PL189556B1

PL189556B1 - Środek grzybobójczy

Info

Publication number: PL189556B1
Application number: PL98337656A
Authority: PL
Inventors: Klaus Schelberger; Maria Scherer; Hubert Sauter; Bernd Müller; Erich Birner; Joachim Leyendecker; Eberhard Ammermann; Gisela Lorenz; Siegfried Strathmann
Original assignee: Basf Ag
Priority date: 1997-06-19
Filing date: 1998-06-05
Publication date: 2005-08-31
Also published as: EA002361B1; PL337656A1; EA199901110A1; ES2198730T3; BR9810156A; KR100485291B1; HUP0003039A3; PT989806E; TW576715B; CZ295504B6; CZ454299A3; CO5050349A1; CN1260685A; JP2002504131A; SK283740B6; NZ502293A; CA2293333A1; WO1998058544A1; EP0989806A1; ZA985276B

Abstract

1. Srodek grzybobójczy, zawierajacy substancje czynne i ewentualnie nosnik i/lub substancje pom ocnicze, zn a m ien n y tym , z e jako substancje czynne zawiera w synergicznie skutecznej ilosci co najmniej jedn a substancje czynna wybrana z grupy obejm ujacej a) karbaminiany o wzorze I w którym T oznacza CH lub atom azotu, n oznacza O, 1 lub 2, a R oznacza atom chlorowca, C 1 -C 4-alkil lub C 1 -C 4-chlorowcoalkil, przy czym podstawniki R m oga byc rózne gdy n oznacza 2, b) co najmniej jedn a substancje czynna wybrana z grupy obejmujacej zwiazki o wzorach II I d o II 5 przy czym stosunek w agow y zwiazku o wzorze I do zwiazku o wzorze II 1, II 2, 11,3, II.4 lub II.5 wynosi od 0,05 1 do 20.1. PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest środek grzybobójczy o działaniu synergicznym jego składników.

Związki o wzorze I, stanowiące składnik środka według wynalazku, ich wytwarzanie i ich działanie przeciw szkodliwym grzybom są znane z literatury (WO-A 96/01256 i WO-A 96/01258).

Związki o wzorach II. 1 do II.5, stanowiące składnik środka według wynalazku, są również znane.

Związek o wzorze II. 1 jest dostępny w handlu pod nazwą zwyczajową benalaksyl lub pod nazwą handlową Galben™.

Związek o wzorze II.3 jest dostępny w handlu pod nazwą zwyczajową metalaksyl lub pod nazwą handlową Ridomil™.

Związek o wzorze Π.4 jest dostępny w handlu pod nazwą zwyczajową furalaksyl lub pod nazwą handlową Fongaride™.

Związek o wzorze II.5 jest znany pod nazwą zwyczajową Oxadixyl i dostępny na rynku pod nazwą handlową Sandofan™ C w mieszaninach z solami miedzi.

Sposoby wytwarzania związków o wzorach II. l do II.5 są fachowcom znane i nie wymagają bliższego wyjaśnienia.

Związek o wzorze Π.2 jest dostępny w handlu pod nazwą zwyczajową ofurace lub pod nazwą handlową Celtan™ P w formie mieszanin z cymoksanilem i folpetem.

Istniała potrzeba opracowania środków o polepszonej aktywności wobec szkodliwych grzybów przy obniżonej całkowitej ilości nanoszonych substancji czynnych (mieszanin synergicznych), dla zmniejszenia dawek nanoszenia i polepszenia spektrum aktywności znanych związków. Nieoczekiwanie stwierdzono, że takie wymagania spełniają środki grzybobójcze zawierające związki o wzorach I i II. l - II.5 w synergicznie skutecznej ilości.

Środek grzybobójczy według wynalazku zawiera substancje czynne i ewentualnie nośnik i/lub substancje pomocnicze, a cechą tego środka jest to, że jako substancje czynne zawiera w synergicznie skutecznej ilości co najmniej jedną substancję czynną wybraną z grupy obejmującej

a) karb;aniniany o wzorze I

w którym T oznacza CH lub atom azotu, n oznacza 0, 1 lub 2, a

R oznacza atom chlorowca, CC-Cą-alkil lub Ct-Cą-chlorowcoalkil, przy czym podstawniki R mogą być różne, gdy n oznacza 2,

b) co najmniejjedną edbstancję czynną wybranyz a^rąpy rtejmującm zweązki o wz orach II. l do II.5

189 556

Ο ί**³

CHjOCRj— ^CHCOjCHj N

H₃C

CH, ch₃

Π.3

Π.4

O

II ch₃och—c_x L_4 N O ^H3^C\xA^^CH3

Π.5 przy czym stosunek wagowy związku o wzorze I do związku o wzorze II. 1, II.2, II.3, Π.4 lub Π.5 wynosi od 0,05:1 do 20:1.

Korzystnie środek grzybobójczy według wynalazku zawiera związek o wzorze II. 1, II.2, Π.3, II.4 lub Π.5.

Stwierdzono, że dzięki równoczesnemu stosowaniu związków o wzorach I i II. 1 - II.5 nanoszonych wspólnie lub oddzielnie, albo przy kolejnym użyciu związków o wzorach I i

II. l - Π.5, można lepiej zwalczać szkodliwe grzyby niż w przypadku stosowania poszczególnych tych związków.

Ze względu na stosowanie w synergicznych środkach według wynalazku, korzystne są karbaminiany, w których T i Rn mają znaczenie podane w tabeli 1.

Tabela 1

Nr	T	Rn
1	2	3
1.1	N	2-F
1.2	N	3-F
1.3	N	4-F
1.4	N	2-Cl
1.5	N	3-Cl
1.6	N	4-Cl
1.7	N	2-Br
1.8	N	3-Br
1.9	N	4-Br
110	N	2-CH3
I.I1	N	3-CH3
1.12	N	4-CH3
1.13	N	2-CH2CH3

189 556

1	2	3
1.14	N	3-CH2CH3
1.15	N	4-CH2CH3
116	N	2-CH(CH3)2
1.17	N	3-CH(CH3)2
1 18	N	4-CH(CHs>2
1. 19	N	2-CF3
1.20	N	3-CF3
1.21	N	4-CF3
1.22	N	2,4-F 2
1.23	N	2,4-Cl2
1.24	N	3,4-Cl2
1.25	N	2-Cl, 4-CH3
1.26	N	3-Cl, 4-CH3
1.27	CH	2-F
1.28	CH	3-F
1.29	CH	4-F
I. 30	CH	2-Cl
I. 31	CH	3-Cl
1.32	CH	4-Cl
133	CH	2-Br
1.34	CH	3-Br
1.35	CH	4-Br
1.36	CH	2-CH3
1 37	CH	3-CH3
138	CH	4-CH3
1.39	CH	2-CH2CH3
140	CH	3-CH2CH3
1 41	CH	4-CH2CH3
142	CH	2-CH(CH3>2
1.43	CH	3-CH(CH3)2
144	CH	4-CH(CH3)2
145	CH	2-CF3
1 46	CH	3-CF3
1.47	CH	4-CF3
1.48	CH	2,4-F2
1.49	CH	2,4-Cl2
1 50	CH	3,4-Cl2
1 51	CH	2-Cl, 4-CH3
1 52	CH	3-Cl, 4-CH3

189 556

Szczególnie korzystne są związki 1.12,1.23,1.32 i 1.38.

Wynalazek dotyczy zarówno dwuskładnikowych mieszanin substancji ezenwech o wzorze I z jednym ze związków o wzorach II.I do Π.5, jak również mieszanin zawitrąjącech większą liczbę substancji czynnych o wzorze I i/lub większą liczbę substancji ezeewech o wzorach Π.1 - Π.5

W eitZtórych przypadkach szczególnie korzystne są mieszaniny jednej lub większej liczby substancji czynnych o wzorze I z jedną lub większą liczbą substancji czenwech o wzorach Π.1 do II.5.

Związki o wzorze I, z uwagi na podwójne wiązania C=Y lub C=CH albo C=N, mogą występować w Zowfiguraeji E lub Z (względem fcwkeejwtgo ugrupowania kwasu karboksylowego). Tak więc można je stosować w środkach według wynalazku jako czyste izomery E lub Z, albo jako mieszaniny izomerów E/Z. Korzystnie stosuje się mieszaninę izomerów E/Z lub izomer Z, przy czym szczególnie korzystny jest izomer Z.

Podwójne wiązania C=N w ugrupowaniach oksymoeteru w bocznym łańcuchu związków o wzorze I mogą występować w postaci czystego izomeru E lub Z, albo w postaci mieszanin izomerów E/Z. W środkach według wynalazku związki o wzorze I mogą być stosowane jako mieszanina izomerów lub jako czyste izomery. Szczególnie korzystnie stosuje się takie związki o wzorze I, w których oba ugrupowania oksymoeteru w bocznym łańcuchu występują w konfiguracji cis (OCH3 do ZR').

Związki o wzorze I, z uwagi na ich zasadowy charakter, mogą tworzyć z kwasami winorgaeiezeemi lub organicznymi albo z jonami metali sole lub addukty.

Przykładami kwasów eitorgαniczwech są kwasy chloroweowodorowt, takie jak kwas fluorowodorowy, kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy i kwas jodowodorowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy i kwas azotowy

Jako kwasy organiczne można wymienić np. kwas mrówkowy, kwas węglowy i kwasy alkanowi takie jak kwas octowy, kwas t^fluorooctowy, kwas trichlorooctowy i kwas propioeoąe, jak również kwas glikolowy, kwas tioeejswowe, kwas mlekowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cewamonowe, kwas szczawiowy, kwasy alkilosulfowowu (kwasy sulfonowe o prostołańcuchoweeh lub rozgałęzioeeeh grupach C1-C20-alkilowych), kwasy arylosulfoeowt lub aryyodisulfoeowe (grupy aromatyczne, takin jak fenyl i waftyl, podstawione 1-2 grupami sulfo), kwasy alkilofosfoeowe (kwasy fosfonowe o prostołańcuchowych lub rozgałęzionych grupach Cl-C20-alkiloweeh), kwasy aryiofosfbwowe lub arylodifosfoeowt (grupy aroreateczet, takie jak feeyl i naftyl, podstawione 1-2 ugrupowaniami kwasu fosforowego), przy czym grupy alkilowe lub srelowt mogą być podstawione, np. kwas p-tolutnosulfoeowe, kwas salicylowy, kwas p-amieosalicylowy, kwas 2-fewoksybewzoesowy, kwas 2-acetoksybenzoesowy itd.

Jako jony metali można wymienić, zwłaszcza jony pierwiastków z drugiej grupy, szczególnie jony wapnia i joey magnezu, oraz z trzeciej i czwartej grupy, szczególnie jony glinu, cyny i ołowiu, jak również z pierwszej do ósmej podgrupy, przede wszystkim jony chromu, manganu, żelaza, kobaltu, eiklu, miedzi, cynku i iwne. Szczególnie korzystne są jony pierwiastków podgrupy czwartego okresu. Wymieniowe metale jako joey mogą mieć różee, właściwe dla mich wartościowości.

Do wytwarzania środków grzybobójczych korzystnie stosuje się czyste substancje ezewwe o wzorach I i II.l do II. 5, do których można domieszać dalsze substawcje czyewt przeciw szkodliwym grzybom lub przeciw iwwym szkodnikom, takim jak owady, pajęczaki lub 1^^wie, a także substancje ezewwe chwastobójczo lub regulujące wzrost rośliw albo wawozy

Związki o wzorach II. 1 do II.4 jako a-amiwo-pochodwe mają asymetryczny atom węgla, a zatem mogą owe występować i być stosowane zarówno jako ractmate, jak i jako optycznie czyste izomery. Przykładowo optycznie czysty ewanejomtr R związku o wzorze II.3 jest znamy pod nazwą zwyczajową mttalaksel-M (C. Nuwiwgtr, G. Watsow, N. Leadbitter i H. Ellgehausew, Proc. of Brighton Crop Protectiow Conf. 1966, Vol. 1, S. 41-46) i dostępny na rynku pod wazwąh£aidlową Ridomil™ lub Aprow™ XL.

Środki zawierające związki o wzorach I i II.l - II.5, względnie związki o wzorach I i H.l - II.5 stosowawt rówwoeztświt, razem lub oddzielnie, odznaczają się doskonałym działaniem przeciw szerokiemu spektrum fitopαtogtwweeh grzybów, szczególnie z klasy Ascomy189 556 cetes, Deuteromycetes, Phycomycetes i Basidiomycetes. Niektóre z nich działają układowo, a zatem można je stosować w ochronie roślin w zabiegach na liście i glebę.

Środki te mają szczególne znaczenie w zwalczaniu różnorodnych grzybów na wielu różnych roślinach uprawnych, takich jak bawełna, warzywa (np. ogórki, fasola i dynie), jęczmień, trawa, owies, kawa, kukurydza, drzewa owocowe, ryż, żyto, soja, winorośl, pszenica, rośliny ozdobne i trzcina cukrowa, jak również na nasionach wielu roślin.

Szczególnie nadają się one do zwalczania fitopatogennych grzybów: Erysiphe graminis (mączniak prawdziwy) na zbożach, Erysiphe cichoracearum i Sphaerotheca fuliginea na dyniach, Podosphaera leucotricha na jabłoniach, Uncinula necator na winorośli, gatunków Puccinia na zbożach, gatunków Rhizoctonia na bawełnie, ryżu i na trawnikach, gatunków Ustilago na zbożach i trzcinie cukrowej, Venturia inaequalis (parch) na jabłoniach, gatunków Helminthosporium na zbożach, Septoria nodorum na pszenicy, Botrytis cinerea (szara pleśń) na truskawkach, warzywach, roślinach ozdobnych i winorośli, Cercospora arachidicola na orzeszkach ziemnych, Pseudocercosporella herpotrichoides na pszenicy i jęczmieniu, Pyricularia oryzae na ryżu, Phytophthora infestans na ziemniakach i pomidorach, gatunków Pseudoperonospora na dyniach i chmielu, Plasmopara viticola na winorośli, gatunków Alternaria na warzywach i drzewach owocowych, jak również gatunków Fusarium i Verticillium.

Ponadto środki według wynalazku nadają się do ochrony materiałów (np. ochrony drewna), przykładowo przeciw Paecilomyces variotii.

Związki o wzorach I i II. l - II.5 można nanosić równocześnie, a mianowicie wspólnie lub oddzielnie, albo kolejno, przy czym kolejność przy oddzielnym nanoszeniu nie ma na ogół żadnego wpływu na efekt zwalczania.

Związki o wzorach I i II. l - II.5 stosuje się zazwyczaj w stosunku wagowym od 0,05:1 do 20:1, korzystnie od 0,1:1 do 10:1, a zwłaszcza od 0,2:1 do 5:1 (11:1).

W zależności od założonego efektu dawki nanoszenia środków według wynalazku wynoszą dla związków o wzorze I od 0,005 do 0,5 kg/ha, korzystnie 0,05 - 0,5 kg/ha, a zwłaszcza 0,05 - 0,2 kg/ha.

Dawki nanoszenia związków o wzorach n.l - II.5 wynoszą odpowiednio 0,005 - 1 kg/ha, korzystnie 0,05 - 1 kg/ha, a zwłaszcza 0,05 - 0,5 kg/ha.

Przy zaprawianiu ziarna siewnego środek grzybobójczy stosuje się zazwyczaj w dawkach 0,001 - 100 g/kg nasion, korzystnie 0,01 - 50 g/kg, a zwłaszcza 0,01 - 10 g/kg.

W przypadku zwalczania fitopatogennych grzybów na roślinach stosuje się nanoszenie oddzielne lub wspólne związków o wzorach I i II. l - II.5 lub mieszanin związków o wzorach I i II.l - Π.5 przez oprysldwanie lub opylanie nasion, roślin lub gleby przed wysiewem lub po wysiewie roślin albo przed wzejściem lub po wzejściu roślin.

Środki grzybobójcze według wynalazku, względnie związki o wzorach I i n.l - Π.5 można formułować np. w postaci przeznaczonych do bezpośredniego nanoszenia cieczy opryskowych, proszków i suspensji lub w postaci wysokostężonych zawiesin wodnych, olejowych lub innych, dyspersji, emulsji, dyspersji olejowych, past, pyłów, preparatów do roztrząsania lub granulatów, i nanosić je drogą opryskiwania, rozpylania, opylania, rozsypywania lub zalewania. Stosowane formy użytkowe zależą od założonych celów, przy czym powinny one w każdym przypadku zapewnić rozprowadzenie mieszaniny według wynalazku jak najcieńszą warstewką i jak najrównomierniej.

Formy użytkowe wytwarza się znanymi sposobami, np. przez dodanie rozpuszczalników i/lub nośników. Do form użytkowych dodaje się zazwyczaj obojętne dodatki, takie jak emulgatory lub dyspergatory.

Odpowiednimi substancjami powierzchniowo czynnymi są sole metali alkalicznych, sole metali ziem alkalicznych i sole amoniowe aromatycznych kwasów sulfonowych np. kwasu ligninosulfonowego, kwasu fenolosulfonowego, kwasu naftaleno sulfonowego i kwasu dibutylonaftalenosulfonowego, jak również kwasów tłuszczowych, alkilosulfonianów i alkiloarylosulfonianów, alkilosiarczanów, lauryloeterosiarczanów i siarczanów alkoholi tłuszczowych, jak również sole siarczanowanych heksa-, hepta- i oktadekanoli lub eterów glikoli i alkoholi tłuszczowych, produkty kondensacji sulfonowanego naftalenu i jego pochodnych z formaldehydem, produkty kondensacji naftalenu lub kwasów naftalenosulfonowych z fenolem i for8

189 556 maldehydem, etery glikolu polioksyetylenowego i oktylofenolu, oksyetylenowany izooktylofenol, oktylofenol lub nonylofenol, etery poliglikolu i alkilofenolu lub tributylofenolu, alkiloarylopolioksyetylenoalkohole, alkohol izotridecylowy, produkty kondensacji alkoholi tłuszczowych i tlenku etylenu, oksyetylenowany olej rycynowy, etery alkilowe polioksyetylenu lub polioksypropylenu, octan eteru poliglikolu i alkoholu laurylowego, estry sorbitolu, ligninowe ługi posiarczynowe i metyloceluloza.

Proszki, środki do roztrząsania i pyły można wytwarzać przez zmieszanie lub wspólne zmielenie związków o wzorach I i II. 1 - II.5 albo mieszaniny związków o wzorach I i II.l -II.5 ze stałym nośnikiem.

Granulaty (np. granulaty powlekane, impregnowane lub jednorodne) wytwarza się zazwyczaj przez związanie substancji czynnej lub substancji czynnych ze stałym nośnikiem.

Przykładami wypełniaczy lub stałych nośników są np. minerały, takie jak żel krzemionkowy, krzemionki, żele krzemionkowe, krzemiany, talk, kaolin, wapień, wapno, kreda, hematyty, less, iły, dolomit, ziemia okrzemkowa, siarczan wapnia i siarczan magnezu, tlenek magnezu, zmielone materiały syntetyczne, nawozy, takie jak siarczan amonu, fosforan amonu, saletra amonowa, moczniki i produkty pochodzenia roślinnego, takie jak mąka zbożowa, mączka z kory drzew, mączka drzewna, zmielone skorupy orzechów, sproszkowana celuloza i inne stałe nośniki.

Ogólnie preparaty zawierają 0,1 - 95% wag., korzystnie 0,5 - 90% wag. jednego ze związków o wzorach I lub II. 1 - II.5 względnie mieszaniny tych związków. Substancje czynne stosuje się jako związki o czystości 90 - 100%, korzystnie 95 - 100% (według widma NMR lub HPLC).

Związki o wzorach I lub II.l - Π.5 mieszaniny lub odpowiednie formy użytkowe stosuje się przez nanoszenie na szkodliwe grzyby, miejsca ich wzrostu lub rośliny, nasiona, glebę, powierzchnie, materiały lub przestrzenie, które mają być utrzymywane w stanie wolnym od grzybów, grzybobójczo skutecznej ilości mieszaniny albo związków o wzorach I i II.l - II.5 przy oddzielnym nanoszeniu. Nanoszenie można prowadzić przed zarażeniem lub po zarażeniu szkodliwymi grzybami.

Grzybobójcze działanie związku i mieszanin wykazano w następujących doświadczeniach. Działanie ochronne przeciw Plasmopara viticola

Liście winorośli odmiany „Miiller-Thurgau” wyhodowanych w doniczkach zarażono wodną zawiesiną zarodników Plasmopara viticola, a następnie doniczki umieszczono na 48 godzin w komorze nasyconej parą wodną w temperaturze 22 - 24°C. Następnie doniczki wyjęto z komory i po osuszeniu winorośli zakażone rośliny opryskano do spłynięcia wodnym preparatem substancji czynnej wytworzonym z roztworu podstawowego i zawierającym 10% substancji czynnej, 63% cykloheksanonu i 27% emulgatora. Po wyschnięciu warstewki cieczy opryskowej badane rośliny umieszczono na 5 dni w szklarni w temperaturze 20 - 30°C dla ich dalszej hodowli. Po tym okresie dla przyśpieszenia wykształcania się trzonków zarodnionośnych rośliny ponownie umieszczono na 16 godzin w wilgotnej komorze. Następnie oceniono wizualnie w % nasilenie rozwoju choroby na spodzie liści.

Oceny dokonano przez określenie w % porażonej powierzchni liści. Te wartości procentowe przeliczono na skuteczność. Oczekiwaną skuteczność mieszanin substancji czynnych określono według wzoru Colby'ego [R.S. Colby, Weeds 15, 20-22 (1967)] i porównano z zaobserwowaną skutecznością.

Wzór Colby'ego:

E=x+y+z- x-y-z/100

E oczekiwana skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do niepotraktowanych roślin kontrolnych w przypadku użycia mieszaniny substancji czynnych A, B i C w stężeniach a, b i c x skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do niepotraktowanych roślin kontrolnych w przypadku użycia substancji czynnej A w stężeniu a y skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do niepotraktowanych roślin kontrolnych w przypadku użycia substancji czynnej B w stężeniu b z skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do niepotraktowanych roślin kontrolnych w przypadku użycia substancji czynnej C w stężeniu c

189 556

Skuteczność (W) według wzoru Abbot'a obliczono następująco:

1-—1-100 c odpowiada porażeniu traktowanych roślin przez grzyby w %% a β odpowiada porażeniu biątrcktowcnych roślin (roślin kontrolnych) przez grzyby w %. Skuteczność 0 oznacza, że stopień porażenia potraktowanych roślin odpowiada stopniowi porażenia biątrCktowcnych roślin kontrolnych, a skuteczność 100 oznacza, że potraktowane rośliny nie zostały zarażone.

Uzyskane wyniki podano w tabelach 2 i 3.

Tabela 2

Przykład	Substancja czynna	Stężenie substancji czynnej w cieczy opryskowej (ppm)	Skuteczność (%) w odniesieniu do metraktowanych roślin kontrolnych
IV	Rośliny kontrolne (nietrektowane)	(73% porażenie)	0
2V	Związek 1.32 z tabeli 1 (Ia.l)	16 4 1	45 0 0
3V	Związek 1.38 z tabeli 1 (Ia.2)	1	0
4V	Związek II.2	16 4	73 73
(ofurace)	1	0
5V	Związek II.3 (metalaksyl)	1	59

Tabela 3

Przykład	Mieszanina substancji czynnych	Stwierdzona skuteczność	Obliczona skuteczność*)
6	16 ppm 1a. 1 + 16 ppm II.2	96	85
7	4 ppm 1a. 1 +4 ppm II.2	96	73
8	1 ppm 1c. 1 + 1 ppm II.2	30	0
9	1 ppm 1c. 1 + 1 ppm II.3	90	59
10	1 ppm 1a.2 + 1 ppm II .2	40	0

*) obliczona według wzoru Colby'ego

Wyniki próby potwierdzają że stwierdzona skuteczność miąszebiby substancji czynnych we wszystkich stosunkach była wyższa niż skuteczność obliczona według wzoru Colbyego.

189 556

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. ŚrodekgrdykobZjczy.zcwierający subctancje ancnnc i ewentualnienośnik ί/lnb substancje pomocnicze, znamienny tym, że jako substancje czynne zawiera w sy^^icznie skc tecznej ilości co najmniej jedną substancję czynną wybraną z grcpy obejmującej

a) karbaminiany o wzorze I

I w którym T oznacza CH lub atom azotu, n oznacza 0, 1 lub 2, a

R oznacza atom chlorowca, Ci-C4-alkil lub Ci-C4-chlorowcoalkil, przy czym podstawniki R mogą być różne, gdy n oznacza 2,

b) co najmmej jedną subśtancję seynnąwneraąąb swipv obejmującejzwiyzZi o wzorawh

II. 1 do II. 5.

ś.5 przy czym stosunek wagowy związku o wzorze I do związku o wzorze II. 1, Π.2, II.3, II.4 lub II.5 wynosi od 0,05:1 do 20:1.
2. Środeś grzeb obZjjzy wez^w zastaz^, zn amienne tym, że miwieza ąwiązzą i) zezoo rze II. 1.

189 556
3. Środek grzybobójczy według zastrz. rze II. 2. ,
4. Środek grzybobójczy według zastrz. rze II.3. ,
5. Środek grzybobójczy według zastrz. rze II.4. ,
6. Środek grzybobójczy według zastrz. rze Π.5.

1, znamienny tym, że zawiera związek o wzo1, znamienny tym, że zawiera związek o wzo1, znamienny tym, że zawiera związek o wzo1, znamienny tym, że zawiera związek o wzo-