PL191272B1 - Zbiornik nieprzepuszczalny i izolacyjny do przechowywania płynów montowany zwłaszcza na statku - Google Patents

Abstract

1. Zbiornik nieprzepuszczalny i izolacyjny do przechowywania ply- nów montowany zwlaszcza na statku, posiadajacy dwie kolejne uszczel- niajace powloki barierowe, z których jedna glówna uszczelniajaca powlo- ka barierowa styka sie z wyrobem, znajdujacym sie w zbiorniku, zas druga pomocnicza uszczelniajaca powloka barierowa jest umieszczona pomiedzy glówna uszczelniajaca powloka barierowa, a konstrukcja nosna statku, a ponadto te dwie uszczelniajace powloki barierowe sa poprze- kladane dwiema izolujacymi termicznie powlokami barierowymi, przy czym glówna uszczelniajaca powloka barierowa sklada sie z cienkich blach przymocowanych mechanicznie do glównej izolacyjnej powloki barierowej, pomocniczej izolacyjnej powloki barierowej i drugiej pomocni- czej uszczelniajacej powloki barierowej, zas glówna izolacyjna powloke barierowa stanowi zespól prefabrykowanych paneli przymocowanych mechanicznie bez kleju do konstrukcji nosnej statku, przy czym kazdy panel kolejno sklada sie z: pierwszej sztywnej plyty stanowiacej jej podstawe, pierwszej warstwy izolacji termicznej podtrzymywanej przez wspomniana plyte podstawy i tworzaca wraz z nia pomocniczy izolacyjny element barierowy, drugiej warstwy izolacji termicznej, która czesciowo pokrywa pierwsza wspomniana powyzej warstwe, oraz drugiej sztywnej plyty tworzacej pokrycie panelu i pokrywajacej druga warstwe izolacji termicznej, która stanowi wraz ze wspomniana druga plyta glówny izolacyjny element barierowy, gdzie obszary polaczen pomiedzy glówny- mi izolacyjnymi elementami barierowymi dwóch sasiednich paneli sa wypelnione plytkami uszczelniajacymi, z których kazdy zawiera warstwe izolacji termicznej pokryta sztywna plyta, przy czym sztywne plyty plytek izolacyjnych oraz drugie sztywne plyty paneli stanowia w przyblizeniu ciagla sciane podtrzymujaca glówna uszczelniajaca powloke barierowa, gdzie obszary zlaczy pomiedzy pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi sa wypelnione elementami laczacymi wykonanymi z mate- rialu izolujacego termicznie, zas kazdy panel zawiera druga pomocnicza uszczelniajaca powloke barierowa nalozona lub utworzona z pierwszej warstwy izolujacej termicznie panelu, znamienny tym, ze zbiornik zawiera liczne elastyczne tasmy (20, 120) nieprzepuszczajace gazu ani plynu, które sa umieszczone w obszarze zlacza dwóch……………………. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zbiornik nieprzepuszczalny i izolacyjny do przechowywania płynów montowany zwłaszcza na statku. Zbiornik ten jest wbudowany w kadłub statku i służy do transportu morzem ciekłego gazu, zwłaszcza do transportu ciekłego gazu ziemnego zawierającego metan.

We francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2,274,623 zaproponowano nieprzepuszczalny i izolowany zbiornik wbudowany w konstrukcję nośną, zwłaszcza w statek, który to zbiornik ma dwie kolejne uszczelniające powłoki barierowe, jedną, główną, stykającą się z wyrobem znajdującym się w zbiorniku, i drugą, pomocniczą, umieszczoną pomiędzy główną powłoką barierową, a konstrukcję nośną. Dwie nośne powłoki barierowe są poprzekładane dwiema powłokami barierowymi izolującymi termicznie, przy czym główna uszczelniająca powłoka barierowa jest wykonana z pasów metalowych z krawę dziami podwinię tymi do wnę trza zbiornika. Pasy te są wykonane z cienkiej blachy o niskim współczynniku rozszerzalności i są zespawane krawędziami, za pomocą swoich podwiniętych krawędzi, z dwoma powierzchniami konstrukcji nośnej, która jest osadzona mechanicznie w głównej izolacyjnej powłoce barierowej i stanowi złącze ślizgowe. W zbiorniku pomocnicze powłoki barierowe i główna izolacyjna powłoka barierowa składają się w zasadzie z prefabrykowanych paneli, które są mocowane do konstrukcji nośnej. Każdy z tych paneli jest wykonany, po pierwsze, z pierwszego sztywnego panelu podtrzymującego warstwę izolacji termicznej i tworzącego z nią pomocniczy, izolacyjny element barierowy, a po drugie, z giętkiej wstęgi przywierającej w przybliżeniu do całej powierzchni warstwy izolującej termicznie na pomocniczych, izolacyjnych elementach barierowych, a po trzecie z drugiej warstwy izolacji termicznej, która co najmniej częściowo pokrywa wspomnianą powyżej wstęgę i która przywiera do niej, oraz, po czwarte, z drugiego sztywnego panelu pokrywającej drugą warstwę izolacji termicznej i stanowiącej z nią główną izolacyjną powłokę barierową. Giętka wstęga jest wykonana z materiału kompozytowego, którego dwie warstwy zewnętrzne są wykonane z tkaniny z włókien szklanych, zaś warstwa ś rodkowa jest wykonana z odkształcalnej cienkiej blachy aluminiowej o grubości 0,1 mm. Blacha stanowi pomocniczy uszczelniający element barierowy. Obszary złącz dwóch sąsiednich paneli są wypełnione w taki sposób, żeby co najmniej zapewniały ciągłość pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej. Giętkość blachy aluminiowej, ze względu na jej małą grubość, umożliwia jej dopasowywanie się do odkształceń panelu, które to odkształcenia powstają w wyniku odkształceń kadłuba wskutek falowania morza lub chłodzenia zbiornika.

Ta znana konstrukcja zbiornika umożliwia: - z jednej strony, stosowanie cienkiej głównej izolacyjnej powłoki barierowej złożonej ze sztywnych paneli zapewniający dobrą wytrzymałość na uderzenia w ściany zbiornika wywołane ruchami transportowanej cieczy, przy czym zaletą małej grubości izolacyjnej powłoki barierowej jest to, że w razie nieszczelności głównej uszczelniającej powłoki barierowej, przypadkowy obszar chłodzenia jest tym dalej od podwójnego kadłuba im grubsza jest pomocnicza izolacyjna powłoka barierowa; - a z drugiej strony, znaczne zmniejszenie ceny takiego zbiornika dzięki zastosowaniu prefabrykowanych paneli, które umożliwiają, podczas jednej operacji, przy montażu dwóch pomocniczych powłok barierowych i głównej izolacyjnej powłoki barierowej zbiornika - przyjmując taką konstrukcję, zmniejszenie kosztów wytwarzania o około 25%.

Ponadto, w celu zapewnienia ciągłości uszczelnienia pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej, zastosowano, równocześnie ze złączami pomiędzy panelami, pokrycie dwóch sąsiednich obrzeży obwodowych dwóch sąsiednich paneli taśmą z giętkiej wstęgi mającej co najmniej jedną ciągłą cienką blachę, przy czym wspomniana taśma przywiera do dwóch sąsiednich obwodowych obrzeży i, ze względu na tę blachę, zapewnia ciągłość uszczelnienia. Dla zapewnienia ciągłości głównej warstwy izolacyjnej, zastosowano, w obszarze obwodowym pomiędzy głównymi izolacyjnymi elementami barierowymi dwóch sąsiednich paneli, wypełnienie z płytek izolacyjnych, z których każda składa się z warstwy izolacyjnej pokrytej sztywnym panelem, przy czym każda płytka jest przyklejona do taśmy z giętkiej wstęgi po tej swojej stronie, na której znajduje się warstwa izolacyjna, i ma grubość głównej izolacyjnej powłoki barierowej tak, że, po zmontowaniu, płyty płytek izolacyjnych i drugich sztywnych płyt panelu stanowią w przybliżeniu ciągłą ścianę zdolną do podtrzymywania głównej uszczelniającej powłoki barierowej.

Powszechnie wiadomo, że podczas ruchów statku na falach, odkształcenia belek, z których jest wykonany, wytwarzają bardzo duże naprężenia rozciągające w głównej i pomocniczej uszczelniającej powłoce barierowej, przy czym naprężenia te dodają się do naprężeń rozciągających powstających w tych uszczelniają cych powłokach barierowych podczas chłodzenia zbiornika.

PL 191 272 B1

W zbiorniku opisanym we francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2,274,623, główna uszczelniająca powłoka barierowa, która jest wykonana z pasów z Invaru, przenosi naprężenia rozciągające wytwarzane skurczami termicznymi, o wartości rzędu 10 ton na metr liniowy, na pierścienie łączące w naroż ach zbiornika oraz na poprzeczne wrę gi struktury no ś nej, podczas gdy pomocnicza uszczelniająca powłoka barierowa, która jest wykonana z giętkiej wstęgi, przenosi tylko naprężenia rozciągające rzędu 5 ton na metr liniowy. Taka różnica pomiędzy naprężeniami wytwarzanymi w głównej i pomocniczej uszczelniającej powłoce barierowej może wywoływać problemy w złączach pomiędzy panelami, co z kolei osłabia ciągłość pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej.

We francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2,691,520 obszary złączy pomiędzy warstwami izolacyjnymi pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej są pokryte taśmą, która znajduje się pomiędzy pomocniczymi warstwami izolacyjnymi, a głównymi warstwami izolacyjnymi i jest z nimi spojona. Pomocniczą uszczelniającą powłokę barierową uzyskuje się łącząc hermetycznie ze sobą pomocnicze warstwy izolacyjne, za pomocą zatyczek do zamykania otworów i złączy wykonanych z materiału izolującego termicznie, które wkłada się pomiędzy sąsiednie panele tak, że pomocnicza warstwa izolacyjna tworzy, po jej zmontowaniu i spojeniu, ciągłą i dlatego zupełnie nieprzepuszczalną pomocniczą powłokę barierową. Zakładając, że istnieje pomocnicza warstwa izolacyjna gwarantująca zamknięcie płynu wewnątrz konstrukcji w razie pęknięcia głównej warstwy uszczelniającej, taśmy do pokrywania obszarów złączy nie są przymocowane do pomocniczych warstw izolacyjnych ani w sposób nieprzepuszczalny ani hermetyczny. Główną funkcją tych taśm pokrywających jest trzymanie płytek izolacyjnych głównej izolacyjnej powłoki barierowej połączonych z pomocniczymi warstwami izolacyjnymi. W tym celu taś ma pokrywają ca jest wykonana z materiału z włókien szklanych lub podobnego. Jedna z powierzchni wspomnianej ta ś my pokrywają cej jest spojona, w sposób trwały, z płytkami izolacyjnymi, a jej druga powierzchnia jest spojona z pomocniczymi warstwami izolacyjnymi. Ponadto, w tym francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2,691,520, panele te są spojone ze strukturą nośną zbiornika za pomocą licznych podkładek nośnych.

Celem wynalazku jest zbiornik nieprzepuszczalny i izolacyjny do przechowywania płynów montowany zwłaszcza na statku, którego pomocnicze i główne izolacyjne powłoki barierowe składają się z zespołu prefabrykowanych paneli, które są ulepszone tak, ż eby uniknąć problemów spowodowanych koncentracjami naprężeń w obszarach złączy pomiędzy panelami.

Zbiornik nieprzepuszczalny i izolacyjny do przechowywania płynów montowany zwłaszcza na statku, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera liczne elastyczne taśmy nieprzepuszczające gazu ani płynu, które są umieszczone w obszarze złącza dwóch przylegających paneli, przy czym każda elastyczna taśma jest hermetycznie spojona, od strony zwróconej ku pomocniczej, izolacyjnej powłoce barierowej, z jednej strony z pomocniczym, uszczelniającym elementem barierowym jednego panelu za pomocą bocznego obszaru brzegowego taśmy, a z drugiej strony z pomocniczym, uszczelniającym elementem barierowym sąsiedniego panelu za pomocą przeciwległego bocznego obszaru brzegowego taśmy przy czym elastyczne taśmy, pomocniczy, uszczelniający element barierowy tworzy ciągłą pomocniczą, uszczelniającą powłokę barierową, w której płytka izolacyjna jest umieszczona na centralnym obszarze taśmy, który pokrywa obszar złącza pomiędzy dwoma pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi dwóch przylegających paneli, przy czym obszar środkowy elastycznej taśmy jest wykonany z elastycznego, odkształcalnego materiału i/lub ma szerokość większą niż obszar złącza pomiędzy przyległymi pomocniczymi izolującymi elementami barierowymi, a ponadto elastyczna taśma jest wydłużalna względem płytek izolacyjnych oraz złącza izolacyjnego, przy czym panele są przytrzymane względem ścian konstrukcji nośnej statku z ograniczoną swobodą ruchu w płaszczyznach równoległych do wspomnianych ścian. Korzystnie prefabrykowany panel jest przymocowany do konstrukcji nośnej za pomocą elementów mocujących równomiernie rozmieszczonych na obwodzie pomocniczego izolacyjnego elementu barierowego, którymi to elementami mocującymi są gwintowane kołki przyspawane prostopadle do konstrukcji nośnej, przy czym swobodny koniec każdego z tych kołków jest nagwintowany, a ponadto gwintowane kołki pokrywają się pozycyjnie z obwodem pomocniczego izolacyjnego elementu barierowego, natomiast prefabrykowany panel posiada gniazdo, które pokrywa się pozycyjnie z każdym z tych kołków przechodząc przez pierwszą warstwę izolacji termicznej, przy czym dno gniazda stanowi pierwsza sztywna płyta panelu zaś w gnieź dzie znajduje się otwór dla umieszczenia przelotowo gwintowanego kołka, na który jest nałożony elastycznie odkształcalny w kierunku osiowym element oparty o dno gniazda i przytrzymany w miejscu za pomoc ą nakrę tki nakrę conej na kołek, przy czym wspomniany, elastycznie odkształcalny

PL 191 272 B1 element jest odkształcalny w kierunku prostopadłym do konstrukcji nośnej zapewniając ruchy panelu w kierunku prostopadłym do konstrukcji noś nej.

Korzystnie elastycznie odkształcalny w kierunku osiowym element składa się z co najmniej jednej metalowej podkładki w kształcie stożka ściętego, przez którą przechodzi gwintowany kołek, przy czym podkładka jest umieszczona pomiędzy dnem gniazda a nakrętką. Korzystnie pierwsza warstwa izolacji termicznej panelu jest wykonana z niewzmocnionej pianki komórkowej, natomiast druga warstwa izolacji termicznej panelu jest wykonana ze wzmocnionej pianki komórkowej, korzystnie wzmocnionej włóknami szklanymi.

W korzystnym rozwią zaniu wzmocniona pianka komórkowa ma gę stość około 120 kg/m³.

Korzystnie pierwsza warstwa i druga warstwa izolacji termicznej panelu są wykonane z niewzmocnionej pianki komórkowej.

W korzystnym przypadku niewzmocniona pianka komórkowa jest pianką poliuretanową mają c ą gęstość około 105 kg/m³.

W jednym przykładzie wykonania według wynalazku każ dy panel ma ogólny kształt prostoką tnego równoległościanu, gdzie pierwsza sztywna płyta oraz pierwsza warstwa izolacji termicznej mają, patrząc w rzucie głównym, kształt pierwszego prostokąta, zaś druga warstwa izolacji termicznej oraz druga sztywna płyta mają, patrząc w rzucie głównym, kształt drugiego prostokąta, gdzie boki obu tych prostokątów są w przybliżeniu równoległe, przy czym długość i szerokość drugiego prostokąta są odpowiednio mniejsze od długości i szerokości pierwszego prostokąta, i na każdym panelu znajduje się obwodowe obrzeże wokół głównego izolacyjnego elementu barierowego panelu, i obszary brzegowe każdej taśmy są hermetycznie spajane z obwodowymi obrzeżami panelu.

W pierwszym wariancie gniazda są umieszczone na obwodowych obrzeż ach panelu, zaś taś my pokrywają gniazda swoimi brzegowymi obszarami spajania zatykając je.

W drugim wariancie gniazda są umieszczane na obwodowych obrzeż ach panelu, zaś taś my pokrywają gniazda swoim niespojonym obszarem centralnym nie zatykając ich. Korzystnie szerokość centralnego obszaru każdej taśmy jest większa niż szerokość obszaru złącza pomiędzy sąsiednimi pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi.

W jednym przykładzie wykonania sztywne płyty płytek izolacyjnych oraz drugie sztywne płyty panelu są złączone ze sobą metalowymi łącznikami, które obejmują płytki i panele.

W innym przykładzie wykonania w płytkach izolacyjnych w ich przeciwległych ś cianach bocznych znajduje się podłużny rowek, a w panelach znajduje się odpowiedni podłużny rowek na przeciwległych ścianach bocznych ich głównych izolacyjnych elementów barierowych, przy czym płytki są połączone z panelami za pomocą klinów rozmieszczonych w nieciągły sposób wzdłuż panelu, przy czym każdy klin biegnie od rowka w płytce do rowka w panelu. Według innej korzystnej cechy płytki izolacyjne są tymczasowo trzymane poprzecznie względem jednego z sąsiednich paneli za pomocą punktowych obszarów kleju.

Korzystnie elastyczna taśma zawiera przynajmniej jedną odkształcalną ciągłą, cienką blachę metalową.

W korzystnym rozwią zaniu elastyczna taś ma składa się z trzech warstw, gdzie dwie skrajnie zewnętrzne 25 warstwy są z tkaniny z włókien szklanych, natomiast warstwa środkowa jest ze wspomnianej blachy.

Korzystnie blacha jest blachą aluminiową o grubości około 0,1 mm.

W pierwszym przykładzie wykonania pomię dzy pierwszą a drugą warstwą izolacji termicznej panelu jest umieszczona ciągła blacha wykonana z cienkiego metalu o niskim współczynniku rozszerzalności, przy czym blacha przylega do całej powierzchni pierwszej warstwy izolacji termicznej tworząc wspomniany pomocniczy uszczelniający element barierowy, przy czym druga warstwa izolacji termicznej przylega całą swoją powierzchnią do blachy.

W drugim przykładzie wykonania pomię dzy pierwszą a drugą warstwą izolacji termicznej panelu jest umieszczony giętki element, nieprzepuszczalny dla gazów i cieczy, który przywiera do całej powierzchni pierwszej warstwy izolacji termicznej tworząc drugi uszczelniający element barierowy, przy czym druga warstwa izolacji termicznej przywiera całą swoją powierzchnią do elementu.

Korzystnie giętki element stanowi ciągła, odkształcalna cienka blacha aluminiowa.

Korzystnie pomocniczy uszczelniający element barierowy panelu składa się z pierwszej warstwy izolacji termicznej, który jest wykonany z pianki o komórkach zamkniętych, zaś w skład pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej wchodzi, z jednej strony, pierwsza warstwa izolacji termicznej panelu, a z drugiej strony, elastyczne taśmy.

PL 191 272 B1

Korzystnie panele są oparte o konstrukcję nośną za pomocą wydłużonych zgrubień z utwardzanej żywicy, zaś pomiędzy wydłużonymi zgrubieniami i konstrukcją nośną jest umieszczony arkusz papieru.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku uzyskano bezpieczny zbiornik do przewozu płynów statkiem. Dopuszczalne wydłużenie giętkich taśm łączących umożliwia eliminację lub znaczne zmniejszenie naprężeń pociągowych i rozciągających wywieranych przez pomocniczą uszczelniającą powłokę barierową na przegrody nośne kadłuba spowodowanych falowaniem, chłodzeniem zbiornika albo ruchami ładunku.

Przedmiot wynalazku jest pokazany w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia panel zbiornika w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku, w rzucie perspektywicznym, w stanie rozłożonym na elementy składowe; fig. 2 - panel z fig. 1, w stanie prefabrykowanym, gotowa do użycia, w rzucie perspektywicznym; fig. 3 do 5 - szczegół z fig. 2 w widokach z kierunków pokazanych strzałkami, odpowiednio, III, IV i V, w powię kszeniu; fig. 6 - obszar złą cza pomiędzy dwiema sąsiednimi panelami, częściowo w przekroju poprzecznym; fig. 7 - wykres obrazujący krzywą wydłużenia giętkiej taśmy na złączu pomiędzy dwoma panelami w funkcji siły rozciągającej; fig. 8 - drugi przykład wykonania zbiornika według wynalazku, przed zamocowaniem elastycznie odkształcalnych taśm, częściowo w rzucie perspektywicznym; fig. 9 - szczegół z fig. 8, na którym widać sposób mocowania panelu do struktury nośnej, w powiększeniu, w przekroju poprzecznym; fig. 10 - zbiornik w drugim przykładzie wykonania według wynalazku, częściowo w przekroju podłuż nym; fig. 11 - szczegół z fig. 10, jak pokazano strzałką XI, w powię kszeniu; fig. 12 - szczegół z fig. 10, na którym widać obszar wokół odkształcalnej giętkiej taśmy, w stanie rozłożonym na elementy składowe, w powiększeniu.

Nawiązując do pierwszego przykładu wykonania, pokazanego na fig. 1 do 7, a zwłaszcza na fig. 6, pokazano ścianę podwójnego kadłuba statku, w którym znajduje się opisany zbiornik według wynalazku. Powszechnie wiadomo, że w kadłubie statku znajdują się również poprzeczne przegrody dzielące kadłub na komory, przy czym przegrody te mają również podwójne ściany. Ściany 1 i przegrody tworz ą konstrukcję noś n ą opisanego zbiornika. W każ dej ze ś cian znajdują się gwintowane kołki przyspawane do nich prostopadle, których wolne końce są gwintowane. Gwintowane kołki są rozmieszczone wzdłuż linii równoległych do krawędzi utworzonej w wyniku przecięcia się ścian z poprzecznymi przegrodami. Panele, 2, tworzą dwie pomocnicze powłoki barierowe oraz główną izolacyjną powłokę barierową. Panel 2 ma kształt zbliżony do prostokątnego równoległościanu. W jego skład wchodzi pierwsza płyta 3 ze sklejki o grubości 9 mm, na której znajduje się pierwsza warstwa 4 izolacji termicznej, na której z kolei znajduje się pierwsza tkanina 5 z włókna szklanego. Na tkaninie 5 znajduje się blacha 6 z Invaru o grubości 0,4 mm, która z kolei jest częściowo pokryta drugą tkaniną 7 z włókna szklanego. Z tą drugą tkaniną 7 jest spojona za pomoc ą kleju poliuretanowego druga warstwa izolacji termicznej 8, na której z kolei znajduje się druga płyta 9 ze sklejki o grubości 12 mm.

Podzespół 7 do 9 stanowi główny izolacyjny element barierowy, który w rzucie głównym ma kształt prostokątny i, którego boki są równoległe do boków podzespołu 3 do 6. Oba te podzespoły mają w rzucie głównym kształt dwóch prostokątów o tym samym środku, obwodowym obrzeżu 10 o stałej długości, znajdują cym się wokół całego podzespołu 7 do 9 i stanowiącego granicę podzespołu 3 do 6. Podzespół 3 do 5 stanowi pomocniczy izolacyjny element barierowy. Blacha 6, która pokrywa podzespół 3 do 5, stanowi pomocniczy uszczelniający element barierowy.

Opisany powyżej panel 2 może być prefabrykowany w celu uzyskania zespołu, którego różne elementy składowe są ze sobą spojone w pokazanym powyżej układzie. Z tego względu zespół ten tworzy pomocnicze powłoki barierowe i główną izolacyjną powłokę barierową. Termiczne warstwy izolacyjne 4 i 8 mogą być wykonane z komórkowego tworzywa sztucznego, na przykład z pianki poliuretanowej, której nadano dobre właściwości mechaniczne, wprowadzając do niej włókna szklane w celu jej wzmocnienia. We francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2,724,623, do którego tu się odwołano, zaleca się, w celu wykonania tych warstw izolacji termicznej, umieszczanie tkanin z włókien szklanych w materiale warstwy w taki sposób, żeby tworzyły płaty równoległe do dużych powierzchni warstw 4 i 8, tj. równolegle do dużych powierzchni panelu 2. Odstępy pomiędzy tymi płatami mogą zmniejszać się w miarę zbliżania do środka zbiornika, w którym temperatura wynosi około -160°C. W jednym z wariantów odstępy pomiędzy tymi płatami mogą być stałe na całej grubości warstwy. Oczywiście, możliwe jest zastosowanie jednej z tych technik do pierwszej warstwy panelu, a drugiej do drugiej warstwy.

PL 191 272 B1

W celu przymocowania panelu 2 do struktury nośnej zastosowano gniazda 11 równomiernie rozmieszczone wzdłuż dwóch podłużnych krawędzi panelu, będące zagłębieniami o przekroju poprzecznym w kształcie litery U wykonanymi w obwodowym obrzeżu 10 przechodzącymi przez płat 6, tkaninę 5 i warstwę izolacyjną 4 aż do płyty 3 ze sklejki. Dlatego dno gniazda 11 jest pierwszą sztywną płytą 3 panelu 2. W dnie gniazda 11 jest wywiercony otwór 12, którego średnica pozwala na umieszczenie w nim gwintowanego kołka. Gwintowane kołki i otwory 12 są rozmieszczone w taki sposób, że po umieszczeniu panelu 2 naprzeciwko ściany 1 lub przegrody konstrukcji nośnej, panel 2 można umieścić względem ściany 1 tak, że naprzeciwko każdego otworu 12 znajduje się gwintowany kołek. Gniazda 11 są otwarte wzdłuż podłużnych ścian podzespołu 4 do 6.

Powszechnie wiadomo, że ściany 1 i przegrody statku odchylają się od teoretycznej powierzchni nadanej konstrukcji nośnej po prostu ze względu na niedokładności wykonawcze. Odchylenia te można kompensować w znany sposób opierając panele 2 o strukturę nośną za pomocą wydłużonych zgrubień z dającej się utwardzać żywicy 13, co umożliwia, rozpoczynając od niedoskonałej powierzchni konstrukcji nośnej, uzyskiwanie wykładziny złożonej z sąsiednich paneli 2 z drugimi płytami 9, które, w całoś ci, wyznaczają powierzchnię prawie nie odbiegają c ą od wymaganej powierzchni teoretycznej. W tym celu, pomię dzy wydłuż one zgrubienia 13 a ś cianę 1 wkłada się arkusz papieru 25, co zapobiega spajaniu się panelu ze strukturą nośną.

Po umieszczeniu panelu 2 na konstrukcji nośnej z przekładkami z wydłużonych zgrubień 13 z ż ywicy, gwintowane kołki wchodzą w otwory 12, po czym na ich gwintowane ko ń ce nakłada się podkładkę nośną i nakrętkę zabezpieczającą. Podkładkę dociska się za pomocą nakrętki do pierwszej sztywnej płyty 3 panelu, na dnie gniazda 11. W ten sposób każdy panel 2 jest przymocowany do struktury nośnej za pomocą wielu punktów rozmieszczonych wokół obwodu panelu, co jest korzystne z mechanicznego punktu widzenia.

Po wykonaniu tego mocowania gniazda 11 zaślepia się za pomocą zaślepek z materiału izolującego termicznie, wpuszczając zaślepki na równo z powierzchnią pierwszej warstwy 4 izolacji termicznej panelu 2. Ponadto możliwe jest wprowadzenie, w obszarach złączy oddzielających podzespoły 3 do 5 dwóch sąsiednich paneli, materiału izolującego termicznie, na przykład płata pianki z tworzywa sztucznego złoż onego na siebie w kształt litery U i wciś nię tego w obszar złą cza. Niemniej jednak, chociaż odtwarza się w ten sposób ciągłość pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej, nie dotyczy to ciągłości pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej, jaką stanowi blacha 6, ponieważ jest ona podziurawiona w miejscach, w których znajduje się każde gniazdo 11. W celu odtworzenia ciągłości pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej, na obwodowe obrzeże 10 znajdujące się pomiędzy dwoma podzespołami 7 do 9 dwóch sąsiednich paneli 2 nakłada się giętką taśmę 20, po czym spaja ją z obwodowymi obrzeżami 10 tak, żeby zatkała otwory pokrywające się z każdym gniazdem 11 i złącza pomiędzy panelami, w wyniku czego odtwarza się ciągłość pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej. Pomocnicza giętka taśma 20 jest wykonana z materiału kompozytowego złożonego z trzech warstw - dwie warstwy zewnętrzne są wykonane z tkaniny z włókien szklanych, a warstwa ś rodkowa jest cienką blachą , na przykład blachą aluminiową o gruboś ci około 0,1 mm. Blacha ta zapewnia ciągłość pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej; jej giętkość, ze względu na grubość, umożliwia jej dopasowywanie się do odkształceń panelu 2 powstających w wyniku odkształcania się kadłuba wskutek kołysania się statku lub wskutek oziębiania się zbiornika.

Z tego wzglę du pomię dzy podzespołami 7 do 9 dwóch są siednich paneli 2 pozostaje obszar zagłębienia zestrojony pozycyjnie z obwodowymi obrzeżami 10, którego głębokość jest równa w przybliżeniu grubości głównej izolacyjnej powłoki barierowej 7 do 9. Te obszary zagłębienia wypełnia się za pomocą włożonych w nie płytek izolacyjnych 14, każda złożona z warstwy izolacyjnej 15 i sztywnej płyty ze sklejki 16. Wymiary płytek izolacyjnych 14 są takie, że wypełniają one całkowicie obszar usytuowany nad obwodowymi obrzeżami 10 dwóch sąsiednich paneli 2. Płytki izolacyjne umieszcza się po prostu tak, żeby ich warstwa 15 leżała na taśmach 20 w taki sposób, żeby, po ich zamocowaniu, ich płyta 16 zapewniała ciągłość pomiędzy płytami 9 dwóch sąsiednich paneli 2. Te płytki izolacyjne 14, których szerokość wynika z odległości pomiędzy dwoma podzespołami 7 do 9 dwóch sąsiednich paneli, mogły mieć większą lub mniejszą długość, ale zaleca się, aby długość ta była mniejsza ze względu na to, żeby, w razie potrzeby, łatwo było można je wpasować, nawet w razie niewielkiego niedopasowania dwóch sąsiednich paneli 2. Bardzo ważne jest żeby płytki 14 nie były mocowane do taśmy 20 umożliwiając odkształcanie się taśmy 20. Z drugiej strony można je spajać z taśmą 20 za pomocą nieprzywierających zgrubień z żywicy, na przykład wkładając arkusz papieru.

PL 191 272 B1

Na figurze 6 można zobaczyć, że łączniki 51, pokazane liniami przerywanymi, obejmują górną część płyty 16 i płyty 9, łącząc w ten sposób płytki z panelami 2.

Wariantowo, w warstwach izolacyjnych 8 i 15 mogą być wykonane rowki 8a i 15a znajdujące się naprzeciwko siebie, w które wchodzą kliny łączące 52. Rowki 8a, 15a biegną wzdłuż ścian bocznych panelu 2 i płytek, nad warstwami izolacyjnymi, w przestrzeni pomiędzy górnymi płytami 9 i 16. Rowki 8a, 15a służą również do prowadzenia specjalnych narzędzi produkcyjnych.

Zatem wkładając panele 2 w strukturę nośną, formuje się w trakcie jednej operacji pomocniczą izolacyjną powłokę barierową, pomocniczą uszczelniającą powłokę barierową oraz główną izolacyjną powłokę barierową. Jest oczywiste, że ilość pracy potrzebnej do wmontowania tych trzech powłok barierowych jest wskutek tego znacznie mniejsza niż w konstrukcjach znanych dotychczas. Oczywiście, prefabrykowane panele 2 można wytwarzać masowo w fabryce, co jeszcze bardziej poprawia ekonomiczne aspekty danej konstrukcji.

Wytworzono zatem w przybliżeniu ciągłą powierzchnię złożoną ze sztywnych płyt 9 i 16 panelu 2 oraz z płytek izolacyjnych 14. Pozostaje zmontować główną uszczelniającą powłokę barierową, która będzie podtrzymywana przez te sztywne płyty. W tym celu w płytach 9 wytwarza się podczas produkcji panelu 2 rowki 17, które to rowki 17 mają przekrój poprzeczny w postaci odwróconej litery T, której nóżka jest prostopadła do powierzchni płyty 9 zwróconej ku środkowi zbiornika, a dwa ramiona litery T są równoległe do wspomnianej powierzchni. W tych rowkach 17 jest osadzony element nośny spawu złożony z kątownika 18 w kształcie litery L spawanego z wywiniętymi krawędziami 19a dwóch sąsiednich pasów metalowych 19 głównej uszczelniającej powłoki barierowej, natomiast krótszy bok litery L wchodzi w tę część rowka 17, która jest równoległa do środkowej płaszczyzny płyty 9. W znany sposób, pasy 19 są wykonane z blachy z Invaru o grubości 0,7 mm. Element wspomagający spaw może ślizgać się w rowku 17 tak, że powstaje w wyniku tego złącze suwliwe umożliwiające ruchy pasów 19 głównej uszczelniającej powłoki barierowej względem podtrzymujących ją sztywnych płyt 9 i 16. W każdej płycie 9 panelu 2 znajdują się dwa równoległe rowki 17 w odległości odpowiadającej szerokości pasa i leżące symetrycznie względem podłużnej osi panelu 2. Wymiary panelu 2 są takie, że odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi kołnierzami 18 do spawania, włożonymi w dwie sąsiednie panele 2, jest równa szerokości pasa 19. Jest zatem możliwe wkładanie pasa 19 w położeniu zestrojonym z centralnym obszarem każdej płyty 9 oraz pasa 19 pomiędzy dwa pasy 19 pokrywające centralne obszary dwóch sąsiednich paneli 2.

Należy podkreślić, że według wynalazku, główna uszczelniająca powłoka barierowa jest podtrzymywana przez sztywną płytę, co zapewnia dobrą wytrzymałość na uderzenia spowodowane ruchami cieczy w zbiorniku.

Na przykładzie liczbowym, możliwe jest użycie panelu 2 o długości 2,970 metra z dokładnością do 1 mm i szerokości 999 mm z dokładnością do 0,5 mm, przy czym grubość pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej wynosi 180 mm a głównej izolacyjnej powłoki barierowej 90 mm. Szerokość pasów 19 pomiędzy dwiema wywiniętymi krawędziami wynosi 500 mm a ich długość 1 m.

Jak można zobaczyć na fig. 2 i 5, w drugiej warstwie izolacji termicznej 8 oraz w drugiej sztywnej płycie 9 znajduje się wiele szczelin 21 usytuowanych w kierunku poprzecznym, tj. równolegle do krótkiego boku panelu 2, przy czym szczeliny 21 znajdują się w pewnych odstępach od siebie w kierunku podłużnym wynoszących około 1 m, zaś każda z nich biegnie w dół na odległość około 5 mm od dna drugiej termicznej warstwy izolacyjnej 8 i ma szerokość poniżej 4 mm. W panelu 2 znajdują się trzy szczeliny 21, z których środkowa jest w środku panelu, natomiast pozostałe w pobliżu boków płyty 9. Zadaniem szczelin 21 jest zapobieganie niekontrolowanemu pękaniu głównej izolacyjnej powłoki barierowej podczas chłodzenia zbiornika.

Na figurze 7 przedstawiono krzywą wydłużenia giętkiej taśmy 20 podczas badań na rozciąganie. Zaczynając od punktu A, w stanie spoczynku, na giętką taśmę działa się siłą około 5 kN, co powoduje jej odkształcenie do punktu B, w którym obserwuje się duże wydłużenie około 11 mm. Jeżeli następnie naprężenie działające na taśmę zmniejsza się do zera, obserwuje się odwracanie odkształcenia taśmy wzdłuż linii BC, przy czym w punkcie C giętka taśma wykazuje trwałe plastyczne odkształcenie resztkowe około 7 mm. Jeżeli giętką taśmę w stanie z punktu C ponownie obciąży się, to okazuje się, że dla takiej samej siły rozciągającej giętka taśma odkształci się odwracalnie i w przybliżeniu liniowo pomiędzy punktami C i B, wydłużając się elastycznie na odległość około 4 mm.

PL 191 272 B1

Działając na elastyczną taśmę siłą rozciągającą o większej wielkości należy spodziewać się plastycznego wydłużenia o większej wartości. Oczywiście, giętka taśma ma wytrzymałość na rozciąganie większą niż maksymalne naprężenia, jakie mogą na nią działać w wyniku odkształceń kadłuba, ruchów ładunku oraz chłodzenia zbiornika.

W tych warunkach, kiedy na elastyczne taś my działają naprężenia rozcią gają ce o danej wielkości, zachowują one trwałe odkształcenie, jak pokazano na fig. 6 dla taśmy elastycznej 20 o kształcie zbliżonym do skrzydeł mewy. Przy następnych naprężeniach rozciągających o takiej samej lub mniejszej wielkości, giętka taśma 20 będzie się następnie zachowywała elastycznie tak, że naprężenia powstające w wyniku odkształceń kadłuba spowodowanych chłodzeniem zbiornika, ruchami ładunku oraz kołysaniem statku nie będą przenoszone, albo będą przenoszone tylko w niewielkim stopniu, przez pomocniczą uszczelniającą powłokę barierową na poprzeczne przegrody.

Na figurach 8 do 12 pokazano drugi przykład wykonania zbiornika według wynalazku. Na figurach tych elementom identycznym lub podobnym do pierwszego przykładu wykonania nadano te same numery identyfikacyjne, ale zwiększone o liczbę sto.

Na figurze 10 główna uszczelniająca powłoka barierowa 119 jest wykonana z cienkich elementów metalowych, takich jak blacha ze stali nierdzewnej lub aluminium, z których wystają poprzeczne i podłuż ne ż ebra 119a. Pomię dzy dwoma są siednimi elementami głównej uszczelniają cej powłoki barierowej 119 znajduje się złącze zakładkowe. Żebra 119a zapewniają głównej uszczelniającej powłoce barierowej znaczną giętkość tak, że jest ona zdolna do odkształcania się pod wpływem naprężeń, zwłaszcza naprężeń termicznych, wywoływanych płynem zmagazynowanym w zbiorniku.

Na figurze 10 widać wewnętrzną ścianę 1 podwójnego kadłuba statku oraz poprzeczną przegrodę 101 dzielącą kadłub statku na komory. Ściany 1 i przegrody 101 stanowią strukturę nośną zbiornika i na każdej z nich znajdują się gwintowane kołki 130 przyspawane prostopadle do struktury nośnej, których wolne końce są gwintowane. Gwintowane kołki 130 są rozmieszczone liniowo równolegle do krawędzi A utworzonej w wyniku przecięcia się ścian 1 z poprzecznymi przegrodami 101.

W znany sposób, dolne sztywne płyty 103 panelu 102 opierają się o konstrukcję noś n ą za pośrednictwem wydłużonych zgrubień z dającej się utwardzać żywicy 113. Te wydłużone zgrubienia nie przywierają do podwójnego kadłuba dzięki, na przykład, przekładkom z arkuszy papieru. Pomiędzy ścianę 1 a sztywną płytę 103 można również wkładać klocki 133, widoczne na fig. 9, po jednym z każdej strony gwintowanego kołka 130, który przechodzi przez otwór 112 w płycie 103. Otwory 112 przechodzą we w przybliżeniu cylindryczne gniazda 111 biegnące na całej wysokości pierwszej warstwy 104 izolacji termiczne w pomocniczej izolacyjnej powłoce barierowej. Na gwintowanym końcu kołka 130 umieszcza się co najmniej jedną, odkształcalną sprężyście, mającą kształt stożka ściętego metalową podkładkę 134, na przykład trzy tak zwane podkładki krążkowe jedna na drugiej, tak, że duża podstawa pierwszej podkładki 134 spoczywa na dnie gniazda 111, a mała podstawa górnej podkładki 134 spoczywa na zwykłej podkładce okrągłej 135. Przeciwnakrętka 136 dociska zespół składający się z podkładki okrągłej 135 i stożkowych podkładek 134 do dna gniazda 111. Następnie w gniazda 111 wkłada się zaślepki z materiału izolacyjnego 137 w celu zapewnienia ciągłości pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej. W tych zaślepkach 137 znajdują się zagłębienia 137a usytuowane w ich podstawie i przeznaczone na gwintowane kołki 130, ich podkładki 134 i 135 oraz ich nakrętkę 136. Zatem gwintowane kołki 130 służą wyłącznie do trzymania panelu 102 względem struktury nośnej w kierunku prostopadłym do niej, przy czym panele 102 mają możliwość ograniczonego przemieszczania się w kierunku podłuż nym i poprzecznym zbiornika wzglę dem struktury noś nej. Ponadto odkształcalne podkładki 134 umożliwiają również panelom 102 pewną swobodę ruchu w kierunku prostopadłym do struktury nośnej.

Na figurze 10 można zauważyć, że w określonym kącie pomiędzy ścianą 1 a poprzeczną przegrodą 101 główna izolacyjna powłoka barierowa ma strukturę kątową złożoną z metalowej sekcji 140 tworzącej kąt około 90°, przy czym do tej metalowej struktury kątowej mocuje się uszczelniającą powłokę barierową 119, zaś metalową strukturę kątową 140 mocuje się śrubami 141 do drewnianych płyt 142 o, w przybliżeniu, takiej samej grubości jak drugie warstwy izolacji termicznej 108 w panelach 102. Pomiędzy dwiema drewnianymi płytami 142 znajduje się spojona z nimi warstwa izolacyjna 143 tworząca w strukturze kątowej narożnik głównej izolacyjnej powłoki barierowej. O ile chodzi o pomocniczą izolacyjną powłokę barierową, to jest ona wykonana z dwóch warstw materiału izolacyjnego 144 o przekroju poprzecznym w przybliżeniu w kształcie prostokątnego trapezoidu na fig. 10. Warstwy 144 są spojone ze sztywnymi płytami drewnianymi 103. Ogólny kształt struktury kątowej w zbiorniku widocznym na fig. 10 jest w przybliżeniu podobny do kształtu pokazanego i opisanego w zgłoszeniu

PL 191 272 B1 patentowym nr 2,691,520, do którego odwołuje się niniejszy dokument. W związku z tym jego bardziej szczegółowy opis pominięto. Należy po prostu zauważyć, że dolne sztywne płyty 103 są przymocowane do struktury nośnej za pomocą gwintowanych kołków 130 i nakrętek 136, bez umieszczania pomiędzy nimi odkształcalnych podkładek 134. Ponadto, sztywne płyty 103 struktury kątowej opierają się również na wydłużonych zgrubieniach z dającej się utwardzać żywicy 113. Położenie struktury kątowej względem panelu 102 ustala stoper ustalający położenie w postaci metalowego klocka 145 przyspawanego do struktury nośnej i klocka 146 wykonanego ze sklejki lub laminowanego drewna, przy czym klocek 146 jest połączony z klockiem metalowym 145 za pomocą pośredniego złącza stykowego.

Jak to wyraźniej pokazano na fig. 8, taśma 118 ze stali nierdzewnej biegnie podłużnie na górnej sztywnej płycie 109 panelu 102, natomiast poprzecznie do płyty 109 biegnie taśma 148 ze stali nierdzewnej, co umożliwia kotwiczenie głównej membrany uszczelniającej 119 do płyt 109. Korzystnie, te taśmy kotwiczące 118 i 148 nituje się do górnej płyty 109 panelu 102. Ponadto, górne płyty 109 mogą również zawierać wiele metalowych wkładek 149, umożliwiających zwłaszcza mocowanie narzędzi.

W drugiej warstwie 108 izolacji termicznej oraz w drugiej sztywnej płycie 109 znajduje si ę wiele podłużnych i poprzecznych szczelin 121, które to szczeliny biegną w dół na odległość około 5 mm od dna drugiej warstwy 108 izolacji termicznej i mają szerokość mniejszą niż 4 mm, zapobiegając w ten sposób niekontrolowanemu pękaniu izolacyjnej powłoki barierowej podczas chłodzenia zbiornika.

W obszary złączy pomiędzy pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi wkłada się materiały izolujące termicznie 150, na przykład watę szklaną.

Na figurze 12 pokazano, że na dolnej powierzchni giętkiej taśmy 120 znajdują się dwa przeciwległe boczne obszary brzegowe 120a i 120b, które są przeznaczone do spajania z obwodowym obrzeżem 110 dwóch sąsiednich paneli 102, przy czym centralny obszar 120c taśmy 120 jest przeznaczony do pokrywania, bez spajania, materiału zaślepkowego 150 a także części obwodowego obrzeża 110 każdego panelu. Na przykład, taśma 120 może mieć szerokość 270 mm, jej centralny obszar 120c może mieć szerokość 110 mm, natomiast taśma z materiału izolacyjnego 150 ma szerokość tylko 30 mm. Zatem istnieje możliwość, że taśma 120 odkształci się i/lub wydłuży elastycznie więcej niż na szerokość obszaru złącza pomiędzy pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi.

Korzystnie, elastyczna taśma 120 ma taką samą długość jak panele 102.

Na figurze 8 pokazano blachę 106 służącą jako pomocniczy uszczelniający element barierowy pomiędzy dwiema warstwami 104 i 108 izolacji termicznej w panelu 102, ale można również zrezygnować z tej blachy 106, ponieważ pomocnicza warstwa izolacyjna 104 jest pianką zamknięto komórkową, która sama pełni pomocniczą funkcję uszczelniającą, dopóki giętka taśma 120 prawidłowo pokrywa gniazda 111 i złącza 150.

Można zauważyć, że warstwy materiału izolacyjnego 108, 115 i 143 w głównej izolacyjnej powłoce barierowej są wykonane z pianki poliuretanowej wzmocnionej włóknami szklanymi i mającej gęstość 120 kg/m³. Należy również zauważyć, że warstwy materiału izolacyjnego 144 pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej, w strukturze kątowej, są również wykonane ze wzmocnionej pianki, odmiennie niż warstwy 104 pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej panelu 102.

Przyczyną takiego rozwiązania jest to, że wskutek użycia odkształcalnych podkładek 134 w miejscu, w którym panele 102 są przymocowane do gwintowanych kołków 130, na pomocniczą warstwę izolacyjną 104 panelu 102 działają mniejsze naprężenia i dlatego może być wykonana bez wzmacniania włóknami szklanymi.

Na figurach 11 i 12 można zobaczyć, że płytki izolacyjne 114 kładzie się po prostu na giętkie taśmy 120, bez spajania, w celu umożliwienia jej swobodnego elastycznego odkształcenia i/lub wydłużenia tak, że trzeba te płytki izolacyjne 114 mocować do głównych izolacyjnych elementów barierowych panelu 102.

W pierwszym wariancie, łą czniki 151, pokazane na fig. 11 liniami przerywanymi, mocuje się w taki sposób, ż eby obejmowały górną część sztywnej płyty 116 płytki izolacyjnej 114 oraz górną sztywną płytę 109 sąsiedniego panelu 102.

W innym wariancie, w sztywnej płycie 116 płytki izolacyjnej 114 znajduje się podłuż ny rowek w gruboś ci materiału, który to rowek jest otwarty ku górnej sztywnej płycie 109 są siedniego panelu 102, w której znajduje się odpowiedni podłużny rowek tak, że w rowki te można wkładać wiele drewnianych klinów 152. Na przykład, w przypadku płytki o długości 340 mm może wystarczać jeden klin, natomiast w przypadku płytki o długości 480 mm, w rowki te można wkładać dwa kliny w pewnym

PL 191 272 B1 odstępie od siebie. Co prawda tego nie widać, ale rowki takie mogą również znajdować się w warstwach izolacyjnych 115 i 108, zamiast w sztywnych płytach 116 i 109. Rowki te służą również do mechanicznego prowadzenia maszyny do spajania giętkiej taśmy 120 z leżącym pod spodem pomocniczym izolacyjnym elementem barierowym.

Główna uszczelniająca powłoka barierowa 119 z jej poprzecznymi i podłużnymi żebrami 119a tworzy wewnątrz zbiornika membranę o pofałdowanej powierzchni.

Wynalazek opisano na kilku konkretnych przykładach wykonania, ale jest dość oczywiste, że nie ograniczają go one w żaden sposób oraz że obejmuje on wszystkie techniczne równoważniki opisanych elementów, a także ich kombinacje, o ile mieszczą się w jego zakresie.

Claims (22)

1. Zbiornik nieprzepuszczalny i izolacyjny do przechowywania płynów montowany zwłaszcza na statku, posiadający dwie kolejne uszczelniające powłoki barierowe, z których jedna główna uszczelniająca powłoka barierowa styka się z wyrobem, znajdującym się w zbiorniku, zaś druga pomocnicza uszczelniająca powłoka barierowa jest umieszczona pomiędzy główną uszczelniającą powłoką barierową, a konstrukcją nośną statku, a ponadto te dwie uszczelniające powłoki barierowe są poprzekładane dwiema izolującymi termicznie powłokami barierowymi, przy czym główna uszczelniająca powłoka barierowa składa się z cienkich blach przymocowanych mechanicznie do głównej izolacyjnej powłoki barierowej, pomocniczej izolacyjnej powłoki barierowej i drugiej pomocniczej uszczelniającej powłoki barierowej, zaś główną izolacyjną powłokę barierową stanowi zespół prefabrykowanych paneli przymocowanych mechanicznie bez kleju do konstrukcji nośnej statku, przy czym każdy panel kolejno składa się z: pierwszej sztywnej płyty stanowiącej jej podstawę, pierwszej warstwy izolacji termicznej podtrzymywanej przez wspomnianą płytę podstawy i tworzącą wraz z nią pomocniczy izolacyjny element barierowy, drugiej warstwy izolacji termicznej, która częściowo pokrywa pierwszą wspomnianą powyżej warstwę, oraz drugiej sztywnej płyty tworzącej pokrycie panelu i pokrywającej drugą warstwę izolacji termicznej, która stanowi wraz ze wspomnianą drugą płytą główny izolacyjny element barierowy, gdzie obszary połączeń pomiędzy głównymi izolacyjnymi elementami barierowymi dwóch sąsiednich paneli są wypełnione płytkami uszczelniającymi, z których każdy zawiera warstwę izolacji termicznej pokrytą sztywną płytą, przy czym sztywne płyty płytek izolacyjnych oraz drugie sztywne płyty paneli stanowią w przybliżeniu ciągłą ścianę podtrzymującą główną uszczelniającą powłokę barierową, gdzie obszary złączy pomiędzy pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi są wypełnione elementami łączącymi wykonanymi z materiału izolującego termicznie, zaś każdy panel zawiera drugą pomocniczą uszczelniającą powłokę barierową nałożoną lub utworzoną z pierwszej warstwy izolującej termicznie panelu, znamienny tym, że zbiornik zawiera liczne elastyczne taśmy (20, 120) nieprzepuszczające gazu ani płynu, które są umieszczone w obszarze złącza dwóch przylegających paneli (2, 102), przy czym każda elastyczna taśma (2, 102) jest hermetycznie spojona, od strony zwróconej ku pomocniczej, izolacyjnej powłoce barierowej, z jednej strony z pomocniczym, uszczelniającym elementem barierowym jednego panelu (2, 102) za pomocą bocznego obszaru brzegowego (120a) taśmy (20, 120), a z drugiej strony z pomocniczym, uszczelniającym elementem barierowym (6, 106, 104) sąsiedniego panelu (2, 102) za pomocą przeciwległego bocznego obszaru brzegowego (120b) taśmy (20, 120) przy czym elastyczne taśmy (20, 120), pomocniczy, uszczelniający element barierowy (6, 106, 104) tworzy ciągłą pomocniczą, uszczelniającą powłokę barierową, w której płytka izolacyjna (14, 114) jest umieszczona na centralnym obszarze (120c) taśmy (20, 120), który pokrywa obszar złącza pomiędzy dwoma pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi dwóch przylegających paneli (2, 102), przy czym obszar środkowy (120c) elastycznej taśmy (20, 120) jest wykonany z elastycznego, odkształcalnego materiału i/lub ma szerokość wię kszą niż obszar złą cza (150) pomiędzy przyległymi pomocniczymi izolującymi elementami barierowymi, a ponadto elastyczna taśma (20, 120) jest wydłużalna względem płytek izolacyjnych (14, 114) oraz złącza izolacyjnego, przy czym panele (2, 102) są przytrzymane względem ścian konstrukcji nośnej (1, 101) statku z ograniczoną swobodą ruchu w płaszczyznach równoległych do wspomnianych ścian.

2. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że prefabrykowany panel (102) jest przymocowany do konstrukcji nośnej (1, 101) za pomocą elementów mocujących równomiernie rozmieszczonych na obwodzie pomocniczego izolacyjnego elementu barierowego, którymi to elementami mocującymi są gwintowane kołki (130) przyspawane prostopadle do konstrukcji nośnej (1, 101), przy czym

PL 191 272 B1 swobodny koniec każdego z tych kołków (130) jest nagwintowany, a ponadto gwintowane kołki (130) pokrywają się pozycyjnie z obwodem pomocniczego izolacyjnego elementu barierowego, natomiast prefabrykowany panel (102) posiada gniazdo (111), które pokrywa się pozycyjnie z każdym z tych kołków (130) przechodząc przez pierwszą warstwę (104) izolacji termicznej, przy czym dno gniazda (111) stanowi pierwsza sztywna płyta (103) panelu (102) zaś w gnieździe (111) znajduje się otwór (112) dla umieszczenia przelotowo gwintowanego kołka (130), na który jest nałożony elastycznie odkształcalny w kierunku osiowym element oparty o dno gniazda (111) i przytrzymany w miejscu za pomocą nakrętki (136) nakręconej na kołek (130), przy czym wspomniany, elastycznie odkształcalny element jest odkształcalny w kierunku prostopadłym do konstrukcji nośnej (101), zapewniając ruchy panelu (102) w kierunku prostopadłym do konstrukcji nośnej (101).

3. Zbiornik według zastrz. 2, znamienny tym, ż e elastycznie odkształcalny w kierunku osiowym element składa się z co najmniej jednej metalowej podkładki (134) w kształcie stożka ściętego, przez którą przechodzi gwintowany kołek (130), przy czym podkładka (134) jest umieszczona pomiędzy dnem gniazda (111) a nakrętką (136).

4. Zbiornik według zastrz. 2, znamienny tym, ż e pierwsza warstwa (104) izolacji termicznej panelu (102) jest wykonana z niewzmocnionej pianki komórkowej, natomiast druga warstwa (108) izolacji termicznej panelu (102) jest wykonana ze wzmocnionej pianki komórkowej, korzystnie wzmocnionej włóknami szklanymi.

5. Zbiornik według zastrz. 4, znamienny tym, ż e wzmocniona pianka komórkowa ma gę stość około 120 kg/m³.

6. Zbiornik według zastrz. 2, znamienny tym, ż e pierwsza warstwa (104) i druga warstwa (108) izolacji termicznej panelu (102) są wykonane z niewzmocnionej pianki komórkowej.

7. Zbiornik według zastrz. 4 albo 6, znamienny tym, ż e niewzmocniona pianka komórkowa jest pianką poliuretanową mającą gęstość około 105 kg/m³.

8. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, ż e każ dy panel (2, 102) ma ogólny kształt prostokątnego równoległościanu, gdzie pierwsza sztywna płyta (3, 103) oraz pierwsza warstwa (4, 104) izolacji termicznej mają, patrząc w rzucie głównym, kształt pierwszego prostokąta, zaś druga warstwa (8, 108) izolacji termicznej oraz druga sztywna płyta (9, 109) mają, patrząc w rzucie głównym, kształt drugiego prostokąta, gdzie boki obu tych prostokątów są w przybliżeniu równoległe, przy czym długość i szerokość drugiego prostokąta są odpowiednio mniejsze od długości i szerokości pierwszego prostokąta, i na każdym panelu (2, 102) znajduje się obwodowe obrzeże (10, 110) wokół głównego izolacyjnego elementu barierowego panelu (2, 102), i obszary brzegowe (120a, 120b) każdej taśmy (120) są hermetycznie spajane z obwodowymi obrzeżami panelu (2, 102).

9. Zbiornik według zastrz. 2, znamienny tym, ż e gniazda (111) są umieszczone na obwodowych obrzeżach (110) panelu (102), zaś taśmy (120) pokrywają gniazda (111) swoimi brzegowymi obszarami spajania (120a, 120b) zatykając je.

10. Zbiornik według zastrz. 2, znamienny tym, że gniazda (111) są umieszczane na obwodowych obrzeżach (110) panelu (102), zaś taśmy (120) pokrywają gniazda (111) swoim niespojonym obszarem centralnym (120c) nie zatykając ich.

11. Zbiornik według zastrz. 10, znamienny tym, że szerokość centralnego obszaru (120c) każdej taśmy (120) jest większa niż szerokość obszaru złącza (150) pomiędzy sąsiednimi pomocniczymi izolacyjnymi elementami barierowymi.

12. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że sztywne płyty (116) płytek izolacyjnych (114) oraz drugie sztywne płyty (109) panelu (102) są złączone ze sobą metalowymi łącznikami (151), które obejmują płytki (114) i panele (102).

13. Zbiornik według zastrz. 12, znamienny tym, że w płytkach izolacyjnych (14, 114) w ich przeciwległych ścianach bocznych znajduje się podłużny rowek (15a), a w panelach (2, 102) znajduje się odpowiedni podłużny rowek (8a) na przeciwległych ścianach bocznych ich głównych izolacyjnych elementów barierowych, przy czym płytki (14, 114) są połączone z panelami (2, 102) za pomocą klinów (52, 152) rozmieszczonych w nieciągły sposób wzdłuż panelu (2, 102), przy czym każdy klin (52, 152) biegnie od rowka (15a) w płytce (14, 114) do rowka (8a) w panelu (2, 102).

14. Zbiornik według zastrz. 13, znamienny tym, że płytki izolacyjne (14, 114) są tymczasowo trzymane poprzecznie względem jednego z sąsiednich paneli (2, 102) za pomocą punktowych obszarów kleju.

15. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że elastyczna taśma (20, 120) zawiera przynajmniej jedną odkształcalną ciągłą, cienką blachę metalową.

PL 191 272 B1

16. Zbiornik według zastrz. 15, znamienny tym, że elastyczna taśma (20, 120) składa się z trzech warstw, gdzie dwie skrajnie zewnę trzne warstwy są z tkaniny z włókien szklanych, natomiast warstwa środkowa jest ze wspomnianej blachy.

17. Zbiornik według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że blacha jest blachą aluminiową o gruboś ci około 0,1 mm.

18. Zbiornik według zastrz. 8, znamienny tym, że pomiędzy pierwszą (4) a drugą (8) warstwą izolacji termicznej panelu (2) jest umieszczona ciągła blacha (6) wykonana z cienkiego metalu o niskim współczynniku rozszerzalności, przy czym blacha (6) przylega do całej powierzchni pierwszej warstwy (4) izolacji termicznej, tworząc wspomniany pomocniczy, uszczelniający element barierowy, przy czym druga warstwa (8) izolacji termicznej przylega całą swoją powierzchnią do blachy (6).

19. Zbiornik według zastrz. 8, znamienny tym, że pomiędzy pierwszą (104) a drugą (108) warstwą izolacji termicznej panelu (102) jest umieszczony giętki element (106), nieprzepuszczalny dla gazów i cieczy, który przywiera do całej powierzchni pierwszej warstwy (104) izolacji termicznej tworząc drugi uszczelniający element barierowy, przy czym druga warstwa (108) izolacji termicznej przywiera całą swoją powierzchnią do elementu (106).

20. Zbiornik według zastrz. 19, znamienny tym, że giętki element (106) stanowi ciągła, odkształcalna cienka blacha aluminiowa.

21. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że pomocniczy uszczelniający element barierowy panelu (102) składa się z pierwszej warstwy (104) izolacji termicznej, który jest wykonany z pianki o komórkach zamknię tych, zaś w skład pomocniczej uszczelniają cej powłoki barierowej wchodzi, z jednej strony, pierwsza warstwa (104) izolacji termicznej panelu (102) a, z drugiej strony, elastyczne taśmy (120).

22. Zbiornik według zastrz. 21, znamienny tym, że panele (2, 102) są oparte o konstrukcję nośną (1, 101) za pomocą wydłużonych zgrubień (13, 113) z utwardzanej żywicy, zaś pomiędzy wydłużonymi zgrubieniami (13, 113) i konstrukcją nośną (1, 101) jest umieszczony arkusz papieru (25).