PL205971B1 - Zastosowanie PYY₃-₃₆ do wytwarzania leku na ograniczanie apetytu, zmniejszenie otyłości lub do zapobiegania otyłości - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Zgłoszenie korzysta z pierwszeństwa tymczasowego zgłoszenia patentowego St. Zjedn. Ameryki 60/324406, złożonego 24 września 2001 i tymczasowego zgłoszenia patentowego St. Zjedn. Ameryki 60/392109, złożonego 28 czerwca 2002 oraz brytyjskiego zgłoszenia GB0200507.2 złożonego 10 stycznia 2002, które wszystkie załącza się tu w całości.

Ujawnienia tego dokonano z pomocą rządu St. Zjedn. Ameryki Płn., na podstawie grantów RR00163, DK51730 i DK55819, przyznanych przez National Institutes of Health. Rząd USA ma pewne prawa do tego ujawnienia.

Zgłoszenie dotyczy zastosowania PYY3-36 do wytwarzania leku na ograniczanie apetytu, zmniejszenie otyłości lub do zapobiegania otyłości u człowieka. Lek w postaci odpowiedniej do podawania obwodowego osobnikowi stosowany jest w ilości wystarczającej do imitowania fizjologicznych poziomów PYY3-36 mierzonych po posiłku.

Według National Helth and Nutrition Examination Survey (NHANES III, 1988 do 1994), od jednej trzeciej do połowy mężczyzn i kobiet w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej cierpi na nadwagę. W USA 60% mężczyzn i 51% kobiet w wieku ponad 20 lat ma nadwagę lub jest otyła. Ponadto, duży procent dzieci w USA ma nadwagę lub jest otyła.

Przyczyna otyłości jest złożona i wieloczynnikowa. Coraz więcej dowodów sugeruje, że otyłość nie jest tylko prostym problemem samokontroli lecz złożonym zaburzeniem obejmującym regulację apetytu i metabolizm energetyczny. Ponadto, otyłość związana jest z wieloma stanami związanymi ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością w populacji. Chociaż etiologia otyłości nie jest ostatecznie ustalona, przyjmuje się, że przyczyniają się do niej czynniki genetyczne, metaboliczne, biochemiczne, kulturowe i psychiczne. Na ogół, otyłość opisuje się jako stan, w którym nadmierne otłuszczenia ciała zagraża zdrowiu pacjenta.

Istnieje znaczący dowód, że otyłość związana jest ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością. Ryzyko choroby, takie jak ryzyko choroby wieńcowej i ryzyko cukrzycy typu 2, zwiększa się niezależnie od zwiększonego wskaźnika masy ciała (BMI). Rzeczywiście, ryzyko obliczono na 5% podwyższenia ryzyka choroby serca dla kobiet i 7% podwyższenia ryzyka choroby serca dla mężczyzn, dla każdego punktu BMI powyżej 24,9 (patrz Kenchaiah i in., N. Engl. J. Med 347:305, 2002; Massie, N. Engl. J. Med. 347:358, 2002). Ponadto, istnieje poważny dowód, że spadek masy ciała u osób otył ych zmniejsza liczbę waż nych czynników ryzyka choroby.

Nawet mały spadek masy ciała, taki jak 10% początkowej masa ciała zarówno u osób dorosłych z nadwagą jak i osób otyłych powiązano ze zmniejszeniem czynników ryzyka takich jak nadciśnienie, hiperlipidemia i hiperglikemia.

Chociaż dieta i ćwiczenia fizyczne w prosty sposób ograniczają zwiększanie masy ciała, osoby z nadwagą i otył e czę sto nie mogą dostatecznie kontrolować tych czynników aby skutecznie obniż y ć swoją masę ciała. Dostępne jest leczenie farmakologiczne. Food and Drug Administration zatwierdziła kilka leków zmniejszających masę ciała, które można stosować jako część kompleksowego programu zmniejszania masy ciała. Jednakże, wiele tych leków daje poważne efekty ujemne. Gdy zawodzą mniej inwazyjne metody a pacjent zagrożony jest, w dużym stopniu związaną z otyłością, zachorowalnością lub śmiertelnością, u starannie wyselekcjonowanych pacjentów z klinicznie ciężkim przypadkiem otyłości rozważa się chirurgiczne zmniejszenie masy ciała. Jednakże, te sposoby leczenia są bardzo ryzykowne i odpowiednie do zastosowania tylko u ograniczonej liczby pacjentów. Nie tylko osoby otyłe pragną obniżyć masę ciała. Ludzie, o masie ciała w zalecanym zakresie, np. w górnej części zalecanego zakresu, mogą życzyć sobie zmniejszenia swojej masy ciała aby przybliżyć ją do idealnej. Zatem, nadal potrzebne są środki, które można zastosować by zmniejszyć masę ciała u osób z nadwagą i otył ych.

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie PYY3-36 do wytwarzania leku na ograniczanie apetytu, zmniejszenie otyłości lub do zapobiegania otyłości u człowieka. Lek w postaci odpowiedniej do podawania obwodowego osobnikowi stosowany jest w ilości wystarczającej do imitowania fizjologicznych poziomów PYY3-36 mierzonych po posiłku.

Korzystnie poziom PYY3-36 mierzony po posiłku wynosi 40 do 60 pM. Lek jest w postaci odpowiedniej do podawania zewnętrznego PYY3-36 w dawce od 0,5 do około 135 pmoli na kilogram masy ciała osobnika, korzystnie dawka PYY3-36 wynosi od 45 do około 135 pmoli na kilogram masy ciała osobnika, a jeszcze korzystniej dawka wynosi około 72 pmoli na kilogram masy ciała osobnika.

PL 205 971 B1

Lek zawiera dawkę od 1-100 nmoli PYY3-36, korzystnie dawkę od 5 do 50 nmoli PYY3-36 a jeszcze korzystniej lek zawiera dawkę od 2 do 20 nmoli PYY3-36, a najkorzystniej lek zawiera dawkę 10 nmoli PYY3-36.

Lek jest przeznaczony do podawania w podzielonych dawkach. Lek zawiera PYY3-36 w dawkach wystarczających do osiągnięcia zadanego rezultatu w ciągu 12 lub więcej godzin, korzystnie w ciągu 24 lub więcej godzin.

Lek jest przeznaczony do podawania na co najmniej 30 minut przed jedzeniem. Lek dodatkowo zawiera środek ograniczający apetyt, który stanowi amfepramon (dietylopropion), fentermina, mazindol, fenylopropanolamina, fenfluramina, deksfenfluramina lub fluoksetyna.

Dodatkowo lek zawiera jeden lub więcej środków obniżających poziom glukozy w osoczu, środków zmieniających poziom lipidów w osoczu oraz innych środków zmniejszających ilość przyjmowanego pożywienia.

Lek stosuje się u osobników z nadwagą, zwłaszcza osób otyłych a często u diabetyków.

Lek ma postać odpowiednią do podawania doustnie, podskórnie, dożylnie, domięśniowo, donosowo, przezskórnie, śródotrzewnowo, miejscowo, przezśluzówkowo lub podjęzykowo lub poprzez inhalację płuc.

Lek stosowany jest w postaci preparatu o przedłużonym działaniu lub depotu.

Lek jest przeznaczony do podawania doustnie, doodbytniczo, pozajelitowo, podpotylicznie, dopochwowo, śródotrzewnowo, miejscowo (jako pudry, maści, żel, krople lub plastry), podpoliczkowo lub jako spray doustny lub donosowy.

Lek jest w postaci preparatu o kontrolowanym uwalnianiu.

Lek podawany jest za pomocą pompki lub urządzenia wszczepialnego do infuzji leku.

Zastosowanie leku według wynalazku dotyczy osobnika otyłego lub z nadwagą do leczenia schorzenia, którego czynnikiem ryzyka jest otyłość lub nadwaga.

Ujawnione tu wyniki badań świadczą, że obwodowe podawanie pacjentowi PYY lub jego agonisty, prowadzi do ograniczenia spożywania pokarmu, liczby spożywanych kalorii, i do ograniczenia apetytu i zmiany w metabolizmie energetycznym. Pacjentem może być każdy pacjent w tym, lecz nie ograniczająco, człowiek. W kilku rozwiązaniach pacjent, który pragnie obniżyć masę ciała, jest otyły, ma nadwagę lub cierpi z powodu zaburzenia związanego z nadmierną masą ciała. Takiemu pacjentowi można korzystnie podawać PYY3-36.

Ujawniono sposób ograniczania liczby spożywanych kalorii przez pacjenta. Sposób obejmuje obwodowe podawanie pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty, tym samym zmniejszając liczbę spożywanych kalorii u pacjenta.

W innym rozwiązaniu, ujawniono sposób ograniczania apetytu u pacjenta. Sposób obejmuje obwodowe podawanie w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty pacjentowi, zmniejszając tym samym apetyt pacjenta.

W kolejnym rozwią zaniu, ujawnia się sposób ograniczenia spoż ywania pokarmu u pacjenta. Sposób obejmuje obwodowe podawanie w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty pacjentowi, ograniczając tym samym spożywanie pokarmu u pacjenta.

W jeszcze innym rozwią zaniu, ujawnia się sposób zwię kszania wydatkowania energii u pacjenta. Sposób obejmuje obwodowe podawanie w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty pacjentowi, zwiększając tym samym wydatkowanie energii u pacjenta.

Ujawniono również sposób zmniejszania liczby spożywanych kalorii, spożywania pokarmu lub apetytu u ludzi. Sposób obejmuje obwodowe wstrzykiwanie pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty w farmaceutycznie dopuszczalnym nośniku w dawce uderzeniowej, zmniejszając tym samym liczbę spożywanych kalorii, spożywanie pokarmu lub apetyt u pacjenta.

W kilku przypadkach pacjent pragnie zwię kszyć masę ciał a, jest anorektyczny lub wyniszczony.

Opis rysunku

Przedmiot wynalazku przedstawiono na rysunku, na którym:

Fig. 1 stanowi zestaw diagramów i obrazy cyfrowe przedstawiające sposób otrzymywania transgenicznych myszy, u których dochodzi do ekspresji EGFP w neuronach ARC POMC.

Fig. 1a przedstawia schematyczny diagram budowy transgenu POMC-EGFP.

Fig. 1b przedstawia cyfrowy obraz ilustrujący identyfikację pojedynczego neuronu POMC (główka strzałki na końcówce elektrody rejestrującej) przy zastosowaniu fluorescencyjnego EGFP (powyżej) i mikroskopii IR-DIC (poni ż ej) w ż ywym skrawku ARC przed rejestracją elektrofizjologiczną .

PL 205 971 B1

Fig. 1c przedstawia zestaw obrazów cyfrowych ilustrujących współwystępowanie immunoreaktywności (jasne plamy, po prawej stronie) EGFP (lewa strona) i β-endorfiny (środkowy) w neuronach ARC POMC. Skale: b i c, 50 μm.

Fig. 1d przedstawia zestaw diagramów obrazujących rozkład EGFP-pozytywnych ciał neuronów w jądrze ARC, o = 5 komórek, • = 10 komórek.

Fig. 2 przedstawia zapis przewodnictwa i wykresy obrazujące hiperpolaryzację znakowanych EGFP neuronów POMC dzięki otwarciu sprzężonych z białkiem G kanałów potasowych uwalniających na zewnątrz komórki jony potasu, w wyniku aktywacji MOP-R.

Fig. 2a przedstawia zapis przewodnictwa obrazujący hiperpolaryzację przez met-enkefalinę neuronów POMC i hamowanie wszystkich potencjałów czynnościowych. Poziomy pasek wskazuje czas, w którym do kąpieli, w której znajdował się skrawek, dodano 30 μM Met-Enk.

Fig. 2b przedstawia wykres obrazujący zmianę prądu met-enkefalinowego i potencjału równowagowego przez pozakomórkowe stężenie K⁺.

Fig. 2c przedstawia wykres obrazujący aktywację MOP-R w neuronach POMC przez met-enkefalinę. Obserwowano prąd Met-Enk (30 μM) i przez 1 minutę MOP-R stosowano specyficznego antagonistę CTAP (1 μM). Met-Enk po podaniu CTAP nie wywołała prądu. Rysunek przedstawia wyniki trzech do ś wiadcze ń .

Fig. 3 przedstawia zapisy przewodnictwa i wykresy demonstrujące depolaryzację przez leptynę neuronów POMC poprzez niespecyficzny kanał kationowy, i zmniejszenie GABAergicznego wpływu hamującego na komórki POMC.

Fig. 3a przedstawia zapis przewodnictwa demonstrujący depolaryzację przez leptynę neuronów POMC i zwiększenie częstotliwości potencjałów czynnościowych w ciągu 1 do 10 minut po podaniu. Rysunek jest reprezentatywnym przykładem rejestracji wykonanych przy zastosowaniu 77 neuronów POMC. Fig. 3b przedstawia wykres obrazujący wywołaną przez leptynę zależną od stężenia depolaryzację komórek POMC. Depolaryzację spowodowaną przez leptynę określono przy 0,1, 1, 10, 50, i 100 nM (EC50 = 5,9 nM) w odpowiednio (8, 7, 9, 3, 45) komórkach.

Fig. 3c przedstawia wykres obrazujący depolaryzację przez leptynę komórek POMC dzięki prądowi niespecyficznych kationów. Rysunek jest reprezentatywnym przedstawieniem odpowiedzi w 10 komórkach.

Fig. 3d przedstawia wykres obrazujący zmniejszenie przez leptynę częstotliwości IPSC w komórkach POMC. Rysunek jest przykładem 5 komórek, w których leptyna (100 nM) obniża częstotliwość IPSC.

Fig. 3e przedstawia zapis przewodnictwa demonstrujący brak wpływu leptyny na 5 sąsiadujących niefluorescencyjnych neuronów ARC.

Fig. 3f przedstawia zapis przewodnictwa demonstrujący hiperpolaryzację przez leptynę 5 niefluorescencyjnych neuronów ARC.

Fig. 4 przedstawia zestaw obrazów ilustrujących dopływ sygnałów GABAergicznych do komórek POMC od neuronów NPY, w których dochodzi do współekspresji GABA.

Fig. 4a przedstawia wykres obrazujący zmniejszenie przez NPY częstotliwości mini IPSC w neuronach POMC.

Fig. 4b przedstawia wykres demonstrujący zwiększenie częstotliwości GABAergicznych IPSC w neuronach POMC przez D-Trp⁸-YMSH (7nM), dawkę, która selektywnie aktywuje MC3-R.

Fig. 4c przedstawia zapis przewodnictwa obrazujący hiperpolaryzację neuronów POMC przez D-Trp⁸-YMSH.

Fig. 4a, 4b i 4c są tego reprezentatywnymi przykładami. Fig. 4d przedstawia zestaw obrazów cyfrowych demonstrujących ekspresję NPY w zakończeniach nerwowych sąsiadujących z neuronami POMC w ARC. Zakończenia nerwowe NPY (czarny, główki strzałek); ciało neuronu POMC (szary). Skala, 10 μm.

Fig. 4e przedstawia cyfrowy obraz ilustrujący ekspresję GABA i NPY w zakończeniach nerwowych doprowadzających swoje synapsy w pobliże neuronów POMC w ARC. Immunoreaktywność GABA (10 nm cząstki złota, główki strzałek bez ogona) i immunoreaktywność NPY (25 nm cząstki złota, strzałki z ogonem) znajduje się w oddzielnych grupach pęcherzyków umiejscowionych razem wewnątrz synaptycznych zakończeń nerwowych kontaktujących się bezpośrednio z ciałem neuronów POMC (kontrastowane DAB z zastosowaniem octanu uranylu i cytrynianu ołowiu, dyfunduje na czarno w cytoplazmie). Skala, 1 um.

Fig. 4f przedstawia diagram modelu neuronów NPY/GABA i POMC w ARC.

PL 205 971 B1

Fig. 5 przedstawia zestaw wykresów odnośnie odpowiedzi na PYY3-36 w postaci żerowania u szczurów.

Fig. 5a przedstawia wykres słupkowy żerowania w fazie ciemnej obrazujący spożywanie pokarmu po dootrzewnowym zastrzyku PYY3-36. Swobodnie żerującym szczurom wstrzykiwano PYY3-36 we wskazanych dawkach ^g/100 g), lub solankę, tuż przed zgaszeniem światła i zmierzono łączną masę pokarmu spożytego w ciągu 4 godzin.

Wyniki przedstawiono jako średnią ± s.e.m. (n = 8 na grupę), * = p < 0,05, ** = p < 0,01, *** = < 0,001 w porównaniu z solanką.

Fig. 5b przedstawia wykres słupkowy spożycia pokarmu po dootrzewnowym zastrzyku PYY3-36. Głodzonym szczurom wstrzykiwano PYY_3-36 we wskazanych dawkach ^g/100 g), lub solankę, i zmierzono łączną masę pokarmu spożytego w ciągu 4 godzin.

Wyniki przedstawiono jako średnią ± s.e.m. (n = 8 na grupę), * = p < 0,05, ** = p < 0,01, *** = < 0,001 w porównaniu z solanką.

Fig. 5c przedstawia wykres słupkowy łącznej masy spożytego pokarmu po dootrzewnowym zastrzyku solanki lub PYY3-36. Głodzonym szczurom wstrzykiwano solankę (słupki wypełnione) lub PYY3-36 5 μg/100 g (słupki niewypełnione) i we wskazanych punktach czasowych łączna zmierzono masę spożytego pokarmu. Wyniki wyrażono jako średnią ± s.e.m. (n = 12 na grupę), ** = p < 0,01 w porównaniu z solanką.

Fig. 5d przedstawia wykres liniowy zwiększania masy ciała podczas długotrwałego podawania PYY3-36. Szczurom wstrzykiwano dootrzewnowo PYY_3-36 5 μg/100 g (niewypełnione kwadraty) lub solankę (wypełnione odwrócone trójkąty) dwa razy dziennie przez 7 dni. Zwiększenie masy ciała obliczano każdego dnia.

Wyniki wyrażono jako średnią ± s.e.m. (n = 12 na grupę) ** = p < 0,01 w porównaniu z solanką.

Fig. 6 przedstawia zestaw obrazów cyfrowych ekspresji c-fos u myszy Pomc-EGFP.

Fig. 6a i 6b przedstawiają cyfrowe obrazy reprezentatywnych wycinków (bregma-1,4 mm²²) ekspresji c-fos w jądrze łukowatym myszy Pomc-EGFP w odpowiedzi na dootrzewnowe podawanie solanki (Fig. 6a) lub PYY_3-36 (5 μg/100 g) (Fig. 6b). Skala 100 nm. 3V, trzecia komora; Arc, jądro łukowate.

Fig. 6c i 6d przedstawiają cyfrowe obrazy reprezentatywnych wycinków pokazujących neurony POMC-EGFP (Fig. 6c) oraz immunoreaktywność c-fos (Fig. 6d) występowujących razem (jasne strzałki) lub niezależnie (pojedyncza ciemniejsza strzałka). Skala 25 nm.

Fig. 7 przedstawia zestaw wykresów słupkowych dotyczących PYY3-36 wewnątrz jądra łukowatego u szczurów i wpływ IP PYY3-36 na żerowanie u myszy Y2r-null.

Fig. 7a przedstawia wykres słupkowy spożycia pokarmu po zastrzyku PYY3-36 do jądra łukowatego. Głodzonym szczurom wstrzykiwano solankę lub PYY3-36 do jądra łukowatego we wskazanych dawkach. Zmierzono masę spożytego pokarmu w trakcie 2 godzin po zastrzyku, ** = p < 0,01 w porównaniu z solanką.

Fig. 7b i 7c przedstawiają wykresy słupkowe odpowiedzi (żerowanie) na PYY3-36 u myszy Y2r-null po podawaniu IP: myszom z jednego miotu typu dzikiego (Fig. 7b) i myszom Y2r-null (Fig. 7c), głodzonym przez 24 godziny, wstrzykiwano PYY_3-36 we wskazanych dawkach ^g/100 g), lub solankę, zmierzono łączną masę pokarmu spożytego przez 4 godziny. Wyniki przedstawiono jako średnią ± s.e.m. (n = 5 na grupę), * = p < 0,05, ** = p < 0,01 w porównaniu z solanką.

Fig. 8 przedstawia zestaw obrazów dotyczących elektrofizjologicznej i neuropeptydowej odpowiedzi na PYY3-36 i Y2A.

Fig. 8a przedstawia zapis przewodnictwa obrazujący wpływ PYY3-36 (10 nM) na częstotliwość potencjałów czynnościowych w neuronach POMC (rejestracje w układzie całokomórkowym; n = 22) * p < 0,05. PYY3-36 podawano w czasie D przez 3 minuty; wartości wyjściowe, -3 do 0 minut; PYY3-36,

- 5 minut i wymywanie, 8 - 11 minut. Wstawka przedstawia reprezentatywny zapis częstotliwości potencjału błonowego i potencjału czynnościowego.

Fig. 8b przedstawia wykres wpływu PYY3-36 (10 nM) na częstotliwość potencjałów czynnościowych rejestrowanych na łatce przy luźnym przyłączeniu do komórki (n = 8). Dane z poszczególnych komórek unormowano do częstotliwości wyładowań dla 200 sekund przed dodaniem PYY3-36.

Fig. 8c przedstawia zapis przewodnictwa i wykres wpływu PYY3-36 (50 nM) na samorzutne IPSC u neuronów POMC (n = 13). Wstawka przedstawia reprezentatywny zapis IPSC odpowiednio przed i po podaniu PYY3-36 (50 nM).

Wyniki w Fig. 8a - 8c przedstawiono jako średnią + s.e.m.

PL 205 971 B1

Fig. 8d i 8e przedstawiają wykresy słupkowe obrazujące uwalnianie NPY (Fig. 8d) i /-MSH (Fig. 8e) z przeszczepów podwzgórza w odpowiedzi na Y2A. Skrawki podwzgórza inkubowano w syntetycznym CSF (aCSF), z lub bez 50 nM Y2A, przez 45 minut.

Wyniki wyrażono jako średnią + s.e.m. (n = 40); ** = p < 0,01; *** = p < 0,001 w porównaniu z solanką.

Fig. 9 przedstawia zestaw wykresów obrazujących wpływ wlewu PYY3-36 na apetyt i spożywanie pokarmu u człowieka. Fig. 9a przedstawia wykres liczby spożytych kalorii w posiłku z bufetu przy dowolności wyboru w 2 godziny po wlewie solanki lub PYY3-36. Cienkie linie wskazują indywidualne zmiany liczby spożywanych kalorii dla każdego badanego między podaniem solanki a podaniem PYY3-36. Gruba linia oznacza średnią zmianę między dwoma wlewami (n = 12).

Fig. 9b przedstawia wykres liczby spożytych kalorii w trakcie 24 godzin po wlewie solanki lub PYY3-36. Całkowitą liczbę spożytych kalorii, jako oszacowaną na podstawie dzienników żywieniowych, przedstawiono dla 24-godzinnego okresu po wlewie solanki lub PYY3-36.

Dane przedstawiono jako średnią ± s.e.m. (n = 12), *** = p < 0,0001 w porównaniu z solanką.

Fig. 9c przedstawia wykres oceny apetytu (skala względna). Wizualna skala analogowa (Raben i in., Br. J. Nutr. 73, 517-30, 1995) przedstawia odczuwane poczucie głodu w trakcie i po wlewach.

Wyniki przedstawia się jako zmianę w stosunku do wartości wyjściowych i stanowią średnią ± s.e.m. dla wszystkich 12 badanych osób.

Lista sekwencji

Sekwencje nukleinowe i aminokwasowe wyszczególnione w załączonej liście sekwencji przedstawiono stosując standardowe skróty literowe dla zasad nukleotydowych, i trzyliterowy kod dla aminokwasów, jak zdefiniowano w 37 C.F.R. 1.822.

Pokazano tylko jedną nić każdej sekwencji kwasu nukleinowego, lecz zrozumiałe jest, że nić komplementarna do przedstawionej nici również jest objęta wynalazkiem.

Szczegółowy opis

I. Skróty α-MSH: alfa melanotropina

Arc: jądro łukowate

EPSP: postsynaptyczny potencjał pobudzający

GABA: kwas γ-aminomasłowy

GFP, EGFP: zielone białko fluorescencyjne

IPSC: hamujący prąd postsynaptyczny kb: kilo zasad kg: kilogram

MOP-R: receptor μ-opiodowy

MV: miliwolty

NPY: neuropeptyd Y pmol: pikomol

POMC: proopiomelanokortyna

RIA: test radioimmunologiczny

RPA: test ochrony przez RNazą

s.e.m: błąd standardowy średniej

TH: hydroksylaza tyrozynowa μM: mikromolowy

V: wolt

Y2A: N-acetylo(Leu²⁸, Leu³¹) NPY (24-36)

II. Terminy

Jeśli nie wskazano tego inaczej, terminy techniczne stosuje się zgodnie z ich typowym użyciem. Definicje powszechnie stosowanych w biologii molekularnej terminów można znaleźć w Benjamin Lewin, Gens V, opublikowanym przez Oxford University Press, 1994 (ISBN 0-19-854287-9); Kendrew i in. (redaktorzy), The Encyclopedia of Molecular Biology, opublikowanej przez Blackwell Science Ltd., 1994 (ISBN 0-632-02182-9); i Robert A. Meyers (redaktor), Molecular Biology and Biotechnology: a Comprehensive Desk Reference, opublikowanym przez VCH Publishers, Inc., 1995 (ISBN 1-56081-569-8).

W celu ułatwienia omówienia różnych rozwiązań tego ujawnienia, przedstawiamy wyjaśnienia specyficznych terminów:

PL 205 971 B1

Potencjał czynnościowy: szybko rozprzestrzeniający się przekaz elektryczny, który przebiega wzdłuż aksonu neuronu i przez błonę powierzchniową wielu komórek mięśniowych i gruczołowych. W aksonach są one krótkotrwał e, przemieszczają się ze stałą prę dkoś cią i utrzymują stałą amplitudę .

Podobnie jak wszystkie przekazy elektryczne w ośrodkowym układzie nerwowym, potencjał czynnościowy jest zmianą potencjału błonowego spowodowaną przepływem jonów przez kanały jonowe w błonie. W jednym rozwiązaniu, potencjał czynnościowy oznacza odnawiającą się falę przepuszczalności dla sodu.

Zwierzę: żywe wielokomórkowe organizmy kręgowców, kategoria obejmująca, np. ssaki i ptaki.

Termin ssak obejmuje zarówno człowieka jak i nie-ludzi. Podobnie, termin „pacjent obejmuje zarówno człowieka jak i zwierzę.

Anoreksja: brak lub utrata apetytu na pożywienie. W jednym przypadku, anoreksja jest wynikiem „jadłowstrętu psychicznego. Jest to zaburzenie łaknienia zasadniczo występujące u kobiet, zazwyczaj z początkiem wieku dojrzewania, charakteryzujące się odmową utrzymania normalnej minimalnej masy ciała, silnym strachem przed zwiększeniam masy ciała lub otyłością i zaburzeniem postrzegania własnego ciała prowadzącego w efekcie do odczucia, że osoba jest otłuszczona lub, że odkłada się jej tłuszcz w pewnych miejscach nawet gdy jest bardzo wychudzona, nadmiernym udziałem masy ciała lub jego kształtu w samoocenie i brakiem miesiączki. Objawy towarzyszące często obejmują negację choroby i odmowę psychoterapii, objawy depresji, znacznie obniżone libido i obsesje lub osobliwe zachowanie związane z pożywieniem, takie jak gromadzenie zapasów. Zaburzenie dzieli się na dwa podtypy, typ ograniczający, w którym spadek masy ciała osiąga się zasadniczo poprzez dietę lub ćwiczenia fizyczne, i typ żarłoczno-wydalający, w którym obżarstwo lub stosowanie środków przeczyszczających/wymiotnych również występuje regularnie.

Antagonista: substancja mająca tendencję do znoszenia działania innych, jako środek, który łączy się z receptorem komórkowym bez wywoływania odpowiedzi biologicznej, blokując wiązanie substancji mogących wywołać takie odpowiedzi.

Apetyt: naturalna chęć lub pragnienie pożywienia. W jednym rozwiązaniu, apetyt mierzy się przy pomocy ankiety, aby ocenić zapotrzenowanie na pożywienie.

Zwiększony apetyt na ogół prowadzi do zwiększonego spożycia pokarmu.

Środki hamujące apetyt: Związki zmniejszające zapotrzebowanie na pożywienie. Dostępne w handlu środki hamujące apetyt obejmują między innymi amfepramon (dietylopropion), fenterminę, mazyndol oraz fenylopropanolaminę, fenfluramine, deksfenfluraminę i fluoksetynę.

Wiązanie: specyficzne oddziaływanie pomiędzy dwiema cząsteczkami, takie, że dwie cząsteczki wzajemnie oddziaływują. Wiązanie może być specyficzne i selektywne, takie, że jedna cząsteczka wiązana jest preferencyjnie w porównaniu z inną cząsteczką. W jednym rozwiązaniu, wiązanie specyficzne określono jako wiązanie o stałej dysocjacji (Kd).

Wskaźnik masy ciała (BMI): wzór matematyczny służący do pomiaru masy ciała, nazwany czasem również wskaźnikiem Quetelet'a. BMI oblicza się dzieląc masę (w kg) przez wysokość² (w metrach²). Aktualne standardy zarówno dla mężczyzn jak i dla kobiet akceptowane jako „prawidłowe mają wartość BMI 20-24,9 kg/m². W jednym rozwiązaniu, BMI powyżej 25 kg/m² można stosować w celu zidentyfikowania otyłego pacjenta. Stopień otyłoś ci I odpowiada BMI 25-29,9 kg/m². Stopień II otyłości odpowiada BMI 30-40 kg/m² i stopień III otyłości odpowiada BMI powyżej 40 kg/m² (Jequier, Am. J Clin. Nutr. 45:1035-47,1987). Idealna masa ciała będzie się zmieniać zależnie od gatunku i pacjentów w zależ noś ci wysokoś ci, budowy ciała, budowy koś ci i pł ci.

c-fos: homolog komórkowy wirusowego onkogenu v-fos znalezionego w wirusie mysiego kostniakomięsaka (MSV) FBJ (Finkel-Biskis-Jinkins) i FBR. Ludzki gen fos zajmuje obszar chromosomu 14q21-q31. Ludzki fos zidentyfikowano jako TIS-28.

Uważa się, że C-fos pełni istotną rolę w transdukcji sygnału, proliferacji i różnicowaniu komórkowym. Jest to białko jądrowe, które, w połączeniu z innymi czynnikami transkrypcji (np. jun), działa jako regulator aktywujący ekspresję genu działający w układzie trans. C-fos jest genem odpowiedzi natychmiastowej, co do którego przyjmuje się, że ogrywa kluczową rolę we wczesnej odpowiedzi komórek na czynniki wzrostu. C-fos zaangażowany jest także w kontrolę wzrostu komórkowego i różnicowania embrionalnych komórek krwiotwórczych i komórek neuronalnych. Ludzkie sekwencje aminokwasowe i nukleinowe kodujące c-fos są znane (np. Verma i in., Cold Spring Harb. Symp. Quant. Biol. 51, 949, 1986; GenBank numery dostępowe K00650 i M16287 i dostępne są w internecie).

PL 205 971 B1

Kacheksja: Ogólne wyniszczenie fizyczne i niedożywienie często związane z przewlekłym procesem chorobowym. Kacheksja obserwowana jest często u pacjentów z rakiem, AIDS lub innymi chorobami.

Kacheksja obejmuje, nie ograniczając się,

1) kacheksję nowotworową, obserwowaną w przypadkach złośliwego guza,

2) kacheksję sercową, wyniszczenie wywołane chorobą serca, zazwyczaj spowodowaną kombinacją zwiększonego wydatku kalorycznego i zmniejszonej liczby spożytych kalorii lub ich wykorzystania,

3) kacheksję fluorozową , obserwowaną we fluorozie,

4) kacheksję pochodzenia przysadkowego,

5) kacheksję po usunię ciu przysadki, zespół objawów wywoł anych cał kowitym ustaniem funkcji przysadki mózgowej, obejmujący zanik, zanik funkcji seksualnych, atrofię gruczołów podległych przysadce mózgowej, bradykardię, hypotermię, apatię oraz śpiączkę,

6) kacheksję malaryczną, zespół przewlekłych objawów wywołanych uprzednimi napadami ciężkiej malarii,

7) kacheksję rtę ciową, obserwowaną w przewlekłym zatruciu rtęcią,

8) kacheksję przysadkową ,

9) kacheksję ołowiczą, obserwowaną w przewlekłym zatruciu ołowiem,

10) kacheksję nadnerczowa, związaną z chorobą Addisona i

11) kacheksję mocznicową, związaną z innymi objawami systemowymi zaawansowanego uszkodzenia nerek.

Liczba spożytych kalorii: Liczba kalorii (enegia) spożytych przez osobnika.

Kaloria: jednostka miary stosowana przy ocenie żywności. Wzorzec kalorii zdefiniowano jako

4,184 bezwzględnego dżula lub ilość energii niezbędnej do podniesienia temperatury jednego grama wody od 15 do 16°C (lub 1/100 ilości energii potrzebnej do podwyższenia temperatury jednego grama wody przy ciśnieniu jednej atmosfery od 0°C do 100°C), kalorie żywieniowe właściwie odpowiadają 1000 kaloriom wzorcowym (1 kaloria żywieniowa = 1 kilokaloria).

Zmiana konserwatywna: zastąpienie reszty aminokwasowej przez inną, biologicznie podobną resztę. Przykłady zmian konserwatywnych obejmują zastąpienie jednej reszty hydrofobowej takiej jak izoleucyna, walina, leucyna lub metionina przez inną lub zastąpienie jednej reszty polarnej przez inną, takie jak zastąpienie argininy przez lizynę, kwasu glutaminowego przez kwas asparaginowy lub glutaminy przez asparaginę, itp.

Termin „zmiana konserwatywna obejmuje także zastosowanie podstawionego aminokwasu zamiast niepodstawionego aminokwasu macierzystego pod warunkiem, że przeciwciała przeciwko podstawionemu polipeptydowi reagują również na polipeptyd niepodstawiony.

Nieograniczające przykłady konserwatywnych podstawień aminokwasowych obejmują te, które wyszczególniono poniżej:

Reszta pierwotna Konserwatywne zastąpienie

Ala

Arg

Asn

Asp

Cys

Gln

Glu

His

Ile

Leu

Lys

Met

Phe

Ser

Thr

Trp

Tyr

Val

Ser

Lys

Gln, His

Glu

Ser

Asn

Asp

Asn; Gln

Leu, Val

Ile; Val

Arg; Gln; Glu

Leu; Ile

Met; Leu; Tyr

Thr

Ser

Tyr

Trp; Phe Ile; Leu

PL 205 971 B1

Depolaryzacja: Zwiększenie potencjału błonowego komórki. Pewne bodźce zmniejszają ładunek w poprzek błony plazmatycznej. Mogą to być bodźce elektryczne (które otwierają kanały bramkowane napięciem), bodźce mechaniczne (które aktywują kanały bramkowane mechanicznie) lub pewne neurotransmitery (który otwierają kanały bramkowane ligandem). W każdym przypadku, ułatwiona dyfuzja sodu do komórki zwiększa potencjał spoczynkowy w tym miejscu komórki generując postsynaptyczny potencjał pobudzający (EPSP). Depolaryzacje można także wywołać zmniejszając częstotliwość hamujących prądów postsynaptycznych (IPSC), spowodowanych ułatwianiem przez neurotransmitery hamujące dopływu jonów chlorkowych do komórki, generując IPSC. Jeśli potencjał zwiększając się osiąga wartość progową (około -50 mV w neuronach ssaka), generowany jest w komórce potencjał czynnościowy.

Cukrzyca: uszkodzenie komórek polegające na upośledzeniu transportu endogennej glukozy w poprzek błony spowodowane endogennym niedoborem insuliny i/lub zmniejszoną wraż liwością na insulinę. Cukrzyca jest przewlekłym objawem upośledzonego metabolizmu węglowodanów, białek i tł uszczy spowodowanego niewystarczają c ą sekrecją insuliny lub opornoś cią na insulinę tkanek docelowych. Cukrzyca występuje w dwóch głównych postaciach: cukrzycy insulinozależnej (IDDM, typ I) i cukrzycy insulinoniezależnej (NIDDM, typ II), które róż nią się w etiologii, patologii, podłożu genetycznym, wieku pacjenta, w którym występują pierwsze objawy i sposobu leczenia.

Obie dwie główne postacie cukrzycy charakteryzują się niemożnością dostarczania insuliny w iloś ci i w dokł adnym czasie, w którym jest ona potrzebna do kontrolowania homeostazy glukozy. Cukrzyca typu I lub cukrzyca insulinozależna (IDDM) wywołana jest zniszczeniem komórek β, czego wynikiem jest niewystarczający poziom insuliny endogennej. Cukrzyca typu II lub cukrzyca insulinoniezależna, wywołana jest wadą zarówno we wrażliwości organizmu na insulinę jak i względnym niedoborem produkcji insuliny.

Spożycie pokarmu: Ilość pożywienia spożytego przez osobnika. Spożywanie pokarmu można zmierzyć objętościowo lub wagowo. W jednym rozwiązaniu, spożycie pokarmu oznacza całkowitą ilość pożywienia spożytego przez osobnika. W innym rozwiązaniu, spożycie pokarmu oznacza ilość białek, tłuszczy, węglowodanów, cholesterolu, witamin, minerałów lub dowolnego innego składnika pożywienia osobnika.

„Spożycie białka odnosi się do ilości białka spożytego przez osobnika. Podobnie, „spożycie tłuszczu „spożycie węglowodanów „spożycie cholesterolu „spożycie witamin i „spożycie minerałów odnosi się do ilości białek, tłuszczy, węglowodanów, cholesterolu, witamin lub minerałów spożytych przez osobnika.

Hiperpolaryzacja: zmniejszenie potencjału błonowego komórki. Neurotransmitery hamujące hamują przekazywanie impulsów nerwowych w wyniku hiperpolaryzacji. Hiperpolaryzacja ta nazwana jest postsynaptyczny potencjał hamujący (IPSP). Chociaż napięcie progowe komórki jest niezmienione, komórka, w której doszło do hiperpolaryzacji aby osiągnąć próg potrzebuje silniejszego bodźca wyzwalającego.

Hamujący prąd postsynaptyczny: prąd hamujący parametr elektrofizjologiczny komórki postsynaptycznej. Potencjał komórki postsynaptycznej można zanalizować w celu określenia wpływu na komórkę presynaptyczną. W jednym rozwiązaniu, komórkę postsynaptyczną utrzymuje się w układzie napięcia łatki i rejestruje się prądy postsynaptyczne. Jeśli to konieczne, można dodać antagonistów innych klas prądów. W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, w celu zapisu GABAergicznych IPSC, można dodać blokery kanałów lub receptorów pobudzających. Następnie określa się częstotliwość chwilową w czasie.

W jednym rozwiązaniu, IPSC stanowi pomiar częstotliwości uwalniania GABA z neuronu NPY. Zatem, jako że neurony NPY uwalniają GABA do neuronów POMC, pomiar częstotliwość IPSC jest wskaźnikiem hamującego wpływu na neurony POMC i można stosować go do oceny wpływu agonisty PYY.

Potencjał błonowy: Potencjał elektryczny wnętrza komórki w stosunku do środowiska, takiego jak zewnętrzny roztwór w łaźni. Fachowiec w dziedzinie można łatwo określić potencjał błonowy komórki, np. przy zastosowaniu typowych technik całokomórkowych. Aktywacja komórki związana jest z mniejszymi ujemnymi potencjał ami bł onowymi (np. zmiany od okoł o -50 mV do okoł o -40 mV). Te zmiany w potencjale zwiększają prawdopodobieństwo nastąpienia potencjałów czynnościowych, a zatem prowadzą do zwiększenia częstotliwoś ci potencjałów czynnościowych.

Częstotliwość potencjałów czynnościowych można oszacować stosując wiele technik, takich jak zastosowanie typowego dostępu całokomórkowego lub zastosowanie np. układu całokomórkowego z perforacją łatki i układu z przyłączeniem do komórki. W każdym zdarzeniu nie okreś la się bez10

PL 205 971 B1 względnego napięcia lub prądu, lecz raczej ocenia się częstotliwość gwałtownych wychyleń charakterystycznych dla potencjałów czynnościowych, jako funkcja czasu (dlatego też częstotliwość ta oznacza częstotliwość chwilową, której pomiaru dokonuje się poprzez wybór częstotliwości środkowej otrzymanego przedziału częstotliwości). Ta składowa czasowa może być w odniesieniu do czasu, w którym związek, taki jak agonista PYY, dodaje się do łaźni w celu zanalizowania wpływu związku, takiego jak agonista PYY, na częstotliwość wyładowań potencjału czynnościowego.

Neuropeptyd Y (NPY): 36-aminokwasowy peptyd, który jest neuropeptydem zidentyfikowanym w mózgu ssaka. Przyjmuje się, ż e NPY jest ważnym regulatorem zarówno w ośrodkowym jak i obwodowym układzie nerwowym i wpływa na szeroki zakres parametrów fizjologicznych, obejmujących wpływ na aktywność psychomotoryczną, odżywianie, centralną sekrecję endokrynną i aktywność naczynioruchową w układzie sercowo-naczyniowym. Duże stężenia NPY stwierdzono w nerwach układu sympatycznego unerwiających wieńcowy, mózgowy i nerkowy układ naczyniowy i przyczyniają się do zwężania naczyń. Miejsca wiążące NPY zidentyfikowano w wielu tkankach, obejmujących śledzionę, błony jelitowe, mózg, mięsień gładki aorty, nerkę, jądro i łożysko. Ponadto, opisano miejsca wiążące w pewnej liczbie szczurzych i ludzkich linii komórkowych.

Receptor neuropeptydu Y (NPY) ma powiązania strukturalne/aktywnościowe z rodziną polipeptydów trzustkowych. Rodzina ta obejmuje NPY, który syntetyzowany jest zasadniczo w neuronach, peptyd YY (PYY), który syntetyzowany jest zasadniczo przez komórki endokrynne jelita i polipeptyd trzustkowy (PP), który syntetyzowany jest zasadniczo przez komórki endokrynne trzustki. Te 36-aminokwasowe peptydy mają zwartą budowę helikalną zawierającą strukturę aminokwasową, zwaną „zagięciem PP w środkowej części peptydu.

NPY łączy się z kilkoma receptorami, obejmującymi receptory Y1, Y2, Y3, Y4 (PP), Y5, Y6 i Y7. Receptory te rozróżnia się na podstawie powinowactwa wiązania, farmakologii i sekwencji (jeśli znana). Większość, jeśli nie wszystkie, te receptory są receptorami sprzężonymi z białkiem G. Receptor Y1 na ogół traktuje się jako postsynaptyczny i pośredniczący w wielu znanych działaniach neuropeptydu Y w układzie obwodowym. Pierwotnie, receptor ten opisano jako maj ą cy sł abe powinowactwo do C-końcowych fragmentów neuropeptydu Y, takich jak fragment 13-36, lecz oddziałujący z jednakowym powinowactwem z neuropeptydem Y i peptydem YY o pełnej długości (np. patrz zgłoszenie WO 93/09227).

Farmakologicznie, receptor Y2 odróżnia się od Y1 wykazując powinowactwo do C-końcowych fragmentów neuropeptydu Y. Receptor Y2 najczęściej rozróżnia się dzięki powinowactwu neuropeptydu Y (13-36), chociaż fragment 3-36 neuropeptydu Y i peptydu YY wykazuje zwiększone powinowactwo i selektywność (patrz Dumont i in., Society for Neuroscience Abstracts 19:726, 1993). Przekazywanie sygnału zarówno przez receptor Y1 jak i Y2 wiąże się z hamowaniem cyklazy adenylanowej. Stwierdzono również, że wiązanie z receptorem Y-2 obniża wewnątrzkomórkowy poziom wapnia w synapsie przez selektywne hamowanie kanałów wapniowych typu N. Ponadto, receptor Y-2, tak jak receptory Y1, wykazuje różnicujące powiązanie z wtórnymi przekaźnikami (patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,355,478). Obecność receptorów Y2 stwierdzono w wielu obszarach mózgu, obejmujących hipokamp, istota czarna boczna, wgórze wzrokowe, podwzgórze i pień mózgu. Sklonowano receptory Y2 ludzkie, mysie, małpie i szczurze (np. patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,420,352 i opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,355,478).

Agonistą receptora Y2 jest peptyd, mała cząsteczka lub związek chemiczny, który preferencyjnie łączy się z receptorem Y2 i stymuluje sygnalizację wewnątrzkomórkową.

W jednym rozwi ą zaniu, agonista receptora Y2 łączy się z receptorem z równym lub wię kszym powinowactwem niż NPY. W innym rozwiązaniu, agonista selektywnie łączy się z receptorem Y2, jak porównano z wiązaniem do innego receptora.

Fachowiec w dziedzinie może łatwo określić wartość stałej dysocjacji (Kd) danego związku. Wartość ta zależy od selektywności badanego związku. Przykładowo, związek o Kd poniżej 10 nM uznawany jest na ogół za doskonałego kandydata na lek. Jednakże, związek mający niższe powinowactwo, lecz będący selektywnym wobec konkretnego receptora, również może być dobrym kandydatem na lek. W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, stosuje się test, taki jak test współzawodnictwa, w celu określenia czy dany związek jest agonistą receptora Y2. Testy przydatne w celu oceny antagonistów receptora neuropeptydu Y również są dobrze znane w dziedzinie (patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,284,839, który załączono na zasadzie odsyłacza oraz Walker i in., Journal of Neurosciences 8:2438-2446, 1988).

PL 205 971 B1

Prawidłowa dzienna dieta: średnie spożycie pokarmu osobnika danego gatunku. Prawidłową dzienną dietę można wyrazić jako liczbę spożytych kalorii, spożycie białka, spożycie węglowodanów, i/lub spożycie tłuszczu. Prawidłowa dzienna dieta u ludzi na ogół zawiera jak następuje: około 2000, około 2400 lub około 2800 do znacznie większej liczby kalorii. Ponadto, prawidłowa dzienna dieta u ludzi na ogół obejmuje około 12 g do około 45 g białka, około 120 g do około 610 g węglowodanów i około 11 g do okoł o 90 g tłuszczy. Dieta niskokaloryczna stanowił aby nie wię cej niż okoł o 85% i korzystnie nie więcej niż około 70%, prawidłowej liczby spożytych kalorii u człowieka.

U zwierzą t, wymagania kaloryczne i odż ywcze zmieniają się zależ nie od gatunku i wymiarów zwierzęcia. Przykładowo, u kotów, całkowita liczba spożytych kalorii na funt, jak również procentowy udział białka, węglowodanów i tłuszczy zmienia się z wiekiem kota i stanem rozrodczym. Ogólną wytyczną dla kotów jest jednakże 40 kalorii/funt/dzień (18,2 kalorii/kg/dzień). Około 30% do około 40% powinno stanowić białko, około 7% do około 10% powinno być z węglowodanów i około 50% do około 62,5% powinno pochodzić ze spożycia tłuszczu. Fachowiec w dziedzinie może łatwo określić prawidłową dzienną dietę dla osobnika dowolnego gatunku.

Otyłość: stan, w którym nadmierne otłuszczenie ciała może spowodować zagrożenie zdrowia (patrz Barlow i Dietz, Pediatrics 102:E29, 1998; National Institutes of Health, National Heart, Lung and Blood Institute (NHLBI), Obes. Res. 6 (suppl. 2):51S-209S, 1998). Nadmierne otłuszczenie ciała jest wynikiem braku równowagi w ilości pobranej i wydatkowanej energii. W jednym rozwiązaniu, aby oszacować otyłość stosuje się wskaźnik masy ciała (BMI). W jednym rozwiązaniu, BMI 25,0 kg/m² do 29,9 kg/m² oznacza nadwagę, podczas gdy BMI 30 kg/m² oznacza otyłość.

W innym rozwią zaniu, aby ocenić stopień otył oś ci stosuje się obwód pasa. W tym rozwią zaniu, u mężczyzn obwód pasa 102 cm lub wię kszy uważ a się za otył o ść, podczas gdy u kobiet za otył o ść uważa się obwód pasa 89 cm lub większy. Mocne dowody wskazują, że otyłość wpływa zarówno na zachorowalność jak i śmiertelność pacjentów. Przykładowo, u osoby otyłej występuje zwiększone ryzyko między innymi choroby serca, cukrzycy insulinoniezależnej (typ 2), nadciśnienia, udaru, raka (np. rak endometrialny, sutka, prostaty i okrężnicy), dyslipidemia, choroby pęcherzyka żółciowego, bezdechu periodycznego we śnie, obniżonej płodności oraz zapalenia kości i stawów, (patrz Lyznicki i in., Am. Font. Phys. 63:2185, 2001).

Nadwaga: jeśli osobnik waży więcej niż jego idealna masa ciała. Osobnik z nadwagą może być otyły lecz nie koniecznie jest otyły. W jednym rozwiązaniu, osoba z nadwagą oznacza dowolną osobę, która pragnie zmniejszyć swoją masę ciała. W innym rozwiązaniu, osobnik z nadwagą oznacza osobnika z BMI 25,0 kg/m² do 29,9 kg/m²

Polipeptyd trzustkowy: 36-aminokwasowy peptyd wytwarzany przez trzustkę, który jest homologiem PYY i NPY.

Podawanie obwodowe: Podawanie poza ośrodkowy układ nerwowy. Podawanie obwodowe nie obejmuje bezpośredniego podawania do mózgu. Podawanie obwodowe obejmuje, lecz nie jest ograniczone do nich, podawanie wewnątrznaczyniowe, domięśniowe, podskórne, inhalację, podawanie doustne, doodbytnicze, przezskórne lub donosowe.

Polipeptyd: Polimer, w którym monomerami są reszty aminokwasowe, które połączone są poprzez wiązania amidowe. Gdy aminokwasami są alfa-aminokwasy, wówczas można stosować izomer optyczny L lub izomer optyczny D, korzystne są izomery L. Stosowane tu terminy „polipeptyd lub „białko w zamierzeniu obejmują dowolną sekwencję aminokwasów i obejmują sekwencje zmodyfikowane takie jak glikoproteiny. Termin „polipeptyd w zamierzeniu specyficznie obejmuje występujące w przyrodzie białka, jak również peptydy, które wytwarza się rekombinacyjnie lub syntetycznie. Termin „fragment polipeptydu odnosi się do część polipeptydu, np. takiego fragmentu, który wykazuje co najmniej jedną przydatną sekwencję przy wiązaniu receptora. Termin „funkcjonalne fragmenty polipeptydu odnosi się do wszystkich fragmentów polipeptydu zachowujących aktywność polipeptydu. Biologicznie funkcyjne peptydy mogą obejmować także białka fuzyjne, w których dany peptyd skondensowano z innym peptydem, który nie zmniejsza jego pożądanej aktywności.

PYY: polipeptyd peptydu YY otrzymany lub pochodzący od dowolnego gatunku. Zatem, PYY obejmuje ludzki polipeptyd o pełnej długości (jak przedstawiono dla numeru identyfikacyjnego sekwencji: 1) i odmiany gatunkowe PYY, obejmujące np. PYY myszy, chomika, kury, krowy, szczura i psa (Numer identyfikacyjny sekwencji: 5-12). W jednym rozwiązaniu, agoniści PYY nie obejmują NPY. PYY obejmuje również PYY3-36. „Agonista PYY oznacza dowolny związek, który łączy się z receptorem, który specyficznie łączy się z PYY i daje efekty PYY. W jednym rozwiązaniu, agonista PYY oznacza związek, która wpływa na spożywanie pokarmu, liczbę spożytych kalorii lub apetyt i/lub który łączy

PL 205 971 B1 się specyficznie w teście z zastosowaniwaniem receptora Y lub współzawodniczy w wiązaniu z PYY, tak jak w konkurencyjnym test wiązania ze znakowanym PYY. Agoniści PYY obejmują między innymi związki łączące się z receptorem Y2.

Oczyszczony w znacznym stopniu: Polipeptyd zasadniczo wolny od innych białek, lipidów, węglowodanów lub innych substancji, do których jest naturalnie przyłączony. Przykładowo, polipeptyd można być w co najmniej 50%, 80% lub 90%-ach wolny od innych białek, lipidów, węglowodanów lub innych substancji, do których jest naturalnie przyłączony.

Terapeutycznie skuteczna ilość: Dawka wystarczająca do zapobiegnięcia rozwojowi lub do spowodowania cofania się zaburzenia lub która zdolna jest do złagodzenia oznak lub objawów zaburzenia lub zdolna jest do wywołania pożądanego efektu. W kilku rozwiązaniach, efekt terapeutyczny PYY lub jego agonisty oznacza ilość wystarczającą do hamowania lub zatrzymania zwiększania masy ciała lub ilość wystarczającą do zmniejszenia apetytu lub ilość wystarczającą do zmniejszenia liczby spożywanych kalorii lub spożywania pokarmu lub zwiększenia wydatkowania energii.

Jeśli nie wyjaśniono inaczej, wszystkie techniczne i naukowe terminy tu zastosowane mają takie same znaczenie jak to jest powszechnie rozumiane przez fachowca w dziedzinie. Zastosowane terminy w liczbie pojedynczej obejmują odniesienia w liczbie mnogiej, jeśli kontekst wyraźnie nie wskazuje inaczej.

Podobnie, słowo „lub w zamierzeniu obejmuje „i jeśli kontekst wyraźnie nie wskazuje inaczej. Ponadto, zrozumiałe jest, że wszystkie wymiary zasad lub wymiary aminokwasów oraz wszystkie wartości względnej masy cząsteczkowej lub wartości masy cząsteczkowej, dla kwasów nukleinowych lub polipeptydów podane są w przybliżeniu i zamieszczono je dla celów ilustracyjnych. Chociaż metody i materiały podobne lub odpowiadające tym, które tu opisano, można stosować w praktyce lub testach według tego ujawnienia, to odpowiednie metody i materiały opisano poniżej.

Termin „zawiera oznacza „obejmuje. Wszystkie publikacje, zgłoszenia patentowe, opisy patentowe i inne odnośniki litraturowe tu wymienione załącza się na zasadzie odsyłacza w całości.

W przypadku niezgodności, niniejszy opis obejmujący wyjaśnienia terminów będzie stanowił odniesienie. Ponadto, materiały, metody i przykłady podano tylko dla ilustracji, bez ograniczania zakresu.

Sposoby zmieniania ilości spożywanego pokarmu, apetytu, liczby spożytych kalorii i wydatkowania energii

Ujawniono sposób zmniejszania ilości spożywanego pokarmu obejmujący obwodowe podawanie pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub agonisty PYY. W jednym rozwiązaniu, podawanie PYY lub agonisty PYY, prowadzi do zmniejszenia ilości, całkowitej masy lub całkowitej objętości pożywienia. W innym rozwiązaniu, podawanie PYY lub jego agonisty, prowadzi do ograniczenia spożywania składników pokarmowych, takiego jako ograniczenie spożywania lipidów, węglowodanów, cholesterolu lub białek. W którejkolwiek z ujawnionych tu metod, można podawać korzystny związek PYY3-36. Ujawnienie to obejmuje odpowiednie zastosowania PYY lub jego agonisty do wytwarzania leku dla wymienionych celów i obejmuje zastosowanie PYY3-36.

Ujawniono również sposób ograniczania liczby spożytych kalorii obejmujący obwodowe podawanie pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub agonisty PYY. W jednym rozwiązaniu, całkowitą liczbę spożytych kalorii zmniejsza się przez obwodowe podawanie PYY w terapeutycznie skutecznej ilości. W innych rozwiązaniach, zmniejsza się liczbę kalorii w wyniku spożycia specyficznego składnika pożywienia, takiego jak, lecz nie ograniczając do nich, lipidy, węglowodany, cholesterol lub białka.

W dodatkowym rozwiązaniu, ujawniono sposób zmniejszania apetytu przez podawanie w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty. Poziom apetytu można zmierzyć dowolnymi sposobami znanymi fachowcom w dziedzinie. Przykładowo, obniżenie apetytu można oszacować przy zastosowaniu oceny psychologicznej. W tym rozwiązaniu, podawanie PYY prowadzi do zmiany w dostrzeganym poczuciu głodu, sytości, i/lub uczuciu pełności w żołądku. Poczucie głodu można oszacować dowolnymi sposobami znanymi fachowcom w dziedzinie. W jednym rozwiązaniu, poczucie głodu oszacowano stosując testy psychologiczne, takie jak ocena poczucia głodu i percepcja czuciowa posługując się kwestionariuszem, takim jak, lecz nie ograniczając do niego, kwestionariusz wizualnej skali analogowej (VAS) (patrz rozdział Przykłady). W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, poczucie głodu oszacowano uzyskując odpowiedzi na pytania dotyczące ochoty na jedzenie, napój, spodziewanego spożycia pokarmu, nudności i wrażeń dotyczących zapachu lub smaku.

Ujawniono też sposób zmieniania metabolizmu energetycznego pacjenta. Sposób obejmuje obwodowe podawanie pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub jego agonisty, prowaPL 205 971 B1 dzącego do zmiany wydatkowania energii. Energia zużytkowywana jest we wszystkich procesach fizjologicznych. Organizm może zmieniać stopień wydatkowania energii bezpośrednio, modulując skuteczność tych procesów lub zmieniając liczbę i własności przebiegających procesów. Przykładowo, w trakcie trawienia organizm zużywa energię przemieszczając pożywienie wzdłuż jelita i trawiąc pożywienie i wewnątrz komórek skuteczność metabolizmu komórkowego może się zmieniać w celu uzyskania większej lub mniejszej ilości ciepła. Ujawniono dowolne manipulacje na układzie jądra łukowatego, które powodują skoordynowane zmiany spożywania pokarmu i odwrotnie zmieniają wydatkowanie energii. Wydatkowanie energii jest wynikiem metabolizmu komórkowego, syntezy białek, tempa metabolizmu i zużytkowania kalorii. Zatem, w tym rozwiązaniu, podawanie obwodowe PYY prowadzi do zwiększonego wydatkowania energii i obniżonej skuteczności wykorzystania kalorii. W jednym rozwiązaniu, pacjentowi podaje się PYY w terapeutycznie skutecznej ilości lub jego agonistę, zwiększając tym samym wydatkowanie energii.

W kilku rozwiązaniach, PYY (np. PYY3-36) lub jego agonistę stosuje się w celu kontrolowania masy ciała i leczenia, zmniejszenia lub zapobiegania otyłości, w szczególności któregokolwiek lub wielu spośród takich jak: zapobieganie i ograniczanie zwiększania masy ciała, wywoływanie i wzmacnianie obniżenia masy ciała i zmniejszanie otyłości ocenianych przy zastosowaniu wskaźnika masy ciała. Ujawniono zastosowania PYY lub jego agonisty w kontrolowaniu któregokolwiek lub wielu odczuć takich jak apetyt, sytość i poczucie głodu, w szczególności takich jak: zmniejszanie, tłumienie i hamowanie apetytu, wywoływanie, zwiększanie, wzmaganie i wzmacnianie sytości i poczucia sytości i zmniejszanie, hamowanie i tłumienie głodu i poczucia głodu. Przedstawiono zastosowania PYY i jego agonisty w utrzymaniu któregokolwiek lub wielu czynników spośród takich jak pożądana masa ciała, pożądany wskaźnik masy ciała, pożądany wygląd i dobry stan zdrowia.

Pacjentem może być każdy pacjent, zarówno człowiek jak i inny ssak. Zatem, pacjentem może być człowiek lub może być nim naczelny nie będący człowiekiem, zwierzęta hodowlane takie jak świnie, bydło i drób, zwierzę sportowe lub zwierzęta domowe takie jak psy, koty, konie, chomiki, gryzonie lub zwierzęta z ogrodów zoologicznych takie jak lwy, tygrysy lub niedźwiedzie.

Otyłość w chwili obecnej jest słabo dającym się leczyć, przewlekłym, w istocie nieuleczalnym zaburzeniem metabolicznym. Terapeutyczny lek przydatny przy obniżaniu masy ciała otyłych osób może mieć znaczący korzystny wpływ na ich zdrowie. Zatem, pacjentem może być, między innymi, pacjent z nadwagą lub otyły. W jednym rozwiązaniu, u pacjenta występuje lub jest on zagrożony zaburzeniem, w którym otyłość lub nadwaga stanowi czynnik ryzyka dla zaburzenia. Zaburzenia, o których mowa, obejmują między innymi chorobę wieńcową, (obejmującą, między innymi, nadciśnienie, miażdżycę naczyń, zastoinowe uszkodzenie serca i dyslipidemię), udar, chorobę pęcherzyka żółciowego, zapalenie kości i stawów, bezdech periodyczny we śnie, zaburzenia rozrodcze takie jak, między innymi, zespół jajnika policystycznego, nowotwory (np. rak sutka, prostaty, okrężnicy, endometrialny, nerki i przełyku), żylaki, rogowacenie czarne, egzemę, nietolerancję ćwiczeń fizycznych, oporność na insulinę, hipercholesterolemię nadciśnieniową, kamicę żółciową, zapalenie kości i stawów, uszkodzenie ortopedyczne, oporność na insulinę (taką jak, między innymi, cukrzycę typu 2 i zespół X) i chorobę zakrzepowo-zatorową (Kopelman, Nature 404: 635-43; Rissanen i in., British Med. J. 301, 835, 1990).

Inne zaburzenia towarzyszące obejmują także depresję, niepokój, ataki paniki, migreny, PMS, przewlekłe stany bólowe, fibromyalgię, bezsenność, impulsywność, natręctwa myślowe i czynności przymusowe i drgawki kloniczne mięśni. Otyłość jest uznanym czynnikiem ryzyka zwiększonego występowania powikłań przy znieczuleniu ogólnym (np. Kopelman, Nature 404: 635-43, 2000). Zmniejsza ona długość życia i niesie ze sobą poważne ryzyko chorób towarzyszących.

Inne choroby lub zaburzenia związane z otyłością obejmują wady wrodzone (otyłość matki wiąże się ze zwiększonym występowaniem uszkodzeń cewy nerwowej), zespół cieśni nadgarstka (CTS), przewlekłą niewydolność żylną (CVI), senność dzienną, zakrzepicę żył głębokich (DVT), ostatnie stadium choroby nerek (ESRD), dnę, zaburzenia termiczne, upośledzoną odpowiedź immunologiczną, upośledzone działanie układu oddechowego, bezpłodność, chorobę wątroby, ból dolnego odcinka pleców, powikłania poporodowe i ginekologiczne, zapalenie trzustki, jak również przepukliny brzuszne, rogowacenie czarne, nieprawidłowości endokrynne, przewlekłe niedotlenienie i hiperkapnię, objawy dermatologiczne, słoniowacizna, odpływ żołądkowo-przełykowy, ostrogi, obrzęk kończyn dolnych, olbrzymie piersi (powodującą znaczne problemy takie jak ból związany z wrzynaniem się w ciało ramiączek biustonosza, uszkodzenie skóry, bóle szyi, długo utrzymujący się przykry zapach i infekcje fałdów skóry pod piersiami, itp.), dużą masę przedniej ściany brzucha (zapalenie tkanki podskórnej brzucha z częstym zapaleniem tkanki podskórnej, utrudnione chodzenie, powodujące częste infekcje,

PL 205 971 B1 przykry zapach, trudności w ubieraniu się, ból dolnego odcinka pleców), chorobę układu kostnomięśniowego, guz rzekomy mózgu (lub łagodne nadciśnienie śródczaszkowe) i przesuwającą się przepuklinę rozworu przełykowego.

Ujawniono zastosowanie PYY do wytwarzania leku do leczenia, zapobiegania, polepszania lub łagodzenia stanów lub zaburzeń spowodowanych, skomplikowanych lub nasilonych przez względnie dużą dostępność środków odżywczych.

Przez „stan lub zaburzenie, które można złagodzić zmniejszając dostępność kaloryczną (lub środków odżywczych) rozumie się dowolny stan lub zaburzenie u pacjenta spowodowane, skomplikowane lub nasilone przez względnie dużą dostępność środków odżywczych lub które można złagodzić redukując dostępność środków odżywczych, np. ograniczając spożywanie pokarmu. Pacjenci, którzy są oporni na insulinę, nie tolerują glukozy lub cierpią na dowolną postać cukrzycy (np. typ 1, 2 lub cukrzycę ciążową) mogą również odnieść korzyść z tego ujawnienia.

Takie stany lub zaburzenia oznaczają zaburzenia związane ze zwiększoną liczbą spożytych kalorii, opornością na insulinę lub nietolerancję glukozy i obejmują między innymi otyłość, cukrzycę, obejmującą cukrzycę typu 2, zaburzenia łaknienia, zespoły oporności na insulinę i chorobę Alzheimera.

W innym przypadku pacjentem jest pacjent pragnący zmniejszyć masę swego ciała, kobieta czy mężczyzna, każdy kto pragnie zmienić swój wygląd. W jeszcze innym przypadku, pacjentem jest pacjent pragnący zmniejszyć odczucie głodu, taki jak, między innymi, osoba wykonująca przez długi czas zadanie wymające dużego poziomu koncentracji (np. żołnierze na służbie, kontrolerzy lotów lub kierowcy ciężarówek na dalekich trasach, itp.).

Wynalazek dotyczy zastosowania PYY lub jego antagonisty do kontrolowania spożycia pokarmu u ssaka, w szczególności w celu zwiększenia, wspomagania lub pobudzania spożywania pokarmu. Ujawniono również zastosowanie PYY lub jego antagonisty do kontrolowania masy ciała i leczenia lub zapobiegania wyniszczenia lub anoreksji, w szczególności takich jak: wywoływanie, wzmacnianie i zwiększanie przyrostu masy ciała, zmniejszanie, hamowanie i zapobieganie spadkowi masy ciała oraz zwiększanie masy ciała oszacowane przy zastosowaniu wskaźnika masy ciała. Wynalazek dotyczy zastosowania antagonisty PYY lub PYY3-36 do kontrolowania apetytu, sytości i poczucia głodu, w szczególności do zwiększania, wywoływania i wzmacniania apetytu, zmniejszania, hamowania lub zapobiegania sytości i poczucia sytości, zwiększania, podwyższania i wzmocnienia głodu i poczucia głodu.

Zwiększony przyrost masy ciała ciała może być pożądany dla celów rynkowych w hodowli zwierząt. Zatem, antagonistę PYY można stosować u ludzi, zwierząt domowych i innych obiektywnie lub subiektywnie wartościowych zwierząt, np. koni. Antagonistów PYY można stosować w celu pobudzania apetytu i zwiększenia przyrostu masy ciała przy słabym apetycie i utracie masy ciała lub gdy może dojść do utraty masy ciała. Specyficzne, nieograniczające przykłady obejmują zastosowanie podczas choroby, po urazie przypadkowym lub chirurgicznym (np. oparzenia i szczególnie ciężkie oparzenia), w trakcie rekonwalescencji u osób w podeszłym wieku i w anoreksji i bulimii oraz w innych stanach wyniszczenia. Pobudzenie apetytu i zwiększenie masy ciała można być szczególnie pożądane w specyficznych stanach, np. w kacheksji (wyniszczeniu) u pacjentów z AIDS i nowotworem.

Odpowiednią postać podawania może najlepiej określić pacjent lub lekarz. W jednym rozwiązaniu, kompozycje farmaceutyczne zawierające PYY lub jego agonistę lub jego antagonistę, korzystnie przygotowuje się w jednostkowej postaci dawkowania, odpowiedniej dla samodzielnego stosowania dokładnych dawek. PYY lub jego agonistę w skutecznej ilości można podawać w dawce pojedynczej lub wielokrotnej, np. codziennie, w trakcie trwania leczenia. W jednym rozwiązaniu, PYY podaje się ilekroć pożądany jest efekt (np. hamowanie apetytu, ograniczone spożycie pokarmu lub obniżenie liczby spożywanych kalorii). W innym rozwiązaniu, PYY lub jego analog podaje się ilekroć pożądany jest efekt, na krótko przed oczekiwanym działaniem, między innymi na około 10 minut, około 15 minut, około 30 minut, około 60 minut, około 90 minut lub około 120 minut. W innym rozwiązaniu, wykorzystywany jest czas uwalniania preparatu.

W jednym rozwiązaniu, PYY lub jego agonistę w terapeutycznie skutecznej ilości podaje się w postaci pojedynczej dawki uderzeniowej, w postaci bolusa lub jako dawki uderzeniowe podawane przez określony czas. Zatem, w dawkach uderzeniowych, stosuje się podawanie PYY w bolusie, po którym następuje okres, w którym pacjentowi nie podaje się PYY, po czym podaje się w bolusie drugą dawkę.

W specyficznych, nieograniczających przykładach, dawki uderzeniowe PYY podaje się przez dzień, przez tydzień lub przez miesiąc.

PL 205 971 B1

Terapeutycznie skuteczna ilość PYY lub jego agonisty będzie zależała od zastosowanej cząsteczki, leczonego pacjenta, stanu zaawansowania i typu schorzenia oraz sposobu podawania.

Przykładowo, terapeutycznie skuteczna ilość PYY lub jego agonisty może zmieniać się od około 0,01 μg na kilogram (kg) masy ciała do około 1 g na kg masy ciała, tak jak około 1 ug do około 5 mg na kg masy ciała lub około 5 μg do około 1 mg na kg masy ciała. W innym rozwiązaniu, PYY lub jego agonistę podaje się pacjentowi w dawce 0,5 do 135 pikomoli (pmol) na kg masy ciała lub około 72 pmoli na kg masy ciała. W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, około 5 do około 50 nmol podaje się w postaci zastrzyku podskórnego, tak jak około 2 do około 20 nmoli lub około 10 nmoli podaje się w postaci zastrzyku podskórnego. Dokładną dawkę łatwo mogą określić fachowcy w dziedzinie w oparciu o moc stosowanego specyficznego związku (takiego jak polipeptyd PYY lub agonista), wieku, masy ciała, płci i stanu fizjologicznego pacjenta. Dawka agonisty może stanowić molowy równoważnik terapeutycznie skutecznej dawki PYY lub PYY3-36.

Kompozycje lub kompozycje farmaceutyczne można podawać dowolnie, obejmując podawanie dożylne, dootrzewnowe, podskórne, podjęzykowe, przezskórne, domięśniowe, doustne, miejscowe, dośluzówkowe lub poprzez inhalację płucną. Kompozycje przydatne można dogodnie przygotować w postaci preparatów odpowiednich do podawania pozajelitowego (obejmującego podawanie dożylne, domięśniowe i podskórne), donosowego lub doustnego. Stosowany tu termin „pozajelitowo odnosi się do podawania obejmując zastrzyk i wlew dożylny, domięśniowy, dootrzewnowy, domostkowy, podskórny i dostawowy. PYY, obejmujący PYY3-36, agonistę PYY lub antagonistę PYY, można podawać podskórnie. W dziedzinie dobrze wiadomo, że samodzielnie łatwo można podawać iniekcje podskórne.

W pewnych przypadkach, dogodne będzie przygotowanie PYY lub agonisty PYY i innego środka ograniczającego spożywanie pokarmu, obniżającego poziom glukozy w osoczu lub zmieniającego poziom lipidów we krwi, w jednej kompozycji lub roztworze do podawania razem. W innych przypadkach, bardziej korzystne może być zastosowanie dodatkowego środka oddzielne od PYY lub agonisty PYY.

Odpowiednią formę podawania najlepiej może określić lekarz dla każdego pacjenta indywidualnie. Różne farmaceutycznie dopuszczalne nośniki i ich preparaty opisano w typowych traktatach o preparatyce, np. Remington's Pharmaceutical Sciences autorstwa E. W. Martin'a, również Wang, Y. J. i Hanson, M. A., Journal of Parenteral Science and Technology, Technical Report nr 10, Supp. 42: 28, 1988.

PYY, agoniści PYY i antagoniści PYY przydatne w ujawnionych sposobach mogą być przygotowane w postaci kompozycji do podawania pozajelitowego, np. zastrzyku lub wlewu. Korzystnie, zawiesza się je w wodnym nośniku, np. w izotonicznym roztworze buforu przy pH około 3,0 do około 8,0, korzystnie przy pH około 3,5 do około 7,4, 3,5 do 6,0 lub 3,5 do około 5,0. Przydatne bufory obejmują bufory cytrynian sodu-kwas cytrynowy i fosforan sodu-kwas fosforowy i octan sodu/kwas octowy.

Preparat o przedłużonym uwalnianiu w postaci typu depotu można stosować tak, aby preparat w terapeutycznie skutecznych ilościach przenikał do krwiobiegu przez wiele godzin lub dni po przezskórnym zastrzyku lub podaniu.

Ponieważ PYY i agoniści są amfoteryczne, można je stosować w postaci wolnych zasad, w postaci soli addycyjnych z kwasami lub w postaci soli metali. Sole muszą, być oczywiście farmaceutycznie dopuszczalne i będą one obejmować sole metali, szczególnie alkalicznych i sole metali ziem alkalicznych, np. sole potasowe lub sodowe. Dostępnych jest wiele farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych z kwasami. Takie produkty można łatwo przygotować stosując metody dobrze znane fachowcom w dziedzinie.

Do zastosowania przez lekarza, kompozycje można przygotować w jednostkowej postaci dawkowania zawierającej ilość PYY lub agonisty PYY łącznie z lub bez innej substancji czynnej, np. środka zmniejszającego spożywanie pokarmu, obniżającego poziom glukozy w osoczu lub zmieniającego poziom lipidów we krwi. Podawanie można rozpocząć ilekroć pożądane będzie ograniczenie dostępności środka odżywczego, spożywania pokarmu, obniżenie masy ciała, poziomu glukozy we krwi lub lipidów w osoczu, np. przy pierwszej oznace objawów zaburzeń związanych z nadmierną masą ciała lub krótko po diagnozie otyłości, cukrzycy lub zespołu oporności na insulinę.

Terapeutycznie skuteczne ilości PYY lub agonisty PYY do zastosowania przy zmniejszaniu dostępności środka odżywczego są takie, które tłumią apetyt w pożądanym stopniu. Jak wiadomo fachowcom w dziedzinie, skuteczna ilość środka terapeutycznego będzie się zmieniać w zależności od wielu czynników obejmujących moc poszczególnego związku, wiek i masę ciała pacjenta, kondycję fizyczną pacjenta, poziom cukru we krwi, pożądaną masę ciała i inne czynniki. Podobnie, terapeutycznie skuteczne ilości antagonisty PYY do zastosowania przy zwiększaniu dostępności środka od16

PL 205 971 B1 żywczego stanowią te, które zwiększają apetyt w pożądanym stopniu. Jak wiadomo fachowcom w dziedzinie, skuteczna ilość tego środka terapeutycznego będzie się takż e zmieniać w zależności od wielu czynników obejmujących moc poszczególnego związku, wiek i masę ciała pacjenta, kondycję fizyczną pacjenta, poziom cukru we krwi, pożądaną masę ciała i inne czynniki. Podawanie można rozpocząć ilekroć pożądane będzie zwiększenie dostępności środka odżywczego, spożywania pokarmu, masy ciała, glukozy we krwi lub obniżenie poziomu lipidów w osoczu, tak jak, między innymi, przy pierwszej oznace objawów anoreksji lub na początku spadku masy ciała spowodowanego AIDS.

Optymalny preparat i sposoby podawania pacjentowi PYY, agonistów PYY i antagonistów PYY zależą od czynników znanych w dziedzinie takich jak konkretna choroba lub zaburzenie, pożądany efekt i typ pacjenta. Choć PYY, agonistów PYY i antagonistów PYY typowo będzie się stosować do leczenia ludzi, można je będzie także stosować do leczenia podobnych lub identycznych chorób u innych kręgowców, takich jak inne naczelne, zwierzęta hodowlane, takie jak świnie, bydło i drób oraz zwierzęta sportowe i zwierzęta domowe takie jak konie, psy i koty.

Jako leki farmaceutyczne PYY, agonistów PYY i antagonistów PYY można podawać bezpośrednio stosując dowolną odpowiednią technikę, obejmującą podawanie pozajelitowe, donosowe, doustne lub absorpcję poprzez skórę. Specyficzne podawanie każdego środka będzie zależało np. od historii choroby zwierzęcia.

Do podawania pozajelitowego, w jednym rozwiązaniu, PYY, agonistów PYY i antagonistów PYY można komponować na ogół przez zmieszanie przy pożądanym stopniu czystości, w jednostce dawkowania do wstrzykiwania (roztwór, zawiesina lub emulsja), z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, tj., nietoksycznym dla biorców w stosowanych dawkach i stężeniach i kompatybilnym z innymi składnikami preparatu. „Farmaceutycznie dopuszczalny nośnik odnosi się do nietoksycznego stałego, półstałego lub płynnego wypełniacza, rozcieńczalnika, środka opłaszczającego lub preparatu pomocniczego dowolnego typu. Przykładowo, preparat korzystnie nie obejmuje czynników utleniających i innych związków, o których wiadomo, ż e są szkodliwe dla PYY i agonistów PYY.

Na ogół, preparaty wytwarza się przez kontaktowanie PYY, agonisty PYY lub antagonisty PYY, równomiernie i dokładnie z płynnymi nośnikami lub silnie rozdrobnionymi nośnikami stałymi lub z obydwoma. Następnie, jeśli to konieczne, produkt formuje się w pożądaną postać preparatu. Korzystnie nośnikiem jest nośnik do podawania pozajelitowego, korzystniej roztwór izotoniczny z krwią biorcy. Przykłady takich rozczynników obejmują wodę, solankę, roztwór Ringer'a i roztwór dekstrozy. Przydatne są również niewodne rozczynniki takie jak utwardzone oleje i oleinian etylu, jak również liposomy.

PYY, antagonistów PYY i agonistów PYY także odpowiednio podaje się przy zastosowaniu układów przedłużonego uwalniania. Odpowiednie przykłady PYY i agonistów PYY o przedłużonym uwalnianiu obejmują odpowiednie polimeryczne substancje (takie jak np. pół-przepuszczalne matryce polimerowe w postaci formowanych artykułów, np. błon lub mikrokapsułek), odpowiednie substancje hydrofobowe (np. w postaci emulsji w dopuszczalnym oleju) lub żywice jonowymienne i trudno rozpuszczalne pochodne (takie jak np. trudno rozpuszczalna sól). Kompozycje PPY, antagonisty PYY i agonisty PYY o przedłużonym uwalnianiu można podawać doustnie, doodbytniczo, pozajelitowo, dozbiornikowo, dopochwowo, dootrzewnowo, miejscowo (jak przy zastosowaniu proszków, maści, żeli, kropli lub opatrunku przezskórnego), przypoliczkowo lub jako spray doustny lub donosowy.

Matryce o przedłużonym uwalnianiu obejmują polilaktydy (opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 3,773,919, EP 58481), kopolimery kwasu L-glutaminowego i gamma-etylo-L-glutaminianu (Sidman i in., Biopolymers 22: 547-556, 1983, poli(metakrylanu 2-hydroksyetylu)); (Langer i in., J. Biomed. Mater. Res. 15: 167-277, 1981; Langer, Chem. Tech. 12: 98-105, 1982, octan etylenowinylu (Langer i in., Id.) lub kwas poli-D-(-)-3-hydroksymasłowy (EP 133988).

PYY, antagoniści PYY i agoniści PYY o przedłużonym uwalnianiu obejmują PPY i agonistów PYY liposomowych (Langer, Science 249: 1527-1533, 1990; Treat i in., w Liposomes in the Therapy of Infectious Disease and Cancer, Lopez-Berestein i Fidler (redaktorzy), Liss, New York, str. 317-327 i 353-365, 1989). Liposomy zawierają ce peptyd PPY i analogi peptydu wytwarza się metodami znanymi jako takie: DE 3218121; Epstein i in., Proc. Natl. Acad. Sci U.S.A. 82: 3688-3692, 1985; Hwang i in., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 77: 4030-4034, 1980; EP 52,322; EP 36,676; EP 88046; EP 143949; EP 142641; Japoński opis patentowy numer zgłoszenia 83-118008; opis patentowy St. Zjedn. Ameryki

US 4485045, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 4544545 i EP 102324.

Zwykle liposomy są małe (około 200-800 A) jednowarstwowe, w których zawartość lipidów jest powyżej około 30 procent molowych cholesterolu a wybraną proporcję reguluje się w celu optymalnej wydajności.

PL 205 971 B1

Preparaty do podawania można odpowiednio skomponować uzyskując kontrolowane uwalnianie PYY, antagonistów PYY i agonistów PYY. Przykładowo, kompozycje farmaceutyczne mogą występować w postaci cząstek zawierających biodegradowalny polimer i/lub żelujący polisacharyd i/lub polimer przylegający do struktur biologicznych, amfifilowy polimer, środek modyfikujący właściwości powierzchni rozdziału cząstek i farmakologicznie substancji czynnej. Kompozycje te wykazują pewne cechy biokompatybilności, które umożliwiają kontrolowane uwalnianie substancji czynnej (opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5700486).

W dodatkowym rozwią zaniu, PPY, antagonistów PYY i agonistów PYY dostarcza się stosują c pompę (Langer, Sefton, CRC Crit. Ref. Biomed. Eng. 14: 201, 1987; Buchwald i in., Surgery 88: 507, 1980; Saudek i in., N. Engl. J. Med. 321: 574, 1989) lub ciągłe wlewy podskórne, np. stosując minipompę. Stosować można również worek z roztworem do podawania dożylnego. Kluczowym czynnikiem przy wyborze odpowiedniej dawki jest otrzymany wynik, oszacowany przez zmniejszenie całkowitej masy ciała lub proporcji tłuszczu do beztłuszczowej masy ciała lub przy zastosowaniu innych kryteriów pomiaru kontroli lub zapobiegania otyłości lub zapobiegania stanom związanym z otyłością, odpowiednio według uznania lekarza. Inne układy kontrolowanego uwalniania omówił Langer w ankiecie (Science 249: 1527-1533, 1990).

Zgodnie z innym aspektem ujawnienia, PYY, antagonistów PYY i agonistów PYY dostarcza się przy zastosowaniu implantowanej pompy, opisanej, np. w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 6,436,091, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,939,380, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,993,414.

Wszczepialne urządzenia do wlewu leku stosuje się w celu umożliwienia pacjentom stałego i długotrwałego dawkowania lub wlewu leku lub dowolnego innego środka terapeutycznego. W istocie, takie urządzenie można zakwalifikować jako aktywne lub bierne.

Urządzenia do aktywnego lub programowanego wlewu leku zaopatrzone są w pompę lub układ dozujący w celu dostarczania leku do pacjenta. Przykładem takiego obecnie dostępnego urządzenia do aktywnego wlewu leku jest programowana pompa Medtronic SynchroMed™. Takie pompy typowo składają się ze zbiornika leku, pompy perystaltycznej do wypompowania leku ze zbiornika i portu cewnika do transportu wypompowanego leku ze zbiornika poprzez pompę do organizmu pacjenta. Takie urządzenia także typowo zawierają baterię zasilającą pompę jak również moduł elektroniczny kontrolujący szybkość przepływu przez pompę. Pompa Medtronic SynchroMed™ zawiera ponadto antenę umożliwiającą zdalne programowanie pompy. Urządzenia do biernego wlewu leku, przeciwnie, nie zawierają pompy, lecz raczej oparte są na ciśnieniowym zbiorniku leku do dostarczania leku. Zatem, takie urządzenia wydają się być zarówno mniejsze jak również tańsze w porównaniu z aktywnymi urządzeniami. Przykład takiego urządzenia obejmuje Medtronic IzoMed™. Urządzenie to dostarcza pacjentowi lek wykorzystując siłę dostarczoną przez zbiornik ciśniniowy zainstalowany wewnątrz jednostki kontroli przepływu.

Pompę do implantowania można całkowicie wszczepić pod skórę pacjenta, tym samym unikając potrzeby zainstalowania przezskórnego cewnika. Te implantowane pompy mogą dostarczać pacjentowi PYY, antagonistę PYY lub agonistę PYY z szybkością stałą lub programowalną np. podając dawki uderzeniowe w czasie lub w porze posiłku. Pompy o szybkości stałej lub programowalnej opierają się na technologii zmiany faz lub perystaltycznej. Gdy wymagana jest stała, nie zmieniająca się szybkość dostarczania, wówczas do długotrwałego dostarczania leku w implancie dobrze nadaje się pompa o stałej szybkości. Jeśli oczekuje się zmian w szybkości wlewu, zamiast układu pomp o stałej szybkości można stosować pompę programowalną. Pompy osmotyczne mogą być znacznie mniejsze niż inne pompy o stałej lub programowalnej szybkości, ponieważ ich szybkość wlewu może być bardzo mała. Przykład takiej pompy ujawniono szczegółowo w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5,728,396.

Do podawania doustnego, kompozycje farmaceutyczne mogą być w postaci np. tabletek lub kapsułek otrzymanych typowymi metodami z farmaceutycznie dopuszczalnymi rozczynnikami takimi jak środki wiążące (np. wstępnie zżelowana skrobia kukurydziana, poliwinylpirolidon lub hydroksypropylo-metyloceluloza), wypełniacze (np. laktoza, makrokrystaliczna celuloza lub wodrofosforan wapnia), lubrikanty (np. stearynian magnezu, talk lub krzemionka), substancje dezintegrujące (np. skrobia ziemniaczana lub glikolan sodowy skrobii) lub środki zwilżające (np. laurylosiarczan sodu). Tabletki można powlekać metodami dobrze znanymi w dziedzinie. Płynne preparaty do podawania doustnego mogą być w postaci np. roztworów, syropów lub zawiesin lub mogą występować w postaci suchego produktu do odtworzenia w wodzie lub innym odpowiednim rozczynniku przed użyciem. Takie płynne

PL 205 971 B1 preparaty można wytworzyć typowymi sposobami z farmaceutycznie dopuszczalnymi dodatkami takimi jak emulgatory (np. syrop sorbitolowy, pochodne celulozy lub uwodorniane tłuszcze jadalne), środki emulgujące (np. lecytyna lub guma arabska), niewodne rozczynniki (np. olej migdałowy, oleiste estry, alkohol etylowy lub frakcjonowane oleje roślinne) i środki konserwujące (np. metyl lub propylo-p-hydroksybenzoesany lub kwas sorbinowy). Preparaty mogą także zawierać, jeśli wymagane, sole buforowe, środki smakowe, barwiące i środki słodzące.

Do podawania wziewnego, stosowane związki dogodnie dostarcza się w postaci sprayu aerozolowego z pojemników ciśnieniowych lub rozpylacza, z zastosowaniem odpowiedniego propelentu, np. dichlorodifiuorometanu, trichlorofluoro-metanu, dichlorotetrafluoroetanu, ditlenku węgla lub innego odpowiedniego gazu. W przypadku aerozolu pod ciśnieniem jednostkową postać dawkowania można określić stosując zawór dawkujący odmierzoną ilość. Przykładowo, żelatynowe kapsułki i naboje do zastosowania w inhalatorze lub insuflatorze można komponować umieszczając mieszankę proszkową związku i odpowiedniego podłoża proszkowego takiego jak laktoza lub skrobia.

Związki można także skomponować w kompozycje do podawania doodbytniczego takie jak czopki lub enemy retencyjne np. zawierające typowe podłoża czopkowe takie jak masło kakaowe lub inne glicerydy.

Oprócz uprzednio opisanych preparatów, związki można także skomponować w postaci depotu. Takie długo działające preparaty można podawać metodą implantacji (np. podskórnej lub domięśniowej) lub stosując zastrzyk domięśniowy.

Zatem, związki można np. komponować z odpowiednimi substancjami polimerycznymi lub hydrofobowymi (np. w postaci emulsji w dopuszczalnym oleju) lub żywicami jonowymiennymi lub jako trudno rozpuszczalne pochodne, np. trudno rozpuszczalna sól.

Kompozycje farmaceutyczne zawierające jako substancję czynną PYY lub jego agonistę lub antagonistę PYY, jak to tu opisano, prawidłowo będzie się komponować z odpowiednim stałym lub płynnym nośnikiem, zależnie od wybranego konkretnego sposobu podawania. Farmaceutycznie dopuszczalne nośniki i rozczynniki przydatne w ujawnieniu są typowe. Na przykład, preparaty do podawania pozajelitowego zazwyczaj zawierają płyny do wstrzykiwania będące farmaceutycznie i fizjologicznie dopuszczalnymi płynnymi rozczynnikami takimi jak woda, solanka fizjologiczna, inne zrównoważone roztwory soli, wodny roztwór dekstrozy, glicerolu lub im podobne. Rozczynniki, które można włączyć obejmują na przykład, inne białka, takie jak albumina surowicy ludzkiej lub preparaty osocza. Jeśli to pożądane, kompozycja farmaceutyczna do podawania może także zawierać mniejsze ilości nietoksycznych substancji pomocniczych, takich jak środki zwilżające lub emulgujące, środki konserwujące i bufory regulujące pH itp., np. octan sodu lub monolaurynian sorbitolu. Można dołączyć również inne środki lecznicze i farmaceutyczne, na przykład inne środki hamujące apetyt lub inhibitory proteaz. Faktyczne sposoby przygotowania takich postaci dawkowania są znane lub będą oczywiste dla fachowców w dziedzinie.

Postać dawkowania kompozycji farmaceutycznej będzie określona przez wybrany sposób podawania. Na przykład, oprócz płynów do wstrzykiwania, można stosować inhalacje, czopki i preparaty doustne. Kompozycje farmaceutyczne można wytwarzać stosując typowe procesy mieszania, granulowania, konfekcjonowania, rozpuszczania lub liofilizacji.

Preparaty doustne mogą być płynne (np. syropy, roztwory lub zawiesiny) lub stałe (np. proszki, pigułki, tabletki lub kapsułki). Przykłady kompozycji farmaceutycznych do zastosowania doustnego można otrzymać przez połączenie substancji czynnej z jednym lub więcej stałymi nośnikami, ewentualnie granulowanie uzyskanej mieszaniny i, jeśli to pożądane, obróbkę mieszaniny lub granulek, jeśli to odpowiednie z dodatkiem innych rozczynników, uzyskując rdzenie tabletek lub drażetek.

Odpowiednie nośniki obejmują wypełniacze, takie jak cukry, np. laktoza, sacharoza, mannitol lub sorbitol, preparaty celulozy i/lub fosforany wapnia, np. trifosforan wapnia lub wodorofosforan wapnia, także spoiwa, takie jak skrobie, np. skrobia kukurydziana, pszenna, ryżowa lub ziemniaczana, metyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy i/lub poliwinylopirolidon, i/lub, jeśli to pożądane, środki spulchniające, takie jak wymienione skrobie, również karboksymetyloskrobia, usieciowany poliwinylopirolidon, kwas alginowy lub jego sól, taką jak alginian sodu. Dodatkowe rozczynniki obejmują środki regulujące przepływ oraz lubrikanty, np. kwas krzemowy, talk, kwas stearynowy lub jego sole, takie jak stearynian magnezu lub wapnia i/lub glikol polietylenowy lub jego pochodne.

Kompozycje do podawania pozajelitowego obejmują odpowiednie wodne roztwory substancji czynnej w formie rozpuszczalnej w wodzie, np. w formie rozpuszczalnej w wodzie soli lub wodnych zawiesin do wstrzykiwania zawierających substancje regulujące lepkość, np. sól sodową karboksymePL 205 971 B1 tylocelulozy, sorbitol i/lub dekstran i, jeśli to pożądane, stabilizatory. Substancja czynna, ewentualnie razem z rozczynnikami, może być także w postaci liofilizatu i może być doprowadzana do postaci roztworu przed podaniem pozajelitowym przez dodanie odpowiednich rozpuszczalników. Roztwory takie jak te, które stosuje się, np. do podawania pozajelitowego można także stosować jako roztwory do wlewów.

Do inhalacji, PYY lub jego agonistę lub antagonistę PYY, podaje się w postaci aerozolu lub dyspersji w nośniku. W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, PYY lub jego agonistę podaje się w postaci aerozolu poprzez typowy zawór, taki jak, między innymi, zawór odmierząjcy dawkę, z zastosowaniem nasadki kształtowej, która służy jako element uruchamiający. Odpowiedni płynny nośnik może być także występować w preparacie, taki jak, nie ograniczając się do nich, powietrze, węglowodór, taki jak n-butan, propan, izopentan lub między innymi propelent, taki jak, lecz nie ograniczając się do niego, fluorokarbon. Ewentualnie, do preparatów do głębokiego podawania dopłucnego dołącza się również stabilizator i/lub cząstki porowate (np. opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,447,743).

Związki o słabej rozpuszczalności w układach wodnych wymagać będą zastosowania w preparacie środków rozpuszczających takich jak surfaktanty jonowe, cholany, glikol polietylenowy (PEG), etanol lub inne środki, które zastosowane do inhalacji mogą wykazywać działania niepożądane. Ponadto, sposób leczenia wymagający skutecznego dostarczania do pęcherzyków w niższych partiach płuc może wykluczać zastosowanie w preparacie pewnych środków drażniących takich jak chlorofluorokarbony i powinien obejmować minimalną liczbę wymaganych dawek. Alternatywnie, w celu uniknięcia takich ograniczeń można stosować liposomy lub cząstki hydrofobowe. W jednym rozwiązaniu, preparat do inhalacji o przedłużonym uwalnianiu zawiera kropelki aerozolu o wymiarze w przybliżeniu 1-2,1 um lub poniżej 1 um. Drobnocząsteczkowe aerozolowe liposomy i kombinacje liposom-lek do zastosowania leczniczego ujawniono uprzednio (np. patrz EP 873098545).

W jednym rozwiązaniu, w terapeutycznie skutecznej ilości podaje się PYY lub jego agonistę wraz z innym środkiem w terapeutycznie skutecznej ilości, takim jak, między innymi, z dodatkowym środkiem hamującym apetyt. Specyficzny, nieograniczający przykład dodatkowego środka hamującego apetyt obejmuje amfepramon (dietylopropion), fenterminę, mazindol i fenylopropanolaminę, fenfluramine, deksfenfluraminę i fluoksetynę. PYY i/lub agonistę PYY można podawać jednocześnie z dodatkowym środkiem hamującym apetyt lub można je podawać kolejno. Zatem, w jednym rozwiązaniu, PYY komponuje się i podaje z zastosowaniem środka hamującego apetyt w postaci pojedynczej dawki.

Ponadto, ujawniono sposób leczenia otyłości, który obejmuje podawanie otyłemu pacjentowi PYY lub agonisty PYY w terapeutycznie skutecznej ilości. Agonista PYY może wykazywać moc większą od NPY w co najmniej spożywaniu pokarmu lub opróżnianiu żołądka. PYY i/lub agonistę PYY można podawać obwodowo, jak np. w dawce pojedynczej lub podzielonej. Odpowiednie dawki pojedyncze lub podzielone obejmują między innymi 1 ug do około 5 mg lub około 0,01 ug/kg do około 500 ug/kg na dawkę. Pacjent może być oporny na insulinę lub nie tolerować glukozy lub cierpieć na obie przypadłości. Oprócz otyłości pacjent może mieć cukrzycę.

Ujawniono również sposób zmniejszania spożywania pokarmu. Sposób obejmuje podawanie otyłemu pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub agonisty PYY. Agonista PYY może mieć moc większą od NPY w co najmniej jednym, spożywaniu pokarmu lub opróżnianiu żołądka. PYY i/lub agonistę PYY można podawać obwodowo, jak np. w dawce pojedynczej lub podzielonej. Odpowiednie dawki pojedyncze lub podzielone obejmują między innymi 1 ug do około 5 mg lub około 0,01 ug/kg do około 500 ug/kg na dawkę. Pacjent może mieć cukrzycę typu II i/lub może mieć nadwagę.

Ujawnia się sposób poprawy profilu lipidowego u pacjenta. Sposób obejmuje podawanie pacjentowi w skutecznej ilości PYY lub agonisty PYY. Poprawa w profilu lipidowym obejmuje, między innymi, co najmniej jedno spośród takich jak zmniejszenie poziomu cholesterolu, zmniejszenie poziomu trójglicerydów i zwiększenie poziomu cholesterolu HDL. PYY i/lub agonistę PYY można podawać obwodowo, np. w dawce pojedynczej lub podzielonej. PYY i/lub agonistę PYY można podawać obwodowo, jak np. w dawce pojedynczej lub podzielonej. Odpowiednie dawki pojedyncze lub podzielone obejmują między innymi 1 ug do około 5 mg lub około 0,01 ug/kg do około 500 ug/kg na dawkę. Agonista PYY może mieć moc większą od NPY w co najmniej jednym, spożywaniu pokarmu lub opróżnianiu żołądka.

W innym rozwiązaniu ujawniono sposób łagodzenia stanu lub zaburzenia, które może być złagodzone przez czynnik ograniczający dostępność środka odżywczego. Sposób obejmuje podawanie pacjentowi w terapeutycznie skutecznej ilości PYY lub agonisty PYY. Odpowiednie zaburzenia obej20

PL 205 971 B1 mują którekolwiek wymienione zaburzenie. PYY i/lub agonistę PYY można podawać obwodowo, jak np. w dawce pojedynczej lub podzielonej. Odpowiednie dawki pojedyncze lub podzielone obejmują między innymi 1 μg do około 5 mg lub około 0,01 μg/kg do około 500 μg/kg na dawkę. Agonista PYY może mieć moc większą od NPY w co najmniej jednym, spożywaniu pokarmu lub opróżnianiu żołądka. Odpowiednie dawki obejmują także te, która zwiększają stężenie PYY i/lub jego agonisty znacznie powyżej podstawowego stężenia PYY, tak jak między innymi, dawka naśladująca stężenie PYY w surowicy (lub agonisty) po posiłku. Zatem, w jednym rozwiązaniu, PYY lub jego agonistę podaje się w celu uzyskania jego poziomu wywołującego zmniejszenie liczby spożywanych kalorii, spożywania pokarmu lub równoważnika apetytu ograniczającego liczbę spożywanych kalorii, spożywania pokarmu lub apetytu lub zwiększającego wydatkowanie energii, wywołanych poziomem PYY3-36 po posiłku. Specyficzne, nieograniczające przykłady dawek obejmują, między innymi, dawki wywołujące efekt objawiający się gdy poziom PYY w osoczu mieści się w zakresie od około 40 pM do około 50 pM lub od około 40 pM do około 45 pM lub do około 43 pM.

Dla wszystkich ujawnionych tu sposobów, dawka PYY lub PYY3-36 może być ustalona na bazie poziomów fizjologicznych obserwowanych po posiłku. Prawidłowy poziom krążącego PYY3-36 wynosi około 8 pmoli/litr, typowo wzrastając do około 40 do 60 pmoli/litr po posiłku. Agonistów PYY można stosować w dawkach analogicznych. Można podawać pojedynczą dawkę codziennie lub można stosować dawki podzielone (patrz powyżej). Ponieważ wykazano, że PYY3-36 jest skuteczny przez aż do 12 i nawet aż do 24 godzin po podaniu, możliwe jest podawanie dawki leku tylko dwa razy a nawet tylko jeden raz dziennie.

W jednym rozwiązaniu, przy podawaniu obwodowym, PYY, obejmujący PYY3-36 wykazuje efekt przy poziomie fizjologicznym. Inne hormony jelitowe (np. GLP), gdy podawane są obwodowo, wywierają efekt jedynie przy poziomie ponadfizjologicznym i obserwowane są działania niepożądane. Nie obserwowano takich działań niepożądanych przy zastosowaniu PYY3-36. PYY3-36 nie wpływa na receptory Y2 poprzez mózg, co mogłoby wywoływać działania niepożądane. Powinno się zauważyć, bez ograniczenia, że kolejną korzyścią ze stosowania PYY3-36 jest to, że PYY3-36 nie zwiększa ciśnienia krwi. Wpływ PYY3-36 może się utrzymywać 24 godziny. Biorcy zgłaszają zmniejszenie apetytu w tym okresie oraz odnotowano spadek spożycia pokarmu o około jedną trzecią.

W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, PYY3-36 podaje się w dawce około 1 nmola lub większej, 2 nmoli lub większej lub 5 nmoli lub większej. W tym przykładzie, dawka PYY3-36 wynosi na ogół nie więcej niż 100 nmoli, np. dawka wynosi 90 nmoli lub mniej, 80 nmoli lub mniej, 70 nmoli lub mniej, 60 nmoli lub mniej, 50 nmoli lub mniej, 40 nmoli lub mniej, 30 nmoli lub mniej, 20 nmoli lub mniej, 10 nmoli. Przykładowo, zakres dawkowania może obejmować dowolną kombinację dowolnego spośród wyspecyfikowanych niższych zakresów dawek z dowolnym spośród wyspecyfikowanych górnych zakresów dawek. Zatem, przykładowe nieograniczające zakresy dawek obejmują dawkę PYY3-36 w zakresie od 1 do 100 nmoli, od 1 do 90 moli, od 1 do 80 nmoli. Przykładowe, nieograniczające zakresy dawek obejmują, od 2 do 100 nmoli, od 2 do 90 nmoli, np. od 2 do 80 nmoli itp., od 5 nmoli do 100 moli, od 5 nmoli do 90 nmoli, od 5 nmoli do 80 nmoli, itp. Przykładowo, dawkę od około 5 do około 50 nmol można podawać tak jak, między innymi, od około 2 do około 20 nmol, np. około 10 nmol. Wybraną dawkę można podawać np. w zastrzyku, np. w postaci zastrzyku podskórnego. W jednym rozwiązaniu, dawkę 0,143 nmoli (1/7 mola) PYY lub PYY3-36 podaje się na kilogram, aby osiągnąć dawkę podobną do poziomu PYY po posiłku.

Jeśli stosuje się PYY lub jego agonistę, dawka stanowi korzystnie molowy równoważnik dawki PYY3-36, jak opisano powyżej. Dawki można obliczyć na podstawie charakterystyki pacjenta, jak np. pacjenta ważącego od 70 do 75 kg. Dokładną dawkę łatwo może określić fachowiec w dziedzinie w oparciu o moc stosowanego specyficznego związku (takiego jak polipeptyd PYY lub agonista) oraz wieku, masy, płci i stanu fizjologicznego pacjenta.

Jak tu ujawniono, w celu osiągnięcia efektu fizjologicznego można stosować naturalny peptyd PYY lub PYY3-36. Efektem tego są minimalne działania niepożądane i umożliwia to, jeśli to konieczne, długotrwałe zastosowanie. Dawka PYY lub PYY3-36 może być wyznaczana na bazie poziomu fizjologicznego obserwowanego po posiłku. Prawidłowy poziom krążącego PYY3-36 wynosi około 8 pmoli/litr, typowo wzrastając do około 40 do 60 pmoli/litr po posiłku. PYY (np. PYY3-36) i agonistów można stosować w dawkach analogicznych.

Przy leczeniu ssaka wymagającego takiego leczenia lub w wytwarzaniu leku do leczenia można wykorzystać różne zastosowania PYY lub jego agonisty lub antagonisty. PYY (np. PYY3-36) lub jego agonistę lub antagonistę powinno się podawać w ilości skutecznej do osiągnięcia ustalonego celu.

PL 205 971 B1

Pewne aspekty leczenia opisane powyżej oznaczają podejście medyczne, np. sposób leczenia otyłości. Inne, jednakże, nie odnoszą się do podejścia medycznego i stanowią element utrzymania zdrowego stylu życia lub służą do celów kosmetycznych.

Agoniści PYY

Agonista PYY, oznacza cząsteczkę, która łączy się z receptorem, który specyficznie łączy się z PYY i wywołuje efekt PYY. Testy na wiązanie z receptorami PYY i wywoływanie odpowiedzi w komórce z receptorem PYY są znane w dziedzinie. Ujawnia się tu również specyficzny test na wykrywanie agonisty PYY. Zatem, w jednym rozwiązaniu, agonista PYY łączy się z neuronem NPY w jądrze łukowatym podwzgórza, co powoduje efekt elektrofizjologiczny w neuronie NPY. Jak tu ujawniono, synapsy neuronów NPY dochodzą w pobliże neuronów POMC. Zatem, efekt elektrofizjologiczny wywarty na neuron NYP może prowadzić następnie do wywołania efektu elektrofizjologicznego u neuronu POMC. W jednym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, podawanie agonisty PYY prowadzi do hiperpolizacji potencjału błonowego neuronu POMC. W innym specyficznym, nieograniczającym przykładzie, podawanie agonisty PYY prowadzi do zwiększenia IPSC w neuronie POMC.

W innym rozwiązaniu, agoniści PYY nie obejmują NPY. Odpowiedni agoniści PYY obejmują cząsteczki łączące się z neuronami NPY, lecz nie przekraczające bariery krew/mózg. Neurony jądra łukowatego, poprzez które PYY wywiera swój wpływ, nie są zabezpieczone przez barierę krew/mózg, a zatem są łatwo dostępne dla cząsteczek występujących obwodowo. Ponadto, inne miejsca mózgu, w których dochodzi do ekspresji receptora Y2 zabezpieczone są przez barierę krew/mózg. Prawdopodobnie będą miały zastosowanie środki zdolne do łączenia z Y2R jądra łukowatego podwzgórza lecz nie przekraczające po podaniu obwodowym bariery krew/mózg.

W jednym rozwiązaniu, agonista PYY oznacza związek, który wpływa na spożywanie pokarmu, liczbę spożytych kalorii lub apetyt, i/lub który w teście z zastosowaniwem receptora Y łączy się specyficznie lub współzawodniczy w wiązaniu z PYY, tak jak w teście konkurencyjnego wiązania ze znakowanym PYY. Agoniści PYY obejmują między innymi związki łączące się z receptorem Y2.

PYY i agoniści przydatni w ujawnionych tu metodach obejmują między innymi polipeptydy zawierające lub alternatywnie z nich zbudowane, sekwencje aminokwasów PYY i ich agonistów, np. mutanty, fragmenty i/lub ich warianty. Warianty obejmują delecje, insercje, inwersje, powtórzenia i podstawienia (np. podstawienia konserwatywne i podstawienia niekonserwatywne, patrz, np. Tablica 1 i 2, poniżej). Delecji, insercji lub podstawieniu przez inny aminokwas może ulec więcej niż jeden aminokwas (np. 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, itp.). Typowo, podstawienia konserwatywne oznaczają zastąpienia jeden na inny, między aminokwasami alifatycznymi Ala, Val, Leu i Ile, zamianę zawierających reszty hydroksy Ser i Thr, zamianę reszt kwasowych Asp i Glu, zamianę pomiędzy resztami amidowymi Asn i Gln, zamianę reszt zasadowych Lys i Arg, zamianę aromatycznych reszt Phe i Tyr i zamianę drobnocząsteczkowych aminokwasów Ala, Ser, Thr, Met i Gly. Porady jak otrzymać fenotypowo nieme podstawienia aminokwasowe zamieszczono w Bowie i in., Science 247: 1306-1310, 1990.

Jako inny przykład, fragmenty polipeptydowe mogą zawierać ciągłe serie usuniętych reszt od końca aminowego (N) lub karboksylowego (C) lub obu (patrz, np. Tablica 1 i 2, poniżej). Od N-końca, C-końca lub obu może być usuniętych dowolnie dużo aminokwasów, w zakresie od 1 do 24.

Ponadto, polipeptydy agonistów mogą także obejmować między innymi polipeptydy zawierające lub alternatywnie składające się z, wewnętrznych delecji sekwencji aminokwasowych dla PYY i/lub jego agonisty (patrz, np. Tablica 2, poniżej). Takie delecje mogą obejmować jedną lub więcej delecji reszty aminokwasowej (np. jedną, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć, itp.) i mogą zaczynać się w dowolnej pozycji aminokwasu (np. drugiej, trzeciej, czwartej, piątej, szóstej, siódmej, ósmej, dziewiątej, dziesiątej, itp.). Ponadto, polipeptydy według ujawnienia mogą zawierać jedną lub więcej takich wewnętrznych delecji. Takie delecje rozpatruje się w PPY, NPY i PP.

Rozważa się także peptydy agonistów, które są chimerami PPY, NPY i/lub PP mającymi wysokie powinowactwo i/lub selektywność wobec receptora Y2. Chimery te mogą zawierać podstawienia aminokwasowe jednego lub więcej aminokwasów (np. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, itp.) z PPY, NPY i/lub PP, ich warianty, mutanty i/lub delecje, z jednym lub więcej aminokwasami (np. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, itp.) z drugich PYY, NPY lub PP, ich wariantów, mutacji i/lub delecje. Podstawienia te mogą zacząć się w dowolnej pozycji aminokwasu (np. drugiej, trzeciej, czwartej, piątej, szóstej, siódmej, ósmej, dziewiątej, dziesiątej, itp.).

Korzystnie, peptyd jest selektywny względem receptora Y2. Tj., łączy się z większym powinowactwem z Y2 w porównaniu z innymi receptorami, takimi jak Y1, Y2, Y3, Y4, Y5 i Y6.

PL 205 971 B1

W innym rozwiązaniu, peptyd jest selektywny wzglę dem receptorów Y2 i Y5 w stosunku do receptorów Y1, Y3, Y4 i Y6.

Inne fragmenty polipeptydów są fragmentami zawierającymi strukturalne lub funkcjonalne domeny peptydów według ujawnienia. Takie fragmenty obejmują reszty aminokwasowe zawierające helisę poliproliny - typ II (reszty 1-8), zakręt beta (reszty 9-14), ampfipatyczną helisę alfa (reszty 15-32) i/lub C-końcowa struktura zakrętu (reszty 33-36), Kirby i in., J Med Chem 36: 385-393, 1993.

Ponadto, ujawnienie to obejmuje zastosowanie polipeptydu lub agonisty zawierającego lub alternatywnie składającego się z sekwencji aminokwasów dla wariantów PPY, NPY i PP (patrz Tablica 1, poniżej) i/lub ich mutantów i fragmentów.

Rozważane są również białka fuzyjne, dzięki którym PYY lub agonista PYY będzie skondensowany z innym białkiem lub polipeptydem (partner fuzyjny) przy zastosowaniu metod rekombinacyjnych znanych w dziedzinie. Alternatywnie, takie białko fuzyjne można sztucznie zsyntetyzować dowolną znaną metodą. Jako partner fuzyjny można stosować dowolny znany peptyd lub białko (np. albumina surowicza, anhydraza węglanu, transferaza S-glutationowa lub tioredoksyna, itp.). Korzystnie partnerzy fuzyjni nie będą wykazywali in vivo szkodliwej aktywności biologicznej. Takie białka fuzyjne można zaprojektować łącząc koniec karboksylowy partnera fuzyjnego z końcem aminowym peptydu PYY lub agonisty lub vice versa. Ewentualnie, można stosować rozszczepialny obszar łączący PYY lub agonistę PYY z partnerem fuzyjnym i rozszczepiać ją in vivo tym samym prowadząc w efekcie do uwalniania aktywnej formy PYY lub agonisty PYY. Przykłady takich rozszczepialnych obszarów obejmują między innymi obszary łączące D-D-D-D-Y (Numer identyfikacyjny sekwencji: 330), G-P-R (Numer identyfikacyjny sekwencji: 331), A-G-G (Numer identyfikacyjny sekwencji: 332) i H-P-F-H-L (Numer identyfikacyjny sekwencji: 333), które można rozszczepić stosując odpowiednio enterokinazę, trombinę, enzym rozszczepiający ubikwitynę oraz reninę, np. opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,410,707. Rozważa się także w jakim stopniu przydatnymi agonistami PYY są Y2 specyficzni agoniści peptydu NPY jak ujawniono w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5,026,685, opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5,574,010, opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5,604,203, opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5,696,093, opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 6,046,167.

Przykłady korzystnych agonistów PPY opisano poniżej.

TABLICA 1 PYY: zróżnicowanie międzygatunkowe

Peptyd YY Sekwencja AA

Człowiek	YPIKPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 1)
Szczur	YPAKPEAPGEDASPEELSRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 5)
Świnia	YPAKPEAPGEDASPEELSRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 6)
Świnka morska	YPSKPEAPGSDASPEELARYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 7)
Żaba	YPPKPENPGEDASPEEMTKYLTALRHYINLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 8)
Raja	YPPKPENPGDDAAPEELAKYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 9)
Koleń	YPPKPENPGEDAPPEELAKYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 10)
Lampetra	FPPKPDNPGDNASPEQMARYKAAVRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 11)
Petromyzon Neuropeptyd Y	MPPKPDNPSPDASPEELSKYMLAVRNYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 12) Sekwencja AA
Człowiek	YPSKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 2)
Szczur	YPSKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 13)
Królik	YPSKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 14)

PL 205 971 B1

Pies	YPSKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY
Świnia	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 15) YPSKPDNPGEDAPAEDLARYYSALRHYINLITRQRY
Krowa	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 16) YPSKPDNPGEDAPAEDLARYYSALRHYINLITRQRY
Owca	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 17) YPSKPDNPGDDAPAEDLARYYSALRHYINLITRQRY
Świnka morska	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 18) YPSKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY
Ptak	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 19) YPSKPDSPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY
Rana	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 20) YPSKPDNPGEDAPAEDMAKYYSALRHYINLITRQRY
Karaś ozdobny	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 21) YPTKPDNPGEGAPAEELAKYYSALRHYINLITRQRY
Koleń	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 22) YPSKPDNPGEGAPAEDLAKYYSALRHYINLITRQRY
Lampetra	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 23) PPNKPDSPGEDAPAEDLARYLEAVRHYINLITRQRY
Polipeptyd trzustkowy Człowiek	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 24) Sekwencja AA ASLEPEYPGDNATPEQMAQYAAELRRYINMLTRPRY
Owca	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 3) APLEPVYPGDNATPEQMAQYAADLRRYINMLTRPRY
Świnia	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 25) APLEPVYPGDDATPEQMAQYAAELRRYINMLTRPRY
Pies	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 26) APLEPVYPGDDATPEQMAQYAAELRRYINMLTRPRY
Kot	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 27) APLEPVYPGDNATPEQMAQYAAELRRYINMLTRPRY
Krowa	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 28) APLEPEYPGDNATPEQMAQYAAELRRYINMLTRPRY
Szczur	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 29) APLEPMYPGDYATHEQRAQYETQLRRYINTLTRPRY
Mysz	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 30) APLEPMYPGDYATPEQMAQYETQLRRYINTLTRPRY
Świnka morska	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 31) APLEPVYPGDNATPEQQMAQYAAEMRRYINMLTRPRY
Kurczak	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 32) GPSQPTYPGDDAPVEDLIRFYNDLQQYLNVVTRHRY
Aligator	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 33) PLQPKYPGDGAPVEDLIQFYNDLQQYLNWTRPRF
Żaba rycząca	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 34) APSEPHHPGDQATPDQLAQYYSDLYQYITFITRPRF (Numer identyfikacyjny sekwencji: 35)

Literatura: Beck-Sickinger, A.G., Jung, G., Biopolymers 37: 123-142, 1995.

TABLICA 2 - Peptydowy agonista PYY Peptyd PPY(3-36) (ludzki)

Sekwencja IKPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 334)

Literatura: Eberlein i in., Peptides 10:797-803, 1989; Grandt i in., Peptides 15 (5): 815-20, 1994. Odmiany PPY(3-36))

N-końcowe delecje PYY, obejmują między innymi: PYY(26-36), PYY(25-36), PYY(24-36), PYY(23-36), PYY(22-36), PYY(21-36), PYY(20-36), PYY(19-36), PYY(18-36), PYY(17-36), PYY(16-36), PYY(15-36), PYY(14-36), PYY(13-36), PYY(12-36), PYY(11-36), PYY(10-36), PYY(9-36), PYY(8-36), PYY(7-36), PYY(6-36), PYY(5-36), PYY(4-36), PYY(3-36).

PL 205 971 B1

Literatura: Patrz, np. Balasubramaniam i in., Pept Res 1 (1): 32-5, Sep-Oct 1998; Liu i in., J Gastrointest Surg 5 (2): 147-52, Mar-Apr 2001.

Peptyd NPY (ludzki)

Sekwencja YPSKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 2)

Literatura: Tatemoto i in., Proc Natl Acad Sci U.S.A. 79: 5485-9, 1982.

Odmiany NPY

N-końcowe delecje NPY, obejmują między innymi: NPY(26-36), NPY(25-36), NPY(24-36),

NPY(23-36), NPY(22-36), NPY(21-36), NPY(20-36), NPY(19-36), NPY(18-36), NPY(17-36), NPY(16-36), NPY(15-36), NPY(14-36), NPY(13-36), NPY(12-36), NPY(11-36), NPY(10-36), NPY(9-36), NPY(8-36),

NPY(7-36), NPY(6-36), NPY(5-36), NPY(4-36), NPY(3-36).

Literatura: Patrz np. Gehlert i in., Proc Soc Exp Biol Med 218:7-22, 1998; Sheikh i in., Am J Physiol 261:G701-15, Nov. 1991.

Wewnętrzne delecje, obejmują między innymi: (1-4)-Aca-(14-36)pNPY, (1-4)-Aca-(15-36)pNPY, (1-4)-Aca-(16-36)pNPY, (1-4)-Aca-(17-36)pNPY, (1-4)-Aca-(18-36)pNPY, (1-4)-(31-36)pNPY11, (1-4)-Aca-(31-36)pNPY, (4-1)-(31-36)pNPY, (4-1)-Aca-(31-36)pNPY, (4-1)D-(31-36)pNPY, (4-1)D-Aca-(31-36)pNPY.

Literatura: Fournier i in., Mol Pharmacol 45 (1):93-101, Jan 1994.

10-17 10-17

Dodatkowe mutanty z delecją wewnętrzną, obejmują między innymi: des-AA^10-17-NPY, des-AA^10-17, Ac-[D-Lys⁹fe-Ac-Ala)]NPY, des-AA^10-17, Ac[D-Lys⁹ (s-Ac-Aia)]NPY, des-AA^10-17[Ala^7,21]NPY, des-AA^10-17 [Cys^7,21]NPY, des-AA^10-17[Glu⁷,Lys²¹]NPY, des-AA^11-17[D-Lys¹⁰pAc), [Cys^7,21]NPY, des-AA^10-17[D-Cys⁷, D-Lys(:-Ac),Cys²¹]NPY, des-AA^10-17[D-Cys⁷, Lys⁹ (ε-Ac), Cys²¹]NPY, des-AA^10-17[Cys⁷’²¹, Pro³⁴]NPY, des-AA^10-17[Asp⁷, Dpr²¹, Pro³⁴]NPY, des-AA^10-17[Glu7, Lys²¹, Pro³⁴]NPY, des-AA^10-17[Cys^7,21, Leu³¹, Pro³⁴]NPY, des-AA^10-20[Cys^7,21, Pro³⁴]NPY, des-AA^10-17[Cys^2,27]NPY, des-AA^10-17[Cys², D-Cys²⁷]NPY.

Literatura: Kirby i in., J. Med. Chem. 38: 4579-86, 1995.

Cykliczy agonista NPY, obejmuje między innymi: [Lys25-Glu29]NPY(Ac-25-36), [Glu25-Lys29] NPY(Ac-25-36), [Lys26-Glu31]NPY(Ac-25-36), [Glu27-Lys31]NPY(Ac-25-36), [Lys28-Glu32]NPY(Ac-25-36), [Lys27-Glu34]NPY(Ac-25-36).

Literatura: Rist i in., Eur J. Biochem. 247: 1019-1028, 1997.

Podstawienia D-aminokwasowe: [D-Tyr¹]NPY, [D-Pro²]NPY, [D-Ser³]NPY, [D-Lys⁴]NPY, [DPro⁵]NPY, [Asp⁶]NPY, [D-Asn⁷]NPY, [D-Pro⁸]NPY, [D-Ala⁹]NPY, [D-Glu¹⁰]NPY, [D-Asp¹¹]NPY, [DAla¹²]NPY, [D-Pro¹³]NPY, [D-Ala¹⁴]NPY, [D-Glu¹⁵]NPY, [D-Asp¹⁶]NPY, [D-Met¹⁷]NPY, [D-Ala¹⁸]NPY, [DArg¹⁹]NPY, [D-Tyr²⁰]NPY, [D-Tyr²¹]NPY, [D-Ser²²]NPY, [D-Ala²³]NPY, [D-Leu²⁴]NPY, [D-Arg²⁵]NPY, [DHis²⁶]NPY, [D-Tyr²⁷]NPY, [D-Ile²⁸]NPY, [D-Asn²⁹]NPY, [D-Leu³⁰]NPY, [D-Ile³¹]NPY, [D-Thr³²]NPY, [DArg³³]NPY, [D-Gln³⁴]NPY, [D-Arg³⁵]NPY, [D-Tyr³⁶]NPY, [D-Tyr¹,D-Pro²]NPY, [D-Ser³,D-Lys⁴]NPY, [DPro⁵, D-Asp⁶]NPY, [D-Asn⁷, D-Pro⁸]NPY, D-Glu¹⁰, D-Asp¹¹]NPY, [D-Asp¹¹, D-Ala¹²]NPY, [D-Pro¹³, DAla¹⁴]NPY, [D-Glu¹⁵, D-Asp¹⁶]NPY, [D-Met¹⁷, D-Ala¹⁸]NPY, [D-Arg¹⁹, D-Tyr²⁰]NPY, [D-Tyr²¹, D-Ser²²]NPY, [D-Ala²³, D-Leu²⁴]NPY, [D-Arg²⁵, His²⁶]NPY, [D-Tyr²⁷, D-Ile²⁸]NPY, [D-Asn²⁹, D-Leu³⁰]NPY, [D-Ile³¹, DThr³²]NPY, [D-Arg³³, D-Gln³⁴]NPY, [D-Arg³⁵, D-Tyr³⁶]NPY.

Literatura: Kirby i in., J Med Chem 36: 3802-08, 1993; Grundemar i in., Regulatory Peptides 62:131-136, 1996. Inny agonista i analogi NPY

Peptyd NPY(3-36)

Sekwencja SKPDNPGEDAPAEDMARYYSALRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 335)

Literatura: Grandt i in., Regulatory Peptides 67 (1): 33-7, 1996.

Peptyd N-acetylo NPY(24-36)

Sekwencja LRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 213)

Literatura: Potter i in., Eur J. Pharmacol 267 (3): 253-262, May 17, 1994.

Peptyd

N-acetylo [Leu²⁸, Leu³¹] NPY(24-36)

Sekwencja LRHYLNLLTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 214)

Literatura: Potter i in., Eur J Pharmacol 267 (3): 253-262, May 17, 1994.

Peptyd

[Leu²⁸, Leu³¹] NPY(24-36)

PL 205 971 B1

Sekwencja LRHYLNLLTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 215)

Literatura: Potter i in., Eur J Pharmacol 267 (3): 253-262, May 17, 1994. Peptyd

[Leu¹⁷, Gln¹⁹, Ala²¹, Ala²², Glu²³, Leu²⁸, Leu³¹]NPY(13-36)

Sekwencj a PAEDLAQYAAELRHYLNLLTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 216)

Literatura: Potter i in., Eur J Pharmacol 267 (3): 253-262, May 17, 1994. Peptyd

Cyklo S-S [Cys²⁰,Cys²⁴]pNPY

Sekwencja SKPDNPGEDAPAEDMARCYSACRHYINLITRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 315)

Literatura: Soll i in., Eur J Biochem 268 (10): 2828-37, May 2001.

Peptyd

Cyklo-(28/32)-Ac-[Lys²⁸-Glu³²]-(25-36)-pNPY

Sekwencja RHYLNLIGRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 316)

Literatura: Cabrele i in., J Pept Sci 6 (3): 97-122, Mar 2000.

Peptyd

Cyklo-(27/31)-Ac-[Glu²⁷-Lys³¹]-(25-36)-pNPY

Sekwencja RHGLNLLGRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 317)

Literatura: Cabrele i in., J Pept Sci 6 (3): 97-122, Mar 2000.

Peptyd

[Tyr³²,Leu³⁴]NPY(27-36)

Sekwencja YINLIYRLRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 318)

Literatura: Leban i in., J Med Chem 38:1150-57, 1995.

Peptyd

[Tyr³²,Leu³⁴]NPY(26-36)

Sekwencja HYINLIYRLRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 319)

Literatura: Leban i in., J Med Chem 38: 1150-57, 1995.

Peptyd

[Tyr³²,Leu³⁴]NPY(25-36)

Sekwencja RHYINLIYRLRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 320)

Literatura: Leban i in., J Med Chem 38:1150-57, 1995.

Peptyd

[Leu³¹]NPY(27-36)

Sekwencja YINLLYRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 321)

Literatura: Leban i in., J Med Chem 38: 1150-57, 1995.

Peptyd

[Tyr³²,Leu³⁴](1-4)-Ahr-(27-36)NPY

Sekwencja YPSL-Aha-YINLIYRLRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 322)

Literatura: Leban i in., J Med Chem 38: 1150-57, 1995.

Peptyd

[Tyr³²,Leu³⁴]NPY(28-36)

Sekwencja INLIYRLRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 323)

Literatura: Leban i in., J Med Chem 38:1150-57, 1995.

Peptyd

PP (ludzki)

Sekwencja ASLEPEYPGDNATPEQMAQYAAELRRYINMLTRPRY

PL 205 971 B1 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 3)

Literatura: Kimmel i in., Endocrinology 83:1323-30, 1968.

Odmiany PP

N-końcowe delecje obejmujące między innymi: PP(26-36), PP(25-36), PP(24-36), PP(23-36), PP(22-36), PP(21-36), PP(20-36), PP(19-36), PP(18-36), PP(17-36), PP(16-36), PP(15-36), PP(14-36), PP(13-36), PP(12-36), PP(11-36), PP(10-36), PP(9-36), PP(8-36), PP(7-36), PP(6-36), PP(5-36), PP(436), PP(3-36).

TABLICA 3

Przykłady konserwatywnych podstawień aminokwasowych PYY

Pojedyncze mutacje punktowe PYY(25-36)

Peptyd [Lys25]PPY(25-36)	Sekwencja KHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 36)
[Thr27]PPY(25-36)	RHTLNLVTRQRY
[Phe27]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 37)
RHFLNLVTRQRY
[Ile28]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 38)
RHYINLVTRQRY
[Val28]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 39)
RHYVNLVTRQRY
[Gin29]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 40)
RHYLQLVTRQRY
[Ile30]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 41)
RHYLNIVTRQRY
[Val30]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 42)
RHYLNVVTRQRY
[Ile31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 43)
RHYLNLITRQRY
[Leu31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 44)
RHYLNLLTRQRY
[Ser32]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 45)
RHYLNLVSRQRY
[Lys33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 46)
RHYLNLVTKQRY
[Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 47)
RHYLNLVTRNRY
[Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 48)
RHYLNLVTRQKY
[Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 49)
RHYLNLVTRQRT
[Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 50)
RHYLNLVTRQRF
Podwójne mutacje punktowe	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 51)
Peptyd	Sekwencja
[Lys25,Thr27]PPY(25-36)	KHTLNLVTRQRY
[Lys25,Phe27]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 52)
KHFLNLVTRQRY
[Lys25,Ile28]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 53)
KHYINLVTRQRY
[Lys25,Val28]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 54)
KHYVNLVTRQRY
[Lys25,Gin29]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 55)
KHYLQLVTRQRY
[Lys25,Ile30]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: 56)
KHYLNIVTRQRY

PL 205 971 B1

[Lys25,Val30]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNVVTRQRY	57)
[Lys25,Ile31]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLITRQRY	58)
[Lys25,Leu31]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLLTRQRY	59)
[Lys25,Ser32]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLVSRQRY	60)
[Lys25,Lys33]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLVTKQRY	61)
[Lys25,Asn34]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLVTRNRY	62)
[Lys25,Lys35]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLVTRQKY	63)
[Lys25,Thr36]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLVTRQRT	64)
[Lys25,Phe36]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: KHYLNLVTRQRF	65)
[Thr27,Ile28]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTINLVTRQRY	66)
[Thr27,Val28]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTVNLVTRQRY	67)
[Thr27,Gln29]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLQLVTRQRY	68)
[Thr27,Ile30]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNIVTRQRY	69)
[Thr27,Val30]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNVVTRQRY	70)
[Thr27,Ile31]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLITRQRY	71)
[Thr27,Leu31]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLLTRQRY	72)
[Thr27,Ser32]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLVSRQRY	73)
[Thr27,Lys33]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLVTKQRY	74)
[Thr27,Asn34]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLVTRNRY	75)
[Thr27,Lys35]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLVTRQKY	76)
[Thr27,Thr36]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLVTRQRT	77)
[Thr27,Phe36]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHTLNLVTRQRF	78)
[Phe27,Ile28]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFINLVTRQRY	79)
[Phe27,Val28]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFVNLVTRQRY	80)
[Phe27,Gln29]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLQLVTRQRY	81)
[Phe27,Ile30]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNIVTRQRY	82)
[Phe27,Val30]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNVVTRQRY	83)
[Phe27,Ile31]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLITRQRY	84)

PL 205 971 B1

[Phe27,Leu31]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLLTRQRY	85)
[Phe27,Ser32]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLVSRQRY	86)
[Phe27,Lys33]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLVTKQRY	87)
[Phe27,Asn34]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLVTRNRY	88)
[Phe27,Lys35]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLVTRQKY	89)
[Phe27,Thr36]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLVTRQRT	90)
[Phe27,Phe36]PPY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHFLNLVTRQRF	91)
[Gin29,Ile30]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQIVTRQRY	92)
[Gin29,Val30]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQVVTRQRY	93)
[Gin29,Ile31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLITRQRY	94)
[Gin29,Leu31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLLTRQRY	95)
[Gin29,Ser32]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLVSRQRY	96)
[Gin29,Leu33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLVTKQRY	97)
[Gln29,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLVTRNRY	98)
[Gln29,Leu35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLVTRQKY	99)
[Gln29,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLVTRQRT	100)
[Gln29,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLQLVTRQRF	101)
[Ile30,Ile31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNIITRQRY	102)
[Ile30,Leu31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNILTRQRY	103)
[Ile30,Ser32]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNIVSRQRY	104)
[Ile30,Lys33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNIVTKQRY	105)
[Ile30,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNIVTRNRY	106)
[Ile30,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNIVTRQKY	107)
[Ile30,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny nsekwencji: 108)
RHYLNIVTRQRT
[Ile30,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNIVTRQRF	109)
[Val30,Ile31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVITRQRY	110)
[Val30,Leu31]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVLTRQRY	111)
[Val30,Ser32]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNWSRQRY	112)

PL 205 971 B1

[Val30,Lys33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVVTKQRY	113)
[Val30,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVVTRNRY	114)
[Val30,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVVTRQKY	115)
[Val30,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVVTRQRT	116)
[Val30,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNVVTRQRF	117)
[Ile31,Ser32]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLISRQRY	118)
[Ile31,Lys33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLITKGjRY	119)
[Ile31,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLITRNRY	120)
[Ile31,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLITRQKY	121)
[Ile31,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLITRQRT	122)
[Leu31,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLITRQRF	123)
[Leu31,Ser32]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLLSRQRY	124)
[Val31,Lys33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLLTKGjRY	125)
[Leu31,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLLTRNRY	126)
[Leu31,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLLTRCjKY	127)
[Leu31,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLLTRCjRT	128)
[Leu31,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLLTRQRF	129)
[Ser32,Lys33]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVSKQRY	130)
[Ser32,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVSRNRY	131)
[Ser32,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVSRQKY	132)
[Ser32,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVSRQRT	133)
[Ser32,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVSRQRY	134)
[Lys33,Asn34]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVTKNRY	135)
[Lys33,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVTKQKY	136)
[Lys33,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVTKQRT	137)
[Lys33,Phe36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVTKQRF	138)
[Asn34,Lys35]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVTRNKY	139)
[Asn34,Thr36]PYY(25-36)	(Numer identyfikacyjny sekwencji: RHYLNLVTRNRT	140)

PL 205 971 B1 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 141)

[Asn³⁴,Phe³⁶]PYY(25-36) RHYLNLVTRNRF (Numer identyfikacyjny sekwencji: 142)

[Lys³⁵,Thr³⁶]PYY(25-36) RHYLNLVTRQKT (Numer identyfikacyjny sekwencji: 143)

[Lys³⁵,Phe³⁶]PYY(25-36) RHYLNLVTRQKF (Numer identyfikacyjny sekwencji: 144)

Mutacje punktowe PYY(24-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(24-36) LRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 145)

[Ile²⁴]PYY(24-36) IRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 146)

[Val²⁴]PYY(24-36) VRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 147)

Mutacje PYY(24-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dowolnych trzech mutantów z dowolnymi powyżej wyszczególnionymi mutantami PYY(25-36), np. [Lys²⁵]PPY(24-36) (sekwencja aminokwasów = LKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 191)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacją o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 145.

Mutacje punktowe PYY(23-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(23-36) SLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 148)

[Thr²³]PYY(23-36) TLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 149)

Mutacje PYY(23-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnymi powyżej wyszczególnionymi mutantami PYY(25-36), i/lub dowolnymi spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(24-36), np. [Lys²⁵]PPY(23-36) (sekwencja aminokwasów = SLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 192)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 148.

Mutacje punktowe PYY(22-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(22-36) ASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 150)

[Ser²²]PYY(22-36) SSLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 151)

Mutacje PYY(22-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(23-36), np. [Lys²⁵]PPY(22-36) (sekwencja aminokwasów = ASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 193)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 150.

Mutacje punktowe PYY(21-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(21-36) YASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 152)

[Thr²¹]PYY(21-36) TASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 153)

[Phe²¹]PYY(21-36) FASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 154)

Mutacje PYY(21-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji dowolnego spośród tych trzech mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(22-36), np. [Lys²⁵]PPY(21-36) (sekwencja aminokwasów = YASLKHYLNLVTRQRY

PL 205 971 B1 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 194)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 152.

Mutacje punktowe PYY(20-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(20-36) YYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 155)

[Thr²⁰]PYY(20-36) TYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 156)

[Phe²⁰]PYY(20-36) FYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 157)

Mutacje PYY(20-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji dowolnego spośród tych trzech mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(21-36), np. [Lys²⁵]PPY(20-36) (sekwencja aminokwasów = YYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 195)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 155.

Mutacje punktowe PYY(19-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(19-36) RYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 158)

[Lys¹⁹]PYY(19-36) KYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 159)

Mutacje PYY(19-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(20-36), np. [Lys²⁵]PPY(19-36) (sekwencja aminokwasów = RYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 196)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji; 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 158.

Mutacje punktowe PYY(18-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(18-36) NRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 160)

[Gln¹⁸]PYY(18-36) QRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 161)

Mutacje PYY(18-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(19-36), np. [Lys²⁵]PPY(18-36) (sekwencja aminokwasów = NRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 197)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 160.

Mutacje punktowe PYY(17-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(17-36) LNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 162)

[Ile¹⁷]PYY(17-36) INRYYASLRHYLNLVTRQRY

[Val¹⁷]PYY(17-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 163) VNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 164)

Mutacje PYY(17-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji dowolnego spośród tych trzech mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(18-36), np. [Lys²⁵]PPY(17-36) (sekwencja aminokwasów = LNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 198)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 162.

Mutacje punktowe PYY(16-36)

Peptyd Sekwencja

PL 205 971 B1

PYY(16-36) ELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 165)

[Asp¹⁶]PYY(16-36) DLNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 166)

Mutacje PYY(16-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(17-36), np. [Lys²⁵]PPY(16-36) (sekwencja aminokwasów ELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 199)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 165.

Mutacje punktowe PYY(15-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(15-36) EELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 167)

[Asp¹⁵]PYY(15-36) DELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 168)

Mutacje PYY(15-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(16-36), np. [Lys²⁵]PPY(15-36) (sekwencja aminokwasów = EELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 200)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 167.

Mutacje punktowe PYY(14-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(14-36) PEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 169)

Mutacje PYY(14-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tego mutanta PYY(14-36) z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(15-36), np. [Lys²⁵]PPY(23-36) (sekwencja aminokwasów = PEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 201) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 169.

Mutacje punktowe PYY(13-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(13-36) SPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 170)

[Thr¹³]PYY(13-36) TPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 171)

Mutacje PYY(13-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(14-36), np. [Lys²⁵]PPY(13-36) (sekwencja aminokwasów = SEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 202)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 170.

Mutacje punktowe PYY(12-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(12-36) ASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 172)

[Ser¹²]PYY(12-36) SSPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 173)

Mutacje PYY(12-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(13-36), np. [Lys²⁵]PPY(12-36) (sekwencja aminokwasów = ASEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 203)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 172.

PL 205 971 B1

Mutacje punktowe PYY(11-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(11-36) DASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY

Numer identyfikacyjny sekwencji: 174)

[Glu¹¹]PYY(11-36) EASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 175)

Mutacje PYY(12-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(12-36), np. [Lys²⁵]PPY(11-36) (sekwencja aminokwasów = DASEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 204)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 174.

Mutacje punktowe PYY(10-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(10-36) EDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 176)

[Asp¹⁰]PYY(10-36) DDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 177)

Mutacje PYY(10-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(11-36), np. [Lys²⁵]PPY(10-36) (sekwencja aminokwasów = EDASEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 205)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 176.

Mutacje punktowe PYY(9-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(9-36) GEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 178)

Mutacje PYY(9-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tego mutanta PPY(9-36) z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(10-36), np. [Lys²⁵]PPY(9-36) (sekwencja aminokwasów = GEDASPEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 206)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 178.

Mutacje punktowe PYY(8-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(8-36) PGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 179)

Mutacje PYY(8-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tego mutanta PPY(8-36) z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(9-36), np. [Lys²⁵]PPY(8-36) (sekwencja aminokwasów = Numer identyfikacyjny sekwencji: 207)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 179.

Mutacje punktowe PYY(7-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(7-36) APGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 180)

[Ser⁹]PYY(7-36) SPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 181)

Mutacje PYY(7-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród wyszczególnionych mutantów PYY(8-36), np. [Lys²⁵]PPY(7-36) (sekwencja aminokwasów = APGEDASEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 208)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 180.

PL 205 971 B1

Mutacje punktowe PYY(6-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(6-36) EAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 182)

[Asp⁶]PYY(6-36) DAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 183)

Mutacje PYY(6-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tych dwóch mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(7-36), np. [Lys²⁵]ppy(6-36) (sekwencja aminokwasów = EAPGEDASEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 209)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 182.

Mutacje punktowe PYY(5-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(5-36) PEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 184)

Mutacje PYY(5-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji tego mutanta PPY(5-36) z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(6-36), np. [Lys²⁵]PPY(5-36) (sekwencja aminokwasów = PEAPGEDASPEELNRYYASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 210)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 184.

Mutacje punktowe PYY(4-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(4-26) KPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY

[Arg⁴]PYY(4-36)

[Gin⁴]PYY(4-36)

[Asn⁴]PYY(4-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 185)

RPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 186)

QPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 187)

NPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 188)

Mutacje PYY(4-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji dowolnego spośród tych czterech mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(5-36), np. [Lys²⁵]PPY(4-36) (sekwencja aminokwasów = KPEAPGEDASEELNRYYASL -KHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 211)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 185.

Mutacje punktowe PYY(3-36)

Peptyd Sekwencja

PYY(3-36) IKPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY

[Leu³]PYY(3-36)

[Val³]PYY(3-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 1)

LKPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 189)

VKPEAPGEDASPEELNRYYASLRHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 190)

Mutacje PYY(3-36) obejmują także odmiany polipeptydów (odmiany sekwencji aminokwasów) uzyskane w wyniku kombinacji dowolnego spośród tych trzech mutantów z dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(25-36), i/lub dowolnym spośród powyżej wyszczególnionych mutantów PYY(4-36), np. [Lys²⁵]PPY(3-36) (sekwencja aminokwasów = IKPEAPGEDASEELNRYY -ASLKHYLNLVTRQRY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 212)) powstałby z połączenia mutacji o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 36 z mutacjami o Numerze identyfikacyjnym sekwencji: 1.

Rozważa się także agonistów PYY (analogi NPY) o wzorze:

X-Q-R19-R20-R21-R22-R23-Leu-R25-R26-R27-R28-R29-R30-R31-R32-Arg-R34-Arg-R36-Y w którym X oznacza H lub C^a Me lub N^a Me lub desamino lub grupę acylową zawierającą 7 atomów węgla lub mniej; Q oznacza R17-R18, R18 desQ; R17 oznacza Met, Arg, Nle, Nva, Leu, Ala lub

PL 205 971 B1

D-Ala; R18 oznacza Ala, Ser, Ile, D-Ala, D-Ser lub D-Ile; R19 oznacza Arg, Lys lub Gin; R20 oznacza Tyr lub Phe; R21 oznacza Tyr, Glu, His lub Ala; R22 oznacza Ser, Ala, Thr, Asn lub Asp; R23 oznacza Ala, Asp, Glu, Gln, Asn lub Ser; R25 oznacza Arg lub Gln; R26 oznacza His, Arg lub Gln; R27 oznacza Phe lub Tyr; R28 oznacza Ile, Leu, Val lub Arg; R29 oznacza Asn lub Ile; R30 oznacza Leu, Met, Thr lub Val; R31 oznacza Ile, Val lub Leu; R32 oznacza Thr lub Phe; R34 oznacza Gln, Pro lub His; R36 oznacza Phe lub Tyr; i Y oznacza NH2 lub OH; pod warunkiem, że gdy Q oznacza R18, wówczas co najmniej jeden spośród R27 i R36 oznacza Phe. Analogi NPY mają następujące zastosowania: silny postsynaptyczny sposób leczenia nadciśnienia i wstrząs sercowy, sposób leczenia ostrego uszkodzenia krążenia wieńcowego i podwyższenie wewnątrzkomórkowego poziomu wapnia, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,026,685.

Pewne korzystne analogi NPY mają wzór:

X-R18-Arg-Tyr-Tyr-R22-R23-Leu-Arg-His-Tyr-R28-Asn-Leu-R31-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2, w którym X oznacza H lub Ca Me lub Na Me lub desamino lub grupę acylową zawierającą 7 atomów węgla lub mniej; R18 oznacza Ala lub Ser; R22 oznacza Ser lub Ala; R23 oznacza Ala lub Ser; R27 oznacza Phe lub Tyr; R28 oznacza Ile lub Leu; R31 oznacza Ile lub Val; i R35 oznacza Phe lub Tyr; pod warunkiem, że co najmniej jeden spośród R27 i R36 oznacza Phe. Patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,026,685.

Inne rozważane analogi NPY mają wzór:

X-R17-R18-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-R27-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-R36-NH2, w którym R17 oznacza Arg lub Leu i R18 oznacza Ser lub Ala lub Ile; i, w którym X, R27 i R36 mają znaczenia jak wskazano powyżej.

Jeszcze inne korzystne Analogi NPY mają wzór:

X-R18-Arg-Tyr-Tyr-Ala-Ser-Leu-R25-His-R27-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-R36-NH2, w którym X oznacza dezamino lub C^a Me lub N^a Me i, w którym R18, R25, R27 i R36 mają znaczenia jak wskazano powyżej.

Przykłady takich agonistów NPY obejmują: pNPY(17-36) o wzorze:

H-Leu-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 217)

Peptyd hNPY(17-36) o wzorze:

H-Met-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 218)

Peptyd [Phe²⁷]-NPY(18-36) o wzorze:

H-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Phe-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 219)

Peptyd [Ac-D-Ala¹⁷]-NPY(17-36) o wzorze:

Ac-D-Ala-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 220)

Peptyd NPY(19-36) o wzorze:

H-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 221)

Peptyd [Nle¹⁷]-NPY(17-36) o wzorze:

H-Nle-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 222)

Peptyd [D-Ser¹⁸]-NPY(18-36) o wzorze:

H-D-Ser-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 223)

Peptyd [Ala¹⁷,His²¹]-NPY(17-36) o wzorze:

H-Ala-Ala-Arg-Tyr-His-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 224)

Peptyd [D-Ile¹⁸]-NPY(18-36) o wzorze:

D-Ile-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 225)

Peptyd [Ac-Arg¹⁷]-NPY(17-36) o wzorze:

Ac-Arg-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 226)

Peptyd [Gln¹⁹]-NPY(19-36) o wzorze:

H-Gln-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2

PL 205 971 B1 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 227)

Peptyd [Phe²⁰]-NPY(18-36) o wzorze:

H-Ala-Arg-Phe-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 228)

Peptyd [C^a MeLeu¹⁷]-pNPY(17-36) o wzorze:

H-C^aMeLeu-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 229)

Peptyd [Na MeLeu¹⁷]-pNPY(17-36) o wzorze:

H-NaMeLeu-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 230)

Peptyd [desamino Ala¹⁸]-NPY(18-36) o wzorze: desamino-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 231)

Peptyd [For-Ala¹⁸,Glu²³,Arg²⁶]-NPY(18-36) o wzorze: For-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Glu-Leu-Arg-Arg-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 232)

Peptyd [Nva¹⁷,Ala²¹,Leu²⁸]-NPY(17-36) o wzorze: H-Nva-Ala-Arg-Tyr-Ala-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Leu-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 233)

Peptyd [Thr²²,Gln²³]-NPY(18-36) o wzorze: H-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Thr-Gln-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 234)

Peptyd [desamino Leu¹⁷,Asn²³,Val³⁰]-NPY(17-36) o wzorze: H-desaminoLeu-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Asn-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Val-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 235)

Peptyd [Asp²²,Ser²³,Thr³⁰]-NPY(18-36) o wzorze: H-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Asp-Ser-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Thr-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 236)

Peptyd [Gln²⁵,Leu³¹,Pro³⁴]-NPY(18-36) o wzorze: H-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Gln-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Leu-Thr-Arg-Pro-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 237)

Peptyd [Gln²,Phe³⁶]-NPY(17-36) o wzorze:

H-Leu-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-Gln-Tyr-Arg-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Phe-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 238)

Peptyd [Phe³⁶]-pPYY(19-36) o wzorze:

H-Arg-Tyr-Tyr-Ala-Ser-Leu-Arg-His-Tyr-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Phe-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 239)

Peptyd pPYY (18-36) o wzorze:

H-Ser-Arg-Tyr-Tyr-Ala-Ser-Leu-Arg-His-Tyr-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 240)

Peptyd [Ac-Ser¹⁸,Phe²⁷]-pPYY(18-36) o wzorze:

Ac-Ser-Arg-Tyr-Tyr-Ala-Ser-Leu-Arg-His-Phe-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 241)

Peptyd [Nle¹⁷, Asn²², Phe²⁷]-NPY(17-36) o wzorze:

H-Nle-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Asn-Ala-Leu-Arg-His-Phe-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 242)

Peptyd [D-Ala¹⁸,Glu²¹,His³⁴]-NPY(18-36) o wzorze:

H-D-Ala-Arg-Tyr-Glu-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-His-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 243)

Peptyd [Bz-Leu¹⁷,Pro³⁴,Phe³⁶]-pNPY(17-36) o wzorze:

Bz-Leu-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Pro-Arg-Phe-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 244)

Peptyd [Lys¹⁹,Phe²⁷,Val²⁸]-NpY(18-36) o wzorze:

H-Ala-Lys-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Phe-Val-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 245)

Peptyd [D-Ala¹⁷,Val²⁸,Phe³²]-NPY(17-36) o wzorze:

PL 205 971 B1

D-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Val-Asn-Leu-Ile-Phe-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 246)

Peptyd [Ca MeSer¹⁸,Met³⁰,Phe³⁶]-NPY(18-36) o wzorze:

H-CaMeSer-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Met-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Phe-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 247)

Peptyd [Arg¹⁷, Ile¹⁸, Phe²⁷'^,36]-NPY(17-36) o wzorze:

H-Arg-Ile-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Phe-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Phe-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 248)

Peptyd [Ser¹⁸,Phe²⁷]-pNPY(17-36) o wzorze:

H-Leu-Ser-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Phe-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 249)

Peptyd [N^a Melle¹⁸,Gln²⁵,Phe²⁷]-NPY(18-36) o wzorze:

N^aMeIle-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Gln-His-Phe-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 250)

Peptyd [D-Ser¹⁸,Phe³⁶]-NPY(18-36) o wzorze:

H-D-Ser-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Phe-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 251)

Peptyd [Asp²³,Arg²⁶]hNPY(17-36) o wzorze:

H-Met-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Asp-Leu-Arg-Arg-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 252)

Peptyd [Glu²³,Ile²⁹]-NPY(18-36) o wzorze:

H-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Glu-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Ile-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 253)

Peptyd [D-Ala¹⁷]-NPY(17-36)-OH o wzorze:

D-Ala-Ala-Arg-Tyr-Tyr-Ser-Ala-Leu-Arg-His-Tyr-Ile-Asn-Leu-Ile-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-OH (Numer identyfikacyjny sekwencj i: 254).

Inni agoniści peptydu YY mają wzór:

Ri R3 \ / ^-Χ-Α^Α^-Α^-Α^Α^Α^Α^Α^Α^-Α^γ-Κ, w którym:

X oznacza łańcuch 0-5 aminokwasów, włącznie z aminokwasem N-końcowym, który jest związany z R1 i R2

Y oznacza łańcuch zawierający 0-4 aminokwasów, włącznie z aminokwasem C-końcowym, do którego przyłączone są R3 i R4

R1 oznacza H, C1-C2 alkil (np. metyl), Cg-Cs aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

R2 oznacza H, C1-C2 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naf talenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

A²² oznacza aminokwas aromatyczny, Ala, Aib, Anb, N-Me-Ala lub nie występuje;

A²³ oznacza Ser, Thr, Ala, N-Me-Ser, N-Me-Thr, N-Me-Ala lub nie występuje;

A²⁴ oznacza Leu, Ile, Vat, Trp, Gly, Aib, Anb, N-Me-Leu lub nie występuje;

A²⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-3-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę arylową), Orn, lub nie występuje;

A²⁶ oznacza His, Thr, 3-Me-His, 1-Me-His, β-pirozoliloalaninę, N-Me-His, Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-:;-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę arylową), Orn, lub nie występuje;

A²⁷ oznacza aminokwas aromatyczny inny niż Tyr;

A²⁸ oznacza Leu, Ile, Vat, Trp, Aib, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A²⁹ oznacza Asn, Ala, Gln, Gly, Trp lub N-Me-Asn;

A³⁰ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A³¹ oznacza Vat, Ile, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Val;

A³² oznacza Thr, Ser, N-Me-Set lub N-Me-Thr;

PL 205 971 B1

R3 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

R4 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl) lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,574,010.

Szczególnie korzystni agoniści o tym wzorze do zastosowania w metodzie według ujawnienia obejmują:

N-a-Ala-Ser-Leu-Arg-His-Trp-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 255).

Inni agoniści peptydu YY mają wzór:

Ri R3 \ Z

R2-A²⁵-A²⁶-A²⁷-A²⁸-A²⁹“A³⁰-A³¹-A³²-Y-R₄ w którym:

aminokwas N-końcowy wiąże się z R1 i R2;

Y oznacza łańcuch zawierający 0-4 aminokwasów, włącznie z aminokwasem C-końcowym, do którego przyłączone są R3 i R4;

R1 oznacza H, C1-C12 alkil, C6-C18 aryl, C1-C12 acyl, C7-C18 aryloalkil lub C7-C18 alkaryl;

R2 oznacza H, C1-C12 alkil, C6-C18 aryl, C1-C12 acyl, C7-C18 aryloalkil lub C7-C18 alkaryl;

A²⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-s-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę arylową), Orn lub nie występuje;

A²⁶ oznacza Ala, His, Thr, 3-Me-His, 1-Me-His, β-pirozoliloalaninę, N-Me-His, Arg, Lys, homoArg, dietylo-homo-Arg, Lys-s-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C12 alkilową lub grupę arylową), Orn lub nie występuje;

A²⁷ oznacza aminokwas aromatyczny;

A²⁸ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A²⁹ oznacza Asn, Ala, Gln, Gly, Trp lub N-Me-Asn;

A³⁰ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A³¹ oznacza Val, Ile, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Val;

A³² oznacza Thr, Set, N-Me-Set lub N-Me-Thr lub D-Trp;

R3 oznacza H, C1-C12 alkil, C6-C18 aryl, C1-C12 acyl, C7-C18 aryloalkil lub C7-C18 alkaryl; i

R4 oznacza H, C1-C12 alkil, C6-C18 aryl, C1-C12 acyl, C7-C18 aryloalkil lub C7-C18 alkaryl lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól. Należy zwrócić uwagę, że, jeśli nie wskazań inaczej wówczas, dla wszystkich agonistów peptydu YY tu opisanych, każda reszta aminokwasowa, np. Leu i A¹, ma wzór NH-C(R)H-CO-, w którym R oznacza łańcuch boczny. Linie pomiędzy resztami aminokwasowymi oznaczają wiązania peptydowe które łączą aminokwasy. Również, gdy reszta aminokwasowa jest optycznie czynna, wówczas jest to konfiguracja zamierzonej formy L tj. jeśli nie wskazana jest ekspresja formy D.

Inny agoniści PYY mają wzór:

Ri

R₂—-X—A²²—A^-A^-A^A^-A^-A^-A^-A³⁰—

Λ

-A³¹-A³²—Y-R4 w którym:

X oznacza łańcuch zawierający 0-5 aminokwasów, włącznie z aminokwasem N-końcowym, do którego przyłączone są R1 i R2

Y oznacza łańcuch zawierający 0-4 aminokwasów, włącznie z aminokwasem C-końcowym, do którego przyłączone są R3 i R4;

R1 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naf talenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

PL 205 971 B1

R2 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naf talenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

A²² oznacza aminokwas aromatyczny, Ala, Aib, Anb, N-Me-Ala lub nie występuje;

A²³ oznacza Ser, Thr, Ala, Aib, N-Me-Ser, N-Me-Thr, N-Me-Ala lub nie występuje;

A²⁴ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Gly, Nle, Nva, Aib, Anb, N-Me-Leu lub nie występuje;

A²⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lye-i-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C6-C18 alkilową lub grupę arylową), Orn lub nie występuje;

A²⁶ oznacza Ala, His, Thr, 3-Me-His, 1-Me-His, β-pirozoliloalaninę, N-Me-His, Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-:;-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzione lub prostołańcuchowe grupy C1-C10 alkilowe lub grupę arylową), Orn lub nie występuje;

A²⁷ oznacza aminokwas aromatyczny inny niż Tyr;

A²⁸ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A²⁹ oznacza Asn, Ala, Gln, Gly, Trp lub N-Me-Asn;

A³⁰ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A³¹ oznacza Val, Leu, Ile, Trp, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Val;

A³² oznacza Thr, Ser, N-Me-Ser, N-Me-Thr lub D-Trp;

R3 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl); i

R4 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naf talenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl) lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól.

W korzystnych rozwiązaniach, A²⁷ oznacza Phe, Nal, Bip, Pcp, Tic, Trp, Bth, Thi lub Dip.

W korzystnych rozwiązaniach X oznacza A¹⁷-A¹⁸-A¹⁹-A²⁰-A²¹ w którym

A¹⁷ oznacza Cys, Leu, Ile, Val, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A¹⁸ oznacza Cys, Ser, Thr, N-Me-Ser lub N-Me-Thr;

A¹⁹ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys^-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę C6-C18 arylową), Cys lub Orn; A²⁰ oznacza aminokwas aromatyczny lub Cys; i

A²¹ oznacza aminokwas aromatyczny, Cys lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól. W jeszcze innych korzystnych rozwiązaniach, Y oznacza A³³-A³⁴-A³⁵-A³⁶ w którym

A³³ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys^-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę arylową), Cys lub Orn;

A³⁴ oznacza Cys, Gln, Asn, Ala, Gly, N-Me-Cln, Aib lub Anb;

A³⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-:;-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilowa lub grupę C6-C18 arylową), Cys lub Orn; i

A³⁶ oznacza aminokwas aromatyczny, Cys lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól. Patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,604,203.

Poszczególne rozwiązania obejmują związki o wzorze:

N-a-Ac-Ala-Ser-Leu-Arg-His-Phe-Leu--Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 325),

H-Ala-Ser-Leu-Arg--His-Phe-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 326),

N-a-Ac-Ala-Ser-Leu-Arg-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 327),

N-a-Ac-Ala-Ser-Leu-Arg-His-Thi-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 328),

N-a-Ac-Tyr-Ser-Leu-Arg-His-Phe-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 329) lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól.

Wzór II z^R’ r₂—A²⁵—a²⁶—a^-a^-a^-a^-a^-a^-y— r, w którym N-końcowy aminokwas związany jest z R1 i R2; Y oznacza łańcuch zawierający 0-4 aminokwasów, włącznie z aminokwasem C-końcowwym, do którego przyłączone są R3 i R4;

PL 205 971 B1

R¹ oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

R2 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C28 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl);

A²⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys^-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę arylową), Orn lub nie występuje;

A²⁶ oznacza Ala, His, Thr, 3-Me-His, 1-Me-His, β-pirozoliloalaninę, N-Me-His, Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-:;-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzione lub prostołańcuchowe grupy C1-C10 alkilowe lub grupę arylową), Orn lub nie występuje;

A²⁷ oznacza aminokwas aromatyczny;

A²⁸ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A²⁹ oznacza Asn, Ala, Gln, Gly, Trp lub N-Me-Asn;

A³⁰ oznacza Leu, Ile, Val, Trp, Nie, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A³¹ oznacza Val, Ile, Trp, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Val;

A³² oznacza Thr, Ser, N-Me-Ser, N-Me-Thr lub D-Trp;

R3 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl); i

R4 oznacza H, C1-C12 alkil (np. metyl), C6-C18 aryl (np. fenyl, naftalenoacetyl), C1-C12 acyl (np. formyl, acetyl i myristoil), C7-C18 aryloalkil (np. benzyl) lub C7-C18 alkaryl (np. p-metylofenyl) lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól. Patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,604,203.

W szczególności rozwiązania, A²⁷ oznacza Phe, Nal, Bip, Pcp, Tic, Trp, Bth, Thi lub Dip.

W szczególności rozwiązania X oznacza A³³-A³⁴-A³⁵-A³⁶ w którym

A³³ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys^-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę C6-C18 arylową), Cys lub Orn;

A³⁴ oznacza Gin, Asn, Ala, Gly, N-Me-Gln, Aib, Cys lub Anb;

A³⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys^-NH-R (w którym R oznacza H, rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę C1-C10 alkilową lub grupę C6-C18 arylową), Cys lub Orn; i

A³⁶ oznacza aminokwas aromatyczny, Cys lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól. Korzystnie, związek ma wzór:

N-a-Ac-Arg-His-Phe-Leu-Asn-Leu-Val-Thr-Arg-Gln-Arg-Tyr-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 324).

Przykładowi agoniści PYY obejmują:

YPAKEAPGEDASPEELSTYYASLR[im-DNP-His²⁶]YLNLVTRZRY-NH2 PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 256)

ASLRHYLNLVTRQRY-NH2 [Ala³²]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 257)

ASLRHYLNLV[Ala]RQRY-NH2 [Ala^23,32]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 258)

A[Ala]LRHYLNLV[Ala]RQRY-NN2 [Glu²⁸]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 259)

ASLRHY[Glu]NLVTRQRY-NH2 N-a-Ac-PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 260)

N-a-Ac-ASLRHYLNLVTRORY-NH2 N-a-Ac[p.CL.Phe²⁶]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 261)

N-a-Ac-ASLR[p.CL.Phe²⁶]YLNLVTRQRY-NH₂ N-a-Ac[Glu²⁸]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 262)

N-a-Ac-ASLRHY[Glu]NLVTRQRY-NH2 N-a-Ac[Phe²⁷]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 263)

N-a-Ac-ASLRH[Phe]ENLVTRQR[N-Me-Tyr]-NH2 N-a-Ac[8N-Me-Tyr³⁶]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 264)

N-a-Ac-ASLRHYENLVTROR[N-Me-Tyr]-NH2 N-a-mirystynoilo-PYY(2214 36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 265)

N-a-mirystynoilo-ASLRHYLNLVTRQRY-NH2 N-a-naftalenoacetylo-PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 266)

N-a-naftalenoacetylo-ASLRHYLNLVTRQRY-NH2 N-a-Ac[Phe²⁷]PYY (Numer identyfikacyjny sekwencji: 267)

PL 205 971 B1

N-a-Ac-ASLRH[Phe]ENLVTROR[N-Me-Tyr]-NH₂ N-a-Ac-PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 268) N-a-Ac-ASLRHYLNLVTRQRY-NH2 N-a-Ac-[Bth²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 269) N-a-Ac-ASLRH[Bth]LNLVTRQRY-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 270)

N-a-Ac-[Bip²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 271) N-a-Ac-ASLRH[Bth]LNLVTRQRY-NH2 N-a-Ac-[Nal²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 272) N-a-Ac-ASLRH[Bth]LNLVTRQRY-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 273)

N-a-Ac-[Trp²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 274) N-a-Ac-ASLRH[Trp]LNLVTRQRY-NH2 N-a-Ac-[Thi²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 275)

N-a-Ac-ASLRN[Thi]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Tic²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 276)

N-a-Ac-ASLRH[Tic]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Phe²⁷]PYY(25-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 277)

N-a-Ac-H[Phe]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Phe²⁷,Thi²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 279)

N-a-Ac-ASLRH[Phe]LNLVTRQR[Thi]-NH2

N-a-Ac-[Thz²⁶,Phe²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 280)

N-a-Ac-ASLRH[Thz][Phe]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Phe²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 281)

N-a-Ac-ASLRH[Thz][Phe]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Phe²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 282)

N-a-Ac-[Phe]SLRN[Phe]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Tyr²²,Phe²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 289)

N-a-Ac-[Tyr]SLRH[Phe]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Trp²⁸]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 290) N-a-Ac-ASLRHY[Trp]NLVTRQRY-NH2 N-a-Ac-[Trp²⁸]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 291) N-a-Ac-ASLRHYLN[Trp]VTRQRY-NH2 N-a-Ac-[Ala²⁶,Phe²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 292)

N-a-Ac-ASLR[Ala][Phe]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Bth²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 293)

N-a-Ac-ASLR[Bth]LNLVTRQRY-NH2

N-a-Ac-[Phe²⁷]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 294) N-a-Ac-ASLRH[Phe]LNLVTRQRY-NH2 N-a-Ac-[Phe^27,36]PYY(22-36)

PL 205 971 B1 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 295)

N-a-Ac-ASLRH[Phe]LNLVTRQR[Phe]-NH2

N-a-Ac-[Phe²⁷,D-Trp³²]PYY(22-36) (Numer identyfikacyjny sekwencji: 296)

N-a-Ac-ASLRH[Phe]LNLV[D-Trp]RQRY-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 297)

Inni agoniści PYY obejmują neurofilowe peptydy Y specyficzne dla receptora Y2 o wzorze: X1(X2-X3-X4-X5-X6-X7-X8-X9-X10-X11-X12-X13-X14)n-X15 w którym

XI oznacza NH, CH3CO lub jeden lub dwa występujące w przyrodzie aminokwasy.

X2 oznacza Leu, Ile lub Val.

X3 oznacza Arg, Lys lub His.

X4 oznacza His, Lys lub Arg.

X5 oznacza Tyr lub Phe.

X6 oznacza Leu, Ile lub Val.

X7 oznacza Asn lub Gln.

X8 oznacza Leu, Ile lub Val.

X9 oznacza Leu, Ile lub Val.

X10 oznacza Thr lub Ser.

XII oznacza Arg, His lub Lys.

X12 oznacza Gln lub Asn.

X13 oznacza Arg, His lub Lys.

X14 oznacza Tyr lub Phe.

X15 oznacza COOH, NH2 lub jeden lub dwa występujące w przyrodzie aminokwasy przy czym aminokwas końcowy jest w formie naturalnej lub karboksyamidowej; i n ma wartość 1 do 5, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,696,093.

Przykładowi agoniści obejmują:

CH3CO-L-R-H-Y-L-N-L-L-T-R-Q-R-Y-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 298) CH3CO-L-R-H-Y-I-N-L-I-T-R-Q-R-Y-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 299) NH2-L-R-H-Y-L-N-L-L-T-R-Q-R-Y-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 300) NH2-L-R-H-Y-I-N-L-I-T-R-Q-R-Y-NH2 (Numer identyfikacyjny sekwencji: 301)

Inni agoniści PYY mają wzór:

24,28,30

Trp _[Nle ^24,28, Trp^27,30 _[Nle ^24,28,30, Phe [Nie24,28 27

[Trp³⁰

[Trp³⁰]PYY(25-36)-NH₂

N-a-R-[Nle N-a-R¹ N-a-R¹ N-a-R¹ N-a-R¹ N-a-R¹

Nva³¹, ψ35,36]PYY(22-36)-NH2, Nva³¹, ψ35,36]PYY(22-36)-NH2, Nva³¹, ψ35,36]PYY(22-36)-NH₂, , Phe²⁷, Trp³⁰, Nva³¹, ψ35,36]PYY(22-36)-NH₂, ψ^^^ΥΥ^^)^^,

N-a-R¹-[Nle^24,28, Trp³⁰, Nva N-a-R¹-[Nie '³¹ ψ^’^ΡΥΥ^^^Η i

Trp³⁰, Nva³¹, ^^^PYY^^e^NH lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól, w którym R¹ oznacza H, (C1-C12) alkil lub (C1-C12) acyl; i ψ oznacza pseudowiązanie peptydowe wybrane z grupy obejmującej -CH2-NH-, -CH2-S-, -CH2-CH2-, -CH2-O- i -CH2-CO-, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,046,162.

₁

Szczególne związki spośród z powyższej grupy związków oznaczają związki, w których R oznacza acetyl i ψ oznacza -CH2-NH-.

Szczególną grupę związków wybrano spośród grupy składającej się z

N-a-Ac-[Nle^24,28,30, Trp²⁷, Nva³¹, ψ^35,36]PYY(22-36)-NH₂, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 302)

N-a-Ac-[Nle^24,28, Trp^27,30, Nva³¹, ψ^35,36]PYY(22-36)-NH₂, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 303)

N-a-Ac-[Nle^24,28,30, Phe²⁷, Nva³¹, ψ^35,36]PYY(22-36)-NH2, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 304) N-a-Ac-[Nle^24,28, Phe²⁷, Trp³⁰, Nva³¹, ψ^35,36]PYY(22-36)-NH2, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 305) N-a-Ac-[Trp³⁰, ψ^35,36]PYY(25-36)-NH₂, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 306)

N-a-Ac-[Trp30]PYY(25-36)-NH₂ (Numer identyfikacyjny sekwencji: 307) i N-a-Ac-[Nle^{28 *}, Trp³⁰, Nva³¹, ψ^35,36]PYY(22-36)-NH₂, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 308) lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól.

Inny szczególny związek ma wzór N-a- Ac-[Nle^24,28, Trp³⁰, Nva.sup, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 309) lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól.

Inny agonista PYY ma wzór (A), ψ^35,36]PYY(22-36)-NH₂

PL 205 971 B1

R¹ R³ \ /

R²-R¹⁰-A²²-A²³-A²⁴-A²⁵-A²⁶-Fla-A²⁷-A²⁸-A²⁹-A³⁰-A³¹-A³²-R²⁰-R⁴ z jednym lub dwoma pseudowiązaniami peptydowymi, przy czym każde pseudowiązanie peptydowe jest niezależnie wybrane z grupy obejmującej -CH2-NH-, -CH2-S-, -CH2-CH2-, -CH2-O- i -CH2-CO-; w którym:

1 2

R¹⁰ oznacza łańcuch zawierający w sumie 0-5 aminokwasów, w którym R¹ i R² przyłączone są do aminokwasu N-końcowego poprzez jego łańcuch boczny lub poprzez atom azotu grupy aminowej;

R²⁰ oznacza łańcuch zawierający 0-4 aminokwasów, włącznie, w którym aminokwas C-końcowy jest związany z R³ i R⁴ przez łańcuch boczny aminokwasu C-końcowego lub przez węgiel grupy karboksylowej aminokwasu C-końcowego;

R¹, R², R³ i R⁴ niezależnie od siebie są wybrane z grupy obejmującej H, (C1-C12) alkil, (C6-C18) aryl, (C1-C12) acyl, fenylo(C1-C12)alkil i (C1-C12)alkilo)1-5-fenyl;

A²² oznacza aminokwas aromatyczny, Ala, Aib, Anb, N-Me-Ala lub nie występuje;

A²³ oznacza Ser, Thr, Ala, N-Me-Ser, N-Me-Thr, N-Me-Ala lub nie występuje;

A²⁴ oznacza Leu, Ile, Nle, Val, Trp, Gly, Aib, Anb, N-Me-Leu lub nie występuje;

A²⁵ oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-p.epsilon.-NH-Z, Orn lub nie występuje;

A²⁶ oznacza His, Thr, 3-Me-His, 1-Me-His, p-pirazoliloalaninę, N-Me-His, Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lysw-NH-Z, Orn lub nie występuje;

A²⁸ oznacza Leu, Ile, Nie, Val, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A²⁹ oznacza Asn, Ala, Gin, Gly, Trp lub N-Me-Asn;

A³⁰ oznacza Leu, Ile, Nle, Fla, Val, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A³¹ oznacza Val, Nva, Ile, Trp, Aib, Anb lub N-Me-Val; i

A³² oznacza Thr, Ser, N-Me-Ser lub N-Me-Thr; przy czym Z za każdym razem gdy występuje jest niezależnie wybrane z grupy obejmującej H, (C1-C10)alkl i (C6-C18) aryl; lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,046,167.

Szczególną grupą związków z powyższej grupy związków są związki, w których R oznacza _A ¹⁷-A¹⁸-A¹⁹-A²⁰-A²¹;

w którym A¹⁷ oznacza Cys, Leu, Ile, Val, Nle, Nva, Aib, Anb lub N-Me-Leu;

A¹⁸ oznacza Cys, Ser, Thr, N-Me-Ser lub N-Me-Thr;

A oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-:;-NH-R.sup,5, Cys lub Orn;

A²⁰ oznacza aminokwas aromatyczny lub Cys;

A²¹ oznacza aminokwas aromatyczny lub Cys;

R₂₀ oznacza A³³-A³⁴-A³⁵-A³⁶,

5

A oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lysw-NH-R , Cys lub Orn;

A³⁴ oznacza Cys, Gln, Asn, Ala, Gly, N-Me-Gln, Aib lub Anb;

5

A oznacza Arg, Lys, homo-Arg, dietylo-homo-Arg, Lys-:;-NH-R , Cys lub Orn; i

A³⁶ oznacza aminokwas aromatyczny lub Cys;

przy czym R⁵ za każdym razem gdy występuje jest niezależnie wybrane z grupy obejmującej (C1-C10) alkil i (C6-C18) aryl.

Szczególną grupą związków z powyższej grupy związków są związki o wzorze N-a-Ac-[Fla²⁷)]PYY(25-36)-NH2 i N-a-Ac-[Fla²⁷]PYY(22-36)-NH2 lub ich farmaceutycznie dopuszczalna sól.

Inna grupa agonistów PYY obejmuje związki o wzorze: (I) (R¹ R²)-A¹-A²-A³-A⁴-A⁵-A⁶-A⁷-A⁸-A⁹-A¹⁰-R³⁰, (ii) (R’R²)-A¹-A²-A³-A⁴-Aⁱ-A⁶-A⁷-A*-A⁹-A^l0-R³⁰ \ l \ /

Λ / \ (R’R²>A^,-A²-A³-A⁴-Aⁱ.A⁶-A⁷-A’-A⁹-A¹⁰-R³⁰ (III) (R¹-R²) - [A⁵-A⁶-A⁷-A⁸-A⁹-A¹⁰]_mR³⁰, lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól, w którym

PL 205 971 B1

---oznacza ewentualne wiązanie pomiędzy aminokwasami które przedstawiono połączone, przy czym każde wiązanie niezależnie wybrano z grupy obejmującej -S-S- tylko gdy połączonymi aminokwasami są Cys-Cys, -CO-NH-, -CH2 -NH- i

-HN-CH-CoI <CH2)4

-HN-CH-COpod warunkiem, że gdy ewentualne wiązanie oznacza

-HN-CH-CoI (CH2)₄

-HN-CH-COwówczas zastępuje ono dwa aminokwasy do których jest ewentualne wiązanie przyłączone; q ma wartość 1-4; m ma wartość 1 do 4;

R³⁰ oznacza OH lub -O-R¹, pod warunkiem, że gdy A¹ do A⁷ nie występują wówczas R³⁰ oznacza także NH-R¹, przy czym R³⁰ oznacza przyłączone do atomu węgla karboksy aminokwasu C-końcowego;

R¹ i R² za każdym razem gdy występują niezależnie od siebie są wybrane z grupy obejmującej H, (C1-C12) alkil, (C6-C18) aryl, (C1-C12) acyl, fenylo(C1-C12) alkil i ((C1-C12) alkilo)1-5-fenyl przy czym R¹ i R² przyłączone są do azotu aminy aminokwasu N-końcowego;

A¹ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Tip, Tyr, Fla, Bth, Nal, Tic, Tic-OH, Dip, Bip lub ewentualnie podstawiony Phe, przy czym Phe jest ewentualnie podstawiony przez jeden do pięć podstawników wybranych z grupy obejmującej (C1-C4) alkil, atom fluorowca (C1-C4) alkoksy, amino i nitro;

A² nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Ile, Val, Leu, Nle, Anb, Aib, Pro, Gln lub Asn;

A³ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Asn, Gln, Glu, Asp, Orn, Lys, Dpr lub Cys;

A⁴ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Ile, Val, Leu, Nle, Anb, Aib lub Pro;

A⁵ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Ile, Val, Leu, Nle, Anb, Aib, Pro, Glu, Asp, Orn, Lys, Dpr lub Cys;

A⁶ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Thr, Ser, Trp, Tyr, Fla, Bth, Nal, Tic, Tic-OH, Dip, Bip lub ewentualnie podstawionego Phe przy czym Phe jest ewentualnie podstawiony przez jeden do pięć podstawników wybranych z grupy obejmującej (C1-C4) alkil, atom fluorowca (C1-C4) alkoksy, amino i nitro;

A⁷ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Arg, Lys, homo-Arg, dialkilo-homo-Arg, Lys-i-NH-R⁷ lub Orn;

A⁸ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Nva, Val, Ile, Leu, Nie, Anb, Aib, Pro, Gln, Asn, Glu, Asp, Orn, Lys, Dpr lub Cys;

A⁹ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Arg, Lys, homo-Arg, dialkilo-homo-Arg, Lys-i-NH-R⁷ lub Orn; i

A¹⁰ nie występuje lub oznacza formę D lub L następujących aminokwasów: Tyr, Trp, Fla, Bth, Nal, Tic, Tic-OH, Dip, Bip, tyraminy lub ewentualnie podstawionego Phe przy czym Phe jest ewentualnie podstawiony przez jeden do pięć podstawników wybranych z grupy obejmującej (C1-C4)alkil, atom fluorowca (C1-C4)alkoksy, amino i nitro lub odpowiednio zdekarboksylowany, ewentualnie podstawiony Phe;

w którym R⁷ za każdym razem gdy występuje jest niezależnie wybrane z grupy obejmującej H.sub,1 (C1-C10) alkil i (C6-C18) aryl, pod warunkiem, że nie wszystkie spośród A1 do A10 usunięto jednocześnie, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,046,167.

Szczególna grupą związków z powyższej grupy związków obejmuje (Numer identyfikacyjny sekwencji: 310)

PL 205 971 B1

H-Ile-Asn-Pro-Ile-Tyr-Arg-Leu-Arg-Tyr-OMe (Numer identyfikacyjny sekwencji: 311)

H--Ile--Asn—Pro—Cys—Tyr—Arg—Leu—Arg—Tyr—Orne

I

H-He~Asn-Pro-Cys~Tyr~Arg~Leu--Arg--Tyr--Ome, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 312)

H—Cys-Tyr-Arg~Leu-Arg--Tyr—Orne i

H—Cys—Tyr—Arg—Leu—Arg—Tyr—OMe, (Numer identyfikacyjny sekwencji: 313)

H-Ile-Asn—Pro—NH—CH—CO—Tyr—Arg-Leu-Arg—Tyr-OMe I (CH₂)4

I

H~Ile—Asn-Pro-NH—CH-CO--Tyr-Arg-Leu-Arg--Tyr-OMe, (Numer identyfikacyjny sekwencji:314)

H-[Tyr-Arg-Leu-Arg-Tyr]2~0Me lub ich farmaceutycznie dopuszczalną sól.

PYY i agonistów PYY można zmodyfikować stosując dobrze znane procesy takie jak amidowanie, glukozylacja, acylowanie (np. acetylowanie), sulfonowanie, fosoforylowanie, cyklizacja, przyłączanie lipidów i pegilacja (przyłączenie glikolu etylenowego). Metody przyłączania lipidów z zastosowaniem pochodnych kwasu tłuszczowego zawierających grupy sulfhydrylowe ujawniono w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5936092; opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 6093692; i opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 6225445.

W celu dostarczenia PYY i agonistów PYY do komórek i tkanek neuronalnych stosuje się pochodne kwasu tłuszczowego zawierające sulfhydrylo-PYY i agonistów PYY, w tym produkty kondensacji kwasu tłuszczowego z wiązaniem disiarczkowym.

Modyfikacja ta znacznie zwiększa absorpcję związków w stosunku do stopnia absorpcji związków niesprzężonych, jak również przedłuża utrzymywanie się związków we krwi i tkance. Ponadto, wiązanie disiarczkowe w koniugacie jest w komórkach zupełnie labilne, a zatem ułatwia uwalnianie wewnątrzkomórkowe nienaruszonych związków z grup kwasów tłuszczowych.

Kwasy tłuszczowe, jako składniki fosfolipidów, stanowią dużą część błon komórkowych. Z uwagi na ich własności lipidowe, kwasy tłuszczowe mogą z łatwością dzielić i oddziaływać z błoną komórkową w nietoksyczny sposób. Zatem, kwasy tłuszczowe są potencjalnie przydatnym ligandem nośnikowym dostarczającym białka i peptydy. Strategie, w których można zastosować kwasy tłuszczowe w celu dostarczania białek i peptydów obejmują kowalencyjną modyfikację białek i peptydów i zastosowanie emulsji kwasów tłuszczowych.

W celu przygotowania takich koniugatów, zawierającego sulfhydryl PYY i agonistę PYY przyłącza się do pochodnej kwasu tłuszczowego poprzez odwracalne, biodegradowalne wiązanie disiarczkowe. Oczekuje się, że taki koniugat będzie łączył się ze stoną szczytową błony komórki, docierał do błony podstawnobocznej nabłonka GI w wyniku transportu błonowego oraz płynności błony i zostanie uwalniony do płynu tkankowego w wyniku redukcji wiązania disiarczkowego.

Takie lipidowane związki PYY i agonisty PYY mają wzór ogólny

PL 205 971 B1

₁ w którym P oznacza resztę pochodzącą od PYY lub agonisty PYY; R¹ oznacza atom wodoru, niższy alkil lub aryl; R² oznacza grupę zawierającą lipid i R³ oznacza -OH, grupę zawierającą lipid lub łańcuch aminokwasowy zawierający jeden lub 2 aminokwasy i zakończony -CO2H lub -COR². Patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5936092. Te koniugaty są szczególnie przydatne w celu zwiększenia absorpcji i wydłużenia utrzymywania się we krwi i tkance PYY i agonistów PYY.

Typowe grupy alkilowe obejmują grupy C1-C6 alkilowe obejmujące metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, sec-butyl, tert-butyl, pentyl, 2-pentyl, 3-pentyl, neopentyl, heksyl, 2-heksyl, 3-heksyl, 2-metylo-1-pentyl, 3-metylo-1-pentyl, 4-metylo-1-pentyl, itp.

Korzystne grupy arylowe oznaczają grupy C6-C14 arylowe i typowo obejmują fenyl, naftyl, fluorenyl, fenantryl i grupy antracylowe.

Termin „grupa zawierająca lipid odnosi się do grupy lipidowej jako takiej lub grupy opartej na węglowodorze (w szczególności, jednym lub więcej aminokwasach) zawierającej grupę lipidową. Przez termin „grupa lipidowa rozumie się podstawnik hydrofobowy składający się z 4 do 26 atomów węgla, korzystnie 5 do 19 atomów węgla. Odpowiednie grupy lipidowe obejmują między innymi takie jak: palmitylo-(C15H31), oleilo-(C15H29), stearylo-(C17H35), cholan; i deoksycholan.

Zgłoszenie PCT US 00/34236 ujawnia koniugaty będące nośnikami leków i strategie syntetyczne dla ich produkcji, jak również metody syntezy, związki pośrednie i produkty końcowe przydatne w celu wychwytu i uwalniania biologicznie czynnych związków zawierających grupę aminową. Takie lipidowane związki PYY i agonistów PYY mają ogólny Wzór I

₂ w którym R² jest wybrane z grupy obejmującej atom wodoru, atom fluorowca, alkil lub aryl, w którym grupy alkilowe lub arylowe są ewentualnie podstawione przez jeden lub więcej alkoksy, alkoksyalkil, alkanoil, nitro, cykloalkil, alkenyl, alkinyl, alkanoiloksy, alkil lub atomy fluorowca;

4 5 4 5

R³ oznacza grupę lipofilową; jeden spośród R⁴ i R⁵ oznacza PYY lub agonistę PYY i inny R⁴ i R⁵ oznacza OR⁶ w którym R⁶ oznacza atom wodoru, metal alkaliczny lub ładunek ujemny;

X oznacza atom tlenu lub siarki;

Y oznacza A mostkujący naturalny lub nienaturalny aminokwas; n ma wartość zero lub 1; i m oznacza liczbę całkowitą od zera do 10.

Typowe grupy alkilowe obejmują grupy C1-6 alkilowe obejmujące metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, sec-butyl, tert-butyl, pentyl, 2-pentyl, 3-pentyl, neopentyl, heksyl, 2-heksyl, 3-heksyl, 2-metylo-1-pentyl, 3-metylo-1-pentyl, 4-metylo-1-pentyl, itp.

Typowe grupy alkoksy obejmują tlen podstawiony przez dowolne grupy alkilowe wymienione powyżej.

Typowe grupy alkoksyalkilowe obejmują dowolne spośród powyższych grup alkilowych podstawionych przez grupę alkoksy, taką jak metoksymetyl, etoksymetyl, propoksymetyl, butoksymetyl, pentoksymetyl, hexoksymetyl, metoksyetyl, metoksypropyl, metoksybutyl, metoksypentyl, metoksyheksyl, itp.

Korzystne grupy arylowe oznaczają grupy C6-14 arylowe i typowo obejmują fenyl, naftyl, fluorenyl, fenantryl i grupy antracylowe.

Typowe podstawione przez alkoksy grupy arylowe obejmują powyższe grupy arylowe podstawione przez jeden lub więcej spośród powyższych grup alkoksy, np. 3-metoksyfenyl, 2-etoksyfenyl, itp.

PL 205 971 B1

Typowe podstawione przez alkil grupy arylowe obejmują dowolne spośród powyższych grup arylowych podstawione przez dowolny grupy C1-C6 alkilowe, obejmujące grupę Ph(CH2)n, w której n ma wartość 1-6, np. tolil, o-, m- i p-ksylil, etylofenyl, 1-propylofenyl, 2-propylofenyl, 1-butylofenyl, 2-butylofenyl, t-butylofenyl, 1-pentylofenyl, 2-pentylofenyl, 3-pentylofenyl.

Typowe grupy alkenylowe obejmują grupy C2-6 alkenylowe, np. etenyl, 2-propenyl, izopropenyl, 2-butenyl, 3-butenyl, 4-pentenyl, 3-pentenyl, 2-pentenyl, 5-heksenyl, 4-heksenyl, 3-heksenyl i 2-heksenyl.

Typowe grupy alkinylowe obejmują grupy C2-6 alkinylowe np. entynyl, 2-propenyl, 2-butynyl, 3-butynyl, 4-pentynyl, 3-pentynyl, 2-pentynyl, 5-heksynyl, 4-heksynyl, 3-heksynyl i 2-heksynyl.

Typowe podstawione przez alkenyl lub alkinyl grupy arylowe obejmują dowolne spośród powyższych grup C6-C14 arylowych podstawionych przez dowolne spośród powyższych grup C2-6 alkenylowych lub C2-6 alkinylowych, np. etenylofenyl, 1-propenylofenyl, 2-propenylofenyl, 1-butenylofenyl,

2-butenylofenyl, 1-pentenylofenyl, 2-pentenylofenyl, 3-pentenylofenyl, 1-heksenylofenyl,

2-heksenylofenyl, 3-heksenylofenyl, etynylofenyl, 1-propynylofenyl, 2-propynylofenyl,

1-butynylofenyl, 2-butynylofenyl, 1-pentynylofenyl, 2-pentynylofenyl, 3-pentynylofenyl,

1-heksynylofenyl, 2-heksynylofenyl, 3-heksynylofenyl.

Typowe grupy fluorowcowe obejmują atom fluoru, chloru, bromu i jodu.

Typowe podstawione przez fluorowce grupy alkilowe obejmują grupy C1-C6 alkilowe podstawione przez jeden lub więcej atomów fluoru, chloru, bromu lub jodu, np. fluorometyl, difluorometyl, trifluorometyl, pentafluoroetyl, 1,1-difluoroetyl i trichlorometyl.

Typowe grupy alkanoilowe obejmują grupy C1-5C(=O)-alkanoilowe, np. acetyl, propionyl, butanoil, pentanoil i heksanoil lub aryloalkanoil, np. C1-5C(=O)-alkanoil podstawiony przez dowolną spośród powyższych grup arylowych.

Typowe grupy cykloalkilowe obejmują grupy C3-8 cyklo-alkilowe obejmujące cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, cykloheptyl i cyklooktyl.

Stosowany tu termin „grupa lipofilowa odnosi się do występującego w przyrodzie lipidu jako takiego, hydrofobowego rozgałęzionego lub nierozgałęzionego węglowodoru zawierającego około 4 do około 26 atomów węgla, korzystnie około 5 do około 19 atomów węgla, kwasu tłuszczowego lub jego estru lub surfaktantu. Odpowiednie grupy lipofilowe obejmują między innymi długołańcuchowe grupy alkanoilowe obejmujące: palmitylo-(C15H31), oleilo-(C15H29), stearylo-(C17H35), laury-(C11H23), cholil i mirystyl (C13H27).

Stosowany tu termin „naturalny lub nienaturalny aminokwas odnosi się do dowolnego spośród 21 występujących w przyrodzie aminokwasów jak również form D aminokwasów, zablokowanych form L i D aminokwasów takich jak te zablokowane przez amidowanie lub acylowanie, podstawionych aminokwasów (np. tych podstawionych przez sterycznie rozbudowaną przestrzennie grupę alkilową lub grupę cykloalkilową taką jak cyklopropyl lub cyklobutyl), w których podstawienie wprowadza ograniczenie konformacyjne w aminokwasie. Korzystne występujące w przyrodzie aminokwasy do zastosowania w niniejszym ujawnieniu jako aminokwasy lub składniki peptydu lub białka obejmują takie jak alanina, arginina, asparagina, kwas asparaginowy, cytrulina, cysteina, cystyna, kwas γ-glutaminowy, glutamina, glicyna, histydyna, izoleucyna, norleucyna, leucyna, lizyna, metionina, ornityna, fenyloalanina, prolina, hydroksyprolina, seryna, treonina, tryptofan, tyrozyna, walina, γ-karboksyglutaminian lub O-fosfoseryna. Korzystne nie występujące w przyrodzie aminokwasy do zastosowania w niniejszym ujawnieniu jako aminokwasy lub składniki peptydów lub białek obejmują dowolne spośród β-aminokwasów jak np. α-alanina, kwas γ-aminomasłowy, kwas γ-aminomasłowy, kwas Y-(aminofenylo)masłowy, kwas α-aminoizomasłowy, kwas ε-aminokapronowy, kwas 7-aminoheptanowy, kwas aminobenzoesowy, kwas aminofenylooctowy, kwas aminofenylomasłowy, cysteina (ACM), sulfon metioniny, fenyloglicyna, norwalina, ornityna, δ-ornityna, p-nitrofenyloalanina, kwas 1,2,3,4-terahydroizochinolino-3-karboksylowy i tioprolina.

Przedstawiono także metody przygotowania lipidowanych koniugatów PYY i agonistów PYY, kompozycji farmaceutycznych zawierających lipidowane koniugaty PYY i agonistów PYY i metod zwiększania dostarczania zawierających grupę aminową PYY i agonistów PYY do komórki.

Ujawniono również chemicznie zmodyfikowane pochodne PYY i agonistów PYY, które mogą mieć inne dodatkowe zalety takie jak zwiększona rozpuszczalność, trwałość i wydłużony czas krążenia polipeptydu lub obniżona immunogeniczność (opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 4179337). Takie zmodyfikowane pochodne obejmują PYY i agonistów PYY zmodyfikowanych przez pegilację (przyłączenie glikolu etylenowego).

PL 205 971 B1

Terminy „pegilowany i „pegilacja odnoszą się do procesu poddawania reakcji glikolu poli(oksy)alkilenowego, korzystnie aktywowanego glikolu poli(oksy)alkilenowego, z substancją ułatwiającą przyłączenie glikolu etylenowego („ułatwiacz), taką jak aminokwas np. lizyna, z wytworzeniem wiązania kowalencyjnego. Chociaż „pegilację prowadzi się często stosując glikol poli(oksy)etylenowy lub jego pochodne, takie jak glikol poli(metoksy)etylenowy, to nie stanowi to ograniczenia i termin ten w zamierzeniu obejmuje stosowanie dowolnego innego przydatnego glikolu poli(oksy)alkilenowego takiego jak np. glikol poli(oksy)propylenowy.

Grupy chemiczne do utworzenia pochodnych mogą być także wybrane spośród takich jak rozpuszczalne w wodzie polimery takie jak glikol polietylenowy, kopolimery glikol etylenowy/glikol propylenowy, karboksymetyloceluloza, dekstran, alkohol poliwinylowy itp. Polipeptydy mogą być zmodyfikowane w pozycjach losowych w cząsteczce lub we wstępnie określonych pozycjach w cząsteczce i mogą obejmować jedną, dwie, trzy lub więcej przyłączonych grup chemicznych.

Polimer może mieć dowolną masę cząsteczkową i może być rozgałęziony lub nierozgałęziony. Dla glikolu polietylenowego, korzystna masa cząsteczkowa mieści się w zakresie około 1 kDa i około 100 kDa (termin „około wskazuje, że w preparatach glikolu polietylenowego, pewne cząsteczki będą miały większą masę, pewne mniejszą, niż stwierdzona masa cząsteczkowa) dla ułatwienia manipulacji i produkcji. Można stosować inne wymiary, zależnie od pożądanego profilu terapeutycznego (np. pożądany czas przedłużonego uwalniania, wpływ, jeśli jakikolwiek, na aktywność biologiczną, łatwość manipulacji, stopień lub brak antygeniczności i inne znane działania glikolu polietylenowego na terapeutyczne białko lub analog). Przykładowo, glikol polietylenowy może mieć średnią masę cząsteczkową około 200, 500, 1000, 1500, 2000, 2500, 3000, 3500, 4000, 4500, 5000, 5500, 6000, 6500, 7000, 7500, 8000, 8500, 9000, 9500, 10000, 10500, 11000, 11500, 12000, 12500, 13000, 13500, 14000, 14500, 15000, 15500, 16000, 16500, 17000, 17500, 18000, 18500, 19000, 19500, 20000, 25000, 30000, 35000, 40000, 50000, 55000, 60000, 65000, 70000, 75000, 80000, 85000, 90000, 95000 lub 100000 kDa.

Jak wskazano powyżej, glikol polietylenowy może mają budowę rozgałęzioną. Rozgałęzione glikole polietylenowe ujawniono, np. w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5643575; Morpurgo i in., Appl. Biochem. Biotechnol. 56:59-72, 1996; Vorobjev i in., Nucleosides Nudeotides 18:2745-2750, 1999; i Caliceti i in., Bioconjug. Chem. 10:638-646, 1999.

Cząsteczki glikolu polietylenowego (lub inne grupy chemiczne) powinny być przyłączone do polipeptydów lub białek z uwzględnieniem wpływu na funkcjonalne lub antygeniczne domeny polipeptydów lub białek. Istnieje wiele metod przyłączenia dostępnych dla fachowców w dziedzinie, np. EP 0401384 (sprzęganie PEG z G-CSF), patrz także Malik i in., Exp. Hematol. 20:1028-1035, 1992 (opisujący pegilację GM-CSF z zastosowaniem chlorku 2,2,2-trifluoroetanosulfonylu (chlorku tresylu)). Przykładowo, glikol polietylenowy może być kowalencyjnie związany poprzez reszty aminokwasowe poprzez grupę reaktywną, taką jak, wolna grupa aminowa lub karboksylową. Reaktywne grupy oznaczają te, z którymi może być związana aktywowana cząsteczka glikolu polietylenowego. Reszty aminokwasowe mające wolną grupę aminową mogą obejmować reszty lizyny i reszty aminokwasów N-końcowych a te mające wolną grupę karboksylową mogą obejmować reszty kwasu asparaginowego, reszty kwasu glutaminowego i resztę aminokwasu C-końcowego. Jako grupę reaktywną w celu przyłączenia cząsteczek glikolu polietylenowego można także stosować grupy sulfhydrylowe. Korzystne dla celów terapeutycznych jest przyłączenie przy grupie aminowej, takie jak przyłączenie przy N-koncu lub grupie lizynowej.

Jak sugerowano powyżej, glikol polietylenowy może być przyłączony do białek i polipeptydów poprzez wiązanie z dowolną liczbą reszt aminokwasowych. Przykładowo, glikol polietylenowy może być związany z białkami i polipeptydami poprzez wiązania kowalencyjne z resztą lizyny, histydyny, kwasu asparaginowego, kwasu glutaminowego lub cysteiny. W celu przyłączenia glikolu polietylenowego do specyficznych reszt aminokwasowych (np. lizyna, histydyna, kwas asparaginowy, kwas glutaminowy lub cysteina) polipeptydu lub białka lub do więcej niż jednego typu reszty aminokwasowej (np. lizyna, histydyna, kwas asparaginowy, kwas glutaminowy, cysteina i ich kombinacje) białka lub polipeptydu można stosować jedną lub więcej reakcji chemicznych.

Specyficznie pożądane mogą być białka i polipeptydy zmodyfikowane chemicznie na N-końcu. Stosując, w celach ilustracyjnych, glikol polietylenowy, można wybrać spośród wielu cząsteczek glikolu polietylenowego (według masy cząsteczkowej, rozgałęzienia, itp.), stosunku cząsteczek glikolu polietylenowego do cząsteczek białka (lub peptydu) w reakcji mieszanej, typu reakcji pegilacja do przeprowadzenia i sposobu otrzymywania wybranego „pegilowanego na N-końcu białka. Sposobem

PL 205 971 B1 otrzymywania „pegilowanego na N-końcu preparatu (tj. oddzielanie tej grupy produktów od grupy innych „monopegilowanych produktów) jest, jeśli to konieczne, oczyszczanie „pegilowanej na N-końcu substancji z masy „pegilowanych cząsteczek białkowych. Białka selektywne chemicznie zmodyfikowane na N-końca można uzyskać metodą redukcyjnego alkilowania, która wykorzystuje odmienną reaktywność różnych typów pierwszorzędowych grup aminowych (lizyna w zależności od N-końca) dostępnych dla derywatyzacji w konkretnym białku. W odpowiednich warunkach reakcji, osiąga się znacznie selektywną derywatyzację białka na N-końcu z polimerem zawierającym grupę karbonylową.

Jak wskazano powyżej, pegilację białek i polipeptydów można przeprowadzić na dowolną liczbę sposobów. Przykładowo, glikol polietylenowy może być przyłączony do białka lub polipeptydu bezpośrednio lub przez dodatkową grupę łączącą. Układy przyłączenia glikolu polietylenowego do białek i polipeptydów bez grupy łączącej opisał Delgado i in., Crit. Rev. Thera. Drug Carrier Sys. 9:249-304, 1992; Francis i in., Intern. J. of Hematol 68:1-18,1998; opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 4002531; opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,349,052, zgłoszenie WO 95/06058 i zgłoszenie WO 98/32466.

Jeden układ przyłączenia glikolu polietylenowego bezpośrednio do reszt aminokwasowych białek i polipeptydów bez dodatkowej grupy łączącej wykorzystuje podstawiony grupą tresylową („tresylowany) MPEG, który wytwarza się modyfikując monometoksylowany glikol polietylenowy (MPEG) z zastosowaniem chlorku tresylu (CISO2CH2CF3). W wyniku reakcji białka lub polipeptydu z MPEG podstawionym grupą tresylową („tresylowanym MPEG), glikol polietylenowy przyłącza się bezpośrednio do grupy aminowej białka lub polipeptydu. Zatem, ujawnienie obejmuje koniugaty białko-glikol polietylenowy wytwarzane w reakcji białek i polipeptydów z cząsteczką glikolu polietylenowego podstawionego grupą 2,2,2-trifluoroetanosulfonową (tresylową).

Glikol polietylenowy można także przyłączyć do białek i polipeptydów stosując pewną liczbę różnych dodatkowych grup łączących. Przykładowo, opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5612460 ujawnia uretanowe grupy łączące służące do łączenia glikolu polietylenowego z białkami. Koniugaty białko-glikol polietylenowy, w których glikol polietylenowy przyłączony jest do białka lub polipeptydu przez grupę łączącą można także wytwarzać na drodze reakcji białek lub polipeptydów ze związkami takimi jak MPEG-sukcynimidylobursztynian, MPEG aktywowany 1,1'-karbonylodiimidazolem, MPEG-2,4,5-trichloropenylowęglan, MPEG-p-nitrofenolowęglan i różne pochodne MPEG-bursztynian. Pewną liczbę dodatkowych pochodnych glikolu polietylenowego i reakcji chemicznych służących do przyłączenia glikolu polietylenowego do białek i polipeptydów opisano w zgłoszeniu WO 98/32466.

Zmieniać może się również liczba grup glikolu polietylenowego przyłączonych do każdego białka lub polipeptydu (tj., stopień podstawienia). Przykładowo, pegilowane białka i polipeptydy mogą być związane, średnio z 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 15, 17, 20 lub więcej cząsteczkami glikolu polietylenowego. Podobnie, średni stopień podstawienia mieści się w zakresie takim jak 1-3, 2-4, 3-5, 4-6, 5-7, 6-8, 7-9, 8-10, 9-11, 10-12, 11-13, 12-14, 13-15, 14-16, 15-17, 16-18, 17-19 lub 18-20 grup glikolu polietylenowego na cząsteczę białka lub polipeptydu. Metody określania stopnia podstawienia omówiono, np. w Delgado i in., Crit. Rev. Them. Drug Carrier Sys. 9:249-304, 1992.

Białka i polipeptydy zawierające w zasadzie nieantygeniczne polimery, korzystnie glikole poli(oksy)alkilenowe można wytworzyć, np. jak ujawniono w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5428128; opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 6127355; i opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki US 5880131.

Aby uzyskać kowalencyjne przyłączenie glikolu poli(oksy)etylenowego (PEG) do białka lub polipeptydu, końcowe grupy hydroksy PEG muszą najpierw zostać poddane konwersji do reaktywnych grup funkcyjnych. Proces ten często nazywany jest „aktywacją a produkt nazwany jest „aktywowanym PEG. Często stosuje się metoksylowany glikol polietylenowy (mPEG), zakończony w dalszej (odleglejszej) części cząsteczki reaktywną grupą funkcyjną. Jednym takim aktywowanym PEG jest sukcynimidylobursztynianowa pochodna PEG (SS-PEG). Patrz także Abuchowski i in., Cancer Biochem. Biophys. 7:175-186, 1984 i opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5122614, który ujawnia węglan poli(glikol etylenowy)-N-sukcynimidu i jego otrzymywanie.

Alternatywnie, w zasadzie nieantygeniczne polimery, które można stosować w praktyce obejmują materiały takie jak dekstran, poliwinylopirolidony, polisacharydy, skrobie, alkohole poliwinylowe, poliakrylamidy lub inne podobne nieimmunogenne polimery. Fachowcy w dziedzinie zrozumieją, że polimeryczne substancje odpowiednie do zastosowania, jedynie ilustrują i w zamierzeniu nie ograniczają ich typów.

PL 205 971 B1

W jednym aspekcie ujawnienia, polimer wprowadza się do cząsteczki peptydu lub białka po zfukcjonalizowaniu lub aktywacji tak aby ulegał reakcji i przyłączeniu do jednego lub więcej aminokwasów. Przez aktywację, fachowcy w dziedzinie rozumieją, że polimer jest sfukcjonalizowany, tak aby zawierał pożądaną grupę reaktywną, np. opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 4,179,337 i opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,122,614. W tym rozwiązaniu, końcowe grupy hydroksy glikoli poli(oksy)alkilenowych przekształca się i aktywuje do reaktywnych grup funkcyjnych.

Zgodnie z innym aspektem ujawnienia, przed wprowadzeniem do cząsteczki polipeptydu lub białka polimer sprzęga się z substancją ułatwiającą przyłączenie glikolu etylenowego („ułatwiaczem). Taką substancją („ułatwiaczem) jest korzystnie aminokwas taki jak lizyna, jednakże, rozważa się także grupy nie aminokwasowe. Obejmuje to wielofunkcyjne grupy organiczne takie jak alkile lub podstawione alkile. Takie grupy można tak wytworzyć, aby miały nukleofilową grupę funkcyjną taką jak amina i grupę elektrofilową taką jak kwas, jak również odpowiednio zfunkconalizowny obszar do sprzężenia z pożądanym polimerem lub polimerami.

Grupy „ułatwiające umożliwiają łatwiejsze wprowadzenie polimeru do cząsteczki peptydu lub białka w trakcie syntezy. Przykładowo, ilustracją są glikole poli(oksy)alkilenowe sprzężone z ułatwiającymi aminokwasami lub resztami aminokwasowymi w polipeptydach lub białkach przy zastosowaniu odpowiednich środków sprzęgających. Przydatny przegląd pewnej liczby środków sprzęgających znanych w dziedzinie opublikowali Dreborg i in., Critical Reviews in Therapeutic Drug Carrier Systems 6(4):315-165, 1990, szczególnie str. 317-320.

Pegilowane peptydy PYY i agoniści mogą mieć także wzór ogólny

w którym:

D oznacza resztę peptydu PYY lub agonisty;

X oznacza grupę odciągającą elektron;

Y i Y' niezależnie oznaczają O lub S;

(n) ma wartość zero (0) lub dodatniej liczby całkowitej, korzystnie od 1 do około 12;

R1 i R2 są niezależnie wybrane z grupy obejmującej H, C1-C6 alkile, aryle, podstawione aryle, aryloalkile, heteroalkile, podstawione heteroalkile i podstawione C1-C6 alkile;

R3 oznacza w zasadzie nieantygeniczny polimer, prostołańcuchowy lub rozgałęziony C1-C12 alkil lub podstawiony alkil, C5-8 cykloalkil lub podstawiony cykloalkil, karboksyalkil, karboalkoksyalkil, dialkiloaminoalkil, fenyloalkil, fenyloaryl lub

R4 i R5 są niezależnie wybrane z grupy obejmującej H, C1-6 alkile, aryle, podstawione aryle, aryloalkile, heteroalkile, podstawione heteroalkile i podstawione C1-6 alkile lub łącznie tworzą pierścień C5-C7 cykliczny. Patrz opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6127355.

Typowe grupy alkilowe obejmują C1-6 grupy alkilowe obejmujące metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, izobutyl, sec-butyl, tert-butyl, pentyl, 2-pentyl, 3-pentyl, neopentyl, heksyl, 2-heksyl, 3-heksyl,

2-metylo-1-pentyl, 3-metylo-1-pentyl, 4-metylo-1-pentyl, itp.

Korzystne grupy arylowe oznaczają grupy C6-14 arylowe i typowo obejmują fenyl, naftyl, fluorenyl, fenantryl i grupy antracylowe.

Typowe podstawione przez alkil grupy arylowe obejmują dowolne spośród powyższych grup arylowych podstawionych przez dowolne spośród grup C1-6 alkilowych, obejmujących grupę Ph(CH2)n, w którym n ma wartość 1-6, np. tolil, o-, m- i p-ksylil, etylofenyl, 1-propylofenyl, 2-propylofenyl, 1-butylofenyl, 2-butylofenyl, t-butylofenyl, 1-pentylofenyl, 2-pentylofenyl, 3-pentylofenyl.

Typowe grupy cykloalkilowe obejmują grupy C3-8 cykloalkilowe obejmujące cyklopropyl, cyklobutyl, cyklopentyl, cykloheksyl, cykloheptyl i cyklooktyl.

Typowe grupy odciągające elektron obejmują O, NR1, S, SO i SO2, w którym R1 określa się powyżej.

PL 205 971 B1

Antagoniści PYY

Rozważa się także zastosowanie antagonisty receptora Y. Antagonista receptora Y oznacza substancję (typowo ligand), która łączy się z receptorem Y i blokuje fizjologiczny efekt agonisty receptora Y (takiego jak, PYY, NPY lub PP (patrz Tablice 1-3, poniżej). Ci antagoniści mogą być peptydowymi antagonistami lub niepeptydowymi antagonistami PYY, NPY lub PP.

Peptydowi antagoniści obejmują modyfikacje, mutanty, fragmenty i/lub ich warianty sekwencji naturalnych aminokwasów peptydów PYY, NPY lub PP (np. przez delecje, podstawienia aminokwasowe, delecje, insercje i modyfikacje N-końcowej grupy aminowej i/lub C-końcowej grupy karboksylowej) prowadząc w efekcie do uzyskania peptydu, który działa jak antagonista względem receptora Y. Ponadto, sekwencje aminokwasowe PYY, NPY lub PP mogą stanowić białka fuzyjne lub chimery, które działają jak antagoniści na receptor Y. Te peptydy można także zmodyfikować przy zastosowaniu takich procesów jak, przyłączanie lipidów, pegilacja, amidowanie, glukozylacja, acylowanie, sulfonowanie, fosforylacja, acetylowanie i cyklizacja.

Wiele niepeptydowych antagonistów receptorów Y jest znanych w dziedzinie i rozważa się ich zastosowanie. (Tablica 5, poniżej). Przydatny może być dowoly znany niepeptydowy antagonista PYY, NPY lub PP.

Tablica 5 - antagonista PYY i NPY

Przykładowo antagoniści receptora Y obejmują, między innymi, takie jak:

BIBO3304

Literatura: Berglund, MM. Biochem Pharmacol 60 (12): 1815-22, Dec 15, 2000.

SR120819A

1-[2-[2-(2-naftylosulfamoilo)-3-fenylopropionamido]-3-[4-[N-[4-(dimetyloaminometylo)-cis-cykloheksylometylo]amidyno]fenylo]propionylo]pirolidyna, stereoizomer (S,R)

Literatura: Berglund, MM. Biochem Pharmacol 60 (12): 1815-22, Dec 15, 2000.

BIIE0246 (S)-N2-[[1-[2-[4-[(R,S)-5,11-dihydro-6(6h)-oksodibenzo-[b,e]azepin-11-ylo]-1-piperazynylo]-2-oksoetylo]cyklopentylo]acetylo]-N-[2-[1,2-dihydro-3,5(4H)-diokso-1,2-difenylo-3H-1,2,4-triazol-4-ylo]-etylo]-argininoamid

Literatura: Malmstrom, Life Sci 69(17): 1999-2005, Sep 14, 2001.

BIBP 3226

[(R)-N2-(difenyloacetylo)-N-[(4-hydroksyfenylo)metylo]-D-argininoamid], i ostatnio opisana budowa peptydowa [Ile-Glu-Pro-Orn-Tyr-Arg-Leu-Arg-Tyr-NH2, cykliczny (2,4'), (2',4)-diamid].

Literatura: Doods, H.N. J Pharmacol Exp Ther 275 (1): 136-42, Oct, 1995.

BIBP 3435

Literatura: Lundberg J.M., Modin A. Br J Pharmacol 116(7):2971-82, Dec, 1995.

H 394/84 ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[spiro(inden-4,1'-piperydyn-1-ylo)]propylo]amino]-karbonylo]-amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego

Literatura: Malmstrom, R.E. Eur J Pharmacol 418(1-2):95-104, Apr 20, 2001.

H 409/22 (2R)-5-([amino(imino)metylo]amino)-2-[(2,2-difenylo-acetylo)amino]-N-[(1R)-1-(4-hydroksyfenylo)-etylo]-pentanoamid

Literatura: Malmstrom, R.E. Life Sci 69 (17):1999-2005, Sep 14, 2001.

1229U91

Literatura: Schober, DA. Peptides 19(3):537-42, 1998. L-152804

Literatura: Kanatani, A. Biochem Biophys Res Commun 272 (1): 169-73, May 27, 2000. Aminoalkilo-podstawione pirazolo[1,5,-a]-1,5-pirymidyny i pirazolo[1,5-a]-1,3,5-triazyny

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6372743

Alkilowe i cykloalkilowe pochodne 1,4-dihydropirydyny (np. ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-2,6-dimetylo-4-[4-[[[[3-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]propylo]amino]-karbonylo]amino]butylo]-3,5-pirydynodikarboksylowego,

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,444,675 pochodne 4-(3-podstawione-fenylo)-1,4-dihydropirydyny

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5,635,503

PL 205 971 B1

Skwaranowe pochodne 4-fenylo-1,4-dihydropirydyn np. ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[2-[[3-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]propylo]amino]-3,4-diokso-1-cyklobuten-1-ylo]amino]fenylo]-2,3-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6,432,960

Podstawiony przez amid antagonista receptora Y, taki jak:

N-(4-dietyloaminofenylo)-2-fenylo-2-pirydyn-4-yloacetamid;

2-(4-fluorofenylo)-2-pirydyn-4-ylo-N-(3,4,5,6-tetra-hydro-2H-[1,2']bipirydynylo-5'-ylo)acetamid;

2-fenylo-2-pirydyn-4-ylo-N-(3,4,5,6-tetrahydro-2H-[1,2']bipirydynylo-5'-ylo)acetamid;

N-(4-dietyloaminofenylo)-2-fenylo-2-pirydyn-2-ylo-acetamid;

N-(6-dietyloaminopirydyn-3-ylo)-2,2-difenyloacetamid;

N-(4-dietylosulfamoilofenylo)-2-fenylo-2-pirydyn-4-ylo-acetamid;

2.2- difenylo-N-(6-pirolidyn-1-ylopirydyn-3-ylo)acetamid;

2.2- difenylo-N-(3,4,5,6-tetrahydro-2H-[1,2']bipirydynylo-5'-ylo)acetamid;

N-[6-(2,5-dimetylopirolidyn-1-ylo)pirydyn-3-ylo]-2,2-difenyloacetamid;

N-(4-dietylosulfamoilofenylo)-2,2-difenyloacetamid; i

N-(4-dimetylosulfamoilofenylo)-2,2-difenyloacetamid.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6407120

Karbazolowy antagonista receptora Y, taki jak:

2- dimetyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

3- dietyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-fluorobenzamid;

4- dimetyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)butyramid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-hydroksy-2,2-difenyloacetamid;

N- (9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-hydroksy-2-metylopropionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-hydroksy-2-metylobutyramid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-hydroksy-2-fenylopropionamid;

(R)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-hydroksy-2-fenylopropionamid;

2- bromo-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid; i

3- dimetyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propio-namid.

2-[bis-(2-hydroksyetylo)amino]-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

2- benzyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

3- difenyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propionamid; i

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-3-(4-piperydyn-1-ylometylofenoksy)propionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-3-[metylo-(1,2,3,4-tetra-hydronaftalen-2-ylo)amino]propionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-3-(chinolin-7-yloksy)-propionamid; i

2- [bis-(2-hydroksyetylo)amino]-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid.

3- bromo-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propionamid;

N-(9-izopropylo-9H-karbazol-3-ylo)trifluoroacetamid;

4- dimetyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-N-metylobutyramid;

N-(9-metylo-9H-karbazol-3-ylo)-trifluoroacetamid;

(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)amid kwasu 1-hydroksycyklopropanokarboksylowego; i

2-(4-chloro)benzyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid.

2-(4-fluoro)benzyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

(R)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-(1-fenyloetyloamino)acetamid;

(R)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-(1-(4-chloro)fenyloetyloamino)acetamid;

2-(3-dietyloamino-2-hydroksypropyloamino)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

2-(benzylizopropyloamino)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

N-3-bromo-(9-etylo-9H-karbazol-6-ylo)trifluoroacetamid;

N-(9-etylo-6-formylo-9H-karbazol-3-ylo)trifluoroacetamid ;

N-(9-etylo-6-hydroksymetylo-9H-karbazol-3-ylo)trifluoroacetamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)metanosulfonoamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)chlorometanosulfonoamid;

2- bromo-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid; i

3- dimetyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propionamid;

2-[bis-(2-hydroksyetylo)amino]-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

2-benzyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

PL 205 971 B1

3-difenyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-3-(4-piperydyn-1-ylo-metylofenoksy)propionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-3-[metylo-(1,2,3,4-tetra-hydronaftalen-2-ylo)amino]propionamid;

N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-3-(chinolin-7-yloksy)propionamid;

2- [bis-(2-hydroksyetylo)amino]-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

3- bromo-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)propionamid; i N-(9-izopropylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

4- dimetyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-N-metylobutyramid; N-(9-metylo-9H-karbazol-3-ylo)trifluoroacetamid;

(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)amid kwasu 1-hydroksycyklo propanokarboksylowego; 2-(4-chloro)benzyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid; i 2-(4-fluoro)benzyloamino-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid. (R)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-(1-fenyloetylo-amino)acetamid; (R)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-(1-(4-chloro)fenyloetyloamino)acetamid;

(R) -,(S)- lub mieszanina (R)- i (S)-2-(3-dietyloamino 2-hydroksy-propyloamino)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid;

(S) -N-(6-tert-butylo-9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)-2-(3-dietyloamino-2-hydroksypropyloamino)acetamid,

2-(benzylizopropyloamino)-N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)acetamid; N-3-bromo-(9-etylo-9H-karbazol-6-ylo)trifluoroacetamid; N-(9-etylo-6-formylo-9H-karbazol-3-ylo)trifluoroacetamid; i N-(9-etylo-6-hydroksymetylo-9H-karbazol-3-ylo)trifluoroacetamid; N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)metanosulfonoamid; i N-(9-etylo-9H-karbazol-3-ylo)chlorometanosulfonoamid.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6399631 Różne pochodne dihydropirydyny:

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 4829076 Cyjanoguanidynowe pochodne 4-(3-podstawionych-fenylo)-1,4-dihydropirydyn Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6001836

Amidowe pochodne będące antagonistami receptora Y5 NPY Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6410792

Związane z tiomocznikem piperazynowe i piperydynowe pochodne 4-fenylo-1,4-dihydropirydyn, takie jak:

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(3-metoksyfenylo)piperydynylo]propylo]amino]-karbonotioilo]-amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-fenylopiperydynylo)propylo]amino]karbonotioilo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, i ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[4-[[[[3-(4-cykloheksylo-1-piperazynylo)propylo]amino]-karbonotioilo]-amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[4-fluoro-3-[[[[3-(4-fenylopiperydynylo)propylo]amino]-karbonotioilo]amino]-fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-metylo-1-piperydynylo)propylo]amino]karbonotioilo]amino]-4-fluorofenylo)-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-etylo-1-piperydynylo]propylo]amino]karbonotioilo]amino]-4-fluorofenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-propylo-1-piperydynylo)propylo]amino]karbonotioilo]amino]-4-fluorofenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-1,1-dimetyloetylo)-1-piperydynylo]propylo]-amino]karbonotioilo]-amino]-4-fluorofenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(1-metyloetylo)-1-piperydynylo]propylo]amino]-karbonotioilo]-amino]-4-fluorofenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego, i ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[4-[[[[3-(4-cykloheksylo-1-piperazynylo)propylo]amino]karbonotioilo]-amino]-4-fluorofenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6391881

Nowe związki arylosulfonoamidowe i sulfamidowe Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6391877

PL 205 971 B1

Aminowa i amidowa pochodna antagonisty receptora Y, taka jak:

Bischlorowodorek amino-6-[(2-fluorofenylosulfonylo)amino]-N-[cis-1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftenylo]-(2S)-heksanamidu,

Trischlorowodorek N-[5-amino-6-[[cis-1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(3-pirydynylornetylo)-2-naftalenylo]amino]heksylo]-2-fluorobenzenosulfonoamidu,

Trischlorowodorek N-[5-amino-6-[[cis-1,2,3,4-tetrahydro-6-hydroksy-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftalenylo]amino]heksylo]-2-fluorobenzenosulfonoamidu,

Bischlorowodorek (2S)-2-(acetyloamino)-6-[(2-fluorofenylosulfonylo)amino]-N-[cis-1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftenylo]heksanamidu,

Bischlorowodorek (2S)-2-(acetyloamino)-6-[(2-fluorofenylosulfonylo)amino]-N-[cis-1,2,3,4-tetrahydro-6-hydroksy-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftenylo]heksanamidu,

Bistrifluorooctan 3-[(fenylosulfonylo)amino]-N-[cis-1,2,3,4-tetrahydro-6-fluoro-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftalenylo]-1-pirolidynacetamidu,

Bischlorowodorek 4-okso-1-fenylo-N-[cis-1,2,3,4-tetra-hydro-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftalenylo]-1,3,8-triaza-spiro[4,5]dekano-8-acetamidu,

Chlorowodorek trans-N-[2-(4-fluorofenylo)-3-(3-pirydynylo)propylo]-4-[((2-fluorofenylosulfonylo)-amino)metylo]-1-cykloheksanamid,

Bischlorowodorek trans-N-[[[[[2-(4-fluorofenylo)-3-(3-pirydynylo)propylo]amino]metylo]-4-cyklo-heksylo]-metylo]-2-fluorobenzenosulfonoamidu.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6380224.

Podstawione przez alkilenodiaminę pirazolo(1,5-a)-1,5-pirymidyny i pirazolo(1,5-a)-1,3,5-triazyny, takie jak:

2- {2-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etyloamino}-butan-1-ol;

N-{2-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etylo}-N'-metylocyklo-heksano-1,4-diamina;

N-{2-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etylo}-N'-etylocykloheksano-1,4-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(4-morfolin-4-ylcykloheksy-lo)etano-1,2-diamina;

4-{2-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etyloamino}-cykloheksanol;

3- {2-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etyloamino}-propano-1,2-diol;

N-{2-[3(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimnetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etylo}-N'-izobutylo-cyklo-heksano-1,4-diamina;

N-{2-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etylo}-N-izobutylocykloheksa no-1,4-diamina;

4- {2-[3-(2,6-dichloro-4-etoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]-1-metyloetyloamino}cykloheksanol;

2-{2-[3-(2,6-dichloro-4-etoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]etyloamino}-cykloheksanol;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazol[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(4,4,4-trifluorobutylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-etoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2,2,2-trifluoroetylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2-trifluorometylocykloheksylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(4-trifluorometylocykloheksylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2,2-difluoroetylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2-fluoro-1-metyloetylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2-fluorocykloheksylo)etano-1,2-diamina.

PL 205 971 B1

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-etylopiperydyn-5-a]-pirymidyn-7-ylo]-N-(2,2,6,6-tetrametylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-piperydyn-4-yloetano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-etylopiperydyn-3-ylo)-etano-1,2-diamina;

N-(1-benzylopirolidyn-3-ylo)-N'-[3-(2,6-dichlorofenylo)2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-etan-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-pirymidyn-2-yletano-1,2-diamina;

N-(1-benzylopiperydyn-4-ylo)-N'-[3-(2,4-dichloro-6-metoksyfenylo)-2,5-dietylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-etan-1,2-diamina;

N-(1-benzylopiperydyn-4-ylo)-N'-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]-pirymidyn-7-ylo]-etan-1,2-diamina;

N-[3(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-metylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-etylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-izopropylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2,2,6,6-tetrametylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-etylopiperydyn-3-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-piperydyn-4-yloetan-1,2-diamina;

N.sup,2-(1-benzylopiperydyn-4-ylo)-N'-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pitymidyn-7-ylo]-propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirydyn-3-ylometylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirydyn-4-ylornetylopiperydyn 4-ylo)etano-1,2-diamina;

3.5- dichloro-4-(2,5-dimetylo-7-[2-(1-fenylopirolidyn-3-yloamino)etyloamino]pirazolo[1,5-a]pitymidyn-3-ylo]fenol;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pyrimdin-7-ylo]-N'-(1-pirydyn-2-ylornetylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

3.5- dichloro-4-(2,5-dimetylo-7-[2-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-yloamino)etyloamino]pirazolo-[1,5-a]pirymidyn-3-ylo]benzonitryl;

N-[3-(2,6-dichloro-4-etoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-(1-benzylopiperydyn-4-ylo)-N'-[3(2,6-dichloro-4-etoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-etan-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-5-etylo-2-metylopirazolo[1,5a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(l-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-5-izopropylo-2-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,4-dichlorofenylo)-5-izopropylo-2-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-etoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-5-izopropylo-2-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N2-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-5-etylo-2-metylo-pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

PL 205 971 B1

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2-metylo-5-propylo-pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-5-etylo-2-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2-metylo-5-propylpirazolo[1,5a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-2-metylo-5-propylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N2-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichlorofenylo)-5-etylo-2-metylopirazolo-[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N.sup,2-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[5-etylo-2-metylo-3-(2,4,6-trimetylofenylo)-pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[5-etylo-2-metylo-3-(2,4,6-trimetylofenylo)pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-etynylofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[2-metylo-5-propylo-3-(2,4,6-trimetylofenylo)pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[2,5-dimetylo-3-(2,4,6-trimetylofenylo)pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1-pirydyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dimetylofenylo)-5-etylo-2-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dimetylofenylo)-2-metylo-5-propylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dimetylofenylo)-2-metylo-5-propylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dimetylofenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylopiperydyn-4-ylo)propano-1,2-diamina;

N-[3-(2,4-dimetylofenylo)-5-etylo-2-metylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylo-piperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,4-dimetylofenylo)-2-metylo-5-propylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(1-pirymidyn-2-ylo-piperydyn-4-ylo)etano-1,2-diamina; i

1- [4-(1-{[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-yloamino]metylo]propyloamino)piperydyn-1-ylo]etanon.

N-[2,5-dimetylo-3-(2,4,6-trimetylofenylo)pirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-[2-(4-metoksyfenylo)-etylo]etan-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-[2-(4-metoksyfenylo)etylo]etan-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N'-[2-(3-etoksy-4-metoksyfenylo)etylo]etan-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-[2-(4-etoksy-3-metoksyfenylo)etylo]etan-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,a]pirymidyn-7-ylo]-N'-(1,2,3,4-tetrahydro-naftalen-2-ylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2-pirydyn-2-yloetylo)etano-1,2-diamina;

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2-pirydyn-3-yloetylo)etano-1,2-diamina; i

N-[3-(2,6-dichloro-4-metoksyfenylo)-2,5-dimetylopirazolo[1,5-a]pirymidyn-7-ylo]-N-(2-pirydyn-4-yloetylo)etano-1,2-diamina.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. 7Ameryki US 6372743 Spiroizochinolinonowa pochodna antagonisty Υ, taka jak:

2- (3-chloropropylo)-2-fenylo-1,3-dioksolan, 2-(3-chloropropylo)-2-(4-metoksyfenylo)-1,3-dioksolan, 2-(3-chloropropylo)-2-(4-fenoksyfenylo)-1,3-dioksolan, 2-(3-chloropropylo)-2-(4-bromofenylo)-1,3-dioksolan,

PL 205 971 B1

2- (3-chloropropylo)-2-(4-chlorofenylo)-1,3-dioksolan, chlorowodorek N-3-chloropropylo-N-metylobenzenometanoaminy, chlorowodorek N-(3-chloropropylo)-N-(fenylometylo)benzenometanoaminy, N-(2-hydroksyetylo)-N-metylobenzenometanoamina, chloro-1-(4-fenoksyfenylo)etanon,

3- chloro-1-(4-fenoksyfenylo)propanon, chlorowodorek 1'-[3-(4-fenoksyfenylo)-3-oksopropylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu,

1'-[3-(4-bromofenylo)-3-oksopropylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-on],

1'-[2-[(1,1'-bifenylo)-4-ylo]-2-oksoetylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-on],

1'-[2-(4-bromofenylo)-2-oksoetylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-on], chlorowodorek 1'-[2-(4-fenoksyfenylo)-2-oksoetylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu], dichlorowodorek 1'-[2-[bis(fenylometylo)amino]etylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu], chlorowodorek 1'-(4-fenylo-4-oksobutylo)spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu], chlorowodorek 1'-[4-(4-metoksyfenylo)-4-oksobutylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-on], chlorowodorek 1'-[4-(4-fenoksyfenylo)-4-oksobutylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-on], 1'-[4-(4-bromofenylo)-4-oksobutylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-on], chlorowodorek 1'-[4-(4-chlorofenylo)-4-oksobutylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu], chlorowodorek 1'-[2-[(1,1'-bifenylo)-3-ylo]-2-oksoetylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu], chlorowodorek 1'-[3-[(1,1'-bifenylo)-4-ylo]-3-oksopropylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu], chlorowodorek 1'-[4-[(1,1'-bifenylo)-4-ylo]-4-oksobutylo]spiro[izochinolino-1-(2H)4'-piperydyno-3-(4H)-onu], chlorowodorek 1'-[2-[(1,1'-bifenylo)-4-ylo]-2-hydroksyetylo]spiro[izochinolino-1-(2H)-4'-piperydyno-3-(4H)-onu],

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6348472

Triazynowa pochodna antagonistów receptora Y, taka jak:

N1-{[4-({[4-(izopropyloamino)-6-(metyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)-cykloheksylo]-metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(etyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfenoamid

N1-{[4-({[4,6-di(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(izopropyloamino)-6-(propyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]-metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(butyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(cyklobutyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(cyklopropyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(izopropyloamino)-6-(pentyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]-metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-[(2-cyjanoetylo)amino]-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-[(2-hydroksyetylo)amino]-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-(4-[(4-(izopropyloamino)-6-((2-metoksyetylo)amino]-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino)metylo]cykloheksylornetylo)-1-naftalenosulfonoamid,

N1-(4-[(4-(izopropyloamino)-6-[(3-metoksypropylo)amino]-1,3,5-triazyn-2-yloamino)metylo]cykloheksylornetylo)-1-naftalenosulfonoamid,

PL 205 971 B1

N1-{[4-({[4-}[2-(dimetyloamino)etylo]amino}-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metyło}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-[3-(1H-1-imidazolilo)propylo]amino-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-({4-[({4-(izopropyloamino)-6-1(4-metoksyfenetylo)amino]-1,3,5-triazyn-2-ylo}amino)metylo]-cykloheksylo}metylo)-1-naftalenosulfonoamid,

N1-{[4-({[4-(dimetyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-[etyl(metylo)amino]-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(dietyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]-metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(izopropyloamino)-6-tetrahydro-1H-1-pirolilo-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-(4-[(4-(izopropyloamino)-6-[(2S)-2-(metoksymetylo)tetrahydro-1H-1-pirolilo]-1,3,5-triazyn-2-yloamino)metylo]cykloheksylometylo)-1-naftalenosulfonoamid,

N1-{[4-({[4-(izopropyloamino)-6-piperydyno-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-4-([4-(izopropyloamino)-6-(2-metylopiperydyno)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(izopropyloamino)-6-morfolino-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-{[4-({[4-[(2R,6S)-2,6-dimetylo-1,4-oksazynan-4-ylo]-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4-[(2-hydroksyetylo)(metylo)amino]-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-naftalenosulfonoamid,

N1-{[4-({[4-(4-acetylopiperazyno)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-{[4-({[4-(izopropyloamino)-6-(4-izopropylopiperazyno)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amino}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N1-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-(tert-butylo)-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-2-fluoro-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-2-metylo-1-benzenosulfonoamid,

N3-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-3-pirydynosulfonoamid,

N1-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-metoksy-1-benzenosulfonoamid,

N5-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-2,4-dimetylo-1,3-oksazolo-5-sulfonoamid,

N2-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-2-tiofenosulfonoamid,

N4-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-metylo-1H-4-imidazolosulfonoamid,

N1-4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-metylo-1-benzenosulfonoamid,

N5-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-2,1,3-benzotiadiazolo-5-sulfonoamid,

N8-[4-([4,6-di(etyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-8-chinolinosulfonamidylo]aminometylo)cykloheksylo]metylometanosulfonoamid

PL 205 971 B1

N1-[4-([4-(izopropyloamino)-6-tetrahydro-1H-1-pirolil-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-pirolidynosulfonoamid,

N4-[4-([4-(izopropyloamino)-6-morfolino-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-morfolinosulfonoamid,

N1-[4-([4-(izopropyloamino)-6-piperydyno-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-1-piperydynosulfonoamid,

N1-[(4-[(4,6-ditetrahydro-1H-1-pirolil-1,3,5-triazyn-2-ylo)amino]metylocykloheksylo)metylo]-4-(tert-butylo)-1-benzenosulfonoamid,

N-cyklopropylo-N'-[4-([4-(cyklopropyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylosulfamid,

N'-[4-([4-(cyklopropyloamino)-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-N,N-dimetylosulfamid,

N1-{[4-({[4-chloro-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]amnio}metylo)cykloheksylo]metylo}-1-naftalenosulfonoamid,

N'-[(4-[(4,6-dimorfolino-1,3,5-triazyn-2-ylo)amino]me-tylocykloheksylo)metylo]-N,N-dimetylosulfamid,

N1-[4-([4-chloro-6-(izopropyloamino)-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-(tert-butylo)-1-benzenosulfonamnid,

N1-[4-([4-(cyklopropyloamino)-6-tetrahydro-1H-1-pirolil-1,3,5-triazyn-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid,

N'-((4-(((4,6-dichloro-1,3,5-triazyn-2-ylo)amino)metylo)cykloheksylo)metylo)-N,N-dimetylosulfamid,

N1-[(4-[(4,6-ditetrahydro-1H-1-pirolil-1,3,5-triazyn-2-ylo)amino]metylocykloheksylo)metylo]-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-([4-(cyklopropyloamino)-6-(2-pirydylo)-1,3,5-triazyn-2-1]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-(aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid,

N1-[4-(aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid,

N2,N4-dietylo-N6-[5-(1H-1-pirazolilo)pentylo]-1,3,5-triazyno-2,4,6-triamina

N2,N4-dietylo-N6-[3-(1H-1-imidazolilo)propylo]-1,3,5-triazyno-2,4,6-triamina

N2,N4-dietylo-N6-(2-pirydylometylo)-1,3,5-triazyno-2,4,6-triamina

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6340683

Tricykliczni antagoniści receptora Y, tacy jak:

Trans-N2-(4-dimetyloaminosulfonyloaminometylo)cykloheksylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo-[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{5-(dimetyloaminosulfonyloamino)pentylo}amino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-2-(5-(2-fluorofenylo)sulfonylo-amino)pentyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(1-naftylo)sulfonyloamino)-pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(metanosulfonyloamino)butylo)amino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(dimetyloaminosulfonyloamino)butylo)amino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-2-(4-(2-fluorofenylo)sulfonyloamino)butyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azuleno-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-((2(S)-metoksymetylo)pirolidyna-1-ylo)sulfonylo)fenyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(metylosulfonyloamino)pentylo)amino-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(metylosulfonylo-aminometylo)cykloheksylo)amino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(2,4-difluorofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tiabenzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-izopropylosulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(dietyloaminosulfonyloamino)pentylo)amino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(2-metoksy-5-metylofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-2-(5-benzylosulfonyloamino)pentyloamino-9-fluoro-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-2-(5-(3,4-difluorofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-9-fluoro-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]-azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(4-metoksyfenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]-azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(2-tienylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

PL 205 971 B1

1-aza-9-fluoro-2-(5-(2-trifluoroetylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-2-(5-etylosulfonyloamino)pentyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-2-(4-dietyloaminosulfonyloamino)butyloamino-9-fluoro-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(1-metyloimidazol-4-ylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo-[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-(3,5-dimetyloizoksazol-4-ylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(5-aminosulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-2-(4-(2-fluorofenylo)sulfonyloaminometylo)cykloheksyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{4-(4-metoksyfenylo)sulfonyloaminometylo}cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-N2-(4-(2,6-difluorofenylosulfonylo)aminometylo)cykloheksylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta-[d][1,3]-tiazol-2-amina;

Trans-1-aza-2-{4-benzylosulfonyloaminometylo}cyklo-heksyloamino-9-fluoro-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-N2-(4-(2-tienylosulfonylo)aminometylo)cykloheksylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]-cyklo-hepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

Trans-N2-(4-etylosulfonyloaminometylo)cykloheksylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{4-(1-metyloimidazolil-4-ylo)sulfonyloaminometylo}cykloheksyloamino-3-tia-benzo [e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{4-(3,5-dimetyloizoksazol-4-ylo)sulfonyloaminometylo}cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azuleno)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-dietyloaminosulfonyloamino)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(4-metoksyfenylo)sulfonyloamino)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(2-tienylo)sulfonyloamino)cykloheksyloamino-3-tia-benzo-[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(2,2,2-trifluoroetylo)sulfonyloamino)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(2,2,2-trifluoroetylo)sulfonyloamino)butyloamino-3-tia-benzo[e]-azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-2-{4-(3,4-difluorofenylo)sulfonyloaminometylo}cykloheksyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-2-{4-trifluorometylosulfonyloaminometylo}cykloheksyloamino-4,5-dihydro-3-tiabenzo[e]azulen;

Trans-1-aza-9-fluoro-2-{4-(2-fluoro)fenylosulfonyloamino}cykloheksylometyloamino-4,5-dihydro-3-tia-benzo[e]azulen;

Trans-N2-(4-metylosulfonyloamino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina:

mieszanina dichlorowodorku trans-N2-(4-amino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo-[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-aminy;

Trans-N2-(4-aminosulfonyloamino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

Trans-N2-(4-amino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]-tiazol-2-amina;

Trans-N2-(4-aminosulfonyloamino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

6-bromo-3-fluoro-6,7,8,9-tetrahydro-5H-benzo[a]cyklohepten-5-on;

N1-(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)-5-bromopentanoamid;

1-5-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]-tiazol-2-ylo)amino]-5-oksopentylo-1,2-triazadien-2-ium;

N1-(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)-5-aminopentanoamid;

PL 205 971 B1

N1-(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)-5-[(metylosulfonylo)-amino]-pentanoamid;

trans-N2-(4-aminosulfonyloaminometylo)cykloheksylo-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]-tiazol-2-amina;

trans-N2-(4-metylosulfonyloaminometylo)cykloheksylo-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d]-[1,3]tiazol-2-amina;

trans-1-aza-4,5-dihydro-2-{4-(2-metoksy-5-metylo)fenylosulfonyloaminometylo}cykloheksyloamino-6-oksa-3-tia-benzo[e]azulen;

N1-(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]-tiazol-2-ylo)-5-[(2-metoksy-5-metylofenylo)sulfonylo]aminopentanoamid;

N1-(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]-tiazol-2-ylo)-5-aminopentanoamid;

trans-N2-(4-metylosulfonyloamino)cykloheksylometylo-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d]-[1,3]tiazol-2-amina;

trans-1-aza-4,5-dihydro-2-{4-(2-metoksy-5-metylofenylo)sulfonyloamino}cykloheksylornetyloamino-6-oksa-3-tia-benzo[e]azulen;

trans-N2-(4-etylosulfonyloamino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{4-izopropylosulfonyloamino}cykloheksylometyloamino-3-tiabenzo[e]azulen;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(3-pirydylosulfonyloamino)cykloheksylo)amino-3-tia-benzo-[e]azulen;

1-aza-9-fluoro-4, 5-dihydro-2-(5-(3-pirydylo)sulfonyloamino)pentyloamino-3-tia-benzo[e]azulen; 1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(3-pirydylo)sulfonyloamino)butylamino-3-tia-benzo[e]azulen; 1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{2-(2-metylosulfonyloamino)etoksy}etyloamino-3-tia-benzo[e]azulen; 1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{2-[2-(2-metoksy-5-metylo-fenylo)sulfonyloamino]etoksy}etyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(3-pirydylo)sulfonyloaminometylo)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

trans-N2-(4-etylosulfonyloamino)cykloheksylometylo-8-metoksy-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino-[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina;

trans-1-aza-4,5-dihydro-8-metoksy-2-{4-metylosulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-6-oksa-3-tia-benzo[e]azulen;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-{4-(3-pirydylo)sulfonyloamino}cykloheksylometyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

trans-1-aza-4,5-dihydro-9-metoksy-2-{4-metylosulfonyloamino}cykloheksylometyloamino-6-oksa-3-tia-benzo[e]azulen;

trans-N2-(4-etylosulfonyloamino)cykloheksylometylo-9-metoksy-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino-[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina;

chlorowodorek trans-N2-(4-metylosulfonyloamino)cykloheksylometylo-7-metoksy-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-aminy;

trans-1-aza-4,5-dihydro-7-metoksy-2-{4-dimetyloaminosulfonyloamino}cykloheksylometyloamino-6-oksa-3-tia-benzo [e]azulen;

trans-N2-(4-dimetylofosfonyloamino)cykloheksylometylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina;

chlorowodorek trans-N2-(4-etoksykarbonyloamino)cykloheksylornetylo-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-aminy;

1- aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(2-(2-izopropylosulfonyloamino)etoksy)etyloamino-3-tia-benzo[e]-azulen;

2- (4-metylosulfonyloaminometylo)cykloheksyloamino-4H-chromeno[4,3-d]tiazol; trans-1-aza-4,5-dihydro-8-metoksy-2-(4-metylosulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-3-tia-benzo[e]-azulen;

trans-1-aza-4,5-dihydro-8-metoksy-2-(4-metylosulfonyloaminometylo)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]-azulen;

trans-1-aza-4,5-dihydro-2-(4-izopropylosulfonyloaminometylo)-cykloheksyloamino-8-metoksy-3-tia-benzo[e]-azulen;

trans-1-aza-4,5-dihydro-2-(4-metylosulfonyloaminometylo)-cykloheksyloamino-7-metoksy-3-tia-benzo[e]-azulen;

PL 205 971 B1 trans-1-aza-4,5-dihydro-2-(4-etylokarbonyloaminometylo)cykloheksyloamino-9-fluoro-3-tia-benzo-[e]azulen;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(4-morfolinylo)sulfonyloaminometylo)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

N-(t4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]-cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ilo)amino]cykloheksylo}metylo)karbaminian trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(2-metoksy)etoksykarbonyloaminometylo)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azuleno-2-metoksyetylu;

N-[(4-{[(benzoiloamino)karbotioilo]amino}cyklo-heksylo)-metylo]karbaminian tert-butylu;

N-({4-[(aminokarbotioilo)amino]cykloheksylo}metylo)karbaminian tert-butylu;

6-bromo-3-fluoro-6,7,8,9-tetrahydro-5H-benzo[a]cyklohepten-5-on;

N-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]-cyklohepta-[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylo}metylo)karbaminian tert-butylu;

trans-N2-[4-(aminometylo)cykloheksylo]-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]-tiazol-2-amina;

N-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta-[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylometylo)karbaminian trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(2-metoksy)etoksykarbonyloaminometylo)-cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen 2-metoksyetylu;

chlorowodorek trans-N2-(4-(1-morfolinylosulfonyloaminometylo)cykloheksylo-8-metoksy-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-aminy;

3-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylo}-metylo)-1,3-oksazolan-2-on;

N-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylo}-metylo)karbaminian 2-chloroetylu 3-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylo}metylo)-1,3-oksazolan-2-on;

N1-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylometylo)-2-metoksyacetamid;

N1-({4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]cykloheksylo}metylo)acetamid;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(N-propyloformamido)-metylo)cykloheksyloamino-3-tiabenzo[e]azulen;

trans-1-aza-9-fluoro-4,5-dihydro-2-(4-(N-izopropyloformamido)metylo)cykloheksyloamino-3-tia-benzo[e]azulen;

N1-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}-2-metoksyacetamid;

N-(4-{[(aminokarbotioilo)amino]metylo}cykloheksylo)karbaminian benzylu;

N-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}karbaminian benzylu;

N2-[(4-aminocykloheksylo)metylo]-4,5-dihydrobenzo[2,3]-oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina

N-{[4-(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][l,3]tiazol-2-yloamino)cykloheksylo]metylo}-N-propyloformamid;

N1-{[4-(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)cykloheksylo]metylopropanamid;

N2-{4-[(propyloamino)metylo]cykloheksylo}-4,5-dihydrobenzo-[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina;

N-{[4-(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)cykloheksylo]metylo}-Npropy-loformamid;

N-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}-N-(2-metoksyetylo)formamid;

N2-({4-[(2-metoksyetylo)amino]cykloheksylo]metylo)-4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]-tiazol-2-amina;

N-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}-N-(2-metoksyetylo)formamid;

trans-1-aza-2-(4-(n-(etylo)formamido)cykloheksylo)-metyloamino-4,5-dihydro-6-oksa-3-tia-benzo-[e]azulen;

PL 205 971 B1 trans-2-(4-acetamido)cykloheksylometyloamino-1-aza-4,5-dihydro-6-oksa-3-tia-benzo[e]azulen; N-[4-({[(benzoiloamino)karbotioilo]amino}metylo)cykloheksylo]karbaminian benzylu; N-(4-{[(aminokarbotioilo)amino]metylo}cykloheksylo)karbaminian benzylu; N-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}karbaminian benzylu;

N2-[(4-aminocykloheksylo)metylo]-4,5-dihydrobenzo[2,3]-oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina

N1-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]-tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}acetamid;

N2-{[4-(etyloamino)cykloheksylo]metylo}-4,5-dihydrobenzo-[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina;

N-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}-N-etyloformamid;

N-(4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}-N-propyloformamid;

N2-{[4-(propyloamino)cykloheksylo]metylo}-4,5-dihydrobenzo-[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-amina;

N-{4-[(4,5-dihydrobenzo[2,3]oksepino[4,5-d][1,3]tiazol-2-yloamino)metylo]cykloheksylo}-N-propyloformamid;

N1-{4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]benzylo}-2-metoksyacetamid;

N-{4-[(9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-ylo)amino]benzylo]metanosulfonoamid;

N2-[4-(aminometylo)fenylo]-9-fluoro-5,6-dihydro-4H-benzo[6,7]cyklohepta[d][1,3]tiazol-2-amina Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6225330

Bicykliczni antagoniści receptora Y, tacy jak:

chlorowodorek 2-(5-dietyloaminosulfonyloamino)pentylo amino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 4-(2-pirydylo)-2-(5-(2-tienylo)sulfonyloaminopentylo)-aminotiazolu chlorowodorek 2-(5-(2-fluorofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(4-metoksyfenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(3,5-dimetyloizoksazol-4-ylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(3,4-difluorofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(2-metoksy-5-metylofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(benzylosulfonyloamino)pentyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(etylosulfonyloamino)pentylo)amino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(trifluorometylosulfonyloamino)pentylo)amino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(aminosulfonyloamino)pentylo)amino-4-(2-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(2-fluorofenylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(3-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(3,5-dimetyloizoksazol-4-ylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(3-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(2-metoksy-5-metylo)fenylosulfonyloamino)pentyloamino-4-(3-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(2-fluoro)fenylosulfonyloamino)pentyloamino-4-(4-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(3,5-dimetyloizoksazol-4-ylo)sulfonyloamino)pentyloamino-4-(4-pirydylo)tiazolu chlorowodorek 2-(5-(2-metoksy-5-metylo)fenylosulfonyloamino)pentyloamino-4-(4-pirydylo)tiazolu N1-{5-[(4-benzo[b]tiofen-2-ylo-1,3-tiazol-2-ylo)amino]-pentylo}-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid

N1-(5-{[4-(5-chloro-3-metylobenzo[b]tiofen-2-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]amino}pentylo)-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid

N1-(4-{[4-(5-fenylo-3-izoksazolilo)-1,3-tiazol-2-ylo)amino}-pentylo)-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid

N1-(5-{[4-(3-tienylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminopentylo)-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid

N1-[5-({4-[1-(fenylosulfonylo)-1H-3-pirolilo]-1,3-tiazol-2-ylo}amino)pentylo]-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid trans-N8-[(4-{[4-(3-fenylo-5-izoksazolilo)-1,3-tiazol-2-ylo]amino}cykloheksylo)metylo]-8-chinolinosulfonamid

N,N-dimetylo-N'-(5-{[4-(3-tienylo)-1,3-tiazol-2-ylo]-aminojpentylo)sulfamid dichlorowodorek trans-2-(4-(2-metoksy-5-metylofenylo)sulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu

PL 205 971 B1 dichlorowodorek trans-2-(4-(2-fluorofenylo)sulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu dichlorowodorek trans-2-(4-(3,5-dimetylo-4-izoksazolilo)sulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-4-(2-pirydylo)tiazolu dichlorowodorek trans-2-(4-(2-fluorofenylo)sulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-4-(3-pirydylo)tiazolu dichlorowodorek trans-2-(4-(2-metoksy-5-metylofenylo)sulfonyloamino)cykloheksylometyloamino-4-(4-pirydylo)tiazolu

N1-(5-[4-(1,3-tiazol-2-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]amino-pentylo)-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid trans-N1-[(4-[4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminocykloheksylo)metylo]-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid trans-N,N-dimetylo-N'-[(4-[4-(-1,3-tiazol-2-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminocykloheksylo)metylo]sulfamid N,N-dimetylo-N'-(5-{[4-(2-tienylo)-1,3-tiazol-2-ylo]ami no}pentylo)sulfamid N1-(5-{[4-(2-tienylo)-1,3-tiazol-2-ylo]amino}pentylo)-2 metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid N1-(5-[4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminopentylo)-2-metoksy-5-metylo-1-benzenosulfonoamid

N1-(5-[4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminopentylo)-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid N1-(5-[4-(1,3-tiazol-2-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminopenty lo)-4-fluoro-1-benzenosulfonoamid N'-(5-[4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminopentylo)-N,N-dimetylosulfamid trans-N1-[(4-[4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo])-1,3-tiazol-2-ylo]aminocykloheksylo)metylo]-4-fluoro-1-benzenosulfonamid trans-N'-[(4-[4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminocykloheksylo)metylo]-N,N-dimetylosulfamid trans-N'-[4-([5-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-N,N-dimetylo-sulfamid trans-N4-[4-([4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]metylo-4-morfolino-sulfonoamid trans-N-[4-([4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]-N-(2-metoksyetylo)formamid trans-N-[4-([4-(2,5-dimetylo-1,3-tiazol-4-ylo)-1,3-tiazol-2-ylo]aminometylo)cykloheksylo]-N-izopropyloformamid

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6218408 N-aryloalkiloaminotetralinowy antagonista receptora Υ, taki jak:

rac-cis-1-(fenylometylo)-6-metoksy-N-(2-(3,4-dimetoksy-fenylo)etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoamina;

hemifumaran rac-cis-1-(fenylometylo)-6-metoksy-N-(2-(3-indolilo)etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monobromowodorek rac-cis-1-(fenylometylo)-N-(4-fluoro-fenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

rac-cis-1-(fenylometylo)-N-(2-metoksyfenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoamina; monobromowodorek rac-cis-1-(fenylometylo)-N-(2-metoksy-fenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monobromowodorek rac-cis-1-(4-fluorofenylometylo)-N-(2-metoksyfenylometylo)-1,2,3,4-tetra-hydro-2-naftalenoaminy;

monoszczawian rac-trans-1-(4-fluorofenylometylo)-N-(2-metoksyfenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monobromowodorek rac-cis-1-(fenylometylo)-N-(4-fluorofenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monobromowodorek rac-cis-1-(fenylometylo)-7-metoksy-N-(2-metoksyfenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monoszczawian rac-trans-1-(4-fluorofenylometylo)-N-(2(3-indolilo)etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monobromowodorek rac-cis-1-(fenylometylo)-N-(2-metoksyfenylo-2-oksometylo)-1,2,3,4-tetra-hydro-2-naftalenoaminy;

PL 205 971 B1 rac-cis-1-(fenylometylo)-7-metoksy-N-(2-(3-indolilo)-etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoamina (hydrat i solwat z metanolem soli fumaranu o składzie: 0,8 fumaran, 0,8 metanol, 0,2 hydrat);

monoszczawian rac-trans-1-(fenylometylo)-7-metoksy-N (2(3-indolilo)etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

hemifumaran rac-cis-1-(2-naftylometylo)-N-(2-(3-indolilo)etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminysolwat metanolem;

monoszczawian rac-trans-1-(2-naftylometylo)-N-(2-(3-indolilo)etylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

monobromowodorek rac-cis-1-(2-naftylometylo)-N-(2-metoksyfenylometylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoaminy;

rac-cis-1-(fenylometylo)-N-(2-metoksyfenylo-2-oksoetylo)-1,2,3,4-terrahydro-2-naftalenoamina; monobromowodorek rac-cis-1-(4-fluorofenylometylo)-N-(3-fenylopropylo)-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoamina;

monobromowodorek rac-cis-1-(3-pirydylometylo)-N-(2-(3,4-dimetoksyfenylo)etylo-1,2,3,4-tetrahydro-2-naftalenoamina

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6201025

Antagoniści receptora Y będący pochodnymi amidowymi: Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6048900 N-podstawiony aminotetralinowy antagonista receptora Y, taki jak:

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(fenylometylo)-2-naftalenylo]amino]metylo]4-cykloheksylo]metylo]2-naftalenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(fenylometylo)-2-naftalenylo]amino]-5-pentylo]2-naftalenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(3-pirydynylometylo)-2-naftalenylo]amino]metylo]-4-cykloheksylo]metylo]2-naftalenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-fluoro-1-(fenylometylo)-2-naftalenylo]amino]metylo]-4-cykloheksylo] metylo]2-fluorobenzenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-fluoro-1-fenylo-2-naftalenylo]amino]metylo]-4-cykloheksylo]metylo]2-naftalenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(1-propeno-3-ylo)-2-naftalenylo]amino]metylo]4-cykloheksylo]nietylo]benzenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(3-hydroksypropylo)-2-naftalenylo]amino]metylo]-4-cykloheksylo]metylo]benzenosulfonoamid;

rac-[1a,2a(trans)]-N-[[[[[1,2,3,4-tetrahydro-6-metoksy-1-(n-propylo)-2-naftalenylo]amino]metylo]-4-cykloheksylo]metylo]benzenosulfonoamid.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 6140354

Antagonista receptora Y będący pochodną 4-fenylo-1,4-dihydropirymidynonu:

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5889016

Piperydynowa pochodna dihydropirydynowego antagonisty receptora Y:

ester dimetylowy kwasu 4-dihydro-[3-[[[[3-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]propylo]amino]-karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-hydroksy-4-(3-metoksyfenylo)piperydyn-1-yljpropylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(2-metoksyfenylo)piperydyn-1-ylo]propylo]-amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydyodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-fenylopiperydyn-1-ylo)propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-hydroksy-4-fenylopiperydyn-1-ylo)propylo]-amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-2,6-dimetylo-4-[3-[[[[3-[4-[3-(2-propynyloksy)fenylo]-1-piperydynylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-cyjano-4-fenylopiperydyn-1-ylo]propylo]amino]-karbonylo]amino]-fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(3-hydroksyfenylo)piperydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-naftalen-1-ylopiperydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

PL 205 971 B1 ester dimetylowy kwasu 4-[3-[[[[3-[4-(1,1'-bifenylo-3-ylo)piperydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-1,4-dihydro-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(fenylometylo)-piperydyn-1-ylo]propylo]amino]-karbonylo]-amino]fenylo-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 4-[3-[[[[3-(4-cykloheksylo-1-piperydynylo)propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-1,4-dihydro-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-hydroksy-4-(2-fenoksyfenylo)-1-piperydynylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester etylometylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(4-fenylo-1-piperydynylo)propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester etylometylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[(4-fenylometylo)-1-piperydynylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester etylometylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[3-[4-hydroksy-4-(2-metoksyfenylo)-piperydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester etylometylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-hydroksy-4-(3-metoksyfenylo)piperydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-2,6-dimetylo-4-[3[[[[3-[4-[3-(2-propoksy)fenylo]-1-piperydynylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]3,5-pirydynodikarboksylowego;

chlorowodorek estru dimetylowego kwasu 1,4-dihydro-4-[3[[[[2-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]etylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

chlorowodorek estru dimetylowego kwasu 1,4-dihydro-4-[3[[[[4-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]butylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

chlorowodorek estru dimetylowego kwasu 1,4-dihydro-4-[3[[[[3-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]propylo]metyloamino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 4-dihydro-4-[3-[[[[3-[1,2,3,6-tetrahydro-4-(3-metoksyfenylo)pirydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-(1,2,3,6 tetrahydro-4-fenylopirydyn-1-ylo)propylo]-amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[1,2,3,6-tetrahydro-4-(3-hydroksyfenylo)pirydyna]-propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[1,2,3,6 tetrahydro-4-(1-naftalenylo)-1-pirydynylo]-propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[3-(4-fenylopiperydyn-1-ylo)-1-okso-1-propylo]amino]-fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[4-(4-fenylopiperydyn-1-ylo)-1-okso-1-butylo]amino]-fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[5-(4-fenylopiperydyn-1-ylo)-1-okso-1-pentylo]amino]-fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[6-(4-fenylopiperydyn-1-ylo)-1-okso-1-heksylo]amino]-fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[5-(4-hydroksy-4-fenylopiperydyn-1-ylo)-1-okso-1-pentylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[5-(4-cyjano-4-fenylopiperydyn-1-ylo)-1-okso-1-pentylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[4-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]butylo]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

chlorowodorek estru dimetylowego kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(3-metoksyfenylo)-1-piperydynylo]propylo]oksy]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(3-metoksyfenylo)piperydyn-1-ylo]propylo]-amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(2-metoksyfenylo)piperydyn-1-ylo]propylo]-amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-(3-hydroksyfenylo)piperydyn-1-ylo]propylo]-amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[4-naftalenylopiperydyn-1-ylo]propylo]amino]-karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

PL 205 971 B1 ester dimetylowy kwasu 4-[3-[[[[3-(4-cykloheksylo-1-piperydynylo)propylo]amino]karbonylo]-amino]fenylo]-1,4-dihydro-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[[3-[1,2,3, 6-tetrahydro-4-(3-metoksyfenylo)pirydyn-1-ylo]propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo]-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego;

ester dimetylowy kwasu 1,4-dihydro-4-[3-[[[3-[1,2,3,6-tetrahydro-4-(1-naftalenylo)pirydyn-1-ylo]-propylo]amino]karbonylo]amino]fenylo-2,6-dimetylo-3,5-pirydynodikarboksylowego.

Literatura: opis patentowy St. Zjedn. Ameryki US 5668151

Jak tu stwierdzono, podanie ludziom PYY powoduje zmniejszenie apetytu. PYY3-36 podawany ludziom w fizjologicznym stężeniu poposiłkowym we wlewie, znacznie obniżał apetyt i zmniejszał ilość spożywanego pokarmu o jedną trzecią w ciągu 12 godzin a nawet o jedną trzecią w ciągu 24 godzin. Zarówno jego wpływ jak i czas trwania tego działania są nieoczekiwane i nieprzewidywalne, jako że utrzymywały się one przez wiele godzin po usunięciu hormonu z krążenia. Efekt wywoływany przy fizjologicznym poziomie peptydu, jest silnym dowodem na to, że PYY działa in vivo regulując spożycie pokarmu.

Jak tu ujawniono, PYY3-36 podawany obwodowo szczurom powodował zwiększenie immunoreaktywności c-fos w jądrze łukowatym podwzgórza i zmniejszał ilość mRNA podwzgórzowego neuropeptydu Y (NPY). Następnie, badania elektrofizjologiczne wykazały, że PYY3-36 hamuje aktywność synaptyczną zakończeń nerwowych NPY, a zatem aktywuje neurony POMC, o których wiadomo, że otrzymują synaptyczne sygnały hamujące NPY.

Wyniki te wykazują, że hormon jelitowy PYY3-36 może działać poprzez receptor Y2 neuropeptydu Y. Hipotezę tę potwierdzają obserwacje, że po podaniu PYY3-36 myszom z receptorem Y2 neuropeptydu Y typu null (myszy z unieczynnionym genem Y2R), nie obserwowano hamowania żerowania. Podawanie PYY3-36 myszom typu dzikiego z tego samego miotu co myszy Y2R null skutecznie hamuje żerowanie.

Zatem, opisano nowy szlak jelito-mózg hamujący żerowanie po posiłku. Naturalny szlak wymaga uwalniania PYY z jelita, jego konwersji do PYY3-36, który działa jak agonista na receptor Y2 neuropeptydu Y (receptor Y2 NPY) w mózgu. Receptor Y2 NPY działa jako hamujący presynaptyczny receptor Y zmniejszający uwalnianie neuropeptydu Y, który jest najsilniejszym stymulatorem żerowania i również wpływa na układy melanokortynowe o działaniu anorektycznym, wynikiem aktywności receptora Y2 NPY jest tłumienie apetytu i ograniczenie spożywania pokarmu. PYY3-36 może działać w jądrze łukowatym podwzgórza, lecz również w innym obszarach.

Otrzymane wyniki wskazują, że PYY3-36, hormon jelitowy krążący we krwi w fizjologicznych stężeniach hamuje apetyt i że działanie hamujące obserwuje się nawet przez kilka godzin po usunięciu hormonu z krwi. Efekt ten obserwowano u wszystkich badanych gatunków, tj. u myszy, szczura i człowieka. Wydaje się, że krążący hormon jelitowy działa poprzez układ podwzgórzowy. Zmniejszenie ilości matrycowego RNA, koniecznego w syntezie mózgowych hormonów regulujących apetyt, w szczególności mRNA podwzgórzowego NPY może być możliwym mechanizmem długotrwałego działania PYY3-36.

Wynalazek zilustrowano następującymi przykładami.

P r z y k ł a d y P r z y k ł a d 1

Materiał i metody

Uzyskiwanie myszy POMC-EGFP: kaseta EGFP zawiera swoje własne miejsce konsensusowe rozpoczęcia translacji Kozak wraz z sygnałami poliadenylacji SV40 w dół od sekwencji kodujących EGFP kierujących właściwą obróbką końca 3' mRNA EGFP. Kasetę EGFP wprowadzono, przy zastosowaniu standardowych technik, do 5' nie poddanego translacji obszaru eksonu (egzonu) 2 mysiego genomowego klonu Pomc zawierającego 13 kb sekwencji oskrzydlającej 5' i 2 kb sekwencji oskrzydlającej 3' (Young i in., J Neurosci 18, 6631-40, 1998). Transgen wstrzyknięto do pronukleusów embrionów myszy C57BL/6J w stadium jednokomórkowym (Jackson Laboratories) jak opisał (Young i in., J Neurosci 18, 6631-40, 1998). Otrzymano jednego założyciela i skrzyżowano go z typem dzikim C57BL/6J w celu uzyskania hemizygotycznych myszy N1. Ponadto, uzyskano również N2 i późniejsze pokolenia myszy homozygotycznych pod względem transgenu. Myszy były płodne i wykazywały prawidłowy wzrost i rozwój.

Immunofluorescencja i współwystępowanie GFP: znieczulone myszy poddano perfuzji przez serce 4% paraformaldehydem i przy zastosowaniu wibrującego mikrotomu otrzymano swobodnie unoszące się skrawki mózgu. Stosując standardowe techniki skrawki przygotowano do badania immuno68

PL 205 971 B1 fluorescencji i współwystępowania fluorescencji GFP. Pierwszymi zastosowanymi przeciwciałami i ich końcowymi rozcieńczeniami były: królicza anty-e-endorfina, 1:2500 objętościowo, króliczy anty-NPY, 1:25000 objętościowo (Alanex Corp.), króliczy anty-ACTH, 1:2000 objętościowo; i mysi anty-TH, 1:1000 objętościowo (Incstar). Po płukaniu, skrawki inkubowano z 10 mg/ml biotynowanym IgG koń anty-mysz/królik (Vector Laboratories), a następnie ze sprzężoną z Cy-3 streptawidyną, 1:500 objętościowo (Jackson Immunoresearch Laboratories). Zdjęcia spod mikroskopu wykonano stosując urządzenie Zeiss Axioscop z zastosowaniem zestawu filtrów FITC i RITC (Chroma Technology Corp.).

Elektrofizjologia (Przykład 2): skrawki wykonane w płaszczyźnie czołowej o grubości 200 μm pobrano z ARC 4-tygodniowych samców myszy Pomc-EGFP. Skrawki utrzymywano w (w mM) [NaCl, 126; KCl, 2,5; MgCl₂, 1,2; CaCl-2H₂O, 2,4; NaH₂PO-H₂O, 1,2; NaHCO₃, 21,4; glukoza, 11,1] (Krebs) w temperaturze 35°C i nasyconym 95% O2 5% CO2 przez 1 godzinę przed rejestracją. Rejestracje przeprowadzono w roztworze Krebs'a w temperaturze 35°C. Skrawki uwidoczniano przy zastosowaniu urządzenia Axioskop FS2 (Zeiss) przy standardowej optyce do podczerwieni i z zastosowaniem epifluorescencji poprzez zestaw filtrów FITC (patrz Fig. 1c). Rejestracje całkomórkowe wykonano posługując się fluorescencyjnymi neuronami stosując wzmacniacz Axopatch ID (Axon Instruments) i Clampex 7 (Axon Instruments). Potencjały spoczynkowe błony określono stosując protokół wykrywania zdarzeń w układzie PowerLab (AD Instruments, Mountain View, CA) w celu uśrednienia wydłużonych zapisów potencjału błonowego. Leki wprowadzono do łaźni we wskazanych punktach czasowych. Potencjał spoczynkowy błony w komórkach potraktowanych jedynie roztworem Krebs'a przez pierwszą godzinę nie zmieniał się. Wzajemny stosunek I-V dla prądów Met-Enk ustalono stosując protokół etapowy, (-60 mV potencjał podtrzymujący, kolejno poddano pulsom (40 ms) od -120 do -50 mV, potencjał komórek powracał do wartości -60 mV przez 2 sekundy pomiędzy etapami zmiany napięcia). Protokół powtórzono po dodaniu Met-Enk. Prąd netto stanowił różnicę pomiędzy dwoma stosunkami I-V. Protokół ten powtórzono w roztworze Krebs'a z 6,5 mM K⁺. Badanie stosunków I-V mające na celu identyfikacje postsynaptycznego prądu leptynowego przeprowadzono w podobny sposób przy wolnozmiennym sygnale piłokształtnym (5 mV/sekundę od -100 do -20 mV) przed i 10 minut po dodaniu leptyny (100 nM). GABAergiczny IPSC rejestrowano stosując wewnętrzny roztwór dla elektrody CsCl (w mM) [CsCl, 140; Hepes, 10; MgCl2, 5; Bapta, 1; (Mg)-ATP, 5; (Na)GTP, 0,3]. W skrawkach niczym nie traktowanych obserwowano zarówno mini IPSC jak i IPSC o dużej amplitudzie (przypuszczalnie multisynaptyczne). TTX (1 μΜ) znosiła duże IPSC. Dane uzyskano przed i po dodaniu leku w punktach czasowych wskazanych na rysunkach przy potencjale podtrzymującym -50 mV w 2 sekundowych impulsach co 4 sekundy. Mini prądy postsynaptyczne zanalizowano stosując urządzenie Axograph 4 (Axon Instruments). IPSC i postsynaptyczne prądy pobudzające (EPSC) rozróżniano na podstawie ich stałych zaniku. Ponadto pikrotoksyna (100 μΜ) blokowała wszystkie IPSC. Neurony POMC otrzymywały małe EPSC, a częstotliwość nie była modulowana przez żaden z opisanych tu zabiegów.

Barwienie immunologiczne dla mikroskopii świetlnej i elektronowej: Podwójne zabiegi immunocytochemiczne względem NPY i POMC z zastosowaniem chromogenów diaminobenzydyny (DAB) o różnym zabarwieniu prowadzono na utrwalonych mysich podwzgórzach zgodnie z opublikowanymi protokołami (Horvath i in., Neuroscience 51, 391-9,1992). Dla celów mikroskopii elektronowej, przed zatopieniem wykonano barwienie immunologiczne pod kątem β-endorfiny z zastosowaniem zestawu ABC Elitę (Vector Laboratories) i wykorzystaniem reakcji DAB, a następnie po zatopieniu przeprowadzono znakowanie GABA i NPY stosując przeciwciało królik anty-GABA, 1:1000 objętościowo i sprzężone ze złotem (10 nm) IgG koza anty-królik lub owca anty-NPY oraz sprzężone ze złotem (25 nm) IgG koza anty-owca. Na końcu, wycinki kontrastowano nasyconym octanem uranylu (10 minut) i cytrynianem ołowiu (20-30 s) i badano z zastosowaniem mikroskopu elektronowego Philips CM-10.

Zwierzęta: Samce szczurów Wistar (200-250 g), w wieku 7-8 tygodni (Charles River Laboratories, United Kingdom) trzymano w kontrolowanych warunkach temperaturowych (21-23°C) i świetlnych (światło włączone 07:00-19:00) z nieograniczonym dostępem do wody i pożywienia (dieta RM1; SDS Ltd., Witham, United Kingdom) jeżeli nie wskazano inaczej. Kanulacje i iniekcje jądra łukowatego i przykomorowego przeprowadzono jak opisano uprzednio (Glaum i in., Mol. Pharmacol. 50, 230-5, 1996; Lee i in., J. Physiol (Lond) 515, 439-52; 1999; Shiraishi i in., Nutrition 15, 576-9, 1999). Prawidłowe umieszczenie kaniuli w jądrze potwierdzono histologicznie pod koniec każdego badania (Glaum i in., Mol. Pharmacol 50, 230-5, 1996; Lee i in., J. Physiol (Lond) 515, 439-52, 1999; Shiraishi i in., Nutrition 15, 576-9, 1999). Wszystkie procedury dotyczące zwierząt zostały zatwierdzone przez British Home Office Animals (Scientific Procedures) Act, 1986. Wszystkie badania, w których zwierzętom na czczo podano zastrzyk, przeprowadzono we wczesnym etapie fazy jasnej (08.00-09.00). Wszystkie

PL 205 971 B1 iniekcje w badaniach dotyczących żerowania w fazie ciemnej przeprowadzono tuż przed zgaszeniem światła.

Samce myszy Pomc-EGFP badano w wieku 5-6 tygodni, a otrzymano je w sposób opisany powyżej. Myszy Y2r-null otrzymano z zastosowaniem rekombinacji Cre-lox P, która prowadzi do delecji w linii komórek rozrodczych całego regionu kodującego receptor Y2. Wszystkie myszy Y2r-null utrzymywano przy mieszanym tle C57/B16-129SvJ. Samce myszy w wieku 8-12 tygodni i o masie ciała pomiędzy 20-30 g trzymano w kontrolowanych warunkach temperaturowych (21-23°C) i świetlnych (światło zapalone 06:00-18:00) z nieograniczonym dostępem do wody i pożywienia (karma Gordon's Speciality Stoch) jeżeli nie wskazano inaczej. Wszystkie badania przeprowadzono we wczesnym etapie fazy jasnej (07.00-08.00).

Iniekcje dootrzewnowe: Szczury przyzwyczajano do iniekcji IP stosując iniekcje 0,5 ml solanki przez dwa dni przed badaniem. We wszystkich badaniach, zwierzęta otrzymały zastrzyk IP PYY3-36 lub solanki w 500 μl (w przypadku szczurów) lub 100 μl (w przypadku myszy).

Elektrofizjologia: całkomórkowe rejestracje przy zastosowaniu techniki patch clamp przeprowadzono na neuronach POMC w skrawkach podwzgórza myszy Pomc-EGFP, o grubości 180 μm, wykonanych w płaszczyźnie czołowej, jak opisano uprzednio (Cowley i in., Nature 411, 480-484, 2001). Rejestracje przy „luźnym przyłączeniu do komórki wykonano z zastosowaniem buforu pozakomórkowego w roztworze elektrodowym i utrzymując oporność ścisłego połączenia pomiędzy 3-5 Mohm w trakcie rejestracji. Częstotliwość wyładowań analizowano stosując protokoły mini-analizy (MiniAnalysis, Jaejin Software, NJ).

W układzie tym zastosowano kontrole rozczynnikowe, o uprzednio potwierdzonym elektrofizjologicznym działaniu na neuropeptydy (Cowley i in., Nature 411, 480-484,2001). Dane analizowano stosując ANOVA, porównanie Neuman-Keuls'a typu post hoc i test rangowanych znaków Wilcoxon'a.

Przeszczepy podwzgórza: Samce szczurów Wistar uśmiercono przez dekapitacje i natychmiast wyizolowano cały mózg, osadzono powierzchnią brzuszną do góry i umieszczono w wibrującym mikrotomie (Biorad, Microfield Scientific Ltd., Devon, UK). Skrawek o grubości 1,7 mm obejmujący PVN

ARC pobrano z podstawy mózgu i bezpośrednio przeniesiono do 1 ml syntetycznego CSF (aCSF) (Kim i in., J. Clin. Invest. 105, 1005-11, 2000) zrównoważonego 95% O2 i 5% CO2 i utrzymywano w temperaturze 37°C. Po początkowym 2-godzinnym okresie równoważenia gdy aCSF wymieniano co 60 minut, podwzgórza inkubowano następnie przez 45 minut w 600 μl aCSF (okres wyjściowy) przed potraktowaniem Y2A (50 nM) w 600 μl aCSF. Na koniec, żywotność tkanki zweryfikowano stosując 45-minutową ekspozycję na 56 mM KCl; izotoniczność utrzymywano zastępując K⁺ na Na⁺. Pod koniec każdego okresu, aCSF usuwano i zamrażano w temperaturze -20°C do czasu radioimmunologicznego testu na obecność NPY i aMSH.

Ekspresja C-fos: ekspresję C-fos zmierzono u dorosłych szczurów Wistar i myszy Pomc-EGFP godziny po IP podaniu solanki lub PYY_3-36 (5 μg/100 μg) stosując standardowe techniki immunohistochemiczne (Hoffman i in., Front. Neuroendocrinol. 14, 173-213, 1993). Dane otrzymano z każdej grupy od 3 szczurów i 5 myszy. Dla myszy Pomc-EGFP od każdego zwierzęcia zliczano 5 skrawków anatomicznie odpowiadających jądru łukowatemu (Franklin i in., The Mice Brain in Stereotaxic Coordinates, Academic Press, San Diego, 1997), a obrazy uzyskano przy zastosowaniu mikroskopu konfokalnego Leica TSC (Grove i in., Neuroscience 100, 731-40, 2000).

Test ochrony przez RNazą (RPA): całkowite RNA ekstrahowano z podwzgórza (Trizol, Gibco). RPA przeprowadzono (zestaw RPAIII, Ambion) stosując 5 μg RNA i sondy specyficzne dla NPY, aMSH i β-aktyny (standard wewnętrzny). Dla każdego neuropeptydu obliczono stosunek gęstości optycznej prążka mRNA neuropeptydu do prążka β-aktyny. Poziom ekspresji mRNA neuropeptydu przedstawiono w stosunku do kontroli solankowej (średnia ± s.e.m. n = 4 na grupę). Zastosowano analizę statystyczną ANOVA, wraz z analizą Bonferroni'ego typu post hoc.

Testy na osoczu: Ludzką leptynę zmierzono stosując dostępny w handlu test radioimmunologiczny (RIA) (Linco Research, USA). Poziom wszystkich innych hormonów w osoczu zmierzono stosując ustalone wewnętrzne testy RJA (Tarling i in., Intensive Care Med. 23, 256-260, 1997). Stężenia glukozy zmierzono stosując analizator YSI2300STAT (Yellow Springs Instruments Inc., Ohio, USA). Poziom paracetamolu w osoczu zmierzono stosując enzymatyczny test kolorymetryczny (analizator Olympus AU600).

Badania na ludziach: PYY3-36 zakupiono od Bachem (California, USA). Wynik testu z zastosowaniem lizatu amoebocytarnego z Limulus na obecność pirogenu był negatywny i peptyd w hodowli był sterylny. Local Research Ethics Committee udzielił zgody (numer rejestracyjny projektu 2001/6094),

PL 205 971 B1 a badanie przeprowadzono zgodnie z wytycznymi Deklaracji Helsińskiej. Uczestnicy po wyjaśnieniu celu i przebiegu badania udzielili pisemnej zgody.

Każdego uczestnika badano dwukrotnie z co najmniej 1 tygodniem przerwy pomiędzy każdym badaniem. Wolontariusze wypełniali dziennik żywieniowy przez trzy dni przed każdym wlewem i przez następujące 24 godziny. Wszyscy uczestnicy powstrzymywali się od jedzenia i pili tylko wodę od godziny 20:00 wieczoru poprzedzającego każde badanie. Uczestnicy przyjeżdżali o godzinie 08:30 każdego dnia badania, zakładano im kaniule, a następnie pozostawiano do zrelaksowania przez 30 minut zanim rozpoczęto procedurę badania. Próbki krwi zbierano co 30 minut do heparynizowanych probówek zawierających 5000 jednostek unieczynniających kalikreinę (0,2 ml) aprotyniny (Bayer) i odwirowano. Osocze oddzielono, a następnie przechowywano w temperaturze -70°C aż do analizy. Uczestnikom podawano we wlewie solankę lub 0,8 pmola^kg^minutę^-1 PYY_3-36 przez 90 minut (wlew całkowity około 72 pmoli), w losowym układzie naprzemiennym z podwójną ślepą próbą.

Dwie godziny po zakończeniu wlewu, uczestnikom zaoferowano posiłek z bufetu z nadmiernym zaopatrzeniem przy dowolnym wyborze (Edwards i in., Am. J. Physiol. Endocrinol. Metab. 281, E155E166, 2001) tak, aby wszyscy zaspokoili swoje apetyty. Pożywienie i wodę zważono przed oraz po posiłku i obliczono liczbę spożytych kalorii. Oceny apetytu dokonano na wizualnych skalach analogowych (VAS) o długości 100 mm z tekstem wyrażającym najbardziej pozytywną i najbardziej negatywną ocenę na każdym z końców (Raben i in., Br. J. Nutr. 73, 517-30, 1995). VAS zastosowano aby ocenić poczucie głodu, sytości, pełności w żołądku, spodziewane spożycie pożywienia i nudności. Liczbę spożytych kalorii następujące po podaniu solanki i PYY3-36 porównano stosując test t dla prób zależnych. Krzywe odpowiedzi po posiłku porównano metodą ANOVA stosując powtórzone pomiary dla par, gdzie czynnikami były czas i zabieg.

Pomiary wydatkowania energii: w celu określenia wpływu PYY na wydatkowanie energii zastosowano układ OKSYMAX, w którym gryzoniom w grupie doświadczalnej w zastrzyku podawano PYY. Układ ten zastosowano także dla gryzoni otrzymujących zastrzyk solanki (grupa kontrolna). Urządzenia dokonują pomiarów zużycia O2 i produkcji CO2; skuteczność z którą organizm produkuje CO2 z O2 jest niezawodnym wskaźnikiem wydajności kalorycznej lub metabolicznej. Podobny układ zastosuje się dla wolontariuszy.

P r z y k ł a d 2

Sieć neuronalna w jądrze łukowatym

Otrzymano szczep transgenicznych myszy, u których dochodzi do ekspresji zielonego białka fluorescencyjnego (EGFP Clontech), pod kontrolą transkrypcyjną mysich sekwencji genomowych Pomc obejmujących region umieszczony pomiędzy -13 kb a -2 kb wymagany dla dokładnej ekspresji neuronalnej (Young i in., J Neurosci 18, 6631-40, 1998) (Fig. 1a). Jasnozieloną fluorescencję (509 nm) obserwowano w dwóch obszarach OUN gdzie powstaje POMC: ARC i jądro pasma samotnego. Po wzbudzeniu promieniowaniem ultrafioletowym (450-480 nm) neurony POMC wyraźnie odróżniały się od sąsiednich neuronów nie fluorescencyjnych (Fig. 1b) uwidocznionych przy zastosowaniu optyki na podczerwień. Podwójna immunofluorescencja wykazała >99% komórkowe współwystępowanie peptydów EGFP i POMC w ARC (Fig. 1c). Występuje zbliżone zestawienie zarówno barwionych hydroksylazą tyrozynową (TH) jak i NPY zakończeń w neuronach POMC, w których dochodzi do ekspresji EGFP, lecz nie ma dowodu na współwystępowanie immunoreaktywności TH lub NPY z EGFP. Całkowite zliczenia fluorescencji komórkowej przeprowadzone na wycinkach podwzgórza w płaszczyźnie czołowej wykazały 3148 ± 62 (średnia ± SEM: n = 3) neuronów POMC-EGFP występujących w całym ARC (Franklin i in., The Mouse Brain in Stereotaxic Coordinates, Academic Press, San Diego, 1997) (Fig. 1d). Neurony POMC u myszy występują w ARC zarówno w pozycji przyśrodkowej jak i brzusznej, w przeciwieństwie do głównie bocznej pozycji w ARC szczura.

Neurony POMC-EGFP w skrawkach podwzgórza miały potencjał spoczynkowy błony -40 do -45 mV i wykazały częste samorzutne potencjały czynnościowe. Nieselektywny opioidowy agonista metenkefalina (Met-Enk: 30 μM; Sigma) powodował gwałtowną (35-40 sekund), odwracalną hiperpolaryzację (10-20 mV) potencjału błonowego komórek POMC (n = 10) i zapobiega powstawaniu samorzutnego potencjału czynnościowego (Fig. 2a). W normalnym buforze Krebs'a (2,5 mM K⁺), potencjał równowagowy wyrównującego stężenie jonów wewnątrz prądu opioidowego wynosił w przybliżeniu -90 mV, podczas gdy przy buforze Krebs'a 6,5 mM K⁺ potencjał równowagowy zmienił się do w przybliżeniu -60 mV (n = 3: Fig. 2b). Antagonista CTAP receptora opioidowego u (MOP-R) (1 μM; Phoenix Pharmaceutical) całkowicie zapobiegł wystąpieniu prądu wywoływanemu przez Met-Enk w komórkach POMC (n = 3: Fig. 2c). Właściwości te wskazują, że prąd opioidowy spowodowany był

PL 205 971 B1 aktywacją MOP-R i zwiększoną przewodnictwo jonowe poprzez sprzężone z białkiem G, kanały potasowe regulujące stężenie jonów wewnątrz komórki (GIRK) (Kelly i in., Neuroendocrinology 52, 268-75, 1990). Podobne odpowiedzi opioidowe w znakowanych EGFP neuronach POMC świnki morskiej (Kelly i in., Neuroendocrinology 52, 268-75, 1990) lub mysich (Slugg i in., Neuroendocrinology 72, 208-17, 2000) komórek POMC, zidentyfikowanych metodą immunohistochemii po rejestracji, sugeruje, że ekspresja transgenu EGFP nie upośledza ani ekspresji receptorów ani ich powiązania z układami wtórnych przekaźników w neuronach POMC.

Następnie, zbadano bezpośredni wpływ leptyny na zidentyfikowane komórki POMC w preparatach ze skrawków. Leptyna (0,1 - 100 nM) depolaryzowała 72 z 77 komórek POMC o 3-30 mV (Fig. 3a; średnia ± s.e.m depolaryzacji przy 100 nM leptyny = 9,7 ± 1,2 mV, n = 45) w ciągu 2-10 minut, w sposób odpowiadający stężeniu (Fig. 3b). Występowały dwie składowe depolaryzacji i żadna z nich nie została całkowicie cofnięta w ciągu 40 minut. Po pierwsze, depolaryzację wywoływał mały prąd dokomórkowy, który uległ zrównoważenu przy w przybliżeniu -20 mV (Fig. 3c), sugerując zaangażowanie niespecyficznego kanału kationowego (Powis i in., Am J Physiol 274, R1468-72, 1998). Po drugie, zastosowanie leptyny obniżyło wpływ GABAergiczny na komórki POMC. GABAergiczne hamujące prądy postsynaptyczne (IPSC) obserwowano w komórkach POMC i leptyna (100 nM) obniżała ich częstotliwość o 25% (Fig. 3d) w 5 spośród 15 komórek sugerując, że działała ona presynaptycznie zmniejszając uwalnianie GABA (leptyna nie miała wpływu na IPSC w 10 spośród 15 neuronów POMC). Efekt na częstotliwość IPSC wystąpił z podobnym opóźnieniem jak na potencjał błonowy. Zatem, leptyna nie tylko bezpośrednio depolaryzuje neurony POMC lecz także działa na GABAergiczne zakończenia nerwowe zmniejszając uwalnianie GABA do neuronów POMC, umożliwiając im adaptację bardziej depolaryzowanego potencjalnu spoczynkowego. Zgodna depolaryzacja komórek POMC przez leptynę była specyficzna ponieważ leptyna nie wpływała na 5 spośród 13 sąsiednich nie fluorescencyjnych badanych komórek (Fig. 3e), podczas gdy wywołała hiperpolaryzację 5 (Fig. 3f) i depolaryzację 3 neuronów innych niż POMC w ARC. Opisane tu elektrofizjologiczne działanie leptyny jest zgodne z biologicznym działaniem leptyny, leptyna szybko powoduje uwalnianie α-MSH z podwzgórza szczura (Kirn i in., J Clin Invest 105, 1005-11, 2000), przypuszczalnie aktywując neurony POMC.

Poprzednie doniesienia o hiperpolaryzacji neuronalnej wywołanej przez leptynę (Glaum i in., Mol Pharmacol 50, 230-5, 1996; Spanswick i in., Nature 390, 521-5, 1997) i wykazane współwystępowanie GABA i NPY (Horvath i in., Brain Res 756, 283-6, 1997) w subpopulacjach neuronów ARC, prowadzi do spekulacji, że leptyna hiperpolaryzuje komórki NPY/GABA bezpośrednio unerwiające neurony POMC, a zatem zmniejsza wpływ GABAergiczny na komórki POMC. Zarówno leptyna jak i receptory Y2 NPY ulegają ekspresji w neuronach NPY w ARC (Hakansson i in., J Neurosci 18, 559-72, 1998; Broberger i in., Neuroendocrinology 66, 393-408, 1997). Ponadto, aktywacja receptorów Y2 hamuje uwalnianie NPY z neuronów NPY (King i in., J Neurochem 73, 641-6,1999) i przypuszczalnie także zmniejsza uwalnianie GABA z zakończeń NPY/GABA. Jest to alternatywę podejście farmakologiczne, niezależnie od leptyny, badać przypuszczalne unerwienie neuronów POMC przez GABAergiczne neurony NPY. Rzeczywiście, NPY (100 nM; Bachem) obniżał częstotliwość GABAergicznych IPSC o 55% w ciągu 3 minut, we wszystkich 12 badanych komórkach POMC (Fig. 4a). Zarówno NPY jak i leptyna ponadto hamowały IPSC w obecności tetrodotoksyny (TTX) (odpowiednio, 6 spośród 6 i 3 spośród 5 komórek) wskazując, że do pewnego hamowania IPSC dochodziło w skutek bezpośredniego działania na presynaptyczne zakończenia nerwowe. W neuronach POMC dochodzi do ekspresji receptora Y1 NPY (Broberger i in., Neuroendocrinology 66, 393-408,1997) a NPY także wywoływał hiperpolaryzację wszystkich badanych neuronów POMC, o średnio 9 ± 6 mV (n = 3).

Inny test farmakologiczny, mający na celu potwierdzenie pochodzenia GABAergicznego unerwienia neuronów POMC od zakończeń NPY/GABA, badał wpływ ostatnio scharakteryzowanego i wysoko selektywnego agonisty MC3-R D-Trp⁸-YMSH (Grieco i in., J Med Chem 43, 4998-5002, 2000) na miejscowe uwalnianie GABA. D-Trp⁸-YMSH (7 nM) zwiększył częstotliwość GABAergicznych IPSC (280 ± 90%) co zarejestrowano u 3 spośród 4 neuronów POMC (Fig. 4b). Nie miał wpływu na jedną komórkę. Dodatni wpływ aktywacji MC3-R, razem z negatywnym wpływem NPY i leptyny, świadczy o dynamicznym zakresie działania synapsy NPY/GABA na neurony POMC i wskazuje istotną rolę tej synapsy w modulowaniu przepływu sygnału w ARC. D-Trp⁸-YMSH (7 nM) także wywołuje hiperpolaryzację (-5,5 ± 2,4 mV) 9 spośród 15 badanych neuronów POMC i obniżona częstotliwość potencjałów czynnościowych (Fig. 4c), pozostałe komórki nie wykazały istotnej odpowiedzi na D-Trp⁸-YMSH. Wpływ ten może być całkowicie wywołany zwiększonym uwalnianiem GABA do komórek POMC lub może być wywołany dodatkowym postsynaptycznym działaniem D-Trp8-yMSH na neurony POMC,

PL 205 971 B1 u w przybliżeniu połowie których dochodzi także do ekspresji MC3-R (Bagnol i in., J Neurosci (Online) 19, RC26, 1999). Zatem, MC3-R działa w podobny autoreceptorowy sposób jak MOP-R na neurony POMC, zmniejszając aktywność neuronalną POMC w odpowiedzi na podwyższony poziom peptydów POMC.

W celu dalszego określenia czy IPSC w neuronach POMC spowodowane były przez miejscowe unerwienie komórek NPY/GABA, wykonano badanie immunohistochemiczne z zastosowaniem wielu znaczników z wykorzystaniem mikroskopii świetlnej i elektronowej. Chociaż doniesiono o niezależnym unerwieniu NPY (Csiffary i in., Brain Res 506, 215-22, 1990) i GABA (Horvath i in., Neuroscience 51, 391-9, 1992) komórek POMC, nie wykazano współwystępowania NPY i GABA w zakończeniach nerwowych tworzących synapsy do komórek POMC. Podobnie jak u szczura (Csiffary i in., Brain Res 506, 215-22, 1990), gęste unerwienie komórek POMC przez zakończenia aksonów NPY wykrywano u myszy (Fig. 4d). Badania z zastosowaniem mikroskopii elektronowej potwierdziły współekspresję NPY i GABA w zakończeniach aksonów i wykazały, że te zakończenia nerwowe zakładały synapsy na ciała komórek nerwowych wszystkich zanalizowanych 15 neuronów ARC POMC (reprezentatywny przykład, Fig. 4e).

Szczegółowy model regulacji tego układu wskazuje podwójny mechanizm działania leptyny w ARC, oddziaływania pomiędzy NPY/GABA i neuronami POMC i autoregulacyjne sprzężenie zwrotne ze strony peptydów opioidowych i melanokortyny jak również NPY (Fig. 4f). W tym modelu, leptyna bezpośrednio depolaryzuje neurony POMC i jednocześnie hiperpolaryzuje ciała neuronów NPY/GABA i zmniejsza uwalnianie z zakończeń NPY/GABA. To zmniejszone uwalnianie GABA odhamowuje neurony POMC i powoduje aktywację neuronów POMC i zwiększa częstotliwość potencjałów czynnościowych.

P r z y k ł a d 3

Podawanie PYY hamuje spożywanie pokarmu

Układy pobudzającego apetyt NPY i anorektycznego hormonu stymującego uwalnianie alfa melanokortyny (α-MSH) podwzgórzowego jądra łukowatego są zaangażowane w regulację apetytu w ośrodkowym układzie nerwowym (Schwartz i in., Nature 404, 661-671, 2000). Jednakże, potencjalne mechanizmy przenoszące sygnał o spożyciu posiłku bezpośrednio do tych układów podwzgórzeprzyjmowanie pokarmu są niejasne.

PYY3-36 jest hormonem jelitowym uwalnianym po posiłku w zależności od liczby spożytych kalorii (Pedersen-Bjergaard i in., Scand. J. Clin. Lab. Invest. 56, 497-503, 1996). Zbadano wpływ podawania obwodowego PYY3-36 na żerowanie.

PYY3-36 podany w zastrzyku dootrzewnowym (IP) swobodnie żerującym szczurom, przed rozpoczęciem fazy ciemnej, znacznie obniżał późniejsze spożywanie pokarmu (Fig. 5a). Podobne hamowanie żerowania obserwowano po IP zastrzyku u szczurów głodzonych przez 24 godziny (Fig. 5b). Przebieg czasowych zmian poziomu PYY3-36 w osoczu po IP zastrzyku PYY3-35 wykazał szczytowy poziom 15 minut po zastrzyku, co mieściło się w prawidłowym zakresie poposiłkowym (poziom szczytowy PYY_3-36 15 minut po IP zastrzyku 0,3 μg/100 g = 99,3 ± 10,4 pmola/l względem poziomu szczytu poposiłkowego = 112,1 ± 7,8 pmola/l, n = 8-10 na grupę) sugerując, że fizjologiczne stężenie PYY3-36 hamuje żerowanie. PYY3-36 nie wpływa na opróżnianie żołądka (zawartość procentowa spożytego pokarmu pozostałego w żołądku po 3 godzinach: PYY3-36 = 36 ± 1,9 %, solanka = 37,4 ± 1,0 % n = 12) (Barrachina i in., Am. J. Physiol. 272, R1007-11, 1997).

Podawanie PYY3-36 IP dwa razy dziennie przez 7 dni obniżyło łączną masę spożytego pokarmu (łączna masa spożytego pokarmu przez 7 dni: PYY3-36 = 187,6 ± 2,7g względem solanki = 206,8 ± 2,3, n = 8 na grupę, P < 0,0001) i ograniczało zwiększenie masy ciała (Fig. 5d) (PYY3-36 = 48,2 ± 1,3 g względem solanka = 58,7 ± 1,9, n = 8 na grupę, P < 0, 002).

P r z y k ł a d 4

Podawanie PYY wpływa na ekspresję c-fos

Aby zbadać czy hamowanie spożycia pokarmu angażuje szlak podwzgórzowy, zbadano ekspresję c-fos w jądrze łukowatym podwzgórza, ważnym centrum kontroli przyjmowania pokarmu (Schwartz i in., Nature 404, 661-671, 2000; Cowley i in., Nature 411, 480-484, 2001), po jednym IP zastrzyku PYY3-36. Zaobserwowano 2-krotny wzrost liczby komórek c-fos dodatnich w części bocznej jądra łukowatego szczura (PYY3-36 = 168 ± 2, solanka = 82,7 ± 5, n = 3, P < 0,0001). Podobnie u transgenicznych myszy Pomc-EGFP (Cowley i in., Nature 411, 480-484, 2001) IP podawanie PYY3-36 powodowało 1,8-krotne zwiększenie liczby komórek c-fos dodatnich w jądrze łukowatym (Fig. 6b), w porównaniu z grupą kontrolną zwierząt otrzymujących solankę (Fig. 6a) (PYY3-36 = 250 ± 40, solanka = 137 ± 15, n = 5, P < 0,05). Zastrzyk IP PYY3-36 spowodował 2,6-krotne zwiększenie

PL 205 971 B1 w proporcji neuronów POMC, w których dochodzi do ekspresji c-fos (PYY_3-36 = 20,4 ± 2,9%, solanka = 8 ± 1,4%, n = 5, P < 0,006) (Fig. 6c i d).

Te obserwacje sugerują, że PYY_3-36 może działać poprzez jądro łukowate. Zbadano wpływ PYY3-36 i jego działanie przez układy NPY i POMC w podwzgórzu. Z uwagi na przedłużone hamowanie spożycia pokarmu i wpływ na zwiększanie masy ciała po obwodowym podaniu PYY_3-36 zmierzono poziom zarówno matrycowego RNA (mRNA) Pomc jak i podwzgórzowego Npy stosując test ochrony przez RNazą. Znaczące zmniejszenie poziomu mRNA Npy w odpowiedzi na PYY_3-36 obserwowano 6 godzin po zastrzyku IP, w porównaniu z danymi od zwierząt potraktowanych solanką (solanka = 17,3 ± 2,0, PYY_3-36 = 8,8 ± 1,0, względne jednostki gęstość optycznej, P < 0,02). Wystąpiło nieistotne zwiększenie poziomu mRNA Pomc.

P r z y k ł a d 5 Receptory Υ2

PYY3-36 wskazuje 70% identyczność w sekwencji aminokwasów z NPY i działa poprzez receptory NPY (Soderberg i in., J. Neurochem. 75, 908-18, 2000).

Y2R jest próbnym hamującym presynaptycznym receptorem Y i ulega silnej ekspresji w neuronach NPY jądra łukowatego podwzgórza (Broberger i in., Neuroendocrinology 66, 393-408, 1997), ale nie w sąsiadujących neuronach POMC. PYY3-36 jest agonistą receptora Y2 o silnym powinowactwie (Grandt i in., Regulł. Pept. 51, 151-159, 1994). Przypuszcza się, że obwodowy PYY3-36 hamuje spożywanie pokarmu poprzez Y2R w jądrze łukowatym podwzgórza, obszar o którym wiadomo, że jest bezpośrednio dostępny dla krążących hormonów (Kalra i in., Endocr. Rev. 20, 68-100, 1999).

Aby zbadać tę hipotezę, PYY3-36 wstrzykiwano bezpośrednio do jądra łukowatego podwzgórza (Kim i in., Diabetes 49, 177-82, 2000). U szczurów głodzonych przez 24 godziny, dawki tak małe jak 100 fmol (Fig. 7a) znacznie obniżały spożywanie pokarmu, prowadząc w efekcie do podobnego hamowania do tego, które obserwowano po podaniu IP. Do ustalenia czy w efekcie tym brał udział receptor Y2R, zastosowano selektywnego agonistę aY2R (Potter i in., Eur. J. Pharmacol. 267, 253-262, 1994), N-acetylo(Leu²⁸, Leu³¹)NPY (24-36) [Y2A]. Jego powinowactwo potwierdzono wykorzystując badania z zastosowaniem wiązania z receptorem (Small i in., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 94, 11686-91, 1997) na liniach komórkowych, w których dochodzi do ekspresji receptorów Y1, Y2 i Y5 NPY (Y2 IC50 = 1,3 ± 0,2 nM, Y1 IC50 > 5000 nM, Y5 IC50 > 5000 nM). Zastrzyk do jądra łukowatego Y2A u szczurów głodzonych uprzednio przez 24 godziny zależnie od dawki (100 fmol - 1 nmol) hamował spożywanie pokarmu (masa spożytej karmy 2 godziny po zastrzyku, 0,1 nmol Y2A = 6,2 ± 0,5 g, solanka = 8,2 ± 0,6 g, n = 8 na grupę, P < 0,05).

Aby potwierdzić specyficzność anatomiczną tego efektu do jądra okołokomorowego (PVN) szczurów głodzonych przez 24 godziny wstrzyknięto Y2A (100 fmol - 1 nmol) (Kim i in., J. Clin. Invest. 105, 1005-11, 2000) i nie stwierdzono zmiany w spożyciu pokarmu (2 godziny po zastrzyku solanki = 8,3 ± 0,4 g, 0,1 nmol Y2A = 8,0 ± 0,6 g, n = 8 na grupę). Aby następnie określić rolę Y2R w hamowaniu żerowania spowodowanego obwodowym PYY3-36, zbadano wpływ PYY3-36 na myszy Y2r-null i zwierzęta kontrolne z tego samego miotu. PYY3-36 hamował w czasie dnia żerowanie w sposób odpowiadający dawce u głodzonych samców myszy typu dziki lecz nie hamował spożywania pokarmu u głodzonych samców myszy Y2r-null (Fig. 7b i 7c). Zmierzone spożywanie pokarmu w odpowiedzi na głodzenie wykazało, że samce myszy Y2r-null jadły znacznie więcej w godzinie 2, 4 i 24 w porównaniu z ich grupą kontrolną z tego samego miotu (łączna masa spożytego pokarmu przez 24 godziny; myszy Y2r-null = 7,1 ± 0,48 g względem typu dziki = 5,3 ± 0,7g, n = 8 na grupę, P < 0,05).

Zbadano odpowiedź elektrofizjologiczną podwzgórzowych neuronów POMC na podawanie zarówno PYY3-36 jak i Y2A. Neurony te zidentyfikowano stosując myszy z ukierunkowaną ekspresją zielonego białko fluorescencyjnego w neuronach POMC (Cowley i in., Nature 411, 480-484, 2001). PYY3-36 odhamowywał neurony POMC, prowadząc w efekcie do znaczącej depolaryzacji 19 spośród 22 badanych neuronów POMC (Fig. 8a wstawka) (10,3 ± 2,1 mV depolaryzacja, n = 22, P < 0, 0003). Podobną depolaryzację obserwowano przy zastosowaniu Y2A (8,7 ±1,8 mV depolaryzacja, n = 9, P < 0,002). Depolaryzacja spowodowana PYY3-36 stymulowała znaczące zwiększenie częstotliwości potencjałów czynnościowych w neuronach POMC (Fig. 8a) (93% zwiększenie w porównaniu z kontrolą, P < 0,05, n = 22). W układzie całokomórkowym wpływ PYY3-36 czasem cofał się po wypłukaniu, lecz tylko po długim czasie oczekiwania (30 minut). U tych neuronów obserwowano podobne efekty wymywania leptyny.

Aby wyeliminować efekty wyczerpywania komórkowego lub osłabienia ścisłego połączenia, zbadano wpływ PYY3-36 w układzie z „luźnym przyłączeniem do komórki (lub pozakomórkowym). Rejestracje przy luźnym przyłączeniu do komórki wykazały, że PYY3-36 spowodował odwracalne

PL 205 971 B1

5-krotne zwiększenie częstotliwości potencjałów czynnościowych neuronów POMC (Fig. 8b). Te zwiększenie częstotliwości wyładowań wystąpiło z takim samym opóźnieniem jak PYY3-36 powodował obniżenie częstotliwości hamujących prądów postsynaptycznych (IPSC) u wszystkich 13 badanych neuronów POMC (Fig. 8c) (51,9 ± 9,2% obniżenie, n = 13, P < 0,0001), wskazując zmniejszoną częstotliwość uwalniania GABA do neuronów POMC. Interesujące jest to, że częstotliwość wyładowań neuronów POMC powróciła do wartości wyjściowych, pomimo utrzymującego się jeszcze hamowania IPSC. Podobny efekt na częstotliwość IPSC obserwowano przy zastosowaniu Y2A (44,4 ± 9,3% obniżenia, n = 8, P < 0,004) co sugeruje, że w efekcie tym pośredniczy Y2R. PYY3-36 (25 nM) spowodował hiperpolaryzację (5,2 ± 1,16 mV, P < 0,004, n = 5) niezidentyfikowanych, lecz przypuszczalnie zawierających NPY, innych niż POMC, neuronów w jądrze łukowatym. Istnieje toniczne GABAergiczne hamowanie neuronów POMC przez neurony NPY (Cowley i in., Nature 411, 480-484, 2001), a wyniki te sugerują, że PYY3-36 działa przez hamowanie neuronów NPY, zmniejszając zatem ten wpływ GABA -ergiczny i konsekwentnie odhamowując neurony POMC. Zbadano także wpływ Y2A na sekrecję peptydu stosując przeszczepy podwzgórza (Kim i in., J. Clin. Invest. 105, 1005-11, 2000). Y2A znacznie obniżał uwalnianie NPY, przy równoczesnym zwiększeniu uwalniania α-MSH z przeszczepów podwzgórza (Fig. 8d i 4e).

Podsumowując, obserwacje te sugerują, że PYY3-36 moduluje w jądrze łukowatym podwzgórza zarówno układ NPY jak i układ melanokortynowy.

P r z y k ł a d 6 Badania na ludziach

Ze względu na znaczenie układ melanokortynowego u człowieka (Barsh i in., Nature 404, 644-651, 2000) i znaczący wpływ PYY3-36 zarówno na żerowanie jak i zmianę masy ciała obserwowane u gryzoni, zbadano wpływ PYY3-36 na apetyt i spożywanie pokarmu u człowieka.

Dwunastu zdrowym nie otyłym wolontariuszom na czczo (6 mężczyzn i 6 kobiet, średnia wieku 26,7 ± 0,7 roku, BMI - 24,6 ± 0,94 kg^m^-2) podawano we wlewie PYY_3-36 (0,8 pmola^kg^-1^min^-1) lub solankę przez 90 minut układzie naprzemiennym z podwójną ślepą próbą z kontrolą placebo.

Stężenie PYY3-36 w osoczu wzrosło od średniego stężenia wyjściowego 8,3 ± 1,0 pM do 43,5 ± 3 pM podczas wlewu PYY3-36 i naśladowało poziom poposiłkowy (Pedersen-Bjergaard i in., Scand. J. Clin. Lab. Invest. 56, 497-503, 1996; Adrian i in., Gastroenterology 89, 1070-1077, 1985). Po zakończeniu wlewu, stężenie PYY3-36 powróciło do wartości wyjściowej w ciągu 30 minut. Wlew PYY3-36 powodował znaczące obniżenie w ocenach poczucia głodu (Raben i in., Br. J. Nutr. 73, 517-30, 1995) (Fig. 9c), lecz nie w ocenach senności lub mdłości. Liczba spożytych kalorii podczas posiłku z bufetu z wolnym wyborem (Tarling i in., Intensive Care Med. 23, 256-260, 1997) dwie godziny po zakończeniu wlewu była mniejsza o ponad jedną trzecią w porównaniu z grupą otrzymującą solankę (36 ± 7,4%, p < 0,0001) (Fig. 9a). Wolontariusze nie zaobserwowali wpływu na przyjmowanie płynów ani różnicy w poczuciu uczucia pełności w żołądku lub nudności. Podawanie PYY3-36 nie miało wpływu na opróżnianie żołądka, jak oszacowano przy zastosowaniu metody absorpcji paracetamolu (Edwards i in., Am. J. Physiol. Endocrinol. Metab. 281, El 55-E166, 2001; Tarling i in., Intensive Care Med. 23, 256-260, 1997) jak również na poziom glukozy, leptyny, GLP-1 lub insuliny w osoczu. Analiza dzienników żywieniowych wykazała znaczące hamowanie spożycia pokarmu w 12-godzinnym okresie po wlewie PYY3-36 (solanka = 2205 ± 243 kcal, PYY3-36 = 1474 ± 207 kcal). Jednakże, spożycie pokarmu w okresie 12 do 24 godzin w tych dwóch grupach było w rzeczywistości identyczne. Ogólnie, wystąpiło 33% zmniejszenie łącznego zużycia kalorii w 24-godzinnym okresie po wlewie PYY3-36 (Fig, 9b). Te wyniki badań wykazują, że wlew PYY3-36, odpowiadający poziomowi po posiłku, spowodował wyraźne hamowanie zarówno apetytu jak i spożycia pokarmu u człowieka.

W dodatkowym badaniu, dwie grupy zdrowych uczestników (n = 12 na grupę, 6 mężczyzn i 6 kobiet), jedna grupa ze zwiększonym wskaźnikiem masy ciała (BMI) (średnia = 32,73 +/- 0,93 kg/m²) i inna grupa z niskim BMI (średnia - 20, 49 +/- 2,05 kg/m²), badano dwa razy z co najmniej tygodniowym odstępem pomiędzy każdą próbą. Wszyscy uczestnicy powstrzymywali się od jedzenia i pili tylko wodę od godziny 20:00 wieczoru poprzedzającego każde badanie. Uczestnicy przyjeżdżali o godzinie 08:30 każdego dnia badania, zakładano im kaniule a następnie pozostawiano do zrelaksowania przez 30 minut zanim rozpoczęto procedurę badania. Uczestnikom podawano we wlewie solankę lub 0,8 pmola^kg^minutę^-1 PYY_3-36 przez 90 minut, w losowym układzie naprzemiennym z podwójną ślepą próbą. Dwie godziny po zakończeniu wlewu uczestnikom zaoferowano posiłek z bufetu z nadmiernym zaopatrzeniem przy dowolnym wyborze aby wszyscy zaspokoili swoje apetyty. Pożywienie i wodę zważono przed oraz po posiłku i obliczono liczbę spożytych kalorii. Liczbę spożytych kalorii następuPL 205 971 B1 jące po podaniu solanki i PYY3-36 porównano stosując test t dla prób zależnych (p < 0,001). Liczba spożytych kalorii po podaniu PYY3-36 różniła się znacznie od liczby kalorii spożytych po podaniu solanki zarówno w grupie z nadwagą jak i w grupie osób szczupłych. W grupie z nadwagą zaobserwowano 28,8 +/- 4,3% obniżenia a w grupie osób szczupłych 31,1 +/- 4,4% obniżenia.

Jednakże, obniżenie w grupie z nadwagą nie różniło się znacznie od obniżenia w grupie osób szczupłych. Te wyniki badań wykazują, że wlew PYY3-36 odpowiadający poziomowi po posiłku, spowodował wyraźne hamowanie zarówno apetytu jak i spożywania pokarmu zarówno u uczestników szczupłych jak i z nadwagą.

Komórki w jądrze łukowatym mogą wykrywać krążące obwodowe sygnały sytości i przekazywać te sygnały do innych obszarów mózgu (Butler i in., Nature Neuroscience 4, 605-611, 2001). Potwierdzają to obserwacje, że leptyna modyfikuje aktywność zarówno neuronów POMC jak i NPY jądra łukowatego (Cowley i in., Nature 411, 480-484, 2001). Wyniki tu ujawnione, uzyskane dzięki kombinacji badań elektrofizjologicznych i przeszczepu podwzgórzowego, wskazują, że hormon jelitowy, PYY3-36, może bezpośrednio oddziaływać na układy podwzgórzowe, prowadząc w efekcie do skoordynowanych zmian w działaniu POMC i NPY. Wyniki tu przedstawione wykazują, że neurony NPY w ARC nie są zabezpieczone przez barierę krew/mózg, a zatem są dostępne dla krążących cząsteczek. Ponadto, PYY3-36 podawany bezpośrednio do tego obszaru mózgu zmniejsza spożywanie pokarmu.

Ujawnione tu dane świadczą o tym, że poposiłkowy poziom PYY3-36 hamuje spożywanie pokarmu u więcej niż jednego gatunku ssaka (np. gryzonie i ludzie) przez aż do 12 godzin, demonstrując tym samym rolę w regulacji spożycia pokarmu. Działanie to można określić jako długotrwałe, takie jak utrzymujące się przez kilka godzin (np. co najmniej dwie, trzy, cztery, osiem lub dwanaście godzin lub od około dwóch do około piętnastu godzin). Jest to przeciwieństwo uprzednio scharakteryzowanych jelitopochodnych „krótkotrwałych sygnałów sytości, np. cholecystokininy (Schwartz i in., Nature 404, 661-671,2000; Moran, Nutrition 16, 858-865, 2000), których wpływ jest względnie krótkotrwały (np. od około 1-4 godzin).

Brak hamowania przez PYY3-36 spożywania pokarmu u myszy Y2r-null stanowi dowód, że PYY3-36 obniża spożywanie pokarmu poprzez mechanizm zależny od Y2R. Wyniki tu ujawnione sugerują istnienie w regulacji żerowania nowego szlaku jelito-podwzgórze, angażującego poposiłkowy wpływ PYY3-36 na Y2R jądra łukowatego.

Zatem, PYY i jego analogi, takie jak PYY3-36 stanowią nowe terapeutyczne środki do leczenia otyłości.

PL 205 971 B1 <110> Cowley, Michael Cone, Roger Low, Malcolm Bulter, Andrew <120> Stymulacja neuronów w jądrze łukowatym w celu modyfika cji zachowania pokarmowego <130> 0899-63727 <150> 60/324,406 <151> 2001-09-24 <150> 60/392,109 <151> 2002-06-28 <160> 335 <170> Patent w wersji 3.1 <210> 1 <211> 36 <212> PRT <213> Homo sapiens <400> 1

Tyr 1

Pro

Ile

Lys

Pro 5

Glu

Ala

Pro

Gly

Glu 10

Asp

Ala

Ser

Pro

Glu 15

Glu

Leu

Asn

Arg

Tyr

Tyr

Ala

Ser

Leu

Arg

His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 2 <211> 36 <212> PRT <213> Homo sapiens <400> 2

Tyr 1

Pro

Ser

Lys

Pro 5

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu Asp Ala 10

Pro

Ala

Glu 15

Asp

Met

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr

PL 205 971 B1 <210> 3 <211> 36 <212> PRT <213> Homo sapiens <400> 3

Ala 1

Ser

Leu

Glu

Pro 5

Glu

Tyr

Pro

Gly

Asp 10

Asn

Ala

Thr

Pro

Glu 15

Gin

Met

Ala

Gin

Tyr

Ala

Ala

Glu

Leu

Arg

Arg

Tyr

Ile

Asn

Met

Leu

Thr

20

25

30

Arg Pro Arg Tyr 35 <210> 4 <211> 3 <212> PRT <213> Homo sapiens <400> 4

000 <210> 5 <211> 36 <212> PRT <213> Rattus sp.

<400> 5

Tyr Pro Ala Lys Pro Glu Ala Pro Gly Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu 15 10 15

Leu Ser Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 6 <211> 36 <212> PRT <213> Sus sp.

<400> 6

Tyr Pro Ala Lys Pro Glu Ala Pro Gly Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu 15 10 15

PL 205 971 B1

Leu Ser Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 7 <211> 36 <212> PRT <213> Cavia porcellus <400> 7

Tyr Pro Ser Lys Pro Glu Ala Pro Gly Ser Asp Ala Ser Pro Glu Glu 15 10 15

Leu Ala Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr 35

<210>	8
<211>	36
<212>	PRT
<213>	Rana	sp.
<400>	8
Tyr Pro	Pro	Lys Pro Glu Asn Pro Gly Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu

10 15

Met Thr Lys Tyr Leu Thr Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Val Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr 35

<210> <211> <212> <213>	9
36 PRT Raja	sp.
<400>	9
Tyr Pro	Pro	Lys Pro Glu Asn Pro Gly Asp Asp Ala Ala Pro Glu Glu

10 15

Leu Ala Lys Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr

PL 205 971 B1 <210> 10 <211> 36 <212> PRT <213> Koleń <400> 10

Tyr 1

Pro

Pro

Lys

Pro 5

Glu

Asn

Pro

Gly

Glu 10

Asp Ala

Pro

Pro

Glu 15

Glu

Leu

Ala

Lys

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 11 <211> 36 <212> PRT <213> Lampetra sp.

<400> 11

Phe 1

Pro

Pro

Lys

Pro 5

Asp

Asn

Pro

Gly

Asp 10

Asn

Ala

Ser

Pro

Glu 15

Gin

Met

Ala

Arg

Tyr 20

Lys

Ala

Ala

Val

Arg 25

His

Tyr

Ile

Asn

Leu 30

Ile

Thr

Arg

Gin

Arg 35

Tyr

<210> <211> <212> <213>	12 36 PRT Petromyzontidae gen.	sp.
<400>	12
Met Pro	Pro Lys Pro Asp Asn	Pro Ser Pro Asp Ala Ser Pro Glu Glu

10 15

Leu Ser Lys Tyr Met Leu Ala Val Arg Asn Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 13 <211> 36 <212> PRT <213> Rattus sp.

PL 205 971 B1 <400> 13

Tyr

Pro

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

1

5

10

15

Met

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 14 <211> 36 <212> PRT <213> Oryctolagus cuniculus <400> 14

Tyr

Pro

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

1

5

10

15

Met

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 15 <211> 36 <212> PRT <213> Canis familiaris <400> 15

Tyr 1

Pro

Ser

Lys

Pro 5

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu 10

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu 15

Asp

Met

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 16 <211> 36 <212> PRT <213> Sus sp.

<400> 16

Tyr Pro Ser Lys Pro Asp Asn Pro Gly Glu Asp Ala Pro Ala Glu Asp 15 10 15

PL 205 971 B1

Leu Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 20 25 30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 17 <211> 36 <212> PRT <213> Bos taurus <400> 17

Tyr

Pro

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

1

5

10

15

Leu

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 18 <211> 36 <212> PRT <213> Ovis aries <400> 18

Tyr

Pro

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Asp

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

1

5

10

15

Leu

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 19 <211> 36 <212> PRT <213> Cavia porcellus <400> 19

Tyr

Pro

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

1

5

10

15

Met

Ala

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg

Gin

Arg

Tyr

35

PL 205 971 B1 <210> 20 <211> 36 <212> PRT <213> Avian <400> 20

Tyr Pro 1 Met Ala Arg Gin

Ser Arg Arg 35

Lys Tyr 20 Tyr

Pro 5 Tyr

Asp Ser

Ser Ala

Pro Leu

Gly Glu

Asp Tyr

Ala Ile

Pro Asn

Ala Leu 30

Glu 15 Ile

Asp Thr

Arg 25

10 His

<210>

21

<211>

36

<212>

PRT

<213>

Rana

sp.

<400>

21

Tyr Pro

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

1

5

10

15

Met Ala

Lys

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin

Arg

Tyr

35

<210>

22

<211>

36

<212>

PRT

<213>

Carassius

; auratus

<400>

22

Tyr Pro

Thr

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Gly

Ala

Pro

Ala

Glu

Glu

1

5

10

15

Leu Ala

Lys

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

20

25

30

Arg Gin Arg Tyr 35 <210> 23 <211> 36 <212> PRT <213> Koleń

PL 205 971 B1 <400> 23

Tyr Pro 1 Leu Ala Arg Gin

Ser Lys Arg 35

Lys Tyr 20 Tyr

Pro Asp Asn 5

Pro Leu

Gly Arg 25

Glu 10 His

Gly Ala

Pro Asn

Ala Leu 30

Glu Asp 15

Tyr

Ser Ala

Tyr

Ile

Ile

Thr

<210> <211> <212> <213>

24 36 PRT Lampetra

sp.

<400>

24

Pro Pro 1

Asn

Lys

Pro 5

Asp

Ser

Pro

Gly

Glu 10

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu 15

Asp

Leu Ala

Arg

Tyr 20

Leu

Ser

Ala

Val

Arg 25

His

Tyr

Ile

Asn

Leu 30

Ile

Thr

Arg Gin

Arg 35

Tyr

<210> <211> <212> <213>

25 36 PRT Ovis

aries

<400>

25

Ala Pro 1

Leu

Glu

Pro 5

Val

Tyr

Pro

Gly

Asp 10

Asn

Ala

Thr

Pro

Glu 15

Gin

Met Ala

Gin

Tyr 20

Ala

Ala

Asp

Leu

Arg 25

Arg

Tyr

Ile

Asn

Met 30

Leu

Thr

Arg Pro

Arg 35

Tyr

<210> <211> <212> <213>

26 36 PRT Sus :

sp.

<400>

26

Ala Pro 1

Leu

Glu

Pro 5

Val

Tyr

Pro

Gly

Asp 10

Asp

Ala

Thr

Pro

Glu 15

Gin

PL 205 971 B1

PL 205 971 B1 <210> 30 <211> 36 <212> PRT <213> Rattus sp <400> 30

Ala Pro 1 Arg Ala Arg Pro

Leu Gin Arg 35

Glu Tyr 20 Tyr

Pro 5 Glu

Met Thr

Tyr Gin

Pro Leu

Gly Arg 25

Asp 10 Arg

Tyr Ala

Thr Asn

His Thr 30

Glu 15 Leu

Gin Thr

Tyr

Ile

<210>

31

<211>

36

<212>

PRT

<213>

Mus musculus

<400>

31

Ala Pro

Leu

Glu

Pro

Met

Tyr

Pro

Gly

Asp

Tyr

Ala

Thr

Pro

Glu

Gin

1

5

10

15

Met Ala

Gin

Tyr

Glu

Thr

Gin

Leu

Arg

Arg

Tyr

Ile

Asn

Thr

Leu

Thr

20

25

30

Arg Pro

Arg

Tyr

35

<210>

32

<211>

37

<212>

PRT

<213>

Cavia porcell

us

<400>

32

Ala Pro

Leu

Glu

Pro

Val

Tyr

Pro

Gly

Asp

Asn

Ala

Thr

Pro

Glu

Gin

1

5

10

15

Gin Met

Ala

Gin

Tyr

Ala

Ala

Glu

Met

Arg

Arg

Tyr

Ile

Asn

Met

Leu

20

25

30

Thr Arg Pro Arg Tyr 35 <210> 33 <211> 36

PL 205 971 B1 <212> PRT <213> Gallus gallus <400> 33

Gly Pro 1 Leu Ile Arg His

Ser Arg Arg 35

Gin Phe 20 Tyr

Pro 5 Tyr

Thr Asn

Tyr Asp

Pro Leu

Gly Asp Asp 10

Ala Leu

Pro Asn

Val Val 30

Glu 15 Val

Asp Thr

Gin 25

Gin

Tyr

<210>

34

<211>

36

<212>

PRT

<213>

Alligator

sp.

<400>

34

Thr Pro

Leu

Gin

Pro

Lys

Tyr

Pro

Gly

Asp

Gly

Ala

Pro

Val

Glu

Asp

1

5

10

15

Leu Ile

Gin

Phe

Tyr

Asn

Asp

Leu

Gin

Gin

Tyr

Leu

Asn

Val

Val

Thr

20

25

30

Arg Pro

Arg

Phe

35

<210>

35

<211>

36

<212>

PRT

<213>

Rana

catesbeiana

<400>

35

Ala Pro

Ser

Glu

Pro

His

His

Pro

Gly

Asp

Gin

Ala

Thr

Pro

Asp

Gin

1

5

10

15

Leu Ala

Gin

Tyr

Tyr

Ser

Asp

Leu

Tyr

Gin

Tyr

Ile

Thr

Phe

Ile

Thr

20

25

30

Arg Pro Arg Phe 35

<210>	36
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 36

Lys His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr
1	5	10
<210>	37
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	37
Arg His	i Thr Leu Asn Leu Val Thr	Arg Gin Arg Tyr
1	5	10
<210>	38
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	38
Arg His	Phe Leu Asn Leu Val Thr	Arg Gin Arg Tyr
1	5	10
<210>	39
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	39
Arg His	Tyr Ile Asn Leu Val Thr	Arg Gin Arg Tyr
1	5	10

<210>	40
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 40

Arg His	Tyr Val Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	41
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	41
Arg His	Tyr Leu Gin Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	42
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	42
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	43
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	43
Arg His	Tyr Leu Asn Val Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10

<210>	44
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 44

Arg His	Tyr Leu Asn Leu Ile Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	45
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	45
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	46
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	46
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	47
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	47
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Lys	Gin	Arg	Tyr
1	5		10

<210>	48
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu

PL 205 971 B1

<210>	52
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 52

Lys His Thr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	53 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	53

Lys His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	54 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	54

Lys His Tyr Ile Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	55 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	55

Lys His Tyr Val Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	56 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

<210>	60
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

<210>	64
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

<210>	68
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 68

Arg His 1	Thr Val Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg	Tyr
5	10
<210>	69
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	69
Arg His	Thr Leu Gin Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	70
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	70
Arg His	Thr Leu Asn Ile Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	71
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	71
Arg His	Thr Leu Asn Val Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10

<210>	72
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 72

Arg His Thr Leu Asn Leu Ile Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	73 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	73

Arg His Thr Leu Asn Leu Leu Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	74 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	74

Arg His Thr Leu Asn Leu Val Ser Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	75 12 PRT Sekwencja syntetyczna

<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	75

Arg His Thr Leu Asn Leu Val Thr Lys Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	76 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1 <400> 76

Arg His Thr Leu Asn Leu Val Thr Arg	Asn Arg 10	Tyr
1	5
<210>	77
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	77
Arg His	Thr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Lys	Tyr
1	5		10
<210>	78
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	78
Arg His	Thr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	79
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	79
Arg His	Thr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Phe
1	5		10

<210>	80
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	80

PL 205 971 B1

Arg His Phe Ile Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg 15 10

Tyr <210> 81 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 81

Arg His Phe Val Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 1 5 10 <210> 82 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 82

Arg His Phe Leu Gin Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 83 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 83

Arg His Phe Leu Asn Ile Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10

<210>	84
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	84

PL 205 971 B1

Arg His Phe Leu Asn Val Val Thr Arg Gin 15 10

Arg Tyr <210> 85 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 85

Arg His Phe Leu Asn Leu Ile Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 86 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 86

Arg His Phe Leu Asn Leu Leu Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 87 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 87

Arg His Phe Leu Asn Leu Val Ser Arg Gin Arg Tyr 15 10

<210>	88
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	88

100

PL 205 971 B1

Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Lys Gin Arg Tyr 15 10 <210> 89 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 89

Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Asn Arg Tyr 15 10 <210> 90 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 90

Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Lys Tyr 15 10 <210> 91 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 91

Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Thr

1	5
<210> <211> <212> <213>	92 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	92

PL 205 971 B1

101

<210>	96
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	96

102

PL 205 971 B1

Arg His 1	Tyr Leu Gin Leu Leu Thr Arg Gin Arg	Tyr
5	10
<210>	97
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	97
Arg His	Tyr Leu Gin Leu Val Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	98
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	98
Arg His	Tyr Leu Gin Leu Val Thr	Lys	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	99
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	99
Arg His	Tyr Leu Gin Leu Val Thr	Arg	Asn	Arg	Tyr
1	5		10

<210>	100
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	100

PL 205 971 B1

103

Arg His Tyr Leu Gin Leu Val Thr Arg Gin Lys	Tyr
1	5	10
<210>	101
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	101
Arg His	Tyr Leu Gin Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	102
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	102
Arg His	Tyr Leu Gin Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Phe
1	5		10
<210>	103
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	103
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Ile Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10

<210>	104
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	104

104

PL 205 971 B1

Arg His 1	Tyr Leu Asn Ile Leu Thr Arg Gin Arg	Tyr
5	10
<210>	105
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	105
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Val Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	106
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	106
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Val Thr	Lys	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	107
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	107
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Val Thr	Arg	Asn	Arg	Tyr
1	5		10

<210>	108
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	108

PL 205 971 B1

105

Arg His Tyr Leu Asn Ile Val Thr Arg Gin Lys	Tyr
1	5	10
<210>	109
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	109
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Val Thr	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	110
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	110
Arg His	Tyr Leu Asn Ile Val Thr	Arg	Gin	Arg	Phe
1	5		10
<210>	111
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	111
Arg His	Tyr Leu Asn Val Ile Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	112
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	112
Arg His	Tyr Leu Asn Val Leu Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr

106

PL 205 971 B1

1	5		10
<210>	113
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	113
Arg His	i Tyr Leu Asn Val Val Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	114
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	114
Arg His	Tyr Leu Asn Val Val Thr	Lys	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	115
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	115
Arg His	Tyr Leu Asn Val Val Thr	Arg	Asn	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	116
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<4 0 0>	116
Arg His	Tyr Leu Asn Val Val Thr	Arg	Gin	Lys	Tyr

PL 205 971 B1

107

1	5		10
<210>	117
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	117
Arg His	Tyr Leu Asn Val Val Thr	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	118
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	118
Arg His	Tyr Leu Asn Val Val Thr	Arg	Gin	Arg	Phe
1	5		10
<210>	119
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	119
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Ile Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	120
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	120
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Ile Thr	Lys	Gin	Arg	Tyr

108

PL 205 971 B1

1	5		10
<210>	121
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	121
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Ile Thr	Arg	Asn	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	122
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	122
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Ile Thr	Arg	Gin	Lys	Tyr
1	5		10
<210>	123
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	123
Arg His	; Tyr Leu Asn Leu Ile Thr	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	124
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<4 00>	124
Arg His	: Tyr Leu Asn Leu Ile Thr	Arg	Gin	Arg	Phe

PL 205 971 B1

109

1	5		10
<210>	125
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<4 0 0>	125
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	126
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	126
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Thr	Lys	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	127
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	127
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Thr	Arg	Asn	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	128
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	128
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Thr	Arg	Gin	Lys	Tyr

110

PL 205 971 B1

1	5		10
<210>	129
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	129
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Thr	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	130
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	130
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Leu Thr	Arg	Gin	Arg	Phe
1	5		10
<210>	131
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	131
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Ser	Lys	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	132
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	132
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Ser	Arg	Asn	Arg	Tyr

PL 205 971 B1

111

1	5		10
<210>	133
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	133
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Ser	Arg	Gin	Lys	Tyr
1	5		10
<210>	134
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	134
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Ser	Arg	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	135
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	135
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Ser	Arg	Gin	Arg	Tyr
1	5		10
<210>	136
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<4 0 0>	136
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Lys	Asn	Arg	Tyr

112

PL 205 971 B1

1	5		10
<210>	137
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	137
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Lys	Gin	Lys	Tyr
1	5		10
<210>	138
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	138
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Lys	Gin	Arg	Thr
1	5		10
<210>	139
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	139
Arg His	! Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Lys	Gin	Arg	Phe
1	5		10
<210>	140
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	140
Arg His	i Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Asn	Lys	Tyr

PL 205 971 B1

113

1	5		10
<210>	141
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	141
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Asn	Arg	Thr
1	5		10
<210>	142
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	142
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Asn	Arg	Phe
1	5		10
<210>	143
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	143
Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Lys	Thr
1	5		10
<210>	144
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<4 00>	144
Arg His	i Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Lys	Phe

114

PL 205 971 B1

10 <210> 145 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 145

Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val	Thr	Arg 10	Gin Arg	Tyr
1	5
<210>	146
<211>	13
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	146
Ile Arg	His Tyr Leu Asn Leu Val	Thr	Arg	Gin Arg	Tyr
1	5		10
<210>	147
<211>	13
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	147
Val Arg	His Tyr Leu Asn Leu Val	Thr	Arg	Gin Arg	Tyr
1	5		10
<210>	148
<211>	14
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	148
Ser Leu	. Arg His Tyr Leu Asn Leu	Val	Thr	Arg Gin	Arg Tyr
1	5		10

PL 205 971 B1

115 <210> 149 <211> 14 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 149

Thr Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 150 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 150

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 151 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 151

Ser Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 152 <211> 16 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 152

Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15

116

PL 205 971 B1 <210> 153 <211> 16 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 153

Thr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn	Leu Val 10	Thr	Arg Gin	Arg 15	Tyr
1	5
<210>	154
<211>	16
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	154
Phe Ala	Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn	Leu Val	Thr	Arg Gin	Arg	Tyr
1	5	10			15
<210>	155
<211>	17
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	155
Tyr Tyr	Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu	Asn Leu	Val	Thr Arg	Gin	Arg
1	5	10			15

Tyr <210> 156 <211> 17 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 156

PL 205 971 B1

117

<210> 160 <211> 19

118

PL 205 971 B1 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 160

Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 161 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 161

Gin Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 162 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 162

Leu Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20

<210>	163
<211>	20
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	163

PL 205 971 B1

119

Ile Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20

<210>	164
<211>	20
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	164
Val Asn	Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg	His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr
1	5	10	15
Arg Gin	Arg Tyr
	20

<210>	165
<211>	21
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	165
Glu Leu	. Asn	Arg Tyr Tyr Ala Ser	Leu Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val
1		5	10	15
Thr Arg	Gin	Arg Tyr 20

<210>	166
<211>	21
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	166
Asp Leu	Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser	Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val
1	5	10 15
Thr Arg	Gin Arg Tyr

120

PL 205 971 B1

Ile Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 164 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 164

Val Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20

<210>	165
<211>	21
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	165
Glu Leu	. Asn	Arg Tyr Tyr Ala Ser	Leu Arg His	Tyr Leu Asn Leu Val
1		5	10	15
Thr Arg	Gin	Arg Tyr 20

<210>	166
<211>	21
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	166
Asp Leu	Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser	Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val
1	5	10 15
Thr Arg	Gin Arg Tyr

PL 205 971 B1

121

<210>	167
<211>	22
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	167
Glu Glu	Leu	Asn Arg Tyr Tyr Ala	Ser Leu Arg His	Tyr Leu Asn Leu
1		5	10	15
Val Thr	Arg	Gin Arg Tyr 20

<210>	168
<211>	22
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	168
Asp Glu	. Leu	Asn Arg Tyr Tyr Ala	Ser Leu Arg His	Tyr Leu Asn Leu
1		5	10	15
Val Thr	Arg	Gin Arg Tyr 20

<210> 169 <211> 23 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 169

Pro 1	Glu	Glu	Leu	Asn 5	Arg	Tyr Tyr Ala	Ser 10	Leu Arg His Tyr Leu Asn 15
Leu	Val	Thr	Arg 20	Gin	Arg	Tyr

<210> 170 <211> 24

122

PL 205 971 B1 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 170

Ser 1	Pro	Glu	Glu	Leu 5	Asn	Arg	Tyr	Tyr Ala 10	Ser Leu Arg His Tyr Leu 15
Asn	Leu	Val	Thr 20	Arg	Gin	Arg	Tyr

<210> 171 <211> 24 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 171

Thr Pro Glu Glu Leu Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu 15 10 15

Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 172 <211> 25 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 172

Ala 1	Ser	Pro	Glu	Glu 5	Leu Asn Arg Tyr	Tyr Ala 10	Ser Leu Arg His Tyr 15
Leu	Asn	Leu	Val	Thr	Arg Gin Arg Tyr
			20		25

<210>	173
<211>	25
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

123

<400>	173
Ser Ser	Pro	Glu	Glu	Leu	Asn	Arg	Tyr	Tyr Ala	Ser Leu Arg His Tyr
1			5					10	15
Leu Asn	Leu	Val	Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
		20					25

<210> 174 <211> 26 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 174

Asp 1	Ala	Ser	Pro	Glu 5	Glu	Leu	Asn Arg Tyr Tyr Ala 10	Ser Leu Arg His 15
Tyr	Leu	Asn	Leu	Val	Thr	Arg	Gin Arg Tyr
			20				25

<210> 175 <211> 26 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 175

Glu 1	Ala	Ser	Pro	Glu 5	Glu	Leu	Asn	Arg	Tyr Tyr Ala 10	Ser Leu Arg His 15
Tyr	Leu	Asn	Leu 20	Val	Thr	Arg	Gin	Arg 25	Tyr

<210> 176 <211> 27 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 176

Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu Leu Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg 15 10 15

124

PL 205 971 B1

His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg

	20
<210>	177
<211>	27
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	177
Asp Asp	' Ala Ser Pro Glu Glu Leu
1	5
His Tyr	Leu Asn Leu Val Thr Arg
	20
<210>	178
<211>	28
<212>	PRT

Gin Arg Tyr 25

Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg 10 15

Gin Arg Tyr <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 178

Gly Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu 1 5

Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 20

Leu Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu 10 15

Arg Gin Arg Tyr

<210> <211> <212> <213>	179 29 PRT Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	179
Pro Gly	Glu Asp Ala Ser Pro Glu
1	5
Leu Arg	His Tyr Leu Asn Leu Val
	20

Glu Leu Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser 10 15

Thr Arg Gin Arg Tyr

PL 205 971 B1

125 <210> 180 <211> 30 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 180

Ala Pro Gly Glu Asp Ala Ser Pro 1 5

Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu

20
<210>	181
<211>	30
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	181
Ser Prc	> Gly	Glu Asp Ala Ser
1		5
Ser Leu	. Arg	His Tyr Leu Asn ' 20
<210>	182
<211>	31
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	182

Glu 10	Leu	Asn	Arg	Tyr	Tyr Ala 15
Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr 30

Glu 10	Leu	Asn	Arg	Tyr
Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr 30

Glu Ala Pro Gly Glu Asp Ala Ser 1 5

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn 20

Glu Glu Leu Asn Arg Tyr
10	15
Val Thr Arg	Gin Arg Tyr 30

<210> 183 <211> 31 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna

126

PL 205 971 B1 <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 183

Asp Ala

Pro

Gly

Glu Asp Ala

Ser

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn

Arg

Tyr

Tyr

1

5

10

15

Ala Ser

Leu

Arg

His Tyr Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

Arg

Tyr

20

25

30

<210

184

<211>

32

<212>

PRT

<213>

Sekwencja

i syntetyczna

<220>

<223>

Odmiana polipeptydu

<400

184

Pro Glu

Ala

Pro

Gly Glu Asp

Ala

Ser

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn

Arg

Tyr

1

5

10

15

Tyr Ala

Ser

Leu

Arg His Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

Arg

Tyr

20

25

30

<210 185 <211> 33 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220 <223> Odmiana polipeptydu <400 185

Lys 1

Pro

Glu

Ala

Pro 5

Gly

Glu

Asp

Ala

Ser 10

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn 15

Arg

Tyr

Tyr

Ala

Ser 20

Leu

Arg

His

Tyr

Leu 25

Asn

Leu

Val

Thr

Arg 30

Gin

Arg

Tyr <220>

<223> Odmiana polipeptydu <210 186 <211> 33 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna

PL 205 971 B1

127 <400> 186

Arg 1

Pro

Glu

Ala

Pro 5

Gly Glu

Asp

Ala

Ser 10

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn 15

Arg

Tyr

Tyr

Ala

Ser

Leu

Arg His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

Arg

20

25

30

Tyr

<210>	187
<211>	33
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	187
Gin Pro	Glu Ala Pro Gly Glu Asp	Ala	Ser	Pro	Glu	Glu	Leu	Asn	Arg
1	5		10					15
Tyr Tyr	Ala Ser Leu Arg His Tyr	Leu	Asn	Leu	Val	Thr	Arg	Gin	Arg
	20	25					30
Tyr

<210> <211> <212> <213>	188 33 PRT Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	188
Asn Pro	Glu Ala Pro Gly Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu Leu Asn Arg
1	5 10 15
Tyr Tyr	Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg
	20 25 30

Tyr <210> 189 <211> 34 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna

128

PL 205 971 B1 <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 189

Leu

Lys

Pro

Glu

Ala

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Ser

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn

1

5

10

15

Arg

Tyr

Tyr

Ala

Ser

Leu

Arg

His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

20

25

30

Arg Tyr <210> 190 <211> 34 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 190

Val

Lys

Pro

Glu

Ala

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Ser

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn

1

5

10

15

Arg

Tyr

Tyr

Ala

Ser

Leu

Arg

His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

20

25

30

Arg Tyr <210> 191 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 191

Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10

<210> <211> <212> <213>	192 14 PRT Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<400>	192

PL 205 971 B1

129

Ser Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val	Thr 10	Arg Gin	Arg Tyr
1	5
<210>	193
<211>	15
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	193
Ala Ser	Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu	Val	Thr Arg	Gin Arg Tyr
1	5	10		15
<210>	194
<211>	16
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	194
Tyr Ala	Ser Leu Lys His Tyr Leu Asn	Leu	Val Thr	Arg Gin Arg Tyr
1	5	10		15
<210>	195
<211>	17
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	195
Tyr Tyr	Ala Ser Leu Lys His Tyr Leu	Asn	Leu Val	Thr Arg Gin Arg
1	5	10		15

Tyr <210> 196 <211> 18 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu

130

PL 205 971 B1 <400> 196

Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin 15 10 15

Arg Tyr <210> 197 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 197

Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 198 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 198

Leu Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20

<210>	199
<211>	21
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<400>	199
Glu Leu	Asn Arg Tyr Tyr Ala Ser	Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val
1	5	10 15
Thr Arg	Gin Arg Tyr

PL 205 971 B1

131 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 203

Ala Ser	Glu Glu Leu Asn Arg	Tyr	Tyr	Ala	Ser	Leu	Lys	His	Tyr	Leu
1	5			10					15
Asn Leu	Val Thr Arg Gin Arg	Tyr
	20
<210>	204
<211>	25
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	204
Asp Ala	Ser Glu Glu Leu Asn	Arg	Tyr	Tyr	Ala	Ser	Leu	Lys	His	Tyr

10 15

Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 20 25 <210> 205 <211> 26 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 205

Glu 1	Asp	Ala	Ser	Glu 5	Glu Leu Asn	Arg	Tyr Tyr Ala 10	Ser Leu Lys His 15
Tyr	Leu	Asn	Leu	Val	Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
			20					25

<210>	206
<211>	28
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

132

PL 205 971 B1 <400> 206

Gly Glu	. Asp Ala Ser Pro Glu Glu	Leu	Asn	Arg	Tyr	Tyr	Ala	Ser	Leu
1	5		10					15
Lys His	Tyr Leu Asn Leu Val Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
	20	25
<210>	207
<211>	29
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	207
Pro Gly	Glu Asp Ala Ser Pro Glu	Glu	Leu	Asn	Arg	Tyr	Tyr	Ala	Ser
1	5		10					15
Leu Lys	His Tyr Leu Asn Leu Val	Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
	20	25
<210>	208
<211>	29
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	208
Ala Pro	Gly Glu Asp Ala Ser Glu	Glu	Leu	Asn	Arg	Tyr	Tyr	Ala	Ser
1	5		10					15
Leu Lys	His Tyr Leu Asn Leu Val	Thr	Arg	Gin	Arg	Tyr
	20	25
<210>	209
<211>	30
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	209
Glu Ala	Pro Gly Glu Asp Ala Ser	Glu	Glu	Leu	Asn	Arg	Tyr	Tyr	Ala
1	5		10					15

PL 205 971 B1

133

Ser Leu Lys His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 20 25 30 <210> 210 <211> 32 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 210

Pro

Glu

Ala

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Ser

Pro

Glu

Glu

Leu

Asn

Arg

Tyr

1

5

10

15

Tyr

Ala

Ser

Leu

Lys

His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

Arg

Tyr

20

25

30

<210> 211 <211> 32 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 211

Lys

Pro

Glu

Ala

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Ser

Glu

Glu

Leu

Asn

Arg

Tyr

1

5

10

15

Tyr

Ala

Ser

Leu

Lys

His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

Arg

Tyr

20

25

30

<210> 212 <211> 33 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 212

Ile 1

Lys

Pro

Glu

Ala 5

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala 10

Ser

Glu

Glu

Leu

Asn 15

Arg

Tyr

Tyr

Ala

Ser

Leu

Lys

His

Tyr

Leu

Asn

Leu

Val

Thr

Arg

Gin

Arg

20

25

30

Tyr

134

PL 205 971 B1 <210> 213 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA <400> 213

Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 214 <211> 13 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA <400> 214

Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Leu Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 215 <211> 13 <212> PRT .

<213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 215

Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Leu Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 216 <211> 24

PL 205 971 B1

135 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 216

Pro 1	Ala	Glu	Asp	Leu 5	Ala	Gin	Tyr Ala	Ala Glu Leu Arg His 10	Tyr Leu 15
Asn	Leu	Leu	Thr 20	Arg	Gin	Arg	Tyr

<210>	217
<211>	20
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MISO FEATURE
<222>	(1)··(1)
<223>	H
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(20) .. (20)
<223>	AMIDĄCJA
<400>	217
Leu Ala	. Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg	His	Tyr Ile Asn Leu Ile Thr
1	5	10	15
Arg Gin	i Arg Tyr

<210>	218
<211>	20
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MISO FEATURE
<222>	(1) .. (1)
<223>	Koniec N połączony z H
<220>

136

PL 205 971 B1 <221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 218

Met Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 219 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1) . . (1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 219

Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Phe Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 220 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> D Ala <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA

PL 205 971 B1

137

<220> <221>	MOD	RES
<222>	(20)	..(20)
<223>	AMIDĄCJA
<400>	220
Xaa Ala	Arg	Tyr Tyr	Ser Ala Leu Arg His	Tyr Ile Asn Leu Ile Thr
1		5	10	15
Arg Gin	Arg	Tyr

<210> 221 <211> 18 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (18) .. (18) <223> ΑΜΙDACJA <400> 221

Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg Gin 15 10 15

Arg Tyr <210> 222 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1) . . (1) <223> Nie <220>

<221> MISC FEATURE

138

PL 205 971 B1 <222> (1) .. (1) <223> Koniec Ν połączony z Η <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> ΑΜΙDACJA <400> 222

Xaa Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 223 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1) .. (1) <223> D Ser <220>

<221> MOD_RES <222> ¢19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 223

Xaa Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 224 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

139 <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> ΑΜΙDACJA <400> 224

Ala Ala Arg Tyr Ser His Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 225 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> D Ile <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 225

Xaa Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 226 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

140

PL 205 971 B1 <223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA <400> 226

Arg Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 227 <211> 18 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (18) .. (18) <223> AMIDACJA <400> 227

Gin Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg Gin 15 10 15

Arg Tyr

<210>	228
<211>	19
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

141 <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 228

Ala Arg Phe Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 229 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> MeLeu <220>

<221> MISC_FEATtJRE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 229

Xaa Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr

20
<210>	230
<211>	20
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>

142

PL 205 971 B1 <223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> METYLACJA <400> 230

Leu Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 231 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> desamino <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 231

Xaa Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20

<210>	232
<211>	19
<212>	PRT

PL 205 971 B1

143 <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> FORMYLACJA <400> 232

Ala Arg Tyr Tyr Ser Glu Leu Arg Arg Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 233 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> Nva <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 233

Xaa Ala Arg Tyr Ala Ser Ala Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 234

144

PL 205 971 B1 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 234

Ala Arg Tyr Tyr Thr Gin Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 235 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> desamino <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 235

Leu Ala Arg Tyr Tyr Ser Asn Leu Arg His Tyr Ile Asn Val Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20

PL 205 971 B1

145 <210> 236 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 236

Ala Arg Tyr Tyr Asp Ser Leu Arg His Tyr Ile Asn Thr Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 237 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 237

Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Gin His Tyr Ile Asn Leu Leu Thr Arg 15 10 15

Pro Arg Tyr <210> 238 <2U> 20 <212> PRT

146

PL 205 971 B1 <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 238

Leu Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg Gin Tyr Arg Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Phe 20 <210> 239 <211> 18 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (18) .. (18) <223> AMIDACJA <400> 239

Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin 15 10 15

Arg Phe <210> 240 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

PL 205 971 B1

147

<223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (1) ·. (i) Koniec N połączony z H

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (19)··(19) AMIDACJA
<400>	240

Ser Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr

<210> <211> <212> <213>	241 19 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · · (1) ACETYLACJA

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (19)..(19) AMIDACJA
<400>	241

Ser Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr

<210> <211> <212> <213>	242 20 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221>	MOD RES

148

PL 205 971 B1 <222> (1)..(1) <223> Nie <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 242

Xaa Ala Arg Tyr Tyr Asn Ala Leu Arg His Phe Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 243 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> D isomer of Ala <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 243

Xaa Arg Tyr Glu Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

His Arg Tyr <210> 244 <211> 21 <212> PRT

PL 205 971 B1

149

<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (21) .. (21) AMIDACJA
<220> <221> <222> <223>	MISO FEATURE (1) · - (1) Bz
<400>	244
Xaa Leu 1	. Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala 5	Leu Arg His Tyr 10	Ile Asn Leu Ile 15
Thr Arg	Pro Arg Phe 20

<210> 245 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 245

Ala Leu Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Phe Val Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 246 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

150

PL 205 971 B1 <223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> D Ala <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 246

Xaa Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Val Asn Leu Ile Phe Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 247 <211> 18 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1) .. (1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> MeSer <220>

<221> MOD_RES <222> (18) . . (18) <223> AMIDACJA <400> 247

Xaa Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Met Ile Thr Arg Gin 15 10 15

Arg Phe <210> 248 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna

PL 205 971 B1

151 <220 <223> Odmiana polipeptydu <220 .

<221> MISC_FEATURE <222> (1) . . (1) <223> Koniec Ν połączony ζ Η <220 <221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400 248

Arg Ile Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Phe Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Phe 20 <210> 249 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220 <221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220 <221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 249

Leu Ser Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Phe Ile Asn Leu Ile Thr

5 ' 10 15

Arg Gin Arg Tyr

20
<210>	250
<211>	19
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

152

PL 205 971 B1 <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Xaa oznacza Melle <400> 250

Xaa Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Gin His Phe Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 251 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> D Ser <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 251

Xaa Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Phe <210> 252 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

PL 205 971 B1

153 <223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1) . . (1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 252

Met Ala Arg Tyr Tyr Ser Asp Leu Arg Arg Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 253 <211> 19 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (19)..(19) <223> AMIDACJA <400> 253

Ala Arg Tyr Tyr Ser Glu Leu Arg His Tyr Ile Ile Leu Ile Thr Arg 15 10 15

Gin Arg Tyr <210> 254 <211> 20 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

154

PL 205 971 B1 <221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> D Ala <220>

<221> MOD_RES <222> (20)..(20) <223> AMIDACJA <400> 254

Xaa Ala Arg Tyr Tyr Ser Ala Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr 15 10 15

Arg Gin Arg Tyr 20 <210> 255 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana poiipeptydu <400> 255

Ala Ser Leu Arg His Trp Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15

<210> <211> <212> <213>	256 35 PRT Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<220>
<221>	MISC FEATURE
<222>	(25)..(25)
<223>	im DNP HIS; 2,2 difenyloalanina histydina (str 65)
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(35;..(35)
<223>	AMIDACJA
<400>	25 6
Tyr Pro Ala Lys Glu Ala Pro Gly Glu Asp Ala Ser Pro Glu Glu Leu
1	5 10 15
Ser Thr Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg Xaa Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg

PL 205 971 B1

155

25 30

Glx Arg Tyr 35 <210> 257 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (15) . . (15) <223> AMIDACJA <400> 257

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 258 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <400> 258

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Ala Arg Gin Arg Tyr 15 10 15

<210>	259
<211>	15
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223> <220>	Odmiana polipeptydu
<221>	MOD RES
<222>	(15) .. (15)
<223>	AMIDACJA

156

PL 205 971 B1 <4C0> 259

Ala Ala Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Ala Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 260 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <400> 260

Ala Ser Leu Arg His Tyr Glu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 261 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (13)..(13) <223> Xaa oznacza ornitynę <220>

<221> MOD_RES <222> (15) .. (15) <223> AMIDACJA <400> 261

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Xaa Arg Tyr 1 5 10 15 <210> 262 <211> 15

PL 205 971 B1

157

<212> <213>	PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (5) . . (5) Xaa oznacza p.Cl.Pro; 4 chlorofenyloalanina
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · · (1) N alpha ACETYLACJA
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	262

Ala Ser Leu Arg Xaa Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	263 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	263

Ala Ser Leu Arg His Tyr Glu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1 <210> <211> <212> <213>

5 10 15 264 15 PRT Sekwencja syntetyczna

158

PL 205 971 B1 <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15) . . (15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15) .. (15) <223> Xaa oznacza Ν Me Tyr <400> 264

Ala Ser Leu Arg His Phe Glu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Xaa 15 10 15 <210> 265 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (13)..(13) <223> Xaa oznacza ornitynę <220>

<221> MOD_RES <222> (1) . . (1)' <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza N Me Tyr <400> 265

Ala Ser Leu Arg His Tyr Glu Asn Leu Val Thr Arg Xaa Arg Xaa 15 10 15

PL 205 971 B1

159

<210> <211> <212> <213>

266 15 PRT Sekwencja syntetyczna

<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	LIPID (1) (1) N alpha myristoil
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	266

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	267 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (1) · (1) N alfa naftalenoacetyl
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	267

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	268 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220>

160

PL 205 971 B1

<223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (15)..(15) Xaa oznacza N Me Tyr
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) ·. (i) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>

MOD RES (15) . . (15) AMIDACJA

<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (13) .. (13) Xaa oznacza ornitynę
<400>	268

Ala Ser Leu Arg His Phe Glu Asn Leu Val Thr Arg Xaa Arg Xaa

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	269 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · · (i) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	269

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	270 15 PRT Sekwencja syntetyczna

PL 205 971 B1

161 <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220> , <221> MISC_FEATURE <222> (6)..(6) <223> Xaa oznacza 3 benzothienyalanine <220>

<221> MOD_RES <222> (7)..(7) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <400> 270

Ala Ser Leu Arg His Xaa Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 271 <211> 16 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Xaa oznacza 4,4' bifenyloalaninę <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (16)..(16) <223> AMIDACJA <400> 271

Xaa Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 272 <211> 15

162

PL 205 971 B1 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (6)..(6) <223> Xaa oznacza 3 benzothienyalanine <400> 272

Ala Ser Leu Arg His Xaa Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 273 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> ¢1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (6)..(6) <223> Xaa oznacza 3 benzothienyalanine <400> 273

Ala Ser Leu Arg His Xaa Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15

PL 205 971 B1

163

<210> <211> <212> <213>	274 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	274

Ala Ser Leu Arg His Trp Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	275 15 PRT Sekwencja syntetyczna

<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · · (i) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	275

Ala Ser Leu Arg His Trp Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	276 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

164

PL 205 971 B1 <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (6)..(6) <223> Xaa oznacza 2 thienylalanine <400> 276

Ala Ser Leu Arg Asn Xaa Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5	10	15
<210>	277
<211>	15
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(1) ·. (i)
<223>	ACETYLACJA N alfa
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(15) . . (15)
<223>	AMIDACJA
<220>
<221>	MISC FEATURE
<222>	(6)..(6)
<223>	Xaa oznacza tetrahydroizochinolinę
<400>	277
Ala Ser Leu Arg His Xaa Leu Asn	Leu Val Thr Arg	Gin Arg Tyr
1	5	10	15

<210>	278
<211>	3
<212>	PRT
<213>	Homo sapiens

PL 205 971 B1

165 <400> 278

000 <210> 279 <211> 11 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1) . . (1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (11)..(11) <223> AMIDACJA <400> 279

His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 280 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza 2 thienylalanine <400> 280

Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Xaa

166

PL 205 971 B1

10 15 <210> 281 <211> 16 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (16)..(16) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (6)..(6) <223> Xaa oznacza 4 Thiazolylalanine <400> 281

Ala Ser Leu Arg His Xaa Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 282 <211> 16 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (16)..(16) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (6)..(6) <223> Xaa oznacza 4 Thiazolylalanine

PL 205 971 B1

167 <400> 282

Ala Ser Leu Arg His Xaa Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	283 3 PRT Homo sapiens
<400>	283

000

<210> <211> <212> <213>	284 3 PRT Homo sapiens
<400>	284

000

<210> <211> <212> <213>	285 3 PRT Homo sapiens
<400>	285

000

<210> <211> <212> <213>	286 3 PRT Homo sapiens
<400>	286

000

<210> <211> <212> <213>	287 3 PRT Homo sapiens
<400>	287

168

PL 205 971 B1

000

<210> <211> <212> <213>	288 3 PRT Homo sapiens
<400>	288

000

<210> <211> <212> <213>	289 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

<220> <221> <222> <223>

MOD RES (1) · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	289

Phe Ser Leu Arg Asn Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	290 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222>

MOD RES (15)..(15)

PL 205 971 B1

169 <223> AMIDACJA <400> 290

Tyr Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 291 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <400> 291

Ala Ser Leu Arg His Tyr Trp Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 292 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <400> 292

Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Trp Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15

170

PL 205 971 B1

<210> <211> <212> <213>	293 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu

<220> <221> <222> <223>

MOD RES (1) - · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15) . . (15) AMIDACJA
<400>	293

Ala Ser Leu Arg Ala Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	294 14 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>

MOD RES (14) . . (14) AMIDACJA

<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (5) . . (5) Xaa oznacza 3' benzothienyalanine
<400>	294

Ala Ser Leu Arg Xaa Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212>	295 15 PRT

PL 205 971 B1

171

<213>	Sekwencja syntetyczna
<220 <223>	Odmiana polipeptydu

<220 <221> <222> <223>

MOD RES (1) .. (U ACETYLACJA N alfa

<220 <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	295

Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210 <211> <212> <213>	296 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · (1) ACETYLACJA N alfa

<220 <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA .
<400>	296

Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Phe

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	297 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222>	MISC FEATURE (11).-(11)

172

PL 205 971 B1

<223>	Xaa oznacza formę D Trp
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (11) - - di) AMIDACJA

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (11) · · di) ACETYLACJA N alfa
<400>	297

Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Xaa Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	298 13 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (13) .. (13) AMIDACJA

<220> <221> <222> <223>	MISC FEATURE (1) (1) Koniec N połączony z CH3CO
<400>	298

Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Leu Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10

<210> <211> <212> <213>	299 13 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (13) .. (13) AMIDACJA
<220>

PL 205 971 B1

173 <221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec Ν połączony z CH3CO <400> 299

Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Thr Arg Gin Arg Tyr
1	5	10

<210>	300
<211>	13
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(1) .. (1)
<223>	AMIDACJA
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(13)..(13)
<223>	AMIDACJA
<400>	300
Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Leu	Thr Arg Gin Arg Tyr
1	5	10

<210>	301
<211>	13
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(1) · · (1)
<223>	AMIDACJA
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(13)..(13)
<223>	AMIDACJA
<400>	301
Leu Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile	Thr Arg Gin Arg Tyr
1	5	10

174

PL 205 971 B1 <210> 302 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (14)..(14) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (10)..(10) <223> Xaa oznacza norwalinę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3)..(3) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (7)..(7) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (9)..(9) <223> Xaa oznacza norleucynę <400> 302

Ala Ser Xaa Arg His Trp Xaa Asn Xaa Xaa Thr Arg Gin Xaa Xaa 15 10 15

PL 205 971 B1

175 <210> 303 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (14) .. (14) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3)..(3) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISCFEATURE <222> (7)..(7) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (10)..(10) <223> Xaa oznacza norwalinę <400> 303

Ala Ser Xaa Arg His Trp Xaa Asn Trp Xaa Thr Arg Gin Xaa Xaa

1
<210>	304
<211>	15
<212>	PRT

176

PL 205 971 B1 <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (14)..(14) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3)..(3) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (7) . . (7) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (9)..(9) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (10)..(10) <223> Xaa oznacza norwalinę <400> 304

Ala Ser Xaa Arg His Phe Xaa Asn Xaa Xaa Thr Arg Gin Xaa Xaa

1
<210>	305
<211>	15
<212>	PRT

PL 205 971 B1

177 <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1) .. (1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (14)..(14) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3)..(3) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (7)..(7) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC__FEATURE <222> (10)..(10) <223> Xaa oznacza norwalinę <400> 305

Ala Ser Xaa Arg His Phe Xaa Asn Trp Xaa Thr Arg Gin Xaa Xaa

1	5
<210>	306
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu

178

PL 205 971 B1 <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (12)..(12) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (12)..(12) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH2 i NH <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (11)..(11) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH2 i NH <400> 306

Arg His Tyr Leu Asn Trp Val Thr Arg Gin Xaa Xaa

10 <210> 307 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (12)..(12) <223> AMIDACJA <400> 307

Arg His Tyr Leu Asn Trp Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 308 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna

PL 205 971 B1

179 <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1)..(1) <223> ACETYLACJA Ν alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (14)..(14) <223> Xaa oznacza wiązanie psuedopeptydowe składające się z CH₂ i NH₂ <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza wiązanie psuedopeptydowe składające się z CH₂ i NH₂ <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (7)..(7) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (10) . . (10) <223> Xaa oznacza norwalinę <400> 308

Ala Ser Leu Arg His Tyr Xaa Asn Trp Xaa Thr Arg Gin Xaa Xaa

1	5
<210>	309
<211>	15
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(1) ·. (i)
<223>	ACETYLACJA N alfa
<220>

180

PL 205 971 B1 <221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (15)..(15) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH₂ <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (14)..(14) <223> Xaa oznacza wiązanie pseudopeptydowe składające się z CH₂ i NH₂ <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3)..(3) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (7)..(7) <223> Xaa oznacza norleucynę <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (10) . . (10) <223> Xaa oznacza norwalinę <400> 309

Ala Ser Xaa Arg His Tyr Xaa Asn Trp Xaa Thr Arg Gin Xaa Xaa

1	5
<210>	310
<211>	9
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana poiipeptydu
<220>
<221>	MISC FEATURE
<222>	(9) . . (9)
<223>	związany z OCH3
<220>
<221>	MISC FEATURE
<222>	(1) · (i)
<223>	Koniec N połączony z H
<400>	310

PL 205 971 B1

181

Ile Asn Pro Ile Tyr Arg Leu Arg Tyr

1	5
<210 <211> <212> <213>	311 9 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	DISULFID (4) .. (4) Sekwencja połączona jest z identyczną sekwencją przez

wiązanie disiarczkowe

<220 <221> <222> <223>	MISO FEATURE (1) · · (1) Koniec N połączony z H
<220 <221> <222> <223>	MISO FEATURE (9)··(9) C koniec połączony z NH2
<400	311

Ile Asn Pro Cys Tyr Arg Leu Arg Tyr

1	5
<210 <211> <212> <213>	312 6 PRT Sekwencja syntetyczna
<220 <223>	Odmiana polipeptydu
<220 <221> <222> <223>	MISO FEATURE (6) . . (6) C koniec połączony z OCH3
<220 <221> <222> <223>	DISULFID (1) . · (1) sekwencja połączona jest z identyczną sekwencją
<220 <221> <222>	MISO FEATURE (1) ·(i)

182

PL 205 971 B1 <223> Koniec Ν połączony z Η <400> 312

Cys Tyr Arg Leu Arg Tyr 1 5 <210> 313 <211> 8 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3)..(4) <223> połączony przez NH CH CO <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (3) .. (4) <223> identyczne łańcuchy peptydowe połączone są przez (CH₂)4 przy CH NH CH CO <400> 313

Ile Asn Pro Tyr Arg Leu Arg Tyr

5

<210>	314
<211>	10
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MISC FEATURE
<222>	(1) · (1)
<223>	Koniec N połączony z H
<220>
<221>	MISC FEATURE
<222>	(5) . . (5)
<223>	C koniec połączony z OCH3

PL 205 971 B1

183 <400> 314

Tyr Arg Leu Arg Tyr Tyr Arg Leu 1 5

Arg Tyr 10

<210>	315
<211>	34
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	DISULFID
<222>	(18) . . (22)
<223> <400>	315
Ser Lys	Pro Asp Asn Pro Gly Glu
1	5
Arg Cys	Tyr Ser Ala Cys Arg His
Arg Tyr	20

Asp	Ala 10	Pro	Ala	Glu	Asp	Met 15	Ala
Tyr 25	Ile	Asn	Leu	Ile	Thr 30	Arg	Gin

<210> 316 <211> 12 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 316

Arg His Tyr Leu Asn Leu Ile Gly 1 5

Arg Gin Arg Tyr 10

<210>	317
<211>	12
<212>	PRT
<213>	Sekwencja syntetyczna
<220>
<223>	Odmiana polipeptydu
<220>
<221>	MOD RES
<222>	(3)..(7)
<223>	ACETYLACJA '

184

PL 205 971 B1 <400> 317

Arg His Gly Leu Asn Leu Leu Gly Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	318 10 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	318

Tyr Ile Asn Leu Ile Tyr Arg Leu Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	319 11 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	319

His Tyr Ile Asn Leu Ile Tyr Arg Leu Arg Tyr 15 10

<210> <211> <212> <213>	320 12 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	320

Arg His Tyr Ile Asn Leu Ile Tyr Arg Leu Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	321 10 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

185 <400> 321

Tyr Ile Asn Leu Leu Tyr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10
<210> <211> <212> <213>	322 15 PRT Sekwencja syntetyczna

<220> <223>

Odmiana polipeptydu

<220> <221> <222> <223>	MISO FEATURE (5) . . (5) Xaa oznacza kwas 6 aminoheksanowy
<400>	322

Tyr Pro Ser Leu Xaa Tyr Ile Asn Leu Ile Tyr Arg Leu Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	323 9 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	323

Ile Asn Leu Ile Tyr Arg Leu Arg Tyr

1	5
<210> <211> <212> <213>	324 12 PRT Sekwencja syntetyczna

<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222>

MOD RES (12)..(12)

186

PL 205 971 B1 <223> AMIDACJA <400> 324

Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 <210> 325 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MOD_RES <222> (1) .. (1) <223> ACETYLACJA N alfa <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <400> 325

Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15 <210> 326 <211> 15 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <220>

<221> MISC_FEATURE <222> (1)..(1) <223> Koniec N połączony z H <220>

<221> MOD_RES <222> (15)..(15) <223> AMIDACJA <400> 326

Ala Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr 15 10 15

PL 205 971 B1

187

<210> <211> <212> <213>	327 9 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu
<220> <221> <222> <223>	MOD RES (9) · (9) AMIDACJA

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (1) - - (1) ACETYLACJA N alfa
<400>	327

Ala Ser Leu Arg Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5
<210> <211> <212> <213>	328 15 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana poiipeptydu

<220> <221> <222> <223>

MOD RES (1) · · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>

MISC FEATURE (6) . . (6) Xaa oznacza 2 thienylalanine

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	328

Ala Ser Leu Arg His Xaa Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212>	329 15 PRT

188

PL 205 971 B1

<213>	Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

<220> <221> <222> <223>

MOD RES (1) · (1) ACETYLACJA N alfa

<220> <221> <222> <223>	MOD RES (15)..(15) AMIDACJA
<400>	329

Tyr Ser Leu Arg His Phe Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin Arg Tyr

1	5 10 15
<210> <211> <212> <213>	330 5 PRT Sekwencja syntetyczna

<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400>	330

Asp Asp Asp Asp Tyr 1 5

<210> <211> <212> <213>	331 3 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu
<400	331

Gly Pro Arg

<210 <211> <212> <213>	332 3 PRT Sekwencja syntetyczna
<220> <223>	Odmiana polipeptydu

PL 205 971 B1

189 <400> 332

Ala Gly Gly 1 <210> 333 <211> 5 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 333

His Pro Phe His Leu

<210>	334
<211>	34
<212>	PRT
<213>	Homo
<400>	334
Ile Lys	Pro

Arg Tyr Tyr Ala Ser Leu Arg His Tyr Leu Asn Leu Val Thr Arg Gin 20 25 30

Arg Tyr <210> 335 <211> 34 <212> PRT <213> Sekwencja syntetyczna <220>

<223> Odmiana polipeptydu <400> 335

Ser

Lys

Pro

Asp

Asn

Pro

Gly

Glu

Asp

Ala

Pro

Ala

Glu

Asp

Met

Ala

1

5

10

15

Arg

Tyr

Tyr

Ser

Ala

Leu

Arg

His

Tyr

Ile

Asn

Leu

Ile

Thr

Arg

Gin

20

25

30

Arg Tyr

190

PL 205 971 B1

Claims (25)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zastosowanie PYY3-36 do wytwarzania leku na ograniczanie apetytu, zmniejszenie otyłości lub do zapobiegania otyłości u człowieka, który to lek w postaci odpowiedniej do podawania obwodowego osobnikowi stosowany jest w ilości wystarczającej do imitowania fizjologicznych poziomów PYY3-36 mierzonych po posiłku.
2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że poziom PYY3-36 mierzony po posiłku wynosi 40 do 60 pM.
3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że lek jest w postaci odpowiedniej do podawania zewnętrznego PYY3-36 w dawce od 0,5 do około 135 pmoli na kilogram masy ciała osobnika.
4. 4. Zastosowanie według zastrz. 3, znamienne tym, ż e dawka PYY3-36 wynosi od 45 do około 135 pmoli na kilogram masy ciała osobnika.
5. 5. Zastosowanie według zastrz. 4, znamienne tym, ż e dawka wynosi około 72 pmoli na kilogram masy ciała osobnika.
6. 6. Zastosowanie według zastrz.1-5, znamienne tym, że lek zawiera dawkę od 1-100 nmoli PYY3-36.
7. 7. Zastosowanie według zastrz. 6, znamienne tym, że lek zawiera dawkę od 5 do 50 nmoli PYY3-36.
8. 8. Zastosowanie według zastrz. 7, znamienne tym, że lek zawiera dawkę od 2 do 20 nmoli PYY3-36.
9. 9. Zastosowanie według zastrz. 8, znamienne tym, ż e lek zawiera dawkę 10 nmoli PYY3-36.
10. 10. Zastosowanie według zastrz. 1-9, znamienne tym, że lek jest przeznaczony do podawania w podzielonych dawkach.
11. 11. Zastosowanie według zastrz. 1-9, znamienne tym, że lek zawiera PYY3-36 w dawkach wystarczających do osiągnięcia zadanego rezultatu w ciągu 12 lub więcej godzin.
12. 12. Zastosowanie według zastrz. 11, znamienne tym, że lek zawiera PYY3-36 w dawkach wystarczających do osiągnięcia zadanego rezultatu w ciągu 24 lub więcej godzin.
13. 13. Zastosowanie według zastrz. 1-12, znamienne tym, że lek jest przeznaczony do podawania co najmniej 30 minut przed jedzeniem.
14. 14. Zastosowanie według zastrz. 1-13, znamienne tym, że lek dodatkowo zawiera środek ograniczający apetyt.
15. 15. Zastosowanie według zastrz. 14, znamienne tym, że środkiem ograniczającym apetyt jest amfepramon (dietylopropion), fentermina, mazindol, fenylopropanolamina, fenfluramina, deksfenfluramina lub fluoksetyna.
16. 16. Zastosowanie według zastrz. 1-15, znamienne tym, że lek dodatkowo zawiera jeden lub więcej środków obniżających poziom glukozy w osoczu, środków zmieniających poziom lipidów w osoczu oraz innych środków zmniejszających ilość przyjmowanego pożywienia.
17. 17. Zastosowanie według zastrz. 1 do 16, znamienne tym, że osobnik ma nadwagę.
18. 18. Zastosowanie według zastrz. 1 do 16, znamienne tym, że osobnik jest otyły.
19. 19. Zastosowanie według zastrz. 1 do 16, znamienne tym, że osobnik jest diabetykiem.
20. 20. Zastosowanie według zastrz. 1 do 19, znamienne tym, że lek jest w postaci odpowiedniej do podawania doustnie, podskórnie, dożylnie, domięśniowo, donosowo, przezskórnie, śródotrzewnowo, miejscowo, przezśluzówkowo lub podjęzykowo lub przez inhalację płuc.
21. 21. Zastosowanie według zastrz. 1 do 19, znamienne tym, że lek jest w postaci preparatu o przedł uż onym dział aniu lub depotu.
22. 22. Zastosowanie według zastrz. 21, znamienne tym, że lek jest przeznaczony do podawania doustnie, doodbytniczo, pozajelitowo, podpotylicznie, dopochwowo, śródotrzewnowo, miejscowo (jako pudry, maści, żel, krople lub plastry), podpoliczkowo lub jako spray doustny lub donosowy.
23. 23. Zastosowanie według zastrz. 1 do 19, znamienne tym, że lek jest w postaci preparatu o kontrolowanym uwalnianiu.
24. 24. Zastosowanie według zastrz. 1 do 19, znamienne tym, że lek podawany jest za pomocą pompki lub urządzenia wszczepialnego do infuzji leku.
25. 25. Zastosowanie według zastrz. 1 do 24, znamienne tym, że osobnik jest otyły lub ma nadwagę do leczenia schorzenia, którego czynnikiem ryzyka jest otyłość lub nadwaga.