PL179261B1 - Nowe zw itk i azacykloheksapeptydowe oraz zawierajace je kompozycje przeciwdrobnoustrojowe PL PL PL PL PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 1 Nowe zw ia z k i azacykloheksapeptydowe o wzorze I w którym R1 oznacza H l u b OH, R2 oznacza H, CH3 lu b OH, R3 oznacza CH2CH2NH2, RI oznacza C 9-C21 a l k i l , C9-C21 a l k e n y l , C1-C10 a l k o k s y f e n y l l u b C1-C10 a l k o k s y n a f t y l , RI I oznacza H, C1-C4 a l k i l , C3-C4 a l k e n y l , (CH2 ) 2 - 4OH, (CH2) 2- 4NRI V RV CO(CH2) 1 - 4 NH2 , RI I I oznacza H, C1-C4 a l k i l , C3-C4 a l k e n y l , ( CH2)2- 4 OH, (CH2) 2 - 4 NRI V RV l u b RI I i RI I I tworza razem - ( CH2 ) 4 - , -(CH2) 5 - , -(CH2) 2O(CH2) 2- a l b o -(CH2) 2-NH - ( C H 2 ) 2 - , RI V oznacza H l u b C1-C4 a l k i l , a RV oznacza H l u b C1-C4 a l k i l , o r a z i c h f a r m a c e u t y c z n i e d o p u s zczaln e s o l e 5 Kompozycja pr zeciwd ro b n o u s t r o j o w a , z a w i e r a j a c a f a r m a c e u t y c z n i e dop uszcza lny n o s n i k , znamienna tym, ze jako s u b s t a n c j e czynna zawiera nowy zwiazek azacykloheksapeptydowy o wzorze I w którym R1 oznacza H l u b OH, R2 oznacza H, CH3 l u b OH, R3 oznacza CH2 CH2NH2, RI oznacza C 9-C21 a l k i l , C 9 - C 2 1 a l k e n y l , C1 -C1 0 a l k o k s y f e n y l l u b C1-C10 a l k o k s y n a f t y l , RI I oznacza H, C1-C4 a l k i l , C3-C4 a l k e n y l , (CH2) 2- 4O H, (CH2 )2 -4NRI V RV, CO(CH2 ) 1 - 4 N H 2 , R I I I oznacza H, C1-C4 a l k i l , C3-C4 a l k e n y l , (CH2 ) 2 - 4 OH, (CH2 ) 2-4NRI V RV l ub RI I i RI I I tworza razem -(CH2 ) 4 - , -(CH2 ) 5 - -(CH2) 2O(CH2) 2- a l b o -(CH2 )2-NH-(CH2)2 - , RI V oznacza H l u b C1 - C 4 a l k i l , a RV oznacza H l u b C1 - C4 a l k i l , l u b jego f a r m a c e u t y c z n i e dopuszczalna s ól PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe związki azacykloheksapeptydowe oraz zawierające je kompozy cj e przeciwdrobnoustroj owe.

Związki azacykloheksapeptydowe według wynalazku (seq. ID nr 1-12), charakteryzująsię tym, ze zawierają atom azotu przyłączony do pierścienia cykloheksapeptydowego przy węglu 5 składnika 4-hydroksyomitynowego (poniżej „C-5-om”) i przedstawione są wzorem I:

179 261

II III

R /^{R X}N OH

w którym:

Rj oznacza H lub OH,

R₂ oznacza H, CH₃ lub OH,

R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂,

R¹ oznacza C9-C21 alkil, C9-C21 alkenyl, CrC10 alkoksyfenyl lub C|-C10 alkoksynafityl, R¹¹ oznacza H, CrC₄ alkil, C₃-C₄ alkenyl, (CH^OH, (CH^NR^R⁷, COiCH^NH^ R^UI oznacza H, C_rC₄ alkil, C₃-C₄ alkenyl, (CH₂)₂^OH, (CH^NR^R'⁷ lub

Rⁿ i Rⁿⁱ tworzą razem -(CH^-, -(CH2)5-, -(CH^OCCH^- albo -(CH^-NH-iCH^-, R^IV oznacza H lub CrC₄ alkil, a

R^v oznacza H lub C_rC₄ alkil.

Przedmiotem wynalazku są także sole addycyjne z kwasami powyższych związków.

Korzystne grupy związków stanowią związki, w których:

Rj oznacza OH, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CONH₂, R¹ oznacza 9,11 -dimetylotridecyl, R¹¹ oznacza H, a R^ra oznacza -CH₂CH₂NH₂; albo

Rj oznacza OH, R₂ oznaczali, R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂, R¹ oznacza 9,11 -dimetylotridecyl, Rⁿ oznacza H, a R^UI oznacza -CH₂CH₂NH₂; albo

Rj oznacza OH, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CONH₂, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, a R^u i Rⁿⁱ oznaczają H; albo

Ri oznacza H, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CONH₂, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, a Rⁿ i R¹¹¹ oznaczają H; albo

Rj oznacza H, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CONH₂, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, Rⁿ oznacza H, a Rⁱⁿ oznacza -COCH₂CH₂NH₂; albo

Rj oznacza H, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CONH₂, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, R¹¹ oznacza H, a Rⁿⁱ oznacza -CH₂CH₂NH₂; albo

Ri oznacza H, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂, R¹ oznacza 9,11 -dimetylotridecyl, a ru i _Rin _oznaczają H; albo

Rj oznacza H, R₂ oznacza H, R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, Rⁿ oznacza H, a R¹¹¹ oznacza -CH₂CH₂NH₂.

179 261

Przedmiotem wynalazku jest także kompozycja przeciwdrobnoustroj owa, zawierająca farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, charakteryzująca się tym, że jako substancję czynną zawiera nowy związek azacykloheksapeptydowy o wzorze I:

II III ^R\ /^R

N OH

w którym:

Rj oznacza H lub OH,

R₂ oznacza H, CH₃ lub OH,

R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂,

R¹ oznacza C9-C2l alkil, C9-C21 alkenyl, CrC10 alkoksyfenyl lub CrC10 alkoksynaftyl, R¹¹ oznacza H, CrC₄ alkil, C₃-C₄ alkenyl, (CH^OH, (CH₂)₂^NR^IVR^V, CO(CH2)MNH2, R¹¹¹ oznacza H, CrC₄ alkil, C₃-C₄ alkenyl, (CH^OH, (CH₂)₂.₄NR^1VR^V lub Rⁿ i Rⁿⁱ tworzą razem -(CH^-, -(CH^-, -(CH2)2O(CH2)2- albo -(CH^-NH-iCH^-, R^IV oznacza H lub Ο3-Ο₄ alkil, a R^v oznacza H lub C_rC₄ alkil;

lub jego dopuszczalną farmaceutycznie sól.

Określenia „alkil”, „alkenyl” i „alkoksyl” obejmują podstawniki o łańcuchach prostych i rozgałęzionych.

Związki według wynalazku zazwyczaj wytwarza się w postaci mieszanin form stereoizomerycznych, w których jedna z form przeważa. Specjalista może tak dopasować warunki, aby uzyskać w przewadze pożądany izomer. Związki o korzystnej formie stereoizomerycznej określonej w opisie jako forma „normalna” zostały w przykładach zaznaczone liniami przerywanymi pod płaszczyzną w pozycji „C-5-om”. Określenie „epi” będzie stosowane w odniesieniu do związków, w których grupa „C-5-om” jest ponad płaszczyzną.

Do farmaceutycznie dopuszczalnych soli przydatnych jako sole addycyjne z kwasami należą sole kwasów takich jak kwas chlorowodorowy, bromowodorowy, fosforowy, siarkowy, maleinowy, cytrynowy, octowy, winowy, bursztynowy, szczawiowy, jabłkowy, glutaminowy itp., a także mne kwasy tworzące farmaceutycznie dopuszczalne sole, wymienione w Journal of Pharmaceutical Science, 66, 2 (1977).

Reprezentatywne aza-pochodne według wynalazku (związek I) i sekwencje ID dla tych związków przedstawiono w poniższej tabeli. W związku z tym, że pierścieniowe ugrupowanie

179 261 peptydowe będzie takie samo, niezależnie od podstawników R¹, Rⁿ lub R^m i w związku z tym, że numer identyfikacyjny sekwencji przypisany jest do wariantów pierścieniowych, aminy i sole mają te same numery ID sekwencji.

Aza-związek	Ri	R2	r3	nr ID seq.
1-1	H	H	CH2CONH2	1
1-2	H	H	CH2CN	2
1-3	H	H	CH2CH2NH2	3
1-4	OH	H	ch2conh2	4
1-5	OH	H	ch2cn	5
1-6	OH	H	ch2ch2nh2	6
1-7	OH	CH3	ch2conh2	7
1-8	OH	ch3	ch2cn	8
1-9	OH	CHj	ch2ch2nh2	9
1-10	OH	OH	ch2conh2	10
1-11	OH	OH	ch2cn	11
1-12	OH	OH	ch2ch2nh2	12

Jednym ze związków szczególnie wyróżniającym się w zwalczaniu infekcji grzybicznych jest związek oznaczony jako związek 1-6, w którym Rⁿ oznacza H, R^IU oznacza CH₂CH₂NH₂, a R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl (DMTD), przy czym będzie on konkretnie oznaczany jako związek 1-6-1 (seq. ID nr 6).

(1-6-1) seq. ID nr 6

Powyższe oznaczenie 1-6-1 dotyczy pierwszego związku z układem pierścienia 1-6. W związku z tym, że we wszystkich związkach według wynalazku podstawnikiem przy „C-5-om” jest atom azotu, to mimo iż podstawniki przy tym azocie mogą się zmieniać, wszystkie związki z takimi samymi podstawnikami R_b R₂ i R₃ będą miały sekwencje o ID nr 6.

179 261

Związki są rozpuszczalne w niższych alkoholach i w polarnych rozpuszczalnikach aprotycznych takich jak dimetyloformamid (DMF), dimetylosulfotlenek (DMSO) i pirydyna. Są one nierozpuszczalne w rozpuszczalnikach takich jak eter dietylowy i acetonitryl.

Związki według wynalazku sąprzydatne jako antybiotyki, zwłaszcza jako środki przeciwgrzybicze lub jako środki przeciwpierwotniakowe. Jako środki przeciwgrzybicze są one przydatne w zwalczaniu zarówno grzybów włókienkowych jak i drożdży. Sąone zwłaszcza przydatne do stosowania w zwalczaniu infekcji grzybiczych u ssaków, zwłaszcza powodowanych przez gatunki Candida takie jak C. albicans, C. tropicalis i C. pseudotropicalis, gatunków Cryptococcus takich jak C. neoformans oraz gatunków Aspergillus takich jak A. fumigatus, A. flavus i A. niger. Sąone także przydatne w leczeniu i/lub zapobieganiu zapaleniu płuc powodowanemu przez Pneumocystis carinii, na które są szczególnie podatni pacjenci z upośledzoną odpornością jak to zostanie opisane poniżej.

Związki według wynalazku wytwarzać można z cyklopeptydów o wzorze

(A) (seq. ID nr 1-12) w serii reakcji, w których atom tlenu przy „C-5-om” (która może być również określana jako pozycja hemiaminalna) zostanie ostatecznie zastąpiony przez atom azotu. Materiałami wyjściowymi mogąbyć produkty naturalne lub zmodyfikowane produkty naturalne, jak to zostanie opisane poniżej. Gdy Ri oznacza atom wodoru, a nie grupę hydroksylową aza-związki wytwarzać można w alternatywnym szeregu reakcji. Najpierw opisany zostanie sposób wytwarzania związków, w których Ri oznacza H lub OH.

ID sekwencji materiałów wyjściowych podano w poniższej tabeli:

Aza-związek	Ri	Ra	r3	nr ID seq. materiału wyjściowego
1	2	3	4	5
A-l	H	H	CH2CONH2	13
A-2	H	H	ch2cn	14
A-3	H	H	ch2ch2nh2	15
A-4	OH	H	ch2conh2	16

179 261 cd tabeli

1	2	3	4	5
A-5	OH	H	ch2cn	17
A-6	OH	H	ch2ch2nh2	18
A-7	OH	ch3	ch2conh2	19
A-8	OH	ch3	ch2cn	20
A-9	OH	ch3	ch2ch2nh2	21
A-10	OH	OH	ch2conh2	22
A-ll	OH	OH	ch2cn	23
A-12	OH	OH	ch2ch2nh2	24

Związki A-4 i A-7 zostały zidentyfikowane w literaturze (J. Antibiotics 45, 1855-1860, grudzień 1992) jako pneumokandyna B_o i pneumokandyna A_o, gdy R¹ = DMTD.

Gdy w związku A Rj i R₂ oznaczają dowolną z dopuszczalnych zmiennych, a R₃ oznacza -CH₂CONH₂ (seq. EDnr 13,16,19 i 22), można je bezpośrednio zastosować w pierwszym sposobie. Gdy R₃ oznacza grupę -CH₂CH₂NH₂, to grupę -CH₂CONH₂ można najpierw przekształcić w -CH₂CH₂NH₂ w sposób ujawniony poniżej, po czym wszystkie zmodyfikowane związki (seq. ID 14-15,17-18,20-21,23-24) można zastosować w pierwszym sposobie, albo też związek, w którym R₃ oznacza grupę -CH₂CONH₂ można zastosować do wytwarzania związku z azotem w pozycji hemiaminalnej, a grupę -CH₂CONH₂ w uzyskanym produkcie przekształcić następnie w grupę -CH₂CH₂NH₂.

Po pierwsze w przypadku, gdy R_b R₂ i R₃ w materiale wyjściowym sątakie same jak wprodukcie, wykorzystać można następującą sekwencję reakcji:

2.2 [o] ---------->

Etap B (Β) (Seq„ID nr 25-36^

Pozycja oznaczona * jest określana jako „C-5-om” lub pozycja hemiaminalna.

normalny lub epi (I) (Seq»ID nr 1-12)

179 261

W etapie A wyjściowy materiał, związek A (seq. ID nr 13-24), alkilotiol lub arylotiol i kwas poddaje się reakcji w aprotycznym rozpuszczalniku w warunkach bezwodnych przez czas niezbędny do przereagowania z wytworzeniem związku B (seq. ID nr 25-36), patrz poniższa tabela. Stwierdzono, że w etapie tym przydatny będzie aminoetylotiol.

Aza-związek	R1	Rz	r3	nr ID seq. półproduktu siarkowego
B-l	H	H	ch2conh2	25
B-2	H	H	ch2cn	26
B-3	H	H	ch2ch2nh2	27
B-4	OH	H	ch2conh2	28
B-5	OH	H	ch2cn	29
B-6	OH	H	ch2ch2nh2	30
B-7	OH	CH,	ch2conh2	31
B-8	OH	CH,	ch2cn	32
B-9	OH	CH,	ch2ch2nh2	33
B-10	OH	OH	ch2conh2	34
B-ll	OH	OH	ch2cn	35
B-12	OH	OH	ch2ch2nh2	36

W etapie A do odpowiednich kwasów należą mocne kwasy organiczne i kwasy mineralne. Do przykładowych mocnych kwasów organicznych należy kwas kamforosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy i kwas metanosulfonowy. Do kwasów mineralnych należy kwas solny i kwas bromowodorowy. Korzystnie stosuje się kwas kamforosulfonowy.

Do odpowiednich rozpuszczalników należy DMF, DMSO, l-metylo-2-pirolidynon i heksametylofosfotriamid (HMPA). Korzystnie stosuje się DMF lub DMSO.

Reakcja zazwyczaj przebiega w temperaturze otoczenia przez 1-10 dni.

Przeprowadzając reakcję związek cykloheksapeptydowy, związek tiolowy i kwas miesza się w odpowiednim rozpuszczalniku aż reakcja zajdzie zasadniczo do końca. Mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się następnie wodą i chromatografuje rzutowo na żywicy z odwróceniem faz, stosując jako eluent 10-40% acetonitryl w wodzie (zawierający 0,1% kwasu tnfluorooctowego). Kwas trifluorooctowy może być poniżej określany symbolem „TFA”. Frakcje zawierające pożądany produkt można zatężyć i liofilizować, a liofilizowany materiał oczyszczać metodąpreparatywnej wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC).

Do odpowiednich kolumn do HPLC należą dostępne w handlu kolumny o znakach towarowych lub nazwach handlowych „Zorbax” (DuPont), „DeltaPak” (Waters), Bio-Rad (Bio-Rad) lub „Lichroprep” RP18 (E. Merck). Konkretne kolumny podano w przykładach.

W etapie B związek C (seq. ID nr 25-36) (sulfon) wytwarza się przez utlenianie związku B. Do odpowiednich środków utleniających należy „Oxone” (KHSO₅KHSO₄K₂SO₄ 2:1:1, Aldrich Chemicals), kwas m-chloronadbenzoesowy i kwas nadoctowy. ID sekwencji w związku C jest taka sama jak w związku B, gdyż atomem przyłączonym do węgla hemiaminalnego jest w dalszym ciągu atom siarki. W związku z tym ID sekwencji w sulfonach są następujące:

179 261

Aza-związek	Ri	r2	r3	nr ID seq. sulfonu
C-l	H	H	ch2conh2	25
C-2	H	H	ch2cn	26
C-3	H	H	ch2ch2nh2	27
C-4	OH	H	ch2conh2	28
C-5	OH	H	ch2cn	29
C-6	OH	H	ch2ch2nh2	30
C-7	OH	CH3	ch2conh2	31
C-8	OH	ch3	ch2cn	32
C-9	OH	ch3	ch2ch2nh2	33
C-10	OH	OH	ch2conh2	34
C-l 1	OH	OH	ch2cn	35
C-12	OH	OH	ch2ch2nh2	36

Utlenianie tioeteru (związku B) do sulfonu (związku C) prowadzi się stosując około dwa równoważniki molowe utleniacza. Gdy stosuje się jeden równoważnik molowy utleniacza, produktem jest sulfotlenek, który można przekształcić w sulfon. Sulfotlenki można również stosować jako półprodukty do wytwarzania aza-związku, z tym że sulfon jest korzystniejszy. Stosuje się niewielki nadmiar w stosunku do 2 równoważników molowych środka utleniającego.

Reakcję przeprowadza się w środowisku wodnym, korzystnie w mieszaninie acetonitrylu i wody. Korzystnie składniki stosuje się w przybliżeniu równych ilościach, choć można je mieszać w stosunkach w zakresie od 1:9 do 9:1.

Prowadząc reakcję utleniacz dodaje się do roztworu związku B (seq. ID nr 25-36) w mieszamnie 1:1 acetonitryl/woda i mieszaninę pozostawia się w temperaturze otoczenia na okres czasu niezbędny do zajścia reakcji do końca i uzyskania związku C, zazwyczaj wynoszący od 30 minut do 1 godziny.

Po zakończeniu reakcji związek wydziela się z mieszaniny reakcyjnej na drodze rozcieńczania wodą i chromatografo wania. W etapie oczyszczania dogodnie stosuje się kolumnę do chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (C18). Korzystnym środkiem eluującym jest 30-45% acetonitryl w wodzie (0,1% TFA) z gradientami co 5%. Odpowiednie frakcje liofilizuje się w celu wydzielenia pożądanego półproduktu sulfonowego, związku C (seq. ID nr 25-36). Półprodukt może być nietrwały, tak że wydzielanie powinno się przeprowadzić możliwie jak najszybciej.

Związek C można przekształcić w związek zawierający atom azotu przyłączony bezpośrednio w pozycji „C-5-om”. Jak to przedstawiono na schemacie, w reakcji związku C z azydkiem metalu alkalicznego uzyskuje się azydek w tej pozycji (związek D), podczas gdy w reakcji ze związkiem aminowym (amoniakiem lub aminą) uzyskuje się grupę aminową w pozycji „C-5-om” (związek I). Związek D stanowi ważny półprodukt do wytwarzania większości związków według wynalazku. Jakkolwiek związek D zawiera atom azotu przy „C-5-om”, to ponieważ nie jest on produktem, przypisuje mu się odrębne nr Π) sekwencji. Numery ID sekwencji dla związku D zestawiono w poniższej tabeli.

Γ Aza-związek	R>	r2	r3	nr ID seq. azydku
1	2	3	4	5
D-l	H	Η	ch2conh2	37
D-2	H	H	ch2cn	38
D-3	H	Η	ch2ch2nh2	39

179 261 cd tabeli

1	2	3	4	5
D-4	OH	H	CH2C0NH2	40
D-5	OH	H	ch2cn	41
D-6	OH	H	ch2ch2nh2	42
D-7	OH	ch3	ch2conh2	43
D-8	OH	ch3	ch2cn	44
D-9	OH	ch3	ch2ch2nh2	45
D-10	OH	OH	ch2conh2	46
D-ll	OH	OH	ch2cn	47
D-12	OH	OH	ch2ch2nh2	48

Azydek otrzymać można dodając azydek metalu alkalicznego do roztworu sulfonu (związek C, seq. ID nr 25-36) w rozpuszczalniku aprotycznym i mieszając w temperaturze otoczenia mieszaninę reakcyjnąprzez okres czasu niezbędny do dojścia reakcji do końca, co ustala się na podstawie analizy HPLC. Mieszaninę reakcyjną można następnie rozcieńczyć wodnym roztworem kwasu takiego jak kwas trifluorooctowy, a następnie chromatografować w celu wydzielenia pożądanego azydku (związkuD) z mieszaniny reakcyjnej. W tym celu dogodnie stosuj e się kolumnę do chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (C18) stosując 10-25% acetomtryl w wodzie (0,1% TFA) z gradientami co 5%.

Azydek (związek D) można następnie zredukować do związku zawierającego wolnągrupę aminową, należącego do produktów według wynalazku (związek I, seq. ID nr 1-12).

Redukcję przeprowadzić można przez zmieszanie związku azydkowego (związku D) z Pd/C w rozpuszczalniku takim jak lodowaty kwas octowy i prowadzić uwodornienie pod ciśnieniem wodoru z balonu przez 10-20 godzin. Produkt można następnie wydzielić najpierw usuwając katalizator przez odsączenie, a następnie liofilizując przesącz. Uzyskuje się w ten sposób związek aminowy (seq. ID 1-12), w którym aminę stanowi amina pierwszorzędowa.

Uzyskaną w ten sposób aminę przekształcić można w podstawioną aminę w sposób opisany poniżej.

Związek I, w którym -NRⁿR^IU oznacza grupę -NHCH2CH2NH2 lub ogólnie grupę -NH(CH2)2^NR^lvNR^v wytworzyć można z sulfonu sposobem polegającym na reakcji aminy H2N(CH₂)₂^NR^IVNR^V z sulfonem (związkiem C, seq. ID nr 25-36).

Reakcję przeprowadza się w aprotycznym rozpuszczalniku takim jak rozpuszczalniki wymienione uprzednio, w temperaturze otoczenia. Stosuje się około 10-krotny molowy nadmiar aminy. Reakcję można prowadzić przez 1 do kilku godzin.

Przeprowadzając reakcję odpowiednią aminę dodaje się do roztworu sulfonu w bezwodnym aprotycznym rozpuszczalniku i mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze otoczenia, tak aby uzyskać związek I (seq. ID nr 1-12), w którym podstawnikiem przy „C-5-om” jest -NR^lIRⁱⁿ. Pożądany związek można następnie wydzielić rozcieńczaj ąc mieszaninę wodnym roztworem kwasu trifluorooctowego, a następnie przeprowadzając chromatografię. W tym celu dogodnie stosuje się kolumnę do chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (Cl 8) stosując 10-25% acetonitryl w wodzie (0,1 % TFA) z gradientami co 5%. Odpowiednie frakcje można liofilizować w celu wydzielenia produktu w postaci trifluorooctanu.

Trifluorooctan można przekształcić rozpuszczając sól w wodzie i przepuszczając roztwór przez kolumnę Bio-Rad AG2 X8(C 1 -) polyprep, a następnie wydzielając produkt w postaci chlorowodorku.

Gdy R₁ w związku o wzorze (I) oznacza atom wodoru, związek Γ (seq. ID nr 1-3,12), atom azotu można wprowadzić bezpośrednio w pozycję hemiaminalną w reakcji prowadzącej do azy

179 261 dku, który następnie redukuje się do aminy, którą ewentualnie można alkilować lub acylować w celu uzyskania produktu finalnego. Reakcję przedstawiono na poniższym schemacie.

Jakkolwiek R] oznacza atom wodoru w pewnych naturalnych produktach cykloheksapeptydowych, to częściej Ri oznacza grupę hydroksylową. W związku z tym w przypadku szeregu związków związek A' przedstawiony na schemacie wytwarza się w pierwszym etapie z odpowiedniego związku, w którym Ri oznacza grupę OH.

Zredukowany związek wytworzyć można mieszając odpowiedni związek hydroksylowy w mieszaninie LiC10₄-eter dietylowy w temperaturze otoczenia, dodając kwas trifluorooctowy, a następnie trietylosilan i szybko mieszając uzyskaną mieszaninę reakcyjnąprzez 4-10 godzin lub do momentu, gdy metodą analitycznej HPLC nie można już będzie wykryć wyjściowego związku hydroksylowego. Mieszaninę reakcyjną wylewa się następnie do wody destylowanej uzyskując zredukowany produkt jako wytrącony osad, który wydziela się następnie znanymi sposobami. Uzyskany w ten sposób zredukowany produkt można zastosować po oczyszczeniu bez dalszego oczyszczania do wytwarzania azydku.

Produkty, w których Rj oznacza H, wytworzyć można dodając zmodyfikowany cykloheksapeptyd do przygotowanego roztworu HN₃. HN₃ wytworzyć można z azydku sodowego i kwasu trifluorooctowego. Reakcję prowadzi się w temperaturze pokojowej do uzyskania azydku, który można wydzielić znanymi sposobami i oczyszczać metodą HPLC.

Oczyszczony związek azydkowy można zredukować do związku ammowego przez uwodornienie wobec palladu na węglu w sposób podobny do opisanego powyżej

Aminy wytworzone w sposób opisany powyżej i zawierające pierwszorzędowągrupę aminową -NH₂ można następnie alkilować w znany sposób w celu uzyskania podstawionej grupy aminowej. W skrócie alkilowanie przeprowadzić można w reakcji odpowiednio podstawionego halogenku alkilu z aminą (związek I, NRⁿNRⁿⁱ = NH₂; ID sekwencji nr 1-12) w aprotycznym

179 261 rozpuszczalniku w obecności zasady, uzyskując monopodstawioną aminę (związek I, NRⁿNRⁿⁱ = NHR¹¹, gdzie Rⁿ oznacza grupę C_rC₄ alkilową, C₃-C₄ alkeny Iową, (CH₂)₂.₄OH lub (CH^^NR^RT Związek ten można wydzielić z mieszaniny reakcyjnej znanymi sposobami

Aminy wytworzone w sposób opisany powyżej i zawierające pierwszorzędową grupę aminową -NH₂ można acylować w znany sposób uzyskując acylowaną grupę aminową. Za grupę acylową uważa się grupę CO(CH2)_MNH₂. W związku z tym, że jest to pierwszorzędową grupa aminowa, to aminę w acylującym kwasie chroni się np. grupą benzyloksykarbonylową przed przeprowadzeniem acylowania. Korzystnie stosuje się aktywowany ester taki jak ester pentafluorofenylowy. Acylowanie przeprowadzić można w aprotycznym rozpuszczalniku w obecności zasady takiej jak diizopropyloetyloamina w temperaturze otoczenia, przez okres od jednej do kilku godzin, uzyskując produkt acylowania. Produkt wydzielić można rozcieńczając mieszaninę reakcyjną metanolem i przeprowadzając oczyszczanie metodą HPLC. Grupę chroniącą usunąć można na drodze zwykłej hydrogenolizy (związek I, NR^uNR^m=-NHCO(CH2)_MNH₂).

Związki aminowe, w których grupa aminowa w pozycji hemiaminalnej jest całkowicie podstawiona, czyli takie, w których

ani Rⁿ ani R^m nie oznaczają atomów wodom, korzystnie wytwarza się w reakcji sulfonu (związku B, seq. ID nr 25-36) z odpowiednio podstawioną aminą RⁿNRⁿⁱNH. Reakcję przeprowadzić można dodając aminę do mieszanego roztworu sulfonu i prowadząc proces aż do zajścia reakcji. Produkt wydzielić można przez oczyszczanie metodąpreparatywnej HPLC i liofilizowanie odpowiednich składników.

Wynalazek obejmuje swym zakresem również sole addycyjne z kwasami. Związek w wyniku -wydzielania uzyskuje się w postaci soli addycyjnej z kwasem. Jest to zazwyczaj trifluorooctan. Uzyskaną w ten sposób sól można rozpuścić w wodzie i przepuścić przez kolumnę z amonitem zawierającym pożądany anion. Eluat zawierający pożądaną sól można zatężyć wydzielając sól jako stały produkt.

- Związki według wynalazku wykazuj ąaktywność w stosunku do wielu grzybów, zwłaszcza w odniesieniu do gatunków Candida. Właściwości przeciwgrzybicze można zilustrować oznaczając minimalne stężenie grzybobójcze (MFC) w odniesieniu do pewnych drobnoustrojów Candida w teście rozcieńczania mikrobulionu prowadzonym w ośrodku YNBD, to jest ośrodku drożdżowym z zasadą azotową (Difco) z 1% dekstrozy.

Przeprowadzając test związki rozpuszcza się w 100% dimetylosulfotlenku (DMSO) do uzyskania stężenia wyjściowego 5 mg/ml. Po rozpuszczeniu roztwór bazowy leku doprowadza się do stężenia 512 pg/ml przez rozcieńczanie wodą, tak że ostateczne stężenie DMSO wynosi około 10%. Roztwór dozuje się następnie za pomocą wielokanałowego aparatu do pipetowania do pierwszej kolumny płytki o 96 zagłębieniach (przy czym każde zagłębienie zawiera 0,075 ml YNBD), tak aby stężenie leku wynosiło 256 pg/ml. Związki w pierwszej kolumnie rozcieńcza się dwukrotnie w poszczególnych rzędach, tak że ostateczne stężenie leku wynosi od256do0,12pg/ml.

Czterogodzinne hodowle w bulionie badanych organizmów nastawiono z wykorzystaniem spektrofotometru przy 600 nm tak, aby odpowiadały 0,5 wzorca McFarlanda. Zawiesinę rozcieńczono za pomocą YNBD w stosunku 1:100 uzyskując stężenie komórek 1-5 χ 10⁴ jednostek tworzących kolonie (CFU)/ml. Porcjami zawiesiny (0,075 ml) zaszczepiono każde zagłębienie w płytce do mikromiareczkowań uzyskując ostateczne stężenie inokulum 5-25 χ 10³ CFU/ml oraz

179 261 ostateczne stężenie leku w zakresie od 128 do 0,06 pg/ml. Każdy test obejmował jeden rząd zagłębień kontrolnych bez leku oraz jeden rząd zagłębień kontrolnych bez komórek.

Po inkubowaniu przez 24 godziny przeprowadzono łagodne wytrząsanie płytek do mikromiareczkowań na wytrząsarce w celu ponownego zdyspergowania komórek. Aparat do inokulacji MIC-2000 wykorzystano do przenoszenia 1,5 pl próbki z każdego zagłębienia na płytce do mikromiareczkowań z 96 zagłębieniami na pojedyncząpłytkę dla inokulum zawierającąagar dekstrozowy Sabouraud (SDA). Inokulowane płytki SDA inkubowano przez 24 godziny w 35°C. Uzyskano następujące wyniki:

	Związek	Organizm
C. albicans	C. parapsilosis	C. tropicalis
Rl	Rz	r3	Rn	Rm	MY 1055	MY 1028	MY 1750	MY 1010	MY 1012
1)	H	H	-ch2ch2nh2	H	CH2CH2NH2	0,250	0,125	0,125	0,125	0,125
2)	H	H	-ch2ch2nh2	H	H	0,125	<0,060	0,125	<0,060	0,060
3)	OH	H	-ch2ch2nh2	H	CH2CH2NH2	<0,060	0,125	<0,060	<0,060	< 0,060

*R=DMTD + - jako sól addycyjna z kwasem

Związki wykazują również in vivo w odniesieniu do grzybów skuteczność, którą można wykazać w odniesieniu do tych związków w testach in vitro.

Organizmy z prowadzonej przez noc hodowli w SDA Candida albicans MY 1055 zawieszono w sterylnym roztworze soli, po czym stężenie komórek oznaczano przez zliczanie w hemacytometrze i nastawiono tak, aby wynosiło 3,75 χ 10⁵ komórek/ml. Następnie 0,2 ml takiej zawiesiny podano dożylnie do żyły ogonowej myszy, tak że ostateczne inokulum wynosił 7,5 χ 10⁴ komórek/mysz.

Test przeprowadzono podając wodne roztwory związku I w różnych stężeniach dootrzewnowo, dwa razy dziennie przez 4 kolejne dni samicom myszy DBA/2 o wadze 18-20 g, zainfekowanym uprzednio Candida albicans w sposób opisany powyżej. Jako próbę kontro Inąpodawano dootrzewnowo myszom zarażonym Candida albicans wodę destylowaną. Po 7 dniach myszy uśmiercono gazowym ditlenkiem węgla, po czym sparowane nerki usunięto w warunkach aseptycznych i umieszczono w sterylnych torebkach polietylenowych zawierających 5 ml sterylnego roztworu soli. Nerki zhomogenizowano w torebkach, kolejno rozcieńczono sterylnym roztworem soli i próbki rozprowadzono na powierzchni płytek SDA. Płytki inkubowano w 35°C przez 48 godzin, po czym kolonie drożdży zliczono w celu określenia jednostek tworzących kolonie (CFU) na gram nerki. Związki (1), (2), (3) i (4) powodujązmniejszenie o> 99% odzyskiwalnych CFU Candida przy dawkach dootrzewnowych 0,09 i 0,375 mg/kg podawanych 2 razy dziennie przez 4 kolejne dni.

Związki według wynalazku są również przydatne w hamowaniu lub łagodzeniu infekcji Pneumocystis carini u pacjentów z upośledzoną odpornością. Skuteczność związków według wynalazku w celach terapeutycznych i przeciwinfekcyjnych można wykazać w badaniach na szczurach z upośledzona odpornością.

W reprezentatywnych testach zbadano skuteczność związku 1-6-1 (R! = OH; R₂ = H; R₃ = CH₂CH₂NH₂; R¹ = DMTD; R¹¹ = H; Rⁿⁱ = CH₂CH₂NH2). Szczurom Sprague-Dawley (o wadze około 250 g) obniżono odporność podając deksazon w wodzie do picia (2,0 mg/litr) i utrzymując je na diecie niskobiałkowej przez 7 tygodni, tak aby zainicjować rozwój zapalenia płuc pneumocystis pneumonia z utajonej infekcji. Przed podaniem leku dwa szczury uśmiercono, aby potwierdzić obecność zapalenia płuc powodowanego przez Pneumocystis carinii (PCP); stwierdzono infekcję u obydwu szczurów. 5 szczurom (o wadze około 150 g) wstrzykiwano podskórnie dwa razy dziennie przez 4 kolejne dni związek 1-6-1 w 0,25 ml nośnika (wody destylowanej). W celach kontrolnych wstrzykiwano sam nośnik. Wszystkim zwierzętom w dalszym ciągu

179 261 podawano deksazon w wodzie do picia oraz pokarm niskobiałkowy przez cały czas podawania leku. Po zakończeniu podawania leku wszystkie zwierzęta uśmiercono, płuca wycięto i wypreparowano, po czym postęp choroby oznaczono na podstawie analizy mikroskopowej zabarwionych preparatów histologicznych. Wyniki tego testu wykazały, że związek 1-6-1 zmniej szył ilość cyst P. carinii u 5 szczurów o co najmniej 90% przy dawce 0,075 mg/kg, przy czym wszystkie szczury po zakończeniu podawania leku były żywe.

Wyjątkowe właściwości mogąbyć najpełniej wykorzystane, gdy związki przyrządzi się w postaci kompozycji farmaceutycznych z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, zgodnie ze znanymi farmaceutycznymi technikami komponowania leków.

Nowe kompozycje zawierajązwiązek aktywny w ilości co najmniej przeciwgrzybiczo lub przeciwpneumocystozowo terapeutycznej. Zazwyczaj kompozycja zawiera co najmniej 1% związku I. Kompozycje w postaci koncentratów stosowane do rozcieńczania przed użyciem mogą zawierać 90% wag. lub więcej związku. Kompozycje obejmują środki do podawania doustnego, miejscowego, pozajelitowego (w tym dootrzewnowego, podskórnego, domięśniowego i dożylnego), donosowego lub w postaci czopków, albo do wdychania. Kompozycje można wstępnie przygotowywać przez dokładne zmieszanie związku I ze składnikami odpowiednimi dla pożądanego ośrodka.

Kompozycje przeznaczone do podawania doustnego mogą być w postaci kompozycji ciekłych lub stałych. W przypadku preparatów ciekłych środek terapeutyczny można łączyć z ciekłymi nośnikami takimi jak woda, glikole, oleje, alkohole itp, a w przypadku preparatów stałych takich jak kapsułki i tabletki, ze stałymi nośnikami takimi jak skrobie, cukry, kaolin, etyloceluloza, węglan wapniowy i sodowy, fosforan wapniowy, kaolin, talk i laktoza, zazwyczaj ze środkiem smarującym takim jak stearynian wapniowy, a także ze środkami wiążącymi, ułatwiającymi rozpad itp. Z uwagi na łatwość podawania tabletki i kapsułki stanowią najdogodniejszą postać dawki doustnej. Szczególnie dogodne jest przyrządzanie kompozycji w postaci dawek jednostkowych (określonych poniżej) dla ułatwienia podawania i zapewnienia stałości dawki. Kompozycje w postaci dawek jednostkowych stanowiąjeden z aspektów wynalazku.

Przyrządzać można kompozycje do iniekcji, przy czym mogąbyć one w postaci zawiesin, roztworów lub emulsji w olejowych lub wodnych nośnikach takich jak 0,85% chlorek sodowy lub 5% dekstroza w wodzie, oraz mogą zawierać środki pomocnicze takie jak środki zawieszające, stabilizujące i/lub dyspergujące. Dla zapewnienia izotoniczności dodawać można środki buforujące, a także dodatki takie jak sól lub glukoza. Związek rozpuszczać można również w mieszaninie alkohol/glikol propylenowy lub w glikolu polietylenowym do wlewu kroplowego dożylnego. Kompozycje te mogą również występować w postaci dawek jednostkowych w ampułkach lub w pojemnikach wielodawkowych, korzystnie z dodanym środkiem konserwującym. Składniki aktywne mogąbyć również w postaci proszku do rekonstrukcji odpowiednim nośnikiem przed podawaniem.

Określenie „postać dawki jednostkowej” użyte w opisie i w zastrzeżeniach odnosi się do fizycznie odrębnych jednostek, przy czym każda jednostka zawiera ustaloną ilość składnika aktywnego, wyliczoną tak, aby zapewniała pożądane działanie terapeutyczne, w połączeniu z farmaceutycznym nośnikiem. Do przykładowych postaci dawek jednostkowych należą tabletki, kapsułki, pigułki, pakiety proszków, opłatki, odmierzone ilości w ampułkach lub w pojemnikach wielodawkowych itp. Dawka jednostkowa według wynalazku będzie zazwyczaj zawierać 100-200 mg jednego ze związków.

Przy przeciwgrzybiczym stosowaniu związku wykorzystać można dowolny sposób podawania. Przy leczeniu infekcji grzybiczych zazwyczaj stosuje się podawanie doustne lub dożylne.

Gdy związek ma być stosowany do zwalczania infekcji pneumocystozowych, pożądane jest bezpośrednie jego działanie na płuca i oskrzela. W takim przypadku korzystne są metody inhalacyjne. W celu podawania przez inhalację związki według wynalazku dogodnie stosuje się w postaci aerozoli rozpylanych z ciśnieniowych opakowań lub rozpylaczy. Korzystny układ dozowania przy inhalacji stanowi urządzenie wytwarzające odmierzoną ilość aerozolu do inhalacji (MDI), które może zawierać zawiesinę lub roztwór związku I w odpowiednim propelencie takim jak związki fluorowęglowe lub węglowodory.

Jakkolwiek związki według wynalazku można podawać w postaci tabletek, kapsułek, kompozycji do stosowania miejscowego, proszków do wdychania, czopków itp., to rozpuszczalność związków według wynalazku w wodzie i w ośrodkach wodnych powoduje, że można je łatwo przystosować do stosowania w preparatach do iniekcji oraz w ciekłych kompozycjach przydatnych do wykorzystania w aerozolach.

Pomzsze przykłady ilustrują wynalazek nie ograniczając jego istoty.

W przykładach I - ΙΠ zilustrowano wytwarzanie produktów pierwszym opisanym sposobem, z przejściem przez sulfon. Sposób taki można wykorzystać do wytwarzania dowolnego związku, z tym, że musi on być stosowany, jeśli pragnie się uzyskać zadowalającą wydajność związku, w którym Rj oznacza grupę OH.

Przykład IV i następne ilustrują wytwarzanie produktów przez bezpośrednie podstawienie tlenu azotem w pozycji hemiaminalnej „5-om”. Jest to sposób korzystny w przypadku związków, w których R_t oznacza atom wodoru oraz Rⁿ i Rⁱⁿ oznaczają atomy wodoru.

W przykładzie ΙΠ zilustrowano zastosowanie jako materiału wyjściowego związku, w którym R₃, który w produkcie naturalnym stanowi grupa CH₂CONH₂, został już zredukowany do grupy CH₂CH₂NH₂. Również w przypadku związków, w których R₃ oznacza grupę -CH₂CN wykorzystać można już częściowo zmodyfikowany związek.

Przykłady VIII i IX ilustrują zamianę hemiaminalnego atomu tlenu na atom azotu, a następnie przekształcanie grupy CH₂CN lub CH₂CH₂NH₂.

Przykład I.

Część A. Wytwarzanie półproduktu, l-[4-hydroksy-5-(epi)-amrnoetylotio-N²-(10,12-dimetylo-l-oksotetradecylo)ornityno]-5-(3-hydroksyglutamino)-6-(3-hydroksyprolino)echinokandyny B (seq. ID nr 28)

Roztwór 500 mg (0,47 mmola) pneumokandyny B_o (seq. ID nr 16), 5,34 g (47 mmoli) chloro wodorku 2-aminoetanotiolu i 109 mg (0,47 mmola) kwasu (lS)-(+)-10-kamforosulfonowego w 40 ml bezwodnego DMF mieszano w 25°C przez 6 dni. Mieszaninę reakcyjnąrozcieńczono 40

179 261 ml wody i chromatografowano rzutowo w kolumnie „Lichroprep” RP18 (40-63 pm, 15,0 g) wypełnionej 10% acetonitrylem w wodzie. Kolumnę eluowano 10-40% acetonitrylem w wodzie zbierając 2 frakcje po 120 ml dla każdych 10% gradientu. Z 2 frakcji dla 40% acetonitrylu w wodzie uzyskano 185 mg materiału, który oczyszczano metodą HPLC, „Zorbax” C8 (21,2 x 250 mm) z eluowaniem 40-45% acetonitrylem w wodzie (0,1% TFA), otrzymując 128 mg trifluorooctanu l-[4-hydroksy-5-(epi)-aminoetylootio-N²-(10,12-dimetylo-l-oksotetradecylo)-omityno]-5-(3-hydroksyglutamino)-6-(3-hydroksyprolino)-echinokandyny w postaci białej, bezpostaciowej substancji stałej.

¹HNMR(400MHz, CD₃OD)61,34 (d, >6,3 Hz, 3H), 2,89 (m, 2H), 4,72 (d, J=4,9 Hz, 1H) FAB-MS (Li), m/e 1131 (MH+Li)⁺

Część B. Wytwarzanie półproduktu sulfonowego (seq. ID 28)

Do mieszanego roztworu tiozwiązku (444 mg, 0,358 mmola) otrzymanego w części A w 15 ml mieszaniny 1:1 acetonitryl/woda dodano „Oxone” (324 mg odpowiadające 1,06 mmola wodoronadsiarczanu potasowego). Po około 45 minutach roztwór rozcieńczono równą objętością wody i szybko chromatografowano stosując kolumnę do chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (Cl 8), z eluowaniem 35-43% acetonitrylem w wodzie (0,1% TFA) z 2% stopniowym gradientem. Frakcje zawierające produkt liofilizowano otrzymując 357 mg (86% wydajności) epi-sulfonu.

'H NMR (400 MHz, CD₃OD)83,48 (m, 2H), 3,55 (m, 1H), 3,71 (m, 1H), 3,91 (dd, 1H), 4,00 (m, 1H), 5,17 (dd, 1H), 6,76 (d, 2H), 7,16 (d, 2H)

Część C. Wytwarzanie produktu o wzorze (1); związku 1-4 (seq. ID nr 4)

Do mieszanego roztworu 1,2 g (0,945 mmola) episulfonu (otrzymanego w sposób opisany w części B) w 20 ml bezwodnego DMF dodano etylenodiaminę (568 mg, 9,45 mmola). Po 1 godzinie analiza HPLC (RP-C18, 40% CH₃CN/H₂O (0,1% TFA)) mieszaniny reakcyjnej wykazała całkowitą konwersję do dwóch polarnych produktów w stosunku 37:63. Przeprowadzając kolumnową chromatografię rzutową z odwróceniem faz (Cl 8) z eluowaniem 10-40% acetonitrylem w wodzie (0,1% TFA) z 5% stopniowym gradientem, a następnie liofilizowanie odpowiednich frakcji otrzymano 200 mg (21% wydajności) produktu normalnego w postaci bis-trifluorooctanu.

^!HNMR (400 MHz, CD₃OD)Ó 1,14 (d, >6,2 Hz, 3H), 2,72 (dd, >15,4 i 3,8 Hz, 1H), 4,10 (m, H), 5,04 (dd, >8,7 i 3,2 Hz, IH), 5,09 (dd, >8,5 i 4,2 Hz, 1H), 5,18 (br s, 1H), 6,74 (d, >8,6 Hz, 2H), 7,12 (d, >8,6 Hz, 2H), 7,47 (d, >8,6 Hz, 1H), 7,71 (d, >10,0 Hz, 1H), 8,11 (d, >8,7 Hz, 1H), 8,71 (d, >8,7 Hz, 1H)

FAB-MS (Li), m/z 1113,5 (MLi)⁺

Otrzymany powyżej bis-trifluorooctan rozpuszczono w wodzie i roztwór przepuszczono przez kolumnę Bio-Rad AG2-X8 (C1‘) polyprep, przemywając ją dodatkową ilością wody. Eluat zawierający produkt liofilizowano otrzymując powyższy związek w postaci bis-chlorowodorku.

W wyniku liofilizowania frakcji zawierających główny produkt otrzymano epi-produkt. ‘H NMR (400 MHz, CD₃OD) δ 3,02 (m, 1H), 3,14 (m, 3H), 4,16 (m, 1H), 5,10 (dd, 1H), 6,76 (d, 2H), 7,14 (d, 2H)

FAB-MS (Li), m/z 1113,9 (MLi)+

179 261

Część A. Wytwarzanie półproduktu sulfonowego (seq. ID nr 30)

Związek wyj ściowy, związek A-6, R¹=DMID (seq. ID nr 18) otrzymano w sposób podany w części zatytułowanej: wytwarzanie materiałów wyjściowych.

Związek A-6 przekształcono następnie w epi-tio związek B-6 (seq. ID nr 30) w sposób podobny do opisanego w części A przykładu I.

Do mieszanego roztworu 285 mg (0,241 mmola) związku B-6 w 14 ml mieszaniny 1:1 acetonitryl/woda dodano „Oxone” (162 mg odpowiadające 0,530 mg wodoronadsiarczanu potasowego). Po 45 minutach roztwór rozcieńczono równą objętością wody i chromatografowano. Po kolumnowej chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (Cl8) z eluowaniem 30-45% acetonitrylem w wodzie (0,1% kwasu trifluorooctowego) z 5% stopniowym gradientem frakcje zawierające produkt liofilizowano otrzymując 212 mg epi-sulfonu (związku C-6, seq. ID nr 30); wydajność = 84%.

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD) δ3,08 (Μ, 2H), 3,46 (t, >6,6 Hz, 2H), 3,68 (m), 5,05 (M), 6,77 (d, >8,5 Hz, 2H), 7,15 (d, >8,5 Hz, 2H)

FAB-MS (Li), m/z 1039,9

Część B. Wytwarzanie produktu o wzorze (2) (związku 1-6; Rⁿ = H, R^m = 2-aminoetyl); seq. ID nr 6

Do mieszanego roztworu związku C-6 (otrzymanego w sposób opisany w części A, 418 mg, 0,305 mmola) w 10 ml bezwodnego Ν,Ν-dimetyloformamidu dodano etylenodiaminę (183 mg, 3,05 mmola). Po 1 godzinie analizaHPLC (RP-C18,35% CH₃CN/H₂O (0,1% CF₃COOH)) mieszaniny reakcyjnej wykazała całkowitą konwersję do dwóch polarnych produktów w stosunku 36:64. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodnym roztworem kwasu trifluorooctowego (190 ml wody, 0,4 ml CF₃COOH) i chromatografowano. W wyniku kolumnowej chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (Cl 8) z eluowaniem 10-25% acetonitrylem w wodzie (0,1% kwasu trifluorooctowego) z 5% stopniowym gradientem, a następnie liofilizowania odpowiednich frakcji otrzymano 111 mg produktu w postaci tris-trifluorooctanu. Wydajność = 25%.

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD)Ó 1,17 (d, >6,2 Hz), 2,44 (dd, >7,0 i 13,2 Hz, 1H), 2,7-3,0 (m, 4H), 3,06 (t, >7,0 Hz, 2H), 3,82 (m, 3H), 3,97 (dd,>1U i 3,2 Hz, 1H), 4,03 (m, 2H), 4,70 (d, >2,3 Hz, 1H), 5,00 (d, >3,3 Hz, 1H), 6,75 Hz (d, >8,6 Hz, 2H), 7,11 (d, >8,6 Hz, 2H)

FAB-MS (Li), m/z 1099,9 (MLi)⁺, 1033,9

179 261

Powyższy tris-trifluorooctan rozpuszczono w wodzie i roztwór przepuszczono przez kolumnę Bio-Rad AG2-X8 (Cl·) polyprep, przemywając ją dodatkową ilością wody. Eluat zawierający produkt liofilizowano uzyskując 93 mg powyższego związku wpostacitris-chlorowodorku.

Przykład UL

Część A. Wytwarzanie azydku (seq. ID nr 40)

Do mieszanego roztworu 297 mg (0,257 mmola) epi-sulfonu (przykład I, część B) w 10 ml bezwodnego dimetyloformamidu dodano azydek sodowy (126 mg, 257 mmoli). Po 1 godzinie analiza HPLC (RP-C18,40% CH₃CN/H₂O (0,1% CF₃COOH)) mieszaniny reakcyjnej wykazała całkowitą konwersję do jednego, zasadniczo mniej polarnego produktu. W wyniku kolumnowej chromatografii rzutowej z odwróceniem faz (Cl8) z eluowaniem 30-65% acetonitrylem w wodzie z 5% stopniowym gradientem, a następnie liofilizowania frakcji zawierających produkt otrzymano surowy azydek. W wyniku preparatywnej HPLC (C18, 40-45% CH₃CN/H₂O (0,1% CF₃COOH) z jednym 5% gradientem) uzyskano związek azydkowy, związek D-4 (seq. ID nr 40).

^JHNMR (400 MHz, CD₃OD)51,14 (d, J=6,l Hz, 3H), 2,50 (dd, >15,6 i 9,9 Hz, 1H), 2,84 (dd, >15,6 i 3,3 Hz, 1H), 3,95 (dd, >11,2 i 3,1 Hz, 1H), 4,05 (m, 2H), 4,56 (m, 3H), 4,98 (dd, >8,5 i 3,5 Hz, 1H), 5,10 (dd, >8,3 i 4,2 Hz, 1H), 5,26 (dd, >8,5 i 2,2 Hz, 1H), 6,74 (d, >8,6 Hz, 2H),7,12(d,J=8,6Hz,2H),7,44(d,J=8,3Hz, 1H), 7,76 (d, >9,9 Hz, 1H), 8,26 (d, >8,1 Hz, 1H), 8,83 (d, >8,7 Hz, 1H), 9,00 (d, >8,5 Hz, 1H)

FAB-MS (Li), m/z 1096,9 (MH+Li)⁺

IR (zawiesina w Nujolu, cm’¹) 2110.

Część B. Wytwarzanie aminy (seq. ID nr 4)

Mieszaninę związku azydkowego D-4 otrzymanego w części A (137 mg, 0,126 mmola) i 10% Pd/C (13 7 mg) w lodowatym kwasie octowym (10 ml) uwodorniano pod ciśnieniem wodoru z balonu przez 14 godzin. Katalizator odsączono, a przesącz liofilizowano uzyskując surową aminę. W wyniku oczyszczania metodąpreparatywnej HPLC (C18,35-41% CH₃CN/H₂O (0,1% CF₃COOH) z 3% stopniowym gradientem), a następnie liofilizowania odpowiednich frakcji otrzymano, aza-związek, związek I-1, Rⁿ, R^m = H (seq. ID nr 1) w postaci trifluorooctanu. Wydajność = 48%.

179 261 'H NMR (400 MHz, CD₃OD)51,13 (d, J=6,1 Hz, 3H), 2,49 (dd, >15,6 i 9,8 Hz, 1H), 2,81 (dd, >15,6 i 3,4 Hz, 1H), 3,97 (dd, >11,1 i 3,1 Hz, 1H), 4,03 (m, 1H), 4,11 (m, 1H), 4,47 (dd, >11,7 i 5,5 Hz, 1H), 4,57 (m, 2H), 5,00 (m, 1H), 5,10 (m, 1H), 5,14 (d, >2,2 Hz, 1H), 6,74 (d? >8,6 Hz, 2H), 7,12 (d, >8,6 Hz, 2H), 7,42 (d, >8,3 Hz, 1H), 8,89 (d, >8,8 Hz, 1H)

FAB-MS (Li), m/z 1071,0 (MLi)⁺

Trifluorooctan rozpuszczono w wodzie i roztwór przepuszczono przez kolumnę Bio-Rad AG2-X8(C1’) polyprep, przemywając jądodatkową ilością wody. Eluat zawierający produkt liofilizowano uzyskując 66 mg związku 1-4, Rⁿ, R^m=H (seq. ID nr 1) w postaci chlorowodorku.

W poniższych doświadczeniach rozpuszczalnik A = 95% wody/5% acetonitrylu/0,1% kwasu trifluorooctowego, a rozpuszczalnik B = 95% acetonitryłu/5% wody/0,1% kwasu trifluorooctowego. Jeśli użyte zostanie określenie „pod zmniejszonym ciśnieniem” lub „w wyparce rotacyjnej”, oznacza to, że rozpuszczalnik usuwano w wyparce rotacyjnej.

Przykład IV.

A. Wytwarzanie półproduktu azydkowego, związku D-l (Seq. ED nr 37)

Pneumokandynę B_o (związek A-4, seq. ID nr 16) (5,00 g, 4,69 mmola) rozpuszczono w 2M LiClO₄/eterem dietylowym w temperaturze pokojowej. Do mieszanego roztworu dodano kwas trifluorooctowy (2,50 ml), a następnie trietylosilan (5,00 ml). Heterofazową mieszaninę reakcyjną mieszano z dużą szybkością przez 6 godzin, po czym metodą analitycznej HPLC (Cl 8 „Zorbax”, 45% rozpuszczalnika A/55% rozpuszczalnika B/0,1% TFA, 1,5 ml/minutę) wykryto nieznaczną ilość lub nie wykryto wcale pneumokandyny B_o. Mieszaninę wylano do 200 ml wody destylowanej, przesączono i wysuszono na powietrzu. Wilgotną substancję stałą wymieszano z eterem dietylowym, przesączono i wysuszono na powietrzu otrzymując 5,6 g surowej monozredukowanej pseudokandyny B_o (związku A-l; seq. ID nr 13).

Surowy produkt z powyższej reakcji dodano jako substancję stałą do przygotowanego roztworu HN₃, otrzymanego przez rozpuszczenie NaN₃ (3,06 g, 47,0 mmola) w 100 ml kwasu trifluorooctowego z chłodzeniem. Po mieszaniu w temperaturze pokojowej przez 30 minut mieszaninę reakcyjną wylano do 350 ml wody destylowanej i mieszano przez 15 minut. Wytrącony osad odsączono, rozpuszczono w metanolu i rozpuszczalnik usunięto pod zumiej szonym ciśnieniem. Resztkę wody usunięto przez azeotropowanie ze 100% etanolem. Uzyskaną substancj ę stałą wysuszono pod wysokąpróżniąw celu usunięcia składników lotnych. Mieszam

179 261 nę oczyszczano w dwóch równych porcjach metodąpreparatywnej HPLC (C18 „Deltapak”, 60 ml/minutę, frakcje po 48 ml) stosując stopniowe eluowanie gradientowe od 70% A/30% B do 50% A/50% B. Odpowiednie frakcje (wybrane na podstawie monitorowania UV przy λ = 220 i 277 nm) połączono. Zanieczyszczone frakcje połączono i poddano ponownej obróbce w sposób podobny do opisanego powyżej. Łącznie uzyskano w ten sposób 1,78 g (35% wydajności) azydo-D-1 (seq. ID nr 37).

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD) δ 7,02 (d, 2H), 6,69 (d, 2H), 5,30 (d, 1H), 5,11 (d, 1H), 4,98 (d, 1H),2,74 (dd, 1H), 1,13 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1081 (MH+Li)⁺

B. Wytwarzanie aminy o wzorze (4), związku 1-1, Rⁿ, R^m = H (seq. ID nr 1)

Oczyszczony azydkowy związek D-l otrzymany powyżej (1,50 g) rozpuszczono w 40 ml metanolu. Dodano 33% wodny roztwór kwasu octowego (15 ml), a następnie 0,20 g 10% Pd/C i reaktor przedmuchano azotem. Atmosferę w reaktorze zastąpiono wodorem i mieszaninę szybko mieszano w atmosferze wodoru przez 3 godziny. Zawiesinę przesączono przez filtr 0,2 pm ze spieku, po czym klarowny roztwór zatężono do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w około 20 ml wody destylowanej, zamrożono i liofilizowano otrzymując 1,47 g (95%) pożądanego związku aminowego (seq. ID nr 1) w postaci białej substancji stałej.

^ŁH NMR (400 MHz, CD₃OD) δ 7,02 (d, 2H), 6,69 (d, 2H), 5,09 (d, 1H), 5,01 (d, 1H), 2,77 (dd, 1H), 1,15 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1055 (MH+Li)⁺

Przykład V.

A. Wytwarzanie pośredniego związku benzyloksykarbonylowego (seq. ID nr 1)

Aminę o wzorze (4) z przykładu IV (200 mg, 0,180 mmola) i N-benzyloksykarbonylo-3-ammopropanian pentafluorofenylu rozpuszczono w 1 ml dimetyloformamidu. Dodano diizopropyloetyloaminę (0,035 ml, 0,198 mmola) i mieszaninę reakcyjnąmieszano w temperaturze otoczenia przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 2 ml metanolu i oczyszczano metodą preparatywnej HPLC (Cl8 „Deltapak”, eluowanie gradientowe od 70% A/30% B do 48% A/52% B, frakcje po 48 ml). Odpowiednie frakcje ustalone na podstawie absorbancji UV (przy 220 i 277 nm) połączono, zamrożono i liofilizowano otrzymując 100 mg (44%) pożądanego półproduktu.

179 261

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD)67,32 (m, 5H), 7,01 (d, 2H), 6,69 (d, 2H), 5,64 (bd, IH), 1,18 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1259 (MLi)⁺

B. Wytwarzanie związku 3-aminopropanoilowego o wzorze (5), związku I-I, Rⁿ=H, R^In = CO(CH2)_?NH₂ (seq. ID nr 1)

Związek benzyloksykarbonylowy z części A (94 mg, 0,075 mmola) rozpuszczono w mieszaninie 3 ml metanolu, 1 ml wody i 0,2 ml kwasu octowego. Dodano 10% Pd/C (48 mg) i reaktor przedmuchano gazowym azotem. Następnie reaktor przedmuchano wodorem i mieszaninę intensywnie mieszano pod ciśnieniem wodoru 1 atmosfery przez 2 godziny. Po usunięciu składników lotnych pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymano substancję stałą. Substancję tę rozpuszczono w około 4 ml 50% acetonitrylu w wodzie, zamrożono i liofilizowano uzyskując 80 mg (91%) pożądanego związku (5) w postaci białej substancji stałej.

¹HNMR(400MHz,CD₃OD)57,01 (d,2H),6,69(d,2H),6,67(d, IH),5,10(d, 1H),4,99 (d, IH), 3,12 (m, 2H), 1,91 (s, 3H), 1,17 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1125 (MLi)⁺

Przykład VI.

Wytwarzanie związkuN-metyloaminowego o wzorze (6); związkuI-1 (R¹¹ = H, R¹¹¹=CH₃) (seq. ID nr 1)

Aminę o wzorze (5) z przykładu V (45,6 mg, 0,135 mmola) rozpuszczono w 0,5 ml suchego dimetyloformamidu. Dodano jodometan (0,021 ml, 0,338 mmola), a następnie diizopropyloetyloaminę (0,0824 ml, 0,473 mmola). Po mieszaniu w temperaturze otoczenia przez 24 godziny składniki lotne usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem, a surowy produkt zanalizowano metodą spektrometrii masowej.

FAB-MS (Li), m/z 1068 (MLi)⁺

179 261

Przykład VII.

A. Wytwarzanie półproduktu nitrylowego (N-cyjanometylowego), związku 1-1; Rⁿ = H, R^IU = CH₂ĆN (seq. ID nr 1)

Związek aminowy wytworzony w sposób opisany w przykładzie IV (500 mg, 0,451 mmnla) rozpuszczono w 3 ml suchego dimetyloformamidu. Dodano bromoacetonitryl (0,063 ml, 0,902 mmola), wstępnie oczyszczony przez przepuszczenie przez mały wkład z siarczanu magnezowego/wodorowęglanu sodowego, a następnie diizopropyloetyloaminę (0,157 ml, 0,902 mmola). Klarowną mieszaninę reakcyjną mieszano przez 12 godzin, po czym rozcieńczono niewielką ilością wody. Roztwór oczyszczano metodąpreparatywnej HPLC (Cl 8 „Deltapak”, eluowanie gradientowe od 70% A/30% B do 47% A/53% B, frakcje po 48 ml). Odpowiednie frakcje ustalone na podstawie absorbancj i UV (przy 220 i 277 nm) połączono, zamrożono i liofilizowano otrzymując 338 mg (62%) pożądanego półproduktu, związku cyjanometylowego w postaci substancji stałej nierozpuszczalnej w wodzie.

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD)57,01 (d, 2H), 6,69 (d, 2H), 5,12 (dd, 1H), 5,01 (dd, 1H), 3,80 (s, 2H), 2,76 (dd, 1H), 1,15 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1094 (MH+Li)⁺

B. Wytwarzanie związku N-aminoetylowego o wzorze (7); związku I-1, R¹¹ = H, Rⁿⁱ = (CH₂)₂NH₂ (seq. ID nr 1)

Związek nitrylowy (cyjanometylowy) otrzymany powyżej (300 mg, 0,249 mmola) rozpuszczono w 5,0 ml metanolu. Następnie dodano heksahydrat chlorku niklu (Π) (237 mg, 0,997 mmola). Z kolei do roztworu dodano w trzech porcjach borowodorek sodowy (189 mg, 4,99 mmola). Natychmiast wytrącił się czarny osad, po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez 15 minut w temperaturze otoczenia. Niejednorodną mieszaninę rozcieńczono około 20-40 ml wody 1 dodano około 10-15 ml 2N HC1. Mieszaninę kontynuowano przez 45 minut, aż do rozpuszczenia się czarnego osadu i uzyskania niebiesko-zielonego roztworu. Mieszaninę oczyszczano metodąpreparatywnej HPLC (C18 „Deltapak”, eluowanie gradientowe od 70% A/30% B do 55% A/45% B, frakcje po 48 ml). Odpowiednie frakcje ustalone na podstawie absorbancji UV (przy 220 i 277 nm) połączono, zamrożono i liofilizowano otrzymując 180 mg (55%) pożądane

179 261 go produktu. Materiał ten rozpuszczono w 30 ml wody i roztwór przepuszczono przez kolumnę jonitową (forma Cl’), przemywając jąnastępnie wodą destylowaną. Roztwór zamrożono i liofilizowano otrzymując 149 mg (94% wydajności) pożądanego związku aminoetylowego o wzorze (7), seq. ID nr 1, w postaci białej substancji stałej.

¹HNMR(400MHz, CD₃OD)57,01 (d,2H),6,69(d,2H),5,ll (dd, lH),5,07(dd, 1H), 1,14 (d,3H)

FAB-MS(Li), m/z 1098 (MH+Li)⁺

Przykład VIII.

A. Wytwarzanie półproduktu, związku azydkowego (seq. ID nr 38)

Nitryl pneumokandyny B_o (seq. ID nr 17) (2,00 g, 1,91 mmola) rozpuszczono w 24 ml 2M roztworu LiĆ10₄ w eterze dietylowym. Dodano trietylosilan (2,00 ml), a następnie kwas trifluorooctowy (1,00 ml) i mieszaninę reakcyjną szybko mieszano w temperaturze otoczenia przez 6 godzin. Mieszaninę wylano do 300 ml wody, wymieszano przez 15 minut i przesączono. Placek filtracyjny rozpuszczono w minimalnej ilości metanolu i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Resztę wody azeotropowano ze 100% etanolem, a pozostałość suszono przeznocpod wysokąpróżniąw celu usunięcia składników lotnych, otrzymując produkt (seq. ID nr 14) mono-zredukowany przy węglu benzylowym.

Surową substancję stałąz powyższej syntezy i azydek sodowy (1,26 g, 19,4 mmola) umieszczono w kolbie okragłodennej wyposażonej w pręcik mieszający i łaźnię chłodzącą. Powoli dodano kwas trifluorooctowy (50 ml), łaźnię chłodzącą usunięto i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 godziny. Wylano jądo 300 ml wody i przesączono. Substancję stałą rozpuszczono w metanolu, zatężono w wyparce rotacyjnej i utrzymywano pod wysokąpróżniąw celu usunięcia składników lotnych. Surowy materiał oczyszczano metodą preparatywnej HPLC (Cl8 „Deltapak”, eluowanie gradientowe od 55% A/45% do 45% A/55%, frakcje po 56 ml). Odpowiednie frakcje ustalone na podstawie absorbancji UV (przy 220 i 277 nm) połączono, zamrożono i liofilizowano otrzymując 0,59 g (29%) pożądanego półproduktu azydkowego (seq. ID nr 38).

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD) δ 7,00 (d, 2H), 6,69 (d, 2H), 5,34 (d, 1H), 5,07 (d, 1H), 5,00 (m, 1H), 2,88 (dd, 1H), 1,17 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1036 (M-N₂+Li)⁺

179 261

B. Wytwarzanie związku o wzorze (8) (seq. ID nr 39)

Oczyszczony azydek z części A (0,15 g, 0,142 mmola) rozpuszczono w mieszaninie 4 ml metanolu, 1 ml wody i 0,5 ml kwasu octowego. Do roztworu dodano 10% Pd/C (50 mg). Reaktor przedmuchano azotem, a następnie wodorem. Mieszaninę szybko mieszano przez 5 godzin pod ciśnieniem wodoru 1 atm. Po przesączeniu przez filtr 0,2 pm ze spieku i usunięciu składników lotnych pod zmniejszonym ciśnieniem uzyskano 0,124 g (80%) pożądanego produktu o wzorze (8), związku 1-2, Rⁿ=H, R^ra=H, R¹=DMTD (seq. ID nr 2) w postaci białej substancj i stałej.

’H NMR (400 MHz, CD₃QD)57,00 (d,2H), 6,69 (d, 2H), 5,04 (d, 1H),5,O1 (m, 1H), 2,79 (dd, 1H), 1,18 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1037 (MH+Li)⁺

Przykład IX.

Wytwarzanie związku aminowego o wzorze (9) (seq. ID nr 3)

Oczyszczony azydek-nitryl z przykładu VHI, część A (44 mg, 0,0416 mmola) rozpuszczono w 1,5 ml metanolu, po czym dodano CoCl₂-6 H₂O (59 mg, 0,25 mmola). Następnie ostrożnie dodano porcjami NaBH₄ (8x12 mg, 2,50 mmola). Czarną, niejednorodną mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut w temperaturze otoczenia. Reakcj ę przerwano dodając około 1,5 ml 2N HC1 i kwas octowy w ilości niezbędnej do rozpuszczenia osadu. Blady roztwór rozcieńczono 3 ml wody i oczyszczano metodą preparatywnej HPLC (Cl8 „Zorbax”, gradient stopniowy od 70% A/30% B do 60% A/40% Β, 15 ml/minutę, frakcje po 15 ml). Odpowiednie frakcje ustalone na podstawie absorbancji UV (przy 220 i 277 nm) połączono, zamrożono i liofilizowano otrzymując 38 mg (72%) pożądanego związku o wzorze (9) w postaci białej substancji stałej.

ΉNMR (400 MHz, CD₃OD)δ 6,99 (d, 2H), 6,70 (d,2H),5,ll (d, 1H), 5,0 (m, 1H),3,O5 (m, 2H), 1,17 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1041 (MH+Li)⁺

179 261

A. Wytwarzanie półproduktu, związku bisnitrylowego (związku 1-2, Rⁿ=H, Rⁱⁿ=CH₂CN, R¹ - DMTD) (seq. ID nr 2)

Związek nitrylo-aminowy z przykładu VIII, część B (500 mg, 0,459 mmola) rozpuszczono w 3 ml suchego dimetyloformamidu. Dodanobromoacetonitryl (0,064 ml, 0,917 mmola), wstępnie oczyszczony przez przepuszczenie przez mały wkład z siarczanu magnezowego/wodorowęglanu sodowego, a następnie diizopropyloetyloaminę (0,155 ml, 0,917 mmola). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 18 godzin, po czym rozcieńczono j ą wodą i oczyszczano metodą preparatywnej HPLC (Cl8 „Deltapak”, 60 ml/minutę, eluowanie gradientowe od 70% A/30% B do 50% A/50% B, frakcje po 48 ml). Odpowiednie frakcje ustalone na podstawie absorbancji UV (przy 220 i 277 nm) połączono, zamrożono i liofilizowano, otrzymując 198 mg (36%) pożądanego związku 1-2, Rⁿ = H, R^m = CH₂CN.

^!H NMR (400 MHz, CD₃OD) 5 7,00 (d,2H), 6,69 (d,2H), 5,08 (dd, 1H),5,O1 (dd, 1H),3,73 (s, 2H), 2,79 (dd, 1H), 1,18 (d, 3H)

FAB-MS (Li) m/z 1076 (MH+Li)⁺

B. Wytwarzanie związku o wzorze (10) (seq. ID nr 3)

Bisnitryl z części A (184 mg, 0,155 mmola) rozpuszczono w 3 ml metanolu. W metanolu rozpuszczono NiCl₂6 H₂O (148 mg, 0,621 mmola), i dodano NaBH₄ (117 mg, 3,1 mmola), dodano w 3 porcjach. Po 5 minutach dodano CoCl₂-6 H₂O (148 mg, 0,621 mmola) i całość wymieszano przez około 1 minutę. Kolejnąporcję 117 mgNaBH₄ dodano i mieszanie kontynuowano przez 15 minut. W celu doprowadzenia reakcji do końca dodano znowu 60 mg NaBH₄. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą, zakwaszono 2N HC1 i mieszano aż do rozpuszczenia czarnego osadu. Po oczyszczaniu metodąpreparatywnej HPLC (Cl8 „Zorbax”, 15 ml/minutę, gradient od 70% A/30% B do 55% A/45% B) i liofilizowaniu otrzymano substancję stałą. Rozpuszczono ją w wodzie i przepuszczono przez kolumnę jonitową (forma Cl'), zamrożono i liofilizowano otrzymując 81,1 mg (44%) pożądanego związku o wzorze (10) (związku 1-3) (seq. ID nr 3) w postaci białej substancji stałej.

Ή NMR (400 MHz, CD₃OD) δ 7,00 (d, 2H), 6,70 (d, 2H), 3-3,3 (m, 6H), 1,18 (d, 3H)

FAB-MS (Li), m/z 1084 (MH+Li)⁺

179 261

PrzykładyX - ΧΠ. Postępując w sposób zbliżony do opisanego w przykładzie IV, odpowiednie cyklopeptydowe produkty naturalne lub zmodyfikowane produkty naturalne uzyskane w sposób opisany powyżej w części dotyczącej wytwarzania materiałów wyjściowych, w oddzielnych operacjach rozpuszczano w roztworze LiC10₄ w eterze dietylowym i dodawano do nich z mieszaniem kwas trifluorooctowy oraz trietylosilan, mieszając następnie mieszaninę reakcyjną przez 10-15 godzin. Mieszaninę wylewano do wody, sączono i uzyskaną substancję stałą mieszano z eterem dietylowym, sączono i suszono na powietrzu otrzymując cyklopeptyd, w którym Rj został zredukowany do atomu wodoru.

Mono-zredukowany związek dodawano do przygotowanego roztworu HN₃ (z NaN₃ i kwasu trifluorooctowego) z chłodzeniem, po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut do 1 godziny w temperaturze pokojowej i wylewano do wody, uzyskując produkt azydkowy, który wydzielano w sposób opisany uprzednio.

Azydek uwodorniano w sposób opisany uprzednio stosując Pd/C jako katalizator; produkt wydzielano z przesączu po oddzieleniu katalizatora.

Uzyskano w ten sposób następujące produkty: __________________ ___________

Przykład	Ri	Rz	r3	nr“	Rm	R1	nr seq. ID
X	H	H	ch2conh2	H	H	CtHfOCgHn	10
XI	H	H	ch2cn	H	H	CAOCsHn	11
ΧΠ	H	H	ch2ch2nh2	H	H	C6H4OCsH17	12

Przykłady XHI - XIV. Postępując w sposób zbliżony do opisanego w przykładzie VH związki z przykładów X i ΧΠ, rozpuszczono w dimetyloformamidzie i do uzyskanego roztworu dodano oczyszczony bromoacetonitryl, a następnie diizopropyloetyloaminę, po czym mieszaninę reakcyjną mieszano 12-18 godzin otrzymując nitryl (związek N-cyjanometylowy). Związek ten oczyszczano metodą preparatywnej HPLC.

Nitryl rozpuszczano w metanolu i redukowano chemicznie stosując chlorek niklu (U) i borowodorek sodowy, otrzymując aminoetylo-podstawiony związek:

Przykład	Ri	Ra	r3	NRn	Rm	R1	nr seq. ID
XIII	H	H	ch2conh2	H	CH2CH2NH2	C^OCgHp	10
XIV	H	H	(CH2)2NH2	H	ch2ch2nh2	CJLOCgHp	12

Przykłady XV - XVIII. Postępuj ąc w sposób zbliżony do opisanego w przykładach I, Π i IH wytworzyć można związki z następującymi podstawnikami:

Przykład	R(	r2	r3	NRn	Rm	R1	nr seq. ID
XV	OH	CH3	ch2conh2	H	ch2ch2nh2	DMTD	7
XVI	OH	CH3	ch2ch2nh2	H	ch2ch2nh2	DMTD	8
xvn	OH	OH	ch2conh2	H	ch2ch2nh2	DMTD	9
χνιπ	OH	OH	ch2ch2nh2	H	ch2ch2nh2	DMTD	12

Przykłady XIX - XX. Postępując w sposób zbliżony do opisanego w przykładzie I wytworzono następujące związki:

Przykład	Ri	r2	r3	NRn	Rm	r1	nr seq. ID
XIX	OH	H	ch2ch2nh2	H	(CH2)3NH2	DMTD	6
XX	OH	H	ch2ch2nh2	H	ch2ch2nh2	DMTD	6

179 261

Przykład XXI.

Powyższy związek wytworzono w sposób zbliżony do opisanego w przykładzie II, część B, stosując dimetyloaminę zamiast etylenodiaminy; otrzymano związek o ciężarze cząsteczkowym = 1334,43.

Przykład XXH

Związek ten wytworzono w sposób podobny jak w przykładzie XXVI stosując piperydynę zamiast dimetyloaminy; otrzymano związek o ciężarze cząsteczkowym 1374.

179 261

Przykład XXHI. 1000 sprasowanych tabletek, każda zawierająca 500 mg związku o wzorze (2) [związek 1-6 (R¹¹ — H, Rⁿⁱ = 2-aminoetyl), seq. ID nr 6] otrzymano zgodnie z następującą recepturą:

Związek	gramy
Związek z przykładu Π	500
Skrobia	750
Uwodniony dizasadowy fosforan wapniowy	5000
Stearynian wapniowy	2,5

Silnie sproszkowane składniki dokładnie wymieszano i zgranulowano stosując 10% pastę skrobiową. Granulat wysuszono i sprasowano uzyskując tabletki.

Przykład XXIV. 1000 twardych kapsułek żelatynowych, każda zawierająca 500 mg tego samego związku, otrzymano zgodnie z następująca recepturą:

Związek	gramy
Związek z przykładu Π	500
Skrobia	250
Laktoza	750
Talk	250
Stearynian wapniowy	10

Jednorodną mieszankę uzyskaną przez zmieszanie składników zastosowano do napełniania dwuczęściowych twardych kapsułek żelatynowych.

Przykład XXV. Kompozycję aerozolową uzyskać można zgodnie z następującą recepturą:

Związek	na pojemnik
Związek z przykładu II	24 mg
Ciekły koncentrat lecytyny NF	1,2 mg
Trichłorofluorometan NF	4,026 g
Dichlorodifluorometan	12,15 g

Przykład XXVI. 250 ml roztworu do iniekcji o następującym składzie otrzymać można znanymi sposobami:

Dekstroza	12,5 g
Woda	250 ml
Związek z przykładu II	400 mg

Składniki miesza się, po czym sterylizuje się.

Wytwarzanie materiałów wyjściowych

A-4, w którym R¹ oznacza grupę DMTD wytworzyć można hodując Zalerion arboricola ATCC 206868 w ośrodku hodowli zawierającym mannitol jako podstawowe źródło węgla, w sposób opisany w patencie USA nr 5 021 341 z 4 czerwca 1991.

179 261

A-7, w którym R¹ oznacza grupę DMTD wytworzyć można hodując Zalerion arboricola ATCC 20868 w ośrodku hodowli opisanym w patencie USA nr 4 931 352 z 5 czerwca 1990.

A-10 wytworzyć można hodując Zalerion arboricola ATCC 20958 w ośrodku hodowli opisanym w zgłoszeniu patentowym USA nr 07/630 457 z 19 grudnia 1990.

Związki, w których Rj oznacza atom wodoru, wytworzyć można w sposób opisany w przykładzie IV, część A.

Związki, w których R₃ oznacza grupę CH₂CN, takie jak A-2, A-5 i A-8, wytworzyć można w reakcji związku zawierającego grupę karboksy amidową w odpowiedniej pozycji z nadmiarem chlorku cyjanurowego w aprotycznym rozpuszczalniku. W reakcji tej stosować można sita molekularne. Po zakończeniu reakcji sita, jeśli były stosowane, usuwasię, aprzesącz zatęża się otrzymując związek nitrylowy, jak to dokładniej opisano w zgłoszeniu patentowym USA nr 936 434 z 3 września 1992.

Związki, w których R₃ oznacza grupę CH₂CH₂NH₂, takie jak A-3, A-6 i A-9, wytworzyć można przeprowadzając chemiczną lub katalityczną redukcję nitrylu. Dogodnie redukcję przeprowadza się stosuj ąc duży nadmiar borowodorku sodowego i chlorek kobaltuj j ak to dokładniej opisano w zgłoszeniu patentowym USA nr 936 558 z 3 września 1992.

Wyjściowe materiały, w których R¹ oznacza grupę inną niż grupy występujące w produktach naturalnych, wytworzyć można przez odacylowanie lipofilowej grupy w naturalnym produkcie poprzez poddanie naturalnego produktu w ośrodku hodowli działaniu enzymu odacylowującego aż do zaj ścia odacylowania w znaczącym stopniu, przy czym enzym taki po raz pierwszy otrzymano hodując drobnoustroje z grupy Pseudomondaceae lub Actinoplanaceae w sposób opisany w Experentia 34,1670 (1978) i w patencie USA nr 4 293 482, następnie wydzielenie odacylowanego cyklopeptydu i acylowanie odacylowanego cyklopeptydu poprzez zmieszanie go z odpowiednim estrem aktywnym R'COX, uzyskując związek A z pożądaną grupą acylową.

179 261

Zestawienie sekwencji (1) Informacja ogólna (i) Zgłaszający: James M. Balkovec

Regina M. Black

Frances Aileen Bouffard (ii) Tytuł wynalazku: Związki azacyklopeptydowe (iii) Liczba sekwencji: 60 (iv) Adres do korespondencji (A) Adresat: Elliott Korsen (B) Ulica: P.O. Box 2000,126 East Lincoln Ave.

(C) Miasto: Rahway (C) Stan: New Jersey (D) Kraj: USA (F) Kod: 07065 (v) Postać odczytywana przez komputer:

(A): Rodzaj nośnika: dyskietka (B) Komputer: Mackintosh Centris 650 (C) System operacyjny: 7.1 (D) Oprogramowanie: Microsoft Word 5.la (vi) dane dotyczące niniejszego zgłoszenia:

(A) Numer zgłoszenia:

(B) Data zgłoszenia:

(C) Klasyfikacja:

(vii) Dane dotyczące wcześniejszego zgłoszenia: brak (A) Numer zgłoszenia:

(B) Data zgłoszenia:

(viii) Informacja o rzeczniku/pełnomocniku (A) Nazwisko: Elliott Korsen (B) Numer rejestracyjny: 32 705 (C) Numer rejestracyjny rzecznika: 18955P (IX) Informacja telekomunikacyjna:

(A) Telefon: 908-594-5493 (B) Telefax: 908-594-4720 (C) Telex:

(2) Informacje o sekwencji ID nr 1 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 1

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 2 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista

179 261 (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 2

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 3 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 3

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 4 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 4 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 5 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 5 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 6 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 6

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 7 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6

179 261 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 7

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 8 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 8

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 9 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 9

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 10 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 10

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 11 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 11

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa

5

179 261 (2) Informacje o sekwencji ID nr 12 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 12

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 13 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 13 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 14 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 14 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 15 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 15

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 16 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd

179 261 (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 16 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 17 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 17

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 18 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 18

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 19 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 19 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 20 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 20 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 21 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 21

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 22 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 22

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 23 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 23 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 24 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 24

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 25 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 25

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5

179 261 (2) Informacje o sekwencji ID nr 26 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 26

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 27 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 27

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 28 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 28

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 29 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 29

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 30 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd

179 261 (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 30 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 31 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 31

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 32 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 32

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 33 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 33

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 34 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 34

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 35 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy

179 261 (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 35 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 36 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 36

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 37 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 37

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 38 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 38

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 39 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 39

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5

179 261 (2) Informacje o sekwencji ID nr 40 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 40 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 41 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 41

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 42 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 42 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 43 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 43 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 44 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd

179 261 (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 44 Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 45 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 45

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 46 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 46

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 47 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 47

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5 (2) Informacje o sekwencji ID nr 48 (i) Charakterystyka sekwencji:

(A) długość: 6 (B): Typ: aminokwas (C): Niciowość: nie dotyczy (D): Topologia: kolista (ii) Rodzaj cząsteczki:

(A) Opis: petyd (xi) Opis sekwencji: Seq. ID nr 48

Xaa Thr Xaa Xaa Xaa Xaa

5

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Nowe związki azacykloheksapeptydowe o wzorze I

   II III

   R 7^{R X}N OH

   w którym:

   Rj oznacza H lub OH,

   R₂ oznacza H, CH₃ lub OH,

   R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂,

   R* oznacza Cę-C^ alkil, Cg-C^ alkenyl, C_rC₁₀ alkoksyfenyl lub C_rC₁₀ alkoksynaftyl, Rⁿ oznacza H, CrC4 alkil, C3-C4 alkenyl, (CH^OH, (CH2)2^NR^1VR^V, CCKCH^NH* Rⁱⁿ oznacza H, CrC₄ alkil, C₃-C₄ alkenyl, (CH^OH, (CH₂)₂^NR^IVR^V lub

   Rⁿ i R^ra tworzą razem -(CH2)4-, -(CH^-, -(CH^2O(CH2)2- albo -(CH^-NH-CCH^-, R^1V oznacza H lub CrC₄ alkil, a

   R^v oznacza H lub C_rC₄ alkil, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.
2. 2. Związek według zastrz. 1, w którym R_} oznacza OH, R₂ oznacza H, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, Rⁿ oznacza H, a R^1U oznacza -CH₂CH₂NH₂.
3. 3. Związek według zastrz. 1, w którym R_t oznacza H, R₂ oznacza H, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl a Rⁿ i Rⁿⁱ oznaczaj ąH.

   179 261
4. 4. Związek według zastrz. 1, w którym Rj oznacza H, R₂ oznacza H, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, Rⁿ oznacza H, a Rⁱⁿ oznacza -CH₂CH₂NH₂.
5. 5. Kompozycjaprzeciwdrobnoustrojowa, zawierająca farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, znamienna tym, że jako substancję czynną zawiera nowy związek azacykloheksapeptydowy o wzorze I:

   w którym:

   R_t oznacza H lub OH,

   R₂ oznacza H, CH₃ lub OH,

   R₃ oznacza CH₂CH₂NH₂,

   R¹ oznacza C₉-C₂₁ alkil, C₉-C₂₁ alkenyl, C]-C₁₀ alkoksyfenyl lub Ο_ΓΟ_Ι0 alkoksynaftyl,

   Rⁿ oznacza H, CrC4 alkil, C3-C4 alkenyl, (CH^OH, (CH^NR¹^ CO(CH2)_MNH₂, Rⁱⁿ oznacza H, C_rC₄ alkil, C₃-C₄ alkenyl, (CH₂)₂^OH, (CH₂)_MNR^IVR^vlub

   R^u i Rⁱⁿ tworzą razem -(CH₂)₄-, -(CH^-, -(CH₂)₂O(CH₂)₂- albo -(CH₂)₂-NH-(CH₂)₂-,

   R^1V oznacza H lub C_rC₄ alkil, a

   R^v oznacza H lub C_rC₄ alkil, lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól.
6. 6. Kompozycja według zastrz. 5, znamienna tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym Rj oznacza OH, R₂ oznacza H, R¹ oznacza 9,11-dimetylotridecyl, Rⁿ oznacza H, a R¹¹¹ oznacza -CH₂CH₂NH₂.

   * * *