PL197943B1 - Uchwyt do mocowania mopa na końcu trzonka - Google Patents

Abstract

1. Uchwyt do mocowania mopa na ko ncu trzon- ka, przy czym pewna ilo sc wzgl ednie ruchomych, nasi akliwych pasków z materia lu tekstylnego, ko- rzystnie jest zamocowana wzgl edem siebie z prze- suni eciem k atowym, w zasadzie poprzecznie do osi wzd lu znej trzonka przez zamocowanie pomi edzy czesci a g lowicow a i p lyt a, przy czym uchwyt w ob- szarze zamocowania pasków ma powierzchni e pod- stawy, która ma d lugo sc wi eksza od szeroko sci, znamienny tym, ze uchwyt ma wspó ldzia laj ac a z paskami (28, 29) mopa kraw ed z ograniczaj aca, która podzielona jest na co najmniej dwa rozci agaj a- ce si e w kierunku osi wzd lu znej uchwytu obszary kraw edziowe, przy czym obszary kraw edziowe bez zmiany kierunku zakrzywienia s a zakrzywione ze sta lym lub zmieniaj acym si e co najmniej odcinkami promieniem krzywizny (R), a stosunek d lugo sci (L; Lc) do szeroko sci (B) wynosi co najmniej 1,2 i co najwy zej 4, korzystnie wi ecej ni z 1,6 i, za s pro- mie n krzywizny (R) obszarów kraw edziowych wynosi co najmniej 0,61 krotno sci szeroko sci (B) i co najwy- zej 4,25 krotno sci szeroko sci (B). PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest uchwyt do mocowania mopa na końcu trzonka, przy czym pewna ilość stosunkowo ruchomych, nasiąkliwych pasków z materiału tekstylnego, jest korzystnie zamocowana względem siebie z przesunięciem kątowym, w zasadzie poprzecznie do osi wzdłużnej trzonka przez zamocowanie pomiędzy częścią głowicową i płytą. Przy tym uchwyt w obszarze zamocowania pasków ma powierzchnię podstawy, która ma długość większą od szerokości. Tego rodzaju mopy są stosowane do czyszczenia na mokro podłóg.

Znany jest z niemieckiego opisu DE 19833553 mop do mocowania na końcu trzonka miotły, który zawiera uchwyt, do którego jest przymocowana pewna ilość względnie ruchomych, nasiąkliwych pasków z materiału tekstylnego, w zasadzie poprzecznie do osi trzonka. Paski są za pomocą grzybkowej głowicy unieruchomione w uchwycie, przy tym głowica grzybkowa w swoich wymiarach zewnętrznych jest mniejsza od uchwytu. Uchwyt i głowica grzybkowa są wysklepione w kształcie kopuły.

Z opisu patentu amerykańskiego US nr 5 199 130 znany jest mop, którego uchwyt jest rozszerzony stożkowo, przy czym włożone paski mopa są unieruchomione przez okrągłą płytę z centralnym gwintem. Płyta, w przeciwieństwie do stożkowego uchwytu jest płaska.

Z opisu ES-U-1 043 526 znany jest mop, którego uchwyt ma ostro zbieżne naroż e, przy czym uchwyt wychodząc z okrągłej eliptycznej formy podstawowej w obszarze naroży, wzdłuż istotnej części swojej długości, ma obszar prostoliniowy w kierunku naroża. Sam uchwyt może być ukształtowany w formie kopuł y. Paski leżą tu wszystkie w zasadzie w tym samym kierunku bez wzajemnego ką towego przesunięcia.

Celem wynalazku jest takie dalsze rozwinięcie mopa, aby została poprawiona jego możliwość obsługi i zwłaszcza przydatność do czyszczenia naroży.

Zgodnie z wynalazkiem zostało to osiągnięte przez to, że uchwyt do mocowania mopa na końcu trzonka, ma współpracującą z paskami mopa krawędź ograniczającą, która podzielona jest na co najmniej dwa rozciągające się w kierunku osi wzdłużnej uchwytu obszary krawędziowe, że obszary krawędziowe bez zmiany kierunku zakrzywienia są zakrzywione ze stałym lub zmieniającym się co najmniej odcinkami promieniem krzywizny, że stosunek długości do szerokości wynosi co najmniej 1,2 i co najwyżej 4, korzystnie więcej niż 1,6 i, ż e promień krzywizny obszarów krawędziowych wynosi co najmniej 0,61 krotności szerokości i co najwyżej 4,25 krotności szerokości.

Korzystnie, krawędź ograniczająca na końcach ograniczających długość ma co najmniej dwa naroża lub przy uniknięciu naroży o kątach ostrych, każdorazowo spłaszczenie.

Dalej, krawędź ograniczająca, poza końcami ograniczającymi długość, może mieć naroża, aby otrzymać specjalną geometrię i ruchy rozwijania.

Korzystnie, obszary krawędziowe składają się każdorazowo z co najmniej jednego odcinka okręgu. Zamiast odcinków okręgu mogłyby również występować inne krzywe, jeśli miałaby być zmieniona zdolność do obracania uchwytu lub stabilność położenia.

Dla przypadku takiego, że obydwa odcinki okręgu są lustrzanie symetryczne, obsługa jest niezależna od zastosowania krawędzi ograniczającej.

Jeśli miałyby być przygotowane różne przydatności (przeznaczenia) zdolności do obracania, krzywizna pierwszego obszaru krawędziowego może zostać dobrana większa niż, krzywizna drugiego obszaru krawędziowego.

W końcu, jest korzystne, jeśli kąt utworzony pomiędzy stycznymi przylegającymi do linii ograniczających, na obu końcach ograniczających długość wynosi najwyżej 90°, tak, ze może nastąpić czyszczenie również zwykle napotykanych w budowlach rogów.

W celu zwiększenia promienia krzywizny, część głowicowa w jej narożach może być pociągnięta do dołu, tak, że w sumie powstaje przestrzenne zakrzywienie obszarów krawędziowych.

Dla dalszej poprawy zdolności do obracania mopu, połączenie uchwytu z trzonkiem może nastąpić poprzez przegub wychylny ruchomy w kierunku wzdłużnym uchwytu.

Przy tym, korzystnie, przewidziane są na przegubie środki do ograniczania kąta wychylenia wynoszącego +/-60°, w odniesieniu do prostopadłej do osi wzdłużnej uchwytu. Szczególnie korzystne jest ograniczenie kąta wychylenia do +/-25°, ponieważ tu jest możliwe również lekkie wyciskanie w sicie bez godnego wzmianki zmoczenia uchwytu.

Zgodnie z dalszym rozwinięciem, powierzchnia podstawy płyty jest większa niż powierzchnia podstawy części głowicowej, przez co płyta od strony obwodu wystaje poza część głowicową. Ma to tę zaletę, że jest powiększona skuteczna szerokość wycierania, bez podwyższania udziału materiału

PL 197 943 B1 mopa, zwłaszcza pasków. Poza tym następuje przeniesienie siły na paski mopa poprzez twardą krawędź, tak, że oprócz wycierania możliwe jest w pewnym zakresie również skrobanie.

W celu polepszenia sztywności, część głowicowa jest ukształtowana w postaci kołpaka, zwłaszcza wklęsłego. Przy tym, na przejściu odcinków częściowych ukształtowanych w kształcie kołpaka, przez obszar krawędziowy, jest ukształtowana krawędź.

Korzystnie, naroża są zaokrąglone promieniem wynoszącym pomiędzy 0,05 i 0,25 szerokości uchwytu, tak, że jest umożliwiony ruch rozwijania przez naroża, jeśli równocześnie do tego wymagany jest wyższy nakład siły na krawędzi zewnętrznej, względem ruchu rozwijania.

Dla przypadku, kiedy naroża są zaokrąglone, stosunek długości do szerokości wynosi co najwyżej 2,4 i stosowany jest stosunek promienia krzywizny do szerokości co najwyżej 3,38, przy czym zwłaszcza jako korzystny okazał się stosunek długości do szerokości wynoszący około 1,8.

Może być korzystne, jeśli długość uchwytu względem długości, mającej naroża w obszarze końców ograniczających długość, wynosi pomiędzy jej 0,99 i 0,6-krotnością, korzystnie pomiędzy 0,95 i 0,85-krotnoś cią , ponieważ w tym obszarze osią gana jest jeszcze wystarczają ca poprawa wydajnoś ci wycierania i możliwości obsługi, bez kształtowania właściwych naroży, które być może mogłyby wywołać uszkodzenia przy niewłaściwej obsłudze.

Krótki opis rysunku

Dzięki ukształtowaniu dwóch zakrzywionych obszarów krawędziowych osiągnięta została praca niezależna od chwilowego położenia mopa, ponieważ mop zawsze przylega zakrzywionym obszarem krawędziowym. Dzięki zakrzywieniu mop może być obrócony pod pewnym kątem obrotu, przy czym mop rozwija się na uchwycie lub też na przymocowanym do niego trzonku. Ten ruch rozwijania jest utrudniony przy wzrastającym kacie obrotu, ponieważ punkt ciężkości mopa jest podniesiony. Przy próbach okazało się, że aby poprawić obsługę mopa, stosunek długości do szerokości powinien wynosić co najmniej 1,2 i co najwyżej 4, korzystnie więcej niż 1,6.

Ograniczenie obrotu przedstawia przewidziane zgodnie z korzystnym dalszym rozwinięciem naroże, do którego pokonania wymagany jest znacznie wyższy nakład siły. Na podstawie istniejącego oddziaływania powrotnego uchwytu w położenie środkowe w porównaniu do kołowego uchwytu, można zrealizować tym uchwytem szczególnie prostą i nie męczącą pracę ruchami w kształcie S.

Przez to, że krawędź ograniczająca na końcach ograniczających długość, przy uniknięciu naroży o kątach ostrych, może mieć każdorazowo spłaszczenie, utrudnione jest nadmierne wychylenie mopa z jednego obszaru krawędziowego w drugi.

Wynalazek w przykładach wykonania został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia część głowicową zgodnego z wynalazkiem uchwytu w widoku perspektywicznym, fig. 2 - widok z góry części gł owicowej wedł ug fig. 1, fig. 3 - widok z przodu uchwytu wedł ug fig. 1, fig. 4 - widok z boku części gł owicowej wedł ug fig. 1, fig. 5 - dalszy przykł ad wykonania części gł owicowej wedł ug fig. 1, fig. 6a, 6b - dalszy przykład wykonania z wystającą poza część głowicową płytą w przekroju i jako rysunek konstrukcyjny, fig. 7a, 7b - uchwyt według fig. 6 w widoku z góry, fig. 8a, 8b - uchwyt według fig. 6 i 7 w przekroju podłużnym i w widoku podłużnym, fig. 9 - płytę dla uchwytu według fig. 6 w przekroju podłużnym, fig. 10 - płytę według fig. 9 w widoku z góry oraz fig. 11 i 12 - zasadnicze zależności geometryczne uchwytu.

Na fig. 1 przedstawiony został uchwyt do zamocowania mopa na końcu trzonka. Wspornik zawiera część głowicową 1, do której przyłączona jest jednoczęściowo cylindryczna część łącząca 2 do połączenia zatrzaskowego z nie przedstawioną częścią współpracującą trzonka. Część głowicowa 1 składa się z dwóch sklepionych powłok połówkowych 3, 4, które stykają się ze sobą tworząc krawędź 5 i są również połączone materiałowo.

Część głowicowa 1 ma kształt wydłużony, tj. długość i szerokość różnią się zauważalnie. Poza tym, na części głowicowej ukształtowane są naroża 6, 7 przy czym te naroża 6, 7 leżą każdorazowo na końcu części głowicowej 1 ukształtowanym w kierunku wzdłużnym. Pomiędzy obydwoma narożami 6, 7 powłoka połówkowa 3, 4 jest ukształtowana tak, że bez zmiany kierunku zakrzywienia, ma promień krzywizny większy od połowy szerokości części głowicowej 1. Naroża 6, 7 są przy tym same zaokrąglone.

Z fig. 2 widoczne są jeszcze wyraź niej geometryczne zależ noś ci części gł owicowej wzglę dem powierzchni podstawy. I tak, najpierw widoczna jest część głowicowa 1 z usytuowaną na środku częścią łączącą 2. Wokół tej części łączącej 2 rozciągają się powłoki połówkowe 3, 4 tworząc krawędź 5 aż do zewnętrznego zarysu 8, 9 oraz naroży 6, 7. Łukowy zarys 8, 2 przebiega od naroża 6 do naroża 7 z taką krzywizną, że wymiar wzdłużny od naroża 6 do naroża 7 jest zauważalnie dłuższy od szerokości b. Zarysy zewnętrzne 8, 9 mogą być przy tym ukształtowane co najmniej częściowo jako łuk koła,

PL 197 943 B1 którego promień krzywizny jest znacznie większy od odstępu względem osi środkowej części głowicowej 1 przechodzącej przez naroża 6, 7.

W przedł oż onym przypadku stosunek dł ugości do szerokoś ci wynosi okoł o 1,8 przy czym obowiązuje to, że przy wzrastającym stosunku, naroża 6, 7 stają się ostrzejsze i powstaje coraz smuklejsza część głowicowa 1. Przy zmniejszającym się stosunku, powierzchnia podstawy części głowicowej zbliża się do koła. Zgodnie z wynalazkiem jednak ma występować powierzchnia podstawy o kształcie odbiegającym od koła.

Z figur 3 i 4 wynika przebieg wysklepienia powłok połówkowych 3, 4, jak również ukształtowanie krawędzi 5 i naroży 6, 7 a także długość zarysów zewnętrznych 8, 9. Dzięki temu, że powłoki połówkowe 3, 4 rozciągają się w kształcie kopuły ku górze w kierunku części łączącej 2, może nastąpić przeniesienie sił poprzez część głowicową 1 na naroża 6, 7, bez występowania godnego wzmianki odkształcenia uchwytu. Sztywność wytworzona dzięki temu kształtowi jest znacznie lepsza w stosunku do prostej płyty.

Na fig. 5 został przedstawiony dalszy przykład wykonania zgodnej z wynalazkiem części głowicowej 10, w którym połączenie części głowicowej z nie przedstawionym trzonkiem następuje przez przegub wychylny. W tym celu część głowicowa 10 ma ucho 11 z otworem przelotowym 12. Ucho 11 jest położone w kierunku wzdłużnym, a więc równolegle do wyobrażonego połączenia naroży 7 i 8, na górnej stronie powłok połówkowych 3, 4 a otwór 12, który ustala oś wychylania 13, rozciąga się w kierunku szerokoś ci części gł owicowej 10.

Rozumie się samo przez się, że poprzez trzonek z wchodzącymi w otwór 12, poprzecznie względem osi trzonka wystającymi występami, możliwe jest wychylanie trzonka wokół osi wychylania 13. Oznacza to, ze naroża 6, 7 części głowicowej 10 mogą zostać przemieszczone ku trzonkowi lub od trzonka. Dalsze stopnie swobody ruchu części głowicowej 10 względem trzonka nie są przewidziane.

Aby utrzymać możliwie mały odstęp osi wychylania 13 względem zarysu zewnętrznego 8 jako krawędzi przylegania do materiału tekstylnego, wypukłe powłoki połówkowe 3, 4 mają wklęsłe wgłębienie 14, w którym umieszczone jest ucho 11. Poza tym, przewidziane są otwory przyjmujące 15, 16, które są usytuowane pomiędzy uchem i każdym narożem 6, 7 i służą do tego aby mocować płytę do części głowicowej 10. Na fig. 6 do 8 pokazany został cały uchwyt z wyjątkiem pasków materiału tekstylnego. Fig. 6a pokazuje schematyczny układ części głowicowej 10 z płytą 20, przy czym połączenie następuje poprzez otwór przyjmujący 15 i wystający z płyty 20 kołek 21, który przechodzi przez część głowicową i jest ustalony w otworze przyjmującym 15. W przestrzeni pośredniej 22, pomiędzy częścią głowicową 10 i płytą 20 znajdują się paski mopa, które są więc zamocowane pomiędzy zarysem zewnętrznym 9 jako krawędzią dolną części głowicowej 10 i górna strona płyty 20. Część głowicowa 10 jest wychylna wokół osi wychylania 13 względem nie przedstawionego trzonka.

Poza tym należy zauważyć, że płyta 20 swoimi zewnętrznymi wymiarami wychodzi poza część głowicową 10, tak więc istnieje występ po stronie krawędzi. Na fig. 6b przedstawiony został konkretny przykład wykonania ze wszystkimi występującymi krawędziami, przy czym pokazano tu część łączącą 24 znajdującą się po stronie trzonka w położeniu wychylonym. Poza tym, przedstawione zostały, co najmniej częściowo, paski 25, które są usytuowane pomiędzy płytą 20 i sklepioną w kształcie kopuły częścią głowicową 10.

Na fig. 7a pokazana została szczególnie wyraźnie konstrukcja uchwytu dzięki usunięciu pasków, ponieważ stosunki wielkości części głowicowej 10 i płyty 20 są wyraźne. Tak więc widać wyraźnie, że płyta 20 wystaje poza zewnętrzne ograniczenie 8 części głowicowej 10 i ma występ 23 wzdłuż całkowitego zarysu zewnętrznego 8, 9. Przy tym płyta 20 jest tak ukształtowana, że zrealizowana została geometria opisana dla przedstawionej na fig. 1 do 4 części głowicowej, że więc długość jest większa od szerokości i na wzdłużnych końcach ukształtowane są naroża 26, 27, które znowu mogą być zaokrąglone. Przy tym, zostały zrealizowane, zwłaszcza objaśnione na fig. 2, zależności kątowe w obszarze naroż y 6, 7 lub dla płyty 20 naroży 26, 27.

W narożu 6 zaznaczone zostały proste G1, G2, przechodzące przez punkt zewnętrzny naroża 6 i oś wzdłużną części głowicowej 1. Proste G1, G2 tworzą kąt α, leżący w zakresie 90°, w przykładzie wykonania, nieznacznie poza. Już to ukształtowanie konstrukcyjne pozwala na wyraźne poprawienie zdolności do czyszczenia rogów, zwłaszcza korzystnie jest jednak, jeśli proste G1, G2 pod kątem 90° leżą całkowicie poza częścią głowicową 1. Matematycznie mówi się tu o obwiedniach.

Poza tym wynika z fig. 7a konfiguracja ucha 11 i osi wychylania 13 jak również położenie otworów przyjmujących 15, 16 dla środków mocujących płyty 20.

PL 197 943 B1

Na fig. 7b przedstawiony został rysunek konstrukcyjny z włożonymi paskami 28, 29 z materiału tekstylnego, które szerokością odpowiadają szerokości części głowicowej 10 i mają szerokość mniejszą od szerokości płyty 20. Dzięki układowi pasków 28, 29 przesuniętych względem siebie o pewien kąt, jest jednak cała płyta 20 całkowicie pokryta paskami. Tego rodzaju układ pasków jest już znany ze stanu techniki.

Na fig. 8a pokazany został przekrój podłużny przez uchwyt z wystającą poza część głowicową 10 płytą 20, przy czym znajduje się tu ucho 11 do utworzenia przegubu wychylnego. W szczelinie 22 mogą zostać zaciśnięte paski mopa.

Na fig. 8b pokazany został rysunek konstrukcyjny z wychyloną częścią łączącą, która jest zamocowana w uchu 11 i może być połączona z nie pokazanym trzonkiem. Przedstawiony kat wychylenia β wynosi około 60° względem pionu. Dla lepszej możliwości obsługi, kąt wychylenia można jednak ograniczyć do +/-25°. W szczelinie 22 przedstawionych jest częściowo kilka warstw pasków 25, przy czym płyta 20 jest połączona poprzez środki łączące 21 z częścią głowicową 10.

Ważne jest, aby zwrócić uwagę na to, że przy użyciu płyty o większych wymiarach niż część głowicowa, istotny kształt części głowicowej jest dla osiągnięcia zalet zgodnych z wynalazkiem decydujący tylko warunkowo, tak długo jak paski są tak zamocowane pomiędzy płytą i częścią głowicową, że siły czyszczenia są przeniesione przez płytę na paski. Jednak celowe jest oparcie zewnętrznego kształtu części głowicowej na kształcie płyty, aby wytworzyć odpowiednie zamocowanie i przymusowe ukierunkowanie pasków.

Dla wytworzenia zwiększonej siły mocowania płyty 20 do części głowicowej, płytę 20 można wysklepić w stanie nie wbudowanym w kierunku pasków mopa, tak, że w tym stanie zewnętrzne ograniczenia jak również naroża 26, 27 przylegają, a leżący pomiędzy nimi obszar jest pusty. Aby zapobiec ślizganiu się paków włożonych pomiędzy część głowicową i płytę 20, po stronie zwróconej ku paskom ukształtowanych jest kilka występów 30 z wierzchołkami 31, które przy montażu uchwytu zostają wciśnięte w materiał tekstylny.

Te występy, zgodnie z fig. 10, mogą być usytuowane w środkowym obszarze płyty 20 jak również w obszarze naroży 26, 27.

Z przedstawionej na fig. 10 geometrii można zauważyć, że zewnętrzna krawędź płyty 20 w każdym punkcie ma krzywiznę, przy czym promień krzywizny poza narożami 26, 27 jest wyraźnie większy od połowy szerokości płyty 20. Zewnętrzne ograniczenie może być zwłaszcza ukształtowane przez odcinek okręgu o stałym promieniu krzywizny. Zewnętrzne ograniczenie może być jednak również złożone z kilku odcinków o różnych krzywiznach, przykładowo przez cztery odcinki okręgu, które w kierunku wzdłużnym są utworzone przez „ostre naroża 26, 27 a w kierunku szerokości przez wykonane jako rozwarte naroża obszary przejściowe 32, 33. Ważne jest, że promień krzywizny tych wzdłużnych boków względem kołowej powierzchni podstawy przy równej szerokości jest znacząco większy. Ma to ten skutek, że uchwyt albo z częścią głowicową 1 albo z wystającą poza część głowicową płytą 20 i poza tym wystającymi paskami mopa, może być kawałek dalej rozwinięty na powierzchni do wycierania, aż ruch rozwijania osiągnie naroża i postawi opór dalszemu rozwijaniu.

Przez to rozwijanie, które jest możliwe bez mechanicznego połączenia przegubowego, tylko na podstawie zgodnego z wynalazkiem ukształtowania, znacznie poprawiona jest możliwość obsługi mopa przy czyszczeniu ruchami w kształcie S. Odpowiedzialny za rozwijanie promień krzywizny można powiększyć przez to, ze naroża 26, 27 lub 6, 7 są pociągnięte dalej do dołu, przez co krawędź zewnętrzna części głowicowej lub płyty jest zakrzywiona trójwymiarowo. Przy tym nie należy przekraczać wartości jednej dziesiątej wymiaru długości.

Możliwość rozwijania mopa można zwiększyć przez to, że jest przewidziany przegub wychylny, który dopuszcza kąt wychylenia o maksymalnej wielkości +/-60°. Próby wykazały, że zwłaszcza kąt wychylenia +/-25° z powodu ograniczonego położenia kątowego poprawia jeszcze raz możliwość obsługi, zwłaszcza również przy wyżymaniu w sicie. Poza tym możliwe jest również przez użycie przegubu wychylnego wprowadzenie mopa celowo w rogi i obciążenie w kierunku rogu, tak, że możliwe jest czyszczenie w rogach.

Na fig. 11 i 12 przedstawione są zasadnicze zależności geometryczne, wielkości L, B, B/2, R i Lc można obliczyć według wzorów dla odcinka okręgu przy zadaniu pewnej wartości. I tak, dla płyty o długości L = 100 i szerokości B = 54, wynika stosunek L/B wynoszący 1,85, dla promienia krzywizny wynika dla przypadku odcinka okręgu wartość ok. 60 i stosunek do szerokości około 1,1.

Dla płyty o stosunku L/B wynoszącym 1,2 wynika dla promienia krzywizny R, dla przypadku odcinka okręgu stosunek do szerokości wynoszący ok. 0,61.

PL 197 943 B1

Dla płyty o stosunku L/B równym 4 wynika dla promienia krzywizny R dla przypadku odcinka okręgu stosunek do szerokości wynoszący 4,25.

W koń cu, na fig. 12 pokazana została geometria ze spł aszczeniami 34, 35 na koń cach, przez co przedstawiona jest względem fig. 11 z narożami 26 i 27 i o długości L, zmniejszona długość Lc.

Typowy promień krzywizny dla naroży 26, 27 leży w zakresie od 1 do 10 mm.

Claims (18)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Uchwyt do mocowania mopa na koń cu trzonka, przy czym pewna ilość wzglę dnie ruchomych, nasiąkliwych pasków z materiału tekstylnego, korzystnie jest zamocowana względem siebie z przesunięciem kątowym, w zasadzie poprzecznie do osi wzdłu żnej trzonka przez zamocowanie pomiędzy częścią głowicową i płytą, przy czym uchwyt w obszarze zamocowania pasków ma powierzchnię podstawy, która ma długość większą od szerokości, znamienny tym, że uchwyt ma współdziałającą z paskami (28, 29) mopa krawędź ograniczającą, która podzielona jest na co najmniej dwa rozciągające się w kierunku osi wzdłużnej uchwytu obszary krawędziowe, przy czym obszary krawędziowe bez zmiany kierunku zakrzywienia są zakrzywione ze stałym lub zmieniającym się co najmniej odcinkami promieniem krzywizny (R), a stosunek długości (L; Lc) do szerokości (B) wynosi co najmniej 1,2 i co najwyżej 4, korzystnie więcej niż 1,6 i, zaś promień krzywizny (R) obszarów krawędziowych wynosi co najmniej 0,61 krotności szerokości (B) i co najwyżej 4,25 krotności szerokości (B).
2. 2. Uchwyt wed ług zastrz. 1, znamienny tym, ż e krawę d ź ograniczają c ą na końcach ograniczających długość (L) ma co najmniej dwa naroża (6, 7; 26, 27).
3. 3. Uchwyt wed ług zastrz. 1, znamienny tym, ż e krawę d ź ograniczają ca na końcach ograniczających długość ma, przy uniknięciu naroży o kątach ostrych, każdorazowo spłaszczenie (34, 35).
4. 4. Uchwyt według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że krawęd ź ograniczająca ma, poza końcami ograniczającymi długość, naroża (32, 33).
5. 5. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że obszary krawędziowe składają się z każ dorazowo co najmniej jednego odcinka okręgu.
6. 6. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że uchwyt w obszarze zamocowania pasków jest lustrzanie symetryczny względem osi wzdłużnej uchwytu.
7. 7. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że promień krzywizny pierwszego obszaru krawędziowego jest większy od promienia krzywizny drugiego obszaru krawędziowego.
8. 8. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że kąt (α) utworzony pomiędzy stycznymi (G1, G2) przylegającymi do linii ograniczających na obu końcach ograniczających długość (L) wynosi najwyżej 90°.
9. 9. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że część głowicowa (1) w jej narożach (6, 7; 26, 27) jest pociągnięta do dołu, tak, że obszary krawędziowe są zakrzywione trójwymiarowo.
10. 10. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że połączenie uchwytu z trzonkiem następuje poprzez przegub wychylny (11 - 13) ruchomy w kierunku wzdłużnym uchwytu.
11. 11. Uchwyt według zastrz. 10, znamienny tym, że posiada elementy do ograniczania kąta wychylenia wynoszącego +/-60⁰ w odniesieniu do prostopadłej do osi wzdłużnej uchwytu.
12. 12. Uchwyt według zastrz. 11, znamienny tym, że kąt wychylenia jest ograniczony do +/- 25 stopni.
13. 13. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia podstawy płyty (20) jest większa niż powierzchnia podstawy części głowicowej (1).
14. 14. Uchwyt według zastrz. 13, znamienny tym, że część głowicowa (1) i/lub płyta (20) jest ukształtowana w postaci kołpaka, zwłaszcza wklęsłego.
15. 15. Uchwyt według zastrz. 14, znamienny tym, że na przejściu odcinków częściowych (3, 4) w kształcie kołpaka, podniesionych do góry wzdłuż obszaru krawędziowego, jest ukształtowana krawędź (5).
16. 16. Uchwyt według zastrz. 2, znamienny tym, że naroża (6, 7; 26, 27) są zaokrąglone promieniem wynoszącym pomiędzy 0,05 -krotności i 0,25 -krotności szerokości uchwytu.
17. 17. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek długości (L) do szerokości (B) wynosi co najwyżej 2,4 a stosunek promienia krzywizny (R) do szerokości (B) co najwyżej 3,38.
18. 18. Uchwyt według zastrz. 1, albo 3, albo 4, znamienny tym, że długość (Lc) uchwytu względem długości (L), mającej naroża w obszarze końców ograniczających długość, wynosi pomiędzy jej 0,99 i 0,6 -krotnością, korzystnie pomiędzy 0,95 i 0,85 -krotnością