PL64007Y1 - Prowadnica strugowa, zwłaszcza struga ślizgowego - Google Patents

Description

2 PL 64 007 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest prowadnica strugowa, zwłaszcza struga ślizgowego, znajdująca zastosowanie w szczególności w strugowych urządzeniach urabiających węgiel kamienny.

Znany jest, na przykład z niemieckiego opisu patentowego nr DE 40 25 871 A1 sposób zabudowy prowadnic strugowych po stronie ociosu na ostrogorynnach przenośnika zgrzebłowego łańcuchowego poprzez przyspawanie, bądź rozłącznie poprzez przykręcanie. Prowadnica strugowa składa się z blachy kątowej, masywnej belki prowadzącej, ślizgowych elementów dystansowych, płyt wspierających i zamykanej pokrywy, natomiast każda ostrogorynna przenośnika posiada górny boczny profil, dolny boczny profil i zlokalizowaną między nimi blachę denną przy czym do przykręcenia demonto-walnej prowadnicy strugowej służy przyspawany między profilami bocznymi imak zgrzebłowy stanowiący okucie. Do tylnej strony ślizgowego elementu dystansowego przyspawana jest płyta wspierająca, sięgająca swym centrującym sworzniem do otworu centrującego we wznoszącym się ramieniu blachy kątowej i prowadnica strugowa przykręcona jest do ostrogorynny dwoma rzędami śrub, zlokalizowanych jedne nad drugimi. Dolny rząd śrub obejmuje śruby, których sworznie przechodzą przez otwory sworzniowe belki prowadzącej, ślizgowych elementów dystansowych, płyt wspierających i wznoszącego się ramienia blachy kątowej, a łby sworzniowe opierają się na uchwytach zastawkowych. Zlokalizowane na wysokości górnego kanału łańcuchowego śruby górnego rzędu przechodzą przez sworznie centrujące płyt wspierających, a ich łby sworzniowe zlokalizowane są w uchwytach zastawkowych.

Celem wzoru użytkowego jest opracowanie takiej konstrukcji prowadnicy strugowej, zwłaszcza struga ślizgowego, współpracującej z ostrogorynnami przenośnika zgrzebłowego łańcuchowego, która umożliwi sprawniejszy montaż, oraz lepsze ryglowanie prowadnicy strugowej.

Istota wzoru użytkowego polega na tym, że ślizgowy element dystansowy i belka prowadząca stanowią jeden podzespół, a jeden z elementów złącznych składa się ze złącza przegubowego, sprzęganego poprzez zsunięcie z sobą pierwszej części przegubu wykonanej na tym podzespole, z drugą częścią przegubu zlokalizowaną po stronie ostrogorynny. Złącze przegubowe jest korzystnie tak wykonane, że umożliwia wychylenie podzespołu do pozycji montażowej, w której możliwe jest blokowanie dalszych elementów mocujących. Podzespół z pierwszą częścią przegubu może zostać odchylony w stosunku do pozycji montażowej i od góry osadzony na drugiej części przegubu zlokalizowanej po stronie ostrogorynny, w wyniku czego następuje sprzężenie złącza przegubowego, a z nim zaryglowanie pierwszych elementów mocujących. Złącze przegubowe umożliwia równocześnie wychylenie podzespołu do pozycji montażowej bez konieczności podparcia belki prowadzącej i ślizgowego elementu dystansowego przy wykonywaniu tego ruchu. Złącze przegubowe wykonane jest z elementów wzajemnie komplementarnych, kształtowe dopasowanych i/lub zawiasokształtnych. Pierwsza część przegubu może być ustawiona równolegle do belki prowadzącej podzespołu.

Jedna część przegubu posiada korzystnie zagłębienie częściowo obejmujące uwypuklenie drugiej części przegubu, aby po sprzęgnięciu tworzącego otwarty przegub złącza przegubowego możliwym było wychylne wsparcie podzespołu na ostrogorynnie, a po odchyleniu do pozycji montażowej dodatkowe mocowanie przez dalsze elementy złączne. Część przegubu z wybrzuszeniem może być wykonana jako listwa, szczególnie jako listwa o przekroju okrągłym, która może być lub jest częściowo obejmowana przez okrągły wypust drugiej części przegubu. Złącze przegubowe korzystnie zachowuje odstęp w pionie w stosunku do dalszych elementów złącznych, przy czym celowo jeden z elementów znacznych zlokalizowany jest ponad ślizgowym elementem dystansowym, a inny, zwłaszcza złącze przegubowe, zlokalizowany jest poniżej ślizgowego elementu dystansowego. Również korzystnym jest, gdy dalsze elementy złączne zlokalizowane są na wysokości górnego kanału łańcuchowego, a złącze przegubowe znajduje się na poziomie dolnego kanału łańcuchowego. W szczególnie korzystnym wykonaniu złącze przegubowe znajduje się w przybliżeniu na tej samej wysokości, co największa głębokość profilu belki prowadzącej, dzięki czemu chwilowe obciążenia działające na elementy złączne podczas najazdu struga obejmującego podchwytem od tyłu belkę prowadzącą są znacznie zmniejszone.

Dalsze elementy złączne mają preferowaną postać złącza śrubowego i obejmują wiele śrub usytuowanych w rzędach. 3 PL 64 007 Υ1 W stanie zmontowania dalsze elementy złączne zapobiegają wyprzęgnięciu złącza przegubowego. Korzystnie obejmują one przynajmniej jeden element zaciskowy, za pomocą którego podzespół może być wsparty względem przynajmniej jednej powierzchni zaciskowej od strony ostrogorynny, co zapobiega zluzowaniu, lub wyprzęgnięciu złącza przegubowego.

Element zaciskowy dociągany jest do powierzchni zaciskowych na podzespole i ostrogorynnie za pomocą złącza śrubowego, co umożliwia łatwe wyregulowanie i utrzymanie docisku.

Element zaciskowy posiada przy tym przynajmniej jeden, a korzystnie dwa otwory sworzniowe, oraz jedno zagłębienie dla wgłębnego osadzenia nakrętek na nagwintowanych sworzniach śrubowych, co pozwala na uniknięcie ścinania nakrętek przez łańcuch strugowy, albo przez hak prowadzący struga.

Ponad ślizgowym elementem dystansowym, korzystnie na wznoszącym się ramieniu blachy kątowej, może być zlokalizowana listwa prowadząca, która klinowo ściętą spodnią stroną tworzy górną powierzchnię zaciskową dla wsparcia podzespołu za pomocą elementu zaciskowego. Ślizgowy element dystansowy i/lub przy spawana do podzespołu płyta wspierająca tworzą korzystnie z klinowymi, ukośnie przebiegającymi górnymi stronami dolną powierzchnię zaciskową. Po wychyleniu podzespołu do pozycji montażowej elementy zaciskowe, również posiadające klinokształtne powierzchnie zewnętrzne, mogą zostać osadzone na podzespole i na listwie prowadzącej, po czym dociągnięte do powierzchni zaciskowych za pomocą złącza śrubowego.

Element zaciskowy może przynajmniej częściowo zachodzić na podzespół, zwłaszcza na częściowy odcinek ślizgowego elementu dystansowego i/lub przyspawaną do podzespołu płytę wspierającą, dzięki czemu podzespół zabezpieczony jest przed wypadnięciem z pozycji montażowej. Na tylnej stronie ślizgowego elementu dystansowego, poniżej płyty wspierającej, celowo zlokalizowana jest pierwsza część przegubu.

Wznoszące się ramię blachy kątowej korzystnie wyposażone jest w okna, bądź tego rodzaju wybrania, przez które części przegubu znajdujące się na podzespole mogą być osadzone na drugich, wykonanych po stronie ostrogorynny częściach przegubu i z nimi sprzężone. Najlepiej jest, gdy ramię posiada dwa okna celowo zlokalizowane na tej samej wysokości. Wówczas blacha kątowa może być przyspawana na ostrogorynnie również po stronie ociosu i tylko fragment tworzący kanały łańcuchowe jest demontowany.

Zasadniczą zaletą prowadnicy według wzoru użytkowego jest to, że do jej funkcjonalnego zamontowania potrzebne jest tylko sprzężenie wykonanej na podzespole części przegubu z zamocowaną na ostrogorynnie i stanowiącą okucie od strony ostrogorynny drugą częścią przegubu poprzez ich zsunięcie, przy czym złącze przegubowe zastępuje jeden z elementów złącznych. Dla zaryglowania prowadnicy strugowej na ostrogorynnie wymagane jest zablokowanie dalszych elementów złącznych. Ponieważ w porównaniu do stanu techniki odpada dolny rząd śrub, a wraz z nim otwory przelotowe w ślizgowych elementach dystansowych i belkach prowadzących, obniżają się tym samym koszty wykonania, a stabilność całości znacznie wzrasta. Ślizgowy element dystansowy i obejmowana przez strug od tyłu belka prowadząca zyskują większą wytrzymałość na oddziaływanie mechanicznych obciążeń występujących w trybie roboczym. Stąd też ewentualne postoje awaryjne agregatu strugowego mogą zostać korzystnie zminimalizowane.

Wzór użytkowy został objaśniony na rysunku, gdzie fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym eksplodującym prowadnicę strugową wraz z ostrogorynną przenośnika zgrzebłowego, fig. 2 -prowadnicę strugową częściowo zamontowaną na ostrogorynnie w przekroju poprzecznym w rysunku eksplodującym, a fig. 3 - zmontowaną prowadnicę strugową z zamontowaną pokrywą w przekroju poprzecznym.

Prowadnica strugowa 1 (fig. 1, fig. 3) nienarysowanego struga urabiającego jest częściowo zamontowana od strony ociosu na ostrogorynnie 2 nienarysowanego w całości przenośnika zgrzebłowego łańcuchowego. Trasa przenośnika zgrzebłowego łańcuchowego składa się zazwyczaj z wielu ostrogorynien 2 połączonych ze sobą z zachowaniem ograniczonej wychylności i odporności na zrywanie. Każda ostrogorynną 2 posiada górny boczny profil 3, dolny boczny profil 4 i zlokalizowaną między nimi blachę denną 5, przy czym po stronie ociosu boczne profile 3, 4 przyspawane są do okucia 6 w postaci płyt. Zamocowana rozłącznie na ostrogorynnie 2 prowadnica strugowa 1 posiada rozciągającą się na długości ostrogorynny 2 blachę kątową 7, której skierowane ku ociosowi lekko do spągu nachylone jedno ramię 8 tworzy tor jezdny struga, natomiast drugie ramię 9 przyspawane jest do ostrogorynny 2 tak, że wystaje ponad nią. Prowadnica strugowa 1 obejmuje ponadto znaną ze stanu techniki, rozciągającą się na długości ostrogorynny 2 belkę prowadzącą 10, służącą do prowa- 4 PL 64 007 Υ1 dzenia struga ślizgowego, jak również w tym przypadku dwa ślizgowe elementy dystansowe 11, które w stanie zmontowania prowadnicy strugowej 1 oddzielają od siebie górny kanał łańcuchowy 12 od dolnego kanału łańcuchowego 13. Przedział pociągowy nienarysowanego łańcucha strugowego połączony jest w znany sposób w dolnym kanale łańcuchowym 13 do haka prowadzącego struga ślizgowego, obejmującego od tyłu wystającą w dół ponad ślizgowe elementy dystansowe 11 belkę prowadzącą 10.

Masywna belka prowadząca 10 do prowadzenia struga ślizgowego wraz z przyspawanymi do belki prowadzącej 10 ślizgowymi elementami dystansowymi 11 tworzy jedną całość, która jako podzespół 14 wymiennie montowana jest na ostrogorynnie 2. Mocowanie podzespołu 14 na ostrogorynnie 2 przebiega przy tym między innymi za pośrednictwem dwóch złączy przegubowych 15, stanowiących dolne elementy złączne. Każde złącze przegubowe 15 składa się z pierwszej części przegubu 16 na podzespole 14 i drugiej części przegubu 17 na ostrogorynnie 2. Podczas montażu przygotowany podzespół 14 z pierwszą częścią przegubu 16 może być osadzony na drugiej części przegubu 17, przy czym może być wychylony do pozycji montażowej (fig. 2). Otwarte przeguby tworzące złącza przegubowe 15 centrują podzespół 14 i umożliwiają wychylenie do lub z pozycji montażowej bez konieczności zapewnienia podzespołowi 14 dodatkowego wsparcia ze strony obsługi, bądź przez zastosowanie dodatkowych środków.

Dla umożliwienia sprzężenia części przegubu złącza przegubowego 15 również przy uprzednio do ostrogorynny 2 przyspawanej blasze kątowej 7, wznoszące się drugie ramię 9 blachy kątowej 7 posiada dwa okna 18, przez które możliwe jest nasunięcie pierwszych części przegubu 16 podzespołu 14 na obydwie drugie części przegubu 17 zlokalizowane po stronie ostrogorynny 2. Podzespół 14 i wznoszące się ramię 8 blachy kątowej 7 po wychyleniu podzespołu 14 do pozycji montażowej ograniczają dolny kanał łańcuchowy 13. Ślizgowe elementy dystansowe 11 oddzielają dolny kanał łańcuchowy 13 od górnego kanału łańcuchowego 12. Listwa prowadząca 19 zlokalizowana jest i przykładowo przyspawana na górnej krawędzi wznoszącego się drugiego ramienia 9 i tworzy obejmowaną przez strug ślizgowy prowadnicę górną.

Belka prowadząca 10 podzespołu 14 przyspawana jest na przedniej stronie 20 obydwóch ślizgowych elementów dystansowych 11 i posiada profil rozciągający się wzdłuż ramienia 8 stanowiącego ślizgowy tor struga. Największa głębokość, względnie grubość belki prowadzącej 10 leży w przybliżeniu na tej samej wysokości, co oś przegubowa złącza przegubowego 15. Na przeciwległej do przedniej strony 20 stronie tylnej 21 ślizgowego elementu dystansowego 11 przyspawana jest masywna pierwsza część przegubu 16 i ponad nią zlokalizowana płyta wspierająca 22.

Pierwsza część przegubu 16 posiada zagłębienie 23 obejmujące w stanie zmontowania wypukłość 24 mającej okrągły profil drugiej części przegubu 17. Druga część przegubu 17 przyspawana jest do płyty okucia 6 przymocowanej do ostrogorynny 2. Płyta okucia sięgająca ponad górny boczny profil 3 ostrogorynny 2 posiada wybranie 25, w którym zlokalizowana jest i przyspawana druga część przegubu 17. Na wysokości górnego kanału łańcuchowego 12, jako dalszy element mocujący względnie złączny dla podzespołu 14 zlokalizowane jest złącze śrubowe 26, mocujące ten podzespół 14 do okucia 6 na końcu montażu i zabezpieczające go przed zluzowaniem. Dla ryglowania sworzni śrubowych 27 złącza śrubowego 26 okucie 6 wyposażone jest w wiele wybrań kieszeniowych 28, a w każdym z nich mocowany jest sworzeń śrubowy 27 ze swym łbem, z zachowaniem odporności na skręcanie. Blokowanie wychylonego do pozycji montażowej podzespołu 14 odbywa się za pomocą elementów zaciskowych 29, które posiadają po parze otworów sworzniowych 30 (fig. 1), nasuwanych na sworznie śrubowe 27.

Nakrętka 31 wkręcana jest w zagłębieniu 32 elementu zaciskowego 29 na nagwintowany sworzeń śrubowy 27. Zagłębienie 32 wyposażone jest w pokrywę 33 zabezpieczającą nakrętkę 31 przed wnikaniem pyłu węglowego. Górne i dolne zewnętrzne powierzchnie 34, 35 elementu zaciskowego 29 przebiegają względem siebie na kształt klina, bądź z ukośnym nachyleniem i w stanie zmontowania element zaciskowy 29 opiera się górną zewnętrzną powierzchnią 34 na górnej klinokształtnej, względnie ukośnej powierzchni zaciskowej 36 na dolnej stronie listwy prowadzącej 19. Równocześnie element zaciskowy 29 opiera się ukośną dolną zewnętrzną powierzchnią 35 na utworzonej przez górną stronę ślizgowego elementu dystansowego 11 dolnej powierzchni zaciskowej 37, przy czym nacisk zacisku na powierzchnie zaciskowe 36, 37 może być regulowany dokręcaniem nakrętek 31. Zacisk realizowany przez elementy zaciskowe 29 powoduje dociśnięcie pierwszej części przegubu 16 do drugiej części przegubu 17 i mocne utrzymanie tego docisku. Dzięki dokręcanemu elementowi zaciskowemu 29 podzespół 14 poprzez dolną powierzchnię zaciskową 37 obciążony jest siłą dociskającą

Claims (14)

1. 5 PL 64 007 Υ1 skierowaną w dół ku złączu przegubowemu 15, co gwarantuje zabezpieczenie złącza przegubowego 15 przed rozłączaniem się. Element zaciskowy 29 opiera się przy tym z siłą zwróconą przeciwnie do siły zacisku, skierowaną ku górze na powierzchni zaciskowej 37 na listwie prowadzącej 19. Poprzez złącze śrubowe 26 w połączeniu z elementami zaciskowymi 29 w prosty sposób, przy relatywnie niskim momencie dociągnięcia, możliwym jest osiągnięcie relatywnie dużej siły zacisku. Równocześnie złącze śrubowe 26 w trybie roboczym zostaje odciążone, ponieważ złącze przegubowe 15 zlokalizowane jest na wysokości największej głębokości belki prowadzącej 10. Podczas przejazdu struga ślizgowego obok belki prowadzącej 10 siły poprzeczne występujące na tej wysokości przenoszone są głównie na złącze przegubowe 15. Do rozłącznego zamknięcia górnego kanału łańcuchowego 12 służy osadzona wychylnie na podzespole 14 pokrywa 38 (fig. 1, fig. 3), w pozycji zaniknięcia zabezpieczona na listwie prowadzącej 19. W ramach przedstawionego opisu mogą istnieć liczne modyfikacje mieszczące się w ramach zastrzeżeń zależnych. Złącze przegubowe mogłoby być również zlokalizowane ponad rzędem śrub, korzystnie w strefie górnego kanału łańcuchowego, a dalsze elementy złączne mieściłyby się wówczas w strefie dolnego kanału łańcuchowego. Możliwym jest również, aby pierwsza część przegubu podzespołu posiadała wystającą wybrzuszoną ścianę, płozę lub podobny element, która współpracowałaby z korytkowym zagłębieniem na ostrogorynnie. Druga część przegubu zamiast na płycie oku-ciowej mogłaby być zamocowana także na profilu bocznym, lub bezpośrednio na blasze kątowej, gdy ta stanowi stały element ostrogorynny. Blacha kątowa może również stanowić element składowy podzespołu. Część przegubu od strony podzespołu i/lub oddziaływujące w kierunku poziomym powierzchnie zaciskowe zlokalizowane po stronie podzespołu mogą mieć postać jednoczęściowych elementów wykonanych na ślizgowych elementach dystansowych, przy czym do tego celu musiałyby posiadać nosek, wargę lub inny element częściowo przykrywany przez element zaciskowy. Zastrzeżenia ochronne 1. Prowadnica strugowa, zwłaszcza struga ślizgowego z blachą kątową, której jedno ramię tworzy tor jezdny struga, a drugie wznoszące się ramię jest lub może być skonfigurowane z ostrogorynną przenośnika zgrzebłowego, z przynajmniej jednym ślizgowym elementem dystansowym, który ponad ślizgowym torem jezdnym struga ślizgowego oddziela górny kanał łańcuchowy od dolnego kanału łańcuchowego dla łańcucha strugowego, z belką prowadzącą oraz wieloma elementami złącznymi do zamocowania prowadnicy strugowej na ostrogorynnie, znamienna tym, że ślizgowy element dystansowy /11/ i belka prowadząca /10/ stanowią jeden podzespół /14/, a jeden z elementów złącznych wykonany jest w postaci złącza przegubowego /15/, sprzęganego poprzez zsunięcie z sobą pierwszej części przegubu /16/ wykonanej na podzespole /14/ z drugą częścią przegubu /17/ zlokalizowaną po stronie ostrogorynny /2/.
2. 2. Prowadnica według zastrz. 1, znamienna tym, że złącze przegubowe /15/ umożliwia wychylenie podzespołu /14/ do pozycji montażowej, w której możliwe jest zaryglowanie dalszych elementów złącznych /26/.
3. 3. Prowadnica według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jedna z części przegubu /16, 17/ posiada zagłębienie /23/ częściowo obejmujące uwypuklenie /24/ drugiej części przegubu /17,16/.
4. 4. Prowadnica według jednego z zastrz. 1 do 3, znamienna tym, że złącze przegubowe /15/ zlokalizowane jest na wysokości umożliwiającej zachowanie pionowej odległości od dalszych elementów złącznych /26/.
5. 5. Prowadnica według zastrz. 4, znamienna tym, że dalsze elementy złączne /26/ zlokalizowane są na wysokości górnego kanału łańcuchowego /12/, a złącze przegubowe /15/ znajduje się na wysokości dolnego kanału łańcuchowego /13/.
6. 6. Prowadnica według jednego z zastrz. 1 do 5, znamienna tym, że złącze przegubowe /15/ znajduje się w przybliżeniu na tej samej wysokości, co największa głębokość profilu belki prowadzącej/10/.
7. 7. Prowadnica według jednego z zastrz. 1 do 6, znamienna tym, że dalsze elementy złączne /26/ mają postać złącza śrubowego.
8. 8. Prowadnica według jednego z zastrz. 1 do 7, znamienna tym, że dalsze elementy złączne /26/ w stanie zmontowania zapobiegają wyprzęgnięciu złącza przegubowego /15/. 6 PL 64 007 Υ1
9. 9. Prowadnica według zastrz. 8, znamienna tym, że dalsze elementy złączne /26/ obejmują przynajmniej jeden element zaciskowy /29/, za pomocą którego podzespół /14/ może być wsparty względem przynajmniej jednej powierzchni zaciskowej /36/ od strony ostrogorynny /2/, co zapobiega wyprzęgnięciu złącza przegubowego /15/.
10. 10. Prowadnica według zastrz. 9, znamienna tym, że element zaciskowy /29/ dociągany jest do powierzchni zaciskowej /36, 37/ za pomocą złącza śrubowego /26/.
11. 11. Prowadnica według zastrz. 10, znamienna tym, że element zaciskowy /29/ posiada przynajmniej jeden otwór sworzniowy /30/, oraz zagłębienie /32/ dla wgłębnego osadzenia nakrętki /31/ złącza śrubowego /26/.
12. 12. Prowadnica według zastrz. 9 albo 10, albo 11, znamienna tym, że na wznoszącym się ramieniu /9/ blachy kątowej /7/ zlokalizowana jest listwa prowadząca /19/, która tworzy górną powierzchnię zaciskową/36/ od strony ostrogorynny /2/.
13. 13. Prowadnica według jednego z zastrz. 1 do 12, znamienna tym, że ma przymocowaną do tylnej strony /21/ ślizgowego elementu dystansowego /11/ wystającą płytę wspierającą /22/, poniżej której zlokalizowana jest pierwsza część przegubu /16/.
14. 14. Prowadnica według jednego z zastrz. 1 do 13, znamienna tym, że blacha kątowa /7/ posiada wykonane we wznoszącym się ramieniu /9/ okna /18/, przez które możliwe jest sprzęganie części przegubu /16, 17/.