PL186654B1 - Spiekany element mechaniczny o powierzchni odpornej na ścieranie i sposób wytwarzania spiekanego elementu mechanicznego o powierzchni odpornej na ścieranie, oraz zastosowanie spiekanego elementu mechanicznego odpornego na ścieranie - Google Patents

Abstract

1. Spiekany element mechaniczny o powierzchni odpornej na scieranie, zawierajacy spiekany korpus meta­ liczny i pokrycie cennetowc pokrywajace korpus metaliczny, majace powierzchnie zewnetrzna, stanowiaca powierzchnie odporna na scieranie, znamienny tym, ze pokrycie cenneto­ we (12) ma grubosc od 10 mikronów do 1 milimetra i zawie­ ra sferoidalne wegliki (16) w podlozu metalicznym (18), zas mikrostruktura w dolnej warstwie tego pokrycia cennetowe- go (12) jest scisle polaczona z mikrostruktura spiekanego korpusu metalicznego ( 10). 8. Sposób wytwarzania spiekanego elementu me­ chanicznego, o powierzchni odpornej na scieranie, znamien­ ny tym, ze najpierw wytwarza sie spiekany element mecha­ niczny (4) metoda metalurgii proszków, nastepnie naklada sie metoda laserowa pokr ycie cennetowe (12) na zewnetrzna powierzchnie lego elementu mechanicznego (4), przy czym w ramach metody laserowej kieruje sie wiazke laserowa (22) na zewnetrzna powierzchnie elementu mechanicznego (4). wytwarzajac, za pomoca tej wiazki laserowej (22) pewna temperature, wyrzuca sie w wiazce laserowej (22) staly strumien (24) mieszaniny proszków ceramicznych zawie­ rajacej wegliki (16) w postaci sferoidalnej i proszków meta­ licznych przeznaczonych do utworzenia pokrycia cennetowe- go (12). przy czym proszki ceramiczne maja temperature....... 12. Zastosowanie spiekanego elementu mechanicz­ nego odpornego na scieranie jako plytki korujacej zawieraja­ cej korpus metaliczny majacy powierzchnie dolna do mon­ towania na koncu ramienia korujacego i powierzchnie pracy odporna na scieranie, znamienne tym, ze............................. FIG. 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest spiekany element mechaniczny o powierzchni odpornej na ścieranie i sposób wytwarzania spiekanego elementu mechanicznego o powierzchni odpornej na ścieranie, oraz zastosowanie spiekanego elementu mechanicznego odpornego na ścieranie.

W szczególności, wynalazek dotyczy laserowej obróbki odpornej na ścieranie powierzchni spiekanego elementu mechanicznego uzyskanego metodą metalurgii proszków przez nałożenie laserem pokrycia cermetowego, przy czym cermet jest materiałem kompozytowym złożonym z produktów ceramicznych otoczonych lepiszczem metalicznym.

Pokrycia złożone ze sferycznych węglików wolframu w matrycy niklowo-chromowej i nałożone za pomocą lasera na żeliwie lub na' tradycyjnej stali, a więc nie spiekane, są już znane. Przykład tego typu pokrycia jest opisany tytułem przykładu w kanadyjskim zgłoszeniu patentowym nr 2,126, 517. Nakładanie pokrycia za pomocą lasera jest techniką pokrywania, pozwalającą nałożyć grube warstwy bardzo twardego materiału na powierzchni elementu metalicznego. Ciągły laser CO? dostarcza wiązkę podczerwieni, której energia jest wykorzystywana do powierzchniowego stopienia metalu pokrywanej podstawy, tak że dodawany metal jest dostarczany w postaci drobnego proszku. Dysza współosiowa, przez której środek przechodzi wiązka lasera pozwala na wyrzucanie proszku tworzącego pokrycie, które przypomina ścieg spoiny. Obecnie ten typ nakładania pokrycia za pomocą lasera jest stosowany tylko do pokrywania tradycyjnych elementów metalicznych, nie spiekanych, stosowanych zwłaszcza w warunkach silnego ścierania.

Wiadomo jest że elementy mechaniczne nakładane metodą metalurgii proszków nie mają charakterystyk fizycznych umożliwiających ich pracę przy naprężeniach, przy ścieraniu lub tarciu, a wynika to z obecności dużej liczby porów na powierzchni tych elementów spiekanych, zmniejszając przez to okres inicjowania pęknięć podobnie jak w elemencie kutym albo obrabianym skrawaniem. Tak więc porowatość powierzchni wykonywanych metodą metalurgii proszków uniemożliwia produkowanie elementów mechanicznych, które powinny być odporne na udary i/lub zużycie przy ścieraniu, z powodu krótkiego okresu inicjowania pęknięć.

Znany jest też spiekany element mechaniczny o powierzchni odpornej na ścieranie, zawierający spiekany korpus metaliczny i pokrycie cermetowe pokrywające korpus metaliczny, mające powierzchnię zewnętrzną, stanowiącą powierzchnię odporną na ścieranie.

Celem wynalazku jest zaproponowanie spiekanego elementu mechanicznego uzyskanego metodą metalurgii proszków i mającego bardzo dużą odporność na udary i na ścieranie, jak również bardzo dobrą wytrzymałość mechaniczną korpusu elementu, oraz zaproponowanie sposobu jego wytwarzania.

Spiekany element mechaniczny o powierzchni odpornej na ścieranie, zawierający spiekany korpus metaliczny i pokrycie cermetowe pokrywające korpus metaliczny, mające powierzchnię zewnętrzną, stanowiącą powierzchnię odporną na ścieranie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pokrycie cermetowe ma grubość od 10 mikronów do 1 milimetra i zawiera sferoidalne węgliki w podłożu metalicznym, zaś mikrostruktura w dolnej warstwie tego pokrycia cermetowego jest ściśle połączona z mikrostrukturą spiekanego korpusu metalicznego.

Sferoidalne węgliki są wybrane z grupy zawierającej węgliki wolframu, węgliki tytanu i węgliki boru.

Węgliki są węglikami wolframu.

Podłoże metaliczne zawiera co najmniej jeden metal wybrany z grupy zawierającej nikiel, chrom i kobalt.

Podłoże metaliczne zawiera nikiel, chrom i kobalt.

186 654

Podłoże metaliczne jest stopem Ni-9%Cr-Co.

Pokrycie cermetowe zawiera 65% wagowych węglików wolframu.

Sposób wytwarzania spiekanego elementu mechanicznego, o powierzchni odpornej na ścieranie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że najpierw wytwarza się spiekany element mechaniczny metodą metalurgii proszków, następnie nakłada się metodą laserową pokrycie cermetowe na zewnętrzną powierzchnię tego elementu mechanicznego, przy czym w ramach metody laserowej kieruje się wiązkę laserową na zewnętrzną powierzchnię elementu mechanicznego, wytwarzając, za pomocą tej wiązki laserowej pewną temperaturę, wyrzuca się w wiązce laserowej stały strumień mieszaniny proszków ceramicznych zawierającej węgliki w postaci sferoidalnej i proszków metalicznych przeznaczonych do utworzenia pokrycia cermetowego, przy czym proszki ceramiczne mają temperaturę topnienia wyższą niż temperatura wiązki laserowej, a proszki metaliczne mają temperaturę topnienia niższą niż temperatura wiązki laserowej i za pomocą lasera topi się proszki metaliczne z mieszaniny proszków nakładanej na powierzchnię zewnętrzną elementu mechanicznego, zaś mieszaninę proszków wyrzuca się w wiązce laserowej za pomocą współosiowej dyszy, przez której środek przechodzi wiązka laserowa i przesuwa się wiązkę laserową względem elementu mechanicznego, wyrównując powierzchnię zewnętrzną korpusu metalicznego i tworząc powłokę cermetową.

Ustala się wiązkę laserową, a element mechaniczny umieszcza się na ruchomym stole, przesuwnym w stosunku do wiązki laserowej.

Jako proszek ceramiczny stosuje się proszek z węglików wolframu, zaś jako proszek metaliczny stosuje się proszek zawierający co najmniej jeden element z grupy zawierającej nikiel, chrom i kobalt.

Jako proszek metaliczny stosuje się proszek ze stopu Ni-9%Cr-Co.

Zastosowanie spiekanego elementu mechanicznego o powierzchni odpornej na ścieranie jako płytki korującej zawierającej korpus metaliczny mający powierzchnie dolną do montowania na końcu ramienia korującego i powierzchnię pracy odporną na ścieranie, według wynalazku charakteryzuje się tym, że korpus metaliczny jest korpusem metalicznym spiekanym, zaś powierzchnia pracująca odporna na ścieranie stanowi pokrycie cermetowe pokrywające korpus metaliczny, i pokrycie cermetowe ma grubość od 10 mikronów do l milimetra i zawiera sferoidalne węgliki w podłożu metalicznym, zaś mikrostruktura w dolnej warstwie tego pokrycia cermetowego jest ściśle połączona z mikrostrukturą spiekanego korpusu metalicznego.

Przez element mechaniczny należy rozumieć każdy element tradycyjnie używany w warunkach dużego ścierania lub podwyższonego naprężenia, na przykład płytki spiekane montowane na ramionach korujących.

Pokrycie według wynalazku nakładane za pomocą lasera umożliwia stopienie powierzchni elementu spiekanego, która ma być pokryta, pod wpływem wiązki laserowej. Powierzchnia elementu spiekanego, która ma być pokryta jest więc stapiana na grubości od 10 pm do 1 mm, co pozwala na zamkniecie porów na powierzchni, typowych dla elementów spiekanych, a w konsekwencji zwiększenie odporności na udary. Ponadto, mała powierzchnia pokrywana w jednym momencie określonym przez laser umożliwia samoistne hartowanie naświetlanego obszaru po przemieszczeniu wiązki, na skutek zmagazynowania ciepła w otaczającym obszarze metalicznym. Powłoka uzyskana według wynalazku ma także bardzo małą porowatość ze względu na dokładne stopienie proszków elementu spiekanego przez laser.

Element mechaniczny wykonany metodą metalurgii proszków, ale nie zawierający pokrycia według wynalazku ma następujące cechy fizyczne i ekonomiczne:

- obecność dużej liczby porów na powierzchni

- mała odporność na udary

- ogólne parametry mechaniczne gorsze niż elementu kutego

- mniejsza gęstość

- absorbowanie hałasu

- możliwość stosowania stopów nie mieszalnych w postaci płynnej

- możliwość stosowania stopów hartujących się samoistnie

- mały koszt produkcji serii wyrobów.

186 654

Te cechy określają możliwość zdobycia rynku przez wyroby produkowane metodą metalurgii proszków, ale pokazują też ich ograniczenia.

Porowatość powierzchni uniemożliwia wykonywanie elementów mechanicznych mogących wytrzymywać udary i odpornych na zużycie przez ścieranie, z powodu krótkiego okresu inicjacji szczelin porównywalnej z elementem kutym lub obrabianym skrawaniem. Jest to powód, dla którego elementy mechaniczne produkowane metodą metalurgii proszków nie są tradycyjnie stosowane w warunkach silnego ścierania lub zwiększonego naprężenia. Oto dlaczego elementy mechaniczne według wynalazku, a zwłaszcza pokrycia WC przez nakładanie za pomocą lasera stanowi rewolucyjną koncepcję dla tego działu przemysłu.

Tytułem przykładu nałożenie za pomocą lasera powłoki utworzonej z 65% cząsteczek WC sferycznego w podłożu Ni-9%Cr-Co pozwala na późniejszą poprawę powierzchni wykonanej metodą spiekania proszków metalicznych. Powierzchnia elementu spiekanego jest stapiana na grubości od 10 pm do 1 mm. To pozwala na zamknięcie porów na powierzchni, a w konsekwencji zwiększenie odporności na udary. Mała powierzchnia pokrywana w jednym momencie określonym przez wiązkę lasera umożliwia samoistne hartowanie naświetlanego obszaru po przemieszczeniu wiązki, na skutek zmagazynowania ciepła w otaczającym obszarze metalicznym. Bardzo mała porowatość powłoki, mniejsza niż 1% jest spowodowana dokładnym stopieniem proszku Ni-9%Cr przez laser. Tego nie da się uzyskać w innych procesach napylania takich jak napylanie za pomocą palnika plazmowego lub acetylenowego, z powodu zbyt dużego strumienia ciepła kierowanego na element, gdy stosowana jest temperatura konieczna do stopienia rzucanych proszków. Hartowanie elementu jest więc niszczące. Uzyskuje się także doskonałe przyleganie pokrycia na elemencie w obszarze napawania.

Ponadto pokrycie uzyskane według wynalazku zawiera węgliki sferyczne zapewniające dużą odporność na udary spowodowaną mniejszą skłonnością do inicjowania szczelin w porównaniu z węglikami o geometrii ostrokrawędziowej, ograniczenie zużycia przez ścieranie z powodu mniejszego współczynnika tarcia węglików sferycznych w porównaniu z węglikami o geometrii ostrokrawędziowej, oraz wyraźne ograniczenie zużycia powierzchni elementów spowodowane twardością węglików.

Ponadto podłoże Ni-9%Cr, takie jak opisana powyżej ma doskonałą plastyczność, większą od stali.

W skrócie, element spiekany mający pokrycie według wynalazku ma następujące zalety:

- doskonałe przyleganie pokrycia spowodowane wiązaniem metalicznym pomiędzy pokryciem i metalem podstawy;

- przeciwnie do techniki nakładania przez napylanie plazmowe, brak porowatości i szczelin zapewnia dobrą odporność na udary;

- grubość od 0,5 mm do kilku milimetrów (możliwe natapianie elementu);

- cząsteczki węglika pozostają ciałem stałym podczas procesu nakładania, co pozwala im zachować podwyższoną twardość.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny ramienia korującego, na którym jest zamontowana płytka korująca, mająca pokrycie odporne na ścieranie według korzystnego przykładu wykonania wynalazku; fig. 2 przedstawia w uproszczeniu przekrój poprzeczny części pracującej powierzchni płytki korującej z fig. 1; fig. 3 przedstawia w uproszczeniu i częściowo urządzenie do natapiania laserowego dla realizacji wynalazku; fig. 4 jest fotografią w mikroskopie elektronicznym z przemiataniem (MEB) pokazującą mikrostrukturę złącza utworzonego pomiędzy wykonanym pokryciem uzyskanym przez napylanie plazmowe na metal podstawy; i fig. 5 jest fotografią w mikroskopie elektronowym z przemiataniem (MEB) pokazującą mikrostrukturę złącza utworzonego pomiędzy pokryciem według wynalazku uzyskane przez nakładanie za pomocą lasera na metalową podstawę uzyskaną metodą metalurgii proszków.

Figura 1 przedstawia ramię korujące 2, na którym jest zamontowana spiekana płytka korująca, stanowiąca element mechaniczny 4 wykonany według wynalazku. To ramię korujące 2 ma pierwszy koniec 6 przystosowany do zamocowania w pierścieniu obrotowym korowarki. Ramię korujące 2 ma drugi koniec 8 tworzący powierzchnię pracy ramienia 2, które służy do podnoszenia kory drzewa w miarę jak przesuwa się ono wzdłużnie wewnątrz, pierścienia.

186 654

Płytka korująca, czyli element mechaniczny 4 jest przymocowany do tego drugiego końca 8. Ten drugi koniec 8 jest częścią ramienia używanego do korowania drzew i powinien móc pracować w warunkach dużego ścierania. Płytka korująca ma bardzo twarde pokrycie cermetowe, które może wytrzymać takie warunki pracy. Jest zrozumiałe, że chociaż korzystny przykład wykonania wynalazku pokazany tutaj przedstawia płytkę korującą, jest ona tylko przykładem elementu mechanicznego według wynalazku, jednym z wielu możliwych. Rzeczywiście każdy element mechaniczny tradycyjnie używany w warunkach dużego ścierania lub podwyższonego naprężenia może być wytwarzany według wynalazku.

Jak pokazano na fig. 2 element mechaniczny 4 o powierzchni odpornej na ścieranie, na przykład płytka korująca zawiera spiekany korpus metaliczny 10, uzyskany metodą metalurgii proszków i pokrycie cermetowe 12 pokrywające korpus metaliczny 10. Powierzchnia zewnętrzna 14 pokrycia cermetowego 12 stanowi powierzchnię odporną na ścieranie. Pokrycie cermetowe 12 ma pewną grubość, i jej część jest połączona z korpusem metalicznym 10, tak, że mikrostruktura w podstawie pokrycia jest ściśle połączona z mikrostrukturą korpusu, czyli pokrycie jest wtopione w powierzchnię spiekaną elementu jak pokazano na fig 5. Ta wtopiona część ma korzystnie grubość 10 pm do 1 mm.

Pokrycie cermetowe 12 jest korzystnie wykonane na bazie węglików 16 wolframu, tytanu lub boru w postaci sferoidalnej w podłożu metalicznym 18.

Podłoże metaliczne 18 jest korzystnie wykonane na bazie co najmniej jednego z metali wybranych z grupy zawierającej nikiel, chrom i kobalt, dokładniej zawiera nikiel, chrom i kobalt. Korzystnie jest stosowany stop Ni-9%Cr-Co.

Pokrycie cermetowe 12 zawiera korzystnie 65% wagowych węglików 16 wolframu i jest zasadniczo pozbawione porów.

Pokrycie cermetowe 12 dla elementu spiekanego według wynalazku jest wykonane przez nakładanie za pomocą lasera.

Tak jak pokazano na fig. 3 współosiowa dysza 20, zamontowana na wyjściu wiązki laserowej 22 lasera CO₂ 6 kW, wyrzuca w wiązkę laserową 22 stały strumień 24 proszku materiału, tworzącego nakładane pokrycie. Wiązka laserowa 22 stapia proszek strumienia 24. Warstwę cermetalu napawa się na powierzchnię elementu mechanicznego 4, tworząc pokrycie cermetowe 12. Przemiatając powierzchnię elementu mechanicznego 4 tworzy się pokrycie w pożądanych miejscach. Nałożone za pomocą lasera pokrycie cermetowe 12 jest złożone z cząsteczek węglików 16 wolframu, o bardzo dużej twardości w podłożu metalicznym 18 i ma ono doskonałą odporność na zużycie przez ścieranie i erozję, jak również doskonałą odporność na korozję. Fig. 4 pokazuje mikrostrukturę pokrycia 26 zawierającego węgliki 28 złącza, uzyskaną przez napylanie plazmowe, podczas gdy fig. 5 pokazuje mikrostrukturę pokrycia cermetowego 12, nałożonego na spiekanym elemencie mechanicznym 4 za pomocą lasera. Jak można zauważyć cząsteczki węglików 16 wolframu znajdujące się w pokryciu cermetowym 12 nałożonym za pomocą lasera, mają formę sferoidalną podczas gdy węgliki 28 nakładane metodą napylania plazmowego, mają raczej tendencję do przyjmowania formy ostrokrawędziowej. Zauważa się również, że występuje stopienie powierzchni korpusu metalicznego 10 spiekanego elementu mechanicznego 4 z podłożem metalicznym 18 pokrycia cermetowego 12. To stopienie pozwala zamknąć pory znajdujące się na powierzchni metalu spiekanego elementu mechanicznego 4.

Laser wytwarzający wiązkę laserową 22 jest nieruchomy, zaś stół 30, na którym znajdują się elementy mechaniczne 4, które mają być pokrywane jest sterowany numerycznie względem czterech osi. Pozwala to wykonać dokładne i jednorodne pokrycie dzięki przemieszczaniu się elementów mechanicznych 4 w stosunku do wiązki laserowej 22. Przez kolejne przejścia wiązki laserowej 22 może być wykonane pokrycie o grubości mniejszej od 1 mm i większej od 10 pm.

Materiałami używanymi do wykonania pokrycia nakładanego za pomocą lasera są na ogół mieszaniny proszków węglików wolframu, węglików tytanu lub węglików boru o dużej czystości i bardzo dużej twardości, połączone w zależności od zastosowania z proszkami metalicznymi na bazie niklu, chromu lub kobaltu. Podczas nakładania, proszki metaliczne są stapiane przez laser, podczas gdy proszki węglików wolframu pozostają w stanie stałym

186 654 zachowując przez to dużą twardość. Te materiały typu cermetu nadają pokryciu cermetowemu 12 doskonałą odporność na zużycie przez ścieranie i erozję, jak również doskonałą odporność na korozję.

Kilka cech charakterystycznych pokrycia nakładanego za pomocą lasera wskazuje, że pokrycie cermetowe 12 wykonane tą techniką ma wyjątkowe właściwości. Po pierwsze, powłoki wykonane za pomocą lasera są tak połączone z metalem podstawy, czyli korpusu metalicznego 10, że mikrostruktura w podstawie pokrycia jest ściśle połączona z mikrostrukturą korpusu elementu, czyli pokrycie jest wtopione w powierzchnię spiekaną. Powłoki te są idealnie gęste, czyli są pozbawione porowatości. Uzyskane przyleganie pomiędzy korpusem metalicznym 10 i pokryciem cermetowym 12 jest więc doskonałe. Przeciwnie, pokrycie wykonane przez napylanie gorącym, stopionym strumieniem wykazuje dużą porowatość i konieczna jest specjalna obróbka dla uzyskania dobrego przylegania. Dokładna kontrola energii podawanej na metal korpusu pozwala uzyskać zawartość metalu korpusu w pokryciu mniejszą od 1% i zminimalizować, a nawet wyeliminować wszystkie deformacje. Ponadto pokrycia nałożone za pomocą lasera umożliwiają wytworzenie drobnych struktur metalurgicznych, dzięki szybkości chłodzenia podczas obróbki, pozwalając w ten sposób zwiększyć trwałość podłoża metalicznego 18 (2400 do 3600HV). Na koniec stosowanie programów i sterowników CNC prowadzi do powłok doskonale powtarzalnych w czasie, których końcowa grubość jest doskonale sterowana. Mogą więc być tak wykonane wielkie serie.

Wynalazek może znaleźć zastosowanie w wielu dziedzinach. Zwłaszcza płytki korujące umieszczane na ramieniu korującym mogą korzystnie być wytwarzane według wynalazku, podobnie jak każdy element wymieniony powyżej.

Wynalazek może być stosowany w przemyśle wydobywczym w kruszarkach, brykieciarkach, rozdrabniarkach, przenośnikach itd., w przemyśle ceramicznym i podobnych na skrobaki, noże, formy, przenośniki śrubowe, gniazda zaworów itd., w przemyśle papierniczym na płyty rafinerów, płyty denne pulperów, palety itd., w przemyśle metalurgicznym na cylindry, pierścienie, rolki itd., w przemyśle przetwórstwa tworzyw sztucznych na wierzchołki gwintów śrub wytłaczarek i tryskaczy, i w przemyśle rolno-spożywczym na walce, matryce do wyciskania, elementy odchylające, śruby.

186 654

FIG. 3

186 654

FIG. 5

ΐ).

^]8()

6S₄

C '^CV,, •As

Wć *tso ^e§ź

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Spiekany element mechaniczny o powierzchni odpornej na ścieranie, zawierający spiekany korpus metaliczny i pokrycie cermetowe pokrywające korpus metaliczny, mające powierzchnię zewnętrzną, stanowiącą powierzchnię odporną na ścieranie, znamienny tym, że pokrycie cermetowe (12) ma grubość od 10 mikronów do 1 milimetra i zawiera sferoidalne węgliki (16) w podłożu metalicznym (18), zaś mikrostruktura w dolnej warstwie tego pokrycia cennetowego (12) jest ściśle połączona z mikrostrukturą spiekanego korpusu metalicznego (10).
2. 2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że sferoidalne węgliki (16) są wybrane z grupy zawierającej węgliki wolframu, węgliki tytanu i węgliki boru.
3. 3. Element według zastrz. 2, znamienny tym, że węgliki (16) są węglikami wolframu.
4. 4. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że podłoże metaliczne (18) zawiera co najmniej jeden metal wybrany z grupy zawierającej nikiel, chrom i kobalt.
5. 5. Element według zastrz. 4, znamienny tym, że podłoże metaliczne (18) zawiera nikiel, chrom i kobalt.
6. 6. Element według zastrz. 5, znamienny tym, że podłoże metaliczne (18) jest stopem Ni-9%Cr-Co.
7. 7. Element według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że pokrycie cermetowe (12) zawiera 65% wagowych węglików (16) wolframu.
8. 8. Sposób wytwarzania spiekanego elementu mechanicznego, o powierzchni odpornej na ścieranie, znamienny tym, że najpierw wytwarza się spiekany element mechaniczny (4) metodą metalurgii proszków, następnie nakłada się metodą laserową pokrycie cermetowe (12) na zewnętrzną powierzchnię tego elementu mechanicznego (4), przy czym w ramach metody laserowej kieruje się wiązkę laserową (22) na zewnętrzną powierzchnię elementu mechanicznego (4), wytwarzając, za pomocą tej wiązki laserowej (22) pewną temperaturę, wyrzuca się w wiązce laserowej (22) stały strumień (24) mieszaniny proszków ceramicznych zawierającej węgliki (16) w postaci sferoidalnej i proszków metalicznych przeznaczonych do utworzenia pokrycia cermetowego (12), przy czym proszki ceramiczne mają temperaturę topnienia wyższą niż temperatura wiązki laserowej, a proszki metaliczne mają temperaturę topnienia niższą niż temperatura wiązki laserowej i za pomocą lasera topi się proszki metaliczne z mieszaniny proszków nakładanej na powierzchnię zewnętrzną elementu mechanicznego (4), zaś mieszaninę proszków wyrzuca się w wiązce laserowej (22) za pomocą współosiowej dyszy (20), przez której środek przechodzi wiązka laserowa (22) i przesuwa się wiązkę laserową (22) względem elementu mechanicznego (4), wyrównując powierzchnię zewnętrzną korpusu metalicznego (10) i tworząc powłokę cermetową (12).
9. 9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że ustala się wiązkę laserową (22), a element mechaniczny (4) umieszcza się na ruchomym stole (30), przesuwnym w stosunku do wiązki laserowej (22).
10. 10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że jako proszek ceramiczny stosuje się proszek z węglików wolframu, zaś jako proszek metaliczny stosuje się proszek zawierający co najmniej jeden element z grupy zawierającej nikiel, chrom i kobalt.
11. 11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że jako proszek metaliczny stosuje się proszek ze stopu Ni-9%Cr-Co.
12. 12. Zastosowanie spiekanego elementu mechanicznego odpornego na ścieranie jako płytki korującej zawierającej korpus metaliczny mający powierzchnię dolną do montowania na końcu ramienia korującego i powierzchnię pracy odporną na ścieranie, znamienne tym, że

    186 654 korpus metaliczny (10) jest korpusem metalicznym spiekanym, zaś powierzchnia pracująca odporna na ścieranie stanowi pokrycie cermetowe (12) pokrywające korpus metaliczny (10), i pokrycie cermetowe (12) ma grubość od 10 mikronów do 1 milimetra i zawiera sferoidalne węgliki (16) w podłożu metalicznym (18), zaś mikrostruktura w dolnej warstwie tego pokrycia cermetowcgo (12) jest ściśle połączoną z mikrostrukturą spiekanego korpusu metalicznego (10).