PL228155B1

PL228155B1 - 3-{(3R, 4R)-4 -metylo -3-[metylo-(7H -pirolo[2, 3 -d]pirymidyn -4- ylo)-amino]-piperydyn -1-ylo}-3 -okso -propionitryl

Info

Publication number: PL228155B1
Application number: PL409305A
Authority: PL
Inventors: Glenn Ernest Wilcox; Christian Koecher; Ton Vries; Mark Edward Flanagan; Michael John Munchhof
Original assignee: Pfizer Prod Inc
Priority date: 2001-05-31
Filing date: 2002-05-29
Publication date: 2018-02-28
Also published as: HRP20030943A2; HUP0400152A3; AU2008203170A1; EP1609781B1; PE20030561A1; JP4381137B2; CY2017028I1; GT200200100A; KR20060133117A; KR20080002931A; HU230876B1; ES2393385T3; TWI310384B; MY129649A; LTC1666481I2; BG66489B1; SK288199B6; EE05332B1; KR100868814B1; NO328578B1

Description

Przedmiotem wynalazku jest nowy związek będący pochodną pirolo[2,3-d]pirymidyny, a mianowicie 3-{(3R,4R)-4-metylo-3-[metylo-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-amino]-piperydyn-1-ylo}-3-oksopropionitryl, do stosowania w leczeniu lub zapobieganiu wybranych zaburzeń lub stanów i/lub inhibitowaniu kinaz proteinowych.

Związki pirolo[2,3-d]pirymidyny są inhibitorami kinaz proteinowych, takich jak enzym Kinaza Janusowa 3 (JAK3) i są dlatego stosowane w terapii jako środki immunosupresyjne dla transplantacji narządów, ksenotransplantacji, tocznia, stwardnienia rozsianego, reumatoidalnego zapalenia stawów, łuszczycy, cukrzyc Typu I i komplikacji związanych z cukrzycami, raka, astmy, atopowego zapalenia skóry, zaburzeń auto-immunotarczycowych, wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, choroby Crohna, choroby Alzheimera, leukemii i innych wskazaniach gdzie immunosupresja mogłaby być wskazana. Związki pirolo[2,3-d]pirymidyny, kompozycje farmaceutyczne zawierające te związki i sposoby ich zastosowania są opisane w będącym w toku zgłoszeniu patentowym nr 09/732669, zgłoszonym 8 grudnia, 2000 r. i przypisanym do beneficjenta obecnego wynalazku. Początkowo są otrzymywane racemiczne mieszaniny związków pirolo[2,3-d]pirymidyny, natomiast korzystne są indywidualne enancjomery w zasadniczo wyizolowanej czystej formie i często wymagane do zastosowania w leku. Jest możliwe wcześniejsze zaplanowanie stereochemii związków przez zastosowanie stereospecyficznych prekursorów związków w ich syntezie.

Streszczenie wynalazku

Zakres ochrony wynalazku jest określony w zastrzeżeniu patentowym.

W obecnym opisie przedstawiono także wytwarzanie stereospecyficznych farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych kwasu. Kwasami stosowanymi do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych kwasu z wyżej wspomnianymi zasadami związków są te, które tworzą nietoksyczne sole addycyjne kwasu, to jest sole zawierające farmakologicznie dopuszczalne aniony, takie sole jak chlorowodorek, bromowodorek, jodowodorek, azotan, siarczan, wodorosiarczan, fosforan, wodorofosforan, octan, mleczan, cytrynian, wodorocytrynian, winian, wodorowinian, bursztynian, maleinian, fumaran, glukonian, cukrzan, benzoesan, metanosulfonian, etanosulfonian, benzenosulfonian, p-toluenosulfonian i pamoesan [tj., 1,1'-metyleno-bis-(2-hydroksy-3-naftoesan)].

W obecnym opisie przedstawiono także stereospecyficzne addycyjne zasadowe sole związku. Chemicznymi zasadami, które mogą być stosowane jako reagenty do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych zasadowych soli tych związków, które są z natury kwasowe, są te które tworzą nietoksyczne zasadowe sole z takimi związkami. Takie nietoksyczne zasadowe sole obejmują, ale nie są do nich ograniczone, sole pochodzące od takich farmakologicznie dopuszczalnych kationów jak kationy metali alkalicznych (np., potasu i sodu) i kationy metali ziem alkalicznych (np., wapnia i magnezu), sole amoniowe lub sole addycyjne rozpuszczalnych w wodzie amin, takich jak N-metyloglukamina(meglumina), i sole niskoalkanoloamoniowe i inne sole zasadowe farmaceutycznie dopuszczalnych amin organicznych.

Przedmiotem obecnego wynalazku jest związek o nazwie 3-{(3R,4R)-4-metylo-3-[metylo-(7Hpirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-amino]-piperydyn-1-ylo}-3-okso-propionitryl.

Związek według wynalazku może być stosowany w leczeniu lub zapobieganiu zaburzeniom lub stanom wybranym z grupy obejmującej odrzucenie przeszczepu narządu, kseno-transplantację, toczeń, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycę, cukrzyce Typu I i komplikacje z cukrzycami, raka, astmę, atopowe zapalenie skóry, zaburzenia autoimmunotarczycowe, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, chorobę Crohna, chorobę Alzheimera, leukemię i inne autoimmunologiczne choroby, obejmującym podawanie ssakowi wyżej opisanego związku lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, skutecznej w leczeniu takich stanów.

Powyższy związek może być składnikiem kompozycji farmaceutycznej przeznaczonej do (a) leczenia lub zapobiegania zaburzeniom lub stanom wybranym z grupy obejmującej odrzucenie przeszczepu narządu, ksenotransplantację, toczeń, stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycę, cukrzyce Typu I i komplikacje z cukrzycami, raka, astmę, atopowe zapalenie skóry, zaburzenia autoimmunotarczycowe, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, chorobę Crohna, chorobę Alzheimera, leukemię i inne autoimmunologiczne choroby lub (b) inhibitowania kinaz proteinowych lub Kinazy Janusowej 3 (JAK3) u ssaka, włącznie z człowiekiem, zawierającej wyżej opisany związek, skuteczny, w takich zaburzeniach lub stanach i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik.

PL 228 155 B1

Szczegółowy opis wynalazku

Związki które są z natury zasadowe są zdolne do tworzenia wielu odmian różnych soli z różnymi nieorganicznymi i organicznymi kwasami. Chociaż takie sole muszą być farmaceutycznie dopuszczalne do podawania zwierzętom, to jest często wymagane w praktyce do zapoczątkowania wydzielenia związku według obecnego wynalazku z mieszaniny reakcyjnej jako sól farmaceutycznie niedopuszczalna i następnie proste przekształcenie z powrotem związku w wolną zasadę przez traktowanie reagentem alkalicznym i jednoczesnym przekształceniem później wolnej zasady w farmaceutycznie dopuszczalną sól addycyjną z kwasem. Sole addycyjne zasad związków według wynalazku są łatwo wytwarzane przez traktowanie zasady związku z zasadniczo równoważną ilością wybranego kwasu mineralnego lub organicznego w wodnym medium rozpuszczalnika lub w odpowiednim organicznym rozpuszczalniku, takim jak aceton, metanol lub etanol. Po ostrożnym odparowaniu rozpuszczalnika, wymagana stała sól jest łatwo otrzymana. Wymagana sól kwasu może również być wytrącona z roztworu wolnej zasady w organicznym rozpuszczalniku przez dodanie do roztworu odpowiedniego kwasu mineralnego lub organicznego.

Te związki, które są z natury kwasowe, są zdolne do tworzenia soli zasadowych z różnymi farmakologicznie dopuszczalnymi kationami. Przykłady takich soli obejmują sole metalu alkalicznego lub sole metali ziem alkalicznych i zwłaszcza, sole wapnia, sodu i potasu. Te wszystkie sole są wytwarzane technikami konwencjonalnymi. Chemiczne zasady, które są stosowane jako reagenty do wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnych soli są takimi, które tworzą nietoksyczne sole zasady ze związkami kwasowymi. Takie nietoksyczne sole zasady obejmują te pochodzące od takich farmakologicznie dopuszczalnych kationów jak sodowy, potasowy, wapniowy i magnezowy, i podobne. Te sole mogą być łatwo wytwarzane przez traktowanie odpowiedniego związku kwasowego wodnym roztworem zawierającym żądane farmakologicznie dopuszczalne kationy, i następnie odparowanie otrzymanego roztworu do sucha, korzystnie pod obniżonym ciśnieniem. Alternatywnie, mogą one być również wytwarzane przez zmieszanie roztworów niższych alkanolowych związków kwasowych i żądanego alkanolanu metalu alkalicznego razem, i następnie odparowanie otrzymanego roztworu do sucha w taki sam sposób jak poprzednio. W każdym przypadku, stosowane są korzystnie stechiometryczne ilości reagentów w celu zapewnienia kompletnego przebiegu reakcji i maksymalnych wydajności żądanego końcowego produktu.

Kompozycje można wytwarzać w konwencjonalny sposób stosując jeden lub większą liczbę farmaceutycznie dopuszczalnych nośników. Tak więc, aktywy związek według wynalazku może być formowany do podawania doustnego, dopoliczkowego, donosowo, pozajelitowo (np., dożylnie, domięśniowo lub podskórnie) lub doodbytniczego lub w formie odpowiedniej do podawania przez inhalacje lub wdmuchiwanie. Aktywny związek według wynalazku może również być formowany do przedłużonego dostarczania.

Do podawania doustnego, kompozycja farmaceutyczna może mieć, na przykład, postać tabletek lub kapsułek wytwarzanych konwencjonalnymi sposobami z farmaceutycznie dopuszczalnych zaróbek, takich jak środki wiążące (np. preżelatynowana skrobia kukurydziana, poliwinylopirolidon lub hydroksypropylometyloceluloza); wypełniacze (np. laktoza, mikrokrystaliczna celuloza lub fosforan wapnia); środki poślizgowe (np. stearynian magnezu, talk lub krzemionka); środki dezintegrujące (np. skrobia ziemniaczana lub glikolan sodowy skrobi); lub środki zwilżające (np. laurylosulfonian sodowy). Tabletki mogą być powlekane sposobami dobrze znanymi w tej dziedzinie. Ciekłe preparaty do podawania doustnego mogą mieć postać, na przykład, roztworów, syropów lub zawiesin, lub mogą być w postaci suchego produktu do przekształcenia z wodą lub innym odpowiednim nośnikiem przed użyciem. Takie ciekłe preparaty mogą być wytwarzane konwencjonalnymi sposobami z farmaceutycznie dopuszczalnych dodatków takich jak środki zawieszające (np., syrop sorbitolu, metyloceluloza lub uwodornione tłuszcze jadalne); środki emulgujące (np. lecytyna lub akacja); niewodne nośniki (np. olejek migdałowy, estry oleiste lub alkohol etylowy); i środki konserwujące (np. p-hydroksybenzoesany propylu lub metylu lub kwas sorbinowy).

Do podawania dopoliczkowo, kompozycje mogą mieć postać tabletek lub pastylek wytwarzanych w konwencjonalny sposób.

Aktywny związek może być formowany do podawania pozajelitowego przez wstrzyknięcie, włączając w to konwencjonalne techniki cewnikowania lub infuzji. Preparaty do wstrzyknięcia mogą być wytworzone w formie dawki jednostkowej np. w ampułkach lub wielodawkowych pojemnikach, z dodatkiem środka konserwującego. Kompozycja może mieć taką postać jak zawiesiny, roztwory lub emulsje w oleju lub wodne nośniki, i może zawierać środki preparujące takie jak środki zawieszające,

PL 228 155 B1 środki stabilizujące i/lub środki dyspergujące. Alternatywnie, aktywny składnik może być w formie proszku do odtworzenia jej przed użyciem z odpowiednim nośnikiem, np. sterylną, wolną od pirogenów wodą.

Aktywny związek może również być w formie kompozycji doodbytniczych takich jak czopki lub zatrzymywane wlewy, np. zawierające konwencjonalne bazy czopków takie jak masło kakaowe lub inne glicerydy.

Do podawania donosowo lub podawania przez inhalację, aktywny związek według wynalazku jest konwencjonalnie dostarczany w formie roztworu lub zawiesiny z pojemnika pompki rozpylacza gdy jest ściskany lub pompowany przez pacjenta lub jako aerozolowy spray z pojemnikiem ciśnieniowym lub nebulizer, z zastosowaniem odpowiedniego propelentu, np., dichlor odifluorometanu, trichlorofluorometanu, dichlorotetrafluoroetanu, dwutlenku węgla lub innego odpowiedniego gazu. W przypadku ciśnieniowego aerozolu, dawka jednostkowa może być określona przez zaopatrujący zawór do dostarczania odmierzonej ilości. Ciśnieniowy pojemnik lub nebulizer mogą zawierać roztwór lub zawiesinę aktywnego związku. Kapsułki i kartoniki (wytworzone, na przykład, z żelatyny) do stosowania w inhalatorze lub insulflatorze mogą być formowane zawierając mieszaninę proszku związku według wynalazku i odpowiedniego bazowego proszku takiego jak laktoza lub skrobia.

Proponowana dawka związku aktywnego do podawania doustnego, pozajelitowego lub dopoliczkowego dla przeciętnego dorosłego człowieka do leczenia stanów przedstawionych powyżej (np. reumatoidalnego zapalenia stawów) jest 0,1 do 1000 mg składnika aktywnego na dawkę jednostkową, która mogłaby być podawana, na przykład, 1 do 4 razy dziennie.

Aerozolowe preparaty do leczenia stanów przedstawionych powyżej (np. astmy) dla przeciętnego dorosłego człowieka są korzystnie ustawione tak, żeby każda wymierzona dawka lub „puff” aerozolu zawierał 20 μg do 1000 μg związku według wynalazku. Całkowita dzienna dawka z aerozolu powinna być w ramach zakresu 0,1 mg do 1000 mg. Podawanie może być kilka razy dziennie, na przykład 2, 3, 4 lub 8 razy, podając na przykład, 1,2 lub 3 dawki za każdym razem.

Związek podawany jest w farmaceutycznie dopuszczalnej formie albo sam lub w kombinacji z jednym lub większą liczbą dodatkowych środków, które modulują układ immunologiczny ssaka lub ze środkami przeciwzapalnymi, które mogą obejmować ale nie są do nich ograniczone, cyklosporynę A (np., Sandimmune® lub Neoral®), rapamycynę, FK-506 (tacrolimus), leflunomid, deoksyspergualin, mycofenolat (n.p.Cellcept®, azatioprin (np. Imuran®), daclizumab (np. Zenapax®), OKT3 (np. Orthocolone®), AtGam, aspirynę, acctaminofen, ibuprofen, naproxen, piroxicam i steroidy przeciwzapalne (np. prednisolon, dexametazon); i takie środki mogą być podawane jako część tej samej lub oddzielnych form dawkowania, poprzez te same lub różne drogi podawania, i z takim samym lub różnymi schematami podawania zgodnie ze standardami praktyki farmaceutycznej.

FK506 (Tacrolimus) jest podawany doustnie w 0,10-0,15 mg/kg wagi ciała, co 12 godzin, w ciągu pierwszych 48 godzin pooperacyjnych. Jest monitorowany przez najniższy punkt wykresu poziomów surowicy Tacrolimus.

Cyklosporyna A (Sandimmune doustny lub preparat dożylny, lub Neoral®, roztwór doustny lub kapsułki) jest podawana doustnie w 5 mg/kg wagi ciała, co 12 godzin w ciągu 48 godzin pooperacyjnych. Dawka jest monitorowana przez najniższy punkt wykresu poziomów we krwi Cyklosporyny A.

Aktywne środki mogą być formułowane do przedłużonego dostarczania zgodnie z metodami dobrze znanymi specjalistom w tej dziedzinie. Przykłady takich preparatów mogą być znalezione w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr nr 3538214, 4060598, 4173626, 3119742 i 3492397.

Zdolność związków i ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do hamowania Kinazy Janusowej 3 i, w konsekwencji, wykazania ich skuteczności w leczeniu zaburzeń lub stanów charakteryzujących Kinazę Janusową 3 jest pokazana przez następującą analizę testów in vitro.

Biologiczna próba

Test Enzymatyczny JAK3 (JH1:GST)

Test kinazy JAK3 wykorzystuje białko wyrażone w komórkach SF9 zainfekowanych bakulowirusem (fuzja białka GST i katalitycznej domeny ludzkiego JAK3) oczyszczonych przez chromatografię powinowactwa na glutationie-Sepaharose. Substratem do reakcji jest kwas poliglutaminowy-Tyrozyna (PGT (4:1), katalog Sigmy # P0275), powlekany na płytkach Nunc Maxi Sorp przy 100 μg/ml przez całą noc w 37°C. Następnie rano powlekane płytki przemyto trzy razy i dodano JAK3 do dołków zawierających 100 μl buforu kinazy (50 mM HEPES, pH 7.3, 125 mM NaCl, 24 mM MgCh) + 0,2 μM ATP

PL 228 155 B1 + 1 mM ortowandanu Na). Reakcję prowadzono przez 30 minut w temperaturze pokojowej i płytki przemyto znowu trzy razy. Poziom fosforylowanej tyrozyny w danym dołku oceniano ilościowo przez zastosowanie standardowego testu ELISA stosując przeciwciało antyfosfotyrozynowe (ICN PY20, cat.#69-151-1).

Inhibitowanie Proliferacji Ludzkiej Komórki Biastycznej T Zależnej od IL-2

To badanie mierzy działanie hamujące proliferację związków na komórki blastycznej T zależnej od IL-2 in vitro. Ponieważ sygnalizacja przez receptor IL-2 wymaga JAK-3, inhibitory komórki aktywnej JAK-3 powinny hamować proliferację komórki blastycznej T zależnej od IL-2.

Komórki do tych testów wyizolowano ze świeżej ludzkiej krwi. Po rozdzieleniu komórek jednojądrzastych z użyciem Accuspin System-Histopaque-1077 (Sigma # A7054), pierwotne ludzkie komórki T wyizolowano przez negatywną selekcję z użyciem Lympho-Kwik T (One Lambda, Inc., Cat # LK-50T) . T-komórki wyhodowano przy 1-2 x 10⁶/ml w Medium (RPMI + 10% inaktywowana ciepłem cielęca surowica płodowa (Hyclone Cat # A-1111-L). + 1% Penicyliny/Streptomycyny (Gibco) i wywołano proliferację przez dodanie 10 μg/ml PHA (Murex Diagnostics, Cat # HA 16). Po 3 dniach w temperaturze w 37°C w 5% C O2, komórki przemyto trzykrotnie w Medium, ponownie zawieszono do gęstości 1-2 x 10⁶ komórek/ml w Medium plus 100 jednostek/ml ludzkiego rekombinowanego IL-2 (R&D Systems, Cat # 202-IL). Po 1 tygodniu komórki są zależne od IL-2 i mogą być utrzymywane aż do 3 tygodni przez podawanie dwa razy w tygodniu równymi objętościami Media + 100 jednostek/ml IL-2.

Dla oznaczenia zdolności badanych związków do hamowania proliferacji komórek T zależnych IL-2, komórki T zależne od IL-2 przemyto 3 razy, ponownie zawieszono w medium i następnie posiewano (50,000 komórek/dołek/0,1 ml) w płaskim dnie 96-dołkowej mikrolitrowej płytki (Falcon # 353075). Z 10 mM materiału badanego związku w DMSO, serię składającą się z 2 rozcieńczeń związku dodawano w trzech powtórzeniach do dołków początkowych zaczynając od 10 μM. Po jednej godzinie, 10 jednostek/ml IL-2 dodano do każdego testowego dołka. Płytki następnie inkubowano w 37°C, 5% CO2 przez 72 godziny. Płytki następnie poddano impulsowi z ³H-tymidyny (0.5 uCi/dołek) (NEN Cat # NET-027A), i inkubowano dodatkowo 18 godzin. Posiewy płytek następnie zebrano z 96-dołków płytki i ilość 3H- tymidyny włączonej w proliferacyjne komórki określano przez zliczenie na liczniku scyntylacyjnym Packard Top Count. Dane analizowano przez wykreślenie % hamowania proliferacji w funkcji stężenia testowego związku. Wartość IC50 (uM) jest określana z tego wykresu.

Następujące przykłady ilustrują wytwarzanie związku według obecnego wynalazku, ale nie jest on ograniczony do tych szczególnych. Temperatury topnienia nie korygowano. Dane NMR przedstawione w częściach na milion (δ) odniesiono do ustalonego sygnału deuteru z próbki rozpuszczalnika (deuterochloroformu jeśli nie zostanie wskazane inaczej).

Handlowe reagenty stosowano bez dalszego oczyszczania. THF oznacza tetrahydrofuran, DMF oznacza N,N-dimetyloformamid. Nisko rozdzielcza spektroskopia masowa (LRMS) była zapisywana albo na Hewlett Packard 5989®, z użyciem chemicznej jonizacji (amon), lub Fisons (lub Micro Mass). Atmosferyczne ciśnienie chemicznej jonizacji (APCI) platformy, która stosuje mieszaninę 50/50 acetonitryl/woda z 0,1% kwasem mrówkowym jako środek jonizujący. Temperatura pokojowa lub otoczenia dotyczy 20-25°C.

P r z y k ł a d 1 (wytwarzanie trwałej soli) (Przykład referencyjny) Bischlorowodorek (1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy

Do roztworu 23,4 kg (1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy w 10 litrach toluenu i 120 litrach etanolu w temperaturze 3°C dodano 25 litrów 32% HCl w wodzie, utrzymując temperaturę reakcji poniżej 10°C. 100 litrów rozpuszczalnika oddestylowano pod częściową próżnią, i dodano 215 litrów octanu etylu w 30°C. 210 litrów rozpuszczalnika oddestylowano pod częściową próżnią, i dodano drugą porcję 215 litrów octanu etylu i następne 210 litrów rozpuszczalnika oddestylowano pod częściową próżnią. Dodano 111 litrów acetonu w 35°C, zawiesinę oziębiono do 0°C, i następnie produkt, bischlorowodorek (1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy, odsączono i przemyto 55 litrami acetonu. Mokry placek 3 razy zawieszano w etanolu (10 równoważników objętości w temperaturze refluksu) do podniesienia diastereomerycznego stosunku cis-trans z 91:9 do więcej niż 97:3. Ogólnie przekształcone było 19,4 kg, 62% wydajności. ¹H NMR (CD3OD, 400 MHz): 7,55 (m, 5H), 4,88 (s, 3H), 4,42 (d, J=12,8 Hz, 1H), 4,45 (d, J=12,8 Hz, 1H), 3,76 (m, 1H), 3,67 (m, 1H), 3,40-3,00 (m, 3H), 2,78 (3, 3H), 2,55 (m, 1H), 2,14 (m, 1H), 1,90 (m, 1H), 1,16 (d, J=7,2 Hz, 3H).

PL228 155 Β1

Przykład 2 (rozdzielanie) (Przykład referencyjny)

Di-p-toluilo-L-winian bis[(1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy]

Do roztworu 9,5 kg bischlorowodorku (1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy w 16 litrach wody dodano 33 litry 2N wodorotlenku sodu. Stały osad wytrącono z mieszaniny. Zawiesinę rozcieńczono 43 litrami izopropanolu i 11 litrami metanolu do ponownego rozpuszczenia stałego osadu. Dodano kwas di-p-toluilo-L-winowy (6,3 kg), z wytrąceniem się stałego osadu. Zawiesinę ogrzewano do refluksu do ponownego rozpuszczenia osadów, wtedy powoli oziębiono do 72°C. Dodano zaszczepiające kryształy (180 gramów) di-p-toluilo-L-winianu bis[(1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)metyloaminy] i nieprzezroczysty roztwór powoli oziębiono do 15°C. Stały osad odsączono i przemyto izopropanolem do otrzymania 5,9 kg wydajności di-p-toluilo-L-winianu bis[(1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy] z 44% wydajnością. 1H NMR (CD3OD, 400 MHz): 8,04 (d, J=8,4 Hz, 2H), 7,30 (m, 7H) , 5,86 (s, 1H), 4,91 (s, 3H), 3,64 (d, J=12,8 Hz, 1H), 3,41 (d, J=12,8 Hz, 1H), 3,09 (s, 1H), 2,90 (m, 2H), 2,40 (s, 3H), 2,22 (m, 2H), 1,92 (m, 1H), 1,57 (m, 2H), 1,03 (d, J=7,2 Hz, 3H).

Przykład 3 (rozdzielanie fenocyfosem) (Przykład referencyjny)

Do roztworu 6,83 gramów (31,3 mmola) w 250 ml IPA i 10 ml wody dodano 7,57 g (+) fenocyfosu (31,3 mmola), i mieszaninę ogrzewano do refluksu w celu otrzymania przezroczystego roztworu. W temperaturze w przybliżeniu 65°C dodano kryształki zaszczepiające z ee 90%. Krystalizacja rozpoczęła się w ciągu jednej godziny i mieszaninie pozwolono osiągnąć temperaturę pokojową przez całą noc. Wyizolowanie pozwoliło na otrzymanie 6,85 g (47%) z ee 99%. Filtrat zatężono, dodano TBME, wodę i K2CO3 i warstwy rozdzielono. Organiczną warstwę suszono (Na₂SO4) i rozpuszczalnik odparowano. Otrzymany olej (3,99 gramów) rozpuszczono w 200 ml IPA i 10 ml wody i dodano 4,4 grama (-) fencyfosu. Mieszaninę ogrzewano do refluksu i pozwolono na oziębienie do temperatury pokojowej przez całą noc. To pozwoliło otrzymać 6 gramów soli (41%) z ee 99,9 + %. Analizy przeprowadzono na wolnej aminie. Wolną aminę otrzymano przez traktowanie soli TBME, wodą i K₂CC>3.

Następujące schematyczne ilustracje sposobów z Przykładów 1 do 3 (gdzie Bn jest określony jako benzyl (-ΟΗ₂-ΟθΗ5):

HA

HCl, woda, etanol

2HC1

Nlin

NBn

CHjHN''

HjG,

CHiHN’ racenncznv

Ilia racemitznv

CHjHN'' racemiczny

2HC1

CH₃

ΓΐΚΧΊυΚ’Λην

PL228 155 Β1

Przykład 4 (Przykład referencyjny)

Rozpuszczono mieszaninę racemiczną związku o wzorze:

Obróbka próbki:

Związek o powyższym wzorze przefiltrowano przez krążek filtru 0,2 μπι nylon 66.

Procedura: (96% etanolu 4% wody jako rozpuszczalnik)

0,8711 grama powyższego związku przesączono, rozpuszczono w 5,0 ml etanol/woda w stosunku 96:4. Dodano 1,544 g kwasu di-p-toluilo-L-winowego i mieszaninę mieszano do otrzymania przejrzystego roztworu. Roztwór pozostawiono do odstania w temperaturze pokojowej przez w przybliżeniu 4 godziny. Otrzymaną zawiesinę przesączono przez filtr papierowy Whatman #2 i przemyto 4,0 ml etanol/woda w stosunku 96:4. Stalą pozostałość suszono na powietrzu do otrzymania 0,488 gramów soli diastereomerycznej.

0,488 gramów soli diastereomerycznej zawieszono w 50 ml wody następnie dodano 50 ml chlorku metylenu. Nastawiono pH mieszaniny na w przybliżeniu 9 stosując nasycony wodorowęglan sodu następnie 1,0 N wodorotlenek sodu. Po zakończeniu nastawienia pH, warstwy rozdzielono i warstwę chlorku metylenu przesączono przez filtr papierowy Whatman #2. Rozpuszczalniki następnie usunięto przez odparowanie pod obniżonym ciśnieniem do otrzymania jasnopomarańczowego oleju. Wagi nie określano. Ten olej był oceniany przez chromatografię gazową.

Próbka analityczna: 97,3% wymaganego enancjomeru przez normalizowany procentowo obszar.

Przykład 5 (Przykład referencyjny)

Procedura: (100% etanolu jako rozpuszczalnik)

0,8714 grama (1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metyloaminy rozpuszczono w 5,0 ml 200 stopni etanolu. Dodano 1,544 grama kwasu di-p-toluilo-L-winowego i mieszaninę mieszano do otrzymania przejrzystego roztworu. Roztwór pozostawiono do odstania w temperaturze pokojowej przez w przybliżeniu 4 godziny. Otrzymaną zawiesinę przesączono przez filtr papierowy Whatman #2 i przemyto 4,0 ml etanol/woda w stosunku 96:4. Stałą pozostałość suszono na powietrzu do otrzymania 0,628 gramów soli diastereomeru.

0,628 gramów soli diastereomeru zawieszono w 50 ml wody następnie dodano 50 ml chlorku metylenu. Nastawiono pH mieszaniny na w przybliżeniu 9 stosując nasycony wodorowęglan sodu następnie 0,1 N wodorotlenek sodu. Po zakończeniu nastawienia pH, warstwy rozdzielono i następnie warstwę chlorku metylenu przefiltrowano przez papierowy filtr Whatman #2. Rozpuszczalniki następnie usunięto przez odparowanie pod obniżonym ciśnieniem do otrzymania jasnożółtego oleju. Wagi nie ustalano. Ocena oleju dostarcza danych próbki analitycznej: 90,5% żądanego enancjomeru przez normalizowany procentowo obszar.

Przykład 6

3- {(3R,4R)-4-metylo-3-[metylo-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-amino]-piperydyn-1-ylo}-3-oksopropionitryl

Sposób A (3R,4R)-(1-benzylo-4-metylopiperydyn-3-ylo)-metylo-(7H-pirolo-[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-amina

4- Chloropirolo[2,3-d]pirymidynę (5,37 grama, 34,9 mmola), wytworzoną metodą Davoll, J. Am. Chem. Soc., 82, 131 (1960), która jest tutaj włączona przez referencje w całości, produkt a Przykładu 2 (6 gramów, 27,5 mmola) i węglan potasu (11,4 grama, 82,5 mmola) połączono w wodzie (60 ml). Zawiesinę ogrzewano do refluksu przez 90 godzin. Mieszaninę oziębiono do 90°C i dodano toluen (60 ml). Dwufazową mieszaninę przesączono przez pomocniczy filtr i warstwy rozdzielono. Wodną

PL 228 155 B1 warstwę ekstrahowano toluenem. Połączone warstwy toluenu przemyto 1N NaOH, potraktowano aktywowanym węglem drzewnym i przesączono przez filtr pomocniczy. Toluen odparowano pod próżnią i pozostałość krystalizowano z mieszaniny octan izopropylu i heksany 1:1 do uzyskania 5 gramów zbliżonego do białego ciała stałego; 54% wydajności. LRMS: 336,1 (M+1).

Sposób B

Metylo-{(3R,4R)-4-metylopiperydyn-3-ylo)-(7H-pirolo[2,3-d]-pirymidyn-4-ylo)-amina

Produkt ze Sposobu A (0,7 grama, 2,19 mmola) rozpuszczono w 15 ml etanolu, dodano 1,5 ml 2N kwasu chlorowodorowego i mieszaninę reakcyjną odgazowano przez oczyszczenie azotem. Do mieszaniny reakcyjnej następnie dodano 0,5 grama 20% wodorotlenku palladu na węglu (50% wody) (Aldrich) i otrzymaną mieszaninę wytrząsano (Parr-Shaker) w atmosferze wodoru 50 psi w temperaturze pokojowej przez 2 dni. Przefiltrowaną przez Cellite mieszaninę reakcyjną zatężono do sucha pod próżnią i otrzymaną pozostałość oczyszczano metodą chromatografii rzutowej (krzemionka; 5% metanol w dichlorometanie) uzyskując 0,48 grama (90%) tytułowego związku. LRMS: 246,1 (M+1).

Sposób C

3-{(3R,4R)-4-metylo-3-[metylo-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-amino]-piperydyn-1-ylo}-3-oksopropionitryl

Do mieszanego produktu ze Sposobu B (1,0 g) rozpuszczonego w 30 ml etanolu dodano 0,82 g estru 2,5-dioksopirolidyn-1-ylowego kwasu cyjanooctowego i otrzymaną mieszaninę mieszano 10 w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Mieszaninę reakcyjną przefiltrowano przez Celite® i zatężono pod próżnią. Pozostałość ponownie rozpuszczono w dichlorometanie, przemyto nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu, suszono nad siarczanem sodu, przesączono i zatężono do sucha pod próżnią otrzymując 1,1 g (86%) tytułowego związku w postaci żółtej piany. LRMS: 313 (M+1).

Claims

1. Związek stanowiący 3-{{3R,4R)-4-metylo-3-[metylo-(7H-pirolo[2,3-d]pirymidyn-4-ylo)-amino]piperydyn-1-ylo}-3-okso-propionitryl.