PL209773B1

PL209773B1 - Zastosowanie bakteryny Mycoplasma hyopneumoniae do wytwarzania szczepionki

Info

Publication number: PL209773B1
Application number: PL373367A
Authority: PL
Inventors: Robin Lee Keich; Lisa Grace Sabbadini
Original assignee: Pfizer Prod Inc
Priority date: 2001-07-02
Filing date: 2002-06-07
Publication date: 2011-10-31
Also published as: NO20035762L; DK1474067T3; HK1180224A1; PT2027873E; IL159349A0; ES2550458T3; HRP20031079A2; CN102872456A; EP2027873A1; PT1474067E; BR0210804A; CY1108749T1; CA2451626C; ES2312580T3; OA12638A; EP2027873B8; HK1068250A1; CN102872456B; GT200200138A; US6846477B2

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie bakteryny Mycoplasma hyopneumoniae do wytwarzania szczepionki do leczenia lub profilaktyki u świń choroby lub zaburzenia, spowodowanych zakażeniem Mycoplasma hyopneumoniae (M. hyo), do podawania świniom w wieku około trzy (3) do dziesięciu (10) dni pojedynczej dawki skutecznej ilości szczepionki przeciw M. hyo. Szczepionka przeciw M. hyo jest inaktywowanym lub zmodyfikowanym żywym preparatem, zawierającym całe komórki lub ich części. Szczepionka przeciw M. hyo, podawana zgodnie z wynalazkiem, może być wytwarzana syntetycznie lub na drodze rekombinacji.

M. hyo jest patogenem bakteryjnym powodującym odzwierzęce zapalenie płuc u świń. Odzwierzęce zapalenie płuc jest chorobą przewlekłą, powodującą słabą konwersję paszy, zatrzymanie wzrostu i predyspozycję do wtórnych zakażeń płucnych. M. hyo łatwo przenosi się poprzez wydzielinę z ukł adu oddechowego i z maciory na prosiaka, tak ż e bardzo czę sto wystę puje na farmach ś wiń . Około 99% stad świń w USA jest zakażonych, co obciąża przemysł wieprzowiny kosztami około 300 milionów dolarów rocznie.

Większość znanych szczepionek przeciw M. hyo opartych jest na adiuwantowanych inaktywowanych preparatach zawierających całe komórki M. hyo. Dodatkowo, szczepionki oparte na immunogennych polipeptydach lub białkach mogą być syntetyzowane lub wytwarzane poprzez klonowanie bądź rekombinacyjną ekspresję genów M. hyo. Jako szczepionki mogą być również stosowane geny M. hyo zdolne do ekspresji takich polipeptydów lub białek in vivo.

Przykładowe szczepionki zawierające całe komórki inaktywowanej M. hyo stanowią RESPISURE i STELLAMUNE, dostępne w handlu z Pfizer Inc., USA.

Dodatkowo, opisano szereg wytworzonych na drodze rekombinacji immunogennych polipeptydów i białek M. hyo, które mogą być stosowane jako szczepionki podjednostkowe. W publikacji międzynarodowego opisu patentowego WO 96/28472 opisano sześć rodzajów antygenów białkowych M. hyo, o masie cząsteczkowej 46-48, 52-54, 60-64, 72-75, 90-94 i 110-114 kDa, oraz ujawniono częściowe sekwencje białkowe antygenów 52-54, 60-64 i 72-75 kDa, a także pełnej długości sekwencję nukleotydową i aminokwasową antygenu 46-48 kDa.

Klonowanie genu kodującego białko P46 M. hyo, czyli p46, opisali również Futo i in. (1995; J. Bacteriol 177:1915-1917). Ta sama grupa wykazała, że produkt genu wyrażany in vitro był przydatny w diagnostyce odpowiedzi przeciwciał na zakażenie M. hyo bez reakcji krzyżowej z innymi gatunkami Mycoplasma (Futo i in., 1995, J. Clin. Microbiol. 33:680-683). Sekwencje i zastosowanie diagnostyczne genu p46 opisane przez Futo i in. są ponadto ujawnione w publikacji europejskiego opisu patentowego nr 0475185 A1.

Wise i Kim (1987, J. Bacteriol., 169:5546-5555) donoszą, że występują cztery rodzaje integralnych białek błonowych M. hyo, nazywanych p70, p65 (P65, patrz wyżej), p50 i p44, przy czym ostatnie trzy są zmodyfikowane przez kowalentne wiązanie z lipidami i indukują silną humoralną odpowiedź immunologiczną. Nie badano działania ochronnego odpowiedzi immunologicznej. Gen kodujący białko P65 został sklonowany, a jego sekwencję i zastosowanie w szczepionkach i diagnostyce opisano w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5788962.

W publikacji mię dzynarodowego opisu patentowego WO 91/15593 opisano pięć biał ek M. hyo o pozornej masie cząsteczkowej 105, 90, 85, 70 i 43 kDa. Ujawniono całą sekwencję genu kodującego białko o masie 85 kDa (białko C), jak również częściowe sekwencje nukleotydów kodujących pozostałe cztery białka.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5252328, Faulds, ujawniono sekwencje aminowego końca immunoreaktywnych białek M. hyo, o masach cząsteczkowych 36, 41, 44, 48, 64, 68, 74,5, 79, 88,5, 96 i 121 kDa. Inne białka, zidentyfikowane w oparciu o ruchliwość elektroforetyczną, ale dla których nie ujawniono sekwencji białka, mają pozorną masę cząsteczkową 22,5, 34 i 52 kDa. Jakkolwiek w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5252328 zaproponowano zastosowanie tych białek w preparatach szczepionkowych, to nie podano żadnych wyników prób z tymi szczepionkami.

W publikacji międzynarodowego opisu patentowego WO 95/09870 ujawniono biochemiczne metody oczyszczania adhezyn M. hyo, mikoplazmatycznych integralnych białek błonowych, odpowiedzialnych za adhezję do rzęsek nabłonka górnych dróg oddechowych gospodarza. W WO 95/09870 zaproponowano również testy i zastosowania dla tych białek, np. w szczepionkach i diagnostyce.

PL 209 773 B1

King i in. w publikacji (1997; Vaccine 15:25-35) ujawniają Mhp1, adhezynę o masie 124 kDa, będącą odmianą szczepu P97.

Odmiana P97 o masie 94 kDa została zidentyfikowana przez Wiltona i in. (1998, Microbiology 144:1931-1943). Dodatkowo pokazano, że gen p97 jest częścią operonu, który koduje także inne białko, nazwane P102, o przewidywanej masie cząsteczkowej wynoszącej około 102 kDa (Hsu i in., 1998, Gene 214:13-23). Minion i Hsu proponują zastosowanie P102 w szczepionkach w publikacji międzynarodowego opisu patentowego WO 99/26664, ale nie opisują prób ze szczepionką.

Żadna ze znanych szczepionek przeciw M. hyo nie została opisana jako skuteczna w jednodawkowym leczeniu świń w wieku około 3-10 dni. Taka szczepionka mogłaby wyeliminować potrzebę wielokrotnego stosowania dawki i tym samym znacząco zmniejszałaby koszty i pracę związaną z masowym szczepieniem stad świń na całym świecie. Zatem istnieje zapotrzebowanie na skuteczną szczepionkę przeciw M. hyo, która mogłaby być podawana świniom w wieku około 3-10 dni w postaci jednej dawki szczepienia dla ochrony lub profilaktycznie, przed chorobą lub zaburzeniem wywołanym przez M. hyo.

Zatem, wynalazek dotyczy zastosowania bakteryny Mycoplasma hyopneumoniae do wytwarzania szczepionki do leczenia lub profilaktyki, u świń serologicznie negatywnych i świń serologicznie pozytywnych wobec Mycoplasma hyopneumoniae, choroby lub zaburzenia spowodowanych zakażeniem Mycoplasma hyopneumoniae, do podawania świniom w wieku 3-10 dni skutecznej ilości w pojedynczej dawce szczepionki przeciw Mycoplasma hyopneumoniae.

Korzystnie pojedyncza dawka szczepionki przeciw M. hyopneumoniae zawiera 1x10⁶-5x10¹⁰jednostek zmieniających barwę (CCU) na dawkę.

Korzystnie podawana ilość szczepionki wynosi 0,5-3,0 ml.

Korzystnie bakteryna Mycoplasma hyopneumoniae zawiera szczep P-5722-3.

Korzystnie szczepionka przeciw Mycoplasma hyopneumoniae dodatkowo zawiera antygen bakteryjny lub wirusowy, inny niż Mycoplasma hyopneumoniae.

Korzystnie antygeny wirusowe lub bakteryjne są wybrane z grupy obejmującej wirus grypy świń (SIV), wirus zespołu rozrodczo-oddechowego świń (PRRS czyli tajemniczej choroby świń), biegunkę po odstawieniu od karmienia naturalnego (PWD) i rozrostowe zapalenie jelit u świń (PPE).

Korzystnie preparat Mycoplasma hyopneumoniae przeznaczony jest do podawania domięśniowego.

Korzystnie świnie są chronione przez okres do 25 tygodni po szczepieniu.

Korzystnie szczepionka przeciw Mycoplasma hyopneumoniae dodatkowo zawiera adiuwant.

Szczepienie według wynalazku eliminuje potrzebę podawania dodatkowych dawek w celu wytworzenia i/lub podtrzymania odporności przeciw M. hyo. Szczepienie pojedynczą (jedną) dawką zapewnia ochronę zarówno seronegatywnych, jak i seropozytywnych świń przed prowokacją wirulentnym M. hyo. Zastosowanie według wynalazku jest skuteczne w leczeniu lub profilaktyce objawów wywołanych zakażeniem M. hyo, w tym np. w zapobieganiu i zmniejszaniu zmian płucnych u świń.

Jak podano powyżej, szczepionka przeciw M. hyo, podawana zgodnie z wynalazkiem może zawierać dodatkowe składniki, takie jak adiuwanty. Do różnych adiuwantów, które mogą być stosowane, należą opisane tu i znane.

Dla jasności ujawnienia, lecz nie jako ograniczenie, szczegółowy opis wynalazku został podzielony na następujące podrozdziały, które opisują lub ilustrują pewne cechy, postacie lub zastosowania wynalazku.

W pewnych postaciach szczepionki stosowane zgodnie z wynalazkiem zawierają inaktywowany preparat części lub całych komórek M. hyo (bakterynę) lub zmodyfikowaną żywą szczepionkę i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, albo inaktywowany preparat części lub całych komórek M. hyo (bakterynę) lub zmodyfikowaną żywą szczepionkę i adiuwant.

Określenia i skróty

Stosowane tu określenie „leczenie lub profilaktyka dotyczące zakażenia M. hyopneumoniae oznaczają zahamowanie replikacji bakterii M. hyopneumoniae w celu zahamowania przenoszenia M. hyopneumoniae, lub zapobiegania zasiedlenia gospodarza przez M. hyopneumoniae, oraz łagodzenie objawów choroby lub zaburzenia, spowodowanych zakażeniem M. hyopneumoniae. Leczenie jest uważane za terapeutyczne, jeśli występuje zmniejszenie obciążenia bakteriami, zmniejszenie zakażeń płucnych i/lub zwiększenie przyjmowania pokarmu i/lub wzrostu zwierzęcia. Szczepienie pojedynczą dawką według wynalazku jest np. skuteczne w zapobieganiu lub zmniejszaniu zmian płucnych.

PL 209 773 B1

Stosowane tu określenie „szczepionka przeciw M. hyo dotyczy szczepionki przydatnej w profilaktyce lub leczeniu zaburzenia lub choroby, spowodowanych zakażeniem M. hyo. Szczepionka przeciw M. hyo może obejmować jakąkolwiek szczepionkę skuteczną w leczeniu lub profilaktyce zakażenia świń M. hyo. Szczepionka przeciw M. hyo, która może być stosowana według wynalazku, może obejmować, np. preparat całych komórek M. hyo lub ich części, inaktywowane lub żywe modyfikowane szczepionki, szczepionkę podjednostkową zawierającą jeden lub większą liczbę polipeptydów lub białek pochodzących od M. hyo, lub immunogennych fragmentów tych białek i polipeptydów, albo jeden lub większą liczbę genów lub kwasów nukleinowych M. hyo kodujących jeden lub większą liczbę polipeptydów lub białek pochodzących od M. hyo lub ich immunogennych fragmentów, przy czym te geny lub kwasy nukleinowe są zdolne do ekspresji in vivo u świń. Polipeptydy, białka M. hyo, immunogenne fragmenty takich polipeptydów lub białek, geny lub kwasy nukleinowe M. hyo mogą być syntetyzowane lub wytwarzane na drodze rekombinacji, znanymi technikami. Korzystnie, szczepionkę przeciw M. hyo, stosowaną zgodnie z wynalazkiem stanowi bakteryna.

Stosowane tu określenie „zwierzę oznacza istoty żywe inne niż ludzie, w tym ssaki.

Stosowane tu określenie „świnia dotyczy prosiąt, świniowatych, świń, zwierząt z gatunku świń, macior, niedojrzałych macior, wieprzów, knurów i członków rodziny Suidae.

Stosowane tu określenie „bakteryna oznacza preparat inaktywowanych całych komórek M. hyo lub ich części, odpowiedni do stosowania jako szczepionka.

Stosowane tu określenie „skuteczna ilość oznacza ilość szczepionki przeciw M. hyo, wystarczającą do wywołania odpowiedzi odpornościowej u osobnika, któremu jest podawana. Odpowiedź odpornościowa może obejmować, bez ograniczeń, indukowanie odporności wrodzonej, komórkowej i/lub humoralnej.

Inaktywowane (części komórek lub całe komórki) i modyfikowane żywe szczepionki

Sposoby wytwarzania zwykłych inaktywowanych lub zmodyfikowanych żywych szczepionek do zastosowania według wynalazku są znane fachowcom.

Bakteryny M. hyo, które można stosować w sposobie jednodawkowego szczepienia według wynalazku, można otrzymać z różnych dostępnych publicznie źródeł. Przykładowo bakteryny M. hyo mogą być otrzymywane z izolatów M. hyo. Liczne izolaty M. hyo są znane fachowcom i są dostępne np. z American Type Culture Collection, 10801 University Boulevard, Manassas, VA 20110-2209. Należą do nich np.: ATTC nr 25095, 25617, 25934, 27714 i 27715.

Izolaty M. hyo można także otrzymywać bezpośrednio z naturalnie lub eksperymentalnie zakażonych zmian płucnych u świni, przy zastosowaniu znanych technik.

Izolaty M. hyo można inaktywować różnymi znanymi sposobami, jak np. traktowanie izolatów bakteryjnych binarną etylenoiminą (BEI), jak opisano w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5565205 lub inaktywacja np. formaliną, przez ogrzewanie, BPL, przez napromieniowanie lub aldehydem glutarowym.

Bakteryny M. hyo odpowiednie do stosowania zgodnie z wynalazkiem można uzyskać z różnych dostępnych w handlu źródeł. Do takich źródeł należą, ale nie wyłącznie: RESPIFEND (Fort Dodge, American Home Products), HYORESP (Merial Ltd), M + PAC (Schering Plough), PROSYSTEM M (Intervet), INGLEVAC M (Boehringer), RESPISURE (Pfizer Inc.) i STELLAMUNE MYCOPLASMA (Pfizer Inc.).

Korzystnym źródłem bakteryny M. hyo do stosowania zgodnie z wynalazkiem są RESPISURE i STELLAMUNE MYCOPLASMA.

Szczególnie korzystnym źródłem bakteryny M. hyo do stosowania zgodnie z wynalazkiem jest RESPISURE-1 (Pfizer Inc.), zawierający szczep P-5722-3 (NL1042), uzyskany z Purdue University, USA.

Korzystnie, szczep P-5722-3 jest inaktywowany z użyciem BEI i adiuwantowany dostępnym w handlu adiuwantem, korzystnie AMPHIGEN (Hydronics, USA). Korzystna dawka wynosi około 2,0 ml. Do środków konserwujących stosowanych typowo należą mertiolat/EDTA. Można dodawać nośnik, korzystnie PBS. Wytwarzanie zmodyfikowanej żywej szczepionki, np. drogą atenuacji wirulentnych szczepów poprzez pasażowanie w hodowli, jest znane.

Preparaty szczepionkowe

Odpowiednie preparaty szczepionkowe, stosowane w wynalazku, obejmują preparaty do iniekcji, w postaci ciekłych roztworów lub zawiesin; można również wytworzyć postacie stałe odpowiednie do tworzenia roztworów lub zawiesiny w cieczy przed iniekcją. Preparat może również być zemulgowany. Immunogenne substancje czynne często miesza się z adiuwantami, które są farmaceutycznie dopuszczalne i zgodne z substancją czynną.

PL 209 773 B1

Polipeptydy można formułować w szczepionkę w postaci obojętnej lub w postaci soli. Farmaceutycznie dopuszczalne sole obejmują sole addycyjne z kwasami (utworzone z wolnymi grupami aminowymi peptydu), utworzone z nieorganicznymi kwasami, takimi jak np. kwas chlorowodorowy lub fosforowy, albo z kwasami organicznymi, takimi jak kwas octowy, kwas szczawiowy, kwas winowy, kwas maleinowy itp. Sole utworzone z wolnymi grupami karboksylowymi mogą także pochodzić od zasad nieorganicznych, takich jak wodorotlenki sodu, potasu, amonu, wapnia lub żelaza, oraz zasad organicznych, takich jak izopropyloamina, trimetyloamina, 2-etyloaminoetanol, histydyna, prokaina itp.

Preparaty szczepionkowe stosowane zgodnie z wynalazkiem zawierają skuteczną immunizującą ilość immunogenu M. hyo i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik. Preparaty szczepionkowe zawierają skuteczną immunizującą ilość jednego lub większej liczby antygenów i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik. Farmaceutycznie dopuszczalne nośniki są dobrze znane i należą do nich fizjologiczny roztwór soli, buforowany fizjologiczny roztwór soli, dekstroza, woda, gliceryna, jałowy izotoniczny wodny roztwór buforowy i ich mieszaniny. Jednym z przykładów takiego dopuszczalnego nośnika jest fizjologicznie zrównoważona pożywka hodowlana, zawierająca jeden lub większą liczbę środków stabilizujących, takich jak stabilizowane, hydrolizowane białka, laktoza, itd. Korzystnie nośnik jest jałowy. Preparat powinien odpowiadać sposobowi podawania.

Zastosowanie oczyszczonych antygenów jako preparatów szczepionkowych można zrealizować znanymi sposobami. Przykładowo oczyszczone białko(a) należy doprowadzić do odpowiedniego stężenia, sformułować z dowolnym odpowiednim adiuwantem szczepionkowym i zapakować do użycia. Do odpowiednich adiuwantów należą, lecz nie wyłącznie: żele mineralne, np. wodorotlenek glinu; substancje powierzchniowo czynne, takie jak lizolecytyna; glikozydy, np. saponina i pochodne saponiny, takie jak Quil A lub GPI-0100; kationowe środki powierzchniowo czynne, np. DDA (czwartorzędowe halogenki węglowodoroamoniowe, poliole pluronic; polianiony i wieloatomowe jony; polikwasy akrylowe, niejonowe polimery blokowe np. Pluronic F-127 (B.A.S.F., USA); Awrydyna i Rantydyna; peptydy; zrekombinowane zmutowane labilne toksyny np. leukotoksyna (rmLT) lub toksyna cholery (CT); transportery molekularne chemicznie związane lub w bliskim sąsiedztwie; oleje mineralne np. Montanide ISA-50 (Seppic, Paris, France), karbopol, Amphigen (Hydronics, USA), Omaha, NE. USA, Alhydrogel, (Superfos Biosector, Frederikssund, Dania), emulsje olejowe np. emulsja oleju mineralnego, taka jak Bayol F/Arlacel A i woda, lub emulsja oleju roślinnego, wody i emulgatora, takiego jak lecytyna; ałun, MDP, N-acetylomuramylo-L-treonylo-D-izoglutamina (tr-MDP), N-acetylonormuramylo-L-alanylo-D-izoglutamina, N-acetylomuramylo-L-alanylo-D-izoglutaminylo-L-alanino-2-(1'-2'-dipalmitoilo-sn-glicero-3-hydroksyfosforyloksy)etyloamina; cytokiny cholesterolowe lub połączenia adiuwantów. Wieloatomowe jony mogą również działać jako środki dyspergujące, zagęszczające i zapobiegające zbrylaniu, które pozwalają na ponowne przeprowadzenie szczepionki w postać monodyspersyjnej zawiesiny po przedłużonym okresie osadzania. Połączenia adiuwantów mogą być w postaci wodnej, kapsułkowanej (o kontrolowanym lub opóźnionym uwalnianiu) lub mikrokapsułkowanej.

Immunogen może być również wprowadzony do liposomów, lub sprzężony z polisacharydami i/lub innymi polimerami stosowanymi w preparacie szczepionkowym. W przypadkach, gdy rekombinowany antygen jest haptenem, czyli cząsteczką, która jest antygenem, to znaczy, że może wybiórczo reagować z pokrewnymi przeciwciałami, ale nie jest immunogenna, to znaczy nie może wywołać odpowiedzi odpornościowej, hapten może być związany kowalencyjnie z nośnikiem lub cząsteczką immunogenną; przykładowo duże białko, takie jak albumina surowicy, będzie nadawać połączonemu z nią haptenowi immunogenność. Połączenie hapten-nośnik można formułować do stosowania jako szczepionka.

Szczepionki zawierające geny i kwasy nukleinowe

Wynalazek można realizować z użyciem genów lub kwasów nukleinowych M. hyo, kodujących immunogenne białka, polipeptydy i immunogenne fragmenty tych białek i polipeptydów. Takie geny i kwasy nukleinowe mogą ulegać ekspresji in vivo i mogą być wytwarzane znanymi technikami.

W konkretnej postaci szczepionka stosowana zgodnie z wynalazkiem zawiera co najmniej jeden gen lub kwas nukleinowy kodujący białko M. hyo takie jak, lecz nie wyłącznie P46, P65, P97, P102, P70, P50 i P44.

W kolejnej konkretnej postaci, stosowane geny lub kwasy nukleinowe kodują immunogenne fragmenty białek lub polipeptydów M. hyo, mające sekwencje zawierające co najmniej 10, co najmniej 20, co najmniej 30, co najmniej 40, co najmniej 50 lub co najmniej 100 kolejnych aminokwasów immunogennych białek lub polipeptydów stosowanych zgodnie z wynalazkiem, obejmujących, lecz nie wyłącznie P46, P65, P97, P102, P70, P50 i P44.

PL 209 773 B1

W innych postaciach stosowane geny lub kwasy nukleinowe podaje się znanymi sposobami, takimi jak np. za pomocą strzelby genowej.

W jeszcze innych postaciach, stosowane geny i kwasy nukleinowe są szczepionkami DNA. Następnie, kwasy nukleinowe lub geny mogą być związane z liposomami lub innymi środkami ułatwiającymi transfekcję, co jest dobrze znane.

Sposoby wytwarzania i podawania szczepionek DNA są znane. Patrz np. Krisnan B. R, „Current Status of DNA vaccines in veterinary medicine, Advanced Drug Delivery Reviews, Elsevier Science (2000).

Układy ekspresji

Do ekspresji sekwencji antygenowych białek według wynalazku można stosować różne układy wektor ekspresyjny-gospodarz. Do takich układów wektor ekspresyjny-gospodarz należą nośniki, dzięki którym może być wytwarzana, a następnie oczyszczana docelowa kodowana sekwencja, ale także komórki, które mogą, po transformacji lub transfekcji odpowiednimi kodującymi sekwencjami nukleotydowymi, uwalniać produkty genowe M. hyo, stosowane w szczepieniu według wynalazku in situ. Należą do nich, lecz nie wyłącznie, mikroorganizmy, takie jak bakterie (np. E. Coli, B. Subtilis) transformowane rekombinowanymi wektorami ekspresyjnymi z DNA bakteriofaga, plazmidowego DNA lub kosmidowego DNA, zawierającymi sekwencje kodujące mhp3; drożdże (np. Sacharomyces, Pichia) transformowane rekombinowanymi drożdżowymi wektorami ekspresyjnymi, zawierającymi sekwencje kodujące produkty genowe M. hyo; układy komórek owadów zakażonych zrekombinowanymi wirusowymi wektorami ekspresyjnymi (np. bakulowirusem) zawierającymi sekwencje kodujące M. hyo; układy komórek roślinnych zakażonych zrekombinowanymi wirusowymi wektorami ekspresyjnymi (np. wirus mozaiki kalafiorowej, CaMV; wirus mozaiki tytoniowej, TMV) lub transformowanych zrekombinowanymi plazmidowymi wektorami ekspresyjnymi (np. Plazmid Ti), zawierającymi sekwencje kodujące M. hyo; lub układy komórek ssaków (np. COS, CHO, BHK, 293, 3T3), zawierających zrekombinowane konstrukty ekspresyjne, zawierające promotory pochodzące z genomu komórek ssaka (np. promotor metalotioneiny) lub z wirusów ssaków (np. późny promotor adenowirusa; promotor 7,5K wirusa krowianki). W korzystnej postaci układem ekspresji jest układ bakteryjny.

Polipeptydy i białka M. hyopneumoniae oraz ich immunogenne fragmenty mogą być także wyrażane i dostarczane za pomocą żywych zrekombinowanych wektorów wirusowych i bakteryjnych, takich jak adenowirus lub Salmonella. Konkretne wektory są także znane i łatwo dostępne lub mogą być wykonane przez fachowca z wykorzystaniem dobrze znanej metodologii.

Dawkowanie i sposoby podawania

Według wynalazku pojedyncza dawka zawierająca skuteczną ilość szczepionki przeciw M. hyo, podana świni w wieku 3 do 10 dni, zapewnia skuteczną odporność przeciw późniejszej prowokacji M. hyo. Korzystnie szczepionkę przeciw M. hyo podaje się w wieku około 6-8 dni. Najkorzystniej, szczepionkę przeciw M. hyo podaje się w wieku około 7 dni.

Ilość szczepionki bakteryny M. hyo skuteczna przy jednorazowym podawaniu wynosi około 1x10⁶ - 5x10¹⁰ jednostek zmieniających barwę (CCU) na dawkę. Korzystnie szczepionka zawierająca bakterynę M. hyo, która zapewnia skuteczną odporność przy podaniu jednej dawki, zawiera około 1x10⁸ - 5x10¹⁰ CCU/dawkę, korzystniej około 1x10⁸ - 5x10¹⁰ CCU/dawkę.

Według wynalazku, przy podawaniu korzystnego produktu bakterynowy RESPISURE-1, ilość RESPISURE-1 przy podawaniu jednej dawki wynosi około 0,5 - 3,0 ml, korzystnie około 1,5 - 2,5 ml, korzystniej około 2 ml.

Ilość szczepionki przeciw M. hyo w postaci szczepionki podjednostkowej, zawierającej jedno lub większą liczbę białek lub polipeptydów lub immunogennych fragmentów takich białek lub polipeptydów, będąca skuteczna, wynosi około 0,01-200 μg.

Ilość szczepionki przeciw M. hyo w postaci szczepionki zawierającej jeden lub większą liczbę genów lub kwasów nukleinowych (korzystnie DNA) M. hyo, kodujących immunogenne białka lub polipeptydy albo immunogenne fragmenty takich białek lub polipeptydów, będąca skuteczna, wynosi około 0,1 μg - 200 mg.

Według wynalazku, podawanie można wykonać znanymi drogami, w tym doustnie, donosowo, dośluzówkowo miejscowo, przezskórnie i pozajelitowo (np. dożylnie, śródotrzewnowo, śródskórnie, podskórnie lub domięśniowo). Podanie można także wykonać z użyciem bezigłowego urządzenia podającego. Podanie można także wykonać używając połączenia dróg, np. wykonując pierwsze podanie pozajelitowo, a następne podanie dośluzówkowo. Korzystną drogą podawania jest podawanie domięśniowe.

PL 209 773 B1

Skuteczne dawki (ilości uodparniające) szczepionek według wynalazku można także ekstrapolować z krzywych dawka-odpowiedź, uzyskanych w badawczych układach modelowych.

Sposoby szczepienia według wynalazku zapewniają ochronną odporność zarówno M. hyo seropozytywnym prosiętom, jak i seronegatywnym prosiętom. Seropozytywne prosięta stanowią te prosięta, które mają w surowicy przeciwciała przeciw M. hyo. Seronegatywne prosięta stanowią te prosięta, które nie mają w surowicy wykrywalnych poziomów przeciwciał przeciw M. hyo.

Wynalazek jest poniżej ilustrowany, lecz nie ograniczony następującymi przykładami.

P r z y k ł a d 1

Preparowanie bakteryny M. hyo

Binarną etylenoiminę (BEI) stosuje się do inaktywacji szczepu NL1042 M. hyo.

Po zakończeniu okresu wzrostu, odczyn pH hodowli podwyższono do 7,8±0,2 i utrzymywano odczyn pH w tym zakresie przez co najmniej jedną godzinę. W tym czasie dodano wyjałowionego drogą filtracji wodnego roztworu bromowodorku 2-bromoetyloaminy (BEA), do osiągnięcia ostatecznego stężenia około 4,0 mM. Przy podwyższonym odczynu pH BEA ulega chemicznej przemianie w BEI. Hodowlę inkubowano w temperaturze 37±2°C, w trakcie ciągłego mieszania, przez co najmniej 24 godziny.

Po 24 godzinnej inkubacji dodano wyjałowionego drogą filtracji wodnego roztworu tiosiarczanu sodu, do osiągnięcia ostatecznego stężenia około 4 mM, w celu zneutralizowania nadmiaru BEI. Hodowlę inkubowano w temperaturze 37±2°C, w trakcie ciągłego mieszania, przez dodatkowe 24 godziny.

Po inaktywacji lecz przed neutralizacją tiosiarczanem sodu pobrano reprezentatywną próbkę i w celu sprawdzenia zakończenia inaktywacji. Świeżą pożywkę zawierającą 0,0026% czerwieni fenolowej zaszczepiono 5-20% inokulum i inkubowano w temperaturze 37±2°C przez co najmniej 1 tydzień przed sprawdzeniem zmiany barwy, co jest oznaką nieskutecznej inaktywacji. Jałowość próbek w masie zbadano w tioglikolanowej poż ywce w temperaturze 37±2°C i w bulionie sojowym trypticase w temperaturze pokojowej. Inaktywowaną hodowlę można przenieść do jałowych naczyń do przechowywania i przechowywać w temperaturze 2-8°C do czasu sporządzenia szczepionki.

Skuteczność oceniano w badaniu serologicznym in vitro, oznaczając ilość antygenu w ostatecznym pojemniku. Skuteczność szczepionek stosowanych w badaniach skuteczności określa minimalną skuteczność, która musi posiadać szczepionka w dniu upływu ważności.

Próbki gotowego produktu w masie lub z końcowego pojemnika dla każdej serii lub pierwszej podserii badano na obecność M. hyo w sposób następujący.

Bakterynę przechowywano w temperaturze -50°C w 100 ml fiolkach. Fiolki odmrażano i 15 ml porcje przechowywano w temperaturze 5±2°C do czasu użycia.

W celu zbadania skuteczności zestawionych serii, próbkę z serii porównywano z wzorcem i dla danej serii oznaczano jednostki RP. Seria lub podseria powinna korzystnie zawierać co najmniej 6,33 RP na początku okresu ważności i co najmniej 5,06 RP w całym okresie ważności.

RP oznacza względną skuteczność. RP można określić jako względną ilość antygenu w porównaniu ze szczepionką kontrolną. W tym przypadku kontrolna szczepionka ma z definicji RP = 1,0. Podawany w jednej dawce produkt według wynalazku korzystnie ma RP równą 6,33, co oznacza, że jest 6,33 razy silniejszy, niż szczepionka kontrolna.

Jako środek konserwujący dodaje się mertiolat, przy czym jego ostateczne stężenie nie przekracza 0,01% (wag./obj.).

Jako środek konserwujący dodaje się 10% roztwór kwasu etylenodiaminotetraoctowego (w postaci soli disodowej lub tetrasodowej EDTA), przy czym jego ostateczne stężenie wynosi około 0,07% (wag./obj.).

P r z y k ł a d 2

Zwierzęta

Do szczepienia wybrano świnie w wieku około jednego tygodnia. Serologiczny status w zakresie M. hyo oceniano metodą ELISA. Świnie z wartością ELISA < 0,50 uważano za M. hyonegatywne. Świnie z wartością ELISA większą od 0,50 uważano za serologicznie pozytywne wobec M. hyo.

Szczepionki

Do szczepienia świń używano bakteryny M. hyo RESPISURE-1 (Pfizer Inc.). Siłę szczepionki określano przed zastosowaniem, oceniając względną ilość antygenu w porównaniu z kontrolną bakteryną M. hyo. Szczepionka kontrolna (RP=1,0) zawierała około 8000 jednostek antygenu (około 1-2 x 10⁸CCU żywych komórek zebranych przed inaktywacją) na dawkę, oznaczonych w teście immunologicznym w fazie stałej, w którym mierzy się ilość antygenu M. hyo w szczepionce.

PL 209 773 B1

Ten sam ciekły adiuwant (AMPHIGEN), który stosowano w formułowaniu RESPISURE-1, stosowano jako placebo (czyli bez komórek bakteryjnych).

Prowokujące inokulum

Prowokujące inokulum dostarczano w postaci 10 ml porcji homogenatu płucnego, zamrożonych w temperaturze -70°C; zidentyfikowano je jako pochodzące ze szczepu 11 (L1 36) M. hyo. Inokulum rozmrażano, a następnie rozcieńczano w bulionie Friis Mycoplasma Broth do osiągnięcia rozcieńczenia 1:25 i przechowywano na lodzie do momentu podania. Każda świnia dostawała 5 ml dawkę donosową (2,5 ml na nozdrze) zawiesiny 1:25 w dniach określonych w każdym z następnych przykładów. W każ dym dniu prowokacji hodowano porcję inokulum tkanki pł ucnej, aby potwierdzić brak zanieczyszczeń bakteryjnych. Drugą porcję miareczkowano każdego z 3 dni; wyniki wskazywały, że inokulum zawierało około 10⁶-10⁷ jednostek zmieniających barwę (CCU)/ml M. hyo.

Procedura eksperymentalna

Świnie identyfikowano za pomocą kolczyków umieszczanych na uszach, gdy były jeszcze karmione przez maciory [dzień (-1)]. Świnie przydzielano do kojców i grup terapeutycznych zgodnie z ogólnym schematem bloków losowych. Świnie przydzielano do bloków w oparciu o miot i kojec po okresie naturalnego karmienia.

W dniu 0 ś winie szczepiono 2 ml domięśniową dawką M. hyo bakteryny RESPISURE-1 (Pfizer Inc.) albo 2 ml domięśniową dawką placebo. Każda świnia dostawała 5 ml donosową dawkę zawiesiny 1:25 prowokującego inokulum w dniach określonych w każdym z następnych przykładów. Wszystkie świnie codziennie monitorowano i sprawdzano pod kątem objawów klinicznych choroby.

W okreś lonym czasie po pierwszym dniu prowokacji wszystkie ś winie uś miercono i wykonano sekcje. Usuwano płuca i poddawano je analizie. Badanie pośmiertne obejmowało ocenę nasilenia patologii związanej z mikoplazmatyczną chorobą układu oddechowego. Każdy płat płucny badano, szkicując zmiany chorobowe w celu oceny zajęcia w % każdego płata płucnego. Odnotowywano zaawansowanie makroskopowych zmian chorobowych.

Analiza danych

Skuteczność oceniano w oparciu o % płuc zajętych zmianami typowymi dla zakażenia M. hyo.

Stwierdzono, że świnie w grupie leczonej (szczepione) miały znacząco (p < 0,05) mniejszą całkowitą powierzchnię płuc w % zajętą zmianami chorobowymi, niż świnie w grupie placebo.

% Całych płuc zajętych zmianami % Zajęcie dla każdego płata płucnego ważono, stosując następujące stosunki masy poszczególnych płatów płucnych do całkowitej masy płuc: lewy doczaszkowy 10%, lewy środkowy 10%, lewy ogonowy 25%, prawy doczaszkowy 10%, prawy środkowy 10%, prawy ogonowy 25% i dodatkowy 10%. Ważone wartości mas płatów płucnych dawały w rezultacie % całych płuc zajętych zmianami (Pointon i in., 1992).

P r z y k ł a d 3

Ochronę przed prowokacją wirulentnym M. hyo oceniano na świniach serologicznie pozytywnych wobec M. hyo, z użyciem pojedynczej dawki bakteryny M. hyo RESPISURE - 1 (Pfizer Inc.), podawanej 3-8 dniowym świniom.

Badania skuteczności działania RESPISURE - 1 prowadzono w pięciu powtórzeniach w czasie lub blisko czasu szczepienia. Względną skuteczność (RP) określano oznaczając ilość antygenu w porównaniu ze szczepionką kontrolną. Szczepionka kontrolna, o RP = 1,0, zawierała około 8000 jednostek antygenu M. hyo. RP z tych pięciu prób wynosiły odpowiednio 5,42, 3,96, 4,71, 5,49 i 4,36.

W dniu 0 świnie w grupie terapeutycznej T02 (patrz poniższa tabela 1) zaszczepiono 2 ml domięśniową dawką bakteryny M. hyo RESPISURE - 1 (Pfizer Inc.). Świnie w grupie T01 szczepiono domięśniowo 2 ml placebo. Wszystkie świnie otrzymały 5 ml donosową dawkę zawiesiny 1:25 prowokującego inokulum w dniach 178, 179 i 180. W każdym z tych 3 dni porcję materiału prowokującego hodowano w czasie inokulacji, aby potwierdzić brak zanieczyszczenia bakteryjnego. Drugą porcję miareczkowano, aby potwierdzić, że materiał prowokujący zawierał około 10⁷ CCU/ml M. hyo. Wszystkie świnie codziennie monitorowano i sprawdzano pod kątem objawów klinicznych choroby.

dni po pierwszym dniu prowokacji wszystkie świnie uśmiercono i przeprowadzano autopsję. Usunięto płuca i poddawano je analizie. Badanie pośmiertne obejmowało ocenę nasilenia patologii skojarzonej z chorobą układu oddechowego, wywołaną zakażeniem mykoplazmą. Każdy płat płucny badano, szkicując zmiany chorobowe w celu oceny % zajęcia każdego płata płucnego. Odnotowywano zaawansowanie makroskopowych zmian chorobowych.

PL 209 773 B1

T a b e l a 1

Grupa terapeutyczna	Szczepienie Związek	Liczba	Szczepienie Dzień 0	Prowokacja Dzień 178¹	Prowokacja Dzień 179¹	Prowokacja Dzień 180¹
T01	Placebo	26	26	26	26	26
T02	Szczepionka	26	26	24²	22³	22³

¹ Inokulum wirulentnego M. hyo ² Ś winie 71 i 73 usunięto z badania przed prowokacją, gdyż obie ś winie zgubiły swoje kolczyki w uszach i nie można było określić toż samoś ci tych zwierząt.

³ Świnia 36 padła dnia 178 z powodu powikłań przy znieczulaniu. Świnia 31 padła dnia 179 z powodu powikłań przy znieczulaniu.

Wyniki dotyczące zmian płucnych podsumowano w tabeli 2. Wyniki wskazują, że szczepione świnie (T02) miały znacząco (P=0,0385) niższy średni procent (wyznaczony metodą najmniejszych kwadratów) zapalnych zmian płucnych niż świnie otrzymujące placebo (T01) (2,0 w porównaniu 4,5%).

T a b e l a 2

Podsumowanie procentu całkowitych zmian płucnych

Leczenie	Związek	Liczba świń	Średnia LS	Zakres
T01	Placebo	26	4,5^a	0-36,75
T02	Szczepionka	22	2,0^b	0-13,75

ab ^{1 1 1}

Wartości z różnym indeksem górnym są statystycznie odmienne (P=0,0385)

Wyniki wskazują, że pojedyncze szczepienie około jednotygodniowych świń bakteryną M. hyo RESPISURE - 1, wywołuje ochronę przed późniejszą prowokacją wirulentnym M. hyo.

P r z y k ł a d 4

Ochronę przed prowokacją wirulentnym M. hyo oceniano na świniach serologicznie negatywnych wobec M. hyo, stosując pojedynczą dawkę bakteryny M. hyo RESPISURE - 1 (Pfizer Inc), podawaną 3-8 dniowym świniom.

Prowadzono badania w pięciu powtórzeniach skuteczności działania w czasie lub blisko czasu szczepienia. Względną skuteczność (RP) określano oznaczając względną ilość antygenu w stosunku do szczepionki kontrolnej. Szczepionka kontrolna, o RP = 1,0, zawierała około 8000 jednostek antygenu M. hyo. RP z tych pięciu badań wynosiły odpowiednio 5,42, 3,96, 4,71, 5,49 i 4,36.

W dniu 0 świnie w grupie terapeutycznej T02 szczepiono 2 ml domięśniową dawką bakteryny M. hyo RESPISURE - 1. Świnie w grupie T01 zaszczepiono domięśniowo 2 ml placebo. Wszystkie świnie otrzymały 5 ml donosową dawkę zawiesiny 1:25 prowokującego inokulum w dniach 173, 174 i 175. W każdym z tych 3 dni porcję materiału prowokującego hodowano w czasie inokulacji, aby potwierdzić brak zanieczyszczenia bakteryjnego. Drugą porcję miareczkowano, aby potwierdzić, że materiał prowokujący zawierał około 10⁶ CCU/ml M. hyo. Wszystkie świnie codziennie monitorowano i sprawdzano pod kątem objawów klinicznych choroby.

W 29 dniu po pierwszym dniu prowokacji wszystkie świnie uśmiercono i przeprowadzano autopsję. Usuwano płuca i poddawano je analizie. Badanie pośmiertne obejmowało ocenę nasilenia patologii skojarzonej z chorobą układu oddechowego, wywołaną zakażeniem mykoplazmą. Każdy płat płucny badano, szkicując zmiany chorobowe w celu oceny % zajęcia każdego płata płucnego. Odnotowywano zaawansowanie makroskopowych zmian chorobowych.

W tabeli 3 podsumowano schemat eksperymentalny.

T a b e l a 3

Grupa terapeutyczna	Szczepienie Związek	Liczba	Szczepienie Dzień 0	Prowokacja Dzień 173¹	Prowokacja Dzień 174¹	Prowokacja Dzień 175¹
T01	Placebo	26	26	25²	24⁴	24
T02	Szczepionka	26	26	23³	20⁵	20

¹ Wirulentny M. hyo

PL 209 773 B1 ² Świnię 123 uśmiercono dnia 19 z powodu przewlekłego septycznego zapalenia wielostawowego.

³ Świnię 222 znaleziono martwą dnia 40. Autopsja ujawniła duże ilości płynu w osierdziu i krwotok w nasierdziu. Świnię 102 uśmiercono dnia 95 z powodu wypadania odbytnicy. Świnię 204 znaleziono martwą dnia 145. Nie wykonano autopsji z powodu zaawansowanego rozkładu zwłok.

⁴ Ś winię 244 znaleziono martwą dnia 174 po pierwszym dniu prowokacji z powodu powikłań przy znieczulaniu.

⁵ NEEA dla 3 świń.

Wyniki dotyczące zmian płucnych podsumowano w tabeli 4. Całościowa analiza pokazała, że szczepione świnie (T02) miały znacząco (P=0,0001) niższy średni procent (wyznaczony metodą najmniejszych kwadratów) zapalnych zmian płucnych niż świnie otrzymujące placebo (T01) (0,3 w porównaniu z 5,9%).

T a b e l a 4

Podsumowanie % całkowitych zmian płucnych Procent płuc zajętych zmianami

Leczenie	Związek	Liczba świń	Średnia LS	Zakres
T01	Placebo	24	5,9^a	0-36
T02	Szczepionka	20	0,3^b	0-6

^a,bWartości z różnym indeksem górnym są statystycznie odmienne (P=0,0001).

Wyniki tego badania pokazują, że pojedyncze szczepienie świń bakteryną M. hyo RESPISURE - 1, wywołuje ochronę przed późniejszą eksperymentalną prowokacją wirulentnym M. hyo.

P r z y k ł a d 5

Prowadzono badania w pięciu powtórzeniach siły działania bakteryny w czasie lub blisko czasu szczepienia. Względną siłę (RP) określano oznaczając ilość antygenu w porównaniu ze szczepionką kontrolną. Szczepionka kontrolna, posiadająca RP = 1,0, zawierała około 8000 jednostek antygenu M. hyo. RP z tych pięciu badań wynosiły odpowiednio 5,42, 3,96, 4,71, 5,49 i 4,36.

W dniu 0 ś winie w grupie terapeutycznej T02 szczepiono 2 ml domięśniową dawką bakteryny M. hyo. Świnie w grupie T01 szczepiono domięśniowo 2 ml placebo. Każda świnia otrzymała 5 ml donosową dawkę (2,5 ml na nozdrze) zawiesiny 1:25 prowokującego inokulum w dniach 76, 77 i 78. W każdym z tych 3 dni porcję materiału prowokującego hodowano w czasie inokulacji, aby potwierdzić brak zanieczyszczenia bakteryjnego. Drugą porcję miareczkowano, aby potwierdzić, że materiał zakaźny zawierał około 10⁶ CCU/ml M. hyo. Wszystkie świnie codziennie monitorowano i sprawdzano pod kątem objawów klinicznych choroby.

Dni po pierwszym dniu prowokacji wszystkie świnie uśmiercono i przeprowadzano autopsję. Usuwano płuca i poddawano je analizie. Badanie pośmiertne obejmowało ocenę nasilenia patologii skojarzonej z chorobą układu oddechowego, wywołaną zakażeniem mykoplazmą. Każdy płat płucny badano, szkicując zmiany chorobowe w celu oceny % zajęcia każdego płata płucnego. Odnotowywano stopień zaawansowania zagęszczenia tkanki płucnej na skutek nacieku.

W tabeli 5 podsumowano schemat eksperymentalny.

T a b e l a 5

Grupa terapeutyczna	Szczepienie Związek	Liczba	Szczepienie Dzień 0	Prowokacja Dzień 176¹	Prowokacja Dzień 177¹	Prowokacja Dzień 178¹
T01	Placebo	26	26	23²	23	23
T02	Szczepionka	26	26	21³	21	21

¹ Inokolum wirulentnego M. hyo ² Świnie 237 i 239 miał y dodatni wynik badania w dniu -1 na obecność M. hyopneumoniae. Prosiaki te usunięto z badania dnia 14 i uśmiercono. Świnię 220 znaleziono martwą dnia 3 z powodu zgniecenia przez maciorę.

³ Świnie 238, 240 i 277 miał y dodatni wynik badania w dniu -1 na obecność M. hyopneumoniae. Prosiaki te usunię to z badania dnia 14 i uśmiercono. Świnię 280 uśmiercono dnia 7, gdyż przejawiała jadłowstręt i słaby wzrost. Świnię 177 uśmiercono dnia 40 z powodu zespołu przewlekłego wyniszczenia.

PL 209 773 B1

Wyniki dotyczące zmian płucnych podsumowano w tabeli 6. Całościowa analiza pokazała, że szczepione świnie (T02) miały znacząco (P=0,0001) niższy średni procent (wyznaczony metodą najmniejszych kwadratów) zapalnych zmian płucnych niż świnie, otrzymujące placebo (T01) (0,5 w porównaniu z 9,9%).

T a b e l a 6

Podsumowanie % całkowitych zmian płucnych % Płuc zajętych zmianami

Leczenie	Związek	Liczba świń	Średnia LS	Zakres
T01	Placebo	23	9,9^a	0-40,5
T02	Szczepionka	21	0,5^b	0-5

^a,b Wartości z różnym indeksem górnym są statystycznie odmienne (P=0,00001).

Claims

1. Zastosowanie bakteryny Mycoplasma hyopneumoniae do wytwarzania szczepionki do leczenia lub profilaktyki, u świń serologicznie negatywnych i świń serologicznie pozytywnych wobec Mycoplasma hyopneumoniae, choroby lub zaburzenia spowodowanych zakażeniem Mycoplasma hyopneumoniae, do podawania świniom w wieku 3-10 dni skutecznej ilości w pojedynczej dawce szczepionki przeciw Mycoplasma hyopneumoniae.

2. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym pojedyncza dawka szczepionki przeciw M. hyopneumoniae zawiera 1x10⁶-5x10¹⁰ jednostek zmieniających barwę (CCU) na dawkę.

3. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym podawana ilość szczepionki wynosi 0,5 - 3,0 ml.

4. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym bakteryna Mycoplasma hyopneumoniae zawiera szczep P-5722-3.

5. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym szczepionka przeciw Mycoplasma hyopneumoniae dodatkowo zawiera antygen bakteryjny lub wirusowy, inny niż Mycoplasma hyopneumoniae.

6. Zastosowanie według zastrz. 5, w którym antygeny wirusowe lub bakteryjne są wybrane z grupy obejmują cej wirus grypy ś wiń (SIV), wirus zespoł u rozrodczo-oddechowego ś wiń (PRRS czyli tajemniczej choroby świń), biegunkę po odstawieniu od karmienia naturalnego (PWD) i rozrostowe zapalenie jelit u świń (PPE).

7. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym preparat Mycoplasma hyopneumoniae przeznaczony jest do podawania domięśniowego.

8. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym świnie są chronione przez okres do 25 tygodni po szczepieniu.

9. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym szczepionka przeciw Mycoplasma hyopneumoniae dodatkowo zawiera adiuwant.