PL187253B1

PL187253B1 - Podstawione azadioksacykloalkeny, sposób ich wytwarzania, związki pośrednie występujące w tym sposobie i środek grzybobójczy

Info

Publication number: PL187253B1
Application number: PL94312965A
Authority: PL
Inventors: Berndt-Wieland Krüger; Lutz Assmann; Herbert Gayer; Peter Gerdes; Ulrich Heinemann; Dietmar Kuhnt; Ulrich Philipp; Thomas Seitz; Jörg Stetter; Ralf Tiemann; Heinz-Wilhelm Dehne; Stefan Dutzmann; Gerd Hänssler
Original assignee: Bayer Ag
Priority date: 1993-08-11
Filing date: 1994-07-29
Publication date: 2004-06-30
Also published as: DK0712396T3; TR27835A; CZ293792B6; ATE172968T1; ES2124424T3; US5679676A; CN1057762C; AU682205B2; WO1995004728A1; JPH10507998A; EP0712396A1; CA2169194A1; SK16696A3; NO960514L; HU9600299D0; SK281848B6; IL110582A; NZ271366A; CA2169194C; US5883250A

Abstract

1. Podstawione azadioksacykloalkeny o ogólnym wzo- rze 1 , w którym A oznacza ewentualnie podstawiona grupa metylowa grupe dimetylenowa (etano-1,2-diylowa), Ar oznacza, grupe tiofenodiylowa, pirydynodiylowa lub ewentualnie podstawiona atomem fluorowca grape ortofe- nylenowa, E oznacza grupe o wzorze 18, w którym to grupa R2 oznacza grupe metoksylowa G oznacza atom tlenu, albo grupe: -CH2-O-, -O-CH2-, -C(CH3 )=N-O-CH2-, a Z oznacza grupe fenylowa, tiadiazolilowa, pirymidy- nylowa, które to grupy sa ewentualnie jedno lub dwukrotnie podstawione przez atom fluoru, chloru, bromu, przez grupy metylowa, etylowa, n- lub izopropylowa, n-, izo-, II-rz. lub III rz.butylowa, metoksylowa, etoksylowa, metylotio, etylotio, trifluorometylowa, benzyloksylowa, pirydynylowa, tienylowa, pirydynylotio, pirydynylowa, fenoksylowa, benzylotio, fenylo- wa, ditiuorometylotio, trifluorometylotio; przez grupe tienylowa podstawiona metylem; przez grupe benzylotio podstawiona atomem chloru; przez grupe fenylowa, jedno- do pieciokrotnie, jednakowo lub róznie podstawiona grupa metylowa, etylowa, metoksylowa, etoksylowa, difluorometylowa, trifluorometylo- wa, atomem fluoru, chloru lub bromu; przez grupe fenoksylowa jedno- do pieciokrotnie, jed- nakowo lub róznie podstawiona atomem fluoru, chloru, bromu, grupa cyjanowa, metylowa, etylowa, difluorometylowa, triflu- orometylowa; lub przez grupe fenylotio podstawiona atomem chloru lub bromu. W z ó r 1 W z ó r 8 W z ó r 4 Wzór 9 Wzór 6 W z ó r 13 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest również nowy związek o wzorze 4, w którym

A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1,2diylową),

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R² oznacza grupę metoksylową.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest nowy związek o wzorze 9, w którym

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

Przedmiotem wynalazku jest również nowy związek o wzorze 6, w którym

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R² oznacza grupę metoksylową, a X¹ oznacza chlorowiec.

Przedmiotem wynalazku jest również nowy związek o wzorze 13,w którym

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

Przedmiotem wynalazku jest również nowy związek o wzorze 8, w którym

A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylowa grupę dimetylenową (etano-1,2diylową),

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R² oznacza grupę metoksylową

187 253

G oznacza grupę -CH2-O-, a Z oznacza grupę fenylową,

Kolejnym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych, podstawionych azadioksacykloalkenów.

Zgodnie z wynalazkiem stwierdzono, że nowe podstawione azadioksacykloalkeny o ogólnym wzorze 1 otrzymuje się w ten sposób, że (a) pochodne kwasu karboksylowego o ogólnym wzorze 2, w którym Ar, E, G i Z mają znaczenie określone powyżej, a R oznacza grupę C]-C6-alkilową, w pierwszym etapie poddaje się reakcji z hydroksyloaminą albo z jej chlorowcowodorkiem, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, i in situ, to jest bez pośredniego wyodrębniania produktu pierwszego etapu, w drugim etapie poddaje reakcji z dipodstawionymi alkanami o ogólnym wzorze 3, w którym A ma znaczenie wyżej podane, a X oznacza atom chlorowca, grupę Ci-Cą-alkilosulfonyloksylową albo arylosulfonyloksylową o 6-członowym pierścieniu, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, albo (b) w przypadku, gdy we wzorze 1 symbol G oznacza atom tlenu albo grupę -CH2-O-, a A, Ar, E i Z mają znaczenie podane w zastrz. 1, związki hydroksyarylowe o ogólnym wzorze 4, w którym A, Ar i E mają znaczenie określone powyżej, poddaje się reakcji ze związkami o ogólnym wzorze 5, w którym X i Z mają znaczenie wyżej podane, a m oznacza liczbę 0 albo 1, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika i ewentualnie następnie przy grupie Z prowadzi się reakcje podstawiania znanymi metodami, przy czym związki hydroksyarylowe o wzorze 4 otrzymuje się w ten sposób, że związki tetrahydropiranyloksylowe o ogólnym wzorze 9, w- którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji z kwasem albo kwaśnym wymieniaczem jonowym, ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, w temperaturze 0-100°C, albo (c) w przypadku, gdy we wzorze 1 G oznacza grupę -O-CH2- a A, Ar, E i Z mają znaczenie wyżej podane, związki chlorowcometylowe o ogólnym wzorze 6, w którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, a X¹ oznacza chlorowiec, poddaje się reakcji ze związkami o ogólnym wzorze 7, w którym Q oznacza O i Z ma znaczenie wyżej podane, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, przy czym związki chlorowcometylowe o wzorze 6 otrzymuje się w ten sposób, że związki metylowe o ogólnym wzorze 13, w którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji ze środkiem chlorowcującym, ewentualnie w obecności katalizatora i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, korzystnie tetrachlorometanu, w temperaturze 0-15 0°C;

albo (d) hydroksyalkoksyamidy o ogólnym wzorze 8, w którym A, Ar, E, G i Z mają znaczenie wyżej podane, poddaje się cyklizacji za pomocą środka odwadniającego, ewentualnie w obecności rozcieńczalnika.

Ponadto stwierdzono, że nowe podstawione azadioksacykloalkeny o ogólnym wzorze 1 wykazują bardzo silne właściwości grzybobójcze.

Związki według wynalazku mogą ewentualnie występować jako mieszaniny różnych możliwych postaci izomerycznych, zwłaszcza jako izomery E i Z.

Warianty sposobu a-d według wynalazku są przedstawione za pomocą schematów 1-4.

W przypadku stosowania na przykład estru metylowego kwasu a-metoksyimino-a-(2fenoksy-fenylo)-octowego, chlorowodorku hydroksyloaminy i 1,2-dibromo-etanu jako związków wyjściowych, przebieg reakcji weałua wariantu (a) sposobu według wynalazku można przedstawić za pomocą schematu 1.

W przypadku stosowania na przykład 3-[a-metoksyimino-a-(2-hydroksy-fenylo)-metylo]-5,6-dihydro-l,4,2-dioksazyny i chlorku benzylu jako związków wyjściowych, przebieg reakcji według wariantu (b) sposobu według wynalazku można przedstawić za pomocą schematu 2.

187 253

W przypadku stosowania na przykład 3-[a-metoksyimino-a-(2-chlorometylo-fenylo) metylo]-5,6-dihydro-1,4,2-dioksazyny i 2-metylofenolu jako związków wyjściowych, przebieg reakcji według wariantu (c) sposobu według wynalazku można przedstawić za pomocą schematu 3.

W przypadku stosowania na przykład N-(2-hydroksy-etoksy)-a-metoksyimino-a-(2fenoksy-fenylo)-acetamidu jako związku wyjściowego, przebieg reakcji zgodnie z wynalazkiem można przedstawić za pomocą schematu 4.

Pochodne kwasu karboksylowego stosowane jako związki wyjściowe w wariancie (a) sposobu według wynalazku są ogólnie określone wzorem 2.

Związki wyjściowe o wzorze 2 są znane i/lub można je wytwarzać znanymi metodami (patrz EP-A178826, EP-A 242081, EP-A 382375, EP-A 493711).

Stosowane ponadto w wariancie (a) sposobu według wynalazku dipodstawione alkany są ogólnie określone wzorem 3.

Związki wyjściowe o wzorze 3 są znanymi chemikaliami syntezy organicznej.

Związki hydroksyarylowe stosowane jako związki wyjściowe w wariancie (b) sposobu według wynalazku do wytwarzania związków o ogólnym wzorze 1 są ogólnie określone wzorem 4.

Substancje wyjściowe o wzorze 4 nie są jeszcze znane z literatury; jako nowe związki są one przedmiotem niniejszego wynalazku.

Nowe związki hydroksyarylowe o wzorze 4 otrzymuje się w ten sposób, że związki tetrahydropiranyloksylowe o ogólnym wzorze 9, w którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji z kwasem, takim jak np. kwas solny, kwas siarkowy, kwas metanosulfonowy, kwas benzenosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy albo kwaśny wymieniacz jonowy, ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, takiego jak np. woda, metanol, etanol albo octan etylu, w temperaturze 0-100° (patrz przykłady wytwarzania).

Związki tetrahydropiranyloksylowe o wzorze 9 nie są jeszcze znane z literatury; jako nowe związki są przedmiotem niniejszego wynalazku.

Nowe związki tetrahydropiranyloksylowe o wzorze 9 otrzymuje się w ten sposób, że estry o ogólnym wzorze 10, w którym Ar, E i R mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji z hydroksyloaminą - albo ewentualnie z jej chlorowodorkiem - ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas, takiego jak np. wodorotlenek potasu, i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, takiego jak np. metanol i woda, i tak otrzymany związek pośredni in situ poddaje dalszej reakcji z dichlorowcoalkanami o ogólnym wzorze 3 - wyżej - ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas, takiego jak np. węglan potasu, w temperaturze 0-100°C (patrz opis wariantu (a) sposobu według wynalazku i przykłady wytwarzania).

Estry o wzorze 10 otrzymuje się. w ten sposób, że estry kwasu tetrahydropiranyloksyfenylooctowego o ogólnym wzorze 11, w którym Ar i R mają znaczenie wyżej podane, poddaje się derywatyzacji według znanych metod (patrz przykłady wytwarzania).

Estry kwasu tetrahydropiranyloksy-fenylooctowego o wzorze 11 otrzymuje się w ten sposób, że estry kwasu hydroksyfenylooctowego o ogólnym wzorze 12, w którym Ar i R mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji z dihydropiranem, ewentualnie w obecności katalizatora, takiego jak np. kwas p-toluenosulfonowy, i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, takiego jak np. tetrahydrofuran, w temperaturze 0-100°C (patrz przykłady wytwarzania).

Substancje wyjściowe o wzorze 12 są znanymi chemikaliami syntezy organicznej.

Związki stosowane dalej jako substancje wyjściowe w wariancie (b) sposobu według wynalazku do wytwarzania związków o ogólnym wzorze 1 są ogólnie określone wzorem 5. We wzorze 5 podstawnik Z ma korzystne względnie szczególnie korzystne znaczenia wymienione już jako korzystne względnie szczególnie korzystne dla Z podane wyżej przy omawianiu związków o wzorze 1; X oznacza korzystnie chlor, brom, grupę metylosulfonyloksylową, fenylosulfonyloksylową lub tolilosulfonyloksylową.

Substancje wyjściowe o wzorze 5 są znanymi chemikaliami syntezy organicznej.

Związki chlorowcometylowe stosowane jako związki wyjściowe w wariancie (c) sposobu według wynalazku do wytwarzania związków o ogólnym wzorze 1 są ogólnie określone wzorem 6.

187 253

Substancje wyjściowe o wzorze 6 nie są jeszcze znane z literatury; jako nowe związki są one przedmiotem niniejszego wynalazku.

Nowe związki chlorowcometylowe o wzorze 6 otrzymuje się w ten sposób, że związki metylowe o ogólnym wzorze 13, w którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji ze środkiem chlorowcującym, takim jak np. N-bromo-lub N-chloro-sukcynimid, ewwentualnie w obecności katalizatora, takiego jak np. azoizobutyronitryl, i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, takiego jak np. tetrachlorometan, w temperaturze 0-150°C (patrz przykłady wytwarzania).

Stosowane jako produkty wyjściowe związki metylowe o wzorze 13 nie są jeszcze znane z literatury; jako nowe związki są one przedmiotem niniejszego wynalazku.

Nowe związki metylowe o wzorze 13 otrzymuje się w ten sposób, że estry o ogólnym wzorze 14, w którym Ar, E i R mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji z hydroksylo-aminą albo chlorowodorkiem hydroksyloaminy, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas, takiego jak np. wodorotlenek potasu, i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, takiego jak np. metanol, i następnie z dipodstawionym alkanem o ogólnym wzorze 3 - wyżej ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas, takiego jak np. węglan potasu, analogicznie do sposobu według wynalazku (a) w temperaturze 0-150°C (patrz przykłady wytwarzania).

Związki wyjściowe o wzorze 14 są znane i/lub można je wytwarzać znanymi metodami (patrz EP-A 386561, EP-A 498188, przykłady wytwarzania).

Związki stosowane ponadto w wariancie (c) sposobu według wynalazku do wytwarzania związków o ogólnym wzorze 1 są ogólnie określone wzorem 7.

Substancje wyjściowe o wzorze 7 są znanymi chemikaliami syntezy organicznej.

Hydroksyalkoksyamidy stosowane jako substancje wyjściowe w wariancie (d) sposobu według wynalazku do wytwarzania związków o wzorze 1 są ogólnie określone wzorem 8.

Związki o wzorze 8 nie są jeszcze znane z literatury; jako nowe związki są one przedmiotem niniejszego wynalazku.

Nowe hydroksyalkoksyamidy o wzorze 8 otrzymuje się w ten sposób, że pochodne kwasu karboksylowego o ogólnym wzorze 15, w którym Ar, E, G i Z mają znaczenie wyżej podane, a Y oznacza atom chlorowca, grupę hydroksylową lub alkoksylową, poddaje się reakcji z hydroksyloaminami o ogólnym wzorze 16, w którym A ma znaczenie wyżej podane, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas, takiego jak np. trietyloamina, pirydyna albo 4dimetyloamino-pirydyna, i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, takiego jak np. chlorek metylenu, toluen lub tetrahydrofuran, w temperaturze 0-150°C (patrz przykłady wytwarzania).

Pochodne kwasu karboksylowego o wzorze 15 stosowane jako związki wyjściowe są znane i/lub można je wytwarzać znanymi metodami (patrz EP-A 178826, EP-A 242081, EP-A 382375, EP-A 493711).

Hydroksyloaminy o wzorze 16 stosowane dalej jako związki wyjściowe są również znane i/lub można je wytwarzać znanymi metodami (patrz J. Chem. Soc. Perkin Trans. 'I, 1987, 2829-2832).

Warianty (a), (b) i (c) sposobu według wynalazku prowadzi się korzystnie w obecności odpowiedniego środka wiążącego kwas. Jako środki takie bierze się pod uwagę wszelkie znane zasady nieorganiczne lub organiczne. Wymienia się tu na przykład wodorki, wodorotlenki, amidki, alkoholany, octany, węglany lub wodorowęglany metali ziem alkalicznych lub metali alkalicznych, takie jak na przykład wodorek sodu, amidek sodu, metanolan sodu, etanolan sodu, III-rz.butanolan potasu, wodorotlenek sodu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek amonu, octan sodu, octan potasu, octan wapnia, octan amonu, węglan sodu, węglan potasu, wodorowęglan potasu, wodorowęglan sodu albo węglan amonu, oraz aminy trzeciorzędowe, takie jak trimetyloamina, trietyloamina, tributyloamina, N,N-dimetyloanilina, N,N-dimetylobenzyloamina, pirydyna, N-metylo-piperydyna, N,N-dimetyloaminopirydyna, diazabicyklooktan (DABCO), diazabicyklononen (DBN) albo diazabicykloundecen (DBU).

Jako rozcieńczalniki do reakcji według wariantów (a), (b) i (c) sposobu według wynalazku bierze się pod uwagę wodę i rozpuszczalniki organiczne. Wymienia się tu zwłaszcza alifatyczne, alicykliczne lub aromatyczne, ewentualnie chlorowcowane węglowodory, takie jak na przykład benzyna, benzen, toluen, ksylen, chlorobenzen, dichłorobenzen, eter naftowy,

187 253 heksan, cykloheksan, dichlorometan, chloroform, tetrachlorometan, etery, jak eter dietylowy, eter diizopropylowy, dioksan, tetrahydrofuran lub eter dimetylowy lub dietylowy glikolu etylenowego; ketony, jak aceton, butanon albo metylo-izobutylo-keton; nitryle, jak acetonitryl, propionitryl lub benzonitryl; amidy, jak N,N-dimetyloformamid, N,N-dimetyloacetamid, Nmetyloformanilid, N-metylopirolidon albo heksametylotriamid kwasu fosforowego; estry, jak octan metylu lub octan etylu, sulfotlenki, jak sulfotlenek dimetylowy, alkohole, jak metanol, etanol, n- lub izopropanol, eter monometylowy glikolu etylenowego, eter monoetylowy glikolu etylenowego, eter monometylowy glikolu dietylenowego, eter monoetylowy glikolu dietylenowego, ich mieszaniny z wodą albo czystą wodę.

Reakcję według wariantu (d) sposobu według wynalazku prowadzi się korzystnie w obecności środka odwadniającego. Jako środki odwadniające nadają się zwykłe substancje chemiczne odciągające wodę, zwłaszcza bezwodniki kwasowe, jak np. tlenek fosforu(V) (pentatlenek fosforu).

Jako rozcieńczalniki w wariancie (d) sposobu według wynalazku wymienia się zwykłe obojętne rozpuszczalniki organiczne. Wymienia się tu zwłaszcza alifatyczne, alicykliczne lub aromatyczne, ewentualnie chlorowcowane węglowodory, takie jak na przykład benzyna, benzen, toluen, ksylen, chlorobenzen, dichlorobenzen, eter naftowy, heksan, cykloheksan, dichlorometan, chloroform, tetrachlorometan; etery, jak eter dietylowy, eter diizopropylowy', dioksan, tetrahydrofuran albo eter dimetylowy lub eter dietylowy glikolu etylenowego; ketony, jak aceton, butanon albo metylo-izobutylo-keton; nitryle, jak acetonitryl, propionitryl albo benzonitryl; amidy, jak N,N-dimetyloformamid, N,N-dimetyloacetamid, N-metyloformanilid, N-metylopirolidon albo heksametylotriamid kwasu fosforowego; estry, jak octan metylu lub octan etylu, sulfotlenki, jak sulfotlenek dimetylowy.

Temperatura reakcji w wariantach (a), (b), (c) i (d) sposobu według wynalazku może się zmieniać w szerokich granicach. Na ogół proces prowadzi się w temperaturze od -20°C do +200°C, korzystnie 0-150°C.

Do reakcji według wariantu (a) sposobu według wynalazku na 1 mol pochodnej kwasu karboksylowego o wzorze 2 wprowadza się na ogół 1-5 moli, korzystnie 1,0-2,5 moli hydroksyloaminy albo chlorowcowodorku hydroksyloaminy i na ogół 1-10 moli, korzystnie 1,0-5,0 moli dipodstawionego alkanu o wzorze 3.

Do reakcji według wariantu (b) sposobu według wynalazku na 1 mol związku hydroksyarylowego o wzorze 4 wprowadza się na ogół 0,5-2,0 mole, korzystnie 0,9-1,2 mole związku o wzorze 5.

Do reakcji według wariantu (c) według wynalazku na 1 mol związku chlorowcowego o wzorze 6 wprowadza się na ogół 1-5 moli, korzystnie 1,5-3 mole związku o wzorze 7.

Do reakcji według wariantu (d) sposobu według wynalazku na 1 mol hydroksyalkoksyamidu o wzorze 8 wprowadza się na ogół 1-5 moli, korzystnie 1,5-4 mole środka odwadniającego.

Sposób prowadzenia reakcji, obróbkę i wyodrębnianie produktów reakcji prowadzi się według znanych metod (patrz przykłady wytwarzania).

Substancje czynne według wynalazku wykazują silne działanie mikrobobójcze i można stosować je w praktyce do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów. Substancje czynne nadają się do stosowania jako środki ochrony roślin, zwłaszcza jako środki grzybobójcze.

Środki grzybobójcze w dziedzinie ochrony roślin stosuje się do zwalczania Plasmodiophoromycetes, Oomycetes, Chytridiomycetes, Zygomycetes, Ascomycetes, Basidiomycetes, Deuteromycetes.

Przykładowo, wymienia się poniżej niektóre patogeny chorób grzybiczych, które podpadają pod wyżej podane pojęcia:

rodzaje Pythium, jak na przykład Pythium ultimum; rodzaje Phytophthora, jak na przykład Phytophthora infestans;

rodzaje Pseudoperonospora, jak na przykład Pseudoperonospora humuli albo Pseudoperonospora cubense;

rodzaje Plasmopara, jak na przykład Plasmopara viticola;

rodzaje Peronospora, jak na przykład Peronospora pisi albo Peronospora brassicae;

187 253 rodzaje Erysipne, jak na na przykład Erysiphe graminis; rodzaje Sphaerotheca, jak na przykład Sphaerotheca fuliginea; rodzaje Podosphaera, jak na przykład Podosphaera leucotricha; rodzaje Venturia, jak na przykład Venturia inaequalis;

rodzaje Pyrenophora, jak na przykład Pyrenophora teres albo Pyrenophora graminea (postać konidialna: Drechslera, synonim: Helminthosporium);

rodzaje Cochliobolus, jak na przykład Cochliobolus sativus (postać konidialna: Drechslera, synonim: Helminthosporium);

rodzaje Uromyces, jak na przykład Uromyces appendiculatus;

rodzaje Puccinia, jak na przykład Puccinia recondita;

rodzaje Tilletia, jak na przykład Tilletia caries;

rodzaje Ustilago, jak na przykład Ustilago nuda albo Ustilago avenae;

rodzaje Pellicularia, jak na przykład Pellicularia sasakii;

rodzaje Pyricularia, jak na przykład Pyricularia oryzae;

rodzaje Fusarium, jak na przykład Fusarium culmorum;

rodzaje Botrytis, jak na przykład Botrytis cinerea;

rodzaje Septoria, jak na przykład Septoria nodorum;

rodzaje Leptosphaeria, jak na przykład Leptosphaeria nodorum;

rodzaje Cercospora, jak na przykład Cercospora canescens;

rodzaje Alternaria, jak na przykład Alternaria brassicae;

rodzaje Pseudocercosporella, jak na przykład Pseudocercosporella herpotrichoides.

Dobra tolerancja substancji czynnych przez rośliny w stężeniach niezbędnych do zwalczania chorób roślin pozwala na traktowanie nadziemnych części roślin, materiału sadzeniowego i siewnego oraz gleby.

Substancje czynne według wynalazku można stosować ze szczególnie dobrym skutkiem do zwalczania chorób w uprawach owoców i warzyw, jak na przykład przeciwko rodzajom Phytophthora, albo do zwalczania chorób zbóż, jak na przykład przeciwko rodzajom Pyrenophora.

Substancje czynne według wynalazku wykazują przy tym dobre działanie na przykład przeciwko Erysiphe graminis, Cochliobolus sativus, Leptosphaeria nodorum, Pseudocercosporella herpotrichoides i Fusarium w zbożu, przeciwko Pyricularia oryzae i Pellicularia sasakii w ryżu oraz szeroki zakres aktywności in vitro.

Substancje czynne w zależności od ich właściwości fizycznych i/lub chemicznych można przeprowadzać w znane preparaty, takie jak roztwory, emulsje, zawiesiny, proszki, pianki, pasty, granulaty, aerozole, drobne kapsułki w substancjach polimerycznych i masach powłokowych do nasion, oraz preparaty ULV do mgławicowego rozpylania na zimno i ciepło.

Peparaty te wytwarza się w znany sposób, np. drogą mieszania substancji czynnych z rozcieńczalnikami, a więc z ciekłymi rozpuszczalnikami, znajdującymi się pod ciśnieniem skroplonymi gazami i/lub stałymi nośnikami, ewentualnie z zastosowaniem środków powierzchniowo czynnych, takich jak emulgatory i/lub dyspergatory i/lub środki pianotwórcze. W przypadku stosowania wody jako rozcieńczalnika można też stosować np. rozpuszczalniki organiczne jako rozpuszczalniki pomocnicze. Jako ciekłe rozpuszczalniki bierze się zasadniczo pod uwagę związki aromatyczne, takie jak ksylen, toluen, alkilonaftaleny, chlorowane związki aromatyczne lub chlorowane węglowodory alifatyczne, takie jak chlorobenzeny, chloroetyleny albo chlorek metylenu, węglowodory alifatyczne, takie jak cykloheksan lub parafiny, np. frakcje ropy naftowej, alkohole, jak butanol lub glikol oraz ich etery i estry, ketony, jak aceton, metyloetyloketon, metyloizobutyloketon lub cykloheksanon, rozpuszczalniki silnie polarne, jak dimetyloformamid lub sulfotlenek dimetylowy, oraz wodę; jako skroplone gazowe rozcieńczalniki lub nośniki bierze się pod uwagę takie ciecze, które w normalnej temperaturze i pod normalnym ciśnieniem są gazami, np. gazy aerozolotwórcze, takie jak chlorowcowęglowodory, oraz butan, propan, azot i dwutlenek węgla; jako stałe nośniki bierze się pod uwagę np. naturalne mączki skalne, takie jak kaoliny, glinki, talk, kwarc, atapulgit, montmorylonit albo ziemia okrzemkowa, oraz syntetyczne mączki mineralne, takie jak kwas krzemowy o wysokim stopniu dyspersji, tlenek glinu i krzemiany; jako stałe nośniki do granulatów bie10

187 253 rze się pod uwagę np. skruszone i frakcjonowane naturalne minerały, jak kalcyt, marmur, pumeks, sepiolit, dolomit oraz syntetyczne granulaty z mączek nieorganicznych i organicznych, a także granulaty z materiału organicznego, takiego jak trociny, łupiny orzechów kokosowych, kolby kukurydzy i łodygi tytoniu; jako środki emulgujące i/lub pianotwórcze stosuje się np. emulgatory niejonotwórcze i anionowe, takie jak estry polioksyetylenu i kwasów tłuszczowych, etery polioksyetylenu i alkoholi szeregu tłuszczowego, np. etery alkiloarylopoliglikolowe, alkilosulfoniany, alkilosiarczany, arylosulfoniany oraz hydrolizaty białka; jako środki dyspergujące bierze się pod uwagę np. ligninowe ługi posiarczynowe i metylocelulozę.

W preparatach można stosować środki zwiększające przyczepność, takie jak karboksymetyloceluloza, polimery naturalne i syntetyczne, sproszkowane, ziarniste lub w postaci lateksu, takie jak guma arabska, alkohol poliwinylowy, octan poliwinylu, oraz naturalne fosfolipidy, takie jak kefaliny i lecytyny i fosfolipidy syntetyczne. Jako dalsze dodatki można wymienić oleje mineralne i roślinne.

Można też stosować barwniki, takie jak pigmenty nieorganiczne, np. tlenek żelaza, tlenek tytanu, błękit żelazocyjanowy i barwniki organiczne, takie jak alizaryna, barwniki azowe i metaloftalocyjamnowe oraz odżywcze substancje śladowe, takie jak sole żelaza, manganu, boru, miedzi, kobaltu, molibdenu i cynku.

Preparaty zawierają na ogół 0,1-95% wagowych substancji czynnej, korzystnie 0,5-90%.

Substancje czynne według wynalazku można stosować jako takie albo w postaci preparatów również w mieszaninie ze znanymi środkami grzybobójczymi, bakteriobójczymi, roztoczobójczymi, nicieniobójczymi albo owadobójczymi, w celu np. rozszerzenia zakresu działania albo zapobiegania powstawaniu odporności. W wielu przypadkach uzyskuje się przy tym efekty synergistyczne, to jest aktywność mieszaniny jest większa niż aktywność poszczególnych składników.

Szczególnie korzystnymi partnerami mieszaniny są np. następujące związki: substancje grzybobójcze:

2-aminobutan, 2-aniłino-4-metylo-6-cyklopropylo-pirymidyna, 2',6'-dibromo-2-metylo4'-trifluorometoksy-4'-trifluorometylo-1,3-tiazolo-5-karboksanilid, 2,6-dichloro-N-(4-trifluoro-metylobenzylo)-benzamid, (E)-2-metoksyimino-N-metylo-2-(2-fenoksyfenylo)-acetamid, siarczan 8-hydroksychinoliny, (E)-2-{2-[6-(2-cyjanofenoksy)-pirymidyn-4-yloksy]-feny-lo}-3metoksyakrylan metylu, (E)-metoksyimino-[alfa-(o-toliloksy)-o-tolilo]-octan metylu, 2fenylofenol (OPP), aldimorf, ampropylofos, anilazyna, azakonazol, benalaksyl, benodanil, benomyl, binapakryl, bifenyl, bitertanol, blastycydyna-S, bromukonazol, bupirymat, butiobat, polisiarczek wapnia, kaptafol, kaptan, karbendazym, karboksyna, chinometionat, chloroneb, chloropikryna, chlorotalonil, chlozolinat, kufraneb, cymoksanil, cyprokonazol, cyprofuram, dichlorofen, diklobutrazol, diklofluanid, diklomezyna, dikloran, dietofenkarb, difenokonazol, dimetyrymol, dimetomorf, dinikonazol, dinokap, difenyloamina, dipirytion, ditalimfos, ditianon, dodyna, drazoksolon, edifenfos, epoksykonazol, etyrymol, etridiazol, fenarymol, fenbukonazol, fenfuram, fenitropan, fenpiklonil, fenpropidyna, fenpropimorf, octan fentynu, wodorotlenek fentynu, ferbam, ferimzon, fluazinam, fludioksonil, fluoromid, fluchinkonazol, flusilazol, flusulfamid, flutolanik, flutriafol, folpet, glino-fosetyl, ftalid, fuberidazol, iuralaksyl, furmecykloks, guazatyna, heksachlorobenzen, heksakonazol, hymeksazol, imizalil, imibenkonazol, iminoktadyna, iprobenfos (IBP), iprodion, izoprotiolan, kasugamycyna, preparaty miedziowe, jak wodorotlenek miedzi, naftenian miedzi, tlenochlorek miedzi, siarczan miedzi, tlenek miedzi, Cu-oksyna i mieszanina Bordeaux, mankoper, mankozeb, maneb, mepanipirym, mepronil, metalaksyl, metkonazol, metasulfokarb, metfuroksam, metiram, metsulfowaks, myklobutanil, dimetyloditiokarbaminian niklu, izopropylo-nitrotal, nuarymol, ofurace, oksadiksyl, oksamokarb, oksykarboksyna, pefurazoat, penkonazol, pencykuron, fosdifen, pimarycyna, piperalina, polioksyna, probenazol, prochloraz, procymidon, propamokarb, propikonazol, propineb, pirazofos, piryfenoks, pirymetanil, pirochilon, chinotozen

187 253 (PCNB), siarka i preparaty siarkowe, tebukonazol, tecloftalam, teknazen, tetrakonazol, tiabendazol, ticyofen, metylo-tiofanat, tiram, metylo-tolklofos, tolilofluanid, triadimefon, triadimenol, triazoksyd, trichlamid, tricyklazol, tridemorf, triflumizol, triforyna, tritykonazol, walidamycyna A, winklozolina, zineb, ziram; środki bakteriobójcze:

bronopol, dichlorofen, nitrapiryna, dimetyloditiokarbaminian niklu, kasugamycyna, oktilinon, kwas furanokarboksylowy, ok-sytetracyklina, probenazol, streptomycyna, tekloftalam, siarczan miedzi i inne preparaty miedziowe;

środki owadobójcze/roztoczobójcze/nicieniobójcze:

abamektyna, acefat, akrynatryna, alanykarb, aldikarb, alfametryna, amitraz, awermektyna, AZ 60541, azadirachtyna, azynfos A, azynfos M, azocyklotyna,

Bacillus thuringiensis, 4-bromo-2-(4-chlorofenylo)-1 -(etoksymetylo)-5-(trifluorometylo)lH-pirolo-3-karbonitryl, bendikarb, benfurakarb, bensultap, betacylutryna, bifentryna, BPMC, brofenproks, bromofos A, bufenkarb, buprofezyna, butokarboksyna, butylopyridaben, kadusafos, karbaryl, karbofuran, karbofenotion, karbosulfan, kartap, chloetokarb, chloretoksyfos, chlorfenwinfos, chlorofluazuron, chloromefos, N-[(6chloro-3-pirydynylo)-metylo]-Ń-cyjano-N-metylo-etanoimidoamid, chloropiryfos, chloropiryfos M, cis-resmetryna, klocytryna, klofentezyna, cyjanofos, cykloprotryna, cyflutryna, cyhalotryna, cyheksatyna, cypermetryna, cyromazyna, deltametryna, demeton M, demeton S, metylo-demeton S, diafentiuron, diazynon, dichlofention, dichlowos, diklifos, dikrotofos, dietion, diflubenzuron, dimetoat, dimetylowinfos, dioksation, disulfoton, edifenfos, emamektyna, esfenwalerat, etiofenkarb, etion, etofenproks, etoprofos, etofenproks, etrimfos, fenamifos, fenazachin, tlenek fenbutatynu, fenitrotion, fenobukarb, fenotiokarb, fenoksykarb, fenpropatryna, fenpirad, fenpiroksymat, fention, fenwalerat, fipronikl, fluazynam, fluazuron, flucykloksuron, flucytrynat, flufenoksuron, flufenproks, fluwalinat, fonofos, formotion, fostiazat, fubfenproks, furatiokarb,

HCH, heptenofos, heksaflumuron, heksytiazoks, imidaklopryd, iprobenfos, isazofos, izofenfos, izoprokarb, izoksation, iwemektyna, lambda-cyhalotryna, lufenuron, malation, mekarbam, merwinfos, mesulfenfos, metaldehyd, metakryfos, metamidofos, metidation, metiokarb, metomyl, metolokarb, milbemektyna, monokrotofos, moksydektyna, naled, NC 184, nitenpiram, ometoat, oksamyl, oksydemeton M, oksydeprofos, paration A, 'paration M, permetryna, fentoat, forat, fosalon, fosmet, fosfamdon, foksym, pirimikarb, pirimifos M, pirimifos A, profenofos, promekarb, propafos, propoksur, protiofos, protoat, pimetrozyna, pirachlofos, piraclofos, piradafention, piresmetryna, piretrum, pirydaben, pirymidifen, piryproksifen, chinalfos, salition, sebufos, silafluofen, sulfotep, sulprofos, tebufenozyd, tebufenpirad, tebupirimfos, teflubenzuron, teflutryna, temefos, terbam, terbufos, tetrachlorowinfos, tiafenoks, tiodikarb, tiofanoks, tiometon, tionazyna, turyngensyna, tralometryna, triaraten, triazofos, triazuron, trichlorfon, triflumuron, trimetakarb, wamidotion, XMC, ksylilokarb, YI 5301/5302, zetametryna.

Możliwa jest również mieszanina z innymi znanymi substancjami czynnymi, takimi jak środki chwastobójcze, albo z nawozami i regulatorami wzrostu.

Substancje czynne można stosować jako takie, w postaci koncentratów albo sporządzonych z nich postaci użytkowych, takich jak roztwory, zawiesiny, proszki zwilżalne, pasty, proszki rozpuszczalne, środki do opylania i granulaty. Środki stosuje się w znany sposób, np. drogą podlewania, opryskiwania, rozpylania, rozsypywania, opylania, spieniania, powlekania itp. Możliwe jest także nanoszenie substancji czynnych metodą Ultra-Low-Volume, albo wstrzykiwanie preparatu substancji czynnej albo samej substancji czynnej do gleby. Można również traktować materiał siewny roślin.

Do traktowania części roślin stężenie substancji czynnej w postaciach użytkowych może się zmieniać w szerokim zakresie.

187 253

Stężenia te leżą na ogół w granicach 1-0,0001% wagowych, korzystnie 0,5-0,001% wagowych.

Do traktowania nasion stosuje się na ogół substancję czynną w ilości 0,001-50 g na kilogram nasion, korzystnie 0,01-10 g.

Do traktowania gleby stosuje się stężenie substancji czynnej wynoszące 0,00001-0,1% wagowych, korzystnie 0,0001-0,02% wagowych na miejscu działania.

Przykłady wytwarzania

Przykład 1. Związek o wzorze 22

1,8 g (25 mmoli) chlorowodorku hydroksyloaminy wprowadza się w temperaturze 20°C do 20 ml metanolu i powoli dodaje roztwór 3,3 g wodorotlenku potasu (86%) w 20 ml metanolu. Następnie porcjami dodaje się 4,0 g (12,8 mmoli) estru metylowego kwasu a-metoksyimino-a[2-(2-metylo-fenoksy-metylo)-fenylo]-octowego i mieszaninę reakcyjną miesza w temperaturze 40°C do zakończenia reakcji (kontrola za pomocą chromatografii cienkowarstwowej). Następnie do mieszaniny dodaje się najpierw 1,7 g (12,8 mmoli) węglanu potasu, a potem 10,8 g (59 mmoli) 1,2-dibromo-etanu. Mieszaninę miesza się następnie w ciągu 12 godzin w temperaturze 65°C, po czym chłodzi do 20°C i sączy. Przesącz zatęża się w próżni strumieniowej pompki wodnej, a pozostałość oczyszcza drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (toluen/aceton, objętościowo: 9:1).

Otrzymuje się 1,4 g (33% teorii) 3-{a-metoksyimino-a-[2-(2-metylo-fenoksy-metylo)fenylo]-metylo}-5,6-dihydro-1,4,2-dioksazyny.

Temperatura topnienia 110°C.

Współczynnik załamania no²⁰ = 1,5705.

Analogicznie do przykładu 1 oraz zgodnie z ogólnym opisem sposobu wytwarzania według wynalazku można też otrzymywać na przykład związki o wzorze 1 podane w następującej tabeli 1.

Widma 'H-NMR oznaczano w CDCh z tetrametylosilanem jako wzorcem wewnętrznym. Na ogół podane są przesunięcia chemiczne jako wartości 5. T.t. oznacza temperaturę topnienia.

Tabela 1

Przy- kład Nr	Z	G	Ar	E	A	Dane fizyczne
2			CH₃O-N=C^	CH2CH2	'H-NMR: 2,25; 3,95; 4,05-4,51; 5,15; 7,07,68 ppm
3			ch₃o-n=c<	CH₂CH₂	'H-NMR: 2,23; 2,25; 3,98; 4,14,52; 7,057,55 ppm
11	n	>5	ch₃o-n=c(	ch₂ch₂	t.t. 138°C

187 253

c.d tabeli 1

1	2	3	4	5	6	7
12	α	Τ^-!¹)^{1 Ό}' N,_s-k		ch₃o-n=c·^	CIUCH;	t.t.: 65°C
13	%	li^- ιΐ -°%Α.		ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) H-NMR: (CDCl₃) δ = 3,75 (s. 3H)
14	α	ML ° N-_Sx<	Ό	ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	t.t.: 70°C
15	α	XX		ch₃o-n=c<^	CH2CH2	olej 'H-NMR (CDCl3) δ = 3.80 (s, 3H)
18		X -°^ch’-	X>	ch₃o-n=c(	CH;CH;	(bezpostaciowy) H-NMR: 1,55; 3,97; 4,16; 4,48; 5,03; 7,087,51 ppm
19	H₃ ^c^/ X	-och₂- ch₃		ch₃o-n=c^	CH2CH2	t.t.: 129°C

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	5	6	7
20	CH, A II 1 -och₂- ch₃		ch₃-n=c <	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) H-NMR: 2,24; 2,28; 3,99; 4,15; 4,46; 4,98; 6,62-7,59 ppm
22	ΓΧ -°CH₂- Cl	10	ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	t.t.: 123°C
51	F₃C	10	ch₃o-n=c<	CH2CH₂	'H-NMR (CDCl₃, δ): 2,26 (3H); 3,96 (3H); 4,1-4,2 (2H); 4,4-4,5 (2H); 5,204 (2H); 7,0-8,0 (8H) ppm
54	a^^{CHj ig} i -OCH₂-	1O,	ch₃o-n=c<^	CH2CH2	‘H-NMR (CDCl₃, δ): 2,30 (3H); 3,98 (3H); 4,1-4,2 (2H); 4.4- 4,5 (2H); 4,97 (2H); 6.4- 7,4 (7H) ppm
55	J© ΐ^Ηί „ΛΛ. -c=n.o-ch₂.	(G)\	ch₃o-n=c^	CH2CH2	‘H-NMR (CDCfe, δ): 2,25 (3H); 4,0 (3H); 4,1-4,2 (2H); 4,4-4,5 (2H); 5,176 (2H); 7,1147,131 UH); 7,44-7,45 (1H);7,4-8,0 (4H) ppm
Ji H (EJ^S
56	N-d'' 01-N -™>°- H₃ccr s	10	CH₃O-N=C\	CH2CH2	olej

187 253

c.d. tabeli

1	2 3	4	5	6	7
57	α; 1 -o- -N ¹¹ >1	Ό	ch₃o-n=c<	ch₂ch₂	(bezposta- ciowy) 'H-NMR (CDCl₃) δ = 3,80 (s, 3H)
58	(X -^CH!°-	Ό	ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	t.t.: 142°C
59	<V^CH’ II 1 -ch₂o-		ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	olej δ = 3,95 (s, 3H)
60	N^N „AA ⁰	Ό	ch₃o-n-c·^	CH2CH2	t.t.: 106°C
61	N^N		ch₃o-n=c^	CH2CH2	t.t.: 82°C
62	_^CH₃ ę\-N * »A		ch₃o-n=c·^	CH2CH2	olej 'H-NMR (CDCl₃) δ = 3,80 (s,3H)

187 253

c.d. tabeli 1

1	2	3	4	5	6	7
63	^H’^CX	^^CH= ’^CH2°’	X	ch₃o-n=c<^	ch₂ch₂	t.t.: 123°C
64	CH, ć	_xch₃ ' -och₂-	x	ch₃o-n=c<	ch₂ch₂	t.t.: 75°C
65	X	<V^CI -OCHj-		ch₃o-n=c<	ch₂ch₂	t.t.: 119°C
66	o	_xoch₃ -och₂-	X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	t.t.: 83°C
67	9		X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	(bezpostaciowy) ’HNMR: 3,98; 4,15; 4,47; 4,98; 6,80; 7,55 ppm
68	^HiC^r	-och₂-	X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'HNMR: 2,27; 3,97; 4,14; 4,47; 4,96; 6,18-7,53 ppm
69	σ	,ochf₂ -och₂-	X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'HNMR: 3,95; 4,15; 4,48; 5,07; 6,97,54 ppm
70	c	x^r -och₂-	X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	t.t.: 131°C

187 253

c.d. tabeli 1

1	2	3	4	5	6	7
71	O	-0-		ch₃o-n=c^	CH2CH2	t.t.: 95°C
72		X -°-	AJ	ch₃o-n=c<	ch₂ch₂	olej
73		X ⁰	AJ	ch₃o-n=c<	CH2CH2	t.t.: 119°C
74		X °	AJ	ch₃o-n=c<	CH2CH2	olej
75	,7		Md	CH₃O-N=cA	CH2CH2	olej
76	7	X °·		ch₃o-n=c<(	CH2CH2	(bezposta- ciowy)
77	N 0	.OCHF, °	X5	CH₃0-N=C^	CH2CH2	olej ‘H-NMR (CDCl₃) δ = 3,80 (s, 3H)
85	χ^χ -o- —n ¹¹ II ^N-_SA		ch₃o-n=c^	CH2CH2	olej 'H-NMR (CDCl₃) δ = 3,80 (s, 3H)

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	c	--p 6	7
86	^HiCn * ΐχ	X	CH₃0-N=C\	ch₂ch₂	t.t.: 128°C
87	^ε'ΎΧ -θ-	X	ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	olej ‘H-NMR (CDCl3) δ = 3,80 (s, 3H)
91	I o X o	X	ch₃o-n=c^	CH2CH₂	t.t.: 70°C
92	__o. ^Ti^-ΙΪ ^N‘X	X	εΗ₃0-Ν=0·ζ	CH2CH2	t.t.: 70-73°C
93	/^X^0CH3 θΎ-ίί ^N'_SX		ch₃o-n=c^	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCfe) δ = 3,85 (s, 3H)
94	cę„ -o- ΪΧ	X	CH₃0-N=cX	ch₂ch₂	olej δ = 3,86 (s, 3H)
95	χ -	X	ch₃o-n=c^	CH2CH2	t.t.:132°C

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	5	$	7
98		X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	olej 'H-NMR (CDCb) δ = 3,80 (s, 3H)
99	Ja		ch₃o-n=c<^	CH2CH2 -	olej δ = 3,80 (s, 3H)
100	N^N -°- 1	X	ch₃o-n=c^	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCIj) δ = 3,80 (s, 3H)
102	N^N ΛΛ, ć, '	X	ch₃o-n=c^	CH2CH2	(bezpostaciowy) δ = 3,80 (s, 3H)
103	N^N ΛΛ, ó, '	X	ch₃o-n=c<(	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCl₃) δ = 3,80 (s, 3H)
105	Ν'^Ν ΛΑ φ ” ch₃	X	ch₃o-n=cJ	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCl3) δ = 3,80 (s, 3H)
106	Φ ° Cl	X	ch₃o-n=c ζ	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCl3) δ = 3,80 (s, 3H)

187 253

c.d tabeli 1

1	2 3	4	5	6	7
108	JUL L ° CF,	JO	CH₃O-N=C<	CH2CH2	olej 'H-NMR (CDCI3) δ = 3,80 (s,3H)
110	N^N uu ά	JO	ch₃o-n=c^	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCla) δ = 3,80 (s, 3H)
111	Ν'^Ν ZA ch₃	JO	ch₃o-n=c^	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDClj) δ = 3,80 (s, 3H)
112	N^N ZA Cl		ch₃o-n=c^	CH2CH2	(bezpostaciowy) δ = 3,80 (s, 3H)
113	N^N ZA	JO	ch₃o-n=c^	CH2CH2	olej 'H-NMR (CDClj) δ = 3,80 (s, 3H)

187 253

c.d. tabeli

1	2 3	4	5	6	7
114	/χ	A	ch₃o-n=c<(	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) δ = 3,80 (s, 3H)
116	N^N AA i -°- U	A	CH₃0-N=C\	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDC1₃) δ = 3,80 (s, 3H)
118	CK, κ 1 o 1	A	CH₃O-N=Ci(	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDClj) δ = 3,80 (s, 3H)
119	N^n K Φ Cl	A	CH₃0-N=C<;	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) δ = 3,80 (s, 3H)
120	A”	A	ch₃o-n=c<^	ch₂ch₂	(bezpostaciowy) *H-NMR (CDCIj) δ = 3,80 (s, 3H)

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	5	6	7
132	n^n	X	ch₃o-n=c<(	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCl₃) δ = 3,85 (s, 3H)
135	N^N IX ó °	X	ch₃o-n=c<	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCla) δ = 3,85 (s, 3H)
139	ch₃ CC “	X	ch₃o-n=c^	CH2CH2	t.t.: 146°C
183	(X	X	ch₃o-n=c<^	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR: 1,23; 1,26; 3,39 - 3 ,46; 4,0; 4,15; 4,48; 5,0; 6,8-7,6 ppm
184		X	ch₃o-n=c^	CH2CH2	t.t.: 115°C
185	Cl' “	X	CH₃O-N=cC	CH2CH2	t.t.: 103°C
186	„.CA -^0CH’-	X	CH₃O-N=c/	CH2CH2	t.t.: 62°C

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	5	6	7
193	r₃c--O\	jfT (E)	ch₃o-n=c<(	CH₂CH2	t.t.: 118°C
198	Οζ,	X	ch₃o-n=c<^	CH₂CH2	‘H-NMR: 3,98; 4,16; 4,49; 5,09; 6,82-7,56 pp^m
199	ch₃ -°ch₂- ^Ah₃	X	ch₃o-n=c<^	CH₂CH2	‘H-NMR: 2,29; 3,95; 4,15; 4,47; 4,71; 6,927,82 ppm
200	kV^cl jL li -och,·	X	CH₃0-N=c/	ch₂ch₂	‘H-NMR: 2,26; 3,99; 4,19; 4,5; 5,06; 6,677,62 ppm
201	CH, X^CHa I -0CH₂-	X	ch₃o-n=c<^	CH2CH₂	'H-NMR: 2,17-2,29; 3,98; 4,14; 4,48, 4,96; 6,5-7,6 ppm
203	ch₃ CC	X	CH₃O-N=c/	CH2CH₂	'H-NMR: 2,20; 2,28; 3,97; 4,15; 4,46; 4,98; 6,68-7,58 ppm,
208	JL -OCH₂- i-C₃H< XX \	X	CH₃O-N=C-\	CH2CH₂	‘H-NMR: 1,19; 1,21; 2,25; 2,82; 3,98; 4,15; 4,45; 5,0; 6,66-7,58 ppm

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	5	6	7
209	_H,c XA	00	ch₃o-n=c<	CH2CH2	'H-NMR: 2,34; 2,38; 3,98; 4,15; 4,47; 4,97; 6,73-7,52 ppm
214	1 -och₂- h₃con=hc^zX^-^	00	ch₃o-n=c<	CH2CH2	(bezpostaciowy) ’HNMR: 3,97; 4,13; 4,45; 5,03; 6,868,50 ppm
215	ry '°^ch2' H₃CON=HC^x/^^tx^	00	ch₃o-n=c<	CH2CH2	'H-NMR: 3,94; 3,97; 4,15; 4,47; 5,02; 6,908,0 ppm
216	AA -°^ch2· h₃con=hcu	00	ch₃o-n=c<	CH₂CH2	'H-NMR: 3,98; 4,15; 4,47; 5,01; 6,92-8,02 ppm
218	och₃ A-	00	ch₃o-n=c<	CH2CH₂	t.t.: 133°C
219	N^N ₀AA -0- A .COOCH, σ	00	ch₃o-n=c^	CH2CH2	(bezpostaciowy) 'H-NMR (CDCla) δ = 3.15 (s, 3H)
220	N^N ο-ΆΑ _θ_ A	00	ch₃o-n=c^	CH2CH2	bezpostaciowy δ = 3,8 (s, 3H)

187 253

c.d. tabeli 1

1	2 3	4	5	6	7
221	N^N T^SOjNCCH,), ° U	10	ch₃o-n=c^	CH₂CH2	t.t.: > 220°C
222	'^ocHr	10	ch₃o-n=c<(	CH2CH2	bezpostaciowy ‘H-NMR: 3,97; 4,14; 4,46; 5,0; 6,91-7,54 ppm
223	^CF3 ćk	10	ch₃o-n=c·^	CH2CH2	bezpostaciowy ‘H-NMR: 3,97; 4,14; 4,48; 5,03; 7,08-7,51 ppm
225	ch₃ ©y— '^0CHr	10	ch₃o-n=c-(	CH2CH2	¹ H-NMR: 2,25; 4,0; 5,0; 5,86; 6,75-7,6 ppm
227	ch₃ _ -°CHr	10	ch₃o-n=c<	ch₂ch- -(CH3)	'H-NMR: 1,4; 2,3; 3,64,5; 5,0; 6,87,6 ppm

Związek podany w tabeli 1 jako przykład 60 (związek o wzorze 23) można na przykład wytwarzać w sposób następujący.

Do mieszaniny 1,5 g (6 mmoli) 3-[a-metoksyimino-a-(2-hydroksy-fenylo)-metylo]-5,6dihydro-1,4,2-dioksazyny, 0,9 g (6 mmoli) 4,6-dichloro-pirymidyny i 30 ml N,Ndimetyloformamidu wprowadza się, chłodząc lodem, 0,3 g (6 mmoli) 60% zawiesiny wodorku sodu w oleju białym. Po usunięciu kąpieli lodowej mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 15 godzin w 20°C. Następnie zatęża się w próżni pompy olejowej, pozostałość roztwarza w octanie etylu, przemywa wodą, suszy nad siarczanem sodu i sączy. Z przesączu dokładnie oddestylowuje się rozpuszczalnik w próżni strumieniowej pompki wodnej. Otrzymuje się 1,9 g (86% teorii) 3-{a-metoksyimino-a-[2-(6-chloro-pirymidyn-4-yloksy)-fenylo]-metylo)-5,6dihydro-l,4,2-dioksazyny w postaci oleistej pozostałości.

187 253

Związek podany w tableli 1 jako przykład 61 (związek o wzorze 24) można wytwarzać na przykład w sposób następujący.

Mieszaninę. 0,3 g (0,9 mmola) 3-{a-metoksyimhw-ca-[2-(6-chlcrO-pirymidyn-4-yloksy)fenyloj-mety4o)-5,6-dihydro-1.4,2-dioksa/yny, 0,1 g (0,9 mmola) 2-hydroksyben/cnitrylu, 0,1 g (0,9 mmola) węglanu potasu, odrobinę chlorku miedzi(I) i 5 ml N,N-dimetyloformamidu miesza się w temperaturze 100°C w ciągu 15 godzin. Następnie zatęża się w próżni pompy olejowej, pozostałość roztwarza w octanie etylu, przemywa wodą, suszy nad siarczanem sodu i sączy.

Przesącz zatęża się, a pozostałość oczyszcza drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (za pomocą heksanu/acetonu, objętościowo: 7:3). Otrzymuje się 0,3 g (81% teorii) 3-{(c-metoksyimino-α-[2-(6-(2-cyjanc-fenoksy)-pirymidyn-4-yloksy)-fenylo]-metylc}5,6-dihydro-1.4.2-dioksazyny o temperaturze topnienia 82°C.

Związek podany w tabeli 1 jako przykład 58 (związek o wzorze 25) można na przykład wytwarzać w następujący sposób:

Mieszaninę 0,5 g (2 mmole)-3-[α-metcksyimino-α-(2-hydroksy-fenylo)-metylo]-5,6dihydro-1.4.2-dicksazyny. 0,3 g (2,2 mmoli) chlorku 2-metylo-ben/ylu. 0,4 g (2,5 mmoli) węglanu potasu i 10 ml acetonitrylu ogrzewa się w ciągu 15 godzin pod chłodnicą zwrotną. Następnie zatęża się, pozostałość roztwarza się w chlorku metylenu, przemywa wodą, suszy nad siarczanem sodu i sączy. Z przesączu dokładnie oddestylowuje się rozpuszczalnik w próżni strumieniowej pompki wodnej. Otrzymuje się 0,4 g (59% teorii) 3-{a-metoksyimino-a-[2-(2-metylc-benzyloksy)-fenylo]-metylo}-5,6-dihdro-1,4,2-dicksazyny o temperaturze topnienia 142°C.

Związek otrzymywany według przykładu 1 (związek o wzorze 22) można też wytwarzać na przykład w sposób następujący:

0,75 g (2,4 mmoli) 3-[a-metoksYimino-a-(2-bi^omomet^ylo-fenylo)-metylo]-5,6-dihydro1,4,2-dicksazyny i 0,70 g (6,4 mmoli) 2-metylo-fenolu rozpuszcza się w 15 ml dimetyloformamidu i po ochłodzeniu mieszaniny do temperatury -10°C dodaje powoli 0,21 g (7,0 mmoli) wodorku sodu (80%). Po usunięciu kąpieli chłodzącej mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 14 godzin najwyżej w temperaturze 25°C, po czym wylewa do około podwójnej objętości wody. Po wytrząsaniu z octanem etylu fazę organiczną oddziela się, przemywa 2N ługiem sodowym, suszy nad siarczanem sodu i sączy. Z przesączu dokładnie oddestylowuje się rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem. Otrzymuje się 0,40 g (49% teorii) 3-{ametoksyimmc-α-[2-(2-metylo-fenoksy-metylc)-fenylo]-metylo}-5,6-dihydr<^^^ 1,4,2-dicksazyny (współczynnik załamania: nD²⁰⁼l, 5705) .

Związek podany w tabeli 1 jako przykład 19 (związek o wzorze 26) można na przykład wytwarzać w sposób następujący:

0,20 g (0,56 mmola) N-(2-hydroksy-etoksy)-α-metcksyimmo-α-[2-(2,4-dimetylo-fencksy-metylA-fenyloj-acetamidu rozpuszcza się w 3 ml chloroformu i w temperaturze 0°C traktuje 0,25 g (1,76 mmoli) tlenku fosforu(V). Mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 1 godziny w 20°C i następnie w ciągu 4 godzin ogrzewa pod chłodnicą zwrotną, następnie wylewa do około podwójnej objętości wody i wytrząsa. Po oddzieleniu - fazy organicznej fazę wodną ekstrahuje się trzykrotnie chloroformem. Połączone ekstrakty organiczne suszy się siarczanem magnezu, po czym zatęża i oczyszcza drogą chromatografii kolumnowej (żel krzemionkowy, toluen/aceton, 10:1). Otrzymuje się 84 mg (42% teorii) 3-{α-metoksyimmo-α-[2-(2.4dimetylc-fenoksy^met;^^;kC)-fcnylo]-metγlc}-5,6-dihydro-14,2-dioksa/y'n\^I.

Ή-NMR (D6-DMSO, 6): 4,87; 3,84; 4,38; 4,10 ppm.

Następujące przykłady wyjaśniają sposób wytwarzania związków wyjściowych.

Przykład 228. Wytwarzanie związków o wzorze 4

Związek o wzorze 27 (IV-1)

9,0 g (28 m mol i) )-Cα-me(ak)yimino-α-(tctrahydrαhiran-2-yłoksyl-benzylo]-5,6-dihydro1,4, 2-dicksazyny miesza się z 1,8 g wymieniacza jonowego „Lewatit SPC 108” w 90 ml metanolu w ciągu 15 godzin w temperaturze 20°C. Następnie mieszaninę zatęża się w próżni strumieniowej pompki wodnej, pozostałość roztwarza w chlorku metylenu i sączy. Przesącz zatęża się w próżni strumieniowej pompki wodnej, a pozostałość oczyszcza drogą chromatografii

187 253 kolumnowej na żelu krzemionkowym (za pomocą heksanu/acetonu, objętościowo: 7:3). Jako pierwszą frakcję otrzymuje się 0,6 g (9% wydajności teoretycznej) Z-{3-[a-metoksyimino-a(2-hydr'^oksy-fenyl'^y)-metylo]-5,6-dihydri^o-1,4.2-dioksaz.yny} w formie bezpostaciowego produktu, a jako drugą frakcję 3,3 g (50% wydajności teoret.) E-{3-[a-metoksyimino-a-(2hydroksy-tenylo)-metvlo]-5,6-dihydiO-1,4,2-dioksazyny} o temperaturze topnienia 153°.

Następujący przykład przedstawia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 9.

Przykład 229. Związek o wzorze 28 (1X4)

Do 6,8 g (98 mmoli) chlorowodorku hydroksyloaminy w 290 ml metanolu wprowadza się 13,9 g (211 mmoli) 85% wodnego roztworu wodorotlenku potasu i 17 g (58 mmoli) estru metylowego kwasu a-metoksyimino-a-(2-tetrahydropiran-2-yloksy-fenylo)-octowego i mieszaninę miesza się w ciągu 1 godziny w temperaturze 40°C. Następnie wkrapla się 7,7 g (56 mmoli) węglanu potasu i 42,5 g (226 mmoli) 1,2-dibromo-etanu.

Mieszaninę ogrzewa się następnie w ciągu 15 godzin pod chłodnicą zwrotną, po czym zatęża w próżni strumieniowej pompki wodnej. Pozostałość roztwarza się w chlorku metylenu, przemywa wodą, suszy nad siarczanem sodu i sączy. Przesącz zatęża się, a pozostałość oczyszcza drogą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (za pomocą heksanu/acetonu, objętościowo: 7:3). Otrzymuje się 9,0 g (49% wydajności teoret.) 3-[a-metoksyiminoa-(2-tetrahydropiran-2-yloksy)-benzylo]-5,6-dihydro-1,4,2-dioksazyny w postaci oleistego produktu.

Następujący przykład wyjaśnia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 10.

Przykład 230. Związek o wzorze 29 (X-l)

203 g (1,81 moli) Ifl-rz.butanolanu potasu wprowadza się do 2 litrów Ill-rz.butanolu i do tego roztworu wkrapla 564 g (4,93 moli) azotynu IILrz.l^i^r^t^dl^n^Yego i 411 g (1,64 moli) estru metylowego kwasu 2-tetrahydlro-piranyloksy-fenylo-octowego - rozpuszczonego w 500 ml Ill-rz.butanolu. Po upływie 90 minut wkrapla się 350 g (2,47 moli) jodku metylu i mieszaninę miesza w ciągu 15 godzin w temperaturze 20°C. Następnie zatęża się w próżni strumieniowej pompki wodnej, pozostałość roztwarza w eterze metylo-III-rz.butylowym, suszy za pomocą siarczanu sodu i sączy. Pozostałość doprowadza się do krystalizacji przez rozcieranie z eterem dietylowym i produkt odsysa. Otrzymuje się 69,3 g (15% wydajności teoret.) estru metylowego kwasu a-metoksyimino-a-(2-tetrahydropiran-2-yloksy-fenylo)-octowego o temperaturze topnienia 79°C.

Następujący przykład wyjaśnia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 11.

Przykład 231. Związek o wzorze 30 (XI-1)

Mieszaninę 500 g (3,0 mole) estru metylowego kwasu 2-hydroksy-fenylooctowego, 506 g (6,0 moli) 3,4-dihydropiranu, odrobinę kwasu p-tolueno-sulfonowego i 2,5 litra tetrahydrofuranu miesza się w ciągu 15 godzin w temperaturze 20°C, po czym miesza z lodowato zimnym 10% wodnym roztworem wodorotlenku potasu, zadaje siarczanem sodu i sączy. Z przesączu oddestylowuje się dokładnie rozpuszczalnik w próżni strumieniowej pompki wodnej. Otrzymuje się 698 g (99% wydajności teoret.) estru metylowego kwasu 2tetrahydropiranyloksy-fenylooctowego w postaci oleistej pozostałości.

Następujący przykład wyjaśnia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 6.

Przykład 232. Związek o wzorze 31 (VI-1)

0,50 g (2,13 mmoli) 3-[a-metoksyimino-a-(2-metylo-fenylo)-metylo]-5,6-dihydro-l,4,2dioksazyny i 0,57 g (3,2 mmoli) N-bromo-sukcynimidu wprowadza się do 10 ml tetrachlorometanu i po dodaniu 200 mg azoizobutyronitrylu ogrzewa się w ciągu 4 godzin pod chłodnicą zwrotną. Po dodaniu dalszych 0,57 g (3,2 mmoli) N-bromo-sukcynimidu mieszaninę ogrzewa się w ciągu dalszej godziny pod chłodnicą zwrotną. Następnie chłodzi się, sączy, przesącz zatęża, a pozostałość poddaje chromatografii (żel krzemionkowy; toluen/aceton, 10:1). Otrzymuje się 20 mg (30% wydajności teoret.) 3-[a-metoksyimino-a-(2-bromometylofenvlo_i)-metyloj-5,6~dihydro-1,4,2-dioksazyny.

^fH-(CDCl3, δ): 4,4 ppm.

Następujący przykład wyjaśnia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 13.

187 253

Przykład 233. Związek o wzorze 32 (XIII-1)

19,6 g (0,283 mola) chlorowodorku hydroksyloaminy wprowadza się do 150 ml metanolu i powoli dodaje roztwór 36,9 g (0,565 mola) wodorotlenku potasu (86%) w 150 ml metanolu. Następnie porcjami dodaje się 30 g (0,145 mola) estru metylowego kwasu a-metoksyimino-a-(2-metylo-fenylo)-octowego. Mieszaninę miesza się w ciągu 3 godzin w tem-peraturze 50°C. Następnie w temperaturze 20°C dodaje się 20 g (0,145 mola) węglanu potasu i 122 g (0,65 mola) 1,2-dibromo-etanu i mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 17 godzin w temperaturze 65 °C. Po ochłodzeniu odsysa się, przesącz zatęża, a pozostałość poddaje chromatografii (żel krzemionkowy; toluen/aceton, 15:1). Otrzymuje się 15,2 g (45% wydajności teoret.) 3-[a-metoksyimino-a-(2-metylo-fenylo)-metylo]-5,6-dihydro-1,4,2-dioksazyny.

'H-NMR (CDCh, δ): 2,2 ppm.

Następujący przykład wyjaśnia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 14.

Przykład 234. Związek o wzorze 33 (XIV-1)

187,5g (1,673 moli) III-rz.butanolanu potasu rozpuszcza się w 1875 ml III-rz.butanolu. Następnie dodaje się 471,5 g (4,57 moli) azotynu III-rz.butylowego i 250 g (1,525 moli) estru metylowego kwasu 2-metylo-fenylooctowego - rozpuszczonego w 500 ml III-rz.butanolu tak, aby temperatura wewnętrzna nie przekroczyła 50°C. Mieszaninę miesza się w ciągu 90 minut w temperaturze 20-30°C. Następnie wkrapla się 326,5 g (2,3 moli) jodku metylu i mieszaninę reakcyjną miesza w ciągu 14 godzin w temperaturze 20°C. Następnie rozpuszczalnik oddestylowuje się w próżni strumieniowej pompki wodnej, pozostałość roztwarza w 2 litrach wody i trzykrotnie ekstrahuje octanem etylu. Połączone fazy organiczne suszy się nad siarczanem sodu i sączy. Przesącz zatęża się, pozostałość roztwarza w 250 ml izopropanolu i traktuje wodą aż do zmętnienia. Po ochłodzeniu do temperatury 0°C miesza się w ciągu 60 minut, przy czym wytrąca się krystaliczny produkt, który odsysa się. Otrzymuje się 84,5 g (27% wydajności teoret.) estru metylowego kwasu a-metoksyimino-a-(2-metylo-fenylo)-octowego 0 temperaturze topnienia 53°C. 'H-NMR (CDCh, δ): 2,19 ppm.

Natępujący przykład wyjaśnia sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 8.

Przykład 235. Związek o wzorze 34 (VIII-1)

0,8 g (2,36 mmoli) chlorku kwasu a-metoksyimino-a-[2-(2,4-dinurtylc>fenoksy-metYlo)~ fenylo]-octowego rozpuszcza się w 10 ml tetrahydrofuranu i traktuje 0,26 g (2,6 mmoli) trietyloaminy. Następnie w temperaturze 0°C wkrapla się 0,25 g (2,6 mmoli) O-(2-hydroksyetylo)-hydroksyIcaminy rozpuszczonej w 10 ml tetrahydrofuranu. Mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 2 godzin w temperaturze 20°C, po czym wylewa do wody i ekstrahuje octanem etylu. Roztwór ekstrakcyjny suszy się siarczanem magnezu, zatęża i poddaje chromatografii (żel krzemionkowy; toluen/aceton, 10:1). Otrzymuje się 0,4 g (50% wydajności teoret.) i N(2-hydrcksy-etoksy)-α-metcksyimino-α-[2-(2,4-dimetylo-fenoksy-metylo)-fenylo]-acetamidu.

‘H-NMR (CDCla, δ): 3,65; 3,90; 9,15 ppm.

Następujące przykłady wyjaśniają sposób wytwarzania związków wyjściowych o wzorze 15.

Przykład 236. Związek o wzorze 35 (XV-1)

0,93 g (2,95 mmoli) kwasu a-metoksyimino-a-[2-(2,4-dimetylo-fenoksy-metylo)fenylo]-cctcwegc miesza się z 4,0 g (2,9 mmoli) chlorku tionylu i 50 mg dimetyloformamidu 1 mieszaninę miesza się w ciągu 30 minut pod chłodnicą zwrotną. Następnie składniki lotne oddestylowuje się dokładnie pod obniżonym ciśnieniem. Otrzymuje się 0,95 g chlorku kwasu α-metoksyimino-α-[2-(2,4-dimet\lo-ίenoks\'-metyIo)-ί'enylo]-cctowcgo w postaci oleistej pozostałości.

Przykład 237. Związek o wzorze 36 (XV-2)

2,0 g (6,1 mm oim eotru ιη^Ι^εγο kwasu α-metaknyimino-n-(2-(2,4-dimetyinfenoksy-metylo)-fenylo}-octowego rozpuszcza się w 20 ml izopropanolu i traktuje 30 ml 1N ługu sodowego. Mieszaninę miesza się w ciągu 14 godzin w temperaturze 40°C, po czym wylewa do wody; Następnie za pomocą 2N kwasu solnego nastawia się pH 6 i wytrącony krystaliczny produkt odsysa się. Otrzymuje się 1,5 g (78% teorii) kwasu α-metoksyimmc-α-[2(2,4-dimetylc-fencksy-metylo)-fenylo]-octcwego.

*NMR (CDCIj, δ): 3,9; 4,85 ppm.

Następujące przykłady ilustrują zastosowanie związków według wynalazku.

187 253

Przykład 238. Testowanie Pyrenophora teres (jęczmień) -działanie zapobiegawcze

Rozpuszczalnik: 10 części wagowych N-metylo-pirolidonu

Emulgator: 0,6 części wagowych eteru alkiloarylopoliglikolowego

W celu uzyskania korzystnego preparatu substancji czynnej miesza się 1 część wagową substancji czynnej z podaną ilością rozpuszczalnika i emulgatora i koncentrat rozcieńcza się wodą do żądanego stężenia.

Dla zbadania działania zapobiegawczego młode rośliny spryskuje się do orosienia preparatem substancji czynnej. Po wysuszeniu oprysku na rośliny rozpyla się zawiesinę zarodników Pyrenophora teres. Rośliny utrzymuje się w ciągu 48 godzin w temperaturze 20°C i przy 100% względnej wilgotności powietrza w kabinie inkubacyjnej. Następnie rośliny umieszcza się w cieplarni w temperaturze około 20°C i przy względnej wilgotności powietrza około 80%. Po upływie 7 dni po inokulacji ocenia się wyniki.

W teście tym na przykład związek z przykładu 1 w dawce 400 g/ha wykazuje stopień działania 100%.

Przykład 239. Testowanie Phytophthora (pomidory)-działanie systemiczne

Rozpuszczalnik: 4,7 części wagowych acetonu

Emulgator: 0,3 części wagowych eteru alkiloarylopoliglikolowego

W celu uzyskania korzystnego preparatu substancji czynnej miesza się 1 część wagową substancji czynnej z podaną ilością rozpuszczalnika i emulgatora i koncentrat rozcieńcza wodą do żądanego stężenia.

Dla zbadania właściwości systemicznych preparat substancji czynnej wylewa się na znormalizowaną ziemię, w której znajdują się młode testowane rośliny. Po upływie 3 dni po traktowaniu rośliny zakaża się wodną zawiesiną zarodników Phytophthora intrestans. Rośliny umieszcza się w kabinie inkubacyjnej o względnej wilgotności powietrza 100% w temperaturze około 20°C. Po upływie 3 dni po zakażeniu ocenia się wyniki.

W teście tym na przykład związek z przykładu 1 w stężeniu substancji czynnej 100 ppm wykazuje stopień działania 56%.

Przykład 240. Testowanie Pyricularia (ryż) - działanie systemiczne

Rozpuszczalnik: 12,5 części wagowych acetonu

Emulgator: 0,3 części wagowych eteru alkiloarylopo-liglikolowego

W celu uzyskania korzystnego preparatu substancji czynnej miesza się 1 część wagową substancji czynnej z podaną ilością rozpuszczalnika i koncentrat rozcieńcza się wodą i podaną ilością emulgatora do żądanego stężenia.

Dla zbadania właściwości systemicznych 40 ml preparatu susbtancji czynnej wylewa się na ziemię znormalizowaną, w której hoduje się młode rośliny ryżu. W 7 dni po traktowaniu rośliny zakaża się wodną zawiesiną zarodników Pyricularia oryzae. Następnie rośliny przechowuje się w cieplarni w temperaturze 25°C i względnej wilgotności powietrza 100% aż do oceny wyników. Po upływie 4 dni po zakażeniu ocenia się wyniki porażenia chorobą.

W teście tym na przykład związek z przykładu 1 w dawce 100 mg/100 ml wykazuje stopień działania 80%.

187 253

Ar

Wzo'r 1

O

E^AOR

Χ-Α-Χ

Wzo'r 2 Wzór 3

HO'

Wzor 4

187 253

Z-(CH₂)_m-X	N-0 X¹-CH₂ ^Ar'E^O^/A
Wzór 5	Wzór 6
Z-Q-H	OH
Wzór 7	Wz ór 8

ΓΊ a n-ο o V^AW

Wzór 9

187 253

. ο ^_ηΑχ OO Ε ^XQR

Wzór 10

Ο ^ArA

OR

Wzor 11

HO . O ^ArA

OR

Wzo'r 12

187 253 .Ar.

N-0

Λ ^H3^C E O

Wzór 13 h₃c λ O Au χ

E OR

O ε^λυ

Wzór 14 Wzór 15 h₂n-o-a-oh

Wzór 16

187 253

c ιι

N

R2

Wzór 17 Wzór 18

II

CH

R¹

Wzór 19 Wzór 20

N

R3

Wzór 21

187 253

Wzór 24

Wzór 25

187 253

Ν^Ο

Wzór 27

a.

*OCH₃

Wzór 28

187 253

o OCH3 Wzo'r 3 0

och₃

Wzo'r 31

187 253

Ν^Ο ι i

CH3 /'OCH₃ ο och₃

Wzór 32

Wzór 33

OCH₂CH₂OH

Wzór 34

187 253

pA ^CH3

X^Vⁿ*OCH₃ (Λα

Wzór 36

187 253

SCHEMAT 1

a-CH2'C6^H5 ^HG ³

O©

SCHEMAT 2

187 253

SCHEMAT 4

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Podstawione azadiokscykloalkeny o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1,2-diylową),

Ar oznacza, grupę tiofenodiylową, pirydynodiylową lub ewentualnie podstawioną atomem fluorowca grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R² oznacza grupę metoksylową

G oznacza atom tlenu, albo grupę: -CH2-O-, -O-CH2-, -C(C.H.j)=N-O-CH.2-, a Z oznacza grupę fenylową, tiadiazolilową, pirymidynylową, które to grupy są ewentualnie jedno lub dwukrotnie podstawione przez atom fluoru, chloru, bromu, przez grupy metylową, etylową, n- lub izopropylową, n-, izo-, II-rz. lub III-rz.butylową, metoksylową, etoksylową, metylotio, etylotio, trifluorometylową, benzyloksylową, pirydynylową, tienylową, pirydynylotio, pirydynylową, fenoksylową, benzylotio, fenylowa, difluorometylotio, trifluorometylotio; przez grupę tienylową podstawioną metylem; przez grupę benzylotio podstawioną atomem chloru; przez grupę fenylową, jedno- do pięciokrotnie, jednakowo lub różnie podstawioną grupą metylową, etylową, metoksylową, etoksylową, difluorometylową, trifluorometylową, atomem fluoru, chloru lub bromu;

przez grupę fenoksylową jedno- do pięciokrotnie, jednakowo lub różnie podstawioną atomem fluoru, chloru, bromu, grupą cyjanową, metylową, etylową, difluorometylową, trifluorometylową;

lub przez grupę fenylotio podstawioną atomem chloru lub bromu.
2. Sposób wytwarzania azadioksacykloalkenów o ogólnym wzorze I określonym jak w zastrz. 1, znamienny tym, że (a) pochodne kwasu karboksylowego o ogólnym wzorze 2, w którym Ar, E, G i Z mają znaczenie określone w zastrz. 1, a R oznacza grupę Ci-Cg-alkilową, w pierwszym etapie poddaje się reakcji z hydroksyloaminą albo z jej chlorowcowodorkiem, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, i in situ, to jest bez pośredniego wyodrębniania produktu pierwszego etapu, w drugim etapie poddaje reakcji z dipodstawionymi alkanami o ogólnym wzorze 3, w którym A ma znaczenie wyżej podane, a X oznacza grupę Ci-C4-alkilosulfonyloksylową albo arylosulfonyloksylową o 6-członowym pierścieniu, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, albo (b) w przypadku, gdy we wzorze 1 symbol G oznacza atom tlenu albo grupę -CH2-O-, a A, Ar, E i Z mają znaczenie podane w zastrz. 1, związki hydroksyarylowe o ogólnym wzorze 4, w którym A, Ar i E mają znaczenie określone w zastrz. 1 poddaje się reakcji ze związkami 0 ogólnym wzorze 5, w którym X i Z mają znaczenie wyżej podane, a m oznacza liczby albo 1, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika i ewentualnie następnie przy grupie Z prowadzi się reakcje podstawiania znanymi metodami, przy czym związki hydroksyarylowe o wzorze 4 otrzymuje się w ten sposób, że związki tetrahydropiranyloksylowe o ogólnym wzorze 9, w którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji z kwasem albo kwaśnym wymieniaczem jonowym, ewentualnie w obecności rozcieńczlnika, w temperaturze 0-100°C, albo (c) w przypadku, gdy we wzorze 1 symbol G oznacza grupę -O-CH2-, a A, Ar, E i Z mają znaczenie podane zastrz. 1, związki chlorowcometylowe o ogólnym wzorze 6, w którym A, Ar i E mają znaczenie określone w zastrz. 1, a X¹ oznacza atom chlorowca, poddaje się reakcji ze związkami o ogólnym wzorze 7, w którym Q oznacza O i Z ma znaczenie wyżej podane, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika,

187 253 przy czym związki chlorowcometylowe o wzorze 6 otrzymuje się w ten sposób, że związki metylowe o ogólnym wzorze 13, w którym A, Ar i E mają znaczenie wyżej podane, poddaje się reakcji ze środkiem chlorowcującym, ewentualnie w obecności katalizatora i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, korzystnie tetrachlorometanu, w temperaturze 0-150°C, albo (d) hydroksyalkoksyamidy o ogólnym wzorze 8, w którym A, Ar, E, G i Z mają znaczenie określone w zastrz. 1, poddaje się cyklizacji za pomocą środka odwadniającego, ewentualnie w obecności rozcieńczalnika.
3. Sposób wytwarzania azadioksacykloalkenów o ogólnym wzorze 1 określonym jak w zastrz. 1, znamienny tym, że (a) pochodne kwasu karboksylowego o ogólnym wzorze 2, w którym Ar, E, G i Z mają znaczenie określone w zastrz. 1, a R oznacza grupę Ci-Cćalkilową, w pierwszym etapie poddaje się reakcji z hydroksyloaminą albo z jej chlorowcowodorkiem, ewentualnie w obecności środka wiążącego kwas i ewentualnie w obecności rozcieńczalnika, i in situ, to jest bez pośredniego wyodrębniania produktu pierwszego etapu, w drugim etapie poddaje reakcji z dipodstawionymi alkanami o ogólnym wzorze 3, w którym A ma znaczenie wyżej podane, a X oznacza atom chlorowca.
4. Środek grzybobójczy, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze 1, określony jak w zastrz. 1.
5. Nowy związek o wzorze 4, w którym A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (elano-1,2-diylową),

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R² oznacza grupę metoksylową.
6. Nowy związek o wzorze 9, w którym

A oznaczą ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1,2diylową),

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R2 oznacza grupę metoksylową.
7. Nowy związek o wzorze 6, w którym

A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1,2diylową),

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R2 oznaczą grupę metoksylową, a X¹ oznacza chlorowiec.
8. Nowy związek o wzorze 13,w którym

A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1,2diylową),

Ar oznaczą grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R2 oznacza grupę metoksylową.
9. Nowy związek o wzorze 8, w którym

A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1,2diylową),

Ar oznacza grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R2 oznacza grupę metoksylową G oznacza grupę -CH2-O-, a Z oznacza grupę fenylową.

Wynalazek dotyczy nowych, podstawionych azadioksacykloalkenów, sposobu ich wytwarzania, związków pośrednich występujących w tym sposobie oraz środków grzybobójczych zawierających te związki.

187 253

Wiadomo, że określone podstawione 5,6-dihydro-1,4,2-dioksazyny wykazują właściwości grzybobójcze (patrz JP-A 01221371 - cytowany w Chem. Abstracts 112: 98566t; JP 02001484 - cytowany w Chem. Abstracts 113: 6381y).

Obecnie znaleziono nowe podstawione azadioksacykloalkeny o ogólnym wzorze 1, w którym

A oznacza ewentualnie podstawioną grupą metylową grupę dimetylenową (etano-1, 2diylową) ,

Ar oznacza, grupę tiofenodiylową, pirydynodiylową lub ewentualnie podstawioną atomem fluorowca grupę ortofenylenową,

E oznacza grupę o wzorze 18, w którym to grupa R² oznacza grupę metoksylową

G oznacza atom tlenu, albo grupę: -CH₂-O-, -O-CH₂-, -C(CH₃)=N-O-CH₂-, a Z oznacza grupę fenylową, tiadiazolilową, pirymidynylową, które to grupy są ewentualnie jedno lub dwukrotnie podstawione przez atom fluoru, chloru, bromu, przez grupy metylową, etylową, n- lub izopropylową, n-, izo-, II-rz. lub III-rz.butylową, metoksylową, etoksylową, metylotio, etylotio, trifluorometylową, benzyloksylową, pirydynylową, tienylową, pirydynylotio, pirydynylową, fenoksylową, benzylotio, fenylową, difluorometylotio, trifluorometylotio, przez grupę tienylową podstawioną metylem; przez grupę benzylotio podstawioną atomem chloru;

przez grupę fenylową, jedno- lub 5-ciokrotnie, jednakowo lub różnie podstawioną grupą metylową, etylową, metoksylową, etoksylową, difluorometylową, trifluorometylową, atomem fluoru, chloru lub bromu;

przez grupę fenoksylową jedno- do 5-ciokrotnie, jednakowo lub różnie podstawioną atomem fluoru, chloru, bromu, grupą cyjanową, metylową, etylową, difluorometylową, trifluorometylową;

lub przez grupę fenylotio podstawioną atomem chloru lub bromu.

Kolejny przedmiotem wynalazku jest środek grzybobójczy, charakteryzujący się tym, że zawiera związek o wzorze 1 określony powyżej.