PL169225B1 - Boja przeladunkowa PL - Google Patents

Abstract

1. Boja przeladunkowa, zawierajaca przelotowy czlon srodkowy, na którym jest osadzony obrotowo zewnetrzny czlon plywakowy, przy czym czlon srod- kowy, zakotwiczony do dna morza tak, aby boja prze- ladunkowa byla w zanurzeniu na zadanej glebokosci, jest wyposazony w koncówki, do polaczenia z zespo- lem rurowym statku oraz z co najmniej jednym prze- wodem przem ieszczania substancji plynnych, zwlaszcza ropy naftowej, znamienna tym, ze zewne- trzny czlon plywakowy (3 0 , 60) jest uksztaltowany w postaci dwóch zbieznych ku górze czlonów, górnego (15) i dolnego (16, 22), przy czym uksztaltowany stozkowo czlon górny (15) ma wyksztalcony na swej dolnej podstawie kolnierz walcowy (17) z zewnetrzna powierzchnia zaczepowa (18), wspólpracujaca z ele- mentami blokujacymi (56) w komorze bunkrowej (3) statku, zas czlon srodkowy (31) stanowi element osio- wy z co najmniej jednym wzdluznym kanalem prze- lotowym (32). PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest boja przeładunkowa, przeznaczona do dwukierunkowego przeładowywania substancji płynnych na otwartych akwenach, a zwłaszcza do przeładowywania ropy naftowej, z usytuowanych na dnie morskim pokładów do zbiorników na statku - tankowcu.

Znane z opisu patentowego USA nr 4 490 121 boja zawiera zewnętrzny człon pływakowy, który jest obrotowo osadzony na przelotowym członie środkowym w postaci wieżyczki o

169 225 znacznej średnicy, wyposażonej w rurociąg do przemieszczania ropy naftowej, osiowo usytuowany w członie środkowym. Komora odbiorcza dla tego typu boi jest umieszczona w wystającym z wody i połączonym ze statkiem ramieniu.

W układzie połączonym, po wprowadzeniu boi do komory odbiorczej, statek może obracać się wokół zacumowanej boi, jednakże - wskutek sporych rozmiarów członu środkowego - w układzie łożyskowania boi powstają znaczne opory ruchu, a jednocześnie człon środkowy jest obciążony oddziaływaniem bardzo dużego momentu obrotowego.

Znana jest także z opisu patentowego USA nr 4 604 961 boja, która również zawiera zewnętrzny człon pływakowy wraz z przelotowym członem środkowym. Usytuowana w dolnej części statku komora odbiorcza tej boi jest otwarta od spodu, zaś połączenie wzajemne statku z bojąjest możliwe dzięki wyposażeniu boi w stożkową oprawkę centrującą z gniazdem, w którym łącznik przejmujący jest sprzęgany i zabezpieczany za pomocą np. zamka bagnetowego.

To skomplikowane urządzenie sprzęgające sprawia, że połączenie statku z boją może być zrealizowane tylko przy względnie spokojnych warunkach pogodowych, a przy tym operacje łączenia, jak również operacje rozłączania, są bardzo czasochłonne.

Istotą boi przeładunkowej według wynalazku, zawierającej wyposażony w końcówki, do połączenia z zespołem rurowym na statku oraz z co najmniej jednym przewodem przemieszczania substancji płynnych, przelotowy człon środkowy, na którym jest obrotowo osadzony zewnętrzny człon pływakowy, jest ukształtowanie zewnętrznego członu pływakowego w postaci dwóch zbieżnych ku górze członów, z których stożkowy człon górny ma ukształtowany na swej dolnej podstawie kołnierz walcowy z zewnętrzną powierzchnią zaczepową do współpracy z elementami blokującymi w komorze bunkrowej, zaś człon środkowy stanowi element osiowy z co najmniej jednym wzdłużnym kanałem przelotowym.

Korzystnym jest, gdy człon dolny zewnętrznego członu pływakowego ma w swej górnej części kształt ostrosłupa ściętego, a ponadto jest wyposażony w usytuowane wzdłuż krawędzi tego ostrosłupa wymienne prowadnice.

Korzystnym jest także, gdy dolny człon zewnętrznego członu pływakowego jest podzielony na kilka wodoszczelnych komór pływakowych.

Również korzystnym jest, gdy człon środkowy ma wzmocnioną część dolną, z wystającymi na zewnątrz ramionami do przyłączania lin cumowniczych.

Ponadto korzystnym jest, gdy pomiędzy zewnętrznym członem pływakowym a członem środkowym jest osadzony wymiennie wsporczy człon łożyskowy.

Ponadto również korzystnym jest, gdy wsporczy człon łożyskowy zawiera dolne łożysko poprzeczne i górne łożysko wzdłużne.

Z kolei korzystnym jest, gdy górna część członu dolnego zewnętrznego członu pływakowego jest usytuowana na stożkowo ukształtowanym członie.

Równocześnie korzystnym jest, gdy boja ma uzdę podnoszącą, składającą się z co najmniej dwóch lin, tworzących wierzchołek stożkowej postaci boi.

Z kolei równocześnie korzystnymjest, gdy człon środkowy, za pośrednictwem osadzonych na jej górnym końcu łącznika obrotowego i głowicy sprzęgającej, jest połączony z zespołem rurowym na statku, oraz za pośrednictwem osadzonego na jej dolnym końcu złącza podatnego, jest połączony z górnym końcem przewodu przemieszczania substancji płynnych.

Z kolei także korzystnym jest, gdy górny koniec członu środkowego, za pośrednictwem co najmniej jednego złącza podatnego, jest sprzęgnięty z łącznikiem obrotowym.

Wreszcie korzystnym jest, gdy sprzęgające złącza podatne są złączami kulowymi.

Powyższe rozwiązanie umożliwia dokonywanie operacji łączenia i rozłączania boi ze statkiem w każdych warunkach pogodowych, przy czym przebieg tych operacji został znacznie uproszczony i co za tym idzie znacznie skrócony.

Została także znacznie uproszczona konstrukcja boi, co w konsekwecji umożliwia dokonywanie napraw i wymianę elementów w stanie połączenia jej ze statkiem.

Kolejnym efektem wynalazku jest fakt, że boja, z uwagi na niewielką średnicę swego członu środkowego, a w konsekwencji wsporczego członu łożyskowego, umożliwia obrót statku wokół jej osi przy niewielkich oporach obrotowych, bez potrzeby wyhamowywania sprzężonego układu obrotowego statek - boja, a także czynnej kontroli tego układu.

169 225

Wynalazek jest bliżej wyjaśniony na postawie przykładowego wykonania pokazanego na rysunku, na którym:

- fig. 1 przedstawia widok statku i boi, przy czym boja jest pokazana w zanurzonej pozycji równowagi, jak również w stanie połączenia ze statkiem.

- fig. 2 przedstawia schematyczny widok boczny dziobowej części statku wraz z komorą bunkrową, do której wprowadzono boję,

- fig. 3 i 4 przedstawiają widok boi w dwóch odmianach,

- fig. 5 przedstawia przekrój boczny komory t^L^r^^I^c^w^ejj wraz z t^ojaą,

- fig. 6 przedstawia przekrój jtk na fig;, 5, zczęściowym wyodrębnieniem niektórych elementów boi,

- fig. 7 przedstawia przekrój komory bunkrowej z fig, 6, pod kątem 90° do płaszczyzny przekroju na fig. 6,

- fig. 8 przedstawia przekrój kolejnej odmiany boi.

Jak pokazano na fig. 1, boja 2 jest zakotwiczona na dnie morza 4 za pomocą odpowiedniej liczby lin cumowniczych 5, rozciągających się jako liny zwisające pomiędzy boją 2 a odpowiednimi punktami kotwicznymi na dnie morza 4. Każda z lin cumowniczych może składać się tylko z jednego łańcucha, zwłaszcza przy mniejszych głębokościach wody. Ogólnie jednakże dogodnie jest aby każda z lin cumowniczych składała się z łańcucha, częściowo spoczywającego na dnie morza, połączonego z górnym drutem, sprężystą liną cumowniczą lub temu podobnym, z lub bez boi pływakowych (nie pokazanych na rysunku), które mogą np. być umieszczone w punktach łączenia pomiędzy łańcuchem a drutem, tak aby układ kotwiczny uzyskał odpowiednią sztywność, dostosowaną do statku i głębokości wody. Gdy boja 2 pływa w morzu, w dolnym położeniu na fig. 1, jej wypór hydrostatyczny będzie w równowadze z siłami od układu kotwicznego, a więc boja będzie pływała na wcześniej określonej wymaganej głębokości pod powierzchnią wody, na której nie zostanie uszkodzona i nie będzie stanowić niebezpieczeństwa dla ruchu pełnomorskiego.

Boja 2 jest sprzęgnięta z przewodem przemieszczania 6 w postaci elastycznego przewodu pionowego, który jest rozciągnięty pomiędzy boją a stacją 7 usytuowaną na dnie morza. Stacja ta na przykład może być instalacją dla dostarczania lub magazynowania ropy naftowej, lecz ogólnie symbolizuje miejsce połączone z boją 2 w celu dostarczania substancji płynnych do lub odbierania tych substancji z boi. W związku z np. wydobyciem ropy naftowej lub gazu na pełnym morzu, stacja 7 normalnie będzie zlokalizowana na dnie morza. Jednakże w innych zastosowaniach może ona być zlokalizowana w innych miejscach, na przykład w wodach odsłoniętych lub na lądzie. W takim przypadku boja może być zakotwiczona tylko za pomocą elastycznego przewodu przemieszczania. Istnieje także możliwość przyłączenia do boi więcej niż jednego przewodu przemieszczania. Jest także możliwe, że przewód przemieszczania lub kilka takich przewodów jest/są przyłączone do stacji w kształcie odpowiedniej zanurzonej boi.

Na statku 1, pokazanym na fig. 2, komora bunkrowa 3 jest umieszczona w dolnej części dzioba statku 1. Komora bunkrowa 3 jest połączona z pokładem 8 statku szyb dostępu lub obsługowy 9. Ponadto w komorze bunkrowej 3 jest umieszczona żaluzja 10 dla odcięcia szybu obsługowego 9 i górnej części komory bunkrowej od morza, gdy komora ta nie jest używana, co między innymi umożliwia kontrolę wyposażenia zamontowanego w szybie i górnej części komory bunkrowej.

W obszarze pokładowym statku umieszczone jest urządzenie dźwigowe w postaci np. wciągarki 11 mającej odpowiednią linę, która może być opuszczona przez szyb 9 i komorę bunkrową 3 i łączona z boją 2, tak aby mogła ona być podniesiona i wstawiona na swoje miejsce w komorze bunkrowej 3. Na figurach 2 i 3 wymieniona lina jest tylko zaznaczona linią kreskowo-punktową 12, zaś boja 2 jest tutaj pokazana po podniesieniu i wstawieniu na swoje miejsce w komorze bunkrowej 3 za pomocą liny i urządzenia dźwigowego. Sposób i układ do łączenia boi ze statkiem nie stanowią części niniejszego wynalazku. W sprawie dalszego opisu tego aspektu, a także statku, należy odnieść się do równocześnie zarejestrowanych zgłoszeń patentów międzynarodowych nr PCT/NO92/00053 i PCT/NO92/00055.

Dwa przykłady zewnętrznych członów pływakowych boi 2 są pokazane na figurach 3 i 4. Boja ma co najmniej częściowo kształt w dół zasadniczo stożkowo powiększony lub rozchodzący

169 225 się dla dopasowania z odpowiadająco ukształtowaną komorą bunkrową, jak pokazano na figurach 2, 5 i 6. W wykonaniu na fig. 3 zewnętrzny człon pływakowy boi 2 zawiera górny i dolny człon stożkowy 15 i 16, przy czym górny człon stożkowy 15 zawiera kołnierz 17 mający skierowaną w dół pierścieniową krawędź oporową 18 dla współpracy z elementami blokującymi - tworzącymi część mechanizmu blokującego, umieszczonego w komorze bunkrowej 3 dla blokowania boi 2. Pokazano, że na swojej powierzchni zewnętrznej boja jest wyposażona w rozciągające się wzdłużnie prowadnice 19, 28, które zamocowane są rozłącznie, z możliwością wymiany, gdy zaistnieje potrzeba z powodu ich zużycia lub uszkodzenia.

Dalej boja jest wyposażona w tak zwaną uzdę podnoszącą 20, która jest przymocowana do górnego członu 15 boi i składa się z jednej lub więcej lin 21 tworzących kontur stożkowy , stanowiący górne przedłużenie zewnętrznego kształtu stożkowego boi. Uzda podnosząca na swoim górnym końcu, na przykład za pomocą nie pokazanego jarzma, jest połączona z liną do podnoszenia i wprowadzania boi do komory bunkrowej statku. Takie rozwiązanie jest korzystne ze względu na boję, gdyż w początkowej fazie jej wprowadzania do komory bunkrowej, jest ona wsuwana w sposób bezpieczny i poprawny. Końcowe zorientowanie zewnętrznego członu pływakowego, który przed zablokowaniem w komorze bunkrowej jest swobodnie obracalny względem zacumowanego członu środkowego boi, dokonuje się, za pomocą lin uzdy podnoszącej, podczas końcowej fazy podnoszenia i wpasowania w komorze bunkrowej, poprzez obrót do położenia dającego swobodny dostęp połączeniowy dla rury sprzęgającej, znajdującej się w komorze bunkrowej (patrz figury 5 - 7). Żądany obrót może być osiągnięty za pomocą krawędzi prowadzącej lub elementu rolkowego w górnej części komory bunkrowej.

Stożkowość współpracujących członów boi i komory bunkrowej musi być tak duża, aby boja nie zakleszczała się w komorze bunkrowej i taka, aby boja mogła wychylić się z komory bunkrowej, nawet jeśliby boja zaczepiła się na dolnej krawędzi po jednej stronie. Innymi słowy , boja musi mieć stosunek szerokość do wysokości taki, który jest wystarczająco duży (szerokość/ wysokość >1) ażeby zapewnić, że boja pod występującymi siłami obciążenia, automatycznie wyluzuje się z komory bunkrowej, po zwolnieniu elementów blokujących mechanizmu blokującego.

W wykonaniu pokazanym na fig. 4 człon dolny 22 boi 2 ma kształt, który jest inny od dolnego członu stożkowego 16 na fig. 3. Tak więc człon dolny 22 zawiera dolną część walcową obejmującą tak zwaną krawędź kołysania 23 mającą otwory 24 zwiększające tłumienie lepkie podczas podnoszenia boi i element pływakowy 25 oraz górną część stożkową składającą się z dolnej części stożkowej 26 i części wielobocznej 27 w kształcie ściętego ostrosłupa wielobocznego. Część stożkowa 26 jest przewidziana i zaprojektowana wymiarowo tak, aby przenosiła występujące siły poziome od lin kotwicznych, podczas gdy część ostrosłupa jest wykonana jako wieloboczna w tym celu, aby krawędzie przyczyniały się do zwiększenia tłumienia lepkiego podczas podnoszenia boi. Powierzchnie ostrosłupa mogą być proste lub planarne jak pokazano , lecz mogą być także wklęsłe. Również w tym wykonaniu przewidziane są rozciągające się wzdłużne prowadnice 28, które mogą być wymieniane, jeśli zajdzie potrzeba.

Jest oczywiste, że można sobie także wyobrazić inne konstrukcje boi, które, na przykład, mogą przedstawiać kombinacje wykonań na figurach 3 i 4. Dolny człon stożkowy boi może np. składać się z dolnej części stożkowej odpowiadającej części 26 na fig. 4 i górnej części stożkowej zawierającej zewnętrzną warstwę odpowiedniego materiału pływakowego, takiego jak tworzywo sztuczne spienione lub korpus lany z włóknem szklanym, któryjest wzmocniony konstrukcją wsporczą w postaci rozciągających się wzdłużnie krawędziowych prowadnic, które są rozmieszczone na obwodzie jak na fig. 3.

Budowa boi i jej współpraca z wyposażeniem w komorze bunkrowej 3 jest dalej pokazana w przekroju wzdłużnym na fig. 5. Jak pokazano, boja 2 zawiera zewnętrzny człon pływakowy 30 i człon środkowy 31, który jest zamontowany obrotowo w członie zewnętrznym i ma kanał przelotowy 32 dla substancji, która ma być transportowana poprzez boję. Gdy jest wymagane , człon środkowy może zawierać kilka takich kanałów. Człon zewnętrzny jest podzielony na kilka wodoszczelnych komór pływakowych 33. Niektóre z tych komór mogą być przygotowane do wypełnienia balastem w celu umożliwienia regulacji wyporności boi. Usunięcie takiego balastu

169 225 można wykonać automatycznie, na przykład za pomocą sprężonego powietrza, względnie też ręcznie.

Ponadto zewnętrzny człon pływakowy 30 zawiera środkowy wymienny wsporczy człon łożyskowy 34 mający dolne łożysko poprzeczne 35 i górne łożysko wzdłużne 36 dla członu środkowego 31. W razie potrzeby, wsporczy człon łożyskowy może być wysuwany z zewnętrznego członu pływakowego 30 dla kontroli i ewentualnej wymiany części, jak wspomniano w związku z fig. 6.

Człon środkowy 31 jest wyposażony w dolną część wzmocnioną 37, mającą pewną liczbę wystających na zewnątrz ramion 38 dla zamocowania lin cumowniczych 5 boi (nie pokazanych na rys. 5).

W górnej części komory bunkrowej 3 znajduje się zespół sprzęgający 40, który jest złączony z zespołem rurowym 41 (patrz fig. 2), znajdującym się na statku dla przemieszczania substancji. Zespół sprzęgający zawiera rurę sprzęgającą 42, która, za pomocą siłownika hydraulicznego 43, jest obracalna pomiędzy pozycją odstawienia a pozycją połączenia (obydwie pozycje pokazane na fig. 5). Jeden koniec rury jest wyposażony w głowicę sprzęgającą 44 dla połączenia z górnym końcem członu środkowego 31 boi, gdy boja jest na swoim miejscu w komorze bunkrowej. To połączenia ma miejsce poprzez łącznik obrotowy 45, który w przedstawionym wykonaniu jest sprzęgnięty z członem środkowym 31 poprzez złącze podatne 46. Także głowica sprzęgająca 44 zawiera złącze podatne 47. Przedstawione wykonanie zawiera także trzecie złącze podatne 48, które jest umieszczone pomiędzy dolnym końcem członu środkowego a przewodem przemieszczania 6 boi. Złącza podatne mogą być, na przykład, złączami kulowymi. Złącza podatne 41 i 42 są specjalnie przewidziane dla przejęcia tolerancji wymiarowych, gdy łączy się boję z różnymi statkami, podczas gdy złącze podatne 48 zapewnia bezmomentowe przenoszenie sił z przewodu przemieszczania 6 do boi, a ponadto ułatwia ustawienie boi względem komory bunkrowej 3, tak aby boja wślizgnęła się łatwo na swoje miejsce. Zamiast złączy kulowych mogą być użyte inne typy złączy podatnych.

Gdy boja 2 zostanie zablokowana na swoim miejscu w komorze bunkrowej 3, górna powierzchnia oporowa 49 członu zewnętrznego 30 boi jest doprowadzona do oporu uszczelniającego na kołnierzu uszczelniającym 50, pomiędzy górną a dolną częścią komory bunkrowej 3, tak aby górna część komory bunkrowee i szyb obsługowy 9 były odcięte od morza. Komora bunkrowa i szyb mogą być wówczas opróżnione z wody. W tym celu komora bunkrowa jest połączona z przewodem odwadniającym 51, jak pokazano na fig. 2. Wsporczy człon łożyskowy 31 może być wówczas wysunięty z członu zewnętrznego 30, jak pokazano na fig. 6, podczas gdy boja jest na swoim miejscu w komorze bunkrowej. Gdy wsporczy człon łożyskowy jest podnoszony, zabiera on ze sobą części na górnym końcu członu środkowego 31, to jest łącznik obrotowy 45 ze złączem kulowym 46, a także mogą być wymontowane i wymienione łożysko wzdłużne 36 i związane z nim pierścienie pośrednie 52, 53. Także łożysko poprzeczne 35 jest wyciągane razem z członem 34 przy jego podnoszeniu. Kołnierz 54 jest przymocowany do części wzmocnionej 37 członu środkowego 31 za pomocą śrub 55 i kołnierz ten dochodzi do oporu uszczelniającego na dolnej części krawędziowej boi, gdy wsporczy człon łożyskowy 34 jest podnoszony, tak aby utworzyć uszczelnienie przed wnikaniem wody morskiej.

W praktyce komora bunkrowa 3 i szyb obsługowy 9 są wyposażone w odpowiednie czujniki pomiarowe i kamery telewizyjne dla monitoringu i celów kontrolnych. Do dyspozycji jest także zainstalowane urządzenie pompowe dla celów odwadniania itp.

Mechanizm blokujący dla zwalnianego blokowania osi, gdy znajduje się ona w swoim miejscu w komorze bunkrowej 3, jest pokazany schematycznie na fig. 7. W przedstawionym wykonaniu mechanizm zawiera parę zaczepów blokujących 56, które uruchamiane układem hydraulicznym, obracają się wokół osi poziomych 57 na diametralnie przeciwległych stronach w komorze bunkrowej 3. Urządzenia hydrauliczne (nie pokazane na rysunku) uruchamiające działanie zaczepów blokujących mogą na przykład być siłownikami hydraulicznymi. Po uruchomieniu zaczepów blokujących 38, obracają się one w płaszczyźnie pionowej do zetknięcia ze skierowaną w dół krawędzią oporową 18 górnego członu stożkowego boi. Korzystnie siłowniki hydrauliczne są połączone równolegle z układem napędu hydraulicznego, tak aby kompensowały one automatycznie możliwe nierówności krawędzi oporowej. Zaczepy blokujące

169 225 zapewniają sztywne zablokowanie zewnętrznego członu pływakowego 30 boi w komorze bunkrowej 3 i statek może wówczas obracać się wokół zamontowanego obrotowo członu środkowego 31 - łącznik obrotowy 45 umożliwia takie obracanie się po sprzęgnięciu rury sprzęgającej 42 z boją.

Na figurze 8 pokazano kolejną odmianę boi według wynalazku. Boja 2 zawiera zewnętrzny człon pływakowy 60 i obrotowo zamontowany człon środkowy 61, mający kanał 62 dla substancji, przy czym człon środkowy jest tutaj wykonany w taki sposób, że także złącze podatne 63 umieszczone nad boją i przyłączony przewód przemieszczania 6 mogą być wyciągnięte z boi dla kontroli i konsekwencji. Człon środkowy składa się z zasadniczo rurowego członu łożyskowego 64, obejmującego człon rurowy 65, tworzący wymieniony kanał 62 i na którego dolnym końcu przyłączone są: złącze podatne 63 i przewód przemieszczania 6. Człon rurowy 65 na swoim górnym końcu ma kołnierz ustalający 68, do którego przyłączone jest złącze podatne 67 mające kołnierz łączący 68. Człon wsporczy łożyskowy stanowi tutaj korpus ustalający 68, w którym osadzone są: dolne łożysko poprzeczne 70 i górne łożysko wzdłużne 71. Pierścień oporowy łożyska 72 jest przymocowany na górze członu łożyskowego 64 za pomocą śrub 73, zaś w części dolnej człon łożyskowy ma ukształtowane wystające na zewnątrz ramiona 74 dla przyłączenia lin cumowniczych 5 boi. Korpus ustalający łożyskowy 68 z łożyskami 70 i 71 może być wyciągnięty po usunięciu pierścienia oporowego łożyska 72.

W przedstawionym wykonaniu środkowy człon rurowy 65 razem ze złączem podatnym 62 i przewodem przemieszczania 6 może być wyciągnięty do obszaru pokładowego statku, w razie potrzeby. Woda wpłynie wówczas do górnej części komory bunkrowej 3 i szybu 9. Po kontroli i możliwej naprawie, wyciągnięte części zostaną opuszczone poprzez wodę w szybie i komorze bunkrowej. Wymienione człony będą wciągnięte w dół z powodu ciężaru przewodu przemieszczania 6, tak że środkowy człon rurowy znajdzie się na swoim miejscu w boi. Szyb i przestrzeń odbiorcza mogą potem być opróżnione z wody, jeśli jest to konieczne.

169 225

Fig.5

Fig.6

169 225

Fig.7

Fig.8

6.8

169 225

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 1,50 zł

Claims (11)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Boja przeładunkowa, zawierająca przelotowy człon środkowy, na którym jest osadzony obrotowo zewnętrzny człon pływakowy, przy czym człon środkowy, zakotwiczony do dna morza tak, aby boja przeładunkowa była w zanurzeniu na żądanej głębokości, jest wyposażony w końcówki, do połączenia z zespołem rurowym statku oraz z co najmniej jednym przewodem przemieszczania substancji płynnych, zwłaszcza ropy naftowej, znamienna tym, że zewnętrzny człon pływakowy (30, 60) jest ukształtowany w postaci dwóch zbieżnych ku górze członów, górnego (15) i dolnego (16, 22), przy czym ukształtowany stożkowo człon górny (15) ma wykształcony na swej dolnej podstawie kołnierz walcowy (17) z zewnętrzną powierzchnią zaczepową (18), współpracującą z elementami blokującymi (56) w komorze bunkrowej (3) statku, zaś człon środkowy (31) stanowi element osiowy z co najmniej jednym wzdłużnym kanałem przelotowym (32).
2. 2. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że człon dolny (16,22) zewnętrznego członu pływakowego (30,60) ma w części górnej kształt ostrosłupa ściętego, a ponadto jest wyposażony w usytuowane wzdłuż krawędzie tego ostrosłupa wymienne prowadnice (19, 28).
3. 3. Boja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że dolny człon (16, 22) zewnętrznego członu pływakowego (30) jest podzielony na kilka wodoroszczelnych komór pływakowych (33).
4. 4. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że człon środkowy (31) jest wyposażony w dolną część wzmocnioną (37) mającą wystające na zewnątrz ramiona (38) do przyłączenia lin cumowniczych (5).
5. 5. Boja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ma wsporczy człon łożyskowy (34, 69), który jest osadzony wymiennie pomiędzy zewnętrznym członem pływakowym (30, 60) a członem środkowym (31, 61).
6. 6. Boja według zastrz. 5, znamienna tym, że wsporczy człon łożyskowy (34) ma dolne łożysko poprzeczne (35) i górne łożysko wzdłużne (36).
7. 7. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że część górna (22) członu dolnego (16) zewnętrznego członu pływakowego (30) spoczywa na stożkowo ukształtowanym członie (26).
8. 8. Boja według zastrz. 1 albo 2 albo 4 albo 7, znamienna tym, że ma uzdę podnoszącą (20), która składa się z co najmniej dwóch lin (21), tworzących kontynuację zewnętrznego kształtu stożkowego boi (2).
9. 9. Boja według zastrz. 1, znamienna tym, że człon środkowy (31), za pośrednictwem osadzonego na jej górnym końcu łącznika obrotowego (45) i głowicy sprzęgającej (40), jest połączony z zespołem rurowym na statku, oraz za pośrednictwem osadzonego na jego dolnym końcu złącza podatnego (48) jest połączony z górnym końcem przewodu (6) przemieszczania substancji płynnych.
10. 10. Boja według zastrz. 9, znamienna tym, że górny koniec członu środkowego (31) jest sprzęgnięty z łącznikiem obrotowym (45) za pośrednictwem co najmniej jednego złącza podatnego (46).
11. 11. Boja według zastrz. 9 albo 10, znamienna tym, że złącza podatne (46, 48) są złączami kulowymi.