PL210538B1 - Urządzenie podająco-rozdzielające do wydłużonych przedmiotów - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy urządzenia podająco-rozdzielającego do wydłużonych przedmiotów.

Wynalazek odnosi się zwłaszcza do urządzenia do podawania wydłużonych przedmiotów, szczególnie pojemników, z lub bez geometrycznego zróżnicowania ich wzdłużnych końców, z uwzględnieniem przypadkowego przyjmowania przedmiotów do magazynującego kosza samowyładowczego, selekcji i pionowego pozycjonowania przedmiotów, jak również środków transportujących wyjściowych dla wspomnianych przedmiotów.

Urządzenia podająco-rozdzielające do wydłużonych przedmiotów znane są w stanie techniki i został y ujawnione mię dzy innymi w opisach patentowych US-A 4,681,209; US-A 4,463,846 i WO 00172616.

Wszystkie te maszyny mają wspólny mianownik w postaci używania sprężonego powietrza, którego stosowanie jest niewłaściwe w pewnych praktycznych zastosowaniach, w których są wymagane optymalne warunki sanitarne takie, jak pojawiają się w przypadku przemysłu farmaceutycznego.

Te problemy czy ograniczenia są obecne zarówno w powszechnie używanych obrotowych podajnikach roboczych, jak i innych istniejących liniowych rozwiązaniach roboczych, mając na uwadze, że w nich wszystkich jest realizowany ruch przedmiotów zgodnie z ich wzdłużnym kierunkiem, co powoduje dużą prędkość przedmiotów w tym ruchu.

Powszechne stosowanie sprężonego powietrza, jak wspomniano wyżej, dla przeprowadzenia selekcji przedmiotów jest, razem z dużą prędkością ruchu, przyczyną znacznego poziomu szumu.

Ponadto, z publikacji FR 2802903 znany jest wyrównujący przenośnik do butelek mający kosz samowyładowczy z pasem wyładowującym usytuowanym w jego podstawie i mającym boczny wylot. Butelki spadają na pochylnie utworzoną z dwóch przenośników podzielonych na podłużne kanały wyznaczone przez szyny prowadzące. Każdy kanał ma przewężenie pochylające, przestrzeń wyrównującą i rozciąga się do dołu poprzez prowadnicę do wyładowującego pasa przenośnikowego.

Znane ze stanu techniki urządzenia wykorzystują także pochyłe ściany poprzeczne.

Pomimo tego, że obecny stan techniki w teorii zaspokaja wszystkie przemysłowe potrzeby podawania wydłużonych przedmiotów takich, jak na przykład butelki, to istniejące maszyny nie zawsze spełniają określone wymagania takie, jak podawanie przedmiotów bez geometrycznego zróżnicowania ich końców, wykonywanie zadań z niskim poziomem szumu, optymalizację prędkości ruchu przedmiotów tak, aby zminimalizować ryzyko ich zadrapania z powodu wzajemnego obcierania, obijania i tak dalej.

Celem niniejszego wynalazku jest zapewnienie urządzenia, w którym sposób trzymania przedmiotów minimalizuje skutki powodowane ich obcieraniem i obijaniem, szum wytwarzany przez maszynę jest zmniejszony, a urządzenie nie korzysta ze sprężonego powietrza w warunkach sanitarnych, w których jest to pożądane. Ponadto, celem urządzenia jest podawanie wydłużonych przedmiotów bez względu na rodzaj ich geometrycznego ukształtowania, przy czym podawanie przedmiotu podczas całego procesu jest kontrolowany.

Urządzenie podająco-rozdzielające do wydłużonych przedmiotów, według wynalazku, zawierające kosz samowyładowczy, do którego są wprowadzane w sposób przypadkowy przedmioty, i w którym wspomniane przedmioty przyjmują ostatecznie pionowe ustawienie z tą samą wstępnie ustaloną dla nich wszystkich pozycją, przy czym w wylocie kosza samowyładowczego, usytuowane jest urządzenie odmierzające, połączone z płytą rozładowczą, na końcu której umieszczony jest zespół unoszący połączony z kolei z sekcją transportującą i selekcjonującą, na końcu której znajduje się sekcja pozycjonowania pionowego z co najmniej dwiema nachylonymi ścianami statycznymi, charakteryzuje się tym, że zespół unoszący zawiera wiele łopatek o żłobkowanej krawędzi swobodnej, zaś płyta rozładowcza także ma żłobkowaną krawędź współpracującą z łopatkami, a ponadto na końcu zespołu unoszącego jest usytuowana płyta transportująca ze żłobkowaną krawędzią, stanowiąca połączenie z sekcją transportującą i selekcjonującą, w której płyta podstawy jest umieszczona pomiędzy dwiema szynami bocznymi współpracującymi z przenośnikiem usytuowanym nad płytą podstawy mającą centralny otwór, stanowiący kryterium położenia przedmiotu, do zrzucania przedmiotów w kierunku sekcji pozycjonowania pionowego, której nachylone ściany statyczne są usytuowane równolegle do kierunku podawania przedmiotów, a jej początek znajduje się pod otworem płyty podstawy, przy czym spomiędzy nachylonymi ścianami statycznymi znajdują się ruchome liniowo do przodu elementy popychające połączone z przenośnikiem tworząc poziomą drogę elementów popychających ciągnących oddzielone od siebie przedmioty po dnie przenośnika, na którym są umieszczone.

PL 210 538 B1

Urządzenie odmierzające zawiera co najmniej dwie łopatki promieniowo rozmieszczone dookoła wałka prostopadłego do kierunku podawania zespołu unoszącego, przy czym wałek jest poruszany odpowiednio sterowanym ruchem obrotowym.

Urządzenie odmierzające jest utworzone przez wałek, do którego są przymocowane dwie promieniowe łopatki połączone ze sobą sekcją cylindryczną zamykającą otwór wylotowy kosza samowyładowczego, przy czym urządzenie odmierzające jest zamontowane ruchomo do ruch postępowozwrotnego, przy którym przestrzeń zawarta pomiędzy jego dwiema łopatkami jest ustawiana na przeciwko otworu kosza samowyładowczego.

Na początku zespołu unoszącego umieszczone są dwie ściany boczne, na których są podparte odpowiednia przegubowa klapa, która prowadzi przedmioty w stronę zespołu unoszącego wstępnej selekcji, a na płycie rozładowczej są usytuowane dwie inne ściany boczne.

Zespół unoszący ma obszar przyjmujący, w którym przedmioty są usytuowane w obniżonym poprzecznym położeniu względem kierunku podawania, w przestrzeniach wyznaczonych przez łopatki, o prostoliniowym zarysie, usytuowane poziomo lub z nachyleniem do góry dla ułatwienia wchodzenia przedmiotów, ma obszar wstępnej selekcji, w którym przenośnik jest zakrzywiony w kierunku pionowym do powodowania spadania źle usytuowanych przedmiotów, a także ma obszar końcowy, w którym jego zarys jest ponownie prosty i wznosi się do sekcji transportują cej.

Użyteczna odległość pomiędzy łopatkami, które korzystnie są płaskie lub o zarysie trójkątnym, jest mniejsza od podwójnej szerokości lub grubości selekcjonowanego przedmiotu.

Łopatki zespołu unoszącego są wymienne do dostosowania do utrzymywania przedmiotów różnych typów, a do przenośnika zespołu unoszącego zamocowana jest żłobkowana prowadnica usytuowana prostopadle do kierunku podawania, która jest dopasowana do przeciw-żłobka ukształtowanego w dolnej krawędzi łopatki.

Szyny sekcji przenoszącej i selekcjonującej przedmioty są ułożone w kształt leja względem kierunku podawania przedmiotu i mają maksymalne rozstawienie w ich obszarze początkowym i minimalne rozstawienie w ich obszarze końcowym, przy czym pierwsze rozstawienie jest większe od całkowitej długości przedmiotu, zaś drugie rozstawienie odpowiada długości przedmiotu, a geometrycznie zróżnicowany koniec przedmiotu znajdującego się w najwęższym końcu leja jest usytuowany nad odpowiadającą jemu szyną wywołując spadanie najpierw przeciwnego końca.

Szyny, usytuowane na płycie podstawy, są rozmieszczone w kształt leja względem kierunku podawania przedmiotu, a koniec czołowy leja ma szerokość większą od całkowitej długości przedmiotu, zaś szerokość wylotu odpowiada całkowitej długości przedmiotu, przy czym płyta podstawy ma pręt ustawiony w jeden linii z kierunkiem podawania przedmiotu i na osi symetrii szyn, a przedmiot, usytuowany nad otworem, jest zawieszony za pomocą pręta kołysząc się z powodu przesunięcia pomiędzy jego środkiem ciężkości a prętem.

Szyny, usytuowane na płycie podstawy, są rozmieszczone w kształt leja względem kierunku podawania przedmiotu, przy czym ich początkowe rozstawienie jest większe od całkowitej długości przedmiotu, a ich rozstawienie przy wylocie leja odpowiada całkowitej długości przedmiotu, natomiast sekcja transportująca zawiera co najmniej jeden czujnik do identyfikacji różnic, występujących w przedmiocie, przy czym czujniki oddziałują na chowane prowadnice usytuowane pod szyną, po jednej na każdym boku, i nad otworem płyty podstawy, zaś prowadnica odpowiadająca końcowi przedmiotu przyjmującemu ostatecznie dolne położenie jest schowana.

Pod otworem płyty podstawy są usytuowane dwie nachylone ściany statyczne umieszczone równolegle do kierunku podawania przedmiotu i tworzące otwarty kanał spustowy prowadzący do przenośnika, przy czym do przenośnika jest przymocowanych wiele pionowych elementów popychających oddziałujących na otwarty kanał, wyznaczając poziomą ścieżkę dla elementów popychających oddalonych od siebie na odległość równą maksymalnej szerokości przedmiotu.

Każdy z elementów popychających zawiera ramię ustalające zamocowane do przenośnika i pionową część popychając ą połączoną z ramieniem ustalającym za pomocą jednego lub więcej pionowych profili blokujących, przy czym część popychająca jest łatwo wyjmowalna ruchem pionowym.

Elementy popychające zawierają odpowiednie wnęki na części dolnej ich przednich i tylnych boków dla połączenia z indywidualnymi podparciami.

Elementy popychające mają klinowe występy na ich części dolnej, oddzielające jeden od drugiego kiedy są one zbierane na przenośniku głównym i regulujące ich wchodzenie do przestrzeni wyznaczonej przez wnęki elementów popychających.

PL 210 538 B1

Urządzenie podająco-rozdzielające znajduje zastosowanie głównie przy manipulowaniu butelkami, słoikami i innymi pojemnikami, zarówno w liniach pakujących, jak i liniach nadruku sitowego czy etykietowania tych przedmiotów, i ogólnie we wszystkich procesach, w których jest konieczne operowanie wydłużonymi przedmiotami, jakikolwiek kształt miałyby mieć.

Wynalazek został przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny schematycznego przedstawienia urządzenia podająco-rozdzielającego do pojemników i ogólnie przedmiotów o wydłużonym kształcie, według wynalazku, fig. 2 - detal urządzenia z fig. 1, z poziomu jego podającego kosza samowyładowczego, wyposażonego w urządzenie odmierzające poruszające się ruchem postępowo-zwrotnym, które zastąpiło łopatkowe urządzenie odmierzające z wcześniejszej figury, fig. 3 - widok z góry detalu z poziomu obszaru wylotowego urządzenia odmierzającego, fig. 4 - widok z boku, częściowo schematyczny, detalu zespołu unoszącego wstępnej selekcji, fig. 5 - przedstawienie podobne do wcześniejszej figury, w którym zostało zmienione ułożenie łopatek wspomnianego zespołu unoszącego, fig. 6 - częściowy widok detalu dotyczącego zamocowania łopatek z fig. 4, fig. 7 - widok perspektywiczny detalu obszaru końcowego zespołu unoszącego i obszaru transportującego i selekcjonującego przedmiotów, przy czym widok boczny pionowy jednego z tych przedmiotów jest schematyczny, fig. 8 - widok perspektywiczny korzystnego przykładu wykonania wynalazku obszaru transportującego i selekcjonującego przedmiotów, fig. 9 - widok z góry i przekrój poprzeczny kolejnego korzystnego przykładu wykonania obszaru transportującego i selekcjonującego przedmiotów w maszynie, fig. 10 - detal urządzenia na poziomie zestawienia stacji transportującej i selekcjonującej przedmiotów z końcową stacją pionowego pozycjonowania, fig. 11 - widok z góry zarysu detalu z począ tku stacji pionowego pozycjonowania, fig. 12 - widok z boku i z góry detalu elementów wyprowadzających bądź usuwających w specyficznym przypadku, w którym zawierają one podpory do stabilizowania przedmiotów, a fig. 13 i 14 - dwa korzystne przykłady wykonania elementów popychających współpracujących z wylotowym pasem przenośnikowym, które są połączone rozłączalnie z ramieniem mocującym.

Pierwszy przykład wykonania wynalazku dotyczy urządzenia podająco-rozdzielającego do długich przedmiotów zawierającego lej samowyładowczy 1, w którym przedmioty są wprowadzane w przypadkowej orientacji, przy czym wspomniane przedmioty przyjmują docelowo orientację pionową i takie samo położenie, które jest przeznaczone dla nich wszystkich, urządzenie odmierzające 5 usytuowane przy wylocie leja samowyładowczego 1, płytę rozładowczą 22, do której prowadzi urządzenie odmierzające, zespół unoszący 6 usytuowany na końcu płyty rozładowczej 22, sekcję transportującą i selekcjonującą, sekcję ustawiającą w pionie z co najmniej dwoma pochyłymi ścianami stałymi 34, przy czym zespół unoszący 6 jest wyposażony w wiele łopatek 11 o żłobkowanej krawędzi swobodnej, zaś płyta rozładowcza 22 także ma żłobkowaną krawędź usytuowaną przy końcu zespołu unoszącego 6 umożliwiając dostęp do sekcji transportującej i selekcjonującej, z którą współpracuje płyta 29 podstawy oprawiona w dwie boczne szyny 30, a ponadto przenośnik 22 jest usytuowany ponad płytą 29 podstawy, która ma centralny otwór 17 do zrzucania przedmiotów, z kryterium selekcji położenia przedmiotów, do sekcji pozycjonowania pionowego mającej dwie pochylone ściany statyczne 34 usytuowane równolegle do kierunku podawania przedmiotów, której początek jest usytuowany pod otworem 17 płyty 29 podstawy, przy czym pionowe elementy popychające 35 przemieszczają się liniowo do przodu wewnątrz dwóch pochylonych ścian statycznych 34 i ą połączone z przenośnikiem 36 tworząc poziomą ścieżkę dla elementów popychających 35, które ciągną przedmioty, oddzielone jeden od drugiego, na dnie przenośnika 41, na którym są one umieszczone.

W świetle załączonych figur i rozpoczynając od sekcji przyjmowania i wstępnej selekcji przedmiotów, można zaobserwować jak urządzenie jest ukształtowana poczynając od kosza samowyładowczego 1, gdzie przedmioty są w sposób przypadkowy wprowadzane, a wspomniany kosz samowyładowczy 1 ma nachyloną podstawę 2 częściowo zamykającą go w części dolnej, z utworzonym na dolnym końcu tej podstawy otworem 3 do zrzucania przedmiotów. W celu dostosowywania otworu 3 do przedmiotów o różnych rozmiarach, utworzona jest klapa 4 umożliwiająca zmniejszenie długości wspomnianego otworu, przy utrzymaniu stałej szerokości.

W części dolnej wspomnianego otworu znajduje się urządzenie odmierzające 5, które utrzymuje przedmioty przychodzące od kosza samowyładowczego 1 i dostarcza je do zespołu unoszącego 6 wstępnej selekcji, zgodnie z wymaganiami określanymi za pomocą czujnika 7 sterującego poziomem przedmiotów, usytuowanego na początku zespołu unoszącego 6 i wysyłającego sygnał „do przodu” lub sygnał „zatrzymać” sterujący urządzeniem odmierzającym 5 poprzez centralny panel sterowania urządzenia.

PL 210 538 B1

Wspomniane urządzenie odmierzające 5 jest ukształtowane poprzez dwie lub więcej łopatek 8 usytuowanych promieniowo dookoła wałka 9 prostopadłego do kierunku podawania zespołu unoszącego 6 i realizującego funkcje utrzymywania i sterowanego odmierzania przedmiotów za pomocą ruchu obrotowego.

Obszar upuszczania przedmiotów z urządzenia odmierzającego na zespół unoszący 6 jest wyznaczony przez odpowiednie ściany boczne 18 urządzenia odmierzającego i przez płytę rozładowczą 22 tworzącą płaszczyznę nachyloną w stronę zespołu unoszącego 6 i działającą jak pochylnia do upuszczania przedmiotów w stronę zespołu unoszącego 6. Płyta rozładowcza 22 ma żłobkowaną krawędź 23 w jej części dolnej, która przeplata się z łopatkami 11 zespołu unoszącego, kiedy schodzą się one ze sobą.

Sterowanie urządzenia odmierzającego może być jakiegokolwiek typu z wytwarzaniem ciągłego ruchu obrotowego i możliwością zatrzymania zgodnie z sygnałem przychodzącym z czujnika 7, na przykład za pomocą silnika elektrycznego lub przekładni połączonej z zespołem unoszącym 6 i wyposażonej w sprzęgło rozłączające.

Jednakże, urządzenie odmierzające 5 może mieć konstrukcję zgodnie z korzystnym przykładem wykonania przedstawionym na fig. 2, w którym wspomniane urządzenie odmierzające 5 jest urządzeniem poruszającym się ruchem posuwisto-zwrotnym i jest ukształtowane z dwoma łopatkami 8 połączonymi na osi obrotu jak również połączonymi poprzez sekcję cylindryczną 10, której celem jest uchronienie przedmiotów przed pozostawaniem w obszarach, gdzie mogą zostać zniszczone przez łopatki będące we wspomnianym ruchu posuwisto-zwrotnym. Ten wariant może być napędzany w sposób podobny do tego w wersji z ciągłym ruchem lub za pomocą dynamicznego cylindra hydraulicznego.

Zespół unoszący 6 wstępnej selekcji składa się z przenośnika wyposażonego w łopatki 11 do wleczenia i unoszenia przedmiotów, których ułożenie i usytuowanie determinuje to, że na końcu unoszenia, maksymalnie jeden przedmiot jest zamknięty w przestrzeni wyznaczonej przez dwie następujące po sobie łopatki 11.

Łopatki 11 mają żłobki 12, które są komplementarne ze żłobkowaną krawędzią 23 płyty rozładowczej 22, umożliwiając ich przeplatanie się.

Zespół unoszący 6 ma obszar przyjmujący 13, w którym przedmioty są usytuowane w położeniu dolnym poprzecznym względem kierunku podawania w obrębie przestrzeni wyznaczonych przez łopatki 11.

Obszar przyjmujący 13 ma ukształtowanie prostoliniowe i jest umieszczony poziomo lub z delikatnym nachyleniem ku górze ułatwiając wchodzenie w te przestrzenie przedmiotów, korzystnie butelek. Za tym obszarem jest obszar wstępnej selekcji 14, gdzie przenośnik przyjmuje ukształtowanie zakrzywione w kierunku pionowym aż uzyska takie nachylenie, które spowoduje spadanie przedmiotów źle ułożonych pomiędzy łopatkami lub tych przedmiotów, które mogą być jeden na drugim tak, żeby na końcu obszaru wstępnej selekcji znajdował się maksymalnie jeden przedmiot w każdej przestrzeni.

Zakrzywione ukształtowanie obszaru przyjmującego 13 jest szczególnie ważne, ponieważ łopatki 11 przyjmują geometryczne promieniowe ukształtowanie względem siebie, tym samym zmniejszając odległość pomiędzy ich górnym końcami swobodnymi, sprzyjając upuszczaniu przedmiotów ułożonych jeden na drugim lub źle umieszczonych w przestrzeniach wyznaczonych poprzez łopatki 11.

Część końcowa zespołu unoszącego 6 jest utworzona przez sekcję prostoliniową 15, która unosi wstępnie wyselekcjonowane przedmioty do góry do sekcji transportowej, a której nachylenie jest zgodne z nachyleniem górnego końca obszaru wstępnej selekcji 14.

Zespół unoszący 6 ma usytuowane w co najmniej jednym z obszarów przyjmowania i wstępnej selekcji odpowiednie ściany boczne 16 prowadzące spadające przedmioty do ich prawidłowego usytuowania pomiędzy łopatkami 11, przy czym odległość ścian bocznych 16 jest regulowana po to, aby uczynić podawanie przedmiotów o różnych długościach możliwym w pojedynczej maszynie.

Mając, na uwadze, że ustawienie wspomnianych ścian bocznych 16 musi być dostosowane w każdym przypadku do ustalonej szerokości rozładowczej urządzenia odmierzającego 5, ściany boczne 18 urządzenia odmierzającego 5 mają zamocowaną przegubowo klapę 19, która jest podparta na ścianach bocznych 16 zespołu unoszącego 6 tak, żeby dostosowywać odległość pomiędzy ścianami bocznymi 16 zwiększając lub zmniejszając odległość pomiędzy nimi przez otwieranie lub zamykanie klapy 19 urządzenia odmierzającego 5, jak można szczegółowo zaobserwować na fig. 3.

PL 210 538 B1

Aby zakrzywiony obszar wstępnej selekcji 14 realizował swoje zadanie, konieczna jest użyteczna odległość A pomiędzy dwiema następującymi po sobie łopatkami 11, jak pokazano na fig. 4, która uniemożliwia umieszczenie w niej więcej niż jednego przedmiotu. Dlatego, użyteczna odległość pomiędzy łopatkami 11 musi być mniejsza niż podwójna szerokość i grubość przedmiotu do selekcji, przy czym użyteczna odległość A jest rozumiana jako odległość odpowiadająca wolnej przestrzeni istniejącej pomiędzy bokami przednim i tylnym dwóch następujących po sobie łopatek.

W wariancie wspomnianych łopatek, przedstawionym na fig. 5, rozważa się asymetryczną sekcję poprzeczną 20 dla łopatek 11, w której bok B łopatki popycha przedmiot podczas gdy bok C jest pochylony, co zmniejsza szerokość rozciągającej się po nim obudowy tak, że odległość D pomiędzy dwiema następującymi łopatkami 11 w jej części górnej może być większa od podwójnej średnicy czy szerokości przedmiotu, a z kolei odległość E określająca w dolnej części przestrzeń do zamknięcia przedmiotu, pozostaje mniejsza od podwójnej jego średnicy czy szerokości.

Ten przykład wykonania jest szczególnie ważny do osiągnięcia większych prędkości unoszenia przedmiotów, ponieważ większa odległość D pomiędzy łopatkami ułatwia wchodzenie przedmiotów w obudowy.

Łopatki zespołu unoszącego 6 są wymienne tak, aby umożliwić utrzymywanie różnorodnych przedmiotów. Dlatego utworzona jest żłobkowana prowadnica 25, szczególnie widoczna na fig. 6, przymocowana do przenośnika i usytuowana prostopadle do kierunku podawania, która jest dopasowana do przeciw-żłobka 26 usytuowanego w części dolnej łopatki tak, że ten ostatni może być wymieniony poprzez prosty ruch boczny, przy czym wspomniane łopatki są wyposażone w środki blokujące zabezpieczające przed przypadkowych ruchem.

Kiedy jest realizowana wstępna selekcja przedmiotów w zespole unoszącym, przedmioty są przekazywane do sekcji selekcjonującej tak, aby określić, które z ich końców wzdłużnych powinny być w części górnej, a które w części dolnej, kiedy są ustawione pionowo.

Wspomniane przekazywanie jest realizowane za pomocą przenośnika 27, który jest widoczny w całości na fig. 1, a którego łopatki 28 są wymienne i zsynchronizowane z łopatkami 11 zespołu unoszącego 6, popychając poziomo przedmiot i powodując jego ruch do przodu liniowo w tym samym poprzecznym ustawieniu, w którym przedmiot jest przyjmowany z zespołu unoszącego, poprzez umieszczenie w przestrzeni istniejącej pomiędzy zespołem unoszącym a sekcją selekcjonującą żłobkowanej płyty transportującej 31, która utrzymuje przedmiot z jednoczesnym umożliwieniem przeplatania się jej żłobków z łopatkami 11 elementów unoszących 6.

Sekcja selekcjonująca jest utworzona przez płytę 29 podstawy, która utrzymuje przedmiot w trakcie jego prostoliniowego ruchu do przodu dzięki popychaniu łopatkami 28 przenośnika 27 i szynom 30 odpowiednio ustawionym dla dostosowania do kryteriów realizowanej selekcji.

W zależności od cech przedmiotu, powierzchnia stykowa płyty 29 podstawy może być ustawiona poziomo z przedmiotem lub może mieć nachylenie do góry lub do dołu tak, aby dostosować wysokość łopatek przenoszących 28 do kryteriów selekcji.

Przenoszące łopatki 28 zbiegają się z łopatkami 11 zespoły unoszącego w punkcie krzyżowanie ich obu, przy czym łopatki 28 posiadają odpowiadające przeciw-żłobki czyniące wspomniane krzyżowanie możliwym.

W ostatniej części sekcji selekcjonującej płyta 29 podstawy ma centralny otwór 17 o wymiarach wystarczających aby przedmiot nie mógł być dalej utrzymywany i spadał do obszaru pozycjonowania.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku wspomniana selekcja zachodzi na skutek geometrycznego zróżnicowania wzdłużnych końców, jak pokazano na fig. 7. W tym przypadku, szyny 30 usytuowane na płycie 29 podstawy, są utworzone w kształcie leja względem kierunku podawania przedmiotu i są ułożone z odległością F pomiędzy kolejnymi przedmiotami przy przednim końcu leja, rozciągającą się na całkowitej długości przedmiotu, oraz z odległością G przy tylnym końcu odpowiadającą długości H korpusu przedmiotu, innymi słowy, bez geometrycznego zróżnicowania wzdłużnych końców tak, żeby w momencie gdy przedmiot osiąga obszar leja, jego geometrycznie zróżnicowany koniec był usytuowany powyżej odpowiadającej mu szyny.

Przy końcu leja ukształtowanego przez selekcjonujące szyny 30, rozciągają się one w stronę otworu płyty podstawy równolegle do kierunku podawania tak, żeby w momencie gdy przedmiot osiąga wspomniany otwór i spada przez niego, był natychmiastowo utrzymywany poprzez koniec odpowiadający jego geometrycznie zróżnicowanemu końcowi za pomocą szyny usytuowanej pod nim, dzięki czemu przedmiot spada z przeciwległym końcem skierowanym do przodu.

PL 210 538 B1

Kolejne kryterium selekcji, pokazane na fig. 8, polega na umożliwieniu przedmiotowi spadania w stronę wzdłużnego położenia jego środka grawitacji. W tym przypadku, szyny mają takie samo ułożenie, czyli na początku ukształtowanie lejowe, a następnie równoległe ułożenie, ale w przeciwieństwie do wcześniejszego kryterium selekcji centrowanie przedmiotu jest przeprowadzane przy uwzględnieniu jego całkowitej długości, a szyny mają wystarczająca wysokość aby przyjmować wzdłużne końce przedmiotu, jeśli ma on nieregularny kształt.

W otworze płyty 29 podstawy jest umieszczony pręt 32 ustawiony w jednej linii z kierunkiem podawania przedmiotu i ustawiony na osi symetrii szyn tak, żeby w momencie gdy przedmiot znajduje się nad wspomnianym otworem, był on zawieszony na pręcie 32, tym samym umożliwiając uniesienie jego środka grawitacji względem jego punktu środkowego na jego długości pokrywającego się z prętem 32 powodując, że wspomniany przedmiot spadnie precyzyjnie na stronę boku, gdzie jest położony jego środek ciężkości.

Kolejne kryterium selekcji, pokazane na fig. 9, polega na identyfikacji symboli graficznych lub znaków, które mogą określać specyficzne położenie przedmiotu. W tym przypadku, ułożenie szyn jest podobne do tego z kryterium selekcji polegającego na korzystaniu ze środka ciężkości, z pominięciem centralnego pręta 32, a zostały zastosowane jeden lub wiele czujników odpowiednich do identyfikacji różnic, które mogą mieć przedmioty.

Wspomniane czujniki przekazują pozycję selekcji do panelu sterowniczego urządzenia, a usytuowane pod szynami chowane prowadnice 33, po jednej z każdej strony, w obszarze otworu w płycie podstawy, są uruchamiane tak, żeby jeden z końców przedmiotu był usytuowany powyżej chowanej prowadnicy uruchomionej w jej pozycji selekcji, podczas gdy prowadnica po przeciwnej stronie pozostaje schowana pod odpowiadającą jej szyną. Wspomniana prowadnica, uruchomiona w jej pozycji selekcji, natychmiast utrzymuje przedmiot tak, żeby spadł on na swój przeciwległy koniec.

Napęd wspomnianych chowanych prowadnic 33 może być jakiegokolwiek typu nadającego się do powodowania opisanego ruchu, na przykład, może być on realizowany za pomocą dynamicznych cylindrów hydraulicznych.

Dalej usytuowana jest sekcja pionowego pozycjonowania, pokazana również w całości na fig. 1, w której pod otworem płyty 29 podstawy są usytuowane dwie nachylone ściany statyczne 34 ułożone równolegle z kierunkiem podawania przedmiotu, które tworzą otwarty zespół, którego przekrój poprzeczny czołowy wyznacza odwrócony trapez z jego bokami górnym i dolnym otwartymi. Wewnątrz wspomnianego zespołu są usytuowane poruszające się prostoliniowo pionowe elementy popychające 35 przymocowane do przenośnika 36 wyznaczającego poziomą ścieżkę wspomnianych środków popychających.

Synchronizacja pomiędzy ruchem do przodu elementów popychających 35 i przenoszącymi łopatkami 28 powoduje, że kiedy przedmiot spada przez otwór płyty 29 podstawy, to jest ustawiany pomiędzy dwoma elementami popychającymi, których grubość I, jak widać na fig. 10, wyznacza niezajętą odległość J pomiędzy wałkami, równą maksymalnej szerokości przedmiotu, powodując, że przedmiot porusza się do przodu pomiędzy nachylonymi ścianami w wyznaczonym trapezoidalnym kanale spustowy zmuszającym przedmiot do pionowego ustawienia podczas jego ruchu do przodu. Wspomniane nachylone ściany 34 Togą, mieć pionową lub delikatnie nachyloną dolną klapa 37, jak można zaobserwować na fig. 11, jeśli pozycjonowanie przedmiotu tego wymaga.

Każdy z elementów popychających 35 jest utworzony przez ramię ustalające 38, jak widać na fig. 13, przymocowane do przenośnika i części popychającej 39 połączonej z ramieniem ustalającym 38 za pomocą jednego lub więcej pionowych profili blokujących 40 tak, żeby część popychająca była łatwo wyjmowana w prostym pionowym ruchu.

Usuwanie uprzednio pozycjonowanych przedmiotów jest przeprowadzone za pomocą przenośnika 41, który jest w całości widoczny na fig. 1, a bardziej szczegółowo na fig. 10, 11 i 12, przy czym wspomniane przedmioty mogą być umieszczane bezpośrednio na transporterze przenośniku 41 lub mogą być umieszczone w indywidualnych podparciach 42, jak na przykład w przypadku niestabilnych pojemników.

W tym przypadku, elementy popychające 35 mają na przedniej i tylnej części dolnej ich boków wybrania lub wnęki 43 odpowiadające grubości K ściany indywidualnego podparcia 42 tak, żeby wspomniane indywidualne podparcia, przychodzące z przenośnika głównego 44, były umieszczane w przestrzeni L wyznaczonej przez wnęki 43 dwóch następujących po sobie elementów popychających 35, przy czym odległość jego części górnej J, równa maksymalnej szerokości przedmiotu, jest wypośrodkowana z obudową 45 indywidualnego podparcia. W wyniku tego, przedmiot ustawiony

PL 210 538 B1 pionowo podczas jego spadania jest zamykany bezpośrednio w odpowiadającym mu indywidualnym podparciu 42.

Wspomniane elementy popychające 35 mają, ponadto, na ich części dolnej klinowy występ 46, pokazany na fig. 12 i 14, oddzielający indywidualne podparcia 42 zebrane na głównym przenośniku 44 i regulujący ich wchodzenie do przestrzeni L wyznaczonej przez wybrania 43 środków popychają-

Claims (14)

1. Urządzenie podająco-rozdzielające do wydłużonych przedmiotów, zawierające kosz samowyładowczy, do którego są wprowadzane w sposób przypadkowy przedmioty, i w którym wspomniane przedmioty przyjmują ostatecznie pionowe ustawienie z tą samą wstępnie ustaloną dla nich wszystkich pozycją, przy czym w wylocie kosza samowyładowczego, usytuowane jest urządzenie odmierzające, połączone z płytą rozładowczą, na końcu której umieszczony jest zespół unoszący połączony z kolei z sekcją transportującą i selekcjonującą, na końcu której znajduje się sekcja pozycjonowania pionowego z co najmniej dwiema nachylonymi ścianami statycznymi, znamienne tym, że zespół unoszący (6) zawiera wiele łopatek (11) o żłobkowanej krawędzi swobodnej, zaś płyta rozładowcza (22) także ma żłobkowaną krawędź (23) współpracującą z łopatkami (11), a ponadto na końcu zespołu unoszącego (6) jest usytuowana płyta transportująca (31) ze żłobkowaną krawędzią, stanowiąca połączenie z sekcją transportującą i selekcjonującą, w której płyta (29) podstawy jest umieszczona pomiędzy dwiema szynami bocznymi (30) współpracującymi z przenośnikiem (27) usytuowanym nad płytą (29) podstawy mającą centralny otwór (17), stanowiący kryterium położenia przedmiotu, do zrzucania przedmiotów w kierunku sekcji pozycjonowania pionowego, której nachylone ściany statyczne (34) są usytuowane równolegle do kierunku podawania przedmiotów, a jej początek znajduje się pod otworem (17) płyty (29) podstawy, przy czym pomiędzy nachylonymi ścianami statycznymi (34) znajdują się ruchome liniowo do przodu elementy popychające (35) połączone z przenośnikiem (36) tworząc poziomą drogę elementów popychających (35) ciągnących oddzielone od siebie przedmioty po dnie przenośnika (41), na którym są umieszczone.

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że urządzenie odmierzające (5) zawiera co najmniej dwie łopatki (8) promieniowo rozmieszczone dookoła wałka (9) prostopadłego do kierunku podawania zespołu unoszącego (6), przy czym wałek (9) jest poruszany odpowiednio sterowanym ruchem obrotowym.

3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że urządzenie odmierzające (5) jest utworzone przez wałek (9), do którego są przymocowane dwie promieniowe łopatki (8) połączone ze sobą sekcją cylindryczną (10) zamykającą otwór wylotowy kosza samowyładowczego (1), przy czym urządzenie odmierzające (5) jest zamontowane ruchomo do ruch postępowo-zwrotnego, przy którym przestrzeń zawarta pomiędzy jego dwiema łopatkami (8) jest ustawiana na przeciwko otworu kosza samowyładowczego (1).

4. Urządzenie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że a na początku zespołu unoszącego (6) umieszczone są dwie ściany boczne (16), na których są podparte odpowiednia przegubowa klapa (19), która prowadzi przedmioty w stronę zespołu unoszącego (6) wstępnej selekcji, a na płycie rozładowczej (22) są usytuowane dwie inne ściany boczne (18).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół unoszący (6) ma obszar przyjmujący (13), w którym przedmioty są usytuowane w obniżonym poprzecznym położeniu względem kierunku podawania, w przestrzeniach wyznaczonych przez łopatki (11), o prostoliniowym zarysie, usytuowane poziomo lub z nachyleniem do góry dla ułatwienia wchodzenia przedmiotów, ma obszar wstępnej selekcji (14), w którym przenośnik jest zakrzywiony w kierunku pionowym do powodowania spadania źle usytuowanych przedmiotów, a także ma obszar końcowy, w którym jego zarys jest ponownie prosty i wznosi się do sekcji transportującej.

6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że użyteczna odległość pomiędzy łopatkami (11), które korzystnie są płaskie lub o zarysie trójkątnym, jest mniejsza od podwójnej szerokości lub grubości selekcjonowanego przedmiotu.

7. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że łopatki (11) zespołu unoszącego (6) są wymienne do dostosowania do utrzymywania przedmiotów różnych typów, a do przenośnika zespołu unoszącego (6) zamocowana jest żłobkowana prowadnica (25) usytuowana prostopadle do kierunku

PL 210 538 B1 podawania, która jest dopasowana do przeciw-żłobka (26) ukształtowanego w dolnej krawędzi łopatki (11).

8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że szyny (30) sekcji przenoszącej i selekcjonującej przedmioty są ułożone w kształt leja względem kierunku podawania przedmiotu i mają maksymalne rozstawienie w ich obszarze początkowym i minimalne rozstawienie w ich obszarze końcowym, przy czym pierwsze rozstawienie jest większe od całkowitej długości przedmiotu, zaś drugie rozstawienie odpowiada długości przedmiotu, a geometrycznie zróżnicowany koniec przedmiotu znajdującego się w najwęższym końcu leja jest usytuowany nad odpowiadającą jemu szyną wywołując spadanie najpierw przeciwnego końca.

9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że szyny (30), usytuowane na płycie (29) podstawy, są rozmieszczone w kształt leja względem kierunku podawania przedmiotu, a koniec czołowy leja ma szerokość większą od całkowitej długości przedmiotu, zaś szerokość wylotu odpowiada całkowitej długości przedmiotu, przy czym płyta (29) podstawy ma pręt (32) ustawiony w jeden linii z kierunkiem podawania przedmiotu i na osi symetrii szyn (30), a przedmiot, usytuowany nad otworem (17), jest zawieszony za pomocą pręta (32) kołysząc się z powodu przesunięcia pomiędzy jego środkiem ciężkości a prętem (32).

10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że szyny (30), usytuowane na płycie (29) podstawy, są rozmieszczone w kształt leja względem kierunku podawania przedmiotu, przy czym ich początkowe rozstawienie jest większe od całkowitej długości przedmiotu, a ich rozstawienie przy wylocie leja odpowiada całkowitej długości przedmiotu, natomiast sekcja transportująca zawiera co najmniej jeden czujnik do identyfikacji różnic, występujących w przedmiocie, przy czym czujniki oddziałują na chowane prowadnice (33) usytuowane pod szyną (30), po jednej na każdym boku, i nad otworem (17) płyty (29) podstawy, zaś prowadnica (33) odpowiadająca końcowi przedmiotu przyjmującemu ostatecznie dolne położenie jest schowana.

11. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że pod otworem (17) płyty (29) podstawy są usytuowane dwie nachylone ściany statyczne (34) umieszczone równolegle do kierunku podawania przedmiotu i tworzące otwarty kanał spustowy prowadzący do przenośnika (41), przy czym do przenośnika (36) jest przymocowanych wiele pionowych elementów popychających (35) oddziałujących na otwarty kanał, wyznaczając poziomą ścieżkę dla elementów popychających (35) oddalonych od siebie na odległość równą maksymalnej szerokości przedmiotu.

12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że każdy z elementów popychających (35) zawiera ramię ustalające (38) zamocowane do przenośnika (36) i pionową część popychającą (39) połączoną z ramieniem ustalającym (38) za pomocą jednego lub więcej pionowych profili blokujących (40), przy czym część popychająca (39) jest łatwo wyjmowalna ruchem pionowym.

13. Urządzenie według zastrz. 11 albo 12, znamienne tym, że elementy popychające (35) zawierają odpowiednie wnęki (43) na części dolnej ich przednich i tylnych boków dla połączenia z indywidualnymi podparciami (42).

14. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że elementy popychające (35) mają klinowe występy (46) na ich części dolnej, oddzielające jeden od drugiego kiedy są one zbierane na przenośniku głównym (44) i regulujące ich wchodzenie do przestrzeni wyznaczonej przez wnęki (43) elementów popychających (35).