PL162264B1 - Z espól jezdny dla pojazdów szynowych PL PL - Google Patents

Abstract

1 . Zespól jezdny dla pojazdów szynowych z nisko lezacym pomostem, skladajacy sie z co najmniej dwóch zestawów kolowych o malym rozstawie osi i skladajacej sie z podluznie bocz- nych i wsporników poprzecznych miedzy kaz-- dymi dwiema osiami, przy czym zestawy kolowe sa zamocowane za pomoca lozysk osio- wych w ramie zespolu jezdnego i zespól jezdny jest polaczony z rama pojazdu poprzez lezace po bokach wzdluz nosne sprezyny piórowe i zawie- szenia ogniwowe w sposób bezobrotowy, a ograniczniki ograniczaja ruch zespolu jezdnego wzgledem pojazdu szynowego, znamienny tym„ ze nosne sprezyny piórowe (10) sa usytuo- wane na umieszczonych na zewnatrz na podluz- nicach bocznych (1) ramy zespolu jezdnego wspornikach (5) sprezyny z boku miedzy zary- sem skrajni (6) i przestrzenia zaladunkowa (8) pojazdu, a powyzej kól. F I G . 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół jezdny dla pojazdów szynowych z nisko leżącym pomostem, składający się z co najmniej dwóch zestawów kołowych o małym rozstawie osi i składającej się z podłużnie bocznych i wsporników poprzecznych między każdymi dwiema osiami ramy zespołu jezdnego, przy czym zestawy kołowe są poprzez łożyska osiowe zamocowane w ramie zespołu jezdnego i zespół jezdny jest połączony z ramą pojazdu jedynie poprzez jedną z ułożonych wzdłużnie z boku sprężyn nośnych piórowych i zawieszenie ogniwowe w sposób bezobrotowy, a ograniczniki ograniczają ruch zespołu jezdnego względem pojazdu szynowego.

Znane są zespoły jezdne dla pojazdów szynowych z pomostem, który leży poniżej płaszczyzny zderzaka. Najczęściej są przy tym stosowane zestawy kołowe o małej średnicy, przy czym wahacz lub połączenie między podłuznicami bocznymi zespołu jezdnego jest w środku poprzecznym zespołu jezdnego przegięty ku dołowi w celu uchwycenia łożyska skrętnego. Niekorzystny w tym układzie jest wymagany na skutek przegięcia wahacz lub połączenia poprzecznego podłużnie bocznych duży rozstaw osi zespołu jezdnego.

Znane są z opisu patentowego RFN nr 2 302 550 dwuoosiowe zespoły jezdne opisanego na wstępie rodzaju, w których rama zespołu jezdnego na obu końcach poprzecznych w środkowej długłości wspiera otwarte w kierunku pionowym i wykonane wewnątrz jako prostokąty prowadnice osi i przy czym w te prowadnice osi wchodzą od góry zamocowane na ramie pojazdu proste i płaskie uchwyty osi. W tym znanym rozwiązaniu dwuosiowego

162 264 zespołu jezdnego prowadzenie tego zespołu jezdnego następuje tak samo, jak prowadzenie pojedyńczej osi. Luz wzdłużny i poprzeczny oraz wychylenie zespołu jezdnego są ograniczone przez luz w prowadnicy osi. Dzięki umożliwionemu w ten sposób małemu rozstawowi osi osiągnięte jest możliwie duże przybliżenie do przebiegu pojedynczej osi. Brak łożyska skrętnego lub wieńca obrotowego umożliwia bardzo małą wysokość konstrukcji. Dla osiągnięcia tej małej wysokości konstrukcji zastosowane jest ponadto ułożenie sprężyn nośnych piórowych w kierunku poprzecznym zespołu jezdnego przed łożyskami osiowymi.

Niekorzystne w tym opisanym rozwiązaniu konstrukcyjnym jest ustawienie umieszczonych bezpośrednio na podłużnicach bocznych sprężyn nośnych piórowych, które ograniczone w płaszczyźnie pionowej od góry przez przestrzeń załadunkową pojazdu i od dołu przez kształt skrajni kolejowej umożliwia jedynie zastosowanie bardzo krótkich ogniw do podwieszania sprężyn nośnych piórowych. Te krótkie ogniwa, które stanowią pojedyńcze bezpośrednie połączenie między zespołem jezdnym i nadwoziem wagonu, powodują przy wykręcaniu zespołu jezdnego podczas jazdy na zakrętach bardzo duże momenty cofające, a w związku z tym wyzsze siły unoszenia. Dalsza wada tego zespołu jezdnego polega na tym, że przy istniejącej małej podstawie sprężyn przy uwzględnieniu kinematycznego kształtu skrajni nie może być zapewniony odpowiadający dynamice jazdy luz poprzeczny.

Celem niniejszego wynalazku jest poprawienie własności odnośnie kołysania poprzecznego, zoptymalizowanie biegu na prostych i na łukach przy ustawieniu wymaganego luzu poprzecznego zespołu jezdnego oraz lepsze kształtowanie zespołu jezdnego poprzez zastosowanie długich ogniw. Powinno zostać poprawione przenoszenie siły z pomostu poprzez sprężyny nośne piórowe na zespół jezdny.

Zadanie to zostało zgodnie z wynalazkiem rozwiązane w ten sposób, że sprężyny nośne piórowe są usytuowane na umieszczonych na zewnątrz na podłużnicach bocznych ramy zespołu jezdnego wspornikach sprężyn z boku między zarysem skrajni i przestrzenią załadunkową pojazdu i powyżej kół. Każda nośna sprężyna piórowa jest przy tym w przypadku dwuosiowego zespołu jezdnego ułożona bezpośrednio na wsporniku sprężyny, a w przypadku trójosiowego zespołu jezdnego za pośrednictwem poprzecznicy na wsporniku sprężyny. Każdy wspornik sprężyny jest przy tym po swej zewnętrznej stronie dopasowany do kształtu skrajni, skierowany od podłużnie bocznych najpierw na zewnątrz poziomo, następnie ukośnie do góry i w obszarze podpory sprężyny ku górze. Każda nośna sprężyna piórowa może ponadto być umieszczona z boku między zarysem skrajni i przestrzenią załadunkową pojazdu i powyżej płaszczyzny załadunku.

Dzięki takiemu ustawieniu nośnych sprężyn piórowych zespołu jezdnego może być optymalnie dobrana długość ogniw. Występujące przy jeździe na zakrętach działanie cofające daje się w określony sposób zmierzyć. Zespół jezdny może być ponadto w celu polepszenia własności jezdnych na prostych i na łukach wyposażony w odpowiednio duży luz poprzeczny, ponieważ daje się on kompensować poprzez umieszczenie wsporników sprężyn między zarysem skrajni i przestrzenią załadunkową pojazdu dzięki wyjątkowo szerokiej podstawie sprężyny o podwyższonej sztywności pod względem kołysania poprzecznego pojazdu w górnym obszarze pojazdu.

Zgodnie z wynalazkiem każdy wspornik sprężyny przenosi ponadto między podporę sprężyny i podłuznicę boczną ramy zespołu jezdnego na jej górnej stronie współdziałający z pojazdem ogranicznik skręcania. Ogranicznik skręcania może być dzięki wystającym daleko wspornikom sprężyn ustawiony w sposób korzystny konstrukcyjnie i poprawia stabilność biegu pojazdu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na którym fig. 1 przedstawia widok boczny dwuosiowego zespołu jezdnego zgodnie z wynalazkiem, fig.2 - widok z góry zespołu jezdnego według fig. 1, fig. 3 - pionowy przekrój poprzeczny zespołu jezdnego według fig. 1, fig. 4 - widok boczny trójosiowego zespołu jezdnego zgodnie z wynalazkiem, i fig. 5 - pionowy przekrój poprzeczny zespołu jezdnego według fig. 4.

162 264

Jak przedstawiono na fig. 1 do 3, rama dwuosiowego zespołu jezdnego zgodnie z wynalazkiem jest wykonana w zasadniczym zarysie jako podwójne T. Podłużnice boczne 1 oraz wspornik poprzeczny 2 tworzą przy tym ramę zespołu jezdnego. W podłużnicach bocznych 1 są zamocowane zestawy kołowe 1 za pomocą łożysk osiowych 3. Rozstaw osi zestawów kołowych 4 został przy tym dobrany najmniejszy z możliwych. Na zewnątrz na podłużnicach bocznych 1 umieszczone są na środku wsporniki 5 sprężyn. Wsporniki 5 sprężyn biegną po swej stronie zewnętrznej odpowiednio do zarysu skrajni 6 od podłużnie bocznych 1 najpierw poziomo na zewnątrz, następnie ukośnie do góry i w obszarze podpory 7 sprężyn pionowo ku górze. Podpora 7 sprężyn znajduje się przy tym z boku miedzy przestrzenią załadunkową 8 i zarysem skrajni 6, a w przypadku wykonania powyżej kół zestawów kołowych

5. Na podporze 7 ułożona jest swą opaską sprężynową 9 w kierunku wzdłużnym zespołu jezdnego nośna sprężyna piórowa 10, która przy pomocy długich zawieszeń ogniowych 11 połączona jest z pojazdem. U góry na wsporniku 5 sprężyny miedzy podłużnicą boczną 1 i podporą 7 sprężyny umieszczony jest ogranicznik 12 skręcania, który współpracuje z nadwoziem pojazdu.

Na figurach 4 i 5 przedmiot wynalazku jest objaśniony w przykładzie wykonania z trójosiowym zespołem jezdnym. W tym trójosiowym zespole jezdnym rama zespołu jezdnego składa sie z kolei z podłużnie bocznych 1, które są tu jednak w obszarze środkowego zestawu kołowego 4 podzielone i tam połączone ze sobą pionowo ruchomo w sposób przegubowy, i umieszczonego miedzy dwoma zestawami kołowymi 4, łączącego podłużnice boczne 1 wspornika poprzecznego 2. Zestawy kołowe 4 są tu zamocowane za pomocą łożysk osiowych 3 w podłużnicach bocznych 1. Miedzy środkowym zestawem kołowym 4 i każdym z zewnętrznych zestawów kołowych 4 na zewnętrznej stronie podłużnicy bocznej 1 umieszczony jest wspornik 5 sprężyny. Ustawienie tego wspornika 5 sprężyny następuję przy tym w odstępie od 1/3 do 2/3 względem zewnętrznego zestawu kołowego 4. Wspornik 5 sprężyny jest przy tym po swej stronie zewnętrznej dopasowany do zarysu skrajni 6, wykonany najpierw pionowo na zewnątrz, następnie ukośnie ku górze i w obszarze podpory 7 sprężyny pionowo ku górze. Na podporze 7 sprężyny wspornika 5 sprężyny w przypadku trójosiowego zespołu jezdnego umieszczona jest przegubowo łącząca oba wsporniki 5 sprężyny poprzecznica 13, która wspiera środkowo opaskę sprężynową 9 nośnej sprężyny piórowej 10. Nośna sprężyna piórowa 10 jest przy pomocy długich ogniw 11 osadzona na nadwoziu wagonu. Również w tym trójosiowym zespole jezdnym następuję umieszczenie nośnych sprężyn piórowych 10 z kolei miedzy przestrzenią załadunkową 8 pojazdu i boczną linią ograniczającą zarys skrajni

6, w przedstawionym przykładzie również powyżej kół zestawów kołowych 4.

162 264

FIG.5

162 264

Zakład Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 10 000 zł

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe nośna sprężyna wsporniku (5) (5) sprężyny

   1. Zespół jezdny dla pojazdów szynowych z nisko leżącym pomostem, składający się z co najmniej dwóch zestawów kołowych o małym rozstawie osi i składającej się z podłużnie bocznych i wsporników poprzecznych między każdymi dwiema osiami, przy czym zestawy kołowe są zamocowane za pomocą łożysk osiowych w ramie zespołu jezdnego i zespół jezdny jest połączony z ramą pojazdu poprzez leżące po bokach wzdłuż nośne sprężyny piórowe i zawieszenia ogniwowe w sposób bezobrotowy, a ograniczniki ograniczają ruch zespołu jezdnego względem pojazdu szynowego, znamienny tym, że nośne spężyny piórowe (10) są usytuowane na umieszczonych na zewnątrz na podłużnicach bocznych (1) ramy zespołu jezdnego wspornikach (5) sprężyny z boku między zarysem skrajni (6) i przestrzenią załadunkową (8) pojazdu, a powyżej kół.
2. 2. Zespół według zastrz. 1,znamienny t ym, że każda piórowa (10) jest w dwuosiowym zespole jezdnym osadzona bezpośrednio na sprężyny za trójosiowym zespole jezdnym jest osadzona na wsporniku za pośrednictwem poprzecznicy (13).
3. 3. Zespół według zastrz. 1 albo 2,znamienny t ym, że każdy wspornik (5) sprężyny jest na swej zewnętrznej stronie dopasowany do zarysu skrajni (6) i rozciąga się od podłuznicy bocznej (1) najpierw poziomo na zewnątrz, następnie ukośnie ku górze i w obszarze podpory .(7) sprężyny wspornika sprężyny (5) pionowo ku górze.
4. 4. Zespół według zastrz. 1,znamienny t y m, ze każda nośna sprężyna piórowa (10) jest umieszczona z boku między zarysem skrajni (6) i przestrzenią załadunkową (8) pojazdu i powyżej jego płaszczyzny załadunkowej.
5. 5. Zespół według zastrz. 1,znamienny tym, ze każdy wspornik (5) sprężyny między podporą (7) sprężyny i podłużnicą boczną (1) ramy zespołu jezdnego stanowi oparcie na swej górnej stronie dla współpracującego z pojazdem ogranicznika skręcania (12).