NL8203991A - Isopropylaminopyrimidinederivaat, de bereiding ervan en therapeutische preparaten, die dit bevatten. - Google Patents

Description

i r

Isopropylaminopyrimidinederivaat, de bereiding ervan en therapeutische preparaten, die dit be-vatten.

De uitvinding heeft betrekking op een isopropyl-aminoderivaat, op een werkwijze ter bereiding er van en op therapeutische preparaten, die dit bevatten.

De uitvinding voorziet in 2-isopropylaminopyri-5 midine N-oxyde, van de fonnule op het formuleblad, en op thera- peutisch aanvaardbare zouten ervan.

Deze verbinding is van bijzonder belang op het gebied van het zenuwherstel en voor de behandeling van spier-dystrofie.

10 Volgens de uitvinding kan men 2-isopropylamino- pyrimidine N-oxyde bereiden door vlotte oxydatie van 2-iso-propylaminopyrimidine door geschikte oxydatiemiddelen, zoals waterstofperoxyde, m-chloor peroxybenzoezuur, kaliuraperoxy-monosulfaat, chroomzuur, perfosforzuur, perazijnzuur, natrium-15 perboraat of tertiair butylhydroperoxyde. Het oxydatiemiddel wordt gebruikt in stoechiometrische hoeveelheid of in een ge-ringe overmaat van maximaal 10% met betrekking tot deze hoeveelheid. De gewenste zouten kunnen worden verkregen op de gebrui-kelijke technieken.

20 De uitvinding wordt geillustreerd door het vol- gende voorbeeld.

Voorbeeld

In een reaktor van 4 liter, voorzien van roer-organen en calciumchloridebescherming giet men 100 g (0,728 25 mol) 2-isopropylaminopyrimidine en 2 liter aceton. Na roeren voegt men 0,8 mol m-chloorperoxybenzoezuur toe en laat de tem-peratuur stijgen tot ongeveer 35°C. Men roert nog 1 uur na het toevoegen en dampt het mengsel dan droog onder verminderde druk. Men behandelt het residu met 450 ml water, wat een neer-30 slag geeft, en met 254 ml (2,4 mol) van sodawas verzadigd met 8203991 - 2 - natriumchloride. Deze oplossing wordt dan behandeld met CHCl^, wat een nieuw neerslag geeft. Na filtreren, wassen met diethyl-ether en drogen verkrijgt men 99,2 g (opbrengst 90%) van een olieachtig produkt, waarvan de elementaire analyse aantoont 5 dat dit overeenkomt met de formule C^H^ON^, terwijl het smeltpunt van de base 74-76°C is (Tottoli). Deze verbinding is sterk oplosbaar in water, methanol en heeft een goede oplos-baarheid in chloroform bij kamertemperatuur. De pH van een 5% oplossing in water is 6,1-6,4.

10 Het overeenkomstige hydrochloride smelt bij 94°C. Het succinaat, verkregen door reaktie van barnsteenzuur met de base in kokende aceton, smelt bij 92°C. Het maleaat, asparaginaat en orthofosfaat werden ook bereid langs gebruike-lijke weg. Daar de base zelf echter een goede oplosbaarheid 15 in water heeft, een goede stabiliteit en gunstige organolepti- sche eigenschappen, kan zij als zodanig gebruikt worden. De base wordt hierna aangeduid met "BN 1041".

GIFTIGHEID

20 De giftigheid wordt bepaald bij vrouwelijke wistar ratten I.P. en P.O.. De waarden verkregen door gebrui-kelijke technieken zijn 1,2 g/kg voor de eerste weg en 1,9 g/kg voor de tweede.

25 FABMAC0L0GIE

De uitgevoerde proefnemingen hebben het belang van de verbinding volgens de uitvinding aangetoond voor de groei en de regenerering van de zenuwen. Er is ook een goede analgetische aktiviteit uit gebleken, wat een zeer belangrijk 30 neveneffekt is.

1) Vergelijkende werk-ing op de groei van neuritis

De werking van de verbinding volgens de uitvinding (BN 1041) wordt vergeleken met die van 2-isopropylamino-35 pyrimidineorthofosfaat (LAPP) op de groei van neuritis van rug- 3203991 tf * - 3 - gegraatcellen en terminale vertakkingen (ratten) volgens de methode beschreven in. "La Nouvelle Presse Medicale", 11, No.

16 - 1238 - 1242. Deze in vitro proefneming wordt uitgevoerd op kulturen van ruggegraatcellen-van 14 dagen oude ratten-5 embryo's, waarbij elke 35 mm kultuur vakje een halve ruggegraat (5.10^ cellen) bevat.

Beide verbindingen worden beproefd bij doses -3 _9 die afnemen van 10 tot 10 M omde giftigheidsgrenzen te bepalen, de concentraties leidende tot maximale en minimale 10 werking op de neuronengroeiparameters en de resultaten zijn drie dagen voor de optimale concentraties. De resultaten zijn weergegeven in de volgende tabel: 15 IAPP BN 1041 -5 -2

Giftigheidsgrens 10 H 10 M

Concentratie, waar- _2 _2

bij groei optreedt on- 10 M 10 M

20 danks de giftige werking___

Beste verkconcen- iri-5w .Λ-9.,

_ 10 M 10 M

tratie

Op te merken valt, dat er een groei verschijnt -3 25 bij dezelfde concentratie van 10 M die meer (IAPP) of minder (BN 1041) giftig is, hoewel de beste concentraties verschillend -5 -9 zijn: 10 M voor IAPP of 10 M voor de verbmding volgens de uitvinding. Bij deze concentratie is de referentieverbinding giftig, maar de verbinding volgens de uitvinding is gespeend 30 van elke giftigheid.

2.) Reenervering van skeletspier (rat)

Bij deze proef wordt vergeleken met 2-isopropyl-aminopyrimidineorthofosfaat als referentieverbinding bij vol-35 wassen mannelijke albinoratten. Men gebruikt drie groepen van 8203991 - 4 - elk vijf ratten: een voor bianco, een voor de referentiever-binding en een voor de verbinding volgens de uitvinding.

Bij alle dieren wordt een storing van de linker heupzenuw opgewekt door drie of vier plaatselijke toepassingen 5 van een vloeibaar stikstofcryode (bij ongeveer -180°C) op het- zelfde gebied van de zenuw, hetgeen leidt tot een bevroren zone van ongeveer 2-3 mm. Deze methode is efficienter, be-trouwbaarder en makkelijker reproduceerbaar dan de bekende methode van het mechanisch kwetsen van de zenuw; bovendien is 10 het herstel sneller en vollediger.

De dag na de kwetsing worden de dieren uit de bianco groep geinjekteerd I.P. met 1 ml/100 g fysiologische zoutoplossing, terwijl de tweede diergroep I.P. 300 mg/kg van de referentieverbinding ontvangen en de derde groep 100 mg/kg 15 van de verbinding volgens de uitvinding.

De voortgang van het zenuwherstel wordt de vol-gende dagen beproefd door elektrische stimulering van de zenuw. De reenervatie wordt verkregen na 16 dagen voor de groepen 2 en 3 en na 18 dagen voor de bianco groep.

20 Na 18 dagen waardeert men het herstel van de inwendige linker maagwandspier door vergelijking met de rechter homoloog ervan volgens de methodes van de intracellulaire op-tekening van motorische plaatpotentialen.

Bij de gedode dieren (na 18 dagen) vertonen 25 heupzenuwen van de ratten, behandeld met het produkt volgens de uitvinding, meer dan 37% multipele enervatie bij de referentieverbinding 30% en de bianco dieren tonen slechts 16% multipele enervatie. Opgemerkt kan worden dat het produkt van de uitvinding leidt tot een meer regulaire reenervatie, waar-30 bij vaak 2-3 axones door motorische plaat in het spel zijn (bij de referentieverbinding slechts 1-2 axones).

3) Analgetische aktiviteit.

Deze aktiviteit wordt bepaald door gebruik te 35 maken van tandpulpstimulatieproef bij de rhesusaap. Ter verge- 8203991 - 5 - lijking werden glafenine (30 en 60 mg/kg p.o.) 2-isopropyl-aminopyrimidine IAPP (30, 60 en 120 mg/kg p.o.) en de verbin-ding volgens de uitvinding BN 1041 (30, 60 en 120 mg/kg p.o.) beproefd op analgetische aktiviteit waarbij men gebruik maakt 5 van de inhibitie van de pijnresponse op stimulering van de tandpulp bij de rhesusaap (volwassen vrouwelijke rhesusaapjes Macaca mulatta).

De apen werden getraind om in afzonderlijke opsluitstoelen te zitten. Op de dag van een proef worden voor 10 de dosering de elektrodedraden verbonden met een Grass-stimula tor en de pijngrens voor elk dier wordt bepaald door gebruik van een aantal voorbijgaande maar toenemende stimuli uitgeoe-fend op het tandvlees. In elk stimuleringsschema bleef de frekwentie, de pulsebreedte en de duur van de stimulus konstant 15 bij 10 Hz, 5 ms, respektievelijke 10 s; slechts de voltage werd gevarieerd. Als pijndrempel werd bepaald de voltage vereist om individuele reakties te veroorzaken, zoals geeuwen en likken van de tanden. De dieren werden oraal gedoseerd en de drempel-voltages werden uitgeoefend 15, 30, 60, 90, 120, 150, 180, 240 20 en 300 minuten na de dosering; de aan- of afwezigheid van indi viduele reakties bij de drempelvoltage werden dan opgetekend.

Men liet tenminste 7 dagen verlopen tussen elke proef.

De proefverbindingen werden toegediend in wate-25 rige 0,5% carboxymethylcellulose door orale toediening onder toepassing van een konstante dosisvolume van 4 ml/kg. Blanco dieren ontvingen slechts drager in een dosisvolume van 4 ml/kg. De effekten van de orale toediening van de verschillende proefverbindingen op de pijnresponse op elektrische stimuli van het 30 tandvlees, dat wil zeggen de analgetische aktiviteit, zijn op getekend in tabel A. Benaderde ED^^ waarden afgeleid uit de resultaten van tabel A zijn weergegeven in tabel B.

Alle drie proefverbindingen vertoonden aktiviteit bij deze proef. De gegevens van tabel A tonen dat glafenine 35 een piekaktiviteit bereikt 30 minuten na de dosering en dat de 8203991 - 6 - aktiviteit nog steeds aanwezig is in dier bij 150 minuten na de dosering. De verbinding IAPP vertoont een piekaktiviteit 90 minuten na de dosering, met nog steeds enig effekt aanwezig 300 minuten na de dosering. Een aktievere'verbinding dan 5 hetzij glafenine of IAPP schijnt het BN 1041 te zijn, waarvan de piekaktiviteit wordt bereikt 120 minuten. na de dosering en met residuele effekten tot maximaal 300 minuten; de ED^q" waarde ten tijde van de piekaktiviteit bedraagt ongeveer 30 mg/kg.

10

TABEL A

Behandeling Dosis Aantal apen dat analgesia vertoont (mg/kg) .., minuten na de dosering p.o. _ 15 30 60 90 120 150 180 240 300

Drager - 0/4 0/4 0/4 0/4 0/4 0/4 0/4 0/4 0/4 30 0/4 1/4 0/4 1/4 1/4 1/4 1/4 1/4 1/4

Slafemne 60 1/4 2/4 2/4 2/4 2/4 1/4 0/4 0/4 0/4 30 0/4 0/4 0/4 1/4 0/4 1/4 0/4 0/4 0/4 CAPP 60 0/4 0/4 1/41/41/4 1/4 1/4 1/4 1/4 120 1/4 1/4 1/4 1/4 2/4 2/4 2/4 1/4 1/4 30 1/41/41/41/4 2/4 2/4 1/4 1/4 1/4 5N 1041 60 1/4 2/4 2/4 2/4 3/4 3/4 3/4 3/4 2/4 120 0/4 2/4 2/4 4/4 4/4 4/4 3/4 2/4 1/4 8203991 * '·

- 7 -TABEL B

Behandeling Benaderde ED^q waarden (mg/kg) ... minuten na de dosering 15 30 60 90 120 150 180 240 300

Glafenine >60 -60 -60 -60 -60 -60 >60 >60 >60 IAPP >120 >120 >120 -120 -120 -120 >120 >120 >120 BN 1041 >120 -85 -85 53 -30 -30 42 -42 ?

De benaderde ED^q waarden werden berekend met de methode van de bewegende gemiddelden (Thompson, W.R., Bacteriological Reviews, (1947), _1J_, 115-145).

5 PRESENTATIE - P0S0L0GIE

Deze verbinding kan worden aangeboden in elke therapeutisch aanvaardbare vorm en bijvoorbeeld in tabletten of in gelatine kapsules, die 50 mg per doseringseenheid bevatten, samen met een excipient, zoals lactose; voor in-10 jekteerbare vorm kan het produkt worden gedoseerd in houders, die tenminste 5 mg aktieve ingredient bevatten opgelost in water. Wat de posologie voor menselijk gebruik betreft, orale toediening vereist 100 mg tot 1 g per dag, terwijl injekteer-bare vorm kan worden toegediend in doses tussen 5-100 mg per 15 dag.

Een voorbeeld van de tabletvorm wordt hieronder gegeven: 3203991 - 8 - 2-isopropylaminLopyrimidine-N-oxyde 50 mg Mikrokristallijne cellulose 20 mg

Maiszetmeel 15 mg

Talk 7 mg 5 Kiezelzuur 6 mg

Magnesiumstearaat 2 mg 100 mg 10 8203991

Claims (2)

1. 2. Werkwijze ter bereiding van de verbinding van conclusie 1, met het kenmerk, dat men bij 15-45°C 2-iso- 5 propylaminopyrimidine vlot oxydeert met stoechiometrische hoe- veelheden of een geringe overmaat van maximaal 10% van een geschikt oxydatiemiddel, zoals waterstofperoxyde, m-chloorper-oxybenzoezuur, kaliumperoxymonosulfaat, chroomzuur, perfosfor-zuur, perazijnzuur, natriumperboraat of tertiair butylhydroper- 10 oxyde.
2. 3. Therapeutisch preparaat, met het kenmerk, dat het als aktieve ingredient de verbinding van conclusie 1 bevat samen met een geschikte drager. 15 8203991