PL206053B1 - Zespół elementu ściennego i ściana zawierająca zespół elementu ściennego - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół elementu ściennego i ściana zawierająca zespół elementu ściennego. Tego typu zespół elementu ściennego jest stosowany zwłaszcza do mocowania szyby szklanej laminatu bez ramy do konstrukcji pomocniczej, na przykład wykonanej z metalu.

Z opisu patentowego nr EP-A2-0 277 535 znane jest urzą dzenie mocujące, w którym w celu zamocowania laminatu do ściany budynku w arkuszu szklanym wiercone są otwory, na ścianie zorientowanej w kierunku arkusza przylepnego, w postaci wnęki w kształcie stożka ściętego kształtem odpowiadającej ściętemu trzpieniowi.

Mocujący sworzeń, mający kształt śruby ze stożkowym łbem, jest zamocowany za pomocą skutecznego układu, z wstawioną wkładką z tworzywa sztucznego, w ten wiercony otwór, przy czym okrągła powierzchnia stożkowa łba spoczywa w jednej płaszczyźnie z płaską powierzchnią arkusza szkła na ścianie budynku.

Opis patentowy nr EP-B1-0 340 089 ujawnia urządzenie mocujące szyb szklanych laminatu, w którym elementy mocujące umieszczone w wierconych otworach w arkuszach szklanych usytuowanych na ścianie budynku są wyposażone w elementy zabezpieczające w kształcie dysku, które wywierają nacisk z jednej strony na powierzchnię szklanego arkusza usytuowaną na ścianie budynku w strefie obwodowej wierconego otworu, i który to arkusz jest z drugiej strony połączony warstwą przylepną do zewnętrznego arkusza szklanego.

Opis patentowy EP-A1-0 799 949 także opisuje urządzenie mocujące wymienionego ogólnego rodzaju. W tym przypadku, szklany arkusz mocowany na ścianie budynku jest wyposażony w rozwierające otwory. Nakrętka wieńcowa, której gwintowany trzpień jest wkręcany przed zamocowaniem elementu ściennego, jest wstawiony w ten podcięty otwór wiercony.

W tych znanych urządzeniach mocujących, ciężar zewnętrznego arkusza szklanego jest wyłącznie przenoszony przez termoplastycznie połączoną warstwę arkusza szklanego laminatu. W tym przypadku elementy ścienne mają większe i cięższe zewnętrzne arkusze szklane, co może w szczególności powodować długotrwałe problemy gdy płyty fasadowe są mocno podgrzewane pod wpływem promieni świetlnych i gdy termoplastycznie zamocowana warstwa mięknie pod wpływem ciepła.

Opis patentowy nr DE-C1-197 51 124 ujawnia urządzenie dla mocowania płyt szklanego laminatu, w którym są dostarczone płyty zewnętrznego arkusza szklanego, na ścianie zorientowanej w kierunku arkusza szklanego usytuowanego na ś cianie budynku, współ osiowe z otworami wierconymi w szklanym arkuszu na boku budynku, z stożkowym płaskim zaślepionym otworem wierconym. Elementy mocujące zawierają stożkowe płaskie paliki z elementami odległościowymi, którym jest zakotwiczony w stożkowo płaskim ślepym otworze wierconym za pomocą siły mocującej. W tym przypadku, obciążenie zewnętrznego szklanego arkusza nie jest dłużej wspomagane przez termoplastycznie połączoną warstwę, ale element odległościowy penetruje ślepy otwór. Jakkolwiek, element odległościowy wywiera znaczące promieniowe i osiowe siły na obwód otworu stożkowo płaskiego otworu wierconego, który łatwo prowadzi do ścinania lub pękania szkła.

Zespół elementu ściennego, według wynalazku składający się z szyby laminatu, zwłaszcza szyby szklanej laminatu zawierającej usytuowany od strony ściany budynku arkusz wewnętrzny i ułożony na zewnątrz niego arkusz zewnętrzny oraz co najmniej jeden element mocujący, przy czym arkusz wewnętrzny usytuowany od strony ściany budynku ma co najmniej jeden otwór przelotowy z umieszczonym w tym otworze elementem mocującym, przy czym element mocujący jest ułożony w kierunku tylnej powierzchni laminatu i jest powierzchnią czołową zwrócony w kierunku arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony budynku, charakteryzuje się tym, że arkusz zewnętrzny jest wyposażony w co najmniej jedną wnękę, osiowo usytuowaną z przelotowym otworem arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku, zaś wnęka jest otwarta w kierunku otworu, przy czym końce elementów mocujących są umieszczone we wnęce, a co najmniej pusta przestrzeń pomiędzy ścianą wnęki i końcem elementu mocującego jest wypełniona utwardzoną masą wypełniającą.

Wnęka ma wewnętrzną średnicę większą niż średnica otworu i jest całkowicie wypełniona masą wypełniającą, aż po powierzchnię czołową zwróconą w kierunku dna wnęki wewnątrz arkusza zewnętrznego, przy czym powierzchnia czołowa jest uformowana na rzeczywistej powierzchni arkusza wewnętrznego usytuowanego na ścianie budynku lub jako otwór z pogłębieniem stożkowym wewnątrz wnęk.

Korzystnym jest gdy otwór oraz wnęki i element mocujący mają kształt obły, a ich długości są dopasowane do siebie, a w szczególności otwór jest okrągły, zaś wnęka jest cylindrycznym, ślepym

PL 206 053 B1 otworem mającym większą średnicę niż okrągła średnica otworu, przy czym przestrzeń wydrążona pomiędzy ścianą ślepego otworu i końcem elementu mocującego jest wypełniona masą wypełniającą, aż do pierścieniowej powierzchni czołowej arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku, zwróconej czołowo w kierunku ślepego otworu w postaci wnęki.

W przestrzeni wydrążonej pomiędzy powierzchnią obwodową otworu arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku a elementem mocującym, jest umieszczony element podpierający mający postać pierścienia centrującego dla elementu mocującego, przy czym pierścień jest usytuowany wewnątrz otworu.

Pusta przestrzeń wydrążona pomiędzy powierzchnią obwodową otworu arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku i elementem mocującym jest także co najmniej częściowo wypełniona utwardzoną masą wypełniającą.

Koniec elementu mocującego jest trwale połączony z masą wypełniającą korzystnie za pomocą skutecznego sprzęgnięcia w kierunku osiowym, korzystnie koniec elementu mocującego jest wyposażony na swojej obwodowej powierzchni, w co najmniej jeden karb stanowiący zakotwiczenie w masie wypełniającej.

Element mocujący ma współosiowy otwór.

Na końcu elementu mocującego jest usytuowany co najmniej jeden promieniowy otwór łączący się z osiową średnicą otworu.

Korzystnym jest gdy element mocujący jest sworzniem wystającym powyżej arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku i jest wyposażony w zewnętrzny gwint, a w szczególności gdy element mocujący jest sworzniem wystającym powyżej arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku i jest wyposażony w wewnętrzny gwint.

Z elementem mocują cym jest połączony zderzak ograniczają cy, korzystnie w postaci pł yty otaczającej element mocujący, która przylega do powierzchni szklanego laminatu usytuowanego od strony ściany budynku.

Płyta jest połączona nastawnie z elementem mocującym.

Płyta jest połączona na stałe do elementu mocującego, a w szczególności stanowi jedną część z nim.

Korzystnie płyta jest połączona do powierzchni szklanego laminatu warstwą przylepną i jest zwrócona czołowo do niej.

Element mocujący jest wyposażony w wewnętrzny gwint oraz jest zakończony płasko z powierzchnią arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku.

We wnęce arkusza zewnętrznego jest usytuowane pokrycie co najmniej okrywające dno wnęki, w postaci nieprzezroczystego materiału.

Pokrycie jest uformowane jako nieprzezroczyste powleczenie okrywające dno, a także ściany wnęk, a zwłaszcza pokrycie ma postać pokrywy lub dysku.

Masa wypełniająca jest niesprężystym wypełniaczem, nieprzywierającym do szkła.

Dwa arkusze szyby laminatu są połączone ze sobą przylepną warstwą usytuowaną w obszarze elementów mocujących z otworem, którego wewnętrzna średnica odpowiada co najmniej szerokości otworu przechodzącemu poprzez arkusz wewnętrzny usytuowany od strony ściany budynku.

Korzystnie dwa arkusze szyby laminatu są połączone ze sobą przylepną warstwą (3) w obszarze elementów łączących z otworem, którego wewnętrzna średnica odpowiada szerokości wnęki usytuowanej w arkuszu zewnętrznym.

Zespół składa się z szyby szklanej laminatu zawierającej co najmniej dwa szklane arkusze, przy czym co najmniej jeden arkusz kształtujący laminat szyby szklanej jest arkuszem ze sprężonego szkła.

Korzystnie co najmniej jeden szklany arkusz kształtujący szybę szklaną laminatu jest wyposażony w powierzchnię powlekającą.

Zespół korzystnie zawiera wiele zamocowanych blisko siebie elementów mocujących usytuowanych w co najmniej jednym elemencie ściennym ułożonych na sobie, które są zespolone za pomocą środków w postaci członów łączących i stanowią grupy, które są zamocowane w tym samym czasie do konstrukcji pomocniczej.

Ściana składająca się z zamocowanych elementów ściennych, do konstrukcji pomocniczej, zawierająca zespół elementów ściennych według zastrz. 1.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest to, że zespół elementu ściennego może być użyty nie tylko w przypadku płyt laminatu składających się ze szklanych arkuszy z warstwami przylepnymi, ale

PL 206 053 B1 także w przypadku kombinacji tych płyt na przykład szkło/tworzywo sztuczne lub płyt laminatu wykonanych jako wielowarstwowe tworzywo sztuczne.

Ponadto, konstrukcja mocująca może także być użyta dla płyt składających się z innego materiału laminatu, takich jak kamienie, ceramika i tym podobne.

W celu wyjaśnienia, należy również zauważyć, że określenie „na ścianie” lub „na ścianie budynku” zawsze odnosi się do ściany lub arkusza płyty laminatu zwróconej czołowo do konstrukcji pomocniczej, na przykład ściany budynku w zewnętrznym i/lub wewnętrznym obszarze, przy czym „na zewnętrznej ścianie”, lub „zewnętrznej ścianie”, oznacza swobodny bok lub arkusz na ścianie w oddaleniu od konstrukcji pomocniczej.

Proponowana konstrukcja jest ulepszona w odniesieniu do podtrzymania obciążenia zewnętrznych arkuszy.

Elementy mocujące przechodzą całkowicie poprzez arkusz na boku ściany, ale tylko częściowo wnikają do zewnętrznego arkusza. W wyniku tego, obciążenie zewnętrznego arkusza jest głównie podparte przez elementy mocujące bez oddziaływania sił niepożądanych od naprężeń wywieranych z powodu usytuowania elementów mocują cych na arkuszach (szklanych) włączonych w laminat.

To rozwiązanie może naturalnie być także użyte dla płyt laminatu mających więcej niż dwa arkusze. W całej konfiguracji, wnęki są oczywiście w zewnętrznym indywidualnym arkuszu, przy czym arkusze, które są najbliżej konstrukcji pomocniczej mają otwory przelotowe, które osiowo są wpuszczone, dla przejścia elementu mocującego.

Otwory, przechodzące poprzez arkusz na ścianie mogą być wykonane w postaci wywierconych okrągłych otworów prostokątnych lub obłych szczelin lub w postaci innych przekrojów. Wnęki mogą także być wykonane jako okrągłe ślepe otwory, prostokątne lub obłe rowki lub o innych pożądanych kształtach i przekrojach (na przykład stożkowe jaskółczy ogon) odpowiadające współpracującym otworom, ale one nigdy całkowicie nie przechodzą poprzez odpowiedni arkusz. Jednocześnie, zewnętrzne (widoczne) czoło zewnętrznego arkusza elementu ściennego pozostaje wolne od otworów. Poprzez wypełnienie wnęki wypełniaczem, który utwardza się, idealne wiązanie osiąga się pomiędzy końcem elementu mocującego i wnęką, w której siła nie osiąga szczytu i jest dostarczana do wewnętrznej powierzchni otworu, nawet w przypadku wysokiego obciążenia, poprzez zewnętrzny arkusz. Dla kontrastu, ściana wewnętrznej powierzchni otworu jest jednolicie naciskana, ale pozostaje wolna od dodatkowych promieniowych lub osiowych sił nacisku. W ten sposób obciążenie zewnętrznego arkusza w obszarze wnę k jest bezpiecznie podparte bez ryzyka zniszczenia arkusza; warstwa przylepna laminatu jest zasadniczo wolna od naprężeń. Elementy mocujące muszą przede wszystkim być zamocowane w otworach po umieszczeniu płyt laminatu w miejscu, po czym może być wlany wypełniacz. To także stanowi zaletę, w porównaniu ze znanymi rozwiązaniami. Otwarta przestrzeń pomiędzy ścianą wnęki i końcową częścią elementu mocującego jest wypełniona przez wypełniacz do czoła licującego dno wnęki na arkuszu ściany budynku. W ten sposób, element mocujący jest podparty w szczególności jednolicie i skutecznie względem tyłu arkusza na ścianie budynku, tak, że element mocujący może także przenieść znaczące siły osiowe. Ponadto, proponuje się, aby także wypełnić wypełniaczem przestrzeń otworów pozostającą pomiędzy elementem mocującym i otworem przelotowym, przez co gwarantuje się, także w tej strefie, że obciążenie obwodowej powierzchni jest przenoszone z otworu na element mocują cy. Wypeł niają cy wydrążoną przestrzeń wypeł niacz, który nadal jest w stanie pł ynnym, penetruje takż e karby. Ostatecznie, są one w nim zakotwione poprzez skuteczne zamocowanie z elementem mocującym.

Przedmiot wynalazku jest objaśniony na przykładzie wykonania uwidocznionym na rysunku, na którym, fig. 1 przedstawia zespół elementu ściennego z pojedynczym elementem mocującym mającym zewnętrzny gwint, fig. 2 - zespół elementu ściennego z elementem mocującym mającym zewnętrzny gwint i z osiowym otworem, fig. 3 jest przykładem z elementem mocującym mającym wewnętrzny gwint, fig. 4 jest przykładem z elementem mocującym mającym wewnętrzny gwint i osiowy otwór przelotowy, fig. 5 - zespół elementu ściennego z zamykającym gwintem zakrytym i wpuszczonym w powierzchnię szyby, działającym jak element mocujący.

Przykładowo opisane rozwiązania nie są ograniczone do materiałów opisanych płyt, przedstawionych z każdym zamocowaniem dla szyb laminatu szklanego składających się z dwóch arkuszy szkła i/lub tworzywa sztucznego. Jakkolwiek jest zrozumiałym, że te panele mogą także składać się z laminatów trzech tworzyw sztucznych i/lub arkuszy szkła lub więcej. Ponadto, w przykładach korzystnych wykonania, otwory są wykonane i opisane w postaci wierconych dziur i wnęk w postaci ślepych otworów.

PL 206 053 B1

Jak to przedstawiono na fig. 1 panel laminatu szkła kształtujący element ścienny składa się z usytuowanego od strony ściany budynku arkusza 1 wewnętrznego szkła i ułożonego na zewnątrz od niego arkusza 2 zewnętrznego szkła oraz termoplastycznej warstwy przylepnej 3 stanowiącej wzajemne połączenie dwóch szklanych arkuszy 1 i 2, korzystnie składających się z butyralu poliwinylowego. Jeden z dwóch szklanych arkuszy 1, 2 lub możliwie także oba szklane arkusze są wyposażone w przezroczyste lub nawet nieprzezroczyste powleczenie powierzchni, niepokazane tutaj, na przykład powleczenie odbijające promieniowanie cieplne. Szklany arkusz 1 wewnętrzny usytuowany od strony ściany budynku, korzystnie zawiera wstępnie naprężone szkło, w szczególności utwardzone lub odpuszczone poprzez obróbkę chemiczną lub termiczną, korzystnie obróbkę cieplną. Ma on cylindryczny przelotowy otwór 4, który jest wykonany przed procesem wstępnego naprężenia. Wnęki 5 stanowiące ślepe otwory są osiowo usytuowane z wierconymi otworami 4 i są wykonane w szklanym arkuszu 2 zewnętrznym. Ich średnica jest, na przykład, powiększona o więcej niż kilka milimetrów od średnicy przelotowych otworów 4. Termoplastyczne warstwa przylepna 3 ma wnęki o okrągłych kształtach w obszarze otworów i koncentrycznie z nimi, przy czym średnice wnęk warstwy przylepnej odpowiadają średnicy ślepych otworów stanowiących wnęki 5 arkusza 2 zewnętrznego. Z powodu różnych średnic pomiędzy wnękami 5 i przelotowymi otworami 4, jest utworzona kolista pierścieniowa przestrzeń na ścianie czołowej szyby laminatu, stanowiącej czoło arkusza 1 wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku.

Dla uproszczenia, konstrukcja pomocnicza, do której szyby laminatu są zamocowane nie jest pokazana. Tymczasowo mogą być wykonane dla koniecznego połączenia z konstrukcją pomocniczą dla każdego indywidualnego punktu mocowania ukształtowanego przez element mocujący. W innym przykładzie wykonania, różne elementy mocujące, które są usytuowane odpowiednio blisko siebie lub także w strefie obwodowej płyt laminatu naciskają na siebie, mogą również być zespolone za pomocą środków w postaci płyt lub innych konstrukcji w celu utworzenia grupy i dla zamocowania ich razem do konstrukcji pomocniczej.

W przykładzie pokazanym na fig. 1, element mocujący 7 ma kształt cylindrycznego trzpienia, który wystaje poza arkusz szklany ściany budynku i który jest wyposażony w zewnętrzny gwint 8 na wystającej części. Ta ostatnia może być połączona do konstrukcji pomocniczej w odpowiednio znany sposób. Drugi koniec trzpienia jest wyposażony w obwodowy karb 9.

Aby zamocować trzpień do panelu laminatu szklanego, przy czym panel laminatu szklanego jest w położeniu na płask, początkowo masa wypełniająca 10 jest wpuszczana poprzez przelotowy otwór 4 do ślepego otworu w postaci wnęki 5, w ilości takiej, że ślepy otwór zostanie pozornie wypełniony. Masa wypełniająca jest znanego rodzaju. Jednak musi to być wyrób nieprzywierający do szkła i neutralny w odniesieniu do warstwy przylepnej 3, z którą jest w styku. Po utwardzeniu lub stężeniu, masa wypełniająca ma właściwości nie elastyczne.

Po tym jak masa wypełniająca 10 zostanie wpuszczona do wnęki 5, element mocujący 7 jest mocowany w przelotowym otworze 4 i jest także wepchnięty kilka milimetrów w masę wypełniającą wypełniacz 10, która następnie także płynie do karbu 9. Oczywistym jest, że muszą być zapewnione środki usuwające powietrze w celu umożliwienia przemieszczenia powietrza przez masę wypełniającą 10 w obszarze wejściowym elementu mocującego 7 w postaci mocowanego trzpienia. Tak więc trzpień jest zamocowany centralnie, przy czym pierścień centrujący 11, którego zewnętrzna średnica w przybliżeniu odpowiada wewnętrznej średnicy przelotowego otworu 4, jest umieszczony na jego wałku. W ten sposób, ten pierścień centrujący także przenosi obciążenie od arkusza 1 wewnętrznego do elementu mocującego 7. Z elementem mocującym 7 jest połączony zderzak ograniczający głębokość zamocowania w postaci płyty 13, korzystnie zawierający warstwę przylepną 12, przy czym położenie płyty 13 jest ograniczone przez nakrętkę 14, zaś płyta jest przylepnie połączona za pomocą warstwy przylepnej 12 do arkusza szkła 1 wewnętrznego. Nieprzylepna, pośrednia warstwa giętka może także być wykorzystana zamiast warstwy przylepnej. Głębokość zamocowania trzpienia jest korzystnie określona przez dopasowanie płyty 13 wzdłuż wału trzpienia za pomocą nakrętki 14.

W wariancie (niepokazanym) trzpień i płyta mogą także być wykonane jako jedna część, zapewniając odpowiednią głębokość zamocowania trzpienia w płycie laminatu i w masie wypełniającej.

Po tym gdy masa wypełniająca 10 ulegnie utwardzeniu, wywiera on nacisk na powierzchnię czołową uformowaną na rzeczywistej powierzchni arkusza 1 wewnętrznego otaczającą otwór 4 wewnątrz laminatu, tak że siły zasysania wpływające w stanie montażu na płytę laminatu są przez to przekazane przez połączenie przylepne z płytą 13 i dalej przekazywane przez masę wypełniającą 10 lub nakrętkę 14 do elementu mocującego 7 w postaci trzpienia i dalej na konstrukcję pomocniczą.

PL 206 053 B1

W przykładzie pokazanym na fig. 2, element mocujący 16 w postaci sworznia jest usytuowany w osiowym przelotowym otworze 17. Dodatkowo pokrywa 18, na przykład wykonana z mosiądzu powlekanego chromem, jest umieszczona we wnęce 5, przy czym nacisk jest wywierany w pobliżu wnęki 5. Sworzeń i masa wypełniająca 10 są pokryte od zewnątrz przez pokrywę 18.

W tym przykładzie, podczas montażu, element mocujący 16 wyposażony w płytę 13 jest najpierw mocowany w otworze 4 aż do położenia ostatecznego. W tym położeniu, element mocujący 16 z płytą 13 są zamocowane za pomocą warstwy przylepnej 12 lub w inny sposób na, z góry określoną głębokość. Następnie, wpływająca masa wypełniająca 10 jest wpuszczana poprzez otwór 17 do wydrążonej przestrzeni pomiędzy elementem mocującym 16, pokrywą 18 i wewnętrzną powierzchnią przelotowego otworu 4, przy czym ta przestrzeń jest także całkowicie wypełniona masą wypełniającą w obszarze otworu 4. Masa wypełniająca jest także wstrzykiwana pod ciśnieniem jeśli jest to konieczne. Oczywistym jest, że muszą także być dostarczone środki dla usunięcia powietrza, w tym przypadku wzdłuż pierścieniowej szczeliny pomiędzy elementem mocującym 16 i obwodową powierzchnią otworu 4 oraz poprzez warstwę przylepną 12 i/lub płytę 13. Po tym jak masa wypełniająca utwardzi się, element ścienny w celu zamocowania na konstrukcji pomocniczej jest gotowy do użycia, zaś zewnętrzny gwint elementu mocującego 16 może być na nowo połączony z nim.

Przykład wykonania zespołu elementu ściennego według wynalazku, przedstawiony na fig .3 jest porównywalny do przykładu opisanego na fig. 1 w odniesieniu do elementu mocującego 20. W tym przypadku, pokrywa 18 jest ponownie umieszczona we wnęce 5. Element mocujący 20 jest wyposażony z jednej strony w zewnętrzny gwint 8 w celu pozycjonowania płyty 13 przy użyciu nakrętki 14 i z drugiej strony, jest wyposażony w wewnętrzny gwint 21 dla mocowania elementu ściennego do konstrukcji pomocniczej.

Kolejny przykład wykonania jest pokazany na fig. 4, który zawiera element mocujący 23 w postaci sworznia mocującego, wyposażony w części wystającej, powyżej arkusza szkła usytuowanego na ścianie budynku, w zewnętrzny gwint 8 dla pozycjonowania płyty 13, i wewnętrzny gwint 21 dla mocowania kolejnego nakręcanego sworznia (niepokazanego), który jest przeznaczony do mocowania elementu ściennego na konstrukcji pomocniczej. W dodatku element mocujący 23 jest wyposażony na swojej części przenikającej do wewnątrz panelu laminatu szkła, w osiowy otwór przelotowy 24. Otwór przelotowy 24 jest wypełniany masą wypełniającą 10 w taki sam sposób jak opisano to w odniesieniu do przykładu przedstawionego na fig. 2. W tym przypadku, pokrycie 25 stanowi dysk, umieszczony na dnie wnęki 5, pełniący taką samą funkcję jak pokrywa w przykładzie opisanym powyżej. Masa wypełniająca 10 może także być pokryta optycznie przez nieprzezroczyste powleczenie usytuowane na dnie i możliwe także wewnętrzne ściany wnęki, w miejscu usytuowania pokrywy lub dysku.

Kolejny wariant urządzenia mocującego według wynalazku jest zilustrowany na fig. 5. W tym przypadku, element mocujący 27 ma wydrążony cylindryczny korpus z wewnętrznym gwintem 28. W jego części wnikającej do wnęki 5 lub pokrycia 18 metalowego, element mocujący 27 jest wyposażony w karb 9 dla zakotwienia w masie wypełniającej 10. Zewnętrzna, przednia powierzchnia końców elementu mocującego 27 jest wpuszczona w powierzchnię 29 szklanego arkusza wewnętrznego. Element mocujący 27 jest zamocowany w arkuszu laminatu szkła i wypełniony masą wypełniającą jak to opisano powyżej. W tym przykładzie, pozycjonowanie i centrowanie elementu mocującego, podczas gdy wprowadzana i utwardzana jest masa wypełniająca 10, może być ułatwione przez fakt, że zespół elementu mocującego jest tymczasowo zakręcony na wewnętrznym gwincie 28 i wywiera nacisk na powierzchnię szklaną arkusza 1 wewnętrznego i jest usunięty po utwardzeniu masy wypełniającej 10.

Ostatecznie, należy zauważyć, że gdy wykorzystuje się kształty obłe dla otworów, wnęk i elementów mocujących wyniki nie będą różniły się od przykładów opisanych.

PL 206 053 B1

Claims (28)

1. Zespół elementu ś ciennego, skł adają cy się z szyby laminatu, zwł aszcza szyby szklanej laminatu zawierającej usytuowany od strony ściany budynku arkusz wewnętrzny i ułożony na zewnątrz niego arkusz zewnętrzny oraz co najmniej jeden element mocujący, przy czym arkusz wewnętrzny usytuowany od strony ściany budynku ma co najmniej jeden otwór przelotowy z umieszczonym w tym otworze elementem mocującym, przy czym element mocujący jest ułożony w kierunku tylnej powierzchni laminatu i jest powierzchnią czołową zwrócony w kierunku arkusza wewnętrznego usytuowanego od strony budynku, znamienny tym, że arkusz (2) zewnętrzny jest wyposażony w co najmniej jedną wnękę (5), osiowo usytuowaną z przelotowym otworem (4) arkusza (1) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku, zaś wnęka (5) jest otwarta w kierunku otworu (4), przy czym końce elementów mocujących (7, 16, 20, 23, 27) są umieszczone we wnęce (5), a co najmniej pusta przestrzeń pomiędzy ścianą wnęki (5) i końcem elementu mocującego (7, 16, 20, 23, 27) jest wypełniona utwardzoną masą wypełniającą (10).

2. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że wnęka (5) ma wewnętrzną średnicę większą niż średnica otworu (4) i jest całkowicie wypełniona masą wypełniającą (10), aż po powierzchnię czołową (15) zwróconą w kierunku dna wnęki (5) wewnątrz arkusza (2) zewnętrznego, przy czym powierzchnia czołowa (15) jest uformowana na rzeczywistej powierzchni arkusza (1 wewnętrznego usytuowanego na ścianie budynku lub jako otwór z pogłębieniem stożkowym wewnątrz wnęk (5).

3. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór (4) oraz wnęki (5) i element mocujący (7, 16, 20, 23, 27) mają kształt obły, a ich długości są dopasowane do siebie.

4. Zespół, według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że otwór (4) jest okrągły, zaś wnęka (5) jest cylindrycznym, ślepym otworem mającym większą średnicę niż okrągła średnica otworu (4), przy czym przestrzeń wydrążona pomiędzy ścianą ślepego otworu i końcem elementu mocującego (7, 16, 20, 23, 27) jest wypełniona masą wypełniającą (10), aż do pierścieniowej powierzchni czołowej (15) arkusza (1) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku, zwróconej czołowo w kierunku ślepego otworu w postaci wnęki (5).

5. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że w przestrzeni wydrążonej pomiędzy powierzchnią obwodową otworu (4) arkusza (1) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku a elementem mocującym (7, 16, 20, 23, 27), jest umieszczony element podpierający (11) mający postać pierścienia centrującego dla elementu mocującego (7, 16, 20, 23, 27), przy czym pierścień jest usytuowany wewnątrz otworu (4).

6. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że pusta przestrzeń wydrążona pomiędzy powierzchnią obwodową otworu (4) arkusza (1) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku i elementem mocującym (7, 16, 20, 23, 27) jest także co najmniej częściowo wypełniona utwardzoną masą wypełniającą (10).

7. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że koniec elementu mocującego (7, 16, 20, 23, 27) jest trwale połączony z masą wypełniającą (10) korzystnie za pomocą skutecznego sprzęgnięcia w kierunku osiowym.

8. Zespół, według zastrz. 7, znamienny tym, że koniec elementu mocującego (7, 16, 20, 23, 27) jest wyposażony na swojej obwodowej powierzchni, w co najmniej jeden karb (9) stanowiący zakotwiczenie w masie wypełniającej (10).

9. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że element mocujący (16, 23) ma współosiowy otwór (17, 24).

10. Zespół, według zastrz. 9, znamienny tym, że na końcu elementu mocującego (16, 23) jest usytuowany co najmniej jeden promieniowy otwór łączący się z osiową średnicą otworu.

11. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że element mocujący (7, 16, 20, 23) jest sworzniem wystającym powyżej arkusza Q) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku i jest wyposażony w zewnętrzny gwint (8).

12. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że element mocujący (20, 23) jest sworzniem wystającym powyżej arkusza (1) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku i jest wyposażony w wewnętrzny gwint (21).

13. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że z elementem mocującym (7, 16, 20, 23) jest połączony zderzak ograniczający, korzystnie w postaci płyty (13) otaczającej element mocujący (7, 16, 20, 23), która przylega do powierzchni szklanego laminatu usytuowanego od strony ściany budynku.

PL 206 053 B1

14. Zespół, według zastrz. 13, znamienny tym, że płyta (13) jest połączona nastawnie z elementem mocującym (7, 16, 20, 23).

15. Zespół, według zastrz. 13, znamienny tym, że płyta (13) jest połączona na stałe do elementu mocującego (7, 16, 20, 23), a w szczególności stanowi jedną część z nim.

16. Zespół, według zastrz. 13 albo 14, albo 15, znamienny tym, że płyta (13) jest połączona do powierzchni szklanego laminatu warstwą przylepną i jest zwrócona czołowo do niej.

17. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że element mocujący (27) jest wyposażony w wewnętrzny gwint (28) oraz jest zakończony płasko z powierzchnią (29) arkusza (1) wewnętrznego usytuowanego od strony ściany budynku.

18. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że we wnęce (5) arkusza (2) zewnętrznego jest usytuowane pokrycie (18, 25) co najmniej okrywające dno wnęki (5), w postaci nieprzezroczystego materiału.

19. Zespół, według zastrz. 18, znamienny tym, że pokrycie (18, 25) jest uformowane jako nieprzezroczyste powleczenie okrywające dno, a także ściany wnęk (5).

20. Zespół, według zastrz. 18 albo 19, znamienny tym, że pokrycie (18, 25) ma postać pokrywy lub dysku.

21. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że masa wypełniająca (10) jest niesprężystym wypełniaczem, nieprzywierającym do szkła.

22. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że dwa arkusze (1, 2) szyby laminatu są połączone ze sobą przylepną warstwą (3) usytuowaną w obszarze elementów mocujących (7, 16, 20, 23, 27) z otworem, którego wewnętrzna średnica odpowiada co najmniej szerokości otworu (4) przechodzącemu poprzez arkusz (1) wewnętrzny usytuowany od strony ściany budynku.

23. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że dwa arkusze (1, 2) szyby laminatu są połączone ze sobą przylepną warstwą (3) w obszarze elementów łączących (7, 16, 20, 23, 27) z otworem, którego wewnętrzna średnica odpowiada szerokości wnęki © usytuowanej w arkuszu (2) zewnętrznym.

24. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że składa się z szyby szklanej laminatu zawierającej co najmniej dwa szklane arkusze (1, 2).

25. Zespół, według zastrz. 24, znamienny tym, że co najmniej jeden arkusz kształtujący laminat szyby szklanej jest arkuszem ze sprężonego szkła.

26. Zespół, według zastrz. 24 albo 25, znamienny tym, że co najmniej jeden szklany arkusz (1, 2) kształtujący szybę szklaną laminatu jest wyposażony w powierzchnię powlekającą.

27. Zespół, według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera wiele zamocowanych blisko siebie elementów mocujących (7, 16, 20, 23, 27) usytuowanych w co najmniej jednym elemencie ściennym ułożonych na sobie, które są zespolone za pomocą środków w postaci członów łączących i stanowią grupy, które są zamocowane w tym samym czasie do konstrukcji pomocniczej.

28. Ściana składająca się z zamocowanych elementów ściennych do konstrukcji pomocniczej, zawierająca zespół elementów ściennych według zastrz. 1.