PL181893B1 - Zwiazki bedace pochodnymi pirymidyny i naftyrydyny oraz preparat farmaceutyczny zawierajacy je PL PL PL - Google Patents

Abstract

1 . Zwiazek bedacy pochodna pirymidyny t naftyrydyny o wzorze I w którym X oznacza CH lub N B oznacza atom chlorowca, grupe hydroksylowa lub grupe NR3 ,R4, R1 , R2, R3 i R4 niezaleznie oznaczaja atom wodoru, C 1 -C8-alkil, C2-C8alkenyl, C2 -C8-alkinyl, Ar, grupe aminowa, grupe C 1 -C8 -alkiloammowa, lub grupe di-C1 -C2-alkiloaminowa, i w którym grupy alkilowe, al- kenylowe i alkinylowe m oga byc podstawione grupa NR5R6, w której R5 i R6 niezaleznie oznaczaja atom wodoru, C 1 -C8-alkil, C2-C8-alkenyl, C 2 -C8-alkinyl, C3-C 1 0 -cykloalkil, lub grupe o wzorze , w którym kazda z poprzednio wymienionych grup alkilowych, alkenylowych i alkinylowych moze byc podstawiona grupa hydroksylowa lub 5- lub 6-czlonowy m pierscieniem karbocyklicznym lub heterocyklicznym zawierajacym 1 lub 2 heteroatomy wybrane sposrod atomów azotu, tlenu i siarki, a R9 , R10, R 1 1 i R1 2 niezaleznie oznaczaja atom wodoru, grupe nitrowa, tnfiuorometyl, fenyl, podstawiony fenyl, -C- N, S NH COOR8 COR8. CR8, C-R8 , SO 2 R8, atom chlorowca, C 1 -C8-alkil, C 1-C8-alkoksyl, grupe tio, -S-C1-C8 alkil, hydroksyl ,C 1-C8-alkanoil, grupe C 1 -C8-alkanoilo ksylowa lub grupe NR5R6, lub R9 R10 razem gdy sasiaduja ze soba moga tworzyc grupe metylenodioksy, n oznacza 0 ,1 ,2 lub 3, w którym R5 i R6 razem z atomem azotu do którego sa przylaczone m oga tworzyc pierscien zawierajacy 3 do 6 atomów wegla i ewentualnie zawierajacy heteroatom wybrany sposrod atomów azotu tlenu i siarki R1 i R2 razem z atomem azotu do którego sa przylaczone, a R3 i R4 razem z atomem azotu do którego sa przylaczone, moga takze oznaczac (H CH3, lub NH2) grupe -N=C-R8, lub moga tworzyc pierscien zawierajacy 3 do 6 atomów wegla i ewentualnie zawierajacy 1 lub 2 heteroatomy, wybrane sposród atomów azotu tlenu i siarki, a R1 i R3 m oga dodatkowo oznaczac analog grupy acylowej wybrany sposród grup, w których R8 oznacza atom wodoru, C 1 -C8-alkil, C2-C8-alkenyl, C2-C8-alkinyl, C 3 -C10-cykloalkil, ewentualnie zawierajace atom tlenu, azotu lub siarki, grupe o wzorze i grupe NR5 R6 ,, i w których alkil, alkenyl alkinyl grupy R8 moze byc podstawiony grupa NR5R6 , lub R3 oznacza -CO8 *, Ar i Ar'oznaczaja n ie epodstawione lub podstawione grupy aromatyczne lub heteroaromatyczne wybrane sposród fenylu imidazohlu, pirohlu, pirydylu, pirymidylil,benznnidazolilu, benzotienylu, benzofuramlu indolilu, pirazynylu tiazolilu oksazohlu izoksazohlu, furanylu,tienylu, naftylu, w których podstawnikami s a R9, R 10, R 1 1 i R ,1 2 o wyzej poda nym znaczeniu i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami i zasadami z tym, ze gdy X oznacza N a B oznacza grupe NR3 R4, wówczas jeden z podstawników R1 R4 ma znaczenie inne niz atom wodoru PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy związków będących pochodnymi pirymidyny i naftyrydyny oraz preparatu farmaceutycznego zawierającego te związki. Związki oraz preparat według wynalazku stosuje się do inhibitowania proliferacji komórkowej i aktywności enzymatycznej białka kinazy tyrozynowej. Inhibitowaniu podlega białko kinazy tyrozynowej (PTK) pośredniczące w proliferacji komórkowej.

Wiele stanów chorobowych charakteryzuje się niekontrolowaną proliferacją i różnicowaniem się komórek. Te stany chorobowe obejmująróżne typy komórek i chorób, takie jak rak, miażdżyca tętnic i nawrót zwężenia. Ważnymi wydarzeniami biologicznymi w mechanizmach patologu chorób proliferacyjnych są stymulacja czynnika wzrostu, autofosforylacja i fosforylacja substratów białka wewnątrzkomórkowego.

181 893

W normalnych komórkach fosforylacja reszt tyrozynowych substratu białkowego spełnia krytyczną funkcję w wewnątrzkomórkowej ścieżce przesyłania sygnału wzrostu, inicjowanego przez stymulowane pozakomórkowe receptory czynnika wzrostu. Np., połączenie czynników wzrostu, takich jak komórkowy czynnik wzrostu pochodzący z płytek (PDGF), czynnik wzrostu fibroblastów (FGF), i naskórkowy czynnik wzrostu (EGF) z ich odpowiednimi receptorami pozakomórkowymi aktywuje wewnątrzkomórkowe domeny enzymu kinazy tyrozynowej tych receptorów, katalizując przez to fosforylację albo substratów wewnątrzkomórkowych, albo samych receptorów. Fosforylacja receptorów czynnika wzrostu jako reakcja na ligand wiążący jest znana jako auto fosforylacja.

Np., receptor EGF zawiera jako swoje dwa najważniejsze ligandy EGF i transformujący czynnik wzrostu a (TGFa). Receptory okazują się mieć tylko niewielkie funkcje u normalnych dorosłych ludzi, ale są uwikłane w procesy chorobowe znacznej części wszystkich chorób rakowych, zwłaszcza raka okrężnicy i raka piersi. Ściśle spokrewnione receptory Erb-B2 i Erb-B3 mająjako ich główne ligandy rodzinę heregulin, a nadekspresję i mutację receptora wskazuje się jednoznacznie jako główny czynnik w złych rokowaniach raka piersi.

Proliferacja i ukierunkowana migracja komórek naczyniowych mięśni gładkich (VSMC) są istotnymi częściami takich procesów jak przebudowa naczyń, nawrót zwężenia naczyń i miażdżyca tętnic. Czynnik wzrostu pochodzący z płytek jest jednym z najmocniejszych endogennych mitogenów VSMC i chemicznych czynników powinowactwa. Podwyższoną naczyniową ekspresję mRNA łańcuchów PDGF-A i -B oraz receptorów PDGF obserwowano u szczurów w balonówo uszkodzonych tętnicach szyjnych [J. Celi. BioL, 111:2149-2158 (1990)]. W tym modelu uszkodzenia, infuzja PDGF także bardzo zwiększa pogrubienie błony wewnętrznej naczynia i migrację VSCM [J. Clin. Invest., 89:507-511 (1992)]. Co więcej, przeciwciała neutralizujące PDGF znacznie zmniejszają pogrubienie błony wewnętrznej naczynia następujące po balonowym uszkodzeniu tętnicy.

Zarówno kwasowy czynnik wzrostu fibroblastów (aFGF) jak i zasadowy czynnik wzrostu fibroblastów (bFGF) wykazująwiele działań biologicznych, włącznie ze zdolnościądo przyspieszania proliferacji i różnicowania komórek. Wykazano, że tyrfostynowy receptor inhibitorów kinazy tyrozynowej, który blokuje ścieżkę przekazywania sygnału PDGF, inhibituje fosforylację receptora kinazy tyrozynowej stymulowanej przez PDGF in vivo na modelu szczurów z balonowąplastykąnaczynia [Drug Develop. Res., 29:158-166 (1993)]. Bezpośredni dowód potwierdzający uwikłanie FGF w VSMC został przedstawiony przez Lindnera i Reidy [Proc. Natl. Acad. Sci. USA, 88:3739-3743 (1991)], którzy wykazali, że układowa injekcja neutralizującego przeciwciała przeciw bFGF przed balonową plastyką tętnic szyjnych szczura inhibituje wywołaną przez zranienie przyśrodkową proliferację SMC mierzoną po dwóch dniach od zranienia o więcej niż 80%. Prawdopodobnie bFGF uwalniany z uszkodzonych komórek działa podobnie jak parakryna, pobudzając wzrost VSMC. Ostatnio Lindner i Reidy [Cir. Res., 73:589-595 (1993) wykazali wzrost ekspresji obu mRNA zarówno dla bFGF jak i FGFR-1 w replikacji VSMC i śródbłonka w preparatach balonowo uszkodzonych tętnic szyjnych szczura. Dane dostarczają dowodu, że w uszkodzonych tętnicach układ ligand/receptor bFGF i FGFR-1 może być uwikłany w ciągłąproliferacyjną reakcję VSMC, prowadzącą do utworzenia nowej błony wewnętrznej naczynia.

Tak więc, EGF, PDGF, FGF i inne czynniki wzrostu grają podstawową rolę w mechanizmach patologii chorób związanych z proliferacją komórek, takich jak rak, miażdżyca tętnic i nawrót zwężenia. Po połączeniu z ich odpowiednimi receptorami, te czynniki wzrostu stymulują aktywność kinazy tyrozynowej jako jedno z początkowych zdarzeń biochemicznych, prowadzących do syntezy DNA i podziału komórek. Wynika stąd, że związki inhibitujące białko kinazy tyrozynowej związane ze ścieżkami przekazywania sygnału wewnątrzkomórkowego czynnika wzrostu są przydatnymi środkami do leczenia chorób związanych z proliferacją komórek. Obecnie odkryto, że pewne pirydo[2,3-d]pirymidyny i -naftyrydyny inhibitująbiałko kinazy tyrozynowej i są przydatne do leczenia miażdżycy tętnic, nawrotu zwężenia tętnic i raka oraz do zapobiegania tym chorobom.

181 893

Znanych jest szereg pirydo[2,3-d]pirymidyn i -naftyrydyn. Np., w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039 ujawniono szereg związków 2,7-diamino-6-arylopirydo[2,3-d]pirymidynowych jako środki diuretyczne; w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3639401 ujawniono szereg związków 6-aryl-2,7-bis[(trialkilosililo)amino]pirydo[2,3-d]pirymidynowych jako środki diuretyczne; w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4271164 ujawniono szereg 6-podstawionych arylopirydo[2,3-d]pirymidyno-7-amin i ich pochodnych jako środki przeciwnadciśnieniowe; w opublikowanym opisie europejskiego zgłoszenia patentowego nr 0537463 A2 ujawniono szereg podstawionych pirydo[2,3-d]pirymidyn przydatnych jako herbicydy; w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4771054 ujawniono pewne naftyrydyny jako antybiotyki. Żadna z cytowanych publikacji nie dotyczy związków według wynalazku ani nie sugeruje, że związki takie są użyteczne do leczenia miażdżycy tętnic, nawrotu zwężenia tętnic i raka.

Wynalazek zapewnia nowe związki, określane jako pirydo[2,3-d]pirymidyny i 1,6-naftyrydyny, przydatne do inhibitowania białka kinazy tyrozynowej, i tym samym skuteczne w leczeniu chorób związanych z proliferacją komórek, takich jak miażdżyca tętnic, nawrót zwężenia tętnic i rak.

Wynalazek dotyczy związków będących pochodnymi pirymidyny i naftyrydyny o wzorze I ^R X 1 A i

Υ^Χ^Ν^Β

K-2 w którym X oznacza CH lub N; B oznacza atom chlorowca, grupę hydroksylową lub grupę NR₃R₄; R„ R₂, R₃ i R₄ niezależnie oznaczająatom wodoru, C_rC₈-alkil, C₂-C₈-alkenyl, C₂-C₈-alkinyl, Af, grupę aminową grupę C|-C₈-alkiloaminową lub grupę di-C|-C₈-alkiloaminową i w którym grupy alkilowe, alkeny lowe i alkinylowe mogą być podstawione grupą NR₅R₆, w której R₅ i Rg niezależnie oznaczają atom wodoru, C₍-C₈-alkil, C₂-C₈-alkenyl, C₂-C₈-alkinyl, C₃-C₎₀-cykloalkil, lub grupę o wzorze

i w którym każda z poprzednio wymienionych grup alkilowych, alkenylowych i alkinylowych może być podstawiona grupą hydroksylową lub 5- lub 6-członowym pierścieniem karbocyklicznym lub heterocyklicznym zawierającym 1 lub 2 heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki, a R^, R_]0, Rn i R|₂ niezależnie oznaczająatom wodoru, grupę nitrową trifluorometyl, fenyl, podstawiony fenyl, -C=N,

S NH

II II

S NH C-Rg, SO₂R₈, atom chlorowca, C|-C₈-alkil, CpCg-alkoksyl, grupę t II || 1, C।-C₈-alkanoil, grupę C,-C₈-alkanoiloksylową lub grupę NR₅R₆,

1COOR COR CR C-R ^4 ^{ze so}^4 ^m°g4 tworzyć grupę metylenodioksy, n oznacza 0,1,2 luo i w Kcoiyuu λ/» i\₆iazem z atomem azotu do którego są przyłączone mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów węgla i ewentualnie zawierający heteroatom wybrany spośród atomów azotu, tlenu i siarki; R₍ i R₂ razem z atomem azotu do którego są przyłączone, a R₃ i R₄ razem z atomem azotu do którego są przyłączone, mogą także oznaczać (H, CH₃, lub NH₂) grupę -N=C-R₈, lub mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów węgla i ewentualnie zawierający 1 lub 2 heteroatomy, wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki, a R, i R₃ mogą dodatkowo oznaczać analog grupy acylowej, wybrany spośród grup

181 893

O S ΝΗ

I II

-COR,, -C-R„ -C-R_g, -S(O₂)-R,, lub

w których R₈ oznacza atom wodoru, C_rC₈-alkil, C₂-C₈-alkenyl, C₂-C₈-alkinyl, C₃-C₁₀-cykloalkil, ewentualnie zawierające atom tlenu, azotu lub siarki, grupę o wzorze

i grupę NR₅R₆, i w których alkil, alkenyl i alkinyl grupy R₈ może być podstawiony grupą NR₅R₆ lub R₃ oznacza -COR₈, Ar i Af oznaczająniepodstawione lub podstawione grupy aromatyczne lub heteroaromatyczne wybrane spośród fenylu, imidazolilu, pirolilu, pirydylu, pirymidylu, benzimidazolilu, benzotienylu, benzofuranylu, indolilu, pirazynylu, tiazolilu, oksazolilu, izoksazolilu, furanylu, tienylu, naftylu, w których podstawnikami sąR₉, R₁₀, R| i i R_]2 o wyżej podanym znaczeniu; i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami i zasadami; z tym, że gdy X oznacza N a B oznacza grupę NR₃R₄, wówczas jeden z podstawników R₃ i R₄ ma znaczenie inne niż atom wodoru lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasem lub zasadą.

Wynalazek także zapewnia związki o wzorze I

w którym X oznacza CH lub N; B oznacza atom chlorowca, grupę hydroksylową lub grupę NR₃R₄; R|, R₂, R₃ i R₄ niezależnie oznaczają atom wodoru, C, -C₆-alkil, C₂-C₆-alkenyl, C₂-C₆-alkinyl, grupę aminową, grupę C । -C₆-alkiloaminową, lub grupę di-C]-C₆-alkiloaminową; i w którym grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe mogąbyć podstawione grupąNR₅R₆, w której R₅ i R₆ niezależnie oznaczająatom wodoru, C । -C₆-alkil, C₂-C₆-alkenyl, C₂-C₆-alkinyl, C₃-C₆-cykloalkil, lub grupę o wzorze

R₉

Rio Ru i w którym każda z grup alkilowych, alkenylowych i alkinylowych może być podstawiona 5- lub 6-czlonowym pierścieniem karbocyklicznym lub heterocyklicznym zawierającym 1 lub 2 heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki, a R₉, R₁₀ i R_M niezależnie oznaczają atom wodoru, grupę nitrową, trifluorometyl, fenyl, podstawiony fenyl, -C=N,

181 893

S NH

COOR₈, COR₈, ĆR₈, Ć-R₈, SO₂R₈, atom chlorowca, C]-C₆-alkil, C_rC₆-alkoksyl, grupę tio, -S-C_rC₆-alkil, hydroksyl, Ci-C₆-alkanoil, grupę C]-C₆-alkanoiloksylową, lub grupę NR₅R₆, lub R^ i R₁₀ razem gdy sąsiadują ze sobą mogą tworzyć grupę metylenodioksy, n oznacza 0, 1, 2 lub 3; i w którym R₅ i R₆ razem z atomem azotu do którego są przyłączone mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów węgla i ewentualnie zawierający heteroatom wybrany spośród atomów azotu, tlenu i siarki; R, i R₂ razem z atomem azotu do którego sąprzyłączone, a R₃ i R₄ razem z atomem azotu do którego sąprzyłączone, mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomńu; wadIs ; pwzpntnaini_e zawierający heteroatom, wybrany spośród atomów azotu, tlenu i siarki, ? » gą oznaczać analog grupy acylowej, wybrany spośród grup

H |l II MH

-ĆOR₈, -C-R₈, -C-R₈JI ϊι r 1’

-COR₈, -C-R₈, -C-R₈, -S(O₂)-R₈, w których R₈ oznacza atom wodoru, C,-C₆-alkil, C₂-C₆-alkenyl, C₂-C₆-alkinyl, C₃-C₆-cykloalkil, grupę o wzorze

i grupę NR₅R₆, i w których grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe mogą być podstawione grupąNR₅R₆ lub R₃ oznacza -COR₈; Ar oznacza niepodstawioną lub podstawioną grupę aromatyczną lub heteroaromatyczną wybrane spośród fenylu, imidazolilu, pirolilu, pirydylu, pirymidylu, benzimidazolilu, benzotienylu, benzofuranylu, indolilu, pirazynylu, tiazolilu, oksazolilu, izoksazolilu, furanylu, tienylu, naftylu, w których podstawnikami sąRę, R₎₀ i R, j o wyżej podanym znaczeniu; i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami i zasadami; z tym, że gdy X oznacza N a B oznacza grupę NR₃R₄, wówczas jeden z podstawników R₃ i R₄ ma znaczenie inne niż atom wodoru.

Korzystne sązwiązki o wzorze I, w którym B oznacza atom chlorowca lub grupę hydroksylową. Dodatkowo korzystne sązwiązki, w którym B oznacza grupę -NR₃R₄. Dalszymi korzystnymi związkami są te o wzorze I, w którym X oznacza CH.

Korzystne są również związki o wzorze I, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień fenylowy o wzorze

i w którym R₂ i R₄ oznaczają atomy wodoru. Dalszymi korzystnymi związkami są te o wzorze I, w którym R₍ i R₃ niezależnie oznaczają atomy wodoru, C]-C₆-alkil,

S O || II grupę -C-R₈ lub R₃ oznacza -C-R₈, korzystnie R₈ oznacza C ]-C₆-alkil, grupę NR₅R₆, lub C₍-C₆-alkil-NR₅R₆ gdzie korzystnie R₅ i R₆ niezależnie oznaczają atom wodoru, Ć j-C₆-alkil lub C]-C₆-alkil-NR₅R6.

Korzystnymi związkami są3-o-tolilo-[l,6]naftyrydyno-2,7-diamina, 3-(2-chlorofenylo)-[ 1,6]naftyrydyno-2,7-diamina.

Dalszym korzystnym związkiem według wynalazku jest związek o wzorze I, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień heteroaromatyczny.

Korzystne związki to również takie, gdy we wzorze I, X oznacza N.

181 893

Korzystnie związki mają wzór I, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień fenylowy o następującym wzorze

R₉

Rio

Kolejnym korzystnym związkiemjest związek, w którym R₂ i R₄ oznaczają atomy wodoru.

Inne korzystne związki mają wzór I, w którym R| i R₃ niezależnie oznaczają atomy wodoru, C|-C₆-alkil, •l Lg.

grupę -C-R₈ lub R₃ oznacza -C-R_g. _w których R₈ oznacza Cj-C₆-alkil, grupę NR₅R₆, lub

C₁-C₆-alkil-NR₅R₆.' ‘

Inne korzystne związki to takie, w których R₅ oznacza atom wodoru a R^ oznacza C, -C₆-alkil lub C_rC6-alkil-NR₅R₆.

Do najkorzystniejszych związków według wynalazku należą:

l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn2-ylo]mocznik;

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]mocznik; l-[2-amino-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik;

l-[2-amino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; N-[2-acetyloamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]acetamid; N⁷-butylo-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina;

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik;

N², N⁷-dimetylo-6-fenylo-pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina;

l-[2-amino-6-(2,3-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,6-difluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-izopropylomocznik; l-[2-amino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik;

l-[2-amino-6-(2,3-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(3,5-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik;

l-[2-amino-6-(3-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; i

- [2-amino-6-(2-bromo-6-chlorofenylo)pirydo[2,3 -d]piiymidyn-7 -ylo] -3 -t-butylomocznik.

Korzystnym związkiem jest także związek o wzorze w którym R_b R₂, R₉ i R₁₀, mają wyżej podane znaczenia.

Korzystny jest związek o powyższym wzorze, w którym 1^ i R₁₀ oznaczają oba atomy chlorowca lub metyl lub w którym R, i R₂ oznaczają oba atomy wodoru.

181 893

Dalszy korzystny związek ma poniższy wzór

w którym R_b R₂, R₅, R^ R₉ i R]₀ mają wyżej podane znaczenia. Kolejny korzystny związek ma wzór

w którym R₃, R₄, R₅, R₆, Rę i R₎₀ mają wyżej podane znaczenia.

Korzystny jest związek o powyższym wzorze, w którym R₃ oznacza grupę O li

-C-R_g, a R₄ oznacza atom wodoru.

Korzystnymi związkami są zwłaszcza:

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropyloamino)pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-y lo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloamino-2,2-dimetylopropyloamino)pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(2-metylopiperydyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-fenylomocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik, w postaci soli chlorowodorkowej;

l-cykloheksylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dibromofenylo)-2-[3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

181 893 l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7 -ylo] -3 -etylomocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-dimetyloaminopropylo)metyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-izopropylomocznik;

l-[2-(3-dimetyloaminopropyloamino)-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik;

-t-butylo-3-[2-(3-dietyloaminopropyloamino)-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

-t-butylo-3 -[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo]mocznik; i l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik.

Dalszymi korzystnymi związkami są związki o poniższym wzorze

w którym R₈, R₉ i R₁₀ mają wyżej podane znaczenia.

Do korzystnych związków należą:

-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[4-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)butyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

-cykloheksylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-izopropylomocznik;

-benzylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} mocznik;

l-allilo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo [2,3 -d]piry midyn-7-y lo} mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(4-metoksyfenylo)mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(3-metoksyfenylo)mocznik;

- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(2-metoksyfenylo)mocznik;

-(4-bromofenylo)-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylojpropyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

-(4-chlorofenylo)-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}moczmk;

181 893

1-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-p-tolilomocznik;

- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-oktylomocznik;

-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l -ylo)propyloamino]pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -(4-trifluorometylofenylo)mocznik;

l-{(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-y lo} -3 -ety lomocznik;

- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -naftalen-1 -y lomocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7 -y lo} -3 -feny lomocznik;

l-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

1-adamantan-1 -ylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} mocznik; i l-t-butylo-3-{2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} mocznik.

Dalsze korzystne związki określa poniższy wzór

w którym podstawniki R_b R₂, R₉ i R)₀ mają wyżej podane znaczenia.

Korzystnym związkiem jest 6-(4-metoksyfenylo)-N⁷-metylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Dalszym korzystnym związkiem jest związek o wzorze

w którym R_b R₂ i Ar mają wyżej podane znaczenia.

Do korzystnych związków zalicza się także

2-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]amino-4,5-dihydrooksazol.

181 893

Kolejnym korzystnym związkiem jest związek o wzorze

w którym R_b R₂, R₈, R₉ i R_I0 mają wyżej podane znaczenia.

Korzystnymi związkami są:

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-(3-morfolin-4-ylopropylo)tiomocznik;

l-butylo-3-[7-(3-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]mocznik;

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-propylomocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-morfolin-4-ylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino)pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo)tiomocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo)-3-(3-morfolinyl-4-ylopropylo)tiomocznik;

Dalszy korzystny związek ma wzór

w którym znaczenia podstawników R_b R₂, R₃ i R₄ mają wyżej podane znaczenia. Korzystnymi związkami są zwłaszcza: l-[2-amino-6-(pirydyn-3-ylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; i l-[2-amino-6-(pirydyn-4-ylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik;

Kolejne korzystne związki mają wzór

w którym podstawniki R_b R₂, R₃, R₄, R₈ i Ar mają wyżej podane znaczenia.

Do korzystnych związków należą:

N-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyno-7-ylo-N-etyloguanidyna;

N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloamino)propyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna;

N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-7-[(dimetyloamino)metylenoamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna; i

N'-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6<iichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna;

181 893

Kolejne korzystne związki mają wzór

w którym podstawniki R₃, R₄, R_g, R_l0 i Ar mają wyżej podane znaczenia a także wzór

w którym podstawniki R_b R₂, R₃, R₄, R9, R₁₀, R]_b R12 mają wyżej podane znaczenia.

Przykładami korzystnych związków są zwłaszcza:

l-[2-amino-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik;

l-[2-amino-6-(2,4,6-trimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik; i l-[2-amino-6-(2,3,6-trichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik;

[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]amid kwasu propano-1sulfonowego.

Według wynalazku preparat farmaceutyczny charakteryzuje się tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym podstawniki mająwyżej podane znaczenia oraz farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, rozcieńczalnik lub zaróbkę.

Związki wchodzące w zakres wynalazku mają szczególne powinowactwo do jednego lub więcej miejsc substratowych domen kinazy tyrozynowej EGF, FGF, PDGF, V-src i C-src. Związki te skutecznie inhibitująautofosforylację EGF i PDGF receptora i inhibitująproliferację i migrację komórek naczyniowych mięśni gładkich.

Jako inhibitory białka kinazy, związki według wynalazku są przydatne do zwalczania zaburzeń proliferacyjnych włącznie z leukemią, rakiem, łuszczycą, proliferacją komórek naczyniowych mięśni gładkich związaną z miażdżycą tętnic, pooperacyjnym zwężeniem naczyń i nawrotem zwężenia naczyń u ssaków.

Leczenie pacjentów cierpiących na choroby spowodowane przez proliferację komórek naczyniowych mięśni gładkich obejmuje inhibitowanie proliferacji komórek naczyniowych mięśni gładkich przez podawanie skutecznie działającej ilości związku o wzorze I pacjentowi potrzebującemu takiego leczenia.

Związki według wynalazku mogą istnieć w postaci niesolwatowej jak również w postaci solwatów, włącznie z wodzianami. Zwykle, postacie solwatu, włącznie z postacią wodzianu, są równoważne postaci niesolwatowanej i wchodzą w zakres wynalazku.

W związkach o wzorze I określenie „C]-C₈-alkil” oznacza prosty lub rozgałęziony łańcuch węglowodorowy o 1 do 8 atomach węgla, i obejmuje np. metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, s-butyl, izobutyl, t-butyl, n-pentyl, 2,2-dimetylopropyl, n-heksyl, n-heptyl, n-oktyl, i podobne. Korzystne są grupy C|-C₆-alkilowe.

„Atom chlorowca” oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu.

„C₂-C₈-alkenyl” oznacza prosty lub rozgałęziony łańcuch węglowodorowy o 2 do 8 atomach węgla i jednym podwójnym wiązaniu, 1 obejmuje etenyl, 3-buten-l-yl,2-etenylobutyl, 3-okten-l-yl, i podobne. Zwykle, grupy C₂-C₈-alkinylowe obejmują propynyl, 2-butyn-l-yl, 3-pentyn-l-yl, i podobne. Korzystny jest C₂-C₆-alkenyl.

„C₃-C₎₀-cykloalkil” oznacza cykliczną lub bicykliczną grupę węglowodorową, taką jak cyklopropyl, cyklobutyl, cykloheksyl, cyklopentyl, adamantyl, bicyklo[3.2.1]oktyl, bicy

181 893 klo[3.2.1 ]heptyl, i podobne, jak również grupy heterocykliczne, takie jak piperazynyl, tetrahydropiranyl, pirolidynyl, i podobne.

„C₁-C_g-alkoksyl” oznacza grupy alkilowe wspomniane wyżej, związane poprzez atom tlenu. Przykładowymi takimi grupami są grupy metoksy, etoksy, izopropoksy, t-butoksy, n-oktyloksy, i podobne. Korzystne są grupy C]-C₆-alkoksylowe.

Typowe grupy „C|-C_g-alkanoilowe” obejmują formyl, acetyl, propionyl, butyryl, i izobutyryl. Grupa „C^Cg-alkanoiloksylowa” obejmuje grupę acetoksylową, t-butanoiloksylową, pentanoiloksylową, i podobne.

Grupy alkilowa, alkenylowa i alkinylowa mogą być podstawione grupą NR₅R₆ i 5- lub 6-członowymi grupami karbocyklicznymi i heterocyklicznymi, zawierającymi 1 lub 2 heteroatomy, wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki. Pierścienie takie mogąbyć podstawione, np. jedną lub dwoma grupami C|-C₆-alkilowymi. Przykłady obejmują dimetyloaminometyl, 4-dietyloamino-3-buten-1 -yl, 5-etylometyloamino-3-pentyn-l-ylo-4-morfolinobutyl, 4-(4-metylopiperazyn-l-ylo)butyl, 4-tetrahydropirydynobutyl, 2-metylotetrahydropirydynometyl, 3-imidazolidyn-l-ylopropyl, 4-tetrahydrotiazol-3-ylobutyl, fenylometyl, 3-chlorofenylometyl, i podobne.

Określenia „Ar i Af oznaczają niepodstawione i podstawione grupy aromatyczne i heterocykliczne, takie jak fenyl, 3-chlorofenyl, 2,6-dibromofenyl, pirydyl, 3-metylopirydyl, benzotienyl, 2,4,6-tribromofenyl, 4-etylobenzotienyl, furanyl, 3,4-dietylofuranyl, naftyl, 4,7-dichloronaftyl, i podobne.

Korzystnie Ar i Af oznaczają fenyl i fenyl podstawiony 1,2 lub 3 grupami niezależnie wybranymi spośród atomów chlorowca, alkilu, alkoksylu, grupy tio, tioalkilu, grupy hydroksylowej, grupy alkanoilowej, -CN, -NO₂, -COOR_g, -CF₃ alkanoiloksylowej, lub grupy aminowej o wzorze -ŃR₅R₆. Korzystny jest dipodstawiony fenyl, a szczególnie korzystny jest 2,6-dipodstawiony fenyl. Do innych korzystnych podstawionych grup Ar i Ar* należą grupy pirydylowe, np. 2-pirydyl i 4-pirydyl.

Do typowych grup Ar i Af, stanowiących podstawiony fenyl, należą więc grupy 2-aminofenylowa, 3-chloro-4-metoksyfenylowa, 2,6-dietylofenylowa, 3-n-heksylo-3-fluorofenylowa, 3-hydroksy fenylowa, 3,4-dimetoksyfenylowa, 2,6-dichloro fenylowa, 2-chloro-6-metylofenylowa, 2,4,6-trichlorofenylowa, 2,6-dimetoksyfenylowa, 2,6-dihydroksyfenylowa, 2,6-dihydroksyfenylowa, 2,6-dibromofenylowa, 2,6-dinitrofenylowa, 2,6-di(trifluorometylo)fenylowa, 2,6-dimetylofenylowa, 2,3,6-trimetylofenylowa, 2,6-dibromo-4-metylofenylowa, i podobne.

Związki o wzorze I są zdolne do tworzenia farmaceutycznie dopuszczalnych soli addycyjnych tak z kwasami jak i/lub z zasadami. Wszystkie te postacie wchodzą w zakres wynalazku.

Farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami związków o wzorze I obejmują sole pochodzące od kwasów nieorganicznych, takich jak kwas solny, azotowy, fosforowy, siarkowy, bromowodorowy, jodowodorowy, fosforawy i podobne, jak również sole pochodzące od kwasów organicznych, takich jak alifatyczne kwasy mono- i dikarboksylowe, fenylo podstawione kwasy alkanowe, kwasy hydroksyalkanowe, kwasy alkanodiowe, kwasy aromatyczne, alifatyczne i aromatyczne kwasy sulfonowe, i podobne. Do soli takich należą więc siarczany, pirosiarczany, wodorosiarczany, siarczyny, wodorosiarczyny, azotany, fosforany, monowodorofosforany, diwodorofosforany, metafosforany, pirofosforany, chlorki, bromki, jodki, octany, propioniany, kapiylany, izomaślany, szczawiany, maloniany, bursztyniany, sole kwasu subarynowego, sebacyniany, fumarany, maleiniany, migdalany, benzoesany, chlorobenzoesany, metylobenzoesany, dinitrobenzoesany, ftalany, benzenosulfoniany, toluenosulfoniany, fenylooctany, cytryniany, mleczany, maleiniany, winiany, metanosulfoniany, i podobne. W grę wchodzą także sole aminokwasów, takie jak arginiany i podobne, i glukoniany, galakturoniany [patrz, np. Berge S.M. et al „Pharmaceutical Salts”, J. of Pharmaceutical Science, 66:1-19 (1977)].

Sole addycyjne z kwasami wspomnianych zasadowych związków wytwarza się, kontaktując związek w postaci wolnej zasady z dostateczną ilością pożądanego kwasu, aby w znany sposób wytworzyć sól. Postać wolnej zasady można zregenerowań przez kontaktowanie postaci soli z zasadą i wyodrębnianie w znany sposób wolnej zasady. Związki w postaci wolnej zasady różnią się nieco od odpowiadających im postaci soli pewnymi właściwościami fizycznymi, takimi jak rozpuszczalność w polarnych rozpuszczalnikach, ale pod innymi względami sole są równoważne dla celów wynalazku odpowiadającym im związkom w postaci wolnej zasady.

181 893

Farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z zasadami tworzy się z metalami lub aminami, takimi jak metale alkaliczne i metale ziem alkalicznych lub organiczne aminy. Przykładowymi stosowanymi metalami są kationy sodu, potasu, magnezu, wapnia i podobne. Przykładowymi odpowiednimi aminami są Ν,Ν'-dibenzyloetylenodiamina, chloroprokaina, cholina, dietanoloamina, etylenodiamina, N-metyloglukamina, i prokaina [patrz, np. Berge S.M. et al „Pharmaceutical Salts”, J. of Pharmaceutical Science, 66:1-19 (1977)].

Sole addycyjne z zasadami wspomnianych kwasowych związków wytwarza się, kontaktując związek w postaci wolnego kwasu z dostateczną ilością pożądanej zasady, aby w znany sposób wytworzyć sól. Postać wolnego kwasu można zregenerować przez kontaktowanie postaci soli z kwasem i wyodrębnianie w znany sposób związku w postaci wolnego kwasu. Związki w postaci wolnego kwasu różnią się nieco od odpowiadających im postaci soli pewnymi właściwościami fizycznymi, takimi jak rozpuszczalność w polarnych rozpuszczalnikach, ale pod innymi względami sole są równoważne dla celów wynalazku odpowiadającym im związkom w postaci wolnej zasady.

Chociaż opisane tu postacie wynalazku stanowią obecnie postacie korzystne, możliwe jest wiele innych. Nie zamierza się tu wymieniać wszystkich możliwych równoważnych postaci lub odmian. Zrozumiałe jest, że stosowane tu określenia majązaledwie charakter opisowy a nie ograniczający, i że można dokonywać różnych zmian bez wychodzenia poza ideę i zakres wynalazku.

Związki o wzorze I można wytwarzać według syntez przedstawionych na schematach 1-7. Chociaż schematy te często podają konkretne struktury, zilustrowane metody odnoszą się szeroko do analogicznych związków o wzorze I, przy czym przykłada się właściwą uwagę do zabezpieczania i usuwania grup zabezpieczających reaktywne grupy funkcyjne standardowymi metodami stosowanymi w chemii organicznej. Np., grupy hydroksylowe, w celu zabezpieczenia przed niepożądanymi reakcjami ubocznymi, zwykle podczas reakcji chemicznych w innych miejscach cząsteczki muszą być przekształcone w estry lub etery. Grupa zabezpieczająca grupę hydroksylową łatwo ulega usunięciu, dając wolną grupę hydroksylową. Grupy aminowe i grupy kwasów karboksylowych podobnie przekształca się w pochodne aby zabezpieczyć je przed niepożądanymi reakcjami ubocznymi. Typowe grupy zabezpieczające i sposoby ich przyłączania i odszczepiania opisano wyczerpująco w publikacji Greene and Wuts, Protective Groups in Organie Synthesis, John Wiley and Sons, New York, (2nd Ed, 1991), i McOmie, Protective Groups in Organie Chemisty, Plenum Press, New York, 1973.

Schemat 1 przedstawia typowy sposób wytwarzania t-butylo-3-[7-(t-butyloureido)-6-(arylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]moczników i 1 -[2-amino-6-(arylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomoczników z kluczowego związku pośredniego - 2,7-diamino-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny, który można wytwarzać sposobem opisanym w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039. Zwykle, reakcję prowadzi się, poddając reakcji związki 2,7-diamino-6-(arylo)-pirydo[2,3-d]pirymidynowe z jednym równoważnikiem środka acylującego, takiego jak izocyjanian alkilu, izotiocyjanian, chlorek karbamylu, bromek karbamylu, chlorek sulfamylu, chloromrówczan i inne aktywowane pochodne kwasów, takie jak symetryczne bezwodniki, mieszane bezwodniki, i podobne. Reakcję prowadzi się w czystym izocjanianie, lub w obecności zasady, korzystnie wodorku sodu, w odpowiednim rozpuszczalniku obojętnym dla przebiegu reakcji, takim jak dimetyloformamid, dioksan, lub podobne. Materiał wyjściowy, 2,7-diamino-6-(arylo)-pirydo[2,3-d]pirymidynę, można poddawać reakcji w taki sam sposób jak opisano wyżej, stosując dwukrotny lub większy nadmiar reagenta acylującego, otrzymując najpierw związki diacylowane, np. t-butylo-3-[7-(t-butyloureido)-6-(arylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]mocznik.

Acylowanie zwykle jest zasadniczo zakończone, gdy prowadzi się je w ciągu około 1 do 3 godzin, w temperaturze od około 20 do około 80°C. Produkt łatwo wyodrębnia się w zwykły sposób, np. przez odsączenie wszelkich substancji stałych i usunięcie rozpuszczalnika reakcji przez odparowanie. Można go oczyszczać, o ile to pożądane, w rutynowy sposób, np. przez krystalizację z rozpuszczalników organicznych, takich jak octan etylu, dichlorometan, heksan, i podobne, jak również metodą chromatografii na stałym nośniku, takim jak żel krzemionkowy. Związki według wynalazku zwykle są ciałami stałymi, które łatwo krystalizują.

Schemat 2 ilustruje typowe acylowanie 2,7-diamino-6-(arylo)pirydo[2,3-d]piiymidyny przy użyciu dwukrotnego lub większego nadmiaru bezwodnika octowego, z ogrzewaniem,

181 893 w celu wytworzenia diacylowanego produktu, np. N-[2-acetyloamino-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]acetamidu. Bardziej ogólnie, diacylowane związki tego rodzaju można wytwarzać tym sposobem, wychodząc z odpowiedniego związku 2,7-diamino-6-(arylo)-pirydo[2,3-d]pirymidynowego i traktowanie ich nadmiarem reagentów acylujących, takich jak bezwodniki kwasowe, mieszane bezwodniki kwasowe i chlorki sulfonylu. Reakcję zwykle prowadzi się w temperaturze od 20 do 200°C. Dodatek organicznych lub nieorganicznych zasad może być pożądany do wychwytywania kwaśnych produktów ubocznych, powstających w trakcie reakcji. Diacylowany produkt łatwo wyodrębnia się i oczyszcza metodą chromatografii lub krystalizacji, jak opisano wyżej.

Schemat 3 ilustruje wytwarzanie 6-(arylo)-N⁷-alkilopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy w kilku etapach, wychodząc z 2,7-diamino-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny, którą można wytwarzać sposobem opisanym w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039. Traktowanie materiału wyjściowego wodnym roztworem kwasu nieorganicznego w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną daje produkt hydrolizy, 2-amino-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ol. Reakcja 2-amino-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-olu z chlorkiem tionylu w warunkach reakcji Vilsmeier-Haacka daje produkt formami dyno wy. N'-(7-chloro)-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo-N,N-dimetyloformamidynę. Ten reaktywny związek pośredni można bezpośrednio poddawać reakcji z reagentami nukleofilowymi, takimi jak aminy, otrzymując N⁷-alkilo-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę. Alternatywnie, funkcję formamidynową można usuwać przez alkoholizę, zapewniając pochodną 7-chloro, to znaczy 2-amino-7-chloro-6-(arylo)pirydo[2,3-d]pirymidynę. Reakcja pochodnej 7-chloro, będącej związkiem pośrednim, z reagentami nukleofilowymi, takimi jak alkiloamina, zapewnia odpowiednią 6-(arylo)-N⁷-alkilopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę.

Schemat 4 przedstawia wytwarzanie 3-(arylo)-[l ,6]naftyrydyno-2,7-diaminy i reprezentuje ogólną metodykę wytwarzania tych związków. Wodoroliza 6-bromo-2,4-diamino-5-cyjanopirydyny [JACS, 80:2838-2840 (1958)] daje związek pośredni, 2,4-di-amino-5-cyjanopirydynę. Następne uwodornianie związku cyjanopirydynowego, np. w mieszaninie kwas mrówkowy - woda, z użyciem jako katalizatora niklu Raneya, zapewnia wszechstronny związek pośredni, aldehyd 2,4-diamino-5-pirydynokarboksylowy. Aldehyd ten kondensuje się następnie z aryloacetonitrylem jak opisano na schemacie 4, zapewniając 3-(arylo)-[l,6]naftyrydyno-2,7-diaminę. Reakcję kondensacji prowadzi się w obecności alkoholanu, np. etanolami sodu lub 2-etoksyetanolanu sodu, który można wytwarzać in situ przez dodanie metalicznego sodu lub wodorku sodu do etanolu lub 2-etoksyetanolu. Schemat 4 opisuje ogólną metodologię wytwarzania 3-(arylo)-[l,6]naftyrydyno-2,7-diamin według wynalazku.

Schemat 5 ilustruje bezpośrednie dialkilowanie 6-arylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy (opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039) alkiloaminą w bombie w wysokiej temperaturze, z wytworzeniem N²N⁷-dialkilo-6-arylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy. Zwykle reakcję te prowadzi się, stosując czyste reagenty aminowe, takie jak izobutyloamina i n-heksyloamina, w temperaturze takiej jak 150 - 300°C, w reaktorze bombowym.

Schemat 6 ilustruje syntezę związków o wzorze I, w którym Rj może oznaczać grupę aminoalkilową takąjak dietyloaminopropyl. 6-(Arylo)-2,7-diaminopirydo[2,3-d]pirymidynę można poddawać reakcji bezpośrednio z nukleofilową aminą takąjak aminoalkiloamina (np. H₂N alkil-NR₅R₆), zwykle w bombie i w obecności kwasu, takiego jak kwas amidosulfonowy, otrzymując aminoalkilopodstawiony związek według wynalazku. Związek ten można dalej ewentualnie acylować w znany sposób. Związki te dają się łatwo wyodrębniać i oczyszczać znanymi metodami, takimi jak chromatografia i krystalizacja.

Schemat 7 ilustruje syntezę związków o wzorze I, w którym R₃ i R₄ razem z atomem azotu do którego są przyłączone tworzą cykliczny pierścień. Pierścień może zawierać inny heteratom, taki jak atom azotu, tlenu lub siarki. Na schemacie 7 diaminopirydopirymidynę poddaje się reakcji z izocyjanianem chlorowcoetylu, otrzymując imidazolidynon. Reakcję zwykle prowadzi się w rozpuszczalniku organicznym, takim jak Ν,Ν-dimetyloformamid, i zwykle w obecności zasady, takiej jak wodorek sodu. Reakcja zwykle ulega zakończeniu w ciągu 8-16 godzin, gdy prowadzi się ją w temperaturze 30°C. Produkt daje się łatwo wyodrębniać i oczyszczać w znany sposób.

181 893

W powyższej reakcji powstają także związki o wzorze I, w którym R₍ lub R₂ oznacza analog acylowy o wzorze (O)₀iub—|

----(CHz) _b o Mb 3

Schemat 7a ilustruje tę reakcję. Produkt można wyodrębniać znanymi metodami, takimi jak chromatografia, krystalizacja frakcyjna, i podobne.

Inną grupą związków zapewnianych przez wynalazek sąamidyny, związki o wzorze 1, w którym R, i R₂ razem z atomem azotu do którego są przyłączone, i R₃ i R₄ razem z atomem azotu do którego są przyłączone, mogą oznaczać grupę o wzorze (H, CH₃,lubNH₂)

II

-N =C-R₈.

Schemat 8 ilustruje syntezę typowych pirydopirymidynoamidyn, które można wytwarzać w reakcji aminopirydopirymidyny z acetalem amidu lub cyklicznego amidu, np. dimetyloacetalu Ν,Ν-dimetyloformamidu lub dimetyloacetalu N-metylopirolidonu. Reakcję zwykle prowadzi się, mieszając aminopirydopirymidynę z około równomolową ilością lub nadmiarem acetalu we wspólnym rozpuszczalniku, takim jak dimetyloformamid, dimetylosulfotlenek, tetrahydrofuran, lub podobne rozpuszczalniki. Reakcja zwykle ulega zakończeniu w ciągu 3-6 godzin, gdy prowadzi się ją w temperaturze od około 5°C do około 50°C. Produkt daje się łatwo wyodrębniać w znany sposób i może być oczyszczany, jeśli trzeba, za pomocą znanych metod, takich jak chromatografia, krystalizacja, i podobne.

Wynalazek zapewnia także aminopirydopirymidy, w których grupa aminowa jest podstawiona aiylem Af, np. fenylem, podstawionym fenylem, pirydylem, tiazolilem, pirymidylem, i podobnymi podstawnikami. Korzystne N-arylowe związki mają wzór

w którym Ar, Af i B mająwyżej podane znaczenie. Związki takie można wytwarzać dowolną z szeregu metod, np. jak opisano na schematach 9 i 10.

Na schemacie 9 pirydopirymidynę podstawioną grupą alkilotio, sulfotlenkiem alkilu lub alkilosulfonem, np. w pozycji 2, poddaje się reakcji z aryloaminą (np. A/NH₂), aby przeprowadzić reakcję podstawienia podstawnika tio, sulfotlenku lub sulfonu, z wytworzeniem odpowiedniej N-aryloaminopirydopirymidyny. Reakcję podstawienia zwykle prowadzi się w rozpuszczalniku organicznym, takim jak dimetyloformamid, zwykle w temperaturze od około 20°C do około 80°C. Reakcja zwykle ulega zakończeniu w ciągu około 3 do około 6 godzin, a produkt daje się łatwo wyodrębniać przez dodanie mieszaniny reakcyjnej do wody i ekstrahowanie produktu do rozpuszczalnika, takiego jak chlorek metylenu lub podobny rozpuszczalnik.

Schemat 10 ilustruje syntezę N-aryloaminopirydopirymidyn z odpowiednio podstawionej pirymidyny, np. 4-amino-2-chloropirymidyno-5-karbonitrylu. Atom chlorowca podstawia się w reakcji z aryloaminą (AfNH₂), otrzymując odpowiednią 2-N-aryloaminopirymidynę zawierającą grupę cyjanowąw pozycji 5. Grupę cyjanową przekształca się w grupę aldehydową przez redukcję w obecności niklu Raneya w wodzie i kwasie mrówkowym, a powstały aldehyd 2-aryloamino-4-aminopirymidyno-5-karboksylowy poddaje się reakcji aryloacetonitrylem (np. fenyloacetonitrylem, 2-pirydyloacetonitrylem, lub podobnymi) sposobem opisanym na schemacie 4, otrzymując odpowiednią N-aryloaminopirydopirymidynę według wynalazku.

Schemat 1

Schemat 2

181 893

Schemat 3

181 893

Schemat 5

181 893

Schemat 6

181 893

Schemat 7

Schemat 7a

181 893

Schemat 8

181 893

Schemat 8 (ciąg dalszy)

181 893

A A A MeS N Cl MeS^^N' .CH.OE N ’ MnQ2/CECl^ N x MeS^^N NH, MeS π^Υ^Ϊ^· -^IŁ, |l aL A. ΜζΝηχι* MeS^ tr ^NH, ηΎ ' I . Ar (j|} ilub z -a-r'NH,

T ŁAH/TEF nh2 \/CH0 J NaH/DMF ArCH:CN nh2 ' JlAA N N* NH, Ar N ΑΓ 1' J J

Schemat 9

181 893

π ι| ax'nh2 y/ J\ DIEA/TEF* Cl N NH hN^ A .CHO N ii EtOCH2CH,OH A. NaH/ArCH-CN* HN N NH, ' „XI> i 2 rLN A? 1 NaH/DMF. i J j R 3NCO A A A HN N N u . 0^

^-CN RaNi/H,0 I -----—---—---► kwas mrówkowy NH2 ζ/Χ N / nhr3

Schemat 10

181 893

Związki o wzorze I są cennymi inhibitorami białka kinazy tyrozynowej i mają cenne właściwości terapeutyczne jako środki przeciw proliferacji komórek do leczenia chorób związanych z proliferacją komórek. Związki te są silnymi inhibitorami jednego lub większej liczby białek kinaz, PDGF, FGF, EGF, V-src i C-src. Związki według wynalazku sąwięc przydatne w leczeniu miażdżycy tętnic, nawrotu zwężenia i raka. Do konkretnych nowotworów, traktowanych tymi związkami, należą małokomórkowy rak płuc, taki jak opisany w An. Rev. Respir, Dis., 142:554-556 (1990); rak piersi, jak opisany w Cancer Research, 52:4773-4778 (1992); rak pęcherza u ludzi typu opisanego w Cancer Research, 52:1457-1462 (1992); rak okrężnicy i odbytnicy u ludzi, taki jak omówiony w J. Clin. Invest., 91:53-60 (1993); i w J. Surg. Res., 54: 293-294 (1993). Związki te są także przydatne jako antybiotyki przeciw bakteriom takim jak Streptococcus pneumoniae. Np., związki z przykładów IX i XVIII wykazują aktywność wobec tych Gram dodatnich szczepów bakteryjnych, ocenianą w standardowych próbach in vitro. Związki te ponadto są przydatne jako herbicydy wobec szerokiego spektrum niepożądanych roślin, takich jak chwasty szerokolistne i trawy.

Związki według wynalazku można formułować i podawać w szerokiej gamie doustnych i pozajelitowych postaci dawek, włącznie z podawaniem przez skórę i doodbytniczo. Fachowiec przyzna, że następujące postacie dawek mogą zawierać jako substancję czynną albo związek o wzorze I albo odpowiadającą mu farmaceutycznie dopuszczalną sól lub solwat związku o wzorze I.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest preparat farmaceutyczny zawierający związek o wzorze I wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem, rozcieńczalnikiem lub zaróbką. Do wytwarzania kompozycji farmaceutycznych ze związkami według wynalazku, farmaceutycznie dopuszczalne nośniki mogąbyć stałe lub ciekłe. Do stałych postaci preparatów należąproszki, tabletki, pigułki, kapsułki, torebki, czopki i dający się dyspergować granulat. Stałym nośnikiem może być jedna lub większa liczba substancji, które mogą także działać jako rozcieńczalniki, środki smakowe, środki wiążące, środki konserwujące, środki powodujące rozpad tabletek, lub materiał zakapsułkowany.

W proszkach nośnikiem jest drobno rozdrobnione ciało stałe, takie jak talk lub skrobia, stanowiące mieszaninę z drobno rozdrobnioną substancją czynną.

W tabletkach substancja czynna jest zmieszana w odpowiednich proporcjach z nośnikiem o koniecznych właściwościach wiąźących i sprasowana do pożądanego kształtu i rozmiarów.

Preparaty według wynalazku korzystnie zawierają od około 5% do około 70% substancji czynnej. Do odpowiednich nośników należą węglan wapnia, stearynian magnezu, talk, cukier, laktoza, pektyna, dekstryna, skrobia, żelatyna, tragakant, metyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy, niskotopliwy wosk, masło kakaowe, i podobne. Korzystną postacią do podawania doustnie są kapsułki, zawierające preparat substancji czynnej z materiałem kapsułkującym jako nośnikiem, zapewniające kapsułki, w których substancja czynna z innymi nośnikami lub bez nich jest otoczona przez nośnik, który jest w ten sposób w połączeniu z tą substancją czynną. Podobnie, do grupy tej należą także torebki i cukierki do ssania. Tabletki, proszki, kapsułki, pigułki, torebki i cukierki do ssania można stosować jako stałe postacie dawek, nadające się do podawania doustnie.

Aby wytworzyć czopki, najpierw stapia się niskotopliwy wosk, taki jak mieszanina glicerydów kwasów tłuszczowych lub masło kakaowe, i dysperguje się w nim homogenicznie substancję czynną, np. przez mieszanie. Stopioną homogeniczną mieszaninę wylewa się następnie do form o dogodnych rozmiarach, pozwala na jej ostygnięcie, a tym samym zestalenie.

Do ciekłych postaci preparatów należą roztwory, zawiesiny i emulsje, np. roztwory w wodzie lub w mieszaninie woda-glikol propylenowy. Do injekcji pozajelitowych można formułować ciekłe preparaty w postaci roztworów w wodnym roztworze glikolu polietylenowego, w izotonicznym roztworze soli, w 5% wodnym roztworze glikozy, i podobne roztwory.

Roztwory wodne nadające się do stosowania doustnie można sporządzać przez rozpuszczenie substancji czynnej w wodzie i dodanie, w miarę potrzeby, odpowiednich środków barwiących, smakowych, stabilizujących i zagęszczających.

181 893

Zawiesiny wodne, nadające się do podawania doustnie, można sporządzać przez dyspergowanie drobno rozdrobnionej substancji czynnej w wodzie z lepkim materiałem, takim jak gumy naturalne i syntetyczne, żywice, metyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy, i inne dobrze znane środki suspendujące.

W zakres wynalazku wchodzą także preparaty w postaci stałej, do przekształcania, na krótko przed użyciem, w preparaty w postaci ciekłej do podawania doustnie. Do takich ciekłych postaci należą roztwory, zawiesiny, i emulsje. Preparaty te mogą zawierać, oprócz substancji czynnej, barwniki, środki smakowe, stabilizatory, środki buforujące, sztuczne i naturalne środki słodzące, dyspergujące, zagęszczające, solubilizujące, i podobne. Do wytwarzania postaci dawek o przedłużonym uwalnianiu substancji czynnej można stosować woski, polimery i podobne substancje. Można także stosować pompy osmotyczne, aby dostarczać substancję czynnąjednolicie w ciągu długiego czasu.

Preparaty farmaceutyczne według wynalazku mają korzystnie postać dawek jednostkowych. W takiej postaci, preparat jest podzielony na dawki jednostkowe zawieraj ące odpowiednią ilość substancji czynnej. Postać dawki jednostkowej może być opakowaniem preparatu, zawierającym oddzielne ilości preparatu, takie jak opakowane tabletki, kapsułki, i proszki we fiolkach lub ampułkach. Dawka jednostkowa może mieć też postać kapsułek, tabletek, opłatków, lub cukierków do ssania, lub zawierać którąkolwiek z tych postaci w formie opakowania.

Skuteczna leczniczo dawka związku o wzorze I wynosi zwykle od około 1 mg do około 100 mg/kg ciężaru ciała dziennie. Zwykle dawka dla dorosłych wynosi od około 50 do około 800 mg/dzień. Ilość substancji czynnej w dawce jednostkowej preparatu może zmieniać się lub być dostosowywana w ilości od około 0,1 mg do około 500 mg, korzystnie około 0,5 mg do 100 mg, w zależności od konkretnego zastosowania i mocy substancji czynnej. Kompozycja może, jeśli trzeba, zawierać także inne kompatybilne substancje działające leczniczo. Pacjentowi wymagającemu leczenia związkiem o wzorze I podaje się dawkę od około 1 do około 500 mg dziennie, albo pojedynczo, albo w postaci dawki wielokrotnej w ciągu 24 godzin.

Związki według wynalazku oceniano w standardowych próbach, stosowanych do oceniania inhibitowania kinazy tyrozynowej. Jedną z takich prób prowadzi się następująco:

Oczyszczanie receptora naskórkowego czynnika wzrostu kinazy tyrozynowej

Ludzkie receptory EGF kinazy tyrozynowej wyizolowano z rakowych komórek naskórzakowych A431 w następujący sposób. Komórki hodowano w obracających się butlach na pożywce składającej się w 50% z pożywki Delbuco Modified Eagle i w 50% z pożywki HAM F-12 (Gibco), zawierającej 10% cielęcej surowicy płodowej. Około 10⁹ komórek poddano lizie w dwóch objętościach buforu zawierającego 20 mM kwas 2-[4N-(2-hydroksyetylo)piperazyn1 -ylo]etanosulfonowy, pH 7,4,5 mM kwas etylenoglikolobisbetaaminoetylo-N,N'-tetraoctowy, 1% Triton Χ-100, 10% glicerol, 0,1 mM ortowanadian sodowy, 5 mM fluorek sodowy, 4 mM pirofosforan, 4 mM benzamid, 1 mM dit iotreitol, 80 pg/ml aprotyniny, 40 pg/ml leupeptyny i 1 mM fluorek fenylometylosulfonylu. Po wirowaniu w ciągu 10 minut przy 25000 g, supematant równoważono w ciągu 2 godzin w temperaturze 4°C 10 ml aglutyninosefarozy z zarodków pszenicy, zrównoważonej poprzednio buforem zawierającym 50 mM Hepes, 10% glicerol, 0,1% Triton X-100 i 150 mM NaCl, pH 7,5 (bufor równoważący). Białka zanieczyszczające wymywano z żywicy IM NaCl w buforze równoważącym, i eluowano enzym 0,5 M roztworem N-acetylo-l-Dglikozaminy w buforze równoważącym.

Oznaczanie wartości IC₅₀

Tworzono próbkę enzymu do oznaczeń w całkowitej objętości 0,1 ml, zawierającą 25 mM Hepes, pH 7,4, 5 mM MgCl₂, 2 mM MnCl₂, 50 μΜ wanadianu sodowego, 5 - 10 ng receptora EGF kinazy tyrozynowej, 200 μΜ podłoża peptydowego, np. (Ac-Lys-His-Lys-Lys-Leu-Ala-Glu-Gly-Ser-Ala-Tyr⁴²⁷-Glu-Glu-Val-NH₂) [Wahl Μ. I. Et al., J. Biol. Chem., 265:3944-3948 (1990)], 10 μΜ ATP zawierającego 1 pCi [³²P]ATP, i inkubowano w temperaturze pokojowej w ciągu 10 minut. Reakcję przerywano przez dodanie 2 ml 75 mM kwasu fosforowego i przepuszczano całość przez krążek filtrujący z fosfocelulozy aby związać

181 893 peptyd. Filtr przemywano pięciokrotnie 75 mM roztworem kwasu fosforowego i umieszczono we fiolce wraz z 5 ml płynu scyncylacyjnego (Ready gel Beckman).

Próby z receptorem PDGF i FGF kinazy tyrozynowej

Pełnej długości cDNA mysiego PDGF-β i ludzkiego FGF-1 (fig) receptorów kinazy tyrozynowej otrzymany z J. Escobedo spreparowano jak opisano w J. Biol. Chem., 262: 1428-1487 (1991), i skonstruowano primery PCR w celu wzmocnienia fragmentu DNA kodującego wewnątrzkomórkową domenę kinazy tyrozynowej. Fragment ten wtapiano w wektor bakulowirusa, współtransfekowano DNA AcMNPV i izolowano rekombinantowy wirus. Wirusem zakażano komórki owadzie SF9 aby uzyskać nadekspresję białka, i do prób stosowano lizat komórek. Próby prowadzono na płytce z 96 wgłębieniami (100 μΐ/inkubację/wgłębienie) i optymalizowano warunki aby oznaczyć włączanie ³²P z γ-³²Ρ-ΑΤΡ do substratu stanowiącego kopolimer glutami nianowo-tyrozynowy. Krótko mówiąc, do każdego wgłębienia dodano 82,5 μΐ buforu do inkubowania, zawierającego 25 mM Hepes (pH 7,0), 150 mM NaCl, 0,1 % Triton X-100,0,2 mM PMSF, 0,2 mM Na3VO4,10 mM MnCl2 i 750 pg/ml Poły (4:1) glutaminianu - tyrozyny, a następnie 2,5 μΐ inhibitora i 5 μΐ lizatu enzymu (7,5 pg/pl FGF-TK lub 6,0 pg/pl PDGF-TK) aby zapoczątkować reakcję. Po 10 minutach inkubacji w temperaturze 25°C, do każdego zagłębienia dodano 10 pl γ -³²P-ATP (0,4 pCi plus 50 μΜ ATP) i próbki inkubowano w ciągu dodatkowych 10 minut w temperaturze 25°C. Reakcję zakończono przez dodanie 100 μΐ 30% kwasu trichlorooctowego (TCA), zawierającego 20 mM pirofosforanu sodowego i strącano materiał na maty filtracyjne z włókna szklanego (Wallac). Filtry przemyto trzykrotnie 15% TCA zawierającym 100 mM pirofosforanu sodowego i zliczano radioaktywność pozostałą na filtrze za pomocą czytnika Wallac 1250 Betaplate. Niespecyficzną aktywność definiowano jako radioaktywność zachowaną na filtrach po inkubowaniu próbek z samym buforem (bez enzymu). Specyficzną aktywność enzymatyczną definiowano jako całkowitą aktywność (enzym plus bufor) minus niespecyficzna aktywność. Stężenie związku inhibitującego specyficzną aktywność o 50% (IC50) oznaczano w oparciu o krzywą inhibitowania.

Próby z V-src i C-src kinazy

V-src i C-src kinazy wyodrębniano w postaci oczyszczonej z lizatów komórek owadzich zainfekowanych bakulowirusem, stosując monoklonalne przeciwciało przeciwbiałkowe ukierunkowane przeciw N-terminalnym aminokwasom 2-17. Przeciwciało, związane kowalentnie z paciorkami lateksowymi o rozmiarach 0,65 pm, dodano do zawiesiny buforu buforującego lizę komórek owadzich, składającego się ze 150 mM NaCl, 50 mM Tris o pH 7,5, 1 mM DTT, 1% NP-40,2 mM EGTA, 1 mM wanadianu sodowego, 1 mM PMSF, 1 pg/ml każdego spośród leupeptyny, pepstatyny i aprotyniny. Lizat komórek owadzich zawierający albo białko C-src albo białko V-src inkubowano w tych paciorkach w ciągu 3-4 godzin w temperaturze 4°C z rotacją. Na koniec inkubacji lizatu, paciorki przemyto trzykrotnie buforem lizującym zawierającym 10% glicerolu, i zamrażano. Paciorki lateksowe odmrożono, przemyto trzykrotnie próbką buforu, składającego się z 40 mM Tris o pH 7,5,5 mM MgCl₂, i przeprowadzono w zawiesinię w tym samym buforze. Na płytce Millipore z 96 wgłębieniami z poliwinylidynowymi membranami dennymi o grubości 0,65 pm dodano następujące składniki reakcji: 10 pl paciorków z V-src i C-src, 10 pl 2,5 mg/ml substratu poły GluTyr, 5 pM ATP zawierającego znaczony ³²P-ATP o aktywności 0,2 pCi, 5 pl DMSO zawierającego inhibitory lub jako próbkę kontrolną rozpuszczalnika, i bufor do objętości końcowej 125 pl. Reakcję rozpoczynano w temperaturze pokojowej przez dodanie ATP i przerywano w 10 minut później przez dodanie w ciągu 5 minut 125 pl 30% TCA i 0,1 M pirofosforanu sodowego. Płytkę następnie filtrowano a wgłębienia przepłukano dwoma 250 pl porcjami 15% TCA z 0,1 M pirofosforanem. Filtraty rozbito, zliczono w ciekłym liczniku scyntylacyjnym, a uzyskane dane badano pod kątem aktywności inhibitującej w porównaniu ze znanym inhibitorem, takim jak erbestatyna. Sposób ten opisano dokładniej w J. Med. Chem., 37:598-609(1994).

181 893

Hodowla komórek

Komórki mięśni gładkich aorty szczura (RASMC) wyizolowano z aorty piersiowej szczurów i eksplantowano zgodnie z metodą Ross, J. Celi. Biol., 30:172-186 (1971). Komórki hodowano w zmodyfikowanej pożywce Eagla Dulbecco (DMEM, Gibco) zawierającej 10% cielęcej surowicy płodowej (FBS, Hyclone, Logan, Utah), 1% glutaminy (Gibco) i 1% penicyliny/streptomycyny (Gibco). Komórki identyfikowano jako komórki mięśni gładkich na podstawie ich modelu wzrostu „wzgórze i dolina” i za pomocą barwienia fluorescencyjnego monoklonalnym przeciwciałem specyficznym dla μ-aktyny SMC (Sigma). We wszystkich próbach w przejściach od 5 do 20 stosowano RASMC. Badane związki przygotowywano w dimetylosulfotlenku (DMSO) w celu uzyskania zgodności wehiculum i zapewnienia rozpuszczenia związku. Wraz z badanymi związkami oceniano jednocześnie odpowiednie próby kontrolne DMSO.

Próba włączenia [³H]-tymidyny

Na płytce z 24 wgłębieniami umieszczono RASMC (30000 komórek/wgłębienie) w DMEM z 10% FBS. Po 4 dniach komórki osiągnęły stan zlewania się i uczyniono je nieaktywnymi przez inkubację w ciągu dalszych 2 dni w pożywce DMEM/F12 (Gibco), zawierającej 0,2% FBS. Syntezę DNA indukowano, inkubując komórki w ciągu 22 godzin albo z PDGF-BB, bFGF, albo z FBS, z dodatkiem badanego związku, w pożywce zawierającej surowicę w ilości 0,5 ml/wgłębienie (DMEM/F12 + 1% CPSR-2 z Sigma). Po 18 godzinach dodano 0,25 pCi/wgłębienie [³H]-tymidyny. W cztery godziny później inkubację przerywano, usuwając media radioaktywne, przemywając komórki dwukrotnie 1 ml zimnym roztworem soli buforowanym fosforanem, i następnie przemywając dwukrotnie 5% zimnym kwasem trichlorooctowym. Frakcję nierozpuszczalną poddawano lizie w 0,75 ml 0,25 N NaOH i oznaczano radioaktywność licznikiem z ciekłym scyntylatorem. Wartości IC₅₀ określano graficznie.

Autofosforylacja receptora PDGF

Komórki RASMC hodowano w naczynkach o średnicy 100 mm aż do zlania się. Usuwano pożywkę wzrostową, zastępowano ją pożywką pozbawioną surowicy, i inkubowano komórki w ciągu dodatkowych 24 godzin w temperaturze 37°C. Następnie dodawano bezpośrednio do pożywki badane związki i inkubowano komórki w ciągu dodatkowych 2 godzin. Po 2 godzinach, w temperaturze 37°C w ciągu 5 minut dodano PDGF-BB w końcowym stężeniu 30 ng/ml aby stymulować autofosforylację receptora PDGF. Po obróbce czynnikiem wzrostu usunięto pożywkę a komórki przemyto roztworem soli buforowanym fosforanem i natychmiast poddano lizie 1 ml buforu lizującego (50 mMHEPES[pH7,5], 150mMNaCl, 10%glicerolu, l%TritonX-100, 1 mM EDTA, 1 mM EGTA, 50 mM NaF, 1 mM ortowanadianu sodowego, 30 mM fosforanu p-nitrofenylu, 10 mM pirofosforanu sodowego, 1 mM fluorku fenylometylosulfonylu, 10 pg/ml aprotyniny, i 10 pg/ml leupeptyny). Lizaty odwirowywano w ciągu 10 minut przy 10000xg. Supematanty inkubowano w ciągu 2 godzin z receptorem przeciwciała typu AB króliczego przeciwludzkiego PDGF (1 : 1000). Po inkubowaniu, w ciągu 2 godzin, przy ciągłym mieszaniu, dodano perełki proteina-A-sepharoza, i kompleksy immunizujące związane z perełkami przemyto czterokrotnie 1 ml lizującego buforu przemy wającego. Kompleksy immunizujące rozpuszczono w 30 μΐ obróbce buforu Laemmli i poddano elektroforezie w 4 - 20% żelach poliakryloamidu SDS. Po elektroforezie, oddzielone białka przenoszono do nitrocelulozy i znaczono immunologicznie antyserum anty-fosfatyrozynowym. Po inkubacji z [^I25J]-białkiem-A, wykrywano poziom fosforylowanych białek tyrozyny metodą analizy obrazu fosforu i oznaczano pasma białek metodą densytometru. Wartości IC₅₀ generowano na podstawie danych densytometrycznych.

W następujących tabelach 1 i 2 przedstawiono dane biologiczne dla reprezentatywnych związków według wynalazku, badanych w opisanych poprzednio próbach.

181 893

Tabela 1

Inhibitowame białka kinaz tyrozynowych (μΜ IC₅₀ lub (5 inhibitowania przy 50 μΜ) (Strona 1 z 5)

Przykład	PDGF	FGF	EGF	V-src	C-src
I	21,2	2,99		(-2,4%)	0,21
II	10,2	1,60	(52,3%)	(27,4%)	19,5
III	1,25	0,140	1J7	(46,8%)	0,22
IV	(31,9%)	(21,5%)	(36,65%)	(3,1%)	(33,6%)
V	0,466	1,40	0,928	(23,3%)	0,407
VI	0,34	0,397	0,457	(39,8%)	0,11
VII	(33,5%)	17,9	(25,15%)	(7,6%)	2,3
IX	25,1	10,56			18,3
XIII	(18,2%)	30,3		(21,2%)	(15,9%)
XVI	10,72	9,21	7,08	(10,3%)	1,38
XVII	27,0	4,50	7,22	(5,3%)	2,76
XVIII	21,3	1,19	18,2	(21,4%)	0,514
XIX	(47,7%)	16,93	(26,1%)	(5,2%)	(52,8%)
XX	46,1	2,38		(51,7%)	0,748
XXI	0,66	0,0824	6,97	(49,4%)	0,073
XXII	1,3	0,128	(90,4%)	(46,9%)	0,077
XXIII	4,51	0,291	(104,8%)	(10,2%)	0,613
XXIV	11,38	7,29	(58,3%)	(15,6%)	0,214

inhibitowame białka kinaz tyrozynowych (μΜ IC50 lub (5 inhibitowania przy 50 μΜ) (Strona 2 z 5)

Przykład	PDGF	FGF	EGF	V-src	C-src
1	2	3	4	5	6
XXV	6,04	11,82	(57,55%)	(0,0%)	0,207
XXVI	1,08	0,116			0,0395
XXVIII	0,676	0,0075			0,117
XXX	1,78	0,264			(46,8%)
XXXII	0,415	0,0739			5,0
XXXIV	0,349	0,0552			0,011
XXXV	2,08	(97,9%)
XXXVI	22,88	0,523			0,184
XXXVII	0,263	0,0401			(106,5%)
XXXVIII	0,360	0,047			0,019
XXXIX	1,98	0,125			0,021
XL	0,697	0,0574
XLI	0,793	0,139			0,086

181 893 ciąg dalszy

1	2	3	4	5	6
XLII	0,624	0,108			0,032
XLIII	0,405	0,091			0,011
XLIV	1,55	0,196			0,023
XLV	1,85	0,198			0,04
XLVTI	6,17	0,637			0,161
XLVIII	5,32	0,613			0,26
XLIX	0,420	0,0535			0,024
L	2,60	0,305
LI	0,573	0,084			0,10
LII	0,468	0,051			0,032
LIII	7,08	0,693			0,153
LTV	0,231____________	0,0954

Inhibitowanie białka kinaz tyrozynowych (μΜ IC_S0 lub (5 inhibitowania przy 50 μΜ) (Strona 3 z 5)

Przykład	PDGF	FGF	EGF	V-src	C-src
1	2	3	4	5	6
LVIII	19,0	3,46			(109,8%)
LIX	0,838	0,072			0,085
LX	35,9	13,0			1,57
LXI	45,6	7,85			0,764
LXIII	7,01	0,543			1,78
LXIV	(13,0%)	(23,8%)			(0,0%)
LXV	(29,6%)	17,0			(95,0%)
LXVI	6,19	1,28			3,42
LXVII	12,05	1,39			1,56
LXIX	15,55	1,96			4,66
LXX	31,35	2,59			0,929
LXXVIII	32,9	4,01			3,99
LXXIX	17,78	8,09	(60,93%)
LXXX	(22,9%)	10,2
LXXXI				(-20,3%)	(67,5%)
LXXXII	4,67	3,71			(77,6%)
LXXXIII	42,5	1,98		(-9,8%)	(53,6%)
LXXXIV	2,26	0,162			3,82
LXXXV	7,63	0,129			4,46
LXXXVI	2,96	0,114			1,41
LXXXVII	1,88	0,118			(92,7%)

181 893 ciąg dalszy

1	2	3	4	5	6
LXXXVIII	0,711	0,148	(34,4%)		0,213
LXXXIX	0,857	0,111			0,036
xc	8,01	11,46	22,75	(16,8%)	1,63
XCII	(33,1%)	2,01		(-10,1%)	(44,5%)

Inhibitowanie białka kinaz tyrozynowych (μΜ IC₅₀ lub (5 inhibitowama przy 50 μΜ) (Strona 4 z 5)

Przykład	PDGF	FGF	EGF	V-src	C-src
XCHI	6,05	0,343			4,17
XCIV	(H.5%)	17,6
xcv	41,6	0,605			(0,0%)
XCVI	27,4	3,84
xcvn	1,73	0,34			(28,9%)
XCVIII	(34,3%)	1,80			(0,5%)
XC1X	(15,5%)	0,708			(17,1%)
c	(22,3%)	(27,1%)		(6,0%)	(46,6%)
CI	4,48	11,22			19,3
CII	(44,4%)	3,11		(-8,2%)	(0,8%)
CIII	19,6	0,300			36,4
CIV	36,7	5,32
cv	0,61	0,181			0,214
CVI	4,8	0,361			0,236
CVII	(20,5%)	(37,2%)		(1,4%)	(37,0%)
CVIII	13,7	4,48			5,66
CIX	(23,6%)	(10,3%)
cx	11,5	12,8			(27,5%)
CXI	23,3	(47,7%)		(-26,4%)	(15,7%)
cxn	1,26	0,128			0,077
CXIII	1,09	0,077			0,078
CXIV	23,9	19,2
cxv	2,63	1,24			0,024
CXVI	0,804	0,335			0,098
CXV1I	2,79	0,135			(100%)

181 893

Inhibitowanie białka kinaz tyrozynowych (μΜ IC,₀ lub (5 inhibitowania przy 50 μΜ) (Strona 5 z 5)

Przykład	PDGF	FGF	EGF	V-src	C-src
CXVIII	1,92	0,126
CXIX	62,4	7,71
cxx	3,84	3,27			42,7
CXXI	(21,8%)	0,142
CXXII	1,46	0,171
CXXIII	0,26	0,045			0,029
CXXIV	0,253	0,059			0,026

Tabela 2. Próby komórkowe (IC_SO = μΜ)

Przykład	Inhibitowanie PDGF stymulowane receptorem autofosforylacji (IC50 = μΜ)	Inhibitowanie czynnika wzrostu stymulowane wychwytywaniem [3H]-tymidyny (IC50=gM)
III	0,97	________2,7 (PDGF), 0,9 (FGF)________
CXXIV	0,245	0,55 (PDGF), 0,93 (FGF)
LI	0,365
CXXIII	0,296	<0,30 (PDGF), 0,32 (FGF)
LII	_________________0,241__________________	0,45 (PDGF), 0,40 (FGF)
LXIX	6,46
cxin	1,1
LXXXIX	1,63
LIX	1,19
LXVII	9,42
CXV	5,13
LXVI	5,29
CXVI	0,91
XXVIII	1,38
CXIV	15,86
CXII	1,08
XXII	3,73
XXI	1,8
VI	0,35
xc		>10 (PDGF), 20,0 (FGF)

Związki według wynalazku są szczególnie przydatne do leczenia nawrotu zwężenia występującego po balonowej chirurgii plastycznej zwężonych arterii. Zwężenie naczyń występuje u około 40% osobników podlegających chirurgii plastycznej zwapnionych tętnic i stanowi główny problem związany z tą formą leczenia pacjentów, cierpiących na takie choroby serca. Związki według wynalazku wykazują dobrą aktywność, gdy ocenia się je w standardowych próbach, takich jak opisano niżej.

181 893

Balonowa naczyniowa chirurgia plastyczna tętnic szyjnych szczura

Męskie osobniki szczurów rasy Sprague-Dawley (350 - 450 g) podzielono na dwie grupy, poddawane zabiegom: jedną grupę szczurów (η = 10) traktowano lekiem (100 mg/kg PO, BID), a druga grupa otrzymywała zaróbkę (2 ml/kg PO, BID). Wszystkie zwierzęta traktowano wstępnie w ciągu 2 dni przed zabiegiem chirurgicznym, i w dalszym ciągu po zabiegu chirurgicznym otrzymywały codziennie porcję leku aż do czasu ich uśmiercenia.

Balonowe zranienie tętnic szyjnych szczura prowadzono według następującego sposobu postępowania. Szczury usypiano Telazolem (0,1 ml/100 g śródmięśniowo), i eksponowano ich tętnicę szyjnąprzez nacięcie na środku szyi. Tętnicę szyjną izolowano w miejscu rozwidlenia na wewnętrzną i zewnętrzną tętnicę szyjną. W zewnętrznej tętnicy szyjnej umieszczono wziernik embolektomiczny 2F i wprowadzano go wzdłuż tętnicy do poziomu łuku tętnicy głównej. Nadmuchiwano balon i wziernik wyciągano na powrót do punktu wprowadzenia, a następnie wypuszczano z balonu powietrze. Postępowanie to powtarzano dwukrotnie lub większą ilość razy. Następnie usuwano wziernik embolektomiczny i podwiązywano zewnętrzną tętnicę szyjną, pozostawiając niezakłócony przepływ przez wewnętrzną tętnicę szyjną. Zamykano nacięcia chirurgiczne i pozwalano zwierzętom obudzić się ze snu przed ponownym umieszczeniem ich w klatce.

W różnym czasie po zabiegu chirurgicznym zwierzęta uśmiercano poprzez inhalację CO₂, a tętnicę szyjną ustalano perfuzyjnie i poddawano badaniu histologicznemu. Morfologicznego określenia rozległości zmian chorobowych dokonywano, mierząc powierzchnię błony wewnętrznej tętnicy szyjnej, wyrażonąjako stosunek do powierzchni błony środkowej naczynia krwionośnego u poszczególnych zwierząt. Z każdego zwierzęcia preparowano do 16 cięć, aby uzyskać jednolitą reprezentację rozmiarów rozległości zmian chorobowych wzdłuż długości tętnicy szyjnej . Oceniano jakościowo przekroje poprzeczne naczyń krwionośnych, stosując program analizy obrazu z Princeton Gamma Tech (Princeton, New Jersey).

Następujące przykłady ilustrują sposoby wytwarzania związków pośrednich i końcowych produktów według wynalazku. Nie są one zamierzone jako ograniczenie wynalazku. Mieszaniny rozpuszczalników są objętościowo/objętościowe.

Przykład I.

2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyna.

(Wytwarzana sposobem według opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039). Do roztworu 2-etoksyetoksydu sodowego wytworzonego z 0,14 g sodu i 60 ml 2-etoksyetanolu dodano 2,07 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu i 2,79 g 2,6-dichlorofenyloacetomtrylu. Mieszaninę ogrzewano w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 4 godzin, ochłodzono i nierozpuszczalny produkt przemyto eterem dietylowym, otrzymując 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidynę o temperaturze topnienia 325-332°C (MS).

Przykład II.

l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]mocznik

Do zawiesiny 3,0 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyny otrzymanej jak opisano wyżej w 45 ml DMF dodano porcjami 0,48 g wodorku sodowego (50% w oleju mineralnym). Mieszaninę mieszano w ciągu 1 godziny, dodano 1,0 g izocyjanianu t-butylu, i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze otoczenia w ciągu 16 godzin. Mieszaninę reakcyjną przesączono aby usunąć niewielką ilość nierozpuszczalnego osadu, a przesącz rozcieńczono 500 ml wody. Nierozpuszczalny produkt zgromadzono przez odsączenie, przemyto wodą a następnie eterem i suszono na sączku na powietrzu. Produkt oczyszczono za pomocą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientem 0-1 % metanol w chloroformie, aby po krystalizacji z etanolu uzyskać 0,7g l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-(dichlorofenylo)-pirydo[2,3-d]pidymidyn-2-ylo]mocznika o temperaturze topnienia 200°C z rozkładem.

181 893

Analiza elementarna dla C₂₃H₂₂C1₂N₇O₂ · 0,1 H₂O:

Obliczono: C, 54,57; H, 5,42; N, 19,37; H₂O 0,36.

Znaleziono: C, 54,05; H, 5,43; N, 19,08; H₂O 0,37.

Przykład III.

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Kontynuując wymywanie jak wyżej w przykładzie II uzyskano po krystalizacji z etanolu, 1,5 g 1 -[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznika o temperaturze topnienia 335°C.

Analiza elementarna dla C_I8H₁₈C1₂N₆O 0,5 H₂O:

Obliczono: C, 52,18; H, 4,62; N, 20,28; H₂O 2,17.

Znaleziono: C, 51,90; H, 4,56; N, 20,01; H₂O 2,39.

Przykład IV.

l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]mocznik.

Zawiesinę 0,5 g 2,7-diammo-6-o-tolilo-pirydo[2,3-d]pirymidyny, otrzymanąjak opisano wyżej w przykładzie I, poddano reakcji w 10 ml dimetyloformamidu z 0,16 g 60% wodorku sodowego i mieszano w ciągu 1,5 godziny w temperaturze otoczenia. Do zawiesiny dodano 0,49 ml t-butyzoizocyjanianu i mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia przez noc. Mieszaninę reakcyjną przesączono, aby usunąć nierozpuszczalne sole, a przesącz odparowywano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozcieńczono wodą nierozpuszczalny surowy produkt zgromadzono przez odsączenie i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Po krystalizacji z mieszaniny heksan : octan etylu : dichlorometan (3:2:5 objętościowo) uzyskano tytułowy związek o temperaturze topnienia 209-212°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁C1₂N₇O₂ · 0,3 H₂O:

Obliczono: C, 63,36; H, 7,00; N, 21,55.

Znaleziono: C, 63,37; H, 6,92; N, 21,16.

Przykład V.

l-[2-amino-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Postępując jak opisano wyżej w przykładzie II, wychodząc z 2,7-diamino-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyny, otrzymano tytułowy związek, l-[2-amino-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik o temperaturze topnienia 285-290°C z rozkładem; MS (CI).

Przykład VI.

l-[2-amino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Postępując jak opisano wyżej w przykładzie II, wychodząc z 2,7-diamino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny, otrzymano tytułowy związek, 1 -[2-amino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik, o temperaturze topnienia 203-205°C z rozkładem; CIMS (1% amoniak w metanie) 365 (M + 1, 50), 366 (M + 2, 10), 84 (100).

Przykład VII.

N-[2-acetyloamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidynyl-7-ylo]acetamid.

Mieszaninę 10 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny, otrzymanej jak opisano w przykładzie I, w 100 ml bezwodnika octowego ogrzewano w ciągu 2 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Pozwolono na ochłodzenie się mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej, a nadmiar bezwodnika octowego usunięto pod zmniej szonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w etanolu, poddano obróbce węglem drzewnym, przesączono i chłodzono przez noc w temperaturze 0°Ć. Nierozpuszczalny surowy produkt zgromadzono przez odsączenie, przemyto eterem etylowym i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem. Surowy produkt krystalizowano z wrzącego octanu etylu stosując węgiel drzewny, uzyskując 2,7g nieoczyszczonego produktu, który następnie oczyszczano przez rozszlamowanie w gorącym octanie etylu i gromadzenie nierozpuszczalnego czystego produktu (1,2 g) o temperaturze topnienia 223 - 225°C.

Analiza elementarna dla C|₇H₁₃C1₂N₅O₂:

Obliczono: C, 52,32; H, 3,36; N, 17,95.

Znaleziono: C, 51,92; H, 3,43; N, 17,78.

181 893

Przykład VIII.

2-amino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ol.

Do roztworu 2 litrów stężonego HC1 i 1 litra wody dodano 300 g dwusiarczanowej soli 2,7-diamino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyny i powstałąmieszaninę ogrzewano przez noc podczas mieszania w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę reakcyjną ochłodzono w kąpieli lodowej, przesączono, nierozpuszczalny produkt przemyto wodą a następnie etanolem, uzyskując 149 g tytułowego związku, 2-amino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-olu o temperaturze topnienia 390-395°C (ciemniejącego powoli w temperaturze powyżej 350°C).

Przykład IX.

N⁷-butylo-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Do mieszaniny 23,8 g 2-amino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-olu, otrzymanego jak opisano w przykładzie VIII, 250 ml dichlorometanu i 77,5 ml dimetyloformamidu, wkroplono podczas chłodzenia 36 ml chlorku tionylu, utrzymując temperaturę poniżej 15°C. Po wkropleniu całości, zawiesinę ogrzewano i mieszano w ciągu 5 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Usunięto rozpuszczalniki pod zmniejszonym ciśnieniem, utrzymując temperaturę poniżej 60°C. Otrzymane ciało stałe dodano podczas chłodzenia do 250 ml n-butyloaminy i zawiesinę ogrzewano podczas mieszania w ciągu 6 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Pozwolono na ochłodzenie się mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej, przesączono ją a lotne związki usunięto z przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem w wyparce obrotowej. Lepki olej rozdzielono pomiędzy eter etylowy i wodę, rozdzielono warstwy, i warstwę eterową przemyto wodą. Warstwę organiczną suszono nad bezwodnym siarczanem magnezowym, przesączono i odparowano. Pozostałość rozdzielono między eter etylowy i rozcieńczony 1 n HC1. Warstwę wodnąprzemyto trzykrotnie eterem etylowym i zalkalizowano do pH 12 przez dodanie wodorotlenku sodowego. Stały produkt zgromadzono przez odsączenie i suszono pod zmniejszonym ciśnieniem, uzyskując 6,5 g tytułowego związku, N⁷-butylo-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy o temperaturze topnienia 170 - 181 °C z rozkładem.

Analiza elementarna dlaC|₇H₁₉N₅:

Obliczono: C, 69,60: H, 6,53; N, 23,87.

Znaleziono: C, 69,53; H, 6,63; N, 24,37.

Przykład X.

2-amino-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ol.

Wychodząc z 2,7-diammo-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039) i postępując jak opisano wyżej w przykładzie VIII, otrzymano związek tytułowy o temperaturze topnienia 380-385°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C₁₄H_I2N₄O2 · 0,75 H₂O:

Obliczono: C, 59,90; H, 4,42; N, 19,88.

Znaleziono: C, 60,10; H,4,32; N, 19,64.

Przykład XI.

N'-{7-chloro-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo} -N,N-dimetyloformamidyna.

Do mieszaniny 67,0 g 2-amino-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-olu z przykładu X, 1 litra dichlorometanu i 155 ml dimetyloformamidu wkroplono podczas chłodzenia 72 ml chlorku tionylu, utrzymując temperaturę poniżej 15°C. Zawiesinę ogrzewano i mieszano w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 6 godzin. Mieszaninę reakcyjną przesączono a przesącz odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, utrzymując temperaturę poniżej 60°C. Otrzymaną pozostałość rozpuszczono w wodzie z lodem i dodano wodny roztwór wodorotlenku sodowego z lodem. Produkt roztworzono w chloroformie, przemyto wodą wysuszono nad bezwodnym węglanem sodowym i odparowano. Pozostałość rozszlamowano w acetonitrylu i nierozpuszczalny produkt zgromadzono przez odsączenie, uzyskując 31 g tytułowego związku, N'-{7-chloro-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo}-N,N-dimetyloformamidyny. Produkt stosowano w następnym etapie bez dalszego oczyszczania.

181 893

PrzykładXII.

2-amino-7-chloro-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d)pirymidyna

Mieszaninę 10 g N’-{7-chloro-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo}-N,N-dimetyloformamidyny z przykładu XI i 500 ml 95% etanolu ogrzewano w ciągu 3 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem a osad zgromadzono przez odsączanie. Krystalizacja z etanolu dała 2,7 g tytułowego związku, 2-amino-7-chloro-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny o temperaturze topnienia 275-280°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C|₄H]|N₄C1O:

Obliczono: C, 58,64; H, 3,87; N, 19,54.

Znaleziono: C, 58,70; H, 3,94; N, 19,51.

Przykład XIII.

6-(4-metoksyfenylo)-N⁷-metylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 3,4 g 2-amino-7-chloro-6-(4-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu XII, 40 ml bezwodnej metyloaminy i 10 ml metanolu ogrzewano w ciągu 4 godzin w bombie na łaźni parowej. Po ochłodzeniu, zawiesinę wymyto z bomby 50 ml roztworu metanol/woda (50:50) a rozpuszczalniki odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Stałą pozostałość rozszlamowano w 50 ml wody, przesączono i krystalizowano z etanolu, uzyskując 2,2 g tytułowego związku, 6-(4-metoksyfenylo)-N⁷-metylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy o temperaturze topnienia 270-275°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C_I5H₁₅N₅O:

Obliczono: C, 64,03; H, 5,37; N, 24,90

Znaleziono: C, 63,82; H, 5,17; N, 24,94.

Przykład XIV.

2,4-diamino-5 -cyj anopirydyna.

Zawiesinę 21,3 g 6-bromo-2,4-diamino-5-cyjanopirydyny [JACS, 80:2830-2840 (1958)] i 1 g 20% palladu osadzonego na węglu drzewnym w 250 ml tetrahydrofuranu wytrząsano w aparacie Parra w atmosferze wodoru. Po 2 godzinach reakcję przerwano i dodano 10 g octanu potasowego i 50 ml metanolu. Uzupełniono wodór i wytrząsanie kontynuowano w ciągu 18 godzin. Usunięto rozpuszczalniki pod zmniej szonym ciśnieniem a pozostałość krystalizowano z alkoholu izopropylowego, uzyskując tytułowy związek, 2,4-diamino-5-cyjanopirymidynę, o temperaturze topnienia 201-202°C.

Analiza elementarna dla C₆H₆N₄:

Obliczono: C, 53,73; H,4,51; N, 41,78.

Znaleziono: C, 53,69, H,4,18; N, 41,40.

P r z y k ł a d XV.

Aldehyd 2,4-diaminonikotynowy.

Zawiesinę 13,4 g 2,4-diamino-5-cyjanopirymidyny z przykładu XIV, 2 g katalizatora w postaci niklu Ranneya, 40 ml 97-100% kwasu mrówkowego i 80 ml wody wytrząsano w aparacie Parra w atmosferze azot, aż do zużycia koniecznej ilości wodoru. Usunięto rozpuszczalniki pod zmniejszonym ciśnieniem a pozostałość potraktowano 17 ml stężonego HC1. Otrzymane różowe ciało stałe rozszlamowano w niewielkiej ilości wody, przesączono, przemyto alkoholem izopropylowym a następnie eterem dietylowym i wysuszono. Krystalizacja z etanolu dała 6,5 g tytułowego związku, aldehydu 2,4-diaminonikotynowego.

Analiza elementarna dla C₆H₈N₃C1O:

Obliczono: C, 41,52; H,4,65; N, 24,21.

Znaleziono: C, 41,47, H,4,63; N, 24,05.

Przykład XVI.

3-o-tolilo[l,6]naftyrydyno-2,7-diamina.

Do roztworu 0,55 g sodu rozpuszczonego w 50 ml 2-etoksyetanolu dodano 2,3 g 2-metylofenyloacetonitrylu i 3,0 g aldehydu 2,4-diaminonikotynowego z przykładu XV. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w ciągu 6 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną.

181 893

Nierozpuszczalne sole usnięto przez odsączenie i przemycie 2-etoksyetanolem. Przesącz traktowano węglem drzewnym, przesączono i odparowano do sucha. Pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii na florosilu z eluowaniem gradientem 0-8% metanolu w chloroformie, otrzymując 0,7 g tytułowego związku, 3-o-tolilo-[l,6]naftyrydyno-2,7-diaminy, o temperaturze topnienia 200-201,5°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C₁₅H₁₄N₄:

Obliczono: C, 72,03; H, 5,63; N, 22,38.

Znaleziono: C, 71,79; H, 5,45; N, 22,18.

Przykład XVII.

3-(2-chlorofenylo)-[ 1,6]naftyrydyno-2,7-diamina.

Wytworzono 3-(2-chlorofenylo)-[l,6]naftyrydyno-2,7-diaminę o temperaturze topnienia 175°C (MS) jak opisano wyżej w przykładzie XVI, z tym, że 2-metylofenyloacetonitryl zastąpiono 2-chlorofenyloacetonitrylem.

Przykład XVIII.

3-(2,6-dichlorofenylo)-[l,6]naftyrydyno-2,7-diamina.

Wytworzono 3-(2,6-dichlorofenylo)-[l,6]naftyrydyno-2,7-diaminę o temperaturze topnienia 235-237°C z rozkładem jak opisano wyżej w przykładzie XVI, z tym, że zamiast 2-metylofenyloacetonitrylu stosowano 2,6-dichlorofenyloacetonitryl.

Analiza elementarna dla C₁₄H_1ON₄C1₂:

Obliczono: C, 55,10; H, 3,30; N, 18,36; Cl, 23,24.

Znaleziono: C, 54,87; H, 3,21; N, 18,45; Cl, 23,04.

Przykład XIX.

N²,N⁷-dimetylo-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 45 g diamidosulfonianu 6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyny (opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3534039) i 500 g metyloaminy ogrzewano w ciągu 10 godzin w bombie w temperaturze 205-210°C. Bombę przemyto metanolem i popłuczyny połączono z mieszaniną reakcyjną. Mieszaninę ogrzewano do wrzenia, przesączono i rozcieńczono 200 ml wody. Przesącz usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem a pozostałość rozszlamowano w wodzie z lodem. Nierozpuszczalny materiał odsączono i przemyto zimną wodą. Ciało stałe rozpuszczono w chloroformie, przesączono dla usunięcia zanieczyszczeń i przemyto kilkakrotnie wodą. Warstwę organiczną wysuszono (węglan potasowy) i odparowano. Produkt krystalizowano z alkoholu izopropylowego, uzyskując 15 g tytułowego związku, N²N⁷-dimetylo-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy, o temperaturze topnienia 204-205°C.

Analiza elementarna dla C₁₅H|₅N₅:

Obliczono: C, 67,90; H, 5,70; N, 26,90.

Znaleziono: C, 67,89; H, 5,62; N, 26,66.

P r z y k ł a d XX.

7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyna Mieszaninę 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (3,0 g) z przykładu I, kwasu amidosulfonowego (2 g) i 3-(dietyloamino)propyloaminy (30 ml) ogrzewano, mieszając, w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 18 godzin. Pozwolono na ochłodzenie mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej i wylano ja do wody z lodem, (500 ml). Odsączono nierozpuszczalny produkt, przemyto go wodą przeprowadzono w stan zawiesiny w gorącym eterze diizopropylowym i przesączono, otrzymując białe ciało stałe. Po krystalizacji z octanu etylu, otrzymano 1,5 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny o temperaturze topnienia 220-230°C.

Przykład XXI.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik

Do roztworu 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny (0,48 g) z przykładu XX z DMF (5 ml) dodano 60% zawiesinę wodorku sodowego (46 mg) i mieszaninę mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze pokojowej. Do mie

181 893 szaniny reakcyjnej dodano izocyjanian t-butylu (0,113 g) i mieszaninę mieszano w ciągu 18 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą, a nierozpuszczalny materiał zgromadzono przez odsączenie. Ciało stałe zawieszono w wodzie (20 ml), i zakwaszono 1,0 N HC1, tworząc roztwór. Do roztworu dodano węgiel aktywny i zawiesinę przesączono przez celit i przemyto wodą. Przesącz zalkalizowano 1,0 n NaOH i nierozpuszczalny produkt zgromadzono przez odsączenie i przemyto wodą. Próbkę produktu o ciężarze 180 mg oczyszczano następnie za pomocą preparatywnej chromatografii HPLC z odwróconymi fazami na kolumnie C18 z odwróconymi fazami, z eluowaniem gradientem rozpuszczalnika, rozpoczynając od 86% 0,1% kwasu tnfluorooctowego w wodzie/14% acetonitrylu do 14% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/86% acetonitrylu w ciągu 22 minut, otrzymując 165 mg 1-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo] mocznik o temperaturze topnienia > 80°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C₂5H₃₃ N₇ OjCl₂ · 0,22 CF₃CO₂H:

Obliczono: C, 56,21; H,6,16; N, 18,04.

Znaleziono: C, 56,13; H, 6,02; N, 18,14.

Przykład XXII.

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik.

2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidynę poddano reakcji z izocyjanianem etylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu II. Surowy produkt oczyszczano metodą chromatografii krążkowej z eluowaniem gradientem 70% octan etylu/30% chloroform do 100% chloroformu, otrzymując tytułowy związek, 1 -[2-amino-6-[2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik o temperaturze topnienia 185-187°C.

Analiza elementarna dla C₁₆H₁₄N₆O]Cl₂0,15 EtOAc:

Obliczono: C, 51,07; H, 3,92; N, 21,52.

Znaleziono: C, 50,74; H, 3,75; N, 21,50.

Przykład XXIII.

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-(3-morfolin-4-ylopropylo)tiomocznik.

2,7-diamino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidynę poddano reakcji z izotiocyjanianem 3-morfolinopropylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXI. Surowy produkt oczyszczano metodą chromatografii krążkowej przez eluowanie gradientem 2-8% metanolu w chlorku metylenu, otrzymując l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-(3-morfolin-4-ylopropylo)tiomocznik o temperaturze topnienia 17 8 -181 °C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C₂₁H₂₃ N₇ O]C1₂:

Obliczono: C, 51,22; H,4,71; N, 19,91.

Znaleziono: C, 50,95; H,4,63; N, 19,74.

Przykład XXIV.

2-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]amino-4,5-dihydrooksazol.

Do zawiesiny 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (5,0 g) z przykładu I w DMF (50 ml) dodano porcjami 0,65 g NaH (60%). Mieszaninę mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze otoczenia a następnie dodano izocyjanian 2-chloroetylu (1,72 g) i mieszaninę mieszano w ciągu 18 dodatkowych godzin w temperaturze otoczenia. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 100 ml wody i przesączono aby uzyskać nierozpuszczalny surowy produkt. Surowy produkt oczyszczano metodą chromatografii rzutowej z eluowaniem gradientem 2-3% metanol w chlorku metylenu, otrzymując 1,0 g białego ciała stałego. To ciało stałe oczyszczano następnie przez krystalizację z mieszaniny chloroform-octan etylu, uzyskując tytułowy związek, 2-[2-amino-6-[2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]amino-4,5-dihydrooksazol. Dalsze analizy mieszaniny reakcyjnej wykazały także obecność l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]imidazolidyn-2-onu, MS (FAB).

Analiza elementarna dla C₁₆H|₃N₆O]Cl₂0,12 CHC1₃ 0,04:

Obliczono: C, 51,22; H,4,71; N, 19,91.

Znaleziono: C, 50,95; H,4,63; N, 19,74.

181 893

Przykład XXV.

l-butylo-3-[7-(3-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn2-ylo]mocznik.

Mieszaninę 0,5 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu I i 15 ml izocyjanianu n-butylu ogrzewano w ciągu 2 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicązwrotną. Pozwolono na ochłodzenie się mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej i odsączono nierozpuszczalny materiał. Ciało stałe rekrystalizowano kilkakrotnie z etanolu, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 200-202°C.

Analiza elementarna dla C₂3H₂₇ C1₂N₇ O₂ · 0,35 H₂O :

Obliczono: C, 54,09; H, 5,47; N, 19,20.

Znaleziono: C, 54,09; H, 5,27; N, 19,14.

Przykład XXVI.

l-[2-amino-6-[2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-propylomocznik.

Tytułowy związek wytwarzano jak opisano w przykładzie II, poddając reakcji 1,0 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirydyny z przykładu I z 0,339 g izocyjanianu n-propylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii krążkowej z eluowaniem gradientem 10-100% octan etylu/heksan. MS(CI).

Analiza elementarna dla C₁₇H_i6 C1₂N₆ O, · 0,43 H₂O :

Obliczono: C, 51,17; H, 4,26; N, 21,06.

Znaleziono: C, 51,15; H, 3,90; N, 20,80.

Przykład XXVII.

7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyna.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie XX, poddając reakcji 3,0 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu I z 60 ml 3-(dimetyloamino)-propyloaminy, otrzymując tytułowy związek.

Przykład XXVIII.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

Postępując zgodnie ze sposobem postępowania według przykładu XXI, 1,62 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu XXVII poddano reakcji z 0,48 g izocyjanianu t-butylu, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia powyżej 130°C ze stopniowym rozkładem..

Analiza elementarna dla C23H29 C1₂N₇ O, · 1,45 H₂Ó :

Obliczono: C 53,48; H, 6,22; N, 18,98.

Znaleziono: C, 53,50; H, 5,84; N, 18,73.

Przykład XXIX.

7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloamino-2,2-dimetylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyna.

Tytułowy związek wytwarzano jak opisano wyżej w przykładzie XX, poddając reakcji 2,0 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu I z 15 ml N,N,2,2-tetrametylo-1,3-propanodiaminy.

Przykład XXX.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloamino-2,2-dimetylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

Postępując zgodnie ze sposobem postępowania z przykładu XXI, 1,0 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloamino-2,2-dimetylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu XXIX poddano reakcji z 0,26 g izocyjanianu t-butylu, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 161-170°C.

Analiza elementarna dla C₂5H3₃C12N₇ O] · 0,74 H₂O:

Obliczono: C, 56,46; H, 6,54; N, 18,44.

Znaleziono: C, 56,47; H, 6,24; N, 18,41.

181 893

Przykład XXXI.

7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(2-pikolino)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyna.

Tytułowy związek wytwarzano jak opisano wyżej w przykładzie XX, wychodząc z 2,0 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu I i 15 ml l-(3-aminopropylo)-2-pikoliny, otrzymując tytułowy związek.

Przykład XXXII.

l-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(2-metylopiperydyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik.

Postępując zgodnie ze sposobem postępowania z przykładu XXI, 1,54 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(2-pikolino)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu XXXI poddano reakcji z 0,377 g izocyjanianu t-butylu, otrzymując tytułowy związek.

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₅C12N₇ Of.

Obliczono: C, 59,56; H, 6,48; N, 18,01.

Znaleziono: C, 59,71; H, 6,53; N, 17,62.

Przykład XXXIII.

7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[4-(4-metylo)piperazynyl-l-ylo)butyloamino]pirydo [2,3 -d]pirymidyna.

Postępując zgodnie ze sposobem postępowania z przykładu XX, 2,0 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu I poddano reakcji z 15 ml l-(4-aminobutylo)-4-metylopiperazyny, otrzymując tytułowy związek

Przykład XXXIV.

-t-butylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[4-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)butyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik.

Zgodnie z przykładem XXI, 1,07 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[4-(4-metylopiperazyno)butyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyny z powyższego przykładu XXXIII poddano reakcji z 0,253 g izocyjanianu t-butylu, otrzymując tytułowy związek.

ESMS m/z (natężenie względne) 559 (M⁺, 100)

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₆C1₂N₈ O, · 0,6 H₂O:

Obliczono: C, 56,86; H, 6,57; N, 19,65.

Znaleziono: C, 56,87; H,6,31; N, 19,57.

Przykład XXXV.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N⁷-(5,6-dihydro-4H-[l,3]oksazyn-2-ylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Do roztworu 1,0 g 6-(2,6-dichlorofenylo)- N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XXXIV z 10 ml dimetyloformamidu dodano wodorek sodowy (60% w oleju, 0,094 g) i mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia w ciągu 1 godziny. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 0,268 g izocyjanianu 3-chloropropylu i mieszaninę mieszano w temperaturze otoczenia w ciągu 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą i dwukrotnie ekstrahowano octanem etylu. Połączone warstwy organiczne wysuszono (MgSO₄), przesączono i odparowano. Surowy produkt oczyszczono dwukrotnie metodą chromatografii krążkowej z eluowaniem mieszaniną octan etylu/metanol/trietyloamina (89:10:1), otrzymując tytułowy związek.

ESMS m/z (natężenie względne) 529,4 (M⁺, 100)

Przykład XXXVI.

N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (3,0 g) z przykładu I, kwasu amidosulfonowego (1,9 g) i 1 -(3-aminopropylo)-4-metylopiperazyny (15 ml) ogrzewano do temperatury około 150°C w ciągu 24 godzin. Po ochłodzeniu, pozostałość rozpuszczono w wodzie. Roztwór wodny zalkalizowano nasyconym roztworem wodorowęglanu so

181 893 dowego i kilkakrotnie ekstrahowano dichlorometanem. Warstwy dichlorometanowe połączono, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rekrystalizowano z octanem etylu, otrzymując 2,0 g 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l -ylo)propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy, CIMS (1% NH3 w CH4): 474 = M⁺ + C2H₅, 446 = M⁺ + H (zasada); temperatura topnienia 208-211°C.

Analiza elementarna dla C_2IH₂₅N₇C1O₂ · 0,25 H₂O:

Obliczono: C, 55,94; H, 5,70; N, 21,75.

Znaleziono: C, 55,85; H, 5,55; N, 21,65.

Przykład XXXVII.

l-cykloheksylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} mocznik.

Do roztworu 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XXXVI (1,0 g) w DMF (15 ml) dodano jeden równoważnik zawiesiny 60% wodoru sodowego (0,90 g). Po mieszaniu w ciągu około 1 godziny w temperaturze otoczenia, dodano jeden równoważnik izocyjanianu cykloheksylu (0,19 g) i reakcję kontrolowano metodą chromatografii cienkowarstwowej. Po około 24 godzinach usunięto rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i ten roztwór przemyto kilkakrotnie, pierwszy raz wodą a następnie nasyconym roztworem chlorku sodowego. Warstwę octanu etylu wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Chromatografia pozostałości na żelu krzemionkowym z użyciem mieszaniny octan etylu : etanol : trietyloamina (9:2:1 objętościowo), dała 0,75 g l-cykloheksylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 571; o temperaturze topnienia 101-106,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₈H₃₆N₈C1₂O · 0,50 H₂O:

Obliczono: C, 57,93; H, 6,42; N, 19,30; Cl, 12,21; H₂O, 1,55.

Znaleziono: C, 58,06; H, 6,32; N, 18,91; Cl, 12,11; H₂O, 1,68.

Przykład XXXVIII.

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -izopropylomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,09 g) z przykładu XXXVI poddano w ciągu 8 godzin reakcji z 0,19 g izocyjanianu izopropylu, zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,291 g l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-izopropylomocznika, MS (ES + 20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 531; o temperaturze topnienia 94-98°C.

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₂N₈C1₂O · 0,75 H₂O/0,10 EtOAc:

Obliczono: C, 55,09; H, 6,24; N, 20,23; Cl, 12,80; H₂0,2,44

Znaleziono: C, 55,14; H,6,19; N, 20,03; Cl, 13,17; H₂O,2,14.

Przykład XXXIX.

l-benzylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,08 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,298 g izocyjanianu benzylu, zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,822 g 1-benzylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 579; o temperaturze topnienia 144-148,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₉H₃₂N₈C1₂O 0,10 H₂O 0,10 Et₂O:

Obliczono: C, 59,98; H, 5,68; N, 19,03; Cl, 12,04; H₂O 0,31.

Znaleziono: C, 59,60; H, 5,63; N, 18,87; Cl, 12,25; H₂O^ 0,49.

181 893

Przykład XL.

l-allillo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]-pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,186 g izocyjanianu allilu, zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII. Produkt oczyszczono metodą chromatografii i krystalizowano z octanu etylu, otrzymując 0,31 g 1 -allilo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 529 (zasada), 472,446; o temperaturze topnienia 104 -108°C.

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₀N₈Cl₂O 1,00 H₂O:

Obliczono: C, 54,85; H, 5,89; N, 20,47; Cl, 12,95; H₂0,3,29.

Znaleziono: C, 55,08; H, 5,68; N, 20,33; Cl, 12,65; H₂O, 3,60

Przykład XLI.

- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylo-piperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -(4-metoksyfenylo)mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]-pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z izocyjanianem 4-metoksyfenylu (0,334 g) zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 1,16 g l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]piiydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} -3-(4-metoksyfenylo)mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1 % AcOH): M⁺+ H = 595; o temperaturze topnienia 93,5-100,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₉H₃₂N₈C1₂O₂· 0,40 H₂O 0,10 EtOAc:

Obliczono: C, 57,74; H, 5,54; N, 18,32; Cl, 11,59; H₂O, 1,18.

Znaleziono: C, 58,04; H,5,51; N, 18,15; Cl, 11,25; H₂O, 1,38.

Przykład XLII.

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -(3-metoksyfenylo)mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,334 g izocyjanianu 3-metoksyfenylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,920 g l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} -3-(3-metoksyfenylo)moczmka, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1 % AcOH): M⁺ + H = 595; o temperaturze topnienia 87,5-92,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₉H₃₂N₈C1₂O₂ · 0,50 H₂O:

Obliczono: C, 57,62; H, 5,50; N, 18,54; Cl, 11,73; H₂O, 1,49.

Znaleziono: C, 57,93; H, 5,62; N, 18,47; Cl, 11,66; H₂O, 1,10.

Przykład XLIII.

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3-(2-metoksyfenylo)moczmk.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,334 g izocyjanianu 2-metoksyfenylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,9232 g l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(2-metoksyfenylo)mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN +0,1% AcOH): M⁺ + H = 595; o temperaturze topnienia 152,5 - 154°C.

Analiza elementarna dla C₂₉H₃₂N₈C1₂O₂:

Obliczono: C, 58,49; H, 5,42; N, 18,82; Cl, 11,91.

Znaleziono: C, 58,42; H, 5,56; N, 18,59; Cl, 11,82.

Przykład XLIV

-(4-bromofenylo)-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik.

181 893

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,44 g izocyjanianu 4-bromofenylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,97 g l-(4-bromofenylo)-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH + DMSO): M⁺ + H = 645; o temperaturze topnienia 171-175°C.

Analiza elementarna dla C2₈H2₉N₈Cl₂OBr:

Obliczono: C, 52,19; H, 4,54; N, 17,39; Cl, 11,00; Br, 12,40.

Znaleziono: C, 51,93; H,4,71; N, 17,14; Cl, 10,81; Br, 12,18.

Przykład XLV.

-(4-chlorofenylo)-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,344 g izocyjanianu 4-chlorofenylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,8424 g l-(4-chlorofenylo)-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH + DMSO): M⁺ + H = 601; o temperaturze topnienia 175,5-181°C.

Analiza elementarna dla C₂₈H₂9N₈C1₃O:

Obliczono: C, 56,06, H, 4,87; N, 18,68; Cl, 17,73.

Znaleziono: C, 56,11; H, 5,14; N, 18,47; Cl, 17,67.

Przykład XLVI.

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-p-tolilomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,29 g izocyjanianu 4-tolilu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,9492 g tytułowego związku. ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 579.

Analiza elementarna dla C₂₉H₃₂N₈C1₂O · 0,30 H₂O + 0,20 EtOAc:

Obliczono: C, 59,40; H, 5,72; N, 18,60; Cl, 11,77; H₂0,0,90.

Znaleziono: C, 59,69; H,5,61; N, 18,41; Cl, 11,50; H₂O, 1,31.

Przykład XLVII.

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-oktylomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,348 g izocyjanianu oktylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXI. Chromatografia, eluowanie najpierw mieszaniną octan etylu : alkohol metylowy : trietyloamina (90 : 10 : 1) z następnym przejściem na mieszaninę octan etylu: alkohol etylowy: trietyloamina (9:2:1), dało 1,011 g tytułowego związku, 1 - {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo}-3-oktylomocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 601; o temperaturze topnienia 54,5-57,5°C.

Analiza elementarna dla C₃₀H₄₂N₈Cl₂O · 0,75 H₂O:

Obliczono: C, 58,58; H, 7,13; N, 18,22; Cl, 11,53; H₂O, 2,20.

Znaleziono: C, 58,51, H, 7,13; N, 18,13; Cl, 11,55; H₂0,2,32.

Przykład XLVIII.

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(4-trifluorometylofenylo)mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę z przykładu XXXVI poddano reakcji z izocyjanianem trifluoro-p-tolilu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII. Chromatografia, eluowanie najpierw mieszaniną octan etylu : alkohol metylowy : trietyloamina (90 : 10 : 1) z następnym

181 893 przejściem na mieszaninę octan etylu : alkohol etylowy : trietyloamina (9:2:1), dało 0,8650 g tytułowego związku, 1 - {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(4-trifluorometylofenylo)mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 633; o temperaturze topnienia 145,5 - 151°C.

Analiza elementarna dla C₂₉H₂₉N₈C1₂F₃O · 0,50 H₂O:

Obliczono: C, 54,21; H,4,71; N, 17,44; Cl, 11,04; F, 8,87; H₂O, 1,40.

Znaleziono: C, 54,39; H, 4,59; N, 17,28; Cl, 11,10; F, 9,17; H₂O, 1,61.

Przykład XLIX

- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -etylomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)-propy lo]pirydo [2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,159 g izocyjanianu etylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII, otrzymując 0,86 g l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-etylomocznika, MS (ES + 20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 517; o temperaturze topnienia 82-90°C.

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₀N₈Cl₂O 1,00 H₂O:

Obliczono: C, 53,83; H, 6,02; N, 20,93; Cl, 13,24; H₂0,3,26.

Znaleziono: C, 53,94; H, 6,07; N, 20,53; Cl, 13,14; H₂O 3,28.

Przykład L.

-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-naftalen-1-ylomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyn-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano reakcji z 0,378 g izocyjanianu 1-naftylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII. Chromatografia, eluowanie najpierw mieszaniną octan etylu : alkohol metylowy : trietyloamina (90 : 10 : 1) z następnym przejściem na mieszaninę octan etylu : alkohol etylowy : trietyloamina (9:2: 1), dało 0,97 g tytułowego związku, 1 - {6-(2,6-dichlorofenylo)-2- [3 -(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-naftaleno-l-ilo-mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 615 (zasada), 446; o temperaturze topnienia 186,5 - 189°C.

Analiza elementarna dla C₃₂H₃₂N₈C1₂O 0,10 H₂O:

Obliczono: C, 62,26; H, 5,26; N, 18,15; Cl, 11,49; H₂0,0,29.

Znaleziono: C, 62,25; H, 5,26; N, 18,38; Cl, 11,39; H₂O,0,51.

Przykład LI l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-fenylomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (13,0 g) z przykładu XXXVI w DMF (160 ml) poddano reakcji z 60% zawiesiną wodorku sodowego i z izocyjanianem fenylu, zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVII. Rekrystalizacja produktu uzyskanego w wyniku chromatografii z octanu etylu dała 10,78 g tytułowego związku, l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-fenylomocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 565.

Analiza elementarna dla C₂₈H₃₀N₈Cl₂O · 0,30 H₂O 0,20 EtOAc:

Obliczono: C, 58,78; H, 5,51; N, 19,04; Cl, 12,05; H₂0,0,92.

Znaleziono: C, 58,72; H, 5,55; N, 18,84; Cl, 11,98; H₂O, 1,01.

Przykład LII.

-t-butylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)-propylo]pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu XXXVI poddano w ciągu 1,5 godziny reakcji z 0,22 g izocyjanianu t-butylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXI, otrzymując

181 893

0,85 g tytułowego związku, l-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazynl-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznika, CIMS (1%NH₃ w CH₄): 545 = M⁺ + H, 544=M⁺, 446,84 (zasada); o temperaturze topnienia 97,5°C, 106-109°C z rozkładem.

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₄N₈C1₂O:

Obliczono: C, 57,25; H, 6,28; N, 20,25.

Znaleziono: C, 56,91; H, 6,31; N, 20,30.

Przykład LIII.

6-(2,6-dichlorofeny lo)-N²-(4-diety loaminobuty lo)piry do [2,3 -d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (40 g) z przykładu I, kwasu amidosulfbnowego (25,4 g) i dietyloaminobutyloaminy (205 ml) ogrzewano w ciągu 28 godzin do temperatury w przybliżeniu równej 150°C. Temperaturę reakcji obniżono do temperatury 50°C, i usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem nadmiar dietyloaminobutyloaminy. Po schłodzeniu do temperatury 25°C, pozostałość zawieszono w wodzie. Roztwór wodny zalkalizowano nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego i kilkakrotnie ekstrahowano dichlorometanem. Warstwy dichlorometanowe połączono, przemyto kilkakrotnie, najpierw nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego a następnie nasyconym roztworem chlorku sodowego, wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość przemyto kilkakrotnie eterem dietylowym i następnie krystalizowano z octanu etylu. Rekrystalizowany produkt oczyszczano dalej na kolumnie chromatograficznej, wymywając najpierw mieszaniną octan etylu: alkohol metylowy: trietyloamina (85 :14:1), a następnie mieszaniną octan etylu: alkohol etylowy: trietyloamina (9:2:1), uzyskując 36,2 g tytułowego związku, 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(4-dietyloaminobutylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy, CIMS (1% N3 w CH4): 461 = M⁺ + C2H₅, 433 = M⁺ + H (zasada), 417, 403, 360.

Analiza elementarna dla C₂₁H₂₆N₈C1₂:

Obliczono: C, 58,20; H, 6,05; N, 19,39; Cl, 16,36.

Znaleziono: C, 58,11; H,6,21; N, 19,09; Cl, 16,55.

Przykład LIV.

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)piiydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo)-3-fenylomocznik.

Do roztworu 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(4-dimetyloaminobutylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno -2,7-diaminy (1,0 g) z przykładu LIII w DMF (15 ml), dodano jeden równoważnik 60% zawiesiny wodorku sodowego (0,93 g). Po mieszaniu w ciągu około 1 godziny w temperaturze otoczenia, dodano jeden równoważnik izocyjanianu fenylu (0,275 g) i reakcję kontrolowano metodą chromatografii cienkowarstwowej. Po około 24 godzinach usunięto rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu i roztwór przemyto kilkakrotnie, najpierw wodą a następnie nasyconym roztworem chlorku sodowego. Warstwę octanu etylu wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Chromatografia pozostałości na żelu krzemionkowym z użyciem mieszaniny octan etylu: metanol: trietyloamina (90:10:1), a następnie mieszaniny octan etylu: alkohol etylowy: trietyloamina (9:2:1), dała 0,8461 g tytułowego związku, l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-fenylomocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 552 (zasada), 433; o temperaturze topnienia 81 - 87,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₈H₃|N₇C1₂O · 0,25 H₂O:

Obliczono: C, 60,38; H, 5,70; N, 17,60; Cl, 12,73; H₂O,0,8L

Znaleziono: C, 60,24; H,5,61; N, 17,42; Cl, 12,61; H₂0,0,54.

Przykład LV.

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-y lo} - 3 -etylomocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(4-dietyloaminobutylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (5,0 g) z przykładu LIII w DMF (75 ml), poddano reakcji z zawiesiną 60% wodorku sodowego (0,461 g) i izocyjanianem etylu (0,820 g), zgodnie z ogólnym sposobem postępowania jak w przykładzie LIV. Chromatografia z eluowaniem mieszaniną octan etylu: alkohol etylowy: trietylo

181 893 amina (9 : 2 :1) dała 4,26 g tytułowego związku l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo-3-etylomocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH) : M⁺ + H = 504 (zasada), 433.

Przykład LVI.

Sól chlorowodorkowa 1 -[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -etylomocznika.

Do roztworu 1 -[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznika (3,253 g) z przykładu LV w wodzie (250 ml) dodano jeden równoważnik 1 n kwasu chlorowodorowego (6,44 ml). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej aż do rozpuszczenia się ciała stałego, przesączono i zamrożono. Liofilizacja dała, 3,63 g soli chlorowodorkowej l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-etylomocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 504; o temperaturze topnienia z rozkładem > 50°C.

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁N₇C1₂O 1,10 HC1 -2,20 H₂O:

Obliczono: C, 49,34; H, 6,30; N, 16,78; Cl_calk0Wlty, 18,81; Cl _owy, 6,67; H₂O, 6,78.

Znaleziono: C, 49,61; H,6,21; N, 16,75; Cl_calkowlty, 18,70; Cl_J0n0wy, 6,68; H₂O, 6,88. Przykład LVII.

l-cykloheksylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(4-dietyloaminobutylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu LIII w DMF (15 ml), poddano reakcji z zawiesiną 60% wodorku sodowego (0,092 g) i izocyjanianem cykloheksylu (0,289 g), zgodnie z ogólnym sposobem postępowania jak w przykładzie LIV, co dało 0,927 g tytułowego związku, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ + H = 558, 433.

Analiza elementarna dla C₂₈H₃₇N₇C1₂O 1,10 H₂O:

Obliczono: C, 60,02; H, 6,69; N, 17,50; Cl, 12,65; H₂0,0,32.

Znaleziono: C, 59,75; H, 6,69; N, 17,41; Cl, 12,71; H₂0,0,40.

Przykład LVIII.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(3-morfolin-4-ylopropylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (4,00 g) z przykładu I, kwasu amidosulfonowego (2,53 g) i aminopropylomorfoliny (30 ml) poddano reakcji jak w przykładzie LIII. W tym przypadku surową pozostałość przemyto gorącym octanem etylu, a następnie eterem etylowym, uzyskując 3,95 g tytułowego związku 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(3-morfolin-4-ylopropylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy, CIMS (1% N3 w CH4) : 461 = M⁺ + C2H₅, 433 = M⁺ + H (zasada), 346, 332; o temperaturze topnienia 224-230,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₂N₆Cl₂O:

Obliczono: C, 55,43; H,5,12; N, 19,39.

Znaleziono: C, 55,12; H, 5,12; N, 19,14.

Przykład LIX.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-morfolin-4-ylopropyloamino)pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

Do roztworu 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(3-morfolin-4-ylopropylo)piiydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy (1,0 g) z przykładu LVIII w DMF (15 ml), dodano jeden równoważnik zawiesiny 60% wodorku sodowego (0,92 g). Po mieszaniu w ciągu około 1 godziny w temperaturze otoczenia, dodano jeden równoważnik izocyjanianu t-butylu (0,230 g) i przebieg reakcji kontrolowano metodą chromatografii cienkowarstwowej. Po około 4 godzinach usunięto rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu i wodę. Warstwę wodną przemyto kilkakrotnie octanem etylu. Warstwy octanu etylu połączono, wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Chromatografia pozostałości na żelu krzemionkowym z użyciem octanu etylu a następnie mieszaniny octan etylu : alkohol etylowy: trietyloamina (18:2:1), dała 0,98 g tytułowego związku, 1 -t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-morfolin-4-ylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznika,

181 893

CIMS (1% NH₃ w CH₄): 532 = M⁺ + H,531= M⁺, 433, 84 (zasada), o temperaturze topnienia 236-240°C.

Analiza elementarna dla C₂₅H₃ !N₇C1₂O₂ · 0,25 EtOAc:

Obliczono: C, 56,32; H, 6,00; N, 17,68.

Znaleziono: C, 56,48; H, 6,06; N, 17,63.

P r z y k ł a d LX.

6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Do roztworu 0,23 g zawiesiny 60% wodorku sodowego w 11,0 ml 2-etoksyetanolu dodano 4,18 g 2,6-dibromofenyloacetonitrylu i 2,00 g 2,4-diaminopirymidyno-5-karboksyaldehydu. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w ciągu 4 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną, ochłodzono i wylano do wody z lodem. Pozostałość przemyto acetonitrylem, następnie eterem etylowym, otrzymując 3,62 g 6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy,CIMS(l% NH₃wCH₄) :422 = M⁺+C₂H₅,396 (zasada), 394 = M⁺+H, 393 = M⁺; o temperaturze topnienia 284 - 289°C.

Analiza elementarna dla C|₃H₉N₅Br₂:

Obliczono: C, 39,52; H, 2,30; N, 17,73.

Znaleziono: C, 39,20; H, 2,27; N, 17,77.

Przykład LXI.

6-(2,6-dibromofenylo)-N²-(3-dietyloaminopropylo)piiydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy (1,0 g) z przykładu LX, kwasu amidosulfonowego (0,49 g) i dietyloaminopropyloaminy (8,0 ml) poddano reakcji w ciągu 5 godzin i przetwarzano dalej jak w przykładzie LIII, otrzymując 0,79 g tytułowego związku 6-(2,6-dibromofenylo)-N²-(3dietyloaminopropylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy, CIMS (1 % NH₃ w CH₄): 507 = M⁺ + H, 506 = M⁺ +112 (zasada), o temperaturze topnienia 226-230°C.

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₄N₆Br₂ :

Obliczono: C, 47,26; H, 4,76; N, 16,53.

Znaleziono: C, 47,61; H, 4,69; N, 16,40.

Przykład LXII.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dibromofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

6-(2,6-dibromofenylo)-N²-(3-dietyloaminopropylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (0,34 g) z przykładu LXI poddano reakcji z 0,066 g izocyjanianu t-butylu zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu LIV. Surową pozostałość oczyszczano metodą chromatografii cienkowarstwowej z użyciem mieszaniny octan etylu: etanol: trietyloamina (9:2:1), a następnie metodą chromatografii preparatywnej HPLC z użyciem Vydac 218 TP 1022 z kolumną z odwróconymi fazami z eluowaniem gradientem 0,1% kwas trifluorooctowy/woda i 0,1% kwas trifluorooctowy/acetonitryl, otrzymując 0,214 g tytułowego związku, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1 % AcOH): 606 = M⁺+H; o temperaturze topnienia z rozkładem>45°C.

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₃N₇ Br₂O · 2,50 TFA · H₂O:

Obliczono: C, 39,58; H,4,15; N, 10,77.

Znaleziono: C, 39,54; H, 3,82; N, 10,49.

Przykład LXIII.

6-(2,6-difluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

6-(2,6-difluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę wytworzono jak opisano wyżej w przykładzie LX, stosując 4,65 g 2,6-difluorofenyloacetonitrylu, CIMS (1% NH₃ w CH₄): 414 = M⁺ + C3H5,302 = M⁺ + C2H₅,274 = M⁺ + H (zasada), 273 = M⁺, 254 = M⁺- F; o temperaturze topnienia> 300°C.

Analiza elementarna dla C₁₃H₉N₅F₂:

Obliczono: C, 57,14; H, 3,32; N, 25,63.

Znaleziono: C, 57,30; H, 3,52; N, 25,62.

Przykład LXIV.

6-(2,6-dimetoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

181 893

6-(2,6-dimetoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę wytworzono jak opisano wyżej w przykładzie LX, zastępując 2,6-dibromofenyloacetonitryl 2,6-dimetoksybenzenocetonitrylem, prowadząc reakcję w ciągu 3 godzin i krystalizując produkt z alkoholu etylowego, CIMS (1 % NH₃ w CH₄): 326 = M⁺ + C₂H₅,298 = M⁺ + H (zasada), 297=M⁺, 266 = M⁺ - OMe; o temperaturze topnienia> 300°C.

Analiza elementarna dla C₁₅H₁₅N₅O₂ · 0,50 H₂O:

Obliczono: C, 58,82; H, 5,26; N, 22,86.

Znaleziono: C, 58,81; H, 5,04; N, 22,54.

Przykład LXV.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(2-dietyloaminoetylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 2,7-diammo-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (4,00 g) z przykładu I, kwasu amidosulfonowego (2,53 g) i dietyloaminoetyloaminy (40 ml) ogrzewano w ciągu 20 godzin do temperatury około 150°C. Nadmiar dietyloaminoetyloaminy usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymany olej rozpuszczono w eterze etylowym, rozcieńczono heksanem i przesączono. Otrzymany osad rozpuszczono w dichlorometanie i kilkakrotnie przemyto wodą wysuszono siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość krystalizowano z octanu etylu, otrzymując tytułowy związek, 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(2-dietyloaminoetylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę, CIMS (1% NH3 w CH4) : 433 = M⁺ + C2H₅,405 = M⁺ + H, 389 = M⁺ - Et, 360; o temperaturze topnienia 216-219,5°Ć.

Analiza elementarna dla C₁₉H₂₂N₆C1₂:

Obliczono: C, 56,30; H, 5,47; N, 20,73.

Znaleziono: C, 56,31; H, 5,39; N, 20,46.

Przykład LXVL l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

6-(2,6-dichlofenyIo)-N²-(2-dietyloaminoetylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (1,0 g) z przykładu LXV w DMF (10 ml), zawiesinę 60% wodorku sodowego (0,099) g) i izocyjanian t-butylu (0,244 g) poddano w ciągu 1 godziny reakcji zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu LIV. Chromatografia z eluowaniem mieszaniną octan etylu : etanol : trietyloamina (18 : 2 : 1), dała 0,76 g tytułowego związku l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznika, CIMS (1% NH₃ w CH₄): 504 = M⁺ + H, 84 (zasada); o temperaturze topnienia 94,5-96,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₄H₃|N₇C1₂O:

Obliczono: C, 57,14; H, 6,19; N, 19,44.

Znaleziono: C, 56,94; H, 6,18; N, 19,22.

Przykład LXVII.

1-(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik.

6-(2,6-dichlofenylo)-N²-(2-dietyloaminoetylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-di aminę (1,0 g) z przykładu LXV w DMF (10 ml), zawiesinę 60% wodorku sodowego (0,099) g) i izocyjanian etylu (0,175 g) poddano reakcji zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu LIV, otrzymując 0,86 g tytułowego związku, 1-(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznika, CIMS (1% NH₃ w CH₄) : 476 = M⁺ + H, 86 (zasada); o temperaturze topnienia 86,5 - 89,5°C.

Analiza elementarna dla C₂₂H₂₃N₇ C1₂O:

Obliczono: C, 55,47; H, 5,71; N, 20,58.

Znaleziono: C, 55,18; H, 5,74; N, 20,20.

Przykład LXVIII.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(3-dimetyloaminopropylo)-N²-metylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (4,00 g) z przykładu I, kwasu amidosulfonowego (2,53 g) i N,N,N'-trimetylo-l,3-propanodiaminy (20 ml)

181 893 ogrzewano w bombie, najpierw w ciągu 16 godzin w temperaturze 165 °C a następnie w ciągu 16 godzin w temperaturze 225°C. Po ochłodzeniu, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość podzielono pomiędzy rozcieńczony wodorowęglan sodowy i dichlorometan. Roztwór wodny ekstrahowano kilkakrotnie dichlorometanem. Warstwy dichlorometanowe połączono, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość poddano chromatografii z eluowaniem mieszaniną octan etylu : etanol: trietyloamina (9:3:1), otrzymując tytułowy związek, 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(3-dimetyloaminopropylo)-N²-metylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę.

Przykład LXIX.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropylo)metyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(3-dimetyloaminopropylo)-N²-metylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminę (0,38 g) z przykładu LXVIII w DMF (7,0 ml), poddano reakcji z 60% zawiesiną wodorku sodowego (0,022) g) i izocyjanianem t-butylu (0,093 g) zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu LIV, otrzymując 0,25 g tytułowego związku, l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropylo)metyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznika, CIMS (1 % NH₃ w CH₄): 504 = M⁺ + H, 84 (zasada); o temperaturze topnienia z rozkładem 76°C, następnie topniejącego w temperaturze 87,5-91°C.

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁N₇C1₂O · 0,25 · H₂O:

Obliczono: C, 56,64; H, 6,24; N, 19,26.

Znaleziono: C, 56,55; H, 6,07; N, 18,94.

Przykład LXX.

2-({3-[7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2,7-yloamino]propylo}etyloamino)etanol.

Mieszaninę 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny (3,0 g) z przykładu I, kwasu amidosulfonowego (1,9 g) i N*-etylo-N^l-(2-hydroksyetyIo)propylenodiaminy (10,0 g) [J.Med.Chem. 11 (3):583-591, (1968)] poddano reakcji w ciągu 18 godzin zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXXVI. W tym przypadku, pozostałość poddano chromatografii stosując mieszaninę octan etylu : etanol : trietyloamina (9:3:1), uzyskując 2,71 g tytułowego związku, 2-({3-[7-amino-6-(2,6-dichIorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2,7-yloamino]propylo}etyloamino)etanolu, CIMS (1% NH3 w CH4): 463 = M⁺ + C2H₅,435 = M⁺ + H, 346 (zasada); o temperaturze topnienia 201-204°C.

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₄N₆Cl₂O:

Obliczono: C, 55,18; H, 5,56; N, 19,30.

Znaleziono: C, 55,11; H, 5,53; N, 19,09.

Przykład LXXI.

4-amino-2-fenyloaminopirymidyno-5-karbonitryl.

Roztwór aniliny (3,31 g) w tetrahydrofuranie (40,0 ml) i diizopropyloetyloaminę (4,60 g) dodano do roztworu 4-amino-2-chloropirymidyno-5-karbonitnlu (5,00 g) w tetrafuranie (50,0 ml). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Po 3 dniach do reakcji dodano dodatkową ilość aniliny (6,02 g) i diizopropyloetyloaminę (8,36 g). Po 24 godzinach, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozdzielono pomiędzy octan etylu i wodę. Warstwę octanu etylu przemyto dwukrotnie wodą a następnie przesączono przez filtr z włókna szklanego w celu usunięcia obecnej emulsji. Przesącz przemyto wodą a następnie nasyconym roztworem chlorku sodowego, wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość przemyto eterem etylowym, otrzymując 6,00 g tytułowego związku, CIMS (1 % NH₃ w CH₄): 252 = M⁺ + C3H5,240 = M⁺ + C2H₅, 212 = M⁺ + H (zasada); 211 = M⁺.

Analiza elementarna dla ChH₉N₅:

Obliczono: C, 62,55; H,4,29; N, 33,16.

Znaleziono: C, 62,85; H, 4,47; N, 33,18.

181 893

Przykład LXXII.

4-amino-2-fenyloaminopirymidyno-5-karboksyaldehyd.

4-amino-2-fenyloaminopirymidyno-5-karbonitryl (2,00 g), otrzymany w przykładzie LXXI, połączono w wytrząsarce Parr’a, z wilgotnym niklem Raney’a (2,00 g), 98% kwasem mrówkowym (60 ml) i wodą (40 ml). Reakcję umieszczono w atmosferze wodoru (42 funty/cal²) i wytrząsano w ciągu 20 minut. Mieszaninę reakcyjną przesączono i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zawieszono w wodzie, zalkalizowano nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego i trzykrotnie ekstrahowano octanem etylu. Warstwę wodą przesączono przez filtr z włókna szklanego w celu usunięcia obecnej emulsji. Przesącz wodny przemyto octanem etylu. Popłuczyny octanu etylu połączono, przesączono, przemyto nasyconym roztworem chlorku sodowego, wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Chromatografia na żelu krzemionkowym z eluowaniem mieszaniną octan etylu : heksan (2:1) dała 0,73 g tytułowego związku, CIMS (1 % NH3 w CH4): 243 = M⁺ + C2H₅,215 = M⁺ + H (zasada); 214 = M⁺.

Analiza elementarna dla ChH_I0N₄O:

Obliczono: C, 61,67; H,4,71; N, 26,15.

Znaleziono: C, 61,79; H,4,71; N, 26,11.

Przykład LXXIII.

6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Do roztworu 0,022 g 60% zawiesiny wodorku sodowego w 2,00 ml 2-etoksymetanolu dodano 0,46 g 2,6-dichlorofenyloacetonitrylu i 0,50 g 4-amino-2-fenyloaminopirymidyno-5-karboksyaldehydu z przykładu LXXII. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w ciągu 4 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną ochłodzono, wylano do wody i ekstrahowano kilkakrotnie dichlorometanem. Popłuczyny dichlorometanowe połączono, przemyto nasyconym roztworem chlorku sodowego, wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość przemyto eterem etylowym, otrzymują 0,61 g tytułowego związku, CIMS(l%NH₃wCH₄) :410 = M⁺ + C₂H₅, 382 = M⁺ + H, 381 =M⁺.

Powyższy związek można poddawać reakcji z izocyjanianem t-butylu zgodnie ze sposobem postępowania z przykładu LII, otrzymując 1 -t-butylo-3- {[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-fenyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik.

Przykład LXXIV.

Ester etylowy kwasu 4-amino-2-metylosulfonylopirymidyno-5-karboksylowego.

Do zawiesiny 4-chloro-2-metylotio-5-pirymidynokarboksylanu etylu (25 g) w etanolu (200 ml) dodano 30% wodorotlenku amonowego (38 ml). Po mieszaniu w ciągu 5 godzin w temperaturze pokojowej, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zawieszono w wodzie i przesączono. Z filtru, przemytego wodą a następnie eterem etylowym, otrzymano 17,68 g tytułowego związku, CIMS (1% NH₃ w CH₄): 242 = M⁺ + C₂H₅, 214 = M⁺ + H (zasada), 213 = M⁺, 168 = M⁺ - OEt.

Analiza elementarna dla C₈HhN₃SO₂:

Obliczono: C, 45,06; H, 5,20; N, 19,70.

Znaleziono: C, 44,84; H, 5,14; N, 19,64.

Przykład LXXV.

4-amino-(2-metylosulfanylopirymidyn-5-ylo)metanol.

Do zawiesiny wodorku glinowo-litowego (1,45 g) w tetrahydrofuranie (50 ml) wkroplono roztwór 4-amino-(2-metylosulfanylopirymidyn-5-ylo)metanolu (5,00 g) z przykładu LXXIV w tetrahydrofuranie (120 ml). Po mieszaniu w ciągu 1 godziny w temperaturze pokojowej, reakcję przerwano wodą (1,5 ml), 15% roztworem wodorotlenku sodowego, i w końcu ponownie wodą (4,5 ml). Mieszaninę reakcyjną przesączono, i sączek przemyto tetrahydrofuranem. Zatężenie przesączu pod zmniejszonym ciśnieniem dało 3,83 g tytułowego związku, CIMS (1 % NH₃ w CH₄): 200 = M⁺ + C₂H₅, 172 = M⁺ + H (zasada), 171 = M⁺, 154 = M⁺ - OH.

Przykład LXXVI.

4-amino-2-metylosulfanylopirymidyno-5-karboksyaldehyd.

181 893

Do roztworu surowego 4-amino-(2-metylosulfanylopirymidyn-5-ylo)metanolu (1,5 g) z przykładu LXXVI w chloroformie (150 ml) dodano porcjami w ciągu ponad 3 minut dwutlenku manganu (5,67 g). Po 6 godzinach w temperaturze pokojowej, mieszaninę reakcyjną przesączono przez celit. Sączek przemyto chloroformem a następnie octanem etylu. Przesącze połączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, otrzymując 1,40 g tytułowego związku.

Przykład LXXVII.

6-(2,6-dichlorofenylo)-2-metylosulfanylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-yloamina.

Do roztworu 2,6-dichlorofenyloacetonitrylu (0,55 g) w dimetyloformamidzie (5 ml) dodano jeden równoważnik 60% zawiesiny wodorku sodowego (0,12 g). Po 10 minutach dodano 4-amino-2-metylosulfanylopirymidyno-5-karboaldehydu (0,50 g) otrzymanego w przykładzie LXXVI. Po mieszaniu w ciągu nocy w temperaturze pokojowej, reakcję przerwano wodą. Roztwór wodny zakwaszono 1 n kwasem chlorowodorowym do pH 7 i ekstrahowano kilkakrotnie dichlorometanem. Połączone warstwy dichlorometanowe przemyto nasyconym roztworem chlorku sodowego, wysuszono siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Chromatografia pozostałości na żelu krzemionkowym z eluowaniem mieszaniną octan etylu: heksan (2 :1) dała 0,32 g tytułowego związku, CIMS (1% NH₃ w CH₄): 365 = M⁺ + C₂H₅, 337 = M⁺ + H (zasada), 336 = M⁺.

Przykład LXXVIII.

N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-{3-(dietyloamino)propyloamino}pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna.

Do zawiesiny 210 mg (1 mmol) 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-dietyloamino)propyloamino]pirydyno[2,3-d]pirymidyny z przykładu XX w 0,8 ml DMF dodano 0,8 ml acetalu metylowego w DMF. Mieszaninę mieszano w ciągu 5,5 godzin w temperaturze pokojowej, a następnie zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostały olej rozdzielono pomiędzy dichlorometan i wodę. Fazę organiczną wysuszono nad siarczanem magnezowym, a następnie zatężono do szkła, które krystalizowano z acetonitrylu, otrzymując 160 mg (68%) N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-{3-(dietyloamino)propyloamino}pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-N,N-dimetyloformamidyny o temperaturze topnienia 100 - 104°C. CIMS (1% amoniak w metanie) : m/z (intensywność względna) 476 (MH⁺ + 2, 60), 474 (MH⁺, 94), 361 (100).

Analiza elementarna dla C₂₃H₂₉C1₂N₇ · 0,4 H₂O:

Obliczono: C, 57,36; H, 6,24; N, 20,36

Znaleziono: C, 57,28; H, 6,05; N, 20,07.

Przykład LXXIX.

N'-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna.

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik z przykładu III poddano w ciągu 13,5 godzin reakcji z acetalem metylowym w DMF jak opisano w przykładzie LXXVIII. Postępując jak opisano wyżej z następującym oczyszczaniem metodą chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym z eluowaniem kolejno mieszaniną 100: 0,3:1,1:1 i 0:100 dichlorometan: octan etylu, otrzymano ciało stałe, które rozcierano w 2-propanolu, uzyskując tytułowy związek N'-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-N,N-dimetyloformamidynę o temperaturze topnienia 190-193°C. CIMS (1 % ąmoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 462 (MH⁺ + 2,0,78), 460 (MH⁺, 0,93).

Analiza elementarna dla C₂|H₂₃C1₂N₇ O 0,2 C₃H₈O 0,2 C₃H₇NO:

Obliczono: C, 54,75; H, 5,38; N, 20,71.

Znaleziono: C, 54,73; H,5,31; N, 20,65.

Przykład LXXX.

N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-7-[(dimetyloamino)metylenoamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna.

2,7-Diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidynę z przykładu I poddano w ciągu 23 godzin reakcji z acetalem dimetylowym DMF jak opisano w przykładzie LXXVIII. Postępując jak opisano wyżej z następnym oczyszczaniem metodą chromatografii rzutowej na żelu

181 893 krzemionkowym z eluowaniem kolejno mieszaniną 100:0,9:1,4:1 i 7:3 octan etylu: metanol, otrzymano olej, który krystalizowano z octanu etylu, otrzymując N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-7-[(dimetyloamino)metylenoamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-N,N-dimetyloformamidynę o temperaturze topnienia 269-272°C. CIMS (1% amoniak w metanie) : m/z (intensywność względna) 418 (MH⁺ + 2, 60), 416 (MH⁺, 100).

Analiza elementarna dla C_I9H₁₉C1₂N₇ 0,3 H₂O:

Obliczono: C, 54,11; H, 4,68; N, 23,25.

Znaleziono: C, 54,21; H, 4,58; N, 22,89.

Przykład LXXXI.

6-fenylopirydo[2,3 -d]pirymidyno-2,7-diamina.

Postępując zgodnie ze sposobem postępowania z przykładu I, fenyloacetonitryl poddano reakcji z 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydem, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 317-318°.

Przykład LXXXII.

l-(2-amino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, 0,246 g 6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu LXXXI poddano reakcji z 0,128 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii średniociśnieniowej z użyciem żelu krzemionkowego i eluowaniem gradientem 1:1 CHC1₃ -EtOAc do EtOAc, otrzymując tytułowy związek; o temperaturze topnienia >250°C, CIMS (1% amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 337 (MH⁺ + 1,64) 338 (MH⁺+ 2, 11), 236(100).

Przykład LXXXIII.

6-(2,3-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Postępując jak w przykładzie I, 2,3-dichlorofenyloacetonitryl poddano reakcji z 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydem, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 366-369°C (z rozkładem).

Przykład LXXXIV.

l-[2-amino-6-(2,3-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Postępując zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu II, 0,502 g 6-(2,3-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu LXXXIII poddano reakcji z 0,206 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą chromatopgrafii na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientem od CHC1₃: EtOAc (98 : 2) do CHC1₃: EtOAc (1 : 2), otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 356-358°C.

Analiza elementarna dla C|_gH_lgCl₂N₆O| -0,05 H₂O:

Obliczono: C, 53,34; H, 4,48; N, 20,74.

Znaleziono: C, 53,44; H, 4,47; N, 20,29.

Przykład LXXXV.

6-(2,3,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytworzono zgodnie z przykładem I, wychodząc z 1,0 g (2,3,6-trichloro)fenyloacetonitrylu i 0,6 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 320-322°C.

Analiza elementarna dla C₎₃H_gCl₃N₅:

Obliczono: C, 45,84; H, 2,37; N, 20,56.

Znaleziono: C 46,22; H, 2,57; N, 20,54.

Przykład LXXXVI.

l-[2-amino-6-(2,3,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Postępując zgodnie ze sposobem postępowania z przykładu II, poddając reakcji 0,30 g 6-(2,3,6-trichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu LXXXV z izocyjanianem t-butylu (0,108 ml). Produkt oczyszczano metodą chromatografii średniociśnieniowej (MPLC), z zastosowaniem żelu krzemionkowego i eluowaniem mieszaniną 1:1 CHC1₃: EtOAc,

181 893 otrzymując tytułowy związek; temperatura topnienia 329-330°C, CIMS (1% amoniak w metanie) : m/z (intensywność względna) 439 (MH⁺ - 1, 3), 441 (MH⁺ + 1,3), 84 (100).

Przykład LXXXVII.

l-[2-amino-6-(2,6-difluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, wytwarzano tytułowy związek z 0,25 g 6-(2,6-difluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu LXIII i 0,112 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą MPLC, eluując go gradientem CHC1₃: EtOAc (1 : 1) do EtOAc, otrzymując czysty produkt; temperatura topnienia>300°C, CIMS (1% amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 373 (MH⁺ + 1, 60), 374 (MH⁺ + 2, 10), 274 (100).

Przykład LXXXVIII.

l-[2-amino-6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo] -3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, wytwarzano tytułowy związek z 0,25 g 6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu LX i 0,077 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczono metodą MPLC, z eluowaniem gradientem CHC1₃: EtOAc(l: l)do EtOAc, otrzymując czysty produkt; temperatura topnienia> 300°C (z rozkładem).

Analiza elementarna dla C_I8H₁₈ Br₂N₆O] · 0,35 · H₂O:

Obliczono: C, 43,20; H, 3,77; N, 16,79; Br, 31,93.

Znaleziono: C, 43,53; H, 3,64; N, 16,41; Br, 31,79.

Przykład LXXXIX.

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-izopropylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, wytwarzano tytułowy związek z 0,5 g 6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu I i 0,172 ml izocyjanianu izopropylu. Produkt oczyszczano metodą MPLC, z eluowaniem gradientem CHC1₃ : EtOAc (1:1) otrzymując czysty produkt; temperatura topnienia 184 -188°C, CIMS (1 % amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 391 (MH⁺, 16), 393 (MH⁺ + 2, 11), 306 (100).

PrzykładXC.

6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie I, wychodząc z cyjanku 2-metylobenzenu i 2,4-diamino-5-pidymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 300-302°C.

Analiza elementarna dla C|₄H|₃N₅:

Obliczono: C, 66,92; H, 5,21; N, 27,87.

Znaleziono: C, 66,4; H, 5,2; N, 27,9.

Przykład XCI.

l-(2-amino-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo)-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, wytwarzano tytułowy związek z 6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XC i izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii MPLC, z eluowaniem mieszaninąCHCl₃: EtOAc (1:1), otrzymując czysty produkt; temperatura topnienia 195 - 197°C, CIMS (1% amoniak w metanie): rn/z (intensywność względna) 351 (MH⁺ + 1, 55), 352 (MH⁺ + 2, 12), 84 (100).

P r z y k ł a d XCII.

6-(2,3-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie I, wychodząc z 2,3-dimetylofenyloacetonitrylu i 2,4-diamino-5-pidymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 330 - 333°C.

Przykład XCIII.

l-(2-amino-6(2,3-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo)-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, wytwarzano tytułowy związek z 0,5007 g 6-(2,3-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XCII i 0,23 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii MPLC z eluowaniem gradientem CHC1₃ : EtOAc (2 : 1) do CHC1₃: EtOAc (1 : 1); temperatura topnienia 326 - 330°C, MS (CI).

Analiza elementarna dla C₂₀H₂₄N₆O| 0,81 H₂O:

Obliczono: C, 63,38; H, 6,81; N, 22,17.

Znaleziono: C, 63,54; H, 6,47; N, 21,77.

181 893

Przykład XCIV.

6-(3,5-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie I, wychodząc z 2,0 g 3,5-dimetylofenyloacetonitrylu i 1,81 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 298 - 302°C, MS (CI).

Analiza elementarna dla C₁₅H|₅N₅:

Obliczono: C, 67,91; H, 5,70; N, 26,40.

Znaleziono: C, 67,87; H, 5,75; N, 26,38.

Przykład XCV.

l-[2-amino-6-(3,5-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, wytwarzano tytułowy związek z 0,3 g 6-(3,5-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XCIV i 0,14 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii MPLC z eluowaniem mieszaniną 1:1 CHC1₃: EtOAc; temperatura topnienia 180-182°C, CIMS (1 % amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 365 (MH⁺ + 1,16), 366 (MH⁺ + 2, 3), 84 (100).

Przykład XCVI.

6-(2,4,6-trimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano zgodnie z przykładem I, wychodząc z 0,915 g cyjanku 2,4,6-trimetylobenzylu i 0,76 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 276 - 282°C, CIMS (1 % amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 279 (MH⁺, 54), 280 (MH⁺+ 1, 100).

Przykład XCVII.

l-[2-amino-6-(2,4,6-trimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie II z 0,25 g 6-(2,4,6-trifluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XCVI i 0,109 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą średniociśnieniowej chromatografii cieczowej z eluowaniem mieszaniną 1:1 CHC1₃: EtOAc; temperatrura topnienia 281 - 297°C, CIMS (1% amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 379 (MH⁺ + 1,100), 380 (MH⁺ + 2, 23).

Przykład XCVIII.

6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie I, wychodząc z 1,999 g cyjanku 2,3,5,6-trimetylobenzylu i 1,52 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 327 - 331 °C; CIMS (1 % amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 293 (MH⁺, 65), 294 (MH⁺+ 1, 100).

Przykład XCIX.

l-[2-amino-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie II, z 0,3 g 6-(2,3,5,6,-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XCVIII i 0,125 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą średniociśnieniowej chromatografii cieczowej z eluowaniem mieszaniną 1:1 CHC1₃: EtOAc; temperatura topnienia> 300°C, CIMS (1 % amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 393 (MH⁺, 55), 394 (MH⁺ + 1, 13), 84 (100).

Przykład C.

6-(2-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie I, wychodząc z cyjanku 2-metoksybenzylu i 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 304 - 306°C (z rozkładem).

Analiza elementarna dla C₁₄H₁₃N₅O|:

Obliczono: C, 62,91; H,4,90; N, 26,20.

Znaleziono: C, 63,16; H, 5,13; N, 26,42.

Przykład CI.

l-[2-amino-6-(2-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

181 893

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie II, z 0,203 g 6-(2-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu C i 0,093 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą średniociśnieniowej chromatografii cieczowej z eluowaniem mieszaniną 1 : 1 CHC1₃: EtOAc; temperatura topnienia 300 - 301 °C, CIMS (1 % amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 367 (MH⁺ + 1, 67), 368 (MH⁺ + 2, 14), 236 (100).

Przykład CII.

6-(3-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie I, wychodząc z cyjanku 3-metoksybenzylu i 2,4-diamino-5-pirymidynokarboskyaldehydu; temperatura topnienia 284 - 286°C.

Analiza elementarna dla C₁₄H₁₃N₅O|:

Obliczono: C, 62,9; H, 4,9; N, 26,2.

Znaleziono: C, 62,8; H, 5,0; N, 26,3.

Przykład CIII.

l-[2-amino-6-(3-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie II, z 0,50 g 6-(3-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu CII i 0,23 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą średniociśnieniowej chromatografii cieczowej z eluowaniem gradientem CHC1₃: EtOAc; (2 :1), do CHC1₃: EtOAc (1:1) do EtOAc; temperatura topnienia 275 - 280°C, MS (CI)

Analiza elementarna dla C_I9H₂₂N₆O₂ -0,45 H₂O:

Obliczono: C, 60,93; H, 6,16; N, 22,44.

Znaleziono: C, 61,22; H, 5,89; N, 22,09.

Przykład CIV.

6-(2-bromo-6-chlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie I, wychodząc z 1,0 g 2-bromo-5-chlorofenyloacetonitrylu i 0,57 g 2,4-diamino-5-pidymidynokarboksyaldehydu; temperatura topnienia 264 280°C: MS (CI).

Analiza elementarna dla C|₃H₉ Cl|Br₍N₅:

Obliczono: C, 44,53; H, 2,59; N, 19,97.

Znaleziono: C, 44,48; H, 2,87; N, 20,10.

Przykład CV.

l-[2-amino-6-(2-bromo-6-chlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

Tytułowy związek wytwarzano jak w przykładzie II, stosując 0,30 g 6-(2-bromo-6-chlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu CIV i 0,105 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodą średniociśnieniowej chromatografii MPLC z eluowaniem mieszaniną 1 : 1 CHC1₃: EtOAc; temperatura topnienia 314°C (z rozkładem); MS (CI).

Analiza elementarna dla C_I8H₁₈Br|Cl|N₆O| -0,43 CHC1₃ 0,27 C₄H₈O₂:

Obliczono: C, 44,65; H, 3,95; N, 16,01; Br, 15,22; Cl, 15,47.

Znaleziono: C, 44,39; H, 3,96; N, 15,82; Br, 14,83; Cl, 15,39.

Przykład CVI.

[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]amid kwasu propano-1sulfonowego.

Do zawiesiny 1,00 g 2,7-diamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu I w 15 ml DMF dodano porcjami 0,15 g wodorku sodowego (60% zawiesina w oleju mineralnym) i mieszaninę mieszano w ciągu 1 godziny. Wkroplono chlorek propanosulfonylu (0,39 ml) 1 mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu 16 godzin w temperaturze otoczenia. Mieszaninę reakcyjną przesączono w celu usunięcia niewielkiej ilości nierozpuszczalnego materiału a przesącz odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt oczyszczano metoda średniociśnieniowej chromatografii cieczowej (MPLC), stosując żel krzeminkowy i eluowanie gradientem CHC1₃: EtOAc (2:1), do CHC1₃: EtOAc (1:1), otrzymując tytułowy związek.

181 893

Analiza elementarna dla C^HijCfiNjO^] -0,25 CHC1₃:

Obliczono. C, 44,14; H, 3,48; N, 15,84; S, 7,25.

Znaleziono: C, 43,92; H,3,38; N, 15,54; S, 7,04.

Przykład CVII.

6-pirydyn-3-ylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Dla otrzymania tytułowego związku postępowano jak w przykładzie I, poddając reakcji 3-pirydyloacetonitryl z 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydem; temperatura topnienia 317-319°C (z rozkładem).

Analiza elementarna dla C₁₂H₁₀N₆.

Obliczono: C, 60,50; H,4,23; N, 35,27.

Znaleziono: C, 60,5; H, 4,3; N, 35,6.

Przykład CVIII.

l-(2-amino-6-pirydyn-3-ylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo)-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, 0,30 g 2,7-diamino-6-(3-pirydylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu C VII poddano reakcj i z 0,16 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczy szczano metodą średniociśnieniowej chromatografii cieczowej z użyciem żelu krzemionkowego i eluowaniem mieszaniną 90 :10:1 EtOAc : MeOH: TEA, otrzymując tytułowy związek; temperatura topnienia> 300°C CIMS (1% amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 338 (MH⁺ +1,8), 339 (MH⁺ + 2, 1), 84(100).

PrzykładCIX.

6-pirydyn-4-ylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Do ochłodzonego (0°C) 2-etoksyetanolu (13 ml) dodano porcjami 0,30 g wodorku sodowego (60% zawiesina w oleju mineralnym), i zawiesinę mieszano w ciągu 10 minut. Do tej zawiesiny dodano 1,06 g chlorowodorku 4-pirydyloacetonitrylu i mieszaninę mieszano w ciągu 30 minut w temperaturze pokojowej. Zneutralizowany roztwór 4-pirydoacetonitrylu w 2-etoksyetanolu dodano do mieszaniny reakcyjnej zawierającej 2-etoksyetylan sodowy (wytworzony z 0,11 g wodorku sodu i 4,76 ml 2-etoksyetanolu) i 0,9 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboksyaldehydu. Otrzymaną mieszaninę ogrzewano w ciągu 2 godzin w warunkach pod chłodnicą zwrotną, ochłodzono, a nierozpuszczalny produkt przemyto eterem etylowym i octanem etylu, otrzymując tytułowy związek; temperatura topnienia> 340°C; MS (CI).

Analiza elementarna dla C_]2H|₀N₆ · 0,05 H₂O:

Obliczono: C, 60,27; H,4,26; N, 35,14.

Znaleziono: C, 60,35; H,4,31; N, 34,75.

Przykład CX.

l-(2-amino-6-pirydyn-4-ylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo)-3-t-butylomocznik.

Postępując jak w przykładzie II, 0,30 g 2,7-diamino-6-(4-pirydylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu CIX poddano reakcji z 0,154 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczano metodąśredniociśnieniowej chromatografii cieczowej z użyciem żelu krzemionkowego i eluowaniem mieszaniną90:10:1 EtOAc: MeOH: TEA, otrzymując tytułowy związek; temperatura topnienia> 350°C, CIMS (1% amoniak w metanie): m/z (intensywność względna) 338 (MH⁺ + 1,6), 339 (MH⁺ + 2, 1), 84(100).

Przykład CXI.

6-pirydyn-2-ylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Postępowano jak w przykładzie I, poddając reakcji 0,84 ml 2-pirydyloacetonitrylu z 1,0 g 2,4-diamino-5-pirymidynokarboskyaldehydem, otrzymując tytułowy związek; temperatura topnienia 312 - 321 °C.

Analiza elementarna dla C_l2H|₀N₆ · 0,07 H₂O:

Obliczono: C, 60,18; H,4,27; N, 35,09.

Znaleziono: C, 60,46; H, 4,34; N, 34,70.

Przykład CXII.

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-t-etylomocznik.

181 893

Postępując zgodnie z ogólnym sposobem postępowania z przykładu XXI, 0,85 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu XX poddano reakcji z 0,176 ml izocyjanianu etylu. Produkt oczyszczano metodą preparatywnej chromatografii HPLC z odwróconymi fazami na kolumnie Cl8 z odwróconymi fazami, z eluowaniem gradientem rozpuszczalnika rozpoczynając od 90% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/10% 0,1% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu do 60% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/40% 0,1 % trifluorooctowego w acetonitrylu; temperatura topnienia 92 - 108°C.

Analiza elementarna dla C₂₃H₂₉C1₂N₇ O| 0,25 H₂O:

Obliczono: C, 55,82; H,6,01; N, 19,81.

Znaleziono: C, 55,84; H, 6,02; N, 19,68.

Przykład CXIII.

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-t-izopropylomocznik.

Postępowano jak w przykładzie XXI, poddając reakcji 0,30 g 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu XX z 0,077 ml izocyjanianu izopropylu. Produkt oczyszczano metodą średniociśnieniowej chromatografii cieczowej na żelu krzemionkowego z eluowaniem mieszaniną, 90 : 10 : 1 EtOAc : MeOH : TEA, otrzymując tytułowy związek; temperatura topnienia 88- 100°C, CIMS (1 % amoniak w metanie) : m/z (intensywność względna) 504 (MH⁺, 3), 506 (MH⁺ + 2, 2), 86 (100).

Przykład CXIV

N²-(3 -dietyloaminopropylo)-6-(2,6-dimety lofenylo)pirydo [2,3 -d]pirymidyno-2,7-diamina.

Postępowano jak w przykładzie XX, poddając reakcji 3,0 g 2,7diamino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu VI z 30 ml l-amino-3-(N,N-dietyloamino)propanu, otrzymując tytułowy związek; o temperaturze topnienia 216 - 219°C.

Analiza elementarna dla C₂₂H₃₀N₆ 0,15 H₂O:

Obliczono: C, 69,31; H,8,01; N, 22,04.

Znaleziono: C, 69,29; H, 7,89; N, 22,04.

Przykład CXV.

l-[2-(3-dimetyloaminopropyloamino)-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-y lo]-3 -etylomocznik.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie XXI, wychodząc z 7-amino-6-(2,6-dimetylofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu CXIV i izocyjanianu etylu. Produkt oczyszczano metodąpreparatywnej chromatografii HPLC z odwróconymi fazami na kolumnie Cl8 z odwróconymi fazami, eluując gradientem rozpuszczalnika od 100% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/0% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu do 70% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/30% 0,1% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu; temperatura topnienia 64 - 70°C

Analiza elementarna dla C₂₅H₃₅ N₇O] 0,35 H₂O:

Obliczono: C, 65,86; H, 7,89; N, 21,51.

Znaleziono: C, 65,78; H, 7,63; N, 21,39.

Przykład CXVI.

-t-butylo-3-[2-(3-dietyloaminopropyloamino).-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie XXI, wychodząc z 0,50 g 7-amino-6-(2,6-dimetylofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny z przykładu CXIV i 0,17 ml izocyjanianu t-butylu. Produkt oczyszczono metodą preparatywnej chromatografii HPLC z odwróconymi fazami na kolumnie Cl 8 z odwróconymi fazami, eluując gradientem rozpuszczalnika od 95% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/5% 0,1% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu do 65% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/35% 0,1% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu; temperatura topnienia 86 - 91°C

181 893

Analiza elementarna dla C₂₇H₃₉ N₇O|:

Obliczono: C, 67,89; H, 8,23; N, 20,53.

Znaleziono: C, 67,70; H, 8,24; N, 20,43.

Przykład CXVII.

l-adamantan-lylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]piiymidyn-7-ylo}mocznik.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie XXXVII, wychodząc z 0,5 g N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XXXVI i 0,218 izocyjanianu 1 -adamantylu. Produkt oczyszczono metodą chromatografii średniociśnieniowej z użyciem żelu krzemionkowego z eluowaniem mieszaniną 90 : 10:1 EtAc : MeOH : TE A, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia> 200°C (z rozkładem); ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH) : m/z (intensywność względna) 623,4 (MH⁺, 100), 625,5 (MH⁺ + 2, 48).

Analiza elementarna dla C₃₂H₄₀N₈O| 0,52 H₂O:

Obliczono: C, 60,72; H, 6,54; N, 17,70.

Znaleziono: C, 61,06; H, 6,58; N, 17,30.

Przykład CXVIII.

-t-butylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirydymidyn-7-ylo} tiomocznik.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie XXXVII, wychodząc z 0,5 g N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XXXVI i 0,142 g izotiocyjanianu 1-butylu. Produkt oczyszczono metodą chromatografii średniociśnieniowej z użyciem żelu krzemionkowego i eluowano mieszaniną90 : 10:1 EtOAc : MeOH : TEA, otrzymując mieszaninę dwóch produktów. Mieszaninę oczyszczano metodą preparaty wnej chromatografii HPLC z odwróconymi fazami na kolumnie C18 z odwróconymi fazami, eluując gradientem rozpuszczalnika od 95% 0,1% kwasu trifluorooctowego w wodzie/5% 0,1% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu do 65% 0,1% trifluorooctowego w wodzie/35% 0,1% kwasu trifluorooctowego w acetonitrylu; temperatura topnienia >200°C (z rozkładem); MS (ES).

Przykład CXIX.

3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirydymidyn-7-ylo} -1,1-dietylomocznik.

Do roztworu 0,50 g N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XXXVI w 5 ml DMF dodano 0,10 g 60% wodorku sodowego i mieszaninę mieszano w ciągu 1 godziny w temperaturze pokojowej. Zawiesinę ochłodzono do temperatury 0°C i wkroplono do niej 0,15 ml chlorku dietylokarbamylu. Po zakończeniu wkraplania pozwolono na ogrzanie się mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej i mieszano jąw ciągu 18 godzin w temperaturze otoczenia. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i produkt oczyszczono metodą chromatografii średniociśnieniowej na żelu krzemionkowym z eluowaniem mieszaniną 90 :10:1 EtOAc : MeOH : TEA, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia > 200°C (z rozkładem); MS (ES).

Przykład CXX.

N²-[-3-(4-metylopiperazyn-l -ylo)propylo]-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina.

Mieszaninę 1,00 g 6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu XCVIII, 0,66 g kwasu amidosulfonowego i 10 ml l-(3-aminopropylo)-4-metylopiperazyny ogrzewano i mieszano w ciągu 34 godzin w warunkach wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Kolbę reakcyjną wyposażono w krótką kolumnę destylacyjną i usunięto nadmiar aminy przez destylację pod wysoce zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozcieńczono 40 ml dichlorometanu, przemyto 10 ml wody, a następnie 15 ml nasyconego wodorowęglanu sodowego. Warstwę zasadową ekstrahowano dichlorometanem (3 x 25 ml), a połączone warstwy organiczne przemyto ponownie solanką (3 x 25 ml). Warstwę organiczną suszono nad siarczanem magnezu,

181 893 przesączono i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt oczyszczono metodą chromatografii średniociśnieniowej, stosując żel krzemionkowy i eluowanie mieszaniną 90 :10:1 EtOAc: MeOH: TEA, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 218 - 223°C; MS (APCI)

Analiza elementarna dla C₂₅H3₅N₇ · 0,30 C₄H₈O₂:

Obliczono: C, 68,41; H, 8,19; N, 21,31.

Znaleziono: C, 68,05; H, 7,95; N, 21,70.

Przykład CXXI.

l-t-butylo-3-{2-(3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirydymidyn-7-ylo} tiomocznik.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie XXXVII, wychodząc z 0,41 g N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu CXX i 0,12 ml izocyjanianu 1-butylu. Produkt oczyszczono metodą chromatografii średniociśnieniowej, stosując żel krzemionkowy i eluowano mieszaniną90:10:1 EtOAc . MeOH : TEA, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia 185 - 198°C.

Analiza elementarna dla C₃₀H₄₄N₈ O,:

Obliczono: C, 67,64; H, 8,33; N, 21,03.

Znaleziono: C, 67,31; H, 8,23; N, 20,87.

Przykład CXXII.

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-(3-morfolin-4-ylopropylo)tiomocznik.

Wytwarzano jak opisano w przykładzie XXXVII, wychodząc z 0,3926 g N²-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propylo]-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy z przykładu LIII i 0,18 g izotiocyjanianu 3-morfolinopropylu. Produkt oczyszczono metodą chromatografii średniociśnieniowej na żelu krzemionkowym z eluowaniem mieszaniną rozpuszczalników 90:10:1 EtOAc: MeOH: TEA, otrzymując tytułowy związek o temperaturze topnienia> 200°C (z rozkładem); ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): m/z (intensywność względna) 619,4 (MH⁺, 100), 621,5 (MH⁺ + 2, 77).

Przykład CXXIII.

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik.

Do roztworu 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(4-dietyloaminobutylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy (25,0 g) z przykładu LIII w DMF (300 ml) dodano 1 równoważnik 60% zawiesiny wodorku sodowego (2,31 g). Po mieszaniu w ciągu około 2 godzin w temperaturze pokojowej dodano równoważnik izocyjanianu fenylu (5,72 g) i reakcję kontrolowano metodą chromatografii cienkowarstwowej. Po około 24 godzinach usunięto rozpuszczalnik pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w dichlorometanie i roztwór ten przemyto kilkakrotnie, najpierw wodą a następnie nasyconym roztworem chlorku sodu. Warstwę dichlorometanową suszono nad siarczanem magnezu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Chromatografia pozostałości na żelu krzemionkowym z eluowaniem mieszaniną octan etylu: etanol: trietyloamina (9:2: 1), a następnie krystalizacja z eteru t-butylowometylowego dała 21,58 g tytułowego związku, 1 -t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznika, ESMS (20/80 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH): M⁺ +H = 532; temperatura topnienia (z rozkładem) 157°C.

Analiza elementarna dla C₂₆H₃₅N₇ C1₂O 0,10 H₂O:

Obliczono: C, 58,45; H, 6,64; N, 18,35; Cl, 13,27; H₂0,0,34.

Znaleziono: C, 58,51; H, 6,75; N, 18,37; Cl, 13,17; H₂0,0,57.

Przykład CXXIV.

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik.

Do ochłodzonego (5°C) roztworu 6-(2,6-dichlorofenylo)-N²-(4-dietyloammobutylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diaminy (0,61 g) z przykładu LIII z THF (6 ml) dodano porcjami

181 893 heksametylodisilazan potasu (0,308 g). Pozwolono na ogrzanie się mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej i mieszano jąw ciągu 30 minut. Dodano wtedy izocyjanianu etylu i mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu dodatkowych 18 godzin w temperaturze otoczenia. Produkt wyodrębniono przez wylanie mieszaniny reakcyjnej do około 200 ml 0,25 n wodnego roztworu HC1 i przesączenie otrzymanego roztworu. Przesącz zalkalizowano 50% wodnym roztworem wodorotlenku sodowego i warstwę wodną ekstrahowano dwukrotnie octanem etylu. Połączone ekstrakty organiczne wysuszono (MgSO₄), przesączono i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt oczyszczono metoda chromatografii krążkowej z eluowaniem mieszaniną rozpuszczalników 90 : 10 : 1 EtOAc : MeOH : TEA, otrzymując tytułowy związek.

Analiza elementarna dla C₂₄H₃₁C1₂N₇ O! · 0,78 H₂O:

Obliczono: C, 55,59; H, 6,33; N, 18,91.

Znaleziono: C, 55,59; H, 5,93; N, 18,62.

Przykład CXXV

N-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo)-N’-etyloguanidyna.

Do roztworu 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo [ 2,3 -d]pirymidyny (42 mg) z przykładu XX w DMF (1 ml) dodano 60% zawiesinę wodorku sodu (5 mg) i mieszaninę mieszano w ciągu 0,5 godziny w temperaturze pokojowej. Do mieszaniny reakcyjnej dodano N,N'-bis(t-butoksykarbonylo)-N-(etylo)-S-(etylo)izotiomocznik (37 mg) i mieszaninę mieszano w ciągu 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono dichlorometanem (50 ml) i przemyto wodą (2 x 15 ml). Warstwę organiczną wysuszono siarczanem sodu i zatężono. Otrzymany olej oczyszczono na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną metanol: octan etylu : trietyloamina (8,5 : 1,5 : 0,3), otrzymując mieszaninę 7-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyny (40 mg) i ester 1,1 -dimetyloetylowy kwasu [[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-imido[[l,l-dimetyloetoksy)karbonylo]amino]metylo]etyloamino] karbaminowego. Mieszaninę tą rozpuszczono w bezwodnym dichlorometanie (0,5 ml) zawierającym 2,6-lutydynę (8 mg). Dodano trifluorometanosulfonian trimetylosililu (6 mg) i mieszaninę mieszano w ciągu 30 godzin w temperaturze pokojowej. Mieszaninę wylano do nasyconego wodnego roztworu wodorowęglanu sodowego, ekstrahowano dichlorometanem, wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono. Otrzymany olej poddano chromatografii na żelu krzemionkowym, eluując mieszaniną metanol: octan etylu : trietyloamina (8,5 : 1,5 : 0,3), otrzymując tytułowy związek (7 mg), ESMS (1/4 MeOH/CH₃CN + 0,1% AcOH) : m/z (intensywność względna) 490,5 (MH⁺, 100), 491,5 (MH⁺ + 1, 27), 492,5 (MH⁺ + 2, 64).

Następujące przykłady dalej ilustrują typowe preparaty farmaceutyczne według wynalazku.

Przykład CXXVI.

Sporządzono preparat farmaceutyczny w postaci twardych kapsułek żelatynowych do podawania doustnego, stosując następujące składniki:

	Ilość (mg/kapsułkę)
Substancja czynna	250
Sproszkowana skrobia	200
Stearynian magnezu	10
Razem	460 mg

Powyższe składniki zmieszano i wypełniono nimi twarde kapsułki żelatynowe w ilościach 460 mg. Typową substancją czynną jest N-[2-formyloamino-6-(3,5-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-n-butyroamid. Kompozycję podawano 2 do 4 razy dzienne do leczenia pochirurgicznego nawrotu zwenia.

181 893

Przykład CXXVII

Preparat w postaci zawiesiny do podawania doustnie

Składnik	Ilość
3-(4,5-dibromofenylo)-[ 1 ,6]-naftyrydyno-,27-diamina	500 mg
Roztwór sorbitu (70% N.F.)	40 ml
Benzoesan sodowy	150 mg
Sacharyna	10 mg
Środek smakowy o smaku wiśni	50 mg
Woda destylowana q s do	100 ml

Roztwór sorbitu dodano do 40 ml wody destylowanej i zawieszono w nich naftyrydynę. Dodano i rozpuszczono sacharynę, benzoesan sodowy i środek smakowy. Objętość uzupełniono wodą destylowaną do 100 ml. Każdy milimetr syropu zawierał 5 mg substancji czynnej.

Przykład CXXVIII

Tabletki zawierające każda 60 mg substancji czynnej

Substancja czynna	60 mg
Skrobia	45 mg
Celuloza mikrokrystaliczna	35 mg
Pohwinylopirohdon (jako 10% roztwór w wodzie)	4 mg
Karboksymetylan sodowy skrobi	4,5 mg
Stearynian magnezowy	0,5 mg
Talk	1,0 mg
Razem	150 mg

Substancje czynne, skrobię i celulozę przesiano przez sito No. 45 US mesh i dokładnie wymieszano. Z otrzymanymi proszkami zmieszano roztwór poliwinylopirolidonu i całość przesiano przez sito No 14 US mesh. Granulki wysuszono w temperaturze 50-60°C i przesiano przez sito No 18 US mesh. Sól sodową karboksymetyloskrobi, stearynian magnezowy i talk przesiano najpierw przez sito No 60 US mesh i następnie dodano do granul, które po wymieszaniu sproszkowano w tabletkarce, otrzymując tabletki, każda o ciężarze 150 mg.

Typową substancją czynną, stosowaną w powyższym sposobie jest związek z przykładu XXI.

Przykład CXXIX.

Sporządzono kompozycję pozajelitowąnadającąsię do podawania przez wstrzyknięcie, rozpuszczając 100 mg l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-(3-morfblin-4-ylopropylo)tiomocznika w 250 ml 0,9% wodnego roztworu chlorku sodowego i nastawiając pH roztworu na około 7. Preparat ten dobrze nadaje się do leczenia raka piersi.

Przykład CXXX.

Wytwarzanie czopków.

Mieszaninę 500 mg l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]imidazolidyn-2-onu i 1500 ml masła kakaowego mieszano w temperaturze 60°C do osiągnięcia jednorodności. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 24°C w stożkowych formach. Każdy z czopów ważył około 2 g i można je było podawać 1 do 2 razy każdego dnia w celu leczenia zakażeń bakteryjnych.

Przykład CXXXI

Preparaty do stosowania miejscowo

181 893

Składnik	Ilość (mg)
N7-(3-metyloaminopropylo)-6-(3,5-dimetoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina	20
Glikol propylenowy	100
Wazelina	500
Alkohol cetearylowy	50
Stearynian ghcerylu	100
Stearynian PEG 100	100
Ceteth-20	50
Jednozasadowy fosforan sodowy	80
Razem	1000

181 893

Claims (47)

1. Związek będący pochodną pirymidyny i naftyrydyny o wzorze I

w którym X oznacza CH lub N; B oznacza atom chlorowca, grupę hydroksylową lub grupę NR₃R₄; R„ R₂, R₃ i R₄ niezależnie oznaczająatom wodoru, C]-C₈-alkil, C₂-C₈-alkenyl, C₂-C₈-alkinyl, Af, grupę aminową grupę C,-C₈-alkiloaminową lub grupę di-C_rC₈-alkiloaminową i w którym grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe mogąbyć podstawione grupąNRjR^, w której R₅ i R₆ niezależnie oznaczają atom wodoru, C|-C₈-alkil, C₂-C₈-alkenyl, C₂-C₈-alkinyl, -cykloalkil, lub grupę o wzorze

R12 i w którym każda z poprzednio v v_|_/ R_{10 /c}h₅ alkenylowych i alkinylowych może być podstawiona grupą h Ri 1 złonowym pierścieniem karbocyklicznym lub heterocyklicznym zawierającym 1 lub 2 heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki, a R₉, R₎₀, Rh i R,₂ niezależnie oznaczająatom wodoru, grupę nitrową trifluorometyl, fenyl, podstawiony fenyl, -C^N,

S NH

COOR₈, COR₈, CR₈, C-R₈, SO₂R₈, atom chlorowca, C]-C₈-alkil, C]-C₈-alkoksyl, grupę tio, -S-C|-C₈-alkil, hydroksyl, C]-C₈-alkanoil, grupę C,-C₈-alkanoiloksylową lub grupę NR₅R₆, lub Rę i R|₀ razem gdy sąsiadują ze sobą mogą tworzyć grupę metylenodioksy, n oznacza 0,1,2 lub 3, i w którym R₅ i R₆ razem z atomem azotu do którego są przyłączone mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów węgla i ewentualnie zawierający heteroatom wybrany spośród atomów azotu, tlenu i siarki; R_t i R₂ razem z atomem azotu do którego sąprzyłączone, a R₃ i R₄ razem z atomem azotu do którego są przyłączone, mogą także oznaczać (H, CH₃, lub NH₂) grupę -N=C-R₈, lub mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów węgla i ewentualnie zawierający 1 lub 2 heteroatomy, wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki, a R, i R₃ mogą dodatkowo oznaczać analog grupy acylowej, wybrany spośród grup

NH

-CORe, -C-Re,

-Ć-R₈, -S(O2)-R8/ lub ^θ)ο 1^ 1 ^N---(CH2) b 2 lub 3

181 893 w których Re oznacza atom wodoru, Ci-Cg-alkil, Cj-Cg-alkenyl, C2-Cg-alkinyl, Cj-Cio-cykloalkil, ewentualnie zawierające atom tlenu, azotu lub siarki, grupę o wzorze

i grupę NR5R6, i w których alkil, alkenyl i alkinyl grupy Rg może być podstawiony grupą NR5R4 lub R3 oznacza -CORg; Ar i Af oznaczają niepodstawione lub podstawione grupy aromatyczne lub heteroaromatyczne wybrane spośród fenylu, imidazolilu, pirolilu, pirydylu, pirymidylu, benzimidazolilu, benzotienylu, benzofuranylu, indolilu, pirazynylu, tiazolilu, oksazolilu, izoksazolilu, furanylu, tienylu, naftylu, w których podstawnikami sąR.9, Rio, Ri 1 i R12 o wyżej podanym znaczeniu; i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami i zasadami; z tym, że gdy X oznacza N a B oznacza grupę NR3R4, wówczas jeden z podstawników R3 i R4 ma znaczenie inne niż atom wodoru.

2. Związek o wzorze

w którym X oznacza CH lub N; B oznacza atom chlorowca, grupę hydroksylową lub grupę NR3R4; Ri, R2, R3 i R4 niezależnie oznaczają atom wodoru, Ci-Có-alkil, C2-C6-alkenyl, C2-C6-alkinyl, grupę aminową, grupę Ci-Có-alkiloaminową lub grupę di-Cj-Có-alkiloaminową; i w którym grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe mogąbyć podstawione grupąNRsRó, w której R5 i Rb niezależnie oznaczająatom wodoru, C1 -Có-alkil, C2-Có-alkenyl, Ci-Có-alkinyi, Cj-Có-cykloalkil, lub grupę o wzorze

Rn i w którym każda z grup alkilowych, alkenylowych i alkinylowych może być podstawiona 5- lub 6-członowym pierścieniem karbocyklicznym lub heterocyklicznym zawierającym 1 lub 2 heteroatomy wybrane spośród atomów azotu, tlenu i siarki, a R9, Rio i Ri 1 niezależnie oznaczająatom wodoru, grupę nitrową, trifluorometyl, fenyl, podstawiony fenyl, -C^N,

S NH 11 II

COORg, CORg, CRg, C-R«, SO2R8, atom chlorowca, Ci-Ce-alkil, Ci-Ce-alkoksyl, grupę tio, -S-C i-Ce-alkil, hydroksyl, Ci-Ce-alkanoil, grupę Ci-Có-alkanoiloksyIową, lub grupę NRsRó, lub R9 i R10 razem gdy sąsiadują ze sobą mogą tworzyć grupę metylenodioksy, n oznacza 0,1,2 lub 3; i w którym R5 i Ró razem z atomem azotu do którego są przyłączone mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów węgla i ewentualnie zawierający heteroatom wybrany spośród atomów azotu, tlenu i siarki; R] i R2 razem z atomem azotu do którego są przyłączone, a R3 i R4 razem z atomem azotu do którego są przyłączone, mogą tworzyć pierścień zawierający 3 do 6 atomów

181 893 węgla i ewentualnie zawierający heteroatom, wybrany spośród atomów azotu, tlenu i siarki, i Ri i R3 dodatkowo mogą oznaczać analog grupy acylowej, wybrany spośród grup

O S NH łi il If

O S NH || || || R₈, -S(O₂)-R₈, w których R₈ oznacza atom wodoru, C]-C₆-alkil, • -CÓR», -C-Ro, -C-RJⁿyt C₃-C₆-cykloalkil, grupę o wzorze o” 6’ O’ /=^9 (^CH2)rA |-^Rio

Rn i grupę NR5R6, i w których grupy alkilowe, alkenylowe i alkinylowe mogą być podstawione grupą NR5R6 lub R3 oznacza -COR₈; Ar oznacza niepodstawionąlub podstawioną grupę aromatyczną lub heteroaromatyczną wybrane spośród fenylu, imidazolilu, pirolilu, pirydylu, pirymidylu, benzimidazolilu, benzotienylu, benzofuranylu, indolilu, pirazynylu, tiazolilu, oksazolilu, izoksazolilu, furanylu, tienylu, naftylu, w których podstawnikami sąRę, Rio i Ru o wyżej podanym znaczeniu; i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami i zasadami; z tym, że gdy X oznacza N a B oznacza grupę NR3R4, wówczas jeden z podstawników R₃ i R4 ma znaczenie inne niż atom wodoru.

3. Związek według zastrz. 2, w którym B oznacza atom chlorowca lub grupę hydroksylową.

4. Związek według zastrz. 2, w którym B oznacza grupę - NR₃R4·

5. Związek według zastrz. 4, w którym X oznacza CH.

6. Związek według zastrz. 5, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień fenylowy o wzorze

7. Związek według zastrz. 6, w którym R₂ i R₄ oznaczają atomy wodoru.

8. Związek według zastrz. 7, w którym R, i R₃ niezależnie oznaczają atomy wodoru, Cj-C₆-alkil, S O grupę -J-R₈ lub R₃ oznacza -C-R₈.

9. Związek według zastrz. 8, w którym R_g oznacza C_rC₆-alkil, grupę NR₅R₆, lub C]-C₆-alkil-NR₅R₆,

10. Związek według zastrz. 9, w którym R₅ i R^ niezależnie oznaczają atom wodoru, C]-C₆-alkil lub C|-C₆-alkil-NR₅R₆.

11. Związek według zastrz. 8, którym jest 3-o-tolilo-[l,6]naftyrydyno-2,7-diamina.

12. Związek według zastrz. 8, którym jest 3-(2-chlorofenylo)-[l ,6]naftyrydyno-2,7-diamina.

13. Związek według zastrz. 5, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień heteroaromatyczny.

14. Związek według zastrz. 4, w którym X oznacza N.

15. Związek według zastrz. 14, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień fenylowy o wzorze

181 893

16. Związek według zastrz. 15, w którym R₂ i R₄ oznaczają atomy wodoru.

17. Związek według zastrz. 16, w którym R! i R₃ niezależnie oznaczają atomy wodoru, C|-C₆-alkil, S O

II II grupę -C-R₈ lub R₃ oznacza -C-R_g.

18. Związek według zastrz. 17, w którym R₈ oznacza Ci-C₆-alkil, grupę NR₅R₆, lub C_rC₆-alkil-NR₅R₆.

19. Związek według zastrz. 18, w którym R₅ oznacza atom wodoru a oznacza C_rC₆-al- kil lub C_rC₆-alkil-NR₅R₆.

20. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej:

l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn

2-ylo]mocznik;

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-t-butylo-3-[7-(3-t-butyloureido)-6-o-tolilopirydo[2,3-d]pirymidyn-2-ylo]mocznik; l-[2-amino-6-o-tolilopirydo[2,3-d-pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik;

l-[2-amino-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; N-[2-acetyloamino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]acetamid; N⁷-butylo-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina;

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik;

N²,N⁷-dimetylo-6-fenylo-pirydo[2,3-d]pirymidyno-2,7-diamina;

l-[2-amino-6-(2,3-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,6-difluorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,6-dibromofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-izopropylomocznik; l-[2-amino-6-fenylopirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik;

l-[2-amino-6-(2,3-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(3,5-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(3-metoksyfenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik; i 1 - [2-amino-6-(2-bromo-6-chlorofenylo)pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7 -ylo] -3 -t-butylomocznik.

w którym R_b R₂, R$ i R₁₀, mają znaczenie podane w zastrzeżeniu 1.

22. Związek według zastrz. 21, w którym i R₁₀ oznaczająoba atom chlorowca lub metyl.

23. Związek według zastrz. 22, w którym R| i R₂ oznaczająoba atomy wodoru.

24. Związek według zastrz. 2, o wzorze

181 893 w którym R_h R₂, R₅, R^, R^ i R₍₀, mają znaczenie podane w zastrzeżeniu 1.

25. Związek według zastrz. 2, o wzorze

w którym R₃, R₄, R₅, R_ó, R₉ i R₁₀ mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 2.

26. Związek według zastrz. 25, w którym R₃ oznacza grupę O

-C-R₈ a R₄ oznacza atom wodoru.

27. Związek według zastrz. 1, którym jest l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dimetyloamino-2,2-dimetylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(2-metylopiperydyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymid yn-7-ylo]mocznik;

1-(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-fenylomocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik;

1-(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo(2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomoczmk, w postaci soli chlorowodorkowej;

l-cykloheksylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dibromofenylo)-2-[3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(2-dietyloaminoetyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-dimetyloaminopropylo)metyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik;

1-(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-y lo] -3 -izopropy lomocznik;

l-[2-(3-dimetyloaminopropyloamino)-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-3-etylomocznik, l-t-butylo-3-[2-(3-dietyloaminopropyloamino)-6-(2,6-dimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik; i

181 893

1-(6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-etylomocznik.

w którym R₈, Rę i R₁₀ mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

29. Związek według zastrz. 28, którym jest l-t-butylo-3-{6-2,6-dichlorofenylo)-2-[4-(4-metylopiperazyn-l-ylo)butyloamino}pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-cykloheksylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-lo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} -3 -izopropylomocznik;

l-benzylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo [2,3 -d]pirymidyn-7-ylo} mocznik;

l-allilo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(4-metoksyfenylo)mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(3-metoksyfenylo)mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(2-metoksyfenylo)mocznik;

1 -(4-bromofenylo)-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylojpropyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

l-(4-chlorofenylo)-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

1 -{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-p-tolilomocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-oktylomocznik;

1 -{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-(4-trifluorometylofenylo)mocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-etylomocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo] -3-naftalen-1 -ylomocznik;

l-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}-3-fenylomocznik;

l-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik;

1 -adamantan-1 -ylo-3- {6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-1 -ylo)propyloamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo}mocznik; i l-t-butylo-3-{2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino]-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d] pirymidyn-7-ylo}mocznik.

181 893

30. Związek według zastrz. 2, o wzorze

w którym podstawniki R_b R₂, Rę i R₁₀ mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 2.

31. Związek według zastrz. 1, którym jest 6-(4-metoksyfenylo)-N⁷-metylopirydo[2,3 -d]pirymidyno-2,7-diamina.

32. Związek według zastrz. 1, o wzorze

w którym R_b R₂ i Ar mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

33. Związek według zastrz. 32, którym jest

2-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]piiymidyn-7-ylo]amino-4,5-dihydrooksazol.

34. Związek według zastrz. 1, o wzorze

w którym R_b R₂, R₈, Rg i R,_o mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

35. Związek według zastrz. 34, którym jest l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-(3-morfolin-4-ylopropylojtiomocznik;

l-butylo-3-[7-(3-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn2-ylo]mocznik;

l-[2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-propylomocznik;

1 -t-butylo-3-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-morfolin-4-ylopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]mocznik;

l-t-butylo-3-{6-(2,6-dichlorofenylo)-2-[3-(4-metylopiperazyn-l-ylo)propyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo} tiomocznik;

l-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(4-dietyloaminobutyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo)-3-(3-morfolinyl-4-ylopropylo)tiomocznik.

181 893

w którym znaczenia podstawników R₍, R₂, R₃ i R, mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

37. Związek według zastrz. 36, którym jest l-[2-amino-6-(pirydyn-3-ylo)pirydo[2,3-d)pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik; i l-[2-amino-6-(pirydyn-4-ylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]-3-t-butylomocznik.

38. Związek według zastrz. 1, o wzorze

w którym podstawniki R_b R₂, R₃, R₄, R₈ i Ar mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

39. Związek według zastrz. 38, którym jest

N-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloaminopropyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyno-7-ylo-N-etyloguanidyna;

N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-2-(3-dietyloamino)propyloamino)pirydo[2,3-d]pirymidyn7-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna;

N'-[6-(2,6-dichlorofenylo)-7-[(dimetyloamino)metylenoamino]pirydo[2,3-d]pirymidyn-2-y lo] -N,N-dimetyloformamidyna; i

N'-[7-(3-t-butyloureido)-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn2-ylo]-N,N-dimetyloformamidyna.

w którym podstawniki R₃, R₄, R₉, R₁₀ i Ar mają znaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

41. Związek według zastrz. 1, o wzorze

I R4

181 893 w którym podstawniki R,, R₂, R₃, R4, R9, R|₀, R₍ ।, R|₂ mająznaczenia podane w zastrzeżeniu 1.

42. Związek według zastrz. 41, którym jest l-[2-amino-6-(2,3,5,6-tetrametylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik; l-[2-amino-6-(2,4,6-trimetylofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik;i l-[2-amino-6-(2,3,6-trichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]3-t-butylomocznik;

43. Związek według zastrz. 1, którym jest

2-amino-6-(2,6-dichlorofenylo)pirydo[2,3-d]pirymidyn-7-ylo]amid kwasu propano-1 sulfonowego.

44. Preparat farmaceutyczny, znamienny tym, że zawiera związek o wzorze I, w którym podstawniki mająznaczenia podane w zastrzeżeniu 1 oraz farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, rozcieńczalnik lub zaróbkę.

45. Preparat według zastrz. 44, znamienny tym, że zawiera związek, w którym B oznacza grupę NR₃R₄.

46. Preparat według zastrz. 45, znamienny tym, że zawiera związek, w którym X oznacza grupę CH.

47. Preparat według zastrz. 46, zi ‘ ewentualnie podstawiony pierścień fe

_ ‘ iwiera związek, w którym Ar oznacza

K9

Rio

48. Preparat według zastrz. 47, znamienny tym, że zawiera związek, w którym R₂ i R₄ oznaczają atomy wodoru a R) i R₃ oznaczają niezależnie atomy wodoru, C]-C₆-alkil,

S O ¹¹ J

-C-R₈ lub R₃ oznacza -C-R₈, gdzie R_g oznacza C ₍-C₆-alkil lub grupę NRjR^.

49. Preparat według zastrz. 45, znamienny tym, że zawiera związek, w którym X oznaczaN.

50. Preparat według zastrz. 49, znamienny tym, że zawiera związek, w którym Ar oznacza ewentualnie podstawiony pierścień fenylowy o wzorze

51. Preparat według zastrz. 50, znamienny tym, że zawiera związek, w którym R₂ i R₄ oznaczają atomy wodoru a R] i R₃ oznaczają niezależnie atomy wodoru, C]-C₆-alkil,

S O

-C- R₈ lub R₃ oznacza -C-R₈, gdzie R₈ oznacza C|-C₆-alkil lub grupę NR₅R₆.