PL187355B1

PL187355B1 - Elastyczna wkładka i jej zastosowanie do wzmocnienia tkanin

Info

Publication number: PL187355B1
Application number: PL97333011A
Authority: PL
Inventors: Ulrich Scherbel
Original assignee: Kufner Textilwerke Gmbh
Priority date: 1996-10-23
Filing date: 1997-10-15
Publication date: 2004-06-30
Also published as: EP0842618B1; EP0842618A1; ID26488A; US5922433A; LT4633B; LV12305A; DK0842618T4; CZ134399A3; KR100417681B1; DE59707637D1; UA56195C2; AU717612B2; BR9712662A; ATE219895T1; EA199900397A1; KR19980032043A; CN1100508C; DE19644111C2; DE19644111A1; EA001197B1

Abstract

1. Elastyczna wkladka, zwlaszcza elastyczna wkladka utrwalajaca, obejmujaca nosnik i na nim osadzona warstwe z masy klejacej, znamienna tym, ze nosnik zawiera wielosklad- nikowe wlókna przedne o dlugosci 15 - 400 mm, które sa zbudowane z co najmniej dwóch róznych polimerów. 12. Zastosowanie elastycznej wkladki do wzmocnienia tkanin, znamienne tym, ze ela- styczna wkladke wedlug zastrz. 1, stosuje sie do wzmocnienia materialów wierzchnich. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest elastyczna wkładka, zwłaszcza elastyczna wkładka utrwalająca, obejmująca nośnik i na nim osadzoną warstwę z masy klejącej, korzystnie masy z kleju topliwego, oraz zastosowanie tej wkładki do wzmocnienia tkanin.

187 355

Tego rodzaju wkładki stosuje się od wielu lat w przemyśle odzieżowym, przede wszystkim w celu wzmocnienia przodów części odzieży. Wkładki te składają się z nośnika, który może być wytworzony jako tkanina, dzianina lub też jako włóknina, i ze zwykle termoplastycznej masy klejącej, która jest naniesiona w postaci rastra, przy czym ta masa klejąca umożliwia sklejenie z wierzchnim materiałem części odzieży.

Takie wkładki za zadanie mają kształtowanie i stabilizowanie części odzieży w należytej formie. Ponieważ skleja się je z materiałem wierzchnim, wywierają one w decydującej mierze wpływ na charakter gotowej części odzieży. Optyka, stabilność kształtu, miękkość, komfort noszenia oraz właściwości pielęgnacyjne w przypadku czyszczenia i prania zależą rozstrzygająco od rodzaju i budowy zastosowanej wkładki. Szczególnie ważnymi właściwościami części odzieży są przy tym optyka, chwyt i podatność na pielęgnację gotowej części odzieży.

Części odzieży muszą przy tym odpowiadać zmiennym trendom mody. Dlatego stosuje się najrozmaitsze i różniące się materiały wierzchnie. Odpowiednio do tego stosuje się też różne rodzaje wkładek do wzmacniania tych różnych materiałów wierzchnich.

Na zwykłe wkładki na bazie tkaninowej zazwyczaj stosuje się przędzę z włókna ciętego z wiskozy (CV), bawełny (CO), poliestru (PES), poliakrylonitrylu (PAN) i ich mieszanek. Numeracja ciężarowa stosowanych przędz mieści się z reguły w zakresie 10-200 Nm. Ciężar tych wkładek mieści się zwykle w zakresie 35-140 g/m . Te tak wytworzone tkaniny albo sieciuje się przez środek sieciujący celulozę albo termicznie stabilizuje się przeciwkurczliwie. Na drodze drapania lub ścierania jednej strony wyrobu wytwarza się możliwie gęste runo włókienne na powierzchni wkładki i tym samym osiąga się wysoką miękkość i objętość oraz zwartość wkładki. Ma to decydujące znaczenie dla chwytu gotowej części. Nie drapaną stronę tkaniny następnie powleka się masą klejącą, korzystnie klejem topliwym. Podczas sklejania wkładki z materiałem wierzchnim runo włókienne na odwrotnej stronie przeszkadza nadto przenikaniu masy kleju topliwego przez wkładkę w kierunku strony materiału podszewkowego.

Podobne wkładki są też znane jako dzianiny. W wątku stosuje się już wyżej wspomniane przędze z włókna ciętego z CV, CO, PES, PAN i z ich mieszanek. Z reguły osnowę tworzy się z przędz drobnofilamentowych, które korzystnie składają się z PES lub z poliamidu (PA) i mają numerację ciężarową w zakresie 25-78 dtex. Także tu nie powleczoną klejem topliwym stronę znowu poddaje się drapaniu, w celu osiągnięcia miękkiego chwytu i wysokiej objętości oraz w celu zapobieżenia zwrotnemu przeniknięciu powłoki przez wkładkę.

Jako materiały nośnikowe dla wkładek stosuje się też włókniny. Ciężar takich wkładek, które stosuje się do utrwalenia przodów części odzieży, plasuje się zwykle w zakresie 30-80 g/m². Zamocowanie następuje z reguły termicznie w kształcie rastra na wygrawerowanych walcach kalandrujących. Często włókniny te są wzmocnione nićmi osnowowymi i/lub wątkowymi, które można wdziergać. Nici te również składają się z już wyżej omówionych przędz drobnofilamentowych lub też z teksturowanych filamentów poliestrowych. Włókniny te mogą być powleczone klejami topliwymi. Dzięki włókninowemu charakterowi zwykle jest nikłe niebezpieczeństwo zwrotnego przeniknięcia powłoki przez materiał wierzchni. Jednak niekorzystnie jest w każdym przypadku to, że ten rodzaj wkładek nie otrzymuje objętości i miękkiego chwytu wyżej wspomnianych wkładek drapanych.

Dla wszystkich z wyżej opisanych wkładek jest jednak wspólne to, że one pod względem obciążeń rozciągających w kierunku wzdłużnym i poprzecznym są w daleko idącej mierze sztywne i mało elastyczne. Mała rozciągliwość wkładki jest możliwa w przypadku wysokich obciążeń mechanicznych. Rozciągnięcie to jednak po obciążeniu cofa się tylko niezupełnie. Ta brakująca elastyczność znanych wkładek stanowi obciążającą wadę.

Jeśli tak znana wkładka jest połączona z materiałem wierzchnim, to wkładka ta nie jest w stanie nadążyć za zmianą wymiarów materiału wierzchniego wskutek działania ciepła, podczas prania, wskutek działania rozpuszczalnika podczas czyszczenia lub wskutek działania sił zewnętrznych, co w gotowej części odzieży może prowadzić do sfałdowań, do częściowego odłączenia wkładki lub też do falistych odkształceń i fałd. Wskutek tego wartość użytkowa części odzieży doznaje znacznego uszczerbku.

187 355

Jeśli próbuje się zapobiec odłączeniom i zwiększyć siłę przyczepności na drodze podwyższonej ilości naniesionej masy klejącej, to może klej podczas utrwalania wkładki na materiale wierzchnim przeniknąć przez wkładkę i/lub przez materiał wierzchni. Wskutek tego nie tylko zabrudzi się prasa utrwalająca podczas konfekcjonowania i zakłóci się beztarciowy przebieg utrwalania przez ze sobą zlepione części wykroju, lecz również doznają silnego uszczerbku chwyt i tym samym wartość użytkowa tej części odzieży.

Ponieważ z tego powodu nie mogła zostać podwyższona ilość naniesionej masy klejącej, próbowano dopasować wkładkę pod względem jej kurczliwości do danego materiału wierzchniego. Jest to jednak w praktyce przemysłu odzieżowego prawie niemożliwe, gdyż przetwarza się bardzo wiele różnych materiałów o najrozmaitszych właściwościach, a przemysł odzieżowy jest ze względów ekonomicznych zmuszony do pokrywania całej palety materiału wierzchniego przez małą liczbę różnych typów wkładek. Poza tym za pomocą tego rodzaju sztywnych wkładek nie można na elastycznych materiałach wierzchnich osiągnąć zadowalającego rezultatu utrwalania, gdyż właściwości wkładki i materiału wierzchniego są zbyt różne.

Aby uniknąć tych niedogodności opracowano w ostatnich latach inny rodzaj wkładek utrwalających. Są one znamienne zastosowaniem teksturowanych poliestrowych przędz filamentowych o numeracji ciężarowej 20-400 dtex. Osnowa może być zbudowana podobnie, tak jak to podano już wyżej przy omawianiu znanych wkładek sztywnych, może ona jednak być wytworzona też z teksturowanych przędz poliestrowych o numeracji ciężarowej w zakresie od 25 do około 167 dtex. Tkany lub dziany nośnik natomiast powleka się klejami topliwymi według znanych sposobów. Ciężar tych wkładek zazwyczaj plasuje się w zakresie 35-120 g/m².

Właściwości wkładek utrwalających kształtują się w rozstrzygającej mierze w zależności od właściwości teksturowanych poliestrowych przędz filamentowych. Te teksturowane poliestrowe przędze filamentowe są w wysokim stopniu elastyczne, gdyż one w przypadku obciążeń rozciągających bardzo łatwo rozciągają się w kierunku osnowy i w kierunku wątku, tak samo jak w rozciąganiu skośnym. Po zakończeniu obciążenia rozciągającego przędze te prawie powracają do pierwotnego stanu. Elastyczność w kierunku wątku wynosi zwykle 20-25%, może jednak wynosić do 40%. W kierunku osnowy elastyczność w idealnym przypadku osiąga 6-8%. Znane są też wartości elastyczności do 15%, jednakże w celu osiągnięcia tej wysokiej wartości elastyczności w przypadku przetwarzania w przemyśle odzieżowym niezbędny jest zwiększony nakład.

Dzięki elastyczności tej wkładki jest ona w stanie dokładnie nadążać za zmianą rozmiarów materiału wierzchniego wskutek działania ciepła, w przypadku prania, wskutek działania rozpuszczalnika podczas czyszczenia albo wskutek działania sił zewnętrznych. Unika się zatem wspomnianych wyżej niedogodności sztywnych, drapanych wkładek. Ten rodzaj wkładek można przeto, przede wszystkim gdy one w osnowie i w wątku składają się z teksturowanych przędz poliestrowych, stosować prawie uniwersalnie na wielu różnych materiałach wierzchnich.

Przez skędzierzawienie teksturowanych przędz poliestrowych otrzymuje się w wyniku również wysoką objętość, która uniemożliwia to, żeby masa kleju topliwego podczas utrwalania na materiale wierzchnim odsuwała się poprzez wkładkę w kierunku strony podszewki.

Niekorzystnym w przypadku tego rodzaju wkładek jest jednak to, że tych teksturowanych poliestrowych przędz filamentowych nie można poddawać drapaniu bez zniszczenia filamentów.

Stąd też wynikowy chwyt wkładki nie może osiągnąć miękkiego chwytu i elegancji sztywnej wkładki drapanej.

Stopniowe ulepszenia osiąga się drogą stosowania teksturowanych przędz mikrowłókiennych, które dzięki numeracji ciężarowej pojedynczego filamentu mają umożliwiać bardziej miękki chwyt. Znane są również np. z opisu EP-A-0 289 378 kosztowne konstrukcje, które dodatkowo do osnowy i wątku, składających się każdorazowo z teksturowanej przędzy poliestrowej, wprowadzają trzeci układ nici, który składa się ze zdatnych do drapania przędz nieelastycznych, takich jakie stosuje się w klasycznych wkładkach drapanych. Wskutek tego

187 355 nie osiąga się jednak towarowego wizerunku sztywnej wkładki drapanej, gdyż nadal istnieje podstawowy problem, bo przecież tak jak poprzednio elastyczne układy nie mogą być poddawane drapaniu.

Z tego powodu wynikowy chwyt tych elastycznych wkładek utrwalających i gotowej części odzieży przede wszystkim dla wysokogatunkowego zakresu mody ocenia się w porównaniu z klasycznymi wkładkami drapanymi jako zbyt syntetyczny, suchy i sztuczny.

Niniejszy wynalazek za podstawę przyjmuje przeto techniczny problem opracowania wkładki rodzaju omówionego we wstępie opisu, która uniknęłaby niedogodności dotychczas znanych rodzajów wkładek, która zatem wykazywałaby korzystny chwyt wynikowy i elegancję sztywnej wkładki drapanej, a równocześnie byłaby elastyczna, giętka i nadającą się do prawie uniwersalnego stosowania.

Problem ten można nioczekiwanie rozwiązać na drodze stosowania włókien wieloskładnikowych, zwłaszcza włókien dwuskładnikowych, jako materiału na nośnik wkładki. Te włókna wieloskładnikowe są zbudowane z co najmniej dwóch różnych polimerów. Na drodze stosowania tych włókien wieloskładnikowych możliwe jest wytwarzanie wkładki elastycznej, która równocześnie jest bardzo odpowiednia do poddawania drapaniu.

Elastyczna wkładka, zwłaszcza elastyczna wkładka utrwalająca, obejmująca nośnik i na nim osadzoną warstwę z masy klejącej, wyróżnia się według wynalazku tym, że nośnik zawiera wieloskładnikowe włókna przędne o długości 15-400 mm, które są zbudowane z co najmniej dwóch różnych polimerów.

W elastycznej wkładce według wynalazku wieloskładnikowymi włóknami są korzystnie dwuskładnikowe włókna, które są zbudowane z dwóch różnych polimerów na osnowie poliestru, poliamidu lub poliakrylonitrylu lub ich mieszanin.

Poszczególne włókna włókien wieloskładnikowych w elastycznej wkładce według wynalazku korzystnie mają miano mieszczące się w zakresie 0,5-12 dtex.

W elastycznej wkładce według wynalazku włókna wieloskładnikowe korzystnie występują w mieszaninie z włóknami z poliestru, poliamidu, poliakrylonitrylu, wiskozy, bawełny lub wełny.

Elastyczna wkładka według wynalazku korzystnie obejmuje nośnik, który dodatkowo zawiera teksturowaną lub nieteksturowaną przędzę z ciętych włókien z poliestru, poliakrylonitrylu, poliamidu, wiskozy, bawełny lub wełny lub ich mieszanek.

Nośnikiem w elastycznej wkładce korzystnie jest tkanina, dzianina lub włóknina.

Korzystnym nośnikiem jest tkanina, której nici osnowowe i nici wątkowe składają się z włókien wieloskładnikowych na bazie poliestrowej, ewentualnie w mieszaninie z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem, wiskozą, wełną lub bawełną.

Dalszym korzystnym nośnikiem jest tkanina, której nici osnowowe stanowią teksturowaną lub nieteksturowaną przędzę poliestrową, a nici wątkowe stanowią włókna wieloskładnikowe na bazie poliestrowej, ewentualnie w mieszaninie z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem, wiskozą, wełną lub bawełną.

Szczególnie korzystnym nośnikiem jest dzianina, której nici osnowowe stanowią poliamidowe lub poliestrowe włókna ciągłe, teksturowane lub nieteksturowane, a nici wątkowe stanowią włókna wieloskładnikowe na bazie poliestrowej, ewentualnie w mieszaninie z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem, wiskozą, wełną lub bawełną.

W wątku korzystnie występują na przemian nici składające się z włókien wieloskładnikowych i zwykłych nici.

W elastycznej wkładce według wynalazku korzystnym nośnikiem jest tkanina lub dzianina, której nici osnowowe są teksturowaną lub nieteksturowaną przędzą z włókna ciętego z poliestru, poliakrylonitrylu, poliamidu, wiskozy, bawełny, wełny lub ich mieszanek.

Zastosowanie elastycznej wkładki do wzmocnienia tkanin polega według wynalazku na tym, że elastyczną wkładkę według wynalazku stosuje się do wzmocnienia materiałów wierzchnich.

Korzystne zastosowanie polega według wynalazku na tym, że wkładkę stosuje się do wzmocnienia przodów części odzieży.

Różna budowa różnych składników polimerycznych prowadzi do trójwymiarowego skędzierzawienia włókien, które zasadniczo różni się od mechanicznego kędzierzawienia dro6

187 355 gą teksturowania. Na cechy kędzierzawienia można wywierać wpływ, zmieniając zdolność wykurczania termicznego obu składników i/lub ilościowy stosunek stosowanych składników polimerycznych w wytwarzaniu włókna wieloskładnikowego. Szczególnie korzystnie według wynalazku stosuje się włókno dwuskładnikowe bazujące na poliestrach, przy czym polimery poliestrowe są zsyntetyzowane na bazie dwóch różnych dioli. Te włókna dwuskładnikowe wykazują strukturę bilateralną, przy czym składniki są rozmieszczone bok do boku w stosunku 50:50. Takie włókna są dostępne np. pod nazwą handlową TERGAL X 403 (firmy Rhóne-Poulenc Textile).

Korzystnie włókna wieloskładnikowe mają długość włókna rzędu 15-400 mm, korzystnie 35-200 mm. Numeracja ciężarowa stosowanego miana włókna pojedynczego plasuje się w zakresie 0,5-12 dtex, korzystnie jednak w zakresie 6-8 dtex. Szczególnie korzystna wartość dla numeracji ciężarowej plasuje się przy 6,7 dtex. Numeracja zgodnych z wynalazkiem przędz z włókna ciętego, które składają się z tych włókien wieloskładnikowych, mieści się w zakresie 6-200 Nm, korzystniej jednak w zakresie 16-32 Nm.

Dzięki stosowaniu przędz z włókna ciętego z wieloskładnikowych włókien osiąga się wyraźnie lepsze wartości skędzierzawienia niż to miało miejsce w przypadku stosowania teksturowanych przędz filamentowych ze standartowego poliestru. Polepszone wartości skędzierzawienia wykazuje się następnie dzięki porównaniu między dwuskładnikowym włóknem bazującym na poliestrach a teksturowanym włóknem poliestrowym:

	Włókno dwuskładnikowe Tergal X 403	Poliester standartowy
Skędzierzawienie	35% -37%	24% - 25%
Skędzierzawienie resztkowe	28% - 30%	16%-18%
Trwałość skędzierzawienia	80%	60%

Z powodów ekonomicznych można te włókna wieloskładnikowe w przypadku wytwarzania przędzy mieszać z innymi włóknami. Korzystnie stosuje się w tym celu nici wełniane, wiskozowe lub bawełniane. Możliwe jest też stosowanie mieszanki tych włókien wieloskładnikowych np. z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem ewentualnie wraz z wyżej wspomnianymi nićmi z wiskozy, wełny lub bawełny. Udział w mieszance tych włókien wieloskładnikowych plasuje się w tym przypadku korzystnie przy co najmniej 50%, jeśli wartość rozciągania w gotowym produkcie ma osiągnąć więcej niż 15%.

Nośnik zgodnej z wynalazkiem wkładki elastycznej może być wytwarzany tak, żeby nici osnowowe i wątkowe składały się z włókien wieloskładnikowych, ewentualnie z domieszką wyżej podanych włókien z poliestru, poliamidu, poliakrylonitrylu, wiskozy, wełny i bawełny, ale jednak możliwe jest też dodatkowo do tych włókien wieloskładnikowych stosowanie teksturowanych lub też nieteksturowanych przędz z włókien ciętych. W tym przypadku możliwe jest na nici wątkowe stosowanie włókien wieloskładnikowych, ewentualnie z domieszką wyżej podanych materiałów, a na nici osnowowe stosowanie teksturowanych lub też nieteksturowanych nici np. bazujących na poliestrach lub poliamidach.

Według korzystnej postaci wykonania nośnikiem jest tkanina lub dzianina, której nićmi osnowowymi są teksturowane lub nieteksturowane przędze z włókna ciętego z poliestru, poliakrylonitrylu, poliamidu, wiskozy, bawełny lub wełny albo z ich mieszanek.

Dzięki stosowaniu włókien wieloskładnikowych można wytwarzać tkaniny lub dzianiny lub też włókniny, które są mono- lub dwuelastyczne.

Te tak wytworzone wkładki można wówczas jednostronnie poddawać drapaniu zwykłymi sposobami. Na drugą stronę tej wkładki również zwykłymi sposobami nanosi się klej topliwy korzystnie w postaci rastra punktowego. Dzięki wkładce według wynalazku możliwe jest w jednym produkcie połączenie wynikowego chwytu wkładki drapanej

187 355

Ί z korzystnymi właściwościami rozciągania. Tym samym możliwe jest stosowanie wkładek według wynalazku do utrwalania najrozmaitszych rodzajów materiałów wierzchnich, przy czym wkładka ta jest w stanie nadążać za wszelkimi zmianymi rozmiarowymi materiału wierzchniego. Dzięki temu nie dochodzi już do odkształceń lub sfałdowań ani do odłączenia wkładki.

Jeżeli wytwarza się wkładkę dzianą, to możliwe jest także wprowadzenie dalszego układu niciowego jako nici długodystansowych. Otrzymana z tego wkładka jest również bardzo elastyczna, gdyż stosuje się włókna wieloskładnikowe według wynalazku.

Naturalnie możliwe jest też to, że w wątku naprzemian występują nici z włókien dwuskładnikowych i włókien zwykłych. Dzięki stosowaniu włókien dwuskładnikowych otrzymywana w wyniku wkładka staje się bardzo elastyczna.

Również możliwe jest wplecenie włókniny w nośnik, który zawiera włókna wieloskładnikowe. Dzięki temu można omówione we wstępie opisu zalety włókniny połączyć z elastycznymi właściwościami wynikającymi ze stosowania włókien wieloskładnikowych.

Niżej dla bliższego objaśnienia tego wynalazku przykładowo podano szczególnie korzystne postacie wykonania.

Przykład 1. Wkładka podwójnego rozciągania (tkanina)

Osnowa: 1600 nici, włókno dwuskładnikowe-60% PES/40% wiskoza Nm 32/1

Wątek: dwuskładnikowe włókno-60% PES/40% wiskoza 32/1 Nm

Gęstość wątku: 120

Drapanie: 8 przejść

Powlekanie: 12 g/m² poliamidowego kleju topliwego

Ciężar w stanie gotowym: około 95 g/m .

Dzięki stosowaniu przędz dwuskładnikowych-PES w osnowie i przędz dwuskładnikowych-PES w wątku otrzymany wytwór jest elastyczny w kierunku osnowy i wątku, przy czym zarówno osnowę jak i wątek poddaje się drapaniu. Dzięki temu osiąga się optymalny chwyt miękki.

Przykład 2. Wkładka podwójnego rozciągania (tkanina)

Osnowa: 4008 nici, filament-PES, teksturowany, dtex 78/1 f32

Wątek: dwuskładnikowe włókno-60% PES/40% wiskoza Nm 32/1

Gęstość wątku: 120

Drapanie: 8 przejść

Powlekanie: 12 g/m2 poliamidowego kleju topliwego

Ciężar w stanie gotowym: około 94 g/m .

Dzięki stosowaniu teksturowanych przędz filamentowych-PES w osnowie i przędz dwuskładnikowych-PES w wątku otrzymany wytwór jest elastyczny w kierunku osnowy i wątku, przy czym wątek poddaje się drapaniu. Wytwór ten stanowi kompromis między miękkim chwytem a korzystną ceną.

Przykład 3. Wkładka pojedynczego rozciągania (tkanina), elastyczna w wątku

Osnowa: 5420 nici, gładki, zwykły typ PES/wiskoza 50%/50% Nm 60/1

Wątek: dwuskładnikowe włókno-60% PES/40% wiskoza Nm 32/1

Gęstość wątku: 105

Drapanie: 8 przejść

Powlekanie: 12 g/m2 poliamidowego kleju topliwego

Ciężar w stanie gotowym: około 88 g/m .

Dzięki stosowaniu tradycyjnych, sztywnych przędz-PES/CV w osnowie i przędz dwuskładnikowych-PES w wątku otrzymany wytwór jest elastyczny w kierunku wątku, przy czym osnowę i wątek poddaje się drapaniu. Wytwór ten umożliwia bardzo miękki chwyt i jest monoelastyczny.

Przykład 4. Wkładka pojedynczego rozciągania (dzianina), elastyczna w wątku

Osnowa: 2008 nici, filament poliamidowy, gładki, dtex 44fg13

Numeracja maszynowa: E24

Wątek: dwuskładnikowe włókno-60% PES/40% wiskoza Nm 32/1

187 355

Gęstość wątku: 120

Drapanie: 8 przejść

Powlekanie: 12 g/m2 poliamidowego kleju topliwego

Ciężar w stanie gotowym: około 89 g/m .

Dzięki stosowaniu tradycyjnych, sztywnych przędz-PA w osnowie i przędz dwuskładnikowych-PES w wątku otrzymany wytwór jest elastyczny w kierunku wątku, przy czym wątek poddaje się drapaniu. Dzięki delikatnej przędzy osnowowej i zgrubnej przędzy wątkowej dominuje jednak wrażenie chwytu, pochodzącego z drapanej przędzy wątkowej. Wytwór ten umożliwia miękki chwyt i jest monoelastyczny.

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Elastyczna wkładka, zwłaszcza elastyczna wkładka utrwalająca, obejmująca nośnik i na nim osadzoną warstwę z masy klejącej, znamienna tym, że nośnik zawiera wieloskładnikowe włókna przędne o dłUgości 15 - 400 mm, które są zbudowane z co najmniej dwóch różnych polimerów.
2. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że wieloskładnikowymi włóknami są dwuskładnikowe włókna, które są zbudowane z dwóch różnych polimerów na osnowie poliestru, poliamidu lub poliakrylonitrylu lub ich mieszanin.
3. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że poszczególne włókna włókien wieloskładnikowych mają miano mieszczące się w zakresie 0,5-12 dtex.
4. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że włókna wieloskładnikowe występują w mieszaninie z włóknami z poliestru, poliamidu, poliakrylonitrylu, wiskozy, bawełny lub wełny.
5. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że nośnik dodatkowo zawiera teksturowaną lub nieteksturowaną przędzę z ciętych włókien z poliestru, poliakrylonitrylu, poliamidu, wiskozy, bawełny lub wełny lub ich mieszanek.
6. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że nośnikiem jest tkanina, dzianina lub włóknina.
7. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że nośnikiem jest tkanina, której nici osnowowe i nici wątkowe składają się z włókien wieloskładnikowych na bazie poliestrowej, ewentualnie w mieszaninie z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem, wiskozą, wełną lub bawełną.
8. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że nośnikiem jest tkanina, której nici osnowowe stanowią teksturowaną lub nieteksturowaną przędzę poliestrową, a nici wątkowe stanowią włókna wieloskładnikowe na bazie poliestrowej, ewentualnie w mieszaninie z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem, wiskozą, wełną lub bawełną.
9. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że nośnikiem jest dzianina, której nici osnowowe stanowią poliamidowe lub poliestrowe włókna ciągłe, teksturowane lub nieteksturowane, a nici wątkowe stanowią włókna wieloskładnikowe na bazie poliestrowej, ewentualnie w mieszaninie z poliestrem, poliamidem, poliakrylonitrylem, wiskozą, wełną lub bawełną.
10. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że w wątku występują na przemian nici składające się z włókien wieloskładnikowych i zwykłych nici.
11. Elastyczna wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że nośnikiem jest tkanina lub dzianina, której nici osnowowe są teksturowaną lub nieteksturowaną przędzą z włókna ciętego z poliestru, poliakrylonitrylu, poliamidu, wiskozy, bawełny, wełny lub ich mieszanek.
12. Zastosowanie elastycznej wkładki do wzmocnienia tkanin, znamienne tym, że elastyczną wkładkę według zastrz. 1, stosuje się do wzmocnienia materiałów wierzchnich.
13. Zastosowanie według zastrz. 12, znamienne tym, że wkładkę stosuje się do wzmocnienia przodów części odzieży.