PL232166B1 - Urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami oraz płyta manewrowa do takiego urządzenia - Google Patents

Abstract

Urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami, przystosowane do zabudowy sekcji zmechanizowanej obudowy ścianowej, składa się z płyty manewrowej (2z), do której tylnej ściany (3) centralnie zamocowany jest zespół transportowy (4), zaś po jego bokach zespoły rozporowo - przekładkowe (5a, 5b). Natomiast do zespołu transportowego (4) zamocowany jest zespół roboczy (6). Do drugiego zespołu rozporowo - przekładkowego (5b) zamocowany jest pulpit sterowniczy (7). Ujawniono także urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami w wersji do rabowania sekcji.

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami oraz płyta manewrowa do urządzenia do manipulowania ciężkimi przedmiotami, a zwłaszcza do ustawiania lub rabowania sekcji obudowy zmechanizowanej w podziemnych wyrobiskach górniczych.

Stosowanie wysokowydajnych systemów ścianowych w górnictwie węgla kamiennego wymaga stosowania zmechanizowanych kompleksów ścianowych. W tym celu drąży się przecinki ścianowe, które następnie uzbraja się w niezbędne maszyn i urządzenia, a w tym w sekcje zmechanizowanej obudowy ścianowej. Do wprowadzenia do przecinki i ustawienia sekcji we właściwym miejscu stosuje się urządzenia do zabudowy sekcji. Natomiast po zakończeniu eksploatacji danej ściany należy odzyskać tam używane urządzenia, na przykład w celu uzbrojenia kolejnej ściany lub do remontu i ponownego wykorzystania. Do rabowania także stosuje się odrębne, specjalne urządzenia. Pojedyncza sekcja waży, zależenie od konstrukcji i wielkości od kilkunastu do czterdziestu ton, zaś przy ścianie długośc i 300 metrów, konieczne jest ustawienie 200 sekcji. Jest to więc praca ciężka i trudna.

Z opisu zgłoszeniowego nr PL 399269 A1 znane jest urządzenie do ustawiania sekcji obudowy zmechanizowanej w przecince ścianowej w celu uzbrojenia nowej ściany. Urządzenie posiada podstawę, do której przedniej ścianki zamocowana jest płyta ślizgowa, zaś do tylnej ścianki płyta wsporcza, a do jej boków zespoły przekładkowe, zaś pomiędzy nimi do podstawy zamocowany jest pierwszy zespół wyładowczy. Pierwszy zespół wyładowczy składa się z dwóch równoległych do siebie przesuwników, których tłoczyska połączone są rozłącznie poprzeczną belką przeznaczoną do mocowania do sekcji obudowy, po czym do belki mocuje się przesuwniki. Podstawa ma postać płaskiego, równoległościennego korpusu, w którego górnej powierzchni obrotowo osadzony jest pierścień zwieńczony okrągłą platformą, zaś wzdłuż boków, w korpusie osadzone są wąskie kliny wysuwające się w razie potrzeby na płytę ślizgową. Kliny spełniają kolejno dwie funkcje. Wysunięte kliny stanowią równię pochyłą dla zsuwanej z podstawy sekcji za pośrednictwem przesuwników, po czym cofają się do korpusu. Druga funkcja polega na spychaniu na spąg sekcji ustawionej wcześniej na płycie ślizgowej. Kliny wraz z przyporządkowanymi im siłownikami stanowią drugi zespół wyładowczy. Urządzenie to współpracuje z podwieszaną kolejką, która dowozi pojedyncze sekcje do przecinki.

Z kolei z opisu patentowego nr PL 216848 B1 znane jest urządzenie do załadunku sekcji obudowy zmechanizowanej na platformę transportową stosowane przy likwidacji ściany. Urządzenie wciąga wcześniej wysuniętą z szeregu i obróconą o 90° sekcję z poziomu spągu na platformę ustawioną na szynach spągowej kolejki zębatej. Urządzenie zwiera podstawę w kształcie równi pochyłej, ostro zakończonej, do której tylnej ścianki przyłączone są dwie równoległe do siebie belki, zaś pomiędzy nimi znajduje się zespół przyłączeniowy dla szyn kolejki spągowej. Na belce osadzony jest zespół wciągający, zaś do jej końca zamocowany jest zespół kotwiąco-przekładkowy. Zespół wciągający składa się z przesuwnika zamocowanego z jednej strony do mechanizmu zapadkowego osadzonego suwliwie na belce, zaś z drugiej strony do suwaka także osadzonego na belce, przy czym do suwaka zaczepione jest cięgno, którego drugi koniec zaczepia się do obudowy zmechanizowanej. Belka zawiera na swej górnej powierzchni szereg prostokątnych otworów, które tworzą z niej drabinkę. Natomiast do przedniej, ostrej krawędzi podstawy zamocowana jest przegubowo płaska płyta ślizgowa. Zarówno do podstawy jak i zespołu przekładowego zamocowane są gniazda pod stojaki rozpierające.

Z opisu patentowego nr PL 144704 B1 znany jest sposób likwidacji wyposażenia ścian zmechanizowanych. Sposób polega na tym, że na przenośnik zgrzebłowy nakłada się platformę, na którą następnie za pomocą kołowrotu, wciągarek lub innych narzędzi wciąga się sekcję obudowy zmechanizowanej, po czym platformę wraz z sekcją ciągnie się za pomocą kołowrotu.

Natomiast z opisu patentowego nr 167421 znane jest urządzenie do rabowania obudowy ścianowej. Urządzenie zawiera podstawę wyposażoną w stojaki podpierające stropnice, przy czym urządzenie zaopatrzone jest w urządzenia ciągnące, a mianowicie w hydrauliczne siłowniki lub pneumatyczne wciągarki wyposażone w łańcuchy do zaczepiania o wyciąganą obudowę. Podstawa składa się z klina i płaskiej belki, i w tracie pracy jest ustawiona ostrą krawędzią klina ku wyciąganej sekcji. Obudowę z likwidowanej ściany wyciąga się i obraca za pomocą urządzeń ciągnących zamocowanych do podstawy, po czym po wciągnięciu obudowy na podstawę, przesuwa się ją za pomocą pierwszego kołowrotu na platformę usytuowaną po drugiej stronie podstawy. Następnie platformę wraz z ładunkiem przesuwa się po spągu za pomocą drugiego kołowrotu.

PL 232 166 B1

We wszystkich znanych urządzeniach, także z praktyki, są one przypisane albo do wyłącznie rabowania, albo wyłącznie do ustawiania sekcji. Oznacza to, że każda kopalnia winna posiadać dwa odrębne urządzenia, jedno do uzbrajania ściany i drugie do rabowania obudowy.

Istota urządzenia do manipulowania ciężkimi przedmiotami zawierającego płytę manewrową, do której przyłączony jest zespół przekładkowo-rozporowy, zaś do tylnej ściany płyty manewrowej pośrednio zamocowany jest zespół roboczy składający się z dwóch równoległych do siebie przesuwników, których końce połączone są rozłącznie belką, zaopatrzoną w elementy mocujące ciężki przedmiot, polega na tym, że do tylnej ściany płyty manewrowej zamocowany jest zespół transportowy, do którego drugiego końca zamocowany jest zespół roboczy, zaś płyta manewrowa w wersji do ustawiania sekcji składa się z podstawy i zamocowanego do jej przedniej ściany klina czołowego, na których spoczywa platforma połączona z podstawą za pośrednictwem siłownika manewrowego, a nadto jest zaopatrzona od dołu w kamienie, które są osadzone w rowku wykonanym w górnej powierzchni podstawy i klina czołowego, natomiast płyta manewrowa w wersji do rabowania sekcji składa się z podstawy do przedniej ściany której zamocowana jest płyta ślizgowa zaopatrzona z boku w klin boczny, zaś od czoła w ucha, przy czym tylna ściana jest wyższa niż przednia ściana.

Platforma korzystnie posiada dwie wzajemnie prostopadłe listwy, przy czym do pierwszej listwy zamocowane są dwa wypychacze oraz ucha do zamocowania siłownika manewrowego, a nadto do pierwszej listwy zamocowana jest pierwsza blokada, zaś do drugiej listwy druga blokada do ustalania położenia sekcji na platformie.

W podstawie znajduje się rowek, który składa się z dwóch wypukłych łuków łączących się od strony tylnej ściany i dochodzących do przedniej ściany oraz dwóch krótszych wklęsłych łuków leżących pomiędzy wypukłymi łukami, także łączącymi się od strony tylnej ściany i dochodzącymi do przedniej ściany, zaś w górnej powierzchni klina czołowego znajduje się trzeci wypukły łuk, który stanowi przedłużenie pierwszego wypukłego łuku oraz czwarty wypukły łuk, który stanowi przedłużenie drugiego wypukłego łuku, przy czym trzeci wypukły łuk łączy się z trzecim wklęsłym łukiem, który stanowi przedłużenie pierwszego wklęsłego łuku. Odpowiednio czwarty wypukły łuk łączy się z czwartym wklęsłym łukiem, który stanowi przedłużenie drugiego wklęsłego łuku.

Z kolei boków tylnej ściany płyty manewrowej w wersji do zabudowy zamocowane są zespoły przekładkowo-rozporowe, przy czym zespół przekładkowo-rozporowy stanowi co najmniej jedna sekcja zmechanizowanej obudowy ścianowej, której przesuwnik zamocowany jest od czoła płyty ślizgowej, która stanowi część płyty manewrowej.

Zespół transportowy korzystnie składa się z szeregu segmentów połączonych ze sobą w jeden ciąg, przy czym pierwszy segment jest zaopatrzony w kołnierz do łączenia zespołu transportowego z tylną ścianą płyty manewrowej, natomiast każdy segment zawiera bazę w kształcie prostokąta, do przeciwległych boków której zamocowane są prowadnice, a pomiędzy nimi znajdują się szyny kolejki spągowej, zaś kilka segmentów od strony ostatniego segmentu dodatkowo zawiera w osi zębatkę, natomiast ostatni segment zaopatrzony jest w ucha.

Z kolei zespół roboczy korzystnie składa się z belki, do której końców zamocowane są zespoły siłowe, przy czym pierwszy zespół siłowy składa się z pierwszego przesuwnika, którego tłoczysko zamocowane jest do pierwszego suwaka, do którego z kolei zamocowany jest drugi przesuwnik, zaś jego tłoczysko zamocowane jest do drugiego suwaka, na którym zamocowany jest uchwyt a w nim rozłącznie osadzony jest pierwszy koniec belki, której drugi koniec zamocowany jest obrotowo na drugim suwaku drugiego zespołu siłowego. Drugi suwak drugiego zespołu roboczego korzystnie jest dłuższy niż drugi suwak pierwszego zespołu roboczego.

W szczególnym przypadku na pierwszej prowadnicy osadzony jest suwliwie pierwszy suwak i drugi suwak pierwszego zespołu roboczego, zaś na drugiej prowadnicy osadzony jest pierwszy suwak i drugi suwak drugiego zespołu roboczego.

Istota płyty manewrowej składającej się z podstawy i przyłączonego do niej dalszego elementu, polega na tym, że podstawa ma postać prostopadłościennej bryły, przy czym jej górna powierzchnia, jest lekko nachylona do poziomu i biegnie od tylnej ściany do przedniej ściany, która jest niższa od tylnej ściany, natomiast do przedniej ściany podstawy, w wersji do zabudowy sekcji, zamocowany jest albo klin czołowy, na których spoczywa platforma zaopatrzona od dołu w kamienie osadzone suwliwie w rowku wykonanym w górnej powierzchni podstawy i klina czołowego, i połączona z podstawą za pośrednictwem siłownika manewrowego, albo w wersji do rabowania sekcji, do przedniej ściany zamoco4

PL 232 166 B1 wana jest płyta ślizgowa zaopatrzona z boku w klin boczny, przy czym podstawa i płyta ślizgowa zawierają w górnej powierzchni duże otwory pod trzpienie, zaś po bokach gniazda do zaczepiania długiego łańcucha, natomiast czoło płyty ślizgowej zaopatrzone jest w ucha.

W podstawie znajduje się rowek, który korzystnie składa się z dwóch wypukłych łuków łączących się od strony tylnej ściany i dochodzących do przedniej ściany oraz dwóch krótszych wklęsłych łuków leżących pomiędzy wypukłymi łukami, także łączącymi się od strony tylnej ściany i dochodzącymi do przedniej ściany, zaś w górnej powierzchni klina czołowego znajduje się trzeci wypukły łuk, który stanowi przedłużenie pierwszego wypukłego łuku oraz czwarty wypukły łuk, który stanowi przedłużenie drugiego wypukłego łuku, przy czym trzeci wypukły łuk łączy się z trzecim wklęsłym łukiem, który stanowi przedłużenie pierwszego wklęsłego łuku. Odpowiednio czwarty wypukły łuk łączy się z czwartym wklęsłym łukiem, który stanowi przedłużenie drugiego wklęsłego łuku.

W górnej powierzchni podstawy korzystnie osadzona jest wysuwana blokada oraz wysuwany ślizg. Połączenie klina bocznego z płytą ślizgową jest korzystnie przegubowe.

W dotychczasowej praktyce do rabowania i do zabudowy sekcji używa się dwóch odrębnych urządzeń. Urządzenie według wynalazku pozwala zastąpić oba urządzenia jednym uniwersalnym urządzeniem, a tym samym obniżyć koszty uzbrojenia i demontażu ściany, a nadto utrzymania samego urządzenia. Dodatkowo jego stosowanie nie wymaga używania kołowrotów, co także obniża koszty wydobycia, co w czasie obecnego kryzysu w górnictwie węgla kamiennego jest bardzo istotne.

Urządzenie według wynalazku jest przedstawione w przykładzie wykonania na schematycznym rysunku, na którym:

• fig. 1 przedstawia urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami przystoso- wane do zabudowy sekcji, • fig. 2 przedstawia urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami przystoso- wane do rabowania sekcji, • fig. 3 przedstawia zespół transportowy w widoku aksonometrycznym, • fig. 4 przedstawia zespół roboczy w widoku aksonometrycznym, • fig. 5 przedstawia zespół rozporowo-przekładkowy w widoku aksonometrycznym, • fig. 6 przedstawia płytę manewrową w wersji do stawiania obudowy, w widoku akso- nometrycznym, • fig. 7 przedstawia podstawę płyty manewrowej w widoku aksonometrycznym, • fig. 8 przedstawia klin czołowy w widoku aksonometrycznym, • fig. 9 przedstawia platformę w widoku z góry, • fig. 10 przedstawia platformę w widoku z boku, • fig. 11 przedstawia płytę ślizgową oraz klin boczny do płyty ślizgowej, • fig. 12a i 12b przedstawiają klin boczny w dwóch różnych położeniach.

Figura 1 przedstawia urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami przystosowane do zabudowy sekcji zmechanizowanej obudowy ścianowej. Sekcja zmechanizowanej obudowy ścianowej zwana jest dalej w skrócie sekcją. Urządzenie (1 z) składa się z płyty manewrowej (2z), do której tylnej ściany (3) centralnie zamocowany jest zespół transportowy (4), zaś po jego bokach zespoły rozporowoprzekładkowe (5a, 5b). Natomiast do zespołu transportowego (4) zamocowany jest zespół roboczy (6). Do drugiego zespołu rozporowo-przekładkowego (5b) zamocowany jest pulpit sterowniczy (7).

Figura 2 przedstawia urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami przystosowane do rabowania sekcji. Urządzenie (1 r) składa się z płyty manewrowej (2r) do której tylnej ściany (3) centralnie zamocowany jest zespół transportowy (4), zaś na nim osadzony jest zespół roboczy (6). Do końców zespołu transportowego (4) zamocowane są stopy (8a, 8b) zaopatrzone stojaki rozporowe (9a, 9b). W tym przypadku pulpit sterowniczy (7) zamocowany jest do boku zespołu transportowego (4). Płyta manewrowa (2r) zawiera płytę ślizgową (10). Do krawędzi płyty manewrowej (2r) zaczepiony jest długi łańcuch (81) do wciągania sekcji.

Figura 3 przedstawia zespół transportowy (4). Zespół transportowy składa się z szeregu segmentów (11a, 11b ... 11x) połączonych ze sobą w jeden ciąg, przy czym pierwszy segment (11a) jest zaopatrzony w odbój (12) oraz ucha (20a, 20b) do łączenia zespołu transportowego (4) z tylną ścianą (3) płyty manewrowej (2z, 2r). Do boków ostatniego segmentu (11 x) zamocowane są siłowniki korekcyjne (13a, 13b). Każdy segment (11a, 11 b ... 11x) zawiera bazę (14) w kształcie prostokąta, do przeciwległych boków której zamocowane są prowadnice (15a, 15b) a pomiędzy nimi szyny (16) kolejki spągowej, zaś kilka segmentów od strony ostatniego segmentu (11x) dodatkowo zawiera w osi zębatkę

PL 232 166 B1 (17). Nadto każdy segment (11a, 11b ... 11x) zawiera poprzeczne żebra (18), które usztywniają jego konstrukcję. Natomiast ostatni segment (11x) zaopatrzony jest w ucha (19a, 19b) do mocowania zespołu roboczego (6), którego elementy są osadzone na prowadnicach (15a, 15b) lub do mocowania innych zespołów.

Figura 4 przedstawia zespół roboczy (6), który składa się z belki (21), do której końców zamocowane są zespoły siłowe (22a, 22b). Pierwszy zespół siłowy (22a) składa się z pierwszego przesuwnika (23a), którego tłoczysko zamocowane jest do pierwszego suwaka (24a), do którego z kolei zamocowany jest drugi przesuwnik (25a), zaś jego tłoczysko zamocowane jest do drugiego suwaka (26a). Na drugim suwaku (26a) zamocowany jest uchwyt (27) a w nim rozłącznie osadzony jest pierwszy koniec belki (21), której drugi koniec zamocowany jest obrotowo na drugim suwaku (26b) drugiego zespołu siłowego (22b). Drugi zespół siłowy (22b) ma konstrukcję analogiczną jak pierwszy zespół siłowy (22a), przy czym drugi suwak (26b) jest wydłużony wzdłuż tłoczyska drugiego przesuwnika (25b) i stanowi podporę dla belki (21) po jej odłączeniu od pierwszego zespołu siłowego (22a) i obróceniu o 90°. Na belce (21) zamocowane są gniazda (28) do zapinania krótkich łańcuchów (29). Cylindry pierwszych przesuwników (23a, 23b) posiadają ucha (30a, 30b) które służą do mocowania zespołu roboczego (6) do uch (19a, 19b) zespołu transportowego (4). Natomiast suwaki (24a, 26a) w kompletnym urządzeniu (1 z) osadzone są suwliwie na pierwszej prowadnicy (15a), zaś suwaki (24b, 26b) są osadzone na drugiej prowadnicy (15b) zespołu transportowego (4).

Figura 5 przedstawia pierwszy zespół rozporowo-przekładkowy (5a), który składa się z pierwszej stopy (31), na której zamocowany jest pierwszy stojak (32) zaopatrzony w niewidoczną belkę osadzoną suwliwie wewnątrz drugiej stopy (33). Na drugiej stopie (33) zamocowany jest z kolei drugi stojak (34), przy czym jest ona połączona z pierwszą stopą (31) za pośrednictwem siłownika przekładkowego (35). Natomiast do drugiej strony drugiej stopy (33) zamocowany jest przedłużacz (36) zakończony uchami (37) do mocowania zespołu rozporowo-przekładkowego (5a) do płyty manewrowej (2z). Drugi zespół rozporowo-przekładkowy (5b) jest taki sam jak pierwszy zespół rozporowo przekładkowy (5a).

Figura 6 przedstawia płytę manewrową (2z) do zabudowy sekcji. Płyta manewrowa (25) składa się z podstawy (37), do której przedniej ściany (38) zamocowany jest klin czołowy (39) tak, że tworzą one razem równię pochyłą (40). Na równi pochyłej (40) spoczywa platforma (41), która jest połączona z nią za pośrednictwem siłownika manewrowego (42). Platforma (41) jest wyposażona od dołu w kamienie osadzone w rowku (43) wykonanym w górnej powierzchni (44) równi pochyłej (40), dzięki czemu może się przesuwać i obracać. Platforma (41) pokazana jest tu w położeniu pośrednim, pomiędzy pierwszym - w stanie gotowym do przyjęcia nowej sekcji, jak na figurze 1, a drugim położeniem - w poprzek osi, w stanie gotowym do zsunięcia sekcji z płyty manewrowej (2z).

Figura 7 przedstawia podstawę (37) w widoku aksonometrycznym. Podstawa (37) ma postać prostopadłościennej bryły, przy czym jej górna powierzchnia (44a), która stanowi górną powierzchnię (44) równi pochyłej (40), jest lekko nachylona do niewidocznej na rysunku płyty spągowej i biegnie od tylnej ściany (3) do przedniej ściany (38), która jest niższa od tylnej ściany (3). W podstawie (37) wyróżnia się także boczne ściany, pierwszą ścianę (46a) oraz równoległą do niej drugą ścianę. Tylna ściana (3) jest zaopatrzona z obu stron w ucha (47a, 47b) do mocowania zespołu rozporowo-przekładkowego (5), zaś pomiędzy nimi znajdują się łączniki (48) do przyłączenia zespołu transportowego (4) za pośrednictwem uch (20a, 20b). Z kolei na styku pierwszej ściany (46a) i górnej powierzchni (44a) wykonane są gniazda (49) dla zaczepów cięgna łańcuchowego stosowanego w urządzeniu (1 r) do rabowania sekcji. W górnej powierzchni (44a) znajduje się rowek (43), który składa się z dwóch wypukłych łuków (50a, 50b) łączących się od strony tylnej ściany (3) i dochodzących do przedniej ściany (38), oraz dwóch krótszych wklęsłych łuków (51a, 51b) leżących pomiędzy wypukłymi łukami (50a, 50b), także łączącymi się od strony tylnej ściany (3) i dochodzącymi do przedniej ściany (38). Rowek (43) ma przekrój teowy, zaś kamień ma kształt odwróconego grzybka. Nadto w górnej powierzchni (44a) osadzona są jest blokada (52) oraz ślizg (53), które w razie potrzeby są otwierane tak, że wystają ponad górną powierzchnię (44a) i zabezpieczają sekcję przed niekontrolowanym zsunięciem się zwłaszcza gdy urządzenie (1r) pracuje w nachylonym wyrobisku albo ułatwiają jej przesuwanie. Dodatkowo w górnej powierzchni (44a) znajdują się duże otwory (54) pod trzpienie, które służą jako punkt obrotu na płycie manewrowej (1 r) lub podparcie. Natomiast przednia ściana (38) jest zaopatrzona w szereg złącz śrubowych (55) do przyłączania klina czołowego (39) albo płyty ślizgowej (10). Podstawa (37) składa się z trzech części (37a, 37b, 37c) połączonych ze sobą za pośrednictwem połączeń śrubowych o konstrukcji jak złącza śrubowe (55) i leżących pomiędzy tylną ścianą (3) a przednią ścianą (38).

PL 232 166 B1

Figura 8 przedstawia klin czołowy (39) w widoku aksonometrycznym. Klin czołowy (39) stanowi geometryczne przedłużenie podstawy (37) i tworzy wraz z nią równię pochyłą (40). Klin czołowy (39) rozciąga się od tylnej ścianki (57) do ostrza (58), przy czym tylna ścianka (57) w równi pochyłej (40) przylega do przedniej ściany podstawy (38) a ostrze (58) stanowi ostrze równi pochyłej (40). Górna powierzchnia (44b) klina czołowego (39) stanowi górną powierzchnię (44) równi pochyłej (40). W górnej powierzchni (44b) znajduje się dalsza część rowka (43), a mianowicie trzeci wypukły łuk (50c), który stanowi przedłużenie pierwszego wypukłego łuku (50a) oraz czwarty wypukły łuk (50d), który stanowi przedłużenie drugiego wypukłego łuku (50b). Trzeci wypukły łuk (50c) łączy się z trzecim wklęsłym łukiem (51c), który stanowi przedłużenie pierwszego wklęsłego łuku (51 a). Odpowiednio czwarty wypukły łuk (50d) łączy się z czwartym wklęsłym łukiem (51 d), który stanowi przedłużenie drugiego wklęsłego łuku (51 b). Tym samym rowek (43) w równi pochyłej (40) ma kształt linii łamanej, zamkniętej. Dzięki takiemu ukształtowaniu rowka (43) platforma (41) pod wpływem wysuwania tłoczyska z siłownika manewrowego jest jednocześnie obracana i przesuwana w kierunku klina czołowego (39). W tylnej ściance (57) znajdują się małe otwory pod śruby złącz śrubowych (55) zawartych w podstawie (37).

Figura 9 przedstawia platformę (41) w widoku z góry. Platforma (41) składa się z łoża (59) w kształcie prostokątnej płyty, w której wyróżnia się pierwszą listwę (60) oraz prostopadłą do niej drugą listwę (61). Do pierwszej listwy (60) zamocowany jest pierwszy wypychacz (62) oraz drugi wypychacz (63), zaś pomiędzy nimi zamocowane są ucha (64) oraz pierwsza blokada (65). Wypychacze (62, 63) stanowią siłowniki hydrauliczne. Natomiast do drugiej listwy (61) zamocowana jest druga blokada (66). Druga blokada (66) ma za zadanie przytrzymać spągnicę sekcji pomiędzy nią a pierwszą listwą (60), zaś pierwsza blokada (65) dociska od góry spągnicę do łoża (59). Ucha (64) służą do zamocowania siłownika manewrowego (42).

Figura 10 przedstawia platformę (41) w widoku z boku, od strony pierwszej listwy (60). Do pierwszej listwy (60) zamocowany jest pierwszy wypychacz (62) oraz drugi wypychacz (63), zaś pomiędzy nimi zamocowane są ucha (64) oraz pierwsza blokada (65). Natomiast do dolnej powierzchni łoża (59) zamocowane są dwa kamienie (67), które normalnie osadzone są w rowku (43) w równi pochyłej (40). Kamień (67) ma kształt odwróconego grzybka.

Figura 11 przedstawia płytę ślizgową waz z klinem bocznym. Płyta ślizgowa (10) ma kształt niskiego prostopadłościanu o wysokości równej wysokości przedniej ściany (38) podstawy (37).W płycie ślizgowej (10) wyróżnia się tylną ściankę (68) oraz równoległe do niej czoło (69), przy czym w zmontowanym urządzeniu (1r) do rabowania sekcji do przedniej ściany (38) podstawy (37) przylega tylna ścianka (68), zaś do czoła (69) za pośrednictwem uch (80) zamocowane są dwie sekcje obudowy zmechanizowanej, które stanowią urządzenie przekładkowe dla urządzenia (1 r). Tylna ścianka (68) połączona jest z czołem (69) za pośrednictwem bocznych ścianek, pierwszej ścianki (70a) i równoległej do niej drugiej ścianki (70b), przy czym do bocznych ścianek (70a, 70b) zamocowane są ucha (71) do przyłączania z jednej lub z drugiej strony klina bocznego (72). Tylna ścianka (68) zaopatrzona jest w małe otwory pod złącza śrubowe (55) zawarte w podstawie (37). Natomiast na styku pierwszej ścianki (70a) i górnej powierzchni (73) płyty ślizgowej (10) wykonane są gniazda (74) pod zaczepy (75) nie pokazanych na rysunku łańcuchów. Z kolei w górnej powierzchni (74) znajdują się duże otwory (76) pod trzpienie (77), które w razie potrzeby przestawia się w odpowiednie miejsce w celu podparcia sekcji.

Figura 12a przedstawia drugi klin (72) przygotowany do połączenia z płytą ślizgową (10), w pierwszej pozycji. Klin boczny (72) posiada szerokość odpowiadającą długości pierwszej ścianki (70a), przy czym jego długość jest znacznie mniejsza niż długość pierwszej ścianki (70a). W klinie bocznym (72) wyróżnia się ostrą krawędź (78) oraz równoległą do niej tylną ściankę (79), którą mocuje się do pierwszej ścianki (70a) płyty ślizgowej (10).

Figura 12b przedstawia klin boczny (72) w drugiej, alternatywnej pozycji względem płyty ślizgowej (10).

Urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami przystosowane do zabudowy sekcji działa w następujący sposób. Urządzenie (1 z) jest ustawione wzdłuż przecinki ścianowej tak, że ostrze (58) płyty manewrowej (2z) znajduję się w sąsiedztwie boku spągnicy wcześniej ustawionej sekcji, zaś belka (21) spoczywa w całości na drugim suwaku (26b) drugiego zespołu siłowego (22b). Przesuwniki (23a, 25a, 23b, 25b) są zsunięte. Natomiast zespoły przekładkowo-rozporowe (5a, 5b) są rozparte, podobnie jak siłowniki rozpierające (13a, 13b).

Nowa sekcja jest dowożona za pośrednictwem kolejki spągowej na zespół transportowy (4), po czym obraca się belkę (21) i mocuje się jej koniec w uchwycie (27), a następnie łączy się belkę (21) za

PL 232 166 B1 pośrednictwem krótkich łańcuchów (29) ze spągnicami nowej sekcji. Następnie za pośrednictwem zespołu roboczego (6), przesuwa się nową sekcję aż znajdzie się ona na platformie (41), po czym blokuje się ją za pośrednictwem pierwszej blokady (65) i drugiej blokady (66). Dalej uruchamia się siłownik manewrowy (42) w wyniku czego platforma (41) wraz z nową sekcją jednocześnie obraca się o 90° i przesuwa ku ostrzu (58) klina czołowego (39). Następnie zwalnia się blokady (65, 66) i spycha się nowa sekcja za pośrednictwem wypychaczy (62, 63), a jednocześnie za pośrednictwem zespołu przekładkowo-rozporowego cofa się całe urządzenie, aż nowa sekcja stanie na spągu obok wcześniej ustawionej sekcji. Równocześnie zsuwa się siłownik manewrowy (42), aż platforma (41) ustawi się w osi urządzenia (1z), cofa się zespół roboczy (6) i odpina belkę (21). W tym stanie urządzenie (1z) jest gotowe do przyjęcia i ustawienia kolejnej sekcji.

Urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami (1r) przystosowane do rabowania sekcji działa w następujący sposób. Urządzenie (1r) jest ustawione wzdłuż przecinki ścianowej, przy czym płyta ślizgowa (10) znajduje się na wysokości rabowanej sekcji, zaś do czoła (69) zamocowane są przesuwniki dwóch sekcji ustawionych wzdłuż wyrobiska, które pełnią tu funkcje zespołu przekładkowo-rozporowego, a jednocześnie podpierają strop i oddzielają puste już wyrobisko od jeszcze uzbrojonej części ściany. W szczególnym przypadku, jako zespół przekładkowo-rozporowy wykorzystuje się sekcje z likwidowanej ściany.

W celu wyrabowania sekcji zapina się jeden koniec długiego łańcucha (81) do wysuniętego przesuwnika rabowanej sekcji, zaś drugi do zaczepu (75) umieszczonego w gnieździe (74) płyty ślizgowej (10). Następnie opuszcza się stropnice rabowanej obudowy, po czym zsuwa się przesuwnik, w wyniku czego sekcja wsuwa się na klin boczny (72) płyty ślizgowej (10), dalej luzuje się długi łańcuch (81), cofa przesuwnik sekcji, a uchwyt umieszcza się w kolejnym, leżącym bliżej tylnej ściany (3) płyty manewrowej (2r) i ponownie zsuwa się przesuwnik sekcji. Jednocześnie w celu ułatwienia obrotu sekcji w dużym otworze (75) umieszcza się trzpień (77). W ostatnim etapie długi łańcuch (81) zaczepia się do uchwytu (28) w belce (21) i dosuwa się sekcje do belki (21) i łączy z nią za pośrednictwem krótkich łańcuchów (29) . Następnie zsuwa się przesuwniki (23a, 23b, 25a, 25b) zespołu roboczego (6), a tym samym przesuwa się rabowaną sekcję na wózek kolejki spągowej czekający na zespole transportowym (4), po czym odpina się belkę (21) i układa się ją na drugim suwaku (26b) drugiego zespołu siłowego (22b). W tym stanie wózek z sekcją może odjechać. W celu przekładki urządzenia (1r) luzuje się stojaki rozporowe (9a, 9b) oraz jedną z sekcji zamocowanych do czoła (10) płyty manewrowej (2r), po czym dosuwa się ją do czoła (10) i rozpiera, a następnie luzuje się drugą sekcję i dojeżdża do pierwszej sekcji, po czym rozpiera się ją. Potem wysuwa się przesuwniki obu sekcji w wyniku czego całe urządzenie (1 r) przesuwa się w nowe miejsce, gdzie rozpiera się stojaki rozporowe (9a, 9b). W tym stanie urządzenie jest gotowe do rabowania następnej sekcji.

Zastrzeżenia patentowe

Claims (15)

1. Urządzenie do manipulowania ciężkimi przedmiotami zawierające płytę manewrową, do której przyłączony jest zespół przekładkowo-rozporowy, zaś do tylnej ściany płyty manewrowej pośrednio zamocowany jest zespół roboczy składający się z dwóch równoległych do siebie przesuwników, których końce połączone są rozłącznie belką, zaopatrzoną w elementy mocujące ciężki przedmiot, znamienne tym, że do tylnej ściany (3) płyty manewrowej (2r, 2z) zamocowany jest zespół transportowy (4), do którego drugiego końca zamocowany jest zespół roboczy (6), zaś płyta manewrowa (2z) składa się z podstawy (37) i zamocowanego do jej przedniej ściany (38) klina czołowego (39), na których spoczywa platforma (41) połączona z podstawą (37) za pośrednictwem siłownika manewrowego (42), a nadto jest zaopatrzona od dołu w kamienie (67), które są osadzone w rowku (43) wykonanym w górnej powierzchni (58) podstawy (37) i klina czołowego (39), albo płyta manewrowa (2r) składa się z podstawy (37) do przedniej ściany (38) której zamocowana jest płyta ślizgowa (10) zaopatrzona z boku w klin boczny (72), zaś od czoła (69) w ucha (80), przy czym tylna ściana (3) jest wyższa niż przednia ściana (38).

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że platforma (41) posiada dwie wzajemnie prostopadłe listwy, przy czym do pierwszej listwy (60) zamocowane są dwa wypychacze (62, 63) oraz ucha (64) do siłownika manewrowego (42).

3. Urządzenie według zastrz. 2, znamienne tym, że do pierwszej listwy zamocowana jest pierwsza blokada (65), zaś do drugiej listwy (61) druga blokada (66).

PL 232 166 B1

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że rowek (43) w podstawie (37) składa się z dwóch wypukłych łuków (50a, 50b) łączących się od strony tylnej ściany (3) i dochodzących do przedniej ściany (38), oraz dwóch krótszych wklęsłych łuków (51a, 51 b) leżących pomiędzy wypukłymi łukami (50a, 50b), także łączącymi się od strony tylnej ściany (3) i dochodzącymi do przedniej ściany (38), zaś w górnej powierzchni (44b) klina czołowego (39) znajduje się trzeci wypukły łuk (50c), który stanowi przedłużenie pierwszego wypukłego łuku (50a) oraz czwarty wypukły łuk (50d), który stanowi przedłużenie drugiego wypukłego łuku (50b), przy czym trzeci wypukły łuk (50c) łączy się z trzecim wklęsłym łukiem (51c), który stanowi przedłużenie pierwszego wklęsłego łuku (51a), odpowiednio czwarty wypukły łuk (50d) łączy się z czwartym wklęsłym łukiem (51 d), który stanowi przedłużenie drugiego wklęsłego łuku (51 b).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że do boków tylnej ściany (3) płyty manewrowej (2z) zamocowane są zespoły przekładkowo-rozporowe (5a, 5b).

6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół przekładkowo-rozporowy stanowi co najmniej jedna sekcja zmechanizowanej obudowy ścianowej, której przesuwnik zamocowany jest od czoła (69) płyty ślizgowej (10), która stanowi część płyty manewrowej (2r).

7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół transportowy (4) składa się z szeregu segmentów (11a, 11b ... 11x) połączonych ze sobą w jeden ciąg, przy czym pierwszy segment (11 a) jest zaopatrzony w kołnierz (12) do łączenia zespołu transportowego (4) z tylną ścianą (3) płyty manewrowej (2z, 2r), natomiast każdy segment (11a, 11b ... 11x) zawiera bazę (14) w kształcie prostokąta, do przeciwległych boków której zamocowane są prowadnice (15a, 15b), a pomiędzy nimi szyny (16) kolejki spągowej, zaś kilka segmentów od strony ostatniego segmentu (11x) dodatkowo zawiera w osi zębatkę (17), a ostatni segment (11x) zaopatrzony jest w ucha (19a, 19b).

8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że zespół roboczy (6) składa się z belki (21), do której końców zamocowane są zespoły siłowe (22a, 22b), przy czym pierwszy zespół siłowy (22a) składa się z pierwszego przesuwnika (23a), którego tłoczysko zamocowane jest do pierwszego suwaka (24a), do którego z kolei zamocowany jest drugi przesuwnik (25a), zaś jego tłoczysko zamocowane jest do drugiego suwaka (26a), na którym zamocowany jest uchwyt (27) a w nim rozłącznie osadzony jest pierwszy koniec belki (21), której drugi koniec zamocowany jest obrotowo na drugim suwaku (26b) drugiego zespołu siłowego (22b).

9. Urządzenie według według zastrz. 7, znamienne tym, że na pierwszej prowadnicy (15a) osadzony jest suwliwie pierwszy suwak (24a) i drugi suwak (26a) pierwszego zespołu roboczego (22a), zaś na drugiej prowadnicy (15b) osadzony jest pierwszy suwak (24b) i drugi suwak (26b) drugiego zespołu roboczego (22b).

10. Urządzenie według według zastrz. 8 albo 9 znamienne tym, że drugi suwak (26b) drugiego zespołu roboczego (22b) jest dłuższy niż drugi suwak (26a) pierwszego zespołu roboczego (22a).

11. Płyta manewrowa składająca się z podstawy i przyłączonego do niej dalszego elementu, znamienna tym, że podstawa (37) ma postać prostopadłościennej bryły, przy czym jej górna powierzchnia (44a), jest lekko nachylona do poziomu i biegnie od tylnej ściany (3) do przedniej ściany (38), która jest niższa od tylnej ściany (3), natomiast do przedniej ściany (38) podstawy (51) zamocowany jest albo klin czołowy (39), na których spoczywa platforma (41) zaopatrzona od dołu w kamienie (67) osadzone suwliwie w rowku (43) wykonanym w górnej powierzchni podstawy (37) i klina czołowego (39), i połączona z podstawą (51) za pośrednictwem siłownika manewrowego (42), albo do przedniej ściany (38) zamocowana jest płyta ślizgowa (10) zaopatrzona z boku w klin boczny (72), przy czym podstawa (37) i płyta ślizgowa (10) zawierają w górnej powierzchni duże otwory (54, 76), zaś po bokach gniazda (49, 74).

12. Płyta według zastrz. 11, znamienna tym, że rowek (43) w podstawie (37) składa się z dwóch wypukłych łuków (50a, 50b) łączących się od strony tylnej ściany (3) i dochodzących do przedniej ściany (38), oraz dwóch krótszych wklęsłych łuków (51 a, 51 b) leżących pomiędzy wypukłymi łukami (50a, 50b), także łączącymi się od strony tylnej ściany (3) i dochodzącymi do przedniej ściany (38), zaś w górnej powierzchni (44b) klina czołowego (39) znajduje się trzeci wypukły łuk (50c), który stanowi przedłużenie pierwszego wypukłego łuku (50a) oraz czwarty wypukły łuk (50d), który stanowi przedłużenie drugiego wypukłego łuku (50b), przy czym trzeci wypukły łuk (50c) łączy się z trzecim wklęsłym łukiem (51 c), który stanowi przedłużenie pierw

PL232 166 Β1 szego wklęsłego łuku (51 a), odpowiednio czwarty wypukły łuk (50d) łączy się z czwartym wklęsłym tukiem (51 d), który stanowi przedłużenie drugiego wklęsłego łuku (51 b), przy czym czoło (69) płyty ślizgowej (10) zaopatrzone jest w ucha (80).

13. Płyta według zastrz. 11, znamienna tym, że w górnej powierzchni podstawy (37) osadzona jest wysuwana blokada (52) oraz wysuwany ślizg (53).

14. Płyta według zastrz. 11, znamienna tym, że do klin boczny (72) jest zamocowany przegubowo do boku płyty ślizgowej (10).

15. Płyta według zastrz. 11, znamienna tym, że podstawa (37) składa się z trzech części (37a, 37b, 37c) połączonych ze sobą za pośrednictwem połączeń śrubowych.

Rysunki