PL205580B1

PL205580B1 - Energetyczny prowadnik łańcuchowy

Info

Publication number: PL205580B1
Application number: PL363314A
Authority: PL
Inventors: Günter Blase; Andreas Hermey; Frank Blase
Original assignee: Igus Gmbh
Priority date: 2001-04-23
Filing date: 2002-04-15
Publication date: 2010-05-31
Also published as: BR0209156A; DE10291748D2; CN100585219C; DE50201998C5; KR100517779B1; JP2004527706A; ES2236520T3; DE50201998D1; EP1503107B1; PL363314A1; JP4167493B2; US6745555B2; EP1503107A2; EP1503107A3; JP4768678B2; DE50211578D1; ES2300691T3; CA2445267C; EP1381792B1; BR0209156B1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest energetyczny prowadnik łańcuchowy do prowadzenia przewodów giętkich, kabli lub temu podobnych, z pewną liczbą ogniw, przy czym sąsiednie ogniwa prowadnika są połączone ze sobą przegubowo, przy czym ogniwa mają leżące naprzeciw siebie nakładki z wewnętrznymi i zewnętrznymi powierzchniami bocznymi oraz prostopadłymi do nich i w zasadzie równoległymi do wzdłużnego kierunku prowadnika, powierzchniami wąskimi, co najmniej niektóre z ogniw prowadnika mają co najmniej jedno, łączące nakładki żebro poprzeczne, przegubowe połączenie sąsiednich ogniw prowadnika jest usytuowane pomiędzy wąskimi powierzchniami nakładek, zaś energetyczny prowadnik łańcuchowy jest przemieszczany z utworzeniem odcinka dolnego, obszaru nawrotnego i odcinka górnego.

Tego typu energetyczne prowadniki łańcuchowe są znane w wielu wariantach, przy czym w celu wytworzenia przegubowego połączenia sąsiednie nakładki mają boczne obszary zakładkowe, zaopatrzone w trzpienie przegubowe i korespondujące z nimi wybrania. Połączenie przegubowe jest usytuowane w połowie wysokości nakładek. Tego rodzaju energetyczny prowadnik łańcuchowy jest znany na przykład z EP 0 803 032 B1. Chociaż tego typu energetyczne prowadniki łańcuchowe w zasadzie uległy szerokiemu rozpowszechnieniu, mają one tę wadę, że połączenia przegubowe złożone z czopu przegubowego i korespondującego z nim gniazda wskutek występowania sił tarcia podlegają zużyciu. Zużycie to pociąga za sobą potrzebę wykonywania napraw i konserwacji energetycznego prowadnika łańcuchowego, ponadto jest niepożądane w określonych obszarach zastosowań, na przykład w przemyśle spożywczym lub przy produkcji wymagającej zachowania wysokiego stopnia czystości, na przykład przy produkcji wyrobów półprzewodnikowych.

Ponadto, na przykład z EP 0 789 167 A1, znane są urządzenia do prowadzenia przewodów, w których ogniwa prowadnika są połączone ze sobą przegubowo podłużną elastyczną taśmą, w związku z czym przemieszczanie urządzenia do prowadzenia przewodów zachodzi praktycznie bez zużycia. Ponieważ podłużna taśma jest zamocowana na żebrach poprzecznych, łączących nakładki ogniwa prowadnika, przegubowe połączenia ogniw prowadnika są umieszczone w obszarze dolnych końców nakładek. W ten sposób neutralne włókno urządzenia do prowadzenia przewodów, które przy nawrocie urządzenia nie doznaje zmiany długości w przeciwieństwie do obszarów odległych w pionie od połączeń przegubowych, jest również usytuowane na dolnym końcu nakładek prowadnika. W wielu zastosowaniach jest to jednak niekorzystne.

W EP 0 789 167 A1 opisany jest prowadnik do przewodów, składający się z pojedynczych, uchylnych względem siebie ogniw łańcucha i przegubowej taśmy, umieszczonej pomiędzy leżącymi naprzeciw siebie nakładkami prowadnika.

W US 5,980,409 opisany jest energetyczny prowadnik łańcuchowy, w którym ogniwa są połączone za pomocą korespondujących ze sobą, ustawionych prostopadle do wzdłużnego kierunku łańcucha czopów i przegubowych wybrań.

Celem wynalazku jest opracowanie energetycznego prowadnika łańcuchowego z umieszczonymi pomiędzy wąskimi powierzchniami nakładek połączeniami przegubowymi, który to prowadnik porusza się bez zużycia i ścierania oraz który jest prosty i tani do wykonania.

Zadanie to rozwiązano według wynalazku za pomocą energetycznego prowadnika łańcuchowego, w którym połączenia przegubowe są utworzone z odkształcalnych sprężyście w kierunku wyginania ogniw prowadnika elementów przegubowych w postaci oddzielnych elementów, przy czym elementy przegubowe rozciągają się co najmniej częściowo pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną boczną powierzchnią nakładek.

Ukształtowanie energetycznego prowadnika łańcuchowego według wynalazku pozwala na beztarciowe poruszanie prowadnika, przy czym element przegubowy pod względem umieszczenia na nakładkach, wymiarów, zwłaszcza zaś doboru materiału można dopasować do konkretnych wymagań w sposób optymalny i niezależnie od konstrukcji nakładek. W związku z tym nakładki i elementy przegubowe mogą być różnych materiałów, zwłaszcza zaś z różnych tworzyw sztucznych.

Elementy przegubowe mogą zatem być wykonane z materiału o wysokiej wytrzymałości zmęczeniowej na zginanie, wytrzymałości na rozciąganie dla próbki z karbem i/lub odpowiedniej sprężystości. Sprężyste własności elementu przegubowego są korzystnie tak dobrane, że element ten przy każdym zgodnym z przeznaczeniem naprężeniu zginającym pozostaje w obszarze sprężystym i przy odkształcaniu działa sprężystymi siłami powrotnymi na połączone z nim nakładki. Materiał nakładek może nadawać nakładkom, a także ogniwom prowadnika, wyjątkowo dużą stabilność kształtu (w odniesieniu do sił rozciągających, skręcających i/lub ściskających) oraz wysoką wytrzymałość na zginanie. Materiał może

PL 205 580 B1 zwłaszcza wykazywać niewielkie tarcie poślizgowe, co jest korzystne w energetycznych prowadnikach łańcuchowych, w których podczas ruchu prowadnika górny odcinek ślizga się po dolnym.

Korzystnie elementy przegubowe są sprężyście odkształcalne. Podczas ruchu skrętnego odkształcalny sprężyście element przegubowy działa siłą powrotną na dwa sąsiednie ogniwa prowadnika, korzystnie w całym zakresie kąta przechylania. Gdy energetyczny prowadnik łańcuchowy jest wyprostowany, wówczas element przegubowy rozciąga się korzystnie w kierunku wzdłużnym.

Dzięki oddzielnemu wykonaniu nakładek i elementów przegubowych nakładki mogą być tak ukształtowane, że przejmują w zasadzie wszystkie siły ściskające i rozciągające, działające na energetyczny prowadnik łańcuchowy w jego wzdłużnym kierunku, podczas gdy funkcja elementów przegubowych ogranicza się wyłącznie do tworzenia połączeń przegubowych bez znaczącego obciążenia siłami ściskającymi i rozciągającymi.

Korzystnie element przegubowy rozciąga się w całości pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną boczną powierzchnią nakładek. Szerokość elementów przegubowych może dokładnie odpowiadać szerokości nakładek na wysokości elementów przegubowych, co pozwala uniknąć wystawania obszarów elementów przegubowych na boki poza nakładki.

Poszczególne ogniwa prowadnika mogą zawierać górne i dolne żebro poprzeczne, które to żebra ograniczają od zewnątrz przestrzeń pomiędzy przeciwległymi nakładkami, przy czym jedno z żeber poprzecznych może również być żebrem dzielonym. W konstrukcji według wynalazku, na przykład przy zastosowaniu zaczepowych ograniczników, można także tylko co drugie lub co trzecie ogniwo w obrębie prowadnika zaopatrzyć w żebra poprzeczne. Żebro poprzeczne, łączące przeciwległe nakładki, może stanowić całość z nakładką lub może być zamocowane rozłącznie, zwłaszcza za pomocą odpowiednich połączeń zatrzaskowych lub innych elementów mocujących. Korzystnie co najmniej jedno z żeber poprzecznych jest wytrzymałe na zginanie i zamocowane w sposób wytrzymały na zginanie na przeciwległych nakładkach.

Korzystnie w wyprostowanej montażowej pozycji energetycznego prowadnika łańcuchowego element przegubowy jest umieszczony w kierunku pionowym pomiędzy górnym i dolnym żebrem poprzecznym, o ile istnieją, lub pomiędzy elementami mocującymi i w pionowym odstępie od żeber poprzecznych, zwłaszcza w środkowym obszarze wysokości nakładki, oddalonym od dolnej krawędzi nakładek o więcej niż jedną czwartą wysokości nakładek. W szczególności element przegubowy może być usytuowany w połowie wysokości nakładek. Dzięki temu ogniwa prowadnika mogą być umieszczone symetrycznie względem neutralnego włókna energetycznego prowadnika łańcuchowego, przy czym włókno neutralne przy zmianie ruchu prowadnika z pozycji wyprostowanej w pozycję zakrzywioną nie podlega zmianie długości. Jest to korzystne dla różnych zastosowań, ponieważ prowadzone przewody przy wyginaniu prowadnika są bardziej równomiernie obciążane.

Korzystnie ogniwa prowadnika zawierają elementy do tłumienia hałasu powstającego przy uruchamianiu ograniczników. Elementy do tłumienia hałasu mają korzystnie postać hamulców, umieszczonych w obszarze ograniczników i/lub korespondujących powierzchni oporowych. Elementy do tłumienia hałasu mogą być zwłaszcza umieszczone w kieszeniach korespondującej nakładki, w której umieszczone są ograniczniki. Powierzchnie oporowe, które równocześnie ograniczają kieszenie w czołowych powierzchniach nakładek, a co za tym idzie, mają postać żeber, mogą być sprężyste, na przykład dzięki odpowiedniemu doborowi materiału lub grubości materiału, przy czym materiał powierzchni oporowych ma wyższy moduł sprężystości niż materiał sąsiednich obszarów nakładki. Alternatywnie i/lub dodatkowo same ograniczniki mogą być sprężyste, na przykład mogą być co najmniej częściowo wykonane z materiału o wyższej sprężystości. Na ogranicznikach i/lub korespondujących z nimi powierzchniach oporowych, korzystnie wewną trz kieszeni przeznaczonych do umieszczenia ograniczników, można również umieścić oddzielne elementy tłumiące, na przykład w postaci pasków z materiału tłumiącego hałas. Ograniczniki i korespondujące z nimi powierzchnie oporowe mogą dodatkowo lub alternatywnie mieć taki kształt, że pierwsza część ogranicznika styka się z pierwszą częścią korespondują cej z nim powierzchni oporowej w pierwszej chwili, zaś druga część ogranicznika styka się z drugą częścią powierzchni porowej w późniejszej chwili, wskutek czego na zakończenie procesu blokowania cała robocza powierzchnia ogranicznika przylega do korespondującej powierzchni oporowej.

Szczególnie korzystnie elementy przegubowe mają postać elementów sprężystych, które przy wygięciu sąsiednich ogniw prowadnika z pozycji wyprostowanej działają na nie sprężystymi siłami powrotnymi. Powoduje to tłumienie hałasu przy ruchu energetycznego prowadnika łańcuchowego. Korzystnie sprężyste siły powrotne powodują powrotny ruch ogniw w obszarze całego kąta przechyla4

PL 205 580 B1 nia ogniw prowadnika. Siły powrotne mogą przyjmować taką wartość, że powrotny ruch ogniw prowadnika zachodzi samoczynnie aż do pozycji zablokowanej przy wyprostowanym prowadniku. Może to mieć miejsce zarówno w przypadku prowadnika niezaładowanego, jak też w przypadku prowadnika załadowanego co najmniej jednym, przeznaczonym do prowadzenia urządzeniem, jak wąż, przewód lub temu podobne, a także w przypadku prowadnika z maksymalnym załadunkiem.

Elementy przegubowe mogą być ukształtowane w najróżniejszy sposób. Mogą one mieć pomiędzy obszarami zamocowania zmieniający się przekrój i/lub obszary o różnej grubości materiału. Przekrój i/lub grubość materiału zwiększają się korzystnie wraz z odstępem od obszarów zamocowania i mogą być maksymalne w środkowym obszarze elementu przegubowego. Przekrój i/lub grubość materiału mogą również być stałe na pierwszym odcinku, wychodząc z danego obszaru zamocowania, i począwszy od pewnego odstępu względem obszaru zamocowania mogą się zmieniać, zwłaszcza zwiększać. Elementy przegubowe mogą również mieć osłabienie materiału, na przykład przewężenie lub wewnętrzną komorę. Zmiana przekroju i/lub grubości materiału następuje korzystnie w głównej płaszczyźnie odpowiedniej nakładki prowadnika. Zmianę przekroju można osiągnąć zwłaszcza poprzez przesunięcie obszaru elementu przegubowego w pionie i/lub w poziomie. Osłabienie materiału może występować przy stałym lub zmieniającym się przekroju danego obszaru elementu przegubowego, przy czym przekrój może się zwiększać lub zmniejszać. Zatem wewnętrzną komorę można przewidzieć przy stałym lub zmieniającym się przekroju elementu przegubowego, jak również można zastosować komorę zamkniętą lub otwartą, zwłaszcza komorę otwartą z boku w położeniu montażowym, która odpowiada podziałowi materiału na różne pasma o stałej grubości łącznej. Poszczególne pasma mogą mieć różne kształty, na przykład mogą być prostoliniowe lub wygięte, zaopatrzone we wgłębienia i/lub wybrzuszenia, przy czym możliwe są dowolne kombinacje. Zmiana przekroju i/lub grubości materiału może być ciągła lub stopniowa. Różne ukształtowanie elementów przegubowych pozwala regulować parametry ruchu energetycznego prowadnika łańcuchowego, na przykład siłę potrzebną do wygięcia nakładek, jej zmianę przy zmieniającym się kącie przechylenia lub własności tłumiące elementów przegubowych, które mogą polegać na wytwarzaniu sił powrotnych przy wyginaniu. Ma to znaczenie zwłaszcza przy wymiennych elementach przegubowych.

W przypadku wykonania elementu przegubowego jako elementu sprężystego poszczególne ogniwa prowadnika mogą być zaopatrzone w powierzchnie oporowe, które współpracują z elementem przegubowym w całym zakresie kąta przechylania i przy sprężystym odkształceniu elementu przegubowego przejmują na siebie sprężyste siły powrotne, działające na ogniwa prowadnika wskutek jego wygięcia. Korzystnie element przegubowy jest osadzony pomiędzy powierzchniami oporowymi na zasadzie połączenia wtłaczanego. Powierzchnie oporowe nakładek oraz korespondujące powierzchnie elementu przegubowego stanowią korzystnie powierzchnie płaskie, których normalne są równoległe do wewnętrznej i zewnętrznej bocznej powierzchni nakładek i które przy wyprostowanym energetycznym prowadniku łańcuchowym są prostopadłe do wzdłużnego kierunku prowadnika.

Element przegubowy może mieć postać elementu płytkowego, pod którym to pojęciem należy rozumieć także element taśmowy. Element przegubowy ma wówczas w zasadzie płaską powierzchnię górną i dolną, które to powierzchnie są zwrócone odpowiednio do górnych i dolnych powierzchni nakładek. Korzystnie obszary nakładek prowadnika przylegają do górnej i/lub dolnej powierzchni płaskich obszarów elementów przegubowych. Elementy przegubowe mogą jednak mieć również inne odpowiednie przekroje.

Z drugiej strony element przegubowy moż e mieć postać elementu, zakrzywionego w pł aszczyź nie równoległej do wewnętrznej i zewnętrznej bocznej powierzchni nakładek, w związku z czym przy montażu w nakładkach wzdłuż linii prostej, pokrywającej się ze wzdłużnym kierunkiem prowadnika, powoduje on wstępny docisk w kierunku wygięcia.

Element przegubowy może współpracować swymi obszarami zamocowania z obiema sąsiednimi nakładkami bocznymi, które przejmują siły rozciągające, które działają wzdłuż energetycznego prowadnika łańcuchowego. W tym celu element przegubowy może być zamocowany na sąsiednich nakładkach siłowo, kształtowo i/lub materiałowo. Zamocowanie elementów przegubowych na nakładkach w sposób pozwalający na przejmowanie sił rozciągających może być dostosowane jedynie do niewielkich sił rozciągających, co na przykład ułatwia montaż energetycznego prowadnika łańcuchowego. W tym celu obszary zamocowania elementów przegubowych mogą mieć, korzystnie na wolnych końcach, odwrotnych względem odkształcalnych sprężyście obszarów, górne i dolne występy, które mogą się rozciągać na całej szerokości elementów przegubowych. Celem przejmowania większych sił rozciągających można w razie potrzeby zastosować dodatkowe elementy do przejmowania sił rozciągających.

PL 205 580 B1

Element przegubowy może być dostosowany do przegubowego łączenia dokładnie dwóch ogniw prowadnika, sąsiadujących ze sobą wzdłuż energetycznego prowadnika łańcuchowego. Element przegubowy może również łączyć przegubowo ze sobą kilka ogniw prowadnika i rozciągać się w tym celu na dł ugoś ci wielu ogniw prowadnika, na przykł ad trzech do dziesię ciu lub wię cej. Moż na zatem przewidzieć kilka, następujących po sobie kolejno wzdłuż prowadnika, elementów przegubowych, z których każdy łączy ze sobą przegubowo tylko ogniwa jednego odcinka energetycznego prowadnika łańcuchowego. W razie konieczności wymiany elementu przegubowego nie trzeba wówczas demontować całego prowadnika, lecz tylko jego część. Elementy przegubowe mogą ewentualnie rozciągać się na całej długości energetycznego prowadnika łańcuchowego. Jeżeli element przegubowy łączy więcej niż dwa ogniwa prowadnika, wówczas pomiędzy obszarami zamocowania elementów przegubowych, którymi są one połączone z obydwoma sąsiednimi ogniwami prowadnika, można umieścić obszary łącznikowe, której mają mniejszą szerokość niż nakładki i/lub niż odkształcalne sprężyście obszary elementów przegubowych. Pozwala to manipulować w całości elementami przegubowymi, rozciągającymi się na kilku nakładkach. Obszary łącznikowe mogą być umieszczone w obszarze przekroju nakł adek i koń czyć się od zewną trz na ogniwach prowadnika. Usytuowane nad i pod elementami przegubowymi obszary nakładek mogą przy tym być połączone ż ebrem, w związku z czym nakładki również stanowią całość.

Korzystnie elementy przegubowe są umieszczone w wybraniach nakładek prowadnika. Wybrania te są korzystnie otwarte czołowo w kierunku sąsiedniej nakładki, połączonej za pomocą danego elementu przegubowego. Dodatkowo lub alternatywnie i niezależnie od długości elementów przegubowych wybrania nakładek, w których umieszczone są elementy przegubowe, mogą być otwarte od strony bocznych powierzchni, położonych od strony wnętrza prowadnika względnie po stronie odwrotnej względem tego wnętrza, dzięki czemu elementy przegubowe można wprowadzać w wybrania i mocować w nich w kierunku poprzecznym, korzystnie prostopadłym, do głównej płaszczyzny wzglę dnie bocznych powierzchni nakładek.

Element przegubowy może być za pomocą siłowego, kształtowego i/lub materiałowego połączenia z nakładkami zabezpieczony przed wyjęciem z nakładek prostopadle do ich głównej płaszczyzny i/lub przed przekręcaniem poprzecznie do nakładek, zwłaszcza wówczas, gdy element przegubowy jest umieszczony w wybraniu nakładki, otwartym z boku.

Korzystnie co najmniej jedna, korzystnie obie sąsiadujące ze sobą nakładki, mają na zwróconej ku sąsiedniej nakładce, czołowej powierzchni, na wysokości elementu przegubowego, otwarte od czoła wybrania, przez które przechodzi element przegubowy. Wybranie rozciąga się co najmniej, wychodząc z wyprostowanej pozycji energetycznego prowadnika łańcuchowego, po stronie elementów przegubowych zwróconej w kierunku wygięcia ogniw, korzystnie z obu stron elementów przegubowych. Ten luz umożliwia wygięcie elementu przegubowego na zasadzie sprężyny płytkowej, przy którym środkowa część odkształcalnego sprężyście obszaru elementu przegubowego wykazuje nieznaczne przesunięcie w pionie względem obu sąsiednich nakładek podczas przechylania. Zapewnia to spokojniejsze i cichsze toczenie energetycznego prowadnika łańcuchowego.

Wybranie rozciąga się korzystnie, wychodząc z elementu przegubowego, na wysokości osi przechylania sąsiednich nakładek względem siebie, korzystnie na wysokości nakładek i/lub wzdłuż energetycznego prowadnika łańcuchowego na więcej niż połowa lub więcej niż podwójna grubość elementu przegubowego, na przykład na trzy- do pięciokrotnej grubości elementu przegubowego lub więcej. Wybranie, utworzone z obu zwróconych ku sobie wybrań sąsiednich nakładek, może mieć kształt kołowy, eliptyczny lub inny. Wzdłużny wymiar wybrania może wynosić 20 do 60%, korzystnie 35 do 45%, na przykład około 40% długości elementu przegubowego względnie odstępu elementów połączenia kształtowego, zabezpieczającego element przegubowy na nakładkach. Korzystnie wybranie rozciąga się, począwszy od elementu przegubowego, jedynie na części wysokości nakładki i kończy się w odstępie względem górnej lub dolnej krawędzi nakładki.

Sąsiadujące ze sobą nakładki mają korzystnie współpracujące elementy, które przejmują siły ściskające i/lub rozciągające, działające na energetyczny prowadnik łańcuchowy. Powoduje to odciążenie od naprężeń ściskających i/lub rozciągających obszarów łącznikowych pomiędzy elementami przegubowymi i nakładkami. Korzystnie elementy przejmujące siły ściskające i/lub rozciągające mają postać korespondujących występów i podciętych obszarów w postaci wybrań sąsiednich nakładek. Występy są korzystnie umieszczone na wewnętrznych lub zewnętrznych stronach nakładek i rozciągają się z nich na boki w kierunku wnętrza energetycznego prowadnika łańcuchowego lub w kierunku przeciwnym. Wybrania do obsadzenia występów są wzdłuż prowadnika ograniczone przez łożysko

PL 205 580 B1 oporowe, przejmujące siły ściskające i/lub rozciągające, co umożliwia przejmowanie sił ściskających i/lub rozciągających wzdłuż prowadnika. Wybranie może być zamknięte na części lub na całym obwodzie. Korespondujące obszary sąsiednich nakładek mogą mieć również postać korespondujących ograniczników do ograniczania kąta przechylania sąsiednich ogniw prowadnika względem siebie.

Korzystnie nakładki mają wystające w kierunku sąsiednich nakładek, obejmujące je z boku obszary zakładkowe. Korzystnie obszary zakładkowe są umieszczone na każdej nakładce nad i pod elementami przegubowymi. Obszary zakładkowe mogą przy tym wychodzić ze środkowego, w odniesieniu do wzdłużnego kierunku prowadnika, obszaru nakładek, którego grubość ścianki jest większa niż grubość ścianki obszaru zakładkowego. Obszary zakładkowe zwiększają znacznie boczną stabilność energetycznego prowadnika łańcuchowego.

Korzystnie przyporządkowane jednej sąsiedniej nakładce obszary zakładkowe danej nakładki, umieszczone nad i pod elementem przegubowym, są oddzielone od siebie wycięciem, leżącym naprzeciw środkowego obszaru nakładki, przy czym wycięcie rozciąga się na całej szerokości nakładki. Wycięcie rozciąga się korzystnie także na wysokości danego elementu przegubowego i może mieć kształt segmentu koła, którego środek jest położony w środku symetrii elementu przegubowego i które leży w głównej płaszczyźnie nakładki. Pozwala to znacznie zredukować długość nakładki, a co za tym idzie, również jej ciężar. Obszary zakładkowe rozciągają się korzystnie w zasadzie jedynie w obszarze kąta przechylania łącznie z grubością występów względnie korespondujących z nim obszarów przylegania, które ograniczają kąt przechylania lub pełnią funkcję elementów przejmujących siły ściskające i/lub rozciągające. Obszary te mają korzystnie kształt żeber i rozciągają się prostopadle do kierunku przechylania nakładek.

Ponadto zwrócone ku sąsiedniej nakładce, umieszczone pod i nad elementem przegubowym obszary zakładkowe usytuowane są korzystnie na różnych stronach nakładki, to znaczy na zewnętrznej lub wewnętrznej powierzchni bocznej, względnie z różnych stron głównej płaszczyzny symetrii nakładek. Pojęcie to obejmuje także rozwiązania, w których obszary zakładkowe znajdują się w bocznym odstępie od wysuniętych najdalej na zewnątrz lub do wewnątrz obszarów nakładek, na przykład w miejscach ewentualnych zgrubień . Obszary zakł adkowe wykazują zatem boczne przesunię cie względem siebie. Korespondujące obszary zakładkowe sąsiednich nakładek leżą przy tym z boku naprzeciw tylko jednego obszaru zakładkowego sąsiedniej nakładki.. Zwiększa to dodatkowo stabilność boczną energetycznego prowadnika łańcuchowego. W szczególności na co najmniej jednym lub na obu wspomnianych wyżej obszarach zakładkowych można umieścić wystające na bok, w kierunku korespondującego obszaru zakładkowego sąsiedniej nakładki, występy, które mogą przykładowo mieć postać ograniczników lub elementów przejmujących siły ściskające względnie rozciągające, jednak nie są ograniczone do tych rozwiązań, w związku z czym sąsiednie nakładki w celu montażu przechyla się wokół ich wzdłużnych osi i doprowadza do czołowego styku ze sobą, a następnie przekręca wokół ich wzdłużnych osi, aby leżące naprzeciw siebie w odniesieniu do głównej płaszczyzny symetrii obszary zakładkowe zetknęły się ze sobą bokami, przy czym występy wchodzą w siebie wzajemnie. Rozwiązanie to nadaje energetycznemu prowadnikowi łańcuchowemu wyjątkowo dużą wytrzymałość na skręcanie.

Zwrócone ku sąsiedniej nakładce obszary zakładkowe mogą być również, jak to ma miejsce w typowych łańcuchach ogniwowych, umieszczone z tej samej strony płaszczyzny symetrii nakładek.

Umieszczone po zewnętrznej lub wewnętrznej stronie nakładki obszary zakładkowe mogą leżeć naprzeciw siebie po przekątnej, w związku z czym jeden z obszarów zakładkowych jest usytuowany powyżej, drugi zaś poniżej połączenia przegubowego.

Rozmieszczenie i geometria obszarów zakładkowych mogą podlegać różnorodnym zmianom. Szczególnie korzystna postać wykonania charakteryzuje się tym, że nakładki są zaopatrzone w co najmniej dwa obszary zakładkowe, których zwrócone ku sąsiedniej nakładce, czołowe powierzchnie są ustawione pod różnymi kątami względem kierunku prostopadłego do wzdłużnego kierunku prowadnika i leżącego w głównej płaszczyźnie nakładki. Czołowe powierzchnie są przy tym w zasadzie prostopadłe do kierunku przechylania sąsiednich ogniw prowadnika względem siebie. Korzystnie obszary zakładkowe o różnie nachylonych powierzchniach czołowych są przyporządkowane tylko jednej sąsiedniej nakładce. Nakładki mogą mieć przy tym po cztery obszary zakładkowe, zwrócone ku sąsiednim nakładkom, przy czym czołowe powierzchnie trzech lub mniej obszarów zakładkowych są prostopadłe lub w zasadzie prostopadłe do wzdłużnego kierunku prowadnika, zaś czołowa powierzchnia co najmniej jednego lub więcej obszarów zakładkowych biegnie ukośnie do wzdłużnego kierunku prowadnika. Czołowy kąt z kierunkiem prostopadłym do wzdłużnego kierunku prowadnika może przy tym wynosić około 15-60°, korzystnie około 30°. W szczególności na jednej nakładce można umieścić dwa różne rodzaje obszarów zakładkowych, z których każdy jest ustawiony pod innym kątem wzglęPL 205 580 B1 dem zdefiniowanego powyżej kierunku prostopadłego. Wszystkie obszary zakładkowe mogą przy tym rozciągać się na tym samym obszarze kątowym, który odpowiada w zasadzie maksymalnemu kątowi przechylania sąsiednich ogniw prowadnika względem siebie.

Korzystnie sąsiednie nakładki są zaopatrzone w co najmniej jeden występ, obejmowany z niewielkim luzem lub bez luzu przez obszar sąsiedniej nakładki, co zapobiega wzajemnemu przesunięciu nakładek w kierunku pionowym. Luz jest korzystnie tak dobrany, że przy przechylaniu ogniw prowadnika obszary są prowadzone po sobie bez styku, co zapobiega ścieraniu. Przy działaniu na nakładki siłą, powodującą wzajemne przesunięcie nakładek w pionie, zachodzące za siebie obszary sąsiednich sczepiają się ze sobą, co ogranicza przesunięcie w pionie. Korzystnie wspomniane obszary sąsiednich nakładek zachodzą za siebie w całym obszarze kąta przechylania, co zapobiega przesunięciu w pionie w cał ym tym zakresie. Co najmniej w jednej lub w obu pozycjach zablokowania luz moż e być zredukowany do zera. Występy zapobiegające przesunięciu w pionie mogą równocześnie pełnić funkcję elementów oporowych. Mogą one być umieszczone na obszarach zakładkowych lub w środkowym obszarze nakładek i wystawać z boku nakładek do wewnątrz lub na zewnątrz, względnie mogą rozciągać się w głównej płaszczyźnie nakładek. Występy mogą być umieszczone w obszarze górnej krawędzi nakładek, w sąsiedztwie elementów przegubowych lub w innym odpowiednim miejscu.

Ponadto na sąsiednich nakładkach umieszczone są korzystnie działające naprzemiennie ograniczniki, które ograniczają kąt przechylania nakładek w obu skrajnych położeniach przechylonych. Ograniczniki mogą mieć postać występów, które rozciągają się w głównej płaszczyźnie nakładek, wystając przy tym wzdłuż energetycznego prowadnika łańcuchowego ze środkowego obszaru nakładki, na którym mogą być uformowane obszary zakładkowe. Ograniczniki mogą przy tym równocześnie łączyć się z boku z obszarami zakładkowymi. Oczywiście można również zastosować inne odpowiednie ograniczniki.

Korzystnie ograniczniki są umieszczone bezpośrednio w sąsiedztwie elementów przegubowych, wskutek czego stykają się ze sobą jedynie z niewielką prędkością po łuku, co zapewnia cichy ruch energetycznego prowadnika łańcuchowego. Korzystnie ograniczniki są umieszczone bezpośrednio na zewnątrz w kierunku promieniowym w odniesieniu do wybrań, które otaczają elementy przegubowe z luzem, aby ułatwić wyginanie elementu przegubowego. Korzystnie ograniczniki są umieszczone na zwróconej ku wnętrzu prowadnika stronie środkowego obszaru nakładek i mogą mieć boczną powierzchnię, wspólną z sąsiednim obszarem zakładkowym. Grubość ścianki ogranicznika odpowiada zatem w przybliżeniu połowie grubości ścianki tego samego obszaru środkowego.

Nakładki ogniwa prowadnika mogą mieć postać wygiętych nakładek, ustawionych względem siebie w układzie symetrii lustrzanej. Energetyczny prowadnik łańcuchowy może się również składać z leżących naprzeciw siebie pasm nakładek, zawierających ułożone naprzemiennie nakładki wewnętrzne i zewnętrzne lub na przykład nakładki widełkowe.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia energetyczny prowadnik łańcuchowy w widoku perspektywicznym, fig. 2 - pierwszą nakładkę ogniwa energetycznego prowadnika łańcuchowego z fig. 1 w widoku z boku (fig. 2a, c), w widoku z góry (fig. 2b) i w widoku perspektywicznym (fig. 2d, e), fig. 3 - inny przykład wykonania energetycznego prowadnika łańcuchowego w widoku perspektywicznym, fig. 4 - inny przykład wykonania elementu przegubowego, w widoku z boku, oraz fig. 5 - różne elementy przegubowe w widoku z boku i w widoku z góry.

Ukazany na fig. 1 energetyczny prowadnik łańcuchowy 1 według wynalazku składa się z dużej liczby połączonych ze sobą przegubowo ogniw 2, z których każde składa się z dwóch ustawionych równolegle do siebie, wykonanych w układzie symetrii lustrzanej nakładek 3, połączonych ze sobą górnym i dolnym żebrem poprzecznym 4a, 4b. Żebra poprzeczne 4a, 4b są w przykładzie wykonania zamocowane rozłącznie na nakładkach 3 za pomocą elementów zatrzaskowych. Dzięki nakładkom o stabilnym kształcie i co najmniej jednemu wytrzymałemu na zginanie żebru poprzecznemu, zamocowanemu stabilnie na nakładkach, powstają wytrzymałe na skręcanie ogniwa o stabilnym kształcie. W przykładzie wykonania co najmniej jedno z żeber poprzecznych może co najmniej częściowo odsłaniać wnętrze energetycznego prowadnika łańcuchowego, aby można było prowadzone węże, kable lub temu podobne umieścić w kanale prowadnika, wyznaczonym przez nakładki i żebra poprzeczne. Przedstawiony energetyczny prowadnik łańcuchowy można ukształtować w postaci łuku, tworząc odcinek dolny 5, z którego przedstawiona jest jedynie nakładka pierwszego ogniwa, obszar nawrotny 6 i odcinek górny 7.

Ogniwa 2 prowadnika są połączone ze sobą elementami przegubowymi 8, które w przykładzie wykonania łączą ze sobą przegubowo dokładnie dwie sąsiednie nakładki 3, tworzące wspólnie połączenie przegubowe. Elementy przegubowe 8 mają postać w zasadzie płytkowych elementów, które

PL 205 580 B1 rozciągają się na całej szerokości nakładek 3 i kończą się w płaszczyźnie wewnętrznych i zewnętrznych powierzchni bocznych 9, 10. Szerokość i długość odkształcalnych sprężyście obszarów elementów przegubowych 8 stanowi przy tym wielokrotność ich grubości.

Jak widać również na fig. 2, elementy przegubowe 8 są umieszczone w otwartych z boku wybraniach 11 nakładek 3, przy czym w przykładzie wykonania wybrania 11 są otwarte zarówno od strony wewnętrznych, jak też od strony zewnętrznych powierzchni bocznych 9, 10. Elementy przegubowe 8 można zatem wprowadzić z boku nakładek 3 w wybrania 11 i w nich zamocować. Element przegubowy 8 jest odkształcalny sprężyście w kierunku wygięcia ogniw prowadnika i wykonany na zasadzie zawiasowego elementu sprężystego, działającego jako sprężyna płytkowa. Po wygięciu z podłużnego położenia spoczynkowego element przegubowy 8 działa sprężystą siłą powrotną na sąsiednie nakładki prowadnika, wskutek czego nakładki cofają się całkowicie w swoją pozycję wyjściową, tworząc podłużny odcinek energetycznego prowadnika łańcuchowego. Element przegubowy może jednak również być tak wykonany, że w zasadzie nie występują żadne siły powrotne, w którym to celu można zastosować obszar przegubowy typu zawiasu taśmowego.

Element przegubowy 8 ma zatem środkowy, odkształcalny sprężyście obszar 12, który jest umieszczony pomiędzy czołowymi powierzchniami sąsiednich nakładek 3 i z którym graniczą z obu stron obszary zamocowania 13, które przylegają dokładnie do ograniczających wybranie 11 powierzchni 14 nakładek 3. Obszary zamocowania 13 mają na stronie odwrotnej względem środkowego obszaru 12 poszerzenia 15 przekroju, które zachodzą za podcięcie nakładki, w związku z czym elementy przegubowe są umieszczone w wybraniu 11 z jednoczesnym zabezpieczeniem przed wzdłużnym przesunięciem. Niezależnie od tego elementy przegubowe są zabezpieczone przed przechylaniem w kierunku poprzecznym do nakładek, w którym to celu zastosowane są również elementy tworzące połączenie kształtowe, mające tutaj także postać poszerzenia 15 przekroju, rozciągającego się na całej szerokości elementów przegubowych. Ponadto obszary zamocowania 13 elementów przegubowych (patrz fig. 2a, 2c) mają elementy, które zabezpieczają elementy przegubowe 8, przed poprzecznym przesuwem w kierunku nakładek 3. Elementy te mają tutaj postać dodatkowych elementów połączenia kształtowego w postaci usytuowanego w poszerzeniu 15 przekroju, rozciągającego się na obwodzie rowka 16a (fig. 2b, d), w który wchodzi korespondujący z nim występ nakładki 3. Obszar zamocowania elementu przegubowego łącznie z poszerzeniem przekroju jest ciasno objęty przez nakładkę względnie jest wtłoczony w nakładkę.

Dzięki opisanemu poniżej przykładowi wykonania nakładek, element przegubowy jest praktycznie odciążony w odniesieniu do sił rozciągających i/lub ściskających, jakie działają wzdłuż i/lub w poprzek prowadnika.

Element przegubowy jest umieszczony w połowie wysokości nakładek 3. Odstęp środków obu elementów przegubowych nakładki jest mniejszy niż wysokość nakładki, w tym przykładzie wynosi około połowy wysokości, w związku z czym nakładki są stosunkowo wąskie, co poprawia zdolność toczenia prowadnika. Nakładki 3 i wykonane oddzielnie elementy przegubowe 8 są z różnych tworzyw sztucznych.

Na zwróconych ku sąsiedniej nakładce, czołowych powierzchniach 16, 17 nakładek (fig. 2c), na wysokości elementów przegubowych 8, znajdują się otwarte od czoła wybrania 18, które wchodzą w obszar nakładek 3. Granicząca z wybraniem 18 krawędź 19 nakładki jest powyżej i poniżej elementu przegubowego 8 usytuowana względem niego w odstępie, który tutaj jest większy niż grubość elementu przegubowego 8, co umożliwia zginanie elementu przegubowego na dużym promieniu.

Przy zamontowanym energetycznym prowadniku łańcuchowym zwrócone ku sobie wybrania 18 sąsiednich nakładek uzupełniają się wzajemnie, tworząc wspólne wybranie, które rozciąga się na całej długości odkształcalnego sprężyście, środkowego obszaru 12 elementu przegubowego. Długość środkowego odkształcalnego obszaru elementu przegubowego odpowiada około 40% jego całkowitej długości i czterokrotnej grubości jego ścianki.

Nakładki 3 mają ponadto zgodnie z fig. 2 obszary zakładkowe 20 do 23, które zachodzą parami na obszary zakładkowe obu sąsiednich nakładek, co znacznie zwiększa boczną stabilność ogniw prowadnika. Obszary zakładkowe 20 do 23 wystają czołowo ze środkowego obszaru 24 nakładek w kierunku nakładek sąsiednich, przy czym środkowy obszar 24 ma w porównaniu z obszarami zakładkowymi większą grubość ścianki. Każdemu z sąsiednich nakładek przyporządkowane są zatem dwa obszary zakładkowe 20, 22 względnie 21, 23, z których każdy jest usytuowany nad (20, 21) względnie pod (22, 23) elementem przegubowym 8 i które są oddzielone wycięciem 24b, rozciągającym się na szerokość nakładek. Wycięcie jest tutaj ograniczone swobodnymi czołowymi powierzchniami obszarów zakładkowych, w związku z czym nakładki mogą mieć jedynie niewielką długość. JePL 205 580 B1 den z obszarów zakładkowych jest umieszczony na wewnętrznej bocznej powierzchni 9, drugi zaś obszar zakładkowy, przyporządkowany tej samej sąsiedniej nakładce, jest umieszczony na zewnętrznej bocznej powierzchni 10 nakładki. Obszary zakładkowe 20 i 21 względnie 22 i 23 leżą zatem na przeciwnych stronach głównej płaszczyzny E nakładki (patrz fig. 2b, d).

Wymiar obszarów zakładkowych 20 do 23 odpowiada zatem w zasadzie wymiarowi kąta przechylania dodatkowo względem grubości występów 25 do 28, które mogą służyć jako elementy do przejmowania sił rozciągających i/lub ściskających, jakie działają wzdłuż energetycznego prowadnika łańcuchowego, oraz niezależnie od tego lub równocześnie jako ograniczniki.

Trzy z czołowych powierzchni 20a, 22a, 23a obszarów zakładkowych 20, 22, 23 są prostopadłe do wzdłużnego kierunku energetycznego prowadnika łańcuchowego, przy czym czwarta czołowa powierzchnia 21a obszaru zakładkowego 21 tworzy ze wzdłużnym kierunkiem prowadnika kąt W2, odpowiadający w zasadzie kątowi przechylenia (fig. 2c). Obszar zakładkowy 21 jest zatem umieszczony na, w zasadzie prostopadłej do wzdłużnego kierunku prowadnika, czołowej powierzchni środkowej obszaru 24 nakładki. Nakładki mają zatem w zasadzie kształt dwóch ostrokątnych równoległoboków, nachylonych ukośnie do wzdłużnego kierunku prowadnika i do kierunku przeciwnego. Czołowe powierzchnie obszaru zakładkowego oraz środkowego obszaru 24, to znaczy powierzchnie 21a i 24d są przy tym przesunięte równolegle względem siebie, to znaczy powierzchnie 20a i 22a względnie 23a i 24e wykazują przesunięcie wzdłużne w kierunku energetycznego prowadnika łańcuchowego (fig. 2e).

Środkowy obszar 24a nakładek, z którego wychodzą od czoła obszary zakładkowe, ma zatem ukośne względem wzdłużnego kierunku prowadnika czołowe powierzchnie, w związku z czym środkowy obszar zwęża się z obu stron oraz nad i pod elementami przegubowymi w kierunku górnej i dolnej powierzchni ograniczającej. Środkowy obszar składa się zatem z dwóch, w zasadzie prostokątnych lub trapezowych obszarów, których szerokie podstawy przylegają do siebie na wysokości elementów przegubowych.

Ponadto między co najmniej jednym z żeber poprzecznych 4a, 4b i obszarem zakładkowym znajduje się szczelina 45 (fig. 1), w którą w pozycji zablokowania ogniw łańcucha może wchodzić obszar zakładkowy sąsiedniego ogniwa. W przykładzie wykonania ukazane jest to dla prostoliniowej i całkowicie przechylonej pozycji zablokowania.

Na każdym z obszarów zakładkowych 20 do 23 umieszczone są, wystające z boku w kierunku obszaru zakładkowego sąsiedniej nakładki, występy 25 do 28, które zachodzą za występy leżącego z boku naprzeciw obszaru zakładkowego sąsiedniej nakładki (fig. 2d, e). Występy 26, 28 nakładki 3, leżące naprzeciw siebie po przekątnej, stanowią przy tym część krawędzi otwartego z boku wybrania 30, 31. Wskutek rozmieszczenia parami obszarów zakładkowych 20, 23 względnie 21, 22 na przeciwległych bocznych powierzchniach nakładek i wystających z boku z obszarów zakładkowych występów 25 do 28 nakładki można montować wstępnie, przekręcając je z głównej płaszczyzny nakładki, po czym elementy przegubowe 8 można wprowadzić z boku w wybrania 11.

Ponadto sąsiadujące ze sobą nakładki są zaopatrzone w zachodzące za siebie w pionie występy, które co najmniej lub wyłącznie w pozycji zablokowania sąsiednich ogniw prowadnika przy jego wyprostowaniu zapobiegają przesunięciu sąsiednich nakładek lub ogniw prowadnika względem siebie w kierunku pionowym. Korzystnie przesunięcie w pionie jest całkowicie wyeliminowane wyłącznie w pozycji zablokowania przy wyprostowanym prowadniku, w związku z czym przy przechylaniu ogniw względem siebie nie występuje wzajemne tarcie obszarów ogniw prowadnika. W tym celu łukowe odcinki 35 do 38 (patrz fig. 2c), które zachodzą od góry lub od dołu za wystające z boku obszarów zakładkowych występy 25, 27, nie muszą mieć kształtu łuku koła, w związku z czym jeden lub oba występy 25, 27 w pozycji zablokowania ogniw prowadnika przy wyprostowanym prowadniku i/lub całkowicie wygiętym prowadniku przylegają odpowiednią górną powierzchnią 40, 41 (fig. 2d) do łukowych odcinków, zapobiegając przesunięciom w kierunku pionowym. Rozumie się, że przesunięcie to jest niemożliwe także wówczas, gdy górne względnie dolne krawędzie 40, 41, występów 25, 27 przylegają do odcinków 36, 37 lub gdy dolna i górna krawędź występu przylega do odcinków 36 i 38. W celu zapobieżenia przesunięciom w pionie można dodatkowo lub alternatywnie wykorzystać również inne, współpracujące ze sobą naprzemiennie powierzchnie. Równocześnie w przykładzie wykonania położenie i krzywizna łukowych odcinków 36, 37 i zwróconych ku nim powierzchni 40, 41 występów 25, 26 są tak dobrane, że sąsiednie ogniwa prowadnika w pozycjach zablokowania przy wyprostowanym i/lub wygiętym energetycznym prowadniku łańcuchowym klinują się wzajemnie w ten sposób, że występy opierają się na łukowych powierzchniach i można je rozdzielić przy użyciu niewielkiej siły, skierowanej przeciwnie do ruchu w pozycję zablokowaną. Pionowy luz sąsiednich nakładek względem siebie ma zatem w obu pozycjach zablokowania pewien niedomiar. W ten sposób w pozycjach zablokowania osiąga się dodatkową sztywność prowadnika.

PL 205 580 B1

Boczne nakładki 2 są zaopatrzone w pary korespondujących ze sobą ograniczników 50, 51 względnie 52, 53 (fig. 2e), które ograniczają kąt przechylania przy liniowym i przechylonym ustawieniu ogniw prowadnika względem siebie. Ograniczniki mają postać skrzynkowych występów, które rozciągają się ze środkowych obszarów 24 nakładek w głównej płaszczyźnie E nakładek w kierunku przeciwległej nakładki, przy czym w przykładzie wykonania wystające ograniczniki leżą na nakładkach naprzeciw siebie po przekątnej i mogą wchodzić we wgłębienia w korespondujących środkowych obszarach sąsiednich nakładek. Ograniczniki stykają się przy tym bezpośrednio z wybraniami 18, które otaczają elementy przegubowe. Poza ogranicznikami 50 do 53 jako powierzchnie oporowe do ograniczania ruchu przechylnego mogą służyć inne powierzchnie nakładek, na przykład czołowe powierzchnie występów 25, 27 lub czołowe powierzchnie obszarów zakładkowych względnie środkowego obszaru 24. Równocześnie powierzchnie 55, 56 (fig. 2c), wyznaczające ograniczniki 50 do 53 po stronie odwrotnej względem elementu przegubowego 8, mogą ograniczać przesunięcie sąsiednich nakładek względem siebie w kierunku pionowym.

W kieszeniowych wgłębieniach do umieszczenia działających jak ograniczniki występów umieszczone są elementy do tłumienia hałasów powstających przy uruchamianiu ograniczników w postaci pasków 29 odkształcalnego sprężyście materiału o wyższym module sprężystości w porównaniu do materiału nakładek na powierzchni oporowej 28a. Alternatywnie lub dodatkowo, jak uwidoczniono dla uproszczenia na tej samej nakładce, ograniczające wgłębienie żebro 29a również może być odkształcalne sprężyście, w którym to celu ma ono odpowiednią grubość lub jest wykonane z materiału o wyższym module sprężystości niż sąsiednie odcinki nakładek.

Na fig. 3 ukazana jest odmiana energetycznego prowadnika łańcuchowego z fig. 1, przy czym różnica polega na tym, że element przegubowy 8a rozciąga się na kilku, w tym przypadku czterech, nakładkach, łącząc ze sobą przegubowo kilka nakładek, następujących kolejno po sobie wzdłuż prowadnika. Pomiędzy obszarami zamocowania 13a elementów przegubowych 8a znajdują się łączniki 13b, które mają mniejszą szerokość niż obszary zamocowania 13a i są umieszczone w rowkach nakładek. Duża liczba elementów przegubowych 8a jest przewidziana po to, by połączyć ze sobą nakładki jednego pasma.

Na fig. 4 ukazana jest odmiana elementu przegubowego z fig. 1 i 2, który w odróżnieniu od poprzednich w stanie zdemontowanym nie jest prosty. Element przegubowy 60 ma wygięty obszar środkowy 62, który jest odkształcalny sprężyście, zaś na obu wolnych końcach obszary zamocowania 61, co do których mają zastosowanie objaśnienia odnoszące się do fig. 1 i 2. Element przegubowy może mieć również kształt łukowy lub inaczej zakrzywiony. Może on, podobnie jak element przegubowy 8a z fig. 3, łączyć ze sobą przegubowo kilka nakładek. Element przegubowy 60 można montować przy wyprostowanym ustawieniu prowadnika w wybraniach nakładek, w związku z czym przylega on wówczas z pewnym dociskiem do nakładek. Można go również umieścić bez wstępnego docisku w odpowiednio ukształtowanych wybraniach nakładek.

Element przegubowy można również poprzez inną modyfikację dopasować do konkretnych wymagań, na przykład poprzez przewężenie w odkształcalnym sprężyście obszarze, ukształtowane na zasadzie zawiasu taśmowego.

Na fig. 5 ukazane są różne elementy przegubowe 70 o różnych przekrojach względnie grubościach materiału pomiędzy przeciwległymi obszarami zamocowania 71 na sąsiednich nakładkach. Elementy przegubowe w obu prawych kolumnach różnią się od elementów w obu lewych kolumnach tym, że mają różną geometrię przekroju pomiędzy obszarami zamocowania 71 i obszarem środkowym lub różne grubości materiału w obszarach łącznikowych 72, przy jednakowym przekroju i jednakowym ukształtowaniu środkowego obszaru przegubowego 73-78. Rozumie się, że także ukształtowanie obszarów łącznikowych może ulegać zmianie.

Obszar przegubowy 73 z fig. 5a pogrubia się od obszarów zamocowania 71 do środka elementu przegubowego w kierunku głównej płaszczyzny nakładki przy zamontowanym elemencie przegubowym. Pogrubienie ma charakter ciągły i jest coraz mniejsze w kierunku środka.

Na fig. 5e, f środkowy obszar przegubowy 74 ma kształt łuku, przy czym łuk ten przy zamontowanym elemencie przegubowym jest wypukły w kierunku głównej płaszczyzny nakładki.

Na fig. 5i, k środkowy obszar przegubowy 75 składa się z dwóch, wypukłych w przeciwnych kierunkach na zewnątrz pasm 75a materiału z leżącą pomiędzy nimi, otwartą z obu stron komorą 75b. Pasma materiału z fig. 51 mają łącznie grubość obszaru łącznikowego, jednak nie stanowi to żadnego ograniczenia.

Na fig. 5n, o ukazany jest element przegubowy ze środkowym obszarem przegubowym 76 z kilku, w tym przypadku dwóch, pasm materiału o różnej geometrii. Jedno pasmo jest prostoliniowe, drugie zaś wygięte na zewnątrz.

PL 205 580 B1

Na fig. 5r, s ukazana jest odmiana elementu przegubowego z fig. 5n, o, przy czym jedno z pasm materiał u, w tym przypadku wypukł e, ma skierowane ku osi symetrii (zaznaczonej linią przerywaną) wgłębienie, które ułatwia wygięcie w głównej płaszczyźnie nakładki przy zamontowanym elemencie przegubowym.

Na fig. 5v, w ukazany jest element przegubowy, w którym środkowy obszar przegubowy 78 przy stałym przekroju zewnętrznym ma osłabienie materiału w postaci wewnętrznej komory (zaznaczonej linią przerywaną), zamkniętej w tym przypadku od zewnątrz. Alternatywnie można na przykład zaopatrzyć środkowy obszar przegubowy w szczeliny, których płaszczyzna jest korzystnie prostopadła do głównej płaszczyzny nakładki lub płaszczyzny wygięcia.

Wykaz odnośników energetyczny prowadnik łańcuchowy ogniwo prowadnika nakładka

4a, 4b żebro poprzeczne odcinek dolny obszar nawrotny odcinek górny

8, 8a element przegubowy

9, 10 powierzchnia boczna wybranie obszar środkowy

13, 13a obszar zamocowania

13b obszar łącznikowy powierzchnia poszerzenie przekroju

16, 17 powierzchnia czołowa

16a rowek wybranie krawędź

20-23 obszar zakładkowy obszar środkowy

24a żebro

24b wycięcie

25-28 występ

28a powierzchnia oporowa pasek tłumiący

30, 31 wybranie

35-38 wygięty odcinek

40, 41 górna powierzchnia szczelina

50-53 ogranicznik

55, 56 powierzchnia ograniczająca element przegubowy obszar zamocowania obszar środkowy element przegubowy obszar zamocowania obszar łącznikowy

73-78 środkowy obszar przegubowy

75a pasmo materiału

75b komora

E główna płaszczyzna nakładki

R kierunek

W1, W2 kąty

PL 205 580 B1

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Energetyczny prowadnik łańcuchowy do prowadzenia przewodów giętkich, kabli lub temu podobnych, z pewną liczbą ogniw, przy czym sąsiednie ogniwa prowadnika są połączone przegubowo ze sobą, przy czym ogniwa mają leżące naprzeciw siebie nakładki z wewnętrznymi i zewnętrznymi powierzchniami bocznymi oraz prostopadłymi do nich i w zasadzie równoległymi do wzdłużnego kierunku prowadnika powierzchniami wąskimi, co najmniej niektóre z ogniw prowadnika mają co najmniej jedno, łączące nakładki żebro poprzeczne, przegubowe połączenie sąsiednich ogniw prowadnika jest usytuowane pomiędzy wąskimi powierzchniami nakładek, zaś energetyczny prowadnik łańcuchowy jest przemieszczany z utworzeniem odcinka dolnego, obszaru nawrotnego i odcinka górnego, znamienny tym, że połączenie przegubowe jest utworzone z elementów przegubowych (8), odkształcalnych w kierunku wyginania ogniw (1) prowadnika i mających postać oddzielnych elementów, oraz że elementy przegubowe (8) rozciągają się co najmniej częściowo pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną boczną powierzchnią nakładek (3).
2. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy przegubowe (8) rozciągają się w całości pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną boczną powierzchnią nakładek (2).
3. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że poszczególne nakładki (2) zawierają elementy mocujące dla górnego i dolnego żebra poprzecznego (4a, 4b) oraz że elementy przegubowe (8) są umieszczone na nakładkach (3) w kierunku pionowym pomiędzy elementami mocującymi i w odstępie od nich.
4. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe (8) mają postać elementów sprężystych, które przy wygięciu sąsiednich ogniw (2) prowadnika działają na nie sprężystymi siłami powrotnymi, powodującymi co najmniej częściowo powrotny ruch ogniw (2) prowadnika w kierunku przeciwnym do kierunku wygięcia.
5. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 4, znamienny tym, że długość odkształcalnych sprężyście obszarów elementów przegubowych wynosi wielokrotność grubości danego elementu przegubowego w kierunku wygięcia ogniw (2) łańcucha.
6. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe mają w zasadzie postać elementów płytkowych.
7. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe mają postać elementów, zakrzywionych w płaszczyźnie równoległej do wewnętrznej i zewnętrznej bocznej powierzchni nakładek.
8. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe (8) są zamocowane na nakładkach (3) z zabezpieczeniem przed przesunięciem wzdłuż energetycznego prowadnika łańcuchowego (1).
9. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy przegubowe (8) są umieszczone w wybraniach (11) nakładek (2), otwartych od strony co najmniej jednej bocznej powierzchni (9, 10) nakładek (3).
10. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 9, znamienny tym, że nakładki (3) mają rozciągające się nad i pod elementami przegubowymi (8) obszary (20-23, 24), połączone ze sobą żebrem (24a), umieszczonym we wzdłużnym kierunku prowadnika pomiędzy odkształcalnymi sprężyście obszarami obu elementów przegubowych (8), łączących daną nakładkę (3) z sąsiednimi nakładkami.
11. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że na nakładkach (2) i elementach przegubowych (8) znajdują się współpracujące ze sobą elementy, które zabezpieczają elementy przegubowe (8) przed ruchem obrotowym poprzecznym do nakładek (2).
12. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej jedna z sąsiednich nakładek (3) ma na wysokości łączącego sąsiednie nakładki elementu przegubowego (8) otwarte od czoła wybranie (18), które jest usytuowane co najmniej po stronie elementu przegubowego (8) leżącej w kierunku wygięcia ogniw (2) prowadnika i przez które przechodzi element przegubowy (8) swym odkształcalnym sprężyście obszarem (12).
13. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na sąsiednich nakładkach (3) umieszczone są elementy do przejmowania sił ściskających i/lub rozciągających, korzystnie w postaci występów (25, 27) i podciętych na sąsiednich nakładkach obszarów (26, 28), za które zachodzą występy nakładek, przy czym występy (25, 27) co najmniej przy wyprostowanym ustawieniu energetycznego prowadnika łańcuchowego (1) przylegają do podciętych obszarów (26, 28), przejmując siły ściskające i/lub rozciągające.

PL 205 580 B1
14. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1, znamienny tym, że nakładki (3) mają rozciągające się w kierunku sąsiednich nakładek, obejmujące je z boku obszary zakładkowe (20-23).
15. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 14, znamienny tym, że poszczególne nakładki (3) mają po dwa, przyporządkowane jednej sąsiedniej nakładce (3) obszary zakładkowe (20, 21; 22, 23), przy czym pierwszy obszar zakładkowy znajduje się nad, zaś drugi znajduje się pod łączącym nakładki elementem przegubowym (8), oraz że usytuowane nad i pod połączeniem przegubowym obszary zakładkowe (20, 21; 22, 23) są oddzielone od siebie w pionie wycięciem (24b).
16. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że przyporządkowane sąsiedniej nakładce obszary zakładkowe (20, 21; 22, 23) nakładki są usytuowane na przeciwległych bocznych powierzchniach (9, 10) nakładki (3).
17. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że nakładki (3) mają co najmniej dwa obszary zakładkowe (21, 23), których zwrócone ku sąsiedniej nakładce, czołowe powierzchnie (20a-23a) są ustawione pod różnymi kątami (W1, W2) względem kierunku prostopadłego do wzdłużnego kierunku (R) prowadnika i leżącego w głównej płaszczyźnie (E) nakładki.
18. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że co najmniej w pozycji zablokowania sąsiednich ogniw (2) prowadnika względem siebie końce co najmniej jednego z żeber poprzecznych (4) obejmują z boku obszar zakładkowy (20) sąsiedniej nakładki.
19. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1, znamienny tym, że nakładki mają współpracujące parami ograniczniki (50-53) do ograniczania kąta przechylania i usztywnienia sąsiadujących w pozycji wygiętej i wyprostowanej ogniw (2) prowadnika względem siebie.
20. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 19, znamienny tym, że ograniczniki (50-53) umieszczone są w sąsiedztwie otaczającego z luzem elementy przegubowe (8) wybrania (18).
21. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 19 albo 20, znamienny tym, że ograniczniki (50-53) wystają czołowo ze środkowego obszaru (25) nakładek w kierunku sąsiedniej nakładki.
22. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że sąsiednie nakładki mają zachodzące na siebie w pionie obszary (36, 40; 55, 56), które co najmniej w wyprostowanym ustawieniu energetycznego prowadnika łańcuchowego zapobiegają przesunięciu sąsiednich ogniw prowadnika względem siebie w kierunku pionowym.
23. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na przeciwległych nakładkach (3) znajdują się współpracujące ze sobą elementy (40, 41; 36, 37), które w pozycji zablokowania ogniw (2) prowadnika przy wyprostowanym i/lub wygiętym energetycznym prowadniku łańcuchowym powodują wzajemne zakleszczenie sąsiednich ogniw prowadnika.
24. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe (8, 8a) łączą przegubowo ze sobą pewną liczbę nakładek (3), przy czym liczba nakładek (3) leży pomiędzy dwa i liczbą, która jest mniejsza niż liczba ogniw (2), tworzących energetyczny prowadnik łańcuchowy (1).
25. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zawiera elementy (29) do tłumienia prędkości uderzania ograniczników (25, 26) o korespondujące powierzchnie oporowe (28a).
26. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej jeden element przegubowy (8) jest zaopatrzony w dwa, ustalane na sąsiednich nakładkach (3) obszary zamocowania, oraz że pomiędzy obszarami zamocowania znajdują się co najmniej dwa obszary elementu przegubowego (8) o co najmniej jednej odmiennej własności, wybranej z grupy obejmującej przekrój, grubość materiału, moduł sprężystości.
27. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe (8) i nakładki (2) są z różnych materiałów.
28. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elementy przegubowe (8) są zabezpieczone przed wyjęciem z nakładek prostopadle do ich głównej płaszczyzny i/lub przed przekręcaniem poprzecznie do nakładek za pomocą siłowego, kształtowego i/lub materiałowego połączenia z nakładkami.
29. Energetyczny prowadnik łańcuchowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że element przegubowy (8) jest odkształcalny sprężyście.