NL8400182A

NL8400182A - Werkwijze voor het vervaardigen van uv-gestabiliseerde polyestermaterialen.

Info

Publication number: NL8400182A
Application number: NL8400182A
Authority: NL
Original assignee: Shashikant B Garware En Ramasw
Priority date: 1983-01-19
Filing date: 1984-01-19
Publication date: 1984-08-16
Also published as: GR79790B; FR2539421A1; DE3401765A1; ATA17284A; US4399265A; HK37587A; GB2138011B; FI840211A0; FR2539421B1; KR840007244A; GB8401386D0; AU556887B2; FI78712C; BE898711A; FI78712B; AU2353984A; KR860000771B1; CH659476A5; CA1212216A; SG15587G

Description

• ' -1-

843008/vdV/vL

Korte aanduiding: Werkwijze voor het vervaardigen van UV-gesta- biliseerde polyestermaterialen

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van polyestermaterialen waaraan UV-stabiliserende stoffen toegevoegd zijn zodat het eindprodukt, gewoonlijk in de vorm van een geëxtrudeerde foelie, plaat, band of filament 5 beter bestand zal zijn tegen omgevingsomstandigheden en in het bijzonder beter tegen de invloed van zonlicht, zonder merkbare afbraak.

Daar de eindprodukten gewoonlijk bestaan uit foelie, plaat, band of filamenten, is ëën van de belangrijkste toepassings-10 gebieden van de desbetreffende produkten een in wezen doorzichtige plaat die aangebracht kan worden op of in ramen om de hoeveelheid warmte en fel licht dat door het raam kan binnendringen te miniseren. Bij een dergelijk gebruik zijn de vellen tamelijk dun en worden zij gewoonlijk aangeduid als foelies.

15 De uitvinding zal hierna meer in het bijzonder beschreven worden met betrekking tot de vorming van dergelijke foelies_, die ter vereenvoudiging aangeduid zullen worden als vellen doch het is duidelijk dat de uitvinding toegepast kan worden op alle eindprodukten die uit polyestermaterialen vervaardigd kun-20 nen worden.

Zoals hierboven vermeld is een van de belangrijkste toepassingen van de desbetreffende vellen het regelen van de doorlating van licht en warmte door een raam. Als de polyestermaterialen voor dit doel gebruikt worden, worden zij in het algemeen 25 zonlicht^-regelfoelies genoemd meestal toegepast in de vorm van een laminaat op basis van een zeer licht gemetalliseerde(geregelde dichtheidsafzetting) polyesterfoelie dat dan gelamineerd wordt tot een gekleurde heldere UV-gestabiliseerde polyesterfoelie. De laminaatstructuur maakt het mogelijk om het materiaal op te nemen tussen de twee lagen van een polyesterfoelie 30 om de metalen tbekleding te beschermen tegen oxydatieve afbraak. Deze gelamineerde foelie wordt gebruikt in zonlichtregel-toepassingen,zoals zonlichtregelfoelies, die aangebracht op ramen werken als een doorzichtig isolerend materiaal om de doorlaat- 8/: 00 132 *3- -2- baarheid van warmte en licht van de zon door ramen te verminderen. Deze foelie vermindert het energieverbruik voor het conditioneren van lucht. De foelie elimineert vrijwel alle in het zonlicht aanwezige ultraviolette stralen die in hoofdzaak lei-5 den tot verbleken van vezels en afbraak van afwerkoppervlakken. Onder winterse omstandigheden vermindert de foelie warmteverlies door het glas waardoor eveneens het energieverbruik verminderd wordt.

Zonlicht omvat energie in het zichtbare gebied en in het 10 ultraviolet gebied. Het ultraviolette gedeelte van het zonlicht is in de eerste plaats verantwoordelijk voor ongewenste effek-ten die optreden binnen een ruimte zoals verbleken en afbraak van weefsels en kunststoffen. Het is derhalve gewenst dat de zonlichtregelfoelies de doorlaatbaarheid van ultraviolet licht 15 door deze foelies zo veel mogelijk miniseren. Daar polyesterma-terialen in dit opzicht enigszins werkzaam zijn, bestaat er vraag naar verbetering wat betreft hun vermogen om de doorlaatbaarheid van ultraviolet licht te voorkomen. Bovendien worden dergelijke polyestervellen zelf sterk afgebroken onder invloed 20 van ultraviolet licht. Het is reeds lang bekend dat er stoffen bestaan die bij toevoegen aan de polyester, niet alleen de mate zullen verbeteren waarin het polyèstervel bestand is tegen het doorlaten van ultraviolet licht, doch tevens de weerstand van de vellen tegen afbraak bij onderwerpen aan ultraviolet licht 25 zullen verhogen. Vele van dergelijke materialen zijn reeds voorgesteld.

In het algemeen bestaan er twee belangrijkste werkwijzen die gebruikt zijn om tegen UV werking beschermde polyesterfoe-lies te vervaardigen door toevoeging van dergelijke stoffen.

30 Bij een werkwijze worden de UV-stabiliserende stof en de polyester met elkaar vermengd en vervolgens toegevoerd aan een extruder waaruit het gewenste eindprodukt geëxtrudeerd wordt.

Bij de andere werkwijze wordt de UV-stabiliserende stof in de polymeer gespoten terwijl het polymeer geëxtrudeerd wordt.

35 Hoewel beide methoden, veel toegepast zijn door M/s.Garware Plastics and Polyester Limited, Bombay, India, en hoewel de daarbij verkregen produkten aanzienlijk verbeterd zijn met be- 8400182 * * -te -3- trekking tot hun weerstand tegen ultraviolet licht in vergelijking met polyesterfoelies die dergelijke UV-stabilisatoren niet bevatten, vertonen de eindprodukten echter nog enkele belangrijke nadelen. In de eerste plaats bezitten zij, niet te-5 genstaande zij beter bestand zijn tegen ultraviolet licht dan de voorafgaande foelies, een betrekkelijk korte levensduur onder invloed van sterk zonlicht. In de tweede plaats blijken de tot nu toe gebruikte mengmethoden geen werkelijk homogeen mengsel van polyester en UV-stabiliserende stof te verschaffen, 10 zodat de weerstand van de cellen tegen zonlicht plaatselijk is, zodat bepaalde delen van het vel sneller afgebroken worden dan andere gebieden. In de derde plaats is het mengen van de polyester met de UV-stabiliserende stof betrekkelijk ondoelmatig, tengevolge waarvan een overmatig grote hoeveelheid van de sta-15 biliserende stof gebruikt moet worden, aanzienlijk meer dan noodzakelijk zou zijn voor het verkrijgen van de gewenste functie in de gerede cellen en dit leidt natuurlijk tot een aanzienlijke verhoging van de kostprijs van de cellen. In de vierde plaats hebben deze vellen, als deze gekrast worden of 20 onderworpen worden aan de inwerking van kokend water of aan de inwerking van oplosmiddelen zoals aceton, de neiging om de UV-stabiliserende stoffen te verliezen waardoor hun weerstand tegen zonlicht verzwakt wordt. Bovendien worden in bepaalde gevallen volgens de bekende werkwijzen polyalcoholen gebruikt 25 als deel van de werkwijze en deze polyalcoholen beïnvloeden op hun beurt op nadelige wijze het vermogen van het vel om op betrouwbare wijze de aluminiumlagen te ontvangen die door middel van dampen afgezet worden; er vormen zich zwarte vlekken op het metaaloppervlak en het metaal hecht slecht aan de poly-30 esterfoelie.

De onderhavige uitvinding beoogt nu een werkwijze te verschaffen voor de vervaardiging van polyesterfoelie en meer in het bijzonder polyethyleentereftalaatfoelie, met een aanzienlijk grotere weerstand tegen ultraviolet licht en welke foelie 35 het doorlaten van ultraviolet licht beter tegengaat in vergelijking met de tot nu toe bekende foelies.

Bovendien beoogt de uitvinding een werkwijze te verschaf- 8400182

«ψ- V

-4- fen voor het vervaardigen van polyestervellen welke werkwijze doelmatiger is en minder kostbaar dan de bekende werkwijzen, uitgevoerd kan worden met de beschikbare standaardinrichtingen en welke werkwijze een eindprodukt verschaft dat buitengewoon goed geschikt is als' 5 zonlichtregelfoelie.

Een nog ander doel van de uitvinding is het verschaffen van een werkwijze die leidt tot een doelmatig en homogeen mengen van het no-lyestermateriaal en de UV-stabiliserende stof zodat deze oo betrouwbare wijze gelijkmatig bijeen blijven tijdens de werkwijze voor de 10 vervaardiging van de vellen en daarna.

Een nog ander doel .van de uitvinding is het verschaffen van een werkwijze voor het vervaardigen van UV-gestabiliseerde polyesterfoelie die bestand is tegen zeer nadelige klimatologische en andere uitwendige omstandigheden waaraan de foelie onderworpen kan zijn, die ge-15 makkelijk en doelmatig en betrouwbaar een door middel van dampen af-·; gezette aluminiumlaag op deze foelie kan ontvangen en die een buitengewoon lange levensduur vertoont, in het bijzonder wat betreft ontkleuring, vlekvorming of donker worden, zelfs niet na lange perioden van inwerking van intensief zonlicht.

20 Deze oogmerken rden volgens de uitvinding bereikt door het polyestermateriaal in de vorm van korrels met de UV-stabiliserende stof in poedervorm te mengen bij een zodanige temperatuur dat tenminste het buitenoppervlak van de korrels zacht wordt.

Een dergelijke temperatuur bedraagt bij polyethyleentereftalaat on-25 geveer 150-180°C. Bij deze temperaturen begintde polyester te kristalliseren en de kristallisatiewarmte maakt het oppervlak van de po-lymeerkorrels zacht en kleverig. Bij deze temperatuur kleven de stabilisatoren vast aan het oppervlak van het polymeer en verondersteld wordt dat deze adhesie bevorderd wordt door de neiging van de stabi-30 lisatoren om bij deze temperatuur te smelten. Verondersteld wordt dat de adhesie tussen het polymeer en de stabilisator zo goed is dat het stabilisatorpoeder niet meer van de polyesterkorrels .waaraan de poedervormige deeltjes gehecht zijn, afgewreven kan worden. Door dit 8400182 -5- hechtend effekt hecht het grootste deel van de poedervormige stabilisator die aan de mengkamer toegevoegd wordt aan de polyesterkorrels, waardoor de stabilisator doelmatiger gebruikt wordt - een zeer grote hoeveelheid van de toegevoegde stabilisator komt uiteindelijk 5 in het eindprodukt terecht waar het zijn gewenste functie uitoefent.

Het mengen van de polyesterkorrels en het stabilisatorpoeder kan uitgevoerd worden in bekende menginrichtingen. Een bijzonder doelmatige werkwijze omvat het toevoeren van de polyethyleenterefta-laatkorrels aan een menger met hoge afschuifkrachten en als het men-1Ö gen van de korrels alleen plaatsvindt, toevoegen van warmte om de temperatuur van de korrels te verhogen. Als de korrels ongeveer 70°C bereiken begint kristallisatie van hét polymeer, waarna de polymeer-korreltemperatuur snel toeneemt vanwege het gecombineerde effekt van de toegevoerde uitwendige warmte en de inwendige opgewekte kristal-15 lisatiewarmte» De UV-stabiliserende stof wordt aan de polymeerkorrels in de menger toegevoegd wanneer deze een temperatuur bereiken van ongeveer 130-T60°C. De toegevoegde hoeveelheid stabili sator zal afhangen van het bijzondere eindgebruik van het polyestermateriaal. Het is gewoonlijk gewenst dat het eindprodukt stabilisator bevat in een 20 hoeveelheid van 0,5-2,0 {jew.jC, doch een geringe overmaat stabilisator kan aan het mengsel toegevoegd worden om rekening te houden met materialen die vast hechten aan de wond van de menginrichting en de in het algemeen geringe hoeveelheid stabilisator die niet aan de polymeerkorrels hecht. Deze mengtrap wordt beëindigd als de tempe-25 ratuur van de polymeerkorrels stijgt tot ongeveer 170-180°C, De eind-temperatuur wordt bepaald op basis van de mengtijd die nodig is voor het verkrijgen van een homogene en gelijkmatige binnendringing van de stabilisator in de polymeerkorrels. Verondersteld wordt nl. datv het UV-stabiliserende poeder bij bekleden van de zacht wordende 30 polyesterkorrels in deze korrels doordringt. Een normale mengtijd zou ongeveer 5 tot 10 minuten bedragen vanaf de tijd van het begin V„.

8400182 Ί> -6- ναη het mengen van de twee bestanddelen» Het verdient de voorkeur dat de snelheid van de menger gevarieerd of ingesteld kan worden om een menging zo goed mogelijk te doen plaatsvinden en de vorming van kleine deeltjes zo klein mogelijk te houden. De mengsnelheid dient 5 voldoende te zijn om voldoende turbulentie te geven teneinde agglomeratie van de korrels als deze zacht beginnen te worden te voorkomen, doch de mengsnelheid dieitniet zo hoog te zijn dat de polymeerkorrels_ overmatig fijngemalen worden. Agglomeratie en het drogen maakt extrusie moeilijker. Fijnmalen van de korrels wordt niet gewenst 10 daar dit leidt tot verlies van polymeer in de fijne deeltjes en ook omdat buitengewoon kleine korreltjes bij de extrusie de neiging hebben om de kwaliteit van de polyesterfoelie te verminderen.

De volgende trap is het scheiden van de polyesterkorrels met het hieraan gehechte stabiliserende poeder van de fijne deeltjes dat wil 15 zeggen deeltjes van de stabilisator die niet gehecht zijn aan de polyesterkorrels alsmede kleine deeltjes van de polyester die afgebroken zijn of ontstaan zijn door fijnmaken van de polyesterkorrels tijdens het mengen. Dit scheiden van de korrels van de fijne deeltjes kan plaatsvinden door het mengsel af te koelen tot kamertemperatuur 20 of tot ongeveer 50°C of tot elke andere geschikte temperatuur en vervolgens te zeven. Vervolgens worden de polyesterkorrels met het hieraan gehechte stabilisatorpoeder gedroogd. Verondersteld wordt dat dit een belangrijk aspect is van de werkwijze volgens de uitvinding. Onderzoekingen hebben nl. aangetoond dat in de polymeerkorrels 25 achterblijvend vocht de neiging heeft om deze korrels te hydrolyse-ren waardoor hun molecuulgewicht afneemt e.n naarmate het molecuul-gewicht van het polymeer, lager is is dit ook moeilijker te extrude-ren tot een continu vel . Het door vocht ontstane probleem wordt nog versterkt door het feit dat UV-stabiliserende stoffen op zich-20 zelf de neiging hebben om aanzienlijke hoeveelheden vocht te bevatten, en als het stabilisatorpoeder fysisch gebonden wordt met de polymeerkorrels zal het door de stabilisator toegevoerde vocht het 8400182 -7- zelfde nadelige effekt hebben als het vocht dat oorspronkelijk aanwezig Was in de polymeerkorrels zelf. Bij het vervaardigen van poly-ethyleentereftalaatfoelies van ongeveer \ of 1 mil dikte met benzo-fenorr of benzotriazooltype UV-stabilisatoren is het gewenst om het 5 vochtgehalte van de korrels - stabilisatorcombinatie te verminderen tot tenminste ongeveer 0 005 gew %,

Hoewel er geen bijzondere maatregelen toegepast behoeven te worden bij het gebruik van de drogers, mits het gewenste eindresultaat bereikt wordt, zijn de industriële vervaardigingssnelheid, betrouw- 10 baarheid en gelijkmatigheid van werking van de droger zeer belang- om rijk. Om deze redenen is het doelmatig gebleken voor het drogen een standaard hopperdroger te gebruiken. Een dergelijke eenheid omvat een langwerpige toren waarbij de korrels en de hieraan gehechte stabilisator continu bovenin toegevoerd worden en terwijl deze zich in een 15 toestand naar beneden bewegen wordt vanaf de bodem droge lucht in de droger gepompt welke lucht in tegenstroom ten opzichte van de polymeerkorrels naar boven stroomt. De lucht kan verhit zijn tot een temperatuur van 180-200°C De lucht verwarmt niet alleen het polymeer en de stabilisator doch verdrijft eveneens vocht en voert dit 20 vocht af.

Een ander type inrichting dat doelmatig voor dit doel gebruikt kan worden is een hoog vacuum tuimelende droger. Een dergelijke inrichting omvat een draaiende trommel waarin de beklede korrels geleid worden. De eenheid wordt verwarmd, door een verwarmd medium te 25 leiden door een uitwendige mantel en binnenin de droger wordt een vacuum aangebracht. Het drogen vindt plaats door warmte-overdracht naar de korrels en vocht wordt verwijderd door het vacuum.

Op het ogenblik wordt de voorkeur gegeven aan de hopperdroger in plaats van de hoog vacuum tuimelende droger daar de laatste de 30 neiging heeft om meer stofdeeltjes te vormen en omdat de korrels hierin langer moeten blijven dan in de hopperdroger, wat nadelig is 84 0 0 1 8 2 * -8- daar de UV-stabiliserende stoffen dan de neiging hebben om af te breken.

De voorkeur wordt gegeven aan een droger die in di-rektè verbinding staat met de toevoer van de extruder zodat 5 de gedroogde korrels met hieraan gehechte stabilisator in deze gedroogde toestand blijven bij het extruderen. De verhitter kan direkt geplaatst worden boven de extruder zodat vrijwel geen verlies optreedt tussen de afgifte van de verhitter en de toevoer van de extruder.

10 De extruder kan van de bekende vorm zijn voor het desbetreffende materiaal en het materiaal kan geextrudeerd worden als een filament, een band of een vel of in elke andere gewenste vorm. Het extruderen vindt volgens op zichzelf bekende wijze voor polyestermaterialen plaats en geen speciale uit 15 voorzorgen of werkwijzen zijn vereist om/de volgens de onderhavige uitvinding gevormde polyester gestabiliseerde korrels te extruderen. Opgemerkt moet echter worden dat vanwege de aanwezigheid van de UV-stabilisator er voor gezorgd moet worden dat de extrusiezonetemperaturen alsmede de smeltlijntem-20 peraturen gehandhaafd worden op een waarde van tenminste 10°C lager dan het normale stolpunt zodat de polyestersmelttempera-tuur niet boven ongeveer 275 tot 280°C komt om oxydatieve afbraak van de polymeer-stabilisatorcombinatie te voorkomen.

Zoals algemeen bekend kan, oxydatieve afbraak van 25 het eindprodukt, welke leidt tot vergeling en afbraak, verminderd worden door toevoeging van geschikte hoeveelheden van een antioxydant zoals Erganox, een door Ciba-Geigy vervaardigd produkt, voor het drogen.

Hoewel de werkwijze volgens de uitvinding beschreven 30 is in samenhang met het gebruik van extrusie voor het vormen van het eindprodukt zal het duidelijk zijn dat dit niet wezenlijk is, het eindprodukt kan ook op andere wijze gevormd worden uit de gedroogde polymeerkorrels die de stabilisator drogen.

35 De werkwijze volgens de uitvinding is bijzonder geschikt bij gebruik van polyesters, waarvan polyethyleenteref-talaat een typische en op grote schaal gebruikte ester is, aangezien materialen van dit type, in het bijzonder bij 1400182 * -9- extrusie bijzonder vochtgevoelig zijn, dat niet kenmerkend is voor de meeste andere typen synthetische stoffen waaruit gewoonlijk geëxtrudeerde produkten vervaardigd worden. De polyethyleentereftalaatkorrels die gebruikt zijn bij het 5 vervaardigen van foelies volgens de onderhavige uitvinding, zoals beschikbaar op de markt, bezitten een vochtgehalte van ongeveer 0,2 gew.%.

Er zijn reeds veel stoffen bekend die gebruikt kunnen worden als UV-stabilisatoren bij verwerking van poly-10 estermaterialen. Bepaalde stoffen zijn genoemd in het Amerikaans octrooischrift 2.818.400 van 31 december 1957 getiteld "Unsaturated Polyester Resins Stabilized With 2-Hydroxy-5-Salicylylbenzophenone", Spatz ÜS octrooi 3,216,414 getiteld "-4-Alkoxy-5-Halo-2-Hydroxy-Benzophenones", Dressier US 15 octrooi 3,506,610 getiteld "Benzophenone Ultraviolet Light And Oxidation Stabilizers For Plastic Materials'1, en Hermes US octrooi 3,943,105 getiteld "Process For Treating Dyed and Undyed Polyester Materials With An Agent To Overcome Or Inhibit The Destructive Effects of Ultraviolet Light". De 20 werkwijze volgens de onderhavige uitvinding is gericht op het waarborgen van een innige en betrouwbare combinatie van poedervormige stabilisator met polyesterkorrels om een betrouwbaar homogeen produkt te vervaardigen en de specifieke chemische samenstelling van het stabilisatormatêriaal is der-25 halve niet kritisch. Verondersteld wordt echter dat de werkwijze bijzonder doelmatig is bij gebruik van stabilisatoren van het benzotriazool en benzofenon(hydroxybenzofenon) type, en buitengewoon goede resultaten zijn verkregen bij het gebruik van 2,2'-dihydroxy-4, 4'-dimethoxy-benfenon, 2,2',4,4'-30 tetrahydroxy-benzofenon en 2-(2-hydroxy-3,5-ditert.-amyl- fenyl)-2H-benzotriazool. Deze stabilisatoren worden gebruikt in de bekende hoeveelheden.

In één bijzonder voorbeeld werden amorfe polyethyleentereftalaatkorrels met een intrinsieke viscositeit van 35 0,65 tot 0,66 en een vochtgehalte van ongeveer 0,2 gew.% ge bruikt. 50 kg van dit materiaal werd gebracht in een hoge snelheidmenger met een verwarmingsmantel. Als UV-stabilisator 84 0 0 1 8 2 1 x v -10- werd 1000 g 2,2'-dihydroxy-4,41-dimethoxy-benzofenon toegevoegd. Het verhogen van de temperatuur van de polymeerkorrels, het tijdstip van toevoegen van de UV-stabilisator·en andere bijzonderheden wat betreft het mengen zijn reeds hierboven 5 vermeld. De mengtijd bedroeg ongeveer 6 minuten vanaf het tijdstip waarop het polymeer in de menger gebracht wordt en de temperatuur van het mengsel bedroeg ongeveer 170°C na het mengen. De korrels werden vervolgens gezeefd en de polymeerkorrels geleidelijk toegevoerd aan de hopperdroger die direkt 10 boven de extruder geplaatst was, de afvoer van de hopperdroger werd direkt verbonden met de extruder en een 1 mil dikke poly-esterfoelie werd geextrudeerd. Deze foelie werd onderworpen aan ongeveer 2000 uren UV bestraling zonder nadelige effekten. Zijn treksterkte, rek en lichttransmissie eigenschappen waren 15 na 2000 uren vrijwel identiek aan de eigenschappen van de vers geëxtrudeerde foelie. Geen verbleking werd waargenomen zelfs na 3000 uren bestraling met licht. De ultraviolet transmissie voor de foelie kwam niet boven 2% bij 358 nm. De ultraviolet transmissie waarde was gelijk aan of overtrof die van de waar-20 den voor UV-gestabiliseerde polyesterfoelies vervaardigd volgens andere werkwijzen en de weerstand tegen nadelige effekr ten van UV-straling bleken bij de foelies volgens de onderhavige uitvinding veel beter te zijn dan bij foelies vervaardigd volgens de bekende werkwijzen. De levensduur van foelies vol-25 gens de onderhavige uitvinding is veel groter dan de levensduur van vergelijkbare op de markt verkrijgbare foelies.

Uit het bovenstaande blijkt dat de werkwijze volgens de uitvinding geen gebruik van bijzondere inrichtingen vereist en zeer geschikt is voor produktieomstandigheden, 30 onder vorming van een eindprodukt dat aanzienlijk beter is dan de produkten van vergelijkbare samenstelling die tot nu toe op de markt zijn.

Een zeer hoog percentage van de betrekkelijk kostbare UV-stabilisator die aan het systeem toegevoegd wordt, 35 komt". in het eindprodukt terecht waar het zijn gewenste funktie vervult, waardoor de werkwijze vanuit produktie-oogpunt zeer doelmatig is. Bovendien is de vereniging van 8/. Λ A i ü n h %i ui ύ &

J

-11- de polyester en de UV-stabilisator snel en doelmatig, en op zodanige wijze dat de combinatie gemakkelijk geëxtrudeerd of op andere wijze tot een eindprodukt gevormd kan worden, waarbij de stabilisator homogeen en doelmatig verdeeld is door 5 het volume van het eindprodukt. Opmerkelijk is dat dit bereikt woiidt zonder gebruik te maken van extra chemicaliën die in het eindprodukt de hechting van de gemetaliseerde laag op een oppervlak van het produkt nadelig zouden kunnen beïnvloeden.

Hoewel de werkwijze volgens de onderhavige uitvin-10 ding beschreven is aan de hand van specifieke stoffen, zal het duidelijk zijn dat de uitvinding hiertoe niet beperkt is.

8 4 0 0 1 3 2 ___ Φί’- '

Claims

1. Werkwijze voor het vervaardigen van UV-gestabili-seerde polyesterxnaterialen, met het kenmerk, dat deze werkwijze omvat: (1) verhitten van polyesterkorrels tot een tempera- 5 tuur van ongeveer 150 tot 180°C; (2) mengen van een poedervormige UV-stabiliserende stof met deze verhitte korreltjes, onder vorming van polyesterkorrels waaraan de poedervormige stof gehecht is; 10 (3) vervolgens onderwerpen van deze poeder dragende korrels aan een droogtrap om het vochtgehalte te verminderen tot niet meer dan ongeveer 0,005 gew.%; en (4) vervolgens vormen van de gedroogde poedervormige 15 korrels tot een geschikt lichaam zoals een foe lie, vel of plaat, band of filament. 2. ’ Werkwijze volgens conclusie 1 ,m et het kenmerk, dat de polyester polyethyleentereftalaat bevat.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, m e t het 20 kenmerk, dat de UV-stabiliserende stof een stof is bestaande uit o-hydroxy benzofenonen, benzotriazolen en/of mengsels daarvan.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat de UV-stabiliserende stof bestaat uit 25 o-hydroxy benzofenonen, benzotriazolen en/of mengsels daarvan.

5. Werkwijze volgens conclusie 1, m e t het kenmerk, dat tussen de trappen (2) en (3) fijne stoffen afgescheiden worden van de poederdragende korrels.

6. Werkwijze volgens conclusie 1, m e t het 30 kenmerk, dat de vormtrap (4) een extrusietrap is, die direkt na de droogtrap (3) uitgevoerd wordt.

7. Werkwijze volgens conclusie 6, m e t het kenmerk, dat de polyester polyethyleentereftalaat omvat en waarbij de UV-stabiliserende stof een stof is bestaande 35 uit o-hydroxy benzofenonen, benzotriazolen en/of mengsels ö / A Λ· <β Λ Λ § 7 V S y 2 ? 9 -13- daarvan.

8. Werkwijze volgens conclusie 6, m e t het k e nm e r k, dat de poederdragende korrels na drogen in trap (3) direkt toegevoerd worden aan een extruder en hieruit 5 geëxtrudeerd worden.

9. Werkwijze volgens conclusie 1, m e t h e t k e n m e r k, dat de droogtrap (3) uitgevoerd wordt hij een temperatuur van 180 tot 200°C.

10. Werkwijze volgens conclusie 9, m e t h e t 10. e n m e r k, dat de droogtrap (3) uitgevoerd wordt terwijl de poederdragende korrels in beweging gehouden worden.

11. Werkwijze volgens conclusie 10, m e t h e t kenmerk, dat de polyester polyethyleen-tereftalaat omvat en waarbij de UV-stabiliserende stof een stof is uit 15 de groep bestaande uit o-hydroxy-benzofenonen, benzotriazolen en/of mengsels daarvan.

12. Werkwijze volgens conclusie 9, m e t h e t kenmerk, dat de droogtrap (3) uitgevoerd wordt terwijl de poederdragende korrels in beweging gehouden worden en 20 geleid worden door een houder waarin verwarmd gas in tegenstroom aan de toegevoerde korrels stroomt.

13. Werkwijze volgens conclusie 9, m e t h e t k e n m e r k, dat de drooghap (3) uitgevoerd wordt in een vewarmde tuimelende trommel omvattende een vacuuminrichting 25 om vocht te verwijderen.

14. Werkwijze voor het vervaardigen van UV-gestabili-seerde polyestermaterialen, m et het' kenmerk, dat deze werkwijze omvat: (1) verhitten van polyesterkorrels tot een tempera- 30 tuur waarbij het polymeeroppervlak van de kor rels zacht en kleverig wordt. (2) in beweging houden van deze verwarmde polyesterkorrels en mengen van deze met een poedervormige UV-stabiliserende stof waarbij men 35 deze poedervormige stof doet hechten aan de verhitte korrels; (3) afkoelen van de poederdragende korrels en af- 8 / λ λ a o ft scheiden van fijne deeltjes van deze korrels;

4 U 0 1 o 2 tu . -14- (4) drogen van de poederdragende korrels; en (5) vervolgens toevoeren van deze gedroogde poederdragende korrels aan een extruder en extruderen van het üV-gestabiliseerde polyestermateriaal 5 uit deze extruder.

15. Werkwijze volgens conclusie 14, m e t het kenmerk, dat de polyester polyethyleenftalaat omvat.

16. Werkwijze volgens conclusie 15,met het kenmerk, dat de UV-stabiliserende stof een stof is uit 10 de groep bestaande uit o-hydroxy benzofenonen, benzotriazolen en/of mengsels daarvan.

17. Werkwijze volgens conclusie 14, met. het kenmerk, dat de UV-stabiliserende stof een verbinding is uit de groep bestaande uit o-hydroxy benzofenonen, benzo- 15 triazolen en/of mengsels daarvan.

18. Werkwijze volgens conclusie 13, m e t het kenmerk, dat de droogtrap (4) uitgevoerd wordt in een hopperdroger en waarbij de gedroogde korrels direkt uit de hopperdroger geleid worden in de extruder. 8400182