PL216162B1 - Moduł łączący do ostrogorynny urządzeń urabiających oraz ostrogorynna urządzeń urabiających - Google Patents

Abstract

Wynalazek dotyczy modułu łączącego, ostrogorynny i elementu nadbudowy ostrogorynny do ostrogorynny urządzeń urabiających w górnictwie podziemnym, zwłaszcza węgla kamiennego. Przedmiotem wynalazku jest moduł łączący do łączenia elementu nadbudowy, zwłaszcza elementu prowadzenia strugowego z elementem bocznym ostrogorynny urządzenia urabiającego, ze zlokalizowanymi na elemencie bocznym (13) pierwszymi okuciami (20), ze zlokalizowanymi na elemencie nadbudowy i rozłącznie z okuciami łączonymi kontrokuciami (30) i z przynajmniej jednym elementem zabezpieczającym (40), który w pozycji zamknięcia uniemożliwia rozłączenie okuć (20) i kontrokuć (30), a w pozycji otwarcia to rozłączenie umożliwia. Dla ułatwienia montażu i demontażu elementowi zabezpieczającemu przyporządkowany jest zgodnie z wynalazkiem cylinder hydrauliczny (45) do poruszania elementu zabezpieczającego (40) między pozycją zamknięcia i pozycją otwarcia.

Description

Wynalazek dotyczy modułu łączącego do ostrogorynny urządzeń urabiających oraz ostrogorynny urządzeń urabiających, które są przydatne w podziemnych urządzeniach urabiających, na przykład do urabiania węgla, poruszających się tam i z powrotem wzdłuż urządzenia transportowego do odstawiania pozyskanego węgla.

Takie urządzenia urabiające, których długość może dochodzić do 400 m, - a zwłaszcza dotyczy to agregatów strugowych - są wyposażone w końcowych odcinkach ścian w rynny specjalne, oszczędne pod względem wymaganej przestrzeni zabudowy i pozwalające nie tylko na przeciągnięcie struga do końca ściany, lecz także na zlokalizowanie w tej strefie również napędów strugowych. Stosowne rynny specjalne mogą składać się z tak zwanych rynien klinowych, w których prowadzenie maszyny na długości ostrogorynny wykazuje coraz większy odstęp od elementu bocznego, jak również z rynien dołączonych - w tym przypadku odstęp od przedziału górnego i przedziału dolnego zwiększa się i kończy się zawróceniem łańcucha na kole łańcuchowym. Zwłaszcza przy rynnach specjalnych stosuje się elementy prowadzenia maszyny, które można odłączyć od ostrogorynny celem przeprowadzenia montażu, demontażu, bądź remontu struga, wymiany trzewików ślizgowych w strugu, czy też wykonania innych prac konserwacyjnych. Mocowanie między rozłącznym elementem prowadzenia maszyny a ostrogorynną odbywa się poprzez moduły łączące wyposażone w okucia i kontrokucia, które mogą być ustalane za pomocą przynajmniej jednego elementu zabezpieczającego. Główny obszar zastosowania prezentowanego wynalazku stanowią odpowiednie rynny klinowe oraz rynny dołączne z rozłącznymi prowadzeniami maszynowymi jako elementami nadbudowy na ostrogorynnach. Wynalazek może być wykorzystywany również do innych elementów nadbudowy, które muszą dać się odłączyć od ostrogorynny.

Znany jest, przykładowo z niemieckiego opisu DE 20 2004 001 476 U1 moduł łączący, który obejmuje między innymi elementy hakowe w dolnej strefie elementów bocznych, w których za pomocą elementów nasadkowych osadzany jest demontowalny element prowadzenia maszyny tak, że w tej dolnej strefie powstaje rozłączne połączenie przegubowo-hakowe. Element zabezpieczający takiego modułu łączącego musi tylko przeciwdziałać odchyłowi elementu nadbudowy od elementu bocznego, przy czym celowo element zabezpieczający wykonany jest w postaci przykręcalnej listwy zabezpieczającej, albo półksiężycowych wkładek, które wystają ponad element boczny i za pomocą gwintowanego sworznia zabezpieczone są przed zluzowaniem. Zastosowanie złącza przegubowo-hakowego wprawdzie znacznie ułatwia osadzenie prowadzenia maszyny, ale za to zluzowanie, zwłaszcza gwintowanego sworznia, jest kłopotliwe i czasochłonne, a może okazać bardzo trudne z powodu zakleszczenia sworznia, wkładek albo listwy zabezpieczającej.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji modułu łączącego oraz ostrogorynny, która umożliwi szybki i łatwy demontaż elementu nadbudowy.

Zadanie to realizowane jest zgodnie z wynalazkiem w ten sposób, że elementowi zabezpieczającemu przyporządkowany jest cylinder hydrauliczny służący do przemieszczania tego elementu od pozycji zamknięcia do pozycji otwarcia. Dzięki wykorzystaniu cylindra hydraulicznego zgodnie z ideą wynalazku do uruchamiania elementu zabezpieczającego, przy doborze właściwego cylindra hydraulicznego, nie ma problemu z przemieszczeniem elementu zabezpieczającego z pozycji zamknięcia na pozycję otwarcia (i odwrotnie), przy czym szczególnie zalecanym jest wykorzystanie ciśnienia hydraulicznego układu hydrauliki ścianowej do hydraulicznego zasilania cylindra hydraulicznego. Rozwiązanie według wynalazku, zwłaszcza wykorzystanie cylindrów hydraulicznych, może być zrealizowane przez obsługę quasi beznarzędziowo, ponieważ wyłącznie cylinder hydrauliczny musi być zasilany ciśnieniem hydraulicznym. Wystarczającym może być przy tym - o czym jeszcze będzie mowa - podłączenie cylindra hydraulicznego na krótki czas do - tak czy inaczej istniejącego - układu hydrauliki ścianowej.

W szczególnie korzystnym wykonaniu przewidziane są dwa elementy zabezpieczające i każdemu z tych elementów zabezpieczających przyporządkowany jest jeden cylinder hydrauliczny. Przy dwóch elementach zabezpieczających możliwe jest zabezpieczenie okuć i kontrokuć przed zluzowaniem w dwóch oddalonych od siebie pozycjach, tak że element nadbudowy i ostrogorynna zostają najmniejszym nakładem zabezpieczone przeciw wzajemnym, względnym przemieszczeniom.

Szczególnie korzystnym jest, gdy jeden z cylindrów hydraulicznych wyposażony jest w połączony z przynależnym mu elementem zabezpieczającym wysuwany i wsuwany tłok, przy czym cylindry hydrauliczne korzystnie ulokowane są na jednej osi i osadzone są z zachowaniem odwrotności na

PL 216 162 B1 elemencie bocznym ostrogorynny w taki sposób, że odstęp elementów zamykających w pozycji zamknięcia jest większy niż w pozycji otwarcia.

Szczególnie w tej konfiguracji tłoków cylindrów hydraulicznych, choć również w inaczej ustawionych cylindrach hydraulicznych z tłokami, korzystnym jest, gdy obydwa cylindry hydrauliczne posiadają wspólne przyłącze hydrauliczne dla ruchu wysuwu oraz oddzielne, również wspólne przyłącze hydrauliczne dla ruchu wsuwania tłoków. W celu zluzowania bądź zaryglowania modułu łączącego pracownik obsługi musi tylko przykładowo włączyć układ hydrauliki ścianowej do właściwego przyłącza hydraulicznego dla uruchomienia cylindrów hydraulicznych w taki sposób, żeby element zabezpieczający każdorazowo zajął pożądana pozycję.

W korzystnym wykonaniu każdy element okucia i kontrokucia wyposażony jest w zlokalizowane jeden nad drugim, z zachowaniem odstępu tworzącego komorę pośrednią, w stanie zmontowania kształtowo zazębiające się kształtowe elementy zamykające i element zabezpieczający każdorazowo może być wsuwany do tej komory pośredniej lub z niej wysuwany. Dolne kształtowe elementy zamykające mogą korzystnie również tworzyć złącze hakowo-przegubowe, znane już ze stanu techniki. Górne okucia i kontrokucia mogą składać się wówczas z ustawionych jedna za drugą listew, lub tym podobnych, wyposażonych w okienkowe wybrania, w które w pozycji zmontowania wsunięty zostanie element zabezpieczający.

W alternatywnym wykonaniu kontrokucia mogą być wykonane jako elementy hakowe, możliwe do zawieszenia we wpustach wykonanych w okuciach, przy czym korzystnie zarówno górne, jak i dolne okucia względnie kontrokucia każdorazowo składają się z elementu hakowego i wpustu, stanowiących parę, a wykonanie takie jest korzystne ze względu niewielkich wymogów przestrzennych.

W szczególnie korzystnym wykonaniu okucia mogą być wykonane z profilu o kształcie litery C posiadającego ramiona końcowe na sztywno połączone ramieniem poprzecznym, przy czym ramię poprzeczne wyposażone jest w poprzeczny otwór do osadzenia elementu centrującego do centrowania i połączenia ze sobą ostrogorynien ustawionych kolejno jedna za drugą. Elementy centrujące znajdują zastosowanie zwłaszcza wówczas, gdy rozłączne elementy nadbudowy, wyposażone korzystnie w stosowne elementy do mocowania przetyczek złącznych, jeszcze nie zostały zamontowane lub są zdemontowane, co pozwala na wyeliminowanie ryzyka wystąpienia wzajemnego przesuwu ostrogorynien względem siebie przy zdemontowanych elementach prowadzenia strugowego.

Ponadto korzystnym jest, gdy elementy zabezpieczające przesuwnie spoczywają na elementach prowadzących, zlokalizowanych, a zwłaszcza przyspawanych, na elementach bocznych. Dzięki współdziałaniu elementu prowadzącego i tłoka możliwe jest uzyskanie za pomocą relatywnie prostych środków pewnego prowadzenia elementów zabezpieczających równolegle do elementu bocznego ostrogorynien z wyeliminowaniem ryzyka polegającego na zatkaniu prowadników elementów zabezpieczających zbrykietowanym pyłem węglowym lub tp.

Okucia i kontrokucia mogą być korzystnie wykonane z masywnych listew wielocentymetrowej długości, umożliwiających wiszące mocowanie elementu nadbudowy na elemencie bocznym. Jak już wcześniej powyżej wykazano, okucia i kontrokucia mogą również w dolnej strefie składać się ze złączy hakowo-przegubowych i w górnej strefie ze wzajemnie równoległych listew ryglujących.

Celowo elementy zabezpieczające przebiegają równolegle do elementu bocznego i/lub mogą poruszać się w kierunku poziomym.

Wyżej wymienione zadanie w zakresie dotyczącym ostrogorynny realizowane jest zgodnie z wynalazkiem w taki sposób, że moduł łączący posiada przyporządkowane elementowi zabezpieczającemu, ułożyskowane na elemencie bocznym cylindry hydrauliczne do przemieszczania elementu zabezpieczającego od pozycji otwarcia do pozycji zamknięcia, w której to pozycji element zabezpieczający uniemożliwia rozłączenie okucia i kontrokucia. Moduł łączący może charakteryzować się zwłaszcza cechami wymienionymi we wcześniejszej części opisu, umożliwiającymi wykorzystanie przedstawionych tam zalet.

Korzystnie w ostrogorynnie element prowadzenia struga posiada zlokalizowaną między kontrokuciami zdejmowaną płytkę zamykającą dla dostępu do przyłączy hydraulicznych do uruchamiania cylindrów hydraulicznych. Zdjęcie płytki zamykającej otwiera dostęp do przyłączy hydraulicznych uruchamiania cylindrów hydraulicznych modułu łączącego.

Dalsze zalety i sposoby wykonania modułu łączącego według wynalazku wynikają z poniższego przykładu wykonania ostrogorynny z odpowiednim mechanizmem przyłączeniowym oraz zamontowanym lub możliwym do zamontowania na nim prowadzeniu strugowym. Rysunek przedstawia:

PL 216 162 B1

Fig. 1 - rynnę klinową i rynnę dołączoną z rozłącznym elementem prowadzenia strugowego, w perspektywie od urządzenia prowadzenia struga;

Fig. 2 - rynnę klinową z odłączonym elementem prowadzącym w widoku perspektywicznym;

Fig. 3 - element prowadzenia struga w perspektywie w widoku na jego tył, z kontrokuciami;

Fig. 4 - element boczny ostrogorynny z elementami zabezpieczającymi w pozycji otwarcia, w widoku z boku;

Fig. 5 - rynnę klinową z zamontowanym elementem nadbudowy i elementem zabezpieczającym w pozycji zamknięcia, częściowo odkrytą, w widoku perspektywicznym;

Fig. 6 - przekrój pionowy przez zazębiające się okucie i kontrokucie w ostrogorynnie według wynalazku;

Fig. 7 - ryglowanie ostrogorynny z rozłącznym elementem prowadzenia strugowego z ostrogorynną wyposażoną przykładowo w przyspawany element prowadzenia strugowego.

Na fig. 1 widnieją rynny nie narysowanego urządzenia urabiającego: rynna zwyczajna 1, rynna klinowa 2 oraz rynna dołączna 3, do głowicy 4 której w znany sposób przyłącza się korpus napędu z gwiazdami łańcuchowymi dla nie narysowanego łańcucha przenośnikowego, również nie narysowanego cięgna łańcuchowego do poruszania tak samo nie narysowanego struga urabiającego, pełniącego funkcję maszyny urabiającej. Trzy przedstawione rynny 1, 2, 3 tworzą razem strefę przejścia, czyli tzw. strefę końcową zestawionego z wielu rynien zwyczajnych 1, rozmieszczonego w ścianie rynnociągu z przyłączonym prowadzeniem strugowym, przy czym możliwa jest obecność również wielu rynien klinowych 2, zanim cięgno łańcuchowe poprzez rynnę dołączną 3 zostanie wprowadzone do korpusu napędu. Wiadomym jest, że do rynny dołącznej 3 poprzez przykładowo konsolę przyłączeniową 5 może zostać zamocowany zderzak strugowy, aby strug urabiający nie mógł uszkodzić silników napędzających urządzenie urabiające. Głównym obszarem zastosowania prezentowanego tu wynalazku jest rynna klinowa 2 oraz złączona z nią rynna dołączna 3, przy czym obydwie rynny posiadają różnie wykonany element prowadzenia strugowego 6 względnie 7, stanowiący rozłączny element nadbudowy, który może być osadzony na przynależnej ostrogorynnie 8 rynny klinowej 2 względnie ostrogorynnie 9 rynny dołącznej 3 jako rozłączny element nadbudowy. Na fig. 1 bardzo dobrze widać, że elementy prowadzenia przebiegają na obu elementach prowadzenia strugowego 6, 7 pod niewielkim kątem ostrym w stosunku do ostrogorynien 8, 9, w związku z czym elementy prowadzenia strugowego 6, 7 są wykonane na sposób rynien klinowych. Element prowadzenia strugowego 6 posiada klapę rewizyjną dla górnego kanału łańcuchowego, a element prowadzenia strugowego 7 jej nie posiada.

Wynalazek zasadniczo dotyczy urządzenia do mocowania rozłączalnych elementów prowadzenia strugowego 6, 7 do przynależnych ostrogorynien 8 względnie 9 i ten moduł łączący jest - za wyjątkiem demontowalnych i przyporządkowanych elementom prowadzenia strugowego 6, 7 płytek zamykających 11, 12 - na fig. 1 nie uwidoczniony. Do opisu modułu łączącego zostaną wykorzystane fig. 2 do 7 i na bazie przykładu wykonania rynny klinowej 2 zostanie przybliżony moduł łączący według wynalazku. Fig. 2 przedstawia ostrogorynnę 8 rynny klinowej 2 w ujęciu eksplozyjnym, przy zluzowanym elemencie prowadzenia strugowego 6. Cały moduł łączący 10 do rozłącznego mocowania elementu prowadzenia strugowego 6 na ostrogorynnie 8 znajduje się między przykładowo wieloczęściowym, położonym od strony ociosu elementem bocznym 13 ostrogorynny 8, oraz zlokalizowaną po stronie zawału tylną ścianką 14 elementu nadbudowy 6. Do rozłącznego mocowania służą korzystnie przyspawane lub przykręcone do elementu bocznego 13 dwa, każdorazowo łącznie oznaczone numerem 20, okucia. Każde okucie 20 współpracuje z kontrokuciem 30 zamocowanym, zwłaszcza przyspawanym, do tylnej ścianki 14 elementu prowadzenia strugowego 6. Jak widać na fig. 2, kontrokucia elementu prowadzenia strugowego 6 posiadają tutaj dwa wzajemnie w stosunku do siebie przesunięte na wysokości elementy hakowe 31, 32 służące do zawieszenia elementu prowadzenia strugowego 6 we wpustowych mocowaniach wzgl. wpustach 21 oraz 22 na okuciach 20 ostrogorynny. Okucia 20 oraz kontrokucia 30 są każdorazowo zlokalizowane w pobliżu końcówek 8A względnie 8B ostrogorynny 8, a kontrokucia 30 odpowiednio na końcach elementów prowadzenia strugowego 6. Element prowadzenia strugowego 6 jest wyposażony w znany sposób w maszynowy dolny tor jezdny 15, dolny, ku ociosowi otwarty, kanał łańcuchowy 16A, górny, ku ociosowi zamknięty kanał łańcuchowy 16B, dolną belkę prowadzącą 17A, oraz górną listwę prowadzącą 17B, po których prowadzony jest strug ślizgowy. Do wzajemnego mocowania ze sobą sąsiednich rynien przewidziane są kieszenie przetyczkowe 18 zlokalizowane na elemencie prowadzenia maszynowego 6, do których przy montażu zakłada się masywne przetyczki 19 i w nich się je mocuje.

PL 216 162 B1

Na fig. 3 szczególnie dobrze widać ukształtowanie kontrokuć 30 na tylnej ściance 14 elementu prowadzenia strugowego 6. Górne elementy hakowe 31 osadzone z zachowaniem bocznego odstępu między sobą usytuowane są w stosunku do siebie w odbiciu zwierciadlanym i posiadają wystające ku dołowi żebro zaczepowe 33, które każdorazowo zwrócone ku środkowi elementu prowadzenia maszynowego 6 kończy się dalej w dół wysuniętym zderzaku 34. Dolne elementy hakowe 32 posiadają także wystającą ku dołowi listwę hakową 35 o kształcie litery U, przy czym górna strona dolnych elementów hakowych 32 utworzona jest przez skos 36, wznoszący się na zewnątrz, ku końcom elementu prowadzenia strugowego 6. Pomiędzy górnymi elementami hakowymi 31 a powierzchnią skosu 36 na dolnych elementach hakowych 32 tworzy się relatywnie duża przestrzeń 37 pośrednia, do części której to przestrzeni pośredniej 37 wsuwany jest element mocujący do blokowania kontrokuć 30 i okuć 20 (fig. 2), co jeszcze zostanie przedstawione.

Fig. 4 przedstawia ostrogorynnę z boku w widoku na wprost na element boczny 13, gdzie dobudowane są okucia 20 współpracujące z kontrokuciami. Również okucia 20 mają taką samą budowę, jednak rozlokowane są z zachowaniem zwierciadlanej symetrii i każde okucie 20 składa się tu z masywnego elementu profilowego w kształcie litery C ze wzajemnie w stosunku do siebie równoległymi górnym końcowym ramieniem 23 oraz dolnym końcowym ramieniem 24, połączonych masywnym ramieniem poprzecznym 25. Górne końcowe ramiona 23 posiadają szczególnie na fig. 2, 5 i 6 dobrze widoczny wpust 21, którego szerokość odpowiada szerokości zaczepowego żebra 33 górnych elementów hakowych 31 kontrokuć 30. Dolne profilowe ramiona 24 tak samo na górnej stronie posiadają wpust 22, którego szerokość odpowiada listwie hakowej 35 na dolnych w elementach hakowych 32 kontrokuć 30. Wzajemne dopasowanie szerokości wpustów 21, 22 w końcowych ramionach 23, 24 i kształtowo zachodzących do nich hakowych listew 33, 35 górnych elementów hakowych 31 i dolnych elementów hakowych 32 szczególnie wyraźnie uwidocznione jest na fig. 5 i 6 przedstawiających ostrogorynnę 8 i element prowadzenia maszynowego 6 w pozycji montażowej, gdy obydwa te elementy połączone są ze sobą za pomocą modułu łączącego. Fig. 5 pokazuje ponadto, że zaryglowanie pomiędzy elementami hakowymi 31, 32 kontrokuć i wpustami 21, 22 w końcowych ramionach 23, 24 okuć, zabezpieczone jest za pomocą masywnych, tutaj mających kształt łabędziej szyi, elementów zabezpieczających 40, które między pozycją zamknięcia na fig. 5, a przykładowo na fig. 2 przedstawioną pozycją otwarcia mogą być przemieszczane korzystnie równolegle w kierunku urabiania. Elementy zabezpieczające 40 posiadają dolne, tutaj w przekroju prostokątne ramię ryglujące 41, które w pozycji zamknięcia kształtowo wsunięte jest między ukośną powierzchnię 36 na górnej stronie dolnego elementu hakowego 32, a dolną stronę 26 górnego końcowego ramienia 23 i kształtowo wypełnia komorę pośrednią pomiędzy elementami hakowymi 31, 32 względnie końcowymi ramionami 23, 24 okuć lub kontrokuć. Jeśli element zabezpieczający 40 z ramieniem ryglującym 41 znajduje się w pozycji zamknięcia, to elementy hakowe 32, 33, tworzące kontrokucia, nie mogą poruszać się ku górze, w związku z czym okucia i kontrokucia nie mogą wypaść z mocowania, a dzięki przekrojom elementu ryglującego 41, elementów hakowych 31, 32 i wpustów 21, 22 względnie końcowych ramion 23, 24 nie pojawia się żaden ruchowy luz, nawet przy wysokich siłach występujących w procesie urabiania. Noski zderzaka 34, zlokalizowane na górnych elementach hakowych 31, zapobiegają przy tym, w oczywisty dla fachowca sposób, występowaniu jakiegokolwiek ruchu pomiędzy ostrogorynną 8 a elementem prowadzenia struga 6.

Fig. 4 przedstawia elementy zabezpieczające 40 w pozycji otwarcia. Na fig. 4 dobrze widać, że dla obu osadzonych we wzajemnym bocznym przesunięciu okuć 20, względnie kontrokuć, każdorazowo przewidziany jest jeden element zabezpieczający 40, przy czym w pozycji otwarcia (fig. 4) odstęp pomiędzy obydwoma elementami zabezpieczającymi 40 jest mniejszy, niż w pozycji zamknięcia, w której obydwa elementu zabezpieczające 40 leżą przesunięte na zewnątrz. Zgodnie z wynalazkiem następuje ruch elementów zabezpieczających 40 realizowany każdorazowo za pomocą jednego z przyporządkowanych każdemu elementowi zabezpieczającemu cylindrów hydraulicznych 45, z których każdy (fig. 5) posiada tłok 46 przegubowo połączony z elementem zabezpieczającym 40 poprzez sworzeń 47, klamrę lub tp. Obydwa cylindry hydrauliczne 45 dla przesuwanych w przeciwnych kierunkach obydwóch elementów zabezpieczających 40 osadzone są w stosunku do siebie w odbiciu zwierciadlanym tak, że lewy cylinder hydrauliczny 45 podczas ruchu wysuwu przesuwa tłok, a wraz z nim także lewy element zabezpieczający 40 w lewo, a prawy cylinder hydrauliczny 45 przesuwa prawy element zabezpieczający 40 w prawo. Podczas ruchu wciągania przesuwanie elementów zabezpieczających 40 odbywa się odpowiednio odwrotnie. Tłoki obydwóch cylindrów hydraulicznych 45 leżą w jednej osi, tak że przy wysuwaniu tłoków następuje wzajemne wsparcie sił.

PL 216 162 B1

Obydwa tłoki hydrauliczne 45 mogą być zasilane płynem hydraulicznym po obu stronach nie narysowanej powierzchni tłokowej i mogą być wykonane jako cylindry hydrauliczne z tłokami latającymi. Hydrauliczny wlot 48 obydwóch cylindrów hydraulicznych 45 do wysunięcia tłoków zlokalizowany jest w pobliżu tutaj stykających się ze sobą pokryw cylindrowych cylindrów hydraulicznych 45 i wlot hydrauliczny 49 dla ruchu powrotnego tłoków, a wraz z nimi elementów zabezpieczających 40 do pozycji otwarcia zlokalizowany jest na przeciwległych końcach obydwóch cylindrów hydraulicznych 45. Obydwa wloty hydrauliczne 48 poprzez węże 51 podłączone są do wspólnego przyłącza hydraulicznego 52 dla zasilania hydraulicznego ruchu wysuwu, a obydwa wloty hydrauliczne 49 poprzez kolejne węże 51' podłączone są do drugiego przyłącza hydraulicznego 53 dla ruchu wciągania elementów zabezpieczających 40. Podczas wysuwania obydwa cylindry hydrauliczne 45 wspierają się na sobie nawzajem swymi pokrywami hydraulicznymi. Podczas wciągania obydwa cylindry hydrauliczne 45 wspierają się wzajemnie poprzez czop 55 zlokalizowany na bloku montażowym 56, który tutaj posiada kształt litery U.

Dla zluzowania elementu nasadowego 6 najpierw musi być usunięta przedstawiona na fig. 2 płytka zamykająca 11, zamontowana pomiędzy obydwoma kontrokuciami 30 na elemencie prowadzenia strugowego 6, dzięki czemu obydwa przyłącza hydrauliczne 52, 53 zostaną odsłonięte. Następnie jedno z dwóch przyłączy hydraulicznych, przykładowo przyłącze hydrauliczne 53, dla przemieszczenia elementów zabezpieczających 40 na pozycję otwarcia może zostać podłączone do zasilania hydraulicznego, przykładowo hydrauliki ścianowej, celem wykonania ruchu tłoków cylindrów hydraulicznych 45 i przemieszczenia elementów zabezpieczających 40 na pozycje otwarcia. Ponieważ w podziemnych wyrobiskach jest do dyspozycji wysokociśnieniowe zasilanie hydrauliczne, elementy zabezpieczające 40 mogą być przemieszczane nawet wtedy, gdy z dużą siłą osadzone są pomiędzy okuciami a kontrokuciami. Górnik zasadniczo nie potrzebuje żadnych narzędzi, oprócz węża do połączenia przyłącza hydraulicznego 53 z hydrauliką ścianową. Jeśli elementy zabezpieczające 40 znajdują się w pozycji otwarcia, element nadbudowy może zostać wyjęty z położenia montażowego i możliwe jest wykonanie prac konserwacyjnych, przykładowo na przesuniętym do końcowej strefy strugu węglowym, przy zdjętym elemencie prowadzenia strugowego. Następnie element prowadzenia strugowego 6 (fig. 2) może zostać zawieszony swymi kontrokuciami 6 (fig. 2) w okuciach 20 i dzięki zasilaniu hydraulicznemu przyłącza hydraulicznego 52 elementy zabezpieczające 40 mogą zostać przesunięte na zewnątrz, co zabezpieczy połączenie okucia z kontrokuciem przed zluzowaniem. Jeśli pracownik obsługi w następnej kolejności ponownie zamontuje płytkę zamykającą 11 (fig. 2), to urządzenie urabiające jest ponownie gotowe do pracy. Elementy zabezpieczające 40 ślizgają się przy tym po masywnych elementach prowadzących 60 poniżej cylindrów hydraulicznych 45, dzięki czemu ramiona ryglujące 41 czysto i optymalnie mogą się zagłębić w komorze pośredniej pomiędzy elementami okuciowymi.

Na fig. 6 ponownie przedstawione jest kształtowe ryglowanie zazębiających się ze sobą elementów hakowych 31, 32 i końcowych ramion 23, 24 kontrokuć względnie okuć. Na fig. 6, tak samo jaki na fig. 5, dokładnie widać, że ostrogorynna 8, na której rozłącznie, w sposób znany ze stanu techniki, zamontowane jest prowadzenie maszynowe 6, może być wyposażona w koryto transportowe (rynnę wymienną 80), przy czym dno transportowe 81 koryta wymiennego po stronie ociosu, to znaczy po tej stronie, gdzie element prowadzenia strugowego 6 zamontowany jest na ostrogorynnie 8 i urabiany jest węgiel, wchodzi do zagłębienia wpustowego 28 po stronie odzrobowej górnych końcowych ramion 23, co skutkuje zaryglowaniem koryta wymiennego 81 od strony ociosu wyłącznie poprzez kształtowe połączenie dna transportowego 81 koryta wymiennego 80 z elementami okuciowymi. W każdym razie górne końcowe ramiona 23 profilowych elementów w kształcie litery C spełniają tu podwójną rolę, a mianowicie częściowo pełnią funkcję jednostronnego ryglowania koryta wymiennego 81 tak, że tylko od strony zawałowej, co nie zostało tu przedstawione, koryto wymienne musi zostać zaryglowane za pomocą rozłącznego elementu zabezpieczającego.

W podziemnych wyrobiskach wszystkie rynny składające się na urządzenie przenośnikowe agregatu urabiającego łączone są ze sobą, z zachowaniem możliwości niewielkiego kątowego wychyłu względem siebie, za pomocą masywnych przetyczek 19, zlokalizowanych na elementach prowadzenia strugowego oraz innych przetyczek po stronie odzrobowej. Przy demontowalnych elementach prowadzenia strugowego odpadałoby jedno odociosowe ryglowanie pomiędzy rynną ze zdejmowalnym elementem prowadzenia maszynowego a kolejną rynną, przykładowo kolejną rynną klinową, czy też rynną zwyczajną. Dlatego ostrogorynna według wynalazku posiada dodatkowy element centrująco-ryglujący 90, którego budowa zostanie omówiona w odniesieniu do fig. 7. Fig. 7 pokazuje przy tym

PL 216 162 B1 ostrogorynnę 8 z korytem wymiennym 81 w widoku na element boczny 13 z mechanizmem przyłączeniowym obejmującym cylindry hydrauliczne 45 oraz z elementem zabezpieczającym 40, co szczegółowo zostało już powyżej przedstawione. Możliwy do zabudowania na ostrogorynnie 8 element prowadzenia strugowego jest zdemontowany. Sąsiadująca z ostrogorynną rynna, przykładowo rynna zwyczajna 1, wyposażona jest tutaj w niemożliwe do zdemontowania, stałe prowadzenie strugowe 1A (fig. 1), ale dla lepszej przejrzystości rysunku zostało ono na fig. 7 pominięte. Poprzeczne ramię 25 okuć 20 wyposażone jest w otwór poprzeczny 29, który w stanie zmontowania zbiega się z otworem poprzecznym 17 w końcowej strefie odociosowej pobocznicy 18 rynny zwyczajnej 1. Pobocznica 18 jest ponadto wyposażona w pionowy otwór 19, w którym znajduje ujście otwór poprzeczny 17. Przy zdjętym elemencie prowadzenia maszynowego z ostrogorynny 8 przez zbiegające się otwory 17 i 19 może zostać przetknięty sworzeń centrujący 91, który swą sworzniową końcówką 92 wchodzi do czopu ryglującego 93, wsuwanego od góry do otworu pionowego 19 i wyposażonego w gwint lub tp. Na drugi koniec czopu ryglującego 94 nakręcana jest nakrętka zabezpieczająca 95 tak, że mimo możliwych relatywnych wychyleń między rynną zwyczajną 1 a ostrogorynną 8, niemożliwe będzie rozłączenie się tych rynien po stronie odociosowej. Dzięki cylindrycznemu, z luzem w otworze pionowym osadzonemu czopowi ryglującemu 93, rynny zwyczajne 1 i dołączona rynna klinowa 2 zachowują możliwość wykonywania koniecznych relatywnych wychyłów względem siebie. Element centrujący 90 może w każdym razie być zluzowany tylko wtedy, gdy element prowadzenia strugowego jest zdemontowany. W stanie zmontowania natomiast siły główne nie są przejmowane przez element centrujący 90, lecz przez złącza przetyczkowe na elementach prowadzenia strugowego 1A względnie 6.

Element zabezpieczający 40 kończy się, co szczególnie dobrze uwidocznione jest na fig. 7, ponad ramieniem ryglującym 41, w krótkim elemencie ramiennym 42 końcówką widlastą 43, która przy zdemontowanych cylindrach hydraulicznych 45 i/lub awarii tych cylindrów hydraulicznych 45, może współpracować z narzędziem, za pomocą którego, w przypadku zaistnienia takiej konieczności, element zabezpieczający będzie przesuwany pomiędzy pozycjami zamknięcia i otwarcia, lub odwrotnie. Narzędzie może przykładowo być osadzane na sworzniu 44 zamontowanym na końcówce widlastej elementu zabezpieczającego 40.

W ramach powyższego opisu może istnieć wiele modyfikacji, oczywistych dla specjalisty w tej dziedzinie, mieszczących się w ramach zakresu ochrony, objętego zastrzeżeniami zależnymi. Na figurach rysunku zaprezentowany jest preferowany sposób wykonania wynalazku. Dolne elementy hakowe względnie wpusty okuć i kontrokuć mogą również tworzyć złącze hakowe, umożliwiające wychylenie elementu prowadzenia maszynowego do pozycji montażowej, zanim element zabezpieczający zajmie swoją pozycję zaryglowania względnie zamknięcia. Oczywistym jest, że górne okucia i kontrokucia nie są wykonywane jako elementy kształtowe, lecz mają postać listew z wzajemnie dopasowanym wybraniem, do którego wsuwany jest element zabezpieczający. Rozwiązanie według wynalazku może służyć do mocowania na ostrogorynnie również innych elementów nadbudowy, zwłaszcza prowadzenia kombajnu węglowego, lub tp.

Claims (24)

1. Moduł łączący do łączenia elementu wyposażenia, w szczególności elementu prowadzenia strugowego, z bocznym elementem ostrogorynny urządzenia urabiającego, wyposażony w zlokalizowany na bocznym elemencie pierwszy segment okucia, w zlokalizowany na elemencie nadbudowy i rozłącznie połączony z segmentami okucia element kontrokucia, oraz przynajmniej jeden element zabezpieczający, który w pozycji zamknięcia powstrzymuje rozłączenie okucia i kontrokucia, a w pozycji otwarcia to rozłączenie umożliwia, znamienny tym, że elementowi zabezpieczającemu (40) przyporządkowany jest cylinder hydrauliczny (45) do przemieszczania tego elementu zabezpieczającego (40) między pozycją zamknięcia a pozycją otwarcia.

2. Moduł łączący według zastrz. 1, znamienny tym, że przewidziane są dwa elementy zabezpieczające (40) i każdemu z nich każdorazowo przyporządkowany jest jeden cylinder hydrauliczny (45).

3. Moduł łączący według zastrz. 2, znamienny tym, że każdy z cylindrów hydraulicznych (45) posiada połączony z przynależnym mu elementem zabezpieczającym (40) wysuwany i wsuwany tłok (46).

4. Moduł łączący według zastrz. 3, znamienny tym, że cylinder hydrauliczny (45) wyposażony jest w zlokalizowane w jednej osi tłoki (46), osadzone odwrotnie na elemencie bocznym ostrogorynny

PL 216 162 B1 w taki sposób, że odstęp elementów zamykających (40) w pozycji zamknięcia jest większy, niż w pozycji otwarcia.

5. Moduł łączący według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że obydwa cylindry hydrauliczne (45) posiadają wspólne przyłącze hydrauliczne (52) dla ruchu wysuwu i drugie wspólne przyłącze hydrauliczne (53) dla ruchu wciągania tłoków (46).

6. Moduł łączący według jednego z zastrz. 1 do 5, znamienny tym, że każdy element okucia i kontrokucia (20, 30) wyposażony jest w zlokalizowane jeden nad drugim, z zachowaniem odstępu tworzącego komorę pośrednią (37), w stanie zmontowania kształtowo zamykające się kształtowe elementy złączne (31, 32; 23, 24) i element zabezpieczający (40) każdorazowo może być wsuwany do tej komory pośredniej lub z niej wysuwany.

7. Moduł łączący według zastrz. 6, znamienny tym, że kontrokucia wykonane są w postaci elementów hakowych (31, 32) i przeznaczone są do zawieszania we wpustach (21, 22) okuć.

8. Moduł łączący według jednego z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że okucia (20) składają się z elementów profilowych o kształcie litery C, posiadających każdorazowo dwa ramiona (23, 24) i łączące je na sztywno ramię poprzeczne (25), przy czym korzystnie w ramieniu poprzecznym (25) wykonany jest otwór poprzeczny (17), w którym osadzany jest element centrująco-ryglujący (90) do centrowania i łączenia ostrogorynien.

9. Moduł łączący według jednego z zastrz. 1 do 8, znamienny tym, że elementy zabezpieczające (40) spoczywają przesuwnie na elementach prowadzących (60) zlokalizowanych, zwłaszcza przyspawanych, na elementach bocznych (13).

10. Moduł łączący według jednego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że okucia (20) i kontrokucia (30) składają się z masywnych listew umożliwiających wiszące mocowanie elementu nadbudowy (6) na elemencie bocznym (13).

11. Moduł łączący według jednego z zastrz. 1 do 10, znamienny tym, że elementy zabezpieczające (40) przystosowane są do ruchu równoległego w stosunku do elementu bocznego (13).

12. Ostrogorynna z rozłącznym elementem nadbudowy, zwłaszcza ostrogorynna z rozłącznym prowadzeniem maszynowym, dla urządzeń urabiających pokłady minerałów, przy czym element nadbudowy może być rozłącznie łączony za pomocą modułu łączącego wyposażonego w okucia na ostrogorynnie, kontrokucia na elemencie nadbudowy i przynajmniej jeden element zabezpieczający, który w pozycji zamknięcia zabezpiecza przed rozłączeniem się okucia i kontrokucia, znamienna tym, że moduł łączący posiada przyporządkowany elementowi zabezpieczającemu (40), ułożyskowany w elemencie bocznym (13) cylinder hydrauliczny (45) do przemieszczania elementu zabezpieczającego (40) pomiędzy pozycją otwarcia a pozycją zamknięcia, w której to pozycji zamknięcia element zabezpieczający przeciwdziała rozłączeniu okucia (20) i kontrokucia (30).

13. Ostrogorynna według zastrz. 12, znamienna tym, że przewidziane są dwa elementy zabezpieczające (40) i każdemu z nich każdorazowo przyporządkowany jest jeden cylinder hydrauliczny (45).

14. Ostrogorynna według zastrz. 13, znamienna tym, że każdy z cylindrów hydraulicznych (45) posiada połączony z przynależnym mu elementem zabezpieczającym (40) wysuwany i wsuwany tłok (46).

15. Ostrogorynna według zastrz. 14, znamienna tym, że cylinder hydrauliczny (45) wyposażony jest w zlokalizowane w jednej osi tłoki (46), osadzone odwrotnie na elemencie bocznym ostrogorynny w taki sposób, że odstęp elementów zamykających (40) w pozycji zamknięcia jest większy, niż w pozycji otwarcia.

16. Ostrogorynna według zastrz. 14 albo 15, znamienna tym, że obydwa cylindry hydrauliczne (45) posiadają wspólne przyłącze hydrauliczne (52) dla ruchu wysuwu i drugie wspólne przyłącze hydrauliczne (53) dla ruchu wciągania tłoków (46).

17. Ostrogorynna według jednego z zastrz. 12 do 16, znamienna tym, że każdy element okucia i kontrokucia (20, 30) wyposażony jest w zlokalizowane jeden nad drugim, z zachowaniem odstępu tworzącego komorę pośrednią (37), w stanie zmontowania kształtowo zamykające się kształtowe elementy złączne (31, 32; 23, 24) i element zabezpieczający (40) każdorazowo może być wsuwany do tej komory pośredniej lub z niej wysuwany.

18. Ostrogorynna według zastrz. 17, znamienna tym, że kontrokucia wykonane są w postaci elementów hakowych (31, 32) i przeznaczone są do zawieszania we wpustach (21, 22) okuć.

19. Ostrogorynna według jednego z zastrz. 12 do 18, znamienna tym, że okucia (20) składają się z elementów profilowych o kształcie litery C, posiadających każdorazowo dwa ramiona (23, 24) i łączące je na sztywno ramię poprzeczne (25), przy czym korzystnie w ramieniu poprzecznym (25)

PL 216 162 B1 wykonany jest otwór poprzeczny (17), w którym osadzany jest element centrująco-ryglujący (90) do centrowania i łączenia ostrogorynien.

20. Ostrogorynna według jednego z zastrz. 12 do 19, znamienna tym, że elementy zabezpieczające (40) spoczywają przesuwnie na elementach prowadzących (60) zlokalizowanych, zwłaszcza przyspawanych, na elementach bocznych (13).

21. Ostrogorynna według jednego z zastrz. 12 do 20, znamienna tym, że okucia (20) i kontrokucia (30) składają się z masywnych listew umożliwiających wiszące mocowanie elementu nadbudowy 16) na elemencie bocznym (13).

22. Ostrogorynna według jednego z zastrz. 12 do 21, znamienna tym, że elementy zabezpieczające (40) przystosowane są do ruchu równoległego w stosunku do elementu bocznego (13).

23. Ostrogorynna według jednego z zastrz. 12 do 22, znamienna tym, że prowadzenie maszynowe składa się z elementu prowadzenia strugowego (6), zwłaszcza z elementu prowadzenia strugowego do rynien klinowych albo dołącznych, zlokalizowanych w końcowej strefie urządzenia urabiającego.

24. Ostrogorynna według zastrz. 23, znamienna tym, że element prowadzenia struga (6, 7) posiada zlokalizowaną między kontrokuciami (30) zdejmowaną płytkę zamykającą (11) dla dostępu do przyłączy hydraulicznych do uruchamiania cylindrów hydraulicznych.