PL206890B1 - Pochodna bicykloalkilopuryny, jej zastosowanie i kompozycja leku - Google Patents

Pochodna bicykloalkilopuryny, jej zastosowanie i kompozycja leku

Info

Publication number
PL206890B1
PL206890B1 PL356033A PL35603300A PL206890B1 PL 206890 B1 PL206890 B1 PL 206890B1 PL 356033 A PL356033 A PL 356033A PL 35603300 A PL35603300 A PL 35603300A PL 206890 B1 PL206890 B1 PL 206890B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
compound
mixture
added
bicyclo
acid
Prior art date
Application number
PL356033A
Other languages
English (en)
Other versions
PL356033A1 (pl
Inventor
William F. Kiesman
James E. Dowling
Carol L. Ensinger
Gnanasambandam Kumaravel
Russell C. Petter
He Xi Chang
Ko Chung Lin
Original Assignee
Biogen Idec Ma
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Biogen Idec Ma filed Critical Biogen Idec Ma
Publication of PL356033A1 publication Critical patent/PL356033A1/pl
Publication of PL206890B1 publication Critical patent/PL206890B1/pl

Links

Classifications

    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D473/00—Heterocyclic compounds containing purine ring systems
    • C07D473/02—Heterocyclic compounds containing purine ring systems with oxygen, sulphur, or nitrogen atoms directly attached in positions 2 and 6
    • C07D473/04—Heterocyclic compounds containing purine ring systems with oxygen, sulphur, or nitrogen atoms directly attached in positions 2 and 6 two oxygen atoms
    • C07D473/06—Heterocyclic compounds containing purine ring systems with oxygen, sulphur, or nitrogen atoms directly attached in positions 2 and 6 two oxygen atoms with radicals containing only hydrogen and carbon atoms, attached in position 1 or 3
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • A61P1/16—Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system for liver or gallbladder disorders, e.g. hepatoprotective agents, cholagogues, litholytics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00—Drugs for disorders of the respiratory system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00—Drugs for disorders of the respiratory system
    • A61P11/06—Antiasthmatics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00—Drugs for disorders of the respiratory system
    • A61P11/16—Central respiratory analeptics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P13/00—Drugs for disorders of the urinary system
    • A61P13/12—Drugs for disorders of the urinary system of the kidneys
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P17/00—Drugs for dermatological disorders
    • A61P17/02—Drugs for dermatological disorders for treating wounds, ulcers, burns, scars, keloids, or the like
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/14—Drugs for disorders of the nervous system for treating abnormal movements, e.g. chorea, dyskinesia
    • A61P25/16—Anti-Parkinson drugs
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/24—Antidepressants
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28—Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P3/00—Drugs for disorders of the metabolism
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P3/00—Drugs for disorders of the metabolism
    • A61P3/08—Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis
    • A61P3/10—Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis for hyperglycaemia, e.g. antidiabetics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00—Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/10—Antioedematous agents; Diuretics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A61P9/02—Non-specific cardiovascular stimulants, e.g. drugs for syncope, antihypotensives
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A61P9/04—Inotropic agents, i.e. stimulants of cardiac contraction; Drugs for heart failure
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A61P9/08—Vasodilators for multiple indications
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
    • A61P9/10—Drugs for disorders of the cardiovascular system for treating ischaemic or atherosclerotic diseases, e.g. antianginal drugs, coronary vasodilators, drugs for myocardial infarction, retinopathy, cerebrovascula insufficiency, renal arteriosclerosis
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D473/00—Heterocyclic compounds containing purine ring systems
    • C07D473/02—Heterocyclic compounds containing purine ring systems with oxygen, sulphur, or nitrogen atoms directly attached in positions 2 and 6
    • C07D473/22—Heterocyclic compounds containing purine ring systems with oxygen, sulphur, or nitrogen atoms directly attached in positions 2 and 6 one oxygen and one sulfur atom
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07F—ACYCLIC, CARBOCYCLIC OR HETEROCYCLIC COMPOUNDS CONTAINING ELEMENTS OTHER THAN CARBON, HYDROGEN, HALOGEN, OXYGEN, NITROGEN, SULFUR, SELENIUM OR TELLURIUM
    • C07F9/00—Compounds containing elements of Groups 5 or 15 of the Periodic Table
    • C07F9/02—Phosphorus compounds
    • C07F9/547—Heterocyclic compounds, e.g. containing phosphorus as a ring hetero atom
    • C07F9/6561—Heterocyclic compounds, e.g. containing phosphorus as a ring hetero atom containing systems of two or more relevant hetero rings condensed among themselves or condensed with a common carbocyclic ring or ring system, with or without other non-condensed hetero rings
    • C07F9/65616—Heterocyclic compounds, e.g. containing phosphorus as a ring hetero atom containing systems of two or more relevant hetero rings condensed among themselves or condensed with a common carbocyclic ring or ring system, with or without other non-condensed hetero rings containing the ring system having three or more than three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members, e.g. purine or analogs

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Cardiology (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Heart & Thoracic Surgery (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Pulmonology (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Obesity (AREA)
  • Urology & Nephrology (AREA)
  • Hospice & Palliative Care (AREA)
  • Psychiatry (AREA)
  • Emergency Medicine (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Psychology (AREA)
  • Dermatology (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Vascular Medicine (AREA)
  • Endocrinology (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Saccharide Compounds (AREA)
  • Nitrogen And Oxygen Or Sulfur-Condensed Heterocyclic Ring Systems (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest pochodna bicykloalkilopuryny, jej zastosowanie i kompozycja leku. Związek ten jest antagonistą receptorów adenozynowych i znajduje zastosowanie do leczenia chorób.
Adenozyna jest przekaźnikiem wewnątrzkomórkowym i pozakomórkowym wytwarzanym przez wszystkie komórki organizmu. Jest ona również wytwarzana pozakomórkowo na drodze konwersji enzymatycznej. Adenozyna wiąże i aktywuje siedem receptorów sprzężonych z transbłonowym białkiem G, wywołując różne reakcje fizjologiczne. Sama adenozyna, substancje naśladujące działania adenozyny (agoniści) i substancje, które antagonizują jej działania mają ważne zastosowania kliniczne. Receptory adenozynowe dzielą się na cztery znane podtypy (tj. A1, A2a, A2b i A3). Podtypy te wywołują unikalne i niekiedy przeciwne skutki. Przykładowo, aktywacja receptora A1 adenozynowego powoduje wzrost oporu naczyń nerkowych, podczas gdy aktywacja receptora A2a adenozynowego powoduje zmniejszenie tego oporu.
W układach większości narządów stres metaboliczny powoduje znaczny wzrost stężenia adenozyny w tkankach. Przykładowo, serce wytwarza i uwalnia adenozynę, która bierze udział w adaptywnych odpowiedziach na stres, takich jak zmniejszenie częstości serca i rozszerzenie naczyń wieńcowych. Podobnie, stężenia adenozyny w nerkach wzrastają w odpowiedzi na niedotlenienie, stres metaboliczny i wiele substancji nefrotoksycznych. Nerki w istotny sposób również wytwarzają adenozynę. Nerki regulują ilość konstytutywnie wytwarzanej adenozyny w celu regulacji przesączania kłębkowego i reabsorpcji elektrolitu. Jeśli chodzi o kontrolę przesączania kłębkowego, aktywacja receptorów A1 prowadzi do zwężenia tętniczek doprowadzających, zaś aktywacja receptorów A2a prowadzi do rozszerzenia tętniczek odprowadzających. Aktywacja receptorów A2a może również mieć działanie rozszerzające tętniczki doprowadzające. A zatem, skutkiem aktywacji tych kłębkowych recepto rów adenozynowych jest zmniejszenie przesączania kłębkowego. Ponadto, receptory A1 adenozynowe są umiejscowione w proksymalnych i dystalnych miejscach kanalikowych. Aktywacja tych receptorów stymuluje reabsorpcję sodu ze światła kanalika. A zatem, zablokowanie działania adenozyny na te receptory spowoduje wzrost szybkości przesączania kłębkowego i wzrost wydalania sodu.
Wynalazek opiera się na stwierdzeniu, że związek będący przedmiotem wynalazku jest nieoczekiwanie wysoce silnym i selektywnym inhibitorem konkretnych podtypów receptorów adenozynowych. Antagoniści adenozyny mogą być użyteczni w zapobieganiu i/lub leczeniu wielu chorób, obejmujących choroby serca i krążenia, choroby zwyrodnieniowe ośrodkowego układu nerwowego, choroby dróg oddechowych i wiele chorób, w których stosuje się leczenie środkami diuretycznymi.
Pochodna bicykloalkilopuryny, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że jest przedstawiona wzorem
i stanowi kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]-okt-1-ylo]-propionowy, w postaci achiralnej oraz farmakologicznie dopuszczalną sól addycyjną z kwasem.
Kompozycja leku, zawierająca substancję aktywną łącznie z odpowiednią substancją pomocniczą, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że zawiera związek określony powyżej.
Zastosowanie związku określonego powyżej, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że związek ten stosuje się do wytwarzania leku do leczenia stanu chorobowego wybranego z grupy obejmującej zaburzenia serca i krążenia, choroby degeneracyjne ośrodkowego układu nerwowego, choroby dróg oddechowych, choroby, w których wskazane jest leczenie środkiem diuretycznym, chorobę Parkinsona, depresję, pourazowe uszkodzenie mózgu, poudarową niewydolność układu nerwoPL 206 890 B1 wego, niewydolność oddechową, uszkodzenie mózgu u noworodków, dysleksję, nadaktywność, zwłóknienie pęcherza, puchlinową marskość wątroby, bezdech u noworodków, niewydolność nerek, cukrzycę, astmę, obrzęki.
Korzystnie, lek stosuje się do leczenia zastoinowej niewydolności serca lub dysfunkcji nerek. Pochodna według wynalazku może być przedstawiona jako związek o wzorze I:
w którym
R1 i R2 oznaczają propyl; R3 oznacza grupę
Z oznacza pojedyncze wią zanie; a
R6 oznacza wodór.
W celu zwiększenia selektywnych wł asności biologicznych, zwią zek według wynalazku moż na również modyfikować przez przyłączanie odpowiednich grup funkcyjnych. Modyfikacje takie są znane w technice i obejmują modyfikacje zwię kszające biologiczną penetrację do danego ukł adu biologicznego (np. krwi, układu limfatycznego, ośrodkowego układu nerwowego), zwiększające dostępność przy podawaniu doustnym, poprawiające rozpuszczalność umożliwiając podawanie przez wstrzykiwanie, zmieniające metabolizm i/lub szybkość wydalania.
Wynalazek obejmuje również kompozycję leku zawierającą związek określony powyższej oraz farmaceutycznie dopuszczalną substancję pomocniczą.
Sposób leczenia pacjenta cierpiącego na chorobę charakteryzującą się podwyższonym stężeniem adenozyny i/lub zwiększoną wrażliwością na adenozynę i/lub zwiększoną liczbą receptorów adenozyny lub efektywnością sprzęgania obejmuje etap podawania pacjentowi powyższego związku w iloś ci, która jest skuteczna do dział ania zwią zku jako antagonisty receptora adenozynowego. Stanem chorobowym mogą być, na przykład, zaburzenia serca i krążenia, zaburzenia degeneracyjne ośrodkowego układu nerwowego, zaburzenia układu oddechowego, choroba, w której wskazane jest leczenie środkami diuretycznymi, nadciśnienie, choroba Parkinsona, depresja, pourazowe uszkodzenie mózgu, poudarowe uszkodzenia neurologiczne, niewydolność oddechowa, uszkodzenia mózgu u noworodków, dysleksja, nadaktywność, zwłóknienie pęcherza, puchlinowa marskość wątroby, bez dech u noworodków, niewydolność nerek, cukrzyca, astma, obrzęki, zastoinowa niewydolność serca lub dysfunkcja nerek (np. dysfunkcja związana ze stosowaniem diuretyków przy zastoinowej niewydolności serca lub toksyczność nerkowa w wyniku leczenia środkami chemioterapeutycznymi).
Sposób wytwarzania 8-podstawionych ksantyn obejmuje etapy wytwarzania N7,C8-dihydroksantyny, wprowadzenia grupy ochronnej w pozycji N7 ksantyny (np. takiej jak eter THP lub BOM), deprotonowania pozycji C8 mocną zasadą (taką jak diizopropyloamidek litu lub n-butylolit)
PL 206 890 B1 z wytworzeniem anionu; wychwycenia anionu zwią zkiem karboksylowym, karbonylowym, aldehydowym lub ketonowym; oraz odblokowania chronionej pozycji N7, z wytworzeniem 8-podstawionej ksantyny.
Określenie „antagonista oznacza cząsteczkę, która wiąże się z receptorem bez aktywowania tego receptora. Współzawodniczy ona z endogennym ligandem dla tego miejsca wiązania, a zatem zmniejsza zdolność endogennego ligandu do stymulowania receptora.
W kontekście niniejszego wynalazku okreś lenie „selektywny antagonista oznacza antagonistę, który wiąże się z konkretnym podtypem receptora adenozynowego z powinowactwem wyższym niż powinowactwo do innych podtypów. Antagoniści mogą, na przykład, mieć wyższe powinowactwo wobec receptorów A1 lub wobec receptorów A2a i są selektywni, gdy wykazują (a) nanomolowe powinowactwo wiązania wobec jednego spośród tych dwóch podtypów oraz (b) co najmniej 10-krotnie, bardziej korzystnie 50-krotnie, a najkorzystniej 100-krotnie wyższe powinowactwo wobec jednego podtypu, w porównaniu z podtypem drugim.
Wynalazek niniejszy dostarcza wielu korzyści. Związek według wynalazku wytwarza się w prosty sposób, z łatwo dostępnych substancji wyjściowych, przy stosunkowo małej ilości etapów. Związek zawiera wiele regionów zmiennych, co umożliwia systematyczną optymalizację. Jako swoiści antagoniści związki tego typu mają szerokie zastosowanie w medycynie. Z uwagi na fakt, że są one wysoce silnymi i swoistymi antagonistami, możliwe jest (1) stosowanie związków w niskich dawkach, co zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia skutków ubocznych, oraz (2) wprowadzanie związków do wielu postaci użytkowych, obejmujących, ale nie wyłącznie, pigułki, tabletki, kapsułki, aerozole, czopki, ciekłe preparaty do spożywania lub wstrzykiwania, dodatki dietetyczne lub preparaty do stosowania miejscowego. Oprócz zastosowań w medycynie, antagonistyczne związki można także stosować do leczenia zwierząt hodowlanych i domowych.
Jeśli nie zdefiniowano inaczej, wszystkie stosowane tu terminy techniczne i naukowe mają znaczenia powszechnie przyjęte przez specjalistów w tej dziedzinie techniki, do których skierowany jest niniejszy wynalazek. Aczkolwiek w praktyce lub badaniu niniejszego wynalazku można stosować podobne lub równoważne sposoby i substancje, odpowiednie sposoby i substancje opisano poniżej. Wszystkie wymienione tu publikacje, zgłoszenia patentowe, patenty i inne odniesienia wprowadzono tu w całości jako stan techniki. Opisane substancje, sposoby i przykłady mają jedynie charakter ilustracyjny.
Na Fig. 2 przedstawiono schematycznie przykładową syntezę związku według wynalazku.
Na Fig. 3 przestawiono schematycznie alternatywną drogę syntezy związku według wynalazku.
Na Fig. 4 przedstawiono schematycznie przykładową transformację związku (VII) w odpowiednią olefinę (XII) przez alkohol (X).
Na Fig. 5 przedstawiono schematycznie inną drogę syntezy związku według wynalazku.
Na Fig. 6 przedstawiono schematycznie przykładową syntezę związku (XXI), który jest substancją wyjściową stosowaną w reakcji przedstawionej na Fig. 3.
Na Fig. 7 przedstawiono schematycznie przykładową alternatywną drogę syntezy związku (XXXV).
Na Fig. 8 przedstawiono schematycznie przykładową syntezę związku według wynalazku i zwią zków analogicznych do niego.
Synteza związków antagonistycznych wobec adenozyny
Związek według wynalazku można wytwarzać wieloma znanymi sposobami. Opisano tu dwa ogólne sposoby. Jak przedstawiono na dwóch poniższych schematach, w każdym z nich stosuje się tę samą substancję wyjściową, 1,3-dipodstawiony-5,6-diaminouracyl (związek (VI)). 1,3-dipodstawiony-5,6-diaminouracyl można wytworzyć przez działanie na odpowiedni symetrycznie lub niesymetrycznie podstawiony mocznik kwasem cyjanooctowym, a następnie przez nitrozowanie i redukcję (patrz np. publikacje w J. Org. Chem. 16, 1879, 1951; Can. J. Chem. 46, 3413, 1968, wprowadzone tu jako stan techniki). Niesymetrycznie podstawione ksantyny można uzyskać sposobem opisanym przez Muellera (publikacja w J. Med. Chem. 36, 3341, 1993, wprowadzona tu jako stan techniki). W sposobie tym, 6-aminouracyl monoalkiluje się konkretnie w pozycji N3 uracylu w warunkach Vorbruggena. Alternatywnie, niepodstawioną pozycję N1 lub N3 można funkcjonalizować (np. alkilować) w ostatnim etapie syntezy.
W pierwszym ogólnym sposobie, 1,3-dipodstawiony-5,6-diaminouracyl (związek (VI)) najpierw poddaje się reakcji zamknięcia pierścienia, z wytworzeniem przejściowej ksantyny, która jest niepodstawioną w pozycji 8. Ten związek przejściowy można następnie sprzęgać ze związkiem prekursorem dla reszty Z-R3, z wytworzeniem żądanych 8-podstawionych ksantyn. Na poniższym schemacie 1, wyjściowy 1,3-dipodstawiony-5,6-diaminouracyl (tj. związek (VI)), najpierw poddaje się reakcji z HC(OEt)3, a następnie reakcji zamknięcia pierścienia, z wytworzeniem przejściowej ksantyny, która
PL 206 890 B1 jest niepodstawiona w pozycji 8 (tj. związku (A)). Ten związek przejściowy, po zablokowaniu grupy aminowej grupą ochronną (np. THP lub BOM w pozycji N7), poddaje się następnie reakcji sprzęgania, w obecnoś ci mocnej zasady (np. n-butylolitu (nBuLi) lub diizopropyloamidku litu (LDA)), ze związkiem prekursorem dla reszty Z-R3 (np. aldehydem lub ketonem), z wytworzeniem alkoholu (tj. związku (C)). Następnie grupę hydroksylową alkoholu można poddać reakcji sposobami znanymi specjalistom w tej dziedzinie techniki, przeprowadzając alkohol w aminę, merkaptan, eter, lakton (np. związek (E)), lub inny funkcjonalizowany związek. Grupę ochronną w pozycji N7 można następnie usunąć, uzyskując odblokowany produkt (tj. związek (F)), który funkcjonalizuje się dalej.
Schemat 1 grupa ochronna
-O nh2,hci taka jak
HC(OEtfr
PPTs, CHCl3
NH2 °9rzewanie O' do wrzenia pod chłodnicą zwrotną
1. n-BuLi,
THF, -78 C
COOEt
LiOH
THF, ILO
Ac,0 ogrzewanie
Odblokowanie (usunięcie THP stosuje się 1N HCi θ w THF/MeOH)
W drugim ogólnym sposobie, związek według wynalazku można wytworzyć przez reakcję substancji wyjściowej, 1,3-dipodstawionego-5,6-diaminouracylu, ze związkiem prekursorem dla reszty Z-R3 (np. aldehydami lub kwasami karboksylowymi lub chlorkami kwasów karboksylowych), uzyskując przejściowy uracyl podstawiony w pozycji 6 amidem, który następnie poddaje się reakcji zamknięcia pierścienia, z wytworzeniem żądanej ksantyny. Na poniższym schemacie 2, najpierw wyjściowy 1,3-dipodstawiony-5,6-diaminouracyl (tj. związek (VI)) sprzęga się z podstawionym dikarboksylem/estrem związkiem prekursorem dla reszty Z-R3, HOOC-Z-R3-COORa (tj. związkiem (G)); Ra oznacza H, C1-5 alkil lub benzyl, a pierścień fenylowy ewentualnie jest podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3 alkoksyl), uzyskując przejściowy uracyl podstawiony amidem w pozycji 6 (tj. związek (H)) na drodze reakcji znanych specjalistom w tej dziedzinie techniki (np. stosując reagenty sprzęgające, takie jak heksafluorofosforan benzotriazol-1-iloksytris(dimetyloamino)-fosfoniowy (BOP), heksafluorofosforan O-benzo-triazol-1-ilo-N,N,N',N;-tetra6
PL 206 890 B1 metylouroniowy (HBTU) lub heksafluorofosforan O-(7-azabenzotriazol-1-ilo)-N,N,N,N'-tetrametylouroniowy (HATU)). Przykłady związku (G) obejmują ester monometylowy kwasu bicyklo[3.2.1]oktano1,5-dikarboksylowego i ester monoetylowy kwasu bicyklo[3.2.1]oktano-1,4-dikarboksylowego. Patrz, np. przykłady 8 i 13. Przejściowy uracyl można następnie poddać reakcji zamknięcia pierścienia w warunkach zasadowych (np. stosując KOH lub alkohol izopropylowy), uzyskując ksantynę (tj. związek (J)), którą funkcjonalizuje się dalej.
Schemat 2
Żądane aldehydy, ketony, kwasy karboksylowe i chlorki kwasów karboksylowych są dostępne na rynku (np. z firmy Aldrich Chemical Company Co., Inc. Milwaukee, Wisc.) lub można je łatwo wytworzyć z dostępnych na rynku substancji znanymi w technice sposobami syntezy. Sposoby takie obejmują, ale nie wyłącznie, utlenianie, redukcję, hydrolizę, alkilowanie oraz reakcję homologacji Wittiga. Wytwarzanie kwasów bicykloalkanokarboksylowych według wynalazku (np. związku (III), który stanowi przykład związków (G)), opisano na przykład w Aust. J. Chem. 38, 1705, 1985; Aust. J. Chem. 39, 2061, 1986; J. Am. Chem. Soc. 75, 637, 1953; J. Am. Chem. Soc. 86, 5183; 1964; J. Am. Chem. Soc. 102, 6862, 1980; J. Org. Chem., 46, 4795, 1981; i J. Org. Chem. 60, 6873, 1995.
W jednym z przypadków, gdy związkiem (G) jest kwas bicyklo [2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowy lub jego odpowiednie estry (w których Z oznacza pojedyncze wiązanie, a R3 oznacza bicyklo[2.2.2]oktyl), istnieje wiele różnych sposobów ich wytwarzania. Jak przedstawiono na Fig. 2, substancją wyjściową, (tj. związkiem (I)) jest 1-COORa-4-COORb-cykloheksan, w którym każdy Ra i Rb niezależnie oznacza H, C1-5 alkil lub benzyl, a pierścień fenylowy jest ewentualnie podstawiony 1-3 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3alkoksyl. Korzystnie, Ra i Rb są identyczne i oznaczają metyl lub etyl. Na Fig. 2 przedstawiono trzy różne drogi syntetycznej transformacji związku (I) do związku (III) (który stanowi przykład związku (G)). Droga (1) (tj. etapy (A) i (B)) obejmuje transformację związku (I) do odpowiadającego mu związku (II) zawierającego chloroetyl, który z kolei poddaje się reakcji zamknięcia pierścienia, z wytworzeniem odpowiedniego kwasu 1,4-bicyklo[2.2.2]oktanowego/estru. Patrz przykłady 79 i 80. Droga (2) obejmuje etap, w którym związek (II) przeprowadza się w związek (III) poprzez inny związek pośredni, mianowicie związek (XXV), którym jest zawierająca jodoetyl pochodna związku (I). Patrz przykłady 101 i 102. Droga (3) (tj. etap (TT)) obejmuje transformację związku (I) do kwasu 1,4-bicyklo[2.2.2]oktanowego/estru bez wyodrębniania związków pośrednich, tj. związku (II). Patrz przykład 110.
W celu wytworzenia związku (II), na wyjściowy związek (I) działa się około 1 do około 1,5 równoważnika mocnej zasady. Mocne zasady, które można stosować w tej reakcji, obejmują diizopropyloamidek litu (LDA) i izopropylocykloheksyloamidek litu, przy czym korzystną zasadą jest LDA. W reakcji tej typowymi rozpuszczalnikami są tetrahydrofuran (THF), dimetoksyetan, dioksan i eter t-butyPL 206 890 B1 lowo-metylowy, przy czym korzystnym rozpuszczalnikiem jest THF. Reakcję prowadzi się w temperaturze w zakresie około -100°C do około -60°C. Następnie mieszaninę reakcyjną traktuje się około 1 do okoł o 1,5 równoważ nika bromochloroetanu w obecnoś ci co najmniej czterech równoważ ników reagenta takiego jak 1,1,3,3-tetrametylomocznik (TMU), 1,3-dimetylo-3,4,5,6-tetrahydro-2(1H)-pirymidynon (DMPU), 15-korona-5 i 12-korona-4, przy czym korzystny jest TMU. Reakcję tę prowadzi się w rozpuszczalnikach, takich jak THF, dimetoksyetan, dioksan lub eter t-butylowo-metylowy (przy czym korzystny jest THF), w temperaturze w zakresie od około -80°C do około 0°C. Reakcję zamknięcia pierścienia prowadzi się najpierw działając na związek (II) około czterema równoważnikami heksylometylofosforamidu (HMPA), na który następnie działa się mocną zasadą, taką jak n-butylolit i diizopropyloamina (DIEA).
Wracając do drogi (2), zawierający chloroetyl przejściowy związek (II) można potraktować jodkiem, uzyskując żądany zawierający jodoetyl przejściowy związek (XXV). Przykłady jodków, które można stosować w tej reakcji, obejmują jodek sodu, jodek potasu, jodek litu lub jodek tetrabutyloamoniowy, przy czym korzystnym jodkiem jest Nal. Następnie prowadzi się reakcję zamknięcia pierścienia, w obecności odpowiedniej mocnej zasady, takiej jak LDA lub izopropylocykloheksyloamidek litu (przy czym korzystną zasadą jest LDA) i reagentów, takich jak TMU lub DMPU. Typowe rozpuszczalniki do stosowania w tej reakcji obejmują THF, dimetoksyetan, dioksan lub eter t-butylowo-metylowy (przy czym korzystny jest THF). Reakcję tę prowadzi się w temperaturze w zakresie od około -80°C do około 25°C.
W drodze (3), w której wyjściowy związek (I) przeprowadza się bezpośrednio w związek (III), na związek (I) najpierw działa się około 1 do około 1,5 równoważnika mocnej zasady, takiej jak LDA lub izopropylocykloheksyloamidek litu (przy czym korzystną zasadą jest LDA), w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak THF, dimetoksyetan, dioksan, eter t-butylowo-metylowy (przy czym korzystnym rozpuszczalnikiem jest THF). Temperatura reakcji mieści się w zakresie od około -100°C do około -60°C. Wytworzoną mieszaninę reakcyjną traktuje się następnie mniej niż jednym równoważnikiem bromochloroetanu w obecności co najmniej czterech równoważników HMPA, w temperaturze w zakresie od około -80°C do około 25°C. Wytworzoną mieszaninę reakcyjną kontaktuje się z około 1 do około 1,5 równoważnika mocnej zasady, takiej jak LDA lub izopropylocykloheksyloamidek litu (przy czym korzystną zasadą jest LDA) i co najmniej czterema równoważnikami HMPA, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak THF, dimetoksyetan, dioksan lub eter t-butylowo-metylowy (przy czym korzystnym rozpuszczalnikiem jest THF). Reakcję prowadzi się w temperaturze w zakresie od około -100°C do około -60°C. Należy podkreślić, że w drodze (3) nie jest konieczne wyodrębnianie związków przejściowych.
Na Fig. 3 ujawniono alternatywny sposób wytwarzania związku (XIV), w którym wychodzi się ze związku (IV). W sposobie zilustrowanym na Fig. 2 stosuje się podobne metody chemiczne, jak przedstawiono na Fig. 2, ale najpierw wytwarza się łańcuch boczny kwasu propionowego przy reszcie bicyklo[2.2.2]oktylowej, a następnie dodaje się 1,3-dipodstawioną resztę uracylową, po czym cyklizuje się, uzyskując żądany związek (XIV). Podstawniki R3 i R4 w związku (XX) muszą być różne pod względem reaktywności (np. metyl i benzyl).
Na Fig. 4 przedstawiono alternatywne sposoby transformacji związku (VII) w odpowiedni alkohol (X), a następnie transformacji alkoholu (X) w olefinę (XII). W etapach (F') do (H) prowadzi się zamknięcie pierścienia, a następnie ester (VIII) zmydla się, uzyskując kwas (IX), który redukuje się do alkoholu (X), patrz przykłady 84, 85 i 86. Alternatywnie, związek (VII) można poddać reakcjom redukcji (etap (Y), patrz przykład 103) i cyklizacji, z wytworzeniem związku (X) (etap (Z), patrz np., przykład 84a). Inna alternatywna droga obejmuje zmydlenie i cyklizację związku (VII) z wytworzeniem związku (IX) (etapy (Y') i (Z')) - Reakcje te są dobrze znane specjalistom w tej dziedzinie techniki. Patrz, np. przykłady 85a i 84a. Etapy (I) do (DD) ujawniają alternatywne sposoby transformacji alkoholu (X) w odpowiednią olefinę (XII). Konkretnie, etapy (J), (AA) i (CC) (patrz przykł ady 89, 104 i 105) stanowią alternatywne drogi transformacji jednowęglowego aldehydu związku (XI) w resztę zawierającą kwas arylowy/ester, które są znane specjalistom w tej dziedzinie techniki.
Przedstawione na Fig. 5 związki (XXIX) i (XXX) były już opisane w literaturze (CA. Grob, R. Rich. Helv. Chim. Acta 1979, 62, 2802; S.A. Ahmed, P.W. Hickmott, J. Chem. Soc. Perkin Trans. I, 1979, 2180) (tj. etapy (EE) i (FF)). Związek (XXX) można przeprowadzić w związek (XXXI) dobrze znanymi sposobami. Przykładowo, związek (XXX) można zredukować bezpośrednio za pomocą redukcji Wolffa-Kishnera lub Clemmensona. Alternatywnie ketonową grupę funkcyjną związku (XXX) można najpierw przeprowadzić w pochodną ditioketalową, taką jak na przykład 1,3-ditian, 1,3-ditiolan lub tioketal 1,3-dialkilowy. Ten związek przejściowy następnie odsiarcza się stosując nikiel Raneya. W technice są znane tego typu manipulacje grupami funkcyjnymi i będą one oczywiste dla przeciętnego
PL 206 890 B1 specjalisty w tej dziedzinie techniki. W następujących dwóch etapach, (GG) i (HH), przedstawiono przykłady sprzęgania 1,3-dipodstawionego-5,6-diaminouracylu z kwasem karboksylowym, a następnie zamknięcie pierścienia przy użyciu zasady. W etapie (II) trzeciorzędowy hydroksyl przeprowadza się w odpowiedni bromek, jodek lub trifluorometanosulfonian przez dział anie PBr3, TMSBr, TMSI, KI i H3PO4 lub bezwodnikiem trifluorometanosulfonowym w obecnoś ci nienukleofilowej zasady. Nastę pnie, można wytworzyć związek (XXXV) przez działanie na związek (XXXIV) katalizatorem pochodzącym od soli palladu (Pd(OAc)2, PdCl2, Pd(O2CCF3), itd.) i ligandem fosfinowym (PPh3, P(o-tolil)3, itd.), a następnie przez działanie olefiną (taką jak akrylan metylu, propiolan metylu, itd.). Po uwodornieniu związku (XXXV), a następnie po konwersji estru w odpowiedni kwas, uzyskuje się związek (XIV). Alternatywnie, ester można najpierw przeprowadzić w kwas, a następnie podda uwodornieniu, również uzyskując związek (XIV).
Na Fig. 6 przedstawiono sposób wytwarzania kwasu (związek (XXI)), który jest substancją przejściową dla sposobu przedstawionego na Fig. 3. W etapie (LL) na związek (XXXI) działa się bezwodnikiem trifluorometanosulfonowym w obecności zasady, takiej jak pirydyna, uzyskując związek XXXVI (Rg = OTf). W następnym etapie, tj. (MM), na związek (XXXVI) (Rg = OTf) działa się katalizatorem pochodzącym od soli palladu (Pd(OAc)2, PdCl2, Pd(O2CCF3), itd.) i ligandem fosfinowym (PPh3,
P(o-tolil)3, itd.), a następnie działa się olefiną (akrylanem metylu, propiolanem metylu, itd.), z wytworżeniem związku (XXXVII) (w którym M = -C=C- lub -CHhCH-). W etapie (NN) związek (XXXVII) poddaje się uwodornieniu, stosując pallad na węglu w atmosferze wodoru, uzyskując związek (XXI).
Na Fig. 7, związek (X) można przeprowadzić w związek (XL) zawierający grupę opuszczającą (LG), taką jak np. halogen (Cl, Br lub I), mesylan, nosylan, tosylan i trifluorometanosulfonian. Następnie, grupę opuszczającą (LG) można zastąpić grupą estru malonowego, takiego jak np. malonian dimetylu, w obecności zasady, takiej jak np. metanolan. Grupę opuszczającą (LG) można również zastąpić kwasem Meldruma, w obecności zasady, takiej jak metanolan. Gdy stosuje się kwas Meldruma, po konwersji estrów lub cyklicznego bezwodnika do odpowiednich kwasów, a następnie po dekarboksylowaniu, uzyskuje się związek (XXXV).
Na Fig. 8 przedstawiono przegląd sposobów syntezy, które można stosować do wytworzenia związku według wynalazku i związków analogicznych do niego. W etapie 1, na związek 7-1 (Z = Br, I lub OTf, a R = H, tetrahydropiran-2-yl lub 1-pirolidynylometyl) działa się katalizatorem pochodzącym od soli palladu (Pd(OAc)2, PdCl2, Pd(O2CCF3), itd.) i ligandem fosfinowym (PPh3, P(o-tolil)3, itd.), a następnie działa się związkiem 7-2 (X = Li, ZnCl, MgBr, SnBu3, B(OH)2 i R' = CO2H, CO2Me, CO2Et, CECCO2Me, CECO2Et, CH=CHCO2Me, CH=CHCO2Et, CH2CH2CO2Me, CH2CH2CO2Et) i uzyskuje się związek 7-3 (R = H, tetrahydropiran-2-yl- lub 1-pirolidynylometyl, a R' = CO2H, CO2Me, CO2Et, CECCO2Me, CECCO2Et, CH=CHCO2Me, CH=CHCO2Et, CH2CH2CO2Me, CH2CH2CO2Et). Gdy R = tetrahydropi-ran-2-yl- lub 1-pirolidynometyl, wówczas w wyniku działania kwasem (TFA, PPTS, HCl itd.) uzyskuje się związek 7-3, w którym R = H. W etapie 2, na związek 7-2 (Z = Br, I lub OTf, a R' = CO2H, CO2Me, CO2Et, C^CCO2Me, C^CCO2Et, CH=CHCO2Me, CH=CHCO2Et, CH2CH2CO2Me, CH2CH2CO2Et) działa się katalizatorem pochodzącym od soli palladu (Pd(OAc)2, PdCl2, Pd(O2CCF3), itd.) i ligandem fosfinowym (PPh3, P(o-tolil)3, itd.), a następnie działa się związkiem 7-1 (X = Li, ZnCl, MgBr, SnBu3, B(OH)2, a R = tetrahydropiran-2-yl- lub 1-pirolidynylometyl) i otrzymuje się związek 7-3 (R = tetrahy-dropiran-2-yl- lub 1-pirolidynylometyl, a R' = CO2H, CO2Me, CO2Et, CnCCO2Me, CECCO2Et, CH=CHCO2Me, CH=CHCO2Et, CH2CH2CO2Me, CH2CH2CO2Et). Gdy R = tetrahydropiran2-yl- lub 1-pirolidynometyl, wówczas w wyniku działania kwasem (TFA, PPTS, HCl itd.) uzyskuje się związek 7-3, w którym R = H. W etapie 3 przedstawiono reakcję sprzęgania reszty diaminouracylowej z kwasem bicyklo[2.2.2]oktanowym, w której pośredniczy HATU (i którą opisano powyżej). W etapie 4, na związek 7-4 (X = Cl, Br, I) działa się katalizatorem pochodzącym od soli palladu (Pd(OAc)2, PdCl2, Pd(O2CCF3), itd.) i ligandem fosfinowym (PPh3, P(o-tolil)3, itd.), a następnie działa się olefiną (akrylanem etylu, propiolanem metylu, alkoholem allilowym, itd.) i uzyskuje się związek 7-5 (R' = Chcc O2Me, CnCCO2Et, CH=CHCO2Me, CH=CHCO2Et, CH2CH2CHO, itd. W etapie 5 przedstawiono promowaną zasadą cyklizację uracylu 7-5 do ksantyny typu 7-3 (którą opisano powyżej). Powyżej opisano również promowaną zasadą cyklizację uracylu 7-4 do ksantyny typu 7-6 w etapie 6. W etapie 7, na związek 7-6 (X = Cl, Br, I, OTf) działa się katalizatorem pochodzącym od soli palladu (Pd(OAc)2, PdCl2, Pd(O2CCF3), itd.) i ligandem fosfinowym (PPh3, P(o-tolil)3, itd.), a następnie działa się olefiną (akrylanem etylu, propiolanem metylu, alkoholem allilowym, itd.) i uzyskuje się związek 7-3 (R = H, R' = CECCO2Me, CECCO2Et, CH=CHCO2Me, CH=CHCO2Et, CH2CH2CHO, itd.). W etapie 8 końcową
PL 206 890 B1 grupę aldehydową związku 7-3 (R = H, R' = CH2CH2CHO) utlenia się standardowymi sposobami (a. NaClO2, NaH2PO4, 2-metylo-2-buten; b. NaIO4, itd.).
Definicje
Wszystkie temperatury podano w stopniach Celsjusza (°C).
TLC oznacza chromatografię cienkowarstwową.
HPLC oznacza wysokociśnieniową chromatografię cieczową.
HMPA oznacza heksylometylofosforoamid.
THF oznacza tetrahydrofuran.
THP oznacza tetrahydropiranyl.
DMSO oznacza sulfotlenek dimetylu.
DMF oznacza dimetyloformamid.
DDQ oznacza 2,3-dichloro-5,6-dicyjano-1,4-benzochinon.
DBU oznacza 1,8-diazabicyklo[5.4.0]undec-7-en.
DBN oznacza 1,5-diazabicyklo[4.3.0]non-5-en.
DMAC oznacza dimetyloacetamid.
LDA oznacza diizopropyloamidek litu.
p-TSA oznacza monohydrat kwasu p-toluenosulfonowego.
NBS oznacza N-bromosukcynimid.
NCS oznacza N-chlorosukcynimid.
TEA oznacza trietyloaminę.
BOC oznacza karbaminian t-butylu lub tert-butoksykarbonyl.
Określenie „zasada Huniga odnosi się do diizopropyloetyloaminy [(CH3)2CH]2-N-CH2CH3.
DMAP oznacza dimetyloaminopirydynę, (CH3)2N-pirydyn-1-yl.
TFA oznacza kwas trifluorooctowy, CF3-COOH.
CDI oznacza 1,1'-karbonylodiimidazol.
DIBAL oznacza wodorek diizobutyloglinu.
THAM oznacza tris(hydroksymetylo)aminometan.
TMS oznacza trimetylosilil.
15-korona-5 oznacza 1,4,7,10,13-pentaoksacyklopentadekan.
12-korona-4 oznacza 1,4,7,10-tetraoksacyklododekan.
DMPU oznacza 1,3-dimetylo-3,4,5,6-te-trahydro-2(1H)-pirymidynon.
TMU oznacza 1,1,3,3-tetrametylomocznik.
Określenie „solanka oznacza nasycony wodny roztwór chlorku sodu.
Określenie „chromatografia (chromatografia kolumnowa i chromatografia szybka) oznacza oczyszczanie/rozdzielanie związków określane poprzez (nośnik, eluent). Należy rozumieć, że odpowiednie frakcje zbiera się i zatęża, uzyskując żądany(e) związek(ki).
IR oznacza spektroskopię w podczerwieni.
FTIR oznacza spektroskopię w podczerwieni z transformacją Fouriera.
UV oznacza spektroskopię w nadfiolecie.
NMR oznacza spektroskopię magnetycznego rezonansu jądrowego (protonowego), przesunięcia chemiczne podano w ppm (d) w stosunku do tetrametylosilanu.
„psi oznacza wartości ciśnienia podane w kPa · 68,9.
MS oznacza spektrometrię mas określoną przez m/e, m/z lub w jednostkach masa/ładunek. [M+H]+ oznacza jon dodatni atomu macierzystego plus atom wodoru. El oznacza bombardowanie elektronami. CI oznacza jonizację chemiczną. FAB oznacza szybkie bombardowanie atomami.
Określenie „farmaceutycznie dopuszczalny odnosi się do takich własności i/lub substancji, które są dopuszczalne do stosowania u pacjenta z farmakologicznego/toksykologicznego punktu widzenia oraz są odpowiednie do wytwarzania środków farmaceutycznych z fizycznego/chemicznego punktu widzenia pod względem składu, kompozycji, stabilności, tolerancji u pacjenta i biodostępności.
Farmaceutycznie dopuszczalne sole anionowe obejmują sole następujących kwasów: kwas metanosulfonowy, solny, bromowodorowy, siarkowy, fosforowy, azotowy, benzoesowy, cytrynowy, winowy, fumarowy, maleinowy, CH3-(CH2)n-COOH, gdzie n oznacza 0 do 4, HOOC-(CH2)n-COOH, gdzie n ma wyżej podane znaczenie.
Gdy stosuje się pary rozpuszczalników, ich stosunki podane są jako objętość/objętość (obj./obj.).
Gdy podaje się rozpuszczalność substancji stałej w rozpuszczalniku, wówczas stosunek substancji stałej do rozpuszczalnika wyrażony jest jako stosunek wagowo-objętościowy (wag./obj.).
PL 206 890 B1
Ra oznacza H, C1-5 alkil, benzyl, przy czym pierścień fenylowy jest ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3 alkoksyl.
Rb oznacza H, C1-5 alkil, benzyl, przy czym pierścień fenylowy jest ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3 alkoksyl. Gdy obydwa Ra i Rb są obecne w tej samej cząsteczce, wówczas mogą one być takie same lub różne.
Rc oznacza H, C1-5 alkil, benzyl, przy czym pierścień fenylowy jest ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3 alkoksyl. Gdy obydwa Ra i Rc są obecne w tej samej cząsteczce, wówczas mogą one być takie same lub różne.
Rd oznacza H, C1-5 alkil, benzyl, przy czym pierścień fenylowy jest ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3 alkoksyl. Gdy obydwa Rc i Rd są obecne w tej samej cząsteczce, takiej jak związek (XX), wówczas muszą one być różne.
Re oznacza -H, C1-5 alkil, benzyl, przy czym pierścień fenylowy jest ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej halogen, hydroksyl lub C1-3 alkoksyl. Gdy obydwa R1 i R5 są obecne w tej samej cząsteczce, wówczas muszą one być różne.
Rf oznacza -(CH2) n-CO-OR' i -CH=CH-CO-OR', gdzie n oznacza 0, 1 lub 2, a R' oznacza H lub C1-3 alkil.
Rg oznacza halogen lub trifluorometanosulfonian.
M oznacza -CH2-CH2- lub -CH=CH-.
Tf oznacza trifluorometylosulfonyl, -SO2-CF3.
LG oznacza grupę opuszczającą, która stanowi -O-SO2-fenylo-NO2, -O-SO2-CH3, -O-SO2-fenylo-CH3 lub -O-SO2-CF3.
Zastosowania związków antagonistycznych wobec adenozyny
Aktywacja receptorów adenozynowych wywołuje wiele reakcji fizjologicznych, obejmujących zmniejszenie przepływu krwi w nerkach, zmniejszenie przesączania kłębkowego i wzrost reabsorpcji sodu w nerkach. Aktywacja receptorów adenozynowych zmniejsza częstość serca, szybkość przewodzenia i kurczliwość. Te, jak również inne skutki aktywacji receptorów adenozynowych w innych narządach, są normalnymi procesami regulacji. Jednakże, w niektórych stanach chorobowych skutki takie stają się patologiczne. Tak więc, antagoniści adenozyny mają szerokie zastosowanie zarówno w zapobieganiu, jak i leczeniu chorób. Choroby, którym można zapobiegać i/lub które można leczyć antagonistami receptora adenozynowego obejmują stany (a) charakteryzujące się występowaniem nieprawidłowego poziomu adenozyny i/lub (b) wymagające przy leczeniu zahamowania lub stymulowania produkcji i/lub uwalniania adenozyny. Stany takie obejmują, ale nie wyłącznie, zastoinowa niewydolność serca, reanimację serca-płuc, wstrząs krwotoczny oraz inne zaburzenia serca i krążenia; zaburzenia degeneracyjne ośrodkowego układu nerwowego; zaburzenia dróg oddechowych (np. astma oskrzelowa, alergiczne choroby płuc); oraz wiele chorób, w których wskazane jest leczenia środkami diuretycznymi (np. ostra i przewlekła niewydolność nerek, dysfunkcja nerek, nadciśnienie). Z aktywnością receptora adenozynowego wiążą się również choroby degeneracyjne, takie jak choroba Parkinsona, depresja, pourazowe uszkodzenie mózgu, poudarowe urazy neurologiczne, uraz mózgu u noworodków, dysleksja, nadaktywności i zwłóknienie pęcherza. Inne stany, w których leczenie antagonistami receptora adenozynowego może mieć zastosowanie terapeutyczne, obejmują puchlinową marskość wątroby, bezdech u noworodków, niewydolność nerek wskutek tradycyjnego leczenia diuretykami, cukrzycę i astmę.
Zgłaszający stwierdzili ponadto, że podawanie wysoce selektywnych i silnych antagonistów receptora A1 adenozynowego może spowodować, na przykład, reakcję diuretyczną, gdy związek taki podawany jest sam i może nasilić odpowiedź diuretyczną na tradycyjne środki diuretyczne. Ponadto, podawanie antagonistów receptora adenozynowego z tradycyjnych środkami diuretycznymi osłabia zmniejszenie przesączania kłębkowego spowodowanego tradycyjnymi diuretykami. Opisane sposoby można stosować, na przykład, w stanach obrzęków, takich jak zastoinowa niewydolność serca i puchliny.
Podawanie związków antagonistycznych wobec adenozyny
Związki można podawać zwierzętom (np. ssakom, takim jak ludzie, innym naczelnym, koniom, psom, krowom, świniom, owcom, kozom, kotom, myszom, szczurom, świnkom morskim, królikom, chomikom, gerbilom, fretkom, jaszczurkom, gadom lub ptakom). Związki można podawać w dowolny sposób, odpowiedni do podawania kompozycji farmaceutycznych, obejmujący, ale nie wyłącznie, pigułki, tabletki, kapsułki, aerozole, czopki, ciekłe preparaty do spożywania lub wstrzykiwania, jako krople do oczu lub uszu, dodatki dietetyczne i preparaty do podawania miejscowego. Związki można podawać doustnie, donosowo, przezskórnie, dopochwowo, do uszu, do oczu, dopoliczkowo, doodbytniczo, dośluzówkowo, przez inhalacje lub wszczep (np. chirurgicznie) lub dożylnie.
PL 206 890 B1
Związek według wynalazku ewentualnie można podawać w połączeniu z kompozycją farmaceutyczną niemodyfikującą adenozyny (np. z niemodyfikującym adenozyny środkiem diuretycznym, jak opisano, na przykład, w równoległym zgłoszeniu patentowym PCT/US99/08879, złożonym 23 kwietnia 1999, które wprowadzono tutaj jako stan techniki).
Wynalazek został zilustrowany w przykładach, przy czym część tych przykładów dotyczy wytwarzania substratów i związków przejściowych. Ponadto, większość tych przykładów została powołana w schematach reakcji, zwłaszcza na FIG.2- FIG.8.
P r z y k ł a d 13
Kwas 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy
Do mieszaniny 2,00 g (8,84 mmola) estru monometylowego kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego, 2,60 g (9,89 mmola) chlorowodorku 5,6-diamino-1,3-dipropylo-1H-pirymidyno-2,4-dionu, 5,32 ml (38,1 mmola) Net3 i 30 ml bezwodnego acetonitrylu dodano 3,76 g (9,89 mmola) HATU. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią i połączono z 40 ml EtOAc i 40 ml 10% kwasu cytrynowego. Warstwę wodną oddzielono i przemyto dwa razy 40 ml porcjami EtOAc. Połączone frakcje organiczne przemyto 20 ml porcjami nasyconego roztworu NaHCO3 i solanki i zatężono pod próżnią. W 200 ml okrągłodennej kolbie wyposażonej w chłodnicę zwrotną otrzymaną substancję stałą połączono z mieszaniną 35 ml i-PrOH i 35 ml 1N KOH (35 mmoli) i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Po ogrzewaniu przez 1 godzinę roztwór reakcyjny zatężono pod próżnią, pochłonięto w 40 ml wody i przemyto dwoma 30 ml porcjami CH2CI2. Warstwę wodną zakwaszono HCl i wytworzony osad zebrano przez odsączenie pod próżnią, uzyskując 3,00 g (87% wydajności) białawej substancji stałej (MH+ = 389,25).
P r z y k ł a d 14
Ester metylowy kwasu 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7 tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego
Kwas 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (Przykład 13) (1,50 g, 3,86 mmola) połączono z 60 ml MeOH i 10 kroplami stężonego H2SO4. Roztwór reakcyjny ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną aż do zużycia substancji wyjściowej. Następnie dodano nasyconego roztworu NaHCO3, aż do obojętnego pH i mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią. Pozostałość pochłonięto w EtOAc i przemyto nasyconym roztworem NaHCO3 i solanką i wysuszono nad Na2SO4. Roztwór w EtOAc zatężono pod próżnią i otrzymano 1,51 g (97% wydajności) białej substancji stałej. (MH+ = 403,13).
P r z y k ł a d 15
8-(4-hydroksymetylo-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-3,7-dihydro-puryno-2,6-dion
Ester metylowy kwasu 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo-[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (przykład 14) (1,40 g, 3,48 mmola) połączono z LiBH4 (0,379 g, 17,4 mmola), MeOH (0,141 ml, 3,48 mmola) i 100 ml THF i wytworzoną mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 18 godzin. Po oziębieniu do temperatury pokojowej dodano 50 ml 1M HCl i mieszaninę zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w EtOAc i przemyto 1M HCl, nasyconym roztworem NaHCO3 i solanką i wysuszono nad Na2SO4. Roztwór w EtOAc zatężono pod próżnią i otrzymano 1,15 g (88% wydajności) białej substancji stałej. (MH+ = 375,50).
P r z y k ł a d 16
4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboaldehyd
Do roztworu 0,092 g (0,246 mmola) 8-(4-hydroksymetylo-bicyklo [2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-3,7-dihydro-puryno-2,6-dionu (przykład 15) w 5 ml CH2CI2 dodano 0,125 g (0,295 mmola) nadjodynianu Dess-Martina. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej aż do całkowitego utlenienia. Roztwór reakcyjny przesączono przez wkładkę z zasadowego tlenku glinu, przemyto nasyconym roztworem NaHCO3 i solanką i wysuszono nad Na2SO4. Roztwór w CH2CI2 zatężono pod próżnią i otrzymano 0,057 g (62% wydajności) białawej substancji stałej . (MH+ = 373,30).
P r z y k ł a d 17
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]-akrylowy
Fosfonooctan trimetylu (0,0161 g, 0,886 mmola) rozpuszczono w 12 ml toluenu i oziębiono do temperatury w zakresie 0-5°C. W ciągu 5 minut podczas mieszania wkroplono KHMDS (0,5M w toluenie). Po 30 minutach w temperaturze 0-5°C dodano 0, 300 g (0, 805 mmola) związku z przykładu 16:
PL 206 890 B1
4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo-[2.2.2]oktano-1-karboaldehydu, i mieszaninę reakcyjną pozostawiono, aby ogrzała się do temperatury pokojowej i mieszano przez 16 godzin. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią. Surowy materiał rozpuszczono w 25 ml MeOH i dodano 10 ml wody i 0,150 g LiOH i całość mieszano w temperaturze pokojowej przez noc. Mieszaninę reakcyjną zatężono pod próżnią i ponownie rozpuszczono w 15 ml wody. Warstwę wodną ekstrahowano trzy razy 20 ml porcjami EtOAc, zakwaszono stężonym HCl i osad zebrano przez odsączenie pod próżnią, uzyskując 0,190 g (57% wydajności) kwasu (trans)-akrylowego jako produktu. (MH+ = 415,08).
P r z y k ł a d 18
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]-propionowy
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]-akrylowy (przykład 17) (0,050 g) rozpuszczono w 5 ml MeOH i połączono z 0,005 g 10% Pd/C. Naczynie reakcyjne przedmuchano trzy razy N2, po czym umieszczono pod balonem z gazowym H2. Po 2 godzinach mieszaninę reakcyjną przesączono i zatężono, uzyskując 0,037 g (74% wydajności) białej substancji stałej. (MH+ = 417,30).
P r z y k ł a d 79
Ester dimetylowy kwasu cis/trans-1-(2-chloroetylo)-cykloheksano-1,4-dikarboksylowego (II)
Do mieszaniny diizopropyloaminy (0,3 mola, 42 ml) w suchym THF (200 ml), oziębionej do temperatury -78°C pod azotem, podczas mieszania w ciągu 25 minut dodano mieszaniny n-butylolitu (1,6M w heksanie, 0,275 mmola). Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C przez 30 minut. Do mieszaniny w ciągu 20 minut dodano TMU (1,675 mola, 200 ml). Do tej mieszaniny LDA i TMU w cią gu 10 minut dodano cykloheksanodikarboksylanu 1,4-dimetylu (I, 0,25 mola, 45 mola). Całość mieszano jeszcze przez 40 minut, po czym w ciągu 10 minut dodano bromochloroetanu (0,30 mola, 25 ml). Otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C przez 30 minut, po czym łaźnię oziębiającą usunięto i mieszaninę mieszano przez noc, ogrzewając do 20-25°C. Następnie dodano kwasu solnego (3N, 200 ml) i całość energicznie mieszano przez 10 minut. THF usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymaną wodną pozostałość ekstrahowano heksanami (3 x 200 ml). Połączone ekstrakty organiczne przemyto kwasem solnym (3N, 2 x 200 ml), wodą (1 x 100 ml), nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (2 x 100 ml) i solanką (1 x 100 ml) i wysuszono nad siarczanem magnezu. Po przesączeniu pod próżnią i zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 80
Ester dimetylowy kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (III)
Do mieszaniny diizopropyloaminy (50 ml, 357 mmoli) w suchym THF (450 ml), oziębionej do temperatury -30°C, podczas mieszania pod azotem powoli dodano n-butylolitu (2,5M w heksanie, 313 mmoli). Mieszaninę mieszano przez 30 minut w temperaturze -30°C i oziębiono do temperatury -78°C. W oddzielnej kolbie wytworzono pod azotem mieszaninę estru dimetylowego kwasu cis/trans-1-(2-chloroetylo)-cykloheksano-1,4-dikarboksylowego (II, przykład 79, 80 g, 303 mmole) w THF (1100 ml) i HMPA (225 ml, 1280 mmoli) i podczas mieszania oziębiono do temperatury -78°C. Następnie przez przewód doprowadzający w ciągu 1 godziny dodano roztworu LDA. Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C jeszcze przez 1 godzinę i w cią gu 2 godzin ogrzano do temperatury 20-25°C i mieszano jeszcze przez 30 minut. Nastę pnie mieszaninę rozcieńczono 500 ml wody i ekstrahowano heksanem (3 x 500 ml). Połączone ekstrakty w heksanie przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem sodu, przesączono i zatężono. Surowy produkt krystalizowano z heksanu i otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 81
Ester monometylowy kwasu bicyklo-[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (IV)
Mieszaninę estru dimetylowego kwasu bicyklo[2.2.2]-oktano-1,4-dikarboksylowego (III, przykład 80, 20,4 g, 89,5 mmola), oktahydratu wodorotlenku baru (14 g, 44,7 mmola) w metanolu (160 ml) i wodzie (40 ml) mieszano w temperaturze 20-25°C przez 18 godzin. Mieszaninę rozcieńczono wodą (600 ml) i ekstrahowano heksanem (150 ml x 2). Wodną mieszaninę zakwaszono (6N kwas solny) do pH = 1-2 i ekstrahowano chloroformem (150 x 2). Połączone ekstrakty w chloroformie zatężono. Pozostałość rozpuszczono w toluenie, przesączono i zatężono, uzyskując związek tytułowy, temp. topn. = 169-173°C.
P r z y k ł a d 82
Ester metylowy kwasu 4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (V)
Ester monometylowy kwasu bicyklo-[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (IV, przykład 81, 1% wagowy) rozpuszczono w dichlorometanie (6,25 obj.) i dodano dimetyloformamidu (0,025 obj.). RówPL 206 890 B1 nolegle, chlorek oksalilu (0,5125 obj.) rozpuszczono w dichlorometanie (0,625 obj.) i w temperaturze w zakresie 12 do 17°C otrzymaną mieszaninę dodano do mieszaniny zawierającej ester monometylowy kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (IV), uważając na wydzielanie się gazu. Mieszaninę mieszano w temperaturze 15 do 25°C przez 2 do 4 godzin z monitorowaniem (TLC; dichlorometan/metanol: 9/1; uwidocznienie zielenią bromokrezolową). Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C, dodano dichlorometanu (5 obj.), mieszano przez 5 do 15 minut i usunięto rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Proces ten powtórzono dodając dichlorometanu (5 obj.), mieszając przez 5 do 15 minut i usuwając rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Następnie dodano acetonitrylu (6,25 obj.) i otrzymano związek tytułowy w roztworze.
P r z y k ł a d 83a
Ester metylowy kwasu 4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydropirymidyn-5-ylokarbamoilo)bicyklo[2.2.2]-oktano-1-karboksylowego (VII)
Chlorowodorek diaminodipropylouracylu (VI, 1,35 wag.) zawieszono w acetonitrylu (12,5 obj.), oziębiono do temperatury 0 do 5°C i w temperaturze 0 do 10°C dodano trietyloaminy (2,46 obj.), a następnie mieszaninę oziębiono do temperatury 0 do 5°C. Do mieszaniny diaminodipropylouracylu w temperaturze w zakresie 0 do 20°C dodano mieszaniny estru metylowego kwasu 4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (V, przykład 82). Następnie mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 15 do 25°C i mieszano przez 15 do 20 godzin, po upływie których cały ester metylowy kwasu 4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (V) został zużyty (TLC, dichlorometan/metanol, 9/1; uwidocznienie zielenią bromokrezolową). Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (3,12 obj.) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C (usunięto 18 do 20 obj. rozpuszczalnika). Koncentrat ekstrahowano octanem etylu (3x6 obj.) i połączone ekstrakty przemyto kolejno kwasem cytrynowym (10%, 3 x 3,12 obj.), kwasem solnym (1M, 2,5 obj.), wodą (3,12 obj.), nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (3,12 obj.) i solanką (3,12 obj.). Mieszaninę wysuszono nad siarczanem magnezu (0,75 wag.) w ciągu 5 do 15 minut, przesączono, przemyto octanem etylu (1 obj.) i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d 83b
Ester metylowy kwasu 4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydropirymidyn-5-ylokarbamoilo)-bicyklo[2.2.2]-oktano-1-karboksylowego (VII, Etap E)
Ester metylowy kwasu 4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]-oktano-1-karboksylowego (V, przykład 82, 0,562 kg) rozpuszczono w dichlorometanie (3,55 l) i dodano dimetyloformamidu (0,014 l). Równolegle, chlorek oksalilu (0,291 l) rozpuszczono w dichlorometanie (0,355 l) i otrzymaną mieszaninę w temperaturze w zakresie 12 do 17°C dodano do mieszaniny estru metylowego kwasu 4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]-oktano-1-karboksylowego (V, przykład 82). Mieszaninę mieszano w temperaturze 15 do 25°C przez 2 godziny, po upływie których cały ester metylowy kwasu 4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]-oktano-1-karboksylowego (V, przykład 82) został zużyty (TLC, dichlorometan/metanol, 9/1; uwidocznienie zielenią bromokrezolową). Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C, dodano dichlorometanu (0,355 l), mieszano przez 5 do 15 minut i dichlorometan usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Czynność tę powtórzono, dodając dichlorometanu (2,83 l), mieszając przez 5 do 15 minut i zatężając pod próżnią w temperaturze 40 do 45°C. Następnie dodano acetonitrylu (3,54 l) (mieszanina A). W od dzielnej kolbie chlorowodorek diaminodipropylouracylu (VI, 0,772 kg) zawieszono w acetonitrylu (7,09 l), oziębiono do temperatury 0 do 5°C i w temperaturze 0 do 10°C dodano trietyloaminy (1,40 l) (mieszanina B). Następnie mieszaninę oziębiono do temperatury 0° do 5°C. W temperaturze 0 do 20°C mieszaninę A dodano do mieszaniny B. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do temperatury 15 do 25°C i mieszano przez 16 godzin, po upływie których cały chlorek kwasowy został zużyty (TLC, dichlorometan/metanol, 9/1; uwidocznienie zielenią bromokrezolową). Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (1,77 l) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Koncentrat ekstrahowano octanem etylu (3 x 3,41 obj.) i połączone ekstrakty przemyto kolejno kwasem cytrynowym (10%, 3 x 1,77 l), kwasem solnym (1IM, 1,42 l), wodą (1,77 l) nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (1,77 l) i nasyconym roztworem solanki (1,77 l). Mieszaninę wysuszono nad siarczanem magnezu (0,426 kg) przez 5 do 15 minut, przemyto octanem etylu (0,568 l) i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C, uzyskując związek tytułowy.
PL 206 890 B1
P r z y k ł a d 84a
Ester metylowy kwasu 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (VIII)
Ester metylowy kwasu 4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydropirymidyn-5-ylokarbamoilo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (VII, przykład 83a, 1 wag.) i izopropanol (4,76 obj.) zmieszano i mieszano pod azotem. Dodano wodorotlenku potasu (2M, 4,76 obj.). Wytworzył się związek tytułowy, którego nie wyodrębniano.
P r z y k ł a d 85a
Kwas 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (IX)
Ester metylowy kwasu 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo-[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (VIII, przykład 84a) w środowisku wodorotlenku potasu ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 2 do 3 godzin, aż do zakończenia reakcji, co oznaczono metodą NMR. Następnie mieszaninę oziębiono do temperatury 10 do 25°C. Dodano wody (11,16 obj.), a nastę pnie toluenu (1,25 obj.) i zawartość energicznie mieszano przez 5 do 15 minut. Oddzielono warstwy. Do warstwy wodnej dodano toluenu (1,25 obj.) i mieszaninę energicznie mieszano przez 5 do 15 minut, po czym rozdzielono warstwy. Do warstwy wodnej dodano toluenu (1,25 obj.), energicznie mieszano przez 5 do 15 minut, po czym rozdzielono warstwy. Następnie warstwę wodną oziębiono do temperatury 0 do 10°C i zakwaszono stężonym kwasem solnym (0,74 obj.), utrzymując temperaturę poniżej 10°C. Mieszaninę mieszano w temperaturze 0 do 10°C przez 60 do 90 minut. Substancję stałą zebrano i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d y 84b i 85b
Kwas 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (VIII, IX, Etapy F i G)
Ester metylowy kwasu 4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydro-pirymidyn-5-ylokarbamoilo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (VII, przykład 83b, 0,760 kg) połączono z izopropanolem (2M, 3,62 l). Mieszaninę mieszano pod azotem i dodano wodorotlenku potasu (2M, 3,62 l). Zawartość ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 3 godziny (zakończenie reakcji oceniono metodą NMR). Następnie mieszaninę oziębiono do temperatury 10 do 25°C. Dodano wody (8,48 l), a następnie toluenu (0,95 l) i zawartość mieszano energicznie przez 5 do 15 minut i rozdzielono warstwy. Ekstrakcję toluenem (0,95 l) prowadzono jeszcze dwa razy. Następnie fazę wodną oziębiono do temperatury 0 do 10°C i zakwaszono stężonym kwasem solnym (0,562 l). Mieszaninę mieszano w temperaturze 0 do 10°C przez 60 minut. Stały produkt zebrano przez odsączenie i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 50 do 60°C, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d 86a
8-(4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-3,7-dihydropuryno-2,6-dion (X, Etap H)
Kwas 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (IX, przykład 85a, 1 wag.) i tetrahydrofuran (11 obj.) mieszano pod azotem. Dodano kompleksu boran-tetrahydrofuran (1M) w THF (5,1 obj.), z szybkością taką, aby utrzymać temperaturę wewnętrzną w zakresie 10 do 20°C. Mieszaninę mieszano w temperaturze 10 do 20°C przez 17 do 20 godzin, aż do zużycia całego kwasu (X) (TLC; dichlorometan/metanol, 9/1, uwidocznienie UV, a następnie nadmanganianem potasu). Do mieszaniny reakcyjnej dodano metanolu (4,2 obj.), a następnie całość ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 45 do 75 minut. Mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury 15 do 40°C i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (16,6 obj.) i kwas solny (1M, 2,5 obj.) i usunięto warstwę wodną z ewentualną nierozpuszczoną substancję stałą. Mieszanina stała się klarowna i fazę organiczną pozostałą po przesączeniu mieszaniny warstwa wodna/faza stała połączono z dużą objętością fazy organicznej. Dodano nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu (2,5 obj.) i rozdzielono warstwy, pozostawiając substancje stałe w fazie wodnej. Mieszaninę faza wodna/stała przesączono i resztkową fazę organiczną z roztworów macierzystych połączono z dużą objętością fazy organicznej. Połączone fazy organiczne przemyto solanką (2,5 obj.), rozdzielono warstwy, utrzymując substancję stałą w fazie wodnej. Mieszaninę faza wodna/stała przesączono i substancję organiczną w roztworze macierzystym z przesączu połączono z dużą objętością fazy organicznej, wysuszono nad siarczanem magnezu (0,5 wag.) przez 5 do 15 minut, przesączono, przemyto octaPL 206 890 B1 nem etylu (1 obj.) i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d 86b
8-(4-hydroksymetylo-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-3,7-dihydropuryno-2,6-dion (X, Etap H)
Kwas 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (IX, przykład 85b, 0,82 kg) i tetrahydrofuran (9,02 l) zmieszano pod azotem i dodano kompleksu boran.tetrahydrofuran (1M) w THF (4,18 l), z taką szybkością, aby utrzymać temperaturę wewnętrzną w zakresie 10 do 20°C. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 10 do 20°C przez 17 godzin, po upływie których cały materiał wyjściowy został zużyty (TLC; dichlorometan/metanol, 9/1, uwidocznienie UV, a następnie nadmanganianem potasu). Do mieszaniny reakcyjnej dodano metanolu (3,44 l) i całość ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury 15 do 40°C i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu (13,61 l) i kwas solny (1M, 2,23 l) i warstwę wodną z nierozpuszczoną substancją stałą usunięto. Mieszanina stała się klarowna i resztę fazy organicznej po przesączeniu mieszaniny warstwa wodna/stała połączono z dużą objętością warstwy organicznej. Dodano nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu (2,23 l) i rozdzielono warstwy, pozostawiając substancje stałe w fazie wodnej. Mieszaninę faza wodna/stała przesączono i resztę fazy organicznej z roztworów macierzystych połączono z dużą objętością warstwy organicznej. Połączone warstwy organiczne przemyto nasyconym roztworem solanki (2,23 l) i rozdzielono warstwy, pozostawiając resztkowe substancje stałe w fazie wodnej. Mieszaninę warstwa wodna/stała przesączono i resztę fazy organicznej z roztworów macierzystych połączono z dużą objętością warstwy organicznej, wysuszono nad siarczanem magnezu (0,41 kg), przesączono, przemyto octanem etylu (0,82 l) i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d 87a
4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboaldehyd (XI)
8-(4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-3,7-dihydropuryno-2,6-dion (X, przykład 86a, 1 wag.) i sulfotlenek dimetylu (4 obj.) połączono i mieszano pod azotem; mieszaninę mieszano przez 5 do 15 minut i dodano trietyloaminy (2,42 obj.). Dodano mieszaniny kompleksu tritlenek siarki-pirydyna (1,275 wag.) w sulfotlenku dimetylu (6 obj.), utrzymując temperaturę wewnętrzną poniżej 30°C. Temperaturę doprowadzono do 14 do 20°C i mieszaninę reakcyjną mieszano w tej temperaturze przez 16 do 20 godzin aż do zakończenia reakcji, co oceniono metodą NMR. W przypadku obecności wyjściowego alkoholu dodano kompleksu tritlenek siarki-pirydyna (0,15 wag.) i mieszaninę mieszano jeszcze przez 2 do 3 godzin w temperaturze 14 do 20°C. Do mieszaniny reakcyjnej dodano octanu etylu (20 obj.) i kwasu solnego (1M, 10 obj.) i całość energicznie mieszano przez 5 do 15 minut. Fazy rozdzielono i fazę organiczną przemyto kwasem solnym (1M, 10 obj.). Fazy rozdzielono i fazę organiczną znowu przemyto kwasem solnym (1M, 10 obj.). Fazy rozdzielono i fazę organiczną przemyto solanką (5 obj.), wysuszono nad siarczanem magnezu (0,5 wag.) przez 5 do 10 minut i przesączono. Placek filtracyjny przemyto octanem etylu (1 obj.). Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C i otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 87b
4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboaldehyd (XI, Etap I)
8-(4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-3,7-dihydropuryno-2,6-dion (X, przykład 86a, 0,440 kg) i sulfotlenek dimetylu (1,76 l) mieszano pod azotem przez 5 do 15 minut i dodano trietyloaminy (1,065 l). Dodano mieszaniny kompleksu tritlenek siarki-pirydyna (0,561 kg) w sulfotlenku dimetylu (2,64 l), utrzymując temperaturę wewnętrzną poniżej 30°C. Temperaturę wewnętrzną doprowadzono do 14 do 20°C i mieszaninę reakcyjną mieszano w tej temperaturze przez 20 godzin. Do mieszaniny reakcyjnej dodano octanu etylu (8,80 l) i kwasu solnego (1M, 4,40 l) i całość energicznie mieszano przez 15 minut. Warstwy rozdzielono i warstwę organiczną przemyto dwukrotnie kwasem solnym (1M, 4,40 l). Następnie warstwę organiczną przemyto solanką (2,20 l), wysuszono nad siarczanem magnezu (0,223 kg) przez 10 minut, przesączono i placek filtracyjny przemyto octanem etylu (0,440 l). Rozpuszczalnik odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C i otrzymano związek tytułowy.
PL 206 890 B1
P r z y k ł a d 88
Ester metylowy kwasu cis/trans-3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]akrylowego (XII)
4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboaldehyd (XI, przykład 87a, 1 wag.) i tetrahydrofuran (16,5 obj.) mieszano pod azotem i dodano (trifenylofosoranylideno)octanu metylu (1,85 wag.). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do temperatury 65 do 75°C i mieszaninę reakcyjną mieszano w tej temperaturze, aż do zużycia wyjściowego aldehydu, co określono metodą NMR. Mieszaninę oziębiono do temperatury 35 do 40°C i dodano roztworu wodorotlenku litu (0,45 wag.) w wodzie (16,5 obj.). Mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną i mieszano w temperaturze wrzenia, aż do zakończenia hydrolizy estru (co określono metodą NMR, czas reakcji na ogół 3 do 6 godzin). Mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury 35 do 40°C i rozpuszczalnik organiczny usunięto pod próżnią w temperaturze 40 do 45°C. Do wodnej pozostałości dodano octanu etylu (10 obj.) i wody (6 obj.) i mieszaninę energicznie mieszano przez 5 do 15 minut. Fazy rozdzielono i fazę wodną przemyto octanem etylu (2 x 10 obj.). Fazę wodną przesączono. Przesącz oziębiono do temperatury 0 do 5°C i zakwaszono do pH = 1 stężonym kwasem solnym (0,90 obj.). Mieszaninę mieszano w temperaturze 0 do 5°C przez 45 do 75 minut. Otrzymaną zawiesinę przesączono i wkładkę filtracyjną przemyto wodą (1 obj.). Substancję stałą wysuszono pod próżnią w temperaturze 45 do 55°C przez 16 do 24 godzin i otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 89
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]-akrylowy (XIII, Etapy J i K)
4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboaldehyd (XI, przykład 97b, 0,300 kg) i tetrahydrofuran (4,95 l) mieszano w atmosferze azotu i dodano (trifenylofosforanylideno)octanu metylu (0,555 kg). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do temperatury 65 do 75°C i mieszaninę reakcyjną mieszano w tej temperaturze, aż do zużycia wyjściowego aldehydu (17 godzin). Mieszaninę oziębiono do temperatury 35 do 40°C i dodano mieszaniny wodorotlenku sodu (0,132 kg) w wodzie (4,95 l). Mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną i mieszano aż do zakończenia hydrolizy estru (3 godziny). Mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury 35 do 40°C i rozpuszczalnik organiczny usunięto pod próżnią w temperaturze 40 do 45°C. Do wodnej pozostałości dodano octanu etylu (3,00 l) i wody (1,80 l) i mieszaninę energicznie mieszano przez 15 minut. Warstwy rozdzielono i warstwę wodną przemyto octanem etylu (2 x 3,00 l). Warstwę wodną przesączono, przesącz oziębiono do temperatury 0 do 5°C i zakwaszono do pH = 1 stężonym kwasem solnym (0,270 l). Mieszaninę mieszano w temperaturze 0 do 5°C przez 1 godzinę. Otrzymaną zawiesinę przesączono i wkładkę filtracyjną przemyto wodą (0,300 l). Substancję stałą wysuszono pod próżnią w temperaturze 45 do 55°C przez 24 godziny i otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 90 (związek według wynalazku)
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]propionowy (XIV)
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]akrylowy (XIII, przykład 89, 1,934 kg), tetrahydrofuran (11,875 l), wodę (0,625 l) i aktywowany węgiel drzewny (0,100 kg) zmieszano i mieszano w temperaturze 16 do 25°C przez 30 minut, a następnie przesączono. Placek filtracyjny przemyto THF (0,500 l). Do oddzielnej kolby wprowadzono pallad na węglu (10%, 0,130 kg) i przesączoną mieszaninę tetrahydrofuran/woda materiału wyjściowego. Kolbę umieszczono pod zmniejszonym ciśnieniem i przedmuchano azotem. Czynność tę powtórzono dwa razy. Zawartość kolby umieszczono pod zmniejszonym ciśnieniem i przedmuchano dwa razy wodorem. Mieszaninę energicznie mieszano w atmosferze wodoru w temperaturze 20°C przez 3 godziny. Reaktor odpowietrzono i przedmuchano trzy razy azotem. Zawartość przesączono przez Celite (0,500 kg) i placek filtracyjny przemyto tetrahydrofuranem (2 x 0,500 l). Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 40 do 45°C. Do pozostałości dodano wodnego roztworu acetonitrylu (50%, 7,540 l) i zawiesinę poddano starzeniu w temperaturze 15 do 25°C, mieszając przez 3 godziny. Zawiesinę oziębiono do temperatury 0 do 5°C i przesączono. Placek filtracyjny przemyto wodnym roztworem acetonitrylu (50%, 1,93 l), przeniesiono na talerze suszarki, wysuszono w temperaturze 50 do 60°C pod zmniejszonym ciśnieniem przez 24 godziny i otrzymano związek tytułowy.
PL 206 890 B1
P r z y k ł a d 91
Ester metylowy kwasu 4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XVI, Etap M)
Do estru monometylowego kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (IV) w DME (165 ml), oziębionego do temperatury -7°C, dodano kolejno 4-metylomorfoliny (15 ml, 136 mmoli) i chloromrówczanu izobutylu (15,0 ml, 123 mmole).
Po około 2 minutach mieszaninę reakcyjną przesączono i substancję stałą przepłukano DME. Połączone przesącze przeniesiono do dwulitrowej okrągłodennej kolby i oziębiono do temperatury -3°C. W ciągu około 1 minuty dodano wodnego roztworu borowodorku sodu (7,02 kg, 185 mmola) w 75 ml wody (UWAGA: intensywne wydzielanie się gazu). Po 10 minutach mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (100 ml) i ekstrahowano octanem etylu (3 x 250 ml). Połączone warstwy organiczne przemyto solanką (150 ml x 3), wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d 92
Kwas 4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (XVII, Etap N)
Do mieszaniny estru metylowego kwasu 4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XVI, przykład 91) w mieszaninie THF (50 ml) i metanolu (75 ml) dodano wodorotlenku litu (2N, 250 ml). Otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 20-25°C przez 16 godzin, a następnie zatężono. Pozostałość rozcieńczono wodą (30 ml) i przemyto chlorkiem metylenu (100 ml) i octanem etylu (100 ml). Warstwę wodną zakwaszono stężonym kwasem solnym do pH okoł o 0 i ekstrahowano octanem etylu (3 x 250 ml). Warstwy w octanie etylu połączono i przemyto solanką (3 x 50 ml), wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, uzyskując związek tytułowy, NMR (400 MHz, CDCI3) δ 3,09, 1,72 i 1,29.
P r z y k ł a d 93
Ester benzylowy kwasu 4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XVIII, Etap O)
Kwas 4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (XVII, przykład 14, 24,8 g, 135 mmoli) rozpuszczono w DMF (950 ml). Do roztworu powoli dodano bezwodnego węglanu potasu (25 g, 181 mmoli). Następnie dodano bromku benzylu (22 g, 12,94 mmola). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 80°C przez 16 godzin. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wody (150 ml) i zatężono, uzyskują c olej, który rozpuszczono w ukł adzie octan etylu/heksan (5/1, 500 ml). Mieszaninę przemyto solanką (2 x 200 ml), wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, uzyskując związek tytułowy. NMR (400 MHz, CDCI3) δ 7,39, 5,11, 3,28, 1,84 i 1,41.
P r z y k ł a d 94
Ester benzylowy kwasu 4-formylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XIX, Etap P)
Chlorek oksalilu (COCI2) (16,5 ml, 188 mmoli) w chlorku metylenu (150 ml) oziębiono do temperatury -63°C. Następnie wkroplono DMSO (18 ml, 362 mmole). Otrzymaną mieszaninę mieszano przez 30 minut, a następnie w ciągu 15 minut dodano mieszaninę estru benzylowego kwasu 4-hydroksymetylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XVIII, przykład 93, 34,5 g, 125 mmoli) w chlorku metylenu (100 ml). Po 30 minutach w cią gu 25 minut dodano trietyloaminy (70 ml, 502 mmole) w chlorku metylenu (30 ml). (Ostrzeżenie specjalne: reakcja silnie egzotermiczna w chwili dodawania pierwszego równoważnika trietyloaminy). Następnie mieszaninę reakcyjną mieszano jeszcze przez 45 minut, łaźnię oziębiającą usunięto i mieszaninę pozostawiono, aby ogrzała się do temperatury 20-25°C. Dodano wody (50 ml) i warstwę organiczną oddzielono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, uzyskując związek tytułowy, NMR (400 MHz, CDCI3) δ 9,51, 7,32, 5,11, 1,88 i 1,64.
P r z y k ł a d 95
Ester benzylowy kwasu cis/trans-4-(2-metoksykarbonylowinylo)bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XX, Etap Q)
Do roztworu estru benzylowego kwasu 4-formylobicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XIX, przykład 94, 33,5 g, 123,2 mmola) w THF (550 ml) podczas mieszania dodano (trifenylofosforanylideno)octanu metylu (60,2 g, 173 mmole). Następnie mieszaninę ogrzewano do łagodnego wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 16 godzin. Mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury 20-25°C, dodano nasyconego roztworu chlorku amonu (75 ml) i mieszano przez 10 minut. Otrzymaną mieszaninę przesączono przez wkładkę z żelu krzemionkowego (850 g) z cienką warstwą Celite na górze. Substancję stałą przemyto układem octan etylu/heksan (1/1, 250 ml). Przesącze połączono i zatężono, uzyskując związek tytułowy, NMR (400 MHz, CDCI3) δ 7,24, 6,81, 5,59, 5,01, 3,63, 1,81 i 1,48.
PL 206 890 B1
P r z y k ł a d 96
Kwas 4-(2-metoksykarbonyloetylo)bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowy (XXI, Etap R)
Ester benzylowy kwasu 4-(2-metoksykarbonylowinylo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XX, przykład 95, 35 g, 106,6 mmola) rozpuszczono w układzie alkohol etylowy/woda (9/1, 300 ml) umieszczono w butli Portera pod ciśnieniem. Dodano palladu na węglu (10%, 5 g) i mieszaninę uwodorniano (65 psi) przez 48 godzin. Mieszaninę reakcyjną przesączono przez wkładkę Celite i połączone przesącze zatężono, uzyskując związek tytułowy, NMR (400 MHz, CDCI3) δ 3,58, 2,18, 1,74, 1,44 i 1,38.
P r z y k ł a d 97
Ester metylowy kwasu 3-(4-chlorokarbonylobicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)propionowego (XXII, Etap S)
Do mieszaniny kwasu 4-(2-metoksykarbonyloetylo)-bicyklo-[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (XXI, przykład 96, 1,2 g, 5 mmoli) w chlorku metylenu (20 ml) powoli dodano chlorku oksalilu (794 mg, 6,25 mmola) w chlorku metylenu (5 ml) i jedną kroplę DMF. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez godziny i zatężono, uzyskując związek tytułowy, NMR (400 MHZ, CDCI3) δ 3,66, 2,29, 1,95, 1,54 i 1,46.
P r z y k ł a d 98
Ester metylowy kwasu 3-[4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydropirymidyn-5-ylokarbamoilo)bicyklo[2.2.2]-okt-1-ylo]propionowego (XXIII, Etap T)
Do zawiesiny chlorowodorku 5,6-diamino-1,3-dipropylouracylu (1,45 g, 5,5 mmola) w chlorku metylenu 915 ml) w temperaturze -10°C w łaźni lodowej powoli dodano trietyloaminy (2,6 ml, 18,7 mmola) i do otrzymanej mieszaniny w ciągu 10 minut dodano mieszaniny estru metylowego kwasu 3-(4-chlorokarbonylo-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)propionowego (XXII, przykład 97, 1,3 g, 5 mmoli), również w chlorku metylenu (5 ml). Następnie mieszaninę reakcyjną ogrzewano do 20-25°C i mieszano jeszcze przez 16 godzin. Do mieszaniny reakcyjnej dodano wody (2 ml), a następnie mieszaninę zatężono. Koncentrat rozpuszczono w octanie etylu (20 ml) i przemyto kwasem cytrynowym (5% kwas cytrynowy, 2 x 10 ml), solanką (10 ml), wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono, uzyskując związek tytułowy, NMR (400 MHz, CDCI3) δ 7,40, 5,46, 3,81, 3,59, 2,21, 1,88, 1,67, 1,62, 1,52, 1,46, 0,99 i 0,92.
P r z y k ł a d 99
Ester metylowy kwasu 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]propionowego (XXIV, Etap U)
Patrz przykład 100; ester metylowy kwasu 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]propionowego (XXIV) wytworzono in situ i przeprowadzono w wolny kwas w przykładzie 100, co stanowiło część procedury typu „one pot.
P r z y k ł a d 100 (związek według wynalazku)
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]propionowy (XIV, Etap V)
Ester metylowy kwasu 3-[4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydropirymidyn-5-ylokarbamoilo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]propionowego (XXIII, przykład 98, 1,95 g, 4,35 mmola) rozpuszczono w 2-propanolu (15 ml) i dodano wodorotlenku potasu (2N, 15 ml). Otrzymaną mieszaninę ogrzewano do lekkiego wrzenia przez 1 godzinę, a następnie oziębiono do temperatury 20-25°C. Dodano wody (15 ml) i mieszaninę przemyto chlorkiem metylenu (3 x 15 ml). Warstwę wodną zakwaszono do pH około 2 stężonym kwasem solnym. Osad zebrano przez odsączenie i wysuszono w piecu próżniowym przez 16 godzin, uzyskując związek tytułowy. Analiza HPLC wykazała czystość >96%.
P r z y k ł a d 101
Ester dimetylowy kwasu cis/tran-1-(2-jodoetylo)-cykloheksano-1,4-dikarboksylowego (XXV)
Mieszaninę estru dimetylowego kwasu cis/tran-1-(2-chloroetylo)-cykloheksano-1,4-dikarboksylowego (II, przykład 79, 8,1 mmola, 2,12 g), jodku sodu (8,88 mmola) 1,33 g) i THF (20 ml) mieszano i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 6 godzin. Mieszaninę oziębiono do temperatury 20-25°C, rozcieńczono heksanami (50 ml) i przemyto wodą (2 x 25 ml). Połączone przemywki wodne ekstrahowano heksanami (1 x 25 ml). Połączone ekstrakty organiczne przemyto wodą (25 ml), do której dodano kilka kropli nasyconego roztworu Na2S2O4 i solanką (1 x 25 ml) i wysuszono nad siarczanem magnezu. Po przesączeniu pod próżnią i zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymano związek tytułowy, CMR (CDCI3) δ 1,99, 25,71, 25,80, 33,09, 42,00, 44,03, 46,09, 52,19, 52,7, 67,72, 175,25 i 175,64.
P r z y k ł a d 102
Ester dimetylowy kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (III)
Do mieszaniny estru dimetylowego kwasu cis/trans-1-(2-jodoetylo)-cykloheksano-1,4-dikarboksylowego (XXV, przykład 101, 2,14 g, 6,04 mmola) w THF (20 ml) i TMU (2,9 ml, 24,16 mmola)
PL 206 890 B1 w temperaturze -78°C dodano roztworu LDA (z 1,02 ml diizopropyloaminy i 4,16 ml 1,6M n-butylolitu) w THF (9 ml). Mieszaninę reakcyjną mieszano, ogrzewaj ą c stopniowo do temperatury 20-25°C. Dodano kwasu solnego (3N, 20 ml) i całość energicznie mieszano przez 10 minut. THF usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymaną wodną pozostałość ekstrahowano heksanami (2 x 20 ml). Połączone ekstrakty organiczne przemyto kwasem solnym (3N, 2 x 20 ml), wodą (1 x 10 ml), nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (2 x 10 ml) i solanką (1 x 10 ml) i wysuszono nad siarczanem magnezu. Po przesączeniu pod próżnią i zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymano związek tytułowy, NMR (CDCI3) δ 1,78 i 3,6; CMR (CDCI3) δ 27,99, 39,98, 53,12 i 177,62.
P r z y k ł a d 103
4-(hydroksymetylo-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo)-1,3-dipropylo-2,6-puryno-dion (X, Etapy Y i Z)
Ester metylowy kwasu 4-(6-amino-2,4-diokso-1,3-dipropylo-1,2,3,4-tetrahydro-pirymidyn-5-ylokarbamoilo)-bicyklo[2.2.2]oktano-1-karboksylowego (VII, przykład 83, 0,500 g) rozpuszczono w THF (10 ml) i umieszczono pod azotem.
W temperaturze 25°C dodano borowodorku litu (0,052 g) i mieszaninę mieszano pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Do surowego produktu dodano wodorotlenku potasu (1M, 3,67 ml) i izopropanolu (4 ml). Mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę i otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 104
Kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo[2.2.2]okt-1-ylo]-akrylowy (XII, Etapy AA i BB)
Do mieszaniny kwasu malonowego (0,275 g, 2,64 mmola), pirydyny (2 ml) i piperydyny (1 kropla) dodano 4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo-[2.2.2]oktano-1-karboaldehydu (XI, przykład 9, 0,490 g, 1,32 mmola). Mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 100°C przez 16 godzin. Dodano jeszcze cztery równoważniki kwasu malonowego i całość ogrzewano jeszcze przez 16 godzin, aż ustało zużycie aldehydu i otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 109
Ester dimetylowy kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (III)
Mieszaninę estru dimetylowego kwasu cis/trans-1-(2-chloroetylo)-cykloheksano-1,4-dikarboksylowego (1, 7,63 mmola, 2,00 g), jodku sodu (8,39 mmola, 1,26 g) i THF (20 ml) mieszano i ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 6 godzin. Mieszaninę oziębiono do temperatury 20-25°C, dodano TMU (30,52 mmola, 3,65 ml) i mieszaninę oziębiono do temperatury -78°C. Do zimnej mieszaniny dodano roztworu LDA (z 1,28 ml diizopropyloaminy i 5,25 ml 1,6M n-butylolitu) w THF (11 ml). Mieszaninę reakcyjną mieszano ze stopniowym ogrzewaniem do 20-25°C. Dodano kwasu solnego (3N, 20 ml) i energicznie mieszano przez 10 minut. THF usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymaną wodną pozostałość ekstrahowano heksanami (2 x 20 ml). Połączone ekstrakty organiczne przemyto kwasem solnym (3N, 2 x 20 ml), wodą (1 x 10 ml), nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (2 x 10 ml) i solanką (1 x 10 ml) i wysuszono nad siarczanem magnezu. Po przesączeniu pod próżnią i zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymano związek tytułowy.
P r z y k ł a d 110
Ester dimetylowy kwasu bicyklo[2.2.2]oktano-1,4-dikarboksylowego (III, Etap TT).
Do roztworu diizopropyloaminy (84,5 ml, 600 mmola) w THF (bezwodny, 700 ml), oziębionego do temperatury -30°C pod azotem, podczas mieszania strzykawką dodano n-butylolitu (2,5M w heksanie, 220 ml, 550 mmola). Mieszaninę mieszano przez 30 minut w temperaturze -30°C, po czym oziębiono do temperatury -78°C. Strzykawką dodano HMPA (360 ml, 4 równoważniki, 2 mole), a następnie, również strzykawką, dodano roztworu cykloheksano-1,4-dikarboksylanu dimetylu (100 g, 500 mmola) w THF (bezwodny, 100 ml). Mieszaninę mieszano jeszcze przez 40 minut. Następnie dodano 1-bromo-2-chloroetanu (41,5 ml, 500 mmoli) i mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C jeszcze przez 20 minut. Łaźnię oziębiającą usunięto i mieszano dalej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną znowu oziębiono do temperatury -78°C i dodano mieszaniny HMPA (360 ml, 4 równoważniki, 2 mole) w THF. Do diizopropyloaminy (78 ml, 556 mmoli) w THF (bezwodny, 700 ml) przez rurkę dodano świeżo wytworzonego LDA (200 ml n-butylolitu, 2,5M w heksanie, 500 mmoli) i całość w temperaturze -78°C przeniesiono do mieszaniny reakcyjnej. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze -78°C przez 1,33 godziny, po czym łaźnię oziębiającą usunięto i mieszano jeszcze przez 5-6 godzin. Mieszaninę wygaszono dodatkiem nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu (400 ml) i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze 35°C, aby usunąć THF. Pozostałość rozcieńczono wodą (800 ml) i ekstrahowano heksanem (3 x 600 ml). Połączone ekstrakty przemyto solanką (700 ml)
PL 206 890 B1 wysuszono nad siarczanem sodu. Rozpuszczalniki usunięto w kąpieli o temperaturze 35°C pod zmniejszonym ciśnieniem i otrzymano pozostałość. Pozostałość tę mieszano z heksanem (50 ml) w temperaturze 20-25°C przez 0,5 godziny. Otrzymaną zawiesinę oziębiono do temperatury 0°C przez godziny i przesączono, uzyskując związek tytułowy.
P r z y k ł a d 111
Metodologia badania
Wytworzono 184 pochodne ksantyny o wzorach przedstawionych na Fig. 2. Wśród tych związków jest związek będący przedmiotem wynalazku (XIV) i związki o budowie analogicznej do niego. Dla niektórych z tych związków określono wartości Ki dla szczurzych i ludzkich receptorów A1 adenozyny i dla ludzkich receptorów A2a adenozyny, zgodnie z następującym badaniem na wiązanie. Obliczono również stosunek A2a/A1.
Materiały
Deaminazę adenozynową i HEPES zakupiono z firmy Sigma (St. Louis, MO). Pożywkę do hodowli komórek Ham'a F-12 i płodową surowicę bydlęcą zakupiono z firmy GIBCO Life Technologies (Gaithersburg, MD). Antybiotyk G-418, płytki do hodowli Falcon 150 mM i 12-studzienkowe płytki do hodowli Costar zakupiono z firmy Fischer (Pittsburg, PA). [3H]CPX zakupiono z firmy DuPont-New England Nuclear Research Products (Boston,MA). Mieszaninę antybiotyków penicylina/streptomycyna zakupiono z firmy Mediatech (Washington, DC). Skład roztworu Hanka buforowanego HEPES był następujący: 130 mM NaCl, 5,0 mM Cl, 1,5 mM CaCl2, 0,41 mM MgSO4, 0,49 Na2HPO4, 0,44 KH2PO4, 5,6 mM dekstrozy i 5 mM HEPES (pH 7,4).
Przygotowanie błony
Szczurzy receptor A1: Błony przygotowano z kory mózgowej szczura wyizolowanej ze szczurów świeżo po eutanazji. Tkanki homogenizowano w buforze A (10 mM EDTA, 10 mM Na-HEPES, pH 7,4) uzupełnionej inhibitorami proteazy (10 μg/ml benzamidyny, 100 μM PMSF, i po 2 μg/ml aprotyniny, pepstatyny i leupeptyny) i odwirowano przy 20000 x g przez 20 minut. Osady ponownie zawieszono i dwa razy przemyto buforem HE (10 mM Na-HEPES, 1 mM EDTA, pH 7,4, plus inhibitory proteazy). Końcowe osady ponownie zawieszono w buforze HE, uzupełnionym 10% (wag./obj.) sacharozą i inhibitorami proteazy i zamrożono w porcjach w temperaturze -80°C. Stężenia białka określono stosując zestaw do badania białek BCA (Pierce).
Ludzki receptor A1: cDNA ludzkiego receptora A1 adenozynowego otrzymano metodą RT-PCR i subklonowano do pcDNA3.1 (Invitrogen). Trwałą transfekcję komórek CHO-K1 prowadzono stosując LIPOFECTAMINE-PLUS (GIBCO-BRL) i kolonie selekcjonowano w 1 mg/ml G418 i poddano skriningowi, stosując badanie wiązania z radioligandem. W celu przygotowania błon komórki CHO-K1 hodowane jako monowarstwy w kompletnej pożywce (F12+10%FCS+1 mg/ml G418) przemyto w PBS i zebrano w buforze A uzupełnionym inhibitorami proteazy. Komórki homogenizowano, odwirowano i dwukrotnie przemyto buforem HE, jak opisano powyżej. Końcowe osady przechowywano w porcjach w temperaturze -80°C.
Badanie wiązania z radioligandem
Błony (50 μg białka błonowego dla szczurzych A1 AR i 25 μg białka błonowego CHO-K1 dla ludzkich A1 AR), radioligandy i różne stężenia kompetycyjnych ligandów inkubowano w trzykrotnych powtórzeniach w 0,1 ml buforu HE plus 2 jednostki/ml deaminazy adenozynowej przez 2,5 godziny w temperaturze 21°C. Do badania kompetycyjnego wiązania z A1AR stosowano radioligand [3H]DPCPX (112 Ci/mmol z NEN, końcowe stężenie: 1 nM). Wiązanie nieswoiste mierzono w obecności 10 μM BG9719. Badania wiązania zakończono przez przesączenie przez filtry z włóknem szklanym Whatman GF/C, stosując aparat do zbioru komórek BRANDELL. Filtry przepłukano trzy razy 3-4 ml oziębionego lodem 10 mM Tris-HCl, pH 7,4 i 5 mM MgCl2 w temperaturze 4°C. Bibułę filtracyjną przeniesiono do fiolki i dodano 3 ml koktajlu scyntylacyjnego ScintiVersell (Fisher). Radioaktywność obliczono stosując licznik Wallace β.
Analiza danych dla wiązania
Oznaczenia wartości K1: Dane dla wiązania kompetycyjnego dopasowano do modelu wiązania w jednym miejscu i wykreślono stosując program graficzny Prizm GraphPad. Do obliczenia wartości K1 z wartości IC50 stosowano równania Chenga-Prusoffa: Ki = IC50/(1+[I]/KD), gdzie Ki oznacza stałą powinowactwa dla kompetycyjnego ligandu, [I] oznacza stężenie wolnego radioligandu, a KD oznacza stałą powinowactwa dla radioligandu,
PL 206 890 B1 % wią zania: W badaniach na wią zanie w jednym punkcie dane przedstawiono jako % cał kowitego swoistego wiązania przy 1 μΜ związku kompetycyjnego: % całkowitego wiązania = 100*. (Swoiste wiązanie przy 1 μM związku kompetycyjnego/całkowite swoiste wiązanie).
Wyniki
Wszystkie badane związki wykazały wartości Ki dla szczurzego A1 w zakresie 0,6 - 433,8 nM, dla ludzkiego A1 w zakresie 1,6 - 1000 nM, a dla ludzkiego A2a w zakresie 132 - 49930 nM. Stosunki A2a/A1 dla wszystkich związków były wyższe od 10, dla większości wyższe od 20, dla wielu wyższe od 50, a dla kilku od 100. Stosunek A2a/A1 dla co najmniej jednego związku był wyższy od 1000.
P r z y k ł a d 112
Alternatywne metodologia badania
Materiały
Patrz przykład 111.
Hodowla komórek
Komórki CHO trwale wyrażające ludzki rekombinowany A1 AdoR (komórki CHO: A1AdoR) przygotowano, jak opisali Kollias-Barker i in, (J. Pharm, Exp. Ther. 281(2), 761, 1997) i hodowano, jak dla komórek CHO:Wild. Komórki CHO hodowano jako monowarstwy na plastikowych szalkach w pożywce Ham'a F-12 uzupełnionej 10% płodową surowicą bydlęcą, 100 U penicyliny G i 100 μg streptomycyny w nawilżonej atmosferze 5% CO2/99% powietrza w temperaturze 37°C. Gęstość miejsc wiążących [3H]CPX w komórkach CHO wynosiła 26 ± 2 (n=4) fmola/mg białka. Komórki hodowano dwa razy w tygodniu po odwarstwieniu przy użyciu 1 mM EDTA w roztworze Hanka buforowanym HEPES wolnym od Ca2+-Mg2+. W badaniach stosowano trzy różne klony komórek CHO:A1AdoR, a wszystkie wyniki potwierdzano dla komórek z dwóch lub trzech klonów. Gęstość A1AdoR w tych komórkach wynosiła 4000-800 fmol/mg białka, co potwierdzono przez badanie swoistego wiązania [3H]CPX.
Wiązanie radioligandu
Komórki CHO hodowane w 15 mm szalkach do hodowli przepłukano roztworem Hanka buforowanym HEPES, po czym usunięto, stosując skrobaczkę do komórek i homogenizowano w oziębionym lodem 50 mM Tris-HCl, pH 7,4. Błony komórkowe osadzono przez odwirowanie homogenizatów komórek przy 48000 x g przez 15 minut. Osad błonowy przemyto dwukrotnie przez zawieszenie w świeżym buforze i odwirowano. Końcowy osad zawieszono w małej objętości 50 mM Tris-HCl, pH 7,4, i przechowywano w porcjach w temperaturze -80°C, aż do stosowania w badaniu.
W celu oznaczenia gęstości A1AdoR w błonach komórek CHO, 100 μl porcje błon (5 μg białka) inkubowano przez 2 godziny w temperaturze 25°C z 0,15-20 mM [3H]CPX i deaminazą adenozynową (2 U/ml) w 100 μl 50 mM Tris-HCl, pH 7,4. Inkubowanie zakończono przez rozcieńczenie 4 ml oziębionego lodem 50 mM Tris-HCl i błony natychmiast zebrano na filtrach z włókna szklanego (Schleicher and Shuell, Keene, NH) przez filtrowanie próżniowe (bRandel, Gaithersburg, MD). W celu usunięcia niezwiązanego radioligandu, filtry szybko przemyto trzy razy oziębionym lodem buforem. Krążki filtracyjne zawierające radioligand związany z pułapkowanymi błonami umieszczono w 4 ml Scintiverse BD (Fisher) i obliczono radioaktywność, stosując ciekły licznik scyntylacyjny. W celu określenia nieswoistego wiązania [3H]CPX błony inkubowano, jak opisano powyżej i do buforu do inkubacji dodano 10 μM CPT. Nieswoiste wiązanie określono jako związany [3H]CPX w obecności 10 μM CPT. Swoiste wiązanie radioligandu z A1AdoR określono przez odjęcie nieswoistego wiązania od całkowitego wiązania. Stwierdzono, że nieswoiste wiązania wzrasta liniowo wraz ze wzrostem stężenia [3H]CPX. Dla każdego badanego stężenia [3H]CPX badanie powtarzano trzykrotnie.
W celu określenia powinowactwa antagonistów A1AdoR dla ludzkiego rekombinowanego A1AdoR wyrażonego w komórkach CHO, zmierzono wiązanie 2 nM [3H]CPX w obecności wzrastających stężeń antagonisty. Porcje błon komórek CHO (100 pl; 5 μg białka), [3H]CPX, antagonistę (0,1 nM - 100 μΜ) i deaminazę adenozynową (2 U/ml) inkubowano przez 3 godziny w temperaturze 25°C w 200 pl 50 mM buforu Tris-HCl (pH 7,4). Badanie zakończono, jak opisano powyżej.
Analiza danych
Parametry wiązania (tj . Bmax, Kd, IC50, Ii i współczynniki Hilla) określono, stosując program do analizy wiązania radioligandu LIGAND 4,0 (Elsevier-Biosoft).

Claims (4)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Pochodna bicykloalkilopuryny przedstawiona wzorem stanowiąca kwas 3-[4-(2,6-diokso-1,3-dipropylo-2,3,6,7-tetrahydro-1H-puryn-8-ylo)-bicyklo-[2.2.2]okt-1-ylo]-propionowy, w postaci achiralnej oraz farmakologicznie dopuszczalna sól addycyjna z kwasem.
  2. 2. Kompozycja leku, zawierająca substancję aktywną łącznie z odpowiednią substancją pomocniczą, znamienna tym, że zawiera związek określony w zastrz. 1.
  3. 3. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 1, do wytwarzania leku do leczenia stanu chorobowego wybranego z grupy obejmującej zaburzenia serca i krążenia, choroby degeneracyjne ośrodkowego układu nerwowego, choroby dróg oddechowych, choroby, w których wskazane jest leczenie środkiem diuretycznym, chorobę Parkinsona, depresję, pourazowe uszkodzenie mózgu, poudarową niewydolność układu nerwowego, niewydolność oddechową, uszkodzenie mózgu u noworodków, dysleksję, nadaktywność, zwłóknienie pęcherza, puchlinową marskość wątroby, bezdech u noworodków, niewydolność nerek, cukrzycę, astmę, obrzęki.
  4. 4. Zastosowanie według zastrz. 3, znamienne tym, że lek stosuje się do leczenia zastoinowej niewydolności serca lub dysfunkcji nerek.
PL356033A 1999-11-12 2000-11-13 Pochodna bicykloalkilopuryny, jej zastosowanie i kompozycja leku PL206890B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US16519199P 1999-11-12 1999-11-12
PCT/US2000/031058 WO2001034610A1 (en) 1999-11-12 2000-11-13 Polycycloalkylpurines as adenosine receptor antagonists

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL356033A1 PL356033A1 (pl) 2004-06-14
PL206890B1 true PL206890B1 (pl) 2010-10-29

Family

ID=22597852

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL356033A PL206890B1 (pl) 1999-11-12 2000-11-13 Pochodna bicykloalkilopuryny, jej zastosowanie i kompozycja leku

Country Status (35)

Country Link
US (5) US6649600B1 (pl)
EP (3) EP1230243B1 (pl)
JP (1) JP2003513982A (pl)
KR (2) KR100863761B1 (pl)
CN (2) CN101255162A (pl)
AT (1) ATE424403T1 (pl)
AU (1) AU784556B2 (pl)
BG (1) BG65720B1 (pl)
BR (1) BR0015545A (pl)
CA (1) CA2390496A1 (pl)
CY (1) CY1110512T1 (pl)
CZ (1) CZ20021614A3 (pl)
DE (1) DE60041710D1 (pl)
DK (1) DK1230243T3 (pl)
EA (1) EA005211B1 (pl)
EE (1) EE05365B1 (pl)
ES (1) ES2323357T3 (pl)
GE (1) GEP20043303B (pl)
HK (1) HK1049155B (pl)
IL (1) IL149487A0 (pl)
IS (1) IS6379A (pl)
ME (1) MEP42208A (pl)
MX (1) MXPA02004796A (pl)
NO (1) NO328956B1 (pl)
NZ (2) NZ519426A (pl)
PL (1) PL206890B1 (pl)
PT (1) PT1230243E (pl)
RS (1) RS50381B (pl)
SI (1) SI1230243T1 (pl)
SK (1) SK287311B6 (pl)
TR (1) TR200201260T2 (pl)
TW (1) TWI272270B (pl)
UA (1) UA77391C2 (pl)
WO (1) WO2001034610A1 (pl)
ZA (1) ZA200203701B (pl)

Families Citing this family (37)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
CZ20021614A3 (cs) * 1999-11-12 2002-07-17 Biogen, Inc. Polycykloalkylpuriny jako antagonisty adenosinového receptoru
EP1775297A3 (en) * 1999-11-12 2008-12-03 Biogen Idec MA Inc. Adenosine receptor antagonists and methods of making and using the same
UA80258C2 (en) * 2001-09-06 2007-09-10 Biogen Inc Methods of treating pulmonary disease
DE10145193C1 (de) 2001-09-13 2003-03-13 Sachtler Gmbh & Co Kg Körpermontierbares Kameratragesystem mit einem multifunktionalen Verbund elektrischer Komponenten
EP1513848A4 (en) * 2002-06-12 2005-11-09 Biogen Idec Inc METHOD FOR TREATING ISCHEMIA REPERFUSION INJURIES WITH ADENOSINE RECEPTOR ANTAGONISTS
EP1521584A1 (en) 2002-06-17 2005-04-13 Glaxo Group Limited Purine derivatives as liver x receptor agonists
AU2003261206A1 (en) * 2002-07-19 2004-02-09 Aryx Therapeutics Xanthine derivatives having adenosine a1-receptor antagonist properties
US7202252B2 (en) 2003-02-19 2007-04-10 Endacea, Inc. A1 adenosine receptor antagonists
US20040229901A1 (en) * 2003-02-24 2004-11-18 Lauren Otsuki Method of treatment of disease using an adenosine A1 receptor antagonist
NZ543109A (en) * 2003-04-25 2008-06-30 Novacardia Inc Method of improved diuresis in individuals with impaired renal function
CA2528385C (en) 2003-06-06 2011-03-15 Endacea, Inc. A1 adenosine receptor antogonists
JP5368789B2 (ja) * 2005-06-17 2013-12-18 アポジー・バイオテクノロジー・コーポレイション スフィンゴシンキナーゼ阻害剤
WO2007059330A2 (en) * 2005-11-17 2007-05-24 Medkura Inc. Cubane nucleoside analogs
WO2007117549A2 (en) * 2006-04-06 2007-10-18 Novacardia, Inc. Co-administration of adenosine a1 receptor antagonists and anticonvulsants
CN101085785B (zh) * 2006-06-06 2011-09-21 中国科学院上海药物研究所 用于治疗乙型肝炎的嘌呤类化合物及其制备方法和用途，以及包括该化合物的组合物
CN101466383A (zh) * 2006-06-16 2009-06-24 美国诺华卡迪亚公司 包含低频率投与aa1ra的肾功能延长改善
MX2009000548A (es) * 2006-07-17 2009-05-28 Tyratech Inc Composiciones y metodos para controlar insectos.
US20090197900A1 (en) * 2007-03-29 2009-08-06 Howard Dittrich Methods of treating heart failure and renal dysfunction in individuals with an adenosine a1 receptor antagonist
US20080242684A1 (en) * 2007-03-29 2008-10-02 Howard Dittrich Methods of administration of adenosine a1 receptor antagonists
CA2709772A1 (en) 2007-12-21 2009-07-09 Endacea, Inc. A1 adenosine receptor antagonists
US20100063071A1 (en) * 2008-06-13 2010-03-11 Kiesman William F Therapeutic compositions and related methods of use
WO2010011917A1 (en) * 2008-07-25 2010-01-28 Glaxosmithkline Llc SEH AND 11β-HSD1 DUAL INHIBITORS
WO2011063268A2 (en) 2009-11-19 2011-05-26 Biogen Idec Ma Inc Novel synthetic methods
KR20120110112A (ko) * 2009-12-04 2012-10-09 코몬웰스 싸이언티픽 엔드 인더스트리얼 리서치 오가니제이션 고분자 물질
CN101709034B (zh) * 2009-12-14 2017-05-31 大连九信精细化工有限公司 双环[2.2.2]辛烷‑1，4‑二羧酸单甲酯的合成方法
AR084457A1 (es) * 2010-12-22 2013-05-15 Lundbeck & Co As H Derivados de biciclo[3,2,1]octilamida
AU2012275499A1 (en) 2011-06-27 2013-12-19 Kyorin Pharmaceutical Co., Ltd. Bridged bicyclic compounds for the treatment of bacterial infections
JP2016516708A (ja) * 2013-03-14 2016-06-09 ブリストル−マイヤーズ スクイブ カンパニーＢｒｉｓｔｏｌ−Ｍｙｅｒｓ Ｓｑｕｉｂｂ Ｃｏｍｐａｎｙ ビシクロ［２．２．２］酸のｇｐｒ１２０モジュレーター
US8962660B2 (en) 2013-03-14 2015-02-24 Bristol-Myers Squibb Company Oxabicyclo [2.2.2] acid GPR120 modulators
LT6401B (lt) 2015-07-28 2017-06-12 Vilniaus Universitetas Karboanhidrazės selektyvūs inhibitoriai
EP3529230B1 (en) 2016-10-19 2020-09-30 Eastman Chemical Company Synthesis of bicyclo(2.2.2)octanes
US11548893B2 (en) 2017-07-15 2023-01-10 Arisan Therapeutics Inc. Enantiomerically pure adamantane carboxamides for the treatment of filovirus infection
EP3682881A4 (en) 2017-09-14 2021-08-11 Daiichi Sankyo Company, Limited CONNECTION WITH CYCLICAL STRUCTURE
WO2019075004A1 (en) 2017-10-11 2019-04-18 Eastman Chemical Company SYNTHESIS OF BICYCLO [2.2.2] OCTANE DERIVATIVES
KR20200081434A (ko) 2017-11-01 2020-07-07 브리스톨-마이어스 스큅 컴퍼니 파르네소이드 x 수용체 조정제로서의 가교된 비시클릭 화합물
KR20210060546A (ko) 2018-09-18 2021-05-26 브리스톨-마이어스 스큅 컴퍼니 Lpa 길항제로서의 옥사비시클로 산
US10836899B2 (en) 2018-12-13 2020-11-17 Eastman Chemical Company Polyesters with specified crystallization half-times

Family Cites Families (33)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
EP0011399A1 (en) 1978-11-11 1980-05-28 FISONS plc N-substituted theophyllines, processes for their preparation and pharmaceutical compositions containing them
DE3843117A1 (de) * 1988-12-22 1990-06-28 Boehringer Ingelheim Kg Neue xanthinderivate mit adenosin-antagonistischer wirkung
US5290782A (en) 1989-09-01 1994-03-01 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. Xanthine derivatives
JPH06102662B2 (ja) 1989-09-01 1994-12-14 協和醗酵工業株式会社 キサンチン誘導体
CA2028235C (en) 1989-10-20 1997-01-21 Fumio Suzuki Condensed purine derivatives
DE4019892A1 (de) * 1990-06-22 1992-01-02 Boehringer Ingelheim Kg Neue xanthinderivate
JPH0559056A (ja) * 1991-02-25 1993-03-09 Kyowa Hakko Kogyo Co Ltd キサンチン誘導体
CA2061544A1 (en) 1991-02-25 1992-08-26 Fumio Suzuki Xanthine compounds
JPH04270222A (ja) * 1991-02-25 1992-09-25 Kyowa Hakko Kogyo Co Ltd 脳機能改善剤
JPH04346986A (ja) * 1991-05-23 1992-12-02 Kyowa Hakko Kogyo Co Ltd トリチウム標識化されたキサンチン誘導体
JP3115128B2 (ja) * 1991-11-08 2000-12-04 協和醗酵工業株式会社 キサンチン誘導体
DE69229257D1 (de) * 1991-11-08 1999-07-01 Kyowa Hakko Kogyo Kk Xanthinderivate zur Behandlung der Demenz
EP0556778A3 (en) * 1992-02-17 1993-11-24 Kyowa Hakko Kogyo Kk Xanthine derivatives
US5342841A (en) * 1992-03-12 1994-08-30 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. Xanthine derivatives
JPH0616668A (ja) * 1992-03-12 1994-01-25 Kyowa Hakko Kogyo Co Ltd キサンチン誘導体
TW252044B (pl) * 1992-08-10 1995-07-21 Boehringer Ingelheim Kg
US5384176A (en) * 1992-12-11 1995-01-24 Zimmerman; Richard C. Phenolic acid sulfate esters for prevention of marine biofouling
WO1994016702A1 (en) * 1993-01-26 1994-08-04 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. Remedy for irregular bowel movement
US5395836A (en) * 1993-04-07 1995-03-07 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. 8-tricycloalkyl xanthine derivatives
JP3729874B2 (ja) * 1993-04-07 2005-12-21 協和醗酵工業株式会社 キサンチン誘導体
US5446046A (en) * 1993-10-28 1995-08-29 University Of Florida Research Foundation A1 adenosine receptor agonists and antagonists as diuretics
WO1998057644A1 (fr) * 1997-06-16 1998-12-23 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. Agent de prevention et remede contre la nephropathie induite par les medicaments
WO1998057645A1 (fr) * 1997-06-16 1998-12-23 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. Medicament contre l'oedeme hepatique
DE19816857A1 (de) * 1998-04-16 1999-10-21 Boehringer Ingelheim Pharma Neue unsymmetrisch substituierte Xanthin-Derivate, Verfahren zu ihrer Herstellung und ihre Verwendung als Arzneimittel
ES2211079T3 (es) 1998-04-24 2004-07-01 Cv Therapeutics Composicion que contiene un antagonista del receptor a1 de adenosina y metodo para restablecer la funcion diuretica y renal.
EP0955301A3 (en) * 1998-04-27 2001-04-18 Pfizer Products Inc. 7-aza-bicyclo[2.2.1]-heptane derivatives, their preparation and use according to their affinity for neuronal nicotinic acetylcholine receptors
US6489331B1 (en) 1998-07-02 2002-12-03 Kyowa Hakko Kogyo Co., Ltd. Remedies for diabetes
EP1775297A3 (en) * 1999-11-12 2008-12-03 Biogen Idec MA Inc. Adenosine receptor antagonists and methods of making and using the same
CZ20021614A3 (cs) * 1999-11-12 2002-07-17 Biogen, Inc. Polycykloalkylpuriny jako antagonisty adenosinového receptoru
EP1338595B1 (en) 2002-02-25 2006-05-03 Eisai Co., Ltd. Xanthine derivatives as DPP-IV inhibitors
AU2003261206A1 (en) * 2002-07-19 2004-02-09 Aryx Therapeutics Xanthine derivatives having adenosine a1-receptor antagonist properties
US7129239B2 (en) 2002-10-28 2006-10-31 Pfizer Inc. Purine compounds and uses thereof
US7713982B2 (en) * 2004-02-14 2010-05-11 Smithkline Beecham Corporation Xanthines with HM74A receptor activity

Also Published As

Publication number Publication date
EA200200560A1 (ru) 2002-10-31
CA2390496A1 (en) 2001-05-17
NO20022238L (no) 2002-07-12
WO2001034610A1 (en) 2001-05-17
BR0015545A (pt) 2002-08-06
SK287311B6 (sk) 2010-06-07
HK1049155B (zh) 2009-11-06
KR100863761B1 (ko) 2008-10-16
JP2003513982A (ja) 2003-04-15
TWI272270B (en) 2007-02-01
IS6379A (is) 2002-05-10
NZ519426A (en) 2003-08-29
EP1230243A1 (en) 2002-08-14
ES2323357T3 (es) 2009-07-14
TR200201260T2 (tr) 2002-09-23
BG106762A (en) 2003-01-31
NO20022238D0 (no) 2002-05-10
PL356033A1 (pl) 2004-06-14
HK1049155A1 (en) 2003-05-02
EP2070930A1 (en) 2009-06-17
BG65720B1 (bg) 2009-08-31
CN101255162A (zh) 2008-09-03
UA77391C2 (en) 2006-12-15
PT1230243E (pt) 2009-06-12
ATE424403T1 (de) 2009-03-15
ZA200203701B (en) 2004-02-23
EE05365B1 (et) 2010-12-15
AU1600001A (en) 2001-06-06
EP2305684A1 (en) 2011-04-06
DK1230243T3 (da) 2009-06-15
AU784556B2 (en) 2006-05-04
EE200200247A (et) 2003-06-16
US20040067966A1 (en) 2004-04-08
MEP42208A (en) 2011-02-10
DE60041710D1 (de) 2009-04-16
YU33802A (sh) 2006-01-16
US20090221821A1 (en) 2009-09-03
GEP20043303B (en) 2004-01-12
US6649600B1 (en) 2003-11-18
US20060252730A1 (en) 2006-11-09
SI1230243T1 (sl) 2009-08-31
CZ20021614A3 (cs) 2002-07-17
MXPA02004796A (es) 2007-01-30
KR20080027971A (ko) 2008-03-28
NZ527917A (en) 2005-03-24
EP1230243B1 (en) 2009-03-04
CN100390178C (zh) 2008-05-28
CY1110512T1 (el) 2015-04-29
KR20020049050A (ko) 2002-06-24
NO328956B1 (no) 2010-06-28
IL149487A0 (en) 2002-11-10
SK6632002A3 (en) 2003-02-04
RS50381B (sr) 2009-11-10
CN1402729A (zh) 2003-03-12
US7579354B2 (en) 2009-08-25
US20070015732A1 (en) 2007-01-18
EA005211B1 (ru) 2004-12-30

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL206890B1 (pl) Pochodna bicykloalkilopuryny, jej zastosowanie i kompozycja leku
US5525607A (en) Xanthine compounds
US20080004293A1 (en) Adenosine receptor antagonists and methods of making and using the same
AU2006200846A1 (en) Adenosine Receptor Antagonists and Methods of Making and Using the Same

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20111113