PL180523B1

PL180523B1 - Nowy zwiazek, pochodna 1H-indolo-3-glioksylamidu i srodek farmaceutyczny PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL180523B1
Application number: PL95307951A
Authority: PL
Inventors: Nicholas James Bach; Robert Delane Dillard; Susan Elizabeth Draheim
Original assignee: Eli Lilly & Co; Lilly Co Eli
Priority date: 1994-04-01
Filing date: 1995-03-31
Publication date: 2001-02-28
Also published as: AU688458B2; CN1067054C; US6175021B1; DE69527322D1; CN1114310A; PE18696A1; NZ270848A; EP0675110A1; HUT72048A; EP0675110B1; CA2146097A1; CA2146097C; NO304186B1; KR950032117A; FI114793B; ES2179088T3; ATE220394T1; AU1621795A; ATE540923T1; US5733923A

Abstract

1. N ow y zwiazek, pochodna 1H-indo- lo-3-glioksylamidu o wzorze 1, w którym ka- zdy X oznacza atom tlenu; R 1 oznacza grupe o wzorze - (L)-R80, w którym L oznacza laczaca grupe C 1 -C4-alkilenowa, a R8 0 ozna- cza fenyl ewentualnie podstawiony 1-2 ato- mami chlorków, naftyl i bifenyl; R2 oznacza atom wodoru, C 1-C4-alkil i C3-C4-cykloal- kil; R4 i R 5 oznaczaja grupe o wzorze - (La)-(grupa karboksylowa), w którym La oz- nacza laczaca grupe - O-C 1-C4-alkilenow a lub -N H -C 1 -C4-alkilenowa, a R6 i R7 ozna- czaja atom wodoru, albo jej farmaceutycznie dopuszczalna pochodna lub sól. Wzór 1 PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nowy związek, pochodna lH-indolo-3-glioksylamidu oraz środek farmaceutyczny. Nowe związki są przydatne w inhibitowaniu uwalniania kwasów tłuszczowych z udziałem sPLA₂ w stanach takich jak wstrząs septyczny.

Budowa i właściwości fizyczne ludzkiej nietrzustkowej wydzielniczej fosfolipazy A₂(poniżej określanej jako „sPLA₂”) zostały dokładnie opisane w dwóch artykułach, a konkretnie „Cloning and Recombinat Expression of Phospholipase A₂ Present in Rheumatoid Arthritic Synovial Fluid”, Jeffrey J. Seilhamer, Waldemar Pruzanski, Peter Vadas, Shelley Plant, Judy A. Miller, Jean Kloss i Lorin K. Johnson, The Journal of Biological Chemistry, 264, nr 10, wydanie z 5 kwietnia, str. 5335-5338,1989; oraz „Structure and Properties of a Humań Non-pancretaic Phospholipase A₂”, Ruth M. Kramer, Catherice Hession, Berit Johansen, Gretchen Hayes, Paula McGray, Pinchang E. Chow, Richard Tizard i Blake R. Pepinsky, The Journal of Biological Chemistry, 264, nr 10, wydanie z 5 kwietnia, str. 5768-5775, 1989.

Uważa się, że sPLA₂ jest ograniczającym szybkość enzymem w kaskadzie kwasu arachidonowego, który hydrolizuje fosfolipidy błony. W związku z tym istotne znaczenie ma ustalenie związków inhibitujących uwalnianie kwasów tłuszczowych (np. kwasu arachidonowego) z udziałem SPLA₂. Związki takie mogłyby odgrywać istotną rolę w ogólnej terapii stanów wywoływanych i/lub utrzymywanych przez nadprodukcję sPLA₂, takich jak wstrząs septyczny, zespół zaburzeń oddechowych dorosłych, zapalenie trzustki, uraz, astma oskrzelowa, alergiczny nieżyt nosa, reumatoidalne zapalenie stawów itp.

W artykule „Recherches en serie indoliąue. VI sur tryptamines substituees”, Julia Marc, Jean Igolen, Hannę Igolen, Buli. Soc. Chim. France, 1962,1060-1068, opisano pewne indolo-3glioksylamidy i ich przekształcanie w pochodne tryptaminy.

W artykule „2-Aryl-3-Indoleglyoxylamides (FGIN-1): A New Class of Potent and Specific Ligands for the Mitochondrial DBI Receptor (MDR)”, E. Romeo i inni, The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics, 262, nr 3 (str. 971-978) opisano pewne 2-arylo-3-indologlioksylamidy stosowane w badaniu ośrodkowych układów nerwowych ssaków.

Skrót „Fragmentation of N-benzylindoles in Mass Spectrometry”, Chemical Abstracts, Vol. 67, 1967, 73028h, dotyczy różnych benzylo-podstawionych fenoli, w tym zawierających grupy glioksylamidowe w pozycji 3 pierścienia indolowego.

W opisie patentowym europejskim nr 490263 ujawniono oksoacetamidowe pochodne indoli wykazujące aktywność receptorów serotoniny.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 449 363 ujawniono trifluorometyloindole zawierające grupy glioksylamidowe w pozycji 3 pierścienia indolowego. Stwierdzono, że związki te stanowią środki przeciwbólowe w antagonizowaniu fenylo-p-chinonowego „zespołu konwulsji”.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 351 630 ujawniono a-podstawione kwasy 3-indolilooctowe i ich wytwarzanie, w tym również wytwarzanie półproduktów glioksamidowych.

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 2 825 734 ujawniono wytwarzanie 3-(2-amino-1 -hydroksyetylo)indoli z wykorzystaniem 3-indologlioksamidowych półproduktów takich jak l-fenyloetylo-2-etylo-6-karboksy-N-propylo-3-indologlioksylamid (patrz przykład 30).

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4 397 850 ujawniono wytwarzanie izoksazoliloindolamidów z wykorzystaniem glioksamidoindoli jako półproduktów.

180 523

W opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 801 594 ujawniono środki przeciwbólowe, przy wytwarzaniu których stosuje się 3-indoIoglioksylamid.

W artykule „No. 565. - Inhibiteurs d'enzymes. XII. - Preparation de (propargyamino-2-ethyl)-3-indoles”, A. Alemanhy, E. Femandez Alvarez, O. Nieto Lopey i M.E. Rubio Heraez, Bulletin Do La Societe Chimiqque De France, 1974, nr 12, str. 2883-2888, opisano różne indolino-3-glioksylamidy z podstawionym atomem wodoru w 6-członowym pierścieniu układu indolu.

W artykule „Indol-Umlagerung von l-Diphenylamino-2,3-dihydro-2,3-pirroldionen”, Gert Kollenz i Christa Labes, Liebigs Ann. Chem., 1975, str, 1979-1983, opisano fenylo-podstawione 3-glioksylamidy.

Pożądane byłoby opracowanie nowych związków i sposobów leczenia chorób wywoływanych przez sPLA₂.

Wynalazek dotyczy nowej klasy związków znanych jako lH-indolo-3-glioksylamidy do inhibitowania przebiegającego z udziałem sPLA₂ uwalniania kwasów tłuszczowych u ssaków.

A więc nowa klasa lH-indolo-3-glioksylamidów wykazuje silnąi selektywną skuteczność jako inhibitory sPLA₂ u ssaków.

Wynalazek dotyczy również środków farmaceutycznych zawierających lH-indolo-3glioksylamidy według wynalazku.

Nowe związki według wynalazku znajdują zastosowanie do zapobiegania i leczenia wstrząsu septycznego, zespołu zaburzeń oddechowych dorosłych zapalenia trzustki, urazu, astmy oskrzelowej, alergicznego nieżytu nosa, reumatoidalnego zapalenia stawów i chorób pokrewnych u ssaków polegającego na kontaktowaniu ich z terapeutycznie skuteczną ilością lH-indolo-3-glioksylamidów według wynalazku.

W odniesieniu do 1 H-indolo-3-glioksylamidów według wynalazku wykorzystuje się pewne zdefiniowane określenia, takie jak:

Określenie „alkil”, sam lub jako część innego podstawnika oznacza, o ile nie określa tego inaczej, jednowartościową grupę węglowodorową o prostym lub rozgałęzionym łańcuchu, taką jak metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, tert-butyl, izobutyl i sec-butyl.

Określenie „grupa węglowodorowa” oznacza grupę organiczną zawierającą wyłącznie atomy węgla i wodoru.

Określenie „chlorowce” oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu.

Określenie „ssak” lub „odnoszący się do ssaka” obejmuje ludzi.

Określenie „łańcuch alkilenowy o 1 lub 2 atomach węgla” odnosi się do dwuwartościowych grup -CH₂-CH₂- i -CH₂-.

Wynalazek dotyczy nowego związku, pochodnej lH-indolo-3-glioksylamidu o wzorze 1, w którym każdy X oznacza atom tlenu; R] oznacza grupę o wzorze -(L)-R_g0, w którym L oznacza łączącą grupę C]-C₄-alkilenową, a R₈₀ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-2 atomami chlorowców, naftyl i bifenyl; R₂ oznacza atom wodoru, C_rC₄-alkil i C₃-C₄-cykloalkil; R₄ i R₅ oznaczają grupę o wzorze -(L_a)-(grupa karboksylowa), w którym L_a oznacza łączącą grupę -O-C_rC₄-alkilenowąlub -NH-C_rC₄-alkilenową, a R₆ i R₇ oznaczają atom wodoru, albo jej farmaceutycznie dopuszczalnej pochodnej lub soli.

Konkretnym korzystnym związkiem według wynalazku jest związek wybrany z grupy obejmującej związki od (A) do (O):

(A) kwas [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-(fenylo-metylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowy;

(B) kwas dl-2-[[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylo-metylo)-1 H-indol4-il]oksy]propanowy;

(C) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH- indol-4-il]oksy]octowy;

(D) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1-((1,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

180 523 (E) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1, l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-1Hindol-4-il]oksy]octowy;

(F) kwas [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-ΙΗ- indol-4-il]oksy]octowy;

(G) kwas [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[4-fhiorofenylo)-metylo]-2-rnetylo-lH-indol-4- il]oksy]octowy;

(H) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -[(1 -naftalenylo)metylo]-IH-indol-4-il]oksy]octowy;

(I) kwas [ [3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(feny lometylo)- lH-indol-4-il]oksy]octowy;

(J) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -[(3-chlorofenylo)-metylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(K) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1,1 '-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(L) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-propylo-1H-indol-4-il]oksy]octowy;

(M) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(N) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1,1 '-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(O) kwas [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowy; albo jego farmaceutycznie dopuszczalna pochodna lub sól.

Szczególnie korzystnym związkiem według wynalazku jest ester metylowy kwasu [[3 -(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowcgo.

Wynalazek dotyczy także środka farmaceutycznego zawierającego znane nośniki i/lub substancje pomocnicze oraz substancję czynną który według wynalazku zawiera jako substancję czynną pochodną lH-indolo-3-glioksylamidu o wzorze 1, w którym każdy X oznacza atom tlenu; R_t oznacza grupę o wzorze -(L)-R_g0, w którym L oznacza łączącą grupę C,-C₄- alkilenową a R₈₀ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 -2 atomami chlorowca, naftyl i bifenyl; R₂ oznacza atom wodoru, C,-C₄-alkil i C₃-C₄-cykloalkil; R₄ i R₅ oznaczają grupę o wzorze -(L_a)-(grupa karboksylowa), w którym L_a oznacza łączącą grupę - O-C_rC₄-alkilenową lub -NH-C_rC₄-alkilenową, a R₆ i R₇ oznaczają atom wodoru, albo jej farmaceutycznie dopuszczalną pochodną lub sól.

Najkorzystniejszym 1 H-indolo-3-glioksylamidem jest związek o wzorze 44 oraz sól sodowa.

Sole powyższych związków lH-indolo-3-glioksylamidowych o wzorze 1 oraz określonych związków od (A) do (O) stanowią również przedmioty wynalazku. W tych przypadkach, gdy związki według wynalazku zawierają kwasowe lub zasadowe grupy funkcyjne, wytworzyć można różne sole, które sąlepiej rozpuszczalne w wodzie i bardziej farmaceutycznie dopuszczalne niż związek macierzysty. Do reprezentatywnych farmaceutycznie dopuszczalnych soli należą ale nie wyłącznie, sole metali alkalicznych i ziem alkalicznych, takie jak sole litowe, sodowe, potasowe, wapniowe, magnezowe, glinowe itp. Sole dogodnie wytwarza się z wolnego kwasu działając nań w roztworze zasadą lub poddając kwas obróbce żywicą jonowymienną.

Określenie farmaceutycznie dopuszczalne sole obejmuje również względnie nietoksyczne sole addycyjne z nieorganicznymi lub organicznymi zasadami związków według wynalazku, np. z kationami amoniowymi, czwartorzędowymi amoniowymi i aminowymi, pochodzące od zasad azotowych o zasadowości wystarczającej do wytwarzania soli ze związkami według wynalazku (patrz, np. S.M.Berge i inni, „Pharmaceutical Salts”, J. Phar. Sci., 66:1 -19 (1977)). Ponadto jedną lub więcej grup zasadowych w związku według wynalazku można poddać reakcji z odpowiednimi kwasami nieorganicznymi lub organicznymi uzyskując sole takie jak octan, benzenosulfonian, benzoesan, wodorowęglan, wodorosiarczan, wodorowinian, boran, bromek, kamsylan, węglan, chlorek, klawulanian, cytrynian, chlorek, sól z EDTA, erisylan, estolan, esylan, fluorek, fumaran, gluceptan, glukonian, glutaminian, glikoloarsanilan, heksylorezorcynian, bromek,

180 523 chlorek, hydroksynaftoesan, jodek, izotionian, mleczan, laktobionian, laurynian, jabłczan, maleinian, migdalan, mesylan, metylobromek, metyloazotan, metylosiarczan, śluzan, napsylan, azotan, oleinian, szczawian, palmitynian, pantotenian, fosforan, poligalakturonian, salicylan, stearynian, sebacynian, bursztynian, taninian, winian, toksylan, trifluorooctan, trifluorometanosulfonian i walerianian.

Pewne związki według wynalazku mogą zawierać jedno lub więcej centrów chiralnych i w związku z tym mogą występować w formach optycznie czynnych. Dodatkowe asymetryczne atomy węgla mogą występować w podstawniku takim jak grupa alkilowa. Wszystkie takie związki, a także ich mieszaniny, objęte są zakresem wynalazku. Jeśli wymagany jest określony stereoizomer, można go wytworzyć sposobami powszechnie znanymi przeprowadzając reakcje stereospecyficzne z materiałami wyjściowymi, które zawierają centra asymetrii i są już rozdzielone, albo też sposobami prowadzącymi do wytworzenia mieszanin stereoizomerów, które następnie rozdziela się znanymi sposobami.

Proleki stanowią pochodne związków według wynalazku, które zawierają chemicznie lub metabolicznie rozszczepialne grupy i stają się w wyniku solwolizy lub w warunkach fizjologicznych związkami według wynalazku aktywnymi farmaceutycznie in vivo. Pochodne związków według wynalazku wykazują aktywność zarówno w formach pochodnych kwasów jak i zasad, z tym, że forma pochodnej kwasu jest często korzystniejsza z uwagi na rozpuszczalność, zgodność z tkankami lub opóźnione uwalnianie w organizmie ssaka (patrz H. Budgard, Lesign of Prodrugs, str. 7-9,21 -24, Elsevier, Amsterdam 1985). Do proleków należąpochodne kwasów znane specjalistom, takie jak np. estry wytworzone w reakcji macierzystego związku kwasowego z odpowiednim alkoholem, albo amidy wytworzone w reakcji macierzystego związku kwasowego z odpowiednią aminą. Proste estry alifatyczne lub aromatyczne pochodzące od bocznych grup kwasowych w związkach według wynalazku stanowią korzystnie proleki. W pewnych przypadkach pożądane jest wytwarzanie proleków typu podwójnych estrów, takich jak estry (acyloksy)alkilowe lub ((alkoksykarbonyl)oksy)alkilowe.

lH-indolo-3-glioksylamidy według wynalazku (tj. o wzorze 1) wytwarzać można powszechnie znanymi sposobami podanymi w literaturze chemicznej. Takie sposoby przydatne w syntezie związków według wynalazku zilustrowano w opisie i przedstawiono poniżej na schematach reakcji 1-4.

W celu wytworzenia glioksylamidów podstawionych w pozycji 4 grupą kwasową poprzez atom tlenu, przeprowadza się reakcje przedstawione na schemacie 1 (w przypadku przejść 1-5 patrz Robin D.Clark, Joseph M. Muchowski, Lawrence E. Fisher, Lee A Flippin, David B. Repke, Michel Souchet, Synthesis, 1991,871-878). Ortonitrotoluen o wzorze 2 łatwo redukuje się do 2-metyloaniliny o wzorze 3, stosując Pd/C jako katalizator. Reakcję można przeprowadzić w etanolu lub tetrahydrofuranie (THF) albo w ich mieszaninie, stosując wodór pod niskim ciśnieniem. Anilinę o wzorze 3 w wyniku ogrzewania z diwęglanem di-tert-butylu w THF we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przekształca się z dobrą wydajnością w pochodną N-tert-butylokarbonylową o wzorze 4. Sól dilitową dianionu związku o wzorze 4 wytwarza się w temperaturze od -40 do -20°C w THF stosując sec-butylolit, po czym poddaje ją reakcji z podstawionym N-metoksy-N-metyloalkanamidem. Produkt o wzorze 5 oczyszczać można na drodze krystalizacji z heksanu, albo poddać bezpośrednio reakcji z kwasem trifluorooctowym w chlorku metylenu uzyskując 1,3-niepodstawiony indol o wzorze 6.1,3-niepodstawiony indol o wzorze 6 poddaje się reakcji z wodorkiem sodowym w dimetyloformamidzie w temperaturze pokojowej (20 25°C) przez 0,5-1 godzinę. Na uzyskaną sól sodową związku o wzorze 6 działa się równoważnikiem halogenku arylometylu i uzyskaną mieszaninę reakcyjną miesza się w temperaturze w zakresie od 0 do 100°C, zazwyczaj w temperaturze pokojowej przez 4-3 godzin uzyskując 1-arylometyloindol o wzorze 7. Indol o wzorze 7 O-odmetylowuje się w wyniku mieszania z tribromkiem boru w chlorku metylenu przez około 5 godzin (patrz Tsung-Ying Shem i Charles A. Winter, Adv. Drug Res., 1977, 12, 176). 4-hydroksyindol o wzorze 8 alkiluje się estrem kwasu α-bromoalkanowego w dimetyloformamidzie (DMF) stosując wodorek sodowy jako zasadę, w warunkach zbliżonych do opisanych przy przekształcaniu związku o wzorze 6

180 523 w związek o wzorze 7. Ester kwasu o[(indoil-4-il)oksy]alkanowego o wzorze 9 poddaje się reakcji z chlorkiem oksalilu w chlorku metylenu otrzymując związek o wzorze 10, którego nie oczyszcza się lecz poddaje się go bezpośrednio reakcji z amoniakiem otrzymując glikoksamid o wzorze 11. Produkt ten hydrolizuje się IN wodorotlenkiem sodowym w MeOH. Produkt końcowy, glioksylamid o wzorze 12 wydziela się w postaci wolnego kwasu karboksylowego, w postaci jego soli sodowej lub w obydwu postaciach.

W celu wytworzenia glioksylamidów podstawionych w pierścieniu indolu w pozycji 5 grupą kwasu oksybutanowego i w pozycji 2 grupą alkilową przeprowadza się reakcje przedstawione na schemacie 2.1,3-niepodstawione indole o wzorze 13 wytwarza się sposobami przedstawionymi na schemacie 1 przy wytwarzaniu związku o wzorze 6. Gdy na związek o wzorze 13 w mieszaninie DMF i THF działa się najpierw NaH w oleju mineralnym, a następnie halogenkiem arylometylu, uzyskuje się z dobrą wydajnością 1-arylometyloindol o wzorze 14. Indol o wzorze 14 poddaje się reakcji w chlorku metylenu z chlorkiem oksalilu i uzyskaną mieszaninę dodaje się bezpośrednio do THF nasyconego amoniakiem otrzymując 5-metoksyglioksamid o wzorze 16. Pochodną 5-metoksy O-odmetylowuje się do związku 5-hydroksylowego o wzorze 17 w wyniku mieszania z tribromkiem boru w chlorku metylenu. Produkt poddaje się reakcji z NaH w oleju mineralnym i estrem tert-butylowym kwasu γ-bromomasłowego w sposób opisany powyżej otrzymując produkt pośredni o wzorze 18, który można następnie łatwo przekształcić w produkt karboksylowy o wzorze 19 w wyniku mieszania z kwasem trifluorooctowym w chlorku metylenu.

Przy wytwarzaniu glioksylamidów podstawionych w pozycji 5 grupą kwasu oksobutanowego i w pozycji 2 atomem wodoru dostępny w handlu indol o wzorze 20 przekształcono w szeregu reakcji przedstawionych na schemacie 3 w glioksylamid o wzorze 25, przeprowadzając reakcje w warunkach zbliżonych do opisanych przy schemacie 1.

W celu wytwarzania glioksylamidów, w których grupa karboksylowa w pozycji 4 jest połączona poprzez atom azotu, przeprowadzić można sekwencję reakcji przedstawionych na schemacie 4. Nitroindol o wzorze 26 (otrzymany sposobem opisanym w Tetrahedron 46 (17), 6085-6112 (1990), Jan Bergman i Peter Sand) alkilować można bromkiem arylometylu z zastosowaniem wodorku sodowego jako zasady otrzymując związek o wzorze 27. W wyniku działania na związek o wzorze 27 chlorkiem oksalilu, a następnie amoniakiem otrzymuje się glioksylamid o wzorze 28. W wyniku redukcji grupy nitrowej w związku o wzorze 28 wodorem z zastosowaniem Pt/BaSO₄ jako katalizatora, a następnie alkilowania 2-bromooctanem z zastosowaniem NaHCO₃ jako zasady otrzymuje się związek o wzorze 40. W wyniku zasadowej hydrolizy rozcieńczonym NaOH uzyskuje się produkt o wzorze 31.

W celu wytwarzania glioksylamidów, w którym grupa karboksylowa w pozycji 4 połączona jest poprzez łańcuch złożony wyłącznie z atomów węgla, przeprowadzić można reakcje przedstawione na schemacie 5. Kwas benzoesowy o wzorze 32 podaje się reakcji z chlorkiem tionylu uzyskując odpowiedni chlorek benzoilu, który poddaje się reakcji z 2-amino-2-metylo-1-propanolem, a następnie z chlorkiem tionylu otrzymując chroniony kwas o wzorze 33. Grupę nitrowąoksazoliny redukuje się wodorem w obecności Pd/C jako katalizatora i anilinę o wzorze 34 ogrzewa się z diwęglanem di-tert-butylu otrzymująpochodnąN-tert-butylokarbonylowąo wzorze 35. Przekształca się jąw indol o wzorze 36 w sposób przedstawiony na schemacie 1, po czym indol alkiluje się bromkiem benzylu z zastosowaniem wodorku sodowego jako zasady, uzyskując związek o wzorze 37. Grupę oksazolinową przekształca się w aldehyd o wzorze 38 działając jodkiem metylu, prowadząc redukcję borowodorkiem sodowym i hydrolizę kwasem. W wyniku działania na aldehyd (karboetoksymetyleno)trifenylofosforanem otrzymuje się pochodną kwasu akrylowego o wzorze 39. Poddaje się jąreakcji z chlorkiem oksalilu i amoniakiem w sposób pisany uprzednio i otrzymuje się związek o wzorze 40, a następnie przeprowadza się redukcję katalityczną wobec Pd/C otrzymując glikoksylamid o wzorze 41. Ester ten hydrolizuje się do pochodnej kwasu karboksylowego o wzorze 42. Postępując w podobny sposób można także wytworzyć pochodną kwasu karboksylowego o wzorze 43,wydłużoną o jeden atom węgla.

180 523

Uważa się, że lH-indolo-3-glioksylamidy opisane powyżej wykazują korzystne działanie terapeutyczne w wyniku bezpośredniego inhibitowania u ssaków (w tym u ludzi) sPLA₂, a nie w wyniku działania jako antagonista kwasu arachidonowego, ani też innych aktywnych środków poniżej kwasu arachidonowego w kaskadzie kwasu arachidonowego, takich jak lipoksygenazy, cyklooksygenazy itp.

Sposób inhibitowania uwalniania kwasów tłuszczowych przebiegającego z udziałem sPLA₂ obejmuje kontaktowanie sPLA₂ ssaka z terapeutycznie skuteczną ilością lH-indolo-3glikoksylamidu podstawionego w pozycji 4 lub 5 pochodną kwasu, jego solą lub jego pochodną stanowiącą prolek.

Korzystny sposób inhibitowania kwasów tłuszczowych obejmuje kontaktowanie sPL z terapeutycznie skuteczną ilością 1 H-indolo-3-glikoksylamidu o wzorze 1, albo związków (A) - (O), podanych powyżej.

Korzystny sposób obejmuje również kontaktowanie ludzkiego sPLA₂ z terapeutycznie skuteczną ilością lH-indolo-3-glikoksylamidu o wzorze 1, w którym glikoksylamid podstawiony jest w pozycji 4 grupą kwasową (albo jej solą lub pochodną stanowiącą prolek). Związki według wynalazku znajdują zastosowanie w leczeniu wstrząsu septycznego, zespołu zaburzeń oddechowych dorosłych, zapalenia trzustki, urazu, astmy oskrzelowej, alergicznego nieżytu nosa, reumatoidalnego zapalenia stawów i chorób pokrewnych polegającego na podawaniu ssakom (w tym również ludziom) terapeutycznie skutecznej dawki lH-indolo-3-glikoksylamidu według wynalazku (o wzorze 1 albo związków (A) - (O), podanych powyżej albo jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli lub pochodnej stanowiącej prolek. Najkorzystniejszy sposób leczenia wstrząsu septycznego u ludzi stanowi podawanie terapeutycznie skutecznej dawki IH-indolo-glioksylamidów o wzorze 44, albo ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, solwatów lub pochodnych stanowiących proleki.

Jak to zaznaczono powyżej, związki według wynalazku sąprzydane w inhibitowaniu przebiegającego z udziałem sPLA₂ uwalniania kwasów tłuszczowych takich jak kwas arachidonowy. Określenie „inhibitowanie” oznacza zapobieganie lub terapeutycznie znaczące zmniejszanie przez związki według wynalazku uwalniania kwasów tłuszczowych inicjowanego przez sPLA₂. Określenie farmaceutycznie dopuszczalny” oznacza, że nośnik, rozcieńczalnik lub wypełniacz musi być kompatybilny z innymi składnikami kompozycji i nie może być szkodliwy dla biorcy.

Konkretną dawkę związku według wynalazku podawanego w celu uzyskania działania terapeutycznego lub zapobiegawczego będzie się oczywiście ustalać biorąc pod uwagę okoliczności danego przypadku, uwzględniając np. podawany związek, sposób podawania i leczony stan. Zazwyczaj dzienne dawki będą stanowić nietoksyczną dawkę wynoszącą od około 0,01 do około 50 mg aktywnego związku według wynalazku na kg wagi ciała.

Korzystną kompozycję farmaceutyczną stanowi kompozycja w postaci dawki jednostkowej. Dawkę jednostkową może stanowić kapsułka lub tabletka, albo odpowiednia ich ilość, ilość składnika aktywnego w dawce jednostkowej kompozycji można zmieniać lub dopasowywać w zakresie od około 0,1 do około 1000 mg lub powyżej, zależnie od konkretnego sposobu leczenia. Można założyć, że konieczne może okazać się rutynowe zmienianie dawki w zależności od wieku i stanu pacjenta. Dawka będzie również zależna od sposobu podawania.

Związki można podawać w różny sposób, w tym doustnie, doodbytowo, przezskómie, podskórnie, dożylnie, domięśniowo i donosowo.

Środki farmaceutyczne według wynalazku wytwarza się łącząc (np. mieszając) terapeutyczne skuteczną ilość lH-indolo-3-glioksylamidów według wynalazku wraz z ich farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem. Środki farmaceutyczne według wynalazku wytwarza się znanymi sposobami wykorzystując dobrze znane i łatwo dostępne składniki.

Przy wytwarzaniu środków według wynalazku składnik aktywny zazwyczaj miesza się z nośnikiem lub rozcieńcza się nośnikiem, albo też kapsułkuje się w nośniku, który może być w postaci kapsułki, torebeczki, papieru lub innego pojemnika. Gdy nośnik służy jako rozcieńczał

180 523 nik, może to być stały, półstały lub ciekły materiał działający jako rozczynnik, albo też może być on w postaci tabletek, pigułek, proszków, pastylek do ssania, eliksirów, zawiesin, emulsji, roztworów, syropów, aerozoli (stałych lub w ciekłym ośrodku) albo maści, zawierających np. do 10% wag. związku aktywnego. Związki według wynalazku korzystnie przetwarza się w środki farmaceutyczne przed podawaniem.

W środowiskach farmaceutycznych zastosować można dowolny odpowiedni nośnik. W środkach takich nośnik może być substancją stałą cieczą lub mieszaniną substancji stałej i cieczy. Tak np. w przypadku zastrzyków dożylnych związki według wynalazku rozpuszczać można w ilości 2 mg/ml w wodnym roztworze zawierającym 4% dekstrozy i 0,5% cytrynianu sodowego. Do stałych środków należą proszki, tabletki i kapsułki. Stałym nośnikiem może być dowolna jedna lub więcej substancji, które mogą działać jako środki smakowo-zapachowe, środki smarujące, środki zwiększające rozpuszczalność, środki zawieszające, spoiwa, środki ułatwiające rozpad tabletek i materiały kapsułkujące.

Tabletki do podawania doustnego mogą zawierać odpowiednie wypełniacze takie jak węglan wapniowy, węglan sodowy, laktoza, fosforan wapniowy, wraz ze środkami ułatwiającymi rozpad takimi jak skrobia kukurydziana lub kwas alginowy i/lub ze środkami wiążącymi takimi jak żelatyna i guma arabska oraz ze środkami smarującymi takimi jak stearynian magnezowy, kwas stearynowy, talk itp.

W proszkach nośnik stanowi silnie rozdrobniona substancja stała w postaci mieszaniny z silnie rozdrobnionym składnikiem aktywnym. W tabletkach składnik aktywny wmieszany jest w odpowiednich proporcjach z nośnikiem wykazującym niezbędne właściwości wiążące, w postaci zagęszczonej w celu uzyskania wymaganego kształtu i wielkości. Proszki i tabletki korzystnie zawierają od około 1 do około 99% wag. składnika aktywnego, który stanowi nowy związek według wynalazku. Do odpowiednich stałych nośników należy węglan magnezowy, stearynian magnezowy, talk, laktoza, pektyna, dekstryna, skrobia, żelatyna, tragakant, metyloceluloza, sól sodowa karboksymetylocelulozy, woski o niskiej temperaturze topnienia i masło kakaowe.

Do sterylnych ciekłych form środka należą zawiesiny, emulsje, syropy i eliksiry.

Składnik aktywny może być rozpuszczony lub zawieszony w farmaceutycznie dopuszczalny nośniku takim jak sterylna woda, sterylny rozpuszczalnik organiczny lub mieszanina takich składników. Składnik aktywny często może być rozpuszczony w odpowiednim rozpuszczalniku organicznym, np. w wodnym roztworze glikolu propylenowego. Inne środki wytwarzać można dyspergując silnie rozdrobniony składnik aktywny w wodnym roztworze skrobi lub soli sodowej karboksymetylocelulozy, albo w odpowiednim oleju.

Poniższe przykłady środków farmaceutycznych od I do VIII ilustrują jedynie wynalazek nie ograniczając jego istoty. Określenie „składnik aktywny” odnosi się do związku o wzorze 1 lub do jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli, solwatu lub proleku.

Przykład I. Twarde kapsułki żelatynowe wytworzono z następujących składników:

Ilość (mg/kapsułkę)

Składnik aktywny250

Skrobia, wysuszona200

Stearynian magnezowy10

Razem460

Przykład II. Tabletkę wytworzono z następujących składników:

Ilość (mg/kapsułkę)

Składnik aktywny250

Celuloza mikrokrystaliczna400

Krzemionka piecowa10

Kwas stearynowy5

Razem 665mg

Składniki wymieszano i sprasowano uzyskując tabletki, każda o wadze 665 mg.

180 523

Przykład III. Roztwór aerozolowy wytworzono z następujących składników:

Waga

Składnik aktywny0,25

Etanol25,75

Propelent 22 (chlorodifluorometan)74,00

Razem 100,00

Składnik aktywny wymieszano z etanolem i mieszaninę dodano do części propelenta 22 schłodzonego do -30°C, po czym całość przeniesiono do urządzenia napełniającego. Wymaganą ilość wprowadzono do pojemnika ze stali nierdzewnej i rozcieńczono resztąpropelenta. Następnie na pojemnik założono zaworek.

Przykład IV. Tabletki, każda zawierająca 60 mg składnika aktywnego, wytworzono w następujący sposób:

Składnik aktywny60 mg

Skrobia45 mg

Celuloza mikrokrystaliczna35 mg

Poliwinylopirolidon (10% roztwór w wodzie) 4 mg

Sól sodowa karboksymetyloskrobi 4,5 mg

Stearynian magnezowy 0,5 mg

Talk1 mg

Razem 150 mg

Składnik aktywny, skrobię i celulozę przesiano przez sito US nr 45 i dokładnie wymieszano. Z uzyskanym proszkiem wymieszano wodny roztwór zawierający poliwinylopirolidon i mieszaninę przetarto przez sito US nr 14. Uzyskane granulki wysuszono w 50°C i przesiano przez sito US nr 18. Do uzyskanych granulek dodano sól sodową karboksymetyloskrobi, stearynian magnezowy i talk, przesiane uprzednio przez sito US nr 60, po czym po wymieszaniu granulki sprasowano w tabletkarce uzyskując tabletki, każda o wadze 150 mg.

Przykład V. Kapsułki, każda zawierająca 80 mg składnika aktywnego, wytworzono w następujący sposób:

Składnik aktywny80 mg

Skrobia59 mg

Celuloza mikrokrystaliczna59 mg

Stearynian magnezowy2 mg

Razem 200 mg

Składnik aktywny, celulozę, skrobię i stearynian magnezowy wymieszano, przesiano przez sito US nr 45 i uzyskaną mieszanką napełniono w ilościach po 200 mg twarde kapsułki żelatynowe.

Przykład VI. Czopki, każdy zawierający 225 mg składnika aktywnego, wytworzono w następujący sposób:

Składnik aktywny 225 mg

Glicerydy nasyconych kwasów tłuszczowych 2 000 mg

Razem 2 225 mg

Składnik aktywny przesiano przez sito US nr 60, po czym zawieszono w glicerydach nasyconych kwasów tłuszczowych, uprzednio stopionych przy doprowadzeniu minimalnej ilości ciepła. Mieszaninę wylano następnie do formy na czopki o nominalnej pojemności 2 g, którą pozostawiono do ostygnięcia.

Przykład VII. Zawiesiny, każda zawierająca 50 mg składnika aktywnego, wytworzono w następujący sposób:

Składnik aktywny 50 mg

Sól sodowa karboksymetylocelulozy 50 mg

Syrop 1,25 ml

180 523

Roztwór kwasu benzoesowego 0,10 ml

Środek smakowo-zapachowy ile potrzeba

Środek barwiący ile potrzeba

Woda oczyszczona do 5 ml

Składnik aktywny przesiano przez sito US nr 45, po czym wymieszano z solą sodową karboksymetylocelulozy i syropem uzyskując gładką pastę. Do pasty dodano z mieszaniem roztwór kwasu benzoesowego, środek smakowo-zapachowy i środek barwiący, rozcieńczone częścią wody. Następnie dodano odpowiednią ilość wody do uzyskania wymaganej objętości.

Przykład VIII. Preparat dożylny wytworzyć można w następujący sposób:

Składnik aktywny 100 mg

Izotoniczny roztwór soli 1000 ml

Roztwór powyższych składników zazwyczaj podaje się dożylnie pacjentowi z szybkością 1 ml/minutę.

Wszystkie produkty z przykładów opisanych poniżej, a także półproduktów stosowanych do ich wytwarzania, wykazują odpowiednie widma NMR i IR. Wykazują one również właściwe wielkości w widmie masowy,

Przykład IX. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 44.

Część A. Wytwarzanie N-tert-butoksykarbonylo-3-metoksy-2-metyloaniliny

Roztwór 44,4 g (344 mmole) 3-metoksy-2-metyloaniliny i 75 g (344 mmole) diwęglanu di-tert-butylu w 400 ml THF ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 4 godziny. Po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość rozpuszczono w octanie etylu, przemyto IN kwasem cytrynowym i wodą, po czym wysuszono nad siarczanem magnezowym. Po usunięciu rozpuszczalnika pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość krystalizowano z heksanu otrzymując 64,5 g (84% wydajności) N-tert-butoksykarbonylo-3-metoksy-2-metyloaniliny o temperaturze topnienia 56-57°C.

Analiza: dla C|₃H₍₉NO₃ wyliczono: C 65,80; H 8,08; N 5,90 stwierdzono: C 63,32; H 7,83; N 5,56.

Część B. Wytwarzanie 4-metoksy-2-metylo-lH-indolu

Roztwór 280 ml (0,36 mola) 1,3 M sec-butylolitu w cykloheksanie dodano powoli do N-tert-butoksykarbonylo-3-metoksy-2-metyloaniliny (43 g, 0,18 mola) w 300 ml THF, utrzymując temperaturę poniżej -40°C w łaźni z suchym lodem i etanolem. Łaźnię usunięto, mieszaninę pozostawiono do ogrzania się do 20°C i ponownie wstawiono do łaźni. Po schłodzeniu do temperatury -60°C wkroplono 18,5 g (0,18 mola) N-metoksy-N-metylo-glioksylamidu w równej objętości TFIF. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 godzinę, po czym łaźnię chłodzącą usunięto i mieszanie kontynuowano przez 1 godzinę. Mieszaninę wylano następnie do mieszaniny 600 ml eteru i 600 ml IN HCL. Warstwę organiczną oddzielono, przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 39,5 g mieszaniny l-[2-(tert-butoksykarbonyloamino)-6-metoksyfenylo]-2-propanonu i wyjściowego anilidu. Mieszaninę tą rozpuszczono w 100 ml chlorku metylenu i 40 ml kwasu trifluorooctowego, po czym całość mieszano przez 26 godzin. Mieszaninę przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując po krystalizacji z mieszaniny CH₂Cl₂/heksan 13,9 g 4-metoksy-2-metylo-l H-indolu o temperaturze topnienia 80-86°C.

Analiza: dla C|₀H||NO wyliczono: C 74,51; H 6,88; N 8,69 stwierdzono: C 74,41; H 7,08; N 8,47.

Część C. Wytwarzanie 4-metoksy-2-metylo-l-(fenyIometylo)-lH-indolu

4-metoksy-2-metylo-lH-indol (Ig, 6,2 mmola) dodano do 248 mg (6,2 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym (przemytego uprzednio heksanem przed dodaniem DMF)

180 523 w 15 ml DMF i po mieszaniu przez 0,5 godziny dodano 0,74 ml (6,2 mmola) bromku benzylu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, rozcieńczono wodą i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie uzyskując 1,3 g (84% wydajności) 4-metoksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolu o temperaturze topnienia 96-116°C.

Analiza: dla C|₇H|₇NO wyliczono: C 81,24; H 6,82; N 5,57 stwierdzono: C 81,33; H 6,74; N 5,29.

Część D. Wytwarzanie 4-hydroksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolu

Roztwór 1,25 g (5 mmoli) 4-metoksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-IH-indolu i 20 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ w 50 ml chlorku metylenu mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin, po czym mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu, przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezowym. Po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, uzyskując 577 mg (49% wydajności) 4-hydroksy-2-metylo-l~(fenylometylo)-lH-indolu o temperaturze topnienia 125-127°C.

Analiza: dla C₁₆H₁₅NO wyliczono: C 80,98;, H 6,37; N 5,90 stwierdzono: C 80,76; H 6,26; N 5,80.

Część E. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[2-metylo-l -(fenylometylo)-IH-indo 1-4- i 1] oksy]octowego

4-hydroksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indol (530 mg, 2,2 mmola) dodano do 88 mg (2,2 mola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w 20 ml DMF i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 0,67 godziny. Następnie dodano 0,21 ml (2,2 mmola) bromooctanu metylu i mieszanie kontynuowano przez 17 godzin. Mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 597 mg (88% wydajności) estru metylowego kwasu [[2-metylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 140-143°C.

Analiza: dla C|₉H₁₉NO₃ wyliczono: C 73,77; H6,19; N4,53 stwierdzono: C 74,01; H6,23; N4,32.

Część F. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,16 ml, 1,9 mmola) dodano do 582 mg (1,9 mmola) estru metylowego kwasu [[2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,5 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość rozpuszczono w 10 ml chlorku metylenu. Bezwodny amoniak barbotowano przez 0,25 godziny, po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,5 godziny i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość mieszano z 20 ml octanu etylu, po czym mieszaninę przesączono. Przesącz zatężono otrzymując 672 mg mieszaniny estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylometylo)-IH-indol-4-il]oksy]octowego i chlorku amonowego, o temperaturze topnienia 202-215°C.

Część G. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-(fenylometylo)- 1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 660 mg (1,7 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego i 10 ml IN NaOH w 30 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę, schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano przez 0,5 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem,

180 523 a pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda. Warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 IN HC1 i wyekstrahowano EtOAc. Po zatężeniu roztworu w EtOAc otrzymano 431 mg (69% wydajności) krystalizowanego kwasu [[3-(-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 218-220°C.

Analiza: dla C₂₀H₁₈N₂O₅ wyliczono: C 65,57; H4,95; N 7,65 stwierdzono: C 63,31; H 4,79; N6,91.

Przykład X. Wytwarzanie kwasu dl-2-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]propanowego, związku o wzorze 45.

Część A. Wytwarzanie estru metylowego kwasu dl-2-[[2-metylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il] oksy]propanowego

4-hydroksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-IH-indol (483 mg, 2,0 mmola) poddano reakcji z 82 mg (2,0 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym 20ml DMF, a następnie z 0,22 ml (2,0 mmola) dl-2-bromopropionianu metylu w sposób opisany w przykładzie IX, część E, otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 480 mg (74% wydajności) estru metylowego kwasu dl-2-[[2-metylo-l -(fenylometylo)- 1 H-indol-4-il]oksy]propanowego.

Część B. Wytwarzanie estru metylowego kwasu dl-2-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylometylo)- lH-indol-4-il]oksy]propan owego

Chlorek oksalilu (0,16 ml, 1,9 mmola) poddano reakcji z 480 mg (1,5 mmola) estru metylowego kwasu dl-2-[[2-metylo-l -(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]propanowego, a następnie z bezwodnym amoniakiemjak w przykładzie IX, część F, po czym produkt reakcji rozpuszczono w EtOAc, przemyto wodą wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc otrzymując 531 mg (90% wydajności) estru metylowego kwasu dl-2-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylometylo)- lH-indol-4-il]oksy]propanowego o temperaturze topnienia około 175°Ć.

Analiza: dla C₂₂H₂₂N₂O₅ wyliczono: C 66,99; H 5,62; N7,10 stwierdzono: C 67,28; H 5,59; N 7,03.

Część C: Wytwarzanie kwasu dl-2-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l -(fenylometylo)- 1 H-indol-4-il]oksy]propanowego

Mieszaninę 521 mg (1,3 mmola) estru metylowego kwasu dl-2-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-1-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]propanowego i 10 ml 1 NNaOHw30 ml etanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicązwrotnąprzez 17 godzin, schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano przez 0,5 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda. Warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 1N HC1 i wyekstrahowano EtOAc. Roztwór w EtOAc zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość wymieszano z mieszaniną EtOAc-eter. Nierozpuszczalny materiał odsączono otrzymując 246 mg (50% wydajności) kwasu dl-2-[[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo -1 - (fenylometylo) -1 H-indol-4-il]oksy]propanowego o temperaturze topnienia 201-204°C.

Analiza: dla C₂₎H₂₀N₂O₅ wyliczono: C 66,31; H 5,30; N 7,36 stwierdzono: C 65,63; H5,61; N 7,03.

Przykład XI. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o wzorze 81

Część A. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C 1 g (6,2 mmola) 4-metoksy-2-metylo-lH-indolu poddano reakcji z 248 mg (6,2 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 1,1 g (6,2 mmola)2-(bromofenylo)bifenylu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 17% EtOAc w heksanie 1,63 g (80% wydajności) l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu w postaci oleju.

180 523

Analiza: dla C₂₃H₂₁NO wyliczono: C 84,37; H 6,46; N 4,28 stwierdzono: C 84,11; H 5,66; N 3,83.

Część B. Wytwarzanie l-((l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,6 g (4,9 mmola)) 1 -([ 1 ,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 20 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂. Surowy produkt chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 841 mg (55% wydajności) l-((l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-1 H-indolu

Analiza: dla C₂₂H₎₉NO wyliczono: C 84,32; H6,ll; N 4,47 stwierdzono: C 84,59; H 6,33; N 4,75.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [(1-((1,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

1-((1,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-lH-indol (767 mg, 2,45 mmola) alkilowano działając na niego 0,23 ml (2,45 mmola) bromooctanu metylu i 98 mg (2,45 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w DMF, w sposób opisany w przykładzie IX, część E. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 730 mg (77% wydajności) estru metylowego kwasu ([ 1-((1,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 99-101°C.

Analiza: dla C₂₅H₂₃NO₃ wyliczono: C 77,90; H6,01; N 3,63 stwierdzono: C 78,11; H6,17; N 3,74.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [(3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1-((1,Γ-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część F, 715 g (1,9 mmola) estru metylowego kwasu [(1-((1,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego poddano reakcji najpierw z 0,16 ml (1,9 mmola) chlorku oksalilu, a następnie z nadmiarem amoniaku otrzymując substancję stałą o barwie białej. Wymieszano ja z octanem etylu, po czym nierozpuszczalny materiał oddzielono i wysuszono uzyskując 660 mg mieszaniny estru metylowego kwasu [(3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1-((1,1 '-bifenyl]-2-ilornetylo)-2-mety lo-1 H-indol-4-ił]oksy]octowego i chlorku amonowego, o temperaturze topnienia 144- 148°C.

Część E. Wytwarzanie kwasu ((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1-((1,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego i chlorku amonowego

Mieszaninę 648 mg (1,4 mmola) estru metylowego kwasu ((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-((l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml INNaOH i 20 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę, schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano przez 0,5 godziny. Mieszaninę zatężono, a pozostałość wymieszano z mieszaniną EtOAc/woda, po czym stały materiał, który nie rozpuścił się, odsączono i wysuszono otrzymując 227 mg (35% wydajności) soli sodowej kwasu ((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1-((1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metyło-1 H-indol-4-il]oksy]-octowego o temperaturze topnienia >265°C.

Analiza: dla C₂₆H₂|N₂O₅Na wyliczono: C 67,24/ H 4,65; N 6,03 stwierdzono: C 69,38; H 4,88; N 5,42.

Część F. Warstwę wodną oddzielono z przesączu z powyższej części i zakwaszono do pH 2-3 IN HC1. Wytracony osad wyekstrahowano EtOAc i po zatężeniu EtOAc uzyskano 128 mg (20% wydajności) wytrąconego kwasu ([3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 228-231°C.

Analiza: dla C₂₆H₂₂N₂O₅ wyliczono: C 70,58; H 5,01; N 6,33 stwierdzono: C 73,12; H 5,37; N5,81.

180 523

Przykład XII. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 47

Część A. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C 805 mg (5 mmoli) 4-metoksy-2-metylo-1 H-indolu poddano reakcji z 200 g (5 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 1,0 g (5 mmoli) 3-(bromofenylo)bifenylu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 1,25 g (76% wydajności) 1 -([1, Γ-bifenyl]-3-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-l H-indolu o temperaturze topnienia 127-131°C.

Analiza: dla C₂₃H₂₎NO wyliczono: C 84,37; H 6,46; N 4,28 stwierdzono: C 83,30; H 6,55; N 4,07.

Część B. Wytwarzanie 1-([1 ,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-l H-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,25 g (3,8 mmola) 1 -([ 1,1 '-bifenyl]~3-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-1 H-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 15,2 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ otrzymując 1,03 g (87% wydajności) surowego l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-1 H-indolu.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-lH-indol (1,03 g, 3,3 mmola) alkilowego działając na niego 0,31 ml (3,3 mmola) bromooctanu metylu i 132 mg (3,3 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w DMF, w sposób opisany w przykładzie IX, część E. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 1,0 g (79% wydajności) estru metylowego kwasu [[l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 99-102°C.

Analiza: dla C₂₅H₂₃NO₃ wyliczono: C 77,90; H6,01; N 3,63 stwierdzono: C 77,61; H 6,09; N 3,62.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,23 ml 2,6 mmola) dodano do 1,0 g (2,6 mmola) estru metylowego kwasu [[l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 15 ml chlorku metylu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,3 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 15 ml chlorku metylu barbotowano amoniak przez 0,25 godziny, po czym roztwór mieszano przez 0,25 godziny i zatężono. Pozostałość wymieszano z mieszaniną EtOAc/woda i nierozpuszczalny materiał przesączono otrzymując 300 mg estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego. Warstwę EtOAc z przesączu oddzielono, przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc otrzymując dodatkowo 671 mg estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 175-179°C. Całkowita wydajność produktu wynosiła 82%.

Analiza: dla C₂₇H₂₄N₂O₅ wyliczono: C 71,04;' H 5,30; N6,14 stwierdzono: C 71,30; H5,41; N 6,35

Część E. Wytwarzanie kwasu. [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1, l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie X, część E, 956 mg (2,1 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego hydrolizowano w 10 ml IN NaOH i 20 ml metanolu otrzymując 403 mg (41% wydajności) soli sodowej kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia >265°C.

180 523

Analiza: dla C₂₆H₂₁N₂O₅Na wyliczono: C 67,24; H 4,56; N 6,03 stwierdzono: C 67,20; H 4,58; N 6,03

Otrzymując również 346 mg (37% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 236-238°C

Analiza: dla C₂₆H₂₂N₂O₅ wyliczono: C 70,58; H5,01; N 6,33 stwierdzono: C 70,58; H 5,25; N6,ll.

Przykład XIII. Wytwarzanie kwasu ((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-((l,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 48

Część A. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C 805 mg (5 mmoli) 4-metoksy-2-metylo-lH-indolu poddano reakcji z 200 mg (5 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 1,0 g (5 mmoli) 4-(bromofenylo)bifenolu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 1,3 g (80% wydajności) l-([l,r-bifenyl]-4-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu o temperaturze topnienia 118-123°C.

Analiza: dla C₂₃H_2]NO wyliczono: C 84,37; H 6,46; N 4,28 stwierdzono: C 84,66; H 6,62; N 4,00.

Część B. Wytwarzanie 1-((1,r-bifenyl]-4-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,3 g (4,0 mmola) 1 -([ 1, l'-bifenyl]-4-ilometylo)-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 16 ml IM BBr₃/CH₂CI₂ otrzymując 970 mg (77% wydajności) surowego l-((l,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[ 1-((1,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, Część E, l-([l,l'-bifenyl]-3-ilometylo)-4-hydroksy-2-metylo-lH-indol (970 mg, 3,1 mmola) potraktowano 124 mg (3,1 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie 0,29 ml (3,1 mmola) bromooctanu metylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 747 mg (63% wydajności) estru metylowego kwasu [(1 -((1, l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 164-167°C.

Analiza: dla C₂₅H₂₃NO₃ wyliczono: C 77,90; H6,01; N 3,63 stwierdzono: C 78,83; H6,10; N 3,56.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu ((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1-((1, l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,17 ml, 1,9 mmola) dodano do 747 g (1,9 mmola)estru metylowego kwasu ((1-((1,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 15 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,3 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 15 ml chlorku metylenu i barbotowano amoniak przez 0,25 godziny, po czym roztwór mieszano przez 0,25 godziny i zatężono. Pozostałość wymieszano z mieszaniną EtOAc/woda i nierozpuszczalny materiał przesączono otrzymując 818 mg (94% wydajności) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 215-217°C.

Analiza: dla C₂₇H₂₄N₂O₅ wyliczono: C 71,04; H 5,30; N 6,14 stwierdzono: C 71,32; H 5,43; N 6,33.

180 523

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie X, część E, 803 mg (1,8 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1,1 '-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego hydrolizowano w 10 ml IN NaOH i 20 ml metanolu otrzymując 614 mg (74% wydajności) soli sodowej kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-4-iIometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia > 265°C.

Analiza: dla C₂₆H₂|N₂O₅Na wyliczono: C 67,24; H 4,56; N 6,03 stwierdzono: C 67,48; H 4,62; N6,14.

Otrzymano również 35 mg (4% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-4-ilometylo)-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 228-232°C

Analiza: dla C₂^H₂7N₂O^ wyliczono: C 70,58; ‘ H5,01; N 6,33 stwierdzono: C 70,54; H 5,06; N 6,14.

Przykład XIV. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 49

Część A. Wytwarzanie 2-[2,6-dichlorofenylo)metylo]-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu

4-metoksy-2-metylo-lH-indol (805 mg, 5 mmoli) dodano do mieszaniny 160 mg (4 mmole) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym (przemytego heksanem przed dodaniem DMF) w 10 ml DMF i po mieszaniu przez 0,67 godziny dodano 782mg (4 mmole) a,2,6-trichlorotoluenu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin, po czym rozcieńczono wodą i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymano 1,08 g (84% wydajności) 2-[2,6-dichlorofenylo)metylo]-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu o temperaturze topnienia 154-157°C.

Analiza: dla C|₇H_I5 C1₂NO wyliczono: C 63,77; H 4,72; N 4,37 stwierdzono: C 67,16; H5,14; N4,19.

Część B. Wytwarzanie l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,08 g (3,38 mmola) 2-[2,6-dichIorofenylo)metylo]-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 13,5 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ otrzymując 862 mg (83% wydajności) l-[2,6-dichlorofenylo)metylo]-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu, po chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie.

Analiza: dla C_I6H₁₃ C1₂NO wyliczono: C 67,76; H 4,28; N 4,57 stwierdzono: C 63,03; H 4,45; N 4,56.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część E, l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-4-hydroksy-2-metylo-lH-indol (862 mg, 2,8 mmola) potraktowano 112 mg (2,8 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie 0,27ml (2,8 mmola) bromooctanu metylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 411 mg (39%wydajności) estru metylowego kwasu [[l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 168-169°C.

Analiza: dla C_I9H_]7 C1₂NO₃ wyliczono: C 60,33; H 4,53; N 3,70 stwierdzono: C 60,55; H 4,70; N3,75.

180 523

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,09 ml, 1,07 mmola) dodano do 405 mg (1,07 mmola) estru metylowego kwasu [[l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 3,0 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 15 ml chlorku metylenu i barbotowano amoniak przez 0,25 godziny, po czym roztwór mieszano przez 0,25 godziny i zatężono. Pozostałość wymieszano z mieszaniną EtOAc/woda. Warstwę EtOAc oddzielono, przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc otrzymując 426 mg (88% wydajności) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo-l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 200-202°C.

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 420 mg (0,94 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, 50 ml IN NaOH i 15 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,17 godziny, schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano przez 0,5 godziny. Dodano octan etylu i wodę, po czym warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 IN HC1 i wyekstrahowano 2 razy octanem etylu. Część nierozpuszczalną odsączono. Przesącz wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Stałą pozostałość przemyto niewielką objętością mieszaniny eter/chlorek metylenu i nierozpuszczalny materiał odsączono i połączono z materiałem odsączonym powyżej otrzymując 315 mg (88% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(2,6-dichlorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 236-239°C.

Analiza: dla C₂oH₁₆Cl₂N₂0₅ wyliczono: C 55,19; H 3,70; N 6,44 stwierdzono: C 55,34; H 3,72; N 6,35.

Przykład XV. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[4-(fluorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 50

Część A. Wytwarzanie l-[(4-fluorofenylo)metylo]-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu 4-metoksy-2-metylo-l H-indol (805 mg, 5 mmoli) dodano do mieszaniny 200 mg (5 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym (przemytego heksanem przed dodaniem DMF) w 10 ml DMF i po mieszaniu przez 0,5 godziny dodano 0,6 ml (5 mmoli) chlorku 4-fluorobenzylu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, po czym rozcieńczono wodą i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymano 1,1 g (84% wydajności) l-[(4-fluorofenylo)metylo]-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu o temperaturze topnienia 104-108°C.

Analiza: dla C₁₇H₁₆FNO wyliczono: C 75,82; H 5,99; N 5,20 stwierdzono: C 73,82; H 5,95; N5,01.

Część B: Wytwarzanie l-[(4-fluorofenylo)metylo]-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,1 g (4,1 mmola) l-[(4-fluorofenylo)metylo]-4-metoksy-2-metylo-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 16,4 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ otrzymując 881 mg (84% wydajności) l-[(4-fluorofenylo)metylo]-4-hydroksy-2-metylo-lH-indolu.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [(l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-1 H-indol-1 -il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część E, l-[(4-fluorofenylo)metylo)-4-hydroksy-2-metylo-1 H-indol (881 mg, 3,45 mmola) potraktowano 138 mg (3,45 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie 0,33 ml (3,45 mmola) bromooctanu metylu. Produkt oczysz

180 523 czano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 914 mg (81% wydajności) estru metylowego kwasu [(l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 92-98°C.

Analiza: dla C₁₉H|₈FNO₃ wyliczono: C 69,71; H 5,54; N 4,28 stwierdzono: C 70,83; H 6,00; N 4,08.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,24 ml, 2,6 mmola) dodano do 914 mg (2,8 mmola) estru metylowego kwasu [[l-[(4-fhiorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 15 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,3 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 15 ml chlorku metylenu i barbotowano amoniak przez 0,25 godziny, po czym roztwór mieszano przez 0,25 godziny i zatężono. Pozostałość wymieszano z mieszaniną EtOAc/woda i nierozpuszczalny materiał odsączono otrzymując 25 mg (4% wydajności) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego. Warstwę EtOAc z przesączu oddzielono, przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc otrzymując dodatkowo 757 mg estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 178-180°C. Całkowita wydajność wyniosła 70%.

Analiza: dla C₁₃H₁₉FN₂O₅ wyliczono: C 63,31; H4,81; N 7,03 stwierdzono: C 62,31; H 4,78; N 6,85.

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 420 mg (0,94 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1 -[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego, 10 ml 1N NaOH i 3 0 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,67 godziny, schłodzono do temperatury pokojowej i mieszano przez 1 godzinę. Dodano octan etylu i wodę, po czym warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 IN HC1 i wyekstrahowano 2 razy octanerm etylu. Połączone ekstrakty w octanie etylu wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Stałą pozostałość przemyto niewielką objętością octanu etylu otrzymując 593 mg (81 % wydajności) kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)- l-[(4-fluorofenylo)metylo]-2-metylo-l H-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 244-247°C.

Analiza: dla C₂₀H_l7FN₂O₅ wyliczono: C 62,50; H 4,46; N 7,29 stwierdzono: C 62,40; H4,57; N 7,00.

Przykład XVI. Wytwarzanie kwasu [(3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1-((1-naftaleny lo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 51

Część A. Wytwarzanie 4-metoksy-2-metylo-1-((1-naftalenylo)metylo]-lH-indolu 4-metoksy-2-metylo-1 H-indol (644 mg, 4 mmola) rozpuszczono w 10 ml DMF i dodano 160 mg (4 mmole) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym. Po 0,67 godziny dodano 707 mg (4 mmole) l-(chlorometylo)naftalenu. Po 5 godzinach mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano dwukrotnie octanem etylu. Połączone ekstrakty w octanie etylu przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eulowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymano 1,17 g (97% wydajności) 4-metoksy-2-metylo-l-[(l-naftalenylo)metylo]-lH-indolu.

Analiza: dla C₂₁H_!9NO wyliczono: C 83,69; H 6,35; N 4,65 stwierdzono: C 83,71; H 6,45; N4,41.

Część B: Wytwarzanie 4-hydroksy-2-metylo-l-[(l-naftalenylo)metylo]-lH-indolu

180 523

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,17 g (3,9 mmola) 4-metoksy-2-metylo-l-[(l-naftalenylo)metylo]-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 15,6 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ otrzymując materiał, który chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, a następnie 50% EtOAc w heksanie, otrzymując 796 mg (71 % wydajności) 4-hydroksy-2-metylo-1 -[(1 -naftalenylo)metylo]-1 H-indolu.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[2-metylo-1-[(1-naftalenylo)metylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część E, 4-hydroksy-2-metylo-l-[(l-naftalenylo)metylo]-lH-indol (796 mg, 2,8 mmola) potraktowano 112 mg (2,8 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie 0,27 ml (0,27 mmola) bromooctanu metylu uzyskując materiał, który chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 450 mg (45% wydajności) estru metylowego kwasu [[2-metylo-1 -[(1 -naftalenylo)metylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 167-171°C.

Analiza: dla C₂₃H₂₁NO₃ wyliczono: C 76,86; H 5,89; N 3,90 stwierdzono: C 77,95; H 6,25; N 3,72.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -[(1 -naftyleno)metylo]-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część F, 445 mg (1,24 mmola) estru metylowego kwasu [[2-metylo-l-[(l-nąftalenylo)metylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego poddano reakcji najpierw z chlorkiem oksalilu, a następnie z nadmiarem amoniaku, otrzymując substancję stałą o barwie białej. Wymieszano ją z octanem etylu i wodą. Warstwę octanu etylu przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem octanem etylu, otrzymując 409 mg estr metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-[(l-naftyleno)metylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 188-190°C.

Analiza: dla C₂₅H₂₂N₂O₅ wyliczono: C 69,76; H5,15; N6,51 stwierdzono: C 69,94; H 5,28; N 6,55.

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(l-naftalenylo)metylo]-2-metylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 402 mg (0,93 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-metylo-l-[(l-naftyleno)metylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego, 5 ml INNaOH i 15 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,5 godziny, mieszano w temperaturze pokojowej przez 0,5 godziny i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość wymieszano z octanem etylu i wodą, po czym warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 IN HC1. Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu, po czym octan etylu przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość wymieszano z mieszaniną eter/chlorek metylenu i przesączono otrzymując 284 mg (73% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -[(1 -naftalenylo)metylo]-2-metylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 233-235°C.

Analiza: dla C₂₄H₂₀N₂O₅ wyliczono: C 69,22; H 4,84; N 6,73 stwierdzono: C 68,98; H5,01; N 6,36.

Przykład XVII. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)- lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 52

Część A. Wytwarzanie 2-etylo-4-metoksy-1 H-indolu

Roztwór 140 ml (0,18 mola) 1,4M sec-butylolitu w cykloheksanie powoli dodano do N-tert-butoksykarbonylo-3-metoksy-2-metyloaniliny (21,3 g, 0,09 mola) w 250 ml THF, utrzymując temperaturę poniżej -40°C w łaźni z suchym lodem i etanolem. Łaźnię usunięto, mieszaninę pozostawiono do ogrzania się do 0°C i ponownie wstawiono do łaźni. Po schłodzeniu do temperatury -60°C wkroplono 18,5 g (0,18 mola) N-metoksy-N-metylopropanamidu w równej

180 523 objętości THF. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 5 minut, po czym łaźnię chłodzącąusunięto i mieszanie kontynuowano przez 18 godzin. Mieszaninę wylano następnie do mieszaniny 300 ml eteru i 400 ml 0,5N HC1. Warstwę organiczną oddzielono, przemyto wodą i solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 25,5 g surowego l-[2-(tert-butoksykarbonyloamino)-6-metoksyfenylo]-2-butanonu. Materiał ten rozpuszczono w 250 ml chlorku metylenu i 50 ml kwasu trifluorooctowego, po czym całość mieszano przęz 17 godzin. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i do pozostałości w postaci oleju dodano octan etylu i wodę. Octan etylu oddzielono, przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując po krystalizacji z mieszaniny CH₂Cl₂/heksan 13,9 g 2-etylo-4-metoksy-l H-indolu o temperaturze topnienia 80-86°C.

Analiza: dla C]]H_I3NO wyliczono: C 75,40; H 7,48; N 7,99 stwierdzono: C 74,41; H 7,64; N 7,97.

Część B. Wytwarzanie 2-etylo-4-metoksy-l-(fenylometylo)-lH-indolu

2-etylo-4-metoksy-1 H-indol (4,2 g, 24 mmole) rozpuszczono w 30 ml DMF i dodano 960 mg 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym. Po 1,5 godzinie dodano 2,9 ml (24 mmole) bromku benzylu. Po 4 godzinach mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano dwukrotnie octanem etylu. Połączone warstwy octanu etylu przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 3,1 g (49% wydajności) 2-etylo-4-metoksy-l -(fenylometylo)-l H-indolu.

Część C. Wytwarzanie 2-etylo-4-hydroksy-l-(fenylometylo)-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 3,1 g (11,7 mmola) 2-etylo-4-metoksy-1-(fenylometylo)-1 H-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 48,6 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ otrzymując materiał, który chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 1,58 g (54% wydajności) 2-etylo-4-hydroksy-1 -(fenylometylo)-1 H-indolu.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[2-etylo-l-(fenylometylo)- lH-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część E, 2-etylo-4-hydroksy-l -(fenylometylo)-1 H-indol (1,56 g, 6,2 mmola) potraktowano 248 mg (6,2 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie 0,6 ml (0,6,2 mmola) bromooctanu metylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 1,37 g (69% wydajności) estru metylowego kwasu [[2-etylo-l-(fenylometylo)-IH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 89-92°C.

Analiza: dla C₂₀H_2tNO₃ wyliczono: C 74,28; H 6,55; N 4,33 stwierdzono: C 74,03; H 6,49; N 60.

Część E. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część F, 1,36 g (4,2 mmola) estru metylowego kwasu [[2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego poddano reakcji najpierw z 0,4 ml (4,2 mmla) chlorku oksalilu, a następnie z nadmiarem amoniaku, otrzymując substancję stałą o barwie białej. Wymieszano jąz octanem etylu i materiał nierozpuszczalny oddzielono i wysuszono otrzymując 1,37 g estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 172-187°C.

Część F. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-IH-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 788 mg (2 mmoli) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego, 10 ml IN NaOH i 30 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,5 godziny, mieszano w temperaturze po

180 523 kojowej przez 0,5 godziny i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość wymieszano z octanem etylu i wodą, po czym warstwę wodną oddzielono i zakwaszono do pH 2-3 IN HC1. Wytrącony osad odsączono i przemyto octanem etylu otrzymując 559 mg (74% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 230-234°C.

Analiza: dla C_2lH₂₀NO₅ wyliczono: C 65,96; H 5,80; N 7,33 stwierdzono: C 66,96; H 5,55; N 6,99.

Przykład XVIII. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l ,2-dioksoetylo)-1 -[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 53

Część A. Wytwarzanie l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-4-metoksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C, 1,61 g (9,2 mmola) 2-etylo-4-metoksy- IH-indolu poddano reakcji z 368 mg (9,2 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 1,2 ml (9,2 mmola) chlorku 3-chlorobenzylu w 10 ml DMF otrzymując 1,34 g (49% wydajności) l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-4-metoksy-lH-indolu po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie.

Część B. Wytwarzanie l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-4-hydroksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,34 g (4,5 mmola) l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-4-metoksy- IH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 36 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 5% metanolem w EtOAc 512 mg (40% wydajności) l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-4-hydroksy-lH-indolu.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[ 1 -[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo]-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część E, l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-4-hydroksy-lH-indoł (512 mg, 1,8 mmola) potraktowano 72 mg (1,8 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie 0,17 ml (1,8 mmola) bromooctanu metylu. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 418 mg (65% wydajności) estru metylowego kwasu [[l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 85-90°C.

Analiza: dla C₂₀H₂₀ClNO₃ wyliczono: C 67,13; H 5,63; N3,91 stwierdzono: C 64,41; H 5,63; N 3,10.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część F, 410 mg (1,15 mmola) estru metylowego kwasu [[l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo]-lH-indol-4-il]oksy]octowego poddano reakcji najpierw z 0,1 ml chlorku oksalilu, a następnie z nadmiarem amoniaku, otrzymując substancję stałą o barwie białej. Wymieszano ją z octanem etylu, po czym nierozpuszczalny materiał oddzielono i wysuszono otrzymując 424 mg mieszaniny estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego i chlorku amonowego. Temperatura topnienia tej mieszaniny wynosiła 173-185°C.

Część E. Wytwatrzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Sposobem opisanym w przykładzie X, część E, 418 mg (1 mmol) estru metylowego kwasu [3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego hydrolizowano w 5 ml IN NaOH i 15 ml metanolu otrzymując 268 mg (61% wydajności) soli sodowej kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia> 265°C.

Analiza: dla C₂|H|₈ClN₂O₅Na wyliczono: C 57,74; H4,15; N6,41 stwierdzono: C 58,36; H4,61; N 5,57

180 523

Otrzymano również 60 mg (14% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1 -[(3-chlorofenylo)metylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 210-212°C.

Analiza: dla C₂|H|₉C1N₂O₅ wyliczono: C 60,88; H4,61; N 6,75 stwierdzono: C 60,53; H 4,78; N 6,59.

Przykład XIX. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 54

Część A. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-4-metoksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C, 1,75 g (10 mmoli) 2-etylo-4-metoksy-1H-indolu poddano reakcji z 400 mg (10 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 1,83 ml (10 mmoli) 2-(bromometylo)bifenylu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 1,25 g (37% wydajności) l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-4-metoksy-lH-indolu w postaci oleju.

Część B. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-4-hydroksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 911 mg (2,6 mmola) l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-4-metoksy-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 10 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂. Surowy produkt chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 590 mg (69% wydajności) 1-[1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-4-hydroksy-1 H-indołu.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-1 Hrindol-4-il]oksy]octowego l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-4-hydroksy-lH-indol (911 mg, 2,8 mmola) alkilowano działając 0,26 ml (2,8 mmola) bromooctanu metylu i 111 mg (2,8 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w DMF w sposób opisany w przykładzie IX, część E. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 655 mg (59% wydajności) estru metylowego kwasu [[l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-lH-indol-4-il]-oksy]octowego.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,12 ml, 1,4 mmola) dodano do 555 mg estru metylowego kwasu [[ 1 -[ 1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2,5 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 10 ml chlorku metylenu, przez roztwór barbotowano bezwodny amoniak przez 0,25 godziny, po czym wytrącony osad odsączono. Osad ten chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc otrzymując 605 mg (92% wydajności) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1 -([ 1, l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego.

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetyIo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]okys]octowego

Mieszaninę 600 mg (1,3 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-lH-indoł-4-il]oksy]octowego w 8 ml IN NaOH i 20 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotnąprzez 0,67 godziny, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda. Warstwę wodną oddzielono, zakwaszono IN HC1 i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano, a pozostałość krystalizowano z metanolu otrzymując 352 mg (59% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,r-bifeny]-2-ilometyIo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 211-214°C.

Analiza: dla C₂7H₂₄N₂O₅ wyliczono: C 71,04; H 5,30; N6,14 stwierdzono: C 71,26; H 5,54; N 5,98.

180 523

Przykład XX. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-propylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 55

Część A. Wytwarzanie 4-metoksy-2-propylo-1 H-indolu

Roztwór 50 ml (65 mmoli) 1,3 M sec-butylolitu w cykloheksanie dodano powoli do N-tert-butoksykarbonylo-3-metoksy-2-metyloaniliny (7,7 g, 32,5 mmoli) w 100 ml THF, utrzymując temperaturę poniżej -40°C w łaźni z suchym lodem i etanolem. Łaźnię usunięto, mieszaninę pozostawiono do ogrzania się do -10°C i ponownie wstawiono do łaźni. Po schłodzeniu do temperatury -60°C wkroplono 4,3 g (32,5 mmoli) N-metoksy-N-metylobutanamidu w równej objętości THF. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 godzinę, po czym łaźnię chłodzącą usunięto i mieszanie kontynuowano przez 24 godziny. Mieszaninę wylano następnie do mieszaniny 200 ml eteru i 200 ml 0,5N HC1. Warstwę organiczną oddzielono, przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 9,9 g surowego l-[2-(tert-butoksykarbonyloamino)-6-metoksyfenylo]-2-pentanonu. Materiał ten rozpuszczono w 100 ml chlorku metylenu i 20 ml kwasu trifluorooctowego, po czym całość mieszano przez 23 godziny. Mieszaninę przemyto wodą wysuszono nad siarczanem magnezowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 2,19 g 4-metoksy-2-propylo-l H-indolu w postaci oleju.

Analiza: dla C₁₂H|₅NO wyliczono: C 76,16; H 7,99; N 7,40 stwierdzono: C 74,18; H8,10; N6,51.

Część B. Wytwarzanie l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-4-metoksy-2-propylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C, 945 mg (5 mmoli) 4-metoksy-2-propylo1 H-indolu poddano reakcji z 200 mg (5 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 0,92 ml (5 mmoli) 2-(bromometylo)bifenylu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 1,16 g (65% wydajności) l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-metoksy-2-propylo-lH-indolu w postaci oleju.

Część C. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-hydroksy-2-propylo-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,16 g (3,27 mmola) l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-metoksy-2-propylo-1 H-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 13 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂. Surowy produkt chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 794 mg (71 % wydajności) 1 -[1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-hydroksy-2-propylo-1 H-indolu w postaci oleju.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-propylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-4-hydroksy-2-propylo-lH-indol (794 mg, 2,8 mmola) alkilowano działając 0,22 ml (2,3 mmola) bromooctanu metylu i 93 mg (2,3 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w DMF w sposób opisany w przykładzie IX, część E. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 533 mg (56% wydajności) estru metylowego kwasu [[l-[l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-propylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego.

Część E. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo]-2-propylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,11 ml, 1,3 mmola) dodano do 533 mg estru metylowego kwasu [[l-[l,r-bifenyl]-2-ilometylo]-2-propyIo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2,0 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 10 ml chlorku metylenu, przez roztwór barbotowano bezwodny amoniak przez 0,25 godziny, po czym mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda, warstwę EtOAc oddzielono, przemyto solanką i wysuszono nad siarczanem magnezowym. Po zatężeniu pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowa

180 523 niem EtOAc otrzymując 440 mg (70% wydajności) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -([ 1,1 '-bifeny 1] -2-ilometylo]-2-propylo-1 H-indol-4-il] oksy] octowego.

Część F. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-propylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 440 mg (0,9 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-propylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 5 ml IN NaOH i 15 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicązwrotnąprzez 0,75 godziny, po czym zatęzono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda. Warstwę wodną oddzielono, zakwaszono IN HC1 do pH 2-3 i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano otrzymując 374 mg (88% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo]-2-propylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 211-214°C.

Analiza: dla C₂₈H₂₆N₂O₅ wyliczono: C 71,47; H 5,57; N 5,95 stwierdzono: C 69,58; H 5,65; N 5,53.

Przykład XXI. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 56

Część A. Wytwarzanie 2-cyklopropylo-4-metoksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie XVII, część A, 100 ml (130 mmoli) 1,3M sec-butylolitu w cykloheksanie poddano reakcji z N-tert-butoksykarbonylo-3-metoksy-2-metyloaniliną (15,4 g, 65 mmoli) w 100 ml THF, a następnie z 8,4 g (65 mmoli) N-metoksy-N-metylocyklopropylokarboksyamidu uzyskując surowy [2-(tert-butoksykarbonyloamino)-6-metoksyfenylo]metylocyklopropyloketon. Z materiału tego w wyniku obróbki 20 ml kwasu trifluorooctowego w 300 ml chlorku metylenu przez 6 godzin otrzymano materiał, który chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientowym, od toluenu do 5% EtOAc w toluenie, uzyskując 6,4 g (52% wydajności) 2-cyklopropyiu-4-metoksy-l H-indolu w postaci oleju.

Analiza: dla C₁₂H₁₃NO wyliczono: C 76,98; H 7,00; N 7,48 stwierdzono: C 74,33; H7,ll; N 6,62.

Część B. Wytwarzanie 2-cyklopropylo-4-metoksy-l-(fenylometylo)-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C 935 mg (5 mmoli) 2-cyklopropylo-4-metoksy-1 H-indolu poddano reakcji z 200 mg (5 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 0,6 ml (5 mmoli) bromku benzylu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 630 mg (45% wydajności) 2-cyklopropylo-4-metoksy-l-(fenylometylo)-lH-indolu w postaci oleju.

Część C. Wytwarzanie 2-cyklopropylo-4-hydroksy-1-(fenylometylo)-1 H-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 630 g (2,3 mmola) 2-cyklopropylo-4-metoksy-l-(fenylometylo)-1 H-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 9 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂. Surowy produkt chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 316 mg (52% wydajności) 2-cyklopropylo-4-hydroksy-1-(fenylometylo)-1 H-indolu w postaci oleju.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[2-cyklopropylo-l -(fenylometylo)- 1 H-indol-4-il]oksy]octowego

2-cyklopropylo-4-hydroksy-1 -(fenylometylo)- IH-indol (316 mg, 1,2 mmola) alkilowano działając na niego 0,11 ml (1,2 mmola) bromooctanu metylu i 48 mg (1,2 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w DMF, w sposób opisany w przykładzie IX, część E. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 253 mg (63% wydajności) estru metylowego kwasu [[2-cyklopropylo-1 -(fenylometylo)- 1 H-indol-4-il]oksy]octowego.

Część E. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

180 523

Chlorek oksalilu (0,07 ml, 0,76 mmola) dodano do 253 mg (0,76 mmola) estru metylowego kwasu [[2-cyklopropylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,5 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 10 ml chlorku metylenu i barbotowano amoniak przez 0,25 godziny. Wytrącony osad oddzielono otrzymując 226 mg mieszaniny estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego i chlorku amonowego.

Część F. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-l-(fenylometylo)- 1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 220 mg (0,54 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 5 ml IN NaOH i 15 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,76 godziny, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda. Warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 IN HC1 i dodano EtOAc. Wytrącony osad odsączono otrzymując 169 mg (80% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-1-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 246-249°C.

Analiza: dla C₂₂H₂₀N₂O₅ wyliczono: C 67,34; H5,14; N7,14 stwierdzono: C 67,11; H5,33; N 6,86.

Przykład XXII. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego, związku o wzorze 57

Część A. Wytwarzanie l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-4-metoksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część C 935 mg (5 mmoli) 2-cyklopropylo-4-metoksy-1 H-indolu poddano reakcji z 200 mg (5 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym, a następnie z 0,92 ml (5 mmoli) 2-bromometylo)bifenylu otrzymując po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie 911 mg (52% wydajności) l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-cyklopropylo-4-metoksy-lH-indolu z postaci oleju.

Część B. Wytwarzanie l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-4-hydroksy-lH-indolu

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część D, 1,25 g (3,7 mmola) 1 -([ 1,1 '-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-4-metoksy-lH-indolu poddano reakcji O-odmetylowania działając 15ml IM BBr₃/CH₂Cl₂. Surowy produkt chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 367 mg (29% wydajności) l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-4-hydroksy-l H-indolu w postaci oleju.

Część C. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-4-hydroksy-lH-indol (367 mg, 1,1 mmola) alkilowano działając na niego 0,1 ml (1,1 mmola) bromooctanu metylu i 43 mg (1,1 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym w DMF, w sposób opisany w przykładzie IX, część E. Produkt oczyszczano metodą chromatografii na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 265 mg (59% wydajności) estru etylowego kwasu [[ 1 -([ 1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l ,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Chlorek oksalilu (0,06 ml, 0,64 mmola) dodano do 265 mg (0,64 mmola) estru metylowego kwasu [[l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego w 10 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1,5 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 10 ml chlorku metylenu i barbotowano amoniak przez 0,25 godziny, po czym mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda, po czym warstwę EtOAc oddzielono, przemyto solankąi wysuszono nad siarczanem magnezowym. Po zatężeniu pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc

180 523 otrzymując 181 mg estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,r-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego i chlorku amonowego.

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowego

Mieszaninę 175 mg (0,36 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-1 -([ 1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowego w 4 ml IN NaOH i 10 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,5 godziny, po czym zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i pozostałość rozpuszczono w mieszaninie EtOAc/woda. Warstwę wodną oddzielono, zakwaszono do pH 2-3 IN HC1 i dodano EtOAc. Roztwór w EtOAc wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano, a pozostałość wymieszano z EtOAc i eterem. Nierozpuszczalny materiał odsączono otrzymując 105 mg (62% wydajności) kwasu [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-([l,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-cyklopropylo-lH-indol-4-il]oksy]octowego o temperaturze topnienia 172-174°C.

Analiza: dla C₂₈H₂₄N₂O₅ wyliczono: C 71,78; H 5,16; N 5,98 stwierdzono: C 72,08; H 5,30; N 5,92.

Przykład XXIII. Wytwarzanie kwasu 4-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego, związku o wzorze 58

Część A. Wytwarzanie N-tert-butoksykarbonylo-4-metoksy-2-metyloaniliny

Sposobem opisanym w przykładzie IX, część A, 13,7 g (0,1 mola) 4-metoksy-2metyloaniliny poddano reakcji z 25 g (0,1145 mola) diwęglanu di-tert-butylu uzyskując 17,25 g N-tert-butoksykarbonylo-4-metoksy-2-metyloaniliny o temperaturze topnienia 8Ó-82°C, po krystalizacji z heksanu.

Analiza: dla C|₃H,₉NO₃ wyliczono: C 65,80; H 8,07; N 5,90 stwierdzono: C 65,86; H 8,15; N 5,61.

Część B. Wytwarzanie l-[2-(tert-butoksykarbonyloamino)-5-metoksyfenylo]-2-butanonu Roztwór 1,3 M sec-butylolitu w cykloheksanie (81 ml, 0,105 mola) dodano powoli do 11,85 g (0,05 mola) N-tert-butoksykarbonylo-4-metoksy-2-metyloaniliny w 80 ml THF, utrzymując temperaturę poniżej -40°C w łaźni z suchym lodem i etanolem. Łaźnię usunięto, mieszaninę pozostawiono do ogrzania się do -20°C i ponownie wstawiono do łaźni. Po schłodzeniu do temperatury -60°C wkroplono 6,1 g (0,052 mola) N-metoksy-N-metylopropanamidu w równej objętości THF. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 godzinę, po czym łaźnię chłodzącą usunięto i mieszanie kontynuowano przez 1 godzinę. Mieszaninę wylano następnie do mieszaniny 200 ml eteru i 200 ml IN HCL Warstwę organiczną oddzielono, przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 10,9 g (74% wydajności) l-[2-(tert-butoksykarbonyloamino)-5-metoksyfenylo]-2-butanonu o temperaturze topnienia 80-81°C po chromatografowaniu na żelu krzemionkowym z eluowaniem 5% EtOAc w toluenie.

Analiza: dla C₁₆H₂₃NO₄ wyliczono: C 65,51; H 7,90; N 4,77 stwierdzono: C 65,69; H 7,89; N 4,90.

Część C. Wytwarzanie 2-etylo-5-metoksy-lH-indolu l-[2-tert-butoksykarbonyloamino)-5-metoksyfenylo]-2-butanon (7,33 g, 0,025 mola) w 120 ml dichlorometan i 20 ml kwasu trifluorooctowego mieszano przez 20 godzin, przemyto wodą i roztworem NaHCO₃, po czym produkt chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie, otrzymując 2,54 g (58% wydajności) 2-etylo-5-metoksy-lH-indolu w postaci substancji stałej o barwie białej, o temperaturze topnienia 49-50°C.

Analiza: dla C]|H_I3NO wyliczono: C 75,40; H 7,48; N 7,99 stwierdzono: C 75,64; H7,61; N 8,04.

Część D. Wytwarzanie 2-etylo-5-metoksy-l-(fenylometylo)-IH-indolu

180 523

2-etylo-5-metoksy-lH-indol (5,6 g, 21,5 mmola) rozpuszczono w 150 ml DMF i 20 ml THF, po czym dodano 1,0 g (25 mmoli) 60% wodorku sodowego. Po mieszaniu przez 0,17 godziny dodano 3,0 ml (25 mmoli) bromku benzylu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 godzin, rozcieńczono wodą i wyekstrahowano octanem etylu. Roztwór w octanie etylu przemyto wodą nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego i wysuszono nad siarczanem sodowym. EtOAc odparowano, a pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientowym od 5% EtOAc w heksanie do 10% EtOAc w heksanie, otrzymując 4,6 g (82% wydajności) 2-etylo-5-metoksy-l-(fenylometylo)-1 H-indolu.

Część E. Wytwarzanie 2-etylo-5-metoksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-glioksylamidu

Chlorek oksalilu (0,8 ml, 9,2 mmola) dodano do 2,1 g (7,9 mmola) 2-etylo-5-metoksy-1-(fenylometylo)-1 H-indolu schłodzonego do -5°C. Łaźnię chłodzącą usunięto, mieszanie kontynuowano przez 1 godzinę i mieszaninę dodano w 0-5°C do 150 ml THF nasyconego amoniakiem. Po 0,33 godziny mieszaninę rozcieńczono wodą warstwę organiczną oddzielono, przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego i wysuszono nad siarczanem sodowym. Po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem najpierw chlorkiem metylenu, a następnie eterem, uzyskując 2,1 g (79% wydajności) 2-etylo-5-metoksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-glioksylamidu.

Część F. Wytwarzanie 2-etylo-5-hydroksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-glioksylamidu

Roztwór 1,3 g (4 mmole) 2-etylo-5-metoksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-IH-indolo-3-glioksylamidu i 16 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂ w 50 ml chlorku metylenu mieszano przez 1,5 godziny, wymieszano z wodą po czym materiał organiczny oddzielono i przemyto solanką. Po wysuszeniu roztwór zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientowym od 1% MeOH/CH₂Cl₂ do 3% MeOH/CH₂Cl₂, otrzymując po rekrystalizacji z mieszaniny chlorek metylenu/etanol 270 mg (21% wydajności) 2-etylo-5-hydroksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-glioksylamidu o temperaturze topnienia 224-225°C.

Analiza: dla C|₉H₎₈N₂O₃ wyliczono: C 70,70; H 5,63; N 8,69 stwierdzono: C 70,99; H 5,56; N 8,43.

Część G. Wytwarzanie estru tert-butylowego kwasu 4-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-1 H-indol-5-il]oksy]butanowego

2-etylo-5-hydroksy-2-metylo-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-glioksylamid (355 mg, 1,1 mmola) rozpuszczono w 10 ml THF i 20 ml DMF, po czym dodano 50 mg (1,2 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym. Po mieszaniu przez 0,17 godziny dodano 290 mg (1,3 mmola) 4-bromomaślanu tert-butylu i mieszanie kontynuowano przez 4,75 g. Mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano EtOAc, po czym EtOAc przemyto wodą i nasyconym roztworem chlorku sodowego, a następnie wysuszono nad siarczanem sodowym. Po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientowym od CH₂C1₂ do 2% MeOH w CH₂C1₂, otrzymując po krystalizacji z mieszaniny eter/heksan 460 mg (90% wydajności) estru tert-butylowego kwasu 4-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego o temperaturze topnienia 101-104°C.

Analiza: dla C₂₇H₃₂N₂O₅ wyliczono: C 69,81; H 6,94; N 6,03 stwierdzono: C 70,54; H 7,02; N 6,37.

Część H. Wytwarzanie kwasu 4-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)- 1 H-indol-5-il]oksy]butanowego

Roztwór 450 mg (0,97 mmola) estru tert-butylowego kwasu 4-[[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego w 75 ml chlorku metylenu i 1 ml kwasu trifluorooctowego mieszano w temperaturze pokojowej przez 2,25 godziny, po czym

180 523 zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem EtOAc otrzymując 250 mg (63% wydajności) kwasu 4-([3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego o temperaturze topnienia 173-175°C.

Analiza: dla C₂₃H₂₄N₂O₅ wyliczono: C 67,63; H 5,92; N 6,86 stwierdzono: C 67,09; H 6,00; N 6,76.

Przykład XXIV. Wytwarzanie kwasu 4-[[3-(2-amino-l ,2-dioksoetylo)-1 -(fenylometylo)- lH-indol-5-il]oksy]butanowego, związku o wzorze 59

Część A. 5-hydroksy-l-(fenylometylo)-IH-indol

5-metoksy-lH-indol (5,6 g, 21,5 mmola) poddano reakcji z 1,0 g (25 mmoli) 60% wodorku sodowego, a następnie 3,0 ml (25 mmoli) bromku benzylu, w sposób opisany w przykładzie XX, część D, uzyskując surowy 5-metoksy-1-(fenylometylo)-IH-indol. Materiał ten rozpuszczono w 250 ml chlorku metylenu, schłodzono do 5°C, dodano 50 ml IM BBr₃/CH₂Cl₂, łaźnię chłodzącą usunięto i mieszaninę reakcyjnąmieszano przez 1,75 godziny. Dodano wodę z lodem i mieszanie kontynuowano. Warstwę organiczną oddzielono, przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego, wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem od 20% eteru w heksanie do eteru otrzymując 870 mg (ogólna wydajność 19%) surowego 5-hydroksy-1 -(fenylometylo)- 1 H-indolu.

Część B. Wytwarzanie estru etylowego kwasu 4-((1-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego

Do roztworu 850 mg (4,0 mmola) 5-hydroksy-1-(fenylometylo)-1 H-indolu w 75 ml DMF i 20 ml THF dodano 200 mg (5,0 mmola) 60% wodorku sodowego w oleju i po mieszaniu przez 0,17 godziny dodano 0,7 ml (4,9 mmola) 4-bromomaślanu etylu. Po 2,75 godziny mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano EtOAc. Roztwór EtOAc przemyto wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego, wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem gradientowym od 15% eteru w heksanie do 50% eteru w heksanie, otrzymując 545 mg (40% wydajności) estru etylowego kwasu 4-((1-(fenylometylo)-lH-indol-5-iI]oksy]butanowego.

Część C. Wytwarzanie estru etylowego kwasu 4-[[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -(fenylometylo)- 1 H-indol-5-il]oksy]butanowego

Chlorek oksalilu (0,15 ml, 1,7 mmola) dodano do 545 mg (1,6 mmola) estru etylowego kwasu 4-((1-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego w 40 ml chlorku metylenu, schłodzonego do -5°C. Łaźnię chłodzącą usunięto, mieszanie kontynuowano przez 0,83 godziny i mieszaninę dodano w 0-5°C do 75 ml THF nasyconego amoniakiem. Po 0,25 godziny mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano chlorkiem metylenu. Roztwór przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego, wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość krystalizowano z mieszaniny chlorek metylenu/etanol uzyskując 490 mg (75% wydajności) estru etylowego kwasu 4-((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego o temperaturze topnienia 168-170°C.

Analiza: dla C₂₃H₂₄N₂O₅ wyliczono: C 67,63; H 5,92; N 6,86 stwierdzono: C 67,60; H6,13; N 6,93.

Część D. Wytwarzanie kwasu 4-[(3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-(fenylometylo)-lH-indol- 5 -i 1] oksy ]butanowego

Mieszaninę 450 mg (1,1 mmola) estru etylowego kwasu 4-((3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-(fenylometylo)-lH-indol-5-il]oksy]butanowego w 450 ml THF i 50 ml 5N HC1 mieszano przez 16 godzin, rozcieńczono EtOAc, przemyto wodą i nasyconym wodnym roztworem chlorku sodowego, po czym wysuszono nad siarczanem sodowym. Po zatężeniu pod zmniejszonym ciśnieniem pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem najpierw 2% MeOH/CH₂Cl₂, a następnie EtOAc, otrzymując po krystalizacji z mieszaniny MeOH/CH₂Cl₂

180 523

190 mg (45% wydajności) kwasu 4-[[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-(fenylometylo)-IH-indol-5-il]oksy]butanowego o temperaturze topnienia 193-195°C.

Analiza: dla C21H20N2O5 wyliczono: C 66,31; H 5,30; N 7,36 stwierdzono: C 60,82; H 5,08; N 6,64; pozostałość 1,39%.

Przykład XXV. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-aminooksoacetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-lH-indol-4-ilo]amino]octowego, związku o wzorze 60

Część A. Wytwarzanie l-fenylometylo-2-etylo-4-nitro-lH-indolu

2-etylo-4-nitro-lH-indol (4,75 g, 25 mmoli) dodano do mieszaniny 1,0 g (25 mmoli) 60% wodorku sodowego w oleju mineralnym (przemytego heksanem przed dodaniem DMF) w 40 ml DMF. Po 45 minutach dodano 3,0 ml (25 mmoli) bromku benzylu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 4 godziny, rozcieńczono wodą i wyekstrahowano EtOAc. Roztwór EtOAc przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 6,36 g (91% wydajności) l-fenylometylo-2-etylo-4-nitro-lH-indolu w postaci oleju.

Analiza: dla C₁₆H_I7N₂O₂ wyliczono: C 72,84; H 5,75; N 9,99 stwierdzono: C 72,67; H 5,86; N 9,69.

Część B. Wytwarzanie 2-etylo-4-nitro-a-okso-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-acetamidu

Chlorek oksalilu (1,98 ml, 22,7 mmola) dodano do 6,36 g (22,7 mmola) 1-fenylometylo-2-etylo-4-nitro-lH-indolu w 30 ml chlorku metylenu i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 7,5 godziny. Dodano kolejną porcję 0,5 ml (5,7 mmola) chlorku oksalilu i mieszanie kontynuowano przez 16,5 godziny. Mieszaninę zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszczono w 30 ml chlorku metylenu. Bezwodny amoniak barbotowano przez 0,25 godziny. Mieszaninę odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, a pozostałość wymieszano z EtOAc i wodą. Warstwę EtOAc przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem 20% EtOAc w heksanie otrzymując 6,0 g (75%) 2-etyło-4-nitro-a-okso-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-acetamidu o temperaturze topnienia 207-208°C.

Analiza: dla C₁₉H_I7N₃O₄ wyliczono: C 64,95; H 4,88; N 11,96 stwierdzono: C 65,14; H4,98; N 12,11.

Część C. Wytwarzanie 4-amino-2-etylo-a-okso-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-acetamidu

Roztwór 6,0 g (17,1 mmola) 2-etylo-4-nitro-a-okso-1 -(fenylometylo)-1 H-indolo-3 -acetamidu w 140 ml mieszaniny 1:1 THF/EtOH zawierającej 1,0 g 5% Pt/BaSO₄ uwodorniano w temperaturze pokojowej pod ciśnieniem 0,422 MPa przez 4 godziny. Katalizator odsączono, a przesącz odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem od 50% EtOAc w heksanie do EtOAc otrzymując 1,66 g (30%) 4-amino-2-etylo-a-okso-l-(fenylometylo)-lH-indolo-3-acetamidu o temperaturze topnienia 140-144°C.

Analiza: dla C₎₉H_I9N₃O₃ wyliczono: C 71,01; H 5,96; N 13,08 stwierdzono: C 68,50; H 5,93; N 11,88.

Część D. Wytwarzanie estru metylowego kwasu [[3-(2-aminooksoacetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)- 1 H-indol-4-ilo]amino]octowego

Bromooctan metylu (0,07 ml, 0,78 mmola) dodano do 250 mg (0,78 mmola) 4-amino-2-etylo-a-okso-1-(fenylometylo)-1 H-indolo-3-acetamidu w 4 ml DMF i mieszaninę reakcyjną mieszano w 60°C przez 0,5 godziny, a następnie w temperaturze pokojowej przez 20 godzin. Mieszaninę rozcieńczono wodą i wyekstrahowano EtOAc. Roztwór w EtOAc przemyto solanką, wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem.

180 523

Pozostałość chromatografowano na żelu krzemionkowym z eluowaniem od 50% EtOAc w heksanie do EtOAc otrzymując 196 mg (64%) estru metylowego kwasu [[3-(2-aminooksoacetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-ilo]amino]octowego o temperaturze topnienia 188-193°C.

Analiza: dla C₂₂H₂₃N₃O₄ wyliczono: C 67,16; H 5,89; N 10,68 stwierdzono: C 67,66; H5,71; N 9,78.

Część E. Wytwarzanie kwasu [[3-(2-aminooksoacetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-ilo]amino]octowego

Mieszaninę 190 mg (0,48 mmola) estru metylowego kwasu [[3-(2-aminooksoacetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-ilo]amino]octowego, 5 ml INNaOH i 15 ml metanolu ogrzewano we wrzeniu pod chłodnicą zwrotną przez 0,33 godziny, schłodzono i mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Dodano EtOAc i kwas solny, po czym warstwę EtOAc przemyto solanką wysuszono nad siarczanem magnezowym i odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość krystalizowano z metanolu otrzymując 96 mg (53%) kwasu [[3-(2-aminooksoacetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-ilo]amino]octowego o temperaturze topnienia 151-157°C.

Analiza: dla C₂iH₂₁N₃O₄ wyliczono: C 66,48; H 5,58; N 11,08 stwierdzono: C 66,30; H5,61; N 10,80.

Przykład XXVI. Próba 1

Następującą metodykę próby chromogenicznej zastosowano do identyfikacji i oceny inhibitorów wydzielonej zrekombinowanej ludzkiej foafolipazy A₂. Opisaną próbę przystosowano do obszernych pomiarów selekcjonujących na płytkach o 96 zagłębieniach. Ogólny opis przeprowadzania próby znaleźć można w artykule Laurę J. Reynolds, Lori L. Hughes i Edward A. Dennis, „Analysis of Humań Synovial Fluid Phospholipase A₂ on Short Chain Phosphatidylcholine-Mixed Micelles: Development of a Spectrophotometric Assay Suitable for Microtiterplate Reader”, Analytical Biochemistry, 204, 190-197, 1992.

Odczynniki:

Bufor reakcyjny:

CaCl₂ -2H₂O (1,47 g/litr)

KC1 (7,455 g/litr) albumina z surowicy bydlęcej (bez kwasu tłuszczowego) (1 g/litr) (Sigma A-7030, produkt Sigma Chemical

Co., St. Louis MO, Stany Zjednoczone Ameryki)

TRIS HC1 (3,94 g/litr) pH 7,5 (nastawianie NaOH)

Bufor enzymu

0,05 NaOAc -3H_?O, pH 4,5

0,2 NaCl ' nastawia się pH na 4,5 kwasem octowym

DTNB - kwas 5,5'-ditiobus-2-nitrobenzoesowy

Racemiczna diheptanoilotio-PC racemiczna 1,2-bis(heptanoilotio)-1,2-didezoksy-sn-glicerylo-3-fosforylocholina

TRITON X-100™ przygotować roztwór o stężeniu 6,249 mg/ml w buforze reakcyjnym, co odpowiada stężeniu 10 μΜ.

Mieszanina reakcyjna

Odmierzoną objętość racemicznej diheptanoilotio-PC, dostarczanej w postaci roztworu w chloroformie o stężeniu 100 mg/ml, odparowuje się do sucha i ponownie rozpuszcza się w 10 μΜ wodnym roztworze niejonowego detergentu TRITON Χ-100™. Do roztworu dodaje się bufor reakcyjny, a następnie DTNM, otrzymując mieszaninę reakcyjną.

180 523

Przygotowana w ten sposób mieszanina reakcyjna zawiera ImM diheptanoilotio-PC (substrat), 0,29 mM TRITON Χ-100™ (detergent) i 0,12 mm DTMB w buforowanym roztworze wodnym o pH 7,5.

Wykonanie

1. Dodać po 0,2 ml mieszaniny reakcyjnej do wszystkich zagłębień.

2. Dodać 10 μΐ badanego związku (lub rozpuszczalnika w ślepej próbie) do odpowiednich zagłębień, mieszać przez 20 s.

3. Dodać po 50 mg sPLA₂ (10 μΐ) do odpowiednich zagłębień.

4. Inkubować płytkę w 40°C przez 30 minut.

5. Odczytać absorbancję zagłębień przy 405 nm w automatycznym czytniku płytek.

Wszystkie związki zbadano trzykrotnie. Zazwyczaj związki badano przy ostatecznym stężeniu 5 pg/ml. Związki uważano za aktywne, gdy wykazywały one 40% inhibitowania lub powyżej, w porównaniu z nieinhibitowanymi reakcjami kontrolnymi, przy wykonywaniu pomiarów przy 405 nm. Brak pojawiania się zabarwienia przy 405 nm świadczył o występowaniu inhibitowania. Związki, które wstępnie uznano za aktywne, badano ponownie w celu potwierdzenia ich aktywności, po czym, gdy były one wystarczająco aktywne, wyznaczano dla nich wielkości IC₅₀. Zazwyczaj wielkości IC₅₀ (patrz tabela 1, poniżej) wyznaczano kolejno dwukrotnie rozcieńczając badany związek, tak aby ostateczne stężenie w reakcji wynosiło od 45 do 35 pg/ml. Silniejsze inhibitowanie wymaga znacznie większego rozcieńczania. We wszystkich przypadkach oznaczano procent inhibitowania mierzony przy 405 nm, w reakcjach enzymatycznych w obecności inhibitorów w porównaniu z nieinhibitowanych reakcji kontrolnych. Każdą próbkę oznaczano trzykrotnie, a uzyskane wyniki uśredniano przed naniesieniem na wykres i wyliczaniem wielkości IC₅₀. Wielkości IC₅₀ wyznaczano wykreślając zależność logarytmu stężenia w funkcji stopnia inhibitowania w obszarze 10-90% inhibitowania.

Wyniki prób inhibitowania wydzielonej ludzkiej foafolipazy A₂ przez IH-indolo-3-glioksylamidy

Tabela 1

Związek z przykładu	Inhibitowanie wydzielonej ludzkiej PLA₂IC₅₀ ± odchylenie standardowe (3-4 próby)
IX	10,67 ±5,51 nM
X	9,00 ± 1,73 nM
XI	5,33 ± 1,15 nM
XII	9,69 ± 1,14 nM
XIII	49,00 ± 11,53 nM
XIV	6,00 ± 1,00 nM
XV	6,00 ± 1,00 nM
XVI	32,75 ± 7,04 nM
XVII	9,00 ± 1,73 nM
XVIII	6,67 ± 2,89 nM
XIX	4,33 ±2,31 nM
XX	82,23 ± 18,01 nM
XXI	27,60 ± 13,07 nM
XXII	5,57 ±2,89 nM
XXIII	210 ±60 nM
XXIV	62 010 ± 3759 nM
XXV	1148 ± 120 nM

180 523

Związki z przykładów IX - XXIII wykazują wysoką aktywność w inhibitowaniu sPLA₂. Związek z przykładu XXIV (zawierający podstawnik kwasowy w pozycji 5 oraz zawierający niekorzystny atom wodoru w pozycji 2 układu indolu, patrz R₂ we wzorze 1) jest znacznie mniej aktywny.

Przykład XXVII. Próba 2

Metoda

Samce świnek morskich szczepu Hartley (500-700 g) uśmiercono przez skręcenie szyi i ich serca i płuca usunięto w stanie nienaruszonym i umieszczono w napowietrzonym (95% O₂:5% CO₂) buforze Krebsa. Paski grzbietowej opłuconej (4x1x25 mm) wycięto z nienaruszonych segmentów miąższowych (8x4x25 mm) wyciętych równolegle do zewnętrznej krawędzi dolnych płatów płucnych. Dwa sąsiednie paski opłucnej uzyskane z jednego płata i stanowiące próbkę pojedynczej tkanki, związano końcami i niezależnie przymocowano do podstawy w postaci metalowego pręta. Jeden pręt połączono z przetwornikiem odkształcenia siłowego Grass (Model FTO3C, produkt Grass Medical Instruments Co., Quincy, MA, Stany Zjednoczone Ameryki). Zmiany izometrycznego napięcia wyświetlano na monitorze rejestratora termicznego (produkt Modular Instruments, Malvem, PA). Wszystkie tkanki umieszczono w 10 ml łaźniach dla tkanek wyposażonych w płaszcz, utrzymywanych w temperaturze 37°C. Łaźnie z tkankami, napowietrzane w sposób ciągły, zawierały zmodyfikowany roztwór Krebsa o następującym składzie (stężenie milimolowe): NaCl 118,2; KC1 4,6; CaCl₂ -2H₂O 2,5; MgSO₄ -7H₂O 1,2; NaHCO₃ 24,8; KH₂PO₄ 1,0; dekstroza 10,0. Paski opłucnej z przeciwnych płatów płuca zastosowano w doświadczeniach sparowanych. Wstępne dane uzyskane z krzywych napięcie/reakcja wykazały, że optymalne napięcie spoczynkowe wynosi 0,8 N. Tkanki pozostawiono na 45 minut do ustalenia się równowagi, okresowo zmieniając płyn w łaźni.

Zbiorcze krzywe reakcji w funkcji stężenia

Tkanki na wstępie prowokowano trzykrotnie 40 mM roztworem KC1 w celu zbadania ich żywotności i uzyskania zgodnej reakcji. Po zarejestrowaniu maksymalnej reakcji na KC1 tkanki przemywano i umożliwiano ich powrót do stanu podstawowego przed następnym prowokowaniem. Zbiorcze krzywe reakcji w funkcji stężenia dla pasków opłucnej uzyskiwano zwiększając stężenie agonista (sPLA₂) w łaźni z tkankami z inkrementem o pół log₎₀, przy zachowaniu kontaktu tkanek z kąpielą o poprzednim stężeniu (ροζ 1, poniżej). Stężenie agonista zwiększano po osiągnięciu plateau skurczu wywołanego poprzednim skurczem. Dla każdej tkanki uzyskiwano jedną krzywą zależności reakcji od stężenia. W celu ograniczenia do minimum wahań między tkankami pobranymi z różnych zwierząt reakcje skurczowe podawano jako procent maksymalnej reakcji przy ostatecznej prowokacji roztworem KC1. Przy badaniu wpływu różnych leków na skurcz wywoływany przez sPLA₂ związki w odpowiednich nośnikach dodawano do tkanek na 30 minut przed rozpoczęciem rejestracji krzywych zależności reakcji od stężenia sPLA₂.

Analiza statystyczna

Wyniki z różnych doświadczeń uśredniano i przedstawiano jako procent maksymalnej reakcji na KC1 (± odchylenie standardowe). Aby ocenić wywołane przez lek przesunięcie w prawo krzywej zależności reakcji od stężenia krzywe analizowano równocześnie z wykorzystaniem nieliniowych statystycznych metod modelowania zbliżonych do opisanych przez Waud’a (1976), równanie 26, str. 163 (poz 2). Model obejmował 4 parametry: maksymalna reakcja tkanki, przyjmowana jako taka sama wielkość dla każdej tkanki, wielkość ED₅₀ dla krzywej kontrolnej, nachylenie krzywej oraz pA₂, stężenie agonista, przy którym wymagane jest dwukrotne zwiększenie ilości agonista w celu osiągnięcia równoważnej reakcji. Ustalono na podstawie nieliniowych statystycznych metod modelowania zbliżonych do opisanych przez Waud’a (1976), równanie 27, str. 164 (poz. 2), że nachylenie Schilda wynosi 1. Nachylenie Schilda równe 1 oznacza, że model jest zgodny z założeniami występowania konkurencyjnego antagonista; z tego względu pA₂ można interpretować jako pozorną K_B, stałądysocjacji inhibitora.

Aby ocenić wywołane przez lek tłumienie maksymalnych reakcji, oznaczano reakcje na sPLA₂ (10 pg/ml) w nieobecności i w obecności leku, po czym wyliczano procent tłumienia dla

180 523 każdej pary tkanek. Reprezentatywne przykłady aktywności w inhibitowaniu podano poniżej w tabeli 2.

Ροζ. 1 - J. M. van: Cumulative dose-response curves. II. Technique for the making of dose-response curves in isolated organs and the evaluation of drug parameters. Arch. Int. Pharmacodyn. Ther. 143: 299-330, 1963.

Poz 2 - D. Wand: Analysis of dose-response relationships, w Advances in General and Cellular Pharmacology, red. Narahashi, Bianchi 1: 145-178 (1976).

Wyniki prób inhibitowania wydzielonej ludzkiej fosfolipazy A₂ na tkankach płucnych świnki morskiej

Tabela 2

Związek z przykładu nr	Test tkankowy wydzielonej PLA₂ pozorna K_B, nM
IX	143 ± 67
XI (sól Na)	67,6 ± 11,8
XVII	88,7 ± 18,2
XVIII (sól Na)	110 ± 10
XIX	57 ± 11
XXII	75 ±9

Jakkolwiek wynalazek został zilustrowany powyżej pewnymi określonymi rozwiązaniami, nie należy uważać, że takie konkretne przykłady ograniczają zakres wynalazku określonego w zastrzeżeniach.

180 523

Wzór 1

180 523

^{Wzór 4} Wzór 5

Schemat 1 cd.

180 523

Wzór 9

Wzór 10

Wzór 11

Schemat 1

180 523

Schemat 2

180 523

Wzór 26

Schemat 4

180 523

Wzór 36 Wzór 37

Schemat 5 cd

180 523

Wzór 42

Schemat 5

180 523

Wzór 46

180 523

Wzór 51 ll

180 523

Wzór 58

180 523

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 6,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nowy związek, pochodna lH-indolo-3-glioksylamidu o wzorze 1, w którym każdy X oznacza atom tlenu; R] oznacza grupę o wzorze - (L)-R₈₀, w którym L oznacza łączącą grupę C]-C₄-alkilenową, a R_g0 oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1-2 atomami chlorków, nafty 1 i bifenyl; R₂ oznacza atom wodoru, C|-C₄-alkil i C₃-C₄-cykloalkil; R₄ i R₅ oznaczają grupę o wzorze - (L_a)-(grupa karboksylowa), w którym L_a oznacza łączącą grupę - O-C]-C₄-alkilenowąlub -NH-C_rC₄-alkilenową, a i R₇ oznaczająatom wodoru, albojej farmaceutycznie dopuszczalną pochodną lub sól.
2. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej związki od (A) do (O):

(A) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylo-metylo)-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(B) kwas dl-2-[[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo-1 -(fenylo-metylo)-1 H-indol4- il] oksy]propanowy;

(C) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1-((1, l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-metylo-1H- indol-4-il]oksy]octowy;

(D) kwas [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1-((1,1 '-bifenyl]-3-ilometylo)-2-metylo-ΙΗ- indol-4-il]oksy]octowy;

(E) kwas [(3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1-((1,1 '-bifenyl]-4-ilometylo)-2-mety- lo-ΙΗ- indol-4-il]oksy]octowy;

(F) kwas [(3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -[(2,6-dichlorofenylo)metyIo]-2-mety- lo-ΙΗ- indol -4-il]oksy]octowy;

(G) kwas [(3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -[4-fluorofenylo)-metylo]-2-metylo-1Hindol-4-il]oksy]octowy;

(H) kwas ((3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-metylo-1-((1 -naftalenylo)metylo]-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(I) kwas [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH- indol-4-il]oksy]octowy;

(J)kwas ([3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-[(3-chlorofenylo)-metylo]-2-etylo-lH-indol-4-il]oksy]octowy;

(K) kwas ([3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-([ 1,l'-bifenyl]-2-ilometylo]-2-etylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(L) kwas ([3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-l-(l,l'-bifenyl]-2-ilometylo)-2-propylo-lH-indol-4-il]oksy]octowy;

(M) kwas ([3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-cyklopropylo-l-(fenylometylo)-lH-indol-4-il]oksy]octowy;

(N) kwas ([3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-1 -(1, r-bifenyl]-2-ilometylo)-2-cyklopropylo-1 H-indol-4-il]oksy]octowy;

(O) kwas [[3-(2-amino-l,2-dioksoetylo)-2-etylo-l-(fenylometylo)-lH- indol-5-il]oksy]butanowy; albo ich farmaceutycznie dopuszczalną pochodną lub sól.
3. Związek według zastrz. 1, którym jest ester metylowy kwasu [[3-(2-amino-1,2-dioksoetylo)-2-etylo-1 -(fenylometylo)-1H- indol-5-il]oksy]octowego.
4. Środek farmaceutyczny zawierający znane nośniki i/lub substancje pomocnicze oraz substancję czynną, znamienny tym, że zawiera jako substancję czynną nową pochodną 1 H-indolo-3-glioksylamidu o wzorze 1, w którym każdy X oznacza atom tlenku; R] oznacza grupę o wzorze -(L)-L₈₀, w którym L oznacza łączącą grupę C । -C₄-alkilenową, a R₈₀ oznacza fenyl ewentualnie podstawiony 1 - 2 atomami chlorowca, naftyl bifenyl; R₂ oznacza atom wodoru, C,-C₄-alkil i C₃-C₄-cykloalkil; R₄ i R₅ oznaczają grupę o wzorze -(L_a)-(grupa karboksylowa),

180 523 w którym L_a oznacza łączącą grupę -O-C_rC₄-alkilenową lub -NH-C_rC₄-alkilenową, a R₆ i R₇oznaczają atom wodoru, albo jej farmaceutycznie dopuszczalną pochodną lub sól.

* * *