PL175844B1 - Preparat terapeutyczny chłodzący.

Info

Abstract

Description

Claims

PL175844B1

Publication number: PL175844B1
Application number: PL94312983A
Authority: PL
Inventors: Julian P. Russell
Original assignee: Boots Co Plc
Priority date: 1993-08-10
Filing date: 1994-08-05
Publication date: 1999-02-26
Also published as: NO960525D0; EP0713386B1; AU681436B2; SK281128B6; ATE173396T1; DE69414710D1; ES2123821T3; DK0713386T3; NZ271980A; RU2156126C2; AU7611694A; CA2168884A1; SK17696A3; WO1995004522A1; NO313122B1; EP0713386A1; JPH09501173A; DE69414710T2; NO960525L; CZ287277B6

1. Preparat terapeutyczny chlodzacy do podawana w postaci rozpylonej, zawierajacy co najmniej 20% wagowych eteru dimetylowego, 5-20% C1-6 alkanolu oraz wode, znamienny tym, ze zawiera 5-35% wody i 15-40% dimetoksymetanu. PL PL PL

Wynalazek dotyczy preparatu terapeutycznego chłodzącego do podawania w postaci rozpylonej.

Celowe jest opracowanie efektywnie chłodzącego aerozolowego preparatu do podawania w postaci sprayu nie zawierającego podstawionych chlorowcami rozpuszczalników takich jak związki chlorofluorowęglowe (CFC) lub związki zawierające podstawiony chlor. W europejskim zgłoszeniu patentowym 404334 proponuje się tego rodzaju preparat aerozolowy oparty na organicznych rozpuszczalnikach nie zawierający związków chlorofluorowęglowych (CFC) i stanowiący szczególną mieszankę pewnych frakcji z destylacji ropy naftowej. Chociaż produkty takie spełniają w pewnym stopniu wymagania dotyczące palności pożądane jest dalsze poprawienie ich właściwości niepalnych, mając zwłaszcza na uwadze resztę produktu pozostającą na skórze po rozpyleniu.

Znane preparaty aerozolowe zawierające wodę posiadają szereg niedogodności. Na przykład w zgłoszeniu patentowym Wielkiej Brytanii 2008611A zaproponowano układ samorozpylający do zastosowania w kosmetykach, do rozpylania w pomieszczeniach i/lub w medycynie złożony z mieszaniny związku aktywnego, dwutlenku węgla, eteru dimetylowego, wody i albo chlorku metylenu albo 1,1,1-trichloroetanu. Jak widać w mieszance tej ciągle niezbędna jest obecność chlorowanych rozpuszczalników. W japońskim zgłoszeniu patentowym Nr 56135414 zaproponowano preparat ze środkiem przeciwzapalnym i przeciwbólowym typu aerozolowego zawierający jako środki rozpylające - propelenty ciekły gaz z ropy naftowej i eter dimetylowy i jako fazę ciekłą specjalne aktywne składniki, alkohol i wodę. Jednak aby osiągnąć efekt ochładzania skóry należy wybrać trzy spośród czterech specyficznych wyszczególnionych składników aktywnych. W europejskim zgłoszeniu patentowym 414920A proponuje się stosowanie mieszanki ochładzającej w postaci pianki typu sorbetu. Takie stosowanie może powodować zabrudzenia, ponadto efekt chłodzenia jest znacznie osłabiony gdy piankę podaje się na ubranie zakrywające traktowaną powierzchnię. W amerykańskim opisie patentowym Nr 4716032 zaproponowano stosowanie do zapobiegania zapaleniom wymion u krów wodnego oziębiającego sprayu złożonego z mieszaniny środka rozpylającego (takiego jak eter dimetylowy), wody, środka dezynfekującego i innych wyszczególnionych składników w tym C1-3 alkanoli oraz środka zmiękczającego. Jednak z uwagi na wysoką zawartość wody nie można byłoby osiągnąć zadawalającego efektu chłodzącego do zastosowań według niniejszego wynalazku.

175 844

Preparat terapeutyczny chłodzący do podawania w postaci rozpylonej, zawierający co najmniej 20% wagowych eteru dimetylowego, 5-20% C1-6 alkanolu oraz wodę charakteryzuje się według wynalazku tym, że zawiera 5-35% wody i 15-40% dimetoksymetanu.

Korzystnie stosunek zawartości wody do eteru dimetylowego zawiera się w przedziale od 1:1 do 1:2,5 części wagowych.

Korzystnie na każdą część wagową wody przypada od 1 do 2 części wagowych dimetoksymetanu zmieszanego z C1-6 alkanolem.

Korzystnie preparat zawiera 15-25% wagowych wody.

Korzystnie preparat zawiera 17-25% wagowych dimetoksymetanu.

Preparat aerozolowy zawierający wodę ma polepszone właściwości niepalne. Obecność wody znacznie obniża palność preparatu a również powoduje, że preparat do rozpylania (spray) posiada cenne właściwości chłodzące, które jednocześnie występują szybko i mają przedłużony czas działania. Został rozwiązany problem dodawania gazu rozpylającego - propelentu (niezbędnego do przygotowania preparatu w aerozolu) do zawierającego wodę preparatu - uzyskano układ jednofazowy. Opracowano homogeniczną mieszaninę zawierającą wodę i eter dimetylowy jako gaz rozpylający (propelent) do zastosowań w aerozolu. Wodny jednofazowy preparat terapeutyczny do rozpylania (spray) według niniejszego wynalazku składa się z dimetoksymetanu, eteru dimetylowego i C1-6 alkanolu, a więc jest to preparat nie zawierający chlorowcowych komponentów.

Chłodzące właściwości preparatu według wynalazku przynoszą ulgę, zmniejszają ból i uczucie dyskomfortu osobom cierpiącym, w miejscu gdzie środek jest podany tj. głównie na skórze i tkankach otaczających, zarówno jeśli jest on podany bezpośrednio lub przez pokrywające ubranie. Efekt ten może być szczególnie przydatny przy miękkich uszkodzeniach tkanki, w tym urazach sportowych takich jak stłuczenia, zwichnięcia oraz również jako przynoszący ulgę przy bólach pleców, stanach artr etycznych, zdrętwieniach (sztywnościach), lumbago i zapaleniach tkanki mięśniowej (włóknistej).

Obecność wody w aerozolowym preparacie według wynalazku znacznie obniża jego zdolność do zapalania się.

Jest to widoczne nie tylko we własnościach rozpylanego z puszki aerozolu lecz również we własnościach substancji pozostałej na skórze. Preparat według niniejszego wynalazku pozostaje zasadniczo homogenny podczas przechowywania. Ma to tę zaletę, że nie trzeba każdorazowo przed użyciem energicznie potrząsać puszki zawierającej preparat aerozolowy aby być pewnym, że wszystkie jego składniki są dawkowane razem. Jednorodność mieszaniny składników zapewnia, że zasadniczo cały preparat jest usuwany z pojemnika. W innym przypadku, gdy substancja rozpylająca - propelent wyczerpie się, pozostała część preparatu nie może być wydzielona z pojemnika.

W preparacie według niniejszego wynalazku korzystne jest stosowanie eteru dimetylowego w ilości z zakresu 20-70% wagowych, bardziej korzystne z przedziału 30-60% wagowych, a najkorzystniej gdy jego zawartość wynosi 35-55% wagowych. Eter dimetylowy działa przede· wszystkim jako środek rozpylający. Niemniej jednak stwierdzono, że w połączeniu z innymi składnikami sprayu posiada cenne właściwości chłodzące dla skóry.

W preparacie według niniejszego wynalazku można stosować wodę dejonizowaną aby na przykład zapobiec korozji puszki aerozolowej zawierającej preparat. Korzystne jest stosowanie wody w ilości 10-30% wagowych, najlepiej 15-25% wagowych. Woda istotnie wpływa na efekt chłodzący sprayu, a zwłaszcza wywołuje cenną właściwość: przedłużenie efektu chłodzącego. Użycie wody w preparacie nie tylko wyraźnie obniża palność produktu lecz zastępując stosowane w takich preparatach rozpuszczalniki organiczne obniża ich emisję do atmosfery.

W preparacie według niniejszego wynalazku korzystnie jest stosowanie dimetoksymetanu w ilości 16-30% wagowych, bardziej korzystnie w ilości 17-25% wagowych. Dimetoksymetan posiada cenne właściwości chłodzące; działa zwłaszcza efektywnie po wstępnym efekcie oziębiającym wywołanym przez eter dimetylowy, a przed wystąpieniem efektu

175 844 chłodzącego wody. Obecność komponentu dimetoksymetanu ułatwia również powstanie homogennej mieszaniny eteru dimetylowego i wody.

W preparacie według niniejszego wynalazku rozpuszczalnik w postaci C1-6 alkanolu ułatwia zmieszanie eteru dimetylowego, wody i dimetoksymetanu. Przykładami preferowanych C1-6 alkanoli są C1.4 alkanole takie jak etanol, izopropanol, n-propanol i izobutanol, a zwłaszcza etanol i izopropanol. Korzystne jest stosowanie niższych alkoholi w ilości 5-15% wagowych, bardziej korzystnie 6-10% wagowych. Możliwe jest także stosowanie jako rozpuszczalników niższych glikoli. Odpowiednimi Ci6 glikolami są glikol propylenowy, glikol dipropylenowy, glikol etylenowy, glikol trietylenowy i glikol butylenowy. Korzystne jest stosowanie takich glikoli w ilości 10-20% wagowych, a korzystniej w ilości 10-15% wagowych.

W zalecanych preparatach zgodnych z niniejszym wynalazkiem stosunek wody do eteru dimetylowego zawiera się w przedziale od 1:1 do 1:4 części wagowych, korzystniej od 1:1 do 1:2,5 części wagowych, a najkorzystniej od, 1:2 do 1:2,5 części wagowych. W dalszych korzystnych preparatach stosunek wody do kombinacji dimetoksymetanu i Cm alkanolu wynosi od 1:0,5 do 1:2 części wagowych, korzystniej od 1:1 do 1:2 części wagowych, a najkorzystniej od 1:1 do 1:1,5 części wagowych.

Preparat terapeutyczny do rozpylania według niniejszego wynalazku zawiera- tylko cztery wyżej wymienione składniki. Może on, jeśli trzeba, zawierać jeszcze inne składniki. Przykładowo może zawierać 0,01-2% wagowych jednego lub więcej inhibitorów korozji takich jak benzoesan sodu, azotyn sodu lub bursztynian sodu. Innymi składnikami mogą być niesteroidowy czynnik przeciwzapalny jak ibuprofen, flurbiprofen, kwas acetylosalicylowy, salicylan metylu, ketoprofen, naproksen lub, w przypadkach występowania centrum chiralnego, (+) - enancjomery tych czynników aktywnych. Składniki te stosuje się w preparacie w ilościach efektywnych przeciwbólowo. Dalszymi składnikami mogą być rubifacient (np. nikotynian etylu) w ilości 0-2% wagowych, dalsze składniki oziębiające (np. metanol) w ilości 0-2% wagowych oraz perfumy i środki kosmetyczne do pielęgnacji skóry w ilości 0-5% wagowych.

Jednym z handlowych dostawców dimetoksymetanu jest Lambiotte et Cie S.A., Avenue des Aubepines 18, Brussels, Belgium; sprzedawany jest on pod nazwą Methylal (zarejestrowany znak towarowy). Methylal zawiera więcej niż 99,5% wagowych dimetoksymetanu, mniej niż 1 część na milion metanolu, mniej niż 1 część na milion preparatu formaldehydu i mniej niż 0,5% wagowych wody.

Preparat według niniejszego wynalazku jest przygotowany w postaci nadającej się do umieszczenia w puszce aerozolowej. Dlatego zawiera wystarczającą ilość środka rozpylającego aby umożliwić wydostawanie się go poprzez zawór w puszcze aerozolowej. Tak więc preparat podawany jest na tkanki w postaci rozpylonej (sprayu).

W puszce aerozolowej zawierającej preparat według wynalazku stosuje się zawór tak przystosowany, aby powstający spray posiadał efekt chłodzący wtedy gdy jest przez niego wypuszczany preparat według niniejszego wynalazku. Nie zalecamy stosowania bardzo drobno rozpylonego preparatu gdyż wówczas efekt chłodzący może nie być w- pełni osiągnięty. W standardowych zaworach do aerozoli zwykle uzyskuje się szybkość sprayu z przedziału 0,4-2,0 gs⁴ w zależności od typu mieszanki w puszce; stosując inne zawory można uzyskać większe szybkości wydostawania się sprayu. Korzystne efekty chłodzące preparatu według niniejszego wynalazku uzyskuje się zapewniając szybkość rozpylania preparatu podawanego na traktowaną tkankę 1 gs⁴ lub większą. Wzrost szybkości rozpylania zwiększa efekt chłodzący albowiem zmniejsza się stopień wyparowania lotnego eteru dimetylowego (temperatura wrzenia -25°C) przed zetknięciem się ze skórą. Jak to podkreślono powyżej eter dimetylowy wywołuje korzystny początkowy efekt chłodzący. Maksymalna szybkość rozpylania może być określona typem zastosowanego zaworu. Im większa jest szybkość rozpylania tym większa ilość preparatu jest wypuszczona. Szybkość rozpylania można określić za pomocą normy, British Aerosol Manufacturers Association (BAMA) Standard, Measurement of Aerosol Discharge Rate, według której mierzy się

175 844 ubytek masy po 5 sekundach rozładowania w temperaturze 25°C. Zalecana szybkość rozpylania zawiera się w przedziale 1-4 gs'¹, a bardziej korzystnie w przedziale 1,5-3 gs'¹.

Czynnikami wpływającymi na szybkość rozpylania są parametry puszki aerozolowej (a zwłaszcza otwory w dyszach w urządzeniu zaworowym puszki, przez które przechodzi preparat) jak również sam rodzaj preparatu. W puszce znajduje się dolna jednorodna faza ciekła zawierająca składniki preparatu wymienione powyżej oraz górna faza gazowa będąca parami substancji rozpylającej. Puszka składa się z pojemnika, w którym przechowywany jest ciekły preparat, i urządzenia uruchamiającego (dozownika), przez który spray jest wypuszczany. Dozownik połączony jest z pojemnikiem poprzez zespół zaworowy. Zespół zaworowy pozwala kontrolować sposób w jaki dozowany jest produkt, włączając szybkość rozpylania. W skład zespołu zaworowego wchodzi obudowa zaworu, z częścią końcową łączącą obudowę zaworu z fazą ciekłą w pojemniku poprzez długą rurkę sięgającą dna i część rdzeniowa łącząca obudowę zaworu z urządzeniem uruchamiającym. Część końcowa posiada otwór, przez którą faza ciekła z dolnej części pojemnika dociera do obudowy zaworu poprzez rurkę sięgającą dna. Obudowa zaworu może również zawierać otwór dla fazy gazowej, przez którą faza ta jest wprowadzana do obudowy z górnej części pojemnika. Ciecz, ewentualnie razem z parą, wychodzi z obudowy zaworu do rdzenia poprzez otwór w części rdzeniowej. Następnie preparat w postaci sprayu opuszcza puszkę przez otwór w urządzeniu uruchamiającym.

Kurek dla fazy gazowej nie stanowi koniecznego szczegółu konstrukcyjnego jako, że faza ciekła może docierać przez obudowę zaworu i przez rdzeń zaworu do dozownika bez mieszania się z fazą gazową. W puszkach gazowych do rozpylania preparatu według wynalazku preferuje się niestosowanie kurka dla fazy gazowej.

Tak więc czynnikami wpływającymi na szybkość rozpylania są rozmiary:

(a) otworu w części końcowej obudowy zaworu;

(b) ewentualnego otworu kurka dla fazy gazowej;

(c) otworu w rdzeniu zaworu;

(d) otworu w urządzeniu uruchamiającym (dozowniku).

Powiększenie otworu w końcowej części obudowy zaworu zwiększa szybkość rozpylania ponieważ większa ilość fazy ciekłej dostaje się do obudowy zaworu niż w przypadku otworu mmejszego. Preferowane średnice otworów w części końcowej obudowy zaworu są w zakresie 0,4-2,5 mm, a korzystniej 0,7-2,1 mm.

Zmniejszenie rozmiaru otworu kurka dla fazy gazowej lub całkowite jego pominięcie podwyższa szybkość rozpylania, ponieważ obniża się rozcieńczanie skoncentrowanej cieczy parami w porównaniu do większych otworów w dyszy. Preferowane średnice otworów kurka fazy gazowej wynoszą do 0,5 mm, na przykład 0,3-0,5 mm. Jak wspomniano wyżej, nie preferuje się stosowania kurków dla fazy gazowej.

Zwiększenie rozmiaru otworu w rdzeniu zaworu podwyższa szybkość rozpylania, gdyż faza lub fazy przechodzą przez niego w większej ilości niż w przypadku otworu mniejszego. Preferowane średnice otworów w rdzeniu zaworu wynoszą 0,3-1,1 mm, korzystniej 0,4-0,8 mm, a najkorzystniej 0,4-0,6 mm. Możliwe jest wykonanie aż do czterech otworów w rdzeniu w jednym zespole zaworowym. Im większa jest liczba otworów w rdzeniu, tym większa jest szybkość rozpylania. Korzystne jest stosowanie rdzenia zespołu zaworowego z jednym lub dwoma otworami w rdzeniu.

Im większy jest otwór dozownika tym większy jest rozmiar cząstek rozpylanych ponieważ jego mały rozmiar powoduje rozpraszanie sprayu. Im większy jest rozmiar otworu w dozowniku tym większa jest też szybkość rozpylania. Preferowane średnice otworów w dozowniku wynoszą 0,3-1,1 mm. Niektóre dozowniki wyposażone są w mechaniczne kanały do rozpraszania, które są umieszczone bezpośrednio przed otworem dozownika wypuszczającego spray. Małe kanały wywołują turbulencję przechodzącego przez nie produktu, co powoduje rozdrobnienie cząstek poprzez zderzenie z otworem i prowadzi do drobniejszego rozpylania. Korzystne jest uzyskiwanie ukierunkowanego sprayu.

175 844

Preferowany średni rozmiar rozpylanych cząstek wynosi od 10 do 150 μ m, korzystniej od 15 do 90 μτη.

Innym czynnikiem wpływającym na szybkość i rozmiar sprayu jest zawartość (proporcja) czynnika rozpylającego w preparacie. Zwiększenie ilości eteru dimetylowego podwyższa szybkość rozpylania, porównując z mniejszą ilością czynnika rozpylającego, ponieważ ciśnienie w puszce wypychające preparat przez rdzeń i dyszę dozownika jest wyższe. Ponadto rozmiar cząstek wzrasta wraz ze wzrostem lepkości preparatu. Rodzaj obudowy otworu w dozowniku ma również wpływ na szybkość rozpylania, na przykład korzystnymi typami są standardowe otwory w dozownikach i otwory w dozownikach typu cylindrycznych głowic. Cylindryczna głowica stanowi małą wyciągniętą rurkę, przez którą jest dozowany spray po zmieszaniu fazy ciekłej i gazowej w otworze dozownika. Cylindryczna głowica koncentruje spray w strumień, zwiększając w ten sposób ilość cieczy docierającej i wchodzącej w kontakt ze skórą i podwyższając efektywność produktu.

Preparat według wynalazku może być stosowany przez ludzi w praktyce weterynaryjnej w miejscu urazu tak często jak tylko jest to konieczne aby utrzymać efekt chłodzący.

Spray można podawać bezpośrednio na miejsce urazu lub przez pokrywające je ubranie.

W przypadku oziębienia tkanek ssaków poprzez miejscowe zastosowanie preparatu aerozolowego, spray podaje się na traktowaną tkankę z szybkością co najmniej 1-4 gs⁴, a najkorzystniej z szybkością 1,5-3 gs⁴

W przypadku łagodzenia bólu związanego z trwałymi urazami skóry i otaczających tkanek polegającego na miejscowym podawaniu preparatu według wynalazku w postaci sprayu, korzystne jest podawanie go z szybkością 1-4 gs⁴.

Woda, dimetoksymetan i C1- alkanol są w temperaturze pokojowej cieczami. Eter dimetylowy jest w temperaturze pokojowej gazem, lecz przechodzi w ciecz pod ciśnieniem w puszce aerozolowej. Preparat według niniejszego wynalazku przygotowuje się mieszając razem wodę dimetoksymetan i C1-6 alkanol oraz ewentualnie inne składniki, napełniające nimi pojemnik aerozolowy i dodając eter dimetylowy jako substancję rozpylającą poprzez zespół zaworowy stosując techniki znane w technologii aerozoli. Większość substancji rozpylającej przechodzi w ciecz i tworzy jedną fazę z pozostałymi składnikami.

Alternatywnie, można zmieszać najpierw wodę i etanol i napełnić nimi pojemnik aerozolowy, następnie dodać przez zespół zaworowy dimetoksymetan, a następnie również przez zespół zaworowy eter dimetylowy. W górnej części puszki pozostaje w fazie gazowej bardzo mała ilość (wagowo) substancji rozpylającej. Po opróżnieniu puszki mała ilość eteru dimetylowego (wagowo) przechodzi z fazy ciekłej do fazy gazowej.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia, nie będącą w użyciu puszkę aerozolową, zawierającą preparat według wynalazku; w przekroju fig. 2 w powiększonym przekroju zespół zaworowy, będącej w użyciu puszki aerozolowej, zawierającej preparat według wynalazku.

Puszka aerozolowa składa się z pojemnika 2, zespołu zaworowego 4, urządzenia uruchamiającego - dozownika 6 i sięgającej dna rurki 8. Ciekły preparat wypełnia początkowo około 2/3 objętości pojemnika. Ciekły preparat według wynalazku stanowi fazę ciekłą 10 w dolnej części pojemnika. Górną część pojemnika wypełnia faza gazowa 12 substancji rozpylającej. Zespół zaworowy zawiera rdzeń 20 i obudowę 14 zaworu, która posiada na niższym końcu część końcową 22. Koniec rurki 8 jest nasunięty na część końcową 22 tak, że koniec rurki 8 styka się z fazką oporową 23 obudowy 14 zaworu. Rurka 8 dotyka prawie dna pojemnika 2 i jest tak zamontowna, że faza ciekła wyciągana jest z pojemnika 2 przez rurkę 8, i przez otwór 24 (o średnicy 2,0 mm) w części końcowej 22 do obudowy 14 zaworu. Obudowa 14 zaworu posiada również otwór 30 dla fazy gazowej (o średnicy 0,51 mm), który jest usytuowany na boku obudowy 14 zaworu; przez ten otwór można fazę gazową 12 wprowadzać do pojemnika 2 do obudowy 14 zaworu. Rdzeń 20 umocowany na sprężynie 28 znajduje się w obudowie 14 zaworu i spoczywa na fazce oporowej 15. Rdzeń 20 łączy zespół zaworowy 4 z urządzeniem uruchamiającym 6.

175 844

Trzon 19 rdzenia 20 przechodzi przez szczelinę w pokrywie 16 zaworu puszki. Trzon 19 jest tak dopasowany by przesuwał się w uszczelce 18. Uszczelka 18 działa jako zamknięcie' otworu 26 trzonu 19 gdy puszka nie jest używana. Gdy otwór 26 jest otwarty wskutek przesunięcia w dół względem uszczelki 18 fazy ciekła i gazowa przechodzą z obudowy zaworu przez otwór 26 w trzonie rdzenia (o średnicy 0,51 mm) i przez trzon 19 rdzenia 20. Następnie fazy przechodzą do urządzenia uruchamiającego (dozownika) 6, które składa się z komory 32, dyszy 36 i cylindrycznej tulejki 38.

Gdy zachodzi potrzeba pokrycia preparatem według przykładu (podanego poniżej) i oziębienia odpowiedniej powierzchni na ciele osoby poddawanej zabiegowi, wciska się przycisk urządzenia uruchamiającego (dozownika) 6 powodując wciśnięcie rdzenia 20 zamocowanego na sprężynie 28 i otwarcie otworu 26. Wówczas faza gazowa 12 zmieszana z fazą ciekłą 10 wciągana jest do góry z pojemnika 2 przez rurkę 8 sięgającą dna, przez otwór 24 w części końcowej 22 do obudowy 14 zaworu. Faza gazowa 12 wchodząca do obudowy 14 zaworu przez otwór 30 fazy gazowej miesza się z fazą ciekłą 10 i obie fazy wędrują razem przez otwór 26 do trzonu 19. Mieszanina faz ciekłej i gazowej dociera do komory 32 dozownika i opuszcza dozownik przez otwór 36 i cylindryczną głowicę 38.

W drugim rozwiązaniu w urządzeniu nie ma otworu dla fazy gazowej 30. W trakcie działania, gdy otwór 26 jest otwarły, gdyż wciśnięty jest przycisk dozujący, faza ciekła 10 przechodzi do obudowy 14 zaworu. Dalej przechodzi przez otwór 26 do trzonu 19 i na zewnątrz poprzez urządzenie uruchamiające tak jak to opisano wcześniej. Prowadzi to do dalszego wyciągania fazy ciekłej do góry przez rurkę 8 sięgającą dna do obudowy 14 zaworu. Szybkość rozpylania jest większa niż w przypadku pierwszego rozwiązania.

W trzecim rozwiązaniu w urządzeniu nie ma otworu 30 dla fazy gazowej i cylindrycznej głowicy 38, a obudowa 14 zaworu posiada dwa otwory 26 w rdzeniu. Szybkość rozpylania jest większa niż w przypadku pierwszego i drugiego rozwiązania.

W następujących przykładach każdą z mieszanek (1-4 i 5-10) przygotowuje mieszając razem wodę, dimetoksymetan i etanol, napełniając puszkę mieszaniną, zamykając puszkę przy użyciu odpowiedniego zespołu zaworowego, a następnie dodając poprzez zawór eter dimetylowy jako propelent (substancję rozpylającą) według metod znanych w technologii aerozoli.

	PRZYKŁAD
1	2	3	4
Woda	26	18	23	13
Dimetoksymetan	17	25	20	30
Etanol	7	7	7	7
Eter dimetylowy	50	50	50	50

Prezentowane przykłady preparatów aerozolowych znajdowały się w puszce aerozolowej ze standardowym zaworem (otwór w uszczelnieniu rurki sięgającej dna o średnicy 2,0 mm; otwór w rdzeniu o średnicy 0,51 mm; otwór w urządzeniu dozującym o średnicy 1,04 mm;

175 844 bez otworu dla fazy gazowej) zaadaptowanej tak, aby szybkość rozpylania, mierzona według wymienionego wyżej standardu BAMA, wynosiła 1-3 gs'1

Stwierdzono, że wszystkie preparaty posiadały dobre właściwości chłodzące. Stwierdzono również, że wszystkie preparaty posiadały akceptowalne właściwości niepalne mierzone rozszerzaniem się płomienia (odległość na jaką rozprzestrzenia się płomień gdy aerozol rozpyla się na świecę z odległości 15 cm), odrzutem płomienia (mierzona od świecy odległość palenia się aerozolu do tyłu), charakterem samopodtrzymywania ognia (sprawdzanie, czy spray jeszcze się pali po usunięciu go z ognia) lub nie pali się oraz odległością samozapłonu (odległość od świecy, przy której aerozolowy spray właśnie się zapala).

Dimetoksymetan

Eter dimetylowy

Zastrzeżenia patentowe

1. Preparat terapeutyczny chłodzący do podawania w postaci rozpylonej, zawierający co najmniej 20% wagowych eteru dimetylowego, 5-20% C1-6 alkanolu oraz wodę, znamienny tym, że zawiera 5-35% wody i 15-40% dimetoksymetanu.
2. Preparat według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek zawartości wody do eteru dimetylowego zawiera się w przedziale od 1:1 do 1:2,5 części wagowych.
3. Preparat według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na każdą część wagową wody przypada od 1 do 2 części wagowych dimetoksymetanu zmieszanego z C1-6 alkanolem.
4. Preparat według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zawiera 15-25% wagowych wody.
5. Preparat według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera 17-25% wagowych dimetoksymetanu.