PL198639B1

PL198639B1 - Związki pirolo [2,3-d] pirymidynowe, środek farmaceutyczny i zastosowanie tych związków

Info

Publication number: PL198639B1
Application number: PL345118A
Authority: PL
Inventors: Todd Andrew Blumenkopf; Mark Edward Flanagan; Matthew Frank Brown; Paul Steven Changelian
Original assignee: Pfizer Prod Inc
Priority date: 1998-06-19
Filing date: 1999-06-14
Publication date: 2008-07-31
Also published as: BG65063B1; DK1087971T3; US7569569B2; JP3497823B2; HUP0103472A3; AR016498A1; CA2335186A1; US6635762B1; NO20006454D0; DE69918552T2; JP2002518394A; EA200500614A1; IS2395B; PE20000639A1; IL139598A0; DE69918552D1; PT1087971E; ZA994003B; TW542834B; IS5721A

Abstract

1. Zwi azki pirolo[2,3-d]pirymidynowe o ogólnym wzorze w którym R 1 oznacza grup e o wzorze w którym m i n niezale znie oznaczaj a 0, 1, 2 lub 3, z tym ze m + n oznacza 1, 2, 3 lub 4; X, B i D niezale znie oznaczaj a atom tlenu, NR 6 lub CR 7 R 8 ; A i E oznaczaj a CR 7 R 8; R 6 oznacza atom wodoru lub (C 1 -C 6 )alkil; R 7 i R 8 niezale znie oznaczaj a atom wodoru, (C 1 -C 6 )alkil, hydroksyl fenyl, 1,3-dihydrobenzimidazol-2-on-1-yl, hydrok- sy(C 1 -C 6 )alkil, grup e ((C 1 -C 6 )alkilo) 2 aminow a, grup e (C 1 -C 6 )acylo(C 1 -C 6 )alkiloaminow a, (C 1 -C 6 )alkoksy(C 1 -C 6 )alkil, grup e (C 1 -C 6 )- acyloaminow a, trifluorometyl, fenylo(C 1 -C 6 )alkil, karboksy lub grup e o wzorze w którym p oznacza 0 lub 3; a Z oznacza hydroksyl, (C 1 -C 6 )alkoksyl lub NR 1 R 2 , gdzie R 1 i R 2 niezale znie oznaczaj a atom wodoru lub (C 1 -C 6 )alkil; albo R 1 oznacza grup e o wzorze ........................... PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku są związki pirolo[2,3-d]pirymidynowe, środek farmaceutyczny i zastosowanie tych związków do wytwarzania leków.

Związki pirolo[2,3-d]pirymidynowe są inhibitorami tyrozynowych kinaz białkowych, takich jak enzym kinaza Janusa 3 (poniżej określana również jako JAK3).

JAK3 jest członem rodziny Janusa tyrozynowych kinaz białkowych. Choć inne człony tej rodziny są eksprymowane praktycznie we wszystkich tkankach, ekspresja JAK3 ograniczona jest do komórek hematopoetycznych. Jest to zgodne z jej podstawową rolą w sygnalizacji poprzez receptory dla IL-2, IL-4, IL-7, IL-9 i IL-15, poprzez niekowalencyjną asocjację JAK3 z łańcuchami γ wspólnymi dla tych wielołańcuchowych receptorów. Zidentyfikowano populacje pacjentów XSCID o silnie zmniejszonych poziomach białka JAK3 lub z defektami genetycznymi we wspólnym łańcuchu γ, co sugeruje, że wynikiem blokowania sygnalizacji poprzez szlak JAK3 powinna być imminosupresja. Badania na zwierzętach sugerują, że JAK3 nie tylko odgrywa krytyczną rolę w dojrzewaniu limfocytów B i T, ale że JAK3 jest z natury wymagana do utrzymania działania komórek T. Modulowanie aktywności odpornościowej poprzez ten nowy mechanizm może być przydatne w leczeniu zaburzeń proliferacyjnych komórek T, takich jak odrzucanie przeszczepu i choroby autoimmunizacyjne.

Wynalazek dotyczy związków pirolo[2,3-d]pirymidynowych o ogólnym wzorze

w którym ₁

R¹ oznacza grupę o wzorze

w którym m i n niezależnie oznaczają 0, 1, 2 lub 3, z tym ż e m + n oznacza 1, 2, 3 lub 4;

X, B i D niezależnie oznaczają atom tlenu, NR⁶ lub CR⁷R⁸;

A i E oznaczają CR⁷R^8;

R⁶ oznacza atom wodoru lub (C1-C6)alkil;

R⁷ i R⁸ niezależnie oznaczają atom wodoru, (C1-C6)alkil, hydroksyl, fenyl, 1,3-dihydrobenzimidazol-2-on-1-yl, hydroksy(C1-C6)alkil, grupę ((C1-C5)alkilo)2aminową, grupę (C1-C6)acylo(C1-C6)alkiloaminową, (C1-C6)alkoksy(C1-C6)alkil, grupę (C1-C6)acyloaminową, trifluorometyl, fenylo(C1-C6)alkil, karboksy lub grupę o wzorze

m w którym p oznacza 0 lub 3; a

Z oznacza hydroksyl, (C1-C6)alkoksyl lub NR¹R², gdzie R¹ i R² niezależnie oznaczają atom wodoru lub (C1-C6)alkil;

PL 198 639 B1 albo R¹ oznaczaj grupę o wzorze

w którym a oznacza 1; m oznacza 0 lub 1;

A, B i X mają wyżej podane znaczenie; a

G, J, L i M oznaczają CR⁷R⁸, gdzie R⁷ i R⁸ oznaczają atomy wodoru;

R² i R³ niezależnie oznaczają atom wodoru, atom chlorowca, tienyl, (C1-C6)alkil, (C2-C6)alkinyl lub fenyl ewentualnie podstawiony 1-3 grupami wybranymi z grupy obejmującej atom chlorowca, (C1-C6)alkil (C1-C6)alkoksyl i karboksy(C1-C6)alkil;

oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.

Korzystnie R² i R³ niezależnie oznaczają atom wodoru, fenyl, (C1-C6)alkil lub (C1-C6)alkoksyl.

Korzystnie związek jest wybrany z grupy obejmującej:

5-chloro-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę,

5-chloro-4-(oktahydroindolo-1-ilo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę,

5-etynylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę i

4-(3,3-dimetylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę.

Wynalazek dotyczy również środka farmaceutycznego zawierającego substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, charakteryzującego się tym, że jako substancję czynną zawiera skuteczną ilość związku zdefiniowanego powyżej lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli.

Wynalazek dotyczy także zastosowania związków zdefiniowanych powyżej oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki zaburzenia lub stanu, wybranego z grupy obejmującej odrzucanie przeszczepu narządu, rumień, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycę, cukrzycę typu I i powikłania cukrzycowe, raka, astmę, atopowe zapalenie skóry, autoimmunizacyjne zaburzenia tarczycy, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, chorobę Crohna, chorobę Alzheimera, białaczkę i inne choroby autoimmunizacyjne, u ssaka, w tym u czł owieka.

Związki według wynalazku mogą stanowić farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne związków o wzorze I z kwasami. Do kwasów stosowanych do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasami zasadowych związków według wynalazku należą te kwasy, które tworzą nietoksyczne sole addycyjne z kwasami, czyli sole zawierające farmakologicznie dopuszczalne aniony, takie jak chlorowodorek, bromowodorek, jodowodorek, azotan, siarczan, wodorosiarczan, fosforan, kwaśny fosforan, octan, mleczan, cytrynian, kwaśny cytrynian, winian, wodorowinian, bursztynian, maleinian, fumaran, glukonian, sacharynian, benzoesan, metanosulfonian, etanosulfonian, benzenosulfonian, p-toluenosulfonian i embonian [czyli 1,1'-metylenobis-(2-hydroksy-3-naftoesan)].

Związki według wynalazku mogą stanowić także sole addycyjne związków o wzorze I z zasadami. Do zasad chemicznych, które można stosować jako reagenty do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych soli z zasadami tych związków o wzorze I, które mają charakter kwasowy, należą te, które tworzą nietoksyczne sole zasad z takimi związkami. Do takich nietoksycznych soli z zasadami należą, lecz nie wyłącznie, sole pochodzące od takich farmakologicznie dopuszczalnych kationów jak kationy metali alkalicznych (np. potasu i sodu) i kationy metali ziem alkalicznych (np. wapnia i magnezu), sole amonowe lub rozpuszczalne w wodzie sole addycyjne z aminami, takimi jak N-metyloglukamina (meglumina), oraz sole niższo-alkanoloamoniowe i inne sole farmaceutycznie dopuszczalnych amin organicznych.

Określenie „alkil, o ile nie zaznaczono inaczej, oznacza nasycone jednowartościowe grupy węglowodorowe, stanowiące ugrupowania proste, rozgałęzione lub cykliczne, albo ich połączenia.

Określenie „alkoksyl oznacza grupy O-alkilowe, w których „alkil ma wyżej podane znaczenie.

Określenie „atom chlorowca, o ile nie zaznaczono inaczej, oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu.

PL 198 639 B1

Związki według wynalazku mogą zawierać wiązania podwójne. Gdy takie wiązania są obecne, związki według wynalazku występują w konfiguracjach cis i trans, oraz jako ich mieszaniny.

O ile nie zaznaczono inaczej, wymienione grupy alkilowe oraz ugrupowania alkilowe innych wymienionych grup (takich jak alkoksyl), mogą być liniowe lub rozgałęzione, oraz mogą być również cykliczne (takie jak cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl lub cykloheptyl), albo mogą być liniowe lub rozgałęzione i zawierać ugrupowania cykliczne.

Związki o wzorze (I) można podawać w farmaceutycznie dopuszczalnej postaci, same lub w połączeniu z jednym lub większą liczbą dodatkowych środków, które modulują układ odpornościowy ssaka, lub ze środkami przeciwzapalnymi. Do takich środków może należeć, ale nie wyłącznie, cyklosporyna A (np. Sandimmune® lub Neoral®, rapamycyna, FK-506 (takrolimus), leflunomid, deoksyspergualina, mikofenolat (np. Cellcept®), azatiopryna (np. Imuran®), daklizumab (np. Zenapax®), OKT3 (np. Orthoclone®), AtGam, aspiryna, acetaminofen, ibuprofen, naproksen, piroksykam oraz steroidy przeciwzapalne (np. prednisolon lub deksametazon). Środki te można podawać jako część tych samych lub odrębnych postaci dawkowanych, takimi samymi lub różnymi drogami podawania, według takich samych lub różnych trybów podawania, zgodnie ze zwykłą praktyką farmaceutyczną.

Związki według wynalazku mogą istnieć jako izomery konfiguracyjne (czyli izomery cis i trans) oraz wszelkie izomery optyczne związków o wzorze I (czyli enancjomery i diastereoizomery), a także racemiczne, diastereoizomeryczne i inne mieszaniny takich izomerów. Możliwe są także wszelkie rotamery związków o wzorze I, a także wybranych mieszanin.

Poniższe schematy reakcji ilustrują wytwarzanie związków według wynalazku. O ile nie zaznaczono inaczej, R¹, R² i R³ na schematach reakcji i w poniższym opisie mają znaczenie podane wyżej.

PL 198 639 B1

Schemat 4

W reakcji 1 na schemacie 1 związek 4-chloropirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XVII przeprowadza się w odpowiedni związek o wzorze XVI, w którym R oznacza benzenosulfonyl lub benzyl, przez podziałanie na związek o wzorze XVII chlorkiem benzenosulfonylu, chlorkiem benzylu lub bromkiem benzylu w obecności zasady, takiej jak wodorek sodu lub węglan potasu, i polarnego nieprotonowego rozpuszczalnika, takiego jak dimetyloformamid lub tetrahydrofuran. Mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze około 0 - 70°C, korzystnie około 30°C, przez około 1-3 godziny, korzystnie przez około 2 godziny.

W reakcji 2 na schemacie 1 związek 4-chloropirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XVI przeprowadza się w odpowiedni związek 4-aminopirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XV przez sprzęganie związku o wzorze XVI ze związkiem o wzorze R¹H. Reakcję prowadzi się w rozpuszczalniku alkoholowym, takim jak t-butanol, metanol lub etanol, albo w innych wysokowrzących rozpuszczalnikach organicznych, takich jak dimetyloformamid, 1,4-dioksan lub 1,2-dichloroetan, w temperaturze około 60 - 120°C, korzystnie około 80°C. Typowy czas reakcji wynosi około 2-48 godzin, korzystnie około 16 godzin.

W reakcji 3 na schemacie 1 usuwanie grupy zabezpieczają cej ze zwią zku o wzorze XV, w którym R oznacza benzenosulfonyl, z wytworzeniem odpowiedniego związku o wzorze I, prowadzi się przez podziałanie na związek o wzorze XV zasadą alkaliczną, taką jak wodorotlenek sodu lub wodorotlenek potasu, w rozpuszczalniku alkoholowym, takim jak metanol lub etanol, albo w mieszaninie rozpuszczalników, takiej jak alkohol/tetrahydrofuran lub alkohol/woda. Reakcję prowadzi się w temperaturze pokojowej przez od około 15 minut do około 1 godziny, korzystnie przez 30 minut. Usuwanie grupy zabezpieczającej ze związku o wzorze XV, w którym R oznacza benzyl, prowadzi się przez podziałanie na związek o wzorze XV sodem w amoniaku w temperaturze około -78°C przez od około 15 minut do około 1 godziny.

PL 198 639 B1

W reakcji 1 na schemacie 2, zwią zek 4-chloropirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XXI, w którym R oznacza atom wodoru lub grupę benzenosulfonianową, przeprowadza się w związek 4-chloro-5-chlorowcopirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XX, w którym Y oznacza atom chloru, bromu lub jodu, drogą reakcji związku o wzorze XXI z N-chlorosukcynimidem, N-bromosukcynimidem lub N-jodosukcynimidem. Mieszaninę reakcyjną ogrzewa się w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin, w chloroformie, przez około 1-3 godziny, korzystnie przez około 1 godzinę. Alternatywnie, w reakcji 1 na schemacie 2, 4-chloropirolo[2,3-d]pirymidynę o wzorze XXI, w którym R oznacza atom wodoru, przeprowadza się w odpowiednią 4-chloro-5-nitropirolo[2,3-d]pirymidynę o wzorze XX, w którym Y oznacza grupę nitrową, drogą reakcji związku o wzorze XXI z kwasem azotowym w kwasie siarkowym, w temperaturze od około -10°C do około 10°C, korzystnie około 0°C, przez od około 5 minut do około 15 minut, korzystnie przez około 10 minut. Związek o wzorze XXI, w którym Y oznacza grupę nitrową, przeprowadza się w odpowiednią 4-chloro-5-aminopirolo[2,3-d]pirymidynę o wzorze XX, w którym Y oznacza grupę aminową, poddając związek o wzorze XXI reakcji w różnych warunkach znanych fachowcom, takich jak hydrogenoliza wobec palladu lub z użyciem chlorku cyny(IV) i kwasu chlorowodorowego.

W reakcji 2 na schemacie 2 zwią zek 4-chloro-5-chlorowcopirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XX, w którym R oznacza atom wodoru, przeprowadza się w odpowiedni związek o wzorze XIX, w którym R² oznacza (C1-C6)alkil lub benzyl, przez podziałanie na związek o wzorze XX N-butylolitem, w temperaturze okoł o -78°C, a nastę pnie reakcję tak otrzymanego poś redniego dianionu z halogenkiem alkilu lub halogenkiem benzylu w temperaturze od około -78°C do temperatury pokojowej, korzystnie w temperaturze pokojowej. Alternatywnie, otrzymany dianion poddaje się reakcji z cząsteczkowym tlenem, z wytworzeniem odpowiedniego związku 4-chloro-5-hydroksypirolo[2,3-d]pirymidynowego o wzorze XIX, w którym R² oznacza hydroksyl. Związek o wzorze XX, w którym Y oznacza atom bromu lub jodu, a R oznacza grupę benzenosulfonianową, przeprowadza się w związek o wzorze XIX, w którym R² oznacza fenyl lub winyl, przez podziałanie na związek o wzorze XX N-butylolitem, w temperaturze około -78°C, a następnie dodanie chlorku cynku, w temperaturze około -78°C. Tak otrzymany pośredni związek cynkoorganiczny następnie poddaje się reakcji z jodkiem arylu lub jodkiem winylu, w obecności katalitycznej ilości palladu. Mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze około 50 - 80°C, korzystnie około 70°C, przez około 1-3 godziny, korzystnie przez około 1 godzinę.

W reakcji 3 na schemacie 2 zwią zek o wzorze XIX przeprowadza się w odpowiedni zwią zek o wzorze XVI przez podział anie na zwią zek o wzorze XIX N-butylolitem, diizopropyloamidkiem litu lub wodorkiem sodu, w temperaturze około -78°C, w obecności polarnego nieprotonowego rozpuszczalnika, takiego jak tetrahydrofuran. Tak otrzymany anionowy związek pośredni następnie poddaje się reakcji (a) z halogenkiem alkilu lub halogenkiem benzylu, w temperaturze od około -78°C do temperatury pokojowej, korzystnie w -78°C, gdy R³ oznacza alkil lub benzyl; (b) z aldehydem lub ketonem, w temperaturze od około -78°C do temperatury pokojowej, korzystnie w -78°C, gdy R³ oznacza alkoksyl; albo (c) z chlorkiem cynku, w temperaturze od około -78°C do temperatury pokojowej, korzystnie -78°C, po czym tak otrzymany pośredni związek cynkoorganiczny następnie poddaje się reakcji z jodkiem arylu lub jodkiem winylu, w obecnoś ci katalitycznej iloś ci palladu. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze około 50 - 80°C, korzystnie około 70°C, przez około 1 - 3 godziny, korzystnie przez około 1 godzinę. Alternatywnie, otrzymany anion poddaje się reakcji z cząsteczkowym tlenem, z wytworzeniem związku 4-chloro-6-hydroksypirolo[2,3-d]pirymidynowego o wzorze XVI, w którym R³ oznacza hydroksyl.

W reakcji 1 na schemacie 3 zwią zek 4-chloropirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XXI przeprowadza się w odpowiedni związek o wzorze XXII, w sposób opisany powyżej w przypadku reakcji 3 na schemacie 2.

W reakcji 2 na schemacie 3 związek o wzorze XXII przeprowadza się w odpowiedni związek o wzorze XVI, w sposób opisany powyż ej w przypadku reakcji 1 i 2 na schemacie 3.

W reakcji 1 na schemacie 4 związek 4-chloropirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XX przeprowadza się w odpowiedni związek 4-aminopirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XXIV, w sposób opisany powyżej w przypadku reakcji 2 na schemacie 1.

W reakcji 2 na schemacie 4 zwią zek 4-amino-5-chlorowcopirolo[2,3-d]pirymidynowy o wzorze XXIV, w którym R oznacza grupę benzenosulfonianową, a Z oznacza atom bromu lub jodu, przeprowadza się w odpowiedni związek o wzorze XXIII drogą reakcji związku o wzorze XXIV (a) z kwasem aryloboronowym, gdy R² oznacza fenyl, w nieprotonowym rozpuszczalniku, takim jak tetrahydro8

PL 198 639 B1 furan lub dioksan, w obecności katalitycznej ilości palladu(0) w temperaturze około 50 - 100°C, korzystnie około 70°C, przez około 2-48 godzin, korzystnie przez około 12 godzin; (b) z alkinami, gdy R²oznacza alkinyl, w obecności katalitycznej ilości jodku miedzi(I) i palladu(0), w polarnym rozpuszczalniku, takim jak dimetyloformamid, w temperaturze pokojowej, przez około 1-5 godzin, korzystnie przez około 3 godziny; albo (c) z alkenami lub styrenami, gdy R² oznacza winyl lub styrenyl, w obecności katalitycznej ilości palladu w dimetyloformamidzie, dioksanie lub tetrahydrofuranie, w temperaturze około 80 - 100°C, korzystnie około 100°C, przez około 2-48 godzin, korzystnie przez około 48 godzin.

W reakcji 3 na schemacie 4 związek o wzorze XXIII przeprowadza się w odpowiedni związek o wzorze XV, w sposób opisany powyżej w przypadku reakcji 3 na schemacie 2.

Te związki według wynalazku, które mają charakter zasadowy, mogą tworzyć wiele różnych soli z kwasami nieorganicznymi i organicznymi. Jakkolwiek takie sole muszą być farmaceutycznie dopuszczalne przy podawaniu zwierzętom, często w praktyce pożądane jest wstępne wyodrębnienie związku według wynalazku z mieszaniny reakcyjnej w postaci soli, która nie jest farmaceutycznie dopuszczalna, którą następnie w prosty sposób przeprowadza się ponownie w związek w postaci wolnej zasady przez podziałanie alkalicznym reagentem, po czym przeprowadza się tę wolną zasadę w farmaceutycznie dopuszczalną sól addycyjną z kwasem. Sole addycyjne z kwasami zasadowych związków według wynalazku łatwo wytwarza się przez podziałanie na związek zasadowy zasadniczo równoważnikową ilością wybranego kwasu mineralnego lub organicznego w środowisku rozpuszczalnika zawierającego wodę lub w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, takim jak metanol lub etanol. W wyniku ostrożnego odparowania rozpuszczalnika łatwo otrzymuje się żądaną stałą sól. Żądaną sól można także wytrącić z roztworu wolnej zasady w rozpuszczalniku organicznym przez dodanie roztworu odpowiedniego kwasu mineralnego lub organicznego.

Te związki według wynalazku, które mają charakter kwasowy, mogą tworzyć sole z kationami różnych zasad. Do takich soli przykładowo należą sole metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, a zwłaszcza sole sodowe i potasowe. Takie sole wytwarza się w zwykły sposób. Do zasad, które można stosować jako reagenty do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych soli według wynalazku z zasadami należą te, które tworzą nietoksyczne sole z zasadami, z kwasowymi związkami według wynalazku. Do takich nietoksycznych soli z zasadami należą sole pochodzące od takich farmakologicznie dopuszczalnych kationów, jak kation sodowy, potasowy, wapniowy i magnezowy itd. Takie sole można łatwo wytworzyć przez podziałanie na odpowiednie związki kwasowe wodnym roztworem zawierającym żądany farmakologicznie dopuszczalne kationy, a następnie odparowanie otrzymanego roztworu do sucha, korzystnie pod zmniejszonym ciśnieniem. Alternatywnie można je także wytworzyć przez zmieszanie razem roztworów w niższych alkanolach związków kwasowych i żądanego alkoholanu metalu alkalicznego, a następnie odparowanie otrzymanego roztworu do sucha w taki sam sposób jak powyżej. W każdym przypadku korzystnie stosuje się stechiometryczne ilości reagentów, aby zapewnić zajście reakcji do końca i maksymalne wydajności żądanego produktu końcowego.

Środki farmaceutyczne według wynalazku można formułować znanym sposobem z użyciem jednego lub większej liczby farmaceutycznie dopuszczalnych nośników. Tak więc związki według wynalazku jako substancje czynne można formułować do podawania doustnego, podpoliczkowego, donosowego, pozajelitowego (np. dożylnego, domięśniowego lub podskórnego) lub doodbytniczego, albo w formie odpowiedniej do podawania przez inhalację lub wdmuchiwanie. Substancje czynne można również formułować jako preparaty o przedłużonym uwalnianiu.

Środki farmaceutyczne do podawania doustnego mogą mieć np. postać tabletek lub kapsułek wytworzonych znanym sposobem z użyciem farmaceutycznie dopuszczalnych zaróbek, takich jak środki wiążące (np. wstępnie żelatynizowana skrobia kukurydziana, poliwinylopirolidon lub hydroksypropylometyloceluloza), wypełniacze (np. laktoza, celuloza mikrokrystaliczna lub fosforan wapnia), środki poślizgowe (np. stearynian magnezu, talk lub krzemionka), środki rozsadzające (np. skrobia ziemniaczana lub sól sodowa glikolanu skrobi), albo środki zwilżające (np. laurylosiarczan sodu). Tabletki można powlekać dobrze znanymi sposobami. Płynne preparaty do podawania doustnego mogą mieć np. postać roztworów, syropów, zawiesin lub suchego produktu do roztwarzania przed użyciem w wodzie lub w innym odpowiednim noś niku. Takie płynne preparaty można wytwarzać znanymi sposobami z użyciem farmaceutycznie dopuszczalnych substancji pomocniczych, takich jak środki suspendujące (np. syrop sorbitolowy, metyloceluloza lub uwodornione tłuszcze jadalne), środki emulgujące (np. lecytyna lub guma arabska), nośniki niewodne (np. olej migdałowy, estry oleiste lub alkohol etylowy) oraz konserwanty (p-hydroksybenzoesan metylu lub propylu albo kwas sorbinowy).

PL 198 639 B1

Środki do podawania podpoliczkowego mogą mieć postać tabletek lub pastylek do ssania wytwarzanych znanymi sposobami.

Substancje czynne można formułować do podawania pozajelitowego przez iniekcję, w tym podawania znanymi technikami cewnikowania lub infuzji. Preparaty do iniekcji mogą być w formie jednostkowej postaci dawkowanej, np. w ampułkach, lub wielodawkowych pojemnikach z dodanym konserwantem. Środki te mogą mieć np. postać zawiesin, roztworów lub emulsji w nośnikach olejowych lub wodnych i mogą zawierać środki pomocnicze, takie jak środki suspendujące, stabilizujące i/lub dyspergujące. Ponadto substancja czynna może mieć postać proszku do roztworzenia przed użyciem w odpowiednim noś niku, np. w sterylnej wodzie wolnej od pirogenów.

Substancje czynne można również formułować w postać środków do podawania doodbytniczego, takich jak czopki lub wlewy retencyjne, np. zawierające zwykłe podłoża czopków, takie jak masło kakaowe lub inne glicerydy.

W przypadku podawania donosowego lub do podawania przez inhalację substancje czynne dogodnie podaje się w postaci roztworów lub zawiesin z pojemnika z pompką rozpylającą, wyciskanego lub pompowanego przez pacjenta, albo w postaci aerozolu z pojemnika ciśnieniowego lub rozpylacza, z użyciem odpowiedniego propelentu, np. dichlorodifluorometanu, trichlorofluorometanu, dichlorotetrafluoroetanu, ditlenku węgla lub innego odpowiedniego gazu. W przypadku aerozolu pod ciśnieniem dawka może być odmierzana przez zawór dozujący odmierzoną ilość. Pojemnik ciśnieniowy lub rozpylacz może zawierać roztwór lub zawiesinę substancji czynnej. Kapsułki lub pojemniki (np. z żelatyny) stosowane w inhalatorze lub insuflatorze można wykonać z użyciem sproszkowanej mieszaniny związku według wynalazku i odpowiedniego sproszkowanego nośnika, takiego jak laktoza lub skrobia.

Proponowana dawka substancji czynnych do podawania doustnego, pozajelitowego lub podpoliczkowego, dla przeciętnego dorosłego człowieka, do leczenia stanów wymienionych powyżej (np. astmy) wynosi od 0,1 do 1000 mg substancji czynnej w pojedynczej dawce, którą można podawać np. 1 do 4 razy na dzień .

Preparaty aerozolowe do leczenia stanów wymienionych powyżej (np. reumatoidalnego zapalenia stawów), dla przeciętnego dorosłego człowieka, korzystnie wytwarza się w taki sposób, aby każda mierzona dawka lub „dmuch aerozolu zawierały 20 - 1000 μg związku według wynalazku. Całkowita dawka dzienna przy stosowaniu aerozolu będzie wynosiła 0,1 - 1000 mg. Preparat można podawać kilka razy dziennie, np. 2, 3, 4 lub 8 razy dziennie, stosując każdorazowo 1, 2 lub 3 dawki.

Związek o wzorze (I) podaje się w farmaceutycznie dopuszczalnej postaci sam lub w połączeniu z jednym albo większą liczbą dodatkowych środków, które modulują układ odpornościowy ssaka, lub ze środkami przeciwzapalnymi, do których mogą należeć, ale nie wyłącznie, cyklosporyna A (np. Sandimmune® lub Neoral®), rapamycyna, FK-506 (takrolimus), leflunomid, deoksyspergualina, mikofenolan (np. Cellcept®, azatiopryna (np. Imuran®), daklizumab (np. Zenapax®), OKT3 (np. Orthocolone®), AtGam, aspiryna, acetaminofen, ibuprofen, naproksen, piroksykam i steroidy przeciwzapalne (np. prednisolon lub deksametazon); przy czym środki te można podawać jako część tej samej postaci dawkowanej lub jako odrębne postacie dawkowane, takimi samymi lub różnymi drogami, oraz według takich samych lub różnych trybów podawania, zgodnie ze zwykłą praktyką farmaceutyczną.

FK506 (takrolimus) podaje się doustnie w dawce 0,10-0,15 mg/kg masy ciała, co 12 godzin, pierwszy raz w 48 godzin po operacji. Dawkę monitoruje się mierząc poziomy takrolimusu w surowicy.

Cyklosporynę A (doustny lub dożylny preparat Sandimmune, albo doustny roztwór lub kapsułki Neoral®) podaje się doustnie w dawce 5 mg/kg masy ciała, co 12 godzin, pierwszy raz w 48 godzin po operacji. Dawkę monitoruje się mierząc poziomy cyklosporyny A we krwi.

Substancje czynne można formułować jako środki do przedłużonego uwalniania, sposobami dobrze znanymi fachowcom. Przykłady takich preparatów można znaleźć w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3538214, 4060598, 4173626, 3119742 i 3492397.

Zdolność związków o wzorze I lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do hamowania kinazy Janusa 3 oraz, a zatem w konsekwencji, ich skuteczność w leczeniu zaburzeń lub stanów, w których kinaza Janusa 3 odgrywa rolę, wykazano w następujących testach in vitro.

Testy biologiczne

Test enzymatyczny JAK3 (JH1:GST)

W teście z kinazą JAK3 stosuje się białko eksprymowane w komórkach SF9 zakażonych bakulowirusem (białko fuzyjne GST i katalitycznej domeny ludzkiej JAK3) oczyszczone metodą chromatografii powinowactwa na glutationo-Sepaharose. Substrat w reakcji stanowił polikwas glutaminowy-tyrozyna (PGT (4:1), nr katalogowy Sigma P0275), którym w stężeniu 100 μg/ml powleczono płytki

PL 198 639 B1

Nunc Maxi Sorp przez noc w 37°C. Następnego ranka płytki przemyto 3 razy i JAK3 dodano do studzienek zawierających 100 μΐ bufora kinazy (50 mM HEPES, pH 7,3, 125 mM NaCl, 24 mM MgCl₂) + + 0,2 μM ATP + 1 mM ortowanadan sodu.) Reakcję prowadzono przez 30 minut w temperaturze pokojowej, po czym płytki przemyto 3 razy. Poziom fosforylowanej tyrozyny w danej studzience oznaczono ilościowo w standardowym teście ELISA z użyciem przeciwciał przeciw antyfosfotyrozynie (ICN PY20, nr katalogowy 69-151-1).

Test komórkowy DND 39/IL-4 dla inhibitorów kinazy JAK3

Test DND 39/IL-4 opracowano w celu ustalenia inhibitorów aktywności kinazy JAK3, będących głównymi kandydatami do stosowania do immunosupresji i/lub w przypadku alergii. W teście stosuje się linię komórek B o nazwie DND39, zawierającą gen lucyferazy pod kontrolą promotora IgE linii zarodkowej, trwale wintegrowanego w jeden z chromosomów. Gdy takie komórki stymuluje się za pomocą IL-4, kinaza JAK3, zasocjowana z receptorem IL-4, fosforyluje przekaźnik sygnału STAT6. Następnie STAT6 wiąże się z promotorem IgE linii zarodkowej i uruchamia transkrypcję genu lucyferazy. Lucyferazę oznacza się w lizacie komórek z użyciem zestawu odczynników Promega do testu lucyferazowego.

Uwaga: komórki DND39 hoduje się w pożywce RPMI 1640 uzupełnionej 10% cieplnie zdezaktywowanej FCS, 2 mM L-glutaminą i 100 jednostkami/ml penicyliny/streptomycyny. Utrzymuje się stężenie komórek od 1 x 10⁵ do 1 x 10⁶ komórek/ml. Po rozcieńczeniu do stężenia 1 x 10⁵ w piątek, osiągnięto w poniedziałek stężenie około 1 x 10⁶. W ciągu tygodnia hodowlę rozcieńczono w stosunku 1:2 i trzymano ją w 200 ml kolbie, aż do wykorzystania.

Komórki DND39 w ilości 3 x 10⁵ wysiano w 100 μl pożywki RPMI 1640 uzupełnionej 1% cieplnie zdezaktywowanej FCS, 2 mM L-glutaminą i 100 jednostkami/ml penicyliny/streptomycyny w 96 studzienkowej płytce z dnem w kształcie litery V (Nunc). Związki rozcieńczono kolejno DMSO w stosunku 1:2, od stężenia 4 mM do 1,9 μM, na 96 studzienkowej płytce z polipropylenu, zmieniając końcówki po każdym rozcieńczeniu. Następnie po 5 μl związku w każdym rozcieńczeniu dodano do 500 μl RPMI/1% surowicy, w 96 probówkowym stojaku. 125 μl rozcieńczonego związku dodano do komórek i prowadzono inkubację w 37°C, 5% CO2, przez 1 godzinę. Po upływie godziny do komórek dodano 25 μl IL-4 o stężeniu 25 ng/ml i całość wymieszano. Końcowe stężenie IL-4 wynosiło 2,5 ng/ml, a końcowe stężenie związku od 20 μM do 156 nM. Komórki następnie inkubowano przez noc (16-18 godzin). Płytkę odwirowano potem z szybkością 2500-3000 obrotów/minutę w wirówce laboratoryjnej przez 5 minut. Supernatant hodowli ostrożnie usunięto przez odessanie za pomocą 8 studzienkowej rurki rozgałęźnej. Do osadu komórkowego dodano 100 μl PBS z wapniem i magnezem. Komórki przeprowadzono w stan zawiesiny w PBS i przeniesiono na białą płytkę Packard OptiPlate. Do studzienek OptiPlate dodano po 100 μl odczynnika Packard's LucLite.

Poniższe przykłady ilustrują wytwarzanie związków według wynalazku. Temperatury topnienia nie korygowano. Dane NMR przedstawiono w częściach na milion (δ) względem położenia sygnału deuteru rozpuszczalnika próbki (deuterochloroformu, o ile nie zaznaczono inaczej). Stosowano techniczne reagenty bez dodatkowego oczyszczania. THF oznacza tetrahydrofuran, DMF oznacza N,N-dimetyloformamid, a t.t. oznacza temperaturę topnienia. Dane odnośnie spektroskopii masowej o niskiej rozdzielczości (LRMS) rejestrowano za pomocą aparatu Hewlett Packard 5989® z jonizacją chemiczną (amonową) lub spektrometru Fisons (albo Micro Mass) z jonizacją chemiczną pod ciśnieniem atmosferycznym (APCI) z użyciem mieszaniny 50/50 acetonitryl/woda, z 0,1% kwasem mrówkowym jako środkiem jonizującym. Temperatura pokojowa lub otoczenia oznacza temperaturę 20 - 25°C.

P r z y k ł a d 1

Cykloheksylometylo-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)amina

Przepis A

Cykloheksylometylo-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)amina

Mieszaninę 200 mg (1,30 mmola) 4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyny (otrzymanej sposobem opisanym przez Davolla, J. Am. Chem. Soc., (1960), 82, 131), produktu z przepisu A (589 mg/5,21 mmola) i 3 ml t-butanolu mieszano w zamkniętej probówce w 100°C przez 24 godziny. Mieszaninę reakcyjną dodano do wody, zakwaszono do pH 1 za pomocą 1N kwasu solnego, przemyto 2 razy eterem dietylowym (eterem) i zalkalizowano do pH 14 1N wodorotlenku sodu (NaOH). Wytrącony materiał odsączono i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 263 mg (88%) związku tytułowego o temperaturze topnienia 177-180°C. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 1,11-1,22 (m, 1H),

PL 198 639 B1

1,43-1,63 (m, 4H), 1,73 (br d, 1H, J = 13,3 Hz), 1,83-1,90 (m, 4H), 3,23 (s, 3H), 4,69 (br, 1H), 6,53 (d, 1H, J = 3,5 Hz), 7,03 (d, 1H, J = 3,5 Hz), 8,30 (s, 1H), 10,6 (br, 1H). LRMS: 231 (M+1).

Związki tytułowe z przykładów 2 - 50 wytworzono w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 1.

P r z y k ł a d 2

4-(2,6-Dimetylomorfolin-4-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 2,6-dimetylomorfoliny. LRMS: 233,3.

P r z y k ł a d 3

4-Morfolin-4-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 4-morfoliny. LRMS: 205.

P r z y k ł a d 4

4-(2,5-Dimetylopirolidyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 2,5-dimetylopirolidyny. T.t.: 227-229°C; LRMS: 216,3.

P r z y k ł a d 5

4-(4-Benzylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 4-benzylopiperydyny. T.t.: 188-190°C; LRMS: 292,4.

P r z y k ł a d 6

4-Fenylo-1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyno-4-ol Z 4-fenylopiperydyn-4-olu. T.t.: 201-202°C; LRMS: 294,4.

P r z y k ł a d 7

1-[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-4-ylo]-1,3-dihydrobenzoimidazol-2-on Z piperydyn-4-ylo-1,3-dihydrobenzoimidazolu. T.t.: 182-184°C; LRMS: 334,4.

P r z y k ł a d 8

1-Fenylo-8-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-1,3,8-triazaspiro[4,5]dekan-4-on Z 1-fenylo-1,3,8-triazaspiro[4,5]dekan-4-onu. T.t.: 232-234°C.

P r z y k ł a d 9

4-(3-Metylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 3-metylopiperydyny. T.t.: 176-178°C; LRMS: 217,1.

P r z y k ł a d 10

4-(3,5-Dimetylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 3,5-dimetylopiperydyny. T.t.: 258-260°C; LRMS: 231.

P r z y k ł a d 11

4-(2-Metylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 2-metylopiperydyny. T.t.: 144-146°C; LRMS: 217,1.

P r z y k ł a d 12

4-(2-Etylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z 2-etylopiperydyny. T.t.: 112-114°C; LRMS: 231.

P r z y k ł a d 13

[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-2-ylo]metanol Z piperydyn-2-ylometanolu. T.t.: 135-136°C; LRMS: 232,9.

P r z y k ł a d 14

Dietyloamid kwasu 1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyno-3-karboksylowego Z dietyloamidu kwasu piperydyno-3-karboksylowego. LRMS 302,1.

P r z y k ł a d 15

2-[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-2-ylo]etanol Z piperydyn-2-yloetanolu. T.t.: 139-140°C.

P r z y k ł a d 16

4-Azokan-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Z azokanu. T.t.: 225-226°C; LRMS: 231,3.

P r z y k ł a d 17

Amid kwasu 1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyno-3-karboksylowego Z amidu kwasu piperydyno-3-karboksylowego. T.t.: 283-285°C.

P r z y k ł a d 18

Dimetylo-[1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-3-ylo]amina Z dimetylopirolidyn-3-yloaminy. T.t.: 210-212°C; LRMS: 232,2.

PL 198 639 B1

P r z y k ł a d 19

N-Etylo-N-[1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-3-ylo]acetamid

Z N-etylopirolidyn-3-yloacetamidu. T.t.: 197-199°C; LRMS: 274,3.

P r z y k ł a d 20

4-(2-Metoksymetylopirolidyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 2-metoksymetylopirolidyny. T.t.: 134-135°C; LRMS: 233,2.

P r z y k ł a d 21

[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-2-ylo]metanol

Z pirolidyn-2-ylometanolu. T.t.: 188-189°C; LRMS: 219,3.

P r z y k ł a d 22

N-[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-3-ylo]acetamid

Z pirolidyn-3-yloacetamidu. T.t.: 260-261°C; LRMS: 246,3.

P r z y k ł a d 23

4-(2-Propylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z propylopiperydyny. T.t.: 106-107°C; LRMS: 245,3.

P r z y k ł a d 24

4-(4-Metylopiperazyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 4-metylopiperazyny. T.t.: 141-142°C.

P r z y k ł a d 25

4-Piperazyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperazyny. T.t.: 164-166°C.

P r z y k ł a d 26

4-Azepan-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z azepanu. T.t.: 210°C; LRMS: 217,3.

P r z y k ł a d 27

1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-3-ol

Z pirolidyn-3-olu. T.t.: 220-225°C; LRMS: 205,2.

P r z y k ł a d 28

[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-3-ylo]metanol

Z piperydyn-3-ylometanolu. T.t.: 161,5-163,5°C; LRMS: 234,3.

P r z y k ł a d 29

Ester etylowy kwasu 1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyno-4-karboksylowego

Z estru etylowego kwasu piperydyno-4-karboksylowego. T.t.: 139-141°C; LRMS: 275,3.

P r z y k ł a d 30

Ester etylowy kwasu 1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyno-3-karboksylowego

Z estru etylowego kwasu piperydyno-3-karboksylowego. T.t.: 139,5-141,5°C; LRMS: 275,3. P r z y k ł a d 31

2-[1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-4-ylo]etanol

Z piperydyn-4-yloetanolu. T.t.: 129-131°C; LRMS: 265,3.

P r z y k ł a d 32

4-(4-Fenylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 4-fenylopiperydyny. T.t.: 195°C; LRMS: 279.

P r z y k ł a d 33

4-(4-Trifluorometylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 4-trifluorometylopiperydyny. T.t.: 198°C; LRMS: 271.

P r z y k ł a d 34

4-[4-(3-Fenylopropylo)piperydyn-1-ylo]-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 4-(3-fenylopropylo)piperydyny. T.t.: 134°C; LRMS:321.

P r z y k ł a d 35

4-(3,3-Dimetylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 3,3-dimetylopiperydyny. T.t.: 204°C; LRMS: 231.

P r z y k ł a d 36

Kwas 1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyno-3-karboksylowy

Z kwasu piperydyno-3-karboksylowego. T.t.: 159-160°C; LRMS: 307,3.

P r z y k ł a d 37

1-Metylo-10-oksa-4-azatricyklo[5.2.1]dekanu

PL 198 639 B1

Z 1-metylo-4-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-10-oksa-4-azatricyklo[5.2.1]dekanu. T.t.: 251-252°C; LRMS: 271,3.

P r z y k ł a d 38

1-(5-Chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)dekahydrochinolina

Z dekahydrochinoliny. T.t.: 190-192°C; LRMS: 291,8.

P r z y k ł a d 39

Ester etylowy kwasu 3-[1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-3-ylo]propionowego

Z estru etylowego kwasu piperydyn-3-ylopropionowego. T.t.: 101-103°C; LRMS: 303,4.

P r z y k ł a d 40

Kwas 3-[1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-3-ylo]propionowy

Z kwasu piperydyn-3-ylopropionowego. T.t.: 217-219°C; LRMS: 275,3.

P r z y k ł a d 41

1- (7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-3-ol

Z piperydyn-3-olu. T.t.: 152-154°C; LRMS: 219,3.

P r z y k ł a d 42

3- [1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-3-ylo]propionamid

Z piperydyn-3-ylopropionamidu. T.t.: 212-214°C; LRMS: 274,3.

P r z y k ł a d 43

4- (2,6-Dimetylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 2,6-dimetylopiperydyny. LRMS: 231.

P r z y k ł a d 44

2- [1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-3-ylo]propan-2-ol

Z piperydyn-3-ylopropan-2-olu. T.t.: 182,8-183,6°C; LRMS: 261.

P r z y k ł a d 45

2- [1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-4-ylo]propan-2-ol

Z piperydyn-4-ylopropan-2-olu. T.t.: 170,1-171,3°C; LRMS: 261.

P r z y k ł a d 46

4-Metylo-1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)piperydyn-4-ol

Z 4-metylopiperydyn-4-olu. T.t.: 163,8-165,1°C; LRMS: 233,1.

P r z y k ł a d 47

3- Metylo-8-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-8-azabicyklo[3.2.1]oktan-3-ol

Z 3-metylo-8-azabicyklo[3.2.1]oktan-3-olu. T.t.: 142,1-143,8°C; LRMS: 259,1.

P r z y k ł a d 48

2- [1-(7H-Pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-2-ylo]propan-2-ol

Z pirolidyn-2-ylopropan-2-olu. T.t.: 173, rozkład; LRMS: 247,1.

P r z y k ł a d 49

3- Metylo-1-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)pirolidyn-3-ol

Z 3-metylopirolidyn-3-olu. LRMS: 219.

P r z y k ł a d 50

4- Pirazol-1-ilo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z pirazolu. LRMS: 186,2.

P r z y k ł a d 51

Cykloheksylometylo-(6-fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)amina

Z cykloheksylometyloaminy.

Przepis B

7-Benzenosulfonylo-4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Porcję 780 mg 60% wodorku sodu (19,5 mmola) w oleju mineralnym dodano do 30 ml dimetyloformamidu (DMF) w wysuszonej w płomieniu kolbie, w atmosferze azotu i otrzymaną mieszaninę ochłodzono do 0°C. Roztwór 2,0 g (13,0 mmoli) chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyny w 10 ml DMF dodano powoli w ciągu 5 minut. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 10 minut, gdy ustało wywiązywanie się wodoru (H2). Dodano chlorku benzenosulfonylu (1,7 ml/13,0 mmoli), mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury pokojowej i mieszano przez 1 godzinę. Dodano wody i wytrącony osad odsączono i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 3,4 g (89%) związku tytułowego w postaci krystalicznej substancji stałej o temperaturze topnienia 163-167°C.

Przepis C

7-Benzenosulfonylo-4-chloro-6-fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

PL 198 639 B1

W wysuszonej w płomieniu kolbie, w atmosferze azotu, 0,53 ml (3,79 mmola) diizopropyloaminy rozpuszczono w 5 ml tetrahydrofuranu (THF) i roztwór ochłodzono do -78°C. Dodano n-butylolitu (3,75 mmola w postaci 2,5M roztworu w heksanach) i otrzymaną mieszaninę doprowadzono do 0°C przy stałym mieszaniu przez 10 minut. Mieszaninę reakcyjną ponownie ochłodzono do -78°C i do tej mieszaniny dodano roztworu 1,0 g (3,40 mmola) produktu z przepisu B w 10 ml THF w ciągu 10 minut. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 godzinę w -78°C, z równoczesnym dodawaniem 8,2 ml (4,10 mmola) 0, 5M roztworu chlorku cynku w THF, mieszaninę reakcyjną doprowadzono do temperatury pokojowej i mieszano przez 1 godzinę. Dodano jodobenzenu (0,46 ml/4,11 mmola) i zawiesiny 197 mg tetrakis(trifenylofosfina)palladu w 2 ml THF. Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 3 godziny, ochłodzono do temperatury pokojowej i rozdzielono pomiędzy dichlorometan i wodę. Warstwę wodną zakwaszono 1N HCl i wyekstrahowano 2 razy dichlorometanem. Warstwy dichlorometanu połączono, przemyto 1N HCl i solanką, wysuszono nad siarczanem magnezu (MgSO4), przesączono i zatężono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy. LRMS: 370, 372 (M+2).

Przepis D

4-Chloro-6-fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Produkt z przepisu C rozpuszczono w 10 ml THF i do tego roztworu dodano 5,0 ml metanolu i 1,0 g NaOH. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 15 minut, zatężono pod próżnią i rozdzielono pomiędzy nasycony wodny roztwór chlorku amonu (NH4Cl) i octan etylu. Otrzymaną warstwę wodną wyekstrahowano 2 razy octanem etylu. Warstwy octanu etylu połączono, przemyto solanką, wysuszono nad MgSO4, przesączono i zatężono pod próżnią. Surowy produkt oczyszczono chromatograficznie na żelu krzemionkowym (1:5 octanu etylu/heksan), w wyniku czego otrzymano 0,59 g (76%) związku tytułowego w postaci bladożółtej substancji stałej o temperaturze topnienia 145°C (rozkład). LRMS: 230, 232 (M+2).

Przepis E

Cykloheksylometylo-(6-fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)amina

Produkt z przepisu D (50 mg/0,218 mmola) poddano reakcji z 0,12 ml N-metylocykloheksyloaminy (0,920 mmola) w sposób opisany w przypisie A. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią, dodano metanolu i wytrącony osad przesączono, w wyniku czego otrzymano 7 mg (10%) związku tytułowego w postaci żółtej substancji stałej. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 1,18-1,25 (m, 1H),

1.47- 1,66 (m, 4H), 1,75-1,90 (m, 5H), 3,30 (s, 3H), 4,74 (br, 1H), 6,79 (s, 1H), 7,32-7,36 (m, 1H),

7.47- 7,51 (m, 2H), 7,77 (d, 2H, J = 7,9 Hz), 8,33 (s, 1H). LRMS: 307 (M+1).

Związki tytułowe z przykładów 52 - 57 wytworzono w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 51.

P r z y k ł a d 52

1-(6-Fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)dekahydrochinolina

Z dekahydrochinoliny. LRMS: 333,4.

P r z y k ł a d 53

4-(2-Etylopiperydyn-1-ylo)-6-fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 2-etylopiperydyny. LRMS: 307,4.

P r z y k ł a d 54

4-(3,3-Dimetylopiperydyn-1-ylo)-6-fenylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 3,3-dimetylopiperydyny. LRMS: 307,4.

P r z y k ł a d 55

6-Fenylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 279,4.

P r z y k ł a d 56

4-Piperydyn-1-ylo-6-tiofen-3-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 285,4.

P r z y k ł a d 57

4-Piperydyn-1-ylo-6-tiofen-2-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 285,4.

P r z y k ł a d 58

Cykloheksylometylo-(6-metylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)amina

Z cykloheksylometyloaminy.

PL 198 639 B1

Przepis F

7-Benzenosulfonylo-4-chloro-6-metylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Do wysuszonej w płomieniu kolby w atmosferze azotu wprowadzono 0,57 ml (4,07 mmola) diizopropyloaminy i 5,0 ml bezwodnego THF. Roztwór ochłodzono do -78°C i dodano 1,63 ml (4,08 mmola) 2,5M roztworu n-butylolitu w heksanach. Otrzymaną mieszaninę doprowadzono do 0°C i mieszano przez 10 minut. Po ponownym ochłodzeniu mieszaniny do -78°C w ciągu 10 minut dodano 1,0 g (3,40 mmola) surowego produktu z przepisu C w 10 ml bezwodnego THF. Otrzymaną mieszaninę mieszano przez 1 godzinę, po czym dodano 0,28 ml (4,50 mmola) jodometanu. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 godziny, reakcję przerwano nasyconym roztworem NH4Cl i ogrzano do temperatury pokojowej. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 5 minut, rozcieńczono wodą i wyekstrahowano 3 razy octanem etylu. Połączone ekstrakty przemyto solanką, wysuszono nad MgSO4, przesączono i odparowano pod próżnią, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy. LRMS: 308, 310 (M+2).

Przepis G

4- Chloro-6-metylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Produkt z przepisu F odbezpieczono w sposób opisany w przypisie E. Surowy produkt oczyszczono przez ucieranie z heksanami i dichlorometanem, w wyniku czego otrzymano 250 mg (44%) związku tytułowego w postaci żółtej substancji stałej. T.t.: 205°C (rozkład). LRMS 168, 170 (M+2).

Przepis H

Cykloheksylometylo-(6-metylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)amina

Produkt z przepisu G (50 mg/0,298 mmola) poddano reakcji z 100 mg (0,883 mmola) N-metylocykloheksyloaminy w sposób opisany w przypisie A. Mieszaninę reakcyjną poddano obróbce w sposób opisany w przepisie A, z tym że zamiast eteru zastosowano octan etylu. Związek tytułowy (42 mg, 58% wydajności) otrzymano jako białą substancję stałą. T.t.: 221°C (rozkład). ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 1,15-1,25 (m, 1H), 1,43-1,62 (m, 4H), 1,73 (br s, 1H, J = 13,7 Hz), 1,82-1,90 (m, 4H), 2,41 (d, 3H, J = 0,8 Hz), 3,21 (s, 3H) 4,63 (br s, 1H), 6,20 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 10,1 (br s, 1H). LRMS: 245 (M+1).

Związek tytułowy z przykładu 59 wytworzono w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 58.

P r z y k ł a d 59

6-Metylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 217,3.

P r z y k ł a d 60

5- Chloro-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Przepis I

4,5-Dichloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

4- Chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę (154 mg, 1,0 mmol) przeprowadzono w stan zawiesiny w 6,0 ml bezwodnego dichlorometanu w wysuszonej w płomieniu kolbie i do tej mieszaniny dodano w jednej porcji N-chlorosukcynimidu (147 mg, 1,1 mmola). Otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, po czym rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość roztarto wodą i odsączono, w wyniku czego otrzymano 137 mg (72%) związku tytułowego w postaci szarej substancji stałej o temperaturze topnienia 224-227°C (rozkład). LRMS: 188 (M+1).

Przepis J

5- Chloro-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Produkt z przepisu I (57 mg, 0,3 mmola) przeprowadzono w stan zawiesiny w 3,0 ml t-butanolu i do tego roztworu dodano piperydyny (90 gl, 0,9 mmola), po czym otrzymany układ ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i dodano wody (4,0 ml). Roztwór doprowadzono do pH 1 z użyciem 1N HCl, po czym przemyto eterem. Warstwę wodną usunięto i doprowadzono do pH 12 z użyciem 2N NaOH. Roztwór następnie wyekstrahowano 2 x 15 ml dichlorometanu i połączone warstwy organiczne przemyto wodą, a następnie solanką i wysuszono nad MgSO4. Po odparowaniu rozpuszczalnika uzyskano 45 mg żółtej substancji stałej, którą oczyszczono chromatograficznie na żelu krzemionkowym (3:1 octan etylu/heksan) i otrzymano 23 mg (32%) związku tytułowego w postaci jasnożółtej substancji stałej. T.t.: 170-172°C. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 1,67-1,74 (m, 6H), 3,65-3,67 (m, 4H), 7,10 (s, 1H), 8,31 (s, 1H). LRMS: 237 (M+1).

PL 198 639 B1

Związki tytułowe z przykładów 61 - 62 wytworzono w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 60.

P r z y k ł a d 61

5-Chloro-4-(oktahydroindol-1-ilo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z oktahydroindolu. T.t.: 193°C; LRMS: 277,8.

P r z y k ł a d 62

1-(5-Chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)dekahydrochinolina

Z dekahydrochinoliny. T.t.: 190-192°C; LRMS: 291,8.

P r z y k ł a d 63

5-Fenylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Przepis K

5-Bromo-4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Do roztworu 4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyny (30 g/0,02 mola) rozpuszczonego w 75 ml chloroformu w trakcie mieszania dodano 3,5 g (0,02 mola) N-bromosukcynamidu i otrzymaną mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 1 godzinę. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej, wytrącony materiał odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 4,1 g (89%) związku tytułowego. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,93 (d, 1H, J = 2,8 Hz), 8,60 (s, 1H).

Przepis L

7-Benzenosulfonylo-5-bromo-4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Do zawiesiny produktu z przepisu K (4,1 g/0,018 mola) w DMF (15 ml), ochłodzonej do 0°C dodano 1,0 g (0,025 mola) 60% wodorku sodu w oleju mineralnym i otrzymaną mieszaninę mieszano w 0°C przez 15 minut. Dodano chlorku benzenosulfonylu (3,2 g/0,018 mola), mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury pokojowej i mieszano przez 2 godziny. Następnie dodano wody (15 ml), a otrzymaną substancję stałą odsączono i wysuszono pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 5,9 g (89%) związku tytułowego.

Przepis M

7-Benzenosulfonylo-5-bromo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo-[2,3-d]pirymidyna

Mieszaninę 2,0 g (5,37 mmola) produktu z przepisu L i 1,1 g (13,4 mmola) piperydyny w 10 ml t-butanolu ogrzewano w trakcie mieszania w 60°C przez 2 godziny. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej mieszaninę reakcyjną rozdzielono pomiędzy dichlorometan (25 ml) i wodę (25 ml). Warstwę dichlorometanu wysuszono nad siarczanem sodu (Na2SO4) i zatężono do sucha pod próżnią, w wyniku czego otrzymano 2,2 g (97%) związku tytułowego. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 1,63-1,72 (m, 6H), 3,54-3,57 (m, 4H), 7,53 (t, 2H, J = 2,0 Hz), 7,60 (s, 1H), 7,61 (t, 1H, J = 2,0 Hz), 8,17-8,20 (m, 2H), 8,43 (s, 1H). LRMS: 422,7, 420,7 (M+1).

Przepis N

5-Fenylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Do roztworu produktu z przepisu M (100 mg/0,237 mmola) w 1,0 ml dioksanu w trakcie mieszania dodano 32 mg (0,261 mmola) kwasu fenyloboronowego i 75 mg (0,356 mmola) trójzasadowego fosforanu potasu, a następnie 7 mg (0,006 mmola) tetrakis(trifenylofosfina)palladu. Otrzymaną mieszaninę odgazowano z azotem i mieszano w 100°C przez 48 godzin. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej dodano 1,0 ml metanolu, a następnie 50 mg NaOH i nową mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Otrzymaną mieszaninę następnie rozdzielono pomiędzy dichlorometan i wodę, warstwę dichlorometanu wysuszono nad MgSO4 i zatężono do sucha pod próżnią. Surowy produkt oczyszczono chromatograficznie na żelu krzemionkowym (2:1 octan etylu/heksany), w wyniku czego otrzymano 13 mg (20%) zwią zku tytułowego. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ : 1,33-1,34 (m, 4H), 1,43-1,44 (m, 2H), 3,26-3,28 (m, 4H), 7,12 (s, 1H), 7,27 (t, 1H, J = 7,2 Hz), 7,38 (t, 2H, J = 8,0 Hz), 7,45 (d, 2H, J = 0,8 Hz), 8,42 (s, 1H). LRMS: 279,2 (M+1).

Związki tytułowe z przykładów 64 - 76 wytworzono w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 63.

P r z y k ł a d 64

5-(3-Chloro-4-fluorofenylo)-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 331,8.

P r z y k ł a d 65

5-(4-Fluorofenylo)-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 297.

PL 198 639 B1

P r z y k ł a d 66

5-(4-Chlorofenylo)-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 313.

P r z y k ł a d 67

5-(3,5-Bis-trifluorometylofenylo)-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 415,4.

P r z y k ł a d 68

4-Piperydyn-1-ylo-5-o-tolilo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 293,4.

P r z y k ł a d 69

4- Piperydyn-1-ylo-5-p-tolilo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 293,4.

P r z y k ł a d 70

5- (4-Metoksyfenylo)-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 309,4.

P r z y k ł a d 71

4- Piperydyn-1-ylo-5-(3-trifluorometylofenylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 347,4.

P r z y k ł a d 72

5- (3-Chlorofenylo)-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z piperydyny. LRMS: 427,8.

P r z y k ł a d 73

Ester etylowy kwasu 3-(4-piperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-5-ylo)benzoesowego

Z piperydyny. LRMS: 465,4.

P r z y k ł a d 74

2-[3-(4-Piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-5-ylo)fenylo]propan-2-ol

Z piperydyny. LRMS: 451,4.

P r z y k ł a d 75

4-(2-Metylopiperydyn-1-ylo)-5-m-tolilo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z 2-metylopiperydyny. LRMS: 307,2.

P r z y k ł a d 76

4-Azepan-1-ylo-5-m-tolilo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Z azepanu. LRMS: 307,2.

P r z y k ł a d 77

Przepis O

4- Piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyno-5-karbonitryl

Do roztworu 4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyno-5-karbonitrylu (54 mg/0,3 mmola) (otrzymanego sposobem opisanym przez Townsenda i innych, J. Am. Chem. Soc., 1969, 91, 2102) w zawiesinie w 3,0 ml t-butanolu w trakcie mieszania dodano piperydyny (59 gl, 0,60 mmola). Otrzymaną mieszaninę następnie ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 2,5 godziny, po czym ochłodzono do temperatury pokojowej, przeniesiono do rozdzielacza i rozcieńczono eterem (20 ml). Roztwór wyekstrahowano 2 x 10 ml 1N HCl. Połączone warstwy wodne doprowadzono do pH 7 z użyciem 2N roztworu wodorotlenku potasu (KOH), w wyniku czego wytrącił się osad, który odsączono, przemyto wodą i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 29 mg (42%) związku tytułowego w postaci bezbarwnej substancji stałej. T.t.: 209-211°C; ¹HNMR (400 MHz, aceton-d6) δ: 1,72-1,74 (m, 6H), 3,72-3,79 (m, 4H), 8,12 (s, 1H), 8,29 (s, 1H). LRMS: 228 (M + 1).

P r z y k ł a d 78

5- Etynylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Przepis P

4-Chloro-5-jodo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Do roztworu 4-chloro-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyny (30 g/0,02 mola) rozpuszczonego w 80 ml chloroformu w trakcie mieszania dodano 4,5 g (0,02 mola) N-jodosukcynimidu i otrzymaną mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 1 godzinę. Po ochłodzeniu do temperatury pokojowej wytrącony materiał odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 4,6 g (82%) związku tytułowego.

PL 198 639 B1

Przepis Q

7-Benzenosulfonylo-4-chloro-5-jodo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Związek tytułowy otrzymano w sposób opisany powyżej w przepisie L z użyciem produktu z przepisu O, w wyniku czego otrzymano 5,4 g (80%) materiału. LRMS: 419,6 (M+1), 279,7.

Przepis R

7-Benzenosulfonylo-5-jodo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo-[2,3-d]pirymidyna

Związek tytułowy otrzymano sposobem opisanym w przepisie M z użyciem produktu z przepisu Q, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy. LRMS: 469 (M+1), 329,1.

Przepis S

7-Benzenosulfonylo-4-piperydyn-1-ylo-5-trietylosilanyloetynylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna Do wysuszonej w płomieniu kolby, w atmosferze azotu, dodano 211 mg (0,5 mmola) produktu z przepisu R, 19 mg (0,1 mmola) jodku miedzi(I) i 58 mg (0,05 mmola) tetrakis(trifenylofosfina)palladu. Do tej mieszaniny następnie dodano 0,14 ml (1,0 mmol) trietyloaminy i 0,27 ml (1,5 mmola) trietylosililoacetylenu w postaci roztworu w 1,5 ml bezwodnego DMF. Otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny, po czym dodano 5,0 ml wody i mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt w octanie etylu wysuszono nad MgSO4 i zatężono pod próżnią. Otrzymany surowy produkt następnie oczyszczono chromatograficznie na żelu krzemionkowym (7:1 heksany/octan etylu), w wyniku czego otrzymano 194 mg (89%) związku tytułowego. LRMS: 481 (M+1), 341.

Przepis T

5-Etynylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidyna

Do roztworu produktu z przepisu S (194 mg/0,40 mmola) rozpuszczonego w 2,0 ml bezwodnego THF w trakcie mieszania wkroplono 0,4 ml (0,4 mmola) 1M roztworu fluorku tetrabutyloamoniowego w THF. Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 minut, po czym przeniesiono do metanolowego roztworu (3,0 ml) zawierającego 1 g KOH, nową mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 15 minut i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę i octan etylu, warstwę octanu etylu przemyto wodą i solanką, wysuszono nad MgSO4, i zatężono do sucha pod próżnią. Surowy produkt oczyszczono chromatograficznie na żelu krzemionkowym (2:1 octan etylu/heksany), w wyniku czego otrzymano 72 mg (64%) związku tytułowego w postaci białej krystalicznej substancji stałej. T.t.: 179-181°C. ¹H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 1,72 (br s, 6H), 3,20 (s, 1H), 3,82-3,83 (m, 4H), 7,47 (s, 1H), 8,35 (s, 1H). LRMS: 227 (M+1).

Claims

1. Związki pirolo[2,3-d]pirymidynowe o ogólnym wzorze w którym

R¹ oznacza grupę o wzorze w którym m i n niezależnie oznaczają 0, 1, 2 lub 3, z tym że m + n oznacza 1, 2, 3 lub 4; X, B i D niezależnie oznaczają atom tlenu, NR⁶ lub CR⁷R⁸;

PL 198 639 B1

A i E oznaczają CR⁷R^8;

R⁶ oznacza atom wodoru lub (C1-C6)alkil;

R⁷ i R⁸ niezależnie oznaczają atom wodoru, (C1-C6)alkil, hydroksyl fenyl, 1,3-dihydrobenzimidazol-2-on-1-yl, hydroksy(C1-C6)alkil, grupę ((C1-C6)alkilo)2aminową, grupę (C1-C6)acylo(C1-C6)alkiloaminową, (C1-C6)alkoksy(C1-C6)alkil, grupę (C1-C6)acyloaminową, trifluorometyl, fenylo(C1-C6)alkil, karboksy lub grupę o wzorze w którym p oznacza 0 lub 3; a

albo R¹ oznacza grupę o wzorze w którym a oznacza 1; m oznacza 0 lub 1;

A, B i X mają wyżej podane znaczenie; a

G, J, L i M oznaczają CR⁷R⁸, gdzie R⁷ i R⁸ oznaczają atomy wodoru;

oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.

2. Związek według zastrz. 1, w którym R² i R³ niezależnie oznaczają atom wodoru, fenyl, (C1-C6)alkil lub (C1-C6)alkoksyl.

3. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej:

5-chloro-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę,

5-chloro-4-(oktahydroindol-1-ilo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę,

5-etynylo-4-piperydyn-1-ylo-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę i

4-(3,3-dimetylopiperydyn-1-ylo)-7H-pirolo[2,3-d]pirymidynę.

4. Środek farmaceutyczny zawierający substancję czynną i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera skuteczną ilość związku zdefiniowanego w zastrz. 1 lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli.

5. Zastosowanie związków zdefiniowanych w zastrz. 1 oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki zaburzenia lub stanu, wybranego z grupy obejmującej odrzucanie przeszczepu narządu, rumień, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycę, cukrzycę typu I i powikłania cukrzycowe, raka, astmę, atopowe zapalenie skóry, autoimmunizacyjne zaburzenia tarczycy, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, chorobę Crohna, chorobę Alzheimera, białaczkę i inne choroby autoimmunizacyjne, u ssaka, w tym u człowieka.