PL175331B1

PL175331B1 - Synergistyczny şrodek grzybobźjczy

Info

Publication number: PL175331B1
Application number: PL94322390A
Authority: PL
Inventors: Ronald Zeun; Gertrude Knauf-Beiter; Ruth B. Kung
Original assignee: Novartis Ag
Priority date: 1993-06-28
Filing date: 1994-06-23
Publication date: 1998-12-31
Also published as: KR100330118B1; NZ260840A; IL110132A0; CZ287040B6; HU9401932D0; KR950000021A; SI21592A; IL110132A; SI9400265A; EP0630569A2; AU677392B2; JP3624320B2; GR3027565T3; CN1066610C; CN1148120C; BG98869A; PT818144E; BR9402556A; DK0818144T3; UY23799A1

Abstract

1. Synergistyczny srodek grzybobój- czy, zawierajacy typowe, obojetne srodki wspomagajace preparat i dwa skladniki bio- logicznie czynne, znamienny tym, ze jako skladnik 1 zawiera zwiazek wybrany z grupy zwiazków 1B), 4-(2,2-dwufluoro-1,3-ben- zodioksol-4-ilo)-1H-pirolo-3-karbonitryl ("Fludioksonil"), czyli zwiazek o wzorze 1, w którym R 1 i R2 razem tworza grupe difluo- rometylenodioksy lub 1D ), czyli zwiazek o wzorze 1, w którym R 1 oznacza fluor lub chlor, a R2 oznacza chlor lub trójfluorometyl, a jako skladnik 2 zawiera 2-anilinopirymi- dyne o wzorze 2, czyli 4-cyklopropylo-6- metylo-N-fenylo-2-pirymidynamine lub jedna z jej soli lub jeden z jej kompleksów z metalem, przy czym stosunek wagowy skladników (1):(2) wynosi 1:20 do 10:1. WZÓR 1 WZÓR 2 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest synergistyczny środek grzybobójczy, służący do zwalczania oraz zapobiegania grzybom na roślinach. Bardziej szczegółowo niniejszy wynalazek dotyczy nowych grzybobójczych mieszanin substancji biologicznie czynnych o synergicznie podwyższonym działaniu, zawierających dwa składniki biologicznie czynne i służących do ochrony roślin.

Składnikiem 1 jest związek wybrany z grupy związków:

1B) 4-(2,2-dwufluoro-1,3-benzodioksol-4-ilo)-.1H-pirolo-3-karbonitryl, czyli związek o wzorze 1, w którym R1 i R2 razem tworzą grupę difluorometylenodioksy (Fludioksonll, referencja: EP-A-206 999);

1D) związek o wzorze 1, w którym R1 oznacza fluor lub chlor, a R2 oznacza chlor lub trójfluorometyl (referencje: EP-A- 236 272; opis patentowy DE 2 927 480).

Składnikiem 2 jest 2-anilinopirymidyna o wzorze 2, czyli 4-cyklopropylo-6-metylo-Nfenylo-2-pirymidynamina lub jej sól albo jej kompleks z metalem (referencja: EP-A-310 550).

Wśród związków o wzorze 1 korzystny jest ten, w którym R1 i R2 oznaczają chlor:

4-(2,3-dwuchlorofenylo)-1H-pirolo-3-karbonitryl (Fenpiklonil).

Wśród kwasów, które mogą być stosowane do otrzymywania soli związków o wzorze 2 podanym na rysunku, należy wymienić: kwasy halogenowodorowe, jak kwas fluorowodorowy, kwas solny, kwas bromowodorowy lub kwas jodowodorowy, a także kwas siarkowy, kwas fosforowy, kwas azotowy oraz kwasy organiczne, jak kwas octowy, kwas trójfluorooctowy, kwas chlorooctowy, kwas propionowy, kwas glikolowy, kwas tiocyjanowy, kwas mlekowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cynamonowy, kwas szczawiowy, kwas mrówkowy, kwas benzenosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy, kwas metanosulfonowy, kwas salicylowy, kwas p-aminosalicylowy, kwas 2-fenoksybenzoesowy, kwas 2acetoksybenzoesowy lub kwas 1,2-naftalenodwusulfonowy.

Kompleksy z metalami składają 'się z cząsteczki organicznej służącej za podstawę oraz z nieorganicznej lub organicznej soli metalu, np. halogenku, azotanu, siarczanu,

175 331 fosforanu, octanu, trójfluorooctanu, trójchlorooctanu, propionianu, winianu, sulfonianu, salicylanu, benzoesanu itd. pierwiastka z drugiej grupy głównej, jak np. wapnia i magnezu, oraz z trzeciej i czwartej grupy głównej, jak np. glinu, cyny lub ołowiu, a także z grup pobocznych od pierwszej do ósmej, jak np. chromu, manganu, żelaza, kobaltu, niklu, miedzi, cynku itd. Korzystne są pierwiastki z grupy pobocznej czwartego okresu. Metale te mogą przy tym znajdować się na różnych przysługujących im stopniach wartościowości. Kompleksy metali mogą być jednordzeniowe lub wielordzeniowe, tj. zawierać jedną lub więcej składowych cząsteczek organicznych jako ligandy.

Do mieszaniny substancji biologicznie czynnych według wynalazku można również dodawać dalsze substancje chemiczne aktywne w rolnictwie, jak środki owadobójcze, roztoczobójcze, nicieniobójcze, chwastobójcze, regulatory wzrostu i nawozy, a zwłaszcza dalsze środki mikrobójcze.

Stwierdzono nieoczekiwanie, że mieszaniny składników 1 i 2 w swoim działaniu grzybobójczym przejawiają nie tylko addycyjność, lecz działanie znacznie synergicznie podwyższone.

Niniejszy wynalazek stanowi więc istotny postęp techniki.

Synergistyczny środek grzybobójczy, zawierający typowe, obojętne środki wspomagające preparat i dwa składniki biologicznie czynne, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że jako składnik 1 zawiera związek wybrany z grupy związków 1B), 4-(2,2-dwufluoro-1,3-benzodioksol-4-ilo)-1H-pirolo-3-karbonitryl (Fludioksonil), czyli związek o wzorze 1, w którym R1 i R2 razem tworzą grupę difluorometylenodioksy lub 1D), czyli związek o wzorze 1, w którym R1 oznacza fluor lub chlor, a R2 oznacza chlor lub trójfluorometyl, a jako składnik 2 zawiera 2-anilinopirymidynę o wzorze 2, czyli 4-cyklopropylo-6metylo-N-fenylo-2-pirymidynaminę lub jedną z jej soli lub ' jeden z jej kompleksów z metalem, przy czym stosunek wagowy składników (1):(2) wynosi 1:20 do 10:1.

Za pomocą środka będącego przedmiotem wynalazku 'zwalcza się oraz zapobiega grzybom na roślinach w ten sposób, że na miejsce zakażone lub zagrożone grzybami nanosi się synergiczny środek grzybobójczy o takim składzie, jak zdefiniowany powyżej.

Sole substancji biologicznie czynnych mogą być również tak wybrane, że obydwie substancje biologicznie czynne są związane z tą samą resztą kwasową lub, w przypadku kompleksu z metalem, są związane z tym samym centralnym kationem metalu.

Korzystne są składy mieszanin obydwóch substancji biologicznie czynnych (1) do (2) w stosunku równym 1:6 do 6:1.

Szczególnie korzystne są składy mieszanin:

(1B): (2) = 5:1 do 1:5 (1D):(2) = 5:1 do 1:5

Mieszaniny substancji biologicznie czynnych 1 + 2 według wynalazku posiadają bardzo korzystne własności lecznicze, zapobiegawcze i systemowe jako środki grzybobójcze dla ochrony roślin. Za pomocą wymienionych mieszanin substancji biologicznie czynnych można zahamować lub zniszczyć mikroorganizmy występujące na roślinach różnych kultur użytkowych lub ich częściach (owocach, kwiatach, liściach, łodygach, bulwach, korzeniach), przy czym rozrastające się części roślin również później pozostają chronione przed takimi mikroorganizmami. Mogą one być używane także jako środki zaprawowe przy obróbce roślinnych materiałów służących do rozmnażania, zwłaszcza materiałów siewnych (owoce, bulwy, ziarna) oraz sadzonek (np. ryżu) dla ochrony przed infekcją grzybiczą, a także przed grzybami biologicznie fitopatogennymi, występującymi w ziemi. Mieszaniny substancji biologicznie czynnych według wynalazku charakteryzują się szczególnie dobrą przyswajalnością przez rośliny oraz nieszkodliwością dla środowiska naturalnego.

Mieszaniny substancji biologicznie czynnych działają skutecznie przeciwko grzybom fitopatogennym, należącym do następujących klas: workowce (np. Venturia, Podosfera, Erysiphe, Monilinia, Unicula); podstawczaki (np. z gatunków Hemileia, Rhizoctonia, Puccinia); grzyby niedoskonałe (np. Botiytis, Helminthosporium, Rhynchosporium, Fusarium, Septoria,

175 331

Cercospora, Alternaria, Pyricularia, a zwłaszcza Pseudocercosporella herpotrichoides); lęgniowce (np. Phytophtora, Pemospora, Bremia, Pythium, Plasmopara).

Za kultury uprawne, objęte przedstawionym tu zakresem wskazań leczniczych, uchodzą w ramach niniejszego wynalazku, np. następujące rodzaje roślin: zboża (pszenica, jęczmień, żyto, owies, proso i pokrewne); buraki (cukrowe i pastewne), owoce pestkowe i jagodowe (jabłka, gruszki, śliwki, brzoskwinie, migdały, wiśnie, truskawki, poziomki, maliny i jeżyny); owoce strączkowe (fasole, soczewice, grochy, soja); rośliny oleiste (rzepak, gorczyca, mak, oliwki, słoneczniki, kokosy, rącznik, kakao, orzeszki ziemne); rośliny ogórkowe (dynie, ogórki, melony); rośliny włókniste (bawełna, len, konopie, juta); owoce cytrusowe (pomarańcze, cytryny, grejpfruty, mandarynki); warzywa (szpinak, sałata głowiasta, szparagi, kapusty, marchwie, cebule, pomidory, ziemniaki, papryka); rośliny wawrzynowe (awokado, cynamon, kamfora) lub takie rośliny, jak kukurydza, tytoń, orzechy, kawa, trzcina cukrowa, herbata, winorośle, chmiel, banany i kauczuk naturalny, jak również rośliny ozdobne (kwiaty, krzewy, drzewa liściaste i drzewa iglaste). Wykaz ten nie stanowi ograniczenia.

Mieszaniny substancji biologicznie czynnych według wynalazku są szczególnie korzystne w następujących zastosowaniach:

1B + 2: dla winorośli i warzyw, a także do obróbki materiałów roślinnych, służących do rozmnażania, jak np. materiały siewne, bulwy i sadzonki.

1D + 2: do obróbki materiałów roślinnych, służących do rozmnażania, jak np. materiały siewne, bulwy i sadzonki.

Mieszanki substancji biologicznie czynnych, zawierające składnik 1 i składnik 2, stosuje się zazwyczaj w postaci zsumowanej. Te substancje biologicznie czynne mogą być dodawane równocześnie, ale mogą też być dodawane jedna po drugiej tego samego dnia na powierzchnię lub roślinę przeznaczoną do traktowania, ewentualnie razem z dalszymi zwykle stosowanymi w recepturach nośnikami, związkami powierzchniowo czynnymi lub innymi dodatkami wspomagającymi aplikowanie.

Odpowiednie nośniki i dodatki mogą być stałe lub ciekłe i odpowiadają materiałom przydatnym do recepturowania, jak np. naturalne lub odzyskane substancje mineralne, rozpuszczalniki, dyspergatory, środki zwilżające, środki powiększające przyczepność, zagęszczacze, środki wiążące lub nawozy.

Korzystnym sposobem wprowadzania mieszaniny substancji biologicznie czynnych, która zawiera po jednej substancji biologicznie czynnej 1 i 2, jest wprowadzanie na nadziemne części roślin, przede wszystkim na liście (stosowanie nalistne). Liczbę aplikacji oraz nakładane ilości określa się według biologicznych i klimatycznych warunków egzystencji danego czynnika chorobotwórczego. Substancje biologicznie czynne mogą jednak również docierać do roślin przez glebę do ich systemu korzeniowego (działanie systemowe) w ten sposób, że miejsce, w którym znajduje się roślina, nasyca się ciekłym preparatem lub też wprowadza się te substancje do ziemi w postaci stałej, np. w postaci granulatu (stosowanie doglebowe). Związki o wzorze 1 i o wzorze 2 mogą być także wprowadzane przy obróbce materiału siewnego na ziarna nasion (pokrywanie) w ten sposób, że bulwy lub ziarna albo nasyca się po kolei w ciekłych preparatach pojedynczych substancji biologicznie czynnych lub pokrywa je preparatem wilgotnym lub suchym, zestawionym już ze składników. Ponadto w szczególnych przypadkach możliwe są jeszcze inne sposoby aplikowania na rośliny, np. ukierunkowane leczenie pąków lub owocostanów.

Związki mieszaniny używa się przy tym w niezmienionej postaci lub, przeważnie, razem ze środkami pomocniczymi, zwykle stosowanymi w recepturach i dalej przerabia je w znany sposób, np. na koncentraty emulsji, pasty nadające się do nakładania pędzlem, roztwory nadające się do opryskiwania bezpośrednio lub do rozcieńczania, rozcieńczone emulsje, proszki zawiesinowe, proszki rozpuszczalne, preparaty opyłowe, granulaty, lub przez kapsułkowanie, np. w polimerach. Takie sposoby stosowania, jak opryskiwanie, rozpylanie na mgłę, opylanie, rozpraszanie, smarowanie lub polewanie, a także rodzaj środka wybiera się odpowiednio do zamierzonego celu oraz aktualnych warunków.

175 331

Korzystne ilości nakładanej mieszaniny substancji biologicznie czynnych w ogólności leżą w granicach od 50 do 2 kg aktywnej substancji na 1 ha, zwłaszcza od 100 g do 1000 g aktywnej substancji na 1 ha, a szczególnie korzystnie od 400 g do 1000 g aktywnej substancji na 1 ha. Dla obróbki materiału siewnego nakładane ilości wynoszą 0,5 -1000 g, zwłaszcza 5 -100 g aktywnej substancji na 100 kg materiału siewnego.

Formę użytkową sporządza się w znany sposób, np. przez dokładne wymieszanie i/lub mielenie substancji biologicznie czynnych z napełniaczami, jak np. z rozpuszczalnikami, stałymi oraz ewentualnie ze związkami powierzchniowo czynnymi.

Jako rozpuszczalniki mogą wchodzić w rachubę: węglowodory aromatyczne, korzystnie frakcje od Cg do C12, jak np. mieszanina ksylenów lub podstawiony naftalen, estry kwasu ftalowego, jak np. ftalan dwubutylowy lub dwuoktylowy, węglowodory alifatyczne, jak np. cykloheksan lub alkany, alkohole i glikole oraz ich etery i estry, jak np. etanol, glikol etylenowy, eter jednometylowy lub jednoetylowy glikolu etylenowego, ketony, jak np. cykloheksanon, silnie polarne rozpuszczalniki, jak np. N-metylo-2-pirolidon, sulfotlenek dwumetylowy lub dwumetyloformamid, a także ewentualnie epoksydowane . oleje roślinne, jak np. epoksydowany olej kokosowy lub sojowy, lub woda.

Jako nośniki, np. dla preparatów opyłowych i proszków zawiesinowych, z reguły stosuje się mączkę mineralną, jak np. kalcyt, talk, kaolin, montmorylonit lub atapulgit. W celu polepszenia własności fizycznych można też dodać silnie zdyspergowany kwas krzemowy lub silnie zdyspergowane nasiąkliwe polimery. Jako ziarniste, sorbujące nośniki granulowane wchodzą w rachubę porowate odmiany, jak np. pumeks, kawałki cegieł, sepiolit lub bentonit, a jako materiały nośnikowe nie sorbujące, np. kalcyt lub piasek. Ponadto można stosować szereg granulowanych materiałów nieorganicznych lub organicznych, a zwłaszcza dolomit lub rozdrobnione reszki roślin.

Jako związek powierzchniowo czynny w rachubę wchodzi każda substancja powierzchniowo czynna niejonowa, kationowa i/lub anionowa odpowiadająca substancjom biologicznie czynnym o wzorze 1 i o wooree 2, przewidzianym w recepturee, o dobrych własnościach emulgujących, dyspergujących i zwilżających. Przez związki powierzchniowo czynne rozumie się również ich mieszaniny.

Związki pdwierzcCniowo_l czynne -stosowane w recepturach podano np. w następujących publikacjach:

- Rocznik McCutcheona o detergentach i emulsyfikatoracC'’, MC Publishing Corp., Glen Rock, New Jersey, 1988

- M.Ash i J.Ash, Encykopedia związków powierzchniowo czynnych, t. I-III, Chemical Publishing Co., New York, 1980-1981.

Szczególnie korzystnymi materiałami domieszkowymi wspomagającymi aplikowanie są ponadto naturalne lub syntetyczne fosfolipidy z grupy kefalin lub lecytyn, jak np. fosfatydyloetanoloamina, fosfatydyloseryna, fdsfatydyldgliryna i lizolecytyna.

Preparaty argochemiczne zawierają z reguły od 0,1 do 99%, a zwłaszcza od 0,1 do 95% substancji biologicznie czynnych o wzorze 1 i o wzorze 2, od 99,9 do 1%, zwłaszcza od 99,9 do 5% stałego lub ciekłego materiału domieszkowego oraz od 0 do 25%, zwłaszcza od 0,1 do 25% związku powierzchniowo czynnego.

Podczas, gdy jako towary rynkowe korzystne są środki uprzednio zatężone, to końcowy użytkownik stosuje z reguły środki rozcieńczone.

Agrochemiczne środki tego rodzaju są częścią składową niniejszego wynalazku.

Następujące przykłady służą jako ilustracja wynalazku, przy czym substancja biologicznie czynna oznacza mieszaninę związku 1 i związku 2 w określonej proporcji zmieszania.

175 331

Przykłady receptur

Proszek zawiesinowy	^a)	b)	c)
Substancje biologicznie czynne [(1):(2) = 1:3(a), 1:2(b), 1:1(c)]	25%	50%	75%
Ligninosulfonian sodowy	5%	5%	-
Laurylosiarczan sodowy	3%	-	5%
Dwuizobutylonaftalenosulfonian sodowy	-	6%	10%
Eter oktylofenolowy glikolu polietylenowego (7-8 M tlenek etylenu)		2%
Silnie zdyspergowany kwas krzemowy	5%	10%	10%
Kaolin	62%	27%	-

Substancję biologicznie czynną miesza się dokładnie z materiałami domieszkowymi i starannie miele w odpowiednim młynie. Otrzymuje się proszek zawiesinowy, który daje się rozcieńczać wodą do zawiesiny o dowolnym żądanym stężeniu.

Koncentrat emulsji
Substancje biologicznie czynne [(1):(2) = 1:6]	10%
Eter oktylofenolowy glikolu polietylenowego
(4-5 M tlenek etylenu)	3%
Dodecylobenzenosulfonian wapniowy	3%
Eter oleju rycynowego i glikolu polietylenowego
(35 M tlenek etylenu)	4%
Cykloheksanon	30%
Mieszanina ksylenów	50%

Z tego koncentratu można przez rozcieńczenie wodą otrzymać emulsje o dowolnym żądanym rozcieńczeniu, które można używać do ochrony roślin.

Preparat opyłowy	a)	b)	c)
Substancje biologicznie czynne [(1):(2) = 1:4(a), 1:5(b) i 1:1 (c)]	5%	6%	4%
Talk	95%	-	-
Kaolin	-	94%	-
Mączka mineralna	-	-	96%

Otrzymuje się gotowy do użytku preparat opyłowy, w którym substancja biologicznie czynna jest zmieszana z nośnikiem i zmielona w odpowiednim młynie. Taki proszek można również stosować do suchej zaprawy dla materiału siewnego.

Granulat wytłaczany
Substancje biologicznie czynne [(1):(2) = 1:1,5]	15%
Ligninosulfonian sodowy	2%
Karboksymetyloceluloza	1%
Kaolin	82%

Substancję biologicznie czynną miesza się z materiałami domieszkowymi, miele i zwilża wodą. Mieszaninę tę wytłacza się, a następnie suszy w strumieniu powietrza.

175 331

Granulat łuskowy
Substancje biologicznie czynne [(1):(2) = 3:5]	8%
Glikol polietylenowy (MC 200)	3%
Kaolin	89%

(MC = masa cząsteczkowa)

Drobno zmieloną substancję biologicznie czynną nanosi się w mieszalniku równomiernie na kaolin zwilżony glikolem polietylenowym. W ten sposób- otrzymuje się granulat łuskowy wolny od pyłu.

Koncentrat zawiesinowy
Substancje biologicznie czynne [(1):(2) = 3:7]	40%
Glikol propylenowy	10%
Eter nonylofenolowy glikolu polietylenowego
(15 M tlenek etylenu)	6%
Ligninosulfonian sodowy	10%
Kaoboksymetyloceluloya	1%
Olej silikonowy w postaci 75% wodnej emulsji)	1%
Woda	32%

Drobno zmieloną substancję biologicznie czynną miesza się dokładnie z materiałami domieszkowymi. Otrzymuje się w ten sposób koncentrat zawiesinowy, z którego przez rozcieńczenie wodą można uzyskać zawiesiny o dowolnym żądanym rozcieńczeniu. Takimi rozcieńczonymi zawiesinami można traktować żywe rośliny oraz roślinne materiały służące do rozmnażania przez opryskiwanie, polewanie lub zanurzanie i chronić je przed atakiem mikroorganizmów.

Przykłady biologiczne. Efekt synergiczny środków grzybobójczych występuje zawsze wówczas, gdy działanie grzybobójcze mieszaniny substancji biologicznie czynnych jest większe od sumy działań tych substancji stosowanych pojedynczo.

Oczekiwane działanie E danej mieszaniny substancji biologicznie czynnych, np. dwóch środków grzybobójczych, określa się tzw. wzorem Colby’ego i może być ono obliczane w następujący sposób (Colby, SR Obliczanie synergicznych i antagonistycznych działań mieszanin środków chwastobójczych, Weeds 1.15, str. 20-22,1967).

Jeśli zdefiniujemy:

ppm = mliigram substancji biologicrnie czyrnnej (W^S) w łr^i^^e cieczy opr/skowej;

X = % działania środka grzybobójcczgo 1 przy j jgo stosowaniu w iloścć p ppm;

Y = % działania śśodda groyboOójeceeo 2 j jgo stosowaniu w q ppm;

E = oczekiwane dziaaanie środków grryboOójeiych 1 + 2 p^z sch stosowaniu w ilości p + q (działanie addytywne), to według Colby’ego będzie:

E = X + Y - X · Y/100.

Jeśli faktycznie obserwowane działanie (O) jeto większe od oczekiwanego (E), działanie mieszaniny jest większe od addytywnego, oznacza to, że występuje efekt synerg^ay.

O/E + współczynnik synergii (SF).

W następujących przykładach przyjęto zakażenie roślin nie traktowanych środkami grzybobójczymi za równe 100%, co odpowiada działaniu równemu 0%.

Przykład 1. Działanie przeciwko Botrytis cinerea na jabłkach.

Sztucznie uszkodzone jabłka traktowano -w ten sposób, że na miejsca uszkodzeń nakoapłano ciecz opryskową (30 mikrolitrów substancji biologicznie czynnej lub mieszaniny takich substancji). W tak przygotowane jabłka wszczepiano następnie zawiesinę zarodników grzybów i przetrzymywano je przez tydzień w wysokiej wilgotności w temperaturze około 20°C.

175 331

Z liczby i wielkości nadgniłych miejsc uszkodzeń określano działania badanej substancji. Otrzymano przy tym następujące wyniki:

Tabela 1

Substancja biologicznie czynna IB: Fludioksonil

Próba nr	mg WS	na litr	(1):(2)	%działania	SF O/E
WS 1B	WS 2	znaleziony O	obliczony E
0	—	—		0 (kontrolna)
1	0,2	—		0
2	0,6	—		20
3	2	—		40
4	6	—		90
5	—	0,2		0
6	—	0,6		0
7	—	2		20
8	—	20		95
9	0,6	2	1:3	40	36	1,1
10	0,6	0,2	3:1	40	20	2,0
11	2	0,2	10:1	98	40	2,4
12	2	0,6	3:1	98	40	2,4
13	2	2	1:1	95	52	1,8
14	6	0,2	30:1	100	90	1,1

Przykład 2. Działanie przeciwko Botrytis cinerea na winorośli.

Pięciotygodniowe siewki winorośli opryskiwano zawiesiną, otrzymaną z badanej substancji według receptury i po 2 dniach zakażono zawiesiną zarodników grzybów Botrytis cinerea. Po czterodniowym przetrzymywaniu w cieplarni w 21°C i względnej wilgotności powietrza wynoszącej 95-100%, określano stopień zakażenia. Otrzymywano przy tym następujące wyniki:

175 331

Tabela 2

Substancja biologicznie czynna 1B: Fludioksonil

Próba nr	mg WS	na litr	(1):(2)	%działania	SF O/E
WS1B	WS 2	znaleziony O	obliczony E
0	—	—		0 (kontrolna)
1	0,6	—		0
2	2	—		80
3	6	—		90
4	—	0,2		0
5	—	0,6		0
6	—	2		20
7	—	20		90
8	2	0,6	3:1	90	80	1,12
9	0,6	0,2	3,1	20	0	★
10	2	0,2	10:1	98	80	1,22

* Współczynnik synergii SF niemożliwy do obliczenia

Przykład 3. Działanie przeciwko Venturia inaeąualis na jabłkach.

Sadzonki jabłek o długości młodych pędów od 10 do 20 cm opryskiwano dokładnie cieczą opryskową, otrzymana z jednej z substancji biologicznie czynnych według receptury lub z ich mieszaniny. Po 24 godz. opryskane rośliny zakażano zawiesiną zarodników grzybów, a następnie tak potraktowane rośliny przetrzymywano przez 3 dni przy wilgotności względnej powietrza wynoszącej 90-100% w 20°C oraz przez dalsze 10 dni w cieplarni w 20 - 24°C. W14 dni po zakażeniu określano stopień zakażenia grzybami. Otrzymano przy tym następujące wyniki:

Tabela 3

Substancja biologicznie czynna 1B: Fludioksonil

Próba nr	mg WS	na litr	(1):(2)	%działania	SF O/E
WS 1B	WS 2	znaleziony O	obliczony E
0 1	1	—		0 (kontrolna) 40
2	—	2		20
3	2	2	1:1	73	52	1,4

175 331

Przykład 4. Działanie przeciwko Pyrenophora teres na jęczmieniu.

Sześciodniowe sadzonki jęczmienia opryskiwano dokładnie cieczą opryskową, otrzymywaną z jednej z substancji biologicznie czynnych według receptury lub z ich mieszaniny. Po 2 dniach sadzonki zakażano zawiesiną zarodników Pyrenophora teres i przetrzymywano w cieplarni w 21°C przy wilgotności powietrza 90-100%. Po tygodniu określano stopień zakażenia grzybami. Otrzymano następujące wyniki:

Tabela 4

Substancja biologicznie czynna 1B: Fludioksonil

Próba nr	mg WS	na litr	(1):(2)	%działania	SF O/E
WS 1B	WS 2	znaleziony O	obliczony E
0	—	—		0 (kontrolna)
1	0,6	—		0
2	2	—		75
3	6	—		80
4		0,6		0
5	—	2		20
6	—	20		85
7	0,6	0,6	1:1	40	0	*r

* Współczynnik synergii SF niemożliwy do obliczenia.

175 331

CN

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz.

Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Synergistyczny środek grzybobójczy, zawierający typowe, obojętne środki wspomagające preparat i dwa składniki biologicznie czynne, znamienny tym, że jako składnik 1 zawiera związek wybrany z grupy związków 1B), 4-(2,2-dwufluoro-1,3-benzodioksol-4ilo)-lH-pirolo-3-karbonitryl (Fludioksonil), czyli związek o wzorze 1, w którym R1 i R2 razem tworzą grupę difluorometylenodioksy lub 1D), czyli związek o wzorze 1, w którym R1 oznacza fluor lub chlor, a R2 oznacza chlor lub trójfluorometyl, a jako składnik 2 zawiera 2-anilinopirymidynę o wzorze 2, czyli 4-cyklopropylo-6-metylo-N-fenylo-2-pirymidynaminę lub jedną z jej soli lub jeden z jej kompleksów z metalem, przy czym stosunek wagowy składników (1):(2) wynosi 1:20 do 10:1.

2. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik 1 zawiera związek wybrany z grupy związków 1B), 4-(2,2-difluoro-1,3-benzodioksol-4-ilo)-1H-pirolo-3-karbonitryl (Fludioksonil).

3. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik 1 zawiera związek o wzorze 1. w którym R1 oznacza fluor lub chlor, a R2 oznacza chlor lub trójfluorometyl.

4. Środek według zastrz. 3, znamienny tym, że jako składnik 1D) zawiera 4-(2,3dwuchlorofenylo)-1H-pirolo-3-karbnnitryl (Fenpiklonil).

5. Środek według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek wagowy składników (1):(2) wynosi 1:6 do 6:1.