PL208006B1 - Płyta prefabrykowana z żelazobetonu i sposób wytwarzania zespolonej konstrukcji płytowej z prefabrykowanych płyt żelbetowych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest płyta prefabrykowana z żelazobetonu i sposób wytwarzania zespolonej konstrukcji płytowej z prefabrykowanych płyt żelbetowych, zwłaszcza trwałej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużą prędkością.

Żelbetowa płyta prefabrykowana wyżej wymienionego rodzaju jest znana z opisu DE 197 33 909 A1. Przy tym żelbetowa płyta prefabrykowana jest przeznaczona do utworzenia zespolonej konstrukcji płytowej, zwłaszcza utwardzonej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużą prędkością. W żelbetowej płycie prefabrykowanej są umieszczone co najmniej dwa pręty stalowe, ułożone w kierunku wzdłużnym żelbetowej płyty prefabrykowanej i wystające poza obie powierzchnie czołowe. Każdy pręt stalowy jest zakotwiony nieruchomo tylko w jednym miejscu żelbetowej płyty prefabrykowanej, a poza tym jest swobodnie wydł u żany. Wskutek tego utworzony zostaje odcinek wydł uż ania, który ma stale długość żelbetowej płyty prefabrykowanej i z tego powodu oddziałuje dużą siłą naprężającą na beton, znajdujący się w szczelinie stykowej. Przy tym okazało się niekorzystne, że miejsca przełomu zadanego, które są umieszczone w regularnych odstępach w żelbetowej płycie prefabrykowanej, są mostkowane z powodu zakotwienia prętów stalowych, a tym samym nie spełniają swojego zadania. Wskutek tego nieuniknione pęknięcia w żelbetowej płycie prefabrykowanej powstają w miejscach nieprzewidywalnych, a szczególnie nie w obszarze miejsc przełomu zadanego.

Zaproponowany w opisie DE 197 33 909 A1 sposób wytwarzania zespolonej konstrukcji płytowej, zwłaszcza trwałej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużą prędkością, polega na tym, że najpierw łączy się ze sobą zamknięciem kształtowym końce prętów stalowych, a następnie dwie sąsiednie żelbetowe płyty prefabrykowane odsuwa się od siebie za pomocą określonej siły prętów stalowych. W tym położeniu żelbetowe płyty prefabrykowane są przytrzymywane, a cała szczelina stykowa między dwiema sąsiednimi żelbetowymi płytami prefabrykowanymi jest wypełniana utwardzaną masa wypełniającą. Następnie oddziałuje się określoną siłą i masa wypełniająca zostaje zakotwiona dzięki występującej sile mocującej prętów stalowych. Wada tego rozwiązania polega na tym, że traci się ustawienie i dokładną regulację żelbetowych płyt prefabrykowanych, przeprowadzoną przed oddziaływaniem określonej siły, ponieważ kompletną płytę przesuwa się w celu jej zamocowania. Wskutek tego następuje przesunięcie płyty na podłożu, co powoduje przesunięcie, a nawet nieznaczne przechylenie śrub ustawiających, umieszczonych na podłożu. Powoduje to przemieszczenie uprzedniego ustawienia i ułożenia żelbetowej płyty prefabrykowanej. Tak więc po napełnieniu szczeliny stykowej konieczne jest ponowne wyprostowanie ułożenia płyt, co jest wiązane dodatkowymi nakładami i problemami w obszarze wypełnionej szczeliny stykowej.

Z opisu DE 26 21 793 jest znany sposób wytwarzania zespolonej konstrukcji rusztowej lub pł ytowej z wstępnie naprężonych betonowych części prefabrykowanych. Przy tym szczeliny między betonowymi częściami prefabrykowanymi są wstępnie naprężone po zestawieniu ze sobą i ułożeniu betonowych części prefabrykowanych. W celu wstępnego naprężenia, z betonowych części prefabrykowanych wystają końce członów mocujących, za pomocą których wytwarza się połączenie między przylegającymi betonowymi częściami prefabrykowanymi. Powstała szczelina jest rozpierana za pomocą urządzenia naciskowego, w tę szczelinę jako wypełnienie wprowadzana jest masa, a dopiero po utwardzeniu lub związaniu wypełnienia szczeliny urządzenie naciskowe jest odmocowywane i wyjmowane. Po związaniu masy, ściągacze, które zostały umieszczone na końcach członów mocujących, zostają dociągnięte z kontrolowaną siłą. Wskutek tego wypełnione szczeliny wykazują wstępne naprężenie. Następnie płyty betonowe zostają podlewane lub podpierane. W końcu zamykane są i uszczelnione wybrania dla ściągaczy. Wadą tego sposobu jest to, że wskutek podlewania lub podpierania płyt betonowych, w pewnych okolicznościach zmienia się wstępne naprężenie końców prętów mocujących. Ponadto sposób ten może mieć wpływ na regulację, dlatego tez konieczne jest przeprowadzenie dodatkowej kontroli. Ponadto zróżnicowane temperatury, występujące podczas naprężania lub wypełniania szczeliny stykowej i podczas podlewania, mają niekorzystny wpływ na dokładność ułożenia płyt betonowych.

Przedmiotem wynalazku jest płyta prefabrykowana z żelazobetonu, zwłaszcza do stosowania jako element konstrukcyjny utwardzonej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużą prędkością. Płyta ta posiada co najmniej dwa pręty stalowe, ułożone w kierunku wzdłużnym i wystające od strony czołowej nad powierzchnię betonu, i co najmniej jeden, korzystnie szereg miejsc przełomu zadanego płyty prefabrykowanej, usytuowanych poprzecznie do prętów stalowych.

PL 208 006 B1

Istota wynalazku polega na tym, że pręt stalowy jest zakotwiony odpowiednio w obszarze między powierzchnią czołową płyty prefabrykowanej a pierwszym miejscem przełomu zadanego i jest podparty zasadniczo swobodnie ruchomo w kierunku odpowiedniej powierzchni czołowej w swoim kierunku wzdłużnym.

Korzystnie, miejsce przełomu zadanego stanowi szczelina pozorna, ułożona poprzecznie do kierunku wzdłużnego płyty prefabrykowanej a zakotwienie jest wykonane w odstępie około 50 cm od powierzchni czołowej płyty prefabrykowanej.

Według wynalazku, pręt stalowy w obszarze między powierzchnią czołową płyty prefabrykowanej a zakotwieniem jest osłonięty przez rurę lub giętki przewód, zwłaszcza giętki przewód obkurczający, przy czym osłona pręta stalowego posiada większą średnicę wewnętrzną od średnicy zewnętrznej pręta stalowego, a pręt stalowy kończy się w kieszeni płyty prefabrykowanej, otwartej w kierunku powierzchni górnej płyty prefabrykowanej i zamkniętej w kierunku powierzchni dolnej płyty prefabrykowanej.

Korzystnie, kieszeń w widoku z góry posiada podcięcie, a zwłaszcza stanowi szeroką szczelinę, otwartą w kierunku sąsiedniej płyty prefabrykowanej.

Między dwoma prętami stalowymi płyty prefabrykowanej i/lub przy brzegu płyty prefabrykowanej znajduje się miejsce styku stanowiące wąską szczelinę między sąsiednimi płytami prefabrykowanymi.

Na powierzchni czołowej płyty prefabrykowanej, krawędź dolna jest zasadniczo prostoliniowa i/lub krawędź górna posiada na zmianę szczeliny wąskie i szerokie, przy czym w szerokiej szczelinie jest umieszczony element łączący, służący do połączenia stalowego pręta jednej płyty prefabrykowanej z prętem stalowym sąsiedniej płyty prefabrykowanej.

Na płycie prefabrykowanej są umieszczone urządzenia do regulacji, zwłaszcza trzpienie, a płyta prefabrykowana jest wykonana z betonu strużkowego.

Wąska szczelina i/lub szeroka szczelina między dwiema płytami prefabrykowanymi jest wylewana masą zalewową, korzystnie betonem, przy czym między płytą prefabrykowaną a podłożem jest usytuowany podlew, korzystnie bitumiczna zaprawa cementowa, a podlew jest deskowany korzystnie za pomocą elementu uszczelniającego, korzystnie elastycznego, szczególnie korzystnie porowatego tworzywa sztucznego.

Element uszczelniający stanowi mata gumowa, korzystnie neopren lub gąbka.

W obszarze szczelin płyty są umieszczone elementy dystansowe.

Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania zespolonej konstrukcji płytowej z prefabrykowanych płyt żelbetowych, zwłaszcza do stosowania jako element konstrukcyjny utwardzonej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużymi prędkościami. Płyty te posiadają co najmniej dwa pręty stalowe, ułożone w kierunku wzdłużnym i wystające od strony czołowej nad powierzchnię betonu. Ponadto między przylegającymi do siebie płytami prefabrykowanymi istnieje szczelina.

Istota wynalazku polega na tym, że pręty stalowe, każdorazowo w obszarze między powierzchnią czołową płyty prefabrykowanej a pierwszym miejscem przełomu zadanego podpiera się zasadniczo swobodnie ruchowo w kierunku odpowiedniej powierzchni czołowej w swoim kierunku wzdłużnym. Ponadto, płytę prefabrykowaną odkłada się i dokładnie reguluje, oraz tym, że dokładnie uregulowaną w osi pł ytę prefabrykowaną podlewa się podlewem, a po utwardzeniu podlewu, gotową pł ytę prefabrykowaną łączy się z sąsiednią płytą prefabrykowaną za pomocą zalewania szczeliny i łączenia prętów stalowych.

Korzystnie, pręty stalowe wydłuża się do połączenia sąsiedniej płyty prefabrykowanej, a na styku płyt są usytuowane wąskie i szerokie szczeliny, przy czym najpierw wąskie szczeliny zalewa się masą zalewową, następnie ustala się pręty stalowe, a w końcu zamyka się szerokie szczeliny.

Według wynalazku, pręty stalowe ustala się dopiero po utwardzeniu masy zalewowej w wąskich szczelinach, przy czym pręty stalowe sąsiednich płyt prefabrykowanych łączy się za pomocą ściągaczy lub spawa się ze sobą.

Płytę prefabrykowaną, zgodnie z wynalazkiem, dokładnie reguluje się w osi za pomocą trzpieni, a jako masę zalewową stosuje się beton, natomiast jako podlew stosuje się bitumiczną zaprawę cementową.

Korzystnie, jako deskowanie dla podlewu stosuje się elastyczny, zwłaszcza porowaty element uszczelniający, przy czym deskowanie układa się przed dokładną regulacją osi, szczególnie przed układaniem płyty prefabrykowanej.

Według wynalazku, przed dokładną regulacją osi płyty prefabrykowanej, mocuje się na niej szyny w elementach mocujących, a po połączeniu ze sobą płyt prefabrykowanych, korzystnie po zamknięciu szerokiej szczeliny, łączy się ze sobą szyny.

PL 208 006 B1

Następnie, dokładnie wyregulowaną w osi płytę prefabrykowaną unieruchamia się względem sąsiedniej płyty prefabrykowanej za pomocą elementów dystansowych, korzystnie za pomocą klinów, ustala się pręty stalowe, a następnie zalewa się szczelinę.

Elementy dystansowe są umieszczone w obszarze szczelin wąskich i/lub szczelin szerokich, a po zalaniu szczelin, elementy dystansowe odmocowuje się lub usuwa.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku, jest zapewnione to, że miejsce przełomu zadanego nie podlega naciskom, a tym samym w pewnych okolicznościach traci swoje działanie. Dzięki temu, że pręt stalowy jest ułożyskowany ruchomo w określonym obszarze, a mianowicie obszarze odwróconym od płyty prefabrykowanej, siły rozciągające są wprowadzane do płyty prefabrykowanej w segmencie płyty, ograniczonym przez miejsce przełomu zadanego, która to płyta nie posiada miejsca przełomu zadanego. Dzięki temu pęknięcia powstają w obszarze miejsca przełomu zadanego, a pozostałe części płyty są wolne od pęknięć. Tak więc wszystkie miejsca przełomu zadanego, które są usytuowane na płycie prefabrykowanej, mogą spełniać swoje zadanie.

Jeżeli miejsce przełomu zadanego stanowi szczelina pozorna, ułożona poprzecznie do kierunku wzdłużnego płyty prefabrykowanej, to miejsce przełomu zadanego należy wytworzyć w prosty sposób już w odlewie płyty prefabrykowanej. W miejscu umieszczenia szczeliny pozornej zmniejszona jest grubość płyty. Wówczas pęknięcia powstają w bezpośrednim otoczeniu tej szczeliny pozornej, a ich wielkość jest kontrolowana. Tym samym można łatwo skontrolować stan płyty prefabrykowanej.

W konstrukcji płyty według wynalazku uzyskuje się dostateczną długość pręta stalowego do jego wydłużenia, odpowiedniego do wymagań podczas trwałego łączenia wielu płyt prefabrykowanych. Wskutek wydłużania, do szczeliny jest wprowadzana siła nacisku, która może spowodować wnikanie wody, a tym samym zniszczenie szczeliny lub betonu.

W celu umoż liwienia wydł u ż ania prę ta stalowego, lub w celu uniemoż liwienia trwał ego połączenia pręta stalowego z betonem w odpowiednim obszarze podczas wytwarzania płyty prefabrykowanej, zaproponowano, aby pręt stalowy w obszarze między powierzchnią czołową płyty prefabrykowanej a zakotwieniem był osł onię ty przez rurę lub gię tki przewód, zwłaszcza gi ę tki przewód obkurczaj ą cy. Dzięki temu zapewniono, że pręt stalowy wewnątrz rury lub giętkiego przewodu, lub jeśli po związaniu betonu giętki przewód obkurczający został zredukowany z większej średnicy na mniejszą średnicę, jest umieszczony przesuwnie w swoim kierunku wzdłużnym. Punkt zakotwienia pręta stalowego znajduje się znów w pierwszym segmencie płyty prefabrykowanej. Pręt stalowy należy wydłużać względem płyty prefabrykowanej od tego punktu zakotwienia aż do końca pręta stalowego. Nienaganną ochronę antykorozyjną w nie zabetonowanym obszarze zapewnia również tak zwana opaska naprężająca.

Jeżeli osłona pręta stanowego posiada większą średnicę wewnętrzną od średnicy zewnętrznej pręta stalowego, możliwe jest ślizganie się pręta stalowego wewnątrz osłony. Przy tym osłona jest trwale połączona z betonem, natomiast pręt stalowy jest wydłużany w osłonie. Przy zastosowaniu giętkiego przewodu obkurczającego możliwy jest poślizg między betonem a giętkim przewodem obkurczającym.

Jeśli pręt stalowy kończy się w kieszeni płyty prefabrykowanej, wówczas można łatwo umieścić środki mocujące do łączenia pręta stalowego jednej płyty prefabrykowanej z prętem stalowym sąsiedniej płyty prefabrykowanej. Ponadto dzięki kieszeni wielkość drogi mocowania pręta stalowego jest wystarczająca.

Jeśli kieszeń jest otwarta w kierunku powierzchni górnej płyty prefabrykowanej, to możliwy jest łatwy dostęp do pręta stalowego lub jego końca, a tym samym do połączonych środków mocujących. Wówczas można łatwo zamontować narzędzia do naprężania pręta stalowego.

Jeżeli kieszeń jest zamknięta w kierunku powierzchni dolnej płyty prefabrykowanej, wówczas możliwe jest łatwe uszczelnienie lub deskowanie podlewu. Powierzchnia dolna płyty prefabrykowanej tworzy tym samym zasadniczo linię prostą wzdłuż strony czołowej płyty prefabrykowanej, a wówczas można łatwo wyłożyć odpowiedni materiał uszczelniający. Ponadto prostoliniowa krawędź zamykająca umożliwia łatwiejsze uszczelnienie podlewu przy użyciu mniejszej ilości materiału uszczelniającego.

Jeżeli kieszeń w widoku z góry posiada podcięcie, wówczas podczas wylewania kieszeni, przykładowo betonem, wytwarza się dodatkowe zaczepienie sąsiednich płyt prefabrykowanych. Tak więc kieszeń powoduje wzajemne pionowe unieruchomienie ze sobą płyt prefabrykowanych, co stanowi dodatkowe zabezpieczenie przed niezamierzonym przesunięciem płyt prefabrykowanych do siebie.

Jeśli kieszeń jednej płyty prefabrykowanej odpowiada kieszeni sąsiedniej płyty prefabrykowanej, wówczas między sąsiednimi płytami prefabrykowanymi powstaje szeroka szczelina. Jest ona przeznaczona do ustalania środków mocujących dla obu płyt i ułatwienia dostępu do tych środków mocujących

PL 208 006 B1 podczas ich montażu. Ponadto uzyskuje się dostateczną ilość wolnej przestrzeni do naprężenia prętów stalowych.

Jeżeli wąska szczelina znajduje się między dwoma stalowymi prętami płyty prefabrykowanej i/lub przy brzegu płyty prefabrykowanej, wówczas masę zalewową można wprowadzić w sposób ostateczny między dwie płyty prefabrykowane.

Jeżeli na powierzchni czołowej płyty prefabrykowanej krawędź dolna jest zasadniczo prostoliniowa i/lub krawędź górna posiada na zmianę szczeliny wąskie i szerokie, to z jednej strony uzyskuje się dokładne uszczelnienie podlewu, a z drugiej strony łatwy montaż urządzenia naprężającego dla prętów stalowych.

Zastosowanie elementu łączącego ułatwia w sposób istotny montaż, a ponadto przy ewentualnym demontażu płyty prefabrykowanej stosunkowo łatwy jest dostęp elementów łączących.

Jeżeli na płycie prefabrykowanej są umieszczone urządzenia do regulacji, zwłaszcza trzpienie, wówczas można łatwo ustawić żądany wymiar wysokości płyty prefabrykowanej. Zwłaszcza w przypadku środków komunikacji poruszających się z dużą prędkością jest szczególnie ważne, aby płyty prefabrykowane, a tym samym środki prowadzące dla pojazdów poruszających się z dużą prędkością były bardzo dokładnie dopasowane do siebie.

Jeśli płyta prefabrykowana jest wykonana z betonu strużkowego, wówczas można zrezygnować z części tradycyjnego uzbrojenia, a ponadto dalszą zaletą są mniejsze szerokości pęknięć.

Jeśli wąska szczelina i/lub szeroka szczelina między dwiema płytami prefabrykowanymi jest wylewana masa zalewową, korzystnie betonem, wówczas podczas wylana wąska szczelina zapewnia podparcie obu płyt prefabrykowanych podczas oddziaływania sił rozciągających na pręty stalowe. Wąska szczelina zostaje ściśnięta, co uniemożliwia wnikanie wody.

W celu ustalenia dokładnej regulacji płyty prefabrykowanej, między płytą prefabrykowaną a podłożem jest usytuowany podlew, korzystnie bitumiczna zaprawa cementowa. Ta ciągliwa masa podlewu jest wprowadzana przez otwory napełniające w płycie prefabrykowanej od góry lub z boku, od strony brzegu płyty, do pustej przestrzeni między płytą prefabrykowaną a podłożem. Utwardzenie podlewu jest w znacznym stopniu niezależne od temperatury, to znaczy płyta prefabrykowana utwardza się niezależnie od temperatury zewnętrznej w uprzednio dokładnie osiowanym położeniu. Tym samym w znacznym stopniu zostaje zachowana dokł adna regulacja pł yty prefabrykowanej.

Jeżeli podlew jest deskowany korzystnie za pomocą elementu uszczelniającego, korzystnie elastycznego, szczególnie korzystnie porowatego tworzywa sztucznego, wówczas unika się innego uszczelnienia podczas podlewania płyty prefabrykowanej. Z jednej strony element uszczelniający jest tak elastyczny, że podczas pionowego przestawienia płyty prefabrykowanej w celu jej osiowania styka się on jeszcze z powierzchnią dolną płyty prefabrykowanej i powierzchnią górną podłoża, co uniemożliwia rozprzestrzenienie się podlewu. Nawet w przypadku koniecznych nachyleń jezdni, za pomocą tych szczególnie korzystnych elementów uszczelniających uzyskuje się niezawodne wylewanie podłoża.

Po utwardzeniu podlewu, elementy uszczelniające mogą pozostać na miejscu lub mogą być ponownie wykorzystane przy podlewaniu innej płyty prefabrykowanej. Ponadto przy zastosowaniu gąbki możliwe jest, że za pomocą masy zalewowej powietrze jest przetłaczane przez gąbkę i nie powoduje włączeń pod płytą prefabrykowaną.

Jeżeli w obszarze szczelin są umieszczone elementy dystansowe, wówczas za ich pomocą, zamiast zalewania wąskiej szczeliny, może nastąpić ustalenie sąsiednich płyt prefabrykowanych, w celu naprężenia prętów stalowych. Elementy dystansowe mogą być umieszczone w obszarze szczeliny wąskiej lub szerokiej. Szczelina może być korzystnie wylewana jako całość. Elementy dystansowe służą do utrzymywania płyt prefabrykowanych po dokładnej regulacji osi lub przed naprężaniem, albo po naprężeniu, prętów stalowych, w dokładnie wyregulowanych położeniach. Jako elementy dystansowe służą kliny, które mogą być ustawione na dokładne odstępy.

Dzięki sposobowi według wynalazku, uzyskuje się wytworzenie zespolonej konstrukcji płytowej z dokł adnym uł o ż eniem wzd ł u ż nym. Inaczej niż to przedstawione w stanie techniki, poszczególna płyta prefabrykowana jest umieszczona w swoim dokładnym położeniu i w tym położeniu unieruchamiana. Dzięki temu uniemożliwione jest to, że płyta prefabrykowana raz osiowana zostanie przemieszczona ze swojego położenia poprzez łączenie z innymi płytami prefabrykowanymi. Dopiero po ustaleniu płyty prefabrykowanej o dokładnie wyregulowanej osi w swoim położeniu zostaje ona połączona z dalszymi płytami. Dzięki temu powstaje trwale unieruchomiona zespolona konstrukcja płytowa o dokładnym położeniu. Podczas łączenia prętów stalowych sąsiednich płyt prefabrykowanych, położenie uprzednio unieruchomionych płyt prefabrykowanych zostanie zachowane, ponieważ dokładnie

PL 208 006 B1 wyregulowane osiowo płyty prefabrykowane zostały unieruchomione za pomocą utwardzonego podlewu. Dzięki temu uzyskuje się szczególnie dokładne i szybkie, a tym samym tanie, wytworzenie zespolonej konstrukcji płytowej, która nie wymaga dodatkowej regulacji. Dalsza zaleta tego rozwiązania polega na tym, że podczas uszkodzenia płyty prefabrykowanej, przykładowo podczas wykolejenia się pociągu, można usunąć pojedyncze płyty i zastąpić je nowymi. Tym samym zapewniono przyjazny montaż płyty prefabrykowanej, nie tylko podczas jej pierwszego układania, lecz również w przypadku naprawy.

Według wynalazku, między sąsiednimi płytami powstaje naprężenie, które zapewnia dodatkowe ustalenie położenia i wodoszczelne połączenie szczeliny między płytami prefabrykowanymi.

Jeżeli na styku płyt są usytuowane wąskie szczeliny i szerokie szczeliny, wówczas jest szczególnie korzystne, jeśli najpierw wąskie szczeliny zalewa się masą zalewową, następnie ustala się pręty stalowe, a w końcu zamyka się szerokie szczeliny. Dzięki temu uzyskuje się równomierne obciążenie płyt prefabrykowanych i masy zalewowej.

Jeśli pręty stalowe ustala się dopiero po utwardzeniu masy zalewowej w wąskich szczelinach, wówczas korzystnie następuje dociskanie do siebie szczelin między płytami prefabrykowanymi. Dzięki temu wyrównuje się ubytek masy zalewowej podczas wiązania oraz uzyskuje się wodoszczelne połączenie między płytami prefabrykowanymi.

Montaż płyt prefabrykowanych jest szczególnie ułatwiony dzięki temu, że pręty stalowe sąsiednich płyt prefabrykowanych łączy się za pomocą ściągaczy. Mogą być one obsługiwane za pomocą narzędzia ręcznego lub odpowiednich obrabiarek i powodują dostatecznie naprężenie prętów stalowych.

Alternatywnie do ściągaczy, w niektórych przypadkach można wykonać spawanie prętów stalowych. Dzięki odpowiednim sposobom spawania powoduje się również wydłużanie prętów stalowych podczas spawania, a przez schłodzenie prętów przeprowadza się naprężanie.

Do dokładnej regulacji osi płyty prefabrykowanej służą korzystnie trzpienie. Za pomocą trzpieni można uzyskać bardzo dokładną regulację płyt prefabrykowanych, nawet do wielkości milimetra.

Jeśli jako masę zalewową dla szczelin między płytami prefabrykowanymi stosuje się beton, zwłaszcza beton wysokowartościowy, wówczas zapewniona jest trwałość szczeliny.

Jako podlew stosuje się szczególnie korzystnie bitumiczną zaprawę cementową. Bitumiczna zaprawa cementowa jest ciągliwa i nadaje się do całkowitego wypełnienia przestrzeni pośredniej między płytą prefabrykowaną a podłożem bez tworzenia pęcherzy. Z drugiej strony zapewnia nienaganne połączenie z płytą prefabrykowaną i podłożem, które często stanowi hydraulicznie wiązana warstwa nośna lub asfaltowa warstwa nośna. Dzięki bitumicznej zaprawie cementowej uzyskuje się dokładne unieruchomienie płyty prefabrykowanej na podłożu i dokładnie wyregulowane ustalenie płyty prefabrykowanej przed wprowadzeniem podlewu.

Jeżeli jako deskowanie dla podlewu stosuje się elastyczny, korzystnie porowaty element uszczelniający, wówczas uzyskuje się szczególnie łatwe, tanie i skuteczne uszczelnienie przestrzeni pośredniej między płytą prefabrykowaną a podłożem. Przy tym element uszczelniający uniemożliwia wypływanie podlewu z tej przestrzeni pośredniej. Przy tym deskowanie układa się przed dokładną regulacją osi, korzystnie przed układaniem płyty prefabrykowanej. Dzięki swojej elastyczności dopasowuje się ono do przestrzeni pośredniej między płytą prefabrykowaną a podłożem również podczas dokładnej regulacji i powoduje uszczelnienie pustki.

Jeżeli płytę prefabrykowaną stosuje się jako wspornik szyn, wówczas okazało się szczególnie korzystne, że przed dokładną regulacją osi płyty prefabrykowanej, na płycie prefabrykowanej mocuje się szyny w elementach mocujących dla szyn. Jako, że szyny są miarodajne dla osiowania płyty prefabrykowanej, jest to szczególnie korzystne, ponieważ w ten sposób mogą być wyrównane ewentualne nierówności w mocowaniu szyn.

Po połączeniu ze sobą płyt prefabrykowanych, korzystnie po zamknięciu szerokiej szczeliny, łączy się ze sobą szyny. Po zakończeniu tych prac uzyskuje się zespoloną konstrukcję płytową z szynami dla środków komunikacji szynowej, poruszających się z dużymi prędkościami.

Jeśli elementy dystansowe są umieszczone w obszarze szczelin wąskich i/lub szczelin szerokich, wówczas uzyskuje się dobre podparcie elementów dystansowych na obu płytach prefabrykowanych.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część żelbetowej płyty prefabrykowanej, w widoku z góry, fig. 2 - przekrój poprzeczny żelbetowej płyty prefabrykowanej, fig. 3a-3d - różne etapy postępowania podczas łączenia dwóch żelbetowych płyt prefabrykowanych, fig. 4 - widok szczegółowy w przekroju wzdłużnym żelbetowej płyty prefabrykowanej według fig. 3c, fig. 5 - styk szczelin z elementami dystansowymi, fig. 6 - element dystansowy, w widoku z góry, a fig. 7 - element dystansowy, w widoku z boku.

PL 208 006 B1

Na fig. 1 jest przedstawiona część żelbetowej płyty prefabrykowanej 10, w widoku z góry. W tym przykładzie wykonania płyta prefabrykowana 10 posiada dużą ilość pryzm 12. Alternatywnie możliwe jest również zastosowanie ciągłej taśmy lub kanału betonowego, który jest umieszczony w sposób ciągły lub z przerwami. Pryzmy 12 są umieszczone w dwóch rzędach w kierunku wzdłużnym płyty prefabrykowanej 10, dzięki czemu mogą być stosowane w przedstawionym tutaj celu, do mocowania szyn, przykładowo dla pojazdów rozwijających duże prędkości. Na każdym rzędzie pryzm 12 jest zamocowana odpowiednio szyna 30. Szyna 30 jest zamocowana na każdej pryzmie 12 za pomocą symbolicznie zaznaczonych elementów mocujących 31. W razie potrzeby elementy mocujące 31 mogą być ustalone w razie potrzeby w prefabrykowanych kołkach 32 lub odpowiednich otworach.

W kierunku poprzecznym do płyty prefabrykowanej 10 są umieszczone odpowiednio dwie pryzmy 12 na jednym segmencie płyty prefabrykowanej 10. Poszczególne segmenty są oddzielone od siebie poprzez szczeliny pozorne 15. Szczeliny pozorne 15 mają funkcję miejsc przełomu zadanego, w których celowo powstają nieuniknione małe pęknięcia żelbetowej płyty prefabrykowanej 10. Dzięki pęknięciom powstającym w tych miejscach, pozostała część żelbetowej płyty prefabrykowanej 10 jest w znacznym stopniu zabezpieczona przed pęknięciami, a więc jest wykonana jako stabilna i łatwo dostępna w celu przeprowadzenia kontroli jej stanu. Dlatego też konstrukcja żelbetowej płyty prefabrykowanej 10 musi być taka, aby pęknięcia powstawały rzeczywiście w obszarze miejsc przełomu żądanego lub szczeliny pozornej 15.

Obok zwykłego uzbrojenia płyty prefabrykowanej 10, w płycie 10 umieszczonych jest szereg rozciąganych lub stalowych prętów 19, które są ułożone w kierunku wzdłużnym płyty. Pręty stalowe 19, które w płycie prefabrykowanej 10 działają jako kotwy, są usytuowane od jednego końca płyty do drugiego. Na powierzchniach czołowych 17 płyty prefabrykowanej 10 wystają one poza powierzchnię betonu i mogą być połączone z sąsiednią płytą prefabrykowaną lub jej prętami stalowymi, co zostanie opisane poniżej.

Powierzchnia czołowa 17 posiada zasadniczo prostoliniową, ciągłą krawędź oraz, w tym przykładzie wykonania, dwa wybrania lub kieszenie 24. Kieszenie 24 stanowią uskoki, w odniesieniu do prostoliniowej powierzchni czołowej 17, do których z powierzchni betonu wystają pręty stalowe 19. Ponadto kieszenie posiadają podcięcia przedstawione linią przerywaną, które dodatkowo polepszają stabilność połączenia płyty prefabrykowanej 10 z sąsiednią, nie przedstawioną płytą. Ponadto późniejsze wylewanie szczelin między dwiema płytami 10 powinno być bardziej trwałe, ponieważ między innymi podcięcia te uniemożliwiają wnikanie wody.

Płyta prefabrykowana 10 posiada szereg otworów napełniających 13, z których tutaj przedstawiony jest tylko jeden. Przez otwory napełniające 13 podlew jest wprowadzany pod osiowaną płytę prefabrykowaną 10.

Na fig. 2 jest przedstawiona część przekroju poprzecznego płyty prefabrykowanej 10 oraz jej podłoże. Na płycie prefabrykowanej 10 są ponownie umieszczone pryzmy 12, na których za pomocą elementów mocujących 31 są umieszczone szyny 30. Elementy mocujące 31 są ustalone w kołkach 32, wprowadzonych do płyty 10. Żelbetowa płyta prefabrykowana może być wykonana tradycyjnie ze zwykłym uzbrojeniem. Alternatywnie, i szczególnie korzystnie, płyta prefabrykowana 10 jest wykonana z betonu strużkowego. W betonie strużkowym znajdują się włókna stalowe, które nadają płycie prefabrykowanej 10 znaczną wytrzymałość. Przy tym włókna stalowe mogą być wygięte, zwijane lub też mogą mieć inny kształt, który wspomaga wplecenie włókien w beton. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie nadzwyczaj wytrzymałego żelazobetonu do wytwarzania płyt prefabrykowanych 10, który zwłaszcza w obszarach brzegowych, lub w obszarach, w których ustalane są elementy mocujące 31, posiada szczególnie dużą wytrzymałość.

W celu ułożenia płyty prefabrykowanej 10 w wymaganym położeniu, na płycie 10 jest umieszczonych szereg trzpieni. Przy tym trzpień 37 współpracuje w znany sposób z nakrętką 39 w ten sposób, że płyta prefabrykowana 10 jest ułożona na jej wysokości. Trzpień 37 opiera się na płycie podporowej 38, jako na trwałym i równym podłożu, w celu dokładnej regulacji wysokości płyty 10. W tej postaci wykonania trzpienie 37 przechodzi przez wybranie w płycie prefabrykowanej 10, w celu umożliwienia dużej drogi przestawiania. Przy tym wskutek przestawienia nakrętki 39 na trzpieniu 37 płyta prefabrykowana 10 przyjmuje swoje położenie. Przed odłożeniem płyty prefabrykowanej 10 na hydraulicznie związanej warstwie nośnej 45, w obszarze brzegowym płyty 10 zostaje ułożone elastyczne deskowanie 41. Deskowanie 41 służy do zapobieżenia wypływaniu podlewu 42, wylanemu pod płytę prefabrykowaną 10, po osiowaniu płyty prefabrykowanej 10. Przy tym korzystnie ciągliwy podlew 42 jest utrzymywany przez deskowanie 41 pod płytą prefabrykowaną 10. Deskowanie 41 stanowi korzy8

PL 208 006 B1 stnie elastyczna część z tworzywa sztucznego. Jako szczególnie korzystne sprawdziły się materiały w rodzaju gąbki o dużych porach lub neopren, albo podobne tworzywa sztuczne. Po utwardzeniu podlewu, deskowanie 41 może pozostać w tym położeniu, a tym samym stanowić pewną ochronę przed wilgocią. Jeżeli deskowanie ma być użyte do dalszych podlewów, wówczas możliwe jest wyciągnięcie deskowania 41 spod płyty prefabrykowanej 10 i ponowne zastosowanie.

Na fig. 3a-3d opisane są poszczególne etapy łączenia dwóch płyt prefabrykowanych 10. Najpierw płyty prefabrykowane 10 są osiowane w swojej wysokości za pomocą trzpieni 37 i nakrętek 39. Przy tym zasadniczo pręty stalowe 19 obu łączonych płyt prefabrykowanych leżą na ich osi wzdłużnej (fig. 3a). Następnie poprzez otwory napełniające 13 pod płytę prefabrykowaną 10 wprowadzany jest podlew 42, który stanowi korzystnie bitumiczna zaprawa betonowa. Podlew 42 łączy płytę prefabrykowaną 10 z przygotowaną pod nią, hydraulicznie wiązaną warstwą nośną 45. Po utwardzeniu podlewu 42, wąskie szczeliny 26, znajdujące się między obiema płytami 10, są zalewane masą zalewową, korzystnie betonem (fig. 3b). Przy tym zalewanie można przeprowadzać jedynie w obszarze miejsc styku 21 płyty prefabrykowanej 10, albo w dolnym obszarze pomiędzy płytami 10, w którym znajdują się od góry szerokie szczeliny 27. Po utwardzeniu masy zalewowej, pręty stalowe 19 łączy się ze sobą za pomocą ściągaczy 25, i wydłuża. Dzięki temu powstaje nacisk na masę zalewową 23 w wąskich szczelinach 26, co skutecznie przeciwdziała przenikaniu wody. Z drugiej strony dzięki temu sposobowi postępowania nie zmienia się przeprowadzone uprzednio, dokładne ustawienie płyt prefabrykowanych 10 podczas naprężania prętów stalowych 19, ponieważ opierają się one na masach zalewowych 25 i są ustalone w odniesieniu do podłoża za pomocą podlewu 42 (fig. 3c).

Po połączeniu ze sobą prętów stalowych 19 i wydłużeniu, w celu zapobieżenia korozji szeroka szczelina 27 może zostać zamknięta (fig. 3d). Zamknięcie to można również przeprowadzić za pomocą wprowadzenia masy zalewowej 25 przykładowo betonu. Alternatywnie można zastosować tutaj również zdejmowaną pokrywę. Trwałe połączenie obu płyt prefabrykowanych 10 realizuje się jednak za pomocą zalewania szerokiej szczeliny 27, ponieważ dzięki temu, w przypadku odpowiedniego ukształtowania szerokiej szczeliny 27 następuje dodatkowe zazębienie płyt prefabrykowanych 10.

Sposób postępowania podczas łączenia dwóch płyt prefabrykowanych 10 został przedstawiony na fig. 3a-3d, odpowiednio bez wbudowanej szyny 30. Jeżeli płyty prefabrykowane stosuje się do komunikacji szynowej wykorzystującej duże prędkości, wówczas jest korzystne, jeżeli w celu osiowania płyt prefabrykowanych 10 wbudowana jest szyna 30, ponieważ szyna 30 jest miarodajna do ułożenia płyt prefabrykowanych 10.

Na fig. 4 jest dokładniej przedstawiony styk dwóch płyt prefabrykowanych 10, przygotowany do etapu roboczego według fig. 3c. Przy tym płyty prefabrykowane 10 są obcięte do długości odpowiednio do długości prętów stalowych 19. Płyty prefabrykowane 10 są umieszczone na podlewie 42, którym opiera się na hydraulicznie związanej warstwie nośnej. Deskowanie 41 uniemożliwia wypływanie podlewu 42 z obszaru płyty prefabrykowanej 10 podczas podlewania albo podpierania płyty prefabrykowanej 10.

Płyta prefabrykowana 10 posiada pryzmę 12, na której za pomocą elementów mocujących 312 jest zamocowana szyna 30. W płytach prefabrykowanych 10, w regularnych odstępach, są umieszczone szczeliny pozorne 15, które tworzą miejsca przełomu zadanego dla płyty prefabrykowanej 10. W płycie 10 jest umieszczonych szereg prętów stalowych 19. W znacznym stopniu pręty stalowe 19 są trwale zakotwione w płycie prefabrykowanej 10. Jedynie w obszarze od szczeliny pozornej 15 aż do końca odpowiedniej płyty prefabrykowanej 10 pręt stalowy 19 nie jest połączony z betonem płyty prefabrykowanej, a tym samym może być swobodnie wydłużany. W tym celu pręt stalowy 19 znajduje się w giętkim przewodzie 20, który uniemożliwia połączenie pręta stalowego 19 z betonem płyty prefabrykowanej 10. Wąskie szczeliny 26 są wylewane masą zalewową 25. Pręty stalowe 19 są połączone ze sobą za pomocą ściągacza 28 i są wydłużane. Wydłużenie to powoduje, że pręty stalowe są wydłużane w swoim swobodnie ruchomym obszarze w odpowiednim przewodzie giętkim 20, a tym samym wywołują wstępne naprężenie. Dzięki wstępnemu naprężeniu masa zalewowa 25 jest ściskana, lub podlega stabilizacji konstrukcja zespolona, dzięki czemu wykluczone jest wnikanie wody do szczelin. Ponadto płyty prefabrykowane 10 są do siebie mocno dociskane poprzez masę zalewową 25. Dzięki temu, że pręt stalowy 19 jest ułożyskowany ruchomo jedynie w obszarze między szczeliną pozorną 15 a końcem płyty prefabrykowanej 10 uzyskuje się w sposób niezawodny to, że szczelina pozorna nie może być mostkowana za pomocą siły naciskania, a tym samym traci swoją funkcję. Za pośrednictwem prętów stalowych 19, siła jest wywierana jedynie w ostatnim segmencie kształtki betonowej, a mianowicie między szczeliną pozorną 15 a końcem płyty prefabrykowanej 10.

PL 208 006 B1

Jeżeli kieszeń 24, w której znajdują się ściągi 28 i końce prętów stalowych 19, jest ukształtowana w ten sposób, że w widoku z góry na płytę posiada podcięcie 29, wówczas uzyskuje się dodatkowe zazębienie dla płyt prefabrykowanych 10, jeśli szeroka szczelina 27, ukształtowana przez kieszenie 24, jest wylewana masą zalewową 25'. Dzięki temu dodatkowo utrudniony jest pionowy ruch płyt prefabrykowanych 10.

W przypadku, gdy płyta, podczas używania, lub podłoże zostaną opuszczone, wówczas podlew 42 może być usunięty. Ma to miejsce wówczas, gdy podlew 42 jest przewiercony poprzecznie do kierunku wzdłużnego płyty. W wywiercony otwór wprowadza się piłę, zwłaszcza piłę linową, za pomocą której podlew zostaje przecięty pod płytą. Za pomocą trzpieni płyta może być ponownie dokładnie ustawiona i na nowo podlana.

Na fig. 5 jest przedstawiony styk szczelin między dwiema płytami prefabrykowanymi 10 i 10', w widoku z góry. W celu ustalenia płyt prefabrykowanych 10 i 10' są umieszczone elementy dystansowe 50. Elementy dystansowe 50 znajdują się odpowiednio w obszarze wąskiej szczeliny. Alternatywnie, lub dodatkowo do tego, można zastosować dwa elementy dystansowe 50' w obszarze szerokiej szczeliny. W każdej z tych postaci wykonania zapewnione jest to, że podczas naprężania prętów stalowych zachowane jest dokładnie wyregulowane położenie płyt prefabrykowanych 10_i 101.

Na fig. 6 jest przedstawiony element dystansowy 50, w widoku z góry. Element dystansowy 50 jest wykonany z płyty podstawowej 51, która jest zamocowana na płycie prefabrykowanej 10 lub 10'. Płyta podstawowa 51 może być wylewana w płycie prefabrykowanej 10, 10' lub może być umieszczona później. Jedna z płyt podstawowych 51 posiada prowadnice 52 dla klina 53. Klin 53 jest wprowadzany w prowadnice między obiema płytami podstawowymi 51 wówczas, gdy płyty prefabrykowane 10 i 10' są dokładnie ułożone. W ten sposób ustala się odstęp płyt prefabrykowanych 10 i 10', dzięki czemu podczas naprężania prętów stalowych płyty prefabrykowane 10 i 10' nie są przesuwane do siebie i nie zmienia się ułożenie płyt.

Na fig. 7 jest przedstawiony element dystansowy 50, w widoku z boku. Płyty prefabrykowane 10 i 10', które znajdują się na podlewie 42 lub na warstwie nośnej 45, są utrzymywane w określonym odstępie za pomocą klina 53. Odstęp ten jest ustalony na trwałe przed zamocowanie prętów stalowych, przez wprowadzenie do szczeliny masy zalewowej 25. Po utwardzeniu masy zalewowej 25 zostaje ustalone na trwałe wzajemne położenie płyt prefabrykowanych 10 i 10]. W razie potrzeby klin 53 może być usunięty i użyty do następnego styku szczelin. W szczególnej postaci wykonania można nie stosować przynajmniej okresowo masy zalewowej 25 w obszarze elementu dystansowego 50. Po utwardzeniu pozostałej masy zalewowej 25, kompletny element dystansowy 50 może być usunięty ze styku szczeliny wraz z klinem 53 i wykorzystany do dalszego miejsca połączenia.

Zastosowanie elementów dystansowych umożliwia natychmiastowe wprowadzenie siły ciągu w pręty stalowe i późniejsze wspólne zalewanie szczeliny szerokiej i wąskiej. Jest to korzystne zwłaszcza wówczas, gdy panują niekorzystne warunki termiczne i klimatyczne do zalewania szczeliny. W celu ostatecznego wylewania szczeliny szerokiej i wąskiej należy, dzięki czemu uzyska się optymalną obróbkę materiału.

Niniejszy wynalazek nie jest ograniczony do przedstawionego przykładu wykonania. Płyty prefabrykowane 10 można stosować również w innych dziedzinach. Pręty stalowe 19 mogą być w inny sposób zabezpieczone w ostatnim segmencie przed połączeniem z betonem płyty prefabrykowanej 10. Zakres ochrony wynalazku obejmuje również kombinacje poszczególnych cech.

Claims (37)

1. Płyta prefabrykowana z żelazobetonu, zwłaszcza do stosowania jako element konstrukcyjny utwardzonej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużą prędkością, z co najmniej dwoma prętami stalowymi, ułożonymi w kierunku wzdłużnym żelbetowej płyty prefabrykowanej i wystającymi od strony czołowej nad powierzchnię betonu, i z co najmniej jednym, korzystnie szeregiem miejsc przełomu zadanego płyty prefabrykowanej, usytuowanych poprzecznie do prętów stalowych, znamienna tym, że pręt stalowy (19) jest zakotwiony odpowiednio w obszarze między powierzchnią czołową (17) płyty prefabrykowanej (10) a pierwszym miejscem przełomu zadanego (15) i jest podparty zasadniczo swobodnie ruchomo w kierunku odpowiedniej powierzchni czołowej (17) w swoim kierunku wzdłużnym.

PL 208 006 B1

2. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że miejsce przełomu zadanego (15) stanowi szczelina pozorna, ułożona poprzecznie do kierunku wzdłużnego płyty prefabrykowanej (10).

3. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że zakotwienie jest wykonane w odstępie około 50 cm od powierzchni czołowej (17) płyty prefabrykowanej (10).

4. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że pręt stalowy (19) w obszarze między powierzchnią czołową (17) płyty prefabrykowanej (10) a zakotwieniem jest osłonięty przez rurę (20) lub giętki przewód, zwłaszcza giętki przewód obkurczający.

5. Płyta według zastrz. 1 albo 4, znamienna tym, że osłona pręta stanowego (19) posiada większą średnicę wewnętrzną od średnicy zewnętrznej pręta stalowego (19).

6. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że pręt stalowy (19) kończy się w kieszeni (24) płyty prefabrykowanej (10).

7. Płyta według zastrz. 6, znamienna tym, że kieszeń (24) jest otwarta w kierunku powierzchni górnej płyty prefabrykowanej (10).

8. Płyta według zastrz. 1 albo 6, znamienna tym, że kieszeń (24) jest zamknięta w kierunku powierzchni dolnej płyty prefabrykowanej (10).

9. Płyta według zastrz. 6, znamienna tym, że kieszeń (24) w widoku z góry posiada podcięcie (29).

10. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że kieszeń (24) stanowi szeroką szczelinę (27), otwartą w kierunku sąsiedniej płyty prefabrykowanej (10).

11. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że między dwoma prętami stalowymi (19) płyty prefabrykowanej (10) i/lub przy brzegu płyty prefabrykowanej (10) znajduje się miejsce styku (21) stanowiące wąską szczelinę (26) między sąsiednimi płytami prefabrykowanymi (10).

12. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że na powierzchni czołowej płyty prefabrykowanej (10) krawędź dolna jest zasadniczo prostoliniowa i/lub krawędź górna posiada na zmianę szczeliny wąskie i szerokie (27).

13. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że w szerokiej szczelinie (27) jest umieszczony element łączący, służący do połączenia stalowego pręta (19) jednej płyty prefabrykowanej (10) z prętem stalowym (19) sąsiedniej płyty prefabrykowanej (10).

14. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że na płycie prefabrykowanej (10) są umieszczone urządzenia do regulacji, zwłaszcza trzpienie.

15. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że płyta prefabrykowana (10) jest wykonana z betonu strużkowego.

16. Płyta według zastrz. 12, znamienna tym, że wąska szczelina i/lub szeroka szczelina (27) między dwiema płytami prefabrykowanymi (10) jest wylewana masą zalewową (25), korzystnie betonem.

17. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że między płytą prefabrykowaną, a podłożem jest usytuowany podlew (42), korzystnie bitumiczna zaprawa cementowa.

18. Płyta według zastrz. 17, znamienna tym, że podlew (42) jest deskowany korzystnie za pomocą elementu uszczelniającego (41), korzystnie elastycznego, szczególnie korzystnie porowatego tworzywa sztucznego.

19. Płyta według zastrz. 18, znamienna tym, że element uszczelniający (41) stanowi mata gumowa, korzystnie neopren.

20. Płyta według zastrz. 18, znamienna tym, że element uszczelniający (41) stanowi gąbka.

21. Płyta według zastrz. 1 albo 12, znamienna tym, że w obszarze szczelin (26, 27) są umieszczone elementy dystansowe.

22. Sposób wytwarzania zespolonej konstrukcji płytowej z prefabrykowanych płyt żelbetowych, zwłaszcza do stosowania jako element konstrukcyjny utwardzonej jezdni dla środków komunikacji poruszających się z dużymi prędkościami, z co najmniej dwoma prętami stalowymi, ułożonymi w kierunku wzdłużnym żelbetowej płyty prefabrykowanej i wystającymi od strony czołowej nad powierzchnię betonu, i ze szczeliną między przylegającymi do siebie płytami prefabrykowanymi, znamienny tym, że pręty stalowe (19), każdorazowo w obszarze między powierzchnią czołową (17) płyty prefabrykowanej (10), a pierwszym miejscem przełomu zadanego (15) podpiera się zasadniczo swobodnie ruchowo w kierunku odpowiedniej powierzchni czołowej (17) w swoim kierunku wzdłużnym, i tym że płytę prefabrykowaną (10) odkłada się i dokładnie reguluje, oraz tym, że dokładnie uregulowaną w osi płytę prefabrykowaną (10) podlewa się podlewem (42), a po utwardzeniu podlewu (42), gotową płytę prefabrykowaną (10) łączy się z sąsiednią płytą prefabrykowaną (10) za pomocą zalewania szczeliny i łączenia prętów stalowych (19).

PL 208 006 B1

23. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że pręty stalowe wydłuża się do połączenia sąsiedniej płyty prefabrykowanej (10).

24. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że na styku płyt są usytuowane wąskie szczeliny (26) i szerokie szczeliny (27), przy czym najpierw wąskie szczeliny (26) zalewa się masą zalewową (25), następnie ustala się pręty stalowe (19), a w końcu zamyka się szerokie szczeliny (27).

25. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że pręty stalowe ustala się dopiero po utwardzeniu masy zalewowej (25) w wąskich szczelinach (26).

26. Sposób według zastrz. 22 albo 25, znamienny tym, że pręty stalowe (19) sąsiednich płyt prefabrykowanych (10) łączy się za pomocą ściągaczy (28).

27. Sposób według zastrz. 22 albo 25, znamienny tym, że pręty stalowe (19) spawa się ze sobą.

28. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że płytę prefabrykowaną (10) dokładnie reguluje się w osi za pomocą trzpieni (37).

29. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że jako masę zalewową (25) stosuje się beton.

30. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że jako podlew (42) stosuje się bitumiczną zaprawę cementową.

31. Sposób według zastrz. 22 albo 30, znamienny tym, że jako deskowanie (41) dla podlewu (42) stosuje się elastyczny, korzystnie porowaty element uszczelniający.

32. Sposób według zastrz. 31, znamienny tym, że deskowanie (41) układa się przed dokładną regulacją osi, korzystnie przed układaniem płyty prefabrykowanej (10).

33. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że przed dokładną regulacją osi płyty prefabrykowanej (10), na płycie prefabrykowanej (10) mocuje się szyny (30) w elementach mocujących dla szyn (31).

34. Sposób według zastrz. 22 albo 28, znamienny tym, że po połączeniu ze sobą płyt prefabrykowanych (10), korzystnie po zamknięciu szerokiej szczeliny (27), łączy się ze sobą szyny.

35. Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że dokładnie wyregulowaną w osi płytę prefabrykowaną (10) unieruchamia się względem sąsiedniej płyty prefabrykowanej (10) za pomocą elementów dystansowych, korzystnie za pomocą klinów, ustala się pręty stalowe (19), a następnie zalewa się szczelinę.

36. Sposób według zastrz. 35, znamienny tym, że elementy dystansowe są umieszczone w obszarze szczelin wąskich i/lub szczelin szerokich.

37. Sposób według zastrz. 35 albo 36, znamienny tym, że po zalaniu szczelin, elementy dystansowe odmocowuje się lub usuwa.