PL184956B1

PL184956B1 - Półfabrykat do wytwarzania stentuĆ stent uformowany z półfabrykatu oraz sposób i urządzenie do wytwarzania stentu

Info

Publication number: PL184956B1
Application number: PL97324018A
Authority: PL
Inventors: Richter┴Jacob
Original assignee: Medinol Ltd
Priority date: 1996-12-26
Filing date: 1997-12-24
Publication date: 2003-01-31
Also published as: DE69735841D1; RU2209094C2; US5997703A; EE04174B1; DE19757888A1; JP3725687B2; EP0853927A3; NO314345B1; US6114049A; IL187294A; AU739820B2; NZ501876A; NO20025481L; SK177597A3; US6692522B1; WO1998029025A3; ATE325585T1; BR9715033A; EE9700349A; CZ416097A3

Abstract

czono ze soba, znamienny tym, ze arkusz metalu (121) jest plaski, a na nim sa usytuowane liczne wzory (120) stentow przy czym kazdy ze wzorów (120) posiada pierwszy i drugi, dlugi bok, które sa wyposazone w liczne pary punktów styku (329, 330, 331, 332) rozmieszczone naprzeciw siebie przy czym punkty styku (329, 330, 331, 332) sa polaczone ze soba zgrzeina gdy stent jest uksztaltowany w rurke zas kazda para punktów styku (329, 330, 331, 332) pierwszego, dlugiego boku jest wyposazona w mostek (333), umieszczony pomiedzy punktami styku (329, 330) pierwszego, dlugiego boku, zas mostek (333) ma szerokosc mniejsza niz szerokosc innych czesci stentu 8 Stent uformowany z pólfabrykatu, majacy postac siatki uksztaltowanej w cylindryczny ksztalt, której boki sa polaczone ze soba za pomoca zgrzewania, znamienny tym, ze ma wzdluzny przeswit oraz pierwszy i drugi dlugi bok (123, 124) majacy liczne pary punktów styku (329, 330, 331, 332), które sa usytuowane naprzeciw siebie i polaczone ze soba za pomoca zgrzeiny, która jest szersza niz inne czesci stentu 18 Sposob wytwarzania stentu, w którym w ycina sie z pólfabrykatu w postaci arkusza metalu wzor stentu, po czym formuje sie z niego ksztalt rurowy stentu i laczy punkty styku, znam ienny tym, ze umieszcza sie szereg wzorow (120) sten tow na plaskim arkuszu metalu, przy czym kazdy ze wzorów (120) ma pierwszy i drugi dlugi bok, które zawieraja liczne pary punktów styku (329, 330, 331, 332), rozm ieszczone naprzeciw siebie, przy czym punktom styku nadaje sie wym ia ry i usytuowanie zapewniajac stykanie sie ze soba tych punk tów, kiedy wzoi (120) po wycieciu FI G. 28 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest półfabrykat do wytwarzania stentu, stent uformowany z półfabrykatu oraz sposób i urządzenie do wytwarzania stentu.

Stent ma postać rozszerzalnej pod wpływem ciśnienia rurki i jest stosowany zwłaszcza do umieszczania w chorych naczyniach krwionośnych pacjenta.

Znane stenty kształtuje się z półfabrykatów w postaci metalowych arkuszy na których umieszcza się wzór stentu. Po wycięciu wzoru, stent kształtuje się w postać rurową.

Stenty i sposoby ich wytwarzania są powszechnie znane. Zazwyczaj stent jest wykonywany z cylindrycznie ukształtowanej metalowej siatki, która rozszerza się pod wpływem zwiększonego ciśnienia w jego wnętrzu.

Alternatywnie, stent może być wykonany z drutu uformowanego w cylindryczny kształt

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych nr 4,776,337, znany jest stent mający cylindryczny kształt, wykonany z metalowej siatki. Za pomocą promieniowania laserowego, nacina się cienkościenną rurkę metalową. Laser wycina wszystko oprócz prostych i krzywych elementów siatki.

Sposób według wymienionego patentu może być stosowany w przypadku stosunkowo dużych form siatkowych i dla siatek, których elementy liniowe są stosunkowo szerokie. Jednakże, dla bardziej delikatnych i/lub skomplikowanych kształtów rozmiary plamki światła laserowego są zbyt duże.

Półfabrykat do wytwarzania stentu, według wynalazku, w postaci arkusza metalu na którym są usytuowane powtarzalne sekcje wzoru, połączone ze sobą, charakteryzuje się tym, że arkusz metalu jest płaski, a na nim są usytuowane liczne wzory stentów, przy czym każdy ze wzorów posiada pierwszy i drugi długi bok, które są wyposażone w liczne pary punktów styku, rozmieszczone naprzeciw siebie, przy czym punkty styku są połączone ze sobą zgrzeiną, gdy stent jest ukształtowany w rurkę, zaś każda para punktów styku pierwszego, długiego boku jest wyposażona w mostek, umieszczony pomiędzy punktami styku pierwszego długiego boku, zaś mostek ma szerokość mniejszą niż szerokość innych części stentu.

184 956

Korzystnym jest gdy mostek ma szerokość, zawartą w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu, a w szczególności gdy mostek ma szerokość równą około 40 mikrometrów.

Punkty styku mają korzystnie określone rozmiary i są usytuowane w odstępie.

W zgrzeinie jest usytuowany dodatkowy materiał wypełniający umieszczony z boku każdego z punktów styku wzoru stentu, przeciwległe do mostka, przy czym dodatkowy materiał wypełniający zgrzeinę ma określone wymiary i jest usytuowany w pobliżu punktu zgrzewania.

Korzystnym jest gdy półfabrykat zawiera liczne otwory centrujące, rozmieszczone na arkuszu metalu

Stent ma kształt ścianki naczynia krwionośnego.

Stent uformowany z półfabrykatu, według wynalazku, mający postać siatki ukształtowanej w cylindryczny kształt, której boki są połączone ze sobą za pomocą zgrzewania, charakteryzuje się tym, że ma wzdłużny prześwit oraz pierwszy i drugi długi bok mający liczne pary punktów styku, które są usytuowane naprzeciw siebie i połączone ze sobą za pomocą zgrzeiny, którą jest szersza niż inne części stentu.

Zgrzeina jest ułożoną korzystnie w kierunku od zewnątrz do wewnątrz stentu, przy czym zgrzeina jest o około 20% szersza niż inne części stentu, a w szczególności zgrzeina ma szerokość równą około 140 mikrometrów.

Korzystnym jest gdy zgrzeina jest ukształtowana w licznych operacjach zgrzewania, a zwłaszcza gdy zgrzeina jest ukształtowana w dwóch operacjach zgrzewania.

Korzystnym jest gdy zgrzeina jest punktowa, a w szczególności gdy zgrzeina zawiera szereg zgrzein punktowych, oraz gdy szereg zgrzein punktowych zawiera 5 punktów.

Stent, korzystnie ma wzór przy którym, w stanie rozszerzenia rurki w stronę wewnętrznej ścianki naczynia krwionośnego, części stentu są usytuowane w obrysie jego wzdłuznego prześwitu.

Sposób wytwarzania stentu, według wynalazku, w którym wycina się z półfabrykatu w postaci arkusza metalu wzór stentu, po czym formuje się z niego kształt rurowy stentu i łączy punkty styku, charakteryzuje się tym, że umieszcza się szereg wzorów stentów na płaskim arkuszu metalu, przy czym każdy ze wzorów ma pierwszy i drugi długi bok, które zawierają liczne pary punktów styku, rozmieszczone naprzeciw siebie, przy czym punktom styku nadaje się wymiary i usytuowanie zapewniając stykanie się ze sobą tych punktów, kiedy wzór po wycięciu z arkusza deformuje się i zwija w kształt rurowy, a na każdej parze punktów styku, pierwszego długiego boku formuje się mostek pomiędzy punktami styku pierwszego długiego boku tworzącymi parę, przy czym mostek ma szerokość mniejszą niż szerokość innych części stentu, a następnie umieszcza trzpień, o cylindrycznej powierzchni zewnętrznej i wzdłużnej osi, pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem arkusza, przy czym oś wzdłużną ustawia się równolegle do pierwszego i drugiego długiego boku, po czym deformuje się arkusz metalu w kształt rurowy, zaś parę punktów styku pierwszego długiego boku doprowadza się do styku z parą punktów styku drugiego długiego boku, po czym przecina się mostki i mocuje się ze sobą każdy z punktów styku.

Korzystnym jest gdy kształtuje się mostek o szerokości zawartej w zakresie od około 25% do około 50%) szerokości innych części stentu, a w szczególności kształtuje się mostek o szerokości około 40 mikrometrów.

Korzystnym jest gdy kształtuje się punkty styku, o rozmiarach dopasowanych do przesuwania na odległość redukującą naprężenia materiału, podczas cykli grzania i chłodzenia w czasie zgrzewania, a zwłaszcza gdy podczas kształtowania stentu formuje się wycięcie w kształcie litery V pomiędzy pierwszym długim i drugim długim bokiem stentu.

Podczas kształtowania stentu wykonuje się szczelinę pomiędzy punktami styku, a powierzchnią zewnętrzną trzpienia.

Dostarcza się dodatkowy materiał i wypełnia się zgrzeinę z boku każdego z punktów styku, usytuowanych po przeciwnej stronie mostka.

Dostarcza się arkusz z licznymi otworami centrującymi.

184 956

Korzystnie stent kształtuje się przy użyciu lasera, a punkty styku łączy się ze sobą, za pomocą zgrzewania.

Zgrzewanie prowadzi się od strony zewnętrznej do wewnętrznej stentu, przy czym korzystnie kształtuje się zgrzeinę szerszą niż inne części stentu, a w szczególności kształtuje się zgrzeinę o około 20% szerszą niż inne części stentu.

Korzystnie kształtuje się zgrzeinę o szerokości około 140 mikrometrów.

Mocuje się punkty styku za pomocą zgrzeiny, która jest odsunięta od punktu, w którym punkty styku łączą się ze sobą

Łączy się punkty styku, za pomocą kolejnych operacji zgrzewania, przy czym korzystnie stosuje się dwie operacje zgrzewania .

Korzystnie kształtuje się zgrzeinę odsuniętą o około 0.01 mm od punktu, kontaktowania się ze sobą punktów zgrzeiny, a zwłaszcza kształtuje się zgrzeinę punktową, korzystnie kształtuje się szereg zgrzein punktowych, korzystnie kształtuje się 5 punktów.

Korzystnym jest gdy stent elektro poleruje się.

Łączy się punkty styku za pomocą kleju, a w szczególności łączy się punkty styku, za pomocą nitu.

Korzystnie wycina się wzór w stencie za pomocą wielokrotnego trawienia.

Po umieszczeniu wzorów stentu na płaskim arkuszu metalu, a przed uformowaniem stentu za pomocą trzpienia o cylindrycznej powierzchni, bada się obie strony stentu, a w szczególności bada się obie strony stentu za pomocą zespołu do automatycznego badania optycznego.

Korzystnym jest gdy podczas elektropolerowama montuje się stent w ramie przyrządu obróbkowego, a następnie zanurza się stent w kąpieli elektro polerującej i przepuszcza się prąd elektryczny przez pierwszy element przewodzący elektryczność w ustalonym czasie, a następnie zmienia się punkt styku, przed upływem ustalonego czasu, w którym drugi koniec pierwszego elementu przewodzącego elektryczność kontaktuje się z zewnętrzną powierzchnią stentu.

Zmienia się korzystnie punkt kontaktu poprzez obracanie stentu, a zwłaszcza zmienia się punkt kontaktu poprzez zmianę odległości pomiędzy stentem a podstawą elementów mocujących stenty w ramie przyrządu obróbkowego do elektropolerowama.

Korzystnie zmienia się punkt kontaktu mniej więcej w połowie ustalonego czasu.

Przerywa się obróbkę przed upływem ustalonego czasu, i ustala się końcowy wynik elektropolerowania, przed etapem przerwania, a następnie dobiera się wielkość pozostałego czasu, w celu uzupełnienia ilości materiału usuniętego do chwili, przerwania obróbki, a w szczególności przerywa się obróbkę mniej więcej w połowie ustalonego czasu.

Dodaje się materiał protektorowy na pierwszym i drugim końcu ramy do elektropolerowania, przy czym dobiera się i dodaje materiał w ilości koniecznej dla wyrównania ilości dodatkowego materiału usuwanego ze stentu usytuowanego w pierwszym i drugim końcu ramy do elektropolerowama.

Korzystnym jest gdy do arkusza metalu mocuje się elektrody i elektro poleruje się stent, po czym odłącza się stent od arkusza i nadaje się mu kształt rurowy.

Kształtuje się mostek o szerokości zawartej w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu, w szczególności kształtuje się mostek o szerokości równej około 40 mikrometrów.

Formuje się punkty styku, o określonych rozmiarach, przy czym przesuwa się je na określoną odległość redukując naprężenia w cyklach grzania i chłodzenia.

Dostarcza się dodatkową ilość materiału wypełniającego zgrzeinę i umieszcza się go z boku punktów styku, przeciwległe do mostku, przy czym dobiera się odpowiednie rozmiary materiału wypełniającego zgrzeinę i umieszcza się go w punktach styku, w pobliżu punktu zgrzewania.

Podczas deformowania arkusza w kształt rurowy, wycina się nacięcia w kształcie litery V, pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem stentu, a w szczególności podczas deformowania arkusza metalu w kształt rurowy, kształtuje się szczeliny pomiędzy punktami styku, a zewnętrzną powierzchnią trzpienia deformującego.

184 956

Kształtuje się liczne otwory centrujące na arkuszu metalu, a w szczególności nacina się mostki za pomocą lasera oraz łączy się punkty styku przy pomocy zgrzewania.

Zgrzewanie prowadzi się w kierunku od zewnątrz do wewnątrz stentu, przy czym korzystnie kształtuje się zgrzeinę szerszą niż inne części stentu oraz kształtuje się zgrzeinę o około 20% szerszy niż inne części stentu.

Korzystnie kształtuje się zgrzeinę o szerokości równej około 140 mikrometrów.

Mocuje się punkty styku za pomocą zgrzeiny, która jest usytuowana w odległości od punktu połączenia punktów styku, a w szczególności mocuje się punkty styku za pomocą licznych, operacji zgrzewania, przy czym korzystnie stosuje się dwie operacje zgrzewania.

Korzystnym jest gdy kształtuje się zgrzeinę w odległości około 0 01 mm od punktu połączenia punktów styku, a zwłaszcza gdy kształtuje się zgrzeinę punktową.

Korzystnie kształtuje się szereg zgrzein punktowych, a zwłaszcza kształtuje się szereg zgrzein punktowych zawierających 5 punktów.

Po nadaniu kształtu rurowego łączy się punkty styku za pomocą kleju, a korzystnie po nadaniu kształtu rurowego łączy się punkty styku, za pomocą nitu.

Przed odłączeniem stentu od arkusza metalu wycina się wzór w stencie poprzez wielokrotne trawienie.

Po umieszczeniu wzorów stentu na płaskim arkuszu metalu, a przed umieszczeniem cylindrycznego trzpienia pomiędzy pierwszym i drugim bokiem arkusza metalu przeprowadza się badanie obu stron arkusza.

Badanie prowadzi się przy pomocy automatycznego zespołu badania optycznego.

Nadaje się rurce stentu kształt naczynia krwionośnego.

W arkuszu metalu kształtuje się liczne otwory centrujące dla bolców centrujących, usytuowanych na podstawie urządzenia, na której umieszcza się arkusz metalu, przy czym pierwsza główna powierzchnia arkusza styka się z podstawą, po czym umieszcza się trzpień deformujący, posiadający cylindryczną powierzchnię zewnętrzną i wzdłużną oś, usytuowaną nad drugą powierzchnią główną arkusza, pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem arkusza, przy czym oś wzdłużną jest równoległą do pierwszego i drugiego długiego boku arkusza, a następnie formuje się rurkę, przy czym parą punktów styku pierwszego długiego boku arkusza styka się z parami punktów styku drugiego długiego boku arkusza, a podczas formowania stentu uruchamia się silnik szóstej łopatki deformującej zginacza i porusza się szóstą łopatkę deformującą w pierwszym kierunku na określoną odległość, przy której końcówka szóstej łopatki deformującej styka się z zewnętrzną powierzchnią trzpienia, przy czym trzpień dociska się do arkusza metalu, po czym uruchamia się silnik pierwszej łopatki deformującej, zaś pierwsza łopatka deformująca porusza się w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka pierwszej łopatki deformującej styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu, a arkusz deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, po czym uruchamia się silnik drugiej łopatki deformującej, który porusza drugą łopatkę deformującą w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka drugiej łopatki deformującej styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu, przy czym arkusz deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, a następnie uruchamia się silnik trzeciej łopatki deformującej, tak ze silnik trzeciej łopatki deformującej poruszają w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka trzeciej łopatki deformującej styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza, a arkusz deformuje się w stronę zewnętrznej powierzchni trzpienia przy jednoczesnym uruchomieniu silnika szóstej łopatki deformującej, która przesuwa się w drugim kierunku, od trzpienia, a następnie uruchamia się silnik czwartej łopatki deformującej, która porusza się w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka czwartej łopatki deformującej styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza, przy czym arkusz metalu deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, a następnie uruchamia się silnik piątej łopatki deformującej, która porusza się w pierwszym kierunku o odległość przy której, końcówka piątej łopatki deformującej styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu, przy czym deformuje się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, po czym uruchamia się silnik szóstej łopatki deformującej, która porusza się w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka szóstej łopatki deformującej styka się z pierwszą

184 956 główną powierzchnią arkusza motalu, zaś arkusz deformuje się w lrioranku zewnętrznej powierzchni traptenie, przy czym jednocześnie uruchamia się silniki łopatek deformujących trzeciej i szóstej, któro poruszają się w pierwszym kierunku o odległość przy której, końcówki łopatek deformujących trzecioj i szóstej stykają się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu i deformuje się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, po czym przecina się mostek za pomocą lasera, którym również zgrzewa się każdy z punktów styku i kształtuje się stont rozszerzalny.

Kształtuje się mostek o szorokości, zawartej w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu, a w szczególności kształtuje się mostek o szerokości równej około 40 mikrometrów.

Korzystnym jest gdy kształtuje się punkty styku o określonych rozmiarach i przesuwa się je o odległość, przy której redukują się naprężenia w matonale podczas cykli zgrzewania i chłodzenia.

Podczas zgrzewania laserom wycina się nacięcia w kształcie litery V pomiędzy pierwszym a drugim długim bokiem arkusza metalu, a w szczególności podczas zgrzewania laserem formuje się szczeliny pomiędzy punktami styku, a powierzchnią zewnętrzną trzpienia.

Podczas zgrzewania, korzystnie doprowadza się dodatkowy materiał wypełniający spoinę, z boku każdego z punktów styku, przeciwległe do mostku, przy czym dobiera się ilość dodatkowego materiału wypełniającego zgrzeinę i umieszcza się go w pobliżu punktu zgrzewanego.

Korzystnie mostki wycina się za pomocą lasera.

Łączy się punkty styku za pomocą zgrzewania.

Zgrzewanie prowadzi się od zewnątrz do wewnątrz 9 stontu.

Kształtuje się zgrzeinę, która jost szersza niż inne części stontu.

Kształtuje się zgrzeinę około 20% szerszą niż inne części stentu, a w szczególności kształtuje się zgrzeinę o szerokości równej około 140 mikrometrów.

Zgrzewa się punkty styku za pomocą zgrzeiny, która jost odsunięta od punktu połączenia punktów styku

Zgrzewa się punkty styku za pomocą licznych operacji zgrzewania, a w szczególności stosuje się dwie operacje zgrzewania.

Kształtuje się zgrzeinę odsunięta o około 0.01 mm od punktu, w którym punkty styku stykają się zo sobą, korzystnie kształtuje się zgrzoinę punktową, a w szczególności kształtuje się liczno zgrzeiny punktowe.

Kształtuje się liczno zgrzeiny punktowo zawierające 5 punktów.

Stent poddaje się eloktpopolepowantu.

Łączy się punkty styku za pomocą kleju, korzystnie łączy się punkty styku za pomocą nitu.

Wycina się wzór stontu poprzez wielokrotne trawienie.

Przed umieszczeniem cylindrycznego trzpienia pomiędzy pierwszym i drugim bokiem arkusza bada się obie strony stentu.

Badanie prowadzi się przy użyciu zespołu do automatycznego badania optycznego.

Na arkuszu umieszcza się dodatkowe wzory stentów.

Urządzenie do wytwarzania stontu, według wynalazku, zawierające stół dla arkusza metalu oraz trzpień deformujący i szereg elementów dociskających i mocujących, charakteryzuje się tym, żo zawiora platformę, na której jest umieszczony płaski arkusz motalu, posiadający pierwszą i drugą główną powierzchnię oraz pierwszy i drugi długi bok, któro są usytuowano równolegle do wzdłużnej osi arkusza, zaś trzpień deformujący ma cylindryczną zewnętrzną powierzchnię, a jego pierwszy i drugi koniec są usytuowane na wzdłużnej osi, przy czym średnica przekroju poprzecznego trzpienia jest co najmniej równa wewnętrznej średnicy stentu, zaś trzpień jest dociśnięty do głównej powierzchni płaskiego arkusza metalu za pomocą elementów dociskających, a ponadto urządzenie zawiera olemonty deformujące w postaci zginamy płeaktego arkusza motalu w kierunku zewnętrznej powierzchni trzptonte, przy czym płaski arkusz metalu po odkształceniu ma rurowy kształt, a pierwszy i drugi długi bok wzoru stentu są usytuowane równolegle.

Zawiera zespół mocujący pierwszy długi bok arkusza do drugiego boku arkusza.

184 956

Zespół mocujący jest zgrzewarką, przy czym zgrzewarka korzystnie zawiera laser.

Platforma jest wyposażona w zagłębienie dla trzpienia.

Elementy dociskające trzpień mają postać zawiasowo zamocowanego ramienia, który jest ruchomy wahadłowo w dwóch kierunkach, do i od platformy.

Arkusz zawiera wycięcia w kształcie litery V, które jest usytuowane pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem arkusza metalu, przy czym arkusz jest uformowany w kształt rurowy.

Platforma ma podstawę, zaś wokół brzegu trzpienia jest rozmieszczony szereg łopatek deformujących, przy czym łopatki deformujące są rozmieszczone pomiędzy pierwszym i drugim końcem trzpienia, zaś każda z łopatek deformujących jest osadzona niezależnie i ruchomo od położenia w pierwszym kierunku, do trzpienia, do położenia w drugim kierunku, od trzpienia, przy czym arkusz jest usytuowany pomiędzy trzpieniem, a każdą z łopatek deformujących, zaś pierwszy i drugi długi bok arkusza jest usytuowany równolegle do siebie, a każda z łopatek deformujących jest połączona z zespołem selektywnego przesuwania w pierwszym kierunku do trzpienia i w drugim kierunku od trzpienia, zaś pierwszy długi bok jest zamocowany do drugiego długiego boku arkusza za pomocą elementów mocujących.

Korzystnym jest gdy elementy mocujące są zespołem zgrzewającym, a w szczególności gdy zespół zgrzewający zawiera laser.

Korzystnie jest gdy urządzenie w szeregu łopatek deformujących zawiera sześć łopatek.

Elementy mocujące trzpień mają postać ramienia zamocowanego zawiasowo i ruchomego od położenia w kierunku do platformy, do położenia w kierunku od platformy.

Podstawa jest wyposażona w pierwsze zagłębienie dla pierwszego końca trzpienia i drugie zagłębienie, dla drugiego końca trzpienia.

Zespół selektywnego przesuwania każdej z łopatek deformujących zawiera silnik elektryczny.

Urządzenie, korzystnie zawiera zespół sterowania sekwencją i siłą, uderzenia łopatek o trzpień Ipb o część arkusza umieszczonego nomi ędzy trzpieniem, a każdą a łoą atek deformujących

Zespół sterowania sekwencją i siłą zawiera komputer.

Korzystnym jest gdy urządzenie zawiera również elementy pozycjonujące, usytuowane na podstawie

Szereg łopatek deformujących łączy pierwszy i drugi długi bok arkusza z zewnętrzną powierzchnią trzpienia.

Szereg łopatek deformujących jest wyposażony w otwory, o określonych rozmiarach i usytuowaniu, przy czym pierwszy i drugi długi bok arkusza jest dociśnięty do zewnętrznej powierzchni trzpienia.

Korzystnym jest gdy urządzenie zawiera obudowę lasera, ruchomego wewnątrz obudowy, oraz ruchomy stół, posiadający pierwszy i drugi koniec, przesuwny do i od obudowy lasera, przy czym pierwszy i drugi koniec stołu są ruchome naprzemiennie od położenia wewnątrz obudowy lasera, do położenia na zewnątrz obudowy lasera, zaś na pierwszym i drugim końcu stołu są usytuowane liczne zgi^cze stentu, zawierające podstawę posiadającą platformę, przy czym arkusz metalu jest usytuowany na platformie i ma oś wzdłużną, pierwszą i drugą główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok, zaś długie boki pierwszy i drugi są równoległe do osi wzdłużnej, przy czym arkusz jest wyposażony w liczne otwory pozycjonujące, zaś z każdej platformy wystają liczne bolce pozycjonujące, dopasowane do otworów pozycjonujących, a ponadto urządzenie zawiera trzpień o cylindrycznej, zewnętrznej powierzchni, mający pierwszy i drugi koniec, oraz oś wzdłużną, przy czym średnica przekroju D poprzecznego trzpieni co najmniej równa wewnętrznej średnicy stentu, zaś platforma jest wyposażona w pierwsze i drugie zagłębienie dla pierwszego i drugiego końca trzpienia, natomiast trzpień ma zawiasowo zamocowane ramię usytuowane nad główną powierzchnią płaskiego arkusza metalu, przy czym trzpień jest ruchomy w pierwszym kierunku do platformy i w drugim kierunku od platformy, natomiast pierwsza, druga, trzecia, czwarta, piąta i szósta łopatka deformująca jest wyposażona w pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą i szóstą końcówkę, przy czym łopatki są rozmieszczone wokół zewnętrznej powierzchni trzpienia, przy czym łopatki deformujące są

184 956 rozmieszczone pomiędzy pierwszym a drugim końcem trzpienia, a każda z łopatek deformujących jest ruchoma niezależnie w pierwszym kierunku do trzpienia i w drugim kierunku od trzpienia, przy czym pierwszy i drugi bok arkusza jest usytuowany równolegle względem siebie, zaś ostrze trzeciej i szóstej łopatki jest wyposażone w półokrągłe, brzegowe, laserowe wycięcia, a ponadto urządzenie zawiera sześć silników połączonych odpowiednio z sześcioma łopatkami deformującymi, które są ruchome niezależnie od siebie w kierunku do i od trzpienia, a ponadto urządzenie zawiera komputer połączony z łopatkami deformującymi, przy czym pierwszy i drugi koniec stołu są usytuowano pomiędzy laserem.

Każda z końcówek łopatek deformujących ma długość równą długości długich boków pierwszego i drugiego płaskiego arkusza metalu.

Końcówki łopatek deformujących są wklęsłe.

Końcówka trzeciej łopatki deformującej jest tak samo uformowana jak końcówka szóstej łopatki deformującej, przy czym końcówka drugiej łopatki deformującej jest tak samo uformowana jak końcówka piątej łopatki deformującej, zaś końcówka pierwszej łopatki deformującej jest taka sama jak końcówka czwartej łopatki deformującej.

Na podstawie jest wydzielony obszar dla płaskiego arkusza, przy czym płaski arkusz metalu ma oś wzdłużną, pierwszą i drugą główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok, a długie boki pierwszy i drugi są ułożone równolegle do osi wzdłużnej.

Zawiera elementy deformujące wyposażone w końcówkę deformującą, mającą długość równą długości długich boków pierwszego i drugiego arkusza metalu.

Końcówka deformująca jest wklęsła.

Zawiera przyrząd obróbkowy do centrowania i zgrzewania stentu mający podstawę posiadającą pierwszy i drugi koniec, pierwszą ściankę mającą pierwszy i drugi koniec oraz pierwszą i drugą główną powierzchnię, przy czym druga ścianka ma pierwszy i drugi koniec oraz pierwszą i drugą główną powierzchnię, a druga główna powierzchnie pierwszej ścianki i pierwsza główna powierzchnia drugiej ścianki tworzą wzdłużny kanał w kształcie litery U, mający wzdłużną oś w podstawie, przy czym pierwsza ścianka jest wyposażona w liczne szczeliny tworzące liczne pierwsze części mocujące mające górne i dolne końce oraz pierwszą i drugą główną powierzchnię, zaś każda z pierwszych części mocujących jest wyposażona w pierwszy kanał usytuowany w górnym końcu drugiej głównej powierzchni pierwszej części mocującej i drugi kanał usytuowany w dolnym końcu drugiej głównej powierzchni pierwszej części mocującej, natomiast kanały pierwszy i drugi są w równoległe do osi wzdłużnej kanału w kształcie litery U, natomiast pierwsza ścianka każdej z pierwszych części mocujących jest wyposażona w szczelinę kompensacyjną, umieszczoną pomiędzy pierwszym i drugim kanałem, przy czym szczelina kompensacyjna jest równoległa do osi wzdłużnej kanału w kształcie litery U, zaś liczne drugie części mocujące są rozmieszczone w kanale w kształcie litery U, pomiędzy drugą główną powierzchnią pierwszej ścianki, a pierwszą główną powierzchnią drugiej ścianki, przy czym każda z drugich części mocujących jest usytuowaną naprzeciw jednej z pierwszych części mocujących, a każda z drugich części mocujących ma górny koniec, dolny koniec, pierwszą i drugą główną powierzchnię, pierwszą podrzędną powierzchnię usytuowaną na górnym końcu, drugą podrzędną powierzchnię usytuowaną na dolnym końcu, trzecią podrzędną powierzchnię usytuowaną pomiędzy górnym końcem a dolnym końcem i czwartą podrzędną powierzchnię, umieszczoną po przeciwległe do trzeciej podrzędnej powierzchni, pomiędzy górnym końcem, a dolnym końcem, przy czym każda z drugich części mocujących jest wyposażona w pierwszy kanał usytuowany na górnym końcu pierwszej głównej powierzchni drugiej części mocującej i drugi kanał usytuowany na dolnym końcu pierwszej głównej powierzchni drugiej części mocującej, przy czym kanały pierwszy i drugi są równoległe do osi wzdłuznej kanału w kształcie litery U, a ponadto urządzenie zawiera elementy dociskowe, usytuowane pomiędzy pierwszą główną powierzchnią drugiej ścianki i drugą główną powierzchnią każdej z szeregu drugich części mocujących, przy czym pierwsza i druga główna powierzchnia są ułożone naprzeciw siebie, zaś trzpień ma pierwszy bolec centrujący dźwigni podtrzymującej trzpień wystający z trzeciej, podrzędnej powierzchni i drugi bolec centrujący dźwigni podtrzymującej trzpień, wystający z czwartej podrzędnej powierzchni każdej z drugich części mocujących, przy czym bolce centrujące

184 956 dźwigni podtrzymującej trzpień są równoległe do osi wzdłużnej kanału w kształcie litery U, a pomiędzy drugą główną powierzchnią każdej z pierwszych części mocujących i pierwszą główną powierzchnią każdej z drugich części mocujących jest usytuowany element sterujący dociskiem, natomiast w drugim kanale pierwszej ścianki i drugim kanale w każdej z drugich części mocujących jest usytuowany trzpień centrujący, a ponadto urządzenie zawiera dźwignię podtrzymującą trzpień, przy czym dźwignia jest wyposażona w pierwsze wycięcie oraz drugie wycięcie, zaś powierzchnia oparcia pierwszego bolca centrującego dźwignię podtrzymującą trzpień styka się z pierwszym bolcem centrującym dźwignię podtrzymującą trzpień, zaś powierzchnia oparcia drugiego bolca centrującego dźwignię podtrzymująca trzpień styka się z drugim bolcem centrującym dźwignię podtrzymującą trzpień, przy czym dźwignia podtrzymująca trzpień jest umieszczana na drugiej ściance.

Elementy dociskowe są z materiału giętkiego, korzystnie materiałem giętkim jest guma, a w szczególności elementem dociskowym jest sprężyna.

Korzystnym jest gdy elementy sterujące dociskiem mają postać nagwintowanej śruby umieszczonej w każdej z pierwszych części mocujących, zaś każda ze śrub styka się z pierwszą i drugą główną powierzchnią każdej z pierwszych części mocujących i jest ruchoma w kierunku do i od pierwszej głównej powierzchni, drugiej części mocującej, przy czym druga część mocująca jest ruchoma w kierunku do i od pierwszych części mocujących, zaś odległości pomiędzy drugą główną powierzchnią każdej z pierwszych części mocujących, a pierwszą główną powierzchnią każdej z drugich części mocujących jest znamienna.

Urządzenie, korzystnie zawiera przyrząd obróbkowy do uluktcópolerowamα stentu, mający ramę z pierwszym i drugim końcem, przy czym rama jest wyposażona w liczne elementy mocujące stentu, zaś każdy element mocujący posiada podstawę i przewodzący elektryczność pierwszy element, który ma pierwszy i drugi koniec, przy czym pierwszy koniec jest przymocowany do podstawy, drugi koniec styka się z zewnętrzną powierzchnią cylindryczną stentu, oraz drugi element nie przewodzący uluktrycoeości,maJący pierwszy i drugi koniec, a pierwszy koniec jest zamocowany do podstawy, przy czym drugi koniec drugiego elementu dociska drugi koniec pierwszego elementu.

Stent według wynalazku jest niezawodny podczas użytkowania. Elektcopolerowaeie stentu przy zastosowaniu mocowania, według wynalazku, redukuje prawdopodobieństwo, ze wzdłużny prześwit stentu będzie miał nieregularną powierzchnię, która może spowodować turbulencyjny przepływ płynu, co może wywołać zakrzepicę lub gromadzenie płytek krwi.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia algorytm sposobu wytwarzania stentu, fig. 2A, 2B i 2C przedstawiają trzy alternatywne wzory do wytrawienia stentu w płaskim arkuszu metalu, według algorytmu z fig. 1, fig. 3 jest rysunkiem aksonomutcycznym stentu, fig. k przedstawia rysunek aksonometryczny stentu zgodnie z algorytmem z fig. 1, fig. 5A i 5B przedstawiają stent w widoku z boku i z góry, odpowiednio z uwidoczmeeium połączenia z fig. k, fig. 6 jest widokiem z boku jednego połączenia stentu z fig. k, fig. 7 przedstawia fragment arkusza metalu z licznymi wzorami wykonanymi według wynalazku, fig. 8 przedstawia szczegółowo jeden ze wzorów pokazanych na fig. 7, fig. 9 - szczegółowy widok pary kanałów stykowych z fig. 8, fig. 10 - szczegółowy widok pary występów mocujących pokazanych na fig. 8, fig. 11 - kanały i występy z fig. 9 i 10 w pozycji mocowania, fig. 12 przedstawia spaw wykonany według wynalazku, fig. 13 przedstawia szczegółowo przebieg spawu pokazanego na fig. 12, fig 1k przedstawia szczegółowo celkę stentu wykonaną według niniejszego wynalazku, fig. 15 przedstawia szczegółowy widok celki wykonanej według niniejszego wynalazku, lig 16 przedstawia celkę stentu według niniejszego wynalazku, fig. 17 przedstawia w powiększeniu celkę pokazaną na fig. 16, fig. 18 przedstawia przekrój poprzeczny wzdłużnego elementu stentu, fig 19 przedstawia przekrój poprzeczny stentu, fig. 20 przedstawia rzut perspektywiczny stentu, fig 21 przedstawia w widoku z przodu, przekrój poprzeczny mścoosoecooeegó stentu, fig. 22 przedstawia w widoku z przodu przekrój poprzeczny stentu z fig. 21 po jego rozszerzeniu, fig. 23 przedstawia widok z przodu przekroju poprzecznego merozszśrzoeego stentu wykonanego przez wycięcie wzoru w rurce, a fig. 2k przedstawia widok z przodu przekroju poprzecznego stentu z fig. 23 po rozszerzeniu, fig. 25 przedstawia schematycznie

184 956 urządzenie do wytwarzania stentu według niniejszego wynalazku, fig. 26 przedstawia urządzenie do wykonywania rurki rozporowej, fig. 27 przedstawią w powiększeniu część urządzenia z fig 26, fig. 28 przedstawią punkty stykowe zaprojektowane według wynalazku, fig. 29 przedstawia punkty stykowe zaprojektowane według wynalazku, fig. 30A do 301 przedstawiają sekwencję wykonywania stentu przy użyciu urządzenia z fig. 25 i 26, fig. 31 przedstawią szczegóły wycięcia w kształcie litery V i szczeliny wykonanych według wynalazku, fig. 32 przedstawia szczegóły końcówek dwóch łopatek deformujących, wykonanych według wynalazku, fig. 33 przedstawia alternatywne wykonanie połączenia punktów stykowych zaprojektowanych według wynalazku, fig. 34 przedstawia alternatywne wykonanie punktów stykowych zaprojektowanych według wynalazku, fig. 35 przedstawia trzpień wykorzystywany w urządzeniu według wynalazku, fig. 36 przedstawia powierzchnię kontaktującą się z trzpieniem, wykonaną według wynalazku, fig. 37 przedstawia alternatywne wykonanie urządzenia, według wynalazku, fig. 38 jest widokiem z góry urządzenia z fig. 37, fig. 39 przedstawia element do deformowania stentu według fig. 37 i 38, fig. 40 przedstawia widok z boku elementu deformującego z fig. 39, fig. 41 przedstawia zespół obróbkowy do sytuowania i spawania stentu według wynalazku, fig. 42 przedstawia dźwignię podtrzymującą trzpień, fig 43 przedstawia, w widoku z przodu zespół z fig. 41, fig. 44 przedstawia w widoku od tyłu zespół z fig. 43, fig. 45 przedstawia dźwignię podtrzymującą trzpień z fig. 42 umieszczoną na zespole z fig. 41, fig. 46 przedstawia uchwyt mocujący do elektropolerowama stentu, fig. 47 przedstawia uchwyt z fig. 46 ze stentem przesuniętym w kierunku wzdłużnym, fig. 48 przedstawia ramę do elektropolerowania stentu z materiałem protektorowym umieszczonym na końcach, fig. 49 przedstawia stent zamocowany do metalowego arkusza w celu elektropolerowania, fig. 50 przedstawia stent z fig. 49, w widoku z boku.

Zgodnie z algorytmem przedstawionym na fig. 1, wytwarzanie stentu rozpoczyna się od przygotowania przez konstruktora rysunku pożądanego wzoru stentu w postaci płaskiego wzoru (etap 10).

Takie przykładowe wzory są uwidocznione na fig. 2A, 2B i 2C. Wzór z fig. 2A ma dwa rodzaje sekcji 20 i 22 Każda sekcja 20 ma dwa usytuowane naprzeciw siebie powtarzalne wzory, zaś każda sekcja 22 ma liczne łączące się linie 24. Wzór z fig. 2A może być tworzony w dowolnych rozmiarach, korzystne rozmiary sekcji 20 to szerokość zawarta pomiędzy 1 mm a 6 mm, zaś dla sekcji 22 linie łączące 24 mają długość w zakresie od 1 mm do 6 mm. Przy takich rozmiarach, wzór z fig. 2A nie może być wycinany przy użyciu lasera.

Wzór z fig 2B jest podobny do wzoru z fig. 2A gdyż ma sekcję 20 z ułożonymi naprzeciw siebie symetrycznymi wzorami. Wzór z fig. 2B posiada również linie łączące 30, które mają kształt litery Z.

Wzór z fig. 2C nie ma linii łączących. Zamiast tego, posiada szereg alternatywnych wzorów, oznakowanych 32 i 34.

Wzory z fig. 2A, 2B i 2C również mają liczne małe występy 38.

W kolejnym etapie 12, według algorytmu z fig. 1, wzór stentu wycina się w płaskim arkuszu metalu. Metal może być dowolnego typu na przykład może to być stal nierdzewna lub materiał, który jest pokryty warstwą biotolerowaną. Operacja wycinania może być wykonywana w dowolny sposób, na przykład przez trawienie lub przez wycinanie narzędziem precyzyjnym lub przez wycięcie bardzo precyzyjnym laserem.

Jeśli etap 12 jest realizowany przy wykorzystaniu trawienia, wówczas proces jest tak zaprojektowany, aby trawienie obejmowało całą grubość arkusza metalu. Chociaż proces taki jest znany, dla kompletności opisu, zostanie poniżej opisany.

Rysunek wzoru zmniejsza się i drukuje na przezroczystej folii. Ponieważ pożądane jest całkowite przejście przez metal, rysunek jest drukowany na dwóch foliach, które są łączone ze sobą w kilku miejscach wzdłuż krawędzi. Arkusz metalu pokrywa się po obu stronach maską fotolitograficzną i umieszcza się go pomiędzy dwiema przezroczystymi, wydrukowanymi foliami Tak przygotowany arkusz jest oświetlany z obu stron, co powoduje, że części maski fotolitograficznej, do których dotrze światło (czyli wszystkie puste rejony wzoru, jak np obszar 26 na fig 2A), zmienią swoje właściwości.

184 956

Arkusz metalu umieszcza się w kwasie, który usuwa te części maski fotolitograficznej, które zmieniły swoje właściwości. Arkusz metalu wówczas umieszcza się w roztworze trawiącym, który wytrawia materiał, na którym nie ma maski fotolitograficznej, a następnie umieszcza się go w roztworze czyszczącym, który usuwa maskę fotolitograficzną i pozostawia metal w postaci pożądanego wzoru stentu.

W etapie 14 wzór metalu deformuje się, ajego długie krawędzie 28 (fig. 2A, 2B i 2C) spotkają się ze sobą. Figura 3 przedstawia proces deformowania. Jak pokazano, dla cylindrycznych stentów deformowanie wykonuje się poprzez zwijanie.

W przypadku gdy wytworzono występy 38, po odkształceniu wzoru metalu, występy 38 wystają ponad krawędzią 28, do której nie są przymocowane. Jest to przedstawione na fig. 5A.

W etapie 16 krawędzie 28 łączy się ze sobą w dowolnym procesie, na przykład przez spawanie punktowe Jeśli zostały wykonane występy 38, to łączy się je z przeciwległą krawędzią 28 poprzez zgrzewanie, klejenie lub, jak przedstawiono na fig. 6, przez element 40 w postaci nitu. Fig 5B przedstawia połączenie występu przeciwległą krawędzią 28. Ponieważ występ 38 jest zwykle zaprojektowany tak, aby mógł rozciągać się przez szerokość jednej pętli 39, wzór jest mniej więcej zachowany. Jest to pokazane na fig. 5B.

Alternatywnie, krawędzie 28 można dosunąć do siebie i połączyć w odpowiednich miejscach.

Figura 4 przedstawia stent 31 wykonany w procesie według etapów 10-16 dla wzoru z fig 2A. Należy zauważyć, że taki stent ma punkty łączenia 32 utworzone poprzez połączenie punktów 30.

Na koniec, stent 31 poleruje się w celu usunięcia wszelkiego nadmiarowego materiału, który nie został dostatecznie usunięty w procesie wycinania (etap 18). Polerowanie może być przeprowadzane mechanicznie, przez pocieranie wałkiem polerskim, posiadającym na powierzchni zewnętrznej pył diamentowy, po wewnętrznej powierzchni stentu 31. Alternatywnie, może być zastosowane urządzenie do elektropolerowania.

Figura 7 przedstawia alternatywny przykład wykonania wynalazku, w którym wytrawia się i wycina w arkuszu metalu 121 liczne wzory 120. Na fig. 8 przedstawiono w powiększeniu jeden z wielu wzorów 120 z fig. 7.

Na fig 9 przedstawiono w powiększeniu jedną parę 127 spośród wielu korytek sprzęgających 128 i 129, widocznych na fig. 8. Na fig. 10 przedstawiono w powiększeniu jedną parę 130 spośród wielu występów sprzęgających 131 i 132 widocznych na fig. 8. Arkusz metalu 121 oraz w każdym ze wzorów 120 znajduje się wiele otworów centrujących 122 i 122', w które mogą wchodzić ząbki mechanizmu przesuwającego (nie pokazanego) do precyzyjnego przesuwania i utrzymywania precyzyjnego centrowania arkusza blachy 121 i wzoru 120 podczas różnych etapów procesu produkcji.

Każdy wzór 120 ma pierwszy długi bok 123 i drugi długi bok 124, pierwszy krótki bok 125 i drugi krótki bok 126. Pierwszy długi bok 123 jest wyposażony w liczne pary 127, 127' i 127 korytek sprzęgających 128 i 129 (pokazanych szczegółowo na fig. 9). Każda para 127, 127' i 127 korytek sprzęgających ma pierwsze kartko sprzęgające 128 i drugie korytko sprzęgające 129. Drugi długi bok 124 jest wyposażony w liczne pary 130, 130' i 130 występów sprzęgających (pokazanych dokładniej na fig 10) Każda para 130, 130' i 130 występów sprzęgających jest wyposażona w pierwszy występ sprzęgający 131 i drugi występ sprzęgający 132. Pary występów sprzęgających 130, 130' i 130 są rozmieszczone w przybliżeniu naprzeciwko par korytek sprzęgających 127, 127'i 127.

Korytka sprzęgające 128 i 129 są rozmieszczone i przystosowane do przyjmowania i sprzęgania występów sprzęgających 131 i 132, tak, że stent jest zsynchronizowany pozycyjnie podczas odkształcania i zwijania płaskiej blachy do stanu, w którym wzór 120 jest deformowany ,tak że pierwszy długi bok 123 spotyka się z drugim długim bokiem 124, w wyniku czego powstaje rurka, jak pokazano na fig. 19 i 20.

Pomiędzy każdą parą 127, 127' i 127 korytek sprzęgających 128 i 129 znajduje się mostek 133 z materiału Mostek 133 nadaje dodatkową stabilność i ułatwia usytuowanie podczas

184 956 wytwarzania oraz nadaje dodatkową wytrzymałość mechaniczną spoinie w gotowym stencie, jak opisano poniżej.

Po zwinięciu arkusza w cylindryczną rurkę, kiedy w korytka sprzęgające 128 i 129 weszły występy sprzęgające 131 i 132, stosuje się środki (nie pokazane) do utrzymania synchronizacji położenia i przecina się mostek 133 pozostawiając dwie w przybliżeniu równe części. Mostek 133 można przecinać różnymi sposobami, które są znane dla znawcy w danej dziedzinie, jednakże, w korzystnym przykładzie wykonania, wykorzystywany jest laser. Korytko sprzęgające 128 zgrzewa się z występem sprzęgającym 131, zaś korytko sprzęgające 129 zgrzewa się z występem sprzęgającym 132, jak pokazano na fig. 12 i 13. Można to wykonać na jeden z wielu znanych sposobów, jednakże, zaleca się robienie tego techniką zgrzewania punktowego. W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania stosuje się około pięć zgrzein punktowych w każdej operacji zgrzewania, jak pokazano na fig. 12 i 13. Ciepło wytwarzane podczas zgrzewania topi materiał przeciętego mostka 133, a materiał ten płynie w kierunku korytka sprzęgającego 128 lub 129, z którym jest połączony i wpływa w obszar zgrzewania pomiędzy korytkiem sprzęgającym a występem sprzęgającym, gdzie dołącza się dodatkowy matenał mostka, nadając zgrzeinie dodatkową wytrzymałość. Rurka stentu następnie jest wykańczana w opisany poprzednio sposób.

Figura 13 przedstawia w powiększeniu obszar zgrzewania pokazany na fig. 12. W korzystnym przykładzie wykonania, zgrzeina jest odsunięta od punktu, w którym stykają się ze sobą korytko sprzęgające i występ sprzęgający. W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania, spoina jest odsunięta o około 0.01 mm.

Na fig. 14 pokazano szczegółowo widok wzoru z fig. 8. Jak widać na fig. 14 i 20, wynalazek może być również opisany jako rozszerzalną rurkę z podłużnym otworem 80, posiadający wzdłużną oś lub wydłużenie 79 i obwodową oś lub wydłużenie 105, zawierającą wiele elastycznie łączonych celek 50, przy czym każda celka 50 posiada pierwszy podłużny koniec 77 i drugi podłużny koniec 78. Każda celka 50 jest również wyposażona w pierwszy podłużny wierzchołek 100 usytuowany na pierwszym podłużnym końcu 77 i drugi podłużny wierzchołek 104, znajdujący się na drugim podłużnym końcu 78. Każda celka 50 zawiera również pierwszy człon 51, mający podłużny element z pierwszym końcem 52 i drugim końcem 53; drugi człon 54 z podłużnym elementem mającym pierwszy koniec 55 i drugi koniec 56; trzeci człon 57 mający podłużny element z pierwszym końcem 58 i drugim końcem 59 i czwarty człon 60, mający podłużny element z pierwszym końcem 61 i drugim końcem 62. Stent zawiera pierwszą pętlę 63 wyznaczającą pierwszy kąt 64 znajdujący się pomiędzy pierwszym końcem 52 pierwszego członu 51 i pierwszym końcem drugiego członu 54. Druga pętla 65 wyznacza drugi kąt 66 jest usytuowana pomiędzy drugim końcem 59 trzeciego członu 57 i drugim końcem 62 czwartego członu 60 i znajduje się prawie naprzeciw pierwszej pętli 63. Pierwszy elastyczny element kompensujący lub giętkie złącze 67 z pierwszym końcem 68 i drugim końcem 69, znajduje się pomiędzy pierwszym członom 51 i trzecim członem 57, przy czym pierwszy koniec 68 pierwszego elastycznego elementu kompensującego lub giętkiego złącza 67 łączy się z drugim końcem 53 pierwszego członu 51, zaś drugi koniec 69 pierwszego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 67 łączy się z pierwszym końcem 58 trzeciego członu 57. Pierwszy koniec 63 i drugi koniec 69 znajdują się w różnych odległościach 70 od siebie w kierunku wzdłużnym. Drugi giętki człon kompensacyjny 71 mający pierwszy koniec 72 i drugi koniec 73 znajduje się między drugim członem 54 a czwartym członem 60. Pierwszy koniec 72 drugiego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 71 łączy się łączy się z drugim końcem 56 drugiego członu 54, a drugi koniec 73 drugiego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 71 z pierwszym końcem 61 czwartego członu 60. Pierwszy koniec 72 i drugi koniec 73 znajdują się w różnej odległości 74 od siebie. W korzystnym przykładzie wykonania, pierwszy i drugi człon kompensacyjny lub giętkie złącze 67 i 71 są ukształtowane łukowato. Giętkie człony kompensacyjne pierwszy i drugi lub giętkie złącza 67 i 71 wydłużają się lub skracają w różny sposób podczas wyginania stenta w kierunku krzywoliniowym od osi wzdłużnej 79 otworu 80 (jak widać na fig 20 Pierwszy człon 51, drugi człon 54, trzeci człon 57 i czwarty człon 60, pierwsza pętla 63 i druga pętla 65 oraz pierwszy giętki człon kompensacyjny lub giętkie złącze 67

184 956 i drugi giętki człon kompensacyjny lub giętkie złącze 71 są rozmieszczone tak, że kiedy stent jest rozszerzany, odległość między pierwszym giętkim członem kompensacyjnym lub giętkim złączem 67 a drugim giętkim członem kompensacyjnym lub giętkim złączem 71 zwiększa się i podłużny element pierwszego członu 51, drugiego członu 54, trzeciego członu 57 i czwartego członu 60 jest skracany, podczas gdy pierwsza pętla 63 i druga pętla 65 pozostają w przybliżeniu naprzeciwko siebie, końce 68 i 69 pierwszego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 67 oraz końce 72 i 73 drugiego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 71 rozchylają się, w celu zwiększenia zmiennej wzdłużnej odległości 70 pomiędzy pierwszym końcem 68 i drugim końcem 69 pierwszego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 67 i tak zwiększa się zmienna wzdłużna odległości 74 pomiędzy pierwszym końcem 72 i drugim końcem 73 drugiego giętkiego członu kompensacyjnego lub giętkiego złącza 71. Kompensuje to skracanie podłużnego elementu pierwszego członu 51, drugiego członu 54, trzeciego członu 57, czwartego członu 60 i znacząco obniża skracanie stentu podczas jego rozszerzania. Podczas wydłużania pierwszy giętki człon kompensacyjny 67 i drugi giętki człon kompensacyjny 71 podtrzymują prześwit, w którym jest umieszczony stent

Na fig 15 przedstawiono wersję specjalnie zalecanego przykładu wykonania wynalazku. Punkty ugięcia, tj. pierwsza pętla 63 i druga pętla 65 oraz pierwszy element kompensacyjny 67 i drugi element kompensacyjny 71 są szersze niż pierwszy, drugi, trzeci i czwarty człon 51, 54, 57, 60, tak że siła ugięcia jest rozłożona na większej powierzchni przy rozszerzaniu stentu. Punkty ugięcia mogą być szersze niż pierwszy, drugi, trzeci i czwarty człon, tak że ugięcie wystąpi w węższym obszarze ze względu na mniejszą wytrzymałość. W zalecanym przykładzie wykonania, pierwszy i drugi człon kompensacyjny są szersze niż pierwszy, drugi, trzeci i czwarty człon, zaś pętle pierwsza i druga są szersze niż pierwszy i drugi człon kompensacyjny. Jedną z zalet takiego zwymiarowania pętli pierwszej i drugiej, jest to, że są one szersze niż pierwszy i drugi człon kompensacyjny, a stent w znaczący sposób kompensuje skracanie podczas rozszerzania. W przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 15, pierwszy, drugi, trzeci i czwarty człon 51, 54, 57, 60 mają szerokość około 0.1 mm. Pierwsza i druga pętla 63, 65 mają szerokość około 0.14 mm. Pierwszy i drugi człon kompensacyjny 67, 71 są wyposażone w pogrubioną część 75 i 76 o szerokości około 0.12 mm. Zatem, w tym szczególnie korzystnym przykładzie wykonania pierwsza i druga pętla mają szerokość, która jest o około 40% większa, zaś pierwszy i drugi człon kompensacyjny mają szerokość, która jest o 20% większa niż szerokość pierwszego, drugiego, trzeciego i czwartego członu.

Na fig 16 do 20 przedstawiono szczegóły stentu wykonanego według wynalazku.

Kolejną zaletę wynalazku pokazano na fig. 21 do 24. Dla przejrzystości rozmiary i stopień przesunięcia elementów stentu na fig. 21 do 24 zostały specjalnie zwiększone.

Na fig 21 przedstawiono przekrój poprzeczny wzdłuż linii A-A w rzucie od czoła nie rozszerzonego stentu według wynalazku i pokazanego na fig. 20. Nie rozszerzony stent 200 z fig. 21 jest pokazany umieszczony w prześwicie 202 naczynia krwionośnego 201 przed rozszerzeniem. Jak wspomniano wyżej, stent jest wykonany najpierw przez wycięcie jego wzoru w płaskim fragmencie arkusza metalu, a następnie zwinięcie arkusza metalu w rurę, w celu utworzenia cylindrycznej rurki. Jak widać na fig. 21 po zwinięciu, pierwszy i drugi człon kompensacyjny 67, 71 nie rozszerzonej rurki mają tendencję do rozchylania się w kierunku od osi wzdłużnej lub prześwitu stentu. Zatem, giętkie człony kompensacyjne 67 i 71 wyznaczają zewnętrzne średnice, które są większe niż zewnętrzne średnice określone przez pozostałe części stentu. Figura 22 przedstawia stent z fig. 22 po jego rozszerzeniu w prześwicie i oparciu się o ściankę naczynia krwionośnego. Jak widać na fig. 22, po rozszerzeniu stentu w stronę ścianki naczynia krwionośnego, ścianki naczynia krwionośnego wywierają siłę mechaniczną na pierwszy giętki człon kompensacyjny 67 i drugi giętki człon kompensacyjny71, przy czym człony kompensacyjne przemieszczają się ku wzdłużnej osi lub prześwitu stentu, az znajdą się w przybliżeniu naprzeciw pozostałych części stentu. Zatem prześwit rozszerzonego stentu jest w przybliżeniu kołowy, w przekroju poprzecznym, przy czym żadna część rozszerzonego stentu nie wystaje w prześwit lub w stronę wzdłużnej osi rozszerzonego stentu jak to przedstawiono na fig 23 do fig 21 z wyjątkiem, gdy wzór został wycięty w cylindrycznym członie

184 956 przy zastosowaniu tradycyjnych sposobów wykonywania stentu. Jak widać na fig. 23, giętkie człony kompensacyjne nie odchylają się od wzdłużnej osi nie rozszerzonego stentu 203. Po rozszerzeniu rurki pokazanej na fig. 23 w stronę ścianek naczynia krwionośnego 201, giętkie człony kompensacyjne 67' i 71' mają tendencję do odchylania do środka i wystawania w prześwit 204 rozszerzonego stentu 203.

Figura 24 przedstawia stent 203 według fig. 23 po jego rozszerzeniu w prześwicie 204 naczynia krwionośnego 201. Giętkie człony kompensacyjne 67' i 71' nie są usytuowane naprzeciw pozostałych części stentu i mają średnicę mniejszą niż średnica pozostałych części rurki. Wystawanie występów do prześwitu stentu wytwarza turbulencje wpłynie przepływającym przez wzdłużną oś rozszerzonego stentu, co może spowodować tworzenie skrzepu.

Urządzenie do wytwarzania stentu, zawiera platformę, trzpień i elementy do zwijania arkusza metalu wokół trzpienia.

Na platformie umieszcza się płaski arkusz metalu, z którego jest uformowany stent. W zalecanym przykładzie wykonania płaski arkusz metalu ma pierwszy i drugi koniec określający wzdłużną oś, pierwszą główną powierzchnię, drugą główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok, przy czym pierwszy i drugi długi bok są w przybliżeniu równoległe do wzdłużnej osi arkusza. Trzpień ma cylindryczną powierzchnię zewnętrzną oraz pierwszy i drugi koniec, określający oś wzdłużną. Trzpień ma takie wymiary, że średnica w przekroju poprzecznym jest w przybliżeniu równa lub mniejsza niż wewnętrzna średnica wykonywanego stentu. Urządzenie ma elementy przyciskające trzpień do głównej powierzchni płaskiego arkusza metalu oraz elementy deformujące płaski arkusz metalu wokół zewnętrznej powierzchni trzpienia, w celu uformowania rurowego kształtu, który jest odwzorowaniem zewnętrznej powierzchni trzpienia. W zalecanym przykładzie wykonania, elementy deformujące arkusz są tak skonstruowane, że pierwszy i drugi, długi bok pozostają równolegle względem siebie, podczas deformowania płaskiego arkusza metalu w kształt rurowy. Przy pomocy np urządzenia spawalniczego, lasera, kleju lub śrub, pierwszy, długi bok arkusza mocuje się do drugiego, długiego boku arkusza.

Podczas wytwarzania stentu liczne ich wzory są wycinane lub wytrawiane w płaskim fragmencie metalu. Każdy ze wzorów ma pierwszy i drugi, długi bok, przy czym pierwszy i drugi długi bok są wyposażone w liczne pary punktów styku. Liczne pary punktów styku są rozmieszczone naprzeciwko siebie i mają tak dobrane wymiary i usytuowanie, że kontaktują się ze sobą, kiedy wzór jest deformowany i zwijany w kształt rurowy. Każda para punktów styku pierwszego długiego boku jest wyposażona w mostek, rozmieszczony między punktami styku pierwszego długiego boku tworzącymi daną parę, przy czym mostek ma szerokość mniejszą mż szerokość innych części stentu.

Trzpień jest umieszczony między długimi bokami pierwszego i drugiego arkusza. Trzpień ma cylindryczną powierzchnię zewnętrzną i wzdłużną oś, równoległą do pierwszego, długiego i drugiego długiego boku. Wzór jest deformowany w kształt rurowy tak, że pary punktów styku pierwszego, długiego boku kontaktują się z parami punktów styku drugiego, długiego boku.

Mostek przecina się i każdy z punktów styku mocuje się do punktu styku z którym się kontaktuje tworząc rozszerzalny stent.

Na fig. 25 do 28 przedstawiono zalecany przykład wykonania urządzenia do wytwarzania stentów według wynalazku. Urządzenie zawiera obudowę lasera 300, laser 301, ruchomy stół 302, liczne egmαgze 303 stentu usytuowane na stole. Laser 301 jest umieszczony wewnątrz obudowy 300 i może być w niej przesuwany. Ruchomy stół 302 ma pierwszy i drugi koniec 304, 305 ljest przystosowany do przesuwania lasera 300 do i z obudowy. Kiedy pierwszy koniec 304 stołu 302 umieszcza się wewnątrz obudowy lasera 300, drugi jego koniec 305 znajduje się na zewnątrz obudowy 300, zaś kiedy drugi koniec 305 stołu 302 znajduje się wewnątrz obudowy 300 lasera, pierwszy koniec 304 stołu 302 jest umieszczony na zewnątrz obudowy 300 lasera

Liczne zgmagef 303 stentów są rozmieszgeone na pierwszym końcu 304 stołu, a na drugim końcu 305 stołu 302 są usytuowane kolejne, liczne zginacze 303 stentów. Na fig 26 i 27, każdy z wymienionych zginaczy stentów zawierał podstawę 306 posiadającą platformę 307,

184 956 na której umieszcza się płaski arkusz metalu 121, następnie formowany w kształt rurki. Płaski arkusz metalu 121 ma oś wzdłużną, pierwszą i drugą główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok, przy czym długie boki pierwszy i drugi są równoległe do osi wzdłużnej Arkusz 121 jest również wyposażony w liczne otwory centrujące 122.

Liczne centrujące bolce 308 wystają z każdej z platform. Bolce 308 mają takie wymiary, że mogą być wkładane w otwory centrujące 122 i ustawiają arkusz w pożądanej pozycji na platformie 307.

Urządzenie zawiera również trzpień 309, mający cylindryczną powierzchnię zewnętrzną 310 oraz pierwszy i drugi koniec 311, 312, oraz oś wzdłużną 313, jak to przedstawiono na fig. 35. Trzpień 309 ma tak dobrane rozmiary, że średnica D jego przekroju poprzecznego jest równa lub mniejsza niż wewnętrzna średnica stentu. Platforma 307 jest wyposażona w pierwsze zagłębienie 314, dla pierwszego końca 311 trzpienia 309 i drugie zagłębienie 315, dla drugiego końca 312 trzpienia 309, jak to pokazano na fig. 36.

Zawiasowo zamocowane ramię 376 jest ruchome w pierwszym kierunku do platformy 307 i w drugim kierunku, od platformy 307 co powoduje dociśnięcie trzpienia 309 do głównej powierzchni płaskiego arkusza metalu 121, gdy jest on umieszczony na platformie 307.

Każdy zginacz 303 stentów jest wyposażony w pierwszą łopatkę deformującą 316 wyposażoną w końcówkę 316' oraz drugą łopatkę deformującą 317 z końcówką 317'; trzecią łopatkę deformującą 318 z końcówką 318'; czwartą łopatkę deformującą 319 z końcówką 319'; piątą łopatkę deformującą 320 z końcówką 320' i szóstą łopatkę deformującą 321 z końcówką 321'. Łopatki są rozmieszczone wokół zewnętrznej powierzchni 310 trzpienia 309 i deformują płaski arkusz metalu w kierunku zewnętrznej powierzchni 310 trzpienia 309, przy czym płaski arkusz metalu deformuje się w rurowy kształt, odwzorowujący zewnętrzną powierzchnię 310 trzpienia 309. Łopatki deformujące są rozmieszczone pomiędzy pierwszym i drugim końcem 312, 311 trzpienia 309. Każda z łopatek deformujących porusza się niezależnie i selektywnie w pierwszym kierunku do trzpienia 309 i w drugim kierunku od trzpienia, selektywnie uderzając końcówką łopatki deformującej 316', 317', 318', 319', 320' lub 321' o trzpień lub o część arkusza, umieszczona pomiędzy trzpieniem, a każdą z końcówek łopatek deformujących Każda z łopatek deformujących jest również tak skonstruowana, że pierwszy i drugi, długi bok arkusza pozostają ułożone równolegle względem siebie podczas deformowania arkusza w rurowy kształt Końcówki 318' i 321' łopatek deformujących trzeciej i szóstej są wyposażone we wgłębienia 322, jak to pokazano na fig. 32, które mają wymiary i rozmieszczenie, umożliwiające końcówkom łopatek deformujących trzeciej i szóstej przyciśnięcie pierwszego i drugiego, długiego boku do zewnętrznej powierzchni trzpienia, a jednocześnie umożliwiające laserowi 301 dostęp do określonych części pierwszego i drugiego, długiego boku arkusza w celu zgrzania pierwszego, długiego boku do drugiego, długiego boku.

Z pierwszą łopatką deformującą jest połączony pierwszy silnik 323, zaś drugi silnik 324 jest połączony z drugą łopatką deformującą; trzeci silnik 325 jest połączony z trzecią łopatką deformującą, czwarty silnik 326 jest połączony z czwartą łopatką deformującą; piąty silnik 327 jest połączony z piątą łopatką deformującą, zaś szósty silnik 328 jest połączony z szóstą łopatką deformującą. Każdy z silników porusza, odpowiednią łopatką deformującą tą do której jest zamocowany, w pierwszym kierunku do trzpienia i w drugim kierunku od trzpienia.

Urządzenie zawiera komputer, sterujący sekwencją, w której pierwszy i drugi koniec stołu 302, 304 są umieszczane, wewnątrz obudowy lasera 300; sekwencją i siłą zjaką każda z końcówek łopatek deformujących uderza o trzpień 309 lub o część arkusza 121, znajdującą się pomiędzy trzpieniem 309, a każdą z końcówek 316', 317', 318', 319', 320' łopatek deformujących 316, 317, 318, 319, 320; oraz sekwencją, wzorem, położeniem i wielkością energii, jaką laser dostarcza do długich boków pierwszego i drugiego każdego z arkuszy, znajdującego się na jednym z licznych zginaczy rurek.

Każda z końcówek łopatek deformujących ma długość równą długości długich boków pierwszego i drugiego płaskiego arkusza metalu 121, a w zalecanym przykładzie wykonania, końcówki 316',317', 318', 319', 320' łopatek deformujących 316, 317, 318, 319, 320 są wklęsłe, jak to uwidoczniono na fig 27.

184 956

W szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, przedstawionym na fig. 27, końcówka trzeciej łopatki deformującej jest prawie identyczna z końcówką szóstej łopatki deformującej; końcówka drugiej łopatki deformującej jest identyczna z końcówką piątej łopatki deformującej, zaś końcówka pierwszej łopatki deformującej jest identyczna z końcówką czwartej łopatki deformującej Opisane powyżej urządzenie zostało opisane na podstawie fig. 25 do 27. Liczne wzory stentów są wycięte w płaskim fragmencie metalu, przy czym każdy ze wzorów posiada pierwszą i drugą główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok. Pierwszy i drugi, długi bok są wyposażone w liczne pary punktów styku 329, 330, 331 i 332, jak to ilustruje fig. 28 i 29, które są rozmieszczone naprzeciw siebie i kontaktują się ze sobą, gdy wzór jest deformowany, a arkusz zwijany w kształt rurowy. Każda para punktów styku pierwszego, długiego boku jest wyposażona w mostek 333 usytuowany pomiędzy punktami styku 329 i 330 stanowiącymi parę. Korzystnie, mostek 333 ma szerokość mniejszą niż szerokość innych części stentu. Arkusz jest również wyposażony w liczne otwory centrujące 122 o rozmiarach i rozmieszczeniu umożliwiającym umieszczenie w nich bolców centrujących 308 podstawy 306.

Arkusz jest umieszczony na podstawie, a pierwsza, główna powierzchnia arkusza styka się z podstawą.

Na drugiej, głównej powierzchni arkusza, pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem arkusza jest umieszczony trzpień 309 posiadający cylindryczną powierzchnię zewnętrzną 310 i oś wzdluzną 313, przy czym oś wzdłużna 313 jest równoległa do pierwszego i drugiego długiego boku, jak to ilustruje fig. 30A.

Podczas deformowania wzoru w kształt rurowy, para punktów styku pierwszego długiego boku kontaktuje się z parą punktów styku drugiego długiego boku, jak to pokazano na fig. 29

Etap deformowania obejmuje następujące po sobie czynności opisane poniżej.

Uruchamia się silnik szóstej łopatki deformującej, przy czym szósta łopatka deformująca przesuwa się w pierwszym kierunku o wielkość dostateczną, konieczną do zetknięcia się końcówki szóstej łopatki deformującej z zewnętrzną powierzchnią trzpienia, w celu przyciśnięcia trzpienia do arkusza, jak to ilustruje fig. 30B.

Po uruchomieniu silnika pierwszej łopatki deformującej przesuwa się pierwszą łopatkę deformującą w pierwszym kierunku o wielkość przy której łopatka deformująca styka się z pierwszą, główną powierzchnią arkusza i deformuje arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, jak to ilustruje fig. 30C.

Silnik drugiej łopatki deformującej jest następnie uruchamiany, przy czym przesuwa się drugą łopatkę deformującą w pierwszym kierunku o wielkość, przy której końcówka drugiej łopatki deformującej styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza i deformuje arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, jak pokazano na fig. 30D.

Następnie uruchamia się silnik trzeciej łopatki deformującej, zaś trzecią łopatkę deformującą przesuwa się w pierwszym kierunku, o wielkość przy której trzecia łopatka deformująca styka się z pierwszą, główną powierzchnią arkusza i deformuje arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia a jednocześnie uruchamia się silnik szóstej łopatki deformującej, która przesuwa się w drugim kierunku od wymienionego trzpienia, jak to przedstawiono na fig. 30E.

Po tym uruchamia się silnik czwartej łopatki, przy czym łopatka ta przesuwa się w pierwszym kierunku o wielkość, przy której końcówka czwartej łopatki deformującej styka się z pierwszą, główną powierzchnią arkusza i deformuje arkusz w stronę zewnętrznej powierzchni trzpienia, jak to pokazano na fig. 30F.

Następnie po uruchomieniu silnika piątej łopatki deformującej, przesuwa się piątą łopatkę deformującą w pierwszym kierunku o wielkość, przy której końcówka piątej łopatki deformującej styka się z pierwszą, główną powierzchnią arkusza i odkształca się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, jak pokazano na fig. 30G

Następnie uruchamia się silnik szóstej łopatki deformującej, a szóstą łopatka deformującą przesuwa się w pierwszym kierunku o wielkość przy której końcówka szóstej

184 956 łopatki deformującej styka się z piorwaze, główną powierzchnią arkusza i deformuje się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, jak pokazano na fig. 30H

Następnie uruchamia się jednocześnie silniki łopatek deformujących trzeciej i szóstej, zaś trzecia i szósta łopatka przesuwają się w pierwszym kierunku o wielkość, przy której końcówki łopatek deformujących trzeciej i szóstej stykają się z piorwszą główną powierzchnią arkusza i deformuje się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia, jak pokazano na fig. 301

Następnie er·echemta się łasor do przecięcia mostka. Laser wykorzystuje się również do zgrzania każdego z punktów styku do punktu styku z którym się kontaktuje w colu uformowania rozszerzalnego stentu.

W zalecanym przykładzie wykonania, mostek ma szerokość, równą około 25% do około 50% szerokości innych części stontu a w szczególności mostek ma szerokość równą około 40 mikrometrów.

Punkty styku, jak pokazano na fig. 28 i 29 mają rozmiary i są przystosowano do przesunięcia o odległość, przy której redukuje się prawdopodobieństwo wystąpienia naprężeń w materiale podczas cykli ogrzewania i ochładzania, występujących podczas zgrzewania.

Jak to pokazano na fig. 31, wycięcie 334 w kształcie litery V może być uformowane między pierwszym a drugim długim bokiem arkusza metalu 121 kiedy stent jost deformowany w colu uzyskania mocniejszej spoiny. Na fig. 31, przedstawiono szczelinę 335 pomiędzy punktami styku, a zewnętrzną powierzchnią trzpienia 309, uformowana podczas etapu deformowania Szczelina 335 zapewnia większą powierzchnię dla materiału zgrzeiny i dzięki tomu wzmacnia zgrzeinę i redukuje rozpraszanie ciepła przez trzpień 309 podczas zgrzewania i w ton sposób redukuje ilość energii, która musi być doprowadzona do spoiny.

Dodatkowy materiał 336 wypełniający zgrzoinę możo być dostarczony z boku każdego punktu styku 329, 330, 331, 332, po przeciwnej strome w stosunku do mostka 333, jak widać na fig. 33 i 34. Materiał 336 wypełniający spoinę ma wymiary i jest usytuowany tak, żo dodatkowy materiał wypełniający spoinę ścieka do punktu zgrzania podczas zgrzewania.

Po ukształtowaniu stentu i połączeniu zo sobą punktów styku mostek przecina się za pomocą lasera. Długie boki pierwszy i drugi następnie łączy się zo sobą przy pomocy lasera w celu uformowania spoiny, która jost korzystnie szersza niż inne części stontu. W szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, sporna jost około 20% szersza niż inno części stontu i ma szerokość około 140 mikrometrów. Spoina jest korzystnie wykonywana od zewnętrznej do wewnętrznej strony. Korzystnie stosowano są liczne operacjo zgrzewania; a w szczególnie zalecanym przykładzie wykonania stosuje się dwio operacje zgrzewania. Spoina możo być odsunięta od mieJace styku punktów styku pierwszego i drugiego i w korzystnym przykładzie wykonania jost odsunięta o około 0.01 mm od punktu, gdzie punkty stykowo łączą się ze sobą.

Zgrzeina może być punktowa, mogą być liczne agrzema punktowe, a w korzystnym przykładzie wykonania, zgrzeina zawiera 5 punktów.

W korzystnym przykładzie wykonania, wzór jest wycięty w arkuszu przy użyciu wielokrotnego wytrawtanie, któro αποη otap badania obu stron arkusza po wytrawieniu, zanim arkusz umieszczony zostanie na podstawie. W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania etap badania jest przeprowadzany przy użyciu zespołu do automatycznego badania optycznego.

W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania, wzory stentów są przystosowano do ich roaaaepzenia w stronę wewnętrznej ścianki naczynia, przy czym żadna część stentu nie wystaje we wzdłużny prześwit rurki. Rurka możo być wykończona za pomocą elektropolerowenia.

Figury 37 do 40 pokazują inny przykład wykonania urządzenia do wytwarzania stentów według wynalazku

Urządzenie zawiora podstawę 401 z obszarem 402 dla arkusza, na którym umieszcza się płaski arkusz motalu, z którego następnie formuje się stenty. Obszar 402 pod arkusz jost również wyposażony w rowek 409 dla trzpienia. W zalecanym przykładzie wykonania, płaski arkusz motalu ma wzdłużną oś, pierwszą i drugą; główną powierzchnię, pierwszy

184 956 i drugi, długi bok, przy czym długie boki pierwszy i drugi są w przybliżeniu równoległe do wzdłużnej osi Urządzenie zawiera ramię 403 posiadające pierwszy i drugi koniec 404, 405.

Pierwszy koniec 404 ramienia podtrzymuje selektywnie trzpień 406 mający cylindryczne ukształtowaną powierzchnię zewnętrzną. Drugi koniec ramienia 405 jest zawiasowo zamocowany do podstawy 401 i jest ruchomy w pierwszym kierunku do podstawy 401 i w drugim kierunku od podstawy 401 w celu dociśnięcia trzpienia 406 do głównej powierzchni płaskiego arkusza metalu. Trzpień 406 ma odpowiednio dobrane wymiary, a średnica jego przekroju poprzecznego jest równa lub mniejsza niż średnica wewnętrznego przekroju poprzecznego stentu

Urządzenie zawiera również elementy 407 do deformowania płaskiego arkusza metalu w kierunku i wokół zewnętrznej powierzchni trzpienia, przy czym płaski arkusz metalu deformuje się w rurowy kształt, odwzorowujący zewnętrzną powierzchnię trzpienia, zaś pierwszy i drugi, długi bok są równoległe do siebie. Figura 39 przedstawia w widoku z góry przykład wykonania, w którym element 407 do deformowania jest wyposażony w końcówkę deformującą 408, mającą długość równą długości długich boków pierwszego i drugiego arkusza metalu. W zalecanym przykładzie wykonania, końcówka deformująca jest wklęsła, jak pokazano na fig. 40.

W trakcie procesu wytwarzania arkusz metalu 402 umieszcza się w obszarze jeden pod drugim Trzpień 406 natomiast umieszcza się w pierwszym końcu 404 ramienia 403, zaś ramię 403 przesuwa się w pierwszym kierunku, tak aby trzpień zetknął się z arkuszem. Zespół deformujący uruchamia się następnie wokół trzpienia, jak opisano powyżej. Ramię 403 następnie przesuwa się w drugim kierunku i trzpień 406 z arkuszem owiniętym wokół niego usuwa się z pierwszego końca 404 ramienia 403. Długie boki pierwszy i drugi następnie łączy się jak opisano powyżej, w celu uformowania stentu. W zalecanym przykładzie wykonama trzpień z arkuszem owiniętym wokół niego przenosi się do przyrządu obróbkowego, w którym centruje się go i zgrzewa jak to przedstawiono na fig. 41 do 45.

Przyrząd obróbkowy przedstawiony na fig. 41 do 45 zawiera podstawę 500, posiadającą pierwszy i drugi koniec, wyposażone w pierwszą ściankę 501, mającą pierwszy i drugi koniec, oraz pierwszą główną powierzchnię 502 i drugą główną powierzchnię 503 oraz drugą ściankę 504, mającą pierwszy i drugi koniec i pierwszą i drugą główną powierzchnię 505, 506. Druga główna powierzchnia 503 pierwszej ścianki 501 i pierwsza główna powierzchnia 505 drugiej ścianki 504 tworzą wzdłużny kanał 507 w kształcie litery U, mający oś wzdłużną w podstawie 500. Pierwsza ścianka 501 posiada liczne szczeliny 508, tworzące liczne pierwsze części mocujące 509, mające górny i dolny koruec 511, 512 i pierwszą i drugą główną powierzchnię 502, 503. Każda z pierwszych części mocujących 509 jest wyposażona w pierwszy kanał 510 usytuowany na górnym końcu 511 drugiej głównej powierzchni 503 pierwszej części mocującej 509 i drugi kanał 513 usytuowany na dolnym końcu 512 drugiej głównej powierzchni 503 pierwszej części mocującej 509 Pierwszy i drugi kanał 510 ,513 są równoległe do wzdłuznej osi kanału 507 w kształcie litery U Druga główna powierzchnia 503 każdej z licznych pierwszych części mocujących 509 jest również wyposażona w szczelinę kompensacyjną 514, umieszczoną pomiędzy pierwszym a drugim kanałem 510, 513 i jest równoległa do wzdłużnej osi kanału 507 w kształcie litery U.

Liczne drugie części mocujące 515 są usytuowane w kanale 507 w kształcie litery U, pomiędzy drugą główną powierzchnią 503 pierwszej ścianki 501 i pierwszą główną powierzchnią 505 drugiej ścianki 504. Każda z drugich części mocujących 515 jest usytuowana naprzeciw jednej z pierwszych części mocujących 509. Każda z drugich części mocujących 515 ma górny koniec 516, dolny koniec 517, pierwszą główną powierzchnię 518, drugą główną powierzchnię 519, pierwszą podrzędną powierzchnię rozmieszczoną na górnym końcu, drugą podrzędną powierzchnię rozmieszczoną na dolnym końcu, trzecią podrzędną powierzchnię rozmieszczoną między górnym końcem a dolnym końcem i czwartą podrzędną powierzchnie rozmieszczoną po przeciwnej stronie w stosunku do trzeciej podrzędnej powierzchni, pomiędzy górnym końcem 516 a dolnym końcem 517. Każda z drugich części mocujących 515 jest wyposażona w pierwszy kanał 521 usytuowany na górnym końcu 516 pierwszej głównej powierzchni 518 drugiej części mocującej 515 i drugi kanał 522 usytuowany na dolnym końcu 517

184 956 pierwszej głównej powierzchni 518 drugiej części mocującej 515. Pierwszy kanał 521 i drugi kanał 522 są równoległe do wzdłużnej osi kanału 507 w kształcie litery U.

Elementy dociskowe 523 są usytuowane pomiędzy pierwszą główną powierzchnią 505 drugiej ścianki 504, a drugą główną powierzchnią 503 każdej z pierwszych części mocujących 509, w celu dociskania pierwszej głównej powierzchni 518 każdej z drugich części mocujących 515 do drugiej głównej powierzchni 503 każdej z pierwszych części mocujących 509, które są przeciwległe usytuowane.

Pierwszy bolec centrujący 524 dźwigni podtrzymującej trzpień, wystaje z trzeciej podrzędnej powierzchni 520, zaś drugi bolec centrujący 521 dźwigni podtrzymującej trzpień, wystaje z czwartej podrzędnej powierzchni każdej z drugich części mocujących 515. Bolce centrujące 524 i 521 dźwigni podtrzymującej trzpień są równoległe do wzdłużnej osi kanału w kształcie litery U.

Elementy 522 sterujące dociskiem wybiórczo regulują odległość pomiędzy drugą główną powierzchnią 503 każdej z pierwszych części mocujących 509, a pierwszą główną powierzchnią 518 każdej z drugich części mocujących 515.

Trzpień centrujący 523 jest umieszczony w drugim kanale 513 pierwszej ścianki 501 i drugim kanale 522 w każdej z drugich części mocujących 515.

Dźwignia 534 podtrzymująca trzpień, jak pokazano na fig. 42, podtrzymuje stent podczas ustawiania pierwszego długiego boku arkusza, wzdłuż drugiego długiego boku arkusza. Dźwignia 534 jest wyposażona w pierwsze wycięcie 525 podtrzymujące trzpień, w celu podtrzymywania pierwszego końca trzpienia i drugie wycięcie 526 podtrzymującego trzpień, w celu podtrzymania drugiego końca trzpienia. Powierzchnia oparcia 527 pierwszego bolca centrującego dźwignię podtrzymania trzpienia styka się z pierwszym bolcem 524 centrującym dźwignię podtrzymującą trzpień, a powierzchnia oparcia 528 drugiego bolca centrującego dźwignię podtrzymującą trzpień styka się z drugim bolcem 521 centrującym dźwignię podtrzymującą trzpień gdy dźwignia podtrzymująca trzpień jest umieszczona na drugiej ściance 504.

Należy zauważyć, że różne odpowiednie do tego celu giętkie materiały, mogą być wykorzystane, np. sprężyna, jednakże, w szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, giętkim materiałem jest guma.

W zalecanym przykładzie wykonania elementem 522 regulacji docisku jest nagwintowana śruba, umieszczona w każdej z pierwszych części mocujących 509, przy czym każda ze śrub 522 styka się z pierwszą i drugą główną powierzchnią 502, 503 każdej z pierwszych części mocujących 509 Elementy 522 w postaci śrub są selektywnie przesuwane w kierunku do i od pierwszej głównej powierzchni 518 drugiej części mocującej 515, w celu selektywnego przesunięcia drugiej części mocującej 515, w kierunku do i od pierwszej części mocującej 509, w celu selektywnej regulacji odległości pomiędzy drugą główną powierzchnią 503 a każdą z pierwszych części mocujących 509 i pierwszą główną powierzchnią 518, każdej z drugich części mocujących 515.

W procesie wytwarzania, trzpień z arkuszem owiniętym wokół mego, jest zamocowany w pierwszych kanałach 510 i 521 Elementy regulacji docisku 522, np. śruba, są wyregulowane odpowiednio mocując trzpień w pierwszych kanałach przy jednoczesnym umożliwieniu, długim bokom pierwszego i drugiego arkusza ustawienie takie, aby punkty stykowe były odpowiednio dopasowane. W zalecanym przykładzie wykonania, dźwignia podtrzymująca trzpień przedstawiona na fig. 42, jest uruchamiana podczas operacji centrowania. Jak to przedstawiono na fig. 45, pierwsze wycięcie podtrzymujące trzpień podtrzymuje pierwszy koniec trzpienia, a drugie wycięcie podtrzymujące trzpień podtrzymuje drugi koniec trzpienia. Powierzchnia 527 pierwszego bolca centrującego dźwignię podtrzymującą trzpień styka się z pierwszym bolcem 524 centrującym dźwignię podtrzymującą trzpień, a powierzchnia 528 drugiego bolca centrującego dźwignię podtrzymująca trzpień styka się z drugim bolcem 521 centrującym dźwignię podtrzymująca trzpień, w celu ustawienia dźwigni 534 w położeniu podtrzymuj ącym

Na fig 46 do 48 przedstawiony jest przyrząd obróbkowy 612 do elektropolerowania cylindrycznego stentu, zawierający ramę 600 mającą pierwszy i drugi koniec 601, 602 i wyposażoną w liczne elementy mocujące 603. Każdy element mocujący 603 jest wyposażony

184 956 w podstaw 604 i przewodzi elektryczność, pierwszy element 605, mający pierwszy koniec 606 połączony z podstawą 604 i drugi koniec 607 przystosowany do selektywnego styku z zewnętrzną powierzchnią cylindryczną elektropolerowanego stentu, bez uszkadzania jej powierzchni zewnętrznej. Elementy mocujące 603 są również wyposażone w nie przewodzący elektryczności drugi element 608, mający pierwszy koniec 609 połączony z podstawą i drugi koniec 610 przystosowany do selektywnego umieszczenia wewnątrz wzdłużnego otworu stentu bez uszkadzania powierzchni tworzącej wzdłużny otwór. Pierwszy i drugi element 605, 608 są również tak zaprojektowane, aby drugi koniec 610 drugiego elementu 608 był dociskany do drugiego końca 607 pierwszego elementu 605 siłą dostateczną, aby utrzymać stent pomiędzy pierwszym i drugim elementem 605, 608. Przewodzący elektryczność element 605 kontaktuje się z zewnętrzną powierzchnią stentu. Zmniejsza to prawdopodobieństwo wystąpienia falowania i lmii erozji na powierzchni tworzącej wzdłużny otwór. Linie erozji często występują w stentach elektropolerowanych przy zastosowaniu tradycyjnych mocowań, w których przewodzący elektryczność element jest mocowany na powierzchni tworzącej wzdłużny otwór.

W zalecanym sposobie elektropolerowania stent umieszcza się w ramie skonstruowanej według powyższego opisu. Sposób obejmuje następujące etapy · zanurza się stent w kąpieli i przepuszcza prąd elektryczny przez pierwszy element w ustalonym czasie, po czym zmienia się go przed upływem ustalonego czasu do punktu, w którym drugi koniec pierwszego elementu kontaktuje się z zewnętrzną powierzchnią stentu. Zmiana punktu kontaktu minimalizuje koncentrację falowania lub linie erozji w danym punkcie na stencie, w pobliżu kontaktu z elementem przewodzącym elektryczność. Punkt kontaktu może być zmieniany przez obracanie stentu. W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania punkt kontaktu zmienia się przez zmianę odległości między stentem a podstawą, przez wzdłużne przesuwanie stentu do lub od podstawy 604, jak pokazano na fig. 46 i 47. Punkt kontaktu zmienia się w mniej więcej połowie ustalonego czasu trwania elektropolerowania. W szczególnie zalecanym przykładzie wykonania, obróbkę przerywa się przed upływem ustalonego czasu, po czym bada się wpływ elektropolerowania do momentu przerwania, a długość pozostałego okresu czasu reguluje się, w celu skompensowania wszelkich zmian ilości materiału, rzeczywiście usuniętego przed przerwaniem obróbki. Obróbka może być przerywana w dowolnym czasie, jednakże przerwanie w mniej więcej połowie przewidywanego okresu czasu jest korzystne.

Fragmenty protektorowego materiału 611 dodaje się na pierwszym i drugim końcu 611, 602 ramy 600, w celu skompensowania dodatkowego materiału, zwykle usuwanego ze stentów, umieszczonych w pierwszym i drugim końcu ramy, jak pokazano na fig. 48. Materiał wybiera się i dodaje w ilości dostatecznej dla znacznego zrównania ilości dodatkowego materiału, zwykle usuwanego ze stentów, rozmieszczonych w końcach pierwszym i drugim ramy.

W innym, zalecanym sposobie elektropolerowania stentu, który jest przeprowadzany jak opisano powyżej, już podczas deformowania wzoru w kształt rurowy kiedy para punktów stykowych pierwszego, długiego boku kontaktuje się z parą punktów stykowych drugiego długiego boku a część stentu pozostaje przymocowana do arkusza metalu, jak to pokazano na fig 49 i 50 (która jest widokiem od tyłu wzdłuż linii A-A z fig. 49) przecina się mostek, punkty styku łączy się w celu utworzenia stentu, następnie elektropoleruje się go poprzez podłączenie elektrody do rurki, a następnie rurkę usuwa się z arkusza. Redukuje to prawdopodobieństwo uszkodzenia stentu ponieważ wykorzystywany jest arkusz do którego rurka jest przymocowana. Sposób ten również dostarcza dodatkowej korzyści, ponieważ arkusz, do którego stent jest przymocowany działa jak materiał protektorowy, jak opisano powyżej.

184 956

Ο

Csl

184 956

CN ro

FIG. 5B

184 956

FIG. 3

FIG. 4

184 956 (O CM

CM CM

^u 1^u I ^u 1^u

- (ooypo oo o

E:

120

184 956

FIG. 9

FIG. 10

184 956

FIG. 11

FIG. 13

184 956

FIG. 14

FIG. 15

184 956

FIG. 20

184 956

FIG. 21 FIG. 22

FIG. 23

FIG. 24

184 956

FIG. 25

184 956

()

Δ

FIG. 26

184 956

FIG. 27

184 956

FIG. 28

FIG. 29

184 956

FIG. 30A

FIG. 30B

FIG. 30H

FIG. 30C

FIG. 30D of

FIG. 30E

FIG. 32

FIG. 30F

184 956

FIG. 33

FIG. 34

184 956

FIG. 35

FIG. 36

307

184 956

FIG. 37

⁴⁰⁵ Λ 403 r?—P- r	_r 404 i
	402	/	-409	,406
--al

*FIG. 38 ^L /408 | —^-408

FIG. 40

407

FIG. 39

184 956

FIG. 41

FIG. 42

184 956

508 ę524 r521 r

0	=□ e	0	=> C=	0	=i d:	0	0	0	0
509		509		509		509	509	509

FIG. 43

FIG. 44

184 956

FIG. 45

184 956 fO

O

£N.

O

EG rQ

O

FIG. 46

184 956

FIG. 48

611

FIG. 49

FIG. 50

184 956

FIG. 6 FIG. 5A

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 70 egz.

Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

I Półfabrykat do wytwarzania stentu w postaci arkusza metalu, na którym są usytuowane powtarzalne sekcje wzoru, połączono ze sobą, znamienny tym, ze arkusz metalu (121) jest płaski, a na nim są usytuowane liczne wzory (120) stentów przy czym każdy ze wzorów (120) posiada pierwszy i drugi, długi bok, które są wyposażone w liczne pary punktów styku (329,

330, 331, 332) rozmieszczone naprzeciw siebie przy czym punkty styku (329, 330, 331, 332) są połączone ze sobą zgrzeiną gdy stent jest ukształtowany w rurkę, zaś każda para punktów styku (329, 330, 331, 332) pierwszego, długiego boku jest wyposażona w mostek (333), umieszczony pomiędzy punktami styku (329, 330) pierwszego, długiego boku, zaś mostek (333) ma szerokość mniejszą mż szerokość innych części stentu.
2. Półfabrykat według zastrz. 1, znamienny tym, że mostek (333) ma szerokość zawartą w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu.
3. Półfabrykat według zastrz. 1, znamienny tym, że mostek (333) ma szerokość równą około 40 mikrometrów.
4. Półfabrykat według zastrz. 1, znamienny tym, że punkty styku (329, 330, 331, 332) mają określone rozmiary i są usytuowane w odstępie.
5 Półfabrykat według zastrz. 1, znamienny tym, że w zgrzeinie jest usytuowany dodatkowy materiał (336) wypełniający umieszczony z boku każdego z punktów styku (329, 330,

331, 332) wzoru stentu, przeciwległe do mostka (333), przy czym dodatkowy materiał (336) wypełniający zgrzeinę ma określone wymiary i jest usytuowany w pobliżu punktu zgrzewania.
6. Półfabrykat według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera liczne otwory centrujące (122), rozmieszczone na arkuszu metalu (121).
7 Półfabrykat według zastrz. 1, znamienny tym, że stent ma kształt ścianki naczynia krwionośnego.
8 Stent uformowany z półfabrykatu, mający postać siatki ukształtowanej w cylindryczny kształt, której boki są połączone ze sobą za pomocą zgrzewania, znamienny tym, że ma wzdłużny prześwit oraz pierwszy i drugi długi bok (123, 124) mający liczne pary punktów styku (329, 330, 331, 332), które są usytuowane naprzeciw siebie i połączone ze sobą za pomocą zgrzeiny, która jest szersza niż inne części stentu.
9. Stent według zastrz.8, znamienny tym, że zgrzeina jest ułożona w kierunku od zewnątrz do wewnątrz stentu.
10. Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że zgrzeina jest o około 20% szersza niż inne części stentu

II Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że zgrzeina ma szerokość równą około 140 mikrometrów.
12. Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że zgrzeina jest ukształtowana w licznych operacjach zgrzewania.
13 Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że zgrzeina jest ukształtowana w dwóch operacjach zgrzewania.
14. Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że zgrzeina jest punktowa.
15. Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że zgrzeina zawiera szereg zgrzein punktowych.
16. Stent według zastrz. 15, znamienny tym, że szereg zgrzein punktowych zawiera 5 punktów.
17. Stent według zastrz. 8, znamienny tym, że ma wzór (120) przy którym, wstanie rozszerzenia rurki w stronę wewnętrznej ścianki naczynia krwionośnego, części stentu są usytuowane w obrysie jego wzdłużnego prześwitu.

184 956
18. Sposób wytwarzania stentu, w którym wycina się z półfabrykatu w postaci arkusza metalu wzór stentu, po czym formuje się z niego kształt rurowy stentu i łączy punkty styku, znamienny tym, ze umieszcza się szereg wzorów (120) stentów na płaskim arkuszu metalu, przy czym każdy ze wzorów (120) ma pierwszy i drugi długi bok, które zawierają liczne pary punktów styku (329, 330, 331, 332), rozmieszczone naprzeciw siebie, przy czym punktom styku nadaje się wymiary i usytuowanie zapewniając stykanie się ze sobą tych punktów, kiedy wzór (120) po wycięciu z arkusza (121) deformuje się i zwija w kształt rurowy, a na każdej parze punktów styku (329, 330, 331, 332) pierwszego długiego boku formuje się mostek (333) pomiędzy punktami styku (329, 330) pierwszego długiego boku tworzącymi parę, przy czym mostek (333) ma szerokość mniejszą niż szerokość innych części stentu, a następnie umieszcza się trzpień (309) o cylindrycznej powierzchni zewnętrznej i wzdłużnej osi (310) pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem arkusza (120), przy czym oś wzdłużną (310) ustawia się równolegle do pierwszego i drugiego długiego boku, po czym deformuje się arkusz metalu (120) w kształt rurowy, zaś parę punktów styku (329, 330) pierwszego długiego boku doprowadza się do styku z parą punktów styku (331, 332) drugiego długiego boku, po czym przecina się mostki (333) i mocuje się ze sobą każdy z punktów styku (329,

330, 331,332)
19. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że kształtuje się mostek (333) o szerokości zawartej w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu.
20 Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że kształtuje się mostek (333) o szerokości dolo 40 m ikromi^trów.
21 Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, ze kształtuje się punkty styku (329, 330,

331, 332) o rozmiarach dopasowanych do przesuwania na odległość redukującą naprężenia materiału podczas cykli grzania i chłodzenia w czasie zgrzewania.
22 Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że podczas kształtowania stentu formuje się wycięcie (33k) w kształcie litery V pomiędzy pierwszym długim i drugim długim bokiem stentu.
23. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że podczas kształtowania stentu wykonuje się szczelinę (335) pomiędzy punktami styku (329, 330, 331, 332) a powierzchnią zewnętrzną trzpienia.
24. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że dostarcza się dodatkowy materiał (336) 1 wypełnia się zgrzeinę z boku każdego z punktów styku (329, 330, 331, 332), usytuowanych po przeciwnej strome mostka (333).
25 Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że dostarcza się arkusz (121) z licznymi otworami centrującymi (122).
26. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że stent kształtuje się przy użyciu lasera.
27. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że łączy się ze sobą punkty styku (329,

330, 331, 332) za pomocą zgrzewania.
28. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że zgrzewanie prowadzi się od strony zewnętrznej do wewnętrznej stentu.
29 Sposób według zastrz 27, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę szerszą niż inne części stentu.
30. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę o około 20% szerszą niż inne części stentu.
31. Sposób według zastrz. 29, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę o szerokości około 140 mikrometrów.
32. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że mocuje się punkty styku (329, 330,

331, 332) za pomocą zgrzeiny, która jest odsunięta od punktu, w którym punkty styku (329,

330, 331, 332) łączą się ze sobą.
33. Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330,

331, 332) za pomocą kolejnych operacji zgrzewania.
34 Sposób według zastrz 33, znamienny tym, że stosuje się dwie operacje zgrzewania
35. Sposób według zastrz. 32, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę odsuniętą o około 0 01 mm od punktu, kontaktowania się ze sobą punktów zgrzeiny.

184 956
36 Sposób według zastrz. 28, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę punktową.
37. Sposób według zastrz. 36, znamienny tym, że kształtuje się szereg zgrzein punktowych
38 Sposób według zastrz. 37, znamienny tym, że kształtuje-się 5 punktów.
39. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że stent elektro poleruje się.
40 Sposób według zastrz. 27, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330, 331, 332) za pomocą kleju
41 Sposób według zastrz 20, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330, 331, 332) za pomocą nitu.
42 Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że wycina się wzór w stencie za pomocą wielokrotnego trawienia.
43. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że po umieszczeniu wzorów (120) stentu na płaskim arkuszu metalu (121), a przed uformowaniem stentu za pomocą trzpienia (309) o cylindrycznej powierzchni bada się obie strony stentu.
44. Sposób według zastrz. 43, znamienny tym, że bada się obie strony stentu za pomocą zespołu do automatycznego badania optycznego.
45. Sposób według zastrz.39, znamienny tym, że podczas elektropolerowania montuje się stent w ramie (600) przyrządu obróbkowego, a następnie zanurza się stent w kąpieli elektro polerującej i przepuszcza się prąd elektryczny przez pierwszy element przewodzący elektryczność (605) w ustalonym czasie, a następnie zmienia się punkt styku przed upływem ustalonego czasu, w którym drugi koniec (607) pierwszego elementu przewodzącego elektryczność (605) kontaktuje się z zewnętrzną powierzchnią stentu.
46 Sposób według zastrz. 45, znamienny tym, że zmienia się punkt kontaktu poprzez obracanie stentu.
47. Sposób według zastrz. 45, znamienny tym, że zmienia się punkt kontaktu poprzez zmianę odległości pomiędzy stentem a podstawą (604) elementów mocujących (603) stenty w ramie (600) przyrządu obróbkowego do elektropolerowania.
48. Sposób według zastrz. 45, znamienny tym, że zmienia się punkt kontaktu mniej więcej w połowie ustalonego czasu.
49. Sposób według zastrz. 45, znamienny tym, że przerywa się obróbkę przed upływem ustalonego czasu i ustala się końcowy wynik elektropolerowania przed etapem przerwania, a następnie dobiera się wielkość pozostałego czasu, w celu uzupełnienia ilości materiału usuniętego do chwili przerwania obróbki.
50 Sposób według zastrz. 49, znamienny tym, że przerywa się obróbkę mniej więcej w połowie ustalonego czasu.
51. Sposób według zastrz. 45, znamienny tym, że dodaje się materiał protektorowy (611) na pierwszym i drugim końcu (601, 602) ramy (600) do elektropolerowania przy czym dobiera się i dodaje materiał w ilości koniecznej dla wyrównania ilości dodatkowego materiału usuwanego ze stentu usytuowanego w pierwszym i drugim końcu (601, 602) ramy (600) do elektropolerowania.
52. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że do arkusza metalu (121) mocuje się elektrody i elektro poleruje się stent, po czym odłącza się stent od arkusza (121) i nadaje się mu kształt rurowy.
53 Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że kształtuje się mostek (333) o szerokości zawartej w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu.
54. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że kształtuje się mostek (333) o szerokości równej około 40 mikrometrów.
55. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że formuje się punkty styku (329, 330, 331, 332) o określonych rozmiarach przy czym przesuwa się je na określoną odległość redukując naprężenia w cyklach grzania i chłodzenia.
56. Sposób według zastrz 52, znamienny tym, że dostarcza się dodatkową ilość materiału (336) wypełniającego zgrzeinę i umieszcza się go z boku punktów styku (329, 330, 331, 332) przeciwległe do mostku (333) przy czym dobiera się odpowiednie rozmiary materiału (336)

184 956 wypełniającego zgrzeinę i umieszcza się go w punktach styku (329, 330, 331, 332), w pobliżu punktu zgrzewania.
57. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że podczas deformowania arkusza (121) w kształt rurowy, wycma się nacięcia (334) w kształcie litery V pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem stentu.
58. Sposób według zastrz. 57, znamienny tym, że podczas deformowania arkusza metalu (121) w kształt rurowy kształtuje się szczeliny (335) pomiędzy punktami styku (329, 330, 331, 332) a zewnętrzną powierzchnią (310) trzpienia deformującego (309).
59. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że kształtuje się liczne otwory centrujące (122) na arkuszu metalu (121).
60. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że nacina się mostki za pomocą lasera.
61. Sposób według zastrz. 55, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330, 331, 332) przy pomocy zgrzewania.
62. Sposób według zastrz. 61, znamienny tym, że zgrzewanie prowadzi się w kierunku od zewnątrz do wewnątrz stentu.
63. Sposób według zastrz. 62, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę szerszą niż inne części stentu
64. Sposób według zastrz. 63, znamienny tym, że kształtuje się szew zgrzeiny o około 20% szerszy niż inne części stentu.
65. Sposób według zastrz. 63, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę o szerokości równej około 140 mikrometrów.
66 Sposób według zastrz. 61, znamienny tym, że mocuje się punkty styku (329, 330, 331, 332) za pomocą zgrzeiny, która jest usytuowana w odległości od punktu połączenia punktów styku (329, 330, 331, 332).
67. Sposób według zastrz. 61, znamienny tym, że mocuje się punkty styku za pomocą licznych operacji zgrzewania.
68. Sposób według zastrz. 67, znamienny tym, że stosuje się dwie operacje zgrzewania.
69. Sposób według zastrz. 66, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę w odległości około 0 01 mm od punktu połączenia punktów styku (329, 330, 331, 332).
70. Sposób według zastrz. 61, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę punktową.
71. Sposób według zastrz. 61, znamienny tym, że kształtuje się szereg zgrzein punktowych.
72. Sposób według zastrz. 71, znamienny tym, że kształtuje się szereg zgrzein punktowych zawierających 5 punktów.
73. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że po nadaniu kształtu rurowego łączy się punkty styku (329, 330, 331, 332) za pomocą kleju.
74 Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że po nadaniu kształtu rurowego łączy się punkty styku (329, 330, 331, 332) za pomocą nitu.
75. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że przed odłączeniem stentu od arkusza metalu wycina się wzór w stencie poprzez wielokrotne trawienie.
76 Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że po umieszczeniu wzorów stentu na płaskim arkuszu metalu (121), a przed umieszczeniem cylindrycznego trzpienia (309) pomiędzy pierwszym i drugim bokiem arkusza metalu (121) przeprowadza się badanie obu stron arkusza.
77. Sposób według zastrz. 76, znamienny tym, że badanie prowadzi się przy pomocy automatycznego zespołu badania optycznego.
78. Sposób według zastrz. 52, znamienny tym, że nadaje się rurce stentu kształt naczynia krwionośnego.
79. Sposób według zastrz. 18, znamienny tym, że w arkuszu metalu (121) kształtuje liczne otwory centrujące (122, 122') dla bolców centrujących (308) usytuowanych na podstawie (306) urządzenia, na której umieszcza się arkusz metalu (121) przy czym pierwsza główna powierzchnia arkusza (121) styka się z podstawą (306), po czym umieszcza się trzpień deformujący (309) posiadający cylindryczną powierzchnię zewnętrzną (310) i wzdłużną oś (313) usytuowaną nad drugą powierzchnią główną arkusza, pomiędzy pierwszym i drugim długim

184 956 bokiem arkusza przy czym oś wzdłużna (313) jest równoległa do pierwszego i drugiego długiego boku arkusza (121), a następnie formuje się rurkę przy czym para punktów styku (329, 330) pierwszego, długiego boku arkusza (121) styka się z parami punktów styku (331, 332) drugiego długiego boku arkusza (121), a podczas formowania stentu uruchamia się silnik (328) szóstej łopatki deformującej (321) zginacza (303) i porusza się szóstą łopatkę deformującą (321) w pierwszym kierunku na określoną odległość przy której końcówka (321') szóstej łopatki deformującej (321) styka się z zewnętrzną powierzchnią trzpienia (309) przy czym trzpień (309) dociska się do arkusza metalu, po czym uruchamia się silnik (323) pierwszej łopatki deformującej (316), zaś pierwsza łopatka deformująca (316) porusza się w pierwszym kierunku o odległość przy której końcówka (316') pierwszej łopatki deformującej (316) styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu, a arkusz deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia (309'), po czym uruchamia się silnik (324) drugiej łopatki deformującej (317), który porusza drugą łopatkę deformującą (317) w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka (317') drugiej łopatki deformującej (317) styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu przy czym arkusz deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia (309), a następnie uruchamia się silnik (325) trzeciej łopatki deformującej (318) tak, że silnik (325) trzeciej łopatki deformującej (318) porusza ją w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka (318') trzeciej łopatki deformującej (318) styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza, a arkusz deformuje się w stronę zewnętrznej powierzchni trzpienia (309) przy jednoczesnym uruchomieniu silnika (328) szóstej łopatki deformującej (321), która przesuwa się w drugim kierunku od trzpienia (309), a następnie uruchamia się silnik (326) czwartej łopatki deformującej (319), która porusza się w pierwszym kierunku o odległość, przy której końcówka (319') czwartej łopatki deformującej (319) styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza przy czym arkusz metalu deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia (309), a następnie uruchamia się silnik (327) piątej łopatki deformującej (320), która porusza się w pierwszym kierunku o odległość przy której końcówka (320') piątej łopatki deformującej (320) styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu przy czym deformuje się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia (309), po czym uruchamia się silnik (328) szóstej łopatki deformującej (321), która porusza się w pierwszym kierunku o odległość przy której końcówka (321') szóstej łopatki deformującej (321) styka się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu, zaś arkusz deformuje się w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia (309), przy czym jednocześnie uruchamia się silniki (325, 328) łopatek deformujących trzeciej i szóstej (318, 321), które poruszają się w pierwszym kierunku o odległość przy której końcówki (318', 321') łopatek deformujących trzeciej i szóstej (318, 321) stykają się z pierwszą główną powierzchnią arkusza metalu i deformuje się arkusz w kierunku zewnętrznej powierzchni trzpienia (309), po czym przecina się mostek (333) za pomocą lasera (300), którym również zgrzewa się każdy z punktów styku i kształtuje się stent rozszerzalny.
80. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że kształtuje się mostek (333) o szerokości, zawartej w zakresie od około 25% do około 50% szerokości innych części stentu.
81. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że kształtuje się mostek (333) o szerokości równej około 40 mikrometrów.
82. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że kształtuje się punkty styku (329, 330, 331, 332) o określonych rozmiarach i przesuwa się je o odległość, przy której redukują się naprężenia w materiale podczas cykli zgrzewania i chłodzenia.
83. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że podczas zgrzewania laserem (300) wycina się nacięcia (334) w kształcie litery V pomiędzy pierwszym a drugim długim bokiem arkusza metalu (121).
84. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że podczas zgrzewania laserem formuje się szczeliny (335) pomiędzy punktami styku (329, 330) a powierzchnią zewnętrzną trzpienia (309)
85 Sposobu według zastrz. 79, znamienny tym, że podczas zgrzewania doprowadza się dodatkowy materiał (336) wypełniający spoinę z boku każdego z punktów styku (329, 330),

184 956 przeciwległe do mostku (333), przy czym dobiera się ilość dodatkowego materiału (336) wypełniającego zgrzeinę i umieszcza się go w pobliżu punktu zgrzewanego.
86. Sposób według zastrz 80, znamienny tym, że mostki (333) wycina się za pomocą lasera (300)
87. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330) za pomocą zgrzewania
88. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że zgrzewanie prowadzi się od zewnątrz do wewnątrz stentu
89. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę, która jest szersza niż inne części stentu.
90. Sposób według zastrz. 89, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę około 20% szerszą niż inne części stentu.
91. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę o szerokości równej około 140 mikrometrów.
92. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że zgrzewa się punkty styku (329, 330, 331, 332) za pomocą zgrzeiny, która jest odsunięta od punktu połączenia punktów styku (329,

330, 331,332).
93. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że zgrzewa się punkty styku za pomocą licznych operacji zgrzewania.
94 Sposób wedlug zastrz. 93, znamienny tym, że stosuje się dwie operacje zgrzewania.
95 Sposób według zastrz. 92, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę odsunięta o około 0.01 mm od punktu, w którym punkty styku stykają się ze sobą.
96. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że kształtuje się zgrzeinę punktową.
97. Sposób według zastrz. 87, znamienny tym, że kształtuje się liczne zgrzeiny punktowe
98. Sposób według zastrz. 97, znamienny tym, że kształtuje się liczne zgrzeiny punktowe zawierające 5 punktów.
99. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że stent poddaje się elektropolerowaniu.
100. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330, 331,332) za pomocą kleju.
101. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że łączy się punkty styku (329, 330,

331, 332) za pomocą nitu.
102. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że wycina się wzór stentu poprzez wielokrotne trawienie
103. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że przed umieszczeniem cylindrycznego trzpienia (309) pomiędzy pierwszym i drugim bokiem arkusza (121) bada się obie strony stentu.
104. Sposób według zastrz. 103, znamienny tym, że badanie prowadzi się przy użyciu zespołu do automatycznego badania optycznego.
105. Sposób według zastrz. 79, znamienny tym, że na arkuszu (121) umieszcza się dodatkowe wzory stentów.
106 Urządzenie do wytwarzania stentu zawierające rtół dla arkusza metzlu oraz tropizń deformujący i szereg elementów dociskających i mocujących, znamienne tym, że ώ^οπ platformę (307), na której jost umieszczony pleakt arkusz, metalu (121) posiadający pierwszą i drugą, główną powierzchnię oraz pierwszy i drugi długi bok, któro są usytuowane równoległe do wzdłużnej osi arkusza (121), zaś trzpień deformujący (309) ma cylindryczną zewnętrzną powierzchnię (310), ajogo pierwszy i drugi koniec są usytuowano na wzdłużnej osi (313), przy czym średnica przekroju poprzecznego trzpienia (309) jest co najmniej równa wewnętrznej średnicy stentu, zaś trzpień (309) jost dociśnięty do głównej powierzchni płaskiego arkusza metalu (121) za pomocą olemontów dociskających, a ponadto urządzenie zawiera olomenty deformujące w postaci zginaczy (303) pleaktego arkusza metalu (121) w kierunku zewnętrznej powierzchni (310) trapienia (309), przy czym płaski arkusz metalu (121)

184 956 po odkształceniu ma rurowy kształt, a pierwszy i drugi długi bok (123, 124) wzoru (120) stentu są usytuowane równolegle.
107 Urządzenie według zastrz. 106, znamienne tym, że zawiera zespół mocujący pierwszy długi bok arkusza (121) do drugiego boku arkusza (121).
108 Urządzenie według zastrz. 107, znamienne tym, że zespół mocujący jest zgrzewarką.
109. Urządzenie według zastrz. 108, znamienne tym, że zgrzewarka zawiera laser.
110 Urządzenie według zastrz. 106, znamienne tym, że platforma (307) jest wyposażona w zagłębienie (314) dla trzpienia (309).
111 Urządzenie według zastrz. 106, znamienne tym, że elementy dociskające trzpień (309) mają postać zawiasowo zamocowanego ramienia (376), który jest ruchomy wahadłowo w dwóch kierunkach do i od platformy (307).
112 Urządzenie według zastrz. 106, znamienne tym, że arkusz (121) zawiera wycięcia (334) w kształcie litery V, które jest usytuowane pomiędzy pierwszym i drugim długim bokiem arkusza metalu (121), przy czym arkusz (121) jest uformowany w kształt rurowy.
113. Urządzenie według zastrz 106, znamienne tym, że platforma (307) ma podstawę (306), zaś wokół brzegu trzpienia (309) jest rozmieszczony szereg łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321), przy czym łopatki deformujące (316, 317, 318, 319, 320, 321) są rozmieszczone pomiędzy pierwszym i drugim końcem trzpienia (311, 312), zaś każda z łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) jest osadzona niezależnie i ruchomo od położenia w pierwszym kierunku czyli do trzpienia (309) do położenia w drugim kierunku czyli od trzpienia (309), przy czym arkusz (121) jest usytuowany pomiędzy trzpieniem (309) a każdą z łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321), zaś pierwszy i drugi długi bok arkusza (121) jest usytuowany równoległe do siebie, a każda z łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) jest połączona z zespołem selektywnego przesuwania w pierwszym kierunku do trzpienia (309) i w drugim kierunku od trzpienia (309), zaś pierwszy długi bok jest zamocowany do drugiego długiego boku arkusza (121) za pomocą elementów mocujących.
114. Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że elementy mocujące są zespołem zgrzewającym.
115. Urządzenie według zastrz. 114, znamienne tym, że zespół zgrzewający zawiera laser (301).
116. Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że szereg łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) zawiera sześć łopatek.
117 Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że elementy mocujące trzpień (309) mają postać ramienia (376) zamocowanego zawiasowo i ruchomego od położenia w kierunku do platformy (307) do położenia w kierunku od platformy (307).
118. Urządzenie według zastrz 113, znamienne tym, że podstawa (306) jest wyposażona w pierwsze zagłębienie (314) dla pierwszego końca (311) trzpienia i drugie zagłębienie (315), dla drugiego końca (312) trzpienia (309).
119 Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że zespół selektywnego przesuwania każdej z łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) zawiera silnik elektryczny.
120 Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że zawiera zespół sterowania sekwencją i siłą uderzenia łopatek o trzpień lub o część arkusza (121) umieszczonego pomiędzy trzpieniem (309) a każdą z łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321).
121. Urządzenie według zastrz. 120, znamienne tym, że zespół sterowania sekwencją i siłą zawiera komputer.
122. Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że zawiera również elementy pozycjonujące, usytuowane na podstawie (306).
123. Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że szereg łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) łączy pierwszy i drugi długi bok arkusza (121) z zewnętrzną powierzchnią (310) trzpienia (309).
124 Urządzenie według ząstrz. 123, znamienne tym, że szereg łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) jest wyposażony w otwory o określonych rozmiarach

184 956 i usytuowaniu, przy czym pierwszy i drugi długi bok arkusza (121) jest dociśnięty do zewnętrznej powierzchni (310) trzpienia (309).
125. Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że zawiera obudowę (300) lasera (301), ruchomego wewnątrz obudowy (300) oraz ruchomy stół (302) posiadający pierwszy i drugi koniec (304, 305) przesuwny do i od obudowy (300) lasera (301), przy czym pierwszy i drugi koniec (304, 305) stołu (302) są ruchome naprzemiennie od położenia wewnątrz obudowy (300) lasera (301) do położenia na zewnątrz obudowy (300) lasera, zaś na pierwszym i drugim końcu (304, 305) stołu (302) są usytuowane liczne zginacze (303) stentu zawierające podstawę (306) posiadającą platformę (307), przy czym arkusz metalu (121) jest usytuowany na platformie (307) i ma oś wzdłużną, pierwszą i drugą główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok, zaś długie boki pierwszy i drugi są równoległe do osi wzdłużnej, przy czym arkusz jest wyposażony w liczne otwory pozycjonujące (122), zaś z każdej platformy (307) wystają liczne bolce pozycjonujące (308), dopasowane do otworów pozycjonujących (122), a ponadto urządzenie zawiera trzpień (309) o cylindrycznej, zewnętrznej powierzchni (310) mający pierwszy i drugi koniec (311, 312) oraz oś wzdłużną (313), przy czym średnica przekroju (D) poprzecznego trzpieni (309) jest co najmniej równa wewnętrznej średnicy stentu, zaś platforma (307) jest wyposażona w pierwsze i drugie zagłębienie (314, 315) dla pierwszego i drugiego końca (311, 312) trzpienia (309) natomiast trzpień (309) ma zawiasowo zamocowane ramię (376) usytuowane nad główną powierzchnią płaskiego arkusza metalu (121), przy czym trzpień (309) jest ruchomy w pierwszym kierunku do platformy (307) i w drugim kierunku od platformy (307) natomiast pierwsza, druga, trzecia, czwarta, piąta i szósta łopatka deformująca (316, 317, 318, 319, 320, 321) jest wyposażona w pierwszą, drugą, trzecią, czwartą, piątą i szóstą końcówkę (316', 317', 318', 319', 320', 321'), przy czym łopatki (316, 317, 318, 319, 320, 321) są rozmieszczone wokół zewnętrznej powierzchni (310) trzpienia (309), przy czym łopatki deformujące (316, 317, 318, 319, 320, 321) są rozmieszczone pomiędzy pierwszym a drugim końcem (311, 312) trzpienia (309), a każda z łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) jest ruchoma niezależnie w pierwszym kierunku do trzpienia (309) i w drugim kierunku od trzpienia (309), przy czym pierwszy i drugi bok arkusza (121) jest usytuowany równolegle względem siebie, zaś ostrze trzeciej i szóstej łopatki (318, 321) jest wyposażone w półokrągłe, brzegowe, laserowe wycięcia., a ponadto urządzenie zawiera sześć silników (323, 324, 325, 326, 327, 328) połączonych odpowiednio z sześcioma łopatkami deformującymi (316, 317, 318, 319, 320, 321), które są ruchome niezależnie od siebie w kierunku do i od trzpienia (309), a ponadto urządzenie zawiera komputer połączony z łopatkami deformującymi (316, 317, 318, 319, 320, 321), przy czym pierwszy i drugi koniec (304, 305) stołu (302) są usytuowane pomiędzy laserem (301).
126. Urządzenie według zastrz. 125, znamienne tym, że każda z końcówek (316', 317', 318', 319', 320', 321') łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) ma długość równą długości długich boków pierwszego i drugiego płaskiego arkusza metalu (121).
127. Urządzenie według zastrz. 125, znamienne tym, że końcówki (316', 317', 318', 319', 320', 321') łopatek deformujących (316, 317, 318, 319, 320, 321) są wklęsłe.
128. Urządzenie według zastrz. 125, znamienne tym, że końcówka (318') trzeciej łopatki (318) deformującej jest tak samo uformowana jak końcówka (321') szóstej łopatki deformującej (321), przy czym końcówka (317') drugiej łopatki deformującej (317) jest tak samo uformowana jak końcówka (320') piątej łopatki deformującej (320), zaś końcówka (316') pierwszej łopatki deformującej (316) jest taka sama jak końcówka (319') czwartej łopatki deformującej (319).
129. Urządzenie według zastrz. 113, znamienne tym, że na podstawie jest wydzielony obszar dla płaskiego arkusza (121), przy czym płaski arkusz metalu (121) ma oś wzdłużną, pierwszą i drugą, główną powierzchnię, pierwszy i drugi długi bok, a długie boki, pierwszy i drugi są ułożone równolegle do osi wzdłużnej.
130. Urządzenie według zastrz. 129, znamienne tym, że zawiera elementy deformujące wyposażone w końcówkę deformującą, mającą długość równą długości długich boków pierwszego i drugiego arkusza metalu (121).

184 956
131. Urządzenie wedeug zastrz. 130, znamienne tym, żekońcówka óefonnujorajest wklęsła.
132 Urządzenie według zastrz. 106, znamienne tym, że zawiera przyrząd obróbkowy do centrowania i zgrzewania stentu mający podstawę (500) posiadającą pierwszy i drugi koniec, pierwszą ściankę (501) mającą pierwszy i drugi koniec oraz pierwszą i drugą główną powierzchnię (502, 503), przy czym druga ścianka (504) ma pierwszy i drugi koniec oraz pierwszą i drugą główną powierzchnię (505, 506), a druga główna powierzchnie (503) pierwszej ścianki (501) i pierwsza główna powierzchnia (505) drugiej ścianki (504) tworzą wzdłużny kanał (507) w kształcie litery U, mający wzdłużną oś w podstawie, przy czym pierwsza ścianka (501) jest wyposażona w liczne szczeliny (508) tworzące liczne, pierwsze części mocujące (509) mające górne i dolne końce (511, 512) oraz pierwszą i drugą główną powierzchnię (502, 503), zaś każda z pierwszych części mocujących (509) jest wyposażona w pierwszy kanał (510) usytuowany w górnym końcu (511) drugiej głównej powierzchni (503) pierwszej części mocującej (509) i drugi kanał (513) usytuowany w dolnym końcu (512) drugiej głównej powierzchni (503) pierwszej części mocującej (509) natomiast kanały pierwszy i drugi (510, 513) są równoległe do osi wzdłużnej kanału (507) w kształcie litery U, natomiast pierwsza ścianka (501) każdej z pierwszych części mocujących (509) jest wyposażona w szczelinę kompensacyjną (514), umieszczoną pomiędzy pierwszym i drugim kanałem (510, 513), przy czym szczelina kompensacyjna (514) jest równoległa do osi wzdłużnej kanału (507) w kształcie litery U, zaś liczne drugie części mocujące (515) są rozmieszczone w kanale (507) w kształcie litery U pomiędzy drugą główną powierzchnią (503) pierwszej ścianki (501) a pierwszą główną powierzchnią (505) drugiej ścianki (504), przy czym każda z drugich części mocujących (515) jest usytuowana naprzeciw jednej z pierwszych części mocujących (509), a każda z drugich części mocujących (515) ma górny koniec (516), dolny koniec (517), pierwszą i drugą główną powierzchnię (518, 519), pierwszą podrzędną powierzchnię usytuowaną na górnym końcu, drugą podrzędną powierzchnię usytuowaną na dolnym końcu, trzecią podrzędną powierzchnię usytuowaną pomiędzy górnym końcem a dolnym końcem i czwartą podrzędną powierzchnię, umieszczoną przeciwległe do trzeciej podrzędnej powierzchni pomiędzy górnym końcem, a dolnym końcem, przy czym każda z drugich części mocujących (515) jest wyposażona w pierwszy kanał (521) usytuowany na górnym końcu (516) pierwszej głównej powierzchni (518) drugiej części mocującej (515) i drugi kanał (522) usytuowany na dolnym końcu (517) pierwszej głównej powierzchni (518) drugiej części mocującej (515), przy czym kanały pierwszy i drugi (521, 522) są równoległe do osi wzdłużnej kanału (507) w kształcie litery U, a ponadto urządzenie zawiera elementy dociskowe (523), usytuowane pomiędzy pierwszą główną powierzchnią (505) drugiej ścianki (504) i drugą główną powierzchnią (503) każdej z szeregu drugich części mocujących (515), przy czym pierwsza i druga główna powierzchnia (505, 503) są ułożone naprzeciw siebie, zaś trzpień ma pierwszy bolec centrujący (524) dźwigni podtrzymującej trzpień wystający z trzeciej, podrzędnej powierzchni (520) i drugi bolec centrujący (521) dźwigni podtrzymującej trzpień, wystający z czwartej podrzędnej powierzchni każdej z drugich części mocujących (515), przy czym bolce centrujące (524, 521) dźwigni podtrzymującej trzpień są równoległe do osi wzdłużnej kanału w kształcie litery U, a pomiędzy drugą główną powierzchnią (503) każdej z pierwszych części mocujących (509) i pierwszą główną powierzchnią (518) każdej z drugich części mocujących (515) jest usytuowany element (522) sterujący dociskiem natomiast w drugim kanale (513) pierwszej ścianki (501) i drugim kanale (522) w każdej z drugich części mocujących (515) jest usytuowany trzpień centrujący (523), a ponadto urządzenie zawiera dźwignię (534) podtrzymującą trzpień, przy czym dźwignia (531) jest wyposażona w pierwsze wycięcie (525) oraz drugie wycięcie (526), zaś powierzchnia oparcia (527) pierwszego bolca (524) centrującego dźwignię podtrzymującą trzpień styka się z pierwszym bolcem centrującym (524) dźwignię podtrzymującą trzpień, zaś powierzchnia oparcia (528) drugiego bolca (521) centrującego dźwignię podtrzymująca trzpień styka się z drugim bolcem (521) centrującym dźwignię podtrzymującą trzpień, przy czym dźwignia podtrzymująca trzpień jest umieszczana na drugiej ściance (504).

184 956
133. Urządzenie według zastrz. 132, znamienne tym, że elementy dociskowe są z materiału giętkiego.
134. Urządzenie według zastrz. 133, znamienne tym, że materiałem giętkim jest guma.
135. Urządzenie według zastrz. 133, znamienne tym, że elementem dociskowym jest sprężyna.
136. Urządzenie według zastrz. 132, znamienne tym, że elementy (522) sterujące dociskiem mają postać nagwintowanej śruby umieszczonej w każdej z pierwszych części mocujących (509), zaś każda ze śrub (522) styka się z pierwszą i drugą główną powierzchnią (502, 503) każdej z pierwszych części mocujących (509) i jest ruchoma w kierunku do i od pierwszej głównej powierzchni (518) drugiej części mocującej (515), przy czym druga część mocująca (515) jest ruchoma w kierunku do i od pierwszych części mocujących (509), zaś odległości pomiędzy drugą główną powierzchnią (503) każdej z pierwszych części mocujących (509) a pierwszą główną powierzchnią (502 ) każdej z drugich części mocujących (515) jest zmienna.
137. Urządzenie według zastrz. 106, znamienne tym, że zawiera przyrząd obróbkowy do elektropolerowania stentu, mający ramy (600) z pierwszym i drugim końcem (601, 602), przy czym rama (600) jest wyposażona w liczne elementy mocujące (603) stentu, zaś każdy element mocujący (603) posiada podstawę (604) iprzewodzący elektryczność pierwszy element (605), który ma pierwszy i drugi koniec (606, 607), przy czym pierwszy koniec (606) jest przymocowany do podstawy (604), a drugi koniec (607) styka się z zewnętrzną powierzchnią cylindryczną stentu oraz drugi element nie przewodzący elektryczności (608), mający pierwszy i drugi koniec (609, 610), przy czym pierwszy koniec (609) jest zamocowany do podstawy (604), a drugi koniec (610) drugiego elementu (608) dociska drugi koniec (607) pierwszego elementu (605).