PL214801B1 - Tok szynowy z profilowanych szyn jezdnych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest tok szynowy z profilowanych szyn jezdnych, którego złącza szynowe są połączone ze sobą za pomocą przegubowego połączenia szyn, przy czym profilowane szyny jezdne są zaopatrzone w co najmniej dolny kołnierz w kształcie litery U z wnęką umieszczoną między ramionami typu U, przy czym ponadto co najmniej w dolnym obszarze styku sąsiednich styków szynowych zrealizowane jest połączenie przegubowe za pomocą panewki łożyska wahliwego i wchodzącego w nią pióra łożyska wahliwego i przy czym ponadto panewka łożyska wahliwego jest zamocowana bez obróbki we wnęce w dolnym kołnierzu, i przy czym panewka łożyska wahliwego ma wybranie dla noska wahliwego umieszczonego na piórze łożyska wahliwego i zaczepy wystające do wybrania i zaczepiane w stanie wbudowania przez noski wahliwe.

Tok szynowy w wariancie wykonania opisanym na wstępie jest opisany w ramach niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 196 16 937 C1. Podobnie dzieje się w niemieckim opisie zgłoszeniowym nr DE 198 54 937 C1. W obydwóch wypadkach niezbędne są drogie środki przygotowawcze i montażowe, aby z jednej strony móc zrealizować pióro łożyska wahliwego, z drugiej zaś strony panewkę łożyska wahliwego.

Ponadto obydwie pierwsze publikacje opisują również urządzenie do podnoszenia, które niejako jest zintegrowane z górnym połączeniem przegubowym. W tym celu w ramach niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 198 54 937 C1 przewidziane są boczne ścianki łożyska mostkujące należący do niego obszar styku za pomocą znajdującego się między nimi mocującego członu pośredniego. Dla uzyskania unoszącego się na końcu zamocowania jednej z szyn styku szynowego, w trakcie montażu wstępnego można ustalić zamocowaną do niego boczną ściankę łożyska na mocującym członie pośrednim przy użyciu połączenia za pomocą rygla zabezpieczonego przez obrót. Podczas montażu końcowego druga sąsiednia szyna styku szynowego swoją drugą boczną ścianką łożyska jest przyłożona obrotowo do mocującego członu pośredniego wokół osi obrotu znajdującej się w dolnym obszarze styku szynowego i z jest nim połączona.

Znane środki zaradcze sprawdziły się, mogą być jednak udoskonalone, zwłaszcza co się tyczy podatności do manipulowania i prostego montażu.

Odnosi się to także do następnego stanu techniki według niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 196 16 937 C1. Gdyż także tutaj przewidziane są boczne ścianki łożyska mostkujące obszar styku szynowego. Jedna boczna ścianka łożyska ma otwór podłużny, z którego wynika ruch wahliwy obydwóch profilowanych szyn jezdnych wokół osi wahań umieszczonej pod kątem prostym do kierunku podłużnego szyn w obszarze styku szynowego dolnego kołnierza obydwóch profilowanych szyn jezdnych. Między obydwiema bocznymi ściankami łożyska jest umieszczony hak do podwieszania ze sworzniem prowadzącym wchodzącym we wspomniany otwór podłużny.

Także w tym miejscu można udoskonalić podatność do manipulowania. Bowiem wspomniane przegubowe połączenia szyn zwykle są stosowane do prowadzenia i zamocowania jednoszynowych kolejek wiszących w podziemnym górnictwie i budowie tuneli. Łańcuchy do podwieszania na pojedynczych ramach obudowy chodników mają zarówno zadanie przejmowania samego ciężaru profilowanych szyn jezdnych, jak i transportowanych materiałów i przenoszenia go na obudowę chodników.

W trakcie montażu wymagane jest nie tylko połączenie ze sobą pojedynczych profilowanych szyn jezdnych lub styków szynowych za pomocą przegubowego połączenia szyn, lecz utworzony w ten sposób tok szyn musi być jeszcze dodatkowo połączony z obudową chodników za pomocą łańcuchów do podwieszania. Odbywa się to za pomocą urządzenia do podwieszania, w którym w najprostszym wypadku chodzi o otwór do ustalenia ucha połączeniowego, sworznia lub temu podobnego. To znaczy, że wspomniany otwór zwykle służy do mocowania przegubowego elementu do podwieszania, na przykład ogniwa łańcucha lub także włączonego pośrednio wahacza.

W stanie techniki są więc z jednej strony zebrane połączenia przegubowe, z drugiej zaś strony urządzenia do podwieszania. Ponadto wytwarzanie połączenia przegubowego w dolnym obszarze styku szyn przeprowadza się z trudem. W tym miejscu wynalazek wymaga opracowania łącznie środków zaradczych.

U podstaw wynalazku leży problem techniczny udoskonalenia w ten sposób tego rodzaju toku szynowego dla styków szynowych profilowanych szyn jezdnych, że ruchy obudów mogą być opanowane bez trudności.

Zadanie to rozwiązuje zgodny z wynalazkiem tok szynowy z profilowanych szyn jezdnych, którego złącza szynowe są połączone ze sobą za pomocą przegubowego połączenia szyn, przy czym

PL 214 801 B1 profilowane szyny jezdne są zaopatrzone w co najmniej dolny kołnierz w kształcie litery U z wnęką umieszczoną między ramionami typu U, przy czym prócz tego co najmniej w dolnym obszarze styku sąsiednich styków szynowych jest zrealizowane połączenie przegubowe za pomocą panewki łożyska wahliwego i wchodzącego w nią pióra łożyska wahliwego, przy czym ponadto panewka łożyska wahliwego jest ustalona bez obróbki we wnęce w dolnym kołnierzu, i przy czym panewka łożyska wahliwego posiada wybranie dla noska wahliwego umieszczonego na piórze łożyska wahliwego i zaczepy wystające do wybrania i zaczepiane w stanie wbudowania przez noski wahliwe, charakteryzujący się tym, że obydwa styki szynowe są wykonane jako nieskrętne i wychylne względem siebie z osią obrotu umieszczoną pod powierzchnią toczną w dolnym kołnierzu, przy czym oś obrotu przebiega prostopadle do płaszczyzny utworzonej przez obydwa styki szynowe i przy czym łukowate powierzchnie prowadzące przewidziane na nosku wahliwym i odpowiednim zaczepie posiadają promień określony przez odstęp noska wahliwego od osi obrotu.

Korzystnie zaczepy wspólnie z elementem ograniczającym wyznaczają wnękę, przy czym zaczepy i element ograniczający są ze sobą połączone za pomocą ramion łączących, tak że się nastawia niezbędną stabilność panewki łożyska wahliwego.

Korzystnie w górnym obszarze styku szynowego sąsiednich styków szynowych jest przewidziane połączenie przegubowe z co najmniej jedną ścianką łożyska mostkującą obszar styku szynowego.

Korzystnie górne połączenie przegubowe i dolne połączenie przegubowe są w ten sposób dopasowane do siebie, że obydwa styki szynowe są wahliwe wokół wspólnej osi obrotu.

Korzystnie profilowane szyny jezdne posiadają przekrój dwuteowy.

Panewka łożyska wahliwego może być podzielona w kierunku podłużnym i może być wykonana z dwóch połączonych ze sobą w stanie wbudowania, w szczególności zespawanych, połówek panewki łożyska wahliwego, co jednak nie jest niezbędne.

Możliwe jest również wykonanie podzielonego w kierunku podłużnym pióra łożyska wahliwego i bez obróbki ustalenie w dolnym obszarze styku szynowego drugiego z sąsiednich złączy szynowych. Wtedy zrealizowane są dwie połówki panewki łożyska wahliwego, które podczas montażu zostają zespolone ze sobą.

Te środki zaradcze w wynalazku są związane z zaletą polegającą na tym, że w przeciwieństwie do stanu techniki według niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 198 54 937 C1, a także niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 196 16 937 C1 (już) nie są konieczne obligatoryjne tam obróbki dolnego kołnierza styku szynowego zaopatrzonego w panewki łożyska wahliwego. Przeciwnie, panewka łożyska wahliwego wykonana według wynalazku może być bez tego włożona bezpośrednio do istniejącej wnęki, w szczególności w dwuteowej profilowanej szynie jezdnej między ramiona typu U dolnego kołnierza w kształcie litery U i tutaj może zostać zespawana. Stanowi to ogromne ułatwienie montażu i oszczędność na kosztach.

Nie pogarsza to jednak w żaden sposób zdolności do sprawnego funkcjonowania opisanej panewki łożyska wahliwego, lecz dorównuje tej, która jest opisana w określonego rodzaju stanie techniki według niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 198 54 937 C1 lub niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 196 16 937 C1. Przy tym zaczepy zaczepiane przez noski wahliwe w powiązaniu z elementem ograniczającym zapewniają nienaganne wytworzenie połączenia przegubowego. Bowiem w tym celu jest jedynie niezbędne wprowadzenie pióra łożyska wahliwego do panewki łożyska wahliwego, tak aby nosek wahliwy wszedł w wybranie i zaczepił o zaczepy.

Aby mogły być wyrównane wzajemne ruchy styków szynowych, w obszarze dolnego połączenia przegubowego noski wahliwe i zaczepy mają odpowiadające sobie wzajemnie i ślizgające się po sobie w kierunku wzdłużnym, najczęściej łukowate powierzchnie prowadzące. Dzięki temu w powiązaniu z konwencjonalnym lub jak powyżej opisano wykonanym górnym połączeniem przegubowym wzajemne ruchy styków szynowych mogą być przejmowane bez trudności. Obydwa styki szynowe są przy tym wychylne wokół wspólnego punktu obrotu. Powierzchnie prowadzące posiadają promień określony z góry przez odstęp noska wahliwego od punktu obrotu.

Ostatecznie niniejszy wynalazek w ramach innego pomysłu zajmuje się przegubowym połączeniem szyn dla styków szynowych profilowanych szyn jezdnych, przy czym co najmniej w górnym i/lub dolnym obszarze styku szynowego sąsiednich profilowanych szyn jezdnych przewidziane jest połączenie przegubowe i przy czym na górnym kołnierzu jest zamocowane przegubowo co najmniej jedno urządzenie do podwieszania w formie wahacza, które ma co najmniej jeden otwór odciągowy. To przegubowe i wcześniej poznane dzięki, na przykład niemieckiemu opisowi zgłoszeniowemu nr DE 198 54 937 C1 połączenie

PL 214 801 B1 szyn charakteryzuje się tym, że dodatkowo oprócz otworu odciągającego jest przewidziane urządzenie pomocnicze do montażu.

W wypadku tego urządzenia pomocniczego do montażu może chodzić o otwór pomocniczy do montażu służący do zamocowania sworznia pomocniczego do montażu wraz ze znajdującym się na nim środkiem pomocniczym do montażu, na przykład łańcuchem, liną lub temu podobnym. W tej sytuacji urządzenie pomocnicze do montażu może być umieszczone w płaszczyźnie symetrii od strony główki wahacza. Sam wahacz ma zwykle dwa ramiona, które są umieszczone w odstępie od siebie za pomocą jednego lub kilku elementów odległościowych.

W ten sposób jest postawiony do dyspozycji wahacz, który szczególnie łatwo można zamocować na obudowie chodników z zamocowanym na nim stykiem szynowym lub z zamocowanymi na nim stykami szynowymi. Zatem to urządzenie pomocnicze do montażu, które to umożliwia, w istocie zapewnia podniesienie odpowiedniego styku szynowego lub już połączonych ze sobą styków szynowych na pożądaną wysokość w obudowie chodników i dopiero wtedy przeprowadzenie odmocowania. Może to nastąpić, na przykład za pomocą wciągników linowych, podnośników łańcuchowych lub innych dźwignic, które wywierają nacisk na urządzenie pomocnicze do montażu lub je tworzą. W najprostszym wypadku chodzi tutaj o otwór pomocniczy do montażu z umieszczonym w nim sworzniem pomocniczym do montażu lub o ucho, do którego jest dołączony środek pomocniczy do montażu, w wypadku którego może chodzić, na przykład tylko o łańcuch, linę lub tym podobne.

Dzięki umieszczeniu urządzenia pomocniczego do montażu w płaszczyźnie symetrii od strony główki wahacza uzyskuje się to, że siły podnoszące zwykle działają w obszarze styków szynowych lub w ich pobliżu, ponieważ wahacz jest montowany najczęściej symetrycznie w porównaniu z tym obszarem styku szynowego, a więc płaszczyzna symetrii wahacza i obszar styku szynowego pokrywają się. Wreszcie wykonanie wahacza z dwoma kołnierzami powoduje, że jest zapewniona jego szczególna sztywność na skręcanie i bez trudności mogą być przejmowane także zmienne siły rozciągające spowodowane zmianami obudowy chodników.

Wreszcie profilowane szyny jezdne zwykle mają w przekroju górny kołnierz podobny do widełek i skierowany w przeciwnym kierunku dolny kołnierz. Mogą one posiadać przekrój dwuteowy. Dzięki temu możliwa jest realizacja dużych wskaźników przekroju przy zginaniu przy zmniejszonych kosztach wytwarzania i porównywalnej podatności do manipulowania podczas montażu szyn. Poszczególne styki szynowe profilowanych szyn jezdnych są postawione do dyspozycji jako walcowany profil stalowy i mają specyfikacje, jakie są opisane w ramach niemieckiego opisu zgłoszeniowego wzoru użytkowego nr DE 296 04 431 U1.

Wspomniane już i stanowiące opcję urządzenie do podwieszania może również przyjmować położenie znajdujące się w odstępie od obszaru styku szynowego i połączenia przegubowego na górnym kołnierzu co najmniej jednego z dwóch sąsiednich styków szynowych. Czyli, że co najmniej każdy drugi styk szynowy lub każda druga profilowana szyna jezdna są wyposażone w odpowiednie urządzenie do podwieszania.

Urządzenie do podwieszania może być wykonane jako niezależne i oddzielone od połączenia przegubowego. Ale możliwe jest także, że urządzenie do podwieszania wraz z połączeniem przegubowym jest stanowiącym całość elementem konstrukcyjnym. Wreszcie w wynalazku zaleca się wykonanie urządzenia do podwieszania jako ucha połączeniowego do przyłączenia stanowiącego opcję łącznika przedłużającego i/lub wahacza.

W rezultacie opracowane jest przegubowe połączenie szyn dla styków szynowych profilowanych szyn jezdnych, które cechuje się przede wszystkim udoskonaloną w porównaniu ze stanem techniki podatnością do manipulowania i łatwością montażu. Ponieważ z powodu położenia urządzenia do podwieszania znajdującego się w odstępie od obszaru styku szynowego i połączenia przegubowego, można oddzielić od siebie w czasie i w przestrzeni przebieg podwieszania lub odmocowania profilowanej szyny jezdnej każdorazowo utworzonej z pojedynczych styków szynowych od właściwego przebiegu połączenia styków szynowych. Czyli, że albo styki szynowe najpierw mogą być ze sobą połączone za pomocą połączenia przegubowego i następnie podwieszone, albo najpierw styk szynowy podwiesza się i następnie łączy z sąsiednim stykiem szynowym. Tak czy owak wynalazek umożliwia duży stopień elastyczności i łatwości montażu.

Do tego przyczynia się także to, że styk szynowy może już być podwieszony i dopiero wtedy jest łączony za pomocą połączenia przegubowego z sąsiednim stykiem szynowym. To znaczy, że ciężar styku szynowego i dopiero wtedy połączonego sąsiedniego styku szynowego w całości jest

PL 214 801 B1 przejmowany przez urządzenie do podwieszania, tak że ciężary, które mają być podwieszone są znacznie zmniejszone w porównaniu z powyżej wspomnianym stanem techniki.

Według kolejnej postaci wykonania wynalazku przegubowe połączenie szyn dla styków szynowych profilowanych szyn jezdnych, przy czym co najmniej w górnym obszarze styku szynowego sąsiednich profilowanych szyn jezdnych jest przewidziane połączenie przegubowe z co najmniej dwiema bocznymi ściankami łożyska mostkującymi obszar styku szynowego wyróżnia się tym, że zrealizowane są trzy lub więcej ścianek bocznych łożyska, z których dwie ścianki boczne tworzące kieszeń w widoku z przodu kształtują kieszeń do zamocowania trzeciej ścianki podobnej do łopaty.

W tym wypadku ścianki boczne tworzące kieszeń od strony czołowej mogą być połączone ze sobą za pomocą ramienia łączącego. To ramię łączące może mieć na swojej powierzchni skierowanej do kieszeni powierzchnię prowadzącą dla prowadzonej przy niej w kierunku podłużnym ścianki podobnej do łopaty. Zwykle obydwie ścianki boczne tworzące kieszeń są ponadto zaopatrzone w otwór podłużny, przez który przechodzi sworzeń prowadzący, który podtrzymuje ściankę boczną podobną do łopaty.

Ten sworzeń prowadzący wysuwa się z obydwóch stron ścianek bocznych tworzących kieszeń i za pomocą powszechnie znanych metod mocowania jest zamocowany w ściance podobnej do łopaty lub w obydwóch otworach podłużnych. Możliwe jest także zaopatrzenie sworznia prowadzącego z jednej strony w łeb i z drugiej strony w nakrętkę. Mogą wchodzić w rachubę również jednostronne lub dwustronne trzpienie zabezpieczające lub porównywalne urządzenia zabezpieczające.

Dzięki temu wariantowi wynalazku poprawia się również łatwość montażu w stosunku do określonego rodzaju stanu techniki według niemieckiego opisu zgłoszeniowego nr DE 196 16 937 C1. Bowiem do połączenia sąsiednich styków szynowych w górnym obszarze styku szynowego jest jedynie niezbędne wprowadzenie ścianki podobnej do łopaty w ścianki boczne tworzące kieszeń lub między ścianki boczne tworzące kieszeń i wsunięcie sworznia prowadzącego przez otwór w ściance bocznej podobnej do łopaty leżący na jednej linii z otworami podłużnymi w ściankach bocznych kieszeni i zamocowanie go.

Powierzchnia prowadząca na ramieniu łączącym zapewnia, że ruchy styku szynowego są bez trudności przejmowane i prowadzone. Do tego przyczyniają się dodatkowo otwory podłużne, które mają zarys dostosowany do powierzchni prowadzącej.

Takie ruchy styków szynowych względem siebie muszą być opanowane, ponieważ obudowa chodników nie jest statyczna i wskutek tego może skutkować zmianami odstępów i/lub kątów styków szynowych względem siebie. W ramach tego wariantu udaje się to szczególnie łatwo i skutecznie, przy czym oprócz tego jest jeszcze uproszczony montaż.

W tym wykonaniu jest również zasadniczo możliwe, że co najmniej jedna ścianka boczna łożyska lub para ścianek bocznych łożyska jest zrealizowana na jednym styku szynowym i co najmniej jedna ścianka boczna łożyska lub para ścianek bocznych łożyska jest zrealizowana na drugim styku szynowym, przy czym do połączenia obydwóch ścianek bocznych łożyska (pary ścianek bocznych łożyska) służy wchodząca w nie przegubowo następna ścianka boczna łożyska lub płytka. Obydwie odpowiednie ścianki boczne łożyska lub para ścianek bocznych łożyska mogą być wykonane w kształcie widełek. Okazało się także korzystne, gdy dodatkowa ścianka boczna lub płytka na co najmniej jednej stronie jest zaopatrzona w otwór podłużny umożliwiający przejmowanie opisanych ruchów przegubowych.

To następne wykonanie jest w szczególności tanie i łatwe w montażu. Dodatkową ściankę boczną lub płytkę można na czas transportu zamocować ma parze ścianek bocznych łożyska także w sposób uniemożliwiający jej zgubienie, a mianowicie tak, że nie wystaje.

Opisane przegubowe połączenie szyn wyróżnia się tym, że najpierw podwiesza się profilowaną szynę jezdną lub styk szynowy i dopiero bezpośrednio po tym podejmuje się montaż drugiego styku szynowego przy realizacji połączenia przegubowego. Drugi styk szynowy korzystnie może być połączony przegubowo za pomocą dolnego połączenia przegubowego najpierw z dolnym stykiem szynowym i uzyskuje solidne połączenie za pomocą dodatkowej ścianki bocznej lub płytki. Dzięki temu udaje się prosty montaż. Ponieważ ponadto górne i dolne połączenie przegubowe są w ten sposób dopasowane do siebie, że obydwa styki szynowe mogą wychylać się wokół wspólnego punktu obrotu lub wspólnej osi obrotu, mogą być przezwyciężone ruchy górotworu i/lub ruchy tunelu lub ruchy obudowy.

Przedmiot wynalazku w pierwszym przykładzie wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1a i fig. 1b przedstawiają przegubowe połączenie szyn według wynalazku w widoku z boku (fig. 1a) i w widoku z przodu (fig. 1b), fig. 2a i fig. 2b - przedstawiają styk szynowy przegubowego po6

PL 214 801 B1 łączenia szyn według fig. 1a i fig. 1b z należącym do niego piórem łożyska wahliwego, fig. 3a i fig. 3b przedstawiają drugi styk szynowy z piórem łożyska wahliwego, fig. 4 - przedstawia pióro łożyska wahliwego w widoku z góry, fig. 5 - przedstawia schematycznie widok z góry panewki łożyska wahliwego i fig. 6 - przedstawia przykład wykonania przegubowego połączenia szyn z należącym do niego wahaczem, fig. 7 - przedstawia kolejny przykład wykonania wynalazku, fig. 8 do fig. 10 - przedstawiają poszczególne elementy konstrukcyjne przykładu wykonania według fig. 7 w odpowiednich widokach szczegółu, fig. 11 i fig. 12 przedstawiają jeszcze raz zmodyfikowaną realizację przykładu wykonania według fig. 7 do fig. 10 i fig. 13 do fig. 15 - przedstawiają kolejny przykład wykonania wynalazku i fig. 16a, fig. 16b i fig. 16c przedstawiają obydwa styki szynowe przy uwzględnieniu ich różnych kątów wychylenia względem siebie.

Na figurach rysunku przedstawione jest połączenie przegubowe dla styków szynowych 1a, 1 b profilowanych szyn jezdnych. Styki szynowe 1a, 1b w ramach przykładu wykonania są wykonane w wariancie dwuteowym z górnym kołnierzem 2 i powierzchniami tocznymi 3 tworzącymi dolny kołnierz 4. Po powierzchniach tocznych 3 są prowadzone i poruszają się koła pojedynczego wagonika jednoszynowej kolejki wiszącej. Nie jest to jednak niezbędne.

Według fig. 1b, fig. 2b, fig. 3b i fig. 15 zarówno górny kołnierz 2, jak i dolny kołnierz 4 mają w przekroju wnęki w kształcie kieszeni. W ten sposób styki szynowe 1a, 1b w kształcie dwuteownika są wykonane zasadniczo z górnym kołnierzem 2 w kształcie litery U z ramionami 6 typu U i umieszczoną między nimi wnęką 5. To samo dotyczy dolnego kołnierza 4, który ma skierowany w przeciwną stronę profil w kształcie litery U z należącymi do niego ramionami 6 typu U, które mieszczą między sobą wnękę 5.

Na podstawie fig. 1, fig. 6, fig. 7 i fig. 13, fig. 14 widać, że na górnym kołnierzu 2 pierwszej profilowanej szyny jezdnej 1a jest przewidziane co najmniej jedno urządzenie do podwieszania 7. Ponadto zarówno górny, jak i dolny obszar styku szynowego S sąsiednich styków szynowych 1a, 1b mają odpowiednie połączenia przegubowe 8, 9.

Urządzenie do podwieszania 7 zajmuje pozycję znajdującą się w odstępie od obszaru styku szynowego S i połączenia przegubowego 8, 9 na górnym kołnierzu 2. Urządzenie do podwieszania 7 jest umieszczone na co najmniej jednym z dwóch sąsiednich styków szynowych 1a, 1b. W ramach przykładu wykonania urządzenie do podwieszania 7 znajduje się na pierwszym styku szynowym 1a. Urządzenie do podwieszania 7 zasadniczo mogłoby być zamocowane dodatkowo (lub alternatywnie) na drugim styku szynowym 1b.

Według pierwszego wykonania, jakie jest przedstawione na fig. 1 i na fig. 13 oraz na fig. 14, urządzenie do podwieszania 7 jest zrealizowane niezależnie i oddzielnie od połączenia przegubowego 8, 9, w przedstawionym przykładzie niezależnie i oddzielnie od górnego połączenia przegubowego 8. Lecz możliwe jest także, że urządzenie do podwieszania 7 razem z połączeniem przegubowym 8, 9, ze wspomnianym górnym połączeniem przegubowym 8 jest stanowiącym całość elementem konstrukcyjnym. Pokazano to na fig. 6 i fig. 7 do fig. 10.

Szczegółowo biorąc, w wypadku urządzenia do podwieszania 7 chodzi o ucho połączeniowe 7, do którego można przyłączyć stanowiący opcję łącznik przedłużający 10 oraz wahacz 11 (porównaj z fig. 1, fig. 6, fig. 7 i fig. 13, fig. 14). Jest zrozumiałe, że łącznik przedłużający 10 oraz wahacz 11 są ze sobą połączone przegubowo, aby ruchy styków szynowych 1a, 1b mogły być wzajemnie przejmowane. Równie dobrze jest, lecz także możliwe i zawiera się w pomyśle wynalazczym, gdy łącznik przedłużający 10 i wahacz 11 są wykonane jako jedna część. To znaczy, że tylko urządzenie do podwieszania 7 lub ucho połączeniowe 7 zapewnia wtedy niezbędną ruchliwość przegubu. Bowiem wahacz 11 i łącznik przedłużający 10 tworzą wtedy jedność.

Na podstawie fig. 1b można zauważyć, że wnęka 5 w górnym kołnierzu 2 między ramionami typu U mieści w sobie ucho połączeniowe 6. W tym celu ucho połączeniowe 7 jest elementem konstrukcyjnym podpory mocującej 12, która jest dołączona do górnego kołnierza 2 we wnęce 5 albo między ramionami 6. Odbywa się to zwykle za pomocą spawania.

Podpora mocująca 12 z uchem połączeniowym 7 jest obejmowana przez dwa kołnierze 13 łącznika przedłużającego 10. Sworzeń przegubu przechodzący przez leżące na jednej linii otwory służy w tym miejscu do opisanego połączenia przegubowego. W ramach wariantu według fig. 6 znajdująca się tam podpora mocująca 12 razem z dwiema ściankami bocznymi tworzącymi kieszeń względnie ściankami bocznymi 14 łożyska jest stanowiącym całość elementem konstrukcyjnym, jaki jest jeszcze poniżej bardziej szczegółowo objaśniony.

PL 214 801 B1

Przy wykonaniu według fig. 7 do fig. 10 i fig. 13 oraz fig. 14 obydwie ścianki boczne tworzące kieszeń względnie ścianki 14 boczne łożyska są połączone ze stykiem szynowym 1a, podczas gdy łącznik przedłużający 10 wchodzi między ścianki boczne 14 tworzące kieszeń. To obowiązuje także dla trzeciej ścianki 15 podobnej do łopaty lub płytki, jak to jest jeszcze poniżej dokładniej objaśnione.

W ramach wariantu według fig. 1 do fig. 6 w górnym obszarze styku szynowego S sąsiednich styków szynowych 1a, 1 b są zrealizowane ogółem trzy ścianki boczne 14, 15 łożyska mostkujące obszar styku szynowego S. W tych trzech ściankach bocznych 14, 15 łożyska chodzi z jednej strony o dwie już wspomniane ścianki boczne 14 tworzące kieszeń, które z drugiej strony w widoku z przodu (porównaj w szczególności z fig. 3b) tworzą kieszeń 16 do ustalenia trzeciej ścianki 15 podobnej do łopaty. W ramach wariantu według fig. 1 do fig. 5 ścianka 15 podobna do łopaty jest umieszczona na szynie styku szynowego 1a, podczas gdy druga szyna styku szynowego 1 b podtrzymuje obydwie ścianki boczne 14 tworzące kieszeń. W tym wypadku obydwie ścianki 14, 15 formują ściankę boczną 15 łożyska na jednym styku szynowym 1a i ściankę boczną 14 łożyska lub pierwszą ściankę boczną 14 tworzącą kieszeń na drugim styku szynowym 1 b. Trzecia ścianka boczna 14 łożyska występuje tu w postaci drugiej ścianki bocznej 14 tworzącej kieszeń, która mostkuje górny obszar styku szynowego S. W wariancie według fig. 6 znajduje się odwrotne rozmieszczenie. To znaczy, że obydwie ścianki boczne tworzące kieszeń 14 są zamocowane na pierwszej szynie styku szynowego 1a, podczas gdy druga szyna styku szynowego 1 b podtrzymuje trzecią ściankę podobną do łopaty lub ściankę boczną 15 łożyska. Znowu obydwie ścianki boczne 14, 15 łożyska z jednej strony znajdują się na styku szynowym 1a i na drugim styku szynowym 1 b, przy czym z drugiej strony dodatkowo jest zrealizowana trzecia ścianka boczna 11 łożyska w postaci drugiej ścianki bocznej 14 tworzącej kieszeń. Obydwie ścianki boczne 14 tworzące kieszeń formują w przestawieniu według fig. 6 element konstrukcyjny stanowiący całość wraz ze zrealiz owaną tam również podporą mocującą 12 z uchem połączeniowym 7, podczas gdy druga szyna styku szynowego 1 b podtrzymuje ściankę 15 podobną do łopaty.

Wreszcie w wykonaniu według fig. 7 do fig. 10 i fig. 13 do fig. 15 trzecia lub dodatkowa ścianka 15 podobna do łopaty jest wykonana jako niezależny element konstrukcyjny i z jednej strony jest umieszczona między obydwiema ściankami bocznymi 14 tworzącymi kieszeń, z drugiej zaś strony między dwiema dodatkowymi ściankami bocznymi lub ściankami bocznymi tworzącymi kieszeń 34 na drugiej szynie styku szynowego 1b. Widać, że odpowiednie ścianki boczne łożyska lub para ścianek bocznych 14 łożyska, 34 są wykonane w kształcie widełek (porównaj z fig. 8 i fig. 10, fig. 15). Płytka lub następna ścianka 15 podobna do łopaty ma co najmniej na jednej stronie otwór podłużny 35 lub wybranie łukowe 38, które w tym miejscu zapewnia wymaganą ruchliwość przegubu (porównaj z fig. 9 i fig. 12).

W szczególności na podstawie fig. 3a, fig. 3b widać, że obydwie ścianki boczne 14 tworzące kieszeń od strony czołowej są połączone ze sobą za pomocą ramienia łączącego 17. To ramię łączące 17 formuje na swojej powierzchni skierowanej do kieszeni 16 powierzchnię prowadzącą 18 dla ślizgającej się po niej w kierunku wzdłużnym swoją główką ścianki 15 podobnej do łopaty. Otwory podłużne 19 w obydwóch ściankach bocznych 14 tworzących kieszeń powodują, że obydwie ścianki boczne 14 tworzące kieszeń mogą być połączone przegubowo ze ścianką 15 podobną do łopaty, mianowicie w ten sposób, że jedynie zaznaczony sworzeń prowadzący 20 przechodzi przez obydwa otwory podłużne 19 w ściankach bocznych 14 tworzących kieszeń i przez otwór 21 w ściance 15 podobnej do łopaty.

Na fig. 3a widać najlepiej, że powierzchnia prowadząca 18 i obydwa otwory podłużne 19 mają dopasowany do siebie, lekko zakrzywiony zarys. Dzięki temu zagwarantowano, że górne połączenie przegubowe 8 utworzone zasadniczo z obydwóch ścianek bocznych 14 tworzących kieszeń i wchodzącej między nie ścianki 15 podobnej do łopaty może wyrównywać ruchy względne względem siebie szyn złącza stykowego 1a, 1b.

Dolne połączenie przegubowe 9 i szczegóły jego budowy są opisane w nawiązaniu w szczególności do fig. 3a i fig. 3b. W dolnym obszarze styku S szynowego sąsiednich styków szynowych 1a, 1b można zauważyć przede wszystkim panewkę łożyska wahliwego lub kieszeń łożyska wahliwego 22, która współpracuje z wchodzącym w nią i pokazanym na fig. 2a i fig. 2b piórem łożyska wahliwego 23. Panewka łożyska wahliwego 22 jest umieszczona we wnęce 5 drugiego profilowanego styku 1b między obydwoma ramionami 6 typu U na dolnym kołnierzu 4. Odbywa się to bez obróbki, to znaczy, że ramiona 6 typu U nie muszą być obrabiane w jakikolwiek sposób przed przyspawaniem panewki łożyska wahliwego 22. Odpowiednia szyna złącza stykowego 1b o profilu dwuteowym odpowiednio do

PL 214 801 B1 niemieckiego opisu zgłoszeniowego wzoru użytkowego nr DE 296 04 431 U1 pozostaje więc nieobrobiona.

To samo odnosi się także do pióra łożyska wahliwego 23, które również bez obróbki jest zamocowane we wnęce 5 między obydwoma ramionami 6 typu U, a mianowicie - jak panewka łożyska wahliwego 22 - na dolnym kołnierzu 4, jednakże na pierwszej szynie złącza stykowego 1a lub na profilowanym styku szynowym 1a. W ten sposób odpowiednie szyny złącza stykowego lub profilowane styki szynowe 1a, 1 b z górnym kołnierzem 2 w kształcie litery U i ze skierowanym w przeciwnym kierunku dolnym kołnierzem 4 w kształcie litery U, po walcowaniu bez obróbki wykończeniowej mogą być zaopatrzone w odpowiednie połączenia przegubowe 8, 9, co ma szczególnie pozytywny wpływ na koszty wytwarzania.

Panewka łożyska wahliwego 22 ma według fig. 3 i fig. 5 wybranie 24 dla noska wahliwego 25 umieszczonego na piórze łożyska wahliwego 23. Dodatkowo panewka łożyska wahliwego 22 posiada zaczepy 26 wystające do wybrania 24 i zaczepione w stanie wbudowania przez noski wahliwe 25. Te zaczepy 26 wspólnie z elementem ograniczającym 27 określają wybranie 24. Zaczepy 26 i element ograniczający 27 są ze sobą połączone za pomocą ramion łączących 28.

Można zauważyć w szczególności na podstawie fig. 3b i fig. 5, że panewka łożyska wahliwego 22 jako całość jest wykonana w sposób lustrzanie symetryczny względem osi A i jest złożona z dwóch połówek panewki łożyska wahliwego. Te dwie połówki panewki łożyska wahliwego z jednej strony są dołączone do pierwszego ramienia 6 typu U i z drugiej strony do drugiego ramienia 6 typu U, w ramach przykładu wykonania są z nim zespawane. To samo odnosi się do pióra łożyska wahliwego 23, które również jest wykonane w sposób lustrzanie symetryczny względem osi A, jednakże ma jednoczęściowy wariant wykonania i jest dołączone do obydwóch ramion 6 typu U (porównaj z fig. 2a).

Ponieważ zarys zewnętrzny panewki łożyska wahliwego 22 jest dopasowany do zarysu wewnętrznego wnęki 5 między obydwoma ramionami 6 typu U dolnego kołnierza 4 (porównaj z fig. 3b), panewka łożyska wahliwego 22 bez obróbki może być włożona do odpowiedniej wnęki 4 i może być połączona z ramionami 6. Zaczepy 26 na panewce łożyska wahliwego 22 i noski wahliwe 25 na piórze łożyska wahliwego 23 mają odpowiadające im łukowate powierzchnie prowadzące 29, które zapewniają, że także dolne połączenie przegubowe 9 może dostosować się bez trudności do ewentualnych wzajemnych ruchów szyn złącza stykowego lub styków szynowych 1a, 1b i przy tym jest nawet prowadzone.

Jak już wstępnie zostało zaprezentowane, górny kołnierz 2 przedstawionego przegubowego połączenia szyn z dwoma połączeniami przegubowymi 8, 9 ma co najmniej jedno urządzenie do podwieszania w postaci wahacza 11 (porównaj z fig. 6, fig. 7 i fig. 13, fig. 14). Ten wahacz 11 ma więc w ramach przykładu wykonania co najmniej jeden otwór odciągowy 30, który służy do tego, aby wahacz 11 połączyć z obudową chodników za pomocą łańcucha lub porównywalnego środka łączącego. W ramach przykładu wykonania wahacz 11 jako całość jest wykonany symetrycznie względem osi symetrii B, przy czym zrealizowane są dwa otwory odciągowe 30, co jednakże nie jest niezbędne. Oprócz tego otworu odciągowego 30 dodatkowo znajduje się jeszcze urządzenie pomocnicze do montażu 31.

W wypadku tego urządzenia pomocniczego do montażu 31 w ramach przedstawienia chodzi o otwór pomocniczy do montażu 31 służący do ustalenia jedynie zaznaczonego sworznia pomocniczego do montażu wraz ze znajdującym się na nim środkiem pomocniczym do montażu 32. W wypadku tego środka pomocniczego do montażu może chodzić o łańcuch, linę lub porównywalną dźwignicę.

Na podstawie fig. 6 można zauważyć, że urządzenie pomocnicze do montażu 31 jest umieszczone w płaszczyźnie symetrii B od strony główki wahacza 11. Dzięki temu siły podnoszące działają na bezpośrednim przedłużeniu miejsca połączenia przegubowego wahacza 11, w wypadku którego chodzi ostatecznie o ucho połączeniowe 7 na podporze mocującej 12.

Ponadto widać, że wahacz 11 ma dwa ramiona 11a, 11b, które są odsunięte od siebie za pomocą jednego lub kilku elementów odległościowych 33. W ten sposób wahacz 11 może być ukształtowany tak, że wykazuje małe odkształcenia skrętne, i to przy dość małym ciężarze. Można zrealizować i zastosować wahacze 11 o całkowicie różnym ukształtowaniu i z niejednakowym odstępem odpowiednich otworów odciągowych 30, jak to uwidocznia przedstawienie wahacza 11 ciągłą linią i jego zmodyfikowany kształt zaznaczony linią punktową. W obydwóch wypadkach zasadniczo jest zachowane położenie urządzenia pomocniczego do montażu 31.

W wariancie według fig. 7 do fig. 10 i fig. 13 do fig. 15 - jak już zaprezentowano - przewidziane są dwie pary ścianek bocznych 14 łożyska względnie 34 w kształcie widełek, między którymi mieści

PL 214 801 B1 się następna ścianka boczna 15 łożyska lub płytka. Ta płytka lub dodatkowa ścianka boczna 15 zapewniają za pomocą swojego otworu podłużnego 35 lub wybrania łukowego 38 to, że ruchy wahliwe w obszarze styku szynowego S między obydwoma stykami szynowymi 1a, 1b mogą być przejęte bez trudności. Bowiem przez otwór podłużny 35 jak i przez parę ścianek bocznych 14 łożyska przechodzi sworzeń 20.

Wytwarzanie połączenia szyn najczęściej przeprowadza się w ten sposób, że najpierw ścianki boczne 14 łożyska lub pary ścianek bocznych 14 łożyska połączonych z pierwszym stykiem szynowym 1a podwiesza się za pomocą urządzenia do podwieszania 7, podpory przedłużającej 10 i wahacza 11.

Bezpośrednio potem drugi styk szynowy 1b można zawiesić na już zamocowanym styku szynowym 1a w ten sposób, że panewka łożyska wahliwego 22 i pióro łożyska wahliwego 23 wchodzą jedno w drugie. Zasadniczo w tym miejscu może być zrealizowane także drugie, dolne połączenie przegubowe 9.

Bezpośrednio potem pozycjonowana jest między oboma parami ścianek, z jednej strony 14 i z drugiej strony 34, dodatkowa ścianka boczna 15 i za pomocą odpowiednich otworów jest mocowany przechodzący przez nie sworzeń. Stanowiący opcję i nie nieodzowny nosek 36 na ściance bocznej lub płytce 15 zapewnia to, że ścianka boczna 15 przyjmuje swoje pożądane położenie. Bowiem nosek 36 wchodzi w należące do niego wybranie 37 w drugim styku szynowym 1b (porównaj z fig. 7 i fig. 9). Przy tych wszystkich procesach dodatkowa ścianka boczna 15 lub płytka 15 zachowuje swoją niezależność. Może być ona zamocowana na styku szynowym 1a, 1 b. Zwykle jednak wystarczy w tym miejscu połączenie zaciskowe lub połączenie śrubowe z parą ścianek bocznych 14 lub 34 łożyska, jak to pokazano na fig. 13 i fig. 14.

W ramach fig. 11 i fig. 12 pokazana jest modyfikacja wariantu wykonania według fig. 7 do fig. 10. Ponieważ tam ścianka boczna 15 łożyska lub płytka 15 nie jest zaopatrzona w otwór podłużny 35 w celu bezproblemowego przejmowana ruchów wahliwych w obszarze styku szynowego S między obydwoma stykami szynowymi 1a, 1b. Przeciwnie w tym miejscu wybranie łukowe 38 zapewnia to, że można się uporać z opisanymi ruchami wahliwymi. Ponadto ścianka boczna 15 łożyska lub płytka 15 na swojej stronie zwróconej do obydwóch styków szynowych 1a, 1b jest zaopatrzona w łukowatą stopę 39, która jest przyjmowana w odpowiednio ukształtowanych kieszeniach 40 w parze ścianek bocznych 14 względnie 34 łożyska.

Na fig. 13 do fig. 15 przedstawiono następny wariant wynalazku. Także w tym wypadku przewidziane są dwie pary ścianek bocznych 14, 34 łożyska w kształcie widełek, które mieszczą między sobą następną trzecią ściankę boczną lub ściankę 15 podobną do łopaty lub płytkę 15. To znaczy, że dwie ścianki boczne łożyska lub ścianki boczne 14, 34 tworzące kieszeń tworzą już wspomnianą parę ścianek bocznych 14, 34 łożyska. Przy transporcie dwóch styków szynowych 1a, 1b następna ścianka boczna 15 łożyska lub płytka 15 jest zamocowana na styku szynowym 1a, 1b w sposób uniemożliwiający jej zgubienie, w ramach przykładu wykonania na styku szynowym 1b. Przy tym ścianka boczna 15 łożyska nie wystaje, zatem nie może być oderwana (porównaj przedstawienie za pomocą linii punktowej na fig. 14). Jak w innych przykładach wykonania odpowiednie ścianki boczne 14 względnie 34 tworzące kieszeń zasadniczo w kształcie litery V są dołączone za pomocą swojej stopy do górnego kołnierza 2 odpowiedniego styku szynowego 1a, 1b.

Na podstawie przedstawienia na fig. 12 i fig. 14 można zauważyć, że płytka lub trzecia ścianka boczna 15 łożyska ma obszar mocowania 15a i obszar chwytowy 15b lub jest podzielona na dwa obszary 15a, 15b. Obszar mocowania 15a zapewnia to, że płytka 15 jest zamocowana na styku szynowym 1b. Z obszarem chwytowym 15b współpracuje sworzeń lub sworzeń prowadzący 20, który w związku z tym pełni funkcję kołka oporowego. Ten sworzeń prowadzący 20 łączy ze sobą obydwie ścianki boczne 14 tworzące kieszeń. W przeciwieństwie do przykładu wykonania według fig. 6 nie przechodzi on jednak przez ściankę 15 podobną do łopaty.

Można zauważyć, że wybranie łukowe 38 w płytce 15 przechodzi w powierzchnię ślizgową 41 lub ją posiada. Z powierzchnią ślizgową 41 współpracuje hak 42, który ją ogranicza. Dodatkowo jest jeszcze zrealizowany zaczep 43, który dzięki luzowi między hakiem 42 i zaczepem 43 na ogół ogranicza możliwy kąt wychylenia względem siebie obydwóch styków szynowych 1a, 1b. To zaznacza się przy porównaniu fig. 13 i fig. 14. Rzeczywiście obydwa styki szynowe 1a, 1 b mogą się wzajemnie przemieszczać wokół osi obrotu D pod powierzchnią toczną 3 dolnego kołnierza 4, przy czym na ogół możliwe są kąty wychylenia a wynoszące około 10° do 15°.

Tego rodzaju ruchy wahliwe między stykami szynowymi 1a, 1b są w sposób zrozumiały dopuszczalne, ponieważ sworzeń prowadzący 20 może poruszać się tam i z powrotem między hakiem 42

PL 214 801 B1 i zaczepem 43 wzdłuż powierzchni ślizgowej 41. Powierzchnia ślizgowa 41 zapewnia dodatkowo to, że wzajemne wychylanie się obydwóch styków szynowych 1a, 1b przebiega w sposób sterowany. W tym celu powierzchnia ślizgowa 41 posiada krzywiznę, która wynika z odległości punktu obrotu D, to znaczy krzywizna powierzchni ślizgowej 41 odpowiada łukowi kołowemu o promieniu, który jest równy odstępowi między osią obrotu D i sworzniem prowadzącym 20.

Na podstawie uzupełniających przedstawień na fig. 16a, fig. 16b i fig. 16c można zauważyć jak obydwa styki szynowe 1a, 1b mogą się wychylać względem siebie, a mianowicie przy uwzględnieniu oś obrotu D, która jest umieszczona pod powierzchniami tocznymi 3 dolnego kołnierza 2. Wykonalny maksymalny kąt wychylenia α jest zgodny z tym, że pióro łożyska wahliwego 23 lub odpowiadające powierzchnie prowadzące 29 noska wahliwego 25 również mogą wykonywać odpowiedni kąt wychylenia β względem zaczepów 26 na panewce łożyska wahliwego 22. Jak w wypadku powierzchni ślizgowej 41, także tutaj promienie powierzchni prowadzących 29 i zaczepów 26 są dopasowane do odstępu od osi obrotu D, aby umożliwić wykonywanie wolnego od skręcania ruchu wahliwego. Obydwa kąty α i β są zasadniczo równe.

Claims (5)

1. Tok szynowy z profilowanych szyn jezdnych, którego złącza szynowe (1a, 1b) są połączone ze sobą za pomocą przegubowego połączenia szyn, przy czym profilowane szyny jezdne są zaop atrzone w co najmniej dolny kołnierz (4) w kształcie litery U z wnęką (5) umieszczoną między ramionami (6) typu U, przy czym prócz tego co najmniej w dolnym obszarze styku (S) sąsiednich styków szynowych (1a, 1 b) jest zrealizowane połączenie przegubowe (9) za pomocą panewki łożyska wahliwego (22) i wchodzącego w nią pióra łożyska wahliwego (23), przy czym ponadto panewka łożyska wahliwego (22) jest ustalona bez obróbki we wnęce (5) w dolnym kołnierzu (4), i przy czym panewka łożyska wahliwego (22) posiada wybranie (24) dla noska wahliwego (25) umieszczonego na piórze łożyska wahliwego (23) i zaczepy (26) wystające do wybrania (24) i zaczepiane w stanie wbudowania przez noski wahliwe (25), znamienny tym, że obydwa styki szynowe (1a, 1b) są wykonane jako nieskrętne i wychylne względem siebie z osią obrotu (D) umieszczoną pod powierzchnią toczną w dolnym kołnierzu (4), przy czym oś obrotu (D) przebiega prostopadle do płaszczyzny utworzonej przez obydwa styki szynowe (1a, 1b) i przy czym łukowate powierzchnie prowadzące (29) przewidziane na nosku wahliwym (25) i odpowiednim zaczepie (26) posiadają promień określony przez odstęp noska wahliwego (25) od osi obrotu (D).

2. Tok szynowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zaczepy (26) wspólnie z elementem ograniczającym (27) wyznaczają wnękę (24), przy czym zaczepy (26) i element ograniczający (27) są ze sobą połączone za pomocą ramion łączących (28).

3. Tok szynowy według jednego z zastrz. 1 do 2, znamienny tym, że w górnym obszarze styku szynowego (S) sąsiednich styków szynowych (1a, 1b) jest przewidziane połączenie przegubowe (8) z co najmniej jedną ścianką (15) łożyska mostkującą obszar styku szynowego.

4. Tok szynowy według jednego z zastrz. 1 do 3, znamienny tym, że górne połączenie przegubowe (8) i dolne połączenie przegubowe (9) są w ten sposób dopasowane do siebie, że obydwa styki szynowe (1a, 1b) są wahliwe wokół wspólnej osi obrotu (D).

5. Tok szynowy według jednego z zastrz. 1 do 4, znamienny tym, że profilowane szyny jezdne posiadają przekrój dwuteowy.