PL206803B1

PL206803B1 - Kombinacja zawierająca 5-chloro-N({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}-metylo)- 2-tiofenokarboksyamid i klopidogrel lub aspirynę oraz jej zastosowanie do wytwarzania leku do stosowania w profilaktyce i/lub leczeniu chorób

Info

Publication number: PL206803B1
Application number: PL368079A
Authority: PL
Inventors: Alexander Straub; Thomas Lampe; Josef Pernerstorfer; Elisabeth Perzborn; Jens Pohlmann; Susanne Rohrig; Karl-Heinz Schlemmer
Original assignee: Bayer Healthcare Ag
Priority date: 2001-06-20
Filing date: 2002-06-07
Publication date: 2010-09-30
Also published as: BRPI0210941B1; IL159257A0; CO5550434A2; EP1411932A1; CY1110019T1; UA82986C2; CA2451258A1; NO20035743L; CN1523986A; NZ530223A; CU23366B7; JP4667744B2; HUP0400240A2; SI1411932T1; RU2321407C2; PL368079A1; HRP20040042A2; ES2338997T3; SK15302003A3; WO2003000256A9

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: 368079 (22) Data zgłoszenia: 07.06.2002 (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

07.06.2002, PCT/EP02/006237 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

03.01.2003,WO03/000256 (11) 206803 (13) B1 (51) Int.Cl.

A61K 31/422 (2006.01) A61K 31/4365 (2006.01)

Kombinacja zawierająca 5-chloro-N({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)-fenylo]-1,3(54) -oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid i klopidogrel lub aspirynę oraz jej zastosowanie do wytwarzania leku do stosowania w profilaktyce i/lub leczeniu chorób

	(73) Uprawniony z patentu: BAYER SCHERING PHARMA AKTIENGESELLSCHAFT, Berlin, DE
(30) Pierwszeństwo: 20.06.2001, DE, 10129725.4	(72) Twórca(y) wynalazku:
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	ALEXANDER STRAUB, Wuppertal, DE THOMAS LAMPE, Dϋsseldorf, DE JOSEF PERNERSTORFER, Wuppertal, DE
21.03.2005 BUP 06/05	ELISABETH PERZBORN, Wuppertal, DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	JENS POHLMANN, Wuppertal, DE SUSANNE ROHRIG, Essen, DE KARL-HEINZ SCHLEMMER, Wuppertal, DE
30.09.2010 WUP 09/10	(74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Bolesław Krzysztof Kiciak

PL 206 803 B1

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest kombinacja: A) związku 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)-fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamidu o wzorze

z B) klopidogrelem lub aspiryną , jej stosowanie w profilaktyce i/lub leczeniu chorób oraz jej zastosowanie do wytwarzania leków stosowanych w profilaktyce i/lub leczeniu chorób, zwłaszcza zatorowo-zakrzepowych.

Oksazolidynony o wzorze (I) działają w szczególności jako selektywne inhibitory czynnika krzepnięcia Xa i jako anty-koagulanty.

Istnieje możliwość wykazania przeciwzakrzepowego wpływu inhibitorów czynnika Xa w licznych modelach zwierzęcych (porównaj międzynarodowe zgłoszenie patentowe 99/37304; międzynarodowe zgłoszenie patentowe 99/06371; J. Hauptmann, J. Starzebecher, Thrombosis Research 1999, 93, 203; F. Al-Obeidi, J. A. Ostrem, Factor Xa inhibitors, Exp. Opin. Ther. Patents 1999, 9, 931; B.-Y, Zhu, R. M. Scarborough, Curr. Opin. Card. Pulm. Ren. Inv. Drugs 1999,1 (1), 63, M. Samama, J. M. Walenga, B. Kaiser, J. Fareed, Specific Factor Xa Inhibitors, Cardiovascular Thrombosis: Thrombocardiology and Thromboneurology, wydanie drugie, wydane przez M. Verstraete, V. Fuster, E. J. Topol, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia 1998) i badania kliniczne na pacjentach (The Ephesus Study, blood, tom 96, 490a, 2000; The Penthifra Study, blood, tom 96, 490a, 2000; The Pentamaks Study, blood, tom 96, 490a-491a, 2000; The Pentathlon 2000 Study, blood, tom 96, 491a, 2000). Inhibitory czynnika Xa można więc korzystnie używać w lekach stosowanych w profilaktyce i/lub leczeniu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych.

Zaburzenia zakrzepowo-zatorowe naczyń są najpowszechniejszą przyczyną zachorowalności i umieralności w krajach uprzemysłowionych (Thiemes Innere Medizin, Georg Thieme Verlag Stuttgart, Nowy York; American Heart Association, 2000 heart and stroke statistical update, Dallas, TX: American Heart Association, 2000). Leczenie antykoagulantami okazało się skuteczne w leczeniu zaburzeń naczyniowych zapobiegając zakrzepowemu zamknięciu naczyń i zapobiegając ponownemu otwarciu zakrzepowo zamkniętych naczyń, i ma wielkie znaczenie w profilaktyce i leczeniu wieńcowych, obwodowych i mózgowych zaburzeń naczyniowych, i w profilaktyce i/lub leczeniu zakrzepic żylnych i zatorów płuc.

Powikłania zakrzepowo-zatorowe mogą być spowodowane uszkodzeniami miażdżycowymi ściany naczynia, szczególnie zaburzeniem funkcji śródbłonka, które może prowadzić do ostrego zakrzepowego zamknięcia naczyń. Miażdżyca naczyń jest wieloczynnikowym zaburzeniem, które zależy

PL 206 803 B1 od dużej liczby sercowo-naczyniowych czynników ryzyka. Badania kliniczne wykazały, że profilaktyka z zastosowaniem antykoagulantów nie wpł ywa definitywnie na przebieg schorzenia naczyń tę tniczych. Leczenie skierowane na czynniki ryzyka w połączeniu z leczeniem przeciwzakrzepowym jest więc korzystne.

Czynnikami ryzyka wieńcowych, obwodowych i mózgowych zaburzeń naczyniowych są np.: podwyższone poziomy cholesterolu w osoczu, nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów, cukrzyca (Allgemeine und spetargetle Pharmacologie und Toxikologie, W. Forth, D. Henschler, W. Rummel, K. Starke; Spektrum Akademischer Verlag Heidelberg Berlin Oxford; Thiernes Innere Medizin, Georg Thieme Verlag Stuttgart, Nowy York). Zasady medycyny zapobiegawczej są oparte na eliminacji tych czynników ryzyka. Oprócz zmiany stylu życia, obejmują także środki farmakologiczne takie jak np. leczenie przeciwnadciśnieniowe, leki obniżające stężenie lipidów lub profilaktyka zakrzepicy. Ponadto, połączenie z środkami działającymi na krążenie wieńcowe jest odpowiednie dla tego leczenia w przypadkach, w których uprzednio istniała choroba wieńcowa serca.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że kombinacje oksazolidynonów o wzorze (I) z pewnymi innymi aktywnymi składnikami mają interesujące właściwości i są korzystniejsze w profilaktyce i/lub leczeniu różnych chorób od stosowania poszczególnych aktywnych składników pojedynczo.

Dlatego też przedmiotem wynalazku jest kombinacja A) związku 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamidu o wzorze

z B) klopidogrelem lub aspiryną .

Termin kombinacja oznacza, na użytek wynalazku, nie tylko postacie dawkowania, które zawierają wszystkie składniki (tak zwane „zafiksowane, ściśle określone, kombinacje) i zestawy kombinacji, które zawierają składniki oddzielone jeden od drugiego, lecz oznacza także kombinacje składników, które podaje się jednocześnie lub kolejno tak długo jak prowadzi się działania profilaktyczne i/lub leczenie tej samej choroby. Podobnie, możliwe jest łączenie dwóch lub większej liczby aktywnych składników razem, i w ten sposób kombinacje w takim połączeniu są w każdym przypadku kombinacjami podwójnymi lub wielokrotnymi.

Do odpowiednich oksazolidynonów w kombinacji według wynalazku należą np. związki o wzorze (I)

w którym:

R¹ oznacza ewentualnie skondensowany z benzenem tiofen (tienyl), który może być ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy;

R² oznacza dowolny rodnik organiczny;

R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ są identyczne lub różne i oznaczają atom wodoru lub (C1-C6)-alkil,

PL 206 803 B1 i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, hydraty i proleki.

W tym aspekcie korzystne są związki o wzorze (I), w którym

R¹ oznacza ewentualnie skondensowany z benzenem tiofen (tienyl), który może być ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy takimi podstawnikami jak atom fluorowca; cyjano; nitro; amino; aminometyl; (C1-C8)-alkil, który może być z kolei ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy takimi podstawnikami jak atom fluorowca; (C3-C7)-cykloalkil; (C1-C8)-alkoksy; imidazolinyl; -C(=NH)NH2; karbamoil; i mono- oraz di-(C1-C4)-alkiloaminokarbonyl,

R² oznacza jedną spośród następujących grup:

A-,

A-M-,

D-M-A-,

B-M-A-,

B-,

B-M-,

B-M-B-,

D-M-B-, gdzie:

rodnik „A oznacza (C6-C14)-aryl, korzystnie (C6-C10)-aryl, w szczególności fenyl lub naftyl, a szczególnie korzystnie fenyl;

rodnik „B oznacza 5- lub 6-członowy aromatyczny heterocykl, który zawiera aż do 3 heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych, w szczególności aż do 2 heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, N-NO (N-tlenek) i O;

rodnik „D oznacza nasycony lub częściowo nienasycony, mono- lub bicykliczny, ewentualnie skondensowany z benzenem 4- do 9-członowy heterocykl, który zawiera aż do trzech heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, SO, SO2, N, NO (N-tlenek) i O;

rodnik „M” oznacza -NH-, -CH2-, -CH2CH2-, -O-, -NH-CH2-, -CH2-NH-, -OCH2-, -CH2O -, -COHN-, -NHCO-, -COO-, -OOC-, -S-, -SO2- lub wiązanie kowalencyjne;

gdzie zdefiniowane powyżej grupy „A, „B i „D mogą być w każdym przypadku ewentualnie podstawione jeden lub więcej razy rodnikami z grupy obejmującej atom fluorowca; trifluorometyl; okso; cyjano; nitro; karbamoil; pirydyl; (C1-C6)-alkanoil; (C3-C7)-cykloalkanoil; (C6-C14)-arylokarbonyl; (C5-C10)-heteroarylokarbonyl; (C1-C6)-alkanoiloksymetyloksy; (C1-C4)-hydroksyalkilokarbonyl; -COOR²⁷; SO2R²⁷, -C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹; -CONR²⁸R²⁹; SO2NR²⁸R²⁹; -OR³⁰; NR³⁰R³¹, (C₁-C₆)-alkil i (C₃-C₇)-cykloalkil, gdzie (C1-C6)-alkil i (C3-C7)-cykloalkil może być z kolei ewentualnie podstawiony rodnikiem z grupy obejmującej cyjano; -OR²⁷; NR²⁸R²⁹; -CO(NH)_v(NR²⁷R²⁸) i -C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹, gdzie:

v oznacza albo 0 lub 1 i

R²⁷NR²⁸ i R²⁹ są identyczne lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru, (C1-C4)-alkil, (C3-C7)-cykloalkil, (C1-C4)-alkanoil, karbamoil, trifluorometyl, fenyl lub pirydyl, i/lub

28 27 29

R²⁷ i R²⁸ lub R²⁷ i R²⁹ tworzą wraz z atomem azotu, z którym są związane nasycony lub częściowo nienasycony 5- do 7-członowy heterocykl zawierający aż do trzech, korzystnie aż do dwóch identycznych lub różnych heteroatomów z grupy obejmującej N, O i S, i

R³⁰ i R³¹ są identyczne lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, (C1-C4)-alkil, (C3-C7)-cykloalkil, (C1-C4)-alkilosulfonyl, (C1-C4)-hydroksyalkil, (C1-C4)aminoalkil, di-(C1-C4)-alkiloamino-(C1-C4)-alkil,

-CH₂C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹ lub -COR³³, gdzie

R³³ oznacza (C1-C6)-alkoksy, (C1-C4)-alkoksy-(C1-C4)-alkil, (C1-C4)-alkoksykarbonylo-(C1-C4)-alkil, (C1-C4)-aminoalkil, (C1-C4)-alkoksykarbonyl, (C1-C4)-alkonoil-(C1-C4)-alkil, (C3-C7)-cykloalkil, (C2-C6)-alkenyl, (C1-C8)-alkil, który może być ewentualnie podstawiony przez fenyl lub acetyl, lub oznacza (C6-C14)-aryl, (C5-C10)-heteroaryl, trifluorometyl, tetrahydrofuranyl lub butyrolakton,

R¹, R², R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ są identyczne lub różne i oznaczają atom wodoru lub (C1-C6)-alkil, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, hydraty i proleki.

W tym aspekcie podobnie korzystnymi są związki o wzorze (I),

PL 206 803 B1 w którym

R¹ oznacza tiofen (tienyl), w szczególności 2-tiofen, który może być ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy takimi podstawnikami jak atom fluorowca, korzystnie chlor lub brom, amino, aminometylo lub (C1-C8)-alkil, korzystnie metyl, gdzie rodnik (C1-C8)-alkilowy może być z kolei ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy przez atom fluorowca, korzystnie fluor,

R² oznacza jedną spośród następujących grup:

A-,

A-M-,

D-M-A-,

B-M-A-,

B-,

B-M-,

B-M-B-,

D-M-B-, gdzie:

rodnik „D oznacza nasycony lub częściowo nienasycony 4- do 7-członowy heterocykl, który zawiera aż do trzech heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, SO, SO2, N-NO (N-tlenek) i O;

rodnik „M oznacza -NH-, -CH2-, -CH2CH2-, -O-, -NH-CH2-, -CH2-NH-, -OCH2-, -CH2O-, -CONH-, -NHCO-, -COO-, -OOC-, -S- lub wiązanie kowalencyjne;

gdzie zdefiniowane powyżej grupy „A, „B i „D mogą być w każdym przypadku ewentualnie podstawione jeden lub więcej razy rodnikami z grupy obejmującej atom fluorowca; trifluorometyl; okso; cyjano; nitro; karbamoil; pirydyl; (C1-C6)-alkanoil; (C3-C7)-cykloalkanoil; (C6-C14)-arylokarbonyl; (C5-C10)-heteroarylokarbonyl; (C1-C6)-alkanoiloksymetyloksy; -COOR²⁷; SO2R²⁷; -C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹; -CONR²⁸R²⁹; SO2NR²⁸R²⁹; -OR³⁰; NR³⁰R³¹ (C1-C₆)-alkil i (C₃-C₇)-cykloalkil, gdzie (C1-C6)-alkil i (C3-C7)-cykloalkil mogą z kolei być ewentualnie podstawione rodnikiem z grupy obejmującej cyjano; -OR²⁷; NR²⁸R²⁹;

-CO(NH)_v(NR²⁷R²⁸) i -C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹gdzie:

v oznacza albo 0 lub 1, i _R ²⁷, R²⁸ _{i R} ²⁹ są identyczne lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, (C1-C4)-alkil lub (C3-C7)-cykloalkil, i/lub

28 27 29

R²⁷ i R²⁸ lub R²⁷ i R²⁹ tworzą wraz z atomem azotu, z którym są związane nasycony lub częściowo nienasycony 5- do 7-członowy heterocykl zawierający aż do trzech, korzystnie aż do dwóch, identycznych lub różnych heteroatomów z grupy obejmującej N, O i S, i

R³⁰ i R³¹ są identyczne lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, (C1-C4)-alkil, (C3-C7)-cykloalkil, (C1-C4)-alkilosulfonyl, (C1-C4)-hydroksyalkil, (C1-C4)-aminoalkil, di-(C1-C4)-alkiloamino-(C1-C4)-alkil, (C1-C4)-alkanoil, (C6-C14)-arylokarbonyl, (C5-C10)-heteroarylokarbonyl, (C1-C4)-alkiloaminokarbonyl lub -CH₂C(N-CO²⁷R²⁸)=NR²⁹,

R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ są identyczne lub różne i oznaczają atom wodoru lub (C1-C6)-alkil, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, hydraty i proleki.

W tym aspekcie szczególnie korzystnymi są związki o wzorze (I), w którym

R¹ oznacza tiofen (tienyl), w szczególności 2-tiofen, który może być ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy przez atom fluorowca, korzystnie chlor lub brom, lub (C1-C8)-alkil, korzystnie metyl, gdzie rodnik(C1-C8)-alkilowy może być z kolei ewentualnie podstawiony jeden lub więcej razy przez atom fluorowca, korzystnie fluor,

PL 206 803 B1

R oznacza jedną spoś ród nastę pujących grup:

A-,

A-M-,

D-M-A-,

B-M-A-,

B-,

B-M-,

B-M-B-,

D-M-B-, gdzie:

rodnik „A oznacza fenyl lub naftyl, w szczególności fenyl;

rodnik „B oznacza 5- lub 6-członowy aromatyczny heterocykl, który zawiera aż do 2 heteroatomów z serii obejmującej S, N-NO (N-tlenek) i O; rodnik „D oznacza nasycony lub częściowo nienasycony 5- lub 6-członowy heterocykl, który zawiera aż do dwóch heteroatomy i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, SO, SO2, N-NO (N-tlenek) i O;

rodnik „M oznacza -NH-, -O-, -NH-CH2-, -CH2-NH-, -OCH2-, -CH2O-, -CONH-, -NHCO- lub wiązanie kowalencyjne; gdzie zdefiniowane powyżej grupy A, „B i „D mogą w każdym przypadku być ewentualnie podstawione jeden lub więcej razy rodnikami z grupy obejmującej atom fluorowca; trifluorometyl; okso; cyjano; pirydyl; (C1-C3)-alkanoil; (C6-C10)-arylokarbonyl; (C5-C6)-heteroarylokarbonyl; (C1-C3)-alkanoiloksymetyloksy; -C(NR²⁷R²⁸=NR²⁹; -CONR²⁸R²⁹; -SO2NR²⁸R²⁹, -OH; -NR³⁰R³¹; (C1-C₄)-alkil; i cyklopropyl, cyklopentyl lub cykloheksyl, gdzie (C1-C4)-alkil i cyklopropyl, cyklopentyl lub cykloheksyl może być z kolei ewentualnie podstawiony rodnikiem z grupy obejmującej cyjano; -OH; -OCH₃; -NR²⁸R²⁹; -CO(NH)_v(NR²⁷R²⁸) i -C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹, gdzie:

v oznacza albo 0 lub 1, korzystnie 0, i

R²⁷ i R²⁸ i R²⁹ są identyczne lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, (C1-C4)-alkil lub jeszcze cyklopropyl, cyklopentyl lub cykloheksyl, i/lub

R²⁷ i R²⁸, lub R²⁷ i R²⁹ tworzą wraz z atomem azotu, z którym są związane nasycony lub częściowo nienasycony 5- do 7-członowy heterocykl zawierający aż do dwóch identycznych lub różnych heteroatomów z grupy obejmującej N, O i S, i

R³⁰ i R³¹ są identyczne lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, (C1-C4)-alkil, cyklopropyl, cyklopentyl, cykloheksyl, (C1-C4)-alkilosulfonyl, (C1-C4)-hydroksyalkil, (C1-C4)-aminoalkil, di-(C1-C4)-alkiloamino-(C1-C4)-alkil, (C1-C3)-alkanoil lub fenylokarbonyl,

W tym aspekcie jeszcze bardziej korzystnymi są związki o wzorze (I), w którym

R¹ oznacza 2-tiofen, który może być ewentualnie podstawiony w pozycji 5 rodnikiem wybranym z grupy obejmującej chlor, brom, metyl lub trifluorometyl,

R oznacza jedną spośród następujących grup:

A-,

A-M-,

D-M-A-,

B-M-A-,

B-,

B-M-,

B-M-B-,

D-M-B-,

PL 206 803 B1 gdzie:

rodnik „A oznacza fenyl lub naftyl, w szczególności fenyl;

rodnik „B oznacza 5- lub 6-członowy aromatyczny heterocykl, który zawiera aż do 2 heteroatomów z serii obejmującej S, N-NO (N-tlenek) i O; rodnik „D oznacza nasycony lub częściowo nienasycony 5- lub 6-członowy heterocykl, który zawiera atom azotu i ewentualnie kolejny heteroatom i/lub człon heterołańcuchowy z serii obejmującej S, SO, SO2 i O; lub aż do dwóch heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, SO, SO2 i O;

rodnik „M oznacza -NH-, -O-, -NH-CH2-, -CH2-NH-, -OCH2-, -CH2O-, -CONH-, -NHCO- lub wiązanie kowalencyjne; gdzie zdefiniowane powyżej grupy „A, „B i „D mogą w każdym przypadku być ewentualnie podstawione jeden lub więcej razy rodnikami z grupy obejmującej atom fluorowca; trifluorometyl; okso; cyjano; pirydyl; (C1-C3)-alkanoil; (C6-C10)-arylokarbonyl; (C5-C6)-heteroarylokarbonyl; (C1-C3)-alkanoiloksymetyloksy; -CONR²⁸R²⁹; -SO2NR²⁸R²⁹; -OH; -NR³⁰R³¹; (C1-C₄)-alkil;

i cyklopropyl, cyklopentyl lub cykloheksyl, gdzie (C1-C4)-alkil i cyklopropyl, cyklopentyl lub cykloheksylo mogą z kolei być ewentualnie podstawione rodnikiem z grupy obejmującej cyjano; -OH; -OCH₃; -NR²⁸R²⁹; -CO(NH)_v(NR²⁷R²⁸) i -C(NR²⁷R²⁸)=NR²⁹, gdzie:

v oznacza albo 0 lub 1, korzystnie 0, i

R²⁷, R²⁸ i R²⁹ są identyczne lub różne i oznaczają niezależnie od siebie atom wodoru, (C1-C4)-alkil lub jeszcze cyklopropyl, cyklopentyl lub cykloheksyl, i/lub

R²⁷ i R²⁸ lub R²⁷, R²⁹ tworzą wraz z atomem azotu, z którym są związane nasycony lub częściowo nienasycony 5- do 7-członowy heterocykl zawierający aż do dwóch identycznych lub różnych heteroatomów z grupy obejmującej N, O i S, i

R³⁰ i R³¹ są identyczne lub różne i niezależnie od siebie oznaczają wodór, (C1-C4)-alkil, cyklopropyl, cyklopentyl, cykloheksyl, (C1-C4)-alkilosulfonyl, (C1-C4)-hydroksyalkil, (C1-C4)-aminoalkil, di-(C1-C4)-alkiloamino-(C1-C4)-alkil, (C1-C3)-alkanoil lub fenylokarbonyl,

R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ są identyczne lub różne i oznaczają atom wodoru lub (C1-C4)-alkil, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, hydraty i proleki.

W tym aspekcie najbardziej korzystnymi są związki o wzorze (I), w którym

R¹ oznacza 2-tiofen, który jest podstawiony w pozycji 5 rodnikami z grupy obejmującej chlor, brom, metyl lub trifluorometyl,

R² oznacza D-A-: gdzie:

rodnik „A oznacza fenylen;

rodnik „D oznacza nasycony 5- lub 6-członowy heterocykl, który jest przyłączony poprzez atom azotu do rodnika „A który posiada grupę karbonylową w bezpośrednim sąsiedztwie do łączącego atomu azotu, i w którym pierścieniowy atom węgla może być zastąpiony być heteroatomem z serii obejmującej S, N i O;

gdzie zdefiniowana powyżej grupa „A może być ewentualnie podstawiona jednokrotnie lub dwukrotnie w pozycji meta w stosunku do wiązania z oksazolidynonem rodnikami z grupy obejmującej fluor, chlor, nitro, amino, trifluorometyl, metyl lub cyjano,

R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ oznaczają atom wodoru, i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole, hydraty i proleki.

PL 206 803 B1

Odpowiedni oksazolidyn według wynalazku stanowi związek o poniższym wzorze

i jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, hydraty.

Zasadniczo, oksazolidynony opisano dotychczas jedynie jako antybiotyki, a w kilku przypadkach także jako inhibitory enzymu MAO i jako antagonisty fibrynogenu (Przegląd: Riedl, B., Endermann, R., Exp. Opin. Ther. Patents 1999, 9(5), 625), i okazało się, że mała grupa 5-(acyloaminometylowa), korzystnie 5-acetyloaminometylowa, ma zasadnicze znaczenie dla przejawiania działania przeciwbakteryjnego.

W opisach patentów amerykań skich US-A-5929248, US-A-5801246, US-A-5756732, US-A-5654435, US-A-5654428 i US-A-5565571 ujawniono podstawione arylo- i heteroarylofenylooksazolidynony, w których monopodstawiony lub polipodstawiony rodnik fenylowy może być przyłączony do atomu azotu pierścienia oksazolidynonu i które mogą mieć w pozycji 5 pierścienia oksazolidynonu niepodstawioną resztę N-metylo-2-tiofenokarboksyamidu, oraz ich zastosowanie jako substancji wykazujących aktywność przeciwbakteryjną.

Ponadto, oksazolidynony zawierające benzamidynę znane są jak syntetyczne związki pośrednie w syntezie inhibitorów czynnika Xa lub antagonistów fibrynogenu (WO-A-99/31092, EP-A-623615).

Związki o wzorze (I) mogą, w zależności od sposobu podstawienia, występować w formach stereoizomerycznych, które albo mają się do siebie jak obraz i jego lustrzane odbicie (enancjomery) lub nie są lustrzanymi odbiciami (diastereomery). W zakres wynalazku wchodzą również enancjomery i ich mieszaniny. Formy racemiczne mo ż na w znany sposób rozdzielić na enancjomerycznie czyste składniki.

Pewne związki o wzorze (I) mogą także występować w formach tautomerycznych. Zjawisko to znane jest specjalistom i takie związki są również objęte wynalazkiem.

Fizjologicznie dopuszczalnymi solami t.j. farmaceutycznie dopuszczalnymi solami mogą być sole związków według wynalazku z kwasami nieorganicznymi lub kwasami organicznymi. Korzystnymi solami są sole z kwasami nieorganicznymi takimi jak np. kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy, kwas fosforowy lub kwas siarkowy, lub sole z kwasami organicznymi lub kwasami sulfonowymi takimi jak np. kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas propionowy, kwas maleinowy, kwas fumarowy, kwas jabłkowy, kwas cytrynowy, kwas winowy, kwas mlekowy, kwas benzoesowy, lub kwas metanosulfonowy, kwas etanosulfonowy, kwas benzenosulfonowy, kwas toluenosulfonowy lub kwas naftalenodisulfonowy.

Farmaceutycznie dopuszczalnymi solami, który można także wymienić, są sole z typowymi zasadami takie jak np. sole z metalem alkalicznym (np. sole sodowe lub potasowe), sole z metalem ziem alkalicznych (np. sole wapniowe lub magnezowe) lub sole amoniowe pochodzące z amoniaku lub amin organicznych takich jak np. dietyloamina, trietyloamina, etylodiizopropyloamina, prokaina, dibenzyloamina, N-metylomorfolina, dihydroabietyloamina lub metylopiperydyna.

Termin „hydraty odnosi się do takich form związków o powyżej podanym wzorze (I), które tworzą związki cząsteczkowe (solwaty) stałe lub ciekłe poprzez hydratację wodą. W hydratach cząsteczki wody są związane poprzez drugorzędowe oddziaływania siłami międzycząsteczkowymi, w szczególności poprzez wiązania wodorowe. Stałe hydraty zawierają wodę jako tak zwaną wodę krystalizacyjną w stosunkach stechiometrycznych, i cząsteczki wody nie muszą być równoważne w sensie ich stanu wiązania. Przykładami hydratów są półtorahydraty, monohydraty, dihydraty lub trihydraty. Równie odpowiednimi są także hydraty soli związków według wynalazku.

PL 206 803 B1

Termin „proleki odnosi się do takich form związków o powyżej podanym wzorze (I), które same mogą być biologicznie aktywne lub nieaktywne, lecz które można przekształcić w odpowiednią biologicznie aktywną formę (np. podczas matabolizu, działania rozpuszczalnikiem lub w inny sposób).

Termin atom fluorowca oznacza fluor, chlor, brom i jod. Korzystne są chlor lub fluor.

Termin (C1-C8)-alkil oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkilowy zawierający 1 do 8 atomów węgla. Przykładami, które można wymienić są: metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, izobutyl, tert-butyl, n-pentyl i n-heksyl. Odpowiednie grupy alkilowe z mniejszą ilością atomów węgla np. takie jak (C1-C6)-alkil i (C1-C4)-alkil analogicznie wychodzą z tej definicji. Generalnie, korzystne są grupy (C1-C4)-alkilowe.

Znaczenie odpowiedniego składnika („alkil) w bardziej złożonych podstawnikach jak np. w przypadku takich rodników jak alkilosulfonyl, hydroksyalkil, hydroksyalkilokarbonyl, alkoksyalkil, alkoksykarbonyloalkil, alkanoilalkil, aminoalkil lub alkiloaminoalkil wywodzi się także z tej definicji.

Termin (C3-C7)-cykloalkil oznacza cykliczny rodnik alkilowy zawierający 3 do 7 atomów węgla. Przykładami, które można wymienić są: cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksylo lub cykloheptyl. Odpowiednie grupy cykloalkilowe z mniejszą ilością atomów węgla taki jak np. (C3-C5)-cykloalkil analogicznie wychodzą z tej definicji. Korzystne są cyklopropyl, cyklopentyl i cykloheksyl.

Znaczenie odpowiedniego składnika („cykloalkil) w bardziej złożonych podstawnikach jak np. cykloalkanoil wywodzi się także z tej definicji.

Termin (C2-C6)-alkenyl oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkenylowy zawierający 2 do 6 atomów węgla. Korzystny jest prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkenylowy zawierający 2 do 4 atomów węgla. Przykładami, które można wymienić są: winyl, allil, izopropenyl i n-but-2-en-1-yl.

Termin (C1-C6)-alkoksy oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkoksylowy zawierający 1 do 8 atomów węgla. Przykładami, które można wymienić są: metoksy, etoksy, n-propoksy, izopropoksy, n-butoksy, izobutoksy, tert-butoksy, n-pentoksy, n-heksoksy, n-heptoksy i n-oktoksy.

Odpowiednie grupy alkoksy z mniejszą ilością atomów węgla np. takie jak (C1-C6)-alkoksy i (C1-C4)-alkoksy analogicznie wychodzą z tej definicji. Generalnie, korzystne są grupy (C1-C4)-alkoksylowe.

Znaczenie odpowiedniego składnika („alkoksy) w bardziej złożonych podstawnikach jak np. w takich rodnikach jak alkoksyalkil, alkoksykarbonyloalkil i alkoksykarbonyl wywodzi się także z tej definicji.

Termin mono- lub di (C1-C4)-alkiloaminokarbonyl oznacza grupę aminową, która jest przyłączana poprzez grupę karbonylową i która zawiera prostołańcuchowy lub rozgałęziony lub dwa identyczne lub różne prostołańcuchowe lub rozgałęzione podstawniki alkilowe każdy zawierający 1 do 4 atomów węgla.

Przykładami, które można wymienić są: metyloamino, etyloamino, n-propyloamino, izopropyloamino, t-butyloamino, N,N-dimetyloamino, N,N-dietyloamino, N-etylo-N-metyloamino, N-metylo-N-n-propyloamino, N-izopropylo-N-n-propyloamino i N-t-butylo-N-metyloamino.

Termin (C1-C6)-alkanoil oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkilowy zawierający 1 do 6 atomów wę gla i który zawiera podwójnie zwią zany atom tlenu w pozycji 1 i który jest przyłączany poprzez pozycję 1. Przykładami, które można wymienić są: formyl, acetyl, propionyl, n-butyryl, izobutyryl, piwaloil, n-heksanoil. Odpowiednie grupy alkanoilowe z mniejszą ilością atomów węgla np. takie jak (C1-C5)-alkanoil, (C1-C4)-alkanoil i (C1-C3)-alkanoil analogicznie wychodzą z tej definicji. Generalnie, korzystny jest (C1-C3)-alkanoil.

Znaczenie odpowiedniego składnika („alkanoil) w bardziej złożonych podstawnikach jak np. w przypadku takich podstawników jak cykloalkanoil i alkanoiloalkil wywodzi się takż e z tej definicji.

Termin (C3-C7)-cykloalkanoil oznacza rodnik cykloalkilowy jak zdefiniowano powyżej, który zawiera 3 do 7 atomów węgla i który przyłączany jest poprzez grupę karbonylową.

Termin (C1-C6)-alkanoiloksymetyloksy oznacza prostołańcuchowy lub rozgałęziony rodnik alkanoiloksymetyloksylowy zawierający 1 do 6 atomów węgla. Przykładami, które można wymienić są: acetoksymetyloksy, propionoksymetyloksy, n-butyroksymetyloksy, izo-butyroksymetyloksy, piwaloiloksymetyloksy, n-heksanoiloksymetyloksy. Odpowiednie grupy alkanoiloksymetyloksylowe z mniejszą ilością atomów węgla taki jak np. (C1-C3)-alkanoiloksymetyloksy analogicznie wychodzą z tej definicji. Korzystna jest grupa (C1-C3)-alkanoiloksymetyloksy.

PL 206 803 B1

Termin (C6-C14)-aryl oznacza rodnik aromatyczny zawierający 6 do 14 atomów węgla. Przykładami, które można wymienić są: fenyl, naftyl, fenantrenyl i antracenyl. Odpowiednie grupy arylowe z mniejszą ilością atomów węgla, taki jak np. (C6-C10)-aryl analogicznie wychodzą z tej definicji. Korzystna jest grupa (C6-C10)-arylowa.

Znaczenie odpowiedniego składnika („aryl) w bardziej złożonych podstawnikach jak np. w takim rodniku jak arylokarbonyl wywodzi się także z tej definicji.

Termin (C5-C10)-heteroaryl lub 5- do 10-członowy aromatyczny heterocykl zawierający aż do 3 heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, O, N i/lub NO (N-tlenek) oznacza mono- lub bicykliczny układ heteroaromatyczny, który przyłączany jest poprzez pierścieniowy atom węgla układu heteroaromatycznego ewentualnie także poprzez pierścieniowy atom azotu układu heteroaromatycznego. Przykładami, które można wymienić są: pirydyl, pirydyl N-tlenek, pyrimidyl, pirydazynyl, pirazynyl, tienyl, furyl, pirolil, pirazolil, imidazolil, tiazolil, oksazolil lub izoksazolil, indolizynyl, indolil, benzo[b]tienyl, benzo[b]furyl, indazolil, chinolil, izochinolil, naftyrydynyl, chinazolinyl. Odpowiednie heterocykle z mniejszym pierścieniem takie jak np. 5- lub 6-członowe aromatyczne heterocykle analogicznie wychodzą z tej definicji. Korzystne są 5- lub 6-członowe aromatyczne heterocykle taki jak np. pirydyl, pirydyl N-tlenek, pyrimidyl, pirydazynyl, furyl i tienyl.

Znaczenie odpowiedniego składnika („ (C5-C10)-heteroaryl) w bardziej złożonych podstawnikach takich jak np. (C5-C10)-heteroarylokarbonyl wywodzi się także z tej definicji.

Termin 3- do 9-członowy nasycony lub częściowo nienasycony, mono- lub bicykliczny, ewentualnie skondensowany z benzenem heterocykl zawierający aż do 3 heteroatomów i/lub członów heterołańcuchowych z serii obejmującej S, SO, SO2, N, NO (N-tlenek) i/lub O oznacza heterocykl, który zawiera jedno lub więcej wiązań podwójnych, który może być mono- lub bicykliczny, w którym pierścień benzenowy może być skondensowany z dwoma sąsiadującymi pierścieniowymi atomami węgla, i który przyłączany jest poprzez pierścieniowy atom wę gla lub pierś cieniowy atom azotu. Przykł adami, które można wymienić są: tetrahydrofuryl, pirolidynyl, pirolinyl, piperydynyl, 1,2-dihydropirydynyl, 1,4-dihydropirydynyl, piperazynyl, morfolinyl, morfolinyl N-tlenek, tiomorfolinyl, azepinyl, 1,4-diazepinyl i cykloheksyl. Korzystne są piperydynyl, morfolinyl i pirolidynyl.

Odpowiednie układy cykliczne z pierścieniem mniejszych rozmiarów takie jak np. 5- do 7-członowe układy cykliczne analogicznie wychodzą z tej definicji.

Związki o wzorze (I) można wytwarzać metodą alternatywną [A]: poddając związki o wzorze ogólnym (II)

w którym znaczenia rodników R², R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ podano powyż ej, reakcji z kwasami karboksylowymi o wzorze ogólnym (III)

w którym znaczenie rodnika podano powyż ej, lub z odpowiednimi halogenkami karbonylu, korzystnie chlorkami karbonylu, lub z odpowiednimi symetrycznymi lub z mieszanymi bezwodnikami karboksylowymi kwasów karboksylowych o zdefiniowanym powyżej wzorze ogólnym (III)

PL 206 803 B1 prowadzonej w obojętnych rozpuszczalnikach, i gdy jest to korzystne, w obecności reagenta aktywującego lub sprzęgającego i/lub zasady, w wyniku której otrzymuje się związki o wzorze ogólnym (I)

w którym znaczenia rodników R¹, R², R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ podano powyż ej, lub metodą alternatywną [B]:

przekształcając związki o wzorze ogólnym (IV)

w którym znaczenia rodników R¹, R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ podano powyż ej, pod wpływem odpowiednich selektywnych środków utleniających w obojętnym rozpuszczalniku w odpowiedni epoksyd o wzorze ogólnym (V)

w którym znaczenia rodników R¹, R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ podano powyż ej, i poddają c epoksyd reakcji prowadzonej w oboję tnym rozpuszczalniku, gdy jest to korzystne w obecnoś ci katalizatora, z aminą o wzorze ogólnym (VI)

R²-NH2 (VI) ₂ w którym znaczenie rodnika R² podano powyż ej, otrzymując początkowo związki o wzorze ogólnym (VII)

PL 206 803 B1

w którym znaczenia rodników R¹, R², R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ podano powyżej, następnie przeprowadzając cyklizację w obojętnym rozpuszczalniku w obecności fosgenu lub równoważników fosgenu takich jak np. karbonylodiimidazol (CDI) otrzymując związki o wzorze ogólnym (I)

w którym znaczenia rodników R¹, R², R³, R⁴, R⁵, R⁶, R⁷ i R⁸ podano powyżej, gdzie zarówno dla metody alternatywnej [A] i dla metody alternatywnej [B], w przypadku gdzie ₂

R² oznacza 3- do 7-członowy nasycony lub częściowo nienasycony cykliczny rodnik węglowodorowy zawierający jeden lub więcej identycznych lub różnych heteroatomów z grupy obejmującej N i S, możliwe jest przeprowadzenie utleniania selektywnym środkiem utleniającym do odpowiedniego sulfonu, sulfotlenku lub N-tlenku, i/lub gdzie zarówno dla metody alternatywnej [A] i dla metody alternatywnej [B], w przypadku gdy wytworzony w ten sposób związek zawiera w cząsteczce grupę cyjanową, możliwe jest przeprowadzenie amidynowania tej grupy cyjanowej typowymi metodami, i/lub gdzie zarówno dla metody alternatywnej [A] i dla metody alternatywnej [B], w przypadku gdy wytworzony w ten sposób związek zawiera w cząsteczce grupę aminoochronną BOC, możliwe jest przeprowadzenie usunięcia tej grupy ochronnej typowymi metodami.

i/lub gdzie zarówno dla metody alternatywnej [A] i dla metody alternatywnej [B], w przypadku gdy wytworzony w ten sposób związek zawiera w cząsteczce resztę aniliny lub benzyloaminy, możliwe jest przeprowadzenie reakcji tej grupy aminowej z różnymi reagentami takimi jak kwasy karboksylowe, bezwodniki kwasów karboksylowych, chlorki karbonylu, izocyjaniany, chlorki sulfonylu lub halogenki alkilowe z wytworzeniem odpowiednich pochodnych, i/lub gdzie zarówno dla metody alternatywnej [A] i dla metody alternatywnej [B], w przypadku gdy wytworzony w ten sposób związek zawiera w cząsteczce pierścień fenylowy, możliwe jest przeprowadzenie reakcji z kwasem chlorosulfonowym i następnie reakcję z aminami prowadzącą do wytworzenia odpowiednich sulfonoamidów.

PL 206 803 B1

Metody te zilustrowano na konkretnych przykładach na następujących Schematach:

Opisany powyżej etap utleniania, który przeprowadza się gdy jest to korzystne, zilustrowano konkretnym przykładem na następującym Schemacie:

Odpowiednimi rozpuszczalnikami dla przeprowadzenia opisanych powyżej procesów są rozpuszczalniki organiczne obojętne w warunkach reakcji. Należą do nich fluorowcowęglowodory takie jak dichlorometan, trichlorometan, tetrachlorometan, 1,2-dichloroetan, trichloroetan, tetrachloroetan,

PL 206 803 B1

I, 2-dichloroetylen lub trichloroetylen, etery takie jak eter dietylowy, dioksan, tetrahydrofuran, eter dimetylowy glikolu lub eter dimetylowy glikolu etylenowego, alkohole takie jak metanol, etanol, n-propanol, izopropanol, n-butanol lub tert-butanol, węglowodory takie jak benzen, ksylen, toluen, heksan lub cykloheksan, dimetyloformamid, sulfotlenek dimetylu, acetonitryl, pirydyna, heksametylotriamid kwasu fosforowego lub woda.

Możliwe jest również stosowanie mieszanin wcześniej wymienionych rozpuszczalników.

Odpowiednimi, dla przeprowadzenia opisanych powyżej procesów, reagentami aktywującymi lub sprzęgającymi są zwykle stosowane do tych celów reagenty, np. N'-(3-dimetyloaminopropylo)-N-etylokarbodiimid • HCl, N,N'-dicykloheksylokarbodiimid, 1-hydroksy-1H-benzotriazol^H₂O, itp.

Odpowiednimi zasadami są typowe zasady nieorganiczne lub organiczne. Korzystne są wodorotlenki metali alkalicznych takie jak np. wodorotlenek sodu lub potasu lub węglany metali alkalicznych takie jak węglan sodu lub potasu, lub metanolan sodu lub potasu, etanolan sodu lub potasu lub tertbutanolan potasu, lub amidy takie jak amidek sodu, bis-(trimetylosililo)amid litu, lub diizopropylamid litu, lub aminy takie jak trietyloamina, diizopropyloetyloamina, diizopropyloamina, 4-N,N-dimetyloaminopirydyna lub pirydyna.

Zasadę można stosować w tych przypadkach w ilości od 1 do 5 moli, korzystnie od 1 do 2 moli, licząc na 1 mol związków o wzorze ogólnym (II).

Reakcje zasadniczo prowadzi się w temperaturze z zakresu od -78°C do temperatury wrzenia rozpuszczalnika, korzystnie w zakresie od 0°C do temperatury wrzenia rozpuszczalnika.

Reakcje prowadzi się pod ciśnieniem atmosferycznym, pod zwiększonym lub obniżonym ciśnieniem (np. w zakresie od 0,5 do 5 barów), na ogół pod ciśnieniem atmosferycznym.

Odpowiednimi selektywnymi czynnikami utleniającmi zarówno do wytwarzania epoksydów i do ewentualnego utleniania do sulfonu, sulfotlenku lub N-tlenku są np. kwas m-chloronadbenzoesowy (MCPBA), metaperjodan sodu, N-tlenek N-metylomorfoliny (NMO), kwas monoperoksyftalowy lub tetratlenek osmu.

Warunki, w których przeprowadza się wytwarzanie epoksydów są typowe dla takich reakcji.

Szczegółowe dane o warunkach procesu utleniania, który prowadzi się gdy jest to korzystne, do sulfonu, sulfotlenku lub N-tlenku, patrz następujące odnośniki literaturowe: M. R. Barbachyn i in.,

J. Med. Chem. 1996, 39, 680 i WO-A-97/10223.

Ponadto odesłać można do Przykładów 14 do 16 omówionych w części eksperymentalnej.

Amidynowanie, które prowadzi się gdy jest to korzystne, zachodzi w typowych warunkach. Dalsze szczegóły, patrz Przykłady 31 do 35 i 140 do 147.

Związki o wzorach (II), (III), (IV) i (VI) znane są specjalistom lub można je otrzymać typowymi metodami. Dla oksazolidynonów, zwłaszcza gdy potrzebne są 5-(aminometylo)-2-oksooksazolidyny, porównaj WO-A-98/01446; WO-A-93/23384; WO-A-97/03072; J. A. Tucker i in., J. Med. Chem. 1998, 41,3727; S. J. Brickner i in., J. Med. Chem., 1996, 39, 673; W. A. Gregory i in., J. Med. Chem. 1989, 32, 1673.

Korzystnym związkiem A) o wzorze (I) do zastosowania w kombinacji jest 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid, związek z Przykładu 44.

Stosowanie kombinacji według wynalazku jest odpowiednie zwłaszcza w profilaktyce i/lub leczeniu zakrzepów i zatorów tętniczych związanych z chorobą wieńcową serca, upośledzeniem naczyniowo-mózgowego przepływu krwi i upośledzeniem przepływu krwi w tętnicach obwodowych. Stosowanie kombinacji oksazolidynonów o wzorze (I) z inhibitorami agregacji płytek, antykoagulantami i/lub fibrynolitykami jest dodatkowo korzystne zwłaszcza w profilaktyce i/lub leczeniu zakrzepic żył i zatoru tętnicy płucnej.

Poszczególne aktywne składniki kombinacji znane są w litraturze i większość z nich jest dostępna w handlu. Można je, gdy jest to korzystne, tak jak właśnie w przypadku oksazolidynonów o wzorze (I), stosować w efektywnych dawkach podterapeutycznych.

Odpowiednim w profilaktyce i/lub leczeniu schorzeń naczyń tętniczych jest leczenie skojarzone oksazolidynonami o wzorze (I) ze środkami obniżającymi poziom lipidów, w szczególności z FIMGCoA (3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzymem A), z inhibitorami reduktazy takimi jak np. ceriwastatyna (Rivastatin, Baycol; US 5177080), lowostatyna (Mevacor; US 4231938), simwastatyna (Zocor; US 4444784), prawastatyna (Pravachol; US 4346227), fluwastatyna (Lescol; US 5354772), atorwastatyna (Lipitor; US 5273995), lub ze środkami terapeutycznymi działającymi na krążenie wieńcowe/środkami rozszerzającymi naczynia, w szczególności z inhibitorami ACE (enzymu konwertującego

PL 206 803 B1 angiotensynę) takimi jak np. kaptopril, lizynopril, enalapril, ramipril, cilazapril, benazepril, fosinopril, chinapril, perindopril; z antagonistami receptora AII (angiotensyny II) takimi jak np. embusartan (US 5863930), losartan, walsartan, irbesartan, candesartan, eprosartan, temisartan; z antagonistami β-adrenoceptora takimi jak np. carwedilol, alprenolol, bizoprolol, acebutolol, atenolol, betaksolol, carteolol, metoprolol, nadolol, penbutolol, pindolol, propanolol, timolol; z antagonistami alfa-1-adrenoceptora takimi jak np. prazosyna, bunazosin, doksazosin, terazosyna; z diuretykami takimi jak np. hydrochlorotiazyd, furosemid, bumetanid, piretanid, torasemid, amiloryd; dihydralazyna; z blokerami kanałów wapniowych takimi jak np. werapamil, diltiazem lub z pochodnymi dihydropirydyny takimi jak np. nifedypina (Adalat) lub nitrendypina (Bayotensin); z substancjami, które podwyższają poziom cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP) takimi jak np. stymulatory rozpuszczalnej cyklazy guanylowej (zgłoszenia międzynarodowe: WO 98/16223, WO 98/16507, WO 98/23619, WO 00/06567, WO 00/06568, WO 00/06569, WO 00/21954, WO 00/66582, WO 01/17998, WO 01/19776, WO 01/19355, WO 01/19780, WO 01/19778).

Farmakoterapeutycznym celem leczenia istniejącej uprzednio choroby wieńcowej serca jest wyeliminowanie dysproporcji pomiędzy zaopatrzeniem w tlen i zapotrzebowaniem na tlen w obszarach mięśnia sercowego dotkniętych niedokrwieniem. Tak więc szczególnie odpowiednim do leczenia istniejącej uprzednio choroby wieńcowej serca jest leczenie skojarzone oksazolidynonem o wzorze (I) ze środkami terapeutycznymi działającymi na krążenie wieńcowe, w szczególności z antagonistami receptora β-adrenergicznego; inhibitorami ACE (konwertaza angiotensyny); antagonistami receptora A-II (angiotensyna II); azotanami takimi jak np. 5-monoazotan izosorbidu, diazotan izosorbidu, triazotan glicerolu; substancjami, które wywołują wzrost cyklicznego monofosforanu guanozyny (cGMP); blokerami kanału wapniowego. Większość tych związków stosuje się także w leczeniu nadciśnienia.

Leczenie trombolityczne aktywatorami plazminogenu (środki trombolityczne/fibrynolityczne) takimi jak np. tkankowy aktywator plazminogenu (t-PA), streptokinaza, reteplaza lub urokinaza okazało się skuteczne w ponownym otwieraniu zakrzepowo zamkniętych naczyń. Jednakże podawanie samych aktywatorów plazminogenu nie zapobiega dalszemu wzrostowi zakrzepu. Wysokie dawki aktywatorów plazminogenu mogą ponadto oznaczać zwiększone ryzyko krwawienia. Połączone podawanie środka trombolitycznego z oksazolidynonem o wzorze (I) w celu otwierania zakrzepowo zamkniętych naczyń w wyniku choroby wieńcowej serca, ataków przejściowego niedokrwienia, udaru, chorób okluzyjnych tętnic obwodowych i zatorów płuc, zapobiega ponadto wzrostowi zakrzepu poprzez hamowanie powstawania trombiny a więc zmniejsza ryzyko reokluzji. Ponadto, w leczeniu skojarzonym środkiem trombolitycznym i oksazolidynonem o wzorze (I) możliwe jest zmniejszenie dawki środka trombolitycznego koniecznej do leczenia, co prowadzi do zmniejszenia powikłań krwawienia a więc oznacza znaczną korzyść w stosunku do monoterapii.

Oksazolidynony o wzorze (I) można także podawać w kombinacji z innymi substancjami hamującymi wykazującymi aktywność antykoagulacyjną (antykoagulantami) w profilaktyce i/lub leczeniu tętniczych, wewnątrzsercowych i żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych. Leczenie skojarzone oksazolidynonami o wzorze (I) w szczególności z heparyną (UFH), heparynami o niższym ciężarze cząsteczkowym (LMWH) takimi jak np. tinzaparin, certoparin, parnaparin, nadroparin, ardeparin, enoksaparin, rewiparin, dalteparin lub z bezpośrednimi inhiborami trombiny takimi jak np. hirudyna prowadzi do zwiększonego działania przeciwzakrzepowego.

Oksazolidynony o wzorze (I) można także podawać w kombinacji z innymi substancjami hamującymi aktywność agregacji płytek (inhibitorami agregacji płytek) w profilaktyce i/lub leczeniu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych tętnic, wewnątrzsercowych i żył. Zmiany chorobowe śródbłonka związane są z adhezją do ścianki i aktywacją płytki krwi z jednoczesnym pobudzaniem koagulacji. Prowadzi to do powstawania skrzepów zawierających płytki krwi i fibrynę i płytki krwi przyczyniają się do stabilizacji macierzy fibryny (J. Hirsh, E. W. Salzman, V. J. Marder, R. W. Colman, Overview of the Thrombotic Process and its Therapy, str. 1151-1163 w Hemostasis and Thrombosis: Basic Principles and Clinical Practice, wydanie trzecie, wydane przez R. W. Colman, J. Hirsh, V. J. Marder, E. W. Salzman. J. B., Lippincott Company, Philadelphia, 1994). Jednoczesne hamowanie koagulacji i agregacji płytek prowadzi więc do zwiększonego działania przeciwzakrzepowego. Szczególnie odpowiednie dla leczenia skojarzonego są kombinacje oksazolidynonu o wzorze (I) z takimi inhibitorami agregacji płytek jak np. aspiryna, tiklopidyna (Ticlid), klopidogrel (Plavix); antagoniści receptora fibrynogenu; (antagoniści glikoproteiny Ilb/IIIa) tacy jak np. abciksimab, eptifibatydynae, tirofiban, lamifiban, lefradafiban.

Wszystkie typowe sposoby podawania są właściwe w przypadku podawania kombinacji według wynalazku. Korzystnymi drogami podawania jest podawanie doustne, na język, podjęzykowe, podpo16

PL 206 803 B1 liczkowe, doodbytnicze, domiejscowe lub pozajelitowe (t.j. unikające podawania do przewodu pokarmowego) takie jak podawanie dożylne, do arterii, dosercowe, śródskórne, podskórne, przez skórne, dootrzewnowe lub domięśniowe).

Generalnie potwierdzono, że korzystne dla osiągnięcia oczekiwanego rezultatu jest podawanie kombinacji według wynalazku w ilości całkowitej wynoszącej od około 0,001 do 100 mg/kg, korzystniej od około 0,01 do 100 mg/kg, szczególnie korzystnie od około 0,1 do 10 mg/kg masy ciała w ciągu 24 godzin, gdy to korzystne w dawkach wielokrotnych.

Może okazać się jednak konieczne odejście od wcześniej wymienionych ilości, i zależy to od masy ciała pacjenta, drogi podawania, rodzaju i stanu zaawansowania choroby, indywidualnej reakcji pacjenta na lek, własności preparatu i czasu lub odstępów w podawaniu leku. Tak więc, w pewnych przypadkach może okazać się wystarczające podawanie mniejszych ilości niż podana ilość minimalna, podczas gdy w innych przypadkach górny wymieniony limit musi zostać przekroczony. Przykładowo, przy podawaniu względnie dużych ilości zalecać można podawanie przez cały dzień, albo przez wielokrotne podawanie dawek pojedynczych albo stosowanie wlewu ciągłego.

Przedmiotem wynalazku jest więc ponadto zdefiniowana powyżej kombinacja do stosowania w profilaktyce i/lub leczeniu chrób.

Przedmiotem wynalazku jest ponadto zastosowanie zdefiniowanej powyżej kombinacji do wytwarzania leków do stosowania w profilaktyce i/lub leczeniu opisanych powyżej zaburzeń, zwłaszcza chorób zakrzepowo-zatorowych, w szczególności zawału serca, dusznicy bolesnej (niestabilnej dusznicy bolesnej), nagłej śmierci sercowej, reokluzji i nawrotów zwężenia po angioplastce i po wszczepieniu aortalno-wieńcowego połączenia omijającego („by-passie), udaru, przejściowych ataków niedokrwiennych, chorób zamykających tętnice obwodowe, zatorów płucnych lub głębokich zakrzepic żylnych.

Podana w poniższych przykładach zawartość procentowa jest w każdym przypadku liczona na wagę; części wyrażono jako części wagowe.

1. Fizjologiczna aktywność związków o wzorze (I)

2. Związki o wzorze (I) działają w szczególności jako selektywne inhibitory czynnika krzepnięcia Xa i nie hamują, lub też hamują tylko w wyraźnie większych stężeniach, inne proteazy serynowe takie jak trombina, plazmina lub trypsyna.

Inhibitory czynnika krzepnięcia Xa opisuje się jako selektywne gdy ich wartości IC50 dla hamowania czynnika Xa są 100-krotnie, korzystnie 500-krotnie, w szczególności 1000-krotnie, mniejsze niż wartości IC50 dla hamowania innych proteaz serynowych, w szczególności trombiny, plazminy i trypsyny, odnoszą c się , jeś li chodzi o metody badania selektywnoś ci, do metod badania z Przykł adów A-1) a.1) i a.2) opisanych poniżej.

Szczególnie korzystne właściwości biologiczne związków o wzorze (I) można potwierdzić następującymi metodami.

a) Opis testu (in vitro)

a.1) Pomiar hamowania czynnika Xa

Aktywność enzymatyczną ludzkiego czynnika Xa (FXa) zmierzono poprzez konwersję specyficznego dla FXa substratu tworzącego barwnik. W tym przypadku, czynnik Xa eliminuje p-nitroanilinę z substratu tworzą cego barwnik. Oznaczenia prowadzono na pł ytkach do mikromiareczkowania w nastę pują cy sposób.

Substancje testowe rozpuszczono w różnych stężeniach w DMSO i inkubowano z ludzkim FXa (0,5 mmol/l rozpuszczono w 50 mmol/l buforu tris [C,C,C-tris(hydroksymetylo)-aminometan], 150 mmol/l NaCl, 0,1% BSA (surowica albuminy bydlęcej), pH=8,3) w temperaturze 25°C przez 10 minut.

Czysty DMSO służy jako kontrola. Następnie dodano substrat tworzący barwnik (150) μΙ/l Pefachrome® FXa firmy Pentapharm). Po inkubacji w temperaturze 25°C przez 20 minut, określano ekstynkcję przy 405 nm. Ekstynkcje mieszanin testowych z substancją testową porównano z mieszaninami kontrolnymi bez substancji testowej, i obliczono z nich wartości IC50.

a.2) Określanie selektywności

Selektywne hamowanie FXa wykazano badając hamowanie przez substancje testowe innych ludzkich proteaz serynowych takich jak trombina, trypsyna, plazmina. Aktywność enzymatyczną trombiny (75 mU/ ml), trypsyny (500 mU/ ml) i plazminy (3,2 mmol/l) określano metodą rozpuszczenia tych enzymów w buforze tris (100 mmol/l, 20 mmol/l CaCl2, pH=8,0) i inkubacji z substancją testową lub rozpuszczalnikiem przez 10 minut. Następnie rozpoczęto reakcję enzymatyczną przez dodanie odpowiednich specyficznych substratów tworzących barwnik (Chromozym Thrombin® firmy Boehringer Mannheim, Chromozym Trypsin® firmy Boehringer Mannheim, Chromozym Plazmin® firmy BoehrinPL 206 803 B1 ger Mannheim), i ekstynkcję określano przy 405 nm po 20 minutach. Wszystkie oznaczenia prowadzono w temperaturze 37°C. Ekstynkcje mieszanin testowych z substancją testową porównano z próbkami kontrolnymi bez substancji testowej, i obliczono z nich wartości IC50.

a. 3) Określanie wpływu antykoagulacyjnego

Wpływ antykoagulacyjny substancji testowych określano in vitro w osoczu człowieka. Do tego celu pobrano ludzką krew do 0,11 molowego roztworu cytrynianu sodu w stosunku mieszania cytrynian sodu/krew równym 1/9. Krew starannie mieszano po pobraniu i odwirowano przy około 2000 g przez 10 minut. Sklarowaną ciecz usunięto pipetą. Czas protrombinowy (PT, synonim: test Quick'a) określano w obecności zmiennych stężeń substancji testowej lub odpowiedniego rozpuszczalnika stosując dostępny w handlu zestaw testowy (Neoplastin® firmy Boehringer Mannheim). Badane związki inkubowano z osoczem w temperaturze 37°C przez 10 minut. Następnie wywołano koagulację przez dodanie tromboplastyny, i określano czas rozpoczęcia się koagulacji. Stwierdzono stężenie substancji testowej, które wywołuje podwojenie czasu protrombinowego.

b) Określanie wpływu przeciwzakrzepowego (in vivo)

b. 1) Model przecieku tętniczo-żylnego (szczur)

Pozostające na czczo szczury płci męskiej (szczep: HSD CPB:WU) o wadze 200-250 g znieczulono roztworem Rompun/Ketavet (12 mg/kg/50 mg/kg). W przecieku tętniczo-żylnym wywołano powstawanie zakrzepu metodą opartą na metodzie opisanej przez Christopher N. Berry i w., Br. J. Pharmacol. (1994), 113, 1209-1214. Do tego celu odsłonięto lewą żyłę szyjną i prawą tętnicę szyjną. Wytworzono przeciek pozaustrojowy pomiędzy tymi dwoma naczyniami stosując rurkę polietylenową (PE 60) o długości 10 cm. Tę rurkę polietylenową zamocowano w środku przywiązując dodatkową rurkę polietylenową (PE 160) o długości 3 cm, która zawierała szorstką nić nylonową tworzącą pętlę w celu wytworzenia powierzchni trombogennej. Krążenie pozaustrojowe utrzymywano przez 15 minut. Następnie usunięto przeciek i nić nylonową z zakrzepem bezpośrednio zważono. Masę wyjściową nici nylonowej określono przed rozpoczęciem doświadczenia. Substancje testowe podano albo dożylnie poprzez żyłę ogonową lub doustnie przez zgłębnik przytomnym zwierzętom przed ustawieniem krążenia pozaustrojowego. Wyniki przedstawiono w Tabeli 1:

T a b e l a 1: Wpływ przeciwzakrzepowy w modelu przecieku tętniczo-żylnego (szczur) po podawaniu doustnym lub dożylnym

P r z y k ł a d	ED50 [mg/kg] p.o.	ED50 [mg/kg] i.v.
1		10
17		6
44	3
95		3
Przykład	ED50 [mg/kg] p.o.	ED50 [mg/kg] i.v.
114		3
115		3
123	3
162		3

b.2) Model zakrzepicy tętniczej (szczur)

Pozostające na czczo szczury płci męskiej (szczep: HSD CPB: WU) znieczulono jak opisano powyżej. Szczury miały średnią wagę około 200 g. Odsłonięto lewą tętnicę szyjną (około 2 cm). Powstawanie zakrzepu tętniczego wywołano przez mechaniczne uszkodzenie naczynia metodą opartą na metodzie opisanej przez K. Meng i w., Naunyn-Schmiedeberg's Arch. Pharmacol. (1977), 301, 115-119. Do tego celu, zamknięto zaciskiem przepływ krwi w odsłoniętej tętnicy szyjnej, ochłodzono do temperatury -12°C w metalowym kanale przez 2 minuty i, w celu standaryzacji rozmiaru zakrzepu, jednocześnie uciśnięto masą 200 g. Następnie dodatkowo zmniejszono przepływ krwi przez umieszczenie klamerki wokół tętnicy szyjnej dystalnie od uszkodzonego odcinka naczynia. Proksymalny za18

PL 206 803 B1 cisk usunięto, i ranę zamknięto i otwarto ponownie po 4 godzinach w celu usunięcia uszkodzonego odcinka naczynia. Ten odcinek naczynia otwarto podłużnie i zakrzep usunięto z uszkodzonego odcinka naczynia. Wagę zakrzepów na mokro zmierzono bezpośrednio. Substancje testowe podano albo dożylnie poprzez żyłę ogonową lub doustnie przez zgłębnik przytomnym zwierzętom na początku doświadczenia.

b.3) Model zakrzepicy żylnej (szczur)

Pozostające na czczo szczury płci męskiej (szczep: HSD CPB: WU) znieczulono jak opisano powyżej. Szczury miały średnią wagę około 200 g. Odsłonięto lewą żyłę szyjną (około 2 cm). Powstawanie zakrzepu żylnego wywołano przez mechaniczne uszkodzenie naczynia metodą opartą na metodzie opisanej przez K. Meng i w., Naunyn-Schmiedeberg's Arch. Pharmacol. (1977), 301, 115-119. Do tego celu, zamknięto zaciskiem przepływ krwi w odsłoniętej żyle szyjnej, ochłodzonej do temperatury -12°C w metalowym kanale przez 2 minuty i, w celu standaryzacji rozmiaru zakrzepu, jednocześnie uciśnięto ją masą 200 g. Przepływ krwi otwarto ponownie i ranę zamknięto. Po 4 godzinach, ranę otwarto ponownie w celu usunięcia zakrzepów z uszkodzonych odcinków naczyń. Wagę zakrzepów na mokro zmierzono bezpośrednio. Substancje testowe podano albo dożylnie poprzez żyłę ogonową lub doustnie przez zgłębnik przytomnym zwierzętom na początku doświadczenia.

2. Fizjologiczna aktywność kombinacji związków o wzorze (I) a) Badania in vivo w modelu zakrzepicy szczura

Tętnicę szyjną szczurów (HSD CPB:WU, Harlan Winkelmann) odsłonięto w znieczuleniu. Kawałek bibuły filtracyjnej nasyconej wodnym roztworem FeCl2 o stężeniu 10% (rozpuszczonym w 1N wodnym roztworze kwasu chlorowodorowego) ostrożnie wepchnięto pod odsłonięte naczynie zgodnie z metodą opisaną przez Kurz i w. (Rat Model of Arterial Thrombosis Induced by Ferric Chloride, Thrombosis Research 60, 269-280, 1990). Po 3 minutach, kawałek bibuły filtracyjnej usunięto. Tętnicę szyjną usunięto po 15 minutach, i zakrzep odczepiono i bezpośrednio zważono. Zwierzęta (10 szczurów na grupę) potraktowano wstępnie 1 mg/kg każdego z poszczególnych aktywnych składników (oksazolidynon o wzorze (I) i składnik aktywny stosowany w leczeniu skojarzonym) lub kombinacją 1 mg/kg oksazolidynonu o wzorze (I) i 1 mg/kg składnika aktywnego stosowanego w leczeniu skojarzonym. Zwierzęta w grupie kontrolnej potraktowano odpowiednim rozpuszczalnikiem. Istotność statystyczną obliczono stosując test t Studenta. Wartości z p< 0,05 uważa się za wpływ statystycznie istotny (Medical Statistics, MJ Campbell, D. Machin, wydanie drugie, John Wiley & Sons). Wyniki przedstawiono w Tabeli 2:

T a b e l a 2: Synergistyczny przeciwzakrzepowy wpł yw kombinacji oksazolidynonu o wzorze (I) z inhibitorem agregacji płytek

Zmniejszenie wagi zakrzepu po doustnym leczeniu
związkiem z Przykładu 44 [1 mg/kg]	klopidogrelem [1 mg/kg]	kombinacją związku z Przykładu 44 [1 mg/kg] z klopidogrelem [1 mg/kg]
22%	28%	39%
brak wpływu (p>0,05)	brak wpływu (p>0,05)	wpływ (p<0,05)

Jak pokazano w Tablicy 2, synergistyczny wpływ osiąga się stosując kombinację oksazolidynonu o wzorze (I) takiego jak związek z Przykładu 44 z inhibitorem agregacji płytek takim jak klopidogrel, tj. te dwa składniki wzjamnie wzmagają swój wpływ. W pojedynczej dawce, oba związki były nieaktywne w badanej dawce. Przeciwnie, kombinacja tych dwóch związków prowadziła do znaczącego zmniejszenia masy zakrzepu. Kombinacja oksazolidynonów o wzorze (I) z substancją hamującą agregację płytek ma więc zdolność znacznego poprawiania leczenia przeciwzakrzepowego.

Z poniższych przykładów preparatywnych niniejszy wynalazek obejmuje przykład 44 i przykład 97 dotyczące wytwarzanie związku 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamidu wraz z odpowiednimi przykładami dotyczącymi wytwarzania jego związków pośrednich i wyjściowych. Pozostałe przykłady stanowią jedynie tło niniejszego wynalazku.

B Przykł ady preparatywne

Związki wyjściowe

Wytwarzanie 3-morfolinonu opisano w opisie patentowym US 5349045.

PL 206 803 B1

Wytwarzanie N-(2,3-epoksypropylo)ftalimidu opisano w pracy J.W. Cherna i in. w Tetrahedron Lett. 1998,39, 8483.

Podstawione aniliny otrzymuje się w reakcji np. 4-fluoronitrobenzenu, 2,4-difluoronitrobenzenu lub 4-chloronitrobenzenu z odpowiednimi aminami lub amidami w obecności zasady. Można również stosować katalizatory palladowe takie jak Pd(OAc)2/DPPF/NaOt-Bu (Tetrahedron Lett. 1999, 40, 2035) lub miedź (Renger, Synteza 1985, 856; Aebischer i in., Heterocycles 1998, 45, 2225). Związki fluorowcoaromatyczne nie zawierające grupy nitrowej można początkowo przeprowadzać w odpowiednie amidy dokładnie w taki sam sposób aby następnie poddać je nitrowaniu w pozycji 4 (patent US 3279880).

I. 4-(4-morfolin-3-onylo)nitrobenzen

mole (202 g) morfolin-3-onu (E. Pfeil, U. Twardsz, Angew. Chem. 79, 1967, 188) rozpuszcza się w 2 l N-metylopirolidonu (NMP) i następnie porcjami dodaje się w ciągu 2 godzin 88 g (2,2 mola) wodorku sodu (60% w parafinie). Po zakończeniu wydzielania się wodoru wkrapla się w ciągu 1 godziny oziębiając mieszaninę do temperaturze pokojowej 282 g (2 mola) 4-fluoronitrobenzen, a następnie mieszaninę reakcyjną miesza się przez noc. Z kolei oddestylowuje się 1,7 l cieczy pod zmniejszonym 12 mbarów i w temperaturze 76°C; pozostałość wylewa się do 2 l wody, i mieszaninę ekstrahuje się dwukrotnie 1 l porcjami octanu etylu. Połączone fazy organiczne przemywa się wodą i następnie suszy nad siarczanem sodu, i rozpuszczalnik oddestylowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem. Oczyszczanie przeprowadza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym eluując mieszaniną heksan/octan etylu (1:1) i późniejszą krystalizację z octanu etylu. Produkt otrzymuje się jako bezbarwny do brązowawego osad, z wydajnością 17,6%, licząc na wydajność teoretyczną.

¹H-NMR (300 MHz, CDCI3): 3,86(m, 2H, CH2CH2), 4,08(m, 2H, CH2CH2), 4,49(s, 2H, CH2CO), 7,61(d, 2H, ³J=8,95 Hz, CHCH), 8,28(d, 2H, ³J=8,95 Hz, CHCH)

MS (względne intensywności,%)= 222 (74, M+), 193 (100),

164 (28), 150 (21), 136 (61), 117 (22), 106 (24), 90 (37), 76 (38), 63 (32), 50 (25)

Następujące związki zsyntetyzowano analogicznie:

3-fluoro-4-(4-morfolin-3-onylo)nitrobenzen

4-(N-piperydonylo)nitrobenzen

3-fluoro-4-(N-piperydonylo)nitrobenzen

4-(N-pirolidonylo)nitrobenzen

3-fluoro-4-(N-pirolidonylo)nitrobenzen

II. 4-(4-morfolin-3-onylo)anilina

g (0,275 mola) 4-(4-morfolin-3-onylo)nitrobenzenu rozpuszcza się w autoklawie w 200 ml tetrahydrofuranu, dodaje się 3,1 g katalizatora Pd/C (5%), i mieszanina uwadarnia się wodorem pod ciśnieniem 50 barów w temperaturze 70°C przez 8 godzin. Po odsączeniu katalizatora, rozpuszczalnik

PL 206 803 B1 oddestylowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem i produkt oczyszcza się przez krystalizację z octanu etylu. Produkt otrzymuje się jako bezbarwny do niebieskawego osad, 20 g, wydajność 37,6%, licząc na wydajność teoretyczną.

Oczyszczanie można także przeprowadzić metodą chromatografii na żelu krzemionkowym eluując produkt mieszaniną heksan/octan etylu.

¹H-NMR (300 MHz, CDCI3): 3,67(m, 2H, CH2CH2), 3,99(m, 2H, CH2CH2), 4,27(s, 2H, CH2CO), 6,68(d, 2H, ³J=8,71 Hz, CHCH), 7,03(d, 2H, ³J=8,71 Hz, CHCH)

MS (względne intensywności,%)=192 (100, M⁺), 163 (48), 133 (26), 119 (76), 106 (49), 92 (38), 67 (27), 65 (45), 52 (22), 28 (22)

Następujące związki zsyntetyzowano analogicznie:

3-fluoro-4-(4-morfolin-3-onylo)anilina

4-(N-piperydonylo)anilina

3-fluoro-4-(N-piperydonylo)anilina

4-(N-pirolidonylo)anilina

3-fluoro-4-(N-pirolidonylo)anilina

Ogólny sposób wytwarzania podstawionych w pozycji 4 anilin w reakcji 1-fluoro-4-nitrobenzenów i 1-chloro-4-nitrobenzenów z pierwszorzędowymi lub drugorzędowymi aminami i późniejszą redukcję

Równomolowe ilości fluoronitrobenzenu lub chloronitrobenzenu i aminy rozpuszcza się w sulfotlenku dimetylowym lub acetonitrylu (roztwór 0,1 M do 1 M) i całość miesza się w temperaturze 100°C przez noc. Po oziębieniu do temperatury pokojowej, mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się eterem i przemywa wodą . Fazę organiczną suszy się nad MgSO4, sączy i zatęża. Jeśli w mieszaninie reakcyjnej powstaje osad, odsącza się go i przemywa eterem lub acetonitrylem. Jeśli produkt jest także obecny w przesączu to przesącz poddaje się obróbce eterem (ekstrakcji) i woda tak jak opisano. Surowe produkty można oczyszczać metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (mieszaniny eluujące dichlorometan/cykloheksan i dichlorometan/etanol).

W celu przeprowadzenia dalszej redukcji, nitrozwią zek rozpuszcza się w metanolu, etanolu lub w mieszaninie etanol/dichlorometan (roztwór 0,01 M do 0,5 M), miesza z palladem na węglu (10%) i całość miesza się uwadarnia się pod ciśnieniem atmosferycznym przez noc. Następnie sączy się i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (mieszanina dichlorometan/etanol jako eluent) lub metodą preparatywnej chromatografii HPLC w układzie faz odwróconych (mieszaniny acetonitryl/woda).

Alternatywnie, jako czynnik redukujący można także zastosować żelazo w postaci proszku. W tym celu, nitrozwiązek rozpuszcza się w kwasie octowym (roztwór 0,1 M do 0,5 M), i w temperaturze 90°C dodaje się porcjami w ciągu 10-15 minut sześć równoważników żelaza w postaci proszku i wodę (od 0,3 do 0,5 objętości kwasu octowego). Po dalszych 30 minutach reakcji w temperaturze 90°C, mieszaninę przesącza się i przesącz zatęża. Pozostałość poddaje się obróbce ekstrahując octanem etylu i 2N roztworem wodorotlenku sodu. Fazę organiczną suszy się nad siarczanem magnezu, sączy i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (mieszaniny dichlorometan/etanol) lub metodą chromatografii preparatywnej HPLC w układzie faz odwróconych (mieszaniny acetonitryl/woda).

W analogiczny sposób wytworzono następujące związki wyjściowe:

III-1. ester tert-butylowy 1-(4-aminofenylo)-1-proliny

MS (ESI): m/z (%)=304 (M+H+MeCN, 100), 263 (M+H, 20); HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,79 min.

III-2. 1-(4-aminofenylo)-3-piperydynokarboksyamid

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=220 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,59 min.

III-3. 1-(4-aminofenylo)-4-piperydynokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=220 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,57 min.

III-4. 1-(4-aminofenylo)-4-piperydynon

MS (ESI): m/z (%)=191 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,64 min.

III-5. 1-(4-aminofenylo)-1-prolinoamid

MS (ESI): m/z (%)=206 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,72 min.

III-6. [1-(4-aminofenylo)-3-piperydynylo]metanol

MS (ESI): m/z (%)=207 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,60 min.

III-7. [1-(4-aminofenylo)-2-piperydynylo]metanol

MS (ESI): m/z (%)=207 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,59 min.

III-8. 1-(4-aminofenylo)-2-piperydynokarboksylan etylu

MS (ESI): m/z (%)=249 (M+H, 35), 175 (100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,43 min.

III-9. [1-(4-aminofenylo)-2-pirolidynylo]metanol

MS (ESI): m/z (%)=193 (M+H, 45); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,79 min.

III-10. 4-(2-metyloheksahydro-5H-pirolo[3,4-d]izoksazol-5-ilo)fenyloalanina wychodząc z 2-metyloheksahydro-2H-pirolo[3,4-d]izoksazol (Ziegler, Carl B., i in.; J. Heterocycl. Chem.; 25; 2; 1988; 719-723)

MS (ESI): m/z (%)=220 (M+H, 50), 171 (100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,54 min.

III-11. 4-(1-pirolidynylo)-3-(trifluorometylo)anilina

MS (ESI): m/z (%)=231 (M+H, 100); HPLC (metoda 7): czas retencji = 3,40 min.

III-12. 3-chloro-4-(1-pirolidynylo)anilina

MS (ESI): m/z (%)=197 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,78 min.

III-13. 5-amino-2-(4-morfolinylo)benzamid

MS (ESI): m/z (%)=222 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,77 min.

III-14. 3-metoksy-4-(4-morfollnylo)anilina

MS (ESI): m/z (%)=209 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,67 min.

III-15. 1-[5-amino-2-(4-morfollnylo)fenylo]etanon

MS (ESI): m/z (%)=221 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,77 min.

Ogólny sposób wytwarzania podstawionych w pozycji 4 anilin w reakcji 1-fluoro-4-nitrobenzenów z amidami i późniejszą redukcję

Amid rozpuszcza się w DMF i dodaje się 1,5 równoważnika tert-butanolanu potasu. Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę i następnie dodaje się porcjami 1,2 równoważnika 1-fluoro-4-nitrobenzenu. Mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze pokojowej przez noc, rozcieńcza eterem lub octan etylu i przemywa nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu. Fazę organiczną suszy się nad siarczanem magnezu, sączy i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (stosując do elucji mieszaniny dichlorometan/etanol).

W celu przeprowadzenia dalszej redukcji, nitrozwiązek rozpuszcza się w etanolu (roztwór 0,01 M do 0,5 M), dodaje się pallad na węglu (10%) i całość uwadarnia się wodorem pod ciśnienieniem atmosferycznym mieszając przez noc. Następnie mieszaninę sączy się i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (stosując do elucji mieszaniny dichlorometan/etanol) lub metodą preparatywnej chromatografii HPLC w układzie faz odwróconych (acetonitryl/ woda mieszaniny).

PL 206 803 B1

Alternatywnie, jako czynnik redukujący można także stosować sproszkowane żelaza. W tym celu, nitrozwiązek rozpuszcza się w kwasie octowym (roztwór 0,1 M do 0,5 M), i w temperaturze 90°C dodaje się porcjami w ciągu 10-15 minut sześć równoważników żelaza w postaci proszku i wodę (od 0,3 do 0,5 objętości kwasu octowego). Po dalszych 30 minutach reakcji w temperaturze 90°C, mieszaninę przesącza się i przesącz zatęża. Pozostałość poddaje się obróbce ekstrahując octanem etylu i 2N roztworem wodorotlenku sodu. Fazę organiczną suszy się nad siarczanem magnezu, sączy i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się metodą chromatografii na ż elu krzemionkowym (stosują c do elucji mieszaniny dichlorometan/etanol) lub metodą chromatografii preparatywnej HPLC w układzie faz odwróconych (mieszaniny acetonitryl/woda).

W analogiczny sposób wytworzono nastę pują ce zwią zki wyjś ciowe:

IV-1.1-[4-amino-2-(trifluorometylo)fenylo]-2-pirolidynon

MS (ESI): m/z (%)=245 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,98 min

IV-2. 4-[4-amino-2-(trifluorometylo)fenylo]-3-morfolinon

MS (ESI): m/z (%)=261 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,54 min.

IV-3. 4-(4-amino-2-chlorofenylo)-3-morfolinon

MS (ESI): m/z (%)=227 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 1,96 min.

IV-4. 4-(4-ainino-2-metylofenylo)-3-morfolinon

MS (ESI): m/z (%)=207 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,71 min.

IV-5. 5-amino-2-(3-okso-4-morfolinylo)benzonitryl

MS (ESI): m/z (%)=218 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 1,85 min.

IV-6. 1-(4-amino-2-chlorofenylo)-2-pirolidynon

MS (ESI): m/z (%)=211 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,27 min.

IV-7. 4-(4-amino-2,6-dimetylofenylo)-3-morfolinon wychodząc z 2-fluoro-1,3-dimetylo-5-nitrobenzenu (Bartoli i in., J. Org. Chem. 1975, 40, 872):

MS (ESI): m/z (%)=221 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,77 min.

IV-8. 4-(2,4-diaminofenylo)-3-morfolinon wychodząc z 1-fluoro-2,4-dinitrobenzenu, MS (ESI): m/z (%)=208 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 0,60 min.

IV-9. 4-(4-amino-2-chloropheDylo)-2-metylo-3-morfolinon wychodząc z 2-metylo-3-morfolinon (Pfeil, E.; Twardsz, U.; Angew. Chem. 1967, 79, 188): MS (ESI): m/z (%)=241 (M+H, 100); HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,27 min.

IV-10. 4-(4-amino-2-chlorofenylo)-6-metylo-3-morfolinon wychodząc z 6-metylo-3-morfolinon (EP 350 002): MS (ESI): m/z (%)=241 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,43 min.

Przykłady syntez

Poniższe Przykłady od 1 do 13, od 17 do 19 i od 36 do 57 odnoszą się do wariantu [A] syntezy.

P r z y k ł a d 1

Wytwarzanie 5-chloro-N-{[(5S)-3-(3-fluoro-4-morfolinofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamidu

(5S)-5-(aminometylo)-3-(3-fluoro-4-morfolinofenylo)-1,3-oksazolidyn-2-on (otrzymywanie, patrz S. J. Brickner i in., J. Med. Chem. 1996, 39, 673) (0,45 g, 1,52 mmola), kwas 5-chlorotiofeno-2-karboPL 206 803 B1 ksylowy (0,25 g, 1,52 mmola) i hydrat 1-hydroksy-1H-benzotriazolu (HOBT) (0,3 g, 1,3 równoważnika) rozpuszcza się w 9,9 ml DMF. Następnie dodaje się 0,31 g (1,98 mmola, 1,3 równoważnika) N'-(3-dimetyloaminopropylo)-N-etylokarbodiimidu (EDCI) i, w temperaturze pokojowej wkrapla się 0,39 g (0,53 ml, 3,05 mmol, 2 równoważniki) diizopropyloetyloaminy (DIEA). Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc. Dodaje się 2 g żelu krzemionkowego i mieszaninę odparowuje do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość poddaje się chromatografii na żelu krzemionkowym w gradiencie toluen/octan etylu. Otrzymuje si ę 0,412 g (61,5%, liczą c na wydajność teoretyczną ) związku docelowego o temperaturze topnienia (temp. topn.) 197°C.

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1) = 0,29 (związek wyjściowy = 0,0);

MS (DCI) 440,2 (M+H), układ Cl;

¹H-NMR (d6-DMSO, 300 MHz) 2,95(m, 4H), 3,6(t, 2H), 3,72(m, 4H), 3,8(dd, 1H), 4,12(t, 1H), 4,75-4,85 (m, 1H), 7,05(t, 1H), 7,15-7,2(m, 3H), 7,45(dd, 1H), 7,68(d, 1H), 8,95 (t, 1H).

P r z y k ł a d 2

5-chloro-N-{[(5S)-3-(4-morfolinofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z 4-morfolinofenylokarbaminianu benzylu poprzez etap wytworzenia (5S)-5-(aminometylo)-3-(3-fluoro-4-morfolinofenylo)-1,3-oksazolidyn-2-onu (patrz Przykład 1).

Temp. topn.: 198°C;

IC₅₀ =43 nM;

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,24.

P r z y k ł a d 3

5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(1,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z (5S)-5-(aminometylo)-3-[3-fluoro-4-(1,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-on (otrzymywanie, patrz M. R. Barbachyn i in., J. Med. Chem, 1996, 39, 680).

Temp. topn.: 193°C;

Wydajność: 82%;

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,47 (związek wyjściowy = 0,0).

P r z y k ł a d 4

5-bromo-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(1,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

otrzymuje się analogicznie z kwasu 5-bromotiofeno-2-karboksylowego.

Temp. topn.: 200°C.

P r z y k ł a d 5

N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(1,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-5-metylo-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z kwasu 5-metylotiofen-2 karboksylowego.

Temp. topn.: 167°C.

P r z y k ł a d 6

5-chloro-N-{[(5S)-3-(6-metylotieno[2,3-b]pirydyn-2-ylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z (5S)-5-(aminometylo)-3-(6-metylotieno[2,3-b]pirydyn-2-ylo)-1,3-oksazolidyn-2-onu (otrzymywanie, patrz EP-A-785200).

Temp. topn.: 247°C.

P r z y k ł a d 7

5-chloro-N-{[(5S)-3-(3-metylo-2-okso-2,3-dihydro-1,3-benzotiazol-6-ylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

otrzymuje się analogicznie z 6-[(5S)-5-(aminometylo)-2 okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]-3-metylo-1,3-benzotiazol-2(3H)-onu (otrzymywanie, patrz EP-A-738726).

Temp. topn.: 217°C.

P r z y k ł a d 8

5-chloro-N-[((5S)-3-{3-fluoro-4-[4-(4-pirydynylo)piperazyno]fenylo}-2-okso-13-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z (5S)-5-(aminometylo)-3-{3-fluoro-4-[4-(4-pirydynylo)piperazyno]fenylo}-1,3-oksazolidyn-2-onu (wytwarzanie, analogicznie do J. A. Tucker i in., J Med. Chem. 1998, 41, 3727).

MS (ESI) 516 (M+H), układ Cl.

P r z y k ł a d 9

5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(4-metylopiperazyno)fenylo]-2-okso-13-oksazolidyn-5-ylo}metylo)2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z (5S)-5-(aminometylo)-3-[3-fluoro-4-(4-metylopiperazyno)fenylo]1,3-oksazolidyn-2-onu.

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 10

5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(4-tert-butoksykarbonylopiperazyn-1-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z (5S)-5-(aminometylo)-3-[3-fluoro-4-(4-tert-butoksykarbonylopiperazyn-1-ylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-onu (otrzymywanie, patrz WO-A-93/23384, odnośnik ten już cytowano).

Temp. topn.: 184°C;

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,42.

P r z y k ł a d 11

5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(piperazyn-1-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się w reakcji związku z Przykładu 12 z kwasem trifluorooctowym w chlorku metylenu.

IC50 = 140 nM;

¹H-NMR [d6-DMSO]: 3,01-3,25(m, 8H), 3,5-3,65(m, 2H), 3,7-3,9(m, 1H), 4,05-4,2(m, 1H), 4,75-4,9(m, 1H), 7,05-7,25(m, 3H), 7,5 (dd, 1H), 7,7(d, 1H), 8,4(szeroki s, 1H), 9,0(t, 1H).

P r z y k ł a d 12

5-chloro-N-[((5S)-3-(2,4'-bipirydynylo-5-ylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się analogicznie z (5S)-5-aminometylo-3-(2,4'-bipirydynylo-5-ylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-2-onu (otrzymywanie, patrz EP-A-789026).

PL 206 803 B1

Rf (SiO2, octan etylu/etanol 1:2)=0,6;

MS (ESI) 515 (M+H), układ Cl.

P r z y k ł a d 13

5-chloro-N-{[(5S)-2-okso-3-(4-piperydynofenylo)-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

Otrzymuje się z 5-(hydroksymetylo)-3-(4-piperydynofenylo)-1,3-oksazolidyn-2-onu (otrzymywanie, patrz DE 2708236) po mesylowaniu, reakcji z ftalimidkiem potasu, hydrazynolizie i reakcji z kwasem 5-chlorotiofeno-2-karboksylowym.

Rf (SiO2, octan etylu/toluen 1:1)=0,31;

Temp. topn. 205°C.

P r z y k ł a d 17

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylojmetylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się z 1-(4-aminofenylo)pirolidyn-2-onu (otrzymywanie, patrz Reppe i in.,

Justus Liebigs Ann. Chem.; 596; 1955; 209) analogicznie do znanego schematu syntetycznego (patrz S.J. Brickner i in., J. Med. Chem. 1996, 39, 673) po reakcji z chlorkiem benzyloksykarbonylowym, późniejszą reakcję z maślanem R-glicydylu, mesylowaniu, reakcji z ftalimidkiem potasu, hydrazynolizie w metanolu i na koniec reakcji z kwasem 5-chlorotiofeno-2-karboksylowym. 5-Chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymany w ten sposób wykazuje wartość IC50 4 nM (opisana powyżej metoda oznaczania wartości IC50 według Przykładu A-1. a.1) „Pomiar hamowania czynnika Xa).

Temp. topn.: 22 9°C;

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,05 (prekursor:=0,0);

MS (ESI): 442,0 (21%, M+Na, układ Cl), 420,0 (72%, M+H, układ Cl), 302,3(12%), 215(52%), 145 (100%);

¹H-NMR (d6-DMSO, 300 MHz): 2,05(m, 2H), 2,45(m, 2H), 3,6(t, 2H), 3,77-3,85(m, 3H), 4,15 (t, 1H), 4,75-4,85(m, 1H), 7,2(d, 1H), 7,5(d, 2H), 7,65(d, 2H), 7,69(d, 1H), 8,96(t, 1H).

Omówione powyżej poszczególne etapy syntezy związku z Przykładu 17 z odpowiednich prekursorów przedstawiają się następująco:

4,27 g (25,03 mmola) chloromrówczanu benzylu powoli dodaje się do 4 g (22,7 mmola) 1-(4-aminofenylo)pirolidyn-2-onu i 3,6 ml (28,4 mmola) N,N-dimetyloaniliny w 107 ml tetrahydrofuranu w temperaturze -20°C. Mieszaninę miesza się w temperaturze -20°C przez 30 minut i następnie pozostawia do uzyskania temperatury pokojowej. Dodaje się 0,5 l octanu etylu i fazę organiczną przemywa się 0,5 l nasyconego roztworu NaCl. Oddzieloną fazę organiczną suszy się nad MgSO4 i rozpuszczalnik odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozciera się z eterem dietylowym i sączy pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymuje się 5,2 g (73,8%, licząc na wydajność teoretyczną)

PL 206 803 B1

4- (2-okso-1-pirolidynylo)fenylokarbaminianu benzylu w postaci jasno beżowych kryształów o temperaturze topnienia 174°C.

7,27 ml 2,5 M roztworu n-butylolitu (BuLi) w heksanie wkrapla się do 1,47 g (16,66 mmola) alkoholu izoamylowego w 200 ml tetrahydrofuranu w atmosferze argonu w temperaturze -10°C, dodanie dalszych 8 ml roztworu BuLi jest konieczne aby zabarwienie dodanego wskaźnika N-benzylidenebenzyloaminowego uległo zmianie. Mieszaninę miesza się w temperaturze -10°C przez 10 minut i oziębia się do temperatury -78°C, po czym powoli dodaje się roztwór 4,7 g (15,14 mmola) 4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylokarbaminianu benzylu. Następnie dodaje się dalsze 4 ml roztworu n-BuLi aż zabarwienie wskaźnika zmieni się na różowe. Mieszaninę miesza się w temperaturze -78°C przez 10 minut i dodaje się 2,62 g (18,17 mmola) maślanu R-glicydylu, po czym mieszaninę miesza się w temperaturze -78°C przez 30 minut.

Mieszaninę pozostawia się na noc do uzyskania temperatury pokojowej, do mieszaniny dodaje się 200 ml wody i THF odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość wodną ekstrahuje się octanem etylu, i fazę organiczną suszy się nad MgSO4 i zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozciera się z 500 ml eteru dietylowego i wydzielone kryształy odsącza się pod zmniejszonym ciśnieniem.

Otrzymuje się 3,76 g (90%, licząc na wydajność teoretyczną) (5R)-5-(hydroksymetylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-onu o temperaturze topnienia 148°C i wartości Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,04 (związek wyjściowy = 0,3).

3,6 g (13,03 mmola) (5R)-5-(hydroksymetylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-onu i 2,9 g (28,67 mmola) trietyloaminy wprowadza się mieszając do 160 ml dichlorometanu w temperaturze 0°C. Mieszając dodaje się 1,79 g (15,64 mmola) chlorku metanosulfonylu i mieszaninę miesza się w temperaturze 0°C przez 1,5 godziny i w temperaturze pokojowej przez 3 godziny.

Mieszaninę reakcyjną przemywa się wodą i fazę wodną ekstrahuje się jeszcze raz chlorkiem metylenu. Połączone ekstrakty organiczne suszy się nad MgSO4 i odparowuje. Pozostałość (1,67 g) następnie rozpuszcza się w 70 ml acetonitrylu, dodaje się 2,62 g (14,16 mmola) ftalimidku potasu mieszaninę miesza się przez 45 minut w zamkniętym naczyniu w temperaturze 180°C w urządzeniu mikrofalowym.

Mieszaninę przesącza się od nierozpuszczalnych pozostałości, przesącz zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość (1,9 g) rozpuszcza się w metanolu i dodaje się 0,47 g (9,37 mmola) hydratu hydrazyny. Mieszanina ogrzewa się do wrzenia przez 2 godziny i oziębia, dodaje się nasycony roztwór wodorowęglanu sodu i mieszaniną ekstrahuje się sześć razy w sumie 2 l chlorku metylenu. Połączone ekstrakty organiczne zawierające surowy (5S)-5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-on suszy się nad MgSO4 i zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem.

W końcowym etapie, 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid, otrzymuje się rozpuszczając wytworzony powyżej (5S)-5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-on, (0,32 g; 1,16 mmola), kwas

5- chlorotiofeno-2-karboksylowy (0,19 g; 1,16 mmola) i hydrat 1-hydroksy-1H-benzotriazolu (HOBT) (0,23 g, 1,51 mmola) w 7,6 ml DMF. Dodaje się 0,29 g (1,51 mmola) N'-(3-dimetyloaminopropylo)-N-etylokarbodiimidu (EDCI) i w temperaturze pokojowej wkrapla się 0,3 g (0,4 ml; 2,32 mmola, równoważniki) diizopropyloetyloaminy (DIEA). Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc.

Mieszaninę odparowuje się do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszcza się w 3 ml DMSO i poddaje chromatografii w warunkach RP-MPLC w gradiencie acetonitryl/ woda/0,5% TFA. Acetonitryl odparowuje się z odpowiednich frakcji i wytrącony związek odsącza się pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymuje się 0,19 g (39%, licząc na wydajność teoretyczną) związku docelowego.

W analogiczny sposób wytworzono następujące związki:

P r z y k ł a d 18

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylojmetylo)-2-tiofenokarboksyamid

Związek ten 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się z 4-pirolidyn-1-yloaniliny (Reppe i in., Justus Liebigs Ann. Chem.; 596; 1955; 151) analogicznie jak opisano w Przykładzie 17.

PL 206 803 B1

IC₅₀ =40 nM;

Temp. topn.: 216°C;

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,31 [prekursor:=0,0].

P r z y k ł a d 19

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(dietyloamino)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

Związek ten 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(dietyloamino)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się analogicznie z N,N-dietylofenylo-1,4-diaminy (US-A-2811555;

1955).

IC50=270 nM;

Temp. topn.: 181°C;

Rf (SiO2, toluen/octan etylu 1:1)=0,25 [prekursor:=0,0].

P r z y k ł a d 36

5-chloro-N-({(5S)-3-[2-metylo-4-(4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 2-metylo-4-(4-morfolinylo)aniliny (J.E.LuValle i in.

J. Am. Chem. Soc. 1948, 70, 2223):

MS (ESI): m/z (%)=436 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,77 (98).

IC50: 1,26 μΜ

P r z y k ł a d 37

5-chloro-N-{[(5S)-3-(3-chloro-4-morfolinofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 3-chloro-4-(4-morfolinylo)aniliny (H.R.Snyder i in. J. Pharm. Sci.

1977, 66, 1204):

MS (ESI): m/z (%)=456 ([M+H}+, 100), układ Cl2;

HPLC (metoda 2): czas retencji (%)=4,31 (100).

IC₅₀: 33 nM

P r z y k ł a d 38

5-chloro-N-({(5S)-3-[4-(4-morfolinylosulfonylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 4-(4-morfolinylosulfonylo)aniliny (Adams i in. J.Am.Chem.Soc. 1939,

67, 2342):

MS (ESI): m/z (%)=486 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,07 (100).

IC50: 2 μΜ.

P r z y k ł a d 39

[5-chloro-N-({(5S)-3-[4-(1-azetydynylosulfonylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 4-(1-azetydynylosulfonylo)aniliny:

MS (DCI, NH₃): m/z (%)=473 ([M+NH₄]+, 100), układ Cl;

[HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,10 (100).

IC50: 0,84 pM

P r z y k ł a d 40

5-chloro-N-[((5S)-3-{4-[(dimetyloamino)sulfonylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 4-amino-N,N-dimetylobenzenosulfonoamidu (I. K. Khanna i in.

J. Med. Chem. 1997, 40, 1619):

MS (ESI): m/z (%)=444 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,22 (100).

IC₅₀: 90 nM

Metoda ogólna acylowania 5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-onów chlorkami karbonylu.

PL 206 803 B1

W przybliż eniu 0,1 molowy roztwór 5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-onu (z Przykładu 45) (1,0 równoważnik) i bezwodną pirydynę (około 6 równoważników) w absolutnym dichlorometanie wkrapla się do odpowiedniego chlorku kwasowego (2,5 równoważ nika) w atmosferze argonu w temperaturze pokojowej. Mieszanin ę miesza się w temperaturze pokojowej przez około 4 godziny po czym dodaje się około 5,5 równoważników PS-trisamina (Argonaut Technologies). Zawiesinę miesza się łagodnie przez 2 godziny, i po rozcieńczeniu mieszaniną dichlorometanem/DMF (3:1) sączy się (żywicę przemywa się mieszaniną dichlorometan/DMF) i przesącz zatęża. W miarę potrzeby uzyskany produkt oczyszcza się metodą preparatywnej chromatografii RP-HPLC.

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 41

N-({2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

LC-MS (metoda 6): m/z (%)=386 (M+H, 100);

LC-MS: czas retencji (%) =3, 04(100).

IC50: 1,3 μΜ

Ogólna metoda wytwarzania pochodnych acylowych z 5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirotidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-onów i kwasów karboksylowych

Odpowiedni kwas karboksylowy (około 2 równoważniki) i mieszaninę absolutnych rozpuszczalników dichlorometan/DMF (około 9:1) dodaje się do 2,9 równoważnika karbodiimidu związanego z żywicą (PS-Cabodiimide, Argonaut Technologies). Po łagodnym wytrząsaniu w temperaturze pokojowej przez około 15 minut dodaje się 5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-on (z Przykładu 45) (1,0 równoważnik), i mieszaninę wytrząsa się przez noc po czym żywicę odsącza się (przemywanie dichlorometanem) i przesącz zatęża. W miarę potrzeby uzyskany produkt oczyszcza się metodą preparatywnej chromatografii RP-HPLC.

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 42

5-metylo-N-({2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

LC-MS: m/z (%)=400 (M+H, 100);

LC-MS (metoda 6): czas retencji (%)=3,23 (100).

IC50: 0,16 μΜ

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 43

5-bromo-N-({2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

LC-MS: m/z (%)=466 (M+H, 100);

LC-MS (metoda 5): czas retencji (%) = 3,48 (78).

IC50: 0,014 μM

P r z y k ł a d 44

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

a) 2-((2R)-2-Hydroksy-3-{[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}propylo)-1H-izoindolo-1,3(2H)-dion: Zawiesinę 2-[(2S)-2-oksiranylometylo]-1H-izoindolo-1,3(2H)-dionu (A. Gutcait i in., Tetrahedron

Asym. 1996, 7, 1641) (5,68 g, 27,9 mmola) i 4-(4-aminofenylo)-3-morfolinonu (5,37 g, 27,9 mmola) w etanolu/wodzie (9:1, 140 ml) ogrzewa się w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 14 godzin (osad rozpuszcza się , a po pewnym czasie ponownie tworzy się osad). Osad (żądany produkt) odsącza się, przemywa trzy razy eterem dietylowym i suszy. Połączone przesącze zatęża się pod zmniejszonym ciśnieniem i po dodaniu drugiej porcji 2-[(2S)-2-oksiranylometylo]-1H-izoindolo1,3(2H)-dionu (2,84 g, 14,0 mmola) zawiesza w mieszaninie etanol/woda (9:1, 70 ml) i ogrzewa w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 13 godzin (osad rozpuszcza się, a po pewnym

PL 206 803 B1 czasie ponownie tworzy się osad). Osad (żądany produkt) odsącza się, przemywa trzy razy eterem dietylowym i suszy. Ogólna wydajność: 10,14 g, 92%, licząc na wydajność teoretyczną.

MS (ESI): m/z (%)=418 ([M+Na]⁺, 84), 396 ([M+H]⁺, 93);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,34 (100).

b) 2-({(5S)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-1H-izoindolo-1,3(2H)-dion:

N,N'-karbonylodiimidazol (2,94 g, 18,1 mmola) i dimetyloaminopirydynę (katalityczną ilość) dodaje się w atmosferze argonu w temperaturze pokojowej do zawiesiny aminoalkoholu (3,58 g, 9,05 mmola) w tetrahydrofuranie (90 ml). Zawiesinę reakcyjną miesza się w temperaturze 60°C przez 12 godzin (osad rozpuszcza się, a po pewnym czasie ponownie tworzy się osad), dodaje się drugą porcję N,N'-karbonylodiimidazolu (2,94 g, 18,1 mmola), i mieszaninę miesza się w temperaturze 60°C przez kolejne 12 godzin. Osad (żądany produkt) odsącza się, przemywa tetrahydrofuranem i suszy. Przesącz zatęża się pod zmniejszonym ciśnieniem i następnie produkt oczyszcza się metodą szybkiej chromatografii (mieszaniny eluujące dichlorometan/metanol). Wydajność ogólna: 3,32 g, 87%, licząc na wydajność teoretyczną.

MS (ESI): m/z (%)=422 ([M+H]⁺, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji (%)=3,37 (100).

c) 5-chloro-N-({(55)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid:

Metyloaminę (40% roztwór w wodzie, 10,2 ml, 0,142 mola) wkrapla się w temperaturze pokojowej do zawiesiny oksazolidynonu (4,45 g, 10,6 mmola) w etanolu (102 ml). Mieszanina reakcyjna ogrzewa się w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę i zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt stosuje się bez dalszego oczyszczania w następnej reakcji.

Chlorek 5-chlorotiofeno-2-karbonylu (2,29 g, 12,7 mmola) wkrapla się w atmosferze argonu w temperaturze 0°C do roztworu aminy w pirydynie (90 ml). Usuwa się łaźnię chłodzącą z lodem i mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę po czym dodaje się wodę. Po dodaniu dichlorometanu i rozdzieleniu faz, fazę wodną ekstrahuje się dichlorometanem. Połączone fazy organiczne suszy się (siarczan sodu), sączy i zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Żądany produkt oczyszcza się metodą szybkiej chromatografii (mieszaniny dichlorometan/metanol do elucji). Wydajność ogólna: 3,92 g, 86%, licząc na wydajność teoretyczną.

Temp. topn.: 232-233°C;

¹H NMR (DMSO-d⁶, 200 MHz): 9,05-8,90(t, J=5,8 Hz, 1H), 7,70(d, J= 4,1 Hz, 1H), 7,56(d, J= 9,0 Hz, 2H), 7,41(d, J= 9,0 Hz, 2H), 7,20(d, J= 4,1 Hz, 1H), 4,93-4,75(m, 1H), 4,27-4,12(m, 3H), 4,02-3,91(m, 2H), 3,91-3,79 (dd, J= 6,1 Hz, 9,2 Hz, 1H), 3,76-3,66(m, 2H), 3,66-3,54(m, 2H);

MS (ESI): m/z (%)=436 ([M+H]⁺, 100, układ Cl);

HPLC (metoda 2): czas retencji (%)=3,60 (100);

[a]²¹D = -38° (c 0,2985, DMSo); nadmiar enencjomeryczny: 99%.

IC₅₀: 0,7 nM

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 45

5-metylo-N-({(55)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=831 ([2M+H]⁺, 100), 416 ([M+H]⁺, 66);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,65 (100).

IC50: 4,2 nM

P r z y k ł a d 46

5-bromo-N-({(55)-2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=480 ([M+H]⁺, 100, układ Br);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,87 (100).

IC₅₀: 0,3 nM

P r z y k ł a d 47

5-chloro-N-{[(5S)-3-(3-izopropylo-2-okso-2,3-dihydro-1,3-benzoksazol-6-ylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

200 mg (0,61 mmola) chlorowodorku 6-[(5S)-5-(aminometylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]-3izopropylo-1,3-benzoksazol-2(3H)-on (EP 738726) zawiesza się w 5 ml tetrahydrofuranu, i dodaje się 0,26 ml (1,83 mmola) trietyloaminy i 132 mg (0,73 mmola) chlorku 5-chlorotiofeno-2-karbonylu. Mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze pokojowej przez noc i następnie zatęża. Produkt wydziela się metodą chromatografii kolumnowej (żel krzemionkowy, chlorek metylenu/etanol = 50/1 do 20/1). Otrzymuje się 115 mg (43%, licząc na wydajność teoretyczną) żądanego związku.

MS (ESI): m/z (%)=436 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,78 min.

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

Przykład nr	Budowa	Temp. topn. [°C]	IC₅₀ [nM]
48	Q g,xClChiralny wuf ⁰ \ ¢7 ci 0^ 0	210	0,12
49	Chiralny	234	0,074
50	1 Chiralny °XOu_o '-N „ΗΊ ^{0 sA}c,	195	1,15
51	0 Chiralny	212	1,19

PL 206 803 B1

Przykład nr	Budowa	Temp. topn. [°C]	IC₅₀ [nM]
52	N Chiralny _o 0	160	0, 19
53	'δ Chiralny ą-p-»X^_o	MS (ESI): m/z (%)=431 ( [M+H]+, 100), układ Cl	0, 74
54	Q Chiralny O-CHA^^O-c N O z 5-amino-2-pirolidyno- benzonitrylu (Greli, W., Hurnaus, R.; Griss, G., Sauter, R.; Rupprecht, E. i in.; J.Med.Chem,1998, 41; 5219)	221	0, 13
55	0 0 Chiralny ύΌ-Ayę.,, 0 z 3-(4-aminofenylo)-oksa- zolidyn-2-on (Artico,M. i in.; Farmaco Ed.Sci. 1969, 24; 179)	256	0,04
56	9 Chiralny o 0	218	0,004
57	Q Chiralny ° o	226	0, 58
58	Λ /=,1	228-230

PL 206 803 B1

Przykłady od 20 do 30 i od 58 do 139 odnoszą się do wariantu [B] syntezy; Przykłady 20 i 21 opisują otrzymywanie związków wyjściowych.

P r z y k ł a d 20

Wytwarzanie N-allilo-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu

Chlorek 5-chlorotiofeno-2-karbonylu (7,61 g, 42 mmole) wkrapla się do oziębionego lodem roztworu 2,63 ml (35 mmoli) alliloaminy w 14,2 ml absolutnej pirydyny i 14,2 ml absolutnego THF. Chłodzenie lodem usuwa się i mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez 3 godziny po czym zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Do pozostałości dodaje się wodę i odsącza się osad. Surowy produkt oczyszcza się metodą szybkiej chromatografii na żelu krzemionkowym (dichlorometan).

Wydajność: 7,20 g (99%, licząc na wydajność teoretyczną);

MS (DCI, NH4): m/z (%)=219 (M+ NH4, 100), 202 (M+H, 32);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,96 minut (98,9).

P r z y k ł a d 21

Wytwarzanie 5-chloro-N-(2-oksiranylometylo)-2-tiofenokarboksyamidu

Kwas meta-chloronadbenzoesowy (3,83 g, czystość około 60%) dodaje się do oziębionego lodem roztworu 2,0 g (9,92 mmola) N-allilo-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu w 10 ml dichlorometanu. Mieszaninę, która ogrzewa się do temperatury pokojowej, miesza się przez noc i następnie przemywa 10% roztworem wodorosiarczan sodu (trzykrotnie). Fazę organiczną przemywa się nasyconymm roztworem wodorowęglanu sodu (dwukrotnie) i nasyconym roztworem chlorku sodu; suszy nad siarczanem magnezu i zatęża.

Produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (cykloheksan/octan etylu 1:1).

Wydajność: 837 mg (39%, licząc na wydajność teoretyczną);

MS (DCI, NH4): m/z (%)=253 (M+ NH4, 100), 218 (M+H, 80);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,69 minut (około 80).

Ogólna metoda wytwarzania podstawionych pochodnych N-(3-amino-2-hydroksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu z 5-chloro-N-(2-oksiranylometylo)-2-tiofenokarboksyamid

5-chloro-N-(2-oksiranylometylo)-2-tiofenokarboksyamid (1,0 równoważnik) dodaje się porcjami do roztworu pierwszorzędowej aminy lub pochodnej aniliny (1,5 do 2,5 równoważnika) w 1,4-dioksanie, w mieszaninie 1,4-dioksan/woda lub w etanolu, w mieszaninie etanol/woda (około 0,3 do 1,0 mol/l) w temperaturze pokojowej lub w temperaturach aż do 80°C. Mieszaninę miesza się przez 2 do 6 godzin po czym zatęża ją. Produkt można wydzielić z mieszaniny reakcyjnej metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (eluując mieszaninami cykloheksan/octan etylu, mieszaninami dichlorometan/metanol lub mieszaninami dichlorometan/metanol/trietyloamina).

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 22

N-[3-(benzyloamino)-2-hydroksypropylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=325 (M+H, 100);

PL 206 803 B1

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,87 mm (97,9).

P r z y k ł a d 23

5-chloro-N-[3-(3-cyjanoanilino)-2-hydroksypropylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=336 (M+H, 100);

HPLC (metoda 2): czas retencji (%)=4,04 mm (100).

P r z y k ł a d 24

5-chloro-N-[3-(4-cyjanoanilino)-2-hydroksypropylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=336 (M+H, 100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=4,12 minut (100).

P r z y k ł a d 25

5-chloro-N-{3-[4-(cyjanometylo)anilino]-2-hydroksypropylo}-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m:z (%)=350 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji (%)=3,60 mm (95,4).

P r z y k ł a d 26

5-chloro-N-{3-[3-(cyjanometylo)anilino]-2-hydroksypropylo}-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=350 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji (%)=3,76 minut (94,2).

P r z y k ł a d 58

4-[(3-{[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]benzylokarbaminian t-butylu otrzymuje się wychodząc z 4-aminobenzylokarbaminianu t-butylu (Bioorg. Med. Chem. Lett.;

1997; 1921-1926):

MS (ES-dod.): m/z (%)=440 (M+H, 100), (ES-ujemny): m/z (%)=438 (M-H, 100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=4,08 (100).

P r z y k ł a d 59

4- [(3-{[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]fenylokarbaminian tert-butylu otrzymuje się wychodząc z N-tert-butyloksykarbonylo-1,4-fenylendiaminy:

MS (ESI): m/z (%)=426 (M+H, 45), 370 (100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=4,06 (100).

P r z y k ł a d 60

2-hydroksy-3-{[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]amino}propylokarbaminian tert-butylu otrzymuje się wychodząc z 1-(4-aminofenylo)-2-pirolidynonu (Justus Liebigs Ann. Chem.; 1955;

596; 204):

MS (DCI, NH3): m/z (%)=350 (M+H, 100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,57 (97).

P r z y k ł a d 61

5- chloro-N-(3-{[3-fluoro-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

800 mg (3,8 mmola) 4-(4-amino-2-fluorofenylo)-3-morfolinonu i 700 mg (3,22 mmola) 5-chloroN-(2-oksiranylometylo)-2-tiofenokarboksyamidu ogrzewa się w 15 ml etanolu i 1 ml wody w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 6 godzin. Mieszaninę odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem; po dodaniu octanu etylu wydzielają się kryształy, które odsącza się pod zmniejszonym ciśnieniem. Po chromatografii przesączu otrzymuje się 276 mg (17%, licząc na wydajność teoretyczną) związku docelowego.

Rf (octan etylu): 0,25.

P r z y k ł a d 62 (N-(3-Anilino-2-hydroksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z aniliny:

MS (DCI, NH3): m/z (%)=311 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,79 (100).

P r z y k ł a d 63

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]aminoIpropylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 4-(4-aminofenylo)-3-morfolinonu:

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=410 ([M+H]+, 50), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,58 (100).

P r z y k ł a d 64

N-[3-({4-[Acetylo(cyklopropylo)amino]fenylo}amino)-2-hydroksypropylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z N-(4-aminofenylo)-N-cyklopropylacetamid:

MS (ESI): m/z (%)=408 ([M+H]+, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,77 (100).

P r z y k ł a d 65

N-[3-({4-[acetylo(metylo)amino]fenylo}amino)-2-hydroksypropylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z N-(4-aminofenylo)-N-metyloacetamidu:

MS (ESI): m/z (%)=382 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,31 min.

P r z y k ł a d 66

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(1H-1,2,3-triazol-1-ilo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 4-(1H-1,2,3-triazol-1-ilo)aniliny (Bouchet i in.; J. Chem. Soc. Perkin

Trans, 2; 1974; 449):

MS (ESI): m/z (%)=378 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,55 min.

P r z y k ł a d 67 ester t-butylowy 1-{4-[(3-{[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]fenylo}-L-proliny

MS (ESI): m/z (%)=480 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,40 min.

P r z y k ł a d 68

1-{4-[(3-{[(5-chloro-2-tlenylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]fenylo}-4-piperydynokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=437 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,39 min.

P r z y k ł a d 69

1-(4-[(3-{[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]fenylo}-3-piperydynokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=437 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,43 min.

P r z y k ł a d 70

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(4-okso-1-piperydynylo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=408 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,43 min.

P r z y k ł a d 71

1-{4-[(3-{[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]fenylo}-1-prolinoamid

MS (ESI): m/z (%)=423 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,51 min.

P r z y k ł a d 72

5-chloro-N-[2-hydroksy-3-({4-[3-(hydroksymetylo)-1-piperydynylo]fenylo}amino)propyle]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=424 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,43 min.

P r z y k ł a d 73

5-chloro-N-[2-hydroksy-3-({4-[2-(hydroksymetylo)-1-piperydynylo]fenylo}amino)propylo]-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=424 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,49 min.

P r z y k ł a d 74

1-{4-[(3-{[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}-2-hydroksypropylo)amino]fenylo}-2-piperydynokarboksylan etylu

MS (ESI): m/z (%)=466 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,02 min.

P r z y k ł a d 75

5-chloro-N-[2-hydroksy-3-({4-[2-(hydroksymetylo)-1-pirolidynylo]fenylo}amino)propylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=410 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,48 min.

P r z y k ł a d 76

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(2-metyloheksahydro-5H-pirolo[3,4-d]izoksazol-5-ilo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=437 (M+H, 100).

HPLC (metoda 5): czas retencji = 1,74 mm.

P r z y k ł a d 77

5-chioro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(1-pirolidynylo)-3-(trifluorometylo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=448 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,30 min.

P r z y k ł a d 78

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(2-okso-1-pirolidynylo)-3-(trifluorometylo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=462 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,50 min.

P r z y k ł a d 79

5-chloro-N-(3-{[3-chloro-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=444 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,26 min.

P r z y k ł a d 80

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[4-(3-okso-4-morfolinylo)-3-(trifluorometylo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=478 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,37 min.

P r z y k ł a d 81

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[3-metylo-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=424 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,86 min.

P r z y k ł a d 82

5-chloro-N-(3-{[3-cyjano-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=435 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,10 min.

P r z y k ł a d 83

5-chloro-N-(3-{[3-chloro-4-(1-pirolidynylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid MS (ESI): m/z (%)=414 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,4 9 min.

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 84

5-chloro-N-(3-{[3-chloro-4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=428 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,39 min.

P r z y k ł a d 85

5-chloro-N-(3-{[3,5-dimetylo-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=438 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,84 min.

P r z y k ł a d 86

N-(3-{[3-(aminokarbonylo)-4-(4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=439 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,32 min.

P r z y k ł a d 87

5-chloro-N-(2-hydroksy-3-{[3-metoksy-4-(4-morfolinylo)fenylo]amino}propylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=426 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,32 min.

P r z y k ł a d 88

N-(3-{[3-acetylo-4-(4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=438 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,46 min.

P r z y k ł a d 89

N-(3-{[3-amino-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=425 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,45 min.

P r z y k ł a d 90

5-chloro-N-(3-{[3-chloro-4-(2-metylo-3-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=458 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,44 min.

P r z y k ł a d 91

5-chloro-N-(3-{[3-chloro-4-(2-metylo-5-okso-4-morfolinylo)fenylo]amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=458 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,48 min.

P r z y k ł a d 91a

5-chloro-N-[2-hydroksy-3-({4-[(3-okso-4-morfolinylo)metylo]fenylo}amino)propylo]-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc z 4-(4-aminobenzylo)-3-morfolinonu (Surrey i in.; J. Amer. Chem. Soc.;77; 1955; 633):

MS (ESI): m/z (%)=424 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,66 min.

Ogólna metoda wytwarzania 3-podstawionych pochodnych 5 chloro-N-[(2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamidu z podstawionych pochodnych N-(3-amino-2-hydroksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu

PL 206 803 B1

Do roztworu podstawionej pochodnej N-(3-amino-2-ksypropylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu (1,0 równoważnik) w absolutnym THF (około 0,1 mol/l) dodaje się w temperaturze pokojowej karbobylodiimidazol (1,2 do 1,4 równoważnika) lub porówymalną ilość fosgenu. Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej lub, gdy jest to korzystne, w podwyższonej temperaturze (aż do 70°C) przez 2 do 18 godzin, po czym całość zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (mieszaniny dichlorometan/metanol lub mieszaniny cykloheksan/octan etylu).

W analogiczny sposób otrzymano następują ce zwią zki:

P r z y k ł a d 27

N-[(3-benzylo-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (DCI, NH4): m/z (%)=372 (M+Na, 100), 351 (M+H, 45);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=4,33 minut (100).

P r z y k ł a d 28

5-chloro-N-{[3-(3-cyjanofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

MS (DCI, NH4): m/z (%)=362 (M+H, 42), 145 (100);

HPLC (metoda 2): czas retencji (%)=4,13 minut (100).

P r z y k ł a d 29

5-chloro-N-({3-[4-(cyjanometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksy-amid

MS (ESI): m/z (%)=376 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 4,12 min

P r z y k ł a d 30

5-chloro-N-({3-[3-(cyjanometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=376 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji =4,17 min

P r z y k ł a d 92

4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]benzylokarbaminian tert-butylu otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 58:

MS (ESI): m/z (%)=488 (M+Na, 23), 349 (100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=4,51 (98,5).

P r z y k ł a d 93

4- [5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylokarbaminian tert-butylu otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 59:

MS (ESI): m/z (%)=493 (M+Na, 70), 452 (M+H, 10), 395 (100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=4,41 (100).

P r z y k ł a d 94

2-okso-3-[4-(2-okso-1-pyrroIidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylokarbaminian tert-butylu otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 60:

MS (DCI, NH3): m/z (%)=393 (M+ NH4, 100);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,97 (100).

P r z y k ł a d 95

5- chloro-N-({3-[3-fluoro-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

260 mg (0,608 mmola) 5-chloro-N-(3-{[3-fluoro-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-amino}-2-hydroksypropylo)-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 61), 197 mg (1,22 mmola) karbonylodiimidazolu i 7 mg dimetyloaminopirydyny ogrzewa się do wrzenia pod chłodnicą zwrotną w 20 ml dioksanu przez 5 godzin. Następnie dodaje się 20 ml acetonitrylu i mieszaninę miesza się w zamkniętym pojemniku w piecu mikrofalowym w temperaturze 180°C przez 30 minut. Roztwór zatęża się na wyparce obrotowej i poddaje chromatografii na kolumnie metodą RP-HPLC. Otrzymuje się 53 mg (19%, licząc na wydajność teoretyczną) związku docelowego.

NMR (300 MHz, d₆-DMSO): ó=3,6-3,7(m,4H), 3,85(dd, 1H), 3,95(m,2H), 4,2(m, 1H), 4,21 (s, 2H), 4,85(m, 1H), 4,18(s, 2H), 7,19(d, 1H, tiofen), 7,35(dd, 1H), 7,45(t, 1H), 7,55(dd, 1H), 7,67 (d, 1H, tiofen), 8,95(t, 1H, CONH).

P r z y k ł a d 96

5-chloro-N-[(2-okso-3-fenylo-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 62:

MS (ESI): m/z (%)=359 ([M+Na]⁺, 71), 337 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,39 (100).

IC50: 2 pM

P r z y k ł a d 97

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 63:

MS (ESI): m/z (%)=458 ([M+Na]⁺, 66), 436 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,89 (100).

IC50: 1,4 nM.

P r z y k ł a d 98

N-[(3-{4-[acetylo(cyklopropylo)amino]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 64:

MS (ESI): m/z (%)=456 ([M+Na]⁺, 55), 434 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,05 (100).

IC₅₀: 50 nM

P r z y k ł a d 99

N-[(3-{4-[acetylo(metylo)amino]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=408 (M+H, 30), 449 (M+H+MeCN, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,66 min.

P r z y k ł a d 100

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(1H-1,2,3-triazol-1-ilo)fenylo]-13-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=404 (M+H, 45), 445 (M+H+MeCN, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,77 min.

P r z y k ł a d 101 ester t-butylowy 1-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-L-proliny

MS (ESI): m/z (%)=450 (M+H-56, 25), 506 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 5,13 min.

P r z y k ł a d 102

1-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-4-piperydynokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=463 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,51 min.

P r z y k ł a d 103

1-(4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-3-piperydynokarboksyamid

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=463 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,67 min.

P r z y k ł a d 104

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(4-okso-1-piperydynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=434 (M+H, 40), 452 (M+H+ H2O, 100), 475 (M+H+MeCN, 60);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,44 min.

P r z y k ł a d 105

1-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-1-prolinoamid

MS (ESI): m/z (%)=449 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,54 min.

P r z y k ł a d 106

5-chloro-N-[(3-{4-[3-(hydroksymetylo)-1-piperydynylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=450 (M+H, 100);

HPLC (metoda 5): czas retencji = 2,53 min.

P r z y k ł a d 107

5-chloro-N-[(3-{4-[2-(hydroksymetylo)-1-piperydynylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=450 (M+H, 100);

HPLC (metoda 5): czas retencji = 2,32 min.

P r z y k ł a d 108

1-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-2-piperydynokarboksylan etylu

MS (ESI): m/z (%)=492 (M+H, 100);

HPLC (metoda 5): czas retencji = 4,35 min.

P r z y k ł a d 109

5-chloro-N-[(3-{4-[2-(hydroksymetylo)-1-pirolidynylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=436 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,98 min.

P r z y k ł a d 110

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(1-pyrroIidynylo)-3-(trifluorometylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=474 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 4,63 min.

P r z y k ł a d 111

5-chloro-N-({3-[4-(2-metyloheksahydro-5H-pirolo[3,4-d]izoksazol-5-ilo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=463 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,56 min.

P r z y k ł a d 112

5-chloro-N-{{2-okso-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)-3-(trifluorometylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=488 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,64 min.

P r z y k ł a d 113

5-chloro-N-({3-[3-chloro-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=470 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,41 min.

P r z y k ł a d 114

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(3-okso-4-morfolinylo)-3-(trifluorometylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=504 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,55 min.

P r z y k ł a d 115

5-chloro-N-({3-[3-metylo-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-13-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=450 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,23 min.

P r z y k ł a d 116

5-chloro-N-({3-[3-cyjano-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=461 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,27 min.

P r z y k ł a d 117

5-chloro-N-({3-[3-chloro-4-(1-pirolidynylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=440 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,72 min.

P r z y k ł a d 118

5-chloro-N-({3-[3-chloro-4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=454 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,49 min.

P r z y k ł a d 119

5-chloro-N-({3-[3,5-dimetylo-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=464 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,39 min.

P r z y k ł a d 120

N-({3-[3-(aminokarbonylo)-4-(4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=465 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,07 min.

P r z y k ł a d 121

5-chloro-N-({3-[3-metoksy-4-(4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=452 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,86 min.

P r z y k ł a d 122

N-({3-[3-acetylo-4-(4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=464 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,52 min.

P r z y k ł a d 123

N-({3-[3-amino-4-(3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=451 (M+H, 100);

HPLC (metoda 6): czas retencji = 3,16 min.

P r z y k ł a d 124

5-chloro-N-({3-[3-chloro-4-(2-metylo-3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-13-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=484 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,59 min.

P r z y k ł a d 125

5-chloro-N-({3-[3-chloro-4-(2-metylo-5-okso-4-morfolinylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=484 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,63 min.

P r z y k ł a d 125a

5-chloro-N-[(2-okso-3-{4-[(3-okso-4-morfolinylo)metylo]fenylo}-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=450 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,25 min.

Ponadto, następujące związki otrzymano stosując metodę otwierania epoksydu aminą i późniejszą cyklizację prowadzącą do powstania odpowiedniego oksazolidynonu:

Przykład nr	Budowa	Temp. topn. [°C]	IC₅₀ [μΜ]
126	fV₀₁ ^F F	229 rozkład	0,013
127	F ⁰ ·-—\ ?=\ . _K 0 fuj—z /ż—N W /· \\_a, O 0	159	0,0007
128	0 0	198	D, 002
129	0 Q-O-\XlJ νΟ^ΒΓ o 5	196	0,001

PL 206 803 B1

Przykład nr	Budowa	Temp. topn. [°C]	ic₅₀ [μΜ]
130	o S	206	0,0033
130a	0 o	194
131	0 θΧ^''^^ΝκΟ'~^α	195	0,85
132	V-o λ. ZVⁿ'^'ⁿ->XV-_ciλν<% y^s ^Cl	206	0,12
133	o ^F>—\ V_o	217	0,062
134	?~Q^JX_N ry	207	0, 48
	z 1-(4-aminofenylo)
	piperydyn-3-olu (Tong,
	L. K. J. i in.;
	J. Amer. Chem. Soc.
	1960; 82, 1988)
135	0 „ „ 0 So ^N7Z/^N ^HO^'^N'^'^Ny-C^'^Cl 0	202	1,1
136	τ Ο^ΛΟ	239	1,2
137	0	219	0, 044
	τ
	0^0

PL 206 803 B1

Przykład nr	Budowa	Temp. topn. [°C]	IC₅₀ [PM]
138	0	95	0, 42
139	O-O^^-^rO-c. 0	217	1,7

Następujące Przykłady od 14 do 16 ilustrują przykładowe rozwiązania ewentualnie przeprowadzanego etapu utleniania, t.j. etapu realizowanego w miarę potrzeby.

P r z y k ł a d 14

5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(1-okso-1[lambda]4,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(1,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)2-tiofenokarboksyamid (0,1 g, 0,22 mmola) z Przykładu 3 w metanolu (0,77 ml) dodaje się w temperaturze 0°C do roztworu nadjodanu sodu (0,05 g, 0,23 mmola) w wodzie (0,54 ml) i całość miesza się w temperaturze 0°C przez 3 godziny. Nastę pnie dodaje się 1 ml DMF i mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez 8 godzin. Z kolei dodaje się dalsze 50 mg nadjodanu sodu i mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc. Nastę pnie do mieszaniny dodaje się 50 ml wody i nierozpuszczalny produkt odsącza się pod zmniejszonym ciśnieniem. Po przemyciu wodą i wysuszeniu otrzymuje się 60 mg (58%, licząc na wydajność teoretyczną) kryształów.

Temp. topn.: 257°C;

Rf (żel krzemionkowy, toluen/octan etylu 1:1) = 0,54 (związek wyjściowy = 0,46);

IC50=1,1 μ™;

MS (DCI) 489 (M+ NH4), układ Cl.

P r z y k ł a d 15 ₆

Wytwarzanie 5-chloro-N-({(5S)-3-[4-(1,1-diokso-1[lambda]⁶, 4-tiazynan-4-ylo)-3-fluorofenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamidu

PL 206 803 B1 mg (0,66 mmola) N-tlenku N-metylomorfoliny (NMO) i 0,1 ml 2,5% roztworu tetratlenku osmu w 2-metylo-2-propanolu dodaje się do 5-chloro-N-({(5S)-3-[3-fluoro-4-(1,4-tiazynan-4-ylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamidu z Przykładu 3 (0,1 g, 0,22 mmola) w 3,32 ml mieszaniny 1 części wody i 3 części acetonu. Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc i następnie dodaje się 40 mg NMO. Po dalszym mieszaniu przez noc mieszaninę dodaje się do 50 ml wody i ekstrahuje trzykrotnie octanem etylu. Po wysuszeniu i odparowaniu fazy organicznej otrzymuje się 23 mg związku docelowego; odsączenie pod zmniejszonym ciśnieniem nierozpuszczalnego w fazie wodnej osadu daje jeszcze 19 mg związku docelowego (razem 39%, licząc na wydajność teoretyczną).

Temp. topn.: 238°C;

Rf (toluen/octan etylu 1:1) = 0,14 (związek wyjściowy = 0,46);

IC50=210 nM;

MS (DCI): 505 (M+NH4), układ Cl.

P r z y k ł a d 16

N-tlenek 5-chloro-N-{[(5S)-3-(3-fluoro-4-morfolinofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamidu otrzymuje się w reakcji 5-chloro-N-{[(5S)-3-(3-fluoro-4-morfolinofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamidu z Przykładu 1 z solą magnezową kwasu mono-nadftalowego.

MS (ESI): 456 (M+H, 21%, układ Cl), 439 (100%).

Kolejne Przykłady od 31 do 35 i od 140 do 147 ilustrują ewentualny etap amidynowania t.j. etap realizowany w miarę potrzeby.

Ogólna metoda wytwarzania amidyn i pochodnych amidyn z pochodnych 5-chloro-N-[(2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamidu podstawionego grupą cyjanometylofenylową

Określoną pochodną 5-chloro-N-[(2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamidu podstawionego grupą cyjanometylofenylową (1,0 równoważnik) miesza się z trietyloaminą (8,0 równoważnik) w nasyconym roztworze siarkowodoru w pirydynie (około 0,05-0,1 mol/l) w temperaturze pokojowej przez jeden do dwóch dni. Mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się octanem etylu (EtOAc) i przemywa 2 M kwasem solnym. Fazę organiczną suszy się nad MgSO4, sączy i odparowuje pod zmniejszonym ciśnieniem.

Surowy produkt rozpuszcza się w acetonie (0,01-0,1 mol/l) i dodaje się jodek metylu (40 równoważników). Mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze pokojowej przez 2 do 5 godzin i następnie zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem.

Pozostałość rozpuszcza się w metanolu (0,01-0,1 mol/l) i w celu otrzymania niepodstawionych amidyn dodaje się octan amonu (3 równoważniki) i chlorek amonu (2 równoważniki). Podstawione pochodne amidyn otrzymuje się dodając do metanolowego roztworu pierwszorzędowe lub drugorzędowe aminy (1,5 równoważnika) i kwas octowy (2 równoważniki). Po 5-30 godzinach rozpuszczalnik usuwa się pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość oczyszcza się metodą chromatografii na kolumnie RP8 wypełnionej żelem krzemionkowym (woda/acetonitryl 9/1- 1/1 + 0,1% kwas trifluorooctowy).

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 31:

N-({3-[4-(2-amino-2-iminoetylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=393 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,63 min

P r z y k ł a d 32:

5-chloro-N-({3-[3-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ylometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=419 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,61 min

P r z y k ł a d 33:

5-chloro-N-[(3-{3-[2-imino-2-(4-morfolinylo)etyle]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=463 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,70 min P r z y k ł a d 34:

5-chloro-N-[(3-{3-[2-imino-2-(1-pirolidynylo)etylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=447 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,82 min P r z y k ł a d 35:

N-({3-[3-(2-amino-2-iminoetylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=393 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,60 min P r z y k ł a d 140

5-chloro-N-({3-[4-(4,5-dihydro-1H-imidazol-2-ylometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=419 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,65 min P r z y k ł a d 141

5-chloro-N-[(3-{4-[2-imino-2-(4-morfolinylo)etylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=463 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,65 min P r z y k ł a d 142

5-chloro-N-[(3-{4-[2-imino-2-(1-piperydynylo)etylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=461 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,83 min P r z y k ł a d 143

5-chloro-N-[(3-{4-[2-imino-2-(1-pirolidynylo)etylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=447 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,76 min P r z y k ł a d 144

5-chloro-N-[(3-{4-[2-(cyklopentyloamino)-2-iminoetylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=461 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,89 min P r z y k ł a d 145

5-chloro-N-{[3-(4-{2-imino-2-[(2,2,2-trifluoroetylo)amino]etylo}fenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=475 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,79 min P r z y k ł a d 146

N-({3-[4-(2-anilino-2-iminoetylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=469 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,83 min P r z y k ł a d 147

5-chloro-N-[(3-{4-[2-imino-2-(2-pirydynyloamino)etylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=470 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 2,84 min

PL 206 803 B1

Kolejne Przykłady od 148 do 151 ilustrują usuwanie grupy BOC zabezpieczającej funkcję aminową:

Ogólna metoda usuwania grupy zabezpieczającej Boc (tert-butyloksykarbonylowej):

Wodny roztwór kwasu trifluorooctowego (TFA, około 90%) wkrapla się do oziębionego lodem roztworu tert-butyloksykarbonylo- (Boc)-zabezpieczonego związku w chloroformie lub dichlorometanie (w przybliżeniu 0,1 do 0,3 mol/l). Po około 15 minut usuwa się łaźnię z lodem i mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez około 2-3 godziny, po czym roztwór zatęża się i suszy pod silnie zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszcza się w dichlorometanie lub mieszaninie dichlorometan/metanol i przemywa nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu lub 1N roztworem wodorotlenku sodu. Fazę organiczną przemywa się nasyconym roztworem chlorku sodu, suszy nad niewielką ilością siarczanu magnezu i zatęża. W miarę potrzeby, oczyszczanie przeprowadza się przez krystalizację z eteru lub mieszaniny eter/dichlorometan.

W analogiczny sposób wychodząc z odpowiednich Boc-zabezpieczonych prekursorów otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 148

N-({3-[4-(aminometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 92:

MS (ESI): m/z (%)=349 (M-NH2, 25), 305 (100);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,68 (98).

IC50: 2,2 pM

P r z y k ł a d 149

N-{[3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 93:

MS (ESI): m/z (%)=352 (M+H, 25);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,50 (100).

IC50: 2 pM

Alternatywną syntezę dającą czysty enancjomer tego związku przedstawiono na następującym schemacie (porównaj także: Delalande S. A., DE 2836305, 1979; Chem. Abstr. 90, 186926):

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 150

5-chloro-N-({3-[4-(glicyloamino)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 152:

MS (ES-dod.): m/z (%)=408 (100);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,56 (97).

IC50: 2 μΜ P r z y k ł a d 151

5-(aminometylo)-3-[4-(2-okso-1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-2-on otrzymuje się wychodząc ze związku z Przykładu 60:

MS (ESI): m/z (%)=276 (M+H, 100);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=2,99 (100).

IC50: 2 μΜ

Kolejne Przykłady od 152 do 166 dotyczą wytwarzania pochodnych w grupie aminowej w anilino- lub benzyloamino-podstawionych oksazolidynonów w reakcji z różnymi reagentami:

P r z y k ł a d 152

5-chloro-N-((3-[4-(N-tert-butyloksykarbonylo-glicyloamino)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}-metylo)-2-tiofenokarboksyamid

754 mg (2,1 mmola) N-{[3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 149) dodaje się w temperaturze 0°C do roztworu 751 mg (4,3 mmola) Boc-glicyny, 870 mg (6,4 mmola) HOBT (1-hydroksy-1H-benzotriazolu x H2O), 1790 mg (4,7 mmola) HBTU [heksafluorofosforanu O-(benzotriazol-1-ilo)-N,N,N',N'-tetrametylouroniowego] i 1,41 ml (12,9 mmola) N-metylomorfoliny w 15 ml mieszaniny DMF/CH₂Cl₂ (1:1). Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc po czym rozcieńcza wodą. Osad odsącza się i suszy. Wydajność: 894 mg (79,7%, licząc na wydajność teoretyczną); MS (DCI, NH3): m/z (%)=526 (M+NH4, 100);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,17 (97).

P r z y k ł a d 153

N-[(3-{4-[(acetyloamino)metylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2tiofenokarboksyamid

Bezwodnik octowy (0,015 ml, 0,164 mmola) dodaje się w temperaturze 0°C do mieszaniny 30 mg (0,082 mmola) N-({3-[4-(aminometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 148) w 1,5 ml absolutnego THF i 1,0 ml absolutnego dichlorometanu, i 0,02 ml absolutnej pirydyny. Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc. Produkt otrzymuje się po dodaniu eteru i krystalizacji. Wydajność: 30 mg (87%, licząc na wydajność teoretyczną),

PL 206 803 B1

MS (ESI): m/z (%)=408 (M+H, 18), 305 (85);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,78 (97).

IC₅₀: 0,6 pM

P r z y k ł a d 154

N-{[3-(4-{[(aminokarbonylo)amino]metylo}fenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-5-chloro-

0,19 ml (0,82 mmola) izocyjanianu trimetylosililowego wkrapla się w temperaturze pokojowej do mieszaniny 30 mg (0,082 mmola) N-({3-[4-(aminometylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 148) w 1,0 ml dichlorometanu. Mieszaninę miesza się przez noc, po czym dodaje się eter i produkt odsącza się. Wydajność: 21,1 mg (52%, licząc na wydajność teoretyczną),

MS (ESI): m/z (%)=409 (M+H, 5), 305 (72);

HPLC (metoda 1): czas retencji (%)=3,67 (83).

IC₅₀: 1,3 pM

Ogólna metoda acylowania N-{[3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu chlorkami karbonylu:

W przybliżeniu 0,1 molowy roztwór N-{[3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 149) (1,0 równoważnik) w mieszaninie absolutnych rozpuszczalników dichlorometanu/pirydyny (19:1) wkrapla się w atmosferze argonu do odpowiedniego chlorku kwasowego (2,5 równoważnika). Mieszaninę miesza się przez noc, po czym dodaje się około 5 równoważników PS-trisaminy (Argonaut Technologies) i 2 ml absolutnego dichlorometanu. Po 1 godzinnym łagodnym mieszaniu całość przesącza się i przesącz zatęża. Produkty oczyszcza się, w miarę potrzeby, metodą preparatywnej chromatografii RP-HPLC.

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 155

N-({3-[4-(acetyloamino)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

LC-MS: m/z (%)=394 (M+H, 100);

PL 206 803 B1

LC-MS (metoda 6): czas retencji (%)=3,25 (100).

IC50: 1,2 μM

P r z y k ł a d 156

5-chloro-N-[(2-okso-3-{4-[(2-tienylokarbonylo)amino]fenylo}-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

LC-MS: m/z (%)=462 (M+H, 100);

LC-MS (metoda 6): czas retencji (%)=3,87 (100).

IC50: 1,3 μM

P r z y k ł a d 157

5-chloro-N-[(3-{4-[(metoksyacetylo)amino]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid LC-MS: m/z (%)=424 (M+H, 100);

LC-MS (metoda 6): czas retencji (%)=3,39 (100).

IC50: 0,73 nM

P r z y k ł a d 158

N-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-3,5-dimetylo-4-izoksazolokarboksyamid

LC-MS: m/z (%)=475 (M+H, 100).

IC50: 0,46 μM

P r z y k ł a d 159

5-chloro-N-{[3-(4-{[(3-chloropropylo)sulfonylo]amino}fenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamid

mg (0,1 mmola) N-{[3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]-metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 149) dodaje się do oziębionego lodem roztworu 26,4 mg (0,15 mmola) chlorku 3-chloro-1-propanosulfonylu i 0,03 ml (0,2 mmola) trietyloaminy w 3,5 ml absolutnego dichlorometanu. Po upływie 30 minut, łaźnię z lodem usuwa się i mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc, po czym dodaje się 150 mg (około 5,5 równoważnika PS-trisaminy (Argonaut Technologies) i 0,5 ml dichlorometanu. Zawiesinę miesza się łagodnie przez 2 godziny i sączy (żywicę przemywa się mieszaniną dichlorometan/metanol) i przesącz zatęża się. Produkt oczyszcza się metodą preparatywnej chromatografii RP-HPLC.

Wydajność: 19,6 mg (40%, licząc na wydajność teoretyczną),

LC-MS: m/z (%)=492 (M+H, 100);

LC-MS (metoda 5): czas retencji (%)=3,82 (91).

IC50: 1,7 μM

P r z y k ł a d 160

5-chloro-N-({3-[4-(1,1-dioksydo-2-izotiazolidynylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

Mieszaninę 13,5 mg (0,027 mmola) 5-chloro-N-{[3-(4-{[(3-chloropropylo)sulfonylo]amino}fenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 159) i 7,6 mg (0,055 mmola)

PL 206 803 B1 węglanu potasu w 0,2 ml DMF ogrzewa się w temperaturze 100°C przez 2 godziny. Po oziębieniu całość rozcieńcza się dichlorometanem i przemywa wodą. Fazę organiczną suszy się i zatęża. Pozostałość oczyszcza się metodą preparatywnej chromatografii cienkowarstwowej (żel krzemionkowy, dichlorometan/metanol, 95:5). Wydajność: 1,8 mg (14,4%, licząc na wydajność teoretyczną),

MS (ESI): m/z (%)=456 (M+H, 15), 412 (100);

LC-MS (metoda 4): czas retencji (%)=3,81 (90).

IC50: 0,14 μM

P r z y k ł a d 161

5-chloro-N-({(5S)-3-{4-[(5-chloropentanoilo)amino]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

0,5 g (1,29 mmola) N-{[(5S)-3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid (z Przykładu 149) rozpuszcza się w 27 ml tetrahydrofuranu, i dodaje się 0,2 g (1,29 mmola) chlorku 5-chlorowalerylu i 0,395 ml (2,83 mmola) trietyloaminy. Mieszaninę odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem i poddaje chromatografii na żelu krzemionkowym w gradiencie toluen/octan etylu=1:1 octan etylu. Otrzymuje się 315 mg (52%, licząc na wydajność teoretyczną) osadu.

Temp. topn.: 211°C.

P r z y k ł d 162

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(2-okso-1-piperydynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylojmetylo)-2-tiofenokarboksyamid

Do 5 ml DMSO dodaje się w warunkach obojętnych 30 mg 60 procentowego NaH w ciekłej parafinie i mieszaninę ogrzewa się w temperaturze 75°C przez 30 minut aż do zaprzestania wydzielania się gazu. Następnie wkrapla się roztwór 290 mg (0,617 mmola) 5-chloro-N-[((5S)-3-{4-[(5-chloropentanoilo)amino]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamidu (z Przykładu 161) w 5 ml chlorku metylenu i mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez noc. Reakcję przerywa się i mieszaninę dodaje się do 100 ml wody i ekstrahuje octanem etylu. Odparowaną fazę organiczną poddaje się chromatografii na kolumnie RP-8 eluując mieszaniną acetonitryl/woda. Otrzymuje się 20 mg (7,5%, licząc na wydajność teoretyczną) związku docelowego.

Temp. topn.: 205°C;

NMR (300 MHz, d6-DMSO): δ = 1,85(m, 4H), 2,35(m, 2H), 3,58(m, 4H), 3,85(m, 1H), 4,2(t, 1H), 4,82(m, 1H), 7,18(d, 1H, tiofen), 7,26(d, 2H), 7,5(d, 2H), 2,68(d, 1H, tiofen), 9,0 (t, 1H, CONH).

IC₅₀: 2,8 nM

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 163

5-chloro-N-[((5S)-3-{4-[(3-bromopropionylo)amino]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się w sposób analogiczny do podanego w Przykładzie 149.

P r z y k ł a d 164

5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-(2-okso-1-azetydynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

otrzymuje się w sposób analogiczny przez cyklizację bromopropionylo związku z otwartym łańcuchem z Przykładu 163 stosując NaH/DMSO.

MS (ESI): m/z (%)=406 ([M+H]⁺, 100), układ Cl.

IC₅₀: 380 nM P r z y k ł a d 165

4-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-3,5-diokso-1-piperazyno-karboksylan tert-butylu

300 mg (0,85 mmola) N-{[3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]-metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu w 6 ml mieszaniny DMF i dichlorometanu (1:1) dodaje się do roztworu 199 mg (0,85 mmola) kwasu Boc-iminodioctowego, 300 mg (2,2 mmola) HOBT, 0,66 ml (6 mmola) N-metylomorfoliny i 647 mg (1,7 mmola) HBTU. Mieszaninę miesza się przez noc po czym rozcieńcza dichlorometanem, przemywa wodą, nasyconym roztworem chlorku amonu, nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu, wodą i nasyconym roztworem chlorku sodu. Fazę organiczną suszy się nad siarczanem magnezu i zatęża. Surowy produkt oczyszcza się metodą chromatografii na żelu krzemionkowym (dichlorometan/metanol 98:2).

Wydajność: 134 mg (29%, licząc na wydajność teoretyczną);

MS (ESI): m/z (%)=571 (M+Na, 82), 493 (100);

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,39 (90).

IC50: 2 μM

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 166 trifluorooctan N-[((5S)-3-{4-[(3R)-3-amino-2-okso-1-pirolidynylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu

N2-(tert-butoksykarbonylo)-N1-{4-[(5S)-5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-D-metioninoamid

429 mg (1,72 mmola) N-BOC-D-metioniny, 605 mg (1,72 mmola) N-{[(5S)-3-(4-aminofenylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo] metylo}-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu i 527 mg (3,44 mmola) hydratu HOBT rozpuszcza się w 35 ml DMF i następnie wkrapla się 660 mg (3,441 mmola) chlorowodorku EDCI oraz dodaje się 689 mg (5,334 mmola) N-etylodiizopropyloaminy. Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej przez dwa dni. Uzyskaną zawiesinę sączy się pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostał o ść przemywa się DMF. Połączone przesą cze miesza się z niewielką iloś cią ż elu krzemionkowego, odparowuje pod zmniejszonym ciśnieniem i poddaje chromatografii na żelu krzemionkowym w gradienicie toluen T10EA7. Otrzymuje się 170 mg (17%, licząc na wydajność teoretyczną) związku docelowego o temperaturze topnienia 183°C.

Rf (SiO2, toluen/octan etylu=1:1):0,2.

¹H-NMR (300 mHz, d6-DMSO): δ=1,4^, 1H, BOC), 1,88-1,95(m, 2H), 2,08(s, 3H, SMe), 2,4-2,5(m, 2H, częściowo zakryty przez DMSO), 3,6(m, 2H), 3,8(m, 1H), 4,15(m, 2H), 4,8(m, 1H), 7,2 (1H, tiofen), 7,42(d, część układu AB, 2H), 7,6(d, część układu AB, 2H), 7,7(d, 1H, tiofen), 8,95(t, 1H, CH2NHCO), 9,93(bs, 1H, NH).

(3R)-1-{4-[(5S)-5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-2-okso-3-pirolidynylokarbaminian tert-butylu

170 mg (0,292 mmola) N2-(tert-butoksykarbonylo)-N1-{4-[(5S)-5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-D-metioninoamidu rozpuszcza się w 2 ml DMSO i dodaje się 178,5 mg (0, 875 mmola) jodku trimetylosulfoniowego i 60,4 mg (0,437 mmola) węglanu potasu i po czym mieszaninę miesza się w temperaturze 80°C przez 3,5 godziny. Następnie

PL 206 803 B1 całość odparowuje się pod silnie zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość przemywa się etanolem. Pozostaje 99 mg związku docelowego.

¹H-NMR (300 MHz, d6-DMSO): δ =1,4(s, 1H, BOC), 1,88-2,05(m, 1H), 2,3-2,4(m, 1H), 3,7-3,8 (m, 3H), 3,8-3,9(m, 1H), 4,1-4,25(m, 1H), 4,25-4,45(m, 1H), 4,75-4,95(m, 1H), 7,15(1H, tiofen), 7,25(d, 1H), 7,52(d, część układu AB, 2H), 7,65(d, część układu AB, 2H), 7,65(d, 1H, tiofen), 9,0 (szeroki s, 1H).

trifluorooctan N-[((5S)-3-{4-[(3R)-3-amino-2-okso-1-pirolidynylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamidu mg (0,181 mmola) (3R)-1-{4-[(5S)-5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino}metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}-2-okso-3-pirolidynylokarbaminianu tert-butylu zawiesza się w 4 ml chlorku metylenu i, po dodaniu o 1,5 ml kwasu trifluorooctowego całość miesza się w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Następnie mieszaninę odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem i produkt oczyszcza metodą RP-HPLC (gradient acetonitryl/woda/0,1%TFA). Po odparowaniu właściwych frakcji otrzymuje się 29 mg (37%, licząc na wydajność teoretyczną) związku docelowego o temperaturze topnienia 241°C (rozkład).

Rf (SiO2, EtOH/TEA=17:1) 0,19.

¹H-NMR (300 MHz, d6-DMSO): δ =1,92-2,2(m, 1H), 2,4-2,55(m, 1H, częściowo pokryty pikiem DMSO), 3,55-3,65(m, 2H), 3,75-3,95(m, 3H), 4,1-4,3(m, 2H), 4,75-4,9(m, 1H), 7,2(1H, tiofen), 7,58(d, część układu AB, 2H), 7,7(d, część układu AB, 2H), 7,68(d, 1H, tiofen), 8,4(szeroki s, 3H, NH3), 8,9 (t, 1H, NHCO).

Kolejne Przykłady od 167 do 170 odnoszą się do wprowadzania grupy sulfonoamidowej w podstawione grupą fenylową oksazolidynony:

Ogólna metoda wytwarzania podstawionych sulfonoamidów z wyjściowych 5-chloro-N-[(2-okso-S-fenylo-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-Z-tiofenokarboksyamidu

5-chloro-N-[(2-okso-3-fenylo-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid (z Przykładu 96) dodaje się do kwasu chlorosulfonowgo (12 równoważnik) w atmosferze argonu w temperaturze 5°C. Mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze pokojowej przez 2 godziny i następnie dodaje się ją do wody z lodem. Wydziela się osad, który odsącza się, przemywa wodą i suszy.

Osad następnie rozpuszcza się tetrahydrofuranie (0,1 mol/l) w atmosferze argonu w temperaturze pokojowej i dodaje się odpowiednią aminę (3 równoważniki), trietyloaminę (1,1 równoważnika) i dimetyloaminopirydyna (0,1 równoważnika). Mieszaninę reakcyjną miesza się przez 1-2 godziny i następnie zatęża pod zmniejszonym ciśnieniem. Żądany produkt oczyszcza się metodą szybkiej chromatografii (dichlorometan/metanol mieszaniny).

W analogiczny sposób otrzymano następujące związki:

P r z y k ł a d 167

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-{1-pirolidynylosulfonylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=492 ([M+Na]⁺, 100), 470 ([M+H]⁺, 68), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=4,34 (100).

IC₅₀: 0,5 nM

PL 206 803 B1

P r z y k ł a d 168

5-chloro-N-[(3-{4-[(4-metylo-1-piperazynylo)sulfonylo]fenylo}-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z(%)=499 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 2): czas retencji (%)=3,3 (100).

P r z y k ł a d 169

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(1-piperydynylosulfonylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=484 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 2): czas retencji (%)=4,4 (100).

P r z y k ł a d 170

5-chloro-N-[(3-{4-[(4-hydroksy-1-piperydynylo)sulfonylo]fenylo}-2-okso-13-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-2-tiofenokarboksyamid

MS (ESI): m/z (%)=500 ([M+H]⁺, 100), układ Cl;

HPLC (metoda 3): czas retencji (%)=3,9 (100).

P r z y k ł a d 171

5-chloro-N-({2-okso-3-[4-(1-pirolidynylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid

780 mg (1,54 mmola) estru tert-butylowego 1-{4-[5-({[(5-chloro-2-tienylo)karbonylo]amino]metylo)-2-okso-1,3-oksazolidyn-3-ylo]fenylo}proliny rozpuszcza się w 6 ml dichlorometanu i 9 ml kwasu trifluorooctowego i mieszaninę miesza się w temperaturze 40°C przez dwa dni. Następnie mieszaninę reakcyjną zatęża się i miesza się z eterem i 2 N roztworem wodorotlenku sodu. Fazę wodną zatęża się i miesza z eterem i 2 M kwasem solnym. Fazę organiczną z tej ekstrakcji suszy się nad MgSO4, sączy i zatęża. Surowy produkt poddaje się chromatografii na żelu krzemionkowym (CH2Cl2/EtOH/stęż. roztwór wodny NH3 - od 100/1/0,1 do 20/1/0,1). Otrzymuje się 280 mg (40%, licząc na wydajność teoretyczną) produktu.

MS (ESI): m/z (%)=406 (M+H, 100);

HPLC (metoda 4): czas retencji = 3,81 min.

Parametry chromatografii HPLC i parametry chromatografii połączonej ze spektrometrią masową LC-MS dla wymienionych w poprzednich przykładach danych HPLC i LC-MS (czas retencji podano w minutach):

[1] Kolumna: Kromasil C18, L-R temperatura: 30°C, szybkość przepływu = 0,75 ml/min, eluent: A = 0,01 M HCIO4, B = CH3CN, gradient: - > 0,5 minut 98%A - > 4,5 minuty 10%A - > 6,5 minut 10%A

[2] Kolumna: Kromasil C18 60*2, L-R temperatura: 30°C, szybkość przepływu = 0,75 ml/min, eluent: A = 0,01 M H3PO4, B = CH3CN, gradient: - > 0,5 minuty 90%A - > 4,5 minuty 10%A - >6,5 minut 10%A

[3] Kolumna: Kromasil C18 60*2, L-R temperatura: 30°C, szybkość przepływu=0,75 ml/min, eluent: A = 0,005 M HCIO4, B = CH3CN, gradient: - > 0,5 minuty 98%A - > 4,5 minuty 10%A - > 6,5 minut 10%A

[4] Kolumna: Symmetry C18 2,1x150 mm, temperatura kolumny (piec): 50°C, szybkość przepływu =0,6 ml/min, eluent: A = 0,6 g 30% HCl/l wody, B = CH3CN, gradient: 0,0 minut 90%A - > 4,0 minut 10%A - >9 minut 10%A

[5] MHZ-2Q, Instrument Mikromass Quattro LCZ

PL 206 803 B1

Kolumna Symmetry C18, 50 mm x 2,1 mm, 3,5 pm, temperatura: 40°C, szybkość przepływu =0,5 ml/min, eluent A = CH3CN + 0,1% kwasu mrówkowego, eluent B = woda + 0,1% kwasu mrówkowego, gradient: 0,0 minut 10% A - > 4 minuty 90% A - > 6 minut 90% A

[6] MHZ-2P, Instrument Mikromass Platform LCZ

[7] MHZ-7Q, Instrument Mikromass Quatrro LCZ

Kolumna Symmetry C18, 50 mm x 2,1 mm, 3,5 pm, temperatura: 40°C, szybkość przepływu =0,5 ml/min, eluent A = CH3CN + 0,1% kwasu mrówkowego, eluent B = woda + 0,1% kwasu mrówkowego, gradient: 0,0 minut 5% A - > 1 minuta 5% A - > 5 minut 90% A - > 6 minut 90% A

Ogólna metoda wytwarzania oksazolidynonów o wzorze ogólnym B metodą syntezy w fazie stałej

Reakcje z różnymi produktami związanymi z żywicą prowadzi się w zestawie oddzielnych naczyń reakcyjnych.

5-(Bromometylo)-3-(4-fluoro-3-nitrofenylo)-1,3-oksazolidyn-2-onu A (wytworzonego od epibromohydryny i izocyjanianu 4-fluoro-3-nitrofenylowego wobec LiBr/Bu3PO w ksylenie analogicznie do procedury z patentu US 4128654, Przykład 2) (1,20 g, 3,75 mmola) i etylodiizopropyloilaminę (DIEA, 1,91 ml, 4,13 mmola) rozpuszcza się w DMSO (70 ml) i miesza z drugorzędową aminą (1,1 równoważnik, aminokomponent 1) i poddaje reakcji w temperaturze 55°C przez 5 godzin. Do tego roztworu dodaje się żywicę TentaGel SAM (5,00 g, 0,25 mmol/g) i reakcję prowadzi się w temperaturze 75°C przez 48 godzin. Żywicę odsącza się i wielokrotnie przemywa metanolem (MeOH), dimetyloformamidem (DMF), MeOH, dichlorometanem (DCM), eterem dietylowy i suszy. Żywicę (5,00 g) zawiesza się w dichlorometanie (80 ml), miesza z DIEA (10 równoważników) i chlorkiem 5-chlorotiofen-2-karbonylu [wytworzonym w reakcji kwasu 5-chlorotiofeno-2-karboksylowego (5 równoważników z 1-chloro-1-dimetyloamino-2-metylopropenem (5 równoważników w DCM (20 ml) w temperaturze pokojowej przez 15 minut] i reakcję prowadzi się w temperaturze pokojowej przez 5 godzin. Uzyskaną żywicę sączy się i przemywa wielokrotnie MeOH, DCM, eterem dietylowym i suszy. Następnie żywicę zawiesza się w mieszaninie DMF/woda (objętościowo 9:2, 80 ml), miesza się z SnCl2*2H2O (5 równoważników) i reakcję prowadzi sie w temperaturze pokojowej przez 18 godzin. Żywicę ponownie przemywa się wielokrotnie MeOH, DMF, woda, MeOH, DCM, eterem dietylowym i suszy. Żywicę tę zawiesza się w DCM, miesza z DIEA (10 równoważników) i w temperaturze 0°C z chlorkiem kwasowym (5 równoważników pochodnej kwasu 1) i reakcję prowadzi się w temperaturze pokojowej przez noc. Przed reakcją, kwasy karboksylowe przekształca się w odpowiednie chlorki kwasowe w reakcji z 1-dimetyloamino-1-chloro-2-metylopropenem (1 równoważnik licząc na kwas karboksylowy) prowadzonej w DCM w temperaturze pokojowej przez 15 minut. Żywicę przemywa się wielokrotnie DMF, woda, DMF, MeOH, DCM, eterem dietylowym i suszy. Gdy stosuje się Fmoc-zabezpieczono aminokwasy jako pochodne kwasowe 1 wówczas grupę ochronną Fmoc usuwa się w ostatnim etapie w reakcji z mieszaniną piperydyna/DMF (objętościowo, 1/4) w temperaturze pokojowej przez 15 minut, i żywicę przemywa się DMF, MeOH, DCM, eterem dietylowym i suszy. Następnie produkty odszczepia się od fazy stałej w reakcji z kwasem trifluorooctowym (TFA)/DCM (objętościowo, 1/1), żywicę sączy się i roztwory po reakcji odparowuje się. Surowe produkty sączy przez żel krzemionkowy (DCM/MeOH, 9:1) i odparowuje w celu wytworzenia grupy produktów B.

PL 206 803 B1

Związki wytworzone metodą syntezy w fazie stałej:

P r z y k ł a d 172

N-({3-[3-amino-4-(1-pirolidynylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo]metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

g (1,25 mmola) żywicy TentaGel SAM poddaje się reakcji z pirolidyną jako pochodną aminy 1 analogicznie do ogólnej procedury wytwarzania pochodnych B. Otrzymaną po redukcji za pomocą Sn Cl2*2H2O pochodną aniliny odszczepia się od fazy stałej bez przeprowadzania dalszego etapu acylowania i odparowuje. Surowy produkt dzieli się pomiędzy octan etylu i roztwór NaHCO3 i fazę organiczną wysala się NaCl, dekantuje i odparowuje do sucha. Surowy produkt oczyszcza się metodą szybkiej chromatografii na żelu krzemionkowym (pod zmniejszonym ciśnieniem) w układzie dichlorometan/octan etylu, 3:1-1:2).

¹H-NMR (300 MHz, CDCI3): 1,95-2,08, br, 4H; 3,15-3,30, br, 4H; 3,65-3,81, m, 2H; 3,89, ddd, 1H; 4,05, dd, 1H; 4,81, dddd, 1H; 6,46, dd, 1H; 6,72, dd, 1H; 6,90, dd, 1H; 6,99, dd, 1H; 7,03, dd, 1H; 7,29, d, 1H.

P r z y k ł a d 173

N-[(3-{3-(e-alanyloamino)-4-[(3-hydroksypropylo)amino]fenylo}-2-okso-13-oksazolidyn-5-ylo)metylo]-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

g (1,25 mmola) żywicy TentaGel SAM poddaje się reakcji z azetydyną jako pochodną aminy 1 i Fmoc-B-alaniną jako pochodną kwasu 1 analogicznie do ogólnej procedury wytwarzania pochodnych B. Surowy produkt otrzymany po odszczepieniu miesza się w metanolu w temperaturze pokojowej przez 48 godzin i odparowuje do sucha. Surowy produkt oczyszcza się metodą HPLC w układzie faz odwróconych w gradiencie woda/TFA/acetonitryl.

¹H-NMR (400 MHz, CD3OD): 2,31, tt, 2H; 3,36, t, 2H; 3,54, t, 2H; 3,62, t, 2H; 3,72, dd, 1H; 3,79, dd, 1H; 4,01, dd, 1H; 4,29, dd, 2H; 4,43, t, 2H; 4,85-4,95, m, 1H; 7,01, d, 1H; 4,48-7,55, m, 2H; 7,61, d, 1H; 7,84, d, 1H.

P r z y k ł a d 174

N-({3-[4-(3-amino-1-pirolidynylo)-3-nitrofenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2tiofenokarboksyamid

PL 206 803 B1

130 mg (32,5 μ^^) żywicy TentaGel SAM poddaje reakcji z 3-pirolidynylokarbaminianem tert-butylu jako pochodną aminy 1 analogicznie do ogólnej procedury wytwarzania pochodnych B. Pochodną nitrobenzenu otrzymaną po acylowaniu kwasem 5-chlorotiofenokarboksylowym odszczepia się od fazy stałej i odparowuje. Surowy produkt oczyszcza się metodą HPLC w układzie faz odwróconych HPLC w gradiencie woda/TFA/acetonitryl gradient.

¹H-NMR (400 MHz, CD3OH): 2,07-2,17, m, 1H; 2,39-2,49, m, 1H; 3,21-3,40, m, 2H; 3,45, dd, 1H; 3,50-3,60, m, 1H; 3,67, dd, 1H; 3,76, dd, 1H; 3,88-4,00, m, 2H; 4,14-4,21, t, 1H; 4,85-4,95, m, 1H; 7,01, d, 1H; 7,11, d, 1H; 7,52, d, 1H; 7,66, dd, 1H; 7,93, d, 1H.

P r z y k ł a d 175

N-({3-[3-amino-4-(1-piperydynylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro-2-tiofenokarboksyamid

130 mg (32,5 μ mol) żywicy TentaGel SAM poddaje reakcji z piperydyną jako pochodną aminy 1 analogicznie do ogólnej procedury wytwarzania pochodnej B. Otrzymaną po redukcji anilinę odszczepia się od żywicy bez przeprowadzania kolejnego etapu acylowania i odparowuje. Surowy produkt oczyszcza się metodą HPLC w układzie faz odwróconych HPLC w gradiencie woda/TFA/acetonitryl gradient.

¹H-NMR (400 MHz, CD3OH): 1,65-1,75, m, 2H; 1,84-1,95, m, 4H; 3,20-3,28, m, 4H; 3,68, dd, 1H; 3,73, dd, 1H; 3,90, dd, 1H; 4,17, dd, 1H; 4,80-4,90, m, 1H; 7,00, d, 1H; 7,05, dd, 1H; 7,30-7,38, m, 2H; 7,50, d, 1H.

P r z y k ł a d 176

N-({3-[3-(Acetyloamino)-4-(1-pirolidynylo)fenylo]-2-okso-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-5-chloro2-tiofenokarboksyamid

130 mg (32,5 μ^^) żywicy TentaGel SAM poddaje się reakcji z pirolidyną jako pochodną aminy 1 i chlorkiem acetylu jako pochodną kwasu 1 analogicznie do ogólnej procedury wytwarzania pochodnej B. Surowy produkt dzieli się pomiędzy octan etylu i roztwór NaHCO3 i fazę organiczną wysala NaCl, dekantuje i odparowuje do sucha. Surowy produkt oczyszcza się metodą szybkiej chromatografii na żelu krzemionkowym (pod zmniejszonym ciśnieniem) w układzie i chlorometan/octan etylu, 1:1-0:1).

¹H-NMR (400 MHz, CD3OH): 1,93-2,03, br, 4H; 2,16, s, 3H; 3,20-3,30, br, 4H; 3,70, d, 2H; 3,86, dd, 1H; 4,10, dd, 1H; 4,14, dd, 1H; 4,80-4,90, m, 1H; 7,00, d, 1H; 7,07, d, 1H; 7,31, dd, 1H; 7,51, d, 1H; 7,60, d, 1H.

PL 206 803 B1

Następujące związki wytworzono analogicznie według opisanej procedury ogólnej.

Przykłac	Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
177	=^^N o	2.62	79.7
178		2.49	33.7
179	J v<f° °Λ 0,-0 W O	4.63	46.7
180	0,-0 o	3.37	44.8
181	ΐ·ό·0 / Cl 0	2.16	83

PL 206 803 B1

Przyklac	Budowa	Czas retencji	HPLC i [%1
182	N W C O	2.31	93.3
183	Oy °v Υγ'ΆΑ N	2.7	100
184	00-00¼ °~^N, _ o α o	3.91	51
185	>o ^α	2.72	75.2
186	Ον^-ο O	3.17	46
187	α-AJ O⁷ Μ ^N N—\ o	4.61	50.2

PL 206 803 B1

Przykład	Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
188	οΛΓ w o	3.89	56.6
189		3.37	52.9
190	o	3.6	63.9
191	o 4 o	2.52	70.1
192	O ,θ-^θ O£ Κ_Ν-ΧΪ V ° ο-λΖ> 4jT~ⁿ O	3.52	46.6

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa	Czas retencji	HPLC 1*1
193	p °5 ^N Cl / 0	2.87	50.1
194	c,xf Or O	3.25	71.1
195	^c:<> Cr s> N	2.66	67
196	O OyJ _oxT N	2.4	52.1
197	sJ-^r °C -o N	3.13	48.9

PL 206 803 B1

Przykła	ć Budowa	Czas retencja	HPLC t%]
198	ν.μ/Ρ' X? Or N	2.67	75.5
199	ο,λΓ cr N	2.72	55.7
200	>.Χ3·” μ „aj cr ^NQ N	2.71	57.3
201	o=/ Ϊ ^N ^c,^O^^N^^x^^N_^^r_$~^NCX \=/ o	2.22	100
202	_αμΓ w o	3.89	75.7

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa 3	Czas retencji	HPLC [%1
203	CT o	3.19	49.6
204	W N	2.55	88.2
205	ck-cT er s> N	2.44	68.6
206	7 N	2.86	71.8
207	>—r°yF =,-o W “9 N.	2.8	63.6

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa	Czas retenc j i	HPLC [%1
208	/ o o ^o==:\ V ^X—' N O	2.41	77
209	- 4 o	2.56	67.9
210	ry „-o cr	3.67	78.4
211	o °=h ^αΌ^ΛΝ^ς_Ν-^-_Ν(χ_Ν o	2.54	69.8
212	_C.K ^<0	3.84	59.2

PL 206 803 B1

Przyklac	Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
213	y-C A ¹O tr 9	2.41	67.8
214	Ο^θ ojl o ^._Q N	2.41	75.4
215	o	4.01	81,3
216	>At° °A O W o	3.46	49.5
217	°ά< O x	4.4	60.2

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa	Czas retencji	HPLC [%1
218	O	3.79	70.9
219	l· 0 o	4.57	51.5
220	„-o cr N	2.68	100
221	v-0C°0> a-o cr o	4.53	63.5
222	o ,-77 <γν- 0 Όζ^ N	2.66	89.2

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
223	W o	4.76	69.3
224	o=Z °1	3.45	77.4
225	<4 o	3.97	63.2
226	o ,.// M X cc,	3.94	61.4
227	„4? uc o	4.15	66.3

PL 206 803 B1

PrzyJcłat L Budowa	Czas retencja	HPLC [%]
228	J3 W O	4.41	55.1
229	N o o=< \=/ v_7 o	2.83	41.1
230	η N	2.7	83
231	οΛί cr o	4.39	64.2
232	v_N<-CiNvV <Λ>	4.85	74.9

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
233 ^!	γΰ° Cr o	4.17	41
234	o o=h o	4.21	61.8
235	. Or	2.75	100
236	_o% ' o	3.94	50
237	r—r -ęF „rf cr o	4.65	75.8

PL 206 803 B1

Przykłac	1 Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
238	/ o	4.4	75.3
239	o F O <5 Cl	4.24	62.2
240	_w<f^o vQ cUj W O	4.76	75.1
241	w<r° vG uf w r>	4.17	72.5
242	M?	4.6	74.8

PL 206 803 B1

Przykład	Budowa	Czas retencji	HPLC [%1
243	O	4.12	51.6
244	o o_^o _s V ^c\|-O Qr^N o	4.71	66.2
245	Cf4p° °γ-Ο P Q; U_a	4.86	62
246	O _o r—J . NX ..........·	5.23	58.3
247	y^° vC οΛΓ W o	4.17	72.4

PL 206 803 B1

Przykład	Budowa	Czas retencj i	HPLC
248	θ/ y-N rif _C1x> N °=\	3.35	59.6
249	N O— X O N O=^	2.41	60.3
250	O₂ £rv O o	3.31	65.2
251	O “	2.86	36.5
252	JK»'n°?° vG =.λΓ cr Q N	2.69	89.8

PL 206 803 B1

Przykłac	Budowa	Czas retencji	HPLC [%]
253	vO „-O W 9 N	2.81	67.4
254	cXf W o	2.19	75.4

Wszystkie produkty otrzymane metodą syntezy w fazie stałej charakteryzowano metodą LC-MS.

Rutynowo stosowano następujący system rozdzielczy: HP 1100 z detektorem UV (208-400 nm), temperatura pieca 40°C, kolumna Waters Symmetry C18 (50 mm x 2,1 mm, 3,5 μm), faza ruchoma A: 99,9% acetonitryl/0,1% kwasu mrówkowego, faza ruchoma B: 99,9% woda/0,1% kwasu mrówkowego; gradient:

Czas	A:%	B:%	Szybkość przepływu
0,00	10,0	90,0	0,50
4,00	90,0	10,0	0,50
6,00	90,0	10,0	0,50
6,10	10,0	90,0	1,00
7,50	10,0	90,0	0,50

Detekcja substancji za pomocą przyrządu Mikromass Quattro LCZ MS, jonizacja: ESI dodatnia/ujemna.

Rodnik(rodniki), ' lub -O w wymienionych powyżej wzorach budowy związków zawsze oznaczają funkcje

i ^nh₂ lub -OH.

PL 206 803 B1

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Kombinacja zawierająca

A) związek 5-chloro-N-({(5S)-2-okso-3-[4-{3-okso-4-morfolinylo)fenylo]-1,3-oksazolidyn-5-ylo}metylo)-2-tiofenokarboksyamid o wzorze ¢1 lub jego farmaceutycznie dopuszczalne sole lub hydraty, oraz

B) klopidogrel lub aspirynę
2. Kombinacja według zastrz. 1 do stosowania w profilaktyce i/lub w leczeniu chorób.
3. Zastosowanie kombinacji określonej w zastrz. 1 do wytwarzania leku do stosowania w profilaktyce i/albo leczeniu zawału serca, dusznicy bolesnej (w tym niestabilnej dusznicy bolesnej), nagłej śmierci sercowej, reokluzji i restenoz po plastyce naczynia albo wszczepieniu aortalno-wieńcowego połączenia omijającego, udarze, atakach przejściowego niedokrwienia, chorobach okluzyjnych tętnic obwodowych, zatorach płuc albo zakrzepicach żył głębokich.

Departament Wydawnictw UP RP