poziomów przeciętych, złożonych i przeciętych fukozylowanych oligosacharydów. Było to również stwierdzone wcześniej dla GnT III typu dzikiego (Umana, P., i wsp., N ature Biotechnol 17: 176-180 (1999)). Jednak, pomimo, że prowadzi do powstania podobnych całkowitych poziomów przeciętych oligosacharydów, umiejscowienie domeny katalitycznej GnT III przez domeny lokalizacji GnT I lub Man II prowadziło do skuteczniejszego współzawodnictwa, w stosunku do GnT III typu dzikiego dla substratów oligosacharydów zmodyfikowanych GnT I względem endogennego rdzenia a-1,6-fukozylotransferazy, enzyów Man II i GnT II.
PL 224 786 B1
Wyższą wydajność fuzji GnT I-GnT III w porównaniu z GnT III typu dzikiego dla syntezy przeciętych, hybrydowych i przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów można wyjaśnić przez wcześniejszą dystrybucję w aparacie Golgiego, w kierunku od cis do trans transportu substratu glikoproteinowego GnT I w stosunku do GnT III. Dokładną dystrybucję GnT I i Man II w aparacie Golgiego ustalono wcześniej za pomocą ilościowej mikroskopii immunoelektronowej (Rabouille, C., i wsp., J. Cell Sci. 108: 1617-27 (1995)). Oba enzymy rozmieszczone są razem wzdłuż aparatu Golgiego, lokalizując się głównie w cysternach przyśrodkowych i trans stosu aparatu Golgiego, z wyższymi poziomami w cysternach przyśrodkowych w porównaniu z cysternami trans. Dokładne ilościowe przestrzenne rozmieszczenia rdzenia a-1,6-fukozylotransferazy, GnT II i GnT III typu dzikiego nie zostały jeszcze ustalone. Powyższe dane nie wyjaśniają jedna, dlaczego fuzja Man II-GnT III jest znacząco wydajniejsza niż fuzja GnT I-GnT III, w syntezie przeciętych, hybrydowych i przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów, ponieważ zarówno GnT I jak i Man II mają identyczne przestrzenne rozkłady wzdłuż subkompartmentów aparatu Golgiego.
Wyższa wydajność fuzji Man II-GnT III wskazuje na istnienie względnie zorganizowanych funkcjonalnych subkompartmentów reakcji glikozylacji wśród fizycznych subkompartmentów cysterny przyśrodkowej i trans aparatu Golgiego. Przyjmuje się, że tak zwane „enzymy glikozylacji środkowego aparatu Golgiego”, GnT I, GnT II i Man II występują w aparacie Golgiego w postaci kompleksów o wysokiej masie cząsteczkowej. Jednak, jeżeli domeny lokalizacji umożliwiają tym enzymom tworzenie części tych kompleksów, tak samo byłoby dla fuzji GnT I- i Man II-GnT III. Ekspresja zrekombinowanej fuzji GnT I-GnT III nie doprowadziła do zastąpienia endogennego enzymu GnT I typu dzikiego w stopniu znaczącym dla syntezy Fc-oligosacharydów, ponieważ wszystkie zastosowane tutaj konstrukty GnT III prowadziły do większości oligosacharydów modyfikowanych w reakcjach przeprowadzanych zarówno przez GnT I jak i GnT III.
Dane nasze wskazują, że za pomocą domeny lokalizacji Man II, ma miejsce bardziej specyficzne funkcjonalne parowanie pomiędzy domenami katalitycznymi endogennego GnT I a zrekombinowaną fuzją Man II-GnT III. Wiadomo, że zorganizowane parowanie enzymów katalizujących kolejne reakcje na szlaku biosyntezy, w sposób, który promuje przenoszenie produktu pierwszej reakcji do drugiego miejsca katalitycznego w stosunku do względem przenikania takiego produktu od enzymów, ma miejsce w innych szlakach biosyntezy, takich, jak glikoliza i biosynteza poliketydów. Obserwowano tworzenie przez GnT I i Man II „pokrewnych oligomerów”, przynajmniej podczas przemieszczania się jednego z tych enzymów do siateczki wewnątrzplazmatycznej (Nilsson, T. i wsp. EMBO J. 13(3). 562-74 (1994)). Okazało się, że para naładowanych reszt aminokwasowych w każdym z rejonów strukturalnych obu tych enzymów jest kluczowa dla rozpoznawania tego rodzaju pokrewieństwa. Reszty w GnT I były odwrotnie naładowane w stosunku do reszt w Man II. Zidentyfikowaliśmy podobne reszty w równoważnych miejscach regionów strukturalnych innych enzymów glikolizacyjnych aparatu Golgiego zaa ngażowanych w tę część szlaku biosyntetycznego N-związanych oligosacharydów, konkretnie w rdzeniu a-1,6-fukozylotransferazy (takie same ładunki jak w GnT I zamiast komplementarnych ładunków jak w przypadku Man II), Man I i z GnT II. Ustaliliśmy także, że te reszty są konserwowane u różnych gatunków. Chociaż sugerowano, że reszty te nie są istotne dla łączenia się w tworzone przez enzymy kompleksy o wysokiej masie cząsteczkowej lub nawet dla lokalizacji w aparacie Golgiego (Opat, A.S. i wsp. J. Biol. Chem. 275 (16) : 11836-45 (2000)), możliwe jest, że są one zaangażowane w bardziej specyficzne parowanie domen katalitycznych w trakcie biosyntezy oligosacharydów. Parowanie takie nie musi być nieodwracalne, ale może być zależne od przejściowego, dynamicznego oddziaływania pomiędzy enzymami. Mogą istnieć dodatkowe determinanty parowania w którejkolwiek części regionu strukturalnego lub katalitycznego. Jednak, jakikolwiek udział w specyficznym parowaniu GnT I-Man II ze strony katalitycznej domeny Man II wiązałby się z utratą zrekombinowanej fuzji niosącej katalityczną domenę GnT III.
Na Fig. 9 do 11 przedstawiono podwyższoną zależną od przeciwciał cytotoksyczność komórkową (ADCC), będącą wynikiem nadekspresji w komórkach wytwarzających przeciwciała, kwasu nukleinowego kodującego polipeptyd o aktywności GnT III, umieszczony w aparacie Golgiego za pom ocą różnych domen lokalizacji. Podwyższoną ADCC będącą wynikiem wyrażenia zrekombinowanego polipeptydu o aktywności GnT III umieszczonego w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego GnT I przedstawiono na Fig. 9. Oligosacharydowy profil dla przeciwciała kontrolnego zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 9, przedstawiono na Fig. 1. Oligosacharydowy profil dla glikozmodyfikowanego przeciwciała zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 9, przedstawiono na Fig. 3. Podwyższona ADCC będąca wynikiem wyrażenia zrekombinowanego poli42
PL 224 786 B1 peptydu o aktywności GnT III umieszczonego w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego glikozydazy, Man II, przedstawiono na Fig. 10. Oligosacharydowy profil przeciwciała kontrolnego zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 10, przedstawiono na Fig. 5. Oligosacharydowy profil glikomodyfikowanego przeciwciała zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 10, przedstawiono na Fig. 6.
Na Fig. 11 pokazano, że wyrażanie zrekombinowanego polipeptydu o aktywności GnT III umieszczonego w aparacie Golgiego za pomocą domeny lokalizacji w aparacie Golgiego Man II prowadzi do podwyższenia aktywności ADCC w porównaniu z zastosowaniem polipeptydu GnT III typu dzikiego z jego własną domeną lokalizacji w aparacie Golgiego GnT III. Oligosacharydowy profil przeciwciała z manipulacją glikozylacji uzyskaną przez wyrażanie GnT III typu dzikiego, zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 11, przedstawiono na Fig. 2. Oligosacharydowy profil przeciwciała z manipulacją glikozylacji uzyskaną przez wyrażenie fuzji polipeptydowej o aktywności GnT III, umieszczonego w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji Man II i zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 11 przedstawiono na Fig. 4. Dane te pokazują także, że przeciwciała zawierające przecięte oligosacharydy, w tym, przecięte hybrydowe i przecięte, niefukozylowane oligosacharydy, mają podwyższoną aktywność ADCC w porównaniu z przeciwciałami zawierającymi złożone, fukozylowane, nieprzecięte oligosacharydy. Należy zauważyć, że wszystkie spośród przeciętych oligosach arydów najbardziej aktywnego przeciwciała zastosowanego w teście ADCC widocznym na Fig. 10 są przeciętymi, niefukozylowanymi hybrydowymi oligosacharydami. Jak wspomniano uprzednio, stosowanie fuzji polipeptydowej o aktywności GnT III i umieszczonej w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji Man II prowadzi do wydajniejszej syntezy niefukozylowanych, przeciętych oligosacharydów, a na Fig. 11 pokazano, że przeciwciała o podwyższonych poziomach przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów są bardziej aktywne w teście ADCC w stosunku do przeciwciał o niższych poziomach tych oligosacharydów. Podwyższone aktywności ADCC są skorelowane ze zwiększeniem frakcji przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów w populacji oligosacharydów związanych z Fc, a znaczne wzrosty są widoczne, gdy frakcja ta jest większa niż 15 do 20%.
Wiadomo, że komórki naturalne zabójcy (NK) są ważnymi mediatorami ADCC. Komórki te niosą na swojej powierzchni receptor aktywujący Fc gamma IIIA, znany również jako CD16a. Wiązanie rej onu Fc przeciwciał połączonych z komórkami docelowymi, z receptorami Fc gamma RIIIA na komórkach NK jest istotne dla usieciowania tych receptorów na komórce NK i następującej po tym indukcji ADCC. Ważne jest, zatem oszacowanie wiązania przeciwciał wytworzonych opisanymi tutaj sposobami do receptorów Fc, a zwłaszcza do receptorów w naturalnej postaci, w której ludzkie immunologiczne komórki efektorowe je prezentują. Na Fig. 12 zademonstrowano, że przeciwciała z manipulacją glikozylacji wytworzone w wyniku ekspresji w komórkach wytwarzających przeciwciała, kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową o aktywności GnT III, mają zwiększone powinowactwo wiązania do ludzkiego receptora aktywującego Fc gamma RIIIA. Jak wspomniano uprzednio dla oznaczeń ADCC, przeciwciała te mają podwyższone poziomy przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów, co jest wynikiem wyrażenia w komórkach wytwarzających przeciwciało fuzji polipeptydowej o aktywności GnT III. Komórki NK zastosowane w tym oznaczeniu pochodziły od dawcy o genotypie, który nie wyraża receptora Fc gamma RIIc na swoich komórkach NK (Metes, D., i wsp., J. Immunol. Methods 258 (1-2):85-95 (2001)). Zatem, jedyny receptor Fc znajdujący się na powierzchni tych komórek jest to aktywujący receptor Fc gamma RIIIA. Na Fig. 13 pokazano, że analiza wiązania mierzy specyficzne powinowactwo wiązania się z tym receptorem. Zostało to wykazane przez współzawodnictwo z fragmentem specyficznego przeciwciała blokującego Fc gamma RIII (fragment 3G8 Fab2).
Silny dowód na wpływ wzmocnionych oddziaływań Fc-FcR na rezultat przeciwnowotworowej terapii przeciwciałami pochodzi z korelacji, stwierdzonej u pacjentów z chłoniakiem otrzymujących rit uximab, między wydajnością a homozygotycznym genotypem receptora FcgammaRIIIA o wysokim powinowactwie (Carton, G., i wsp., Blood 99(3): 754-8 (2002)). Był to pojedynczy parametr związany z ogromnie zwiększonym tempem obiektywnej odpowiedzi oraz zwiększoną udziałem odpowiedzi cząsteczkowych. Zwiększona wydajność spowodowana wzmocnionymi oddziaływaniami FcgammaRIIIA-Fc może pochodzić z funkcji pełnionych przez różne rodzaje komórek odpornościowych, w tym, komórek naturalnych zabójców (NK), makrofagów, monocytów oraz komórek dendrytycznych. Usieciowanie aktywującego receptora Fcgamma-RIIIA na komórkach NK, makrofagach i monocytach może prowadzić do Iizy komórki nowotworowej przez ADCC (powszechnie uważa się, że jest to pierwotny, zależny od FcR mechanizm zabijania in vivo) (Maloney, D. G., i wsp., Semin. Oncol. 29 (1 Suppl. 2) 2-9 (2002), Amigorena S., J. Exp. Med. 195(1): F1-3 (2002)) oraz komórkowej fagocytoPL 224 786 B1 zy zależnej od przeciwciał (Hazebos, W. L., i wsp., J. Immunol. 161(6): 3026-32 (1998), Reff, M. E. i Heard, C. Crit. Rev. Oncol. Hematol. 40(1): 25-35 (2001)) i uwolnienia cytokin w sąsiedztwie komórek nowotworowych (Carson, W. E., i wsp., Eur. J. Immunol. 31: 3016-025 (2001)). Cytokiny te mogą z kolei prowadzić do kierowania wpływów cytotoksycznych na komórki nowotworowe do efektów przeciwangiogennych, które hamują wzrost nowotworu przez pozbawienie tlenu i związków odżywczych i do wzmocnionej prezentacji antygenów nowotworowych jako części odpowiedzi odpornościowej z udziałem aktywnych limfocytów T przeciwko komórkom nowotworowym. Komórki dendrytyczne mają kluczowe znaczenie w prezentowaniu antygenu limfocytom T, a usieciowanie FcgammaRIIIA na ich powierzchni (np., z wiązania z przeciwciałem obumierających komórek nowotworowych początkowo zaatakowanych in vivo na drodze ADCC) może prowadzić do zwiększonego dojrzewania komórki dendrytycznej, wychwytu antygenów i prezentacji limfocytom T oraz krzyżowego piętnowania cytotoksycznych limfocytów T będących potencjalnym, bardzo wydajnym mechanizmem aktywowania oporności przeciwnowotworowej (Amigorena S., J. Exp. Med. 195(1): F1 -3 (2002), Kalergis, A. M., i Ravetch, J. V. J. Exp. Med. 195(12): 1653-1659 (2002), Selenko, N., i wsp., J. Clin. Immunol. 22(3):124130 (2002)). Usieciowanie przeciwciał związanych z komórką docelową przez receptory Fc na odpornościowych komórkach efektorowych może także prowadzić do zwiększonego bezpośredniego zabijania komórek docelowych, na przykład na drodze apoptozy indukowanej przez usieciowanie cząsteczek docelowych z antygenowymi za pośrednictwem przeciwciał (Reff, M. E. i Heard, C., Crit Rev Oncol Hematol. 40(1): 25-35 (2001), Cragg, M. S., i wsp., Blood 101(3): 1045-1052 (2003)). Spośród wszystkich tych odpornościowych komórek efektorowych jedynie limfocyty NK posiadają na swojej powierzchni tylko aktywujący receptor FcgammaRIII. Na innych rodzajach komórek, aktywujący receptor FcgammaRIII jest obecny razem z hamującym receptorem FcgammaRIIb, a indukcja efektorowych funkcji przeciwnowotworowych wynika z dodatniej równowagi sygnałów aktywujących w stosunku do sygnałów hamujących.
Na Fig. 15 pokazano, że zwiększone wiązanie receptora Fc jest wybiórcze dla receptora aktywującego w stosunku do receptora hamującego FcgammaRIIb. Wybiórczość taka jest ważna dla funkcji efektorowych komórek odpornościowych innych niż limfocyty NK, jak to wyjaśniono powyżej. Ponadto, przyrosty w wiązaniu osiągnięte przez manipulację glikozylacją regionu Fc przeciwciała, z zastosowaniem opisanych tutaj sposobów, są dużo większe niż te obserwowane naturalnie dla pacjentów o homozygotycznym genotypie FcgammaRIIA o większym powinowactwie/donorów otrzymuj ących standardowe, niezmodyfikowane przeciwciało (Fig. 16) oraz, że zostały już połączone z wyższą wydajnością przeciwciał anty-nowotworowych (Carton, G., i wsp., Blood 99(3): 754-8 (2002)).
Domena wiążąca aktywującego receptora FcgammaRIIIB jest prawie identyczna z taką domeną z FcgammaRIIIA. Zatem, powyższe dane wskazują także, że opisane tutaj przeciwciała ze zmienioną glikozylacją mogą prowadzić do wzrostu funkcji efektorowych, w których pośredniczą komórki efektorowe prezentujące FcgammaRIIIb, takie jak komórki granulocytowe (PMN), obejmując uwolnienie toksycznych produktów i fagocytozę ((Reff, M. E., i Heard, C., Crit Rev Oncol Hematol. 40(1): 25-35 (2001), Daeron, FM. Annu. Rev. Immunol. 15: 203-34 (1997), Ravetch, J. V. i Bolland S. Annu. Rev. Immunol. 19: 275-90 (2001)).
Na Fig. 18 przedstawiono oligosacharydowy profil przeciwciała anty-CD20 wytworzonego przez komórki BHK rosnące w zawiesinie i zmodyfikowane dla celów konstytutywnej ekspresji na wysokim poziomie zarówno przeciwciała rekombinowanego, jak fuzji polipeptydowej o aktywności GnT III. Oligosacharydowy profil przedstawia podwyższone poziomy przeciętych niefukozylowanych i przeciętych hybrydowych oligosacharydów przeciwciał pochodzących z komórek, poddanych manipulacji z fuzją GnT III (patrz również Tab. 2). Struktury te nie występują w przeciwciałach bez modyfikacji glikozylacji, wytworzonych przez komórki BHK bez modyfikacji glikozylacji (patrz Fig. 1). Komórki poddane manipulacji wyrażające fuzję GnT III wykazywały normalny wzrost w zawiesinie i dobrą wydajność wytwarzania przeciwciał.
Względne procenty oligosacharydów monoklonalnych przeciwciał ze zmienioną glikozylacją w ytwarzanych przez stabilną linię komórkową BHK-1502-28-11 przedstawiono w Tab. 2.
PL 224 786 B1
T a b e l a 2: Względny procent pików uzyskany przez MALDI/TOF-MS
Pik (m/z) Względny procent
1 1257 2,5%
2 1486 2,8%
3 1647 6%
4 1664 22,3%
5 1680 2,5%
6 1689 4,8%
7 1705 3%
8 1810 27,8%
9 1826 10%
10 1851 7,5%
11 1972 9%
12 2012 1,75%
Całkowite przecięte: 88,6% (4+5+6+7+8+9+10+11+12)
Całkowite niefukozylowane przecięte: 37,8% (4+5+7+9)
Całkowite fukozylowane przecięte: 50,8% (6+8+10+11+12)
Przecięte złożone: 17% (6+7+10+12)
Hybrydowe przecięte: 71,6% (4+5+8+9+11)
Analiza oligosacharydów wykazała, że 88,6% struktur zawiera przeciętą resztę GlcNAc, 50,8% jest fukozylowanych, a 37,8% jest niefukozylowanych. Trawienie uwolnionego przez PNGazę F oligosacharydu za pomocą endoglikozydazy H wykazało, że większość uzyskanych pików jest typu hybrydowego przeciętego (Fig. 19). Na Fig. 20 przedstawiono zwiększone powinowactwo wiązania przeciwciała z modyfikacją glikozylacji, wytworzonego przez linię komórkową BHK-1502-28-11, do aktywującego receptora Fc FcgammaRIIIA na ludzkich limfocytach NK. Linie komórkowe rosnące w zawiesinie, z konstytutywną, stabilną ekspresją zarówno genów przeciwciał, jak i fuzji polipeptydowej GnT III są idealne do wytwarzania leczniczych przeciwciał na dużą skalę. Przy zastosowaniu standardowych sposobów manipulacji komórkowej można osiągnąć manipulację glikozylacją albo przez wprowadzenie fuzji genowej GnT III do linii komórkowej zawierającej geny przeciwciał albo przez wprowadzenie genów przeciwciała do linii komórkowej zawierającej fuzję genową GnT III („produkcyjna linia komórkowa przed manipulacją glikozylacji”) lub przez jednoczesne wprowadzenie genów przeciwciała i genów fuzji GnT III.
Przeciwciało anty-CD20 wytwarzane w komórkach zmodyfikowanych w celu uzyskania wysokiego poziomu ekspresji kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową z aktywnością GnT III i umieszczaną w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji Man II, testowano również pod kątem Iizy z udziałem dopełniacza (CML), innej funkcji efektorowej, która nie jest zależna od receptorów Fc na odpornościowych komórkach efektorowych. Znaczna większość oligosacharydów tego przeciwciała z modyfikacją glikozylacji była przeciętego, hybrydowego, niefukozylowanego typu. Obniżoną aktywność CML obserwowano dla tego przeciwciała anty-CD20 w porównaniu z przeciwciałem niemodyfikowanym (Fig. 21). Dla takich samych zastosowań mogą być pożądane przeciwciała z podwyższoną ADCC ale z obniżonym CML, na przykład w celu zmniejszenia skutków ubocznych, takich jak zapalenie naczyń krwionośnych po stronie nowotworu, w którym pośredniczą CML. Inne znaczące skutki uboczne, w których pośredniczą CML obserwowano dla terapii z przeciwciałem anty-CD20 (van der Kolk L. E., i wsp., Br J Haematol. 115(4): 807-11 (2001)). Jednak, profile oligosacharydowe opisane powyżej pokazują także, że możliwe jest również zmodyfikowanie komórek wytwarzających przeciwciało, aby wyrażały fuzję polipeptydową GnT III na średnim poziomie ekspresji, który prowadzi do średnich poziomów przeciętych, hybrydowych, niefukozylowanych oligosacharydów (większych niż 15%), ale ze znaczącą frakcją oligosacharydów złożonych w populacji oligosacharydów Fc glikomodyfikowanego przeciwciała. Takie złożone oligosacharydy są związane z normalnymi, niezredukowanymi
PL 224 786 B1 poziomami CML. Zatem, dane wskazujące, że przeciwciała o podwyższonym ADCC mogą być wytwarzane na tej drodze, która powinna utrzymywać bardzo podobne poziomy aktywności CML w porównaniu z niemodyfikowanymi przeciwciałami.
Drugie, chimerowe przeciwciało IgG1 C225, znane także jako cetuximab, rozpoznaje ludzki receptor nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR) było poddane modyfikacji glikozylacji sposobami tu opisanymi. Na Fig. 22 przedstawiono profile oligosacharydowe niemodyfikowanego przeciwciała antyEGFR C225 i wersji tego samego przeciwciała z modyfikacją glikozylacji. To ostatnie było wytwarzane w komórkach z ekspresją kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową o aktywności GnT III i lokalizowane w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji Man II. Na Fig. 23 przedstawiono podwyższoną ADCC dla przeciwciała anty-EGFR wynikające z modyfikacji jego glikozylacji. Przeciwciała z modyfikacją glikozylacji wytwarzane opisanymi tutaj sposobami i mające podwyższoną ADCC oraz podwyższone powinowactwo wiązania do aktywujących receptorów Fc, są obiecującymi cząsteczkami do terapii przeciwciałami nowotworu oraz chorób autoimmunologicznych, ponieważ powinny prowadzić do zwiększonej wydajności, w porównaniu z odpowiadającą niezmodyfikowaną (bez modyfikacji glikozylacji) wersją tych przeciwciał, dla tych terapii. Dodatkowo powinno być możliwe obniżenie dawek leczniczych przeciwciał z modyfikacją glikozylacji w porównaniu z przeciwciałami niezmodyfikowanymi, a to pozytywnie wpłynie na ekonomikę wytwarzania przeciwciał.
P r z y k ł a d 2
Leczenie immunozależnej małopłytkowości u pacjenta z przewlekłą chorobą przeszczep przeciwko gospodarzowi
Autoimmunologiczna małopłytkowość w przewlekłej chorobie przeszczepu przeciwko gospodarzowi reprezentuje przypadek dysregulacji limfocytów B prowadzącej do choroby klinicznej. W celu leczenia małopłytkowości immunozależnej u pacjenta z przewlekłą chorobą przeszczep przeciwko gospodarzowi, pacjentowi podawane jest chimerowe monoklonalne przeciwciało anty-CD20 wytworzone sposobami ujawnionymi w niniejszym wynalazku i mające podwyższone ADCC, jak to opisano w Ratanatharathorn, V., i wsp., Ann. Inter. Med. 133(4): 275-79 (2000), (której cała zawartość włą2 czona jest tu w całości jako odniesienie). Szczegółowo, cotygodniowa infuzja 375 mg/m2 przeciwciała jest podawana pacjentowi przez 4 tygodnie. Terapia przeciwciałami powoduje znaczny spadek limfocytów B we krwi obwodowej i spadek poziomów przeciwciała związanego z płytkami krwi.
P r z y k ł a d 3
Leczenie ciężkiej immunozależnej aplazji układu czerwonokrwinkowego i anemii hemolitycznej
Immunozależna, nabyta aplazja układu czerwonokrwinkowego (PRCA) to rzadkie schorzenie, często związane z innymi zjawiskami autoimmunologicznymi. W celu leczenia immunozależnej , nab ytej aplazji układu czerwonokrwinkowego pacjenta, chimerowe monoklonalne przeciwciało anty-CD20 wytworzone sposobami ujawnionymi w niniejszym wynalazku i mające podwyższoną ADCC podawane jest pacjentowi, jak to zostało opisane w Zecca, M., i wsp., Blood 12: 3995-97 (1997) (której cała zawartość włączona jest tu w całości jako odniesienie). Szczegółowo, pacjentowi z PRCA i autoimm u2 nologiczną anemią hemolityczną podaje się dwie dawki 375 mg/m przeciwciała tygodniowo. Po terapii przeciwciałami rozpoczyna się leczenie zastępcze dożylną immunoglobuliną. Leczenie to wytwarza znaczny spadek limfocytów B we krwi obwodowej i znaczny wzrost liczby retikulocytów związany ze wzrostem poziomów hemoglobiny.
P r z y k ł a d 4
Materiały i Metody
1. Konstruowanie wektorów ekspresyjnych fuzji GalT Wektor do konstytutywnego wyrażania GalT
W celu skonstruowania wektora ekspresyjnego dla GalT, cDNA GalT jest powielane z biblioteki cDNA (Clontech) za pomocą PCR. Dodawany jest C-końcowy znacznik epitopu c-myc zaraz powyżej kodonu stop genu (sekwencja aminokwasowa: PEQKLISEEDL), w celu późniejszego, dogodnego wykrywania GalT za pomocą testów Western blot. Po potwierdzeniu poprawnej sekwencji GalT, gen umieszczany jest pod kontrolą promotora MPSV i dodawany jest sztuczny sygnał poliadenylacji króliczej beta-globiny. Końcowy wektor ekspresyjny GalT, zawiera również oddzielną kasetę oporności na puromycynę w celu selekcji, z genem oporności na puromycynę również znajdującym się pod kontrolą promotora MPSV oraz sztucznego sygnału poliadenylacji króliczej beta-globiny.
PL 224 786 B1
Zastąpienie aminokwasów tworzących domenę lokalizacji GalT aminokwasami tworzącymi domenę lokalizacji ludzkiego GnT I.
Konstruowanie takiego hybrydowego genu galaktozylotransferazy przeprowadza się, na przykład, przez reakcje zachodzącego PCR, w wyniku, czego powstaje plazmid zawierający fuzję GnT I-GalT pod kontrolą promotora MPSV oraz kasetę oporności na puromycynę do celów selekcji. Zastąpienie aminokwasów tworzących domenę lokalizacji GalT aminokwasami tworzącymi dom enę lokalizacji ludzkiej mannozydazy II.
Przeprowadza się konstruowanie wektora ekspresyjnego GalT. Powstały plazmid zawiera h ybrydowy gen Man II-GalT będący pod kontrolą promotora MPSV.
Łączenie hybrydowego genu fuzji Man II-GalT z miejscem inicjacji replikacji oriP pochodzącym z wirusa Epsteina Barra.
Fragment DNA zawierający oriP jest subklonowany w sposób opisany w Przykładzie 1, do opisanego powyżej hybrydowego wektora ekspresyjnego Man II-GalT.
Łączenie hybrydowego genu fuzji Man II-GalT ze skróconym genem powierzchniowego znacznika komórek CD4
Wektor ekspresyjny jest modyfikowany do celów dodatkowej ekspresji skróconego genu powierzchniowego znacznika komórek CD4. W skrócie, kaseta ekspresji hybrydowego genu fuzji Man IIGalT przekształcana jest z jednocistronowej na dwucistronową kasetę ekspresyjnej przez wstawienie, poniżej kodonu stop fuzji Man II-GalT, elementu IRES pochodzącego z wirusa polio, za którym leży cDNA kodujące skrócone białko ludzkiego CD4 (zawierające sekwencję liderową ludzkiego CD4 do wydzielania, za którą leżą domeny transbłonowa oraz zewnątrzkomórkowa).
3. Transfekcja komórek ssaczych ekspresyjnymi wektorami dla fuzji GalT i przeciwciał
Transfekcja komórek BHK
Komórki w wykładniczej fazie wzrostu (żywotność 90-95%) są hodowane, zbierane, a następnie transfekowane w sposób opisany w Przykładzie 1. W celu wytwarzania przeciwciał z modyfikacją glikozylacji komórki są kotransfekowane dwoma plazmidami, jednym do wyrażania przeciwciała i drugim do wyrażania fuzji polipeptydowej GalT odpowiednio w stosunku 4:1.
Transfekcja komórek HEK2 93-EBNA
Komórki HEK293-EBNA w wykładniczej fazie wzrostu są transfekowane w sposób opisany w Przykładzie 1 . W celu wytwarzania przeciwciał z modyfikacją glikozylacji, komórki są kotransfekowane dwoma plazmidami, jednym do wyrażania przeciwciała i drugim do wyrażania fuzji polipeptydowej GalT odpowiednio w stosunku 4:1.5 dnia po transfekcji, supernatant jest zbierany, odwirowywany przez 5 minut przy 1200 obr./min., po czym ponownie odwirowywany przez 10 minut przy 4000 obr./min. i trzymany w 4°C.
Wytwarzanie stabilnej ssaczej linii komórkowej wyrażającej zrekombinowane przeciwciało antyCD20 oraz fuzyjne GalT
Klon BHK-1502-28, w którym konstytutywnej ekspresji ulegają geny monoklonalnego przeciwciała anty-CD20 oraz gen oporności na neomycynę, transfekowany jest wektorem ekspresyjnym przez elektroporację. Wektor umożliwia konstytutywną ekspresję genu Man II-GalT i skróconej formy ludzkiego CD4, przy czym ekspresja ostatniego zależna jest od IRES. Wektor zawiera także kasetę ekspresyjną genu oporności na puromycynę. Klony oporne na puromycynę są najpierw poddawane s elekcji w celu uzyskania zestawu klonów, mających wektor DNA zintegrowany z chromosomem. Klony są następnie przeszukiwane pod względem powierzchniowego wyrażania skróconego CD4 (tCD4), który służy jako znacznik poziomu ekspresji dwucistronowej jednostki ekspresyjnej genu Man IIGalT+tCD4. Wytwarzanie zrekombinowanego przeciwciała przez wyselekcjonowane klony jest weryfikowane z zastosowaniem testu ELISA.
Transfekcja, po której następuje przeszukiwanie pod względem poziomu ekspresji tCD4 przeprowadzana jest w sposób opisany w Przykładzie 1.
4. Wytwarzanie i oczyszczanie przeciwciał niezmodyfikowanych i z modyfikacją glikozylacji
W przypadku komórek BHK transfekowanych wektorem ekspresyjnym przeciwciała lub kotransfekowanych wektorem ekspresyjnym przeciwciała wraz z wektorem ekspresyjnym fuzyjnego GalT, supernatant z hodowli zbierany jest po hodowli transfekowanych komórek przez 96 godzin po przeprowadzeniu transfekcji. W zależności od oczekiwanej wydajności, dokonywanych jest kilka elektroporacji (10-15) dla tego samego wektora.
PL 224 786 B1
W przypadku komórek HEK293-EBNA transfekowanych wektorem ekspresyjnym przeciwciała lub kotransfekowanych wektorem ekspresyjnym wraz z wektorem ekspresyjnym fuzyjnego GalT, pożywka hodowlana zastępowana jest świeżą pożywką hodowlaną w przybliżeniu 16 godzin po transfekcji, po czym ta ostatnia jest zbierana po hodowli transfekowanych komórek przez kolejne 120 godzin.
Dla stabilnej linii komórkowej BHK-1502-28-11, hodowla jest wysiewana w liczbie 500 000 komórek/ml, a supernatant zbierany po 4 dniach hodowli.
Oczyszczanie przeciwciał
Monoklonalne przeciwciało oczyszczane jest z hodowlanego supernatantu przy zastosowaniu dwóch kolejnych etapów chromatografii, chromatografii białka A oraz chromatografii kationowymiennej w sposób opisany w Przykładzie 1.
5. Analiza oligosacharydów
Oligosacharydy są w sposób enzymatyczny uwalniane z przeciwciał przez trawienie PNGazą F, przy czym przeciwciała są unieruchomione na błonie PVDF lub znajdują się w roztworze.
Uzyskany roztwór trawienny zawierający uwolnione oligosacharydy jest albo przygotowywany bezpośrednio do analizy MALDI/TOF-MS albo dalej trawiony glikozydazą EndoH przed przygotowywaniem próbek do analizy MALDI/TOF-MS.
Sposób uwalniania oligosacharydów dla przeciwciał unieruchomionych na błonie PVDF oraz sposób uwalniania oligosacharydów dla przeciwciał w roztworze są przeprowadzane tak, jak opisano w Przykładzie 1.
Zastosowanie trawienia endoglikozydazą H oligosacharydów uwolnionych PNGazą F do przypisania struktur hybrydowych galaktozylowanych oligosacharydów do pików neutralnych oligosacharydów
MALDI/TOF-S
Oligosacharydy uwolnione za pomocą PNGazy są następnie trawione endoglikozydazą H (EC 3.2.1.96) w sposób opisany w Przykładzie 1.
MALDI/TOF-MS
Próbki zawierające enzymatyczne trawienia zawierające uwolnione oligosacharydy są przyg otowywane, a następnie analizowane w spektrometrze masowym MALD/TOF w sposób opisany w Przykładzie 1.
6. Przygotowywanie i izolacja komórek
Jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) przygotowywane są z zastosowaniem Histopaque-1077 (Sigma Diagnostics Inc., St. Louis, MO63178 USA) w sposób zasadniczo zgodny z instrukcjami wytwórcy oraz protokołem opisanym w Przykładzie 1.
7. Ludzkie limfocyty NK są izolowane z PBMC z zastosowaniem procedury negatywnej selekcji jak opisano w Przykładzie 1.
8. Test ADCC
PBMC lub NK jako komórki efektorowe są przygotowywane w sposób opisany powyżej i oznaczone po względem ich zdolności do pośredniczenia w cytotoksyczności w teście cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC) w sposób opisany w Przykładzie 1.
9. Wiązanie FcgammaRIIIA na limfocytach NK oraz wiązanie FcgammaRIIb na komórkach chłoniaka Raji
Wiązanie FcgammaRIIIA na świeżo wyizolowanych limfocytach NK oraz wiązanie FcgammaRIIb na komórkach chłoniaka Raji ustalane jest w sposób opisany w Przykładzie 1.
10. Test cytotoksyczności zależnej od dopełniacza
Testy cytotoksyczności zależnej od dopełniacza są przeprowadzane z zastosowaniem roztworów przeciwciał zgodnie ze sposobem opisanym w Przykładzie 1.
Wyniki i Dyskusja
Przeprowadzane są testy w celu ukazania wpływu ekspresji genów kodujących polipeptydy o aktywności GalT na żywotność komórek, wzrost komórkowy lub wytwarzanie przeciwciał, w porównaniu z komórkami nie wytwarzającymi takich polipeptydów.
Oczyszczone przeciwciała są analizowane pod względem wzorów ich glikozylacji za pomocą MALDI/TOF-MS w sposób opisany w Przykładzie 1. Przy zastosowaniu tej techniki możliwe jest okre48
PL 224 786 B1 ślenie frakcji różnych rodzajów oligosacharydów w całkowitej, oryginalnej populacji oligosacharydówFc, a także możliwe jest przypisanie struktur różnym pikom w widmach (Umana P. i wsp., Natur e Biotechnol. 17: 176-180 (1999)).
Ustalany jest profil oligosacharydowy przeciwciała niezmodyfikowanego. Szczegółowo, ustalone jest czy modyfikowanie komórek wytwarzających przeciwciała przez ekspresję GalT typu dzikiego prowadzi głównie do oligosacharydów galaktozylowanych, złożonych dwuantenowych o fukozylowanym rdzeniu. Ustalane jest także czy w porównaniu z GalT typu dzikiego modyfikowanie komórek wytwarzających przeciwciała przez ekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową GnT I-GalT, w którym katalityczna domena GalT jest lokalizowana przez domenę lokalizacji GnT I aparatu Golgiego, prowadzi głównie do powstania galaktozylowanych złożonych dwuantenowych oligosacharydów. Jeśli zsyntetyzowane zostaną galaktozylowane, niefukozylowane i galaktozylowane struktury hybrydowe, może to wynikać ze współzawodnictwa między GalT a innymi glikozylotransferazami lub glikozydazami. Oczekuje się, że jak tylko oligosacharyd jest zmodyfikowany galaktozą dod aną na drodze reakcji katalizowanej przez GalT, rdzeń a-1,6-fukozylotransferazy, α-mannodydaza II aparatu Golgiego (Man II) oraz GnT II nie mogą dłużej modyfikować galaktozylowanych oligosach arydów.
Trawienie galaktozydazą EndoH, które może rozróżnić oligosacharydy hybrydowe i złożone, stosuje się do oceny udziału galaktozylowanych oligosacharydów niefukozylowanych połączonych z Fc oraz oligosacharydów galaktozylowanych, hybrydowych .
Przeprowadzane są testy w celu ustalenia czy modyfikacja komórek wytwarzających przeciwciało przez ekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GalT, gdzie domena katalityczna GalT jest lokalizowana przez domenę lokalizacji Man II aparatu Golgiego, prowadzi głównie do galaktozylowanych, niefukozylowanych i galaktozylowanych hybrydowych oligosacharydów. W szczególności ustalane jest czy w stosunku do dzikiego typu GalT i do fuzji GnT I-GalT, fuzja Man II- GalT jest wydajniejsza w syntezie oligosacharydów galaktozylowanych, niefukozylowanych, połączonych z Fc oraz galaktozylowanych, hybrydowych.
Jak wspominano powyżej, endoglikozydaza H (EndoH) stosowana jest do potwierdzenia przypisania galaktozylowanych niefukozylowanych i galaktozylowanych, hybrydowych struktur do różnych pików oligosacharydowych obserwowanych w profilach MALDI. Spośród reszt galaktozydowych oligosacharydów, które niosą resztę galaktozową, ustalane są procentowe udziały tych struktur, które są strukturami oligosacharydów niefukozylowanych hybrydowych, fukozylowanych hybrydowych oraz fukozylowanych złożonych.
Określany jest wpływ poziomu ekspresji GalT i konkretnej domeny lokalizacji, która jest stosowana do nakierowania domeny katalitycznej GalT do aparatu Golgiego, na współzawodnictwo dla substratów oligosacharydowych modyfikowanych GnT I między rekombinowaną domeną katalityczną GalT i endogennym rdzeniem a-1,6-fukozylotransferazy, enzymów Man II i GnT II. Określany jest poziom komórkowej cytotoksyczności zależnej od przeciwciał (ADCC) wynikający z nadekspresji w komórkach wytwarzających przeciwciało, kwasu nukleinowego kodującego polipeptyd o aktywności GalT, który umieszczany jest w aparacie Golgiego przez różne domeny lokalizacji.
Określane jest także, czy przeciwciała z modyfikacją glikozylacji wytwarzane przez ekspresję w komórkach wytwarzających przeciwciało kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową o aktywności GalT, mają zwiększone powinowactwo wiązania do ludzkiego aktywującego receptora Fc FcgammaRIIIA, czy też do hamującego receptora FcgammaRIIb.
Konstrukty GalT będą przewyższać aktywność enogennego rdzenia a-1,6-fukozylotransferazy, modyfikując glikozylację rejonu Fc przeciwciała i w konsekwencji zwiększając ADCC.
Określany jest profil oligosacharydowy przeciwciała anty-CD20 wytwarzanego w komórkach BHK wzrastających w zawiesinie i modyfikowanego w celu konstytutywnej, ekspresji na wysokim poziomie zarówno przeciwciała rekombinowanego, jak i fuzji polipeptydowej o aktywności GalT. Określane są także względne udziały procentowe oligosacharydów monoklonalnego przeciwciała z modyfikacją glikozylacji wytwarzanego w stabilnej linii komórkowej BHK1502-28-11.
P r z y k ł a d 5
Materiały i Metody
1. Konstruowanie wektorów ekspresyjnych Man II i GnT II
W celu skonstruowania wektora ekspresyjnego Man II, cDNA ludzkiej mannozydazy II (SEK. NR ID: 17) subklonowano do plazmidowego wektora ekspresyjnego poniżej promotora MPSV i powyżej sztucznego sygnału poliadenylacji króliczej beta-globiny. W celu ekspresji GnT II, stosowany jest plaPL 224 786 B1 zmidowy wektor ekspresyjnego z cDNA ludzkiego GnT II subklonowanego poniżej promotora/wzmacniacza ludzkiego CMV i powyżej sygnału poliadenylacji bydlęcego hormonu wzrostu.
Połączenie wektorów ekspresyjnych z miejscem inicjacji replikacji oriP z wirusa Epsteina Barra
Fragment DNA z oriP subklonowano w sposób opisany w Przykładzie 1, do opisanego powyżej wektora ekspresyjnego Man II, w celu otrzymania wektora ekspresyjnego Man II pCLF9. Fragment DNA z oriP jest subklonowany w sposób opisany w Przykładzie 1, do opisanego powyżej wektora ekspresyjnego GnT II w celu otrzymania wektora ekspresyjnego GanTII pGnT II.
2. Transfekcja komórek HEK293-EBNA
Komórki HEK293-EBNA w fazie wykładniczego wzrostu transfekowano w sposób opisany w Przykładzie 1. W celu wytworzenia niezmodyfikowanego przeciwciała „Cwt”, komórki transferowano wektorem ekspresyjnym przeciwciała (pETR1520). W celu wytworzenia przeciwciała „Cbrt” z modyfikacją glikozylacji, komórki kotransfekowano dwoma plazmidami, jednym do wyrażania przeciwciała (pETR1520) i drugim do wyrażania fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519) w stosunku odpowiednio 4:1. W celu wytworzenia przeciwciała „Cm” z modyfikacją glikozylacji, komórki kotransfekowano trzema plazmidami, jednym do wyrażania przeciwciała (pETR1520), drugim do wyrażania fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519) i trzecim do wyrażania mannozydazy II (pCLF9) w stosunku odpowiednio 3:1:1. W celu wytworzenia przeciwciała „Cmg” z modyfikacją glikozylacji, komórki kotransfekowano czterema plazmidami, jednym do wyrażania przeciwciała (pETR1520), drugim do wyrażania fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519), trzecim do wyrażania mannozydazy II (pCLF9) i czwartym do wyr ażania GnT II (pGnT II) w stosunku odpowiednio 4:0, 33:0, 33:0,33.
3. Wytwarzanie i oczyszczanie niezmodyfikowanych przeciwciał i przeciwciał z modyfikacją glikozylacji
Pożywkę hodowlaną powyższych stransfekowanych komórek wymieniano na świeżą pożywkę hodowlaną w przybliżeniu 16 godzin po transfekcji, a tę ostatnią pożywkę zbierano po hodowli stransfekowanych komórek przez dalszych 120 godzin. Zebrane supernatanty odwirowywano przez 5 minut przy 1200 obr./min., a następnie ponownie odwirowano przez 10 minut przy 4000 obr./min. i trzymano w 4°C.
Oczyszczanie przeciwciał
Przeciwciała monoklonalne oczyszczono z supernatantów hodowlanych stosując dwa następujące po sobie etapy chromatograficzne, chromatografię białka A i chromatografię katjonowymienną, w sposób opisany w Przykładzie 1. Dla przeciwciał cwt7, cbrt5 i cm1, po etapie kationo-wymiennym dodano dodatkowy etap chromatografii wykluczania według wielkości stosując kolumnę Superdex 200 (Amersham Pharmacia) oraz roztwór soli fizjologicznej buforowany fosforanem i zebrano monomeryczny pik przeciwciał.
4. Analiza oligosacharydów
Oligosacharydy uwalniono enzymatycznie z przeciwciał znajdujących się w roztworze przez trawienie PNGazą, w sposób opisany w Przykładzie 1.
Zastosowanie trawienia endoglikozydazą H oligosacharydów uwolnionych PNGazą w celu przypisania struktur oligosacharydów hybrydowych przeciętych do neutralnych pików oligosacharydowych MALDI/TOF-MS
Oligosacharydy uwolnione PNGazą trawiono następnie endoglikozydazą H (EC 3.2.1.96), w sposób opisany na Przykładzie 1.
MALDI/TOF-MS
Próbki zawierające trawienia enzymatyczne zawierające uwolnione oligosacharydy przygotowano do i następnie poddano analizie na spektrometrze masowym MALDI/TOF, jak to opisano w Przykładzie 1.
5. Przygotowanie i izolowanie komórek
Jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) przygotowano stosując Histopaque-1077 (Sigma Diagnostic Inc., St. Louis, MO63178 USA) w sposób zasadniczo zgodny z instrukcjami wytwórcy i protokołem opisanym w Przykładzie 1.
6. Izolacja limfocytów NK
Ludzkie limfocyty NK wyizolowano z PBMC stosując procedurę selekcji negatywnej, w sposób opisany w Przykładzie 1.
PL 224 786 B1
7. Test ADCC
PBMC jako komórki efektorowe przygotowano jak to opisano powyżej i przetestowano pod względem ich zdolności do pośredniczenia w cytotoksyczności w teście cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC), jak to opisano w Przykładzie 1.
8. Wiązanie FcgammaRIIIA na limfocytach NK
Wiązanie FcgammaRIIIA na świeżo wyizolowanych limfocytach NK oraz wiązanie Fcgamm aRIIb określono jak opisano w Przykładzie 1.
9. Test cytotoksyczności zależnej od dopełniacza
Testy cytotoksyczności zależnej od dopełniacza przeprowadzono stosując rozcieńczenia przeciwciała zgodnie ze sposobem opisanym w Przykładzie 1, z następującymi modyfikacjami w celu przygotowania źródła ludzkiego dopełniacza. W skrócie, normalną surowicę ludzką (NHS) przygotowywano z krwi zdrowych ochotników. Krew pozostawiono do skrzepnięcia przez jedną godzinę, a następnie była odwirowywana przy 1200 g przez 20 minut. Wolny od komórek supernatant surowicy podzielono na jednakowe objętości i przechowywano w -80°C. Stosowano 20% końcowej objętości oznaczenia NHS.
Wyniki i Dyskusja
Wersje chimerowego przeciwciała IgG1 anty-CD20 z modyfikacją glikozylacji (przeciwciało chimerowe C2B8, znane także jako rituximab) wytwarzono przez kotransfekowanie hodowli ssaczych komórek wektorami do ekspresji genów przeciwciała oraz wektorami do ekspresji genów kodujących polipeptydy o aktywności GnT III i mannozydazy II. Dodatkowa wersja przeciwciała z modyfikacją glikozylacji jest także wytwarzana przez kotransfekowanie hodowli ssaczych komórek wektorami do ekspresji genów przeciwciała oraz wektorami do ekspresji genów kodujących polipeptydy aktywności GnT III, aktywności mannozydazy II i aktywności GnT II. Dla przeciwciała z modyfikacją glikozylacji „Cbrt” komórki kotransfekowano dwoma plazmidami, jeden był do wyrażania przeciwciała (pETR1520), drugi do wyrażania fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519). Dla przeciwciała z modyf ikacją glikozylacji „Cm” komórki kotransf ekowano trzema plazmidami, jeden był do wyrażania przeciwciała (pETR1520), drugi do wyrażania fuzji polipeptydowej GnT III (pETR1519), trzeci do wyrażania mannozydazy II (pCLF9). Dla przeciwciała z modyfikacją glikozylacji „Cmg” komórki kotransfekowano czterema plazmidami, jeden był do wyrażania przeciwciała (pETR1520), drugi do wyrażania fuzji polipeptydowej GnT III (pETRl519), trzeci do wyrażania mannozydazy II (pCLF9), a czwarty do wyrażania GnT II (pGnT II). Niezmodyfikowaną (bez modyfikacji glikozylacji) wersję tego samego przeciwciała „Cwt” wytworzono transfekując ssacze komórki jedynie wektorem do ekspresji genów przeciwciała. Transfekowane komórki hodowano przez 5 dni, a wydzielone, rekombinowane przeciwciała oczyszczono z pożywki hodowlanej. Ekspresja genów kodujących polipeptydy aktywności GnT III lub Man II nie miała żadnego znaczącego wpływu na żywotność komórek, wzrost komórek lub wytwarzanie przeciwciał, w porównaniu z komórkami nieprodukującymi takich glikotransferaz lub peptydów glikozydaz.
Oczyszczone przeciwciała następnie analizowano pod kątem wzorów ich glikozylacji. Przeci wciała te niosą N-związanych przez oligosacharydy jedynie do reszty Asn297 regionu Fc ludzkiego IgG1. Oligosacharydy usunięto enzymatycznie z przeciwciał trawiąc PNGazą F, a następnie analizowano za pomocą MALDI/TOF-MS. Przy zastosowaniu tej techniki możliwe jest określenie frakcji różnych rodzajów oligosacharydów w całkowitej, oryginalnej populacji oligosacharydów-Fc, a także możliwe jest przypisanie struktur różnym pikom w widmach (Umana P. i wsp., Nature Biotechnol. 17: 176-180 (1999)).
Na Fig. 26 przedstawiono neutralne profile oligosacharydowe MALDI/TOF-MS z niemodyfikowanego, rekombinowanego, chimerowego IgG1 C2B8 anty-CD20 przeciwciała Cwt. Jak dla niemodyfikowanego przeciwciała poprzednio opisanego w Przykładzie 1, Fig. 5, Cwt wykazuje typowy profil oligosacharydowy z pikami o wartościach m/z 1485, 1648 i 1810 odpowiadającymi dwuantenowym, z fukozylowanym rdzeniem, złożonym oligosacharydom mającym odpowiednio 0, 1 i 2 reszty galaktozowe. Manipulacja komórkami wytwarzającymi przeciwciało poprzez ekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, w której domena katalityczna GnT III jest lokalizowana poprzez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego Man II, prowadziła do wytwarzania przeciwciała (Cbrt), w których większość oligosacharydów-Fc było przeciętymi, niefukozylowanymi hybrydami (patrz Fig. 27). Jak opisano w Przykładzie 1, endoglikozydaza H (EndoH) została zastosowana do potwierdzenia przypisania przeciętych, niefukozylowanych i przeciętych, hybrydowych struktur do różnych pików oligosacharydowych widocznych w profilach MALDI.
PL 224 786 B1
Manipulacja komórek wytwarzających przeciwciało przez jednoczesną ekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, gdzie domena katalityczna GnT III jest lokalizowana przez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego Man II i kwasu nukleinowego kodującego Man II, prowadziła do wytwarzania przeciwciała (Cm), gdzie większość oligosacharydów-Fc było przeciętymi, niefukozylowanymi, złożonymi (patrz Fig. 28). Manipulacja komórek wytwarzających przeciwciało przez koekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, gdzie domena katalityczna GnT III jest lokalizowana przez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego Man II, kwasu nukleinowego kodującego Man II i kwasu nukleinowego kodującego GnT II, prowadziła do wytwarzania przeciwciała (Cmg), gdzie większość oligosacharydów-Fc było przeciętymi, niefukozylowanymi, złożonymi z jeszcze większym udziałem przeciętych, niefukozylowanych, złożonych oligosacharydów przyłączonych do Fc niż dla przeciwciała Cm.
Na Fig. 29 pokazano dane wskazujące na zwiększenie cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciała (ADCC) spowodowanej ekspresją w komórkach wytwarzających przeciwciało kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową Man II-GnT III, gdzie domena katalityczna GnT III jest lokalizowana przez domenę lokalizacji w aparacie Golgiego Man II, gdzie kwas nukleinowy kodujący Man II-GnT III jest poddawany ekspresji zarówno samodzielnie (przeciwciało Cbrt) jak i poddawany koekspresji w komórkach wytwarzających przeciwciało razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II (Cm). Zatem, zwiększanie poziomu przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów, zarówno typu hybrydowego jak i złożonego w regionie Fc przeciwciał z modyfikacją glikozylacji prowadzi do wzrostu aktywności ADCC.
Wiadomo, że ważnymi pośrednikami w ADCC są komórki NK (NK). Komórki te niosą na swojej powierzchni podlegający aktywacji receptor Fcgamma IIIA, znany także jako CD16a. Wiązanie się regionu Fc przeciwciał opłaszczających komórkę docelową z receptorami FcgammaRIIIA na komórkach NK jest konieczne do wiązania krzyżowego tych receptorów na komórkach NK i następującej po tym indukcji ADCC. Tak więc, jest ważne, aby oceniać wiązanie się przeciwciał wytworzonych spos obami tutaj przedstawionymi z receptorami Fc, w szczególności receptorami w natywnej postaci, w której są prezentowane przez ludzkie komórki efektorowe. Na Fig. 30 pokazano, że przeciwciała z modyfikacją glikozylacji otrzymane przez uzyskanie ekspresji, w komórkach wytwarzających przeciwciało, kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową o aktywności GnT III, poddanego ek spresji zarówno samodzielnie (przeciwciało Cbrt) jak i koekspresji w komórkach wytwarzających przeciwciało razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II (Cm), mającym zwiększone powinowactwo wiązania się z aktywującym ludzkim receptorem FcgammaRIIIA. Jak wspomniano powyżej dla testów ADCC, przeciwciała te mają zwiększone poziomy przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów, co jest wynikiem wyrażania fuzji polipeptydowej o aktywności GnT III w komórkach wytwarzających przeciwciało.
A zatem, zwiększanie poziomu przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów, zarówno typu hybrydowego jak i złożonego, w regionie Fc przeciwciał z modyfikacją glikozylacji prowadzi do wzrostu aktywności ADCC. Komórki NK zastosowane w tym teście pochodzą od dawcy o genotypie, który nie warunkuje wyrażania receptora FcgammaRIIc na swoich komórkach NK (Metes, D., i wsp., J. Imm unol. Methods 258 (1-2):85-95 (2001)). Zatem, jedyny receptor Fc znajdujący się na powierzchni tych komórek, to aktywujący receptor Fc gamma RIIIA.
Domena wiążąca aktywującego receptora FcgammaRIIIB jest prawie identyczna z taką domeną FcgammaRIIIA. Zatem, powyższe dane wskazują także, że opisane tutaj przeciwciała z manipulacją glikozylacji mogą prowadzić do wzrostu funkcji efektorowych, w których pośredniczą komórki efekt orowe prezentujące FcgammaRIIIB, takie jak komórki granulocytów (PMN), obejmując uwolnienie toksycznych produktów oraz fagocytozę ((Reff, M. E., i Heard, C., Crit Rev Oncol Hematol. 40(1): 25-35 (2001), Daeron, FM. Annu. Rev. Immunol, 15: 203-34 (1997), Ravetch, J. V. i Bolland S. Annu. Rev. Immunol. 19: 275-90 (2001)).
Cbrt, czyli przeciwciało anty-CD20 wytwarzane w komórkach zmodyfikowanych w celu uzyskania ekspresji kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową o aktywności GnT III i umieszczanego w aparacie Golgiego przez domenę lokalizacji Man II, przetestowano również pod kątem Iizy z udziałem dopełniacza (CML), innej funkcji efektorowej, która nie jest zależna od receptorów Fc na odpornościowych komórkach efektorowych. Znaczna większość oligosacharydów tego przeciwciała z modyfikacją glikozylacji była rodzaju przeciętego, hybrydowego, niefukozylowanego. Obniżoną aktywność CML zaobserwowano dla przeciwciała Cbrt w porównaniu z przeciwciałem niemodyfikowanym Cwt (Fig. 31). Dla pewnych zastosowań mogą być pożądane przeciwciała z podwyższonym
PL 224 786 B1
ADCC, ale z obniżonym CML, na przykład, w celu zmniejszenia skutków ubocznych, takich jak zapalenie naczyń krwionośnych w miejscu nowotworu, w którym pośredniczy CML. Inne znaczące skutki uboczne, w których pośredniczą CML, zaobserwowano dla terapii z przeciwciałem anty-CD20 (van der Kolk L. E., i wsp., Br J Haematol. 115(4): 807-11 (2001)). Jednakże, możliwe jest otrzymanie przeciwciał z modyfikacją glikozylacji o zwiększonej aktywności ADCC i wiązaniu FcgammaRIII, ale bez znaczącego obniżenia aktywności CML w stosunku do niemodyfikowanego przeciwciała, jak w przypadku przeciwciała Cm (Fig. 31). Takie przeciwciała są pożądane w zastosowaniach, w których maksymalna liczba eliminowanych komórek docelowych wymaga zarówno wysokiej ADCC, jak i wysokiej aktywacji dopełniacza i aktywności CML. Profile oligosacharydowe opisane powyżej pokazują, że możliwe jest zmodyfikowanie komórek wytwarzających przeciwciało w celu wytwarzania przeciwciał, w których większość oligosacharydów przyłączonych do Fc jest przeciętymi, niefukozylowanymi, typu złożonego zamiast typu hybrydowego przez koekspresję fuzji polipeptydowej GnT III razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II (przeciwciało Cm) lub razem z kwasem nukleinowym kodującym Man II i z kwasem nukleinowym kodującym GnT II (przeciwciało Cmg). Przeciwciała z modyfikacją glikozylacji mają zwiększoną aktywność ADCC i zwiększone powinowactwo wiązania FcgammmaRIII, które odpowiada ich zwiększonym poziomom przeciętych, niefukozylowanych oligosacharydów, przy zwiększonej aktywności CML związanej ze wzrostem udziału oligosacharydów złożonych w stosunku do udziału oligosacharydów hybrydowych.
Ten i wcześniejsze Przykłady opisały wyrażanie fuzji polipeptydowej kodowanej przez kwasy nukleinowe, przy czym fuzja polipeptydowa zlokalizowana jest w aparacie Golgiego i ma domenę katalityczną, która konkuruje z endogennymi fukozylotransferazami o akceptory oligosacharydów, wcześniej zmodyfikowane dzięki reakcjom katalizowanym przez GnT I. Rekombinowane glikoproteiny wytworzone w tak zmodyfikowanych komórkach gospodarza mają podwyższone poziomy niefukozylowanych oligosacharydów. Przykład ten pokazuje, że koekspresja w takich komórkach gospodarza kwasów nukleinowych kodujących Man II i/lub GnT II razem z powyższymi kwasami nukleinowymi kodującymi fuzję polipeptydową, prowadzi do przesunięcia w przebiegu biosyntezy w stronę złożonych zamiast hybrydowych oligosacharydów, a zatem do syntezy glikoprotein o zwiększonych pozi omach niefukozylowanych, złożonych oligosacharydów w stosunku do glikoprotein wytwarzanych w komórkach bez jednoczesnej ekspresji kwasów nukleinowych kodujących Man II i/lub GnT II.
P r z y k ł a d 6
Nadekspresja a-mannozydazy
Klonowanie molekularne Ludzka a-mannozydaza II
Gen kodujący ludzką a-mannozydazę („hMan II”) (E.C. 3.2.1.114) (SEK. NR ID: 17), pod kontrolą promotora MPSV wklonowano do wektora ekspresyjnego zawierającego element OriP. Otrzym any wektor ekspresyjny pCLF9 przedstawiono na Fig. 32A. Wektorami ekspresyjnymi kodującymi lekki i ciężki łańcuch monoklonalnego przeciwciała anty-CD20 były, odpowiednio, pETR1842 i pETR1843 (Fig. 32B i 32C).
Fuzja białkowa Man II-GalT
Fuzję białkową (SEK. NR ID: 20), składającą się z hMan II CTS i domeny katalitycznej β-1,4-galaktozylotransferazy człowieka (M22921, aminokwasy 126-397) skonstruowano jak opisano poniżej. Region hMan II CTS amplifikowano w PCR na matrycy pETR1448 (CF33, GAB252). Domenę katalityczną GalT (aminokwasy 126-397) amplifikowano z wykorzystaniem CF31 i CF35 na matrycy pBlueGalT. Połączono hMan II CTS z domeną katalityczną GalT, aby otrzymać fuzję białkową kontrolowaną promotorem MPSV (pCLF24). Cały gen GalT otrzymano z pBlueGalT. Gen kodujący GalT zsekwencjonowano (SEK. NR ID: 16):
MRLREPLLSGSAAMPGASLQRACRLLVAVCALHLGVTLVYYLAGRDLSR
LPQLVGVSTPLQGGSNSAAAIGQSSGELRTGGARPPPPLGASSQPRPGGDS
SPVVDSGPGPASNLTSVPVPHTTALSLPACPEESPLLVGPMLIEFNMPVDL
ELVAKQNPNVKMGGRYAPRDCVSPHKVAIIIPFRNRQEHLKYWLYYLHP
VLQRQQLDYGIYVINQAGDTIFNRAKLLNVGFQEALKDYDYTCFVFSDV
DLIPMNDHNAYRCFSQPRHISVAMDKFGFSLPYVQYFGGVSALSKQQFLT
INGFPNNYWGWGGEDDDIFNRLVFRGMSISRPNAVVGRCRMIRHSRDKK
NEPNPQRFDRIAHTKETMLSDGLNSLTYQVLDVQRYPLYTQITVDIGTPS
PL 224 786 B1
Koniec 5' GalT amplifikowano z CF32/CF38 i dodano na początku genu miejsce restrykcyjne FseI. Przez sekwencjonowanie stwierdzono, że sekwencja jest poprawna i podmieniono ją w pCLF24 przez trawienie Fsel/Dralll (pCLF26). Dodano OriP do pCLF24 i pCLF26, aby otrzymać odpowiednio pCLF25 i pCLF27 (Fig. 33A i 33B).
Wyrażanie α-mannozydazy i Man II-GalT w komórkach HEK 293-EBNA
Komórki HEK293-EBNA transfekowano metodą z fosforanem wapnia. W skrócie, w celu transfekcji w butelce T150, 15 milionów komórek umieszczono 24 godziny przed transfekcją w 28 ml DMEM, 10% FCS, 250 gg/ml neomycyny i inkubowano w 37°C przy 5% CO2 przez noc.
Dla każdej butelki T150 przeznaczonej do transfekcji, przygotowano roztwór DNA, CaCl2 i wody przez zmieszanie 94 gg DNA całkowitego wektora plazmidowego, 469 gl 1M roztworu CaCl2 i dodanie wody do końcowej objętości 938 gl. Do tego roztworu dodano 938 gl roztworu 50 mM HEPES, 280 mM NaCl, 1,5 mM Na2HPO4 o pH 7,05, zmieszano natychmiast przez 10 sekund i zostawiono do odstania w temperaturze pokojowej przez 20 sekund. Zawiesinę rozcieńczono 24 ml DMEM uzupełnioną 2% FCS i dodano do T150 w miejsce istniejącej pożywki. Komórki inkubowano w 37°C, z 5% CO2 przez około 17 do 20 godzin, następnie pożywkę zastąpiono 30 ml DMEM, 10% FCS. W celu testowania wpływu α-mannozydazy II na współzawodnictwo z fukozylotransferazą rdzenia, komórki transfekowano pETR1842, pETR1843 i pCLF9 w stosunku odpowiednio 2:2:1. Dla fuzji białkowej Man IIGalT komórki stransfekowano pETR1842, pETR1843 i pCLF9 w stosunku odpowiednio 2:2:1. Piątego dnia po transfekcji, zebrano supernatant, odwirowano przez 5 minut przy 1200 obr./min., a następnie ponownie odwirowano przez 10 minut przy 4000 obr./min. i trzymano w 4°C.
Oczyszczanie przeciwciała monoklonalnego anty-CD20
Przeciwciało monoklonalne oczyszczono z 30 ml supernatantu stosując dwa kolejne etapy chromatograficzne, obejmujące pierwszy etap składający się z chromatografii białka A, aby oddzielić przeciwciało monoklonalne od przeciwciała krowiego obecnego w surowicy, po tym następował etap chromatografii kationo-wymiennej w celu wymiany buforu na PBS.
Analiza oligosacharydów
Trawienie PNGaząF
Próbkę przeciwciała monoklonalnego (50 gg) inkubowano z N-glikozydazą F (rekombinowana, Roche, Szwajcaria) w stężeniu 0,1 mU/gl. Trawienie przeprowadzono w buforze 2mM Tris, pH 7,0 przez 3 godziny w 37°C. Uwolnione neutralne oligosacharydy inkubowano przez 3 godziny w temperaturze pokojowej po dodaniu kwasu octowego w końcowym stężeniu 150 mM. Następnie próbki odsolono na 0,6 ml żywicy kationo-wymiennej (żywica AG50W-X8, postać wodorowa, 100-200 mesh, BioRad, Hercules, CA) nałożonej na kolumnę chromatograficzną mikro-bio-spin (BioRad, Hercules, CA). Trawienie EndoH
Przed traktowaniem kwasem octowym, uwolnione PNGaząF oligosacharydy strawiono endoglikozydazą H (EC 3.2.1.96, ROCHE, Szwajcaria), enzymem tnącym między resztami N-acetyloglukozaminowymi rdzenia chitobiozy N-przyłączonych oligosacharydów. Enzym przetnie oligomannozę i większość typów glikanów hybrydowych, podczas gdy oligosacharydy typu złożonego nie są h ydrolizowane.
Oligosacharydy strawiono 0,2 mU/gl endoglikozydazą H w buforze 2 mM Tris, pH 7,0. Trawienie prowadzi się przez 3 godziny w 37°C. Oligosacharydy inkubowano przez 3 godziny w temperaturze pokojowej po dodaniu kwasu octowego w końcowym stężeniu 150 mM, a następnie odsolono na 0,6 ml żywicy kationo-wymiennej (żywica AG50W-X8, postać wodorowa, 100-200 mesh BioRad, Szwajcaria) nałożonej na kolumnę chromatograficzną mikro-bio-spin (BioRad, Szwajcaria). Przygotowanie próbki i macierzy
Macierz kwasu 2,5-dihydrobenzoesowego (sDHB) przygotowano przez rozpuszczenie 2 mg kwasu 2,5-dihydrobenzoesowego + 0,1 mg kwasu 5-metoksysalicylowego w 1 ml etanolu/10 mM wodnego chlorku sodu 1:1 (obj./obj.). 1 gl próbki nałożono na płytkę docelową ze stali nierdzewnej i zmieszano na płytce z 1 gl podłoża sDHB. Próbki wysuszono na powietrzu, nałożono 0,2 gl etanolu. Analiza MALDI/TOF-MS
Spektrometrem masowym MALDI-TOF stosowanym do uzyskania widma masowego był Voyager Elite (Perspective Biosystems) z możliwością opóźnionej ekstrakcji. Przyrząd działał w układzie z reflektorem. Pozytywne jony przyspieszano do 20 kV po 75 nsek opóźnieniu. Pięć widm po 40 zdjęć
PL 224 786 B1 (200 zdjęć) połączono w celu uzyskania końcowego widma. Do oznaczania masy jonów stosowano zewnętrzną kalibrację przy zastosowaniu standardów oligosacharydowych.
Profile oligosacharydowe
Profil oligosacharydowy przeciwciała anty-CD20 wytworzonego w obecności Man II przedstawiono na Fig. 34. Stwierdzono, że oligosacharydy związane z częścią Fc przeciwciała mają strukturę złożoną, u 48% z nich brak fukozy rdzenia, α-mannozydaza II współzawodniczy z fukozylotransferazą rdzenia, wytwarzając 48% struktur oligosacharydów w postaci niefukozylowanej. Przy braku α-mannozydazy II, oligosacharydy części Fc przeciwciała składają się tylko ze struktur fukozylowanych (przeciwciało dzikiego typu).
Profil oligosacharydowy przeciwciała anty-CD20 wytworzonego w obecności fuzji białkowej Man II-GalT przedstawiono na Fig. 35A-B. Jak dla α-mannozydazy II, także w przypadku fuzji białkowej Man II-GalT, wzrasta ilość oligosacharydów o strukturze niefukozylowanej. Duży udział procentowy struktur niefukozylowanych jest zgodny z dużą ilością struktur z mannozą (m/z 1256, 1419 i 1581). Przy 67% tych niefukozylowanych cukrów, dodatkowo stwierdzono 30% struktur hybrydowych, niefukozylowanych (m/z 1622). Zatem, próbka otrzymana w obecności fuzji białkowej Man II-GalT wykazuje prawie 100% niefukozylowanych struktur.
Aktywność biologiczna przeciwciał otrzymanych w obecności α-mannozydazy II i fuzji białkowej Man II-GalT
Aby określić wpływ działania enzymów α-mannozydazy II i Man II-GalT we współzawodnictwie z fukozylotransferazą rdzenia, wykonano odpowiednie testy biologiczne. Próbki testowano in vitro na cytotoksyczność komórkową zależną od przeciwciał (ADCC) i na wiązanie się z receptorem CD16 wyrażanym na powierzchni modyfikowanej linii komórkowej CHO (CHO-1708-37).
Wiązanie IgG na CHO-1708-37
Linia komórkowa CHO-1708-37 wyraża na swojej powierzchni receptor FcyRIIIA (CD16) i łańcuch γ receptora FcyR1. Wyrażanie receptora FcyRIIIA (CD16) oznaczono w analizie FACS z wykorzystaniem przeciwciała monoklonalnego 3G8-FITC (Fig. 36). Komórki CHO-1708-37 inkubowano w stężeniu 1 milion/ml w PBS, 0,1% BSA z różnymi wariantami przeciwciał, w różnych stężeniach (10, 3, 1, 0,3, 0,1 μg/ml) i w trzech powtórzeniach. Komórki inkubowano przez 30 min. w 4°C, a następnie przepłukano PBS, 0,1% BSA. Wiązanie przeciwciał wykryto inkubując przez 30 min. w 4°C ze skoniugowanym z izotiocjanianem fluoresceiny 1:200 kozim przeciwciałem F(ab') 2 anty-ludzka IgG (Jackson ImmunoReasearch, West Grove, PA). Intensywność fluorescencji odwołująca się do wariantów związanego przeciwciała określono na żywych, bramkujących komórkach FACSCalibur (BD Bioscience, San Jose, CA).
Doświadczeniami z testami wiązania objęto następujące przeciwciała:
Cwt8 (typu dzikiego I)
Man II (α-mannozydaza II)
Przeciwciało wytworzone w obecności α-mannozydazy II (Man II) wiąże się z receptorami FcγRIIIA z wyższym powinowactwem niż przeciwciała typu dzikiego.
Cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał (ADCC) in vitro
Jednojądrzaste komórki krwi obwodowej (PBMC) przygotowywano stosując Histopaque-1077 (Sigma Diagnostics Inc., St. Louis, MO63178 USA) i zasadniczo stosując instrukcje producentów. W skrócie, heparynowanymi strzykawkami pobierano krew żylną od ochotników, których poproszono o bieganie z maksymalną szybkością przez 1 minutę w celu zwiększenia procentowego udziału komórek NK (NK) we krwi. Krew rozcieńczono 1:0,75-1,3 PBS niezwierającym Ca lub Mg i umieszczono na Histopaque-1077. Gradient odwirowano przy 400 x g przez 30 minut w temperaturze pokojowej (RT) bez przerw. Zebrano interfazę zawierającą PBMC i przemyto ją PBS (50 ml na komórki z dwóch gradientów) i zebrano przez odwirowanie przy 300 x g przez 10 minut, RT. Po ponownym zawieszeniu osadu w PBS, zliczano PBMC i przemyciu drugi raz przez odwirowanie przy 200 x g przez 10 minut w RT. Komórki następnie ponownie zawieszono w odpowiedniej pożywce do kolejnych procedur.
Docelowe komórki Raji przemyto w PBS, zliczono i ponownie zawieszono w DMEM, 10% FCS, 1% Glutamax w stężeniu 1 milion/ml. Dodano do nich kalceinę i komórki inkubowano przez 30 minut w 37°C. Komórki następnie przemyto w PBS, zliczono i ponownie zawieszono w AIM-V w stężeniu 0,3 miliona/ml. Z tej zawiesiny komórek, dodano po 100 μl na studzienkę na okrągłodennej, 96-studzienkowej płytce. Przeciwciała rozcieńczono w AIM-V, dodano po 50 μl do wysianych komórek
PL 224 786 B1 docelowych i umożliwiono wiązanie się z komórkami docelowymi przez 10 min. w temp. pokojowej. Jako komórki efektorowe PBMC przygotowano tak jak opisano powyżej. Stosunek komórek efektorowych do docelowych wynosił 25:1. Komórki efektorowe przygotowano w stężeniu 15 milionów na ml w pożywce AIM-V i dodano po 50 μI na studzienkę. Płytkę inkubowano przez 4 godziny w 37°C w wilgotnej atmosferze zawierającej 5% CO2. Komórki przepłukano dwukrotnie PBS i dodano po 200 μl roztworu boranu. Zabijanie komórek mierzono na podstawie uwalniania kalceiny do pożywki po lizie roztworem boranowym (Fig. 37).
Spontaniczne uwalnianie mierzono w studzienkach zawierających jedynie komórki docelowe i efektorowe, ale nie przeciwciała. Maksymalne uwalniane określono ze studzienek zawierających jedynie komórki docelowe i 1% Triton X-100. Procent specyficznego zabijania z udziałem przeciwciał obliczano w następujący sposób: ((x-SR)/(MR-SR)*100, gdzie x jest średnią Vmax w specyficznym stężeniu przeciwciała, SR jest średnią Vmax spontanicznego uwalniania, a MR jest średnią Vmax maksymalnego uwalniania.
P r z y k ł a d 7
Stosowanie monoklonalnego przeciwciała z modyfikacją glikozylacji anty-EGFR w leczeniu łuszczycy
Pacjenci będący ludźmi z łuszczycą mogą być leczeni monoklonalnym przeciwciałem z modyf ikacją glikozylacji anty-EGFR wytworzonym sposobem tu ujawnionym. Konkretnie, pacjenci otrzymują 2 cotygodniowe infuzje przeciwciała z modyfikacją glikozylacji w dawce początkowej 400 mg/m . Utrzy2 mujące dawki po 250 mg/m podaje się na podstawie cotygodniowych obserwacji aż do osiągnięcia pełnej odpowiedzi.
P r z y k ł a d 8
Stosowanie monoklonalnego przeciwciała z modyfikacją glikozylacji Anty-ErbB2 w leczeniu przerzutującego raka prostaty, przerzutującego raka sutka, przerzutującego raka okrężnicy i odbytu, stadium IIIb lub IV niedrobnokomórkowego raka płuc.
RhuMAb2C4 jest pełnej długości, humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym (wytworzonym w komórkach CHO) skierowanym przeciw ErbB2. RhuMab 2C4 blokuje oddziaływania ErbB2 z innymi członkami rodziny ErbB, przez co hamuje przekazywanie sygnałów wewnątrzkomórkowych szlaku ErbB. RhuMab 2C4 nie tylko hamuje wzrost nowotworów z nadekspresją ErbB2, ale także blokuje wzrost nowotworów, które wymagają przekazywania sygnałów zależnego od ligandów ErbB.
Postać RhuMab 2C4 z modyfikacją glikozylacji, wytworzona ujawnionymi tu sposobami może być zastosowana jako pojedynczy czynnik w leczeniu pacjentów z hormononiezależnym (niewrażliwym na androgeny) przerzutującym rakiem prostaty, przerzutującym rakiem sutka, przerzutującym rakiem okrężnicy i odbytu, stadium IIIb lub IV niedrobnokomórkowym rakiem płuc. Szczegółowo, przeciwciało RhuMab 2C4 z modyfikacją glikozylacji podaje się dożylnie (IV), co tydzień lub, co trzy tyg odnie w ilości odpowiednio 2 lub 4 mg/kg, aż do ustania postępów choroby. Przeciwciało jest dostarczane w postaci cieczy dla wielu dawek (20 ml przy stężeniu 20 mg/ml lub wyższym).
Jest oczywistym, że wynalazek można stosować w inny sposób niż opisano szczegółowo w powyższych opisach i przykładach. Jest możliwy szereg modyfikacji i zmian obecnego wynalazku w świetle powyższych technik, a zatem są one objęte dołączonymi zastrzeżeniami.
Cała zawartość wszystkich publikacji (w tym publikacji patentowych, zgłoszeń patentowych, artykułów w pismach, podręczników laboratoryjnych, książek lub innych dokumentów) tutaj cytowanych włączona jest tu jako odniesienie.
PL 224 786 B1
Lista sekwencji
<110> GlycArt Biotechnology AG Umana, Patio Bruenker, Peter Ferrara, Claudia Suter, Tobias
<120> Konstrukty fuzji i ich zastosowanie do wytwarzania przeciwciał o zwiększonym powinowactwie wiązania receptora Fc i funkcji receptorowyc
<130> 1975.018PC04
<150> US 60/441,307
<151> 2003-01-22
<150> US 60/491,254
<151> 2003-07-31
<150?· US 60/495,142
<151? 2003-08-15
<160? 20
<170? Patentln version 3.2
<210? 1
<211? 11
<212? PRT
<213? Nieznane
<220? <223? Znacznik epitop c-myc
<400> 1
Pro Glu Gin Lys Leu Ile Ser Glu Glu Asp Leu
10 <210> 2 <211> 45 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223> Starter PCR GAB-177 <400> 2 gcgtgtgcct gtgacccccg cgcccctgct ccagccactg tcccc 45 <210> 3 <211> 26 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223> Starter PCR GAB-178 <400> 3 gaaggtttct ccagcatcct ggtacc 26
PL 224 786 B1 <210> 4 <211> 43 <212> DNA <2133 Sztuczna sekwencja <2203 <223> Starter PCR GAB-179 <400> 4 ctgaggcgcg ccgccaccat gctgaagaag cagtctgcag ggc 43 <210» 5 <211> 4Θ <212> DNA <213» Sztuczna sekwencja <220>
<223> Starter PCR GAB-180 <40Q> 5 ggggacagtg gctggagcag gggcgcgggg gtcacaggca cacgcggc 48 <210> 6 <2113 50 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<2233 Starter PCR GAB-252 <4003 6 gctaggccgg ccgccaccat gaagttaagc cgccagttca ccgtgttcgg 50 <2103 7 <211> 65 <212 > DNA <213> Sztuczna sekwencja <2203 <223> Starter PCR GAB-253 <4003 7 ggggacagtg gctggagcag gggtgagcca gcaccttggc tgaaattgct ttgtgaactt 60 ttcgg 65 <210> 8 <2113 66 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<2233 starter PCR GAB-254 <400> 8 tccgaaaagt tcacaaagca atttcagcca aggtgctggc tcacccctgc tccagccact 60
PL 224 786 B1 gtcccc £6 <210> 9 <211> 29 <212 > DNA <213> Sztuczna sekwencja <22Q>
<223> Starter PCR GAB-255 <400> 9 atgccgcata ggcctccgag caggacccc 29 <210> 10 <211> 43 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223 > Starter PCR GAB-261 <400> 10 gctaaatatt gaattccctt tatgtgtaac tcttggctga agc 43 <210> 11 <211> 4B <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223> Starter PCR GAB-262 <400> 11 tagcaatatt gaattcgcag gaaaaggaca agcagcgaaa attcacgc 48 <210> 12 <211> 1715 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223> Sekwencja nukleotydowa GnT Ι-GnT III <400> 12
atgaagttaa gccgccagtt caccgtgttc ggcagtgcga tcttctgtgt ggtgattttc 60
tcgctctacc tgatgctgga ccggggtcac ttagactacc ccaggaaccc gcgccgcgag 120
ggctccttce ctcagggcca gctctcaatg ttgcaagaaa aaatagacca tttggagcgt ISO
ttgctagctg agaataatga gatcatctca aatattagag actcagtcat caatttgagt 240
gagtctgtgg aggatggtcc gaaaagttca caaagcaatt tcagccaagg tgctggctca 300
cccctgctcc agccactgtc ccctagcaag gccaccgaag aactgcaccg ggtggacttc 360
gtgttgccgg aggacaccac agagtatttt gtgcgcacca aagctggcgg tgtgtgcttc 420
PL 224 786 B1
aaaccaggta ccaggatgct ggagaaacct tctccagggc ggacagagga gaagaecaag 430
gtggctgagg ggtcctcggt ccggggtcct gctcggaggc ctatgcggca tgtgttgagt 540
gcacgggagc gcctgggagg ccggggcact aggcgcaagt gggttgagtg tgtgtgcctg 600
ecaggctggc acgggcccag ctgcggggtg cccactgtgg tccagtattc caacctgccc 660
accaaggagc gcctggtacc cagggaggtg ccgaggcggg ttatcaacgc catcaacatc 720
aaccatgagt tcgacctgct ggatgtgcgc ttccatgagc tgggcgatgt tgtggacgcc 780
tttgtggtct gcgaatccaa tttcaccgcc tacggggagc ctcggccgct caagttccga 840
gagatgctga ccaatggcac cttcgagtac atccgccaca aggtgctcta cgtcttcctg 500
gaccacttcc cacctggtgg ccgtcaggac ggctggattg cagacgacta ectgcgtacc 960
ttcctcaccc aggatggtgt ctcccgcctg cgcaacctgc gacctgatga cgtctttatc 1020
atcgacgacg cggacgagat ccctgcgcgt gatggtgtgc tgttcctcaa gctctacgat 1080
ggctggacag agcccttcgc cttceatatg cgcaagtccc tgtatggttt cttttggaag 1140
caaccaggca cacggaggtg gtgtcaggct gcaccattga catgctgcag gctgtgtatg 1200
ggctggacgg catccgcctg cgccgccgtc agtactacac catgcccaac tttcgacagt 1260
atgagaaccg caccggccac atcctagtgc agtggtctct cggcagcccc ctgcacttcg 1320
cgggctggca ctgctcctgg tgcttcacac ccgagggcat ctacttcaaa ctcgtgtcgg 1380
cccagaatgg tgaettcccc cgctggggtg actacgagga caagagggac ctcaattaca 1440
tccgaagctt gattcgcact gggggatggt tcgacggcac gcagcaggag taccctcctg 1500
cagaccccag tgaacacatg tatgctccta agtacctgct caagaactat gaccagttcc 1560
gctacttgct cgaaaatccc taccgggagc ccaagagcac tgtagagggt gggcgccgga 1620
accagggctc agacggaagg tcatctgctg tcaggggcaa gttggataca acggagggcc 1680
cggaacagaa actgatctct gaagaggacc tgtag 1715
<2Ι0> 13 <211> 571 c212> PRT <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223> Sekwencja aminokwasowa GnT Ι-GnT III <400> 13
Net Lys Leu Ser Arg Gin Phe Thr Val Phe Gly Ser Ala Ile Phe CyB 15 10 15
Val Val Ile Phe Ser Leu Tyr Leu Met Leu Asp Arg Gly His Leu Asp 20 25 30
PL 224 786 B1
Tyr Pro Arg 35 Asn Pro Arg Arg Glu Gly Ser Phe Pro Gin Gly Gin Leu
40 45
Ser Met 50 Leu Gin Glu Lye Ile Asp His 55 Leu Glu Arg Leu Leu 60 Ala Glu
Asn £5 Asn Glu Ile Ile Ser Asn Ile Arg 70 Asp Ser Val Ile-Asn 75 Leu Ser 80
Glu Ser val Glu Asp 85 Gly Pro Lys Ser Ser Gin Ser Asn Phe 90 ser 95 Gin
Gly Ala Gly Ser Pro 100 Leu Leu Gin Pro 105 Leu Ser Pro Ser Lys 110 Ala Thr
Glu Glu Leu 115 H1b Arg Val Asp Phe Val 120 Leu Pro Glu Asp Thr 125 Thr Glu
Tyr Phe 130 Val Arg Thr Lys Ala Gly Gly 135 Val Cye Phe Lys Pro 140 Gly Thr
Arg 145 Met Leu Glu Lys Pro Ser Pro Gly 150 Arg Thr Glu Glu Lys 155 Thr Lys 160
Val Ala Glu Gly Ser 165 Ser Val Arg Gly Pro Ala Arg Arg Pro 170 Met 175 Arg
His Val Leu Ser Ala ISO Arg Glu Arg Leu 185 Gly Gly Arg Gly Thr 190 Arg Arg
Lys Trp Val 195 Glu Cys Val Cys Leu Pro 200 Gly Trp His Gly Pro 205 Ser Cys
Gly Val 210 Pro Thr Val Val Gin. Tyr Ser 215 Asn Leu Pro Thr Lys 220 Glu Arg
Leu 225 Val Pro Arg Glu Val Pro Arg Arg 230 Val Ile Asn Ala Ile 235 Asn Ile 240
Asn His Glu Phe Asp 245 Leu Leu Asp Val Arg Phe His Glu Leu 250 Gly 255 Asp
Val Val Asp Ala Phe 260 Val Val Cys Glu 265 Ser Asn Phe Thr Ala 270 Tyr Gly
Glu Pro Arg 275 Pro Leu Lys Phe Arg Glu 280 Met Leu Thr Asn Gly 285 Thr Phe
PL 224 786 B1
Glu Tyr Ile Arg His Lys Val Leu Tyr Val phe Leu 300 Asp His Phe Pro
290 295
Pro Gly Gly Arg Gin Asp Gly Trp Ile Ala Asp Asp Tyr Leu Arg Thr
305 310 315 320
phe Leu Thr Gin Asp Gly Val Ser Arg Leu Arg Asn Leu Arg Pro Asp
325 330 335
Aep Val Phe Ile Ile Asp Asp Ala Asp Glu Ile Pro Ala Arg Asp Gly
340 345 350
Val Leu Phe Leu Lys Leu Tyr Asp ęly Trp Thr Glu Pro Phe Ala Phe
355 360 365
His Met Arg Lys Ser Leu Tyr Gly Phe Phe Trp Lys Gin Pro Gly Thr
370 375 380
Leu Glu Val Val Ser Gly Cys Thr Ile Asp Met Leu Gin Ala val Tyr
305 390 395 400
Gly Leu Asp Gly Ile Arg Leu Arg Arg Arg Gin Tyr Tyr Thr Met Pro
405 410 415
Asn Phe Arg Gin Tyr Glu Asn Arg Thr Gly His Ile Leu Val Gin Trp
420 425 430
Ser Leu Gly Ser Pro Leu His Phe Ala Gly Trp His Cys Ser Trp Cys
435 440 445
Phe Thr Pro Glu Gly Ile Tyr Phe Lys Leu Val Ser Ala Gin Asn Gly
450 455 460
Asp Phe Pro Arg Trp Gly Asp Tyr Glu Asp Lys Arg Asp Leu Asn Tyr
465 470 475 400
Ile Arg Ser Leu Ile Arg Thr Gly Gly Trp Phe Asp Gly Thr Gin Gin
485 490 495
Glu Tyr Pro Pro Ala Asp Pro Ser Glu His Met Tyr Ala Pro Lys Tyr
500 505 510
Leu Leu Lys Asn Tyr Asp Gin Phe Arg Tyr Leu Leu Glu Asn Pro Tyr
515 520 525
Arg Glu Pro Lys Ser Thr Val Glu Gly Gly Arg Arg Asn Gin Gly Ser
PL 224 786 B1
530
535
540
Asp Gly Arg Ser Ser Ala Val Arg Gly Lys Leu Asp Thr Thr Glu Gly
545
550
555
560
Pro Glu Gin Lys Leu Ile Ser Glu Glu Asp Leu
565
570 <210> 14 <211> 1722 <212> DNA <213> Sztuczna sekwencja <220>
<223> Sekwencja nukleotydowa Man II-GnT III <400> 14 atgctgaaga agcagtctgc agggcttgtg ctgtggggcg ctatcctctt tgtggcctgg 60 aatgccctgc tgctcctctt cttctggacg cgcccagcac ctggcaggcc accctcagtc 120 agcgctctcg atggcgaccc cgccagcctc acccgggaag tgattcgcct ggcccaagac ISO gccgaggtgg agctggagcg gcagcgtggg ctgctgcagc agatcgggga tgccctgtcg 240 agccagcggg ggagggtgcc caccgcggcc cctcccgccc agccgcgtgt gcctgtgacc 300 cccgcgcccc tgctccagcc actgtcccct agcaaggcca ccgaagaact gcaccgggtg 36o gacttcgtgt tgccggagga caccacagag tattttgtgc gcaccaaagc tggoggtgtg 420 tgcttcaaac caggtaccag gatgctggag aaaccttctc cagggcggac agaggagaag 480 accaaggtgg ctgaggggtc ctcggtccgg ggtcctgctc ggaggcctat gcggcatgtg 540 ttgagtgcac gggagcgcct gggaggccgg ggcactaggc gcaagtgggt tgagtgtgtg 600 tgcctgccag gctggcacgg gcccagctgc ggggtgccca ctgtggtcca gtattccaac 660 ctgcccacca aggagcgcct ggtacccagg gaggtgccga ggcgggttat caacgccatc 720 aacatcaacc atgagttcga cctgctggat gtgcgcttcc atgagctggg cgatgttgtg 780 gacgcctttg tggtctgcga atccaatttc accgcctacg gggagcctcg gccgctcaag 840 ttccgagaga tgctgaccaa tggcaccttc gagtacatco gccacaaggt gctctacgtc 900 ttcctggacc acttcccacc tggtggccgt caggacggct ggattgcaga cgactacctg 960 cgtaccttcc tcacccagga tggtgtctcc cgcctgcgca acctgcgacc tgatgacgtc 1020 tttatcatcg acgacgcgga cgagatccct gcgcgtgatg gtgtgctgtt cctcaagctc 1080 taogatggct ggacagagcc cttcgccttc catatgcgca agtccctgta tggtttcttt 1140 tggaagcaac caggcacact ggaggtggtg tcaggctgca ccattgacat gctgcaggct 1200 gtgtatgggc tggacggcat ccgcctgcgc cgccgtcagt actacaccat gcccaacttt 1260
PL 224 786 B1
cgacagtatg agaaccgcac cggccacatc ctagtgcagt ggtctctcgg cagccccctg 1320
cacttcgcgg gctggcactg ctcctggtgc ttcacacccg agggcatcta cttcaaactc 1380
gtgtcggccc agaatggtga cttcccccgc tggggtgact acgaggacaa gagggacctc 1440
aattacatcc gaagcttgat tcgcactggg ggatggttcg acggcacgca gcaggagtac 1500
cctcctgcag accccagtga acacatgtat gctcctaagt acctgctcaa gaactatgac 1550
cagttccgct acttgctcga aaatccctac cgggagccca agagcactgt agagggtggg 1620
cgccggaacc agggctcaga cggaaggtca tctgctgtca ggggcaagtt ggatacaacg 1680
gagggcccgg aacagaaact gatctctgaa gaggacctgt ag 1722
<210» 15 <211» 573 <212» PRT <213» Sztuczna sekwencja <220» <223» Sekwencja aminokwasowa fuzji Man II-GnT III <400» 15
Met 1 Leu Lys Lys Gln 5 Ser Ala Gly Leu Val 10 Leu Trp Gly Ala Ile 15 Leu
Phe Val Ala Trp 20 Asn. Ala Leu Leu Leu 25 Leu Phe Phe Trp Thr 30 Arg Pro
Ala Pro Gly 35 Arg Pro Pro Ser Val 40 Ser Ala Leu Asp Gly Asp 45 Pro Ala
Ser Leu 50 Thr Arg Glu Val Ile 55 Arg Leu Ala Gln Asp 60 Ala Glu Val Glu
Leu 65 Glu Arg Gln Arg Gly 70 Leu Leu Gln Gln Ile 75 Gly Asp Ala Leu Ser 80
ser Gin Arg Gly Arg 85 Val Pro Thr Ala Ala 90 Pro Pro Ala Gln Pro 95 Arg
Val Pro Val Thr 100 Pro Ala Pro Leu Leu 105 Gln Pro Leu Ser Pro 110 Ser Lys
Ala Thr Glu 115 Glu Leu His Arg Val 120 Asp Phe Val Leu Pro Glu 125 Asp Thr
Thr □lu 130 Tyr Phe Val Arg Thr 135 Lys Ala Gly Gly Val 14 0 Cye Phe Lya Pro
PL 224 786 B1
Gly Thr 145 Arg Met Leu Glu Lys Pro Ser Pro Gly Arg Thr Glu Glu Lys
150 155 160
Thr Lys Val Ala Glu Gly Ser Ser Val 165 Arg Gly Pro Ala Arg Arg Pro 170 175
Met Arg His Val 180 Leu Ser Ala Arg Glu 185 Arg Leu Gly Gly Arg Gly Thr 190
Arg Arg Lys 195 Trp Val Glu Cys Val Cys 200 Leu Pro Gly Trp His Gly Pro 205
Ser Cye 210 Gly Val Pro Thr Val Val Gin 215 Tyr Ser Asn 220 Leu Pro Thr Lys
Glu Arg 225 ~ Leu Val Pro Arg Glu Val Pro 230 Arg Arg Val 235 Ile Αβη Ala Ile 240
Asn. Ile Asn His Glu Phe Asp Leu Leu 245 Asp Val Arg 250 Phe His Glu Leu 255
Gly Asp Val Val 260 Asp Ala Phe Val Val 265 Cys Glu Ser Asn Phe Thr Ala 270
Tyr Gly Glu 275 Pro Arg Pro Leu Lya Phe 280 Arg Glu Met Leu Thr Asn Gly 285
Thr Phe 290 Glu Tyr Ile Arg His Lys Val 295 Leu Tyr Val * 300 Phe Leu Asp His
Phe Pro 30S Pro Gly Gly Arg Gin Asp Gly Trp Ile Ala 310 315 Asp Asp Tyr Leu 320
Arg Thr Phe Leu Thr Gin Asp Gly val 325 Ser Arg Leu 330 Arg Asn Leu Arg 335
Pro Asp Asp Val 340 Phe Ile Ile Asp Asp 345 Ala Asp Glu Ile Pro Ala Arg 35 0
Asp Gly Val 355 Leu Phe Leu Lys Leu Tyr 360 Asp Gly Trp Thr Glu Pro Phe 365
Ala Phe 370 His Met Arg Lys Ser Leu Tyr 375 Gly Phe Phe 380 Trp Lys Gin pro
Gly Thr Leu Glu Val Val Ser Gly Cye Thr Ile Asp Met Leu Gin Ala
385 390 395 400
PL 224 786 B1
Val Tyr Gly Leu Asp Gly Ile Arg Leu Arg Arg Arg Gin Tyr Tyr Thr
405 410 415
Met Pro Asn Phe Arg Gin Tyr Glu Asn Arg Thr Gly His Ile Leu Val
420 425 430
Gin Trp Ser Leu Gly Ser Pro Leu His Phe Ala Gly Trp His Cys Ser
435 440 445
Trp Cys Phe Thr Pro Glu Gly Ile Tyr Phe Lys Leu Val Ser Ala Gin
450 455 460
Asn Gly Asp Phe Pro Arg Trp Gly Asp Tyr Glu Asp Lys Arg Asp Leu
465 470 475 480
Asn Tyr Ile Arg Ser Leu Ile Arg Thr Gly Gly Trp Phe Asp Gly Thr
485 490 495
Gin. Gin Glu Tyr Pro Pro Ala Asp Pro Ser Glu His Met Tyr Ala Pro
500 505 510
Lys Tyr Leu Leu Lys Asn Tyr Asp Gin Phe Arg Tyr Leu Leu Glu Asn
515 520 525
Pro Tyr Arg Glu Pro Lys Ser Thr Val Glu Gly Gly Arg Arg Asn Gin
530 535 540
Gly Ser Asp Gly Arg Ser Ser Ala Val Arg Gly Lys Leu Abp Thr Thr
545 550 555 560
Glu Gly Pro Glu Gin Lys Leu Ile Ser Glu Glu Asp Leu
565 570 <210> 16 <211> 398 <212> PRT <213> Nieznane <220>
<223> Sekwencja aminokwasowa GalT z pBIueGalT <400> 16
Met Arg Leu Arg Glu Pro Leu Leu Ser Gly Ser Ala Ala Met Pro Gly
1 5 10 15
Alą Ser Leu Gin Arg Ala Cys' Arg Leu Leu Val Ala val Cys Ala Leu
25 30
PL 224 786 B1
His Leu Gly 35 Val Thr Leu Val Tyr Tyr Leu Ala Gly Arg Asp Leu Ser
40 45
Arg Leu Pro Gin Leu Val Gly Val Ser Thr Pro Leu Gin Gly Gly Ser
50 55 60
Asn Ser Ala Ala Ala Ile Gly Gin Ser Ser Gly Glu -Leu Arg Thr Gly
65 70 75 BO
Gly Ala Arg Pro Pro Pro Pro Leu Gly Ala Ser Ser Gin Pro Arg Pro
85 90 95
Gly Gly Asp Ser Ser Pro Val Val Asp Ser Gly Pro Gly Pro Ala Ser
100 105 110
Aen Leu Thr Ser Val Pro Val Pro Ηίε Thr Thr Ala Len Ser Leu Pro
115 120 125
Ala Cys Pro Glu Glu Ser Pro Leu Leu Val Gly Pro Met Leu Ile Glu
130 135 140
Phe Asn Met Pro Val Asp Leu Glu Leu Val Ala Lys Gin Asn Pro Aen
145 150 155 160
Val Lys Met Gly Gly Arg Tyr Ala Pro Arg Asp Cys Val Ser Pro His
165 170 175
Lya Val Ala Ile Ile Ile Pro Phe Arg Asn Arg Gin Glu His Leu Lys
160 185 190
Tyr Trp Leu Tyr Tyr Leu His Pro Val Leu Gin Arg Gin Gin Leu Asp
195 200 205
Tyr Gly Ile Tyr Val Ile Asn Gin Ala Gly Asp Thr Ile Phe Asn Arg
210 215 220
Ala Lys Leu Leu Asn Val Gly Phe Gin Glu Ala Leu Lys Asp Tyr Asp
225 230 235 240
Tyr Thr Cys Phe Val Phe Ser Asp Val Asp Leu Ile Pro Met Asn Aap
245 250 255
His Asn Ala Tyr Arg Cys Phe Ser Gin Pro Arg His Ile ser Val Ala
260 265 270
Met Asp Lys Phe Gly Phe Ser Leu Pro Tyr Val Gin Tyr Phe Gly Gly
275 280 285
PL 224 786 B1
Val Ser Ala Leu Ser Lys Gin Gin phe Leu Thr Ile Asn Gly Phe Pro
2 90 295 300
Asn Asn Tyr Trp Gly Trp Gly Gly Glu Asp Asp Asp Ile Phe Asn Arg
305 310 315 320
Leu Val Phe Arg Gly Met Ser Ile Ser Arg Pro Asn Ala Val Val Gly
325 330 335
Arg Cys Arg Met Ile Arg His Ser Arg Asp Lys Lys Asn Glu Pro Asn
340 345 350
Pro Gin Arg Phe Asp Arg Ile Ala His Thr Lys Glu Thr Met Leu Ser
355 360 365
Asp Gly Leu Asn Ser Leu Thr Tyr Gin Val Leu Asp Val Gin Arg Tyr
370 375 380
Pro Leu Tyr Thr Gin Ile Thr Val Asp Ile Gly Thr Pro Ser
385 390 395 <210> 17 <211? 3435 <212? DNA
c213> Homo sapiens
<400> 17
atgaagttaa gccgccagtt caccgtgttc ggcagtgega tcttctgtgt ggtgattttc 60
tcgctctacc tgatgctgga ccggggtcac ttagactacc ccaggaaccc gcgccgcgag 120
ggctocttcc ctcagggcca gctctcaatg ttgcaagaaa aaatagacca tttggagcgt 180
ttgctagctg agaataatga gatcatctca aatattagag actcagtcat caatttgagt 240
gagtctgtgg aggatggtcc gaaaagttca caaagcaatt tcagccaagg tgctggctca 300
catcttctgc cctcacaatt atccctctca gttgacactg cagactgtct gtttgcttca 360
caaagtggaa gtcacaattc agatgtgcag atgttggatg tttacagtct aatttctttt 420
gaoaatccag atggtggagt ttggaagcaa ggatttgaca ttacttatga atctaatgaa 480
tgggacactg aaccccttca agtctttgtg gtgcctcatt cccataacga ccoaggttgg 540
ttgaagactt tcaatgacta ctttagagac aagactcagt atatttttaa taaoatggtc 600
ctaaagctga aagaagactc acggaggaag tttatttggt ctgagatctc ttacctttca 660
aagtggtggg atattataga tattcagaag aaggatgotg ttaaaagttt aatagaaaat 720
ggtcagcttg aaattgtgac aggtggctgg gttatgcctg atgaagctac tccacattat 760
tttgccttaa ttgatcaact aattgaagga catcagtggc tggaaaataa tataggagtg 840
PL 224 786 B1
aaacctcggt ccggctgggc tattgatccc tttggacact caccaacaat ggcttatctt 900
ctaaaccgtg ctggactttc tcacatgctt atccagagag ttcattatgc agttaaaaaa 960
cactttgcac tgcataaaac attggagttt ttttggagac agaattggga tctgggatct 1020
gtcacagata ttttatgcca catgatgccc ttctacagct atgacatccc tcacacttgt 1080
ggacctgatc ctaaaatatg ctgccagttt gattttaaac gtcttcctgg aggcagattt 1140
ggttgtccct ggggagtccc cccagaaaca atacatcctg gaaatgtcca aagcagggct 1200
cggatgctac tagatcagta ccgaaagaag tcaaagcttt ttcgtaccaa agttctcctg 1260
gctccactag gagatgattt ccgctactgt gaatacacgg aatgggattt acagtttaag 1320
aattatcagc agctttttga ttatatgaat tctcagtcca agtttaaagt taagatacag 1380
tttggaacbt tatcagattt ttttgatgcg ctggataaag cagatgaaac tcagagagac 1440
aagggccagt cgatgttccc tgttttaagt ggagattttt tcacttatgc cgatcgagat 1500
gatcattact ggagtggcta ttttacatcc agaccctttt acaaacgaat ggacagaatc 1560
atggaatctc atttaagggc tgctgaaatt ctttactatt tcgccctgag acaagctcac 1620
aaatacaaga taaataaatt tctctcatca tcactttaca cggcactgac agaagccaga 1680
aggaatttgg gactgtttca acatcatgat gctatcacag gaactgcaaa agactgggtg 1740
gttgtggatt atggtaccag actttttcat tcgttaatgg ttttggagaa gataattgga 1800
aattctgcat ttcttcttat tttgaaggac aaactcacat acgactctta ctctcctgat 1860
accttcctgg agatggattt gaaacaaaaa tcacaagatt ctctgccaca aaaaaatata 192 0
ataaggctga gtgcggagcc aaggtacctt gtggtctata atcctttaga acaagaccga 1980
atctcgttgg tctcagtcta tgtgagttcc ccgacagtgc aagtgttctc tgcttcagga 2040
aaacctgtgg aagttcaagt cagcgcagtt tgggatacag caaatactat ttcagaaaca 2100
gcctatgaga tctcttttcg agcacatata ccgccattgg gactgaaagt gtataagatt 2160
ttggaatcag caagttcaaa ttcacattta gctgattatg tcttgtataa gaataaagta 2220
gaagatagcg gaattttcac cataaagaat atgataaata ctgaagaagg tataacacta 2280
gagaactcct ttgttttact tcggtttgat caaactggac ttatgaagca aatgatgact 2340
aaagaagatg gtaaacacca tgaagtaaat gtgcaatttt catggtatgg aaccacaatt 2400
aaaagagaca aaagtggtgc ctacctcttc ttacctgatg gtaatgccaa gccttatgtt 2460
tacacaacac cgccctttgt cagagtgaca catggaagga tttattcgga agtgacttgc 2520
ttttttgacc atgttactca tagagtccga ctataccaca tacagggaat agaaggacag 2580
tctgtggaag tttccaatat tgtggacatc cgaaaagtat ataaccgtga gattgcaatg 2640
aaaatttctt ctgatataaa aagccaaaat agattttata ctgacctaaa tgggtaccag 2700
PL 224 786 B1
attcaaccta gaatgacact gagcaaattg cctcttcaag caaatgtcta tcccatgacc 2760
acaatggcct atatccagga tgccaaacat cgtttgacac tgctctctgc tcagtcttta 2S20
ggggtttcga gtttgaatag tggtcagatt gaagttatca tggatcgaag actcatgcaa 2880
gatgataatc gtggccttga gcaaggtatc caggataaca agattacagc Łaatctattt 2940
cgaatactac tagaaaaaag aagtgctgtt aatacggaag aagaaaagaa gtcggtcagt 3000
tatccttctc tccttagcca cataacttct tctctcatga atcatccagt cattccaatg 3060
gcaaataagt tcttctcacc taccettgag ctgcaaggtg aattctctcc attacagtca 3120
tctttgcctt gtgacattoa tctggttaat ttgagaacaa tacagtcaaa ggtgggcaat 3180
gggcactcca atgaggcagc cttgatcctc cacagaaaag ggtttgattg tcggttctct 3240
agcaaaggca cagggctgtt ttgttctact actcagggaa agatattggt acagaaactt 3300
ttaaacaagt ttattgtcga aagtctcaca ccttcatcac tatccttgat gcattcacct 3360
cccggcactc agaatataag tgagatcaac ttgagtccaa tggaaatcag cacattccga 3420
atccagttga ggtga 3435
<210> 18 <211> 1144 <212> PRT <213> Homo - sapiens
<400> 18
Met Lys Leu 1 Ser Arg Gln Phe Thr Val Phe Gly 5 10 Ser Ala Ile Phe Cys 15
Val Val Ile Phe Ser Leu Tyr Leu Met Leu Asp 20 25 Arg Gly His 30 Leu Asp
Tyr Pro Arg 35 Asn Pro Arg Arg Glu Gly Ser Phe 40 Pro Gln Gly 45 Gln Leu
Ser Met Leu 50 Gln Glu Lys Ile Asp His Leu Glu 55 Arg Leu Leu 60 Ala Glu
Asn Asn Glu 65 Ile Ile Ser Asn Ile Arg Asp Ser 70 75 Val Ile Asn Leu Ser 80
Glu Ser Val Glu Asp Gly Pro Lys Ser Ser Gln 85 90 Ser Asn Phe Ser Gln 95
Gly Ala Gly Ser His Leu Leu Pro Ser Gln Leu Ser Leu Ser Val Asp
100 105 110
PL 224 786 B1
Thr Ala Asp 115 Cys Leu Phe Ala Ser 120 Gin Ser Gly Ser His 125 Asn Ser Asp
Val Gin 130 Met Leu Asp Val Tyr 135 Ser Leu Ile Ser Phe 140 Asp Asn Pro Asp
Gly Gly 145 Val Trp Lys Gin 150 Gly Phe Asp Ile Thr 155 Tyr Glu Ser Asn Glu 160
Trp Asp Thr Glu Pro 165 Leu Gin Val Phe Val 170 Val Pro His Ser His 175 Asn
Asp Pro Gly Trp 180 Leu Lys Thr Phe Asn 185 Abp Tyr Phe Arg Asp 190 Lys Thr
Gin Tyr Ile 195 Phe Asn Asn Met Val 200 Leu Lys Leu Lys Glu 205 Asp Ser Arg
Arg Lys 210 Phe Ile Trp Ser Glu 215 Ile Ser Tyr Leu Ser 220 Lys Trp Trp Asp
Ile 225 Ile Asp Ile Gin Lys 230 Lys Asp Ala Val Lys 235 Ser Leu Ile Glu Asn 240
Gly Gin Leu Glu Ile 245 Val Thr Gly Gly Trp 250 val Met Pro Asp Glu 255 Ala
Thr Pro His Tyr 260 Phe Ala Leu Ile Asp 265 Gin Leu Ile Glu Gly 270 His Gin
Trp Leu Glu 275 Asn Asn Ile Gly Val 280 Lys Pro Arg Ser Gly 285 Trp Ala Ile
Asp Pro 290 Phe Gly His Ser Pro 295 Thr Met Ala Tyr Leu 300 Leu Asn Arg Ala
Gly 305 Leu Ser His Met Leu 310 Ile Gin Arg Val His 315 Tyr Ala Val Lys Lys 320
His Phe Ala Leu His 325 Lys Thr Leu Glu Phe 330 Phe Trp Arg Gin Asn 335 Trp
Asp Leu Gly Ser Val Thr Asp Ile Leu Cys His Met Met Pro Phe Tyr
340 345 350
PL 224 786 B1
Ser Tyr Asp 355 Ile Pro His Thr Cys 360 Gly Pro Asp Pro Lys 365 Ile Cys Cys
Gin Phe 370 Asp Phe Lys Arg Leu 375 Pro Gly Gly Arg Phe 380 Gly Cys Pro Trp
Gly 385 Val Pro Pro Glu Thr 390 Ile His Pro Gly Asn 395 Val Gin Ser Arg Ala 400
Arg Met Leu Leu Asp 405 Gin Tyr Arg Lys Lys 410 Ser Lys Leu Phe Arg 415 Thr
Lys Val Leu Leu 420 Ala Pro Leu Gly Asp 425 Asp Phe Arg Tyr Cys 430 Glu Tyr
Thr Glu Trp 435 Asp Leu Gin Phe Lys 440 Asn Tyr Gin Gin Leu 445 Phe Asp Tyr
Met Asn 450 Ser Gin Ser Lys Phe 455 Lys Val Lys Ile Gin 460 Phe Gly Thr Leu
Ser 465 Asp Phe Phe Asp Ala 470 Leu Asp Lys Ala Asp 475 Glu Thr Gin Arg Asp 480
Lys Gly Gin Ser Met 485 Phe Pro Val Leu Ser 490 Gly Asp Phe Phe Thr 495 Tyr
Ala Asp Arg Asp 500 Asp His Tyr Trp Ser 505 Gly Tyr Phe Thr Ser 510 Arg Pro
Phe Tyr Lys 515 Arg Met Asp Arg Ile 520 Met Glu Ser His Leu 525 Arg Ala Ala
Glu Ile 530 Leu Tyr Tyr Phe Ala 535 Leu Arg Gin Ala His 540 Lys Tyr Lys Ile
Asn 545 Lys Phe Leu Ser Ser 550 Ser Leu Tyr Thr Ala 555 Leu Thr Glu Ala Arg 560
Arg Asn Leu Gly Leu 565 Phe Gin His His Asp 570 Ala Ile Thr Gly Thr 575 Ala
Lys Asp Trp Val 5Θ0 Val Val Asp Tyr Gly 585 Thr Arg Leu Phe His 590 Ser Leu
Met Val Leu Glu Lys Ile Ile Gly Asn Ser Ala Phe Leu . Leu Ile Leu
595 600 605
PL 224 786 B1
Lys Asp 610 Lys Leu Thr Tyr Asp 615 Ser Tyr Ser Pro Asp 620 Thr Phe Leu Glu
Met 625 Asp Leu Lys Gln Lys 630 Ser Gln Aep Ser Leu 635 Pro Gln Lys Asn Ile 640
Ile Arg Leu Ser Ala 645 Glu Pro Arg Tyr Leu 650 Val Val Tyr Asn Pro 655 Leu
Glu Gln Asp Arg 660 Ile Ser Leu Val Ser 665 Val Tyr Val Ser Ser 670 Pro Thr
Val Gln Val 675 Phe Ser Ala Ser Gly 680 Lys Pro Val Glu Val 685 Gln Val Ser
Ala Val 690 Trp Asp Thr Ala Asn 695 Thr Ile Ser Glu Thr 700 Ala Tyr Glu Ile
Ser 705 Phe Arg Ala His Ile 710 Pro Pro Leu Gly Leu 715 Lys Val Tyr Lys Ile 720
Leu Glu Ser Ala Ser 725 Ser Asn Ser His Leu 730 Ala Asp Tyr Val Leu 735 Tyr
Lys Aen Lys Val 740 Glu Asp Ser Gly Ile 745 Phe Thr Ile Lys Asn 750 Met Ile
Asn Thr Glu 755 Olu Gly Ile Thr Leu 760 Glu Asn Ser Phe Val 765 Leu Leu Arg
Phe Asp 770 Gln Thr Gly Leu Met 775 Lys Gln Met Met Thr 780 Lys Glu Asp Gly
Lys 785 His His Glu Val Asn 790 Val Gln Phe Ser Trp 7 95 Tyr Gly Thr Thr Ile 800
Lys Arg Asp Lys Ser 805 Gly Ala Tyr Leu Phe 810 Leu Pro Asp Gly Asn 815 Ala
Lys Pro Tyr Val 820 Tyr Thr Thr Pro Pro 825 Phe Val Arg Val Thr 830 His Gly
Arg Ile Tyr Ser Glu Val Thr Cys Phe Phe Asp His Val Thr His Arg
835 Θ40 845
PL 224 786 B1
Val Arg Leu Tyr His Ile Gin Gly Ile Glu Gly Gin Ser Val Glu Val
850 855 860
Ser B65 Aen Ile Val Asp Ile Arg Lys 870 Val Tyr Asn Arg Glu Ile Ala 875 Met 880
Lys Ile Ser Ser Aep 885 Ile Lys Ser Gin Asn Arg Phe Tyr Thr Asp 890 895 Leu
Asn Gly Tyr Gin 900 Ile □ln Pro Arg Met Thr Leu Ser Lys Leu Pro 905 910 Leu
Gin Ala Asn 915 Val Tyr Pro Met Thr 920 Thr Met Ala Tyr Ile Gin Asp 925 Ala
Lys His Arg 930 Leu Thr Leu Leu Ser 93 5 Ala Gin Ser Leu Gly Val Ser 94 0 Ser
Leu 945 Asn ser Gly Gin Ile Glu Val 950 Ile Met Asp Arg Arg Leu Met 955 Gin 960
Asp Asp Asn Arg Gly 965 Leu Glu Gin Gly Ile Gin Asp Asn Lys Ile 970 975 Thr
Ala Asn Leu Phe 980 Arg Ile Leu Leu Glu Lys Arg Ser Ala Val Asn 905 990 Thr
Glu Glu Glu 995 Lys Lys Ser Val Ser Tyr Pro Ser Leu Leu Ser His IZ 1000 1005
Thr Ser 1010 Ser Leu Met Asn His 1015 Pro Val Ile Pro Met 1020 Ala Asn Lys
Phe Phe 1025 Ser Pro Thr Leu Glu 1030 Leu Gin Gly Glu Phe 1035 Ser Pro Leu
Gin Ser 1040 Ser Leu Pro Cys ASp 1045 Ile His Leu Val Asn 1050 Leu Arg Thr
Ile Gin 1055 Ser Lys Val Gly Asn 1060 Gly HiB Ser Asn Glu 1065 Ala Ala Leu
Ile Leu 1070 His Arg Lys Gly Phe 1075 Asp Cys Arg Phe Ser 1080 Ser Lys Gly
Thr Gly 1085 Leu Phe cys Ser Thr 1090 Thr Gin Gly Lys Ile 1095 Leu Val Gin
PL 224 786 B1
Lys Leu 1100 Leu Asn Lys Phe Ile 1105 Val Glu Ser Leu Thr 1110 Pro Ser Ser
Leu Ser 1115 Leu Met His Ser Pro 1120 Pro Gly Thr Gin Asn 1125 Ile Ser Glu
Ile Asn 1130 Leu Ser Pro Met Glu 1135 Ile Ser Thr Phe Arg 1140 Ile Gin Leu
Arg <210? 19 <211? 1116 <212? DNA <213? Sztuczna sekwencja <220?
<223? Sekwencja nukleotydową Man II-GalT <400? 19
atgaagttaa gccgccagtt caccgtgttc ggcagtgcga tcttctgtgt ggtgattttc 60
tcgctctacc tgatgctgga ccggggtcac ttagactacc ccaggaacoc gcgccgcgag 120
ggctccttcc ctcagggcca gctctcaatg ttgcaagaaa aaatagacca tttggagcgt 1Θ0
ttgctagctg agaataatga gatcatctca aatattagag actcagtcat caatttgagt 240
gagtctgtgg aggatggtcc gaaaagttca caaagcaatt tcagccaagg tgctggctca 300
cccgcctgcc ctgaggagtc cccgctgctt gtgggcccca tgctgattga gtttaacatg 360
cctgtggacc tggagctcgt ggcaaagcag aacccaaatg tgaagatggg cggccgctat 420
gcccccaggg actgcgtctc tcctcacaag gtggccatca tcattccatt ccgcaaccgg 480
caggagcacc tcaagtactg gctatattat ttgcacccag tcctgcagcg ccagcagctg 540
gactatggca tctatgttat caaccaggcg ggagacacta tattcaatcg tgctaagctc 600
ctcaatgttg gctttcaaga agccttgaag gactatgact acacctgctt tgtgtttagt 660
gacgtggacc tcattccaat gaatgaccat aatgcgtaca ggtgtttttc acagccacgg 720
cacatttccg ttgcaatgga taagtttgga ttcagcctac cttatgttca gtattttgga 780
ggtgtctctg ctctaagtaa acaacagttt ctaaccatca atggatttcc taataattat 840
tggggctggg gaggagaaga tgatgacatt tttaacagat tagtttttag aggcatgtct 900
atatctcgcc caaatgctgt ggtcgggagg tgtcgcatga tccgccactc aagagacaaa 960
aaaaatgaac ccaatcctca gaggtttgac cgaattgcac acacaaagga gacaatgctc 1020
tctgatggtt tgaactcact cacctaccag gtgctggatg tacagagata cccattgtat 1080
PL 224 786 B1 acccaaatca cagtggacat cgggacaccg agctag 1116 <210> 20 <211> 371 <212> PRT <213> Sztuczna sekwencja <22O>
<223> Sekwencja aminokwasowa Man II-GalT <400> 20
Met 1 Lys Leu Ser Arg 5 Gin Phe Thr Val Phe 10 Gly Ser Ala Ile Phe 15 Cys
Val Val Ile Phe 20 Ser Leu Tyr Leu Met 25 Leu Asp Arg Gly His 30 Leu Asp
Tyr Pro Arg 35 Asn Pro Arg Arg Glu 40 Gly Ser Phe Pro Gin 45 Gly Gin. Leu
ser Met 50 Leu Gin Glu Lys Ile 55 Asp His Leu aiu Arg 60 Leu Leu Ala Glu
Asn 65 ΑΘΠ Glu Ile Ile Ser 70 Asn Ile Arg Asp Ser 75 Val Ile Asn Leu Ser Θ0
Olu Ser Val Glu Asp 95 Gly Pro Lys Ser Ser 90 Gin Ser Asn Phe Ser 95 Gin
Gly Ala Gly Ser 100 Pro Ala Cys Pro Glu 105 Glu Ser Pro Leu Leu 110 Val Gly
Pro Met Leu 115 Ile Glu Phe Asn Met 120 Pro Val Asp Leu Glu 125 Leu Val Ala
Lys Gin 130 Asn Pro Asn Val Lys 135 Met Gly Gly Arg Tyr 140 Ala Pro Arg Asp
Cys 145 Val Ser Pro His Lys 150 Val Ala Ile Ile Ile 155 Pro Phe Arg Asn Arg 160
Gin Glu Bis Leu Lys 165 Tyr Trp Leu Tyr Tyr 170 Leu His Pro Val Leu 175 Gin
Arg Gin Gin Leu iao Asp Tyr Gly Ile Tyr ias Val Ile Asn Gin Ala 190 Gly Asp
Thr Ile Phe Asn Arg Ala Lys Leu Leu Asn Val Gly Phe Gin Glu Ala
PL 224 786 B1
195 200 205
Leu Lys Asp Tyr Asp Tyr Thr Cys Phe Val Phe Ser Asp Val Asp Leu
210 215 220
Ile Pro Met Asn Asp His Asn Ala Tyr Arg Cys Phe Ser Gin Pro Arg
225 230 235 240
His Ile Ser Val Ala Met Asp Lys Phe Gly Phe Ser Leu Pro Tyr Val
245 250 255
Gin Tyr Phe Gly Gly Val Ser Ala Leu Ser Lys Gin Gin Phe Leu Thr
260 265 270
Ile Asn Gly Phe Pro Asn Asn Tyr Trp Gly Trp Gly Gly Glu Asp Asp
275 280 285
Asp Ile Phe Asn Arg Leu Val Phe Arg Gly Met Ser Ile Ser Arg Pro
290 295 300
Asn Ala Val Val Gly Arg Cys Arg Met Ile Arg His Ser Arg Asp Lys
305 310 315 320
Lys Asn Glu Pro Asn Pro Gin Arg Phe Asp Arg Ile Ala His Thr Lys
325 330 335
GlU Thr Met Leu Ser Asp Gly Leu Asn Ser Leu Thr Tyr Gin Val Leu
340 345 350
Asp Val Gin Arg Tyr Pro leu Tyr Thr Gin Ile Thr Val Asp Ile Gly
355 360 365
Thr Pro Ser

Claims (28)

1. Wyizolowany kwas nukleinowy obejmujący sekwencję kodującą polipeptyd fuzyjny mający aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnTIII), przy czym fuzja polipeptydowa obejmuje domenę katalityczną GnTIII i domenę lokalizacji w aparacie Golgiego 3(1,2)-N-acetyloglukozaminylotransferazy I (GnTI) lub mannozydazy II (ManII), przy czym domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 90% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 21 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, przy czym domena lokalizacji w aparacie Golgiego Man II obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 90% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 23, i natomiast domena lokalizacji w aparacie Golgiego GnTI obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 90% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 24 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi.
2. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 1, znamienny tym, że domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena Man II.
3. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 2, znamienny tym, że obejmuje sekwencję nukleotydową przedstawioną na Figurze 24 i SEK. ID. NR: 12.
4. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 2, znamienny tym, że ma sekwencję nukleotydową przedstawioną na Figurze 24 i SEK. ID. NR: 12.
5. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 2, znamienny tym, że domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 21 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, i przy czym domena lokalizacji w aparacie Golgiego Man II obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 23, z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi.
6. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 2, znamienny tym, że domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową SEK. ID. NR: 21, i przy czym domena lokalizacji Man II w aparacie Golgiego obejmuje sekwencję aminokwasową SEK. ID. NR:23.
7. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 1, znamienny tym, że domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji GnTI.
8. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 7, znamienny tym, że obejmuje sekwencję co najmniej w 90% identyczną z sekwencją nukleinową przedstawioną na Figurze 25 i SEK. ID. NR: 14.
9. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 7, znamienny tym, że ma sekwencję nukleotydową przedstawioną na Figurze 25 i w SEK. ID. NR: 14.
10. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 7, znamienny tym, że domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. Nr: 21, z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi, a domena lokalizacji w aparacie Golgiego GnTI obejmuje sekwencję aminokwasową co najmniej w 95% identyczną z sekwencją aminokwasową o SEK. ID. NR: 24 z konserwatywnymi podstawieniami aminokwasowymi.
11. Wyizolowany kwas nukleinowy według zastrz. 7, znamienny tym, że domena katalityczna GnTIII obejmuje sekwencję aminokwasową o SEK. ID. NR: 21, a domena lokalizacji GnTI w aparacie Golgiego obejmuje sekwencję aminokwasową o SEK. ID. NR: 24.
12. Ssaczy wektor ekspresyjny, znamienny tym, że zawiera wyizolowany kwas nukleinowy określony w dowolnym z zastrz. 1-11.
13. Fuzja polipeptydowa mająca aktywność 3(1,4)N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnTIII), znamienna tym, że obejmuje domenę katalityczną GnTIII i domenę lokalizacji w aparacie Golgiego ssaczej 3(1,2)-N-acetyloglukozaminylotransferazy I (GnTI) lub ssaczej mannozydazy II (Man II).
14. Fuzja polipeptydowa według zastrz. 13, znamienna tym, że domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji ssaczej Man II.
15. Fuzja polipeptydowa według zastrz. 14, znamienna tym, że obejmuje sekwencję SEK. ID. NR: 13.
PL 224 786 B1
16. Fuzja polipeptydowa według zastrz. 13, znamienna tym, że domeną lokalizacji w aparacie Golgiego jest domena lokalizacji ssaczej GnTI.
17. Fuzja polipeptydowa według zastrz. 16, znamienna tym, że obejmuje sekwencję SEK. ID. NR: 15.
18. Komórka gospodarza, znamienna tym, że zawiera wektor ekspresyjny określony w zastrz. 12.
19. Sposób wytwarzania fuzji polipeptydowej mającej aktywność 3(1,4)-N-acetyloglukozaminylotransferazy III (GnTIII), znamienny tym, że obejmuje hodowanie komórki gospodarza określonej w zastrz. 18 w pożywce w warunkach umożliwiających ekspresję kwasu nukleinowego kodującego fuzję polipeptydową i odzyskanie fuzji polipeptydowej z otrzymanej hodowli.
20. Sposób in vitro lub ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórkę gospodarza, znamienny tym, że obejmuje wprowadzenie do komórki gospodarza kwasu nukleinowego określonego w dowolnym z zastrz 1 -11.
21. Sposób in vitro lub ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórkę gospodarza, znamienny tym, że obejmuje wprowadzenie do komórki gospodarza wektora ekspresyjnego określonego w zastrz. 12.
22. Sposób według zastrz. 20 lub 21, znamienny tym, że polipeptydem jest IgG albo jej fragment.
23. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że polipeptydem jest IgG1 albo jej fragment.
24. Sposób według zastrz. 20 lub 21, znamienny tym, że polipeptydem jest fuzja białkowa, która zawiera region równoważny regionowi Fc ludzkiej IgG.
25. Komórka gospodarza zawierająca wektor ekspresyjny, znamienna tym, że wektor ekspresyjny obejmuje cząsteczkę wyizolowanego kwasu nukleinowego określoną w dowolnym z zastrz. 1 -11 i cząsteczkę wyizolowanego kwasu nukleinowego kodującą polipeptyd mający aktywność mannozydazy II (Man II), przy czym polipeptyd mający aktywność Man II obejmuje sekwencję z SEK. ID. NR: 18.
26. Komórka gospodarza, znamienna tym, że obejmuje
a) pierwszy wektor ekspresyjny obejmujący cząsteczkę wyizolowanego kwasu nukleinowego określoną w dowolnym z zastrz. 1 -11; i
b) drugi wektor ekspresyjny obejmujący cząsteczkę kwasu nukleinowego kodującą polipeptyd mający aktywność mannozydazy II (Man II), przy czym polipeptyd mający aktywność Man II obejmuje SEK. ID. NR: 18.
27. Komórka gospodarza według zastrz. 26, znamienna tym, że jest wybrana z grupy składającej się z komórki ssaczej, komórki drożdży i komórki owadziej.
28. Komórka gospodarza według zastrz. 26, znamienna tym, że jest wybrana z grupy składającej się z komórki CHO, komórki BHK, komórki NSO, komórki SP2/0, komórki szpiczaka YO, mysiej komórki szpiczaka P3X63, komórki PER, komórki PER.C6 i komórki hybrydoma.
PL377967A 2003-01-22 2004-01-22 Wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, komórki gospodarza, fuzja polipeptydowa i sposób jej wytwarzania, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórki gospodarza PL224786B1 (pl)

Applications Claiming Priority (6)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US44130703P 2003-01-22 2003-01-22
US60/441,307 2003-01-22
US49125403P 2003-07-31 2003-07-31
US60/491,254 2003-07-31
US49514203P 2003-08-15 2003-08-15
US60/495,142 2003-08-15

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL377967A1 PL377967A1 (pl) 2006-02-20
PL224786B1 true PL224786B1 (pl) 2017-01-31

Family

ID=32777012

Family Applications (7)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL393646A PL222222B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Sposób wytwarzania polipeptydu
PL393641A PL222219B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Komórka gospodarza i sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL393644A PL222220B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Komórka gospodarza i sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL393645A PL222206B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Komórka gospodarza i sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL377967A PL224786B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, komórki gospodarza, fuzja polipeptydowa i sposób jej wytwarzania, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji polipeptydu wytwarzanego przez komórki gospodarza
PL393647A PL222221B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL415463A PL224787B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, fuzje polipeptydowe, komórki gospodarza, sposób wytwarzania fuzji polipeptydowych, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji, wyizolowana cząsteczka kwasu nukleinowego

Family Applications Before (4)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL393646A PL222222B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Sposób wytwarzania polipeptydu
PL393641A PL222219B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Komórka gospodarza i sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL393644A PL222220B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Komórka gospodarza i sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL393645A PL222206B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Komórka gospodarza i sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza

Family Applications After (2)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL393647A PL222221B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Sposób wytwarzania polipeptydu w komórce gospodarza
PL415463A PL224787B1 (pl) 2003-01-22 2004-01-22 Wyizolowany kwas nukleinowy, ssaczy wektor ekspresyjny, fuzje polipeptydowe, komórki gospodarza, sposób wytwarzania fuzji polipeptydowych, sposoby in vitro i ex vivo modyfikowania profilu glikozylacji, wyizolowana cząsteczka kwasu nukleinowego

Country Status (19)

Country Link
US (2) US8367374B2 (pl)
EP (4) EP1587921B1 (pl)
JP (4) JP5425365B2 (pl)
KR (2) KR101498588B1 (pl)
CN (1) CN103540600B (pl)
AT (1) ATE475708T1 (pl)
AU (2) AU2004205802B2 (pl)
CA (1) CA2513797C (pl)
CZ (1) CZ308720B6 (pl)
DE (1) DE602004028337D1 (pl)
ES (3) ES2543734T3 (pl)
HK (1) HK1089205A1 (pl)
IL (2) IL169805A (pl)
MX (1) MXPA05007781A (pl)
NO (1) NO339270B1 (pl)
NZ (5) NZ567320A (pl)
PL (7) PL222222B1 (pl)
SG (2) SG2013005590A (pl)
WO (1) WO2004065540A2 (pl)

Families Citing this family (232)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US6136311A (en) 1996-05-06 2000-10-24 Cornell Research Foundation, Inc. Treatment and diagnosis of cancer
EP2261229A3 (en) 1998-04-20 2011-03-23 GlycArt Biotechnology AG Glycosylation engineering of antibodies for improving antibody-dependent cellular cytotoxicity
JP3528611B2 (ja) * 1998-07-16 2004-05-17 Ｊｆｅスチール株式会社 結束材の切断方法及びその装置
EP1423510A4 (en) 2001-08-03 2005-06-01 Glycart Biotechnology Ag ANTIBODY GLYCOSYLATION VARIANTS WITH INCREASED CELL CYTOTOXICITY DEPENDENT OF ANTIBODIES
EP1587921B1 (en) * 2003-01-22 2010-07-28 GlycArt Biotechnology AG Fusion constructs and use of same to produce antibodies with increased fc receptor binding affinity and effector function
JPWO2004087761A1 (ja) * 2003-03-31 2006-07-27 麒麟麦酒株式会社 ヒトモノクローナル抗体およびヒトポリクローナル抗体の精製
EA202091901A1 (ru) 2003-11-05 2020-11-24 Роше Гликарт Аг АНТИТЕЛА, ОБЛАДАЮЩИЕ ПОВЫШЕННОЙ АФФИННОСТЬЮ К СВЯЗЫВАНИЮ С Fc-РЕЦЕПТОРОМ И ЭФФЕКТОРНОЙ ФУНКЦИЕЙ
TW200539855A (en) * 2004-03-15 2005-12-16 Wyeth Corp Calicheamicin conjugates
AU2004224925C1 (en) * 2004-08-30 2011-07-21 Biotest Ag Immunoconjugates targeting syndecan-1 expressing cells and use thereof
WO2006082515A2 (en) 2005-02-07 2006-08-10 Glycart Biotechnology Ag Antigen binding molecules that bind egfr, vectors encoding same, and uses thereof
CN101128486A (zh) 2005-02-18 2008-02-20 米德列斯公司 缺乏岩藻糖残基的抗cd30单克隆抗体
AU2006226060A1 (en) * 2005-03-25 2006-09-28 Glycart Biotechnology Ag Antigen binding molecules directed to MCSP and having increased Fc receptor binding affinity and effector function
EP1888649A2 (en) * 2005-05-09 2008-02-20 GlycArt Biotechnology AG Antigen binding molecules having modified fc regions and altered binding to fc receptors
US7566456B2 (en) * 2005-06-23 2009-07-28 Haiming Chen Allergen vaccine proteins for the treatment and prevention of allergic diseases
SG164379A1 (en) 2005-07-21 2010-09-29 Genmab As Potency assays for antibody drug substance binding to an fc receptor
CN101291954B (zh) * 2005-08-26 2013-03-27 罗氏格黎卡特股份公司 具有改变的细胞信号传导活性的修饰的抗原结合分子
ATE509033T1 (de) 2006-03-20 2011-05-15 Univ California Manipulierte anti-prostatastammzellenantigen (psca)-antikörper für krebs-targeting
MX2008011905A (es) * 2006-03-21 2008-09-30 Genentech Inc Terapia de combinacion.
US7846724B2 (en) 2006-04-11 2010-12-07 Hoffmann-La Roche Inc. Method for selecting CHO cell for production of glycosylated antibodies
WO2008008482A2 (en) * 2006-07-13 2008-01-17 Genentech, Inc. Altered br3-binding polypeptides
AR062223A1 (es) * 2006-08-09 2008-10-22 Glycart Biotechnology Ag Moleculas de adhesion al antigeno que se adhieren a egfr, vectores que los codifican, y sus usos de estas
AU2007312367B2 (en) 2006-10-12 2012-09-06 Chugai Seiyaku Kabushiki Kaisha Diagnosis and treatment of cancer using anti-EREG antibody
KR20090130029A (ko) * 2007-03-07 2009-12-17 글리코파이, 인크. 푸코실화가 변형된 당단백질의 제조
EP1995309A1 (en) * 2007-05-21 2008-11-26 Vivalis Recombinant protein production in avian EBx® cells
CN103382487A (zh) 2007-06-15 2013-11-06 麦迪卡格公司 修饰植物中的糖蛋白产生
CA2698343C (en) 2007-09-04 2018-06-12 The Regents Of The University Of California High affinity anti-prostate stem cell antigen (psca) antibodies for cancer targeting and detection
CA2697482C (en) 2007-09-05 2016-05-31 F. Hoffmann-La Roche Ag Combination therapy with type i and type ii anti-cd20 antibodies
KR101554753B1 (ko) 2007-10-01 2015-09-22 브리스톨-마이어스 스큅 컴퍼니 메소텔린에 결합하는 인간 항체 및 이의 용도
US20090098118A1 (en) 2007-10-15 2009-04-16 Thomas Friess Combination therapy of a type ii anti-cd20 antibody with an anti-bcl-2 active agent
US20090162359A1 (en) 2007-12-21 2009-06-25 Christian Klein Bivalent, bispecific antibodies
BRPI0819593A2 (pt) 2007-12-21 2015-05-05 Genentech Inc "método para tratamento de um paciente com artrite reumatóide (ra)"
US9266967B2 (en) 2007-12-21 2016-02-23 Hoffmann-La Roche, Inc. Bivalent, bispecific antibodies
JP5990365B2 (ja) * 2007-12-26 2016-09-14 バイオテスト・アクチエンゲゼルシヤフト Ｃｄ１３８を標的とする剤及びその使用
PL2242772T3 (pl) * 2007-12-26 2015-05-29 Biotest Ag Immunokonjugaty nakierowane na CD138 i ich zastosowanie
EP2238169A1 (en) * 2007-12-26 2010-10-13 Biotest AG Method of decreasing cytotoxic side-effects and improving efficacy of immunoconjugates
JP2011508738A (ja) * 2007-12-26 2011-03-17 バイオテスト・アクチエンゲゼルシヤフト Ｃｄ１３８発現腫瘍細胞のターゲティングを向上させる方法及び剤
CN101918451A (zh) * 2008-01-15 2010-12-15 弗·哈夫曼-拉罗切有限公司 抗CCR5的afucosylated抗体及其用途
KR101054362B1 (ko) * 2008-07-03 2011-08-05 재단법인 목암생명공학연구소 재조합 단백질의 푸코스 함량을 감소시키는 방법
JP5813505B2 (ja) 2008-07-18 2015-11-17 メディカゴ インコーポレイテッド 新規インフルエンザウイルス免疫エピトープ
US8394924B2 (en) * 2008-10-23 2013-03-12 Massachusetts Institute Of Technology Directed engagement of activating Fc receptors
ES2712732T3 (es) 2009-02-17 2019-05-14 Cornell Res Foundation Inc Métodos y kits para el diagnóstico de cáncer y la predicción de valor terapéutico
AR075982A1 (es) 2009-03-31 2011-05-11 Roche Glycart Ag Terapia de combinacion de un anticuerpo afucosilado y una o mas de las citoquinas seleccionadas de gm- csf humano, m -csf humano y/o il-3 humano y composicion
CA2754646A1 (en) 2009-03-31 2010-10-07 Roche Glycart Ag Treatment of cancer with a humanized anti-egfr igg1 antibody and irinotecan
PE20120591A1 (es) 2009-04-02 2012-05-23 Roche Glycart Ag Anticuerpos multiespecificos que comprenden anticuerpos de longitud completa y fragmentos fab de cadena sencilla
AU2010233993A1 (en) 2009-04-07 2011-09-08 Roche Glycart Ag Bispecific anti-ErbB-1/anti-c-Met antibodies
US20100256340A1 (en) 2009-04-07 2010-10-07 Ulrich Brinkmann Trivalent, bispecific antibodies
AU2010233994A1 (en) 2009-04-07 2011-09-22 Roche Glycart Ag Bispecific anti-ErbB-3/anti-c-Met antibodies
US9289509B2 (en) * 2009-05-06 2016-03-22 Biotest Ag Uses of immunoconjugates targeting CD138
MX2011011925A (es) 2009-05-27 2011-12-06 Hoffmann La Roche Anticuerpos triespecificos o tetraespecificos.
JP5808052B2 (ja) 2009-05-29 2015-11-10 中外製薬株式会社 Ｅｇｆファミリーリガンドのアンタゴニストを成分とする医薬組成物
US9676845B2 (en) 2009-06-16 2017-06-13 Hoffmann-La Roche, Inc. Bispecific antigen binding proteins
TWI409079B (zh) 2009-08-14 2013-09-21 Roche Glycart Ag 非典型岩藻醣化ｃｄ２０抗體與苯達莫斯汀（ｂｅｎｄａｍｕｓｔｉｎｅ）之組合療法
CA2769595A1 (en) 2009-08-14 2011-02-17 Roche Glycart Ag Combination therapy of an afucosylated cd20 antibody with fludarabine and/or mitoxantrone
TW201113037A (en) 2009-08-28 2011-04-16 Hoffmann La Roche Antibodies against CDCP1 for the treatment of cancer
TWI412375B (zh) 2009-08-28 2013-10-21 Roche Glycart Ag 人類化抗ｃｄｃｐ１抗體
AU2010288469A1 (en) 2009-08-31 2012-03-01 Roche Glycart Ag Affinity-matured humanized anti CEA monoclonal antibodies
AR078161A1 (es) 2009-09-11 2011-10-19 Hoffmann La Roche Formulaciones farmaceuticas muy concentradas de un anticuerpo anti cd20. uso de la formulacion. metodo de tratamiento.
US20120302737A1 (en) 2009-09-16 2012-11-29 Genentech, Inc. Coiled coil and/or tether containing protein complexes and uses thereof
KR101436219B1 (ko) 2009-10-26 2014-09-01 에프. 호프만-라 로슈 아게 글리코실화된 면역글로불린의 제조 방법
EP3511023A1 (en) 2009-12-02 2019-07-17 Imaginab, Inc. J591 minibodies and cys-diabodies for targeting human prostate specific membrane antigen (psma) and methods for their use
ES2571226T3 (es) 2009-12-22 2016-05-24 Roche Glycart Ag Anticuerpos anti-HER3 y usos de los mismos
US20110158987A1 (en) 2009-12-29 2011-06-30 F. Hoffmann-Laroche Ag Novel antibody formulation
TW201138821A (en) 2010-03-26 2011-11-16 Roche Glycart Ag Bispecific antibodies
CN102844049B (zh) 2010-04-27 2016-06-01 罗切格利卡特公司 无岩藻糖基化CD20抗体与mTOR抑制剂的联合疗法
US20120100166A1 (en) 2010-07-15 2012-04-26 Zyngenia, Inc. Ang-2 Binding Complexes and Uses Thereof
WO2012010582A1 (en) 2010-07-21 2012-01-26 Roche Glycart Ag Anti-cxcr5 antibodies and methods of use
WO2012018771A1 (en) 2010-08-03 2012-02-09 Genentech, Inc. Chronic lymphocytic leukemia (cll) biomarkers
EA034742B1 (ru) 2010-08-13 2020-03-16 Роше Гликарт Аг Антитела к fap, полинуклеотид, вектор и клетка для их получения и их применения
KR101653030B1 (ko) 2010-08-13 2016-08-31 로슈 글리카트 아게 항-테나신-c a２ 항체 및 이의 사용 방법
AR082693A1 (es) 2010-08-17 2012-12-26 Roche Glycart Ag Terapia de combinacion de un anticuerpo anti-cd20 afucosilado con un anticuerpo anti-vegf
KR101586128B1 (ko) 2010-08-24 2016-01-15 에프. 호프만-라 로슈 아게 디술피드 안정화 ― Ｆｖ 단편을 포함하는 이중특이적 항체
MX2013006739A (es) 2010-12-16 2013-07-17 Roche Glycart Ag Terapia combinada de anticuerpo cd20 afucosilado con inhibidor de mdm2.
JP5766296B2 (ja) 2010-12-23 2015-08-19 エフ．ホフマン−ラ ロシュ アーゲーＦ． Ｈｏｆｆｍａｎｎ−Ｌａ Ｒｏｃｈｅ Ａｋｔｉｅｎｇｅｓｅｌｌｓｃｈａｆｔ ポリペプチド−ポリヌクレオチド複合体、およびエフェクター成分の標的化された送達におけるその使用
JPWO2012105699A1 (ja) * 2011-02-03 2014-07-03 株式会社イーベック 補体依存性生物活性の高い抗体の産生法
RU2013139267A (ru) 2011-02-10 2015-03-20 Рош Гликарт Аг Улучшенная иммунотерапия
RS62238B1 (sr) 2011-02-10 2021-09-30 Roche Glycart Ag Mutantni interleukin-2 polipeptidi
RU2607038C2 (ru) 2011-02-28 2017-01-10 Ф. Хоффманн-Ля Рош Аг Антигенсвязывающие белки
EP2681240B1 (en) 2011-02-28 2017-08-16 F. Hoffmann-La Roche AG Monovalent antigen binding proteins
JP6046642B2 (ja) 2011-03-02 2016-12-21 ロシュ グリクアート アーゲー Ｃｅａ抗体
EA201892619A1 (ru) 2011-04-29 2019-04-30 Роше Гликарт Аг Иммуноконъюгаты, содержащие мутантные полипептиды интерлейкина-2
WO2012162561A2 (en) 2011-05-24 2012-11-29 Zyngenia, Inc. Multivalent and monovalent multispecific complexes and their uses
FR2976811A1 (fr) 2011-06-22 2012-12-28 Lfb Biotechnologies Utilisation d'un anticorps anti-cd20 a haute adcc pour le traitement de la maladie de waldenstrom
KR20140048292A (ko) 2011-08-23 2014-04-23 로슈 글리카트 아게 항-mcsp 항체
PL2748202T3 (pl) 2011-08-23 2018-12-31 Roche Glycart Ag Dwuswoiste cząsteczki wiążące antygen
BR112014006537A2 (pt) 2011-09-23 2017-11-28 Roche Glycart Ag anticorpos biespecíficos, formulação farmacêutica, usos de um anticorpo biespecífico, método de tratamento, ácido nucleico, vetores de expressão, célula hospedeira e método para a produção de um anticorpo biespecífico
US9994610B2 (en) 2011-10-19 2018-06-12 Roche Glycart Ag Separation method for fucosylated antibodies
US20130302274A1 (en) 2011-11-25 2013-11-14 Roche Glycart Ag Combination therapy
KR20140100571A (ko) 2011-12-08 2014-08-14 바이오테스트 아게 Ｃｄ１３８을 타겟팅하는 면역접합체의 용도
TWI593705B (zh) * 2011-12-28 2017-08-01 Chugai Pharmaceutical Co Ltd Humanized anti-epiregulin antibody and cancer therapeutic agent containing the antibody as an active ingredient
WO2013113641A1 (en) 2012-01-31 2013-08-08 Roche Glycart Ag Use of nkp46 as a predictive biomarker for cancer treatment with adcc- enhanced antibodies
CN104105711B (zh) 2012-02-10 2018-11-30 弗·哈夫曼-拉罗切有限公司 单链抗体及其他异多聚体
RU2014138586A (ru) 2012-03-02 2016-04-20 Рош Гликарт Аг Прогностический биомаркер для лечения рака антителами с повышенной антителозависимой клеточной цитотоксичностью
US9751942B2 (en) 2012-03-29 2017-09-05 Chugai Seiyaku Kabushiki Kaisha Anti-LAMP5 antibody and utilization thereof
EP2852610B1 (en) 2012-05-23 2018-07-11 Glykos Finland Oy Production of fucosylated glycoproteins
MX2014014162A (es) 2012-05-24 2015-02-04 Hoffmann La Roche Anticuerpos multiespecificos.
TWI797443B (zh) 2012-05-30 2023-04-01 日商中外製藥股份有限公司 抗原結合分子之篩選或製造方法
CN104411718B (zh) 2012-06-27 2018-04-24 弗·哈夫曼-拉罗切有限公司 用于制备包含特异性结合靶的至少一种结合实体的抗体Fc区缀合物的方法及其用途
CN104395339A (zh) 2012-06-27 2015-03-04 弗·哈夫曼-拉罗切有限公司 用于选择并产生含有至少两种不同结合实体的定制高度选择性和多特异性靶向实体的方法及其用途
AU2013291964B2 (en) * 2012-07-18 2017-12-14 Glycotope Gmbh Novel therapeutic treatments with anti-HER2 antibodies having a low fucosylation
PL3434695T3 (pl) 2012-08-07 2021-05-17 Roche Glycart Ag Ulepszona immunoterapia
EP2912060B1 (en) 2012-10-29 2019-12-25 The University of North Carolina at Chapel Hill Compositions and methods for inhibiting pathogen infection
EP2727941A1 (en) 2012-11-05 2014-05-07 MAB Discovery GmbH Method for the production of multispecific antibodies
WO2014067642A1 (en) 2012-11-05 2014-05-08 Mab Discovery Gmbh Method for the production of multispecific antibodies
EP2727942A1 (en) 2012-11-05 2014-05-07 MAB Discovery GmbH Bispecific antibodies against human EGFR, HER2, and HER3
EP2727943A1 (en) 2012-11-05 2014-05-07 MAB Discovery GmbH Trispecific antibodies against human EGFR, HER2 and HER3
TWI693073B (zh) 2012-12-21 2020-05-11 日商中外製藥股份有限公司 對ｇｐｃ３標的治療劑療法為有效之患者投與的ｇｐｃ３標的治療劑
EP3557260B1 (en) 2012-12-21 2022-05-18 Chugai Seiyaku Kabushiki Kaisha Gpc3-targeting drug which is administered to patient responsive to gpc3-targeting drug therapy
AR094403A1 (es) 2013-01-11 2015-07-29 Hoffmann La Roche Terapia de combinación de anticuerpos anti-her3
WO2014114595A1 (en) 2013-01-23 2014-07-31 Roche Glycart Ag Predictive biomarker for cancer treatment with adcc-enhanced antibodies
ES2829499T3 (es) 2013-02-05 2021-06-01 Engmab Sarl Método para la selección de anticuerpos contra BCMA
EP2762496A1 (en) 2013-02-05 2014-08-06 EngMab AG Method for the selection of antibodies against BCMA
RU2015140921A (ru) 2013-02-26 2017-04-03 Роше Гликарт Аг Антитела к mcsp
CN110538322A (zh) 2013-03-13 2019-12-06 豪夫迈·罗氏有限公司 抗体配制剂
UA118028C2 (uk) 2013-04-03 2018-11-12 Рош Глікарт Аг Біспецифічне антитіло, специфічне щодо fap і dr5, антитіло, специфічне щодо dr5, і спосіб їх застосування
CA2916362A1 (en) 2013-06-24 2014-12-31 Masami Suzuki Therapeutic agent comprising humanized anti-epiregulin antibody as active ingredient for non-small-cell lung carcinoma excluding adenocarcinoma
CN105612182B (zh) 2013-10-11 2019-12-10 豪夫迈·罗氏有限公司 多特异性结构域交换共有可变轻链抗体
WO2015082446A1 (en) 2013-12-02 2015-06-11 F. Hoffmann-La Roche Ag Treatment of cancer using an anti-cdcp1 antibody and a taxane
TWI702316B (zh) 2013-12-04 2020-08-21 日商中外製藥股份有限公司 因應化合物濃度使抗原結合能力變化的抗原結合分子及其資料庫
CN105899535A (zh) 2013-12-17 2016-08-24 豪夫迈·罗氏有限公司 用pd-1轴结合拮抗剂和抗cd20抗体治疗癌症的方法
UA117289C2 (uk) 2014-04-02 2018-07-10 Ф. Хоффманн-Ля Рош Аг Мультиспецифічне антитіло
JP6827319B2 (ja) 2014-05-08 2021-02-10 中外製薬株式会社 Ｇｐｃ３標的治療剤療法が有効である患者に投与されるｇｐｃ３標的治療剤
EP3904388A1 (en) * 2014-05-27 2021-11-03 Academia Sinica Fucosidase from bacteroides and methods using the same
PL3148581T3 (pl) 2014-05-30 2020-05-18 Henlix Biotech Co., Ltd. Przeciwciała przeciwko receptorowi naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR)
CA2954974A1 (en) 2014-07-21 2016-01-28 Glykos Finland Oy Production of glycoproteins with mammalian-like n-glycans in filamentous fungi
AU2015318001B2 (en) 2014-09-15 2021-03-25 Genentech, Inc. Antibody formulations
US20160082120A1 (en) 2014-09-23 2016-03-24 Genentech, Inc. METHODS OF USING ANTI-CD79b IMMUNOCONJUGATES
WO2016079050A1 (en) 2014-11-20 2016-05-26 F. Hoffmann-La Roche Ag Combination therapy of t cell activating bispecific antigen binding molecules cd3 abd folate receptor 1 (folr1) and pd-1 axis binding antagonists
EP3227332B1 (en) 2014-12-03 2019-11-06 F.Hoffmann-La Roche Ag Multispecific antibodies
CN115109158A (zh) 2015-05-07 2022-09-27 阿吉纳斯公司 抗ox40抗体及其使用方法
CN116196414A (zh) 2015-05-11 2023-06-02 豪夫迈·罗氏有限公司 治疗狼疮性肾炎的组合物和方法
EP3108897A1 (en) 2015-06-24 2016-12-28 F. Hoffmann-La Roche AG Antibodies against human csf-1r for use in inducing lymphocytosis in lymphomas or leukemias
WO2016207304A2 (en) 2015-06-26 2016-12-29 Mab Discovery Gmbh Monoclonal anti-il-1racp antibodies
KR20180021864A (ko) 2015-06-29 2018-03-05 제넨테크, 인크. 장기 이식에서 사용하기 위한 유형 ii 항-cd20 항체
EA202092435A3 (ru) 2015-08-03 2021-06-30 Энгмаб Сарл Моноклональные антитела против bcma
EP3331564A4 (en) 2015-08-07 2019-05-22 Imaginab, Inc. AGAINST MOLECULE TREATED ANTIGEN-BONDING CONSTRUCTS
EP3662930A1 (en) 2015-09-24 2020-06-10 AbVitro LLC Hiv antibody compositions and methods of use
CA2997406C (en) 2015-12-09 2024-05-28 F. Hoffmann-La Roche Ag Type ii anti-cd20 antibody for reducing formation of anti-drug antibodies or cytokine release
JP2019517991A (ja) 2016-03-01 2019-06-27 エフ・ホフマン−ラ・ロシュ・アクチェンゲゼルシャフト 低減したａｄｃｐを有するオビヌツズマブ及びリツキシマブ変異体
EP3241845A1 (en) 2016-05-06 2017-11-08 MAB Discovery GmbH Humanized anti-il-1r3 antibodies
EP3455252B1 (en) 2016-05-11 2022-02-23 F. Hoffmann-La Roche AG Modified anti-tenascin antibodies and methods of use
EP3252078A1 (en) 2016-06-02 2017-12-06 F. Hoffmann-La Roche AG Type ii anti-cd20 antibody and anti-cd20/cd3 bispecific antibody for treatment of cancer
EP3257866A1 (en) 2016-06-17 2017-12-20 Academisch Medisch Centrum Modified anti-tnf antibody and use thereof in the treatment of ibd
EP4295918A3 (en) 2016-11-02 2024-03-20 Bristol-Myers Squibb Company Bispecific antibody against bcma and cd3 and an immunological drug for combined use in treating multiple myeloma
EP3551225A1 (en) 2016-12-07 2019-10-16 Agenus Inc. Antibodies and methods of use thereof
WO2018147960A1 (en) 2017-02-08 2018-08-16 Imaginab, Inc. Extension sequences for diabodies
SG11201909218RA (en) 2017-04-03 2019-11-28 Hoffmann La Roche Antibodies binding to steap-1
TWI707871B (zh) 2017-04-05 2020-10-21 瑞士商赫孚孟拉羅股份公司 抗lag3抗體
CA3059468A1 (en) 2017-04-27 2018-11-01 Tesaro, Inc. Antibody agents directed against lymphocyte activation gene-3 (lag-3) and uses thereof
EP3401332A1 (en) 2017-05-08 2018-11-14 MAB Discovery GmbH Anti-il-1r3 antibodies for use in inflammatory conditions
JP2020521791A (ja) 2017-06-02 2020-07-27 エフ・ホフマン−ラ・ロシュ・アクチェンゲゼルシャフト がんの治療のためのｉｉ型抗ｃｄ２０抗体及び抗ｃｄ２０／ｃｄ３０二重特異性抗体
JP2020528061A (ja) 2017-07-26 2020-09-17 エフ・ホフマン−ラ・ロシュ・アクチェンゲゼルシャフト ＢＥＴ阻害剤、Ｂｃｌ−２阻害剤及び抗ＣＤ２０抗体を用いた併用療法
CA3070774A1 (en) 2017-08-25 2019-02-28 Five Prime Therapeutics, Inc. B7-h4 antibodies and methods of use thereof
US11674125B2 (en) * 2017-12-18 2023-06-13 The General Hospital Corporation Glycoengineering
KR102575787B1 (ko) 2017-12-21 2023-09-08 에프. 호프만-라 로슈 아게 Hla-a2/wt1에 결합하는 항체
EP3731865A1 (en) 2017-12-29 2020-11-04 F. Hoffmann-La Roche AG Method for improving vegf-receptor blocking selectivity of an anti-vegf antibody
TWI829667B (zh) 2018-02-09 2024-01-21 瑞士商赫孚孟拉羅股份公司 結合gprc5d之抗體
CA3091161A1 (en) 2018-02-21 2019-08-29 Five Prime Therapeutics, Inc. B7-h4 antibody dosing regimens
EP3755720A1 (en) 2018-02-21 2020-12-30 Five Prime Therapeutics, Inc. B7-h4 antibody formulations
AU2019228600A1 (en) 2018-03-02 2020-09-24 Five Prime Therapeutics, Inc. B7-H4 antibodies and methods of use thereof
AU2019245243A1 (en) 2018-03-29 2020-09-03 Genentech, Inc Modulating lactogenic activity in mammalian cells
US11555071B2 (en) 2018-06-03 2023-01-17 Lamkap Bio Beta Ltd. Bispecific antibodies against CEACAM5 and CD47
JP2022502488A (ja) 2018-09-21 2022-01-11 ザ ユニバーシティ オブ ノース カロライナ アット チャペル ヒル 粘液を透過するのを制限するための合成結合剤
TWI835885B (zh) 2018-10-15 2024-03-21 美商戊瑞治療有限公司 用於癌症之組合療法
BR112021010908A2 (pt) 2018-12-06 2021-08-31 Genentech, Inc. Método para tratamento de linfoma difuso de grandes células b, kit e imunoconjugado
WO2020127619A1 (en) 2018-12-21 2020-06-25 F. Hoffmann-La Roche Ag Antibodies binding to cd3
AR117468A1 (es) 2018-12-21 2021-08-11 Hoffmann La Roche ANTICUERPO QUE SE UNE A VEGF Y A IL-1b Y MÉTODOS DE UTILIZACIÓN
US20220153875A1 (en) 2019-03-19 2022-05-19 Chugai Seiyaku Kabushiki Kaisha Antigen-binding molecule containing antigen-binding domain of which binding activity to antigen is changed depending on mta, and library for obtaining said antigen-binding domain
MX2021013825A (es) 2019-05-14 2022-01-18 Genentech Inc Procedimientos de uso de inmunoconjugados anti-cd79b para tratar el linfoma folicular.
AR119382A1 (es) 2019-07-12 2021-12-15 Hoffmann La Roche Anticuerpos de pre-direccionamiento y métodos de uso
AR119393A1 (es) 2019-07-15 2021-12-15 Hoffmann La Roche Anticuerpos que se unen a nkg2d
EP4004045A1 (en) 2019-07-31 2022-06-01 F. Hoffmann-La Roche AG Antibodies binding to gprc5d
CR20220019A (es) 2019-07-31 2022-02-11 Hoffmann La Roche Anticuerpos que se fijan a gprc5d
CA3146616A1 (en) 2019-09-12 2021-03-18 Matthew Dominic CASCINO Compositions and methods of treating lupus nephritis
US20210130492A1 (en) 2019-09-18 2021-05-06 Genentech, Inc. Anti-klk7 antibodies, anti-klk5 antibodies, multispecific anti-klk5/klk7 antibodies, and methods of use
CA3153880A1 (en) 2019-10-18 2020-06-09 Juana Elva HERNANDEZ MONTALVO Methods of using anti-cd79b immunoconjugates to treat diffuse large b-cell lymphoma
EP3831849A1 (en) 2019-12-02 2021-06-09 LamKap Bio beta AG Bispecific antibodies against ceacam5 and cd47
CR20220256A (es) 2019-12-18 2022-08-31 Hoffmann La Roche Anticuerpos que se unen a hla-a2/mage-a4
EP4114860A1 (en) 2020-03-06 2023-01-11 Go Therapeutics, Inc. Anti-glyco-cd44 antibodies and their uses
CA3169908A1 (en) 2020-03-26 2021-09-30 Genentech, Inc. Modified mammalian cells having reduced host cell proteins
BR112022021441A2 (pt) 2020-04-24 2022-12-13 Genentech Inc Métodos para tratar linfoma folicular e linfoma difuso de grandes células b e kits
TW202208423A (zh) 2020-05-17 2022-03-01 英商阿斯特捷利康英國股份有限公司 Ｓａｒｓ－ｃｏｖ－２抗體及其選擇和使用方法
BR112022024996A2 (pt) 2020-06-08 2022-12-27 Hoffmann La Roche Anticorpos, ácido nucleico, célula hospedeira, método para produzir um anticorpo, composição farmacêutica, agente terapêutico, uso do anticorpo e método para tratar um indivíduo com hepatite b
TWI811703B (zh) 2020-06-19 2023-08-11 瑞士商赫孚孟拉羅股份公司 與ｃｄ３及ｃｄ１９結合之抗體
JP2023530961A (ja) 2020-06-19 2023-07-20 エフ・ホフマン－ラ・ロシュ・アクチェンゲゼルシャフト Ｃｄ３に結合する抗体
TW202216767A (zh) 2020-06-19 2022-05-01 瑞士商赫孚孟拉羅股份公司 與ＣＤ３及ＦｏｌＲ１結合之抗體
WO2021255146A1 (en) 2020-06-19 2021-12-23 F. Hoffmann-La Roche Ag Antibodies binding to cd3 and cea
MX2022016453A (es) 2020-06-24 2023-02-01 Genentech Inc Lineas celulares resistentes a la apoptosis.
CA3187277A1 (en) 2020-07-10 2022-01-13 F. Hoffmann-La Roche Ag Antibodies which bind to cancer cells and target radionuclides to said cells
AU2021308653A1 (en) 2020-07-17 2023-02-16 Genentech, Inc. Anti-Notch2 antibodies and methods of use
CN116234577A (zh) 2020-08-10 2023-06-06 阿斯利康(英国)有限公司 用于治疗和预防covid-19的sars-cov-2抗体
WO2022047222A2 (en) 2020-08-28 2022-03-03 Genentech, Inc. Crispr/cas9 multiplex knockout of host cell proteins
WO2022049165A1 (en) 2020-09-04 2022-03-10 F. Hoffmann-La Roche Ag Antibody that binds to vegf-a and ang2 and methods of use
JP2023545566A (ja) 2020-10-20 2023-10-30 エフ・ホフマン－ラ・ロシュ・アクチェンゲゼルシャフト Ｐｄ－１軸結合アンタゴニストとｌｒｒｋ２阻害剤との併用療法
AR123855A1 (es) 2020-10-20 2023-01-18 Genentech Inc Anticuerpos anti-mertk conjugados con peg y métodos de uso
WO2022152656A1 (en) 2021-01-12 2022-07-21 F. Hoffmann-La Roche Ag Split antibodies which bind to cancer cells and target radionuclides to said cells
KR20230131205A (ko) 2021-01-13 2023-09-12 에프. 호프만-라 로슈 아게 병용 요법
JP2024509695A (ja) 2021-02-03 2024-03-05 ジェネンテック， インコーポレイテッド 多重特異性結合タンパク質分解プラットフォームおよび使用方法
JP2024512324A (ja) 2021-03-05 2024-03-19 ジーオー セラピューティクス，インコーポレイテッド 抗グリコｃｄ４４抗体およびその使用
AR125074A1 (es) 2021-03-12 2023-06-07 Genentech Inc Anticuerpos anti-klk7, anticuerpos anti-klk5, anticuerpos multiespecíficos anti-klk5 / klk7 y métodos de uso
JP2024511970A (ja) 2021-03-15 2024-03-18 ジェネンテック， インコーポレイテッド ループス腎炎の治療の組成物及び方法
EP4326855A1 (en) 2021-04-19 2024-02-28 Genentech, Inc. Modified mammalian cells
EP4326271A1 (en) 2021-04-23 2024-02-28 F. Hoffmann-La Roche AG Prevention or mitigation of nk cell engaging agent-related adverse effects
TW202244059A (zh) 2021-04-30 2022-11-16 瑞士商赫孚孟拉羅股份公司 用抗ｃｄ２０／抗ｃｄ３雙特異性抗體進行治療之給藥
EP4330282A1 (en) 2021-04-30 2024-03-06 F. Hoffmann-La Roche AG Dosing for combination treatment with anti-cd20/anti-cd3 bispecific antibody and anti-cd79b antibody drug conjugate
CA3218170A1 (en) 2021-05-12 2022-11-17 Jamie Harue HIRATA Methods of using anti-cd79b immunoconjugates to treat diffuse large b-cell lymphoma
KR20240010469A (ko) 2021-05-21 2024-01-23 제넨테크, 인크. 관심 재조합 생성물의 생성을 위한 변형된 세포
IL308015A (en) 2021-06-09 2023-12-01 Hoffmann La Roche A combination of a specific BRAF inhibitor (paradox breaker) and a PD-1 spindle-binding antagonist for use in cancer treatment
EP4370545A1 (en) 2021-07-12 2024-05-22 Genentech, Inc. Structures for reducing antibody-lipase binding
KR20240032889A (ko) 2021-07-14 2024-03-12 제넨테크, 인크. 항-c-c 모티프 케모카인 수용체 8(ccr8) 항체 및 사용 방법
EP4373859A1 (en) 2021-07-22 2024-05-29 F. Hoffmann-La Roche AG Heterodimeric fc domain antibodies
CN117794953A (zh) 2021-08-03 2024-03-29 豪夫迈·罗氏有限公司 双特异性抗体及使用方法
AU2022324456A1 (en) 2021-08-05 2024-02-15 Go Therapeutics, Inc. Anti-glyco-muc4 antibodies and their uses
JP2024530189A (ja) 2021-08-07 2024-08-16 ジェネンテック， インコーポレイテッド びまん性大細胞型ｂ細胞リンパ腫を処置するために抗ｃｄ７９ｂイムノコンジュゲートを使用する方法
TW202325733A (zh) 2021-09-03 2023-07-01 美商Ｇｏ治療公司 抗醣化-lamp1抗體及其用途
KR20240109604A (ko) 2021-09-03 2024-07-11 고 테라퓨틱스, 인크. 항-글리코-cMET 항체 및 그의 용도
TW202342095A (zh) 2021-11-05 2023-11-01 英商阿斯特捷利康英國股份有限公司 用於治療和預防ｃｏｖｉｄ—１９之組成物
CN118284625A (zh) 2021-11-26 2024-07-02 豪夫迈·罗氏有限公司 抗tyrp1/抗cd3双特异性抗体与tyrp1特异性抗体的组合疗法
AR127887A1 (es) 2021-12-10 2024-03-06 Hoffmann La Roche Anticuerpos que se unen a cd3 y plap
WO2023141445A1 (en) 2022-01-19 2023-07-27 Genentech, Inc. Anti-notch2 antibodies and conjugates and methods of use
TW202342510A (zh) 2022-02-18 2023-11-01 英商Ｒｑ生物科技有限公司 抗體
US20230414750A1 (en) 2022-03-23 2023-12-28 Hoffmann-La Roche Inc. Combination treatment of an anti-cd20/anti-cd3 bispecific antibody and chemotherapy
WO2023201299A1 (en) 2022-04-13 2023-10-19 Genentech, Inc. Pharmaceutical compositions of therapeutic proteins and methods of use
WO2023198727A1 (en) 2022-04-13 2023-10-19 F. Hoffmann-La Roche Ag Pharmaceutical compositions of anti-cd20/anti-cd3 bispecific antibodies and methods of use
WO2023209177A1 (en) 2022-04-29 2023-11-02 Astrazeneca Uk Limited Sars-cov-2 antibodies and methods of using the same
TW202402810A (zh) 2022-05-11 2024-01-16 瑞士商赫孚孟拉羅股份公司 與ｖｅｇｆ—ａ及ｉｌ６結合之抗體及其使用方法
US12054552B2 (en) 2022-09-21 2024-08-06 Sanofi Biotechnology Humanized anti-IL-1R3 antibody and methods of use
WO2024077239A1 (en) 2022-10-07 2024-04-11 Genentech, Inc. Methods of treating cancer with anti-c-c motif chemokine receptor 8 (ccr8) antibodies
WO2024102734A1 (en) 2022-11-08 2024-05-16 Genentech, Inc. Compositions and methods of treating childhood onset idiopathic nephrotic syndrome
WO2024100170A1 (en) 2022-11-11 2024-05-16 F. Hoffmann-La Roche Ag Antibodies binding to hla-a*02/foxp3
WO2024155807A1 (en) 2023-01-18 2024-07-25 Genentech, Inc. Multispecific antibodies and uses thereof
WO2024156672A1 (en) 2023-01-25 2024-08-02 F. Hoffmann-La Roche Ag Antibodies binding to csf1r and cd3
WO2024167898A1 (en) 2023-02-07 2024-08-15 Go Therapeutics, Inc. ANTIBODY FUSION PROTEINS COMPRISING ANTI-GLYCO-MUC4 ANTIBODIES AND MIC PROTEIN α1-α2 DOMAINS, AND THEIR USES

Family Cites Families (13)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US4676980A (en) 1985-09-23 1987-06-30 The United States Of America As Represented By The Secretary Of The Department Of Health And Human Services Target specific cross-linked heteroantibodies
US4946778A (en) 1987-09-21 1990-08-07 Genex Corporation Single polypeptide chain binding molecules
PL174721B1 (pl) 1992-11-13 1998-09-30 Idec Pharma Corp Przeciwciało monoklonalne anty-CD20
EP0831880A4 (en) 1995-06-07 2004-12-01 Imclone Systems Inc ANTIBODIES AND FRAGMENTS OF ANTIBODIES INHIBITING TUMOR GROWTH
US6180320B1 (en) 1998-03-09 2001-01-30 Mitsubishi Denki Kabushiki Kaisha Method of manufacturing a semiconductor device having a fine pattern, and semiconductor device manufactured thereby
EP2261229A3 (en) 1998-04-20 2011-03-23 GlycArt Biotechnology AG Glycosylation engineering of antibodies for improving antibody-dependent cellular cytotoxicity
EP1224309A2 (en) * 1999-10-21 2002-07-24 Monsanto Company Post-translational modification of recombinant proteins produced in plants
EP2251426A1 (en) * 1999-10-26 2010-11-17 Stichting Dienst Landbouwkundig Onderzoek Mammalian-type glycosylation in plants
US7449308B2 (en) 2000-06-28 2008-11-11 Glycofi, Inc. Combinatorial DNA library for producing modified N-glycans in lower eukaryotes
ES2252261T3 (es) 2000-06-28 2006-05-16 Glycofi, Inc. Metodos para producir glicoproteinas modificadas.
EP1383800A4 (en) 2001-04-02 2004-09-22 Idec Pharma Corp RECOMBINANT ANTIBODIES CO-EXPRESSED WITH GNTIII
AU2003219402B2 (en) * 2002-03-19 2008-05-08 Stichting Dienst Landbouwkundig Onderzoek GnTIII (UDP-n-acethylglucosamine:beta-D mannoside beta (1,4)-N-acethylglucosaminy ltransferase III) expression in plants
EP1587921B1 (en) * 2003-01-22 2010-07-28 GlycArt Biotechnology AG Fusion constructs and use of same to produce antibodies with increased fc receptor binding affinity and effector function

Also Published As

Publication number Publication date
AU2004205802A1 (en) 2004-08-05
NZ591970A (en) 2012-11-30
EP2264151A2 (en) 2010-12-22
US8859234B2 (en) 2014-10-14
WO2004065540A2 (en) 2004-08-05
PL393645A1 (pl) 2011-06-06
CN103540600B (zh) 2017-12-01
PL222221B1 (pl) 2016-07-29
JP2010233578A (ja) 2010-10-21
AU2010200408B2 (en) 2012-05-17
ES2574993T3 (es) 2016-06-23
EP2248892A3 (en) 2011-03-16
PL222220B1 (pl) 2016-07-29
US20040241817A1 (en) 2004-12-02
JP5425365B2 (ja) 2014-02-26
ES2542885T3 (es) 2015-08-12
NZ603037A (en) 2014-05-30
CN103540600A (zh) 2014-01-29
US20140073005A1 (en) 2014-03-13
HK1089205A1 (zh) 2006-11-24
EP2264152A2 (en) 2010-12-22
AU2004205802B2 (en) 2009-11-05
CA2513797A1 (en) 2004-08-05
EP1587921B1 (en) 2010-07-28
ES2543734T3 (es) 2015-08-21
KR101498588B1 (ko) 2015-03-05
NZ567320A (en) 2009-11-27
AU2010200408A1 (en) 2010-02-25
US8367374B2 (en) 2013-02-05
KR101292000B1 (ko) 2013-08-01
CA2513797C (en) 2016-05-03
NO20053872L (no) 2005-10-21
MXPA05007781A (es) 2005-09-30
PL224787B1 (pl) 2017-01-31
PL393647A1 (pl) 2011-06-06
WO2004065540A3 (en) 2005-03-24
PL393644A1 (pl) 2011-06-06
EP2248892A2 (en) 2010-11-10
EP2264151B1 (en) 2016-04-20
ATE475708T1 (de) 2010-08-15
JP5953271B2 (ja) 2016-07-20
KR20050095867A (ko) 2005-10-04
JP2015142590A (ja) 2015-08-06
PL393641A1 (pl) 2011-06-06
DE602004028337D1 (de) 2010-09-09
PL222219B1 (pl) 2016-07-29
NO20053872D0 (no) 2005-08-18
PL222222B1 (pl) 2016-07-29
JP2006516893A (ja) 2006-07-13
CZ2005490A3 (cs) 2006-02-15
EP2264152B1 (en) 2015-05-20
IL203402A (en) 2016-05-31
PL377967A1 (pl) 2006-02-20
EP2248892B1 (en) 2015-04-22
KR20130048269A (ko) 2013-05-09
AU2010200408C1 (en) 2012-11-01
PL222206B1 (pl) 2016-07-29
NO339270B1 (no) 2016-11-21
EP2264152A3 (en) 2011-05-18
JP2013233151A (ja) 2013-11-21
PL415463A1 (pl) 2016-04-25
NZ582315A (en) 2011-01-28
NZ541503A (en) 2008-09-26
PL393646A1 (pl) 2011-06-06
CZ308720B6 (cs) 2021-03-24
EP1587921A2 (en) 2005-10-26
SG179292A1 (en) 2012-04-27
SG2013005590A (en) 2015-06-29
IL169805A (en) 2013-11-28
EP2264151A3 (en) 2012-10-03

Similar Documents

Publication Publication Date Title
CA2513797C (en) Fusion constructs and use of same to produce antibodies with increased fc receptor binding affinity and effector function
ES2349777T3 (es) Constructos de fusión y uso de los mismos para producir anticuerpos con mayor afinidad de unión al receptor de fc y función efectora.
RU2623167C2 (ru) КОНСТРУКЦИИ СЛИЯНИЯ И ИХ ПРИМЕНЕНИЕ ДЛЯ ПОЛУЧЕНИЯ АНТИТЕЛ С ПОВЫШЕННЫМИ АФФИННОСТЬЮ СВЯЗЫВАНИЯ Fc-РЕЦЕПТОРА И ЭФФЕКТОРНОЙ ФУНКЦИЕЙ
AU2012213963B2 (en) Fusion constructs and use of same to produce antibodies with increased Fc receptor binding affinity and effector function