PL191327B1 - Strzykawka do podawania ustalonych dawek lekarstwa z naboju - Google Patents

Abstract

1. Strzykawka do podawania ustalonych dawek lekar- stwa z naboju, zawierajaca obudowe w której jest umiesz- czony trzon tloka, majacy nie kolisty przekrój poprzeczny i uksztaltowany zewnetrzny gwint, zas naped trzonu tloka zawiera prowadnice trzonu tloka dopasowana do nie koli- stego przekroju poprzecznego trzonu tloka, przy czym trzon tloka jest ruchomy tylko osiowo wzgledem prowadnicy trzonu tloka, zas w obudowie jest zamocowany scienny element zamykajacy, nieruchomy osiowo w obudowie, majacy wewnetrzny gwint, dopasowany do gwintu trzonu tloka, przy czym scienny element zamykajacy i trzon sa polaczone ze soba za pomoca jednokierunkowego pola- czenia samoblokujacego, a ponadto w obudowie jest usytu- owany ustalajacy dawke mechanizm, zawierajacy gwint, wzdluz którego jest ruchomy obrotowo przycisk wstrzykuja- cy, uruchamiany przez obrót elementu dozujacego lub przez obrót nasadki wzgledem obudowy, od strony jednego konca obudowy, przy czym nasadka wystaje z jednego konca na odleglosc okreslona przez kat obrotu, znamienna tym, ze jednokierunkowe polaczenie pomiedzy sciennym elementem zamykajacym (4, 40) i prowadnica trzonu tloka (14) zawiera zapadke (13) zamocowana do sciennego elementu zamykajacego (4, 40), ruchoma slizgowo ponad zebatym kolem zapadkowym (10), które ma spadziscie uksztaltowana krawedz przednia (11) i pochyla krawedz tylna (12), polaczona do innego sciennego elementu zamy- kajacego (4, 40), zas scienne elementy zamykajace (4, 40) sa ruchome obrotowe wzgledem siebie tylko w jednym kierunku, przy czym jeden obrót przesuwa dalej trzon tloka (6) w obudowie (1). PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest strzykawka do podawania ustalonych dawek lekarstwa z naboju. Tego typu strzykawka jest przeznaczona zwłaszcza, dla (użytkowników, którzy muszą często robić sobie zastrzyki, przeważnie ludzi chorych na cukrzycę. Strzykawki tego typu muszą spełniać wiele wymagań. Ustalanie dawki musi być proste, niedwuznaczne i łatwe do odczytania. Anulowanie lub zmiana źle ustalonej dawki musi być możliwa przy jak najmniejszych trudnościach, a kiedy dawka jest wstrzykiwana ustalanie jej ponowne musi rozpoczynać się od poziomu zero. W przypadku strzykawki do jednorazowego użytku, to znaczy takiej, która jest wyrzucana po opróżnieniu naboju, musi ona być tania i wykonana z materiałów łatwych do odzyskania lub spalenia bez wytwarzania szkodliwych gazów. Dla takich celów, ilość części, z których zbudowana jest strzykawka, oraz ilość różnego rodzaju materiałów użytych w strzykawce powinna zostać ograniczona do minimum.

Znane urządzenia do ustalania dawki lekarstwa przeważnie mają gwintowany trzon tłoka, współpracujący z nakrętką, przy czym nakrętka i trzon tłoka obracają się względem siebie. Ustalanie dawki lekarstwa zostaje osiągnięte poprzez odkręcanie nakrętki od ogranicznika, do którego powraca podczas zastrzyku, poprzez naciskanie trzonu tłoka dotąd dopóki nakrętka nie zetknie się z ogranicznikiem. W innych znanych urządzeniach do ustalania dawki lekarstwa, jeden z elementów, nakrętka lub trzon tłokowy, jest nie obracany, a inny może obracać się o ustalony kąt, w zależności od ustalonej dawki, po czym trzon tłokowy jest wkręcany na szerokość nakrętki.

W większości strzykawek do podawania ustalonych dawek, trzon tłoka opiera się o tłok, na który działa podczas zastrzyku. Aby to uzyskać, proponuje się środki ostrożności, które zapobiegają przesunięciu trzonu tłoka w bliższym kierunku.

Z opisu patentowego EP 327910 znana jest strzykawka, w której nakrętka jest wykręcana z ogranicznika. Podczas ustalania dawki wykonuje się ruch przekręcania w obu kierunkach, tak aby zmniejszyć zbyt dużą dawkę poprzez obrót nakrętki w przeciwnym kierunku. Zapobiega to przed ustalaniem złych dawek. Nasadka ma kształt pisaka, a poprzez jej obracanie względem obudowy otrzymuje się wzajemny obrót trzonu tłoka i nakrętki, zaś na skali zostaje odczytana ustalona dawka, natomiast w przyległych krawędziach obudowy i nasadki, korzystnie jest ruchomy wskaźnik. Przyległe krawędzie obudowy są tak ukształtowane, aby nasadka mogła być trwale zamontowana na obudowie, kiedy wskaźnik ruchomy wskazuje na skali „zero”. Wadą tego rozwiązania jest to, że dawki większe niż te otrzymane poprzez obrót części o 360°, muszą być obliczone poprzez dodanie liczby wskazanej na skali i liczby nadrukowanej na boku przedłużenia rurowego nakrętki, które jest wysunięte z bliższego końca obudowy, proporcjonalnie do ustalonej dawki, przy czym przedłużenie rurowe jest zamknięte na swoim bliższym końcu, i tworzy przycisk wstrzykujący.

W zgłoszeniu patentowym EP 450905 powyższa wada jest przezwyciężona poprzez nadrukowanie liczb wskazujących ilość dawki wzdłuż spiralnej linii umieszczonej na przedłużeniu rurowym nakrętki, tak aby liczby te mogły być kolejno widziane w okienku umieszczonym w elemencie obudowy, otaczającym wspomniane przedłużenie rurowe. W ten sposób jednoznacznie wskazana jest wielkość dawki, aczkolwiek użytkownik musi pamiętać, aby ustawić na zerze urządzenie do ustalania dawki, zanim wykona kolejne ustalenie dawki. Jeśli o tym zapomni, może zostać ustalona zła dawka, a liczba może nie być wyraźnie widoczna w okienku.

W opisie patentowym EP 608343 ujawniono, obudowę w kształcie pisaka, zawierającą mechanizm do ustalania dawki, przy czym dawkę ustala się poprzez obracanie przycisku względem obudowy, aż do ustalenia dawki. Poprzez obrót, przycisk jest wykręcany z końca obudowy wzdłuż gwintu, mającego nachylenie tak duże, że połączenie gwintowe nie jest samoblokujące, to jest przycisk będzie obracał się z powrotem w gwincie, gdy będzie wciskany ponownie do końca obudowy. Poprzez mechanizm zapadkowy, przycisk jest sprzężony z napędem. Mechanizm zapadkowy tworzy jednokierunkowe połączenie, które podczas obrotu przycisku w jednym kierunku, aż do ustalania dawki, biegnie lub wydaje dźwięk „trzaskania” ponad zębami mechanizmu zapadkowego. Cylindryczny bok przycisku ma oznaczone liczby, które w okienku pokazują wielkość ustalonej dawki, kiedy przycisk jest wykręcany na zewnątrz. Gdy przycisk będzie wkręcany z powrotem, jednokierunkowe połączenie przekaże obrót do napędu, który ma nakrętkę współpracującą z gwintowanym trzonem tłokowym, zamocowaną nie obrotowo w obudowie. To połączenie gwintowe ma nachylenie, które sprawia, że nakrętka samoczynnie blokuje się na trzonie tłokowym. Ustalona dawka może zostać anulowana poprzez odciągnięcie zazębiających się części mechanizmu zapadkowego z pozycji zazębienia przy pokonaniu siły sprężyny, tak aby obrót przycisku nie został przekazany do napędu i następnie poprzez wciśnięcie

PL 191 327 B1 przycisku z powrotem do obudowy. Obudowa w kształcie pisaka spełnia wszystkie wspomniane cele, tylko procedura anulowania dawki jest trochę kłopotliwa. Przycisk po ustaleniu dawki nie może zostać wkręcony z powrotem, co jest niekorzystne, gdy zostanie ustalona zbyt duża dawka. Odciąganie i naciskanie części zazębiających przy pokonywaniu siły sprężyny lub wkręcanie przycisku z powrotem, jest trochę trudne, a wymagania jakie musi spełniać sprężyna narzucają konieczność wykorzystania w strzykawce części metalowych.

Strzykawka do podawania ustalonych dawek lekarstwa z naboju, według wynalazku, zawierająca obudowę w której jest umieszczony trzon tłoka, mający nie kolisty przekrój poprzeczny i ukształtowany zewnętrzny gwint, zaś napęd trzonu tłoka zawiera prowadnicę trzonu tłoka dopasowaną do nie kolistego przekroju poprzecznego trzonu tłoka, przy czym trzon tłoka jest ruchomy tylko osiowo względem prowadnicy trzonu tłoka, zaś w obudowie jest zamocowany ścienny element zamykający, nieruchomy osiowo w obudowie, mający wewnętrzny gwint, dopasowany do gwintu trzonu tłoka, przy czym ścienny element zamykający i trzon są połączone ze sobą za pomocą jednokierunkowego połączenia samoblokującego, a ponadto w obudowie jest usytuowany ustalający dawkę mechanizm, zawierający gwint, wzdłuż którego jest ruchomy obrotowo przycisk wstrzykujący, uruchamiany przez obrót elementu dozującego lub przez obrót nasadki względem obudowy, od strony jednego końca obudowy, przy czym nasadka wystaje z jednego końca na odległość określoną przez kąt obrotu, charakteryzuje się tym, że jednokierunkowe połączenie pomiędzy ściennym elementem zamykającym i prowadnicą trzonu tłoka zawiera zapadkę zamocowaną do ściennego elementu zamykającego, ruchomą ślizgowo ponad zębatym kołem zapadkowym, które ma spadziści ukształtowaną krawędź przednią i pochyłą krawędź tylną, połączoną do innego ściennego elementu zamykającego, zaś ścienne elementy są ruchome obrotowe względem siebie tylko w jednym kierunku, przy czym jeden obrót przesuwa dalej trzon tłoka w obudowie.

Korzystnym jest, gdy pochyła krawędź tylna zębatego koła zapadkowe ma obniżenie, sprzężone z wypukłością uformowaną na zapadce.

Na wewnętrznej ścianie obudowy jest ukształtowane spiralne żebro, które stanowi wraz ze spiralnym torem, uformowanym na powierzchni skalowanego bębna dawkującego, gwintowe połączenie pomiędzy obudową i skalowanym bębnem dawkującym, sprzężonym z przyciskiem wstrzykującym, przy czym skalowany bęben dawkujący jest ruchomy przesuwnie i osiowo razem z przyciskiem wstrzykującym.

Przycisk wstrzykujący jest sprzężony z połączeniem gwintowym i jest ruchomy do położenia podniesienia poprzez ustalanie dawki, przy czym połączenie gwintowe jest pomiędzy skalowanym bębnem dawkującym i obudową.

Przycisk wstrzykujący stanowi obrócony względem obudowy element ustalający dawkę, zaś połączenie gwintowe, określające podnoszenie przycisku wstrzykującego stanowi wewnętrzny gwint uformowany w otworze przycisku wstrzykującego sprzęgający zewnętrzny gwint na części stanowiącej powiększenie trzonu tłokowego.

Prowadnica trzonu tłoka jest zamocowana w rurze napędowej, w której trzon tłoka jest osiowo i obrotowo ruchomy razem z rurą, zaś połączenie gwintowe podnoszące przycisk wstrzykujący jest utworzone pomiędzy rurą napędową i nakrętką, która jest ruchoma osiowo z przyciskiem wstrzykującym.

Strzykawka do podawania ustalonych dawek lekarstwa z naboju, według innego przykładu według wynalazku, charakteryzuje się tym, że jednokierunkowe połączenie pomiędzy ściennym elementem zamykającym i prowadnicą trzonu tłoka zawiera zapadkę zamocowaną do prowadnicy trzonu tłoka, ruchomą ślizgowo ponad zębatym kołem zapadkowym, które ma spadziści ukształtowaną krawędź przednią i pochyłą krawędź tylną, połączoną do prowadnicy trzonu tłoka, zaś ścienne elementy są ruchome obrotowe względem siebie tylko w jednym kierunku, przy czym jeden obrót przesuwa dalej trzon tłoka w obudowie.

Proponowane rozwiązanie jest bezpieczne i pozwala na ustalenie dawki lekarstwa bez ryzyka błędu na skutek niepożądanego poruszenia się elementów w urządzeniu. Jest łatwe w obsłudze, a jego produkcja może być prowadzona na szeroką skalę.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z przodu strzykawki według wynalazku, fig. 2 jest przekrojem strzykawki wykonanym wzdłuż linii II-II i oznaczonej na fig. 1, fig. 3 przedstawia w pomniejszonej skali widok zespołu rozebranego strzykawki z fig. 1, fig. 4 przedstawia przekrój poprzeczny strzykawki wykonany wzdłuż linii IV-IV oznaczonej na fig. 1, fig. 5 przedstawia przekrój poprzeczny strzykawki wykonany wzdłuż linii V-V oznaczonej na fig. 1, fig. 6 przedstawia widok z przodu innego przykładu wykonania strzykawki

PL 191 327 B1 według wynalazku, fig. 7 przedstawia przekrój poprzeczny strzykawki poprowadzony wzdłuż linii VII-VII oznaczonej na fig. 6, fig. 8 przedstawia w pomniejszonej skali widok zespołu rozebranego strzykawki z fig. 6, fig. 9 przedstawia przekrój poprzeczny strzykawki poprowadzony wzdłuż linii IX-IX oznaczonej na fig. 6, fig. 10 przedstawia przekrój poprzeczny strzykawki poprowadzony wzdłuż linii X-X, oznaczonej na fig. 6, fig. 11 przedstawia przekrój boczny innego przykładu wykonania strzykawki według wynalazku, fig. 12 przedstawia przekrój boczny strzykawki prostopadły do widoku z fig. 11, fig. 13 przedstawia, w zmniejszonej skali, widok zespołu rozebranego strzykawki z fig. 11 i 12, fig. 14 przedstawia przekrój boczny innego przykładu wykonania strzykawki według wynalazku, fig. 15 przedstawia przekrój boczny jeszcze innego przykładu wykonania strzykawki według wynalazku, fig. 16 przedstawia przekrój boczny strzykawki, prostopadły do widoku z fig. 15, fig. 17 przedstawia w zmniejszonej skali widok zespołu rozebranego strzykawki z fig. 15 i 16.

Należy zauważyć, że kierunki obrotu w tym opisie są określone jako zgodne z kierunkiem ruchu wskazówek zegara lub przeciwne do ruchu wskazówek zegara, patrząc w kierunku bliższego końca obudowy.

Figura 1 przedstawia strzykawkę za pomocą której płyn z ampułki może zostać podany w kilku ustalonych dawkach. Przedstawiona na fig. 1 strzykawka zawiera rurową obudowę 1, która poprzez przegrodę 15, jest podzielona na pierwszą i drugą część, przy czym w pierwszej części za pomocą zatrzasku zamocowany jest uchwyt elementu ustalającego dawkę 2 z ampułki, mający ukształtowane pierścieniowe zgrubienie 3, które jest zatrzaśnięte w obwodowym rowku, uformowanym w wewnętrznej ścianie obudowy 1, w pobliżu jej otwartego końca. Za pomocą połączenia zatrzaskowego uchwyt elementu ustalającego dawkę 2 jest zamocowany w obudowie 1, przy czym istnieje możliwość jego obrócenia bez osiowego przesunięcia względem obudowy.

W strzykawce gotowej do użycia, ampułka jest zamocowana w uchwycie elementu ustalającego dawkę 2, który jest zamknięty w jednym końcu ścianą wyposażoną w piastę igłową. Piasta igłowa, ma igłę z jednym końcem łączącym się z zawartością ampułki i drugim końcem swobodnym, który jest wbijany w skórę pacjenta. W przedstawionej strzykawce nie pokazano ani ampułki ani piasty igłowej.

Końcówka uchwytu elementu ustalającego dawkę 2, umieszczonego w obudowie 1, jest zamknięta ściennym elementem zamykającym 4, w którym jest uformowany środkowy otwór z wewnętrznym gwintem 5. Poprzez ten otwór wprowadza się trzon tłoka 6, mający zewnętrzny gwint 7, odpowiadający gwintowi 5 wspomnianego otworu. Gwinty 5 i 7 są tak zaprojektowane, aby obrót trzonu tłoka 6 zgodny z ruchem wskazówek zegara, wprowadzał trzon tłoka 6do ampułki, umieszczonej w komorze 8, w pierwszej części obudowy 1. Trzon tłoka 6, na swoim końcu wystającym do komory 8, jest wyposażony w stopkę dociskową 9, która opiera się o tłok, zamykający tylny koniec ampułki, umieszczonej w uchwycie elementu ustalającego dawkę 2.

W jednym boku ściennego elementu zamykającego 4 jest uformowany powiększony otwór, a wewnętrzna strona powiększenia ma zębate koło zapadkowe 10, które ma ukształtowaną spadzistą krawędź przednią 11, zwróconą w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i pochyłą tylną krawędź 12 zwróconą w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Co najmniej jedna zapadka 13, zamocowana na prowadnicy trzonu tłokowego 14, współpracuje z zębami koła zapadkowego 10, przy czym prowadnica trzonu tłoka 14 jest tylko obracana w kierunku ruchu wskazówek zegara w uchwycie elementu ustalającego dawkę 2 z ampułki.

Na wewnętrznej ścianie drugiej części obudowy 1 jest ukształtowane wypukłe, spiralne żebro 16, stanowiące wewnętrzny gwint o dużym nachyleniu. Na zewnętrznej ścianie skalowanego bębna dawkującego 17 znajdują się spiralne rowki, określające odpowiadający, zewnętrzny gwint, pasujący do wcześniej wspomnianego, wewnętrznego gwintu. Kąt nachylenia gwintów przekracza kąt tarcia dla materiałów, tworzących części połączenia gwintowego i w wyniku tego połączenie gwintowe jest typu nie samoblokującego, które wywołuje względny obrót części połączenia, kiedy części te są przemieszczane osiowo względem siebie.

Liczby wskazujące ustalone dawki są nadrukowane na zewnętrznej ścianie bębna dawkującego 17, a liczby odpowiadające ustalonej dawce są pokazywane w okienku 18, usytuowanym w ścianie bocznej obudowy 1.

Skalowany bęben dawkujący 17 ma rurowe przedłużenie 21, którego koniec jest usytuowany w pobliżu końca strzykawki. Koniec przedłużenia 21 jest zamknięty za pomocą ściany końcowej 19, w której jest uformowana środkowa zewnętrzna wypukłość 20. W części ściany przyległej do ściany końcowej 19, przedłużenie 21 ma szczeliny 22. Koniec przedłużenia 21 jest zakryty nasadką w kształcie miseczki, stanowiącą przycisk wstrzykujący 23. Wewnętrzne zaczepy 24 umieszczone w otwartym

PL 191 327 B1 końcu nasadki zatrzaskują się ponad zewnętrznym, obwodowym zgrubieniem pierścieniowym 25, ukształtowanym na przedłużeniu 21, a wypukłość 20 ukształtowana na ścianie końcowej 19 opiera się o wewnętrzną stronę dna nasadki przycisku wstrzykującego 23, tworząc czop, wokół którego przycisk wstrzykujący 23 może obracać się względem przedłużenia 21, nie mogąc natomiast przesuwać się osiowo względem tego przedłużenia 21.

Rura napędowa 26, integralna z prowadnicą trzonu tłoka 14, rozciąga się z prowadnicy trzonu tłoka do ściany końcowej 19 przedłużenia skalowanego bębna dawkującego 17 i jest w swoim bliższym końcu podzielona na wypusty 27, zakończone poprzez zewnętrzne haczyki 28, które zazębiają się ze szczelinami 22 uformowanymi w przedłużeniu 21. W ten sposób, skalowany bęben dawkujący 17 jest połączony obrotowo z rurą napędową 26 i nie może przemieszczać się względem tej rury.

Aby ustalić dawkę, uchwyt elementu ustalającego dawkę 2jest obracany w pierwszej części obudowy 1w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Obrót ten jest wykonywany pomimo oporu związanego z tym, że wypukłość 30 na zewnętrznej ścianie uchwytu ampułki spoczywa w jednym z wielu zagłębień 31, usytuowanych obwodowo w wewnętrznej ścianie pierwszej części obudowy, jak to przedstawiono na przekroju poprzecznym na fig. 3. Kątowe oddzielenie zagłębień 31 jest wykonane, tak aby została ustalona jedna jednostka dawki, kiedy wypukłość przemieszcza się z jednego zagłębienia 31 do sąsiedniego zagłębienia i tak aby było słychać wiele „trzaśnięć” podczas obrotu ustalającego dawkę i odpowiadającemu wielkości ustalonej dawki.

Obrót uchwytu elementu ustalającego dawkę 2 jest, z powodu tarcia w zazębiających gwintach 5i 7, przekazywany do trzonu tłoka 6, a następnie poprzez jednokierunkowe połączenie do prowadnicy trzonu tłoka 14, pomimo że moment obrotowy jest przekazywany w takim kierunku, że zapadka będzie „trzaskać” ponad zębatym kołem zapadkowym 10. Zanim ta czynność „trzaskania” zostanie wykonana, muszą być pokonane opory. Opory są związane z zapadką 13 mającą ukształtowaną na jej końcu wypukłość 29, zazębiającą zębate koło zapadkowe 10 i poprzez zapewnienie zagłębienia 32 w pochyłych krawędziach 12 zębatego koła zapadkowego 10, w których to zagłębieniach zostanie umieszczona wypukłość 29 zapadki 13. Przed uzyskaniem efektu „trzaskającego” zwolnienia połączenia, musi zostać zapewniony moment obrotowy potrzebny do podniesienia wypukłości 29 na zapadce 13 z zagłębienia 32 w pochyłej krawędzi 12. Z obróconego uchwytu elementu ustalającego dawkę 2do rury napędowej 26 może zostać przekazany umiarkowany moment obrotowy. Zaczepy 28, umieszczone w końcu rury napędowej 26, zazębiają szczeliny 22w przedłużeniu 21 skalowanego bębna dawkującego 17, przy czym skalowany bęben dawkujący 17 zostanie obrócony i wykręcony do góry w drugiej części obudowy 1, a przycisk wstrzykujący 23 zostanie podniesiony i będzie wystawać z bliższego końca obudowy 1. Te czynności przebiegają bez konieczności zwalniania jednokierunkowego połączenia na tryb „trzaskającego” zwalniania, ponieważ wystarczy tylko niewielki moment obrotowy do wykręcenia skalowanego bębna dawkującego 17. Wielkość ustalonej dawki może obecnie być odczytana na części skalowanego bębna dawkującego 17, która jest widoczna w okienku 18. Przy ustaleniu zbyt dużej dawki, uchwyt elementu ustalającego dawkę 2 jest obracany w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara dopóki nie pokaże się w okienku 18 liczba, odpowiadająca wielkości pożądanej dawki leku.

Aby wstrzyknąć ustaloną dawkę, przycisk wstrzykujący 23 dociska się do oporu do obudowy 1. W ten sposób skalowany bęben dawkujący 17 jest wciśnięty w dalszym kierunku i dzięki połączeniu gwintowanemu pomiędzy bębnem i obudową 1 wywołany jest na bębnie moment obrotowy, obracający ten bęben w kierunku zgodnym z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Poprzez szczeliny 22 ukształtowane w przedłużeniu 21 bębna, zaczepy 28 na końcu rury napędowej 26 oraz przez rurę napędową 26, wspomniany moment obrotowy jest przekazywany do prowadnicy trzonu tłoka 14. Zapadki 13 na prowadnicy trzonu tłoka 14 mogą obracać się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, gdy moment obrotowy jest wystarczająco duży do przezwyciężenia oporu, wywołanego przez wypukłości 29 na zapadkach 13, zazębiających zagłębienia 32 w pochyłych krawędziach zębatego koła zapadkowego 10. Tak duży moment obrotowy jest zapewniony tylko, gdy przycisk wstrzykujący 23 jest wystarczająco mocno wciśnięty. Prowadnica trzonu tłoka 14 jest obracana w kierunku ruchu wskazówek zegara wraz z jednokierunkowym połączeniem, działającym w trybie „trzaskającego” zwolnienia, a trzon tłokowy 14 jest obracany także w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i w ten sposób jest wkręcany poprzez ścienny element zamykający 4 dalej do komory 8, przyjmującej ampułkę. Jednokierunkowe połączenie nie umożliwi nigdy obrotu prowadnicy trzonu tłoka 14 oraz tłoka w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i w ten sposób jest pewność, że stopka

PL 191 327 B1 dociskowa 9 nie zostanie nigdy wyciągnięta z pozycji oparcia o tłok w nie pokazanej ampułce umieszczonej w komorze 8.

W przedstawionym przykładzie wykonania, ścienny element zamykający 4, z jej gwintowanym otworem, tworzy nakrętkę, względem której prowadnica trzonu tłoka 14 oraz rura napędowa 26 obraca trzon tłoka 14. Możliwy jest przykład wykonania, w którym prowadnica trzonu tłoka 14 jest zamocowana w ściennym elemencie zamykającym 4, a nakrętka jest obracana poprzez rurę napędową 26, przy czym taki przykład wykonania nie wkracza poza zakres wynalazku.

Inny przykład wykonania jest opisany w odniesieniu do fig. 6-10. Elementy odpowiadające elementom w przykładzie wykonania, opisanym w odniesieniu do fig. 1-5 są oznaczone tymi samymi numerami. Elementem różniącym się od przykładu wykonania z fig. 1-5 jest to, że na przycisku wstrzykującym 23, a nie skalowanym bębnie dawkującym 17, jest zapewnione przedłużenie 33 oraz jest pominięta rura napędowa 26. Dalej przycisk wstrzykujący 23 ma kołnierz 32, który opiera się o koniec obudowy 1, kiedy przycisk wstrzykujący 23 jest wciśnięty do oporu. Przedłużenie 33 pełni rolę czopa dla skalowanego bębna dawkującego 17, który może swobodnie obracać się na tym czopie oraz jest połączony, tak aby podążać za ruchami osiowymi przycisku wstrzykującego 23, dzięki zaczepom 34 uformowanym na końcu przedłużenia 33. Wzdłużny otwór 35 ukształtowany w przycisku wstrzykującym oraz jego przedłużenie 33 ma wewnętrzne, spiralne żebra 36, zazębiające się w odpowiednim spiralnym rowku, uformowanym w powiększeniu 37, usytuowanym na bliższym końcu trzonu tłoka 6, aby tworzyć połączenie gwintowe pomiędzy przyciskiem wstrzykującym 23 i trzonem tłoka 6. Nachylenie gwintu połączenia tłokowego jest takie, aby utworzone zostało nie blokujące się połączenie.

Aby ustalić dawkę, przycisk wstrzykujący 23 jest ręcznie obracany w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. W ten sposób, przycisk ten jest wykręcany z obudowy 1, podczas gdy poprzez prowadnicę trzonu tłoka 14 i jednokierunkowe połączenie, trzon tłoka 5 jest przytrzymany i nie obraca się chociaż jednokierunkowe połączenie powoduje, że pod wpływem momentu obrotowego w jego zwolnionym kierunku, z powodu początkowego oporu, prowadnica trzonu tłokowego 14 nie obraca się. Przycisk wstrzykujący 23 pociąga ze sobą w kierunku na zewnątrz, skalowany bęben dawkujący 17. Kiedy bęben będzie przesuwany osiowo w obudowie 1, z powodu nie blokującego się połączenia gwintowego pomiędzy bębnem 17 i obudową 1, zostanie on obrócony.

Poprzez taką budowę, gwint wzdłuż którego wykręcany jest na zewnątrz przycisk wstrzykujący oraz gwint, wzdłuż którego obraca się w obudowie skalowany bęben dawkujący 17 mogą się różnić.

Połączenie zatrzaskowe, w przykładzie wykonania w odniesieniu do fig. 6, odpowiadające połączeniu ustanowionemu pomiędzy uchwytem elementu ustalającego dawkę 2 z naboju i obudową 1 w przykładzie wykonania w odniesieniu do fig. 1, jest właściwie zapewnione pomiędzy przyciskiem wstrzykującym 23 i obudową 1, gdzie jedna lub więcej wypukłości 38, usytuowanych na wewnętrznej ścianie obudowy, zazębia rowki 39 uformowane w cylindrycznej, zewnętrznej ścianie przycisku wstrzykującego 23. W ten sposób umożliwiony jest ruch osiowy przycisku wstrzykującego 23 we wszystkich jego możliwych pozycjach kątowych.

Kiedy przycisk wstrzykujący 23 zostanie wciśnięty, aby wstrzyknąć ustaloną dawkę, przycisk zostanie utrzymany w położeniu bez możliwości obrotu podczas jego ruchu osiowego, ponieważ unieruchomienie pomiędzy wyżej wspomnianymi wypukłościami 38 na wewnętrznej ścianie obudowy i rowkami na zewnętrznej ścianie przycisku jest wystarczająco mocne, aby pokonać moment obrotowy, wywołany na przycisku wstrzykującym 23, kiedy wprowadza trzon tłoka 6 w obrót, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, po tym jak przezwycięży opór obrotu w kierunku zwolnienia jednokierunkowego połączenia.

Strzykawka pokazana na fig. 11, 12 i 13, ma obudowę 1 z okienkiem 18. Ścienny element zamykający 4 z wewnętrznym gwintem 5 jest umieszczony w oddzielnym ściennym elemencie zamykającym 40, który jest zamocowany na końcu obudowy, przy czym oddzielny, ścienny element zamykający 40 posiada występ 41, zazębiający się w szczelinie 42 w obudowie 1. Dalej oddzielny, ścienny element zamykający 40 ma na swoim obrzeżu wzdłużne wgłębienia 43, w których są zazębione (nie pokazane), wewnętrzne żebra uformowane w obudowie, blokując ścienny element zamykający 40 przed obrotem względem obudowy 1. Wypukłości 44 ukształtowane na uchwycie elementu ustalającego dawkę 2 zazębiają szczeliny 42 i blokują uchwyt elementu ustalającego dawkę z obudową 1.

Trzon tłoka 6 zazębia się, poprzez swój zewnętrzny gwint 7, z wewnętrznym gwintem ściennego elementu zamykającego 4i jest na końcu, w miejscu uchwytu ampułki, zakończony stopką dociskową 9, względem której obraca się trzon tłoka 6. Rura napędowa 45 jest na jednym końcu wyposażona

PL 191 327 B1 w zapadkę 13, która zazębia zębate koło zapadkowe w ściennym elemencie zamykającym 40 i jest przytrzymana pomiędzy pierścieniową ścianą 46 w obudowie i ściennym elementem zamykającym 40, tak aby rura napędowa 45 nie poruszała się osiowo lecz obracała się. Na swojej wewnętrznej ścianie, rura napędowa 45 ma wzdłużny klin, zazębiający wzdłużne wgłębienie w trzonie tłoka 6. W ten sposób jest przekazany obrót rury napędowej do trzonu tłoka 6, podczas gdy trzon tłoka 6może swobodnie poruszać się w kierunku osiowym rury napędowej 45. Na zewnętrznej ścianie, rura napędowa 45 ma uformowany zewnętrzny gwint 47, który zazębia wewnętrzny gwint 50 ukształtowany w nakrętce 48, która ma na swoim jednym końcu kołnierz 49, a na drugim końcu jest wyposażona w część 51 o określonej średnicy, do której jest zamocowany jeden koniec rurowej części 52, która na swoim drugim końcu przenosi przycisk wstrzykujący 23.

W jednym końcu obudowy 1 zamocowana jest tuleja 53, w sposób uniemożliwiający jej obracaniei przemieszczanie względem obudowy 1, przy czym obrotowa blokada jest utworzona poprzez wy-stępy 54 umieszczone na jednym końcu obudowy 1, które zazębiają się we wgłębieniach 55 na obrzeżu tulei 53. Prowadnica 56 jest wzdłużnie przemieszczana w tulei 53 i nie może obracać się względem tej tulei, a w wyniku tego względem obudowy 1. Prowadnica 56 ma na swoim jednym końcu pierścieniową ścianę końcową 57. Część 51 nakrętki 48 przechodzi przez otwór w ścianie końcowej 57 i ma ukształtowane pierścieniowe zgrubienie 58, które jest zamocowane w obwodowym, wewnętrznym wgłębieniu ściany pierścieniowego otworu, a następnie poprzez ścianę 57 do części 51, przy czym ta część może obracać się, lecz nie przesuwać względem tulei 53. Skalowany bęben 17 jest zaczopowany na nakrętce 48 i jest przytrzymywany na tej nakrętce za pomocą kołnierza 90 i utrzymywany pomiędzy ścianą końcową 57 prowadnicy 56 i ramieniem, umieszczonym w miejscu połączenia części 51 z nakrętką 48.

Przycisk wstrzykujący 23 jest zamocowany obrotowo na prowadnicy 56, która ma uformowane zgrubienie pierścieniowe 59, zazębiające się w obwodowym wgłębieniu 60, ukształtowanym w wewnętrznej ścianie przycisku wstrzykującego 23, przy czym wgłębienie to jest nieco szersze niż zgrubienie pierścieniowe 59, tak aby przycisk obracający się nadmiernie na tulei 53 mógł zostać przesunięty osiowo o odległość określoną przez szerokość wgłębienia 60 względem szerokości zgrubienia pierścieniowego 59. Przycisk wstrzykujący 23 jest sprzężony z nakrętką 48 za pomocą wewnętrznych żeber 61 umieszczonych w rurowej części 52, zazębiającej szczeliny 62 w odcinku części 51 nakrętki 48. Połączenie to zmusza przycisk wstrzykujący 23 i nakrętkę 48 do podążania za sobą ruchami obrotowymi oraz pozwala na mniejsze, względne przesunięcie osiowe.

Powierzchnia końcowa prowadnicy 56 ma jedną lub więcej osiowo skierowanych wypukłości 63, które mogą współpracować z promieniowymi zagłębieniami 64 na dnie przycisku wstrzykującego 23, ale zazwyczaj odchylenie nie powoduje zazębienia pomiędzy tymi zagłębieniami i wypukłościami. Prowadnica ma uformowaną na swoim jednym końcu co najmniej jedną promieniową wypukłość 65, która jest pochylona, w celu zazębienia się z osiowym zagłębieniem 66 uformowanym w wewnętrznej ścianie przycisku, przy czym wytwarzany jest odgłos „trzaskania” za każdym razem, gdy przycisk jest obracany względem tulei, tak aby wypukłość przemieściła się z jednego zagłębienia do zagłębienia sąsiadującego.

Aby ustalić dawkę leku, przycisk wstrzykujący 23 obraca się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Obrót ten z powodu połączenia pomiędzy żebrami 63 i szczelinami 62 jest przekazywany do nakrętki 48, która jest następnie wkręcana dalej wzdłuż rury napędowej 45, która jest zamocowana nie obrotowo w obudowie, dzięki oporom zapadki 13 do poruszania się wzdłuż zębów zapadkowych w ściennym elemencie zamykającym 40. Ruch nakrętki 48 w jednym kierunku sprawia, że skalowany bęben 17, prowadnica 56 oraz rurowa część 52 z przyciskiem, poruszają się w tym kierunku, przy czym przycisk jest podnoszony ponad bliższy koniec obudowy 1. Zbyt duża ustalona dawka może zostać zmniejszona poprzez obracanie przycisku w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Podczas obrotu przycisku, promieniowa wypukłość 65 prowadnicy 56, przeskakuje „trzaskając” z jednego osiowego wgłębienia do drugiego. Odległość pomiędzy nimi może zostać dobrana właściwie, tak aby „trzaśniecie” odpowiadało zmianie ustalonej dawki poprzez jedną jednostkę do góry lub do dołu. Z powodu zazębienia pomiędzy spiralnym rowkiem na cylindrycznej ścianie skalowanego bębna i spiralnym żebrem na wewnętrznej ścianie obudowy, skalowany bęben dawkujący 17 jest obracany i przesuwany, a ustalona dawka jest pokazana w okienku 18.

Kiedy skalowany bęben dawkujący 17 jest przesuwany w kierunku na zewnątrz w obudowie, spadzista przednia strona zęba 91 na jednym końcu skalowanego bębna dawkującego 17 opiera się

PL 191 327 B1 o spadzistą przednią stronę podobnego zęba 92 uformowanego na tulei, po czym obrót skalowanego bębna dawkującego 17 jest zatrzymany, aby wskazać, że została ustalona maksymalna dawka.

Aby wstrzyknąć ustaloną dawkę, wciska się przycisk wstrzykujący 23. W ten sposób, pokonane jest nachylenie, które nie powoduje zazębienia pomiędzy wypukłościami 63 i wgłębieniami 64 oraz ustala się wspomniane zazębienie. Przycisk wstrzykujący 23 jest zablokowany względem prowadnicy 56, która jest znowu zablokowana wobec obrotu względem tulei 53 i w wyniku tego względem obudowy 1. Połączenie pomiędzy rurową częścią 52 i nakrętką 48 sprawia, że nakrętka nie obraca się względem obudowy 1, a ruch osiowy tej nakrętki w dalszym kierunku spowoduje, na skutek nie samoblokującego połączenia gwintowego pomiędzy nakrętką 48 i rurą napędową, obrót rury napędowej 45 w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a z powodu połączenia klina wzdłużnego/rowka pomiędzy rurą napędową 45 i trzonem tłokowym 6, trzon tłokowy jest wkręcany poprzez ścienny element zamykający 4 dalej do komory uchwytu elementu ustalającego dawkę. Blokowanie przycisku wstrzykującego 23 względem obrotu podczas wstrzykiwania zapewnia, że ustalona dawka nie zostanie mimowolnie zmieniona podczas wstrzykiwania.

W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 14, do ustalania dawki leku i wstrzykiwania zapewnione są oddzielne przyciski. W odniesieniu do wcześniej opisanych przykładów wykonania, przykład ten zawiera obudowę 1 i rurę napędową 67, którą obraca się tylko w jednym kierunku, z powodu zapadki, która zazębia zębate koło zapadkowe w części zamocowanej w dalszym końcu obudowy. Uchwycenie zapadki pomiędzy ściennym elementem zamykającym 40 i pierścieniową ścianą 46 w obudowie, unieruchamia rurę napędową przed ruchem osiowym. Na zewnętrznej ścianie rury napędowej 67 zamocowane jest osiowe żebro 68, które zazębia się w osiowym wgłębieniu 69 uformowanym w rurowym elemencie wstrzykującym 70 przeznaczonym do przekazywania obrotu elementu wstrzykującego do rury napędowej 67.

Na bliższym końcu obudowy 1 jest zamocowany przycisk ustalający dawkę 71, w taki sposób, że może on obracać się ale nie przesuwać osiowo względem obudowy 1. Takie zamocowanie jest realizowane poprzez to, że przycisk ustalający dawkę 71 na części pasującej do obudowy 1, ma uformowane zgrubienie pierścieniowe 72, które zazębia się z obwodowym wgłębieniem 73 ukształtowanym w wewnętrznej ścianie obudowy. Na zewnątrz obudowy, przycisk ustalający dawkę ma część, posiadającą średnicę odpowiadającą lub większą niż średnica wspomnianej obudowy, która to część ma osiowe żebra 74. Przycisk ustalający dawkę 71 ma środkowy otwór, którego wewnętrzna ściana ma spiralne wgłębienie 75, w którym zazębia się spiralne żebro 76, umieszczone na zewnętrznej ścianie bliższej części elementu wstrzykującego 70, który przechodzi przez otwór przycisku ustalającego dawkę. Zewnętrzna ściana dalszej części elementu wstrzykującego 70 tworzy czop dla skalowanego bębna 17, który poprzez zewnętrzne spiralne wgłębienie, zazębione przez wewnętrzne spiralne żebro 16 w obudowie, jest obracane, tak aby ukazać ustaloną dawkę w okienku 18, kiedy bęben skalowany jest przesuwany osiowo w obudowie. Koniec elementu wstrzykującego jest zakończony ścianą 77, która przenosi przycisk wstrzykujący 78, zaczopowany w środkowym otworze w ścianie końcowej 77 poprzez obrotowy sworzeń 79.

Aby ustalić dawkę, przycisk ustalający dawkę 71 jest obracany w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Ponieważ element wstrzykujący 70 jest przytrzymywany nie obrotowo poprzez połączenie z rurą napędową 67, współpraca pomiędzy spiralnym wgłębieniem 75 w wewnętrznej ścianie elementu ustalającego dawkę 71 i spiralnym żebrem 76 uformowanym na zewnętrznej ścianie elementu wstrzykującego 70, spowoduje wykręcanie elementu wstrzykującego na zewnątrz poprzez przycisk ustalający dawkę, przy czym przycisk wstrzykujący 78 zostanie podniesiony z bliższego końca obudowy 1. Pomimo, że rura napędowa 67ze swoją zapadką może zostać obrócona w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, potrzebny jest początkowy moment obrotowy, który jest większy niż moment obrotowy, przekazany z przycisku ustalającego dawkę do elementu wstrzykującego.

Aby wstrzyknąć ustaloną dawkę, wciskany jest przycisk wstrzykujący 78, a element wstrzykujący cofa się do obudowy. Współpraca spiralnego wgłębienia 75 w wewnętrznej ścianie przycisku ustalającego dawkę 71 i spiralnego żebra 76 na zewnętrznej ścianie elementu wstrzykującego 70 spowoduje, że element wstrzykujący będzie obracał się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i jeśli tylko przycisk wstrzykujący zostanie wciśnięty wystarczająco mocno, zostanie wytworzony wystarczająco duży moment obrotowy, aby przezwyciężyć początkowy opór mechanizmu zapadkowego względem obrotu we wspomnianym kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara.

Oddzielenie przycisku ustalającego dawkę 71 i przycisku wstrzykującego 78 sprawia, że mimowolne użycie przycisku ustalającego dawkę podczas zastrzyku jest mniej prawdopodobne.

PL 191 327 B1

Figury 15, 16 i 17 przedstawiają jeszcze inny przykład wykonania strzykawki.

Aby utrzymać obrót zgodny z ruchem wskazówek zegara przycisku ustalającego dawkę dla zwiększenia ustalonej dawki, mechanizm zapadkowy, pracujący pomiędzy rurą napędową i obudową, jest obrócony tak aby zablokował obrót zgodny z ruchem wskazówek zegara i umożliwił obrót rury napędzającej, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Gwint trzonu tłokowego i gwint w ścianie końcowej obudowy są tak zaprojektowane, aby obrót tłoka w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara wkręcił trzon tłokowy poprzez ścianę końcową i do pomieszczenia uchwytu naboju. Trzon tłokowy ma nie kolisty przekrój poprzeczny i pasuje do otworu rury napędowej, który ma odpowiadający nie kolisty przekrój poprzeczny. W ten sposób przekazywany jest obrót, podczas gdy trzon tłokowy ma możliwość poruszania się wzdłużnie w rurze napędowej.

Bęben skalowany 80 jest wyposażony na swojej wewnętrznej ścianie w spiralny tor, w którym jest zazębiony za pomocą wypukłego, spiralnego żebra 16 ukształtowanego wzdłuż wewnętrznej ściany obudowy 1. Na bliższym końcu bęben skalowany 80 ma średnicę, przekraczającą wewnętrzną średnicę obudowy, tworząc element ustalający dawkę 81, który na swojej cylindrycznej, zewnętrznej ścianie jest karbowany i zapewnia dobre zamocowanie palca.

Tuleja 82, mająca kołnierz 83 na swoim bliższym końcu oraz parę przeciwstawnych, wzdłużnych szczelin 84. Poprzez swoje ściany boczne jest ona dopasowana do bębna skalowanego 80 i ponad rurą napędową 85. Rura napędowa 85 ma na swojej zewnętrznej ścianie zaczepy 86, zazębiające szczeliny 84 tulei 82, za pomocą których są połączone ze sobą tuleja 82 i rura napędowa 85. Obrót, a nie wzdłużne przesunięcie jest przekazane pomiędzy wspomnianymi dwoma elementami.

W elemencie ustalającym dawkę określona jest komora, mająca cylindryczną ścianę boczną, wyposażoną na obwodzie we wzdłużne wgłębienia i dno z rozetę zębów, mających trójkątny przekrój poprzeczny. Kołnierz 83 tulei 82 jest umieszczony we wspomnianej komorze i ma na obrzeżu ukształtowaną promieniową wypukłość 87, która jest pochylona w kierunku ściany bocznej komory. Na dalszym końcu, kołnierz 83 ma uformowaną rozetę 93 zębów, która może być zazębiona z rozetą usytuowaną na dnie komory.

Tuleja 82 jest zamocowana w bębnie skalowanym 80 z uformowaną wypukłością na zewnętrznej ścianie tulei 82, zazębiającą wgłębienia w wewnętrznej ścianie bębna skalowanego 80, aby został umożliwiony ograniczony ruch tulei w bębnie skalowanym i aby tuleja mogła być przesunięta osiowo względem bębna skalowanego, zazębiając lub nie zęby wspomnianych rozet. Przycisk wstrzykujący 88 jest obrotowo zamocowany za pomocą obrotowego sworznia 94, zaczopowanego w ścianie końcowej tulei 82.

Kiedy zostanie ustalona dawka, poprzez obracanie przycisku ustalającego dawkę 81 w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, skalowany bęben zostanie wykręcony z obudowy, a przycisk ustalający dawkę zostanie podniesiony z dala od końca obudowy 1. Tuleja 82 jest przytrzymywana nie obrotowo, dzięki swojemu połączeniu z rurą napędową, która jest zablokowana i nie obraca się zgodnego z ruchem wskazówek zegara, a jeśli ustalona dawka zostanie zmniejszona poprzez obracanie przycisku ustalającego dawkę 81 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, mechanizm zapadkowy, działający pomiędzy rurą napędową i obudową, nie będzie obracał się w swoim nie blokującym kierunku, aby zapobiec przesuwanie tulei 82 w tym kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Dlatego też poprzez obrót elementu ustalającego dawkę 81 w jakimkolwiek kierunku, promieniowa wypukłość 87 usytuowana na kołnierzu 83 tulei 82 przeskoczy „trzaskając” z jednego osiowego wgłębienia w wewnętrznej ścianie przycisku ustalającego dawkę 81 do następnego wgłębienia, przy czym wgłębienia są tak oddzielone, aby jedno „trzaśnięcie” odpowiadało wybranej zmianie ustalonej dawki lekarstwa, to jest jednej jednostce lub połówce jednostki. Podczas ustalania dawki lekarstwa, rozeta w przycisku ustalającym dawkę wypycha rozetę 93 na kołnierzu 83 tulei 82 z połączenia zazębionego.

Kiedy przycisk wstrzykujący 88 jest wciśnięty, aby wstrzyknąć ustaloną dawkę, wspomniane rozety są w zazębieniu, a tuleja 82 podąża w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara przycisku ustalającego dawkę 81, który jest wywołany poprzez zazębienie gwintowe pomiędzy spiralnym torem bębna skalowanego 80 i żebrem 16 w obudowie, kiedy bęben skalowany 80 jest wciśnięty z powrotem do obudowy. Tuleja 82 obróci rurę napędową 85 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, na co nie pozwala mechanizm zapadkowy, poprzez co trzon tłoka zostanie wkręcony dalej do ampułki 89 umieszczonej w uchwycie elementu ustalającego dawkę 2.

Poprzez takie urządzenie ryzyko mimowolnego uruchomienia elementu ustalającego dawkę 81 podczas zastrzyku zostało wyeliminowane.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Strzykawka do podawania ustalonych dawek lekarstwa z naboju, zawierająca obudowę w której jest umieszczony trzon tłoka, mający nie kolisty przekrój poprzeczny i ukształtowany zewnętrzny gwint, zaś napęd trzonu tłoka zawiera prowadnicę trzonu tłoka dopasowaną do nie kolistego przekroju poprzecznego trzonu tłoka, przy czym trzon tłoka jest ruchomy tylko osiowo względem prowadnicy trzonu tłoka, zaś w obudowie jest zamocowany ścienny element zamykający, nieruchomy osiowo w obudowie, mający wewnętrzny gwint, dopasowany do gwintu trzonu tłoka, przy czym ścienny element zamykający i trzon są połączone ze sobą za pomocą jednokierunkowego połączenia samoblokującego, a ponadto w obudowie jest usytuowany ustalający dawkę mechanizm, zawierający gwint, wzdłuż którego jest ruchomy obrotowo przycisk wstrzykujący, uruchamiany przez obrót elementu dozującego lub przez obrót nasadki względem obudowy, od strony jednego końca obudowy, przy czym nasadka wystaje z jednego końca na odległość określoną przez kąt obrotu, znamienna tym, że jednokierunkowe połączenie pomiędzy ściennym elementem zamykającym (4, 40) i prowadnicą trzonu tłoka (14) zawiera zapadkę (13) zamocowaną do ściennego elementu zamykającego (4, 40), ruchomą ślizgowo ponad zębatym kołem zapadkowym (10), które ma spadziście ukształtowaną krawędź przednią (11) i pochyłą krawędź tylną (12), połączoną do innego ściennego elementu zamykającego (4, 40), zaś ścienne elementy zamykające (4, 40) są ruchome obrotowe względem siebie tylko w jednym kierunku, przy czym jeden obrót przesuwa dalej trzon tłoka (6) w obudowie (1).
2. 2. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że pochyła krawędź tylna (12) zębatego koła zapadkowe (10) ma obniżenie, sprzężone z wypukłością (29) uformowaną na zapadce (13).
3. 3. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że na wewnętrznej ścianie obudowy (1) jest ukształtowane spiralne żebro (16), które stanowi wraz ze spiralnym torem, uformowanym na powierzchni skalowanego bębna dawkującego (17, 80), gwintowe połączenie pomiędzy obudową (1) i skalowanym bębnem dawkującym (17, 80), sprzężonym z przyciskiem wstrzykującym (23, 78, 88), przy czym skalowany bęben dawkujący (17, 80) jest ruchomy przesuwnie i osiowo razem z przyciskiem wstrzykującym (23, 78, 88).
4. 4. Strzykawka według zastrz. 3, znamienna tym, że przycisk wstrzykujący (23, 78, 88) jest sprzężony z połączeniem gwintowym i jest ruchomy do położenia podniesienia poprzez ustalanie dawki, przy czym połączenie gwintowe jest pomiędzy skalowanym bębnem dawkującym (17, 80) i obudową (1).
5. 5. Strzykawka według zastrz. 4, znamienna tym, że przycisk wstrzykujący (23) stanowi obrócony względem obudowy (1) element ustalający dawkę (2, 71, 81), zaś połączenie gwintowe, określające podnoszenie przycisku wstrzykującego (23) stanowi wewnętrzny gwint (36) uformowany w otworze przycisku wstrzykującego (23) sprzęgający zewnętrzny gwint na części stanowiącej powiększenie (37) trzonu tłokowego (6).
6. 6. Strzykawka według zastrz. 1, znamienna tym, że prowadnica trzonu tłoka (14) jest zamocowana w rurze napędowej (45), w której trzon tłoka (6) jest osiowo i obrotowo ruchomy razem z rurą, zaś połączenie gwintowe podnoszące przycisk wstrzykujący (23) jest utworzone pomiędzy rurą napędową (45) i nakrętką (48) , która jest ruchoma osiowo z przyciskiem wstrzykującym (23).
7. 7. Strzykawka do podawania ustalonych dawek lekarstwa z naboju, zawierająca obudowę w której jest umieszczony trzon tłoka, mający nie kolisty przekrój poprzeczny i ukształtowany zewnętrzny gwint, zaś napęd trzonu tłoka zawiera prowadnicę trzonu tłoka dopasowaną do nie kolistego przekroju poprzecznego trzonu tłoka, przy czym trzon tłoka jest ruchomy tylko osiowo względem prowadnicy trzonu tłoka, zaś w obudowie jest zamocowany ścienny element zamykający, nieruchomy osiowo w obudowie, mający wewnętrzny gwint, dopasowany do gwintu trzonu tłoka, przy czym ścienny element zamykający i trzon są połączone ze sobą za pomocą jednokierunkowego połączenia samoblokującego, a ponadto w obudowie jest usytuowany ustalający dawkę mechanizm, zawierający gwint, wzdłuż którego jest ruchomy obrotowo przycisk wstrzykujący, uruchamiany przez obrót elementu dozującego lub przez obrót nasadki względem obudowy, od strony jednego końca obudowy, przy czym nasadka wystaje z jednego końca na odległość określoną przez kąt obrotu, znamienna tym, że jednokierunkowe połączenie pomiędzy ściennym elementem zamykającym (4, 40) i prowadnicą trzonu tłoka (14) zawiera zapadkę (13) zamocowaną do prowadnicy trzonu tłoka (14), ruchomą ślizgowo ponad zębatym kołem zapadkowym (10), które ma spadziści ukształtowaną krawędź przednią (11) i pochyłą krawędź tylną (12), połączoną do prowadnicy trzonu tłoka (14), zaś ścienne elementy zamykające (4, 40) są ruchome obrotowe względem siebie tylko w jednym kierunku, przy czym jeden obrót przesuwa dalej trzon tłoka (6) w obudowie (1).

   PL 191 327 B1
8. 8. Strzykawka według zastrz. 7, znamienna tym, że pochyła krawędź tylna (12) zębatego koła zapadkowe (10) ma obniżenie, sprzężone z wypukłością (29) uformowaną na zapadce (13).
9. 9. Strzykawka według zastrz. 7, znamienna tym, że na wewnętrznej ścianie obudowy (1) jest ukształtowane spiralne żebro (16), które stanowi wraz ze spiralnym torem, uformowanym na powierzchni skalowanego bębna dawkującego (17, 80), gwintowe połączenie pomiędzy obudową (1) i skalowanym bębnem dawkującym (17, 80), sprzężonym z przyciskiem wstrzykującym (23, 78, 88), przy czym skalowany bęben dawkujący (17, 80) jest ruchomy przesuwnie i osiowo razem z przyciskiem wstrzykującym (23, 78, 88).
10. 10. Strzykawka według zastrz. 9, znamienna tym, że przycisk wstrzykujący (23, 78, 88) jest sprzężony z połączeniem gwintowym i jest ruchomy do położenia podniesienia poprzez ustalanie dawki, przy czym połączenie gwintowe jest pomiędzy skalowanym bębnem dawkującym (17, 80) i obudową (1).
11. 11. Strzykawka według zastrz. 10, znamienna tym, że przycisk wstrzykujący (23) stanowi obrócony względem obudowy (1) element ustalający dawkę (2, 71, 81), zaś połączenie gwintowe, określające podnoszenie przycisku wstrzykującego (23) stanowi wewnętrzny gwint (36) uformowany w otworze przycisku wstrzykującego (23) sprzęgający zewnętrzny gwint na części stanowiącej powiększenie (37) trzonu tłokowego (6).
12. 12. Strzykawka według zastrz. 7, znamienna tym, że prowadnica trzonu tłoka (14) jest zamocowana w rurze napędowej (45), w której trzon tłoka (6) jest osiowo i obrotowo ruchomy razem z rurą, zaś połączenie gwintowe podnoszące przycisk wstrzykujący (23) jest utworzone pomiędzy rurą napędową (45) i nakrętką (48), która jest ruchoma osiowo z przyciskiem wstrzykującym (23).