PL206786B1 - Zespół poduszki powietrznej do pojazdu - Google Patents

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 206786 (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: 362983 (51) Int.Cl.

(22) Data zgłoszenia: 27.12.2001 B60R 21/16 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

27.12.2001, PCT/IB01/002692 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

04.07.2002,WO02/51671 Opis patentowy przedrukowano ze względu na zauważone błędy (54) Zespół poduszki powietrznej do pojazdu

(30) Pierwszeństwo:	(73) Uprawniony z patentu:
27.12.2000, JP, 2000-398692	TOYOTA JIDOSHA KABUSHIKI KAISHA,
07.06.2001, JP, 2001-172112	Toyota-shi, JP
(43) Zgłoszenie ogłoszono:	(72) Twórca(y) wynalazku:
02.11.2004 BUP 22/04	ISAMU TAKAHARA, Toyota-shi, JP
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:	(74) Pełnomocnik:
30.09.2010 WUP 09/10	rzecz. pat. Anna Słomińska-Dziubek

PL 206 786 B1

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy zespołu poduszki powietrznej do pojazdu. Wynalazek dotyczy zespołu poduszki powietrznej wykonanej w taki sposób, że poduszkę powietrzną umieszczoną w części pojazdu w złoż onym stanie napełnia się i rozwija poprzez doprowadzenie gazu z ładunku gazowego, dla ochrony osoby.

Taka poduszka powietrzna ma przykładowo konstrukcję, w której poduszkę powietrzną umieszczoną wzdłuż listwy dachowej napełnia się i rozwija w kształcie kurtyny wzdłuż bocznej ściany przedziału pojazdu za pomocą gazu podawanego z ładunku gazowego, dla ochrony części obok głowy i konstrukcję, w której poduszkę powietrzną umieszczoną w desce rozdzielczej rozwija się w kierunku wewnętrznej części przedziału pojazdu za pomocą gazu doprowadzonego z ładunku gazowego dla ochrony części obok głowy i klatki piersiowej.

Znany zespół poduszki powietrznej wspomnianej powyżej ma konstrukcję, w której wzdłuż kanału przepływowego gazu (część dopływowa) zastosowano wewnętrzną rurę poduszki powietrznej dla ograniczenia uszkodzeń poduszki przez gaz doprowadzany z ładunku gazowego, jak przykładowo opisano w japońskim zgłoszeniu patentowym 11-321536 i konstrukcyjny korpus zastosowany wzdłuż kanału przepływowego gazu poduszki powietrznej dla ograniczenia uszkodzeń poduszki przez gaz doprowadzany z ładunku gazowego, jak przykładowo opisano w japońskim zgłoszeniu patentowym nr 11-301394 i 2000-127886.

W takich poduszkach powietrznych, ponieważ w kanale przepł ywowym gazu poduszki powietrznej zastosowano wewnętrzną rurkę lub cylindryczny korpus (człon ochronny) dla ograniczenia uszkodzeń poduszki przez gaz doprowadzany z ładunku gazowego występuje ryzyko, że wspomniana powyżej wewnętrzna rurka lub cylindryczny korpus utrudnia składanie poduszki powietrznej w pojeździe i spowodują wzrost kosztu zespołu poduszki powietrznej.

Przeciwnie, w tym przykładzie wykonania należy spełnić różne wymagania dotyczące napełniania i rozwijania poduszki powietrznej (wymaganie uzyskania równego lub krótszego czasu po rozpoczęciu napełniania i rozwijania do zakończenia oraz wymaganie utrzymania równego lub dłuższego początkowego wzrostu ciśnienia do rozpoczęcia napełniania i rozwijania do zakończenia niż ustalone wysokie ciśnienie, wymaganie utrzymania wewnętrznego ciśnienia równego lub większego od niskiego ciśnienia przez określony czas po upływie początkowego ustalonego czasu od zakończenia napełniania i rozwijania, itp.).

Dla skrócenia czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej oraz wzrostu początkowego ciśnienia wewnętrznego generalnie stosuje się środki zaradcze w postaci zwiększenia objętości gazu dostarczanego przez ładunek gazowy. Przy zwiększeniu objętości gazu dostarczanego przez ładunek gazowy wzrasta uszkadzanie poduszki i nie jest możliwe zwiększenie czasu utrzymania wewnętrznego ciśnienia. Zgodnie z tym konieczne jest nałożenie wystarczającej powłoki dla utrzymania szczelności, na przykład nałożenie na powierzchnie poduszki powietrznej, dla ograniczenia uszkodzeń poduszki i zwiększenia szczelności poduszki lub konieczne jest, oprócz zwiększenia szczelności, zwiększenie objętości doprowadzanego gazu z ładunku gazowego. Wobec tego, poprawa napełniania i rozwijania poduszki powietrznej oraz zmniejszenie kosztu stanowią przeciwstawność. Wspomniany problem można rozwiązać poprzez ograniczenie uszkodzeń poduszki powietrznej za pomocą środków możliwych do zrealizowania niskim kosztem.

Według wynalazku zespół poduszki powietrznej do pojazdu, zawierający poduszkę powietrzną umieszczoną wzdłuż bocznej listwy dachowej do napełniania i rozwijania w kształcie kurtyny wzdłuż bocznej ściany przedziału, ładunek gazowy połączony z sitkiem wlotowym do dostarczania gazu do poduszki powietrznej, przy czym poduszka powietrzna posiada część rozprężną przedniego siedzenia i część rozprężn ą tylnego siedzenia oraz kanał przepł ywu gazu łączą cy górne części obu tych części rozprężnych, charakteryzuje się tym, że sitko wylotowe jest zwrócone do kanału przepływowego gazu poduszki powietrznej do rozpraszania gazu podawanego z ładunku gazowego w trójwymiarowym kierunku do kanału przepływowego gazu poduszki powietrznej.

Korzystnie, sitko wylotowe posiada liczne otwory wtryskowe.

Sitko wylotowe może być w kształcie półkuli z licznymi otworami wtryskowymi na jego kulistej powierzchni.

Otwory wtryskowe sitka wlotowego są rozmieszczone symetrycznie względem środkowego punktu sitka wylotowego.

PL 206 786 B1

Sitko wylotowe ma otwory wtryskowe części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia, przy czym są one dostosowane do pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia.

Sitko wylotowe może być ukształtowane z siatki. Korzystnie sitko wylotowe jest w kształcie półkuli.

Sitko wylotowe może być wykonane z porowatego korpusu. Korzystnie sitko wylotowe ma kształt półkuli.

Sitko wylotowe może być umieszczone w przednim końcu rurki dyfuzora zamontowanej w ładunku gazowym.

Sitko wylotowe może być integralne z ładunkiem gazowym.

Sitko wylotowe może być umieszczone w kierunku zapewniającym dopływ gazu do kanału przepływowego gazu w skrzyżowany sposób.

Sitko wylotowe może być usytuowane poza kanałem przepływowym gazu poduszki powietrznej. Korzystnie sitko wylotowe jest umieszczone w środkowej części w kierunku wzdłużnym pojazdu.

Ładunek gazowy jest umieszczony we wzdłużnym kierunku wzdłuż bocznej listwy dachowej ponad poduszką powietrzną.

Ładunek gazowy może być umieszczony w pojeździe w kierunku szerokości pojazdu wzdłuż płyty dachowej ponad poduszką powietrzną.

Ładunek gazowy może być połączony z rurką dyfuzora, która jest ukształtowana zasadniczo w kształ cie litery J.

Korzystnie, sitko wylotowe jest umieszczone współosiowo względem wzdłużnego kierunku kanału przepływowego gazu łączącego się z komorami części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia. Z sitkiem wylotowym może być połączony ładunek gazowy umieszczony z przodu lub z tyłu poduszki powietrznej pojazdu. Sitko wylotowe może być umieszczone w kanale przepływowym gazu w części poduszki powietrznej łączącej się z komorą rozprężną części rozprężnej przedniego siedzenia lub części rozprężnej tylnego siedzenia.

Otwory wtryskowe korzystnie są rozmieszczone w sitku wylotowym koncentrycznie względem środka przedniego końca sitka wylotowego, z utworzeniem licznych linii. Wewnętrzne i zewnętrzne otwory wtryskowe mogą być rozmieszczone koncentrycznie i obok siebie, w kierunku promieniowym, z utworzeniem linii o kształcie zygzakowym.

Sitko wylotowe może mieć schodkowy kształt z licznymi stopniami, które stają się coraz mniejsze w kierunku przedniego końca, a liczne otwory wtryskowe w odnośnych częściach schodkowych mogą być nachylone.

Korzystnie, otwory wtryskowe są ukształtowane wachlarzowo i rozszerzają się w kierunku przedniego końca.

Sitko wylotowe może mieć kształt asymetryczny względem jego osi symetrii a otwory wtryskowe mogą być ukształtowane w asymetrycznej powierzchni. Otwór wtryskowy korzystnie jest wykonany o kształ cie schodkowym.

Otwory wtryskowe wykonane w przedniej ścianie sitka wylotowego mogą być pochylone względem powierzchni tej ściany.

Sitko wylotowe korzystnie ma kształt zamkniętego na końcu cylindra lub wielokątnej rury, a otwory wtryskowe są ukształtowane w przedniej ścianie sitka wylotowego i przechodzą przez przednią ścianę i ścianę obwodową sitka wylotowego.

Przednia część końcowa rurki dyfuzora ma zmniejszoną średnicę, a sitko wylotowe jest umieszczone i zamocowane do zewnętrznego obwodu przedniej części końcowej rurki dyfuzora.

Do schodkowej części utworzonej przez przednią część końcową rurki dyfuzora i sitka wylotowego może być zamocowany kanał doprowadzenia gazu tworzący część poduszki powietrznej.

Korzystnie, sitko wylotowe ma otwory wtryskowe dla komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia, przy czym ich średnice są różne, a powierzchnie otwarcia otworów wtryskowych komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia są dobrane odpowiednio do pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia i w części rozprężnej tylnego siedzenia.

Otwory wtryskowe komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia stanowią liczne otwory wtryskowe, których średnica stopniowo maleje w kierunku środka przedniego końca sitka wylotowego.

Korzystnie, liczby otworów wtryskowych są różne dla otworów wtryskowych komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia, a powierzchnia otworów wtrysko4

PL 206 786 B1 wych komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia jest dobrana zależnie od pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia.

Z kanałem przepływowym gazu jest połączona dodatkowa komora rozprężna usytuowana w górnym koń cu, poniż ej przedniego ko ń ca sitka wylotowego i rozcią gają ca się w pionowym kierunku w poduszce powietrznej.

Dolny koniec dodatkowej komory rozprężnej jest połączony przynajmniej z jedną z części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia.

Dodatkowa komora rozprężna może być połączona z częścią rozprężną przedniego siedzenia i częścią rozprężną tylnego siedzenia poprzez otwór, którego powierzchnia jest dobrana do pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia.

Sitko wylotowe może mieć otwory wtryskowe części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia o zróżnicowanych rozkładach w kierunku wzdłużnym względem środka przedniego końca sitka wylotowego.

Sitko wylotowe może mieć otwór wtryskowy tworzący otwór wzdłużny w kierunku wzdłużnym.

Sitko wylotowe ma najbardziej oddalony w kierunku wzdłużnym od środka przedniego końca sitka wylotowego otwór wtryskowy, którego powierzchnia jest większa niż powierzchnia jakiegokolwiek innego otworu wtryskowego sitka wylotowego.

Sitko wylotowe ma otwory wtryskowe, których powierzchnie są różne dla części wewnętrznej i części zewnę trznej w kierunku szerokoś ci pojazdu.

Korzystnie, sitko wylotowe ma otwory wtryskowe, których liczba jest różna dla części wewnętrznej i części zewnętrznej w kierunku szerokości pojazdu.

Poduszka powietrzna korzystnie ma kanał doprowadzenia gazu, w którym jest umieszczone sitko wylotowe, przy czym kanał doprowadzenia gazu ma kształt rozszerzający się pod zadanym kątem w kierunku kanału przepływowego gazu, a sitko wylotowe jest dostosowane do podawania gazu z kątem rozproszenia równym lub mniejszym od zadanego kąta.

Z kanał em przepł ywowym gazu w górnym koń cu i poniż ej przedniego koń ca sitka wylotowego jest połączona dodatkowa komora rozprężna rozciągająca się w pionowym kierunku w poduszce powietrznej, a sitko wylotowe jest dostosowane do podawania gazu w kierunku wzdłużnym z kątem rozproszenia równym lub mniejszym od zadanego kąta i do wtryskiwania gazu dalej w przód niż punkt końcowy przedniej części górnego końca dodatkowej komory rozprężnej, i dalej w tył niż punkt końcowy tylnej części górnego końca.

Korzystnie, sitko wylotowe jest dostosowane do rozpraszania gazu z kątem przedniego rozproszenia gazu różnym od kąta tylnego rozproszenia gazu.

W zespole poduszki powietrznej wedł ug wynalazku poduszka powietrzna umieszczona w części pojazdu w złożony sposób napełnia się i rozwija poprzez doprowadzenie gazu z ładunku gazowego dla ochrony osoby, gdy gaz doprowadzony z ładunku gazowego rozprasza się w kierunku trójwymiarowym w celu doprowadzenia do kanału przepływowego gazu w poduszce powietrznej. Zgodnie z tym, we wczesnym stanie napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej kanał przepływowy gazu poduszki powietrznej umieszczonej w złożony sposób szybko rozpręża się, przez co zwiększa się powierzchnia poduszki powietrznej odbierająca ciśnienie gazu, dostatecznie zabezpieczając efektywne pole przepływu gazu w kanale przepływowym gazu.

Zgodnie z tym, część kanału przepływowego gazu w poduszce powietrznej nie przenosi dużego obciążenia od dopływającego gazu i możliwe jest ograniczenie uszkodzeń poduszki w części wspomnianej powyżej. Można zatem uprościć środki zaradcze stosowane w kanale przepływowym gazu, to jest środki zapobiegające ciśnieniu w poduszce powietrznej, można ułatwić zwarte złożenie poduszki powietrznej, łatwiej można umieścić poduszkę powietrzną w pojeździe oraz można zmniejszyć koszt poduszki powietrznej. Ponadto, można poprawić doprowadzenie gazu w kanale przepływowym poprzez zapewnienie efektywnej powierzchni przepływu i można poprawić napełnianie oraz rozwijanie poduszki powietrznej.

Zgodnie z pierwszym aspektem w kanale wtryskowym gazu narażonym na przepływ gazu poduszki powietrznej można rozproszyć gaz podawany z ładunku gazowego w trójwymiarowym kierunku. W tym przypadku możliwe jest również zastosowanie środków zmiany przepływu gazu dostarczanego z ładunku gazowego lub możliwe jest zastosowanie środków podziału przepływu dla rozdzielenia przepływu gazu dostarczanego z ładunku gazowego na liczne sekcje. Zgodnie z konstrukcją wspoPL 206 786 B1 mnianą powyżej można wytworzyć efekt roboczy poprzez rozproszenie gazu powyżej w trójwymiarowym kierunku.

Zastosowanie sitka wylotowego w kształcie półkuli z licznymi otworami wtryskowymi na kulistej powierzchni zapewnia łatwe wtryskiwanie i podawanie gazu, co poprawia efektywność doprowadzania gazu. Zgodnie z tą konstrukcją, możliwa jest również poprawa napełniania i rozwijania poduszki powietrznej. Gdy otwory wtryskowe sitka wlotowego są symetryczne względem środkowego punktu sitka wylotowego, nawet gdy sitko wylotowe zamontowane jest obrotowo wokół jego środka, możliwe jest uzyskanie niezmiennego wtrysku gazu. Zgodnie z tym, w przypadku, gdy sitko wylotowe jest integralnie zamontowane w ładunku gazowym, uzyskuje się zwiększenie elastyczności montażu ładunku gazowego w pojeździe.

Zgodnie z tą konstrukcją według wynalazku gaz doprowadzany z ładunku gazowego do kanału przepływowego rozprasza się w trójwymiarowym kierunku za pomocą sitka wylotowego w kanale przepływowym gazu poduszki powietrznej zaopatrzonej w część rozprężną przedniego siedzenia i w część rozprężn ą tylnego siedzenia. Zgodnie z tym, oprócz moż liwoś ci uzyskania efektu roboczego zapewnianego przez rozpraszanie gazu w trójwymiarowym kierunku, można właściwie rozprowadzić i podawać gaz w kierunku części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia oraz można właściwie napełnić i rozwinąć część rozprężną przedniego siedzenia i część rozprężną tylnego siedzenia.

Dobierając powierzchnie otworów wtryskowych przedniego siedzenia i otworów wtryskowych tylnego siedzenia stosownie do pojemności komory rozprężnej przedniego siedzenia i komory rozprężnej tylnego siedzenia można dostosować czas napełniania i rozwijania części rozprężnej dla przedniego siedzenia z czasem dla części rozprężnej tylnego siedzenia w poduszce powietrznej, przez co możliwe jest skrócenie czasu po rozpoczęciu napełniania i rozwijania do zakończenia i możliwe jest poprawienie ruchu podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej.

Sitko wylotowe z siatki lub z porowatego korpusu zapewnia także efekt wynikający z rozproszenia gazu w kierunku trójwymiarowym. W tych przypadkach możliwa jest łatwa zmiana rozproszenia poprzez zmianę materiału sitka wylotowego.

Ponadto, za pomocą sitka wylotowego umieszczonego w przednim końcu rurki dyfuzora zamontowanej w ładunku gazowym można podawać w optymalnym położeniu gaz do kanału przepływowego gazu dzięki kształtowi rurki dyfuzora, co umożliwia unifikację zastosowanego ładunku gazowego.

W tym przypadku sitko wylotowe moż e być integralne z ł adunkiem gazowym, co umo ż liwia zmniejszenie długości kanału przepływu gazu z ładunku gazowego do kanału przepływowego gazu i skrócenie czasu napeł niania i rozwijania poduszki powietrznej.

Gdy sitko wylotowe jest umieszczone tak, że gaz może dopływać do kanału przepływowego gazu w skrzyżowany sposób, gaz doprowadzany z ładunku gazowego rozprasza się w trójwymiarowym kierunku za pomocą sitka wylotowego w przewodzie przepływowym gazu, co zapewnia efekt wynikający z rozproszenia gazu w kierunku trójwymiarowym wspomniany powyżej oraz można właściwie rozprowadzić i podawać gaz w kierunku części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia i można właściwie napełnić i rozwinąć część rozprężną przedniego siedzenia i część rozprężn ą tylnego siedzenia.

Jeśli sitko wylotowe jest umieszczone poza kanałem przepływowym gazu poduszki powietrznej, możliwe jest zapobieżenie blokowaniu złożonej poduszki powietrznej przez sitko wylotowe i możliwe jest złożenie poduszki powietrznej w zwarty sposób, bez utrudnień umieszczenia poduszki powietrznej w pojeź dzie.

Umieszczenie ładunku gazowego w środkowej części we wzdłużnym kierunku pojazdu umożliwia zmniejszenie długości każdego kanału przepływowego gazu od ładunku gazowego do części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia w poduszce powietrznej, przez co możliwe jest skrócenie czasu napełniania i rozwijania obu tych części rozprężnych.

Jeśli ładunek gazowy znajduje się we wzdłużnym kierunku wzdłuż bocznej listwy dachowej ponad poduszką powietrzną lub w kierunku wzdłuż płyty dachowej ponad poduszką powietrzną, jest zapewniona duża elastyczność montażu ładunku gazowego.

Rurka dyfuzora wykonana zasadniczo w kształcie litery J zapewnia umieszczenie ładunku gazowego we wzdłużnym kierunku wzdłuż bocznej listwy dachowej lub umieszczenie ładunku gazowego w pojeź dzie wzdłuż płyty dachowej, zachowując te same konstrukcje poduszki powietrznej, ładunku gazowego i rurki dyfuzora, co pozwala zmniejszyć koszt w wyniku zastosowania zunifikowanych części.

PL 206 786 B1

Efekt wynikający z rozproszenia gazu w kierunku trójwymiarowym wspomnianym powyżej jest także zapewniony, gdy sitko wylotowe umieszczone jest w przednim końcu rurki dyfuzora zamontowanej w ładunku gazowym lub sitko wylotowe integralnie wykonane w ładunku gazowym można ustawić współosiowo względem wzdłużnego kierunku kanału przepływowego gazu łączącego się z komorą rozprężną poduszki powietrznej.

Natomiast umieszczenie sitka wylotowego w kanale przepływowym gazu w części poduszki powietrznej łączącej się z komorą rozprężną, pozwala doprowadzać część gazu rozproszonego w trzech kierunkach przez sitko wylotowe bezpo ś rednio do komory rozprężnej poduszki powietrznej.

Koncentryczne rozmieszczenie otworów wtryskowych sitka umożliwia dostosowanie rozproszenia gazu na podstawie układu otworów wtryskowych oraz umożliwia zmniejszenie uszkodzenia poduszki i poprawienie skuteczności podawania gazu z dobrym wyważeniem. Utworzenie w kierunku obwodowym kształtu zygzakowego zapobiega wzajemnemu kolidowaniu przy wtryskiwaniu gazu z licznych wewnę trznych i zewnętrznych otworów wtryskowych koncentrycznie rozmieszczonych i są siednich wzglę dem siebie w kierunku promieniowym, co umoż liwia rozproszenie gazu do kanału przepływowego gazu poduszki powietrznej z odnośnych otworów wtryskowych sitka wylotowego i pozwala na dalsze zmniejszenie uszkodzeń poduszki i poprawia efektywność podawania gazu.

Sitko wylotowe wykonane w schodkowym kształcie posiadającym liczne stopnie o średnicy malejącej w kierunku przedniego końca sitka wylotowego umożliwia zachowanie ciśnienia gazu w przednim końcu sitka wylotowego i wyrównanie ciśnienia gazu podczas przepływu gazu do odnośnych otworów wtryskowych oraz możliwe jest wyrównanie przepływu gazu przez odnośne otwory wtryskowe. Ponadto, ponieważ liczne otwory wtryskowe uformowano w odnośnych częściach schodkowych w pochylony sposób, można uzyska ć zasadniczo stożkowy wypływ gazu w dół w zwielokrotnionym koncentrycznym kształcie oraz można rozproszyć przepływ gazu z dobrym wyważeniem.

Otwory wtryskowe w kształcie wachlarzowym rozszerzającym się w kierunku przedniego końca zapewniają wzrost strata ciśnienia w wyniku wzrostu oporów ścinania (oporów powierzchni ściany) w porównaniu z otworem wtryskowym o kształ cie cał kowicie okrą g ł ym i zmniejszenie ką ta rozproszenia przepływu gazu. Zgodnie z tym, poprzez odpowiednie dobranie kąta wachlarzowego kształtu otworu możliwe jest takie ustawienie przepływu gazu, aby wykorzystać właściwości rozwinięcia i kierunkowość poduszki powietrznej.

Asymetryczny przedni koniec sitka wylotowego względem jego środkowej osi zapewnia ustawienie przepływu gazu dla wykorzystania właściwości rozwinięcia i kierunkowości poduszki powietrznej.

Ponadto, otwór wtryskowy może mieć kształt schodkowy, tworząc małą grubość minimalnej części otworu. Zgodnie z tą konstrukcją możliwy jest spadek ciśnienia w otworach wtryskowych, z jednoczesnym zachowaniem wytrzymał o ś ci dla sitka wylotowego.

Otwory wtryskowe uformowane w przedniej ścianie sitka wylotowego z nachyleniem względem powierzchni ściany w przednim końcu zmniejszają powierzchnię pozorną pochylonych otworów, co zwiększa straty ciśnienia. Ponadto możliwe jest ustawienie przepływu gazu poprzez zmianę rozprowadzenia lub kąta pochylenia otworów wtryskowych oraz możliwe jest dostosowanie właściwości rozwijania i kierunkowości poduszki powietrznej.

Utworzenie sitka wylotowego w zamkniętym końcu cylindra lub w zamkniętym końcu wielokątnej rury i wykonanie otworów wtryskowych w przedniej ścianie sitka wylotowego w taki sposób, by przechodziły przez przednią ścianę sitka wylotowego i ścianę obwodową umożliwia rozpraszanie (dyfuzję) gazu w licznych kierunkach na zasadzie prostego kształtu (konstrukcyjnego). Ponadto, otwory wtryskowe przechodzące poprzez ścianę w przednim końcu i ścianę obwodową w sitku wylotowym łatwo wytwarza się poprzez ukośne ścięcie przedniego końca sitka wylotowego, co upraszcza wytwarzanie sitka wylotowego oraz umożliwia zmniejszenie kosztu sitka wylotowego

Wykonanie przedniej części rurki dyfuzora w taki sposób, aby miała małą średnicę oraz umieszczenie i zamocowanie sitka wylotowego do zewnętrznego obwodu przedniej części końcowej rurki dyfuzora ułatwia zmianę rozproszenia gazu przykładowo w dostosowaniu do kształtu, wielkości itp., poduszki powietrznej. Ponadto, ponieważ sitko wylotowe można wytwarzać niezależnie, łatwa jest obróbka otworów wtryskowych w sitku wylotowym, zunifikowane zastosowanie rurki dyfuzora oraz znaczne zmniejszenie kosztu.

W przypadku wspomnianym powyż ej kanał doprowadzenia gazu tworzą cy część poduszki powietrznej zamocowany jest do schodkowej części utworzonej przez przednią część końcową rurki dyfuzora i sitka wylotowego. Ponieważ można wykorzystać schodkową część utworzoną przez rurkę

PL 206 786 B1 dyfuzora i sitko wylotowe dla zamocowania rurki dyfuzora i sitka wylotowego do poduszki powietrznej, możliwa jest poprawa operacji montażu i zwiększenie wytrzymałości zamocowania.

Zróżnicowanie średnic pomiędzy otworem wtryskowym dla przedniego siedzenia i otworem wtryskowym dla tylnego siedzenia wykonanym w sitku wylotowym umożliwia dobranie otworu wtryskowego przedniego siedzenia i otworu wtryskowego tylnego siedzenia stosownie do pojemności komór rozprężnych w części rozprężnej dla przedniego siedzenia i w części rozprężnej dla tylnego siedzenia. Zgodnie z tą konstrukcją można zasadniczo dostosować czas napełniania i rozwijania części rozprężnej dla przedniego siedzenia z czasem dla części rozprężnej tylnego siedzenia w poduszce powietrznej, skracając czas do zakończenia rozwijania poduszki powietrznej oraz można poprawić ruch podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej bez zwiększenia obróbki otworów wtryskowych sitka wylotowego.

W przypadku wspomnianym powyż ej otwory wtryskowe dla przedniego siedzenia i otwory wtryskowe dla tylnego siedzenia można dobrać z licznych otworów wtryskowych, przy stopniowym zmniejszeniu średnicy dowolnego z otworów w kierunku środka przedniego końca sitka wylotowego. Zgodnie z tą konstrukcją możliwe jest stopniowe zmniejszenie przepływu wtryskiwanego gazu stosownie do średnicy otworów wtryskowych, możliwe jest nadanie kierunkowości gazu oraz możliwe jest ustawienie ruchu podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej.

Ponadto, zróżnicowanie średnic pomiędzy otworem wtryskowym dla przedniego siedzenia i otworem wtryskowym dla tylnego siedzenia wykonanym w sitku wylotowym umoż liwia ustalenie powierzchni otworu wtryskowego dla przedniego siedzenia i otworu wtryskowego dla tylnego siedzenia stosownie do pojemności komór rozprężnych w części rozprężnej przedniego siedzenia i w części rozprężnej tylnego siedzenia. Zgodnie z tą konstrukcją można zasadniczo dostosować czas napełniania i rozwijania części rozprężnej dla przedniego siedzenia z czasem dla części rozprężnej tylnego siedzenia w poduszce powietrznej, poprzez obróbkę otworów wtryskowych za pomocą tego samego narzędzia (obróbkę dla zwiększenia ilości otworów wtryskowych po stronie zwiększenia powierzchni otworu), przez co możliwe jest skrócenie czasu po rozpoczęciu napełniania i rozwijania do zakończenia przy zmniejszeniu uszkodzeń wskutek zwiększenia ilości otworów wtryskowych (zmniejszenie szybkości przepływu gazu), i możliwe jest poprawienie ruchu podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej.

Zastosowanie dodatkowej komory rozprężnej, która łączy kanał przepływowy gazu w górnym końcu poniżej przedniego końca sitka wylotowego, przez co przechodzi w pionowym kierunku w poduszce powietrznej, powoduje, że gaz dopływa również do dodatkowej komory rozprężnej poduszki powietrznej podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej i tym samym wspomaga rozwinięcie poduszki powietrznej w dół.

Zgodnie z tym możliwe jest skrócenie czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej. Możliwe jest podawanie gazu przynajmniej do części rozprężnej przedniego siedzenia i części rozprężnej tylnego siedzenia poprzez dodatkową komorę rozprężną oraz możliwe jest dalsze skrócenie czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej.

Zróżnicowanie rozkładu we wzdłużnym kierunku względem środka przedniego końca sitka wylotowego pomiędzy otworem wtryskowym dla przedniego siedzenia i otworem wtryskowym dla tylnego siedzenia, wykonanymi w sitku wylotowym pozwala ustawić ciśnienie wtrysku gazu przechodzącego poprzez otwór wtryskowy dla przedniego siedzenia i otwór wtryskowy dla tylnego siedzenia oraz można ustawić czas napełniania i rozwijania części rozprężnej dla przedniego siedzenia i części rozprężnej dla tylnego siedzenia w poduszce powietrznej.

Wykonanie w sitku wylotowym otworu wtryskowego dłuższego we wzdłużnym kierunku i wykonanie go w taki sposób, aby powierzchnia otworu wtryskowego najbardziej oddalonego we wzdłużnym kierunku od środka przedniego końca sitka wylotowego spośród licznych otworów wtryskowych wykonanych w sitku wylotowym była większa od powierzchni innych otworów wtryskowych umożliwia zwiększenie przepływu gazu we wzdłużnym kierunku, poprawne napełnianie i rozwijanie poduszki powietrznej wyrównanym przepływem gazu oraz napełnianie i rozwijanie poduszki powietrznej z zachowaniem kierunkowości we wzdłużnym kierunku.

Wykonanie w sitku wylotowym otworów wtryskowych takich, że ich powierzchnie są różne dla części wewnętrznej i części zewnętrznej w kierunku szerokości pojazdu lub że liczba otworów wtryskowych wykonanych w sitku wylotowym jest różna dla części wewnętrznej i części zewnętrznej w kierunku szerokości pojazdu, umożliwia napełnienie i rozwinięcie poduszki powietrznej w części, w której sitko wlotowe skierowane jest w stronę wewnętrzną lub zewnętrzną , w kierunku szerokości

PL 206 786 B1 pojazdu. Zgodnie z tym, przykładowo w przypadku takiego ustawienia, aby napełnienie i rozwinięcie poduszki powietrznej następowało do wewnętrznej strony szerokości pojazdu, można zapobiec zaczepianiu poduszki powietrznej podczas napełniania i rozwijania przez górną część skrajną listwy ozdobnej, słupka, itp., a w przypadku ustawienia napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej w kierunku zewnę trznym wzglę dem szerokoś ci pojazdu moż liwe jest napeł nienie i rozwinię cie poduszki powietrznej wzdłuż powierzchni szyby drzwiowej.

Gdy kanał doprowadzenia gazu w poduszce powietrznej, w którym umieszczono sitko wylotowe, ma kształt rozszerzający się pod zadanym kątem w kierunku kanału przepływowego gazu a kąt rozproszenia gazu podawanego z sitka wylotowego był równy lub mniejszy od zadanego kąta, zmniejsza się uszkodzenie kanału doprowadzenia gazu oraz zapewnia się lepsze rozproszenia gazu.

Odpowiednie ukształtowanie dodatkowej komory rozprężnej i połączenie jej z kanałem przepływowym gazu zapewnia korzystne rozprowadzenie gazu do przedniej i tylnej części kanału przepływowego gazu z zachowaniem przepływu gazu do dodatkowej komory rozprężnej oraz lepsze rozprowadzenie gazu w kierunku przedniej części, tylnej części i dolnej części sitka wylotowego.

Jeśli kąt przedniego rozproszenia gazu z sitka wylotowego był różny od kąta tylnego rozproszenia można zmienić rozprowadzenie gazu do przedniej części i tylnej części kanału przepływowego gazu stosownie do kształtu poduszki powietrznej (na przykład stosunku pojemności komory rozprężnej przedniego siedzenia i komory rozprężnej tylnego siedzenia) oraz można napełnić i rozwinąć poduszkę powietrzną w optymalnym stanie. Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przykład wykonania zgodny z obecnym wynalazkiem odniesiony do sitka wylotowego zespołu poduszki powietrznej, w rzucie z boku; fig. 2 - moduł poduszki powietrznej pokazany na fig. 1, w powiększonym w rzucie z boku; fig. 3A do 3C - trzy rodzaje poduszki powietrznej według fig. 2, w rzutach z boku; fig. 4A do 4C - trzy rodzaje tkaniny napinającej, obejmujące tkaninę napinającą pokazaną na fig. 2, w rzutach z boku; fig. 5 - rurkę dyfuzora i ładunek gazowy pokazane na fig. 2, w rzucie z boku; fig. 6 -rurkę dyfuzora i sitko wylotowe pokazane na fig. 2 i 5, w powiększonym widoku perspektywicznym; fig. 7 - sitko dyfuzora według fig. 6, przekrój pionowy w powię kszeniu; fig. 8 - sitko wylotowe wed ł ug fig. 7, w powię kszonym widoku z doł u; fig. 9 - poduszkę powietrzną w złożonym i schowanym stanie oraz ładunek gazowy, powiększony przekrój w rzucie z tyłu, według fig. 1 i 2; fig. 10 - poduszkę powietrzną w złożonym i schowanym stanie oraz część słupka, powiększony przekrój w rzucie z tyłu, według fig. 1 i 2; fig. 11 - zmieniony przykład wykonania sitka wylotowego pokazanego na fig. 8, w rzucie z dołu; fig. 12 - inny zmieniony przykład sitka wylotowego pokazanego na fig. 8, w rzucie z dołu; fig. 13 - inny zmieniony przykład sitka wylotowego pokazanego na fig. 7, w przekroju pionowym; fig. 14 - przykład wykonania sitka wylotowego z siatki, w przekroju pionowym; fig. 15 - sitko wylotowe pokazane na fig. 14, w rzucie z doł u; fig. 16 - zmieniony przykład sitka wylotowego pokazanego na fig. 14, w przekroju pionowym; fig. 17 - przykład wykonania sitka wylotowego z porowatego korpusu, w przekroju pionowym; fig.18 - zmieniony przykład sitka wylotowego pokazanego na fig. 17, w przekroju pionowym; fig. 19 - przykład wykonania, w którym sitko wylotowe tworzy integralną część z ładunkiem gazowym, w rzucie z boku; fig. 20 - zasadniczą część przedstawiającą przykład wykonania, w którym wynalazek zastosowano do poduszki powietrznej posiadającej kanał doprowadzenia gazu w tylnej części końcowej w rzucie z boku; fig. 21 - zmieniony przykład ukazujący sitko wylotowe tworzące integralną część z ładunkiem gazowym, szczegół w rzucie z boku; fig. 22 - zmieniony przykład rurki dyfuzora, w powiększonym przekroju rzutu z tyłu, według fig. 9; fig. 23 - zmieniony przykład rurki dyfuzora z pokazaniem słupka, w którym przedni koniec rurki dyfuzora pokrywa część słupka, powiększony przekrój w rzucie z tyłu, poprowadzony przez pionową część słupka; fig. 24 - przykład wykonania, w którym liczne otwory wtryskowe koncentrycznie rozmieszczono w sitku wylotowym tworząc liczne linie, w rzucie z dołu; fig. 25 - przykład wykonania, w którym liczne otwory wtryskowe koncentrycznie rozmieszczono w sitku wylotowym tworząc liczne linie wewnętrzne a zewnętrzne otwory wtryskowe sąsiednie w promieniowym kierunku tworzą kształt zygzakowy w kierunku obwodowym, w rzucie z dołu; fig. 26 - przykład wykonania, w którym sitko wylotowe ma kształt wieloschodkowy posiadający mniejszą średnicę w kierunku przedniego końca, a liczne otwory wtryskowe ukośnie uformowano w odnośnych częściach schodkowych, w przekroju pionowym; fig. 27 - przykład pokazany na fig. 26, w rzucie z dołu; fig. 28 - przykład wykonania, w którym sitko wylotowe ma kształt wieloschodkowy posiadający mniejszą średnicę w kierunku przedniego końca, a liczne otwory wtryskowe uformowano w odnoś nych częściach schodkowych w kształ cie wachlarzowym wystającym w kierunku przedniego końca, w przekroju pionowym; fig. 29 - przykład pokazany na fig. 28, w rzucie z dołu; fig. 30 - przykład wykonania, w którym sitko wylotowe ma kształt asymetryczny

PL 206 786 B1 względem jego osi symetrii a otwory wtryskowe uformowano na asymetrycznej powierzchni, w przekroju pionowym; fig. 31 - przykł ad wykonania, w którym otwór wtryskowy wykonano w schodkowym kształcie i zmniejszono grubość minimalnej części otworu, w przekroju pionowym; fig. 32 - przykład wykonania, w którym otwór wtryskowy wykonany w przedniej ścianie sitka wylotowego pochylono względem powierzchni tej ściany, w przekroju pionowym; fig. 33 - przykład wykonania, w którym sitko wylotowe ma kształt wielokątnej rurki z zamknię tym końcem, otwory wtryskowe wykonano w końcowej ścianie sitka wylotowego w taki sposób, że przechodzą poprzez część przednią i część obwodowej ściany sitka wtryskowego, w widoku perspektywicznym fig. 34 - przykład wykonania, w którym średnica przedniej części rurki dyfuzora jest mniejsza a sitko wylotowe połączono i zamocowano do zewnętrznego obwodu przedniej części rurki dyfuzora, w widoku perspektywicznym; fig. 35 - przykład wykonania, w którym kanał doprowadzenia gazu tworzący część poduszki powietrznej zamocowano do schodkowej części utworzonej w przedniej części końcowej rurki dyfuzora pokazanej na fig. 34 a część schodkową tworzy sitko wylotowe, w przekroju pionowym; fig. 36 - przykład wykonania, w którym średnice otworów wtryskowych dla przedniego siedzenia i otworów wtryskowych dla tylnego siedzenia, wykonanych w sitku wylotowym są różne, w rzucie z dołu; fig. 37 - przykład wykonania, w którym otwór wtryskowy dla przedniego siedzenia i otwór wtryskowy dla tylnego siedzenia, wykonane w sitku wylotowym tworzą liczne otwory wtryskowe, a średnica otworów wtryskowych dla przedniego siedzenia stopniowo maleje w kierunku środka przedniego końca sitka wylotowego, w rzucie z doł u; fig. 38 - przykł ad wykonania, w którym ilo ść otworów wtryskowych dla przedniego siedzenia wykonanych w sitku wylotowym jest większa od ilości otworów wtryskowych dla tylnego siedzenia, w rzuci z doł u; fig. 39 - przykł ad wykonania, w którym ilość otworów wtryskowych dla przedniego siedzenia wykonanych w sitku wylotowym jest większa od ilości otworów wtryskowych dla tylnego siedzenia, w rzucie z dołu; fig. 40 - przykład wykonania, w którym dodatkowa komora rozprężna w poduszce powietrznej łączy się dolnym końcem z częściami rozprężnymi tylnego siedzenia, w rzucie z boku; fig. 41 - przykł ad wykonania, w którym dolny koniec dodatkowej komory rozprężnej w poduszce powietrznej łączy się do części rozprężnej dla przedniego siedzenia i części rozprężnej dla tylnego siedzenia, w rzucie z boku; fig. 42 - przykład wykonania, w którym rozkład w kierunku wzdłużnym względem środka przedniego końca sitka wylotowego jest różny dla otworów wtryskowych przedniego siedzenia i otworów wtryskowych tylnego siedzenia wykonanych w sitku wylotowym, w rzucie z dołu; fig. 43 - przykład wykonania, w którym otwór wtryskowy wykonany w sitku wylotowym tworzy wzdłużny otwór dłuższy we wzdłużnym kierunku, w rzucie z dołu; fig. 44 - przykład wykonania, w którym powierzchnia otworu wtryskowego najdalej odsuniętego we wzdłużnym kierunku od środka przedniego końca sitka wylotowego jest większa niż dla innych otworów wtryskowych wśród otworów wtryskowych wykonanych w sitku wylotowym, w rzucie z dołu; fig. 45 - przykład wykonania, w którym powierzchnia otworu wtryskowego wykonanego w sitku wylotowym jest zróżnicowana pomiędzy wewnętrzną częścią i zewnętrzną częścią w kierunku szerokości pojazdu, w rzucie z dołu; fig. 46 - przykład wykonania, w którym ilość otworów wtryskowych wykonanych w sitku wylotowym jest różna w wewnętrznej części i zewnętrznej części w kierunku szerokości pojazdu, w rzucie z dołu; fig. 47 - przykład wykonania, gdzie kanał doprowadzenia gazu w którym wchodzi sitko wylotowe ma kształt rozszerzający się pod zadanym kątem w kierunku kanału przepływowego gazu, a kąt rozproszenia gazu podawanego z sitka wylotowego jest równy lub mniejszy od zadanego kąta, w rzucie z boku; fig. 48 - przykład wykonania, w którym w poduszce powietrznej wykonano dodatkową komorę rozprężną, kąt rozproszenia w kierunku wzdłużnym gazu podawanego sitka wylotowego jest równy lub większy od zadanej wartości, a gaz wtryskuje się raczej do przedniej części niż do punktu końcowego R umieszczonego w przedniej części górnego końca w dodatkowej komorze rozprężnej i raczej niż w część tylnego końca R umieszczoną w tylnej części górnego końca, w rzucie z boku; fig. 49 - przykład wykonania, w którym środki rozpraszania gazu wykonano po stronie poduszki powietrznej, w rzucie z boku.

Poniżej podano opis szczegółowy przykładu wykonania wynalazku w odniesieniu do załączonych rysunków. Na fig. 1 do 10 pokazano przykład wykonania, w którym wynalazek zastosowano do zespołu poduszki powietrznej ochraniającej przestrzeń obok głowy w samochodzie osobowym. Zespół poduszki powietrznej zgodnie z tym przykładem wykonania zaopatrzono w moduł poduszki powietrznej 10 utworzony przez poduszkę powietrzną 11 napełnianą i rozwijaną w kształcie kurtyny wzdłuż bocznej ściany przedziału pojazdu, tkaninę napinającą 12 zmontowaną do części w przednim końcu poduszki powietrznej 11 oraz ładunek gazowy 14 hermetycznie zamontowany w kanale doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 wraz z rurką dyfuzora 13.

PL 206 786 B1

Poduszka powietrzna 11 wykonana z podwójnej elastycznej wstęgi o wzdłużnym i pionowym kierunku tekstury posiada na swej powierzchni powłokę dla utrzymania szczelności, posiada kanał doprowadzenia gazu 11a, kanał przepływu gazu 11b przebiegający w kierunku wzdłużnym, a zatem zasadniczo poprzecznie do dolnego pionowego końca, część rozprężną przedniego siedzenia 11 c i część rozprężną tylnego siedzenia 11d połączone ze sobą poprzez kanał przepływowy gazu 11 b oraz posiada pośrednią część nierozprężną 11e, końcową część nierozprężną 11f i cztery klapki mocujące 11g. W tym przypadku otwór montażowy 11g1 do połączenia z boczną listwą dachową 21 wykonano w każdej klapce mocującej 11g. Część rozprężną przedniego siedzenia 11c wykonano w sposób pokazany na fig. 1 i 21, dla ochrony części głowy Hf osoby Mf na przednim siedzeniu Mf (siedzenie przy słupku 23) i podzielono na cztery komory rozprężne (komory) 11c4, 11c5, 11c6, 11c7 w dolnej części środka, za pomocą trzech części teowych (części nierozprężne) 11c1, 11c2, 11c3 umieszczonych w środku w kierunku pionowym, odnośne komory rozprężne 11c4 do 11c7 łączą się ze sobą w górnym i dolnym końcu.

Część rozprężną tylnego siedzenia 11d, wykonaną w sposób pokazany na fig. 1 i 2 dla ochrony głowy Hr osoby Mr na tylnym siedzeniu Sr, podzielono na trzy komory rozprężne (komory) 11d3, 11d4 i 11d5 w wewnętrznej części swego środka, za pomocą trzech części teowych (części nierozprężne) 11d1 i 11d2 umieszczonych w środku w kierunku pionowym, komory rozprężne 11d3 do 11d5 łączą się ze sobą w górnym i dolnym końcu.

Tkaninę napinającą 12 wykonano w kształcie trójkątnym (kształt można odpowiednio zmieniać) z niepowlekanej tkaniny cieńszej i tańszej niż tkanina tworząca poduszkę powietrzną 11, i przyszyto w przednim końcu części nierozprężnej 11f poduszki powietrznej 11 w tylnej części skrajnej 12a oraz dostosowano do zamontowania w słupku 22 za pomocą otworu montażowego 12b wykonanym w przednim końcu 12b (patrz fig. 1).

Rurka dyfuzora 13, jak pokazano na fig. 2, 5 i 9, wykonana w taki sposób, aby była cienka i generalnie przypominała kształt J, szczelnie zamontowana w otworze doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 za pomocą taśmy zaciskowej 15 tworzy integralne i szczelnie połączenie z zewnętrzną gwintowaną częścią 14b w kanale wtryskowym gazu 14a ładunku gazowego 14 za pomocą nakrętki kapturkowej 13b, i ma mniejszą średnicę od średnicy otworu doprowadzenia gazu 11a, przez co powstaje określony luz pomiędzy wlotem gazu 11a i rurką dyfuzora 13. Luz ma na celu wytworzenie radialnego wtrysku gazu w przednim końcu rurki dyfuzora 13. Ponadto, rurkę dyfuzora 13 ustawiono jak pokazano na fig. 1 w taki sposób, aby jej przedni koniec był ukośnie skierowany w dół wzdłuż powierzchni szyby drzwiowej 41 (boczna szyba), a więc w ustawieniu zasadniczo równoległym do powierzchni szyby drzwiowej 41) jak pokazano na fig. 9, nieco z tyłu słupka 23; rurka ma taką budowę, aby kierunek krzyżował się od góry z kanałem przepływowym gazu 11b przebiegającym we wzdłużnym kierunku poduszki powietrznej 11. Ponadto, sitko wylotowe 13a do rozpraszania (dyfuzji) gazu doprowadzanego z ładunku gazowego 14 w trójwymiarowym kierunku (kierunek radialny) integralnie wykonano w przednim końcu rurki dyfuzora 13 (kanał wtryskowy gazu rurki dyfuzora 13), tj. w części zwróconej do kanału przepływowego gazu 11b poduszki powietrznej 11, a długość części w przednim końcu rurki dyfuzora 13 dostosowano w taki sposób, aby sitko wylotowe 13a nie wystawało poza kanał przepływowy gazu 11b poduszki powietrznej 11.

Sitko wylotowe 13a szczegółowo pokazane na fig. 6 do 8 służy do rozproszenia gazu doprowadzanego do poduszki powietrznej 11 z ładunku gazowego 14 poprzez rurkę dyfuzora 13 w kierunku trójwymiarowym i jest wykonane w kształcie zasadniczo półkuli (patrz fig. 7) z metalowego surowca, z licznymi otworami wtryskowymi 13a1 promieniowo ustawionymi względem środka 01 jego kulistej powierzchni, utworzonymi w kulistej powierzchni symetrycznie względem punktu środkowego (osi) sitka wylotowego 13a.

Liczne otwory wtryskowe 13a1 zostały utworzone przez otwór wtryskowy wykonany w środku przedniego końca i osiem otworów wtryskowych równomiernie rozmieszczonych w kierunku obwodowym powyżej tego otworu wtryskowego, osiem otworów wtryskowych oraz otwór wtryskowy w środku przedniego końca mają tę samą średnicę. W tym przypadku średnica ośmiu otworów wtryskowych równomiernie rozmieszczonych w kierunku obwodowym może być większa (lub mniejsza) od otworu wtryskowego w środku przedniego końca (środkowy otwór wtryskowy można pominąć). Sitko wylotowe 13a służy również jako środki zmiany przepływu gazu doprowadzanego z ładunku gazowego 14, a także jako środki rozdzielenia przepływu gazu doprowadzanego z ładunku gazowego 14 na liczne sekcje.

PL 206 786 B1

Ładunek gazowy 14 dostosowano do wtryskiwania i doprowadzania gazu w kierunku poduszki powietrznej 11 przy uderzeniu z boku pojazdu lub podczas dachowania pojazdu, i zamontowano w bocznej listwie dachowej 21 za pomocą obejmy 14c i śruby 16 itp., jak pokazano na fig. 9. Ładunek gazowy 14 ułożono w kierunku wzdłużnym wzdłuż bocznej listwy dachowej 21 powyżej poduszki powietrznej 11 w środkowej części wzdłużnego kierunku pojazdu i osłonięto podsufitką 31. W tym przypadku obejma 14c pokazana na fig. 9 odpowiada wspornikowi (wspornik EA) wykonanemu z surowca (materiał pochłaniający energię), który łatwo odkształca się pod wpływem zewnętrznej siły i może absorbować energię na skoku S, zanim nastąpi zetknięcie z boczną listwą dachową 21 W tym przypadku dla znacznej ilości energii podkładkę pochłaniającą energię 39 można zamocować na tylnej powierzchni bocznej listwy dachowej 31, pokazano linią przerywaną.

W zespole poduszki powietrznej w przykładzie wykonanym zgodnie z opisanym powyżej sposobem, w normalnym stanie poduszka powietrzna 11 i tkanina napinająca 12 zajmują miejsce obok słupka 22 oraz bocznej listwy dachowej 21 w stanie złożonym w liczne warstwy w kierunku pionowym i zamknięte w rozrywanej torbie 17 (patrz fig. 9 i 10) w zwarty sposób oraz są osłonięte listwą ozdobną słupka 22 (nie pokazano) i podsufitką 31.

Na fig. 10 pokazano część listwy ozdobnej 33 słupka w przekroju. Występ 38a zapobiegający przedostaniu się napełnianej i rozwijanej poduszki powietrznej do tylnej części listwy ozdobnej 33 słupka wykonano na spodniej powierzchni górnej części listwy ozdobnej 33 słupka. W tym przypadku występ 38a może mieć kształt pokazany linią przerywaną na fig. 10 (kształt posiadający pochyloną powierzchnię w części odgiętej do góry) i w tym przypadku napełnianie i rozwijanie poduszki powietrznej 11 jest prowadzone przez pochyloną powierzchnię, co zapobiega uchwyceniu poduszki powietrznej 11 w górnym końcu listwy ozdobnej 33 słupka.

Podczas uderzenia bocznego, dachowania itp. pojazdu, jeśli nastąpi wtrysk gazu z ładunku gazowego i doprowadzenie kanałem przepływowym gazu 11b poduszki powietrznej 11 z sitka wylotowego 13a poprzez rurkę dyfuzora 13, poduszka powietrzna 11 odkształca odnośną część podsufitki 31 do wnętrza przedziału pojazdu i tym samym rozwija ją w dół, a tkanina napinająca 12 odkształca odnośną część listwy ozdobnej słupka w kierunku wewnętrznej części przedziału pojazdu i tym samym rozwija w dół, w wyniku czego poduszka powietrzna 11 napełnia się i rozwija w kształcie kurtyny wzdłuż bocznej ściany wewnątrz przedziału pojazdu, jak pokazano na fig. 1. Obecne odnośne części rozprężne 11c i 11d poduszki powietrznej 11 napełniają się i rozwijają w kierunku obszaru części ochraniającej głowę w bocznych częściach części głów Hf i Hf pasażerów Mf i Mr.

W tym przypadku, w tym przykładzie wykonania poduszkę powietrzną 11 dobraną do pojazdu tworzą: moduł poduszki powietrznej 10 spośród trzech rodzajów poduszek powietrznych 11A, 11B, 11c pokazanych na fig. 3A do 3C, dobrana do pojazdu tkanina napinająca spośród trzech tkanin napinających 12A, 12B i 12C pokazanych na fig. 4A do 4C, poduszka powietrzna 11 i tkanina napinająca 12 połączone jednym rodzajem rurki dyfuzora 13 (zaopatrzonej w sitko wylotowe 13a w przednim końcu) pokazanej na fig. 5 oraz ładunek gazowy 14, co tworzy moduł poduszki powietrznej 10.

Trzy rodzaje poduszek powietrznych 11A, 11B i 11c pokazane na fig. 3A do 3C dobrano na podstawie odległości pomiędzy przednimi i tylnymi siedzeniami we wszystkich rodzajach samochodów osobowych (dokładnie jak pokazano na fig. 1, odległość Lo pomiędzy biodrami pasażerów Mf i Mr na przednich i tylnych siedzeniach Sf, Sr w punktach odniesienia przedniego i tylnego przesuwu, często nazywaną odległością pary), poduszka posiada część rozprężną przedniego siedzenia 11c (która może być wspólna lub równa pośród odnośnych poduszek powietrznych 11a, 11B i 11c) pokrywającą cały zakres ochrony przedniego siedzenia licznych rodzajów samochodów objętych odnośnymi rodzajami (trzy rodzaje) i część rozprężną tylnego siedzenia 11d (która może być wspólna lub równa pośród poduszek powietrznych 11A, 11B i 11c) pokrywającą cały zakres ochrony tylnego siedzenia. W tym przypadku, na fig. 1 pokazano również wielkość wzdłużnego przesuwu Lf przedniego siedzenia Sf.

Wspomniany powyżej obszar ochrony odpowiada zakresowi części ochraniającej głowę osób na odnośnych siedzeniach, obejmującemu co najmniej kobiety niskiego wzrostu (AF05) spośród kobiet amerykańskich i mężczyzn wysokiego wzrostu (AM95) spośród mężczyzn amerykańskich, jak pokazano na fig. 2. W tym przypadku na przednim siedzeniu Sf pokazano w skrajnym przednim normalnym siedzącym położeniu kobietę niskiego wzrostu (AF05) i w skrajnym tylnym normalnym siedzącym położeniu mężczyznę wysokiego wzrostu (AM95). Kształt i wymiary trzech rodzajów tkanin napinających 12A, 12B i 12C pokazanych na fig. 4A do 4C dobrano na podstawie wzdłużnych odległości pomiędzy odnośnymi poduszkami powietrznymi 11A, 11B i 11c i odnośnymi słupkami 22 spośród licznych rodzajów samochodów wyposażonych w poduszki powietrzne.

PL 206 786 B1

Stosownie do tego, możliwe jest zestawienie części składowych modułu poduszki powietrznej 10 do wszystkich rodzajów samochodów osobowych (występuje około dwudziestu do trzydziestu rodzajów samochodów u producenta wytwarzającego liczne rodzaje samochodów osobowych) spośród trzech rodzajów poduszek powietrznych 11A, 11B i 11c, trzech rodzajów tkanin napinających 12A, 12B i 12C, jednego rodzaju rolki dyfuzora 18 i jednego rodzaju ładunku gazowego umożliwiając tym samym zmniejszenie potrzebnych do wytworzenia części dla modułu poduszki powietrznej 10 stosowanego do wszystkich rodzajów samochodów osobowych (ilości dostarczanych części) i możliwe jest zmniejszenie kosztu wskutek zmniejszenia ilości tych części.

Ponadto, w zespole poduszki powietrznej zgodnie z tym przykładem kanał doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 umieszczono pomiędzy częścią rozprężną dla przedniego siedzenia 11c i częścią rozprężną dla tylnego siedzenia 11d, co umożliwia doprowadzenie gazu do części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d w poduszce powietrznej 11 zasadniczo równocześnie i umożliwia napełnienie i rozwinięcie części rozprężnej dla przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej dla tylnego siedzenia 11d w poduszce powietrznej 11 zasadniczo w tym samym krótkim czasie. Ponadto, w zespole poduszki powietrznej według tego przykładu wykonania, ponieważ wymiary w kierunku pionowym odnośnych poduszek powietrznych 11A, 11B i 11c są takie same, możliwe jest wykonanie jednakowych wymiarów w kierunku pionowym z materiałów poduszki powietrznej i zmniejszenie kosztu samej poduszki powietrznej.

Ponadto, zgodnie z tym przykładem gaz doprowadzany z ładunku gazowego 14 rozprasza się w kanale przepływowym gazu 11 b poduszki powietrznej 11 w kierunku trójwymiarowym (kierunek promieniowy sitka wylotowego 13a, rozproszenie w kierunku przepływu gazu) za pomocą sitka wylotowego 13a w rurce dyfuzora 13. Zgodnie z tym, w początkowym czasie napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej 11 kanał przepływowy gazu 11b poduszki powietrznej 11 umieszczonej w złożony sposób szybko rozpręża się w kierunku pionowym, przez co powierzchnia poduszki powietrznej 11 poddawana oddziaływaniu ciśnienia gazu zwiększa się, dostatecznie zabezpieczając efektywne pole przepływu gazu w kanale przepływowym gazu 11b. Zgodnie z tym, część kanału przepływowego gazu 11 w poduszce powietrznej 11 nie jest mocno obciążona dopływem gazu, co umożliwia ograniczenie uszkodzeń poduszki w danej części. Zgodnie z tym nie ma potrzeby stosowania członu zabezpieczającego przed ciśnieniem gazu w kanale przepływowym gazu 11b poduszki powietrznej 11 (lub możliwe jest zmniejszenie ilości członów zabezpieczających), co umożliwia uproszczenie poduszki powietrznej, co umożliwia łatwe złożenie zwartej poduszki powietrznej 11, co umożliwia łatwe umieszczenie poduszki powietrznej 11 w pojeździe i co umożliwia zmniejszenie kosztu poduszki powietrznej 11. Ponadto, poprzez zabezpieczenie efektywnego pola przepływu w kanale przepływowym gazu 11 b umożliwiono poprawę napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11 oraz umożliwiono skrócenie czasu napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11.

Ponadto, w tym przykładzie wykonania, ponieważ sitko wylotowe 13a uformowano w kształcie półkuli z licznymi promieniowo przebiegającymi otworami wtryskowymi 13a1 na jej półkulistej powierzchni, możliwe jest promieniowe wtryskiwanie i podawanie gazu dla zwiększenia efektywności rozproszenia i podawania gazu, umożliwiając tym samym zwiększenie ograniczenia uszkodzeń poduszki powietrznej 11 i poprawę napełnienia oraz rozwinięcia poduszki powietrznej 11. Ponadto, ponieważ otwory wtryskowe 13a1 sitka wylotowego 13a rozmieszczono symetrycznie względem punktu środkowego (oś) sitka wylotowego 13a, można uzyskać niezmienne wtryskiwanie gazu nawet po obróceniu zamontowanego sitka wylotowego wokół jego środka. Zgodnie z tym możliwa jest zmiana kierunku montażu sitka wylotowego 13a, rurki dyfuzora 13 i ładunku gazowego 14 w pojeździe przy niewielkiej zmianie sposobu wtryskiwania gazu, co zwiększyło możliwości montażu ładunku gazowego 14 w pojeździe.

Ponadto, zgodnie z tym przykładem, ponieważ sitko wylotowe 13a usytuowano doczołowo względem kanału przepływowego gazu 11b poduszki powietrznej 11, gaz dostarczany z ładunku gazowego 14 rozpręża się w trójwymiarowym kierunku za pomocą sitka wylotowego 13 w kanale przepływowym gazu 11b poduszki powietrznej 11.

Zgodnie z tym możliwe jest dokładne rozprowadzenie i podawanie gazu w kierunku części rozprężnej przedniego siedzenia 11 c względem części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11 oraz możliwe jest napełnienie i rozwinięcie części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11 d w krótkim czasie. Ponadto, w tym przykładzie wykonania, ponieważ sitko wylotowe 13a nie wystaje w kanale przepływowym 11b poduszki powietrznej, złożenie poduszki powietrznej 11 nie jest ograniczone sitkiem wylotowym 13a, co umożliwia zwarte złożenie

PL 206 786 B1 poduszki powietrznej 11 bez większych utrudnień umieszczenia poduszki powietrznej 11 w pojeździe. Ponadto, ponieważ ładunek gazowy 14 umieszczono w środkowym położeniu w kierunku wzdłużnym pojazdu, możliwe jest skrócenie długości każdego kanału przepływowego gazu od ładunku gazowego 14 do części rozprężnej przedniego siedzenia 11 c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki rozprężnej 11 oraz możliwe jest skrócenie czasu napełnienia i rozwinięcia części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11. Ponadto, zgodnie z tym przykładem wykonania, ponieważ rurkę dyfuzora 13 wykonano zasadniczo w kształcie litery J, możliwe jest umieszczenie ładunku gazowego 14 wzdłuż bocznej listwy dachowej 21 w kierunku wzdłużnym, możliwe jest umieszczenie ładunku gazowego 14 wzdłuż płyty dachowej 25 pokazanej na fig. 9 w kierunku szerokości pojazdu z równoczesnym niezmiennym utrzymaniem poduszki powietrznej 11, ładunku gazowego 14 i rurki dyfuzora 13, co umożliwia zmniejszenie kosztu poprzez unifikację części.

Ponadto, zgodnie z tym przykładem wykonania, ponieważ sitko wylotowe 13a umieszczono w przednim końcu rurki dyfuzora 13 wmontowanym w ładunku gazowym 14, możliwe jest dostosowanie rurki dyfuzora 13 podczas podawania gazu do optymalnego położenia kanału przepływowego gazu 11b poduszki powietrznej 11, co umożliwia zunifikowane zastosowanie ładunku gazowego 14.

W przykładzie wykonania wspomnianym powyżej zastosowano poduszkę wykonaną z podwójnej elastycznej wstęgi, jednakże konstrukcję tę można wykonać z zastosowaniem zszywanej lub łączonej poduszki (zgrzewanej cieplnie). Ponadto, zgodnie ze wspomnianym powyżej przykładem konstrukcję wykonano poprzez zastosowanie wszystkich ośmiu otworów wtryskowych 13a1 równomiernie rozmieszczonych w kierunku obudowy sitka wylotowego 13a, które mają tę samą średnicę, jednakże jak pokazano na fig. 11 i 12 dla przypadku, gdy otwory wtryskowe dla przedniego siedzenia (trzy otwory wtryskowe 13a po lewej stronie rysunku) są większe niż otwory wtryskowe dla tylnego siedzenia (trzy otwory wtryskowe po prawej stronie rysunku), a pola powierzchni otworu dostosowano do odnośnych pojemności części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d (całkowita pojemność licznych komór rozprężnych), co umożliwia zasadnicze wyrównanie czasów napełniania i rozwijania części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11, dzięki czemu możliwe jest skrócenie czasu od rozpoczęcia napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11 do zakończenia oraz możliwe jest poprawienie ruchu podczas napełniania i opróżniania poduszki powietrznej 11.

Ponadto, zgodnie ze wspomnianym powyżej przykładem sitko wylotowe 13a wykonano poprzez uformowanie półkulistego kształtu, jak pokazano na fig. 13 sitko wylotowe 13a może mieć kształt zawierający ukośne ścięcie (część stożkowa) 13a2 w przednim końcu z rozmieszczonymi w nim promieniowymi otworami wtryskowymi 13a1.

W tym przypadku średnica otworu wtryskowego 13a1 w środku pierwszego końca jest taka sama jak średnica innych otworów wtryskowych 13a1.

Ponadto, zgodnie ze wspomnianym powyżej przykładem sitko 13a wykonano poprzez uformowanie półkulistego kształtu i wykonanie promieniowych otworów wtryskowych 13a1, jednakże jak pokazano na fig. 14 i 15 można to uzyskać poprzez utworzenie promieniowo wystającej części 13c w dół w przednim końcu rurki dyfuzora 13, tworzącej sitko wylotowe 13a z siatki (siatka metalowa) oraz tworzącej przednią część końcową w kształcie zasadniczo półkulistym. W tym przypadku, ponieważ otwory wtryskowe 13a1 tworzy arkusz siatki, możliwa jest łatwa zmiana oraz ustawienie rozproszenia (rozmiar i numer siatki) sitka wylotowego 13a. Ponadto, możliwe jest wtryśnięcie i doprowadzenie gazu z należytym wyważeniem całego trójwymiarowego kierunku z sitka wylotowego 13a z siatki w kształcie zasadniczo półkuli. W tym przypadku podczas formowania sitka wylotowego 13a z siatki (metalowej siatki) konstrukcję można wykonać poprzez uformowanie promieniowo wystającej części 13c w dół w przednim końcu rurki dyfuzora 13 i nałożenie sitka wylotowego 13a z siatki w płaski sposób, jak pokazano na fig. 16. Ponadto, jak pokazano na fig. 17, konstrukcję można wykonać poprzez uformowanie sitka wylotowego 13a w porowatym korpusie, umożliwiając przepływ w kształcie półkuli. W tym przypadku, ponieważ możliwe jest wykonanie dużej liczby otworów w porowatym korpusie tworzących otwory wtryskowe 13a1, łatwo można zmieniać i ustawiać zdolność rozpraszania gazu poprzez zmianę materiału surowca w sitku wylotowym 13a. Ponadto możliwe jest wtryskiwanie i podawanie gazu z należytym wyważeniem całego trójwymiarowego kierunku z sitka wylotowego 13a półkulistego porowatego korpusu. W tym przypadku podczas formowania sitka wylotowego 13a z porowatego materiału konstrukcję można wykonać poprzez uformowanie okrągłego kształtu płytkowego. Ponadto, w przykładzie wspomnianym powyżej konstrukcję wykonano poprzez integralne umieszczenie sitka wy14

PL 206 786 B1 lotowego 13a w przednim końcu rurki dyfuzora 13, jednakże jak pokazano na fig. 19 sitko wylotowe 13a utworzono integralnie w otworze wtryskowym gazu (na obwodowej powierzchni cylindrycznego ładunku gazowego ładunku gazowego 14. W tym przypadku możliwe jest zmniejszenie długości przewodu przepływu gazu z ładunku gazowego 14 do kanału przepływowego gazu 11b poduszki powietrznej 11 dla skrócenia czasu napełniania i rozwiania poduszki powietrznej 11 W tym przypadku, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 19 kanał doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 zamontowano na zewnętrznym obwodzie środkowej części ładunku gazowego w szczelny sposób za pomocą obejmy 15. Ponadto, w przykładzie wykonania wspomnianym powyżej konstrukcję wykonano w poduszce powietrznej 11 posiadającej kanał doprowadzenia gazu 11a w środkowej górnej części poduszki powietrznej, jednakże, jak pokazano na fig. 20, można to uzyskać w poduszce posiadającej kanał doprowadzenia gazu 11a w tylnej skrajnej części poduszki powietrznej 11, a także przykład ten można wykonać w poduszce posiadającej kanał doprowadzenia gazu (nie pokazano) w przedniej skrajnej części poduszki powietrznej.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 20 sitko wylotowe 13 wykonane w przednim końcu prostej rurki dyfuzora 13 umieszczono współosiowo względem poosiowego kierunku kanału przepływowego gazu 11b łączącego się z komorami rozprężnymi (odnośne komory rozprężne w części rozprężnej dla przedniego siedzenia i w części rozprężnej dla tylnego siedzenia) w poduszce powietrznej 11. Ponadto, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 20, ponieważ sitko wylotowe 13a umieszczono w przewodzie kanału przepływowego gazu 11 b w części łączącej się z komorą rozprężną 11d5 w tylnej skrajnej części poduszki powietrznej 11, możliwe jest bezpośrednie doprowadzenie części gazu rozproszonego w trójwymiarowym kierunku przez sitko wylotowe 13a do komory rozprężnej 11d5 poduszki powietrznej 11, przez co możliwe jest zwiększenie efektu rozproszenia gazu (zmniejszenie uszkodzeń poduszki) oraz skrócenie czasu napełniania i rozwijania części rozprężnej tylnego siedzenia 11d.

W przykładzie pokazanym na fig. 20 sitko wylotowe 13a umieszczono w przednim końcu prostej rurki dyfuzora 13, jednakże, jak pokazano na fig. 21, konstrukcja ta może być wykonana z pominięciem rurki dyfuzora 13 oraz przez integralne wykonanie sitka wylotowego 13a w otworze wtryskiwania gazu wykonanym w przednim końcu cylindrycznego ładunku gazowego 13. W tym przypadku poprzez pominięcie rurki dyfuzora 13 możliwe jest zmniejszenie długości przewodu przepływu gazu z ładunku gazowego do kanału przepływowego gazu 11b poduszki powietrznej 11 dla skrócenia czasu napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11. Ponadto, przez pominięcie rurki dyfuzora 13 możliwe jest wykonanie zwartego modułu poduszki powietrznej i zmniejszenie kosztu.

Ponadto, w przykładzie wspomnianym powyżej rurkę dyfuzora 13 wykonano zasadniczo w kształcie litery J przez co, jak pokazano na fig. 9, ładunek gazowy 14 zamontowany w bocznej listwie dachowej 21 staje się zasadniczo równoległy do powierzchni szyby drzwiowej 41, jednakże, jak pokazano na fig. 22, konstrukcję tę można również wykonać poprzez zakrzywienie środkowej części rurki dyfuzora 13 do zewnętrznej części nadwozia pojazdu (prawa strona na fig. 22) o określoną wielkość oraz takie ukształtowanie, aby przedni koniec rurki dyfuzora 13 był zasadniczo równoległy do powierzchni szyby drzwiowej 41.

Ponadto, we wspomnianym powyżej przykładzie wykonania, jak pokazano na fig. 1, konstrukcję wykonano poprzez uformowanie, przez co przedni koniec rurki dyfuzora 13 umieszczono przy tylnym słupku 23, jednakże układ rurki dyfuzora 13 można odpowiednio zmienić i przedni koniec rurki dyfuzora 13 będzie pokrywał się ze słupkiem 23. Układ pokazano na fig. 23, gdzie pochylona powierzchnia występu 33a na listwie ozdobnej słupka 33 leży naprzeciwko części w przednim końcu rurki dyfuzora 13.

Ponadto, w przykładzie wykonania wspomnianym powyżej konstrukcja tworząca liczne otwory wtryskowe 13a1 w sitku wylotowym 13a tworzy równocześnie jeden otwór w środku przedniego końca oraz osiem otworów w kierunku obwodowym w jednej linii, przykładowo jak pokazano na fig. 8, jednakże konstrukcję tę można wykonać poprzez uformowanie sitka wylotowego 13a przykładowo w kształcie cylindrycznym z zamkniętym końcem (poprzez uformowanie innego wielokątnego kształtu niż cylindryczny) oraz wykonanie licznych otworów wtryskowych 13a1 w dolnej ścianie (która może być płaska lub kulista) w sposób pokazany na fig. 24 lub 25. W tym przypadku otwory wtryskowe 13a1 na fig. 24 i 25 mają tę samą średnicę.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 24 liczne otwory wtryskowe 13a1 rozmieszczono koncentrycznie względem środka przedniego końca sitka 13a w dwuliniowym układzie w taki sposób, że każda linia zawiera osiem otworów, a jeden otwór wykonano również w środku przedniego końca sitka wylotowego 13a. Układ dwuliniowy według fig. 24 można zastąpić układem trzy lub więcej liniowym a ilość otworów w każdej linii nie ogranicza się do ośmiu i może być stosownie zwiększona lub

PL 206 786 B1 zmniejszona. W przykładzie wspomnianym powyżej możliwe jest dostosowanie rozproszenia gazu na podstawie układu otworów wtryskowych 13a1 oraz zmniejszenie uszkodzenia poduszki i poprawienie skuteczności podawania gazu, z dobrym wyważeniem.

Odwrotnie, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 25, wewnętrzne i zewnętrzne otwory wtryskowe 13a1 rozmieszczono koncentrycznie w dwóch liniach obok siebie w kierunku promieniowym, tworząc zygzakowy wzór obwodowy (alternatywne rozmieszczenie wzdłuż wewnętrznego i zewnętrznego obwodu w kierunku obwodowym bez promieniowego kolidowania, jak pokazano na fig. 24). Stosownie, w przykładzie wykonania wspomnianym powyżej można uniknąć hamowania podczas wypływu gazu z wewnętrznych i zewnętrznych otworów wtryskowych 13a1, koncentrycznie rozmieszczonych w dwóch liniach i sąsiednich względem siebie w kierunku promieniowym oraz możliwe jest rozproszenie gazu z dobrym wyważeniem z odnośnych otworów wtryskowych 13a1 sitka wylotowego 13a do kanału przepływowego gazu 11b poduszki powietrznej 11, co umożliwia dalsze zmniejszenie uszkodzeń poduszki i zwiększa efektywność podawania gazu.

Ponadto, we wspomnianym powyżej przykładzie wykonania, jak pokazano na fig. 6 do 8 konstrukcję wykonano poprzez uformowanie sitka wylotowego 13a w kształcie półkuli, jednakże jak pokazano na fig. 26 i 27 lub jak pokazano na fig. 28 i 29 konstrukcję można wykonać poprzez uformowanie sitka wylotowego 13a w zamkniętym końcu schodkowego kształtu cylindrycznego (można zastosować inne wielokątne kształty rurowe niż cylindryczny) zawierającego liczne stopnie malejące w kierunku przedniego końca lub jak pokazano na fig. 30, poprzez uformowanie przedniego końca sitka wylotowego 13a w kształcie asymetrycznym względem jego środkowej osi i wykonanie licznych otworów wtryskowych 13a1 (13a1 i 13a3 na fig. 28 i 29) na jego dolnej ścianie.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 26 i 27 otwory wtryskowe 13a1 utworzono w środku przedniego końca dolnej ściany (schodkowa spodnia ściana posiadająca dwa stopnie) 13a w kierunku poosiowym, a liczne otwory wtryskowe 13a1 (mające tę samą średnicę co otwór wtryskowy 13a1 w środku przedniego końca) utworzono w odnośnych częściach schodkowych wykonanych na spodniej ścianie w pochylony sposób. W przykładzie wspomnianym powyżej, ponieważ sitko wylotowe 13a wykonano w schodkowym kształcie posiadającym liczne stopnie o średnicy malejącej w kierunku przedniego końca, możliwe jest zachowanie ciśnienia gazu w przednim końcu sitka wylotowego 13a, możliwe jest wyrównanie ciśnienia gazu podczas przepływu gazu do odnośnych otworów wtryskowych 13a1 oraz możliwe jest wyrównanie przepływu gazu przez odnośne otwory wtryskowe 13a1. Ponadto, poprzez uformowanie licznych otworów wtryskowych 13a1 w odnośnych częściach schodkowych pochylony sposób możliwe jest koncentryczne utworzenie zasadniczo stożkowego wypływu gazu w dół w zwielokrotniony sposób oraz możliwe jest rozproszenie przepływu gazu z dobrym wyważeniem. Ponadto, w wylocie każdego otworu wtryskowego 13a1 następuje prostowanie przepływu gazu w wyniku ograniczenia dyfuzji (rozproszenia) spowodowanego powierzchnią schodkowej ściany o przekroju L i wypływ w pożądanym kierunku oraz pod pożądanym kątem rozproszenia.

Odwrotnie, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 28 i 29 otwory wtryskowe 13a1 mające kształt całkowicie okrągły uformowano w środku przedniego końca szerokiej ściany w sitku wylotowym 13a w kierunku poosiowym, a liczne otwory wtryskowe 13a3 w kształcie wachlarzowym rozszerzonym w kierunku poosiowym i w kierunku obwodowym w stronę przedniego końca (można zastosować kształt wachlarzowy rozszerzający się w jednym kierunku) wykonano w częściach schodkowych utworzonych na spodniej ścianie w pochylony sposób. W przykładzie wspomnianym powyżej zwiększono spadek ciśnienia w wyniku wzrostu oporów ścinania (oporów powierzchni ściany) w porównaniu z otworem wtryskowym posiadającym kształt całkowicie okrągły (otwór wtryskowy 13a1 zgodnie z przykładem według fig. 26 i 27) w otworach wtryskowych 13a3 o kształcie wachlarzowym oraz zwiększono kąt rozproszenia przepływu gazu.

Zgodnie z tym, poprzez odpowiednie dobranie kąta otworu wachlarzowego kształtu możliwe jest takie ustawienie przepływu gazu, dla wykorzystania właściwości rozwinięcia i kierunkowość poduszki powietrznej 11.

Ponadto, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 30 otwór wtryskowy 13a1 wykonano w kierunku poosiowym w środku przedniego końca na przedniej ścianie sitka wylotowego 13a, a liczne otwory wtryskowe 13a1 (o tej samej średnicy co otwór wtryskowy 13a1 w środku przedniego końca) wykonano w asymetrycznej powierzchni w pochylony sposób. W przykładzie wspomnianym powyżej poprzez odpowiednie nadanie asymetrycznego kształtu przedniego końca sitka wylotowego 13a

PL 206 786 B1 możliwe jest ustawienie przepływu gazu dla wykorzystania właściwości rozwinięcia i kierunkowości poduszki powietrznej.

Odnośne otwory wtryskowe 13a1 wspomniane powyżej (otwory wtryskowe posiadające całkowicie okrągły kształt) można wykonać poprzez uformowanie w schodkowym kształcie, w którym tylna część ma większą średnicę i zmniejszoną grubość To minimalnej części otworu Ho, jak pokazano na fig. 31. Zgodnie z przykładem wspomnianym powyżej możliwe jest zmniejszenie spadku ciśnienia w otworach wtryskowych 13a1, z jednoczesnym zachowaniem wytrzymałości potrzebnej dla sitka wylotowego 13a. Ponadto, poprzez zmianę grubości To minimalnej części otworu Ho (długość minimalnego otworu) możliwe jest ustawienie wielkości spadku ciśnienia.

Ponadto, odnośne otwory wtryskowe 13a1 wspomniane powyżej (otwory wtryskowe mające całkowicie okrągły kształt) można wykonać z pochyleniem względem powierzchni ściany przedniego końca podczas formowania na przedniej ścianie (spodnia ściana) sitka wylotowego 13a, jak pokazano na fig. 32. W przykładzie wspomnianym powyżej zmniejszono powierzchnię pozorną otworu So pochylonego otworu 13a1, co podwyższyło wielkość strat ciśnienia. Ponadto możliwe jest ustawienie przepływu gazu poprzez zmianę rozprowadzenia i kąta pochylenia pochylonych otworów wtryskowych 13a1 oraz możliwe jest dostosowanie właściwości rozwijania i kierunkowości poduszki powietrznej 11. Ponadto, konstrukcję można wykonać poprzez uformowanie sitka wylotowego 13a w zamkniętym prostopadłościennym kształcie (można zastosować inny rurowy kształt wielokątny z zamkniętym końcem lub kształty cylindryczne z zamkniętym końcem), jak pokazano na fig. 33, wykonując otwór wtryskowy 13a1 o całkowicie okrągłym kształcie w środku ściany przedniego końca w sitku wylotowym 13a, i wykonując cztery otwory wtryskowe 13a4 mające zasadniczo kształt trójkątny i przechodzące poprzez ścianę przedniego końca sitka wylotowego 13a i ścianę obwodową. Zgodnie z przykładem wspomnianym powyżej możliwe jest rozproszenie (dyfuzja) gazu w licznych kierunkach z zastosowaniem prostego kształtu (konstrukcyjnego). Ponadto, otwory wtryskowe 13a4 posiadające zasadniczo trójkątny kształt, przechodzące poprzez ścianę w przednim końcu i ścianę obwodową w sitku wylotowym 13a łatwo wytwarza się poprzez ukośne ścięcie przedniego końca sitka wylotowego 13a, dzięki czemu możliwe jest wytwarzanie sitka wylotowego 13a i zmniejszenie kosztu sitka wylotowego 13a.

Ponadto, we wspomnianym powyżej przykładzie wykonania, jak pokazano na fig. 6 do 8 konstrukcję wykonano poprzez takie uformowanie, aby wewnętrzna średnica i zewnętrzna średnica górnej skrajnej części w sitku wylotowym 13a były zasadniczo równe wewnętrznej średnicy i zewnętrznej średnicy dolnej skrajnej części w rurce dyfuzora 13, i połączenie poprzez spajanie, itp. Jak pokazano na fig. 34 i 35, konstrukcję można wykonać poprzez wytworzenie wewnętrznej i zewnętrznej średnicy dolnej części skrajnej (przednia część skrajna) rurki dyfuzora 13 mniejszej od wewnętrznej średnicy i zewnętrznej średnicy górnej części skrajnej w sitku wylotowym 13a oraz połączenie i zamocowanie sitka wylotowego 13a do zewnętrznego obwodu na przykład dolnej części skrajnej rurki dyfuzora 13 tworząc sprężyste połączenie (lub doszczelnienie, spajanie, itp.). Zgodnie z przykładem wykonania wspomnianym powyżej, poprzez wymianę sitka wylotowego 13a możliwa jest łatwa zmiana rozproszenia gazu przykładowo w dostosowaniu do kształtu, wielkości itp., poduszki powietrznej 11. Ponadto, ponieważ sitko wylotowe 13a można wytwarzać niezależnie, łatwe jest wykonanie otworu wtryskowego 13a1 w porównaniu z sitkiem wylotowym 13a oraz możliwe jest znaczne zmniejszenie kosztów, ponieważ można zastosować wspólną rurkę dyfuzora 13.

Ponadto, w przykładzie wykonanym w taki sposób, że zastosowano rurkę dyfuzora 13 i sitko wylotowe 13a jak pokazano na fig. 34 i 35 kanał doprowadzenia gazu 11a tworzący część poduszki powietrznej 11 zamocowano do schodkowej części utworzonej przez przedni koniec rurki dyfuzora 13 oraz sitko wlotowe 13a za pomocą obejmy 15 jak pokazano na fig. 35, możliwe jest zamocowanie rurki dyfuzora 13 i sitka wylotowego 13a do poduszki powietrznej 11 z wykorzystaniem części schodkowej utworzonej przez sitko wylotowe 13 i rurkę dyfuzora 13a, co umożliwia poprawę operacji montażu i zwiększenie wytrzymałości zamocowania

Ponadto, zgodnie ze wspomnianym powyżej przykładem konstrukcję wykonano poprzez zastosowanie symetrycznie względem wzdłużnego kierunku (poprzeczny kierunek na rysunku), na przykład jak pokazano na fig. 8, licznych otworów wtryskowych 13a1 w sitku wylotowym 13a, jednakże jak pokazano na fig. 36, 37 lub 38 konstrukcję można wykonać poprzez wykonanie licznych otworów wtryskowych 13a1 w asymetrycznym układzie względem wzdłużnego kierunku (kierunek poprzeczny do rysunku).

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 36, średnica otworu (mającego tę samą średnicę jak w otworze wtryskowym 13a1 w środku przedniego końca) dla trzech otworów wtryskowych dla

PL 206 786 B1 przedniego siedzenia 13a1 (Fr) pokazanych na rysunku po lewej stronie, jest większa od średnicy trzech otworów wtryskowych tylnego siedzenia 13a1 (Rr) pokazanych na rysunku po prawej stronie, a powierzchnie odnośnych otworów wtryskowych przedniego siedzenia 13a (Fr) i otworów wtryskowych tylnego siedzenia 13a1 (Rr) (powierzchnia Sf otworów wtryskowych przedniego siedzenia i powierzchnia Rr otworów wtryskowych tylnego siedzenia) dostosowano do pojemności komór rozprężnych części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d w poduszce powietrznej 11. W przykładzie wspomnianym powyżej możliwe jest zasadnicze wyrównanie czasów napełniania i rozwijania części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11d bez wzrostu robocizny dla wykonania odnośnych otworów wtryskowych 13a1, 13a1 (Fr) i 13a1 (Rr) w sitku wylotowym 13a, dla zmniejszenia czasu rozpoczęcia napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11 do napełnienia przy niskim koszcie oraz możliwa jest poprawa ruchu podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11.

Odwrotnie, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 37, średnica otworu (większa od średnicy otworu wtryskowego 13a1 w środku przedniego końca) dla trzech otworów wtryskowych 13a1 (Fr) pokazanych na rysunku po lewej stronie, stopniowo maleje w kierunku środka przedniego końca sitka wylotowego 13a (mianowicie, otwór w lewym końcu ma większą średnicę, a dwa otwory po prawej jego stronie mają średnice średniej wielkości). W przykładzie wspomnianym powyżej możliwe jest stopniowe zmniejszenie przepływu wtryskiwanego gazu odpowiadające średnicy otworu wtryskowego 13a1 (Fr) po lewej stronie na rysunku), możliwe jest wytworzenie kierunkowości gazu oraz możliwe jest dostosowanie ruchu podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11. W tym przypadku, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 37 średnicę trzech otworów wtryskowych dla tylnego siedzenia 13a1 (Rr) pokazanych na rysunku po prawej stronie dostosowano do wyrównania ze średnicą otworu wtryskowego 13a1 w środku przedniego końca.

Ponadto, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 38, ilość (pięć) otworów wtryskowych 13a1 (Fr) dla przedniego siedzenia pokazanych na rysunku po lewej stronie jest większa od ilości (trzech) otworów wtryskowych 13a1 (Fr) dla przedniego siedzenia pokazanych na rysunku po prawej stronie, a powierzchnia otworów wtryskowych przedniego siedzenia 13a1 (Fr) i otworów wtryskowych dla tylnego siedzenia 13a1 (Rr) (powierzchnia dla otworów wtryskowych przedniego siedzenia i powierzchnia Sr dla otworów wtryskowych tylnego siedzenia) odpowiadają pojemnościom komór rozprężnych części rozprężnej dla przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej dla tylnego siedzenia 11d w poduszce powietrznej 11 (ustalonych jako Sf>Si). Ponadto, średnica odnośnych otworów wtryskowych dla przedniego siedzenia 13a1 (Fr) i średnica odnośnych otworów wtryskowych tylnego siedzenia 13a1 (Fr) są równe średnicy otworu wtryskowego 13a1 w środku sitka wylotowego.

W przykładzie wspomnianym powyżej, możliwe jest zasadnicze wyrównanie czasów napełniania i rozwijania części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11 poprzez obróbkę (dla zwiększenia ilości otworów wtryskowych po stronie zwiększenia powierzchni otworu) odnośnych otworów wtryskowych 13a1, 13a1 (Fr) i 13a1 (Rr) za pomocą tego samego narzędzia, możliwe jest skrócenie czasu od rozpoczęcia napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11 do zakończenia, z równoczesnym ograniczeniem uszkodzeń poduszki i ze zwiększeniem ilości otworów wtryskowych (zmniejszenie szybkości przepływu gazu) oraz możliwe jest również poprawienie ruchu podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11.

Ponadto, we wspomnianym powyżej przykładzie wykonania, jak pokazano na fig. 1 i 2 konstrukcję wykonano w taki sposób, że komora rozprężna nie występuje poniżej przedniego końca sitka wylotowego 13a (bezpośrednio poniżej otworu doprowadzenia gazu 11a) w poduszce powietrznej 11A, jednakże jak pokazano na fig. 39, 40 lub 41, konstrukcję tę można wykonać poprzez formowanie, przez co wytwarza się dodatkową komorę rozprężną 11h bezpośrednio poniżej kanału doprowadzenia gazu 11a (poniżej przedniego końca sitka wylotowego) w poduszce powietrznej 11. W tym przypadku, jak pokazano na fig. 39, 40 lub 41, odnośne komory rozprężne (komory) części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d łączą się z kanałem przepływowym gazu 11b tylko w równym końcu.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 39, dodatkowa komora rozprężna 11h poduszki powietrznej 11 łączy się z kanałem przepływowym gazu 11b w górnym końcu bezpośrednio poniżej kanału doprowadzenia gazu 11a (poniżej przedniego końca sitka wylotowego), przez co przebiega w kierunku pionowym. W przykładzie wspomnianym powyżej gaz dopływa do dodatkowej komory rozprężnej 11 h poduszki powietrznej 11 podczas napełniania i rozwijania poduszki powietrznej 11

PL 206 786 B1 i tym samym wspomaga rozwinięcie poduszki powietrznej 11 w dół. Zgodnie z tym możliwe jest skrócenie czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej 11.

Odwrotnie, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 40 również zastosowano kanał doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 przesunięty w przód w porównaniu z fig. 39, dodatkową komorę rozprężną 11h umieszczono w pobliżu części rozprężnej przedniego siedzenia 11c. Ponadto, dodatkowa komora powietrzna 11h łączy się w swym dolnym końcu z dolnym końcem części rozprężnej tylnego siedzenia 11d. Zgodnie z przykładem wspomnianym powyżej możliwe jest również szybkie doprowadzenie gazu z kanału doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 do części rozprężnej przedniego siedzenia 11c, możliwe jest doprowadzenie gazu do dolnego końca części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poprzez dodatkową komorę rozprężną 11h, przez co możliwe jest dalsze skrócenie czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej 11. W tym przypadku kanał doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 przestawiono w tył w porównaniu z fig. 39 i pożądane jest umieszczenie dodatkowej komory rozprężnej 11h w pobliżu części rozprężnej 11b dla tylnego siedzenia i połączenia jej dolnego końca z dolnym końcem części rozprężnej 11c.

Ponadto, w przykładzie wykonania pokazanym na fig. 41 kanał doprowadzenia gazu 11 a poduszki powietrznej 11 przestawiono w przód w porównaniu z fig. 39, a dodatkową komorę rozprężną 11h umieszczono bliżej części rozprężnej przedniego siedzenia 11c. Ponadto, dodatkowa komora rozprężna 11 h łączy się w swym dolnym końcu z odnośnymi dolnymi końcami części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d. W przykładzie wykonania wspomnianym powyżej możliwe jest również szybkie doprowadzenie gazu z kanału doprowadzenia gazu 11a poduszki powietrznej 11 do części rozprężnej przedniego siedzenia lic, możliwe jest również doprowadzenie gazu do odnośnych dolnych końców części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poprzez dodatkową komorę rozprężną 11h, co umożliwia dodatkowe skrócenie czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej 11.

Ponadto, w przykładzie pokazanym na fig. 39, 40 lub 41, w przypadku ustalania powierzchni otworu kanału łączącego dodatkową komorę rozprężną 11h z częścią rozprężną przedniego siedzenia 11c (to jest powierzchni otworu w przedniej części górnego kanału przepływowego gazu 11b w przykładzie pokazanym na fig. 39 i 40 i sumy powierzchni otworu przedniej części górnego kanału przepływowego gazu 11b oraz powierzchni otworu dolnego kanału przepływowego gazu 11i w przykładzie pokazanym na fig. 41) oraz powierzchnia otworu połączenia dodatkowej komory rozprężnej 11h z częścią rozprężną tylnego siedzenia 11 d (powierzchnia otworu tylnej części górnego kanału przepływowego gazu 11 b w przykładzie pokazanym na fig. 39, i suma powierzchni otworu w tylnej części górnego kanału przepływowego gazu 11 b oraz powierzchni otworu w dolnej części kanału przepływowego gazu 11i w przykładzie pokazanym na fig. 40 i 41) stosownie do pojemności komór rozprężnych w części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i w części rozprężnej tylnego siedzenia 11d, możliwe jest zasadnicze wyrównanie czasów napełniania i rozwijania części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11 przy zmniejszeniu czasu napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej 11.

Ponadto, podczas wykonywania obecnego wynalazku, jak pokazano na fig. 42, możliwe jest zróżnicowanie rozkładu w kierunku wzdłużnym otworów wtryskowych 13a1 (Fr) dla przedniego siedzenia i otworów wtryskowych 13a1 (Rr) dla tylnego siedzenia wykonanych w sitku wylotowym 13a względem środka (w którym wykonano otwór wtryskowy 13a1) w sitku wylotowym. W przykładzie wspomnianym powyżej możliwe jest zastosowanie ciśnienia wtrysku gazu przechodzącego poprzez otwory wtryskowe (Fr) przednich siedzeń i otwory wtryskowe (Rr) dla tylnych siedzeń (na fig. 42, możliwe jest zwiększenie ciśnienia wtrysku gazu), i możliwe jest dostosowanie czasów napełnienia i rozwijania części rozprężnej przedniego siedzenia 11c i części rozprężnej tylnego siedzenia 11d poduszki powietrznej 11. W tym przypadku średnice odnośnych otworów wtryskowych 13a1, 13a1 (Fr) i 13a1 (Rr) są takie same.

Ponadto, jak pokazano na fig. 43, można uformować prostokątny otwór wtryskowy 13a5 w sitku wylotowych 13a o długości wyrównanej z wzdłużnym kierunkiem, lub jak pokazano na fig. 44 można ukształtować otwory wtryskowe 13a1 (Fr) i 13a1 (Rr) (otwory wtryskowe po lewej i prawej stronie na fig. 44) najbardziej odległe we wzdłużnym kierunku od osi symetrii przedniego końca sitka wylotowego pośród otworów wtryskowych 13a1 w sitku wylotowym 13a o większej powierzchni (średnicy) niż innych otworów wtryskowych. Zgodnie z tymi przykładami wykonania można zwiększyć przepływ gazu w kierunku wzdłużnym, można poprawić napełnianie i rozwijanie poduszki powietrznej 11 na bazie

PL 206 786 B1 tego samego przepływu gazu oraz można napełniać i rozwijać poduszkę powietrzną 11 z wykorzystaniem kierunkowości wzdłużnej.

Ponadto, jak pokazano na fig. 45, można zróżnicować powierzchnię (średnicę) otworów wtryskowych 13a1 w sitku wlotowym 13a pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną stroną w kierunku szerokości pojazdu (na fig. 45 powierzchnia otworów zewnętrznych w kierunku szerokości pojazdu jest większa) lub jak pokazano na fig. 46 można zróżnicować ilość otworów wtryskowych 13a1 o tej samej średnicy w sitku wlotowym 13a pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną stroną w kierunku szerokości pojazdu (na fig. 46 ilość otworów zewnętrznych w kierunku szerokości pojazdu jest większa).

W powyższych przykładach wykonania możliwe jest napełnienie i rozwinięcie poduszki powietrznej 11 w części, w której sitko wlotowe 13a zwrócono w stronę wewnętrzną lub zewnętrzną, w kierunku szerokości pojazdu. Zgodnie z tym, przykładowo w przypadku takiego ustawienia, aby napełnienie i rozwinięcie poduszki powietrznej następowało do wewnętrznej strony szerokości pojazdu, można zapobiec chwytaniu poduszki powietrznej 11 podczas napełniania i rozwijania przez górną część skrajną listwy ozdobnej słupka 33, itp., a ponadto w przypadku ustawienia napełnienia i rozwinięcia poduszki powietrznej 11 w kierunku zewnętrznym względem szerokości pojazdu możliwe jest napełnienie i rozwinięcie poduszki powietrznej 11 wzdłuż powierzchni 41 szyby drzwiowej (boczna szyba).

Ponadto, jak pokazano na fig. 47, kanał doprowadzenia gazu 11 a poduszki powietrznej 11, w którym umieszczone jest sitko wylotowe 13a, można uformować w kształcie rozszerzonym pod odpowiednim kątem Θo w kierunku kanału przepływowego gazu 11 b oraz można wykonać kąt rozproszenia (Θί + Θ0 w kierunku wzdłużnym podawania gazu z sitka wylotowego 13a równy lub mniejszy od kąta zadanego Θo. Zgodnie z przykładem wspomnianym powyżej nawet przy umieszczeniu sitka wylotowego 13a w nowym miejscu kanału doprowadzenia gazu 11a w poduszce powietrznej 11 gaz wtryskiwany z sitka wylotowego 13a nie styka się bezpośrednio z kanałem doprowadzenia gazu w poduszce powietrznej 11, co pozwala na zmniejszenie uszkodzeń kanału doprowadzenia gazu 11a tworzącego część poduszki powietrznej 11 oraz umożliwia poprawę rozproszenia.

Ponadto, jak pokazano na fig. 48, oprócz zastosowania w poduszce powietrznej dodatkowej komory rozprężnej 11 h połączonej z kanałem przepływowym gazu 11b w górnym końcu poniżej przedniego końca sitka wylotowego 13a i wystawania w kierunku pionowym można również ustawić kąt rozproszenia (ΘΤ + Θ0 w kierunku wzdłużnym doprowadzenia gazu z sitka wylotowego 13a równy lub mniejszy wartości zadanej, przez co gaz będzie wtryskiwany raczej w kierunku części skrajnego punktu Pf w przednim górnym końcu komory dodatkowej i raczej w tylnej części niż w skrajnym punkcie Pr w tylnym górnym końcu komory dodatkowej. Zgodnie z przykładem wspomnianym powyżej, oprócz zapewnienia dopływu gazu do dodatkowej komory rozprężnej 11h gaz można również rozprowadzić w kierunku przednim i tylnym kanału przepływowego gazu 11b, co umożliwia poprawę rozprowadzenia gazu w kierunku przednim, w kierunku tylnym oraz w kierunku dolnym z sitka wylotowego 13a.

Ponadto, jak pokazano na fig. 48, kąt rozproszenia gazu ΘΤ z sitka wylotowego 13a w kierunku przedniej części jest inny niż kąt rozproszenia Θr w kierunku tylnej części (na fig. 48 ΘΤ > Θr ustalono jako stosunek pojemności komory rozprężnej pomiędzy częścią rozprężną przedniego siedzenia 11c i częścią rozprężną tylnego siedzenia 11d, możliwa jest zmiana rozprowadzenia gazu w kierunku przedniej części i w kierunku tylnej części w przewodzie przepływowym gazu 11b stosownie do kształtu poduszki powietrznej (przykładowo, stosunku pojemności komory rozprężnej lub kształtu komory rozprężnej pomiędzy częścią rozprężną przedniego siedzenia 11c i częścią rozprężną tylnego siedzenia lid, możliwe jest napełnienie i rozwinięcie poduszki powietrznej 11 w optymalnym stanie.

Ponadto, w przykładzie wspomnianym powyżej w celu rozproszenia gazu podawanego z ładunku gazowego 14 w trójwymiarowym kierunku dla zasilania kanału przepływowego gazu 11b w poduszce powietrznej 11 zastosowano środki rozpraszające (sitko wylotowe 13a) po stronie doprowadzenia gazu, jednakże jak pokazano na fig. 49 można wykonać konstrukcję poprzez zastosowanie środków rozpraszających (trójkątny róg z tkanin podstawowych 11j) w poduszce powietrznej.

Trójkątny róg 11 j z tkanin podstawowych (uprzednio pokryty środkiem uszczelniającym na przedniej i tylnej powierzchni) tworzy się poprzez uchwycenie pomiędzy dwoma tkaninami podstawowymi i zszycie wzdłuż trójkątnej krawędzi obwodowej podczas zszywania poduszki powietrznej 11 z dwóch tkanin podstawowych (pokrytych na przylgowej powierzchni środkiem uszczelniającym), którego górna część wystaje bezpośrednio poniżej otworu rurki dyfuzora 13, przez co rozprasza gaz doprowadzany z ładunku gazowego poprzez rurkę dyfuzora 13 w trójwymiarowym kierunku i doprowadza do kanału przepływowego gazu 11b w poduszce powietrznej 11.

PL 206 786 B1

Ponadto, zgodnie z przykładem wykonania wspomnianym powyżej, obecny wynalazek zastosowano do części poduszki powietrznej ochraniającej część obok głowy w samochodzie osobowym. Obecny wynalazek można oczywiście zastosować do zespołu poduszki powietrznej do pojazdów innych niż samochody osobowe, obecny wynalazek można zastosować do różnych zespołów poduszki powietrznej ochraniającej część obok głowy dla pojazdów innych niż samochód osobowy, i obecny wynalazek można zastosować do różnych innych zespołów poduszki powietrznej wykonanych w taki sposób, że poduszkę powietrzną umieszcza się w części pojazdu w złożonym stanie, napełnia i rozwija poprzez doprowadzenie gazu z ładunku gazowego w celu ochrony pasażera, na przykład jako zespół poduszki powietrznej na siedzeniu pomocnika kierowcy zamontowany w tablicy przyrządów, zespół poduszki powietrznej zamontowany w odnośnej części siedzeń, itp., zgodnie z odpowiednią modyfikacją.

Claims (44)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zespół poduszki powietrznej do pojazdu, zawierający poduszkę powietrzną umieszczoną wzdłuż bocznej listwy dachowej do napełniania i rozwijania w kształcie kurtyny wzdłuż bocznej ściany przedziału, ładunek gazowy połączony z sitkiem wlotowym do dostarczania gazu do poduszki powietrznej, przy czym poduszka powietrzna posiada część rozprężną przedniego siedzenia i część rozprężną tylnego siedzenia oraz kanał przepływu gazu łączący górne części obu tych części rozprężnych, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest zwrócone do kanału przepływowego gazu (11b) poduszki powietrznej (11) do rozpraszania gazu podawanego z ładunku gazowego (14) w trójwymiarowym kierunku do kanału przepływowego gazu (11b) poduszki powietrznej (11).
2. 2. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) posiada liczne otwory wtryskowe (13a1).
3. 3. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest w kształcie półkuli z licznymi otworami wtryskowymi (13a1) na jego kulistej powierzchni.
4. 4. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że otwory wtryskowe (13a1) sitka wlotowego (13a) są rozmieszczone symetrycznie względem środkowego punktu (01) sitka wylotowego (13a).
5. 5. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma otwory wtryskowe części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d), przy czym są one dostosowane do pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d).
6. 6. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest ukształtowane z siatki.
7. 7. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 6, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest w kształcie półkuli.
8. 8. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest wykonane z porowatego korpusu.
9. 9. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 8, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma kształt półkuli.
10. 10. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest umieszczone w przednim końcu rurki dyfuzora (13) zamontowanej w ładunku gazowym
11. 11. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest integralne z ładunkiem gazowym (14).
12. 12. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest umieszczone w kierunku zapewniającym dopływ gazu do kanału przepływowego gazu (11b) w skrzyżowany sposób.
13. 13. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 12, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest usytuowane poza kanałem przepływowym gazu (13c) poduszki powietrznej (11).
14. 14. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 13, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest umieszczone w środkowej części w kierunku wzdłużnym pojazdu.
15. 15. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że ładunek gazowy (14) jest umieszczony we wzdłużnym kierunku wzdłuż bocznej listwy dachowej (21) ponad poduszką powietrzną (11).

    PL 206 786 B1
16. 16. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 15, znamienny tym, że ładunek gazowy (14) jest umieszczony w pojeździe w kierunku szerokości pojazdu wzdłuż płyty dachowej (25) ponad poduszką powietrzną (11).
17. 17. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 15, znamienny tym, że ładunek gazowy (14) jest połączony z rurką dyfuzora (13), która jest ukształtowana zasadniczo w kształcie litery J.
18. 18. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest umieszczone współosiowo względem wzdłużnego kierunku kanału przepływowego gazu (11b) łączącego się z komorami części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d).
19. 19. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 18, znamienny tym, że z sitkiem wylotowym (13a) jest połączony ładunek gazowy (14) umieszczony z przodu lub z tyłu poduszki powietrznej pojazdu (11).
20. 20. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 19, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest umieszczone w kanale przepływowym gazu (11 b) w części poduszki powietrznej łączącej się z komorą rozprężną części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) lub części rozprężnej tylnego siedzenia (11d).
21. 21. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2, znamienny tym, że otwory wtryskowe (13a1) są rozmieszczone w sitku wylotowym (13a) koncentrycznie względem środka przedniego końca sitka wylotowego (13a), z utworzeniem licznych linii.
22. 22. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 21, znamienny tym, że wewnętrzne i zewnętrzne otwory wtryskowe (13a1) są rozmieszczone koncentrycznie i obok siebie, w kierunku promieniowym, z utworzeniem linii o kształcie zygzakowym.
23. 23. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 21, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma schodkowy kształt z licznymi stopniami, które stają się coraz mniejsze w kierunku przedniego końca, a liczne otwory wtryskowe (13a1) w odnośnych częściach schodkowych są nachylone.
24. 24. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 21, znamienny tym, że otwory wtryskowe (13a1) są ukształtowane wachlarzowo i rozszerzają się w kierunku przedniego końca.
25. 25. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma kształt asymetryczny względem jego osi symetrii a otwory wtryskowe (13a1) są ukształtowane w asymetrycznej powierzchni.
26. 26. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że otwór wtryskowy (13a1) jest wykonany o kształcie schodkowym.
27. 27. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że otwory wtryskowe (13a1) wykonane w przedniej ścianie sitka wylotowego (13a) są pochylone względem powierzchni tej ściany.
28. 28. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 2, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma kształt zamkniętego na końcu cylindra lub wielokątnej rury, a otwory wtryskowe (13a1) są ukształtowane w przedniej ścianie sitka wylotowego (13a) i przechodzą przez przednią ścianę i ścianę obwodową sitka wylotowego (13a).
29. 29. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 10, znamienny tym, że przednia część końcowa rurki dyfuzora (13) ma zmniejszoną średnicę, a sitko wylotowe (13a) jest umieszczone i zamocowane do zewnętrznego obwodu przedniej części końcowej rurki dyfuzora (13).
30. 30. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 29, znamienny tym, że do schodkowej części utworzonej przez przednią część końcową rurki dyfuzora (13) i sitka wylotowego (13a) jest zamocowany kanał doprowadzenia gazu (11a) tworzący część poduszki powietrznej (11).
31. 31. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 5, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma otwory wtryskowe (13a1) dla komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d), przy czym ich średnice są różne, a powierzchnie otwarcia otworów wtryskowych (13a1) komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d) są dobrane odpowiednio do pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11 c) i w części rozprężnej tylnego siedzenia (11d).
32. 32. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 31, znamienny tym, że otwory wtryskowe (13a1) komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d) stanowią liczne otwory wtryskowe (13a1), których średnica stopniowo maleje w kierunku środka przedniego końca sitka wylotowego (13a).

    PL 206 786 B1
33. 33. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 5, znamienny tym, że liczby otworów wtryskowych (13a1) są różne dla otworów wtryskowych (13a1) komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d), a powierzchnia otworów wtryskowych (13a1) komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d) jest dobrana zależnie od pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d).
34. 34. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że z kanałem przepływowym gazu (11b) jest połączona dodatkowa komora rozprężna (11h) usytuowana w górnym końcu, poniżej przedniego końca sitka wylotowego (13a) i rozciągająca się w pionowym kierunku w poduszce powietrznej (11).
35. 35. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 34, znamienny tym, że dolny koniec dodatkowej komory rozprężnej (11h) jest połączony przynajmniej z jedną z części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d).
36. 36. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 34 albo 35, znamienny tym, że dodatkowa komora rozprężna (11h) jest połączona z częścią rozprężną przedniego siedzenia (11c) i częścią rozprężną tylnego siedzenia (11d) poprzez otwór (11i), którego powierzchnia jest dobrana do pojemności komór części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężną tylnego siedzenia (11d).
37. 37. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma otwory wtryskowe (13a1) części rozprężnej przedniego siedzenia (11c) i części rozprężnej tylnego siedzenia (11d) o zróżnicowanych rozkładach w kierunku wzdłużnym względem środka przedniego końca sitka wylotowego (13a).
38. 38. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma otwór wtryskowy (13a5) tworzący otwór wzdłużny w kierunku wzdłużnym.
39. 39. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma najbardziej oddalony w kierunku wzdłużnym od środka przedniego końca sitka wylotowego (13a) otwór wtryskowy (13a1), którego powierzchnia jest większa niż powierzchnia jakiegokolwiek innego otworu wtryskowego (13a1) sitka wylotowego (13a).
40. 40. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma otwory wtryskowe (13a1), których powierzchnie są różne dla części wewnętrznej i części zewnętrznej w kierunku szerokości pojazdu.
41. 41. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) ma otwory wtryskowe (13a1), których liczba jest różna dla części wewnętrznej i części zewnętrznej w kierunku szerokości pojazdu,
42. 42. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że poduszka powietrzna (11) ma kanał doprowadzenia gazu (11a), w którym jest umieszczone sitko wylotowe (13a), przy czym kanał doprowadzenia gazu (11a) ma kształt rozszerzający się pod zadanym kątem (©o) w kierunku kanału przepływowego gazu (11 b), a sitko wylotowe (13a) jest dostosowane do podawania gazu z kątem rozproszenia (©f + ©r) równym lub mniejszym od zadanego kąta (©o).
43. 43. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że z kanałem przepływowym gazu (11b) w górnym końcu i poniżej przedniego końca sitka wylotowego (13a) jest połączona dodatkowa komora rozprężna (11h) rozciągająca się w pionowym kierunku w poduszce powietrznej, a sitko wylotowe (13a) jest dostosowane do podawania gazu w kierunku wzdłużnym z kątem rozproszenia (©f + Θγ) równym lub mniejszym od zadanego kąta (©o) i do wtryskiwania gazu dalej w przód niż punkt końcowy (Pf) przedniej części górnego końca dodatkowej komory rozprężnej (11h) i dalej w tył niż punkt końcowy (Pr) tylnej części górnego końca.
44. 44. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 43, znamienny tym, że sitko wylotowe (13a) jest dostosowane do rozpraszania gazu z kątem przedniego rozproszenia (©f) gazu różnym od kąta tylnego rozproszenia gazu (©r).