PL191378B1 - Głośnik - Google Patents

Abstract

1. Glosnik zawierajacy zasadniczo plaska membrane, której przynajmniej przednia po- wierzchnia po wprowadzeniu w drgania emitu- je dzwiek, przy czym ta membrana jest pola- czona z jednostka wzbudzajaca, polaczona ze zródlem zmiennego pradu elektrycznego, znamienny tym, ze membrana (14, 111) jest w postaci rozsunietych wzgledem siebie rów- noleglych powlok (25, 26) (130, 131), pomie- dzy którymi znajduja sie sciany (27, 132), two- rzace podluzne kanaly rozciagajace sie po- miedzy powlokami (25, 26) (130, 131), równo- legle do powlok (25, 26) (130, 131) i równole- gle do siebie. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest głośnik, a zwłaszcza głośnik wiszący na ścianie.

Ze stanu techniki od wielu lat są znane płaskie głośniki, na przykład wolnostojące głośniki elektrostatyczne. Jednakże takie głośniki muszą mieć duże rozmiary, co przeszkadza w uzyskaniu zadowalających poziomów głośności. Ponadto są one drogie, a ich charakterystyka częstotliwościowa i wzór rozkładu dźwięku nie spełniają oczekiwań.

Z opisu patentowego USA nr 5701359, PL nr 182 854 i USA nr 5343443 jest znany głośnik zawierający zasadniczo płaską membranę, której przynajmniej przednia powierzchnia po wprowadzeniu w drgania emituje dźwięk, przy czym ta membrana jest połączona z jednostką wzbudzającą, połączoną ze źródłem zmiennego prądu elektrycznego dla przyłożenia do membrany siły, zmiennej w sposób odpowiadający zmianom prądu elektrycznego.

Znane głośniki są wykonane z laminatów, a ich membrany mają zwykle konstrukcję typu „plaster miodu” (jak np. głośnik znany z opisu patentowego USA nr 5701359), dla nadania membranie dużej sztywności.

Jednakże tego rodzaju głośnik ma rozmaite wady wynikające ze słabej charakterystyki częstotliwości lub jakości pracy stereofonicznej.

Celem wynalazku jest opracowanie głośnika mającego stosunkowo „miękką” membranę, która jednakże posiada określony poziom sztywności, co umożliwia wyeliminowanie wad występujących w znanych głośnikach.

Głośnik zawierający zasadniczo płaską membranę, której przynajmniej przednia powierzchnia po wprowadzeniu w drgania emituje dźwięk, przy czym ta membrana jest połączona z jednostką wzbudzającą, połączoną ze źródłem zmiennego prądu elektrycznego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że membrana jest w postaci rozsuniętych względem siebie równoległych powłok, pomiędzy którymi znajdują się ściany, tworzące podłużne kanały rozciągające się pomiędzy powłokami, równolegle do powłok i równolegle do siebie. Ściany korzystnie są równoległe i mają budowę rowkowaną. Membrana korzystnie jest w postaci wypraski z tworzywa sztucznego, zwłaszcza z kopolimeru polipropylenowego. Membrana korzystnie ma powłoki po przeciwnych stronach membrany. Membrana korzystnie jest w postaci płyty kanalikowej. Ściany membrany korzystnie tworzą pomarszczony rdzeń pomiędzy powłokami. Membrana korzystnie jest w postaci marszczonego arkusza, względnie w postaci marszczonej tektury. Obrzeże membrany korzystnie przykrywa przednią powierzchnię ramy brzegowej, zaś tylna powierzchnia ramy brzegowej jest przykryta obrzeżem drugiej membrany.

Do obydwu membran jest podłączona jednostka wzbudzająca, wyposażona w elementy przykładające do obydwu membran zmienną siłę odpowiadającą zmianom prądu elektrycznego.

Jednostka wzbudzająca korzystnie zawiera dwie współosiowe cewki drgające, z których każda jest przymocowana do innej z membran, przy czym pomiędzy tymi cewkami drgającymi jest zawieszony centralnie magnes.

Jednostka wzbudzająca może też zawierać magnes, którego jeden biegun znajduje się w magnetycznym połączeniu z jarzmem, a drugi biegun jest oddzielony od jarzma przez szczelinę powietrzną, w której znajduje się cewka drgająca.

Korzystnie z drugim biegunem magnesu jest połączony magnetycznie krążek z tego samego materiału co jarzmo, a szczelina powietrzna jest umieszczona pomiędzy obwodową częścią krążka a przeciwną częścią jarzma.

Obwodowa część krążka oraz przeciwna część jarzma mają taką samą grubość.

Cewka drgająca korzystnie posiada więcej zwojów przypadających na jednostkę długości w stronę końców uzwojenia i z dala od tej części cewki drgającej, która znajduje się w szczelinie powietrznej, gdy przez uzwojenie nie płynie prąd elektryczny.

Uzwojenie cewki drgającej korzystnie jest w postaci pojedynczej warstwy, przy czym jego zwoje są rozsunięte w obszarze środkowej części cewki.

W obszarach cewki drgającej znajdujących się w sąsiedztwie zakończeń cewki korzystnie jest nawinięta więcej niż jedna warstwa uzwojenia.

Cewka drgająca korzystnie jest połączona z membraną za pomocą panelu.

Do części membrany sąsiadującej z panelem lub do panelu korzystnie jest przymocowany arkusz porowatego lub perforowanego materiału tłumiącego.

PL 191 378 B1

Głośnik według wynalazku jest łatwy do wykonania, ma dobre własności akustyczne osiągane przy niewielkich kosztach produkcji, a ponadto lekki materiał membrany szczególnie dobrze nadaje się do wykorzystania w panelach prostokątnych lub eliptycznych.

Jest to wynikiem zastosowania w membranie zewnętrznych powłok, co powoduje odmienną sztywność na zginanie membrany w różnych kierunkach, natomiast panel głośnika jest zaprojektowany jako bardziej giętki niż sztywny w wybranych kierunkach.

Tego rodzaju membrana łatwiej przechodzi w stan drgań rezonansowych.

Głośnik według wynalazku łączy więc cechy niewielkiej sztywności, niedużej masy i znakomitej charakterystyki tłumienia wewnętrznego. Okazało się, że tego rodzaju głośnik ma znacznie lepsze własności akustyczne w stosunku do znanych głośników.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia głośnik według wynalazku w widoku z przodu, fig. 2 - przekrój poprzeczny wzdłuż linii II-II z fig. 1 w płaszczyźnie pionowej, fig. 3 - alternatywny przykład wykonania głośnika według wynalazku w widoku z tyłu i z boku, fig. 4 - membranę głośnika w częściowym widoku perspektywicznym, fig. 5 - przekrój poprzeczny kolejnego przykładu wykonania głośnika według wynalazku, fig. 6 - widok z tyłu głośnika według fig. 5, fig. 7 - widok z tyłu zmodyfikowanego rozwiązania membrany przedstawiony na fig. 4, fig. 8 - przekrój poprzeczny przez kolejny przykład wykonania głośnika według wynalazku, a fig. 9 - widok z boku cewki drgającej, pokazanej w przekroju na fig. 8.

Jak pokazano na fig. 1 i 2 płaski głośnik 10 zawiera kwadratową ramę brzegową 11, korzystnie wykonaną z płyty pilśniowej o średniej gęstości. Każda z zewnętrznych krawędzi ramy brzegowej 11 ma korzystnie 400 mm długości. Rama brzegowa 11 jest zawieszona na przewodach lub linkach 12 połączonych w pętle lub na innych elementach mocujących 13 umieszczonych na górze ramy brzegowej 11.

Jak pokazano na fig. 2, przód głośnika 10 jest pokryty przednią membraną 14, która jest przymocowana wokół jego krawędzi za pomocą odpowiedniego połączenia klejonego z przednią powierzchnią ramy brzegowej 11. Tył głośnika 10 jest podobnie przykryty tylną membraną 15 przymocowaną do tylnej powierzchni ramy brzegowej 11 z wykorzystaniem połączenia klejonego. Tak więc wnętrze głośnika 10 tworzy zamknięte pudełko. Typowo, grubość pomiędzy przednią i tylną powierzchnią głośnika 14 wynosi 30 mmdla kwadratowego głośnika o długości krawędzi ramy brzegowej 11, wynoszącej 400 mm.

Odpowiednim materiałem do wykonania przedniej i tylnej membrany 14, 15 jest dwupowłokowy arkusz korzystnie z kopolimeru polipropylenu, mający grubość około 3 mm i gramaturę wynoszącą 500 gramów na metr kwadratowy lub mniejszą. Korzystnie arkusz ten jest żłobkowany na powierzchni i posiada wytrzymałość na rozciąganie wynoszącą około 28 MPa lub więcej, oraz twardość według Shore'a wynoszącą 67 lub więcej. Materiał taki korzystnie posiada powierzchnię obrabianą z wykorzystaniem efektu koronowego, co ułatwia przyleganie farby lub tapety nałożonych na zewnętrzne powierzchnie membran 14, 15, a także ułatwia przyleganie wewnętrznych powierzchni membran 14, 15 do ramy brzegowej 11. Arkusz jest korzystnie laminatem, którego rdzeń pomiędzy powłokami jest wykonany z żeberek, rurek, pomarszczeń lub tym podobnych elementów. Jeden z materiałów przydatnych na tego rodzaju membranę jest znany jako „płyta kanalikowa” od kształtu wewnętrznych podłużnych „kanalików” lub pomarszczeń pomiędzy powłokami - patrz fig. 4 (opisany poniżej). Kolejnym materiałem posiadającym praktyczne zastosowanie jako membrana jest marszczona tektura lub tektura falista.

Jednostka wzbudzająca I6 jest umieszczona w sąsiedztwie środkowej części membran 14, 15. Jest ona podobna do jednostki stosowanej w głośnikach konwencjonalnych i zawiera magnes 17, który jest magnesem trwałym lub elektromagnesem, oraz współdziałającą z nim cewkę drgającą 18. Cewka drgająca 18 zawiera konwencjonalne uzwojenie połączone doprowadzeniami 19 do zacisków 20 znajdujących się z tyłu głośnika 10. Magnes 17 jest przymocowany, na przykład z wykorzystaniem połączenia klejonego do wewnętrznej powierzchni tylnej membrany 15, a cewka drgająca 18 jest przymocowana do wewnętrznej powierzchni przedniej membrany 14. Wymiary jednostki wzbudzającej 16 oraz odległość pomiędzy membranami 14, 15, są tak dobrane, iż cewka drgająca 18 znajduje się we właściwej pozycji roboczej względem magnesu 17 i jest względem niego odpowiednio wypośrodkowana.

W zależności od wymaganych charakterystyk akustycznych głośnika 10, jego wnętrze może być przynajmniej częściowo wypełnione tkaniną lub innym materiałem pochłaniającym dźwięk, lub

PL 191 378 B1 też może być pozostawione puste. Podobnie poprzez ramę brzegową 11 lub membrany 14, 15 może zostać poprowadzony jeden lub większa liczba otworów wentylacyjnych.

Mimo iż głośnik 10 został przedstawiony jako kwadratowy, to może on mieć również kształt koła, elipsy, prostokąta, wielokąta lub inny odpowiedni kształt. Jeśli jest to wymagane, możliwe jest zastosowanie w odpowiednich lokalizacjach wewnątrz głośnika 10 więcej niż jednej jednostki wzbudzającej 16.

W innym przykładzie wykonania, przednia membrana 14 lub tylna membrana 15 mogą być wykonane z materiału zasadniczo sztywnego. Ponadto magnes 17 może zostać zamocowany na przedniej membranie 14, a cewka drgająca 18 na tylnej membranie 15.

W niektórych zastosowaniach, korzystne może być zastosowanie dwóch współosiowych cewek drgających 18, z których każda jest przymocowana do innej z membran 14, 15 współpracujących z centralnie zamocowanym magnesem 17. Odwrotnie, na membranach 14, 15 mogą być umieszczone dwa magnesy 17, współdziałając z centralnie zawieszoną cewką drgającą 18.

Każda z powierzchni membran 14, 15 może być nieznacznie żłobkowana, ponadto każda z membran 14, 15 zamiast być całkowicie płaska może być pofałdowana lub w inny sposób zakrzywiona tak, aby uzyskać zmodyfikowanie charakterystyki akustycznej głośnika 10.

Na fig. 3 rama brzegowa 11 i tylna membrana 15 zostały pominięte. Magnes 17 jest zamontowany na płytce 21, która jest zamontowana przy membranie 14 na słupkach 22. Słupki 22 są umieszczone w dokładnie wybranych lokalizacjach na membranie 14, tak więc nie ograniczają elastyczności membrany 14 w jednym z jej naturalnych odchyleń, na przykład w takim jak zaznaczono linią 23. Magnes 17 może zostać zamontowany pomiędzy płytką 21 a membraną 14, lub z tyłu płytki 21, tak jak pokazano.

Głośnik przedstawiony na fig. 3 może być zawieszony na górnej krawędzi membrany 14, na płytce 21 lub słupkach 22.

Figura 4 przedstawia korzystną konstrukcję przedniej membrany 14. Jest ona w postaci integralnej wypraski polietylenowej o grubości około 3-5 mm, posiadającej przednią i tylną powłokę 25, 26, połączone przez ciągłe podłużne ściany 27 z umieszczonymi pomiędzy nimi przestrzeniami powietrznymi. Przez zastosowanie takiej konstrukcji, materiał z którego wykonano membrany jest anizotropowy i posiada wzdłużną wytrzymałość na zginanie, która jest większa, zwłaszcza około dwukrotnie większa od poprzecznej wytrzymałości na zginanie. Tego rodzaju materiał jest użyteczny szczególnie do budowy prostokątnych głośników, na przykład posiadających boki o długości 200 mm x 100 mm. Z tego rodzaju materiału mogą być także wykonane większe lub mniejsze głośniki.

Figura 5 przedstawia głośnik, posiadający sztywny panel tylny 28, wykonany ze specjalnego drewna o około 12mm grubości, z magnesem przymocowanym do jego środka. Rama brzegowa 11 utrzymuje przednią membranę 14 w odległości około 3-5 mm od przedniej powierzchni panelu 28. Cewka drgająca 18 jest utrzymywana w szczelinie magnesu 17 przez zamocowanie jej w centralnym otworze w membranie 14. Otwór jest zamknięty przez wklęsłą, częściowo sferyczną zatyczkę 29, zamocowaną w cewce drgającej 18.

Aby umożliwić żądany ruch membrany 14, panel 28 (przedstawiony na fig. 6) posiada zestaw przebiegających przez niego otworów 30. Wielkości i lokalizacje otworów 30 jest starannie dobrana tak, aby otrzymać gładką odpowiedź częstotliwościową głośnika 10.

Alternatywna lub dodatkowa zmiana krzywej odpowiedzi częstotliwościowej jest osiągnięta przez zamocowanie dodatkowej masy 31 z wykorzystaniem połączenia klejonego, tak jak to pokazano na fig. 7. Odpowiednim materiałem jest arkusz bitumiczny z umieszczonymi w nim cząstkami mineralnymi lub metalicznymi.

Dalsza regulacja charakterystyk częstotliwościowych może być realizowana przez przymocowanie do membrany 14 lub do przedniej powierzchni panelu 28 obszarów materiału 32 pochłaniającego dźwięk, tak jak to pokazano na fig. 7. Podawanie sygnału elektrycznego do cewki drgającej 18 jest korzystnie realizowane przez paski folii miedzianej naklejonej na jednej z powierzchni membrany 14.

Pokazany na fig. 8 i 9 głośnik 110 zawiera membranę 111, która zostanie opisana poniżej. Zewnętrzna krawędź membrany 111 jest uchwycona w obrzeżu zasadniczo sztywnej, metalowej lub wykonanej z tworzywa sztucznego misy 112. Wtym celu, misa 112 jest wyposażona w płaskie ścięcie 113 na którym spoczywa membrana 111. Membrana 111 jest pozycjonowana za pomocą zasadniczo pionowej ściany 114, i jest przytrzymywana przez część krawędziową 115 misy 112, zagiętą lub zawiniętą wokół zewnętrznej powierzchni membrany 111. Część centralna misy 112 jest

PL 191 378 B1 uformowana w postaci dysku 116 w którym umieszczone jest cylindryczne jarzmo 117. Tak więc misa 112 służy do centrowania jarzma 117 względem membrany 111, w której to misie jest utrzymywane jarzmo 117 za pomocą śruby 119.

Ponieważ jarzmo 117 tworzy część obwodu magnetycznego, zatem jest korzystnie wykonane z czystego żelaza o niskiej zawartości tlenu, które było wolno wyżarzane w obecności wodoru. Magnes stały 118 jest utrzymywany współosiowo z jarzmem 117 z wykorzystaniem połączenia klejonego. Jeden z biegunów magnesu 118 znajduje się w magnetycznym połączeniu z wewnętrzną powierzchnią jarzma 117, a drugi zewnętrzny biegun znajduje się w sąsiedztwie krążka 135, wykonanego z takiego samego materiału i grubości co kołnierz 120 jarzma 117. Tak więc pomiędzy kołnierzem 120, a krążkiem 135 na górnej części magnesu 118 utworzona jest obwodowa szczelina magnetyczna 121, przez którą przechodzi cylindryczna cewka drgająca 122. Materiał z którego wykonano jarzmo 117 służy do utrzymania linii strumienia magnetycznego wewnątrz jarzma, co minimalizuje niekorzystne zewnętrzne pola magnetyczne, a także skupia strumień w szczelinie 121.

W otworze 123 w membranie 111 jest umieszczony i zamocowany panel 124 wykonany z cienkiego materiału, takiego jak arkusz folii aluminiowej o grubości 0,25 mm. Panel 124 posiada obwodowy kołnierz 125, przymocowany do membrany 111. Cewka drgająca 122 jest zamocowana z wykorzystaniem połączenia klejonego w rowku 126 utworzonym w panelu 124, tak iż cewka drgająca 122 jest utrzymywana koncentrycznie wewnątrz szczeliny 121. Ruch centralnej części membrany 111 jest tłumiony przez pierścień tłumiący 127, który może być wykonany z tkaniny lub podobnego do tkaniny materiału, ponadto jest korzystnie pofałdowany i przymocowany z wykorzystaniem połączenia klejonego z powierzchnią kołnierza 120 oraz kołnierzem 125 i/lub membraną 111.

Misa 112 może tworzyć szczelną zabudowę dla membrany 111 i panelu 124, ale korzystnie w misie 112 utworzone są perforacje lub otwory. Wewnętrzna przestrzeń głośnika 110 może zawierać włóknisty lub piankowy materiał absorbujący dźwięk. Grubość materiału z którego wykonano panel 124 jest dobierana tak, aby na przykład przy częstotliwości 1000 Hz panel 124 oddziaływał jak element zasadniczo sztywny i poruszał sąsiadujący z nim obszar membrany 111, gdy przez uzwojenie 128 cewki drgającej 122 przepływa prąd zmienny. Przy częstotliwości 5000 Hz elastyczność panelu 124 jest taka, iż jego obrzeże i sąsiadujące z nim obszary membrany 111 poruszają się w znacznie mniejszym zakresie niż cewka drgająca 122 i centralny obszar panelu 124. Tak więc dla wyższych częstotliwości dźwięku, dźwięk jest emitowany prawie wyłącznie z obszaru centralnego panelu 124. Pomiędzy tymi częstotliwościami emisja dźwięku występuje z niewielkiego obszaru membrany 111 i z części panelu 124.

Aby zmodyfikować odpowiedź częstotliwościową głośnika 110 dla dużych przemieszczeń cewki drgającej 122, uzwojenie 128 może posiadać więcej zwojów na jednostkę długości w kierunku krańców uzwojenia 128 niż w jego środku. Można to osiągnąć przez rozsunięcie uzwojenia w środku lub ściślejsze nawinięcie zwojów na całej długości i dodanie jednej lub większej ilości warstw 129 w pobliżu krańców uzwojenia. Cewki są nawinięte na twornik 136 wyposażony w perforacje 137.

Odkryto, iż odpowiednim materiałem do wykonania membran 111 jest dwupowłokowy, rdzeniowy arkusz wykonany z kopolimeru polipropylenu o grubości około 3 mm i gramaturze około 500 g/m^2. lub mniejszej. Korzystnie membrana 111 posiada wytrzymałość na rozciąganie wynoszącą około 28 MPa lub wyższą i twardość według Shore'a wynoszącą 67 lub więcej. Materiał taki korzystnie jest poddany obróbce z wykorzystaniem efektu koronowego dla ułatwienia przylegania do membran 111 farby lub tapety i tym podobnych materiałów. Membrana 111 jest korzystnie laminatem posiadającym rdzeń wykonany z pianki, lub jako rdzeń zawiera żeberka, rurki, pofałdowania, pomarszczenia lub tym podobne konstrukcje. Jeśli laminat zawiera wewnątrz rdzeń piankowy, to zaleca się, aby pianka korzystnie nie była jednorodna (lub arkusze pokrywające są odpowiednio ukształtowane lub wzmacniane). Na przykład rdzeń piankowy może być ukształtowany lub wzmacniany w taki sposób, aby sztywność zginania była większa w jednym kierunku niż w innym kierunku.

Membrana 111 może stanowić integralną wypraskę wykonaną z polipropylenu o grubości około 3 do 5 milimetrów, posiadającą przednią i tylną powłokę 130, 131 połączone ciągłymi wzdłużnymi ścianami 132 z umieszczonymi pomiędzy nimi przestrzeniami powietrznymi. Przez wykorzystanie tej konstrukcji, materiał membrany 111 jest anizotropowy i posiada wzdłużną wytrzymałość na zginanie, która może być typowo około dwukrotnie większa niż poprzeczna sztywność zginania. Taki materiał jest szczególnie użyteczny przy budowaniu głośników prostokątnych, na przykład o długości boków 200mm x 100 mm.

PL 191 378 B1

Figura 8 przedstawia zastosowanie pierścienia utrzymującego 138, wykonanego z cienkiego aluminium lub tym podobnego materiału. Pierścień 138 posiada kołnierz 139, który może docisnąć zewnętrzną powłokę 130 membrany 111. Integralna część cylindryczna 140 może być wepchnięta pomiędzy krawędź otworu 123 a zewnętrzną powierzchnię części cylindrycznej panelu 124, która posiada żebro 142, zatrzaskujące się w rowku 141 w części 140 pierścienia 138. Żebro 142 i rowek 141 mogą być zamienione miejscami, jeśli jest to korzystne.

Głośniki lub membrany mogą być wykonane w wielu różnych kształtach i wielkościach lub w postaci naśladującej inne obiekty.

Wynalazek umożliwia otrzymywanie płaskich głośników panelowych o wielkości A5 lub mniejszych, które są szczególnie odpowiednie dla rynku multimediów lub do wbudowania w pojazdach w tablice rozdzielcze lub w drzwi pojazdów. Głośniki mogą pracować w dowolnej orientacji i w zależności od projektu mogą być wyposażone w otaczającą je ramę.

Możliwe jest zastosowanie jednego lub większej liczby jednostek wzbudzających w zależnościod wielkości membrany. Głośniki mogą być dostosowywane przez wprowadzenie układu szczelin lub przez dodawanie masy obciążającej. Na rysunkach pokazaliśmy wprowadzanie układu szczelin w tylnym panelu (fig. 6 i 7), ale podobne układy szczelin mogą być umieszczone również w materiale membrany. Panele mogą być dostosowane przez wykorzystanie proszku takiego jak cukier lub temu podobny, umieszczonego na panelu w pozycji horyzontalnej tak, iż możliwe jest zaobserwowanie na panelu węzłów.

Membrany mogą przyjmować dowolne kształty (na przykład, mogą mieć obrys nieregularny jeśli zachodzi taka potrzeba), a ponadto nie muszą być płaskie, niemniej korzystne są membrany płaskie.

Możliwe jest wykorzystanie innych materiałów niż płyta kanalikowa lub tektura falista. Korzystnie materiał jest lekki sztywny ale giętki. W korzystnym przykładzie wykonania wykorzystano standardową, wytłaczaną płytę kanalikową o grubości około 3mm, ale dla większości zastosowań możliwe jest wykorzystanie innych płyt kanalikowych o grubości od 2mm do5 mm. Większe panele mogą wymagać większej liczby elementów wzbudzających i membrany o grubszym kanalikowym rdzeniu.

Głośnik według wynalazku może być wykonany w kształcie części pojazdu, części mebla lub skrzynki względnie obrazu lub praktycznie dowolnego obiektu, bowiem kształt i wielkość głośnika przestały stanowić ograniczenie. W jednym przykładzie wykonania zawarto płaski głośnik panelowy będący częścią tablicy rozdzielczej pojazdu, a w innym zbudowano obraz pełniący funkcję głośnika.

Claims (21)

1. Głośnik zawierający zasadniczo płaską membranę, której przynajmniej przednia powierzchnia po wprowadzeniu w drgania emituje dźwięk, przy czym ta membrana jest połączona z jednostką wzbudzającą, połączoną ze źródłem zmiennego prądu elektrycznego, znamienny tym, że membrana (14, 111) jest w postaci rozsuniętych względem siebie równoległych powłok (25, 26) (130, 131), pomiędzy którymi znajdują się ściany (27, 132), tworzące podłużne kanały rozciągające się pomiędzy powłokami (25, 26) (130, 131), równolegle do powłok (25, 26) (130, 131) i równolegle do siebie.

2. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany (27, 132) są równoległe.

3. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany (27, 132) mają budowę rowkowaną.

4. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że membrana (14, 111) jest w postaci wypraski z tworzywa sztucznego.

5. Głośnik według zastrz. 4, znamienny tym, że membrana (14, 111) jest w postaci wypraski z kopolimeru polipropylenowego.

6. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że membrana (14, 111) ma powłoki (25, 26) (130, 131) po przeciwnych stronach membrany (14, 111).

7. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że membrana (14, 111) jest w postaci kanalikowej płyty.

8. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany (27, 132) membrany (14, 111) tworzą pomarszczony rdzeń pomiędzy powłokami (25, 26) (130, 131).

PL 191 378 B1

9. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że membrana (14, 111) jest w postaci marszczonego arkusza.

10. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że membrana (14, 111) jest w postaci marszczonej tektury.

11. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że obrzeże membrany (14) przykrywa przednią powierzchnię ramy brzegowej (11), zaś tylna powierzchnia ramy brzegowej (11) jest przykryta obrzeżem drugiej membrany (15).

12. Głośnik według zastrz. 11, znamienny tym, że do obydwu membran (14, 15) jest podłączona jednostka wzbudzająca (16), wyposażona w elementy przykładające do obydwu membran (14, 15) zmienną siłę odpowiadającą zmianom prądu elektrycznego.

13. Głośnik według zastrz. 11, znamienny tym, że jednostka wzbudzająca (16) zawiera dwie współosiowe cewki drgające (18), z których każda jest przymocowana do innej z membran (14, 15), przy czym pomiędzy tymi cewkami drgającymi (18) jest zawieszony centralnie magnes (17).

14. Głośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że z membraną (111) jest połączona jednostka wzbudzająca, zawierająca magnes (118), którego jeden biegun znajduje się w magnetycznym połączeniu z jarzmem (117), a drugi biegun jest oddzielony od jarzma (117) przez szczelinę powietrzną (121), w której znajduje się cewka drgająca (122).

15. Głośnik według zastrz. 14, znamienny tym, że z drugim biegunem magnesu (118) jest połączony magnetycznie krążek (135) z tego samego materiału co jarzmo (117), a szczelina powietrzna (121) jest umieszczona pomiędzy obwodową częścią krążka (135) a przeciwną częścią jarzma (117).

16. Głośnik według zastrz. 15, znamienny tym, że obwodowa część krążka (135) oraz przeciwna część jarzma (117) mają taką samą grubość.

17. Głośnik według zastrz. 14, znamienny tym, że cewka drgająca (122) posiada więcej zwojów przypadających na jednostkę długości w stronę końców uzwojenia (128) i z dala od tej części cewki drgającej (122), która znajduje się w szczelinie powietrznej (121), gdy przez uzwojenie (128) nie płynie prąd elektryczny.

18. Głośnik według zastrz. 14, znamienny tym, że uzwojenie (128) cewki drgającej (122) jest w postaci pojedynczej warstwy, przy czym jego zwoje są rozsunięte w obszarze środkowej części cewki (122).

19. Głośnik według zastrz. 18, znamienny tym, że w obszarach cewki drgającej (122) znajdujących się w sąsiedztwie zakończeń cewki (122) jest nawinięta więcej niż jedna warstwa uzwojenia (129).

20. Głośnik według zastrz. 14, znamienny tym, że cewka drgająca (122) jest połączona z membraną (111) za pomocą panelu (124).

21. Głośnik według zastrz. 20, znamienny tym, że do części membrany (111) sąsiadującej z panelem (124) lub do panelu (124) jest przymocowany arkusz (127) porowatego lub perforowanego materiału tłumiącego.