PL104617B1 - Sposob wytwarzania nowych oksadeztiacefalosporyn - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia nowych oksadeztiacefalosporyn o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza grupe o wzorze 2, w którym R1, R2 i R8 sa jednakowe albo rózne i oznaczaja atomy wodoru albo nizsze rodniki alkilowe, albo R1 i R2 razem oznaczaja nizszy rod¬ nik alkilenowy, ibub R oznacza gcriupe o wzorze 3, w którym X oznacza grupe iminowa albo atom tlenu lub siarki, a R4, R5 i R6 sa jednakowe lub rózne i oznaczaja atomy wodoru lub nizsze rod¬ niki alkilowe, albo R4 i R5 razem oznaczaja niz¬ szy rodnik alkilenowy lub alkenylenowy, rodnik o-ifenylenowy albo grupe azowa i wówcrzias R6 mo¬ ze oznaczac grupe mezylowa, lub tez R4, R5 i R6 razem oznaczaja grupe o wzorze ^(R7)N—N=, w którym R7 oznacza atom wodoru lub nizszy rod¬ nik alkilowy, albo R oznacza grupe o wzorze 4, w którym R8 oznacza atom wodoru lub nizszy rodnik alkilowy i R9 oznacza rodnik aralkilowy, aralkenylowy lub arylowy, albo tez R oznacza podstawiony rodnik fenylowy lub grupe hetero¬ cykliczna o 5 albo 6 czlonach, zawierajaca 1 albo 2 heteroatomy, takie jak atomy azotu i siarki i która moze zawierac jeden lub wieksza liczbe podstawników i/albo miec pierscien skondensowa¬ ny, Ar we wzorze 1 oznacza rodnik arylorwy, Y oznacza atom wodoru lub rodnik metoksylowy, Het oznacza grupe heteroaromatyczna o 5 lub 6 czlonach, zawierajaca 1—4 heteroatomów, takich jak atomy azotu, tlenu i siarki, a Z oznacza grupe hydroksylowa lub grupe zabezpieczajaca grup$ karboksylowa.Zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wyna¬ lazku maja bardzo ceime wlasciwosci pinzeciiwfoak- teryjne.' Pewne oksadeztiacefalosporyny sa znane, ale maja one podstawnik w pozycji 7 inny niz pod¬ stawnik w tej pozycji w zwiazkach o wzorze 1 i nie przejawiaja takiej aktywnosci w stosunku do uodpornionych szczepów bakterii, jaka wyka¬ zuja zwiazki o wzorze 1.Stosowane w opisie i SS! NMR($crci8: 3315, 3320, 1803, 1743, 1717, 1697, 1513, 1391, 1365, 1170 cm"1 3,27s3H, 3,67—3,83m7H, 4,25brs 2H; 4,62brs2H, 5,10d(4Hz)lH, ,57—5,90m2H, 6,67—7,80ml5H, 8,15d(10Hz)lH, 8,83d<8Hz)lH.Temperatura topnienia 203—2U°C KBr lRv D-racemat TRv CHC1a 1SXV maks.NMRacDCja: (L-racemat) IR* CHClj, maks.NMRÓCDC18: 3680, 3430, 3250, 1802, 1697, 1616, 1499 cm-1 3,38s3H, 3,75s3H, 4,25s2H, 4,55s2H,| 4,98d(4Hz)lH, 5,65d(7Hz)lH, ,72dd(10;4HzlH, 6,93d 6,PIslH, 7,10d(10Hz)lH, 7,40s20H, 7,85d(15Hz)lH, I037d(7Hz)lH. 3695, 3435, 3275, 1800, 1693, 1613, 1496 cm-1 3,35s3H, 3,83s3N, 4,27s2H, 4,62s2H,J ,10d(4Hz)lH, 5,5—5,8m2H, 6,87d(i5Hz)lH, 6,90slH, 6,8— 7,6m21H, 7,80d(15Hz)lH, 10r42d(7Hz)lH. 3390, 1772, 1739, 1683, 1614, 1355, 1168 cm"1 D-racemat Temperatura togfiienia 155—158°C mv maks.: 3295, 1T88, 1779, 172*, 1676, 1664, 1^34, 1620, 1604, 1525 cm-1 284 asa 6v=28,7.60) L-*rae«BaaA Temperatura topnienia 137—141°C R£ = 0i2:(octao etylu: kwas oetowy: woda = 16:1;1ii mm iz 1 2 | 3 | .VIII IX Grupa o wzorze 37 Grupa o wzorze 38 H H D-racemaJt 4 Rf = 0,44 (benzen : octan etylu = 4:1) LriV mak*.NMRÓcdci,: (epimer) Rf = 0,35 IR" S: NMRdCDCis; IRVCHC1,: NMRócdci,: 3450, 1800, 1715, 1695, 1665 cm"1 3,10d(4,5Hz)3H, 3,80s3H, 3,95s3H, 4,25s2H, 4,55s2H, 5,00d(4Hz)lH, ,37d(5Hz)lH, 5,65dd(9;4Hz)lH, 6,48d(9Hz)lH, 6,83d(5Hz)lH, 6,97slH, 7,2—7,7mllH. 3420, 1800, 1715, 1692, 1667 cm-1 3,10d(4,5Hz)3H, 3,78s3H, 3,85s3H, 4,28s2H, 4,63d(6Hz)2H, ,10d(4Hz)lH, 5,40d(5Hz)lH, ,67dd(8;4Hz)lH, 6,77d(5Hz)lH, 6,98slH, 7,0—7,7mllH. 3430, 3240, 1799, 1702, 1640, 1592, 1518 cm-1 ' l,50t(7Hz)3H, 3,77s3H, 4,07^-4, 70m9H, 5,0d(4Hz)lH, 5,33— 6,3m2H, 6,97slH, 7,0—7,78ml5H, 7,85slH, 9,02slH, 10,60(8Hz)lH.Tablica 2 cA.IR" maks.:3400^1789' 1670, 1515, 1500 cm-1 • IRv CHC1S. 3411 3245^ maks. 1792, 1694, 1659, 1594 cm"1 Przyklad X. (a) 154 mg soli potasowej D-«- -/p-hydroksyfenylo/-N-/l-metoksykarbonylo-3-pro- penylo/-glicyny miesza sie z 3 ml acetonu i do otrzymanej zawiesiny dodaje 3 mg N-metylomor- foliny, po czym mieszajac w temperaturze —25°C do ^20°C dodaje sie 59 mg chloroweglanu etylu i utrzymujac w tej temperaturze miesza w ciagu 1 godziny. Nastepnie dodaje siej w ciagu 2 minut roztwór 200 mg estru dwufenylometylowego kwasu 7-amino-3-/l-metylo-lH-tetrazolilo-5-tiometyloi/-l- -oksadeztia-3-cefemokarboksylowego-4 w 2,0 ml dwuchlorometanu i mieszajac podwyzsza sie tem¬ perature mieszaniny stopniowo w ciagu 2 godzin do 10°C.Do mieszaniny dodaje sie nastepnie 10 ml ben¬ zenu z octanem etylu (1:1) i 10 ml wody, odpa¬ rowuje rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnie¬ niem i pozostalosc chromatografuje na kolumnie z zelu krzemionkowego, zawierajacego Mfih wody.Frakcje wyeluowane benzenem z octanem etylu (1:1) odparowuje sie, otrzymujac 210 mg (69°/» wy¬ dajnosci teoretycznej) estru dwufenylometylowego kwasu 7-[D-«-p-hydroksyfenylo/-N-/l-metoksykar- bonylo-2-propenyloy-glicyloamino]-3-i/l-metylo-lH- -tetrazolilo-5-tiometylo/-l-oksadeztia-3-cefemokar- boksylowego-4.NMR<5CDC1s: i,90s3H, 3,64s3H, 3,75s3H, 4,24brs2H, 4,60bfs2H, 4,95d(4Hz)lH, 5,05d(7Hz)lH, ,60dd(4;9Hz)lH, 6,75A2B2(9Hz)2H, 6^80 slH, 6,90slH, 9,10d(7Hz)lH, 7,2—7,6m 13H. (b) Produkt otrzymany w sposób opisany w uste¬ pie (a) poddaje sie reakcji opisanej w przykladzie I (b), otrzymujac trójfluorooctan kwasu 7-[D-«-/p- 45 50 60 65 -hydroksyfenylo/-glicyloamino]-3-i/l-metylo-lH-te- trazolilo-5-tiometyloi/-l-oksadeztia-3-cefemokarbo- ksylowego-4.IR v ^£g : 3400—2400, 1790, 1695 (pik), 1678 cm"1.Przyklad XI. (a) Do chlodzonego lodem roz¬ tworu 70 mg estru dwufenylometylowego kwasu 7-{D-«-/p4iyidro(k!syfenylo/-N-/4-etylo-2,3^dwuketo-l- -piperazynylokarbonylo/-glicyloamino]-3-/l-metylo- -lH-tetrazolilo-5-tiometylo/-l-oksadeztia-3-cefemo- karboksylowego-4 w 1 ml dwuchlorometanu doda¬ je sie 0,10 ml bezwodnika octowego i 0,05 ml pi¬ rydyny i miesza w ciagu 2 godzin, po czym wlewa do wody, miesza w ciagu 1 godziny w tempera¬ turze pokojowej i ekstrahuje chloroformem.Wyciag plucze sie woda, suszy, odparowuje roz¬ puszczalnik, pozostalosc przemywa eterem i otrzy¬ many produkt w postaci proszku chromatografuje na zelu krzemionkowym, zawierajacym 10% wo- dy.^Eluuje sie chloroformem z metanolem (30:1), otrzymujac 60 mg (82°/» wydajnosci teoretycznej) estru dwufenylometylowego kwasu 7-(D^a-/p-aceto- kByfenylo/-N-/4-etylo-2,3-dwiuketo^l-piperaizynylo- karbonylo/-glicyloamino]-3-/l-metylo-lH-tetrazoli- lo-5-tiometylo/-l-oksadeztia-3-cefemokarboksylowe- go-4 o konsystencji proszku.IR v CHCl8: 3270(br), 1790,1755(pik), 1712, 1685 cm -1 maks.NMR<5CDC1s: l,20t(7Hz)3H, 2,26s3H, 3,2—4,6mlOH, 3,84s3H, 5,00d<4Hz).lH, 5b70d"7Hz dd)4;7Hz/lH, 6,88slH, 7,08d(9Hz)2H, ,01d(7Hz)lH. (b) Ester otrzymany w sposób opisany w uste¬ pie (a) poddaje sie reakcji opisanej w przykladzie104 617 13 I (b), otrzymajac 43 mg (90*/© wydajnosci teore¬ tycznej) kwasu 7-[D-a-/p-acetoksyfenylo/-N-/4-ety- lo-2,3-dwuketo-l-piperazynylokarbonylo/-glicyloa- mmo]-3-/l-metylo-lH-tetrazolilo-5-tiometylo/-l-ok- sadeztia-3-cefemokarboksylowego-4 w postaci pro¬ szku topniejacego w temperaturze 156—170°C.IR v ™£s : 3270(br), 1785,1750(pik), 1710,1675 cm -1 Przyklad XII. (a) Do roztworu 420 mg estru dwufenylometylowego kwasu 7-[D-a-/p4iydroksyfe- nylo/-N-/III-rzed. butyloksykarbonylo/-glicyloami- /np]-3-/ljmetylo-lH-tetrazolilo-5-tioimetylo/-l-oksa- deztia-3-cefemokarboksylowego-4 w 30 ml bezwod¬ nego czterowodorofuranu, ochlodzonego do tempe¬ ratury —78°C, dodaje sie mieszajac 85 ml chlorku III-rzed. butoksylowego i po uplywie 1 minuty 1,20 ml metanolowego roztworu zawierajacego 2 milimole metanolami litu. Mieszanine, utrzymuje sie w temperaturze —78°C w ciagu 10 minut, po czym dodaje 10 ml kwasu octowego i miesza w ciagu 10 minut, a nastepnie dodaje 5,0 ml wody, rx)zostawialdp ogrzania sie do temp^aftury pokojo- wej i dodaje octanu etyki oraz wody. Warstwe w ootamie etylu oddziela sie, plucze rozcienczonym roztworem /weglanu sodowego i woda, suszy nad siarczanem magnezu i odparowuje rozpuszczalnik.Do pozostalosci dodaje sie chloroformu, odsacza krystaliczny osad i przesacz chromatografuje sie na zelu krzemionkowym zawierajacym lOtyo wody, eluujac benzenem z octanem etylu (2:1). Otrzymuje sie 220 mg (50% wydajnosci teoretycznej) estru dwufenylometylowego kwasu 7-a-metoksy-7#-D-a- -/p-hydroksyfenylo/-N-/III^rzed. butyloksykarbony- lo/-glicyloamino]-3-/lHmetylo-lH-!tetrazolilo-5-tio- meltylo/nl-oksadeztia-3-cefemokarboksylowego-4 w postaci proszku. 1Rv maks3: 3410 (szeroki€) 1790, 1708 cm-1.NMR<5CDC1s: l,40s9H, 3,50s3H, 3,68s3H, 4,18brs2H, 4,46brs2H, 5,00slH, 5,301H, 5,802H, 6,76d'(9Hz)2H, 6,92slH. (b) Produkt otrzymany w sposób opisany w u- stepie (a) dodaje sie do mieszaniny anizolu i trój- fluorooctanu i chlodzac lodem miesza w ciagu 1 godziny, po czym dodaje sie benzen i odparowuje rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem. Po¬ zostalosc przemywa sie eterem otrzymujac trój- fluorooctan kwasu 7«-metoksy-7jff-[D-a-/p-hydro- ksyfenylo/glicyloamino]-3-/l-metylo-lH-tetrazolilo- -5-tiometylo/-l-oksadeztia-3-cefemokarboksylowe- go-4.Przyklad XIII. (a) 50 mg estru dwufenylo¬ metylowego kwasu 7a-metoksy-7^-[D-w-/p-hydro- ksyfenylo/-N^/4-etylo-2,3-dwuketo-l-piperazynylo- karbonylo/-glicyloamino]-3-/l-metylo-lH-tetrazoli- lo-5-tiometylo/-l-oksadeztia-3-cefemokarboksylo- wego-4 miesza sie z 2 ml dwuchlorometanu, do otrzymanej zawiesiny ochlodzonej lodem, dodaje 0,5 ml izocyjanianu trójchloroacetylu i miesza w ciagu 1,5 godziny, po czym dodaje wody i mie¬ szanine ekstrahuje chloroformem. Wyciag plucze sie woda, odparowuje rozpuszczalnik i pozostalosc chromatografuje na zelu krzemionkowym, zawie¬ rajacym Kfl/o wody.Frakcje wyeluowane chloroformem z metanolem (20:1) odparowuje sie, otrzymujac 30 mg estru 14 dwufenylometylowego kwasu 7a^metoksy-7^-[D-a- -/p-karbamoilokisyfenylo/-N-/4^etylo-2,3-dwuketo- -l-piperazynylokarbonylo/-glicyloamino]-3-/l-me- tylo-lH-tetrazolilo-5-tiometylo/-l-oksadeztia-3-ce- femokarboksylowego-4 w postaci proszku.IR" ™£s*: 3500' 3420' 3270 1785 1740(pik), 1715, 1690 cm-1.NMR<5CDC1s: CD3OD(5:l): l,20t(7Hz)3H, 3,40—4,60m 10H, 3,60s3H, 3,85s3H, 5,10slH, 5,60brs 2H, 5,75brslH, 6,95slH, 7,12d(9Hz)2H, 9,75brslH. (b) Produkt otrzymany w sposób opisany w u- stepie (a) poddaje sie reakcji opisanej w przykla- dzie I (b), otrzymujac 22 mg kwasu 7a-metoksy- -7y?-(DHa-/p-karbamoiloksyfenylo/-N-/4^e!tylo-2,3- -dwuketo-1-piperazynylokairbonylo/-glicyloamino]- -3-/l^meitylo-lH-teltrazolilo-5^;iometylo/-l-aksadez- tia-3-cefemokarboksylowego-4.TCRr IR maks. : 3290 (szerokie) 1780, 1730 (pik), 1700, 167Ó(pikf cm-1.Przyklad XIV. metylowego kwasu 7-[D-a-/p-hydroksyfenylo/-N- i/4-metylo-2,3-dwuketo-1-piperazynylokarbonylo/- -glicyloamino]-3-/l-metylo-lH-tetrazolilo-5-metylo- tio/-1-oksadeztia-3-cefemokarboksylowego-4, pod- daje sie reakcji z 0,4 ml izocyjanianu trójchloro¬ acetylu. Otrzymuje sie 85 mg (80% wydajnosci te- oretycznej) estru dwufenylometylowego kwasu 7- -[D-a-/p-karbamoiloksyfenylo/-N-/4-metylo-2,3- -dwuk£to-l-piperazynylokarbonylo/-glicyloamino]- -3-/l-metylo-lH-tetrazolilo-5-tiometylo/-l-oksadez- tia-3-cefemokarboksylowego-4 w postaci piankowa- tego produktu.IRv ^£l?: 3280, 1788, 1740, 1715, 1685 cm"1.NMR<5CDCls:CD3OD(5:l):3,03s3H, 3,40—4,60m8H, 3,80 s3H, 4,98d(4Hz)lH, 5,50—5,80 brs3H, 6,85slH, 7,04d(9Hz) 2H, 9,90d(6Hz)lH. (b) Zwiazek wytworzony w sposób opisany w ustepie (a) toaktude sie jak podano w przykladzie I (b), otrzymujac 54 img (79*/o wydajnoscii teorety- 45 cznej) kwasu 7-[D-a-/pHkarbamoiloksyfenylo/-N-/4- -metylo^2,3^dwuketo-il-pd!peraz cyloamino3-/l^mert;ylo-lHHbeto -lnaksadez1aa-3^cetfemokairibofcsylowego-4 w postaci proszku o temperaturze toptniienia 173—176°C. 50 IRv j^g : 3295, 1783, 1740, 1710, 1682, cm -*.Przyklad XV. Do roztworu 2 g kwasu 7«- Hmetoksy-7^-{D-a-fenyl0-N-/4-ety]o-2,3^drwuike1X)^l- npiperazynylofca!rbonylo/^i)Cyloamiino]-3-/l^me(tylo- -lHHtetraaoilo-5^iometylo/^lHOkisadez1aa-3Hcefemo- feajrboksyloiweigo-4 w 40 ml octamiu etylu dodaje ^ie roztiwór 0,4 g octamiu sodowego w 4,35 ml me¬ tanolu, miesza w iciajgiu 15 minut, po czym uftrzy- muje mieszanine w temperaturze 0°C /w ciagu 1 godziny i odsacza osad, przemywa go mieszanina metanolu z octanem eitylu (1:2), kolejno octanem etylu i eterem i suszy. Otrzymuje sie. 1,9 g (95°/o wydajnosci teoretycznej) soli kiwasu stanowiacego produkt wyjsciowy. 85 IR v ^^s : 3200—2700, 1665 cm-1. 40 55 60104 617 Zastrzezenie patemjfc owe 16 ¦Sposób wytwarzania nowych ofcsadezitiacefailospo- ryn o ogólnym wzorze li, w kltórym R oznacza gru¬ pe o wzorze 2, w którym R1, R2 i R3 sa jednakowe lub rózne ii oznaczaja atomy wodoru lub nizsze rodniki alkilowe, (albo R1 i R2 .razem ozinacizaja nizszy rodnik aUdlertcwy, lub R oznacza grupe o wzorze 3, w którym X oznacza grupe iminowa, atom tlenu lub siarki, a R4, R5 i R6 sa jeidnakowe lub rózne i oznaczaja atomy wodoru lub nizsze rodniki alkilowe, albo R4 i R5 razem oznaczaja nizszy irodnik lalkileinowy lub alkenyleinowy, rodnik o-femylenowy lub grupe azowa i wówczas R6 moze oznaczac grupe, meizylowa, adbo tez R4, R5 i R6 razem oznaczaja grupe o wzorze —(R7)N—N=, w którym R7 oznacza altom wodoru lub nizszy rodnik alkilowy, albo R oznacza grupe o wzorze 4, w któ¬ rym R8 oznacza atom wodoru lub nizszy rodnik alkilowy, a R9 oznacza (rodnik aralkilowy, aralke- nylowy lub arylowy, albo itez R oznacza podstawio¬ ny rodnik fenyIowy lub grupe heterocykliczna o a* albo 6 czlonach, zawierajaca 1 lub 2 'heteroato¬ my, -takie jak altomy azotu i siarki i Batora moze (zawierac jeden luib wieksza liczbe podjstawników i/albo moze imiec pierscien skondensowany, Ar we wzorze 1 oznacza rodnik arylowy, Y oznaoza atom wodoru lub rodnik metoksylowy, Het oznacza gru¬ pe heter1©aromatyczna o 5 lub 6 czloniaich, zawie¬ rajaca 1—4 heteroatomów, takich jak attiomy azotu, tlenu i siarki), ia Z oznacza grupe hydroksylowa luib grupe zabezpieczajaca grupe karboksylowa, znamienny tym, ze zwiaizek o ogólnym wzorze 34, w którym Het, Y i Z maja wyzej podane znacze¬ nie, acyluje sie przy grupie aminowej w pozycji 7 zwiazkiem o ogólnym wzorze 35, w kltórym R i Ar maja wyzej podane znaczenie, a W oznacza zdol¬ na do reakcji grupe funkcyjna, przy czym jezeli w otrzymanym zwiazku o wzorze li Z oznacza gru¬ pe hydroksylowa, wówczas ewentualnie zabezpie¬ cza sie w znany sposób grupe karboksylowa w po¬ zycji 4, albo jezeli Z oznaoza grupe zabezpieczaja¬ ca grupe karboksylowa, wówczas w zwiazku o wzo¬ rze fi ewentualnie usuwa sie znanym sposobem te grupe izabeizpiecziaijaca.Y RCONHCHCONH^O^ ^r Jnyk^SHet.COZ Hzór 1 -NC0C0< , -NCN\ , R1 „ * R4 nzor c -NCO-R* YizOr 4 0 II ¦t^-S02CH3 Ylzór 7 0 II Wzór 10 0 Wzór 5 0 II -r$PjlH Wzórd 0 II Wzór 3 9 -l^-CH3 Wzór6 0 II G mór9 ^^3 mOr 11104 61? v* NCH3COCf+CHjT] -NCH3C0X1 Wzór 12 Wzór 13 O O O ^ WzOr 14 H ii H flztir 15 H ^ ^ CH, O ii Wzór 17 Nzór 18 Nzór 15 CH O li H W* Wrcr /9 '3 H 1.1 Wzór P0 a Hzór 21 O A SCH, mn O Wzór ^2 d Hzór23 H l^_JH /fcor iV CH K -N i H n;zcv 25 N-J! IN-W (HY N •int As/ C2H5 Wzór 29 #ztf/- 30 Wzór 31 s^ N-N ^S^CH3 Wzór 33 RCONHCHCOW I . Ar Hzór3S Y Nzór 52 Y^CI^SHet COZ Wzór 34 o104 617 CH PhCH-CHCO '3n N - Nzór 36 CH3 OLNHCS N- Wzór 37 CH3Q o l C2H5 h/zór 38 } S-f0^] D-RCONHCHCOOH ^Hsj^CH^S-Tet" COXH02 Nzór 34 Y D-RCONHCHCONRO.O Y Wzór 3 X COXH02 Wzórl' Y D-RCONHCHCONH' 0 X COOH Wzór f Schemat DN-3, zam. 579/79 Cena 45 zl PL

Claims (10)

1. zastrzezeniach okreslenie „nizszy rodnik alkilowy" oznacza proste lub roz¬ galezione rodniki alifatyczne o 1—5 atomach we¬ gla, np. rodnik metylowy, etylowy, propylowy, izopropylowy i butylowy.

Okreslenie „nizszy rod¬ nik alkilenowy" oznacza proste lub rozgalezione rodniki alkilenowe o 1—5 atomach wegla, np. rod¬ nik metylenowy, etylenowy, propylenowy i trój- metylenowy.

Okreslenie „nizszy rodnik alkenylo- wy" oznacza proste lub rozgalezione rodniki al- kenylowe o 1—5 atomach wegla, np. rodnik wi- nylenowy, propenyleno/wy i pentenylenowy.

Okreslenie „rodnik arylowy" oznacza rodniki o aromatycznych ipierscienijach pojedynczych lub skondensowanych, np. rodnik fenylowy, furylo- wy, tienylowy, pirolilowy, imidazolilowy, pirydy- lowy, naftylowy, chinolilowy i benzimidazolilowy.

Aromatyczny pierscien moze byc podstawiony niz¬ szym rodnikiem alkilowym, nizszym rodnikiem al- 104617104 i koksylowym, grupa hydroksylowa, organiczna lub nieorganiczna grupa acyloksylowa, np. grupa ace- toksylowa lub karbamoiloksylowa, chlorowcem itp.

Okreslenie „rodnik aralkilowy" oznacza opisane wyzej rodniki alkilowe o 1—5 atomach wegla, pod¬ stawione wyzej opisanym rodnikiem arylowym.

Rodnik alkilowy moze zawierac jeden lub wiek¬ sza liczbe podstawników, takich jak grupa amino¬ wa, karboksylowa itp.

Okreslenie „rodnik aralke- nylowy" oznacza nizszy rodnik alkenylowy o 1—5 atomach wegla podstawiony opisanym wyzej rod¬ nikiem arysowym, np. rodnik cynamylowy, 2-fu- ryiowinytowy i 3-tienyloallilowy.

Podstawnik R stanowiacy grupe o wzorze 2 korzystnie oznacza grupe —NHCOCONH2, —NHCOCON(CH8)2, —NCH3COCONH2, -^NHCOCONKCsHg)* grupe 4-me£ylo^3^waiketo- piperazynyloiwa lub 4^ylo-%3-dwukeiflpsj^azyny- lawa, a zwlaszcza graipe o wzorze —NHCOCON(CHs)2 lub gmupe 4neftylo-2y3nd(wiuke!to- piperazynylowa a najkorzystniej grupe 4-etylo-2,3- ^dwniketopoperasynyliorwa. * Podstawnik R stanowiacy grupe o wzorze 3 oznacza korzystnie np. grupe —NHC(NH)NH2, —NCHjCSNHCHj lub grupe o wzorze 5, 6, 7, 8, 9, 10 lub 11, przy cfcytn najkorzystniej R ozaa- cza grupe —NCHsCONHCHs, —NCHtCSNHCH* grupe o wzorze 5, 7 albo

10. Podstawnik R stanowiacy grupe o wzorze 4 oznacza korzystnie grupe o wzorze —NCH8COCH(NH2)Ph lub —NCHjCOCH-CHPh, lub —NCH8COCH(COÓH)l»fh, w których to ozo¬ rach Ph oznacza rodnik fenylowy, albo R ozna¬ cza grupe o wzorze 12 lub 13, przy czym najko¬ rzystniej R oznacza grupC N-metylo-N-cynamoilo- aminowa. Podstawnik R jako podstawiony rodnik fenylo¬ wy zawiera w rodniku fenylowym korzystnie takie pedrtttjWftiki jak inizazy «xxbiik alkilowy luto alko- ksyIowy albo grupa hydroksylowa lub acyloksylo¬ wa, przy czym najkorzystniej R oznacza rodnik fietaylowy podstawiony 1—3 grupami hydroksylo¬ wymi lub acetyloksylowymi. Podstawnik R jako rodnik heterocykliczny o 5 lub 6 czlonach, zawierajacy 1 lub £ heteroatomy, takie jak siarka i azot oraz majacy jeden lub wieksza liczbe podstawników i/albo skondensowa¬ ny pierscien, oznacza korzystnie zip. grupy o wzo¬ rach 14-^24. Podstawnik Ar oznacza opisane wyzej rodniki arylowe, korzystnie rodnik fenylowy, ewentualnie podstawiony, Xip. rodnik p-hydroksyfenylowy, p- -karbamoilofenylowy lub p-acetoksyfenylowy. Podstawnik Het oznacza heteroaromatyczna grupe o 5 (lub 6 czlonach, taswierajaca 1—4 heitero- atomówv takich jak «tomy azotu, tlenu i sdarfai i ewentualnie podstawiona nizszym rodnikiem al¬ kilowym. Korzystnie Het oznacza rodnik furylo- wy, tienylowy lub rodnik o wzorze 25—33, a naj¬ korzystniej rodnik 1-motylo-lH-letrazolilowy-5. Sposobem wedlug wynalazku wytwarza sie rów¬ niez farmakologicznie dopuszczalne sole i estry, to jest zwiazki o wzorze 1, w którym grupa Jcar- boksyipwa w pozycji 4 jest zabezpieczona, a mia¬ nowicie —COZ oznacza zabezpieczona grupe kar- fil7 4 boksylowa. Moga to byc sole organiczne lub nie¬ organiczne, np. sole sodowe, potasowe, magnezo¬ we lub wapniowe, sole z trójetyloamina, dwucy- kloheksyloamina, morfolina i N-metylomorfolina. P Estry obejmuja np. estry III-rzed.butylowe, acy- loksymetylowe, ftalidylowe, dwufenylometylowe, tritylowe, benzylowe, p-nitrobenzylowe, p-meto- ksybenzylowe, 2,2,2-trójchloroetylOfPe, i-clilorow- coetylowe i fenacylowe oraz inne estry aJafatycz- & ne lub aromatyczne, np. fenylowe lab indanylowe, których grupy estrowe daja sie latsio tdszcze- piac. Zwiazki o wzorze 1, w którym wszystkie sym¬ bole maja wyzej podane znaczenie, zgodnie z wy- 15 nalazkiem wytwarza sie przez acyiowatiie zwiaz¬ ku o wzorze 34, w którym Het, Y i Z maja wy¬ zej podane znaczenie, przy grupie aminowej w po¬ zycji 7 zwiazkiem o wzorze 35, w którym R i Ar maja wyzej podane znaczenie, a W oznacza zdol- 20 na do reakcji grupe funkcyjna. Grupe aminowa w pozycji 7 zwiazków o wzo¬ rze 34 mozna prze^ acylowanieni aktywowac przez przeprowadzanie jej w grupe izocyjanowa, izocy- janato, 1-chlorowcoalkilidenoaminowa, 1-alkoksy- 28 alkilidenoaminowa, sililoaminowa, enaminowa lub potWtma. Zwiazek x wzors* 'SS vstos»je sie np. w postaci wolnego kwasu, halogenku lub bezwodnika kwasowego, zdolnego do reakcji estru lub amidu, ketonu itp., zawierajacego zadana grupe acylowa. 30 Proces acylowania mozna prowadzic w obecnosci zasady, np. trójetyloaminy, pirydyny lub wodoro¬ weglanu sodowegfr, lafbo w obecnosci sita moleku¬ larnego, karbodwuimidu, np. dwucykloheksylokar- bodwuimidu, zwiazku epoksydowego, np. tlenku £5 propylenu lub tlenku butylenu, albo w obecnosci enzymu. Korzystnie stosuje sie zwiazek o wzorze 35 w postaci chlorku, bezwodnika, dwuimidu lub zdolnego do reakcji estru. Wprowadzanie grupy zabezpieczajacej grupe tt karboksylowa w pozycji 4 i wytwarzanie estrów lub soli zwiazków o wzorze 1 dokonuje sie znany¬ mi sposobami. Zwiazek o wzorze 1 w postaci wol¬ nego kwasu rozpuszcza sie w alkoholu np. w me¬ tanolu, etanolu albo propanolu, albo w ketonie, 45 takim jak np. aceton lub keton metylowoetylowy, albo w eterze, takim jak eter etylowy, czterowo- dorofuran lub dioksan, albo w estrze, op. takim jak octan etylu i do roztworu dodaje sie roztwór odpowiedniej soli nizszego kwasu alkanokarbo- M ksylowego, np. octanu sodowego, Dropionianu po¬ tasowego, soli potasowej kwasu 2-etylopentanokar- boksylowego-1 lub mleczanu sodowego, w jednym z okreslonych wyzej rozpuszczalników. Zadana sól wytraca sie lub krystalizuje z mieszaniny po tg dodaniu octanu etylu. Grupe zabezpieczajaca grupe karboksylowa w pozycji 4 usuwa sie droga hydrolizy, redukcji, soi- wolizy lub na drodze reakcji fotochemicznej, albo innymi sposobami ss Oksadeztiaoefalosporyny wytwarzane sposobem wedlug wynalazku dzialaja silnie .przeciwbakte- ryjnie na Gram-ujemne bakterie i szczepy uod¬ pornione na dzialanie znanych cefalesporyn i pek nacylin. ,W tablicy 1 podano wyniki prób, w *Oo- ** rych ozsaczano praeciwbakteryjne dzialanie zwiazków o wzorze 1, to jest zwiazków A i B, stosowanych w postaci soli sodowych rozpuszczo¬ nych w wodnym roztworze wodoroweglanu sodo¬ wego, w porównaniu ze znanym zwiazkiem C o zblizonej budowie, majacym równiez wlasciwosci przeciwbakteryjne. Zwiazek A — kwas 7a-metoksy-7^-(D-«-fenylo- -N-/4^etylo-2,3-dwuketo-l-pipierazynyIókarbonylo/- -glicyloamino]-3-/l-metylo-lH-tetrazoJilo-5-tfome- tylo/-1-oksadteztia-3^cefemokarboksyfowy-4. . Zwiazek B — kwas 7-Tt-a-/p-hydroksyieftyIo/- -N-/4^ylo^2,3-dWuketo-l-plpe*a2yn^^