PL181208B1

PL181208B1 - Inhalator do podawania lekarstw z opakowań pęcherzowych

Info

Publication number: PL181208B1
Application number: PL96324333A
Authority: PL
Inventors: Wolfgang Göttenauer; André Narodylo; Joachim Goede
Original assignee: Asta Medica Ag
Priority date: 1995-06-30
Filing date: 1996-06-01
Publication date: 2001-06-29
Also published as: CA2225999C; NZ309793A; NO975924D0; JPH10511025A; PT835148E; US5881719A; CZ286678B6; ZA965484B; ES2163635T3; HU219905B; RU2158609C1; AU6004396A; SK282508B6; TR199701732T1; KR19990028503A; NO975924L; BR9609645A; SK175897A3; DE19523516C1; EP0835148A1

Abstract

1. Inhalator do podawania lekarstw z opakowan pe- cherzowych, w ksztalcie pasków, zawierajacych folie z rzedem pojedynczych wypuklych pecherzowych jam, których krzywizna ma ksztalt kulistej powloki, zawieraja- cych sproszkowane lekarstwo oraz uszczelnionych folia przykrywajaca, który to inhalator ma obudowe o ksztalcie podluznym z przynajmniej dwiema czesciami obudowy, które sa obrotowo polaczone ze soba, poprzez przegub badz zawiasy, a jedna z czesci obudowy ma wybranie stanowiace wspornik dla przyjmowania pecherzowego paska, a ponadto obudowa ma ustnik na jednym z wezszych boków, otwór wlotowy powietrza po przeciwleglym wezszym boku, a pomiedzy nimi przewód powietrza, przystosowany do przyjecia lekarstwa bezposrednio z pecherzowych jam paska wlozonego do wspornika tak, ze folia przykrywajaca wlozo- nego paska laczy sie z przewodem powietrza, a ponadto obudowa ma zespól wyciskajacy do wyciskania pojedyn- czych pecherzowych jam paska, zawierajacy przynajmniej jeden tlok, znamienny tym, ze przynajmniej jeden tlok (10) zespolu wyciskajacego ma wkleslo zakrzywiona powierzchnie (37), dopasowana do ksztaltu wypuklych pecherzowych jam, przy czym krawedz wkleslo zakrzywionej powierzchni (37) przynajmniej jednego tloka (10) zachodzi asymetrycznie poprzecznie do podluznej osi obudowy na odpowiednia zakrzywiona powierzchnie wypuklej jamy pecherzowej (31) tak, ze zaczep (8) przerwanej folii przykrywajacej (39) zwisa w dól, nie utrudniajac przeplywu powietrza w przewo Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest inhalator do podawania lekarstw z opakowań pęcherzowych, w którym jamy pęcherzowe opróżnia się przy użyciu zespołu wyciskającego.

Inhalatory do podawania pacjentom lekarstw w stałej formie rozproszonej drobno w strumieniu powietrza, tak zwane inhalatory proszkowe, stosuje się obecnie w dużej liczbie i wielu odmianach wykonawczych w terapii inhalacyjnej. Częściowo zastępują one popularne dawniej inhalatory zawiesinowe, w których wytwarza się aerozol przy pomocy halogenowanego węglowodoru jako gazu napędowego i których zastosowanie nie jest już pożądane ze względu na ochronę środowiska. Większość ze znanych dotąd inhalatorów proszkowych wykorzystuje urządzenie o technicznie względnie złożonym projekcie, przy użyciu którego pacjent podaje sobie inhalowalne porcje proszku (dawki) drogą inhalacji.

Jedną z możliwości wstępnego dawkowania lekarstw jest pakowanie odpowiednich porcji w tak zwanych „opakowaniach pęcherzowych”, które używa się również, na przykład do pakowania tabletek z możliwością higienicznego pojedynczego usuwania. Europejski opis patentowy EP-A-0 469 814 przedstawia inhalator do podawania sproszkowanych lekarstw z opakowań pęcherzowych w kształcie paska, w którym tłok, posiadający płaską powierzchnię uderza w pęcherz, tym samym sprężając proszek, albo alternatywnie, prosta bądź zakrzywiona powierzchnia tłoka jest używana do rozerwania pęcherza na jego krawędzi, jednakże, w tym ostatnim przypadku, nic nie zapewnia tego, że pęcherz rzeczywiście zostanie opróżniony z proszku.

Opisy patentowe EP-B-211 595, GB-A-2,129,691 i GB-A 2,142,246 przedstawiają inhalatory proszkowe, które uwalniają lekarstwo z opakowań pęcherzowych, w których jest ono zamknięte w stałej, drobno rozdrobnionej postaci. Dyskowate opakowanie pęcherzowe wkłada się do inhalatorów proszkowych opisanych w opisach patentowych EP-B-211 595 i GB-A-2,129,691, porcja proszku uwalnia się dzięki tłokowi, gdy używa się inhalator, a dysk pęcherzowy wymienia się na nowy, gdy zostanie całkowicie opróżniony. Opis patentowy GB-A-2,142,246 dotyczy inhalatora do podawania sproszkowanych lekarstw s opakowań pęcherzowych w kształcie paska, zawierających folię pojemnikową z rzędem pojedynczych wypukłych jam pęcherzowych, których krzywizna ma kształt sferycznej nakrywki, zawierających sproszkowane lekarstwo, oraz folię przykrywającą, która uszczelnia jamy, który to inhalator ma obudowę o kształcie podłużnym z przynajmniej dwiema częściami obudowy, które są obrotowo połączone ze sobą poprzez przegub bądź zawiasy, a jedna z części obudowy ma wybranie jako wspornik dla przyjęcia paska pęcherzowego, a obudowa ma ustnik na jednym z węższych końców, otwór wlotowy powietrza po przeciwległej wąskiej stronie, a pomiędzy nimi przewód powietrza, który przystosowany jest do przyjęcia bezpośrednio lekarstwa z jam pęcherzowych z paska pęcherzowego włożonego do wspornika w taki sposób, że folia przykrywająca włożonego paska pęcherzowego łączy się z przewodem powietrza, a obudowa ma trzpień wyrzucający proszek z pęcherza i która przechodzi przez środek jamy pęcherzowej tym samym sprężając proszek.

181 208

Inhalator, który jest łatwy w obsłudze i niedrogi przedstawiono w później opublikowanym opisie niemieckim patentowym DE-A-44 00 084. Inhalator zawiera obudowę, która tworzy wydłużone wnętrze, jest uszczelniony względem otoczenia zewnętrznego i ma ustnik na wąskiej stronie oraz otwór wlotowy powietrza na przeciwnej stronie, zaś rejony z jamami pęcherzowymi umieszczone są przynajmniej na jednej głównej powierzchni obudowy. W jednym z przykładowych wykonań, obudowa zawiera otwartą strukturę, do której można wprowadzić jeden bądź więcej pasków, na przykład przez wepchnięcie ich albo włożenie ich do struktury, która może być otwarta i podparta obrotowo. We wszystkich tych przykładowych wykonaniach inhalatorów, użytkownik musi otworzyć przez wyciśnięcie pojedyncze jamy opakowania pęcherzowego, tj. wywrzeć ciśnienie na zewnętrznie skierowaną kopułę tak, że cienka folia pokrywająca rozrywa się i lekarstwo może wypaść do wnętrza obudowy. Wadą tych inhalatorów jest to, że proszek w jamach pęcherzowych jest mechanicznie ładowany i sprężany, gdy uciśnie się je palcami i w ten sposób nie jest już drobno rozproszony albo może być rozproszony niewystarczająco w strumieniu inhalacyjnym.

Wszystkie te znane inhalatory proszkowe mają tę w^ę, że są niezwykle ciężkie, tj. objętość urządzenia jest stosunkowo duża względem stosowanej odmierzanej ilości dawek. Zależnie od objętości i liczby części przypadających na jedno urządzenie, przenoszenie znanego inhalatora proszkowego może być niewygodne dla pacjenta. Co więcej, przy różnych, często skomplikowanych zasadach działanią istnieje ryzyko iż urządzenia te nie będą obsługiwane prawidłowo, albo być może nie będą obsługiwane w ogóle, w sytuacji nagłego zagrożenia (np. w ostrym ataku astmy) albo w wypadku słabego zrozumienia technicznego ze strony pacjenta.

Celem wynalazku jest opracowanie poręcznego, łatwego w obsłudze inhalatora proszkowego do użytku z opakowaniami pęcherzowymi, w którym to inhalatorze unika się sprężania lekarstwa w jamach pęcherzowych w czasie operacji wyciskania tak, że lekarstwo może być drobno rozproszone w strumieniu inhalacyjnym.

Inhalator do podawania lekarstw sproszkowanych z opakowań pęcherzowych w kształcie pasków, zawierających folię z rzędem pojedynczych wypukłych pęcherzowych jam, których krzywizna ma kształt kulistej powłoki, zawierających sproszkowane lekarstwo oraz uszczelnionych folią przykrywającą który to inhalator ma obudowę o kształcie podłużnym z przynajmniej dwiema częściami obudowy, które są obrotowo połączone ze sobą poprzez przegub bądź zawiasy, a jedna z części obudowy ma wybranie stanowiące wspornik dla przyjmowania pęcherzowego paską a ponadto obudowa ma ustnik na jednym z węższych boków, otwór wlotowy powietrza po przeciwległym węższym boku, a pomiędzy nimi przewód po wietrzą przystosowany do przyjęcia lekarstwa bezpośrednio z pęcherzowych jam paska włożonego do wspornika tak, że folia przykrywająca włożonego paska łączy się z przewodem powietrzą a ponadto obudowa ma zespół wyciskający do wyciskania pojedynczych pęcherzowych jam paską zawierający przynajmniej jeden tłok, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przynajmniej jeden tłok zespołu wyciskającego ma wklęsło zakrzywioną powierzchnię, dopasowaną do kształtu wypukłych pęcherzowych jam, przy czym krawędź wklęsło zakrzywionej powierzchni przynajmniej jednego tłoka zachodzi asymetrycznie poprzecznie do podłużnej osi obudowy na odpowiednią zakrzywioną powierzchnię wypukłej jamy pęcherzowej tak, że zaczep przerwanej folii przykrywającej zwisa w dół, nie utrudniając przepływu powietrza w przewodzie powietrza.

Obudowa ma wydłużoną część dolną z ustnikiem oraz część końcową i gómą część klapową która połączona jest z częścią końcową części dolnej poprzez zawias, a zespół wyciskający ma przynajmniej jeden tłok z wklęsło zakrzywioną powierzchnią tłoka oraz płytkę zaciskową po przeciwległej stronie tłoką przy czym zespół wyciskający zintegrowany jest z gómą częścią klapową obudowy i nie ma przeniesienia dźwigniowego, dzięki któremu można przenieść siłę na tłok wyciskający w czasie operacji wyciskania.

Zespół wyciskający stanowią cztery tłoki wyciskające, które zamocowane są w górnej części obudowy przy pomocy płytek zaciskowych i które, przy zamkniętej obudowie i włożonym pasku pęcherzowym, można wciskać pojedynczo w dół na zewnętrznie zakrzywione jamy pęcherzowe paska.

181 208

Obudowa ma co najmniej górną część obudowy oraz dolną część obudowy, a górna część obudowy jest zaprojektowana jako zespół wyciskający, który ma przełożenie dźwigniowe, przenoszące siłę na tłok w czasie operacji wyciskania.

Zespół wyciskający ma postać pojedynczej dźwigni z przemieszczałnym, zachodzącym tłokiem.

Zespół wyciskający stanowi wiele dźwigni, z których każda ma własny tłok.

Inhalator ma ścianki wykonane z materiału sprężysto-elastycznego i są skierowane do wnętrza na górnej części obudowy dla dociskania pęcherzowego paska do wspornika przyjmującego dla umocowania pęcherzowego paska w wybraniu zamkniętego inhalatora.

Tłok ma wklęsło zakrzywioną powierzchnię z krawędzią przebiegającą w płaszczyźnie, która jest usytuowana pod kątem nierównym 90° względem podłużnej osi tłoka, a płaszczyzna krawędzi przecina prostopadłą płaszczyznę usytuowaną w kierunku podłużnym obudowy tak że tłok zachodzi asymetrycznie na pęcherzową jamę.

Tłok ma wklęsło zakrzywioną powierzchnię z krawędzią przebiegającą w płaszczyźnie, która jest usytuowana pod kątem 90° względem osi podłużnej tłoka, a tłok jest połączony z obudową bocznie przy pomocy ramienia dźwigni w taki sposób, że tłok, naciśnięty przez użytkownika, wykonuje ruch wzdłuż łuku wokół przegubu dźwigni, przez co zachodzenie krawędzi powierzchni na pęcherzową jamę zachodzi najpierw po jednej stronie.

Ustnik ma odcinek cylindryczny i odcinek w kształcie stożka ściętego, a wewnątrz odcinka cylindrycznego znajduje się komora cyklonowa ze stycznymi szczelinami powietrznymi i z przewodem powietrza wtórnego.

Otwór wlotowy powietrza wyposażony jest w zawór jednokierunkowy.

Inhalator według wynalazku służy do podawania lekarstw z opakowań pęcherzowych. Opakowania pęcherzowe są to opakowania, które zawierają folię pojemnikową z małymi, wypełnionymi zagłębieniami albo jamami oraz folię przykrywającą, która uszczelnia zagłębienia. W tym wypadku, termin „opakowanie pęcherzowe” należy rozumieć w zakresie niniejszego wynalazku w najszerszym sensie opakowań tego typu, niezależnie od typu folii pojemnikowej albo jej sposobu produkcji. Folia pojemnikowa ma taką grubość ściany w rejonie jam, że możliwe jest wyciśnięcie jamy z zewnątrz, a folia przykrywająca rozdziera się w rezultacie wyciśnięcia. Operacja wyciskania jamy z zewnątrz z równoczesnym przedarciem folii przykrywającej i uwolnieniem lekarstwa opisana jest w poniższym jako „wyciskanie”.

Zaleca się, by obudowa inhalatora według wynalazku miała kształt podłużny z ustnikiem na węższym końcu i otworem wlotowym powietrza na przeciwległym w'ąskim końcu. Pasek pęcherzowy, który wkłada się do obudowy ma rząd jam umieszczonych jedna za drugą, Inhalator zaprojektowany jest w talii sposób, że może przyjąć jedynie paski pęcherzowe ze szczególną liczbą jam, przy czym liczba jam zależy od typu i dawkowania podawanego lekarstwa. Inhalator, który nadaje się do wielu zastosowań zaprojektowano do użytku pasków pęcherzowych z czterema jamami.

Zalecane przykładowe wykonanie inhalatora ma obudowę, która może otwierać się obrotowo i zawiera przynajmniej dwie części obudowy, które są obrotowo połączone ze sobą poprzez przegub bądź zawiasy. Obudowa może na przykład mieć część dolną i część górną, które to części są ze sobą połączone obrotowo, albo może nawet mieć dodatkową część środkową. W dolnej części środkowej części obudowy znajduje się podparcie przyjmujące dla przyjęcia paska pęcherzowego. Górna część obudowy może dodatkowo mieć skierowane do wewnątrz sieci dla dociśnięcia paska pęcherzowego do podparcia przyjmującego w celu umocowania paska pęcherzowego w zamkniętym inhalatorze.

Zespół wyciskający inhalator według wynalazku ma przynajmniej jeden tłok z zakrzywioną powierzchnią tłokową, dostosowaną do kształtu jam pęcherzowych. Jako iż zwykłe opakowania pęcherzowe mają jamy, których krzywizna ma kształt sferycznej nakrywki z zewnątrz, krzywizna pasującej powierzchni tłoka jest zwykle zaprojektowana tak, by pasowała do sferycznej nakrywki. Wklęsła krzywizna pasującej powierzchni tłoka dostosowana do wypukłe zakrzywionego kształtu jam pęcherzowych pozwala zapobiegać sprężeniu lekarstwa wewnątrz jam, gdy są one wyciskane i w ten sposób przed późniejszą niemożnością wystarczającego rozproszenia w strumieniu powietrza.

181 208

Zespół wyciskający jest korzystnie zintegrowany z obudową W celu otwarcia i opróżnienia jamy pęcherzowej z pomocą zespołu wyciskającego, użytkownik musi ucisnąć części zespołu wyciskającego albo cały zespół wyciskający palcami albo całą ręką W tym wypadku, przeniesienie siły na tłok zespołu wyciskającego, którego powierzchnia zachodzi na zewnętrznie zakrzywioną jamę pęcherzową może zajść bezpośrednio albo dzięki przeniesieniu dźwigniowemu. W wypadku zespołu dźwigni, można go zaprojektować w postaci wielu pojedynczych dźwigni, z których każda ma tłok wyciskający, albo jako jedną dźwignię z przemieszczalnym, zachodzącym tłokiem wyciskającym.

W zalecanym przykładowym wykonaniu wynalazku, zespół wyciskający zintegrowany jest w górnej części obudowy i działa bez przeniesienia dźwigniowego. Szczególnie korzystny jest projekt konstrukcyjny zespołu wyciskającego z czterema tłokami wyciskającymi, które zamocowane są w górnej części obudowy przy pomocy płytek zaciskowych i, gdy jest to wymagane, ulegają naciśnięciu przez użytkownika jedna po drugiej w celu opróżnienia jam pęcherzowych.

W innym zalecanym przykładowym wykonaniu wynalazku, górna część samej obudowy stanowi zespół wyciskający. Szczególnie korzystny jest projekt górnej części obudowy jako pojedynczej dźwigni z przemieszczalnym, zachodzącym tłokiem wyciskającym. Alternatywnie, górna część obudowy może być również utworzona z wielu pojedynczych dźwigni, które są wciskane jedna po drugiej dla użytku.

Ciśnienie wywierane przez powierzchnię tłoka na jamę powoduje rozerwanie cienkiej folii pokrywającej opakowania pęcherzowego, a lekarstwo albo pozostaje w jamie z uwagi na siły przylegania albo wypada bezpośrednio do przewodu proszkowego obudowy.

W czasie inhalacji przez zassanie ustnika inhalatorą użytkownik wytwarza lekkie ciśnienie ujemne w przewodzie powietrzą co powoduje przeniesienie lekarstwą pozostającego wciąż w jamie do przewodu i wejście powietrza do przewodu przez otwór wlotowy powietrza. Co więcej, ponieważ strumień powietrza w przewodzie wytwarza częściowe ujemne ciśnienie gdy przepływa przez otwartą jamę (efekt wtryskowy), lekarstwo jest w dużym stopniu wysysane z jamy bez pozostawienia resztki. Strumień powietrza wychodzi następnie z inhalatora przez ustnik, przenosząc ze sobą lekarstwo i ulega inhalacji przez użytkownika tak, że lekarstwo może przejść do płuca.

Dla celów dogodnego przeniesienia powietrza w przewodzie powietrznym, korzystne jest, by folia przykrywająca opakowanie pęcherzowe ulegała przerwaniu albo rozerwaniu w określony sposób. Dlatego też korzystne jest, by część folii przykrywającej, która początkowo uszczelniała jamę, wystawała do wnętrza przewodu po otwarciu jako rodzaj zaczepu, który przymocowany jest tylko w jednym punkcie, przy czym zaczep ten ma w zamierzeniu być ustawiony w jednej linii ze strumieniem powietrza. Można to uzyskać przez, na przykład, zastosowanie specjalnie zaprojektowanych opakowań pęcherzowych. Na przykład, pojedyncza jama może być częściowo otoczona pierścieniowatym paciorkiem, w wyniku którego folia przykrywająca rozdziera się, w czasie wyciskanią w rejonie paciorka i, w rejonie, w którym przerwie się paciorek, pozostaje połączona z pozostałą folią przykrywającą albo też folię przykrywającą wyposaża się we wstępnie określone punkty przerwania. Symetryczny projekt jam, na przykład w kształcie, który jest fazowany po jednej stronie, podobnie prowadzi do określonego rozerwania się folii przykrywającej.

W celu uzyskania określonego rozrywania się folii przykrywającej przy zastosowaniu tradycyjnych opakowań pęcherzowych, tłok musi wchodzić asymetrycznie na jamę pęcherzową w czasie operacji wyciskania. Uzyskuje się to na przykład poprzez wyciśnięcie samego tłoką który ma asymetryczny przekrój poprzeczny, tj. krawędź zakrzywionej powierzchni tłoka przebiega w płaszczyźnie, która pod kątem nierównym 90° względem podłużnej osi tłoką przecina się z płaszczyzną pionową przebiegającą w podłużnym kierunku obudowy tak, że tłok wchodzi najpierw na jeden bok zewnętrznie skierowanej zakrzywionej jamy pęcherzowej, gdy jest uciśnięty. Następnie folia przykrywająca przerywa się najpierw w tym rejonie styku, natomiast pozostaje połączona z resztą folii przykrywającej na przeciwległej stronie jamy. Podobny asymetryczny układ tłoka na jamie pęcherzowej uzyskuje się w symetrycznie zaprojektowanym tłoku wyciskającym, jeżeli ten ostatni zostanie połączony z obudową bocz

181 208 nie przy pomocy ramienia dźwigni w taki sposób, że tłok, gdy zostanie uciśnięty przez użytkownika, wykonuje ruch wzdłuż łuku dookoła trzpienia części obudowy i że zachodzenie na jamę pęcherzową zachodzi najpierw na jednym boku. Tłok wyciskający o asymetrycznym przekroju poprzecznym w kierunku podłużnym może być również połączony z układem dźwigni. Oczywiście, opakowania pęcherzowe z jamami asymetrycznymi opisanymi powyżej można również zastosować w inhalatorze, w którym urządzenie wyciskające zachodzi asymetrycznie na jamę pęcherzową,

Zalecane przykładowe wykonania inhalatora według wynalazku mają ustnik, w którego wnętrzu umieszczona jest komora cyklonowa ze stycznymi szczelinami wlotowymi powietrza, do której powietrze wtórne może wejść przez odpowiedni przewód. Gdy, po otwarciu jamy pęcherzowej, użytkownik zassa ustnik, lekarstwo przechodzi poprzez przewód do ustnika, gdzie ze względu na efekt cyklonowy, ulega rozproszeniu w stycznie wpływającym powietrzu wtórnym i w ten sposób staje się łatwiejszy do inhalacji. To powietrze wtórne, zassane dla towarzyszenia rozproszeniu proszku, powinno być w ilości do około 75% całkowitego przepływu powietrza. Oznacza to, iż około 25% całkowitego przepływu powietrza przeprowadza się przez przewód. Z uwagi na ten przepływ powietrza, lekarstwo przenoszone jest z jamy przez przewód powietrza, przez odpowiedni otwór, prostopadle na deflektor, a następnie stycznie przez dalszy otwór do komory cyklonowej.

W celu zapobieżenia wypadnięciu lekarstwa przez otwór wlotowy powietrza po wyciśnięciu jamy pęcherzowej, z uwagi na trzymanie inhalatora pionowo, przestrzeń bezpośrednio za otworem może być wyposażona we wbudowane siatki, które odchylają bieg powietrza i wyciągają go na kształt labiryntu. Ponadto w celu zapobieżenia przeniesieniu lekarstwa z inhalatora przez powietrze wdmuchiwane do ustnika, zaleca się, by otwór wlotowy powietrza dla przewodu proszkowego był wyposażony w zawór jednokierunkowy, który otwiera się pod niskim ciśnieniem ujemnym we wnętrzu obudowy i zamyka się pod normalnym lub dodatnim ciśnieniem we wnętrzu obudowy. Dogodnym jednokierunkowym zaworem jest zawór przeponowy, w którym na wewnętrznej stronie obudowy umieszczona jest przepona, która to przepona przykrywa otwór wlotowy i umieszczona jest na płaszczyźnie końcowej, pod nadciśnieniem w obudowie i zamyka otwór wlotowy. Sprężynowe zawory wlotowe albo inne jednokierunkowe zawory można również zastosować do zamknięcia otworu wlotowego powietrza.

Obudowa inhalatora według wynalazku może mieć jedno bądź więcej dodatkowych wybrań albo komór służących do przyjęcia jednego bądź wielu wymiennych opakowań pęcherzowych.

Zaleca się, by inhalator był wykonany z tworzywa sztucznego; odpowiednimi materiałami są, na przykład, tworzywa termoplastyczne, takie jak polioksymetylen (poliacetal), poliwęglan, polimetylometakrylan, polipropylen, polietylen, polichlorek winylu i kopolimer akrylonitrylo-butadienostyrenowy (ABS), pojedynczo albo w połączeniu. Tworzywa elastomeryczne o cechach sprężysto-elastycznych nadają się do projektu sieci do mocowania paska pęcherzowego.

W inhalatorze według niniejszego wynalazku można zastosować opakowania pęcherzowe wykonane z różnych materiałów. Materiałem na folię pojemnikową jest korzystnie polimer termoplastyczny, taki jak polipropylen, polietylen, polichlorek winylu, polistyren albo metal, który może być tłoczony głęboko, taki jak glin, również z laminowanym polimerem. Nadają się również inne materiały termokształtowalne wykorzystywane w opakowaniach pęcherzowych. Takie ukształtowane części z zagłębieniami wytworzonymi przez termokształtowanie mają równą grubość ściany folii pojemnikowej zarówno w obszarach zagłębień i w innych obszarach. Jednakże materiał wytłaczany wtryskowo albo inny materiał wytłaczalny albo też materiał, który można poddać obróbce przez wytłaczanie wydmuchowe, na przykład materiał elastomeryczny, można również zastosować, na przykład jako materiał na folię pojemnikową, a ukształtowaną część z zagłębieniami można odpowiednio wytworzyć przez wytłaczanie wtryskowe albo inny sposób wytłaczania albo przez wytłaczanie wydmuchowe. W tym wypadku, grubość ściany folii pojemnikowej można zmieniać opcjonalnie w różnych obszarach. Zaleca się, by folię przykrywającą wykonać z metalu, na przykład glinu, albo

181 208 stopów glinu, z laminowanym polimerem. Inne materiały, w tym te, które są znane i zwykle stosowane na opakowania pęcherzowe, można również zastosować. Folia przykrywająca może być połączona z folią pojemnikową na różne sposoby, na przykład przez zespawanie albo związanie, jak to się zwykle czyni. W inhalatorze według wynalazku możliwe jest również zastosowanie opakowań pęcherzowych, w których pojedyncze jamy otoczone są pierścieniowatymi paciorkami wytłoczonymi z folii pojemnikowej. Te opakowania pęcherzowe mają zaletę dodatkowego zmniejszania mechanicznego obciążenie na lekarstwo w czasie wyciskania.

Inhalator proszkowy według wynalazku do zastosowania z opakowaniami pęcherzowymi, jest łatwy w obsłudze i podaje lekarstwo użytkownikowi w wystarczająco rozproszonej, a tym samem zdatnej do inhalowania postaci.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia, w widoku perspektywicznym, inhalator z zespołem wyciskającym zaprojektowanym jako pojedyncza warstwa, fig. 2 - przekrój poprzeczny inhalatora przedstawionego na fig. 1 z obudową otwartą obrotowo i jamą pęcherzową w przekroju poprzecznym, fig. 3 - przekrój poprzeczny inhalatora przedstawionego na fig. 1 z obudową zamkniętą obrotowo i włożoną jamą pęcherzową fig. 4 - przekrój poprzeczny inhalatora z fig. 1 z pojedynczą warstwą wciśniętą fig. 5 - rzut perspektywiczny inhalatora z czterema pojedynczymi dźwigniami wyciskającymi otwartymi obrotowo i dolną częścią obudowy obróconą w dół, fig. 6 przekrój poprzeczny inhalatora przedstawionego na fig. 5 z obudową zamkniętą i włożonym paskiem pęcherzowym, fig. 7 - widok perspektywiczny inhalatora z czterema centralnymi wspornikami wyciskającymi oraz górną częścią obudowy otwartą obrotowo, fig. 8 - podłużny przekrój przez inhalator pęcherzowy przedstawiony na fig. 7 z obudową zamocowaną razem i włożonym paskiem pęcherzowym, fig. 9 - przekrój poprzeczny przez inhalator przedstawiony na fig. 8, a fig. 10 - inhalator z fig. 9 z wciśniętym tłokiem wyciskającym.

Wszystkie pokazane inhalatory służą do zastosowania z paskami pęcherzowymi z czterema jamami kolejno umieszczonymi, które kolejno ulegają opróżnieniu przez użytkownika i których zawartość ulega inhalacji.

W przykładowym wykonaniu niniejszego wynalazku przedstawionym na fig. 1, urządzenie wyciskające zaprojektowano jako pojedynczą dźwignię 2, która w tym samym czasie stanowi górną część 2 obudowy. Górna część 2 obudowy połączona jest z dolną częścią 3 obudowy przy pomocy zawiasu foliowego, przy czym górna część 2 obudowy zachodzi nieco poza dolną część 3 obudowy w stanie dopasowania wzajemnego. Ustnik 1, ukształtowany zasadniczo jak stożek ścięty, przymocowany jest do wąskiej strony części dolnej 3 obudowy. Na pojedynczej dźwigni 2 umieszczone jest prostokątne wybranie 27, w które wchodzi w przybliżeniu kwadratowa płytka zaciskowa 4, tłoka wyciskającego 10 (nie przedstawionego na fig. 1). Płytka zaciskowa 4 może przemieszczać się w wybraniu 27, przy czym możliwe jest, by wspomniana płytka zaciskowa była przymocowana w sposób zachodzący w położeniach a, b, c, albo d przy pomocy odpowiednich wrębów 28. Przed operacją inhalacji, przemieszczalny tłok wyciskający 10 musi być wepchnięty przy pomocy płytki zaciskowej 4 na jamę pęcherzową 31, która nie została jeszcze opróżniona (nie przedstawiono na fig. 1), tj. tłok wyciskający 10 umieszczony jest z funkcją nachodzenia przy jednym z czterech położeń wyciskania a, b, c albo d. Poprzez uciśnięcie dolnej części (dźwigni pojedynczej) 2 obudowy, jama pęcherzowa 31 umieszczona poniżej tłoka wyciskającego 10 ulega wyciśnięciu. W tym przykładowym wykonaniu inhalatora, wyciśnięcie jamy pęcherzowej 31 może zajść nie tylko przy pomocy palca wskazującego i kciuka, ale również całej ręki, ponieważ dźwignia pojedyncza 2 zapewnia szeroką powierzchnię przyłożenia. W celu zapobieżenia wyśliźnięciu się, jest ona dodatkowo wyposażona na powierzchni w podłużnie przebiegające rowki zaciskowe 35. Łukowate wybranie 36 w górnej części 2 obudowy oraz rowki zaciskowe 35 w dolnej części 3 obudowy ułatwiają otwarcie obudowy. W stanie wzajemnego dopasowania, obudowa utrzymywana jest przy pomocy szpili 42, która wchodzi w wycięcie 41 w ustniku 1 i dolną część 3 obudowy. Szpila 42 przymocowana jest do górnej części obudowy albo dźwigni pojedynczej 2 i może być obniżona w wycięcie 41 gdy dźwignia pojedyncza 2 obraca się w dół. W celu uniknięcia obrócenia się dźwigni pojedynczej 2 w górę, ustnik 1, który jest obrotowy, obraca się o około 30°. Ściana ustnika 1 prześlizguje się nad koniec szpili 42 w taki

181 208 sposób, że operacja otwarcia jest zablokowana, ale dźwignia pojedyncza 2 może tym niemniej być wciśnięta w dół dla wyciśnięcia jamy pęcherzowej 31. W celu otwarcia obudowy, ustnik 1 obraca się w kierunku przeciwnym tak, że część wycięcia 41 na ustniku 1 odsłania szpilę 42 na dźwigni pojedynczej 2, a dźwignia pojedyncza 2 może obrócić się ku górze.

Projekt wnętrza obudowy można zobaczyć w przekrojowych widokach fig. 2 do fig. 4. W dolnej części 3 obudowy umieszczony jest wspornik przyjmujący 29 dla paska pęcherzowego 5, który to wspornik przyjmujący zawiera dwie podłużnie przebiegające płytki skierowane ku górze w kształcie litery V.

Oprócz podłużnie przebiegających płytek, które widać na rysunkach przekrojowych, wspornik przyjmujący 29 ma również dwie odpowiednie poprzecznie przebiegające płytki na krótkich bokach obudowy, tak że włożony pasek pęcherzowy 5 spoczywa wszystkimi czterema bokami na wsporniku 29. Płytki wspornika 29 są nieco poszerzone w rejonie górnym w celu zapewnienia wystarczającej powierzchni spoczywania dla paska pęcherzowego 5; co więcej, płytki mają przy ich poszerzonym górnym końcu, skierowane do wewnątrz wybranie 30 o małej głębokości, do którego wkłada się pasek pęcherzowy 5 i które zapobiega wyśliźnięciu się paska pęcherzowego 5 wewnątrz wspornika 29.

Przewód 7, przebiegający podłużnie przez obudowę umieszczony jest w dolnym rejonie pomiędzy płytkami wspornika 29, umieszczonymi w kształcie litery V. Przewód 7 łączy ustnik 1, który widoczny jest jedynie w rzucie perspektywicznym na fig. 1, z otworem wlotowym po wietrzą który nie jest przedstawiony w tym przykładowym wykonaniu. Płytki wspornika 29 zamykają wraz ze ścianami dolnej części 3 obudowy, dwie komory 34, które przebiegają na prawo i lewo obok przewodu powietrza 7 i w których można trzymać paski pęcherzowe 5 dla dalszego użytku (tak zwane wymienialne paski pęcherzowe).

Tłok 10 z wklęsło zakrzywioną powierzchnią tłoka 37, który jest połączony integralnie z płytką zaciskową 4, jak pokazano na fig. 2 do 4. Podłużnie ślizgowe połączenie z górną częścią 2 obudowy zachodzi poprzez płytkę zaciskową 4. Część 40 górnej części obudowy sąsiadująca z zawiasem foliowym działa jako wewnętrzna albo zintegrowana dźwignia dla tłoka 10.

Figura 2 przedstawia jednodźwigniowy inhalator z otwartą obudową tj. część górna 2 obudowy jest obrócona do góry, a pasek pęcherzowy 5 można w ten sposób umieścić na wsporniku 29.

Oprócz tłoka 10, na dźwigni pojedynczej 2 wzdłuż długich boków wybrania 27 znajdują się również dwie skierowane do wewnątrz cienkie sieci 6 (patrz fig. 1), przy czym końce sieci 6a odległe od wewnętrznej powierzchni górnej części 2 obudowy są wygięte dla zajścia wokół wspornika przyjmującego 29. Pomiędzy końcowo powierzchniowymi końcami sieci 6 znajdują się sieci poprzeczne. Sieci 6 i sieci poprzeczne wykonane są z materiału sprężystoelastycznego tak, że można je odkształcić (zakrzywić), gdy górna część 2 obudowy jest wciśnięta dla zajścia tłoka 10 na jamę pęcherzową 31 i, z siłą sprężystą przyciśnięcia krawędzi paska pęcherzowego do wspornika 29.

Figura 3 przedstawia inhalator z obudową zamkniętą a pasek pęcherzowy 5 włożony w pierwszym etapie operacji wyciskania.

Widać, jak sieci elastyczne 6 zachodzą na górne końce wspornika 29 i pasek pęcherzowy 5 włożony doń. Jako iż ciśnienie wywierane jest na dźwignię pojedynczą 2 przez użytkownika (nie przedstawionego tu) z góry, sieci 6 sąjuż pod naprężeniem.

Sieć 6 jest zaprojektowana w taki sposób, że przyciska wszystkie cztery boki paska pęcherzowego pod naprężeniem do wspornika 29 w celu zamocowania paska pęcherzowego 5 tak, by uszczelnić go względem powietrza w dużym stopniu. Jako iż tłok 10 połączony jest bocznie z dolną częścią 3 obudowy przy pomocy ramienia dźwigni wewnętrznej 40, tłok 10 opisuje łuk wokół trzpienia górnej części 2 obudowy, gdy górna część obudowy jest zamknięta i, w konsekwencji tego, zachodzenie krawędzi zakrzywionej powierzchni tłoka 37 na zewnętrznie zakrzywioną jamę pęcherzową 31 zachodzi asymetrycznie, tj. w pierwszej fazie operacji wyciskania najpierw tylko na jeden bok. W etapie operacji wyciskania przedstawionym na fig. 3, górna część 2 obudowy nachodzi nieco na dolną część 3 obudowy.

181 208

Figura 4 przedstawia ostateczną fazę operacji wyciskania z jamą pęcherzową 31, która została już otwarta i opróżniona. W porównaniu z fig. 3, sieci 6 są jeszcze bardziej naprężone, a górna część 2 obudowy nachodzi dalej na dolną część 3 obudowy. Jama pęcherzowa 31 została wyciśnięta przy pomocy tłoka 10; folia przykrywająca, która uprzednio uszczelniała jamę pęcherzową 31 jest wciąż połączona z paskiem pęcherzowym 5 tylko na jednej stronie i zwisa jako zaczep 8, umieszczony w jednej linii równolegle z przepływem powietrza, we wnętrzu przewodu 7. Asymetryczne zachodzenie tłoka 10 na jamę pęcherzową 31 spowodowało rozerwanie folii przykrywającej najpierw po stronie, na którą najpierw naszła zakrzywiona powierzchnia tłoka 37. Na figurze 4 pokazano lekarstwo 38, które wypada z otwartej jamy pęcherzowej 31 prosto do przewodu powietrznego 7, z którego jest dostępne dla użytkownika przy pomocy operacji inhalacji, która następuje. Gruba strzałka na fig. 4 wskazuje, w którym punkcie zachodzi przyłożenie siły przez użytkownika w czasie operacji wyciskania. Przełożenie dźwigniowe oznacza, iż wysiłek wymagany dla wyciśnięcia jamy pęcherzowej 31 ma być mniejszy o mniej więcej połowę niż w wypadku bezpośredniej operacji wyciskania. Gdy wszystkie cztery jamy 31 paska pęcherzowego 5 zostaną opróżnione, obudowa musi zostać otwarta, a nowy pasek pęcherzowy 5 włożony.

Figury 5 i 6 podobnie przedstawiają przykładowe wykonanie inhalatora, w którym zespół wyciskający działa dzięki ramionom dźwigni. Jednakże w tym wypadku nie ma po prostu jednego ramienia dźwigni 2 z przemieszczalnym tłokiem wyciskającym 10, ale znajdują się cztery pojedyncze dźwignie wyciskające 9, z których każda ma tłok wyciskający 10, które to tłoki uruchamiane są kolejno dla wyciśnięcia czterech jam pęcherzowych 31. Figura 5 przedstawia czterodźwigniowy inhalator z obudową otartą obrotowo. Część dolna 14 obudowy jest obrotowo połączona z częścią środkową 13 obudowy przy pomocy odpowiedniego zawiasu 17, który jest przymocowany do dłuższego boku części środkowej 13. Cztery dźwignie wyciskające 13 są podobnie obrotowo połączone z częścią środkową 13 obudowy poprzez odpowiedni zawias 16, który umieszczony jest na przeciwległym długim boku wspomnianej części środkowej 13 obudowy. Górna strona części środkowej 13 obudowy służy jako wspornik dla paska pęcherzowego i ma, w środku, prostokątne wybranie 30 dla przyjęcia paska pęcherzowego 5. W dnie wybrania 30 utworzone są cztery otwory zasilające 20, które nie są widoczne na fig. 5 i które łączą się z przewodem powietrznym 7, gdy obudowa jest zamknięta. Do jednego z węższych boków części środkowej obudowy przymocowana jest płytka przyjmująca 18 dla ustnika 1, a płytka przyjmująca 19 dla części końcowej 15, przymocowana jest do przeciwległego boku wąskiego. Komora cyklonowa 11 ze stycznymi szczelinami wlotowymi powietrza 12 ukształtowana jest na płytce przyjmującej 18 dla ustnika 1. Ustnik 1, który zawiera odcinek cylindryczny i odcinek w kształcie stożka ściętego, przymocowany jest do płytki przyjmującej 18 i swym odcinkiem cylindrycznym otacza komorę cyklonową 11. W celu umożliwienia wejścia powietrza wtórnego do komory cyklonowej 11 poprzez szczeliny wlotowe powietrza 12, ustnik 11 ma przewód wtórnego powietrza, który nie jest tu przedstawiony. Część końcowa 15 z otworem wlotowym powietrza, nie przedstawiona tutaj oraz zaworem przeponowym przymocowana jest do płytki przyjmującej 19. Przewód powietrza 7 przebiega po wewnętrznej stronie obrotowo podpartej części dolnej 14 obudowy i jest uszczelniona względem tej strony w sposób nie przepuszczający powietrza tylko wtedy, gdy obudowa jest zamknięta przy pomocy odpowiednich paciorków 25 przebiegających podłużnie wzdłuż przewodu. Gdy część dolna 14 obudowy jest otwarta obrotowo, przewód 7 jest otwarty i w ten sposób łatwo dostępny dla oczyszczania. Gdy obudowa jest zamknięta, przewód 7 łączy otwór wlotowy powietrza z ustnikiem 1 poprzez odpowiednie otwory w płytkach przyjmujących 18 i 19.

Po włożeniu paska pęcherzowego 5 do części środkowej 13 obudowy, jak przedstawiono na fig. 5, obudowa jest zamknięta obrotowo, dokładniej tak, że najpierw cztery dźwignie wyciskające 9, które w pewien sposób stanowią górną część obudowy obracają się nieco w dół, ale bez wywierania już ciśnienia na jamy pęcherzowe 31 w procesie, a część dolna 14 obudowy obraca się następnie do góry. Figura 6 przedstawia przekrój poprzeczny czterodźwigniowego inhalatora zamkniętego obrotowo. Koniec części dolnej 14 obudowy, umieszczony naprzeciwko zawiasu 17 jest wygięty tak, że w stanie zamknięcia obrotowego zachodzi on wokół dźwigni wyciskających 9 na ich dolną część, a obudowa pozostaje zamknięta dzięki

181 208 temu połączeniu dopasowania. Dolna część 14 obudowy jest wygięta w taki sposób, a dźwignie wyciskające 9 są ukształtowane w taki sposób, że tłoki 10 wywierają niewielkie ciśnienie na jamy pęcherzowe 3, gdy obudowa jest zamknięta, tym samym mocując je w wybraniu 30, ale bez wyciskania już jam pęcherzowych 31. Pasek pęcherzowy 5, jest przymocowany przez dźwignie wyciskające 9 spoczywające na nim w taki sposób, że pasek 5, nie może wpaść albo być usunięty w stanie zamkniętym inhalatora. Zakrzywienie części dolnej 14 obudowy oznacza również, iż dolna część 14 obudowy musi być jedynie obrócona do góry dla zamknięcia obudowy, tym samym wprowadzając dźwignie wyciskające 9 automatycznie w położenie przedstawione na fig. 6. Na figurze 6 pokazano przewód 7, który jest uszczelniony bocznie przez dwa przebiegające podłużnie paciorki 25, które uciskają na część środkową 13 obudowy. Jeżeli użytkownik pragnie wówczas inhalować dawkę lekarstwa 38 zamkniętą w jamach pęcherzowych 31, musi ucisnąć jedną z czterech dźwigni wyciskających 9, korzystnie wykorzystując przeniesienie dźwigniowe przy końcu odległym od zawiasu 16, przy czym tłok 10 wywiera ciśnienie, dzięki swej zakrzywionej powierzchni tłoka 37, na jamę pęcherzową 31 i wyciskają, Gruba strzałka oznacza taki zalecany punkt przyłożenia siły na dźwignię 9 przez użytkownika. Jak pokazano na fig. 6, asymetryczne zachodzenie na jamę pęcherzową 31 zachodzi również w tym przykładowym wykonaniu, z uwagi na układ tłoka 10 na wewnętrznym ramieniu dźwigni 41, połączonym bocznie z częścią środkową 13 obudowy, w celu rozerwania folii przykrywającej 39 w jednym punkcie w sposób celowany. Lekarstwo wypada wówczas przez otwór zasilający 20 do przewodu 7 i jest stamtąd inhalowane. W celu uwolnienia następnej dawki lekarstwa, następna dźwignia wyciskająca musi zostać naciśnięta. Ponieważ dźwignie wyciskające 9 w tym przykładowym wykonaniu są znacznie węższe niż pojedyncza dźwignia 2 z przykładowego wykonania opisanego powyżej, i ponieważ trzeba je uruchamiać pojedynczo, użytkownik powinien naciskać wyciskające dźwignie 9 jednym palcem. Tak jak w projekcie jednodźwigniowym, wysiłek wymagany w tym przykładowym wykonaniu dla wyciśnięcia jam pęcherzowych 31 jest mniejszy o mniej więcej połowę, z uwagi na przeniesienie dźwigniowe, niż w wypadku bezpośredniej operacji wyciskania. Szczególną zaletą tego przykładowego wykonania jest łatwa dostępność przewodu proszkowego 7 i otworów zasilających 20 dla celów czyszczenia, gdy otworzy się obrotowo obudowę.

Jako dalsze przykładowe wykonanie, na fig. 7 do 10 przedstawiono inhalator z zespołem wyciskającym, który działa bezpośrednio, tj. bez przeniesienia dźwigniowego. Na figurze 7 i 8 pokazano, iż inhalator zawiera wydłużoną część dolną 3 obudowy z ustnikiem 1 oraz część końcową 15 oraz górną część obudowy, która tutaj występuje jako klapa obudowy 23, z zintegrowanymi tłokami wyciskającymi 10. Z zamkniętą klapą obudowy 23, obudowa ma zasadniczo kształt rurowaty. Klapa obudowy 23 połączona jest z częścią 15 części dolnej 3 obudowy poprzez zawias 24. W klapie obudowy 23 umieszczone jest prostokątne wybranie 22, w którym cztery tłoki wyciskające 10 zamocowane są z ich płytkami zaciskowymi 4. W dolnej części obudowy 3 znajduje się podobne wybranie prostokątne 30, jako wspornik dla paska pęcherzowego 5. W dnie wybrania 30 umieszczone są cztery otwory zasilające 20, które łączą się z przewodem proszkowym 7, nie pokazanym na fig. 7. Zamknięta klapa obudowy 23 zachodzi w wybranie 30 części dolnej 3 obudowy i w ten sposób mocuje włożony pasek pęcherzowy 5. W części końcowej 15 umieszczony jest otwór wlotowy powietrza 3, który wyposażony jest w zawór przeponowy 2, który pozwala na zassanie powietrza do inhalatora. Ustnik 1 ma odcinek cylindryczny oraz odcinek w kształcie stożka ściętego. Komora cyklonowa 11 ze stycznymi szczelinami wlotowymi powietrza 12 zintegrowana jest w odcinku cylindrycznym ustnika 1. W trakcie użytkowania, lekarstwo 38 wylatuje, dzięki przepływowi powietrza zassanego przez ustnik, przez przewód powietrza 7 poprzez otwór 43 na deflektor 44. Tam ulega dezintegracji na mniejsze cząstki, a następnie wchodzi stycznie do komory cyklonowej 11. Zasilanie powietrzem wtórnym do komory cyklonowej 11 poprzez szczeliny wlotowe 12 zachodzi poprzez przewód wtórnego powietrza 26, pokazany w widoku w przekroju podłużnym na fig. 8, umieszczony w klapie obudowy 23 i łączący się z wnętrzem ustnika 1.

Figura 7 przedstawia przykładowe wykonanie inhalatora z bezpośrednio działającym urządzeniem wyciskającym z klapą obudowy 23 otwartą i tłokiem 10 wciśniętym i bez włożonego paska pęcherzowego 5. Podłużny przekrój na fig. 8 pokazuje położenie paska pęche

181 208 rzowego w obudowie oraz sposób działania zespołu wyciskającego. W celu opróżnienia jamy pęcherzowej 31, użytkownik wywiera ciśnienie na jedną z płytek przegrodowych 4 wyciskających tłoków 10 przy użyciu jednego palca. Dzięki bezpośredniemu przeniesieniu siły, wklęsło zakrzywiona powierzchnia tłoka 37 wchodzi na jamę pęcherzową 31, folia przykrywająca 39 rozrywa się, lekarstwo 38 wypada przez otwór zasilający 20 do przewodu 7, z którego może być inhalowane. Rozerwana folia przykrywająca 39 pozostaje częściowo połączona z pozostałą folią przykrywającą 39 i zwisa jako zaczep 8 do otworu zasilającego. Na figurze 8 nie pokazano, w jaki sposób pojedyncze tłoki 10 z ich płytkami zaciskowymi 4 zamocowane są w klapie obudowy 23. Z jednej strony, wyciskające tłoki 10 mogą być umieszczone luźno w klapie obudowy 23 i utrzymywane jedynie w położeniu górnym, gdy pasek pęcherzowy 5 będzie włożony, a ich powierzchnie zakrzywione tłoków 37 będą spoczywały na jamach pęcherzowych 31. Oczywiste jest, że wyciskające tłoki 10 muszą być tak lekkie, że gdy spoczywają one na jamach pęcherzowych 31, to nie uszkodzą tych ostatnich bez wywarcia przez użytkownika ciśnienia na płytki zaciskowe 4. W celu uniknięcia niezamierzonego ładowania jam pęcherzowych 31, tłoki 10 mogą być również utrzymywane w położeniu górnym przy pomocy połączeń zachodzących. Gdy użytkownik wywrze ciśnienie, te połączenia zachodzące można łatwo zwolnić. Dalszą możliwością jest sprężyna zamontowana na tłokach 10.

Figury 9 i 10 przedstawiają przekroje poprzeczne inhalatora według fig. 7 i 8 z wyciskającym tłokiem 10 zaprojektowanym dla asymetrycznego zachodzenia na jamę pęcherzową. Na przekroju podłużnym z fig. 8 nie pokazano, pod jakim kątem krawędź zakrzywionej powierzchni 3 przebiega względem podłużnej osi tłoka 10. Jeżeli kąt ten nie jest równy 90°, krawędź ta zawsze przecina płaszczyznę, przebiegającą prostopadle do podłużnej osi obudowy, tj. do przepływu powietrza, tak, że przekrój poprzeczny tłoka ma projekt asymetryczny poprzecznie do podłużnej osi obudowy. Jedynie w ten sposób zagwarantowane jest to, że przerwana folia przykrywająca, zaczep 8, umieszczona jest w jednej linii równolegle do przepływu powietrza po operacji wyciśnięcia i nie utrudnia przepływu powietrza. Zostanie to objaśnione w odniesieniu do fig. 9 i 10. Figura 9 przedstawia inhalator z klapą obudowy 23 zamkniętą! włożonym paskiem pęcherzowym 5, asymetryczny przekrój poprzeczny tłoka wyciskającego 10 uzyskano tak, że krawędź zakrzywionej powierzchni 37 tłoka 10 przebiega pod kątem nierównym 90° względem podłużnej osi tłoka i ta płaszczyzna krawędzi przecina prostopadłą płaszczyznę, przebiegającą w kierunku podłużnym budowy. Zakrzywiona powierzchnia 37 zachodzi dalej na część odpowiedniej powierzchni jamy pęcherzowej 31 niż na część pozostałą tak, że folia przykrywająca 39 najpierw rozrywana jest przez tłok 10 we wstępnie określonym punkcie. Pasek pęcherzowy 5 dociskany jest do części dolnej 3 obudowy przez sprężyste sieci 6 tak, że dochodzi do szczelnego względem powietrza zamknięcia. Tłok 10 jest ukształtowany asymetrycznie w przekroju poprzecznym, tak że folia 33 jest rozciągnięta w większym stopniu po jednej stronie w czasie operacji wyciskania (fig. 10), a folia przykrywająca rozrywa się w tym punkcie poniżej bardziej obciążonej folii 33 i pozostaje połączona z resztą folii przykrywającej 39 po przeciwległej stronie. Lekarstwo 38 wypada przez otwór zasilający 20 do przewodu powietrza 7. Zaczep 8 folii przykrywającej 39 zwisą umieszczony równolegle do przepływu powietrzą do otworu zasilającego 20, przebiegającego prosto do przewodu powietrza 7.

181 208

18120»

>11 93

Fig·?

181 208

Fig.8

181 208

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Inhalator do podawania lekarstw z opakowań pęcherzowych, w kształcie pasków, zawierających folię z rzędem pojedynczych wypukłych pęcherzowych jam, których krzywizna ma kształt kulistej powłoki, zawierających sproszkowane lekarstwo oraz uszczelnionych folią przykrywającą, który to inhalator ma obudowę o kształcie podłużnym z przynajmniej dwiema częściami obudowy, które są obrotowo połączone ze sobą, poprzez przegub bądź zawiasy, a jedna z części obudowy ma wybranie stanowiące wspornik dla przyjmowania pęcherzowego paska, a ponadto obudowa ma ustnik na jednym z węższych boków, otwór wlotowy powietrza po przeciwległym węższym boku, a pomiędzy nimi przewód powietrza, przystosowany do przyjęcia lekarstwa bezpośrednio z pęcherzowych jam paska włożonego do wspornika tak, że folia przykrywająca włożonego paska łączy się z przewodem powietrza, a ponadto obudowa ma zespół wyciskający do wyciskania pojedynczych pęcherzowych jam paska, zawierający przynajmniej jeden tłok, znamienny tym, że przynajmniej jeden tłok (10) zespołu wyciskającego ma wklęsło zakrzywioną powierzchnię (37), dopasowaną do kształtu wypukłych pęcherzowych jam, przy czym krawędź wklęsło zakrzywionej powierzchni (37) przynajmniej jednego tłoka (10) zachodzi asymetrycznie poprzecznie do podłużnej osi obudowy na odpowiednią zakrzywioną powierzchnię wypukłej jamy pęcherzowej (31) tak, że zaczep (8) przerwanej folii przykrywającej (39) zwisa w dół, nie utrudniając przepływu powietrza w przewodzie powietrza (7).
2. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa ma wydłużoną część dolną (3) z ustnikiem (1) oraz część końcową (15) i górną część klapową (23), która połączona jest z częścią końcową (15) części dolnej (3) poprzez zawias (24), a zespół wyciskający ma przynajmniej jeden tłok (10) z wklęsło zakrzywioną powierzchnią tłoka (37) oraz płytkę zaciskową (4) po przeciwległej stronie tłoka (10), przy czym zespół wyciskający zintegrowany jest z górną częścią klapową (23) obudowy i nie ma przeniesienia dźwigniowego, dzięki któremu można przenieść siłę na tłok wyciskający (10) w czasie operacji wyciskania.
3. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół wyciskający stanowią cztery tłoki wyciskające (10), które zamocowane są w górnej części (23) obudowy przy pomocy płytek zaciskowych (4) i które, przy zamkniętej obudowie i włożonym pasku pęcherzowym (5), można wciskać pojedynczo w dół na zewnętrznie zakrzywione jamy pęcherzowe (31) paska (5).
4. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że obudowa ma co najmniej górną część obudowy (2,9) oraz dolną część obudowy (3), a górna część (2,9) obudowy jest zaprojektowana jako zespół wyciskający, który ma przełożenie dźwigniowe, przenoszące siłę na tłok (10) w czasie operacji wyciskania.
5. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że zespół wyciskający ma postać pojedynczej dźwigni (2) z przemieszczalnym, zachodzącym tłokiem (10).
6. Inhalator według zastrz. 4, znamienny tym, że zespół wyciskający stanowi wiele dźwigni (9), z których każda ma własny tłok (10).
7. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że ma ścianki (6), wykonane z materiału sprężysto-elastycznego i są skierowane do wnętrza na górnej części (2) obudowy dla dociskania pęcherzowego paska (5) do wspornika przyjmującego (29) dla umocowania pęcherzowego paska (5) w wybraniu (39) zamkniętego inhalatora.
8. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że tłok (10) ma wklęsło zakrzywioną powierzchnię (37) z krawędzią przebiegającą w płaszczyźnie, która jest usytuowana pod kątem nierównym 90° względem podłużnej osi tłoka (10), a płaszczyzna krawędzi przecina prostopadłą płaszczyznę usytuowaną w kierunku podłużnym obudowy tak, że tłok (10) zachodzi asymetrycznie na pęcherzową, jamę (31).

181 208
9. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że tłok (10) ma wklęsło zakrzywioną powierzchnię (37) z krawędzią przebiegającą w płaszczyźnie, która jest usytuowana pod kątem 90° względem osi podłużnej tłoka (10), a tłok (10) jest połączony z obudową bocznie przy pomocy ramienia dźwigni (40) w talii sposób, że tłok (10), naciśnięty przez użytkownika, wykonuje ruch wzdłuż łuku wokół przegubu dźwigni (40), przez co zachodzenie krawędzi powierzchni (37) na pęcherzową jamę (31) zachodzi najpierw po jednej stronie.
10. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (1) ma odcinek cylindryczny i odcinek w kształcie stożka ściętego, a wewnątrz odcinka cylindrycznego znajduje się komora cyklonowa (11) ze stycznymi szczelinami powietrznymi (12) i z przewodem powietrza wtórnego (26).
11. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że otwór wlotowy powietrza (32) wyposażony jest w zawór jednokierunkowy (21).

* * *