PL212707B1 - Zwiazki, kompozycja je zawierajace oraz ich zastosowanie - Google Patents

Zwiazki, kompozycja je zawierajace oraz ich zastosowanie

Info

Publication number
PL212707B1
PL212707B1 PL364564A PL36456402A PL212707B1 PL 212707 B1 PL212707 B1 PL 212707B1 PL 364564 A PL364564 A PL 364564A PL 36456402 A PL36456402 A PL 36456402A PL 212707 B1 PL212707 B1 PL 212707B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
group
formula
compound
mmol
nmr
Prior art date
Application number
PL364564A
Other languages
English (en)
Other versions
PL364564A1 (pl
Inventor
Kathleen S. Keegan
Edward A. Kesicki
John Joseph Gaudino
Adam Wade Cook
Scott Douglas Cowen
Laurence Edward Burgess
Original Assignee
Icos Corp
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Icos Corp filed Critical Icos Corp
Publication of PL364564A1 publication Critical patent/PL364564A1/pl
Publication of PL212707B1 publication Critical patent/PL212707B1/pl

Links

Classifications

    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K45/00—Medicinal preparations containing active ingredients not provided for in groups A61K31/00 - A61K41/00
    • A61K45/06—Mixtures of active ingredients without chemical characterisation, e.g. antiphlogistics and cardiaca
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/4965—Non-condensed pyrazines
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33—Heterocyclic compounds
    • A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • A61K31/495—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having six-membered rings with two or more nitrogen atoms as the only ring heteroatoms, e.g. piperazine or tetrazines
    • A61K31/498—Pyrazines or piperazines ortho- and peri-condensed with carbocyclic ring systems, e.g. quinoxaline, phenazine
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P29/00—Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID]
    • A61P29/02—Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID] without antiinflammatory effect
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A61P35/02—Antineoplastic agents specific for leukemia
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A61P35/04—Antineoplastic agents specific for metastasis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00—Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D213/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/02—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/04—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D213/24—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom with substituted hydrocarbon radicals attached to ring carbon atoms
    • C07D213/28—Radicals substituted by singly-bound oxygen or sulphur atoms
    • C07D213/30—Oxygen atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D213/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/02—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/04—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D213/24—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom with substituted hydrocarbon radicals attached to ring carbon atoms
    • C07D213/36—Radicals substituted by singly-bound nitrogen atoms
    • C07D213/40—Acylated substituent nitrogen atom
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D213/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/02—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/04—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D213/60—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D213/72—Nitrogen atoms
    • C07D213/75—Amino or imino radicals, acylated by carboxylic or carbonic acids, or by sulfur or nitrogen analogues thereof, e.g. carbamates
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D213/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/02—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D213/04—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D213/60—Heterocyclic compounds containing six-membered rings, not condensed with other rings, with one nitrogen atom as the only ring hetero atom and three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D213/72—Nitrogen atoms
    • C07D213/76—Nitrogen atoms to which a second hetero atom is attached
    • C07D213/77—Hydrazine radicals
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D215/00—Heterocyclic compounds containing quinoline or hydrogenated quinoline ring systems
    • C07D215/02—Heterocyclic compounds containing quinoline or hydrogenated quinoline ring systems having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen atoms or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom
    • C07D215/16—Heterocyclic compounds containing quinoline or hydrogenated quinoline ring systems having no bond between the ring nitrogen atom and a non-ring member or having only hydrogen atoms or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atom with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D215/20—Oxygen atoms
    • C07D215/24—Oxygen atoms attached in position 8
    • C07D215/26—Alcohols; Ethers thereof
    • C07D215/32—Esters
    • C07D215/34—Carbamates
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D231/00—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings
    • C07D231/02—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings not condensed with other rings
    • C07D231/10—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D231/12—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with only hydrogen atoms, hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D231/00—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings
    • C07D231/02—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings not condensed with other rings
    • C07D231/10—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D231/14—Heterocyclic compounds containing 1,2-diazole or hydrogenated 1,2-diazole rings not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D231/38—Nitrogen atoms
    • C07D231/40—Acylated on said nitrogen atom
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D233/00—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazole or hydrogenated 1,3-diazole rings, not condensed with other rings
    • C07D233/54—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazole or hydrogenated 1,3-diazole rings, not condensed with other rings having two double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D233/56—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazole or hydrogenated 1,3-diazole rings, not condensed with other rings having two double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with only hydrogen atoms or radicals containing only hydrogen and carbon atoms, attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D239/00—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings
    • C07D239/02—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings not condensed with other rings
    • C07D239/24—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings not condensed with other rings having three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D239/28—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings not condensed with other rings having three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D239/32—One oxygen, sulfur or nitrogen atom
    • C07D239/42—One nitrogen atom
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D239/00—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings
    • C07D239/02—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings not condensed with other rings
    • C07D239/24—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings not condensed with other rings having three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D239/28—Heterocyclic compounds containing 1,3-diazine or hydrogenated 1,3-diazine rings not condensed with other rings having three or more double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D239/46—Two or more oxygen, sulphur or nitrogen atoms
    • C07D239/47—One nitrogen atom and one oxygen or sulfur atom, e.g. cytosine
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D241/00—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings
    • C07D241/02—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings not condensed with other rings
    • C07D241/10—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D241/12—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with only hydrogen atoms, hydrocarbon or substituted hydrocarbon radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D241/00—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings
    • C07D241/02—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings not condensed with other rings
    • C07D241/10—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D241/14—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D241/20—Nitrogen atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D241/00—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings
    • C07D241/36—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings condensed with carbocyclic rings or ring systems
    • C07D241/38—Heterocyclic compounds containing 1,4-diazine or hydrogenated 1,4-diazine rings condensed with carbocyclic rings or ring systems with only hydrogen or carbon atoms directly attached to the ring nitrogen atoms
    • C07D241/40—Benzopyrazines
    • C07D241/44—Benzopyrazines with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to carbon atoms of the hetero ring
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D249/00—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having three nitrogen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D249/02—Heterocyclic compounds containing five-membered rings having three nitrogen atoms as the only ring hetero atoms not condensed with other rings
    • C07D249/08—1,2,4-Triazoles; Hydrogenated 1,2,4-triazoles
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D251/00—Heterocyclic compounds containing 1,3,5-triazine rings
    • C07D251/02—Heterocyclic compounds containing 1,3,5-triazine rings not condensed with other rings
    • C07D251/12—Heterocyclic compounds containing 1,3,5-triazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D251/14—Heterocyclic compounds containing 1,3,5-triazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hydrogen or carbon atoms directly attached to at least one ring carbon atom
    • C07D251/22—Heterocyclic compounds containing 1,3,5-triazine rings not condensed with other rings having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hydrogen or carbon atoms directly attached to at least one ring carbon atom to two ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D253/00—Heterocyclic compounds containing six-membered rings having three nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D251/00
    • C07D253/02—Heterocyclic compounds containing six-membered rings having three nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D251/00 not condensed with other rings
    • C07D253/06—1,2,4-Triazines
    • C07D253/065—1,2,4-Triazines having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D253/07—1,2,4-Triazines having three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hetero atoms, or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D257/00—Heterocyclic compounds containing rings having four nitrogen atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D257/02—Heterocyclic compounds containing rings having four nitrogen atoms as the only ring hetero atoms not condensed with other rings
    • C07D257/04—Five-membered rings
    • C07D257/06—Five-membered rings with nitrogen atoms directly attached to the ring carbon atom
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D277/00—Heterocyclic compounds containing 1,3-thiazole or hydrogenated 1,3-thiazole rings
    • C07D277/02—Heterocyclic compounds containing 1,3-thiazole or hydrogenated 1,3-thiazole rings not condensed with other rings
    • C07D277/20—Heterocyclic compounds containing 1,3-thiazole or hydrogenated 1,3-thiazole rings not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members
    • C07D277/32—Heterocyclic compounds containing 1,3-thiazole or hydrogenated 1,3-thiazole rings not condensed with other rings having two or three double bonds between ring members or between ring members and non-ring members with hetero atoms or with carbon atoms having three bonds to hetero atoms with at the most one bond to halogen, e.g. ester or nitrile radicals, directly attached to ring carbon atoms
    • C07D277/38—Nitrogen atoms
    • C07D277/44—Acylated amino or imino radicals
    • C07D277/48—Acylated amino or imino radicals by radicals derived from carbonic acid, or sulfur or nitrogen analogues thereof, e.g. carbonylguanidines
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D401/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom
    • C07D401/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom containing two hetero rings
    • C07D401/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D401/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom
    • C07D401/14—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, at least one ring being a six-membered ring with only one nitrogen atom containing three or more hetero rings
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D403/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00
    • C07D403/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00 containing two hetero rings
    • C07D403/06—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00 containing two hetero rings linked by a carbon chain containing only aliphatic carbon atoms
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D403/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00
    • C07D403/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00 containing two hetero rings
    • C07D403/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by group C07D401/00 containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D405/00—Heterocyclic compounds containing both one or more hetero rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms, and one or more rings having nitrogen as the only ring hetero atom
    • C07D405/02—Heterocyclic compounds containing both one or more hetero rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms, and one or more rings having nitrogen as the only ring hetero atom containing two hetero rings
    • C07D405/12—Heterocyclic compounds containing both one or more hetero rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms, and one or more rings having nitrogen as the only ring hetero atom containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D409/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D409/02—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings
    • C07D409/12—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms containing two hetero rings linked by a chain containing hetero atoms as chain links
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D409/00—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D409/14—Heterocyclic compounds containing two or more hetero rings, at least one ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms containing three or more hetero rings
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D453/00—Heterocyclic compounds containing quinuclidine or iso-quinuclidine ring systems, e.g. quinine alkaloids
    • C07D453/02—Heterocyclic compounds containing quinuclidine or iso-quinuclidine ring systems, e.g. quinine alkaloids containing not further condensed quinuclidine ring systems

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Nitrogen Condensed Heterocyclic Rings (AREA)
  • Pyridine Compounds (AREA)
  • Steroid Compounds (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)
  • Catalysts (AREA)
  • Thiazole And Isothizaole Compounds (AREA)

Description

Przedmiotem wynalazku są związki, kompozycja je zawierająca oraz ich zastosowanie.
Wynalazek niniejszy dotyczy związków przydatnych do inhibicji enzymów, które utrzymują i naprawiają integralność materiału genetycznego. Bardziej szczegółowo, wynalazek niniejszy dotyczy szeregu pochodnych mocznika podstawionych grupami arylowymi i heteroarylowymi, sposobów wytwarzania tych związków i użycia tych związków jako leków, na przykład, w leczeniu raka i innych chorób charakteryzujących się wadami replikacji kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA), segregacji chromosomów lub podziału komórek.
Ważnym i znaczącym celem opieki zdrowotnej jest wykrywanie i udostępnianie bezpieczniejszych i skuteczniejszych leków do leczenia raka. Większość środków chemioterapeutycznych działa na zasadzie przerwania metabolizmu DNA, syntezy DNA, transkrypcji DNA lub tworzenia się wrzeciona i powstawania mikrotubuli, albo zaburzenia chromosomowej integralności strukturalnej przez wprowadzenie patologicznych zmian replikacji DNA. Procesy te dotyczą zarówno komórek normalnych, jak i nowotworowych. Utrzymanie integralności DNA jest istotne dla żywotności komórki w przypadku komórek normalnych, toteż leki przeciwrakowe mają najniższy wskaźnik terapeutyczny wśród wszystkich klas leków. Pojedyncza komórka tworzy dokładną kopię jej chromosomów, po czym segreguje każdą kopię do dwóch komórek w procesie zwanym mitozą. Cykl mitotyczny można podzielić na trzy główne zdarzenia: replikacja DNA, segregacja chromosomów, podział komórki. Komórki dysponują „mechanizmami wyczuwania” (ang. sensing mechanisms) służącymi utrzymaniu kolejności tych etapów, jednego po drugim, i do zapewnienia wysokiej wierności przeprowadzania każdego etapu. Te mechanizmy wyczuwania, w odniesieniu do wspomnianych procesów, L.H. Hartwell i in. [Science, 246 (4930), 629 - 634 (3 listopada 1989 r.)] nazwali „punktami kontrolnymi” (ang. „checkpoints”).
Jak doniesiono, w punktach kontrolnych cyklu komórkowego zaangażowane są co najmniej trzy odrębne klasy polipeptydów. Każda klasa polipetydów działa następczo w odpowiedzi na sygnały cyklu komórkowego lub uszkodzenia mechanizmu chromosomowego [Carr, Science, 271, 34 - 315 (1996)]. Jedna rodzina białek wykrywa lub wyczuwa uszkodzenia DNA albo nienormalności zaistniałe w cyklu komórkowym. Do czujników tych należą białka zmutowane w przypadku ataksjiteleangiektazji (Atm) i spokrewnione z Rad przy ataksji-teleangiektazji (Atr) [Keegan i in., Genes Dev., 10, 2423 - 2437 (1996)]. Inna klasa polipeptydów amplifikuje i transmituje sygnał wykryty przez detektor i przykładami tych polipeptydów są białka Rad53 [Allen i in., Genes Dev., 8, 2416 - 2488 (1994)]] oraz Chk1. Oprócz tego, efektory cyklu komórkowego, takie jak p53, pośredniczą w odpowiedzi komórkowej, włączając w to, na przykład, zatrzymanie mitozy i/lub mejozy i apoptozy.
Uszkodzenie DNA może być wywołane lekami, napromienianiem, albo też może być generowane spontanicznie w trakcie normalnej przemiany materii. Punkty kontrolne uszkodzenia DNA zapewniają, że komórki z nie naprawionymi uszkodzeniami DNA nie wstępują w fazę syntezy DNA lub mitozę, aż do chwili usunięcia tych patologicznych zmian chromosomów. Zatrzymanie cyklu komórkowego może wzmóc sposobność do naprawy DNA i zwiększenia wierności podziału komórki. Uszkodzenie DNA może być rozpoznane w trakcie cyklu komórkowego. Punkty kontrolne zapewniają, że wzrost komórki zostaje zatrzymany w wielu fazach cyklu komórkowego. W rezultacie, podczas sensybilizacji (uwrażliwiania) komórek na czynniki uszkadzające DNA może powstać wiele szlaków sygnałowych cyklu komórkowego.
Znaczna część naszego rozumienia czynności punktów kontrolnych cyklu komórkowego wywodzi się z badań nad liniami komórkowymi pochodzącymi od nowotworów. W licznych przypadkach, komórki nowotworowe zagubiły swe punkty kontrolne cyklu komórkowego [Hartwell i in., Science, 266 (5192), 1821 - 1828 (16 grudnia 1994 r.)]. Doniesiono, że kluczowym etapem ewolucji komórek do stanu nowotworowego jest nabycie mutacji inaktywujących szlaki sygnałowe punktów kontrolnych cyklu komórkowego, takich jak p53. [R.A. Weinberg, Cell, 81, 323 - 330 (1997); A.J. Levine, Cell, 88, 3234 - 3331 (1977)]. Utrata tych punktów kontrolnych cyklu komórkowego skutkuje niewłaściwym przebiegiem cyklu komórkowego komórek nowotworowych w odpowiedzi na działanie środków uszkadzających DNA. W przypadku ekspozycji na stresy komórkowe, takie jak uszkodzenie DNA, oraz takie zdarzenia w cyklu komórkowym, które powodują zmniejszenie wierności podziału, w komórkach nowotworowych występują trudności jeśli chodzi o zmianę kinetyki postępu cyklu komórkowego. Toteż, zahamowanie i przerwanie dodatkowych szlaków sygnałowych punktów kontrolnych uszkodzenia DNA może w dalszym ciągu sensybilizować komórki nowotworowe na leczenie przeciwrakowe, takie jak napromienianie i chemioterapia.
PL 212 707 B1
Typowo, tkanka nierakowa, z nienaruszonymi punktami kontrolnymi cyklu komórkowego, jest odizolowana od przejściowego rozerwania szlaku sygnałowego pojedynczego punktu kontrolnego. Natomiast w komórkach nowotworowych występują wady szlaków kontrolujących postęp cyklu komórkowego tak, że zaburzenie odnoszące się do dodatkowego punktu kontrolnego, na przykład do punktu kontrolnego uszkodzenia DNA, czyni je szczególnie wrażliwymi na działanie czynników uszkadzających DNA. I tak, na przykład, komórki nowotworowe zawierające zmutowany p53 są defektywne zarówno pod względem punktu kontrolnego uszkodzenia DNA w fazie G1, jak i zdolności do utrzymania punktu kontrolnego uszkodzenia DNA w fazie G2 [Bunz i in., Science, 282 (5393), 1497 - 1501 (20 listopada 1998 r.; Levine]. Przewiduje się, że inhibitory punktów kontrolnych nakierowujące zapoczątkowanie punktu kontrolnego fazy G2 lub punktu kontrolnego fazy S w dalszym ciągu będą nadwyrężać zdolność tych komórek nowotworowych do reperacji uszkodzenia DNA, i w wyniku tego selektywnie zabijać je, z pominięciem komórek normalnych. Dlatego też przewiduje się, że inhibitory punktów kontrolnych będą podwyższać wskaźnik terapeutyczny, który jest miarą prawdopodobieństwa zwalczenia nowotworu w stosunku do prawdopodobieństwa działania toksycznego na komórki normalne, tak w przypadku napromieniania, jak i chemioterapii układowej.
Zdolność inhibitorów punktów kontrolnych do podwyższania wskaźnika terapeutycznego może zależeć od rodzaju nowotworu. Na leczenie z udziałem leków typu inhibitorów najbardziej wrażliwe będą nowotwory z wadami cyklu komórkowego komplementarnymi do szlaków punktu kontrolnego uszkodzenia DNA. W przeciwieństwie do tego, inhibitory DNA-PK, stanowiące inną odrębną klasę potencjalnych leków, będą uwrażliwiać nowotwory niezależnie od typu komórek. Podejście układowe w stosowaniu inhibitorów punktów kontrolnych i inhibitorów DNA-PK moż e okazać się skuteczne takż e w leczeniu chorób z przerzutami, na które nie moż na nakierować napromieniania.
Przypuszcza się, że białka punktów kontrolnych Atm i Air inicjują szlak przekazywania sygnałów prowadzący do zatrzymania cyklu komórkowego w sytuacji uszkodzenia DNA albo jakiegokolwiek zablokowania replikacji DNA. Wykazano, że Atm odgrywa rolę w czynności punktu kontrolnego uszkodzenia DNA, jeśli chodzi o odpowiedź na promieniowanie jonizujące (IR). U pacjentów z brakiem czynnego Atm rozwija się genetyczna choroba ataksja-teleangiektazja [A-T, AT, zespół Louis-Bar (Denise)]. Do objawów A-T należy nadzwyczajne uwrażliwienie na promieniowanie jonizujące (IR), zwyrodnienie postępujące pierwotne móżdżku, teleangiektazja (ang. oculotaneous telangiectasias), niedobory gonadowe i podwyższone ryzyko zachorowania na raka [Shiloh, Eur. J. Hum. Genet, 3 (2), 116 - 138 (1995)]. Sądzi się, że fibroblasty pochodzące od takich pacjentów mają wady w punktach kontrolnych faz G1, S i G2 i są defektywne w swej odpowiedzi na IR [Kastan i in., Cell, 71 (4), 587 597 (13 listopada 1992 r.); Scott i in., Int. J. Radiat. Biol., 66 (6 Suppl.), S157-163 (grudzień, 1994); oraz Beamish i in., J. Biol. Chem., 271 (34), 20486 - 20493 (26 sierpnia 1993 r.)]. Toteż, Atm może wyczuwać uszkodzenie dwuniciowego DNA spowodowane przez IR i leki radiomimetyczne i dawać sygnał do zatrzymania cyklu komórkowego, tak, że uszkodzenie to może zostać zreperowane.
Atr jest białkiem punktu kontrolnego stymulowanym przez czynniki, które powodują powstawanie przerw w dwuniciowym DNA i powstawanie przerw w jednoniciowym DNA, oraz czynniki blokujące napromienianie DNA. Nadekspresja Atr w komórkach mięśniowych na izochromosomie 3q skutkuje zablokowaniem różnicowania się, anormalną liczbą centrosomów oraz nietrwałością chromosomów i umoż liwia zatrzymanie fazy G1 w odpowiedzi na IR [Smith i in., Nat. Genet., 19 (1), 39 - 46 (maj, 1998)]. Nad-ekspresja nieaktywnego względem kinazy, dominującego negatywnego mutanta Atr uwrażliwia komórki na IR, UV, MMS i cysplatynę [Cliby i in., EMBO J., 17 (1), 159 - 169 (2 stycznia 1998 r.); Wright i in., Proc. Natl. Acad. Sci., U.S.A., 95 (13), 7445 - 7450 (23 czerwca 1998 r.)]. W komórkach zawierających pochodzący z nadekspresji mutant szczepu Atr także nie dochodzi do zatrzymania fazy G2 w odpowiedzi na IR. Poza tym, Atr jest związany z chromosomami w komórkach mejotycznych, w przypadku których przerwania DNA i anormalna struktura DNA utrzymują się jako wynik procesu rekombinacji w mejozie [Keegan i in., Genes Dev., 10 (19), 433 - 437 (1 października 1996 r.)]. Atr, podobnie do Atm, także wyczuwa uszkodzenie DNA i czynniki blokujące replikację DNA, jak również inicjuje zatrzymanie cyklu komórkowego w fazie G2 i w fazie S w celu naprawy DNA. Przypuszcza się, że Chk1 usytuowana jest „w dół” od kinaz białkowych Atm i/lub Atr na szlaku przekazywania sygnałów punktu kontrolnego uszkodzenia DNA [patrz: Sanchez i in., Science, 277, 1497 1501 (1977); patent Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 6218109)]. W komórkach ssaków Chk1 jest fosforylowana w odpowiedzi na działanie czynników powodujących uszkodzenia DNA, włącznie z IR, UV i hydroksymocznikiem [Sanchez i in., 1997; Lui i in., Genes Dev., 14, 1448 - 1459 (2000). [Fosforylacja i aktywacja Chk1 w komórkach ssaków zależy od Atm (Chen i in., 1999) i Atr (Lui i in., 2000).
PL 212 707 B1
W przypadku drożdżaka S. pombe Chk1 takż e, jak się wydaje, zaangażowana jest w odpowiedzi na IR i zablokowanie replikacji (Boddy i in., 1998; Walworth i in., 1993). Następnie, wykazano, że Chk1 fosforyluje zarówno wee1 [O'Connell i in., EMBO J., 16, 545 - 554 (1997)] jak i Pds1 [Sanchez i in., Science, 286, 1166 - 1171 (1999)], które są produktami genowymi znanymi z tego, że są ważne dla kontroli cyklu komórkowego. Badania te wykazały, że Chk1 ssaków odgrywa rolę w obu zależnych od Atm punktach kontrolnych uszkodzenia DNA, co prowadzi do zatrzymania cyklu w fazie S. Jednakże, ciągle jeszcze czeka na wyjaśnienie rola, jaką Chk1 odgrywa w punkcie kontrolnym replikacji w fazie S w komórkach ssaka. Jest rzeczą interesującą, że myszy z wyłączoną aktywnością Chk1 (ang. „Chk1 knockout mice”) są embrionalnie letalne, co nasuwa sugestię odnośnie do roli odgrywanej przez Chk1 w rozwoju organizmu, oprócz jej roli w punktach kontrolnych uszkodzenia DNA. Chk1 moż e wywoł ywać zatrzymanie fazy G2 przez ufosforylowanie i inaktywowanie Cdc25C, dwoiście specyficznej fosfatazy, która normalnie defosforyluje układ cyklin B/cdc2, gdy komórka wkracza w proces mitozy [Fernery i in., Science, 277 (5331) 1495 - 1497 (5 września 1997); Sanchez i in.; Matsuoka i in.; Blasina i in., Curr Biol., 9 (1), 1 - 10 (14 stycznia 1999 r.)]. Taki mechanizm regulacji aktywności Cdc2 stymuluje zatrzymanie cyklu komórkowego dla zapobieżenia wejścia komórek w proces mitozy w sytuacji uszkodzenia DNA lub obecności nie zreplikowanego DNA.
Wynalazek niniejszy ukierunkowany jest na silnie i selektywnie działające środki chemiosensybilizujące użyteczne w leczeniu chorób i stanów chorobowych związanych z uszkodzeniem DNA lub patologicznymi zmianami replikacji DNA. Związki według niniejszego wynalazku są inhibitorami kinazy punktu kontrolnego Chk1. W szczególności, pochodne mocznika podstawione grupami arylowymi i heteroarylowymi wykazał y znaczą c ą aktywność pod wzglę dem hamowania czynnoś ci Chk1.
Przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze:
'Z* lub jego sól lub solwat dopuszczalny farmaceutycznie, w którym: Y' oznacza O lub S; W' jest wybrany z grupy obejmującej grupy o wzorach:
κ.
Ν'
Ν·
Ν' ·Ν· .Ν
Ν'
PL 212 707 B1 oraz
ewentualnie postawione jednym do czterech podstawników wybranymi z grupy obejmującej grupę C1-6-alkilową, grupę arylową, grupę o wzorze N(R7)2, grupę o wzorze OR7, N3, CN, grupę o wzorze C(O)R7, grupę C1-3-alkilenoarylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)2, grupę o wzorze:
i fluorowiec;
Z' jest wybrany z grupy obejmującej grupy o wzorach:
w których: Q' jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę o wzorze OR7, grupę o wzorze SR7 i grupę o wzorze N(R7)2, z tym, ż e Q' oznacza wodór tylko wtedy, gdy co najmniej jeden spośród symboli J', K', L' i M' oznacza N, O lub S;
J' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR8, NR8, O i S;
K' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR9, NR9, O i S;
10
L' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR10, NR10, O i S;
M' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR11, NR11, O i S;
R7 jest wybrany, niezależnie, z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, grupę cykloalkilową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę o wzorze SO2R12, grupę C1-6-alkilową podstawioną jednym, lub więcej niż jednym podstawnikiem wybranym z grupy obejmującej fluorowiec, grupę hydroksylową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę heterocykloalkilową, grupę o wzorze N(R12)2, i grupę o wzorze SO2R12, grupę C1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoheteroarylową, grupę C1-3-alkileno-C3-8-heterocykloalkilową, grupę C1-3-alkilenoSO2arylową, ewentualnie podstawioną grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)2, OCF3, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)3+, grupę C3-8-heterocykloalkilową i grupę o wzorze CH(C1-3-alkilenoN(R12)2)2, albo dwie grupy o symbolu R7 razem tworzą, ewentualnie podstawiony, 3-6 członowy pierścień alifatyczny;
R8, R9 i R10 każdy, niezależnie, wybrany jest z grupy obejmującej zero, wodór, fluorowiec, ewentualnie podstawioną grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, OCF3, NO2, CN, NC, grupę o wzorze N(R7)2, grupę o wzorze OR7, grupę o wzorze CO2R7, grupę C(O)N(R7)2, grupę o wzorze C(O)R7, grupę o wzorze N(R13)COR7, grupę o wzorze N(R13)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)R7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoOR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoNHC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoSO2NR7, CF3, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2arylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoOC1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoheteroarylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)R7, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3-alkilenoOR2, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C(O) arylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3alkilenoN(R12)2, grupę C1-3-alkilenoN(R12)-C(O)heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoOR7, i grupę o wzorze SR7, w których to wzorach R7 ma wyżej podane znaczenie;
PL 212 707 B1
R11 jest wybrany z grupy obejmującej zero, wodór, ewentualnie podstawioną grupę C1-6-alkilową i fluorowiec;
R12 jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę cykloalkilową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoarylową i grupę SO2C1-6-alkilową, albo dwie grupy o symbolu R12 razem tworzą, ewentualnie podstawiony, 3-6-członowy pierścień;
R13 jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, grupę C2-6-alkinylową i grupę arylową; z tym, że w przypadku, gdy Q' oznacza wodór lub OCH3, co najmniej jeden z symboli R8, R9 i R10 oznacza podstawnik inny niż wodór CH3, OCH3 i fluorowiec, oraz związek ma inne znaczenie niż N-[6-benzylopiryd-2-ylo)]-N'-(2-pirazynylo)tiomocznik.
Korzystny jest związek, w którym:
W' jest wybrany z grupy obejmującej grupy o wzorach:
oraz
Korzystny jest związek, w którym: W' jest podstawiony 1-4 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej grupę metylową, CF3, ewentualnie podstawioną grupę arylową, N3, grupę benzylową, grupę o wzorze C(O)R7, grupę C1-3-alkilenoN(R12)2, grupę o wzorze OR7, N(R7)2, fluorowiec, oraz grupę o wzorze:
Korzystny jest związek, w którym: Q' oznacza grupę o wzorze OR7.
Korzystny jest związek, w którym: Q' oznacza OCH3.
Korzystny jest związek, w którym: R13 oznacza wodór.
Korzystny jest związek, w którym: J' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR8 i grupę NR8, w których to wzorach R8 oznacza zero, wodór, grupę C1-6-alkilową i fluorowiec;
K' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR9 i grupę NR9;
L' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR10 i grupę NR10; oraz jeden z symboli R9 i R10 oznacza wodór, a drugi oznacza podstawnik wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CO2R7, grupę C(O)N(R7)2, grupę o wzorze C(O)R7, grupę o wzorze N(R13)COR7, grupę o wzorze N(R13)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)R7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoOR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoNHC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoSO2NR7, grupę o wzorze C1-3-alkileno-OR7, CF3, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2arylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoOC1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoheteroarylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)R7, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3-alkilenoOR2, grupę C1-3-alkilenoN (R12)C(O)arylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3-alkilenoN(R12)2, grupę C1-3-alkileno-N(R12)C(O)heteroarylową i grupę o wzorze SR7.
PL 212 707 B1
Korzystny jest związek, w którym: Z' jest wybrany z grupy obejmującej:
w którym: Q' jest wybrany z grupy obejmują cej OR7, SR7 i N(R7)2;
J' oznacza grupę o wzorze CR8;
K' oznacza grupę o wzorze CR9;
L' oznacza grupę o wzorze CR10; oraz
M' oznacza grupę o wzorze CR11.
Korzystny jest związek o wzorze
w którym R27 i R28 mają nastę pujące znaczenie:
?.27 R38
Η Ρ
Η Ρ
Η ρ 1
CK3 Η
Η hp Ρ)
PL 212 707 B1
R27 R2fl
Η łyn ’ X)
*v H
K
albo o wzorze:
w którym R29 ma następują ce znaczenie:
R23
/V A?
rV
k. Gf
Korzystny jest związek wybrany z grupy obejmujące następujące związki:
N-(2-dimetyloamino-1-fenyloetylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamina;
N-(1-azabicyklo[2.2.2]okt-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid;
1-[2-(2-dimetyloaminoetoksy)-5-metylofenylo]-3-pirazyn-2-ylomocznik;
1-[2-(3-dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylomocznik;
PL 212 707 B1
1-(5-metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]mocznik;
1-[2-(2-dimetyloamino-1-dimetyloaminometyloetoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(2-S-1-metylopirolidyn-2-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-{5-metylo-2-[2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etoksy]fenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(3-(S)-1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(3-(R)-1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-2-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-chinoksalin-2-ylomocznik;
1-[5-metylo-2-(piperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-fluoro-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[5-fluoro-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-[4-fluoro-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-(2-metoksy-4-metyloaminometylofenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
1-(4-{[(furan-3-ylometylo)amino]metylo}-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
oraz
1-{2-metoksy-4-[(4-metoksybenzyloamino)metylo]fenylo}-3-(5-metylopirazynyl-2-ylo)mocznik.
Przedmiotem wynalazku jest kompozycja, która zawiera związek według wynalazku i farmaceutycznie dopuszczalny nośnik.
Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie związku według wynalazku do wytwarzania leku do leczenia na drodze chemioterapii lub radioterapii, jako połączenie ze środkiem chemioterapeutycznym, radioterapeutycznym, lub ich mieszaniną w metodzie sensybilizacji komórek, korzystnie do inhibicji in vitro kinazy punktów kontrolnych 1 (Chk1) w komórce, korzystniej do leczenia raka u ludzi.
Napromienianie i większość środków chemio terapeutycznych są pod względem leczniczym dobroczynne, ponieważ wykorzystują one niewłaściwą proliferację komórki nowotworowej. Procesy komórkowe, takie jak reperacja uszkodzenia DNA i czynność punktów kontrolnych cyklu komórkowego, zabezpieczają komórki nowotworowe przed toksycznym oddziaływaniem czynników fizycznych i chemicznych. Traktowanie polegaj ą ce na modulowaniu mechanizmów molekularnych le żących u podstaw postępu cyklu komórkowego i oporności na uszkodzenie DNA może spotęgować zabijanie komórek nowotworowych i podwyższyć wskaźnik terapeutyczny istniejących obecnie sposobów leczenia.
Większość środków chemioterapeutycznych działa poprzez metabolizm oparty na rozerwaniu DNA. Ponieważ procesy tego rodzaju zachodzą tak w komórkach normalnych, jak i nowotworowych, i ponieważ utrzymanie integralności DNA jest rzeczą istotną dla żywotności komórki, leki przeciwrakowe mają najniższy wskaźnik terapeutyczny wśród jakichkolwiek klas leków. Skuteczność reżymów leczenia polegających na napromienianiu i chemioterapii można zwiększyć przez identyfikację i inhibicję procesów komórkowych, które stanowią o rozwoju komórek nowotworowych. Przerwanie czynności białka punktu kontrolnego uszkodzenia DNA dostarcza nowego sposobu zabijania komórek nowotworowych w obecności komórek normalnych. I tak, na przykład, Chk1 sprawia to, że komórki z nie naprawionymi uszkodzeniami DNA, spowodowanymi przez niektóre leki lub napromienianie, nie przechodzą przez fazę syntezy DNA lub mitozę, aż do momentu usunięcia uszkodzeń chromosomowych. Zgodnie z tym, komórka nowotworowa potraktowana inhibitorem Chk1, użytym w kombinacji ze środkiem uszkadzającym DNA, może zostać zabita przy użyciu mniejszych ilości środka uszkadzającego DNA niż ma to miejsce w przypadku komórek nowotworowych potraktowanych samym tylko środkiem uszkadzającym DNA.
W komórkach normalnych, niespeł nianie swego zadania przez punkty kontrolne cyklu komórkowego usposabia danego osobnika do zachorowania (albo wprost powoduje zachorowanie) na szereg rozmaitych chorób czy stanów chorobowych, takich jak rak, ataksja-teleangiektazja, nienormalności embrionalne i różne wady immunologiczne związane z odchylonym od normy rozwojem komórek B i T. To ostatnie jest związane z patologicznymi stanami takimi jak liszaj, zapalenie stawów i choroby autoimmunizacyjne. Intensywne wysiłki badawcze zogniskowały się na identyfikacji punktów kontrolnych cyklu komórkowego i białkach istotnych dla funkcjonowania tych punktów kontrolnych.
Typowo, tkanka nierakowa posiadająca nienaruszone punkty kontrolne komórki jest izolowana od przejściowego uszkodzenia szlaku sygnałowego pojedynczego punktu kontrolnego, takiego jak
PL 212 707 B1 szlak Chk1. Jednakże, w przypadku komórek nowotworowych, występują w nich liczne wady szlaków kontrolujących postęp cyklu komórkowego, tak, że zaburzenia czynności punktu kontrolnego uszkodzenia DNA może uczynić komórkę szczególnie wrażliwą na czynniki uszkadzające DNA. Toteż, oczekuje się, że inhibitory punktów kontrolnych podwyższą wskaźnik terapeutyczny, który jest miarą prawdopodobieństwa zwalczenia nowotworu w stosunku do prawdopodobieństwa działania toksycznego na komórki normalne, tak w przypadku napromieniania, jak i chemioterapii układowej. W przeciwieństwie do tego, inne klasy inhibitorów mogą okazać się nieodpowiednie do leczenia skojarzonego, ponieważ nastąpić może w ich przypadku sensybilizacja tak tkanki normalnej, jak i nowotworowej.
Sposób inhibicji Chk1 polega na tym, że stosuje się u pacjenta użyty w ilości terapeutycznie skutecznej związek według wynalazku.
Sposób inhibicji Chk1 można wykorzystać także do sensybilizacji komórek nowotworowych na działanie środka chemioterapeutycznego. Sposób sensybilizacji komórek nowotworowych na działanie środka chemioterapeutycznego polega na stosowaniu u pacjenta związku według wynalazku, jego soli, solwatu lub pochodnej, albo zawierającej je kompozycji.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa alkilowa” obejmuje swym zakresem grupy węglowodorowe o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym zawierające wskazaną liczbę atomów węgla, typowo grupę metylową, grupę etylową oraz grupę propylową i grupę butylową o łańcuchu prostym i rozgałęzionym. Jeżeli tego inaczej nie wskazano, grupy węglowodorowe mogą zawierać do 20 atomów węgla. Termin „grupa alkilowa” obejmuje swym zakresem „mostkową grupę alkilową”, to znaczy bicykliczną lub policykliczną grupę C6-C16-węglowodorową, taką jak, na przykład, grupa norbornylowa, grupa adamantylowa, grupa bicyklo[2.2.2]oktylowa, grupa bicyklo[2.2.1]heptylowa, grupa bicyklo[3.2.1]oktylowa lub grupa dekahydronaftylowa. Grupy alkilowe mogą być podstawione, na przykład, grupą hydroksylową (OH), fluorowcem, grupą arylową, grupą heteroarylową, grupą cykloalkilową, grupą heterocykloalkilową, grupą aminową o wzorze [N(Ra)2] i grupą sulfonylową o wzorze (SO2Ra), w których to wzorach Ra jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę cykloalkilową, grupę arylową i grupę SO2C1-6-alkilową, albo dwie grupy o symbolu Ra razem tworzą, ewentualnie podstawiony, 3-6-członowy pierścień.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa cykloalkilowa” oznacza cykliczną grupę C3-8-węglowodorową, taką jak, na przykład, grupa cyklopropylowa, grupa cyklobutylowa, grupa cykloheksylowa i grupa cyklopentylowa. Termin „grupa heterocykloalkilowa” ma znaczenie podobne do znaczenia terminu „grupa cykloalkilowa” i obejmuje swym zakresem grupy bicykliczne i policykliczne, z tą różnicą, że pierścień zawiera od jednego do trzech heteroatomów wybranych z grupy obejmującej tlen, azot i siarkę. Grupy cykloalkilowe i heterocykloalkilowe mogą stanowić nasycone lub częściowo nienasycone układy pierścieniowe złożone, na przykład, z jednej do trzech grup, niezależnie wybranych spośród takich grup, jak grupa C1-4-alkilowa, grupa C1-3-alkilenoOH, grupa C(=O)NH2, NH2, okso (=O), grupa arylowa, grupa trifluoroacetylowa i OH. Grupy heterocykloalkilowe są w dalszym ciągu, ewentualnie, dalej N-podstawione grupą C1-3-alkilenoarylową lub grupą C1-3-alkilenoheteroarylową.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa alkenylowa” ma takie samo znaczenie, jakie podano odnośnie do grupy alkilowej, z tą różnicą, że podstawnik ten zawiera podwójne wiązanie węgiel-węgiel.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa alkinylowa” ma takie samo znaczenie, jakie podano odnośnie do grupy alkilowej, z tą różnicą, że podstawnik ten zawiera potrójne wiązanie węgielwęgiel.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa alkilenowa” odnosi się do grupy alkilowej zawierającej podstawnik. I tak, na przykład, termin „grupa o wzorze C1-3-alkilenoC(O)R” odnosi się do grupy alkilowej zawierającej od jednego do trzech atomów węgla podstawionej grupą o wzorze -C(O)OR. Grupa alkilenowa jest, ewentualnie, postawiona jedną, lub więcej niż jedną grupą alkilową, grupą heteroarylową lub grupą o wzorze OR7, w którym R7 ma niżej podane znaczenie.
Stosowany w niniejszym opisie termin „fluorowiec” obejmuje swym zakresem fluor, brom, chlor i jod.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa arylowa”, sama lub w kombinacji, oznacza monocykliczną lub policykliczną grupę aromatyczną, korzystnie monocykliczną lub policykliczną grupę aromatyczną, taką jak, na przykład, grupa fenylowa lub grupa naftylowa. Jeżeli tego inaczej nie zaznaczono, „grupa arylowa” może być nie podstawiona lub podstawiona, na przykład jednym, lub więcej niż jednym podstawnikiem, zwłaszcza 1-4 podstawnikami takimi, jak fluorowiec, grupa C1-6-alkilowa, grupa C2-6-alkenylowa, OCF3, NO2, CN, NC, grupa o wzorze N(Ra)2, grupa o wzorze ORb, grupa
PL 212 707 B1 o wzorze CO2Rb, grupa o wzorze C(O)N(Rb)2, grupa o wzorze C(O)Rb, grupa o wzorze N(Ra)CORb, grupa o wzorze N(Ra)C(O)ORb, grupa o wzorze N(Ra)C(O)ORb, grupa o wzorze N(Ra)C(O)C1-3-alkilenoC(O)Rb, grupa o wzorze N(Rb)C(O)C1-3-alkileno(C(O)ORb, grupa o wzorze N(Rb)C(O)C1-3-alkilenoORb, grupa o wzorze N(Rb)C(O)C1-3-alkilenoNHC(O)ORb, grupa o wzorze N(Rb)C(O)C1-3-alkilenoSO2NRb, grupa o wzorze C1-3-alkilenoORb i grupa o wzorze SRb, w których to wzorach Rb jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, grupę cykloalkilową, grupę heterocykloalkilową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę o wzorze SO2Ra, i grupę C1-3-alkilową podstawioną fluorowcem, grupą hydroksylową, grupą arylową, grupą heteroarylową, grupą heterocykloalkilową, grupą o wzorze N(Ra)2 lub grupą o wzorze SO2Ra i podstawnikiem o symbolu Ra, o wyżej podanym znaczeniu. Do przykładowych grup arylowych należą grupa fenylowa, grupa naftylowa, grupa tetrahydronaftylowa, grupa 2-chlorofenylowa, grupa 3-chlorofenylowa, grupa 4-chlorofenylowa, grupa 2-metylofenylowa, grupa 4-metoksyfenylowa, grupa 3-trifluorometylofenylowa, grupa 4-nitrofenylowa, grupa 2-metoksyfenylowa, grupa 2,4-metoksychlorofenylowa itp. Stosowane w niniejszym opisie terminy „grupa aryloC1-3-alkilowa” i „grupa heteroarylo-C1-3-alkilowa” oznaczają grupę arylową lub grupę heteroarylową zawierającą jako podstawnik grupę C1-3-alkilową.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa heteroarylowa” oznacza monocykliczny lub bicykliczny układ pierścieniowy zawierający jeden, lub dwa pierścienie aromatyczne, i zawierający co najmniej jeden atom azotu, tlenu lub siarki w pierścieniu aromatycznym, który może być nie podstawiony lub podstawiony, na przykład jednym, lub więcej niż jednym podstawnikiem, zwłaszcza 1-4 podstawnikami takimi jak, na przykład, wodór, grupa C1-6-alkilowa, grupa C1-6-alkoksylowa, grupa arylowa, grupa o wzorze N(Ra)2, grupa o wzorze ORb i fluorowiec, w których to wzorach Ra i Rb mają poprzednio podane znaczenie. Do przykładowych grup heteroarylowych należą, ale bez ograniczania się tylko do nich, takie grupy, jak grupa tienylowa, grupa furylowa, grupa pirydylowa, grupa oksazolilowa, grupa chinolilowa, grupa izochinolilowa, grupa indolilowa, grupa triazolilowa, grupa izotiazolilowa, grupa izoksazolilowa, grupa imidazolilowa, grupa benzotiazolilowa, grupa pirazynylowa, grupa pirymidynylowa, grupa tiazolilowa i grupa tiadiazolilowa.
Stosowany w niniejszym opisie termin „grupa hydroksylowa” oznacza -OH. Stosowany w niniejszym opisie termin „3-6-członowy pierścień” oznacza karbocykliczne i heterocykliczne grupy alifatyczne lub aromatyczne, włącznie, ale bez ograniczania się tylko do nich, z takimi grupami, jak grupa morfolinylowa, grupa piperydynylowa, grupa fenylowa, grupa tiofenylowa, grupa furylowa, grupa pirolilowa, grupa imidazolilowa, grupa pirymidynylowa i grupa pirydynylowa, ewentualnie postawiona jednym, lub więcej niż jednym postawnikiem, zwłaszcza 1-3 grupami przytoczonymi powyżej jako „grupy arylowe”.
Ilość atomów węgla w ugrupowaniach zawierających część węglowodorową wskazana jest przez indeks dolny wskazujący najmniejszą i największą liczbę atomów węgla w danym ugrupowaniu, na przykład termin „grupa C1-6-alkilowa” oznacza grupę alkilową zawierająca od jednego do sześciu atomów węgla włącznie.
W pokazanych w niniejszym opisie wzorach strukturalnych, w przypadku braku podstawnika przy wiązaniu, (nie uwidocznionym) podstawnikiem jest grupa metylowa, na przykład:
W przypadku, gdy nie pokazano ż adnego podstawnika zwią zanego z atomem węgla pierścienia, rozumie się, że atom węgla połączony jest z odpowiednią ilością atomów wodoru. Oprócz tego, w przypadku, gdy nie pokazano ż adnego podstawnika związanego, na przykład, z grupą karbonylową lub atomem azotu, wtedy rozumie się, że podstawnikiem jest wodór, na przykład:
ο ο
L
R-CoznaczaR-C-H oraz R-N oznacza R-NH2
Skrót „Me” oznacza grupę metylową. Skróty „CO” i „C(O)” oznaczają grupę karbonylową [C=(O)].
PL 212 707 B1
Zapis „N(Rx)2”, w którym x ma charakter alfabetyczny lub numeryczny, tak jak, na przykład, w przypadku grup o symbolach Ra, Rb, R4, R12 itp., stosuje się w celu wskazania dwu grup o symbolu R zwią zanych ze wspólnym atomem azotu. Przy tym sposobie zapisu, grupa o symbolu Rx moż e być taka sama lub różna, i jest wybrana z grupy objętej definicją podaną odnośnie do grupy o symbolu Rx.
Związki według niniejszego wynalazku wykazały aktywność pod względem inhibicji Chk1 in vitro. Związki według niniejszego wynalazku wykazały selektywność działania w stosunku do Chk1, jak również przeciw innym kinazom białkowym, włącznie z Cdc2, Chk2, Atr, DNA-PK, PKA i CaM KII. Związków według niniejszego wynalazku można użyć do spotęgowania leczniczych efektów radioterapii i/lub chemioterapii, zastosowanej do leczenia raków i innych zaburzeń proliferacji komórek u ludzi i zwierząt. I tak, na przykład, związków według wynalazku można uż yć do nasilenia leczenia nowotworów, zwyczajowo leczonych antymetabolitami, takimi jak, na przykład, metotreksat lub 5-fluorouracyl (5-FU). Związek według niniejszego wynalazku będący inhibitorem Chk1 stosuje się w kombinacji ze środkiem chemioterapeutycznym, co może spowodować rozerwanie jedno- lub dwuniciowego DNA, albo co może zablokować replikację DNA lub proliferację komórki. Alternatywnie, związek będący inhibitorem Chk1 stosuje się w kombinacji z metodami leczenia takimi, jak stosowanie przeciwciała, na przykład herceptyny, wykazującego aktywność polegająca na hamowaniu proliferacji komórek rakowych. Zgodnie z tym, na nasilone leczenie skombinowane z użyciem inhibitorów Chk1 według wynalazku wrażliwe są takie raki, jak raki jelita grubego, raki głowy i szyi, raki trzustki, raki sutka, raki żołądka, raki pęcherza, raki sromu, białaczki, chłoniaki, czerniaki, gruczolakoraki nerki, raki jajnika, raki mózgu, kostniakomięsaki i raki płuc.
Guzy i nowotwory obejmują stan rozrostu komórek tkanki, w przypadku którego mnożenie się komórek odbywa się w sposób niekontrolowany i postępujący. Pewne rodzaje takiego rozrostu tkanki określane są jako łagodne, ale inne nazywane są „złośliwymi” i te mogą prowadzić do śmierci organizmu. Nowotwory złośliwe, lub „raki” odróżniają się od rozrostów łagodnych tym, że oprócz przejawiania agresywnej proliferacji komórek, mogą zaatakować tkanki otaczające i dawać przerzuty. Ponadto, nowotwory złośliwe charakteryzują się przejawianiem zwiększonej utraty różnicowania się (większym „odróżnicowaniem się”) i organizacji w stosunku do jakichkolwiek innych i otaczających tkanek. Taką właściwość nazwano „anaplazją”.
Do nowotworów dających się leczyć związkami według niniejszego wynalazku należą także guzy lite, to znaczy raki o łacińskich nazwach carcinoma i sarcoma. Do raków nazywanych zbiorczo carcinoma należą nowotwory złośliwe wywodzące się z komórek nabłonkowych, naciekających na (to znaczy atakujących) tkanki otaczające i zapoczątkowujące przerzuty. Adenocarcinoma czyli gruczolakoraki są to raki wywodzące się z tkanek gruczołowych, albo tkanek tworzących rozpoznawalne struktury gruczołowe. Inną szeroką kategorię raków tworzą mięsaki (o zbiorczej nazwie sarcoma) będące nowotworami, których komórki są otoczone włókienkową lub jednorodną substancją, podobną do płodowej tkanki łącznej. Związki według wynalazku umożliwiają także leczenie raków układów szpikowego lub limfatycznego, włączając w to białaczki, chłoniaki i inne raki typowo nie występujące jako masa komórek nowotworowych, ale rozprzestrzenione w układzie naczyniowym lub limfosiateczkowym.
Stwierdzono, że aktywność Chk1 związana jest z rozmaitymi postaciami raka spotykanymi, na przykład, w onkologii dorosłych i dzieci, takimi jak rozrost guzów litych/złośliwienia, raki śluzowate i okrą g ł okomórkowe, nowotwory miejscowo zaawansowane, rak przerzutowy, ludzkie mię saki tkanki miękkiej włącznie z mięsakiem Ewinga, przerzuty raka włącznie z przerzutem limfatycznym, rak płaskokomórkowy, w szczególności rak głowy i szyi, rak płaskokomórkowy przełyku, rak ustny, nowotwory złośliwe komórek krwi, włącznie ze szpiczakiem mnogim, białaczki, w tym ostra białaczka limfatyczna, ostra białaczka nielimfatyczna, przewlekła białaczka limfatyczna, przewlekła białaczka szpikowa, białaczka komórek włoskowych (narządu spiralnego), chłoniaki wysiękowe (chłoniaki usadowione w jamie ciał a), grasiczochł onny rak pł uca, w tym rak małokomórkowy, chł oniak skóry (z rozplemem limfocytów T), chłoniak Hodgkina, chłoniak złośliwy nie Hodkina, rak kory nadnerczy, guzy wytwarzające ACTH, raki niedrobnokomórkowe, rak sutka, w tym rak drobnokomórkowy i rak przewodowy, raki przewodu pokarmowego (w tym rak żołądka, rak okrężnicy, rak jelita grubego, polipy stowarzyszone z powstawaniem nowotworu jelita grubego), rak trzustki, rak wątroby, raki urologiczne (w tym rak pęcherza, taki jak pierwotne powierzchniowe raki pęcherza, inwazyjne raki pęcherza z komórek przejściowych, mięśniowoinwazyjny rak pęcherza), rak prostaty, raki dróg płciowych kobiety (w tym rak jajnika, pierwotne otrzewnowe nowotwory nabłonkowe, rak szyjki macicy, raki śluzówki macicy, rak pochwy, rak sromu, rak macicy i guzy lite pęcherzyka Graafa), raki dróg płciowych mężczyzny (w tym rak jądra i rak prącia), rak nerki (włącznie z gruczolakorakiem nerki), rak mózgu (w tym samoistne
PL 212 707 B1 guzy mózgu, nerwiak niedojrzały, gwiaździaki mózgu, glejaki, naciekanie przerzutowe guza w ośrodkowym układzie nerwowym), raki kości (w tym kostniaki i kostniakomięsaki), raki skóry (w tym czerniak złośliwy, rakowacenie keratynocytów skóry człowieka i rak płaskokomórkowy), rak tarczycy, nabłoniak nerwowy z rozetkami prawdziwymi, nerwiak niedojrzały, wysięk otrzewnowy, wysięk opłucnowy złośliwy, międzybłoniak, guz Wilmsa (nerczak niedojrzały), rak pęcherzyka żółciowego, nowotwory trofoblastyczne, naczyniak kwionośny złożony z perycytów, oraz mięsak Kaposiego.
Związki według niniejszego wynalazku mogą także potęgować skuteczność leków w leczeniu chorób zapalnych. Do przykładowych chorób, których leczenie może odnieść korzyść z terapii skojarzonej, prowadzonej z udziałem związków według niniejszego wynalazku, należą takie choroby, jak zapalenie stawów reumatoidalne, łuszczyca, bielactwo nabyte, ziarniniak Wegenera i liszaj rumieniowaty układowy (SLE). Leczenie zapalenia stawów, ziarniniaka Wegenera i SLE często przebiega z wykorzystaniem terapii immunosupresyjnej, takiej jak zastosowanie promieniowania jonizują cego, metotreksatu i cyklofosfoamidu. Typowo, leczenie takie powoduje, albo wprost, albo pośrednio, uszkodzenie DNA. Zahamowanie czynności Chk1 w obrębie komórek z naruszoną odpornością czyni komórki bardziej wrażliwymi na zwalczanie choroby wspomnianymi typowymi metodami leczenia. Łuszczyca i bielactwo nabyte zazwyczaj leczone są przy pomocy napromieniania UV w kombinacji ze stosowaniem psoralenu. Obecne uszkadzające DNA środki wywołują działanie zabójcze UV i psoralenu i podwyższają wskaźnik terapeutyczny tego sposobu leczenia. Ogólnie, związki użyteczne w sposobach według niniejszego wynalazku potęgują zwalczanie komórek z chorobą zapalną, jeżeli zostają użyte w kombinacji z obecnie stosowanymi lekami immunosupresyjnymi.
Związki według niniejszego wynalazku mogą zawierać rozmaite grupy funkcyjne. Wprowadzone grupy funkcyjne można, następnie, według życzenia lub w miarę potrzeby, modyfikować tak, aby otrzymać prolek do dawkowania preparatu i/lub stosowania. Do właściwych proleków należą, na przykład, pochodne kwasowe, takie jak amidy, estry itp. Specjaliści w tej dziedzinie wiedzy ustalili też, że jako proleków można użyć N-tlenków. Stosowany w niniejszym opisie termin „sole dozwolone farmaceutycznie” odnosi się do związków, zawierających ugrupowania kwasowe i tworzących sole z odpowiednimi kationami. Do odpowiednich farmaceutycznie dozwolonych kationów należą kationy metali alkalicznych (na przykład, sodu i potasu) oraz metali ziem alkalicznych (na przykład wapnia i magnezu). Farmaceutycznie dozwolonymi solami związków zawierających centrum zasadowe są kwaśne sole addycyjne utworzone z farmaceutycznie dozwolonymi kwasami. Przykładowymi takimi solami są: chlorowodorek, bromowodorek, siarczan lub wodorosiarczan, fosforan lub wodorofosforan, octan, benzoesan, bursztynian, fumaran, maleinian, mleczan, cytrynian, winian, glukonian, metanosulfonian, benznosulfonian i p-toluenosulfonian. W świetle powyższych danych, jakiekolwiek odniesienie się do związków według niniejszego wynalazku obejmuje w zamierzeniu tak same związki, jak i ich farmaceutycznie dozwolone sole i solwaty. Związków według niniejszego wynalazku można używać do leczenia jako czystych chemikaliów, bez dodatków. Jednakże, korzystnie, związki stosuje się w postaci kompozycji farmaceutycznej lub preparatu. Zgodnie z tym, wynalazek niniejszy w dalszym cią gu dotyczy preparatów farmaceutycznych zawierają cych zwią zek wedł ug wynalazku, albo jego farmaceutycznie dozwolone sole, razem z jednym, lub większą ilością farmaceutycznie dozwolonych nośników oraz, ewentualnie, z innymi składnikami leczącymi i/lub profilaktycznymi. Nośniki są „dozwolone” w tym sensie, że są zgodne z innymi składnikami preparatu i nie są szkodliwe dla przyjmującego lek.
Typowo, inhibicję kinazy punktu kontrolnego mierzy się przy użyciu testu dawka-odpowiedź, w którym czuły układ testowy kontaktuje się ze związkiem będącym przedmiotem zainteresowania, użytym w określonym zakresie stężeń, włącznie ze stężeniami, przy których obserwuje się minimalny tylko skutek działania, albo nie zauważa się go wcale, poprzez stężenia wyższe, przy których obserwuje się skutek częściowy, aż do stężeń, przy których stwierdza się maksymalny skutek działania. Teoretycznie, takie testy dawka-odpowiedź (stanowiące skutek działania związków będących inhibitorami) można opisać jako wykreślanie krzywej sigmoidalnej wyrażającej stopień inhibicji w funkcji stężenia. Krzywa ta, także teoretycznie, przechodzi przez punkt, w którym stężenie jest wystarczające do spowodowania zmniejszenia aktywności enzymu punktu kontrolnego do poziomu wynoszącego 50% różnicy między minimalną a maksymalną aktywnością enzymu w tym teście. Stężenie to określa się jako stężenie hamujące (50%) lub wartość IC50. Korzystnie, oznaczenia wartości IC50 dokonuje się z zastosowaniem typowych biochemicznych metod badawczych (niekomórkowych) lub metod badawczych opartych na użyciu komórek. Porównania skuteczności działania inhibitorów często dokonuje się w odniesieniu do porównawczych wartości IC50, przy czym wyższa wartość IC50 wskazuje na to, że
PL 212 707 B1 związek badany działa słabiej, a niższa wartość IC50 wskazuje na to, że związek badany działa silniej, w porównaniu ze zwią zkiem odniesienia. Zwi ą zki wedł ug niniejszego wynalazku wykazuj ą w te ś cie dawka-odpowiedź wartość IC50 wynoszącą co najmniej 0,1 nM. Korzystne związki wykazują wartość IC50 niższą od 10 μΜ. Korzystniejsze związki wykazują wartość IC50 niższą od 500 nM. Jeszcze korzystniejsze związki według niniejszego wynalazku wykazują wartość IC50 niższą od 250 nM, niższą od 100 nM lub niższą od 50 nM.
Do zastosowania w niniejszym wynalazku nadają się te związki i kompozycje farmaceutyczne, w przypadku których składnik aktywny podawany jest w ilości skutecznej pod względem uzyskiwania zamierzonego skutku. Bardziej szczegółowo, określenie „ilość terapeutycznie skuteczna” oznacza ilość skuteczną pod względem zahamowania rozwoju lub złagodzenia istniejących u pacjenta objawów chorobowych. Określenie ilości skutecznej znajduje się w zasięgu możliwości specjalistów w tej dziedzinie wiedzy, zwłaszcza w świetle szczegółowego ujawnienia przedstawionego w niniejszym opisie.
Termin „dawka terapeutycznie skuteczna” odnosi się do takiej ilości danego związku, której podanie skutkuje uzyskaniem pożądanego efektu. Toksyczność i skuteczność takich związków można oznaczyć z zastosowaniem typowych metod farmaceutycznych, realizowanych przy użyciu hodowli komórkowych lub zwierząt doświadczalnych, na przykład w celu ustalenia wartości LD50 (dawka letalna dla 50% populacji) i ED50 (dawka terapeutycznie skuteczna u 50% populacji). Stosunek dawki toksycznej do terapeutycznej stanowi tak zwany wskaźnik terapeutyczny, wyrażany stosunkiem wartości LD50 do ED50. Korzystne są te związki, które wykazują wysoką wartość wskaźnika terapeutycznego (co oznacza, że dawka toksyczna jest zasadniczo większa od dawki skutecznej). Otrzymane tak dane można wykorzystać przy ustalaniu zakresu dawkowania w przypadku leczenia ludzi. Korzystnie, poziom dawkowania omawianych związków znajduje się w obrębie stężeń w krążeniu, które obejmują ED50 przy nieznacznej toksyczności lub przy jej braku. Dawkowanie może zmieniać się w tym zakresie, w zależności od zastosowanej postaci dawkowania i wybranej drogi podawania.
Konkretny rodzaj preparatu, droga podawania i dawkowanie każdy lekarz dobiera odpowiednio do stanu zdrowia pacjenta. Wielkość dawek i odstępy czasowe dostosowuje się indywidualnie tak, aby zapewnić poziom aktywnego związku w osoczu wystarczający do utrzymania pożądanego efektu terapeutycznego.
Kompozycje farmaceutyczne według wynalazku można formułować w taki sposób, aby zawierały jeden, lub większą ilość cytokin, limfokin, czynników wzrostowych lub innych czynników hematopoetycznych zdolnych do redukowania ujemnych działań ubocznych, które mogą zaistnieć w wyniku stosowania, albo być związane ze stosowaniem, samej tylko kompozycji farmaceutycznej. Do cytokin, limfokin, czynników wzrostowych lub innych czynników hematopoetycznych szczególnie użytecznych w składzie kompozycji farmaceutycznych według wynalazku, należą, ale bez ograniczania się tylko do nich: M-CSF, GM-CSF, TNF, IL-1, IL-2, IL-3, IL-4, IL-5, IL-6, IL-7, IL-8, IL-9, IL-10, IL-11, IL-12, IL-13, IL-14, IL-15, IL-16, IL-17, IL-18, IFN, TNF, G-CSF, Meg-CSF, GM-CSF, trombopoetyna, czynnik komórek pnia, erytropoetyna, angiopoetyny, w tym Ang-1, Ang-2, Ang-4, Ang-Y i/lub ludzki polipeptyd angiopoetynopodobny, naczyniowy śródbłonkowy czynnik wzrostowy (VEGF), angiogenina, morfogenetyczne białko kości 1 (BMP-1), BMP-2, BMP-3, BMP-4, BMP-5, BMP-6, BMP-7, BMP-8, BMP-9, BMP- 10, BMP-11, BMP-12, BMP-13, BMP-14, BMP-15, BMP receptor IA, BxMP receptor IB, mózgopochodny czynnik neurotrofowy, rzęskowy czynnik neurotrofowy, receptor rzęskowego czynnika neurotrofowego, indukowany cytokiną neutrofilowy chemotaktyczny czynnik 1, indukowany cytokiną neutrofilowy chemotaktyczny czynnik 2, indukowany cytokiną neutrofilowy chemotaktyczny czynnik 2, czynnik wzrostowy komórek śródbłonka, endotelina 1, naskórkowy czynnik wzrostowy, nabłonkopochodny atraktant neutrofilowy, czynnik wzrostowy fibroblastów (FGF) 4, FGF 5, FGF 6, FGF 7, FGF 8, FGF 8b, FGF 8c, FGF 9, FGF 10, FGF kwaśny, FGF zasadowy, receptor 1 pochodzącego z linii komórek glejowych czynnika neutrofowego, receptor 2 pochodzącego z linii komórek glejowych czynnika neutrofowego, białko związane z rozrostem, czynnik wzrostowy naskórka wiążący heparynę, czynnik wzrostowy hepatocytów, receptor czynnika wzrostowego hepatocytów, insulinopodobny czynnik wzrostowy I, receptor insulinopodobnego czynnika wzrostowego, insulinopodobny czynnik wzrostowy II, białko wiążące insulinopodobny czynnik wzrostowy, czynnik wzrostowy keratynocytów, czynnik hamujący białaczkę, receptor czynnika hamującego białaczkę, czynnik wzrostowy nerwu, receptor czynnika wzrostowego nerwu, neurotrofina-3, neurotrofina-4, łożyskowy czynnik wzrostu, łożyskowy czynnik wzrostowy 2, pochodzący z płytek krwi czynnik wzrostowy komórek śródbłonka, pochodzący z płytek krwi czynnik wzrostowy, łańcuch pochodzącego z płytek krwi czynnika wzrostowego A, pochodzący
PL 212 707 B1 z płytek krwi czynnik wzrostowy AA, pochodzący z płytek krwi czynnik wzrostowy AB, łańcuch pochodzącego z płytek krwi czynnika wzrostowego B, pochodzący z płytek krwi czynnik wzrostowy BB, receptor pochodzącego z płytek krwi czynnika wzrostowego, receptor pochodzącego z płytek krwi czynnika wzrostowego, czynnik stymulujący wzrost komórek pre-B, czynnik wzrostowy komórek pnia, receptor czynnika komórek pnia, czynnik wzrostowy transformujący (TGF), TGF, TGF 1, TGF 1.2, TGF 2, TGF 3, TGF 5, utajony TGF 1, białko wiążące I, białko wiążące TGF II, białko wiążące TGF III, receptor czynnika martwicy nowotworu typu I, receptor czynnika martwicy nowotworu typu II, receptor aktywatora plazminogenu urokinazy typu II, naczyniowy śródbłonkowy czynnik wzrostowy oraz białka chimeryczne i ich fragmenty o aktywności biologicznej lub immunologicznej.
Związki według wynalazku można sprzęgać lub łączyć z ugrupowaniami pomocniczymi, stymulującymi jakąkolwiek właściwość tych związków, która może okazać się dobroczynna w omawianych sposobach leczenia. Koniugaty takie mogą wzmagać dostarczanie związków do konkretnego, będącego przedmiotem zainteresowania, miejsca lub regionu anatomicznego (na przykład nowotworu), umożliwiać utrzymanie przedłużonego stężenia leczącego omawianych związków w komórkach docelowych, zmieniać farmakokinetyczne i farmakodynamiczne właściwości tych związków i/lub polepszać ich wskaźnik terapeutyczny lub profil bezpieczeństwa. Do stosownych ugrupowań pomocniczych należą, na przykład, aminokwasy, oligopeptydy lub polipeptydy, na przykład, przeciwciała, takie jak przeciwciała monoklonalne i inne przeciwciała wytworzone metodami inżynierii genetycznej; oraz naturalne lub syntetyczne ligandy receptorów w docelowych komórkach lub tkankach. Do innych właściwych ugrupowań pomocniczych należą ugrupowania kwasów tłuszczowych lub lipidów, stosowane w celu stymulowania rozprowadzenia w ustroju, lub wychwytu, związku przez docelowe komórki [patrz, na przykład: Bradley i in., Clin. Cancer Res., 7, 3229 (2001)].
Wskaźnik terapeutyczny kompozycji zawierających jeden, lub więcej niż jeden związek według wynalazku można podwyższyć za pomocą skoniugowania związku (związków) z przeciwciałami przeciwnowotworowymi, jak to już poprzednio opisano [na przykład: Pietersz i McKinzie, Immunol. Rev., 129, 57 (1992); Trail i in., Science, 261, 212 (1993); Rowlinson-Busza i Epenetos, Curr. Opin. Oncol., 4, 1142 (1992)]. Dostarczanie związków według wynalazku nakierowane na nowotwór powoduje zwiększenie korzyści terapeutycznych przez zminimalizowanie potencjalnej niespecyficznej toksyczności, która może wywodzić się z leczenia napromienianiem lub metodami chemioterapeutycznymi. W innym aspekcie, inhibitory Chk1 i radioizotopy lub środki chemioterapeutyczne można skoniugować z tą samą cząsteczką przeciwciała. Alternatywnie, skoniugowane z inhibitorem Chk1 przeciwciała swoiste wobec nowotworu można stosować przed, w trakcie lub po podaniu przeciwciała przeciwnowotworowego skoniugowanego z chemioterapeutykiem, albo przed, w trakcie lub po radioimmunoterapii.
Związki według niniejszego wynalazku mogą zwiększać korzyści terapeutyczne odnoszone z leczenia polegającego na napromienianiu i na chemioterapii, włącznie z chemioterapią indukcyjną, chemioterapią pierwotną (neoadiuwantową) oraz oboma sposobami, to znaczy radioterapią i chemioterapią. Oprócz tego, na napromienianie i chemoterapię wskazuje się często jako na adiuwanty w przypadkach chirurgicznego leczenia raka. Celem napromieniania i chemioterapii, jeśli chodzi o metody adiuwantowe, jest zmniejszenie ryzyka nawrotu i wydłużenie przeżycia po wyleczeniu z pierwotnego nowotworu. Chemioterapię stosuje się jako leczenie adiuwantowe w przypadku raków okrężnicy, płuca i sutka, często w chorobie przerzutowej. Leczenie metodą radioterapii adiuwantowej wskazane jest w szeregu róż nych chorób nowotworowych, takich jak raki okrężnicy, pł uca i sutka, jak to powyż ej opisano. I tak, na przykład, napromienianie często stosuje się tak przed zabiegiem chirurgicznym, jak i po nim, i stanowi ono część skł adową strategii leczenia raka odbytnicy. Dlatego też , związki wedł ug niniejszego wynalazku są szczególnie użyteczne w stosowaniu po zabiegu chirurgicznym w leczeniu raka w kombinacji z radio- i/lub chemioterapią. Związek według niniejszego wynalazku może także radiosensybilizować komórkę. Stosowany w niniejszym opisie termin „radiosensybilizować” oznacza to, że określona cząsteczka, korzystnie cząsteczka o małej masie cząsteczkowej, w przypadku podania człowiekowi lub zwierzęciu takich cząsteczek w ilości terapeutycznie skutecznej, zwiększa wrażliwość (czułość) komórek (które stają się przez to radiosensybilizowane) na działanie promieniowania elektromagnetycznego i/lub stymuluje proces leczenia chorób podatnych na leczenie metodą stosującą działanie promieniowaniem elektromagnetycznym. Do chorób podatnych na leczenie sposobem napromieniania elektromagnetycznego należą choroby nowotworowe, w tym guzy łagodne i złośliwe. Podatne na nie są także rakowate komórki. Związki według wynalazku stosuje się w leczeniu promieniami elektromagnetycznymi (radioterapię) chorób innych niż choroby wyliczone w niniejszym opisie.
PL 212 707 B1
Stosowane w niniejszym opisie terminy „promieniowanie elektromagnetyczne” i „promieniowanie” obejmują swym zakresem, ale bez ograniczania się tylko do nich, promieniowanie o długości fali mieszczącej się w zakresie od 10-20 do 100 m. W korzystnych sposobach wykonania niniejszego wy-20 nalazku stosuje się następujące promieniowania elektromagnetyczne: promieniowanie gamma (10-20 - 1013 m), promieniowanie rentgenowskie (X) (10-12 - 10-9 m), promieniowanie nadfioletowe (UV) (10 nm do 400 nm), światło widzialne (400 nm do 700 nm), promieniowanie podczerwone (IR) (700 nm do 1,0 mm) i promieniowanie mikrofalowe (mikrofale) (1 mm do 30 cm).
W wielu uż ywanych obecnie protokoł ach leczenia raka przewiduje się stosowanie radiosensybilizatorów (syn. sensybilizatorów radioterapeutycznych, sensybilizatorów radiacyjnych, radiouczulaczy) zaktywowanych oddziaływaniem promieniowania elektromagnetycznego, takiego jak, na przykład, promieniowanie X. Do przykładowych aktywowanych promieniowaniem X radiosensybilizatorów należą, ale bez ograniczania się tylko do nich: metronidazol, mizonidazol, desmetylomizonidazol, pimonidazol, etanidazol, nomorazol, mitomycyna C, RSU 1069, SR 4233, EO9, RB 6145, nikotynamid, 5-bromodezokyurydyna (BUdR), 5-jododezoksyurydyna (IUdR), bromodezoksycytydyna, fluorodezoksyurydyna (FUdR), hydroksykarbamid, cysplatyna oraz ich terapeutycznie skuteczne analogi i pochodne.
Fotodynamiczne (PDT) leczenie raków odbywa się z zastosowaniem światła widzialnego jako aktywatora promieniowania środka sensybilizującego. Do przykładowych radiosensybilizatorów fotodynamicznych należą, ale bez ograniczania się tylko do nich, następujące radiosensybilizatory: pochodne hematoporfiryny, PHOTO-FRIN®, pochodne benzoporfiryny, NPe6, sól cynowa etioporfiryny (SnET2), feoborbid-a, bakteriochlorofil-a, naftylocyjaniny, ftalocyjaniny, sól cynkowa ftalocyjaniny, oraz ich terapeutycznie skuteczne analogi i pochodne.
Radiosensybilizatory można stosować łącznie z użytym w ilości terapeutycznie skutecznej jednym, lub większą ilością związków innych niż inhibitor Chk1, przy czym do związków tych należą, ale bez ograniczania się tylko do nich, związki stymulujące włączanie radiosensybilizatorów do komórek docelowych, związki kontrolujące dopływ leków, środków odżywczych i/lub tlenu do komórek docelowych, środki chemioterapeutyczne oddziaływujące na nowotwór, ewentualnie z dodatkowym napromienianiem, albo inne związki terapeutycznie aktywne przeznaczone do leczenia raka lub innej choroby. Do przykładowych dodatkowych środków terapeutycznych, które można stosować łącznie z radiosensybilizatorami należą, ale bez ograniczania się tylko do nich, 5-fluorouracyl (5-FU), kwas folinowy (Leucovorin), tlen, karbogen, przetaczanie masy erytrocytarnej, związki „perfluorokarbonowe” (na przykład FLUOSOLW®-DA), 2,3-DPG, BW12C, blokery kanałów wapniowych, pentoksyfilina, związki antyangionetyczne, hydralazyna i L-BSO.
Do środków chemioterapeutycznych należą, ale bez ograniczania się tylko do nich, środki alkilujące, antymetabolity, hormony i ich antagoniści, radioizotopy, przeciwciała, jak również produkty naturalne, oraz ich kombinacje. I tak, na przykład, związek będący inhibitorem według niniejszego wynalazku można stosować łącznie z antybiotykami, takimi jak doksorubicyna i inne analogi antracyklinowe, leki typu iperyty azotowe, takie jak cyklofosfamid, analogi pirymidyny, takie jak 5-fluorouracyl, cysplatyna, hyroksykarbamid, paklitaksel i jego pochodne naturalne i syntetyczne, itp. Innym przykładem, w przypadku nowotworów mieszanych (takich jak rak gruczołowy sutka), w przypadku których guzy obejmują tak komórki gonadotropinozależne jak i gonadotropinoniezależne, jest łączne stosowanie omawianego związku i leuprolidu lub gozereliny (syntetyczne peptydowe analogi LH-RH). Inne protokoły postępowania przeciwnowotworowego przewidują stosowanie związku będącego inhibitorem w połączeniu z innymi, fizycznymi sposobami leczenia (inną modalnością leczenia), na przykład zabiegiem chirurgicznym czy napromienianiem, określanymi w niniejszym opisie terminem „pomocnicze modalności przeciwnowotworowe”. W poniższej tabeli wyszczególniono przykładowe użyteczne środki chemioterapeutyczne.
Środki alkilujące Epipodofilotoksyny Hormony i antagoniści
Iperyt azotowy etopozyd Adrenokortykosteroidy/
chlormetyna tenipozyd antagoniści
cyklofosfamid Antybiotyki prednizon i równoważniki
ifosfamid aktynomycyna D deksametazon
melfalan daunomycyna (rubidomy ainoglutetimid
chlorambucyl cyna) Progestageny
PL 212 707 B1
Nitrozomoczniki karmustyna (BCNU) lomustyna (CCNU) semustyna (metylo-CCNU) Etylenoimina/Metylomelamina trietylenomelamina (TEM) trietylenotiofosforamid (tiotepa) heksametylomelamina (HMM, altretamina) Alkilosulfoniany bisulfan Triazyny dakarbazyna (DTIC) Antymetabolity Analogi kwasu foliowego metotreksat trymetreksat Analogi pirymidyny 5-fluorouracyl fluorodezoksyurydyna gemcytabina cytarabina (AraC, arabinozylocytozyna) 5- azacytydyna 2,2'-difluorodezoksycytydyna Analogi puryny 6- merkaptopuryna 6-tioguanina azatiopryna pentostatyna (2'-dezoksyko- formycyna) erytrohydroksynonyloadenina (EHNA) fosforan fludarabiny kladrybina (2-CdA, 2-chlorodezoksyadenozyna Inhibitory topoizomerazy typu I kamptotecyna topotekan irynotekan Produkty naturalne Leki antymitotyczne paklitaksel alkaloidy Vinca winblastyna doksorubicyna (adriamy- cyna) mitoksantron idarubicyna bleomycyna plikamycyna (mitramycy- na) mitomycyna C daktynomycyna Enzymy L-asparaginaza Modyfikatory odpowiedzi biologicznej intereferon alfa IL-2 G-CSF Środki różnicujące pochodne kwasu retinojowego Radiosensybilizatory metronidazol mizonidazol desmetylomizonidazol pimonidazol etanidazol nimorazol RSU 1069 EO9 RB 6145 SR4233 nikotynamid 5-bromodezoksyurydyna 5-jododezoksyurydyna bromodezoksycytydyna Różne środki Kompleksy koordynacyjne platyny cysplatyna karboplatyna Antracenodiony mitoksantron Podstawiony mocznik hydroksymocznik Pochodne metylowe hy- drazyny heksanian hydroksyproge- steronu octan medroksyprogeste- ronu octan megestrolu Estrogeny dietylostylbestrol etynyloestradiol/rów- noważniki Antyestrogen tamoksyfen Antrogeny propionian testosteronu fluoksymesteron/ równoważniki Antyandrogeny flutamid analogi hormonów uwalniających gona- dotropinę leuprolid Antyandrogeny nie- steroidowe flutamid Fotosensybilizatory pochodne hematoporfiryny Photofrin® pochodne benzoporfiryny Npe6 Sól cynowa etiporfiryny (SnET2) feoboryd-a bakteriochlorofil-a naftalocyjaniny ftalocyjaniny sole cynkowe ftalocyjanin
PL 212 707 B1
winkrystyna N-metylohydrazyna (MIH)
winorelbina prokarbazyna
docetaksel (Taxotere®) Supresory korononadner-
estramustyna czowe
fosforan estramustyny mitotan (o,p'-DDD) ainoglutetimid Cytokiny interferon (α,β,γ) interleukina-2
Do przykładowych środków chemioterapeutycznych szczególnie przydatnych w łącznym stosowaniu z radiosensybilizatorami należą, na przykład, takie leki, jak adriamycyna, kamptotecyna, karboplatyna, cysplatyna, daunorubicyna, doksorubicyna, interferon (alfa, beta, gamma), interleukina 2, irynotekan, docetaksel, paklitaksel, topotekan oraz ich terapeutycznie skuteczne analogi i pochodne.
Jak zdają sobie z tego sprawę specjaliści w tej dziedzinie wiedzy, odniesienie się w niniejszym opisie do „leczenia” rozciąga się tak na profilaktykę, jak i na leczenie ustalonych chorób lub objawów. Stwierdzono także, że ilość związku według wynalazku potrzebna do zastosowania w leczeniu zmienia się w zależności od charakteru leczonego stanu chorobowego oraz od wieku i stanu zdrowia pacjenta i jest ostatecznie ustalana przez lekarza leczącego lub weterynarza. Na ogół, jednakże, dawki stosowane u dorosłego człowieka typowo mieszczą się w zakresie od 0,001 mg/kg/dzień do około 100 mg/kg/dzień. Pożądaną dawkę podać można, dogodnie, jako dawkę pojedynczą, albo jako dawkę wielokrotną podawaną w stosownych odstępach czasu, na przykład jako dwie, trzy lub większą ilość dawek podzielonych. W praktyce, lekarz ustala aktualny reżym dawkowania, najbardziej odpowiednią dla konkretnego pacjenta, przy czym dawkowanie zmienia się w zależności od wieku, masy ciała i reakcji każ dego poszczególnego pacjenta. Powyż szy zakres dawek podano jedynie przykładowo, dla przeciętnych przypadków, ale mogą zaistnieć poszczególne przypadki, w których stosuje się wyższe lub niższe poziomy dawkowania i wszystkie one objęte są zakresem niniejszego wynalazku.
Preparaty według niniejszego wynalazku można stosować w typowy sposób w celu leczenia wskazanych przypadków, a mianowicie można je podawać drogą doustną, pozajelitową, przezśluzówkowo (na przykład podjęzykowo lub podpoliczkowo), miejscowo, przezskórnie, doodbytniczo i inhalacyjnie (na przykład donosowo lub dopłucnie, metodą inhalacji głębokiej).
Stosowanie pozajelitowe obejmuje swym zakresem, ale bez ograniczania się tylko do nich, podawanie dożylne, dotętnicze, dootrzewnowe, podskórne, domięśniowe, dooponowe i dostawowe. Podanie pozajelitowe można przeprowadzić przy użyciu techniki wysokich ciśnień takiej jak POWDERJECT™.
W przypadku zamierzonego podawania drogą doustną , włączają c w to stosowanie podpoliczkowe, kompozycji można nadać postać tabletek lub pastylek do ssania, sformułowanych w sposób typowy. I tak, na przykład, tabletki i kapsułki do podawania drogą doustną mogą zawierać typowe zaróbki, takie jak środki wiążące (na przykład syrop, gumę arabską, żelatynę, sorbitol, tragakantę, kleik skrobiowy lub poliwinylopirolidon), wypełniacze (na przykład laktozę, cukier, celulozę mikrokrystaliczną, skrobię kukurydzianą, fosforan wapnia lub sorbitol), środki poślizgowe (na przykład stearynian magnezu, kwas stearynowy, talk, glikol polietylenowy lub krzemionkę), środki rozsadzające (na przykład skrobię ziemniaczaną lub sodowy glikolan skrobi) lub środki zwilżające (na przykład siarczan laurylo-sodowy). Tabletki można powlec otoczką zgodnie ze sposobami postępowania dobrze znanymi w tej dziedzinie wiedzy.
Alternatywnie, związki według niniejszego wynalazku można włączyć do doustnych preparatów płynnych, takich jak, na przykład, wodne lub olejowe zawiesiny, roztwory, emulsje, syropy lub eliksiry. Poza tym, preparaty zawierające te związki mogą stanowić produkt suchy, do odtworzenia, przed użyciem, pierwotnej postaci z zastosowaniem wody lub innego odpowiedniego vehiculum. Takie płynne preparaty mogą zawierać zwykle stosowane dodatki, na przykład: środki zawieszające, takie jak syrop z sorbitolem, metyloceluloza, syrop glukozowo/cukrowy, żelatyna, hydroksymetyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, karboksymetyloceluloza, żel stearynianu glinu i uwodornione tłuszcze jadalne; emulgatory, takie jak lecytyna, monooleinian sorbitanu lub guma arabska; vehicula niewodne, (do których mogą należeć oleje jadalne), takie jak olej migdałowy, frakcjonowany olej kokosowy, estry
PL 212 707 B1 olejowe, glikol propylenowy i alkohol etylowy; oraz konserwanty, takie jak p-hydroksybenzoesan metylu lub propylu i kwas sorbinowy.
Preparaty takie można sformułować także jako czopki, zawierające, na przykład, zwykle stosowane podłoża czopkowe, takie jak masło kakaowe lub inne glicerydy. Kompozycje inhalacyjne przeznaczone do wziewania typowo mają postać roztworu, zawiesiny lub emulsji; można je stosować jako suchy proszek albo w postaci aerozolu z wykorzystaniem typowego propelenta, takiego jak dichlorodifluorometan lub trichlorofluorometan. Typowe preparaty do stosowania miejscowego i przezskórnego zawierają zwykłe vehicula wodne lub niewodne, tak jak w przypadku kropli do oczu, kremów, maści, lotionów i past, albo mają postać leczniczego plastra, przylepca lub błony.
Poza tym, kompozycje według niniejszego wynalazku można sformułować w postać przeznaczoną do podawania pozajelitowego sposobem wstrzykiwania lub ciągłego wlewu. Preparaty do wstrzykiwania mogą mieć postać zawiesin, roztworów lub emulsji w vehiculum olejowym lub wodnym i mogą zawierać ś rodki potrzebne do sformułowania, takie jak ś rodki zawieszają ce, stabilizatory i/lub środki dyspergujące. Alternatywnie, składnik aktywny może mieć postać proszku przeznaczonego do odtworzenia, przed użyciem, pierwotnej postaci przy użyciu odpowiedniego vehiculum (na przykład jałowej wody bez pirogenów).
Kompozycję według niniejszego wynalazku można sformułować także w postać preparatu o przedł u ż onym dzia ł aniu („depot”). Tego rodzaju preparaty o spowolnionym uwalnianiu substancji leczniczej można stosować jako implanty (na przykład podskórnie lub domięśniowo) lub jako wstrzyknięcia domięśniowe. Zgodnie z tym, związki według wynalazku można formułować z odpowiednimi substancjami polimerycznymi lub hydrofobowymi (na przykład tworząc emulsję w dozwolonym oleju), żywicami jonowymiennymi lub też otrzymując trudno rozpuszczalne pochodne (takie jak, na przykład, trudno rozpuszczalna sól).
W przeznaczeniu weterynaryjnym, związek według wynalazku lub jego nietoksyczną sól stosuje się w postaci odpowiedniego, dozwolonego preparatu, zgodnie z normalną praktyką weterynaryjną. Weterynarz może łatwo ustalić reżym dawkowania i drogę podawania, najbardziej stosowną dla konkretnego zwierzęcia.
Tak więc, wynalazek zapewnia kompozycję farmaceutyczną zawierającą związek według wynalazku łącznie z jego farmaceutycznie dozwolonym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem. Sposób wytwarzania kompozycji farmaceutycznej zawierającej związek według wynalazku polega na zmieszaniu tego związku z jego farmaceutycznie dozwolonym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem.
Dla łatwiejszego zrozumienia, związek o konkretnej budowie został zidentyfikowany odpowiednim numerem związku, podanym w poniższych tabelach zestawiających niektóre użyteczne związki. I tak, na przykład, budowa zidentyfikowana jako związek 1 stanowi związek o wzorze strukturalnym (IV), w którym R27 oznacza H, a R28 oznacza grupę -C(O)NH(CH2)2(2-N-metylopirolidylową).
Do związków według wynalazku należą, ale bez ograniczania się tylko do nich, następujące związki:
PL 212 707 B1
Związek nr R« R2'
1 H Υ'ςυ
2 H
3 H kAA
4 H
5 H
6 H
PL 212 707 B1
Związek nr R27 R28
7 H kl ™, * jNH
8 H
9 H
10 o H
11 H
12 CH3 H
18 *ww o H
14 HHj H
15 O— o H
PL 212 707 B1
Związek nr R37 Rl»
16 0 H
17 ο/Ί o / H
18 oh mA 0
19 H
20 νγνν κΑγ>Λ0 H
21 Cl h£
22 .W) H
23 Cl H
24 H t'XT)
PL 212 707 B1
Związek nr R27 R28
25 s hr^^c, 0
26 O H
27 H i V K«rs\
28 H ° o
29 H Cl
30 i o H
31 *VWVv 1 °\ H
32 H NHa
33 H kAD
34 H
PL 212 707 B1
PL 212 707 B1
Związek nr R27 R28
44 H 0
45 ν? H
46 H 0 0
47 H kA
48 γΛ. H
49 ΛΑΛΑ H
50 H
51 E
PL 212 707 B1
Związek nr R27 R2’
52 H ho-
53 H ^γ%
54 O^^OH Η
55 rx> O Η
56 ΛΛΛΛτ cAnh^0 Η
57 Η ΚΛ^γΟ
58 Η
59 s ’VvVw Η
PL 212 707 B1
Związek nr R27 R28
60 H
61 H
62 ΑΛΑΖ* H
63 5 H
64 *W*AZ*· H
65 Η
PL 212 707 B1
Związek nr R*7 R3e
66 H o
67 H k o··,---------f b
68 H
69 H 0
70 K Γ) .Ζρ
71 H k ęjy
72 H pAQ
PL 212 707 B1
Związek nr R37 R3i
73 H l xP o
74 H iyddP
75 H
76 H
77 Γ 1 H
78 H
79 *uyw °^Ά0 H —-
PL 212 707 B1
Związek nr R27 r2S
BO XpO H
BI *WVw H
82 ip 0 v % H
83 XX H
84 .Jp) H
85 ΛΛΛΛ» oA„-~yk H
86 *JVA, ^<ΝΗ H
87 Χ-Χ H
88 xcP H
PL 212 707 B1
Podstawienia heteropierścieniowe
Związek nr R1*
89 r’
A
90
91 A
M- yV
92 V
PL 212 707 B1
PL 212 707 B1
PL 212 707 B1
Związki typu tiomocznika
Związek nr Β» R31
103 H
l|
109 f Ίι H
110 Ίι i H
111 fM B
PL 212 707 B1
Grupa związków różnych
...... .................... Związek nr R» Ar1 Ar*
115 -N(H5- Λ Ό
115 -sr(a> - 'Ό
PL 212 707 B1
Związek nr R” Ar1 Ar3
117 •k
118 -»(CHj) -
119
120 σ *O
121 / o P,
122
121 σ
PL 212 707 B1
Związek nr fc33 Ar1 Ar3
124 -N (H) - Xs
125 -N (H) - 0
126
127 -N (H) - cy fk
125 -O*
129 -NiH)- o1 '9
130 -a (a) - ^A;t
PL 212 707 B1
PL 212 707 B1
Związek nr RJ2 Ar1 Ar*
136 -»{H) - <r1 , f
AJ hAi
Γ V
<Y
137 I ś
Ol Cl
13B Arl
V YS
F U
139 . f
V YY
A\C[
140 -0- ΐ^Ίι i f
hA
Y
141 -0- A f
hA
τ
PL 212 707 B1
Związek nr R33 Ar1 Ar3
142 -H[H) - Pi . σ
My Ms.
T
1 Cl
143 -0- Prl . X
PI
T li
AA
144 ki
y ΡΊ
T F y
α
145 -N(H)-
Ti
y
0\
146 -HtH>- . f
V yS
T σ
PL 212 707 B1
Związek nr R33 Ar1 Ar3
147 -N(H) - b F b α
149 Η (E) - •A A
1« -0- b α
150 -K(Hł- At A
151 -H(H) - Cm A
152 -N(K>- ęc A A
PL 212 707 B1
Związek nr Ar1 Ar2
155 cy yi.
154 cy α
155 -StH)- cy Cl
155 -N (H) - cy
157 ys (X .0' h5
159 cy hO
PL 212 707 B1
Związek nr R32 Ar1 Ar1
159 -H CH) - σ' χ. cZ %
160 -ET CH) - σ’
161 -3KH}- cy
162 σ’ D
163 σ1
164 -N (HI - σ’ nh2 σ
165 σ’ •ΰ
Do niektórych korzystnych związków należą związki nr nr 2, 4, 6, 12, 72, 76, 83, 84, 88, 89 i 90.
PL 212 707 B1
Ogólnie, związki według wynalazku można wytworzyć zgodnie z następującym schematem syntezy. Jeśli chodzi o opisany poniżej schemat, w tej dziedzinie techniki jest zrozumiałe, że grup zabezpieczających można używać, gdy jest to potrzebne, zgodnie z ogólnymi zasadami obowiązującymi w syntezie chemicznej. Wspomniane grupy zabezpieczają ce usuwa się w koń cowych etapach syntezy w warunkach zasadowych, kwasowych lub hydrogenolitycznych, oczywistych dla specjalistów w tej dziedzinie techniki. Z zastosowaniem odpowiednich manipulacji i zabezpieczeniem dowolnych chemicznych grup funkcyjnych, można przeprowadzić (z wykorzystaniem sposobów postępowania analogicznych do sposobów podanych w poniższych schematach) syntezę nie wyszczególnionych w niniejszym opisie związków.
Jeżeli tego inaczej nie zaznaczono, wszystkie związki wyjściowe otrzymano od dostawców handlowych i stosowano je z pominięciem dalszego oczyszczania. Wszystkie mieszaniny reakcyjne i frakcje chromatograficzne analizowano metodą chromatografii cienkowarstwowej na 250 mm pł ytkach silikażelowych, wizualizowano w nadfiolecie (UV) i barwiono jodem (I2). Szybką chromatografię kolumnową przeprowadzano przy użyciu żelu krzemionkowego Biotage 40M (230 - 400 mesh). Produkty i związki pośrednie oczyszczano metodą chromatografii szybkiej lub HPLC z odwróconymi fazami.
Jak to poniżej objaśniono, związki według wynalazku można wytwarzać z zastosowaniem następujących ogólnych schematów syntezy.
Schemat ogólny 1
Ogólnie, aryloaminę przedstawioną wzorem Ar-NH2 poddaje się reakcji z około 0,75 - 1,25 molowego równoważnika chloromrówczanu 4-nitrofenylu. Korzystnie, reakcję tę przeprowadza się w atmosferze obojętnej, na przykład w atmosferze azotu (N2) i typowo z utrzymywaniem niskiej temperatury (około 0°C). Otrzymany produkt zadaje się około 0,75 - 1,25 molowego równoważnika heteroaryloaminy przedstawionej wzorem He-tAr-NH2, korzystnie w atmosferze obojętnej, w temperaturze pokojowej (około 25°C), w wyniku czego otrzymuje się surową, dwupodstawioną, arylo-heteroarylową (pirazynową) pochodną mocznika. Bardziej szczegółowe objaśnienie sposobu wytwarzania związków według wynalazku przedstawiono następującym ogólnym schematem 2.
Etap (1). Estryfikacja przy użyciu (trimetylosililo)diazometanu.
Do zimnego (około 0°C) roztworu 5,0 g (30 mmoli) kwasu 4-amino-3-metoksybenzoesowego w 150 ml suchego metanolu wprowadzono, przy mieszaniu, powoli, w cią gu godziny, 60 ml 2,0 M roztworu (trimetylosililo)diazometanu w heksanach (120 mM). Po mieszaniu w ciągu 4 godzin, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, rozpuszczono w 200 ml octanu etylu, przemyto 10% wodnym roztworem węglanu sodu i wodnym roztworem chlorku sodu, po czym roztwór osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany ester jako ciało stałe o barwie białawej (wydajność 94%).
PL 212 707 B1
Schemat ogólny 2
Etap (2). Sposób wytwarzania karbaminianu p-nitrofenylu.
Do zimnego (około 0°C) roztworu 5,0 g (27,6 mmola) 3-amino-4-metoksybenzoesanu metylu w 175 ml suchego dichlorometanu wprowadzono, przy mieszaniu, w atmosferze azotu (N2), 2,34 ml (29 mmoli) pirydyny, a następnie 5,8 g (29 mmoli) chloromrówczanu 4-nitrofenylu. Całość mieszano w ciągu 8 godzin, po czym mieszaninę reakcyjną przemyto 2 razy po 200 ml 2 N wodnego kwasu chlorowodorowego, 2 razy po 200 ml nasyconego wodnego roztworu wodorowęglanu sodu i 200 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesączony roztwór rozcieńczano około 800 ml octanu etylu i heksanów, aż do utworzenia się osadu. Substancję stałą zebrano na lejku Bϋchnera pod zmniejszonym ciśnieniem i wysuszono na powietrzu, w wyniku czego otrzymano pożądany karbaminian w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 70%).
Etap (3). Sposób sprzęgania karbaminianu.
Do roztworu 30 g (8,7 mmola) 4-metoksy-3-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)benzoesanu metylu w 50 ml suchej N-metylopirolidyny wprowadzono, przy mieszaniu, w atmosferze azotu, w temperaturze pokojowej, 0,84 g (8,8 mmola) aminopirazyny. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 80°C w ciągu 6 godzin, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej. Po rozcieńczeniu 200 ml octanu etylu i 200 ml wody otrzymano pożądaną pochodną mocznika w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 54%).
Etap (4). Sposób przeprowadzenia hydrolizy z udziałem wodorotlenku litu.
Do roztworu 1,0 g (3,3 mmola) 4-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesanu metylu w 35 ml metanolu wprowadzono, przy mieszaniu, w temperaturze pokojowej, 5 ml 2 N wodnego roztworu (10 mmoli) wodorotlenku litu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 67°C w ciągu 15 godzin, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej, a następnie rozcieńczono 100 ml wody i przemyto 2 razy po 100 ml octanu etylu. Wartość pH warstwy wodnej doprowadzono do 5,2 przy użyciu 2 N kwasu chlorowodorowego, po czym wytrącony osad zebrano na lejku Bϋchnera pod zmniejszonym ciśnieniem i wysuszono na powietrzu, w wyniku czego otrzymano pożądany kwas w postaci ciała stałego o barwie białej.
Etap (5). Sposób przeprowadzenia sprzęgania z udziałem HBTU.
Do roztworu 30 mg (0,11 mmola) kwasu w 2 ml suchego N-metylopirolidynonu wprowadzono, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 45 mg (0,12 mmola) heksafluorofosforanu O-benzotriazol-1-ilo-N,N,N',N'-tetrametylouroniowego (HBTU), 15,7 ml (0,12 mmola) 4-(2-aminoetylomorfoliny i 34 ml (0,2 mmola) diizopropyloetyloaminy. Utworzony tak roztwór mieszano w ciągu 5 godzin, po
PL 212 707 B1 czym rozcieńczono 30 ml octanu etylu i 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu. Po energicznym mieszaniu w temperaturze pokojowej w ciągu 15 minut, zebrano wytrącony osad na lejku Bϋchnera pod zmniejszonym ciśnieniem i wysuszono na powietrzu, w wyniku czego otrzymano pożądany amid w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 59%).
Następujące związki wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do schematu ogólnego 2, z tą różnicą, że grupę o symbolu R pokazaną w schemacie ogólnym 1 zastąpiono grupą R jak niżej.
Związek nr Grupa o symbolu R Charakterystyka
22 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 10,15 (br s, 1H), 8,90 (s, 1H), 8,69 (d, 1H), 8,53 (t, 1H), 8,27 (t, 1H), 8,18 (d, 1H), 7,53 (dd, 1H), 3,96 (br s, 2H), 3,93 (s, 3H), 3,67-3,53 (m, 6H), 3,29 (t, 2H), 3,10 (t, 2H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 401,2 (M+1).
11 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d 10,14 (br s, 1H), 8,91 (s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,27 (dd, 1H), 8,18 (d, 1H), 7,51 (dd, 1H), 7,03 (d, 1H), 3,91 (s, 3H), 3,53 (br s, 1H), 3,33 (d, 2H), 3,21 (br s, 1H), 3,02 (br s, 1H), 2,78 (d, 2H), 2,48 (s, 3H), 2,31 (br s, 1H), 2,13 (br s, 1H), 1,99-1,82 (m, 2H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 399,2 (M+1).
25 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 10,20, (br s, 1H), 8,87 (s, 1H), 8,31-8,26 (m, 2H), 8,21 (br s, 1H), 7,52-7,44 (m, 2H), 3,95 (s, 3H), 3,72 (t, 2H), 3,56 (t, 3H).
28 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 10,22 (br s, 1H), 8,90 (br s, 1H), 8,64 (t, 1H), 8,31-8,28 (m, 2H), 8,19 (d, 1H), 7,51-7,47 (m, 2H), 3,97 (br s, 2H), 3,93 (s, 3H), 3,69-3,52 (m, 6H), 3,30 (t, 2H), 3,11 (t, 2H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 401,1 (M+1).
1 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 10,20 (br s, 1H), 8,88 (br s, 1H), 8,40 (t, 1H), 8,32 (t, 1H), 8,23 (dd, 2H), 7,47 (d, 1H), 7,43 (dd, 1H), 3,94 (s, 3H), 2,91 (c, 2H), 2,19 (s, 3H), 2,05-1,98 (m, 2H), 1,93-1,80 (m, 2H), 1,60 (c, 1H), 1,43 (c, 1H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 399,0 (M+1).
35 > 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 10,21 (br s, 1H), 8,88 (be s, 1H), 8,48 (br s, 1H), 8,32 (t, 1H), 8,26 (s, 1H), 8,23 (d, 1H), 7,50 (br s, 1H), 7,46 (dd, 1H), 3,95 (s, 3H), 3,36 (s, 2H), 3,10 (t, 2H), 2,83 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 409,0 (M+1).
44 r 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 11,47 (br s, 1H), 8,48 (br s, 1H), 8,41 (s, 1H), 8,35 (d, 1H), 8,258,23 (m, 2H), 7,06-7,02 (m, 2H), 3,98 (s, 3H), 3,38 (br s, 2H), 3.04 (br s, 3H), 1,21 (br s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 330,0 (M+1).
Schemat ogólny 3
PL 212 707 B1
Sposób postępowania z zastosowaniem izocyjanianu W fiolce reakcyjnej, w atmosferze azotu, do roztworu 43 ml (0,3 mmola) izocyjanianu 2-metoksy-5-metylofenylu w 0,4 ml suchego dichloroetanu wprowadzono, przy mieszaniu, 43,5 mg (0,3 mmola) 2-aminochinoksaliny, po czym fiolkę zamknięto i ogrzewano w temperaturze 80°C przez noc (14 godzin). Następnie, mieszaninę reakcyjną przesączono i pozostałość przemyto dichlorometanem, w wyniku czego otrzymano pożądaną pochodną mocznika w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 91%). Następujące związki wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do schematu ogólnego 3, z tą różnicą, ż e grupę o symbolu Ar pokazaną w schemacie ogólnym 3 zastąpiono grupą Ar jak w poniższej tabeli.
Związek nr Grupa o symbolu Ar Charakterystyka
90 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 11,65 (br s, 1H), 10,58 (br s, 1H), 10,58 (br s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,15 (d, 1H), 7,98 (d, 1H), 7,84-7,80 (m, 2H), 7,65 (c, 1H), 6,98 (d, 1H), 6,98 (d, 1H), 6,84 (dd, 1H), 3,99 (s, 3H), 2,25 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 309,1 (M+1).
98 iV 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 9,61 (s, 1H), 8,06 (d, 1H), 7,35 (d, 1H), 6,88 (dd, 1H), 8,87 (d, 1H), 5,42 (d, 1H), 3,89 (s, 3H), 2,33 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 259,0 (M+1).
97 ty 1H NMR (400 MHz, D6-DMSO) d: 11,29 (s, 1H), 10,64 (s, 1H), 9,05 (s, 1H), 8,70 (d, 1H), 8,05 (d, 1H), 6,92 (d, 1H), 6,81 (c, 1H), 3,85 (s, 3H), 2,24 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 259,0 (M+1).
91 Ογ 1H NMR (400 MHz, D6-CDCl3) d: 11,12 (br s, 1H), 8,61 (br s, 1H), 8,28 (s, 1H), 8,24 (s, 1H), 8,14 (d, 1H), 8,04-8,0 (m, 2H), 7,55-7,50 (m, 3H), 6,86 (dd, 1H), 6,76 (d, 1H), 3,52 (s, 3H), 2,35 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 335,2 (M+1).
12 1H NMR (300 MHz, D6-DMSO) δ: 10,10 (s, 1H), 10,00 (br s, 1H), 8,90 (s, 1H), 8,32 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 8,04 (s, 1H), 7,93 (d, 1H), 6,81 (d, 1H), 3,87 (s, 3H), 2,28 (s, 3H). 13C NMR (75 MHz, D6DMSO) δ: 151,5, 149,3, 146,0, 140,9, 137,2, 135,2, 129,2, 127,7, 122,7, 119,5, 110,8, 55,9, 20,5.
P r z y k ł a d y P r z y k ł a d 1 Wytwarzanie związku 115
1-[2-(1,1-Difluorometoksy)fenylo]-3-pirazyn-2-ylomocznik W 20 ml ogrzewanego pod chłodnicą zwrotną dimetoksyetanu poddawano reakcji w cią gu godzin 1,0 g (5,4 mmola) izocyjanianu 2-(difluorometoksy)fenylu i 0,51 g (5,4 mmola) aminopirazyny. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej. Wytrącił się osad, który ze48
PL 212 707 B1 brano przez odsączenie, przemyto octanem etylu i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 765 mg tytułowego związku (wydajność 50%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,49 (br s, 1H), 10,26 (d, 1H), 8,83 (s, 1H), 8,35-8,24 (m, 3H), 7,53-7,00 (m, 4H).
P r z y k ł a d 2 Wytwarzanie związku 165
1-(2-Metylosulfanylofenylo)-3-pirazynylomocznik W 40 ml dimetoksyetanu ogrzewanego pod chł odnicą zwrotną poddano reakcji, w cią gu 16 godzin, 1,0 g (6,1 mmola) izocyjanianu 2-(metylotiofenylu) i 0,58 g (6,1 mmola) aminopirazyny. Produkt reakcji, wytrącony po schłodzeniu mieszaniny reakcyjnej, zebrano przez odsączenie, przemyto dimetoksyetanem i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 715 mg tytułowego związku (wydajność 45%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,35 (br s, 1H), 10,29 (s, 1H), 8,84 (s, 1H), 8,33, (s, 1H), 8,27 (s, 1H), 8,09, (d, 1H), 7,45 (d, 1H), 7,29 (t, 1H), 7,10 (t, 1H), 2,43 (s, 3H).
13C NMR (75 MHz, d6-DMSO) δ: 151,8, 149,2, 140,5, 137,5, 137,2, 135,2, 130,1, 127,1, 126,9, 123,7, 121,4, 16,5.
P r z y k ł a d 3 Wytwarzanie związku 159
1-(2-Metoksy-5-nitrofenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznik
Mieszaninę złożoną z 5,0 g (25 mmoli) izocyjanianu 2-metoksy-5-nitrofenylu i 2,5 g (26 mmoli) aminopirazyny w 250 ml tetrahydrofuranu (THF) mieszano pod chłodnicą zwrotną w ciągu 24 godzin. Ze schłodzonej mieszaniny reakcyjnej wytrącił się produkt, który zebrano przez odsączenie, przemyto octanem etylu i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 4,3 g tytułowego związku (wydajność 57%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) (mieszanina rotamerów) δ: 10,38 (br, s 1H), 10,27 (s, 1H), 9,39, 8,88 (2 singlety, 1H), 9,10 (d, 1H), 8,33 (s, 1H), 8,26 (d, 1H), 7,98-8,25 (m, 1H), 7,97-7,84 (m, 1H), 4,05, 4,03 (2 singlety, stosunek 77:28, 3H).
P r z y k ł a d 4 Wytwarzanie związku 14
1-(5-Amino-2-metoksyfenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznik
PL 212 707 B1
Roztwór 16,9 g (55 mmoli) (2-metoksdy-5-nitrofenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznika (związek 159, przykład 3) w 320 ml DMF wytrząsano w atmosferze wodoru w obecności 1,6 g katalizatora [pallad na węglu (Pd/C), 10% Pd], w temperaturze 80°C, w ciągu 12 godzin. Dodano następną porcję katalizatora (1,6 g) i wytrząsanie kontynuowano jeszcze w ciągu 8 godzin, w tej samej temperaturze. Następnie, roztwór przesączono przez warstwę Celite, przy użyciu dodatkowo 200 ml DMF. Otrzymany przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość ucierano ze 100 ml metanolu. Substancję stałą zebrano, mieszano we wrzącym metanolu i nie rozpuszczone substancje stałe, w ilości 1,8 g, odsączono i odrzucono. Przesącz oziębiano w temperaturze 4°C przez noc. Odsączono substancje stałe (w ilości 1,4 g) i przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem z otrzymaniem 2,6 g ciała stałego o barwie brunatnej. Ten surowy produkt ucierano z 200 ml THF, po czym odsą czono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 1,85 g tytułowego związku w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 13%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,10 (s, 1H)), 9,94 (br s, 1H), 8,89 (s, 1H), 8,32 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,58 (s, 1H), 7,75 (d, 1H), 6,21 (d, 1H), 4,70 (s, 2H), 3,76 (s, 3H).
13C NMR (75 MHz, d6-DMSO) δ: 151,4, 149,4, 142,6, 140,9, 139,8, 137,2, 135,2, 128,7, 112,9, 107,7, 106,0, 56,8.
P r z y k ł a d 5 Wytwarzanie związku 48
Kwas N-[4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]aminobursztynowy Roztwór 260 mg (1 mmola) 1-(5-amino-2-metoksyfenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznika (związek 14, przykład 4) i 131 mg (1,3 mmola) bezwodnika bursztynowego w 10 ml suchej pirydyny mieszano w ciągu 16 godzin w temperaturze pokojowej. Utworzoną substancję stałą zebrano przez odsączenie i ucierano z chloroformem, po czym wysuszono pod zmniejszonym ciś nieniem, w wyniku czego otrzymano 175 mg tytułowego związku o barwie białawej (wydajność 50%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,15 (s, 1H), 10,05 (s, 1H), 9,87 (s, 1H), 8,90 (s, 1H), 8,33 (s, 2H), 8,24 (s, 1H), 7,42 (dd, J = 8,8, 2,2 Hz, 1H), 6,96 (d, J = 8,8 Hz, 1H), 3,87 (s, 3H), 2,54 (br s, 4H).
P r z y k ł a d 6 Wytwarzanie związku 36
[4-Metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]amid kwasu (S)-1-(2,2,2-trifluoroetanoilo)pirolidyno-2-karboksylowego
Roztwór 105 mg (0,4 mmola) 1-(5-aminometoksyfenylo)-3-pirazyn-2- ylomocznika (związek 14, przykład 4) w 2 ml suchej pirydyny zadano, w temperaturze 0°C, 4,5 ml 0,1 M roztworu 0,45 mmola chlorku N-trifluoroacetylo-(S)-prolilu i całość mieszano w ciągu 2 godzin w temperaturze pokojowej.
PL 212 707 B1
Następnie, reakcję zatrzymano szybkim dodaniem 50 ml 1 N HCl i poddano ekstrakcji 3 razy po 50 ml octanu etylu. Połączone warstwy organiczne przemyto 2 razy po 20 ml 1 N HCl, 20 ml wody i 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 60 mg substancji stałej o barwie beżowej. Po rekrystalizacji z acetonitrylu otrzymano 30 mg koń cowego produktu w postaci stałej (wydajność 17%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: (10,16-10,06, m, 3H), 8,90 (s, 1H), 8,36-8,30 (m, 2H), 8,25 (d, J = 2,6 Hz, 1H), 7,42 (dd, J = 8,8, 2,6 Hz, 1H), 6,98 (d, J = 8,8 Hz, 1H), 4,57 (dd, J = 8,5, 4,4 Hz, 1H), 3,88 (s, 3H), 3,73 (t, J = 6,5 Hz, 1H), 2,27-2,21 (m, 1H), 2,06-1,90 (m, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 453,1 (M+1).
P r z y k ł a d 7
Wytwarzanie związku 16
[4-Metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]amid kwasu (S)-pirolidyno-2-karboksylowego
Do zawiesiny 22 mg (0,05 mmola) [4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]amidu kwasu (S)-1-(2,2,2-trifluoroetanoilo)pirolidyno-2-karboksylowego (związek 36, przykład 6) w mieszaninie złożonej z 5 ml metanolu (MeOH) i około 0,25 ml wody wprowadzono 100 mg (duży nadmiar) KOH. W cią gu 10 minut wszystkie skł adniki uległ y rozpuszczeniu. Do mieszaniny reakcyjnej dodano 20 ml wody i przeprowadzono ekstrakcje 2 razy po 20 ml octanu etylu. Warstwy organiczne połączono i przemyto 10 ml wody i 10 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem sodu i zatężono, w wyniku czego otrzymano 13 mg tytułowego związku o barwie brunatnej (wydajność 75%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,13 (s, 1H), 10,03 (s, 1H), 9,85 (s, 1H), 8,90 (s, 1H), 8,388,28 (m, 2H), 8,25 (d, J = 2,6 Hz, 1H), 7,41 (dd, J = 8,8, 2,6 Hz), 6,98 (d, J = 8,8 Hz, 1H), 3,88 (s, 3H), 3,69 (dd, J = 8,7, 5,6 Hz, 1H), 2,94-2,87 (m, 2H), 2,10-1,97 (m, 1H), 1,81-1,60 (m, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 357,1 (M+1).
P r z y k ł a d 8
Wytwarzanie związku 42
N-[4-Metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]metanosulfonoamid Do roztworu 260 mg (1 mmola) 1-(5-amino-2-metoksyfenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznika (związek 14, przykład 4) w 15 ml suchej pirydyny wprowadzono 0,08 ml (1 mmol) chlorku metanosulfonylu i całość mieszano w ciągu 16 godzin w temperaturze pokojowej. Następnie, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość w postaci stałej ucierano z etanolem, po czym substancję stałą zebrano przez odsączenie i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 205 mg tytułowego związku (wydajność 61%).
PL 212 707 B1 1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,16 (s, 1H), 10,07 (s, 1H), 9,40 (s, 1H), 8,92 (s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,27 (s, 1H), 8,19 (d, J = 2,2 Hz, 1H), 7,04 (d, J = 8,8 Hz, 1H), 6,91 (dd, J = 8,7, 2,4 Hz), 3,91 (s, 3H), 2,91 (s, 3H).
P r z y k ł a d 9 Wytwarzanie związku 65
1-(2-Metoksy-4-nitrofenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznik Mieszaninę złożoną z 15,0 g (77 mmoli) izocyjanianu 2-metoksy-4-nitrofenylu i 7,35 g (77 mmoli) aminopirazyny w 600 ml (THF) mieszano pod chłodnicą zwrotną w ciągu 24 godzin. Ze schłodzonej mieszaniny reakcyjnej wytrącił się produkt reakcji, który zebrano przez odsączenie, przemyto octanem etylu, ucierano z gorącym etanolem i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 16,3 g tytułowego związku (wydajność 73%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,50 (br s, 1H), 10,42 (s, 1H), 8,94 (s, 1H), 8,48 (d, 1H), 8,39 (s, 1H), 8,32 (d, 1H), 7,95 (dd, J = 9,1, 2,4 Hz, 1H), 7,84 (d, J = 2,4 Hz, 1H), 4,08 (s, 3H).
P r z y k ł a d 10 Wytwarzanie związku 32
1-(4-Amino-2-metoksyfenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznik
Roztwór 7,9 g (27 mmoli) 2-metoksy-4-nitrofenylo-3-pirazyn-2-ylomocznika (związek 65, przykład 9) w 300 ml DMF wytrząsano w atmosferze wodoru w obecności 1,6 g katalizatora Pd/C (10% Pd) w temperaturze 110°C, w ciągu 4 godzin. Powstałą mieszaninę przesączono przez warstwę Celite przy użyciu dodatkowo 200 ml DMF. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość poddano rekrystalizacji z etanolu (z etapem sączenia na gorąco), w wyniku czego otrzymano 2,9 g tytułowego związku o barwie jasnoszarej (wydajność 41%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 9,83 (s, 1H), 9,50 (s, 1H), 8,86 (s, 1H), 8,28 (s, 1H), 8,19 (d, J = 2,5 Hz, 1H), 7,64 (d, J = 8,5 Hz, 1H), 6,31 (d, J = 2,0 Hz, 1H), 6,13 (dd, J = 8,5, 2,0 Hz, 1H), 4,92 (s, 2H), 3,79 (s, 3H).
13C NMR (75 MHz, d6-DMSO) δ: 151,6, 150,0, 149,6, 145,2, 140,9, 136,9, 135,1, 121,6, 116,8, 105,5, 98,0, 55,4.
P r z y k ł a d 11 Wytwarzanie związku 3
C-Dimetyloamino-N-[3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]acetamid
Do roztworu 124 mg (1,2 mmola) Ν,Ν-dimetyloglicyny i 0,33 ml (2,4 mmola) trietyloaminy w 5 ml suchego acetonitrylu wkroplono, w temperaturze 0°C, 0,16 ml (1,2 mmola) chloromrówczanu izobutylu i całość mieszano w ciągu 15 minut. Do otrzymanej tak mieszaniny wkroplono roztwór 100 mg (0,4 mmola) 1-(4-amino-2-metoksyfenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznika (związek 32, przykład 10) w 1 ml sulfotlenku dimetylu (DMSO). Następnie, tak otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano w temperatu52
PL 212 707 B1 rze pokojowej w ciągu 3 godzin, po czym szybko zadano 20 ml wody i poddano ekstrakcji 2 razy po 15 ml octanu etylu. Połączone warstwy organiczne przemyto 10 ml wody i 10 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 1 ml DMSO i poddano oczyszczaniu metodą HPLC (kolumna YMC C18, 20 x 50 mm, Combi Prep; 20 ml/min; 2-50% CH3CN/woda w 6 min; wszystkie rozpuszczalniki zawierały 0,05% kwasu trifluorooctowego (TFA); wtryski 0,35 ml; detektor pracujący przy 254 nm, długość ścieżki detektora 0,2 mm). Frakcje zawierające pożądany związek zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 24 mg tytułowego związku w postaci trifluorooctanu (TFA) (wydajność 17%).
P r z y k ł a d 12 Wytwarzanie związku 8
3-Chloro-N-[3-Metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]propionoamid
Do roztworu 259 mg (1 mmola) 1-(4-amino-2-metoksyfenylo)-3-pirazyn-2-ylomocznika (związek 32, przykład 10) w 3 ml pirydyny wprowadzono, w temperaturze 0°C, 0,29 ml (3 mmole) chlorku chloroocetylu. Utworzoną tak zawiesinę ogrzewano w temperaturze 80°C, aż do rozpuszczenia się większości substancji stałych, po czym mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i wytrącono produkt reakcji za pomocą dodania 10 ml eteru. Tak otrzymanego produktu surowego użyto, z pominię ciem jego oczyszczenia, w dalszych reakcjach, ale część jego, w iloś ci 30 mg, oczyszczono metodą HPLC (kolumna Luna C18,10 x 250 mm; 4,7 ml/min; 2-80% CH3CN/woda w 15 min; wszystkie rozpuszczalniki zawierały 0,05% kwasu trifluorooctowego (TFA); wtryski 0,25 ml; detektor pracujący przy 254 nm, długość ścieżki detektora 0,3 mm). Frakcje zawierające pożądany związek zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy.
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,00 (s, 2H), 9,94 (s, 1H), 8,87 (s, 1H), 8,32 (dd, J = 2,5, 1,5 Hz, 1H), 8,23 (d, J = 2,6 Hz, 1H), 8,05 (d, J = 8,7 Hz, 1H), 7,49 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 7,07 (dd, J = 8,7, 2,1 Hz, 1H), 3,90-3,80 (m, 5H), 2,80 (t, J = 6,2 Hz, 2H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 350, 352 (M+1).
P r z y k ł a d 13
Wytwarzanie związku 4
(Cykloheksylometyloamino)-N-[3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]propionoamid
Mieszaninę złożoną z 3-chloro-N-[3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]propionoamidu (związek 8, przykład 12) i 0,5 ml (duży nadmiar) N-cykloheksylometyloaminy ogrzewano w temperaturze 80°C w ciągu godziny, po czym schłodzono do temperatury pokojowej. Po dodaniu 10 ml eteru wytrącił się produkt surowy, który zebrano przez odsączenie i rozpuszczono w 0,5 ml DMSO. Około 0,25 ml próbki poddawano oczyszczeniu metodą HPLC (kolumna Luna C18 10 x 250 mm; 4,7 ml/min;
2-80 CH3CN/woda w 15 min; wszystkie rozpuszczalniki zawierały 0,05% kwasu trifluorooctowego (TFA); detektor pracujący przy 254 nm, długość ścieżki detektora 0,3 mm). Frakcje zawierające pożądany związek zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 4,7 mg tytułowego związku w postaci TFA (wydajność 11%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,18 (s, 1H), 10,07 (s, 1H), 9,98 (s, 1H), 9,04 (br s, 1H), 8,88 (s, 1H), 8,33 (dd, J = 2,6, 1,5 Hz, 1H), 8,24 (d, J = 2,6 Hz, 1H), 8,08 (d, J = 8,7 Hz, 1H), 7,43 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 7,09 (dd, J = 8,7, 2,1 Hz, 1H), 3,90-3,83 (m, 1H), 3,30-3,16 (m, 2H), 2,81 (t, J = 6,7 Hz, 1H), 2,74 (d, J = 5,0 Hz, 2H), 2,03-1,89 (m, 2H), 1,89-1,75 (m, 2H), 1,70-1,53 (m, 1H),
1,46-1,10 (m, 5H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 427,2 (M+1).
PL 212 707 B1
P r z y k ł a d 14 Wytwarzanie związku 2
3-(Cyklopentylometyloamino)-N-[3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]propionamid
Mieszaninę złożoną z 3-chloro-N-[3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)fenylo]propionoamidu (związek 12, przykład 8) i 0,5 ml (duży nadmiar) cyklopentyloaminy ogrzewano w temperaturze 80°C w ciągu godziny i schł odzono do temperatury pokojowej. Po dodaniu 10 ml eteru wytrą cił się produkt reakcji, który zebrano przez odsączenie, przemyto eterem i wysuszono pod chłodnicą zwrotną, w wyniku czego otrzymano 24 mg tytułowego związku (wydajność 60%).
1H NMR (300 MHz, d6-DMSO) δ: 10,14 (s, 1H), 10,03 (s, 1H), 9,93 (s, 1H), 8,87 (d, J = 1,1 Hz, 1H), 8,31 (dd, J = 2,6, 1,5 Hz, 1H), 8,23 (d, J = 2,7 Hz, 1H), 8,03 (d, J = 8,7 Hz, 1H), 7,47 (d, J = 2,1 Hz, 1H), 7,04 (dd, J = 8,7, 2,1 Hz, 1H), 3,87 (s, 3H), 3,05 (kwintet, J = 6,3 Hz, 1H), 2,80 (t, J = 6,6 Hz, 2H), 2,44 (t, J = 6,6 Hz, 2H), 1,80-1,67 (m, 2H), 1,65-1,56 (m, 2H), 1,53-1,42 (m, 2H), 1,37-1,27 (m, 2H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 399,1 (M+1).
Związek 166
Kwas 3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowy
Etap 1. 3-Amino-4-metoksybenzoesan metylu.
Do oziębionego (około 0°C), mieszanego roztworu 5,0 g (30 mmoli) kwasu 4-amino-3-metoksybenzoesowego w 150 ml suchego metanolu wprowadzono powoli, w ciągu godziny, 60 ml 2 M roztworu trimetylosililodiazometanu (120 mmoli) w heksanach. Po mieszaniu w ciągu 4 godzin, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, rozpuszczono w 200 ml octanu etylu, przemyto 10% wodnym roztworem węglanu sodu i wodnym roztworem chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany ester w postaci ciała stałego o barwie białawej (wydajność 94%).
Etap 2. Ester metylowy kwasu 4-metoksy-3-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)benzoesowego.
Do oziębionego (około 0°C), mieszanego roztworu 5,0 g (27,6 mmola) 3-amino-4-metoksybenzoesanu metylu w 90 ml suchego dichlorometanu wprowadzono, w atmosferze azotu, 2,34 ml (29 mmoli) pirydyny, a następnie 5,8 g (29 mmoli) chloromrówczanu 4-nitrofenylu. Po mieszaniu w ciągu godziny, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono do objętości 200 ml przy użyciu dichlorometanu i przemyto 2 razy po 200 ml 2 N wodnym roztworem kwasu chlorowodorowego, 2 razy po 200 ml nasyconego wodnego roztworu wodorowęglanu sodu i 200 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesączony roztwór zatężono, w wyniku czego otrzymano substancję stałą o barwie białej odpowiadającą pożądanemu karbaminianowi (wydajność 98%).
Etap 3. Ester metylowy kwasu 3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowego.
Do mieszanego roztworu 10,64 g (30,7 mmola) estru metylowego kwasu 4-metoksy-3-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)benzoesowego w 31 ml suchego N-metylopirolidynonu dodano, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 2,92 g (30,7 mmola) aminopirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 85°C. Po upływie 6 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i ucierano z 200 ml octanu etylu. Utworzony osad odsączono, przemyto octanem etylu i wysuszono, w wyniku czego otrzymano pochodną mocznika w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 66%).
PL 212 707 B1
Etap 4. Kwas 3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowy.
Do mieszanej zawiesiny 6,07 g (20 mmoli) estru metylowego kwasu 3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowego w 200 ml mieszaniny MeOH/woda 3:1 dodano, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 8,4 g (200 mmoli) monohydratu wodorotlenku litu i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzewano do temperatury 65° przez noc. Następnie, mieszaninę schłodzono do temperatury pokojowej i większość metanolu usunięto przez oddestylowanie w wyparce obrotowej. Pozostałą zawiesinę zobojętniono do pH około 4 przy użyciu stężonego HCl. Wytrącony osad wyodrębniono przez odsączenie i przemyto wodą, po czym wysuszono w warunkach wysokiej próżni, w wyniku czego otrzymano 5,34 g pożądanego kwasu w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 93%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,89 (br s, 1H), 8,34 (s, 1H), 8,24 (s, 1H), 8,16 (d, 1H), 7,56 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 3,91 (s, 3H).
Związek 167
N-Butylo-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Do mieszanej zawiesiny 32 mg (0,11 mmola) związku 1xx w 1 ml NMP dodano w temperaturze pokojowej, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem, 300 μ! 0,4 M HBTU (0,12 mmola) w NMP i zawiesinę mieszano w ciągu 15 minut. Następnie, dodano 300 μl 0,4 M roztworu N-butyloaminy (0,12 mmola) w NMP, a potem 38 μl (0,22 mmola) DIEA. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez noc, po czym rozcieńczono przy użyciu 20 ml EtOAc i 20 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i całość mieszano szybko w ciągu 5 minut. Wytrącił się osad, który wyodrębniono przez odsączenie i przemyto wodą i EtOAc. Po wysuszeniu, wyodrębniono 12,2 mg amidu w postaci ciała stałego o barwie białawej (wydajność 32%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (br s, 1H), 8,37 (br s, 2H), 8,23 (d, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,53 (s, 1H), 7,47 (d, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,23 (q, 2H), 1,52 (m, 2H), 1,35 (m, 2H), 0,92 (t, 3H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 344,1 (M+1).
Związek 168
N-Benzylo-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu benzyloaminy (wydajność 39%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,96 (t, 1H), 8,91 (s, 1H), 8,56 (s, 1H), 8,50 (s, 1H), 8,44 (m, 1H), 7,58 (s, 1H), 7,56 (d, 1H), 7,35 (m, 4H), 7,23 (m, 1H), 4,46 (d, 2H), 3,97 (s, 3H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 378,1 (M+1).
Związek 169
3-Metoksy-N-fenyloetylo-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu fenetyloaminy (wydajność 49%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (br s, 1H), 8,51 (t, 1H), 8,36 (br s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,22 (d, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,45 (d, 1H), 7,36-7,20 (m, 5H), 3,98 (s, 3H), 3,46 (m, 2H), 2,84 (dd, 2H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 392,1 (M+1).
Związek 170
3-Metoksy-N-(3-fenylopropylo)-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu fenpropyloaminy (wydajność 71%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (br s, 1H), 8,40 (t, 1H), 8,36 (br s, 1H), 8,25 (d, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,46 (d, 1H), 7,32-7,18 (m, 5H), 3,97 (s, 3H), 3,25 (m, 2H), 2,61 (m, 2H), 1,82 (m, 2H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 406,1 (M+1).
Związek 171
N-(2-benzenosulfonyloetylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 2-benzenosulfonyloetyloaminy (wydajność 57%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (br s, 1H), 8,43 (br m, 1H), 8,35 (br s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,22 (d, 1H), 7,96 (s, 1H), 7,93 (s, 1H), 7,72 (m, 1H), 7,63 (m, 2H), 7,38 (s, 1H), 7,33 (d, 1H), 3,95 (s, 3H), 3,59 (m, 2H), 3,55 (m, 2H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 456,0 (M+1).
Związek 172
N-(4-Jodobenzylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 4-jodobenzyloaminy (wydajność 66%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,97 (t, 1H), 8,90 (s, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,26 (d, 1H), 8,24 (s, 1H), 7,69 (d, 2H), 7,56 (m, 2H), 7,16 (d, 2H), 4,41 (d, 2H), 3,97 (s, 3H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 504,0 (M+1).
Związek 173
3-Metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)-N-(2-pirydyn-2-yloetylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 2-pirydyn-2-yloetyloaminy (wydajność 57%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (br s, 1H), 8,51 (br m, 2H), 8,36 (s, 1H), 8,22 (m, 2H),
7,71 (t, 1H), 7,48 (s, 1H), 7,43 (d, 1H), 7,26 (d, 1H), 7,21 (m, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,60 (m, 2H), 3,00 (dd, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 393,3 (M+1).
Związek 174
3-Metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)-N-(2-pirydyn-4-yloetylo)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 2-pirydyn-4-yloetyloaminy (wydajność 45%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,93 (s, 1H), 8,63 (d, 2H), 8,51 (t, 1H), 8,37 (s, 1H), 8,27 (s, 1H), 8,24 (d, 1H), 7,60 (d, 2H), 7,43 (m, 2H), 3,97 (s, 3H), 3,58 (m, 2H), 3,01 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 393,1 (M+1).
Związek 175
N-(1H-benzoimidazol-2-ilometylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu C-(1H-benzoimidazol-2-ilo)metyloaminy (wydajność 53%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,32 (d, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,61 (m, 3H), 7,47 (m, 2H), 7,12 (m, 2H), 4,66 (s, 2H), 3,98 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 418,2 (M+1).
Związek 176
N-[2-(1H-indol-3-ilo)etylo]-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu tryptaminy (wydajność 74%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,55 (br t, 1H), 8,26 (s, 1H), 8,24 (d, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,60 (d, 1H), 7,53 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 7,26 (d, 1H), 7,19 (s, 1H), 7,05 (dd, 1H), 6,98 (dd, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,56 (m, 2H), 2,96 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 431,2 (M+1).
Związek 177
3-Metoksy-N-[3-(metylofenyloamino)propylo]-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu N1-metylo-N1-fenylopropano-1,3-diaminy (wydajność 68%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,89 (s, 1H), 8,41 (br s, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,23 (d, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,49 (d, 1H), 7,16 (m, 2H), 6,70 (d, 2H), 6,59 (dd, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,38 (m, 2H),
3,30 (m, 2H), 2,87 (s, 3H), 1,77 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 435,2 (M+1).
Związek 178
N-(1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 3-amino-1-benzylopirolidyny (wydajność 62%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,88 (br s, 1H), 8,36 (br m, 2H), 8,24 (d, 1H), 8,21 (s, 1H),
7,51 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 7,32 (m, 4H), 7,22 (m, 1H), 4,39 (br m, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,59 (s, 2H), 2,79 (m, 1H), 2,62 (m, 1H), 2,40 (m, 1H), 2,16 (m, 1H), 1,81 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 447,2 (M+1).
Związek 179
N-(3-(R)-1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 3-(R)-amino-1-benzylopirolidyny (wydajność 57%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,83 (br s, 1H), 8,36-8,24 (m, 3H), 8,15 (m, 1H), 7,48 (m, 2H),
7,32 (m, 4H), 7,22 (m, 1H), 4,37 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,59 (s, 2H), 2,78 (m, 1H), 2,63 (m, 1H), 2,41 (m, 1H), 2,17 (m, 1H), 1,80 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 447,1 (M+1).
Związek 180
N-(3-(S)-1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 3-(S)-amino-1-benzylopirolidyny (wydajność 57%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,85 (s, 1H), 8,34 (br s, 1H), 8,30 (s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 7,50 (m, 2H), 7,32 (m, 4H), 7,22 (m, 1H), 4,39 (m, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,59 (s, 2H), 2,79 (m, 1H), 2,62 (m, 1H), 2,41 (m, 1H), 2,16 (m, 1H), 1,81 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 447,1 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 181
N-(2-Dimetyloaminoetylo)-3-metoksy-N-metylo-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu N,N,N'-trimetyloetano-1,2-diaminy (wydajność 57%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 8,17 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 7,94 (s, 1H), 7,76 (d, 1H), 6,92 (m, 2H),
3,79 (m, 2H), 3,75 (s, 3H), 3,36 (m, 2H), 2,97 (s, 3H), 2,88 (s, 6H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 373,2 (M+1).
Związek 182
3-Metoksy-N-(3-metyloaminopropylo)-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu N1-metylopropano-1,3-diaminy (wydajność 25%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,93 (s, 1H), 8,38-8,25 (m, 4H), 7,59 (d, 1H), 7,52 (m, 1H),
3,98 (s, 3H), 3,92 (m, 2H), 2,92 (m, 2H), 2,50 (s, 3H), 1,82 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 359,1 (M+1).
Związek 183
N-(3-Dimetyloaminopropylo)-3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu Ν,Ν-dimetylopropylodiaminy (wydajność 81%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,93 (s, 1H), 8,56 (t, 1H), 8,37 (s, 1H), 8,25 (d, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 4,10 (m, 2H), 3,97 (s, 3H), 3,35 (s, 6H), 3,05 (m, 2H), 1,84 (m, 2H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 373,1 (M+1).
Związek 184
N-(3-Dimetyloaminopropylo)-3-metoksy-N-metylo-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu Ν,Ν,Ν'-trimetylopropylodiaminy (wydajność 88%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3/CD3OD) δ: 8,60 (s, 1H), 8,33 (d, 1H), 8,23 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 7,01 (m, 2H), 3,99 (s, 3H), 3,83 (s, 3H), 3,59 (m, 2H), 2,78 (m, 2H), 2,59 (s, 6H), 2,22 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 387,1 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 185
3-Metoksy-N-(3-morfolin-4-ylopropylo)-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 3-morfolin-4-ylpropyloaminy (wydajność 53%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,57 (t, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,28 (d, 1H), 8,24 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,61 (m, 2H), 3,42 (m, 2H), 3,32 (m, 4H), 3,10 (m, 4H), 1,90 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 415,1 (M+1).
Związek 186
3-Metoksy-N-[3-(4-metylopiperazyn-1-ylo)propylo]-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 3-(4-metylopiperazyn-1-ylo)propyloaminy (wydajność 63%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,41 (m, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,24 (m, 2H), 7,52 (s, 1H), 7,49 (d, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,31 (m, 11H), 2,70 (m, 2H), 2,41 (m, 2H), 1,72 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 428,1 (M+1).
Związek 187
Chlorek {2-[3-metoksy-4-(3-pirazyn-2-ylo)ureido)benzoiloamino]etylo}trimetyloamoniowy Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 167 przy użyciu 2-N,N,N-trimetyloamonioetyloaminy (wydajność 46%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,77 (m, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,30 (d, 1H), 8,24 (s, 1H), 7,53 (s, 1H), 7,51 (d, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,70 (m, 2H), 3,50 (m, 2H), 3,15 (s, 9H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 373,1 (M+1).
Związek 188
Kwas 4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowy Etap 1. Ester metylowy kwasu 4-metoksy-3-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)benzoesowego.
Do mieszanego, oziębionego (0°C) roztworu 5,0 g (27,6 mmola) 3-amino-4-metoksybenzoesanu metylu w 100 ml chlorku metylenu wprowadzono 2,34 ml (29 mmoli) pirydyny, a następnie
5,8 g (29 mmoli) chloromrówczanu 4-nitrofenylu. Po mieszaniu w ciągu 8 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 100 ml chlorku metylenu, przemyto 2 razy po 125 ml 1 N kwasu chlorowodorowego, 2 razy po 125 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu, 125 ml wodnego roztworu
PL 212 707 B1 chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w 100 ml octanu etylu, a następnie dodano 700 ml heksanów i odsączono wytrącony osad, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego o barwie białawej (wydajność 80%).
Etap 2. Ester metylowy kwasu 4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowego.
Do mieszanego roztworu 1,0 g (2,9 mmola) karbaminianu w 5 ml N-metylopirolidonu wprowadzono 285 mg (3,0 mmola) aminopirazyny. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 85°C i mieszano w ciągu 12 godzin, a następnie pozostawiono ją do schłodzenia się do temperatury pokojowej i rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i 50 ml wody. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego o barwie białawej (wydajność 55%).
Etap 3. Kwas 4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowy.
Do mieszanego roztworu 1,0 g (3,3 mmola) estru metylowego kwasu 4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowego w 25 ml metanolu wprowadzono 5 ml 2 M wodnego roztworu wodorotlenku litu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 60°C i mieszano w ciągu 12 godzin, a następnie pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej i pH doprowadzono do 5,5 przy użyciu 1 N kwasu chlorowodorowego. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego o barwie białawej (wydajność 58%).
Związek 189
N-butylo-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Do mieszanego roztworu 32 mg (0,11 mmola) kwasu 4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoesowego w 1 ml N-metylopirolidonu wprowadzono 45 mg (0,12 mmola) heksafluorofosforanu O-benzotriazol-1-ilo-N,N,N',N'-tetrametylouroniowego (HBTU), 12 μl (0,12 mmola) butyloaminy i 35 μl (0,20 mmola) diizopropyloetyloaminy. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 12 godzin, po czym rozcieńczono przy użyciu 20 ml octanu etylu i 20 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu, po czym mieszano w ciągu 5 minut. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 49%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (s, 1H), 8,63 (s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,23 (m, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,52 (d, 1H), 7,06 (d, 1H), 3,95 (s, 3H), 3,22 (m, 2H), 1,50 (m, 2H), 1,33 (m, 2H), 0,90 (t, 3H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 344,1 (M+1).
Związek 190
N-benzylo-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu benzyloaminy (wydajność 70%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,90 (br s, 1H), 8,73 (s, 1H), 8,33 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,60 (d, 1H), 7,33 (m, 4H), 7,23 (m, 1H), 7,12 (d, 1H), 4,44 (s, 2H), 3,96 (s, 3H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 378,1 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 191
4-Metoksy-N-fenetylo-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu benzyloaminy (wydajność 68%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,64 (s, 1H), 8,40 (m, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,52 (d, 1H), 7,33-7,18 (m, 5H), 7,08 (d, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,44 (m, 2H), 2,82 (m, 2H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 392,1 (M+1).
Związek 192
4-Metoksy-N-(3-fenylopropylo)-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu fenylopropyloaminy (wydajność 65%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,64 (s, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,56 (d, 1H), 7,32-7,22 (m, 5H), 7,18 (m, 1H), 7,10 (d, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,24 (m, 2H), 2,62 (dd, 2H), 1,82 (m, 2H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 406,1 (M+1).
Związek 193
N-(2-Benzenosulfonyloetylo)-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 2-benzenosulfonyloetyloaminy (wydajność 42%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (s, 1H), 8,58 (s, 1H), 8,38 (br s, 1H), 8,32 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,94 (d, 2H), 7,74 (m, 1H), 7,65 (d, 2H), 7,38 (d, 1H), 7,05 (d, 1H), 3,95 (s, 3H), 3,57 (m, 2H), 3,51 (m, 2H).
LRMS (apci, dodatnia) m/e 456,0 (M+1).
Związek 194
4-Metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)-N-(-pirydyn-2-yloetylo)benzamid
PL 212 707 B1
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 2-pirydyn-2-yloetyloaminy (wydajność 16%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (s, 1H), 8,64 (s, 1H), 8,52 (d, 1H), 8,41 (m, 1H), 8,32 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,72 (m, 1H), 7,50 (d, 1H), 7,28 (d, 1H), 7,22 (m, 1H), 7,08 (d, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,59 (m, 2H), 2,98 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 415,2 (M+1).
Związek 195
4-Metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)-N-(2-pirydyn-4-yloetylo)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 2-pirydyn-4-yloetyloaminy (wydajność 41%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,91 (s, 1H), 8,63 (s, 1H), 8,46 (d, 2H), 8,40 (m, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,24 (s, 1H), 7,47 (d, 1H), 7,26 (d, 2H), 7,08 (d, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,50 (m, 2H), 2,84 (m, 2H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 415,2 (M+1).
Związek 196
N-(1H-Benzoimidazol-2-ilometylo)-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu C-(1H-benzoimidazol-2-ilo)metyloaminy (wydajność 26%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,99 (t, 1H), 8,91 (s, 1H), 8,77 (s, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,66 (d, 1H), 7,56 (d, 1H), 7,44 (d, 1H), 7,15 (m, 3H), 4,65 (d, 2H), 3,97 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 418,1 (M+1).
Związek 197
N-[2-(1H-Indol-3-ilo)etylo]-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu tryptaminy (wydajność 51%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,69 (s, 1H), 8,43 (t, 1H), 8,33 (s, 1H), 8,24 (s, 1H), 7,60 (d, 1H), 7,56 (d, 1H), 7,35 (d, 1H), 7,17 (s, 1H), 7,11 (d, 1H), 7,07 (m, 1H), 6,97 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,54 (m, 2H), 2,95 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 431,1 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 198
4-Metoksy-N-[3-(metylofenyloamino)propylo]-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu N-metylo-N-fenylopropylodiaminy (wydajność 81%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,92 (s, 1H), 8,64 (s, 1H), 8,37 (m, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,55 (d, 1H), 7,14 (m, 3H), 6,70 (d, 2H), 6,58 (t, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,37 (m, 2H), 3,25 (m, 2H), 2,86 (s, 3H), 1,77 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 435,2 (M+1).
Związek 199
N-(1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 3-amino-1-benzylopirolidyny (wydajność 48%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (s, 1H), 8,62 (s, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,30 (d, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,56 (d, 1H), 7,32 (m, 4H), 7,22 (m, 1H), 7,15 (d, 1H), 4,37 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,59 (s, 2H), 2,79 (m, 1H), 2,60 (m, 1H), 2,39 (m, 1H), 2,14 (m, 1H), 1,80 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 447,2 (M+1).
Związek 200
N-(2-Dimetyloaminoetylo)-4-metoksy-N-metylo-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu Ν,Ν,Ν'-trimetyloetylodiaminy (wydajność 93%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,39 (br s, 1H), 8,91 (s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,33 (d, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,16-7,09 (m, 2H), 3,96 (s, 3H), 3,76 (m, 2H), 3,37 (m, 2H), 2,99 (s, 3H), 2,85 (br s, 6H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 373,2 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 201
4-Metoksy-N-(3-metyloaminopropylo)-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu N-metylopropylodiaminy (wydajność 15%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 7,98 (m, 2H), 7,91 (s, H), 7,82 (s, 1H), 7,17 (s, 1H), 6,73 (d, 1H),
3,73 (s, 3H), 3,29 (m, 2H), 2,98 (m, 2H), 2,61 (s, 3H), 1,88 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 359,2 (M+1).
Związek 202
N-(3-dimetyloaminopropylo)-4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu Ν,Ν-dimetylopropylodiaminy (wydajność 51%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 7,98 (s, 1H), 7,96 (s, 2H), 7,81 (s, 1H), 7,16 (d, 1H), 6,72 (d, 1H), 3,73 (s, 3H), 3,29 (m, 2H), 3,09 (m, 2H), 2,80 (s, 6H), 1,93 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 373,2 (M+1).
Związek 203
N-(3-Dimetyloaminopropylo)-4-metoksy-N-metylo-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu Ν,Ν,Ν'-trimetylopropylodiaminy (wydajność 60%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 8,37 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,04 (s, 1H), 7,80 (d, 1H), 7,13 (m, 1H),
7,01 (m, 1H), 3,82 (s, 3H), 3,51 (m, 2H), 3,11 (m, 2H), 2,96 (s, 3H), 2,80 (s, 6H), 2,01 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 387,1 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 204
4-Metoksy-N-[3-(4-metylopiperazyn-1-ylo)propylo]-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 3-(4-metylopiperazyn-1-ylo)propyloaminy (wydajność 57%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 8,18 (s, 1H), 8,06 (s, 1H), 8,04 (s, 1H), 7,96 (s, 1H), 7,32 (d, 1H),
6,85 (d, 1H), 3,79 (s, 3H), 3,48 (br s, 8H), 3,36 (m, 2H), 3,17 (m, 2H), 2,83 (s, 3H), 1,96 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 428,2 (M+1).
Związek 205
Chlorek {2-[4-metoksy-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzoiloamino]etylo}trimetyloamoniowy Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 2-trimetyloamonioetyloaminy (wydajność 63%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 8,17 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 8,03 (s, 1H), 7,93 (s, 1H), 7,32 (d, 1H),
6,84 (d, 1H), 3,80 (s, 3H), 3,76 (m, 2H), 3,44 (m, 2H), 3,11 (s, 9H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 373,0 (M+1).
Związek 206
4-Metoksy-N-(3-morfolin-4-ylopropylo)-3-(3-pirazyn-2-yloureido)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 189 przy użyciu 3-morfolin-4-ylopropyloaminy (wydajność 69%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,91 (s, 1H), 8,63 (s, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,35 (m, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,54 (d, 1H), 7,10, (d, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,57 (m, 4H), 3,26 (m, 2H), 2,34 (m, 4H), 2,32 (m, 2H), 1,66 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 415,2 (M+1).
Związek 207
Kwas 3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowy
PL 212 707 B1
Etap 1. Ester tert-butylowy kwasu (5-metylopirazyn-2-ylo)karbaminowego.
Do mieszanego roztworu 13,8 g (100 mmoli) kwasu 5-metylopirazynokarboksylowego w 300 ml toluenu wprowadzono w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 14 ml (100 mmoli) trietyloaminy, a następnie 21,6 ml (100 mmoli) azydku difenylofosforylu. Po upływie 30 minut w temperaturze pokojowej, dodano 19 ml (200 mmoli) 2-metylo-2-propanolu i roztwór zanurzono do łaźni olejowej o temperaturze 90°C. Po upływie 2 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej (RT), rozcieńczono do objętości 600 ml przy użyciu EtOAc i przemyto 3 razy po 60 ml 10% Na2CO3 i raz 600 ml nasyconego wodnego roztworu NaCl. Warstwy organiczne osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 17,5 g ciała stałego o barwie żółtej (wydajność 83%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,16 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 7,56 (br s, 1H), 2,50 (s, 3H), 1,55 (s, 9H).
Etap 2. 5-Metylo-2-aminopirazyna.
Do mieszanego roztworu 2,1 g (10 mmoli) estru tert-butylowego kwasu (5-metylopirazyn-2-ylo)karbaminowego w 30 ml CH2Cl2 wprowadzono, w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, 30 ml kwasu trifluorooctowego. Roztwór pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej przez noc, po czym TFA odparowano przy użyciu wyparki obrotowej i pozostałość rozpuszczono w 200 ml CH2Cl2 i mieszano ze 100 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwy organiczne oddzielono i roztwór wodny poddano ekstrakcji 3 razy po 100 ml CH2Cl2. Warstwy organiczne połączono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 1 g tytułowego związku w postaci ciała stałego o barwie pomarańczowej (wydajność 92%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,46 (s, 1H), 7,70 (s, 1H), 2,49 (s, 3H).
Etap 3. Ester metylowy kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego.
Do mieszanego roztworu 11,7 g (33,8 mmola) estru metylowego kwasu 3-metoksy-4-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)benzoesowego w 34 ml NMP, wprowadzono, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 3,69 g (33,8 mmola) 5-metylo-2-aminopirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną zanurzono do łaźni olejowej o temperaturze 85°C. Po upływie 6 godzin mieszaninę reakcyjną pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej. Wytrącił się osad. Dodano 200 ml EtOAc i osad wydzielono przez odsączenie, w wyniku czego otrzymano 4,7 g tytułowego związku (wydajność 44%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,79 (br s, 1H), 8,36 (d, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,60 (d, 1H), 7,52 (s, 1H), 3,98 (s, 3H), 3,81 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
Etap 4. Kwas 3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureidobenzoesowy.
Do mieszanej zawiesiny 7,15 g (22,6 mmola) estru metylowego kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego w 226 ml mieszaniny MeOH/woda 3:1, wprowadzono 9,5 g (226 mmole) monohydratu wodorotlenku litu w postaci ciała stałego i utworzoną tak mieszaninę ogrzano do temperatury 65°C. Po osiągnięciu tej temperatury, zawiesina zaczęła przekształcać się w roztwór o barwie jaskrawożółtej. Po upływie około 4 godzin wytrącił się osad, ale reakcję prowadzono dalej przez noc. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej, usunięto MeOH przez oddestylowanie w wyparce obrotowej i wodną zawiesinę rozcieńczono przy użyciu 100 ml wody, a następnie zobojętniono do pH 5 przy użyciu stężonego HCl. Przy osiągnięciu pH 5 zawiesina zmieniła barwę z żółtej na białą. Następnie, zawiesinę przesączono przez bibułę na dużym lejku ceramicznym. Sączenie było bardzo powolne i zajęło kilka godzin. Placek na filtrze przemyto dwukrotnie wodą. Po usunięciu większości wody, pozostałość wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem w eksykatorze przez noc, w wyniku czego otrzymano 6 g wolnego kwasu w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 88%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,79 (br s, 1H), 8,36 (d, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,57 (d, 1H), 7,51 (s, 1H), 3,97 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
Związek 208
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(2-pirydyn-2-yloetylo)benzamid
PL 212 707 B1
Do mieszanego roztworu 30 mg (0,1 mmola) kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego w 1 ml NMP, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem, wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 42 mg (0,11 mmola) HBTU. Utworzoną tak zawiesinę mieszano w ciągu 15 minut, po czym dodano 13,2 μl (0,11 mmola) 2-etyloaminopirydyny, a potem 35 μl (0,2 mmola) zasady Huniga. Po mieszaniu przez noc, NMP usunięto za pomocą przeniesienia z kolby do kolby, w temperaturze 70°C, w warunkach wysokiej próżni i pozostałość mieszano z mieszaniną złożoną z 10 ml CH2CI2 i 10 ml 10% roztworu węglanu sodu, aż do całkowitego jej rozpuszczenia. Warstwy organiczne wyodrębniono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Pozostałość ucierano z EtOAc, w wyniku czego otrzymano produkt w postaci ciała stałego, które wyodrębniono przez odsączenie (wydajno ść 71%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (s, 1H), 8,58 (d, 1H), 8,50 (t, 1H), 8,23 (d, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,82 (t, 1H), 7,48-7,31 (m, 4H), 3,97 (s, 3H), 3,62 (m, 2H), 3,04 (m, 2H), 2,42 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 407,1 (M+1).
Związek 209
N-(1-Benzylopiperydyn-4-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 4-amino-1-benzylopiperydyny, z tą różnicą, że produkt surowy poddano oczyszczaniu metodą chromatografii na kolumnie Biotage 12S, przy użyciu do elucji układu CH2Cl2/Mech 92,5:7,5 (wydajność 61%).
1H NMR (400 MHz, D2O) δ: 8,44 (br s, 1H), 8,32 (d, 1H), 8,09 (s, 1H), 7,47 (s, 1H), 7,38-7,28 (m, 6H), 7,09 (d, 1H), 4,00 (m, 1H), 3,99 (s, 3H), 3,60 (s, 2H), 2,98 (m, 2H), 2,52 (s, 3H), 2,25 (m, 2H), 2,00 (m, 2H), 1,64 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 475,2 (M+1).
Związek 210
Η H A
N-(3-Dimetyloaminopropylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 208 przy użyciu N,N-dimetylopropylodiaminy (wydajność 70%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (br s, 1H), 8,55 (t, 1H), 8,26 (d, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 3,98 (s, 3H), 3,32 (m, 2H), 3,07 (m, 2H), 2,77 (s, 6H), 2,41 (s, 3H), 1,89 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 387,1 (M+1).
Związek 211
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-morfolin-4-ylopropylo)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 208 przy użyciu 3-morfolin-4-ylopropyloaminy (wydajność 79%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (br s, 1H), 8,57 (t, 1H), 8,25 (d, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,51 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,62 (m, 2H), 3,31 (m, 8H), 3,12 (m, 2H), 2,41 (s, 3H), 1,92 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 429,1 (M+1).
Związek 212
N-(2-Dimetyloamino-2-fenyloetylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 208 przy użyciu N-(2-dimetyloamino)-2-fenyloetyloaminy, z tą różnicą, że produkt surowy poddano oczyszczaniu metodą chromatografii na kolumnie Biotage 12S, przy użyciu do elucji układu
CH2Cl2/MeOH 92,5:7,5 (wydajność 12%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,05 (s, 1H), 8,88 (s, 1H), 8,20 (m, 3H), 7,41-7,19 (m, 7H), 3,96 (s, 3H), 3,78 (m, 1H), 3,70 (m, 1H), 3,57 (m, 1H), 3,38 (m, 1H), 2,50 (s, 6H), 2,40 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 448,9 (M+1).
Związek 213
N-(2-Dimetyloamino-1-fenyloetylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 208 przy użyciu N-(2-dimetyIoamino)-1-fenyloetyloaminy, z tą różnicą, że produkt surowy poddano oczyszczaniu metodą chromatografii na kolumnie Biotage 12S, przy użyciu do elucji układu
CH2Cl2/MeOH 92,5:7,5 (wydajność 27%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 11,61 (br s, 1H), 9,71 (br s, 1H), 8,42 (d, 1H), 8,36 (s, 1H), 8,09 (s, 1H), 7,52-7,21 (m, 7H), 5,05 (br s, 1H), 3,93 (s, 3H), 2,80 (m, 1H), 2,52 (s, 3H), 2,37 (s, 6H), 1,79 (br s, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 449,0 (M+1).
Związek 214
N-(1-Azabicyklo[2.2.2]okt-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 208 przy użyciu 1-aza-bicyklo[2.2.2]okt-3-yloaminy (wydajność 27%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,17 (br s, 1H), 8,90 (br s, 1H), 8,24 (d, 1H), 8,23 (s, 1H),
8,17 (d, 1H), 7,53 (d, 1H), 7,50 (s, 1H), 3,98 (s, 3H), 3,95 (m, 1H), 3,10 (m, 1H), 2,90 (m, 1H), 2,64 (m, 4H), 2,42 (s, 3H), 1,87 (m, 1H), 1,80 (m, 1H), 1,59 (m, 2H), 1,31 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 411,0 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 215
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-R-1-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Etap 1. Ester tert-butylowy kwasu (3-R-1-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-ylo)karbaminowego.
Do mieszanego roztworu 372,5 mg (2 mmoli) (R)-Boc-3-aminopirolidyny w 6 ml dichlorometanu wprowadzono, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 190 μl (2 mmole, pirydyno-2-karboksyaldehydu, a potem 593 mg (2,8 mmola) triacetoksyborowodorku sodu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez noc, po czym zadano 6 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu, przy mieszaniu, w ciągu 15 minut. Następnie, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji mieszaniną złożoną z 25 ml CH2Cl2 i 25 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 526 mg czystego związku tytułowego (wydajność 95%).
Etap 2. Dichlorowodorek 3-R-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-yloaminy.
W kolbie z zamknięciem poddawano reakcji, przy mieszaniu, w temperaturze pokojowej, przez noc, roztwór 277 mg (1 mmol) estru tert-butylowego kwasu (3-R-1-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-ylo)karbaminowego w 10 ml 4 N roztworu HCl w dioksanie. Następnie, mieszaninę reakcyjną zatężono przez wyparowanie w wyparce obrotowej, w warunkach wysokiej próżni, w wyniku czego otrzymano 250 mg dichlorowodorku (wydajność ilościowa).
Etap 3. Proces prowadzono sposobem opisanym odnośnie do związku 208, z tą różnicą, że dichlorowodorek 3-R-1-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-yloaminy zmieszano w 70 μl (0,4 mmola, nadmiar) DlEA w 500 μl NMP, z utworzeniem roztworu, który dodano do mieszaniny kwas/HBTU. Produkt surowy poddano oczyszczaniu metodą chromatografii na kolumnie Biotage 12S przy użyciu do elucji układu CH2Cl2/MeOH 9:1 (wydajność 60%) 1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,57 (s, 1H), 8,51 (d, 1H), 8,39 (d, 1H), 8,17 (s, 1H), 8,09 (s, 1H), 7,92 (s, 1H), 7,64 (d, 1H), 7,50 (s, 1H), 7,30 (d, 1H), 6,70 (d, 1H), 4,69 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,66 (dd, 2H), 2,98 (m, 1H), 2,80 (m, 1H), 2,70 (m, 1H), 2,53 (s, 3H), 2,39 (m, 3H), 1,76 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 462,3 (M+1).
Związek 216
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido)-N-(3-R-1-metylopirolidyn-3-ylo)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do tworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 3-(R)-amino-2-metylopirolidyny (wydajność 29%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,78 (br s, 1H), 8,36 (d, 1H), 8,22 (d, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 4,39 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 2,64 (m, 1H), 2,61 (m, 1H), 2,43 (s, 3H), 2,39 (m, 2H),
2,24 (s, 3H), 2,17 (m, 1H), 1,76 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 385,3 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 217
N-3-R-1-Benzylopirolidyn-3-ylo-3-metoksy-4-[3-(5-metyIopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 3-(R)-amino-1-benzylopirolidyny, z tą różnicą, że produkt surowy poddano oczyszczaniu metodą chromatografii na kolumnie Biotage 12S, przy użyciu do elucji układu CH2Cl2/MeOH 92,5:7,5 (wydajność 54%).
1H NMR (400 MHz, CDC3) δ: 9,09 (br s, 1H), 8,43 (d, 1H), 8,09 (s, 1H), 8,02 (s, 1H), 7,57 (m, 1H), 7,53 (s, 1H), 7,46 (d, 1H), 7,33-7,22 (m, 4H), 4,79 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,78 (dd, 2H), 3,13 (m, 2H), 2,76 (m, 1H), 2,55 (s, 3H), 2,44 (m, 1H), 1,79 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 461,1 (M+1).
Związek 218
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-R-1-pirydyn-4-ylo)metylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-(R)-pirydyn-4-ylometylopirolidyn-3-yloaminy (wydajność 60%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,56 (d, 2H), 8,41 (d, 1H), 8,21 (d, 1H), 8,20 (s, 1H), 8,08 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,32 (d, 1H), 7,25 (d, 2H), 6,71 (d, 1H), 4,73 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,66 (dd, 2H), 2,97 (m, 1H), 2,82 (m, 1H), 2,71 (m, 1H), 2,54 (s, 3H), 2,39 (m, 2H), 1,78 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 462,3 (M+1).
Związek 219
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-R-1-tiofen-2-ylometylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu (R)-1-tiofen-2-ylometylopirolidyn-3-yloaminy (wydajność 60%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,96 (br s, 1H), 8,43 (d, 1H), 8,09 (d, 2H), 7,57 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 7,10 (d, 1H), 6,91 (m, 2H), 4,80 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,96 (dd, 2H), 3,17 (m, 1H), 3,08 (m, 1H), 2,71 (m, 1H), 2,54 (s, 3H), 2,42 (m, 2H), 1,80 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 467,2 (M+1).
Związek 220
N-(3-R-1-Cykloheksylometylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-cykloheksylometylopirolidyn-3-R-yloaminy (wydajność 71%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,89 (br s, 1H), 8,32 (d, 1H), 8,23 (d, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,51 (s, 1H), 7,49 (d, 1H), 4,38 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 2,76 (m, 1H), 2,56 (m, 1H), 2,42 (s, 3H), 2,38 (m, 1H), 2,25-2,06 (m, 3H), 1,77 (m, 3H), 1,61 (m, 3H), 1,40 (m, 1H), 1,19 (m, 3H), 0,83 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 467,3 (M+1).
Związek 221
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-R-1-metylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-metylopirolidyn-3-R-yloaminy (wydajność 51%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,78 (br s, 1H), 8,35 (d, 1H), 8,22 (d, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,52 (s, 1H), 7,49 (d, 1H), 4,39 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 2,66 (m, 1H), 2,61 (m, 1H), 2,43 (s, 3H), 2,39 (m, 2H), 2,24 (s, 3H), 2,17 (m, 1H), 1,75 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 385,4 (M+1).
Związek 222
N-(3-S-1-benzylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-benzylopirolidyn-3-S-yloaminy, z tą różnicą, że produkt surowy poddano
PL 212 707 B1 oczyszczaniu metodą chromatografii na kolumnie Biotage 12S, przy użyciu do elucji układu CH2Cl2/MeOH 92,5:7,5 (wydajność 54%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,81 (br s, 1H), 8,43 (d, 1H), 8,06 (d,2H), 7,53 (s, 1H), 7,42 (d, 1H), 7,35-7,20 (m, 5H), 4,78 (m, 1H), 3,99 (s, 3H), 3,78 (dd, 2H), 3,15 (m, 1H), 3,04 (m, 1H), 2,77 (m, 1H), 2,54 (s, 3H), 2,44 (m, 1H), 1,79 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 461,1 (M+1).
Związek 223
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-S-1-pirolidyn-2-ylometylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-pirydyn-2- ylometylopirolidyn-3-S-yloaminy (wydajność 60%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,56 (d, 1H), 8,38 (s, 1H), 8,32 (d, 1H), 8,06 (s, 1H), 7,68 (t, 1H), 7,51 (s, 1H), 7,40 (d, 1H), 7,35 (d, 1H), 7,21 (m, 1H), 4,72 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,79 (dd, 2H), 3,40 (m, 1H), 3,03 (m, 1H), 2,86 (m, 1H), 2,64 (m, 1H), 2,53 (s, 3H), 2,35 (m, 1H), 1,78 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 462,1 (M+1).
Związek 224
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-S-1-pirydyn-3-ylometylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-pirydyn-3-ylometylopirolidyn-3-S-yloaminy (wydajność 60%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,56 (s, 1H), 8,51 (m, 1H), 8,39 (d, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,08 (s, 2H), 7,64 (d, 1H), 7,50 (s, 1H), 7,33 (d, 1H), 6,77 (d, 1H), 4,72 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,66 (dd, 2H), 2,97 (m, 1H), 2,82 (m, 1H), 2,71 (m, 1H), 2,54 (s, 3H), 2,40 (m, 2H), 1,76 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 462,3 (M+1).
Związek 225
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-S-1-pirydyn-4-ylometylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-pirydyn-4-ylometylopirolidyn-3-S-3-yloaminy (wydajność 60%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,56 (d, 2H), 8,41 (d, 1H), 8,24 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 8,08 (s, 1H), 7,53 (s, 1H), 7,32 (d, 1H), 7,24 (d, 2H), 6,75 (d, 1H), 4,72 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,67 (dd, 2H), 2,98 (m, 1H), 2,82 (m, 1H), 2,71 (m, 1H), 2,54 (s, 3H), 2,40 (m, 2H), 1,79 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 462,3 (M+1).
Związek 226
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(3-S-1-tiofen-2-ylometylopirolidyn-3-ylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-tiofen-2-ylometylopirolidyn- 3-S-yloaminy (wydajność 55%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,71 (br s, 1H), 8,42 (d, 1H), 8,11 (d, 2H), 7,55 (s, 1H), 7,44 (d, 1H), 7,39 (d, 1H), 7,20 (d, 1H), 6,91 (m, 2H), 4,78 (m, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,94 (dd, 2H), 3,17 (m, 1H), 3,05 (m, 1H), 2,69 (m, 1H), 2,53 (s, 3H), 2,42 (m, 2H), 1,80 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 467,2 (M+1).
Związek 227
N-(3-S-1-Cykloheksylometylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku z przykładu 215 przy użyciu 1-cykloheksylometylopirolidyn-3-S-yloaminy (wydajność 60%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,78 (s, 1H), 8,31 (d, 1H), 8,23 (d, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,51 (s, 1H), 7,48 (d, 1H), 4,37 (m, 1H), 3,96 (s, 3H), 2,76 (m, 1H), 2,56 (m, 1H), 2,42 (s, 3H), 2,38 (m, 1H), 2,25-2,06 (m, 3H), 1,77 (m, 3H), 1,61 (m, 3H), 1,40 (m, 1H), 1,19 (m, 3H), 0,83 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 467,3 (M+1).
Związek 228
N-(3-S-1-benzylopirolidyn-3-ylo)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-trifluorometoksybenzamid
PL 212 707 B1
Etap 1. Ester metylowy kwasu 4-amino-3-trifluorometoksybenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 1,2 g (5,4 mmola) kwasu 4-amino-3-trifluorometoksybenzoesowego w 16 ml mieszaniny THF/MeOH 4:1 wkroplono 6 ml 2 M roztworu TMS-diazometanu (12 mmoli) i przebieg przemiany kontrolowano metodą TLC w układzie EtOAc/heksan 2:3. Po zajściu reakcji do końca, mieszaninę reakcyjną zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,27 g produktu w postaci ciała stałego o barwie białej, odpowiadającego estrowi metylowemu (wydajność ilościowa).
Etap 2. Ester metylowy kwasu 4-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)-3-trifluorometoksybenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 1,38 g (5,9 mmola) estru metylowego kwasu 4-amino-3-trifluorometoksybenzoesowego w 18 ml CH2Cl2 wprowadzono, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu 521 μl (6,4 mmola) pirydyny, a następnie 1,18 g (5,9 mmola) chloromrówczanu p-nitrofenylu. Po upływie 4 godzin w temperaturze 0°C, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono do objętości 60 ml przy użyciu CH2CI2 i przemyto 2 razy po 60 ml 2 N HCl, raz 60 ml wody i raz 60 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku sodu. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 2,1 g produktu w postaci ciała stałego o barwie białej odpowiadającego karbaminianowi (wydajność 89%).
Etap 3. Ester metylowy kwasu 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-trifluorometoksybenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 400 mg (1 mmola) estru metylowego kwasu 4-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)-3-trifluorometoksybenzoesowego w 1 ml NMP, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 109 mg (1 mmol) 2-amino-5-metylopirazyny i roztwór ogrzewano w temperaturze 90°C w ciągu 6 godzin. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej, roztwór rozcieńczono do objętości 30 ml przy użyciu EtOAc i przemyto 4 razy po 30 ml 10% roztworu wodorowęglanu sodu w celu usunięcia fenolowego produktu ubocznego, i raz 30 ml nasyconego roztworu chlorku sodu. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Po ucieraniu i przesączeniu z udziałem EtOAc otrzymano 136 mg ciała stałego o barwie beżowej odpowiadającego estrowej pochodnej mocznika (wydajność 37%).
Etap 4. Kwas 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-trifluorometoksybenzoesowy.
Do mieszanej zawiesiny 136 mg (0,37 mmola) estru metylowego kwasu 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-trifluorometoksybenzoesowego w 4 ml mieszaniny MeOH:woda 3:1 wprowadzono, w atmosferze azotu, 154 mg (3,7 mmola) monohydratu wodorotlenku litu i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 65°C. Mieszanina reakcyjna zmieniła barwę na żółto-zieloną i w końcu przekształciła się w roztwór. Po mieszaniu przez noc, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i częściowo zatężono w wyparce obrotowej, z usunięciem większości MeOH. Pozostałą zawiesinę zobojętniono przy użyciu 2 N HCl do pH 6. Mieszanina reakcyjna przybrała postać kłaczkowatego strątu, który odsączono przy użyciu wody i suszono przez noc w warunkach wysokiej próżni, w wyniku czego otrzymano 102 mg kwasu w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 78%).
Etap 5. Do mieszanej zawiesiny 102 mg (0,29 mmola) kwasu 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-trifluorometoksybenzoesowego w 2,9 ml NMP w fiolce reakcyjnej z zamknięciem wprowadzono 109 mg (0,29 mmola) HBRTU. Po upływie 15 minut dodano 73 mg (0,29 mmola) dichlorowodorku 3-S-1-benzylopirolidyn-3-yloaminy (wytworzonego sposobem analogicznym do sposobu wytwarzania 1-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-yloaminy użytej w syntezie związku 215), a następnie 200 μl (1,2 mmola) DIEA. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc, po czym usunięto NMP w warunkach wysokiej próżni, w temperaturze 70°C. Pozostałość poddano ekstrakcji mieszaniną złożoną z 30 ml CH2Cl2 i 30 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną oddzielono i przemyto 30 ml nasyconego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 103 mg produktu w postaci piany o barwie żółtej, odpowiadającego pożądanemu amidowi (wydajność 70%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3/CD3OD) δ: 8,56 (d, 1H), 8,37 (br s, 1H), 8,08 (s, 1H), 7,84 (s, 1H), 7,66 (d, 1H), 7,40-7,28 (m, 6H), 4,73 (m, 1H), 3,68 (dd, 2H), 2,77 (dd, 2H), 2,53 (s, 3H), 2,43 (m, 1H), 2,37 (dd, 2H), 1,78 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 514,9 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 229
N-(1-Benzylopiperydyn-4-ylometylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Etap 1. N-Benzyloizonipekotamid.
Do zawiesiny 12,3 g (96 mmoli) izonipekotamidu w 200 ml dichlorometanu wprowadzono 10,6 g (100 mmoli) benzaldehydu i 29,7 g (140 mmoli) triacetoksyborowodorku sodu, po czym utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 5 dni. Gęstą zawiesinę o barwie białej rozcieńczono przy użyciu 100 ml wody i poddano ekstrakcji 2 razy po 20 ml EtOAc. Fazę wodną zalkalizowano przy użyciu 1 N NaOH do pH >12. Następnie, wytrącony osad o barwie białej zebrano za pomocą sączenia próżniowego, po czym rozpuszczono w 50 ml EtOAc, otrzymany roztwór przemyto 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu i osuszono siarczanem magnezu, po czym przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 10,84 g pożądanego związku (wydajność 50%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,85 (m, 5H), 5,45 (s, 1H), 5,34 (s, 1H), 3,5 (s, 2H), 2,93 (d, J = 10,96 Hz, 2H), 2,16 (t, J = 12,13 Hz, 1H), 2,01 (t, J = 11,74 Hz, 2H), 1,87 (d, J = 12,52 Hz, 2H), 1,76 (q, J = 12,52 Hz, 2H).
Etap 2. 4-Aminometylo-1-benzoilopiperydyna.
Do roztworu 7,34 g (34 mmoli) N-benzyloizonipekotamidu w 60 ml bezwodnego THF wprowadzono 1,9 g (51 moli) LiAlH4 i utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 10 minut, po czym ogrzewano pod chłodnicą zwrotną w ciągu 3 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną szybko zadano 100 ml nasyconego roztworu winianu sodowo-potasowego i poddano ekstrakcji 3 razy po 50 ml EtOAc. Połączone ekstrakty przemyto 20 ml wody i 20 ml wodnego roztworu chloru sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano pożądany związek.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,13 (m, 5H), 3,42 (s, 2H), 2,91 (m, 2H), 2,59 (m, 2H), 1,97 (m, 2H), 1,62 (m, 2H), 2,21 (m, 5H).
Etap 3. N-(1-Benzylopiperydyn-4-ylometylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid.
Wytworzony z 4-aminometylo-1-benzylopiperydyny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,1 (s, 2H), 8,81 (s, 1H), 8,48 (s, 1H), 8,26 (m, 2H), 7,52 (m, 7H), 3,97 (s, 5H), 3,33 (s, 3H), 3,18 (s, 3H), 2,43 (s, 3H), 1,75 (s, 3H), 1,44 (s, 2H).
MS (APCI-dodatnia) (M+1) = 489,1.
Związek 230
N-(3-S-1-(4-Fluorobenzylo)pirolidyn-3-ylo]-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Etap 1. (3S)-3-(tert-Butoksykarbonyloamino)-1-(4-fluorobenzylo)pirolidyna.
Do roztworu 410 mg (2,20 mmola) (3S)-(+)-3-(tert-butoksykarbonyloamino)pirolidyny w 22 ml
EtOH wprowadzono 288 μ! (2,31 mmola) bromku 4-fluorobenzylu i 788 mg (2,42 mmola) subtelnie rozdrobnionego węglanu cezu. Tak utworzoną mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze
PL 212 707 B1
80°C, przy mieszaniu, w atmosferze azotu, w ciągu 3 godzin i po upływie tego czasu analiza wykonana metodą TLC wykazała zajście reakcji do końca. Następnie, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem do objętości około 5 ml, po czym rozcieńczono przy użyciu 30 ml EtOAc i przemyto 20 ml 5% roztworu NH4OH. Frakcję wodną poddano ekstrakcji 3 razy po 20 ml eteru dietylowego. Połączone warstwy organiczne przemyto 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Produkt surowy w postaci ciała stałego o barwie białej ucierano z mieszaniną eter/heksan 1:1, w wyniku czego otrzymano 501 mg pożądanego związku w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 77%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,2-7,3 (m, 2H), 6,9-7,1 (m, 2H), 4,85 (br s, 1H, wymiany), 4,18 (br s, 1H), 3,55 (s, 2H), 2,65 (br m, 1H), 2,58 (m, 1H), 2,50 (m, 1H), 2,2-2,4 (m, 2H), 1,5-1,7 (m, 1H), 1,4 (s, 9H).
Etap 2. (3S)-3-Amino-1-(4-fluorobenzylo)pirolidyna.
Roztwór 400 mg (1,36 mmola) (3S)-3-(tert-butoksykarbonyloamino)-1-(4-fluorobenzylo)pirolidyny w 15 ml kwasu mrówkowego mieszano w temperaturze pokojowej i po upływie 3 godzin klarowny, przezroczysty roztwór zatężono do sucha. Pozostałość rozpuszczono w 20 ml EtOAc i przemyto 10 ml 5% NH4OH, a następnie 10 ml wodnego roztworu chlorku sodu. Następnie roztwór osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 240 mg tytułowego związku w postaci oleju o barwie żółtej (wydajność 91%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,28 (m, 2H), 6,99 (m, 2H), 3,56 (d, J = 6,2 Hz, 2H), 3,47-3,53 (m, 1H), 2,67-2,71 (m, 2H), 2,42-2,48 (m, 1H), 2,28-2,31 (m, 1H), 2,21-2,28 (m, 1H), 1,59 (s, 2H, NH2), 1,43-1,52 (m, 1H).
Etap 3. N-[(3S)-1-(4-Fluorobenzylo)pirolidyn-3-ylo]-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid.
Wytworzony z (3S)-3-amino-1-(4-fluorobenzylo)pirolidyny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,8 (s, 2H), 8,8 (s, 1H), 8,38 (s, 1H), 8,27 (s, 1H), 8,24 (s, 2H), 7,51 (s, 1H), 7,49 (s, 1H), 7,37 (s, 2H), 7,15 (m, 2H), 4,4 (br s, 1H), 3,98 (s, 1H), 3,6 (br s, 2H), 3,06 (br s, 1H), 2,65 (br s, 1H), 2,81 (br s, 1H), 2,43 (s, 3H), 2,16 (s, 1H), 1,83 (s, 1H).
MS (apci, dodatnia) M+1 = 479,2.
Związek 231
Ester 3-S-1-benzylopirolidyn-3-ylowy kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego
Etap 1. Chlorek 3-metoksy-4-nitrobenzoilowy.
Do mieszanego roztworu 1,0 g (5,07 mmola) kwasu 3-metoksy-4-nitrobenzoesowego w 15 ml dioksanu wkroplono, w atmosferze azotu, w temperaturze pokojowej, 3,7 ml (50 mmoli) chlorku tionylu. Po zakończeniu dodawania mieszaninę reakcyjną mieszano jeszcze w ciągu godziny w temperaturze pokojowej. Następnie, na kolbie reakcyjnej umieszczono nasadkę destylacyjną i przy użyciu łaźni olejowej oddestylowano w temperaturze 120°C nadmiar chlorku tionylu i około ½ rozpuszczalnika. Pozostały rozpuszczalnik usunięto przez oddestylowanie w wyparce obrotowej i pozostałość rozpuszczono w 20 ml toluenu, po czym ponownie około ½ rozpuszczalnika usunięto przez oddestylowanie. Pozostały roztwór schłodzono do temperatury 0°C, przy czym wytrącił się osad o barwie białej, który zebrano za pomocą sączenia próżniowego, po czym przemyto mieszaniną Et2O/heksan 1:1.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,87 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,82 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,77 (s, 1H), 4,04 (s, 3H).
PL 212 707 B1
Etap 2. (3S)-1-Benzylopirolidyn-3-ol.
Roztwór 2,0 g (25 mmoli) (3S)-3-hydroksypirolidyny w 50 ml CH2Cl2 schłodzono, w atmosferze azotu, do temperatury 0°C, po czym dodano 2,92 g (27,5 mmola) benzaldehydu, a po tym 1 g sproszkowanego sita molekularnego 4A. Następnie, dodano w kilku porcjach, w ciągu 30 minut, 7,4 g (35 mmoli) triacetoksyborowodorku sodu i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 18 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną ponownie schłodzono do temperatury 0°C i szybko zadano 10 ml metanolu, a następnie 5 ml 1 N HCl. Sito molekularne usunięto za pomocą odsączenia przez bibułę z włókna szklanego i przesącz poddano ekstrakcji przy użyciu 20 ml eteru dietylowego. Fazę organiczną odrzucono, a fazę wodną wpierw zalkalizowano za pomocą dodania stężonego roztworu wodorotlenku amonu, a potem poddano ekstrakcji 3 razy po 20 ml EtOAc. Połączone ekstrakty przemyto 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 3,2 g produktu w postaci klarownego oleju o barwie żółtej, nie wymagającego dalszego oczyszczania (wydajność 73%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,2-7,4 (m, 5H), 4,33 (m, 1H), 3,63 (s, 2H), 2,83-3,89 (m, 1H), 2,67 (d, J = 9,9 Hz, 1H), 2,53-2,55 (m, 1H), 2,23-2,34 (m, 1H), 2,14-1,20 (m, 2H), 1,70-1,77 (m, 1H).
Etap 3. Ester (3S)-1-benzylopirolidyn-3-ylowy kwasu 3-metoksy-4-nitrobenzoesowego.
Roztwór 608 mg (2,82 mmola) chlorku 3-metoksy-4-nitrobenzoilu w 10 ml CH2Cl2 dodano, w temperaturze pokojowej, do mieszanego roztworu 500 mg (2,82 mmola) (3S)-1-benzylopirolidyn-3-olu i 1 ml pirydyny w 15 ml CH2Cl2. Po mieszaniu w ciągu 18 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 20 ml nasyconego wodnego roztworu NaHCO3 i poddano ekstrakcji 2 razy po 10 ml CH2Cl2. Połączone ekstrakty przemyto 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 780 mg pożądanego estru w postaci oleju o barwie żółtej (wydajność 71%). Produkt ten zestalił się po wysuszeniu w warunkach wysokiej próżni. Otrzymaną tak substancję stałą poddano dalszemu oczyszczaniu przez ucieranie z mieszaniną eter/heksan 1:1.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,83 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,74 (s, 1H), 7,68 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,2-7,4 (m, 5H), 5,44 (szer. m, 1H), 4,02 (s, 2H), 3,69 (dd, J = 30 Hz, J = 13 Hz, 1H), 2,8-3,0 (m, 2H), 2,5-2,6 (m, 1H), 2,3-2,45 (m, 1H), 2,0-2,1 (m, 1H).
Etap 4. Ester (3S)-1-benzylopirolidyn-3-ylowy kwasu 4-amino-3-metoksybenzoesowego.
Wytworzono pochodną aniliny za pomocą redukcji estru (3S)-1-benzylopirolidyn-3-ylowego kwasu 3-metoksy-4-nitrobenzoesowego, przy użyciu borku niklu, w sposób analogiczny do sposobu wytwarzania 4-[(benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenyloaminy, zastosowanego w syntezie związku 340.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,54 (d, J = 8,21 Hz, 1H), 7,44 (s, 1H), 7,2-7,4 (m, 5H), 6,65 (d, J = 8,21 Hz, 1H), 5,38 (br m, 1H), 4,22 (s, 1H), 3,90 (s, 3H), 3,69 (q, J = 24,63 Hz, 1H), 3,0 (m, 1H), 2,7-2,9 (m, 2H), 2,5-2,6 (m, 1H), 2,3-2,4 (m, 2H), 1,9-2,1 (m, 1H).
MS (apci, dodatnia) M+1 = 327,2.
Etap 5. Ester (3S)-1-benzylopirolidyn-3-ylowy kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego.
Wytworzony z estru (3S)-1-benzylopirolidyn-3-ylowego kwasu 4-amino-3-metoksybenzoesowego zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,15 (s, 2H), 8,8 (s, 1H), 8,35 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 8,25 (s, 1H), 7,58 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,5 (s, 1H), 7,30-7,35 (m, 4H), 7,26-7,24 (m, 1H), 5,28 (s, 1H), 3,99 (s, 3H), 3,62 (s, 2H), 2,82 (m, 1H), 2,74 (m, 1H), 2,67 (m, 1H), 2,44 (s, 3H), 2,28 (m, 1H), 1,91 (m, 1H).
MS (apci, dodatnia) M+1 = 462,2.
Związek 232
N-(3-S-1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
PL 212 707 B1
Etap 1. Ester metylowy kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-trifluorometylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego.
Do mieszanego roztworu 326 mg (2 mmoli) 5-trifluorometyloaminopirazyny w 2 ml NMP, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem, wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 692 mg (2 mmole) estru metylowego kwasu 4-metoksy-3-(4-nitrofenylokarbonyloamino)benzoesowego i roztwór ogrzewano w temperaturze 85°C w ciągu 6 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i ucierano z 5 ml EtOAc. Utworzony produkt w postaci stałej o barwie brunatnej wyodrębniono przez odsączenie i przemyto EtOAc, w wyniku czego otrzymano 213 mg tytułowego związku (wydajność 28%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,78 (s, 1H), 10,16 (br s, 1H), 9,07 (s, 1H), 8,84 (s, 1H), 8,37 (d, 1H), 7,63 (d, 1H), 7,56 (s, 1H), 4,01 (s, 3H), 3,83 (s, 3H).
Etap 2. Kwas 3-metoksy-4-[3-(5-trifluorometylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowy.
Do mieszanego roztworu 213 mg (0,575 mmola) estru metylowego kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-trifluorometylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego w 5,75 ml mieszaniny MeOH/woda 3:1 wprowadzono, w atmosferze azotu, 240 mg (5,8 mmoli) monohydratu wodorotlenku litu i mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 65°C. Po osiągnięciu tej temperatury, zawiesina stopniowo stawała się roztworem o barwie jaskrawożółtej. Po upływie około 4 godzin wytrącił się osad, ale reakcję prowadzono dalej przez noc. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej, usunięto MeOH z zastosowaniem wyparki obrotowej i wodną zawiesinę zobojętniono do pH 5 przy użyciu stężonego HCl. Gdy wartość pH osiągnęła 5, zawiesina zmieniła barwę z żółtej na białą. Następnie, zawiesinę przesączono przez bibułę na lejku ceramicznym. Po usunięciu większości wody, pozostałość poddano suszeniu w eksykatorze, w warunkach wysokiej próżni, przez noc, w wyniku czego otrzymano 133 mg tytułowego związku (wydajność 55%).
Etap 3. Do mieszanego roztworu 35 mg (0,1 mmola) kwasu 3-metoksy-4-[3-(5-trifluorometylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego w 0,5 ml NMP, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem, w temperaturze pokojowej, wprowadzono 41 mg (0,11 mmola) HBTU i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu 15 minut. Następnie dodano roztwór 0,1 mmola surowego dichlorowodorku 1-benzylopirolidyn-3-yloaminy (wytworzonego w sposób analogiczny do sposobu zastosowanego do wytworzenia 1-pirydyn-2-ylometylopirolidyn-3-yloaminy użytej w syntezie związku 215) w 0,5 ml NMP z 69 μΐ (0,4 mmola) DIEA. Po mieszaniu przez noc w temperaturze pokojowej, NMP usunięto przez oddestylowanie w warunkach wysokiej próżni, w temperaturze 70°C. Pozostałość rozpuszczono w 25 ml CH2Cl2 z niewielką ilością MeOH i przemyto 2 razy po 25 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, z otrzymaniem pozostałości, którą poddano chromatografii na kolumnie Biotage 12S przy użyciu układu MeOH/CH2Cl2 5:95. Produkt ten zatężono do sucha i ucierano/przesączono przy użyciu Et2O, w wyniku czego otrzymano 9,5 mg czystego związku tytułowego w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 19%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,53 (s, 1H), 9,86 (br s, 1H), 8,57 (s, 1H), 8,40 (d, 1H), 8,12 (s, 1H), 7,56 (s, 1H), 7,46 (m, 2H), 7,25 (m, 4H), 4,79 (m, 1H), 4,01 (s, 3H), 3,73 (dd, 2H), 3,22 (m, 2H), 2,76 (m, 1H), 2,47 (m, 2H), 1, 76 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 515,1 (Μ+1).
Związek 233
5-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(2-pirydyn-2-ylo)-2-trifluorometylobenzamid
Etap 1. Mieszanina kwasu 5-fluoro-4-nitro-2-trifluorometylobenzoesowego i kwasu 5-fluoro-3-nitro-2-trifluorometylobenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 3,58 g (17,2 mmola) kwasu 3-fluoro-6- trifluorometylobenzoesowego w 17 ml stężonego kwasu siarkowego, ostrożnie wkroplono, w temperaturze 0°C, 17 ml 70% kwasu azotowego. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 100°C przez noc, po
PL 212 707 B1 czym schłodzono do temperatury pokojowej i wlano, przy mieszaniu, do 250 ml wody z lodem. Dodano 250 ml EtOAc i mieszanie kontynuowano. Następnie warstwy rozdzielono i warstwę organiczną przemyto 250 ml wody i 250 ml nasyconego roztworu NaCl. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono do konsystencji oleju, który przy odstawieniu zestalił się. Produkt stały stanowił mieszaninę regioizomerów i stosowany był dalej w stanie surowym.
Etap 2. Mieszanina estru metylowego kwasu 5-fluoro-4-nitro-2-trifluorometylobenzoesowego i estru metylowego kwasu 5-fluoro-3-nitro-2- trifluorometylobenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 17,2 mola surowych kwasów nitrowych w 60 ml mieszaniny THF. MeOH 4:1 wkraplano, w temperaturze 0°C, 2 M roztwór TMS-diazometanu w heksanie, aż do utrzymywania się barwy żółtej. Po upływie 30 minut mieszaninę reakcyjną zatężono, z otrzymaniem surowego produktu o konsystencji oleju, którego użyto bezpośrednio w następnym etapie.
Etap 3. Mieszanina estru metylowego kwasu 5-metoksy-4-nitro-2- trifluorometylobenzoesowego i estru metylowego kwasu 5-metoksy-3-nitro-2-trifluorometylobenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 17,2 mmola surowej mieszaniny estrów fluoroni- trowych w 22 ml MeOH wprowadzono w temperaturze pokojowej 150 ml 0,5 M roztworu metanolanu sodu w MeOH. Powstały roztwór o barwie czerwonej mieszano w ciągu 30 minut, po czym poddano ekstrakcji przy użyciu mieszaniny złożonej z 500 ml CH2Cl2 i 500 ml wody. Warstwę organiczną przemyto 2 razy po 500 ml wody, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, z otrzymaniem substancji stałej o barwie białej. Etap 4. Ester metylowy kwasu 5-metoksy-4-amino-2-trifluorometylobenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 17,2 mmola surowej mieszaniny estrów metoksynitrowych w 172 ml MeOH dodano ostrożnie, w temperaturze pokojowej, przy przedmuchiwaniu azotem, 1 g 10% Pd/C. Utworzoną tak zawiesinę poddano 3 razy cyklowi próżnia/przedmuchiwanie z udziałem wodoru gazowego, po czym przetrzymano pod ciśnieniem 1 atmosfery wodoru. Po mieszaniu przez noc, zawiesinę przesączono przez bibułę filtracyjną GF/F i zatężono, z otrzymaniem pozostałości w postaci klarownego oleju. Produkt ten wprowadzono bezpośrednio do kolumny Biotage 40 M przy użyciu CH2Cl2, po czym przeprowadzono elucję, wpierw przy użyciu układu heksan/EtOAc 9:1, w celu wymycia niepożądanego regioizomeru o wysokiej wartości Rf, a następnie układu heksan/EtOAc 85:15 w celu wymycia pożądanego regioizomeru o niższej wartości Rf. Po zatężeniu, izomer o niższej wartości Rf zestalił się, w wyniku czego otrzymano 1,75 g pożądanego związku w postaci przezroczystego ciała stałego (wydajność: 41%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,33 (s, 1H), 6,98 (s, 1H), 3,92 (s, 3H), 3,85 (s, 3H).
Etap 5. Ester metylowy kwasu 5-metoksy-4-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)-2-trifluorometylobenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 552 mg (2,22 mmola) estru metylowego kwasu 5-metoksy-4-amino-2-trifluorometylobenzoesowego w 6,6 ml CH2Cl2 wprowadzono, w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, 180 μl (2,22 mmola) pirydyny, a następnie 448 mg (2,22 mmola) stałego chloromrówczanu pnitrofenylu. Po mieszaniu w ciągu godziny, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono do objętości 30 ml przy użyciu CH2Cl2 i przemyto 2 razy po 30 ml 2 N HCl i raz 30 ml wody. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, z otrzymaniem 878 mg karbaminianu p-nitrofenylu w postaci piany o barwie białej (wydajność 96%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,57 (br s, 1H), 8,30 (d, 2H), 7,77 (br s, 1H), 7,40 (d, 2H), 7,37 (s, 1H), 4,03 (s, 3H), 3,94 (s, 3H).
Etap 6. Ester metylowy kwasu 5-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-2-trifluorometylobenzoesowego.
Do mieszanego roztworu 878 mg (2,1 mmola) kwasu 5-metoksy-4-(4-nitrofenoksykarbonyloamino)-2-trifluorometylobenzoesowego w 4,2 ml NMP, dodano, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 232 mg (2,1 mmola) 2-amino-5-metylopirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 85°C. Po upływie 6 godzin mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej. Wytrącił się osad, który ucierano z 25 ml EtOAc i odsączono wydzieloną pochodną mocznika przez odsączenie, w wyniku czego otrzymano 470 mg związku tytułowego w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 58%).
Etap 7. Kwas 5-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-2-trifluorometylobenzoesowy.
Do mieszanej zawiesiny 257 mg (0,67 mmola) estru metylowego kwasu 5-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-2-trifluorometylobenzoesowego w 6,7 ml mieszaniny MeOH/woda 3:1 wprowadzono, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu 281 mg (6,7 mmola) monohydratu wo80
PL 212 707 B1 dorotlenku litu, po czym utworzoną tak mieszaninę ogrzano do temperatury 85°C. Po mieszaniu przez noc, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, po czym usunięto MeOH z zastosowaniem wyparki obrotowej i pozostałą zawiesinę zobojętniono przy użyciu stężonego HCl do pH około 5. Następnie, zawiesinę przesączono i przemyto wodą. Placek na filtrze wysuszono w warunkach wysokiej próżni, w wyniku czego otrzymano 161 mg kwasu w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 61%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (br s, 1H), 8,63 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,38 (s, 1H), 4,00 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
LRMS (esi, ujemna) m/e 369,0 (M+1).
Etap 8. 5-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(2-pirydyn-2-yloetylo)-2-trifluorometylobenzamid.
Do mieszanego roztworu 37 mg (0,1 mmola) kwasu 5-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-2-trifluorometylobenzoesowego w 1 ml NMP, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem, wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 42 mg (0,11 mmola) HBTU i powstałą zawiesinę mieszano w ciągu 15 minut. Następnie, dodano 13 μl (0,11 mmola) 2-aminoetylopirydyny, a potem 35 μl (0,2 mmola) DIEA. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano przez noc, po czym usunięto NMP metodą przeniesienia z kolby do kolby w warunkach wysokiej próżni, w temperaturze 70°C i pozostałość ucierano i sączono z udziałem EtOAc, w wyniku czego otrzymano 32 mg pożądanego amidu w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 68%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,90 (br s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,61 (s, 1H), 8,52 (t, 1H), 8,23 (s, 1H), 8,10 (br m, 1H), 7,61 (br d, 1H), 7,57 (br m, 1H), 7,07 (s, 1H), 4,00 (s, 3H), 3,62 (m, 2H), 3,11 (m, 2H), 2,42 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 475,1 (M+1).
Związek 234
Kwas 3-(3-dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowy Etap 1. Ester metylowy kwasu 3-(3-dimetyloaminopropoksy)-4-nitrobenzoesowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 394 mg (2,0 mmola) estru metylowego kwasu 3-hydroksy-4-nitrobenzoesowego, 525 mg (2,0 mmola) trifenylofosfiny i 237 μl (2,0 mmola) 3-(dimetyloamino)propanolu w 5 ml suchego tetrahydrofuranu wprowadzono 394 μl (2,0 mmola) azadikarboksylanu diizopropylu w 1 ml tetrahydrofuranu. Całość mieszano w ciągu 12 godzin, po czym mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml 1 M roztworu HCl i poddano ekstrakcji 2 razy po 50 ml octanu etylu. Roztwór wodny zalkalizowano przy użyciu 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i produkt reakcji poddano ekstrakcji 3 razy po 100 ml octanu etylu. Ekstrakt octanowy przemyto 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci produktu surowego (wydajność 86%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,81 (d, 1H), 7,78 (s, 1H), 7,65 (d, 1H), 4,23 (t, 2H), 3,91 (s, 3H), 2,44 (t, 2H), 2,22 (s, 6H), 2,05 (m, 2H).
Etap 2. Ester metylowy kwasu 4-amino-3-(3-dimetyloaminopropoksy)benzoesowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 282 mg (1,0 mmola) estru metylowego kwasu 3-(3-dimetyloaminopropoksy)-4-nitrobenzoesowego w 2 ml metanolu i 1 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu dodano 2,0 mmola pyłu cynkowego. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu 12 godzin, po czym rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśniePL 212 707 B1 niem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 88%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,52 (d, 1H), 7,48 (s, 1H), 7,25 (s, 1H), 6,65 (d, 1H), 4,29 (br s, 1H), 4,09 (4, 2H), 3,85 (s, 3H), 2,49 (t, 2H), 2,25 (s, 6H), 2,00 (m, 2H).
Etap 3. Ester metylowy kwasu 3-(3-dimetyloaminopropoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 252 mg (1,0 mmola) estru metylowego kwasu 4-amino-3-(3-dimetyloaminopropoksy)benzoesowego w 3,0 ml toluenu wprowadzono 139 μl (1,0 mmola) trietyloaminy i 98 mg (0,33 mmola) trifosgenu. Po mieszaniu w ciągu 30 minut, dodano 109 mg (1,0 mmola) 5-metylo-2-aminopirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 65°C, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej i rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i 50 ml wody. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 40%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,62 (br s, 1H), 8,41 (d, 1H), 8,19 (s, 1H), 7,59 (d, 1H), 7,49 (s, 1H), 4,15 (t, 2H), 3,81 (s, 3H), 2,42 (m, 5H), 2,18 (s, 6H), 2,01 (m, 2H).
Etap 4. Kwas 3-(3-dimetyloaminopropoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowy.
Do mieszanego roztworu 1,0 g (3,3 mmola) estru metylowego kwasu 3-(3-dimetyloaminopropoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzoesowego w 25 ml metanolu wprowadzono 5 ml 2 M wodnego roztworu wodorotlenku litu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 60°C i mieszano w ciągu 12 godzin, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej i pH doprowadzono do 5,5 przy użyciu 1 N kwasu chlorowodorowego. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 52%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,62 (br s, 1H), 8,39 (d, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,59 (d, 1H), 7,43 (s, 1H), 4,15 (t, 2H), 2,42 (m, 5H), 2,18 (s, 6H), 2,01 (m, 2H).
Związek 235
Kwas 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowy.
Etap 1. Ester metylowy kwasu 4-nitro-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 394 mg (2,0 mmola) estru metylowego kwasu 3-hydroksy-4-nitrobenzoesowego, 525 mg (2,0 mmola) trifenylofosfiny i 194 μl (2,0 mmola) 3-pirydylokarbinolu w 5 ml suchego tetrahydrofuranu wprowadzono 394 μl (2,0 mmola) azodikarboksylanu diizopropylu w 1 ml tetrahydrofuranu. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml 1 M roztworu kwasu chlorowodorowego i poddano ekstrakcji 2 razy po 50 ml octanu etylu. Wodny roztwór zalkalizowano przy użyciu 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i produkt reakcji ekstrahowano 3 razy po 100 ml octanu etylu. Ekstrakt octanowy przemyto 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek jako produkt surowy, w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 76%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,71 (s, 1H), 8,62 (d, 1H), 7,88 (m, 3H), 7,79 (d, 1H), 7,39 (m, 1H), 5,31 (s, 2H), 3,98 (s, 3H).
Etap 2. Ester metylowy kwasu 4-amino-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 288 mg (1,0 mmola) estru metylowego kwasu 4-nitro-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowego w 2 ml metanolu i 1 ml nasyconego wodnego chlorku amonu wprowadzono 131 mg (2,0 mmola) pyłu cynkowego. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin,
PL 212 707 B1 mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci ciała stałego o barwie żółtej (wydajność 97%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,78 (s, 1H), 8,61 (d, 1H), 7,79 (d, 1H), 7,59 (m, 2H), 7,39 (m, 1H), 6,71 (d, 1H), 5,18 (s, 2H), 4,28 (br s, 2H), 3,85 (s, 3H).
Etap 3. Ester metylowy kwasu 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 258 mg, (1,0 mmola) estru metylowego kwasu 4-amino-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowego w 3,0 ml toluenu wprowadzono 139 μl (1,0 mmola) trietyloaminy i 98 mg (0,33 mmola) trifosgenu. Po mieszaniu w ciągu 30 minut, dodano 109 mg (1,0 mmol) 5-metylo-2-aminopirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 65°C, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej i rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i 50 ml wody. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci ciała stałego o barwie białej (wydajność 47%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,29 (s, 1H), 8,79 (s, 1H), 8,68 (d, 1H), 8,59 (br s, 1H), 8,48 (d, 1H), 7,70 (s, 1H), 7,62 (d, 1H), 7,51 (m, 1H), 5,32 (s, 2H), 3,88 (s, 3H), 2,32 (s, 3H).
Etap 4. Kwas 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowy.
Do mieszanego roztworu 1,3 g (3,3 mmola) estru metylowego kwasu 4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzoesowego w 25 ml metanolu prowadzono 5 ml 2 M wodnego roztworu wodorotlenku litu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do 60°C i mieszano w ciągu 12 godzin, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej i pH doprowadzono do 5,5 przy użyciu 1 N kwasu chlorowodorowego. Wytrącił się osad, który odsączono i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci ciała stałego o barwie brunatnej (wydajność 90%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,29 (s, 1H), 8,79 (s, 1H), 8,68 (d, 1H), 8,59 (br s, 1H), 8,48 (d, 1H), 7,70 (s, 1H), 7,62 (d, 1H), 7,51 (m, 1H), 5,32 (s, 2H), 2,32 (s, 1H).
Związek 236
3-(3-Dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu amoniaku (wydajność 33%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,18 (s, 1H), 8,56 (br s, 1H), 8,20 (d, 1H), 8,11 (s, 1H), 7,43 (d, 1H), 7,40 (s, 1H), 4,03 (m, 2H), 2,40 (m, 2H), 2,33 (s, 3H), 2,05 (s, 6H), 1,91 (m, 2H).
LRLCMS (esi, dodatnia) m/e 374,3 (M+1).
Związek 237
3-(3-Dimetyloaminopropoksy)-N,N-dimetylo-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
PL 212 707 B1
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu dimetyloaminy (wydajność 97%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,30 (br s, 1H), 8,39 (s, 1H), 8,29 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,78 (br s, 1H), 7,07 (s, 1H), 7,04 (d, 1H), 4,16 (t, 2H), 2,55 (s, 3H), 2,53 (m, 2H), 2,26 (s, 6H), 2,10 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 401,1 (M+1).
Związek 238
N-Benzylo-3-(3-dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu benzyloaminy (wydajność 65%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,43 (d, 1H), 8,26 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,91 (br s, 1H), 7,56 (s, 1H), 7,38 (m, 4H), 7,31 (m, 1H), 6,41 (m, 1H), 4,64 (d, 2H), 4,20 (t, 2H), 2,53 (s, 3H), 2,52 (m, 2H),
2,24 (s, 6H), 2,14 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 463,2 (M+1).
Związek 239
N-Benzylo-3-(3-dimetyloaminopropoksy)-N-metylo)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu N-metylobenzyloaminy (wydajność 68%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,37 (br s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 7,37 (m, 4H), 7,31 (m, 1H), 7,18 (m, 2H), 4,67 (br m, 2H), 4,07 (br m, 2H), 2,99 (br s, 3H), 2,53 (s, 3H), 2,50 (br m, 2H),
2,24 (s, 6H), 2,06 (br m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 477,2 (M+1).
Związek 240
3-(3-Dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)-ureido]-N-(2-morfolinyl-4-yloetylo)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 2-morfolin-4-yloetyloaminy (wydajność 69%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,44 (d, 1H), 8,31 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,90 (br s, 1H), 7,55 (s, 1H), 7,24 (d, 1H), 6,76 (m, 1H), 4,20 (t, 2H), 3,76 (m, 4H), 3,56 (m, 2H), 2,61 (m, 2H), 2,53 (m, 7H),
2,24 (s, 6H), 2,13 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 486,2 (M+1).
Związek 241
3-(3-Dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-[2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etylo]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 2-(1-metylopirolidyn-2-yloaminy (wydajność 68%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,35 (br s, 1H), 8,42 (s, 1H), 8,40 (s, 1H), 8,24 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,57 (s, 1H), 7,46 (br s, 1H), 7,20 (m, 1H), 4,19 (m, 2H), 3,76 (m, 1H), 3,44 (m, 1H), 3,15 (m, 1H), 2,54 (s, 3H), 2,42 (m, 1H), 2,37 (s, 3H), 2,25 (s, 6H), 2,22 (m, 1H), 2,13 (m, 2H), 1,90 (m, 2H), 1,77 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 484,3 (M+1).
Związek 242
N-(2-Dimetyloaminoetylo)-3-(3-dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 2-dimetyloaminoetyloaminy (wydajność 37%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,38 (br s, 1H), 8,42 (d, 1H), 8,30 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,96 (br s, 1H), 7,53 (s, 1H), 7,27 (d, 1H), 6,79 (m, 1H), 4,20 (m, 2H), 3,53 (m, 2H), 2,52 (m, 2H), 2,52 (s, 3H), 2,26 (m, 2H), 2,24 (s, 6H), 2,22 (s, 6H), 2,12 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 444,2 (M+1).
Związek 243
N-(3-S-1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-3-(3-dimetyloaminopropoksy)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid
PL 212 707 B1
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 215 przy użyciu 1-benzylopirolidyn-3-S-yloaminy (wydajność 20%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,61 (br s, 1H), 8,45 (d, 1H), 8,20 (s, 1H), 8,16 (m, 1H), 7,51 (s, 1H), 7,39 (d, 1H), 7,31 (m, 4H), 7,16 (m, 1H), 4,72 (m, 1H), 4,18 (m, 2H), 3,72 (dd, 2H), 3,04 (m, 1H), 2,96 (m, 1H), 2,69 (m, 1H), 2,53 (m, 2H), 2,51 (s, 3H), 2,40 (m, 2H), 2,25 (s, 6H), 2,11 (m, 2H), 1,76 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 532,2 (M+1).
Związek 244
4-[3-(5-Metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu amoniaku (wydajność 99%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,27 (s, 1H), 8,82 (s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,60 (br s, 1H), 8,29 (d, 1H), 8,03 (m, 1H), 8,00 (s, 1H), 7,76 (s, 1H), 7,56 (d, 1H), 7,50 (m, 1H), 7,37 (br m, 1H), 7,26 (br s, 1H), 5,32 (s, 2H), 2,32 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 379,1 (M+1).
Związek 245
N-Metylo-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu metyloaminy (wydajność 99%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,25 (s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,60 (m, 3H), 8,26 (d, 1H), 8,03 (d, 1H), 7,78 (s, 1H), 7,52 (m, 2H), 7,37 (m, 1H), 5,34 (s, 2H), 2,79 (d, 3H), 2,36 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 393,2 (M+1).
Związek 246
N,N-Dimetylo-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
PL 212 707 B1
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu dimetyloaminy (wydajność 88%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,16 (s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,58, (s, 1H), 8,28 (d, 1H), 7,96 (d, 1H), 7,50 (m, 1H), 7,37 (br s, 1H), 7,25 (s, 1H), 7,03 (d, 1H), 5,30 (s, 2H), 2,95 (s, 6H), 2,33 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 407,4 (M+1).
Związek 247
N-Benzylo-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu benzyloaminy (wydajność 41%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,23 (s, 1H), 9,05 (t, 1H), 8,82 (s, 1H), 8,67 (d, 1H), 8,58 (br s, 1H), 8,33 (d, 1H), 8,00 (d, 1H), 7,78 (s, 1H), 7,59 (d, 1H), 7,50 (m, 1H), 7,33 (m, 4H), 7,25 (m, 1H), 5,32 (s, 2H), 4,50 (d, 2H), 2,32 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 469,1 (M+1).
Związek 248
N-Benzylo-N-metylo-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu N-metylobenzyloaminy (wydajność 71%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,16 (s, 1H), 8,76 (br s, 1H), 8,64 (d, 1H), 8,57 (m, 1H), 8,28 (br m, 1H), 7,95 (br m, 1H), 7,48 (m, 1H), 7,40-7,23 (br m, 7H), 7,06 (m, 1H), 5,23 (br m, 2H), 4,62 (br m, 2H), 2,88 (s, 3H), 2,33 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 483,3 (M+1).
Związek 249
4-[3-(5-Metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-(2-morfolin-4-ylo-etylo)-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 2-morfolin-4-yloetyloaminy (wydajność 99%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,27 (s, 1H), 8,81 (s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,61 (br s, 1H), 8,52 (t, 1H), 8,29 (d, 1H), 8,03 (d, 1H), 7,76 (s, 1H), 7,52 (m, 2H), 7,36 (m, 1H), 5,33 (s, 2H), 3,56 (m, 4H), 3,40 (m, 2H), 2,48 (m, 2H), 2,43 (m, 4H), 2,34 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 492,4 (M+1).
Związek 250
4-[3-(5-Metylopirazyn-2-ylo)ureido]-N-[2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etylo]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etyloaminy (wydajność 99%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,21 (s, 1H), 8,81 (s, 1H), 8,64 (d, 1H), 8,58 (br s, 1H), 8,49 (m, 1H), 8,33 (d, 1H), 8,00 (d, 1H), 7,70 (s, 1H), 7,52 (m, 2H), 7,34 (m, 1H), 5,33 (s, 2H), 3,28 (m, 2H), 2,95 (m, 1H), 2,36 (s, 3H), 2,21 (s, 3H), 2,04 (m, 2H), 1,90 (m, 2H), 1,62 (m, 2H), 1,44 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 490,3 (M+1).
Związek 251
N-(2-Dimetyloaminoetylo)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 208 przy użyciu 2-dimetyloaminoetyloaminy (wydajność 99%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,24 (s, 1H), 8,82 (s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,60 (br s, 1H), 8,43 (t, 1H), 8,30 (d, 1H), 8,02 (d, 1H), 7,74 (s, 1H), 7,52 (m, 2H), 7,35 (br m, 1H), 5,32 (s, 2H), 3,36 (m, 2H), 2,39 (m, 2H), 2,33 (s, 3H), 2,18 (s, 6H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 450,2 (M+1).
Związek 252
N-(3-S-1-Benzylopirolidyn-3-ylo)-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]-3-(pirydyn-3-ylometoksy)benzamid
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 215 przy użyciu 1-benzylopirolidyn-3-S-yloaminy (wydajność 99%).
PL 212 707 B1 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,26 (s, 1H), 8,82 (s, 1H), 8,66 (d, 1H), 8,60 (br s, 1H), 8,47 (d, 1H), 8,28 (d, 1H), 8,02 (d, 1H), 7,74 (s, 1H), 7,55 (d, 1H), 7,51 (m, 1H), 7,32 (m, 4H), 7,24 (m, 1H), 5,31 (s, 2H), 4,40 (m, 1H), 3,60 (s, 2H), 2,80 (m, 1H), 2,64 (m, 1H), 2,45 (m, 2H), 2,34 (s, 3H), 2,15 (m, 1H), 1,85 (m, 1H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 538,2 (M+1).
Związek 253
1-[2-(3-Dimetyloaminopropoksy)-(5-metylofenylo)-3-pirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. Ester tert-butylowy kwasu (2-hydroksy-5-metylofenylo)karbaminowego.
Do mieszanego roztworu 6,15 g, (50 mmoli) 2-amino-4-metylofenolu w 100 ml dioksanu wprowadzono 9,8 g (45 mmoli) estru di-tert-butylowego kwasu węglowego, a następnie 12,6 g (150 mmoli) wodorowęglanu sodu w 75 ml wody. Po mieszaniu w ciągu 8 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 100 ml octanu etylu i przemyto 2 razy po 100 ml 1 N roztworu kwasu chlorowodorowego, 100 ml nasyconego wodnego roztworu wodorowęglanu sodu i 100 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany ester tert-butylowy kwasu (2-hydroksy-5-metylofenylo)karbaminowego w postaci ciała stałego, o barwie brunatnej (wydajność 95%).
Etap 2. Ester tert-butylowy kwasu [2-(3-dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenylo]karbaminowego.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 447 mg (2,0 mmola) estru tert-butylowego kwasu (2-hydroksy-5-metylofenylo)karbaminowego, 525 mg (2,0 mmola) trifenylofosfiny i 237 μΐ (2,0 mmola) 3-(dimetyloamino)-l-propanolu w 5 ml suchego tetrahydrofuranu wprowadzono 394 μΐ (2,0 mmola) azodikarboksylanu diizopropylu w 1 ml tetrahydrofuranu. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml), 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek w postaci surowego produktu.
Etap 3. 2-(3-Dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenyloamina.
Do mieszanego roztworu 617 mg (2,0 mmola) estru tert-butylowego [2-(3-dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenylo]karbaminowego w 5 ml dioksanu wprowadzono 2 ml 4 N roztworu kwasu chlorowodorowego w dioksanie. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę rozcieńczono przy użyciu 20 ml 1 H kwasu chlorowodorowego i przemyto 2 razy po 30 ml octanem etylu. Warstwę wodną zalkalizowano przy użyciu 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i poddano ekstrakcji 3 razy po 50 ml octanu etylu. Ekstrakt octanowy przemyto 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano odpowiednią pochodną aniliny.
Etap 4. 1-[2-(3-Dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenylo]-3-pirazyn-2-ylomocznik.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 208 mg (1,0 mmola) 2-(3-dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenyloaminy w 3,0 ml toluenu wprowadzono 140 μl (1,0 mmola) trietyloaminy i 98 mg (0,33 mmola) trifosgenu. Po mieszaniu w ciągu 30 minut dodano 95 mg (1,0 mmola) aminopirazyny i mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 65°C. Po mieszaniu w ciągu 4 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano jeszcze w ciągu 8 godzin. Wytrącił się osad, który odsączono, przemyto 2 razy po 1 ml toluenu i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek (wydajność 35%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,45 (s, 1H), 8,39 (br s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,21 (d, 1H), 8,19 (d, 1H), 4,09 (t, 2H), 2,55 (t, 2H), 2,36 (s, 3H), 2,26 (s, 6H), 2,05 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 330,10 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 254
1-[2-(2-Dimetyloaminoetoksy)-(5-metylofenylo]-3-pirazyn-2-ylomocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu Ν,Ν-dimetyloetanoloaminy (wydajność 36%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,79 (br s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,95 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 4,15 (t, 2H), 2,55 (s, 3H), 2,31 (t, 2H), 2,26 (s, 6H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 316,21 (Μ+1).
Związek 255
1-[5-Metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-pirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 3-hydroksymetylopirydyny (wydajność 10%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,82 (s, 1H), 8,65 (d, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,30 (s, 1H), 8,21 (s, 2H),
8,05 (s, 1H), 7,81 (m, 2H), 7,35 (m, 1H), 6,9 (dd, 2H), 5,15 (s, 2H), 2,39 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 336,21 (M+1).
Związek 256
1-{5-Metylo-2-[3-(2-oksopirolidyn-1-ylo)propoksy]-fenylo}-3-pirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 3-(2-oksopirolidyn-1-ylo)propanolu (wydajność 10%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,79 (s, 1H), 8,29 (s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,92 (d, 1H), 6,79 (d, 1H), 3,99 (t, 2H), 3,38 (m, 4H), 2,22 (s, 3H), 2,20 (t, 2H), 2,00 (t, 2H), 1,91 (t, 2H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 392,2 (M+Na).
Związek 257
1-[5-Metylo-2-(2-morfolin-4-yloetoksy)fenylo]-3-pirazyn-2-ylomocznik
PL 212 707 B1
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 2-morfolinyl-4-yloetanolu (wydajność 39%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,79 (s, 1H), 8,29 (d, 1H), 8,25 (d, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,95 (d, 1H), 6,79 (d, 1H), 4,19 (t, 2H), 3,59 (m, 4H), 2,80 (t, 2H), 2,49 (m, 4H), 2,22 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 358,2 (M+1).
Związek 258
1-[5-Metylo-2-(3-morfolin-4-ylopropoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 3-morfolin-4-ylopropanolu (wydajność 8%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,01 (s, 1H), 8,62 (br s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,91 (d, 1H), 6,79, (d, 1H), 4,05 (t, 2H), 3,59 (m, 4H), 2,48 (s, 3H), 2,45 (t, 2H), 2,35 (m, 4H), 2,21 (s, 3H), 2,00 (t, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 386,31 (M+1).
Związek 259
1-[2-(3-Dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 3-dimetyloaminopropanolu (wydajność 40%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,37 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,09 (br s, 1H), 6,80 (dd, 2H), 4,05 (t, 2H), 2,55 (t, 2H), 2,54 (s, 3H), 2,36 (s, 3H), 2,26 (s, 6H), 2,05 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 344,20 (M+1).
Związek 260
1-[5-Metylo-2-(2-morfolin-4-yloetoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 2-morfolin-4-yloetanolu (wydajność 10%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,79 (br s, 1H), 8,82 (s, 1H), 8,59 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,81 (dd, 2H), 4,20 (t, 2H), 3,75 (m, 4H), 2,91 (t, 2H), 2,61 (m, 4H), 2,55 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 372,1 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 261
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo)-2-(pirydyn-2-ylometoksy)fenylo]mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 2-hydroksymetylopirydyny (wydajność 21%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,61 (d, 1H), 8,29 (s, 1H), 8,11 (s, 1H), 7,61 (t, 1H), 7,31 (d, 1H),
7,18 (t, 1H), 6,88 (d, 1H), 6,75 (d, 1H), 5,18 (s, 2H), 2,30 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 372,2 (M+Na).
Związek 262
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-4-ylometoksy)fenylo]mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 4-hydroksymetylopirydyny (wydajność 18%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,84 (s, 1H), 8,55 (d, 2H), 7,91 (s, 1H), 7,47 (d, 2H), 6,88 (d, 1H), 6,72 (d, 1H), 5,28 (s, 2H), 2,22 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 350,21 (M+1).
Związek 263
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 3-hydroksymetylopirydyny (wydajność 10%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,82 (s, 1H), 8,68 (m, 2H), 8,25 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,84 (d, 1H), 7,38 (m, 1H), 6,99 (s, 1H), 6,88 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 5,10 (s, 2H), 2,38 (s, 3H), 2,35 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 350,21 (M+1).
Związek 264
1-[2-(2-Dimetyloaminoetoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
PL 212 707 B1
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu Ν,Ν-dimetyloetanoloaminy (wydajność 11%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,69 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,03 (s, 1H), 6,95 (d, 1H), 6,79 (d, 1H), 4,11 (t, 2H), 2,72 (t, 2H), 2,43 (s, 3H), 2,25 (s, 3H), 2,22 (s, 6H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 330,20 (M+1).
Związek 265
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[2-pirydyn-3-ylometoksy)-5-trifluorometylofenylo]mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253 przy użyciu 3-hydroksymetylopirydyny i 2-hydroksy-5-trifluorometyloaniliny (wydajność 40%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,81 (s, 1H), 8,69 (s, 1H), 8,65 (s, 1H), 8,59 (br s, 1H), 8,01 (d, 1H), 7,45 (t, 1H), 7,3 (br s, 1H), 5,39 (s, 2H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 404,10 (M+1).
Związek 266
1-[5-Metylo-2-(6-metylopirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. (6-Metylopirydyn-3-ylo)metanol.
Do mieszanego, oziębianego (0°C) roztworu (5,0 mmola) kwasu 6-metylonikotynowego w 10 ml tetrahydrofuranu wkroplono 20 ml 1 M roztworu 20 mmoli wodorku glinu litu w tetrahydrofuranie. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu 4 godzin, po czym zadano kolejno 2 ml wody, 1 ml 15% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 3 ml wody. Następnie, mieszaninę reakcyjną przesączono i przemyto 3 razy po 50 ml tetrahydrofuranu. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano alkohol w postaci produktu o konsystencji lepkiego, przezroczystego oleju.
Etapy 2-3.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 4.
Do mieszanego roztworu 138 mg (1,0 mmola) kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego w 3,0 ml toluenu wprowadzono 216 μl (1,0 mmola) azydku difenylofosforylu i 140 μl (1,0 mmola) trietyloaminy. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną umieszczono w atmosferze azotu i ogrzewano w temperaturze 90°C w ciągu 15 minut. Następnie, temperaturę obniżono do 65°C i dodano 228 mg (1,0 mmola) 5-metylo-2-(6-metylopirydyn-3-ylometoksy)fenyloaminy. Mieszaninę reakcyjną mieszano w tej temperaturze w ciągu 4 godzin, po czym mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 8 godzin. W trakcie reakcji wytrącił się osad, który odsączono, przemyto 2 razy po 1 ml toluenu i wysuszono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek (wydajność 36%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,45 (br s, 1H), 8,65 (s, 1H), 8,29 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,70 (d, 1H), 7,19 (d, 1H), 6,9 (m, 3H), 5,05 (s, 2H), 2,65 (s, 3H), 2,4 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 364,16 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 267
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(2-pirydyn-2-yloetoksy)fenylo]mocznik Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 2-(2-pirydylo)etanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(2-pirydyn-2-yloetoksy)fenyloaminy (wydajność 37%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,70 (br s, 1H), 8,65 (d, 1H), 8,45 (br s, 1H), 8,21 (s, 1H), 7,85 (s, 1H), 7,59 (t, 1H), 7,29 (t, 1H), 6,80 (dd, 2H), 4,49 (t, 2H), 3,39 (t, 2H), 2,49 (s, 3H), 2,39 (s, 3H). LRMS (esi, dodatnia) m/e 364,14 (M+1).
Związek 268
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(3-pirydyn-2-ylopropoksy)fenylo]mocznik Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 3-(2-pirydylo)propanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(3-pirydyn-2-ylopropoksy)fenyloaminy (wydajność 5%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ:
LRMS (esi, dodatnia) m/e 378,10 (M+1).
Związek 269
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-(5-metylo-2-(3-pirydyn-4-ylopropoksy)fenylo]mocznik Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 3-(4-pirydylo)propanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(4-pirydyn-2-yloetoksy)fenyloaminy (wydajność 28%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,15 (br s, 1H), 8,51 (d, 2H), 8,25 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,79 (s, 1H), 7,75 (s, 1H), 7,15 (d, 2H), 6,82 (d, 1H), 6,75 (d, 1H), 4,05 (t, 2H), 2,91 (t, 2H), 2,40 (s, 3H),
2,36 (s, 3H), 2,25 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 378,16 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 270
Η Η
1-{2-[2-(Benzylometyloamino)etoksy]-5-metylofenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu N-metylo-N-benzyloetanoloaminy i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 2-[2-(benzylometyloamino)etoksy]-5-metylofenyloaminy (wydajność 17%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,70 (br s, 1H), 8,49 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 7,95 (s, 1H), 7,85 (s, 1H), 7,32 (m, 5H), 6,85 (s, 2H), 4,15 (t, 2H), 3,62 (s, 2H), 2,92 (t, 2H), 2,49 (s, 3H), 2,33 (s, 3H), 2,29 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 406,01 (M+1).
Związek 271
1-[5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 3-hydroksymetylo-1-metylopiperydyny i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenyloaminy (wydajność 16%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,25 (br s, 1H), 8,45 (br s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,22 (s, 2H), 6,80 (d, 1H), 6,74 (d, 1H), 3,80 (m, 2H), 3,15 (br d, 1H), 2,80 (br d, 1H), 2,51 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 2,30 (m, 1H), 2,22 (s, 3H), 1,50-2,00 (m, 6H), 1,00-1,25 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 370,01 (M+1).
Związek 272
1-{2-[2-(4-Dimetyloaminofenylo)etoksy]-5-metylofenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 2-(4-dimetyloaminofenylo)etanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 2-[2-(4-dimetyloaminofenylo)etoksy]-5-metylofenyloaminy (wydajność 10%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,15 (br s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,25 (s, 1H), 7,80 (m, 2H), 7,25 (m, 2H), 6,82 (s, 2H), 6,75 (d, 2H), 4,25 (t, 2H), 3,20 (t, 2H), 2,99 (s, 6H), 2,55 (s, 3H), 2,41 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 405,90 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 273
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(3-pirydyn-3-ylopropoksy)fenylo]mocznik Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 3-(3-pirydylo)propanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(3-pirydyn-3-ylopropoksy)fenyloaminy (wydajność 16%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,95 (br s, 1H), 8,51 (m, 2H), 8,35 (s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,15 (s, 1H), 7,80 (s, 1H), 7,50 (d, 1H), 7,21 (t, 1H), 6,79 (d, 1H), 6,75 (d, 1H), 4,09 (t, 2H), 2,90 (t, 2H), 2,45 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 2,25 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 377,91 (M+1).
Związek 274
1-[2-(2-Dimetyloamino-1-dimetyloaminometyloetoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 1,3-bis(dimetyloamino)propan-2-olu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 2-(2-amino-4-metylofenoksy)-N,N,N',N'-tetrametylopropano-1,3-diaminy (wydajność 4%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,69 (br s, 1H), 8,95 (br s, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,80 (dd, 2H), 4,19 (m, 1H), 4,09 (m, 1H), 3,05 (m, 1H), 2,65 (m, 2H), 2,50 (s, 3H), 2,45 (s, 6H), 2,38 (s, 6H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 386,92 (M+1).
Związek 275
1-[5-Metylo-2-(2-S-1-metylopirolidyn-2-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 1-metylopirolidyn-2-S-ylometanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(1-pirolidyn-2-S-ylometoksy)fenyloaminy (wydajność 12%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,10 (s, 1H), 9,85 (br s, 1H), 9,65 (br s, 1H), 8,78 (s, 1H),
8,25 (s, 1H), 6,90 (s, 1H), 7,02 (d, 1H), 6,85 (d, 1H), 4,33 (br s, 2H), 3,88 (m, 1H), 3,59 (m, 1H), 3,19 (m, 1H), 2,99 (d, 2H), 2,70-2,85 (m, 2H), 2,45 (s, 3H), 2,29 (s, 3H), 1,80-2,10 (m, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 355,91 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 276
1-[2-(2-S-1-Benzylopirolidyn-2-ylometoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. Reakcja Mitsunobu przy użyciu 1-benzylopirolidyn-2-S-ylometanolu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 przy użyciu 5-metylo-2-(1-benzylopirolidyn-2-S-ylometoksy)fenyloaminy (wydajność 3%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,95 (s, 1H), 9,90 (br s, 1H), 9,59 (br s, 1H), 8,69 (s, 1H), 8,10 (s, 1H), 7,89 (s, 1H), 7,25-7,50 (m, 6H), 6,96 (d, 1H), 6,90 (d, 1H), 4,75 (d, 2H), 4,33 (m, 4H), 4,10 (m, 2H), 2,40 (s, 3H), 2,25 (s, 3H), 1,80-2,10 (m, 3H), 1,10-1,30 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 432,31 (M+1).
Związek 277
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(2-pirolidyn-1-yloetoksy)fenylo]mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu 2-pirolidynoetanolu (wydajność 28%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,01 (s, 1H), 9,85 (br s, 1H), 9,72 (br s, 1H), 8,75 (s, 1H),
8,25 (s, 1H), 8,01 (s, 1H), 7,01 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 4,40 (t, 2H), 3,62 (m, 4H), 3,21 (m, 2H), 2,40 (s, 3H), 2,25 (s, 3H), 2,00 (m, 2H), 1,88 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 356,2 (M+1).
Związek 278
1-{5-Metylo-2-[2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etoksy]fenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu 2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etanolu (wydajność 32%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,01 (s, 1H), 9,85 (br s, 1H), 9,72 (br s, 1H), 8,75 (s, 1H),
8,25 (s, 1H), 8,01 (s, 1H), 7,01 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 4,20 (m, 3H), 3,00-4,00 (m, 11H), 2,80 (d, 2H),
2,40 (s, 3H), 2,25 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 370,2 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 279
1-[2-(3H-Imidazol-4-ilometoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu (3H-imidazol-4-ilo)metanolu (wydajność 24%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,51 (br s, 1H), 8,01 (s, 1H), 7,69 (s, 1H), 7,20-7,50 (m, 2H),
7,10 (s, 1H), 6,75 (d, 1H), 4,99 (s, 2H), 2,40 (s, 3H), 2,25 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 339,1 (M+1).
Związek 280
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(2-pirydyn-3-yloetoksy)fenylo]mocznik Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu 2-pirydyn-3-ylooetanolu (wydajność 16%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,98 (br s, 1H), 8,65 (s, 1H), 8,49 (d, 1H), 8,35 (s, 2H), 8,20 (s, 1H), 7,75 (s, 1H), 7,65 (d, 1H), 7,19 (m, 1H), 6,82 (dd, 2H), 4,31 (t, 2H), 3,21 (t, 2H), 2,48 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 364,2 (M+1).
Związek 281
1-[5-Metylopirazyn-2-(3-piperydyn-1-ylopropoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu 3-piperydyn-1-ylopropan-1-olu (wydajność 33%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,21 (be s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,25 (s, 2H), 8,15 (s, 1H), 6,80 (dd, 2H), 4,15 (t, 2H), 2,53 (t, 2H), 2,52 (s, 3H), 2,45 (m, 4H), 2,39 (s, 3H), 2,10 (m, 2H), 1,61 (m, 4H),
1,45 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 384,2 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 282
1-(5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu 1-metylopiperydyn-4-olu (wydajność 4%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,22 (be s, 1H), 8,43 (s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 8,10 (s, 1H), 6,81 (dd, 2H), 4,25 (m, 1H), 2,8 (m, 2H), 2,59 (s, 3H), 2,39 (s, 3H), 2,36 (s, 3H), 2,19 (m, 4H), 1,90 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 355,9 (M+1).
Związek 283
1-(2-(1-Benzylopiperydyn-4-yloksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266, przy użyciu 1-benzylopiperydyn-4-olu (wydajność 1%).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 432,0 (M+1).
Związek 284
1-[5-Metylo-2-(3-(S)-1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)-fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. (1-Metylopiperydyn-3-(S)-ylo)metanol.
Do mieszanego, oziębianego (0°C) roztworu 5,0 mmola kwasu (S)-(+)-N-Boc-nipekotowego w 10 ml tetrahydrofuranu wkroplono 20 ml (20 mmoli) 1 M roztworu wodorku glinu litu w tetrahydrofuranie. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzewano pod chłodnicą zwrotną w ciągu 12 godzin, po czym oziębiono do temperatury 0°C i szybko zadano 1 ml wody, 1 ml 15% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 3 ml wody. Mieszaninę reakcyjną przesączono i placek na filtrze przemyto 3 razy po 50 ml tetrahydrofuranu. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci przezroczystego, lepkiego oleju.
Etapy 2-3. 5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-(S)-ylometoksy)fenyloamina.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 4. Wytworzony zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 266 (wydajność 33%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,25 (br s, 1H), 8,45 (br s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,22 (s, 2H), 6,80 (s, 1H), 6,74 (s, 1H), 3,80 (m, 2H), 3,15 (br d, 1H), 2,80 (br d, 1H), 2,51 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 2,30 (m, 1H), 2,22 (s, 3H), 1,50-2,00 (m, 6H), 1,00-1,25 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 370,0 (M+1).
PL 212 707 B1
Związek 285
1-[5-metylo-2-(3-(R)-1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-3. 5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-(R)-ylometoksy)fenyloamina.
Wytworzona zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 284 przy użyciu kwasu (R)-(+)-N-boc-nipekotowego.
Etap 4. Roztwór 1,2 równoważnika kwasu azydo-4-metylopirazyno-2-karboksylowego w 0,1 M bezwodnym toluenie ogrzano do temperatury 90°C. Po upływie 20 minut ustało wywiązywanie się N2 i mieszaninę reakcyjną o barwie karmelowej schłodzono do temperatury 60°C, po czym dodano 1 równoważnik aniliny w postaci roztworu w toluenie. Po mieszaniu w ciągu 4 godzin w temperaturze 60°C, mieszaninę reakcyjną schłodzono przez noc do temperatury pokojowej. Wytrącił się osad, który wyodrębniono przez odsączenie (wydajność 49%).
1H NMR (400 MHz, CDCI3) δ: 11,25 (szer s, 1H), 8,45 (szer s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,22 (s, 2H), 6,80 (d, 1H), 6,74 (d, 1H), 3,80 (m, 2H), 3,15 (br d, 1H), 2,80 (br d, 1H), 2,51 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 2,30 (m, 1H), 2,22 (s, 3H), 1,50-2,00 (m, 6H), 1,00-1,25 (m, 2H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 370,0 (M+1).
Związek 286
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(1-pirydyn-3-yloetoksy)fenylo]mocznik
Etap 1. 1-Pirydyn-3-yloetanol.
Do mieszanego, oziębianego (-78°C) roztworu 15 mmoli pirydyno-3-karboaldehydu w 40 ml tetrahydrofuranu wprowadzono 5 ml 3 M roztworu 15 mmoli bromku metylomagnezu w eterze dietylowym. Po mieszaniu w ciągu 2 godzin, mieszaninę reakcyjną szybko zadano 5 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu i pH doprowadzono do ~5,0 przy użyciu wodnego roztworu węglanu sodu. Produkt reakcji wyekstrahowano 3 razy po 100 ml octanu etylu. Ekstrakt octanowy przemyto 100 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci oleju, o barwie żółtej.
Etapy 2-3. 5-Metylo-2-(1-pirydyn-3-yloetoksy)fenyloamina.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 4. Wytwarzanie mocznika przeprowadzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 285 (wydajność 17%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,49 (br s, 1H), 8,81 (s, 1H), 8,73 (s, 1H), 8,52 (d, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 7,80 (s, 1H), 7,72 (d, 1H), 7,20 (t, 1H), 6,70 (d, 1H), 6,65 (d, 1H),
5,49 (q, 1H), 2,50 (s, 3H), 2,30 (s, 3H), 1,75 (d, 3H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 363,8 (M+1).
100
PL 212 707 B1
Związek 287
1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-2-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. 5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-2-ylometoksy)fenyloamina.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika przeprowadzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 285 (wydajność 11%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,90 (br s, 1H), 8,45 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 7,80 (s, 1H), 6,80 (s, 2H), 4,51 (m, 1H), 2,58-3,00 (m, 4H), 2,52 (s, 3H), 2,46 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 1,502,25 (m, 7H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 369,9 (M+1).
Związek 288
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(tetrahydrofuran-2-ylometoksy)fenylo]mocznik
Etapy 1-2. 5-Metylo-2-(tetrahydrofuran-2-ylometoksy)fenyloamina.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika przeprowadzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 285 (wydajność 12%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,25 (br s, 1H), 8,49 (s, 1H), 8,40 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 6,8 (s, 2H), 4,42 (m, 1H), 3,80-4,10 (m, 4H), 2,52 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 1,20-2,20 (m, 4H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 342,9 (M+1).
Związek 289
1-[5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-4-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 1-(Metylopiperydyn-4-ylo)metanol.
Do mieszanego, oziębianego roztworu 5,0 mmola kwasu 1-metylopiperydyno-4-karboksylowego w 10 ml tetrahydrofuranu wkroplono 20 ml 1 M roztworu 20 mmoli wodorku glinu litu w tetrahydrofuranie. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu 4 godzin, po czym szybko zadano 1 ml wody, 1 ml 15% wodnego roztworu wodorotlenku sodu i 3 ml wody. Następnie, mieszaninę reakcyjną
PL 212 707 B1
101 przesączono i przemyto 3 razy po 50 ml tetrahydrofuranu. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci przezroczystego, lepkiego oleju.
Etapy 2-3. 5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-4-ylometoksy)fenyloamina.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 4. Wytwarzanie mocznika przeprowadzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 285 (wydajność 54%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,18 (br s, 1H), 8,62 (br s, 1H), 8,38 (br s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 6,82 (s, 1H), 6,78 (d, 1H), 3,85 (d, 2H), 2,90 (br d, 2H), 2,51 (s, 3H), 2,35 (m, 6H), 1,50-2,10 (m, 7H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 369,2 (M+1).
Związek 290
1-[5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. 5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-yloksy)fenyloamina.
Reakcja Mitsunobu i odblokowanie aniliny zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 253.
Etap 3. Wytwarzanie mocznika przeprowadzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 285 (wydajność 3%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 10,75 (br s, 1H), 8,59 (br s, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 7,62 (s, 1H), 6,90 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 4,40 (m, 1H), 2,58 (s, 3H), 2,39 (s, 6H), 1,60-2,80 (m, 8H).
LRMS (esi, dodatnia) m/e 356,1 (M+1).
Związek 291
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)fenylo]mocznik
Etap 1. Ester metylowy kwasu chinolino-3-karboksylowego.
Do mieszanego roztworu 346 mg (2 mmoli) kwasu chinolino-3-karboksylowego w 6 ml mieszaniny THF/MeOH 4:1 wprowadzano porcjami, w temperaturze 0°C, 2 M roztwór TMS-diazometanu, aż do momentu, od którego utrzymywało się żółte zabarwienie diazometanu. Mieszaninę reakcyjną zatężono, w wyniku czego otrzymano 244 mg estru metylowego w postaci ciała stałego, o barwie brunatnej (wydajność 65%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,44 (s, 1H), 8,85 (s, 1H), 8,17 (d, 1H), 7,96 (d, 1H), 7,84 (dd, 1H), 7,62 (dd, 1H), 4,02 (s, 3H).
Etap 2. Ester metylowy kwasu 1,2,3,4-tetrahydrochinolino-3-karboksylowego i ester metylowy kwasu 1-etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolino-3-karboksylowego.
Do mieszanego roztworu 244 mg (1,3 mmola) estru metylowego kwasu chinolino-3-karboksylowego w 13 ml kwasu octowego lodowatego wprowadzono porcjami, w temperaturze pokojowej, 345 mg (9,1 mmola) NaBH4 (gwałtowny przebieg reakcji). Po zakończeniu dodawania, mieszanina reakcyjna przybrała barwę ciemnożółtą. Po dalszym mieszaniu w ciągu 3 godzin barwa ta zmieniła się na jasnożółtą. Mieszaninę reakcyjną wlano do 50 ml wody i 50 ml CH2CI2 i całość szybko miesza102
PL 212 707 B1 no w ciągu 15 minut. Następnie, warstwy rozdzielono i warstwę organiczną zatężono, w wyniku czego otrzymano produkt o konsystencji oleju, o barwie żółtej. Analiza wykonana metodą TLC (w układzie EtOAc/heksan 15:85) wykazała całkowite zużycie związku wyjściowego, a także dwie nowe plamy o niższej wartości rf. Wytworzony związek poddano chromatografii przy użyciu kolumny Biotage 12M (załadowanej CH2Cl2), z zastosowaniem do elucji układu EtOAc/heksan 15:85. Plamie o wyższej wartości rf odpowiadał związek N-etylowany, otrzymany w ilości 123 mg (wydajność 43%). Plamie o niższej wartości rf odpowiadał pożądany ester metylowy kwasu tetrachinolino-3-karboksylowego, otrzymany w ilości 93 mg (wydajność 37%).
Pochodna N-etylowa:
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,08 (dd, 1H), 6,99 (d, 1H), 6,60 (m, 2H), 3,73 (s, 3H), 3,42 (m, 3H), 3,27 (m, 1H), 2,98 (m, 3H), 1,14 (t, 3H).
Pochodna N-H:
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 6,98 (m, 2H), 6,62 (dd, 1H), 6,47 (d, 1H), 3,71 (s, 3H), 3,52 (m, 1H), 3,34 (m, 1H), 3,00 (m, 2H), 2,90 (m, 1H).
Etap 3. (1,2,3,4-Tetrahydrochinolin-3-ylo)metanol.
Do mieszanego roztworu 93 mg (0,49 mmola) estru metylowego kwasu 1,2,3,4-tetrahydrochinolino-3-karboksylowego w 1,5 ml Et2O wkroplono, w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, 1 M roztwór LiAlH4 w Et2O, przy gwałtownym wywiązywaniu się gazu i wytrącaniu się osadu o barwie białej. Po upływie 30 minut, mieszaninę reakcyjną ostrożnie zadano 3 ml 15% NaOH, po czym dodano 3 ml Et2O i mieszaninę mieszano szybko, w temperaturze pokojowej, w ciągu 15 minut. Warstwy rozdzielono i warstwę wodną poddano ekstrakcji 10 ml Et2O. Ekstrakty organiczne połączono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 64 mg alkoholu (wydajność 80%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 6,97 (m, 2H), 6,62 (dd, 1H), 6,47 (d, 1H), 3,66 (m, 1H), 3,58 (m, 1H), 3,40 (m, 1H), 3,08 (m, 1H), 2,82 (m, 1H), 2,53 (m, 1H), 2,18 (m, 1H).
Etap 4. Ester tert-butylowy kwasu [5-metylo-2-(1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)fenylokarbaminowego.
Do mieszanego roztworu 88 mg (0,39 mmola) 2-N-Boc-amino-4-metylofenolu, 64 mg (0,39 mmola) (1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylo)metanolu i 103 mg (0,39 mmola) trifenylofosfiny w 850 μl THF wprowadzono, w atmosferze azotu, roztwór 77 μl (0,39 mmola) DIAD w 850 μl THF. Tak utworzoną mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej przez noc, po czym zatężono i wprowadzono bezpośrednio do kolumny Biotage 12 M z CH2Cl2, po czym przeprowadzono elucję przy użyciu układu heksan/EtOAc 96:4, w wyniku czego wyodrębniono 129 mg tytułowego związku w postaci oleju, o barwie żółtej (wydajność 89%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,92 (br s, 1H), 7,06 (br s, 1H), 6,99 (m, 2H), 6,81 (m, 1H), 6,73 (s, 2H), 6,65 (dd, 1H), 6,51 (d, 1H), 3,96 (m, 2H), 3,37 (ddd, 2H), 2,79 (ddd, 2H), 2,56 (m, 1H), 2,28 (s, 3H), 1,54 (s, 9H).
Etap 5. Ester benzylowy kwasu 3-(2-tert-butoksykarbonyloamino-4-metylofenoksymetylo)-3,4-dihydro-2H-chinolino-1-karboksylowego.
Do mieszanego roztworu estru tert-butylowego kwasu [5-metylo-2-(1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)fenylo]karbaminowego. Do mieszanego roztworu 129 mg (0,35 mmola) 2-N-Boc-amino-4-metylofenolu w 1,5 ml CH2Cl2 wprowadzono, w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, 61 pl, 0,35 mmola) DIEA, a następnie 50 pl (0,35 mmola) chloromrówczanu benzylu i 4 mg (0,035 mmola) DMAP. Po upływie 24 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml CH2Cl2 i przemyto 2 razy po 30 ml 2 N HCl i 2 razy po 30 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu. Ekstrakt organiczny osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano produkt w postaci oleju, o barwie brązowej, który okazał się mieszaniną związku pożądanego i związku wyjściowego.
Etap 6. Ester benzylowy kwasu 3-(2-amino-4-metylofenoksymetylo)-3,4-dihydro-2H-chinolino-1-karboksylowego.
Roztwór 0,35 mmola surowego estru benzylowego kwasu 3-(2-tert-butosykarbonyloamino-4-metylofenoksymetylo)-3,4-dihydro-2H-chinolino-1-karboksylowego w 2 ml 4 N roztworu HCl w dioksanie mieszano, w temperaturze pokojowej, z zastosowaniem rurki osuszającej, przez noc. Powstałą zawiesinę zatężono w wyparce obrotowej, rozcieńczono do objętości 30 ml CH2Cl2 i wytrząśnięto z 30 ml 10% roztworu węglanu wapnia. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, z otrzymaniem produktu o konsystencji oleju, o barwie brązowej odPL 212 707 B1
103 powiadającego surowej anilinie, którego użyto z pominięciem dalszego oczyszczania w reakcji tworzenia mocznika.
Etap 7. Ester benzylowy kwasu 3-{4-metylo-2-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]fenoksymetylo}-3,4-dihydro-2H-chinolino-1-karboksylowego.
W zanurzonej w łaźni olejowej o temperaturze 90°C fiolce reakcyjnej z przegrodami i zamknięciem, w atmosferze azotu i przy mieszaniu, rozcieńczono 0,5 M roztwór 204 μl kwasu azydo-5-metylopirazyno-2-karboksylowego przy użyciu 408 μl toluenu. Po upływie około 20 minut ustało wywiązywanie się gazowego azotu i mieszaninę reakcyjną pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej, po czym wprowadzono do niej roztwór około 0,101 mmola surowego estru benzylowego kwasu 3-(2-amino-4-metylofenoksymetylo)-3,4-dihydro-2H-chinolino-1-karboksylowego w 620 μl toluenu. Utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze 65°C w ciągu 2 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej przez noc. Wytrącił się osad, który odsączono przy użyciu toluenu. Produkt ten stanowił mieszaninę związku zabezpieczonego grupą Cbz i związku odblokowanego.
Etap 8. 1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)fenylo]mocznik.
Mieszaną zawiesinę 6,6 mg (12 μmoli) estru benzylowego kwasu 3-{4-metylo-2-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]fenoksymetylo}-3,4-dihydro-2H-chinolino-1-karboksylowego ogrzewano w 5 ml EtOAc przy użyciu ogrzewarki pistoletowej, aż do uzyskania roztworu. Klarowny roztwór schłodzono do temperatury pokojowej i dodano 3,4 μl (24 mmole) trietyloaminy, a następnie 9 mg katalizatora Pearlmana (20% wodorotlenek palladu na węglu). Utworzoną tak mieszaninę poddano 3 razy cyklowi próżnia/upuszczanie gazu z udziałem gazowego wodoru, a po tym przetrzymano w ciągu godziny pod ciśnieniem 1 atmosfery wodoru. Następnie, mieszaninę reakcyjną przesączono przez bibułę filtracyjną GF/F przy użyciu EtOAc i zatężono, w wyniku czego otrzymano 4,7 mg substancji stałej o barwie białej, odpowiadającej pożądanemu związkowi (wydajność 100%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3/CD3OD) δ: 8,23 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 7,96 (s, 1H), 7,04 (t, 1H), 6,97 (d, 1H), 6,81 (m, 2H), 6,67 (t, 1H), 6,58 (d, 1H), 4,04 (m, 2H), 3,57 (d, 1H), 3,26 (t, 1H), 2,92 (ddd, 2H), 2,64 (m, 1H), 2,34 (s, 3H), 2,31 (s, 3H).
LRMS (APCI, dodatnia) m/e 404,2 (M+1).
Związek 292
1-[2-(1-Etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap. 1. (1-Etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylo)metanol.
Do mieszanego roztworu 123 mg (0,56 mmola) estru metylowego kwasu 1-etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolino-3-karboksylowego w 1,5 ml Et2O, w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, wkroplono 1 M roztwór LAH w Et2O, przy gwałtownym wydzielaniu się gazu i wytrącaniu się osadu o barwie białej. Po upływie 30 minut analiza wykonana metoda TLC w układzie EtOAc/heksan 3:7 wykazała całkowity brak związku wyjściowego i pojawienie się czystej plamy o niższej wartości rf. Mieszaninę ostrożnie zadano 3 ml 15% NaOH, po czym dodano 3 ml Et2O i mieszaninę szybko mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 15 minut. Następnie, warstwy rozdzielono i warstwę wodną poddano ekstrakcji 1 raz 10 ml Et2O. Ekstrakty organiczne połączono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, z otrzymaniem 105 mg produktu w postaci przezroczystego oleju, odpowiadającego pożądanemu alkoholowi (wydajność 95%).
Etap 2. Ester tert-butylowy kwasu [2-(1-etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)-5-metylofenylo]karbaminowego.
104
PL 212 707 B1
Do mieszanego roztworu 105 mg (0,55 mmola) (1-etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylo)metanolu (wytworzonego w etapie 2, związek 126xx), 123 mg (0,55 mmola) 2-N-Boc-amino-4-metylofenolu i 144 mg (0,55 mmola) trifenylofosfiny w 850 μl THF wprowadzono, w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, roztwór 108 μl (0,55 mmola) DIAD w 850 μl THF. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej, zatężono, wprowadzono bezpośrednio do kolumny Biotage 12M z CH2Cl2 i poddano elucji układem heksan/EtOAc 96:4, w wyniku czego otrzymano 40 mg pożądanego alkilowanego fenolu w postaci piany o barwie białej (wydajność 18%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,92 (br s, 1H), 7,08 (dd, 1H), 7,02 (m, 1H), 6,99 (d, 1H), 6,75 (s, 2H), 6,62 (d, 1H), 6,59 (dd, 1H), 3,98 (m, 2H), 3,39 (m, 4H), 3,20 (m, 1H), 2,79 (ddd, 2H), 2,58 (m, 1H), 2,28 (s, 3H), 1,56 (s, 9H), 1,16 (t, 3H).
Etap 3. 2-(1-Etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)-5-metylofenyloamina.
Roztwór 40 mg (0,1 mmola) estru te rt-butylowego kwasu [2-(1-etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)-5-metylofenylo]karbaminowego mieszano z 2 ml 4 N HCl w dioksanie, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, z zastosowaniem rurki osuszającej, przez noc. Powstałą zawiesinę zatężono w wyparce obrotowej, rozcieńczono do objętości 30 ml przy użyciu CH2Cl2 i wytrząsano z 30 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano produkt w postaci oleju, o barwie brązowej, którego użyto, z pominięciem dalszego oczyszczania, w następnej reakcji.
Etap 4. 1-[2-(1-Etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
W zanurzonej w łaźni olejowej o temperaturze 90°C fiolce reakcyjnej z przegrodami i zamknięciem, rozcieńczono, w atmosferze azotu i z mieszaniem, 182 μl 0,5 M roztworu azydku acylu przy użyciu 364 μl toluenu. Po upływie około 20 minut ustało wywiązywanie się gazowego N2 i mieszaninę reakcyjną pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej, po czym dodano roztwór 27 mg (0,91 mmola) 2-(1-etylo-1,2,3,4-tetrahydrochinolin-3-ylometoksy)-5-metylofenyloaminy w 550 μl toluenu. Mieszaninę mieszano w temperaturze 65°C w ciągu 2 godzin, po czym schłodzono do temperatury pokojowej przez noc. Wytrącił się osad, który odsączono przy użyciu toluenu, w wyniku czego wyodrębniono 7 mg pożądanego mocznika w postaci ciała stałego, o barwie brunatnej (wydajność 18%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,34 (br s, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,11 (br s, 1H), 7,83 (s, 1H), 7,25 (m, 1H), 7,18 (d, 1H), 7,12 (t, 1H), 6,97 (d, 1H), 6,80 (m, 2H), 6,70 (d, 1H), 6,61 (t, 1H), 4,05 (m, 2H), 3,52 (m, 2H), 3,32 (t, 1H), 3,17 (m, 1H), 2,91 (ddd, 2H), 2,69 (m, 1H), 2,36 (s, 3H), 2,27 (s, 3H), 1,04 (t, 3H).
LRMS (APCI, dodatnia) m/e 431,9 (M+1).
Związek 293
1-[5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-chinoksalin-2-ylomocznik
Etap 1. Azydek chinoksalino-2-karbonylu.
Do mieszanego roztworu 348 mg (2 mmoli) kwasu chinoksalino-2-karboksylowego w 6 ml THF dodano, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 365 μl (2,1 mmola) diizopropyloaminy, a następnie 410 μl (1,9 mmola) azydku difenyIofosforyIu. Po mieszaniu przez noc, utworzoną tak mieszaninę reakcyjną rozcieńczono do objętości 60 ml Et2O i przemyto 2 razy po 60 ml nasyconego roztworu NaCl. Utworzył się nierozpuszczalny produkt o konsystencji oleju, o barwie brązowej, który usunięto razem z warstwą wodną i który, jak się przypuszcza, stanowił zanieczyszczenie w postaci fosforanu difenylu. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 350 mg substancji stałej o barwie brunatnej, która odpowiada azydkowi acylu (wydajność 92%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,58 (s, 1H), 8,32 (d, 1H), 8,21 (d, 1H), 7,94 (m, 2H).
PL 212 707 B1
105
Etap 2. 1-[5-Metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-chinoksalin-2-ylomocznik.
Roztwór 66 mg (0,33 mmola) azydku chinoksalino-2-karbonylu w 1,7 ml toluenu mieszano, w atmosferze azotu i zanurzono w łaźni grzejnej o temperaturze 90°C. Po upływie 20 minut, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury 65°C i dodano 70 mg (0,3 mmola) stałej 5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenyloaminy. Następnie, mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 65°C w ciągu 4 godzin, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej przez noc. Wytrącony osad zebrano przez odsączenie i przemyto toluenem, w wyniku czego otrzymano 62 mg pożądanego związku (wydajność 51%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,58 (br s, 1H), 9,27 (br s, 1H), 8,63 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,03 (d, 1H), 7,91 (d, 1H), 7,76 (t, 1H), 7,61 (t, 1H), 6,86 (m, 2H), 4,03 (m, 2H), 2,91 (d, 1H), 2,61 (d, 1H), 2,37 (s, 3H), 2,25 (m, 1H), 2,09 (s, 1H), 1,81 (m, 3H), 1,57 (m, 2H), 1,05 (m, 1H).
LRMS (APCI, dodatnia) m/e 405,9 (M+1).
Związek 294
1-[5-metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-chinoksalin-2-ylomocznik
Etap 1. 1-[5-Metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-chinoksalin-2-ylomocznik.
Mieszany roztwór 92 mg (0,46 mmola) azydku chinoksalino-2-karbonylu (wytworzonego sposobem powyżej opisanym) w 1,5 ml toluenu, w atmosferze azotu, zanurzono w łaźni grzejnej o temperaturze 90°C. Po upływie 20 minut, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury 65°C i dodano 90 mg (0,42 mola) stałej 5-metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenyloaminy. Następnie, mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 65°C w ciągu 4 godzin, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej przez noc. Wytrącony osad zebrano przez odsączenie. Produkt surowy poddano chromatografii na kolumnie Biotage 12M przy użyciu układu EtOAc/heksan 2:3, w wyniku czego otrzymano 20 mg czystego mocznika w postaci ciała stałego, o barwie brunatnej (wydajność 12%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,99 (br s, 1H), 9,64 (br s, 1H), 8,76 (s, 1H), 8,61 (s, 1H), 8,48 (d, 1H), 8,24 (s, 1H), 7,98 (d, 1H), 7,79 (d, 1H), 7,55 (t, 1H), 7,42 (t, 1H), 7,17 (d, 1H), 7,12 (m, 1H), 6,93 (m, 2H), 5,26 (s, 2H), 2,41 (s, 3H).
LRMS (APCI, dodatnia) m/e 385,9 (M+1).
Związek 295
Etap 1. Metoda Mitsunobo.
1-[2-(4-Metylo-2-nitrofenoksy)etylo]azyrydyna.
Roztwór 505 mg (3,3 mmola, 1,1 równoważnika) 2-nitro-4-metylofenolu i 3,0 mmola (1 równoważnik) 2-azyrydyn-1-yloetanolu w 10 ml THF mieszano w temperaturze 0°C. Następnie, dodano 0,87 g (3,30 mmola, 1,1 równoważnika) trifenylofosfmy i 0,67 g, 3,30 mmola, 1,1 równoważnika) azodikarboksylanu diizopropylu, po czym roztwór pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej. Po upływie 18 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 100 ml EtOAc i przemyto 3 razy po 20 ml wody. Fazę organiczną przemyto jeszcze 3 razy po 20 ml 1 N HCl. Warstwę wodną zalkalizowano przy użyciu 3 N NaOH do pH >12 i poddano ekstrakcji 3 razy po 50 ml EtOAc, w wyniku czego
106
PL 212 707 B1 otrzymano surowy produkt, który poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej przy użyciu do elucji układu 5-10% MeOH w dichlorometanie.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,66 (s, 1H), 7,32 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,01 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,26 (t, J = 5,09 Hz, 2H), 2,67 (t, J = 5,48 Hz, 2H), 2,34 (t, 3H), 1,79 (m, 2H), 1,34 (m, 2H).
Etap 2. Redukcja grupy nitrowej.
2-(2-Azyrydyn-1-yloetoksy)-5-metylofenyloamina.
Roztwór (1,0 mmola) 3-nitro-4-alkoksytoluenu w 20 ml EtOH poddano uwodornianiu pod ciśnieniem 2 atm z udziałem 300 mg 10% Pd/C, w ciągu 30 minut. Katalizator usunięto przez odsączenie poprzez filtr z włókna szklanego i przesącz zatężono, w wyniku czego otrzymano pożądany związek, który został użyty bezpośrednio, z pominięciem dalszego oczyszczania.
Etap 3. Tworzenie mocznika.
1-[2-(2-Azyrydyn-1-yloetoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazynyl-2-ylo)mocznik.
Roztwór 196 mg (1,2 mmola, 1,2 równoważnika) kwasu azydo-5-metylopirazyno-2-karboksylowego w 20 ml bezwodnego toluenu ogrzano do temperatury 90°C. Po upływie 20 minut ustało wywiązywanie się N2 i mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury 60°C, po czym dodano 1,0 mmola (1 równoważnik) aniliny w postaci roztworu w 2 ml toluenu. Po mieszaniu całości w ciągu 4 godzin w temperaturze 60°C, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji przy użyciu 50 ml mieszaniny EtOAc i nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu. Fazę organiczną przemyto wodnym roztworem chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Pozostałość poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji układu 5% MeOH w dichlorometanie.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,80 (s, 1H), 8,64 (s, 1H), 8,53 (s, 1H), 8,15 (s, 1H), 8,07 (s, 1H), 6,82 (m, 2H), 4,2 (m, 2H), 2,7 (m, 2H), 2,5 (s, 3H), 2,32 (s, 3H), 1,89 (s, 2H), 1,30 (m, 2H).
MS (APCI, dodatnia) m/e 328,0 (M+1).
Związek 296
1-[2-(3-Dimetyloaminobenzyloksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzony z (3-dimetyloaminofenylo)metanolu sposobem opisanym powyżej odnośnie do związku 295.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,69 (s, 1H), 8,26 (s, 1H), 8,11 (s, 1H), 7,93 (s, 1H), 7,26 (m, 1H), 6,87 (m, 6H), 5,01 (s, 2H), 2,93 (s, 6H), 2,35 (s, 6H).
MS (APCI, dodatnia) m/e 391,9 (M+1).
Związek 297
1-[2-(1-Izopropylopirolidyn-3-yloksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Wytworzony z 3-hydroksy-1-izopropylopirolidyny sposobem opisanym powyżej odnośnie do związku 295.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,08 (s, 2H), 8,65 (s, 1H), 8,14 (s, 1H), 8,03 (s, 1H), 6,81 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 6,74 (d, J = 8,61, 1H), 4,85 (s, 1H), 2,91 (m, 1H), 2,75 (m, 2H), 2,48 (m, 1H), 2,4 (s, 3H), 2,36 (m, 1H), 2,27 (m, 1H), 2,21 (s, 3H), 1,85 (m, 1H), 1,01 (m, 6H).
MS (APSI, dodatnia) m/e 369,9 (M+1).
PL 212 707 B1
107
Związek 298
1-[5-Metylo-2-(1-metylopirolidyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Wytworzony z (1-metylopirolidyn-3-ylo)metanolu sposobem opisanym powyżej odnośnie do związku 295.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,13 (s, 2H), 8,67 (s, 1H), 8,15 (s, 1H), 8,06 (s, 1H), 6,81 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 6,75 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 4,88 (s, 1H), 2,75 (m, 4H), 2,5 (m, 2H), 2,43 (s, 3H), 2,3 (s, 3H), 2,24 (s, 3H).
MS (APCI, dodatnia) m/e 341,9 (M+1).
Związek 299
Etap 1. Ester tert-butylowy kwasu 3-hydroksymetylopiperydyno-1-karboksylowego.
Do mieszanego roztworu 403 mg (3,5 mmola, 1 równoważnika) 3-hydroksymetylopiperydyny w 20 ml CH2Cl2 i 5 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu wprowadzono w kilku porcjach, w temperaturze 0°C, 803 mg (3,68 mmola, 1,05 równoważnika) diwęglanu di-tert-butylu. Po mieszaniu całości w temperaturze 0°C w ciągu 2 godzin, roztwór rozcieńczono przy użyciu 10 ml wody i poddano ekstrakcji 2 razy po 20 ml CH2Cl2. Połączone ekstrakty przemyto wodą, a następnie wodnym roztworem chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano aminę zabezpieczoną grupą Boc. Związku tego użyto w następnym etapie.
Etapy 2-4. Ester tert-butylowy kwasu 3-{4-metylo-2-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]fenoksymetylo}piperydyno-1-karboksylowego.
Wytworzony z estru tert-butylowego kwasu 3-hydroksymetylopiperydyno-1-karboksylowego sposobem opisanym powyżej odnośnie do związku 295. Oczyszczony metodą chromatografii szybkiej przy użyciu do elucji 5% MeOH w CH2Cl2.
Etap 5. 1-[5-Metylo-2-(piperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
Usunięcia grupy Boc dokonano za pomocą poddania, w temperaturze 0°C, roztworu 180 mg (0,395 mmola) zabezpieczonej pochodnej w 15 ml CH2Cl2 działaniu 2 ml TFA. Po mieszaniu w ciągu 18 godzin w temperaturze pokojowej, mieszaninę reakcyjną zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w 20 ml EtOAc i otrzymany tak roztwór przemyto 10 ml wodorowęglanu sodu. Fazę wodną poddano ekstrakcji 2 razy po 30 ml EtOAc i połączone ekstrakty przemyto 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 128 mg pożądanej aminy (wydajność 91%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,16 (s, 1H), 10,09 (s, 1H), 8,53 (s, 1H), 8,11 (s, 1H), 7,97 (s, 1H), 6,8 (s, J = 7,8 Hz, 1H), 6,69 (d, J = 8,6 Hz, 1H), 3,77 (s, 2H), 3,09 (m, 1H), 2,82 (m, 1H), 2,34 (m, 2H), 2,3 (s, 3H), 2,27 (m, 1H), 2,15 (s, 3H), 1,92 (m, 1H), 1,75 (m, 1H), 1,53 (m, 1H), 1,37 (m, 1H),
1,11 (m, 1H).
MS (APCI, dodatnia) m/e 356,0 (M+1).
108
PL 212 707 B1
Związek 300
F
1-[5-Fluoro-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)-mocznik
Etap 1. 3-(4-Fluoro-2-nitrofenoksymetylo)pirydyna.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu (3,0 mmola) 1,4-difluoro-2-nitrobenzenu i 3,1 mmola 3-pirydylokarbinolu w 8 ml tetrahydrofuranu wprowadzono 3,2 ml 1,0 M roztworu bis(trimetylosililo)amidku litu (3,2 mmola) w tetrahydrofuranie. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek jako produkt surowy.
Etap 2. 5-Fluoro-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenyloamina.
Do mieszanego, oziębionego (około 0°C) roztworu (1,0 mmola) 4-fluoro-2-nitrofenoksymetylo)pirydyny w 2 ml metanolu i 1 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu wprowadzono 2,0 mmola pyłu cynkowego. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml), po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek jako produkt surowy.
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 23%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,62 (br s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,75 (d, 1H), 8,43 (br s, 1H), 8,25 (d, 1H), 8,15 (s, 1H), 7,85 (d, 1H), 7,43 (m, 1H), 6,95 (m, 2H), 6,68 (m, 1H), 5,15 (s, 2H), 2,43 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 354,10 (M+1).
Związek 301
H H
1-[5-Fluoro)-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)-fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etapy 1-2. Zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 300, przy użyciu 1,4-difluoro-2-nitrobenzenu i 1-metylo-3-hydroksymetylopiperydyny.
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 285 (wydajność 62%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,22 (m, 3H), 7,21 (m, 2H), 6,78 (m, 2H), 3,85 (m, 2H), 3,21 (m, 1H), 2,85 (m, 1H), 2,52 (s, 3H), 2,39 (s, 3H), 1,50-2,30 (m, 8H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 374,21 (M+1).
Związek 302
1-[5-[fluoro-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
PL 212 707 B1
109
Etapy 1-2. Zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 300, przy użyciu 1,4-difluoro-2-nitrobenzenu i 1-metylo-4-hydroksypiperydyny.
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 78%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,49 (br s, 1H), 8,89 (br s, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,22 (d, 1H), 8,10 (s, 1H), 6,80 (m, 1H), 6,70 (m, 1H), 4,25 (m, 1H), 2,90 (m, 2H), 2,55 (s, 3H), 2,38 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 1,80-2,30 (m, 6H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 359,91 (M+1).
Związek 303
1-[4-Fluoro-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 3-(5-Fluoro-2-nitrofenoksymetylo)pirydyna.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 2,0 mmola 2-nitro-5-fluorofenolu, 2,0 mmola trifenylofosfiny i 2,0 mmola 3-hydroksymetylopirydyny w 5 ml suchego tetrahydrofuranu wprowadzono 2,0 mmola azodikarboksylanu diizopropylu w 1 ml tetrahydrofuranu. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek jako produkt surowy.
Etap 2. 4-Fluoro-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenyloamina.
Redukcję grupy nitrowej przeprowadzono zgodne ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 300.
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 60%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,41 (br s, 1H), 8,85 (s, 1H), 8,75 (d, 1H), 8,40 (t, 1H), 8,18 (s, 1H), 7,88 (s, 1H), 7,80 (d, 1H), 7,43 (t, 1H), 7,00 (s, 1H), 6,80 (m, 2H), 5,12 (s, 2H), 2,43 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 354,21 (M+1).
Związek 304
1-[4-Fluoro-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzono zgodnie ze sposobami postępowania zastosowanymi do wytworzenia związku 303, przy użyciu 2-nitro-5-fluorofenolu i 1-metylo-3-hydroksymetylopiperydyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,50 (br s, 1H), 8,19 (m, 2H), 6,65 (m, 2H), 3,85 (m, 2H), 3,60 (s, 3H), 2,80-3,20 (m, 2H), 2,54 (s, 3H), 2,39 (s, 3H), 1,60-2,10 (m, 5H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 373,95 (M+1).
Związek 305
1-[4-Fluoro-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
110
PL 212 707 B1
Wytworzono zgodnie ze sposobami postępowania zastosowanymi do wytworzenia związku 303, przy użyciu 2-nitro-5-fluorofenolu i 1-metylo-4-hydroksypiperydyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,35 (br s, 1H), 9,49 (s, 1H), 8,35 (m, 2H), 8,05 (s, 1H), 6,65 (m, 2H), 4,35 (m, 1H), 2,90 (m, 2H), 2,54 (s, 3H), 2,35 (s, 3H), 1,80-2,30 (m, 6H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 359,93 (M+1).
Związek 306
1-[3,4-Difluoro-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 3-(2,3-Difluoro-6-nitrofenoksymetylo)pirydyna.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu (2,0 mmola) 2,3-difluoro-6-nitrofenolu, 2,0 mmola trifenylofosfiny i 2,0 mmola 3-hydroksymetylopirydyny w 5 ml suchego tetrahydrofuranu wprowadzono 2,0 mmola azodikarboksylanu diizopropylu w 1 ml tetrahydrofuranu. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml), 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano pożądany związek jako produkt surowy.
Etap 2. 3,4-Difluoro-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenyloamina.
Redukcję grupy nitrowej przeprowadzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 300.
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 20%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,49 (br s, 1H), 8,89 (s, 1H), 8,85 (s, 1H), 8,65 (d, 1H), 8,25 (s, 1H), 8,10 (m, 1H), 7,88 (d, 1H), 7,35 (t, 1H), 7,18 (s, 1H), 6,98 (m, 1H), 5,25 (s, 2H), 2,52 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 372,10 (M+1).
Związek 307
1-(5-metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-4-yloksy)fenylo]mocznik
Etap 1. 5-Metylo-2-(pirydyn-4-yloksy)fenyloamina.
Do mieszanego roztworu 616 mg (5,0 mmola) 2-amino-4-metylofenolu i 625 mg (5,5 mmola) 4-chloropirydyny w 5 ml sulfotlenku dimetylowego wprowadzono 600 mg (15,0 mmola) w 1 ml wody. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 100°C i mieszano w ciągu 12 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i przemyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu oraz 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy poddano oczyszczaniu z zastosowaniem wkładu Biotage 40M, przy użyciu do elucji układu chlorek metylenu/metanol/amoniak (90:8:2), w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci oleju, o barwie żółtej (wydajność 10%).
Etap 2. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 36%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,41 (br s, 1H), 8,52 (m, 3H), 8,33 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 7,61 (s, 1H), 6,80-7,00 (m, 4H), 2,49 (s, 3H), 2,45 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 335,91 (M+1).
PL 212 707 B1
111
Związek 308
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-3-yloksy)fenylo]mocznik
Etap 1. 3-(4-Metylo-2-nitrofenoksy)pirydyna.
Do mieszanego roztworu 686 mg (4,0 mmola) 1-chloro-4-metylo-2-nitrobenzenu i 418 mg (4,40 mmola) pirydyn-3-olu w 5 ml dimetyloformamidu wprowadzono 1,22 g (8,80 mmola) węglanu potasu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 50°C i mieszano w ciągu 12 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono 50 ml octanu etylu i przemyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy poddano oczyszczaniu z zastosowaniem wkładu Biotage 40M, przy użyciu do elucji układu heksany/octan etylu 1:1, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci oleju, o barwie żółtej (wydajność 27%).
Etap 2. 5-Metylo-2-(pirydyn-3-yloksy)fenyloamina.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 1,0 mmola 3-(4-metylo-2-nitrofenoksy)pirydyny w 2 ml metanolu i 1 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu wprowadzono 2,0 mmola pyłu cynkowego. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci oleju, o barwie brązowej (wydajność 95%).
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 45%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,49 (br s, 1H), 8,55 (s, 1H), 8,39 (d, 1H), 8,35 (s, 1H), 8,15 (s, 1H), 8,05 (br s, 1H), 7,21 (m, 2H), 6,92 (m, 2H), 2,49 (s, 3H), 2,45 (s, 1H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 335,91 (M+1).
Związek 309
1-(5-Metylopirazyn-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-2-yloksy)fenylo]mocznik
Etap 1. 2-(4-Metylo-2-nitrofenoksy)pirydyna.
Do mieszanego roztworu 686 mg (4,0 mmola) 1-chloro-4-metylo-2-nitrobenzenu i 418 mg (4,40 mmola) pirydyn-2-olu w 5 ml dimetyloformamidu wprowadzono 1,22 g (8,80 mmola) węglanu potasu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 50°C i mieszano w ciągu 12 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i przemyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy poddano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 40M, przy użyciu do elucji układu heksany/octan etylu 1:1, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy postaci oleju, o barwie żółtej (wydajność 11%).
Etap 2. 5-Metylo-2-(pirydyn-2-yloksy)fenyloamina.
Do mieszanego, oziębianego (około 0°C) roztworu 1,0 mmola 2-(4-metylo-2-nitrofenoksy)pirydyny w 2 ml metanolu i 1 ml nasyconego wodnego roztworu chlorku amonu wprowadzono 2,0 mmola pyłu cynkowego. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono przy użyciu ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu (2 razy po 30 ml) i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz
112
PL 212 707 B1 zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci piany o barwie białej (wydajność 77%).
Etap 3. Mocznik wytworzono zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym do wytworzenia związku 295 (wydajność 43%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,51 (br s, 1H), 8,42 (br s, 1H), 8,00 (s, 1H), 7,80 (s, 1H), 7,51 (t, 1H), 7,29 (d, 1H), 7,05 (d, 1H), 6,95 (d, 1H), 6,75 (d, 1H), 6,35 (t, 1H), 2,49 (s, 3H), 2,45 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 335,91 (M+1).
Podstawione aminopirazynomoczniki. Metoda ogólna.
Do 0,3 M roztworu 1 równoważnika pochodnej aminopirazynowej w dichlorometanie wprowadzono, przy mieszaniu, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu 1 równoważnik izocyjanianu
2-metoksy-5-metylofenylu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 80°C i mieszano przez noc, po czym schłodzono do temperatury pokojowej. W większości przypadków, wytworzony żądany związek wytrącał się i wyodrębniano go przez odsączenie. Alternatywnie, związek ten można było wyodrębnić metodą chromatografii na żelu krzemionkowym przy użyciu do elucji albo układu EtOAc/heksany, albo układu CH2Cl2/MeOH.
Związek 310
3-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-1-metylo-1-pirazyn-2-ylomocznik
Etap 1. 2-Metyloaminopirazyna.
Do mieszanego roztworu 2 M metyloaminy w 1 ml metanolu wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 2-chloropirazynę. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną zamknięto i ogrzewano w temperaturze 60°C w ciągu 24 godzin, po czym zatężono, w wyniku czego otrzymano mieszaninę związku wyjściowego i pożądanej 2-metylopirazyny we wzajemnym stosunku ilościowym 1:2. Produktu tego użyto w stanie surowym w reakcji tworzenia mocznika.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,97 (d, 1H), 7,85 (s, 1H), 7,73 (d, 1H), 2,96 (s, 3H).
Etap 2. Do 0,3 M roztworu 1 równoważnika 2-metyloaminopirazyny w dichlorometanie wprowadzono, przy mieszaniu, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 1 równoważnik izocyjanianu 2-metoksy-5-metylofenylu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 80°C przez noc, po czym schłodzono do temperatury pokojowej. W większości przypadków, żądany związek wytrącał się i wyodrębniano go przez odsączenie. Alternatywnie, związek ten można było wyodrębnić metodą chromatografii na żelu krzemionkowym przy użyciu do elucji albo układu EtOAc//heksany, albo układu CH2Cl2/MeOH.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,57 (s, 1H), 8,32 (s, 1H), 8,31 (s, 1H), 8,17 (s, 1H), 6,80 (m, 2H), 3,90 (s, 3H), 3,56 (s, 3H), 2,32 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 273,2 (M+1).
Związek 311
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-4-metylopirazyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,12 (br, 1H), 8,28 (s, 1H), 8,17 (s, 1H), 8,09 (s, 1H), 6,81 (m, 2H), 3,91 (s, 3H), 2,54 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 273,2 (M+1).
PL 212 707 B1
113
Związek 312
1-(5,6-Dimetylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-5,6-dimetylopirazyna.
W kolbie z zamknięciem umieszczonej w łaźni (acetonitiyl/CO2) mieszano, w temperaturze -30°C, 620 mg (2,64 mmola) dibromowodorku glicynoamidyny w 6 ml MeOH. Oddzielnie, w 6 ml wody mieszano 232 pl (2,64 mmola) butanodionu z 700 mg octanu sodu, aż do uzyskania jednorodności. Do roztworu amidyny dodano pipetą diketon, a następnie wprowadzono 2,5 ml 3,6 M NaOH. Powstały roztwór o barwie żółtej pozostawiono do powolnego ogrzania się do temperatury pokojowej, po czym mieszano przez noc. Następnie, usunięto MeOH przy użyciu wyparki obrotowej i roztwór wodny poddano ekstrakcji 3 razy po 30 ml EtOAc. Połączone ekstrakty organiczne osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, z otrzymaniem substancji stałej o barwie żółtej, zawierającej pewną ilość zanieczyszczeń. Substancję tę ucierano z mieszaniną EtOAc/Et2O i po przesączeniu otrzymano 55 mg czystego związku (wydajność 17%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,76 (s, 1H), 4,25 (br s, 2H), 2,40 (s, 3H), 2,37 (s, 2H).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5,6-dimetylopirazyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,43 (br s, 1H), 8,23 (s, 1H), 8,00 (s, 1H), 7,64 (br s, 1H), 6,81 (m, 2H), 3,95 (s, 3H), 2,59 (s, 3H), 2,52 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 287,1 (M+1).
Związek 313
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-(5-trifluorometylopirazyn-2-ylo)mocznik Etap 1. 2-Amino-5-trifluorometylopirazyna.
Wytworzono zgodnie z metodą J. Miesela [patent Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4293552 (1981)].
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5-trifluorometylopirazyny.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,59 (s, 1H), 9,78 (br s, 1H), 9,06 (s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,00 (s, 1H), 6,96 (d, 1H), 6,81 (d, 1H), 3,87 (s, 3H), 2,22 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 327,1 (M+1).
Związek 314
1-(5,6-Difenylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik Etap 1. 2-Hydroksy-5,6-difenylopirazyna.
2-Hydroksy-5,6-difenylopirazyna.
114
PL 212 707 B1
Do mieszanej zawiesiny 1,1 g (10 mmoli) chlorowodorku glicynoamidu w 20 ml MeOH wprowadzono, w temperaturze 0°C, 10 ml (50 mmoli) 20% NaOH. Utworzył się klarowny roztwór, do którego wprowadzono porcjami, powoli, 2,1 g (10 mmoli) dibenzoilu w postaci stałej. Utworzony tak roztwór o barwie żółtej mieszano w temperaturze 0°C w ciągu 2 godzin, po czym zobojętniono do pH około 7 przy użyciu stężonego HCl. Zabarwienie jaskrawożółte zniknęło i wytrącił się osad o barwie brunatnej. Produkt ten wyodrębniono przez odsączenie i ucierano z EtOAc, w wyniku czego otrzymano 2 g 2-hydroksy-5,6-difenylopirazyny (wydajność 80%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,24 (s, 1H), 7,42-7,31 (m, 4H), 7,39-7,21 (m, 6H).
Etap 2. 2-Chloro-5,6-difenylopirazyna.
W fiolce reakcyjnej z zamknięciem ogrzewano w temperaturze 100°C, w ciągu 4 godzin, przy mieszaniu, roztwór 430 mg (1,7 mmola) 2-hydroksy-5,6-difenylopirazyny w 5,2 ml POCl3. Powstały roztwór o barwie pomarańczowej schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano szybko, w ciągu 15 minut, w mieszaninie złożonej ze 100 ml CH2Cl2 i 100 ml lodowato zimnego 10% roztworu węglanu sodu. Wyodrębnioną warstwę organiczną przemyto 2 razy po 100 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono siarczanem magnezu i zatężono, z otrzymaniem 450 mg chloropirazyny w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność ilościowa).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,59 (s, 1H), 7,45-7,39 (m, 4H), 7,36-7,24 (m, 6H).
Etap 3. 2-Azydo-5,6-difenylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 45 mg (0,17 mmola) 2-chloro-5,6-difenylopirazyny w 500 μl DMF wprowadzono w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, 11 mg (0,17 mmola) azydku sodu. Po mieszaniu przez noc, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 30 ml EtOAc i przemyto 4 razy po 30 ml wody i raz 30 ml nasyconego roztworu chlorku sodu. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 45 mg 2-azydopirazyny w postaci ciała stałego, o barwie żółtej (wydajność ilościowa).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,73 (s, 1H), 7,58-7,42 (m, 6H), 7,36-7,23 (m, 4H).
Etap 4. 2-Amino-5,6-difenylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 45 mg (0,17 mmola) 2-azydo-5,6-difenylopirazyny w 50 ml EtOAc wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 100 μl trietyloaminy, a następnie 50 mg katalizatora Pearlmana. Powstałą zawiesinę poddano trzy razy cyklowi próżnia/przedmuchiwanie z udziałem gazowego wodoru, po czym przetrzymano pod ciśnieniem 1 atmosfery wodoru w ciągu 2 godzin. Następnie, zawiesinę przesączono przez bibułę filtracyjną GF/F przy użyciu EtOAc i zatężono. Produkt surowy poddano elucji na kolumnie Biotage 12S przy użyciu układu EtOAc/heksan 1:1, w wyniku czego otrzymano 25 mg czystego tytułowego związku w postaci przezroczystego oleju (wydajność 59%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,04 (s, 1H), 7,42-7,20 (m, 10H), 4,62 (br s, 2H).
Etap 5. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5,6-difenylopirazyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,34 (s, 1H), 8,13 (s, 1H), 7,80 (s, 1H), 7,46 (d, 2H), 7,37-7,23 (m, 10H), 6,81 (d, 1H), 6,66 (d, 1H), 3,17 (s, 3H), 2,33 (s, 3H).
Związek 315
1-[3-Benzylo-5-(4-metoksyfenylo)pirazyn-2-ylo]-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-3-benzylo-4-(4-metoksyfenylo)pirazyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,51 (s, 1H), 8,11 (s, 1H), 7,96 (d, 2H), 7,34 (m, 5H), 7,03 (d, 2H),
6,80 (m, 2H), 4,28 (s, 2H), 3,95 (s, 3H), 3,90 (s, 3H), 2,30 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 477,2 (M+1).
PL 212 707 B1
115
Związek 316
1-(6-Azydopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik Etap 1. Tetrazolo[1,5-a]pirazyn-5-yloamina.
Wytworzono zgodnie z metodą J.T. Shawa i in., [J. Heterocyclie Chem., 17, 11 (1980)].
Etap 2. Wytworzono z zastosowaniem ogólnego sposobu postępowania z udziałem karbaminianu p-nitrofenylu opisanego odnośnie do związku 166 (etap 2) przy użyciu tetrazolo[1,5-s]pirazyn-5-yloaminy.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,72 (br s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,97 (s, 1H), 7,87 (s, 1H), 7,80 (br s, 1H), 6,88 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 3,84 (s, 3H), 2,36 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 300,0 (M+1).
Związek 317
1-(6-Aminopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik Do mieszanego roztworu 8 mg (27 μmoli) 1-(6-azydopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznika w 2 ml 95% EtOH wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 10 μl stężonego NH4OH i 25 mg 10% Pd/C. Powstałą zawiesinę poddano 3 razy cyklowi próżnia/przedmuchiwanie z udziałem gazowego wodoru, po czym przetrzymano pod ciśnieniem 50 psi (50 x ~6,9 = ~345 kPa) wodoru i wytrząsano na wstrząsarce Parra. Po upływie 2 godzin powtórzono cykl próżnia/przedmuchiwanie i mieszaninę reakcyjną przetrzymano pod ciśnieniem wodoru jeszcze w ciągu 2 godzin. Następnie, zawiesinę przesączono przez bibułę filtracyjną GF/F przy użyciu EtOH i zatężono, w wyniku czego otrzymano 3 mg tytułowego związku w postaci cienkiej warstewki o barwie żółtej (wydajność 41%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,19 (s, 1H), 7,61 (s, 1H), 7,56 (s, 1H), 6,83 (s, 2H), 3,95 (s, 3H), 2,33 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 274,2 (M+1).
Związek 318
1-(6-chloropirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik Do mieszanego roztworu 130 mg (1 mmola) 2-amino-6-chloropirazyny w 3 ml THF wprowadzono w temperaturze 0°C, w atmosferze azotu, 330 μl 3 M roztworu 1 mmola jodku metylomagnezowego w Et2O, w wyniku czego utworzyła się żółta zawiesina, którą mieszano w temperaturze 0°C w ciągu 15 minut. Do zawiesiny wprowadzono 147 μl (1 mmol) izocyjanianu bez dodatków i pozostawiono ją do ogrzania się do temperatury pokojowej przez noc. Następnie, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji przy użyciu mieszaniny złożonej z 30 ml EtOAc i 30 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną oddzielono i przemyto 30 ml 10% roztworu węglanu sodu i 30 ml nasyconego NaCl, po czym osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano pozostałość stanowiącą produkt surowy, który ucierano z EtOAc, w wyniku czego otrzymano, po sączeniu, 27 mg tytułowego mocznika w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 9%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,26 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 8,17 (s, 1H), 8,09 (br s, 1H), 6,84 (d, 1H), 6,81 (d, 1H), 3,96 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 293,0 (M+1).
116
PL 212 707 B1
Związek 319
1-(5-bromopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-5-bromopirazyna.
Do mieszanego, oziębianego (0°C) roztworu 5,0 g (52,6 mmola) aminopirazyny w 200 ml chlorku metylenu wprowadzono 9,39 g (52,8 mmola) N-bromosukcynoimidu. Po mieszaniu w ciągu 24 godzin, mieszaninę reakcyjną przemyto 3 razy po 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wody, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, rozpuszczono w minimalnej (5 ml) ilości octanu etylu, a następnie w 200 ml heksanu. Utworzyły się kryształy o barwie żółtej, które odsączono i wysuszono (wydajność 56%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-4-bromopirazyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3/CD3OD) δ: 8,55 (s, 1H), 8,32 (s, 1H), 8,03 (s, 1H), 6,81 (m, 2H), 3,92 (s, 3H), 2,34 (s, 3H).
Związek 320
1-(3,5-Dibromopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-4,6-dibromopirazyny.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,98 (s, 1H), 7,13 (s, 1H), 6,79 (m, 2H), 3,83 (s, 3H), 2,32 (s, 3H). Związek 321
1-[5-(1,3-Diokso-1,3-dihydroizoindol-2-ilometylo)pirazyn-2-ylo]-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. Ester tert-butylowy kwasu (5-bromometylopirazyn-2-ylo)karbaminowego.
Do mieszanego roztworu 1,34 g (6,4 mmola) 2-Boc-amino-5-metylopirazyny w 20 ml CCl4, w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, wprowadzono 1,14 g (6,4 mmola) N-bromosukcynoimidu, a następnie 125 mg nadtlenku benzoilu. Następnie, roztwór napromieniano przy użyciu żarówki 100-watowej, co powodowało energiczne wrzenie mieszaniny reakcyjnej pod chłodnicą zwrotną. Po upływie 2 godzin, mieszaninę schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono do objętości 125 ml CH2Cl2 i przemyto 125 ml 10% roztworu wodorosiarczanu(IV) sodu i 125 ml nasyconego roztworu NaCl. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono z otrzymaniem produktu o konsystencji oleju, o barwie brązowej, który bezpośrednio wprowadzono do kolumny Biotage 40S z CH2Cl2 i poddano elucji przy użyciu układu EtOAc/heksan 15:85, w wyniku czego otrzymano 954 mg pożądanego bromku benzylowego w postaci ciała stałego, o barwie żółtej (wydajność 51%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,22 (s, 1H), 8,29 (s, 1H), 7,37 (br s, 1H), 4,54 (s, 2H), 1,55 (s, 9H).
Etap 2. Ester tert-butylowy kwasu [5-(1,3-diokso-1,3-dihydroizoindol-2-ilometylo)pirazyn-2-ylo]karbaminowego.
Do mieszanego roztworu 971 mg (6,6 mmola) ftalimidu i 1,37 g (9,9 mmola) sproszkowanego węglanu potasu w 9,9 ml acetonitrylu wprowadzono, w temperaturze pokojowej, w atmosferze wodoPL 212 707 B1
117 ru, 954 mg (3,3 mmola) bromku w postaci stałej. Powstałą zawiesinę ogrzewano w temperaturze 65°C w ciągu 4 godzin. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji mieszaniną złożoną z 60 ml EtOAc i 60 ml wody. Warstwę organiczną oddzielono i przemyto 2 razy po 50 ml wody i raz 50 ml nasyconego NaCl. Warstwę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Produkt surowy ucierano z CH2Cl2 i przesączono w celu usunięcia nadmiaru stałego ftalimidu, a przesącz częściowo zatężono, wprowadzono bezpośrednio do kolumny Biotage 40S i poddano elucji przy użyciu układu EtOAc/heksan 3:7, w wyniku czego otrzymano 495 mg pożądanego ftalimidu w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 42%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9.17 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 7,85 (m, 2H), 7,71 (m, 2H), 7,39 (br s, 1H), 4,97 (s, 2H), 1,52 (s, 9H).
Etap 3. 2-(5-Aminopirazyn-2-ylometylo)izoindolo-1,3-dion.
Do mieszanego roztworu 495 mg (1,4 mmola) ftaimidu w 7 ml CH2Cl2, w kolbie z zamknięciem, wprowadzono, w temperaturze pokojowej 7 ml kwasu trifluorooctowego. Po mieszaniu przez noc, mieszaninę reakcyjną zatężono w celu usunięcia nadmiaru kwasu trifluorooctowego, a następnie rozpuszczono w 200 ml mieszaniny CH2Cl2/MeOH 10:1 i przy szybkim mieszaniu dodano 200 ml 10% roztworu węglanu sodu. Warstwę organiczną wyodrębniono, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano 260 mg wolnej aminopirazyny w postaci ciała stałego, o barwie żółtej (wydajność 73%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,25 (s, 1H), 7,85 (m, 2H), 7,77 (s, 1H), 7,74 (m, 2H), 4,83 (s, 2H).
Etap 4. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-(5-aminopirazyn-2-ylometylo)izoindolo-1,3-dionu.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,38 (s, 1H), 8,29 (s, 1H), 8,03 (s, 1H), 7,86 (m, 2H), 7,76 (m, 2H), 6,81 (m, 2H), 4,98 (s, 2H), 3,91 (s, 3H), 2,31 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 418,1 (Μ+1).
Związek 322
1-(5-Aminometylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-melylofenylo)mocznik
Do mieszanego roztworu 16 mg (38 μmoli) 1-[5-(1,3-diokso-1,3-dihydroizo-indol-2-ilometylo)pirazyn-2-ylo]-3-(2-metoksymetylofenylo)mocznika w 380 μl 95% EtOH i 100 μl DMF, w fiolce reakcyjnej z zamknięciem, wprowadzono, w temperaturze pokojowej, 3,8 μl (76 μmoli) monohydratu hydrazyny. Po mieszaniu przez noc w temperaturze pokojowej, wytracił sie osad o barwie białej, który odsączono, wysuszono i ucierano z EtOAc w celu usunięcia zanieczyszczeń opartych na ftalimidzie, w wyniku czego otrzymano 7,9 mg tytułowego związku w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 72%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,54 (s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,46 (s, 1H), 8,02 (s, 1H), 6,93 (d, 1H), 6,79 (d, 1H), 4,51 (d, 2H), 4,39 (br s, 2H), 3,89 (s, 3H), 2,23 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 288,2 (M+1)
Związek 323
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-(6-metoksypirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-6-metoksypirazyna.
Do mieszanego roztworu 89 μl (2,2 mmola) metanolu w 1 ml dioksanu wprowadzono 53 mg (2,2 mmola) wodorku sodu. Po mieszaniu w ciągu 30 minut, dodano 258 mg (2,0 mmola) 2-amino-6-chloropirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 90°C. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy
118
PL 212 707 B1 podano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 12i, przy użyciu do elucji układu heksan/octan etylu 3:1, w wyniku czego otrzymano produkt w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 11%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-6-metoksypirazyny (wydajność 8%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,15 (s, 1H), 8,05 (br s, 1H), 7,92 (s, 1H), 7,82 (s, 1H), 6,89 (d, 1H), 6,80 (s, 1H), 4,05 (s, 3H), 3,81 (s, 3H), 2,38 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 289 10 (M+1).
Związek 324
1-(6-Benzyloksypirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-6-benzyloksypirazyna.
Do mieszanego roztworu 432 pl (4,0 mmola) alkoholu benzylowego w 2 ml dioksanu wprowadzono 96 mg (4,0 mmola) wodorku sodu. Po mieszaniu w ciągu 30 minut, dodano 258 mg (2,0 mmola) 2-amino-6-chloropirazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 90°C. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy podano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 12i, przy użyciu do elucji układu heksan/octan etylu 3:1, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 33%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-6-benzyloksypirazyny (wydajność 34%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,99, (s, 1H), 8,62 (s, 1H), 7,99 (s, 1H), 7,95 (s, 1H), 7,52 (d, 2H), 7,41 (m, 3H), 7,41 (m, 3H), 6,92 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 5,39 (s, 2H), 3,80 (s, 3H), 2,21 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 365,10 (M+1).
Związek 325
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-(5-metoksypirazyn-2-ylo)mocznik Do mieszanego roztworu 47 mg (0,14 mmola) 1-(5-bromopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznika w 300 pl N-metylopirolidonu wprowadzono 0,5 mmola metanolanu sodu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 100°C. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy poddano oczyszczaniu z zastosowaniem 0,5 mm płytki preparatywnej i przy użyciu do elucji układu heksan/octan etylu 1:1, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci ciała stałego, o barwie żółtej (wydajność 13%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,12 (s, 1H), 7,99 (s, 1H), 7,91 (s, 1H), 6,80 (dd, 2H), 3,95 (s, 3H), 3,89 (s, 3H), 2,38 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 289,10 (M+1).
Związek 326
1-(5-Etynylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
PL 212 707 B1
119
Etap 1. 2-Amino-5-akinylopirazyna.
Do mieszanego, roztworu 432 mg (2,5 mmola) 5-bromo-2-aminopirazyny, 91 mg (0,13 mmola) Pd(Ph3P)2Cl2 1,2 g (6,6 mmola) CuI w 8 ml trietyloaminy wprowadzono TMS-acetylen. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 60°C w ciągu 12 godzin, po czym schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono 30 ml octanu etylu, przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy rozcieńczono przy użyciu 1 ml metanolu i 10 ml 1 N wodnego roztworu wodorotlenku sodu. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Produkt surowy poddano oczyszczaniu z zastosowaniem kolumny Biotage 12L, przy użyciu do elucji układu chlorek metylenu/metanol 98:2, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 40%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5-alkinylopirazyny (wydajność 20%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,25 (s, 1H), 9,80 (br s, 1H), 8,90 (s, 1H), 8,50 (s, 1H), 8,00 (s, 1H), 6,95 (d, 1H), 6,82 (d, 1H), 4,42 (s, 1H), 3,82 (s, 3H), 2,22 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 283,10 (M+1).
Związek 327
1-(5-Etylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-5-etylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 18 mg (0,151 mmola) 5-etynylo-2-aminopirazyny w 500 μl octanu etylu wprowadzono 63 μl (0,45 mmola) trietyloaminy i 0,01 mmola Pd(OH)2 (20% wag/C). Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną przetrzymano pod ciśnieniem 45 psi (45 x ~6,9 = ~310 kPa), przy wytrząsaniu, w ciągu 6 godzin, po czym przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 84%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5-etylopirazyny (wydajność 27%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,65 (s, 1H), 8,38 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,08 (s, 1H), 6,80 (dd, 2H), 3,92 (s, 3H), 2,81 (q, 2H), 2,39 (s, 3H), 1,39 (t, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 287,21 (M+1).
Związek 328
1-(5-cyjanopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-5-cyjanopirazyna.
Do mieszanego roztworu 1,0 g (5,8 mmola) 5-bromo-2-aminopirazyny, 2,76 g (14,5 mmola) Cul, 121 mg (0,46 mmola) eteru 18-koronowego 6, 943 mg (14,5 mmola) cyjanku potasu w 20 ml dimetyloformamidu wprowadzono 196 mg (0,17 mmola Pd(PPh3)4. Po mieszaniu w temperaturze pokojowej w ciągu 20 minut mieszaninę reakcyjną umieszczono w łaźni olejowej o temperaturze 155°C na 2 godziny, po czym pozostawiono do schłodzenia się do temperatury pokojowej, a następnie wlano do 300 ml chloroformu. Wytrącił się osad, który odsączono i ucierano z heksanami, w wyniku czego otrzymano związek tytułowy w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 60%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5-cyjanopirazyny (wydajność 30%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,89 (s, 1H), 8,79 (s, 1H), 8,05 (s, 1H), 6,91 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 3,85 (s, 3H), 2,22 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 283,91 (Μ+1).
120
PL 212 707 B1
Związek 329
1-(5-Benzoilopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. Kwas 5-Benzoilopirazyno-2-karboksylowy.
Do mieszanego, oziębionego do temperatury 0°C roztworu 3,0 g (24,2 mmola) kwasu 2-pirazynokarboksylowego i 7,4 ml (73 mmoli) benzaldehydu w 40 ml 50% wodnego roztworu kwasu siarkowego i 25 ml kwasu octowego wprowadzono 20,3 g (73 mmole) FeSO4.7 H2O rozpuszczonego w 50 ml wody oraz, jednocześnie, 9,2 ml (73 mmole) nadtlenku tert-butylu. Po mieszaniu w ciągu godziny, mieszaninę reakcyjną zadano 200 ml wody. Wytrącił się osad, który odsączono i przemyto 3 razy po 100 ml chlorku metylenu, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie brunatnej (wydajność 36%).
Etap 2. 1-(5-Benzoilopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik.
Do mieszanego roztworu 912 mg (4,0 mmola) kwasu 5-benzoilopirazyno-2-karboksylowego i 584 μΐ (4,2 mmola) trietyloaminy w 12 ml toluenu wprowadzono 860 μΐ (4,0 mmola) azydku difenylofosforylu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu 30 minut, a następnie dodano 764 μl (8,0 mmola) tert-butanolu. Mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 90°C i mieszano w ciągu 3 godzin, po czym schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, a następnie osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz poddano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 40M, przy użyciu do elucji układu heksan/octan etylu 1:1, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 14%).
1Η NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 9,41 (s, 1H), 9,01 (s, 1Η), 8,45 (s, 1H), 8,18 (s, 1Η), 8,08 (d, 2H), 7,61 (t, 1H), 7,52 (t, 2H), 6,90 (d, 1H), 6,82 (d, 1H), 3,92 (s, 3H), 2,39 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 363,21 (M+1).
Związek 330
1-[5-(Hydroksyfenylometylo)pirazyn-2-ylo]-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik Do mieszanego roztworu 22 mg (0,061 mmola) 1-(5-benzoilopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznika w 1 ml metanolu wprowadzono 10 mg (0,3 mmola) borowodorku sodu. Po mieszaniu w ciągu 12 godzin, mieszaninę reakcyjną rozcieńczono 30 ml octanu etylu i przemyto 30 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 91%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,48 (br s, 1H), 8,39 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,12 (s, 1H), 7,25-7,45 (m, 5H), 6,89 (d, 1H), 6,80 (d, 1H), 5,85 (d, 1H) 3,88 (s, 3H), 2,37 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 365,24 (M+1).
Związek 331
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-(6-fenylopirazyn-2-ylo)mocznik Metoda Suzuki.
Etap 1. Do mieszanego roztworu 400 mg (3,1 mmola) 2-amino-6-chloropirazyny i 415 mg (3,4 mmola) dihydroksyfenyloboranu w 6 ml dioksanu, 3 ml etanolu wprowadzono 2,28 g (7,0 mmola)
PL 212 707 B1
121 węglanu cezu, a następnie 185 mg (0,16 mmola) Pd(PPh3)4. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 75°C i mieszano w ciągu 12 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i pomyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz poddano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 40M, przy użyciu do elucji octanu etylu, w wyniku czego otrzymano produkt w postaci ciała stałego, o barwie białej (wydajność 84%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-6-fenylopirazyny (wydajność 33%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,11 (br s, 1H), 8,612 (s, 1H), 8,29 (s, 1H), 8,24 (s, 1H), 8,14 (s, 1H), 8,03 (m, 2H), 7,51 (m, 3H), 6,87 (d, 1H), 6,77 (d, 1H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 355,6 (M+1).
Związek 332
1-(3-Bromo-5-fenylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-3-bromo-5-fenylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 200 mg (0,79 mmola) 3,5-dibromo-2-aminopirazyny i 106 mg (0,87 mmola) dihydroksyfenyloboranu w 4 ml dioksanu i 2 ml etanolu wprowadzono 571 mg (1,75 mmola) węglanu cezu w 2 ml wody, a następnie 46 mg (0,04 mmola) Pd(PPh3)4. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 75°C i mieszano w ciągu 12 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu i przemyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz poddano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 12L, przy użyciu do elucji układu heksany/octan etylu 3:1, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 88%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-3-bromo-5-fenylopirazyny (wydajność 18%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,36 (s, 1H), 8,09 (s, 1H), 7,63 (d, 2H), 7,59 (m, 3H), 6,85 (dd, 2H), 3,92 (s, 3H), 2,39 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 413,2, 415,2 (Μ+1).
Związek 333
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-(5-fenylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 2-Amino-5-fenylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 80 mg (0,32 mmola) 3-bromo-5-fenylo-2-aminopirazyny w 1 ml octanu etylu wprowadzono 139 μl (1,0 mmola) trietyloammy i 10 mg Pd(OH)2 (20% wag/C). Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną przetrzymano pod ciśnieniem wodoru 45 psi (45 x ~6,9 = ~310 kPa), przy wytrząsaniu, w ciągu 6 godzin. Mieszaninę reakcyjną przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Otrzymany tak produkt poddano oczyszczaniu z zastosowaniem Biotage 12L, przy użyciu do Lucji octanu etylu, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 75%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-5-fenylopirazyny (wydajność 25%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,36 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 7,63 (m, 2H), 7,59 (m, 3H), 7,28 (br s, 1H), 6,82 (m, 2H), 3,92 (s, 3H), 2,33 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 335,21 (M+1).
122
PL 212 707 B1
Związek 334
1-(2-Metoksy-5-metylofenylo)-3-chinoksalin-2-ylomocznik Etap 1. Do 1,0 g (6 mmoli) 2-chlorochinoksaliny dodano 8 ml 2 M roztworu amoniaku w metanolu. Tak utworzoną mieszaninę reakcyjną zamknięto w fiolce, ogrzano do 80°C i mieszano w ciągu 12 godzin, po czym schłodzono do temperatury pokojowej i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w chlorku metylenu i przesączono. Dodawano heksan, aż do wytrącenia się osadu, który odsączono i stwierdzono, że jest to pożądany związek (wydajność 5%).
Etap 2. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu chinoksalin-2-ylaminy (wydajność 26%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 11,63 (br s, 1H), 10,59 (br s, 1H), 8,80 (s, 1H), 8,15 (s, 1H), 7,97 (d, 1H), 7,81 (m, 2H), 7,64 (m, 1H), 6,98 (d, 1H), 6,82 (d, 1H), 3,97 (s, 3H), 2,23 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 309,4 (M+1).
Związek 335
1-(3,6-Dimetylopirazyn-2-ylo)-3-(2-metoksy-5-metylofenylo)mocznik
Etap 1. 2-Azydo-3,6-dimetylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 1,0 ml (8,3 mmola) 2-chloro-3,5-dimetylopirazyny w 10 ml dimetyloformamidu wprowadzono 539 mg (8,3 mmola) azydku sodu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 100°C i mieszano w ciągu 12 godzin, a następnie schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu, przemyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz poddano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 12L, przy użyciu do elucji układu heksany/octan etylu 3:1, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 42%).
Etap 2. 2-Amino-3,6-dimetylopirazyna.
Do mieszanego roztworu 100 mg (0,66 mmola) 3-azydo-2,5-dimetylopirazyny w 800 μl metanolu wprowadzono 100 μl 12 N HCl i 149 mg (0,66 mmola) dihydratu chlorku cyny(II). Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną ogrzano do temperatury 60°C i mieszano w ciągu 12 godzin, a następnie schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono przy użyciu 50 ml octanu etylu, przemyto 50 ml 10% wodnego roztworu węglanu sodu i 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu i przesączono. Przesącz poddano oczyszczaniu z zastosowaniem ładunku do kolumny Biotage 12i, przy użyciu do elucji octanu etylu, w wyniku czego otrzymano tytułowy związek w postaci ciała stałego, o barwie białawej (wydajność 38%).
Etap 3. Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania podanym odnośnie do związku 310, przy użyciu 2-amino-3,6-dimetylopirazyny (wydajność 15%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 8,22 (br s, 1H), 8,01 (s, 1H), 6,82 (m, 2H), 3,92 (s, 3H), 2,59 (s, 3H), 2,55 (s, 3H), 2,38 (s, 3H).
LRMS (ESI, dodatnia) m/e 287,20 (M+1).
Związek 336
PL 212 707 B1
123
Etap 1. 2 Metoksy-4-metoksymetylo-1-nitrobenzen.
Do 250 ml kolby okrągłodennej zawierającej 5,4 g (39 mmola) alkoholu 3-metoksy-4-nitrobenzylowego w 30 ml THF i 30 ml DMF wprowadzono 38 g (117 mmoli, 3 równoważniki) subtelnie rozdrobnionego węglanu cezu, a potem 24 ml (390 mmoli, 10 równoważników) jodometanu. Utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 18 godzin, po czym poddano ekstrakcji mieszaniną złożoną ze 100 ml wody i 100 ml eteru dietylowego. Fazę wodną poddano ekstrakcji 2 razy po 100 ml eteru i połączone ekstrakty organiczne przemyto 2 razy po 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono przez cienką warstwę krzemionki i zatężono. Otrzymaną pozostałość poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej przy użyciu do elucji układu EtOAc/heksan 1:1, w wyniku czego otrzymano 6,76 g eteru metylowego w postaci oleju, o barwie żółtej (wydajność 88%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,84 (d, J = 8,2 Hz, 1H), 7,10 (s, 1H), 6,94 (d, J = 9,1 Hz, 1H), 4,51 (s, 2H), 3,98 (s, 3H), 3,44 (s, 3H).
Etap 2. 2-Metoksy-4-metoksymetylofenyloamina.
W 250 ml aparacie Parra poddano uwodornianiu, pod ciśnieniem wodoru wynoszącym 2 atm, z udziałem 300 mg 10% Pd/C, w ciągu 2,5 godziny, 2,1 g (10,6 mmola) 2-metoksy-4-metoksymetylo-1-nitrobenzenu w 40 ml etanolu. Katalizator usunięto przez odsączenie na filtrze z włókna szklanego i przesącz zatężono, w wyniku czego otrzymano 1,61 g tytułowego związku w postaci oleju, o barwie jasnożółtej (wydajność 91%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 6,80 (s, 1H), 6,74 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 6,67 (d, J = 7,8 Hz), 4,35 (s, 2H), 3,86 (s, 3H), 3,78 (br d, 2H), 3,35 (s, 3H).
MS ESI-dodatnia (M+1) = 168,1.
Etap 3. 1-(2-Metoksy-4-metoksymetylofenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
Ogólna metoda sprzęgania azydku difenylofosforylu.
Do roztworu 365 mg (2,64 mmola) kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego w 20 ml bezwodnego toluenu dodano 483 μl (2,77 mmola) bezwodnego toluenu i utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej, aż do rozpuszczenia się substancji stałej. Następnie, dodano azydek difenylofosforylu i roztwór ogrzano do temperatury 90°C. Po upływie 20 minut ustało wywiązywanie się N2 i mieszaninę reakcyjną, o barwie karmelowej, schłodzono do temperatury 60°C, po czym dodano 2-metoksy-4-metoksymetyloanilinę w postaci roztworu w 4 ml toluenu. Po mieszaniu w ciągu 6 godzin w temperaturze 60°C, mieszaninę schłodzono do temperatury pokojowej i rozcieńczono 20 ml 5% NH4OH, po czym poddano ekstrakcji 3 razy po 50 ml EtOAc. Połączone ekstrakty przemyto 20 ml wody i 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Otrzymaną pozostałość o barwie brązowej poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji układu 5% MeOH w CH2Cl2, w wyniku czego otrzymano 219 mg pożądanego związku (wydajność 27%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,36 (s, 1H), 9,47 (s, 1H), 8,40 (s, 1H), 8,31 (s, 1H), 8,08 (s, 1H), 6,95 (s, 1H), 6,94 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 4,45 (s, 2H), 3,97 (s, 3H), 3,39 (s, 3H), 2,52 (s, 3H).
MS ESI-dodatnia (M+1) = 303,2.
Związek 337
1-(4-Benzyloksymetylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 4-Benzyloksymetylo-2-metoksy-1-nitrobenzen.
Do mieszanej zawiesiny 8,0 g (24,5 mmola) subtelnie rozdrobnionego węglanu cezu wprowadzono 1,5 g (8,18 mmola) alkoholu 3-metoksy-4-nitrobenzylowego, a następnie 2 ml (16,4 mmola) bromku benzylu. Po mieszaniu w temperaturze pokojowej w ciągu 18 godzin, zawiesinę rozcieńczono 100 ml eteru dietylowego i przemyto 3 razy po 50 ml wody, a potem 50 ml wodnego roztworu chlorku sodu. Fazę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono przez warstwę krzemionki i zatężono, z otrzymaniem produktu o konsystencji oleju, o barwie pomarańczowej, który poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji układu heksan/EtOAc 2:1, w wyniku czego otrzymano 1,87 g eteru benzylowego (wydajność 84%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,85 (d, J = 8,2 Hz, 1H), 7,3-7,4 (m, 5H), 7,26 (s, 1H), 6,97 (s, J = 8,2 Hz, 1H), 4,61 (s, 2H), 4,59 (s, 2H), 3,96 (s, 3H).
124
PL 212 707 B1
Etap 2. 4-Benzyloksymetylo-2-metoksyfenyloamina.
Roztwór 2,2 g (8,1 mmola) eteru 4-nitro-3-metoksybenzylowo-benzylowego i 2,46 g (32 mmoli, 4 równoważników) octanu amonu w 30 ml MeOH mieszano w temperaturze 0°C i dodano w kilku porcjach 1,3 g (20 mmoli, 2,5 równoważnika) pyłu cynkowego. Po upływie godziny, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji przy użyciu mieszaniny złożonej z 40 ml wody i 40 ml octanu etylu. Fazę organiczną osuszono siarczanem magnezu i zatężono. Otrzymaną pozostałość, z pominięciem dalszego jej oczyszczania, użyto bezpośrednio w następnym etapie.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,35 (m, 5H), 6,82 (s, 1H), 6,77 (d, J = 6,3 Hz, 1H), 6,67 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 4,51 (s, 2H), 4,45 (s, 2H), 3,85 (s, 3H), 3,79 (s, 2H).
MS ESI-dodatnia (M+1) = 244,2.
Etap 3. 1-(4-Benzylometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
Wytworzony zgodnie z ogólnym sposobem postępowania zastosowanym do sprzęgnięcia azydku difenylofosforylu opisanym powyżej odnośnie do związku 336.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,36 (s, 1H), 9,23 (s, 1H), 8,39 (s, 1H), 8,32 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 8,09 (s, 1H), 7,38 (m, 5H), 6,97 (s, 2H), 4,56 (s, 4H), 3,96 (s, 3H), 2,53 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia (M+1) = 379,3.
Związek 338
1-{4-[(Benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. Bromek 3-metoksy-4-nitrobenzylu.
Do 250 ml kolby okrągłodennej zawierającej 10 g (54,6 mmola) alkoholu 4-nitro-3-metoksybenzylowego w 30 ml THF wprowadzono, w temperaturze 0°C, 36 g (109 mmoli, 2 równoważniki) tetrabromku węgla, a następnie 15,9 (60 mmoli, 1,1 równoważnika) trifenylofosfiny. Utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C w ciągu 3 godzin. Po usunięciu rozpuszczalnika, pozostałość poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji układu EtOAc//heksan 10:90, w wyniku czego otrzymano 11 g tytułowego związku w postaci ciała stałego, o barwie żółtej (wydajność 82%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,86 (s, 1H), 7,84 (m, 1H), 7,12 (s, 1H), 7,07 (m, 1H), 4,47 (s, 2H), 4,00 (s, 3H).
Etap 2. N-Benzylo-N-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)amina.
Do 150 ml kolby okrągłodennej zawierającej 1,97 g (8,0 mmola) bromku 3-metoksy-4-nitrobenzylu w 20 ml THF wprowadzono 2,4 g (24 mmole, 3 równoważniki) metyloaminy, a następnie 2,5 g (24 mmole, 3 równoważniki) benzyloaminy. Utworzoną tak mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 2 godzin, po czym poddano ją ekstrakcji przy użyciu 50 ml mieszaniny złożonej z octanu etylu i wodnego roztworu chlorku sodu. Fazę organiczną osuszono siarczanem magnezu i zatężono. Pozostałość poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji układu 1-4% MeOH w dichlorometanie, w wyniku czego otrzymano 1,6 g (73%) benzyloaminy w postaci oleju, o barwie żółtej.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,84 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,34 (m, 5H), 7,16 (s, 1H), 6,99 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,86 (s, 2H), 3,81 (s, 2H).
Etap 3. Ester tert-butylowy kwasu benzylo-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)karbaminowego.
Do 150 ml kolby okrągłodennej zawierającej 0,92 g (3,4 mmola, 1 równoważnik) N-benzylo-N-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)aminy w 2 ml dichlorometanu wprowadzono 0,74 g (3,4 mmola, 1 równoważnik) diwęglanu di-tert-butylu i całość mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu 18 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji przy użyciu mieszaniny złożonej z 40 ml wody
PL 212 707 B1
125 i 40 ml octanu etylu, po czym fazę organiczną osuszono siarczanem magnezu i zatężono, przy czym dalsze oczyszczanie otrzymanego produktu okazało się zbędne.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,81 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,2-7,3 (m, 6H), 6,93 (m, 1H), 6,82 (s, 1H), 4,39 (m, 4H), 3,88 (s, 3H), 1,53 (s, 9H).
Etapy 4-6. 1-{4-[(Benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Ester tert-butylowy kwasu benzylo-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)karbaminowego zredukowano do odpowiedniej aniliny zgodnie z ogólnym sposobem postępowania zastosowanym do uwodorniania, szczegółowo omówionym powyżej odnośnie do związku 336. W reakcji sprzęgania użyto surowej aniliny, jak następuje. Roztwór 34,5 mg (0,25 mmola) kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego i dodanej w ilości 28 mg (0,275 mmola) Metyloaminy w 5 ml bezwodnego toluenu mieszano w temperaturze pokojowej, aż do rozpuszczenia substancji stałej. Dodano 62 mg (0,225 mmola) azydku difenylofosforylu i otrzymany roztwór ogrzewano w temperaturze 90°C w ciągu 20 minut. Następnie, naczynie reakcyjne umieszczono w łaźni olejowej o temperaturze 60°C, po czym dodano 0,25 mmola aniliny w postaci roztworu w 2 ml toluenu. Po mieszaniu w ciągu 4,5 godziny w temperaturze 60°C, mieszaninę schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono EtOAc, przemyto nasyconym wodnym roztworem NaHCO3, a potem wodnym roztworem chlorku sodu. Fazę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Otrzymaną tak pozostałość poddano oczyszczaniu metodą preparatywnej chromatografii cienkowarstwowej (TLC), przy użyciu do elucji układu 5% MeOH w CH2Cl2, w wyniku czego otrzymano pożądany mocznik. Grupę Boc usunięto za pomocą poddania aminy zabezpieczonej grupą Boc i użytej jako roztwór w 15 ml CH2Cl2, obróbce z udziałem 3 ml TFA, przy mieszaniu w temperaturze pokojowej w ciągu 3 godzin. Następnie mieszaninę rozcieńczono przy użyciu 50 ml EtOAc, przemyto 20 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu, a potem 20 ml wodnego roztworu chlorku sodu. Następnie, fazę organiczną osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono, w wyniku czego otrzymano wolną aminę.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 11,35 (s, 1H), 9,68 (s, 1H), 8,41 (s, 1H), 8,28 (d, J = 8,21 Hz, 1H), 8,06 (s, 1H), 7,36 (s, 6H), 6,96 (s, 1H), 6,94 (d, J = 8,21 Hz, 1H), 3,95 (s, 3H), 3,84 (s, 2H), 3,81 (s, 2H), 2,52 (s, 3H), 2,13 (s, 1H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 377,9.
Związek 339
OMe
Ν'
1-(2-Metoksy-4-metyloaminometylofenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik Etap 1+2. Ester tert-butylowy kwasu (3-metoksy-4-nitrobenzylo)metylokarbaminowego. Sposobem podobnym do sposobu opisanego powyżej w odniesieniu do analogicznej benzylowej pochodnej (związku 338) poddano bromek 3-metoksy-4-nitrobenzylu alkilowaniu przy użyciu metyloaminy i utworzoną tak drugorzędową aminę zabezpieczono jako pochodną Boc.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,84 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 6,98 (s, 1H), 6,87 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,46 (s, 2H), 3,95 (s, 7H), 2,85 (s, 3H), 1,53 (s, 9H).
Etap 3. Ester tert-butylowy kwasu (4-amino-3-metoksybenzylo)metylokarbaminowego.
W 250 ml aparacie Parra poddano uwodornianiu, pod ciśnieniem 2 atm (2 x ~1,01.105 Pa) z udziałem 300 mg 10% Pd/C, w ciągu 15 minut, 0,98 g (3,5 mmola) estru tert-butylowego kwasu (3-metoksy-4-nitrobenzylo)metylokarbaminowego w 40 ml etanolu. Usunięto katalizator za pomocą odsączenia przez filtr z włókna szklanego i przesącz zatężono, w wyniku czego otrzymano surowy tytułowy związek w postaci oleju o barwie jasnożółtej.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 6,69 (m, 3Η), 3,95 (s, 2Η), 3,84 (s, 3H), 2,8 (m, 2H), 2,75 (s, 3H), 1,51 (s, 9H).
Etap 4+5. 1-(2-Metylo-4-metyloaminometylofenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
Roztwór estru tert-butylowego kwasu (4-amino-3-metoksybenzylo)metylokarbaminowego przekształcono w mocznik zgodnie z ogólnym sposobem postępowania zastosowanym do sprzęgnięcia azydku difenylofosforylu szczegółowo omówionym w odniesieniu do związku 336. Grupę Boc usunięto sposobem powyżej opisanym w odniesieniu do związku 338.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,91 (s, 2H), 8,78 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,07 (d, J = 8,61, 1H), 7,01 (s, 1H), 6,85 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 3,89 (s, 3H), 3,59 (s, 1H), 2,42 (s, 3H), 2,26 (s, 3H).
126
PL 212 707 B1
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 301,8. Związek 340
1-(4-[(Benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. N-Benzylo-N-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)metyloamina.
Roztwór N-metylobenzyloaminy poddano alkilowaniu przy użyciu bromku 3-metoksy-4-nitrobenzylobenzylu sposobem powyżej opisanym w odniesieniu do związku 338.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,83 (d, J = 8,6 Hz, 1H), 7,35 (s, 4H), 7,26 (s, 1H), 7,17 (s, 1H), 7,01 (d, J = 7,04 Hz, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,55 (s, 4H), 2,22 (s, 3H).
Etap 2. 4-[(Benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenyloamina.
Ogólny sposób redukowania z udziałem borku niklu.
Do mieszanego roztworu 820 mg (3,45 mmola) heksahydratu chlorku niklu w 12 ml EtOH i 3 ml THF wprowadzono, w temperaturze 0°C, 130 mg (3,45 mmola) NaBH4. Powstałą zawiesinę o barwie czarnej mieszano w temperaturze 0°C przy dodawaniu N-benzylo-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)metyloaminy w postaci roztworu w 5 ml THF. Po upływie kilku minut, dodano w kilku porcjach, w ciągu 10 minut, 260 mg NaBH4 i mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do temperatury pokojowej. Po upływie 2 godzin, badanie metodą TLC wykazało całkowitą przemianę do nowego, bardziej polarnego związku. W tym momencie, dodano 1,5 ml 5% NH4OH i mieszaninę reakcyjną mieszano w ciągu około 10 minut, aż do chwili, gdy substancje stałe o barwie czarnej uzyskały konsystencję ziarnistą. Mieszaninę reakcyjną przesączono przez filtr z włókna szklanego, z przemyciem THF. Klarowny, bezbarwny przesącz zatężono do około ¼ objętości, rozcieńczono 30 ml wody i poddano ekstrakcji 3 razy po 30 ml EtOAc. Połączone ekstrakty przemyto wodnym roztworem chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu i przesączono przez cienką warstwę krzemionki, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 575 mg pożądanego związku w postaci ciała stałego o barwie białawej (wydajność 65%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,2-7,4 (m, 5H), 7,85 (s, 1H), 6,85 (s, 1H), 6,74 (d, J = 8,2 Hz, 1H), 6,66 (d, J = 8,2 Hz, 1H), 3,87 (s, 3H), 3,73 (br s, 2H), 3,49 (s, 2H), 3,45 (s, 2H), 2,18 (s, 3H).
MS (APCI-dodatnia) (M+1) = 256,9.
Etap 3. 1-{4-[(Benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
W 50 ml kolbie okrągłodennej mieszano, w atmosferze azotu, 250 mg (1,8 mmola) kwasu 5-metylopirazyno-2-karboksylowego i 330 μl (1,9 mmola) diizopropyloetyloaminy w 20 ml toluenu, aż do chwili rozpuszczenia się kwasu. Następnie, dodano 523 mg (1,9 mmola) azydku difenylofosforylu i roztwór ogrzano do temperatury 90°C. Po upływie 20 minut ustało wywiązywanie się azotu i roztwór ściemniał, przybierając barwę karmelową. Mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury 65°C, po czym dodano roztwór 486 mg (1,9 mmola) 4-[(benzylometyloamino)metylo]-2-metoksyfenyloammy w 5 ml toluenu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 65°C w ciągu 6 godzin, po czym schłodzono do temperatury pokojowej, rozcieńczono 30 ml EtOAc i przemyto 15 ml 5% NH4OH. Fazę wodną poddano ekstrakcji 2 razy po 20 ml EtOAc i połączone warstwy organiczne przemyto 30 ml wodnego roztworu chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Otrzymaną pozostałość poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej, w wyniku czego otrzymano 285 mg pożądanego produktu, któty poddano dalszemu oczyszczaniu za pomocą ucierania z eterem dietylowym (wydajność 40%).
Temperatura topnienia: 142-143°C.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,33 (s, 1H), 9,51 (s, 1H), 8,41 (s, 1H), 8,27 (d, J = 8,61 Hz, 1H),
8,08 (s, 1H), 7,2-7,4 (m, 5H), 6,96 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,53 (s, 4H), 2,53 (s, 3H), 2,22 (s, 3H).
13C NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 153,70, 149,03, 147,48, 147,4, 145,99, 138,73, 137,38, 134,81,
129,19, 128,42, 127,16, 121,89, 119,81, 111,05, 104,49, 94,98, 87,22, 61,81, 56,37, 42,5.
MS (APCI-dodatnia) (M+1) = 392,0.
PL 212 707 B1
127
Związek 341
1-(4-Dimetyloaminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. (3-Metoksy-4-nitrobenzylo)dimetyloamina.
Zgodnie ze sposobem postępowania powyżej opisanym w odniesieniu do związku 338, bromek 3-metoksy-4-nitrobenzylu poddano reakcji z dimetyloaminą, w wyniku czego otrzymano pożądany związek.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,86 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 7,3 (s, 1H), 6,98 (d, J = 8,6 Hz, 1H), 4,01 (s, 3H), 3,5 (s, 2H), 2,3 (s, 6H).
Etap 2. 4-Dimetyloaminometylo-2-metoksyfenyloamina.
Zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym w metodzie z udziałem borku niklu, powyżej opisanym w odniesieniu do związku 340, (3-metoksy-4-nitrobenzylo)dimetyloaminę zredukowano do odpowiedniej aniliny i produktu tego użyto w następnym etapie z pominięciem jego scharakteryzowania.
Etap 3. 1-(4-Dimetyloaminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Zgodnie ze sposobem postępowania zastosowanym w metodzie z udziałem azydku difenylofosforylu powyżej opisanym w odniesieniu do związku 336, przekształcono 4-dimetyloaminometylo-2-metoksyfenyloaminę w (5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik. Produkt surowy poddano oczyszczaniu metodą preparatywnej TLC, przy użyciu do elucji układu 5% MeOH w CH2Cl2.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 11,21 (s, 1H), 8,95 (s, 1H), 8,39 (s, 1H), 8,21 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 8,04 (s, 1H), 7,01 (s, 1H), 6,89 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 3,98 (s, 3H), 3,92 (s, 2H), 2,26 (s, 3H), 2,24 (s, 6H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 316,0.
Związek 342
1-(4-Aminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik
Etap 1. 2-(3-Metoksy-4-nitrobenzylo)izoindolo-1,3-dion.
Do 250 ml kolby okrągłodennej zawierającej 10 g (55 mmoli) alkoholu 4-nitro-3-metoksybenzylowego w 150 ml THF wprowadzono, w temperaturze 0°C, 8,03 g (54,6 mmola, 1 równoważnik) azodikarboksylanu dietylu i 15,0 (57,3 mmola) trifenylofosfiny, a następnie 11,6 g (57,3 mmola) ftalimidu. Utworzoną tak mieszaninę reakcyjną pozostawiono do stopniowego ogrzania się do temperatury pokojowej przez noc. Wytrącił się osad o barwie białej, który zebrano za pomocą sączenia próżniowego. Po krystalizacji z acetonitrylu otrzymano 13,8 g pożądanego związku ,wydajność 81%).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 7,79 (s, 5H), 7,19 (s, 1H), 7,08 (d, J = 8,80 Hz, 1H), 4,91 (s, 2H), 3,87 (s, 3H).
Etap 2. 2-{4-Amino-3-metoksybenzylo)izoindolo-1,3-dion
W 500 ml aparacie Parra poddano uwodornianiu pod ciśnieniem 2,5 atm, z udziałem 250 mg 10% Pd/C, w ciągu godziny, częściowo rozpuszczoną zawiesinę 1,50 g (4,80 mmola) 2-(3-metoksy-4-nitrobenzylo)izondolo-1,3-dionu w 100 ml EtOH i 30 ml THF. Następnie katalizator usunięto przez odsączenie na filtrze z włókna szklanego i klarowny przesącz o barwie jasnożółtej zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Produkt reakcji przemyto 30 ml eteru dietylowego i zebrano za pomocą
128
PL 212 707 B1 sączenia próżniowego, w wyniku czego otrzymano 1,28 g aniiiny w postaci drobnych igieł o barwie jasnozielonej (wydajność 95%).
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 7,82 (m, 2H), 7,81 (m, 2H), 6,93 (s, 1H) 6,9 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 6,63 (d, J = 7,8 Hz, 1H), 4,74 (s, 2H), 3,84 (s, 3H)
Etap 3. Ogólna metoda sprzęgania azydku acylu.
1-[4-(1,3-diokso-1,3-dihydroizoindol-2-ilometylo)-2-metoksyfenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
W 50 ml kolbie okrągłodennej mieszano, w atmosferze azotu, roztwór 510 mg (3,15 mmola) azydku 5-metylopirazyno-2-karbonylu w 15 ml bezwodnego toluenu. Następnie, kolbę reakcyjną zanurzono do łaźni olejowej o temperaturze 90°C i gdy temperatura wewnętrzna wzrosła do 90°C, stało się wyraźnie widoczne uwalnianie N2 i roztwór zaczął ciemnieć. Po upływie 20 minut, ustało burzenie się i roztwór ściemniał do barwy karmelowej. Kolbę reakcyjną przeniesiono do łaźni o temperaturze 65°C i dodano 884 mg (3,15 mmola) 2-(4-amino-3-metoksybenzylo)izoindolo-1,3-dionu w postaci zawiesiny w 5 ml toluenu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 65°C w ciągu 6 godzin, po czym schłodzono do temperatury pokojowej. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej wytrącił się produkt reakcji, który zebrano za pomocą sączenia próżniowego. W tych przypadkach, w których produkt nie wytrąca się z mieszaniny reakcyjnej, stosuje się następujący sposób postępowania. Po schłodzeniu do temperatury pokojowej roztwór o barwie brązowej rozcieńcza się 5% wodnym roztworem NH4OH i poddaje trzykrotnie ekstrakcji przy użyciu EtOAc. Połączone ekstrakty przemywa się wodnym roztworem chlorku sodu, osusza siarczanem magnezu, sączy i zatęża. Następnie, pozostałość poddaje się oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej przy użyciu właściwego układu rozpuszczalników.
Etap 4. 1-(4-Aminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
W 100 ml kolbie okrągłodennej, w atmosferze azotu, przy mieszaniu, ogrzano do temperatury 70°C zawiesinę 620 mg (1,48 mmola) 1-[4-(1,3-diokso-1,3-dihydroizoindol-2-ilometylo)-2-metoksyfenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznika w 22 ml EtOH. Następnie, dodano 1,4 ml monohydratu hydrazyny i utworzoną tak mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 70°C. Po upływie 10 minut, mieszanina reakcyjna przemieniła się w całkowicie jednorodny roztwór o barwie karmelowej. Po upływie dalszych kilku minut, z roztworu zaczął wytrącać się produkt reakcji. Po upływie 20 minut, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i za pomocą sączenia próżniowego zebrano produkt w postaci ciała stałego o barwie białej. Produkt surowy, który zawierał pewną ilość ftalhydrazydu jako produktu ubocznego rozpuszczono w 80 ml EtOAc i przemyto 3 razy po 20 ml wody. Przemywki wyekstrahowano uzupełniająco 30 ml EtOAc i połączone ekstrakty organiczne przemyto wodnym roztworem chlorku sodu, po czym osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego otrzymano 400 mg pożądanej aminy (wydajność 94%).
Temperatura topnienia: 168-169°C.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,88 (br s, 2H), 8,78 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,05 (d, J = 8,2 Hz, 1H), 7,05 (s, 1H), 6,85 (d, J = 8,1 Hz, 1H), 3,89 (s, 3H), 3,68 (s, 2H), 2,42 (s, 3H), 1,80 (br s, 2H, NH2).
MS (APCI-dodatnia) M - 17 (-NH3) = 270,1, apci-ujemna M-1 = 285,8.
Alkilowe pochodne związku 342
Związek 343
Roztwór 0,25 mmola (1,0 równoważnika) 1-(4-aminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznika i 1 ml ortomrówczanu trimetylu w 4 ml MeOH mieszano w temperaturze pokojowej, po czym dodano 2,5 mmola (10 równoważników) tiofeno-2-karboaldehydu i utworzoną tak mieszaninę ogrzano do temperatury 80°C. Po upływie 18 godzin, mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Utworzoną tak iminę rozpuszczono w 5 ml bezwodnego MeOH i mieszano w temperaturze 0°C. Dodano 0,75 mmola (3 równoważniki) borowodorku sodu i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 0°C w ciągu 30 minut, a następnie rozcieńczono 2 ml wody i poddano ekstrakcji mieszaniną złożoną z 50 ml EtOAc i 30 ml nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu. Fazę organiczną przemyto wodnym roztworem chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Jeśli było to potrzebne, produkt oczyszczano metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji właściwego układu stanowiącego mieszaninę MeOH/CH2Cl2.
PL 212 707 B1
129
1-(2-Metoksy-4-{[(tiofen-2-ylometylo)amino]metylo}fenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10,01 (s, 2H), 8,79 (s, 1H), 8,23 (s, 1H), 8,17 (d, J = 8,61 Hz,
1H), 7,59 (d, J = 6,26 Hz, 1H), 7,33 (s, 1H), 7,15 (m, 2Η), 7,05 (s, 1H), 6,97 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,02 (s, 2H), 3,91 (s, 3H), 3,88 (s, 1H), 3,78 (s, 1H), 2,43 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia: brak wykrywalnego jonu cząsteczkowego.
Związek 344
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 343, przy użyciu tiofeno-3-karboaldehydu.
1-(2-Metoksy-4-{[(tiofen-3-ylometylo)amino]metylo}fenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,92 (s, 2H), 8,78 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,07 (d, J = 7,81 Hz,
1H), 7,47 (s, 1H), 7,3 (s, 1H), 7,11 (d, J = 4,88 Hz, 1H), 7,04 (s, 1H), 6,87 (d, J = 7,81 Hz, 1H), 3,9 (s, 3H), 3,67 (s, 2H), 3,65 (s, 2H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-ujemna, M-1 = 382,0.
Związek 345
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 343, przy użyciu furfuralu.
1-(4-{[(Furan-2-ylometylo)amino]metylo}-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, MeOD) δ: 8,57 (s, 1H), 8,2 (s, 1H), 8,1 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,46 (s, 1H),
7,03 (s, 1H), 6,88 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 6,36 (s, 1H), 6,27 (s, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,74 (s, 2H), 3,71 (s, 2H), 2,48 (s, 3H).
MS APCI-ujemna, M-1= 366,0.
Związek 346
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 343, przy użyciu furano-3-karboaldehydu.
1-(4-{[(Furan-3-ylometylo)amino]metylo}-2-metylofenylo)-3-(5-metylopirazynyl-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, MeOD) δ: 8,58 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,13 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,49 (s, 1H),
7,05 (s, 1H), 6,91 (d, J = 0,4 Hz, 1H), 6,5 (s, 1H), 3,97 (s, 3H), 3,78 (s, 2H), 3,69 (s, 2H), 2,49 (s, 3H). MS APCI-ujemna, M-1= 366,0.
Związek 347
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 343, przy użyciu 2-metoksybenzaldehydu.
130
PL 212 707 B1
1-{2-Metoksy-4-[(2-metoksybenzyloamino)metylo]fenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, CDCl3) δ: 11,3 (s, 1H), 9,97 (s, 1H), 8,44 (s, 1H), 8,22 (d, J = 7,83 Hz, 1H),
7,98 (s, 1H), 7,28 (m, 2H), 7,06 (s, 1H), 6,88 (m, 3H), 4,08 (s, 1H), 3,93 (s, 5H), 3,81 (s, 5H), 2,5 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 407,8.
Związek 348
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 343, przy użyciu 3-metoksybenzaldehydu.
1-(2-Metoksy-4-[(3-metoksybenzyloamino)metylo]fenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 8,57 (s, 1H), 8,20 (s, 1H), 8,11 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,22 (t, J = 7,83 Hz, 1H), 7,04 (s, 1H), 6,91 (m, 3H), 6,83 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 3,96 (s, 3H), 3,79 (s, 3H), 3,75 (s, 4H), 2,48 (s, 3H).
MS APCI-ujemna, M-1= 406,0.
Związek 349
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 343, przy użyciu 4-metoksybenzaldehydu.
1-{2-Metoksy-4-[(4-metoksybenzyloamino)metylo]fenylo}-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,91 (s, 2H), 8,78 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,07 (d, J = 7,81 Hz,
1H), 7,25 (d, J = 8,78 Hz, 2H), 7,03 (s, 1H), 6,88 (m, 2H), 3,89 (s, 3H), 3,73 (s, 3H), 3,62 (s, 2H), 3,6 (s, 2H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 407,9.
Pochodne acylowe
Związek 350
Do roztworu 100 mg (0,35 mmola) 1-(4-aminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznika w 30 ml THF i 15 ml wodnego roztworu wodorowęglanu sodu wprowadzono 3,7 mmola (1,05 równoważnika) chlorku acetylu. Utworzoną tak dwufazową mieszaninę reakcyjną energicznie mieszano w temperaturze pokojowej i po upływie 2 godzin rozcieńczono 10 ml wody, po czym poddano ekstrakcji 3 razy po 20 ml EtOAc. Połączone ekstrakty przemyto wodnym roztworem chlorku sodu, osuszono siarczanem magnezu i przesączono przez cienką warstwę krzemionki. Przesącz zatężono i otrzymaną pozostałość ucierano z eterem dietylowym. Jeżeli było to pożądane, przeprowadzono dalsze oczyszczanie metodą chromatografii szybkiej, przy użyciu do elucji właściwego układu metanol/CH2Cl2.
N-{3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}acetamid).
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,92 (s, 2H), 8,75 (s, 1H), 8,28 (t, J = 5,87 Hz, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,07 (s, J = 8,61 Hz, 1H), 6,92 (s, 1H), 6,78 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,19 (s, 1H), 4,18 (s, 1H),
3,87 (s, 1H), 2,4 (s, 3H), 1,85 (s, 3H).
MS ESI-dodatnia, (M+1) = 330,2.
PL 212 707 B1
131
Związek 351
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku metoksyacetylu.
2-Metoksy-N-(3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}acetamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,51 (s, 2H), 8,34 (s, 1H), 7,89 (t, J = 6,26 Hz, 1H), 7,78 (s, 1H), 7,65 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 6,54 (s, 1H), 6,38 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 4,2 (s, 1H), 4,19 (s, 1H), 3,82 (s, 3H), 3,79 (s, 2H), 3,29 (s, 3H), 2,35 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 359,9.
Związek 352
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku dimetyloaminoacetylu.
2-Dimetyloamino-N-{3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}-2-pirydyn-2-yloacetamid.
1H NMR (400 MHz, MeOD) δ: 8,56 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,09 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 6,97 (s, 1H), 6,86 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 4,37 (s, 2H), 3,94 (s, 3H), 3,03 (s, 2H), 2,47 (s, 3H), 2,3 (s, 6H).
MS APCI-ujemna, M-1= 370,9.
Związek 353
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku 2-(2-pirydylo)acetylu.
N-(3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}-2-pirydyn-2-ylo)acetamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,94 (s, 2H), 8,77 (s, 1H), 8,63 (t, J = 5,87 Hz, 1H), 8,49 (s, 1H), 8,44 (d, J = 6,26 Hz, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,08 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,7 (d, J = 10,17 Hz, 1H), 7,35 (q, J = 5,74 Hz, 1H), 6,87 (s, 1H), 6,79 (d, J = 9,39 Hz, 1H), 4,25 (s, 1H), 4,24 (s, 1H), 3,82 (s, 3H), 3,53 (s, 2H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 407,1.
Związek 354
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku 2-(4-metoksyfenylo)acetylu.
N-{3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}-2-(4-metoksyfenylo)acetamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,94 (s, 2H), 8,77 (s, 1H), 8,54 (t, J = 4,7 Hz, 1H), 8,21 (s, 1H),
8,08 (d, J = 7,83 Hz, 2H), 7,89 (m, 1H), 7,22 (t, J = 7,83 Hz, 1H), 6,89 (s, 3H), 4,25 (s, 1H), 4,23 (s, 1H), 3,8 (s, 3H), 3,73 (s, 2H), 3,45 (s, 2H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 436,2.
132
PL 212 707 B1
Związek 355
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku benzoilu.
N-{3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}benzamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,95 (s, 2H), 9,02 (t, J = 5,48 Hz, 1H), 8,77 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,1 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,9 (d, J = 7,83 Hz, 2H), 7,48 (m, 3H), 7,04 (s, 1H), 6,88 (d, J = 10,17 Hz, 1H), 4,46 (s, 1H), 4,44 (s, 1H), 3,89 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) =391,9.
Związek 356
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku pirydyno-2-karbonylu.
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzyloamid kwasu pirydyno-2-karboksylowego. 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,94 (s, 2H), 9,29 (t, J = 6,26 Hz, 1H), 8,77 (m, 1H), 8,65 (m, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,05 (m, 3H), 7,61 (m, 1H), 7,07 (s, 1H), 6,89 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,47 (s, 1H), 4,45 (s, 1H), 3,88 (s, 1H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = brak wykrywalnego jonu cząsteczkowego.
Związek 357
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku nikotynoilu.
Amid kwasu N-{3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}nikotynowego.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 10 (s, 2H), 9,26 (t, J = 5,87 Hz, 1H), 9,11 (s, 1H), 8,82 (s, 1H),
8,77 (d, J = 4,7 Hz, 1H), 8,27 (s, 2H), 8,16 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,58 (m, 1H), 7,09 (s, 1H), 6,95 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,53 (s, 1H), 4,51 (s, 1H), 3,95 (s, 3H), 2,47 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, M-1 = 397,9.
Związek 358
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku izonikotynoilu.
Amid kwasu N-{3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}izonikotynowego.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,92 (s, 2H), 9,27 (t, J = 5,87 Hz, 1H), 8,74 (s, 1H), 8,71 (d, J = 6,3 Hz, 2H), 8,18 (s, 1H), 8,08 (d, J = 8,6 Hz, 1H), 7,77 (d, J = 6,3 Hz, 2H), 7 (s, 1H), 6,86 (d, J = 8,6 Hz, 1H), 4,44 (s, 1H), 4,43 (s, 1H), 3,86 (s, 3H), 2,39 (s, 3H).
PL 212 707 B1
133
MS APCI-dodatnia: brak wykrywalnego jonu cząsteczkowego. Związek 359
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku tiofeno-2-karbonylu.
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzyloamid kwasu tiofeno-2-karboksylowego.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,96 (s, 2H), 9,03 (t, J = 6,26 Hz, 1H), 8,78 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,11 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,82 (d, J = 4,7 Hz, 1H), 7,77 (d, J = 3,91 Hz, 1H), 7,16 (d, J = 3,91 Hz, 1H), 7,03 (s, 1H), 6,88 (d, J = 10,17 Hz, 1H), 4,43 (s, 1H), 4,42 (s, 1H), 3,89 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, M-1 = 397,9.
Związek 360
O
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku 4-dimetyloamino-2-karbonylu.
3-Dimetyloamino-N-{3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}benzamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,94 (s, 2H), 8,9 (t, J = 5,87 Hz, 1H), 8,77 (s, 1H), 8,21 (s, 1H),
8,09 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,26 (t, J = 7,83 Hz, 1H), 7,2 (s, 2H), 7,02 (s, 1H), 6,87 (d, J = 8,61 Hz, 2H), 4,44 (s, 1H), 4,42 (s, 1H), 3,88 (s, 3H), 2,93 (s, 6H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 434,9.
Związek 361
O CF3
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 350, przy użyciu chlorku 1-fenylo-4-trifluorometylo-1H-pirazolo-3-karbonylu.
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzyloamid kwasu 1-fenylo-4-trifluorometylo-1H-pirazolo-3-karboksylowego.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,96 (s, 2H), 9,09 (t, J = 6,26 Hz, 1H), 8,78 (s, 1H), 8,22 (s, 1H), 8,19 (s, 1H), 8,12 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,59 (m, 6H), 7,02 (s, 1H), 6,89 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,43 (s, 1H), 4,42 (s, 1H), 3,9 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
MS TIC-dodatnia, (M+1) = 526,2.
Pochodne sulfonylowane
Związek 362
Sporządzono roztwór 0,25 mmola (1,0 równoważnika) 1-(4-aminometylo-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznika, 5 mg 4-dimetyloaminopirydyny, 36 mg (0,275 mmola, 1,1 równoważnika) diizopropyloetyloaminy w 5 ml THF, po czym dodano 0,275 mmola (1,1 równoważnika) chlorku tiofeno-2-sulfonylu. Otrzymaną tak mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej w ciągu
134
PL 212 707 B1 godzin. Następnie, mieszaninę reakcyjną poddano ekstrakcji przy użyciu mieszaniny złożonej z 75 ml EtOAc i nasyconego roztworu wodorowęglanu sodu. Po rozdzieleniu warstw, warstwę organiczną przemyto wodą nasyconym roztworem chlorku sodu, osuszona siarczanem magnezu, przesączono i zatężono. Otrzymaną pozostałość poddano oczyszczaniu metodą chromatografii szybkiej przy użyciu do elucji układu 5% MeOH w dichlorometanie, a następnie ucieraniu z eterem, w wyniku czego otrzymano czyste związki.
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzyloamid kwasu tiofeno-2-sulfonowego.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,96 (s, 2H), 8,77 (s, 1H), 8,33 (t, J = 7,04 Hz, 1H), 8,31 (s, 1H), 8,07 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,93 (d, J = 4,7 Hz, 1H), 7,59 (s, 1H), 7,18 (t, J = 3,91 Hz, 1H), 6,9 (s, 1H), 6,8 (t, J = 7,04 Hz, 1H), 4,05 (s, 1H), 4,03 (s, 1H), 3,85 (s, 3H), 2,51 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 433,9.
Związek 363
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 362, przy użyciu chlorku benzenosulfonylu.
N-{3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}benzenosulfonoamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,95 (s, 2H), 8,77 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,13 (t, J = 6,26 Hz,
1H), 8,05 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,81 (d, J = 7,04 Hz, 2H), 7,58 (m, 3H), 6,85 (s, 1H), 6,77 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 3,96 (s, 1H), 3,95 (s, 1H), 3,81 (s, 3H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 428,2.
Związek 364
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 362, przy użyciu chlorku 2-trifluorometoksybenzenosulfonylu.
N-{3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}-2-trifluorometoksybenzenosulfonoamid. 1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,94 (s, 2H), 8,77 (s, 1H), 8,38 (s, 1H), 8,21 (s, 1H), 8,02 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 7,89 (m, 1H), 7,72 (t, J = 7,83 Hz, 1H), 7,51 (d, J = 7,83 Hz, 2H), 6,88 (s, 1H), 6,75 (d, J = 10,17 Hz, 1H), 4,11 (s, 2H), 3,82 (s, 1H), 2,42 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 512,0.
Związek 365
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 362, przy użyciu chlorku 3-metoksybenzenosulfonylu.
3-Metoksy-N-{3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureidobenzylo}benzenosulfonamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,92 (s, 2H), 8,73 (s, 1H), 8,17 (s, 1H), 8,08 (s, 1H), 8,01 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,45 (t, J = 7,83 Hz, 1H), 7,34 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,24 (s, 1H), 7,14 (m, 1H),
6,81 (s, 1H), 6,74 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 7,24 (s, 1H), 7,14 (m, 1H), 6,81 (s, 1H), 6,74 (d, J = 7,83 Hz,
2H), 3,93 (s, 2H), 3,77 (s, 3H), 3,76 (s, 3H), 2,38 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 458,0.
PL 212 707 B1
135
Związek 366
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 362, przy użyciu chlorku 4-metoksybenzenosulfonylu.
4-Metoksy-N-{3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzylo}benzenosulfonamid.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,93 (s, 2H), 8,74 (s, 1H), 8,18 (s, 1H), 8,02 (d, J = 8,61 Hz,
1H), 7,92 (s, 1H), 7,69 (d, J = 8,61 Hz, 2H), 7,05 (d, J = 9,39 Hz, 2H), 6,81 (s, 1H), 6,74 (d, J = 7,83 Hz, 1H), 3,88 (s, 2H), 3,79 (s, 6H), 2,39 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 458,2.
Związek 367
Wytworzono zgodnie z ogólnym sposobem postępowania opisanym w odniesieniu do związku 362, przy użyciu chlorku pirydyno-2-sulfonylu.
3-Metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzyloamid kwasu pirydyno-2-sulfonowego.
1H NMR (400 MHz, d6-DMSO) δ: 9,91 (s, 2H), 8,74 (s, 1H), 8,68 (d, J = 4,7 Hz, 1H), 8,17 (s, 1H), 7,86 (d, J = 8,83 Hz, 1H), 7,6 (s, 1H), 6,86 (s, 1H), 6,74 (d, J = 8,61 Hz, 1H), 4,1 (s, 2H), 3,80 (s, 3H), 3,32 (s, 1H), 2,38 (s, 3H).
MS APCI-dodatnia, (M+1) = 428,9.
Do dodatkowych korzystnych związków według niniejszego wynalazku należą następujące związki:
- N-(2-dimetyloamino-1-fenyloetylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamina;
- N-(1-azabicyklo[2.2.2]okt-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid;
- N-(3-R-1-cykloheksylometylopirolidyn-3-ylo)-3-metoksy-4-[3-(5-metylopirazyn-2-ylo)ureido]benzamid;
- 1-[2-(2-dimetyloetoksy)-5-metylofenylo]-3-pirazyn-2-ylomocznik;
- 1-[2-(3-dimetyloaminopropoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-(5-metylopirazynyl-2-ylo)-3-[5-metylo-2-(pirydyn-3-ylometoksy)fenylo]mocznik;
- 1-[2-(2-dimetyloamino-1-dimetyloaminometyloetoksy)-5-metylofenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(2-S-1-metylopirolidyn-2-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-{5-metylo-2-[2-(1-metylopirolidyn-2-ylo)etoksy]fenylo}-3-(5-metylofenylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(3-(S)-1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(3-(R)-1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-2-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-chinoksalin-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-metylo-2-(piperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-fluoro-2-(1-metylopiperydyn-3-ylometoksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[5-fluoro-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-[4-fluoro-2-(1-metylopiperydyn-4-yloksy)fenylo]-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-(2-metoksy-4-metyloaminometylofenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
- 1-(4-{[(furan-3-yłometylo)amino]metylo}-2-metoksyfenylo)-3-(5-metylopirazyn-2-ylo)mocznik;
oraz
- 1-{2-metoksy-4-[(4-metoksybenzyloamino)metylo]fenylo}-3-(5-metylopirazynyl-2-ylo)mocznik.
136
PL 212 707 B1
P r z y k ł a d 15 Identyfikacja inhibitorów Chk1 cDNA ludzkiej Chk1 zidentyfikowano i sklonowano sposobem poprzednio opisanym w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym nr PCT/US98/18558, złożonym 4 września 1998 r. Wstawiono znacznik tag FLAG® w ramce z N-końcem Chk1 o pełnej długości. Starter 5' zawiera miejsce EcoRI, sekwencję Kozak, i także koduje znacznik FLAG® w celu oczyszczenia przez powinowactwo przy użyciu przeciwciała M2 (Sigma, Saint Louis, IL). Starter 3' zawiera miejsce Sall. Amplifikowany metodą PCR fragment wklonowano do pCI-Neo jako fragment EcoRI-SalI (Invitrogen, Carlsbad, CA), po czym subklonowano jako fragment EcoRI-NotI do pFa-stBacI (Gibco-BRL, Bethesda, MD). Rekombinacyjnego bakulowirusa wytworzono sposobem opisanym w podręczniku Gibco-BRL Bas-to-Bac i użyto do zainfekowania komórek Sf-9 wyhodowanych w podłożu CCM3 (HyCIone Laboratories, Logan, UT) w celu ekspresji znakowanego FLAG® białka Chk1.
Chk1 znakowaną FLAG® wyodrębniono z zamrożonych osadów komórek SF9 zainfekowanych bakulowirusem. Osady zamrożonych komórek zmieszano z taką samą objętością 2X buforu do Iizy zawierającego 100 mM Tris-HCl pH 7,5, 200 mM NaCl, 50 mM B-glicerolofosforanu, 25 mM NaF, 4 mM MgCl2, 0,5 mM EDTA, 0,2% TWEEN®-20, 2 mM wanadanu(V) sodu, 2 mM DTT i koktajl inhibitorów proteazy (Complete mini, Boehringer Mannheim, katalog 2000 nr 1836170). Następnie, komórki poddano 20 razy obróbce metodą DOUNCE przy użyciu luźnego tłuczka homogenizatora DOUNCE, po czym wirowano przy 48400 obr/min w ciągu godziny. Kolumnę do chromatografii powinowactwa M2 wstępnie przemyto 10 objętościami kolumny 50 mM glicyny pH 3,5, a następnie 20 mM Tris pH 7,5, 150 mM NaCl, z trzykrotną zmianą, i w końcu Tris-NaCl. Następnie, kolumnę przemyto 25 objętościami kolumny 20 mM Tris pH 7,5, 150 mM NaCl, 0,1% TWEEN®-20, 1 mM EGTA, 1 mM EDTA i 1X tabletek Complete mini protease. Następnie, sklarowany lizat wiązano w jednej szarży z żywicą powinowactwa M2, w temperaturze 4°C, w ciągu 4 godzin, po czym mieszaninę żywicy i lizatu wlano do kolumny i zebrano wyciek. Kolumnę przemyto 10 objętościami kolumny 20 mM Tris pH 7,5, 150 mM NaCl i 3 mM N-oktyloglukozydu. Następnie, z kolumny wyeluowano Chk1 znakowaną FLAG® przy użyciu 6 objętości kolumny zimnego 20 mM Tris pH 7,5, 150 mM NaCl, 3 mM N-oktyloglukozydu zawierającego 0,5 mg/ml peptydu FLAG® (Sigma, katalog 2000 nr F-3290). Tak otrzymane trzy frakcje połączono ze sobą i poddano analizie pod względem obecności Chk1 znakowanej FLAG.
Kinazy białkowej użyto w teście na aktywność kinazy Chk1, przy zawartości 100 ng oczyszczonej FLAG®-Chk1 (150 pmoli ATP/min), 20 μηι peptydu Cdc25C (H-leu-tyr-arg-ser-pro-ser-met-pro-gluasn-leu-asn-arg-arg-arg-arg-OH) (SEQ ID NO: 1), 400 μm ATP, 2 μφ [32P]-gATP, 20 mM Hepes pH 7,2, 5 mM MgCl2, 0,1% NP40 i 1 mM DTT. Testu tego użyto w skriningu (przeszukaniu) około 100000 małocząsteczkowych inhibitorów. Reakcje zapoczątkowano przez dodanie mieszaniny reakcyjnej zawierającej ATP i prowadzono w temperaturze pokojowej w ciągu 10 minut. Reakcje zatrzymano za pomocą dodania kwasu fosforowego (końcowe stężenie 150 nM), po czym mieszaniny przeniesiono na krążki fosfocelulozowe. Krążki fosfocelulozowe przemyto 5 razy 150 mM kwasem fosforowym i wysuszono na powietrzu. Dodano płyn scyntylacyjny i krążki poddano zliczaniu przy użyciu licznika scyntylacyjnego Wallaca. Skrining umożliwił zidentyfikowanie pewnej liczby inhibitorów Chk1 o wartości IC50 mieszczącej się w zakresie od 1 do 100 μΜ.
P r z y k ł a d 16
Inhibitory kinazy Chk1 są selektywne
Inhibitory Chk1 według wynalazku przetestowano pod względem selektywności ich działania przeciw jednej, lub większej ilości kinaz, to znaczy DNA-PK, Cdc2, kinazie kazeinowej I (CKI), Chk2, kinazie p38 MAP, kinazie białkowej A (PKA) i kinazie białkowej wapniowo-kalmodulinowej II (CaM KII). Sposoby wykonywania testów dla wszystkich tych kinaz z wyjątkiem Chk2 już były opisane w literaturze, włączając w to dokumenty patentowe: zgłoszenie patentowe U.S. nr 60/229899, złożone 1 września 2000 r. i zgłoszenie patentowe U.S. nr 08/184605, złożone 21 stycznia 1994 r. Przejawianą w stosunku do Chk2 aktywność omawianych związków badano w sposób następujący. Przeprowadzono inkubację 128 ng oczyszczonej, znakowanej His Chk2 ze 100 mM inhibitora Chk1, w obecności 4 mM ATP, 1 mCi [32P]g-ATP, 20 mM Hepes pH 7,5, 5 mM MgCl2 i 0,25% NP40, w ciągu 20 minut, w temperaturze pokojowej. Reakcje zatrzymywano za pomocą dodania kwasu fosforowego (stężenie końcowe 150 mM), po czym 5/8 mieszaniny reakcyjnej przeniesiono na krążki fosfocelulozowe. Krążki przemyto 5 razy 150 mM kwasem fosforowym i wysuszono na powietrzu. Dodano scyntylator i zliczono radioaktywność przy użyciu licznika cząstek beta (Wallac). Kinazy p38 MAP, PKA, CaM KII i Cdc2 otrzymano z New England Biolabs i testy z ich udziałem przeprowadzono zgodnie z instrukcjami wyPL 212 707 B1
137 twórcy, przy użyciu 4 - 50 μΜ ATP, przy czym do testowania użyto inhibitora Chk1 w stężeniu 100 μΜ. Wszystkie przebadane inhibitory wykazały co najmniej 5-krotnie wyższą selektywność w odniesieniu do Chk1 w porównaniu z innymi enzymami.
P r z y k ł a d 17
Inhibitory Chk1 blokują czynność Chk1 w komórkach
Chk1 zostaje zaktywowana w odpowiedzi na promieniowanie jonizujące i działanie pewnych środków chemicznych uszkadzających DNA. W przypadku uszkodzenia DNA Chk1 jest zaktywowana i zatrzymuje cykl komórkowy. W komórkach pochodzących od ssaka najlepiej scharakteryzowanym procesem zatrzymywania cyklu komórkowego wywołanego przez Chk1 jest zahamowanie fazy G2. Aktywacja Chk1 w wyniku uszkodzenia DNA prowadzi do fosforylacji i inaktywacji Cdc25C, fosfatazy o dwoistej specyficzności, która normalnie odfosforylowuje cyklinę B/cdc2, gdy komórka przechodzi w fazę mitozy [Funari i in., Science, 277 (5331), 1495-1497 (5 września 1997 r.); Sanchez i in.; Matsuoka i in.; Blasina i in.]. Ta negatywna regulacja aktywności Cdc2 powoduje zatrzymanie cyklu komórkowego, aby zapobiec wejściu komórek w fazę mitozy w sytuacji uszkodzenia DNA lub niezreplikowanego DNA. Toteż, zahamowanie Chk1 umożliwia komórkom przejście całego cyklu komórkowego w obecności uszkodzonego DNA lub niezreplikowanego DNA.
W celu ustalenia, że inhibitory Chk1 zapobiegają czynności Chk1 w komórkach, przebadano je w testach komórkowych na poziome molekularnym. Ponieważ wykazano, że Chk1 pochodząca od ssaków fosforyluje Cdc25C in vitro, co nasuwa sugestię, że wpływa negatywnie regulująco na układ cyklina B/cdc2 w odpowiedzi na uszkodzenie DNA, przebadano zdolność inhibitorów Chk1 na wzmożenie aktywności układu cyklinaB/cdc2. Doświadczenie zaprojektowano w sposób następujący.
Komórki HeLa napromieniono 800 rd i inkubowano w ciągu 7 godzin w temperaturze 37°C. Ponieważ komórki te są funkcjonalnie p53-negatywne, zahamowane zostają wyłącznie w fazie G2. Następnie, dodano nokodazol do stężenia 0,5 μg/ml i całość inkubowano w ciągu 15 godzin w temperaturze 37°C. Dodanie nokodazolu miało na celu wychwycenie jakichkolwiek komórek wkraczających, pomimo zahamowania fazy G2, w fazę mitozy (M). W końcu, dodano inhibitor Chk1 i po upływie 8 godzin komórki zebrano, zlizowano i poddano immunoprecypitacji w równej ilości białka z przeciwciałem przeciw cyklinie B1 (Antibody to Cyklin B1, New England Biolabs), zgodnie z sugestią wytwórcy. Następnie, zbadano IP pod względem związanej z cykliną B aktywności kinazy cdc2 przez przetestowanie aktywności kinazy histonowej H1 [Yu i in., J. Biol. Chem., 273 (50), 33455-33464 (11 grudnia 1998 r.)]. Otrzymane wyniki wykazały, że związek 29 tłumi indukowaną IR inaktywację układu cyklina B/Cdc2. Oprócz tego przebadano, czy inhibitory Chk1 znoszą punkt kontrolny indukowanego IR uszkodzenia DNA G2, jak zbadano w doświadczeniach nad wskaźnikiem mitotycznym. Komórki HeLa (około 1 x 106) poddano obróbce sposobem powyżej opisanym. Następnie, komórki zebrano przez odwirowanie, przemyto raz PBS i zawieszono w 2,5 ml 75 mM KCl, po czym ponownie odwirowano. Następnie, komórki utrwalono w 3 ml świeżo sporządzonej, zimnej mieszaniny kwas octowy:metanol (1:3) i inkubowano na lodzie, w ciągu 20 minut. Komórki osadzono, odessano roztwór utrwalający i zawieszono w 0,5 ml PBS. Rozprowadzone preparaty mitotyczne otrzymano za pomocą nałożenia pipetą 100 μl utrwalonych komórek na szkiełko mikroskopowe i zalania próbki 1 ml roztworu utrwalającego. Następnie, szkiełka wysuszono na powietrzu, zabarwiono barwnikiem Wrighta (Sigma) w ciągu minuty, a następnie przemyto jeden raz wodą i jeden raz 50% metanolem. Komórki mitotyczne identyfikowano przez obecność skondensowanych chromosomów i brak otoczki jądrowej. Oba przebadane związki, 12 i 29, wykazywały zwiększenie ilości komórek mitotycznych w przypadku napromieniania, co demonstruje zniesienie indukowanego IR zatrzymania fazy G2.
Zniesienie indukowanego IR punktu kontrolnego G2 umożliwia komórkom kontynuowanie cyklu komórkowego przypuszczalnie w sytuacji uszkodzenia DNA, jak to wykazano wynikami analizy zawartości DNA przez profil FACS. Komórki 293T potraktowano 800 rd promieniowania jonizującego i zwiększano stężenia (do 80 mM) niektórych inhibitorów Chk1. Następnie, komórki zebrano i utrwalano przy użyciu 5 ml zimnego 70% etanolu, w temperaturze -20°C, przez noc. Następnie, komórki osadzono przez odwirowanie przy 1000 x g, w ciągu 10 minut i barwiono ml roztworu zawierającego 50 mg/ml jodku propidium i 250 mg/ml RNazy, w ciągu 30 minut, w temperaturze pokojowej. Następnie, zabarwione komórki poddano analizie z zastosowaniem FACS na FL2, przy użyciu aparatu Bectona-Dickinsona. Doświadczenia te wykazały, że podczas gdy komórki poddane napromienianiu i samo vehiculum zostawały zahamowane w fazie G2, to komórki potraktowane inhibitorami Chk1 znajdowały się i w fazie G1 i w fazie S. Dane te, łącznie z danymi podanymi powyżej, sugerują, że
138
PL 212 707 B1 inhibitory Chk1 umożliwiają komórkom kontynuowanie cyklu komórkowego w obecności promieniowania jonizującego.
P r z y k ł a d 18
Inhibitory Chk1 potęgują zabijanie komórek w leczeniu raka W celu sprawdzenia hipotezy, że inhibicja Chk1 wzmaga zabójcze działanie środków uszkadzających DNA, komórki inkubowano w obecności selektywnych inhibitorów Chk1 i to albo przy napromieniowaniu, albo w obecności chemicznych środków uszkadzających DNA. Komórki, umieszczone przy gęstości 1000 - 2000/studzienkę w 96-studzienkowych płytkach do mikromiareczkowania hodowano w RMPI 1640 zawierającym 10% FBC, 100 U/ml penicyliny i 100 μg/ml streptomycyny, w ciągu 18 godzin, w temperaturze 37°C, w nawilgacanym inkubatorze, w atmosferze 5% CO2. Do badania użyto następujących komórek: HeLa, ACHN, 786-0, HCT116, SW620, HT29, Colo205, SK-MEL-5-, SK-Mel-28, A549, H322, OVCAR-3, SK-OV-3, MDA-MB-231, MCF-7, PC-3, HL-60, K562 i MOLT4. Wszystkie oznaczenia linii komórkowych odnoszą się do ludzkich linii komórkowych i do pozycji w następującej tabeli:
HeLa gruczolakorak szyjki macicy
ACHN gruczolakorak nerki
786-0 gruczolakorak nerki
HCTl 16 rak jelita grubego
SW620 rak jelita grubego, przerzut do węzłów chłonnych
HT-2 9 gruczolakorak okrężniczo-odbytniczy
Colo205 gruczolakorak jelita grubego
SK-MEL-5 czerniak
SK-MEL-28 czerniak złośliwy
A549 rak płuca
H322 rak oskrzelowo-pęcherzykowy
OVCAR-3 gruczolakorak jajnika
SK-OV-3 gruczolakorak jajnika
MDA-MB-23 gruczolakorak sutka
MCF-7 gruczolakorak sutka
PC-3 gruczolakorak prostaty, z przerzutu do kości
HL-60 białaczka promielocytowa ostra
K562 białaczka szpikowa przewlekła
MOLT4 białaczka limfoblastyczna ostra
Komórki potraktowano podłożami zawierającymi albo leki chemioterapeutyczne same, lub leki chemioterapeutyczne i związki 12 i 29. Komórki inkubowano w ciągu mniej więcej 5 dni, po czym zmierzono stopień ich rozwoju za pomocą określenia poziomu wychwytu 3H-tymidyny. Do leków chemioterapeutycznych należały: etopozyd, doksorubicyna, cysplatyna, chlorambucyl i 5-fluorouracyl (5-FU). Stężenie leku potrzebne do 90%-ego zahamowania wzrostu komórek w porównaniu z nie potraktowaną kontrolą zdefiniowano jako GL90. Związki 12 i 29, użyte w stężeniu poniżej 100 μΜ, 2-10-krotnie wzmagały zabijanie komórek przez 5-FU.
Związki 2 i 12 przetestowano z udziałem dodatkowych antymetabolitów, włącznie z metotreksatem, hydroksykarbamidem, 2-chloroadenozyną, fludarabiną, azacytydyną i gemcytabiną pod względem zdolności do wzmagania zabijania komórek przez te środki. Stwierdzono, że wspomniane inhibitory Chk1 wzmagają zabijanie komórek przez hydroksymocznik, fludarabinę, 5-azacytydynę, i metotreksat, co nasuwa sugestię, że kombinacja inhibicji Chk1 i blokowania syntezy DNA prowadzi do
PL 212 707 B1
139 wzmożenia zabijania komórek przez te środki. Poza tym, przetestowano zdolność inhibitora Chk1 do wzmożenia zabijania powodowanego napromieniowaniem. Stwierdzono, że w przypadku komórek HeLa, związki 12 i 29 2-3-krotnie wzmagały zabijanie komórek powodowane przez napromieniowanie. P r z y k ł a d 19 Zwierzęce modele guza
W celu zbadania zdolności inhibitorów Chk1 do wzmagania zabijania nowotworów przez 5-FU u myszy, założono modele heteroprzeszczepów nowotworów przy użyciu linii komórkowych raka jelita grubego. Komórek ludzkiego raka jelita grubego, Colo205 i HT29, użyto do reprodukowania heteroprzeszczepów nowotworów u 6-8-tygodniowych grasiczych myszy samic Balb/c (nu/nu). Myszy przetrzymywano w kabinie z laminarnym przepływem powietrza, w warunkach niepatogennych, na jałowej karmie i wodzie ad libitum. Linie komórkowe hodowano do stadium przed zlaniem się, w podłożu RPMI 1640 wzbogaconym 10% FBS, 100 U/ml penicyliny, 100 μg/ml streptomycyny i 1,5 M L-glutaminy, w atmosferze 5% CO2, w otoczeniu nawilgacanym. Sporządzono pojedyncze zawiesiny komórek w CMF-PBS i stężenie komórek doprowadzono do 1 x 108 komórek/ml. Myszom wstrzyknięto podskórnie (s.c.) w prawy bok lub w prawą tylną łapę ogółem 1 x 107 komórek (100 μ^. Myszy losowo podzielono na cztery grupy doświadczalne, po 5 myszy w grupie, i wykorzystano do oznaczeń, gdy nowotwory osiągnęły masę 75-100 mg (zazwyczaj po upływie 7-11 dni od wszczepienia nowotworu). Nowotwory mierzono suwmiarką z noniuszem, a masę oznaczano empirycznie z zastosowaniem następującego równania:
2 długość guza (mm) x szerokość guza (mm)2 masa guza (mg) = -a-a-*-——-a-*-—
Leczenie polegało na: i) 100 μl dootrzewnowym (i.p.) wstrzyknięciu 5-FU w dawkach 50 mg/kg, 100 mg/kg lub 150 mg/kg. U myszy leczonych 5-FU zaobserwowano zależne od dawki opóźnienie rozwoju nowotworu. Wielkość guza monitorowano co drugi dzień trwania eksperymentu.

Claims (9)

1. Związek o wzorze:
lub jego sól lub solwat dopuszczalny farmaceutycznie w którym: Y' oznacza O lub S;
W' jest wybrany z grupy obejmującej grupy o wzorach:
140
PL 212 707 B1 oraz ewentualnie postawione jednym do czterech podstawników wybranymi z grupy obejmującej grupę C1-6-alkilową, grupę arylową, grupę o wzorze N(R7)2, grupę o wzorze OR7, N3, CN, grupę o wzorze C(O)R7, grupę C1-3-alkilenoarylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)2, grupę o wzorze:
i fluorowiec;
Z' jest wybrany z grupy obejmującej grupy o wzorach:
w których: Q' jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę o wzorze OR7, grupę o wzorze SR7 i grupę o wzorze N(R7)2, z tym, że Q' oznacza wodór tylko wtedy, gdy co najmniej jeden spośród symboli J', K', L' i M' oznacza N, O lub S;
J' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR8, NR8, O i S;
K' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR9, NR9, O i S;
L' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR10, NR10, O i S;
PL 212 707 B1
141
M' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR11, NR11, O i S;
R7 jest wybrany, niezależnie, z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, grupę cykloalkilową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę o wzorze SO2R12, grupę C1-6-alkilową podstawioną jednym, lub więcej niż jednym podstawnikiem wybranym z grupy obejmującej fluorowiec, grupę hydroksylową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę heterocykloalkilową, grupę o wzorze N(R12)2, i grupę o wzorze SO2R12, grupę C1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoheteroaryIową, grupę C1-3-alkileno-C3-8-heterocykloalkilową, grupę C1-3-alkilenoSO2arylową, ewentualnie podstawioną grupę o wzorze C1-3-alkileno-N(R12)2, OCF3, grupę o wzorze C1-3alkilenoN(R12)3+, grupę C3-8-heterocykloalkilową i grupę o wzorze CH(C1-3-alkilenoN(R12)2)2, albo dwie grupy o symbolu R7 razem tworzą, ewentualnie podstawiony, 3-6-członowy pierścień alifatyczny;
R8, R9 i R10 każdy, niezależnie, wybrany jest z grupy obejmującej zero, wodór, fluorowiec, ewentualnie podstawioną grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, OCF3, NO2, CN, NC, grupę o wzorze N(R7)2, grupę o wzorze OR7, grupę o wzorze CO2R7, grupę C(O)N(R7)2, grupę o wzorze C(O)R7, grupę o wzorze N(R13)COR7, grupę o wzorze N(R13)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)R7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoOR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoNHC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoSO2NR7, CF3, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2arylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoOC1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12) C1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoheteroarylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)R7, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3-alkilenoOR2, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C(O)arylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3alkilenoN(R12)2, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C(O)heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoOR7, i grupę o wzorze SR7, w których to wzorach R7 ma wyżej podane znaczenie;
R11 jest wybrany z grupy obejmującej zero, wodór, ewentualnie podstawioną grupę C1-6-alkilową i fluorowiec;
R12 jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę cykloalkilową, grupę arylową, grupę heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoarylową i grupę SO2C1-6-alkilową, albo dwie grupy o symbolu R12 razem tworzą, ewentualnie podstawiony, 3-6-członowy pierścień;
R13 jest wybrany z grupy obejmującej wodór, grupę C1-6-alkilową, grupę C2-6-alkenylową, grupę C2-6-alkinylową i grupę arylową;
z tym, że w przypadku, gdy Q' oznacza wodór lub OCH3, co najmniej jeden z symboli R8, R9 i R10 oznacza podstawnik inny niż wodór, CH3, OCH3 i fluorowiec, oraz związek ma inne znaczenie niż N-[6-benzylopiryd-2-ylo)]-N'-(2-pirazynylo)tiomocznik.
2. Związek według zastrz. 1, w którym:
W' jest wybrany z grupy obejmującej grupy o wzorach:
oraz
3. Związek według zastrz. 2, w którym: W' jest podstawiony 1-4 podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej grupę metylową, CF3, ewentualnie podstawioną grupę arylową, N3, grupę benzylową, grupę o wzorze C(O)R7, grupę C1-3-alkilenoN(R12)2, grupę o wzorze OR7, N(R7)2, fluorowiec, oraz grupę o wzorze:
142
PL 212 707 B1
4. Związek według zastrz. 1, w którym: Q' oznacza grupę o wzorze OR7.
5. Związek według zastrz. 4, w którym: Q' oznacza OCH3.
6. Związek według zastrz. 1, w którym: R13 oznacza wodór.
7. Związek według zastrz. 1, w którym: J' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR8 i grupę NR8, w których to wzorach R8 oznacza zero, wodór, grupę C1-6-alkilową i fluorowiec;
K' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR9 i grupę NR9;
10 10
L' jest wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CR i grupę NR ; oraz jeden z symboli R9 i R10 oznacza wodór, a drugi oznacza podstawnik wybrany z grupy obejmującej grupę o wzorze CO2R7, grupę C(O)N(R7)2, grupę o wzorze C(O)R7, grupę o wzorze N(R13)COR7, grupę o wzorze N(R13)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)R7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoOR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoNHC(O)OR7, grupę o wzorze N(R7)C(O)C1-3-alkilenoSO2NR7, grupę o wzorze C1-3-alkileno-OR7, CF3, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2arylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)SO2heteroarylową, grupę C1-3-alkilenoOC1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoarylową, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C1-3-alkilenoheteroarylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)R7, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3-alkilenoOR2, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C(O)arylową, grupę o wzorze C1-3-alkilenoN(R12)C(O)C1-3-alkilenoN(R12)2, grupę C1-3-alkilenoN(R12)C(O)heteroarylową i grupę o wzorze SR7.
8. Związek według zastrz. 1, w którym Z' jest wybrany z grupy obejmującej:
J' oznacza grupę o wzorze CR8;
K' oznacza grupę o wzorze CR9;
L' oznacza grupę o wzorze CR ; oraz M' oznacza grupę o wzorze CR11.
9. Związek według zastrz. 1, o wzorze w którym R27 i R28 mają następujące znaczenie:
PL364564A 2001-03-02 2002-03-01 Zwiazki, kompozycja je zawierajace oraz ich zastosowanie PL212707B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US27312401P 2001-03-02 2001-03-02
PCT/US2002/006452 WO2002070494A1 (en) 2001-03-02 2002-03-01 Aryl and heteroaryl urea chk1 inhibitors for use as radiosensitizers and chamosensitizers

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL364564A1 PL364564A1 (pl) 2004-12-13
PL212707B1 true PL212707B1 (pl) 2012-11-30

Family

ID=23042649

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL364564A PL212707B1 (pl) 2001-03-02 2002-03-01 Zwiazki, kompozycja je zawierajace oraz ich zastosowanie

Country Status (28)

Country Link
US (3) US7067506B2 (pl)
EP (1) EP1379510B1 (pl)
JP (1) JP4222833B2 (pl)
KR (2) KR20080046228A (pl)
CN (1) CN100374425C (pl)
AT (1) ATE511503T1 (pl)
AU (1) AU2002258451B2 (pl)
BR (1) BR0207811A (pl)
CA (1) CA2439709C (pl)
CY (1) CY1111590T1 (pl)
DK (1) DK1379510T3 (pl)
EA (1) EA014954B1 (pl)
ES (1) ES2365504T3 (pl)
GE (1) GEP20053659B (pl)
HK (1) HK1062438A1 (pl)
HR (1) HRP20030688B1 (pl)
IL (1) IL157563A0 (pl)
IS (1) IS6935A (pl)
MX (1) MXPA03007920A (pl)
NO (1) NO326776B1 (pl)
NZ (1) NZ527787A (pl)
PL (1) PL212707B1 (pl)
PT (1) PT1379510E (pl)
RS (1) RS52077B (pl)
SI (1) SI1379510T1 (pl)
UA (1) UA76977C2 (pl)
WO (1) WO2002070494A1 (pl)
ZA (1) ZA200306721B (pl)

Families Citing this family (98)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US8124630B2 (en) 1999-01-13 2012-02-28 Bayer Healthcare Llc ω-carboxyaryl substituted diphenyl ureas as raf kinase inhibitors
EP2298311B1 (en) 1999-01-13 2012-05-09 Bayer HealthCare LLC w-Carboxy aryl substituted diphenyl ureas as p38 kinase inhibitors
UA76977C2 (en) * 2001-03-02 2006-10-16 Icos Corp Aryl- and heteroaryl substituted chk1 inhibitors and their use as radiosensitizers and chemosensitizers
WO2003068228A1 (en) 2002-02-11 2003-08-21 Bayer Pharmaceuticals Corporation Aryl ureas with angiogenesis inhibiting activity
WO2003087045A1 (en) * 2002-04-09 2003-10-23 7Tm Pharma A/S Novel methoxybenzamide compounds for use in mch receptor related disorders
AU2003243318A1 (en) * 2002-05-29 2003-12-19 Millennium Pharmaceuticals, Inc. Diarylurea compounds and derivatives as chk-1 inhibitors for the treatment of cancer
WO2004002481A1 (en) 2002-06-27 2004-01-08 Novo Nordisk A/S Aryl carbonyl derivatives as therapeutic agents
RU2340605C2 (ru) 2002-06-27 2008-12-10 Ново Нордиск А/С Арилкарбонильные производные в качестве терапевтических средств
ATE548354T1 (de) 2002-07-24 2012-03-15 Ptc Therapeutics Inc Ureido-substituierte benzoesäureverbindungen und ihre verwendung für die nonsense-suppression und behandlung von erkrankungen
US20040034038A1 (en) * 2002-08-13 2004-02-19 Goaquan Li Urea kinase inhibitors
US7056925B2 (en) * 2002-08-13 2006-06-06 Abbott Laboratories Urea kinase inhibitors
WO2004048319A1 (en) * 2002-11-25 2004-06-10 7Tm Pharma A/S Novel benzamide compounds for use in mch receptor related disorders
CN1759118B (zh) 2003-01-09 2010-12-08 美国辉瑞有限公司 作为激酶抑制剂的二氮杂*并吲哚衍生物
US7318437B2 (en) * 2003-02-21 2008-01-15 Resmed Limited Nasal assembly
UY28213A1 (es) 2003-02-28 2004-09-30 Bayer Pharmaceuticals Corp Nuevos derivados de cianopiridina útiles en el tratamiento de cáncer y otros trastornos.
US7320986B2 (en) 2003-03-07 2008-01-22 Abbott Labortories Fused tri and tetra-cyclic pyrazole kinase inhibitors
GB2400101A (en) * 2003-03-28 2004-10-06 Biofocus Discovery Ltd Compounds capable of binding to the active site of protein kinases
EP1636585B2 (en) 2003-05-20 2012-06-13 Bayer HealthCare LLC Diaryl ureas with kinase inhibiting activity
US7297709B2 (en) 2003-05-22 2007-11-20 Abbott Laboratories Indazole, benzisoxazole, and benzisothiazole kinase inhibitors
TW200508233A (en) * 2003-05-29 2005-03-01 Millennium Pharm Inc Chk-1 inhibitors
ME00294B (me) 2003-07-23 2011-05-10 Bayer Pharmaceuticals Corp Fluoro supstituisana omega-karaboksiaril difenil urea za liječenje i prevenciju bolesti i stanja bolesti
DE602004017478D1 (de) 2003-08-15 2008-12-11 Astrazeneca Ab Substituierte thiophene und deren verwendungen
US7338957B2 (en) * 2003-08-28 2008-03-04 Irm Llc Compounds and compositions as protein kinase inhibitors
DE602004017479D1 (de) 2003-08-29 2008-12-11 Pfizer Als neue antiangiogene mittel geeignete thienopyridinphenylacetamide und derivate davon
CA2539320A1 (en) * 2003-09-17 2005-03-31 Icos Corporation Use of chk1 inhibitors to control cell proliferation
JP4667384B2 (ja) 2003-10-07 2011-04-13 レノビス， インコーポレイテッド イオンチャネルリガンドとしてのアミド誘導体および薬学的組成物、ならびにこれらを使用する方法
US20050096324A1 (en) * 2003-11-05 2005-05-05 Zhi-Fu Tao Macrocyclic kinase inhibitors
US7163939B2 (en) * 2003-11-05 2007-01-16 Abbott Laboratories Macrocyclic kinase inhibitors
BRPI0506662B8 (pt) 2004-01-06 2021-05-25 Novo Nordisk As compostos ativadores de glucoquinase
WO2005072733A1 (en) * 2004-01-20 2005-08-11 Millennium Pharmaceuticals, Inc. Dyarylurea compounds as chk-1 inhibitors
MXPA06010904A (es) 2004-03-24 2007-06-11 Abbott Lab Inhibidores de pirazol cinasa triciclicos.
US7166738B2 (en) 2004-04-23 2007-01-23 Roche Palo Alto Llc Non-nucleoside reverse transcriptase inhibitors
US7625949B2 (en) 2004-04-23 2009-12-01 Roche Palo Alto Llc Methods for treating retroviral infections
US20050276765A1 (en) * 2004-06-10 2005-12-15 Paul Nghiem Preventing skin damage
GB0512324D0 (en) * 2005-06-16 2005-07-27 Novartis Ag Organic compounds
CA2571424A1 (en) * 2004-06-25 2006-02-02 Icos Corporation Bisarylurea derivatives useful for inhibiting chk1
AU2005270102A1 (en) * 2004-07-02 2006-02-09 Icos Corporation Compounds useful for inhibiting Chk1
WO2006021002A2 (en) * 2004-08-19 2006-02-23 Icos Corporation Compounds useful for inhibiting chk1
DE102004055582A1 (de) 2004-11-18 2006-05-24 Bayer Cropscience Ag N-Heterocyclyl-phthalsäurediamide
EP1824843A2 (en) * 2004-12-07 2007-08-29 Locus Pharmaceuticals, Inc. Inhibitors of protein kinases
JP2008523071A (ja) * 2004-12-07 2008-07-03 ルーカス ファーマシューティカルズ， インコーポレイテッド Ｍａｐキナーゼの尿素インヒビター
US7576099B2 (en) 2005-02-28 2009-08-18 Renovis, Inc. Amide derivatives as ion-channel ligands and pharmaceutical compositions and methods of using the same
PT1869020E (pt) * 2005-03-29 2010-12-23 Icos Corp Derivados de heteroaril-ureia úteis para a inibição de chk1
WO2007045573A1 (en) 2005-10-19 2007-04-26 F. Hoffmann-La Roche Ag Phenyl-acetamide nnrt inhibitors
US8014957B2 (en) 2005-12-15 2011-09-06 Fred Hutchinson Cancer Research Center Genes associated with progression and response in chronic myeloid leukemia and uses thereof
CN101336237B (zh) 2005-12-21 2015-09-30 诺华股份有限公司 作为fgf抑制剂的嘧啶基芳基脲衍生物
CA2635888A1 (en) * 2006-01-04 2007-07-19 Locus Pharmaceuticals, Inc. Inhibitors of protein kinases
JP2009541323A (ja) * 2006-06-22 2009-11-26 マリンクロット インコーポレイテッド 拡張された共役を有するピラジン誘導体およびその使用
EP1882475A1 (en) * 2006-07-26 2008-01-30 Novartis AG Method of treating disorders mediated by the fibroblast growth factor receptor
US9056136B2 (en) * 2006-10-06 2015-06-16 Natural Pharmacia International, Inc. Weakly basic 2-nitroimidazoles for the non-invasive detection of tissue hypoxia
AU2007325576B2 (en) 2006-10-20 2013-01-10 Icos Corporation Compositions of Chk1 inhibitors
CA2669982A1 (en) * 2006-11-17 2008-05-29 Schering Corporation Combination therapy for proliferative disorders
CA2686848A1 (en) 2007-05-08 2008-11-20 Schering Corporation Methods of treatment using intravenous formulations comprising temozolomide
CA2714003A1 (en) * 2008-02-04 2009-08-13 Dana-Farber Cancer Institute, Inc. Chk1 suppresses a caspase-2 apoptotic response to dna damage that bypasses p53, bcl-2 and caspase-3
JP5576370B2 (ja) 2008-08-06 2014-08-20 ファイザー・インク Ｃｈｋ−１阻害剤としての６置換２−ヘテロシクリルアミノピラジン化合物
US8314108B2 (en) 2008-12-17 2012-11-20 Eli Lilly And Company 5-(5-(2-(3-aminopropoxy)-6-methoxyphenyl)-1H-pyrazol-3-ylamino)pyrazine-2-carbonitrile, pharmaceutically acceptable salts thereof, or solvate of salts
EP2241557A1 (de) * 2009-04-02 2010-10-20 Æterna Zentaris GmbH Chinoxalin-Derivate und deren Anwendung zur Behandlung gutartiger und bösartiger Tumorerkrankungen
CN101857575A (zh) * 2009-04-07 2010-10-13 上海合全药业有限公司 2-氨基-5-甲基吡嗪的工业化制备方法
CN101560175B (zh) * 2009-05-08 2012-10-10 南京大学 一类硫脲类衍生物及其制备方法与用途
ME01838B (me) 2009-06-29 2014-12-20 Lncyte Holdings Corp Pirimidinoni kao inhibitori pi3k
EP2305643A1 (en) * 2009-10-02 2011-04-06 Ikerchem, S.L. New histone deacetylase inhibitors based simultaneously on trisubstituted 1h-pyrroles and aromatic and heteroaromatic spacers
US8759359B2 (en) 2009-12-18 2014-06-24 Incyte Corporation Substituted heteroaryl fused derivatives as PI3K inhibitors
AR079529A1 (es) * 2009-12-18 2012-02-01 Incyte Corp Derivados arilo y heteroarilo sustituidos y fundidos como inhibidores de la pi3k
EP2558463A1 (en) 2010-04-14 2013-02-20 Incyte Corporation Fused derivatives as i3 inhibitors
JP5585822B2 (ja) * 2010-05-11 2014-09-10 東レ・ファインケミカル株式会社 光学活性ニペコチン酸誘導体の製造方法
GB201008005D0 (en) 2010-05-13 2010-06-30 Sentinel Oncology Ltd Pharmaceutical compounds
US9062055B2 (en) 2010-06-21 2015-06-23 Incyte Corporation Fused pyrrole derivatives as PI3K inhibitors
EP2655374B1 (en) 2010-12-20 2019-10-23 Incyte Holdings Corporation N-(1-(substituted-phenyl)ethyl)-9h-purin-6-amines as pi3k inhibitors
WO2012094297A1 (en) * 2011-01-03 2012-07-12 The Regents Of The University Of California Azuvirin peptides
US9108984B2 (en) 2011-03-14 2015-08-18 Incyte Corporation Substituted diamino-pyrimidine and diamino-pyridine derivatives as PI3K inhibitors
WO2012135009A1 (en) 2011-03-25 2012-10-04 Incyte Corporation Pyrimidine-4,6-diamine derivatives as pi3k inhibitors
KR102371532B1 (ko) 2011-09-02 2022-03-07 인사이트 홀딩스 코포레이션 Ｐｉ３ｋ 억제제로서 헤테로시클릴아민
GB201119799D0 (en) 2011-11-16 2011-12-28 Sentinel Oncology Ltd Pharmaceutical compounds
AR090548A1 (es) 2012-04-02 2014-11-19 Incyte Corp Azaheterociclobencilaminas biciclicas como inhibidores de pi3k
KR20160099081A (ko) 2013-07-26 2016-08-19 업데이트 파마 인코포레이트 비산트렌의 치료 효과 개선용 조합 방법
GB201402277D0 (en) 2014-02-10 2014-03-26 Sentinel Oncology Ltd Pharmaceutical compounds
US10077277B2 (en) 2014-06-11 2018-09-18 Incyte Corporation Bicyclic heteroarylaminoalkyl phenyl derivatives as PI3K inhibitors
NZ734993A (en) 2015-02-27 2024-03-22 Incyte Holdings Corp Salts of pi3k inhibitor and processes for their preparation
US9732097B2 (en) 2015-05-11 2017-08-15 Incyte Corporation Process for the synthesis of a phosphoinositide 3-kinase inhibitor
US9988401B2 (en) 2015-05-11 2018-06-05 Incyte Corporation Crystalline forms of a PI3K inhibitor
AU2016324158B2 (en) 2015-09-17 2020-08-27 City Of Hope PCNA inhibitors
WO2017132928A1 (en) 2016-02-04 2017-08-10 Pharmaengine, Inc. 3,5-disubstituted pyrazoles useful as checkpoint kinase 1 (chk1) inhibitors, and their preparations and applications
CN106632093A (zh) * 2016-11-23 2017-05-10 山东友帮生化科技有限公司 一种2‑溴‑5,6‑二苯基吡嗪的制备方法
US20200108074A1 (en) 2017-03-31 2020-04-09 Seattle Genetics, Inc. Combinations of chk1- and wee1- inhibitors
EP3461480A1 (en) 2017-09-27 2019-04-03 Onxeo Combination of a dna damage response cell cycle checkpoint inhibitors and belinostat for treating cancer
MX2020008905A (es) 2018-06-12 2020-12-03 Vtv Therapeutics Llc Usos terapeuticos de activadores de glucoquinasa en combinacion con insulina o analogos de insulinas.
EP3818044A1 (en) * 2018-07-03 2021-05-12 IFM Due, Inc. Compounds and compositions for treating conditions associated with sting activity
GB201813060D0 (en) * 2018-08-10 2018-09-26 Artios Pharma Ltd Novel compounds
CN111377873B (zh) * 2018-12-28 2023-03-28 四川科伦博泰生物医药股份有限公司 氨基嘧啶化合物及其制备方法和用途
CN111377874A (zh) * 2018-12-28 2020-07-07 南京艾德凯腾生物医药有限责任公司 一种制备赛乐西帕中间体的方法
CN113166119B (zh) * 2018-12-28 2024-01-05 四川科伦博泰生物医药股份有限公司 取代芳基化合物及其制备方法和用途
WO2021104461A1 (zh) 2019-11-29 2021-06-03 南京明德新药研发有限公司 二氮杂吲哚类衍生物及其作为Chk1抑制剂的应用
WO2021119236A1 (en) 2019-12-10 2021-06-17 Seagen Inc. Preparation of a chk1 inhibitor compound
GB202107924D0 (en) 2021-06-03 2021-07-21 Sentinel Oncology Ltd A pharmaceutical salt
GB202107932D0 (en) 2021-06-03 2021-07-21 Sentinel Oncology Ltd Preparation of a CHK1 Inhibitor Compound
CN115353512A (zh) * 2021-07-30 2022-11-18 上海翊石医药科技有限公司 一种杂环脲类化合物及其制备方法和用途
CN113717115A (zh) * 2021-08-27 2021-11-30 湖北石河医药科技有限公司 一种赛乐西帕中间体的制备方法及其在制备赛乐西帕中的应用
WO2023172880A2 (en) * 2022-03-07 2023-09-14 City Of Hope Pcna inhibitors and uses thereof

Family Cites Families (32)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US2762743A (en) * 1953-03-11 1956-09-11 Merck & Co Inc 1-phenyl-3(3-as-triazinyl) urea compositions for the treatment of coccidiosis and method for preparing the same
US4609659A (en) * 1985-01-16 1986-09-02 Merck & Co., Inc. 2,6-disubstituted derivatives of 3-nitropyrazines useful as adjuncts to radiation therapy
US5215738A (en) 1985-05-03 1993-06-01 Sri International Benzamide and nicotinamide radiosensitizers
US5041653A (en) * 1985-05-03 1991-08-20 Sri International Substituted benzamide radiosensitizers
SU1624949A1 (ru) 1987-12-15 1996-02-27 И.И. Красильников м,N-БУТИРИЛАМИНОБЕНЗАМИД, ОБЛАДАЮЩИЙ РАДИОСЕНСИБИЛИЗИРУЮЩЕЙ АКТИВНОСТЬЮ
SU1621447A1 (ru) 1989-06-29 1996-02-27 О.В. Арапов м,-(N-ТРИФТОРАЦЕТИЛАМИНО)БЕНЗАМИД, ОБЛАДАЮЩИЙ РАДИОСЕНСИБИЛИЗИРУЮЩЕЙ АКТИВНОСТЬЮ
US5212738A (en) * 1991-04-12 1993-05-18 Martin Marietta Magnesia Specialties Inc. Scanning laser measurement system
RU2131420C1 (ru) 1991-10-11 1999-06-10 Дзе Дюпон Мерк Фармасьютикал Компани Циклические мочевины, способ ингибирования роста ретровирусов и фармацевтическая композиция
WO1994026715A1 (en) * 1993-05-11 1994-11-24 Smithkline Beecham Plc Amidine derivatives as gastric acid secretion inhibitors
US5547966A (en) * 1993-10-07 1996-08-20 Bristol-Myers Squibb Company Aryl urea and related compounds
GB9420999D0 (en) * 1994-10-18 1994-12-07 Smithkline Beecham Plc Novel compounds
US6033582A (en) * 1996-01-22 2000-03-07 Etex Corporation Surface modification of medical implants
US6051218A (en) * 1996-02-02 2000-04-18 The Regents Of The University Of California Tumor radiosensitization using gene therapy
US6093742A (en) * 1997-06-27 2000-07-25 Vertex Pharmaceuticals, Inc. Inhibitors of p38
AU9211098A (en) * 1997-09-03 1999-03-22 American Home Products Corporation Thiourea for increasing hdl-cholesterol levels, which are useful as anti-atherosclerotic agents
US6218109B1 (en) * 1997-09-05 2001-04-17 Baylor College Of Medicine Mammalian checkpoint genes and proteins
AU2160899A (en) * 1997-12-11 1999-06-28 Janssen Pharmaceutica N.V. Retinoic acid mimetic anilides
ATE401312T1 (de) 1997-12-15 2008-08-15 Astellas Pharma Inc Pyrimidin-5-carboxamid-derivate
JP3887769B2 (ja) 1997-12-22 2007-02-28 バイエル コーポレイション 対称および非対称ジフェニル尿素を用いるｐ３８キナーゼの阻害
KR100704977B1 (ko) 1997-12-22 2007-04-09 바이엘 코포레이션 대칭성 및 비대칭성 치환디페닐우레아를 이용한 ｒａｆ키나제의 저해
AU1529799A (en) * 1997-12-23 1999-07-12 Warner-Lambert Company Thiourea and benzamide compounds, compositions and methods of treating or preventing inflammatory diseases and atherosclerosis
US6383744B1 (en) 1998-07-10 2002-05-07 Incyte Genomics, Inc. Human checkpoint kinase
KR100618074B1 (ko) * 1998-09-25 2006-08-30 아스트라제네카 아베 벤즈아미드 유도체 및 이것의 사이토킨 억제제로서 용도
GB9823873D0 (en) * 1998-10-30 1998-12-30 Pharmacia & Upjohn Spa 2-ureido-thiazole derivatives,process for their preparation,and their use as antitumour agents
FR2787322B1 (fr) 1998-12-18 2002-10-18 Galderma Res & Dev Emulsion huile-dans-eau comprenant un agent actif micronise et un systeme emulsionnant approprie
CA2362705A1 (en) * 1999-03-19 2000-09-28 Joseph B. Santella, Iii N-adamant-1-yl-n'-¬4-chlorobenzothiazol-2-yl| urea useful in the treatment of inflammation and as an anticancer radiosensitizing agent
UA71971C2 (en) 1999-06-04 2005-01-17 Agoron Pharmaceuticals Inc Diaminothiazoles, composition based thereon, a method for modulation of protein kinases activity, a method for the treatment of diseases mediated by protein kinases
CA2380389A1 (en) 1999-07-26 2001-02-01 Banyu Pharmaceutical Co., Ltd. Biarylurea derivatives
US6670167B1 (en) 1999-11-01 2003-12-30 Agouron Pharmaceuticals, Inc. Catalytic domain of the human effector cell cycle checkpoint protein kinase materials and methods for identification of inhibitors thereof
DE60106409T2 (de) 2000-02-07 2006-02-02 Bristol-Myers Squibb Co. 3-aminopyrazole als inhibitoren von cyclinabhängigen kinasen
US6211164B1 (en) * 2000-03-10 2001-04-03 Abbott Laboratories Antisense oligonucleotides of the human chk1 gene and uses thereof
UA76977C2 (en) * 2001-03-02 2006-10-16 Icos Corp Aryl- and heteroaryl substituted chk1 inhibitors and their use as radiosensitizers and chemosensitizers

Also Published As

Publication number Publication date
EP1379510B1 (en) 2011-06-01
UA76977C2 (en) 2006-10-16
KR20030078957A (ko) 2003-10-08
ES2365504T3 (es) 2011-10-06
BR0207811A (pt) 2005-02-01
US20100105683A1 (en) 2010-04-29
IS6935A (is) 2003-08-29
NO20033858L (no) 2003-10-10
YU69003A (sh) 2006-05-25
HRP20030688B1 (hr) 2013-12-06
AU2002258451B2 (en) 2006-08-31
KR100861829B1 (ko) 2008-10-07
US7608618B2 (en) 2009-10-27
NZ527787A (en) 2005-12-23
GEP20053659B (en) 2005-11-10
NO326776B1 (no) 2009-02-16
HK1062438A1 (en) 2004-11-05
DK1379510T3 (da) 2011-08-29
CY1111590T1 (el) 2015-10-07
ATE511503T1 (de) 2011-06-15
US20030069284A1 (en) 2003-04-10
EP1379510A1 (en) 2004-01-14
MXPA03007920A (es) 2003-12-04
HRP20030688A2 (en) 2005-10-31
PT1379510E (pt) 2011-07-15
ZA200306721B (en) 2004-05-03
CA2439709C (en) 2011-05-03
KR20080046228A (ko) 2008-05-26
NO20033858D0 (no) 2003-09-01
EA200300947A1 (ru) 2004-04-29
CN1507436A (zh) 2004-06-23
RS52077B (sr) 2012-06-30
CN100374425C (zh) 2008-03-12
JP2004523568A (ja) 2004-08-05
EA014954B1 (ru) 2011-04-29
IL157563A0 (en) 2004-03-28
US20050245525A1 (en) 2005-11-03
SI1379510T1 (sl) 2011-10-28
US7067506B2 (en) 2006-06-27
CA2439709A1 (en) 2002-09-12
WO2002070494A1 (en) 2002-09-12
JP4222833B2 (ja) 2009-02-12
PL364564A1 (pl) 2004-12-13

Similar Documents

Publication Publication Date Title
EP1379510B1 (en) Aryl and heteroaryl urea chk1 inhibitors for use as radiosensitizers and chemosensitizers
AU2002258451A1 (en) Aryl and Heteroaryl Urea CHK1 Inhibitors for Use as Radiosensitizers and Chemosensitizers
US7560462B2 (en) Compounds useful for inhibiting CHK1
US10774056B2 (en) Substituted piperazines as selective HDAC1,2 inhibitors
EP1869020B1 (en) Heteroaryl urea derivatives useful for inhibiting chk1
US20080318974A1 (en) Compounds Useful for Inhibiting Chk1
US7612064B2 (en) Sulfopyrroles
CA2571424A1 (en) Bisarylurea derivatives useful for inhibiting chk1