PL171579B1

PL171579B1 - Srodek grzybobójczy PL

Info

Publication number: PL171579B1
Application number: PL92312883A
Authority: PL
Inventors: Klaus-Juergen Pees; Guido Albert
Original assignee: Shell Int Research; Shell Internationale Research Maatschappij Bv
Priority date: 1991-12-30
Filing date: 1992-12-28
Publication date: 1997-05-30
Also published as: DK0782997T3; CA2086404A1; CN1033643C; IL104244A; CN1074650C; AU667204B2; GR3033916T3; PL297160A1; SG47563A1; RU2089552C1; ATE159256T1; ES2147411T3; EP0782997A2; DE69222746D1; DK0550113T3; HU217349B; JPH05271234A; TW224044B; ZA9210043B; BR9205172A

Abstract

1 . Srodek grzybobójczy, znam ienny tym , ze zawiera n osnik oraz jako substancje czynna zwiazek o wzorze ogól- nym 1, w którym R 1 oznacza ewentualnie podstawiona grupe C 1-12alkilowa, C 2 -6 a lk e n y lo w a , C 2-6alkinylowa, C4-12aikadie- nylowa, C3-8cykloalkilowa lub C4 - 8 -b icyk lo alk ilo w a lub 3- do 6-czlonowy pierscien heterocykliczny, przy czym kazda grupa lub pierscien jest ewentualnie podstawiony jednym lub kilkoma podstawnikami dobranymi sposród atomów chlorowców, grup nitrowej, cyjanowej, hydroksylowej, C 1-4alkilowej, C 1-4chlo rowcoalkilowej, C 1-4alkoksylowej, C1-4chlorowcoalkoksylowej, a m in o w e j, C 1-4a lk ilo a m in o w e j, d i-C 1-4alkiloaminowej, formylowej, C 1-4alkoksykarbonylowej, karboksylowej, feny- lowej, C 1-4chlorowcoalkilofenylowej, di-C 1 -4alk o k sy fe n y lowej, furylowej i dichlorowco-C3-6cykioalkiiowej lub w przy- padku gdy R 1 oznacza grupe C 3-8cykloalkilowa lub 3- do 6-czlo- nowy pierscien heterocykliczny, jest on ewentualnie sprzezony w pozycji orto z pierscieniem benzenowym, R2 oznacza atom wo- doru lub grupe C 1-4alkilowa, lub R1 i R2 razem z przyleglym atomem azolu do którego sa przylaczone oznaczaja ewentualnie podstawiony pierscien heterocykliczny; R3 oznacza grupe fe- nylowa lub naftylowa, przy czym kazda grupa jest ewentualnie podstawiona jednym lub kilkoma podstawnikami dobranymi sposród atomów chlorowców, grup nitrowej, cyjanowej, hydro- ksylowej, C 1-12alkilowej, C 1-12chlorowcoalkilowej, C 1-12al k o k s y lo w e j, C 1-12c h lo ro w c o a lk o k sy lo w e j, am inow ej, C 1-4alkiloam inow ej, d i-C 1-4alkiloam in ow ej, form ylow ej, C1-4alkoksykarbonylowej, karboksylow ej, fenylow ej, feno ksylow ej i b en zyloksylow ej, a R 4 oznacza atom wodoru lub chlorow ca lub grupe -N R 5R6 , w której R 5 oznacza atom wodoru lub grupe am inow a, C 1-4alkilowa, C3-6cyklo alkilo w a lub C4-8b icy k lo a lk ilo w a, a R6 oznacza atom w o- doru lub grupe C 1-4alkilow a WZÓR 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest środek grzybobójczy zawierający pochodne triazolopirymidyny.

W opisie patentowym EP-A-007i792 ujawniono związki o wzorze ogólnym 4, w którym Ri oznacza grupę alkilową, atom chlorowca, grupę alkoksylową, cyjanową, cykloalkilową, arylową, aryloksylową, arylotio, aryloalkilową, aryloalkoksylową lub aryloalkilotio, z których każda jest ewentualnie podstawiona atomem chlorowca lub grupą alkoksylową lub Ri oznacza pierścień benzenowy, indanowy lub tetrahydronaftalenowy sprzężony z pierścieniem fenylowym, części aromatyczne w powyższych grupach są ewentualnie podstawione grupą alkilową,

171 579

3 _ζ alkoksylową, cyjanową lub chlorowcem, n jest równe 1 lub 2; R i R każde oznacza wodór, alkil lub aryl; A oznacza atom azotu lub grupę CR⁴; w której R⁴ ma znaczenie takie jak R² ale również może oznaczać chlorowiec, grupę cyjanową lub alkoksykarbonylową lub razem z R³może tworzyć łańcuch alkiienowy zawierający do 2 podwójnych wiązań. Podano, że związki te są aktywne wobec różnych grzybów chorobotwórczych dla roślin, zwłaszcza z klasy Phycomycetes. Jednak działanie grzybobójcze wykazanojedynie dla 17 z 80 opisanych związków przeciw Plasmopara viticola, grzyba należącego do klasy Phycomycetes.

Obecnie opracowano nową klasę pochodnych triazolopirymidynowych, które wykazują inne spektrum aktywności grzybobójczej. Te nowe związki są szczególnie aktywne wobec grzybów należących do klasy Ascomycetes takich jak Venturia inaequalis, Botrytis cinerea i Altemaria solani.

Związki stanowiące substancję czynną środka według wynalazku przedstawione są wzorem ogólnym 1, w którym R¹ oznacza ewentualnie podstawioną grupę Cu2alkilową, C2-6alkenylową, C2-6alkinylową, C4-i2alkadienylową, Cj-gcykloalkilową lub C4-sbicykloalkilową łub 3do 6-członowy pierścień heterocykliczny, przy czym każda grupa lub pierścień jest ewentualnie podstawiony jednym lub kilkoma podstawnikami dobranymi spośród atomów chlorowców, grup nitrowej, cyjanowej, hydroksylowej, Ci-4alkilowej, Ci-4chlorowcoalkilowej, Ci-jalkoksylowej, Ci-4chlorowcoalkoksylowej, aminowej, Ci-4alkiloaminowej, di-Ci-4alkiloaminowej, formylowej, Ci-4alkoksykarbonylowej, karboksylowej, fenylowej, Ci-4chlorowcoalkilofenylowej, di-Ci-4alkoksyfenylowej, furylowej i dichlorowco-C3-6cykloalkilowej lub w przypadku gdy Ri oznacza grupę Cj^cykloalkilową lub 3- do 6-czołowy pierścień heterocykliczny, jest on ewentualnie sprzężony w pozycji orto z pierścieniem benzenowym, R2 oznacza atom wodoru lub grupę Ci-4alkilową; lub Ri i R² razem z przyległym atomem azotu do którego są przyłączone oznaczają ewentualnie podstawiony pierścień heterocykliczny; R³ oznacza grupę fenylową lub naftylową, przy czym każda grupa jest ewentualnie podstawiona jednym lub kilkoma podstawnikami dobranymi spośród atomów chlorowców, grup nitrowej, cyjanowej, hydroksylowej, Ci-i2alkilowej, Ci-ichlorowcoalkilowej, Ci-ialkoksylowej, Ci-ichlorowcoalkoksylowej, aminowej, Ci-4alkiloaminowej, di-Ci-jalkiloaminowej, formylowej, Ci-ąalkoksykarbonylowej, karboksylowej, fenylowej, fenoksylowej ibenzyloksylowej, a R⁴ oznacza atom wodoru lub chlorowca lub grupę-NR⁵R6, _w której R⁵ oznacza atom wodoru lub grupę aminową, Ci-4alkilową, C36cykloalkilową łub Clt-bicykloalkilową a R⁶ oznacza atom wodoru lub grupę Ci^alk.ilową.

Tak więc, gdy podstawnikiem w związkach o wzorze i jest grupa alkilowa, alkenylowa, alkinylowa lub alkadienylowa to może być ona prosta lub rozgałęziona i zawiera do i2 atomów węgla, korzystnie do 6 atomów węgla a zwłaszcza do 4 atomów węgla. Grupa cykloalkilową zawiera od 3 do 8, korzystnie 3 do 6 atomów węgla. Grupa bicykloalkilowa zawiera od 4 do i2, korzystnie 4 do 8 atomów węgla. Grupą arylową jest grupa fenylowa lub naftylowa. Pierścień heterocykliczny jest dowolnym, nasyconym lub nienasyconym układem pierścieniowym zawierającym co najmniej jeden heteroatom, 3- do 6-członowym, przy czym szczególnie korzystne są pierścienie 5- lub 6-członowe. Korzystne są zwłaszcza heterocykliczne pierścienie zawierające azot, takie jak azyrydynylowy, pirolidynylowy, morfinylowy i tiazolilowy.

Gdy którykolwiek z podstawników jest określony jako ewentualnie podstawiony, grupami podstawników ewentualnie są jedna lub więcej grup zwyczajowo stosowanych przy udoskonaleniach własności związków szkodnikobójczych i/lub modyfikacjach takich związków w celu wpłynięcia na ich strukturę/aktywność, trwałość działania, penetrację lub inne własności. Poszczególne przykłady takich podstawników obejmują, na przykład, atomy chlorowców, grupy nitrową, cyjanową, tiocyjanianową, cyjanianową, hydroksylową, alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, chlorowcoalkoksylową, aminową, alkiloaminową, dialkiloaminową, formylową, alkoksykarbonylową, karboksylową, alkanoilową, alkilotio, alkilosulfinylową, alkilosulfonylową, karbamoilową, alkiloamidową, fenylową, fenoksylową, benzylową, benzyloksylową, heterocyklilową, zwłaszcza furylową i cykloalkilową, zwłaszcza cyklopropylową. Zwykle obecnych może być 0-3 podstawników.

Gdy którykolwiek z powyższych podstawników oznacza lub zawiera jako podstawnik grupę alkilową, to jest ona prosta lub rozgałęziona i zawiera do 12 korzystnie do 6 a zwłaszcza do atomów węgla. Gdy którykolwiek z podstawników oznacza lub zawierajako podstawnik część arylową lub cykloalkilową to sama ta część arylowa lub cykloalkilową może być podstawiona jednym lub kilkoma atomami chlorowca, grupami nitrowymi, cyjanowymi, alkilowymi, chlorowcoalkililowymi, alkoksylowymi lub chlorowcoalkoksylowymi.

W przypadku grup cykloalkilowej i heterocyklilowej, ewentualne podstawniki obejmują również grupy, które razem z dwoma przyległymi atomami węgla grupy cykloalkilowej łub heterocyklilowej tworzą nasycony lub nienasycony pierścień węglowodorowy. Innymi słowy, z grupą cykloalkilową lub heterocyklilową może być ewentualnie sprzężony nasycony lub nienasycony pierścień węglowodorowy.

Korzystnie, R¹ oznacza grupę C1-i2alkilową, C2-6alkenylową, C^alkinylową, C4-8alkadienylową, Cj-cykloalkilową, C4-8bicykloalkilową lub 3- do 6-członowy pierścień heterocykliczny zawierający azot, przy czym każda grupa jest ewentualnie podstawiona podstawnikami w ilości do trzech dobranymi spośród atomów chlorowców, zwłaszcza chloru, grup hydroksylowej, Ci-4alkiłowej, zwłaszcza metylowej, Ci-chlorowcoalkilowej, zwłaszcza trifluorometyłowej, Ci-4alkoksylowej, zwłaszcza metoksylowej, Ci-chlorowcoalkoksylowej, zwłaszcza trifluorometoksylowej, fenylowej, Ci-chlorowcoalkilofenylowej, di-Ci-4alkoksyfenylowej, furylowej i dichloro-C3-6cykloalkilowej lub, w przypadku gdy Ri oznacza grupę Cj-^cykloalkilową lub 3do 6-członowy pierścień heterocykliczny, ewentualnie sprzężone jest w pozycji orto z pierścieniem benzenowym.

Korzystnie R³ oznacza grupę fenylową ewentualnie podstawioną podstawnikami w ilości do trzech dobranymi spośród atomów chlorowców, grup Ci-aalkilowej, Ci-4chlorowcoalkilowej, Ci-4alkoksylowej, Ci-chlorowcoalkoksylowej, fenylowej, fenoksylowej i benzyloksylowej lub grupy naftylowej.

Korzystnie R4 oznacza lub grupę -NR⁵R⁶, w której R⁵ oznacza grupę metylową, a pozostałe podstawniki mają wyżej podane znaczenia.

Szczególnie korzystną podgrupą związków o wzorze 1, są te, w których Ri oznacza grupę metylową, etylową, propylową, heptylową, dodecylową, benzylową, dichlorocyklopropylometylową, furylometylową, trifluorometylofenyloetylową, dimetoksyfenyloetylową, pentenylową, propynylową, dimetylooktadienylową, cyklopropylową, cyklopentenylową, hydroksycyklopentylową, trimetylocyklopentylową, cykloheksylową, tnmetylocykloheksylową, cyklooktylową, indanylową, bicykloheptylową, dichloroazyrydynylową, pirolidynylową, morfolinylową lub benzotiazolilową; R² oznacza atom wodoru, grupę metylową lub etylową; lub Ri i R² razem z przegradzającym je atomem azotu oznaczają grupę fenylopiperydylową; r3 oznacza grupę fenylową, fluorofenylową, chlorofenylową, bromofenylową, chlorofluorofenylową, metylofenylową, propylofenylową, trifluorometylofenylową, metoksyfenylową, etoksyfenylową, dimetoksyfenylową, trimetoksyfenylową, trifluorometoksyfenylową, bifenylilową, fenoksyfenylową, benzyloksyfenylową lub naftylową; a R4 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu lub jodu lub grupę aminową, metyloaminową, dimetyloaminową, hydrazynową, cyklopentyloaminową lub bicykloheptyloaminową.

Sposób wytwarzania związku o wzorze ogólnym i zdefiniowanym wyżej, polega na tym, że (a) związek o wzorze ogólnym 2, w którym r3 ma wyżej podane znaczenie a Hal oznacza atom chloru łub bromu, poddaje się reakcji ze związkiem o wzorze ogólnym HNR^, w którym Ri i R2 mają wyżej podane znaczenie, otrzymując związek o wzorze i, w którym R4 oznacza atom chloru lub bromu;

(b) ewentualnie, poddaje się reakcji związek o wzorze i utworzony w punkcie (a) ze środkiem fluorującym do wytworzenia związku o wzorze i, w którym r4 oznacza atom fluoru;

(c) ewentualnie, poddaje się reakcji związek o wzorze i utworzony w punkcie (a) ze środkiem redukującym do wytworzenia związku o wzorze i, w którym r4 oznacza atom wodoru;

(d) ewentualnie, poddaje się reakcji związek o wzorze i utworzony w punkcie (a) ze związkiem o wzorze ogólnym HNR⁵R⁶, w którym R5 i R⁶ mają znaczenie podane powyżej, otrzymując związek o wzorze i, w którym R4 oznacza grupę -Nr5r6; oraz

171 579 (e) ewentualnie, poddaje się reakcji związek o wzorze 1 utworzony w punkcie (d), w którym R⁵ i R⁶ oba oznaczają atom wodoru, z dijodometanem w obecności środka diazotującego otrzymując związek o wzorze 1, w którym R⁴ oznacza atom jodu.

Proces z etapu (a) dogodnie prowadzi się w obecności rozpuszczalnika. Jako odpowiednie rozpuszczalniki stosuje się etery takie jak dioksan, eter etylowy a zwłaszcza tetrahydrofuran, chlorowcowane węglowodory takie jak dichlorometan i toluen. Reakcję dogodnie prowadzi się w zakresie od 0°C do 70°C, przy czym korzystną temperaturąjest przedział 10°C-35°C. Również korzystnie reakcję prowadzi się w obecności zasady. Odpowiednimi zasadami są aminy trzeciorzędowe takie jak trietyloamina i zasady nieorganiczne takie jak węglan potasu lub węglan sodu. Alternatywnie, jako zasada może służyć nadmiar związku o wzorze HNR^!R².

Proces z etapu (b) dogodnie prowadzi się w obecności rozpuszczalnika. Odpowiednimi rozpuszczalnikami są sulfolan, dimetyloformamid lub mieszanina acetonitrylu i eteru koronowego. Jeśli jako rozpuszczalnik stosuje się sulfolan lub dimetyloformamid, korzystne jest zastosowanie toluenu jako współrozpuszczalnika, aby wspomóc odwodnienie środka fluorującego. Reakcję dogodnie prowadzi się w temperaturze w zakresie od temperatury pokojowej' (około 15°C) do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej, przy czym korzystna temperatura zawarta jest w zakresie od 40°C do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej w warunkach powrotu skroplin. Jako odpowiednie środki fluorujące stosuje się fluorki metali alkalicznych, zwłaszcza fluorek potasu i fluorek antymonu.

Jako środek redukujący stosowany w etapie (c) dogodnie stosuje się katalityczny środek uwodorniający, to znaczy gazowy wodór stosowany pod podwyższym ciśnieniem w obecności katalizatora. Korzystnie, jako katalizator stosuje się pallad na węglu drzewnym. Korzystnie, etap ten prowadzi się w obecności zasady. Odpowiednimi zasadami są trzeciorzędowe aminy takie jak trietyloamina i zasady nieorganiczne takie jak węglan sodu lub szczególnie wodorotlenek sodu. Etap ten dogodnie można również prowadzić w obecności rozpuszczalnika. Odpowiednie rozpuszczalniki obejmują alkohole, takie jak metanol. Reakcję dogodnie prowadzi się w temperaturze od 0°C do 70°C, przy czym korzystnie temperatura reakcji zawarta jest w zakresie od 10°C do 35°C.

Proces z etapu (d) dogodnie prowadzi się w obecności rozpuszczalnika. Odpowiednie rozpuszczalniki obejmują etery takiej ak dioksan, eter etylowy i tetrahydrofuran, chlorowcowane węglowodory takie jak dichlorometan a zwłaszcza toluen. Reakcję prowadzi się w temperaturze od 20°C do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej w warunkach powrotu skroplin, przy czym korzystnie temperatura reakcji wynosi od 40°C do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej. Korzystnie również reakcję prowadzi się w obecności zasady. Odpowiednimi zasadami są aminy trzeciorzędowe takie jak trietyloamina i zasady nieorganiczne takie jak węglan potasu lub węglan sodu. Alternatywnie, jako zasada może służyć nadmiar związku o wzorze HNR⁵r6.

Gdy R oznacza taki sam podstawnik jak Ra R oznacza taki sam podstawnik jak R w otrzymanym związku o wzorze 1, związek o wzorze HNR*R² będzie taki sam jak związek HNR⁵R6 a etapu (a) i (d) mogą zatem być przeprowadzone jako etap jeden z użyciem podwójnej ilości aminy o wzorze HNRk/NHRRr.

Środkiem dwuazotującym stosowanym w etapie (e) może być dowolny ester alkilowy kwasu azotawego, przy czym szczególnie korzystny jest azotyn izopentylowy. Jeśli stosuje się ester alkilowy kwasu azotawego, może on również służyć jako współrozpuszczalnik z dijodometanem. Reakcję dogodnie prowadzi się w temperaturze od 60°C do 120°C, korzystnie reakcję prowadzi się w temperaturze 70°C - 110°C. ,

Stwierdzono, że związki o wzorze ogólnym 1 mają działanie grzybobójcze. Środek według wynalazku zawiera nośnik i, jako składnik aktywny, zdefiniowany wyżej związek o wzorze 1. Sposób wytwarzania środka grzybobójczego polega na połączeniu związku o wzorze 1 z co najmniej jednym nośnikiem. Środek taki może zawierać pojedynczy związek lub mieszaninę kilku związków. Stwierdzono również, że różne izomery lub mieszaniny izomerów mogą mieć różne poziomy lub zakresy aktywności a zatem środek według wynalazku może zawierać indywidualne izomery lub mieszaniny izomerów.

171 579

Środek według wynalazku korzystnie zawiera od 0,5 do 95% wagowych składnika aktywnego.

Nośnikiem w środku według wynalazku może być dowolny materiał, z którym składnik aktywny tworzy kompozycję i który ułatwia stosowanie w traktowanym miejscu, którym może na przykład być roślina, nasiona lub gleba lub który ułatwia magazynowanie, transport lub posługiwanie się nim. Nośnik może być stały lub ciekły, łącznie z materiałem, który jest normalnie gazowy, ale który został sprężony do postaci ciekłej i można stosować każdy z nośników normalnie stosowanych przy sporządzaniu kompozycji grzybobójczych. Odpowiednie stałe nośniki obejmują gliny i krzemiany naturalne i syntetyczne takie jak ziemie okrzemkowe; krzemiany magnezu na przykład talki; krzemiany glinowo-magnezowe, na przykład attapulgity i wermikulity; glinokrzemiany na przykład kaolinity, montmorylonity i miki; węglan wapnia; siarczan wapnia; siarczan amonu; syntetyczne uwodnione tlenki krzemu i syntetyczne krzemiany wapnia i glinu; pierwiastki na przykład węgiel i siarka; naturalne i syntetyczne żywice, na przykład żywice kumaronowe, polichlorek winylu oraz polimery i kopolimery styrenu; stałe polichlorofenole; bitum; woski, na przykład wosk pszczeli, wosk parafinowy i chlorowane woski mineralne; i stałe nawozy sztuczne na przykład superfosfaty. Odpowiednie nośniki wodne obejmują wodę; alkohole na przykład izopropanol i glikole; ketony, na przykład aceton, keton metylowo-etylowy, keton metylowo-izobutylowy i cykloheksanon; etery; węglowodory aromatyczne i aryloalifatyczne na przykład benzen, toluen i ksylen; frakcje ropy naftowej na przykład naftę i lekkie oleje mineralne; węglowodory chlorowane na przykład czterochlorek węgla, perchloroetylen i trichloroetan. Często odpowiednie są mieszaniny różnych cieczy.

Środki grzybobójcze są często sporządzane i transportowane w postaci stężonej, którą następnie rozcieńcza użytkownik przed użyciem. Obecność małych ilości nośnika, którym jest środek powierzchniowo czynny ułatwia ten proces rozcieńczania. Zatem korzystnie co najmniej jednym nośnikiem w środku według wynalazku jest środek powierzchniowo czynny. Na przykład środek może zawierać co najmniej dwa nośniki, z których co najmniej jeden jest środkiem powierzchniowo czynnym.

Środkiem powierzchniowo czynnym może być emulgator, środek dyspergujący lub zwilżający; może być on niejonowy lub jonowy. Przykłady odpowiednich środków powierzchniowo czynnych obejmują sodowe lub wapniowe sole kwasów poliakrylowych i kwasów lignino sulfonowych; produkty kondensaty kwasów tłuszczowych lub amin tłuszczowych lub amidy zawierające co najmniej 12 atomów węgla w cząsteczce z tlenkiem etylenu i/lub tlenkiem propylenu; estry kwasów tłuszczowych z gliceryną, sorbitem, sacharozą lub pentaerytrytolem; ich kondensaty z tlenkiem etylenu i/lub tlenkiem propylenu; produkty kondensacji alkoholu tłuszczowego lub alkilofenoli, na przykład p-oktylofenolu lub p-oktylokrezolu z tlenkiem etylenu i/lub tlenkiem propylenu; siarczany lub sulfoniany tych produktów kondensacji; sole alkaliczne lub metali ziem alkalicznych, korzystnie sole sodowe estrów kwasów siarkowego lub sulfonowego zawierających co najmniej 10 atomów węgla w cząsteczce, na przykład siarczan sodowo-laurylowy, drugorzędowe alkiłosiarczany sodowe, sole sodowe sulfonowanego oleju rycynowego i alkiloarylosulfoniany sodowe takie jak sulfonian dodecylobenzenu; i polimery tlenku etylenu oraz kopolimery tlenku etylenu i tlenku propylenu.

Środek według wynalazku może być sporządzony na przykład w postaci proszków zawiesinowych, pyłów, granulek, roztworów, koncentratów do emulgowania, emulsji, koncentratów zawiesinowych i aerozoli. Proszki zawiesinowe zwykłe zawierają 25, 50 lub 75% wagowych składnika aktywnego i zwykle poza stałym obojętnym nośnikiem zawierają 3 -10% środka dyspergującego i ewentualnie 0-10% wagowych stabilizatora(ów) i/lub innych dodatków takich jak środki penetrujące łub zlepiające. Pyły zwykle sporządzane są w postaci koncentratów pylistych mających podobny skład jak proszki zawiesinowe, ale nie zawierają środka dyspergującego i mogą być rozcieńczane w polu dalszym stałym nośnikiem otrzymując kompozycję zawierającą zwykle 0,5 - 10% wagowych składnika aktywnego. Granulki zwykle wytwarza się tak, aby miały wielkość między 10 a 100 BS mesh (1,676 - 1,152 mm) techniką aglomeracji lub impregnacji. Na ogół granulki zawierając 0,5 - 75% wagowych składnika aktywnego i 0 - 10% wagowych substancji pomocniczych takich jak stabilizatory, środki powierzchniowo czynne, modyfikatory powolnego uwalniania i środki klejące. Tak zwane suche proszki płynące składają się ze stosunkowo małych granulek mających stosunkowo wysokie stężenie składnika aktywnego. Koncentraty do emulgowania zwykle zawierają, poza rozpuszczalnikiem i ewentualnie współrozpuszczainikiem, 1 - 50% wagowych/objętość składnika aktywnego, 2 -10% wagowych/objętość emulgatorów i 0 - 20% wagowych/objętość innych dodatków takich jak stabilizatory, środki penetrujące i inhibitory korozji. Koncentraty zawiesinowe sporządzane są zwykle tak, aby otrzymać trwały, nie sedymentujący płynny produkt i zwykle zawierają 10 - 75% wagowych składnika aktywnego, 0,5 - 15% wagowych środków dyspergujących, 0,1 - 10% wagowych środków zawieszających takich jak koloidy ochronne i środki tiksotropowe, 0-10% wagowych innych dodatków takich jak środki przeciw pienieniu, inhibitory korozji, stabilizatory, środki penetrujące i lepiące oraz wodę lub ciecz organiczną, w której składnik aktywny w zasadzie jest nierozpuszczalny; niektóre organiczne ciała stałe lub sole nieorganiczne mogą być rozpuszczone w preparacie aby wspomóc zapobieganie sedymentacji lub jako środki przeciw zamarzaniu wody.

W zakres wynalazku wchodzą również wodne dyspersje i emulsje, na przykład otrzymane przez rozcieńczenie wodą proszków lub koncentratów zawiesinowych według wynalazku. Wymienione emulsje mogą być typu woda-w-oleju lub olej-w-wodzie i mogą mieć gęstą konsystencję taką jak majonez. Środek według wynalazku może również zawierać inne składniki, na przykład inne związki posiadające własności chwastobójcze, owadobójcze lub grzybobójcze.

Szczególnie interesujące przy wzmaganiu czasu działania aktywności ochronnej substancji czynnej jest użycie nośnika, który zapewni powolne uwalnianie związków grzybobójczych do otoczenia ochranianej rośliny. Takie preparaty o powolnym uwalnianiu mogły by na przykład być włożone do ziemi w sąsiedztwie korzeni winorośli lub mogły by zawierać składnik adhezywny co umożliwiłoby stosowanie ich bezpośrednio na łodygę winorośli.

Sposób zwalczania grzybów w miejscu, polega na traktowaniu miejsca, którym na przykład mogą być rośliny atakowane lub zaatakowane chorobą grzybową, nasiona takich roślin lub ośrodek w którym takie rośliny rosną lub mają rosnąć, środkiem według wynalazku.

Obecny wynalazek ma szerokie zastosowanie do ochrony roślin uprawnych przed zaatakowaniem przez grzyby. Typowymi uprawami, które mogą być chronione są winorośl, uprawy zbożowe takie jak pszenica i jęczmień, jabłka i pomidory. Trwanie ochrony normalnie zależy od poszczególnego wybranego związku a także od różnych czynników zewnętrznych takich jak klimat, którego wpływ jest normalnie łagodzony przez zastosowanie odpowiedniego preparatu.

Wynalazek zilustrowany jest następującymi niżej przedstawionymi przykładami, przy czym przykłady A, B i C ilustrują skład środka według wynalazku (w % wagowych), przykłady I - CXVII dotyczą wytwarzania substancji czynnej środka według wynalazku, a przykłady CXVIII - CXXI ilustrują aktywność bójczą środka według wynalazku.

Niżej podane przykłady A, B i C ilustrują skład środka według wynalazku (w % wagowych)

Przykład A

Związek badany (przykład CXVIII) 0,04%

Woda 49,96%

Aceton lub metanol 49,96%

Triton X 0,04%

Przykład B

Związek badany (przykład CXX) 0,10%

Woda 49,93%

Aceton 49,93%

TWEEN 20 0,04%

Przykład C

Związek badany (przykład CXXI) 0,06%

Woda 49,95%

Aceton 49,95%

TWEEN 20 0,04%

171 579

Przykład I. Wytwarzanie 5-chloro-6-(4-metylofenylo)-7-cyklopentyloammo-1,2,4triazoli[1,5-a]pirymidyny. (R‘=cyklopentyl; R²=H; R³=4-metylofenyl; R4=Cl).

5.7- Dichloro-6-(4-metylofenylo)-1,2,4-triazolo[1,5-a]-pirymidynę (1,8 g, 6 mmoli) rozpuszczono w tetrahydrofuranie. Mieszając dodano roztwór cyklopentyloaminy (0,51 g, 6 mmoli) i trietyloaminy (0,61 g, 6 mmoli) w tetrahydrofuranie (2 ml) i mieszanie kontynuowano przez dalsze 3 godziny w temperaturze otoczenia (20°C). Mieszaninę reakcyjną odparowano następnie in vacuo i pozostałość wyekstrahowano dichlorometanem i wodą (każde po 100 ml). Warstwę organiczną osuszono nad siarczanem sodu i rozpuszczalnik odparowano in vacuo. Pozostałość krystalizowano z octanu etylu otrzymując 1,7 g 5-chloro-6-(4-metylofenylo)-7-cyklopentyloaminol,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny w postaci żółtawych kryształów o temperaturze topnienia 158°C; wydajność 87% teoretvcznej.

‘H-NMR: δ 1,3-1,75 (2m, 8H), 2,43 (s, 1H), 3,73 (m, 1H), 5,97 (d, 1H); 7,25 (m, 4H); 8,25 (s, 1H) ppm.

Przykład II. Wytwarzanie 5-bromo-6-fenylo-7-cyklopentyloaim.no-1,2,4-triazolo[1,5a]pirymidyny. (R‘=cyklopentyl; R²=H; R3=fenyl; R4=Br)

5.7- Dibromo-6-fenylo-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidynę (2 g, 5,7 mmola) rozpuszczono w tetrahydrofuranie (40 ml). Następnie dodano roztwór trietyloaminy (0,61 g, 6 mmoli) i cyklopentyloaminy (0,51 g, 6 mmoli) w tetrahydrofuranie (5 ml) i mieszanie kontynuowano przez dalsze 2 godziny w temperaturze otoczenia (20°C). Następnie mieszaninę reakcyjną odparowano in vacuo i pozostałość wyekstrahowano octanem etylu i wodą (każde po 1θ0 ml). Warstwę organiczną osuszono nad siarczanem sodu i odparowano rozpuszczalnik in vacuo. Chromatografia kolumnowa pozostałości na kolumnie (3,5 x 15 cm) z żelem krzemionkowym przy użyciu mieszaniny 3:7 octanu etylureteru naftowego jako eluenta dała 0,6 g 5-bromo-6-fenylo-7-cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny w postaci żółtawego oleju. Wydajność 28% teoretycznej.

‘H-NMR: δ = 1,3-1,7 (2m, 8H); 3,64 (m, 1H); 6,05 (d, 1H); 7,34 (m, 2H); 7,50 (m, 3H); 8,26 (s, 1H) ppm.

Przykład ΙΠ. Wytwarzanie 6-(4-metoksyfenylo)-7-cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny. (R^l=cyklopentyl; R =H; R3=4-metoksyfenyl; R4=H).

5-Chloro-6-(4-metoksyfenylo)-7-cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidy nę (5,1 g, 14,8 mmola) sporządzoną sposobem analogicznym do podanego w przykładzie I rozpuszczono w mieszaninie metanolu (100 ml) i wodnego wodorotlenku sodu (1n, 15 ml), dodano pallad (0,5 g na węglu drzewnym, 5%E 10n) i mieszaninę mieszano przez 3 godziny w atmosferze wodoru (0,5 MPa). Katalizator odsączono a przesącz odparowano pod próżnią. Chromatografia kolumnowa pozostałości w kolumnie z żelem krzemionkowym (3,5 x 15 cm) z zastosowaniem mieszaniny 4:1 octanu etylu : eteru naftowego jako eluenta i odparowanie rozpuszczalnika pod próżnią dały 2,6 g (4-metoksyfenylo)-7-cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidynę w postaci bezbarwnych kryształów, o temperaturze topnienia 127°C. Wydajność 57% teoretycznej.

'H-NMR: δ = 1,35-1,75 (2m, 8H); 3,88 (s, 3H); 6,16 (d, 1H), 7,00 (dd, 2H); 7,34 (m, 2H); 8,32 (s, 1H); 8,34 (s, 1H)ppm.

Przykład IV. Wytwarzame 5-metyloamino-6-fenylo-7-cyklopentyloanino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny. (R=cyklopentyl; R =H; R3=fenyl; R4=NR⁵R6; r5=CH3; r6=H).

Mieszaninę 5-chloro-6-fenylo-7-cyklopentyłoamino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny (3,1 g, 10 mmoli) sporządzonej sposobem analogicznym do podanego w przykładzie II, metyloaminy (5 ml), trietyloaminy (5 ml) i toluenu (50 ml) utrzymywano we wrzeniu w warunkach powrotu skroplin, przez 10 godzin. Po ochłodzeniu mieszaninę reakcyjną przemyto wodą (50 ml) i oddzielono warstwę organiczną, osuszono nad siarczanem sodu i odparowano. Po rekrystalizacji stałej pozostałości z eteru diizopropylowego otrzymano 2,3 g 5-metyloamino-6-fenylo-7-cykłopentyloamino-1_>2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny w postaci bezbarwnych kryształów, o temperaturze topnienia 158 - 160°C. Wydajność 75% teoretycznej.

¹ H-NMR : δ = 1,25-1,7 (mm, 8H), 2,95 (dl, 3H), 3,42 (m, 1H), 4,48 (m, 1H), 5,55 (dl, 1H), 7,3-7,5 (m, 5H), 8,03 (s, 1H).

171 579

Przykład V. Wytwarzanie 5-fluoro-6-(4-metoksyfenylo)-7-cyklopentyloamino-1,2,4triazolo[1,5-a]pirymidyny. (R'=cyklopentyl; r2=H; R3=4-metoksyfenyl; R =F).

Fluorek potasu (3,1 g, 0,05 mola) zawieszono w mieszaninie suchego sulfolanu (60 ml) i toluenu (20 ml) i mieszaninę utrzymywano następnie we wrzeniu przez 6 godzin z separatorem wody. 5-Chloro-6-(4-metoksyfenylo)-7-cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[ 1,5-a]pirymidynę (8,5 g, 0,025 mola) otrzymaną sposobem analogicznym do podanego w przykładzie I powyżej, dodano w temperaturze pokojowej i azeotrop sulfolanu i toluenu oddestylowano aż temperatura reakcji osiągnęła 200°C. Następnie mieszaninę reakcyjną trzymano w tej temperaturze przez 3 dni zanim ochłodzono ją do temperatury pokojowej, po czym przelano do wody (600 ml). Mieszaninę następnie odsączono a wytrącony osad przemyto wodą. Następnie osad rozpuszczono w dichlorometanie, dwukrotnie wyekstrahowano wodą osuszono siarczanem sodu i rozpuszczalnik oddestylowano in vacuo. Pozostałość przemyto dwukrotnie ciepłym eterem etylowym, frakcję eterową zdekantowano a następnie wysuszono in vacuo. Rzutowa chromatografia kolumnowa na żelu krzemionkowym przy użyciu mieszaniny eteru naftowego i etanolanu etylu jako eluenta dała 4,5 g 5-fluoro-6-(4-metoksyfenylo)-7cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[ 1,5-a]pirymidyny w postaci bezbarwnego krystalicznego ciała stałego, o temperaturze topnienia 124°C. Wydajność 55% teoretycznej.

Przykład VI. Wytwarzanie 5-jodo-6-(2-chlorofenylo)-7-cyklopentyloamino-1,2,4triazolo[1,5-a]pirymidyny. (Ri=cyklopentyl; r2=H; R3=2-chlorofenylo; r4=J).

5-Amino-6-(2-chlorofenylo)-7-(cyklopentyloamino-1,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidynę (3,3 g, 10 mmoli) otrzymaną sposobem analogicznym do podanego w przykładzie IV powyżej, i dijodometan (50 ml) zmieszano razem. W atmosferze azotu dodano azotyn izopentylu (20 ml) i mieszaninę reakcyjną ogrzewano przez 3 godziny w temperaturze 90°C. Następnie mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i przesączono. Rozpuszczalnik oddestylowano in vacuo i pozostałość oczyszczono za pomocą rzutowej chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym stosując jako eluent mieszaninę 7:3 eter naftowy:etanolan etylu. Otrzymano 1,33 g 5-jodo-6-(2-chlorofenylo)-7-cyklopentyloamino-i,2,4-triazolo[1,5-a]pirymidyny w postaci bezbarwnych kryształów, o temperaturze topnienia 150°C. Wydajność 30,3% teoretycznej.

Przykłady VII - CXVII. Sposobem podobnym do opisanego powyżej w przykładach I - VI sporządzono dalsze związki według wynalazku wyszczególnione poniżej w tabeli 1. W tabeli tej związki identyfikowano przez nawiązanie do wzoru.

1. Temperaturę topnienia, NMR i dane z analizy C, H, N dla związków z przykładów VII - CXVII podano poniżej w tabeli 1A.

Tabela 1

Przykład nr	Ri	r2	r3	R⁴
1	2	3	4	5
VII	cyklopentyl	h	2-OCH3 fenyl	a
VIH	cyklopentyl	h	3-OCH3 fenyl	Cl
IX	cyklopentyl	h	4-OC2H5 fenyl	Cl
X	2-OH cyklopentyl	h	4-OCH3 fenyl	Cl
XI	2,4,4-(CH3)3cyklopentyl	h	fenyl	Cl
XII	cyklooktyl	h	4-OCH3 fenyl	Cl
XIII	4-fenyłopiperydyl		fenyl	Cl
XIV	2,4-(CH3)2pent-3-yl	h	fenyl	Cl
XV	cyklopentyl	h	4-OCH3 fenyl	cyklopentyloamino
XVI	cyklopentyl	h	4-OCH3 fenyl	-NHCH3
XVII	-CH(CH3)2	h	4-OC2H5 fenyl	Cl
XVIII	2,2,5-(CH3)3 cykloheksylocykloheksyl	h	fenyl	Cl
XIX	indan-2-yl	h	fenyl	Cl
XX	-CH3	-CH3	3-Cl fenyl	Cl

cri. Tabeli 1

I	2	3	4	5
XXI	-CH(CH₃)2	H	4-CH₃ fenyl	Cl
XXII	cyklopentyl	H	4-OCH₃ fenyl	Cl
ΧΧΠΙ	cykloheksyl	H	fenyl	Cl
XXIV	C12H25	H	fenyl	Cl
XXV	cyklopentyl	H	fenyl	Cl
XXVI	cyklopropyl	H	fenyl	Cl
xxvn	cyklopentyl	H	3-CF₃ fenyl	Cl
XXVIII	cyklopentyl	H	4-1C3H7 fenyl	Cl
XXIX	cyklopentyl	H	4-OCF₃ fenyl	Cl
XXX	cyklopentyl	H	naft-2-yl	Cl
XXXI	cyklopentyl	H	3,4-(OCH₃)₂ fenyl	Cl
XXXII	cyklopentyl	H	2-C1 pentyl	Cl
ΧΧΧΠΙ	cyklopentyl	H	4-F fenyl	ci 1
XXXIV	cyklopentyl	H	4-bifenylil	α
XXXV	-CH₂CH	H	fenyl	Cl
XXXVI	benzyl	H	fenyl	Cl
XXXVII	cyklopentyl	H	2-Br fenyl	Cl
XXXVIII	-CH(CH₃)2	H	2-Br fenyl	Cl
XXXIX	bicyklo[2.2.1]-hept-2-yl	H	2-Br fenyl	CI
XL	cyklopentyl	H	2-F fenyl	Cl
XLI	-CH(CH₃)2	H	2-F fenyl	Cl
XLn	-CH(CH₃)2	H	naft-2-yl	Cl
XLIH	-CH(CH₃)2	H	2-C1 fenyl	Cl
XLIV	-CH(CH₃)₂	H	4-F fenyl	Cl
XLV	-CH2CH=C(CH₃)2	H	fenyl	Cl
XLVI	-ch₃	-CH3	4-OCH₃ fenyl	α
XLVH	-CH₂CH=C(CH₃)-CH₂CH2CH=C(CH₃)2	H	4-CH₃ fenyl	Cl
XLVIII	-CH2CH=C(CH₃)-CH2CH₂CH=C(CH₃)₂	H	4-OCH₃ fenyl	Cl
IL	-ch₃	-ch₃	4-OCH₃ fenyl	-N(CH₃)2
L	fur-2-ylometyl	H	fenyl	Cl
LI	benzo tiazol-2-ił	H	fenyl	Cl
LU	morfolin-4-yl	H	fenyl	Cl
Lffl	2-OH cyklopentyl	H	fenyl	Cl
LIV	cyklopentyl	H	4-OC6H5 fenyl	Cl
LV	-CH(CH₃)2	H	3-CF₃ fenyl	Cl
LVI	-CH(CH₃)2	H	4-iC₃H7 fenyl	Cl
lvii	-CH(CH₃)2	H	4-CF₃O fenyl	Cl
LVIH	-CH(CH₃)₂	H	4-OC6H5 fenyl	Cl
LIX	-CH(CH₃)2	H	4-bifenylil	Cl
LX	-CH(CH₃)₂	H	3,4-(OCH₃)₂ fenyl	Cl
LXI	cyklopentyl	H	4-OCH2C6H5 fenyl	Cl
lxh	-CH(CH₃)2	H	4-OCH2C6H5 fenyl	Cl
LXHI	bicyklo[2.2. l]hept-2-yl	H	4-OCH₃ fenyl	Cl
LXIV	bicyklo[2.2.1]hept-2-yl	H	2-C1 fenyl	Cl
LXV	cyklopentyl	H	4-Br fenyl	Cl
LXVI	-CH(CH₃)₂	H	4-Br fenyl	Cl
LXVII	bicyklo[2.2. l]hept-2-yI	H	4-Br fenyl	Cl
Lxvm	bicyklo[2.2.1]hept-2-yl	H	3-Br fenyl	Cl
LXIX	cyklopentyl	H	3-Br fenyl	Cl
LXX	bicyklo[2.2.1 ]bept-2-yl	H	2-F fenyl	Cl
LXXI	cyklopentyl	H	3-F fenyl	Cl
LXXII	-CH(CH₃)₂	H	3-F fenyl	Cl

171 579

i	2		-4	-5
LXXIII	bicyklo[2.2.i]hept-2-yl	H	3-F fenyl	Cl
τ νγτν LW k2 1_l V	cyklopentyl	H 11	2-OCH2C6H5 fenyl	Cl
LXXV	-CH(CH3)2	H	2-OCH2C6H5 fenyl	Cl
LXXVI	bicyklo[2.2. i ]hep t-2-yl	H	2-OCH2C6H5 fenyl	Cl
LXXVII	cyklopentyl	H	2,3-(OCH3)2fenyl	Cl
LXXVm	CH(CH3)2	H	2,3-(OCH3)2fenyl	Cl
LXXIX	bicyklo [2.2. i] hept- 2-y 1	H	2,3-(OCH3)2fenyl	^Cl
LXXX	-CH₂CH₂-(3-CF3 fenyl)	H	4-OCH3 fenyl	Cl
LXXXI	CH₂CH₂-(3-CF3 fenyl)	H	2-Cl fenyl	Cl
LXXXII	2,2-dichloroazyrydyn-i-yl	H	4-OCH3 fenyl	Cl
LXXXIII	2,2-dichloroazyry dyn-i-yl	H	2-Cl fenyl	Cl
LXXXIV	pirolidyn-i-yl	H	2-Cl fenyl	Cl
LXXXV	bicyklo[2.2.i]hept-2-yl	H	4-OCH3 fenyl	-NH-bicyklo- [2.2.i]-hept-2-yl
LXXXVI	bicyklo[2.2.i ] hept-2-yl	H	2-Cl fenyl	-2H-bicyklo -[2.2.i]-hept-2-yl
LXXXVII	bicykio [2.2. i]hept-2-yl	H	4-OCH3 fenyl	H
LXXXVIII	bicyklo[2.2.i]hept-2-yl	H	2-Cl fenyl	H
LXXIX	cyklopentyl	H	2-Cl fenyl	-NH-NH2
XC	cyklopentyl	H	4-OCH3 fenyl	-NH-NH2
XCI	bicyklo[2.2.i]hept-2-yl	H	2-Ci fenyl	-NH-NH2
XCII	2,2-dichlorocykloprop-i -yl	H	3,4,5-(OCH3)3 fenyl	-Cl
XCIII	cyklopentyl	H	2-F fenyl	-NH-NH2
XCIV	bicyklo [2.2.i ]hept-2-yl	H	fenyl	Br
XCV	CH(CH3)2	H	fenyl	Br
XCVI	2,2-dichlorocykloprop-i -yl	H	fenyl	Br
XVCII	-CH3	H	2-Cl fenyl	Cl
XCCIII	-CH3	-CH3	2-Cl, fenyl	Cl
IC	-C2H5	H	2-Cl, fenyl	Cl
c	-CH3	H	2-F fenyl	Cl
CI	-CH3	-CH 3	2-F fenyl	Cl
CII	C2H5	H	2-F fenyl	Cl
CIII	cyklopentyl	H	4-OCH3 fenyl	-NH2
CIV	cyklopentyl	H	2-Cl fenyl	-NH2
CV	cyklopentyl	H	2-Cl, 6-F fenyl	-Cl
CVI	-CH(CH3)2	H	2-Cl, 6-F fenyl	-Cl
cvh	bicyklo[2.2.i]hept-2-yl	H	2-Cl, 6-F fenyl	Cl
cviii	-CH₂CH₂-(3,4-(OCH3)2-fenyl	H	2-Cl, 6-F fenyl	Cl
CIX	-CH3	-CH3	2-Cl, 6-F fenyl	Cl
CX	bicyklo[2.2.i ]hept-2-yl	H	2-Cl fenyl	-NH2
CXI	-C2H5	-C2H5	2-Cl, 6-F fenyl	Cl
CXII	-C2H5	-C2H5	2-F fenyl	Cl
CXIII	-C2H5	-C2H5	2-Br fenyl	Cl
CXIV	-C2H5	-C2H5	2-Cl fenyl	Cl
CXV	-C2H5	-C2H5	4-OCH3 fenyl	Cl
CXVI	cyklopentyl	H	4-OCH3 fenyl	J
CXVII	bicyklo[2.2. i ]hept-2-yl	H	2-Cl fenyl	J

171 579

Tabela iA

Przykład nr	‘H-NMR (ppm)	T.t.oC	Analiza elementarna
C	G	N
obl.	oznacz.	obl.	oznacz.	obl.	oznacz.
I	2	3	4	5	6	7 /	8	~9
VII	I.3-I.7 (m, 8H), 3,7 (m, iH), 3,75 (s, 3H), 6,i (d, IH), 7.0 (m, 2H). 7,25 (m, iH), 7,48 (dt, IH), 8,25 (s, iH)	i2i
VIII	i.35-I.78 (m, 8H), 3,75 (m, iH). 3,85 (s, 3H), 6.05 (d, iH), 6.95 (m, 3H), 7,88 (dt, iH), 8,27 (s, iH)	ii0						1 i
IX	i,3-I,8 (2m, 8H), i,45 (t, 3H), 3,78 (m, iH), 4.08 (q, 2H), 6.05 (d, iH), 7.00 (m, 2H), 7.25 (m, 2H), 8,25 (s, iH)	ii8
X	i.3-2.03 (3m, 6H), 3.25 (m, iH), 3.86 (s, 3H). 5,75 (d, iH), 7,02 (m, 2H), 7,27 (dd, iH), 7,44 (dd, iH), 8.20 (s, iH)	I48
XI	0,5-I,8 (mm, I3H), 6.06 (d, iH), 7,83 (m, 2H), 7,45 (m. 3H), 8,28 (s, iH)	I24- I30
XII	i,i-i,75 (m, I4H), 3.55 (m, iH), 3.9 (s, 3H), 6.05 (d, iH), 7.05 (dd, 2H), 7.25 (dd, 2H)	ii8
XIII	i 7-1.9 (m, 4H). 2.6 (m, iH). 2,75 (m, 2H), 4.84 (m, 2H), 7,I-7,5 (mm, I0H), 8.4 (s, iH)	I68
XIV	0,5-2,7 (mm, I5H), 6,45 (m, iH), 7,27.6 (mm, 5H), 8,32 (s, iH)	olej
XV	i,07-2,05 (mm, I6H), 3,37 (m, iH), 3.86 (s, 3H), 4.30 (d, iH), 4.45 (m, iH), 4,97 (d, iH), 7.0 (dd, 2H), 7.28 (dd, 2H), 8,0 (s, iH)	olej
XVI	I.3-I.9 (mm, 8H), 2.95 (d, 3H), 3.87 (s, 3H), 4.40 (d, iH), 5.50 (d. iH), 7.00 (m, 2H). 7.24 (m, 2H), 8.03 (s. iH)	i80
XVII	i.03 (2s. 6H), i,46 (t. 3H). 3.67 (m, iH). 4.06 (q, 2H). 5.85 (d. iH). 7.0 (d. 2H). 7.23 (d. 2H). 8.26 (s. iH)	I22
XVIII	0 5-I.7 (mm, I7H), 3.25 (m, iH), 5 95 (d, iH). 7.34 (m, 2H), 7.47 (m. 3H). 8.28 (s. iH)	I30
XIX	i.2-I.9 (m. iH), 2.I-2.25 (m. iH), 2.55-2.7 (m, iH). 2.86-2.96 (m, iH). 5.05 (s. IH), 6.29 (d. iH), 7. i 2-7.57 (2m. 4H)	olej

171 579 cd. Tabeli 1A

-1	2	—3—	4	5—	6	7	8	~9-
XX		177- 179	50,66	50,60	3,59	3,83	22.72	22,66
XXI		113	59,69	59.59	5,34	5,33	23,20	23,33
XXII	1,3-1,8 (2m. 8H), 3,8 (m, 1H), 3.90 (s, 3H). 6.03 (d, 1H), 6,98 (dd, 2H), 7,28 (dd, 2H). 8,27 (s, 1H)	140	59,38	59.42	5.27	5.39	20,37	20.39 1
XXIII		130- 132	62,28	62,26	5,58	5.48	21,36	21.31
XXIV		92-94	66,76	66.74	7.79	7,78	16.91	16,79
XXV	1.3-1.8 (2m, 8H), 3.63 (m, 1H), 6,08 (d, 1H), 7,35 (m, 2H), 7.56 (m, 3H). 8,30 (s, 1H)	125	61,23	61,15	5,13	5.16	22,32	22,33
XXVI		175	58.84	58.69	4.23	4.22	24 51	24,47
XXVII	1.05-1,86 (m, 8H), 2,6 (s, 1H), 3,4-3,7 (2m, 2H), 7.60-8.0 (m, 4H), 8.6 (s, 1H)	165
xxvm	1.05-1,7 (mm, 14H), 2,6 (s. 2H), 3.05 (m, 1H), 3,46 (m, 1H), 7,38-7,44 (2m, 4H), 8,68 (s. 1H)	112
XXIX	1.05-1,7 (mm, 8H), 2,6 (s, 1H), 3,6 (m, 1H), 7.60 (dd, 2H). 7.68 (dd, 2H), 8,62 (s, 1H)	olej
XXX	1,0-1.7 (mm. 8H), 2.6 (m, 1H), 3.46 (s. 1H). 7,68 (m. 3H). 8.1 (m. 4H), 8.70 (s. 1H)	107
XXXI	1,1-1,8 (mm, 8H), 3.48 (s. 1H). 3.84 (d 3H), 3.94 (d, 3H). 6.9-7.35 (m, 3H), 8.63 (s, 1H)	olej
XXXII	1.34-1.8 (m, 8H), 3.55 (m, 1H), 6.22 (d, 1H), 7.48-7,55 (m, 4H). 8.32 (s, 1H)	145
XXXIII	1.23-1,75 (m, 8H), 3,46 (s. 1H), 3,72 (m. 1H), 7.45 (m. 2H), 7.65 (m, 2H), 8.65 (s. 1H)	oil
XXXIV	1.05-1.8 (m. 8H). 3.48 (s, 1H). 3.74 (m, 1H), 7,48-8.0 (m. 9H). 8,68 (s. 1H)	65
XXXV		126	59,26	59.48	3.55	3,78	24,68	24,68
XXXVI		105	64,37	65.69	4.20	4.36	20.85	19,50
XXXVII		160
XXXVIII		60
XXXIX		140

171 579 cd. Tabeli 1A

-1-	2		4	5	6	7	8—	—9—
XL		97
XLI		142
XLII		150
XLIII		128
XLIV		99
XLV		95
XLVI		134	56,68	56,62	5,07	5.08	22.04	22.03
XLVH	(CDCl3): 1,4 (s, 3H), 1,55 (s, 3H), 1,7 (s, 3H), 1,9 (m, 2H), 2.4 (s, 3H), 3,5 (m, 2H), 5.0 (m, 1H). 5,1 (m, 1H), 6.0 (m, 1H), 7,25 (m. 4H), 8,3 (s, 1H)
xlviu	(CDCl3): 1,4 (s, 3H), 1,5 (s, 3H), 1,6 (s, 3H), 1,9 (m, 2H), 3,5 (m, 2H), 3,8 (s, 3H), 5.0 (m, 1H), 5,1 (m, 1H), 5,9 (t, 1H), 6,9 (d, 2H), 7,2 (d, 2H). 8,2 (s,1H)
IL		194
L		100
LI		198
LII	(CDCl3): 2,3 (m, 2H), 2,6 (m, 4H), 3,5 (m, 2H), 7,2 (s, 1H), 7,25 (m, 2H), 7,4 (m, 3H), 8,4 (s, 1H)
Lm		162 z rozkładem
LIV	(dtnso-d6): i ,2-1,4 (m, 2H), i ,6-1.8 (m, 6H). 3.7 (m, 1H), 7,1-7,3 (m, 5H), 1.5-1.6 (m, 4H). 7,7 (d. 1H), 8,6 (s, 1H)
LV		138
LVI		100
LVII		108
LVm		145
LIX		65-70
LX		150
LXI		138
LXII	(dmso-d6): 1,1 (d, 6H), 3.6 (m, 1H), 5,3 (s, 2H), 7.2 (d. 1H), 7,4-7,6 (m, 7H), 8,6 (s, 1H)
LXIII	(aceton d6): 0.5 (m, 1H). 0.9 (m. 1H), 1 i (d, 1H), 1,2-1,6 (m, 6H), 1,80 (m

cd. Tabeli 1A

-J-	₂		4	~5	6	7—	—8—	~9
	1H), 2,2 (m, 2H), 3,3 (m, 1H), 3,9 (s, 3H), 6.3 (d, 1H), 7 1 (m, 2H), 7,4-7,5 (m, 2H), 8.4 (s, 1H)
LXIV	(aceton de): ppm: 0,2-0,4 (m, 1H), 0,9 (m, 1H), 1.1 (m, 1H), 1,2-1,6 (m, 5H), 2 20 (m, 2H), 3,2 (m, 1H), 6.6 (t, 1H), 7,5-7,8 (m, 4H), 8 4 (s, 1H)
LXV		167
LXVI		80
LXVII		180
LXVII		140
LXIX		150
LXX		174
LXXI		130
LXXII		130
lxxiii		170
LXXIV	(dmso-d6): 1,3-1,5 (m, 4H), 1,5-1,7 (m, 4H), 3,7 (m, 1H), 5,1 (s, 2H), 6,1 (d, 1H), 7.05 (m, 2H), 7,3 (m, 6H), 7,4 (t, 1H), 8,3 (s, 1H)
LXXV	(CDCl3): 1,1(m, 6H), 3,6 (m, 1H), 5,1 (s, 1H), 5.95 (d, 1H), 7,3-7,3 (m, 6H), 7,4 (t, 1H), 8,3 (s, 1H)
LXXVI	(CDCl3): 0,1 (m, 1H), 0.7 (m, 1H), 0.8-1,3 (m, 7H), 2,0 (m, 1H), 3.0 (m, 1H), 4.9 (s, 1H), 5,9 (m, 1H), 0,8-6,9 (m, 2H), 7.0-7,15 (m, 6H), 7,25 (m, 1H), 8.05 (s, 1H)
LXXVII		162
LXXVII		141
LXXIX		73 amorf.
LXXX		140
LXXXI		112
LXXXII	(CDCl3): 1,2 (t, 1H), 1,6 (t, 1H), 1,8 (m, 1H), 3,1 (m, 1H), 3.8 (m, 1H), 3,9 (s, 3H), 6,25 (t, 1H), 7.0 (d, 2H), 7,3 (d, 2H), 8,3 (s, 1H)
Lxxxm		68-78 amorf.
LXXXIV		240

171 579 cd. Tabeli 1A

1	2	^—3—	—4	~5	—6	8	~9—
LXXXV		258
LXXXVI		170					1
LXXXVII	(CDCl3): 0.3 (m, 1H). 0.9 (m, 1H), 1,1 (d. 1H), 1 2-1.6 (m, 5H). 1,7 (m, 1H). 2.2 (m, 1H), 3.4 (m. 1H). 3.9 (s. 3H), 7 0 (d, 1H), 7,2 (d, 2H), 7,5 (d. 2H). 8,3 (s. 1H), 8.6 (s. 1H)
Lxxxvm	(dmso-d6): 0.0 (m, 1H), 0.7 (m, 1H). 0.8-1,7 (m. 7H), 3,1 (m. 1H), 6,9 (d. 1H). 7.4 (m, 2H), 7,6 (m, 2H). 8.2 (s. 1H), 8.5 (s. 1H)	122
LXXXIX	(dmso-d6): 1,2-1,4 (m, 2H). 1.4-1.7 (m. 6H). 3.4 (m, 1H), 4.4 (m, 2H). 5.8 (m. 1H), 6.5 (d, 1H), 6.9 (m. 1H). 7.6 (rn, 3H). 7,8 (d, 1H), 8.3 (s, 1H)
xc		121
XCI	(dmso-d6): 0-0.2 (m. 1H), 0,8 (m, 1H). 1.0-1.6 (m, 6H), 2,0 (m, 1H). 2.2 (m. 1H), 2,7 (m. 1H), 6,1 (d, 1H), 7.5 (m, 3H). 7.6 (d. 1H), 8.2 (s, 1H)
xcn		205
xCIII	(dmso-d6): 1,1 -1.3 (m. 2H), 1,4-1,7 (m, 6H). 3,4 (m, 1H). 4.0-4,6 (szer. 2H). 6,4 (d, 1H). 7.0 (szer, 1H), 7.2 (m, 1H). 13-1,5 (m, 2H), 7.6 (m, 1H). 8,2 (s, 1H)
XCIV	(dmso-d6): 0,1 (m, 1H). 0.7 (m. 1H). 1 (m. 1H), 1,1-1,6 (m, 5H), 2.0 (m. 1H), 2.1 (m. 1H). 3.0 (m, 1H). 6.9 (d, 1U). 7,4-7,6 (m, 5H), 8.6 (s. 1H)
XCV		148
XCVI		116
XCVII		112
XCVIII		150
IC		154
c		210
CI		163
CII		160
CIII		213
CIV		230
CV		102
CVI		140					-...............1

171 579 cd. Tabeli 1A

	2	3	—4—	6	7	8	9
CVII		185
CVHI		143
CIX		138
CX		275
CXI		163
CXII		150					i
CXIII	(dmso-d6): 1.0 (t, 6H), 3.2 (m. 2H), 3.5 (m, 2H), 7.6 (m. 2H). 7.9 (d. 1H). 8.6 (s. 1H)
CXIV	(dmso-d6): 1.0 (t. 6H), 3.2 (q, 4H), 7.3 (m, 2H), 7.5 (m. 2H), 8.6 (s. 1H)
CXV	(dmso-d6): 1.0 (t, 6H), 3.2 (q, 4H), 3.8 (s. 1H). 7.1 (d. 2H), 7.4 (d, 2H). 8.6 (s. 1H)
CXVI		200
CXVII		84 amorf.

Przykład CXVIII. Działanie grzybobójcze wobec Venturia łnaeąualis na Malus sp. Zrazy jabłoni odmiany Morgenduft w wieku około 6 tygodni potraktowano roztworem badanego związku (400 ppm) w wodzie/acetonie/Tritonie X lub Wodzie/metanolu/Tritonie X. Po 24 godzinach rośliny zainfekowano zawiesiną zarodników'konidialnych Venturia inaequalis (około 50.000 zarodników/ml), inkubowano w ciemnej komorze klimatycznej przy wilgotności względnej 100% przez 48% godzin a następnie trzymano przy wilgotności względnej 95-99% i temperaturze 18-20°C w ciągu dnia i temperaturze 13°C w ciągu nocy przez około 14 dni. Zasięg infekcji oceniano według następującego schematu:

= brak infekcji = 1-10% infekcja = 11-40% infekcja = 41-100% infekcja

Wyniki tych prób przedstawiono poniżej w tabeli 2.

Tabela 2

Związek z przykładu nr	Działanie
1	2
I	1
Π	0
ΙΠ	2.5
IV	2.3
VII	1,8
VIII	1
IX	1
XI	2,8
XII	13
XIII	2,3
XIV	2

171 579

-1-	_. cd. Tabeli 2 2
XV XVI XVII XIX XX XXI XXII XXIII XXIV XXV XXVII XXVIII XXIX XXX XXXI XXXII χχχιπ XXXIV XXXVII XXXVIII XXXIX XL XLI XLIII XLVI XLVII XLVIII IL L LI LII LV LVI LVII LVIII LIX LX LXI LXII LXIII LXIV LXX LXXI LXXIII LXXX LXXXI LXXXII LXXXHI LXXXVI LXXXVII LXXXVIII XCI	2,7 2.7 0 2.4 3 1.4 0 2.5 3 1 2,5 2.3 1.8 1.3 2.3 0 0 15 1.3 0 10 0 0 0 10 2,8 2,9 2,9 2,9 2,5 2,8 2,5* 15* 15* 2,3* 18* 15* 0 0 0 0 0 13 2,8 0,8 2.3 2.3 16 13 0 0 2,0

171 579 cd., Tabeli 2

---J-	2
CV	0
CVI	0
CVII	0

* oznacza, że stężenie badanego związku = 200 ppm

Przykład CXIX. Oznaczenie wartości MIC związków wobec różnych grzybów fito-chorobotwórczych.

Wartość MIC (Minimalne stężenie inhibitujące) oznaczono metodą rozcieńczeń na płytkach z 48 wgłębieniami do mikromiareczkowania. Rozcieńczanie badanych związków w roztworze pożywki i rozprowadzenie do wgłębień prowadzono za pomocą procesora próbek TECAN RSP 5000 robotic sample processor. ’

Związki rozcieńczano do następujących stężeń: 100; 50; 25; 12,5; 6,25; 3,13; 1,56; 0,78; 0,39; 0,20; 0,10i 0,05 gg/ml.

Dla przygotowania roztworu pożywki, sok V8 (znak towarowy) zobojętniono węglanem wapnia i odwirowano. Supernatant rozcieńczono wodą destylowaną (1:5) do stężenia końcowego.

Do wgłębień dodano grzyby (Altemaria solani, Botrytis cinerea, Septoria nodorum) w postaci kropelki zawiesiny zarodników. Płytki do mikromiareczkowania inkubowano następnie w temperaturze 20°C przez 6-8 dni. Wartości MIC oznaczono przez wizualną ocenę płytek. W przypadku Altemaria solani i Botrytis cinerea wartością MIC definiowano najniższe stężenie w serii rozcieńczeń bez wzrostu grzybni. Dla Septoria nodorum brak wartości MIC, ale obserwowano regularnie tylko silne zahamowanie wzrostu.

Wyniki tych prób podano poniżej w tabeli 3.

Tabela 3

Przykład, nr	Wartość MIC (ppm)
Botrytis cinerea	Altemaria solani	Septona nodorum
1	2	3	4
I	12,5	1,56
VI	6,25	3,13
VII	25,0
VIII	6,25
IX	3,13
X		12,5
XVIII	>100,0
XIX	50,0	100,0
XX	100,0	100,0
XXI	12,5	25,0
XXII	1,56	0,39	>12,5
XXIV	>100,0
XXV	6,25	0,78	>3,13
XXVI	50,0
XXVIII			>12,5
XXIX			>3,13
XXXII	0,78	0,39	>0,39
XXXIII	6,25	1,56	>3,13
XXXV	50,0
XXXVI	100,0
XXXVII		0,78
XXXVIII	12,50	25,0
XXXIX	25,00	0,39
XL	3,13	0,78

cd. Tahali. 3

1	2	3	-ą
XLI	25,00	12,50
XLIII	6,25	12,50
XLVI	12,50	12,50
LXIII	6,25	0,05
LXIV	3,13	0,05
LXV		3,1 3
LXX	3,13	0,20
j LXX		3,13
1 LXXIII		1,56
LXXXII	12,50	3,13
Lxxxm	6,25	1,56
LXXXV		6,25
LXXXVI	25,00	1,56
LXXXVII		12,50
LXXXVIII		12,50
XCI		12,00
XCIV		1,56
XCVIII	25,00
IC	12,50
ciii		25,00
CIV		25,00
CV	1,56	0,39
CVI	3,13	3,13
CVII	3,13	0,39
CX	25,0	12,50
, CXI	0,39	3,13
CXII	3,13
cxiii	3,13
CXIV	1,56	12,50
CXV	12,50	12,50
CXVI	25,00	3,13
CXVII	6,25	3,13

Przykład CXX. Działanie grzybobójcze związków czynnych badano za pomocą następujących prób.

(a) Bezpośrednie działanie ochronne przeciw zarazie ziemniaczanej na pomidorze (Phytophtora infestans: PIP).

Przeprowadzono próbę ochrony bezpośredniej przez oprysk liści. Górne powierzchnie liści roślin pomidora z dwoma rozwiniętymi liściami (odmiana najwcześniejszy połowy) spryskano roztworem materiału aktywnego w wodzie/acetonie 1:1 z zawartością 0,04% TWEEN 20 (Znak towarowy; powierzchniowo czynny polioksyetylenowy ester sorbitu). Rośliny traktowano przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej z dyszami atomizującymi. Stężenie związku wynosiło 1000 ppm a objętość oprysku 700 l/ha. Po kolejnym okresie 24 godzin w normalnych warunkach cieplarnianych, górne powierzchnie liści zaszczepiono przez rozpylenie wodnej zawiesiny zawierającej 2 x 10'5 zoosporow/ml. Zaszczepione rośliny trzymano przez 24 godziny w komorze o wysokiej wilgotności i 5 dni w warunkach komory wzrostowej. Ocena bazowała na % określeniu chorego obszaru liścia w porównaniu z liśćmi kontrolnymi.

(b) Bezpośrednie działanie ochronne przeciw mączniakowi rzekomemu winorośli (Plasmopara viticola: PVP).

Przeprowadzono próbę ochrony bezpośredniej przez oprysk liści. Dolną powierzchnię liści całych roślin winorośli (odmiana Cabemet Sauvignon) spryskano badanym związkiem w dawce 1000 ppm przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej opisanej w punkcie (a) i po kolejnym okresie 24 godzin w normalnych warunkach cieplarnianych dolne powierzchnie liści zaszczepiono przez spryskanie wodną zawiesiną zawierającą 2.5 x 10⁴ zoospor/ml. Zaszczepione rośliny trzymano przez 24 godziny w komorze o wysokiej wilgotności, 5 dni w normalnych warunkach cieplarnianych i następnie z powrotem przez dalsze 24 godziny w wysokiej wilgotności. Ocena bazowała na % obszaru liścia pokrytego sporuiacją w porównaniu z liśćmi kontrolnymi.

(c) Działanie przeciw altemariozie pomidora (Altemaria solani; AS).

W próbie tej mierzono kontaktowe działanie profilaktyczne badanych związków, w postaci oprysku liści. Sadzonki pomidorów (odmiany Outdoor Girl) hodowano do stanu, w którym rozwinął się drugi prawdziwy liść. Rośliny traktowano przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej opisanej w punkcie (a). Związki badane stosowano w postaci roztworów lub zawiesin w mieszaninie z acetonem i wodą (50:50 obj/obj), zawierającej 0,04% środka powierzchniowo czynnego (TWEEN 20 - znak towarowy). Jeden dzień po traktowaniu sadzonki zaszczepiono przez rozpylenie na górną powierzchnię liści zawiesiny zarodników konidialnych A. solani zawierającej 104 zarodników/ml. Przez 4 dni po zaszczepieniu rośliny trzymano wilgotne w komorze wilgotnościowej w temperaturze 21°C. Chorobę oceniano 4 dni po zaszczepieniu bazując na % obszaru powierzchni liścia pokrytego zmianami patologicznymi.

(d) Bezpośrednie działanie ochronne przeciw szarej pleśni na bobie (Botrytis cinerea: BCB).

Przeprowadzono próbę ochrony bezpośredniej stosując opryski liści. Górne powierzchnie liści roślin bobu (odmiany The Sutton) spryskano badanym związkiem w dawce 1000 ppm przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej opisanej w punkcie (a). 24 godziny po zaszczepieniu liście zaszczepiono wodną zawiesiną zawierającą 10⁵ zarodników konidialnych/ml. Przez 4 dni po zaszczepieniu rośliny trzymano w komorze wilgotnościowej w temperaturze 21°C. Chorobę oceniano 4 dni po zaszczepieniu bazując na % obszaru powierzchni liścia pokrytego zmianami patologicznymi.

(e) Działanie przeciw plamistości liści pszenicy (Leptospohaeria nodurum, Ln).

Przeprowadzono próbę bezpośrednio leczniczą stosując oprysk liści. Liście roślin pszenicy (odmiany Norman) w stadium pojedynczego liścia zaszczepiono przez rozpylenie wodnej zawiesiny zawierającej 1 x 10⁶ zarodników/ml. Zaszczepione rośliny trzymano przez 24 godziny w komorze o wysokiej wilgotności przed traktowaniem. Rośliny spryskano roztworem badanego związku w dawce 1000 ppm przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej opisanej w punkcie (a). Po osuszeniu rośliny trzymano przez 6-8 dni w temperaturze 22°C i umiarkowanej wilgotności, po czym przeprowadzono ocenę. Ocena bazowała na gęstości zmian patologicznych na liść w porównaniu z liśćmi roślin kontrolnych.

(f) Działanie przeciw rdzy brunatnej pszenicy (Puccinia recondita; PR).

Przeprowadzono próbę ochrony bezpośredniej za pomocą oprysku liści. Siewki pszenicy (odmiany Avalon) rosły do stadium 1-1,5 liścia. Następnie rośliny spryskano badanym związkiem w dawce 1000 ppm przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej opisanej w punkcie (a). Badane związki stosowano w postaci roztworów lub zawiesin w mieszaninie acetonu i wody (50:50 obj/obj) zawierającej 0,4% środka powierzchniowo czynnego (TWEEN 20 - znak towarowy). 18-24 godzin po traktowaniu, siewki zaszczepiono przez spryskanie roślin ze wszystkich stron wodną zawiesiną zarodników zawierającą około 10⁵ zarodników/ml. Przez 18 godzin po zaszczepieniu rośliny trzymano w warunkach wysokiej wilgotności w temperaturze 20 - 22°C. Następnie rośliny trzymano w otoczeniu warunków cieplarnianych, to jest umiarkowanej wilgotności względnej w temperaturze 20°C. Chorobę oceniano 10 dni po zaszczepieniu bazując na % rośliny pokrytej zarodnikującymi wypryskami w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

(g) Działanie przeciw mączniakowi prawdziwemu jęczmienia (Erysiphe graminis f. sp. hordei; Eg).

Przeprowadzono próbę bezpośrednio leczniczą przy użyciu oprysku liści. Liście siewek jęczmienia (odmiana Golden Promise) zaszczepiono przez opylenie zarodnikami konidialnymi pleśni jeden dzień przed traktowaniem badanym związkiem. Zaszczepione rośliny trzymano przez noc w cieplarni w temperaturze otoczenia i wilgotności otoczenia, następnie traktowano rośliny przez spryskanie badanym związkiem w dawce 1000 ppm przy użyciu automatycznej linii rozpyłowej opisanej w punkcie (a). Po osuszeniu, rośliny ponownie umieszczono w pomieszczeniu o temperaturze 20 - 25°C i umiarkowanej wilgotności przez okres do 7 dni, potem przeprowadzono ocenę. Ocena bazowała na % obszarze liścia pokrytego sporulacją w porównaniu z liśćmi roślin kontrolnych.

(h) Działanie przeciw zarazie liści ryżu (Pyricularia oryzae; PC).

Przeprowadzono próbę bezpośredniego leczenia przy użyciu oprysku liści. Liście sadzonek ryżu (odmiany Aichiaishi - około 30 sadzonek na doniczkę) spryskano wodną zawiesiną zawierającą 105 zarodników/ml 20-24 godziny przed traktowaniem badanym związkiem. Rośliny zaszczepione trzymano przez noc w wysokiej wilgotności, po czym pozwolono na obsuszenie przed spryskaniem badanym związkiem w dawce 1000 ppm przy użyciu automatycznej linii spryskującej opisanej powyżej w punkcie (a). Po traktowaniu rośliny trzymano w pomieszczeniu dla ryżu o temperaturze 25 - 30°C i wysokiej wilgotności. Ocenę przeprowadzono 4-5 dni po traktowaniu bazując na gęstości uszkodzeń martwiczych na liść w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

(i) Działanie przeciw plamistości pszenicy in vitro (Pseudocercosporella herpotrichoides;

PHI).

Za pomocą tej próby mierzono in vitro działanie związków przeciw grzybowi powodującemu plamistość pszenicy. Badany związek rozpuszczono lub zawieszono w acetonie i dodawano do 4 ml porcji pożywki ziemniaczano dekstrozowej rozdzielonej na szalce Petriego w 25 przedziałach rozcieńczonej za każdym razem do połowy stężenia do końcowego stężenia 50 ppm i 2,5% acetonu.

Każdy przedział zaszczepiono czopem o średnicy 6 mm grzybni/agaru pobranym z 14 dniowej hodowli. P. herpotrichoides.

Płytki inkubowano w temperaturze 20°C przez 12 dni, aż do oceny wzrostu grzybni.

(j) Działanie przeciw Fusarium in vitro (Fusarium culmorum; FSI).

W próbie tej mierzono aktywność in vitro związków przeciw grzybom Fusarium, które powodują gnicie łodyg i korzeni. Badany związek rozpuszczono lub zawieszono w acetonie i dodano do roztopionego agaru ziemniaczano-dekstrozowego rozcieńczono za każdym razem do połowy stężenia, aż do końcowego stężenia 50 ppm związku i 2,5% acetonu. Po zestaleniu się agaru, płytki zaszczepiono czopami o średnicy 6 mm z agaru i grzybni pobranymi z 7 dniowej hodowli Fusarium sp. Płytki inkubowano w temperaturze 20°C przez 5 dni i mierzono radialny wzrost z czopa agarowo grzybniowego.

(k) Działanie przeciw Rhizoctonia in vitro (Rhizoctonia solani: RSI).

W próbie tej mierzono in vitro działanie związków przeciw Rhizoctonia solani, będącego przyczyną gnicia łodyg i korzeni. Badany związek rozpuszczono lub zawieszono w acetonie i dodano do 4 ml porcji do połowy rozcieńczonej pożywki ziemniaczano dekstrozowej rozdzielonej na szalce Petriego w 25 przedziałach do końcowego stężenia 50 ppm i 2,5% acetonu.

Inokulum grzyba składało się z fragmentów grzybni R. Solani hodowanej w wytrząsanej kolbie hodowlanej. Hodowle dodano do pożywki otrzymując 2 x 103 f_ragmentów/ml pożywki.

Płytki inkubowano w temperaturze 20°C przez 10 dni, aż do oceny rozwoju grzybni.

Zasięg zwalczania choroby we wszystkich powyższych próbach wyrażono w stopniach w porównaniu bądź z nietraktowaną próbą kontrolną bądź z próbą kontrolną traktowaną rozpylonym rozpuszczalnikiem, zgodnie z następującym kryterium:

= poniżej 50% choroby w stosunku do próby kontrolnej = około 50-80% choroby w stosunku do próby kontrolnej = więcej niż 80% choroby w stosunku do próby kontrolnej.

Wyniki tych prób podano poniżej w tabeli 4.

171 579

Tabela 4

Przykład nr	Działanie grzybobójcze
PIP	PVP	AS	BCB	LN	PR	EG	PO	PHI	FSI	RSI
X		i	2	i			i
XXXIV				2
XXXVII			2			2	i			i	1
XXXVIII	i			2		2	2			i	-j
XXXIX	i		2	2
XL			2	2			2		i		2
XLI			2	2	2		2	2	i		2
XLH				2		i				i
XLIH			2	2		i	2	2	i
XLIV				2		i			i
LIII		i	2	i
LIV			i
LXV			2	i		i
LXVI				2		i	i		i	i
LXVII			2						2
lxviii			2			2
LXIX							i
LXX			2	2		i			2	i
LXXI			2	i		2	i		2
LXXII						2
LXXIII			2
LXXIV						i
LXXV						i
LXXVI						i
LXXVII			2	i		i
lxxviii			2	2		i
LXXIX			i	i
LXXXII			2	2					2		2
LXXXIV											i
LXXXV			2	i					i
LXXXVI			i						i

Przykład CXXI. Działanie grzybobójcze związków czynnych badano za pomocą następujących testów.

171 579 (a) Działanie antysporulacyjne wobec mączniaka rzekomego na winorośli (Plasmopara viticola; PVA).

Przeprowadzono bezpośrednią próbę antysporulacyjną przy użyciu oprysku liści. Dolną powierzchnię liści winorośli (odmiany Cabemet Sauvignon) o wysokości około 8 cm zaszczepiono wodną zawiesiną zawierającą 5 x 10⁴ zoospor/ml. Zaszczepione rośliny trzymano przez 24 godziny w temperaturze 21°C w pomieszczeniu o wysokiej wllgotności.Zainfekowane liście spryskano na ich dolnych powierzchniach roztworem badanego związku w mieszaninie 1: 1 woda/aceton zawierającej 0,04% TWEEN 20 (Znak towarowy powierzchniowo czynnego estru sorbitanu pciioksyetylenowego). Rośliny spryskiwano za pomocą rozpylacza ciągnikowego wyposażonego w 2 dysze rozpylające za pomocą powietrza. Stężenie związku wyniosło 600 ppm a objętość oprysku 750 l/ha. Po osuszeniu, rośliny zabrano z powrotem do szklarni o temperaturze 20°C i wilgotności względnej 40% na okres 96 godzin a następnie przeniesiono do komory o wysokiej wilgotności dla wywołania sporulacji. Ocena bazowała na % obszarze liścia pokrytego sporulacją w porównaniu z liśćmi kontrolnymi.

(b) Bezpośrednie działanie ochronne przeciw zarazie ziemniaczanej na pomidorze (Phytophthora infestans; PIP).

Przeprowadzono próbę bezpośredniej' ochrony za pomocą oprysku liści. Rośliny pomidorów o dwóch rozwiniętych liściach (odmiana najwcześniejszy połowy) spryskano badanym związkiem w dawce 600 ppm tak jak opisano w punkcie (a). Po osuszeniu, rośliny trzymano przez 24 godziny w cieplarni w temperaturze 20¼ i wilgotności względnej 40%. Następnie zaszczepiono górne powierzchnie liści wodną zawiesiną zawierającą 2 x 10⁵ zoospor/ml. Zaszczepione rośliny trzymano przez 24 godziny w temperaturze 18°C w komorze o wysokiej wilgotności a następnie przez 5 dni w komorze wzrastania w temperaturze 15°C i 80% wilgotności względnej z 14 godzinnym światłem dziennym. Ocena bazowała na % chorego obszaru liścia w porównaniu z liśćmi kontrolnymi.

(c) Działanie przeciw altemariozie pomidora (Altemaria solani; AS).

Próbę przeprowadzono jako bezpośrednio zapobiegawczą z zastosowaniem oprysku liści. Sadzonki pomidorów (odmiany Outdoor Girl), w stadium rozwiniętego drugiego liścia, spryskano badanym związkiem w dawce 600 ppm tak jak opisano w punkcie (a). Po osuszeniu, rośliny trzymano przez 24 godziny w cieplarni w temperaturze 20°C i wilgotności względnej' 40%, po czym zaszczepiono przez spryskanie górnej powierzchni liścia wodną zawiesiną zarodników konidialnych A. solani zawierającą 1 x 104 zarodników/ml. Po 4 dniach w kabinie o wysokiej wilgotności chorobę oceniano bazując na % obszarze powierzchni liścia pokrytym zmianami patologicznymi w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

(d) Bezpośrednie działanie ochronne przeciw szarej pleśni na bobie (Botrytis cinerea; BCB).

Przeprowadzono test ochrony bezpośredniej stosując oprysk liści. Rośliny bobu (odmiana The Sutton) z dwoma parami liści spryskano badanym związkiem w dawce 600 ppm tak jak opisano w punkcie (a). Po osuszeniu rośliny trzymano przez 24 godziny w cieplarni w temperaturze 20°C i wilgotności względnej 40%. Górną powierzchnię liści zaszczepiono następnie zawiesiną wodną zawierającą 1 x 10⁶ zarodników konidialnych/ml. Rośliny trzymano przez 4 dni w temperaturze 22°C w kabinie o wysokiej wilgotności. Ocena bazowała na % chorego obszaru liścia w porównaniu z liśćmi kontrolnymi.

(e) Działanie przeciw mączniakowi prawdziwemu jęczmienia (Erysiphe graminim f. sp. hordei: EG).

Przeprowadzono próby bezpośredniego leczenia stosując oprysk liści. Liście siewek jęczmienia (odmiany Golden Promise) w stadium pojedynczego liścia opylono zarodnikami konidialnymi mączniaka i trzymano w cieplarni w temperaturze 18°C i wilgotności względnej 40% przez 24 godziny. Rośliny następnie spryskano badanym związkiem w dawce 600 ppm tak jak opisano w punkcie (a). Po osuszeniu, rośliny umieszczono z powrotem w cieplarni w temperaturze 18°C i wilgotności względnej 40% na okres do 7 dni. Ocena bazowała na % obszaru liścia pokrytego sporulacją w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

(f) Działanie przeciw zarazie liści ryżu (Pyricularia oryzae; PO).

171 579

Przeprowadzono próbę leczenia bezpośredniego stosując oprysk liści. Zaczynające się skręcać liście sadzonek ryżu w stadium drugiego liścia (odmiany Aichiaishi) zaszczepiono wodną zawiesiną zawierającą 10⁵ zarodników/ml. Zaszczepione rośliny trzymano przez 24 godziny w temperaturze 18°C w komorze o wysokiej wilgotności, po czym spryskano badanym związkiem w dawce 600 ppm tak jak opisano w punkcie (a). Traktowane rośliny trzymano przez 8-9 dni w cieplarni w temperaturze 22°C i wilgotności względnej 90%. Ocena bazowała na gęstości martwicowych zmian patologicznych w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

(g) Działanie przeciw plamistości pszenicy in vitro (Pseudocercosporellaherpotrichoides;

PHI).

Przeprowadzono próbę in vitro działania związków przeciw grzybowi powodującemu plamistość pszenicy. Badany związek rozpuszczono lub zawieszono w acetonie i dodano do 4 mli porcji do połowy rozcieńczanej pożywki ziemniaczano dekstrozowej rozdzielonej na szalce Petriego o 25 przedziałach do otrzymania stężenia końcowego 10 ppm badanego związku i 0,825% acetonu. Inokulum grzyba stanowiły fragmenty grzybni P. herpotrichoides hodowanej w wytrząsanej kolbie z rozcieńczoną do połowy pożywką ziemniaczano dekstrozową i dodano do pożywki otrzymując 5 x 10⁴ fragmentów grzybni/ml pożywki. Szelki Petriego inkubowano w temperaturze 20°C przez 10 dni aż do oceny wzrostu grzybni.

(h) Działanie przeciw Rhizoctonia in vitro (Rhizoctonia solani: RSI).

Przeprowadzono próby pomiaru aktywności in vitro związków przeciw Rhizoctonia solani, która powoduje gnicie łodyg i korzeni. Badany związek rozpuszczono lub zawieszono w acetonie i dodano do 4 ml porcji do połowy rozcieńczanej pożywki ziemniaczano dekstrozowej rozdzielonej na szalkach Petriego z 25 przedziałami do końcowego stężenia 10 ppm związku i 0,825% acetonu. Inokulum grzybowe stanowiły fragmenty grzybni R. solani hodowanej w rozcieńczonej do połowy pożywce ziemniaczano dekstrozowej w wytrząsanej kolbie hodowlanej i dodano do pożywki ońrymując 5 χ 10⁴ fragmentów/ml pożywki. Szalki Petriego inkubowano w temperaturze 20°C przez 10 dni aż oceniono wzrost grzybni.

(i) Działanie przeciw parchowi jabłoniowemu in vitro (Venturia inaequalis; VII).

W próbie tej oznaczono aktywność in vitro związków przeciw Venturia inaequalis, która powoduje parch jabłoniowy. Badany związek rozpuszczono lub zawieszono w acetonie i dodano do 4 ml porcji do połowy rozcieńczonej pożywki ziemniaczano dekstrozowej rozdzielonej w 25 przedziałach na szalce Petriego do końcowego stężenia związku 10 ppm i 0,825% acetonu. Inokulum grzybowe stanowiły fragmenty grzybni i zarodników V. inaequalis hodowanej na agarze słodowym i dodano do pożywki otrzymując 5 x 1)4 rozmnóżek/ml pożywki. Szalki Petriego inkubowano w temperaturze 20°C przez 10 dni aż do oszacowania wzrostu grzybni.

Zasięg zwalczania choroby we wszystkich powyższych próbach wyrażono jako stopień w porównaniu bądź z nietraktowaną próbą kontrolną bądź z próbą kontrolną spryskiwaną rozcieńczalnikiem według kryterium:

= mniej niż 50% choroby próby kontrolnej = 50-80% choroby próby kontrolnej = więcej niż 80% choroby próby kontrolnej

Wyniki tych prób podano poniżej w tabeli 5.

Tabela 5

Przykład nr	Działanie grzybobójcze
PVA	PIP	AS	BCB	EG	ru	PHI	RSI	VII
XLV									2**
LXXXIX			1	1					1*
XC		1	2						1*
XCII	1					1
xcni		3 4,
xcrv			2					1	2
xcv			2					1	2
XCVI			2						2
xcvn		2
xcvm		2	2	1				1	1
IC		2	2	2	1			2	2
c		2
CI			2					I
CU		2	2		1			1	2
CVJ		2	2	2	2	1	1	2	1
cvn		2	2	2	2		1	2	1
cvm		2
CIX		2	2	2	1			2

* oznacza dawkę badanego związku = 30 ppm ** oznacza dawkę badanego związku = 3 ppm

R¹

NR² n_n-^^r3

WZÓR 1

Hal _qI R³

Ν-Ν'^ψ ^N^N^Hal

OH

N-N©<

vsAoh

WZÓR 2

WZÓR 3

WZÓR 4

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Środek grzybobójczy, znamienny tym, że zawiera nośnik oraz jako substancję czynną związek o wzorze ogólnym 1, w którym R¹ oznacza ewentualnie podstawioną grupę Ci-i2alkilową, C2-6alkenylową, C2-6alkinylową, Cą-12alkadienylową, C3-scykloalkilową lub Cą-sbicykloalkilową lub 3- do 6-członowy pierścień heterocykliczny, przy czym każda grupa lub pierścień jest ewentualnie podstawiony jednym lub kilkoma podstawnikami dobranymi spośród atomów chlorowców, grup nitrowej, cyjanowej, hydroksylowej, Ci-ąalkilowej, Ci-tchlorowcoalkilowej, Ci.ąalkoksylowej, Ci-ąchlorowcoalkoksylowej, aminowej, Ci-4alkiloaminowej, di-Ci-talkiloaminowej, formylowej, Ci-ąalkoksykarbonylowej, karboksylowej, fenylowej, Ci-chlorowcoalkilofenylowej, di-Ci-4alkoksyfenylowej, furylowej i dichlorowco-C3-6cykloalkilowej lub w przypadku gdy Ri oznacza grupę C3.scykloalkilową lub 3- do 6-członowy pierścień heterocykliczny, jest on ewentualnie sprzężony w pozycji orto z pierścieniem benzenowym, R² oznacza atom wodoru lub grupę Ci-ąalkilową; lub Ri i R2 razem z przyległym atomem azotu ’ do którego są przyłączone oznaczają ewentualnie podstawiony pierścień heterocykliczny; R³ oznacza grupę fenylową lub naftylową, przy czym każda grupa jest ewentualnie podstawiona jednym lub kilkoma podstawnikami dobranymi spośród atomów chlorowców, grup nitrowej, cyjanowej, hydroksylowej, Ci-i2alkilowej, Ci-i2chlorowcoalkilowej, Ci.ąalkoksylowej, Ci-i2chlorowcoalkoksylowej, aminowej, Ci-ąalkiloaminowej, di-Ci-ąalkiloaminowej, formylowej, Ci-ąalkoksykarbonylowej, karboksylowej, fenylowej, fenoksylowej i benzyloksylowej, a Roznacza atom wodoru lub chlorowca lub grupę -NR’©, w której R⁵ oznacza atom wodoru lub grupę aminową, Ci-ąalkilową, C3-6cykloalkilową lub Cą.sbicykloalkilową, a r6 oznacza atom wodoru lub grupę Ci-ąalkilową.
2. Środek według zastrz. i, znamienny tym, że jako substancję czynną zawiera związek o ogólnym wzorze i, w którym Ri oznacza grupę metylową, etylową, propylową, heptylową, dodecylową, benzylową, dichlorocyklopropylometylową, furylometylową, trifluorometylofcnyloetylową, dimetoksyfenyloetylową, pentenylową, propynylową, dimetylo-oktadienylową, cyklopropylową, cyklopentylową, hydroksycyklopentylową, trimetylocyklopentylową, cykloheksylową, trimetylocykloheksylową, cyklooktylową, indanylową, bicykloheptylową, dichloroazyrydynylową, pirolidynylową morfolinylową lub benzotiazolilową; r2 oznacza atom wodoru, grupę metylową lub etylową; lub Ri i R2 'razem z przyległym atomem azotu oznaczają grupę fenylopiperydylową; R3 oznacza grupę fenylową, fluorofenylową, chlorofenylową, bromofenylową, chlorofluorofenylową, metylofenylową, propylofenylową, trifluorometylofenylową, metoksyfenylową, etoksyfenylową, dimetoksyfenylową, trimetoksyfenylową, trifluorometoksyfenylową, bifenylilową, fenoksyfenylową, benzyloksyfenylową lub naftylową; a R⁴ oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu lub jodu lub grupę aminową, metyloaminową, dimetyloaminową, hydrazynową, cyklopentyloaminową lub bicykloheptyloaminową.