PL191224B1

PL191224B1 - Mieszanina grzybobójcza

Info

Publication number: PL191224B1
Application number: PL341315A
Authority: PL
Inventors: Klaus Schelberger; Maria Scherer; Karl Eicken; Manfred Hampel; Eberhard Ammermann; Gisela Lorenz; Siegfried Strathmann
Original assignee: Basf Ag
Priority date: 1997-12-18
Filing date: 1998-12-15
Publication date: 2006-03-31
Also published as: KR20010033267A; SK284850B6; EA003089B1; DK1041884T3; SI1041884T1; CN1282212A; EP1041884B1; AU753264B2; HUP0004330A3; IL136440A0; DE59805744D1; AR014139A1; JP4287997B2; HUP0004330A2; JP2001526191A; EA200000678A1; ES2184357T3; CZ20002250A3; CA2313187A1; PL341315A1

Abstract

1. Mieszanina grzybobójcza, znamienna tym, ze jako substancje czynne zawiera w synergicznie sku- tecznej ilosci a) zwiazek amidowy o wzorze I: w którym R 3 oznacza atom chlorowca, a R 4 oznacza fenyl podstawiony atomem chlorowca, i b) grzybobójcza substancje z grupy benzimidazoli lub uwalniajacych je prekursorów (II) wybrana z grupy zwiazków II.a: 1-(butylokarbamoilo)benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu II.b: benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu II.c: benzimidazol-2-ilokarbaminian 2-(2-etoksyetoksy)etylu ……. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest mieszanina grzybobójcza do zwalczania szkodliwych grzybów.

W WO 97/08952 opisano mieszaniny związków amidowych o wzorze A-CO-NR¹R², w którym A oznacza aryl albo aromatyczny lub niearomatyczny 5- lub 6-członowy heterocyklil zawierający 1 - 3 heteroatomy wybrane z grupy obejmującej atom tlenu, atom azotu i atom siarki; przy czym aryl i heterocyklil są ewentualnie podstawione 1, 2 lub 3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej alkil, atom chlorowca, CHF2, CF3, alkoksyl, chlorowcoalkoksyl, grupę alkilotio, alkilosulfinyl i alkilosulfonyl; R¹ oznacza atom wodoru; R² oznacza fenyl lub cykloalkil ewentualnie podstawione 1, 2 lub 3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej alkil, alkenyl, alkinyl, alkoksyl, alkenyloksyl, alkinyloksyl, cykloalkil, cykloalkenyl, cykloalkiloksyl, cykloalkenyloksyl, fenyl i atom chlorowca, przy czym grupy alifatyczne i cykloalifatyczne mogą być częściowo lub całkowicie chlorowcowane i/lub grupy cykloalifatyczne są ewentualnie podstawione 1-3 grupami alkilowymi, a fenyl jest ewentualnie podstawiony 1-5 atomami chlorowca i/lub 1-3 podstawnikami niezależnie wybranymi z grupy obejmującej alkil, chlorowcoalkil, alkoksyl, chlorowcoalkoksyl, grupę alkilotio i grupę chlorowcoalkilotio, przy czym amidowa grupa fenylowa może być skondensowana z nasyconym 5-członowym pierścieniem ewentualnie podstawionym jedną lub większą liczbą grup alkilowych i/lub ewentualnie zawierającym heteroatom wybrany z grupy obejmującej atom tlenu i atom siarki, i substancji czynnej fenazachiny, znanego akarycydu.

Mieszaniny opisano jako szczególnie skuteczne przeciw Botrytis.

Użyteczne związki amidowe o wzorze A-CO-NR¹R² opisano w EP-A-545099 i EP-A-589301. Wytwarzanie związków amidowych o wzorze A-CO-NR¹R² jest znane np. z EP-A-545099 lub

589301 lub można je wytworzyć analogicznymi sposobami.

Celem wynalazku było opracowanie innych mieszanin grzybobójczych do zwalczania szkodliwych grzybów, zwłaszcza dla pewnych wskazań.

Nieoczekiwanie okazało się, że mieszaniny grzybobójcze zawierające jako substancje czynne pewne związki amidowe objęte podanym na wstępie wzorem i dodatkowe substancje grzybobójczo czynne wykazują działanie synergiczne.

Zatem wynalazek dotyczy mieszaniny grzybobójczej, która cechuje się tym, że jako substancje czynne zawiera w synergicznie skutecznej ilości

a) związek amidowy wzorze I

w którym R³ oznacza atom chlorowca, a R⁴ oznacza fenyl podstawiony atomem chlorowca, i b) grzybobójczą substancję z grupy benzimidazoli lub uwalniających je prekursorów (II) wybranąz grupy związków

II.a: 1-(butylokarbamoilo)benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu

II.b: benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu

II.c: benzimidazol-2-ilokarbaminian 2-(2-etoksyetoksy)etylu

PL 191 224 B1

II.d: 2-(2'-furylo)benzimidazol

II.e: 2-(1,3-tiazol-4-ilo)benzimidazol

II.f: 4,4'-(o-fenyleno)-bis-(3-tioallofanian)dimetylu aNH-CS-NH—CO₂CH₃

NH-CS-NH—CO₂CH₃ (II.f).

Korzystnie w związkach o wzorze I R³ oznacza atom chloru, zaś R⁴ oznacza fenyl podstawiony atomem chlorowca w pozycji para, tj. p-chlorowco-podstawiony fenyl.

Korzystnie mieszanina grzybobójcza według wynalazku jako związek amidowy o wzorze I zawiera związek o następującym wzorze:

F Cl

Korzystnie mieszanina grzybobójcza według wynalazku jest sformułowana w dwóch częściach, przy czym jedna część zawiera związek amidowy o wzorze I w stałym lub ciekłym nośniku, a druga część zawiera benzimidazol lub uwalniający go prekursor o wzorze II.a - II.f w stałym lub ciekłym nośniku.

Mieszaniny według wynalazku działają synergicznie i dlatego są szczególnie odpowiednie do zwalczania szkodliwych grzybów, zwłaszcza mączniaka prawdziwego w warzywach i winorośli.

Stosowane w zgłoszeniu określenie atom chlorowca oznacza atom fluoru, atom chloru, atom bromu lub atom jodu, w szczególności atom fluoru, atom chloru lub atom bromu.

Związki o wzorze II.a - II.f są znane:

· II.a (nazwa zwyczajowa: benomyl): US-A 3631176, CAS RN [17804-35-2];

· II.b (nazwa zwyczajowa: karbendazym): US-A 3657443, CAS RN [10605-21-7];

· II.c (nazwa zwyczajowa: debakarb): CAS RN [62732-91-6];

· II.d (nazwa zwyczajowa: fuberidazol): CAS RN [3878-19-1];

· II.e (nazwa zwyczajowa: tiabendazol): US-A 3017415, CAS RN [148-79-8] i · II.f (nazwa zwyczajowa: thiophanat-methyl): DE-A 1930540, CAS RN [23564-05-8].

Dla uzyskania synergicznego działania wystarczy niewielki udział związku amidowego o wzorze I. Korzystnie stosuje się związek amidowy i benzimidazol w stosunku wagowym w zakresie 20:1 - 1:20, w szczególności 10:1 - 1:10.

PL 191 224 B1

Związki o wzorze II, z uwagi na zasadowy charakter zawartych w nich atomów azotu, mogą tworzyć z kwasami nieorganicznymi lub organicznymi względnie z jonami metali sole lub addukty.

Przykładami kwasów nieorganicznych są kwasy chlorowco-wodorowe, takie jak kwas fluorowodorowy, kwas chlorowodorowy, kwas bromowodorowy i kwas jodowodorowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy i kwas azotowy.

Jako kwasy organiczne można przykładowo stosować kwas mrówkowy, kwas węglowy i kwasy alkanowe, takie jak kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas trichlorooctowy i kwas propionowy, jak również kwas glikolowy, kwas tiocyjanowy, kwas mlekowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cynamonowy, kwas szczawiowy, kwasy alkilosulfonowe (kwasy sulfonowe z prostołańcuchowymi lub rozgałęzionymi grupami alkilowymi zawierającymi 1-20 atomów węgla), kwasy arylosulfonowe lub kwasy arylodisulfonowe (grupy aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, podstawione 1 lub 2 ugrupowaniami kwasu sulfonowego), kwasy alkilofosfonowe (kwasy fosfonowe z prostołańcuchowymi lub rozgałęzionymi grupami alkilowymi zawierającymi 1-20 atomów węgla), kwasy arylofosfonowe lub kwasy arylodifosfonowe (grupy aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, podstawione 1lub 2 ugrupowaniami kwasu fosfonowego), przy czym grupy alkilowe lub arylowe mogą być podstawione, np. kwas p-toluenosulfonowy, kwas salicylowy, kwas p-aminosalicylowy, kwas 2-fenoksybenzoesowy, kwas 2-acetoksybenzoesowy itd.

Jako jony metali można stosować zwłaszcza jony pierwiastków z pierwszej do ósmej podgrupy, przede wszystkim jony chromu, manganu, żelaza, kobaltu, niklu, miedzi, cynku, jak również z drugiej grupy, szczególnie jony wapnia i jony magnezu, z trzeciej i czwartej grupy, szczególnie jony glinu, cyny i ołowiu. Wymienione metale jako jony mogą mieć różne, przypisane im wartościowości.

Podczas wytwarzania mieszanin korzystnie stosuje się czyste substancje czynne o wzorze IiII, do których można domieszać dalsze substancje czynne przeciw szkodliwym grzybom lub przeciw innym szkodnikom, takim jak owady, pajęczaki lub nicienie, a także substancje czynne chwastobójczo lub regulujące wzrost roślin albo nawozy sztuczne.

Mieszaniny związków o wzorze IiII względnie związki o wzorze IiII stosowane równocześnie, razem lub oddzielnie, odznaczają się wybitną skutecznością przeciw szerokiemu spektrum fitopatogennych grzybów, szczególnie z klasy Ascomycetes, Basidiomycetes, Phycomycetes i Deuteromycetes. Niektóre z nich działają układowo i można je stosować w ochronie roślin w zabiegach na liście i glebę.

Związki te mają szczególne znaczenie w zwalczaniu różnorodnych grzybów na wielu różnych roślinach uprawnych, takich jak bawełna, warzywa (np. ogórki, fasola, pomidory, ziemniaki i dynie), jęczmień, trawa, owies, banany, kawa, kukurydza, drzewa owocowe, ryż, żyto, soja, winorośl, pszenica, rośliny ozdobne i trzcina cukrowa, jak również na nasionach wielu roślin.

Szczególnie nadają się one do zwalczania fitopatogennych grzybów: Erysiphe graminis (mączniak prawdziwy) na zbożach, Erysiphe cichoracearum i Sphaerotheca fuliginea na dyniach, Podosphaera leucotricha na jabłoniach, Uncinula necator na winorośli, gatunków Puccinia na zbożach, gatunków Rhizoctonia na bawełnie, ryżu i na trawnikach, gatunków Ustilago w zbożach i trzcinie cukrowej, Venturia inaequalis (parch) na jabłoniach, gatunków Helminthosporium na zbożach, Septoria nodorum na pszenicy, Botrytis cinerea (szara pleśń) na truskawkach, warzywach, roślinach ozdobnych i winorośli, Cercospora arachidicola na orzeszkach ziemnych, Pseudocercosporella herpotrichoides na pszenicy i jęczmieniu, Pyricularia oryzae na ryżu, Phytophthora infestans na ziemniakach i pomidorach, Plasmopara viticola na winorośli, gatunków Pseudoperonospora na chmielu i ogórkach, gatunków Alternaria na warzywach i drzewach owocowych, gatunków Mycosphaerella na bananach, jak również gatunków Fusarium i Verticillium.

Mieszaniny według wynalazku są szczególnie korzystne w zwalczaniu mączniaka prawdziwego w uprawach winorośli i warzyw jak również w roślinach ozdobnych.

Związki o wzorze IiII można nanosić równocześnie, a mianowicie wspólnie lub oddzielnie, albo kolejno, przy czym kolejność przy oddzielnym nanoszeniu nie ma na ogół żadnego wpływu na efekt zwalczania.

W zależności od założonego efektu dawki nanoszenia mieszanin według wynalazku wynoszą, zwłaszcza na obszarach rolnych, 0,01 -8 kg/ha, korzystnie 0,1 -5 kg/ha, a zwłaszcza 0,5-3 kg/ha.

Dawki nanoszenia wynoszą przy tym dla związków o wzorze I 0,01 -2,5 kg/ha, korzystnie 0,05 2,5 kg/ha, a zwłaszcza 0,1 -1,0 kg/ha.

Dawki nanoszenia dla związków o wzorze II wynoszą odpowiednio 0,01 -10 kg/ha, korzystnie 0,05 -5 kg/ha, a zwłaszcza 0,05 - 2,0 kg/ha.

PL 191 224 B1

Przy zaprawianiu nasion stosuje się zazwyczaj dawki nanoszenia mieszaniny 0,001 -250 g/kg nasion, korzystnie 0,01 -100 g/kg, a zwłaszcza 0,01 -50 g/kg.

W przypadku zwalczania fitopatogennych grzybów stosuje się nanoszenie oddzielne lub wspólne związków o wzorze I iII lub mieszanin związków o wzorze I iII przez spryskiwanie lub opylanie nasion, roślin lub gleby przed lub po zasiewie roślin lub przed lub po wzejściu roślin.

Grzybobójcze synergiczne mieszaniny według wynalazku, względnie związki o wzorze I iII, można formułować np. w postaci przeznaczonych do bezpośredniego nanoszenia cieczy opryskowych, proszków i suspensji lub w postaci wysokostężonych suspensji wodnych, olejowych lub innych, dyspersji, emulsji, dyspersji olejowych, past, pyłów, preparatów do roztrząsania lub granulatów, inanosić je drogą opryskiwania, rozpylania, opylania, rozsypywania lub zalewania. Stosowane formy użytkowe zależą od założonych celów, przy czym powinny one w każdym przypadku zapewnić rozprowadzenie mieszaniny według wynalazku jak najcieńszą warstwą i jak najrównomierniej.

Postacie użytkowe wytwarza się znanymi sposobami, np. przez rozprowadzenie substancji czynnej rozpuszczalnikami i/lub nośnikami, w razie potrzeby z użyciem emulgatorów i dyspergatorów, przy czym w przypadku użycia wody jako rozcieńczalnika można także stosować wraz z nią rozpuszczalniki organiczne jako rozpuszczalniki pomocnicze. Jako substancje pomocnicze stosuje się zasadniczo rozpuszczalniki, takie jak związki aromatyczne (np. ksylen), chlorowane związki aromatyczne (np. chlorobenzeny), parafiny (np. frakcje ropy naftowej), alkohole (np. metanol, butanol), ketony (np. cykloheksanon), aminy (np. etanoloaminę, dimetyloformamid) i wodę; nośniki, takie jak zmielone minerały naturalne (np. kaoliny, iły, talk, kredę) i zmielone minerały syntetyczne (np. subtelnie rozdrobniona krzemionka, krzemiany); emulgatory, takie jak emulgatory niejonowe i anionowe (np. etery polioksyetylenowe alkoholi tłuszczowych, alkilosulfoniany i arylosulfoniany) i dyspergatory, takie jak ligninowe ługi posiarczynowe i metylocelulozę.

Odpowiednimi substancjami powierzchniowo czynnymi są sole metali alkalicznych, sole metali ziem alkalicznych isole amonowe aromatycznych kwasów sulfonowych np. kwasu ligninosulfonowego, kwasu fenolosulfonowego, kwasu naftalenosulfonowego i kwasu dibutylonaftalenosulfonowego, jak również kwasów tłuszczowych, alkilo- i alkiloarylosulfoniany, siarczany alkilu, eteru laurylowego i alkoholi tłuszczowych, jak również sole siarczanowanych heksa-, hepta- i oktadekanoli lub eterów glikoli i alkoholi tłuszczowych, produkty kondensacji sulfonowanego naftalenu ijego pochodnych z formaldehydem, produkty kondensacji naftalenu względnie kwasów naftalenosulfonowych z fenolem i formaldehydem, polioksyetylenowany eter oktylofenylowy, etoksylowany izooktylo-, oktylo- lub nonylofenol, etery alkilofenylowe poliglikoli lub etery tributylofenylowe poliglikoli, polietery alkoholi alkiloarylowych, alkohol izotridecylowy, produkty kondensacji alkoholi tłuszczowych i tlenku etylenu, etoksylowany olej rycynowy, polioksyetylenowane etery alkilowe lub polioksypropylen, octan eteru poliglikolu i alkoholu laurylowego, estry sorbitolu, ligninowe ługi posiarczynowe i metyloceluloza.

Proszki, środki do roztrząsania i pyły można wytworzyć przez zmieszanie lub wspólne zmielenie związków o wzorze I i II lub mieszaniny związków o wzorze I i II ze stałym nośnikiem.

Granulaty (np. granulaty powlekane, impregnowane lub jednorodne) wytwarza się zazwyczaj przez związanie substancji czynnej lub substancji czynnych ze stałym nośnikiem.

Przykładami wypełniaczy względnie stałych nośników są np. minerały, takie jak żel krzemionkowy, krzemionki, żele krzemionkowe, krzemiany, talk, kaolin, wapień, wapno, kreda, glinka bolus, less, iły, dolomit, ziemia okrzemkowa, siarczan wapnia i siarczan magnezu, tlenek magnezu, zmielone materiały syntetyczne, nawozy, takie jak siarczan amonu, fosforan amonu, saletra amonowa, moczniki i produkty pochodzenia roślinnego, takie jak mąka zbożowa, mączka z kory drzew, mączka drzewna, zmielone skorupy orzechów, sproszkowana celuloza i inne stałe nośniki.

Ogólnie preparaty zawierają 0,1 - 95% wag., korzystnie 0,5 - 90% wag. jednego ze związków o wzorze I lub II lub mieszaniny związków o wzorze I iII. Substancje czynne stosuje się jako związki o czystości 90 - 100%, korzystnie 95 -100% (według widm NMR lub HPLC).

Związki o wzorze I lub II, mieszaniny lub odpowiednie postacie użytkowe stosuje się przez nanoszenie na grzyby, rośliny, nasiona, glebę, powierzchnie, materiały lub przestrzenie, które mają być wolne od grzybów, grzybobójczo skutecznej ilości mieszaniny względnie związków o wzorze IiII przy oddzielnym nanoszeniu.

Nanoszenie można prowadzić przed zarażeniem lub po zarażeniu szkodliwymi grzybami.

Poniżej podano przykłady ilustrujące preparaty zawierające substancje aktywne.

PL 191 224 B1

P r zyk ł a d I

Sporządzono roztwór 90 części wagowych substancji czynnych i 10 części wagowych N-metylopirolidonu. Roztwór ten jest odpowiedni do stosowania w postaci mikrokropelek.

P r z y k ł a d II

Sporządzono mieszaninę 20 części wagowych substancji czynnych, 80 części wagowych ksylenu, 10 części wagowych adduktu 8 do 10 moli tlenku etylenu i 1 mola N-monoetanoloamidu kwasu oleinowego, 5 części wagowych dodecylobenzenosulfonianu wapnia, 5 części wagowych adduktu 40 moli tlenku etylenu i 1 mola oleju rycynowego. Dyspersję wytworzono poprzez dokładne rozprowadzenie tego roztworu w wodzie.

P r z y k ł a d III

Sporządzono wodną dyspersję 20 części wagowych substancji czynnych, 40 części wagowych cykloheksanonu, 30 części wagowych izobutanolu, 20 części wagowych adduktu 40 moli tlenku etylenu i 1mola oleju rycynowego.

P r z y k ł a d IV

Sporządzono wodną dyspersję 20 części wagowych substancji czynnych, 25 części wagowych cykloheksanolu, 65 części wagowych frakcji ropy naftowej o temperaturze wrzenia 210 do 280°C i 10 części wagowych adduktu 40 moli tlenku etylenu i 1 mola oleju rycynowego.

P r zyk ł a d V

Sporządzono mieszaninę 80 części wagowych substancji czynnych, 3 części wagowych diizobutylonaftaleno-1-sulfonianu sodu, 10 części wagowych soli sodowej kwasu lignosulfonowego z ługu posiarczynowego i 7 części wagowych sproszkowanego żelu krzemionkowego, poprzez zmielenie w młynie młotkowym. Ciecz opryskową wytworzono poprzez dokładne rozprowadzenie tej mieszaniny w wodzie.

P r z y k ł a d VI

Sporządzono jednorodną mieszaninę 3 części wagowych substancji czynnych i 97 części wagowych subtelnie rozdrobnionego kaolinu. Ten pył zawiera 3% wag. substancji czynnej.

P r z y k ł a d VII

Sporządzono jednorodną mieszaninę 30 części wagowych substancji czynnych, 92 części wagowych sproszkowanego żelu krzemionkowego i 8 części wagowych oleju parafinowego naniesionego na powierzchnię żelu krzemionkowego. Taki preparat nadaje substancji czynnej dobrą przyczepność.

P r z y k ł a d VIII

Sporządzono trwałą dyspersję wodną 40 części wagowych substancji czynnych, 10 części wagowych kondensatu soli sodowej kwasu fenolosulfonowego/mocznika/formaldehydu, 2 części wagowych żelu krzemionkowego i 48 części wagowych wody. Dyspersję tę można dodatkowo rozcieńczać.

P r z y k ł a d IX

Sporządzono trwałą dyspersję olejową 20 części wagowych substancji czynnych, 2 części wagowych dodecylobenzenosulfonianu wapnia, 8 części wagowych eteru poliglikolowego alkoholu tłuszczowego, 20 części wagowych kondensatu soli sodowej kwasu fenolosulfonowego/mocznika/formaldehydu i 88 części wagowych parafinowego oleju mineralnego.

Przykład zastosowania

Synergiczne działanie mieszanin według wynalazku można wykazać w następujących próbach:

Substancje czynne, razem lub osobno sformułowano jako 10% emulsję w mieszaninie 63% wag. cykloheksanonu i 27% wag. emulgatora i rozcieńczono wodą dla otrzymania pożądanej wartości stężenia.

Ocenę przeprowadzono przez określenie w % porażonej powierzchni liści. Te wartości procentowe przeliczono na skuteczność. Skuteczność (W) według wzoru Abbot'a obliczono następująco:

W=(1 -α/β) ·χ100 α odpowiada porażeniu roślin traktowanych przez grzyby w %, a β odpowiada porażeniu roślin nietraktowanych (roślin kontrolnych) przez grzyby w %.

Skuteczność 0 oznacza, że stopień porażenia potraktowanych roślin odpowiada stopniowi porażenia nietraktowanych roślin kontrolnych, a skuteczność 100 oznacza, że potraktowane rośliny nie zostały zarażone.

Oczekiwaną skuteczność mieszanin substancji czynnych określono według wzoru Colby'ego

[R.S. Colby, Weeds 15, 20-22 (1967)] i porównano z zaobserwowaną skutecznością.

Wzór Colby'ego: E = x + y - x · y/100

PL 191 224 B1

E oczekiwana skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do nietraktowanej próbki kontrolnej w przypadku użycia mieszaniny substancji czynnych A i B w stężeniach aib x skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do nietraktowanej próbki kontrolnej w przypadku użycia substancji czynnej A w stężeniu a y skuteczność wyrażona w % w odniesieniu do nietraktowanej próbki kontrolnej w przypadku użycia substancji czynnej B w stężeniu b

Przykład zastosowania 1

Działanie przeciw Botrytis cinerea na owocach papryki

Krążki zielonej papryki opryskano do spłynięcia wodną zawiesiną substancji czynnej przygotowaną z roztworu podstawowego i zawierającą 10% substancji czynnej, 63% cykloheksanonu i 27% emulgatora. W 2 godziny po wyschnięciu warstwy cieczy opryskowej krążki zarażono zawiesiną zarodników Botrytis cinerea zawierającą 1,7 x 10⁶ zarodników/ml (2% wodna zawiesina biomalz). Zarażone krążki owoców umieszczono w komorze klimatyzacyjnej na 4 dni w temperaturze 18°C i przy wysokiej wilgotności powietrza. Powierzchnię porażenia krążków owoców grzybami oceniono wizualnie.

Jako związków o wzorze I użyto następujących składników:

T a b el a 1

Uzyskane wyniki prób podano w tabelach 1 i 2.

Przykład	Substancja czynna (zawartość w ppm)	Stężenie substancji czynnej w cieczy opryskowej w ppm	Skuteczność % w odniesieniu do nietraktowanych roślin kontrolnych
1V	Próbka kontrolna nietraktowana	(100 % zarażenia)	0
2V	Związek I.1	4	0
3V	Związek I.2	4	40
4V	Związek II.a	4	10
5V	Związek II.f	4	10

T a b el a 2

Przykład	Mieszaniny według wynalazku (zawartość w ppm)	Stwierdzona skuteczność	Obliczona skuteczność *)
6	4 ppm I.1 + 4 ppm Il.a	30	10
7	4 ppm I.1 + 4 ppm Il.f	25	10
8	4 ppm I.2 + 4 ppm Il.f	60	46

*) obliczona według wzoru Colby'ego

PL 191 224 B1

Wyniki próby potwierdzają, że stwierdzona skuteczność mieszaniny we wszystkich stosunkach była wyższa od skuteczności obliczonej według wzoru Colby'ego.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Mieszanina grzybobójcza, znamienna tym, że jako substancje czynne zawiera w synergicznie skutecznej ilości

a) związek amidowy o wzorze I:

w którym R³ oznacza atom chlorowca, a R⁴ oznacza fenyl podstawiony atomem chlorowca, i b) grzybobójczą substancję z grupy benzimidazoli lub uwalniających je prekursorów (II) wybraną z grupy związków

II.a: 1-(butylokarbamoilo)benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu

II.b: benzimidazol-2-ilokarbaminian metylu

II.c: benzimidazol-2-ilokarbaminian 2-(2-etoksyetoksy)etylu

II.d: 2-(2'-furylo)benzimidazol

II.e: 2-(1,3-tiazol-4-ilo)benzimidazol .f: 4,4'-(o-fenyleno)-bis-(3-tioallofanian)dimetylu

PL 191 224 B1
2. Mieszanina grzybobójcza według zastrz. 1, znamienna tym, że jako związek amidowy o wzorze I zawiera związek o następującym wzorze:

F Cl
3. Mieszanina grzybobójcza według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że jest sformułowana w dwóch częściach, przy czym jedna część zawiera związek amidowy o wzorze I w stałym lub ciekłym nośniku, a druga część zawiera benzimidazol lub uwalniający go prekursor o wzorze II.a - II.f w stałym lub ciekłym nośniku.