PL184611B1

PL184611B1 - Krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu sposób jego wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna zawierająca krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu

Info

Publication number: PL184611B1
Application number: PL94310556A
Authority: PL
Inventors: Dunn@Michael@J; Bergren@Michael@S; Hardee@Gregory@E; Shephard@Kenneth@P; Chao@Robert@S; Havens@Jeffrey@L
Original assignee: Upjohn Co
Priority date: 1993-03-12
Filing date: 1994-03-07
Publication date: 2002-11-29
Also published as: HUT73781A; AU694419B2; SK111495A3; FR05C0045I1; CZ289332B6; BR1101034A; DE122005000055I1; AU6351094A; IL108910A0; NO2005025I2; CA2155322C; FR05C0045I2; NL300208I1; SK283674B6; NO953564D0; HU9501960D0; CN1055090C; TW267170B; FI954250A; NZ263002A

Abstract

1. Krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu 7-[2-(2-amino-1,3-tiazol-4-ilo)-2-metoksy-imi- no)acetamido]-3-[(fur-2-ylokarbonylo)tiometylo]-3-cefemo-4-karboksylowego o wzorze I I posiadajacy nastepujace cechy charakterystyczne dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgeno- wskiego: ................. PL PL PL

Description

Wynalazek niniejszy dotyczy nowej, krystalicznej postaci ceftiofuru jako wolnego kwasu, sposobu wytwarzania tej postaci krystalicznej i kompozycji farmaceutycznej o przedłużonym uwalnianiu zawierającej tę postać krystaliczną.

Tło wynalazku

Znanych jest wiele związków typu cefalosporyny, ich pochodnych i sposobów ich wytwarzania. I tak, na przykład, znane są: bezpostaciowy acetoksyetylocefuroksym, jego krystaliczna sól sodowa, pochodna naftyrydynowa i seskwihydrat (patenty Stanów Zjednoczonych Ameryki 4820833,4298732,4442W1); krystaliczny cefemokarboksylan sodowy (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4692519); krystaliczny heptahydrat cefemu (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4555404); krystaliczny di- lub trihydrat cefalosporyny (patenty Stanów Zjednoczonych Ameryki 4812561, 5017380,4933443); monohydrat cefadroksylu (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4898938); bezwodny krystaliczny ceftazydym i jego pentahydrat (patenty Stanów Zjednoczonych Ameryki 4624948 i 4616080, EP 0 278 656); solwat soli sodowej amoksycyliny z pirolidonem (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4318852); monohydrat soli sodowej cefazoliny (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4104470); krystaliczny oformylocefamandol (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4006138); sole pochodnych kwasu 3-acetoksymetylo-7-(iminoacetamido)cefalosporanowego, które mogą być albo krystaliczne, albo bezpostaciowe (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 5103012); krystaliczny monohydrat kwasu 7-[D-<a-amino-a-(p-hydroksyfenylo)acetamido]-3-metylo-3-cefemo-4-karboksylowego (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4504657); krystaliczny chlorowodorek kwasu syn-7-[[(2-amino-4-tiazolilo)(metoksyimino)acetylo]iamno]-3-meeylo-3-<c;femo-4-]ka-tx>ksylowego (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4400503); krystaliczne sole addycyjne kwasu cefemowego (kanadyjskie zgłoszenie patentowe 2018794); krystaliczny 7p-[2-(2-amino-4-tiazolilo)acetamido]---[[[1-[2-(dimetyloamino)etylo]-1H-tetrazol-5-ilo-tio-metylo]-3-cefemo-4-karboksylan (piwaloiloksy)metylu [Chemical Abstracts, 97:38761q (1982)]; krystaliczna cefaleksyna [Chemical Abstracts, 84:184895j (1976)]; krystaliczny monohydrat cefaleksyny (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 3531481); krystaliczny tetrahydrat kwasu 7-(D-2-naftyloglicyloami184 611 do)-3-metylo-3-cefemo-4-karboksylowego (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4474780); sposób wytwarzania specyficznego związku typu cefalosporyny za pomocąmieszania i dodawania metanolu i octanu butylu [Chemical Abstracts, 110: 212490z (1989)]; sposób wytwarzania czystych, krystalicznych antybiotyków, takich jak penicylina i cefalosporyna, za pomocą obróbki z udziałem etanolu przeprowadzonej w jednym lub dwóch etapach, gdzie krystalizacja pochodnych cefalosporyn dla układu zawierającego rozpuszczalnik organiczny i wodę prowadzona jest bez ogrzewania (patent Stanów Zjednoczonych Ameryki 4912211).

Jak widać z dużej ilości dostępnych patentów i odnośników literaturowych dotyczących związków typu cefalosporyny, tylko rzadko zachodzi występowanie krystalicznej bezwodnej lub niesolwatowanej, nie stanowiącej soli, postaci związku typu cefalosporyny. Większość takich postaci krystalicznych występuje raczej jako sole, hydraty, solwaty lub jako pochodne innego rodzaju.

Dotychczasowy stan techniki nie ujawnia jednak krystalicznej postaci ceftiofuru, jak również sposobu jego wytwarzania.

Antybiotyk cefalosporyna, stanowiący kwas 7-[2-(2-amino-1,3-tiazol-4-ilo)2-metoksyimino)acetamido]-3-[(fur-2-ylo-karbonylo)tiometylo]-3-cefemo-4-karboksylowy (zwana także kwasem 7-[2 -(2-amino-4-tiazolilo)2-metoksyimino)acetamido]-3-[2-(furanylokarbonylotiometylo)-8-okso-5-tia-1-azabicyklo[4.2.0]-okt-2-eno-1-karboksylowym) o wzorze I pokazanym na arkuszu wzorów poniżej, jej sole z metalami alkalicznymi, metalami ziem alkalicznych i z aminami utworzone przez grupę karboksylowąoraz łatwo ulegające hydrolizie grupy estrowe, opisano i zastrzeżono w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4464367 (Labeeuw i in.). Tego rodzaju cefalosporyna w postaci wolnego kwasu znana jest obecnie pod ogólną nazwą „ceftiofur”. Patrz także: Merck Index, wyd. XI, 1948 (1989).

Sól sodowa ceftiofuru sprzedawany jest obecnie przez The Upjohn Company jako NAXCEL® lub EXCENEL® Sterile Solution, z przeznaczeniem do leczenia choroby układu oddechowego u bydła (BRD). Produkt ten podawany jest domięśniowo (IM) w okresie 3-5 dni w dawkach dziennych.

Takie postaci antybiotyku cefalosporyny jak wolny kwas i sole z kationami metali i aminami oraz estry sądo pewnego stopnia niestabilne chemicznie i wytwarza się je jako związki bezpostaciowe, które trudno jest oczyścić i które sąmniej pożądane przy stosowaniu ich do wytwarzania preparatów farmaceutycznych. Ten bezpostaciowy wolny kwas i sole stanowią substancje stałe, których wyodrębnianie i obróbka zachodzi z trudnością i wytwórnie farmaceutyczne wolą unikać tego rodzaju problemów.

Jednakże, nie można przewidzieć w jaki sposób da się wytworzyć konkretną krystaliczną postać danego aktywnego związku stanowiącego lek. Bardziej szczegółowo, nie można przewidzieć, w jaki sposób można wytworzyć bezwodną lub niesolwatowaną cefalosporynę w postaci krystalicznej i nie stanowiącą soli.

Informacja o ujawnieniach

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4464367 (Labeeuw i in.), jak to powyżej omówiono, ujawnione w przykładzie 1 (b), sposób wytwarzania bezpostaciowego ceftiofurujako wolnego kwasu.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4937330 (Sack i in.) ujawniono sposób wytwarzania soli sodowej ceftiofuru przez zobojętnienie chlorowodorku zasadową żywicą. Ujawniono bezpostaciowy wolny kwas występujący w tym procesie jako związek pośredni.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4902683 (Amin i in.) ujawniono i zastrzeżono bromowodorek i chlorowodorek ceftiofuru, krystalicznąpostać chlorowodorku, sposoby ich wytwarzania i zawierające je kompozycje farmaceutyczne przeznaczone do stosowania w weterynarii.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 5079007 (Putnam) ujawniono antybiotyczne implanty o kontrolowanym uwalnianiu antybiotyku, zawierające krystaliczny chlorowodorek ceftiofuru i bezpostaciową sól sodową ceftiofuru.

184 611

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4877782 (Cazers i in.) ujawnione cynkowe kompleksy ceftiofuru, użyteczne jako antybiotyki, zwłaszcza w medycynie weterynaryjnej.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 5143137 (Cazers i in.) ujawniono disulfidowe pochodne ceftiofuru, użyteczne jako środki przeciwbakteryjne, przydatne zwłaszcza w medycynie weterynaryjnej.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4912212 (Ochiai i in. oraz w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4973684 (Ochiai i in.) ujawniono związki cefemowe zawierające resztę związku nukleofilowego w pozycji 3.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 5013713 (Mitchell) ujawniono sposoby zapewniające przedłużone uwalnianie somatotropin biologicznie czynnych.

W patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4521431 (Crookes) ujawniono nową, krystaliczną postać ranitydyny, której nadano nazwę „Form 2”, odznaczającą się korzystnymi właściwościami filtracyjnymi i w zakresie suszenia, przewyższającymi odpowiednie właściwości produktu określanego jako „Form 1”.

Hoover [„Dispensing of Medication”, wyd. VIII, Mack Pub. Co. (1976) i J.R. Robinson (red.) [„Sustained and Controlled Release Drug Delivery Systems”, Marcel Dekker (1978) ujawnia sposób postępowania zapewniający przedłużenie czasu uwalniania leku do ciała, polegający na obniżeniu (jedną, lub więcej niżjednąmetodą) rozpuszczalności leku, co prowadzi do zmniejszenia szybkości rozpuszczania się w przypadku podania tego leku w zawiesinie.

V.H. Guerrini i in, „Pharmacokinetic evaluation of a slow release cefotaxime suspension in the dog and sheep” [Am. J. Vet. Res., tom 47, nr 9 (1986) omawia pojęcie preparatów o przedłużonym uwalnianiu. Guerrini i in. ujawniają, że podskórne (sc) podanie psom i owcom cefotaksymu w postaci zawiesiny olejowej zapewnia dostateczne i bardziej przedłużone stężenie w osoczu (C_p) niż w przypadku preparatów wodnych podawanych domięśniowo (im) (tylko owce) lub sc (owce i psy).

Żaden z tych odnośników nie ujawnia krystalicznej postaci ceftiofuru, bezwodnej lub niesolwatowanej, stanowiącej zarazem wolny kwas lub nie będącej solą.

Streszczenie wynalazku

Wynalazek niniejszy w szczególności dotyczy:

- krystalicznego związku o wzorze I, stanowiącego kwas 7-[2-(2-amino-1,3-tiazol-4-ilo)-2-metoksyimino)acetamido]-3-[(fur-2-ylokarbonylo)tiometylo]-3-cefem-4-karboksylowy, przy czym w kompozycji zawierającej związek o wzorze I co najmniej czterdzieści procent (40%) związku o wzorze I występuje w postaci krystalicznej,

- kompozycji farmaceutycznej, zawierającej krystaliczny związek o wzorze I, oraz

- sposobu wytwarzania krystalicznego wolnego kwasu o wzorze I, w którym

a) wytwarza się zawiesinę krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru w mieszalnym rozpuszczalniku wybranym z grupy obejmującej aceton, tetrahydrofuran (THF) i etanol

b) dodaje się żywicę poliwinylopirydynową w organicznym rozpuszczalniku

c) filtruje się otrzymaną mieszaninę

d) dodaje się otrzymany przesącz - roztwór amorficznego wolnego kwasu ceftiofuru o wzorze I, do wody o temperaturze w zakresie 40-60°C

e) miesza się powstały roztwór do uzyskania krystalicznego wolnego kwasu ceftiofuru.

W całym tekście niniejszego opisu użyto określeń mających poniżej podane znaczenie.

„Przedłużone uwalnianie” odnosi się do preparatu, w przypadku którego lek staje się biologicznie dostępny dla pacjenta z odmierzoną szybkością w .ciągu dłuższego okresu.

„Farmaceutycznie dopuszczalny nośnik lub zaróbka” oznacza dowolny nośnik lub zaróbkę zwykle stosowaną w kompozycjach farmaceutycznych, dobrze znaną i łatwą do sporządzenia przez przeciętnego fachowca w tej dziedzinie techniki. Tego rodzaju nośnik lub zaróbka może być stała lub płynna i może zawierać jeden, lub więcej niż jeden środek zawieszający, dyspergujący, stabilizujący, emulgujący, buforujący, zagęszczający, słodzący, aromatyzujący, barwiący lub konserwujący.

184 611 „Rozpuszczalność” stanowi bezpośrednią konsekwencję budowy ciała stałego i sił międzycząsteczkowych utrzymujących tę strukturę w zwartości. Określa się ją jako tę ilość leku, która obecna jest w roztworze po osiągnięciu stanu równowagi między roztworem a substancją stałą.

„Szybkość rozpuszczania” jest kinetycznym wyrażeniem rozpuszczalności dla układu poddanego skutecznemu mieszaniu w warunkach zanurzenia.

„In vivo uwalnianie”stanowi biologiczną konsekwencję szybkości rozpuszczania związku i określa się je długością czasu potrzebnego do osiągnięcia najwyższego stężenia w płynie ustrojowym oraz wysokością tego najwyższego stężenia.

„Higroskopijność” jest to zdolność związku do wychwytywania wilgoci z atmosfery lub do oddawania wilgoci do atmosfery stosownie do zmian wilgotności względnej.

Wynalazek niniejszy zapewnia otrzymanie krystalicznej postaci kwasu 7-[2-(2-amino-1,3-tiazo]-4-ilo)-2-metoksyimmo)acetamido]-3-(fur-2-ylok;urbDnylo)tiometylo]-3-cefenio-4-karboksylowego (zwanego także kwasem 7- 2-(2-amino-4-tiazolilo)-2-metoksyimino)acetamido-3-2-(furaiylokarbonylotiometylo)-8-okso-5-tia-1-azabicyklo[4.2.0]okt-2-eno-1-karboksylowym), znanego także pod nazwąceftiofur, o wzorze 1 pokazanym na arkuszu wzorów. Postać krystaliczną według niniejszego wynalazku dokładniej opisać można jako krystaliczną postać nie stanowiącego soli ceftiofuru bezwodnego lub niesolwatowanego.

Jak na to powyżej wskazano, antybiotyk cefalosporynowy można nazywać według dwóch różnych systemów nazewnictwa. Niektórzy woląbardziej formalny pod względem chemicznym system przyjęty w CHEMICAL ABSTRACTS, zgodnie z którym związek określa się jako pochodną “bicyklo” (pochodną bicyklicznego układu pierścieniowego). Niektórzy zaś preferują nomenklaturę prostszą, opartą na “cefemowym” układzie pierścieniowym.

Krystaliczne związki organiczne złożone są z dużej ilości atomów rozmieszczonych w układzie periodycznym w przestrzeni trójwymiarowej. Periodyczność strukturalna normalnie przejawia się charakterystycznymi właściwościami fizycznymi, takimi jak ostre i precyzyjnie wyrażone spektralne cechy charakterystyczne w większości metod spektroskopowych (na przykład dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego, spektroskopia w podczerwieni i NMR ciała stałego). Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego (XRD) uznawana jest za jedną z najbardziej czułych metod określania krystaliczności ciał stałych. Kryształy dają precyzyjne maksima dyfrakcyjne, które tworzą się przy określonych kątach, zgodni z odległościami międzypłaszczyznowymi sieci krystalicznej, jak to przewiduje prawo Bragga.

W przeciwieństwie do tego, substancje bezpostaciowe nie posiadająuporządkowania dalekiego zasięgu. Często zachowująone międzycząsteczkami dodatkową objętość, jak to się zdarza w stanie ciekłym. Bezpostaciowe ciała stałe normalnie dająniczym się nie wyróżniający rentgenogram dyfrakcyjny z szerokimi, rozproszonymi efektami typu halo, co wynika z nieobecności uporządkowania dalekiego zasięgu sieci krystalicznej.

Substancje krystaliczne są korzystne w większości zastosowań farmaceutycznych. Postacie krystaliczne są termodynamicznie trwalsze od form bezpostaciowych tej samej substancji. Ta stabilność termodynamiczna odzwierciedla się niższą rozpuszczalnością i zwiększoną stabilnością fizyczną postaci krystalicznej. Regularne upakowanie cząsteczek w krystalicznym ciele stałym zapobiega włączaniu się zanieczyszczeń chemicznych. Dlatego też, substancje krystaliczne na ogół odznaczają się wyższą czystością chemiczną niż ich odpowiedniki bezpostaciowe. Upakowanie cząsteczek w krystalicznym ciele stałym więzi cząsteczki w ściśle określonych pozycjach sieci krystalicznej i zmniejsza ruchliwość cząsteczek, która stanowi warunek wstępny zachodzenia reakcji chemicznych. Toteż, krystaliczne ciała stałe, z bardzo nielicznymi godnymi uwagi wyjątkami, są pod względem chemicznym trwalsze od ciał stałych bezpostaciowych o tym samym składzie chemicznym.

Krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku ma charakterystyczne widmo zarejestrowane metodą spektroskopii w podczerwieni z transformatą Fouriera

184 611 (FTIR) oraz charakterystyczny profil dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego (XRD). Którymkolwiek z tych sposobów, substancję tę łatwo można odróżnić od innych ciał stałych zawierających ceftiofur, w tym krystaliczny chlorowodorek ceftiofuru, bezpostaciową sól sodową ceftiofuru, bezpostaciowy ceftiofurjako wolny kwas i bezpostaciową sól cynkową ceftiofuru. Zidentyfikowanie tej substancji jako ceftiofuru potwierdzono chromatograficznie i spektroskopowo. Krystaliczność substancji potwierdzono występowaniem rentgenogramu dyfrakcyjnego. Wyniki obserwacji w badaniu metodąXRD potwierdza się obserwacją dwójłomności przy użyciu mikroskopu polaryzacyjnego. Badanie dwójłomności stanowi przyjętą w U.S. Pharmacopeia metodę ustalania krystaliczności [U.S. Pharmacopeia and National Formulary, tom. 22, str. 1577 (1989)]. Substancją badaną jest niezasocjowany ceftiofur stanowiący wolny kwas, co potwierdza nieobecność chlorku (występującego w związku wyjściowym, jakim jest chlorowodorek ceftiofuru).

Reprezentatywne obrazy widm FTIR i XRD krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku przedstawiono na fig. 2,4 i 5 poniżej, a bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu, wytworzonego sposobem opisanym w przykładzie 1 (b) patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki 4464367, przedstawiono na fig. 1 i 3 poniżej. Jak będzie to oczywiste dla przeciętnego fachowca w tej dziedzinie techniki, związek, którego dotyczy fig. 3, jest bezpostaciowy, gdyż w jego widmie XRD występują szerokie, niecharakterystyczne piki. Figura 1, przedstawiająca widmo FTIR tego związku, zgodna jest z taką interpretacją fig. 3. Związek z fig. 4 i 5 jest krystaliczny, gdyż wjego widmach XRD występująostre, charakterystyczne piki. Fig. 2, przedstawiająca widmo FTIR tego związku, zgodna jest z taką interpretacją fig. 4 i 5. Tabela I zawiera wyszczególnienie charakterystycznych pików dyfrakcyjnych ceftiofuru jako wolnego kwasu w postaci krystalicznej według niniejszego wynalazku.

Następnie, krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku, który zawiera grupę aminową i grupę karboksylową, można także uważać za jon obojnaczy (lub jon dwubiegunowy), jak to pokazuje wzór IA na arkuszu wzorów poniżej. Liczne jego właściwości fizyczne i chemiczne są zgodne ze strukturą jonu obojnaczego. Jest to ciało stałe, nielotne, krystaliczne, które topi się (z rozkładem) w wysokiej temperaturze. Jest on nierozpuszczalny w rozpuszczalnikach niepolamych, ale trudno rozpuszczalny w wodzie. Jedną z najbardziej czułych i dogodnych metod analitycznych stosowanych do identyfikacji dwubiegunowej budowy wolnego aminokwasujest spektroskopia w podczerwieni (IR). I tak, na przykład, drgania rozciągające, asymetryczne i symetryczne, jonu NH₃ ⁺ oznaczono przy około, odpowiednio, 3250 i 2600 - 2400 cm! podczas gdy drganie rozciągające jonu karboksylanowego COO' umiejscowione jest przy około 1565 cm'1 Godne uwagi jest to, że drganie rozciągające C = O normalnego kwasu karboksylowego (nie aminokwasu) pojawia się w zakresie widmowym około 1750 - 1700 cm⁴. Widmo IR krystalicznego ceftiofhru w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku w fazie stałej (patrz fig. 2 poniżej) jest całkowicie zgodne ze strukturą, jonu obojnaczego o wzorze IA.

Krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku ma korzystne właściwości fizykochemiczne. Wykazuje on niższą rozpuszczalność w rozpuszczalnikach wodnych niż jego związek wyjściowy, krystaliczny chlorowodorek. Sądzi się, że ta niższa rozpuszczalność przyczynia się do jego małej szybkości rozpuszczania się i zaistnieniajego właściwości przedłużonego uwalniania in vivo, jak to w dalszym ciągu omówiono w przykładach poniżej. Również pod względem higroskopijności i trwałości, tak w masie produktu jak i w preparatach, przewyższa on inne sole ceftiofuru, takie jak chlorowodorek krystaliczny, oraz bezpostaciowy wolny kwas. Poza tym, krystaliczny wolny kwas jest znacznie trwalszy, odznacza się polepszonymi właściwościami przetwórczymi i daje się łatwiej suszyć dzięki jego podwyższonej stabilności w podwyższonej temperaturze. Wszystkie te właściwości są bardzo przydatne w przypadku formułowania krystalicznego wolnego kwasu w preparatach farmaceutycznych.

W poniższej tabeli II zreasumowano wyniki porównania tych właściwości krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku, bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu (wytworzonego sposobem opisanym w przykładzie 1(b) patentu Stanów

184 611

Zjednoczonych Ameryki nr 4464367) i krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru. Z tabeli tej widać jasno, że mierzalne właściwości krystalicznego wolnego kwasu według niniejszego wynalazku różnią się wyraźnie od właściwości bezpostaciowego wolnego kwasu i krystalicznego chlorowodorku. Także, z tabeli tej okazuje się w sposób oczywisty, że podczas gdy można było oczekiwać polepszenia się właściwości fizykochemicznych związku w konsekwencji jego przejścia od formy bezpostaciowej do krystalicznej, to uzyskanie korzystnych właściwości krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu w porównaniu z właściwościami krystalicznego chlorowodorku, było niemożliwe do przewidzenia i nieoczekiwane. Zaskakująco i niespodziewanie okazało się, że krystaliczny wolny kwas według niniejszego wynalazku jest bezwodny, podczas gdy krystaliczny chlorowodorek występuje albo jako hemihydrat, albo jako monohydrat, albo jako mieszaniny ich obu, przy normalnej wilgotności względnej otoczenia. Bezwodny charakter wolnego kwasu polepsza, właściwości preparatu. Także, jak to w dalszym ciągu zademonstrowano w poniższych przykładach, krystaliczny wolny kwas posiada właściwość przedłużonego uwalniania się in vivo, podczas gdy krystaliczny chlorowodorek nie ma tej użytecznej właściwości przedłużonego uwalniania się.

Inną właściwością omawianych związków typu ceftiofuru, pokazaną porównawczo w tabeli II, jest ich stabilność termiczna (temperatura rozkładu przy badaniu metodąkalorymetrii różnicowej skaningowej (DSC)). (Wartości temperatury rozkładu podane poniżej oraz w tabeli II są to wartości przybliżone, będące wynikiem jednorazowego odczytu dla typowych szarż omawianych związków). Ceftiofurjest termicznie niestabilny w stanie stałym w warunkach wysokiej temperatury. Przej ściu w stan ciekły towarzyszy rozkład. W tych okolicznościach użyteczniej sze jest porównywanie temperatur rozkładu niż porównywanie temperatur topnienia, ponieważ próbka rozkłada się, zanim jeszcze proces topienia się zostanie zakończony. DSC jest dogodną metodą kontrolowania ciepła wywiązującego się w trakcie rozkładu próbki. Pik temperatury rozkładu i zapoczątkowanie rozkładu można otrzymać z profilu przepływu ciepła w funkcji temperatury.

Rozkład ceftiofuru w postaci wolnego kwasu i chlorowodorku ceftiofuru jest procesem egzotermicznym i przebiega w dwóch etapach. W etapie pierwszym, rozkład zachodzi w niższej temperaturze i w dużej mierze kończy się zanim jeszcze rozpoczął się etap drugi. W efekcie pierwszego etapu rozkładu otrzymuje się egzotermiczny pik w DSC w temperaturze zależnej od fazy stałej. Początek tego piku typowo mierzy sięjako przecięcie linii odniesienia z krzywą narastania piku. Ponieważ początek narastania piku pozwala na dobre oszacowanie temperatury, w której rozpoczyna się rozkład, odzwierciedla on stabilność termiczną fazy stałej.

W normalnych warunkach skaningu metodą DSC (5°C/min), temperatura początkowa piku dla typowej próbki bezpostaciowego ceftiofurujako wolnego kwasu wynosiła około 144°C. Temperatura szczytowa szerokiej egzotermy rozkładu wynosiła około 177°C. W tych samych warunkach temperatura początkowa dla typowej próbki krystalicznego ceftiofuru jako wolnego kwasu wynosiła około 212°C, a temperatura szczytowa wynosiła około 222°C. Podwyższenie temperatury początkowej w przypadku krystalicznego ceftiofuru jako wolnego kwasu jest odzwierciedleniem znacznego polepszenia termicznej stabilności fazy krystalicznej, jako konsekwencji regularnego upakowania cząsteczek w sieci krystalicznej.

Jak powyżej zaznaczono, chlorowodorek ceftiofurujest innym krystalicznym ciałem stałym zawierającym cząsteczkę ceftiofuru. Przy szybkości skaningu metodą DSC wynoszącej 5°C/min, temperatura początkowa rozkładu termicznego w przypadku typowej próbki chlorowodorku ceftiofuru wynosiła 187°C, a temperatura szczytowa 192°C. Zaskakująco i niespodziewanie okazało się, że krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu odznacza się lepszą stabilnością termiczną, według oznaczenia metodą DSC, niż stabilność termiczna krystalicznego chlorowodorku.

Tak więc, jak to powyżej omówiono, nie można przewidzieć tego, jakimi właściwościami będzie się odznaczał związek krystaliczny. Następnie, jak to podano przykładowo poniżej, nie możliwy do przewidzeniajest sposób wytwarzania danego związku w postaci krystalicznej.

184 611

Typowo, w celu uzyskania krystalicznej postaci związku organicznego, związek ten umieszcza się w rozpuszczalniku organicznym, w którym związek ten, w temperaturze pokojowej, rozpuszcza się w stopniu tylko minimalnym, po czym całość ogrzewa się, w wyniku czego otrzymuje się roztwór omawianego związku. Roztwór ten schładza się i w czasie trwania tego schładza nią związek wykrystalizowuje.

Uważa się, że wytworzenie krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru dokonuje się na drodze typowej krystalizacji. Szereg sposobów wytwarzania chlorowodorku ceftiofuru opisano w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4902683. Według jednego z nich i chętnie stosowanego sposobu, gdy tylko otrzyma się chlorowodorek w rezultacie dodania kwasu chlorowodorowego do wodnoacetonowego roztworu ceftiofuru, otrzymany tak roztwór ochładza się powoli, w wyniku czego otrzymuje się krystaliczny chlorowodorek ceftiofuru.

Jednakże, wytworzenie ceftiofuru jako wolnego kwasu w postaci krystalicznej według niniejszego wynalazku przewiduje zaskakujące i unikalne podejście do otrzymywania związku w postaci krystalicznej. Zgodnie ze sposobem według niniejszego wynalazku, do wywołania krystalizacji ceftiofuru w postaci wolnego kwasu potrzebne jest doprowadzenie ciepła. I tak, na przykład, według jednego i łatwego wariantu sposobu według niniejszego wynalazku, do gorącej wody, przy mieszaniu, wprowadza się roztwór ceftiofuru w postaci wolnego kwasu w tetrahydrofuranie. Z początku, ceftiofur w postaci wolnego kwasu wytrąca się jako ciało bezpostaciowe, j ednakże, w rezultacie kontynuowania mieszania i ogrzewania roztworu, tworzy się krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu, będący pojedynczym polimorfem.

Tego rodzaju sposób wywoływania krystalizacji związku nie jest typowy. W rzeczywistości, w przypadku gdy chemik umieszcza związek organiczny w organicznym, mieszającym się z wodą, rozpuszczalniku, po czym rozcieńcza tak otrzymany roztwór wodą w celu spowodowania wytrącenia się (co zwykle nazywa się “nokautem wodnym”), najczęściej oczekuje się, że otrzyma się związek bezpostaciowy, a nie krystaliczny.

Bardziej szczegółowo, krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu wytwarza się za pomocą połączenia krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru o wzorze II, wytworzonego sposobem opisanym w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4902683, włączonym do niniejszego opisu jako odnośnik, z szeregiem różnych roztworów wodno-organicznych, włączając w to roztwory 1:1 wody w mieszającym się z wodąrozpuszczalniku, takim jak aceton, acetonitryl, metanol, tetrahydrofuran (THF) lub izopropanol, albo roztwór 3 : 7 wody w mieszaj ącym się z wodąrozpuszczalniku, takimjak etanol. Poza tym, w patencie Stanów Zj ednoczonych 4937330 (Sacks i in.), włączonym do niniejszego opisu jako odnośnik, opisano użycie żywicy poliwinylopirydynowej do zobojętniania chlorowodorku ceftiofuru.

Jeden z wariantów sposobu postępowania według niniejszego wynalazku prowadzący do wytworzenia krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu rozpoczyna się od poddania krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru działaniu żywicy poliwinylo-pirydynowej w środowisku mieszaniny tetrahydrofuranu i wody, w celu usunięcia z ceftiofuru chlorowodorku. Po przesączeniu otrzymanej tak mieszaniny w celu usunięcia żywicy poliwinylopirydynowej, przesącz dodaje się powoli do wody, co jest korzystne, względnie do przesączu dodaje się wodę. Użyć trzeba wody o temperaturze w zakresie od 40°C do 60°C. Korzystnie stosuje się wodę o temperaturze w przybliżeniu 50°C. Stosunek ilościowy wody do przesączu mieści się w zakresie od 10:1 do 2:1. Korzystnie, stosunek ilościowy wody do przesączu wynosi w przybliżeniu 3:1. Następnie mieszaninę tę miesza się w czasie od trzydziestu minut do dwudziestu czterech godzin. Korzystnie, czas mieszania mieści się w zakresie od trzydziestu minut do czterech godzin. Korzystniej, mieszaninę miesza się w ciągu około dwu godzin. Najkorzystniej, miesza się ją w czasie od trzydziestu minut do jednej godziny. W końcu, mieszaninę sączy się, korzystnie natychmiast, i suszy sposobem dobrze znanym przeciętnemu fachowcowi w tej dziedzinie techniki, w wyniku czego otrzymuje się krystaliczny wolny kwas według niniejszego wynalazku. Poniższy przykład 3 stanowi przykład najkorzystniejszego wariantu sposobu wytwarzania krystalicznego wolnego kwasu według niniejszego wynalazku.

184 611

Za pomocąmodyfikowania opisanego powyżej sposobu postępowania (na przykład zmiana czasu ogrzewania i mieszania) otrzymać można kompozycje ceftiofuru jako wolnego kwasu zawierające krystaliczny wolny kwas w rozmaitym udziale procentowym. I tak, na przykład, dłuższy czas ogrzewania i mieszania zazwyczaj prowadzi do otrzymania kompozycji zawierających więcej krystalicznego wolnego kwasu. Kompozycje zawierające co najmniej czterdzieści procent (40%) lub pięćdziesiąt procent (50%) krystalicznego wolnego kwasu są korzystne, przy czym najkorzystniejsze są kompozycje zawierające co najmniej siedemdziesiąt procent (70%) tego związku.

Krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku jest użyteczny jako związek o właściwościach leczniczych stanowiący czynny antybiotyk, w farmaceutycznych postaciach do dawkowania z przeznaczeniem do leczenia ssaków i ludzi, a mianowicie do leczenia bakteryjnych zakażeń tych zwierząt oraz ludzi. Obecnie uważa się, że związek ten będzie szczególnie użyteczny jako antybiotyk weterynaryjny przeznaczony do leczenia zwierząt, takich jak bydło, świnie, konie, owce, kozy, psy i koty, a mianowicie do zwalczania skutków infekcji bakteryjnych spowodowanych przez drobnoustroje, takie jak Pasteurella hemolitica, Pasteurella multocida, Salmonella typhimurium Salmonella choleraeasuis, Actinobacillus plearopneumoniae, Strep tococcus suis, Haemophilus somnus, E. coli, Staphylococcus aure us itp. Niektóre z tych drobnoustrojów są zazwyczaj związane z występowaniem chorób zwierząt, takich jak choroby układu oddechowego u bydła i choroby układu oddechowego u świń.

Stosowany w niniejszym opisie termin „postać dawki jednostkowej” odnosi się do fizycznie oddzielnych jednostek odpowiednich, jako dawki jednostkowe, do podawania ssakom poddawany leczeniu, przy czym każda takajednostka zawieraj ako istotny składnik czynny, krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku użyty w przewidzianej ilości, łącznie z potrzebnymi w tym przypadku środkami farmaceutycznymi, przystosowującymi wspomniany składnik do podawania układowego. Sprecyzowanie nowych postaci dawekjednostkowych według niniejszego wynalazku podyktowane jest i bezpośrednio zależy od fizycznych właściwości zasadniczego składnika czynnego i od konkretnego efektu jaki ma być uzyskany, z punktu widzenia ograniczeń właściwych dla dziedziny techniki obejmującej formułowanie tego rodzaju substancj i czynnej z przeznaczeniem do uzyskiwania dobroczynnego działania u ludzi i zwierząt, jak to w sposób szczegółowy ujawniono w niniejszym opisie. Przykładami stosownych postaci dawek jednostkowych według niniejszego wynalazku są preparaty płynne, sporządzone z użyciem odpowiednich zarobek płynnych, przeznaczone do podawania drogą domięśniową, dosutkową i dożylną, czopki oraz jałowe preparaty suche do sporządzania na poczekaniu (mieszanie tuż przed podaniem) jałowych, dających się wstrzykiwać preparatów w stosownej płynnej zaróbce, albo jako implant w stanie stałym. Odpowiednie stałe rozcieńczalniki lub nośniki dla otrzymywania stałych farmaceutycznych postaci dawek jednostkowych wybiera się z grupy obejmującej lipidy, węglowodany, białka i mineralne substancje stałe, takie jak, na przykład, skrobia, sacharoza, laktoza, kaolin, fosforan diwapniowy, żelatyna, guma arabska, syrop skrobiowy, skrobia kukurydziana, talk itp. Preparaty płynne sporządza się z udziałem wody lub zarobek wodnych, korzystnie zawierających środki zawieszające, na przykład metylocelulozę, alginiany, tragakantę, pektynę, kelgan, karageninę, gumę arabską, poliwinylopirolidon, polialkohol winylowy itp., w celu zwiększenia lepkości kompozycji. Oprócz tego, w przypadku postaci dających się wstrzykiwać, preparat musi być jałowy i płynny w takim stopniu, aby istniała zdolność do stosowania w strzykawce. Może też być stały, do implantów. Preparaty takie muszą być stabilne w warunkach procesu wytwórczego i przechowywania i zazwyczaj zawierają, oprócz głównego rozpuszczalnika lub płynnego środka zawieszającego, środki konserwujące o charakterze środków bakteriostatycznych i hamujących wzrost grzybów, takie jak, na przykład, parabeny, chlorobutanol, alkohol benzylowy, kwas benzoesowy, fenol, tiomersal itp. dla zabezpieczenia kompozycji przed drobnoustrojami. W wielu przypadkach korzystne jest włączenie środków osmotycznie czynnych, takich jak, na przykład, cukry lub chlorek sodowy w stężeniach izotonicznych. Do nośników i zarobek należą oleje roślinne, dimetyloacetamid, dimetyloformamid, mleczan etylu, węglan etylu, mirystynian izopropylu, etanol, poliole, takie jak,

184 611 na przykład, gliceryna, glikol propylenowy, ciekły glikol polietylenowy itp. Wszelkie preparaty stałe, przeznaczone do późniejszego sporządzania na poczekaniu jałowych preparatów do wstrzykiwań, poddaje się wyjaławianiu przez ekspozycję na ciepło, na napromienianie kobaltem ⁶⁰Co lub na działanie gazu wyjaławiającego, takiego jak, na przykład tlenek etylenu. Wymienione powyżej nośniki, zaróbki, rozcieńczalniki, środki powierzchniowo czynne rozczynniki, środki konserwujące, środki izotoniczne itp. stanowią środki farmaceutyczne przystosowujące preparaty do podawania układowego.

Do niniejszego opisu włączone są także jako odnośniki rozmaite farmaceutyczne postaci dawkowania przytoczone przykładowo w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 4902683 (Amin i in. zwłaszcza w rubrykach 9-16, oraz antybiotyczne implanty ujawnione w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5079007 (Putnam).

Z powodu obniżonej rozpuszczalności krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu, jego szybkość rozpuszczania jest mniejsza. W wyniku tego mniejsza jest szybkość absorpcji, dzięki czemu można z jego użyciem otrzymywać także rozmaite preparaty o kontrolowanym uwalnianiu lub przedłużonym uwalnianiu. Preparat o kontrolowanym uwalnianiu lub o przedłużonym uwalnianiu można podawać w sposób dogodniejszy, a mianowicie raz na całą kurację, w przeciwieństwie do innych preparatów, które podawane są codziennie. I tak, na przykład, Ceftiofur Sodium, który jest obecnie sprzedawany jako NAXCEL® lub EXGENEL® Sterile Solution, stosuje się domięśniowo w dawkach dziennych w okresie 3-5 dni.

Przyjmując jako kryterium przedłużonego uwalniania czas, w którym stężenie w osoczu utrzymuje się powyżej pewnego stężenia najmniejszego (t > _0>2 ) można dokonać porównania rozmaitych pochodnych ceftiofuru. W przypadku preparatów wodnych obserwuje się odwrotną korelację kolejności (jak tego oczekiwano na podstawie danych dotyczących rozpuszczalności) między rozpuszczalnością w środowiskach wodnych w zakresie obojętnego pH a czasem, powyżej wybranego najmniejszego stężenia dla soli ceftiofuru (sól sodowa < krystaliczny chlorowodorek < krystaliczny wolny kwas < sól cynkowa). W przypadku preparatów olejowych obserwuje się nieoczekiwaną kolejność pod względem czasu utrzymywania się (sól sodowa < krystaliczny chlorowodorek sól cynkowa < krystaliczny wolny kwas), przy czym najdłuższy czas stwierdza się dla krystalicznego wolnego kwasu. Różnica ta ma znaczenie praktyczne i statystyczne. Ponieważ krystaliczny chlorowodorek odznaczał się rozpuszczalnościąo wiele wyższą od rozpuszczalności krystalicznego wolnego kwasu, dane te wykazują właściwość przedłużonego uwalniania jaką posiada krystaliczny wolny kwas, zwłaszcza w postaci preparatów olejowych, co przy- kładowo przedstawiono w poniższych przykładach 5 i 6.

Otrzymywanie tego rodzaju preparatów olejowych jest dobrze znane przeciętnemu fachowcowi w dziedzinie techniki, dotyczącej wytwarzania leków. Typowe preparaty olejowe i sposoby ich wytwarzania przedstawiono w patencie Stanów Zjednoczonych Ameryki 5013713 (Mitchell), a konkretnie rubryce 6, wiersze 17 - 59 w rubryce 7, wiersze 22 - 37, w rubryce 7, wiersz 48 do rubryki 8, wiersz 4 i w rubryce 9, wiersz 59 do rubryki 10, wiersz 23. Do korzystnych olejów należy olej kukurydziany, olej arachidowy, olej sezamowy, oliwa, olej palmowy, olej szafranowy, olej sojowy, olej bawełniany, olej rzepakowy, olej słonecznikowy i ich mieszaniny. Najkorzystniejszym olejem jest olej bawełniany.

Jak wyżej wspomniano, kompozycje według niniejszego wynalazu są użyteczne do podawania drogą pozajelitową, na przykład za pomocą wstrzyknięć dootrzewnowych lub, korzystniej, podskórnych albo domięśniowych. Także, jak o tym wspomniano powyżej, czas trwania i przedłużone uwalnianie oznaczają taki okres, w trakcie którego aktywny lek uwalniany jest z szybkością potrzebną do wywarcia pożądanego działania biologicznego, typowo określany poprzez stężenie leku w krwioobiegu ssaka.

Farmaceutyczne postacie dawek jednostkowych krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu (składnika czynnego) według niniej szego wynalazku wytwarza się w sposób zgodny z poprzednio podanym opisem ogólnym, w wyniku czego zapewnia się dostarczenie ssakowi poddawanemu leczeniu od około 1,1 do 6 mg/kg składnika czynnego/postać dawki jednostkowej. Korzystne dawkowanie obejmuje podanie około 2 do 6 mg/kg składnika czynnego/postać

184 611 dawki jednostkowej, przy czym najkorzystniejsze dawkowanie obejmuje podanie około 4,4 mg/kg, zwłaszcza w przypadku chorób układu oddechowego u bydła lub świń. Zmiany ilości krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu w powyższym zakresie dawkowania w przypadku konkretnego, poddawanego leczeniu ssaka i/lub konkretnej leczonej choroby, będą łatwo rozpoznane i oczywiste dla przeciętnego fachowca w dziedzinie medycyny weterynaryjnej.

Następnie, ilość składnika czynnego dostarczanego w farmaceutycznych postaciach dawek jednostkowych stanowi ilość dostateczną do uzyskania skutków działania antybiotycznego w granicach powyżej podanych, skutecznych ale bez działania toksycznego, zakresach dawkowania. I tak, na przykład, w dających się wstrzykiwać preparatach krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku, jak powyżej opisano, korzystne stężenie składnika czynnego wynosi od około dwudziestu do dwustu mg/ml, co zapewnia dostarczenie ssakowi poddawanemu leczeniu stosownej dawki składnika czynnego, jak to powyżej opisano.

Szczegółowy opis wynalazku

Wynalazek objaśniają w dalszym ciągu następujące przykłady szczegółowe.

Warunki doświadczalne FTIR

A. Widmo w podczerwieni próbki z przykładu 1 rejestrowano przy użyciu spektrometru Matsan Galaxy 5020 FTIR. Próbkę przeznaczoną do gromadzenia danych przygotowano jako % pastylkę w bromku potasowym (KBr). Ważne parametry odnoszące się do pracy aparatu wyszczególniono poniżej:

Rozdzielczość 2 cm²

Czułość 1

Zakres podczerwieni 4000 - 600 cm⁴.

Z zastosowaniem powyżej scharakteryzowanego sposobu postępowania zarejestrowano widmo w podczerwieni przedstawione na fig. 1 poniżej. Otrzymane widmo FTIR tej próbki jest zgodne z ustaleniem, według którego była to próbka substancji bezpostaciowej.

B. Widmo w podczerwieni próbki z przykładu 2 rejestrowano przy użyciu spektrometru Digilab FTS-40 FTIR. Próbkę z przeznaczeniem do gromadzenia danych, przygotowano w postaci zawiesiny w oleju mineralnym. Ważne parametry odnoszące się do pracy aparatu wyszczególniono poniżej :

Rozdzielczość 2 cm²

Liczba Skumulowanych widm 16

Apodyzacja Funkcja typu Boxcar

Detektor MCT-B

Czułość 1

Zakres podczerwieni 4000 - 600 cm'1

Z zastosowaniem powyżej scharakteryzowanego sposobu postępowania zarejestrowano widmo w podczerwieni przedstawione na fig. 2 poniżej. Otrzymane widmo FTIR tej próbki jest zgodne z ustaleniem, według którego była to próbka substancji krystalicznej.

Warunki doświadczalne XRD

A. Do zareeestrowania rentgenogramu dyfrakcyjnego proszkowego dla próbki z przykładu użyto dyfraktometru rentgenowskiego Rigaku DMAX-A. W aparacie tym wykorzystuje się promieniowanie miedzi z użyciem filtru niklowego (GuKoc, 1,5406 A). Ważne parametry odnoszące się do pracy aparatu są następujące :

Napięcie 40 kV

Natężenie 30 mA

Apertura wiązki 1 °

Apertura detektora (szczelina przyjmująca) 0,30 mm.

Wszystkie widma rozwijano w zakresie widmowym 3-40° kątów 2 0, przy szybkości skaningu wynoszącej 1,5° kąta 2 9/min (wielkość skoku 0,05°, czas zliczania 2 sekundy/ skok). Każdy skaning XRD prowadził do otrzymania pliku ASCII, który był następnie przekształcany (z wykorzystaniem oprogramowania Galactic's SpectraCalc) w format binarny z przeznacze14

184 611 niem do analizy i wyprowadzenia danych. Próbkę poddano mieleniu, aż do otrzymania substelnego proszku i umieszczono na podstawce aluminiowej.

Z zastosowaniem powyżej scharakteryzowanego sposobu postępowania zarejestrowano rentgenogram dyfrakcyjny przedstawiony na fig. 4 w tabeli I poniżej. Otrzymany rentgenogram dyfrakcyjny tej próbki wykazał, że była to próbka substancji krystalicznej.

B. Do zarejestrowania rentgenogramów dyfrakcyjnych proszkowych dla próbek z przykładów 1 i 2 użyto dyfraktometru Siemens D-500. W aparacie tym wykorzystuje się promieniowanie miedzi przy użyciu filtru niklowego (CuKa). Inne parametry ustalono w sposób następujący:

Napięcie 40 kV

Natężenie 30 mA

Apertura wiązki 0,3°

Apertura detektora 0,05°

Szybkość skanowania (ciągła) 2° 2 0/min

Szybkość przesuwu taśmy wykresowej w urządzeniu rejestrującym 1,0 ° 2 O/mm

Zakres widmowy 2 2 40° 2 Θ.

Próbkę poddano mieleniu, aż do otrzymania subtelnego proszku, po czym umieszczono na podstawce dla próbek. Próbki rozdrabniano, jeśli zastosowanie tego okazało się potrzebne.

Z zastosowaniem powyżej scharakteryzowanego sposobu postępowania zarejestrowano rentgenogramy dyfrakcyjne przedstawione na fig. fig. 3 i 5 poniżej. Próbka z fig. 3 stanowiła ręcznie zmielony proszek o barwie brunatnej. Otrzymany rentgenogram dyfrakcyjny tej próbki wykazał, że była to próbka substancji bezpostaciowej. Próbka odpowiadająca fig. 5 stanowiła proszek o barwie brunatnej. Otrzymany rentgenogram dyfrakcyjny tej próbki wykazał, że była to próbka substancji krystalicznej.

Przykład 1. Wytwarzanie bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu.

Z zastosowaniem sposobu postępowania opisanego w przykładzie 1 (b) patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki 4464367 (Labeeuw i in.) (z przeniesieniem praw na Sanofi, Paryż, Francja) otrzymano ceftiofur w postaci wolnego kwasu w sposób następujący:

Mieszaninę złożoną z 50 g tritylowanego ceftiofuru, 83 ml kwasu mrówkowego i 83 ml wody ogrzewa się do temperatury 53°C - 58°C i miesza w tej temperaturze w ciągu 30 minut. Otrzymaną gęstą zawiesinę sączy się i substancje stałe przemywa mieszaniną kwasu mrówkowego i wody 70/30 użytąw ilości 83 ml. Następnie przesącz rozcieńcza się 334 ml etanolu i zatęża pod zimniejszonym ciśnieniem, aż do otrzymania pozostałości o konsystencji oleju, którą suszy się pod zmniejszonym ciśnieniem w ciągu 60 godzin. Otrzymany produkt w postaci piany zawiesza się w 167 ml etanolu. Utworzonągęstązawiesinę sączy się, po czym dokonuje się przemycia eterem dietylowym. Substancję, stałą rozpuszcza się w 835 ml acetonu i 1567 ml etanolu. Otrzymany roztwór zatęża się pod zmniejszonym ciśnieniem do objętości 167 ml. Otrzymaną gęstą, zawiesinę ochładza się do temperatury 25°C i sączy. Substancje stałe przemywa się dwukrotnie etanolem i dwukrotnie eterem, a następnie suszy w temperaturze pokoj owej, w wyniku czego otrzymuje się około 15,1 g bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu.

Wykazuje on następujące właściwości fizyczne:

Widmo FTIR : fig. 1, poniżej.

XRD : fig. 3, poniżej.

Widma FTIR i XRD wykazują, że związek tytułowy jest substancją bezpostaciową (niekrystaliczną).

Przykład 2. Wytwarzanie krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu.

Zawiesinę 75,12 g chlorowodorku ceftiofuru w 375 ml tetrahydrofuranu i 37,5 ml wody miesza się w temperaturze pokojowej wciągu godziny. Do zawiesiny tej dodaje się 37,5 g żywicy poliwinylopirydynowej i 225 ml tetrahydrofuranu. Otrzymanąmieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 minut, a następnie sączy. Żywicę przemywa się 150 ml tetrahydrofuranu. Przesącz ogrzewa się do temperatury > 45°C i rozcieńcza 1075 ml wody o temperaturze 50°C.

184 611

Do tak utworzonego, mętnego roztworu wprowadza się 2,25 g krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu i otrzymanąmieszaninę miesza się wciągu około 10 minut. Następnie zawiesinę tę rozcieńcza się w dalszym ciągu za pomocą powolnego dodania 905 ml wody przy utrzymywaniu temperatury >45°C. Utworzoną zawiesinę miesza się w temperaturze 50 - 55°C w ciągu trzydziestu (30) minut w ciągu jednej (1) godziny, po czym stopniowo schładza do temperatury 19°C i sączy. Substancję stałąprzemywa się wodąi suszy w atmosferze azotu, w wyniku czego otrzymuje się około 65 g krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu (który był krystaliczny w około 94,5%).

Wykazuje on następujące właściwości fizyczne :

Widmo FTIR : fig. 2, poniżej

XRD : fig. 4 i 5, poniżej.

Widma FTIR i XBD wykazują, że związek tytułowy jest substancją krystaliczną. Charakterystyczne piki dyfrakcyjne dla krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku zamieszczono w poniższej tabeli I.

Przykład 3. Wytwarzanie krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu.

17,1 g chlorowodorku ceftiofuru miesza się w zawiesinie, w ciągu co najmniej godziny, w temperaturze pokojowej, z 70 ml tetrahydrofuranu i 5,1 ml wody. Do zawiesiny tej wprowadza się 8,6 g żywicy PVP, a następnie 60 ml tetrahydrofuranu. Po mieszaniu w ciągu 45 minut zawiesinę tę sączy się i żywicę PVP przemywa dwiema 31 ml porcjami tetrahydrofuranu. Następnie otrzymany przesącz dodaje się powoli, w ciągu mniej więcej godziny, do 515 ml wody o temperaturze 45 - 55°C. Utworzoną zawiesinę miesza się w temperaturze 45 - 55°C w ciągu 30 minut i natychmiast po zakończeniu dodawania sączy. Substancję stałą przemywa się 70 ml wody i suszy w temperaturze 50°C, w wyniku czego otrzymuje się 13,5 g krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu.

Przykład 4. Preparat olejowy o przedłużonym uwalnianiu. Przykładowy preparat o przedłużonym uwalnianiu, zawierający krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu według niniejszego wynalazku, który wytwarza się z wykorzystaniem sposobów postępowania dobrze znanych przeciętnemu fachowcowi w dziedzinie techniki formułowania preparatów farmaceutycznych, ma skład następujący:

Ceftiofur w postaci wolnego kwasu (krystaliczny) 100,0 mg substancji czynnej/ml

Lecytyna (Phospholipon 90-H) 0,5 mg/ml

Monooleinian sorbitanu (Span 80) 1,5 mg/ml

Olej bawełniany q.s.

Przykład 5. Przechodzenie wodnych zawiesin krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu o przedłużonym uwalnianiu do osocza u bydła.

Szesnastu cielętom rasy holsztyńskiej podano krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu w zawiesinie wodnej (100 mg/ml) drogądomięśniową (IM) lub podskórną (SC) jako dawkę pojedynczą w wysokości 1,1 mg aktywnego ceftiofuru/kg. Przyjęto metodykę badań typu “crossover” (każde cielę poddano każdemu zabiegowi) z zachowaniem dwutygodnioweo okresu wydzielania między dawkami. Próbki krwi pobierano kolejno w ciągu 120 godzin i oznaczano w nich ceftiofur i jego metabolity (oznaczane metodą HPLC jako pochodna acetamidowa defuroiloceftiofuru). Podstawową zmienną, decyzyjną był czas utrzymywania się stężenia metabolitów ceftiofuru na poziomie ponad 0,2 pg/ml (t >02). Wtórnymi zmiennymi decyzyjnymi były: “względna powierzchnia pod krzywą stężenie-czas” (AUC) dla poszczególnych zabiegów i podrażnienie miejsca wstrzyknięcia oceniane przedśmiertnie badaniem wizualnym i manualnym miejsc wstrzyknięcia z upływem czasu. Zarówno t > e^jak i AUC obliczono tak z zastosowaniem prognozowej metody równań farmakokinetycznych, jak i bezpośredniej graficznej metody trapezoidów (AUC) i logarytmiczno-liniowej interpolacjii (t > _0>2).

Wartość t > 02 dla wodnej zawiesiny krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu wynosiła po podaniu domięśniowym 26,98 h, a po podaniu podskórnym 30,43 h (P = 0,257).

184 611

Przykład 6. Przechodzenie olejowych zawiesin krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu o przedłużonym uwalnianiu do osocza u bydła: porównanie z wodnym roztworem soli sodowej ceftiofuru.

Szesnastu cielętom rasy holsztyńskiej podano krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu w zawiesinie olejowej (100 mg/ml) lub sól sodową ceftiofuru (NAXCEL® Sterile Powder) jako wodny roztwór (50 mg/ml), podskórnie (SC), z przyjęciem metodyki badań typu “crossover” (każde cielę poddano każdemu zabiegowi), przy zachowaniu dwutygodniowego okresu wydzielania między dawkami (2,2 mg aktywnego ceftiofuru/kg masy ciała). Próbki krwi pobierano kolejno w ciągu 120 godzin po podaniu leku i oznaczano w nich ceftiofur i jego metabolity (oznaczane metodą HPLC jako pochodna acetamidowa defuroiloceftiofuru). Podstawową zmienną decyzyjną był czas utrzymywania się stężenia metabolitu ceftiofuru na poziomie ponad 0,2 U g/ml (t >0,2 )· Wtórnymi zmiennymi decyzyjnymi były: “względna powierzchnia pod krzywą stężenie-czas” (AUC) dla poszczególnych zabiegów i podrażnienie miej sca wstrzyknięcia oceniane przedśmiertnie badaniem wizualnym i manualnym miejsc wstrzyknięcia z upływem czasu. Zarówno t >02 jak i AUC obliczono tak z zastosowaniem prognozowej metody równań farmakokinetycznych, jak i bezpośredniej graficznej metody trapezoidów (AUC) i logarytmiczno-liniowej interpolacji (t > 02).

Olejowa zawiesina krystalicznego ceftiofuru jako wolnego kwasu była w takim samym stopniu biologicznie dostępnajak wodny roztwór soli sodowej ceftiofuru, przy podawaniujednego i drugiego podskórnie (P >0,05 )· Przy porównaniu z t >0,2 soli sodowej ceftiofuru (45,50 h), okazało się, że wartość t > 02 krystalicznego ceftiofuru w postaci krystalicznej (121,58 h) była znacznie większa ( P > 0,000! ). Również, dłuższy był okres półtrwania krystalicznego wolnego kwasu w zawiesinie olejowej w fazie końcowej (odpowiednio do fazy absorpcji w tym modelu farmakokinetycznym “flip-flop”).

Przykład7. Rozpuszczalność in vitro olejowych preparatów zawiesinowych ceftiofuru.

Do teflonowych komórek do badania rozpuszczalności wprowadzono 100 mg próbki krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu, bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu (wytworzonego sposobem opisanym w przykładzie 1) i krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru, przy czym wszystkie te związki były sformułowane jako preparaty olejowe zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w powyższym przykładzie 4. Komórki zamknięto błoną dializacyjnąo ustalonej wielkości powierzchni. Załadowane komórki umieszczono w typowym aparacie do badania rozpuszczalności, zawierającym 500 ml wodnego środowiska rozpuszczającego o pH 7, które poddano mieszaniu mieszadłem łopatkowym z szybkością50 obr/min.

Otrzymane wyniki przedstawiono na poniższej fig. 6; (na fig. 6 wszystkie preparaty mają stężenie 100 mg/ml. Pokazanojedno odchylenie standardowe. Próbka z oznaczeniem “niska krystaliczność” zawierała około 32,7% substancji krystalicznej według oznaczenia metodą XRD; próbka oznaczona “wysoka krystaliczność zawierała około 74,7% substancji krystalicznej według oznaczenia metodąXRD). Preparaty zawierające krystaliczny chlorowodorek ceftiofuru i bezpostaciowy ceftiofurj ako wolny kwas odznaczały się bardzo szybkim uwalnianiem z preparatu do środowiska rozpuszczającego. Preparaty zawierające krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu, a zwłaszcza próbka z oznaczeniem „wysoka krystaliczność” odznaczały się znacznie powolniejszym uwalnianiem leku do przedziału z wodnym środowiskiem rozpuszczającym.

Przykład 8. Przechodzenie olejowych zawiesin ceftiofuru w postaci wolnego kwasu, podawanych podskórnie, do osocza u bydła.

Bydłu podano pojedyncze dawki (drogą podskórną, 4,4 mg/kg masy ciała) krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu i bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu (obie te substancje wytworzono, a następnie sformułowano zgodnie ze sposobami postępowania opisanymi w powyższych przykładach 1, 3 i 4). Stężenie w osoczu ceftiofuru i metabolitów typu defuroiloceftiofuru oznaczano w ciągu 120 godzin. Podstawowym kryterium decyzyjnym (najbardziej związanym ze skutecznością), przyjętym w tym przykładzie, był czas, w którym stężenie metabolitów ceftiofuru utrzymywało się na poziomie powyżej 0,2 pg/ ml (t 0,2). Do mniej ważnych

184 611 mierzonych parametrów należały: “powierzchnia pod krzywą stężenie-czas” (AUC) dla każdego zabiegu i czas upływający do momentu osiągnięcia najwyższego stężenia (t_max).

Wyniki przedstawiono graficznie na poniższej fig. 7 przez naniesienie na wykres wartości stężenia pochodnej acetamidowej defuroiloceftiofuru (DCA) w osoczu w funkcji czasu z wykorzystaniem średnich wartości danych dla 6 zwierząt/zabieg. Tak t > ₀2 jak i AUC obliczono tak z zastosowaniem prognozowej metody równań farmakokinetycznych, jak i bezpośredniej graficznej metody trapezoidów (AUG) i logarytmiczno-liniowej interpolacji (t >02). Wartość t >02 dla krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu wynosiła 101 godzin od podania dawki, podczas gdy dla bezpostaciowego ceftiofurujako wolnego kwasu wartość ta wynosiła 41 godzin. Dodatkowo, porównanie wartości AUC wykazuje, że krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu charakteryzował się wartością ponad dwa razy większą od wartości otrzymanej w przypadku bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu, zastrzeganej poprzednio (183 pg h/ml wobec 70 pg h/ml). Szczególnie ważne z punktu widzenia obu postaci jest otrzymywanie statystycznie równoważnych stężeń szczytowych (9,1 pg/ml dla bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu wobec 7,3 pg/ml dla loystalicznego ceftiofurujako wolnego kwasu). Przy wtórnym pomiarze przedłużonego uwalniania (czas upływający do momentu osiągnięcia szczytowego stężenia (t >_max)) okazało się, że postać krystaliczna wykazuje opóźnienie uwalniania w porównaniu z formą bezpostaciową ceftiofuru jako wolnego kwasu (8 godzin wobec 2 godzin).

Przykład 9. Przechodzenie krystalicznego ceftiofuru w zawiesinach olejowych do osocza: porównanie krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru z krystalicznym ceftiofurem w postaci wolnego kwasu.

W osobnych, ale podobnie zaprojektowanych badaniach przeprowadzonych w tym samym laboratorium, zawiesiny krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu (CFA) i krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru podawano podskórnie bydłu w dawce wynoszącej 2,2 mg/kg masy ciała. W każdym eksperymencie, próbki osocza pobierano w ciągu 120 godzin po podaniu leku i oznaczano w nich ceftiofur i jego metabolity. Wyniki przedstawiono graficznie na poniższej fig. 8 przez naniesienie na wykres wartości stężenia w osoczu (na skali logarytmicznej) w funkcji czasu, z wykorzystaniem średnich wartości danych dla 16 zwierząt/zabieg. Za podstawowe kryterium decyzyjne (najbardziej związane ze skutecznością) przyjęto czas, w którym stężenie metabolitu ceftiofuru otrzymywało się na poziomie powyżej 0,2 pg/ml (t > 0,2 )· Do mniej znaczących mierzonych parametrów należały: „powierzchnia pod krzywą stężenie-czas” (AUC) dla każdego zabiegu i czas upływający do momentu wystąpienia piku oraz stężenia szczytowe.

Wartości AUC były porównywalne w przypadku dwu postaci krystalicznych (103,3 dla krystalicznego chlorowodorku i 121,3 dla krystalicznego wolnego kwasu). Jednakże, wartość parametru, t > 0,2, zastosowanego do określenia efektu przedłużonego uwalniania okazała się znacznie większa w przypadku krystalicznej postaci wolnego kwasu (121,6 godziny wobec 38,5 godziny). Podobnie do substancji bezpostaciowej, wspomnianej w przykładzie 8, krystaliczny chlorowodorek, w porównaniu z krystalicznym wolnym kwasem, wykazał większą szybkość uwalniania przy kryterium tm (2 godziny w przypadku chlorowodorku wobec 8 godzin w przypadku krystalicznego wolnego kwasu).

Krótki opis rysunków

Figura 1 : Widmo FTIR bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu

Figura 2 : Widmo FTIR krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu

Figura 3 : Rentgenogram dyfrakcyjny bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu

Figura 4 : Rentgenogram dyfrakcyjny krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu

Figura 5 : Rentgenogram dyfrakcyjny krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu

Figura 6 : Porównanie rozpuszczalności zawiesin olejowych

Figura 7 : Profil przechodzenia do osocza ceftiofuru w postaci wolneg kwasu i bezpostaciowy wobec krystalicznego

Figura 8 : Ceftiofur w osoczu : chlorowodorek ceftiofuru wobec ceftiofuru w postaci wolnego kwasu

Figura 9 : Porównanie szybkości rozpuszczania się różnych postaci ceftiofuru.

184 611

Arkusz wzorów

O

OCH₃

Wzór I

Wzór IA

O fl

C-OH

OCR s

II o

Wzór II

184 611

Tabela 1

Charakterystyczne piki dyfrakcyjne XRD krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu

Kąt 2 Θ** (stopnie)	Odległość międzypłaszczyznowa (angstremy)	Natężenie względne #, » (jednostki dowolne)
38,45*	2,339	65
38,20	2,354	25
36,85	2,437	13
35,35	2,537	25
32,35	2,765	26
28,30	3,151	31
27,80	3,206	28
27,15	3,282	40
25,65	3,470	95
25,25	3,524	68
24,45	3,638	53
23,50	3,783	40
21,60	4,111	60
21,40	4,149	48
19,85	4,469	70
18,15	4,884	56
15,30	5,786	100
14,50	6,104	37
10,55	8,379	35
8,60	10,273	29

* pik dyfrakcyjny aluminiowej podstawki dla próbki ** ±0 0,10° # natężenie względne dlakażdego piku oznacza się za pomocąobliczenia stosunkujego natężenia do natężenia najsilniejszego piku przy kącie 15,3° jako 100.

» piki zamieszczone w tej tabeli są to piki o natężeniu względnym większym od 10.

184 611

Tabela II

Porównanie właściwości krystalicznego ceftiofuru w postaci wolnego kwasu, bezpostaciowego ceftiofuru jako wolnego kwasu i krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru

Właściwości	Krystaliczny wolny kwas	Bezpostaciowy wolny kwas	Krystaliczny chlorowodorek
Stabilność termiczna (temperatura rozkładu według DSC)	Początek = 212°C Pik = 222°C	Początek = 144°C Pik = 177°C	Początek = 187°C Pik = 192°C
Rozpuszczalność, pH 7	= 8 mg/ml	= 100 mg/ml	= 100 mg/ml
Szybkość rozpuszczania*	Powoli	Szybko	Szybko
ln vivo uwalnianie	Przedłużone	Szybkie	Szybkie
Czystość	Wysoka	Niska	Wysoka
Stabilność preparatów wodnych (>90% mocy początkowej)	Stabilne w ciągu 6 miesięcy	Niestabilne w ciągu 6 tygodni	Niestabilne w ciągu 6 tygodni
Właściwości	Krystaliczny wolny kwas	Bezpostaciowy wolny kwas	Krystaliczny chloro-wodorek
Higroskopijność	Niska	Wysoka	Umiarkowana
Obróbka	Łatwiej poddaje się mikronizacji	Trudny do zmikronizowania	Łatwiej poddaje się mikronizacji

* Przedstawiono graficznie na poniższej fig. 9.

Claims

1. Krystaliczny ceftiofur w postaci wolnego kwasu 7-[2-(2-ammo-1,3-tiazol-4-ilo)-2-metoksy-immo)acetamido]-3-[(fur-2-ylokarbonylo)tiometylo]-3-cefemo-4-karboksylowego o wzorze I 0 h₂n

N O

II \

o _u

OCH 3 posiadający następujące cechy charakterystyczne dyfrakcji proszkowej promieniowania rentgenowskiego:

Tabela Kąt 2 θ ** stopnie Odległość międzypłaszczyznowa (angstremy) Natężenie względne #, « (jednostki dowolne) 1 2 3 38,45* 2,339 65 38,20 2,354 25 36,85 2,437 13 35,35 2,537 25 32,35 2,765 26 28,30 3,151 31 27,80 3,206 28 27,15 3,282 40 25,65 3,470 95 25,25 3,524 68 24,45 3,638 53 23,50 3,783 40 21,60 4,111 60 21,40 4,149 48 19,85 4,469 70

184 611

Tabela - ciąg dalszy 1 2 3 18,15 4,884 56 15,30 5,786 100 14,50 6,104 37 10,55 8,379 35 8,60 10,273 29 * pik dyfrakcyjny aluminiowej podstawki dla próbki ** + 0,10° # natężenie względne dla każdego piku oznacza się zapomocąobliczenia stosunkujego natężenia do natężenia najsilniejszego piku przy kącie 15,3° jako 100.

<x> piki zamieszczone w tej tabeli są to piki o natężeniu względnym większym od 10.

2. Kompozycja farmaceutyczna zawierająca substancję czynną w farmaceutycznie dopuszczalnym nośniku lub zaróbce, znamienna tym, że zawiera związek o wzorze I

OCH₃ jak określono w zastrz. 1, którego co najmniej czterdzieści procent (40%) występuje w postaci krystalicznej.

3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że zawiera związek o wzorze I, którego co najmniej pięćdziesiąt procent (50%) występuje w postaci krystalicznej.

4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że zawiera związek o wzorze I, którego co najmniej siedemdziesiąt procent (70%) występuje w postaci krystalicznej.

5. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że zawiera od około 20 do 200 mg/ml związku o wzorze I.

6. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że stanowi kompozycję niewodną.

7. Kompozycja według zastrz. 6, znamienna tym, że stanowi niewodną kompozycję olejową.

8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że zawiera olej wybrany z grupy obejmującej: olej kukurydziany, olej arachidowy, olej sezamowy, oliwę, olej palmowy, olej saflorowy, olej sojowy, olej bawełniany, olej rzepakowy, olej słonecznikowy i ich mieszaniny.

9. Sposób wytwarzania krystalicznego wolnego kwasu ceftiofuru o wzorze I

O o -U

184 611 znamienny tym, że

a) wytwarza się zawiesinę krystalicznego chlorowodorku ceftiofuru w mieszalnym z wodą rozpuszczalniku wybranym z grupy obejmującej aceton, tetrahydrofuran (THF) i etanol,

b) dodaje się żywicę poliwinylopirydynową w organicznym rozpuszczalniku,

c) filtruje się otrzymaną mieszaninę,

d) dodaje się otrzymany przesącz - roztwór amorficznego wolnego kwasu ceftiofuru o wzorze I, do wody o temperaturze w zakresie 40-60°C,

10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że jako rozpuszczalnik stosuje się tetrahydrofuran (THF).

11. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że stosuje się wodę o temperaturze około

50°C.

12. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że stosunek ilościowy wody do roztworu związku o wzorze I w THF mieści się w zakresie od 10:1 do 2:1.

13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że stosunek ilościowy wody do roztworu związku o wzorze I w THF wynosi około 3:1.

14. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że czas mieszania wynosi od trzydziestu minut do dwudziestu czterech godzin.

15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że czas mieszania wynosi od trzydziestu minut do czterech godzin.

16. Sposób według zastrz. 15, znamienny tym, że czas mieszania wynosi od trzydziestu minut do jednej godziny.