PL169452B1

PL169452B1 - Sposób wytwarzania nowych pochodnych 4-podstawionego fenylo-4-oksy-1-aminobutanu PL

Info

Publication number: PL169452B1
Application number: PL91310562A
Authority: PL
Inventors: Paule Bonnet; Remi Delansorne; Maurice Faure; Michel Lanquetin; Serge Zunino
Original assignee: Theramex
Priority date: 1990-10-17
Filing date: 1991-10-17
Publication date: 1996-07-31
Also published as: WO1992006977A1; HU9202176D0; FI922773A0; FR2670783B1; CA2071911A1; NO922358L; BR9106188A; CZ182292A3; KR927003589A; AP282A; RO108241B1; OA09835A; JPH05503298A; PL169022B1; FR2668150A1; NZ240274A; NO922358D0; PT99266A; IL99776A0; MA22321A1

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych pochodnych 4-fenylo-4-oksy1-aminobutanu o ogólnym wzorze I

w którym R4 oznacza atom wodoru lub atom chlorowca a R5 oznacza rodnik chlorowcobenzylowy o wzorze - 2

CH w którym Z oznacza atom chlorowca, lub R5 oznacza etoksyetyl, R6 oznacza grupę HOH, /H =0 lub — O -tetrahydropiranyl, R7 oznacza tert-butyl, karboksyl lub

CH₃

I

-C-COOH,

I ch₃

Sposobem według wynalazku wytwarza się również sole związków o ogólnym wzorze I z kwasem mineralnym lub organicznym, korzystnie dopuszczalne farmaceutycznie.

Te z nich, które nie mogą być stosowane w lecznictwie, jak jodany, nadjodany, sole Reineche lub pikryniany, służą do wydzielania, oczyszczania lub oznaczania.

Z drugiej strony cząsteczki o ogólnym wzorze I zawierają co najmniej jeden atom węgla asymetrycznego i z tego względu mogą być rozdzielane na izomery optyczne, zwłaszcza przez krystalizację soli z kwasem chiralnym, takim jak kwas d-kamfosulfonowy, kwas dibenzoilowinowy, kwas N,N-dietylotartramowy, kwas d-glukozo-1-fosforowy.

Związki o ogólnym wzorze I mogą być również rozdzielane na swoje izomery optycznie czynne przez estryfikację kwasem optycznie czynnym jak kwas 1-mentoksyoctowy i następnie odpowiednie zmydlenie. Możliwe jest także rozdzielenie tych estrów przez hydrolizę enzymatyczną lub chromatografowame na kolumnie wypełnionej chiralnym absorbentem.

Sposób wytwarzania nowych związków o ogólnym wzorze I, według wynalazku polega na tym, ze kondensuje się o-nitroanilinę o wzorze

^x nh₂ w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, z chlorowcową pochodną wybraną z grupy obejmującej pochodną chlorowcobenzylową o ogólnym wzorze II

Hal (II)

Z w którym Z oznacza atom wodoru lub atom chlorowca, a Hal oznacza atom chloru lub bromu, lub z etoksyetylową pochodną o wzorze II’

C₂H₅OCH₂CH2Hal (II’)

169 452 w którym Hal oznacza atom chloru lub bromu, i w utworzonej podstawionej O-nitroamlime o wzorze

NH-R_r w którym R4 i R5 mają wyżej podane znaczenie, redukuje się funkcyjną grupę nitrową przez katalityczne uwodornianie w obecności palladu, po czym otrzymaną o-fenylenodwuaminę o wzorze III

R-.

NIL ' (III)

w którym R4 i R5 mają wyżej podane znaczenie, przekształca się w pochodną tetrahydropiranylową z zablokowaną tetrahydropiranylem alkoholową grupę funkcyjną o wzorze IV

OTHP ~\ I

H₂N

N (^CH2> ΒΟΗ

(IV) w którym R7 ma wyżej podane znaczenie, 1 następnie działając siarczkiem węgla w środowisku alkalicznym, przekształca się ją w tiocyjanian o wzorze V

OTHP (V)

S=C=N

N — (CH₂)y

w którym R7 ma wyżej podane znaczenie, po czym dwuaminę o wzorze III kondensuje się z tiocyjanianem o wzorze V 1 utworzony tiomocznik o wzorze VI

OTHP

R,

N—(CH₂)₃f

CH

r₇ (VI) w którym Ri. R5 1 R7 mają wyżej podane znaczenia, cyklizuje się w węglowodorze aromatycznym w obecności czynnika desulfuryżującego, a otrzymany związek benzimidazolowy o wzorze VII

R.

(VII) w którym R4. R5 i R7 mają wyżej podane znaczenia, poddaje się hydrolizie w środowisku kwaśnym w alkoholu, w warunkach bardzo łagodnych, i ewentualnie otrzymany związek o wzorze I utlenia się działaniem metalicznego czynnika utleniającego do ketonu lub przekształca w sól addycyjną z kwasem nieorganicznym lub organicznym.

169 452

Tak otrzymane związki o ogólnym wzorze I, zawierające podstawnik benzimidazolowy mogą być:

- utleniane do odpowiedniego ketonu przez działanie metalicznego czynnika utleniającego

- przekształcane w sole addycyjne z kwasem mineralnym lub organicznym

- oczyszczane metodami fizycznymi lub chemicznymi, na przykład przez krystalizację lub chromatografię

-identyfikowane i oznaczane ze względu na próby farmakologiczne klasycznymi metodami analizy, takimi jak analiza elementarna, fotometria w podczerwieni, ultrafiolecie, magnetyczny rezonans jądrowy, wysokosprawna chromatografia cieczowa.

Związki o ogólnym wzorze I odznaczają się korzystnymi właściwościami farmakologicznymi antyhistaminowymi i antyalergicznymi Pochodne o ogólnym wzorze I i ich dopuszczalne fizjologicznie sole mają zwłaszcza właściwości antyhistaminowe przez działanie na receptory H1 tego samego typu jakie napotkano w Astemizolu.

Związki o ogólnym wzorze I znajdują w związku z tym zastosowanie w lecznictwie, zwłaszcza w zaburzeniach alergicznych i w leczeniu astmy

Związki wytwarzane sposobem według wynalazku stosuje się w kompozycjach farmaceutycznych, zawierających jako składnik czynny pochodną o ogólnym wzorze I lub jedną z jej fizjologicznie dopuszczalnych soli, zmieszane lub połączone z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem.

Tak otrzymane kompozycje farmaceutyczne występują korzystnie w postaciach przystosowanych do podawania doustnie, takich jak na przykład tabletki, drażetki, kapsułki żelatynowe, lub jako preparaty przystosowane do podawania drogą podjęzykową, nosową, oczną, nadających się do wstrzyknięć, do picia, jak również do aerozoli lub do drogi odbytniczej.

Dawka jednostkowa będzie mogła zawierać się między 1 mg i 20 mg.

Dawka dzienna zmienia się między 1 i 100 mg u osób dorosłych.

Następujące przykłady podano jako nie ograniczające i objaśniające wynalazek. Temperatury topnienia, z wyjątkiem wzmianki przeciwnej zostały oznaczone w aparacie Mettlera. Widma w podczerwieni otrzymywano za pomocą spektrofotometru Perkin-Elmera 1600 seria FTIR.

Widma UV - za pomocą spektrometru Kontron, Uvikon 860. Oznaczenia HPLC (wysoko sprawna chromatografia cieczowa) wykonywano na aparacie Waters 600 E wyposażony w integrator APC4.

Przykład I: 1-(4-fluorobenzylo)-2-[4-tert-butylo)fenylo-4-hydroksybutylo) -4-piperydylo]amino]benzimidazol

Stadium A: 1-chloro-[4-tert-butylofenylo)butanol

200g 1-chloro-(4-tert-butylofenylo)-3-butanonu rozpuszcza się w 1680 ml metanolu. Następnie wprowadza się w ciągu 30 minut roztwór 16,78 g borowodorku sodu w 151 ml wody i 1,31 g wodorotlenku sodu. Temperatura środowiska reakcyjnego jest utrzymywana między 10 i 20°C w czasie wprowadzania borowodorku sodu. Mieszając pozostawia się w ciągu 5 godzin, następnie metanol jest zatężany pod zmniejszonym ciśnieniem. Środowisko jest ekstrahowane eterem izopropylowym i produkt jest krystalizowany w 2 objętoścfheksanu. Otrzymuje się 183 g produktu.

Temperatura topnienia: 50,9-51,3°C.

Stadium B: 1-chloro-1-[tert-butylofenylo]-4-tetahydropiranyloksybutan mg kwasu p-toluenosulfonowego (APTS) wprowadza się do 8,7 ml dihydropiranu. Do tej mieszaniny dodaje się 1-chloro-[4-tert-butylofenylo]butanolu-4 (20 g) w ciągu 30 minut w 60°C. Po dodaniu ogrzewa się jeszcze między 60 i 65°C w ciągu 30 minut. Pozostawia się przy mieszaniu podczas 90 minut i dodaje się 0,5 g kwaśnego węglanu sodu. Miesza się jeszcze 1 godzinę. Pochodna tetrahydropiranylowajest przekazywana bezpośrednio do reakcji bez innego oczyszczenia.

Stadium C: N(4-fluorobenzylo)fenylenodiamina g N-(4-fluorobenzylo)-2-nitroamliny redukuje się w obecności 34 g węgla o zawartości 5% Pd w metanolu (560 ml) stumieniem wodoru o temperaturze i ciśnieniu zwykłym. Po zakończeniu reakcji przedmuchuje się azotem, odsącza przez Celit ^(R), zatęża do sucha i

169 452 krystalizuje z eteru izopropylowego Otrzymuje się w ten sposób żądaną fenylenodiaminę. Ciężar otrzymany: 38,5 g. Potrzebną N-(4-fluorobenzylo)-2-mtroanilinę wytwarza się przez alkilowanie 2-nitroaniliny za pomocą chlorku 4-fluorobenzylu w etylometyloketonie.

Stadium D: 1 -[(4-tert-butylofenylo)-4-tetrahydropiranyloksybutylo]-4-hydi^oksyimincipiperydyna.

1-chlcro-1-[4-tert-butylofenylo]-1-(tetrahydroplranylcksy)-butanu, 20 g 4-hydroksyiminopiperydyny i 20 g węglanu sodu ogrzewa się we wrzeniu, mieszając, w 200 ml etanolu. Po 20 godzinach wrzenia zatęza się do sucha i dodaje do wody, ekstrahuje się chlorkiem metylenu, suszy i zatęża do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymano 70,5 g produktu. Krystalizuje się z metanolu i otrzymuje 40 g ciała stałego o temperaturze topnienia: 150 -151 °C.

Stadium E: 1-[4-tert-butylofenylc)-4-tetrahydroplranylcksybutylo]-4-amiπopiper7dyna. W 1-1itrowym reaktorze redukuje się roztwór odpowiedniego oksymu (35 g w 235 ml etanolu) 25,5 g metalicznego sodu we wrzeniu w ciągu 1 godziny i po całkowitym zniknięciu sodu ogrzewa się we wrześniu 1/2 godziny i następnie chłodzi w atmosferze azotu. Do środowiska wprowadza się, mieszając, roztwór 60 g chlorku amonu w 250 ml wody. Ekstrahuje się eterem izopropylowym, przemywa wodą, suszy nad siarczanem sodu i następnie zatęża do sucha. Oczyszcza się przez krystalizację z metanolu dla usunięcia obecnego ewentualnie mezredukowanego oksymu. Surowa amina po zatężeniu metanolem jest oczyszczona przez przepuszczenie przez kolumnę z krzemionką, zalaną heksanem, potem eluowanie metanolem i zatężoną do sucha. Otrzymuje się 25 g produktu w postaci gęstego oleju.

Stadium F: 1-[4-tert-butylofenylo-4-tetrahydropiranyloksybutylo]izotiocyjamanopiperydyna.

W reaktorze o pojemności 250 ml umieszcza się 10 ml 1Qn NaOH i 50 ml wody, po czym po ochłodzeniu do 5°C dodaje się 6 ml siarczku węgla. W ciągu 1 godziny między 0-10° wprowadza się roztwór 19,5 g aminy z poprzedniego stadium E do 100 ml wody i kwas octowy w celu otrzymania pH 7-8. Miesza się jeszcze 2 godziny między 0 i 10°C. Zanik aminy śledzi się przez chromatografię cienkowarstwową na krzemionce w mieszaninie CHCb-etanol 7-3. Temperaturę doprowadza się do 20°C i wkrapla się, nie przekraczając 30°C, 10 ml chlorowęglanu etylu w ciągu 3/4 godziny. Następnie ogrzewa się podczas 2 do 3 godzin między 50-60°C na łaźni wodnej do zamku barwienia na brązowo papierka z octanem ołowiowym.

(Chromatografia cienkowarstwowa na SiO₂ w układzie cykloheksan : octan etylu 3:7) Po ochłodzeniu ekstrahuje się chlorkiem metylenu, przemywa się, suszy 1 zatęża do sucha. Produkt oczyszcza się na kolumnie z krzemionką zalanej heksanem 1 eluowanie mieszaniną cykloheksanu 1 octanu etylu 5:5. Otrzymuje się 15,3 g lepkiego produktu.

Stadium G: N-[1-[4-tert-butylofenylo)-4-tetrahydrcpiranylo]-plperydynylo]oksybutylo]N-[2-(4-fluorobenzylo)aminofenylo]tiomocznik. 25,4 g 1-[4-(tert-butylcfen\4o)-4-tetrahydropiranyloksybutylo]-4-izccyjanlanoplperydyny i 18,3 g N-(4-flucrobenzylo)-1,2-fenylenodiaminy miesza się ze 150 ml metanolu i pozostawia w spokoju w ciągu 24 godzin. Zatęża się do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem i przepuszcza przez kolumnę z krzemionką zalaną cykloheksanem w celu usunięcia nadmiaru aminy aromatycznej. Ekstrahuje się tiomocznik octanem etylu. Otrzymuje się 33 g oleistej substancji.

Stadium H: 1-(4-fluorobenzylo)-2-[4-(tert-butylcfenylc)-4-hydrcksybutyIo)-4-plperydyloamincjbenzimldazol. 33 g tiomocznika otrzymanego w stadium G ogrzewa się we wrzeniu z 16 g dicykloheksylokarbodiimidu w 200 ml benzenu w ciągu 5 godzin. Po zakończeniu reakcji, chłodzi się, przemywa wodą, potem wodnym roztworem sodu i znowu wodą. Suszy się 1 zatęża do sucha pod zmniejszonym ciśnieniem, pozostałość dodaje się do 100 ml metanolu 1 20 ml wody, następnie doprowadza pH do 1 stężonym kwasem chlorowodorowym, kontrolując koniec reakcji chromatografią cienkowarstwową na krzemionce w układzie chloroform-etanol 7-3 (wywoływacz UV i jodoplatynian). Po rozcieńczeniu wodą zobojętnia się węglanem sodu, a potem wodorotlenkiem sodu do uzyskania pH = 12.

Ekstrahuje się chlorkiem metylenu, przemywa wodą, suszy, odsącza i zatęża do sucha. Otrzymuje się 37g surowego produktu, który przemywa się eterem izopropylowym 1 otrzymuje się 24 g produktu czystego. Produkt krystalizuje się z octanu etylu zawierającego nieco metanolu.

Temperatura topnienia: 164,8-165,2°C

169 452

Analiza· C33H41N4OF % obliczono: C 74,96 H 7,82 N 10,60 F 3,59 znaleziono 73,80 7,80 10,30 3,50

UV (MeOH). λ maks. nm: 286,2, 249,4 1218,4 IR (KBr): cm¹: 1087, 1227, 1570, 1616, 3068, 3227

NMr [*H] (CDCl3, wzorzec wewnętrzny TMS, δ w ppm): 1,3 (S, 9H, C(CH3)3), 4,02 (td, 1H, -CH-O), 5,03 (S, 2H, -CHa-benzyl), 6,90-7,55 (m 12 arom).

Chlorowodorek: 204-206°C Fumaran: 177°C

Przykłady sporządzania postaci farmaceutycznych

A) Kapsułki żelatynowe

Składnik czynny 20 g

Laktoza 100 g

Celuloza mikrokrystaliczna 23 g

Stearynian magnezu 1 g

Krzemionka koloidalna 1 g qs na 1000 kapsułek żelatynowych

B) Tabletki

Składnik czynny 50 g

Laktoza do prasowania 1360 g

Avicel PH 101 200 g

Precirol 20 g

Krzemionka koloidalna 20 g qs na 10000 tabletek

C) Roztwór do picia

Składnik czynny 150 mg

Środki konserwujące 1 mg

Sorbitol roztwór 70% 50 g

Alkohol 95°C 20 g

Woda oczyszczona qs ad 150 g

D) Do wstrzyknięć

Składnik czynny (S/postać soli) jako zasada 1 mg

Chlorek sodu 5 mg

Fosforan jednozasadowy qs Ph 5,5/6

Woda PPI qs ad 5 ml

E) Czopki

Składnik czynny 2,5 mg

Witepsol H35/H37/50/50 qs ad 3 g

F) Aerozole

Składnik czynny 3%

Sorbitol trójoleiman 2 do 2,5%

Czynnik wytłaczający qs ad 100%

G) Płyny do oczu

Składnik czynny w postaci chlorowodorku 1 mg

Chlorek benzalkoniowy 0,00125 mg

Woda oczyszczona qs ad 5 ml

Badania farmakologiczne związków według wynalazku

Badania farmakologiczne związków według wynalazku obejmowały dwa aspekty: oznaczanie działania podstawowego typu antyhistaminowego H11 badanie ewentualnych niepożądanych zjawisk wtórnych w centralnym układzie nerwowym (SNC). Do każdego z tych dwóch celów można było użyć albo metody in vitro pomiaru powinowactwa do receptorów specyficznych albo badania na wyodrębnionych narządach jako modelach działania farmakologicznego in vivo

169 452

I. Oznaczania działania anty-Hl

1.1. Pomiar powinowactwa do receptorów H1

Badane związki, o rosnących stężeniach, są inkubowane z preparatami błonowymi homogenatów z kory mózgowej szczura lub płuca świnki morskiej w obecności ligandu specyficznego receptorów HI: mepiraminy znaczonej trytem o ustalonym stężeniu 2nM. Po 30 minutach w 25°C przy pH 7,4 w buforze 50 nM Tns-HCl dla błon kory mózgowej lub 0,5 M Na₂ HPO4/KH2PO4 dla błon płuca, pozostała część związana ligandu znaczonego trytem jest liczona przez scyntylację w środowisku ciekłym po odsączeniu na aparacie Brandela i kilkakrotnym przemyciu. Zależność między stężeniem badanego związku 1 hamowaniem wiązania specyficznego mepiraminy znaczonej trytem do receptorów H1 pozwala obliczyć stężenie hamujące w 50% (CII50)W takich warunkach doświadczalnych, związek z przykładu I wykazuje CI50 1,1 x 10-M wobec receptorów H1 kory mózgowej szczura oraz 2,7 x 10^M wobec receptorów H1 płuca świnki morskiej w stosunku odpowiednio do 1 x 10^M i 3,2 x 10‘6m dla terfenadyny substancji anty-H1, nie uśmierzającej, odniesienia (Woodward and Munro, 1982). Te dwa produkty posiadają więc in vitro bardzo podobne powinowactwo do receptorów HI dla dwóch różnych gatunków.

1.2. Badania wyodrębnionego jelita krętego świnki morskiej

Kolejne stężenia badanych związków badano w stosunku do takiej samej serii rosnących stężeń histaminy, która działa przez swe receptory HI na włókna mięśni gładkich ścianki jelita krętego umieszczonej w kąpieli utrzymującej przy życiu według metody opisanej szczegółowo przez Perry i wsp. (1970). Przesunięcie zależności między efektem skurczowym i stężeniem histaminy przez badany związek, określa działanie anty-H1.

W takich warunkach doświadczalnych związek z przykładu 11 terefenadyna zachowują się w sposób bardzo zbliżony: brak efektu przy 10'⁷M, hamowanie typu kompetytywnego (to jest pozwalającego odzyskać całkowite działanie histaminy przy stężeniu wyższym) przy 10^M, hamowanie częściowo odwracalne (to jest antagonizujące część skurczu wzbudzonego przez histaminę niezależnie od jej stężenia) przy 10'⁵M. O ile związek z przykładu I zdaje się trochę bardziej czynny niż terfenadyna przy 10⁶M, wydaje się być odwrotnie przy 10'⁵M, tak, ze żaden z tych wypadków nie jest znamienny dla tych dwóch produktów.

1.3. Badania nad histaminowym skurczem oskrzeli u świnki morskiej

Wdychanie aerozolu o stężeniu 1 promila histaminy (roztwór w wodzie destylowanej, rozpylony aparatem Hospitak) wywołuje u świnki morskiej skurcz oskrzeli, który towarzyszy unieruchomieniu zwierzęcia na boku. Czas, który powoduje upadek zwierząt na bok jest mierzony w ciągu najwyżej 5 minut. Okres ten jest nazwany czasem odporności 1 przedłuża się, gdy zwierzęta otrzymały najpierw substancję obdarzoną właściwościami anty-H1. Powyżej 300 sekund obserwacji zwierzęta są uważane za zabezpieczone przed działaniem histaminy zwężającym oskrzela (Olsson, 1971).

Drogą śródotrzewnową prawie całkowite zabezpieczenie wszystkich zwierząt poddanych badaniu utrzymano 30 minut po podaniu 10 mg/kg terfenadyny lub związku z przykładu I, przy czym uważa się ich działanie za bardzo podobne. Przy 1 1 3 mg/kg terfenadyna 1 związek z przykładu I pozostają mało skuteczne w tych samych warunkach doświadczalnych. W tym zakresie dawek, krzywe regesji pozwalają na obliczenie dawki skutecznej w 50% (DE50) dla każdego z produktów: około 6,7 mg/kg dla związku z przykładu 11 około 7 mg/kg dla terfenadyny.

Drogą doustną jedna dawka 10 mg/kg była badana w zależności od czasu. Świnki morskie, otrzymujące taką dawkę terfenadyny lub związku z przykładu I, przeszły próbę aerozolową z histaminą 30 minut, 1, 2, 4, 6, 12 i 24 godziny po podaniu dawki (B zwierząt na jeden produkt dla każdego czasu). Terfenadyna zabezpieczyła wszystkie potraktowane zwierzęta tylko przez 4 godziny, podczas gdy wszystkie zwierzęta otrzymujące związek z przykładu I całkowicie uodporniły się na działanie wdychanej histaminy az 12 godzin po przyjęciu anty-H1. W czasie 24 godzin, całkowite zabezpieczenie (> 5 minut) uwidacznia się jeszcze u 50% zwierząt potraktowanych związkiem z przykładu I, który wykazuje więc czas działania dłuższy niż dla terfenadyny.

W konkluzji związek z przykładu I wyróżnia się spośród związków według wynalazku jako nośnik podstawowej czynności anty-H 1 o tejsam jj mocy wewnętrzn jj co terfenadyna (CI0)

169 452 dla receptorów H1, hamowanie zwężenia histaminowego wyodrębnionego jelita krętego u świnki morskiej, DE50 drogą śródotrzewnową w stosunku do histaminowego skurczu oskrzeli u świnki morskiej, ale o dłuższym czasie działania po podaniu drogą doustną (histaminowy skurcz oskrzeli u świnki morskiej).

II. Badanie ewentualnego działania ubocznego na SNC.

2.1 Pomiary powinowactwa do różnych receptorów neuropośredniczących.

Związek z przykładu I, wybrany na podstawie swojego podstawowego działania anty-H 1 został porównany z dwiema cząsteczkami anty-H 1, reprezentującymi dwie generacje czynników farmakologicznych tej klasy Mepiramina należy do pierwszej generacji, która wskazuje szczątkowe właściowści uśmierzające wobec SNC. Terfenadynajest pierwszą przedstawicielką drugiej generacji anty-H 1, która jest odtąd pozbawiona działania ubocznego wobec SNC (Garrison, 1990).

Grupa receptorów błonowych różnych narządów szczura została przebadana według tej samej zasady, co receptor HI w następujących zebranych warunkach:

-Adenozynowy A1: kora mózgowa, 90 minut w 25°C w 50 mM Tris-HCl o pH 7,7 wobec nM ³H-cykloheksyloadenozyny,

- Adenozynowy A2 - ciało prążkowane, 60 minut w 25°C w 50 mM Tns-HCl o pH 7,7 z dodatkiem 50 mM cyklopentyloadenozyny 10 nM MgCb i adenozynodezaminazy (0,1 jednostki/ml), wobec 4nM H-NECA (5’-N-etylokarboksyamidoadenozyny).

-Muskarynowy M1: próbka zbiorcza kory mózgowej, ciała prążkowanego i hipokampu, 60 minut w 25°C w 10 mM Na^HPOą/KHPOą o pH 7,4 wobec 2 nM ³H-pirenzepmy

-Muskaranowy M2. próbka zbiorcza serca, jelita krętego i móżdżku, 60 minut w 22°C w 50 mM Tris-HCl o pH 7,5 wobec 0,5 nM ³H-OnB (chinuklidynylobenzylanu)

- miejsca główne dla benzodiazepin. mózg całkowity, 90 minut w 0°C w 50 mM Tris-HCl o pH 7,1 wobec 0,3 nM ³H-flunitrazepamu

- miejsca obwodowe dla benzodiazepin. mózg, 90 minut w 25°C w 90 mM Na2HPO4/KHPOą/KHPOą, 81 mM NaCl i 9,5 mM KC1 o pH 7,4 wobec 1 nM ³H-PK11195

-GABAa. mózg całkowity, 20 minut w 4°C w 50 mM Tns-HCl o pH 7,2 z dodatkiem 0,5 promila Tnton Χ-100, wobec 5 nM ³H-muscimolu

GABAb' móżdżek, 10 minut w 22°C, w 50 mM Tris-HCl o pH 7,4 z dodatkiem 1,2 mM MgSO4 i 2,5 mM CaCb, wobec 20 mM ³H-baclofenu

- Receptor Sigma: mózg całkowity, 2 godziny w 22°C w 50 nM Tris-HCl o pH 8 wobec nM ³H-(+)2PPP [3-(3-hydroksyfenylo)-N-(1-propylo)piperydyna],

Jak w przypadku receptora HI zależność między ilością procentów hamowania wiązania specyficznego ligandu znaczonego trytem w zależności od rosnących stężeń mepirarmny, terfenadyny lub związku z przykładu I, pozwala obliczyć CI50 każdego z produktów dla każdego receptora. Im CIsojest mniejsze, tym powinowactwo jest większe. Gdy hamowanie jest tylko częściowe 1 pozwala tylko obliczyć CI50 teoretycznie wyższe od 10’ ^yM, można uważać, ze powinowactwo jest bardzo małe, bądź żadne.

Ponizsza tabela zestawia właściwości trzech badanych czynników antyhistaminowych H1:

Tabela

CI50 (M)	Mepiramina	Terfenadyna	Związek z przykładu III
Muskarynowy Mi	3,8 10'⁶	>10’⁵	>10'⁵
Muskarynowy M 2	3,5 10*6	>10'⁵	>10'⁵
Receptor Sigma	5,9 10'⁷	>10'⁵	>10⁵
Miejsca dla benzodiazepin - główne	>1(T⁵	>10'⁵	>10'⁵
- obwodowe	>10'⁵	>10'⁵	>10⁵
Adenozynowe A1	>10'⁵	>10⁵	>10⁵
Adenozynowe A2	>10'⁵	>10'⁵	>10'⁵
GABAa	>10'⁵	>10⁵	>10'⁵
GABAb	>10’⁵	>10⁵	>10⁵

169 452

Mepiramina posiada powinowactwo umiarkowane ale rzeczywiste dla miejsc muskarynowych M1 i M2 około 1000 razy mniejsze niż powinowactwo atropiny, antycholinergicznego odniesienia. Z drugiej strony zostało ukazane powinowactwo me bez znaczenia do receptora Sigma, około 20 razy mniejsze niż powinowactwo pentazociny, ligandu odniesienia dla tego receptora Pewne działania uboczne mepiraminy na SNC mogą wtedy ewentualnie znaleźć podstawę funkcjonalną w szczątkowym powinowactwie nie H1. Przeciwnie, brak wykrywalnego powinowactwa w tych samych warunkach doświadczalnych zbliza związek z przykładu I do terfenadyny.

2.2 Badanie zachowania się myszy

Próba Irwina, zmieniona według metody Morpurgo (1971) została użyta do badania ewentualnych zmian zachowania samorzutnego lub wywołanego pod wpływem działania związku z przykładu I lub czynnika antyhistaminowego HI pierwszej generacji: dekschlorofeniraminy znanej z wywołania senności u człowieka .

Po podaniu drogą doustną, myszy były obserwowane przez 30 minut, po czym poddane szeregowi zwykłych prób skriningowych zachowania w czasie 30 minut, 3 godzin 1 24 godzin.

Dekschlorofeniraminaw dawce 100 mg/kg powodowała nadczynność i lekką pobudliwość w ciągu 30 minut, trwającą 3 godziny, ale znikającą w ciągu 24 godzin. Ponadto zauwazone zostało rozszerzenie źrenic w ciągu 3 godzin. Związek z przykładu I powoduje tylko lekką bierność u połowy zwierząt otrzymujących maksymalną dawkę doświadczalną 400 mg/kg jedynie w czasie 3 godzin. Z drugiej strony przy poszukiwaniu pojedynczej nietoksycznej dawki maksymalnej drogą doustną dla tego samego gatunku, myszy otrzymujące do 1000 mg/kg nie przejawiały żadnych objawów klinicznych.

Badanie mniej wyszukane, niż próba Irwina, w czasie której zwierzęta są poruszane 1 współdziałały z eksperymentatorem. Ten brak objawów przy wielkiej dawce potwierdza brak oddziaływania na SNC. Zwężenie źrenic wynika z działania antycholinergicznego na oczy typowego na przykład dla atropiny.

2.3 Próba Rota-rod dla myszy

Zasada próby polega na chronometrazu okresu, podczas którego myszy utrzymują się na pręcie obracającym się ze stałą prędkością. Substancje wykazujące działanie uśmierzające, odprężające mięśnie lub hamujące koordynację ruchową będą powodowały ich przedwczesny upadek przed upływem 120 sekund, co jest maksymalnym czasem badania. Poza tym zwierzęta są uważane za posiadające nienaruszone zdolności psychomotoryczne (Andrasi 1 wsp., 1982; Ongini 1 wsp., 1987). Próba ma miejsce 30 1 60 minut po podaniu. Drogą doustną, związek z przykładu I nie pogarsza sprawności badanych zwierząt az do największej testowanej dawki 100 mg/kg, porównywanej z wynikami rejestrowanymi u myszy, otrzymujących tylko zastosowany nośnik. Chloropromazyna znaczniejszy neuruleptyk stosowany jako wzorzec dodatni w próbie Rota-rod, powodował upadek przed zadanym terminem u 90% myszy, począwszy od dawki 4 mg/kg drogą śródotrzewnową. W innych uzupełniających próbach fumaranketotifenu, cząsteczka anty-H1 o długim okresie działania, okazuje się być zdolna do zmniejszenia o 25 do 35% sprawności myszy traktowanych 50 mg/kg drogą doustną

W konkluzji związek z przykładu I nie wykazuje widocznego działania na SNC w sytuacjach doświadczalnych, gdzie inne czynniki antyhistaminowe HI powodują różne zmiany neurologiczne: nadczynność, pobudzenie 1 zwęzenie źrenic dla dekschlorofeniraminy, pogorszenie sprawności przy Rota-rod dla fumaranu ketotifenu. Ponadto profile powinowactwa do receptorów specyficznych głównych neurotransmiterów pozwalają wyróżnić z jednej strony mepiraminę, anty-H1 pierwszej generacji oraz terfenadynę 1 związek z przykładu I z drugiej strony. Dwa ostatnie produkty nie mają żadnego szczątkowego powinowactwa do tych receptorów, co pozwala zapowiadać podobny profil typu nieuśmierzającego.

III. Wniosek z badania farmakologicznego

Związki według wynalazku wykazują w różnym stopniu potencjonalności antyhistaminowe HI. Wśród nich związek z przykładu I przedstawia profil farmakologiczny bliski terfenadynie znamienny dzięki zdolności podobnego działania in vitro jak in vivo 1 dzięki brakowi działania ubocznego na SNC. Ponadto związek z przykładu I ma dłuzszy okres działania niż terfenadyna.

169 452

ODNOŚNIKI BIBLIOGRAFICZNE

Andrasi F, Horvath K, Sineger E, Bersenyl P, Borsy J, Kenessey A, Tarr M, Lang T, Korosi J i Hamon T.

Arzneim Forsch/Drug Res. 1987, 37: 1119-1124 Gansson J.C in The Pharmacological Basis of Therapeutics 8-me wydanie przez Gilman A.G, Rail T.W, Nies A.S i Taylor P Pergamon Press Inc , New York 1990, pp 575-588 Morpurgo C.

Arzneim Forsch/Drug Res. 1971, 11 : 1727-1734 Olsson O.A T

Acta Allergologica, 1971, 26 : 438-453

Perry et les membres du Departement de Pharmacologie de l'Universite d’Edimbourg in Pharmacological experiments on isolated preparations wydane przez E & S Livingstone, Edimbourg et Londres, 1970 pp 58-87

Woodward J.K et Munoro N L

Arzneim Forsch/Drug Res. 1982, 32, 1154-1156

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenie patentowe

Sposób wytwarzania nowych pochodnych 4-podstawionego fenylo-4-oksy-1-aminobutanu o ogólnym wzorze I

R, w którym R- oznacza atom wodoru lub atom chlorowca, a R5 oznacza rodnik chlorowcobenzylowy o wzorze {T^^z

CH.

w którym Z oznacza atom chlorowca, lub R5 oznacza etoksyetyl, R6 oznacza HOH,

O -tetrahydropiranyl, R7 oznacza tert-butyl, karboksyl lub grupę y tym, że kondensuje się o-nitroamlinę o wzorze w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, z chlorowcową pochodną wybraną z grupy obejmującej pochodną chlorowcobenzylową o wzorze ogólnym II w którym Z oznacza atom wodoru lub chlorowca, a Hal oznacza atom chloru lub bromu lub z etoksyetylową pochodną o wzorze II'

C₂H₅OCH₂CH₂Hal (II’)

169 452 w którym Hal oznacza atom chloru lub bromu i w utworzonej podstawionej O-nitroanilime o wzorze

N0_

NH-R_C w którym R4 i R5 mają wyżej podane znaczenie, redukuje się funkcyjną grupę nitrową przez katalityczne uwodornianie w obecności palladu, po czym otrzymaną aminę o wzorze III (ΠΙ) w którym R4 i R5 mają wyżej podane znaczenia, przekształca się w pochodną tetrahydropiranylową z zablokowaną alkoholową grupą funkcyjną, o wzorze IV

OTHP (CH₂)₃-CH _// (IV) w którym R7 ma wyżej podane znaczenie i następnie działając siarczkiem węgla, w środowisku alkalicznym, przekształca się ją w tiocyjanian o wzorze V

S=C=N\

N - (CH ) y

OTHP

- CH // X (V) w którym R7 ma wyżej podane znaczenie, po czym dwuaminę o wzorze III kondensuje się z tiocyjanianem o wzorze V i utworzony tiomocznik o wzorze VI

OTHP w którym R4, R5 i R7 mają wyżej podane znaczenia, cyklizuje się w węglowodorze aromatycznym w obecności czynnika desulfuryzującego, a otrzymany związek benzimidazolowy o wzorze VII w którym R4, R51 R7 mają wyżej podane znaczenia, poddaje się hydrolizie w śiOdowisku kwaśnym w alkoholu, i ewentualnie otrzymany związek o wzorze I utlenia się działaniem metalicznego czynnika utleniającego do ketonu lub przekształca w sól addycyjną z kwasem nieorganicznym lub organicznym.

169 452