PL207104B1

PL207104B1 - Urządzenie do montażu i demontażu oszalowania

Info

Publication number: PL207104B1
Application number: PL359215A
Authority: PL
Inventors: Artur Schwoerer
Original assignee: Peri Gmbh
Priority date: 2002-03-22
Filing date: 2003-03-18
Publication date: 2010-11-30
Also published as: US6845957B2; CA2423027C; DE10212747B4; PL359215A1; DE10212747A1; EP1347120A3; ES2481446T3; CA2423027A1; EP1347120A2; PT1347120E; US20030209648A1; EP1347120B1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do montażu i demontażu oszalowania, zwłaszcza szybów betonowych, wyposażonego przynajmniej w jeden zestaw oszalowania złożony z dwuczęściowej płyty oraz z umieszczonego między obydwiema częściami i połączonego z nimi zespołu wyrównawczego, zsuwającego lub rozsuwającego obydwie części płyty.

Znane urządzenie do montażu i demontażu oszalowania firmy Doka Industrie GmbH (Austria) jest dostosowane specjalnie do oszalowania szybów wewnętrznych, na przykład szybów dźwigowych, umożliwiając po zakończeniu jednej operacji betonowania przestawienie całego oszalowania w nowe położenie. Po zakończeniu całej operacji betonowania i utwardzeniu zabetonowanych ścian kwadratowego lub prostokątnego szybu elementy oszalowania zostają odsunięte od jego powierzchni wewnętrznych, umożliwiając wyciągnięcie za pomocą wciągarki budowlanej zestawu oszalowania w jego nowe położenie pionowe, odpowiadające następnemu betonowanemu odcinkowi szybu. Rozszalowanie każdej z wewnętrznych powierzchni szybu wymaga przy tym dynamicznego odsunięcia elementu oszalowania w celu przezwyciężenia jego siły przyczepności do zabetonowanej powierzchni. Niezbędne do tego siły o dość znaczącej wartości przenoszone są przez linę wciągarki budowlanej, powodując jej znaczne obciążenie. Tym bardziej, że bezpośrednio po oderwaniu elementu oszalowania występuje zmiana tarcia spoczynkowego na tarcie ślizgowe o innej wartości współczynnika tarcia.

Znane jest również pod nazwą „Meva innego rodzaju oszalowanie szybu wewnętrznego o przekroju kwadratowym, zł o ż one z oś miu połączonych ze sobą przegubowo naroż y, które po zakoń czeniu operacji betonowania zostają złożone do postaci mającej w przekroju kształt gwiazdy. Natomiast w trakcie oszalowania poszczególne naroża są rozprężane za pomocą zastrzałów rozprężnych, stanowiących na przykład gwintowane trzpienie, tworząc kwadratowy przekrój wewnętrzny szybu. Oszalowanie to jest zaopatrzone w układy wielu przegubów, umożliwiających jego zdemontowanie bez użyciu sił o znacznych wartościach, bowiem jego poszczególne elementy są odrywane stopniowo jeden po drugim od powierzchni zastygłego betonu.

Zasadniczą niedogodnością tego rodzaju przegubowego oszalowania wewnętrznego są jego wysokie koszty związane ze znaczną liczbą zastosowanych przegubów, jak również z koniecznością każdorazowego dopasowania rozprężnych zastrzałów do wielkości tego szybu. Ponadto, w trakcie wyciągania złożonego w postaci gwiazdy przegubowego oszalowania z wnętrza zabetonowanego szybu, występuje często zjawisko zakleszczania się narożnych przegubów w narożach zabetonowanego szybu.

Ze szwajcarskiego opisu patentowego nr CH 529 277 znane jest składane oszalowanie dostosowane do wykonywania pionowych kanałów w budowlach betonowych. Składa się ono z czterech dwudzielnych ścian, których obydwie części połączone są ze sobą za pomocą przegubów środkowych, a niezależnie od tego końce tych ścian są ze sobą połączone za pomocą przegubów narożnych. W środku oszalowania znajduje się zespół napędowy, na przykład mechaniczny lub hydrauliczny, połączony za pomocą czterech wrzecion zakończonych gwintowanymi tulejami z przegubami środkowymi każdej ze ścian. Uruchomienie wrzecion powoduje przyciąganie przegubów środkowych ścian w kierunku do środka oszalowania i składanie całego oszalowania w postaci czteroramiennej gwiazdy. Przeguby środkowe są ponadto wyposażone w osłonowe elementy wyrównawcze, które w stanie rozpartym oszalowania tworzą płaską powierzchnię zewnętrzną ścian, zaś w trakcie składania są wysuwane na zewnątrz za pomocą odpowiedniego mechanizmu pomocniczego. Elementy te wykonane są z metalu albo z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym.

Zasadniczą niedogodnością tego rozwiązania jest duży ciężar oszalowania i związane z nim wysokie koszty wytwarzania, a ponadto, podobnie jak w poprzednim rozwiązaniu konstrukcyjnym, zakleszczanie się naroży złożonego oszalowania w trakcie wyciągania go z zabetonowanego szybu, nie mówiąc już o tym, że oszalowanie to jest wyłącznie dostosowane do wykonywania szybu w grubych ścianach betonowych budynku, nie nadaje się natomiast do wytwarzania oddzielnie stojących szybów z ukształtowanymi ściankami zewnętrznymi.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego urządzenia do montażu i demontażu oszalowania, które umożliwi łatwe odrywanie złożonych z dwóch części płyt oszalowania od zabetonowanej powierzchni, będące wynikiem podnoszenia zespołu wyrównawczego łączącego te płyty, a w drugiej fazie rozszalowania cofanie się obydwu części płyty i wzajemne ich zsuwanie się, dzięki czemu uzyskuje się zmniejszenie szerokości płyty i możliwość łatwego jej wyciągnięcia z zabetonowanego szybu.

PL 207 104 B1

Cel ten zrealizowano w urządzeniu do montażu i demontażu oszalowania według wynalazku, które charakteryzuje się tym, że zespół wyrównawczy składa się z dwudzielnego korpusu, którego każda z części jest połączona trwale i nieruchomo z częścią dwudzielnej płyty oszalowania, przy czym te obydwie części korpusu są wzajemnie połączone za pomocą przegubowych drążków z umieszczoną między nimi rurą, osadzoną przesuwnie w przelotowym, nachylonym do pionu otworze w płycie wzmacniającej połączonej z korpusem.

Oś rury zespołu wyrównawczego pokrywa się korzystnie z osią pręta kotwiącego, łączącego zespół wyrównawczy znajdujący się po stronie wewnętrznego oszalowania z zamkiem napinającym znajdującym się po stronie zewnętrznego oszalowania.

Zespół wyrównawczy jest korzystnie zaopatrzony w powierzchnię oszalowania, stanowiącą w poł o ż eniu zaszalowanym zespoł u jedną pł aszczyznę z powierzchniami oszalowania odpowiednio jednej części i drugiej części dwudzielnej płyty oszalowania.

Każda z dwóch części płyty oszalowania jest korzystnie zaopatrzona na swej tylnej powierzchni w ukoś n ą prowadnicę doprowadzają c ą tę część pł yty oszalowania w poł o ż enie zaszalowania.

Przegubowy drążek jest korzystnie połączony z jednej strony z częścią korpusu za pomocą przegubu, z drugiej zaś z rurą za pomocą przegubu.

Zespół wyrównawczy jest korzystnie zaopatrzony w swej górnej części w ucho do zaczepienia pasa wciągarki.

Zespół wyrównawczy jest korzystnie zaopatrzony na swej tylnej powierzchni, znajdującej się po przeciwnej stronie względem powierzchni oszalowania, w usytuowane jeden nad drugim otwory dla osadzenia narzędzia do ręcznego przesuwania tego zespołu wyrównawczego.

Badania eksploatacyjne urządzenia do montażu i demontażu oszalowania według wynalazku wykazały, że dzięki konstrukcji zespołu wyrównawczego umożliwiającej odsuwanie obydwu części płyty oszalowania od zabetonowanej ściany, a następnie ich wzajemne zsuwanie się w kierunku do siebie, uzyskuje się zmniejszenie sił związanych z rozszalowaniem w porównaniu do urządzeń znanych ze stanu techniki, a ponadto eliminuje się możliwość uszkodzenia zabetonowanego szybu w trakcie wycią gania oszalowania.

Urządzenie do montażu i demontażu oszalowania według wynalazku jest uwidocznione w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 - przedstawia urządzenie według wynalazku dostosowane do oszalowania szybu w widoku z góry w stanie zaszalowanym; fig. 2 - fragment urządzenia oznaczony II na fig. 1 w przekroju płaszczyzną poziomą; fig. 3 - urządzenie według fig. 1 w stanie rozszalowanym w widoku z góry; fig. 4 - fragment urządzenia oznaczony IV na fig. 3 w przekroju płaszczyzną poziomą; fig. 5 - urządzenie wyposażone w dwuczęściową płytę i połączony z nią zespół wyrównawczy w poł o ż eniu zaszalowanym w widoku z tył u; fig. 6 - urzą dzenie wedł ug fig. 5 w widoku z góry; fig. 7 - urządzenie w położeniu częściowo rozszalowanym, w którym powierzchnia oszalowania zespołu wyrównawczego jest nieco odsunięta od powierzchni betonu, zaś powierzchnie oszalowania obydwu części płyty przylegają do powierzchni betonu, w widoku z tyłu; fig. 8 - urządzenie według fig. 7 w widoku z góry; fig. 9 - urządzenie z zespołem wyrównawczym w położeniu całkowicie rozszalowanym i obydwoma częściami płyt zbliżonymi do siebie, a odsuniętymi do tyłu względem powierzchni oszalowania zespołu wyrównawczego w widoku z tyłu; fig. 10 - urządzenie według fig. 9 w widoku z góry; fig. 11 - zabetonowaną ścianę oraz zespół wyrównawczy z obydwoma częściami płyty w stanie zaszalowanym, w schematycznym widoku z góry; fig. 12 - zabetonowaną ścianę oraz odsuniętą od niej powierzchnię oszalowania zespołu wyrównawczego na początku operacji rozszalowania, w schematycznym widoku z góry; fig. 13 - zabetonowaną ścianę i obydwie części płyty odsuwające się od jej powierzchni wraz z zespołem wyrównawczym stykającym się z nią w kolejnej fazie rozszalowania, w schematycznym widoku z góry; fig. 14 - zabetonowan ą ś cianę w nastę pnej fazie rozszalowania, w której obydwie części pł yty są odsunię te od powierzchni betonu, w schematycznym widoku z góry; fig. 15 - betonową ścianę i elementy urządzenia w kolejnym następnym stanie rozszalowania, w którym płyty są zsunięte z tyłu za powierzchnią oszalowania zespołu wyrównawczego, w schematycznym widoku z góry, a fig. 16 - fragment zespołu wyrównawczego w obszarze jednego z podł u ż nych otworów stanowią cych prowadnicę dla rury prowadzą cej części korpusu, w widoku z boku.

Urządzenie do montażu i demontażu oszalowania przedstawione na rysunku ma zastosowanie dla oszalowania powierzchni wewnętrznych i powierzchni zewnętrznych kwadratowego szybu, przy czym jako widok z przodu rozumie się widok w kierunku na powierzchnię oszalowania.

PL 207 104 B1

Oszalowanie 10 szybu przedstawione na fig. 1 składa się z zewnętrznego oszalowania 11 i z wewnętrznego oszalowania 12, przy czym kierunek w widoku z przodu oznaczony jest 13, a kierunek w widoku z tyłu - 14. Obydwa oszalowania: zewnętrzne 11 i wewnętrzne 12 są wzajemnie ze sobą połączone za pomocą prętów kotwiących 15 osadzonych w tulejach 16, oddzielających od siebie oszalowanie zewnętrzne 11 od oszalowania wewnętrznego 12. Figura 1 przedstawia oszalowanie 10 szybu w stanie zaszalowanym, przy czym przestrzeń 17, znajdująca się między oszalowaniem zewnętrznym 11 oszalowaniem wewnętrznym 12, przeznaczona jest do wypełnienia jej zbrojeniem i betonem.

Zewnętrzne oszalowanie 11 składa się z czterech dwuczęściowych płyt 18, połączonych ze sobą wzajemnie za pomocą zamków napinających 19. Wewnętrzne oszalowanie 12 składa się z elementów narożnych 20, połączonych ze sobą za pomocą czterech płyt, z których każda składa się z dwóch części 21 i 22 oraz z umieszczonych między nimi zespołów wyrównawczych 23, przy czym poszczególne płyty wewnętrznego oszalowania 12 są ze sobą wzajemnie połączone za pomocą zamków napinających 19.

Figura 2 przedstawia fragment oszalowania oznaczony na fig. 1 przez II w przekroju płaszczyzną poziomą. Płyty 18 oszalowania zewnętrznego 11 są zaopatrzone w łączące je zamki napinające 19 i połączone z częściami 21 i 22 płyt oszalowania wewnętrznego 12 za pomocą prętów kotwiących 15. W zabetonowanej przestrzeni 17, znajdującej się między zewnętrznym oszalowaniem 11 a wewnętrznym oszalowaniem 12, pręt kotwiący jest osadzony wewnątrz tulei 16. Wystający po stronie wewnętrznej wewnętrznego oszalowania 12 pręt kotwiący 15 stanowi oś zespołu wyrównawczego 23.

Zespół wyrównawczy 23 jest złożony z korpusu 24 łączącego obydwie części 21 i 22 płyt oszalowania wewnętrznego 12, połączonego przegubowo za pomocą drążka 27 z rurą 28. Połączenie przegubowe drążka 27 tworzy przegub zewnętrzny 25 oraz przegub wewnętrzny 26.

Pierwsza część 21 płyty tworzy powierzchnię 29 oszalowania, zaś druga jej część - powierzchnię 30 oszalowania, natomiast zespół wyrównawczy tworzy powierzchnię 31 oszalowania, przy czym w stanie rozpartym wszystkie trzy powierzchnie oszalowania 29, 30 i 31 znajdują się w jednej płaszczyźnie tworząc powierzchnię betonowanej ściany szybu.

Rura 28 jest osadzona w przelotowym otworze 32 zespołu wyrównawczego 23 współśrodkowo względem pręta kotwiącego 15. Zespół wyrównawczy 23 jest ponadto wyposażony w ucho 33, służące do podwieszenia go na haku dźwigu przemieszczającego go prostopadle do płaszczyzny rysunku.

Rura 28 jest osadzona przesuwnie w podłużnym otworze 32 połączonej prostopadle z powierzchnią oszalowania 31 zespołu wyrównawczego 23 płyty wzmacniającej 52 (fig. 16). W trakcie przemieszczania zespołu wyrównawczego 23, zawieszonego na haku dźwigu, w kierunku prostopadłym do płaszczyzny rysunku (fig. 2), rura 28 zostaje przemieszczona wzdłuż podłużnego otworu 32 z położenia 28' w położenie 28” zapoczątkowując operację odsuwania części 21, 22 płyty (a więc również powierzchni 29, 30 i 31 oszalowania od powierzchni zabetonowanej ściany szybu.

Figura 3 przedstawia oszalowanie 10 szybu w stanie rozszalowanym po zabetonowaniu odcinka 34 szybu. Tuleje 16 zostały wówczas usunięte z zabetonowanej ścianki, zaś zespoły wyrównawcze 23, uniesione prostopadle do płaszczyzny rysunku (fig. 3 i 4), usuwają wewnętrzne oszalowanie 12 szybu od przylegającej do nich powierzchni 35 betonu. W wyniku uniesienia zespołów wyrównawczych 23 w kierunku prostopadłym do płaszczyzny rysunku (fig. 3) następuje równoczesne przesunięcie dwuczęściowych płyt wewnętrznego oszalowania 12 w kierunku do jego środka, tworząc między powierzchnią 35 betonu i powierzchniami 29, 30 i 31 oszalowania szczelinę 37 (fig. 4). Odsunięcie powierzchni oszalowania od powierzchni 35 betonu następuje również w obszarze narożnych elementów 20 oszalowania.

Figura 4 przedstawia fragment IV zewnętrznego oszalowania 11 i wewnętrznego oszalowania 12 szybu w położeniu rozszalowanym przedstawionym na fig. 3, w którym powierzchnie 29 i 30 części 21 i 22 płyty oszalowania są odsunięte, zaś powierzchnia 31 oszalowania zespołu wyrównawczego 23 styka się jeszcze z powierzchnią 35 betonu. W tym położeniu zespołu wyrównawczego, w wyniku przesunięcia rury 28 w podłużnym otworze 32 w położenie 28', nastąpiło uniesienie zespołu wyrównawczego 23 na tyle względem płaszczyzny rysunku, aby drążek 27 spowodował przesunięcie się w kierunku 38 części korpusu 24, trwale połączonego z częściami 21 i 22 płyty oszalowania.

Figura 5 przedstawia obydwie części 21 i 22 płyty oszalowania wraz z zespołem wyrównawczym 23 w widoku z tyłu w położeniu zaszalowanym. W położeniu tym części 21 i 22 płyty oszalowania są całkowicie dosunięte do powierzchni oszalowania 31 zespołu wyrównawczego 23 (fig. 6), tworząc jedną płaszczyznę. Drążek 27 zespołu wyrównawczego 23 znajduje się wówczas w położeniu,

PL 207 104 B1 w którym rozwiera części korpusu 24 wzdłuż rury 28 w położenie, w którym powierzchnie 29, 30 i 31 oszalowania tworzą jedną płaszczyznę. Na powierzchni 40, znajdującej się po przeciwnej stronie względem powierzchni 31 oszalowania zespołu wyrównawczego 23, uwidocznione są punktowe, ukośne prowadnice 39 doprowadzające rozpierane części 21 i 22 płyty oszalowania w położenie zaszalowania. W przypadku, gdy ciężar zespołu wyrównawczego 23 jest zbyt mały, aby doprowadzić obydwie części 21 i 22 płyty w położenie rozparte (zaszalowania), można go doprowadzić do przedstawionego na rysunku położenia za pomocą narzędzi osadzanych w otworach 41 (fig. 5). Otwory te umożliwiają ponadto ręczne doprowadzenie zespołu wyrównawczego 23 w położenie rozszalowania.

Figura 7 przedstawia zespół wyrównawczy 23 i połączone z nim części 21 i 22 płyty oszalowania w początkowej fazie zaszalowania. W tym położeniu zespół wyrównawczy 23 jest nieco uniesiony przez wciągarkę w kierunku 42, powodując zmianę położenia drążka 27 względem korpusu 24, wyrównując luz, z jakim korpus 24 jest połączony z rurą 28, uniemożliwiając tym samym poziome przemieszczenie się części 21 i 22 płyty oszalowania. Wyraża się to w niewielkim cofnięciu zespołu wyrównawczego 23 (fig. 8) w kierunku 43 względem płaszczyzny utworzonej przez powierzchnie 29, 30 i 31 oszalowania.

W położeniu całkowicie rozszalowanym przedstawionym na fig. 9 i 10 zespół wyrównawczy 23 został jeszcze bardziej uniesiony w kierunku 44, wskutek czego drążki 27 zsunęły się w kierunku 45, zbliżając do siebie obydwie części korpusu 24, które przykrywają umieszczoną między nimi rurę 28. Równocześnie następuje również zsunięcie obydwu części 21 i 22 płyty oszalowania i zmniejszenie zajmowanej przez nie szerokości. Wskutek tego powierzchnie 29 i 30 obydwu części 21 i 22 płyty oszalowania odsuwają się od powierzchni 35 betonu, tworząc niewielką szczelinę (fig. 10).

Figura 11 do fig. 15 przedstawiają schematycznie przebieg operacji betonowania fragmentu 46 ściany za pomocą urządzenia do montażu i demontażu oszalowania według wynalazku. W położeniu zaszalowanym (fig. 11) części 47 i 48 płyty oszalowania oraz zespół wyrównawczy 49 przylegają swymi powierzchniami oszalowania do powierzchni betonu. Na początku operacji rozszalowania (fig. 12) zespół wyrównawczy 49 zostaje w wyniku unoszenia tak przemieszczony względem powierzchni betonu, że odrywa się od niej, natomiast części 47 i 48 płyty oszalowania w dalszym ciągu przylegają do zabetonowanej powierzchni 46 i są w dalszym ciągu do niej dociskane.

W następnej fazie rozszalowania (fig. 14) zespół wyrównawczy 49 przesuwa się ponownie w kierunku powierzchni 46 zabetonowanej ściany, opierając się o nią i powodując przemieszczanie się części 47 i 48 płyty oszalowania w kierunku oznaczonym strzałkami, a więc odsuwając je od powierzchni 46 zabetonowanej ściany. W następnej fazie rozszalowania (fig. 13) zespół wyrównawczy 49 przylega do powierzchni 46 zabetonowanej ściany, natomiast części 47 i 48 płyty oszalowania są od niej całkowicie odsunięte. Wreszcie w ostatniej fazie rozszalowania następuje zwolnienie nacisku zespołu wyrównawczego 49 (fig. 15), natomiast obydwie części 47 i 48 płyty oszalowania są dosuwane do siebie z tyłu za zespołem wyrównawczym 49 w kierunku oznaczonym strzałkami. Łączna szerokość obydwu części 47 i 48 płyty oszalowania odpowiednio zmniejsza się i następuje całkowite odsunięcie tej płyty od zabetonowanej powierzchni 46 ściany, natomiast zespół wyrównawczy 49 jeszcze sprężyściej przylega do niej.

Figura 16 przedstawia ściankę wzmacniającą 52 korpusu 24 zespołu wyrównawczego 23 zaopatrzoną w podłużny, nachylony otwór 32, przez który przechodzi rura 28, połączona z korpusem 24 za pośrednictwem przegubowego drążka 27. Rura 28 jest uwidoczniona w otworze 32 w położeniu rozszalowania, w którym powierzchnia oszalowania 31 jest odsunięta od zabetonowanej powierzchni, natomiast płyty jeszcze do niej przylegają. Po uniesieniu zespołu wyrównawczego w kierunku 53 rura 28 przemieszcza w otworze 32 w położenie, w którym powierzchnia 31 oszalowania tego zespołu zbliża się do zabetonowanej powierzchni i opiera się na niej. W położeniu 28 obydwie części płyty oszalowania nie są jeszcze zbliżone do siebie. Dopiero po dalszym uniesieniu zespołu wyrównawczego w kierunku 53 i przemieszczeniu się rury w położenie 28”, obydwie części płyty oszalowania zostają odsunięte od powierzchni betonu i zbliżone do siebie wzajemnie. W tym końcowym położeniu 28” rury w otworze 32 rozszalowanie jest całkowicie zakończone, zaś płyty znajdują się w położeniu umożliwiającym wysunięcie oszalowania z szybu.

Części korpusu 24 są trwale i nieruchomo połączone z obydwoma częściami 21 i 22 płyty oszalowania, a ponadto są one połączone ze znajdującą się między obydwoma częściami korpusu 24 rurą 28 za pomocą przegubowych drążków 27. Dzięki temu, po przemieszczeniu zespołu wyrównawczego 23 za pomocą wciągarki w położenie rozszalowania, najpierw zespół ten odrywa się od powierzchni

PL 207 104 B1 betonu, a następnie, podczas dalszego przemieszczania, opiera się o nią swą powierzchnią oszalowania 31, po czym odsuwa się od niej podczas przemieszczania się części 21 i 22 płyty oszalowania od powierzchni betonu.

Wówczas gdy zarówno części 21 i 22 płyty oszalowania, jak i zespół wyrównawczy 23 nie przylegają już do powierzchni betonu, następuje w czasie dalszego przemieszczania zespołu wyrównawczego 23 zsunięcie się części 21 i 22 płyty oszalowania z tyłu za powierzchnię 31 zespołu wyrównawczego 23. W tym stanie obydwie części 21 i 22 płyty oszalowania są odsunięte od powierzchni betonu, zaś zespół wyrównawczy 23 przylega do niej jedynie siłą sprężystości. Wtedy dalsze unoszenie zespołu wyrównawczego 23 w nowe położenie zaszalowania powoduje ponowne rozsunięcie części 21 i 22 płyty oszalowania za pomocą ukośnej prowadnicy 39 i ustawienie się powierzchni oszalowania 29, 30, 31 w jedną wspólną płaszczyznę. W tym położeniu (fig. 6) obydwie części 21 i 22 płyty oszalowania zostają dociśnięte za pomocą drążków 27 do krawędzi powierzchni 31 oszalowania zespołu wyrównawczego 23.

Wykaz oznaczeń oszalowanie szybu zewnętrzne oszalowanie szybu wewnętrzne oszalowanie szybu

13, 14 kierunek pręt kotwiący tuleja przestrzeń wypełniana uzbrojeniem i betonem płyta zamek napinający narożny element oszalowania pierwsza część płyty druga część płyty zespół wyrównawczy korpus pierwszy przegub drugi przegub drążek rura

28',28 położenie rury 28 powierzchnią oszalowania pierwszej części płyty powierzchnia oszalowania drugiej części płyty powierzchnia oszalowania zespołu wyrównawczego otwór ucho odcinek szybu płaszczyzna betonu kierunek szczelina kierunek ukośna prowadnica tylna powierzchnia otwór

42, 43, 44, 45 kierunek fragment ściany szybu

47,48 płyta zespół wyrównawczy jarzmo płyta wzmacniająca kierunek

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie do montażu i demontażu oszalowania, zwłaszcza szybów betonowych, wyposażonego przynajmniej w jeden zestaw oszalowania złożony z dwuczęściowej płyty oraz z umieszczonego między obydwiema częściami i połączonego z nimi zespołu wyrównawczego, zsuwającego lub rozsuwającego obydwie części płyty, znamienne tym, że zespół wyrównawczy (23, 49) składa się z dwudzielnego korpusu (24), którego każda z części jest połączona trwale i nieruchomo z częścią (21 i 22) dwudzielnej płyty oszalowania, przy czym te obydwie części korpusu (24) są wzajemnie połączone za pomocą przegubowych drążków (27) z umieszczoną między nimi rurą (28), osadzoną przesuwnie w przelotowym, nachylonym do pionu otworze (32) w płycie wzmacniającej (52) połączonej z korpusem (24).
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że oś rury (28) zespołu wyrównawczego (23) pokrywa się z osią pręta kotwiącego (15), łączącego zespół wyrównawczy (23) znajdujący się po stronie wewnętrznego oszalowania (12) z zamkiem napinającym (19) znajdującym się po stronie zewnętrznego oszalowania (11).
3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jego zespół wyrównawczy (23) jest zaopatrzony w powierzchnię oszalowania (31), stanowiącą w położeniu zaszalowanym zespołu jedną płaszczyznę z powierzchniami oszalowania (29 i 30) odpowiednio jednej części (21) i drugiej części (22) dwudzielnej płyty oszalowania.
4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że każda z dwóch części (21 i 22) płyty oszalowania jest zaopatrzona na swej tylnej powierzchni (40) w ukośną prowadnicę (39) doprowadzającą tę część (21 i 22) płyty oszalowania w położenie zaszalowania.
5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że przegubowy drążek (27) jest połączony z jednej strony z częścią korpusu (24) za pomocą przegubu (25), z drugiej zaś z rurą (28) za pomocą przegubu (26).
6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jego zespół wyrównawczy (23) jest zaopatrzony w swej górnej części w ucho (33) do zaczepienia pasa wciągarki.
7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że jego zespół wyrównawczy (23) jest zaopatrzony na swej tylnej powierzchni (40), znajdującej się po przeciwnej stronie względem powierzchni oszalowania (31), w usytuowane jeden nad drugim otwory (41) dla osadzenia narzędzia do ręcznego przesuwania tego zespołu wyrównawczego (23).