PL185394B1

PL185394B1 - Okucie dla okna lub temu podobnych

Info

Publication number: PL185394B1
Application number: PL97323122A
Authority: PL
Inventors: Jürgen Kohler; Siegfried Müllerbader; Günter Vohl
Original assignee: Roto Frank Ag
Priority date: 1996-11-14
Filing date: 1997-11-14
Publication date: 2003-05-30
Also published as: EP1441094A1; HU9702007D0; DE19646988A1; HUP9702007A1; HU218328B; DE19646988C2; CZ293071B6; ATE271177T1; EP0843062B1; EP0843062A3; EP0843062A2; PL323122A1; CZ359597A3; DE59711774D1; DE19646988C5

Abstract

1. Okucie dla okna lub temu podo- bnych, z umieszczonym w rowku wregowym elementem okucia, znamienne tym, ze na elemencie (40, 42; 60) okucia znajduje sie element ustalajacy ( 1 ; 50) do wstepnego za- mocowania na dwóch przeciwleglych scian- kach (22; 32) rowka wregowego (21; 31). Fig. 4 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest okucie dla okna lub temu podobnych.

Znane jest rozwiązanie, w którym ruchy obrotowe względnie pozycje przekładni okna, realizowane na przykład za pomocądrążków przesuwnych, prowadzonych w otwartym na zewnątrz rowku wręgowym okna, są przekazywane na łożyska obrotowe okna. Za pomocą zamykającej

185 394 rowek wręgowy od zewnątrz szyny nakładkowej drążek przesuwny jest prowadzony i zamocowany w rowku wręgowym.

W oknie zaopatrzonym w rowki wręgowe każdy z elementów okucia, osadzany w rowku wręgowym, na przykład drążek przesuwny i szynę nakładkową, wkłada się oddzielnie ręcznie do rowka wręgowego, odpowiednio ustawia i natychmiast przykręca, aby unieruchomić element okucia w tym odpowiednio ustawionym położeniu. Te powtarzające się kolejno dla każdego elementu okucia czynności montażowe, mianowicie wkładanie, ustawianie i przykręcanie, są bardzo praco- i czasochłonne, a także utrudniają automatyzację montażu elementów okuć.

Zadaniem wynalazku jest takie udoskonalenie opisanego na wstępie okucia, aby można było zredukować ilość i czas czynności montażowych, potrzebnych do zamontowania okucia w oknie lub temu podobnych.

Okucie dla okna lub temu podobnych, z umieszczonym w rowku wręgowym elementem okucia, według wynalazku charakteryzuje się tym, że na elemencie okucia znajduje się element ustalający do wstępnego zamocowania na dwóch przeciwległych ściankach rowka wręgowego.

Korzystnie element ustalający ma na każdym ze swych obu boków, zwróconych w stronę ścianek rowka wręgowego, co najmniej jeden wystający występ.

Korzystnie co najmniej jeden występ elementu ustalającego jest sprężysty w kierunku odwrotnym do zwróconej ku niemu ściany rowka.

Korzystnie wzdłuż elementu ustalającego rozmieszczonych jest kilka występów, różniących się między sobą wysokością w kierunku głębokości rowka wręgowego.

Korzystnie co najmniej jeden występ jest występem zaciskowym.

Korzystnie co najmniej jeden występ zaciskowy wystaje w kierunku ścianki rowka mniej niż każdy z pozostałych, umieszczonych po jego stronie na elemencie ustalającym, sprężystych występów.

Korzystnie kilka występów zaciskowych jest połączonych w powierzchnię zaciskową.

Korzystnie element ustalający jest umieszczony w otwartej z boku narożnej przestrzeni narożnego elementu okucia.

Korzystnie element ustalający jest osadzony w tworze narożnej przestrzeni, jest wciśnięty sprężyście w ten otwór.

Korzystnie element ustalający ma boczny otwór przelotowy.

Korzystnie co najmniej jeden występ stanowi płytka, wystająca w kierunku zwróconej ku mej ściany rowka i w stronę odwrotną do podstawy rowka.

Korzystnie element ustalający ma co najmniej jednąpowierzchnię przylegania dla elementu okucia, umieszczonego przesuwnie względem elementu ustalającego.

Korzystnie element ustalający ma odłamywalny uchwyt dla elementu okucia, umieszczonego przesuwnie względem elementu ustalającego.

Korzystnie element ustalający stanowi kształtka wtryskowa z tworzywa sztucznego.

Zaleta wynalazku polega na tym, że każde, umieszczane w rowku wręgowym, okucie można wstępnie osadzić w odpowiednim rowku wręgowym, ustawić i utrzymywać w tej ustawionej pozycji do momentu właściwego zamocowania okucia w rowku wręgowym. Dzięki temu wszystkie wstępnie zamocowane i wstępnie ustawione okucia można zamocować na oknie w jednej operacji przykręcania. Element ustalający może być osadzony w rowku wręgowym przesuwnie w kierunku wzdłużnym, w związku z czym okucie osadzone za pomocą elementu ustalającego w rowku wręgowym wymaga wyłącznie wstępnego ustawienia. Przed przykręceniem okuć należy wówczas jedynie, o ile w ogóle, dokonać dokładnego ustawienia okucia poprzez przesunięcie odpowiedniego elementu ustalającego w rowku wręgowym. Element ustalający może być osadzony w rowku wręgowym nierozłącznie lub rozłącznie. Kilka okuć. wstępnie zamocowanych i wstępnie ustawionych w swoich rowkach wręgowych za pomocą jednego elementu ustalającego, można wówczas przykręcić do okna na stanowisku przykręcania w ramach jednej operacji, co pozwala na lepszą automatyzację całego przebiegu montażu.

W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania element ustalający ma na każdym ze swych obu boków, zwróconych w stronę ścianek rowka, co najmniej jeden wystający występ.

185 394

Gdy element ustalający jest osadzony w rowku wręgowym, wówczas występ ten może zaczepiać na przykład o występ, wystający z boku rowka wręgowego, wskutek czego element ustalający jest utrzymywany w rowku wręgowym, ale może się przesuwać w kierunku wzdłużnym. Element ustalający może być wprowadzany na przykład w kierunku wzdłużnym przez czołowy otwór w rowku wręgowym lub, cojest korzystne, przez otwartąbocznąpowierzchnię rowka wręgowego, to jest poprzecznie do jego kierunku wzdłużnego.

Przykład wykonania wynalazku, w którym co najmniej jeden występ jest sprężysty w kierunku odwrotnym do zwróconej ku niemu ściany rowka, ma tę zaletę, że sprężysty występ, jeżeli nie może zaczepiać o występ, może być elastycznie wygięty i tym samym usunięty z obszaru działania rowka wręgowego, nie zakłócając w ten sposób funkcjonowania innych występów.

Jeżeli wzdłuż elementu ustalającego rozmieszczonych jest kilka występów, kończących się na różnej wysokości w kierunku głębokości rowka wręgowego, wówczas element ustalający może być osadzany w różnych rowkach wręgowych o przykładowo różnie ukształtowanych występach, przy czym ten występ elementu ustalającego, którego wysokość odpowiada odstępowi występu rowka wręgowego od jego podstawy, może zaczepiać o ten występ. Pozostałe występy, które mająwiększą wysokość, mogą być podczas wkładania odginane przez występ rowka w kierunku odwrotnym od ścianki rowka, aby nie zakłócały przytrzymującego działania występu zaczepowego w rowku wręgowym, lub mogą być w całości usunięte przez montera.

Kolejny przykład wykonania charakteryzuje się tym, że co najmniej jeden występ jest występem zaciskowym. Gdy element ustalający jest osadzony w rowku wręgowym, wówczas siła zaciskowa lub siła tarcia, działająca pomiędzy występem zaciskowym i ścianką rowka, przeciwdziała samoczynnemu wysunięciu się elementu ustalającego z rowka wręgowego. W przypadku ramy okiennej z drewna występy zaciskowe mogą nawet wchodzić w ściankę rowka, co zwiększa działanie zaciskowe.

Aby kilka, umieszczonych na elemencie ustalającym, sprężystych występów i występów zaciskowych nie przeszkadzało sobie wzajemnie w swym działaniu, korzystne jest, jeżeli co najmniej jeden występ zaciskowy wystaje mniej w kierunku ścianki rowka niż każdy z pozostałych, umieszczonych po jego stronie na elemencie ustalającym, sprężystych występów. Gdy występ zaciskowy współpracuje ze ścianką rowka, wówczas pozostałe sprężyste występy sąprzez ściankę rowka tak odginane, że nie wystają dalej niż występ zaciskowy, w związku z czym nie zakłócają zaciskowego działania występu zaciskowego. Z drugiej strony występ zaciskowy nie wystaje tak daleko, by przeszkadzał w działaniu zaczepowemu występowi sprężystemu.

Dodatkową poprawę działania zaciskowego zapewnia połączenie kilku występów zaciskowych w powierzchnię zaciskową. Powierzchnię taką może stanowić, zwiększające tarcie, rowkowanie na bocznej ściance elementu ustalającego.

Jeżeli element ustalającyjest umieszczony w otwartej z boku narożnej przestrzeni narożnego elementu okucia, wówczas do wstępnego zamocowania okucia narożnego potrzebny jest tylko jeden element ustalający. Wskutek końcowej obróbki w narożnym obszarze rowka wręgowego ramy okiennej, złożonej ze zgrzanych ze sobąprofili z tworzywa sztucznego, właśnie w tym obszarze narożnym rowek wręgowy nie jest podcięty, lecz ma gładkie ścianki, z którymi mogą współpracować występy zaciskowe elementu ustalającego.

W korzystnej odmianie tego przykładu wykonania element ustalający jest ściskany elastycznie do przekroju otworu narożnej przestrzeni. Siła powrotna, działająca na zewnątrz wskutek ściskania,jest wystarczająca, by zamocować zaciskowo element ustalający w przestrzeni narożnej.

Aby element ustalający można było łatwo ścisnąć, ma on boczny otwór przelotowy, co umożliwia sprężyste ściśnięcie względnie wygięcie zewnętrznej ścianki lub ścianek elementu ustalającego do środka otworu przelotowego.

W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania co najmniej jeden występ stanowi płytka, wystająca w kierunku zwróconej ku niej ściany rowka i w stronę odwrotną do podstawy rowka. Za pomocą grubości tej płytki można dowolnie regulować jej sprężystość, począwszy od miękkiego sprężynowania w celu uzyskania występu sprężystego aż po twarde sprężynowanie u celu uzyskania występu zaciskowego.

185 394

Jeżeli element ustalający ma co najmniej jedną powierzchnię przylegania dla elementu okucia, przesuwnego względem elementu ustalającego, wówczas pomiędzy szyną nakładkową i zamocowanym na niej elementem ustalającym można prowadzić na przykład drążek przesuwny. Element ustalający można w ten sposób wykorzystać dodatkowo jako element oporowy lub prowadzący dla innych elementów okucia, umieszczonych w rowku wręgowym.

W innym korzystnym przykładzie wykonania element ustalający ma odłamywalny uchwyt, zwłaszcza w postaci czopu centrującego dla elementu okucia, przesuwnego względem elementu ustalającego. Za pomocą takiego uchwytu z zadanym miejscem pękania drążek przesuwny można unieruchomić względem elementu ustalającego lub szyny nakładkowej dopóty, dopóki okno nie zostanie zamontowane w ramie okiennej. Po zamontowaniu okna można odłamać uchwyt w zadanym miejscu pękania od elementu ustalającego, uruchamiając po raz pierwszy uchwyt okienny.

Jeżeli element ustalający stanowi kształtka wtryskowa z tworzywa sztucznego, wówczas wytwarzanie elementu ustalającego jest bardzo korzystne.

Opisane powyżej, a także podane w dalszej części opisu, cechy wynalazku mogąbyć stosowane oddzielnie lub w dowolnych wzajemnych kombinacjach. Ukazane i opisane przykłady wykonania nie wyczerpują przy tym możliwości zastosowania wynalazku, lecz służą jedynie przykładowemu jego objaśnieniu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia element ustalający dla okucia w widoku perspektywicznym od góry, fig. 2 - element ustalający z fig. 1, umieszczony w rowku wręgowym pierwszego profilu wręgowego, w przekroju, fig. 3 - element ustalający z fig. 1, umieszczony w rowku wręgowym drugiego profilu wręgowego, w przekroju, przy czym element ustalającyjest również ukazany w przekroju w obszarze swoich występów zaciskowych, fig. 4 - element ustalający z fig. 1, umieszczony w rowku wręgowym pierwszego profilu wręgowego, w przekroju, w widoku perspektywicznym od góry, przy czym na elemencie ustalającym umieszczona jest szyna nakładkowa i drążek przesuwny, fig. 5 element ustalający dla okucia narożnego w drugim przykładzie wykonania, zaś fig. 6 - osadzony w okuciu narożnym element ustalający z fig. 5, w widoku bocznym.

Figura 1 ukazuje element ustalający 1, który służy do wstępnego zamocowania umieszczonego na nim elementu okucia w rowku wręgowym okna lub temu podobnych.

Element ustalający 1 ma korpus 2, z którego obu zewnętrznych powierzchni 3 wystają na zewnątrz występy 4a, 4b, 5a, 6a, 6b, 7a, 7b, 8a, 8b. W przypadku występów 4, 5, 6, 7 chodzi o sprężyste płytki, które sprężynują w kierunku danej powierzchni zewnętrznej 3 korpusu 2 i których wolne końce są skierowane w stronę odwrotną do dolnej powierzchni 11 korpusu 2. Umieszczone z jednej strony korpusu 2, sprężyste występy 4, 5, 6, 7 kończą się w różnej odległości od dolnej powierzchni 11 korpusu 2.

Środkowy występ 8a względnie 8b ma postać sztywnego występu zaciskowego, wystającego z zewnętrznej powierzchni 3 korpusu 2 mniej niż pozostałe sprężyste występy 4,5,6,7 umieszczone zjednej strony elementu ustalającego 1. Sprężyste występy 4,5,6,7 można jednak na tyle przygiąć w kierunku korpusu 2, że będą one wystawać z zewnętrznej powierzchni 3 co najwyżej tak daleko, jak występ zaciskowy 8.

W korpusie 2 znajduję się otwór ustalający 15, przez który można przeprowadzić na przykład śrubę. Otwór ustalający 15 ma powierzchnię prowadzenia względnie przylegania 9, która jest przedłużona w obie strony wzdłuż elementu ustalającego 1 przez powierzchnię przylegania 10. Za pomocątej powierzchni przylegania 10 sprężyste występy 5 względnie 7 są zamocowane na korpusie 2.

Na korpusie 2 znajdują się ponadto elementy mocujące, za pomocą których element ustalający 1 można zamocować na elemencie okucia, wstępnie zamocowanym w rowku wręgowym. W przykładzie wykonania element ustalający składa się z występu zatrzaskowego 14, umieszczonego na sprężystym języczku zatrzaskowym 13, oraz sztywnego występu zatrzaskowego 12. Poza tym naprzeciw sprężystego występu 5a zamiast sprężystego występu znajduje się uchwyt 16 w postaci czopu centrującego, którego funkcja jest opisana poniżej.

185 394

Figura 2 ukazuje element ustalający 1, współpracujący z pierwszym profilem wręgowym 20 okna. Profil wręgowy 20 ma rowek wręgowy 21, zwężony przez występ 24. Element ustalający 1 przylega swoją dolną powierzchnią 11 do podstawy 23 rowka i jest w tym położeniu utrzymywany przez oba sprężyste występy 7a, 7b, które zachodzą za występ 24 rowka. Odstęp wolnego końca sprężystych występów 7a, 7b odpowiada w przybliżeniu odstępowi występu 24 rowka od jego podstawy 23. Pozostałe sprężyste występy 4,5,6, których odstęp od dolnej powierzchni 11 korpusu 2 jest większy, są odgięte przez występ 24 rowka od jego ścianki 22 w kierunku korpusu 2 i przylegajądo bocznej ścianki 25 występu 24 rowka, dzięki czemu nie zakłócająfunkcjonowania zaczepowych sprężystych występów 7a, 7b.

Element ustalający 1 można włożyć w rowek wręgowy 21 poprzecznie do wzdłużnego kierunku rowka wręgowego 21, to znaczy na fig. 2 od góry, tak by dolna powierzchnia 11 elementu ustalającego 1 przylegała do podstawy 23 rowka. Można go również wsunąć wzdłuż rowka wręgowego 21 przez odpowiedni czołowy otwór rowka wręgowego 21. Występy zaciskowe 8a, 8b odstają nieco mniej od korpusu 2 niż zaczepowe sprężyste występy 7a, 7b, dzięki czemu nie zakłócają ich współdziałania z występem 24 rowka.

Na figurze 3 element ustalający 1 jest osadzony w rowku wręgowym 31 drugiego profilu wręgowego 30, w którym ścianki 32 rowka nie mają występów, lecz są gładkie. Szerokość rowka wręgowego 31 jest nieco mniejsza niż odstęp obu wolnych końców występów zaciskowych 8a, 8b, tak że element ustalający 1, usytuowany w rowku wręgowym 31 tak, że jego dolna powierzchnia 11 przylega do podstawy 33 rowka, jest utrzymywany w tym położeniu przez zaciskowe względnie tarciowe współdziałanie pomiędzy występami zaciskowymi 8a, 8b i ściankami 32 rowka. Ponieważ oba występy zaciskowe 8a, 8b wystają w kierunku odwrotnym do podstawy 33 rowka, wyjęcie elementu ustalającego 1 poprzecznie do rowka wręgowego 31 jest trudniejsze niż jego włożenie w rowek wręgowy 31. Zwłaszcza jeżeli element ustalający 1 jest wykonany z tworzywa sztucznego, występy zaciskowe 8a, 8b są przy wkładaniu w rowek wręgowy dociśnięte sprężyście w kierunku korpusu 2, co powoduje odpowiednie zwiększenie siły tarcia.

Figura 4 ukazuje umieszczony na pierwszym profilu wręgowym 20 element ustalający 1, zamocowany na szynie nakładkowej 40, również umieszczonej w rowku wręgowym 21. W tym celu oba występy zatrzaskowe 12, 14 zaczepiają o odpowiedni otwór w szynie nakładkowej 40. Pomiędzy elementem ustalającym 1 i szyną nakładkową 40 umieszczony jest ponadto drążek przesuwny 42, który przylega do powierzchni przylegania 9, 10 elementu ustalającego 1. Odpowiednie wzdłużne wybranie 43 w drążku przesuwnym 42 umożliwa przesuw drążka przesuwnego 42 względem elementu ustalającego 1. W ostatecznym położeniu montażowym szyna nakładkowa 40 jest unieruchomiona względem profilu wręgowego 20 za pomocą śruby, przechodzącej przez otwór 41 w szynie nakładkowej 40 i otwór ustalający 15.

Aby drążek przesuwny 42 unieruchomić względem elementu ustalającego 1 do chwili ostatecznego montażu okna, uchwyt 16 w postaci czopu centrującego (fig. 1) wchodzi w odpowiednie wybranie (nie przedstawione na rysunku) w drążku przesuwnym 42 i utrzymuje go początkowo nieprzesuwnie względem elementu ustalającego 1. Po zamontowaniu okna można, na przykład poprzez pierwsze uruchomienie uchwytu okiennego, odłamać uchwyt od elementu ustalającego w określonym miejscu zadanego pękania.

Zależnie od zastosowania element ustalający 1 można najpierw umieścić w rowku wręgowym, a następnie zatrzasnąć względnie zamocować na odpowiedniej części okucia za pomocą występów zatrzaskowych 12, 14. Można również, co jest bardziej korzystne, zamocować najpierw element ustalający na elemencie okucia, a następnie cały ten układ umieścić w rowku wręgowym i tam zamocować wstępnie za pomocą elementu ustalającego.

Figura 5 ukazuje kolejny przykład wykonania elementu ustalającego 50, mającego postać trójkątnego elementu pustego z otworem przelotowym 51, mającym w przykładzie wykonania również kształt trójkątny. Dwa występy zaciskowe 52 w dnie elementu ustalającego 50 wystają po obu stronach na zewnątrz i współpracują ze ściankami rowka wręgowego.

Na figurze 6 element ustalający 50jest umieszczony na narożnym elemencie 60 okucia, zawierającym narożną szynę nakładkową 61 i narożną prowadnicę 62 dla (nie przedstawionego)

185 394 drążka przesuwnego. Element ustalający 50 jest zaciśnięty w utworzonej pomiędzy narożną szyną nakładkową 61 i narożną prowadnicą 62, otwartej z boku, trójkątnej przestrzeni narożnej 63, przy czym występy zaciskowe 52 wystają na boki poza narożną prowadnicę 63, ale nie poza narożną szynę nakładkową 61. Aby element ustalający 50 był zamocowany zaciskowo w narożnej przestrzeni 63, zewnętrzny przekrój elementu ustalającego 50 jest nieco większy niż odpowiedni przekrój otworu narożnej przestrzeni 63. W celu osadzenia element ustalający 50 jest ściskany sprężyście do przekroju narożnej przestrzeni 63 dzięki otworowi przelotowemu 51, co powoduje jego zaciśnięcie. To wstępne zaciśnięcie względnie siła powrotna wystarcza do zaciskowego zamocowania elementu ustalającego 50 w narożnej przestrzeni 63. Korzystnie element ustalający 50 stanowi kształtkę wtryskowąz tworzywa sztucznego, można go jednak również wykonać w postaci odpowiednio zaciskanego elementu na przykład ze stali sprężynowej. Taki element ze stali sprężynowej może na przykład za pomocą sprężystych ramion współpracować z, tworzącymi narożną przestrzeń 63, odcinkami narożnej szyny nakładkowej 61 i narożnej prowadnicy 62.

185 394

Fig. 2

8b 31 3₃ 1S ^Fi9- 3

185 394

Fig. 5

185 394

Fig. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Okucie dla okna lub temu podobnych, z umieszczonym w rowku wręgowym elementem okucia, znamienne tym, że na elemencie (40, 42; 60) okucia znajduje się element ustalający (1; 50) do wstępnego zamocowania na dwóch przeciwległych ściankach (22; 32) rowka wręgowego (21; 31).
2. Okucie według zastrz. 1, znamienne tym, że element ustalający (1; 50) ma na każdym ze swych obu boków, zwróconych w stronę ścianek (22; 32) rowka wręgowego, co najmniej jeden wystający występ (4a, 4b; 5a; 6a, 6b; 7a, 7b; 8a, 8b; 52).
3. Okucie według zastrz. 2, znamienne tym, że co najmniej jeden występ (4a, 4b; 5a; 6a, 6b; 7a, 7b) elementu ustalającego (1; 50) jest sprężysty w kierunku odwrotnym do zwróconej ku niemu ściany (22; 32) rowka.
4. Okucie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że wzdłuż elementu ustalającego (1) rozmieszczonych jest kilka występów (4a, 4b; 5a; 6a, 6b; 7a, 7b), różniących się między sobą wysokością w kierunku głębokości rowka wręgowego (21; 31).
5. Okucie według zastrz. 2, znamienne tym, że co najmniej jeden występ (8a, 8b; 52) jest występem zaciskowym.
6. Okucie według zastrz. 5, znamienne tym, że co najmniej jeden występ zaciskowy (8a, 8b; 52) wystaje w kierunku ścianki (22; 32) rowka mniej niż każdy z pozostałych, umieszczonych pojego stronie na elemencie ustalającym (1; 50), sprężystych występów (4a, 4b; 5a; 6a, 6b; 7a, 7b).
7. Okucie według zastrz. 5 albo 6, znamienne tym, że kilka występów zaciskowych (8a, 8b; 52) jest połączonych w powierzchnię zaciskową.
8. Okucie według zastrz. 1, znamienne tym, że element ustalający (50) jest umieszczony w otwartej z boku narożnej przestrzeni (63) narożnego elementu (60) okucia.
9. Okucie według zastrz. 8, znamienne tym, że element ustalający (50) jest osadzony w otworze narożnej przestrzeni (63), jest wciśnięty sprężyście w ten otwór.
10. Okucie według zastrz. 9, znamienne tym, że element ustalający (50) ma boczny otwór przelotowy (51).
11. Okucie według zastrz. 2, znamienne tym, że co najmniej jeden występ (4a, 4b; 5a; 6a, 6b; 7a, 7b; 8a, 8b; 52) stanowi płytka, wystająca w kierunku zwróconej ku niej ściany (22; 32) rowka i w stronę odwrotną do podstawy (23; 33) rowka.
12. Okucie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że element ustalający (1; 50) ma co najmniej jedną powierzchnię przylegania (9, 10) dla elementu (42) okucia, umieszczonego przesuwnie względem elementu ustalającego (1; 50).
13. Okucie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że element ustalający (1; 50) ma odłamywalny uchwyt (16) dla elementu (42) okucia, umieszczonego przesuwnie względem elementu ustalającego (1; 50).
14. Okucie według zastrz. 1 albo 2. znamienne tym, że element ustalający (1; 50) stanowi kształtka wtryskowa z tworzywa sztucznego.