PL170390B1 - Bezpieczna golarka PL PL PL PL PL - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest bezpieczna golarka zawierająca uchwyt oraz zespół ostrza, zamontowany na uchwycie z możliwością przechylania podczas golenia dla dostosowania się do konturów golonej powierzchni, przy czym pomiędzy uchwytem i zespołem ostrza oddziaływuje element sprężysty, dociskający zespół ostrza do położenia spoczynkowego.

170 390

Z europejskiego opisu patentowego nr 0 357 821 jest znana golarka mająca zespół ostrza zawierający osłonę i przynajmniej jedno ostrze oraz uchwyt podpierający zespół ostrza dla ruchu przechylnego wokół przegubowej osi tylko w jednym kierunku z położenia spoczynkowego.

W tego rodzaju golarkach oś przechyłu, patrząc w kierunku prostopadłym do płaszczyzny zawierającej powierzchnię osłonową i krawędź ostrza w sąsiedztwie osłony, jest umieszczona pomiędzy osłoną a nasadką zespołu ostrza, tj. generalnie za ostrzem lub ostrzami, a zespół ostrza jest przystosowany do przechylania w obydwu kierunkach od swego położenia spoczynkowego. Przy tego rodzaju układzie uchwyt ma tendencję do hamowania przepływu wody przez zespół ostrza dla wypłukiwania mydła i pozostałości po goleniu.

Z europejskiego opisu patentowego nr 0020816 jest znana golarka mająca zespół ostrza dla przechylnego ruchu z położenia spoczynkowego, przy czym uchwyt jest połączony z zespołem ostrza za pomocą pary przeciwległych części łączących stykających się z odpowiednimi końcami zespołu ostrza, zaś wspomniane części łączące są sprężyście dociskane do przylegania z powierzchniami krzywkowymi na zespole ostrza, przez co przeciwdziałają przemieszczeniu ostrza z położenia spoczynkowego i przykładają przywracają siłę dla zawracania zespołu ostrza do położenia spoczynkowego.

Celem wynalazku jest opracowanie rozwiązania golarki, która umożliwiałaby łatwe wypłukanie z zespołu ostrza mydła i pozostałości po goleniu, a także opracowanie golarki mającej możliwość łatwej wymiany zużytego wkładu w postaci zespołu ostrza.

Bezpieczna golarka mająca zespół ostrza zawierający osłonę i przynajmniej jedno ostrze oraz uchwyt podpierający zespół ostrza dla ruchu przechylnego wokół przegubowej osi tylko w jednym kierunku z położenia spoczynkowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przegubowa oś leży pod powierzchnią osłonową z przodu płaszczyzny zawierającej krawędź wieczną powierzchni osłonowej i prostopadłej do płaszczyzny zawierającej powierzchnię osłonową i sąsiadującą krawędź ostrza, przy czym pomiędzy powierzchnią osłonową, a sąsiadującą krawędzią ostrza znajduje się szczelina, która łączy się z otworem przy stronie spodniej zespołu ostrza, zaś uchwyt montujący zespół ostrza znajduje się z przodu tego otworu, gdy zespół ostrza jest w położeniu spoczynkowym.

Gdy oś przegubowa leży pod powierzchnią osłonową, wówczas siła oddziaływania ostrzy na skórę podczas golenia będzie głównie wywoływana poprzez element sprężysty, który przeciwstawia się przegubowemu przemieszczeniu zespołu ostrza z położenia spoczynkowego i przykłada siłę przywracającą zespół ostrza do położenia spoczynkowego po odchyleniu go z tego położenia. W konsekwencji tego, jeżeli użytkownik pragnie przyłożyć większą siłę do osłony, przykładowo dla rozciągnięcia skóry, może tego dokonać bez zwiększania siły wywieranej przez ostrza na skórę. Efekt ten nie mógł być uzyskany poprzez stosowanie golarek według stanu techniki.

Dodatkowo uchwyt jest umieszczony tak, że nie przeszkadza przepływowi płuczącej wody poprzez zespół ostrza, ponieważ jest umieszczony całkowicie z przodu płaszczyzny zawierającej krawędź ostrza w sąsiedztwie osłony i prostopadłej do wspomnianej płaszczyzny zawierającej krawędź i powierzchnię osłony. (Dla wygody ta ostatnia płaszczyzna jest poniżej określana jako górna płaszczyzna zespołu ostrza). Najkorzystniej jest, jeżeli uchwyt jest umieszczony całkowicie z przodu płaszczyzny zawierającej krawędź wieczną powierzchni osłonowej i prostopadłej do górnej płaszczyzny zespołu ostrza.

Zespół ostrza może być ruchomy przechylnie o kąt w zakresie 35° do 50°, korzystnie 40° do 45° z położenia spoczynkowego do położenia granicznego, a obydwa te położenia końcowe są korzystnie wyznaczone przez ograniczniki, znajdujące się na zespole ostrza dla przylegania do części łączących uchwytu.

Gdy zespół ostrza znajduje się w położeniu spoczynkowym, wówczas jego górna płaszczyzna jest pod kątem 20° - 30° do podłużnej osi uchwytu, tj. osi tej części uchwytu, która ma być przytrzymywana w dłoni. Ponadto oś przegubowa jest oddalona 1,0 -2,0 mm, korzystnie 1,25 - 1,75 mm, od prowadzącej krawędzi ostrza i 0,50 - 1,00 poniżej powierzchni osłonowej.

Drugie rozwiązanie bezpiecznej golarki mającej zespół ostrza oraz uchwyt podpierający zespół ostrza dla przechylnego ruchu z położenia spoczynkowego, przy czym uchwyt jest

170 390 połączony z zespołem ostrza za pomocą pary przeciwległych części łączących, stykających się z odpowiednimi końcami zespołu ostrza, zaś wspomniane części łączące są sprężyście dociskane do przylegania z powierzchniami krzywkowymi na zespole ostrza, przez co przeciwdziałają przemieszczeniu ostrza z położenia spoczynkowego i przylegają przywracającą siłę dla zwracania zespołu ostrza do położenia spoczynkowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że uchwyt ma parę skrzydełek z końcówkami tworzącymi części łączące i odchylanymi od siebie poprzez te skrzydełka.

Końcówki skrzydełek zawierają przegubowe elementy łączące się z dopełniającymi elementami na zespole ostrza dla utworzenia stałej przegubowej osi zespołu ostrza.

Przegubowe elementy stanowią osiowe wałki zachodzące w dopełniające otwory w zespole ostrza. Przegubowy element każdej końcówki jest umieszczony przylegle i wystaje ponad powierzchnię krawędziową w kontakcie z powierzchnią krzywkową zespołu ostrza. Końcówki skrzydełek są utrzymywane w odpowiednich gniazdach przy zakończeniach zespołu ostrza, przy czym te gniazda mają przednią i tylną powierzchnię zderzakową dla przylegania do końcówek dla ograniczenia przegubowego ruchu zespołu ostrza.

Skrzydełka są zamocowane zawiasowo do uchwytu i są obciążone sprężyną dla odpychania końcówek. Skrzydełka mogą też być samoistnie sprężyste i służyć jako sprężyny dla odpychania końcówek, przy czym w tym przypadku skrzydełka korzystnie stanowią całość z uchwytem. Zespół ostrza jest odłączalny od uchwytu przez ściskanie skrzydełek ku sobie dla odłączenia końcówek skrzydełek od zespołu ostrza.

Tak więc według tego rozwiązania golarki według wynalazku, uchwyt posiada parę skrzydełek z końcówkami, tworzącymi części łączące i odchylonymi poprzez te skrzydełka.

W pierwszym wariancie tego rozwiązania, uchwyt jest przeznaczony do stosowania z zespołami ostrza w postaci wymiennych wsadów, a skrzydełka stanowią elementy zawiasowe, oddziaływujące poprzez elementy sprężyste, wprowadzone do konstrukcji uchwytu. W drugim wariancie tego rozwiązania, skrzydełka stanowią całość z uchwytem i są samoistnie sprężyste. W obydwu przypadkach końcówki skrzydełek zawierają elementy przechylne, korzystnie kołki lub wałki osiowe, które współpracują z dopełniającymi elementami na zespole ostrza dla utworzenia przechylnego połączenia pomiędzy uchwytem i zespołem ostrza. W tego rodzaju golarce przez zastosowanie sprężystych końcówek skrzydełek uzyskuje się prosty zespół przechylny ze sprężyną powrotną, zaś zespół ostrza może być łatwo odłączalny przez ściśnięcie skrzydełek razem.

Przedmiot wynalazku zostanie uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z boku głowicy golarki, w której zespół ostrza jest pokazany w przekroju poprzecznym; fig. 2 - stanowi przekrój wzdłuż linii A-A z fig. 1; fig. 3 - stanowi częściowy widok strony spodniej zespołu ostrza; fig. 4 - stanowi przekrój wzdłuż linii B-B z fig. 3, a fig. 3; a fig. 5 - stanowi perspektywiczny widok w rozłożeniu na części alternatywnego rozwiązania.

Bezpieczna golarka przedstawiona na fig. 1 i 2 posiada uchwyt 1 oraz zespół ostrza 2, tworzący wkład przeznaczony do wyrzucenia, gdy ostrza ulegną stępieniu, i do wymiany na uchwycie 1 poprzez nowy wkład z ostrymi ostrzami. Wkład tworzący zespół ostrza 2 zawiera obudowę 4, w której znajduje się przynajmniej jedno ostrze, przy czym w pokazanym przykładzie występują trzy ostrza 6, oraz pasek smarujący 8, który tworzy nasadkę zespołu. Obudowa 4 zawiera integralną osłonę, tworzącą powierzchnię osłonową 10 przebiegającą wzdłuż wkładu równolegle do prowadzącej krawędzi 11 ostrza 12. Oczywiście, powierzchnia osłonowa 10 może być wyznaczona przez oddzielny człon utrzymywany przez obudowę wkładu. Po przeciwnych końcach obudowy i w pobliżu jej przedniej krawędzi znajdują się odpowiednie gniazda 14 do przyjęcia części łączących uchwytu. Każde gniazdo zawiera podłużnie wewnętrznie skierowaną powierzchnię krzywkową 16. Jak pokazano na fig. 3 powierzchnie krzywkowe 16 są nachylone dla zbiegania się ku sobie w kierunku ku tyłowi wkładu. Bezpośrednio ponad każdą powierzchnią krzywkową 16 znajduje się otwór 18, skierowany podłużnie zewnętrznie od gniazda i mający środek, tworzący przegubową oś C wkładu po zamontowaniu na uchwycie 1.

170 390

Uchwyt 1 golarki zawiera główną część pokazaną tylko częściowo, przeznaczoną do uchwycenia dłonią, oraz szyjkę w postaci jarzma z przeciwległymi ramionami mającymi rowki lub szczeliny, w których są zamontowane odpowiednie skrzydełka 20 za pomocą przegubów 22. Swobodne końce lub końcówki skrzydełek 20 są odchylone od siebie listkowymi sprężynami 24, znajdującymi się w uchwycie 1 i oddziaływującymi na odpowiednie skrzydełka 20. Jak pokazano, skrzydełka 20 zawierają palczaste części uchwytowe 25 pośrodku swoich zakończeń dla ściskania skrzydełek 20 ku sobie wbrew działaniu sprężyn 24. Końcówki skrzydełek 20 zachodzą w odpowiednie gniazda 14 wkładu i mają osiowe wałki 26, które wchodzą w otwory 18, tworzące przeguby pomiędzy uchwytem 1 i zespołem ostrza 2, a tym samym tworząc przegubową oś C. Sprężyny 24 oddziaływujące na skrzydełka 20 dociskają osiowe wałki 26 do prawidłowego styku w otworach 18, ale również dociskają przylegające krawędzie 28 na końcach skrzydełek 20 do styku z powierzchniami krzywkowymi 16. Gniazda 14 mają przednią i tylną powierzchnię, które służą jako ograniczniki dla końcówek skrzydełek 20 a tym samym ograniczają przegubowy ruch wkładu względem uchwytu 1.

W wyniku nachylenia powierzchni krzywkowych 16, końcówki skrzydełek 20 odchylają wkład do położenia spoczynkowego, pokazanego na fig. 1, w którym końcówki skrzydełek 20 dotykają do przednich powierzchni ograniczających gniazd 14. Po przegubowym przemieszczeniu wkładu od tego położenia, np. podczas golenia, powierzchnie krzywkowe 16 oddziaływują krzywkowo na końcówki skrzydełek 20 wewnętrznie w kierunku ku sobie i powstaje stopniowo narastająca siła przywracająca, powodująca powrót wkładu do położenia spoczynkowego.

Jak można zauważyć na podstawie fig. 1, przegubowa oś C wokół której przechyla się wkład względem uchwytu 1, leży pod powierzchnią osłonową 10, patrząc w kierunku prostopadłym do górnej płaszczyzny P wkładu, zawierającej powierzchnię osłonową 10 i krawędź prowadzącą 12 ostrza 12. Przemieszczenie pomiędzy przegubową osią C a prowadzącą krawędzią ostrza 12, mierzone w płaszczyźnie P jest zasadniczo równe 1,5 mm a głębokość opuszczenia przegubowej osi C poniżej powierzchni osłonowej 10 jest zasadniczo równa 0,70 mm. W położeniu spoczynkowym górna powierzchnia P jest pod kątem zasadniczo równym 25° względem podłużnej osi głównej części uchwytowej. Tylne powierzchnie gniazd 14 ograniczają maksymalne przegubowe przemieszczenie wkładu do kąta zasadniczo 43°, jak wskazano przerywaną linią na fig. 1. Gdy wkład znajduje się w położeniu spoczynkowym, wówczas tylna część wkładu jest nieprzysłaniana przez uchwyt 1, przynajmniej w obszarze ostrzy, tj. pomiędzy osłoną a nasadką. W szczególności uchwyt 1 jest umieszczony całkowicie z przodu płaszczyzny zawierającej krawędź wieczną powierzchni osłonowej 10 i prostopadłej do górnej płaszczyzny P.

Dla odłączenia wkładu, skrzydełka 20 uchwytu 1 należy ścisnąć ku sobie, na przykład pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym. Osiowe wałki 26 zostają wtedy cofnięte z otworów 18, a następnie można wyciągnąć końcówki skrzydełek 20 z gniazd 14. Wówczas można zamontować nowy wkład na uchwycie 1 poprzez procedurę odwrotną. Rozwiązanie pokazane na fig. 5 jest zasadniczo takie same jak opisane powyżej z tym wyjątkiem, że końcówki skrzydełek 36 z wałkowymi osiami 26 i krzywkowe krawędzie przylegające są utworzone przy zakończeniach skrzydełek 30 stanowiących całość zjednoczęściowym rozwidlonym uchwytem 1. W tym przypadku skrzydełka 30 są samoistnie sprężyste a ich elastyczność powoduje dociskanie końcówek skrzydełek do powierzchni krzywkowych 16 wkładu.

170 390

170 390

170 390

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Bezpieczna golarka mająca zespół ostrza zawierający osłonę i przynajmniej jedno ostrze oraz uchwyt podpierający zespół ostrza dla ruchu przechylnego wokół przegubowej osi tylko w jednym kierunku z położenia spoczynkowego, znamienna tym, że przegubowa oś (C) leży pod powierzchnią osłonową (10) z przodu płaszczyzny zawierającej krawędź wieczną powierzchni osłonowej (10) i prostopadłej do płaszczyzny (P) zawierającej powierzchnię osłonową (10) i sąsiadującą krawędź ostrza (12), przy czym pomiędzy powierzchnią osłonową (10) a sąsiadującą krawędzią ostrza (12) znajduje się szczelina, która łączy się z otworem przy stronie spodniej zespołu ostrza (2), zaś uchwyt (1) montujący zespół ostrza (2) znajduje się z przodu tego otworu, gdy zespół ostrza (2) jest w położeniu spoczynkowym.
2. 2. Bezpieczna golarka mająca zespół ostrza oraz uchwyt podpierający zespół ostrza dla przechylnego ruchu z położenia spoczynkowego, przy czym uchwyt jest połączony z zespołem ostrza za pomocą pary przeciwległych części łączących, stykających się z odpowiednimi końcami zespołu ostrza, zaś wspomniane części łączące są sprężyście dociskane do przylegania z powierzchniami krzywkowymi ze zespole ostrza, przez co przeciwdziałają przemieszczeniu ostrza z położenia spoczynkowego i przykładają przywracającą siłę dla zawracania zespołu ostrza do położenia spoczynkowego, znamienna tym, że uchwyt (1) ma parę skrzydełek (20, 30) z końcówkami tworzącymi części łączące i odchylanymi od siebie poprzez te skrzydełka (20, 30).
3. 3. Golarka według zastrz. 2, znamienna tym, że końcówki skrzydełek (20, 30) zawierają przegubowe elementy (26) łączące się z dopełniającymi elementami (18) na zespole ostrza (2) dla utworzenia stałej przegubowej osi (C) zespołu ostrza (2).
4. 4. Golarka według zastrz. 3, znamienna tym, że przegubowe elementy (26) stanowią osiowe wałki (26) zachodzące w dopełniające otwory (18) w zespole ostrza (2).
5. 5. Golarka według zastrz. 3 albo 4, znamienna tym, że przegubowy element (26) każdej końcówki jest umieszczony przylegle i wystaje ponad powierzchnię krawędziową (28) w kontakcie z powierzchnią krzywkową zespołu ostrza (2).
6. 6. Golarka według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, że końcówki skrzydełek (20, 30) są utrzymywane w odpowiednich gniazdach (14) przy zakończeniach zespołu ostrza (2), przy czym te gniazda (14) mają przednią i tylną powierzchnię zderzakową dla przylegania do końcówek dla ograniczenia przegubowego ruchu zespołu ostrza (2).
7. 7. Golarka według zastrz. 2, znamienna tym, że skrzydełka (20) są zamocowane zawiasowo do uchwytu (1) i są obciążone sprężyną (24) dla odpychania końcówek (1).
8. 8. Golarka według zastrz. 2, znamienna tym, że skrzydełka (30) są sprężyste i służą jako sprężyny dla odpychania końcówek.
9. 9. Golarka według zastrz. 8, znamienna tym, że skrzydełka (30) stanowią całość z uchwytem (1).
10. 10. Golarka według zastrz. 7 albo 8, znamienna tym, że zespół ostrza (2) jest odłączalny od uchwytu (1) przez ściskanie skrzydełek (20,30) ku sobie dla odłączenia końcówek skrzydełek od zespołu ostrza (2).