PL178152B1

PL178152B1 - Nowe pochodne 3,6-dipodstawionej-1,2,4,5-tetrazyny, sposób ich wytwarzania i kompozycja roztoczo-, larwo-i jajo-bójcza

Info

Publication number: PL178152B1
Application number: PL94304288A
Authority: PL
Inventors: Janis Hajimichael; Sandor Botar; Edit Bleicher; Laszló Pap; Istvan Székely; née Kellner Katalin Marmarosi; Janos Uri
Original assignee: Agro Chemie Novenyvedoszer Gya
Priority date: 1993-07-21
Filing date: 1994-07-20
Publication date: 2000-03-31
Also published as: TW326386B; MY111282A; SK85894A3; EG20427A; DZ1801A1; EP0635499A3; ZA945345B; PL304288A1; LV10950A; US5455237A; DK0635499T3; AU682366B2; UA27871C2; JP3662952B2; CA2128378A1; CZ286600B6; AU6757894A; MA23274A1; DE69416739D1; GR3029999T3

Description

Przedmiotem wynalazku są nowe pochodne 3,6-dipodstawionej-1,2,4,5-tetrazyny, sposób ich wytwarzania i kompozycja roztoczo-, larwo- i jajo-bójcza.

Bardziej szczegółowo, wynalazek dotyczy nowych pochodnych tetrazyny i sposób ich wytwarzania, oraz kompozycji roztoczobójczych zawierających te nowe związki.

Związki według wynalazku są skuteczne w działaniu skierowanym przeciw roztoczom, ich larwom, a zwłaszcza przeciw ich jajom.

Wiadomo, że roślinożerne roztocza są potencjalnie najważniejszymi szkodnikami roślin, uszkadzającymi uprawne rośliny pokarmowe, przemysłowe i ozdobne, jak również przechowywane plony, przy czym roztocze o charakterze pasożytów zewnętrznych stanowią poważne niebezpieczeństwo z punktu widzenia higieny ogólnej weterynaryjnej. Straty powodowane przez działanie roztoczy roślinożernych i wynikające z tego znaczenie zabezpieczenia się przed nimi, wzmagają się coraz to bardziej. Przypisać to można zasadzie dwóm przyczynom:

178 152

1) w rezultacie stosowania nieselektywnych środków szkodnikobójczych przetrzebione zostały gatunki zwierząt drapieżnych w stosunku do roztoczy, a także pasożyty roztoczy, utrzymujące dotychczas populacje roztoczy na poziomie niższym od progowej wartości strat:

2) z powodu dużej liczby generacji i dzięki zdolności do przystosowania, w stosunkowo krótkim okresie wzmogła się oporność roztoczy.

Typowymi przedstawicielami szkodliwych gatunków roztoczy, o których mowa, sąprzędziorki takie jak Tetranychus urticae i Tetranychus cinnabarinus, oraz świerzbowce, takie jak Psoroptes cuniculi, a także inne gatunki, wyszczególnione w poniższej części niniejszego opisu.

W rezultacie ciągle zwiększających się strat powodowanych przez roztocze, coraz to bardziej staje się widoczna potrzeba opracowania wysoce skutecznych, specyficznych środków roztoczobójczych. W tym celu zsyntetyzowano dużąilość pochodnych tetrazyny w laboratoriach różnych grup badawczych (patrz: opublikowane zgłoszenia patentów europejskich nr nr 5912, 29657 i 248466 oraz węgierski opis patentowy nr 184684.

W opublikowanym zgłoszeniu patentu europejskiego nr 5912 ujawniono szereg różnych 3,6-bis(2-chlorowcofenylo)-1,2,4,5-tetrazyn i 3,6-bis(2-chlo^o’w<coffein^lc))-1,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazyn, w których chlorowcami, takimi samymi lub różnymi w każdym związku, mogą być fluor, chlor lub brom. W opublikowanym zgłoszeniu patentu europejskiego nr 29657 opisano pewną ilość innych 3,6-bis(2-chlorowcofenylo)-1,2,4,5-tetrazyn, a także 3-(2,5-dichlorofenylo)-6-(2-chlorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę. Spośród tych związków, 3,6-bis(2-chlorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna, opisana w opublikowanym zgłoszeniu patentu europejskiego nr 5912, stała się handlowo dostępnąpod nazwą handlową .Apollo® (klofentezyna, Pesticide Manual 1987, str. 188). Klofentezyna, która nie wykazuje aktywności skierowanej przeciw osobnikom dorosłym i nimfom, jako formom rozwojowym roztoczy, jest selektywnym środkiem jajobójczym. Spośród jej korzystnych właściwości, warte zauważeniajest to, że jest ona selektywna (w wyniku jej nowego mechanizmu działania), wysoce aktywna, nietoksyczna dla gatunków zwierząt ciepłokrwistych, działa przez dłuższy czas i w istocie nie jest niebezpieczna dla zwierząt dla człowieka użytecznych [Entomophaga, 36, strony 55 - 67 (1991)].

Jednak, niezależnie od swych licznych zalet, klofentezyna znana jest także i z tego, że działa ona kontaktowo, nie będąc wchłaniana przez liść, w wyniku czego nie jest skuteczna, jeśli chodzi o nieopryskiwane jaja roztoczy obecne, na przykład, na odosiowej stronie liścia [Pestic. Sci., 18, strony 179 - 190 (1987)].

Całkowitego pokrycia listowia nie da się w praktyce zapewnić za każdym razem. Toteż, j edynie te kompozycje, które mogą przenikać do wnętrza organizmu rośliny, a następnie przemieszczać się do właściwego miejsca, są skuteczne w odniesieniu do szkodników żyjących w sposób ukryty, lub pozostającym w położeniu spoczynkowym, nieruchomo, w miejscu dla nich bezpiecznym. Celem niniejszego wynalazku, z uwzględnieniem przedstawionej powyżej wiedzy, jest opracowanie środkaroztoczobójczego o aktywności jajobójczej, który by, zachowując korzystne właściwości klofentezyny, przejawiał dodatkowe znakomite działanie translaminarne.

Zgodnie z tym, dokonano syntezy dużej ilości nowych, dotychczas nieopisanych pochodnych tetrazyny i zbadano wpływ modyfikacji struktury cząsteczkowej na translaminarne działanie roztoczobójcze, a zwłaszcza działanie jajobójcze.

Stwierdzono, że pochodne 3,6-difenylo-1,2,4,5-tetrazyny o wzorze 1, w którym X oznacza fluor, chlor lub brom, a Y oznacza fluor lub wodór, podstawione fluorem, chlorem lub bromem w pozycji orto i zawierające fluor lub wodór w pozycji orto' grupy 3-fenylowej, jak również podstawione fluorem zarówno w pozycji orto jaki w pozycji orto'grupy 6-fenylowej, posiadają zasadniczo nową właściwość, to znaczy wykazują aktywność translaminarną oprócz silnego, właściwego sobie z natury rzeczy działania jajobójczego. Jest to fakt o decydującej doniosłości, jeśli chodzi o praktyczne wykorzystanie tych pochodnych. Korzystnymi przedstawicielami tego rodzaju związków o wzorze 1 są: 3-(2-bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna, 3,6-bis (2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna i 3-(2-chl orofenylo)-6-(2,6-dinl.ioro feny !o)-1,2,4,5-tetrazyna, jak również ich odmiany tautomeryczne.

178 152

Poza tym, związki o wzorze 1 według wynalazku przejawiajątakże aktywność układową, to znaczy, że po zaabsorbowaniu ich przez korzenie, wywierają swe działanie po przemieszczeniu się do pędów.

Korzyści odnoszone ze stosowania związku o wzorze 1 według niniejszego wynalazku można podsumować (ale bez ograniczania się tylko do tego) w sposób następujący:

1) Ich większa skuteczność zapewnia możliwość stosowania mniejszych konkretnych dawek i zmniejszenie obciążenia środowiska.

2) Dzięki ich doskonałemu działaniu translaminarnemu zostają zniszczone także te jaja roztoczy, które uniknęły opryskania.

3) Dzięki ich doskonałemu działaniu przezjajnikowemu, w żerujących samicach rozwijają się jaja bezpłodne.

4) Ich aktywność układowa prowadzi do znacznego rozszerzenia wachlarza wywieranych skutków i, w konsekwencji, rozszerzenia zakresu zastosowalności.

5) Ze względu na ich dłużej trwającą aktywność, a także z powodu ich działania przezjajnikowego, optymalny czas działania ochronnego można określić, z technologicznego punktu widzenia, prędzej.

6) Dzięki wywieraniu przez nie działania przezjajnikowego, omawiane związki sąprzydatne do opracowania sposobów ochrony roślin (na przykład zabezpieczania po dokonaniu zbioru).

Związki o wzorze 1 lub, odpowiednio, zawierające je kompozycje, dają doskonałe wyniki przy stosowaniu przeciw takim gatunkom, jak Tetranychus urticae, Tetranychus c^aba™^, Tetranychus vienmemsis, Panonychus ulmi, Bryobia i Schizotetranychus, należącym do rodziny Tetranychidae; jak również przeciw wielu gatunkom należącym do rodziny Eriophydae i do rodziny Tenuipalpidae. Dalej, można ich używać, z dobrymi wynikami, w tych wszystkich zastosowaniach, w których występuje zagrożenie powstaniem strat spowodowanych działaniem roztoczy, na przykład można je stosować do zabezpieczania magazynów czy do zapewnienia higieny ogólnej lub weterynaryjnej. Do gatunków ważniejszych wśród powyżej wymienionych, należą takie gatunki szkodników, jak należące do rodzajów: Boophilus, Dermacentor, Ixodes, Rhipicephalus, Psoroptes i Sarcoptes.

Związki o wzorze 1 według wynalazku można formułować w kompozycje z wykorzystaniem sposobów postępowania zazwyczaj stosowanych i powszechnie znanych, jeśli chodzi o wytwarzanie preparatów służących ochronnie roślin, szkodnikobójczych i zapewniających higienę weterynaryjną. Kompozycje te zawierające 0,5 do 99% wagowych pochodnej tetrazyny o wzorze 1 nanosić można zarówno na rośliny, jak i na przechowywane zbiory, na glebę i na zwierzęta hodowane.

Omawiane związki rozpuszczają się, na przykład, w rozpuszczalnikach niemieszających się z wodą, takichjak węglowodory wysokowrzące (na przykład ksylen) lub zarobki zawierające stosowne środki emulgujące. Tak więc, po wprowadzeniu do wody, kompozycje te zachowująsię jak oleje samoemulgujące się.

Alternatywnie, podstawione tetrazyny można zmieszać ze środkiem zwilżającym oraz, ewentualnie, ze stałym nośnikiem, w celu otrzymania proszków zawiesinowych, które można rozpuścić lub zdyspergować w wodzie, albo zmieszać także ze stałym nośnikiem, w celu wytworzenia produktów w stanie stałym.

Wodny koncentrat do sporządzania zawiesiny można wytworzyć także za pomocą zmielenia składnika czynnego w obecności wody, środka zwilżającego i środka zawierającego.

Środek powierzchniowo czynny może mieć charakterjonowy, anionowy lub kationowy.

Korzystnymi środkami powierzchniowo czynnymi są, na przykład takie substancje, jak oksyetylenowane siarczany alkoholi tłuszczowych, lignosulfoniany, alkiloarylosulfoniany, sole sulfonowanych produktów kondensacji naftalenu i formaldehydu, sole aulfonowanych produktów kondensacji fenolu i formaldehydu, sól sodowa oleoilo-N-metylotauryny, sulfobursztyniany dialkilu, oksyetylemowane alkilofenole i produkty alkilopolioksyetylenowane.

178 152

Oprócz podstawionych tetrazyn, kompozycje mogą zawierać także inne składniki czynne, takie jak, na przykład, środki owadobójcze, roztoczobójcze, jajobójcze, bakteriobójcze lub grzybobójcze.

Kompozycje zawierające składniki czynne o wzorze ogólnym 1 można nanosić na jakiekolwiek miejsce porażone przez roztocze, lub w którym znajdują się jaja lub larwy roztoczy, albo w którym spodziewane jest ich wystąpienie. Kompozycje według wynalazku można nanosić na rośliny, na zwierzętach lub na glebę.

Do roślin, które można poddać działaniu kompozycji według wynalazku należą, na przykład: różne rodzaje roślin zbożowych, innych uprawnych i roślin ozdobnych, a mianowicie takie rośliny jak, na przykład, bawełna, tytoń, ryż, drzewa owocowe i rośliny zbożowe, a w tym, na przykład: jabłonie, grusze, morele, brzoskwinie, różne rodzaje drzew cytrusowych, kukurydza, jęczmień lub pszenica, fasola, burak cukrowy, ziemniaki lub marchew, a także rośliny szklarniowe, takie jak pieprz, pomidory, ogórki, melony i truskawki.

W różnych zastosowaniach kompozycje zawierające związki o wzorze 1 stosuje się w różnych ilościach. I tak, na przykład, w przypadku nanoszenia na rośliny, stosuje się kompozycję w ilości 17-1120 g/hektar (g/ha). W celu zniszczenia szkodników uszkadzających rośliny, środek czynny stosuje się w stężeniu wynoszącym od 1 do 2000 ppm, korzystnie 100 do 1000 ppm, a zwłaszcza 35 do 280 g/ha.

Nowe związki o wzorze 1 według wynalazku można wytwarzać zgodnie ze sposobami postępowania znanymi w tej dziedzinie techniki, opisanymi szczegółowo w opublikowanym zgłoszeniu patentu europejskiego nr 5912.

I tak, związkż o ązsorze ogólnym 1, ny którym X oznacza fluor, chlor lub brom, a Y oznacza fluor lub wodór sposobem według wynalazku wytwarza się: a) poddaje się podstawionąbis-arynę o wrorre 2, w którym X i Y mająwyżej podane znaczenie, a A i B oznaczają grupy dające się odsrczepić, reakcji z hydrazyną o wzorze 3, lub jej hydratem, a następnie poddaje się utlenieniu otrzymίulą3,6-dipodstawioną-1,2-dibydro-1,2,4,5-tetrazynę o wzorze 4, w którym X i Y mają wyżej podane znaczenie; albo c) poddaje się utlenieniu poohodną3,6-dipodstuwionej-1,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazyny o wzorze 4, w którym X i Y mająwyżej podane znaczenie.

Wyżej wymienione związki można również otrzymać sposobem, w którym poddaje się pochodną 1,3,4-tiadiazolu o wzorze 5, w którym X i Y mająwyżej podane znaczenie, reakcji z siarczanem alkilu o wzorze 7, w którym R oznacza grupę C^C^alkilową, po czym przekształca się otrzymaną sól tiadiazolilo wąo wzorze 6, w którym X, Y i R mająwyżej podane znaczenie, z udziałem hydrazyny o wzorze 3 lub jej hydratu, a następnie poddaje się utlenieniu utworzoną 3,6-di-podstawioną-1,2-dihydro-1 ,2,4,5-tetrurynę o wzorze 4, w którym X i Y mająwyżej podane znaczenie.

Wytwarzanie związków wyjściowych o wzorach 2 i 5 z produktów handlowo dostępnych opisane jest w opublikowanym zgłoszeniu patentu europejskiego nr 5912.

Synteza związków o wzorze 1, jak również substancji ujawnionych w opublikowanym zgłoszeniu patentu europejskiego nr 5912, u stosowanych tu jako związki porównawcze, objaśnionaj est szczegółowo w następuj ących przykładach, nie ograniczaj ących zakresu wynalazku.

W dalszych przykładach przedstawiono wytwarzanie kompozycji z udziałem związków o wzorze 1. Aktywność biologiczną związków o wzorze 1 według wynalazku wykazano w przykładach biologicznych.

Zamieszczone przykłady podano jedynie dla objaśnienia, bez zamiaru jakiegokolwiek ograniczania zakresu wynalazku tylko do nich.

Przykład I. 3-(2-Bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna.

a) N((2-Bzomobenzollo)-N'((2,6-difluozobenzollo)hyda<rynna.

Do mieszaniny złożonej z 1,1 g (2-bromzbenroilo)bydraryny, 3 ml dimetyloformamidu i 0,5 ml pirydyny, wkrapla się, przy ochładzaniu, 0,94 g (1,05 równoważnika) chlorku 2,6-difluzroaenzoilu. Otrzymaną zawiesinę miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 minut, a następnie wlewa się ją do wody. Utworzony osad wydziela się za pomocą odsączenia i suszy,

178 152 w wyniku czego otrzymuje się pożądany związek w postaci kryształów o barwie białej, z wydajnością 1,35 g.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 47,35; H2,55; N 7,89; Br 22,43; F 10,70%;

Znaleziono: C 47,38; H2,41; N 7,88; Br 22,50; F 10,40.

'H-NMR (MeOD), ppm:

7,07 - 7,12 (2 H, t, 3- i 5-protony Ar(2,6-F₂)),

7,54 (1 H, m, 4-protony Ar(2,6-F₂)),

7,68 (1 H, dd, 3-proton Ar(2-Br)),

7,63 (1H, dd, 6-protony Ar(2-Br)),

7,39 (1 H, dt, 4-protony Ar(2-Br)),

7,46 (1 H, dt, 5-protony Ar(2-Br)).

¹³C-NMR (MeOD), ppm:

Ar (2,6-F₂)-CO-NH 168,93

Ar (2-Br)-CONH 161,734

Ar (2,6-F2): 1	1111	Ar(2-Br): 1	113,55
2,6	162,54,	1^,03 2	110,07
3,5	U2^,S1,	113,06 3	114/10
4	133,7	4	122,^6
		5	130,50
		6	132,85

b) N-[Chloro-(2-(bromofenylo)metyleno]-N'-[chloro-(2,6-difluorofenylo)metyleno]hydrazyna.

Do roztworu 3,95 g pentachlorku fosforu w 10 ml tetrachlorku węgla wprowadza się w porcjach, w ciągu 5 minut, w temperaturze wrzenia, 1,35 g związku wytworzonego w poprzednim etapie a). Po ogrzewaniu mieszaniny reakcyjnej w temperaturze wrzenia pod chłodnicą w ciągu 8 godzin, odparowuje się nadmiar rozpuszczalnika i pentachlorku fosforu, po czym otrzymaną pozostałość wlewa się, przy oziębianiu, do 10% roztworu wodorotlenku sodowego, po czym poddaje ekstrakcji octanem etylu. Następnie fazę organiczną przemywa się wod<ą aż do uzyskania odczynu obojętnego, po czym osusza bezwodnym siarczanem magnezowym i odparowuje. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii kolumnowej, w wyniku czego otrzymuje się 0,96 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie śnieżnobiałej.

•H-NMR (CDC13), ppm:

7,00 - 7,06 (2 H, t, 3- i 5-protony Ar(2,6-F₂)),

7,35 - 7,50 (4 H, m, 4,5,6-protony Ar(2-Br) oraz 4-protony Ar(2,5-F2)),

7,61 - 7,72 (1 H, dd, 3-protony Ar(2-Br)).

13C-NMR (CDCl3), ppm:

Ugrupowanie o wzorze 8	136,16;
Ugrupowanie o wzorze 9	141,67.
Ar(2-Br): 1 132,51	Ar(2,6-F2): 1	113,61
2 122,48		118,85, 164,40
3 113,61	15	1111*^0, 111J4
4 113,^(7	4	132,66
5 112,48
6

c) 3-(2-Bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazyna.

Do roztworu zawierającego 0,96 g N-[chloro-(2-bromofenylo)metyleno]-N'-[chloro-(2,4-difluorofenylo)metyleno]-hydrazyny (wytworzonej w poprzednim etapie b)) z 20 ml tetrahydrofuranu, wkrapla się, w temperaturze 40°C, 0,62 g hydratu hydrazyny. Utworzony osad odsącza się przemywa wodąi suszy, w wyniku czego otrzymuje się 0,62 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie żółtej.

178 152

d) 3-(2-Bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-l ,2,4,5-tetrazyna.

Do roztworu zawierającego 0,62 g 3-(2-bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-l,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazyny (wytworzonej w poprzednim etapie c)) w 2 ml kwasu octowego lodowatego, wkrapla się, w temperaturze pokojowej i przy mieszaniu, roztwór 0,26 g azotynu sodowego w 1 ml wody. Postęp reakcji śledzi się z wykorzystaniem chromatografii cienkowarstwowej (TLC). Utworzone kryształy o barwie czerwonawo-fioletowej odsącza się i przemywa wodą, aż do uzyskania odczynu obojętnego, po czym suszy, w wyniku czego otrzymuje się 0,59 g pożądanego związku (a więc związku tytułowego dla przykładu I) w postaci krystalicznej. Tak otrzymany produkt surowy poddaje się rekrystalizacji z mieszaniny benzyny i acetonu, w wyniku czego otrzymuje się związek o temperaturze topnienia 168°C.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 48,16; H 2,02; N 16,05;

Znaleziono: C 48,23; H 1,94; N 16,07.

>H-NMR (CDC1₃), ppm:

7,16 - 7,26 (2 H, t, 3- i -protony Ar(2,6-F₂)),

7,47 - 7,51 (1 H, t, 4-proton Ar(2-Br)),

7,57 - 7,61 (1 H, 5-proton Ar(2-Br)),

7,63 (1 H, m, 4-protony Ar(2,6-F₂)),

7,83 (1 H, d, 3-protony Ar(2-Br)),

8,05 (1 H, d, 6-protonów Ar(2-Br)), ¹³C-NMR (CDCI3), ppm:

Ugrupowanie o wzorze 10 160,65;

Ugrupowanie o wzorze 11 165,85.

Ar(2-Br): 1 132,95 Ar(2,6-F): 1 114

122,08 16 159,45, 162,00

132,64 15 112,02, 112,27

132,14 4 133,68

127,77

132,16.

Przykład II. 3,6-bis(2,6-Difluorofenylo)-l,2,4,5-tetrazyna.

a) N,N'-bis(2,6-Difluorobenzoilo)hydrazyna.

Do roztworu 1,25 g hydratu hydrazyny w 25 ml wody wkrapla się, przy mieszaniu i oziębianiu w łaźni z wodą i lodem, jednocześnie 9,05 g chlorku 2,6-difluorobenzoilu i roztwór 2,17 g wodorotlenku sodowego w 7,5 ml wody. Po zakończeniu dodawania, otrzymaną zawiesinę o barwie białej miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 2 godzin. Po przesączeniu, otrzymany osad przemywa się wodą i poddaje rekrystalizacji z kwasu octowego lodowatego, w wyniku czego otrzymuje się 6,3 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie białej.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 53,84; H2,56; N 8,97; F 24,35;

Znaleziono: C 53,67; H2,46; N 8,97; F 24,15.

Ή-NMR (DMSO), ppm:

7,24 - 7,67 (6 H, m, Ar),

11,00(2, H, s, NH).

¹³C-NMR (DMSO), ppm:

CONH 158,55 Ar(2,6-F₂) 1

2.,6

3,5

113,12

157,86, 159,80

112,01

132,60

IR(Kbr) v_c=0= 1640 cm’¹. MS M(+) = 312m/z.

178 152

b) bis[Chloro-(2,6-difluorobenzylideno]hydrazyna.

Do mieszaniny złożonej z 12,5 g pentachlorku fosforu i 25 ml tetrachlorku węgla, wprowadza się w porcjach, w ciągu 5 minut, w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną, 2 g N,N'-bis(2,6-difluorobenzoilo)hydrazyny (wytworzonej w poprzednim etapie a)). Mieszaninę reakcyjną utrzymuje się w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 8 godzin, po czym odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem tetrachlorek węgla i tlenochlorek fosforu. Po dodaniu 10% roztworu wodorotlenku sodowego o temperaturze lodu, otrzymaną pozostałość rozpuszcza się w octanie etylu. Po przemyciu wodą, aż do uzyskania odczynu obojętnego, i odparowaniu, otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii kolumnowej, przy użyciu do elucji mieszaniny benzyny i acetonu 10 :1, w wyniku czego otrzymuje się 0,9 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie białej.

Temperatura topnienia: 142-147°C.

Analiza elementarna.

Obliczono: C4 8,1^; HI ,1^; N8,03; 0 20,31; F 21,77;

Znaleziono: C 47,73; HI ,38; N 8,06; Cl 19,7; F 20,73.

(H-NMR (aceton-D₆), ppm:

Ar(2,6-F₂) 4 7,75 (m)

3, 5 7,29 (m).

IR (Kbr) v_c=N — 1630 cm⁴

MS M(+) = 348 m/z ^BC-NMR (aceton-D6), ppm: Ugrupowanie o wzorze 9 132,79

Ar(2,6-F₂) 1 113,29

2,6 158,79,

3,5 111,86,

132,50.

116(34

1112)8

c) 3,6-bis(2,6-Fuorobenzoilo)-1,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazyna.

Do roztworu 0,9 g bis[chloro-(2,6-difluorobenzylideno)]-hydrazyny (wytworzonej w poprzednim etapie b)) w 18 ml tetrahydrofuranu, o temperaturze 40°C, wkrapla się w ciągu 1 minuty 0,59 ml hydratu hydrazyny. Po przesączeniu, otrzymany osad przemywa się wodąi suszy, w wyniku czego otrzymuje się 0,5 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie żółtej.

d) 3,6-bis(2,6-Difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna.

Do zawiesiny 0,4 g 3,6-bis(2,6-difluorofenylo)-1,2-dihydro-l,2,4,5-tetrazyny (wytworzonej w poprzednim etapie c)) w 2,5 ml kwasu octowego lodowatego, wkrapla się w temperaturze pokoj owej, przy mieszaniu, roztwór 0,12 g azotynu sodowego w 1 ml wody. Postęp reakcj i śledzi się z wykorzystaniem chromatografii cienkowarstwowej. Po przesączeniu, otrzymane kryształy o barwie karminowej przemywa się wodą, aż do uzyskania odczynu obojętnego, w wyniku czego otrzymuje się 0,34 g pożądanego związku. Tak otrzymany produkt surowy poddaje się rekrystalizacji z mieszaniny benzyny i acetonu, w wyniku czego otrzymuje się 0,251 g czystego związku, będącego związkiem tytułowym dla przykładu II. Temperatura topnienia: 213,5°C.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 54,91; N 18,30; H 1,97; F 24,82;

Znaleziono: C 55,09; N 18,34; H 1,82; F 25,00.

(H-NMR (CDC1₃), ppm:

7,15-7,21 (4 H, t, 3- i 5-protony pierścieni aromatycznych),

7,58 - 7,65 (2 H, m, 4-protony pierścieni aromatycznych).

¹³C-NMR (CdC1₃), ppm:

Ugrupowanie o wzorze 11 Ar(2,6-F₂) 3,5

2,6

111,55

113,45

161,08 (%ρ = 556,5 Hz).

133,72

111,52.

178 152

Przykład III. 3-(2-Chlorofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-l,2,4,5-tetrazyna.

a) N-(2-Chlorobenzoilo)-N'-(2,6-difluorobenzoilo)hydrazyna.

Proces prowadzi się w sposób opisany w etapie a) powyższego przykładu I, z tą różnicą, że zamiast (2-bromobenzoilo)-hydrazyny używa się 2 g (2-chlorobenzoilo)hydrazyny jako związku wyjściowego, w wyniku czego otrzymuje się 2,03 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie białej.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 54,12; H 2,92; N 9,02; Cl 11,41; F 12,23;

Znaleziono: C 53,85; H 2,86; N 9,05; Cl 11,05; F 11,63.

Ή-NMR (DMSO), ppm:

7,25 -7,63 (7H,m,Ar),

10,71 (1 H, s, C1_NH),

10,91 (1H,s,F_nh).

b) Proces prowadzi się w sposób opisany w etapie b) powyższego przykładu I, z tą różnicą, że do roztworu pentachlorku fosforu w tetrachlorku węgla wprowadza się w porcjach związek wytworzony w poprzednim etapie a). Po rekrystalizacji otrzymanego produktu z mieszaniny metanolu i octanu etylu, otrzymuje się 1,26 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie białej.

Temperatura topnienia: 85 - 92°C.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 48,37; H2,03; N 8,06; Cl 30,6; F 10,93;

Znaleziono: C 48,40, H 1,74; N 7,90; Cl 30,3; F 10,79.

Ή-NMR (CDC1₃), ppm:

6,99 - 7,67 (7 H, m, Ar).

¹³C-NMR (CDCI3), ppm:

Ugrupowanie	0 wzorze 12	133,93
Ugrupowanie	0 wzorze 9	140,55
Ar(2-Cl): 1	131,68	Ar(2,6-F₂): 1	113,47
2	132,71	2,6	158,76,	161,3
3	131,68	3, 5	111,79,	112,0
4	130,79	4	132,53
5	130,49
6	126,80.
IR(Kbr) v_c=N	·= 1627 cm'¹

c) Proces prowadzi się w sposób opisany w etapie c) powyższego przykładu I. Otrzymany produkt surowy poddaje się utlenianiu z pominięciem jego oczyszczania.

d) Proces prowadzi się w sposób opisany w powyższym przykładzie I. Po rekrystalizacji otrzymanego produktu o barwie bladofioletowej z octanu etylu, otrzymuje się 0,7 g czystego związku, będącego związkiem tytułowym dla przykładu III.

Temperatura topnienia: 184,5°C.

Analiza elementarna.

Obliczono: C 55,19; H2,32; N 18,39; Cl 11,64; F 12,47;

Znaleziono: C 55,05; H2,19; N 18,28; Cl 10,94; F 12,22.

Ή-NMR (CDCI3), ppm:

7,14 - 7,20 (2 H, t, 3- i 5-protony Ar(2,6-F₂)),

7,51 - 7,66 (4, H, m, 4,5,6-protony Ar(2-Cl)) i 4-protony Ar(2,6-F₂),

8,0 - 8,11 (1 H, dd, 3-protony Ar(2-Cl)), ^l3C-NMR (CDCI3), ppm:

Ugrupowanie o wzorze 13	160,87
Ugrupowanie o wzorze 11	165,33
(Ar(2,6-F₂) 1	111,58
2,6	159,71, 162,26
3,5	112,20, 112,45
4	133,50
Ar(2-Cl) 1	131,34
2	133,89
3	132,74
4	131,21
5	127,33
6	132,88

IR (Kbr) Vc=N = 1390 cm⁴ (atomy N znajdują się w aromatycznym pierścieniu heterocyklicznym).

Przykład IV. 3,6-bis(2,6-Chlorobenzoiło)-1,2,4,5-tetrazyna.

Proces prowadzi się w sposób opisany w etapach a), b), c) i d) powyższego przykładu II, z tą różnicą, że w etapie a) zamiast chlorku 2,6-difluorobenzoilu stosuje się chlorek 2-chlorobenzoilu.

Otrzymuje się w ten sposób 0,7 g związku tytułowego w postaci kryształów o barwie ciemnofioletowej. Temperatura topnienia: 179 - 182°C.

Związek ten jest pod każdym względem identyczny z docelowym związkiem wytwarzanym w przykładzie 14 opublikowanego zgłoszenia patentu europejskiego nr 5912.

Przykład V. 3-(2-Chlorofenylo)-6-(2-bromofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna.

Proces prowadzi się w sposób opisany w powyższym przykładzie I, z tą różnicą, że w etapie

a) zamiast 2-(bromobjnzoilo)hydrazyny stosuje się 2 g 2-(chlorobenzoilo)hydrazyny, a zamiast chlorku 2,6-difluorobjnzoilu stosuje się 2,7 g chlorku 2-bromobjnzoilu.

Otrzymuje się w ten sposób 0,6 g związku tytułowego w postaci kryształów o barwie czerwonawo-filoletowej. Temperatura topnienia: 168 - 170°C.

Związek ten jest pod każdym względem identyczny z docelowym związkiem wytwarzanym w przykładzie 17 opublikowanego zgłoszenia patentu europejskiego nr 5912,

Analiza elementarna.

Obliczono: C 48,37; H 2,32; N 16,12;

Znaleziono: C 47,40; H2,18; N 15,40.

Ή-NMR (CDCl₃), ppm:

8,10-8,13 (1 H, dd, 6-protony Ar(2-Br)),

8,06 - 8,08 (1, H, dd 6-protony Ar(2-Cl)),

7,83 - 7,85 (1 H, dd, 3-protony Ar(2-Br)),

7,46 - 7,61 (1 H, m, Ar(2-Cl).

Przykład VI. 3,6-bis(2-Chlorofenylo)-1,2-dihydro-1-metylo-1,2,4,5-tetrazyna.

a) N,N'-bis(2-Chlorobenzoilo)hydrazyna.

Do kolby wyposażonej w termometr i bełkotkę wprowadza się 0,7 g (0,014 mola) hydratu hydrazyny i 4 ml wody. W innej kolbie rozpuszcza się 1,2 g (0,03 mola) wodorotlenku sodowego w 5 ml wody. Następnie, do roztworu hydratu hydrazyny dodaje się jednocześnie roztwór wodorotlenku sodowego i 5 g (0,028 mola) chlorku 2-chlorobjnzoilu, z zachowaniem takiej szybkości dodawania, aby utrzymać temperaturę poniżej 20°C (stosuje się chłodzenie wodą). Pojawia się osad o barwie białej. Po mieszaniu jeszcze w ciągu 2 godzin, otrzymany osad o barwie białej odsącza się, przemywa wodą i suszy, w wyniku czego otrzymuje się 5,04 g (57%) pożądanego związku. Temperatura topnienia: 218°C (po rekrystalizacji z kwasu octowego).

b) bis(a, 2-Dichlorobjnzylidjno)hydrazyna.

Do wrzącego roztworu 10,5 g (0,05 mola, 2,5 równoważnika) pentachlorku fosforu w 50 ml tetrachlorku węgla, wprowadza się porcj ami 3,1 g (0,01 mola) N,N'-bis(2-chlorobenzoilo)hydrazyny w postaci stałej. Wrzenie pod chłodnicą zwrotną kontynuuje się aż do momentu zużycia związku

178 152 wyjściowego według oznaczenia metodą chromatografii cienkowarstwowej (około 5 godzin), Chromatogramy TLC rozwija się przy użyciu mieszaniny benzyny i acetonu 1:2.

Otrzymany tak produkt wlewa się do mieszaniny 50 g lodu i 50 ml wody, po czym miesza ze 100 ml chlorku metylenu. Po rozdzieleniu warstw, fazę organicznąprzemywa się wodą destylowaną, a następnie osusza i odparowuje, w wyniku czego otrzymuje się produkt surowy, który poddaje się rekrystalizacji z metanolu, w wyniku czego otrzymuje się 1,43 g (41%) pożądanego związku. Temperatura topnienia: 102°C.

c) 3,6-bis(2-chlorofenylo) 1,2-dihydro-1 -metylo-1,2,4,5-tetrazyna.

Zawiesinę złożonąz 3,74 g (0,026 mola) siarczanu metylohydrazyny, 11,9ml (0,086 mola) trietyloaminy i 11,2 ml etanolu absolutnego, ogrzewa się w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przy jednoczesnym dodawaniu w porcjach 1,12 g (0,0032 mola) bis(a, 2 dichlorobenzylideno)hydrazyny.

Otrzymaną mieszaninę reakcyjną ogrzewa się w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotnąjeszcze w ciągu 2 godzin, przy mieszaniu. Otrzymany produkt rozpuszcza się w octanie etylu, po czym dokonuje się przemycia wodą osuszenia i odparowania. Analizę meto TLC przeprowadza się przy użyciu do rozwijania chromatogramów układu stanowiącego mieszaninę benzyny i acetonu 1:2. Otrzymuje się 0,90 g produktu surowego, który poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii kolumnowej, przy użyciu elucji mieszaniny benzyny i acetonu 3:1, w wyniku czego otrzymuje się 0,48 g (48%) pożądanego związku, który jest pod każdym względem identyczny ze związkiem opisanym w przykładzie 1 opublikowanego zgłoszenia patentu europejskiego nr 5912.

Ή-NMR (DMSO + D₂O), ppm:

9.00 (1 H, s, NH),

7,37 - 7,58 (8 H, m, protony Ar),

2,68-2,71 (3 H, s, Me).

Przykład VII. 3-(2-Chlorofenylo)-6-(2-bromofenylo)-1,2-dihydro-1 (lub -2-) -metylo- 1,2,4,5-tetrazyna.

a) N-(2-Chlorobenzoilo)-N'-(2-bromobenzoilo)hydrazyna.

Do roztworu 2 g (2-chlorobenzoilo)hydrazyny w 2 ml dimetyloformamidu i 1 ml pirydyny wkrapla się, przy oziębianiu, 2,7 g chlorku o-bromobenzoilu. Otrzymaną zawiesinę miesza się w temperaturze pokojowej jeszcze w ciągu 30 minut, po czym wylewa sięjądo wody i odsącza krystaliczny osad o barwie białej, w wyniku czego, po osuszeniu, otrzymuje się 2,95 g pożądanego związku w postaci kryształów o barwie białej.

b) Proces prowadzi się w sposób opisany w etapie b) powyższego przykładu VI. Otrzymany produkt surowy poddaje się oczyszczaniu za pomocą chromatografii, w wyniku czego otrzymuje się 0,57 g związku tytułowego z przykładu VII. Związek ten jest pod każdym względem identyczny ze związkiem opisanym w przykładzie 13 opublikowanego zgłoszenia patentu europejskiego nr 5912.

‘ Ή-NMR (CDCl₃), ppm:

7,26 - 7,65 (9 H, m, protony i NH),

3,00 (3 H, s, Me).

Przykład VIII. 3-(2-Chlorofenylo)-6-(2,6-dichlorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna.

N-(2-Chlorobenzoilo)-N'-(2,6-dichlorobenzoilo)tetrazyna.

Proces prowadzi się w sposób opisany w powyższym przykładzie I z tą różnicą że w etapie a) zamiast (2-bromobenzoilo)-hydrazyny stosuje się 1 g (2-chlorobenzoilo)hydrazyny, a zamiast chlorku 2,6-difluorobenzoilu stosuje się 1,47 g chlorku 2,6-dichlorobenzoilu, w wyniku czego otrzymuje się 108 mg kryształów o barwie bladofioletowej. Temperatura topnienia: 88°C.

Ή-NMR:

7,49 - 7,66 (6 H, m, protony aromatyczne),

8,11 - 8,14 (1 H, d, protony aromatyczne).

178 152

Analiza elementarna.

Obliczono: C49,8; H 2,09; N 16,6;

Znaleziono: C 49,58; H 1,88; N 16,54.

Przykład IX. Proszki zawiesinowe.

Kompozycje stanowiące, odpowiednio, 10-, 20- lub 50% proszki zawiesinowe, wytwarza się z udziałem składników czynnych opisanych w przykładach, odpowiednio, I, II lub III i przy użyciu 5% środka zwilżającego i dyspergującego, jak również, odpowiednio, 85,75 lub 45% kaolinu, w przeliczeniu na ciężar kompozycji.

Przykład X. Koncentraty do sporządzania zawiesimy.

Wytwarza się wodne koncentraty do sporządzania zawiesiny, zawierające, odpowiednio, 10,20 lub 50% składnika czynnego, opisanego w przykładach, odpowiednio, I, II lub III, oraz 0,2 do 2% gumy ksantanowej i 5 do 10% składnika powierzchniowo czynnego, a także wodę, w przeliczeniu na ciężar kompozycji. Jako użytecznych w tym przypadku substancji powierzchniowo czynnych użyć można lignosulfonianu, oksyetylowanego siarczanu alkoholu tłuszczowego, alkiloarylosulfonianu, soli sulfonowanego produktu kondensacji fenolu i formaldehydu soli metalu alkalicznego oksyetylenowanego kwasu cytrynowego, oksyetylenowanego kwasu winowego, oksyetylenowanego kwasu cytrynowego/winowego, soli kwasu cytrynowego/winowego z trietyloaminą soli sodowej oleoilo-N-metylotauryny, sulfobursztynianu dialkilu, oksyetylenowanego alkilofenolu lub oksyetylenowanegz alkoholu tłuszczowego.

Przykład XI. Koncentraty do emulgowania.

Wytwarza się koncentraty do emulgowania, zawierające, odpowiednio, 5,10 lub 20% wagowych składnika czynnego, opisanego w przykładach, odpowiednio, I, II lub III, oraz 1 do 5% wagowych, w przeliczeniu na ciężar kompozycji, dowolnego środka powierzchniowo czynnego opisanego w przykładzie X, a także mieszaniny węglowodorów alifatycznych lub aromatycznych jako rozpuszczalniki, w ilościach uzupełniających ciężar kompozycji do 100%.

Przykład XII. Zanurzeniowy testjajoaójory na przędziorku Tetranychus urticae, z użyciem związków czynnych.

Z liści młodej fasoli wycina się krążki o średnicy 15 mm i na każdym takim, wyciętym z liścia, krążku umieszcza się po cztery dorosłe samice przędziorka Tetranychus urticae (szczep wzorcowy WHO do badania wrażliwości szkodników na działanie preparatów srkodnikoaójczych). Po złożeniu jaj, trwającym 24 godziny w temperaturze 26 do 28°C, samice usuwa się i liczy jaja na krążkach.

Obróbka jaj, polegająca na podziałaniu na nie badanym związkiem, obejmuje zanurzenie wyciętych z liści krążków w rzrtwzraob zawierających związki czynne, przy czym jako korozpuszczalnika, używa się acetonu w ilości nie większej niż 5% (w roztworze użytym w teście). Zanurzenie to trwa 5 sekund. Po podziałaniu, krążki osusza się suchąaiauląfiltracyjną. a następnie przetrzymuje na wilgotnej bibule filtracyjnej, w temperaturze 26 do 28°C, na płytce Petri’ego, aż do wyklucia się larw z nie poddanych działaniu jaj kontrolnych. Następnie oblicza się stosunek wyklucia. Każdy eksperyment przeprowadza się w czterech powtórzeniach, każde z trzema, co najmniej, równoległymi próbami dla każdego stężenia. Wartości liczbowe odnoszące się do skuteczności działania danego związku, podane dla każdego stężenia, stanowią średnią z trzech prób, wykonanych z udziałem co najmniej 250 jaj roztoczy.

Skorygowaną śmiertelność obliczono według Aabott’a a z wykorzystaniem następującego równania :

śmiertelność śmiertelność zaobserwowana- śmiertelność kontroli (%) skorygowana (%) 100- śmiertelność kontroli (%)

Otrzymane wyniki, wyrażone w procentach, przedstawiono w poniższej tabeli 1.

178 152

Tabela 1

Stężenie		Badane związki według numerów przykładów
	VII	VI	V	IVa	III
		% śmiertelności (Abbott)⁶
0,06	0,5	3,6	1,0	1,8	19,0
0,12	1,5	5,0	15,9	20,6	60,0
0,25	5,0	7,1	41,7	59,2	94,3

W powyższej tabeli 1 użyto następujących oznaczeń: ^a Jako substancji porównawczej użyto klofentezyny. ^b W stosunku do liczby jaj, z których wyklucie nie nastąpiło.

Przykład XIII. Translaminarny test jajobójczy na przędziorku Tetranychus urticae, z użyciem związków czynnych

Prawą stronę liścia 7-dniowej rośliny fasoli poddaje się działaniu badanego związku w ten sposób, że kładzie się liść prawą stroną na wylocie 20 ml cylinderka szklanego zawierającego 10 ml roztworu użytego do testu, po czym, w pozycji odwróconej, eksponuje w ciągu 5 sekund. Następnie liść zdejmuje się z cylindra i umieszcza na mokrym podkładzie z wielu warstw bibuły, na płytce Petri’ego. Płytki Petrrego przetrzymuje się w temperaturze 26 - 28°C, przy wilgotności względnej 60 - 70%, z zachowaniem cyklu światło/ciemność w stosunku 16:8, przy natężeniu oświetlenia wynoszącym 1600 luksów. Po upływie 24 godzin, z poddanych działaniu powierzchni wycina się krążki o średnicy 15 mm i doprowadza do złożenia jaj na stronie nie poddanej działaniu związku, po czym eksperyment kontynuuje się w sposób opisany w powyższym przykładzie XII. Otrzymane wyniki, wyrażone w procentach, przedstawiono w poniższej tabeli 2.

Tabela 2

Stężenie (ppm)	Badane związki według numerów przykładów
pya	II	III
	% śmiertelności (Abbott)⁶
400	18,9	100	100
200	18,3	100	100
100	11,4	100	100
50	7,7	100	95,8
20	4,7	84,8	91,8
10	0,0	71,3	66,7
5	c	40,1	24,9

W powyższej tabeli 2 użyto następujących oznaczeń: a Jako substancji porównawczej użyto klofentezyny. b W stosunku do liczby jaj, z których wyklucie nie nastąpiło. ^c Nie badano.

Przykład XIV. Test działania przezjajnikowego przeprowadzony na przędziorku Tetranychus urticae, z użyciem związków czynnych.

Na krążku wyciętym z liścia fasoli, poddanym obróbce w sposób opisany w powyższym przykładzie XII, umieszcza się cztery dorosłe samice przędziorka Tetranychus urticae i postępuje się tak dla każdej dawki związku. Następuje, po upływie 48 godzin żerowania, roztoczom umożliwia się złożenie jaj w ciągu 7 godzin, na nie poddanym działaniu krążku, po czym osobniki dorosłe usuwa się i oblicza się ilość jaj. Krążki przetrzymuje się na płytkach Petri’ego na wilgotnej bibule filtracyjnej, w temperaturze 26 - 28°C, aż do wyklucia się larw z nie poddanych działaniu jaj kontrolnych, po czym oblicza się stosunek wyklucia.

Każdy eksperyment przeprowadza się w czterech powtórzeniach, każde z nich z trzema, co najmniej, równoległymi próbami dla każdego stężenia. Wartości liczbowe odnoszące się do skuteczności działania danego związku, podane dla każdego stężenia, stanowią średnią z trzech prób, wykonanych z udziałem co najmniej 120 jaj roztoczy. Otrzymane wyniki, wyrażone w procentach, przedstawiono w poniższej tabeli 3.

Tabela 3

Stężenie (ppm)	Badane związki według numerów przykładów
IV’	II	III
	% śmiertelności (Abbott)b
100	35,3	90,2	80,5
50	11,3	88,8	63,2
10	6,6	61,6	44,8

W powyższej tabeli 3 użyto następujących oznaczeń: ^a Jako substancji porównawczej użyto klofentezyny. ^b W stosunku do liczby jaj, z których wyklucie nie nastąpiło.

Przykład XV. Test jajobójczy na przędziorku Tetranychus urticae, z użyciem kompozycji.

Skutecznośćjajobójcząpreparatu 200 SC, wytworzonego z udziałem związku z powyższego przykładu II, sposobem opisanym w powyższym przykładzie IX, zbadano w sposób zgodny ze sposobem postępowania opisanym w powyższym przykładzie XII. Otrzymane wyniki przedstawiono w poniższej tabeli 4.

Tabela 4

Stężenie (ppm)	Apollo* 50 SC’	200 SC
	% śmiertelności (Abbott)⁶
0,25	44,6	95,7
0,125	36,8	82,4
0,0625	18,5	62,1

W powyższej tabeli 4 użyto następujących oznaczeń: a Z użyciem, jako kompozycji porównawczej, kompozycji zawierającej klofentezynę. b W stosunku do liczby jaj, z których wyklucie nie nastąpiło.

Przykład XVI. Translaminarny test jajobójczy na przędziorku Tetranychus urticae, z użyciem kompozycji.

Translaminarną skuteczność preparatu 200 SC, wytworzonego z udziałem związku z powyższego przykładu III, sposobem opisanym w powyższym przykładzie X, zbadano w sposób zgodny ze sposobem postępowania opisanym w powyższym przykładzie XIII. Otrzymane wyniki przedstawiono w poniższej tabeli 5.

178 152

Tabela 5

Stężenie (ppm)	Apollo® 50 SC^a	Sanmite® 15 ECb	200 SC
	% śmiertelności (Abbott/
400	20	20	100
200	20	20	100
(00	20	(0	100
50	10	10	100
25	10	10	96,8
12,5	10	(0	84,5
6,25	(0	(0	54,7

W powyższej tabeli 5 użyto następujących oznaczeń: ^a Kompozycja porównawcza zawierająca klofentezynę. ^b Kompozycja porównawcza zawierająca pirydaben. ^c W stosunku do liczby jaj, z których wyklucie nie nastąpiło.

Pirydaben = Z-tert-butylo-ó-^-tert-butylobenzylotioj^-chloropirydazyn^^Hj-on. Przykład XVII. Skuteczność jaj obój cza w stosunku do świerzbowca Psoroptes cuniculi.

Z parchów znajdujących się na uszach zarażonych królików wyodrębnia się mniejsze kawałki zawierające 20-180 jaj tego świerzbowca, zanurza się je w odpowiednich roztworach użytych do testu i inkubuje w temperaturze 34°C w ciągu 48 godzin. (W tym czasie stosunek wyklucia dla nie poddanych działaniu jaj kontrolnych przekroczył 90%). Jako korozpuszczalnika używa się etoksyetanolu w stężeniu nie wyższym niż 1% (w roztworze użytym w teście).

Po upływie 48 godzin oblicza się ilość jak, z których wyklucie nie nastąpiło i skuteczność działania badanych związków wyraża się jako procent kontroli. Skuteczność związku czynnego opisanego w powyższym przykładzie III, oraz niektórych kompozycji przeznaczonych do zwalczania pasożytów zewnętrznych, ważnych z punktu widzenia medycyny weterynaryjnej, wyrażoną w procentach, przedstawiono w poniższej tabeli 6.

Tabela 6

Związek czynny	Kompozycja	Stężenie
(000 ppm	500 ppm
		% śmiertelności
Lindan	-	25,6	9,5
Amitraz	Mitac®	18,7	0
Foksym	Sebacil®	19,3	0
Diazynon	Neocidol®	(5,4	2,4
Związek docelowy z przykładu III	-	89,(	52,5

Zamieszczone w powyższej tabeli 6 poszczególne związki mają następujące nazwy chemiczne:

Lindan : 1,2,3,4,5,6-heksachlorocykloheksan;

Amitraz : N,N'-[(metyloimino)dimetylideno]-di(2,4-ksylidyna);

Foksym : a -(cyjanobenzylideno)amino(oksyfosforotian 0,0-dietylu; diazynon : fosforotian 0,0-dietylo-0-2-izopropylo-6-metylopirymidyn-4-ylu.

178 152

142^“ Ν Η2

Wzór 3

178 152

f^SO^ Wzór 7

178 152

NAr (2-Br)-C Cl	, 4 Ar(2,6-F_?)-C \ Cl
Wzór 8	Wzór 9
N- Ar(2-Br)-C \ N-	NAr (2.6-Fo)-C \ N-
Wzór 10	Wzor 11
F Ar(2-Cl)-C Cl	Λ Ar(2-CD- C \ N-
Wzor 12	Wzór 13

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Nowe pochodne 3,6-dipodstawionej-1,2,4,5-tetrazyny o wzorze 1, w którym X oznacza fluor, chlor lub brom, a Y oznacza wodór lub fluor.
2. Związek według zastrz. 1, którym jest 3-(2-bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna.
3. Związek według zastrz. 1, którym jest 3,6-bis (2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazyna.
4. Związek według zastrz. 1, którym jest 3-(2-chlorofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-l ,2,4,5-tetrazyna.
5. Sposób wytwarzania pochodnych 3,6-dipodstawionej-1,2,4,5-tetrazyny o wzorze 1, w którym X oznacza fluor, chlor, brom, a Y oznacza wodór lub fluor, znamienny tym, że poddaje się podstawioną bis-azynę o wzorze 2, w którym X i Y mają wyżej podane znaczenie, a A i B oznaczają grupy dające się odszczepić (grupy opuszczające), reakcji z hydrazyną o wzorze 3, lub jej hydratem, a następnie poddaje się utlenieniu otrzymaną 3,6-dipodstawioną-1,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazynę o wzorze 4, w którym X i Y mają wyżej podane znaczenie; albo poddaje się utlenieniu pochodną 3,6-dipodstawionej-1,2-dihydro-1,2,4,5-tetrazyny o wzorze 4, w którym X i Y mają wyżej podane znaczenie.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że w procesie stosuje się związek o wzorze 2, w którym X i Y mają znaczenie zdefiniowane powyżej, a A i B oznaczają chlorowiec, grupę cyjanową lub grupę C^C^-alkoksylową.
7. Kompozycja roztoczobójcza, larwobójcza, i jajobójcza, zawierająca jeden lub więcej nośników, rozcieńczalnik, wypełniacz i/lub środek powierzchniowo czynny, znamienna tym, że zawiera 0,5 do 99% wagowych pochodnej tetrazyny o wzorze 1, w którym X oznacza fluor, chlor lub brom, a Y oznacza wodór lub fluor.
8. Kompozycja translaminarna jajobójcza, według zastrz. 7, znamienna tym, że zawiera 3-(2-bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę lub 3,6-bis (2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę lub 3-(2-chlorofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę.
9. Kompozycja o działaniu przezjajnikowym według zastrz. 7, znamienna tym, że zawiera 3-(2-bromofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę lub 3,6-bis (2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę lub 3-(2-chlorofenylo)-6-(2,6-difluorofenylo)-1,2,4,5-tetrazynę.