NL195027C

NL195027C - Werkwijze voor het bereiden van microdeeltjes voor langzame afgifte van in water oplosbare peptiden en preparaten daarvan.

Info

Publication number: NL195027C
Application number: NL9001537A
Authority: NL
Original assignee: Novartis Ag
Priority date: 1989-07-07
Filing date: 1990-07-05
Publication date: 2003-12-02
Also published as: ATA144090A; AU5874690A; NO983923L; DK162590D0; PT94628B; SE9002364L; PT94628A; CA2020477C; GR900100513A; NO302928B1; JPH0832624B2; DE4021517A1; HUT54037A; IT9048113A0; FR2649319B1; NZ234384A; FI20000060A; IL94983A0; NO983923D0; DK175849B1

Description

1 195027

Werkwijze voor het bereiden van microdeeltjes voor langzame afgifte van in water oplosbare peptiden

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het bereiden van een microdeeltje dat een in water 5 oplosbaar peptide bevattend geneesmiddel in een biologisch afbreekbare, biologisch verenigbare polymere drager bevat, omvattende de stappen: a) oplossen van het polymere dragermateriaal in een geschikt oplosmiddel, waarin het geneesmiddelpep-tide niet oplosbaar is, b) toevoegen en dispergeren van een oplossing van het geneesmiddelpeptide in een geschikt oplosmiddel, 10 dat geen oplosmiddel voor het polymeer in de oplossing van stap a) is, c) toevoegen van een faseninducerend middel aan de dispersie van stap b) voor het induceren van de vorming van microdeeltjes en d) toevoegen van een vloeistof aan het mengsel van stap c), of toevoegen van het mengsel van stap c) aan een vloeistof ter harding en wassing van het microdeeltje, en 15 e) winning van het microdeeltje.

Een dergelijke werkwijze is bekend uit US-A-4.675.189. In dit document wordt beschreven dat nadat de microdeeltjes met LHRH analoge decapeptiden, zijn gevormd deze worden gehard door uitgieten in een geschikt organisch oplosmiddel, na filtratie worden de geharde microdeeltjes enige malen met het organische oplosmiddel gewassen. Vervolgens wordt nog gewassen met water en met een niet-ionische 20 oppervlakteactieve verbinding bevattende oplossing.

Nadeel van deze werkwijze is de omslachtige wasprocedure die vereist is om microdeeltjes die ontdaan zijn van verontreinigingen te verkrijgen.

Gevonden is nu dat achtereenvolgens herhaald wassen met organisch oplosmiddel, water en surfac-tantoplossing kan worden beperkt door toepassing een hardings- en wasstap met een olie-in-water emulsie 25 en wordt een consistentere afgifte van het geneesmiddel gedurende een tijdsperiode mogelijk.

Zoals in de aanhef is omschreven wordt de uitvinding derhalve gekenmerkt doordat als vloeistof in trap d) een olie-in-water emulsie wordt toegepast.

Peptide bevattende geneesmiddelen vertonen vaak na orale of parenterale toediening een slechte biologische beschikbaarheid in het bloed, bijvoorbeeld tengevolge van hun korte biologische halfwaarde-30 tijden veroorzaakt door hun metabolische instabiliteit. Oraal of via de neus toegediend, vertonen ze vaak een slechte resorptie door de slijmvliesmembranen. Een therapeutisch relevante bloedspiegel gedurende een lange tijdsperiode is moeilijk te verwezenlijken.

De parenterale toediening van peptide geneesmiddelen als depötpreparaat in een biologisch afbreekbaar polymeer, bijvoorbeeld als microdeeltjes of implantaties, is voorgesteld, waardoor ze, na een verblijftijd in 35 het polymeer dat het peptide tegen enzymatische en hydrolytische invloeden van de biologische media beschermt, met vertraagde afgifte kunnen worden vrijgemaakt.

Hoewel enkele parenterale depotpreparaten of peptide geneesmiddelen in een polymeer in de vorm van microdeeltjes of een implantatie bekend zijn, worden slechts in enkele gevallen bevredigende profielen van de peptideafgifte in de praktijk verkregen. Er moeten speciale maatregelen worden getroffen om een 40 continue peptideafgifte voor een serumspiegel van een therapeutisch actief geneesmiddel te geven en desgewenst te hoge serumconcentraties van het geneesmiddel, die ongewenste farmacologische nevenreacties veroorzaken, te vermijden.

Het afgiftepatroon van een peptide geneesmiddel hangt van talrijke factoren af, bijvoorbeeld van het type peptide en bijvoorbeeld of het in de vrije vorm of in een andere vorm ervan, bijvoorbeeld in de zoutvorm, die 45 de oplosbaarheid ervan in water kan beïnvloeden, aanwezig is. Een andere belangrijke factor is de keuze van het polymeer, uit een uitgebreide lijst van mogelijkheden die in de literatuur zijn beschreven.

Elk polymeertype heeft zijn karakteristieke biologische ontledingssnelheid. Er kunnen vrije carboxylgroe-pen worden gevormd, die bijdragen tot de pH-waarde in het polymeer en aldus verder de oplosbaarheid in water van het peptide en aldus het afgiftepatroon ervan beïnvloeden.

50 Andere factoren die het afgiftepatroon van het depötpreparaat beïnvloeden zijn de geneesmiddel belading van de polymere drager ervan, de wijze van verdeling ervan in het polymeer, de deeltjesgrootte en, in het geval van een implantatie, bovendien de vorm ervan. Verder is de plaats van het preparaat in het lichaam van invloed.

Polymeerpreparaten met geneesmiddelen die zijn bestemd om een langdurige of vertraagde afgifte van 55 het geneesmiddel te geven, zijn bekend in de stand der techniek.

In het US-A 3.773.919 zijn preparaten waaruit het geneesmiddel met een geregelde snelheid wordt vrijgemaakt beschreven, waarbij het geneesmiddel, bijvoorbeeld een in water oplosbaar peptide geneesmid- 195027 2 del, word! gedispergeerd in een oplossing van een biologisch afbreekbaar en biologisch verenigbaar lineair polylactice of polylaclide-co-glycolide polymeer in een oplosmiddel. Na bekleden van de geneesmiddel bevattende deeltjes met het polymeer, wordt het oplosmiddel op gebruikelijke wijze door drogen verwijderd. In het US-A-4.293.539 zijn o.a. anti-bacteriële preparaten van een geneeskrachtige verbinding in een matrix 5 van een copolymeer van melkzuur en glycolzuur, als een injecteerbare suspensie waarvan de deeltjes zijn verkregen door verdampen van het oplosmiddel uit een oplossing beschreven.

T. Chang, J. Bioeng., Vol. 1, blz. 25-32, 1976 beschrijven de langdurige afgifte van biologische materialen, enzymen en vaccins uit microcapsules met polymelkzuur als semipermeabele wand van de capsules.

10 Polymeren en copolymeren van melkzuur en glycolzuur als materiaal voor chirurgische toepassingen en voor farmaceutische toepassing bij de vertraagde vrijmaking en biologische ontleding zijn beschreven in de US-A 4.076.798 en 4.1 18.470.

In de EP-A 0.203.031 is een reeks somatostatine octapeptide analogs beschreven, bijvoorbeeld verbinding RC-160 met formule 15 D- Phe-Cys-T yr-D-T rp-Lys-Val-Cys-T rp-NH2 met een brug tussen de -Cys-gedeelten.

De mogelijkheid van de somatostatinen om in microvorm te worden ingekapseld met polylactide-co-glycolide polymeer is vermeld zonder nadere toelichting van de wijze van inkapselen.

20 In het US-A- 4.01 1.312 is beschreven dat een continue vrijmaking van een anti-microbieel geneesmiddel, bijvoorbeeld het in water oplosbare polymyxine B, uit een polylactide-co-glycolide matrix met een laag molecuulgewicht (lager dan 2000) en een relatief hoog glycolidegehalte in de vorm van een implantatie verkregen middels dispersie van het geneesmiddel in een smelt van het copolymeer, kan worden verkregen indien de implantatie wordt ingevoegd in het tepelkanaal van een koe. Het geneesmiddel wordt in een korte 25 tijdsperiode vrijgemaakt, ten gevolge van het hoge glycolidegehalte en het lage molecuulgewicht van het polymeer, die beide een snelle biologische ontleding van het polymeer en aldus een overeenkomstige snelle vrijmaking van het geneesmiddel, stimuleren. Een relatief hoge geneesmiddelbelading draagt bovendien bij tot een snelle afgifte van het geneesmiddel.

In het EP-B 58481 is beschreven dat een continue vrijmaking van een in water oplosbaar peptide uit een 30 polylactide polymeerimplantatie wordt gestimuleerd door verlaging van het molecuulgewicht van ten minste een gedeelte van de polymeermoleculen, door invoering van glycolide-eenheden in het polymeermolecuul, door vergroting van het blokpolymeerkarakter van het polymeer indien polylactide-co-glycolidemoleculen worden toegepast, door toename van de geneesmiddelbelasting van de polymeermatrix en door vergroting van het oppervlak van de implantatie. Een bereiding van microdeeltjes is niet vermeld.

35 In het EP-B 92918 is beschreven dat een continue afgifte van peptiden, bij voorkeur hydrofiele peptiden, gedurende een lange tijdsperiode kan worden verkregen indien het peptide in een gebruikelijke hydrofobe polymeermatrix wordt opgenomen, bijvoorbeeld Van een polylactide, dat meer toegankelijk voor water is gemaakt door in het molecuul ervan een hydrofiele eenheid in te voeren, bijvoorbeeld van polyethyleen-giycol, polyvinylalcohol, dextran, polymethacrylamide. De hydrofiele bijdrage aan het amphipatische 40 polymeer wordt verleend aan alle ethyleenoxidegroepen in het geval van een polyethyleenglycoleenheid, door de vrije hydroxylgroepen in het geval van een polyvinylalcoholeenheid of van een dextraneenheid en door de amidegroepen in het geval van een polymethylacrylamide-eenheid. Door de aanwezigheid van de hydrofiele eenheid in de polymeermoleculen zal de implantatie na de absorptie van water hydrogeleigen-schappen verkrijgen. Volgens de voorbeelden werden oplossingen van polylactide en van peptide gemengd 45 en gevriesdroogd en vervolgens tot implantaten gevormd of aan een oplossing van het polylactide werd een peptide-oplossing in water toegevoegd voor de bereiding van een stabiele water-in-olie dispersie, mono-capsules werden geproduceerd door toevoegen van een niet-oplosmiddel zoals hexaan. De gevormde deeltjes werden geïsoleerd, gefiltreerd en gedroogd.

In het GB 2.145.422 B is beschreven dat een vertraagde afgifte van verschillende typen geneesmiddelen, 50 bijvoorbeeld vitaminen, enzymen, antibiotica en antigenen, gedurende een langdurige tijdsperiode kan worden verkregen indien het geneesmiddel in een implantatie wordt opgenomen, bijvoorbeeld van de afmeting van microdeeltjes, vervaardigd uit een polymeer van een polyol, bijvoorbeeld glucose of mannitol, met één of een aantal, bij voorkeur ten minste 3, polylactide-estergroepen. De polylactideestergroepen bevatten bij voorkeur bijvoorbeeld glycolide-eenheden. Geen peptiden worden genoemd. Een bereiding van 55 microcapsules bestaat uit roeren van oplossingen van actieve verbinding en polyolester in gebufferde tot pH = 7 waterige fase met bijvoorbeeld gelatine. Het organisch oplosmiddel wordt uit de resulterende emulsie verwijderd. De verkregen microcapsules worden gefiltreerd of gecentrifugeerd gewassen met bijvoorbeeld 3 195027 een buffer en gedroogd. Opgemerkt wordt verder, dat in de NL-A 8802323 farmaceutische preparaten met in water onoplosbare peptidenderivaten zoals pamoaten, tannaten en stearaten van water oplosbare peptiden zijn beschreven. Een langdurige afgifte is mogelijk. Voor de bereiding wordt aan een oplossing van een copolymeer van melkzuur en glycolzuur volgens de toelichting in een voorbeeld, het onoplosbare 5 peptidederivaat gedispergeerd. Het oplosmiddel wordt verdampt. De resulterende deeltjes worden na drogen geëxtrudeerd, gemalen en als implantaat toegepast.

Deze uitvinding heeft ook betrekking op preparaten met een vertraagde afgifte van microdeeltjes van een geneesmiddel verkregen met de werkwijze volgens de uitvinding, in het bijzonder van een hormonaal actief, in water oplosbaar, somatostatine of een somatostatine analogon, zoals octreotide, onder verschaffing van 10 een bevredigende geneesmiddelplasmaspiegel, en, bijvoorbeeld in een biologisch ontleedbaar, biologisch verenigbaar, polymeer, bijvoorbeeld in een inkapselende polymeermatrix. De polymeermatrix kan een synthetisch of een natuurlijk polymeer zijn.

Desgewenst kunnen de preparaten met een vertraagde afgifte de vorm hebben van een implantaat.

De geneesmiddelpeptiden die bij de werkwijze volgens de uitvinding kunnen worden toegepast zijn in 15 water oplosbare peptiden.

De peptiden die bij de werkwijzen en in de formuleringen volgens deze uitvinding kunnen worden gebruikt kunnen een calcitonine, zoals zalmcalcitonine, lypressine en in de natuur voorkomend somatostatine en synthetische analoga daarvan zijn.

Het in de natuur voorkomende somatostatine is één van de aanbevolen verbindingen en is een cyclisch 20 tetradecapeptide met formule Ala-Gly-Cys-Lys-Asn-Phe-Phe-T rp

I I

Cys-Ser-Thr-Phe-Thr-Lys,

De somatostatinen kunnen bijvoorbeeld in vrije vorm, zoutvorm of in de vorm van complexen daarvan 25 voorkomen.

Het acetaatzout is een aanbevolen zout voor dergelijke preparaten, in het bijzonder voor microdeeltjes die leiden tot een verminderde explosieve afgifte van geneesmiddel bij het begin.

De somatostatinen zijn geïndiceerd voor toepassing bij de behandeling van ziekten waarbij met het langdurig toedienen van het geneesmiddel rekening moet worden gehouden, bijvoorbeeld ziekten met een 30 etiologie omvattende of verbonden met een overmaat aan GH-secretie, bijvoorbeeld behandeling van acromegalie, voor toepassing bij de behandeling van maag-darm aandoeningen, bijvoorbeeld de behandeling of voorkoming van maagzweren, enterocutane en pancreaticocutane fistels, irriteerbaar ingewandensyndroom, dumping syndroom, waterig diarree syndroom, acute pancreatitis en gastroenteropatische endocriene tumoren (bijvoorbeeld vipomas, GRFomas, glucagonomas, insulinomas, gastrinomas en 35 carcinoide tumoren), evenals bloedingen in het maag-darm stelsel, borstkanker en complicaties verbonden met diabetes.

De polymere drager kan worden verkregen uit biologisch verenigbare en biologische ontleedbare polymeren, zoals lineaire polyesters, vertakte polyesters, die lineaire ketens zijn die uitstralen van een polyolgedeelte, bijvoorbeeld glucose. Andere esters zijn die van polymelkzuur, polyglycolzuur, polyhydroxy-40 boterzuur, polycaprolacton, polyalkyleenoxalaat, polyalkyleenglycolesters van zuren van de Kreb’s cyclus, bijvoorbeeld de citroenzuurcyclus enzovoort en copolymeren daarvan.

De aanbevolen polymeren volgens deze uitvinding zijn de lineaire polyesters en de polyesters met een vertakte keten.

De lineaire polyesters kunnen worden bereid uit de α-hydroxycarbonzuren, bijvoorbeeld melkzuur en 45 glycolzuur, door condensatie van de iactondimeren, zie bijvoorbeeld het Amerikaanse octrooschrift 3.773.919.

Lineaire polylactide-co-glycoliden, die bij voorkeur volgens de uitvinding worden toegepast, hebben geschikt een molecuulgewicht tussen 25.000 en 100.000 en een polydispergeerbaarheid Mw/Mn van bijvoorbeeld tussen 1,2 en 2.

50 De vertakte polyesters die bij voorkeur volgens de uitvinding worden toegepast kunnen worden verkregen onder toepassing van polyhydroxyverbindingen, bijvoorbeeld polyol, bijvoorbeeld glucose of mannitol, als initiatior. Deze esters van een polyol zijn bekend en beschreven in het Britse octrooischrift GB 2.145.422 B. De polyol bevat ten minste 3 hydroxylgroepen en heeft een molecuulgewicht van maximaal 20.000, met ten minste 1, bij voorkeur ten minste 2, bijvoorbeeld een gemiddelde van 3 van de hydroxylgroepen van de 55 polyol in de vorm van estergroepen, die poly-lactide of co-poly-lactide ketens bevatten. Typerend wordt 0,2% glucose voor het initiëren van de polymerisatie gebruikt. De structuur van de vertakte polyester is stervormig. De aanbevolen polyesterketens in de lineaire en stervormige polymeerverbindingen die bij 195027 4 voorkeur volgens de uitvinding worden toegepast zijn copolymeren van de a-carbonzuurgedeelten, melkzuur en glycolzuur, of van de lactondimeren. De molverhoudingen van lactide: glycolide is ongeveer 75:25 tot 25:75, bijvoorbeeld 60:40 tot 40:60, waarbij van 55:45 tot 45:55, bijvoorbeeld 55:45 tot 50:50, het meest wordt aanbevolen.

5 De stervormige polymeren kunnen worden verkregen door reactie van een polyol met een lactide en bij voorkeur eveneens een glycolyde, bij een verhoogde temperatuur en in aanwezigheid van een katalysator, die een polymerisatie onder ringopening uitvoerbaar maakt.

Gevonden werd dat een voordeel van het polymeer van het stervormige type in de preparaten volgens de onderhavige uitvinding is dat het molecuulgewicht ervan betrekkelijk hoog kan zijn, waardoor fysische 10 stabiliteit, bijvoorbeeld een bepaalde hardheid, aan implantaties en aan microdeeltjes wordt verleend, waardoor hun aan elkaar kleven wordt vermeden, hoewel betrekkelijk korte polylactideketenen aanwezig zijn, hetgeen leidt tot een regelbare biologische ontledingssnelheid van het polymeer die varieert van enkele weken tot 1 of 2 maanden en tot een overeenkomstige, vertraagde afgifte van het peptide, hetgeen een depotpreparaat daarvan bijvoorbeeld geschikt maakt voor een afgifte gedurende een maand.

15 De stervormige polymeren hebben bij voorkeur een gemiddeld molecuulgewicht Mw in het traject van ongeveer 10.000 tot 200.000, bij voorkeur 25.000 tot 100.000, in het bijzonder 35.000 tot 60.000 en een polydispergeerbaarheid van bijvoorbeeld 1,7 tot 3,0, bijvoorbeeld 2,0 tot 2,5. De intrinsieke viscositeiten van stervormige polymeren met Mw 35.000 en Mw 60.000 zijn respectievelijk 0,36 en 0,51 dl/g in chloroform.

Een stervormig polymeer met een Mw 52.000 heeft een viscositeit van 0,474 dl/g in chloroform.

20 De aanduidingen ’’microsfeer, microcapsule en microdeeltje” zijn onderling verwisselbaar wat de uitvinding betreft en geven de inkapseling van de peptiden door het polymeer aan, bij voorkeur met het peptide verdeeld door het polymeer, dat dan een matrix voor het peptide is. In dat geval wordt bij voorkeur de aanduiding ’’microbol" of algemener ’’microdeeltje” gebruikt.

Onder toepassing van de fasenscheidingsmethode volgens de onderhavige uitvinding kunnen de 25 preparaten volgens deze uitvinding bijvoorbeeld worden bereid door het polymere dragermateriaal op te lossen in een oplosmiddel, dat geen oplosmiddel voor het peptide is, gevolgd door toevoeging en disper-gering van een oplossing van het peptide in het polymeer-oplosmiddelproduct. Een fasen induceermiddel, bijvoorbeeld een siliconen vloeistof, wordt daarna toegevoegd voor het induceren van het inkapselen van het peptide door het polymeer (vergelijk US-A 4.675.189).

30 Het effect van het explosief vrijkomen van het geneesmiddel kan in aanzienlijke mate worden verminderd door bij de bereiding in situ door toevoeging van een geneesmiddeloplossing aan de polymeeroplossing neer te slaan ultrafijne geneesmiddeldeeltjes, vóór de fasenscheiding.

De therapeutische duur van de vrijmaking van het peptide kan worden verlengd door harden-wassen van de microdeeltjes met een O/W emulsie van waterige buffer-heptaan. De uit de stand der techniek bekende 35 methode brengt een verhardingsstap waarna niet wordt gewassen of die worden gewassen met bijvoorbeeld heptaan en/of isopropanol (FR-A 2400950) en die uiteindelijk gevolgd zal worden door een afzonderlijke eventueel buffer bevattende, waterige wasstap met zich mede.

Een emulsie van het olie in water type (= °/w) wordt toegepast voor het wassen en harden van de microbolletjes en voor het verwijderen van niet-ingekapseld peptide. De wassing bevordert het verwijderen 40 van het niet-ingekapselde peptide van het oppervlak van de microbolletjes. Het verwijderen van de overmaat peptide van de microbollen vermindert de aanvankelijke geneesmiddelexplosie, die kenmerkend voor vele gebruikelijke inkapselingspreparaten is.

De emulsie bevordert eveneens het verwijderen van resterend polymeeroplosmiddel en eventuele siliconenvloeistof.

45 De O/W emulsie kan worden bereid onder toepassing van een emulgeermiddel, zoals sorbitan mono-oleaat (Span 80 ICI Corp.) of een dergelijk middel, ter vorming van een stabiele emulsie. De emulsie (waterfase) kan worden gebufferd met een buffer die niet schadelijk is voor het peptide en het polymeer matrixmateriaal. De buffer kan een pH tussen 2 en 8 hebben, waarbij een pH van 4 wordt aanbevolen. De buffer kan worden bereid uit zure buffers, zoals een fosfaatbuffer en acetaatbuffer.

50 De emulsie kan dispergeermiddelen, zoals siliconenolie, bevatten, waardoor aggregatie van de droge deeltjes van microcapsules ten gevolge van statische elektriciteit wordt vermeden en bevordert het verminderen van het gehalte aan resterend oplosmiddel.

Een aanbevolen emulsie kan heptaan, pH 4 forfaatbuffer, siliconenolie en sorbitan mono-oleaat bevatten.

Onder voorbeelden van het oplosmiddel voor het polymeer matrixmateriaal vallen methyleenchloride, 55 chloroform, benzeen en ethylacetaat. Het peptide wordt bij voorkeur opgelost in een alcoholisch oplosmiddel, bijvoorbeeld methanol, dat mengbaar is met het polymeer oplosmiddel.

De faseninduceermiddelen (coacervatiemiddelen) zijn oplosmiddelen die mengbaar zijn met het f 5 195027 . polymeergeneesmiddelmengsel en die maken dat de embryonale microcapsules zich voor het harden vormen; siliconenoliën zijn de aanbevolen taseninduceermiddelen.

De O/W emulsie kan op een gebruikelijke wijze onder toepassing van heptaan en hexaan, als organische tase worden bereid.

5 Geschikt worden de preparaten volgens de uitvinding onder aseptische omstandigheden bereid of vervaardigd.

De preparaten verkregen volgens de werkwijze volgens de uitvinding kunnen in depötvorm worden gebruikt, bijvoorbeeld als injecteerbare microbolletjes of implantaten.

Ze kunnen op een gebruikelijke wijze worden toegediend, bijvoorbeeld subcutaan of door intramusculaire 10 injectie, bijvoorbeeld voor indicaties die bekend zijn voor het daarin aanwezige geneesmiddel.

De preparaten met vertraagde afgifte die octreotide bevatten kunnen voor alle bekende indicaties van het octreotide of derivaten daarvan worden toegediend, bijvoorbeeld die beschreven in het GB 2.199.829 A, de blz. 89-96, evenals voor acromegalie en borstkanker.

De microdeeltjes te verkrijgen volgens deze uitvinding kunnen een afmeting hebben die wat diameter 15 betreft varieert van 1 tot 250 micron, bij voorkeur van 10 tot 200, vooral 10 tot 130 micron, bijvoorbeeld van 10 tot 90 micron. Implantaties kunnen bijvoorbeeld een afmeting van 1 tot 10 mm3 hebben. De hoeveelheid peptide die in het preparaat aanwezig is hangt af van de gewenste dagelijkse dosis die wordt afgegeven en dus van de biologische ontledingssnelheid van het inkapselende polymeer. De nauwkeurige hoeveelheid peptide kan door onderzoekingen van de biologische beschikbaarheid worden vastgesteld. De preparaten 20 kunnen peptide in een hoeveelheid van ten minste 0,2, bij voorkeur 0,5 tot 20 gew.%, ten opzichte van de polymeermatrix, bij voorkeur 2,0 tot 10, in het bijzonder 3,0 tot 6 gew.%, bevatten.

De afgiftetijd van het peptide uit het microdeeltje kan 1 tot 2 weken tot ongeveer 2 maanden zijn.

Geschikt bevat het preparaat met vertraagde afgifte een somatostatine, bijvoorbeeld octreotide, in een biologische ontleedbare, biologisch verenigbare, poiymere drager, die, subcutaan in een dosering van 10 25 mg somatostatine per kg lichaamsgewicht van het dier aan een rat toegediend, een concentratie van een somatostatine in het bloedplasma van ten minste 0,3 ng/ml en bij voorkeur minder dan 20 ng/ml gedurende een periode van 30 dagen of geschikt een periode van 60 dagen, geeft.

Het is ook mogelijk dat het preparaat met vertraagde afgifte een somatostatine, bijvoorbeeld octreotide, in een biologisch ontleedbare, biologisch verenigbare, poiymere drager bevat, dat, intramusculair in een 30 dosis van 5 mg/kg lichaamsgewicht aan een konijn toegediend, een concentratie van somatostatine van ten minste 0,3 ng/ml gedurende en periode van 50 dagen en geschikt een concentratie van ten hoogste 20 ng/ml, geeft.

0_ Fasenscheidingsmehode

Konijn 5 mg somatostatine/kg, intramusculair vertraging (0-42 dagen) 76% gemiddelde plasmaspiegel (cp,ideaal) (0-42 dagen) 4 ng/ml AUC (0-42 dagen) 170 ng/mlxdagen 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 2

De uitvinding verschaft dus somatostatine, bij voorkeur octreotide en octreotide analoge preparaten, met de 3 volgende eigenschappen: 4 1. een vertraging van ten minste 70%, bij voorkeur ten minste 74%, bijvoorbeeld ten minste 75%, 80% , 5 88% of ten minste 89% over een periode van 0 tot 42 of 43 dagen, en/of 6 2. een gemiddelde plasmaspiegel (Cp jdeaal) van 2,5-6,5, bij voorkeur 4-6,5 ng/ml gedurende een periode 7 van 0 tot 42 dagen, bij ratten, indien 10 mg somatostatine subcutaan wordt toegediend en/of een gemid 8 delde plasmaspiegel van 3,5-6,5, bijvoorbeeld 4-6,5 ng/ml gedurende een periode van 0 tot 42 of 43 dagen 9 bij een konijn indien 5 mg somatostatine intramusculair wordt toegediend, en/of 10 3. een AUC gedurende een periode van 0 tot 42 dagen van ten minste 160, bij voorkeur van 170-230 11

ng/ml x dagen voor een rat, indien 10 mg somatostatine subcutaan wordt toegediend en/of een AUC

12 gedurende een periode van 0 tot 42 of 43 dagen van ten minste 160, bij voorkeur van 180-275, bijvoor 13 beeld van 200 tot 275 ng/ml x dagen voor een konijn, indien 5 mg somatostatine intramusculair wordt 14 toegediend.

15

Voor de kwantitatieve karakterisering van de hiervoor beschreven preparaten met vertraagde afgifte 16 wordt gebruik gebruikt van de methode van de oppervlakafwijking (AD) van F. Nimmerfall en J. Rosenthaler; Intern. J. Pharmaceut. 32, 1-6 (1986). In kort worden volgens de AD methode de oppervlakafwijkingen van het experimentele plasmaprofiel van een ideaal profiel dat een constant gemiddelde plasmaspiegel (= 195027 6

Cp.ideaal) verkregen door omzetting van het experimentele oppervlak onder de plasmaspiegel-tijdkromme (AUC) in een rechthoek met hetzelfde oppervlak berekend. Uit de procentuele oppervlakafwijking (aangeduid met AUC) wordt het percentage vertraging op volgende wijze berekend: % vertraging = 100 x (1 - AD/AUC).

5 Volgens deze methode wordt het volledige plasmaprofiel bepaald gedurende een van te voren gekozen tijdsperiode gekenmerkt door een enkele getalindex.

In Proc. natl. Acad.Sci.USA 85 (1988) 5688-5692 is in figuur 4 een plasmaspiegelprofiel van het octapeptide analoog aan somatostatine met formule * * 10 D-Phe-Cys-Tyr-D-Trp-Lys-Val-Cys-Trp-N H2 bij ratten beschreven.

Een duidelijke vergelijking kan echter niet met de plasmaspiegelwaarden van de preparaten volgens de uitvinding bij ratten, zoals hiervoor vermeld, worden gemaakt, aangezien het beschreven plasmaspiegelprofiel op een andere toedieningsmethode is gebaseerd (intramusculaire injectie) en, hetgeen nog 15 belangrijker is, het beladingsgehalte van de microcapsutes (tussen 2 en 6%) en de doseringshoeveelheid voor de toediening (25 tot 50 mg porties microcapsules voor 30 dagen, hoewel voor ten minste gedurende 45 dagen bepalingen werden uitgevoerd) niet nauwkeurig zijn aangegeven. Bovendien is het type gebruikt poly(DI-lactide-coglycolide) niet nauwkeurig beschreven.

De volgende voorbeelden lichten de uitvinding toe.

20 Het Mw van de polymeren is het gemiddelde molecuulgewicht bepaald volgens GLPC onder toepassing van polystyreen als standaard.

VOORBEELD 1

Men loste 1 g poly(D,L-lactide-co-glycolide) (50/50 molair, Mw 45.000; polydispersiteit ca. 1,7) onder 25 magnetisch roeren op in 15 ml methyleenchloride, waarna men 75 mg octreotide.acetaat opgelost in 0,5 ml methanol toevoegde. Daarna voegde men 15 ml siliconenolie (merk Dow 360 Medical Fluid 1000 cs) (siliconenvloeistof) aan het polymeer-peptidemengsel toe. Het verkregen mengsel werd toegevoegd aan een geroerde emulsie die 400 ml n-heptaan, 100 ml pH 4 fosfaatbuffer, 40 ml Dow 360 Medical Fluid, 350 cs en 2 ml Span 80 (emulgator) bevatte. Daarna werd minimaal nog 10 min. geroerd. De verkregen microdeeltjes 30 werden gewonnen door filtreren onder verminderde druk en werden een nacht in een vacuümoven gedroogd. De opbrengst was ongeveer 90% aan microdeeltjes met een grootte van 10-40 micron.

De microdeeltjes werden gesuspendeerd in een drager en intramusculair in een dosis van 4 mg octreotide toegediend aan Nieuw-Zeelandse konijnen. Periodiek werden bloedmonsters genomen waarbij plasmaspiegels van 0,5 tot 1,0 ng/ml gedurende 30 dagen, gemeten met radioimmunoassay (RIA) analyse, 35 werden gemeten.

VOORBEELD 2

Men loste 1 g poly(D.L-lactide-co-glycolide) glucose (Mw = 45.000) (55/45 molair, verkregen volgens de werkwijze van het Britse octrooischrift 2.145.422 B, polydispergeerbaarheid van 1,7, bereid uit 0,2% 40 glucose) onder magnetisch roeren op in 25 ml ethylacetaat, waarna men 75 mg octreotide opgelost in 3 ml methanol toevoegde. Daarna voegde men 25 ml siliconenolie (merk Dow 360 Medical Fluid, 1000 cs) aan het polymeer-peptidemengsel toe. Het verkregen mengsel werd toegevoegd aan de in voorbeeld 1 beschreven emulsie. Daarna roerde men nog minimaal 10 min. De verkregen microdeeltjes werden gewonnen door vacuümfiltratie en een nacht in een vacuümoven gedroogd. De opbrengst was groter dan 45 80% microdeeltjes in het traject van 10-40 micron.

De microdeeltjes werden gesuspendeerd in een drager en in een dosis van 4 mg octreotide intramusculair toegediend aan witte Nieuw-Zeelandse konijnen. Periodiek werden bloedmonsters genomen waaruit bleek dat de plasmaspiegels gedurende 21 dagen tussen 0,5 en 2 ng/ml lagen, gemeten met RIA. 1 2 3 4 5 6 VOORBEELD 3 2

Een oplossing van l,5 g octreotide.acetaat in 20 ml methanol werd onder roeren toegevoegd aan een 3 oplossing van 18,5 g poly(D,L-lactide-co-glycolide)glucose (50:50 molair, molecuulgewicht 45.000) in 500 ml 4 methyleenchloride. Fasenscheiding werd uitgevoerd door toevoeging van 500 ml Dow 360 Medical Fluid 5 (1000 cs) en 800 ml Dow 360 Medical Fluid (350 cs) aan de peptide-polymeersuspensie. Het verkregen 6 mengsel werd toegevoegd aan een geroerde emulsie die bestond uit 1800 ml n-heptaan, 2000 ml steriel water en 40 ml Span 80. Na 10 min. roeren werden de microbolletjes verzameld door filtreren onder verminderde druk.

Claims

7 195027 , De helft van het product werd in een vacuümoven bij 37°C gedroogd. De spiegel van overgebleven methyleenchloride bedroeg 1,2%. De andere helft van het product werd gewassen door roeren met 1000 ml ethanol die 1 mg Span 80 bevatte. Na 1 uur roeren, werd de ethanol gedecanteerd en de microdeeltjes werden 1 uur geroerd met 5 1000 ml n.-heptaan die 1 ml Span 80 bevatte. Na 1 uur roeren werden de microdeeltjes verzameld door filtreren onder verminderde druk en een nacht bij 37°C gedroogd in een vacuümoven. De spiegel van overgebleven methyleenchloride van de microdeeltjes die op deze wijze waren gewassen werd verlaagd van 1,2% tot 0,12%. De gecombineerde opbrengst van het product bedroeg 18,2 g (91%) aan microdeeltjes die 5,6% 10 octreotide bevatten, met een gemiddelde middellijn van 24 micron en 1,5% resterend heptaan. De microdeeltjes werden gesuspendeerd in een drager en intramusculair in een dosis van 5 mg/kg dosis octreotide toegediend aan witte konijnen. Periodiek werden bloedmonsters genomen, waaruit bleek dat gedurende 49 dagen de plasmaspiegel tussen 0,3 en 7,7 ng/ml lagen, gemeten met RIA.
15 VOORBEELD 4 Men voegde een oplossing van 1 g poly(D,L-lactideco-glycolide) (50:50) molair, molecuulgewicht 36.100) in 20 ml methyleenchloride onder roeren toe aan een oplossing van 100 mg calcitonine in 1,5 ml methanol. De fasenscheiding werd uitgevoerd door toevoeging van 20 ml siliconenvloeistof (Dow 360 Medical Fluid, 1000 cs). Het verkregen mengsel werd toegevoegd aan een geroerde emulsie die bestond uit 100 ml pH 4 20 fosfaatbuffer, 400 ml n-heptaan, 4 ml Span 80 en 40 ml siliconenvloeistof (Dow 360 Medical Fluid. 1000 cs). Na 10 min. roeren werden de microbolletjes verzameld door filtreren onder verminderde druk en een nacht bij 37°C in een vacuümoven gedroogd. De opbrengst bedroeg 1,1 g microbolletjes die 5,9% calcitonine bevatten.
25 VERGELIJKEND VOORBEELD Men voegde een oplossing van 9,9 g poly(D.L-lactide-co-glycolide) (50:50) molair, Mw = 44,300) in 140 ml methyleenchloride toe aan 100 mg lypressine. De dispersie werd gedurende een uur magnetisch geroerd, alvorens men 140 ml siliconenvloeistof (Dow 360 Medical Fluid, 1000 cs) en 2,5 ml Span 80 toevoegde. Het mengsel werd toegevoegd aan 2000 ml heptaan en 10 min. geroerd. De verkregen microcapsules werden 30 door filtreren onder verminderde druk verzameld, driemaal gewassen met heptaan en 10 min. onder afzuigen gedroogd. De helft van het monster werd gewassen door 10 min. roeren in water en de andere helft werd niet gewassen. Beide monsters werden een nacht in een vacuümoven bij 30°C gedroogd. De totale opbrengst was 10,65 g microcapsules. Analyse van het gewassen monster was 0,5% lypressine en 0,6 % voor het monster dat niet met water was gewassen. 35 Werkwijze voor het bereiden van een microdeeltje dat een in water oplosbaar peptidegeneesmiddel in een 40 biologisch afbreekbare, biologisch verenigbare polymere drager bevat, omvattende de stappen: a) het oplossen van het polymere dragermateriaal in een geschikt oplosmiddel, waarin het geneesmid-delpeptide niet oplosbaar is, b) toevoegen en dispergeren van een oplossing van het geneesmiddelpeptide in een geschikt oplosmiddel, dat geen oplosmiddel voor het polymeer in de oplossing van stap a) is, 45 c) toevoegen van een faseninducerend middel aan de dispersie van stap b) voor het induceren van de vorming van microdeeltjes, d) toevoegen van een vloeistof aan het mengsel van stap c), of toevoegen van het mengsel van stap c) aan een vloeistof ter harding en wassing van het microdeeltje, en e) winning van het microdeeltje, 50 met het kenmerk, dat de vloeistof een olie-in-water-emulsie is.