PL172228B1

PL172228B1 - Zacisk PL

Info

Publication number: PL172228B1
Application number: PL93309044A
Authority: PL
Inventors: Heinrich Pfeiffer
Original assignee: Novopress Gmbh
Priority date: 1992-12-02
Filing date: 1993-11-02
Publication date: 1997-08-29
Also published as: NO952177L; CN1093637A; DE59307516D1; FI952671A; FI952671A0; WO1994012296A1; US5887329A; ATE158964T1; US5666711A; EP0671984A1; JP3395041B2; CZ138195A3; CA2150808A1; AU5372794A; AR247932A1; NZ257354A; ES2110120T3; JPH08503661A; AU668620B2; EP0671984B1

Abstract

1. Zacisk do laczenia detali, z pierscieniem sciskajacym z polaczonych ze soba przegubowo ele- mentów szczek zaciskowych, przy czym zacisk jest otwarty w przynajmniej jednym miejscu zwierania dwóch elementów szczek zaciskowych i posiada w tym miejscu punkty zaczepienia dla przyrzadu za- mykajacego, przy pomocy którego elementy szczek zaciskowych sa laczone ze soba, tworzac zamkniety pierscien, znamienny tym, ze przewidziane jest przynajmniej jedno ogniwo laczace (49, 50), przy pomocy którego laczy sie prowizorycznie ze soba sasiadujace z miejscem (miejscami) zamykania (46) elementy szczek zaciskowych (6, 10), przy czym ogniwo laczace (49, 50) mozna w stanie zlaczonym przemieszczac w kierunku zamykania. F I G 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zacisk do ściskania, zwłaszcza rurowych detali, z pierścieniem ściskającym z przynajmniej trzech połączonych ze sobą przegubowo elementów szczęk zaciskowych, przy czym zacisk jest otwarty w przynajmniej jednym miejscu zwierania dwóch elementów szczęk zaciskowych i posiada w tym miejscu punkty zaczepienia dla przyrządu zamykającego, przy czym którego elementy szczęk zaciskowych są łączone ze sobą, tworząc zamknięty pierścień.

Znany sposób łączenia końców rur polega na zastosowaniu tulejowych złączek zaciskowych, które dają się odkształcać plastycznie i są wykonane z metalu, zwykle ze stali. Ich średnica wewnętrzna jest o tyle większa od zewnętrznej średnicy łączonych końców rur, że w trakcie promieniowego ściskania ulegają one odkształceniu, przylegając w jego efekcie do zewnętrznej powierzchni końców rur. Takie połączenia rurowe i należące do nich złączki zaciskowe można znaleźć np. w DE-C-1 187 870 i DE-C-40 12 504.

Do promieniowego ściskania złączki zaciskowej i końca rury opracowano wiele zacisków o najróżniejszych kształtach. Ponieważ sposób stosowano początkowo do łączenia rur o mniejszych średnicach, za punkt wyjścia przyjęto zaciski, posiadające tylko dwie szczęki zaciskowe (por. DE-A-34 23 283). Jeżeli głębokości wciskania lub zmniejszenie średnic mają być większe, wówczas niezbędne jest użycie więcej niż dwóch szczęk zaciskowych, aby między czołowymi powierzchniami szczęk zaciskowych nie dochodziło do powstawania wystających na zewnątrz żeber, które uniemożliwiałyby całkowite zamknięcie szczęk zaciskowych. Tego typu zacisku o prostej konstrukcji zostały opisane w EP-A-0 451 806. Na szczególną uwagę zasługują przy tym zaciski, przedstawione na figurach 7 i 8, ponieważ nadają się one do łączenia końców rur o większych i bardzo dużych średnicach.

Zaciski te posiadają otwarty w miejscu zamykania pierścień zaciskowy, złożony z połączonych ze sobą przegubowo elementów szczęk zaciskowych, które z kolei składają się ze wspornika szczęki zaciskowej i poruszanych w nim wzdłuż obwodu szczęk zaciskowych. Taki pierścień zaciskowy można obsadzić na kształt kołnierza wokół przeznaczonego do ściskania miejsca, a następnie dociągnąć przy pomocy przyrządu zamykającego. Przyrząd zamykający może być połączony na stałe z pierścieniem zaciskowym. -O ile pierścień zaciskowy jest przeznaczony do ściskania rur o większych średnicach, mających przy tym odpowiednie do tego celu wymiary, z uwagi na jego ciężar i łatwość obsługi korzystne jest wykonanie przyrządu zamykającego jako odzielnego podzespołu, który można nasadzić na opisujący złączkę zaciskową pierścień zaciskowy w miejscu jego zamykania, tzn. w przewidzianych do tego celu i dopasowanych do przyrządu zamykającego punktach zaczepienia na obu elementach szczęk zaciskowych, sąsiadujących z miejscem zmykania.

172 228

Zakres stosowania takich zacisków należy poszerzyć tak, by obejmował on również większe średnice rur. Pierścień zaciskowy jest jednak wówczas tak ciężki, że przy jego nakładaniu na koniec rury ewentualnie na złączkę zaciskową powstają problemy, związane z jego obsługą i bezpieczeństwem pracy. Stąd też zadaniem wynalazku jest takie udoskonalenie opisanego na wstępie rodzaju zacisku, by ułatwić jego obsługę, zwłaszcza jeśli jest on przeznaczony dla rur o większych średnicach.

Zadanie to zostało zgodnie z wynalazkiem rozwiązane w ten sposób, że przewidziano przynajmniej jedno ogniwo łączące, przy pomocy którego łączone są dwa sąsiadujące z miejscem zamykania elementy szczęk zaciskowych, przy czym ogniwo łączące można w stanie złączonym przemieszczać w kierunku zamykania.

Zgodnie zatem z główną ideą wynalazku po nałożeniu pierścienia zaciskowego na koniec rury lub złączkę zaciskową można go prowizorycznie zabezpieczyć, łącząc otwarte miejsce zamykania ogniwem łączącym i zamykając w ten sposób pierścień zaciskowy. Pierścień zaciskowy nie może się już zsuwać, a nasadzenie przyrządu zamykającego nie wymaga wówczas unieruchamiania pierścienia zaciskowego. Aby łączenie elementów szczęk zaciskowych w zamknięty pierścień zaciskowy me stwarzało istotnych trudności, ogniwo łączące można przemieszczać w kierunku zamykania, podczas gdy jednocześnie ogranicza ono możliwość ruchu elementów szczęk zaciskowych w kierunku otwierania.

W zacisku o lżejszej konstrukcji wymiary ogniwa łączącego mogą być dobrane w taki sposób, by pierścień zaciskowy mógł się nadal obracać wokół detalu. W zaciskach o cięższej konstrukcji, przeznaczonych do większych średnic, należyjednak założyć takie wymiary ogniwa łączącego, by w pierścieniu zaciskowym po założeniu go na detal i zamknięciu ogniwa łączącego wytwarzała się siła obwodowa, sprawiająca, że będzie on przylegał na tyle silnie do ściskanego detalu, zwłaszcza zaś do złączki zaciskowej, by uniemożliwić przynajmniej samoczynny obrót pierścienia zaciskowego.

W zakresie ogniwa łączącego w grę wchodzą różne postaci wykonania. Tak np. ogniwo łączące może posiadać pierwszą, połączoną przegubowo z jednym elementem szczęk zaciskowych, łapkę łączącą oraz drugą, połączoną z innym elementem szczęk zaciskowych, łapkę łączącą, przy czym obie łapki łączące są połączone przegubowo ze sobą, np. za pośrednictwem wkładanego w obie łapki łączące sworznia łączącego. Takie ogniwo łączące ogranicza możliwość ruchu elementów szczęk zaciskowych w kierunku otwierania, natomiast w procesie ściskania można je przy pomocy przyrządu zamykającego odchylić na zewnątrz, bez konieczności pokonywania przez przyrząd zamykający istotnego oporu. Aby montaż, a zatem łączenie miejsca zamykania przy pomocy ogniwa łączącego, można było wykonać w sposób prosty i wygodny, zaproponowano zgodnie z wynalazkiem, by we wspomnianej uprzednio postaci wykonania ogniwa łączącego sworzeń łączący posiadał pierwszy odcinek, wchodzący w pierwszą łapkę łączącą oraz drugi odcinek, wchodzący w drugą łapkę łączącą, przy czym osie obu odcinków sworznia były przesunięte względem siebie. Drugi odcinek sworznia stanowi zatem mimośród. Wykonanie to umożliwia stosowanie sworzni łączących wówczas, gdy na złączkę zaciskową nie jest jeszcze wywierany żaden nacisk, natomiast przekręcanie sworznia łączącego powoduje wytworzenie siły obwodowej. W tym celu należy odpowiednio dopasować długość łapek łączących i wielkość przesunięcia osi odcinków sworznia łączącego do obwodowego wymiaru miejsca zamykania. Aby sworzeń łączący można było lekko obracać, należy go połączyć z dźwignią. Trzpień łączący należy przy tym prowadzić w jednej z łapek łączących w sposób uniemożliwiający jego wypadnięcie.

Zgodnie z kolejną cechą wynalazku przewidziano, że łapki łączące są za pośrednictwem sworzni przegubowych połączone z odpowiadającymi im elementami szczęk zaciskowych i że w obszarze sworzni przegubowych wykonane są wybrania, za które wchodzą elementy zamykające przyrządów zamykających. Sworznie przegubowe tworzą zatem jednocześnie w tej postaci wykonania punkty zaczepienia dla przyrządu zamykającego.

Alternatywnie, a także w kombinacji z powyższym rozwiązaniem z jednej strony pierścienia zaciskowego można przewidzieć przynajmniej jeden przyrząd zaciskowy, przykładany do detalu włożonego, przy czym przyrząd zaciskowy (przyrządy zaciskowe) może (mogą) posiadać elementy zaciskowe, pozostające pod działaniem sprężyny. Po prowizorycznym złączeniu

172 228 pierścienia zaciskowego przy pomocy ogniwa łączącego przyrządy zaciskowe przylegają wówczas do włożonego detalu, co zapobiega zsuwaniu się detalu nasuniętego. Ułatwia to montaż, zwłaszcza w przypadku pionowych lub biegnących ukośnie przewodów rurowych i służy jednocześnie osiowemu zabezpieczeniu obu, włożonych jeden w drugi, detali.

Zgodny z wynalazkiem zacisk nie jest ograniczony wyłącznie do wykonania pierścienia zaciskowego o tylko jednym otwartym miejscu zamykania. Zwłaszcza wówczas, gdy zacisk jest przeznaczony do ściskania rur o większych średnicach, korzystne może być wyposażenie pierścienia zaciskowego w więcej niż jedno miejsce zamykania, dysponujące oddzielnym, wykonanym zgodnie z wynalazkiem, ogniwem łączącym. Wykonanie to umożliwia złożenie pierścienia zaciskowego dopiero na miejscu, tj. w pobliżu łączonych końców rur lub nawet podczas zakładania pierścienia zaciskowego na koniec rury. Nie wyklucza się przy tym możliwości, aby między każdymi dwoma elementami szczęk zaciskowych przewidzieć miejsce zamykania, łączone przy pomocy ogniwa łączącego.

Ściąganie pierścienia zaciskowego, a zatem ściskanie końca rury ze złączką zaciskową, może się przy tym odbywać kolejno w taki sposób, że kolejne miejsca zamykania będą łączone jedno po drugim przy pomocy jednego przyrządu zamykającego. Można jednak również użyć przyrządów zamykających w ilości odpowiadającej ilości miejsc zamykania, których ściąganie następuje wówczas jednocześnie.

Odpowiedni efekt można uzyskać także w ten sposób, że elementy szczęk zaciskowych zostaną połączone ze sobą poza miejscem (miejscami) zamykania przy pomocy wyjmowanych sworzni przegubowych, ponieważ to również umożliwia składanie pierścienia zaciskowego na miejscu. Elementy zaciskowe można tam połączyć także przy pomocy złączek pośrednich, na których za pośrednictwem sworzni przegubowych osadzone są przegubowo sąsiadujące ze sobą szczęki zaciskowe, przy czym przynajmniej jeden ze sworzni przegubowych, przypadających na złączkę pośrednią, jest wyjmowany.

Elementy szczęk zaciskowych składają się zgodnie ze znaną konstrukcją ze szczęki zaciskowej i wspornika szczęki zaciskowej, przy czym każda ze szczęk zaciskowych ma możliwość przesuwni we wsporniku szczęki zaciskowej w kierunku obwodowym, ogniwo lub ogniwa łączące są osadzone na wspornikach szczęk zaciskowych, a wsporniki szczęk zaciskowych są połączone ze sobą przegubowo. Ogniwo lub ogniwa łączące można jednak również umieścić bezpośrednio na szczękach zaciskowych.

Przedmiotem wynalazku jest uwidoczniony na podstawie przykładu wykonania na rysunku, na którym:

fig. 1 - przedstawia pierścień zaciskowy zacisku w pozycji otwartej;

fig. 2 - pierścień zaciskowy według fig. 1 w pozycji zamkniętej;

fig. 3 - ogniwo łączące pierścienia zaciskowego według fig. 1 i 2 w przekroju w płaszczyznach A-B w stanie poluzowanym; fig. 4 - ogniwo łączące w ujęciu według fig. 3 w stanie naprężonym; fig. 5 - pierścień zaciskowy według fig. 1 do 4 w pozycji po ściskaniu i fig. 6 - pierścień zaciskowy z miejsca z miejscami zamykania i ogniwami łączącymi między wszystkimi elementami szczęk zaciskowych.

Na figurach 1, 2 i 5 zaznaczono w przekroju linią punktową leżący wewnątrz koniec rury 1 oraz nasuniętą nań złączkę zaciskową 2 z zawierającym pierścień uszczelniający zgrubieniem pierścieniowym 3. Koniec rury 1 i złączkę zaciskową 2 należy ścisnąć przy pomocy zacisku 4, z którego na fig. 1,2 i 5 przedstawiono wyłącznie pierścień zaciskowy 5.

Pierścień zaciskowy 5 posiada w tym przykładzie- wykonania identycznie wykonane elementy szczęk zaciskowych 6,7, 8,9,10, przy czym każdy z elementów szczęk zaciskowych 6,7, 8, 9, 10 składa się z leżącego na zewnątrz wspornika szczęki zaciskowej 11, 12, 13, 14, 15 oraz leżącej wewnątrz, mającej kształt łuku, szczęki zaciskowej 16, 17, 18, 19, 20. Wsporniki szczęk zaciskowych są aż po samo wybranie połączone ze sobą przy pomocy elementów pośrednich 21, 22, 23, 24, przy czym wsporniki szczęk zaciskowych 11, 12, 13, 14, 15 są osadzone przegubowo na elementach pośrednich 21, 22, 23, 24 za pośrednictwem sworzni przegubowych 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33.

172 228

Przynajmniej jeden ze sworzni przegubowych 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, przypadających na element pośredni 21,22, 23,24 jest wyjmowalny, tak że pierścień zaciskowy 5 daje się rozkładać na poszczególne elementy szczęk zaciskowych 6,7, 8,9,10 lub składać na miejscu z tych elementów. Szczęki zaciskowe 16, 17, 18, 19, 20 są osadzone we wspornikach szczęk zaciskowych 11, 12, 13, 14, 15 z możliwością przesuwu w kierunku obwodowym.

Na każdym ze wsporników szczęk zaciskowych 11, 12, 13, 14, 15 umieszczony jest przyrząd zaciskowy 34,35,36,37,38, który zawiera skierowany wzdłuż promienia do wewnątrz i pozostający pod działaniem napięcia sprężyny stempel zaciskowy 39,40,41,42,43. Przyrządy zaciskowe 34,35, 36, 37, 38 służą jednocześnie do osiowego prowadzenia szczęk zaciskowego 16, 17, 18, 19, 20.

Na sworzniach przegubowych 29, 30 za środkowym wsporniku szczęki zaciskowej 13 wsparty jest stanowiący rodzaj obejmy szablon 44 w postaci kawałka blachy o półkolistym wybraniu 45, przy czym promień wybrania 45 jest tak dobrany, że z jednej strony szablon 44 pasuje do końca rury 1, natomiast z drugiej strony nie pasuje do łączącej się z pierścieniowym zgrubieniem 3, cylindrycznej części złączki zaciskowej 2. Dzięki temu pierścień zaciskowy 5 można umieścić na połączeniu końca rury 1 i złączki zaciskowej 2 tylko w jednymi, ściśle przewidzianym położeniu.

W pozycjach, pokazanych na fig. 1 i 2, między dolnymi elementami szczęk zaciskowych 6,10 tworzą się szczeliny 46. Na fig. 1 jest ona tak duża, że pierścień zaciskowy 5 można nasadzić na złączkę zaciskową 2 i koniec rury 1. Na wolnych końcach ograniczających szczelinę 46 elementów szczęk zaciskowych 6, 10 osadzone są sworznie przegubowe 47, 48, przy czym na każdym ze sworzni przegubowych 47,48 podwieszonajest łapka łącząca 49,50, której połączenie ze sworzniami przegubowymi 47,48 wynika zwłaszcza z przekroju według fig. 3 i 4.

W wolnych końcach łapek łączących 49, 50 wykonane są otwory przelotowe 51, 52. W otworze przelotowym 51 łapki łączącej 49 osadzony jest sworzeń łączący 53, mający możliwość przesuwu wzdłuż osi. Zawiera on pierwszy odcinek 54, który przechodzi przez otwór przelotowy 51. Jeden koniec pierwszego odcinka sworznia 54 jest połączony z ręczną dźwignią 55. Na drugim końcu pierwszego odcinka sworznia 54 uformowany jest drugi odcinek sworznia 56, którego oś jest przesunięta względem osi pierwszego odcinka sworznia 54 o wymiar 57. Drugi odcinek sworznia 56 pasuje do otworu przelotowego 52 drugiej łapki łączącej 50.

Łapki łączące 49, 50 tworzą wraz ze sworzniem łączącym 53 ogniwo łączące do prowizorycznego łączenia końców pierścienia ściskającego 5 przed właściwym procesem ściskania.

W tym celu pierścień zaciskowy 5 jest najpierw nakładany na koniec rury 1 i złączkę zaciskową 2, jak to pokazano na fig. 1. Gdy pierścień zaciskowy 5 jest nasadzony na koniec rury 1 ewentualnie złączkę zaciskową 2, oba dolne elementy szczęk zaciskowych 6,10 są przechylane w kierunku siebie i w kierunku końca rury 1, tak że zajmują położenie pokazane na fig. 2. Zwisające wówczas nadal luźno, ukazane na fig. 2 przy pomocy linii punktowej łapki łączące 49,50 są nachylane do siebie w kierunku strzałek C lub D. Sworzeń łączący 53 znajduje się przy tym w takim położeniu, że jego drugi odcinek 56 nie wystaje poza otwór przelotowy 51, co zaznaczono na fig. 3, na której położenie ręcznej dźwigni 55 pokazano przy pomocy linii punktowej.

Przechylanie łapek łączących 49, 50 następuje do momentu, gdy nałożą się one jedna na drugą, a ich otwory przelotowe 51, 52 pokryją się ze sobą. Sworzeń łączący 53, a wraz z nim ręczna dźwignia 55 znajdują się przy tym w takim położeniu, że drugi odcinek sworznia 56 jest przesunięty w kierunku drugiej łapki łączącej 50, w związku z czym można go łatwo włożyć w jej otwór przelotowy 52, przesuwając wzdłuż osi sworzeń łączący 53, i połączyć w ten sposób obie łapki łączące 49,50. W tym położeniu pierścień zaciskowy 5 posiada jeszcze znaczny luz.

Dźwignia ręczna 55 jest następnie przechylana o 180° w kierunku strzałki E z położenia, zaznaczonego na fig. 2 linią ciągłą, w położenie zaznaczone linią punktową. Na skutek tego drugi odcinek sworznia 56 wykonuje ruch mimośrodowy i zmniejsza w ten sposób odstęp między obydwoma sworzniami przegubowymi 47, 48 o dwukrotną wartość wymiaru 57. Widać to wyraźnie z porównania fig. 3 i 4, przy czym fig. 4 pokazuje położenie przechylone. Nadaje to pierścieniowi zaciskowemu 5 siłę obwodową, która sprawia, że szczęki zaciskowe 16,17,18,19,20 wywierają na złączkę zaciskową 2 znaczne naprężenie promieniowe. Pierścień zaciskowy 5 nie

172 228 obraca się wówczas wcale lub bardzo ciężko. Oddziaływanie to jest wspierane przez stemple zaciskowe 39, 40, 41, 42, 43, które przylegają wówczas do końca rury 1, wywierając na nią nacisk, skierowany również wzdłuż promienia, i w ten sposób zapewniają osiowe unieruchomienie końca rury 1 względem złączki zaciskowej 2.

Teraz można rozpocząć właściwy proces ściskania. Do tego stosuje się nie przedstawiony bliżej, należący do zacisku 4, przyrząd zamykający, pokazany schematycznie na fig. 7 EP-A-0 451 806. Ten przyrząd zamykający ma dwa, mające kształt cęgów, ramiona dźwigni, przy pomocy których przyrząd można nasadzić na sworznie przegubowe 47,48. Przechodzą one przy tym przez przestrzenie pośrednie 58, 59 ewentualnie 60, 61 i przylegają do zewnętrznych powierzchni sworzni przegubowych 47, 48. Cęgowe ramiona dźwigni są następnie zwierane przy pomocy silnika hydraulicznego, należącego do przyrządu zamykającego, tak że sworznie przegubowe 47, 48 zbliżają się do siebie. Powoduje to ściągnięcie pierścienia zaciskowego 5, a co za tym idzie, ściśnięcie złączki zaciskowej 2 i końca rury 1 wzdłuż promienia, przy czym szczęki zaciskowe 16, 17, 18, 19, 20 przesuwają się samoczynnie odpowiednio do przebiegu tego procesu w kierunku obwodowym tak długo, aż czołowe powierzchnie szczęk zaciskowych 16,17,18,19,20 zetkną się ze sobą. Jednocześnie łapki łączące 49,50 odchylają się na zewnątrz, a zatem nie przeszkadzają w procesie ściskania.

Po zakończeniu procesu ściskania pierścień zaciskowy 5 przyjmuje położenie pokazane na fig. 5. Po osiowym przesunięciu sworznia łączącego 53 w taki sposób, że drugi odcinek sworznia 56 wysunie się z otworu przelotowego 52, pierścień zaciskowy 5 można ponownie zdjąć i wykorzystać do następnych procesów ściskania.

Na figurze 6 przedstawiono zacisk 62, nieco odmienny od opisanej postaci wykonania. Konstrukcja jest w zasadzie taka sama, jak w przypadku zacisku 4 według fig. 1 do 5, tak że te części, które odpowiadają częściom zacisku według fig. 1 do 5, zostały opatrzone takimi samymi odnośnikami. Za podstawę do ich opisu przyjęto opis pierwszego przykładu wykonania.

W odróżnieniu od zacisku 4 przedstawiony na fig. 6 pierścień zaciskowy 63 zacisku 62 nie posiada przyrządów zaciskowych, ajedynie umieszczone w tym samym miejscu prowadnice płytkowe 64, 65, 66, 67. Ponadto wsporniki szczęk zaciskowych 11, 12, 13, 14, 15 nie są tutaj połączone elementami pośrednimi, lecz parami łapek łączących 68,69 lub 70,71 lub 72,73 lub 74, 75, które są zamocowane przegubowo na sworzniach przegubowych 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33 i połączone ze sobą przy pomocy sworzni łączących 76, '77, 78, 79. Wykonanie łapek łączących 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75 oraz sworzni łączących 76, 77, 78, 79 jest identyczne jak wykonanie łapek łączących 49, 50 i sworznia łączącego 53.

Na figurze 6 przedstawiono pierścień zaciskowy 63 w takim położeniu, w którym czołowe powierzchnie szczęk zaciskowych 16, 17, 18, 19, 20 przylegają do siebie i które pierścień zaciskowy 63 znajduje się procesie ściskania. Pierścień zaciskowy 63 można rozłożyć na pięć elementów szczęk zaciskowych 7, 8, 9, 10, rozłączając pary łapek łączących 68, 69 lub 70, 71 lub 72, 73 lub 74, 75. Z tego stanu rozłożonego można go złożyć na miejscu, nawet podczas umieszczania go na końcu rury lub złączce zaciskowej, łącząc kolejno pary łapek łączących 68,69 lub 70,71 lub 72, 73 lub 74, 75 w sposób analogiczny, jak to miało miejsce w przypadku pary łapek łączących 49, 50 zacisku 4 według fig. 1 do 5. W efekcie powstaje zamknięty pierścień zaciskowy 63, w którym pary łapek łączących 68,69 lub 70,71 lub 72,73 lub 74,75 ustawiają się w położeniu zilustrowanym przez fig. 2 na przykładzie łapek łączących 49, 50.

Podejmowany następnie proces ściskania może przebiegać w dwojaki sposób. Po pierwsze można na parach sworzni przegubowych 26, 27 lub 28, 29 lub 30, 31 lub 32, 33 lub 49, 50 zamocować jednocześnie pięć przyrządów zamykających, tak że odstępy między szczękami zaciskowymi 16, 17, 18, 19, 20 są skracane jednocześnie w wyniku synchronicznego uruchomienia przyrządów zamykających aż do wzajemnego zetknięcia się ze sobą. Po drugie istnieje możliwość przeprowadzenia procesu ściskania przy pomocy tylko jednego przyrządu zamykającego w ten sposób, że przyrząd zamykający jest nasadzany kolejno na pary sworzni przegubowych 26, 27 lub 28, 29 lub 30, 31 lub 32, 33 lub 47, 48, które ściąga się następnie tak, by wszystkie elementy szczęk zaciskowych 6, 7, 8, 9, 10 ustawiły się w położeniu pokazanym na fig. 6.

172 228

ί.

172 228

FIG 3

FIG.5

13 29

172 228

FIG. 1

29

O

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1 7WOl ...

X · X_/<U.\^Xv7±V Ył ,/41τ»γτ 'τοοίτ'Ύ 1 Λ ιηοτηΐηγιην 4ττνν% Ac» alp-ryYo-rY+tj Q7P7PV 7 UXU£ ŻjŁIOUZj. Χ~Γ) Ζ/ΧΛΧΧΛΧΧΧ^ΔΧΧΙ j X j XXX, XjV ν'Χν'ΧΙΐνΐΧL·J Zj fi rj-»V» (ίΖ Φ rych (6, 7 , 8,

9.10) są poza miejscem/miejscami zamykania (46) połączone przy pomocy złączek pośrednich (21, 22, 23, 24), na których za pośrednictwem sworzni przegubowych (26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33) osadzone są przegubowo sąsiadujące ze sobą elementy szczęk zaciskowych (6, 7, 8, 9,10), przy czym przynajmniej jeden z przypadających na jedną złączkę pośrednią (21, 22, 23, 24) sworzni przegubowych (26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33) jest wyjmowany.

16. Zacisk według zastrz. 15, znamienny tym, że elementy szczęk zaciskowych (6, 7, 8,

1. Zacisk do łączenia detali, z pierścieniem ściskaj ącym z połączonych ze sobą przegubowo elementów szczęk zaciskowych, przy czym zacisk jest otwarty w przynajmniej jednym miejscu zwierania dwóch elementów szczęk zaciskowych i posiada w tym miejscu punkty zaczepienia dla przyrządu zamykającego, przy pomocy którego elementy szczęk zaciskowych są łączone ze sobą, tworząc zamknięty pierścień, znamienny tym, że przewidziane jest przynajmniej jedno ogniwo łączące (49, 50), przy pomocy którego łączy się prowizorycznie ze sobą sąsiadujące z miejscem (miejscami) zamykania (46) elementy szczęk zaciskowych (6,10), przy czym ogniwo łączące (49, 50) można w stanie złączonym przemieszczać w kierunku zamykania.

2. Zacisk według zastrz. 1, znamienny tym, że ogniwo łączące (49, 50) ma tak dobrane wymiary, że w pierścieniu zaciskowym (5) po założeniu go na detal (1, 2) i zamknięciu ogniwa łączącego (49, 50) wytwarza się siła obwodowa.

3. Zacisk według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ogniwo łączące posiada pierwszą, połączoną przegubowo z jednym elementem szczęk zaciskowych (6), łapkę łączącą (49) oraz drugą, połączoną z innym elementem szczęk zaciskowych (10), łapkę łączącą (50), przy czym obie łapki łączące (49, 50) są połączone ze sobą przegubowo.

4. Zacisk według zastrz. 3, znamienny tym, że łapki łączące (49, 50) są łączone za pośrednictwem wchodzących w nie sworzni łączących (53).

5. Zacisk według zastrz. 4, .znamienny tym, że sworzeń łączący (53) posiada pierwszy odcinek (54), wchodzący w pierwszą łapkę łączącą (49), i drugi odcinek (56), wchodzący w drugą łapkę łączącą (50), przy czym osie odcinków sworznia (54, 56) są przesunięte względem siebie.

6. Zacisk według zastrz. 5, znamienny tym, że długość łapek łączących (49, 50) i przesunięcie osi odcinków sw.orznia (54, 56) są w taki sposób dopasowane do obwodowego wymiaru miejsca zamykania (46), że w pierścieniu zaciskowym (5) po założeniu go na detal (1, 2) i zamknięciu ogniwa łączącego (49, 50) wytwarza się siła obwodowa.

7. Zacisk według zastrz. 5, znamienny tym, że sworzeń łączący (53) jest wyposażony w dźwignię (55) do obracania sworznia łączącego (53).

8. Zacisk według zastrz. 4, znamienny tym, że sworzeń łączący (53) jest prowadzony w jednej z łapek łączących (49) w sposób uniemożliwiający jego wypadnięcie.

9. Zacisk według zastrz. 3, znamienny tym, że łapki łączące (49, 50) są połączone za pośrednictwem sworzni przegubowych (47, 48) z odpowiadającymi im elementami szczęk zaciskowych (6,10) i że w obszarze sworzni przegubowych (47, 48) przewidziane są wybrania, za które wchodzą elementy zamykające przyrządów zamykających.

10. Zacisk według zastrz. 2, znamienny tym, że z jednej strony pierścienia zaciskowego (5) umieszczony jest przynajmniej jeden przyrząd zaciskowy (34, 35, 36, 37, 38), przykładany do detalu włożonego (1).

11. Zacisk według zastrz. 10, znamienny tym, że przyrząd zaciskowy/przyrządy zaciskowe (34, 35, 36, 37, 38) posiada lub posiadają elementy zaciskowe (39, 40, 42, 43), pozostające pod działaniem sprężyny.

12. Zacisk według zastrz. 2, znamienny tym, że pierścień zaciskowy (5) posiada więcej niż jedno miejsce zamykania i dla każdego miejsca zamykania przewidziane jest jedno ogniwo łączące (49, 50; 68, 69; 70, 71; 72, 73; 74, 75).

13. Zacisk według zastrz. 12, znamienny tym, że między wszystkimi elementami szczęk zaciskowych (6,7,8,9,10) przewidziane jest miejsce zamykania, łączone przy pomocy ogniwa łączącego (49, 50; 68, 69; 70, 71; 72, 73; 74, 75).

172 228

14. Zacisk według zastrz. 13, znamienny tym, że elementy szczęk zaciskowych (6, 7, 8,

9,10) są poza miejscem/miejscami zamykania (46) połączone ze sobą przy pomocy wyjmowanych sworzni przegubowych (26, 27, 28, 29, 30,31, 32, 33).

9.10) składają się ze szczęki zaciskowej (16,17,18,19,20) i wspornika szczęki zaciskowej (11, 12, 13, 14, 15), przy czym każda ze szczęk zaciskowych (16, 17, 18, 19, 20) ma możliwość przesuwu we wsporniku szczęki zaciskowej (11, 12, 13, 14, 15) w kierunku obwodowym, ogniwo lub ogniwa łączące są osadzone na wsporniku szczęki zaciskowej (11,12,13,14,15), a wsporniki szczęk zaciskowych (11,12,13,14,15) są połączone ze sobą przegubowo.