PL100180B1 - Sposob wytwarzania estrow fenylowych kwasu 2-karboalkoksyamino-benzimidazolilo-5/6/-sulfonowego - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia estrów fenylowyoh kwasu 2-karboalkoksyami- no-benzimidaizolilOH5/6/-sulfonowego o dzialaniu przeciwczerwiowym.

Pochodne 2-karboailkoksy-amino-benzimidazolilu z rodnikami alkilowymi, acylowymi, fenoksylowymi i fenylotiolowymi w polozeniu 5/6 sa znane jako srodki prizeciwczenwiowe (P. Actor et al., Nature 215, 321 (1967); niemieckie opisy patentowe DOS nr 2 029 637, DOS nr 2164 690, DOS nr 2 363 348).

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia dzialajacych przeciwczerwiowo estrów fenylo¬ wyoh kwasu 2-kiarboalkoikisyaimkiio^benzimiidazoli- lo-51/61/^suLfonowego o wzorze 1, w którym Ri oznacza alikil o 1—4 atomach wegla, R2 i R8 kazdo¬ razowo niezaleznie od siebie oznaczaja wodór, gru¬ pe hydroksylowa, alkoksylowa o 1—4 atomach wegla, chlorowiec, trójfluorometyl, alikil o 1—4 atomach wegla, grupe karboalkolksylowa o 1—4 ato¬ mach wegla w rodniku alkoksylowym albo CN.

Jako rodniki alkilowe w podstawnikach Rlf R2 i R3 mozna wymienic: metyl, etyl, propyl, izopropyl, butyl, Il-rzed.-butyl, Ill^rzed.-butyl. Jako grupy alkoksylowe w podstawnikach R2 i R3 mozna wy¬ mienic: grupe metoksylowa, etoksylowa, propoksy- lowa, izopropoksylowa i butoksylowa. Jako atomy chlorowca w podstawnikach R2 i R8 mozna wy¬ mienic: fluor, chlor, brom i jod. Jako grupy kar-, boalkoksylowe w podstawnikach R2 i Rj mozna wymienic grupe karbometoiksylowa, karboetoksy- lowa, fearbopropoksylowa albo karbobutoksylowa.

Szczególnie korzystne sa zwiazki o wzorze 1, w których Rx oznacza metyl, R2 oznacza wodór i R8 oznacza wodór, chlor, brom, trójfluorometyl, metyl, etyl, grupe metoksylowa albo etoksylowa, przy czym R3 szczególnie korzystnie znajduje sie w po¬ lozeniu 3 pierscienia fenylowego.

Sposób wytwarzania estrów fenylowych kwastf 2-karboalkoksy^amino^benzimidazolo-5/6/-suIfono* wego o wzorze 1, w którym Ri, R2 i R8 maja wy¬ zej podane znaczenie, wedlug wynalazku polega na tym, ze pochodna o-fenykHdwuaminy o wzo¬ rze 2, w którym R2 i R8 maja to samo znaczenie jak we wzorze 1, poddaje sie kondensacji z kar- boksylanem alkalo-S^metylo-tiomocznika o wzorze 3, w którym Ri ma takie samo znaczenie jak we wzorze 1.

W celu przeprowadzenia reakcji miesza sie naj- pierw siarczan 8-metylo-tiomocznika o wzorze 4 i ester kwasu chloromrówkowego o wzorze GlCOORj, w którym Ri ma takie samo znaczenie jak we wzorze 1, w wodizie, dodaje kroplami sil¬ na zasade, np. 25%Hwy lug sodowy, przy czym utrzymuje sie niska temperature, korzystnie okolo 0°C.

Tworzacy sie karboksylan alkilo-S-metylo-tio- mocznika o wzorze 3 nie musi byc wyodrebnio¬ ny.

Jako estry kwasu chloromrówkowego o wzorze 100180I 3 nadaja sie np. estry: metylowy, etylowy, propy¬ lowy, izopropylowy, butylowy, izobutylowy, III- -rzed.butylowy.

Zakres pH wsadu reakcyjnego, otrzymanego w sposób wyzej opisany, nastawia sie nastepnie ko¬ rzystnie na 2—5 celowo przez dodanie kwasu or¬ ganicznego jak Kwas octowy albo kwas mlekowy.

Nastepnie dodaje sie pochodna o-fenylenodwuaimi- ny o wzorze 2, albo jako wodna zasade albo jako s61 addycyjna z kwasem, np. jako chlorowodorek.

W tym ostatnim przypadku korzystne moze byc dodanie soli metalu alkalicznego kwasu* organicz¬ nego jako substancji buforowej.

Jako pochodne o-fenylenodwjuaminy o wzorze 2 mozna np. wymienic nastepujace estry kwasu 3,4- -dwuaminobenzenosulfonowego: ester 4-chloro-fe- nylowy, 3-chlorofenylowy, 2^chlorofenylowy, 2,5- -dwuchloro-fenylowy, 3,5-dwuchloiro-fenylowy, . 4- -bromo-fenylowy, 3-bromo-fenylowy, 2-bromofe- nylowy, 4Hmetylo-fenylowy, 3Hmetylofenylowy, 2-metylo-fenylowy, 4-III-rzed.-butylo-fenylowy, 2,4Hdw!umetylo-fenylowy, 2-chloro-4-metylo-feny- lowy, . 2^chloro-6^metylo-fenylowy, 3-chloro-4-me- tylo-fenylowy, 3-chloro-6-imetylo-fenylowy, 3-chlo- ro-4-karboetoksy-fenylowy, 4-chloro-2Hmetylo-fe- nylowy, -4-chloro-3-metylo-fenylowy, 4-chloro-3,5- -dwumetyilo-fenylowy,* 3,5-bistrójfluarometylo-fe- nylowy, 4Hmetoksy-fenyliawy, 3^metoksy-fenylowy 2-metpksy-fenylowy, 4-prapoksy-ifenylowy, 4-izo- propoiksy-fenyiowy, 4-toutotay-fenylawy, 4-izobur toksy-fenylowy.

W celu wymiany partnerów reakcji stosuje sie korzystnie temperature 30—100°C. Czas trwania reakcji moze wynosic 30 minut do 10 godzin. Jako produkt uboczny uwalnia sie metylomerkaptan.

Wyodrebnienie est»i fenylowego kwasu 2-karbal- koksyaamno-benziinidazolilo-iSf/^-sTilfonowego o wzorze 1 przeprowadza sie w znany sposób, np. przez rozcienczenie wsadu za pomoca wody i od¬ saczenie wydzielonego produktu.

Otrzymuje sie w ten sposób nastepujace estry kwasu 2-karbometoksyaaiiinoJ5-benzimidazolo-siil- fonowegor ester fenylowy, 4^chloro-fenylowy, 3^hlaró-fenylowy, 2-chloro-fenylowy, 2,5ndwu- chloro-fenylowy, 3,5-dwuchioro-fenylowy, 4-brómo- -fenylowy, 3-brómo-fenylowy, 2-bromo-fenylowy, 4-metylo-fenylowy, 3Hmetylo-fenylowy, 2^metylo- -fenylowy, 4-IIlHrzed.-butylo-fenylowy, 2,4-dwume- tylo-fenylowy, 2-chloro-4-metylo-fenylowy, 2-chlo- ro-6-imetylo-fenylowy, 3^chloro-4^metylo-fenylowy, 3-chloiro-6Hmetylo-fenylowy, 3-chIoro-4Hkarboeto- ksy-fenylowy, 4-chloro-2jmetylo-fenylowy, 4- -chloro-3Hmetyio-fenylowy, 4-chloro-3,5-dwumety- lo-fenylowy, 3,5-bis-trójfluoTometylo-fenylowy, 4- nmetoksy-fenylDwy, 3nmetoikisy^fenyilowy, 2nmeto- ksy-fenylowy, 4^propoksy-fenylowy, 4-izo-propo- ksy-fenylowy, 4-butoksy-fenylawy, 4-izobutoksy- -fenylowy oraz ester fenylowy kwasu 24carboeto- ksyamino-5-benzknidazolo-sulfonowego, ester fe¬ nylowy kwasu 2-karbopropoksyamino-5-benzimi- dazolo-siulfonowego, ester fenylowy kwasu 2- ka^boizopror^ksyamino-SHbenziimidazolo-sulfonowe- go, ester fenylowy kwasu 2^karbobutoksyami- no-5-benzimidazoio^siulfonawego, ester fenylowy kwasu 2^karboizobutoksyamino-5^benzimidazolo- 0180 •v 4 . : i;. ; ^sulfonowego, ester fenylowy kwasu 2-karbo- -III-rzed.-butoksyamino-54>er^ go.

Stosowana jako material wyjsciowy pochodna o- -fenylenodwuaminy o wzorze 2 otrzymuje sie przez redukcje odpowiedniej pochodnej aminonitrowei o wzorze 5, w którym R2 i R8 maja takie samo znaczenie jak we wzorze 1. Redukcje mozna np. przeprowadzic przez uwodornienie w óbefcnosci ni- klu Raney'a i rozpuszczalnika takiego jak meta¬ nol albo dwumetyloformamid w temperaturze 20— 60°C albo przez traktowanie srodkami redukuja¬ cymi takimi jak dwutionit sodu.

Pochodne amino-nitrowe o wzorze 5 otrzymuje sie przez poddanie reakcji odpowiednich zwiazków chloronitrowych o wzorze 6, w którym R2 i R3 ma¬ ja takie samo znaczenie jak we wzorze 1, z amo¬ niakiem w odpowiednim rozpuszczalniku takim jak dioksan albo metanol w podwyzszonej temperatu- , rze i pod zwiekszonym- cisnieniem. Zwiazki chlo- ro^nitrowe o wzorze 6 otrzymuje sie z kolei, pod¬ dajac reakcji chlorek kwasu 3-nitro-4-chIoro^ben- zenosulfonowego o wzorze 8 z fenolem o wzorze 7, w którym R2 i Rf maja takie same znaczenie, jak we wzorze 1, w obojetnym rozpuszczalniku w obecnosci zasady takiej jak trójetyloamina.

Estry fenylowe kwasu 2-karboalkoksyamino-ben- zimidazolilo-5/6/-sulfonowego wedlug wynalazku sa cennymi srodkami ohemoterapeutycznymi i nadaja sie do zwalczania schorzen pasozytniczych u lu¬ dzi i zwierzat, takich jak pasozyty jelitowe i mo- tylice watrobowe. Sa one szczególnie skuteczne przeciwko duzej liczbie pasozytów jelitowych, np.

Hacmorichus, Trichlostrongylus, Ostertagia, Stiron- gyloides, Cóoperia, Chabertia, Oesophagostomum, Hyostrongylus, Ankylostoma, Askaria i Heterakis.

Szczególnie wybitne jest dzialanie przeciwko we¬ gorkom zoladkowo-jelitowym, które atakuja prze¬ de wszystkim zwierzeta przezuwajace. Zaatakowa- 40 nie zwierzat przez te pasozyty powoduje duze szkody gospodarcze, dlatego zwiazki wedlug wy¬ nalazku znajduja zastosowanie w szczególnosci w lekach weterynaryjnych.

Substancje czynne o wzorze 1 podaje sie w za- 45 leznosci od sytuacji w dawkach 0,5—50 mg na kg ciezaru ciala w ciagu 1—14 dni.

Do aplikacji doustnej stosuje sie tabletki, dra¬ zetki, kapsulki, proszki, granulaty albo pasty, któ¬ re zawieraja substancje czynne razem ze znany- 50 mi substancjami pomocniczymi i nosnikami takimi jak skrobia, proszek celulozowy, talk, stearynian magnezu, cukier, zelatyna, weglan wapnia, mialko rozdrobniony kwas krzemowy, karboksymetyloce- luloza albo podobne substancje. 55 Do aplikacji pozajelitowej stosuje sie roztwory, np. roztwory olejowe, które wytwarza sie z za¬ stosowaniem oleju sezamowego, oleju rycynowego albo syntetycznych trójglicerydów, ewentualnie z dodatkiem tokoferolu jako przeciwutleniacza i/lub 60 z zastosowaniem substancji aktywnych na granicy faz jak estry sorbitanowych kwasów tluszczowych.

Oprócz tego stosuje sie zawiesiny wodne, które wytwarza sie z zastosowaniem etoksylowanych es¬ trów sorbitanowych kwasów tluszczowych, ewen- 65 tualnie z dodatkiem srodków zageszczajacych; jak100180 6 poliglikol etylenowy albo karboksymetylocelulo- za.

Stezenie substancji czynnych wedlug wynalazku w preparatach wynosi korzystnie dla uzytku w leczeniu zwierzat 2—20*/o wagowych, w lekar¬ stwach dla czlowieka stezenie substancji czynnych wynosi korzystnie 20—80% wagowych.

W celu stwierdzenia dzialania zwiazków wedlug wynalazku przeprowadzono badania chemoterapeu- tyczne na jagnietach owiec o ciezarze okolo 30 kg, które zostaly zainfekowane doswiadczalnie larwa¬ mi Haemonchus contortus lub Trichostrongylus co- lubriformis. Zwierzeta doswiadczalne trzymano w boksach wylozonych plytkami, które codziennie do¬ kladnie czyszczono. Po uplywie okresu prepatencji (czas miedzy infekcja i dojrzaloscia plciowa paso¬ zytów z rozpoczynajacym sie wydzielaniem jaj albo larw) okreslono zmodyfikowana metoda McMaster^a a wedlug Wetzer-a (Tierarztliche Um- schau, 6, 209—210,, 1951) Jiczbe jaj na gram kalu.

Bezposrednio potem przeprowadzono leczenie owiec, na ogól 4—8 zwierzat na substancje czyn¬ na, jednoczesnie co najmniej 2. Zwierzetom apli¬ kowano dawki produktów sposobu w postaci za¬ wiesiny kazdorazowo w 10 ml lVo-wej zawiesiny tylozy. Kazdorazowo 7,14 i 28 dni po traktowa¬ niu oiznaczono ponownie wedlug wyzej podanych metod liczbe jaj na gram kalu i obliczono ich procentowy spadek w porównaniu z wartoscia wyjsciowa przed traktowaniem.

Produkty otrzymane sposobem wedlug wynalaz- ku sa doskonale skuteczne nie tylko przy apli¬ kacji doustnej, lecz dzialaja równiez pozajelitowo w dawkach w dól do 2 mgyikg. Tym samym prze¬ wyzszaja one znacznie porównywalne pochodne benziimidazolu, w szczególnosci wszystkie znane /cy-podsta/wione karbaminiany 2-benzimidazolu.

Przyklad I. Do dobrze mieszanej mieszaniny 27,8 g siarczanu S^metylotiomocznika w 44 ml wody i 13 ml estru metylowego kwasu chloro- mrówkowego w temperaturze nie przekraczajacej °C, chlodzac lodem, wkrapla sie 60 g 25°/o-go lugu sodowego. Miesza sie jeszcze dodatkowo w ciagu pól godziny i dodaje potem mieszanine 10 ml kwasu octowego lodowatego i 100 ml wody.

Potem dodaje sie 24,2 g estru fenylowego kwa¬ su 3,4-dwuamnKHbenzenosulfoinowego, rozpuszczo¬ nego w 100 ml izopropanolu i ogrzewa w ciagu 2 godzin pod chlodnica zwrotna, przy czym juz wkrótce zaczyna sie wydzielac staly osad.

Odsacza sie, wymywa dokladnie metanolem i nastepnie woda i otrzymuje sie po wysuszeniu 19 g estru fenylowego kwasu 2^karbometoksyamino-5- -benzimidazolo-sulfonowego.

W celu oczyszczenia rozpuszcza sie surowy pro¬ dukt w 250 ml dioksanu saczy z weglem i zada¬ je przesacz 50 ml wody. Wydajnosc analitycznie czystego produktu wynosi 14 g, temperatura roz¬ kladu 242°C.

Ester fenylowy kwasu 3,4-dwuamino-benzeno- sulfonowego wytwarza sie przez uwodornienie 27 g estru fenylowego kwasu 3Hnitro-4-amino-benzeno- sulfonowego w 300 ml glikolu metylowego za po¬ moca niklu Raney'a pod cisnieniem normalnym i w temperaturze pokojowej. Odsacza sie od kata¬ lizatora i otrzymuje po zatezeniu ester fenylowy kwasu 3,4^dwuamino-benzenosulfonowego jako produkt surowy w postaci 25 g ciemnego oleju, który moze byc zastosowany bezposrednio do zam¬ kniecia pierscienia.

W celu wytworzenia estru fenylowego kwasu 3- ^nitro-4-amino-benzenosulfonowego 54 g estru fe¬ nylowego kwasu 3-niitro-4-chloro-benzenosulfono- wego w 500 ml dioksanu utrzymuje sie pod cis¬ nieniem 5 atm gazowego amoniaku w ciagu 5 go¬ dzin w temperaturze 50?C i nastepnie usuwa sie rozpuszczalnik. Pozostalosc zadaje sie 200 ml mie^ szarainy równych czesci metanolu i wody, przy czym po krótkim czasie powstaje staly osad, który sie odsacza.

Po kilkakrotnym przekrystalizowaniu z ,L meta¬ nolu i potem benzenu otrzymuje sie 28 g estru fenylowego kwasu 3-nitro-4-amino^benzenosulfo- nowego o temperaturze topnienie 104°C. v Ester fenylowy kwasu .3-nitro-4-chloro-benzenp- sulfonowego otrzymuje sie, mieszajac 51. g chlor¬ ku kwasu 3-nitro-4-chloro-benzeno!S'Ulfonowego z *8^8 g fenolu w 120 ml acetonu i przy jednoczes- nym oziebianiu w temperaturze wewnetrznej nie przekraczajacej 10°C wkraplajac 28 ml trójetylo- aminy. Miesza sie jeszcze w ciagu kilku godzin w temperaturze pokojowej i zadaje potem woda, przy czym wydziela sie olej, który przerabia sie nad eterem.

Po przekrystalizoiwaniu z metanolu otrzymuje sie 54. g estru fenylowego kwasu 3-,nitro-4-chlOFO- -benzenosulfonowego o ; temperaturze topnienia 71°C.

Analogicznie wytwarza sie z zastosowaniem od¬ powiednio zmodyfikowanych materialów wyjscio¬ wych: Przyklad II. Przez ester 4-chloro-fenylowy kwasu 3-nitiro~4-chloro-benzenos'ulfonowego o tem¬ peraturze topnienia 84°C i ester 4-chloro-fenylowy kwasu 3-nitTO-4-4-amino-benzenosuifonowegó o temperaturze topnienia 156°C i ester 4-chloro-fe¬ nylowy kwasu 3,4-dwuamino-benzenosulfonowego wyltwanza. sie ester 4-chloro-fenylowy kwasu 2-kar- bometoksy-amino-S-benzimidazolo^sulfonibrwego o temperaturze topnienia 250°C (z rozkladem).

Przyklad III. Przez ester 3-chloro-fenylowy kwasu 3-nitro-4-chloiro-benzenosulfonowego o tem- sq peraturze topnienia 68°C i ester 3-chloro-fehylowy kwasu 3-nitro-4-amino-benzenosulfonowego o tem¬ peraturze topnienia 138°C i ester 3-cMoro-feny- lowy kwasu 3,4-dwuamino-benzenosulfonowego o temperaturze topnienia 84°C wytwarza sie ester 55 3-chloro-fenylowy kwasu 2-karbometoksy-amino-5- -benzimidazoló-sulfonowego o -temperaturze top¬ nienia 234°C (z rozlkladem).

Przyklad IV. Przez ester 3,5^dwuchloro-feny- lowy kwasu 3-nitro-4-chloro-benzenosulfonowego 60 o temperaturze topnienia 104°C i ester 3,5-dwu- chloro-fenylowy kwasu 3^nitiro-4-amino-benzeno- sulfonowego o temperaturze topnienia 164°C i es¬ ter 3,5^dwuchlorofenylowy kwasu 3,4-dwuamino- -benzenosulfonowego o temperaturze topnienia 65 116°C wytwarza sie ester 3,5-dwuchloro-fenylowy7 kwasu 2-karbqmetoksy-ami'rK>-5-benzimidazolo-sul- fonowego o temperaturze topnienia 250°C (z roz¬ kladem).

Przyklad V. Przez ester 3-broimo-fenylowy kwasu 3-nitr©-4-chlaro-benzenosulfonowego o tem¬ peraturze topnienia 72°C i ester 3-bromo-fenylowy kwasu 3-nitro-4-amino-benzenos«ulfonowego o tem¬ peraturze topnienia 141°C i ester 3-broimo-fenylo- wy kwasu 3,4-dwuamino-benzenosulfonowego o temperatuirze topnienia 94°C wytwarza sie ester 3-bromo-fenylowy kwasu 2-tkarbometoksy-aniino-5- benzimidazolo-sulfonoiwego o temperaturze . top¬ nienia 242°C (z rozkladem).

Przyklad VI. Przez ester 4-imetylo-fenylowy kwasu 3-nitro-4-chloro-benzenósulfonowego o tem¬ peratuirze topnienia 68°C i ester 4Hmetylo-fenyilo- wy kwasu 3-nitro-4-amino-benzenosulfonowego o temperaturze topnienia 135°C i ester 4nmetylo-fe- nylowy kwasu 3,4,dwuaimino-benzeno-sulfonowego wytwarza sie ester 4-metylo-fenylowy kwasu 2- -karbometoksyamino-6-benziimidazolo^sulfonowego o temperaturze topnienia 240°C (z rozkladem).

Przyklad VII. Przez ester 3Hmetylo-fenylowy kwasu 3-natro-4-chloro-benzenosulfonowego o tem¬ peraturze topnienia 60°C i ester 3^metylo-fenylo- wy kwasu 3-nitro-4-aminobenzenosulfonowego o temperaturze topnienia 138°C i ester 3-metylo-fe- nylowy kwasu 3,4-dwuamino-benzenosulfonowego o temperaturze topnienia 84°C wytwarza sie ester 3^metylo-fenylowy kwasu 2^arbometx>ksyamino- -5-benaiimidazolo-sulfonowego o temperaturze top¬ nienia 234°C (z rozkladem).

Przyklad VIII. Przez ester 4^metoksy-fenylo- wy kwasu 3-nitro-4-chlaro-benzenosulfonowego o temperaturze topnienia 88°C i ester 4-metoksy- -fenylowy kwasu 3-nitro-4Hamino-benzenosiLliflono- wego o temperaturze topnienia 140°C i ester 4- nmetoksy-fenylowy kwasu 3,4-dwuamino-benzeno- sulfonowego wytwarza sie ester 4-metoksy-feny- lowy kwasu 2^karbometaksy-amino-5-benzimida- zolo^sulfianowego o temperaturze topnienia 228°C (z rozkladem).

Przyklad IX. Przez ester 3^metoksy-fenylo- wy kwasu 3-nitiro-4^chloro-benzenosulfonowego (olej) i ester 3Hmetoksy-fenylowy kwasu 3-nitro-4- -amino-benzenosulfonowego o temperaturze topnie¬ nia 116°C i ester 3-metoksy-fenylowy kwasu 3,4- -dwuaimino-benzenosulfonowego (olej) wytwarza sie ester 3-metoksy-fenylowy kwasu 2Hkarbometo- ksy-aimino-5-benzimidazolo-sulfonowego o tempe¬ raturze topnienia 227°C (z rozkladem).

Przyklad X. Przez ester 4-propoksy-fenylowy kwasu 3-niitro-4-chloro-benizenosulfonowego i ester 4-propoksyfenylowy kwasu 3-nitro-4-amino-benize- nosulfonowego i ester 4rpropoksy-fenylowy kwasu 3,4-dwuamino-benzenosulfonowego wytwarza sie W 180 8 ester 4-propoksy-fenylowy kwasu 2-karboimetoksy- amino-5-benzimidazolo-sulfonowego.

Przyklad XI. Przez ester 4-izopropoksy-fe- nylowy kwasu 3-nitro-4-chloro^benzenosulfonowego i ester 4-izopropoksyfenylowy kwasu 3-nitro-4- -amino-benzenosulfonowego i ester 4-izopropoksy- -fenylowy kwasu 3,4-dwuairuno-benzenosulfonowe¬ go wytwarza siie ester 4-izopropoksy-fenylowy kwa¬ su 2-karbometoksy-amino-6-benzimidazolo-sulfo- nowego.

Przyklad XII. Przez ester 3-etoksy-fenylowy kwasu 3-nitiro-4-chloro-benzenosulfianowego (olej) : ester 3-etoksy-fenylowy kwasu 3-nitro-4-amino- -benzenosulfonowego o temperaturze topnienia 86°C i ester 3-etoksy-fenylowy kwasu 3,4-dwuamino- -benzenosulfonowego (olej) wytwarza sie ester 3- -etoksy-fenylowy kwasu 2^kar,bometoksy-amino-5- -benzknidazolo-sulfonowego o temperaturze topnie¬ nia 212°C (z rozkladem).

Przyklad XIII. Przez ester 3-cyjano-fenylo- wy kwasu S-nitro^-chloTO-benzenosulforiOwego1' o temperaturze topnienia 118°C i ester 3-cyjano-fe- nylowy kwasu 3-nitro-4-aiminobenizenosulfonowego o temperaturze topnienia 183°C i ester 3-cyjano- ** -fenylowy kwasu 3,4-dwuamino-benzenosulfonowe- go wytwarza sie ester 3-cyjano-fenylowy kwasu 2-karbometoiksyamino-5-»benzdmidazolo-sulfonowe- go o temperaturze topnienia 265°C (z rozkladem).

Przyklad XIV. Przez ester 3-trójfluorometylo- fenylowy kwasu 3^nitro-4-chloro-benzenosulfono- wego o temperaturze topnienia 65°C i ester 3-trój- -fluorometylo-fenylowy kwasu 3-nitro-4-amino-ben- zenosulfonowego o temperaturze topnienia 132°C i ester 3-trójfluorometylo-fenylowy kwasu 3,4-dwu- amino-benzenosulfonowego wytwarza sie ester 3- trójfluorometylo-fenylowy kwasu 2-karbometoksy- -amino-5-benzimidazolosulfonowego o temperatu¬ rze topnienia 250°C (z rozkladem). 40 i R8 maja takie same znaczenie jak we wzorze 1, poddaje sie kondensacji z karboksyla- nem alkilo-S^metylo-tiomocznika o wzorze 3, w 55 którym Rx ma takie same znaczenie jak. we wzo¬ rze 1.100 180 R.

R.

•O-SO 2~[Olx):-nh-coor1 WZÓR R, R^ O-SO WZÓR 2 SCI-U HN=C-N-COOR I H WZÓR 3 rH2N-C = NH|2.H2S04 R R- SChL WZÓR U 2)P-O-S02-($ NO- NH< WZÓR 5 R, R.

NO- o-so2-^ ' WZÓR 6100 180 R2 R3 WZÓR 7 WZÓR 8 Drukarnia Narodowa Zaklad Nr 6, zam. 646/78 Cena 45 zl

Claims (2)

Zastrzezenie patentowe

1. Sposób wytwarzania estrów fenylowych kwasu

2. - -karboalkoksy-a(mino-(benizimddazoiilo^5i^-sulfoino^ wego o wzorze 1, w którym Rj oznacza alkil o 1— 45 4 atomach wegla, Rs i R8 kazdorazowo niezalez¬ nie od siebie oznaczaja wodór, grupe hydroksylo¬ wa, alkoksylowa o 1—4 atomach wegla, chloro¬ wiec, trójfluorometyl, alkil o 1—4 atomach we¬ gla, grupe karboksylowa o 1—4 atomach wegla w 50 rodniku alkoksylowym albo CN, znamienny tym,, ze pochodna o-fenyleno-dwuaminy o wzorze 2, w którym B*