PL212969B1 - Srodek chwastobójczy, sposób zwalczania niepozadanego wzrostu roslin i zastosowanie kompozycji - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku są środek chwastobójczy, sposób zwalczania niepożądanego wzrostu roślin i zastosowanie kompozycji składników A i B. Zatem wynalazek dotyczy technicznej dziedziny środków ochrony roślin, które mogą być stosowane przeciw niepożądanemu wzrostu roślin i które jako substancje czynne zawierają kompozycję dwóch herbicydów.

W szczególności wynalazek dotyczy środków chwastobójczych, które jako substancję czynną zawierają herbicyd z grupy benzoilocykloheksanodionów w kompozycji z innym herbicydem.

Herbicydy z wyżej wspomnianej grupy benzoilocykloheksanodionów są znane z licznych dokumentów. Przykładowo w WO 98/29406 i WO 00/21924 opisano benzoilocykloheksanodiony o działaniu chwastobójczym.

Jednak często stosowanie benzoilocykloheksanodionów znanych z tych zgłoszeń jest w praktyce niekorzystne. Tak więc działanie chwastobójcze tych znanych związków nie zawsze jest wystarczające, albo gdy działanie chwastobójcze jest wystarczające, obserwuje się niepożądane szkody w roślinach użytkowych.

Skuteczność herbicydów zależy między innymi od rodzaju użytego herbicydu, jego dawki nanoszenia, preparatu, zwalczanych szkodliwych roślin, warunków klimatycznych i glebowych, itd. Dalszym kryterium jest czas trwania działania lub szybkość rozpadu herbicydu. Konieczne może być uwzględnienie także zmian wrażliwości szkodliwych roślin na substancję czynną, które mogą wystąpić przy dłuższym stosowaniu lub na specyficznych obszarach geograficznych. Takie zmiany wyrażają się mniejszą lub większą utratą skuteczności, którą można wyrównać tylko dzięki wyższym dawkom nanoszenia herbicydów.

Ze względu na dużą liczbę możliwych czynników oddziaływujących, nie ma zasadniczo żadnej konkretnej substancji czynnej, która miałaby wszystkie pożądane właściwości przy różnych uwarunkowaniach, zwłaszcza w odniesieniu do gatunków szkodliwych roślin i stref klimatycznych. Ponadto istnieje stałe zapotrzebowanie na osiągnięcie pożądanego efektu przy coraz niższych dawkach nanoszenia herbicydów. Niższa dawka nanoszenia zmniejsza nie tylko ilość substancji czynnej potrzebnej do naniesienia, ale zazwyczaj zmniejsza także ilość środków pomocniczych potrzebnych do formulacji. Obniża to nakłady ekonomiczne i poprawia ekologiczność zabiegów z użyciem herbicydów.

Jedna z możliwości poprawienia profilu stosowania herbicydu to połączenie tej substancji czynnej z jedną lub większą liczbą innych substancji czynnych. Jednak przy łącznym stosowaniu większej liczby substancji czynnych występują często zjawiska niezgodności fizycznej i biologicznej, np. brak trwałości ich łącznego preparatu, rozkład substancji czynnej lub antagonizm substancji czynnych. Pożądane są zatem kompozycje substancji czynnych o korzystnym profilu działania, wysokiej trwałości i ewentualnie synergicznie wzmocnionym działaniu, które pozwala na zredukowanie dawek nanoszenia w porównaniu z dawkami, w których substancje czynne zawarte w łącznym preparacie nanosi się przy ich stosowaniu pojedynczo.

W WO 01/28341 ujawniono kompozycje herbicydów z grupy inhibitorów dioksygenazy hydroksyfenylopirogronianowej i licznych innych herbicydów z innych grup i o innej aktywności. Jednak ujawnione tam kompozycje nie zawsze spełniają wymagane kryteria pod względem korzystnego profilu działania, wysokiej trwałości i, ewentualnie, synergicznie wzmocnionego działania.

Celem niniejszego wynalazku jest wytworzenie środków chwastobójczych o właściwościach polepszonych w stosunku do środków chwastobójczych znanych ze stanu techniki.

Przedmiotem wynalazku jest środek chwastobójczy charakteryzujący się tym, że zawiera skuteczną ilość

A) związku 2-[2-chloro-3-(2,2,2-trifluoroetoksymetylo)-4-metylosulfonylobenzoilo]cykloheksano-1,3-dionu lub jego dopuszczalnej do stosowania w rolnictwie soli (składnik A) i

B) glufosynatu amonowego (składnik B) przy czym ten środek zawiera składnik A lub jego sól i składnik B w stosunku wagowym od 1 : 2000 do 2000 : 1.

Korzystnie w środku chwastobójczym według wynalazku stosunek wagowy A : B składników A i B wynosi od 1 : 20 do 50 : 1.

Korzystnie środek chwastobójczy według wynalazku zawiera 0,1 - 99% wag. składników A i B oraz 99 - 0,1% wag. środków do formułowania stosowanych w ochronie roślin.

PL 212 969 B1

Ponadto korzystnie środek chwastobójczy według wynalazku dodatkowo zawiera zabezpieczający rośliny uprawne związek o wzorze (I) lub (II)

(Ο (Π) w którym R¹ oznacza atom wodoru, metyl lub etyl, a R² oznacza metyl lub etyl.

Ponadto wynalazek dotyczy sposobu zwalczania niepożądanego wzrostu roślin, który charakteryzuje się tym, że składnik A wraz ze składnikiem B nanosi się na szkodliwe rośliny, części tych roślin lub na miejsce uprawy, przy czym kompozycja składników A i B jest powyżej zdefiniowana.

Ponadto wynalazek dotyczy zastosowania kompozycji składników A i B jako środka chwastobójczego do zwalczania niepożądanego wzrostu roślin, przy czym kompozycja składników A i B jest powyżej zdefiniowana.

2-[2-Chloro-3-(2,2,2-trifluoroetoksymetylo)-4-metylosulfonylobenzoilo]cykloheksano-1,3-dion (składnik A) jest znany z WO 00/21924 (patrz tabela). Drugi herbicyd wymieniony z jego nazwy zwyczajowej jest znany np. z „The Pesticide Manual wyd. 12., 2000, British Crop Protection Council.

Powyższa publikacja zawiera szczegółowy opis sposobu wytwarzania i materiałów wyjściowych.

W przypadku kompozycji według wynalazku wymagana jest zazwyczaj dawka nanoszenia od 1 do 2000 g, korzystnie od 10 do 500 g substancji czynnej na hektar (s.c./ha) składnika A i od 1 do 2000 g, korzystnie od 1 do 500 g składnika B.

Stosunek wagowy zastosowanych składników A do B może się zmieniać w szerokich granicach. Korzystny jest stosunek wagowy od 1 : 50 do 500 : 1, zwłaszcza od 1 : 20 do 50 : 1. Optymalny stosunek wagowy zależy od dziedziny stosowania, spektrum chwastów i połączenia substancji czynnych i można go określić drogą wstępnych prób.

Środki według wynalazku można stosować do selektywnego zwalczania jednorocznych i wieloletnich szkodliwych roślin jednoliściennych i dwuliściennych w zbożach (np. w jęczmieniu, owsie, życie, pszenicy), uprawach kukurydzy i ryżu, jak również w uprawach transgenicznych roślin użytkowych lub roślin użytkowych wyselekcjonowanych klasycznymi sposobami, opornych na substancje czynne A) i B). Podobnie można je stosować do zwalczania szkodliwych roślin w roślinach użytkowych uprawianych na plantacjach, takich jak palmy olejowe, palmy kokosowe, figowiec sprężysty, cytrusy, ananasy, bawełna, kawowiec, kakaowiec i trzcina cukrowa itp., jak również w uprawach drzew owocowych i winorośli. Są one szczególnie odpowiednie do zwalczania szkodliwych roślin jedno- i/lub dwuliściennych w kukurydzy i trzcinie cukrowej.

Środki według wynalazku działają przeciw szerokiemu spektrum chwastów. Są one odpowiednie np. do zwalczania szkodliwych roślin rocznych i wieloletnich, takich jak np. gatunki Abutilon, Alopecurus, Avena, Chenopodium, Cynoden, Cyperus, Digitaria, Echinochloa, Elymus, Galium, Ipomoea, Lamium, Matricaria, Scirpus, Setaria, Sorghum, Veronica, Viola i Xanthium.

PL 212 969 B1

Środki chwastobójcze według wynalazku odznaczają się także tym, że skuteczne dawki składników A i B stosowane w tych kompozycjach są zmniejszone w stosunku do dawek przy ich stosowaniu pojedynczo, co pozwala na zmniejszenie koniecznych dawek nanoszenia substancji czynnych.

Zgodnie ze sposobem zwalczania niepożądanego wzrostu roślin, według wynalazku, nanosi się herbicyd A) z herbicydem B) na szkodliwe rośliny, części tych roślin lub na miejsce uprawy.

Przy łącznym stosowaniu herbicydów typu A) i B) występuje działanie nadaddytywne (= synergiczne). Działanie w kompozycjach jest silniejsze niż spodziewana suma działań poszczególnych stosowanych herbicydów i niż działanie poszczególnych pojedynczych herbicydów A) i B). Działanie synergiczne umożliwia zmniejszenie dawek nanoszenia, zwalczanie szerszego spektrum chwastów trawiastych i szerokolistnych, szybsze rozpoczynanie się działania chwastobójczego, dłuższy czas działania, lepsze zwalczenie szkodliwych roślin przy jednym tylko naniesieniu lub paru naniesieniach, jak również wydłużenie okresu czasu, w którym produkt można zastosować. Takie właściwości są wymagane w praktycznym zwalczaniu chwastów dla uwolnienia rolniczych upraw od niepożądanych konkurujących roślin, a tym samym dla zapewnienia i/lub podwyższenia ilości i jakości plonów. Pod względem tych właściwości te nowe kompozycje znacząco przewyższają środki znane ze stanu techniki.

Kompozycje substancji czynnych według wynalazku mogą występować zarówno jako preparaty mieszane składników A i B, ewentualnie z innymi znanymi środkami pomocniczymi stosowanymi przy formułowaniu, które to mieszane preparaty nanosi się następnie znanymi sposobami po rozcieńczeniu wodą, względnie jako tak zwane mieszanki zbiornikowe, wytwarzane przez łączne rozcieńczenie wodą składników sformułowanych oddzielnie lub częściowo oddzielnie.

Składniki A i B mogą być formułowane różnymi sposobami, w zależności od tego jakie parametry biologiczne i/lub fizykochemiczne przeważają. Odpowiednimi preparatami są np. proszki do zawiesin (WP), koncentraty do emulgowania (EC), roztwory wodne (SL), emulsje (EW), takie jak olej w wodzie i woda w oleju, roztwory lub emulsje opryskowe, dyspersje na bazie oleju lub wody, suspensjoemulsje, preparaty do opylania (DP), zaprawy, granulaty do nanoszenia na glebę lub roztrząsania, granulaty rozpuszczalne albo granulaty dyspergowalne w wodzie (WG), ultra mało objętościowe formy użytkowe (ULV), mikrokapsułki lub woski.

Poszczególne typy preparatów są w zasadzie znane i opisane np. w: Winnacker-Kilchler, „Chemische Technologie, tom 7, C. Hauser Verlag Miinchen, wyd. 4., 1986 r., van Valkenburg, „Pesticide Formulations, Marcel Dekker, N.Y., 1973 r.; K. Martens, „Spray Drying Handbook, wyd. 3. 1979 r., G. Goodwin Ltd. London. Środki pomocnicze stosowane do formułowania, takie jak substancje obojętne, środki powierzchniowo czynne, rozpuszczalniki i inne substancje pomocnicze, są również znane i opisane np. w Watkins, „Handbook of Insecticide Dust Diluents and Carriers, wyd. 2., Darland Books, Caldwell N.J., H.v. Olphen, „Introduction to Clay Colloid Chemistry; wyd. 2., J. Wiley & Sons, N.Y.; C. Marsden, „Solvents Guide; wyd. 2., Interscience, N.Y. 1950 r.; McCutcheon's „Detergents and Emulsifiers Annual, MC Publ. Corp., Ridgewood N.J.; Sisley and Wood, „Encyclopedia of Surface Active Agents”, Chem. Publ. Co. Inc., N.Y. 1964 r.; Schonfeldt, ,,Grenzflachenaktive Athylenoxidaddukte, Wiss. Verlagsgesellschaft, Stuttgart 1976; Winnacker-Kijchler, „Chemische Technologie, rozdz. 7, C. Hauser Verlag Mϋnchen, wyd. 4., 1986 r.

Na bazie tych preparatów można wytworzyć kompozycje z innymi substancjami chroniącymi rośliny, takimi jak np. herbicydy, fungicydy lub insektycydy, jak również środki zabezpieczające, nawozy i/lub regulatory wzrostu roślin, np. w postaci gotowego preparatu lub mieszanki zbiornikowej.

Kompozycje składników A i B według wynalazku nie powodują przy ich stosowaniu żadnych szkód lub bardzo niewielkie szkody w roślinach użytkowych. Dla obniżenia szkód w roślinach użytkowych do tolerowanego minimum lub dla całkowitego ich eliminowania w dalszej korzystnej postaci wykonania można stosować kompozycje składników A i B według wynalazku także w mieszaninie ze środkiem zabezpieczającym o wzorze (I) lub (II)

PL 212 969 B1 w których R¹ oznacza atom wodoru, metyl lub etyl, a R² oznacza metyl lub etyl. Związki o wzorze (I) są znane z WO 95/07897 i cytowanej tam literatury i mogą być wytwarzane według sposobów tam opisanych lub analogicznych. Związki o wzorze (II) są znane z EP-A 0 635996 i cytowanej tam literatury i mogą być wytwarzane według sposobów tam opisanych lub analogicznych. Obie cytowane publikacje zawierają szczegółowe opisy sposobów wytwarzania i materiałów wyjściowych.

Proszki do zawiesin (proszki zwilżalne) są preparatami równomiernie dyspergowalnymi w wodzie, które obok substancji czynnej, substancji rozcieńczającej lub obojętnej zawierają jeszcze jonowe i/lub niejonowe środki powierzchniowo czynne (środki zwilżające, środki dyspergujące), np. polioksyetylowane alkilofenole, polioksyetylowane alkohole tłuszczowe lub aminy tłuszczowe, alkanosulfoniany lub alkilobenzenosulfoniany, ligninosulfonian sodu, 2,2'-dinaftylometano-6,6'-disulfonian sodu, dibutylonaftalenosulfonian sodu, a także oleoilometylotaurynian sodu.

Koncentraty do emulgowania wytwarza się przez rozpuszczenie substancji czynnej w rozpuszczalniku organicznym, takim jak np. butanol, cykloheksanon, dimetyloformamid, ksylen lub wyżej wrzące związki aromatyczne lub węglowodory, z dodatkiem jednego lub większej liczby jonowych lub niejonowych środków powierzchniowo czynnych (emulgatorów). Jako emulgatory można np. stosować: sole wapniowe kwasów alkiloarylosulfonowych, takie jak dodecylobenzenosulfonian wapnia, lub emulgatory niejonowe, takie jak estry poliglikoli i kwasów tłuszczowych, etery alkiloarylowe poliglikoli, etery poliglikoli i alkoholi tłuszczowych, produkty kondensacji tlenku propylenu i tlenku etylenu, polietery alkilowe, estry sorbitanu i kwasów tłuszczowych, estry polioksyetylenosorbitanu i kwasów tłuszczowych lub estry polioksyetylenosorbitu.

Preparaty do opylania otrzymuje się przez zmielenie substancji czynnej z dobrze rozdrobnionymi materiałami stałymi, np. talkiem, naturalnymi iłami, takimi jak kaolin, bentonit i pirofilit, lub ziemią okrzemkową.

Granulaty można wytwarzać albo przez rozpylenie substancji czynnej na chłonnym zgranulowanym materiale obojętnym, albo przez naniesienie koncentratów substancji czynnych wraz ze środkami klejącymi, np. polialkoholem winylowym, poliakrylanem sodu lub olejami mineralnymi, na powierzchnię nośników, takich jak piasek, kaolinity i granulowane materiały obojętne. Odpowiednie substancje czynne można także granulować znanymi sposobami stosowanymi przy wytwarzaniu granulowanych nawozów w razie potrzeby wraz z nawozami. Granulaty dyspergowalne w wodzie wytwarza się zazwyczaj bez użycia materiału obojętnego, takimi sposobami jak suszenie rozpyłowe, granulacja w złożu fluidalnym, granulacja talerzowa, mieszanie w mieszalnikach przy wysokich szybkościach mieszania i wytłaczanie.

Preparaty agrochemiczne zawierają na ogół od 0,1 do 99% wag., a zwłaszcza od 0,2 do 95% wag. substancji czynnych typów A) i B), przy czym w zależności od rodzaju preparatu są zazwyczaj następujące stężenia: stężenie substancji czynnej w proszkach do zawiesin wynosi np. około 10 do 95% wag., a resztę do 100% wag. stanowią zwykłe składniki preparatu. W koncentratach do emulgowania stężenie substancji czynnej może wynosić np. 5 do 80% wag. Preparaty pyłowe zawierają zazwyczaj 5 do 20% wag. substancji czynnej, a roztwory opryskowe około 0,2 do 25% wag. substancji czynnej. W granulatach, takich jak granulaty dyspergowalne, zawartość substancji czynnej zależy częściowo od tego, czy substancja czynna występuje w postaci ciekłej, czy stałej oraz od tego jakie stosuje się środki pomocnicze do granulacji i wypełniacze. Na ogół w granulatach dyspergowanych w wodzie zawartość substancji czynnej wynosi 10 - 90% wag. Ponadto wymienione preparaty substancji czynnych ewentualnie zawierają zwykłe środki adhezyjne, zwilżające, dyspergujące, emulgujące, konserwujące i przeciw zamarzaniu oraz rozpuszczalniki, wypełniacze, barwniki i nośniki, środki przeciwpieniące, środki hamujące odparowywanie i środki wpływające na wartość pH lub lepkość.

Do zastosowania preparaty występujące w zwykłej postaci handlowej rozcieńcza się w zwykły sposób wodą w przypadku np. proszków do opylania, koncentratów do emulgowania, dyspersji i granulatów dyspergowalnych w wodzie. Preparaty pyłowe, granulaty do nanoszenia na glebę lub roztrząsania, jak również roztwory opryskowe zazwyczaj nie rozcieńcza się obojętnymi substancjami przed zastosowaniem.

Substancje czynne można nanosić na rośliny, części roślin, nasiona roślin lub na powierzchnię uprawną roli (gleba orna), korzystnie na zielone rośliny i części roślin i ewentualnie dodatkowo na glebę orną.

Możliwe jest wspólne nanoszenie substancji czynnych w postaci mieszanek zbiornikowych, dla wytworzenia których stężone preparaty poszczególnych substancji czynnych, w postaci ich optymalnych preparatów, miesza się razem z wodą w zbiorniku, po czym nanosi się tak otrzymaną ciecz opryskową.

PL 212 969 B1

Łączny preparat chwastobójczy według wynalazku zawierający kompozycję składników A i B ma tę zaletę, że można go łatwiej nanosić, gdyż składniki są już w nim obecne we właściwym stosunku ilościowym. Poza tym środki pomocnicze do formułowania można dobrać optymalnie pod kątem ich zgodności, podczas gdy mieszanka zbiornikowa różnych preparatów może dać niepożądane kompozycje środków pomocniczych.

A. Przykłady preparatów

a) Preparat do opylania (WP) otrzymuje się przez zmieszanie 10 części wagowych substancji czynnej/mieszaniny substancji czynnych i 90 części wagowych talku jako substancji obojętnej i rozdrobnienie mieszaniny w odśrodkowym młynie udarowym.

b) Łatwo dyspergowalne w wodzie zwilżalne proszki (WG) otrzymuje się przez zmieszanie 25 części wagowych substancji czynnej/mieszaniny substancji czynnych, 64 części wagowych zawierającego kaolin kwarcu jako substancji obojętnej, 10 części wagowych lignosulfonianu potasu i 1 części wagowej oleoilometylotaurynianu sodu jako środka zwilżającego i dyspergującego oraz zmielenie całości w młynie palcowym.

c) Łatwo dyspergowalny w wodzie koncentrat zawiesinowy otrzymuje się przez zmieszanie 20 części wagowych substancji czynnej/mieszaniny substancji czynnych, z 6 częściami wagowymi oksyetylenowanego alkilofenolu (Triton X 207), 3 częściami wagowymi oksyetylenowanego izotridekanolu (8 EO) i 71 częściami wagowymi parafinowego oleju mineralnego (zakres wrzenia np. około 255°C do 277°C) i zmielenie całości w rozcierającym młynie kulowym do uzyskania uziarnienia poniżej 5 μm.

d) Koncentrat do emulgowania (EC) otrzymuje się z 15 części wagowych substancji czynnej/mieszaniny substancji czynnych, 75 części wagowych cykloheksanonu jako rozpuszczalnika i 10 części wagowych oksyetylenowanego nonylofenolu jako emulgatora.

e) Granulat dyspergowalny w wodzie otrzymuje się przez zmieszanie części wagowych substancji czynnej/mieszaniny substancji czynnych, części wagowych lignosulfonianu wapnia, części wagowych laurylosiarczanu sodu, części wagowych polialkoholu winylowego i części wagowych kaolinu zmielenie całości w młynie palcowym i granulację proszku w złożu fluidalnym przez natryskiwanie wody jako cieczy granulacyjnej.

f) Granulat dyspergowalny w wodzie można także otrzymać gdy części wagowych substancji czynnej/mieszaniny substancji czynnych, części wagowych 2,2'-dinaftylometano-6,6'-disulfonianu sodu, części wagowe oleoilometylotaurynianu sodu, część wagową polialkoholu winylowego, części wagowych węglanu wapnia i części wagowych wody podda się homogenizacji i rozdrobnieniu w młynie koloidalnym, a następnie zmieli w młynie perełkowym i otrzymaną zawiesinę rozpyli się przez dyszę i wysuszy w wieży rozpyłowej.

B. Przykłady biologiczne ₂

Rośliny użytkowe hodowano na świeżym powietrzu na poletkach wielkości od 5 do 10 m², w różnej glebie i w różnych warunkach klimatycznych, przy czym do prób wykorzystano naturalną obecność szkodliwych roślin i/lub ich nasion w glebie. Zabiegi z użyciem środków według wynalazku lub pojedynczych herbicydów A) i B) prowadzono po wzejściu roślin szkodliwych i użytkowych, zazwyczaj w stadium od 2. do 4. liścia. Substancje czynne lub kompozycje substancji czynnych, sformułowane jako WG, WP lub EC nanoszono powschodowo. Po 2 do 8 tygodniach prowadzono optyczną ocenę w porównaniu z nietraktowaną grupą kontrolną. Okazało się, że środki według wynalazku wykazują synergiczne działanie chwastobójcze wobec gospodarczo ważnych jedno- i dwuliściennych szkodliwych roślin, to znaczy, większość kompozycji według wynalazku wykazywała silniejsze, a czasem wyraźnie silniejsze działanie chwastobójcze niż suma aktywności poszczególnych herbicydów. Ponadto działanie chwastobójcze środków według wynalazku przewyższało oczekiwane wartości według równania Colby'ego. Mimo to zabiegi spowodowały nieznaczące tylko uszkodzenia roślin użytkowych lub nie spowodowały żadnych uszkodzeń.

Gdy obserwowane wartości działania mieszanin przewyższały już formalną sumę wartości w stosunku do prób z nanoszeniem pojedynczych związków, przewyższały one również oczekiwaną

PL 212 969 B1 wartość według równania Colby'ego, którą oblicza się z następującego wzoru (patrz S. R. Colby, Weeds 15 (1967) str. 20 - 22):

E = A + B - (Α x B/100)

Te symbole oznaczają:

A, B = aktywność składników A i B w %, przy dawce odpowiednio a i b gramów s.c./ha

E = spodziewana wartość w % przy dawce a+b gramów s.c./ha

Wartości stwierdzone w przykładach doświadczalnych przewyższały wartości oczekiwane według Colby'ego.

ABUTH	Abutilon theophrasti	BRAPP	Brassica napus
ECHCG	Echinocloa crus galli	GALAP	Galium aparine
MATCH	Matricaria spec	PAPRH	Papaver rhoeas
POLCO	Polygonum convolvulus	SETFA	Setaria faberi

AMARE Amaranthus retroflexus

DIGSA Digitaria sanguinalis

POROL Portulaca oleracea

SORHA Sorghum halepense

W przykładach zastosowano następujący związek:

Składnik
A	2-[2-Chloro-3-(2,2,2-trifluoroetoksymetylo)-4-metylosulfonylobenzoilo]cykloheksano-1,3-dion

Zastrzeżenia patentowe

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Środek chwastobójczy, znamienny tym, że zawiera skuteczną ilość

   A) związku 2-[2-chloro-3-(2,2,2-trifluoroetoksymetylo)-4-metylosulfonylobenzoilo]cykloheksano-1,3-dionu lub jego dopuszczalnej do stosowania w rolnictwie soli (składnik A) i

   B) glufosynatu amonowego (składnik B) przy czym ten środek zawiera składnik A lub jego sól i składnik B w stosunku wagowym od 1 : 2000 do 2000 : 1.
2. 2. Środek chwastobójczy według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek wagowy A : B składników A i B wynosi od 1 : 20 do 50 : 1.
3. 3. Środek chwastobójczy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zawiera 0,1 - 99% wag. składników A i B oraz 99 - 0,1% wag. środków do formułowania stosowanych w ochronie roślin.
4. 4. Środek chwastobójczy według zastrz. 1 - 3, znamienny tym, że dodatkowo zawiera zabezpieczający rośliny uprawne związek o wzorze (I) lub (II) (D (Π)

   12 w którym R¹ oznacza atom wodoru, metyl lub etyl, a R² oznacza metyl lub etyl.
5. 5. Sposób zwalczania niepożądanego wzrostu roślin, znamienny tym, że składnik A wraz ze składnikiem B nanosi się na szkodliwe rośliny, części tych roślin lub na miejsce uprawy, przy czym kompozycja składników A i B jest zdefiniowana w zastrz. 1.
6. 6. Zastosowanie kompozycji składników A i B jako środka chwastobójczego do zwalczania niepożądanego wzrostu roślin, przy czym kompozycja składników A i B jest zdefiniowana w zastrz. 1.