PL204642B1 - Aminotiazolowa pochodna i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole, zawierająca ją kompozycja farmaceutyczna oraz jej zastosowanie - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Krótki opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest aminotiazolowa pochodna i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole, zawierająca ją kompozycja farmaceutyczna oraz jej zastosowanie jako inhibitora cyklino zależnych kinaz, do wytwarzania leku przeznaczonego do leczenia raka u ssaków.

Związki o wzorze I są inhibitorami kinazy proteinowej i znajdują zastosowanie do zapobiegania i leczenia chorób proliferacyjnych, np. raka, chorób zapalnych i zapalenia stawów. Mogą być one również użyteczne do leczenia chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, chorób serca i układu krążenia, chorób wirusowych i grzybiczych.

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest aminotiazolowa pochodna o wzorze:

i jej dopuszczalne farmaceutycznie sole, w którym to wzorze:

R1 i R2 oznaczają niezależnie wodór lub C1-6alkil;

R4 oznacza wodór, CO-C1-5alkil, CO-C3-4cykloalkil, CO-C1-3alkilo-C3-6cykloalkil, CO-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkiloheteroaryl, CO-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), CONH-C1-4alkil, CONH-C6-10aryl, CONH-C1-3alkilo-C6-10aryl, CONH-heteroaryl, CONH-C1-3alkiloheteroaryl, CONH-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), CSNH-C6-10aryl, COO-C1-4alkil, COO-C6-10aryl lub COO-C1-3alkilo^-C6-10^aryl;

R7 oznacza wodór lub C1-6alkil;

R8 oznacza wodór, C1-6alkil, cykloheksylometyl, fenyl, etoksykarbonyl; oraz m oznacza liczbę całkowitą od 0 do 2, przy czym każdy heteroaryl niezależnie jest monocyklicznym aromatycznym węglowodorem zawierającym 5-6 atomów w pierścieniu, albo bicyklicznym aromatycznym węglowodorem zawierającym 8-10 atomów w pierścieniu, pod warunkiem, że co najmniej jeden atom pierścienia jest atomem węgla, co najmniej jeden atom pierścienia jest heteroatomem wybranym z grupy obejmującej atom O, S lub N, nie więcej niż 3 atomy pierścienia stanowią tlen lub siarkę, i nie więcej niż 4 atomy pierścienia są azotami, oraz każdy heterocykloalkil niezależnie jest cykloalkilem, w którym co najmniej jeden atom w pierścieniu jest atomem węgla, co najmniej jeden ale nie więcej niż trzy atomy węgla są zastąpione heteroatomami z których każdy jest niezależnie wybranym z grupy obejmującej atom O, S lub N;

przy czym każdy alkil, cykloalkil, aryl, heteroaryl i heterocykloalkil jest opcjonalnie niezależnie podstawiony przez jeden do trzech podstawników, z których każdy jest niezależnie wybrany z grupy obejmującej fluor, chlor, brom, grupę cyjanową, grupę nitrową, hydroksy, metoksy, metyl, izopropyl, hydroksymetyl, trifluorometyl, karboksy i etoksykarbonyl.

Korzystnie, R4 oznacza grupę CO-C1-4alkilową, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil; R7 i R8 oznaczają atomy wodoru; i m oznacza liczbę całkowitą 0.

Korzystnie, R4 oznacza grupę CO-C1-4alkil, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil; R7 i R8 oznaczają niezależnie C1-6alkil; i m oznacza liczbę całkowitą 0.

Korzystnie, R4 oznacza grupę CO-C1-4alkil, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil; R7 oznacza C1-6alkil; R8 oznacza atom wodoru; i m oznacza liczbę całkowitą 0.

Korzystnie, R4 oznacza grupę CO-C1-4alkil, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil; R7 oznacza atom wodoru; R8 oznacza C1-6alkil; i m oznacza liczbę całkowitą 0.

Korzystnie, R7 oznacza metyl, etyl, lub t-butyl.

Korzystnie, R8 oznacza metyl, etyl, izopropyl, t-butyl lub neopentyl.

PL 204 642 B1

Korzystnie, związkiem według wynalazku jest:

N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid;

N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzamid;

N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzenosulfonamid;

N-{5-[[(4,5-dimetylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid;

N-{5-[[(5-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid;

N-{5-[[(5-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}trimetyloacetamid;

N-{5-[[(4-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid,

N-{5-[[(4-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}-2-fenyloacetamid; albo

N-{5-[[(4-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}-2-cykloheksyloacetamid.

Przedmiotem wynalazku jest również kompozycja farmaceutyczna zawierająca dopuszczalny farmaceutycznie nośnik oraz substancję czynną, którą jest związek według wynalazku.

Przedmiotem wynalazku jest ponadto zastosowanie związku według wynalazku jako inhibitora cyklino zależnych kinaz, do wytwarzania leku przeznaczonego do leczenia raka u ssaków, gdzie cyklino zależną kinazą jest cdc2 (cdk1), cdk2 lub cdk4.

Korzystnie, związek według wynalazku stosuje się do wytwarzania leku przeznaczonego do leczenia raka u ssaków.

Poniżej podane są definicje różnych terminów użytych do opisania związków według wynalazku. O ile nie wskazano na ograniczenie znaczenia w konkretnych przypadkach, definicje te odnoszą się do terminów, tak jak są one użyte w opisie wynalazku, bądź indywidualnie, bądź jako składowe większej grupy.

Należy zaznaczyć, że każdy heteroatom z nieuzupełnionymi wartościowościami przyjmuje się jako posiadający atom wodoru wypełniający wartościowości.

Anion karboksylanowy oznacza posiadającą ładunek ujemny grupę -COO^-. O ile nie zaznaczono inaczej, termin „alki” albo „alk” oznacza pochodzący od alkanu (węglowodoru) jednowartościowy rodnik zawierający od 1 do 12 atomów węgla. Grupa alkilowa jest ewentualnie podstawioną, prostą, rozgałęzioną lub cykliczną, nasyconą grupą węglowodorową. Jeśli grupy alkilowe są podstawione, to mogą być one podstawione ilością do czterech podstawników R, zdefiniowanych powyżej, w dowolnym miejscu podstawienia. Określenie: „grupa alkilowa podstawiona grupą alkilową” jest stosowane wymiennie z terminem „rozgałęziona grupa alkilowa”. Przykłady takich niepodstawionych grup obejmują grupę metylową, etylową, propylową, izopropylową, n-butylową, tert-butylową, izobutylową, pentylową, heksylową, izoheksylową, heptylową, 4,4-dimetylopentylową, oktylową, 2,2,4-trójmetylopentylową, nonylową, decylową, undecylową, dodecylową i podobne. Nieograniczające przykłady podstawników obejmują jedną lub większą ilość następujących grup: chlorowiec (taki jak F, Cl, Br, J), chlorowcoalkil (taki jak CCl3 albo CF3), grupę alkoksylową, alkilotiolową, hydroksylową, karboksylową (-COOH), alkiloksykarbonylową [-C(O)R], alkilokarbonyloksylową (-OCOR), aminową (-NH2), karbamoilową (-NHCOORalbo -OCONHR-), mocznikową (-NHCONHR-) albo tiolową (-SH). Zdefiniowane powyżej grupy alkilowe mogą również zawierać jedno lub większą ilość podwójnych wiązań węgiel-węgiel albo jedno lub większą ilość potrójnych wiązań węgiel-węgiel.

Grupa cykloalkilowa jest rodzajem grupy alkilowej, zawierającym od 3 do 15 atomów węgla, bez przemiennych lub rezonujących wiązań podwójnych pomiędzy atomami węgla. Grupa ta może zawierać od 1 do 4 pierścieni. Przykłady takich niepodstawionych grup obejmują grupę cyklopropylową, cyklobutylową, cyklopentylową, cykloheksylową, adamantylową i podobne. Przykłady podstawników obejmują jedną lub większą ilość następujących grup: chlorowiec, grupę alkilową, alkoksylową, alkilohydroksylową, aminową, nitrową, cyjanową, tiolową i/lub alkilotiolową.

Stosowany w opisie termin „grupa aryloalkilowa” oznacza pierścień aromatyczny przyłączony do wyżej zdefiniowanej grupy alkilowej.

Termin „grupa arylowa” odnosi się do monocyklicznych lub bicyklicznych pierścieni aromatycznych, np. fenylu, podstawionego fenylu i podobnych oraz do grup, które są sprzężone, np. naftylu, fenantrenylu i podobnych. Tak więc, grupa arylowa zawiera co najmniej jeden pierścień posiadający co najmniej 6 atomów, przy czym w grupie arylowej może występować do pięciu takich pierścieni, złożonych z ilości do 22 atomów, z przemiennymi (rezonującymi) podwójnymi wiązaniami pomiędzy sąsiadującymi atomami węgla albo odpowiednich heteroatomów. Ewentualnie, grupy arylowe mogą być podstawione jedną lub większą ilością grup obejmujących nieograniczająco chlorowiec, grupę alkilową, alkoksylową, hydroksylową, karboksylową, karbamoilową, alkiloksykarbonylową, nitrową, trójfluorometylową, aminową, cykloalkilową, cyjanową, alkilo-S(O)m (m = 0, 1, 2) albo tiolową.

PL 204 642 B1

Termin „grupa heteroarylowa” odnosi się do monocyklicznej, aromatycznej grupy węglowodorowej złożonej z 5 albo 6 atomów pierścieniowych albo bicyklicznej grupy aromatycznej złożonej z 8 do 10 atomów, zawierającej co najmniej jeden heteroatom, O, S albo N, w której to grupie punkt przyłączenia znajduje się przy atomie węgla albo azotu i jeden albo dwa dodatkowe atomy węgla są ewentualnie zastąpione heteroatomem wybranym spośród tlenu albo siarki i w którym od 1 do 3 dodatkowych atomów węgla jest ewentualnie zastąpionych atomami azotu, która to grupa heteroarylowa jest ewentualnie podstawiona w sposób opisany powyżej. Przykłady grup heteroarylowych obejmują tienyl, furyl, pirolil, pirydynyl, imidazolil, pirolidynyl, piperydynyl, tiazolil, oksazolil, triazolil, pirazolil, izoksazolil, izotiazolil, pirazynyl, pirydazynyl, pirymidynyl, triazynyloazepinyl, indolil, izoindolil, chinolinyl, izochinolinyl, benzotiazolil, benzoksazolil, benzimidazolil, benzoksadiazolil, benzofurazanyl i tetrahydropiranyl. Przykłady podstawników obejmują jedną lub większą ilość następujących grup: chlorowiec, grupę alkilową, alkoksylową, hydroksylową, karboksylową, karbamoilową, alkiloksykarbonyIową, trójfluorometylową, cykloalkilową, nitrową, cyjanową, aminową, alkilo-S(O)m (m = 0, 1, 2) albo tiolową.

Termin „grupa heterocykloalkilowa” oznacza grupę cykloalkilową (nie-aromatyczną), w której jeden z atomów wę gla w pierś cieniu jest zastą piony heteroatomem wybranym spoś ród O, S albo N i w której do trzech dodatkowych atomów węgla może być zastąpionych tymi heteroatomami.

„Heteroatom” oznacza niezależnie wybrane: O, S albo N.

„Chlorowiec” albo „halo” oznacza chlor, brom, fluor albo jod.

Jeśli grupa funkcyjna określana jest jako grupa „chroniona”, oznacza to, że grupa ta występuje w formie zmodyfikowanej w celu zapobież enia niepożądanym reakcjom ubocznym w chronionym miejscu. Odpowiednie grupy blokujące dla związków według wynalazku są przedstawione w niniejszym opisie wynalazku, z uwzględnieniem ogólnego poziomu wiedzy w tej dziedzinie i odnośników do podstawowych podręczników, takich jak podręcznik Greene'a T. W. i wsp.: Protective Groups in Organic Synthesis” (Grupy ochronne w chemii organicznej), Wiley N. Y. (1991).

Odpowiednimi przykładami soli związków według wynalazku z kwasami nieorganicznymi lub organicznymi są chlorowodorki, bromowodorki, siarczany i fosforany. Wynalazkiem objęte są również sole nie nadające się do celów farmaceutycznych, mogące jednakże mieć zastosowanie, np. do izolowania lub oczyszczania wolnych związków o wzorze I albo ich soli dopuszczalnych farmaceutycznie.

Niniejszy opis ujawnia ponadto wszystkie stereoizomery związków według wynalazku, występujące bądź w mieszaninie bądź w postaci czystej lub zasadniczo czystej. Związki według wynalazku mogą występować jako ich wszystkie możliwe stereoizomery i ich mieszaniny. W szczególny sposób są to formy racemiczne i wyizolowane izomery optyczne wykazujące określoną aktywność. Formy racemiczne można rozdzielić metodami fizycznymi, takimi jak np. krystalizacja frakcjonowana, rozdział lub krystalizacja diastereomerycznych pochodnych albo rozdział chromatograficzny na kolumnie chiralnej. Poszczególne izomery optyczne można uzyskać z racematów, wykorzystując znane sposoby, np. przez utworzenie soli z optycznie aktywnym kwasem i następną krystalizację.

Niniejszy opis ujawnia również solwaty (np. wodziany) związków o wzorze I. Sposoby tworzenia solwatów są ogólnie znane. Tak więc, związki według wynalazku mogą występować w postaci wolnej albo uwodnionej i mogą być wytworzone sposobami przykładowo zilustrowanymi na poniższych schematach.

PL 204 642 B1

Jak to jest przedstawione na schemacie 1, związki o wzorze I, w którym X oznacza siarkę wytwarza się w reakcji 2-aminotiazolu (II) z bromem, wobec tiocyjanianu sodowego lub potasowego, uzyskując aminotiazol podstawiony grupą tiocyjanianową, zwłaszcza 5-tiocyjanianoaminotiazol (III). Na związek III działa się związkiem o wzorze R4-L, w którym L oznacza grupę odchodzącą, taką jak chlorowiec, wobec zasady takiej jak trójetyloamina. Powstaje pośredni związek 5-tiocyjanianotiazolowy (IV), w którym R4 ma znaczenie zdefiniowane w opisie. Ten związek pośredni (IV) redukuje się do tiolu (V), stosując środki redukujące takie jak ditiotreitol (DTT), borowodorek sodu, cynk lub inne znane środki redukujące. Następnie związek (V) poddaje się reakcji z halogenkiem alkilowym, arylowym bądź heteroarylowym, takim jak związek o wzorze R3(CR1R2)n-L, w którym L oznacza grupę odchodzącą, np. chlorowiec, wobec zasady takiej jak węglan potasu, uzyskując związek o wzorze I. Etapy redukcji pośredniego tiocyjanianotiazolu (IV) do tiolu (V) i reakcji zredukowanego tiolu (V) z wytworzeniem związków o wzorze I, w którym X oznacza siarkę można prowadzić kolejno bez oczyszczania.

Zgodnie ze schematem 2, prowadzi się reakcję 5-tioacetylo-2-acetyloaminotiazolu o wzorze VI z alkoksylanem takim jak tert-butoksylan potasu, w alkoholu albo w tetrahydrofuranie jako rozpuszczalniku i powstały tiol poddaje się reakcji in situ ze związkiem o wzorze R3(CR1R2)n-L, (L oznacza grupę odchodzącą, np. chlorowiec), takim jak 2-chlorowcometylooksazol (VII), uzyskując związek o wzorze VIII, w którym R1 i R2 oznaczają wodór a R6 oznacza acetyl. Związki 2-chlorowcometylooksazolowe o wzorze VII moż na wytworzyć wieloma znanymi drogami syntezy, opisanymi np. w Chem. Pharm. Bull. 30: 1865 (1982); Bull. Chem. Soc. Japan 52: 3597 (1979); JCS Chem. Comm. 322 (1981); Comprehensive Heterocyclic Chemistry, tom 6:177, wyd. przez A. Katritzky'ego i C. W. Rees'a, Pergamon Press (1984).

Związki o wzorze VII (związki o wzorze I, w których R4 oznacza acetyl a X oznacza siarkę) można hydrolizować wobec zasady takiej jak wodorotlenek sodu, uzyskując związki o wzorze IX. Następnie, związek o wzorze IX można poddać reakcji ze związkiem o wzorze R4-L, w którym L oznacza grupę odchodzącą, np. chlorowiec, wobec zasady takiej jak trójetyloamina, uzyskując związek o wzorze I, w którym X oznacza siarkę. W ten sposób, na związki o wzorze IX, będące związkami o wzorze I, w którym R4 oznacza wodór, można działać związkami takimi jak izotiocyjaniany, halogenki, halogenki acylowe, chloromrówczany, izocyjaniany albo chlorki sulfonylu, wytwarzając tiomoczniki, aminy, amidy, karbaminiany, moczniki bądź sulfonamidy. Procedury podane na schemacie 2 przedstawiają konkretnie grupę metylooksazolową, odnoszą się jednakże do wszystkich grup R3(CR1R2)n- zdefiniowanych we wzorze I.

PL 204 642 B1

Alternatywnie, związki o wzorze VII, w którym L oznacza brom można wytworzyć przez halogenację 2-metylooksazolu za pomocą N-bromo-sukcynimidu wobec nadtlenku dibenzoilu.

Na schemacie 3 jest przedstawiony alternatywny sposób wytwarzania związku VII, będącego związkiem o wzorze R3(CR1R2)n-L, w którym L oznacza chlor a n oznacza liczbę całkowitą 1. Zgodnie z tym schematem, zwi ą zek VII wytwarza się w reakcji zwią zków o wzorach X i XI wobec zasady, takiej jak trójetyloamina. Powstaje związek o wzorze XII, który to można utlenić środkiem utleniającym, takim jak układ: chlorek oksalilu/DMSO, wobec zasady, np. trójetyloaminy, otrzymując związek o wzorze XIII. Związek ten można cyklizować środkiem takim jak tlenochlorek fosforu. Powstaje związek o wzorze VII, w którym L oznacza chlor. Alternatywnie, związki 1 wzorze XIII można wytworzyć w reakcji aminoketonu odpowiadającego związkowi X z chlorkiem kwasowym, takim jak związek XI.

Związki o wzorze VII, w którym L oznacza chlor, można również wytworzyć w reakcji diazoketonów przedstawionych na schemacie 4 wzorem XIV, z chloronitrylami o wzorze XV, wobec kompleksu eterowego trójfluorku boru (BF3). Powstają związki o wzorze VII, w którym L oznacza chlor.

PL 204 642 B1

Na schemacie 5, wyjściowy związek XVI jest związanym z żywicą jako nośnikiem alkoholem benzylowym używanym do syntezy w fazie stałej, przygotowanym przez reakcję żywicy Merrifielda oznaczonej znakiem d z 2-metoksy-4-hydroksybenzaldehydem i przez następną redukcję środkiem redukującym, takim jak NaBH4. W etapie 1, na wyjściowy związek XVI działa się trifosgenem i trójfenylofosfiną (PPh3) w dichlorometanie, uzyskując żywicę z grupami chlorobenzylowymi, przedstawioną wzorem XVII. W etapie 2, poddaje się alkilowaniu tiocyjanianotrifluoroacetamid o wzorze XVIII osadzonym na żywicy chlorkiem benzylu (XVII), w obecności diizopropyloetyloaminy (DIPEA), wytwarzając osadzony na żywicy tiocyjanian o wzorze XIX. Tiocyjaniano-trifluoroacetamid o wzorze XVII wytwarza się w reakcji 5-tiocyjanianoaminotiazolu o wzorze III (schemat 1) z bezwodnikiem trójfluorooctowym, z użyciem zasady, takiej jak 2,6-lutydyna.

Następnie, w etapie 3, związany z żywicą tiocyjanian o wzorze XIX redukuje się do związanego z żywicą tiolu o wzorze XX, stosując środek redukujący taki jak ditiotreitol (DTT) w tetrahydrofuranie

PL 204 642 B1 (THF) i metanolu. Uzyskany, związany z żywicą tiol (XX) poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze R3(CR1R2)n-L, w którym L oznacza grupę odchodzącą. Reakcję tę prowadzi się wobec zasady, takiej jak 1,8-diazabicyklo[5,4,0]undec-7-en (DBU), w temperaturze 80°C, w dimetyloformamidzie (DMF). Uzyskuje się związki o wzorze XXI (etap 4). W etapie 5, ze związku o wzorze XXI odszczepia się grupę trójfluoroacetylową borowodorkiem sodowym, z wytworzeniem związku o wzorze XXII. W etapie 6, prowadzi się reakcję odblokowanego związku o wzorze XXII ze związkiem o wzorze ReX, w którym X oznacza grupę odchodzącą, wobec zasady, takiej jak diizopropyloetyloamina, otrzymując związki o wzorze XXIII. Produkt odszczepia się od żywicy stanowiącej fazę stałą w etapie 7. Reakcję prowadzi się z użyciem kwasu trójfluorooctowego (TFA). Otrzymuje się związki o wzorze I, w którym X oznacza siarkę. Związki o wzorze I, w którym X oznacza S(O)m a m ma wartość 1 albo 2, można wytworzyć ze związków o wzorze I, w którym m ma wartość 0 przez utlenienie środkiem utleniającym, takim jak nadjodan sodu, kwas metachloronadbenzoesowy albo nadtlenek sodowy.

Związki wyjściowe do reakcji przedstawionych na schematach 1 - 5 są dostępne w handlu albo można je wytworzyć znanymi sposobami.

Wszystkie związki o wzorze I można zsyntetyzować przez modyfikację procedur opisanych w niniejszym opisie.

Związki według wynalazku wykazują korzystne właściwości farmakologiczne. Związki o wzorze I są zwłaszcza inhibitorami kinaz proteinowych, między innymi kinaz zależnych od cykliny (cdk), np. cdc2 (cdk1), cdk2 i cdk4. Oczekuje się, że nowe związki o wzorze I będą użyteczne w leczeniu chorób proliferacyjnych, takich jak rak, chorób autoimmunologicznych, chorób wirusowych, chorób grzybiczych, zaburzeń neurodegeneracyjnych i chorób serca i układu krążenia.

Konkretniej, związki o wzorze I mogą być użyteczne w leczeniu różnych rodzajów nowotworów, obejmujących nieograniczająco następujące nowotwory:

- raki, w tym raka pęcherza moczowego, raka sutka, okrężnicy, nerek, wątroby, raka płuc, w tym drobnokomórkowego raka płuc, raka przełyku, raka pęcherzyka żółciowego, jajników, trzustki, żołądka, szyjki macicy, tarczycy, stercza i skóry, w tym raka płaskokomórkowego,

- nowotwory układu krwiotwórczego linii limfoidalnej, w tym białaczkę, ostrą białaczkę limfocytową, ostrą białaczkę limfoblastyczną, białaczkę limfatyczną z komórkami B, białaczkę limfatyczną z komórkami T, ziarnicę złośliwą (chłoniaka Hodgkina), chłoniaka nieziarniczego, białaczkę kosmatokomórkową i chłoniaka Burkitta,

- nowotwory układu krwiotwórczego linii mieloidalnej, w tym ostre i przewlekłe białaczki szpikowe, zespół mielodysplastyczny i białaczkę promielocytową,

- nowotwory pochodzenia mezenchymalnego, w tym włókniakomięsaka i mięśniakomięsaka prążkowanego,

- nowotwory ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, obejmujące gwiaździaka, nerwiaka niedojrzałego, glejaka i nerwiaka osłonkowego oraz

- inne nowotwory, w tym czerniaka, nasieniaka, potworniaka złośliwego, kostniakomięsaka, skórę pergaminową barwnikową, rogowiaka kolczystokomórkowego, raka pęcherzyka tarczycy i mięsaka Kaposiego.

Dzięki kluczowej roli cdk w ogólnym regulowaniu proliferacji komórek, inhibitory powinny działać jak odwracalne środki cytostatyczne, które mogą być użyteczne w leczeniu każdego procesu chorobowego charakteryzującego się nienormalną proliferacją komórek, np. łagodnego przerostu prostaty, rodzinnej polipowatości gruczolakowatej, nerwiakowłókniakowatości, miażdżycy tętnic, zwłóknienia płuc, zapalenia stawów, łuszczycy, zapalenia kłębuszków nerkowych, restenozy po angioplastyce naczyń lub po zabiegach chirurgicznych na naczyniach krwionośnych, procesów przerostowych blizn, zapalnej choroby jelit, odrzutu przeszczepu, wstrząsu endotoksynowego i zakażeń grzybiczych.

Związki o wzorze I mogą być również przydatne w leczeniu choroby Alzheimera, na co wskazują ostatnie odkrycia, że cdk5 uczestniczy w fosforylacji białka tau (J. Biochem., 117: 741-749, 1995).

Związki o wzorze I mogą indukować lub hamować apoptozę. Odpowiedź apoptotyczna jest odchylona od normy w wielu różnych chorobach ludzkich. Związki o wzorze I jako modulatory apoptozy będą użyteczne w leczeniu raka (włącznie, ale nie jedynie, z typami raków wymienionymi powyżej), zakażeń wirusowych, między innymi zakażeń wirusem opryszczki, wirusem ospy, Epsteina-Barra, Sindbis, i adenowirusem, w zapobieganiu rozwojowi choroby AIDS u osób zarażonych wirusem HIV, w Leczeniu chorób autoimmunologicznych, między innymi tocznia rumieniowatego, zapalenia kłębuszków nerkowych na tle autoimmunologicznym, reumatoidalnego zapalenia stawów, łuszczycy, zapalnej choroby jelit i cukrzycy pochodzenia autoimmunologicznego, w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych,

PL 204 642 B1 między innymi choroby Alzheimera, otępienia związanego z AIDS, choroby Parkinsona, stwardnienia zanikowego bocznego, barwnikowego zwyrodnienia siatkówki, zaniku mięśni kolcowych i zwyrodnienia móżdżku, zespołów mielodysplazji, niedokrwistości aplastycznej, uszkodzenia niedokrwiennego spowodowanego zawałem mięśnia sercowego, udaru i uszkodzenia reperfuzyjnego, arytmii, miażdżycy tętnic, chorób wątroby wywołanych toksynami lub alkoholem, chorób hematologicznych, między innymi niedokrwistości przewlekłej i aplastycznej, chorób degeneracyjnych układu mięśniowoszkieletowego, w tym między innymi osteoporozy i zapalenia stawów, wrażliwego na aspirynę zapalenia nosa i zatok, mukowiscydozy, stwardnienia rozsianego, chorób nerek i bólu nowotworowego.

Związki o wzorze I, jako inhibitory cdk, mają zdolność modulowania poziomu komórkowego RNA i syntezy DNA, mogą być zatem użyteczne w leczeniu zakażeń wirusowych, w tym między innymi w leczeniu zakażeń wirusem HIV, ludzkim wirusem brodawek, wirusem opryszczki, wirusem ospy, wirusem Epsteina-Barra, wirusem Sindbis i adenowirusem.

Związki o wzorze I mogą być ponadto przydatne w chemioprewencji raka. Terminem chemioprewencji określa się hamowanie rozwoju inwazyjnej postaci raka albo przez blokowanie inicjującego mutagennego wydarzenia albo przez blokowanie namnażania się komórek przedrakowych, które już zostały zaatakowane lub przez hamowanie nawrotu nowotworu.

Związki o wzorze I mogą również znaleźć zastosowanie w hamowaniu angiogenezy guza nowotworowego i przerzutów.

Związki o wzorze I mogą również wykazywać aktywność inhibitorów innych kinaz białkowych, np. kinazy białka C, her2, raf1, MEK1, kinazy MAP, receptora EGF, receptora PDGF, receptora IGF, kinazy PI3, kinazy wee1, Src, Abl, a zatem, mogą być skuteczne w leczeniu chorób związanych z innymi kinazami białek.

Związki według wynalazku mogą być ponadto użyteczne przy ich stosowaniu w kombiancji (podawaniu łącznym lub kolejnym) ze znanymi terapiami przeciwnowotworowymi, takimi jak radioterapia albo podawanie środków cytostatycznych lub cytotoksycznych, np. środków zaburzających syntezę DNA, takich jak cisplatyna albo doksorubicyna, inhibitorów topoizomerazy II, takich jak etopozyd, inhibitorów topoizomerazy I, takich jak związek CPD-11 albo topotekan, środków reagujących z tubuliną, takich jak paclitaksel, docetaksel albo epotilony, środków hormonalnych, takich jak tamoksyfen, inhibitorów syntazy tymidylanowej, takich jak 5-fluorouracyl i antymetabolitów, takich jak metotreksat.

W takich produktach złożonych, przygotowanych w postaci preparatów o określonych dawkach, stosuje się związki według wynalazku w podanym poniżej zakresie dawek i inny środek aktywny farmaceutycznie albo leczenie mieszczące się w zatwierdzonym zakresie dawek. Przykładowo, okazało się, że olomucyna, będąca inhibitorem cdc2 działa synergicznie ze znanymi środkami cytotoksycznymi w indukowaniu apoptozy (J. Cell Sci., 108: 2897, 1995). Jeśli preparat złożony jest nieodpowiedni, wówczas związki o wzorze I można stosować sekwencyjnie ze znanymi środkami przeciwrakowymi albo cytotoksycznymi. Wynalazek nie ogranicza kolejności stosowania. Związki o wzorze I można podawać albo przed albo po podaniu znanego środka przeciwrakowego albo cytotoksycznego. Przykładowo, na aktywność cytotoksyczną flawopirydolu, inhibitora kinazy zależnej od cykliny, ma wpływ kolejność jego podania w stosunku do środków przeciwnowotworowych (Cancer Research, 57: 3375, 1997).

Właściwości farmakologiczne związków według wynalazku można wykazać w wielu próbach farmakologicznych. Opisane poniżej przykładowo próby farmakologiczne przeprowadzono na związkach według wynalazku albo na ich solach. Związki z przykładów od 1 do 8 wykazywały aktywność kinazy cdc2 zależnej od B1 wyrażającą się wartościami IC₅₀ poniżej 50 μM. Związki z przykładów 1 do 8 wykazywały aktywność kinazy cdk2 zależnej od cykliny E wyrażoną wartościami IC₅₀ poniżej 50 μM. Związki z przykładów 1 do 8 wykazywały aktywność kinazy cdk4 zależnej od cykliny D1 przedstawioną wartościami IC₅₀ poniżej 50 μM.

Próba na aktywność kinazy cdc2 zależnej od cykliny B1

Aktywność kinazy cdc2 zależnej od cykliny B1 oznaczano przez śledzenie wbudowywania ³²P do histonu H1. W skład mieszaniny reakcyjnej wchodziło 50 ng wytworzonego w bakulowirusie GST-cdc2, 75 ng wytworzonego w bakulowirusie GST-cykliny BI, 1 μg histonu H1 (Boegringer Mannheim), 0,2 mCi ³²P g-ATP i 25 mM ATP w buforze dla kinazy (50 mM Tris o pH 8,0, 10 mM MgCl2, 1 mM EGTA, 0,5 mM DTT). Mieszaninę reakcyjną inkubowano w temperaturze 30°C przez 30 minut i następnie reakcję przerywano przez dodanie zimnego kwasu trójchlorooctowego (TCA) w ilości potrzebnej do uzyskania końcowego stężenia 15% i prowadzono inkubację na lodzie przez 20 minut. Produkty reakcji zebrano na płytkach filtracyjnych SF/C unifilter (Packard), wykorzystując aparat Packard Filtermate Universal Harvester i zliczano promieniowanie filtrów w 96-dołkowym, cieczowym scyntylacyjnym liczniku Packard

PL 204 642 B1

TopCount (Marshak D. R., Vanderberg M. T., Bae Y. S., Yu I.J., J. Cellular Biochemistry 45: 391-400, 1991 - pozycja literaturowa wprowadzona do niniejszego opisu jako odnośnik).

Próba na aktywność kinazy cdk2 zależnej od cykliny E

Aktywność kinazy cdk2 zależnej od cykliny E oznaczano przez śledzenie wbudowywania ³²P do białka glejaka siatkówki. W skład mieszaniny reakcyjnej wchodziło 2,5 ng wytworzonej w bakulowirusie GST-cdk2/cykliny E, 500 ng wytworzonego w bakteriach białka glejaka siatkówki GST (aa 776-928), 0,2 mCi ³²P g-ATP i 25 mM ATP w buforze dla kinazy (50 mM Hepes o pH 3,0, 10 mM MgCl2, 5 mM EGTA, 2 mM DTT). Mieszaninę reakcyjną inkubowano w temperaturze 30°C przez 30 minut i nastę pnie reakcję przerywano przez dodanie zimnego kwasu trój chlorooctowego (TCA) w ilości potrzebnej do uzyskania końcowego stężenia 15% i prowadzono inkubację na lodzie przez 20 minut. Produkty reakcji zebrano na płytkach filtracyjnych GF/C inifilter (Packard), wykorzystując aparat Packard Filtermate Universal Harvester i zliczano promieniowanie filtrów w 96-dołkowym, cieczowym scyntylacyjnym liczniku Packard TopCount.

Próba na aktywność kinazy cdk4 zależnej od cykliny D1

Aktywność kinazy cdk4 zależnej od cykliny D1 oznaczano przez śledzenie wbudowywania ³²P do białka glejaka siatkówki. W skład mieszaniny reakcyjnej wchodziło 165 ng wytworzonej w bakulowirusie GST-cdk4, 282 ng wytworzonej w bakteriach cykliny D1 jako białko S-tag, 500 ng wytworzonego w bakteriach białka glejaka siatkówki GST (aa 776-928), 0,2 μ Ci ³²P γ-ATP i 25 μΜ ATP w buforze dla kinazy (50 mM Hepes o pH 8,0, 10 mM MgCl2, 5 mM EGTA, 2 mM DTT). Mieszaninę reakcyjną inkubowano w temperaturze 30°C przez godzinę i następnie reakcję przerywano przez dodanie zimnego kwasu trójchlorooctowego (TCA) w ilości potrzebnej do uzyskania końcowego stężenia 15% i prowadzono inkubację na lodzie przez 20 minut. Produkty reakcji zebrano na płytkach filtracyjnych GF/C unifilter (Packard), wykorzystując aparat Packard Filtermate Universal Harvester i zliczano promieniowanie filtrów w 96-dołkowym, cieczowym scyntylacyjnym liczniku Packard TopCount [Coleman K. G., Wautlet B. S., Morissey D., Mulheron J. G., Sedman S., Brinkley P., Price S., Wedster K. R (1997). „Identification of CDK4 Sequences involved in cyclin D, and p16 binding” (Identyfikacja sekwencji CDK4 zaangażowanych w cyklinę D i w wiązanie białka p16), J. Biol. Chem. 272, 30: 18869-18874 - pozycja literaturowa wprowadzona do niniejszego opisu].

Następnym przedmiotem wynalazku są preparaty farmaceutyczne przeznaczone do stosowania w schorzeniach opisanych powyżej, obejmujących leczenie raka, stanów zapalnych i zapalenia stawów, które to preparaty zawierają co najmniej jeden związek o wzorze I zdefiniowanym powyżej albo co najmniej jedną z jego dopuszczalnych farmakologicznie soli addycyjnych z kwasami oraz zastosowanie związku o wzorze I zdefiniowanym powyżej do sporządzania preparatu farmaceutycznego wykazującego aktywność w leczeniu chorób proliferacyjnych opisanych powyżej, w tym raka, stanów zapalnych i/lub zapalenia stawów.

W podanych poniżej przykładach i przykładach preparatywnych opisane sposoby i procedury wytwarzania oraz użycia wynalazku mają na celu jego ilustrację a nie ograniczenie. Jest zrozumiałe, że mogą istnieć inne rozwiązania objęte ideą i zakresem wynalazku, zdefiniowanym w załączonych zastrzeżeniach patentowych.

P r z y k ł a d 1. N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}-acetamid

A. Wytwarzanie 1-benzyloksykarbonyloamino-2-butanolu

Mieszaninę 5,5 g (61,8 milimola) 1-amino-2-butanolu, 11,5 g (67,6 milimoli) chloromrówczanu benzylowego i 7,16 g (67,7 milimoli) węglanu sodu w 50 ml wody mieszano w temperaturze 0°C przez 3 godziny. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 50 ml wody i produkt ekstrahowano chlorkiem metylenu (3 x 20 ml). Ekstrakt w chlorku metylenowym wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono. Pozostałość przepuszczono przez krótką kolumnę wypełnioną żelem krzemionkowym, eluując układem: heksan/octan etylu (10:1) i następnie octanem etylu. Otrzymano 13,9 g (100%) 1-benzyloksykarbonyloamino-2-butanolu w postaci cieczy.

¹H NMR (CDCI3) δ 7,30 (m, 5H), 5,45 (s, 1H), 5,06 (s, 2H), 3,57 (s, 1H), 3,31 (m, 1H), 3,04 (m, 1H), 2,91 (m, 1H), 1,43 (m, 2H), 0, 91 (t, J = 7, 6 Hz, 3H).

PL 204 642 B1

B. Wytwarzanie 1-benzyloksykarbonyloamino-2-butanonu

Do 60 ml chlorku metylenu utrzymywanego w temperaturze -78° w atmosferze argonu dodano chlorek oksalilu (37 ml 2M roztworu w chlorku metylenu, 74 milimole) i następnie 7,8 g (100 milimoli) DMSO. Mieszaninę mieszano w temperaturze -78° w czasie 20 minut i dodano roztwór 13,9 g (61,8 milimoli) 1-benzyloksykarbonyloamino-2-butanolu w 40 ml chlorku metylenu. Mieszaninę mieszano w temperaturze -78° w czasie godziny i dodano 21 ml trietyloaminy. Mieszaninę ogrzano do temperatury pokojowej i kolejno przemywano 1N kwasem solnym i wodnym roztworem dwuwęglanu sodu. Roztwór w chlorku metylenowym wysuszono nad siarczanem magnezu i zatężono. Otrzymano 11,2 g (82%) 1-benzyloksykarbonyloamino-2-butanonu w postaci osadu, wystarczająco czystego do użycia w następnej reakcji.

¹H NMR (CDCI3) δ 7,32 (m, 5H), 5,50 (s, 1H), 5,06 (s, 2H), 4,07 (s, 2H), 2,43 (q, J = 7,6 Hz, 2H), 1,06 (t, J = 7,6 Hz, 3H).

C. Wytwarzanie 1-amino-2-butanonu

Roztwór 9,30 mg (42 milimole) 1-benzyloksykarbonyloamino-2-butanonu w 50 ml etanolu i 46 ml 1N kwasu solnego mieszano w temperaturze pokojowej, w atmosferze wodoru wobec palladu na węglu (1,5 g; 10%) w czasie 4 godzin. Następnie mieszaninę przefiltrowano przez złoże celitu i przesącz zatężono. Pozostałość macerowano eterem dietylowym. Otrzymano 5,3 g (102%) 1-amino-2-butanonu w postaci chlorowodorku.

¹H NMR (CD3OD) δ 3,97 (s, 2H), 2,60 (q, J = 7,6 Hz, 2H), 1,08 (t, J = 7,6 Hz, 3H).

D. Wytwarzanie 2-amino-5-tiocyjanianotiazolu

Ilość 41 g (410 milimoli) 2-aminotiazolu i 60 g (740 milimoli) tiocyjanianu sodu (suszonego w suszarni próżniowej w temperaturze 130°C przez dobę) rozpuszczono w 450 ml bezwodnego metanolu i roztwór schłodzono w łaźni z zimną wodą. Następnie, podczas energicznego mieszania wkroplono 23 ml (445 milimoli) bromu. Po zakończeniu dodawania, mieszaninę mieszano jeszcze przez 4 godziny w temperaturze pokojowej. Po tym czasie dodano 500 ml wody, mieszanin ę mieszano przez 5 minut, przefiltrowano przez złoże celitu i celit przemyto wodą. Wartość pH filtratu wynosiła około 1. Większość metanolu usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i doprowadzono pH roztworu do wartości około 7 przez powolne dodawanie, podczas mieszania, wodnego roztworu węglanu sodowego. Wytrącony osad przefiltrowano i przemyto wodą. Po wysuszeniu otrzymano 37 g (57%) żądanego produktu o barwie ciemno brunatnej, o temperaturze topnienia 140-143°C.

¹H NMR (CD3OD) δ 7,33 (s, 1H).

Spektroskopia masowa (CI/NH3) m/e 179 (M+Na)⁺, 158 (M+H)⁺.

E. Wytwarzanie 2-acetyloamino-5-tiocyjanianotiazolu

Do mieszaniny 15,7 g (0,1 mola) 2-amino-5-tiocyjanianotiazolu i 12 g (0,15 mola) pirydyny w 100 ml chlorku metylenu dodano w temperaturze pokojowej 1,2 g (0,12 mola) bezwodnika octowego, mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 6 godzin i zatężono ją do suchej pozostałości. Do pozostałości dodano 50 ml metanolu, wytrącony osad zebrano i przemyto wodą. Osad wysuszono i rekrystalizowano z metanolu.

Otrzymano 15,2 g (76%) 2-acetyloamino-5-tiocyjanianotiazolu w postaci osadu o temperaturze topnienia 212°C.

¹H NMR (CD3OD) δ 7,79 (s, 1H), 2,23 (s, 3H).

F. Wytwarzanie estru 1,1-dimetyloetylowego kwasu {[2-(acetyloamino)-5-tiazolilo]tio}-octowego

Do mieszaniny 5,97 g (30 milimoli) 2-acetyloamino-5-tiocyjanianotiazolu w 360 ml metanolu utrzymywanej w atmosferze argonu dodano w temperaturze pokojowej 9,26 g (60 milimoli) ditiotreitolu. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, następnie zatężono ją uzyskując osad zredukowanego produktu. Osad ten rozpuszczono w 30 ml DMF i do roztworu dodano 5,85 g (30 milimoli) bromooctanu tert-butylowego i 5,0 g (36 milimoli) węglanu potasu. Po 2 godzinnym mieszaniu w temperaturze pokojowej, do mieszaniny dodano 200 ml wody, wytrącony osad zebrano, przemyto wodą i wysuszono. Osad rozpuszczono w 100 ml chlorku metylenu i 10 ml metanolu i przefiltrowano przez wkładkę z żelem krzemionkowym. Filtrat zatężono. Otrzymano 7,5 g (87%) żądanego produktu w postaci osadu o temperaturze topnienia 162-163°C.

¹H NMR (CDCI3) δ 12,2 (s, 1H), 7,48 (s, 1H), 3,37 (s, 2H), 2,32 (s, 3H), 1,45 (s, 9H).

Spektroskopia masowa m/e 289 (M+H)⁺, 287 (M-H)^-.

HPLC (kolumna: YMC S3 ODS o wymiarach 4,6 x 150 mm; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 220 nm): czas retencji: 6,44 minut.

PL 204 642 B1

G. Wytwarzanie kwasu {[2-(acetyloamino)-5-tiazolilo]tio}-octowego Roztwór 4,32 g (15 milimoli) estru 1,1-dimetyloetylowego kwasu {[2-(acetyloamino)-5-tiazolilo]tio}-octowego w 30 ml chlorku metylenu i 20 ml kwasu trójfluorooctowego mieszano przez dobę w temperaturze pokojowej i następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do pozostałości dodano 50 ml eteru dietylowego. Wytrącony osad zebrano, przemyto eterem dietylowym i wysuszono. Otrzymano 3,38 g (97%) żądanego produktu w postaci osadu o temperaturze topnienia 210°C.

¹H NMR (CD3OD) δ 7,48 (s, 1H), 3,47 (s, 2H), 2,20 (s, 3H) ppm.

Spektroskopia masowa m/e 231 (M-H)^-.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w 3 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 4,32 minuty.

H. Wytwarzanie {[2-(acetyloamino)-5-tiazolilo]tio}-N-(2-oksobutylo)acetamidu Mieszaninę 9,0 g (38,8 milimoli) kwasu {[2-(acetyloamino)-5-tiazolilo]tio}octowego, 5,94 g (38,8 milimoli) odczynnika HOBT (wodzian 1-hydroksybenzotriazolu) i 11,16 g (58,2 milimoli) chlorowodorku etylodimetyloaminopropylokarbodiimidu w 50 ml DMF mieszano w temperaturze 0°C przez 0,5 godziny, do mieszaniny dodano 5,27 g (42,7 milimoli) chlorowodorku 1-amino-2-butanonu i następnie 15 ml (107,5 milimoli) trójetyloaminy. Mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez 0,5 godziny i w temperaturze pokojowej przez godzinę. Po tym czasie dodano 200 ml wody i ekstrahowano produkt chlorkiem metylenowym zawierającym 10% metanolu (5 x 100 ml). Ekstrakt w chlorku metylenowym wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono. Pozostałość macerowano z wodą. Wytrącony osad produktu odfiltrowano i wysuszono. Otrzymano 10,5 g (90%) żądanego produktu o temperaturze topnienia 195-196°C.

¹H NMR (CDCl3) δ 7,53 (s, 1H), 4,14 (s, 2H), 3,46 (s, 2H), 2,50 (q, J = 7,6 Hz, 2H), 2,25 (s, 3H), 1,12 (t, J = 7,6 Hz, 3H).

Spektroskopia masowa m/e 302 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 4,36 minuty.

I. Wytwarzanie N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu Do roztworu 10,5 g (34,8 milimoli) {[2-(acetyloamino)-5-tiazolilo]tio}-N-(2-oksobutylo)acetamidu w 100 ml bezwodnika octowego dodano 10 ml stężonego kwasu siarkowego, mieszaninę mieszano przez 2 godziny w temperaturze 55-60°C, następnie dodano 15 g (0,18 mola) octanu sodu i mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Do pozostałości dodano 100 ml zimnej wody, wytrącony osad zebrano, przemyto wodą i wysuszono. Osad ten oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii na kolumnie z żelem krzemionkowym, stosując do eluowania układ: chlorek metylenu/metanol (100:5). Otrzymano 4,2 g (43%) N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu w postaci osadu o temperaturze topnienia 147-148°C.

¹H NMR (CDCI3) δ 12,47 (s, 1H), 7,29 (s, 1H), 6,61 (s, 1H), 3,91 (s, 2H), 2,64 (q, J = 7,6 Hz, 2H), 2,25 (s, 3H), 1,21 (t, J = 7, 6 Hz, 3H) ppm.

Spektroskopia masowa m/e 284 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4;

rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 6,50 minut.

P r z y k ł a d 2. N-{5-[[(5-Etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzamid

A. Wytwarzanie 2-amino-5-[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio}-tiazolu

Roztwór 1,3 g (4,6 milimoli) N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu w 15 ml 1N kwasu solnego mieszano przez 3 godziny w temperaturze 80-90°C, następnie schłodzono go to temperatury pokojowej i ustawiono pH roztworu na wartość 7 za pomocą węglanu sodu. Produkt ekstrahowano chlorkiem metylenu (3 razy po 10 ml). Połączony ekstrakt wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono. Pozostałość macerowano z eterem dietylowym i zebrano wytrącony osad. Otrzymano 610

PL 204 642 B1 mg (55%) 2-amino-5-{[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio}-tiazolu w postaci osadu o temperaturze topnienia 119-120°C.

¹H NMR (CDCI3) δ 6,93 (s, 1H), 6,61 (s, 1H), 5,41 (s, 2H), 3,82 (s, 3H), 2,62 (q, J = 7,6 Hz, 2H), 1,18 (t, J = 7,6 Hz, 3H).

Spektroskopia masowa m/e 242 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 3,96 minuty.

D. Wytwarzanie N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzamidu

Mieszaninę 48,2 mg (0,2 milimola) 2-amino-5-{[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio}tiazolu, 24,4 mg (0,21 milimola) chlorku benzoilu i 35 mg (0,35 milimola) trójetyloaminy w 0,5 ml chlorku metylenu mieszano przez 10 minut w temperaturze pokojowej, następnie ten roztwór organiczny przemyto wodą i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym, stosując do eluowania układ: heksan/octan etylu (2:1). Otrzymano 41 mg (59%) N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzamidu w postaci osadu o temperaturze topnienia 122-123°C.

¹H NMR (CDCI3) δ 12,65 (s, 1H), 7,96 (m, 2H), 7,61 (m, 1H), 7,49 (m, 2H), 6,88 (s, 1H), 6,56 (s, 1H), 3,93 (s, 2H), 2,61 (q, J = 7, 6 Hz, 2H), 1,2 0 (t, J = 7,6 Hz, 3H).

Spektroskopia masowa m/e 346 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 7,94 minuty.

P r z y k ł a d 3. N-{5-[[(5-Etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzenosulfonamid

Mieszaninę 24,1 mg (0,1 milimola) 2-amino-5-{[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio}tiazolu, 19,4 mg (0,11 milimola) chlorku benzenosulfonylu i 22 mg (0,21 milimola) trójetyloaminy w 0,3 ml chlorku metylenu mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 godzin. Produkt reakcji oczyszczono metodą preparatywnej HPLC, na kolumnie YMC pack ODSA S3 o wymiarach 20 mm x 100 mm. Eluowanie prowadzono w gradiencie od 0% rozpuszczalnika B do 100% rozpuszczalnika B w czasie 20 minut przy szybkości przepływu 20 ml/minutę. Detekcja w świetle UV przy długości fali 254 nm. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,1% kwasu trójfluorooctowego; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,1% kwasu trójfluorooctowego. Po wysuszeniu przez liofilizację otrzymano 2,5 mg N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzenosulfonamidu w postaci osadu.

¹H NMR (CDCl3) δ 7,88 (d, J = 8,0 Hz, 1H), (s, 2H), 7,49 (m, H), 6,89 (s, 1H), 6,64 (s, 1H), 4,01 (s, 2H), 2,68 (q, J = 4 Hz, 2H), 1,27 (t, J = 7,4 Hz, 3H).

Spektroskopia masowa m/e 382 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 6,84 minuty.

P r z y k ł a d 4. N-{5-[[(4,5-Dimetylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid

A. Wytwarzanie 2-(bromometylo)-4,5-dimetylooksazolu

Mieszaninę 0,50 ml (4,3 milimoli) 2,4,5-trójmetylooksazolu, 3,77 g (4,3 milimoli) N-bromosukcynimidu i 0,21 g (0,86 milimola) nadtlenku benzoilu w 4 ml czterochlorku węgla utrzymywano przez 3 godziny w temperaturze 76°C w atmosferze azotu. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej odfiltrowano osad, filtrat przemyto nasyconym, wodnym roztworem NaHCO3 (20 ml) i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą szybkiej Flash chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym, stosując do

PL 204 642 B1 eluowania układ: heksan/octan etylu (4:1). Otrzymano 64 mg 2-(bromometylo)-4,5-dimetylooksazolu w postaci oleju o barwie żółtej.

¹H NMR (CDCI3) δ 4,4 (s, 2H), 2,25 (s, 3H), 2,05 (s, 3H).

B. Wytwarzanie N-{5-[[(4,5-dimetylo-2-oksazolilo)metylo]-tio]-2-tiazolilo}acetamidu

Ilość 0,050 g (0,23 milimola) N-[5-(acetylotio)-2-ziazolilo]acetamidu rozpuszczono w 10 ml suchego tetrahydrofuranu i dodano tert-butoksylan potasu (1,0 M roztwór w tetrahydrofuranie, 0,25 ml, 0,25 milimola). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 15 minut w temperaturze pokojowej i dodano 0,064 g (0,34 milimola) 2-(bromometylo)-4,5-dimetylooksazolu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny i następnie dodano 20 ml nasyconego, wodnego roztworu NaHCO3. Oddzielono warstwę organiczną i warstwę wodną ekstrahowano dichlorometanem (3 x 20 ml). Połączone warstwy organiczne zatężono, pozostałość oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym, stosując do eluowania Układ: metanol/dichlorometan (1:20). Otrzymano 15 mg (23%) N-{5-[[(4,5-dimetylo-2-oksazolilo)metylo]-tio]-2-tiazolilo}acetamidu w postaci osadu o barwie żółtej.

¹H NMR (CDCl3) δ 11,78 (s, 1H), 7,38 (s, 1H), 3,90 (s, 2H), 2,30 (s, 3H), 2,22 (s, 3H), 2,05 (s, 3H). Spektroskopia masowa m/e 284 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 5,87 minuty.

P r z y k ł a d 5. N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid

A. Wytwarzanie diazometanu

Do utrzymywanej w temperaturze 0°C mieszaniny 15 ml 40% wodnego roztworu KOH i 50 ml eteru dietylowego dodano porcjami, podczas mieszania, 5 g (68 milimoli) N-metylo-N'-nitro-N-nitrozoguanidyny i mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez 0,5 godziny. Fazę organiczną zdekantowano do suchej kolby i wysuszono nad peletkami stałego KOH. Otrzymano 50 ml roztworu diazometanu (około 0,5 M według oznaczenia metodą miareczkowania kwasem octowym).

B. Wytwarzanie 1-diazo-3,3-dimetylo-2-butanonu

Do utrzymywanego w temperaturze 0°C roztworu diazometanu skroplono podczas mieszania 1,23 ml roztworu chlorku trimetyloacetylu (1,21 g, 10 milimoli, Aldrich) w 1 ml eteru dietylowego. Uzyskaną mieszaninę utrzymywano w temperaturze 0°C przez 16 godzin, roztwór przepłukano argonem w celu usunięcia nadmiaru diazometanu i usunięto eter dietylowy pod umniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 1,33 g (10 milimoli, 100%) surowego 1-diazo-3,3-dimetylo-2-butanonu w postaci cieczy o barwie żółtej.

C. Wytwarzania 2-chlorometylo-5-tert-butylooksazolu

Do utrzymywanego w temperaturze 0°C roztworu 2 ml kompleksu eterowego trójfluorku boru (2,3 g; 16 milimoli) w 20 ml chloroacetonitrylu wkroplono roztwór 1,33 g (10 milimoli) 1-diazo-3,3-dimetylo-2-butanonu w 5 ml chloroacetonitrylu i roztwór mieszano w temperaturze 0°C przez pół godziny. W celu zobojętnienia kwasu, mieszaninę reakcyjną dodano do nasyconego, wodnego roztworu dwuwęglanu sodu i ekstrahowano produkt trzykrotnie dichlorometanem. Połączone ekstrakty wysuszono nad siarczanem sodu, zatężono i oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii na kolumnie o wymiarach 25 mm x 200 mm, wypełnionej żelem krzemionkowym firmy Merck, stosując do eluowania dichlorometan. Otrzymano 1,1 g 2-(chlorometylo)-5-tert-butylooksazolu w postaci cieczy o barwie żółtej (6,4 milimoli, 64% całkowitej wydajności w przeliczeniu na chlorek kwasowy).

¹H NMR (CDCI3) δ 1,30 (s, 9H), 4,58 (s, 2H), 6,68 (s, 1H).

Spektroskopia masowa m/e 174 (M+H)⁺.

Chromatografia cienkowarstwowa (TLC): Rf (żel krzemionkowy, dichlorometan) 0,33.

HPLC (Kolumna: YMC S-3 ODS o wymiarach 4,6 mm x 50 mm o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; gradient rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 6,5 minuty.

PL 204 642 B1

D. Wytwarzanie N-{5-[[5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu

Do roztworu 50 mg (0,23 milimola; Applied Chemical Laboratory) N-[5-(acetylotio)-2-tiazolilo]acetamidu w 10 ml tetrahydrofuranu dodano w temperaturze pokojowej, w atmosferze argonu, 0,25 ml roztworu tert-butoksylanu potasowego (1M roztwór, 0,25 milimola). Powstałą zawiesinę mieszano przez 15 minut w temperaturze pokojowej, nastę pnie dodano roztwór 59 mg (0,34 milimola) 2-(chlorometylo)-5-tert-butylooksazolu w 1 ml tetrahydrofuranu. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin, zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii na kolumnie o wymiarach 25 mm x 200 mm, wypełnionej żelem krzemionkowym, prowadząc eluowanie układem: octan etylu/heksan (1:1) i następnie 100% octanem etylu. Otrzymano 44 mg (0,14 milimola, 61%) N-{5-[[(5-tert-butylo-2oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu w postaci białego osadu. ¹H NMR (CDCI3) δ 1,27 (s, 9H), 2,27 (s, 3H), 3,95 (s, 2H), 5,59 (s, 1H), 7,31 (s, 1H), 11,03 (szeroki s, 1H). Spektroskopia masowa: 312 (M+H)⁺.

TLC: Rf (żel krzemionkowy, octan etylowy) 0,53; UV.

HPLC (Kolumna: YMC S-3 ODS o wymiarach 4,6 mm x 50 mm o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; gradient rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 6,8 minuty.

P r z y k ł a d 6. N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}trimetyloacetamid o

A. Wytwarzanie N-[(5-tiocyjaniano)-2-tiazolilo]-trifluoroacetamidu (XVIII)

Do mieszaniny 30 milimoli 5-tiocyjaniano-2-aminotiazolu i 35 milimoli 2,6-lutydyny w 25 ml tetrahydrofuranu i 50 ml dichlorometanu, utrzymywanej w temperaturze -78°C, w atmosferze argonu, dodano powoli 33 milimoli bezwodnika trójfluorooctowego. Po zakończeniu dodawania, pozostawiono mieszaninę do ogrzania do temperatury pokojowej i mieszano przez dobę. Mieszaninę rozcieńczono dichlorometanem (100 ml) i roztwór organiczny przemyto 5% wodnym roztworem kwasu cytrynowego i następnie solanką, wysuszono nad siarczanem magnezu i przepuszczono przez wkładkę z żelem krzemionkowym. Eluent zawierający produkt zatężono. Otrzymano 5,3 g osadu o barwie jasnobrunatnej.

¹H NMR (CDCl3) δ 12,4 (szeroki, 1H), 7,83 (s, 1H).

B. Wytwarzanie 4-hydroksymetylo-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XVI)

Do utrzymywanej w temperaturze 0°C, w atmosferze argonu, zawiesiny wodorku sodu (11,7 g, 60% w nafcie, 293 milimole) w 30 ml dimetyloformamidu, dodano powoli roztwór 44,5 g (292,5 milimoli) 4-hydroksy-3-metoksybenzaldehydu w 100 ml dimetyloformamidu. Do powstałej mieszaniny dodano żywicę Merrifielda (1% diwinylobenzenu, dostarczoną przez firmę Advanced Chemtech, pojemność wiązania - 1,24 milimola/g, 50 g, 62 milimole) i katalityczną ilość jodku tetra-n-butyloamoniowego i mieszaninę utrzymywano w temperaturze 65°C przez dzień. Następnie żywicę przefiltrowano, przemyto wodą (2 razy), 50 procentowym dimetyloformamidem w wodzie (3 razy), dimetyloformamidem (2 razy) i metanolem (5 razy) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Na wysuszoną żywicę (15 g) działano przez dobę borowodorkiem sodu (3,4 g, 90 milimoli) w 50 ml tetrahydrofuranu i 50 ml etanolu. Żywicę przefiltrowano, przemyto 50% roztworem dimetyloformamidu w wodzie (3 razy), dimetyloformamidem (2 razy), metanolem (2 razy) i dichlorometanem (5 razy) po czym wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

PL 204 642 B1

C. Wytwarzanie 4-chlorometylo-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XVII)

Do utrzymywanego w temperaturze 0°C roztworu 17 g (65 milimoli) trifenylofosfiny w 200 ml dichlorometanu dodano powoli, porcjami, w czasie 30 minut, 9,2 g (31 milimoli) trifosgenu. Po zakończeniu dodawania, mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 0°C przez 10 minut. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w 200 ml dichlorometanu. Do tej mieszaniny dodano 12 g 4-hydroksymetylo-3-metoksyfenyloksy-żywicy Merrifielda. Mieszaninę mieszano przez 4 godziny, żywicę przemyto suchym dichlorometanem (6 razy) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

D. Wytwarzanie 4-{N-[(5-tiocyjaniano)-2-tiazolilotrifluoroacetamido]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XIX)

Mieszaninę 15 g 4-chlorometylo-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda, 14 g (55,3 milimoli) N-[(5-tiocyjaniano)-2-tiazolilo}trifluoroacetamidu i 7,8 ml (45 milimoli) diizonpropyloetyloaminy w 50 ml dimetyloformamidu i 100 ml dichlorometanu mieszano przez dobę. Następnie żywicę przemyto dimetyloformamidem (2 razy), metanolem (2 razy), dichlorometanem (4 razy) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

E. Wytwarzanie 4-{[N-[(5-merkapto)-2-tiazolilo]-trifluoroacetamido]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XX)

Mieszaninę 18,5 g 4-{N-[(5-tiocyjaniano)-2-tiazolilo-trifluoroacetamido]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XIX) i 12 g (78 milimoli) ditiotreitolu w 100 ml tetrahydrofuranu i 100 ml metanolu mieszano przez dobę. Żywicę przemyto dimetyloformamidem (2 razy), metanolem (2 razy), dichlorometanem (4 razy), wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem i przechowywano w atmosferze argonu, w temperaturze -20°C.

F. Wytwarzanie 4-N-{5-[[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)-metylo]tio]-2-tiazolilo]-trifluoroacetamido]metylo}-3-tetoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XXI)

Przez mieszaninę 500 mg 4-{[N-[(5-merkapto)-2-tiazolilo]-trifluoroacetamido]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XX), 2,0 milimoli halegenku i 1,5 milimola 1,8-diazabicyklo[5,4,0]undec-7-enu (DBU) w 3 ml dimetyloformamidu przepuszczano przez 5 minut argon i następnie mieszaninę utrzymywano przez 2 godziny w temperaturze 80°C. Żywicę przemyto dimetyloformamidem (2 razy), metanolem (2 razy), dichlorometanem (4 razy) i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem.

G. Wytwarzanie 4-N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XXII)

Mieszaninę 500 mg 4-N-{5-[[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo]-trifluoroacetamido]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XXI) i 4 milimoli borowodorku sodu w 2 ml tetrahydrofuranu i 2 ml etanolu mieszano przez dobę i następnie żywicę przemyto 50% roztworem dimetyloformamidu w wodzie (2 razy), dimetyloformamidem (2 razy), metanolem (2 razy), dichlorometanem (4 razy) i wysuszono pod zmniejszonym ciś nieniem.

H. Wytwarzanie 4-N-{5-[[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)letylo]tio]-2-tiazolilo]-trimetyloacetamido]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XXIII)

Mieszano przez dobę mieszaninę 100 mg 4-N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)-metylo]tio]-2-tiazolilo]metylo}-3-metoksyfenyloksy żywicy Merrifielda (XXII), 1,2 milimola diizopropyloetyloaminy i 1 milimola chlorku trimetyloacetylu w 2 ml dichlorometanu w rurce polietylenowej zamkniętej polietylenową frytą z kurkiem odcinającym z tłoczkiem. Następnie żywicę przemyto dimetyloformamidem (2 razy), metanolem (2 razy), dichlorometanem (4 razy) i użyto do następnego etapu bez suszenia.

I. Wytwarzanie N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}trimetyloacetamidu

Na 4-N-{5-[[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo]trimetyloacetamido}metylo-3-metoksyfenyloksy żywicę Merrifielda (XXIII) działano przez 4 godziny 60% kwasem trójfluorooctowym w 2 ml dichlorometanu, w rurce polietylenowej zamkniętej polietylenową frytą z kurkiem odcinającym z tłoczkiem. Następnie roztwór zdekantowano do probówki i przemyto żywicę dichlorometanem. Połączony roztwór organiczny zatężono w szybkoobrotowej wyparce próżniowej Speed Vac. Pozostałość oczyszczano metodą preparatywnej HPLC. Otrzymano 11,3 mg żądanego produktu.

Spektroskopia masowa: m/e 354 (M+H)⁺.

PL 204 642 B1

P r z y k ł a d 7. N-{5-[[(4-Etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-riazolilo]acetamid

A. Wytwarzanie 2-(2-chloroacetamido)-1-butanolu

Do utrzymywanej w temperaturze -70°C mieszaniny 5,0 ml (53 milimoli) 2-amino-1-butanolu i 15,0 ml (111 milimoli) trójetyloaminy w 20 ml dichlorometanu wkroplono 4,6 ml (58 milimoli) chlorku chloroacetylu. Mieszaninę mieszano w temperaturze -70°C przez 15 minut, następnie pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej i rozcieńczono ilością 50 ml octanu etylu. Mieszaninę zgaszono przez dodanie 50 ml wody, oddzielono warstwę organiczną i ekstrahowano warstwę wodną i octanem etylu (3 x 30 ml). Połączone warstwy organiczne zatężono. Otrzymano 8,6 g (98%) 2-(2-chloroacetamido)-1-butanolu w postaci osadu o barwie brunatnej.

¹H NMR (CDCl3) δ 6,75 (bs, 1H), 4,10 (s, 2H), 4,08 (dd, 1H), 5,90 (m, 1H), 3,68 (m, 2H), 2,98 (bs, 1H), 1,60 (m, 2H), 0,97 (t, 3H).

B. Wytwarzanie 2-(2-chloroacetamido)-1-butyraldehydu

Do utrzymywanego w temperaturze -78°C roztworu 14,5 ml (29,0 milimoli) chlorku oksalilu w 30 ml dichlorometanu wkroplono w/ czasie 5 minut 2,75 ml (38,8 milimoli) DMSO. Po 10 minutowym mieszaniu w temperaturze -78°C wkroplono w czasie 15 minut roztwór 4,0 g (24 milimoli) 2-(2-chloroacetamido)-1-butanolu w 20 ml dichlorometanu. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 40 minut w temperaturze -78°C, wkroplono w czasie 5 minut 9,4 ml (68 milimoli) trójetyloaminy i pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej, podczas mieszania przez 2 godziny. Osad odfiltrowano i przemyto octanem etylu. Fazę organiczną przemyto 1N HCl (2 x 100 ml), nasyconym, wodnym roztworem NaHCO3 (1 x 10 ml) i zatężono. Otrzymano 3,7 g (95%) 2-(2-chloroacetamido)-1-butyraldehydu w postaci brunatnego oleju. ¹H NMR (CDCl3) δ 9,60 (s, 1H), 4,52 (q, 1H), 4,12 (s, 2H), ,05 (m, 1H), 1,80 (m, 1H), 0,97 (t, 3H).

C. Wytwarzanie 2-chlorometylo-4-etylooksazolu

Do roztworu 3,7 g (23 milimoli) 2-(2-chloroacetamido)-1-butyraldehydu w 10 ml toluenu dodano

6,3 ml (68 milimoli) POCl3 i mieszaninę reakcyjną utrzymywano w temperaturze 90°C w czasie godziny w atmosferze azotu. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej mieszaninę wylano do 10 ml wody z lodem i oprowadzono pH roztworu do wartości 7 za pomocą 5N NaOH. oddzielono warstwę toluenową i warstwę wodną przemyto dichlorometanem (3 x 20 ml). Połączony roztwór organiczny zatężono i destylowano. Otrzymano 1,1 g (31%) 2-chlorometylo-4-etylooksazolu w postaci bezbarwnej cieczy.

¹H NMR (CDCI3) δ 7,30 (s, 1H), 4,22 (s, 2H), 2,50 (q, 2H), 1,22 (t, 3H).

D. Wytwarzanie N-{5-[[(4-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo]acetamidu

Do roztworu 0,010 g (0,050 milimola) 2-acetyloamino-5-tiazolilotiolu w 5 ml suchego tetrahydrofuranu dodano tertbutoksylan potasu (1,0 M roztwór w THF, 0,060 ml, 0,060 milimola). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 15 minut i dodano 0,015 g (0,10 milimola) 2-chlorometylo-4-dietylooksazolu. Po 3 godzinach do mieszaniny dodano 5 ml nasyconego, wodnego roztworu NaHCO3. Oddzielono warstwę organiczną i warstwę wodną przemyto dichlorometanem (3 x 10 ml). Połączone warstwy organiczne zatężono, pozostałość oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii, na żelu krzemionkowym, stosując do eluowania mieszaninę metanolu i dichlorometanu (1:20). Otrzymano 5 mg (36%) N-{5-[[(4-itylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu w postaci osadu o barwie białej.

¹H NMR (CDCl3) δ 11,25 (s, 1H), 7,34 (s, 1H), 7,31 (s, 1H), 1,95 (s, 2H), 2,50 (q, 2H), 2,27 (s, 3H), 1,19 (t, 3H).

Spektroskopia masowa m/e 284 (M+H)⁺.

HPLC (Kolumna: Zorbax C-18 o szybkim rozdziale; szybkość przepływu: 2,5 ml/minutę; układ rozpuszczalników: 0-100% B w czasie 8 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4; rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 254 nm): czas retencji: 6,14 minuty.

Wykorzystując procedury opisane powyżej bądź modyfikując te procedury w zakresie wiedzy przeciętnego specjalisty z tej dziedziny, wytworzono dodatkowe związki wymienione w tabeli 1.

PL 204 642 B1

Przykład	Struktura	Wzór cząsteczkowy	(M+H)+
8	YrY	C9H11N3OS2	242
9 1 1		C12H15N3O2S2	298
10 ’ 1		C13H17N3O2S2	312
. 11 '		C10H13N3O3S3	320
12		C11H10F3N3O2S2	338
1 3	y	; C14H19N3O2S2	328’
14	Y(>Y>	i C21H17N3O2S2	. 408
1 5		C17H24N4O2S2	381
1 6	jry.YJ1 JT!S	C17H17N3O2S2	360

PL 204 642 B1

1 17 : I t I		1 1 C15H19N3O2S2 ; i	338
1 j 18 1 i	0 U	C17H17N3O3S2	376
19 ' I	y	C17H23N3O2S2	366
• 20	N n-M jr^5 ,	C14H19N3O2S2	326
21		C13H15N3O2S2	310
22	Yr>·-Y N	C15H13N3O2S2	: 332
23	0 N θ : i H 5 N—\-s=>	C13H11N3O2S2	I 306
24	I γΚ s q^/ !	C10H11N3O2S2	270 i
. 25 ‘	y\W I N	C12H15N3O2S2	296 l i

PL 204 642 B1

26	W o-/ i	C13H16BrN3O2S2	391
27	Ύ yy . n	C15H12FN3O2S2	350
28	ή1 '	C13H15N3O4S2	342
29		C15 H21 N3 02 S2	340
30	UJO <:	C19H21N3O2S2	388
31	OyO uyxrr°	C18H17N3O4S2	404
32	u?-^r 0	C15H19N3O4S2	370
. 33	V^Y* u©xr °	1 | C14H17N3O4S2 I I	356 i
34	°ΥΊ_ Vn o	I C16H19N3O3S2	i 366

PL 204 642 B1

35	0	I C16H21N3O4S2	364
36	°ΥΥΎ“	C15H19N3O4S2	370
37	“ΥΧΥ”	- - — C16H21N3O4S2	364
36	%> a	C18H17N3 04 S2	404
39	W-	C1SH19N3O4S2	370
40	ψκΧ i	C16H14FN3 02 S2	364
41		I C16 H14CIN3O2S2	i 380 I
42	Q- α sy-·' .	C16 H13CI2 N3 02 S2 1	l t t 415 i i ‘
43	3=^ w *- \ _ H 0 ^2:·	1 i i C18H19N3O4S2 I	I i . 406 I

PL 204 642 B1

44	X , ) \	C18H19N3 04 S2	406
45	Η ; V : ’ν* Jr	C18H19N3 04 S2	406
46	τΤΛ rf	C18 H19N3O2S2	374
47	. -ςτ-/?Λ <Γ - Μ— /	C1BH20N4O2S2	503
46		C17H17N3O2S2	360 I
49	XÓIKĄ	018 Η19Ν3 02 S2 I	i - . 374
50	Tęr1/^	ι C18H19N3 02 S2 1 1	374 ΐ i ΐ
51	ι ^ΧϊΎθ'	C18 Η20 Ν4 02 S2	I I 1 503 I ί

PL 204 642 B1

52	Χλ	C18H20N4 02 S2	503
53		C19H16N4 02 S2	511
54		C18H16N4 02 S2	499
-- 55		C18H16N4 02 S2	499
56		C16H13F2N3O2S2	382
57	ν^ζΧΑ V	C17H15CI FN3 02 S2	412
56	<w^’ ah 0	C19H19N3O4S2	418
59	7XXfi )Τ	C18 H16 F3 N3O2 S2	I 428 i l I

PL 204 642 B1

60	F	C17H16FN3O2S2	378
61	σ’ — ! .	C17H16N4O4S2	405
62	0 Q. _	C17H1SN4O4S2	405
. 53		C19H21 N3O4S2	420
64	0	C19H17N3O3S2	400
65	ΧΓ^ΎΛβ	C12H1SN3O3S2	3,4
66	Δτ,4λΥ·'	C13H17N3 03 SZ	I 1 | ' 32B
67	γγΟ N 0	C15 H14 N4 02 S2	1 401 ΐ I
68 . ’	P Sy^w-	C16H19N3O2SZ	i i 350 i

PL 204 642 B1

69		1 ί C15H17N5O2S2 ! 1	364
70	Υχχ ΧΎ ΥΧ V «-Sni = F	C13H14F3N3O2S2 - I	366
71		C15 Η15 Ν3 02 S3	366
72 '	'0	• C17 Η23 Ν3 02 S2	366
73	γΥ	C16H16N4O2S2	475
74	Υ-ΧλΑ»··	C12H16N4O2 S2	427
75	χυγ 0 /	C18H19N3 03 S2 t	390
76	0¼ Υ	ί ί { C18H18N4O3S2 i	ί . - ι : 403 I
77	0Ύ, ό X	ΐ I , C22H19N3O3S2	[ 438 ί

PL 204 642 B1

-- ' ~ 78	0¼ i	C17H17N3 03 S2	376
79	η-,Κ} <<r·	C22H19N3 02 S2	422
BO	α	C16H14C! N3 02 S2	380
. 81 .	°Γ	C17H17N3O3S2 ' 1	376
82		C16H14CI N3 02 S2	380
83		C17H17N3 03 S2	376
84		C17H15N3O4S2	390
95		017 H14 N4 02 S3	403

PL 204 642 B1

86	''Φ'ΧΙΑ σ	C17H16CI Ν3 02 S2	394
87		C18H19N3 03 S2	390
88	οΚ, %>-S	C19H19N3O2 S2	3Θ6
89 . 1	% £- Λ7	C21 Η23 Ν3 02 S2	414
90 1	yxr	C17H16CI Ν3 02 S2	394
91	V υ V*	C18 Η19 Ν3 03 S2	' 390
1 92 ’ !	α	C17H16CI Ν3 02 S2	394
93 :	-«.....X	C18 Η17Ν3Ο4 S2	404

PL 204 642 B1

94		C25 Η22 Ν4 02 S2	589
95	I	9
	<κΛ 3 Η	C14H17N3O3 S2	340
		O
96	'χΥ·	3 Η	C14H17N3 03 S2	340
	Lł z^55y’	,κ rv
97	0 /—» <Ż'		C15 Η14Ν4 02 S2	461
98	'yp3'	fkv s ίί	C16 Η21 Ν3 02 S2	352
99		CIS Η17Ν3 03 S2	388
100	N $ 7	Ύγ-! Υ''*4 Μ •*S	C1SH16N4 02 S2	475
101	0 $yO>	C19H18N4 02 S2	513

PL 204 642 B1

102	i Y - Hi 'II ’ : N	C17H14N4O2S2 I	371
103	0	1 TY qXA γ	C20H17N3 02 S2	396
104	I ! I	<	C21 H18 N4O3S2	553
105	G		C23 H21 N3 03 S2	452
106	I I i I 1 ł	Y\ i	C20 H21 N3 02 S2	400 I I t
107	i 1	Yq-L·, \	C22 H23 N3 03 S2	i I 442
108	1 ,	a	C17H15N5 02 S2	I i ' 500 1 . r
' 109		0	C18H18N4 03 S2	403

PL 204 642 B1

110
Η •s	C17H17NSO2S3 '	420
111	- ά* :	C17 Η16 BrN3 02 S2	439
112	λ ί	C17H16FN3O2S2 !	378
113	Ύ \ /Ρ’; ° ΎΑλ TT - :	1 1 C17H15C12N3O2S2 ί	429
114		i 1 C17H15N3O3S2 ’	374
	/( V ! 0 0 :	ΐ
1 15	γ	C18H19N3 02 S2	374
	! \Α/	ι
116	C17H16Br N3O2S2	439
117		C18H19N3O2S2	374

PL 204 642 B1

	. 0
118	Br i	C17 H16BrN3 02 S2	439
119	: Η_/	C18H19N3 02S2	374
120	i _ °« łVs\_7i O© A ' fc I ! H i	i C18H16N4O2S2 j	499
121	ί i ’ I	C17H15F2N3O2S2 ' I	396
122	‘ 5	I i C17 H15F2 N3 02 S2	396
123	i	017 H15F2N3O2 S2	396
124		C20 H23 N3 02 S2 i	402
125	o H X“ X H /-< J	1 ; C18H19N3O3S2	390
	—0 0

PL 204 642 B1

126	Μ-λ Ο** χΥ Η,Ν 0	C17H18N4 02 S2	489
127	Χ-,χχΧ Ν 5 Η	C14H17N3O2S2	324
128	Υ'ΥλΥ'	C13H17N3O3S2	328
129 ’	Υν-χ fi k —	C14H13N3 03 S2	336
130		_ C14H13N3O3S2	336
131 .	\Υ-,ΥαΧ	C15 Η21 Ν3 02 S2	340
132 .		C15 Η21 Ν3 02 S2	340
133	Sy^iaJ-y	C15 Η21 Ν3 02 S2	340
134	SyuaAa —___	C15 Η21 Ν3 02 S2	340
135 I ι ΐ	Υγχ	C14H13N5 02 S2	346

PL 204 642 B1

136	, A	C15H15N3 03 S2	350
137	i 0 °	C14H17N3 04 S2	356
138	L-n s h ' O --	C14H15N5O2S2	464
139		019 H21 N3O2S2	388
140	'C^aĄ o	C16H16N4O2S2	475
141		C19 H18N4O2S2	513
142	V /	C15H17N5 02 S2	478
i ! I 143 ' 1 1 i	. ,^AY·· Qvd„ ’ 0 /	C19H21 N3 03 S2	404
i 144 j	SfV^ JT. X/“’ 14 ΎΆ	C12H16N4 02 S2	427

PL 204 642 B1

145	z z	C20 H20 N4 02 S2 '	S27
146	r« Ί γ	C13H18N4O2S2	441
147		C19H18N4O4S2	431
148 .		C14H17N3 02 S2	324
' 149		C15H21 N3 02 S2	340
150	7° I NM	C13H14N4O3S3	371
151	\ 0 | °“	— C15 H20N4 02 S2	467
	Ζ° ν Χχ Ζύ' \\ H s^x,7~-n ' Ι-n S H	C17H22 N4 03 S2	: 395
153	WX ν—N 5 H	C14H17N3O2S2	1 324
	O?
,54 .	z	C19H13N4O2S2	513

PL 204 642 B1

155	\ f, 0 cam ιΓ'ΤλΥ	l C14H19 N3 02 S2	326
156	3 cY	C19H21 N3O2S2	388
157		C16H13CI2 N3O2S2	415
15Θ	—--	C17H17N3O2S2	360
159		C16H12F3 N3 02 S2	400
160	o-Y 0	C20H18N4O2S2	525
101	Y<yY	C20H18N4O2S2	525
162		C19 H21 N3 02 S2	388
163	kr	C19H21N3O4S2	420

PL 204 642 B1

164	/ΧΤΥ V JŹ	i C17H16 FN3 02S2 ! i i	378
165	—o α /	i C20 H23 N3 05 S2 ! 1	450
166		i C18H16F3N3 02 S2	428
' 167		I C19H21 N3O2S2	388
168		C19H21 N3 02 S2	388
169	o „ svsjy© H HT /4 N ' 0	’· - 1 ! C18H19N3O2S2 I I	374
170	HO 0	C17H17N3 03 S2	t 376 I I
171	0 /	i C19H22N4 02S2 I	I 1 517 ! I

PL 204 642 B1

172	1 ,Ή	C19 H21 N3 02 S2 I	- 388
„3	ęr	C19 H21 N3 04 S2	420
174		C17 H15 F2 N3 02 S2	398
175 '	«-Ν S H '	C14H15N5O2S2	350
176	Α^-Α-λο	C15H14N4O2S2	461
177	0 .,Ύ ypy —0 0	C18H19N3O3S2	390
178	/’	C18H19N3O4S2	= . 406 ! !
179	, ? Α’^γγΟ'	I I C22H19N3O3S2 I 1	438 i I
180	jf	i 1 1 1 : C17H16N4O4S2 l	t l i I : 405

PL 204 642 B1

181	. I-i 0	C20 Η23 Ν3 02 S2	402
102	©1 i !Λ-, ζΧ '-Ą	C23 Η21 Ν3 02 S2	436
183 .		C24 Η23 Ν3 02 S2	450
. 184	> 0	C23 Η21 Ν3 02 S2	438
185	$ ι ,-ί β	C21 H19N3 02S2	410 I
186	, ’	021 H19N3O2S2	ι 410
187		I C17H15C12N3O2S2	ι . I . . ' 429 i i
	JX
188	ϊΐλ'^Ί	C19 Η21 N3O4S2	420 ι

PL 204 642 B1

189	N-\ C™'·' 0 „ YY Z 0	C18H19N3 02S2 I	374
190		C19H18F3 N3O3S2	458
191	Χγ^ -	C22 Η27 Ν3 02 S2	430
192	-ζγ , — ---	C1.8H19N3 02 S2	374
193	,γ· y	C12H15N3O2S2	298
194		C18H26 Ν4 04 S2	427
195	ΧχΥ''	C12H13N3 04 S2	! 328 I 1 ! ’'
196	ΧΧΛΛ α θ	C11 H13N3O4S2	I 316 I
197	Χ\\ η 0	C11H13N3 03S2 -	ί 300

PL 204 642 B1

198		C11H15N3OS2 ‘	270
199	N	C10H13N3OS2	256
200	(^v>	C17H16N4O4S2	405
_ 201	<xyv	C19 H20 N4 02 S2	401
202	cr	C16H15Br N4O2S2	440
203	0 ?“* H W< 02	C17H16N6 02 S2 l	515
204	O/C *<	..... . . , C19H17N5 02 S2 i	. ’ 526 i
205	00¾ k	C20 H23 N5 03 S2	560 i I

PL 204 642 B1

ί . - 1 • 1 206		C16 Η16Ν4 02 S2 ι	361
207	0 Ν-%. . A' 1 ψ ί F !	ί C16H14F2N4O2S2	397
208	1 Η γ\ J 1 άα ;	C16H15CI Ν4 02 S2	395
209 *	Ολ χ	C17H18N4 03 52	391
210	,κ «-( α	C17H18N4O2S2	375
21 1	<Υ, • Υ	C16 Η15 Br N4O2S2	I 440 ΐ I
212	0 Μ γ 0 Α 0 ΐΧ	1 C16 Η15 Cl N4O2S2 1	i i 395 ι i i I
213	. ćr° αΤ· Υ	C16H14CI2 Ν4Ο2 S2	i ί l , 430

PL 204 642 B1

1 .... 1 1 214 ! ι	i	425
z s-<rYH ;	C17H17C1 N4O3S2
l 215 | I	! jVvX-	C17H18N4O3S2 j i	391
216	ΓχΤΖ i >r i mi I i	I C16 H15 Br N4 02 52 '	440
Z •	ę ..	C16H15FN4O2S2	379
218	J-e »-{ β jY^Z/	I C17H18N4O2S2 , I . I	375
219	cf~ - Mt _H ι-l o ί'ν^ιζν i >	C17H18N4 03 S2	391
220	i yT*^- Ύ Ml 0 α	I i C16 H15CIN4O2S2 1 I	' ' 395 1
221	Z- Z 'z ' ΛΖ	i C18H19N5O3S2	418

PL 204 642 B1

222		C17H18N4O3S2	391
223	*	C18 Η21 Ν5 02 S2	518
224	0 ó > ©	C16H15FN4 02 S2	379
225 •	1 TV-» σ	C16H15FN4O2S2	379
226	ό jr-^	C17H18N4 02 S2	375
227	3- .ΥΓ AZ	C17H17N5 03 S2	404
228	Ρ y	C17H15N5O2S3	418
229	αν, .<? χΑΗ^γ.	C17H16N6 02 S2	401

PL 204 642 B1

230	MN—* r ΧΪΪ	C16 Η15Ν7Ο2 S2	402
231	<<	C16H17N5 02 S2	480
232	_ HN	C15H20N4O2 S2	353
- 233	α	; C17H17CI N4O2S2	409
234	X	C17H19N5O2S2	504
235		C17H19N5 02 S2	504 i I I
236	V %	C19H18N6 02 S3	i ! ί ' ' ; 459 i I
237	u ο ,	I C15H16N4O2S3	ί ; 381
238 .	Ν η /^r?	I I ’ G15H20N4O3S2	' 369

PL 204 642 B1

239	: C16H20N6 02S2	507
240	A. ' i k k. : C18H25N5O4S2 A-CA ;	440
241	i )-5 . ’ Ay ' C17H24N4O2S2 Ąh !	381
242 '	i 0 H ' C18H20N4O2S2 Ύζ^· i	389
243	0, i W ' ’ „H C17H18N4O2S2 %,	375
244	< ! ' C18 H20 N4 02 S2 TZ^	389
245	ΑΧ i i ‘ ίΓγγ- i C19H22N4O2S2	403
246	X M lt-?yS''X' C17H19N5O2S2	I ΐ 504 I [
247	Ά° H C17H17CIN4 02S2 □	l t I 409 I

PL 204 642 B1

248	Η, X, Ύχ	C16H17N5 02 S2	490
249	o < 'O	C17 H25 N5 02 S2	510
250	•X 'χ	C16H17N5 02S2	490
251		C17 H25 N5 02 S2	510
252	. yXO ΓγΗ	C18 H20N4O2S2	389 -·
253	N 0 ίΥΎκΥΎ	C15H16N4 03 S2	365
254	„ y/X=X Ιύυ ,	C17H16F2 N4 02 S2	411
255	γΥ ΥχΥΥ'''	C15 H22 N4 02 S2	: 355 t
256 I	jYYAr?	C14H18N4O2S2	I i : 339
257	N N 0 V-Q H \	C14H20 N4 02 S2	341

PL 204 642 B1

Ν ΙΓ L /-Ά 258 ίΥ\ΑΧ	C15 Η22 Ν4 02 S2	355
259 \ Η ν	C17H17CIN4O2S2 ' I	409
\ k 260 \ Α	C13H20N4O2S2	389
ί .' ΐ 261 , Κ , : · Η Υ-	C18 Η20 Ν4 03 S2	405
1 ί - 282 i 0Χ j Yr	C18 Η20 Ν4 03 S2	405
i <£ 283 οΗΗ V	C18 Η20 Ν4 03 S2	405
y-AA^, _ 264 fi “ Αχ OH	C16H22N4 03S2	Γ 1 341
: _ ο 285 ;	I ί C14H20N4O2S2 ί ί	r ί 512 i I
' : ° Ύ/ 266 <NV^ ΧΚ _JX S^s η	i I j C17 Η27 Ν5 02 S2	I I ! 353 ί 1 I
OH 0 (Μ-Ρ, 2β7 ΑΑ/Μγρ	C16H22N4O3S2	' 425

PL 204 642 B1

268		C18 Η24 Ν4 04 S2	401
269	^ΑΧΧ^.	C19 Η20 Ν4 02 S2	383
270	X χχχ 1 0	----- C17 Η26 Ν4 02 S2	355
271 .	N N °	C15 Η22 Ν4 02 S2	433
272	xx —7 o	C19H20N4O4 S2	512
273	1 ϊ ΪΓΥ,	C16H21 Ν5 03 S2	353
274	.©^ΧΤ	C15 Η20 Ν4 03 S2	367
275	Ό'/^ΧΤ	C16H22 N4O2S2	389
276	^ΧυΧ 0	Cl 6 Η21 Ν5 03 S2	425
277	©Λ^ΧΤ Ί	C18 Η24 Ν4 04 S2	i 369 I I .

PL 204 642 B1

278		C13 H18N4O2S2	46S
279	X' HN JcY °	013 H14N6 02 S2	493
280	HM	C15H18N6 02 S2	466
281	_ Ύ J-T-YY	C12H13N7O2S2	366
282	_,N p_N HN YYY-YJjj 0	C14H15N5 03 S2	366
283	&- HN	C13H14N6 OZ S3	409
284	<N °ΉΖ	C17H17CI N4 02 S2	387
285	0 .<XY Q/Y Y	C18H18N4O2S2	I i I i 375
286	o. Z 0	C17H18N4 02 S2	405

PL 204 642 B1

287	V Ρ by© 1 0	C18H20N4O3S2	389
288	F	C17H16F2N4O2S2 ' l i 1 {	490
289	. L / w ' 0	1 C16H17N5O2S2 I , ! i i	476
290	c \W H . Η e Λ^,Λζ .. y·	1 C15H15N5O2S2 ! i	510
291	Cpy p Tb	i i C15H14CIN5O2S2 ’ I i	490
	cM >**	i !
292	•p	C16 H17NSO2 S2	490
293	ę· y	. I C16H17N5O2S2 i 1	476
294	Q ,K* H. H 0	, C15H1SN5O2S2	526

PL 204 642 B1

295	ο w *** JK	C15 H15N5 02 S2	540
296	0	C18H29N5O2S2	526
297	H 0 Ν—Y X	C14H19N3 02 S2	326
298	0 Μ—λ	C21 H23 N3 02 S2	414
299	Z*.	C19H25 N3O2S2	392
300	z z zz	C22 H21 N3 02 S2	424
	co% z y
301	022 H21 N3 02 S2 i	424
302		I C15 H19 N3 02 S2	i 338
303	Z-\ M ° L>x ΆΛΛ	: C1SH23N3O2S2 i	354 i 1

PL 204 642 B1

i ι 0 Ν—λ )—Τ'!] 304 ; Αλχ s A	C18 H19N3 02 S2	374
1 0 ν—λ \ ΧΧ] ! J1 J! W\JL -A. ί ΐΧ^ 5 X 305 ' LJI H / i N	C18H16N4 02 S2	385
% 306 X	C20 H23 N3 02 S2	402
i 1 XN ° i Wm 307 i φ ' i r	C18H17F2 N3 02 S2	410
i ^0 308 ! Ff M & i	C21 H23 N3 02 S2	414
E A/ 309 (χ V~~\ AN o	C18H16N4 02 S3	417
· i X 1	C19H19N3 04 S2	I 418 1
ΫΧ 311 : ,Mjf* : QX 0 ' /	020 H23 N3 03 S2	1 i 1 418

PL 204 642 B1

312	1 1 ο ί Αο Αχ X ί Ύ/>Λ 3 η ι ?* ΐ Cj	i C18 Η18 Ν4 04 S2	419
313	Α	C18H18N4 04 S2	419
314	Yq χΧ	C18 Η18 Ν4 04 S2	419
- 315	Λ X/ XX	C19 Η21 N3O4S2	420
316	Υγ-, 0 /	C19 Η21 Ν3 04 S2	420
317	W# (ίγ—ς ν« ο —	C18 H19N5 02S3	434
316	,ίΤ < *s	C18 Η19 Ν5 02 S3	· 434
319 ι 1 1 ι 1	χγ	C19H18F3 N3 02S2	. 442 ί

PL 204 642 B1

320	' ν ,ΧΧ-χ	C18H18Br Ν3 02 S2	453
321	<3	C21 Η25 Ν3 05 S2	464
322	η V* 0	C23 Η28 Ν4 04 S2	489
323		C20 Η21 Ν3 02 S2	400
324	Α- χ	C18 Η25 Ν3 02 S2	380
. 325	% ’	C19 Η21 Ν3 02 S2	388
326	_ -Γ	C27 H26 Ν4 03 S2	519
327	ky-Y —ο 0	C19H21 Ν3 03 S2	404

PL 204 642 B1

* '' 328	Υ : ογ	i C20 Η23 Ν3 02 S2 ! i 1 t 1	402
329	JX ΟγΎ Ν ' 0	1 ι ί C19 Η21 Ν3 02 S2	388
330		C19H21 N3O2S2	388
- 331	Ο 0	C19 Η21 Ν3 03 S2	404
332	0 · -0S ΛΥ	C26 Η28 Ν4 04 S3	557
333	YC γ Ύ	I C19H27 Ν3 02 S2	’ 394 ί ι
334	X ’γΑΑ,	ί I C22 Η22 Ν4 03 S2 ι	I. ί ! 455 I I I
335		, C22 Η25 Ν3 04 S2	j 480 i

PL 204 642 B1

336	XX ύ I f	C20 Η21 Ν3 03 S2	416
337	’Α-ν. Ί	C15H19N3O4S2	370
333	1 /Τ'* ο Α», /ΛΛΛ^· ϊΧ ΡΑ	V \Y\x\ U F	C20H18F3N3O2S2	454
339	11	C24 Η26 Ν4 03 S2	483
340	χΧ μΧ	0Η	C18H19N3 03 S2	390
34,		Αχ	C18 Η19Ν3 03 S2	390
		ο
342	L s-Π ίί γΧΛΑΧ Η * \ Η Ν 1	00 4	C20 Η20 Ν4 02 S2	. 413
343 i ί	°Ύ> \ Ύ		C18H19N3 02S2	374
344 ' i I	r-y \ λΧΧ 0/0' 8	C19 Η18 Ν4 02 S2	399

PL 204 642 B1

345	-----	C17H18 N4 02 S2	489
346	I ο L ο XJL J1 L H N A*n	C17H18N4 02 S2	489
347	“-Χ $r	C20 H20 N4 02 S2	413
- 348	aj ^iX >	' C20 H24 N4 02 S2	531
349	>	C21 H22 N4 02 S2	427
350	jAs M OH X	Γ C16 H17N5 04 S2	408
351	Ν M	C19H18N6O2S3	' 687
352	v H	C11 H15N3OS2	270
353		C17H19N3 0S2	l ; 346

PL 204 642 B1

354	w,	C13H19N3OS2 i	298
355		C22 Η25 Ν3 02 S2	428
356	γ .	C20 Η27 Ν3 02 S2	406
357	z -Τ'	C23 Η23 Ν3 02 S2	438
• 356	οχς. -7	C23 Η23 Ν3 02 S2	- 438
359	ΚΆ} α	C16H21 N3O2S2	352 i
360	V. X	C17 Η25 Ν3 02 S2	1 1 ι ! 368
361		C19H21 N3O2S2	ί 388 ι
362	X” * »-< 0	I C19 Η18 Ν4 02 S2 I	399

PL 204 642 B1

363	i XV	C21 Η25 Ν3 02 S2	416
364	Γ V”\ /τ~* ° Ύ Ύ i ι Ύ ί	C19H19F2N3O2 S2	424
365		C22 Η25 Ν3 02 S2	428
366		G19H1B N4O2S3	431
367	οσγ - X	C20 Η21 Ν3 04 S2	432
368	X X XV	C21 Η25 Ν3 03 S2	432
369	χΥ ι 1 C19 Η20 Ν4 04 S2	433
370	.γΥη ’ <ΊΓ W I C19H20N4O4S2	433
371	1 Γ ° IV. ν! s \j C2°Η23Ν3 04S2	434

PL 204 642 B1

372		1 C20 H23 N3 04 S2	434
373	.7 1 S^NH,	C19 H21 N5 02 S3	448
374		C19H21 NS 02 S3	448
375		C19H20Br N3 02 S2	467
• 376	-PA .. T	C22 H27 N3 05 S2	478
377	y	C24 H30 N4 04 S2	503
378	OA Ά	C21 H23 N3 02 S2	414
379	°Y	C19H27 N3O2S2 i	I t i 394
380	A A PV	1 ! C20 H23 N3 02 S2 1	I | 402 i i

PL 204 642 B1

i 381 ; I I	AA · I	I C28 H28 N4 03 S2	533
! t 382	ZA f W —O 0	C20 H23 N3 03 S2	418
383	kc· bs. i kUęA. !	I C19H20N4 05S2 .	449
. 384	oaa	C21 H25 N3 02 S2	416
385	h f AA / 0	C2S H27 N3 03 S2	482
386	• <3	020 H23 N3 02 S2	402 ! ' l I
387	i OM aa	C20 H23 N3 02 S2	402 I
388	j CMM A-A —o 0	I i C20 H23 N3 03 S2	1 i 1 : 418

PL 204 642 B1

' ' 1 389	i.	I i C18 H20 N4 02 S2 | i I	503
I ί 390 i i 1		! C27 H30 N4 04 S3	571
r 391	xcęł A	C20 H29 N3 02 S2	408
392	0 a W	C23 H24 N4 03 S2	469
393	β	C23 H27 N3 04 S2	474
394	X ' -X	i C21 H23 N3 03 S2	' 430 I
395	+O, J·	C16H21 N3 04S2	384 I
396	Ά> 1 X. .	C21 H20 F3 N3 02 S2 i	i I ' 468 1 i

PL 204 642 B1

397		C25 H28 N4 03 S2	497
398	T λ-α· Y ί	I C19 H21 N3 03 S2	404
399	Yhł.a™. ' \ Η | N	C21 H22 N4 02 S2	427
400		C20 H20 N4 02 S2	413
401	ι·γτ Y	C18 H20 N4 02 S2	503
402		ΐ C18 H20 N4 02 S2	503 I I
403	αλυ v XV 0	1 1 1 1 | C21 H22 N4 02 S2 ł I	427
404	/ CZ1 H26 N4 02 S2 . Y i	! 545 I

PL 204 642 B1

405	νγ I ΥΪ α X	C22 Η24 Ν4 02 S2	441
406	χγ Υ; •S	C16H19N5 02 S3	524
407	% • -X XV	C20 Η23 Ν3 03 S2	418
408	—I—C-kj Υ\ sAl. ύ ’	C16 H19N5O2S2	492
409	yyy r Y> Λ	C17H19N5O4S2	422
410	χΥ	C26 Η34 Ν4 04 S2 ]	531
411	χΥς,	C24H30N4O4S2 ί ί	503
412	ί Λ χΥ	I 1 1 1 025 Η32 Ν4 04 S2 i 1 1	I i ΐ I 517

PL 204 642 B1

413		C21 H26 N4 02 S2	54S
414	-sę A	C19H22 N4 02 S2	517
415	a ν	C20 H24 N4 02 S2	531
. 416	-> -	C19H22 N4 02 S2	403
417	F JV-XX	C16H14F2N4 02 S2	397
418	Λ-Φ	C16H14CI2 N4 02 S2	430
419	* Λΐ'-'^'Ό-» *r ->	C18H20 N4OS3	i ! 405 i
420	KzsZh^r /A^s-^s α J-°	016 H14 C12 N4 0 S3	i I 446

PL 204 642 B1

421		Ζ=Λ>ζΖ	C21 H23 N3 02 S2	414
422		C19H25 N3 02 S2	392
423	Z V’	C22 H21 N3 02 S2	424
424		cenę *7	C22 H21 N3 02 S2	424
425	Ηλ, V\ V a	C15H19N3 02 S2	338
426	χς X ’V	C16 H23 N3 02 S2	354
427		0 Ν-Ί\ . I Ϊ Ji y-s I PfVNz^'S \_/ °P<\ y H λ\ J	C18H19 N3 02 S2	374
428	z- „ H a	C18H16N4O2S2	385 t I

PL 204 642 B1

429	SA	C20 H23 N3 02 S2	402
430	Ά, ψ F	C18H17F2N3O2S2	410
431		C21 H23N3O2S2	414
432		C18H16N4 02 S3	417
433	Pę, ' K	C19H19N3O4 S2	418
434	A ' SA	C20 H23 N3 03 S2	418
435	Aa ,A	C18H1BN4O4S2	419
436	A ί	C18H18N4O4S2	419 I I
437	.pap AT \=^ C18H18N4O4S2 A 0^· i	i 419 ! i

PL 204 642 B1

438	ι f o i ...	C19H21N3O4S2 !	420
439	\A/ V .__ ._	ΐ C19 H21 N3 04 S2 ! 1 i	420
440	J s^Ak,	018 H19N5 02 S3	434
441	WrYW XX V	C18H19N5O2S3	434
442	yAy,	C19H18F3N3 02 S2 J	442
443		C18H18BrN3 02 S2	453
444	( ΥγΑ° χβ 1-/ ’^τ	C21 H25 N3 05 S2	464
445	O/ A’ ‘	i C23 H28 N4 04 S2	489
446	νγ 'As / wr-	C20H21 N3 02 S2	400

PL 204 642 B1

447	Χο I	C18H25N3O2S2 I	380
448	• X	C19H21 Ν3 02 S2	388
449	Pr X	C27 Η26 Ν4 03 S2	519
450		C19H21 Ν3 03 S2	404
•	—0 0 ·
451	ί'	C18H18N4O5S2	435
452	Α θ χγ Oq	ι • C20 Η23 Ν3 02 S2 ί I	402
453	h Ρ O/. AA / α	ί I C24 Η25 Ν3 03 S2 ί ί	1 i 1 · : 468 1 I
454	Υ i 0//ĄJ I /ο	ί I j C19H21N3O2S2 I	388 ΐ ί ι

PL 204 642 B1

455	W ' 0	C19 H21 N3 02 S2 '	388
456	V o*·. —0 0	C19H21 N3O3S2	404
457	HS	C17H18N4 02 S2	489
458 .	Y	026 H28 N4 04 S3	557
459	K	C19H27N3 02 S2	394
460	0 Y Th	C22 H22 N4 03 S2	455
461	Y γί Q 0	C22 H25 N3 04 S2	! i 460 I i i
462	A ’ 'k	I I C20 H21 N3 03 S2	i j 416 i

PL 204 642 B1

463 464	ν· _ τ_ Υ	C15H19N3O4S2 C20H18F3N3 02 S2	ί ί 370 454
465		C24 Η2Β Ν4 03 S2	483
- 466	-°ν ί-	C18H19N3O3S2	390
467	X ir·^.	C18H19N3 03 S2	3S0
468 i 1	' 'Ύο Ν	C20 Η20 Ν4 02 S2	413
469	XX, V V X	C15 Η21 Ν3 02 S2	340
470		C19H18N4O2S2	399

PL 204 642 B1

471	- Κ ’ A	I i C17H18N4 02 S2	489
472	3	i 1 i C17H18N4 02S2 i	489
473	©Λ J XV o	C20H20N4 02S2	413
• 474	JGTT ' X A	C20 H24 N4 02 S2	531
475	V	C21 H22 N4 02 S2	427
476	X. A s	C15 H17N5O2S3	; 510 I I i
477	V . “X aa	i j Cl 9 H21 N3 03 S2 I ! I	i I I- ' 404
478	X ' V\ V~Pl i 9	; C15H17N5O2S2 !	3 i : 478 I t I

PL 204 642 B1

.- 479	νγν ! V V> ! <* ! i i % : .. 1 i	C16H17N5O4S2 i i	408
480	b jzj i '-< 0 i	i I 1 1 i C25 H32 N4 04 S2 ' 1 1 i 1 1	517
481	ΧΧθ% K	1 C23 H28 N4 04 S2	489
- 482	A J- +Υ0Λ	C24 H30 N4 04 S2	503
483	ζΧ ”\x	C19H18N6 02 S3	459
484		C20 H24 N4 02 S2	531
485	ΎτΎ -γ X	C18 H20N4O2 S2	503 i I
486	γ %	I i I I C19H22N4 02S2	! 517 1 i

PL 204 642 B1

487	>° ι	C13H18N4 02 S2 I	363
488		I I C18H18F2N4O2S2 I	425
489	A	C18H18CI2N4O2S2	468
490	NH,	C17H18N4O2 S2	489
491	αά H	C18H20 N4 02 S2	389
492	p/yA A	C14H19 N3 02 S2	326
493	Pro	C16 H21 N3 02 S2 i	. 352
494	ψΑγΑ A	i C14H19 N3 02 S2	326
495	,-y,xA A	ć I ί C14H19N3O2S2	326 l I I i

PL 204 642 B1

496		I C17H17N3 03S2 ί I	376
497	Χα, Α ' ο yr Xji Ν I	C18H19N3 03 S2	390
498	H	C14H19N3 03 S2	342
499	γ Cttral 0 «Ί0Ά-*	C21 Η31 Ν3 03 S2	438
500	ν ο ySf νΛ3 \Χ Aconh, ΎΗ 0	C10 Η9 Br Ν4 03 S2	378
501	0 ϋ X Μ- Ι	C19H22 Ν4 03 S2	419
502	ΧΧ'	1 C18 Η20 Ν4 02 S2 I I	ι 389
503		C19H22N4O2S2	403
504	fAyJ' . o-^As ” ΛΛ C19H22N4O2S2	403 1
505	Α3Αν—/“ , C15 Η21 Ν3 03 S2 II Η ο 0 !	[ ί 356

PL 204 642 B1

506	γΥ	_ ί	1 C23 Η27 Ν3 02 S2	442
507	Υ “ s^__5	1	C21 Η29 Ν3 02 S2	420
508			C24 Η25 Ν3 02 S2	452
509 4	ΟΓΥΥ5 τΑ Ρ 1		C24 Η25 Ν3 02 S2	462
510	V 0		C17 Η23 Ν3 02 S2	386
511	Ύ, V. •χ. Υ		C18H27N3 02 S2 i	382
512	όΎ		1 C20 Η23Ν3 02 S2	402
513	Υ		( ί ' C20 Η20 Ν4 02 S2 ί I ·	413

PL 204 642 B1

514		C22 Η27 Ν3 02 S2	430
515	t	C20 Η21 F2 Ν3 02 S2 i I	438
516	λΫ. σ ν·	C23 Η27 Ν3 02 S2	442
517		C20 Η20 Ν4 02 S3	445
51S		C21 Η23 Ν3 04 S2	446
519		C22 Η27 Ν3 03 S2 ί	446
520	# Υ > + Α	i C20 Η22 Ν4 04 S2	447 I
521	Α '	C20 Η22 Ν4 04 S2	447 ί

PL 204 642 B1

522	k	C20 H22 N4 04 S2	447
523	J	C21 H25 N3 03 S2	432
524		C21 H25 N3 04 S2	448
525	0 N—\ —i— ΧνΗ,	C20 H23 N5 02 S3	462
526		C20 H23 N5 02 S3	462
527		C21 H22 F3 N3 02 S2	470
528	k ‘	C20 H22 Br N3 02 S2	481
529 1 I i		C23 H29 N3 05 S2	492
I 530 1 . ι 1	«Π o	C21 H24 N4 03 S2	445

PL 204 642 B1

PL 204 642 B1

539	η- 1 Η/ΜΤ /Α Ν	C21 H25 N3 02 S2	416
540	A Ρ * ΰ α	C2S H32 N4 04 S2	517
541	* -k	C26 H34 N4O4S2	531
- 542	A a	019 K22 N4 02 S2	517
543	XX V A	C17 H21 NS 04 S2	424
544	A a k	C21 H31 N3 02 S2	422
545	CA A	024 H25 N4 03 S2	483
546	A J AA 0	C24 H29 N3 04 S2	ί 488

PL 204 642 B1

547	% 0 h X	C22 H25 N3 03 S2	444
548	krę. •	C21 H25 N3 04 S2	448
549	CM Y	C21 H25 N3 03 S2	432
. 550	oj	C26 H30 N4 03 S2	511
551	Arę, • -¼	C20 H23 N3 03 S2	418
552	γ v --y. -k<	I C20 H23 N3 03 S2	’ 418 I
553	Λύ X X	I | C20 H23 N3 03 S2 i	418 1 1
554		C20 H22 N4 05 S2 l i i	1 t 463

PL 204 642 B1

555	Y i . γ i Υ I C17 Η25 Ν3 02 S2 i t ! I	368
556	g ! Y i	C20 Η23 Ν3 04 S2	434
557	A	C19 Η22 Ν4 02 S2	517
558	0%5 X	C19 Η22 Ν4 02 S2	517
559	Y YY 0	C22 Η24 Ν4 02 S2	441
560	; Ύ> 1	C22 Η26 Ν4 02 S2	559
561	>	C23 Η26 Ν4 02 S2	569
562	ί 1 »s	C17 Η21 Ν5 02 S3	ι 538

PL 204 642 B1

563	X ~ »i X	C21 H25 N3 03 S2	432 I
564	X X Xu	C17 H21 N5 02 S2	506
565	ΎγΎ Ύ Ύ> r	C18 H21 N5 04 S2	436
566	a	C27 H36 N4 04 S2	545
	uj. r
567	C25 H32 N4 04 S2	517
566	A j- A	C26 H34 N4 04 S2	531
	A?
569	0 N—/ NA Ί F'' sa	C21 H22 N6 02 S3	487
570	X	C22 H28 N4 02 S2	559

PL 204 642 B1

571	“A	C20 Η24 Ν4 02 S2	531
572	A Ά	021 Η26 Ν4 02 S2	545
573	Λ	C20 Η24 Ν4 02 S2	531
574	rry γ^1 ~rt 1	C21 Η26 Ν4 02 S2	545
575		C13H15N3O4S2	342
576	.^χΑ-	C11 H13N3 03S2	• 300
577	Α	C11 H14N4 02S2	413
578	Ν	C17 Η23 Ν3 04 S2	398
i 579 j 1	ύώΑ-Α Ν	C16H21 Ν3 04 S2	334 I 1

PL 204 642 B1

580	' ϊ ir /Γ	1 C15 Η21 Ν3 03 S2	356
581	óyp-L-A	C18H18F2N4O3S2	441
582	ά;ήΑΥ F u	: C18H18F2N4 04 S2	457
583	ΥΥγΛ’ o-Ar f ! ΪΛ-φ	C15 Η21 Ν3 05 S2	388
584 ,. ., .. . -	Y\Aa s o-k 1 S YrMj	C15 Η21 Ν3 04 S2	372
585		C17H17N3 03 S2	376
586		C21 Η22 CS2 Ν4 02 S2	496
587		C21 Η22 F2 Ν4 02 S2	465
588	r» Xak	C14H19N3 02 S2	326
589	Xs//h	C10H11 Ν3 03 S2	286
590 l	Γϊν^νχ3'Χ'/0 ν	C18H19FN4O4S2	439 I

PL 204 642 B1

591 I	χΛΑχΧ	C18H19FN4O2S2 j l	407
I 592 !	Η * ο I : /VNv%\ u , AJ Υ YJ-νζΓ I	C18H19FN4 03 S2	423
593		C15 H21 N3 04 S2	372
594		C14H19N3 03 S2	342
’ 595	- ί>Χ	C14H19N3 04S2	358
596	γ·. «Λ	C14 H20 N4 02 S2	34, 1 ‘
597	\ Η | ά'	C18 H19 FN4O2S2	i ‘ 407
598	ψ- | ί	i I i I I C18H18F2N4O2S2 I	425 i i
599	I ι fi?—Χι Ι X i t	E I C18H17F3N4O2S2 1	1 443 Ϊ

PL 204 642 B1

600 1 I 1	Υλ σ'	C18 H19CI N4O2S2	423
601	QX Μ* . °	C21 Η26 Ν4 02 S2	431
602	χ X’ ζ	C15H22 N4O3 S2	371
. 603	+Ο, ν. β-τ *-*	C16 H24 N4 03 S2	385
604	- * Μ	C19 H22 N4 03 S2	419
605	γ Α. 0~- i *	C19 H21 FN4 03 S2	437 i i 1
606	Yę> k	C19H22 N4 03 S2 l I	419 i
607	οσ3^0 AJ k	i C19 H20N4 04 S2 i	i 433 I

PL 204 642 B1

608	f	018 Η27 Ν5 02 S2	524
609	γΥ\, fr ί	C17H22N6 02S2	521
610	γ 0	C14H17N7 02S2	494
611	Ϋη	C19 Η21 Ν5 03 S2	432
612	ΟΧ Ύ	C17H19N5O2S2	504
613		C22 Η25 Ν5 02 S2	456
614	Υν ίτ * ί	C18 Η24 Ν6 02 S2	535
615 .	Υ’ΧλΙ 6 χ	021 H23FN4 02 S2	447 ί

PL 204 642 B1

616	AT F	C21 H22 F2 N4 02 S2	465
617	6 ΐχ F	C21 H21 F3 N402S2	483
618	o δ	C21 H23CI N4 02S2	464
. 619	A	C24 H30 N4 02 S2	471
620	A kf’	C16H26N4O3S2	411
621	%	C19H28N4O3S2	' 425
622	V. < VÓ 0	C22 H26 N4 03 S2	459
623	°X· «« X f	C22 H25 F N4 03 S2	477

PL 204 642 B1

624	a V. X	C22 H26 N4 03 S2	459
625	%	C22 H24 N4 04 S2	473
626		C21 H31 N5 02 S2	564
- 627	£r /	C20 H26 N6 02 S2	561
628	a A. **ί ljsm KVI •	C17 H21 N7 02 S2	534
629	X, V. Vox	C23 H29 N5 02 S2	586
630 ' i	%	C22 H25 N5 03 S2	472
631 t t	X,	C20 H23 N5 02 52	544

PL 204 642 B1

632	c/	C25 H29 N5 02 S2	496
633	At- ir /	C21 H28 N6 02 S2	575
634		C24 H33 N3 03 SZ Si	504
635		C23 H28 N4 04 S2	489

P r z y k ł a d 636. Wytwarzanie N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}-N'-cyjano-N''-(2,6-difluorofenylo)guanidyny

Roztwór 100 mg N-5-{[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio}-2-aminotiazolu i 68 mg izotiocyjanianu 2,6-difluorofenylu utrzymywano przez 16 godzin w temperaturze 65°C w atmosferze argonu. Następnie roztwór odparowano do suchej pozostałości i pozostałość tę oczyszczono metodą szybkiej flash chromatografii. Otrzymano 91 mg pośredniego tiomocznika.

Do roztworu 30 mg N-{5-[[(5-tert-butylo-2-oksazolilo)-metylo]tio]-2-tiazolilo}-N''-(2,6-difluorofenylo)tiomocznika, 52 mg chlorowodorku etylo-3-(3-dimetyloamino)propylokarbodiimidu i 48 μΙ diizopropyloetyloaminy w 0,5 ml chlorku metylenowego dodano roztwór 29 mg cyjanamidu w 0,1 ml tetralydrofuranu. Po godzinnym mieszaniu usunięto rozpuszczalnik i surowy materiał oczyszczono metodą HPLC. Otrzymano 8 mg związku z przykładu 636.

Spektrometria masowa: (M+H)⁺ 449^{+ 1}H NMR (400 MHz, CDCl3) δ 1,27 (9H, s), 4,19 (2H, s), 6,69 (1H, s), 7,03 (2H, m), 7,35 (1H, m), 8,74 (1H, s).

PL 204 642 B1

P r z y k ł a d 637. Wytwarzanie N-{5-[[(5-izopropylo-2-oksazolilo)fluorometylo]tio]-2-tiazolilo}acetamidu

Do utrzymywanej w atmosferze argonu, mieszanej mieszaniny 141 mg 2-acetamido-5-tiazolo-tiolooctanu w 3 ml suchego tetrahydrofuranu dodano 0,72 ml 1N tert-butoksylanu potasowego w tetrahydrofuranie, mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 25 minut i dodano roztwór 116 mg 5-izopropylo-[2-(chlorofluorometylo)]oksazolu w 2 ml suchego tetrahydrofuranu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 60°C przez 18 godzin, rozcieńczono ilością 150 ml octanu etylu i przemyto nasyconym roztworem NH4CI (2 x 25 ml), nasyconym roztworem NaHCO3 (1 x 25 ml) i solanką (1 x 25 ml). Warstwę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezu, przefiltrowano i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując związek z przykładu 637.

Spektroskopia masowa: (M+H)⁺ 316.

HPLC (Kolumna: YMC ODS S05 o wymiarach 4,6 mm x 50 mm, układ rozpuszczalników: 0% do 100% B w czasie 4 min. Rozpuszczalnik A: 10% metanolu, 90% wody, 0,2% H3PO4, rozpuszczalnik B: 90% metanolu, 10% wody, 0,2% H3PO4; UV: 220 nm): czas retencji: 3,52 minuty.

Claims (11)

1. Aminotiazolowa pochodna o wzorze:

i jej dopuszczalne farmaceutycznie sole, w którym to wzorze:

R1 i R2 oznaczają niezależnie wodór lub C1-6alkil;

R4 oznacza wodór, CO-C1-5alkil, CO-C3-4cykloalkil,

CO-C1-3alkilo-C3-6cykloalkil, CO-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkiloheteroaryl, CO-(5- lub 6członowy heterocykloalkil), CONH-C1-4alkil, CONH-C6-10aryl, CONH-C1-3alkilo-C6-10aryl, CONH-heteroaryl, CONH-C1-3alkiloheteroaryl, CONH-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heterocykloalkil), CSNH-C6-10aryl, COO-C1-4alkil, COO-C6-10aryl lub COO-C1-3alkilo-C6-10aryl;

R7 oznacza wodór lub C1-6alkil;

R8 oznacza wodór, C1-6alkil, cykloheksylometyl, fenyl, etoksykarbonyl; oraz m oznacza liczbę całkowitą od 0 do 2, przy czym każdy heteroaryl niezależnie jest monocyklicznym aromatycznym węglowodorem zawierającym 5-6 atomów w pierścieniu, albo bicyklicznym aromatycznym węglowodorem zawierającym 8-10 atomów w pierścieniu, pod warunkiem, że co najmniej jeden atom pierścienia jest atomem węgla, co najmniej jeden atom pierścienia jest heteroatomem wybranym z grupy obejmującej atom O, S lub N, nie więcej niż 3 atomy pierścienia stanowią tlen lub siarkę, i nie więcej niż 4 atomy pierścienia są azotami, oraz każdy heterocykloalkil niezależnie jest cykloalkilem, w którym co najmniej jeden atom w pierścieniu jest atomem węgla, co najmniej jeden ale nie więcej niż trzy atomy węgla są zastąpione heteroatomami z których każdy jest niezależnie wybranym z grupy obejmującej atom O, S lub N;

przy czym każdy alkil, cykloalkil, aryl, heteroaryl i heterocykloalkil jest opcjonalnie niezależnie podstawiony przez jeden do trzech podstawników, z których każdy jest niezależnie wybrany z grupy

PL 204 642 B1 obejmującej fluor, chlor, brom, grupę cyjanową, grupę nitrową, hydroksy, metoksy, metyl, izopropyl, hydroksymetyl, trifluorometyl, karboksy i etoksykarbonyl.

2. Zwią zek wedł ug zastrz. 1, w którym:

R4 oznacza grupę CO-C1-4alkilową, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6-członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil;

R7 i R8 oznaczają atomy wodoru; m oznacza liczbę cał kowitą 0.

3. Zwią zek według zastrz. 1, w którym:

R4 oznacza grupę CO-C1-4alkil, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6-członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil;

R7 i R8 oznaczają niezależnie C1-6alkil; m oznacza liczbę cał kowitą 0.

4. Zwią zek według zastrz. 1, w którym:

R4 oznacza grupę CO-C1-4alkil, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6 członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil;

R7 oznacza C1-6alkil;

R8 oznacza atom wodoru; m oznacza liczbę cał kowitą 0.

5. Zwią zek według zastrz. 1, w którym:

R4 oznacza grupę CO-C1-4alkil, CO-C1-3alkilo-C6-10aryl, CO-C1-3alkilo-(5- lub 6- członowy heteroaryl), CO-(5- lub 6 członowy heterocykloalkil), lub CONH-C1-4alkil ;

R7 oznacza atom wodoru;

R8 oznacza C1-6alkil; m oznacza liczbę cał kowitą 0.

6. Zwią zek wedł ug zastrz. 1, albo 3, albo 4, w którym: R7 oznacza metyl, etyl, lub t-butyl.

7. Związek według zastrz. 1, albo 3, albo 5, w którym: R8 oznacza metyl, etyl, izopropyl, t-butyl lub neopentyl.

8. Związek wedł ug zastrz. 1, którym jest:

N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid;

N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzamid;

N-{5-[[(5-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}benzenosulfonamid;

N-{5-[[(4,5-dimetylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid;

N-{5-[[(5-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid;

N-{5-[[(5-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}trimetyloacetamid;

N-{5-[[(4-etylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}acetamid,

N-{5-[[(4-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}-2-fenyloacetamid; albo

N-{5-[[(4-t-butylo-2-oksazolilo)metylo]tio]-2-tiazolilo}-2-cykloheksyloacetamid.

9. Kompozycja farmaceutyczna zawierająca dopuszczalny farmaceutycznie nośnik oraz substancję czynną, znamienna tym, że jako substancję czynną zawiera związek określony tak jak w zastrz. 1-8.

10. Zastosowanie związku określonego tak jak w zastrz. 1-8 jako inhibitora cyklino zależnych kinaz, do wytwarzania leku przeznaczonego do leczenia raka u ssaków, gdzie cyklino zależną kinazą jest cdc2 (cdk1), cdk2 lub cdk4.

11. Zastosowanie związku określonego tak jak w zastrz. 1-8, do wytwarzania leku przeznaczonego do leczenia raka u ssaków.